စုမွန်တစ်ယောက်မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်ပြီး တော်တော်စိတ်ပျက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ ရေကူးကန်မှာ ရေသွားကူးမလို့ ဒီဝတ်စုံနဲ့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိနေသည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်မွေးတွေက ရေကူးဝတ်စုံအပေါ်ကပင်ကြည့်မြင်နေရသည် ။ ဒါတောင်ရေမစိုသေး…ရေစိုသွားလျှင် ပကတိအတိုင်း လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေမည် ။ ရေကူးဝတ်စုံအရောင်ကိုကနုလွန်းနေ၍ဖြစ်သည်။ အဖုတ်အမွေးကိုရိတ်လိုက်လျှင်တော့ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မည် ။ ခက်နေတာက သူမအဖုတ်မွေးကိုရိတ်မို့ သူ့မှာဘာ ကိရိယာမှရှိမနေခြင်းပါ ။ ရုတ်တရက် သူမရဲ့အစ်ကိုကျော်ခိုင် ရိတ်ရိတ်နေတဲ့ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓါးကို သတိရမိသည် ။ကိုကျော်ခိုင်ဆိုတာက ဖေဖေ မေမေ တို့ရဲ့ သားအရင်းပါ။စုမွန်ကို ဖေဖေ မေမေ တို့က မွေးစားပြီး ကျောင်းစရိတ်ထောက်ပံ့ပေးထားပါ။သူမရဲ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်က သူမထက်နှစ်နှစ်ကြီးသည် ။ စုမွန်က အခု ၁၅နှစ်ဆိုတော့အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ၁၇နှစ်ပေါ့ ။ စုမွန်နှင့်ကျော်ခိုင်တို့အခန်းနှစ်ခုကြားမှာ သူတို့နှစ်ဦးဘုံသုံးနေရတဲ့ ရေချိုးခန်းရှိပါတယ် ။ သူတို့နှစ်ဦးအခန်းကနေ ရေချိုးခန်းဝင်ဖို့ တံခါးတစ်ချပ်ဆီရှိပါတယ် […]
ဖြိုးငယ်ငယ်က ဖဲဝိုင်းမှထကာ ထမိန်ကိုပြင်ဝတ်လိုက်သည်။တော်ပြီ မစုရေ ဒီနေ့တော့ နားတော့မယ်။ လုပ်စရာလေးရှိသေးလို့။ဖြိုးငယ် ထပြီလား ငါဝင်လိုက်တော့မယ်လေ အဲ့နေရာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ လိုက်ထိုးနေသော မို့မို့က ဖြိုးငယ်ငယ်ထသွားသောနေရာကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ မို့မို့လည်းလည်းဖြိုးငယ်ငယ်ထိုင်သောနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဖဲကဆက်တိုက်ပင်ကောင်းနေသေူသည်။ လေးငါးလှည့်လောက်တဆက်တိုက်အလျော်ရသည်။ အဟင်းဟင်း ဖြိုးငယ်မနေရာက ခုချိန်ထိကောင်းနေတုန်း။ ခါတိုင်းဒီလိုဖဲကောင်းနေရင် ဒီကောင်မကထတာမဟုတ်ဘူး။ ဒီနေ့မှ ဘာဖြစ်လို့ထသွားမှန်းမသိဘူး။ မို့မို့စကားကို မစုကြားတော့ပြုံးမိသွားသည်။ ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲမစုရဲ့ ။ ခစ်ခစ် နင်တို့မှအဲ့အကြောင်းမသိတာ ကောင်မကဖဲစိတ်မဝင်စားနိုင်ဘူးလေ။ဖဲထက်ကောင်းတာရှိတယ်။ ဘာများလဲမစုရဲ့ ဖဲဆိုအသေစွဲတဲ့ ဖြိုးငယ် ဖဲကောင်းတာတောင် စိတ်မဝင်စားနိုင်အောင်။ မပြောပါဘူးဟယ် သူများအတွင်းရေးတွေ။မသိချင်သောအရာကိုမှ သိချင်တတ်ကြတာလူ့သဘာဝ။ အတူတူရိုက်နေသောဝိုင်းထဲမှ အမျိုးသမီးတွေကလဲ ဖဲပင်စိတ်မဝင်စားတော့။မစုကိုဝိုင်းအစ်ကြတော့သည်။ ခစ်ခစ် မစုရယ်ပြောစမ်းပါ။ ဖြိုးငယ်ရှေ့ပြန်မပြောပါဘူးဟဲ့။ ဒေါ်တင်တင်ဝင်ထောက်လိုက်တော့ မစုကလဲနဂိုကတည်းကပြောချင်နေတာနဲ့ကွက်တိပင်။ အခုသူ့ယောင်္ကျားဇော်ထွန်းကမရှိပြန်ဘူးလေ။ ခရီးထွက်သွားတယ်မဟုတ်လား။ အဲ့ဒါနဲ့ သူစောစောပြန်တာနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ။ ညဉ်းတို့တွေအဲ့ဒါကြောင့်ညံ့တယ်ပြောတာ။ သူ့ယောင်္ကျားညီလင်းသူရောက်နေတယ်လေ။ […]
သမီး အမည်က ( လုံးလုံး ) နာမည်နဲ့ လိုက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်က လုံးပြီး ငရံ ကိုယ်လုံး အရပ်က ၅ပေ၄လက်မ အများမြင်မှ အပျိူလို့ ထင်ရပေမဲ့ ယောက်ကျားနဲ့ ရှိတယ် ဆန္ဒတောင်း တ နေသမျှ လုံးယောက်ကျာ်းက လက်ဖျာခါခဲ့တဲ့ လုံးရဲ့ ရမ္မက်ဇော တွေက မထိမ်းနိုင် မတားနိုင်သလိုပေါ့ လုံးတို့ မှာ ကလေး ၃လ သားရှိတယ် လုပ်ငန်းက ရေလုပ်ငန်း ငါးဖမ်း စက်လှေနဲ့ ထွက်ရတယ် အင်းမှာ နေရာ တနေရာ ပေးပြီး နေခွင့်ပေးထားတယ်တနေ့ အင်းသူ အင်သားများကကဲ ”” အားလုံးနားထောင်ကြပါ ဒီနေ့ မြို့က လုပ်ငန်း ပိုင်ရှင် အင်းသူဌေး ဒီနေ့လာမယ် ဒါကြောင့် ဟင်းချက် […]
ဟေ့လူတွေ မယုံမရှိနဲ့ဗျခုပြောနေတာတွေက တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန်နော် မကောင်းတတ်လို့ နာမည်တွေသာပြောင်းထားတာ …တကယ့်ကိုကြုံးခဲ့ရတာတွေတော့ အမှန်တကယ်တွေ .တကယ်လို့သာ အဖိုးကြီးတွေသိလျင် သူတို့လီးကို ခုတ်ဖြတ် ချင်စိတ်ပေါက်သွားမယ်ကျွန်တော်ဆွဲခဲ့ရတာတွေလည်း အဖိုးကြီးတွေရဲ့ကတော် တွေလေ ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ…ကျွန်တော်ကျောင်းဆင်းကာစ မိခင်တပ်ရင်းကိုရောက်ရောက်ချင်းဘဲပေါ့တပ်ရင်းမှူးက သူ့အနားမှာဘဲခေါ်ပြီး အလုပ်အကြောင်းတွေသိအောင်ဆိုပြီး ခေါ်ထားတယ် အေးကွ … အောင်စိုး မင်းညနေရုံးဆင်းပြီးလို့ ရေချိုးပြီးလျင် ငါ့အိမ်လာခဲ့ ဥိးကွာ တပ်ထောက်က သစ်ဆိမ့်ပင်စိုက်ခင်းဖိုင် ယူခဲ့ကွာ..တပ်ရင်းမှူးမှထိုကဲ့ သို့ပြောသောကြောင့် ကျွန်တော်လည်းဟုတ်ကဲ့ အဘ ကျွန်တော်လာခဲ့ပါ့မယ် .ညနေရုံးဆင်းပြီး ရိပ်သာမှာရေမိုးချိုးပြီးတော့ ဖိုင်ကိုကိုင်ပြီး … ရင်းမှူးအိမ်ကိုလာခဲ့တယ်.တပ်ရင်းမှူး ခင်ဗျ … တပ်ရင်းမှူး ခင်ဗျာ .ကျွန်တော်အော်ခေါ်သော်လည်း ဘာအသံမှ မကြားရ .နောက်မှ တပ်ရင်းမှူးအိမ်မှာ နေတဲ့ ရဲဘော်လေးပြေးထွက်လားပြီး ဗိုလ်ကြီး ဘာအကြောင်းရှိလို့လည်း?အေးကွ တပ်ရင်းမှူး ဂေါက်ရိုက်ကပြန်လာပြီလားကွ.အော် ပြန်လာပြီ ခင်ဗျ […]
အိမ်ရောက်တော့သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍ အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအားနင့်အမဘယ်သွားသလဲဟုမေးလိုက်သည်၊ “အော်အကိုပြန်လာပြီလား။ အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းကအဒေါ်တို့အိမ်သွားနေတယ်ကျမသွားခေါ်လိုက်ရမလား” ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်ဝင်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း “မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ” “အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏ဝတ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။ အကိုအကôျအ ခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုရပြီးလှမ်းပေးလိုက်သည်၊ ဘာမျှသိရှာသောမသန်းရွှေမှာကပြာကသီလှမ်းယူပြီး။အိမ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသောကိုဇော်ဝင်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ “ဟင် အကိုဒါဘာလုပ်မလို့လဲ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ညီမကိုအကို ချစ်မလို့ပါ။”“ဟင့်အင်း အကိုကျမကြောက်တယ်ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အကို” ကိုဇော်ဝင်းသည်အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးမသန်းရွှေအနားသို့ထိုးဝင်လာနေပြီး။ “မကြောက်ပါနဲ့ညီ မရယ်အကိုဟာလေညီမကိုချစ်နေတာကြာပြီ။ဒီလိုအခွင့်အရေးမကြုံလို့စောင့်နေရတာ။အခုမှဒီအခွင့်အရေး “ကုံတော့တယ်”ဆိုပြီးမသန်းရွှေအားတင်းပွေ့ပြီးပါးနှစ်ဘက်ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်း၍။ကုတင် ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီးဖက်ထား၏၊ မသန်းရွှေလဲအမျိုးမျိုးညင်းဆန်ရုန်းကန်သော်လဲလှောင်အိမ်ထဲမိနေတဲ့ငှက်သတ္တဝါပမာမျက်ရည်ကျငိုကျွေးနေသော်လဲ အချီးနှီးသာကိုဇော်ဝင်းသည်သူရဲ့လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝရေးကိုသာအဓိကထားပြီးကျိုးစားနေသည်၊ “တိတ်ပါကွယ်မငိုပါနဲ့အကိုကညီမကိုတကယ်ချစ်နေလို့ပါ” ဆိုပြီးပါးနှစ်ဘက်ကိုမွှေးမွှေးပေး လိုက်ပါးစပ်ခြင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ မသန်းရွှေမှာအပျိုတော်ဝင်စ ၁၆နှစ်အရွယ်အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာအ ဆင်ပြေပြီး။ရင်၃၁။ တင်၃၆လက်မရှိ၍ငါးရံ့ကိုယ်အနေအထားရှိလေတော့ကိုဇော်ဝင်းမပြောနဲ့စာရေးသူ။စာဖ တ်သူတွေရောသရေကျလောက်တဲ့အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သူတယောက်ဖြစ်သည်၊ ကိုဇော်ဝင်း၏အပြုအစုနှင့်အကြမ်းဖက်နေသည်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်သောမသန်းရွှေခမျာမှာတောင်းပန်၍မ ရသည်ဖြစ်၍ငြိမ်နေလေသည်၊ ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်တဆင့်တက်၍မသန်းရွှေ၏အကôျကျယ်သီးများကိုတလုံးစီဖြုတ်ရင်းပါး နှစ်ဖက်ကိုမွှေးလိုက်ပါးစပ်ချင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးရင်းပေါ်ထွက်လာသောမသန်းရွှေ၏ လက်အကြမ်းပုဂံအလုံးသာသာရှိသောဝင်းဝါဖေါင်းကြွနေသောနို့နှစ်လုံးကို တဘက်သောလက်ကအအားမပေးဘဲ ဖျစ်လိုက်ညှစ်ပလိုက်ပွတ်လိုက်အမျိုးမျိုးပြုစုပေးနေလေတော့မသန်းရွှေခမျာလူးလွန့်တုန်လှုပ်ရုန်းကန်လာရင်း“ လွှတ်ပါအကိုရယ်တော်ကြာမမလေးပြန်လာရင်အဆူခံနေရပါအုန်းမယ်” “အို ဒီအတွက်ဘာမှမပူပါနဲ့ကွယ်။ နင့်အမဟိုဘက်တိုက်မှာဖဲသွားကစားနေတာပါ။တော်တော် နဲ့ပြန်မလာပါဘူး” “ဟင့် အင်း အကို ဟင့်အင်း […]
စိတ်ဖြေစရာနေရာတစ်ခုရင်တွေတုန်ပြီး မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို ပြီးခဲ့တဲ့ ညက ကျမနဲ့ ကျမရဲ့ သမက်တို့ နှစ်ဦးသား ကြားမှာ ဖြစ်ခဲ့တာလေးကိုပြန်ပြောပြ ချင်ပါတယ်၊ကျမကတော့ ယခု သမက်ကလေး လက်ထပ်ထားတဲ့ သမီးရဲ့ အမေ၊ အသက် ၄၃ နှစ်အရွယ်ရှိတဲ့မုဆိုးမ တစ်ဦးပါ၊ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သဲနာရီပုံစံကြီးရှိနေတာတော့ မပြောချင်တော့ပါဘူး၊ဒါပေမယ့် ပြည့်တင်းဆူဖြိုးတဲ့ ရင်သားတွေနဲ့ ဖင်ကတော့ရှိနေတယ်၊ ကျမင်္ယောကျားကတော့ လက်ထပ်ပြီး တစ်နှစ်အကြာမှာ ဆုံးပါးသွားပြီးအခုသမီးလေးကို မွေးဖွားပြီး ကတည်းက ဘဝကို ရုန်းကန်ခဲ့ရတယ်၊ဖြစ်ပုံက ဒီလို…လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်က သမီးနဲ့ သမက်က ကျမနေတဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်လုံး ညအိပ်ညနေ လာနေနေခဲ့တယ်၊တစ်ညတော့ ညတော်တော်နက်လာတော့ သမီးက အရမ်းပင်ပန်းနေလို့ သမက်က အရက်သောက်နေတာကို စောင့်ကြည့်ပေးဖို့ မှာရင်း ကျမကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိပ်ရာဝင်သွားတယ်၊သမက်ရဲ့ […]
တည…ကျွန်တော် အိပ်ယာပေါ်မှာလဲလျောင်းရင်း မျက်နှာကျက်ဆီသို့သာ ငေးမောရင်း လက်ရှိဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အကြောင်းအရာတခုကို စဉ်းစားလို့နေမိပါတော့တယ်…ကုတင်ဘေးမှာတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ မိနစ် ၃ဝလောက်က ဟန်နီမွှေနှောက်ထားတဲ့ အိပ်က ပွင့်ရက်သား..သူမကတော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ခံစားချက်မဲ့တဲ့မျက်နှာ၊ ငြင်းသွဲ့စွာ အသက်ရှူရင်း ဘေးတစောင်းလဲလျောင်းကာ စောင်ထူထူအောက်ကနေ ကျွန်တော့်ကို ပွတ်သတ် ယုယလျက်…ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာတော့ မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ သူမကိုတွယ်တာစိတ်နဲ့အတူ ပြောမပြတတ်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတခုကို ခံစားနေရတာနဲ့အတူ ရင်ထဲက ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ နွေးထွေးတဲ့ အသက်ရှုသွင်းထုတ်တဲ့လေ၊ နူးညံ့နွေးထွေးတဲ့ အသားအရေနဲ့ သူမရဲ့သင်းပျံ့တဲ့ရနံ့ စတဲ့ အတိတ်ကဖြစ်ပျက်များကိုလည်း ပြန်ပြောင်းစဉ်းစားရင်း..နေပါဦး…အဲ့ဒါဘာတွေလဲ…ငါမူးနေတာလား….အာ…ဘာတွေဖြစ်နေပြီလဲ မသိပါဘူး…အေးမြတဲ့လေနဲ့အတူ မရေရာမှုတွေ ကျွန်တော့်ကို ကြောက်လန့်စရာ တွေးခေါ်မှုတခုဆီတွန်းပို့လိုက်ပါတယ်..ဟန်နီဆိုတာက ကျနော့် အမေ ငယ်ငယ်လေးထဲက ခေါ်ယူမွေးစားထားတဲ့ ကျနော်ညီမရင်း သဖွယ်ချစ်ခင်ရသူလေးပါ။အထူးသဖြင့် ကျွန်တော် ခုလေးတင်ရရှိလိုက်တဲ့ အပြုအမူလေးတခုကလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်ကို စတင်နိုးထစေခဲ့တာကလဲ […]
ကျွန်တော်ဆေးရုံကအိမ်အပြန်လမ်းမှာကျွန်တော်ရင်ထဲမှာပျော်ရွှင်ခြင်တွေပြည့်နက်နေသည်ဘာကြောင့်ဆိုကျွန်တော်အလုပ်ထဲတွင်ထိခိုက်မှုဖြစ်ပြီးဆေးရုံတတ်နေခဲ့သည်မှာတစ်လခန့်ကြာမြင့်နေပြီဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်ကိုအရမ်းချစ်သောကျွန်တော့်မိန်းမဆု တော့သူ့ညီမလင်မယားပျော်ပွဲစားသွားသောကြောင့်အိမ်စောင့်ပေးရန်သူ၏ဇာတိသို့သွာမည်ဟုပြောသွားသည် သို့သော်ယနေ့တွင်သူပြန်လာမည့်နေဖြစ်သည့်အတွက်ရင်ခုန်မှုများရင်ချစ်ဇနီးလေးကိုစောင့်နေမိသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးချစ်ဇနီးလေးကိုလွမ်းနေသောကြောင့်ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။တူး…တူး…တူး… တူး…တူး…. တူး… လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာ…. လမ်းမှာမို့ဖုန်းသံမကြားတာလားမသိဘူး ထပ်ခေါ်ကြည့်ဦးမှ လူကတင်းနေပြီလေ မလိုးရတာကြာလှပြီကိုး တူး….တူး…တူ.. ဟယ်လို…. မောနေတဲ့အသံနဲ့ဖြေလိုက်တဲ့ဆုသံလေးကြားလိုက်သည် ဟယ်လိုဆု ပြန်လာနေပြီလား ကိုတော့အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ မိန်းမကိုလွမ်းနေပြီကွ ဘယ်ရောက်နေပြီလဲဟင် ကျွန်တော်ဆက်တိုက်ပြောလိုက်သည်။ ပြောနေရင်းတွင်သူဘက်ကအသံတသံထူးဆန်းစွာကြားလိုက်သည်။ အား. ရင်တစ်ခုလုံးပူနေပေမဲ့သူမဘက်ကအဖြေလေးကိုစောင့်နေမိတယ် ကို ဆုကိုခွင့်လွတ်ပါနော် မဖြစ်သင့်ပေမဲ့ သွေးသားရဲ့ဆန္ဒကိုလိုက်မိသွားတယ် ဆုတောင်းပန်ပါတယ်နော် ကျွန်တော့်ရင်တစ်ခုလုံးကွဲကြေသွားတယ်ဗျာ ဆု ဘာပြောတာလဲဟင် ဆု ထိုချိန် အာ့…အား… ကိုသိချင်ရင် ဆု့ရဲ့စာအုပ်လေးကိုရှာပြီးဖက်လိုက်နော် ဆု့မအားလို့ ဒါပဲနော် ဆု ဆု ဆု တူး…….ကျွန်တော့်ကမ္ဘာကြီးမှောင်မိုက်သွားတယ်ဗျာ ကျွန်တော့်ကိုအရမ်းချစ်တဲ့ဇနီးလေး ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ ကျွန်တော်မရှိတဲ့အချိန် ဆု့ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ ကျွန်တော်စဉ်းစားရင်းရင်ထဲမှာစို့ရင်ပြီးငိုချလိုက်မိသည်။လုပ်ရက်လေးခြင်းဆုရယ် ဆုပြောတဲ့စာအုပ်ဘယ်မှာလဲ ကျွန်တော်စာအုပ်ကိုအသဲသန်လိုက်ရှာလိုက်သည်။ကြာကြာမရှာလိုက်ရပါဘူးစာအုပ်ကိုတန်းတွေ့သည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်တူပျော်ခဲ့ဘူးတဲ့ခုတင်ဘေးကစားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော်စာအုပ်ကိုအသဲအသန်လှန်၍ဖက်လိုက်သည် စာအုပ်ထဲတွင် ကိုအလုပ်ကပြန်လာကိုစောင့်နေသောညနေချင်းတစ်ခုတွင်ကိုတို့အလုပ်မှဖုန်းဝင်လာသည်။ကိုအလုပ်မှာမတော်တစဖြစ်ပြီးဆေးရုံရောက်နေပြီဟူသောစကားဖြစ်သည်။ ဆေးရုံကိုအပြေးလိုက်သွားခဲ့သည်။ဆေးရုံတွင်တော့ကိုကတော့မေ့နေဆဲဖြစ်သည်။ဆေးရုံစရိတ်မည်ကဲ့သို့ရှာရမယ်ကိုတွေးရင်ကျမလေးလံသောခြေလှမ်းများဖြင့်အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။နောက်ဆုံးတွင်ကျမဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်သည်။ကိုတို့အလုပ်ရှင်ဦးရန်နိုင်ထံတွင်အကူညီတောင်းရန်ဖြစ်သည်။ […]
သူ့နာမည်က သဇင်။ကျွန်တော် ပထမဆုံး လိုးခဲ့ဖူးတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပေါ့။ သူက ကျွန်တော်၈ တန်း နှစ်တုန်းက သင်္ချာကျူရှင် ဆရာမလေ။ အဲဒီတုန်းက နေ့တစ်နေ့ကို ခုထိပြန်သတိရနေတုန်းပဲဗျာ။စနေနေ့တွေဆိုရင် မသဇင်ကကျွန်တော်ကို မနက် ၉ နာရီကနေ ၁၁ နာရီထိ လာသင်တယ်။အဲဒီစနေနေ့ကတော့ အဖေနဲ့ အမေက အလှူတစ်ခုကိုသွားနေတော့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ ကျွန်တော်လည်း မသဇင် မလာခင် ငှားထားတဲ့ သြကားကို ဖွင့်ကြည့်နေမိတယ်။သြကားကြည့်နေရင်း မသဇင်ကိုမှန်းပြီး လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်မှန်းဆိုသြကားထဲက မင်းသမီးက သူနဲ့ တော်တော်ကို တူတာကိုး။ အပြင်မှာကလည်း မိုးတွေရွာနေတာမှ သည်းသည်း မည်းမည်းပဲ။ အဲဒီအချိန်မှာ ဘဲလ် တီးသံကြားလို့သြကားကို အမြန်ပိတ်ပြီး တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ မသဇင်ဖြစ်နေတယ်။မမ တစ်ကိုယ်လုံးလဲ မိုးရေတွေရွှဲလို့ပါလား။ အေးဟယ် မိုးက သည်းလွန်းတော့ထီးဆောင်းတာတောင် မလုံဘူး။ […]
ကျွန်တော့်နာမည်အာကာပါ အင်းစိန်မှာ နေတယ်အင်ဂျင်နီယာနဲ့ ဘွဲ့ရပေမယ့် အလုပ်ကတော့ကားပွဲစားဆိုတော့ဝင်ငွေလဲအသင့်အတင့်ပေါ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ နှစ်လောက်မှ အိမ်ထောင်ကျတာမွန်ပြည်နယ်ဘက်ကနေရန်ကုန်မှာစါရင်းကိုင်လာလုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ပေါ့ကျွန်တော့်မိန်းမကအသက် ၁၀ နှစ်ငယ်တယ်အခုမှအသက်၂၃ နှစ် မွန်နဲ့ရှမ်းစပ်ထားတာအသားက ဖြူဝင်းပြီးကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မြင်သူငေးဘဲအပြင်တစ်ယောက်ထဲသွားရင်အပျိုထင်ပြီးလိုက်ငန်းတဲ့သူများလို့သူ့အလုပ်အသွားအပြန်ကို ဖယ်ရီလုပ်ပေးနေရတယ်အရမ်းလှလွန်းလို့ကျွန်တော့တို့ရည်းစားစဖြစ်ပြီးနယ်ကျွံ့ခါစကအငန်းမရ၅ခါတောင်ဆွဲလိုက်တာနေမကောင်းဖြစ်ပြီး ဆေးခန်းပါပြလိုက်ရတယ်။ အခုတော့လဲ ၁ နှစ်ကျော်လာပြီဆိုတော့ တစ်ခါတစ်လေ သူကတောင် ကျွန်တော့်ကို ဦးဆောင်ချင်နေပြီ ကျွန်တော့ အသင်အပြကောင်းတာလဲ ပါတာပေါ့ နေတိုင်းလုပ်နေတော့အရင်လို ၃-၄ ချီမလုပ်နိုင်ပေမယ့် တစ်ရက်ကို တစ်ချီကောင်းကောင်းတော့ လုပ်ဖြစ်တယ် ကျွန်တော့်အတွက် ၁ ချီဆိုပေမယ့် သူ့ကို တော့ အနဲဆုံး ၂ ခါလောက်ပြီးအောင် လုပ်ပေးလိုက်တယ် မိန်းခလေးဆိုတာလဲအထင်သေးခံရမှာဆိုးလို့တာဟန်ဆောင်နေရတာ သူလဲ သွေးသားနဲ့ လူဆိုတော့ ကာမဆန္ဒဆိုတော့ရှိတာကိုး။ သူတို့က တစ်ခါတစ်ခါပြီးသွားရင် ကျွန်တော်တို့လို အားကုန်သွားတဲ့ သူမျိုးတွေမဟုတ်တော့ ပိုတောင် လိုအပ်ချက်များသေးတယ် […]
