Month: August 2024

ဆယ်တန်းမှ ကျောင်းသား ခြောက်ယောက်နှင့် အတူ သဇင်တစ်ယောက် ကားနှစ်စီးဖြင့် လူသူရှင်းရာကို သွားနေကြသည်။ တစ်စီးထဲတွင် သဇင်ပါသည်။ သဇင်မပါသော အစီးမှ ဘဲများက တင်းနေကြသည်။ သဇင်က သူတို့နှင့် အတန်းမတူ။ ကိုးတန်းက ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရက်ချိန်းခက်တတ်သည်။ ကျောင်းတက်ရ၊ ရက်ချိန်းပေးရသဖြင့် သဇင်တစ်ယောက်လည်း သိပ်တော့ မအား။ သည်လို အနေအထားတွင် ချိန်းလို့ရသည့် ရက်တွင် သဇင်က မိမိတို့ ကားနှင့် အတူပါမလာ။ “သူတို့ သဇင်ကို အလယ်မှာ ထည့်သွားတာကွာ၊ ခုလောက် သဇင့်လက်နှစ်ဖက်ကလည်း…

Read More ““ဏှာသခင်မလေး သဇင်”” »

ဒေါ်ချိုချိုကို သက်နိုင်သိတာတော့ကြာပြီ။ဒါပေမဲ့ ရင်းနှီးတာတော့အရမ်းကြီးမရင်းနှီး။သက်နိုင်ကား အသက် (၂၇)နှစ်ခန့်ရှိသည့် လူလတ်ပိုင်းတစ်ဦး။ယောင်္ကျားဆန်ဆန်နှင့် ချောမောသော ရုပ်ရည်ပိုင်ရှင်တစ်ဦး.။စကားပြောတာလည်းကောင်းသော ကြောင့် ချစ်သူခင်သူများသည်။ဘွဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင် မြို့မှာလာပြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူ။ဒေါ်ချိုချိုကား သူငှားနေသည့် အဆောင်မှ အဆောင်ပိုင်ရှင် ဦးကောင်းမင်း၊ ဒေါ် နီလာ နှင့်သူငယ်ချင်းတွေ။ဒေါ်နီလာထံလာရင်း မျက်မှန်းတန်းမိကာ ရင်းနှီးနေသောသဘော။ ဒီလောက်ဘဲရှိသည်။ဒါပေမဲ့တစ်ခုတော့ သက်နိုင်သိသည်။ ဒေါ်ချိုချိုကတော်တော်လှသည်ဟု။ဟုတ်တယ်လေ….အသက်က(၄၀)စွန်းစွန်း။ ငယ်စဉ်ကမယ်ဘွဲ့တွေဘာတွေရဖူးသည်ဟုတော့သိရသည်။သူမနှင့်သူမယောင်္ကျား ဦးမောင်မောင်ဝင်းက ကလေး(၂)ယောက်ထွန်းကားခဲ့သည်။ထိုကလေးတွေကလည်း သူမြင်တော့မြင်ဖူးသည်။ဒါကလဲကျောင်းပိတ်ချိန်တွေလောက်မှပါ။ ဘော်ဒါဆောင်မှာထားတာဆိုတော့တစ်ခါတစ်ရံမှသာ။ဒေါ်ချိုချိုယောင်္ကျားကလည်း အလုပ်များသူပီပီအိမ်မှာမကပ်။ ဒီတော့ သူမကလည်း သက်နိုင်ငှားနေသော အဆောင်ပိုင်ရှင်ဒေါ်နီလာဆီ မကြာမကြာလာလည်သည်။။သူမတို့ဘာတွေပြောလို့ပြောနေကြမှန်းတော့မသိ။သက်နိုင်အလုပ်ပြန်လာသည့် အခါ မကြာခဏတွေ့သည်။ထိုအခါမျိုးတွင် ဒေါ်ချိုချိုက သူ့ကိုမကြာခဏပြုံးပြတတ်သည်။ပြုံးသည့်အခါတွင်တော့ တော်တော်ချစ်စရာကောင်းသည်။…

Read More “အပေးအယူ” »

အေးမောင်ရေ.. လာအုံး…အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်နေသော အမေ့အသံကြောင့် အိမ်နောက်ဖေးတွင် နွားစာစင်းနေရာမှ ကမန်းကတန်း လက်ဆေးကာ အိမ်နောက်ပေါက်မှ တက်သွားသည်။အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာ အမေနှင့် အတူ ထိုင်နေသော အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအမျိုးသမီး မျက်နှာကို အေးမောင် စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်မိသည်။ ဘယ်နေရာမှာ မြင်ဖူးလို့ပါလိမ့်။ တစ်နေရာ ရာမှာ ရင်းရင်းနှီးနှီး မြင်ဖူးနေသလိုပဲ။ ဘယ်နေရာမှာမှန်းတော့ မသိ။ သား…. သူ့ကို မှတ်မိလား….အေးမောင် သေသေချာချာ မျက်မှောင်ကြုပ် စဉ်းစားသည်။ သိတော့ သိနေသလိုပဲ။ ဘယ်မှာလဲသာ မသိတာ။ဟဲ့…….

Read More “သူတို့အကြောင်း” »

ကျွန်တော့်ဘဝမှာမေ့မရနိုင်တဲ့ဖြစ်စဉ်ကြီးတစ်ခုကိုခင်ဗျားတို့ကိုအစအဆုံးပြောပြမယ်ဗျာ။ပြောသမျှအားလုံးအမှန်တွေချည်းပဲပြောမှာဖြစ်ပေမယ့်တချို့အချက်အလက်တွေကိုတော့ကျွန်တော့်လုံခြုံမှုအတွက်ထိန်ချန်ထားပါတယ်။လွန်ခဲ့တဲ့၁နှစ်လောက်ကဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုပါ။ ကျွန်တော့်မှာအရမ်းချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ချောလဲချောတယ်။အေးအေးလေးနေတတ်သူတစ်ယောက်ပေါ့။နာမည်ကဖူးဝေတဲ့။ကျွန်တော်တို့ကချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှယူခဲ့ကြတာမဟုတ်ပဲမိဘပေးစားလို့ရခဲ့ကြတာပါ။သူ့လိုဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်တဲ့လူတွေတပြုံကြီးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကွင်းတွေဖြစ်တာမျိုးရည်းစားများတာမျိုးတွေမရှိဘူး။ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်တော့သူ့အသက်က၂၄၊ကျွန်တော်က၂၈။သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာကျွန်တော့်ကိုအားကျလိုက်တာများဘာပြောကောင်းမလဲ။ အရက်အတူတူသောက်ကြရင်ဟျောင်ညီနိုင်၊မင်းကတော့တကယ့်စောက်ကံကောင်းကောင်ပဲဆိုပြီးအမြဲပြောတာ။ဒါပေမယ့်မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ”လိုးလို့ကောင်းလားတို့၊ဖင်မချဘူးလားတို့”တော့မမေးရဲကြဘူး။ဘာလို့လဲဆိုတော့တစ်ခါကျွန်တော်မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၁ပတ်လောက်မှာအရက်သောက်ကြတော့ကျွန်တော်နဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့ကောင်တစ်ကောင်ပါလာတယ်။ဘယ်သူနဲ့သိပြီးပါလာလဲတော့မသိဘူး။ဒါပေမယ့်အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမကိုသိနေတယ်။သူကပြောတာ”မင်းမိန်းမဖြူဖြူတောင့်တောင့်နဲ့ချောလဲချောဆိုတော့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်လိုးလိုက်ရရင်ဆိမ့်သွားမှာပဲ”လို့လာပြောရော။ကျွန်တော်လဲဘာပြောကောင်းမလဲစားပွဲအလယ်ကအရက်ပုလင်းနဲ့ဒီကောင့်မျက်နှာကိုဖြတ်ဖြတ်ရိုက်တာ၅ချက်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ပုလင်းတော့မကွဲဘူး။ဘေးကသူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းဆွဲကြတယ်။သွေးတွေကိုအများကြီးပဲ။ နောက်မှသိရတာဒီကောင်လဲကွဲပြဲကုန်လို့ချုပ်လိုက်ရတယ်တဲ့။ဘာပြသနာမှတော့ထပ်မဖြစ်သွားပါဘူး။အဲဒီကစလို့ကျွန်တော့်မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ပြီးသူငယ်ချင်းတွေသိပ်မစရဲကြတော့ဘူး။တကယ်ကကျွန်တော်ကလဲရင်းနှီးနေတဲ့လူချင်းဆိုအဲ့လိုအလွန်အကျွံစရင်တောင်ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ဒီကောင်ကမသိပဲနဲ့လာရိုင်းတာကိုး။ကဲပါအဲဒါတွေကအဖြစ်အပျက်သေးသေးလေးတွေပါ။တကယ့်အဖြစ်အပျက်အကြီးဆီကိုဆက်ပြောပြမယ်။ကျွန်တော့်ယောက္ခ်မကြီးကတော်တော်တင်းကျပ်တဲ့လူ။သူ့သမီးကိုValintine day မှာပန်းစည်းတွေလာပို့တဲ့ဆားဗစ်ကလူတွေကိုဆိုတံခါးကိုမဖွင့်ပေးတာတဲ့။ပြီးတော့သူ့သမီးရဲ့လက်ကိုင်အိတ်ကိုတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိစစ်တုန်းတဲ့။ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုကိုတောင်သူ့သမီးကိုကားမမောင်းခိုင်းပဲသူကိုယ်တိုင်မအားတဲ့ကြားကလိုက်ပို့တာ။အဲ့လိုအုန့်ပုန်းမလေးဖြူဖြူချောချောလေးကိုကျွန်တော့်လိုတစ်ခါတစ်လေအရက်သောက်၊ဆေးလိပ်သောက်တဲ့လူနဲ့ဘာကြောင့်သဘောတူလဲဆိုတာစစချင်းတော့စဉ်းစားမရဘူး။နောက်မှသိရတာကကျွန်တော့်အဖေကသူ့သမီးကိုသွားတောင်းတာတောင်ထုံးစံမို့လို့သွားတောင်းရတာ။တကယ်ကအဖေတို့ကတကယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေတဲ့။ကျွန်တော်တောင်စစချင်းစိတ်ပူလိုက်သေးတယ်။ဒီလောက်ချောတဲ့ကောင်မလေးကရည်းစားတွေဘာတွေရှိမှာပဲပေါ့။ ဘာကြောင့်ကျွန်တော်နဲ့ရုတ်တရက်ကြီးပေးစားတာလဲ။တခြားသူတို့သဘောမတူနိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့များဖြစ်နေလို့လားပေါ့။ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတကယ့်ကိုရှာမှရှားတဲ့အမျိုးအစားလေးဖြစ်နေမှန်းသိလိုက်ရတယ်။မှတ်မိသေးတယ်။မင်္ဂလာဦးညမှာကျွန်တော်က”ဖူးဝေရေ…ရည်းစားပူတွေဘာတွေတော့မမိနေပါဘူးနော်”လို့စသလိုလိုနဲ့မေးလိုက်တော့သူ့ပုံကတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့”သြော်မရှိပါဘူးအကို..”ဆိုပြီးရှက်ရှက်နဲ့ပဲပြန်ဖြေတယ်။နောက်ရက်များမကြာခင်မှာတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပုံက”အကို”ကနေ”ကို”ဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်တော်ထင်ထားတာကကျွန်တော့်မိန်းမကိုပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်တွေပြောပြီးလိုးပစ်လိုက်မယ်ပေါ့။ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးကတည်းကကျွန်တော်သူ့သိက္ခာကိုရှိန်နေတာ။ညစ်ပတ်တာတစ်ခွန်းမှကိုပြောမထွက်ဘူး။သူကကျွန်တော့်ကိုရိုသေပါတယ်။ကျွန်တော့်ကိုသူကြည့်တဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာရိုသေမှုတွေကော၊အားကိုးမှုတွေပါရှိနေလို့ကျွန်တော်အဲ့အခြေအနေတွေကိုဖျက်ဆီးမပစ်နိုင်ခဲ့ဘူး။သူ့ကိုကာမဆက်ဆံတာလည်းမင်္ဂလာဦးညကတည်းကကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမဟုတ်ပဲပုံမှန်လောက်ပဲလုပ်ဖြစ်တယ်။ သူ့ကိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေလဲပြောမထွက်ဘူး။ကျွန်တော်အားမရလွန်းလာရင်သူ့ဆံပင်ညိုညိုနုနုလေးတွေကိုထိုးဖွပေးပြီးလိုးတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမကမျက်ဝန်းညိုလဲ့လဲ့တွေနဲ့ချောသလိုသူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကလဲကျွန်တော်စိတ်ကူးယဉ်ဖူးတဲ့အတိုင်းပဲ။သူကကျွန်တော်လုပ်တိုင်းခံပေးပေမယ့်ကျွန်တော့်မှာသာသူ့ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့”ငါ့ကိုများတဏှာကောင်ကြီးလို့ထင်သွားမလား”ဆိုပြီးမသိစိတ်ကအမြဲစိုးရိမ်နေခဲ့တာပါ။သူ့ကိုကျွန်တော်ချစ်မိနေသလိုသံယောဇဉ်လည်းဖြစ်ပါတယ်။ကျွန်တော်အိမ်မှာပထမဆုံးအရက်သောက်တုံးက”ဖူးဝေရေ…ကိုအရက်သောက်လို့ရလား…အိမ်မှာပဲသောက်မယ်လေ”ဆိုတော့သူကသာမန်မေးခွန်းတစ်ခုကိုကြားလိုက်သလိုပုံမျိုးလေးနဲ့ပဲ”ကိုသောက်ချင်သောက်လေ…အများကြီးတော့မသောက်နဲ့ပေါ့”လို့ပြန်ပြောတယ်။ (တင်းတင်းကြပ်ကြပ်စည်းကမ်းနဲ့နေလာတဲ့မိန်းကလေးကကျွန်တော်အရက်သောက်တာဘာမှမဖြစ်လို့အံ့သြတာပါ)ကျွန်တော့်မှာပျော်လိုက်တာ။သူ့မျက်နှာများမကြိုက်တဲ့ပုံမျိုးဖြစ်သွားမလားထင်နေတာ။ပြောပြီးမှမှားပြီထင်နေတာ။အဲ့ဒါလေးတွေကသူနဲ့ကျွန်တော့်ကြားမှာချောမွေ့တဲ့ဆက်ဆံရေးတစ်ရပ်ဖြစ်စေခဲ့တာပေါ့။ကျွန်တော့်မိန်းမများမြန်မာဝတ်စုံရင်ဖုံးနဲ့ထဘီစကပ်ကိုပါးပါးကြပ်ကြပ်လေးတွေဝတ်တဲ့နေ့တွေဆိုယောက်ျားတွေကြည့်လိုက်ကြတာမှတရုံးရုံးပဲ။ကျွန်တော့မိန်းမလေးကခန္ဓာကိုယ်သွယ်သွယ်ပြည့်ပြည့်လေးနဲ့အရပ်ကလည်းကျွန်တော့်မေးစေ့လောက်ရှိတာကိုး။တခါတလေရုပ်ရှင်ကြည့်တာပဲဖြစ်ဖြစ်၊စားသောက်ဆိုင်သွားတာပဲဖြစ်ဖြစ်လူတွေအားကျတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ကြတာပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၂လကျော်ကျော်လောက်ရှိတဲ့အချိန်မှာကြမ္မာဆိုးကဝင်လာတော့တာပဲ။ အဲဒီနေ့မနက်ကပုံမှန်သာသာယာယာပါပဲ။ကျွန်တော့်ကားဘော်ဒီရုံကိုသွားတော့ဖူးဝေကကျွန်တော့်ကိုမသွားခင်နမ်းလိုက်သေးတယ်။ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာလဲကြည်နူးမဆုံးဖြစ်နေတာပေါ့။ဒီလိုနဲ့နေ့ခင်း၁နာရီလောက်မှာဘော်ဒီရုံကိုမန်နေဂျာသူငယ်ချင်းနဲ့အပ်ထားခဲ့ပြီးအိမ်ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာစတော့တာပဲ။ကျွန်တော့်ကားကိုခြံထဲမောင်းဝင်ဖို့ကိုအိမ်ရှေ့ဝင်ပေါက်တည့်တည့်ကြီးမှာရေသန့်သုံးဘီးကလာရပ်ထားတော့ခက်ခက်ခဲခဲမောင်းဝင်လိုက်ရတယ်။စိတ်ထဲတစ်ချက်တော့တင်းသွားတာပေါ့။ဂိုထောင်ထဲထည့်ပြီးအိမ်ထဲဝင်လာတော့အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်မှာကြက်ပေါင်ဖိနပ်အစုတ်တစ်ရံတွေ့တော့ရေသန့်ပို့နေကျလူရောက်နေတာသိလိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်ရေသန့်ကအောက်ထပ်မှာထားရမှာလေ။တံခါးကြီးကလဲပွင့်နေ၊ရေသန့်ပို့တဲ့လူကအောက်မှာမရှိဆိုတော့ကျွန်တော့်စိတ်ထဲထိတ်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားတယ်။ အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာခဲ့တော့အခန်းထဲမှာကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့”ကယ်ကြပါဦး…”ဆိုတဲ့အသံကိုတစ်ဝက်တစ်ပျက်ပဲကြားလိုက်ရပြီး”ဖြန်း”ကနဲ”ဖြန်း”ကနဲရိုက်နေတဲ့အသံတွေကြားရတယ်။အခန်းတံခါးကပိတ်မထားပဲပွင့်နေတယ်လေ။အခန်းထဲကမီးကဖွင့်ထားပြီးအခန်းပြင်ကမီးမဖွင့်ထားတော့နေ့ခင်းဆိုပေမယ့်နည်းနည်းမှောင်နေတယ်။အခန်းရဲ့ဟိုဖက်ကလည်းရေချိုးခန်းဆိုတော့နည်းနည်းကျယ်တဲ့အိမ်ထဲကနေအပြင်ကိုအသံမထွက်နိုင်ပါဘူး။အခန်းထဲကိုရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ချောင်းကြည့်လိုက်တော့…လား….လား…ကျွန်တော်ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။ရေသန့်ပို့တဲ့အရပ်ရှည်ရှည်အသားမည်းမည်းနဲ့အညာသားကကျွန်တော့်မိန်းမလေးကိုပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်ထားပြီးဟိုကိုင်သည်ကိုင်လုပ်နေတာ။ဘာအဝတ်မှတော့မချွတ်ရသေးဘူး။ဖူးဝေလေးကသူ့အမေအိမ်ကနေပြန်လာတာထင်ပါတယ်။လိမ္မော်ရောင်နုနုမှာပန်းပွင့်ကြီးတွေပါတဲ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနဲ့ထဘီစကပ်ကြပ်ကြပ်လေးကိုဝတ်ထားတယ်။ဟိုရေသန့်ပို့တဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးကိုအတင်းဖမ်းချုပ်ဖျစ်ညှစ်ပြီးလိုက်နမ်းနေတယ်။ဟာ ကျွန်တော်မျက်လုံးတွေပြာဝေသွားပါပြီ။ဟုတ်ပါတယ် မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကခါးသီးလွန်းလှပေမယ့်ကျွန်တော့်စိတ်ကိုဘာမှမလုပ်နိုင်အောင်ဖမ်းစားထားပါတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကရုန်းကန်နေတော့ခါးသားဝင်းဝင်းလေးကလက်၄လုံးလောက်ပေါ်နေပြီ။ကျွန်တော်တကယ်ဆိုအောက်ကဓားသွားယူပြီးအဲ့ကောင်ကိုသတ်ပစ်မလို့ပဲ။ဒါပေမယ့်တမျိုးကြီးဖြစ်ပြီးဆက်ကြည့်နေမိတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမကိုသူများတွေပါးစပ်နဲ့ပြောရင်တောင်မခံနိုင်ရာကနေခုဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော်တောင်မသိဘူး။ရေသန့်ပို့တဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ညှစ်နေပုံကတကယ့်ကိုဇောထန်နေပုံကြီး။သူကိုယ်တိုင်လဲခြေတွေလက်တွေတုန်နေတာကိုကျွန်တော်မြင်နေရတယ်။မိန်းမလေးကိုနောက်ကနေနို့ကိုင်ထားပြီးမိန်းမဖင်ကိုညှောင့်နေသေးတယ်။ဖူးဝေရဲ့ခါးသားဖြူဖြူမွတ်မွတ်လေးတွေကလဲအင်္ကျီနဲ့ထဘီစကပ်ကြားကနေလက်တစ်ဝါးလောက်ကိုပေါ်နေပြီ။မိန်းမကလဲတကယ်ကိုရုန်းနေရှာတာ။သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ချုပ်ထားတာတောင်တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီးရုန်းထွက်နေသေးတယ်။ဟိုကောင်ကလဲမိန်းမလည်ကုပ်လေးကိုရိုက်တာ”ဖြန်း”ကနဲ”ဖြန်း”ကနဲပဲ။ကျွန်တော်ကဘေးစောင်းကနေကြည့်နေတာဆိုတော့မိန်းမမျက်နှာလေးကိုမြင်နေရတယ်။တအားငိုနေတာ။ဆောင့်ဆောင့်လည်းရုန်းသေးတယ်။အဲ့ဒီရေသန့်ပို့တဲ့အသားမည်းမည်းကောင်ကဖူးဝေလေးရဲ့အင်္ကျီနှိပ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ဟိုကောင်ကမိန်းမအင်္ကျီနှိပ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တာတစ်ချက်တည်းပဲ။”ဖြုတ်”ကနဲရင်ဖုံးအင်္ကျီရင်ဘတ်ကပွင့်သွားတော့မိန်းမကအတင်းဆွဲဖုံးထားသေးတယ်။ခါးသေးသေးလေးအောက်ကမိန်းမဖင်ကြီးတွေကလဲကော့တင်းနေတာများကျွန်တော်တောင်တံတွေးအကြိမ်ကြိမ်မျိုချရတယ်။ဟိုကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့အံကြိတ်ပြီးပြောနေသေးတယ်။မိန်းမကလဲငိုပြီးရုန်းနေတယ်။ခဏကြာတော့ဟိုကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့အင်္ကျီကိုဆောင့်ဆွဲပြီးဖြဲပစ်တာ”ဗြိ”ကနဲ”ဗြစ်”ကနဲပဲ။ရိုက်လည်းရိုက်သေးတယ်။နောက်တော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးမရုန်းတော့ပါဘူး။တအင့်အင့်နဲ့မွေ့ယာပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးငိုနေတယ်။ဟိုကောင်ကမိန်းမအင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့….လှလိုက်တဲ့ကျွန်တော့်ဇနီးလေးရဲ့ရင်သားတွေ။ဘော်လီအသားရောင်ဖျော့ဖျော့လေးထဲကနေအလုံးလိုက်ရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။မိန်းမကခါတိုင်းလိုဘရာစီယာမဝတ်ပဲချိတ်၅ခုတပ်ဘော်လီအသားရောင်လေးဝတ်ထားတယ်။အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်နေလိုက်ပုံများတကယ့်မုဒိမ်းကောင်ပီသတယ်။ကိုင်ပြီးတော့ညှစ်ထားလိုက်တာလွှတ်ကိုမလွှတ်တော့ဘူး။မိန်းမရဲ့မျက်နှာလေးကိုသူ့လျှာကြီးနဲ့ရက်ရင်းတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့ဘာတွေပြောနေပြန်တယ်မသိဘူး။သူပြောလိုက်ရင်မိန်းမကရုန်းပြန်ရော။မိန်းမကရုန်းရင်သူကရိုက်ပြန်ရော။ခဏကြာတော့မိန်းမရဲ့ထဘီစကတ်ကိုချွတ်နေတယ်။မိန်းမလဲမရုန်းရဲတော့ဘူးထင်ပါတယ်။တိုးတိုးလေးပဲငိုရင်းငြိမ်ခံနေတယ်။မိန်းမရဲ့ထဘီစကတ်တွေကတင်းတင်းကြပ်ကြပ်တွေလေ။လွယ်လွယ်ချွတ်လို့မရတော့ဟိုကောင်ကမိန်းမကိုခုတင်ပေါ်ဖိချကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေမိန်းမရဲ့ထဘီကိုလှန်တယ်။ထဘီစကတ်လှန်ပြီးမိန်းမဖင်ကြီးပေါ်လာတော့ရိုက်တော့တာပဲ။တဖြန်းဖြန်းနဲ့။ပြီးတော့မိန်းမကိုတစ်ခုခုပြောပြီးရီလိုက်သေးတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးကလဲခါးသွယ်သွယ်လေးအောက်ကနေလုံးတင်းကော့ထောင်နေတာဆိုတော့ဟိုကောင်လည်းခဏခဏတံတွေးမျိုချနေတယ်။မိန်းမကခုတင်စောင်းမှာမှောက်ရက်လေးငိုနေတဲ့အချိန်ဟိုကောင်ကသူ့စွပ်ကျယ်နဲ့ပုဆိုးတွေကိုချွတ်နေတယ်။သူ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ကျွန်တော့်လီးထက်နည်းနည်းကြီးတယ်။သူ့လီးကြီးကမည်းနေလိုက်တာမှခရမ်းပြာရောင်တောင်ပေါက်နေတယ်။ပြီးတော့သူ့လီးကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့မိန်းမမျက်နှာကိုဆွဲလှည့်ပြီးကြည့်ခိုင်းပါရော။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကလည်းလုံးဝမကြည့်ဘူး။အဲ့ကောင်ကမိန်းမလက်ကိုဆွဲယူပြီးသူ့လီးထည့်ပေးတော့မိန်းမကရုန်းပြန်ရော။အဲ့မှာတင်ဟိုကောင်လည်းအသံတွေကျယ်လာတယ်။”ငါလိုးမကငါ့လီးကိုင်ဆိုမကိုင်ဘူး”ဆိုပြီးမိန်းမကိုဆွဲရမ်းပြီးရိုက်တော့တာပဲ။မိန်းမရဲ့ငိုသံလေးကလဲပိုကျယ်လာတယ်။အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ပင်တီကိုအောက်ဆွဲချလိုက်တဲ့အချိန်မှာကျွန်တော့်လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ဘာတွေလုပ်နေတာကိုအနီးကပ်မမြင်ရပေမယ့်ရှေ့ကိုလှုပ်ခါသွားတဲ့မိန်းမရဲ့နို့အုံနှစ်အုံကိုကြည့်ပြီးလီးထည့်လိုက်ပြီဆိုတာသိလိုက်ရပါတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးမရုန်းနိုင်တော့ပါဘူး။အဲဒီကောင်ကမိန်းမရဲ့အင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်ပြီးတင်းအိနေတဲ့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့နို့အုံနုနုတွေကိုဘော်လီပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်ရင်းလိုးနေပါတယ်။ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုရင်းဖူးဝေလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးတသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေတော့တယ်။အဲ့ကောင်ကတော့နောက်ကနေတစ်ချက်ချင်းစောင့်နေပြီ။အဲ့ကောင်ကမိန်းမရဲ့ဘော်လီချိတ်တွေကိုတစ်ချိတ်ချင်းဖြုတ်ပစ်တယ်။ချိတ်တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်းဆူဖြိုးတင်းယင်းတဲ့ဖူးဝေလေးရဲ့ရင်သားနှစ်လုံးကတဖြည်းဖြည်းပေါ်လွင်လာတယ်။မိန်းမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ချုပ်ထားဆဲမို့နို့အုံသားတင်းတင်းလေးတွေကဘော်လီထဲကလျှံထွက်နေတာ့လှလိုက်တာဗျာ။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတော့တအင့်အင့်နဲ့ဟိုကောင်လိုးဆောင့်သမျှခံနေရရှာပြီလေ။ကျွန်တော်ရဲ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေတာပေါ့။အဲ့ကောင်ကတော့မိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသူ့လီးထည့်ပြီးအားရပါးရလိုးတော့တာပဲ။လိုးတာမှကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲပြီးလိုးတာ။တဖောင်းဖောင်းနဲ့ကိုမြည်နေတယ်။လိုးရင်းနဲ့မိန်းမရဲ့ဘော်လီကိုလည်းဆောင့်ဆွဲဖြုတ်ထည့်လိုက်တော့ဘော်လီကြိုးတွေရောချိတ်တွေရောတစ်ခါတည်းပြုတ်ထွက်သွားပြီးကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နို့နှစ်လုံးကပြူးကနဲတုန်ကနဲပေါ်လာတော့တာပဲ။ဟိုကောင်ကတော့ဘာပြောကောင်းမလဲ။ကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးနောက်ကနေဆောင့်တာ။ဘာမှတောင်မကြာသေးဘူး။၂မိနစ်လောက်ပဲရှိဦးမယ်။”ငါလိုးမ…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…အားး…အာ…အာ….”ဆိုပြီးအသံနက်ကြီးနဲ့အော်ရင်းဒူးကြီးကွေးပြီးကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာတဇတ်ဇတ်နဲ့ပြီးနေတယ်။ဒီကောင်ပြီးသွားလို့ထွက်လာရင်မျက်ခွက်ကိုဖြတ်ရိုက်ရအောင်နံရံပေါ်ကမီးသတ်ဆေးဘူးကိုအဆင်သင့်ဖြုတ်ထားတယ်။ဒါပေမယ့်ငနဲကမထွက်လာသေးဘူး။ကျွန်တော့်မိန်းမကိုဖက်ထားပြီးပါးကိုင်နို့ကိုင်လုပ်နေတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးဆိုအသေငိုရော။ကျွန်တော့်မိန်းမငိုတော့ဟိုကောင်က”မငိုနဲ့…တိတ်စမ်း”ဆိုပြီးရိုက်ပြန်ရော။အခုထိကိုအဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ကျောပေါ်မှာမျက်နှာအပ်ပြီးနို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ဆော့ပြီးဖီးခံနေတုန်းပဲ။ခဏကြာတော့သူ့လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်တယ်။”ဟဲဟဲ…အရည်တွေအများကြီးပဲ…”ဆိုပြီးမိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုဆော့နေသေးတယ်။ပြီးတော့ဒီကောင်ဘာလုပ်မလဲဆက်ကြည့်နေတာ။စောက်ချီးပေကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမဘေးမှာဝင်အိပ်ပြီးမိန်းမကိုပါးကိုင်နားကိုင်နဲ့တဟီးဟီးရီပြီးစကားပြောနေသေးတယ်။ခဏကြာတော့မိန်းမကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပြန်ရော။မိန်းမကလဲရုန်းပြန်တာပေါ့။ဒီကောင်ကမိန်းမကိုပါးတစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်ရိုက်ပြီးလက်ညှိုးထိုးပြီးခြိမ်းခြောက်လိုက်သေးတယ်။ပြီးတော့မိန်းမပါးစပ်လေးကိုလက်နဲ့ညှစ်ထားပြီးအသေနမ်းတော့တာပဲ။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးခမျာရုန်းလို့လဲမရတော့နှုတ်ခမ်းစုပ်ခံနေရတယ်။မျက်နှာလေးကိုလဲအတင်းလှည့်ရှာတယ်။တစ်မိနစ်လောက်နမ်းပြီးတော့ဒီကောင်ကဘာလုပ်သလဲဆိုရင်မိန်းမကိုတက်ခွပြီးပါးစပ်ထဲသူ့လီးထည့်ပါလေရော။မိန်းမဆိုငိုတာအကျယ်ကြီးပဲ။ရုန်းလဲအသေရုန်း။ဒါပေမယ့်မရဘူး။ဟိုကောင်ကမိန်းမဆံပင်တွေကိုဆွဲထားပြီးတော့ကိုပါးစပ်ထဲလိုးထည့်နေတာ။ပါးစပ်ထဲလိုးထည့်တာလဲသိပ်မကြာဘူး။နောက်၂မိနစ်လောက်နေတော့တဇတ်ဇတ်နဲ့ကော့သွားပြီးကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ပါးစပ်ထဲသုက်ရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ပြန်ရော။ပြီးသွားတော့ဒီကောင်ကငိုနေတဲ့ကျွန်တော့်မိန်းမပေါ်ကိုပေါင်တစ်ချောင်းတင်ပြီးဖက်ထားပြန်ရော။”ပေါက်စီကတင်းနေတာပဲ”တို့”ကိုယ်လိုးပေးတာကောင်းလားအချစ်လေး”တို့”စောက်ဖုတ်လေးကကြပ်တယ်နော်”တို့ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေပြောပြီးမိန်းမရဲ့မျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမကတော့ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ငိုပဲငိုနေတယ်။ခဏကြာတော့”လာချစ်လေး…နောက်တစ်ချီလုပ်ရအောင်”ဆိုပြီးကျွန်တော့်မိန်းမကိုမတ်တပ်ဆွဲထပြီးမှန်တင်ခုံရှေ့ခေါ်သွားတယ်။ပြီးတော့မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်ညှစ်ပြီးမှန်ထဲကိုလက်ညှိုးထိုးပြရင်းတိုးတိုးတိုးတိုးပြောပြီးတဟားဟားနဲ့သဘောကျနေပြန်ပါတယ်။မိန်းမရဲ့လည်ကုပ်ဝင်းဝင်းလေးကိုလည်းစုပ်နမ်းသေးတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလည်တိုင်လေးကဖြူနုနေတာပဲ။ကျွန်တော်ဝယ်ပေးထားတဲ့ပလက်တီနမ်ဆွဲကြိုးလေးကလည်းတလက်လက်နဲ့။ဟိုကောင်ကမိန်းမနို့ကိုကိုင်ရင်းမိန်းမကျောလေးကိုနည်းနည်းဖိချပြီးအောက်ကသူ့လီးကိုအပေါက်တည့်အောင်ပြန်လုပ်နေတယ်။ပြီးတော့မိန်းမခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဖက်ထားပြီးနောက်လက်တစ်ဖက်ကမိန်းမနို့အုံတစ်အုံကိုကိုင်ရင်းလိုးပြန်ရော။ဒီတစ်ခါကပိုကြမ်းတယ်။ဒီကောင်နှာစကားတွေပြောတာလဲအကျယ်ကြီးပဲ။မိန်းမပါးလေးကိုလည်းနမ်းသေးတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးဆိုကလေးလေးတစ်ယောက်ငိုသလိုကိုငိုတာ။ဒီတစ်ခါကျတော့လိုးရင်းတန်းလန်းကနေသူ့လီးကိုရုတ်တရက်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမိန်းမကိုမှန်တင်ခုံပေါ်လက်ထောက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားအောင်ထပ်ဖိချလိုက်တယ်။ပြီးတော့အပေါက်မတည့်သလိုနဲ့အောက်ငုံ့ကြည့်ပြီးထည့်နေတယ်။အကြာကြီးပဲ။၄မိနစ်လောက်ကြာမှဒီကောင်ဖိသွင်းလိုက်တော့မိန်းမက”အန်းး…ဟင့်..ဟင့်…ဟင့်”ဆိုပြီးခေါင်းခါပြီးရုန်းပါလေရော။ဒီကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမဖင်ကိုပါကင်ဖွင့်လိုက်တာကိုး။အသွင်းအထုတ်တော့သိပ်မလုပ်ဘူး။မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်ထားရင်းဒီတိုင်းကြီးပဲရပ်နေတယ်။ဖူးဝေလေးရဲ့ဖင်ကြီးတွေကိုရိုက်တာလဲတဖြန်းဖြန်းနဲ့ပဲ။ကျွန်တော်လည်းဆက်မကြည့်ချင်တော့တာနဲ့အောက်ဆင်းကားယူပြီးလမ်းထဲကကြေးအိုးဆိုင်ထဲမှာဝင်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ဟိုကောင့်ကိုထွက်လာတော့မယ်ထင်ထားတာ။မထွက်လာဘူး။နောက်ထပ်၁နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာမှဟိုကောင်ထွက်လာတယ်။ချွေးတွေလဲရွှဲလို့။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးတော့ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘူး။နောက်ကလိုက်သွားကြည့်တော့ဒီကောင်ကသုံးဘီးကိုရေသန့်ရောင်းတဲ့ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်တယ်။အထဲဝင်သွားပြီးခဏကြာတော့125ဆိုင်ကယ်တစ်စင်းနဲ့ပြန်ထွက်လာတယ်။ကျွန်တော်လိုက်သွားကြည့်တော့ဒီကောင်ကအိမ်ငှားနေတယ်ထင်တယ်။နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်တစ်လုံးထဲကိုဝင်သွားတယ်။ကျွန်တော်လည်းနေရာသိတော့အိမ်ကိုပဲပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ကျွန်တော်အိမ်ရောက်တော့မသိသလိုဟန်ဆောင်ရင်း”ဖူးဝေရေ”လို့ခေါ်လိုက်တော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့မျက်နှာကငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်နေတယ်။ကျွန်တော့်အင်္ကျီကိုသွားချိတ်ပေးပြီးပြန်လာတော့”ကို…ဖူးဝေ…ဖူးဝေကလေးမယူချင်သေးဘူး”ဆိုပြီးပြောရင်းအသံလေးသိမ်ဝင်သွားပြီးငိုပါလေရော။ကျွန်တော်လည်း”အင်းပါ…ဖူးဝေသဘောအတိုင်းပါ.”ဆိုပြီးသူ့ကိုထွေးပွေ့ထားပေးလိုက်တယ်။အဲဒီညမှာသူ့ကိုကျွန်တော်မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ဘောလုံးပွဲပဲကြည့်နေလိုက်တယ်။နောက်ရက်တွေမှာကျွန်တော်ကအိမ်ရှေ့ကနေနေ့ခင်းပိုင်းဖြတ်ဖြတ်မောင်းကြည့်တယ်။၃ရက်လောက်ကြာတော့ဟိုကောင်ထပ်ရောက်လာပြန်ရော။ဒီတစ်ခါတော့မီးဖိုချောင်ထဲကနေကွဲသံတွေကြားနေရတော့အသာလေးဝင်ပြီးချောင်းကြည့်တယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကဟိုကောင့်ကိုဖန်ခွက်တွေနဲ့ပေါက်နေတာ။ဟိုကောင်ကလဲတစ်ခါစားဖူးပြီဆိုတော့ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့တိုးလာတယ်။ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမကိုဝင်လုံးပါလေရော။ဟိုကောင်ကဟိုကိုင်သည်ညှစ်နဲ့လုပ်နေပေမယ့်မိန်းမကအသေရုန်းတာ။ဒီနေ့မိန်းမဝတ်ထားတာကအသားပျော့ပျော့ခရမ်းရောင်ဂါဝန်လေး။ဟိုကောင်ကလဲဖြူဖြူချောချောတောင့်တောင့်မိန်းကလေးဆိုတော့အသေထန်နေတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမဂါဝန်ကိုဆွဲဖြဲပစ်နေတယ်။မိန်းမစောက်ဖုတ်လေးကိုလဲလက်နဲ့နှိုက်နေတာပြွတ်ကနဲပလပ်ကနဲအသံတွေတအားထွက်နေတယ်။ပြီးတော့မိန်းမရဲ့ဘရာစီယာအနီရောင်လေးကိုဆွဲဖြုတ်လွှင့်ပစ်ပြီးလိုးပါလေရော။လိုးတာမှဒီတစ်ခါဒီကောင်ပြင်ဆင်လာခဲ့တယ်ထင်တယ်။အကြာကြီးပဲ။၁၅မိနစ်လောက်ရှိမယ်။တဖန်းဖန်းနဲ့လိုးနေတာ။ပြီးတော့ပြောသေးတယ်မိန်းမကို။”ငါ့မယားလေးကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ”တဲ့။ပြီးတော့မိန်းမလက်ကိုယူပြီးဂွင်းထုခိုင်းတယ်။မိန်းမကလည်းအရိုက်ခံရမှာကြောက်လို့ထုပေးရှာပါတယ်။ဟိုကောင်ကပေါင်ကြီးဖြဲကားပြီးမိန်းမကသူ့ပေါင်ကြားမှာထိုင်ရင်းဖင်တုံးလုံးနဲ့ဂွင်းထုပေးနေရတာ။ပြီးရင်သူ့မယားလိုသဘောထားပြီးတုံးလုံးချွတ်ပြီးအားရအောင်လိုးနေပြန်ရော။နောက်နေ့တွေဆိုဒီကောင်နေ့တိုင်းကိုလာလိုးတော့တာ။တစ်ခါလာလိုးရင်၂နာရီလောက်ဇိမ်ပြေနပြေလိုးနေတာ။တခါတခါဆိုဖူးဝေကိုတုံးလုံးချွတ်ကြီးထိုင်ခိုင်းထားပြီးတပြွတ်ပြွတ်နဲ့နို့စို့တာ။စို့ပြီးလိုးပြန်ရော။လိုးနေတာမှဇိမ်ပြေနပြေကိုဖူးဝေရဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တက်ခွဖက်တွယ်ပြီးအကြာကြီးလိုးတာ။မိန်းမရဲ့ကိုယ်ထဲသူ့လရည်တွေထည့်တာလည်းအကြိမ်ကြိမ်ပဲ။လိုးပြီးတော့မိန်းမကိုအကျယ်ကြီးပြောသေးတယ်။”ဟဲ..ဟဲ..ငါ့မိန်းမလေးကလေးမွေးမှငါနဲ့တူလားကြည့်ရဦးမယ်တဲ့..”ဖူးဝေကတော့တရှုပ်ရှုပ်ပဲငိုနေတော့တာ။အဲ့လိုနဲ့၅ခါမြောက်သူလာလိုးပြီးတဲ့နေ့မှာသူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့အိမ်ပြန်တဲ့အချိန်ကျွန်တော်နောက်ကနေလိုက်သွားတယ်။ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနဲ့ဒေါသတအားထွက်လာတယ်။နောက်ဆုံးတော့ကျွန်တော်တောင်သတိမထားမိသေးခင်မှာကျွန်တော်သူ့ကိုတိုက်ချလိုက်ပြီ။ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့အနားကလူလုံးဝမရှိဘူး။သူကတော့ခြေထောက်ညှို့သကျည်းကျိုးသွားတယ်။အဲ့ဒါနဲ့သူ့နားထင်ကိုခဲနဲ့၁၀ချက်လောက်ဆက်တိုက်ထုလိုက်တော့မလှုပ်တော့ဘူး။ကျွန်တော့်စိတ်ထဲသူ့ကိုမသေမရှင်ကြီးဖြစ်မနေစေချင်သလိုခံစားချက်မျိုးဝင်လာလို့နဖူးကိုပါ၄ချက်၅ချက်လောက်ရိုက်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ငါဘာလုပ်မိပါလိမ့်ဆိုပြီးအသေကြောက်လာရော။ကားကိုဘော်ဒီရုံတန်းမောင်းပြီးချက်ချင်းပြင်လိုက်တယ်။၂ပါတ်လောက်၁လလောက်အထိအသေကြောက်နေပေမယ့်ဘာရဲမှလာမဖမ်းဘူး။ခုထိပဲ။ကျွန်တော့်မိန်းမလဲနောက်ရက်ပိုင်းမှာတငိုင်ငိုင်တတွေတွေဖြစ်မနေတော့ပဲပြန်ပြုံးလာတယ်။ခုဆိုကျွန်တော့်မိန်းမနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ကလေးယူဖို့စဉ်းစားနေပြီ။ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တဲ့လုပ်ရပ်ကိုဘယ်သူမှမသိခဲ့ဘူး။ကျွန်တော့်မိန်းမတောင်မသိဘူး။အဲ့ဒါတွေကတော့ကျွန်တော့်ဘဝမှာအမြဲအသစ်လိုဖြစ်ပြီးမေ့မရနိုင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေပါပဲ။ပြီးပါပြီ။

ဒီနေ့ နောင်ရဲ တစ်ယောက် အထက်တန်းတုန်းက ကိုယ့်ကို ဂိုက်လုပ်ဖူးသော အစ်မတစ်ယောက်နှင့် ချိန်းထားသည်။ အခုတော့ နောင်ရဲလည်း ဘွဲ့ရပြီး၊ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ ဝင်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ အထက်တန်းတုန်းကတော့ ဂိုက်မမ မှာ ရည်းစား ရှိသည်။ တခါတလေ ဂိုက်မမကို လာကြိုတတ်သည်။ နောင်ရဲသည် လူပျိုပေါက်အရွယ်မို့လို့၊ နီးစပ်ရာ ဆရာမကို အရမ်း စိတ်ဝင်စားသည်။ ဆရာမသည် အဲ့တုန်းက အင်ဂျင်နီယာကျောင်း တက်နေတာ ဖြစ်သည်။ ကျောင်းဆင်းဆင်းချင်း နောင်ရဲကို စာလာသင်ရရင် သူတို့ကျောင်းက ယူနီဖောင်းဝတ်စုံနှင့်မို့ ဆရာမက အရမ်းကြည့်ကောင်းသည်။…

Read More “ဆရာမရဲ့ အားပေးမှု ( စ/ဆုံး )” »

သူများစာအုပ်တွေတင်နေတာများပြီ ကိုယ့်အကြောင်းလေးပဲ ကိုယ်ပြောမယ်။လွန်ခဲ့တဲ့ ၃နှစ်လောက်ကပေါ့.။ဖြစ်တာ ပြောပါတယ်။ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ တစ်ဝမ်းကွဲပေါ့။ အသက်က သိပ်မကွာဘူး။သူက အဲ့တုန်းက ၁၀တန်း။ ကျနော်က တက္ကသိုလ်တက်နေတာပေါ့။ သူ့အဖေက မလေးမှာအလုပ်လုပ်နေတာ။အမေနဲ့ ၂ယောက်ထဲနေရတာပေါ့။ ကျနော်က ကျနော့်ညီမကိုအမြဲ စာပြပေးနေကျ။ သူ ၃ တန်းလောက်ထဲကစပြီး ၁၀တန်းထိ ကျနော်ပဲ ကျူရှင်ဆရာဖြစ်ခဲ့တာ။ ၁၀တန်းကျတော့ သူကျူရှှုင်တွေဘာတွေတက်ခွင့်ရတယ်။ကျတော်က ဂိုက်ပေါ့။မှတ်မှတ်ရရ အဲ့နေ့က သီတင်းကျွတ်။ ကျောင်းဆယ်ရက်ပိတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျူရှင်က စာမေးပွဲဖြေရမယ်ဆိုတော့ သူ့ကို ညလုံးပေါက် သင်ရတာပေါ့။ကျတော်လည်း အဒေါ့်အိမ်သွားအိပ်ရတာပေါ့။ သီတင်းကျွတ်ကာလဆိုတာ ၁၀တန်းကျောင်းသားတိုင်းအတွက် ရုန်းကန်နေရတဲ့အချိန်ပဲလေ။စာတွေကလည်းများ…

Read More “ခွေးဖြစ်တဲ့နေ့(ရေးသူ×ဘီလူး) (အစ အဆုံး)” »

ကြည်လေးဆိုတာလင်သုံးယောက်ရပြီးသား ခါးတင်ရင်မြင်သူငေးလောက်တယ်။အသားကညိုချောမျက်လုံးကလေးကမဲနက်နေတာဘဲ။သူ့ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကဆန့်ကျင်ဘက်လိင်တွေကိုစိမ်ခေါ် နေသလိုဘဲ။အိုးကလဲအလွန်ကြီး ဒီအိုးနဲ့ယောကျ်ားတွေကိုစွဲစေတာလို့ုကြားသာကြားဘူးတာမကြုံ ဘူးဘူးလေ။ပြီးတော့ ကြည်ကြည်မှာသူ့လိုလှတဲ့သမီးတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်သူ့နာမည်ကဌေးဌေးတဲ့။သူကျတော့ငါးရံ့ကိုယ်လုံး နှုတ်ခမ်းကလေးကတနေကုန်ငုံထားချင်လောက်အောင်ဖူးရွနေတာဘဲ။သူကကျနော်ကိုတွေ့ရင်အတင်းဖက်ထားလေ့ရှိတယ်။ကျနော့်မှာလဲအလွန်တောင့်တဲ့မိန်းမရှိပါတယ်။ညတိုင်းလိုးဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့သူကရှက်တတ်တာရယ် ရိုးတာရယ်ကြောင့်ပက်လက်လှန်ပြီး လိုးနေရတော့တစ်ခါတစ်လေဆန်းဆန်းပြားပြားလိုးချင်ပေမဲ့မရဘူးဖြစ်နေတယ်။ ဒီဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေသူတော့ကျနော်ချစ်တဲ့ကြည်လေးပေါ့။ကြည်လေးနဲ့ကျနော်ချစ်နေကြတာကြာပါပြီဒါပေမယ့်ပါးကလေးကိုနမ်းတာကလွဲပြီးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မလိုးဘူးသေးဘူး။ကျနော်ကလည်းမတောင်းဘူးသေးဘူး။သူ့ကြည့်ရတာတော့ခံချင်နေပုံဘဲ ရေလာမြောင်းပေးစကား အလွန်ပြောတယ်။ကျနော့အိမ်လာရင်ကျနော့ရှေ့မှာသူ့ရဲ့လှပတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုမြင်စေချင်လို့ထမီဖြန့်ဝတ်ပြ တာလဲမနဲတော့ဘူး ထမီဖြန့်ဝတ်တိုင်းကျနော့ဘက်လှည့်ဝတ်တော့သူ့ ရဲ့အတွင်းသားတွေကို မြင်အောင်ဝတ်ပြတာ။ကျနော်အဲလိုမြင်ရတိုင်းကျနော့ရဲ့လီးကြီးကတင်းမာလာတာ အဲဒါကိုလဲသူမြင်တိုင်းပြုံးပြီးပြန်ပြန်သွားတယ်။ ကျနော့ဇနီးနယ်ကသူ့အမနေမကောင်းလို့တစ်လလောက်သွားတဲ့အချိန်အိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်ထဲ။မိုးတွေကရွာနေတာနဲ့အိမ်ဝင်းတံခါးစေ့ထားပြီး အိမ်ထဲမှာသူငယ်ချင်းဆီကငှားထားတဲ့အပြာခွေစက်ထဲထည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဗမာမိန်းကလေးတစ်ယောက်တီရှပ်ဝတ်ထါးပြီးကုတင်အောက်မှာကုတင်ကိုလက်ထေါက် လေးဘက်ကုန်းထမီကိုအပေါ်လှန်တင်ပြီးနောက်ကနေတအားကုန်လိုးနေတာအင်္ကျိကိုအပေါ်လှန်ပြီးနို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်နေလိုက်တာ။ အားရပါးရကိုလိုးနေတော့ ကောင်မလေးကနာလို့လား ကောင်းလို့လားမသိဘူး တအီးအီးနဲ့အော်နေတာ။ကောင်မလေးအသားလေးကဝင်း မွတ်နေတယ်။အကောင်ကြီးလီးကလဲအတော်ကိုကြီးပြီးတုတ်ခဲနေတာဘဲ။ အဲ ကြည့်ကောင်းနေပြီးကျနော့လီးကလဲမာတင်းအလာထိပ်မှာလဲအရည်တွေကထွက်နေတော့လီးကိုလက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ပေးတုန်း နောက်ကနေပြီး“ဟိတ် အကို မိုးအေးအေးဇာတ်ကားနဲ့နှပ်နေတာပေါ့လေ အမမရှိဘူးသိလို့အိမ်ကနေအသာလေးထွက်လာတာအမေသိရင်မလွယ်ဘူး ” အဲဒါနဲ့ကျနော်က“အော်ကြည်လေးရယ် အကို့မှာနှပ်စရာမရှိလို့ ““အကိုတကယ်နှပ်ချင်တာလားကြည်လေးရှိတယ်လေ”“မနောက်နဲ့ကွာ”“ကဲအကိုနိုင်ငံခြားကားမရှိဘူးလားကြည်ုရအောင်နော်”ဒါနဲ့ကျနော်လဲကြည်လေးကိုတအားဖက်ပြီးဖူးရွနေတဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကိုစုတ်ပြီးနို့နှစ်လုံးကိုခတ်ကြမ်းကြမ်းဆုတ်နယ်လိုက်တယ်။ကြည်လေးကမျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားပြီးအလိုက်သင့်ပြန်စုတ်ပေးတယ်။ နှစ်ဦးသားတစ်ယောက်လျှာတစ်ယောက်အပြန်အလှန်စုတ်ပေးကြတယ်။ကျနော့လက်က အငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘဲသူ့ရဲ့ထမီထဲလက်နှိုက်ပြီးအဖုတ်ကိုလက်နဲ့ကလိပေးလိုက်တော့ခါးကလေးကော့လာတဲ့အတွက်လက်နှစ်ချောင်းနဲ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလက်နှိုက်ပြီးမွှေပစ်လိုက်တော့“အကိုရယ်ကောင်းလိုက်တာကွာ အရသာသိပ်ရှိတာဘဲ…

Read More “” ကျွန်တော်နဲ့ ကြည်လေးဇာတ်လမ်း ” (ဖြစ်ရပ်မှန်) (စ/ဆုံး)” »

သားဖြစ်သူ တိုးမောင်က နေပြည်တော်ကို သင်တန်း ၂ ပါတ်သွားရမှာမို့ အိမ်မှာမိန်းမသား၂ယောက်ထဲရှိလို့ အိမ်လာစောင့်ပေးပါဦးအဖေဆိုလို့ မုဆိုးဖိုကြီး ဦးမြမောင်တစ်ယောက်ရန်ကုန်ကို ဘုရားဖူးလိုသဘောထားပီးရောက်လာခဲ့တယ်။အသက်၆၀ ကျော်ဆိုပေမယ့် သန်တုန်းမြန်တုန်းဆိုပါတော့။ငယ်စဉ်ကအားကစားလိုက်စားခဲ့၍ခုချိန်ထိခန္ဒာကိုယ်ကကျစ်လစ်ပီးသန်မာဆဲ။ သားတို့အိမ်ထောင်ကျတာ၅ နှစ်ကျော်ပီ ကလေးမရကြပေ။ ချွေးမ အေးအေးခိုင်က အထည်ဆိုင်ဖွင့်သည်။တူမတော်စပ်သူမိတာကိုအိမ်အကူအဖြစ်ခေါ်ထားကြသည်။မွေးကတည်းကဖခင်မရှိခဲ့သော ချွေးမလေးက ဦးမြမောင်အား ဖခင်အရင်းလိုပင်အလွန်ချစ်ရှာသည်။ တိုးမောင်ခရီးမထွက်မှီ၂ရက်ခန့်ကြို၍ ရန်ကုန်သို့ ဦးမြမောင်အရောက်သွားသည်။ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနှင့်ဆုံချင်တာလည်းပါတာပေါ့။တိုးမောင်တို့က ရန်ကင်းတွင်တိုက်ခန်းလေးဝယ်၍နေကြသည်။တိုက်ခန်းလေးက ဦးမြမောင်ရဲ့တောကအိမ်ထက်စာရင်တော့ ကျဉ်းတာပေါ့။အိပ်ခန်းက၂ ခန်းပဲပါသည်။ထပ်ခိုးလေးကိုကြံဖန်၍လုပ်ထားသည်မှာ ချစ်စရာ၊နေချင်စရာလေးပေါ့။ ဦးမြမောင်ကိုအပေါ်ထပ်ခိုးမှာပဲ ချွေးမဖြစ်သူ အေးအေးက နေရာချထားပေးသည်။အဲကွန်းတပ်ထားတော့ဇိမ်ပေါ့ဗျာ။ရောက်စ ပထမညကတော့ ခရီးကလည်းပန်း၊ရန်ကုန်မြို့ထဲရှိသူငယ်ချင်းထံ သို့ရောက်ရှိကြောင်းသတင်းပို့ရာ ဘီယာတိုက်လွှတ်လိုက်၍ အိမ်ရောက်သည်နှင့် တုန်းကနဲအိပ်။နောက်နေ့မနက်မှ…

Read More “ကော်ဖီမစ် နှင့် ချွေးမ” »

““ အိုး ””ဆက္ခနဲ ႐ုန္းၿပီး ထြက္ေျပးမလို လုပ္တဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳရဲ႕ ခါးသိမ္ကေလးကို လွမ္းဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ပါတယ္။ ႐ွင္မေတာင္သနပ္ခါးနံ႕သင္းေနတဲ႕ ပါးႏွစ္ဘက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ေမႊးပစ္လိုက္တယ္ ထိတ္လန္႕ၿပီး ခပ္ဟဟျဖစ္ေနတဲ႕ ႏႈတ္ခပ္းေလးကိုငံုၿပီးစုပ္ယူလိုက္ပါတယ္။ တစ္ခါတည္း ေကာ႕တက္ၿပီး လက္ထဲက စာအုပ္ပါလႊတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ တစ္ခါမွအေတြ႕အၾကံဳမ႐ွိေသးတဲ႕ အပ်ိဳစင္ေလးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လႊတ္ခ်လိုက္တဲ႕ ျခင္းေတာင္းဟာ တစ္လိမ္႕လိမ္႕နဲ႕ အေတာ္ေ၀းေ၀းကိုေရာက္သြားပါတယ္ ေျမျပင္ကို မ်က္စိကစားၾကည္႕ေတာ႕ ျမက္ေျခာက္ေတြနဲ႕ သန္႕သန္႕႐ွင္း႐ွင္းျဖစ္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္ အားမွသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ပြဲစား လာအံုးမွ အခုေတာ႕။ ေကာ႕ေကာ႕ေလးျဖစ္ေနတဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳကိုမ်က္ခင္းေပၚ အသာပက္လက္လွဲခ်ေပးလိုက္ပါတယ္ လေရာင္ေအာက္မွာမ်က္စိမွိတ္အိပ္ေနတာ နတ္သမီးေလးက်ေနတာပဲ…

Read More “စိတ္ပါလာရင္ ” ( စ/ဆံုး)” »

” ဖြိုးညီရေ…….. ”ခေါ်သံနဲ့ အတူ အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မမမွန်တို့ လင်မယားဖြစ်နေသည်။သူတို့လင်မယားနဲ့တောင်မတွေ့တာ နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ မမမွန်ကဖြိုးညီရဲ့ အစ်မ တစ်ဝမ်းကွဲ ၊ ဖြိုးညီ အဖေရဲ့ညီမရဲ့ သမီးအငယ်ဆုံးဖြစ်သည်။ ဖြိုးညီ တို့အဖေက တရုတ်စပ်သည်။အဒေါ့် ယောကျာ်းကလဲ တရုတ်ဆိုတော့ မမမွန်က ပီဘိတရုတ်မလေးတစ်ယောက်နှယ်။ အရပ်မြင့်မြင့် ရင်သားတွေကထွားထွား ၊ တင်သားတွေကလဲကြီးသည်၊ ရုပ်ကလဲတော်တော်ချောသည်။သူ့ယောကျ်ားဖြစ်သူယောက်ဖတစ်ဝမ်းကွဲက ကိုချမ်းသာ တဲ့။ ကားပစ္စည်းတွေ အကြီးအကျယ်ရောင်းတဲ့သူဌေးသား။ ရုပ်ကလဲ ချောသည်။ ဒီလိုပဲ မမမွန်နဲ့ကြိုက်ပြီးလက်ထပ်ကြတာ နှစ် နှစ်တောင်ကျော်ပေါ့။ ဖြိုးညီ…

Read More “မတော်ပါဘူးငါ့မောင်ရယ်” »