Category: Blog

သန့်စင်တစ်ယောက် စိတ်ထဲတွင် အရမ်းလိုချင်တောင့်တနေသည်။မိန်းမနှင့် လဲခွဲနေရတာလေးလလောက်ရှိနေပြီး ဆန္ဒဖြေဖျောက်စရာ အပျော်တွေကလဲမရှိ။ဒါကြောင့်အွန်လိုင်းပေါ်တက်လိုက် အပြာစာအုပ်များဖတ်လိုက်နဲ့ တကိုယ်ရည်အာသာဖြေနေရသည်။ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုတော့မရှိပေ။တနေ့တော့ သူတာဝန်ကျရာ နေရာအနားရှိ မြို့ပေါ်သို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့်သွားရာ မြို့ထဲတွင် သူ သင်တန်းတက်ခဲ့တုန်းကကောင်မလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်ခင်သန်းနုဆိုသည့်ကောင်မလေး။အသက်ကတော့ ၃ဝပတ်ဝန်းကျင် သူ့ထက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်ငယ်သည်။ကလေးတစ်ယောက်အမေ။သူ့အမျိုးသား နှင့်လဲရင်းနှီးသည်။သင်တန်းပြီးသွားတော့ လူချင်းမတွေ့ဖြစ်ကြပေမယ့်လိုင်းပေါ်တွင်အ မြဲစကားပြောဖြစ်ကြသည်သူ့အမျိုးသား နှင့် ကိုယ်နဲ့က ဘောလုံးပွဲဝါသနာတူ။လောင်းကြေးများကိုအွန်လိုင်းပေါ်မှတဆင့် တူတူလောင်းကြသည်သူ့အမျိုးသားကသူ့ ထက်နှစ်နှစ်ငယ်သည်။ပွဲစားတစ်ဦးပင်။ခင်သန်းနုကရုပ်ရည်အားဖြင့်အချောစားကြီးထဲကမဟုတ်။ယဉ်ယဉ်လေးနှင့်ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အရပ်က၅ပေ၂လက်မမို့ပုသည်ဟုမဆိုနိုင်ပေမယ့် ရှည်တဲ့အထဲတော့မပါ။ အရပ်နဲ့အလိုက်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မထွားပေ။တင်များက တအားမသေးပေမယ့် မကြီးပေ။ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် လှသည်။ကလေးတစ်ယောက်အမေဆိုပေမယ့် ကလေးကသုံးနှစ်ကျော်ပြီမို့နို့မတိုက်ရလို့လား ရင်သားများကိုတင်းရင်းစေရန်ဆေးလိမ်းလို့လားမသိ သေးသေးနှင့်တင်းတင်းရင်း ရင်းရှိသည်။သူကပဲတဏှာစိတ်တွေထ ကြွနေလို့လားမသိ တွေ့တာနဲ့အကုန်ကို…

Read More “အချစ်စစ်မဟုတ်ခဲ့တဲ့ အချစ်တစ်ခု – အပြာစာပေ” »

မျိုးကို ဘားအံကိုရောက်တာ တစ်လကျော်ပြီ။ လုပ်ငန်းတို့းချဲ့နိုင်ရန်ကုမ္ပဏီမှ သူ့ကို စေလွှတ် လိုက်သည်။လုပ်ငန်းလုပ်ရန်နှင့် ရုံးခန်းဖွင့် နိုင်ရန်အဆင်ပြေမပြေ သူ့ကို ကွင်းဆင်းရန် စေလွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။မြေနေရာက ရှိပြီးသားမို့ အဲ့နေရာတွင် ရုံးတစ်ခုဆောက်ပြီး လူနေနိုင်ရန် အဆောင်ဆောက်ဖို့အတွက် အဆင်ပြေသည်။လတ်တလောက ဘာမှမ ဆောက်ရသေးတာမို့ သူ ဘားအံတွင်နေဖို့ စုံစမ်းရာ အဆောင်သဘောမျိုးငှါးနေလို့ရတာ နဲ့ အဲ့အိမ်မှာငှါးနေလိုက်သည်။ငှါးနေတဲ့သူ လေးငါးဦးရှိပြီး ငယ်ရွယ်သူတွေချည်းမို့ သူနဲ့အဆင်ပြေသည်။ယောက်ကျားလေးတွေမို့လဲ ခဏနဲ့ ရင်းနှီးသွား ကာ သူလုပ်ချင်သည်များကို စုံစမ်းလို့ွယ် သည်။သူတို့ကုမ္ပဏီက စိုက်ပျိုးရေးနဲ့ ဆိုင်တဲ့ ဆေးတွေနဲ့စက်ပစ္စည်းတွေဖြန့်ဖြူးရောင်းချတဲ့ကုမ္ပဏီအကြီးတစ်ခု။သူကတော့ product အင်ဂျင်နီယာ။လုပ်တာကိုင်တာနဲ့…

Read More “အစားထိုးချစ်သူ – အပြာစာပေ” »

အပိုင်း (၁)—————”သဲ ရောက်တော့မယ်”ကို က အသာလှုပ်နှိုးတော့မှ မိမိ ခါးလေး မတ်လိုက်သည်။အပြင်ဘက် ကြည့်မိတော့ တရိပ် ရိပ်ပြေးနေသော သစ်ပင် တောင်ကုန်းများကို တွေ့နေရသည်။”အင်း”ရှုပ်ပွနေသော ဆံပင် ကိုသပ် တွန့်နေသော အင်္ကျီကို အသာဆွဲချလို့ မိမိတို့ နှစ်ယောက်အပေါ် ခြုံထားသော စောင် ကိုလည်း ဆွဲဖယ်ခေါက်သိမ်းသည်။”ကို ညက အရမ်းဆိုးတာပဲ””သဲ ကလည်းကွာ ချစ်လို့ပေါ့”ပြောရင်းနဲ့ ကိုယ်က မိမိပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းသည်။ ”တော်ပါ”ချောင်းသာသို့ ရောက်ခါနီးလို့ လမ်းတွေက အကွေ့အကောက် ပိုများလာသည်ထင်သည်။ကားကြီးက လှုပ်ရမ်းနေသည်။မိမိတို့ ရှေ့ခုံက…

Read More “အမှတ်တရ ကောင်းကင် – အပြာစာပေ” »

ကျနော့်ကို တော်တော် ခေါင်းစားသွားအောင် ဖန်တီးလိုက်သူက တခြားသူ မဟုတ်ဘူး။ ကိုဇော်ကြီးရယ်။ နေပြည်တော်မှာ လုပ်တဲ့ အစည်းအဝေးတစ်ခုကို ကျနော် သွားတက်ပြီး ပြန်လာတာမှ မနေ့ညက ရှိသေး။ ဒီနေ့ မနက် ရုံးခန်းရောက်တော့ ကျနော့်ကို သူ့အခန်းထဲ ခေါ်ပြီး ပြောတာ …။ “ကိုထွန်းထွန်းရာ .. ကျနော်လဲ ရက်ကို သေချာလုပ်တာပဲ .. အခုက ဟိုဘက်က လက်မှတ်ထိုးမယ်ဆိုတဲ့ ဗီယက်နမ်အဖွဲ့က ဒါရိုက်တာတစ်ယောက်က စနေနေ့ကို ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေဘူးဆိုလို့ နောက်တစ်ရက် ဆုတ်လိုက်ရတာ”“အဲဒါက ပြသနာ…

Read More “ကမ်းခြေ – အပြာစာပေ” »

ဗလဂျူနီယာ ရေးသည်။“ပြွတ်ပြွတ်–ဒုတ်–အင့်–ပြွတ်–အား”ချောမောလှပသလောက် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသောအမျိုးကောင်းသမီးလေး မေနွယ်စိုးတယောက် အခုမှတွေ့ဖူးသောသူစိမ်းယောက်က်ျားတစ်ယောက်၏ရင်ခွင်အောက်မှာ တလူးလူးတလွန့်လွန့်ဖြင့် အလိုးခံနေရပေပြီ။သူမကိုတက်လိုးနေသူကတော့အညှာအတာမရှိပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။သူမကလည်း ကာမအရသာမှာစီးမြောလိုက်ပါနေမိသည်။အပျော်မယ်လည်းမဟုတ်lငွေကြေးလိုအပ်ချက်ကြောင့်လည်းမဟုတ်ပါပဲလျက် တစုံတရာသောငွေကြေးသတ်မှတ်ချက်ဖြင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်ထံပေးအပ်၍အသုံးတော်ခံနေရခြင်းဖြစ်လေသည်။*တကယ်တော့ ဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကိုသူမကိုယ်တိုင်ချခဲ့ခြင်းဖြစ်သော်လည်း နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံရသည့်အခါ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်နေခဲ့သလို ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက်လာခဲ့သည်။ဟိုတယ်ထဲအဝင်မှာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုမကြည့်ရဲပဲ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ သူစိမ်းယောက်ျား၏ခေါ်ဆောင်ရာသို့လိုက်ခဲ့ရင်း အိပ်ခန်းထဲရောက်ခဲ့ရသည်။အသင့်ပြင်ဆင်ခင်းကျင်းထားသောကုတင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ငါ့ကိုသူတက်လိုးတော့မယ် ဟူသည့်အတွေးကြောင့် ကျောထဲကစိမ့်သွားမိသည်။သူမ၏မင်္ဂလာဦးညတုန်းကလည်း ဒီလိုပင်တွေးခဲ့ဖူးသည်။လိုက်ပို့ပေးသောဟိုတယ်ဝန်ထမ်းလေးက မီးဖွင့် အဲကွန်းဖွင့်ပေးကာပြန်ထွက်သွားပြီးနောက် ချပ်ကနဲမြည်သွားသော တံခါးလော့ချသံသည် မေနွယ်စိုးအဖို့ မိုးခြိမ်းသံတမျှထင်လိုက်မိသည်။ မိမိဆုံးဖြတ်ခဲ့တာမှားပြီလားဟု တွေးလိုက်မိစဉ်မှာပင် အနောက်မှသိုင်းဖက်ခြင်းခံလိုက်ရတော့ သူမခန္ဓာကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲတုန်သွားခဲ့ရသည်။တုန်ယင်မှုမပြယ်သေးခင်မှာ သူ့လက်ဝါးကြီးတွေက သူမရင်သားအစုံကိုသုံးလေးချက်မျှဆုပ်နယ်ရင်း လည်ကုတ်သားဝင်းဝင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ရာ…

Read More “ဟန်ဆောင်တဲ့ ညငှက်ငယ်လေး – အပြာစာပေ” »

ချို မြင်လိုက်ရသော မြင်းကွင်းကြောင့်ငထက်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားသည်မိမိ ပြန်ပေးသော ဘောင်းဘီ ကို တန်ဖိုးမထားတစ်ကယ်ဆိုလျှင် အဲ့ဘောင်းဘီ ပြပြီး မိမိကိုအကျပ်ကိုင် လိုးလို့ ရသည် မဟုတ်လားအဲ့လိုဖြစ်အောင်ကို ဒီက တမင်ပေးထားတာ ဒင်းက နားမလယ်တာပဲလားနားမလယ်လဲမမခိုင်ကရော ဘာလို့ဒါ မျိုးတွေအိုကြာ တွေ့ကြပီ ပေါ့ မနက်ဖြန် လင်ကလဲ ခရီးထွက်မည် အမကလဲ ကျူရှင်ဆိုတော့ချိ မမခိုင် ပြန်အထွက် ဆောင့်ပြီး ရေဆေးကာဘောင်းဘီ ကို ပြန်ယူ ထားလိုက်လေသည်မနက် ၁၀နာရီ ကျော်ငထက် အိပ်ရာကနိုး နိုးချင်း မျက်နှာသစ်ရန် အောက်ထပ်သို့…

Read More “အားမနာနဲ့နော်..လုပ်သာလုပ် – အပြာစာပေ” »

ကျောင်းမှပြန်လာအိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျောပိုးအိပ်လေးကိုအသာချကာ ရေချိုးဖို့ပြင်သည်။တံခါးလည်းလော့ချပြီးသား ပြူတင်းပေါက်ခန်းစီးတွေလည်းပိတ်ပြီးသားမို့ လွတ်ဘွတ်လပ်လပ်ပင်အဝတ်တွေတခုပြီးတခုချွတ်ကာ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိသောရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။အိမ်မှာက အိမ်ဖော်များအတွက်မှလွဲလျင်ရေချိူးခန်း တွေချည်းဖြစ်သည်။ဖေဖေနှင့်မေမေကတစ်ခန်းlသူမကတစ်ခန်းlမမ နှင်းအိလွင်ကတစ်ခန်းlဧည့်သည်များအတွက်ထားသောအိပ်ခန်းသုံးခန်းလည်းရှိသေးသည်။ဖိုးဖိုးရှိစဉ်က အိပ်ခန်းလည်းအခုတော့ ဧည့်သည်ခန်းထဲပါသွားပြီ။ မနှစ်က သူမစာမေးပွဲရက်မှာ ဖိုးဖိုးကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ဖေဖေနဲ့မေမေမှာ ပထမတော့ သမီးနှင်းအိလွင်တယောက်သာရှိသည်။နှင်းအိလွင်ဆယ်နှစ်သမီးအရွယ်ခန့်မှာ ဖိုးဖိုးငယ်သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့တဦးတည်းသောသားဖြစ်သူ အသက်သုံးဆယ်အရွယ်မှာကွယ်လွန်သွားတာကိုမြင်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေကို ဖိုးဖိုးကနားချသည်။သားသမီးတယောက်တည်းမွေးထားခြင်းဖြင့် မိဘများအရွယ်လွန်ချိန်ကျမှ သားသမီးဆုံးပါးသွားခဲ့လျင် မိမိမျိုးဆက်မကျန် နိုင်ကြောင်း မိဘများကအရင်ကွယ်လွန်ခဲ့လျင်လည်း လောကအလယ်တွင် ကျန်ခဲ့မည့်သားသမီးအနေဖြင့် အရင်းဆုံးဆွေမျိုးဟူသည်မှာ တဝမ်းကွဲသာဖြစ်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း။အကြောင်းကိစ္စကြီးငယ်ပေါ်ပေါက်လာပါက မောင်နှမအရင်းအခြာကသာ ကျောချင်းကပ် ရင်ချင်းအပ်လေ့ရှိကြောင်း စသည်ဖြင့်နားချသောကြောင့် ပိုးအိလွင်ကိုထပ်မွေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖိုးဖိုးကလည်း မြေးအငယ်ဆုံးလေးကိုတုန်နေအောင်ချစ်သလို သူမဆန္ဒမှန်သမျှအကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးသောဖိုးဖိုးကိုသူမကလည်း အလွန်ချစ်ခဲ့သည်။သူမကိုအလွန်ချစ်သောဖိုးဖိုး သူမကလည်းအလွန်ချစ်သောဖိုးဖိုးကွယ်လွန်တော့ သူမစာမေးပွဲဆက်မဖြေနိုင်တော့။…

Read More “အပျိုမလေး ပိုးအိ – အပြာစာပေ” »

မောင်နဲ့ကျမကဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားပေါ့….ငြင်းဆန်နေလို့လဲဘာမှထူးတော့မှာမဟုတ်ပါဘူးရှင်….ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာလည်းရမက်သွေးတွေနဲ့ပေါက်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်နေရတာကတကြောင်းသူကလည်းစလာပြီမို့ကျမလည်းတွန့်ဆုတ်မနေတော့ဘဲသူ့လီးကြီးရဲ့ဒစ်ကိုငုံပြီးတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ပဲရစ်ဆပ်ပြာမွေးနံ့လေးသင်းနေတဲ့သူ့ဒစ်ကြီးကိုကျမသိပ်ပြီးချစ်သွားမိပါတယ်။တဖြေးဖြေးနဲ့မောင်ရဲ့လီးချောင်းကြီးကိုကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင်သွင်းလိုက်ပြီးတဲ့နောက်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုသူ့ရဲ့လီးချောင်းကြီးပေါ်မှာဖိကပ်လိုက်ပြီးလီးချောင်းကြီးကိုကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲသို့သွင်းချည်ထုတ်ချည်နဲ့လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ပြီးတော့ဒစ်ဖျားကိုလျှာနဲ့လှိမ့်ပြီးပွတ်လိုက်တေ့ပြီးစုပ်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးတော့သူ့လီးကြီးဟာတအားတင်းမာလာပါတယ်။သူ့ဖင်ကြီးကလည်းကော့ကော့တက်သွားလေရဲ့….နောက်သူ့ဂွေးအုတွေဟာလည်းကြုံ့လိုက်ပွလိုက်နဲ့ဖြစ်နေတယ်လေ။အခုလိုကျမတောင်သေသေသပ်သပ်ကိုင်တွယ်နိုင်ရင်သူရောဘယ်လောက်ကောင်းအောင်မှုတ်နိုင်မယ်ဆိုတာခန့်မှန်းကြည့်ပေါ့ရှင်….။တခါထဲကျမစောက်ခေါင်းထဲကိုကျားလျှာကြီးနဲ့တိုက်နေသလိုအောက်မေ့ရအောင်ကိုသူ့လျှာကြီးကစောက်ခေါင်းထဲကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်နေပါတယ်။ကျမရဲ့ဖင်နဲ့ပေါင်ရင်းတဝိုက်ကအသားဆိုင်လေးတွေဟာတဆတ်ဆတ်တုန်နေပါတယ်။ပြီးတော့သူကကျမရဲ့ပေါင်ကြားနဲ့ဖင်ကြားတွေကိုပါလျှာနဲ့လိုက်ယက်နေလေရဲ့….သူလျှာဟာကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုအတော်နက်နက်တိုးဝင်ပြီးမွှေပေးနေတယ်လေ….။ခံစားဖူးရင်တော့သိမှာပါ….သိပ်အနေရခက်တာပဲ..…အရသာရှိလိုက်တာလည်းလွန်ရောပဲ….။”အိုး…အိုး….”ကျမစောက်ခေါင်းဟာရှုံ့ချီပွချီဖြစ်တဲ့နှုန်းကသိပ်ပြီးမြန်လာပါပြီ….”အ….အ….အား….”ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှသုတ်ရေတွေဟာဘွမ်းကနဲစောက်ခေါင်းထဲကနေပန်းထွက်သွားပါတယ်။အသက်ပါသွားသလားပင်ထင်ရလောက်အောင်ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ကျမဖြင့်တကိုယ်လုံးနုံးခွေကျသွားရတာပါပဲ….။ဒါပေမယ့်ကျမဟာမောင့်လီးကြီးကိုဆက်ပြီးတအားစုပ်ပေးနေမိပါတယ်။သူ့ဂွေးအုကြီးတွေကလည်းကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာရှင်….။ ”အ….အား….အီး…ဟီး….ဟီး….အား…အ….က…ကလျာ….ရယ်….”ကျမနာမည်ကိုတပြီးမောင်ဟာမချိမဆန့်ညီးတွားလိုက်ပါတယ်။ရုတ်တရက်ကျမသီးသွားမိပါတယ်။သူ့သုတ်ရည်တွေဟာကျမရဲ့ပါးစပ်နဲ့မဆန့်လို့နှာခေါင်းထဲကပြန်ထွက်လာတယ်လေ…။တမျိုးအရသာပါပဲပျစ်ချွဲပြီးညှီတဲ့အနံ့လေးနည်းနည်းရှိတယ်။လီးထဲမှာတစ်စက်မှမကျန်တဲ့အထိကျမဟာတစစ်စစ်နဲ့စုပ်ယူနေမိပါတယ်။”ဟား….အား….”နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီးအတော်ကြာအောင်နေမိပါတယ်။ခဏကြာတော့မှသူကထပြီးကျမနဲ့ဘေးချင်းယှဉ်ပြီးလှဲချလိုက်ပါတယ်။ဒီလိုလှဲချလိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာပဲမောင်ကကျမဖက်ကိုစောင်းလိုက်ရာကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်လိုက်ပြီးကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုစုပ်နမ်းပါတယ်။ကျမလည်းသူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုအလိုက်သင့်ပြန်ပြီးစုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ကျမရဲ့လက်တစ်ဖက်ကသူ့ရဲ့ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ကျောပြင်ကြီးကိုပွတ်သပ်ပေးနေသလိုသူ့လက်တစ်ဖက်ကကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ်မှာပြေးလွှားလှုပ်ရှားနေပြီးကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကတော့ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးတီးလေးတစ်ခုလုံးကိုအနှံ့ပင်ပွတ်သပ်ချေမွနေပါတယ်။ကျမကလျာနဲ့ကျမရဲ့ချစ်သူကိုမျိုးဇင်တို့ဟာချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတာ(၆)လလောက်ပဲရှိပါသေးတယ်။မလေးရှားမှာအလုပ်ရသွားပြီဖြစ်တဲ့ကိုမျိုးဇင်ဟာမနက်ဖြန်ဆိုလေယာဉ်ပေါ်တက်ရတော့မှာပါ။ဒါကြောင့်လည်းသူ့ကိုကျမကအစွမ်းကုန်လိုက်လျောနေခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်ရှင်….။ကျမနဲ့မောင်ဟာနှုတ်ခမ်းချင်းမခွာစတမ်းစုပ်ကာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်နေကြပြီးခဏအကြာမှာပဲကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကစောက်ရည်တွေဟာတကျော့ပြန်ပြီးစိမ့်ထွက်လာရပြီဖြစ်ပါတယ်။ကျမသူ့လီးကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့လည်းခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်နေပြီးအကြောကြီးတွေအပြိုင်းပြိုင်းထနေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။အိပ်ယာပေါ်မှာဘေးတစောင်းလှဲကာမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေတဲ့ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့မောင်ရဲ့လီးထိပ်တို့ဟာတဲ့တဲ့ကြီးပဲထိုးထောက်မိနေပါတယ်။ဒါကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့်မောင့်ရဲ့အရပ်နဲ့ကျမရဲ့အရပ်ဟာတန်းတူဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုသိနိုင်ပါတယ်။မောင့်အရပ်က(၅)ပေ(၇)လက်မကျော်လောက်ရှိပြီးကျမရဲ့အရပ်က(၅)ပေ(၇)လက်မအတိရှိပါတယ်။ကျမဟာကျမရဲ့အရပ်အမြင့်နဲ့လိုက်ဖက်ညီတဲ့၃၆၊၂၃၊၃၈ဆိုတဲ့ပါရမီကောင်းလှတဲ့သူတွေသာပိုင်ဆိုင်ရတဲ့အချိုးအစားကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်ပါတယ်။ကျမအသက်ကခုမှ(၂၀)ထဲရောက်ရုံရှိပါသေးတယ်။ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ဒီလိုကိုယ်လုံးမျိုးပိုင်ဆိုင်ထားရတာကလည်းကျမအဖေကအီတာလျံနဲ့မွန်ကပြားဖြစ်သလိုကျမရဲ့အမေကလည်းဆစ်နဲ့မွန်ကပြားတစ်ဦးဖြစ်ပါတယ်။ဒီလိုကပြားသွေးတွေနှောနေတဲ့ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးဟာထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းနဲ့ရှိရုံမျှမဟုတ်သေးဘဲအသားအရည်ကလည်းဖြူဖွေးပြီးမျက်ခုံး၊နှာတံ၊မျက်တောင်တွေကဆစ်ဘက်ကိုနွယ်ပါတယ်။မျက်လုံးနဲ့ဆံပင်တွေကအီတာလျံဘက်နွယ်သွားပြီးတော့အသားအရည်ကျတော့မွန်ဘက်ကိုတခါနွယ်သွားရပါတယ်။ဒီတော့ကျမကိုတွေ့မြင်မိတဲ့ယောက်ျားတွေပျိုပျိုအိုအိုအရွယ်မျိုးစုံတွေဟာသူတို့ရဲ့မျက်လုံးတွေကိုကျမဆီကနေဗြုံးကနဲမခွာနိုင်ကြပါဘူးရှင်….။ ခုဘဲကြည့်မောင်ဆိုလည်းကျမကိုအတင်းကြီးဖြစ်နေပါတယ်။ကျမကိုလိုးချင်လွန်းတဲ့သူ့လီးဟာတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီလေ….။ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေဆီကနေမောင်ဟာသူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဆွဲခွာပြီးထလိုက်ပါတယ်။ကျမကိုအာသာငမ်းငမ်းဖြစ်နေတဲ့သဘောပါပဲ….။ပြီးတာနဲ့မောင်ကကျမရဲ့ကိုယ်လုံးကိုကုတင်ပေါ်မှာကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင်ရွေ့ပြောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့ကျမရဲ့ဖင်ကြီးကိုကုတင်စောင်းမှာကျကျနနတင်ပြီးတော့သူကကုတင်အောက်ကိုဆင်းလိုက်ပါတယ်။ပြီးတာနဲ့ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲကိုင်ကာမြှောက်လိုက်ပြီးသူ့ရဲ့ပုခုံးတဖက်တချက်မှာတင်လိုက်ပါတယ်။သူ့မျက်လုံးတွေကလည်းကျမရဲ့တကိုယ်လုံးကိုမျက်လုံးတွေကျွတ်ထွက်မတတ်စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။အဲဒီနောက်မောင်ကသူ့လက်တဖက်နဲ့လီးချောင်းမာမာကြီးကိုကိုင်ပြီးတော့ကျမရဲ့မာတင်းနေတဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားကိုတေ့ထောက်လိုက်ပြီးအကွဲကြောင်းတလျှောက်ဖိပြီးပွတ်ပေးနေပါတယ်။”ဟင့်….ဟင့်….မောင်….မောင်ရယ်….ရှီး….ဟင့်….ဟင့်….အ….အား….”ကျမကသိပ်ခံချင်နေပါတယ်လို့ပြောရင်ကျမကိုအရှက်မရှိတဲ့သူလို့မသတ်မှတ်စေချင်ပါဘူး။ကျမစောက်ခေါင်းထဲကမနေနိုင်အောင်ယားတက်လာပါတယ်။ဖင်ကြီးကိုတကော့ကော့နဲ့သူ့လီးကြီးကိုကြိုလင့်နေမိပါတယ်။ဒါကိုသိတဲ့ကိုမျိုးဇင်ကလည်းကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်တိုက်ပေးနေတဲ့သူ့ရဲ့လီးကြီးထိပ်ဖူးကိုစောက်ပတ်ဝမှာအသာတေ့လိုက်ပြီးလိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။”ဗြစ်….ဗြစ်….အ….ဗြစ်….အင်း….ဟင်း…ဟင့်….မောင်…ဖြေး…ဖြေး….ဗြစ်….အား….ဗြစ်…ဒုတ်….အမလေး…..လေး….သေပါပြီ….မောင်ရဲ့….”မောင်ကကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့လီးကိုမနားတမ်းချော့သွင်းရင်းကျမရဲ့အပျိုမှေးကိုထိုးခွဲပစ်လိုက်တယ်လေ…။ပြီးတော့လီးကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ညှောင့်ပြီးလိုးနေပါတယ်။ကျမနည်းနည်းကျင့်သားရလာတော့မှတအားဆောင့်ချလိုက်တော့တယ်။”ဗြစ်….ပြွတ်….ဒုတ်….အား….ကျွတ်…ကျွတ်….အ….”သူ့လီးထိပ်ကြီးကကျမရဲ့သားအိမ်ကိုပြေးဆောင့်လိုက်တော့ရင်ခေါင်းထဲမှာအောင့်သွားတာပါပဲ….။လီးဟာကျမစောက်ခေါင်းထဲမှာကြပ်သိပ်ပြီးရင်ထဲမှာပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးခံစားလိုက်ရပါတယ်။ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလိုးနေတဲ့သူ့ရဲ့လီးကိုကျမကစောက်ခေါင်းနဲ့စုပ်ပြီးဆွဲထားမိပါတယ်။ဒါကြောင့်လီးသွင်းရင်စောက်ခေါင်းဟာနစ်ဝင်ပြီးလီးပြန်ထုတ်ရင်ကျမရဲ့ဝမ်းထဲကအသဲတွေအူတွေပါသွားပြီးထွက်ကျသွားသလိုခံစားရပါတယ်။သူကကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ့ပုခုံးပေါ်မှာတင်ထားရက်ပဲသူ့လက်နှစ်ဖက်ကကျမရဲ့နို့အုံနှစ်လုံးကိုဆွဲပြီးဆောင့်လိုးနေပါတယ်။သိပ်ကောင်းတာပဲရှင်….ကျမဟာကုန်းပေါ်ကိုပစ်တင်ခံလိုက်ရတဲ့ငါးတစ်ကောင်လိုပဲကျမရဲ့ပါးစပ်ကဟစိဟစိနဲ့တဟင်းဟင်းငြီးမိနေပါတယ်။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမဟာခံရတာအားမရနိုင်တော့ပါဘူး။ကျမရဲ့ဖင်ကြီးကိုသာတွင်တွင်ကော့ပေးနေမိပါတယ်။ဒါကိုရိပ်မိတဲ့သူကသူ့ပုခုံးတဖက်တချက်မှာထမ်းထားတဲ့ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကျမရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုလှန်ပြီးတင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ဒူးတော့နည်းနည်းကွေးသွားပါတယ်။ကျမလည်းလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပြန်ဆွဲပြီးထိန်းပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါမှာတော့ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာကုတင်စောင်းကနေကြွပြီးတော့တက်လာကာစောက်ဖုတ်ကြီးဟာလည်းဖွင့်ပေးလိုက်သလိုကော့တက်ပြီးပြဲအာသွားတဲ့အချိန်မှာပဲမောင့်ရဲ့လီးဟာရက်ရက်စက်စက်ပဲဆောင့်လိုးလာပါတော့တယ်။”ဒုတ်….အား….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….အမေ့….အ….အား….ပြွတ်….ပြစ်….ဗြစ်…ဒုတ်…အီး..…ရှီး…ကျွတ်….ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ….မောင်ရယ်….အား….”အခန်းထဲမှာအသက်ရှုသံငြီးသံလီးနဲ့စောက်ဖုတ်ရိုက်သံတွေဟာဆူညံနေပါတယ်။ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကလည်းသူ့လီးကိုအတင်းဆွဲစုပ်နေတယ်။အားရလောက်အောင်မာကြောနေတာပဲရှင်….။နောက်ထပ်(၅)မိနစ်လောက်ကြာတဲ့အခါမှာတော့….”အား….အ….မောင်….မောင်….အား….””အား…ရှီး….ကလျာ…အား…အ….အား….”နှစ်ယောက်စလုံးတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်တင်းတင်းကြီးဖက်လိုက်ကြရင်းတွန့်လိမ်လှုပ်ရှားသွားရာမှငြိမ်ကျသွားကြပါတော့တယ်ရှင်….။ ကျမကကျောင်းမပြီးသေးပါဘူး….အခုကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင်တော့နောက်ဆုံးနှစ်ကိုတက်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်နေလို့ထုံးစံအတိုင်းပဲကျမဟာသူငယ်ချင်းတွေဆီလျှောက်လည်နေတာပေါ့…။ကျမချစ်သူကိုမျိုးဇင်ကလည်းမလေးရှားထွက်သွားတာ(၃)လတောင်ကျော်သွားပါပြီ…။ဒီနေ့လည်းသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ပဲခူးကိုလိုက်လည်မလို့ရှိတာနဲ့ဒက်ဒီရုံးမသွားခင်မှာဘဲဒက်ဒီကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြီးမိုးချုပ်လောက်မှပြန်ရောက်မှာဖြစ်တဲ့အကြောင်းခွင့်တောင်းပြီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ဒါပေမယ့်သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုရောက်တော့သူတို့အဖိုးနဲ့အဖွားနေ့လည်လောက်မှာမန္တလေးကရောက်လာမှာဖြစ်လို့ဒီနေ့ပဲခူးမသွားဖြစ်သေးကြောင်းသိလိုက်ရပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကျမကသူငယ်ချင်းအိမ်မှာပဲနေပြီးနံနက်စာပင်စားလိုက်ပါသေးတယ်။သူတို့မိသားစုလေဆိပ်ကိုသွားတော့မယ်ဆိုတော့မှကျမလည်းအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ခြံထဲအဝင်မှာပဲအိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်မှာဒက်ဒီရဲ့ကားရပ်ထားတာတွေ့လို့ဒီနေ့ဒက်ဒီအစောကြီးပြန်ရောက်နေတာတွေ့လိုက်ရလို့ကျမဟာဒီနေ့ဒက်ဒီနဲ့အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်ပြီဆိုပြီးပျော်သွားရပါတယ်။ဒက်ဒီကကုမ္ပဏီထောင်ထားပြီးအလုပ်သိပ်များတဲ့သူပါ။မနက်(၇)နာရီသာသာလောက်ကနေအိမ်ကထွက်သွားပြီးည(၉)နာရီ(၁၀)နာရီလောက်မှအိမ်ပြန်ရောက်တတ်တဲ့သူပါ။အခုနေ့လည်(၁၂)နာရီလောက်ပဲရှိသေးတယ်။ဒက်ဒီကအိမ်ကိုပြန်ရောက်နေပါပြီ။ကျမလည်းအိမ်ဘေးမှာပဲကားကိုရပ်လိုက်ပြီးအိမ်ထဲကိုဝင်ခဲ့ပါတယ်။ဒက်ဒီဟာခါတိုင်းသူထိုင်နေကျနေရာမှာမရှိပါဘူး။ကျမစိတ်ပူသွားမိတယ်။ဒက်ဒီနေများမကောင်းလို့လားလို့စိုးရိမ်စိတ်ကလည်းဝင်သွားမိပါသေးတယ်။”ခစ်…ခစ်….ကိုကြီးကလဲ…ဟင့်….”ဒီလိုစကားသံသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲကျမခေါင်းတွေထူပူသွားမိပါတယ်။ဒက်ဒီမိန်းမပွေနေသလားဆိုတဲ့အတွေးကလည်းရောက်သွားရပါတယ်။ဒါကြောင့်စပ်စုလိုစိတ်နဲ့အိပ်ခန်းတံခါးနားရောက်အောင်သွားပြီးကပ်ပြီးနားထောင်လိုက်တယ်။”အိုး….အကိုကြီးကလဲ….သိပ်ကဲတာပဲ….ဒီမှာအင်္ကျီတွေကြေကုန်ပြီ….”ဟုတ်ပါပြီ….ဟုတ်ပါပြီတံခါးကိုသေချာပိတ်ထားလို့အသံသဲ့သဲ့သာကြားရပေမယ့်ဒက်ဒီတစ်ယောက်ကျမအလစ်မှာကမြင်းကြောထနေပြီ။သေချာပါပြီကျမကလည်းမနက်ကပဲခူးသွားဘို့မိုးချုပ်မှပြန်ရောက်မယ်ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။တံခါးဖွင့်ပြီးဝင်သွားမယ်လုပ်ပြီးမှကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။နင်နဲ့ဘာဆိုင်လဲလို့ပြောရင်ကျမဘာပြောရမလဲ….။ဒက်ဒီကိုယ်တိုင်ကကျမကိုဘာမျှထိန်းသိမ်းချုပ်ချယ်တာမဟုတ်ဘူး….ဟင်း….ဒက်ဒီသိပ်ဆိုးတယ်….။ဒက်ဒီ့ကိုအပိုင်ကိုင်ချင်တဲ့ကောင်မဘယ်သူလဲ…ကျမသိချင်လာတယ်။ဒါကြောင့်ဒက်ဒီ့အခန်းရှေ့ကိုကျမကခြေသံမကြားအောင်ဖွဖွလေးဖြတ်လျှောက်သွားပြီးကျမရဲ့အခန်းကိုအသာလေးဖွင့်ကာဝင်လိုက်ပါတယ်။အဲဒီနောက်ကျမရဲ့အခန်းတံခါးကိုအသေအချာပြန်ပိတ်ပြီးဒက်ဒီအခန်းနဲ့ကျမအခန်းကိုခြားပြီးကာထားတဲ့ကျွန်းပြားတွေနဲ့လုပ်ထားတဲ့နံရံဘေးကိုအသာတိုးကပ်လိုက်ပါတယ်။အဲဒီနံရံမှာကျွန်းပြားနှစ်ချပ်ဟာအရှည်လက်မဝက်နီးပါးနည်းနည်းလေးဟနေတာကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။အဲဒီနေရာလေးကိုကျမရဲ့မျက်နှာကပ်မယ်အလုပ်မှာပဲကျမဟာစိတ်ထဲမှာသိပ်မရဲဘူးဖြစ်သွားရပါတယ်။ဖအေမယားငယ်နေတာကိုသမီးကချောင်းလို့မကောင်းပါဘူး….။ဒါပေမယ့်ဒါဟာစုံစမ်းတာပဲ…ချောင်းတာမဟုတ်ဘူးလို့ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားပေးပြီးအပေါက်လေးဆီကိုကျမမျက်နှာအပ်လိုက်ပါတော့တယ်။”စောက်ကောင်မ….”ဟုတ်တယ်….ကျမအသံမထွက်အောင်ဘဲဆဲလိုက်မိပါတယ်။ကြည့်လေဟိုအခန်းထဲမှာကျမရဲ့ဒက်ဒီကိုမြူဆွယ်နေတဲ့ကောင်မကသီတာမိုးပေါ့….။ ကုတင်စောင်းမှာဖင်တစ်ခြမ်းကိုတင်ပြီးထိုင်နေတယ်။သူ့ဘေးမှာဒက်ဒီကသူ့ခါးကိုဖက်ပြီးထိုင်နေတယ်။ပြီးတော့ဒက်ဒီကသူ့မျက်နှာကိုနမ်းနေပြန်ပါတယ်။”အို…အကိုကြီးရယ်….မိတ်ကပ်တွေပျက်ကုန်ပါအုံးမယ်…ရှင်…””ပြွတ်…ပြွတ်….”ကျမသိပ်ဝမ်းနည်းမိတယ်…။ဒက်ဒီဟာဒီကောင်မရဲ့ခါးကိုကိုင်ပြီးအတင်းစေ့ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းကိုအငမ်းမရစုပ်နေလေရဲ့ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ….ဒက်ဒီရယ်….။ဒီလိုဆင်းရဲမွဲတေနေတဲ့တောကြုံအုံကြားကကောင်မကိုမှမယားငယ်ထားချင်ရသလား။သီတာမိုးကဒက်ဒီရဲ့အတွင်းရေးမှူးမလေးပါ။ကျမနဲ့သက်တူရွယ်တူဖြစ်ပြီးကျမလောက်နီးနီးလည်းလှပါတယ်။ကျမမျက်လုံးအကြောင်သားနဲ့ကြည့်မိနေတဲ့အချိန်မှာပဲဒက်ဒီကကောင်မလေးရဲ့ခါးသေးသေးကျဉ်ကျဉ်လေးကိုသိုင်းဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကိုတအားစုပ်နေလေရဲ့….ကောင်မကလည်းကြည့်ပိုင်းလုံးမပီပီအရှက်မရှိဘူးဒက်ဒီလည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ပြီးမျက်နှာကိုအတင်းမော့ပေးနေလေရဲ့…”ပြွတ်…””မောတယ်…ကိုကြီးရယ်…ကိုကြီးကိုချစ်လို့သာဒီလိုအခန်းထဲကိုမိန်းကလေးတန်မဲ့လိုက်ခဲ့ပြီမဟုတ်လား…သီတာဘယ်တုန်းကမှသူများအိမ်မလည်ဖူးခဲ့ဘူး….ကိုကြီးကိုချစ်လို့သာပေါ့….ပြီးတော့လေကိုကြီးကိုသနားတယ်….””သီတာလေးရယ်…သိပ်စကားတတ်တာပဲ….””အို….ကိုကြီးကလည်းသီတာကိုပလီနေတယ်များထင်နေလို့လား….””မဟုတ်ပါဘူးအချစ်ရဲ့…ကိုကြီးကလေသီတာကိုချစ်လွန်းလို့ပါ…ဖြစ်နိုင်ရင်ငုံတောင်ထားချင်တယ်….””ဒါပဲနော်…လိုချင်တာရပြီးရင်တော့တမျိုးမပြောနဲ့…””သီတာကိုအခုကိုကြီးဒီကိုခေါ်လာတာကကိုကြီးရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုပြောဖို့နဲ့သီတာဆီကခွင့်တောင်းချင်လို့…””ဘာလဲ….ပြောလေ…””ကိုကြီးသီတာကိုလက်ထပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်….ဒီတော့သီတာကကိုကြီးရဲ့ကမ်းလှမ်းချက်ကိုလက်ခံပါ…”ကျမခေါင်းပေါ်ကိုတဲ့တဲ့ကြီးမိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပါပဲ။ဒက်ဒီသိပ်ရက်စက်တယ်….ကျမကိုတောင်ဘာမှအသိမပေးဘူး။မသကာဆိုကျမကိုနည်းနည်းပါးပါးပြောပြထားသင့်တာပေါ့….။”ဖြစ်ပါ့မလားကိုကြီးရယ်…ကလျာကသီတာနဲ့မတိမ်းမယိမ်းလေးနော်….ဘေးလူအမြင်မတော်ဘူးကွယ်….ကလျာကလည်းသဘောတူမယ်မထင်ဘူး….ကိုကြီးရယ်….””အို….သမီးကဒီလောက်သဘောထားမသေးပါဘူးကွယ်…ကိုကြီးပြောရင်ရပါတယ်…ကိုကြီးသိချင်တာအချစ်ရဲ့အဖြေကိုပဲ…””သီတာကြောက်တယ်ကိုကြီးရယ်….ပတ်ဝန်းကျင်ကသီတာ့ကိုဘယ်လိုပြောမလဲ…””အို…ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားနေတာဘယ်သူ့ကိုဂရုစိုက်ရမှာလဲ…ပေါင်းရမှာကကိုကြီးနဲ့သီတာပါ…””ဟင်း…ကိုကြီးသဘောပါပဲလေ…နောက်မှသာသီတာဒူးနဲ့မျက်ရည်သုတ်မနေပါရစေနဲ့ကိုကြီးရယ်…”ဟွန်း….သိပ်ပြီးသနားဖို့ကောင်းတယ်…ပိုင်းလုံးမစကားသိပ်တတ်….ကျမငိုချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာပါတယ်။လွန်ခဲ့တဲ့(၃)နှစ်လောက်ကကွယ်လွန်သွားတဲ့မာမီရဲ့နေရာမှာသူကဝင်လာချင်တယ်…ပြီးတော့ကျမချစ်တဲ့ဒက်ဒီကိုကျမရဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေလုယူသွားချင်တယ်….ကျမကိုဘာရန်ငြိုးမှမရှိဘဲဘာလို့ဒီလိုများရက်စက်ရတာလဲ…သီတာစိုးရယ်…ဒီကောင်မအိမ်မှာလာပြီးအရာရာသြဇာလာပေးနေရင်ကျမဘယ်လိုနေရမှာလဲ….ဒက်ဒီရယ်…သမီးအတွက်နည်းနည်းလေးမှထည့်ပြီးမစဉ်းစားတော့ဘူးလား…သမီးကဖြင့်ဒက်ဒီအတွက်အစစအရာရာစဉ်းစားလိုက်ရတာ…ဒက်ဒီမှာသမီးတစ်ယောက်လုံးရှိသေးတယ်ဆိုတာသတိမှရသေးရဲ့လား…ကြည့်လေသူ့ကောင်မနဲ့ကြည်နူးနေလိုက်ကြတာ…ကျမမျက်လုံးအိမ်ထဲကမျက်ရည်တွေဒလဟောကျလာပါတယ်…အရွယ်ရောက်ပြီးမှဒါပထမဆုံးအကြိမ်ကျရခြင်းပါ…မျက်ရည်တွေဟာတားမနိုင်ဆီးမရတွေတွေကြီးကျနေပေမယ့်ရှေ့ကမြင်ကွင်းကတော့ဝေဝါးမသွားပါဘူးရှင်….။ကြည့်လေ….ဒက်ဒီရဲ့လက်တွေကသီတာစိုးရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုတယုတယဖြုတ်ပေးနေတယ်။သီတာစိုးကလည်းမျက်လုံးတွေစုံမှိတ်လို့ကလေးတစ်ယောက်လိုငြိမ်နေလေရဲ့….ကြည်ပြာရင့်ရောင်အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့သီတာစိုးရဲ့အလှဟာပြိုင်စံရှားအလှပါလို့ပြောရင်ဘယ်သူမှငြင်းမယ်မထင်ဘူး။နို့နှစ်ရောင်အသားအရေဟာကြည်ပြာရင့်ရောင်အောက်ခံအိပ်ယာခင်းပေါ်မှာထင်းထင်းကြီးလှလို့နေပါတယ်။ကျမကြည့်နေရင်းနဲ့ပဲသီတာစိုးရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေပြုတ်သွားပါတယ်။နည်းတဲ့နို့ကြီးတွေမဟုတ်ဘူး…ကြီးမားမို့မောက်ပြီးထောင်ထနေတယ်။ဒက်ဒီကသူ့ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီလေးကိုချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။”ကိုကြီးရယ်…”သူ့အသံဟာကျမကိုတောင်လွမ်းမောသွားစေရပါတယ်။ ချွဲသံလည်းမဟုတ်ဘူး…ရှက်သံလည်းမဟုတ်ဘူး။ဘာရယ်လို့ပြောရခက်တဲ့အသံပေါ့…တမျိုးလေးပဲ…။ဒက်ဒီကသူ့ဘရာစီယာကိုဖြုတ်နေတုန်းတိုးတိုးလေးငြီးလိုက်တာလေ…။ကြည့်ပါအုံး…ထိပ်မှာပတ္တမြားပွင့်လေးတွေတင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲလှလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေဖွေးဥနေတာပဲ..။ကျမကြည့်နေတုန်းမှာပဲဒက်ဒီဟာသူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကားကားကြီးတွေကိုမှအားမနာဘဲသီတာစိုးရဲ့နို့တစ်ဖက်ကိုငုံလိုက်တယ်။”အင့်…ဟင်း….ယားတယ်ကိုကြီးရဲ့…”ကောင်မလေးခါးကြီးကော့တက်လာပြီးမချိမဆန့်လေးငြီးပြောလေးပြောလိုက်တယ်။ကျမရင်ထဲမှာလေ…မရိုးမရွကြီးကိုဖြစ်လာရပါတယ်။”အား…ဟား…ကိုကြီးရယ်…ဟင်း…ဟင်း….”ဒက်ဒီခေါင်းကိုလက်နဲ့ပွတ်ရင်းမရှုနိုင်မကယ်နိုင်အောင်ငြီးနေလေရဲ့…။မိခင်ကကလေးကိုနို့တိုက်သလိုပဲဒီဖက်တဖက်ပြီးတော့ဟိုဖက်တဖက်ကိုပြောင်းပေးတယ်။ကျမရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာတယ်။ကိုယ့်နို့ကိုယ်အသာပြန်ပြီးဆုတ်နယ်ကြည့်မိတယ်။အားမရတာနဲ့အင်္ကျီကိုကြယ်သီးဖြုတ်ပြီးဘရာစီယာကိုမတင်လိုက်တယ်။လက်သီးဆုတ်နီးနီးရှိတဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးအသာညှစ်တယ်။အိုး…စီးပိုင်နေတာပါပဲ…။ထူးထူးခြားခြားကျမနို့တွေတင်းမာနေတာကိုသတိထားမိတယ်။နို့သီးတွေဟာလည်းသာမန်အချိန်မှာလိုအရေပြားနဲ့တသားတည်းကပ်မနေဘဲအပြင်ကိုသိသိသာသာကြီးထောင်ထပြီးနေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။”အို…အို…ရှက်ပါတယ်ဆိုမှပဲ….အကိုကြီး….”ကျမသတိပြန်ဝင်လာပြီးကြည့်လိုက်တော့ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာအေးကနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့ထဘီကိုအသာဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီလေ…။ဖြူဖွေးလုံးကျစ်ပြီးဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တန်တွေဟာသူမဝတ်ထားတဲ့ပင်တီအနက်ထဲကနေထိုးထွက်နေလေရဲ့…။စောက်ဖုတ်နေရာဟာဖောင်းမို့နေလိုက်တာလေ…ကျမတောင်သီတာစိုးကိုကြည့်ပြီးတပ်မက်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ဒက်ဒီဆိုတဲ့မုဆိုးဖိုယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်တော့ပြောမနေနဲ့တော့…။”ကြည့်…အရမ်းကိုကဲနေပါလား….သီတာကိုမသနားတော့ဘူးလား…ကိုကြီးရယ်….သီတာရှက်လို့သေတော့မယ်..…”ဘယ်လောက်ပဲရှက်နေနေသူ့ပင်တီဘောင်းဘီအနက်လေးဟာလိပ်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကနေကျွတ်ထွက်သွားပြီလေ…ကျမမြင်ဖူးသမျှစောက်ဖုတ်တွေထဲမှာတော့သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာအဖောင်းဆုံးအမို့ဆုံးပါပဲ။ရှေ့ဖက်ကိုအတော်လေးရောက်အောင်ဖောင်းမို့နေတာအဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ပေါ့…။စောက်စေ့လေးဟာစောက်ပတ်ကြားကနေတိုးထွက်နေတာတွေ့ရတယ်။အမွှေးတွေဟာမဟူရာရောင်တောက်နေတယ်။ဒက်ဒီလက်တွေတုန်နေတယ်…။ကြည့်ရတာရယ်စရာကြီး။ဘာလဲကြောက်လို့လား။ဒက်ဒီကသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီးပွတ်သပ်နေတယ်။ဟိုကောင်မကလည်းပေါင်ကိုမသိမသာနဲ့ဟဟပေးနေတယ်။သိပ်ခံချင်နေပုံပဲ။ဒါပေမယ့်…ဒက်ဒီကသူ့ကိုမလိုးသေးဘူး။ကောင်မကိုကုတင်ပေါ်ကအိပ်ယာထူကြီးပေါ်ကိုတွန်းလှဲလိုက်တယ်။ဒီကုတင်ကြီးကမာမီရှိစဉ်ကတည်းကဒက်ဒီနဲ့အတူအိပ်တဲ့ကုတင်ကြီးနဲ့မွေ့ယာကြီးလေ။ပြီးတော့ဒက်ဒီကသူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုတဖက်တချက်စီကိုဖြဲချလိုက်တယ်။ဒီတော့မှသီတာစိုးရဲ့စောက်ပတ်ကိုသေသေချာချာမြင်ရတယ်။ပန်းနုရောင်သန်းပြီးစောက်စေ့ကြီးကအရှည်ကြီးအထဲနှုတ်ခမ်းလေးတွေကတွန့်လိပ်နေတယ်။လျှို့ဝှက်စွာပွင့်နေတဲ့နှင်းဆီတစ်ပွင့်ပါပဲ…။ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုသူ့လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပြီးသေချာကြည့်နေတယ်။”အို…ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…ဒီမှာရှက်လို့သေတော့မယ်…”တုန်တုန်ရီရီလေးပြောသံကြောင့်သတိဝင်လာဟန်နဲ့ဒက်ဒီကသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်တယ်။”ဟင်း…ဟင်း…လှလို့ပါကလေးရယ်…လှလွန်းလို့ပါ…””လှလည်းမကြည့်နဲ့…ရှက်တယ်…””အိုကွယ်…ချစ်တယ်ဆို…””မလိုချင်ဘူး…သီတာသိပ်ရှက်တယ်…””ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ…ကောင်းပါပြီတဲ့…”ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာလွှဲလိုက်သလား…ဝေးပါသေးတယ်။တစ်ခါထဲအို…ကျမတောင်ပြောရမှာရှက်မိတယ်။ဒက်ဒီလေ…သီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာအပ်ပြီးတပြတ်ပြတ်ယက်ပေးနေလေရဲ့…။ဟိုကောင်မသီတာစိုးကဘာလုပ်သလဲသိလား…ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲပေးပြီးဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့…။သူ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့အဖိုးတန်အိပ်ယာခင်းကိုအားမနာတမ်းကုတ်ခြစ်နေလေရဲ့…။”ဟင့်…ဟင့်…အိုး…ကိုကြီး…ရှီး….အား….ဟင့်…အဟင့်….အင့်…အိုး…ကွယ်…”ဒက်ဒီဟာစောက်ခေါင်းထဲကိုသူ့ခေါင်းကြီးနဲ့လိုးမတတ်သီတာမိုးစောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးနေပါတယ်။”အိုး…သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးတွေကသိပ်…သိပ်…အိုး…ဟင်း..ဟင်း….နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့မကလိပါနဲ့ဆို….ဒီမှာမနေတတ်တော့ဘူး…အိုး…အင်း….ဟင်း….”ကြားရတဲ့အသံကနားမချမ်းသာစရာရမက်သံပေမယ့်ကျမဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့ဘူး။ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဆီကယားကျိကျိဝေဒနာကိုခံစားနေရတယ်။ဒါကြောင့်အဓိပ္ပာယ်မဲ့ပေါင်ခြင်းပွတ်နေမိတယ်။”အ…အ…အား…အား…ကိုကြီး…ကိုကြီး…အိ…အင်း…”အံကိုကြိတ်ပြီးအသံစူးစူးလေးနဲ့မချိမဆန့်အော်သံကြောင့်ကျမသူတို့ဆီကိုအာရုံပြန်ရောက်သွားရပါတယ်။သီတာစိုးတစ်ယောက်ဒက်ဒီ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးအတင်းပဲစောက်ဖုတ်နဲ့ဖိကပ်ပေးထားတယ်။သူကိုယ်တိုင်လည်းတစ်မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်ခါးကြီးကော့ပြီးဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။”ဘုန်း…”မွှေ့ယာထူကြီးပေါ်ကိုကောင်မရဲ့ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသံပါပဲ…။ဒက်ဒီမျက်နှာကလည်းသူ့ဖင်နဲ့အတူအောက်ကိုငိုက်ပါသွားတယ်။ဖြစ်မှဖြစ်ရလေဒက်ဒီရယ်…။ဒီလောက်တောင်တဏှာကြီးရသလား…။”ဟား…””အိုး…ကိုကြီးရယ်…ပေကျံနေတာပဲ…””ဒါဆိုသုတ်ပေးလေ…”ဟုတ်ပါတယ်ရှင်…ဒက်ဒီမျက်နှာဟာပေကျံပြီးပြောင်လက်နေပါတယ်။အထူးသဖြင့်ပါးစပ်တဝိုက်နဲ့မေးစေ့မှာပါ။ဒက်ဒီသုတ်ခိုင်းလိုက်တော့သီတာစိုးကဒက်ဒီမေးစေ့ကိုတယုတယကိုင်ပြီးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့သုတ်ပေးမလို့လုပ်တော့…”ဟင့်အင်း…ဒီလိုမသုတ်နဲ့…နှမျောစရာကြီး…””ဒါဖြင့်…””ဟဲဟဲ…ကိုယ့်မျက်နှာကိုနမ်းပြီးသုတ်ပေး…””ဟွန်း….သိပ်တတ်တယ်…”သီတာစိုးဟာဒက်ဒီကိုအပိုင်ကိုင်ထားနိုင်ပြီဆိုတာကျမသိလိုက်ပါတယ်။သိပ်လည်းလှပြီးတော့အယုအယကလည်းကောင်းပါတယ်။ကြည့်လေ…ဒက်ဒီခိုင်းတာကိုမျက်စောင်းလေးတစ်ချက်သာချိတ်ပြီးသူ့ဘေးမှာဝင်လှဲနေတဲ့ဒက်ဒီမျက်နှာကိုလိုက်နမ်းနေတာအနှံ့ပဲ…။ပြီးတော့လျှာနဲ့လည်းလျှောက်ယမ်းနေသေးတယ်။ဒီကောင်မအပျိုမှဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး။ဒက်ဒီဟာသူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီးတဖန်ဘောင်းဘီကိုလည်းချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။ကျမသတိပြန်ဝင်လာပြီးကြည့်လိုက်တော့ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာအေးကနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့ထဘီကိုအသာဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီလေ…။ဖြူဖွေးလုံးကျစ်ပြီးဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တန်တွေဟာသူမဝတ်ထားတဲ့ပင်တီအနက်ထဲကနေထိုးထွက်နေလေရဲ့…။စောက်ဖုတ်နေရာဟာဖောင်းမို့နေလိုက်တာလေ…ကျမတောင်သီတာစိုးကိုကြည့်ပြီးတပ်မက်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ဒက်ဒီဆိုတဲ့မုဆိုးဖိုယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်တော့ပြောမနေနဲ့တော့…။”ကြည့်…အရမ်းကိုကဲနေပါလား….သီတာကိုမသနားတော့ဘူးလား…ကိုကြီးရယ်….သီတာရှက်လို့သေတော့မယ်..…”ဘယ်လောက်ပဲရှက်နေနေသူ့ပင်တီဘောင်းဘီအနက်လေးဟာလိပ်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကနေကျွတ်ထွက်သွားပြီလေ…ကျမမြင်ဖူးသမျှစောက်ဖုတ်တွေထဲမှာတော့သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာအဖောင်းဆုံးအမို့ဆုံးပါပဲ။ရှေ့ဖက်ကိုအတော်လေးရောက်အောင်ဖောင်းမို့နေတာအဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ပေါ့…။စောက်စေ့လေးဟာစောက်ပတ်ကြားကနေတိုးထွက်နေတာတွေ့ရတယ်။အမွှေးတွေဟာမဟူရာရောင်တောက်နေတယ်။ဒက်ဒီလက်တွေတုန်နေတယ်…။ကြည့်ရတာရယ်စရာကြီး။ဘာလဲကြောက်လို့လား။ဒက်ဒီကသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီးပွတ်သပ်နေတယ်။ဟိုကောင်မကလည်းပေါင်ကိုမသိမသာနဲ့ဟဟပေးနေတယ်။သိပ်ခံချင်နေပုံပဲ။ဒါပေမယ့်…ဒက်ဒီကသူ့ကိုမလိုးသေးဘူး။ကောင်မကိုကုတင်ပေါ်ကအိပ်ယာထူကြီးပေါ်ကိုတွန်းလှဲလိုက်တယ်။ဒီကုတင်ကြီးကမာမီရှိစဉ်ကတည်းကဒက်ဒီနဲ့အတူအိပ်တဲ့ကုတင်ကြီးနဲ့မွေ့ယာကြီးလေ။ပြီးတော့ဒက်ဒီကသူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုတဖက်တချက်စီကိုဖြဲချလိုက်တယ်။ဒီတော့မှသီတာစိုးရဲ့စောက်ပတ်ကိုသေသေချာချာမြင်ရတယ်။ပန်းနုရောင်သန်းပြီးစောက်စေ့ကြီးကအရှည်ကြီးအထဲနှုတ်ခမ်းလေးတွေကတွန့်လိပ်နေတယ်။လျှို့ဝှက်စွာပွင့်နေတဲ့နှင်းဆီတစ်ပွင့်ပါပဲ…။ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုသူ့လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပြီးသေချာကြည့်နေတယ်။”အို…ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…ဒီမှာရှက်လို့သေတော့မယ်…”တုန်တုန်ရီရီလေးပြောသံကြောင့်သတိဝင်လာဟန်နဲ့ဒက်ဒီကသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်တယ်။”ဟင်း…ဟင်း…လှလို့ပါကလေးရယ်…လှလွန်းလို့ပါ…””လှလည်းမကြည့်နဲ့…ရှက်တယ်…””အိုကွယ်…ချစ်တယ်ဆို…””မလိုချင်ဘူး…သီတာသိပ်ရှက်တယ်…””ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ…ကောင်းပါပြီတဲ့…”ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာလွှဲလိုက်သလား…ဝေးပါသေးတယ်။တစ်ခါထဲအို…ကျမတောင်ပြောရမှာရှက်မိတယ်။ဒက်ဒီလေ…သီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာအပ်ပြီးတပြတ်ပြတ်ယက်ပေးနေလေရဲ့…။ဟိုကောင်မသီတာစိုးကဘာလုပ်သလဲသိလား…ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲပေးပြီးဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့…။သူ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့အဖိုးတန်အိပ်ယာခင်းကိုအားမနာတမ်းကုတ်ခြစ်နေလေရဲ့…။”ဟင့်…ဟင့်…အိုး…ကိုကြီး…ရှီး….အား….ဟင့်…အဟင့်….အင့်…အိုး…ကွယ်…”ဒက်ဒီဟာစောက်ခေါင်းထဲကိုသူ့ခေါင်းကြီးနဲ့လိုးမတတ်သီတာမိုးစောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးနေပါတယ်။”အိုး…သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးတွေကသိပ်…သိပ်…အိုး…ဟင်း..ဟင်း….နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့မကလိပါနဲ့ဆို….ဒီမှာမနေတတ်တော့ဘူး…အိုး…အင်း….ဟင်း….”ကြားရတဲ့အသံကနားမချမ်းသာစရာရမက်သံပေမယ့်ကျမဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့ဘူး။ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဆီကယားကျိကျိဝေဒနာကိုခံစားနေရတယ်။ဒါကြောင့်အဓိပ္ပာယ်မဲ့ပေါင်ခြင်းပွတ်နေမိတယ်။”အ…အ…အား…အား…ကိုကြီး…ကိုကြီး…အိ…အင်း…”အံကိုကြိတ်ပြီးအသံစူးစူးလေးနဲ့မချိမဆန့်အော်သံကြောင့်ကျမသူတို့ဆီကိုအာရုံပြန်ရောက်သွားရပါတယ်။သီတာစိုးတစ်ယောက်ဒက်ဒီ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးအတင်းပဲစောက်ဖုတ်နဲ့ဖိကပ်ပေးထားတယ်။သူကိုယ်တိုင်လည်းတစ်မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်ခါးကြီးကော့ပြီးဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။”ဘုန်း…”မွှေ့ယာထူကြီးပေါ်ကိုကောင်မရဲ့ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသံပါပဲ…။ဒက်ဒီမျက်နှာကလည်းသူ့ဖင်နဲ့အတူအောက်ကိုငိုက်ပါသွားတယ်။ဖြစ်မှဖြစ်ရလေဒက်ဒီရယ်…။ဒီလောက်တောင်တဏှာကြီးရသလား…။”ဟား…””အိုး…ကိုကြီးရယ်…ပေကျံနေတာပဲ…””ဒါဆိုသုတ်ပေးလေ…”ဟုတ်ပါတယ်ရှင်…ဒက်ဒီမျက်နှာဟာပေကျံပြီးပြောင်လက်နေပါတယ်။အထူးသဖြင့်ပါးစပ်တဝိုက်နဲ့မေးစေ့မှာပါ။ဒက်ဒီသုတ်ခိုင်းလိုက်တော့သီတာစိုးကဒက်ဒီမေးစေ့ကိုတယုတယကိုင်ပြီးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့သုတ်ပေးမလို့လုပ်တော့…”ဟင့်အင်း…ဒီလိုမသုတ်နဲ့…နှမျောစရာကြီး…””ဒါဖြင့်…””ဟဲဟဲ…ကိုယ့်မျက်နှာကိုနမ်းပြီးသုတ်ပေး…””ဟွန်း….သိပ်တတ်တယ်…”သီတာစိုးဟာဒက်ဒီကိုအပိုင်ကိုင်ထားနိုင်ပြီဆိုတာကျမသိလိုက်ပါတယ်။သိပ်လည်းလှပြီးတော့အယုအယကလည်းကောင်းပါတယ်။ကြည့်လေ…ဒက်ဒီခိုင်းတာကိုမျက်စောင်းလေးတစ်ချက်သာချိတ်ပြီးသူ့ဘေးမှာဝင်လှဲနေတဲ့ဒက်ဒီမျက်နှာကိုလိုက်နမ်းနေတာအနှံ့ပဲ…။ပြီးတော့လျှာနဲ့လည်းလျှောက်ယမ်းနေသေးတယ်။ဒီကောင်မအပျိုမှဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး။ဒက်ဒီဟာသူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီးတဖန်ဘောင်းဘီကိုလည်းချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။”အိုး…”ဒက်ဒီလီးကြီးပေါ့…နည်းတဲ့လီးကြီးမဟုတ်ဘူး။”ကိုင်ကြည့်နော်…ကလေးရယ်….ရင်းနှီးသွားအောင်ပေါ့….””ကြည့်…သိပ်ဆိုးတာပဲ…”ဒက်ဒီအူသိပ်မြူးနေတယ်။မယားအသစ်စက်စက်လေးကသိပ်လိမ္မာနေတယ်လေ။ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့သီတာစိုးလက်ကိုယူပြီးသူ့လီးကြီးပေါ်ကိုအသာတင်ပေးလိုက်တယ်။ကြည့်ပါအုံး…နီရဲပြီးအကြောပြိုင်းပြိုင်းဖြစ်နေတဲ့လီးကြီးနဲ့ဖယောင်းလိုနူးညံ့ဖြူဖွေးနေတဲ့လက်ချောင်းကစ်ကစ်လေးတွေဟာယှဉ်တွဲလို့…။လီးအုံကြီးအထက်နားလီးအရင်းကနေဆုတ်ကိုင်လိုက်တော့အပေါ်မှာလက်သုံးလုံးစာလောက်လွတ်နေတယ်။ပြီးတော့လက်ချောင်းလေးတွေကတပတ်မဆုတ်မိဘူး။လီးလုံးပတ်ကကြီးတော့ကြားမှာလက်နှစ်လုံးလောက်လွတ်နေတယ်။”ချစ်စရာမကောင်းဘူးလား…””ဟင့်အင်း….ကြောက်တယ်…””ကစ်…ပေးလိုက်ပါလားသီတာလေးရယ်…ကလေးကဘယ်လောက်သဘောထားကောင်းတယ်ဆိုတာသိရတာပေါ့…”သီတာစိုးကဒက်ဒီ့ကိုကြာကြည့်လေးကြည့်ပြီးလီးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။သူ့ဆံပင်တွေကထွေးကနဲဒက်ဒီ့ပေါင်ရင်းပေါ်ကိုကျလာလို့ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူး။”အ…အား….သီတာရယ်….ကောင်းလိုက်တာ….အား…အိုး…ရှီး…ကျွတ်…ကျွတ်…အား…ဟား….ရှီး…”အို…သိပ်အိန္ဒြေကြီးတဲ့ဒက်ဒီတစ်ယောက်ဘယ်လိုဖြစ်သွားရတာလဲ…ကြည့်လေ…ခါးကြီးကကော့လိပ်ပြီးဖြစ်နေလိုက်တာ…သီတာစိုးခေါင်းကနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့…မတော်စိတ်ပေါက်ပြီးဒက်ဒီလီးကိုကိုက်ဖြတ်လိုက်ရင်ဒုက္ခ…။ဒက်ဒီကိုကြည့်အုံး…သူ့ဖက်ဖင်ပေးပြီးကြုံ့ကြုံ့လေးမိန်းမထိုင်ထိုင်နေတဲ့သီတာစိုးရဲ့နောက်ကိုပြူးပြူးလေးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလက်ခလယ်ထိုးသွင်းပြီးထုတ်ချီသွင်းချီမွှေချီလုပ်နေတယ်။သီတာစိုးကလည်းဖင်လေးတကြွကြွနဲ့ပေါ့။စောက်ဖုတ်ထဲကအရည်တွေထွက်နေတယ်ထင်ပါရဲ့…။”အ…အ….အား…အား….သီတာရယ်…ရှီး…အိုး…သေပါပြီ….သီ..သီတာရယ်….”ပြန်မော့လာတဲ့သီတာစိုးရဲ့ပါးစပ်မှာဒက်ဒီ့အရည်တွေပေနေတယ်ဆိုတာတော့ပြောစရာလိုမယ်မထင်ပါဘူး…။ကောင်မကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုသူ့လျှာနဲ့ပြန်ယက်နေတယ်။ဒါကိုဒက်ဒီကကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့အားမလိုအားမရငေးကြည့်နေလေရဲ့…။ဒက်ဒီ့လီးကြီးကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ပြန်ပျော့သွားပါပြီ။နှစ်ယောက်သားငြိမ်ပြီးအတော်ကြာကြာဖက်ထားကြတယ်။မငြိမ်တာကတော့ကျမပါပဲ…။ကြည့်လေ…ဘယ်လိုကနေဘယ်လိုကျမလက်ကကျမစောက်ဖုတ်ကိုပွတ်မိနေတယ်မသိဘူး။နိုင်လွန်ပင်တီလေးအောက်ကနေစောက်ဖုတ်လေးကနူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့ကိုပေးနေတယ်။အားမရပါဘူး…ပူလောင်တဲ့မြင်ကွင်းတွေကိုတွေ့နေရတာကိုး…။ဒါကြောင့်ကျမဟာကျမဘာသာပင်သတိမထားမိဘဲလှန်တင်ထားမိတဲ့ထဘီကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။ပြီးတော့ပင်တီကိုအသာချွတ်လိုက်တယ်။စောက်ဖုတ်လေးဟာလန်းသွားသလိုပဲ…။စောက်ဖုတ်နဲ့လက်ဟာဘာမှအခုအခံမရှိဘဲတွေ့မိကြတယ်။ကြက်သီးဖြန်းကနဲထသွားမိတယ်။နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကိုလက်ညှိုးနဲ့လက်သူကြွယ်နှစ်ခုနဲ့ဖိပြီးအမွှာနှစ်ခြမ်းကိုဟလိုက်တယ်။ပြီးတော့လက်ခလယ်ကိုမြောင်းထဲဖိချလိုက်တယ်။တကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးတော့ချွေးတွေပျံလာတယ်။စောက်ဖုတ်ကိုအလျားလိုက်လက်ခလယ်နဲ့ဆွဲကြည့်မိတယ်။ဘယ်လိုပြောရမလဲ။လျှပ်စစ်နဲ့အတို့ခံရသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး။စောက်စေ့ကိုအသာလေးကလိပေးနေမိတယ်။”အင့်…ဟင်း…”အံသြစရာကောင်းလောက်အောင်လက်ချောင်းလေးတွေပေါ်ကိုပူနွေးစေးပြစ်တဲ့အရည်တွေပွက်ကနဲကျလာတယ်။မရဲတရဲနဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလက်ခလယ်ကိုချော့သွင်းလိုက်မိတယ်။”ဖြစ်ပါ့မလားကိုကြီးရယ်….သီတာကြောက်တယ်….””မကြောက်ပါနဲ့အချစ်လေးရယ်…ကိုကြီးအဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်…ကလေးနာအောင်မလုပ်ပါဘူးနော်……””အင်းနော်….သိပ်ကြမ်းရင်ငိုမှာပဲ…””အေးပါ….အပေါ်ရောအောက်ရောငိုပေါ့….””ဘာပြောတယ်…”သီတာစိုးတကယ်ပဲစိတ်ဆိုးသွားပုံရတယ်။မျက်နှာရဲသွားတယ်လေ။”ကြည့်…ချစ်တယ်ဆိုပြီးသိပ်ဆိုးတယ်…အကိုကြီးကချစ်လို့စတာပါ…””အကိုကြီး….သီတာကသဘောလွယ်လို့သီတာ့ကိုကလေကချေလိုဆက်ဆံနေတာလား….””မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ…ရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံတာပါ…””ဒါဘဲနော်….ပြီးမှဖျာလိုခင်းပြီးမနင်းနဲ့…””အဟား…”ရယ်ရင်းမောရင်းနဲ့ဒက်ဒီဟာပက်လက်လှန်ပြီးအိပ်နေတဲ့သီတာရဲ့ပေါင်ကြားကိုဝင်ထိုင်ပါတယ်။ပြီးတော့သီတာစိုးကိုတစောင်းအနေအထားလုပ်ပေးလိုက်ပြီးအောက်ဖက်ကခြေတစ်ဖက်ကိုအလျားလိုက်ဆန့်ထားပြီးနောက်တစ်ဖက်ကိုရင်ဘတ်နဲ့ထိတဲ့အထိကွေးပြီးမထားပါတယ်။”အို…အကိုကြီးဘယ်လိုတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ….ဟင်း…ကိုကြီးရယ်….သီတာအနေခက်လိုက်တာ…””အိုး….ကလေးကလည်းခဏလေး…ကြာရင်ဒီလိုအမြဲနေချင်တယ်လို့ဖြစ်သွားမယ်…””ကြည့်…စကားသိပ်တတ်တာပဲ…”ချစ်သူခေါ်မလားဘာလားတော့မသိဘူး…သူတို့နှစ်ယောက်ပလူးပလဲလုပ်နေတာကျမကြည့်ပြီးအထီးကျန်သလိုခံစားရပါတယ်။ကျမချစ်သူကကျမကိုတစ်ရက်ထဲအားရအောင်လိုးပြီးမလေးရှားမှာအလုပ်သွားလုပ်တာခုဆို(၃)လတောင်ကျော်သွားပါပြီ။ကျမကတော့ဆန့်တငံ့ငံ့နဲ့အထီးကျန်နေခဲ့ရတာပေါ့။ပေါင်တစ်ချောင်းဆန့်တစ်ချောင်းကွေးကာမပြီးဖြဲထားတဲ့သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာကော့နေတဲ့ဖင်ကြားအောက်ကနေပြူးထွက်နေတယ်။ဒက်ဒီကလက်တစ်ဖက်နဲ့သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးအဲ့ဒီဟတတဖြစ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ပြီးတော့ဆက်မသွင်းသေးဘဲအဝမှာတင်ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့လုပ်ပေးနေတယ်။သီတာစိုးဟာအားမလိုအားမရနဲ့ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးရင်း…”ဟင်း….ကိုကြီး….ဘာလုပ်နေတာလဲလို့…”ငိုတော့မလိုမဲ့မဲ့လေးပြောလိုက်တဲ့အသံလေးဟာကျမအသွေးအသားတွေကိုဆူဝေစေပါတယ်။ကျမလက်ဖျားတွေဟာတုန်ရီပြီးအာခေါင်တွေဟာခြောက်လာရပါတယ်။ပြီးတော့လည်းဒူးကမခိုင်တော့ပါဘူး။ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကတစုံတရာကိုတောင်းတနေတယ်ဆိုတာကျမသိတယ်။ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ…အနားမှာရှိတဲ့ကုလားထိုင်ကိုဆွဲပြီးခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုဒူးကွေးပြီးခြေဖဝါးကကုလားထိုင်ပေါ်မှာထောင်ထားလိုက်ပါတယ်။အခုဆိုကျမနဲ့သီတာစိုးဟာလှဲနေတာနဲ့မတ်တပ်ရပ်နေတာပဲကွာတော့တယ်။”အ…အ…ကိုကြီး…”ကျမအာရုံပြန်ပြောင်းလိုက်ရတယ်။ဒက်ဒီဒစ်ကြီးဟာသီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုမြုပ်ဝင်သွားပြီးသီတာစိုးခမျာမွေ့ယာခင်းကိုအတင်းဆုတ်ထားရတယ်။ဒက်ဒီကတော့သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုကွေးပြီးသီတာစိုးရဲ့ပြောင်လက်နေတဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးကိုလက်ဝါးနဲ့အသာပွတ်ပေးနေတယ်။သူကတော့တစောင်းဖြစ်နေတဲ့သီတာစိုးရဲ့ဆန့်ထားတဲ့ပေါင်တစ်ချောင်းကိုခွပြီးထိုင်နေလေရဲ့…”အ…အား…ကိုကြီး….ကိုကြီး….”အို…ဒက်ဒီကရက်စက်လိုက်တာရှင်…ဟုတ်တယ်။ကျမသီတာစိုးကိုဘယ်လောက်မုန်းမုန်းမိန်းမချင်းတော့ကိုယ်ချင်းစာတယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ဒက်ဒီဟာကွေးထားတဲ့သီတာစိုးရဲ့ခြေထောက်ကိုရင်ဘတ်ထိအောင်ကွေးထားရာကနေဘေးတိုက်ဖြဲလိုက်ပြီးသူ့လီးကိုစောက်ခေါင်းထဲကိုအဆုံးထိသွင်းလိုက်လို့ပါပဲ။သီတာစိုးရဲ့အော်သံဟာကျမရဲ့ရင်ထဲမှာပဲ့တင်ထပ်သွားပါတယ်။”ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…ပြွတ်…စွပ်…စွပ်….အ…အား…အား….ပြွတ်…ပလွတ်…ဒုတ်…ဗြစ်…စွပ်…စွပ်….အင့်…အင်း…အင်း…ဟင်း…ဟင်း….”အို…မိန်းမဖြစ်ရတာမသက်သာလိုက်တာရှင်…။သီတာစိုးခမျာမချိမဆန့်ခံစားနေရတယ်။ဒက်ဒီကတော့အားရပါးရကြီးကိုလိုးလို့နေတော့တာပါပဲ။သီတာစိုးရဲ့တကိုယ်လုံးဟာဗရမ်းဗတာရမ်းခါပြီးနေတယ်။နို့ကြီးတွေဆိုတာပြုတ်ထွက်တော့မလားပဲ။ဒက်ဒီလီးကြီးကသီတာစိုးစောက်ပတ်ထဲကိုအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဝင်ဝင်သွားတာကြောက်စရာကြီးပါပဲ။မျက်စေ့နှစ်လုံးစုံမှိတ်ထားတဲ့သီတာစိုးရဲ့ပါးစပ်လေးဟာဟဟသွားပြီးလျှာကလေးကတစ်လစ်ကလေးဖြစ်ဖြစ်သွားရပါတယ်။သူတို့ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလက်ညှိုးနဲ့ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်နေမိတယ်။သိပ်ကောင်းတာပဲရှင်…။ခုတော့သီးခံပြီးဒီလိုပဲကျေနပ်ရတာပေါ့။ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာလက်ညှိုးကိုငုံမိအောင်ကိုကျဉ်းသွားပါတယ်။ပြီးတော့ပူနွေးလာပြီးမကြာခင်မှာပဲကျမရဲ့လက်ညှိုးကိုစောက်ခေါင်းကဆွဲစုပ်ပါတော့တယ်။”ဟင့်…အ…အင်း…ဟင်း…ဟင်း….”ဘယ်လိုပဲကြိတ်မှိတ်နေပေမယ့်ကျမရဲ့ရင်ခေါင်းထဲကပြင်းထန်တဲ့သက်ပြင်းချသံတွေအသက်ရှူသံတွေထွက်နေရပါတယ်။”အိ…အ…အား…”ကျမဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘူး….။တကိုယ်လုံးအကြောတွေဆွဲပြီးစောက်ခေါင်းထဲကအရည်တွေဟာဝေါကနဲကျသွားပါတော့တယ်။ကြမ်းပြင်မှာအိုင်ထွန်းသွားမှာကတော့သေချာပါတယ်။ကျမသိပ်မောသွားပြီ…ခန္ဓာကိုယ်ထဲကရမက်တွေငြိမ်စပြုတော့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိရမိတယ်။”အိ…အိ….အား…ကိုကြီးရယ်…ကောင်းလိုက်တာ….အိ….အား…အင့်…အို…ဗြစ်…စွပ်…ဒုတ်…ဒုတ်…အဟား…..အမေ့…အား….အင်း….”ဒက်ဒီရောသီတာစိုးပါချွေးဒီးဒီးကျနေတယ်လေ။ဒက်ဒီလည်းအံကြီးကြိတ်ပြီးအားပါးတရဆောင့်လိုးနေလိုက်တာမျက်နှာကြီးနီလို့သီတာစိုးဆိုတဲ့မိန်းမကစောစောကလိုမဟုတ်တော့ဘူး….။ဖင်ကိုလိမ်ပြီးကော့ကော့ပေးတယ်…သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပိုပြီးပေါ်လွင်အောင်လို့လေ…။လီးကြီးဝင်တိုင်းထွက်တိုင်းစောက်ဖုတ်ဟာကြုံ့ဝင်သွားလိုက်ပွပြီးထွက်လာလိုက်နဲ့ကျမဖြင့်ဖင်တောင်ကျိန်းမိတယ်။သူတော့ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူး…။”အ…အား…အ…အား…”သီတာစိုးတစ်ယောက်တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ကော့ပျံသွားပါတယ်။ခဏနေမှငြိမ်သွားလေရဲ့။ဒက်ဒီကတော့ဆက်လုပ်နေတုန်းပဲ။ဒီတစ်သက်မှပြီးပါတော့မလားမသိဘူး….အို…”အား…အား….”သီတာစိုးရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုလက်မောင်းနဲ့ပိုက်ပြီးကျန်လက်တစ်ဖက်ကဖင်သားကြီးကိုအတင်းဆွဲပြီးလီးကြီးကိုခေါင်းကနေပေါက်ထွက်သွားမတတ်ဆောင့်သွင်းပြီးကျေနပ်သံကြီးနဲ့တအားအားအော်နေတယ်။သီတာစိုးလည်းကော့တက်သွားပြီးဒက်ဒီလီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်နဲ့ညှစ်ပေးပြီးစုပ်ယူပေးနေပုံပဲ။”ဟား…”ဒက်ဒီဟာသီတာစိုးရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပြီးဇိမ်ယူပြီးမှိန်းနေတော့တယ်။ခဏအကြာမှာပဲသီတာစိုးကလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာပြီး…”အကိုကြီး…ထတော့လေ…သီတာကိုပြန်ပို့ပေးအုံးပေါ့….”ဒီလိုပြောလိုက်တော့မှဒက်ဒီကကြုံး၍ထလိုက်ပြီးသီတာစိုးစောက်ဖုတ်ထဲကသူ့လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ပျော့သွားတယ်ဆိုပေမယ့်ခွေကျမသွားသေးဘဲအရည်တွေတမြားမြားနဲ့ဒက်ဒီလီးကြီးကိုကျမဟာအသေအချာလိုက်ပြီးကြည့်မိနေပါတယ်။အဲ့ဒီနောက်သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးဟာဒက်ဒီရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာတဆက်တည်းရှိတဲ့ရေချိုးခန်းထဲကိုဝင်သွားကြပါတယ်။ကျမလည်းကျမအဝတ်အစားတွေကိုသေချာပြင်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ဝတ်ပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာပဲတဖက်ခန်းကအသံကြားလို့ချောင်းကြည့်လိုက်တော့သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးရေချိုးခန်းကပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီးအဝတ်အစားတွေဝတ်နေကြပါပြီ။ဒီအချိန်မှာပဲကျမဟာအခန်းထဲကအသာလေးပြန်ထွက်ခဲ့ပြီးအိမ်ရှေ့ကဆင်းကာအိမ်ဘေးမှာရပ်ထားတဲ့ကားထဲကိုဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့သုံးလေးမိနစ်လောက်အကြာကျမှကျမကားကိုအိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်ထိမောင်းသွင်းခဲ့ပါတယ်။အခုမှရောက်တဲ့သဘောပေါ့…။ကျမကားရပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲအိမ်ထဲကထွက်လာတဲ့ဒက်ဒီနဲ့သီတာစိုးတို့ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ကျမကဘာမှမပြောဘဲနားလည်မှုရှိတဲ့သဘောနဲ့သူတို့ကိုပြုံးပြီးလက်ပြကာကားထဲကထွက်လာတဲ့အချိန်မှာပဲသူတို့နှစ်ယောက်ကဒက်ဒီကားထဲကိုရောက်သွားကြပါပြီ။ကျမကခပ်တည်တည်ပဲအိမ်ရှေ့တံခါးကနေအိမ်ပေါ်ကိုတက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲဒက်ဒီကားဟာငြိမ့်ကနဲထွက်သွားပါတယ်။ကျမလည်းအိမ်ရှေ့တံခါးကိုသေချာသော့ခတ်ပိတ်ပြီးဝင်လာခဲ့ရာမှဧည့်ခန်းထဲလည်းရောက်ရောခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်မိပါတော့တယ်ရှင်….။ပြီးပါပြီ။

သိန်းအေး၏ လီးကြီးက ထိပ်ဖူးကြီးနီရဲပြောင်တင်းကာ အရည်ကြည်များပေကျံနေသဖြင့် စိုစွတ်ချောမွေ့နေသည်။ ထိုကြောင့် သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ အလွယ်တကူ ‘ ပြစ် ’ ကနဲ ထိုးဝင်သွားသည်။ သွယ်သွယ်၏ ဖင်ကားကားကြီးက တစ်ချက်တွန့်ကနဲဖြစ်သွားရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက တင်းကနဲ ခုံးထလာသည်။ သွယ်သွယ် ခေါင်းလေး တစ်ချက်ခါယမ်းလိုက်သည်။ “ အ….အား….” “ သိပ်နာနေလား….” “ အင်း….ဟင်း…” မနေ့ညကမှစပြီးခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခုဒုတိယညရောက်လာပေမယ့် လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းလုပ်နေတာကြောင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။ “ ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ်လေ….” “ ဟင့်အင်း….ဝင်နေပြီပဲကွာ….ဖြေးဖြေးလုပ်….နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့….”…

Read More “နာနာလေးနော် – အပြာစာပေ” »

အလိုလိုပဲ ထောင်ထားတဲ့ ဒူး၂ဖက်ကို ရသလောက် ထပ်ကားရင်း ခါးညွတ်ပြီး ဖင်အတွင်း ကြွက်သားတွေ လျော့ထားလိုက်တယ်။ ဖင်ကို ထောင်ပေးလိုက်တော့ လီးက ထပ်ဝင်မလာပဲ ဖင်ပေါက်ရဲ့ အောက်ဖက် အရည်ကြည်တွေ အိုင်နေတဲ့ စောက်ခေါင်းဝထဲ ရောက်လာပြန်ရော။ ” ဗျစ် … အ … ရှီးးးးး းးးးး ” ပထမဆုံး လိုးချက်မှာတင် ပြည့် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းသွားခဲ့တာပေါ့။ ဖင်ထပ်လိုးမယ်ထင်ပြီး အသင့်ပြင်ထားတုန်း စောက်ပတ်လေး အလိုးခံလိုက်ရတာလေ။ ဦးမြတ်မောင်ကို ပြည့် နဲနဲတော့ ဖြုံသွားမိတယ်။…

Read More “မဆန့်မပြဲ – အပြာစာပေ” »