ပိုင်ရှင်ဆီသို့

ပိုငရငဆီသို့

“မောင ..ယမငးလေမောင့မေးနေ့မာ ဘုရားမာပနးလူပီးကုသိုလဒါနပု   ပါတယမောင၊မောငစိမးကားပစခာ   သားပေမယ့ယမငး လေမောင့ကို  ခစနေဆဲပါမောင၊မောငတစယောကအသကရညလို့ဘုနးကီးပါစေ၊  သားလေရာခုလုတမထိစူးမငိပါစေ   နဲ့မောင ရယ”  ဘုရားမာမောင့အတကရညစူးပီး  စပါယပနးတေကပလူးရငးဆု   တောငးကာဦးခကနတော့ပီးဘုရား   ရငပငပေါကနေ  ယမငးတစ  ယောကဆငးလာခဲ့တော့တယ။   ဘုရားပေါတကလာတဲ့ဦးအောင  မောငးတစယောကယမငးကို   မငပီးပုံးပီး ကည့နေလိုကကာ သားအတကဘုရားပနးနင့ဆမးကပ   လူလိုကတယ  “မိုကလိုကတဲ့သား၊မငးအတက   ကလေးမလေးက ဘုရားမာလာဆု  တောငးနေတယသား”  မိနးကလေးအတကစိတမကောငး   ဖစကာသားကိုစိတထဲကဒေါသ   ထကမိတယ။ဦး အောငမောငးဟာ  ဒီရာသား၊ဒီရာရဲ့သူကီး ၊အားလုံး  ကလေးစားရတဲ့လူ၊အခုတော့သား   လုပရပကောင့ဦးအောငမောငး   ယမငး နင့သူမမိခငကိုမကနာ  ပူနေမိတယ။

ဦးအောငမောငးဟာ  ညီဖစသူအစာဆိပဖစပီးမကစိ   ရေ့မာသေဆုံးခဲ့တာကိုမငခဲ့ရတဲ့အ   တက သားဖစသူကိုဆရာဝနဖစရ  မယဆိုတဲ့ရညရယခကတေနဲ့မလိုင  မာသားကိုကောငးအိပကောငးစား   ထားကာပညာသင စေခဲ့လူ၊မိမိရာကို  တိုကနယအဆင့အထိဖစအောင  ကိုးစားပီးဆေးရုံတစရုံရဖို့ကိုး   စားနေတဲ့လူ၊ရာသားတိုငးကဦး  အောင မောငးရဲ့စေတနာကိုနား   လညတော့လေးစားကရတယ။မိမိ  ငေကိုအကုနခံပီးအစိုးရဆီမာဆေး   ရုံရဖို့ကိုးစားခဲ့တော့အစိုးရရဲ့ စေ  တနာနဲ့ဆယ့ခောကကုတငဆန့   ဆေးရုံလေးတစရုံကိုတညဆောက  ပီးဖစပေမယ့ဆရာဝနကတော့မရိသေးပါဘူး၊ဆေး ကောငးပီးလာတဲ့  သားကိုရာကိုပနလာခိုငးပေမယ့  သားလေးခန့ထကကောကအမဲနေမယမပောတဲ့အခါ၊အလညတစ   ခေါက တော့လာဖို့ခေါတာကောင့  သားဖစသူရာကိုလာခဲ့တယ။အဲဒီအခိနမာပဲယမငးတစယောက  လညးပေါကအဆငးခေခေါကလဲ တာကောင့လမးမလောကနိုငတဲ့ အခါမာ   “အား ကတ ကတ ကတ”  “ဟေ့ယမငး နင့ခေထောကက  အရမးရောငနေတယ”   “အေးဟယတငတငရယ၊ဆေးခနး   ပ ဖို့ကလဲမို့ကအဝေးကီး၊ဘယလိုလုပရမလဲမသိတော့ပါဘူးဟယ”

“နေဦးယမငး၊ဘကီးအောငမောငး  သားရာရောကနေတယဟဲ့၊အဲဒါ  ငါသားခေါလိုကမယ”   “ဘာကောင့ဘကီးဦးအောငမငး   သားကိုခေါရမာလဲတငတငရဲ့”   “သူကဆရာဝနလေ”  “ဟုတလားတငတင   ဘကီးအောငမောငးမာသား   တစယောကရိတယ ဆိုတော့ယမငးသိပါတယ၊ဒါပေမယ့ဆရာဝနဖစ  မနးတော့မသိခဲ့ပါ။ယမငးတို့အဖေ  တပမာတိုကပဲကတော့အမေကသူ   မေး ဖားခဲ့ရာဒီရာလေးမာပနုပီးအ  ခေခခဲ့တာမို့ဒီရာလေးကိုရောကရိ  ရခငးဖစတယ။ရာသူဆိုပေမယ့  ယမငးဟာအလပဂေးတစ ယောက  ပါပဲ။လုံးကီးပေါကလပေါ့။ခုခေတ  စကားအရအကိတပါ။သေးတဲ့မ   လောညီစာတငသားလုံးလုံးကီး   တေနဲ့အိုးကားပါ တယ။ရငသားက  တော့အရမးမကီးပါဘူး။ရာကကာ  လသားတေကိုကကပေမယ့အနေ  တညတဲ့ယမငးကိုမစရဲကဘူး။မု  ဆိုး မသမီးပေမယ့ဗိုငးကောငးကောကဖိနေတဲ့ယမငးရဲဂုဏသတငး  ဟာအစနးအထငးမဲ့ပီးလေးစားရတဲ့အနေအထားပါပဲ။  “ယမငး ရေ “  “လာလေတငတင”  တငတငနဲ့အတူအမိုးသားတစ  ယောကပါလာတယ။ထိုအမိုးသား  ကိုမငလိုကတာနဲ့ယမငးရငထဲနေး   ထေးတဲ့ခံစားမု့တခုကိုရရိလိုကရ တဲ့ယမငးပါးပငမာရကသေးရယ   ဖာထကမိတော့တယ။တစခါမမဖစပေါခဲ့ဖူးတဲ့ခစ စိတဟာခုမမငဖူး  တဲ့လူတစယောကအပေါယိုဖိတစီး  ဆငးခဲ့ရတယ။

“ယမငးရေ၊ဒီမာဆရာလေး ခန့ထကကောပါလာပီ”  “ဟုတ ဟုတကဲ့ကပါရင”  “ခေထောကနာနေလို့ဆို”   “ဟုတ ဟုတကဲ့ရင့”  “ကနော ခဏ ကိုငကည့မယနော”   “အိုး အားနာစရာ”  “ဘာမအားမနာနဲ့ကနောဆရာဝန  ပါ”  “ဟုတကဲ့ရင့”  ဆရာလေးက ယမငးရဲ့ခေထောက  ကိုအသေအခာကိုငတယစမးသပ  ပီးနောကတော့  “သိပတော့စိုးရိမစရာမရိပါဘူး။  ခေခေါကလဲပီး အကောတေ  ယောငရမးနေတာ၊ဆေးလိမးဆေး  သောကလုပရငပောကပါတယ။  ကနောဆေးလိမးပီးဆေးတေပေး  ခဲ့ပါ့မယ”  ယမငးမာတော့ဆရာလေးရဲ့ကိုင  တယစမးသတမု့မာရငခုနသံတေ   မနလာတော့ဆရာလေးမသိအောင  ဟနဆောငကာနေရ တော့တယ။  ခေထောကကိုဆေးလိမးပီးပတ  တီးစညးနောငပေးကာလကဆေး   ပီးသောကဆေးတေပေးပါတယ။

“ကဲကနောပနတော့မယ”  “ဆရာရယခေကခလေးယူသား  ပါရင့”  “နေပါစေဗာ၊တစရာတညးသား  ခငးတေမယူပါရစေနဲ့”    “ကေးဇူးတငလို့ပါဆရာရယ၊ဆရာ့  ကိုမို့မပနခငထမငးတစနပတော့  ဖိတကေးခင့ပုပါရင”  “ခေထောကသကသာသားရင    ကေးပါဗာ”  “ဟုတကဲ့ဆရာလေး”  ဆရာလေးအိမပေါကဆငးသား   တော့ဆရာလေးကောပငကိုငေး  မောကည့ကည့ပီးကန  ခဲ့ရတဲ့ယ မငးမာဝေဒနာတစခုခံစားရပန  တယ။ဒီလိုနဲ့သုံးရကလောကမာယ  မငးခေထောကသကသာလာတယ။   “ယမငး ခေထောကသကသာ  ပီမဟုတလား”  “အေးတငတင”  “သကသာရငရာမာလုပအားပေး  ဖို့ခေါမလို့”   “ဟင ဘာလုပအားပေးရ မာလဲ”  “နင့ဆရာလေးလေ ခုရာကလူတေ  ကိုဘကီးအောငမောငးအိမကနေပီးဆေးကုပေးနေတာ၊လူလိုတယ”  “နငသားပီး လုပအားပေးလိုကလေ”   “ငါလဲလုပပေးနေတာ၊နီးနားပတ  ဝနးကငကလူတေပါရောကလာလို့   မနိုငဘူး၊အခုဆေးရုံကိုရေ့ပီးကု သပေးနေရတယ၊အဲဒါနင့လာခေါတာ”  “အေးပါဟယ၊ငါကူညီပါ့မယ”  ယမငးနင့တငတငမာဆေးရုံကိုသားပီးအကူအညီသားပေး ကရတယ။

ဘကီးဦးအောငမောငးတစယောက  မကနာမာအပောတေနဲ့မငရတော့  ယမငးစိတခမးသာမိတယ။  “ဟာ ယမငးလိုကလာ  တယ” “ဟုတတယဆရာ၊လူလိုတယဆိုလို့”  “ခေထောကသကသာသားပီလား”  “သကသာသားပီဆရာ”   “ဟုတကဲ့ကေးဇူးပါ  ဗာ” ဆရာဝနလေးဟာလူနာတေတစ  ယောကပီးတစယောကစမးသတ  ကုသပေးနေတယ။ယမငးတို့က   တော့လူနာကို အလည့ကခေါပေး တယ။ဆရာဝနလေးပောတဲ့ဆေး  တေကိုပေးတယ။နေ့လညကတော့  ခနနားကတယ။ဦးအောငမောငး  အိမ ကစားစရာတေလာပေးတော့  စားသောကကရငး  “ယမငးတို့လာကူညီတော့အားရိ  တယဗာ။အဖေကသူ့ရာကိုရောက   တော့  နာတေဆေးကုပေးခဲ့ပါဆို  လို့ကနောကုနေရတာ”   “ကုသိုလရပါတယဆရာ”  “ကုသိုလရတာတော့မနပါတယ၊အဖေကရာမာနေ စေခငတယ၊ဒါပေ  မယ့ကနောကရာမာနေရတာအ ဆငမပေဘူးဗာ။ကနောကအထူးကုဖစခငတော့ရနကုနမာပဲအဆငပေ  တယ”  “ဟုတတာပေါ့ဆရာရယ၊အခုလိုမိုး  ကမတို့ရာမာဆရာ့လိုစေတနာမေတာနင့ကုသပေးမယ့ဆရာဝနတစ  ယောက လိုအပနေတာ” “သိပါတယ ယမငးရယ”  “ဆရာရာမာမပောတာမို့မာရိတဲ့  ခစသူကိုမားလမးနေလို့လား”

“မဟုတရပါဘူးဗာ၊ ကနောမာလမးရမယ့သူမရိသေးပါဘူး”  ယမငးမေးခငနေတဲ့မေးခနးကိုသိလိုကရပီဖစတဲ့အတကဝမးသာမိ  တယ။ဘာကောင့ မနးမသိပါဘူး၊ဆရာလေးအနားနေရတာယမငးအရမးပောနေမိတယ။ဆရာလေးမကနာ  ကိုလညးခနခနငေးမောကည့မိတယ။  “အောဆရာရယ မပနပါနဲ့လား၊ယမငးဆရာပနသား   ရငလမးနေရတော့မာ”  ရငထဲကနေပီးတေးနေမိတယ။ဆ  ရာလေးကို ယမငးခစမိနေပီလေ။  “ယမငးမနကဖနဥပုတနေ့လေ၊နင   ဘုရားသားဦးမလား”  “အေးလေသားမာပေါ့”   “မယမငးကဥပုတနေ့ တိုငးဘုရား  သားတာလား”  “ဟုတတယဆရာ”  “ဘယသူ့အတကမားဆုတောငး  ပေးနေတာလဲ”   “ဆုတောငးတာတော့မဟုတ ဘူး ဆရာ၊ဥပုတနေ့တိုငးဘုရားရငပင  ကိုသန့ရငးရေးလုပတယ၊ပနးဆီမီး  ကပတာပါ”  “အော ဟုတလား”   ဒီလိုနဲ့ဆေးခနးမာ ဆယရကခန့ဆေး ခနးထိုငပေးပီးနောကမာယမငးနဲ့  ဆရာလေးတို့တောတောရငးနီးလာ  ကပီးဆရာလေးဟာယမငးထက တ နစလောကငယမနးသိလာတယ။

တငတငကယမငးနဲ့ဆရာလေးစ  ကားပောနေရငမသိမသာနဲ့ရောငထကပေးတတတယ။တနေ့တော့  “ယမငးကနောပနရတော့ မယဗ”  “ရင ဘာလို့လဲဆရာ”  “ကနောရနကုနကအထူးကုဆေးရုံ   ကီးတစခုမာအလုပလောကထားတာရပီ”   “အော ..ဆရာ ရယ”  ရငထဲဆေးမေ့သားရတဲ့သူက  ယမငးသူဇာရယပါ၊  “ဆရာကတော့ပောနေမာပေါ့နော”  “ယမငးရယ ပောရာမာမနေရ တော  ရာမာနေရမယမဟုတလား၊ကနော  ဆရာဝနကီးတေဆီကပညာတေ  ထပသငရအုံးမယလေ”   “ဟုတကဲ့ပါဆရာ”   “ယမငးကနောစကားတစခုပော  ခငလို့”   “ပောပါဆရာ၊ယမငးနားထောင   နေပါတယ”   “ယမငးကနော့ကိုစိတမဆိုးပါနဲ့နော”   “ဆရာရယယမငးဆရာ့ကိုဘာလို့  စိတဆိုးရမာလဲ”  “ကနောပောမယ့စကားကိုသေခာ   နားထောငပေးပါယမငး”  “ဟုတကဲ့ ဆရာ” “ကနောယမငးကိုခစနေတယဗာ”   “ရင”  ယမငးအံ့ဩသင့သားတယ။

မညသို့   အခါကမခစဟနမပခဲ့တဲ့ဆရာက   အခု ကမယမငးကိုခစတယတဲ့လား အရမးလဲဝမးသာမိတယ။   “ယမငးစိတဆိုးသားပီလား”  “မဆိုးပါဘူးဆရာ”   “ဒီလိုဆိုယမငးရဲ့ သဘောထားကို  ပောပါဦး”  “ဆရာရယ မိနးကလေးတစယောကအနေနဲ့  အခုခစရေးဆို၊အခုအဖေပေးရ   တာတော့မဖစနိုင ဘူး၊ဒါပေမယ့ ယမငးကဆရာ့ကိုအရငခစခဲ့တာပါ”  “ဗာ..တကယနောကနောအရမး   ဝမးသာမိတယဗာ”  “ယမငး”   “ရင  ဆရာ”  “ဟာဗာ အခုထိဆရာပဲလားဗာ”   “ယမငးကလဲအခေါတစခုခုတော့    ပောငးသင့တယ”  “ဟုတကဲ့ပါမောင”    “ဟာ ခစ လိုကတာယမငးရယ”  မောငကယမငးကိုဖကပီးကမပါး  ပငကိုနမးလိုကတော့ယမငးရငထဲ  ဗလောငဆူသားတော့တယ။မိမိ ခစရတဲ့သူတစယောကကမိမိကိုဖက  ုပီးနမးရိုကတဲ့အခါမာအဖိုနဲ့ထိတေ့  မု့မရိတဲ့ယမငးမာရငထဲတသိမ့သိမ့   တုနသားရတာ ပေါ့။မောင့အနေနဲ့  ကတော့ထူးခားမယမထငပါ။လူ  နာအမိုးသမီးမားကိုသူကအကိမ  ကိမထိတေ့ဖူးသူလေ။ပီးတော့   မမငဝံ့ ဆေးသမားခေါတာကိုး ယမငးမာဖင့ပိပိထဲကတောငစိုခင   သလိုဖစသားရတယ။

“ယမငး မနကဥပုတနေ့ဘုရားသား  ဦးမာလား”  “သားရမာပေါ့မောင”   “မောငလဲလိုကခဲ့မယယမငး”   “လိုကခဲ့လေမောင”   ဘုရားကိုမောငနဲ့အတူသားလိုက  ကတယ။ပီးတော့ဆေးခနးကိုသား  တော့ဥပုတနေ့မို့ဘယသူမဆေးခနး  ကိုမလာကပါဘူး။ မောငနင့ယမငး နစယောကတညးသာရိတယ။တင   တငကလညးလူပါးတဲ့ရကမို့မလာ  ဘူးပောသားပီးသူ့အဖေနင့အမေ  ဥပုတ စောင့မာမို့ဆမးခကပို့ရမာ လို့ပောသားတာကောင့ဆေးရုံမာ  မောငနင့ယမငးသာရိတယ။နစ  ယောကတညးရိတယဆိုတဲ့အသိ  က  ယမငးရငထဲတမိုးဖစမိတယ။ဒီ  ကားထဲမောငကယမငးကိုဖကပီး  “ယမငး မောငအရမးခစတယ”   “အို! မောငလတကာ၊ ယမငးမော လပီ”  “မလတဘူးကာ၊ဒီနေ့မမောငတို့  လတလတလပလပတေ့ရတာ”  “မောငကလဲအဆိုးနဲ့ကာ”  “ခစလို့ပါယမငး  ရယ” မောငကယမငးကိုဖကပီးယမငး  နုတခမးကိုလာနမးစုပတယ။ယမငး   ရငထဲတမိုးကီးခံစားရတယရင။   တလိုကလိုက တကလာတဲ့ရငခုန  မု့နဲ့အတူပိပိအတငးသားတေစိုလာ  တယ။ဘာကောင့မနးရယမသိဘူး  မောင့အနမးကိုယမငးပနတုန့ပန   မိ တယ။နောကတော့မောငကဆေးခနးရဲ့တံခါးကိုပိတလိုကတယ

“မောင ဘာလို့ပိတတာလဲကယ”  “တခားလူတေမငမာစိုးလို့ပါ”   “အာမောငကလဲလူတေလာရငဘယလိုလုပမာလဲ”  “ဒီနေ့မလာပါဘူးယမငးရယ”   ပောရငးနဲ့ယမငးကိုပေ့ခီကာ   ဆေးခနးကလူ နာစမးသပတဲ့ကုတငပေါတငလိုကကာအကx{103E}ကယသီး  မားကိုဖုတပီးဘောလီခိတကို  ဖုတတယ   “မောင ယမငးကောက တယ”  “မကောကပါနဲ့ယမငးရယ”  တစထကတစအတင့ရဲလာတဲ့မောင  ကောင့ယမငးမာအသကရူတာ   မမနခငတော့ပါဘူး။ ပကလကက  လေးဖစနေတဲ့ယမငးပေါငကားကို မောင့ရဲ့လကကရောကလာတယ။   ယမငးတားဆီးနေပေမယ့အားအင  တေ ကုနခမးသလိုဖစနေရတယ။  ပိပိကိုအပေါကနေအုပကိုငပီးပတပေးနေတော့ယမငးဘယစိတထိနး  ထားသောလညးပိပိကတော့ မထိနး  ပါ။သူ့အလုပကိုသူလုပပီးအရည  မားကအတငးခံဘောငးဘီအထိစိုရဲလာသည။မောငကအတငးခံ  ဘောငးဘီကိုဆဲခတ တော့ယမငး  မာမကနာပူပီးမကနာကိုလကဝါး  နင့အုပလိုကမိတဲ့ခနမာမောငက  ယမငးရဲ့ဆီးခုံကီးပေါကိုမကနာ   အပပီးနမး ရိုကလေတော့  “ဟာ မောငမလုပရဘူးလေ၊ဘုနးကံ  တေနိမ့ကုနပါ့မယ”  စိုးရိမတကီးတားမစလိုကပေမယ့  မောငကယမငးရဲ့ပိ ပိကိုလာပား  ကီးနဲ့အပားလိုကယကခလိုက  တယ။

“အိုး !မောငမလုပရဘူးလေကယ”  မညသို့ပငတားဆီးစေကာမူမောင့  လာဖားကယမငးရဲ့အဖုတအကဲ   ကောငးထဲတိုးခဲ့၍ဝင လာသည။  “အာ့ ! အငးးဟငးးးဟငးးး”  “အား မောင မလုပနဲ့ကာ၊အား   ကတ ကတ”  မကလုံးကိုစုံမိတပီးအောလိုက   သည။ ကကသီးထပီးခါးပါကော့  သားရတယ။ပထမဆုံးပိပိယကခံရတဲ့ဝေဒနာကိုခံစားလိုကရပနသညတားမစနေပေမယ့လုပခငရာ လုပလုပနေသောမောင့ကိုစိတမဆိုးမိပဲအားနာလ   သည။ဘုနးနိမ့မာလဲစိုးရိမသားပီး  အတငးပငကိုမောင့လကကိုဆဲယူ   လိုက ရာမောငကအလိုကသင့ပါပီးယမငးရဲ့အပေါတကလာကာ ယမငးပေါငနစဘကကိုကားပီး  ဒူးထောကလိုကသည။ထိုနောက့   ယမငးပိပိအဝကိုတေ့ပီးအသာဖိ  ထည့တော့  “ဗစ ဗစဗိ”  “အာ့! မောငနာတယ”  အလိုးခံရပီဆိုတဲ့အသိကရငထဲ   လိုကကနဲ ဝငလာပီးအပိုရညပက  ပီဆိုပီးစိတထဲခံစားရပီးဗိုကကီး  မာလဲစိုးရိမသားရသည။သို့သော  ဗိုကမကီးစေရနဆေးခနးတငး အသင့ရိနေသောတားဆေးအား  သောကလငရသည့အတကစိုးရိမစိတကလော့ပါးစေသည။ထို့အတူ  သိပခစရတဲ့မောင့ အတကယမငး  ရဲ့အပိုစငဘဝကိုပေးဆပရတာလဲကေနပပါတယ”  မောငကယမငးရဲ့နုတခမးကိုစုပ   နမးပနတယ။စိတထဲ ဘယလိုဖစရသညကိုနားမလညနိုငပေ။ စိုးရိမစိတတို့လော့ပါးလာပီးကာမ  စိတတို့ပနသကရောကလာကာ ပနပီးစုပနမးမိ တော့တယ။နာကငခငးဝေဒနာကပိပိထဲမသကရောကတော့ပဲစိတလုပရားမု့နဲ့အတူပိပိအ တငးသားကစုပယူသလိုလုပရား  လာ တော့ယမငးလဲအံ့ဩမိတယ။

မောငကတော့စုပနမးပီးနောက  မာဆတကနဲ့လုပရားပီးဖိသငး လိုကတယ  “ဗစ ဗစ ဖောက ဗိ”   “အာ့! အိုး အငးဟငးးဟငး”  တိုးဝငလာတဲ့လီးကောင့အပိုမေး   ဖောကသားတာကိုသိလိုကပီးယ  မငးမာစပဖငးဖငးဝေဒနာကိုခံစား  လိုကရသလို ထူးဆနး တဲ့အရသာ   တမိုးကိုပါပူးတဲသိလိုကရတယ။ ဆကပီးလိုးမာကိုလဲကောကနေတယ။မောငကတော့ဆကပီးမလုပ   ရားပဲလီးကို အဆုံးထိသငးထားပီး  ယမငးနုတခမးကိုစုပနမးနေပန တယ။မောင့ကောင့နာကငခငးဝေဒနာကိုကေနပစာခံယူမိပီးမောငတ စယောကအဆငပေစေဖို့သာတေးမိတော့တယ။ တငးကပကပတစဆို့ဆို့ဝေဒနာနင့အတူပိပိအတငးသားလုပရား   လာပီးအရည တေပိုထကသလိုခံ  စားရလာတယ။တကယတမးတော့  ယမငးလဲခံနိုငပါပီသို့သောမောငကဆကမလုပရားပဲယမငးရဲ့နို့တေကိုပါ ပတသပပေးတဲ့အခါအလိုလို  ညညးမိတယ။ညညးသံထကမ   မောငကလီးကိုတဖေးဖေးနင့နုတ  ယူပီးဖေးဖေးခငးအသငးအ ထုတ  လုပတော့တယ။အစေ့ကိုလဲထိသလိုအတငးနုတခမးသားမားကိုပတ  ဆဲသားတဲ့မောင့လီးကောင့ပိပိကအရသာတမိုးကို ပါခံစားလိုကရ  သည။

“ဖတ!ဖတ..ဖတ..ဖတ”  ဆီးခုံခငးတဖတဖတရိုကမိနေသလို  လီးကတဇိ ဇိ တဗိဗိ ဝငနေတော့   မကလုံးကိုစုံမိတပီးညညးမိ တော့  တယ။နညးနညးမနလေအရသာ  တေ့လေပိုညညးမိတော့တယ။  “ဗစ! ဘတ !ဖတ! ဖတ ဖနးဖနးးး”  “အင့! အိုးးအငးးဟ ငးးဟငးး”  ဘယလိုသဘောကောင့ရယယမငးမသိတော့မောင့ခါးကိုသာအတငး  ဖကထားပီး နေခငတော့တယ။   ခါးကိုလမး ဖကတော့လိုးတဲ့အရိန  နေးခိနမာတော့ယမငးအား   မရတော့ပေ။ခါးကိုလတလိုကပီး   မနမနဆောင့စေဖို့သာခါးကိုလမးဆဲပန တနးတဲ့အမု့ကိုမသိစိတထဲကလုပပေးနေမိပီးမောငမနလာ  သညနင့အမ  “ဖတ ဖတ ဗိ ..ဗစဖနးးးဖနးဖနး”   “အာ့!ရီးးရီးးး အိုးး အားအငးဟငးး”  ကားဖူးနေသောကာမအမု့ပီးတယ  ဆိုတာကိုသတိရလိုကပီးအထဋအထိပသို့ရောကနေပီဆိုတာသိလိုက   ရ တော့တယ။

“ဘတ ဖတ ဖတ ဖနး ဖနးးဖနး”  “အားရီးးရီးးအိုးးး”   ပိပိအတငးလုပရားမု့မားနင့အတူ  ယမငးမာအရညတေစီးဆငးသားသလို ခံစားလိုကတယ။ဆကလက   မညညးနိုငတော့လောကအောင   အားအငကုနခမးသလိုဖစသားပီး  ငိမသားရတယ။မောင ကတော့   မကလုံးစုံမိတပီးဆကလုပရာ  ယမငးလဲသူပီးအောငလုပပါစေ   ဆိုပီးလတ   ထားလိုကတယ။ယမငးပီးပီး  ငါးမိနစ ခန့ကာသောအခါမာတော့  မောငဆီက  “အငးးအားးး ရီးးးရီး ဟားးး”  တနာသံထကလာပီးအတငးလိုး  တော့တယ။မကာပါဘူး၊ ပိပိထဲပူ  နေးနေးသုတတေဝငလာပီးမောငကသူ့လီးကီးကိုအဆုံးထိသငးပီး  နောကကော့ပီးပနးထည့လိုကရာအဖုတထဲသုတ ရညတို့ပည့လံသားတော့တယ  ထိုနောကတော့မောငကယမငးကို  နမးကာ  “ယမငးနာသားလားဟင”  “အရမးနာတယမောင”  “ဟုတတယနာမာယမငး၊မောင   ယမငးသကသာအောငဆေးပေး   လိုကမယ”  “အရေးကီးတာကယမငးအရကကဲ   မာပဲ ကောကတယမောင”  “အဲဒီအတကလဲမပူပါနဲ့ယမငး၊ဒီမာ  ဆေးတေရိပါတယ”  “ဟုတကဲ့ပါမောင”  ဆေးတေတိုကတော့ယမငး သောက  လိုကတယ။ညနေစောငးတော့ယ  မငးတို့အိမပနခဲ့ကသည။

နောကရကတော့မောငရနကုနပန  သားတော့လမးရသူမာ ယမငးဖစ  သည။လမးရတိုငးမောင့အတက  ရညစူးပီးဘုရားတငပနး လူပီး  မောငတစယောကသားလေရာ  ခလုတမထိစူးမငိစေကောငးအခါ  ခါဆုတောငးမိသည။   “ယမငးရေ”   “လာဟေ့ တင တင”  “လမးနေတာလား”  “ဘာကိုလမးရမာလဲ”  “ကောငမ ငါမသိတာကလို့”   ယမငးထိတလန့သားသည။  ဘာတေမားတင တငသိနေသလဲဟူ၍ပင  “နငလေ ဆရာလေးကိုခစနေတာ  မဟုတလား”   “ကိုယကသာခစရပေမယ့သူက  ကိုယ့ကိုသတိတောင ရပါ့မလား၊  မို့သူအခောအလတေနဲ့ပောနေ  မာပါဟယ”  “အငးလေ”  “သူကခစတယဆိုပါဦးတော့၊ဘကီးအောငမောငးကရော ငါလိုမုဆိုးမ  သမီးနင့သဘောတူနိုငပါ့မလား” “ဒီမာယမငး၊ဘကီးအောငမောငး  ကသူ့သားသာရာသူတစယောက    ယောကနဲ့ ကိုကပီးသူ့သားရာမာအ  ခေခတာကိုလိုလားတယသိလား”  “ရာမာလညးပိုကဆံရိအသိုငးအ  ဝိုငးတေပေါတယလေ”   “အမ လေးသူ့သားသာတကယခစလို့ကတော့ကိုကတဲ့သူနဲ့ပေးစား  ခငနေတာဟ”  “ဟုတရဲ့လားတငတငရယ၊မိဘဆိုတာသားသမီးကို ဆငစီးလို့မငးရံ တာပဲမငခငကတာလေ”

“အေးနော အဲဒါလဲဟုတသားပဲ” တကယတမးမာရငမောရသူက  ယမငးပါ။ဘဝမာမောင့တစယောကတညးခစမိပီးမောင့ကိုပဲတ  သကလုံးပုစုစောင့ရောကခင  တယ။မိမိကိုမခစလို့ပစခာသား  လညးမိမိအပိူစငဘဝကိုယူသား   တဲ့မောင့ကိုအပစမမင တဲ့အခစနဲ့   ဆကခစသားမာပါ  “မောငရယ ယမငးအရမးလမးရ   တယကာ”  ဒီလိုနဲ့သုံးလလောကအထိမောငက   ရာကို အဆကအသယမလုပပဲ  နေလာခဲ့တယ။ဒါပေမယ့လဲယမငး  ကတော့ဥပုတနေ့တိုငးမောင့ကိုရည   စူးပီးဘုရားမာပနးလူနေဆဲပါ။တနေ့တော့  “ယမာဒဒဒးရေ  “ဘာလဲတငတင”  “ငါရနကုနကိုခနသားခငတာ၊ငါ့  တို့ဒေါလေးနေမကောငးလို့တဲ့လမး   ခေါတယ၊ ငါတစယောကတညးလဲ  မသားရဲဘူး၊နငအဖောလိုကခဲ့ပေး  ပါလားဟယ”  ယမငးလဲမောင့ကိုတေ့ခငနေတာ  နင့   “ငါအမေ့ကို ပောရဦးမယ” “ငါလဲကူပောပေးပါ့မယယမငး”  တငတငအဒေါနေမကောငးတာယ

မငးအမေသိလို့ယမငးအားတင   တငနဲ့အတူ ရနကုနကိုလတပါတယ။  ရနကုနကိုရောကပီးတငတငအဒေါ  တကနေတဲ့ဆေးရုံကိုရောကခဲ့တယ။တငတင့အဒေါအတကဆေး ယူနေ  စဉမာဂူတီကုတနဲ့ဆရာဝနနစ  ယောကအပငထကသားတာကိုသ  တိထားမိတဲ့တငတငက   “ယမငးဟိုမာဆရာလေး မဟုတ  လား”  “ဘယမာလဲ”   “ဟိုမာလေ၊ကားပါကငဘကသား  နေတာ”   ယမငးလမးကည့လိုကတော့မောင  မမောငအစစ  ဖစနေတယ မောငကဆရာဝနမလေးတစယောကလကကိုကိုငပီးကားပါကငကို  သားနေတယ။ပီးတော့ကားတံခါး  ကိုဖင့ပီး မောငးသူဘေးကထိုငကာ ဟိုဆရာဝနမလေးကမောငးသူ   ဘကကထိုငကာမောငးထကသား  တော့တယ။

ရငထဲမာမခိအောငနာမိတယ။မက ရညတေတလိမ့လိမ့ကလာတော့   “ယမငးစိတထိနးလေယမငး”   “ငါဘာမမဖစပါဘူးဟာ”    “တောက..လုပရကတာဟာ”   “ထားလိုကပါတငတငရယ”     “နငကသာထားလိုကပါ၊ငါရာပန   ရောကရငဘကီးအောငမောငး ကို  ပောရမာ”  “ထားလိုကပါတငတင၊ငါ့ကိစကို  ငါရငးပါ့မယ”   “အေးပါသူငယခငးရယ”  ယမငးကဆေးခနးရေ့ကစုံစမးရေး  ကောငတာကိုသားပီး “ညီမလေး ဒေါကတာခန့ထက  ကောကဒီဆေးရုံမာလုပတာလား”  “ဘာဖစလို့လဲမမ”   “ခုနကတေ့လိုက လို့”  “မမနဲ့ဘာတောလို့လဲ”  “မမကသူတို့ရာကရပဆေရပမိုး တေပါညီမလေး”   “အော ဟုတလား မမ”   “ခုနကသူနဲ့အတူပါသား တဲ့ဒေါက  တာကရော”  “သူတို့ကခစသူတေလေမမ”  “အော”  “မမကမဘာကူညီရမလဲ”  “ရပါတယညီမလေး၊ကေးဇူးပါ   ညီမ လေး”  ပိုသေခာသားပီ၊ယမငးကိုခစတယ  ဆိုတဲ့မောငကယမငးအပငနောက  တစယောကထားနေတာပဲ   နောကတနေ့တော့ ယမငးမောင့ကို  မပောမဖစပောမဖစမယဆိုပီး  မောငရိရာကိုရာလိုကတယ။

မောင့   ကိုမောင့ကောငမလေးနဲ့တေ့တယ   “မောင”  “ဟငယမငး”  “ဘာ ဘာလာလုပတာလဲယမငး”  “မောင့ကိုသတိရလို့လမးလို့မောင့  ကိုလာတေ့တာပါ”   “ကိုကိုအဲဒါ ဘယသူလဲ”   “ဒေါကတာ မောငကအမရဲ့ခစသူ  ပါ”  “ယမငး မငးးမငးးဘာတေပောနေ  တာလဲ”   “ယမငးအမနအတိုငးပောတာ ပါ  ဒေါကတာ”  “ယမငး မငးကာ”   မအောစဖူးအောငေါကနေတဲ့မောင့  ကိုကည့ကာယမငးမကရညဝဲလာ  တယ”   “မောင  ယမငးကိုမေ့နိုငပီမဟုတ  လား၊မေ့လိုကပါမောင၊ယမငးက  မောငခစခဲ့တဲ့အညတရတောသူပါ   မောငရယ။မောငတို့နဲ့ အဆင့အတနးတူတဲ့သူကိုရေးခယတာမောငမန  ပါတယ။မောင့ကိုယမငးမမုနးရက  နိုငပါဘူးမောင”   ယမငးပောပီးထကခဲ့ တယ။ဒါပေ  မယ့နောကကအသံတေကိုကားနေ  ရဆဲပါ။

“ဒီမာကိုကို ၊ကိုကိုဘာတေရုပခဲ့တာ  လဲ၊ရေဇင့ကိုတမငမားအရကခဲ နေ  တာလားကိုကို၊ဒါမိုးတော့လာမကောနဲ့ကိုကို၊ကိုကိုရေဇင့ကိုရေးမာ  လာ၊ဒါမမဟုတအဲဒီတောသူကိုရေး    မာလား၊ပတပတ သားသားလုပ၊ အဲဒီတောသူကိုရေးခငရငလိုက   သား၊ရေဇင့အတကယောကားမရားဘူး”  “ရေဇင ရေဇင”   ယမငးနောကက မောငလိုကမလာခဲ့  ပါ။ဒါပေမယ့ယမငးကေနပပါတယလေ။ယမငးရာပနခဲ့တယ။  မောင့ကိုမုနးမရတဲ့အပငပိုလို့တောငလမးမိ တယ။ဆရာဝနမရိတဲ့ဆေးရုံရေရောကတိုငးပေါ့။တနစတောင  ကာခဲ့ပီလေ။အခုလဲမောင့အတက   မောင့မေးနေ့မာရညစူးပီး ဘုရား  မာပနးလူပီးပနခဲ့တယ။အမေက  ရိပမိပီးဘာမမပောတော့ပေ။  ညကိုးနာရီခန့ရောကတော့   “ဟေ့ခငလ ခငလ”   ဘကီးအောငမောငးကအမေ့နာ   မညကိုခံရေ့ကခေါတယ  “လာပီ၊လာပီကိုကီးအောငမောငး၊ဘာကိစမားအရေးတကီးရိလို့ည   ကီးမငးကီး”   တံခါးဖင့ရငးအမေကမေးတယ

“အေးအရေးကီးတယ၊ဘယမာလဲ   နင့သမီးယမငးသူဇာ”  “ရင ဘကီးသမီး ရိတယ”  “ခနလာခဲ့ဦးသမီး”  “ဟုတကဲ့ဘကီး”  ယမငးသူဇာ ခံဝဘကကိုထက   လိုကပီးဘကီးကိုတေ့တယ။   “မခငလ”   “ရင ကိုအောငမောငး”  “ငါတစခုပောမယ၊နင့ကိုအားမနာ  လို့မဟုတဘူးနော”   “ရငဘာမားဖစလို့လဲကိုအောင  မောငး”   “ငါလူဆိုး ဖမးလာတယ” “ဟငဘယမာလဲလူဆိုး”  အထိတတလန့နဲ့မေးလိုကတယ  “ဟေ့ကောငလာခဲ့စမး”    “ဟုတကဲ့အဖေ”    ဘကီး နောကကအသံထကလာပီး  အိတတစလုံးနင့မောင့ကိုတေ့လိုကရတယ။မောင့ပုံကညငးသိုးသိုးပုံ   ဖစပီးဆံပငမားပငရညနေ တယ။

“ဟင မောင” “မခငလဖစသမအကောငးကို   ငါနင့ကိုတောငးပနပါတယ။နောက  မလူကီးစုံရာနင့လာတောငးပနပါ့   မယ”  “ဟုတဟုတ”   ဘာမနးမသိပဲအမေကတဟုတဟုတဖစနေရာတယ။   “သမီးယမငး၊ဒီကောငအရကသ   မားဖစနေပီသိလား၊အ  ရငကအ ကောငးတေကိုခင့လတပီးငါ့သား  ကိုပုပငပေးဖို့သမီးဆီငါအပတယ၊  ဟေ့ကောငသမီးကိုတောငးပနလိုက”   “ဟုတကဲ့ပါအဖေ”  “မခငလ ငါ့သားကိုဒီမာပဲသိပလိုက  တော့မနကဖနငါရာကရပမိရပဖ  တေကိုပောပီးမငလာရကမနးမယ”    “ရင”  “အမလေးကိုအောငမောငး၊ဒီကိစ   ဆိုတာဟငးရကကနစနးရကဝယ  သလိုမိူးမဟုတဘူးနော၊သမီးသ  ဘောထားကိုမေး ဦး”  “ယမငးသမီးသဘောထားက   ဘယလိုလဲ”   “သမီးမောင့ကိုခစတယမေမေ”  “အေးပီးရော၊ရပီကိုအောငမောငး၊    မနကဖနသာလူကီးစုံရာနဲ့လာခဲ့  ကမပငဆငထားလိုကပါ့မယ”   “အေးကေးဇူးပါမခငလ၊ငါစိတခ  လကခထားခဲ့ပီ”   ဦး အောငမောငးကထကသားတော့  ခံဝမာသုံးယောကသားကနခဲ့တယ  “သမီး အိမထဲဝင”  “ဟုတကဲ့မေမေ”   ယမငးစိတမခစာ မောင့ကိုကည့  နေတော့  “သားလဲလိုကသားလေ”  “ဟုတကဲ့အမေ”  အိမထဲရောကတော့   “သားထမငးစားပီးပီလား”   “မစားရ သေးဘူးအမေ”

“သမီးနငယောကားရပီ၊နင့ကိစ  နငရငးတော့ငါတော့အိပပီ”  အမေ့ကိုယမငးမကနာပူမိတယ။  အမေကလဲရိပမိပုံပေါပါတယ။ ဒါ ကောင့စောစောစီးစီးအိပရာထဲဝငသားတော့တယ။  “မောငရေခိုးလေ”  “ဘယမာခိုးရမလဲယမငး”   “ယမငးပမယ”  ယမငး မောငရေခိုးမယ့နေရာကို လိုကပတော့  “ယမငးမောင့ကိုစိတမဆိုးဘူးလား”  “မဆိုးပါဘူးမောငရယ”  “မောင့ကိုခင့လတပါ ယမငး၊မောင လေယမငးအပေါသစာရိစာနဲ့တ   သကလုံးရိုးမေကခစသားပါ့မယ”  “ယမငးယုံပါတယမောင၊ရေအရင   ခိုးလိုက နောမောင၊မနမနခိုးအ  အေးမိမယ၊ယမငးမောင့အတက  တမငးပဲပငလိုကမယ”  “ဟုတကဲ့ပါယမငး”   မောငရေခိုးပီးရငစား  ထမငးပဲ   ပငလိုကတယ။မောငရေခိုးပီး  အဝတအစားလဲကာထမငးစား  တယ။ထမငးစားပီးတော့  “အိပကမယယမငး”   “ဟုတကဲ့မောင”   ယမငးအိပခနးထဲကိုပဲမောင့ကိုခေါ လိုကတော့မောငကပုံးပီးတစခါမမပိတဖူးသောယမငးအိပခနးတံခါး   ကို ပိတပီးမီးမိတလိုကတော့တယ။ (ကနတဲ့အပိုငးကိုယ့ဟာကိုယတေး)

 

Zawgyi

 

ပိုငငီသိုx{1037}

“ေမာင္ ..ယမင္းေလေမာင့္ေမးေနx{1037}မာ ဘုရားမာပန္းလx{103D}ၿပီးကုသိုလါနပဳ   ပါတယ္ေမာင္၊ေမာငိမ္းကားပစာ   သားေပမယ့မင္း ေလေမာင့ို  ခစ္ေနဆဲပါေမာင္၊ေမာငစ္ေယာကသကညိုx{1037}ဘုန္းx{1039}x{101C}ကီးပါေစ၊  သားေလရာခုလုတထိစူးမၿငိပါေစ   နဲx{1037}ေမာင္ ရယ္”  ဘုရားမာေမာင့တကညူးၿပီး  စပါယန္းေတကပx{103D}းရင္းဆု   ေတာင္းကာဦးခကန္ေတာ့ၿပီးဘုရား   ရငင္ေပၚကေန  ယမင္းတစ္  ေယာကင္းလာခဲ့ေတာ့တယ္။   ဘုရားေပၚတကာတဲ့ဦးေအာင္  ေမာင္းတစ္ေယာကမင္းကို   မင္ၿပီးၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနလိုကာ သားအတကုရားပန္းx{1014}x{103D}င့မ္းကပ္   လx{103D}လိုကယ္  “မိုကိုကဲ့သား၊မင္းအတက္   ကေလးမေလးက ဘုရားမာလာဆု  ေတာင္းေနတယား”  မိန္းကေလးအတကိတေကာင္း   ဖစာသားကိုစိတဲကေဒါသ   ထကိတယ္။ဦး ေအာင္ေမာင္းဟာ  ဒီx{101B}ာသား၊ဒီx{101B}ာရဲx{1037}သူx{1039}x{101C}ကီး ၊အားလုံး  ကေလးစားရတဲ့လူ၊အခုေတာ့သား   လုပပ္ေၾကာင့္ဦးေအာင္ေမာင္း   ယမင္း x{1014}x{103D}င့ူမမိခငိုမက္x{1014}x{103D}ာ  ပူေနမိတယ္။

ဦးေအာင္ေမာင္းဟာ  ညီဖစူအစာဆိပစ္ၿပီးမကိ   ေရx{1037}မာေသဆုံးခဲ့တာကိုမငဲ့ရတဲ့အ   တက္ သားဖစူကိုဆရာဝနစ  မယိုတဲ့ရည္x{101B}ယက္ေတနဲx{1037}မလx{103C}ိင္  မာသားကိုေကာင္းအိပ္ေကာင္းစား   ထားကာပညာသင္ ေစခဲ့လူ၊မိမိx{101B}ာကို  တိုကယဆင့ထိဖစ္ေအာင္  x{1039}x{101C}ကိဳးစားၿပီးေဆးx{101B}ုံတစ္x{101B}ုံရဖိုx{1037}x{1039}x{101C}ကိဳး   စားေနတဲ့လူ၊x{101B}ာသားတိုင္းကဦး  ေအာင္ ေမာင္းရဲx{1037}ေစတနာကိုနား   လည္ေတာ့ေလးစားၾကရတယ္။မိမိ  ေငကိုအကုနံၿပီးအစိုးရဆီမာေဆး   x{101B}ုံရဖိုx{1037}x{1039}x{101C}ကိဳးစားခဲ့ေတာ့အစိုးရရဲx{1037} ေစ  တနာနဲx{1037}ဆယ့္ေခာကုတငနx{1037}္   ေဆးx{101B}ုံေလးတစ္x{101B}ုံကိုတည္ေဆာက္  ၿပီးဖစ္ေပမယ့ရာဝနေတာ့မရိေသးပါဘူး၊ေဆး ေကာင္းၿပီးလာတဲ့  သားကိုx{101B}ာကိုပနာခိုင္းေပမယ့္  သားေလးခနx{1037}က္ေကာအၿမဲေနမယေပာတဲ့အခါ၊အလညစ္   ေခါက္ ေတာ့လာဖိုx{1037}ေခၚတာေၾကာင့္  သားဖစူx{101B}ာကိုလာခဲ့တယ္။အဲဒီအခိနာပဲယမင္းတစ္ေယာက္  လည္းေပၚကအဆင္းေခေခါကဲ တာေၾကာင့မ္းမေလာက္x{1014}x{103D}ိုငဲ့ အခါမာ   “အား ကၽတ္ ကၽတ္ ကၽတ္”  “ေဟ့ယမင္း နင့္ေခေထာက  အရမ္းေရာင္ေနတယ္”   “ေအးဟယငငယ္၊ေဆးခန္း   ပ ဖိုx{1037}ကလဲၿမိဳx{1037}ကအေဝးx{1039}x{101C}ကီး၊ဘယိုလုပမလဲမသိေတာ့ပါဘူးဟယ္”

“ေနဦးယမင္း၊ဘx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ေမာင္း  သားx{101B}ာေရာက္ေနတယဲ့၊အဲဒါ  ငါသားေခၚလိုကယ္”   “ဘာေၾကာင့x{1039}x{101C}ကီးဦးေအာငင္း   သားကိုေခၚရမာလဲတငငဲx{1037}”   “သူကဆရာဝန္ေလ”  “ဟုတားတငင္   ဘx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ေမာင္းမာသား   တစ္ေယာကိတယ္ ဆိုေတာ့ယမင္းသိပါတယ္၊ဒါေပမယ့ရာဝနစ္  မန္းေတာ့မသိခဲ့ပါ။ယမင္းတိုx{1037}အေဖ  တပာတိုကဲကေတာ့အေမကသူ   ေမး ဖားခဲ့ရာဒီx{101B}ာေလးမာပx{1014}x{103D}္ုပီးအ  ေခခခဲ့တာမိုx{1037}ဒီx{101B}ာေလးကိုေရာကိ  ရခင္းဖစယ္။x{101B}ာသူဆိုေပမယ့္  ယမင္းဟာအလပေဂးတစ္ ေယာက္  ပါပဲ။လုံးx{1039}x{101C}ကီးေပါကေပါ့။ခုေခတ္  စကားအရအကိတါ။ေသးတဲ့မ   ေလာီစာတငားလုံးလုံးx{1039}x{101C}ကီး   ေတနဲx{1037}အိုးကားပါ တယ္။ရငားက  ေတာ့အရမ္းမx{1039}x{101C}ကီးပါဘူး။x{101B}ာကကာ  လသားေတx{1039}x{101C}ကိဳကေပမယ့ေန  တညဲ့ယမင္းကိုမစရဲၾကဘူး။မု  ဆိုး မသမီးေပမယ့ိုင္းေကာင္းေကာကိေနတဲ့ယမင္းရဲဂုဏတင္း  ဟာအစန္းအထင္းမဲ့ၿပီးေလးစားရတဲ့အေနအထားပါပဲ။  “ယမင္း ေရ “  “လာေလတငင္”  တငငဲx{1037}အတူအမိဳးသားတစ္  ေယာကါလာတယ္။ထိုအမိဳးသား  ကိုမငိုကာနဲx{1037}ယမင္းရငဲေx{1014}x{103D}း   ေထးတဲ့ခံစားမx{103C}x{1037}တခုကိုရရိလိုက တဲ့ယမင္းပါးပငာရက္ေသးရယ္   ဖာထကိေတာ့တယ္။တစါမမဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ခစ္ စိတာခုမမငူး  တဲ့လူတစ္ေယာကေပၚယိုဖိတီး  ဆင္းခဲ့ရတယ္။

“ယမင္းေရ၊ဒီမာဆရာေလး ခနx{1037}က္ေကာါလာၿပီ”  “ဟုတ္ ဟုတဲ့x{1039}x{101E}ကပါရင္”  “ေခေထာကာေနလိုx{1037}ဆို”   “ဟုတ္ ဟုတဲ့ရင့္”  “ကေနာ္ ခဏ ကိုင္ၾကည့ယ္ေx{1014}x{103D}ာ္”   “အိုး အားနာစရာ”  “ဘာမအားမနာနဲx{1037}ကေနာရာဝန္  ပါ”  “ဟုတဲ့ရင့္”  ဆရာေလးက ယမင္းရဲx{1037}ေခေထာက္  ကိုအေသအခာကိုငယမ္းသပ္  ၿပီးေနာက္ေတာ့  “သိပ္ေတာ့စိုးရိမရာမရိပါဘူး။  ေခေခါကဲၿပီး အေၾကာေတ  ေယာငမ္းေနတာ၊ေဆးလိမ္းေဆး  ေသာကုပင္ေပာကါတယ္။  ကေနာ္ေဆးလိမ္းၿပီးေဆးေတေပး  ခဲ့ပါ့မယ္”  ယမင္းမာေတာ့ဆရာေလးရဲx{1037}ကိုင္  တယမ္းသတx{103C}x{1037}မာရငုနံေတ   မနာေတာ့ဆရာေလးမသိေအာင္  ဟန္ေဆာငာေနရ ေတာ့တယ္။  ေခေထာကိုေဆးလိမ္းၿပီးပတ္  တီးစည္းေx{1014}x{103D}ာင္ေပးကာလက္ေဆး   ၿပီးေသာက္ေဆးေတေပးပါတယ္။

“ကဲကေနာန္ေတာ့မယ္”  “ဆရာရယ္ေခx{1039}x{101E}ကခေလးယူသား  ပါရင့္”  “ေနပါေစဗာ၊တစ္x{101B}ာတည္းသား  ခင္းေတမယူပါရေစနဲx{1037}”    “ေကးဇူးတငိုx{1037}ပါဆရာရယ္၊ဆရာ့  ကိုၿမိဳx{1037}မပနငမင္းတစပ္ေတာ့  ဖိတ္ေကၽးခင့ဳပါရင္”  “ေခေထာကကာသားရင္    ေကၽးပါဗာ”  “ဟုတဲ့ဆရာေလး”  ဆရာေလးအိမ္ေပၚကဆင္းသား   ေတာ့ဆရာေလးေကာပငိုေငး  ေမာၾကည့္ၾကည့္ၿပီးကန္  ခဲ့ရတဲ့ယ မင္းမာေဝဒနာတစုခံစားရပန္  တယ္။ဒီလိုနဲx{1037}သုံးရက္ေလာကာယ  မင္းေခေထာကကာလာတယ္။   “ယမင္း ေခေထာကကာ  ၿပီမဟုတား”  “ေအးတငင္”  “သကာရင္x{101B}ာမာလုပားေပး  ဖိုx{1037}ေခၚမလိုx{1037}”   “ဟင္ ဘာလုပားေပးရ မာလဲ”  “နင့ရာေလးေလ ခုx{101B}ာကလူေတ  ကိုဘx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ေမာင္းအိမေနၿပီးေဆးကုေပးေနတာ၊လူလိုတယ္”  “နငားၿပီး လုပားေပးလိုက္ေလ”   “ငါလဲလုပ္ေပးေနတာ၊နီးနားပတ္  ဝန္းကငလူေတပါေရာကာလိုx{1037}   မx{1014}x{103D}ိုငူး၊အခုေဆးx{101B}ုံကိုေx{101B}x{103E}x{1037}ၿပီးကု သေပးေနရတယ္၊အဲဒါနင့ာေခၚတာ”  “ေအးပါဟယ္၊ငါကူညီပါ့မယ္”  ယမင္းx{1014}x{103D}င့ငငာေဆးx{101B}ုံကိုသားၿပီးအကူအညီသားေပး ၾကရတယ္။

ဘx{1039}x{101C}ကီးဦးေအာင္ေမာင္းတစ္ေယာက္  မက္x{1014}x{103D}ာမာအေပာ္ေတနဲx{1037}မငေတာ့  ယမင္းစိတမ္းသာမိတယ္။  “ဟာ ယမင္းလိုကာ  တယ္” “ဟုတယရာ၊လူလိုတယိုလိုx{1037}”  “ေခေထာကကာသားၿပီလား”  “သကာသားၿပီဆရာ”   “ဟုတဲ့ေကးဇူးပါ  ဗာ” ဆရာဝန္ေလးဟာလူနာေတတစ္  ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာကမ္းသတ္  ကုသေပးေနတယ္။ယမင္းတိုx{1037}က   ေတာ့လူနာကို အလည့ေခၚေပး တယ္။ဆရာဝန္ေလးေပာတဲ့ေဆး  ေတကိုေပးတယ္။ေနx{1037}လညေတာ့  ခနနားၾကတယ္။ဦးေအာင္ေမာင္း  အိမ္ ကစားစရာေတလာေပးေတာ့  စားေသာက္ၾကရင္း  “ယမင္းတိုx{1037}လာကူညီေတာ့အားရိ  တယာ။အေဖကသူx{1037}x{101B}ာကိုေရာက္   ေတာ့  နာေတေဆးကုေပးခဲ့ပါဆို  လိုx{1037}ကေနာုေနရတာ”   “ကုသိုလပါတယရာ”  “ကုသိုလတာေတာ့မနါတယ္၊အေဖကx{101B}ာမာေန ေစခငယ္၊ဒါေပ  မယ့ေနာx{101B}ာမာေနရတာအ ဆငေပဘူးဗာ။ကေနာအထူးကုဖစင္ေတာ့ရနုနာပဲအဆင္ေပ  တယ္”  “ဟုတာေပါ့ဆရာရယ္၊အခုလိုမိဳး  ကမတိုx{1037}x{101B}ာမာဆရာ့လိုေစတနာေမတx{1039}x{1011}ာx{1014}x{103D}င့ုသေပးမယ့ရာဝနစ္  ေယာက္ လိုအပ္ေနတာ” “သိပါတယ္ ယမင္းရယ္”  “ဆရာx{101B}ာမာမေပာာၿမိဳx{1037}မာရိတဲ့  ခစူကိုမားလမ္းေနလိုx{1037}လား”

“မဟုတပါဘူးဗာ၊ ကေနာာလမ္းရမယ့ူမရိေသးပါဘူး”  ယမင္းေမးခင္ေနတဲ့ေမးခန္းကိုသိလိုကၿပီဖစဲ့အတကမ္းသာမိ  တယ္။ဘာေၾကာင့္ မန္းမသိပါဘူး၊ဆရာေလးအနားေနရတာယမင္းအရမ္းေပာ္ေနမိတယ္။ဆရာေလးမက္x{1014}x{103D}ာ  ကိုလည္းခနခနေငးေမာၾကည့ိတယ္။  “ေအာရာရယ္ မပနါနဲx{1037}လား၊ယမင္းဆရာပနား   ရငမ္းေနရေတာ့မာ”  ရငဲကေနၿပီးေတးေနမိတယ္။ဆ  ရာေလးကို ယမင္းခစိေနၿပီေလ။  “ယမင္းမနကန္ဥပုတ္ေနx{1037}ေလ၊နင္   ဘုရားသားဦးမလား”  “ေအးေလသားမာေပါ့”   “မယမင္းကဥပုတ္ေနx{1037} တိုင္းဘုရား  သားတာလား”  “ဟုတယရာ”  “ဘယူx{1037}အတကားဆုေတာင္း  ေပးေနတာလဲ”   “ဆုေတာင္းတာေတာ့မဟုတ္ ဘူး ဆရာ၊ဥပုတ္ေနx{1037}တိုင္းဘုရားရငင္  ကိုသနx{1037}င္းေရးလုပယ္၊ပန္းဆီမီး  ကပာပါ”  “ေအာ္ ဟုတား”   ဒီလိုနဲx{1037}ေဆးခန္းမာ ဆယကနx{1037}္ေဆး ခန္းထိုင္ေပးၿပီးေနာကာယမင္းနဲx{1037}  ဆရာေလးတိုx{1037}ေတာ္ေတာင္းနီးလာ  ၾကၿပီးဆရာေလးဟာယမင္းထက္ တ x{1014}x{103D}စ္ေလာကယန္းသိလာတယ္။

တငငယမင္းနဲx{1037}ဆရာေလးစ  ကားေပာေနရငသိမသာနဲx{1037}ေရာငက္ေပးတတယ္။တေနx{1037}ေတာ့  “ယမင္းကေနာနေတာ့ မယ”  “ရင္ ဘာလိုx{1037}လဲဆရာ”  “ကေနာနုနအထူးကုေဆးx{101B}ုံ   x{1039}x{101C}ကီးတစုမာအလုပ္ေလာကားတာရၿပီ”   “ေအာ္ ..ဆရာ ရယ္”  ရငဲေဆးေမ့သားရတဲ့သူက  ယမင္းသူဇာရယါ၊  “ဆရာကေတာ့ေပာ္ေနမာေပါ့ေx{1014}x{103D}ာ္”  “ယမင္းရယ္ ေပာာမာမေနရ ေတာ္  ရာမာေနရမယဟုတား၊ကေနာ္  ဆရာဝန္x{1039}x{101C}ကီးေတဆီကပညာေတ  ထပငအုံးမယ္ေလ”   “ဟုတဲ့ပါဆရာ”   “ယမင္းကေနာကားတစုေပာ  ခငိုx{1037}”   “ေပာပါဆရာ၊ယမင္းနားေထာင္   ေနပါတယ္”   “ယမင္းကေနာ့ိုစိတဆိုးပါနဲx{1037}ေx{1014}x{103D}ာ္”   “ဆရာရယမင္းဆရာ့ကိုဘာလိုx{1037}  စိတိုးရမာလဲ”  “ကေနာ္ေပာမယ့ကားကိုေသခာ   နားေထာင္ေပးပါယမင္း”  “ဟုတဲ့ ဆရာ” “ကေနာမင္းကိုခစ္ေနတယာ”   “ရင္”  ယမင္းအံ့ဩသင့ားတယ္။

မညိုx{1037}   အခါကမခစနပခဲ့တဲ့ဆရာက   အခု ကမယမင္းကိုခစယဲ့လား အရမ္းလဲဝမ္းသာမိတယ္။   “ယမင္းစိတိုးသားၿပီလား”  “မဆိုးပါဘူးဆရာ”   “ဒီလိုဆိုယမင္းရဲx{1037} သေဘာထားကို  ေပာပါဦး”  “ဆရာရယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာကေနနဲx{1037}  အခုခစ္ေရးဆို၊အခုအေဖေပးရ   တာေတာ့မဖစ္x{1014}x{103D}ိုင္ ဘူး၊ဒါေပမယ့္ ယမင္းကဆရာ့ကိုအရငစဲ့တာပါ”  “ဗာ..တကယ္ေx{1014}x{103D}ာေနာရမ္း   ဝမ္းသာမိတယာ”  “ယမင္း”   “ရင္  ဆရာ”  “ဟာဗာ အခုထိဆရာပဲလားဗာ”   “ယမင္းကလဲအေခၚတစုခုေတာ့    ေပာင္းသင့ယ္”  “ဟုတဲ့ပါေမာင္”    “ဟာ ခစ္ လိုကာယမင္းရယ္”  ေမာငယမင္းကိုဖက္ၿပီးကမပါး  ပငိုနမ္းလိုက္ေတာ့ယမင္းရငဲ  ဗေလာငူသားေတာ့တယ္။မိမိ ခစတဲ့သူတစ္ေယာကမိမိကိုဖက္  ုၿပီးနမ္းရx{103C}ိကဲ့အခါမာအဖိုနဲx{1037}ထိေတx{1037}  မx{103C}x{1037}မရိတဲ့ယမင္းမာရငဲတသိမ့ိမ့္   တုနားရတာ ေပါ့။ေမာင့ေနနဲx{1037}  ကေတာ့ထူးခားမယထငါ။လူ  နာအမိဳးသမီးမားကိုသူကအx{1039}x{101C}ကိမ္  x{1039}x{101C}ကိမိေတx{1037}ဖူးသူေလ။ၿပီးေတာ့   မမငံ့ ေဆးသမားေခၚတာကိုး ယမင္းမာဖင့ိပိထဲကေတာငိုခင္   သလိုဖစားရတယ္။

“ယမင္း မနက္ဥပုတ္ေနx{1037}ဘုရားသား  ဦးမာလား”  “သားရမာေပါ့ေမာင္”   “ေမာငဲလိုကဲ့မယမင္း”   “လိုကဲ့ေလေမာင္”   ဘုရားကိုေမာငဲx{1037}အတူသားလိုက္  ၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ေဆးခန္းကိုသား  ေတာ့ဥပုတ္ေနx{1037}မိုx{1037}ဘယူမေဆးခန္း  ကိုမလာၾကပါဘူး။ ေမာင္x{1014}x{103D}င့မင္း x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္းသာရိတယ္။တင္   တငလည္းလူပါးတဲ့ရကိုx{1037}မလာ  ဘူးေပာသားၿပီးသူx{1037}အေဖx{1014}x{103D}င့ေမ  ဥပုတ္ ေစာင့ာမိုx{1037}ဆမ္းခကိုx{1037}ရမာ လိုx{1037}ေပာသားတာေၾကာင့္ေဆးx{101B}ုံမာ  ေမာင္x{1014}x{103D}င့မင္းသာရိတယ္။x{1014}x{103D}စ္  ေယာကည္းရိတယိုတဲ့အသိ  က  ယမင္းရငဲတမိဳးဖစိတယ္။ဒီ  ၾကားထဲေမာငယမင္းကိုဖက္ၿပီး  “ယမင္း ေမာငရမ္းခစယ္”   “အို! ေမာငx{103E}တာ၊ ယမင္းေမာ လၿပီ”  “မလx{103E}တူးကာ၊ဒီေနx{1037}မေမာငိုx{1037}  လတတပပ္ေတx{1037}ရတာ”  “ေမာငလဲအဆိုးနဲx{1037}ကာ”  “ခစိုx{1037}ပါယမင္း  ရယ္” ေမာငယမင္းကိုဖက္ၿပီးယမင္း  x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုလာနမ္းစုပယ္။ယမင္း   ရငဲတမိဳးx{1039}x{101C}ကီးခံစားရတယင္။   တလx{103C}ိကx{103C}ိက္ တကာတဲ့ရငုန္  မx{103C}x{1037}နဲx{1037}အတူပိပိအတင္းသားေတစိုလာ  တယ္။ဘာေၾကာင့န္းရယသိဘူး  ေမာင့နမ္းကိုယမင္းပနုနx{1037}န္   မိ တယ္။ေနာက္ေတာ့ေမာငေဆးခန္းရဲx{1037}တံခါးကိုပိတိုကယ္

“ေမာင္ ဘာလိုx{1037}ပိတာလဲကယ္”  “တခားလူေတမငာစိုးလိုx{1037}ပါ”   “အာေမာငလဲလူေတလာရငယိုလုပာလဲ”  “ဒီေနx{1037}မလာပါဘူးယမင္းရယ္”   ေပာရင္းနဲx{1037}ယမင္းကိုေပx{1037}ခီကာ   ေဆးခန္းကလူ နာစမ္းသပဲ့ကုတင္ေပၚတငိုကာအကx{103E}ၾကယီး  မားကိုဖဳတ္ၿပီးေဘာီခိတို  ဖဳတယ္   “ေမာင္ ယမင္းေၾကာက္ တယ္”  “မေၾကာကါနဲx{1037}ယမင္းရယ္”  တစထကစအတင့ဲလာတဲ့ေမာင္  ေၾကာင့မင္းမာအသကx{103D}တာ   မမနင္ေတာ့ပါဘူး။ ပကက  ေလးဖစ္ေနတဲ့ယမင္းေပါင္ၾကားကို ေမာင့ဲx{1037}လကေရာကာတယ္။   ယမင္းတားဆီးေနေပမယ့ားအင္  ေတ ကုနမ္းသလိုဖစ္ေနရတယ္။  ပိပိကိုအေပၚကေနအုပိုင္ၿပီးပတ္ေပးေနေတာ့ယမင္းဘယိတိန္း  ထားေသာည္းပိပိကေတာ့ မထိန္း  ပါ။သူx{1037}အလုပိုသူလုပ္ၿပီးအရည္  မားကအတင္းခံေဘာင္းဘီအထိစိုx{101B}x{103E}ဲလာသည္။ေမာငအတင္းခံ  ေဘာင္းဘီကိုဆဲခၽတ္ ေတာ့ယမင္း  မာမက္x{1014}x{103D}ာပူၿပီးမက္x{1014}x{103D}ာကိုလကါး  x{1014}x{103D}င့ုပိုကိတဲ့ခနမာေမာင  ယမင္းရဲx{1037}ဆီးခုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚကိုမက္x{1014}x{103D}ာ   အပ္ၿပီးနမ္း ရx{103C}ိက္ေလေတာ့  “ဟာ ေမာငလုပဘူးေလ၊ဘုန္းကံ  ေတနိမ့ုနါ့မယ္”  စိုးရိမx{1039}x{101C}ကီးတားမစိုက္ေပမယ့္  ေမာငယမင္းရဲx{1037}ပိ ပိကိုလာပား  x{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037}အပားလိုကကလိုက္  တယ္။

“အိုး !ေမာငလုပဘူးေလကယ္”  မညိုx{1037}ပငားဆီးေစကာမူေမာင့္  လာဖားကယမင္းရဲx{1037}အဖုတကဲ   ေၾကာင္းထဲတိုးခဲx{1037}၍ဝင္ လာသည္။  “အာ့ ! အင္းးဟင္းးးဟင္းးး”  “အား ေမာင္ မလုပဲx{1037}ကာ၊အား   ကၽတ္ ကၽတ္”  မကုံးကိုစုံမိတ္ၿပီးေအာိုက္   သည္။ ၾကကီးထၿပီးခါးပါေကာ့  သားရတယ္။ပထမဆုံးပိပိယကံရတဲ့ေဝဒနာကိုခံစားလိုကပနညားမစ္ေနေပမယ့ုပငာ လုပုပ္ေနေသာေမာင့ိုစိတဆိုးမိပဲအားနာလ   သည္။ဘုန္းနိမ့ာလဲစိုးရိမားၿပီး  အတင္းပငိုေမာင့ကိုဆဲယူ   လိုက္ ရာေမာငအလိုကင့ါၿပီးယမင္းရဲx{1037}အေပၚတကာကာ ယမင္းေပါင္x{1014}x{103D}စကိုကားၿပီး  ဒူးေထာကိုကည္။ထိုေနာက့္   ယမင္းပိပိအဝကိုေတ့ၿပီးအသာဖိ  ထည့္ေတာ့  “ဗစ္ ဗစ္ၿဗိ”  “အာ့! ေမာငာတယ္”  အလိုးခံရၿပီဆိုတဲ့အသိကရငဲ   လx{103C}ိကနဲ ဝငာၿပီးအပိဳရညက္  ၿပီဆိုၿပီးစိတဲခံစားရၿပီးဗိုက္x{1039}x{101C}ကီး  မာလဲစိုးရိမားရသည္။သိုx{1037}ေသာ္  ဗိုကx{1039}x{101C}ကီးေစရန္ေဆးခန္းတင္း အသင့ိေနေသာတားေဆးအား  ေသာကငသည့တကိုးရိမိတေလာ့ပါးေစသည္။ထိုx{1037}အတူ  သိပစတဲ့ေမာင့္ အတကမင္း  ရဲx{1037}အပိဳစငဝကိုေပးဆပတာလဲေကနပါတယ္”  ေမာငယမင္းရဲx{1037}x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုစုပ္   နမ္းပနယ္။စိတဲ ဘယိုဖစသညိုနားမလည္x{1014}x{103D}ိုင္ေပ။ စိုးရိမိတိုx{1037}ေလာ့ပါးလာၿပီးကာမ  စိတိုx{1037}ပနက္ေရာကာကာ ပန္ၿပီးစုပမ္းမိ ေတာ့တယ္။နာကငင္းေဝဒနာကပိပိထဲမသက္ေရာက္ေတာ့ပဲစိတx{103C}ပားမx{103C}x{1037}နဲx{1037}အတူပိပိအ တင္းသားကစုပူသလိုလx{103C}ပား  လာ ေတာ့ယမင္းလဲအံ့ဩမိတယ္။

ေမာငေတာ့စုပမ္းၿပီးေနာက္  မာဆတနဲx{1037}လx{103C}ပားၿပီးဖိသင္း လိုကယ္  “ဗစ္ ဗစ္ ေဖာက္ ဗိ”   “အာ့! အိုး အင္းဟင္းးဟင္း”  တိုးဝငာတဲ့လီးေၾကာင့ပိဳေမး   ေဖာကားတာကိုသိလိုက္ၿပီးယ  မင္းမာစပင္းဖင္းေဝဒနာကိုခံစား  လိုကသလို ထူးဆန္း တဲ့အရသာ   တမိဳးကိုပါပူးတဲသိလိုကတယ္။ ဆက္ၿပီးလိုးမာကိုလဲေၾကာက္ေနတယ္။ေမာငေတာ့ဆက္ၿပီးမလx{103C}ပ္   ရားပဲလီးကို အဆုံးထိသင္းထားၿပီး  ယမင္းx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုစုပမ္းေနပန္ တယ္။ေမာင့္ေၾကာင့ာကငင္းေဝဒနာကိုေကနပာခံယူမိၿပီးေမာင စ္ေယာကဆင္ေပေစဖိုx{1037}သာေတးမိေတာ့တယ္။ တင္းကပပစိုx{1037}ဆိုx{1037}ေဝဒနာx{1014}x{103D}င့တူပိပိအတင္းသားလx{103C}ပား   လာၿပီးအရည္ ေတပိုထကလိုခံ  စားရလာတယ္။တကယမ္းေတာ့  ယမင္းလဲခံx{1014}x{103D}ိုငါၿပီသိုx{1037}ေသာ္ေမာငဆကလx{103C}ပားပဲယမင္းရဲx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကိုပါ ပတပ္ေပးတဲ့အခါအလိုလို  ညည္းမိတယ္။ညည္းသံထက   ေမာငလီးကိုတေဖးေဖးx{1014}x{103D}င့္x{1014}x{103D}x{103C}တ္  ယူၿပီးေဖးေဖးခင္းအသင္းအ ထုတ္  လုပ္ေတာ့တယ္။အေစ့ကိုလဲထိသလိုအတင္းx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားမားကိုပတ္  ဆဲသားတဲ့ေမာင့ီးေၾကာင့ိပိကအရသာတမိဳးကို ပါခံစားလိုက  သည္။

“ဖတ္!ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္”  ဆီးခုံခင္းတဖတတ္x{101B}ိုကိေနသလို  လီးကတဇိ ဇိ တဗိဗိ ဝင္ေနေတာ့   မကုံးကိုစုံမိတ္ၿပီးညည္းမိ ေတာ့  တယ္။နည္းနည္းမန္ေလအရသာ  ေတx{1037}ေလပိုညည္းမိေတာ့တယ္။  “ဗစ္! ဘတ္ !ဖတ္! ဖတ္ ဖန္းဖန္းးး”  “အင့္! အိုးးအင္းးဟ င္းးဟင္းး”  ဘယိုသေဘာေၾကာင့ယမင္းမသိေတာ့ေမာင့ါးကိုသာအတင္း  ဖကားၿပီး ေနခင္ေတာ့တယ္။   ခါးကိုလမ္း ဖက္ေတာ့လိုးတဲ့အရိန္  ေx{1014}x{103D}းခိနာေတာ့ယမင္းအား   မရေတာ့ေပ။ခါးကိုလx{103E}တိုက္ၿပီး   မနန္ေဆာင့္ေစဖိုx{1037}သာခါးကိုလမ္းဆဲပန္ တန္းတဲ့အမx{103C}x{1037}ကိုမသိစိတဲကလုပ္ေပးေနမိၿပီးေမာငနာ  သည္x{1014}x{103D}င့မ  “ဖတ္ ဖတ္ ဗိ ..ဗစန္းးးဖန္းဖန္း”   “အာ့!ရီးးရီးးး အိုးး အားအင္းဟင္းး”  ၾကားဖူးေနေသာကာမအမx{103C}x{1037}ၿပီးတယ္  ဆိုတာကိုသတိရလိုက္ၿပီးအထဋထိပိုx{1037}ေရာက္ေနၿပီဆိုတာသိလိုက္   ရ ေတာ့တယ္။

“ဘတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္း”  “အားရီးးရီးးအိုးးး”   ပိပိအတင္းလx{103C}ပားမx{103C}x{1037}မားx{1014}x{103D}င့တူ  ယမင္းမာအရည္ေတစီးဆင္းသားသလို ခံစားလိုကယ္။ဆကက္   မညည္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္   အားအငုနမ္းသလိုဖစားၿပီး  ၿငိမားရတယ္။ေမာင္ ကေတာ့   မကုံးစုံမိတ္ၿပီးဆကုပာ  ယမင္းလဲသူၿပီးေအာငုပါေစ   ဆိုၿပီးလx{103E}တ္   ထားလိုကယ္။ယမင္းၿပီးၿပီး  ငါးမိနစ္ ခနx{1037}္ၾကာေသာအခါမာေတာ့  ေမာငီက  “အင္းးအားးး ရီးးးရီး ဟားးး”  တx{1014}x{103D}ာသံထကာၿပီးအတင္းလိုး  ေတာ့တယ္။မၾကာပါဘူး၊ ပိပိထဲပူ  ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းသုတ္ေတဝငာၿပီးေမာငသူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုအဆုံးထိသင္းၿပီး  ေနာက္ေကာ့ၿပီးပန္းထည့ိုကာအဖုတဲသုတ္ ရညိုx{1037}ပည့ံသားေတာ့တယ္  ထိုေနာက္ေတာ့ေမာငယမင္းကို  နမ္းကာ  “ယမင္းနာသားလားဟင္”  “အရမ္းနာတယ္ေမာင္”  “ဟုတယာမာယမင္း၊ေမာင္   ယမင္းသကာေအာင္ေဆးေပး   လိုကယ္”  “အေရးx{1039}x{101C}ကီးတာကယမင္းအရကဲ   မာပဲ ေၾကာကယ္ေမာင္”  “အဲဒီအတကဲမပူပါနဲx{1037}ယမင္း၊ဒီမာ  ေဆးေတရိပါတယ္”  “ဟုတဲ့ပါေမာင္”  ေဆးေတတိုက္ေတာ့ယမင္း ေသာက္  လိုကယ္။ညေနေစာင္းေတာ့ယ  မင္းတိုx{1037}အိမနဲ့ၾကသည္။

ေနာကက္ေတာ့ေမာငနုနန္  သားေတာ့လမ္းရသူမာ ယမင္းဖစ္  သည္။လမ္းရတိုင္းေမာင့တက္  ရညူးၿပီးဘုရားတငန္း လx{103D}ၿပီး  ေမာငစ္ေယာကားေလရာ  ခလုတထိစူးမၿငိေစေၾကာင္းအခါ  ခါဆုေတာင္းမိသည္။   “ယမင္းေရ”   “လာေဟ့ တင္ တင္”  “လမ္းေနတာလား”  “ဘာကိုလမ္းရမာလဲ”  “ေကာင ငါမသိတာကလိုx{1037}”   ယမင္းထိတနx{1037}ားသည္။  ဘာေတမားတင္ တငိေနသလဲဟူ၍ပင္  “နင္ေလ ဆရာေလးကိုခစ္ေနတာ  မဟုတား”   “ကိုယသာခစေပမယ့ူက  ကိုယ့ိုသတိေတာင္ ရပါ့မလား၊  ၿမိဳx{1037}သူအေခာအလေတနဲx{1037}ေပာ္ေန  မာပါဟယ္”  “အင္းေလ”  “သူကခစယိုပါဦးေတာ့၊ဘx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ေမာင္းကေရာ ငါလိုမုဆိုးမ  သမီးx{1014}x{103D}င့ေဘာတူx{1014}x{103D}ိုငါ့မလား” “ဒီမာယမင္း၊ဘx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ေမာင္း  ကသူx{1037}သားသာx{101B}ာသူတစ္ေယာက္    ေယာကဲx{1037} x{1039}x{101C}ကိဳက္ၿပီးသူx{1037}သားx{101B}ာမာအ  ေခခတာကိုလိုလားတယိလား”  “x{101B}ာမာလည္းပိုကံရိအသိုင္းအ  ဝိုင္းေတေပါတယ္ေလ”   “အမ ေလးသူx{1037}သားသာတကယစိုx{1037}ကေတာ့x{1039}x{101C}ကိဳကဲ့သူနဲx{1037}ေပးစား  ခင္ေနတာဟ”  “ဟုတဲx{1037}လားတငငယ္၊မိဘဆိုတာသားသမီးကို ဆငီးလိုx{1037}မင္းရံ တာပဲမငင္ၾကတာေလ”

“ေအးေx{1014}x{103D}ာ္ အဲဒါလဲဟုတားပဲ” တကယမ္းမာရင္ေမာရသူက  ယမင္းပါ။ဘဝမာေမာင့စ္ေယာကည္းခစိၿပီးေမာင့ိုပဲတ  သကုံးပဳစုေစာင့္ေရာကင္  တယ္။မိမိကိုမခစိုx{1037}ပစာသား  လည္းမိမိအပိဴစငဝကိုယူသား   တဲ့ေမာင့ိုအပစမင္ တဲ့အခစဲx{1037}   ဆကစားမာပါ  “ေမာငယ္ ယမင္းအရမ္းလမ္းရ   တယာ”  ဒီလိုနဲx{1037}သုံးလေလာကထိေမာင   x{101B}ာကို အဆကသယလုပဲ  ေနလာခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့ဲယမင္း  ကေတာ့ဥပုတ္ေနx{1037}တိုင္းေမာင့ိုရည္   စူးၿပီးဘုရားမာပန္းလx{103D}ေနဆဲပါ။တေနx{1037}ေတာ့  “ယမာဒဒဒးေရ  “ဘာလဲတငင္”  “ငါရနုနိုခနသားခငာ၊ငါ့  တိုx{1037}ေဒၚေလးေနမေကာင္းလိုx{1037}တဲ့လမ္း   ေခၚတယ္၊ ငါတစ္ေယာကည္းလဲ  မသားရဲဘူး၊နငေဖာိုကဲ့ေပး  ပါလားဟယ္”  ယမင္းလဲေမာင့ိုေတx{1037}ခင္ေနတာ  x{1014}x{103D}င့္   “ငါအေမ့ကို ေပာရဦးမယ္” “ငါလဲကူေပာေပးပါ့မယမင္း”  တငငေဒၚေနမေကာင္းတာယ

မင္းအေမသိလိုx{1037}ယမင္းအားတင္   တငဲx{1037}အတူ ရနုနိုလx{103E}တါတယ္။  ရနုနိုေရာက္ၿပီးတငငေဒၚ  တက္ေနတဲ့ေဆးx{101B}ုံကိုေရာကဲ့တယ္။တငင့ေဒၚအတက္ေဆး ယူေန  စဥာဂဴတီကုတဲx{1037}ဆရာဝန္x{1014}x{103D}စ္  ေယာကပငကားတာကိုသ  တိထားမိတဲ့တငင   “ယမင္းဟိုမာဆရာေလး မဟုတ္  လား”  “ဘယာလဲ”   “ဟိုမာေလ၊ကားပါကငကား  ေနတာ”   ယမင္းလမ္းၾကည့ိုက္ေတာ့ေမာင္  မေမာငစစ္  ဖစ္ေနတယ္ ေမာငဆရာဝနေလးတစ္ေယာကကိုကိုင္ၿပီးကားပါကငို  သားေနတယ္။ၿပီးေတာ့ကားတံခါး  ကိုဖင့္ၿပီး ေမာင္းသူေဘးကထိုငာ ဟိုဆရာဝနေလးကေမာင္းသူ   ဘကထိုငာေမာင္းထကား  ေတာ့တယ္။

ရငဲမာမခိေအာငာမိတယ္။မက္ ရည္ေတတလိမ့ိမ့လာေတာ့   “ယမင္းစိတိန္းေလယမင္း”   “ငါဘာမမဖစါဘူးဟာ”    “ေတာက္..လုပကာဟာ”   “ထားလိုကါတငငယ္”     “နငသာထားလိုကါ၊ငါx{101B}ာပန္   ေရာကငx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ေမာင္း ကို  ေပာရမာ”  “ထားလိုကါတငင္၊ငါ့ကိစx{1039}x{1005}ကို  ငါရင္းပါ့မယ္”   “ေအးပါသူငယင္းရယ္”  ယမင္းကေဆးခန္းေရx{1037}ကစုံစမ္းေရး  ေကာငာကိုသားၿပီး “ညီမေလး ေဒါကာခနx{1037}က္  ေကာဒီေဆးx{101B}ုံမာလုပာလား”  “ဘာဖစိုx{1037}လဲမမ”   “ခုနကေတx{1037}လိုက္ လိုx{1037}”  “မမနဲx{1037}ဘာေတာိုx{1037}လဲ”  “မမကသူတိုx{1037}x{101B}ာကရပ္ေဆရပိဳး ေတပါညီမေလး”   “ေအာ္ ဟုတား မမ”   “ခုနကသူနဲx{1037}အတူပါသား တဲ့ေဒါက္  တာကေရာ”  “သူတိုx{1037}ကခစူေတေလမမ”  “ေအာ္”  “မမကဘာကူညီရမလဲ”  “ရပါတယီမေလး၊ေကးဇူးပါ   ညီမ ေလး”  ပိုေသခာသားၿပီ၊ယမင္းကိုခစယ္  ဆိုတဲ့ေမာငယမင္းအပင္ေနာက္  တစ္ေယာကားေနတာပဲ   ေနာကေနx{1037}ေတာ့ ယမင္းေမာင့ို  မေပာမဖစ္ေပာမဖစယိုၿပီး  ေမာငိရာကိုရာလိုကယ္။

ေမာင့္   ကိုေမာင့္ေကာငေလးနဲx{1037}ေတx{1037}တယ္   “ေမာင္”  “ဟငမင္း”  “ဘာ ဘာလာလုပာလဲယမင္း”  “ေမာင့ိုသတိရလိုx{1037}လမ္းလိုx{1037}ေမာင့္  ကိုလာေတx{1037}တာပါ”   “ကိုကိုအဲဒါ ဘယူလဲ”   “ေဒါကာ ေမာငအမရဲx{1037}ခစူ  ပါ”  “ယမင္း မင္းးမင္းးဘာေတေပာေန  တာလဲ”   “ယမင္းအမနတိုင္းေပာတာ ပါ  ေဒါကာ”  “ယမင္း မင္းကာ”   မေအာဖူးေအာ္ေငါက္ေနတဲ့ေမာင့္  ကိုၾကည့ာယမင္းမကညဲလာ  တယ္”   “ေမာင္  ယမင္းကိုေမ့x{1014}x{103D}ိုင္ၿပီမဟုတ္  လား၊ေမ့လိုကါေမာင္၊ယမင္းက  ေမာငစဲ့တဲ့အညတရေတာသူပါ   ေမာငယ္။ေမာငိုx{1037}နဲx{1037} အဆင့တန္းတူတဲ့သူကိုေx{101B}းခယာေမာငန္  ပါတယ္။ေမာင့ိုယမင္းမမုန္းရက္  x{1014}x{103D}ိုငါဘူးေမာင္”   ယမင္းေပာၿပီးထကဲ့ တယ္။ဒါေပ  မယ့္ေနာကအသံေတကိုၾကားေန  ရဆဲပါ။

“ဒီမာကိုကို ၊ကိုကိုဘာေတရx{103C}ပဲ့တာ  လဲ၊ေx{101B}x{103E}ဇင့ိုတမငားအရကဲ ေန  တာလားကိုကို၊ဒါမိဳးေတာ့လာမေကာနဲx{1037}ကိုကို၊ကိုကိုေx{101B}x{103E}ဇင့ိုေx{101B}းမာ  လာ၊ဒါမမဟုတဲဒီေတာသူကိုေx{101B}း    မာလား၊ပတတ္ သားသားလုပ္၊ အဲဒီေတာသူကိုေx{101B}းခငငိုက္   သား၊ေx{101B}x{103E}ဇင့တက္ေယာက္ားမရားဘူး”  “ေx{101B}x{103E}ဇင္ ေx{101B}x{103E}ဇင္”   ယမင္းေနာက ေမာငိုကလာခဲ့  ပါ။ဒါေပမယ့မင္းေကနပါတယ္ေလ။ယမင္းx{101B}ာပနဲ့တယ္။  ေမာင့ိုမုန္းမရတဲ့အပငိုလိုx{1037}ေတာငမ္းမိ တယ္။ဆရာဝနရိတဲ့ေဆးx{101B}ုံေx{101B}x{103E}ေရာကိုင္းေပါ့။တx{1014}x{103D}စ္ေတာင္  ၾကာခဲ့ၿပီေလ။အခုလဲေမာင့တက္   ေမာင့္ေမးေနx{1037}မာရညူးၿပီး ဘုရား  မာပန္းလx{103D}ၿပီးပနဲ့တယ္။အေမက  ရိပိၿပီးဘာမမေပာေတာ့ေပ။  ညကိုးနာရီခနx{1037}္ေရာက္ေတာ့   “ေဟ့ခင ခင”   ဘx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ေမာင္းကအေမ့နာ   မညိုၿခံေရx{1037}ကေခၚတယ္  “လာၿပီ၊လာၿပီကိုx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ေမာင္း၊ဘာကိစx{1039}x{1005}မားအေရးတx{1039}x{101C}ကီးရိလိုx{1037}ည   x{1039}x{101C}ကီးမင္းx{1039}x{101C}ကီး”   တံခါးဖင့င္းအေမကေမးတယ္

“ေအးအေရးx{1039}x{101C}ကီးတယ္၊ဘယာလဲ   နင့မီးယမင္းသူဇာ”  “ရင္ ဘx{1039}x{101C}ကီးသမီး ရိတယ္”  “ခနလာခဲ့ဦးသမီး”  “ဟုတဲ့ဘx{1039}x{101C}ကီး”  ယမင္းသူဇာ ၿခံဝဘကိုထက္   လိုက္ၿပီးဘx{1039}x{101C}ကီးကိုေတx{1037}တယ္။   “မခင”   “ရင္ ကိုေအာင္ေမာင္း”  “ငါတစုေပာမယ္၊နင့ိုအားမနာ  လိုx{1037}မဟုတူးေx{1014}x{103D}ာ္”   “ရငာမားဖစိုx{1037}လဲကိုေအာင္  ေမာင္း”   “ငါလူဆိုး ဖမ္းလာတယ္” “ဟငယာလဲလူဆိုး”  အထိတလနx{1037}ဲx{1037}ေမးလိုကယ္  “ေဟ့ေကာငာခဲ့စမ္း”    “ဟုတဲ့အေဖ”    ဘx{1039}x{101C}ကီး ေနာကအသံထကာၿပီး  အိတစုံးx{1014}x{103D}င့္ေမာင့ိုေတx{1037}လိုကတယ္။ေမာင့ုံကညင္းသိုးသိုးပုံ   ဖစ္ၿပီးဆံပငားပငည္ေန တယ္။

“ဟင္ ေမာင္” “မခငဖစမအေၾကာင္းကို   ငါနင့ိုေတာင္းပနါတယ္။ေနာက္  မလူx{1039}x{101C}ကီးစုံရာx{1014}x{103D}င့ာေတာင္းပနါ့   မယ္”  “ဟုတုတ္”   ဘာမန္းမသိပဲအေမကတဟုတုတစ္ေနရာတယ္။   “သမီးယမင္း၊ဒီေကာငရက   မားဖစ္ေနၿပီသိလား၊အ  ရငအ ေၾကာင္းေတကိုခင့x{103E}တ္ၿပီးငါ့သား  ကိုပဳပင္ေပးဖိုx{1037}သမီးဆီငါအပယ္၊  ေဟ့ေကာငမီးကိုေတာင္းပနိုက္”   “ဟုတဲ့ပါအေဖ”  “မခင ငါ့သားကိုဒီမာပဲသိပိုက္  ေတာ့မနကနါx{101B}ာကရပိရပ  ေတကိုေပာၿပီးမဂx{1039}x{1004}လာရကန္းမယ္”    “ရင္”  “အမေလးကိုေအာင္ေမာင္း၊ဒီကိစx{1039}x{1005}   ဆိုတာဟင္းx{101B}ကနန္းx{101B}ကယ္  သလိုမိဴးမဟုတူးေx{1014}x{103D}ာ္၊သမီးသ  ေဘာထားကိုေမး ဦး”  “ယမင္းသမီးသေဘာထားက   ဘယိုလဲ”   “သမီးေမာင့ိုခစယ္ေမေမ”  “ေအးၿပီးေရာ၊ရၿပီကိုေအာင္ေမာင္း၊    မနကနာလူx{1039}x{101C}ကီးစုံရာနဲx{1037}လာခဲ့  ကမပငငားလိုကါ့မယ္”   “ေအးေကးဇူးပါမခင၊ငါစိတ  လကထားခဲ့ၿပီ”   ဦး ေအာင္ေမာင္းကထကားေတာ့  ၿခံဝမာသုံးေယာကားကနဲ့တယ္  “သမီး အိမဲဝင္”  “ဟုတဲ့ေမေမ”   ယမင္းစိတခစာ ေမာင့ိုၾကည့္  ေနေတာ့  “သားလဲလိုကားေလ”  “ဟုတဲ့အေမ”  အိမဲေရာက္ေတာ့   “သားထမင္းစားၿပီးၿပီလား”   “မစားရ ေသးဘူးအေမ”

“သမီးနင္ေယာက္ားရၿပီ၊နင့ိစx{1039}x{1005}  နငင္းေတာ့ငါေတာ့အိပ္ၿပီ”  အေမ့ကိုယမင္းမက္x{1014}x{103D}ာပူမိတယ္။  အေမကလဲရိပိပုံေပၚပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ေစာေစာစီးစီးအိပာထဲဝငားေတာ့တယ္။  “ေမာင္ေရခိဳးေလ”  “ဘယာခိဳးရမလဲယမင္း”   “ယမင္းပမယ္”  ယမင္း ေမာင္ေရခိဳးမယ့္ေနရာကို လိုကေတာ့  “ယမင္းေမာင့ိုစိတဆိုးဘူးလား”  “မဆိုးပါဘူးေမာငယ္”  “ေမာင့ိုခင့x{103E}တါ ယမင္း၊ေမာင္ ေလယမင္းအေပၚသစx{1039}x{1005}ာရိစာနဲx{1037}တ   သကုံးx{101B}ိုးေမကခစားပါ့မယ္”  “ယမင္းယုံပါတယ္ေမာင္၊ေရအရင္   ခိဳးလိုက္ ေx{1014}x{103D}ာ္ေမာင္၊မနနိဳးအ  ေအးမိမယ္၊ယမင္းေမာင့တက္  တမင္းပဲပငိုကယ္”  “ဟုတဲ့ပါယမင္း”   ေမာင္ေရခိဳးၿပီးရငား  ထမင္းပဲ   ပငိုကယ္။ေမာင္ေရခိဳးၿပီး  အဝတစားလဲကာထမင္းစား  တယ္။ထမင္းစားၿပီးေတာ့  “အိပ္ၾကမယမင္း”   “ဟုတဲ့ေမာင္”   ယမင္းအိပန္းထဲကိုပဲေမာင့ိုေခၚ လိုက္ေတာ့ေမာငၿပဳံးၿပီးတစါမမပိတူးေသာယမင္းအိပန္းတံခါး   ကို ပိတ္ၿပီးမီးမိတိုက္ေတာ့တယ္။ (ကနဲ့အပိုင္းကိုယ့ာကိုယ္ေတး)