နေ့တိုင်းလုပ်ရင်ခံမှာလား

နေ့တိုငးလုပရငခံမာလား

ဦးမောင ဆုံးသားပီ ဆိုသောသတငးအား သူကားကားခငးမယုံနိုငသေးပေ။ သူနယသို့ ဦးကောငး စေလတသော အလုပကိစဖင့ သားရောကနေခိနတင ဦးမောငသူ၏ အိမတငမူးလဲပီး ဆုံးပါးသားပီ ဆိုသော သတငးကို ဖုနးဆကပောသဖင့ သိရိခဲ့ရခငးဖစသည။ သို့သော ဦးမောငဆုံးပီ ဆိုသော သတငး သူ့ထံဖုနးဆကပီး ပောသောသူက ဦးမောငဇနီး ဒေါကေသီထနး ကိုယတိုငဖစနေသည။ သူ ယုံပင မယုံနိုင။ ပောရလင သူ အခုထိမယုံနိုငသေး။ မိုးထကမောင ကုမဏီပိုငရင ဦးမောငကား ပောပောနေတတသူ၊ အသက (၅) ခန့ရိပီး ရုပကလညး ဖောင့သည။ သဘောကလညး ကောငးသဖင့ လူတိုငးက ခငကသည။ သူ့ဇနီး ဒေါကေသီထနးကား အသက(၄)ခန့၊ အသားဖူဖူ၊ခောခောနင့ မသိလင (၃) လောကဟု ထငရ လောကအောင နုပိုသည။ သူကား နယမို့လေးမ မိမရိ ဖမရိ တစကောငကက။ () တနးအောငပီး တကသိုလ တကမည့နစတင အဖေ ဆုံးသားခဲ့သည။

အမေက သူ ငယစဉတောငကေး ကလေးဘဝကတညးက ဆုံးပီ။ သူပင မမတမိတော့။ ဒီလိုနဲ့ ကုံရာကပနးလုပပီး ဘဝကိုရုနးကနနေစဉ။ တစနေ့ သူ့ဘ ပောငးခဲ့၏။ ညဖက ကုနထမးပီး ပနလာစဉ သူတို့မို့ကို အလုပကိစနဲ့ ဖတသားရငး ကားလမးမာ ကားပကနေသော ဦးမောငကို ဆေးသမား လူငယလေး (၃) ဦးမ လုယကရန ကိုးစားနေသညကို သူက ကူညီခဲ့တယ။ ဒီလိုနဲ့ ဦးမောငက သူ့ကို ကေးဇူးရငအဖစ သတမတပေးပီး မို့ကို ခေါသားခဲ့တယ။ သူ့ လုပငနးတေမာ သူ့ကိုယစား တာဝနယူ လုပကိုငတတအောင သငပေးခဲ့တယ။ သားသမီး မရိတဲ့ ဦးမောငတို့လငမယားဟာ သူ့ကို သူတို့မိသားစုရဲ့ ညီအရငး၊ မောငအရငးသဖယ သဘောထားပီး အရေးကီးကိစတေမာ တိုငပငတယ၊ ပီးတော့ သူ့ကိုလညး ဦးမောငက သူတို့အိမမာပဲ ခေါထားခဲ့တယ။ ဦးမောငက မိတဆေတေနဲ့ သူ့ကို မိတဆကပေးရငတောငမ သူ့ကို ဥိးမောငက သူ့နယက တစဝမးကဲညီလို့ပဲ ပောတယလေ။ ဖစရလေ။ ကိုကီး ဦးမောငရယ။ သူ သတငးကားကားခငး သူတညးနေတဲ့ တညးခိုခနးကအခနးထဲမာ တစယောကထဲ ငိုနေခဲ့တယ။ ဒါပေမဲ့ စိတတေကို အေးအေး ထားကည့တဲ့အခါမာတော့ ဦးမောငကို သိပခစပီး သူ့ကို မောငတစယောကလို ခငတယနေရာတဲ့ မမကေသီထနးရဲ့ မကနာကို မငယောငရငး စိတပူသားမိတယ။ ဒါကောင့မို့ သူနယကနေ ညတငးခငးပဲ ရနကုနကို ပနလာခဲ့ပါတော့တယ။

. ကိုကီးရေ ကိုကီးသိပခစတဲ့ ကိုကီးညီရောကလာပီလေ။ ဟင့ဟင့။ အိမထဲရောကရောကခငး မမကေသီထနးက ဝမးနညးသံနဲ့ ငိုလိုကပါတယ။ သူ အိမကိုပနရောကတဲ့အခိနမာ ဦးမောငရဲ့ အလောငးကို မေခပီးနေပါပီ။ သူလာတဲ့လမးမာ ရေကီးပီး တံတားတေ ကိုးနေတာကောင့ ဦးမောငအလောငးကို မငတောင မမငလိုကရပါဘူး။ သူ့ရငထဲမာ ငိုခငပေမဲ့ သူငိုရင ဦးမောငမိနးမ မမကေသီထနးက ပိုဝမးနညးမယ ဆိုတာသိလို့ မငိုမိအောင ထိနးထားပါတယ။ “ဘယလိုဖစတာလဲမမ” “မောငလေးရယ နင့ကိုကီးကလေ။ ဆုံးမဲ့မနကက အလုပသားမယဆိုပီး ရေခိုးတယ။ ပီးတော့ ရေခိုးခနးထဲက တောတောနဲ့ ထကမလာတာနဲ့ တံခါးသားဖင့ ကည့တော့ မငးကိုကီး လဲနေတာ တေ့တယ။ အဲ့ဒါနဲ့ ဆေးရုံကို ပို့ကတယ။ သူက သတိလညလာသေးတယ။ မငးကို တစခုခုမာခငတဲ့ သဘောရိတယ။ မငးနာမညပဲခေါနေတာ။ ပိးတော့။

ဟင့ဟင့” မမကေသီကား စကား ဆကမပောနိုငတော့။ ကိုယလုံးလေးကိုလုပခါပီး ငိုတော့သည။ (၂) ဦးမောငရဲ့ နာရေးကိစတေကို စီစဉရ၊ တစဖကကလညး ဦးမောငရဲ့ မပတသေးတဲ့ အလုပတေက ဦးမောင မရိတော့ သူပဲ လုပပေးရတယ။ .မမကေသီမာကလညး အဖေအမေတေက မရိကတော့သလို ဦးမောငမာကလညး ငယကတညးက မိဘမဲ့ဆိုတော့ ဆေမိုးတေက မရိပါဘူး။ မမကေသီ အနေနဲ့ကလညး ဦးမောငရဲ့လုပငနးတေကို မသိပါဘူး။ နားလညး မလညဘူးလေ။ ဒါကောင့ ကုမဏီကို သူကပဲ ဦးဆောငပီး ဆကလက လုပပေးနေရပါတယ။

ဒီလိုနဲ့ပဲ မမကေသီအိမမာ ဆကနေဖစခဲ့တယ။ ဒီလိုနဲ့ တစနေ့မာတော့ သူ ကုမဏီကိစနဲ့ ဧည့သညတစယောကကို စားသောကဆိုငတစခုမာ ခိနးထားရငး ငိမသကနေတဲ့ သူ့ဘဝမာ မထငမတတာတေ ဖစခဲ့တယ။ အဲ့ဒီအခိနက သူက ဖုနးပတနေတာပါ။ ဒီအခိနမာ တစဖကခနးက အသောကဝိုငးက စကားပောသံ တစခို့က သူ့နားထဲ ရောကလာပါတယ။ .နေ့ခငးဘက လူရငးနေခိန ဆိုတော့ အတိုငးသား ကား နေရတာပေါ့လေ။ “ဟိုလေကာ။ မိုးထကမောငကုမဏီက လငးထက ဆိုတဲ့ကောငလေးကို ပောတာလား” ဟိုကရော။ သူ့နာမည ပါလာသဖင့ ဘာတေလဲဟဆိုပီး သူ ဆကနားထောငနေ၏။ “အငးလေ ကောငလေးက ရုပကလညး ဖောင့တယ။ ပိးတော့ လုပငနးလညး ကမးတယ။ ငါတော့ ထငတယ။ ဒေါကေသီထနးကမား ဒီကောငလေးနဲ့ ငိနေတာမားလား” “ဟ။ ဟုတခငလညး ဟုတမာပေါ့ဟ။ ကေသီထနးက အရယကလညး ရိသေး။

ကိုမောငကီးကလညး ဆုံးတော့ အားကိုးခငရာမာပေါ့လေ။ ဟုတဖူးလား။ ဟားဟားဟား” သူ ဒေါသပင ထောငးကနဲ ဖစသား၏ ဘယသူတေမနးကို မသိ။ .စောစောကားကားပင။ သူနဲ့ မမကေသီ ရိုးရိုးသားသား နေတာကိုပင သားပုတလေလင့ ပောခငနေက၏။ ခကတာဘဲ။ “ကိုလငးထက” သူ့ရေ့သို့ ခိနးထားသော ဧည့သည ရောကလာပီ။ ခုနက ကိစကို မေ့သားတော့သည။ “ကဲထိုငဗာ။ အကိုတစခုခုမာ။ ( ) က နေရာက အဆငပေတယ အဲ့နေရာကိုဝယပီး—–”

(၃) အိမရေ့ကို ကားပနရောကတော့ မမကေသီထနးကား ခံထဲတင။ “တီတီ” “မအေးရေ နင့ကိုလေးပနလာပီ။ တံခါးဖင့လိုက” အိမဖောမလေးမိအေးကား တံခါးကို လာဖင့ပေးသည။ “ကဲမောငလေး။ ရေအရငခိုးမလား။ ထမငးအရငစားမလား” “ကနတော ရေအရငခိုးလိုကဦးမယ” “ကဲ ဒေါလေးမရေ ထမငး သားပင ထားလိုကတော့။ မောငလေး ရေခိုးပီးရင ထမငး အဆငသင့ စားလို့ရအောင။ ဒီနေ့ငါ့မောငကိုကတဲ့ ပုဇနထုပခကထားတယ” မမရဲ့ သယလတဲ့ လကခောငးဖူဖူလေးတေက သူ့လကမောငးကို ကိုငရငး ပောလိုကတာပါ။ ခါတိုငး သူ့အနေနဲ့ မမက ဒီလိုပဲ သူပနလာတိုငး ခုလိုတစခါတစရံ သူမ မောငအရငးလို သဘောထားပီး လကမောငးကို ဒီလိုခိတတတပေမဲ့ ဒီနေ့ တစမိုးကီး ဖစနေပါတယ။

နေ့လညက ဆိုငထဲက ကားခဲ့တဲ့ စကားတေကို ကားယောငရငး သူ့ နလုံးခုနသံက မနလာသလိုလို။ မမဟာ မနမာဆနဆန အပာရောငပေါမာ အဖူပင့လေးတေပါတဲ့ ရငဖုံးနဲ့ ထမိနကို ဝမးဆက တဲဝတထားတာပါ။ ခါးလညလောက ရိတဲ့ ဆံပငတေကို ထုံး ထားတာကောင့ လညတိုင ဖူဖူလေးနဲ့ ဂုတသား ဝငးဝငး လေးတေကို မငနေရပါတယ။ ခါးက သိမပီး တငးရငးလတဲ့ တငသားတေကောင့ မသိတဲ့သူက အပိုလို့ ထငမိကမာပဲ။ အငး။ ငါ မကံကောငးမစညရာ ဘာတေ တေးနေပါလိမ့။ ကိုယ့ ကေးဇူးရငကို ဟူသော အသိ ဝငလာခိနတင အာခေါငက ခောကသလိုလို ရေငတခငသလိုလို ဖစနေတာ သတိထားမိ၏။

(၄) ကေသီကား မေ့ယာပေါတင တလူးလန့လန့ဖင့ အိပမပောနိုငသေးပေ။ ညနေက မောင ကည့သော အကည့တေကို ပနမငယောငမိနေသည။ အိမပနရောကရောကခငး သူမက မောင့ လကမောငးတေကို သားကိုငတဲ့ အခိနမာ မောင့ အသကရုသံတေ ပငးနေတာ သိတယ။ ပီးတော့ သူမ ဂုတဖူဖူလေးကို အကာကီးပဲ စိုကကည့နေတာတေ့တော့ စိတကညနူးမိတယ။ မောငရယ။ မမ အခစတေကို မငးလေး မသိဘူးနော။ မောငက အေးစကစကနဲ့။ ကိုယ့ ကေးဇူးရငရဲ့ ဇနီးဆိုပီး ထိနးနေတာမားလား။ ဒါက ပစမားတာ မဟုတဘူးမောငရဲ့။ နင့ ကိုကီးက ဆုံးသားတာ ကာပိလေ။ တစနစလောက ရိရော့မယ။

ဒါမမဟုတအပိုမဟုတလို့ စိတ မဝငစားတာလား မောငရယ။ ဒါမမဟုတ ခစသူမား ရိနေလို့လား။ တေးရငးနင့ပင ရငမောလာသည။ မမကေသီထနး တစယောကတညး အခနးထဲမာ အတေူးကမာထဲ ခာခာလညရငး အိပမပောနိုငသလို တစဖကမာလညး လငးထကမာလညး အိပမပောနိုငအောင ဖစနေပါတယ။ မမကေသီထနးကို မငယောင နေသလို ကိုကီးဦးမောငကိုလညး သတိ ရရ လာတာမို့ အဲ့ညကသူတို့ နစယောကလုံး အိပမပောခဲ့ပါဘူး။ အိပယာ ထဲမာ အိပမရတဲ့ လငးထက တစယောကဟာ အာခေါင ခောကပီး ရေငတသလိုလို ဖစခင နေတာကောင့ ဝရံတာဘကကို ထကခဲ့ပါတယ။ စီးကရကဘူးထဲက စီးကရက တစလိပကို ထုတသောက နေပါတယ။

စီးကရကတစလိပ ကုနတဲ့အခိနမာတော့ (၅)မိနစလောက နေပီး အခနးဘကကို ပနထကခဲ့တယ။ မမကေသီထနးအခနးရေ့ ရောကတဲ့အခိနမာတော့ အခနးထဲက မီးလငးနေတာကောင့ မမတစယောက အခနးထဲမာ မီးမပိတမိဘဲ အိပပောနေတယ ထင တယ ဟုတေးမိတယ။ သူ့ခေလမးတေ တန့သားပီး အခနးဘကကို အမတမထငကည့မိတဲ့ အခါမာတော့ တံခါးက အနညးငယ ဟ နေတာကို တေ့ရတယ။ “အခနးရေ့က မောငလေးလား” “ဗာ ဟုတ” “အိပမပောဘူးထငတယ။ နေဦးမမထကလာခဲ့ဦးမယ ခံထဲဆငးပီးလမးလောကရအောင” (၂)မိနစလောက စောင့နေတဲ့အခါမာ မမကေသီထနးဟာ အခနးထဲက ထကလာခဲ့ပါတယ။ အိပယာထဲက ထလာတာမို့ မမမကနာလေးဟာ ပငကို အတိုငးလေးပါပဲ။ ဆံပငလေးတေက အနညးငယ ဖရိုဖရဲဖစနေပီး ညဝတ ပိုးပော့ဝတစုံကို ဝတထားတာကောင့ မမရဲ့ ကိုယလုံးအလတေ ကောကကောငးတေက အတိုငးသားပါပဲ။

အပိုတေထကပင တောင့ပီး လပ လပါတယ။ ဒါကို အသက(၄)လို့ပော ဘယသူက ယုံမာတုနး။ ၃နစလောကသာ ထငနေရ၏။ အာခေါငခောကသလိုလို ဖစလာတာကောင့ မကနာကို တစဖကကို မသိမသာ လဲထား လိုကပါတယ။ (၅) ကေသီထနးဟာ လငးထကနဲ့အတူ အောကကိုဆငးလာခဲ့ပါ တယ။ အခိနက ည()နာရီလောက ရိနေပီဖစတာကောင့ အိမအောကထပမာနေတဲ့ ဒေါမနဲ့မိအေးတို့က အိပကုနပါပီ ဒါကောင့ အသံ မကားအောင ခေဖော့ပီး ဆငးလာကပါ တယ။ အနောကဘက တံခါးကနေ ထကလာကပီး ခံထဲမာ လမးလောကကပါ တယ။ အဲ့ဒီအခိနမာ ညဖကဆိုတော့ ခေးတေက အုပစုလိုက အူကပါ တယ။

“အူ ဝူး ဝူး…” ကောကလို့ထင တယ။ မမကေသီထနးဟာ လငးထကရဲ့ လကမောငးကို သူမလကနဲ့ကိုငပီး “မောငလေး မမကောက တယ။ ” “မကောကပါနဲ့ မမရယ ကနတော တစယောကလုံး ရိနေတဲ့ဟာ” ခံထဲက ပနးရုံနံဘေးက ခုံတနးလေးမာ သူတို့နစယောကထိုငပီး “မောငလေးရယ နင့ကိုကီး မရိတော့ ဘဝကီးကခောကသေ့သားသလိုပဲ နငရော ရညးစားလေး ဘာလေး မရိဘူးလား မမအတက ယောငးမခောလေး တစယောကလောက ရာပေး စကားပောဖောမရိဘူး” “ဟငး အမမောငက စံမမစံတာ” “အံမယ လောကပော ငါ့မောငကိုကိုကတဲ့သူတေ အမားကီး ငါ့မောငက ရုပက ဖောင့တော့ ကောငမလေးတေက ကေမာပဲ ဟိုနေ့က ငါ့မောငနဲ့ အမ ဈေးဝယ သားတော မောငလေးသာ သတိမထားမိတာ ဈေးထဲက ကောငမလေးတေက ငါ့မောငကို ကည့ကည့ နေကတာ အမတောင အူတို တယ။ ဟနး” “အံမယ ဖစရ တယ။ အမကိုလညး ဈေးထဲက ကောငလေးတေရော လူကိးတေရော မကလုံး ကတမတတ ငေးနေကတာ ဒေါသတောင ထက တယ။ ”

“ငါ့မောငကပေါကတတကရပောရော့မယ ခခ” မမကေသီကား သူ့ပုခုံးကို လမးကိုငရငး ပောလိုကခငး ဖစသည။ ထိုအခိနတင ကိုယဟန အနေအထား ပကသားသောကောင့ သူ့ဘကကို ယိုငသားသဖင့ ဖမးထိနး လိုကရ တယ။ မမကေသိရဲ့ ရငညန့လေးက သူ့ရငဘတကိုပင မထိတထိဖစသားတော့ ရငထဲမာ တဒုတဒုတ ဖစသားတာပေါ့ ကေးဇူးရင ဖစနေလို့သာပေါ့ နို့မို့ဆို ဟူး (၆) “ခီးယားစ” “ကဲ ကိုလငးထကရေ အလုပကိစတေပဲ ပောနေတာ ဒီတစခေါတော့ ပောပောပါးပါးပေါ့” ဦးဇောအောငကား တောတောမူးနေပီ ဦးဇောအောငတို့ကုမဏီသို့ အခကအခဲ ရိခိနတင သူ ပံ့ပိုး ပေးထားခဲ့ရာမ ယခုအခါ လုပငနးမားမ ငေပနပေါခိန ရောကလာသဖင့ နေ့လညက သူ့ရုံးခနးသို့လာပီး ညနေစောငး လာခေါမယ ဟုပောကာ ရုံးဆငးခိနတင လာခေါခငး ဖစသည။ စငတငတစခုသို့ ရောကရိနေခငးဖစ၏။ ဦးဇောအောငက ခုနက စငတငမ ကောငမလေးကို ပနးကုံး သားစပပီး ဆငးလာခငး ဖစသည။ “ကိုလငးထကက ဒါမိုးတေစိတမဝငစားဘူးလား” သူခေါငးယမးပမိသည။

“ကနတောလညး တစခါတစရံ အပောပါ အိမမာက ကငသူနဲ့ သားနဲ့သမီးက ရိသေး တယလေ ခငဗား အိမထောငပုသင့ပီနော ကိုလငးထက စီးပားရေးကလညး အောငမင ရုပကလညး ဖောင့ တယ။ ယောငားခငးတောင သိ တယ။ ” “ဟာ ခငဗားကလညး နောကနေ ပနပီ” “နောကတာ မဟုတဖူး ကိုလငးထကရဲ့ သော သိပီသိပီ ခငဗားမာ ကေသီ တစယောကလုံး ရိနေတာပဲ ဟကဟက” “ဗာ မပောကောငးတာဗာ သူက ကနတော့ ကေးဇူးရင ကိုကိးရဲ့ ” “ကိုမောငက ဆုံးပီလေဗာ ကေသီက ကနတောတို့သူငယခငး အရငးကီး ကိုလငးထကရဲ့ ကောငးနေဘကတေ ကောငးတုနးကလညးလ အခုလညး လတုနး ကနတောတို့နဲ့ အသကတူ ဆိုတော့ ခငဗားထက နစကောလောက ကီးမာ မထငရဘူး (၃)လောကလို့ပဲ ထငရ တယ။. ခုထိ နောကအိမထောင မပုသေးတာတာကည့ ကိုမောငဆုံးတာ (၂)နစလောကရိပီ ခငဗား စောင့နေတာနေမာ”

“မဟုတတာဗာ” “ဟုတတယ။ ကိုလငးထကရေ သူက ကနတော့မိနးမ သူဇာနဲ့ ဘောဒါတေ ခငဗား ရုံးသားတဲအခိနဆို လာလညပါ့ဗာ သူဇာဆီကို ခငဗား အကောငး ပောလိုကတာမ ကုပလညး သူတို့ခငးပောတာ ခိုးနားထောငလို့ကားတာ ဗို ဟကဟက” လငးထကကား အပနလမးတင ပောသလိုလိုဖစနေ၏။ ကားမောငးရငးပင ပောနေသည။ မမကေသီ၏။ အကောငးကိုတော့သိရပီ။ ဦးဇောအောငက “ကိုလငးထကရေ မမေ့နဲ့နော” ဟု သူ့ပုခုံးကို လကဖင့ပုတရငး သူ့အိမရေ့ထိ လိုကပို့ရငးပောသား၏။ ခံရေ့တငကား မမကေသီတစယောက ထိုငစောင့နေသည။ ဒေါမတို့ မိအေးတို့ကား အိပပီထင တယ။ ခံတံခါးကို လာဖင့ပေးသည။

“ဟာ မမဒီအခိနထိ ဘာလို့စောင့နေတာလဲ ကနတောခံတံခါးသော့တစခောငးအပိုရိ တယလေ” “ဟူး ငါ့မောငကို စိတပူလို့ပါကယ လာထမငးစားရအောင” “မမ မစားရသေးဘူးလား” “ဟင့အငး ငါ့မောငမပနမလာတာ” သူ့အနေနင့လညး ဆိုငမာ သောကတာကမားပီး အစာကသိပမစားခဲ့သဖင့ ဆာသလို ဖစနေသည။ ကားပေါက အဆငးမာ သိပပငမဟနနိုင။ မမကေသီက “ဟနး လူဆိုးလေး သောကခဲ့တာ မားပီ ကဲကဲ အမပုခုံးကို တဲလိုက” မမကေသီက သူ့ကို သူမ ပုခုံးပေါ လကတငပီး တဲခေါ၏။ ယိုငနဲ့နေသော ခေထောကမားက မဟနခင။ ဒါနဲ့ သူမကို ဖကထားသလို ဖစနေ၏။ အိစကနေသော မမ၏ ဂုတသားလေးမားကို ဖကထားပီး မမ၏ ရငညန့ကသူ့ကောကို ကပနေ၏။ “ကဲကဲ ကောငဆိုးလေးကတော့မူးနေပီ လာ” သူမက သံပုရာသီးတစလုံးကို ခဲပီးအရညမားကို နားထဲလောငးခပေးပီး တစလုံးဖင့ နားထငကို လိမ့ပေး၏။ တောတောလေး အမူးပေသား၏။ “မမကနတောပောစရာရိ တယ” “ဘာလဲမောငလေးရဲ့” ကေသီက သံပုရာရေနောကတစခက ထပဖောနေစဉ လငးထကက ပောသောကောင့ မေးလိုက၏။

“ဟိုလေ ဒိနေ့မောငလေး ဘာကောင့ သောကလာလဲ သိလား” “ပောလေ မောငလေးရဲ့” မမကေသီကား တစဖကသို့ လည့ပီး သံပုရာရည ဖောနေသဖင့ မသိ။ “ဒီနေ့ကောငမလေးဆီကအဖေရလာ တယ” (၇) ကေသီ ရငထဲမာ ဒုတခနဲ ဖစသား၏။ သံပုရာရည ဖောတာပင ရပသား၏။ ဝမးနညးစိတမားက တလိပလိပ တကလာ၏။ “ဘယကလဲ မောငလေးရဲ့ ငါ့မောင ရေးထားတာတော့ ခောမာပါ” အသံကို ထိနးရငး ပောသောလညး အနညးငယတုနခါနေ၏။ “နောကတစပတကရင အမနဲ့မိတဆကပေးမယလေ” “အငးလေ အမယောငးမလေးကို ကည့ရတာပေါ့ အမအတကလညး အဖောရပီ” ကေသီကား ဝမးနညးမုကို မထိနးနိုငတော့။ မကနာက ပီုတော့မည့မိုးလို ဖစနေပီ။ လငးထက မငသားမာလညး စိုးသည။ ဒါကောင့ “သော အမ ခံတံခါးသော့ မခတခဲ့ရသေးဘူး သားခတ လိုကဦးမယ” ဟုဆိုကာ တစဖကသို့ အမနလည့ပီး ခံထဲသို့ သကသက လောကခဲ့၏။ မကရညမားက မထိနးနိုငတော့။ “ရကစက တယ မောငရယ” လငးထကကား မမကေသီနောကမ အသာ လိုကခဲ့၏။ ခံတံခါးနားကို မီရငး ငိုနေသော မမကေသီကား သူ့ကိုမမင။ သူက မမကေသီအနောကမ သားပီး မမကေသီခါးကို လမးဖကပီး ဆဲလည့ လိုကသည။

ရုတတရက ဖကခံလိုကရသောကောင့ ကေသီ လန့သား၏။ နောကကို ကည့တော့ လငးထက မကနာကပုံးစိစိနဲ့ “မမ ဝမးနညးသားလား မမစိတကိုစမးကည့တာ မမကိုခစ တယ ကောငမလေး ဆိုတာ မမကို ပောတာ” ကေသီကား ခုနက ဝမးနညးတာပောကသား၏။ ဝမးသာသဖင့ မကနာမာ ပုံးသားသည။ အို ရကလနး သဖင့ မကနာကို လငးထကရငခငထဲ ဖတထား လိုကတော့သည။ “မကနာမော့ပါဦး မမရဲ့ ရကပါ တယနော မမတစယောက စတာကို မသိဘူး ဝမးနညး သားလိုကတာ ကနတောက ကိုဇောအောငပောပလို့ မမ သူ့မိနးမ မသူဇာအိမ အလညသားရင ကနတော့အကောငး မသူဇာကို ပောပဦးမယ” “အို ရကလိုကတာ သူဇာကတော့ သားမရနကို တေ့ဦးမယ အစုတပလုပမ” ကေသီကား ရကလနးသဖင့ မကနာပငမဖောနိုင။

အပိုဖနးလေးလို ဖစနေသည။ စိတထဲကတော့ သူဇာဆိုတဲ့ သူငယခငးမကို နောကတစခါ သားလညမ လကဆောင ကောငးကောငးတေ ဝယပေး လိုကဦးမညဟု တေးနေ လေတော့သည။ (၈) “ကဲ ကိုလငးထကရေ သားပီဗို့” အိမ ပေါကဝထိ သူ့ကို လိုကပို့ပီး ကိုဇောအောငတို့ ပနသားကပီ။ ခါတိုငး ဒီလိုပနနေက ဖစသောလညး ဒီနေ့အဖို့တော့ စိတထဲမ တထိတထိတ ခုနနေ၏။ မနကခငးက မငလာဆမးကေး၊ ရုံးတကလကမတထိုးပီးတော့ ညနေစောငးတင ကိုဇောအောငတို့ အုပစုက ခဲဖိုးဆိုပီး သတို့သား ကိုယတိုင လိုကတိုကရမည ဆိုသဖင့။ “မောငလငးထကရေ ကေသီက လာခဲ့တော့တဲ့ လကဆောငထုပတေ ဖောကကည့ရအောင ဆိုလား” ဒေါမမကနာကလညး ပုံးစိစိ သူပင ရကသလို ဖစသားသည။

ခါတိုငး အိမ အပေါထပကို တကလင သကသကလကလက ဖစသောလညး ယခုက ခေထောကမားပင အနညးငယ တုနနေသည။ အိမ အပေါထပက မမရဲ့ အခနးထဲမ ပငဆငထားသော နစယောကအိပ ကုတငကီးပေါမ မမကေသီကား စောင့နေရော့မည။ ခါတိုငး မောငနမလို သဘောထားပီး နေခဲ့စဉက ဘာမမဖစ။ ယခု လငမယားလို နေရတော့မညဆိုတော့။ “မမကနတောပနလာပီ” “ဝငခဲ့လေမောင” မောငတဲ့ အခေါက ပောငးသားပီ။ ရငထဲမာ ကညနူးမိသည။ မမက ညအိပဝတစုံ ဝတထားသဖင့ ရငသားလေးမားပင ပေါနေသည။ ခေသလုံးလေးမားက ဆငစယလိုပင ဖောင့စငးနေ၏။ မမက ခေါငးကို ငုံ့နေ၏။ ရကသည ထငသည။ သူ မမပါးကို ရတကနဲ့ နမးလိုကသည။ “အိုမောငရယ” ကေသီက ခစသော မောင၏ အနမးကို အနမး ခပကမးကမးလေး ပနလည တုန့ပနလိုက၏။ မောင့ကို ကုတငပေါဖကရငး လဲခလိုကသည။ သူမအနေဖင့ အတေ့အကုံ ရိပီးသားဖစသောကောင့ မောင့လို လူပိုရိုငးလေးကို ဘယလို ကိုငတယရမညကို သိနေသည။

သူမကိုယတိုင ဦးဆောငပီး ပညာကုန သငပေးခင့ကို ပိုငပိုငကီး ရပီလေ။ ညဝတစုံကို ခတလိုကသော အခါမာတော့ သူမတစကိုယလုံး မိမေးတိုငးဖမေးတိုငး ဖစသား၏။ မောင့ကို ပကလကလနပီး အပေါမ နုတခမးခငး တေ့စုပကာ တစဖကမ မောင့ပုဆိုးကို လောခလိုက၏။ မောင့ရဲ့ပစညးကို လကဖင့ ဆုပကိုငလိုကတော့ မောင့ပါးစပမပင အဟငးဟငး အသံထကလာ၏။ “မောင မောင့ညာဖကလကက မမခါးကိုကိုငထား တစဖကကမမနို့တေကိုကိုင ငါ့မောငကို သငပေးတော့မယ ခခ” မမကေသီ၏ ကိုယလုံး အလကား အခနးထဲမာ မီးထနးထားသဖင့ လငးထကအဖို့ အပည့အ မငရတော့သည။ မမနို့နစလုံးကား ပနးရောငပေးနေပီး ဆံပငမားက နို့အပေါ ဝဲကနေသဖင့ သူ့ငပဲကား မာတောငနေအောငပင ဖစလာ၏။ မိနးမနင့ သူ ဘယလို လုပရမနးမသိ။ မမကေသီ ခိုငးသည့အတိုငး သူ့ကို ပကလကလနပီး ခထားသော မမကေသီ၏ နို့ကို တစဖကက ညစပီး နို့သီးလေးကို ခေပေးနေ၏။

မမကေသီ၏ စင့ကားနေသောတငသားမားကို လကတစဖကက ကိုငလိုကသောအခါ မမကေသီက ဖငကို အနညးငယ ကကာ သူ့လီးကို ဘယလကဖင့ ဆုပကိုင လိုက၏။ သူ့လီးကား ငရံ့အရငတစကောင ငါးမားခိပမာ မိနေသလို တဆတဆတ တုနခါနေပီး အရညကညလေးမား စိမ့ထက နေပီဖစသည။ “ခခ မောင့ကောငလေးကလညး မောင့လို လူဆိုးလေးပဲနော ကည့ ထိနးမရခငဘူး ဒီတော့ ငိမသားအောင” မမကေသီကား မထငရ။ တစခါ အိုပီးသားမို့လား မသိ။ အပောအဆိုတေက ရဲတငးလ၏။ ကေသီအဖို့မာတော့ ခစသောမောင၏ ကောငလေးကို လကဖင့ကိုငပီး အဖုတဝတင တေ့ကာ ထိပဖားလေးကို ပတဆဲပေးနေ၏။ မောင့ထံမ အသကရုသံတေ ပငးလာသည။

မောင့လီးက ဆုံးသားသာ သူ့ကိုကီးလီးထက ကီးသည။ သူမလကထဲတငပင ခန့မနး ၅လကမကော ၆လကမနီးနီးဟု ထငသည။ ကပလုံးခန့ တုတသည။ လူပိုလေးမနးတော့ သိသာသည။ လီးထိပမာ အရေပားလေးတေပင ဖုံးနေသေး၏။ ခစလစာသော မောင့ရဲ့ လီးကိုကိုငကာ သူမအဖုတထဲသို့ သူမကိုယတိုင ကိုငတေ့ကာ ဖညးဖညးခငး သငးလိုကခိနတင မောငမကလုံးတေ မိတသား၏။ အောကမ ကော့ကာ တကလာတာကို တေ့၏။ လကတစဖကက ခါးကို ကိုငထားရာမ နောကနို့တစလုံးပေါ လက ကိုငလိုကသဖင့ နို့နလုံးစလုံးကို မောင ညစလာတာကို သတိထားမိသည။ သူမ လကနစဖကက မောင့ရငဘတပေါ ခပဖဖထောကရငး အဖုတထဲစိုကထားသော လီးကို ခပသကသကလေး ဆောင့ပေး နေလိုက၏။ လူပိုစစစစလေးမို့ ထငသည။ လီးကတော့ သံခောငးသဖယ မာနေပီး အဖုတထဲမာ ကပနေသည။ “ဖတဖတ ပလတပလတ” မောင့ လဥနင့ သူမဆီးခုံ ရိုကသံက စညးခကမနမန အခနးထဲမ ထကလာသည။

သူမ စောကခေါငထဲမ ထကလာသော အရညကညလေးမားနင့ မောင့လီးထိပမ ရေ့ပေးထကလာသော အရညကညလေးမား ပေါငးကာ အသံ ထကလာခငးဖစသည။ လငးထကကားအောကမနေပီး သူ၏ လူပိုစစစစလီးလေး မမ၏ အဖုတထဲစိုကဝငသားခိနတင ခံစားရသော အရသာကိုတော့ သူ့တစသက မမေ့နိုငတော့တာအမန။ ခစလစာသော မမ၏ ဦးဆောငမု အောကမာ သူမိနးမောနေသည။ ကိုဇောအောငက ဘကခလာနိုက သားလုပစဉ သူ့အရကထဲမာ ဆေးတစမိုး ထည့ပေးလိုကသည။ ဘာဆေးမနးတော့မသိ အဲ့လိုလုပရငကာ တယ။ ခနအားအပည့ပဲ ဟုပောသည။ သူလညး သောကခဲ့သည။ ဒါကောင့ ထငသည။ သူ မထကနိုငသေး မမလို ဝါရင့သမားက သူ့ကို ဦးဆောငမာပဲ ဟုပောလိုကတာ တကယမနသည။

မမကား ကိုကီးနင့ ကလေးမရခဲ့သဖင့ထငသည။ မမ အပေါကလေးက အပိုလို ကဉးနေသည။ သူ့၏ အကော တပီုငးပိုငးနင့ ထောငထ နေသော လီးကီးက မမ စောကခေါငး ကပကပလေးထဲ ဝငသားသောအခိနတင မမ၏ ပနးနုရောင စောကပတ နစခမးက သူ့လီးကို ညပညပပီး ဆဲယူနေသည။ အခက လေးငါးဆယခန့ ဆောင့ပီးခိနတငတော့ သူ့လီး ထိပဖားက ကဉလာသလို မမကေသီ ဆောင့ခကတေကလညး ပိုသကလာ၏။ ပတပတဘုတဘုတ အားအား အငးအငးဟငးဟငး။ ညဉးသံမား ပီုငတူ ထကလာပီး မမကေသီကား စောကရညမား ပနးထကကာ တစခီပီးသားသလို သူ့လီးထဲမ လရေမားကို ခစလစာတော မမ၏ စောကခေါငး အတငးသို့ ပနးထုတ လိုကလေတော့သည။ ကေသီကား တစခီထကပီးနောက အနညးငယ မောသားသည။ လငးထကကို နုတခမးခငး တေ့ပီး နမးလိုကပီး “မောင့ကို မမသိပခစတာဘဲ သိလား” “မောငလညး မကို အရမးခစ တယ။

ကိုကီးမရိတော့တဲ့ အခိနမာ ကိုကီးကိုယစား မမဘဝကို စောင့ရောကခင့ ရတဲ့အတကလညး အရမးပော တယ။” “ဟနး စောင့ရောကတာကီးကလညးနော ခခ” “ဘာလဲ မမကမကိုကလို့လား” “ဟငးမောငနော” မမကေသီကား အနညးငယ ရကသားသည။ “အဟဲ ကနတောက စတာပါ မမကို” “သိပါ တယ မောငရယ” “ဟငးပောမို့သာ ပောရတာပါ မမက အိုပီးသား ဆိုတော့ ငါ့မောငက ပစသားမာကို မမစိုးရိမမိ တယ။ ငါ့မောငကလူပိုလေ ပီးတော့ ရုပကလညး ခောတော ကောငမလေးတေက စိတဝငစား ကတယ။” ဒီလို ပောလာတော့ မမကေသီကို လငးထကသနားမိသည။

မမကေသီကား အားငယ နေရာသူပင။ “အိုမမရယ ဒါမိုးစကား နောက မပောပါနဲ့” “ကနတော မမကိုခစလို့ လကထပခဲ့တာပဲ မမကေသီက အရမးလတော့ မမကို ဆုံးရုံးရမာကို ကနတော အရမးကောကခဲ့တာ မမကို ကနတော ဘယတော့မ ပစမသားဘူး သိလား” ဒီလို ပောလာတော့လညး ကေသီရငထဲ ကညနူး သားတာပေါ့။ သော ခစရတဲ့မောငရယ မငးကို ပိုငဆိုငခင့ ရတာနဲ့တင မမဘဝက သေပောပါပီဟု ရငထဲကနေ ပောနေမိ တယ။ ထိုသို့ပောနေတဲ့ အခိနမာတင ကေသီရဲ့ပါးကို မောငက နမးနေ တယ။ အို လညဂုတသားလေးတေကိုပါ လိုကနမးနေတော့ ကေသီ အနေရ ခကလာပန တယ။ မောင အငးဟငးဟငး ။ လငးထကက လညဂုတကနေ လောဆငးပီး ကေသီရဲ့နို့တေကို စို့ပေးနေပါ တယ။ ကေသီရဲ့ ဖူဝငးပီး ပနးရောင ပေးနေတဲ့ နို့သီးထိပလေးတေကို စုပပေး နေတာကောင့ ကေသီ တစယောက ခါးခိုး ခံရတဲ့ မေတစကောငလို တန့လိမ နေပါ တယ။ ပီးတော့ ဗိုကသား ဖူဖူဝငးဝငး လေးတေကို လိုကနမး နေပါ တယ။ “အို မောငယား တယ။

ခိခိ” လငးထကလညး မမကေသီရဲ့ ရေရောငအမေးနုလေးတေနဲ့ လိမကောကနေတဲ့ ရတနာလေးကို မကနာ အပလိုကတဲ့အခိနမာတော့ မမကေသီက သူ့ခေါငးကို တနးလိုကပါတယ။ “အို မောငမလုပနဲ့ မောင ဘုနးနိမ့ ကုနလိုကမယ မမငရဲကီးကုနမယ” “အို မမကလညး ခစလို့ လုပပေးတဲ့ဟာကို” ကေသီရငထဲကညနူးသားပါ တယ။ ကိုမောငတုနးကတောင တစခါမ သူမကို ဘာဂာ မမုတပေးဘူးပါဘူး သူ့မေးစားညီ လငးထကနဲ့မ ခံစားရတော့တယ။ လငးထကလဲ ခစလစာသော မမကေသီရဲ့ ပိပိလေးကို ပါးစပနဲ့တေ့ပီး သေခာမုတပေးပါတယ။ ဒါမိုးတေက ဇာတကားတေထဲမာ မငနေကပေမဲ့ အခုမ လကတေ့စမးသပခင့ ရတာပါ။.

“ရီး အ အ မောင ယား တယ။ မလုပနဲ့တော့ မမမခံနိုငဘူး မောင့ဟာန လုပပေးတော့” လငးထက မုတတာနားတဲ့အခိနမာ သူ့လီးကလညး အစမးကုန ထောငနေပါပီ။ မမကေသီက “ဒီတစခါပုံစံ ပောငးရအောငမောင မောင ကုတငအောငဆငးပီး မတတပရပလိုက မမက ကုတငပေါ ကုနးပေးထားမယ” လငးထက ကုတငအောကဆငးပီးတဲ့အခါမာ မမကေသီက ကုတငပေါမာ လေးဖက ထောကပေးထားပါ တယ။ မမကေသီက လငးထကရဲ့လကနစဖကကို သူမ ခါးကို ကိုငခိုငးထားပါ တယ။ “မောင ဒါမစညးခကညီမာ မောင သကသကစိတကိုကလုပလို့ရမာ” မမကေသီရဲ့ ကုနးထားတဲ့ဖငက လုံးဝနးနေတာပါ ခါးက သိမတဲ့အတက တငပါးတေက စင့ပီးကားထကပီး ရမကကစရာ ဖစနေတာပါ။ ဒါကို အအိုပါလို့ တစခားသူမငရင ယုံမာ မဟုတကပါဘူး။

ကေသီကား ကုတငပေါမာ လေးဖကထောက အနေအထားပီး မောငက မတတပ ရပထားတာမို့ မောင့ရဲ့လီးဟာ ကေသီကုနးထားတဲ့ အဖုတနဲ့ တနး နေတာပါ တဖညးဖညးနဲ့ မောငက လုပတာကမးကငလာတာကို တေ့ရပါတယ။ မောင့လီးကို ကေသီရဲ့ နောကမပူထကနေတဲ့အဖုတလေးကို ထိုးထည့ လိုကတဲ့ အခိနမာတော့ ကေသီရဲ့ ပနးရောငအဖုတ နစခမးက ဟသားပီး မောင့လီးကို ကေသီက ညစပေး နေသလို ဖစနေတာကောင့ မောင့ အဖို့လဲ တဟငးဟငး ဖစနေပါ တယ။ “မောင ဆောင့တော့လေ” လငးထကဟာ မမကေသီရဲ့ ခါးကိုကိုငပီး သူ့ လီးလေးကို မမကေသီ အဖုတထဲ ထုတလိုကသငးလိုက လုပလာပါ တယ။ ပထမတော့ ဖညးဖညးလေး လုပနေတာမို့ မောင မမကိုမညာပါနဲ့ ကမးကမးဆောင့ လို့ ပောလိုကတဲ့ အခါမာ လငးထကဟာ မမကေသီခါးနစဖကကို အားရပါးရကိုငပီး အသားကုန ဆောင့ပါတော့ တယ။

ဘတဘတဘတဘတ ။ အားဟငး အိုအိုး မမကေသီဟာ နုတခမးကို ပတလုမတတ ကိုကထားပီး လငးထကရဲ့ ဆောင့ပေးတာကို အားရပါးရ ခံနေပါ တယ။ ဟနး သူ့အကိုကီးထက ဆောင့အား ကောငးတယ။ မနနေတာပဲ လို့ တေးမိ တယ။ လငးထက ဆောင့လိုကတိုငး မမကေသီထံမ တအငးအငးညညးသံတေ ထကပေါနေသလို သူ့ ဥတေဟာ မမကေသီရဲ့ ဖငနစခမးကို သားသားရိုကပါ တယ။ အဲ့ဒီအခါမာ ဥနဲ့ဖငနဲ့ ရိုကသံကလညး တစဘတဘတနဲ့ ထကပေါနေသလို ကုတငကီးကလညး တကီကီနဲ့ အသံထက နေပါ တယ။ မမကေသီရဲ့ အဖုတလေးထဲက သေးကောမငလေးတေဟာ လငးထက လိငတံကိးကို ညစညစ ပေးနေတာကောင့ လငးထက အဖို့တော့ နတပည ရောကသလိုပေါ့။ သူ့အနေနဲ့ လနခဲ့တဲ့ နစနစလောကကဆို မမကေသီကို ဒီလိုလုပဖို့မပောနဲ့ ကိုယ့ကေးဇူးရငမိနးမ ဆိုပီး စိတနဲ့တောင ပစမားခဲ့တာ မဟုတပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကိုကီးဦးမောင ဆုံးသားပီးတဲ့ နောကမ သေးမတော သားမစပတဲ့ သူတို့မောငနမဟာ စိတတေဖောကပနလာပီး ဘငလားမောငနမ ဖစသားကတာပေါ့။

ကေသီကလညး အရယကောငးမုဆိုးမ။ လငးထကကလညး လူပိုရိုငးလေး။ သံယောဇဉအခံကလညးရိ ဆိုတော့ လငမယား ဖစသားကတာ မဆနးပါဘူးလေ။ လငးထကက နောကထပ အခက(၃)လောက ထပဆောင့လိုကတဲ့အခိနမ မမကေသီအဖုတက သူ့လီးကို အတငးညစထုတပီး မမကေသီရဲ့ ညစအားက လောသားပီး သူမရဲ့အဖုတထဲမ အရညတေ ထကလာသလို လငးထက လီးထဲမလညး လရေတေ ပနးထကပီး နစယောကသား မောမောပနးပနးနဲ့ ကုတငပေါကို ထပလကသား လဲက သားကပါတော့ တယ။ (၉) မနကခငးလေးမာ ကေသီဟာ အရငနိုးလာခဲ့ပါတယ။

ဘေးမာ မောငကတော့ နစနစခိုကခိုက အိပမောကနေပီး မကနာလေးက အပစကငးစငနေပါတယ။ မနက (၄)နာရီလောကမာ မောငက တစခါထပလုပတာကို တေးမိပီး ကေသီ ပုံးလိုကမိ တယ။ အရူးလေးကို အမဲသားကေးမိသလိုပဲ။ ဟငး လူဆိုးလေး ။ မောင့ရဲ့နဖူးလေးကို ကေသီက ခပဖဖလေးနမးလိုကပီး မောငမနိုးအောင အိပယာမ အသာ ထလာခဲ့ပါ တယ။ အောကမာ အိမကထမငးခက ဒေါမနဲ့ အိမဖောမလေး မိအေးတို့ကတော့ နိုးနေပါပီ။ “ဒေါလေးမရေ မောင့အတက ကောဖီဖောပီးဓါတဘူးထဲထည့ထားလိုကတော။ မိအေးရေ နင့အကို အတက ပေါငမုန့နစခပ မီးကငပီး ကကဥနလုံး မကကတကကကောထားနော” ကေသီကား တစာစာ မာနေပါတယ။

“ဟငးဟငး အဖစသဲနေလိုကတာသမီးရယ ကီးမသိပါ တယ။ မောငလငးထကကို တောတောခစတနးလညး မသိဘူး ရကလိုကတာ” ကေသီတစယောကညကအဖစကိုစဉးစားမိပီး ရကရကနဲ့ မကနာလေးရဲတတပီး ထမငးစားခနးထဲက ထကခဲ့ တယ။ ညက အရကကုနခဲ့ပေမဲ့ မနကရောကတော့ ရကတာပေါ့လို့။ “ခခ ကေသီရေ ခလုပလဲ တိုကနေဦးမယ” ဒေါလေးမက ဒါတောငလမးစဖစအောင စလိုကပါသေး တယ။ ကိုကီးနဲ့ မငလာ ဆောငခဲ့တုနးကတောင မရကဖူးပါဘူး ကိုကီးဆုံးလို့ သူ့မေးစားညီ လငးထကနဲ့ယူမပဲ သူမ ရကသလိုလို ဖစနေသည။ ညကအဖစတေကို စဉးစားမိရငး ဧည့ခနးထဲက ဆိုဖာမာ ထိုငရငးစဉးစားနေတာ။ အို ရကလိုကတာ ညကသူမအရကနညးခဲ့ပေမဲ့ အခုကတော့ ရကသေးလေးတေ တကနေသည။

တကယတော့ မောင့ကို သူမ ခစလနးလို့ ဖစခဲ့ရတာ မဟုတလား။ အပိုမဟုတပေမဲ့ သူမခနာကိုယ တစခုလုံးကို လငးထကကို ပုံအပခင့ရခဲ့တဲ့အတကလညး အကေနပကီး ကေနပမိ တယ။ “ပောပါစေ လူတေ ဝိုငးပောပါစေ သိပခစလနးလို့ မောင့နောကလိုကခဲ့မယ ကနမကို မောငသကဆုံးတိုင မဆုံးတဲ့ အခစနဲ့ အမဲတမးခစနေပါ” ဖုနးသံကောင့ အတေး ဝငနေသောကေသီ လန့သားသည။ “စောစောစီးစီးဘယသူပါလိမ့” သူမသူငယခငးသူဇာဆီက။ ဟငး နောကတော့မယ။ မကိုငမခငးခေါမာ သိတာကောင့ “ဟဲလို သူဇာ ကောငမစုတ လန့သားတာပဲ ပော စောစောစီးစီး” “အမလေးဟဲ့ ခေါမိတာကိုက ငါ့အမား ဖစရ တယတကယပဲ နငမား ဂိုးသငး ခံနေရတုနးလား လို့ ဟဲ” “အိုရကလိုကတာ” သူဇာကပနအောတာကောင့ သူမရကသား သေးသည။

“ဘယလိုလဲ ညက နင့မောငလေး ဂိုးသငးကောငးရဲ့လား” “အို ရက တယ” “အံမယ နငကပဲရကရတယ ရိသေး။ မသကာနင့ မောငလေးက ရကတယဆို တောသေး။ ကောငမနော။ နင့အကောငး ငါသိတယ ဟငးဟငး” “နငက ရတတနဲ့ အိုကလညး အိုပီးသား ဆိုတော့ နင့မောငလေးကို လကကုန သငပေးလိုကရဲ့လား” သူဇာ အပောတေကောင့ ကေသီလညး ရကရကနင့ပင “ဟုတ တယ။ ကောငမရေဟုတ တယ။ ငါ့ခစသော မောငလေးကတော့ ပော့ဖတသားတာပဲ” “ဒါနဲ့ နင့ပေါငတေ တငပါးတေ ရောနာနေရော ဆိုပါတော့” “ဟငး သူဇာနော ဘာတေမနးမသိဘူး ရကတယ။ ရက တယ။ နင့အိမ လာလညမ မေးတော့ သိပီလား” ဟုဆိုကာ ကေသီဖုနးကို ခလိုကပါတော့ တယ။

လငးထက နိုးလာတဲ့ အခိနမ မမ အခနးထဲမာ မရိတော့ပါဘူး ညကမမနဲ့ ခစတမး ကစားတာမားလို့ ကိုယတေ နညးနညးနာနေ တယ။ ဒါနဲ့ မကနာသစဖို့ ရေခိုးခနးထဲ ဝငလာတဲ့အခါမာ မမကရေခိုးပီးစ သဘကလေးနဲ့ သူမဆံပငတေကို ပူတငးပေါကနားမာ သုတနေတာကောင့ သူလာတာ သတိမထားမိပါဘူး။ မမကေသီဟာ ထမိနရငလားလေးနဲ့ ဖစနေတာကောင့ သူ့ရငခုနသံတေ မနသားပါ တယ။ ဒါနဲ့ သူလညး မမကေသီနောကဖကကနေသားပီး မမကေသီရဲ့ ခါးကဉကဉလေးကို လကနစဖကနဲ့ နောကကနေ ဖက လိုကပါတယ။ “အို အမေ့ မောငရယ လန့သားတာပဲ” “ညကတော့ မလန့ဘူးနော” မမကေသီ မကနာလေး ရဲသားပါ တယ။ “သား လူဆိုးလေး ဘာတေမေးမနးမသိဘူး မကနာ သစခေတော” သူလညး မမကေသီနဖူးကို ခပဖဖလေး နမးလိုကပါတယ။ မမကေသီက “မောင ကောဖီသောကဖို့ ပငပေးထားပီးပီ ပီးတော့ မောငရုံးသားရငဝတဖို့ ပုဆိုးနဲ့အငီနဲ့ အခနးထဲက အဝတစငပေါမာ မီးပူထိုးပီး ဖန့ပေး ထားတယ။” “ဟုတပါပီမမရယ ဒါကောင့ မမကိုခစတာ သိလား” “သား အာပုတစောနံ တယ။” ကေသီက ဒီလိုသာ ပောနေတာပါ ခစသောမောငရဲ့ ပေ့ဖကမုကို အမဲတမး ခံခငနေတာပါ မောငရယဟု စိတထဲမ တိုးတိုးလေး ပောနေမိပါ တယ။

() သူဇာကား ကည့ရငးနင့ပင ဖီးလတကနေသည။ နေ့လညက ကေသီ လာလညသားသည။ ကေသီနင့သူမကား ငယသူငယခငးတေဆိုတော့ ပောမနာဆိုမလာတေလေ။ ဟိုနေ့က ကေသီနဲ့ သူ့အရငယောငား ကိုကီးမောငတို့ ညီမောင ကေသီ ဘငလားမောငလေး လငးထကနဲ့ နောကအိမထောင ပုသားသော ကေသီက သူမ မငလားဦးညက အခနးထဲမာ သူ့မောင မသိအောင မကနာကကပေါမာ ဖုနးကိုတိပနဲ့ကပပီး ရိုကထားတာ တဲ့လေ။ မီးအလငးရောငကလညး ထငးနေတာကောင့ သူမတို့လငမယား ဘယလို လုပသည ဆိုတာကို သူဇာကို လာကား သားခငးဖစသည။ သူဇာအဖို့ လငးထကက ကေသီကို လုပပုံတေကို ကည့ပီး သူမပင ကေသီနေရာမာ အစားထိုး ဝငခငစိတတေ အရငလတလတ ဖစပေါသားသည။ ဒါကောင့ ဖုနးထဲသို့ ဖိုငကိုကူးထားပီး ပနကည့ နေခငးဖစသည။ သူမ သားနင့သမီးက ကောငးသားကပီ။

ကိုဇောအောငကလညး ယခုနစပိုငးမားတင အိမထောငသက ကာလာ သောကောင့လားမသိ။ ညအိပရငတောင မလုပဖစတဲ့ ရကတေက မားနေပီ။ ဒါကောင့မို့ သူမမာကလညး အသက(၄)ခန့ သေးသား ဆူဖိုးဆဲအရယ ဆိုတော့ ဒီလို ကကကကကငးကငး ရိုကထားတာကို မငတော့ ကာမစိတတေ ထကလာသည။ သူမ စိတထဲကတော့ ဖစနေပီ သူ့ယောငား ကိုဇောအောငနဲ့တော့မဟုတ လငးထကနဲ့ အလုပခံခငနေတာ ဖစသည။ ကေသီကို လေးဖကထောကပီး ဆောသောအခနးမာ အပေါမ ရိုကထားသဖင့ ကေသီအပေါကထဲကို လငးထကရဲ့ ပစညးကီး ဝငနေတာကို တေ့နေရတော့ ကည့ရုံနဲ့ပင လငးထကပစညးက သူမယောငား ကိုဇောအောငထက ကီးတာကို တေ့နေရသည။

သူဇာ နေမကောငးဘူးကားသဖင့ ကေသီကား သူဇာအိမကို သားသောအခါ အပေါထပမာဟု ဆိုသဖင့ အိမအပေါထပ တကခဲ့သည။ ကိုဇောအောငက အလုပသားပီနေမာ မိနးမ နေမကောငးတာတောင ဂရုမစိုကတဲ့လူပဲ။ “သူဇာရေ သူဇာ” “ဝငခဲ့တော့ ကေသီရေ” အခနးထဲက ကုတငပေါမာ သူငယခငးမ သူဇာက ခေခေလေးလဲနေသည။ “နင ဘာဖစနေတာလညးသူဇာ ဆေးခနး မသားဘူးလား” “အငး ငါမပောခငပါဘူးဟာ ငါ့ရောဂါက ဆေးထိုးလညး ပောကမာမဟုတပါဘူး” ကေသီကား အံသသားသည။ “နငကလညး စိတဓါတကတဲ့ စကားတေမပောပါနဲ့ ကဲ နငဘာဖစနေတာလညး ပော ငါကူညီနိုငရင ကူညီမာပေါ့” သူဇာကား မကနာလေး ဝငးလက သားပီး “နင တကယကူညီမာလား ကေသီ” “တကယပါ ငါကတိပေး တယ” “အဲ့ဒါဆိုရင ငါပောပါ့မယဟာ” “အဓိက တရားခံက နငပဲကေသီ နငလေ လငးထကနဲ့ မငလာဦးညက ရိုကထားတဲ့ ဗီဒီယိုဖိုငကို ငါ ကည့ပီး ကတညးကလေ ငါ ငါလေ နင့မောငကို xxx ဖစသား တယ။ ငါမနေနိုငဘူးဟာ ရူးလိမ့မယ။

ဟင့ဟင့ အီးဟီးဟီး နငမကူညီနိုငပါဘူး ကေသီရယ ငါဆိုလညး နင့နေရာမာ ဒီလိုပဲဖစမာပါ” သူဇာကား မကရညတေ တလိမ့လိမ့ ကဆငးလာကာ ငိုတော့သည။ ကေသီကား သူငယခငးမ သူဇာကို တောတော သနားသားသည။ “တိတပါ သူဇာရယ ဖစတတပါ တယ။ နငစိတမကောငးမဖစနဲ့နော ဖစရလေငါ့သူငယခငးလေးရယ ငါ့အပစပါ သူဇာရယ တိတတိတ ငါကူညီပါ့မယ ငါမောင့ကို အရမးခစသလို နငကလညး အခစဆုံး သူငယခငးလေဟာ မောငက ငါ့ကိုသစာဖောကပီး တစခားမိနးကလေး တစယောကနဲ့တော့ လုပမာမဟုတဘူး ဒါကောင့ ငါကံပါ့မယ” ကေသီကား သူဇာကိုဖကပီး ခော့မော့ နေလေတော့သည။ စိတထဲမာတော့ မောင့ကို နမောပေမဲ့ တစကိမတစခါလောကတော့ သူမ သူငယခငးကို ကူညီမယလို့ ဆုံးဖတ လိုကတော့သည။

() လငးထက တစယောကတော့ဖင့ အခကတေ့ခေပီ။ သူ့ရဲ့ခစလစာသော မမကေသီကား တစညတင သူ့ကို ပင့ပင့လငး အကူအညီတောငးခဲ့သည။ ကားခါစ ယုံပငမယုံနိုင။ ကိုဇောအောငကလညး သူ့မိတဆေ။ ဒေါသူဇာကို ထငပငမထငထားမိ။ သူမ၏ သူငယခငးဖစသူ သူ၏ ခစလစာသော မမကေသီမ ပောသဖင့သာ သူယုံ၏။ မမကေသီကတော့ သူ့ကို မောင့သဘောပါ မောငရယ ဒါပေမဲ့ မမဆနကတော့ ကူညီစေခငတယ ဟုပော၏။ ဒါပေမဲ့ သူ မမကေသီကို သစာမဖောကခငပါ။ မမကေသီက သူဇာက သနားစရာပါ မောငရယ ဟူသော စကားက မထကသညအပင မမကေသီ မကနာလေး ညိုးနေတာကောင့ သူ့အနေဖင့ ကူညီမယ လို့ ပောခဲ့သည။ ပောမယသာ ပောရသာ မသူဇာကလညး တောတောလသည။ ကလေး(၂)ယောကအမေလို့သာ ပောသည။ ဖငက မက တစသားမေး တစသေးလ ဆိုတာမိုး ထငသည။ ကိုဇောအောငက အပငမာ နေတာမားတော့ သူ့မိနးမကို ဂရုမစိုကဖူး ထငတယ။ နောကဆုံး ကေသီကိုယတိုင စီစဉပေးမုဖင့ သူနင့သူဇာ တညးခိုခနးတစခုမာ ခိနးခဲ့ကသည။ သူဇာက ကိုဇောအောငကို တစခားမို့ သားလညမညဟု ပောခဲ့ပီး မို့စနက တိုကခနးမာ ခိနးခဲ့ခငး ဖစသည။

ဒေါကဒေါကဒေါက။ တံခါး ခေါကသံကောင့ သူဇာရငတေ တဒုံးဒုံးခုနလာသည။ လငးထက လာပီထငသည။ ဒီနေ့တော့ သူ့သူငယခငး ကေသီကို လုပသလို သူမကို လုပတော့မညကို တေးပီး သူမအဖုတလေးထဲမာပင တေးယုံနင့ ရစိစိဖစလာသည။ လငးထကကား အခနးထဲသို့လမးဝငလိုကတော့ သူဇာက အခနးတံခါးကို လမးပိတလိုကသည။ သူဇာကား ဘာစကားမ မပောပဲ သူ့ကို ရငဘတခငးတေ့ပီး ပုဆိုးကို လမးဆဲခတလိုသည။ သူကလညး အားကမခံသူဇာ၏။ အငီကို လမးခတလိုကသည။ ဒီအခိနမာ မသူဇာကို ကိုဇောအောငမိနးမ ဆိုတာ မေ့နေပီ။ မသူဇာကား မမကေသီလို ရုပသိပမခောပေမဲ့ မမကေသီ နီးနီးလောက လတာတော့အမန။ ကလေးမေးခဲ့ပီးသူမို့ ထငသည။ နို့နစလုံးပေါတင နို့သီးညိုတိုတိုလေးမားက ထောငထနေသည။ ဖငကီးကလညး မသူဇာက မမကေသီထက ကီးသည။ သူ့ရဲ့ လိငတံကီးကို မသူဇာက လကဖင့ ဖစညစလိုကသည။ အအား သူမခံနိုင။ ခကခငးကို ငပဲက ထောငမတ လာသည။ သူဇာက လငးထကကို ကုတငပေါ တနးလဲလိုကသည။

လငးထကရဲ့ လီးကီးကား သူမကေသီဆီက ရခဲ့သော ဗီဒီယိုထဲကထကကီးနေပီး ဒစလညး ပုတနေပီ ကေသီ၏။ သငကားပသမု ကောငးသောကောင့ ထငသည။ “မောင ငိမငိမနေ မမ မငးကို ကောငးအောငလုပပေးမယ” လငးထကက မသူဇာ ဘာလုပမညကို မသိ။ သူဇာကား လငးထက၏။ ခောကလကမနီးနီး ရိနေပီဖစသော လိငတံကီးကို နုတခမးထိပတင တေ့လိုကပီး နုတခမးနစမာကားသို့ သငးလိုကသည။ လငးထကရဲ့လိငတံကီးကား သူမ၏ နီထေးသော နုတခမးထဲသို့ ရောကရိသားခိနတင တဆတဆတ တုနနေသည။ ခစလစာသော လငးထကရဲ့လီး ဖစတာကောင့ သူဇာကား စိတပါလကပါ ပုစုနေသည။ လငးထကကား မကလုံးကီးမေးပီး သူဇာရဲ့ ဆံပငကားကို လကကလေးထိုးဖပီး ဆံပငတေကို ဆုပကိုငထားသည။ သူဇာကား လငးထကရဲ့ လီးဒစကို ပတပတလည လာလေးနဲ့ ဝေ့ဝိုကပီး လည့ပတ ယကပေးတာကောင့ လငးထကကား ဆေမိုး မေ့သားသည။ စီစဉပေးသော မမကေသီကိုပင ကေးဇူး တငမိသားသည။ နောကဆုံး လီးထဲမ သုတရညတေပင မထိနးနိုင မသိမးနိုငဖစပီး ပနးထက ကုနတော့သည။ မသူဇာက သူ့ဘေးမာ ယဉလဲတဲ့အခိနမာ မသူဇာရဲ့ နို့သီး ခနခနလေးတေကို လာနဲ့ ဝေ့ဝိုကပီး သူက ယကပေးသလို လကတစဖကကလညး နို့သီးတစလုံးကို လကညိုးနဲ့လကမ ညပပီး ခေပေးနေပါတယ။

အို မောင့ အ အ သူဇာကား တအီးအီးတအားအား ဖစနေပါတယ။ သူလညး ထပပီး သူဇာရဲ့ပေါငကားထဲက အဖုတလးကို လာနဲ့အပားလိုက ယကတငလိုကတဲ့အခါမာ အငး ဟငးဟငး ခိခိ ယား တယ။ မောငရဲ့ ရပပါတော့ အိုးအိုး သူ့ခေါငးကို အတငးတနးထုတပေမဲ့ သူက သူဇာပေါငကို ဖိပီး အဖုတ ဖောငးဖောငးလေးကို (၅)မိနစလောက ဆကတိုက ယကတဲ့အခါမာတော့ သူဇာက အငးအငးအားအား ငယသံပါအောင အောဟစရငး တစခိ ပီးသားပါတယ။ အို မောငရယ ကောငးလိုကတာ။ လငးထကကား မသူဇာကို ကည့ပီး သူ့လီးက ရုနးကလာပါ တယ။ မသူဇာကို ပညာ နညးနညးပမပါ။ “ကဲ မမ ပကလကလနပီး ခါးအောကကလိုက” လငးထကက မသူဇာရဲ့ ခါးအောကကို တခားကုတငပေါက ခေါငးဦးနစလုံးကို ခံလိုကပါတယ။ သူဇာအဖို့ ပကလက အနေအထားမာ ခါးအောကမာ ခေါငးအုံးနစလုံး ဆင့ခံ ထားတဲ့အတက ခေါငးက အောကရောကနေပီး ခါးက ကော့ထားသလို ဖစနေပါ တယ။

လငးထကက သူမခေထောကနစခောငးကို သူ့ပုခုံးပေါတငပီး သူ့လီးနဲ့ သူမစောကပတ အကဲကောငးတစလောက (၅)မိနစခန့ ပတပေးလိုကတာန သူဇာဟာ အလိုးခံခငလို့ ယလာပါတယ။ လငးထကက သူမကိုညဉးနေတာပါ။ အငးဟငးဟငး လုပပါတော့မောငရယ မမကို သနားပါ လုပပါတော့ တောငးပနပါ တယ။ လငးထကလညး မသူဇာရဲ့ အဖုတဝကို လီးနဲ့ သေခာခိနပီး ဆောင့သငး လိုကပါ တယ။ လငးထကရဲ့လိငတံကီးဟာ အဖုတထဲ အရိနနဲ့ တိုးဝငသားပီး ဗစ ဘုတဘုတ အင့အင အအ မောင မမ အဖုတလေးတော့ ကဲပီထငပါတယ။ လငးထကက ဒါဆို ထုတထားလိုကတော့မယ မလုပပါနဲ့ မောငရယ လငးထကကား မသူဇာကို လိုးရတာ ကိုကသားပါပီ။ ကိုဇောအောငက ပစထားပေမဲ့ သူမပစထားပါဘူး ဒါကောင့ နေ့တိုငး လုပရအောငကံတေ့ာတာပါ။

“ကနတော နေ့တိုငးလုပရငခံမာလား” “အိုမောငရယ လုပပါမမကို မငးခခငရငနောကရောနေ့တိုငးခ” “အငးအငး ဘတဘတ ဖောကဖောက” “အား အငး” ခေါငးအုံး ခံထားပီး ခါးကော့ နေတာကောင့ လငးထကရဲ့ အပေါစီးက ဆောင့ခကတိုငးကို သူဇာ ရကရကစကစက ခံနေရပါ တယ။ လငးထက အဖို့လညး မသူဇာကို လုပရတာကို ကိုကသားပါပီ။ သူဇာကလညး စောကပတထဲကို လငးထက လီးကို ပနထုတလိုကတိုငး ဖငရုံ့ရုံ့လိုကတာကောင့ စောကပတ နုတခမးသားလေးတေက လငးထကရဲ့လီးကို ညစညစပေးပီး လိုးရတာ အရမးကို ကောငးစေပါ တယ။ ဖတဖတဘတဘတ စောကပတထဲ လီးဝငသံထကသံတေက အခနးထဲမာ ဆူညံနေပီး နောကဆုံးမာတော့ လငးထကဟာ လရေတေကို သူဇာ့သားအိမထဲ ပနးထုတ လိုကခိနမာတော့ သူဇာလညး သူမအဖုတထဲမ စောကရညမားကို စီးကလာရာ သူမဖငဝအထိပင ထိုအရညမားက လိမ့ဆငးသားပီး သူမအဖုတထဲ လီးတပရက တနးလနးနင့ပင သူဇာကိုယပေါသို့ မောကက သားလေတော့သည။

(၂) တစပတခန့ သူဇာကား လငးထက၏ လိုးခငးကို နေ့ရောညပါ ကုနးလို့ အားရသားသော အခါ သူမအိမသို့ ခရီးမ ပနလာသယောငပုကာ ပနသားသည။ ကေသီကား သူမခစသော သူငယခငး၏ နလုံးသားရောဂါကို သူမခစသောမောငမ ကုစားပေးနိုငသဖင့ ကေနပသားသည။ သူမခစသောမောငကား သူမအပေါ သစာရိသောလညး သူမသူငယခငး၏ စိတရောဂါကို ကုနိုငသဖင့ မောင့ကို ကေးဇူးတငမိသည။ နစနစခန့အကာတင သူမခစသော မောငအတက သားလေးတစယောက မေးပေးခဲ့သည။ ထိုသား၏ စရိုကမာ ကိုကီးမောငနင့ တူသည။ ပီးတော့ လငးထကနင့ သူမကလညး အရမးခစကသည။ ကလေးကလညး လငးထကကို သူမထကပိုခစသညဟု ထငမိသည။

(မတခက။ ။ တညးခိုခနးတင သူမ စီမံမုကောင့ မသူဇာကို သူခစသော မမဆနအရ သားပီး လိုးပေးခဲ့သော လငးထကသည သူဇာကို စဲသားသဖင့နောက မမကေသီနင့ ကိုဇောအောင မသိအောင ခဏခဏ ခိနးတေ့ပီး လုပခဲ့တာကောင့ သူဇာမာ သူခစသော မောငအတက သားလေးတစယောက ရခဲ့သည။ ကိုဇောအောငကား လငးထက သူ့သားကိုခီလင ကလေးခစတတသောကောင့ ခီတယလို့ ထငမိပေမဲ့ သူဇာကတော့ ကလေးကိုခီတိုငး ပုံးစိစိဖစနေတာကို သူသတိမထားမိပါ ) ပီးပါပီ။

 

Zawgyi

 

ေနx{1037}တိုင္းလုပငံမာလား

ဦးေမာင္ ဆုံးသားၿပီ ဆိုေသာသတင္းအား သူၾကားၾကားခင္းမယုံx{1014}x{103D}ိုင္ေသးေပ။ သူနယိုx{1037} ဦးေကာင္း ေစလx{103E}တ္ေသာ အလုပိစx{1039}x{1005}ဖင့္ သားေရာက္ေနခိနင္ ဦးေမာငူ၏ အိမငူးလဲၿပီး ဆုံးပါးသားၿပီ ဆိုေသာ သတင္းကို ဖုန္းဆက္ေပာသဖင့္ သိရိခဲ့ရခင္းဖစည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ဦးေမာငုံးၿပီ ဆိုေသာ သတင္း သူx{1037}ထံဖုန္းဆက္ၿပီး ေပာေသာသူက ဦးေမာငနီး ေဒၚေကသီထန္း ကိုယိုငစ္ေနသည္။ သူ ယုံပင္ မယုံx{1014}x{103D}ိုင္။ ေပာရလင္ သူ အခုထိမယုံx{1014}x{103D}ိုင္ေသး။ မိုးထက္ေမာင္ ကုမx{1039}x{1018}ဏီပိုငင္ ဦးေမာငား ေပာ္ေပာ္ေနတတူ၊ အသက္ (၅) ခနx{1037}ိၿပီး x{101B}ုပလည္း ေဖာင့ည္။ သေဘာကလည္း ေကာင္းသဖင့္ လူတိုင္းက ခင္ၾကသည္။ သူx{1037}ဇနီး ေဒၚေကသီထန္းကား အသက္(၄)ခနx{1037}္၊ အသားဖဴဖဴ၊ေခာေခာx{1014}x{103D}င့္ မသိလင္ (၃) ေလာကု ထင ေလာက္ေအာင္ x{1014}x{103D}ုပိဳသည္။ သူကား နယ္ၿမိဳx{1037}ေလးမ မိမရိ ဖမရိ တစ္ေကာင္x{1039}x{101E}ကက္။ () တန္းေအာင္ၿပီး တကx{1039}x{1000}သိုလ္ တကည့္x{1014}x{103D}စင္ အေဖ ဆုံးသားခဲ့သည္။

အေမက သူ ငယဥ္ေတာင္ေၾကး ကေလးဘဝကတည္းက ဆုံးၿပီ။ သူပင္ မမတိေတာ့။ ဒီလိုနဲx{1037} x{1039}x{101C}ကဳံရာကပန္းလုပ္ၿပီး ဘဝကိုx{101B}ုန္းကန္ေနစဥ္။ တစ္ေနx{1037} သူx{1037}ဘ ေပာင္းခဲ့၏။ ညဖက္ ကုနမ္းၿပီး ပနာစဥ္ သူတိုx{1037}ၿမိဳx{1037}ကို အလုပိစx{1039}x{1005}နဲx{1037} ဖတားရင္း ကားလမ္းမာ ကားပက္ေနေသာ ဦးေမာငို ေဆးသမား လူငယ္ေလး (၃) ဦးမ လုယကန္ x{1039}x{101C}ကိဳးစားေနသညို သူက ကူညီခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲx{1037} ဦးေမာင သူx{1037}ကို ေကးဇူးရငဖစ္ သတတ္ေပးၿပီး ၿမိဳx{1037}ကို ေခၚသားခဲ့တယ္။ သူx{1037} လုပန္းေတမာ သူx{1037}ကိုယား တာဝနူ လုပိုငတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တယ္။ သားသမီး မရိတဲ့ ဦးေမာငိုx{1037}လငယားဟာ သူx{1037}ကို သူတိုx{1037}မိသားစုရဲx{1037} ညီအရင္း၊ ေမာငရင္းသဖယ္ သေဘာထားၿပီး အေရးx{1039}x{101C}ကီးကိစx{1039}x{1005}ေတမာ တိုငငယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူx{1037}ကိုလည္း ဦးေမာင သူတိုx{1037}အိမာပဲ ေခၚထားခဲ့တယ္။ ဦးေမာင မိတ္ေဆေတနဲx{1037} သူx{1037}ကို မိတက္ေပးရင္ေတာင သူx{1037}ကို ဥိးေမာင သူx{1037}နယ တစမ္းကဲညီလိုx{1037}ပဲ ေပာတယ္ေလ။ ဖစေလ။ ကိုx{1039}x{101C}ကီး ဦးေမာငယ္။ သူ သတင္းၾကားၾကားခင္း သူတည္းေနတဲ့ တည္းခိုခန္းကအခန္းထဲမာ တစ္ေယာကဲ ငိုေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ေတကို ေအးေအး ထားၾကည့ဲ့အခါမာေတာ့ ဦးေမာငို သိပစ္ၿပီး သူx{1037}ကို ေမာငစ္ေယာကို ခငယ္ေနရာတဲ့ မမေကသီထန္းရဲx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာကို မင္ေယာငင္း စိတူသားမိတယ္။ ဒါေၾကာင့ိုx{1037} သူနယေန ညတင္းခင္းပဲ ရနုနို ပနာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

. ကိုx{1039}x{101C}ကီးေရ ကိုx{1039}x{101C}ကီးသိပစဲ့ ကိုx{1039}x{101C}ကီးညီေရာကာၿပီေလ။ ဟင့င့္။ အိမဲေရာက္ေရာကင္း မမေကသီထန္းက ဝမ္းနည္းသံနဲx{1037} ငိုလိုကါတယ္။ သူ အိမိုပန္ေရာကဲ့အခိနာ ဦးေမာငဲx{1037} အေလာင္းကို ေမခၿပီးေနပါၿပီ။ သူလာတဲ့လမ္းမာ ေရx{1039}x{101C}ကီးၿပီး တံတားေတ ကိဳးေနတာေၾကာင့္ ဦးေမာငေလာင္းကို မင္ေတာင္ မမငိုကပါဘူး။ သူx{1037}ရငဲမာ ငိုခင္ေပမဲ့ သူငိုရင္ ဦးေမာငိန္းမ မမေကသီထန္းက ပိုဝမ္းနည္းမယ္ ဆိုတာသိလိုx{1037} မငိုမိေအာင္ ထိန္းထားပါတယ္။ “ဘယိုဖစာလဲမမ” “ေမာင္ေလးရယ္ နင့ိုx{1039}x{101C}ကီးကေလ။ ဆုံးမဲ့မနက အလုပားမယိုၿပီး ေရခိဳးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရခိဳးခန္းထဲက ေတာ္ေတာဲx{1037} ထကလာတာနဲx{1037} တံခါးသားဖင့္ ၾကည့္ေတာ့ မင္းကိုx{1039}x{101C}ကီး လဲေနတာ ေတx{1037}တယ္။ အဲ့ဒါနဲx{1037} ေဆးx{101B}ုံကို ပိုx{1037}ၾကတယ္။ သူက သတိလညာေသးတယ္။ မင္းကို တစုခုမာခငဲ့ သေဘာရိတယ္။ မင္းနာမညဲေခၚေနတာ။ ၿပိးေတာ့။

ဟင့င့္” မမေကသီကား စကား ဆကေပာx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့။ ကိုယုံးေလးကိုလx{103C}ပါၿပီး ငိုေတာ့သည္။ (၂) ဦးေမာငဲx{1037} နာေရးကိစx{1039}x{1005}ေတကို စီစဥ၊ တစကလည္း ဦးေမာငဲx{1037} မပတ္ေသးတဲ့ အလုပ္ေတက ဦးေမာင္ မရိေတာ့ သူပဲ လုပ္ေပးရတယ္။ .မမေကသီမာကလည္း အေဖအေမေတက မရိၾကေတာ့သလို ဦးေမာငာကလည္း ငယတည္းက မိဘမဲ့ဆိုေတာ့ ေဆမိဳးေတက မရိပါဘူး။ မမေကသီ အေနနဲx{1037}ကလည္း ဦးေမာငဲx{1037}လုပန္းေတကို မသိပါဘူး။ နားလည္း မလညူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကုမx{1039}x{1018}ဏီကို သူကပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး ဆကက္ လုပ္ေပးေနရပါတယ္။

ဒီလိုနဲx{1037}ပဲ မမေကသီအိမာ ဆက္ေနဖစဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲx{1037} တစ္ေနx{1037}မာေတာ့ သူ ကုမx{1039}x{1018}ဏီကိစx{1039}x{1005}နဲx{1037} ဧည့ညစ္ေယာကို စားေသာကိုငစုမာ ခိန္းထားရင္း ၿငိမက္ေနတဲ့ သူx{1037}ဘဝမာ မထငတာေတ ဖစဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခိန သူက ဖုန္းပတ္ေနတာပါ။ ဒီအခိနာ တစကန္းက အေသာကိုင္းက စကားေပာသံ တစိဳx{1037}က သူx{1037}နားထဲ ေရာကာပါတယ္။ .ေနx{1037}ခင္းဘက္ လူရင္းေနခိန္ ဆိုေတာ့ အတိုင္းသား ၾကား ေနရတာေပါ့ေလ။ “ဟိုေလကာ။ မိုးထက္ေမာငုမx{1039}x{1018}ဏီက လင္းထက္ ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို ေပာတာလား” ဟိုက္ေရာ။ သူx{1037}နာမည္ ပါလာသဖင့္ ဘာေတလဲဟဆိုၿပီး သူ ဆကားေထာင္ေန၏။ “အင္းေလ ေကာင္ေလးက x{101B}ုပလည္း ေဖာင့ယ္။ ၿပိးေတာ့ လုပန္းလည္း ကၽမ္းတယ္။ ငါေတာ့ ထငယ္။ ေဒၚေကသီထန္းကမား ဒီေကာင္ေလးနဲx{1037} ၿငိေနတာမားလား” “ဟ။ ဟုတငည္း ဟုတာေပါ့ဟ။ ေကသီထန္းက အx{101B}ယလည္း ရိေသး။

ကိုေမာင္x{1039}x{101C}ကီးကလည္း ဆုံးေတာ့ အားကိုးခငာမာေပါ့ေလ။ ဟုတူးလား။ ဟားဟားဟား” သူ ေဒါသပင္ ေထာင္းကနဲ ဖစား၏ ဘယူေတမန္းကို မသိ။ .ေစာ္ေစာားကားပင္။ သူနဲx{1037} မမေကသီ x{101B}ိုးx{101B}ိုးသားသား ေနတာကိုပင္ သားပုတ္ေလလင့္ ေပာခင္ေနၾက၏။ ခကာဘဲ။ “ကိုလင္းထက္” သူx{1037}ေရx{1037}သိုx{1037} ခိန္းထားေသာ ဧည့ည္ ေရာကာၿပီ။ ခုနက ကိစx{1039}x{1005}ကို ေမ့သားေတာ့သည္။ “ကဲထိုငာ။ အကိုတစုခုမာ။ ( ) က ေနရာက အဆင္ေပတယ္ အဲ့ေနရာကိုဝယ္ၿပီး—–”

(၃) အိမ္ေရx{1037}ကို ကားပန္ေရာက္ေတာ့ မမေကသီထန္းကား ၿခံထဲတင္။ “တီတီ” “မေအးေရ နင့ိုေလးပနာၿပီ။ တံခါးဖင့ိုက္” အိမ္ေဖာေလးမိေအးကား တံခါးကို လာဖင့္ေပးသည္။ “ကဲေမာင္ေလး။ ေရအရငိဳးမလား။ ထမင္းအရငားမလား” “ကၽန္ေတာ္ ေရအရငိဳးလိုက္ဦးမယ္” “ကဲ ေဒၚေလးမေရ ထမင္း သားပင္ ထားလိုက္ေတာ့။ ေမာင္ေလး ေရခိဳးၿပီးရင္ ထမင္း အဆငင့္ စားလိုx{1037}ရေအာင္။ ဒီေနx{1037}ငါ့ေမာင္x{1039}x{101C}ကိဳကဲ့ ပုဇနုပကားတယ္” မမရဲx{1037} သယတဲ့ လက္ေခာင္းဖဴဖဴေလးေတက သူx{1037}လက္ေမာင္းကို ကိုငင္း ေပာလိုကာပါ။ ခါတိုင္း သူx{1037}အေနနဲx{1037} မမက ဒီလိုပဲ သူပနာတိုင္း ခုလိုတစါတစံ သူမ ေမာငရင္းလို သေဘာထားၿပီး လက္ေမာင္းကို ဒီလိုခိတတ္ေပမဲ့ ဒီေနx{1037} တစိဳးx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေနပါတယ္။

ေနx{1037}လည ဆိုငဲက ၾကားခဲ့တဲ့ စကားေတကို ၾကားေယာငင္း သူx{1037} x{1014}x{103D}လုံးခုနံက မနာသလိုလို။ မမဟာ မနာဆနန္ အပာေရာင္ေပၚမာ အဖဴပင့္ေလးေတပါတဲ့ ရငုံးနဲx{1037} ထမိနို ဝမ္းဆက္ တဲဝတားတာပါ။ ခါးလည္ေလာက္ ရိတဲ့ ဆံပင္ေတကို ထုံး ထားတာေၾကာင့္ လညိုင္ ဖဴဖဴေလးနဲx{1037} ဂုတား ဝင္းဝင္း ေလးေတကို မင္ေနရပါတယ္။ ခါးက သိမ္ၿပီး တင္းရင္းလတဲ့ တငားေတေၾကာင့္ မသိတဲ့သူက အပိဳလိုx{1037} ထငိၾကမာပဲ။ အင္း။ ငါ မx{1039}x{101C}ကံေကာင္းမစညာ ဘာေတ ေတးေနပါလိမ့္။ ကိုယ့္ ေကးဇူးရငို ဟူေသာ အသိ ဝငာခိနင္ အာေခါင ေခာကလိုလို ေရငတငလိုလို ဖစ္ေနတာ သတိထားမိ၏။

(၄) ေကသီကား ေမx{1037}ယာေပၚတင္ တလူးလနx{1037}နx{1037}င့္ အိပေပာ္x{1014}x{103D}ိုင္ေသးေပ။ ညေနက ေမာင္ ၾကည့္ေသာ အၾကည့္ေတကို ပနင္ေယာငိေနသည္။ အိမန္ေရာက္ေရာကင္း သူမက ေမာင့္ လက္ေမာင္းေတကို သားကိုငဲ့ အခိနာ ေမာင့္ အသကx{103C}သံေတ ပင္းေနတာ သိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ ဂုတဴဖဴေလးကို အၾကာx{1039}x{101C}ကီးပဲ စိုက္ၾကည့္ေနတာေတx{1037}ေတာ့ စိတ္ၾကည္x{1014}x{103D}ူးမိတယ္။ ေမာငယ္။ မမ အခစ္ေတကို မင္းေလး မသိဘူးေနာ္။ ေမာင ေအးစကကဲx{1037}။ ကိုယ့္ ေကးဇူးရငဲx{1037} ဇနီးဆိုၿပီး ထိန္းေနတာမားလား။ ဒါက ပစားတာ မဟုတူးေမာငဲx{1037}။ နင့္ ကိုx{1039}x{101C}ကီးက ဆုံးသားတာ ၾကာၿပိေလ။ တစ္x{1014}x{103D}စ္ေလာက္ ရိေရာ့မယ္။

ဒါမမဟုတပိဳမဟုတိုx{1037} စိတ္ မဝငားတာလား ေမာငယ္။ ဒါမမဟုတ္ ခစူမား ရိေနလိုx{1037}လား။ ေတးရင္းx{1014}x{103D}င့င္ ရင္ေမာလာသည္။ မမေကသီထန္း တစ္ေယာကည္း အခန္းထဲမာ အေတဴးကမာၻထဲ ခာခာလညင္း အိပေပာ္x{1014}x{103D}ိုငလို တစကာလည္း လင္းထကာလည္း အိပေပာ္x{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ ဖစ္ေနပါတယ္။ မမေကသီထန္းကို မင္ေယာင္ ေနသလို ကိုx{1039}x{101C}ကီးဦးေမာငိုလည္း သတိ ရရ လာတာမိုx{1037} အဲ့ညကသူတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာကုံး အိပေပာဲ့ပါဘူး။ အိပာ ထဲမာ အိပရတဲ့ လင္းထက္ တစ္ေယာကာ အာေခါင္ ေခာက္ၿပီး ေရငတလိုလို ဖစင္ ေနတာေၾကာင့္ ဝရံတာဘကို ထကဲ့ပါတယ္။ စီးကရကူးထဲက စီးကရက္ တစိပို ထုတ္ေသာက္ ေနပါတယ္။

စီးကရကစိပ္ ကုနဲ့အခိနာေတာ့ (၅)မိနစ္ေလာက္ ေနၿပီး အခန္းဘကို ပနကဲ့တယ္။ မမေကသီထန္းအခန္းေရx{1037} ေရာကဲ့အခိနာေတာ့ အခန္းထဲက မီးလင္းေနတာေၾကာင့္ မမတစ္ေယာက္ အခန္းထဲမာ မီးမပိတိဘဲ အိပ္ေပာ္ေနတယ္ ထင္ တယ္ ဟုေတးမိတယ္။ သူx{1037}ေခလမ္းေတ တနx{1037}ားၿပီး အခန္းဘကို အမတထင္ၾကည့ိတဲ့ အခါမာေတာ့ တံခါးက အနည္းငယ္ ဟ ေနတာကို ေတx{1037}ရတယ္။ “အခန္းေရx{1037}က ေမာင္ေလးလား” “ဗာ ဟုတ္” “အိပေပာူးထငယ္။ ေနဦးမမထကာခဲ့ဦးမယ္ ၿခံထဲဆင္းၿပီးလမ္းေလာကေအာင္” (၂)မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ေနတဲ့အခါမာ မမေကသီထန္းဟာ အခန္းထဲက ထကာခဲ့ပါတယ္။ အိပာထဲက ထလာတာမိုx{1037} မမမက္x{1014}x{103D}ာေလးဟာ ပငို အတိုင္းေလးပါပဲ။ ဆံပင္ေလးေတက အနည္းငယ္ ဖx{101B}ိုဖရဲဖစ္ေနၿပီး ညဝတ္ ပိုးေပာ့ဝတုံကို ဝတားတာေၾကာင့္ မမရဲx{1037} ကိုယုံးအလေတ ေကာက္ေၾကာင္းေတက အတိုင္းသားပါပဲ။

အပိဳေတထကင္ ေတာင့္ၿပီး လပ လပါတယ္။ ဒါကို အသက္(၄)လိုx{1037}ေပာ ဘယူက ယုံမာတုန္း။ ၃x{1014}x{103D}စ္ေလာကာ ထင္ေနရ၏။ အာေခါင္ေခာကလိုလို ဖစာတာေၾကာင့္ မက္x{1014}x{103D}ာကို တစကို မသိမသာ လဲထား လိုကါတယ္။ (၅) ေကသီထန္းဟာ လင္းထကဲx{1037}အတူ ေအာကိုဆင္းလာခဲ့ပါ တယ္။ အခိန ည()နာရီေလာက္ ရိေနၿပီဖစာေၾကာင့္ အိမ္ေအာကပာေနတဲ့ ေဒၚမနဲx{1037}မိေအးတိုx{1037}က အိပုနါၿပီ ဒါေၾကာင့္ အသံ မၾကားေအာင္ ေခေဖာ့ၿပီး ဆင္းလာၾကပါ တယ္။ အေနာကက္ တံခါးကေန ထကာၾကၿပီး ၿခံထဲမာ လမ္းေလာက္ၾကပါ တယ္။ အဲ့ဒီအခိနာ ညဖကိုေတာ့ ေခးေတက အုပုလိုက္ အူၾကပါ တယ္။

“အူ ဝူး ဝူး…” ေၾကာကိုx{1037}ထင္ တယ္။ မမေကသီထန္းဟာ လင္းထကဲx{1037} လက္ေမာင္းကို သူမလကဲx{1037}ကိုင္ၿပီး “ေမာင္ေလး မမေၾကာက္ တယ္။ ” “မေၾကာကါနဲx{1037} မမရယ္ ကၽန္ေတာ္ တစ္ေယာကုံး ရိေနတဲ့ဟာ” ၿခံထဲက ပန္းx{101B}ုံနံေဘးက ခုံတန္းေလးမာ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကိုင္ၿပီး “ေမာင္ေလးရယ္ နင့ိုx{1039}x{101C}ကီး မရိေတာ့ ဘဝကီးကေခာက္ေသx{1037}သားသလိုပဲ နင္ေရာ ရည္းစားေလး ဘာေလး မရိဘူးလား မမအတက္ ေယာင္းမေခာေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ ရာေပး စကားေပာေဖာရိဘူး” “ဟင္း အမေမာင စံမမစံတာ” “အံမယ္ ေလာက္ေပာ ငါ့ေမာငိုx{1039}x{101C}ကိဳကဲ့သူေတ အမားx{1039}x{101C}ကီး ငါ့ေမာင x{101B}ုပ ေဖာင့္ေတာ့ ေကာငေလးေတက ေx{1039}x{101E}ကမာပဲ ဟိုေနx{1037}က ငါ့ေမာငဲx{1037} အမ ေဈးဝယ္ သားေတာ ေမာင္ေလးသာ သတိမထားမိတာ ေဈးထဲက ေကာငေလးေတက ငါ့ေမာငို ၾကည့္ၾကည့္ ေနၾကတာ အမေတာင္ အူတို တယ္။ ဟန္း” “အံမယ္ ဖစ တယ္။ အမကိုလည္း ေဈးထဲက ေကာင္ေလးေတေရာ လူx{1039}x{101C}ကိးေတေရာ မကုံး ကၽတတတ္ ေငးေနၾကတာ ေဒါသေတာင္ ထက္ တယ္။ ”

“ငါ့ေမာငေပါကတရေပာေရာ့မယ္ ခ္” မမေကသီကား သူx{1037}ပုခုံးကို လမ္းကိုငင္း ေပာလိုကင္း ဖစည္။ ထိုအခိနင္ ကိုယန္ အေနအထား ပကားေသာေၾကာင့္ သူx{1037}ဘကို ယိုငားသဖင့္ ဖမ္းထိန္း လိုက တယ္။ မမေကသိရဲx{1037} ရင္x{1039}x{100B}x{103E}နx{1037}္ေလးက သူx{1037}ရငတိုပင္ မထိတထိဖစားေတာ့ ရငဲမာ တဒုတုတ္ ဖစားတာေပါ့ ေကးဇူးရင္ ဖစ္ေနလိုx{1037}သာေပါ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}မိုx{1037}ဆို ဟူး (၆) “ခီးယားစ္” “ကဲ ကိုလင္းထက္ေရ အလုပိစx{1039}x{1005}ေတပဲ ေပာေနတာ ဒီတစ္ေခါေတာ့ ေပာ္ေပာါးပါးေပါ့” ဦးေဇာ္ေအာငား ေတာ္ေတာူးေနၿပီ ဦးေဇာ္ေအာငိုx{1037}ကုမx{1039}x{1018}ဏီသိုx{1037} အခကခဲ ရိခိနင္ သူ ပံ့ပိုး ေပးထားခဲ့ရာမ ယခုအခါ လုပန္းမားမ ေငပန္ေပၚခိန္ ေရာကာသဖင့္ ေနx{1037}လည သူx{1037}x{101B}ုံးခန္းသိုx{1037}လာၿပီး ညေနေစာင္း လာေခၚမယ္ ဟုေပာကာ x{101B}ုံးဆင္းခိနင္ လာေခၚခင္း ဖစည္။ စငငစုသိုx{1037} ေရာကိေနခင္းဖစ္၏။ ဦးေဇာ္ေအာင ခုနက စငင ေကာငေလးကို ပန္းကုံး သားစပ္ၿပီး ဆင္းလာခင္း ဖစည္။ “ကိုလင္းထက ဒါမိဳးေတစိတဝငားဘူးလား” သူေခါင္းယမ္းပမိသည္။

“ကၽန္ေတာည္း တစါတစံ အေပာါ အိမာက ၾကငူနဲx{1037} သားနဲx{1037}သမီးက ရိေသး တယ္ေလ ခငား အိမ္ေထာငဳသင့္ၿပီေနာ္ ကိုလင္းထက္ စီးပားေရးကလည္း ေအာငင္ x{101B}ုပလည္း ေဖာင့္ တယ္။ ေယာကx{1039}x{1004}ားခင္းေတာင္ သိ တယ္။ ” “ဟာ ခငားကလည္း ေနာက္ေန ပန္ၿပီ” “ေနာကာ မဟုတူး ကိုလင္းထကဲx{1037} ေၾသာ္ သိၿပီသိၿပီ ခငားမာ ေကသီ တစ္ေယာကုံး ရိေနတာပဲ ဟကက္” “ဗာ မေပာေကာင္းတာဗာ သူက ကၽန္ေတာ့္ ေကးဇူးရင္ ကိုx{1039}x{101C}ကိးရဲx{1037} ” “ကိုေမာင ဆုံးၿပီေလဗာ ေကသီက ကၽန္ေတာိုx{1037}သူငယင္း အရင္းx{1039}x{101C}ကီး ကိုလင္းထကဲx{1037} ေကာင္းေနဘက္ေတ ေကာင္းတုန္းကလည္းလ အခုလည္း လတုန္း ကၽန္ေတာိုx{1037}နဲx{1037} အသကူ ဆိုေတာ့ ခငားထက္ x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ေလာက္ x{1039}x{101C}ကီးမာ မထငဘူး (၃)ေလာကိုx{1037}ပဲ ထင တယ္။. ခုထိ ေနာကိမ္ေထာင္ မပဳေသးတာတာၾကည့္ ကိုေမာငုံးတာ (၂)x{1014}x{103D}စ္ေလာကိၿပီ ခငား ေစာင့္ေနတာေနမာ”

“မဟုတာဗာ” “ဟုတယ္။ ကိုလင္းထက္ေရ သူက ကၽန္ေတာ့ိန္းမ သူဇာနဲx{1037} ေဘာါေတ ခငား x{101B}ုံးသားတဲအခိနို လာလညါ့ဗာ သူဇာဆီကို ခငား အေၾကာင္း ေပာလိုကာမ ကဳပည္း သူတိုx{1037}ခင္းေပာတာ ခိုးနားေထာငိုx{1037}ၾကားတာ ဗိဳ ဟကက္” လင္းထကား အပနမ္းတင္ ေပာလိုလိုဖစ္ေန၏။ ကားေမာင္းရင္းပင္ ေပာ္ေနသည္။ မမေကသီ၏။ အေၾကာင္းကိုေတာ့သိရၿပီ။ ဦးေဇာ္ေအာင “ကိုလင္းထက္ေရ မေမ့နဲx{1037}ေနာ္” ဟု သူx{1037}ပုခုံးကို လကင့ုတင္း သူx{1037}အိမ္ေရx{1037}ထိ လိုကိုx{1037}ရင္းေပာသား၏။ ၿခံေရx{1037}တငား မမေကသီတစ္ေယာက္ ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ ေဒၚမတိုx{1037} မိေအးတိုx{1037}ကား အိပ္ၿပီထင္ တယ္။ ၿခံတံခါးကို လာဖင့္ေပးသည္။

“ဟာ မမဒီအခိနိ ဘာလိုx{1037}ေစာင့္ေနတာလဲ ကၽန္ေတာ္ၿခံတံခါးေသာ့တစ္ေခာင္းအပိုရိ တယ္ေလ” “ဟူး ငါ့ေမာငို စိတူလိုx{1037}ပါကယ္ လာထမင္းစားရေအာင္” “မမ မစားရေသးဘူးလား” “ဟင့င္း ငါ့ေမာငပနလာတာ” သူx{1037}အေနx{1014}x{103D}င့ည္း ဆိုငာ ေသာကာကမားၿပီး အစာကသိပစားခဲ့သဖင့္ ဆာသလို ဖစ္ေနသည္။ ကားေပၚက အဆင္းမာ သိပငဟန္x{1014}x{103D}ိုင္။ မမေကသီက “ဟန္း လူဆိုးေလး ေသာကဲ့တာ မားၿပီ ကဲကဲ အမပုခုံးကို တဲလိုက္” မမေကသီက သူx{1037}ကို သူမ ပုခုံးေပၚ လကင္ၿပီး တဲေခၚ၏။ ယိုငဲx{1037}ေနေသာ ေခေထာကားက မဟနင္။ ဒါနဲx{1037} သူမကို ဖကားသလို ဖစ္ေန၏။ အိစက္ေနေသာ မမ၏ ဂုတားေလးမားကို ဖကားၿပီး မမ၏ ရင္x{1039}x{100B}x{103E}နx{1037}သူx{1037}ေကာကို ကပ္ေန၏။ “ကဲကဲ ေကာငိုးေလးကေတာ့မူးေနၿပီ လာ” သူမက သံပုရာသီးတစုံးကို ခဲၿပီးအရညားကို နားထဲေလာင္းခေပးၿပီး တစုံးဖင့္ နားထငို လိမ့္ေပး၏။ ေတာ္ေတာ္ေလး အမူးေပသား၏။ “မမကၽန္ေတာ္ေပာစရာရိ တယ္” “ဘာလဲေမာင္ေလးရဲx{1037}” ေကသီက သံပုရာေရေနာကစက္ ထပ္ေဖာ္ေနစဥ္ လင္းထက ေပာေသာေၾကာင့္ ေမးလိုက္၏။

“ဟိုေလ ဒိေနx{1037}ေမာင္ေလး ဘာေၾကာင့္ ေသာကာလဲ သိလား” “ေပာေလ ေမာင္ေလးရဲx{1037}” မမေကသီကား တစကိုx{1037} လည့္ၿပီး သံပုရာရည္ ေဖာ္ေနသဖင့္ မသိ။ “ဒီေနx{1037}ေကာငေလးဆီကအေဖရလာ တယ္” (၇) ေကသီ ရငဲမာ ဒုတနဲ ဖစား၏။ သံပုရာရည္ ေဖာာပင္ ရပား၏။ ဝမ္းနည္းစိတားက တလိပိပ္ တကာ၏။ “ဘယလဲ ေမာင္ေလးရဲx{1037} ငါ့ေမာင္ ေx{101B}းထားတာေတာ့ ေခာမာပါ” အသံကို ထိန္းရင္း ေပာေသာည္း အနည္းငယုနါေန၏။ “ေနာကစတရင္ အမနဲx{1037}မိတက္ေပးမယ္ေလ” “အင္းေလ အမေယာင္းမေလးကို ၾကည့တာေပါ့ အမအတကည္း အေဖာၿပီ” ေကသီကား ဝမ္းနည္းမx{103C}ကို မထိန္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့။ မက္x{1014}x{103D}ာက ၿပီဳေတာ့မည့ိုးလို ဖစ္ေနၿပီ။ လင္းထက္ မငားမာလည္း စိုးသည္။ ဒါေၾကာင့္ “ေၾသာ္ အမ ၿခံတံခါးေသာ့ မခတဲ့ရေသးဘူး သားခတ္ လိုက္ဦးမယ္” ဟုဆိုကာ တစကိုx{1037} အမနည့္ၿပီး ၿခံထဲသိုx{1037} သကက္ ေလာကဲ့၏။ မကညားက မထိန္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့။ “ရကက္ တယ္ ေမာငယ္” လင္းထကား မမေကသီေနာက အသာ လိုကဲ့၏။ ၿခံတံခါးနားကို မီရင္း ငိုေနေသာ မမေကသီကား သူx{1037}ကိုမမင္။ သူက မမေကသီအေနာက သားၿပီး မမေကသီခါးကို လမ္းဖက္ၿပီး ဆဲလည့္ လိုကည္။

x{101B}ုတရက္ ဖကံလိုကေသာေၾကာင့္ ေကသီ လနx{1037}ား၏။ ေနာကို ၾကည့္ေတာ့ လင္းထက္ မက္x{1014}x{103D}ာကၿပဳံးစိစိနဲx{1037} “မမ ဝမ္းနည္းသားလား မမစိတိုစမ္းၾကည့ာ မမကိုခစ္ တယ္ ေကာငေလး ဆိုတာ မမကို ေပာတာ” ေကသီကား ခုနက ဝမ္းနည္းတာေပာကား၏။ ဝမ္းသာသဖင့္ မက္x{1014}x{103D}ာမာ ၿပဳံးသားသည္။ အို ရကန္း သဖင့္ မက္x{1014}x{103D}ာကို လင္းထကငငဲ ဖတား လိုက္ေတာ့သည္။ “မက္x{1014}x{103D}ာေမာ့ပါဦး မမရဲx{1037} ရကါ တယ္ေနာ္ မမတစ္ေယာက္ စတာကို မသိဘူး ဝမ္းနည္း သားလိုကာ ကၽန္ေတာ ကိုေဇာ္ေအာင္ေပာပလိုx{1037} မမ သူx{1037}မိန္းမ မသူဇာအိမ္ အလညားရင္ ကၽန္ေတာ့ေၾကာင္း မသူဇာကို ေပာပဦးမယ္” “အို ရကိုကာ သူဇာကေတာ့ သားမရနို ေတx{1037}ဦးမယ္ အစုတလုပ” ေကသီကား ရကန္းသဖင့္ မက္x{1014}x{103D}ာပငေဖာ္x{1014}x{103D}ိုင္။

အပိဳဖန္းေလးလို ဖစ္ေနသည္။ စိတဲကေတာ့ သူဇာဆိုတဲ့ သူငယင္းမကို ေနာကစါ သားလည လက္ေဆာင္ ေကာင္းေကာင္းေတ ဝယ္ေပး လိုက္ဦးမညု ေတးေန ေလေတာ့သည္။ (၈) “ကဲ ကိုလင္းထက္ေရ သားၿပီဗိဳx{1037}” အိမ္ ေပါကထိ သူx{1037}ကို လိုကိုx{1037}ၿပီး ကိုေဇာ္ေအာငိုx{1037} ပနားၾကၿပီ။ ခါတိုင္း ဒီလိုပန္ေနက ဖစ္ေသာည္း ဒီေနx{1037}အဖိုx{1037}ေတာ့ စိတဲမ တထိတိတ္ ခုန္ေန၏။ မနကင္းက မဂx{1039}x{1004}လာဆမ္းေကၽး၊ x{101B}ုံးတကကတိုးၿပီးေတာ့ ညေနေစာင္းတင္ ကိုေဇာ္ေအာငိုx{1037} အုပုက ခဲဖိုးဆိုၿပီး သတိုx{1037}သား ကိုယိုင္ လိုကိုကမည္ ဆိုသဖင့္။ “ေမာငင္းထက္ေရ ေကသီက လာခဲ့ေတာ့တဲ့ လက္ေဆာငုပ္ေတ ေဖာက္ၾကည့ေအာင္ ဆိုလား” ေဒၚမမက္x{1014}x{103D}ာကလည္း ၿပဳံးစိစိ သူပင္ ရကလို ဖစားသည္။

ခါတိုင္း အိမ္ အေပၚထပို တကင္ သကကကက္ ဖစ္ေသာည္း ယခုက ေခေထာကားပင္ အနည္းငယ္ တုန္ေနသည္။ အိမ္ အေပၚထပ မမရဲx{1037} အခန္းထဲမ ပငငားေသာ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိပ္ ကုတင္x{1039}x{101C}ကီးေပၚမ မမေကသီကား ေစာင့္ေနေရာ့မည္။ ခါတိုင္း ေမာင္x{1014}x{103D}မလို သေဘာထားၿပီး ေနခဲ့စဥ ဘာမမဖစ္။ ယခု လငယားလို ေနရေတာ့မညိုေတာ့။ “မမကၽန္ေတာနာၿပီ” “ဝငဲ့ေလေမာင္” ေမာငဲ့ အေခၚက ေပာင္းသားၿပီ။ ရငဲမာ ၾကည္x{1014}x{103D}ူးမိသည္။ မမက ညအိပတုံ ဝတားသဖင့္ ရငားေလးမားပင္ ေပၚေနသည္။ ေခသလုံးေလးမားက ဆငယိုပင္ ေဖာင့င္းေန၏။ မမက ေခါင္းကို ငုံx{1037}ေန၏။ ရကည္ ထငည္။ သူ မမပါးကို x{101B}တနဲx{1037} နမ္းလိုကည္။ “အိုေမာငယ္” ေကသီက ခစ္ေသာ ေမာင္၏ အနမ္းကို အနမ္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ပနည္ တုနx{1037}နိုက္၏။ ေမာင့ို ကုတင္ေပၚဖကင္း လဲခလိုကည္။ သူမအေနဖင့္ အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံ ရိၿပီးသားဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမာင့ို လူပိဳx{101B}ိုင္းေလးကို ဘယို ကိုငယမညို သိေနသည္။

သူမကိုယိုင္ ဦးေဆာင္ၿပီး ပညာကုန္ သင္ေပးခင့ို ပိုငိုင္x{1039}x{101C}ကီး ရၿပီေလ။ ညဝတုံကို ခၽတိုက္ေသာ အခါမာေတာ့ သူမတစိုယုံး မိေမးတိုင္းဖေမးတိုင္း ဖစား၏။ ေမာင့ို ပကကန္ၿပီး အေပၚမ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းခင္း ေတ့စုပာ တစက ေမာင့ုဆိုးကို ေလာခလိုက္၏။ ေမာင့ဲx{1037}ပစx{1039}x{1005}ည္းကို လကင့္ ဆုပိုငိုက္ေတာ့ ေမာင့ါးစပပင္ အဟင္းဟင္း အသံထကာ၏။ “ေမာင္ ေမာင့ာဖကက မမခါးကိုကိုငား တစကမမx{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကိုကိုင္ ငါ့ေမာငို သင္ေပးေတာ့မယ္ ခ္” မမေကသီ၏ ကိုယုံး အလကား အခန္းထဲမာ မီးထန္းထားသဖင့္ လင္းထကဖိုx{1037} အပည့ မငေတာ့သည္။ မမx{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးကား ပန္းေရာင္ေပးေနၿပီး ဆံပငားက x{1014}x{103D}ိုx{1037}အေပၚ ဝဲကေနသဖင့္ သူx{1037}ငပဲကား မာေတာင္ေနေအာငင္ ဖစာ၏။ မိန္းမx{1014}x{103D}င့္ သူ ဘယို လုပမန္းမသိ။ မမေကသီ ခိုင္းသည့တိုင္း သူx{1037}ကို ပကကန္ၿပီး ခထားေသာ မမေကသီ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို တစက ညစ္ၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးကို ေခေပးေန၏။

မမေကသီ၏ စင့ားေနေသာတငားမားကို လကစက ကိုငိုက္ေသာအခါ မမေကသီက ဖငို အနည္းငယ္ x{1039}x{101E}ကကာ သူx{1037}လီးကို ဘယကင့္ ဆုပိုင္ လိုက္၏။ သူx{1037}လီးကား ငရံx{1037}အရငစ္ေကာင္ ငါးမx{103B}ားခိပာ မိေနသလို တဆတတ္ တုနါေနၿပီး အရည္ၾကည္ေလးမား စိမ့က္ ေနၿပီဖစည္။ “ခ္ ေမာင့္ေကာင္ေလးကလည္း ေမာင့ို လူဆိုးေလးပဲေနာ္ ၾကည့္ ထိန္းမရခငူး ဒီေတာ့ ၿငိမားေအာင္” မမေကသီကား မထင။ တစါ အိုၿပီးသားမိုx{1037}လား မသိ။ အေပာအဆိုေတက ရဲတင္းလ၏။ ေကသီအဖိုx{1037}မာေတာ့ ခစ္ေသာေမာင္၏ ေကာင္ေလးကို လကင့ိုင္ၿပီး အဖုတတင္ ေတ့ကာ ထိပားေလးကို ပတဲေပးေန၏။ ေမာင့ံမ အသကx{103C}သံေတ ပင္းလာသည္။

ေမာင့ီးက ဆုံးသားသာ သူx{1037}ကိုx{1039}x{101C}ကီးလီးထက္ x{1039}x{101C}ကီးသည္။ သူမလကဲတငင္ ခနx{1037}န္း ၅လကေကာ္ ၆လကနီးနီးဟု ထငည္။ ကပုံးခနx{1037}္ တုတည္။ လူပိဳေလးမန္းေတာ့ သိသာသည္။ လီးထိပာ အေရပားေလးေတပင္ ဖုံးေနေသး၏။ ခစစာေသာ ေမာင့ဲx{1037} လီးကိုကိုငာ သူမအဖုတဲသိုx{1037} သူမကိုယိုင္ ကိုင္ေတ့ကာ ဖည္းဖည္းခင္း သင္းလိုကိနင္ ေမာငကုံးေတ မိတား၏။ ေအာက ေကာ့ကာ တကာတာကို ေတx{1037}၏။ လကစက ခါးကို ကိုငားရာမ ေနာက္x{1014}x{103D}ိုx{1037}တစုံးေပၚ လက္ ကိုငိုကဖင့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}လုံးစလုံးကို ေမာင္ ညစာတာကို သတိထားမိသည္။ သူမ လက္x{1014}x{103D}စက ေမာင့ငတ္ေပၚ ခပဖေထာကင္း အဖုတဲစိုကားေသာ လီးကို ခပကက္ေလး ေဆာင့္ေပး ေနလိုက္၏။ လူပိဳစစစ္ေလးမိုx{1037} ထငည္။ လီးကေတာ့ သံေခာင္းသဖယ္ မာေနၿပီး အဖုတဲမာ ကပ္ေနသည္။ “ဖတတ္ ပလတလတ္” ေမာင့္ လဥx{1014}x{103D}င့္ သူမဆီးခုံ x{101B}ိုကံက စည္းခကနန္ အခန္းထဲမ ထကာသည္။

သူမ ေစာက္ေခါငဲမ ထကာေသာ အရည္ၾကည္ေလးမားx{1014}x{103D}င့္ ေမာင့ီးထိပ ေရx{1037}ေပးထကာေသာ အရည္ၾကည္ေလးမား ေပါင္းကာ အသံ ထကာခင္းဖစည္။ လင္းထကားေအာကေနၿပီး သူ၏ လူပိဳစစစီးေလး မမ၏ အဖုတဲစိုကငားခိနင္ ခံစားရေသာ အရသာကိုေတာ့ သူx{1037}တစက္ မေမ့x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့တာအမန္။ ခစစာေသာ မမ၏ ဦးေဆာငx{103C} ေအာကာ သူမိန္းေမာေနသည္။ ကိုေဇာ္ေအာင ဘကလာx{1014}x{103D}ိုက္ သားလုပဥ္ သူx{1037}အရကဲမာ ေဆးတစိဳး ထည့္ေပးလိုကည္။ ဘာေဆးမန္းေတာ့မသိ အဲ့လိုလုပင္ၾကာ တယ္။ ခနားအပည့ဲ ဟုေပာသည္။ သူလည္း ေသာကဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ထငည္။ သူ မထက္x{1014}x{103D}ိုင္ေသး မမလို ဝါရင့မားက သူx{1037}ကို ဦးေဆာငာပဲ ဟုေပာလိုကာ တကယနည္။

မမကား ကိုx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ကေလးမရခဲ့သဖင့ငည္။ မမ အေပါက္ေလးက အပိဳလို ကဥ္းေနသည္။ သူx{1037}၏ အေၾကာ တၿပီဳင္းၿပိဳင္းx{1014}x{103D}င့္ ေထာင ေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးက မမ ေစာက္ေခါင္း ၾကပ္ၾကပ္ေလးထဲ ဝငားေသာအခိနင္ မမ၏ ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာင္ ေစာကတ္ x{1014}x{103D}စမ္းက သူx{1037}လီးကို ညx{103B}ပx{103B}ပ္ၿပီး ဆဲယူေနသည္။ အခက္ ေလးငါးဆယနx{1037}္ ေဆာင့္ၿပီးခိနင္ေတာ့ သူx{1037}လီး ထိပားက ကဥာသလို မမေကသီ ေဆာင့က္ေတကလည္း ပိုသကာ၏။ x{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတုတုတ္ အားအား အင္းအင္းဟင္းဟင္း။ ညဥ္းသံမား ၿပီဳငူ ထကာၿပီး မမေကသီကား ေစာကညား ပန္းထကာ တစီၿပီးသားသလို သူx{1037}လီးထဲမ လေရမားကို ခစစာေတာ မမ၏ ေစာက္ေခါင္း အတင္းသိုx{1037} ပန္းထုတ္ လိုက္ေလေတာ့သည္။ ေကသီကား တစီထက္ၿပီးေနာက္ အနည္းငယ္ ေမာသားသည္။ လင္းထကို x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းခင္း ေတ့ၿပီး နမ္းလိုက္ၿပီး “ေမာင့ို မမသိပစာဘဲ သိလား” “ေမာငည္း မကို အရမ္းခစ္ တယ္။

ကိုx{1039}x{101C}ကီးမရိေတာ့တဲ့ အခိနာ ကိုx{1039}x{101C}ကီးကိုယား မမဘဝကို ေစာင့္ေရာကင့္ ရတဲ့အတကည္း အရမ္းေပာ္ တယ္။” “ဟန္း ေစာင့္ေရာကာx{1039}x{101C}ကီးကလည္းေနာ္ ခ္” “ဘာလဲ မမကမx{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037}လား” “ဟင္းေမာင္ေနာ္” မမေကသီကား အနည္းငယ္ ရကားသည္။ “အဟဲ ကၽန္ေတာ စတာပါ မမကို” “သိပါ တယ္ ေမာငယ္” “ဟင္းေပာမိုx{1037}သာ ေပာရတာပါ မမက အိုၿပီးသား ဆိုေတာ့ ငါ့ေမာင ပစားမာကို မမစိုးရိမိ တယ္။ ငါ့ေမာငလူပိဳေလ ၿပီးေတာ့ x{101B}ုပလည္း ေခာေတာ ေကာငေလးေတက စိတငား ၾကတယ္။” ဒီလို ေပာလာေတာ့ မမေကသီကို လင္းထကနားမိသည္။

မမေကသီကား အားငယ္ ေနရာသူပင္။ “အိုမမရယ္ ဒါမိဳးစကား ေနာက္ မေပာပါနဲx{1037}” “ကၽန္ေတာ္ မမကိုခစိုx{1037} လကပဲ့တာပဲ မမေကသီက အရမ္းလေတာ့ မမကို ဆုံးရx{103C}ံးရမာကို ကၽန္ေတာ္ အရမ္းေၾကာကဲ့တာ မမကို ကၽန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မ ပစသားဘူး သိလား” ဒီလို ေပာလာေတာ့လည္း ေကသီရငဲ ၾကည္x{1014}x{103D}ူး သားတာေပါ့။ ေၾသာ္ ခစတဲ့ေမာငယ္ မင္းကို ပိုငိုငင့္ ရတာနဲx{1037}တင္ မမဘဝက ေသေပာါၿပီဟု ရငဲကေန ေပာေနမိ တယ္။ ထိုသိုx{1037}ေပာေနတဲ့ အခိနာတင္ ေကသီရဲx{1037}ပါးကို ေမာင နမ္းေန တယ္။ အို လညုတားေလးေတကိုပါ လိုကမ္းေနေတာ့ ေကသီ အေနရ ခကာပန္ တယ္။ ေမာင္ အင္းဟင္းဟင္း ။ လင္းထက လညုတေန ေလာဆင္းၿပီး ေကသီရဲx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကို စိုx{1037}ေပးေနပါ တယ္။ ေကသီရဲx{1037} ဖဴဝင္းၿပီး ပန္းေရာင္ ေပးေနတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးထိပ္ေလးေတကို စုပ္ေပး ေနတာေၾကာင့္ ေကသီ တစ္ေယာက္ ခါးခိဳး ခံရတဲ့ ေx{1039}x{101D}မတစ္ေကာငို တနx{1037}ိမ္ ေနပါ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗိုကား ဖဴဖဴဝင္းဝင္း ေလးေတကို လိုကမ္း ေနပါ တယ္။ “အို ေမာငား တယ္။

ခိခိ” လင္းထကည္း မမေကသီရဲx{1037} ေx{101B}x{103E}ေရာငေမးx{1014}x{103D}ုေလးေတနဲx{1037} လိမ္ေကာက္ေနတဲ့ ရတနာေလးကို မက္x{1014}x{103D}ာ အပိုကဲ့အခိနာေတာ့ မမေကသီက သူx{1037}ေခါင္းကို တန္းလိုကါတယ္။ “အို ေမာငလုပဲx{1037} ေမာင္ ဘုန္းနိမ့္ ကုနိုကယ္ မမငရဲx{1039}x{101C}ကီးကုနယ္” “အို မမကလည္း ခစိုx{1037} လုပ္ေပးတဲ့ဟာကို” ေကသီရငဲၾကည္x{1014}x{103D}ူးသားပါ တယ္။ ကိုေမာငုန္းကေတာင္ တစါမ သူမကို ဘာဂာ မမx{103C}တ္ေပးဘူးပါဘူး သူx{1037}ေမးစားညီ လင္းထကဲx{1037}မ ခံစားရေတာ့တယ္။ လင္းထကဲ ခစစာေသာ မမေကသီရဲx{1037} ပိပိေလးကို ပါးစပဲx{1037}ေတ့ၿပီး ေသခာမx{103C}တ္ေပးပါတယ္။ ဒါမိဳးေတက ဇာတားေတထဲမာ မင္ေနကေပမဲ့ အခုမ လက္ေတx{1037}စမ္းသပင့္ ရတာပါ။.

“ရီး အ အ ေမာင္ ယား တယ္။ မလုပဲx{1037}ေတာ့ မမမခံx{1014}x{103D}ိုငူး ေမာင့ာန လုပ္ေပးေတာ့” လင္းထက္ မx{103C}တာနားတဲ့အခိနာ သူx{1037}လီးကလည္း အစမ္းကုန္ ေထာင္ေနပါၿပီ။ မမေကသီက “ဒီတစါပုံစံ ေပာင္းရေအာင္ေမာင္ ေမာင္ ကုတင္ေအာငင္းၿပီး မတပပိုက္ မမက ကုတင္ေပၚ ကုန္းေပးထားမယ္” လင္းထက္ ကုတင္ေအာကင္းၿပီးတဲ့အခါမာ မမေကသီက ကုတင္ေပၚမာ ေလးဖက္ ေထာက္ေပးထားပါ တယ္။ မမေကသီက လင္းထကဲx{1037}လက္x{1014}x{103D}စကို သူမ ခါးကို ကိုငိုင္းထားပါ တယ္။ “ေမာင္ ဒါမစည္းခကီမာ ေမာင္ သကကိတ္x{1039}x{101C}ကိဳကုပိုx{1037}ရမာ” မမေကသီရဲx{1037} ကုန္းထားတဲ့ဖင လုံးဝန္းေနတာပါ ခါးက သိမဲ့အတက္ တငါးေတက စင့္ၿပီးကားထက္ၿပီး ရမက္x{1039}x{101E}ကစရာ ဖစ္ေနတာပါ။ ဒါကို အအိုပါလိုx{1037} တစားသူမငင္ ယုံမာ မဟုတ္ၾကပါဘူး။

ေကသီကား ကုတင္ေပၚမာ ေလးဖက္ေထာက္ အေနအထားၿပီး ေမာင မတပ္ ရပားတာမိုx{1037} ေမာင့ဲx{1037}လီးဟာ ေကသီကုန္းထားတဲ့ အဖုတဲx{1037} တန္း ေနတာပါ တဖည္းဖည္းနဲx{1037} ေမာင လုပာကၽမ္းကငာတာကို ေတx{1037}ရပါတယ္။ ေမာင့ီးကို ေကသီရဲx{1037} ေနာကပဴထက္ေနတဲ့အဖုတ္ေလးကို ထိုးထည့္ လိုကဲ့ အခိနာေတာ့ ေကသီရဲx{1037} ပန္းေရာငဖုတ္ x{1014}x{103D}စမ္းက ဟသားၿပီး ေမာင့ီးကို ေကသီက ညစ္ေပး ေနသလို ဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေမာင့္ အဖိုx{1037}လဲ တဟင္းဟင္း ဖစ္ေနပါ တယ္။ “ေမာင္ ေဆာင့္ေတာ့ေလ” လင္းထကာ မမေကသီရဲx{1037} ခါးကိုကိုင္ၿပီး သူx{1037} လီးေလးကို မမေကသီ အဖုတဲ ထုတိုကင္းလိုက္ လုပာပါ တယ္။ ပထမေတာ့ ဖည္းဖည္းေလး လုပ္ေနတာမိုx{1037} ေမာင္ မမကိုမညx{103B}ာပါနဲx{1037} ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ လိုx{1037} ေပာလိုကဲ့ အခါမာ လင္းထကာ မမေကသီခါးx{1014}x{103D}စကို အားရပါးရကိုင္ၿပီး အသားကုန္ ေဆာင့ါေတာ့ တယ္။

ဘတတတတ္ ။ အားဟင္း အိုအိုး မမေကသီဟာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို ပတုမတတ္ ကိုကားၿပီး လင္းထကဲx{1037} ေဆာင့္ေပးတာကို အားရပါးရ ခံေနပါ တယ္။ ဟန္း သူx{1037}အကိုx{1039}x{101C}ကီးထက္ ေဆာင့ား ေကာင္းတယ္။ မန္ေနတာပဲ လိုx{1037} ေတးမိ တယ္။ လင္းထက္ ေဆာင့ိုကိုင္း မမေကသီထံမ တအင္းအင္းညည္းသံေတ ထက္ေပၚေနသလို သူx{1037} ဥေတဟာ မမေကသီရဲx{1037} ဖင္x{1014}x{103D}စမ္းကို သားသားx{101B}ိုကါ တယ္။ အဲ့ဒီအခါမာ ဥနဲx{1037}ဖငဲx{1037} x{101B}ိုကံကလည္း တစတတဲx{1037} ထက္ေပၚေနသလို ကုတင္x{1039}x{101C}ကီးကလည္း တကီကီနဲx{1037} အသံထက္ ေနပါ တယ္။ မမေကသီရဲx{1037} အဖုတ္ေလးထဲက ေသးေၾကာမင္ေလးေတဟာ လင္းထက္ လိငံx{1039}x{101C}ကိးကို ညx{103B}စx{103B}စ္ ေပးေနတာေၾကာင့္ လင္းထက္ အဖိုx{1037}ေတာ့ နတည္ ေရာကလိုေပါ့။ သူx{1037}အေနနဲx{1037} လနဲ့တဲ့ x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စ္ေလာကဆို မမေကသီကို ဒီလိုလုပိုx{1037}မေပာနဲx{1037} ကိုယ့္ေကးဇူးရငိန္းမ ဆိုၿပီး စိတဲx{1037}ေတာင္ ပစားခဲ့တာ မဟုတါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုx{1039}x{101C}ကီးဦးေမာင္ ဆုံးသားၿပီးတဲ့ ေနာက ေသးမေတာ္ သားမစပဲ့ သူတိုx{1037}ေမာင္x{1014}x{103D}မဟာ စိတ္ေတေဖာကနာၿပီး ဘဂx{1039}x{1004}လားေမာင္x{1014}x{103D}မ ဖစားၾကတာေပါ့။

ေကသီကလည္း အx{101B}ယ္ေကာင္းမုဆိုးမ။ လင္းထကလည္း လူပိဳx{101B}ိုင္းေလး။ သံေယာဇဥခံကလည္းရိ ဆိုေတာ့ လငယား ဖစားၾကတာ မဆန္းပါဘူးေလ။ လင္းထက ေနာကပ္ အခက္(၃)ေလာက္ ထပ္ေဆာင့ိုကဲ့အခိန မမေကသီအဖုတ သူx{1037}လီးကို အတင္းညစုတ္ၿပီး မမေကသီရဲx{1037} ညx{103B}စားက ေလာသားၿပီး သူမရဲx{1037}အဖုတဲမ အရည္ေတ ထကာသလို လင္းထက္ လီးထဲမလည္း လေရေတ ပန္းထက္ၿပီး x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ေမာေမာပန္းပန္းနဲx{1037} ကုတင္ေပၚကို ထပကား လဲက သားၾကပါေတာ့ တယ္။ (၉) မနကင္းေလးမာ ေကသီဟာ အရင္x{1014}x{103D}ိုးလာခဲ့ပါတယ္။

ေဘးမာ ေမာငေတာ့ x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာကေနၿပီး မက္x{1014}x{103D}ာေလးက အပစင္းစင္ေနပါတယ္။ မနက္ (၄)နာရီေလာကာ ေမာင တစါထပုပာကို ေတးမိၿပီး ေကသီ ၿပဳံးလိုကိ တယ္။ အx{101B}ူးေလးကို အမဲသားေကၽးမိသလိုပဲ။ ဟင္း လူဆိုးေလး ။ ေမာင့ဲx{1037}နဖူးေလးကို ေကသီက ခပဖေလးနမ္းလိုက္ၿပီး ေမာငx{1014}x{103D}ိုးေအာင္ အိပာမ အသာ ထလာခဲ့ပါ တယ္။ ေအာကာ အိမထမင္းခက္ ေဒၚမနဲx{1037} အိမ္ေဖာေလး မိေအးတိုx{1037}ကေတာ့ x{1014}x{103D}ိုးေနပါၿပီ။ “ေဒၚေလးမေရ ေမာင့တက္ ေကာီေဖာ္ၿပီးဓါတူးထဲထည့ားလိုက္ေတာ။ မိေအးေရ နင့ကို အတက္ ေပါငုနx{1037}္x{1014}x{103D}စပ္ မီးကင္ၿပီး ၾကက္ဥx{1014}x{103D}လုံး မကကကက္ေၾကာားေနာ္” ေကသီကား တစာစာ မာေနပါတယ္။

“ဟင္းဟင္း အဖစဲေနလိုကာသမီးရယ္ x{1039}x{101C}ကီးမသိပါ တယ္။ ေမာငင္းထကို ေတာ္ေတာစန္းလည္း မသိဘူး ရကိုကာ” ေကသီတစ္ေယာကကအဖစိုစဥ္းစားမိၿပီး ရကကဲx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာေလးရဲတတ္ၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲက ထကဲ့ တယ္။ ညက အရကုနဲ့ေပမဲ့ မနက္ေရာက္ေတာ့ ရကာေပါ့လိုx{1037}။ “ခ္ ေကသီေရ ခလုပဲ တိုက္ေနဦးမယ္” ေဒၚေလးမက ဒါေတာငမ္းစဖစ္ေအာင္ စလိုကါေသး တယ္။ ကိုx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} မဂx{1039}x{1004}လာ ေဆာငဲ့တုန္းကေတာင္ မရကူးပါဘူး ကိုx{1039}x{101C}ကီးဆုံးလိုx{1037} သူx{1037}ေမးစားညီ လင္းထကဲx{1037}ယူမပဲ သူမ ရကလိုလို ဖစ္ေနသည္။ ညကအဖစ္ေတကို စဥ္းစားမိရင္း ဧည့န္းထဲက ဆိုဖာမာ ထိုငင္းစဥ္းစားေနတာ။ အို ရကိုကာ ညကသူမအရကည္းခဲ့ေပမဲ့ အခုကေတာ့ ရက္ေသးေလးေတ တက္ေနသည္။

တကယ္ေတာ့ ေမာင့ို သူမ ခစန္းလိုx{1037} ဖစဲ့ရတာ မဟုတား။ အပိဳမဟုတ္ေပမဲ့ သူမခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ တစုလုံးကို လင္းထကို ပုံအပင့ခဲ့တဲ့အတကည္း အေကနပ္x{1039}x{101C}ကီး ေကနပိ တယ္။ “ေပာပါေစ လူေတ ဝိုင္းေပာပါေစ သိပစန္းလိုx{1037} ေမာင့္ေနာကိုကဲ့မယ္ ကၽနကို ေမာငကုံးတိုင္ မဆုံးတဲ့ အခစဲx{1037} အၿမဲတမ္းခစ္ေနပါ” ဖုန္းသံေၾကာင့္ အေတး ဝင္ေနေသာေကသီ လနx{1037}ားသည္။ “ေစာေစာစီးစီးဘယူပါလိမ့္” သူမသူငယင္းသူဇာဆီက။ ဟင္း ေနာက္ေတာ့မယ္။ မကိုငခင္းေခၚမာ သိတာေၾကာင့္ “ဟဲလို သူဇာ ေကာငစုတ္ လနx{1037}ားတာပဲ ေပာ ေစာေစာစီးစီး” “အမေလးဟဲ့ ေခၚမိတာကိုက ငါ့အမား ဖစ တယကယဲ နငား ဂိုးသင္း ခံေနရတုန္းလား လိုx{1037} ဟဲ” “အိုရကိုကာ” သူဇာကပန္ေအာာေၾကာင့္ သူမရကား ေသးသည္။

“ဘယိုလဲ ညက နင့္ေမာင္ေလး ဂိုးသင္းေကာင္းရဲx{1037}လား” “အို ရက္ တယ္” “အံမယ္ နငပဲရကတယ္ ရိေသး။ မသကာနင့္ ေမာင္ေလးက ရကယို ေတာ္ေသး။ ေကာငေနာ္။ နင့ေၾကာင္း ငါသိတယ္ ဟင္းဟင္း” “နင x{101B}တတနဲx{1037} အိုကလည္း အိုၿပီးသား ဆိုေတာ့ နင့္ေမာင္ေလးကို လကုန္ သင္ေပးလိုကဲx{1037}လား” သူဇာ အေပာေတေၾကာင့္ ေကသီလည္း ရကက္x{1014}x{103D}င့င္ “ဟုတ္ တယ္။ ေကာငေရဟုတ္ တယ္။ ငါ့ခစ္ေသာ ေမာင္ေလးကေတာ့ ေပာ့ဖတားတာပဲ” “ဒါနဲx{1037} နင့္ေပါင္ေတ တငါးေတ ေရာနာေနေရာ ဆိုပါေတာ့” “ဟင္း သူဇာေနာ္ ဘာေတမန္းမသိဘူး ရကယ္။ ရက္ တယ္။ နင့ိမ္ လာလည ေမးေတာ့ သိၿပီလား” ဟုဆိုကာ ေကသီဖုန္းကို ခလိုကါေတာ့ တယ္။

လင္းထက္ x{1014}x{103D}ိုးလာတဲ့ အခိန မမ အခန္းထဲမာ မရိေတာ့ပါဘူး ညကမမနဲx{1037} ခစမ္း ကစားတာမားလိုx{1037} ကိုယ္ေတ နည္းနည္းနာေန တယ္။ ဒါနဲx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာသစိုx{1037} ေရခိဳးခန္းထဲ ဝငာတဲ့အခါမာ မမကေရခိဳးၿပီးစ သဘက္ေလးနဲx{1037} သူမဆံပင္ေတကို ပဴတင္းေပါကားမာ သုတ္ေနတာေၾကာင့္ သူလာတာ သတိမထားမိပါဘူး။ မမေကသီဟာ ထမိနငားေလးနဲx{1037} ဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူx{1037}ရငုနံေတ မနားပါ တယ္။ ဒါနဲx{1037} သူလည္း မမေကသီေနာကကေနသားၿပီး မမေကသီရဲx{1037} ခါးကဥဥ္ေလးကို လက္x{1014}x{103D}စကဲx{1037} ေနာကေန ဖက္ လိုကါတယ္။ “အို အေမ့ ေမာငယ္ လနx{1037}ားတာပဲ” “ညကေတာ့ မလနx{1037}ူးေနာ္” မမေကသီ မက္x{1014}x{103D}ာေလး ရဲသားပါ တယ္။ “သား လူဆိုးေလး ဘာေတေမးမန္းမသိဘူး မက္x{1014}x{103D}ာ သစ္ေခေတာ” သူလည္း မမေကသီနဖူးကို ခပဖေလး နမ္းလိုကါတယ္။ မမေကသီက “ေမာင္ ေကာီေသာကိုx{1037} ပင္ေပးထားၿပီးၿပီ ၿပီးေတာ့ ေမာင္x{101B}ုံးသားရငတိုx{1037} ပုဆိုးနဲx{1037}အကx{103E}နဲx{1037} အခန္းထဲက အဝတင္ေပၚမာ မီးပူထိုးၿပီး ဖနx{1037}္ေပး ထားတယ္။” “ဟုတါၿပီမမရယ္ ဒါေၾကာင့္ မမကိုခစာ သိလား” “သား အာပုတ္ေစာံ တယ္။” ေကသီက ဒီလိုသာ ေပာေနတာပါ ခစ္ေသာေမာငဲx{1037} ေပx{1037}ဖကx{103C}ကို အၿမဲတမ္း ခံခင္ေနတာပါ ေမာငယု စိတဲမ တိုးတိုးေလး ေပာေနမိပါ တယ္။

() သူဇာကား ၾကည့င္းx{1014}x{103D}င့င္ ဖီးလက္ေနသည္။ ေနx{1037}လည ေကသီ လာလညားသည္။ ေကသီx{1014}x{103D}င့ူမကား ငယူငယင္းေတဆိုေတာ့ ေပာမနာဆိုမလာေတေလ။ ဟိုေနx{1037}က ေကသီနဲx{1037} သူx{1037}အရင္ေယာကx{1039}x{1004}ား ကိုx{1039}x{101C}ကီးေမာငိုx{1037} ညီေမာင္ ေကသီ ဘဂx{1039}x{1004}လားေမာင္ေလး လင္းထကဲx{1037} ေနာကိမ္ေထာင္ ပဳသားေသာ ေကသီက သူမ မဂx{1039}x{1004}လားဦးညက အခန္းထဲမာ သူx{1037}ေမာင္ မသိေအာင္ မက္x{1014}x{103D}ာကက္ေပၚမာ ဖုန္းကိုတိပဲx{1037}ကပ္ၿပီး x{101B}ိုကားတာ တဲ့ေလ။ မီးအလင္းေရာငလည္း ထင္းေနတာေၾကာင့္ သူမတိုx{1037}လငယား ဘယို လုပည္ ဆိုတာကို သူဇာကို လာx{1039}x{101E}ကား သားခင္းဖစည္။ သူဇာအဖိုx{1037} လင္းထက ေကသီကို လုပုံေတကို ၾကည့္ၿပီး သူမပင္ ေကသီေနရာမာ အစားထိုး ဝငငိတ္ေတ အရငတတ္ ဖစ္ေပၚသားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းထဲသိုx{1037} ဖိုငိုကူးထားၿပီး ပန္ၾကည့္ ေနခင္းဖစည္။ သူမ သားx{1014}x{103D}င့မီးက ေကာင္းသားၾကၿပီ။

ကိုေဇာ္ေအာငလည္း ယခုx{1014}x{103D}စိုင္းမားတင္ အိမ္ေထာငက္ ၾကာလာ ေသာေၾကာင့ားမသိ။ ညအိပင္ေတာင္ မလုပစဲ့ ရက္ေတက မားေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့ိုx{1037} သူမမာကလည္း အသက္(၄)ခနx{1037}္ ေသးသား ဆူၿဖိဳးဆဲအx{101B}ယ္ ဆိုေတာ့ ဒီလို ကကကင္းကင္း x{101B}ိုကားတာကို မင္ေတာ့ ကာမစိတ္ေတ ထx{1039}x{101E}ကလာသည္။ သူမ စိတဲကေတာ့ ဖစ္ေနၿပီ သူx{1037}ေယာကx{1039}x{1004}ား ကိုေဇာ္ေအာငဲx{1037}ေတာ့မဟုတ္ လင္းထကဲx{1037} အလုပံခင္ေနတာ ဖစည္။ ေကသီကို ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး ေဆာ္ေသာအခန္းမာ အေပၚမ x{101B}ိုကားသဖင့္ ေကသီအေပါကဲကို လင္းထကဲx{1037} ပစx{1039}x{1005}ည္းx{1039}x{101C}ကီး ဝင္ေနတာကို ေတx{1037}ေနရေတာ့ ၾကည့္x{101B}ုံနဲx{1037}ပင္ လင္းထကစx{1039}x{1005}ည္းက သူမေယာကx{1039}x{1004}ား ကိုေဇာ္ေအာငက္ x{1039}x{101C}ကီးတာကို ေတx{1037}ေနရသည္။

သူဇာ ေနမေကာင္းဘူးၾကားသဖင့္ ေကသီကား သူဇာအိမို သားေသာအခါ အေပၚထပာဟု ဆိုသဖင့္ အိမေပၚထပ္ တကဲ့သည္။ ကိုေဇာ္ေအာင အလုပားၿပီေနမာ မိန္းမ ေနမေကာင္းတာေတာင္ ဂx{101B}ုမစိုကဲ့လူပဲ။ “သူဇာေရ သူဇာ” “ဝငဲ့ေတာ့ ေကသီေရ” အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမာ သူငယင္းမ သူဇာက ေခေခေလးလဲေနသည္။ “နင္ ဘာဖစ္ေနတာလည္းသူဇာ ေဆးခန္း မသားဘူးလား” “အင္း ငါမေပာခငါဘူးဟာ ငါ့ေရာဂါက ေဆးထိုးလည္း ေပာကာမဟုတါဘူး” ေကသီကား အံၾသသားသည္။ “နငလည္း စိတါတတဲ့ စကားေတမေပာပါနဲx{1037} ကဲ နငာဖစ္ေနတာလည္း ေပာ ငါကူညီx{1014}x{103D}ိုငင္ ကူညီမာေပါ့” သူဇာကား မက္x{1014}x{103D}ာေလး ဝင္းလက္ သားၿပီး “နင္ တကယူညီမာလား ေကသီ” “တကယါ ငါကတိေပး တယ္” “အဲ့ဒါဆိုရင္ ငါေပာပါ့မယာ” “အဓိက တရားခံက နငဲေကသီ နင္ေလ လင္းထကဲx{1037} မဂx{1039}x{1004}လာဦးညက x{101B}ိုကားတဲ့ ဗီဒီယိုဖိုငို ငါ ၾကည့္ၿပီး ကတည္းကေလ ငါ ငါေလ နင့္ေမာငို xxx ဖစား တယ္။ ငါမေနx{1014}x{103D}ိုငူးဟာ x{101B}ူးလိမ့ယ္။

ဟင့င့္ အီးဟီးဟီး နငကူညီx{1014}x{103D}ိုငါဘူး ေကသီရယ္ ငါဆိုလည္း နင့္ေနရာမာ ဒီလိုပဲဖစာပါ” သူဇာကား မကည္ေတ တလိမ့ိမ့္ ကဆင္းလာကာ ငိုေတာ့သည္။ ေကသီကား သူငယင္းမ သူဇာကို ေတာ္ေတာ္ သနားသားသည္။ “တိတါ သူဇာရယ္ ဖစတါ တယ္။ နငိတေကာင္းမဖစဲx{1037}ေနာ္ ဖစေလငါ့သူငယင္းေလးရယ္ ငါ့အပစါ သူဇာရယ္ တိတိတ္ ငါကူညီပါ့မယ္ ငါေမာင့ို အရမ္းခစလို နငလည္း အခစုံး သူငယင္းေလဟာ ေမာင ငါ့ကိုသစx{1039}x{1005}ာေဖာက္ၿပီး တစားမိန္းကေလး တစ္ေယာကဲx{1037}ေတာ့ လုပာမဟုတူး ဒါေၾကာင့္ ငါx{1039}x{101C}ကံပါ့မယ္” ေကသီကား သူဇာကိုဖက္ၿပီး ေခာ့ေမာ့ ေနေလေတာ့သည္။ စိတဲမာေတာ့ ေမာင့ို x{1014}x{103D}ေမာေပမဲ့ တစ္x{1039}x{101C}ကိမစါေလာက္ေတာ့ သူမ သူငယင္းကို ကူညီမယိုx{1037} ဆုံးဖတ္ လိုက္ေတာ့သည္။

() လင္းထက္ တစ္ေယာက္ေတာ့ဖင့္ အခက္ေတx{1037}ေခၿပီ။ သူx{1037}ရဲx{1037}ခစစာေသာ မမေကသီကား တစတင္ သူx{1037}ကို ပင့င့င္း အကူအညီေတာင္းခဲ့သည္။ ၾကားခါစ ယုံပငယုံx{1014}x{103D}ိုင္။ ကိုေဇာ္ေအာငလည္း သူx{1037}မိတ္ေဆ။ ေဒၚသူဇာကို ထငငထငားမိ။ သူမ၏ သူငယင္းဖစူ သူ၏ ခစစာေသာ မမေကသီမ ေပာသဖင့ာ သူယုံ၏။ မမေကသီကေတာ့ သူx{1037}ကို ေမာင့ေဘာပါ ေမာငယ္ ဒါေပမဲ့ မမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကေတာ့ ကူညီေစခငယ္ ဟုေပာ၏။ ဒါေပမဲ့ သူ မမေကသီကို သစx{1039}x{1005}ာမေဖာကငါ။ မမေကသီက သူဇာက သနားစရာပါ ေမာငယ္ ဟူေသာ စကားက မထကညပင္ မမေကသီ မက္x{1014}x{103D}ာေလး ညိဳးေနတာေၾကာင့္ သူx{1037}အေနဖင့္ ကူညီမယ္ လိုx{1037} ေပာခဲ့သည္။ ေပာမယာ ေပာရသာ မသူဇာကလည္း ေတာ္ေတာသည္။ ကေလး(၂)ေယာကေမလိုx{1037}သာ ေပာသည္။ ဖင မက တစားေမး တစ္ေသးလ ဆိုတာမိဳး ထငည္။ ကိုေဇာ္ေအာင အပငာ ေနတာမားေတာ့ သူx{1037}မိန္းမကို ဂx{101B}ုမစိုကူး ထငယ္။ ေနာကုံး ေကသီကိုယိုင္ စီစဥ္ေပးမx{103C}ဖင့္ သူx{1014}x{103D}င့ူဇာ တည္းခိုခန္းတစုမာ ခိန္းခဲ့ၾကသည္။ သူဇာက ကိုေဇာ္ေအာငို တစားၿမိဳx{1037} သားလညညု ေပာခဲ့ၿပီး ၿမိဳx{1037}စန တိုကန္းမာ ခိန္းခဲ့ခင္း ဖစည္။

ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္။ တံခါး ေခါကံေၾကာင့္ သူဇာရင္ေတ တဒုံးဒုံးခုနာသည္။ လင္းထက္ လာၿပီထငည္။ ဒီေနx{1037}ေတာ့ သူx{1037}သူငယင္း ေကသီကို လုပလို သူမကို လုပ္ေတာ့မညို ေတးၿပီး သူမအဖုတ္ေလးထဲမာပင္ ေတးယုံx{1014}x{103D}င့္ x{101B}စိစိဖစာသည္။ လင္းထကား အခန္းထဲသိုx{1037}လမ္းဝငိုက္ေတာ့ သူဇာက အခန္းတံခါးကို လမ္းပိတိုကည္။ သူဇာကား ဘာစကားမ မေပာပဲ သူx{1037}ကို ရငတင္းေတ့ၿပီး ပုဆိုးကို လမ္းဆဲခၽတိုသည္။ သူကလည္း အားကမခံသူဇာ၏။ အကx{103E}ကို လမ္းခၽတိုကည္။ ဒီအခိနာ မသူဇာကို ကိုေဇာ္ေအာငိန္းမ ဆိုတာ ေမ့ေနၿပီ။ မသူဇာကား မမေကသီလို x{101B}ုပိပေခာေပမဲ့ မမေကသီ နီးနီးေလာက္ လတာေတာ့အမန္။ ကေလးေမးခဲ့ၿပီးသူမိုx{1037} ထငည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးေပၚတင္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးညိဳတိုတိုေလးမားက ေထာငေနသည္။ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကလည္း မသူဇာက မမေကသီထက္ x{1039}x{101C}ကီးသည္။ သူx{1037}ရဲx{1037} လိငံx{1039}x{101C}ကီးကို မသူဇာက လကင့္ ဖစစိုကည္။ အအား သူမခံx{1014}x{103D}ိုင္။ ခကင္းကို ငပဲက ေထာငတ္ လာသည္။ သူဇာက လင္းထကို ကုတင္ေပၚ တန္းလဲလိုကည္။

လင္းထကဲx{1037} လီးx{1039}x{101C}ကီးကား သူမေကသီဆီက ရခဲ့ေသာ ဗီဒီယိုထဲကထက္x{1039}x{101C}ကီးေနၿပီး ဒစည္း ပဳတ္ေနၿပီ ေကသီ၏။ သင္ၾကားပသမx{103C} ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ထငည္။ “ေမာင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန မမ မင္းကို ေကာင္းေအာငုပ္ေပးမယ္” လင္းထက မသူဇာ ဘာလုပညို မသိ။ သူဇာကား လင္းထက္၏။ ေခာကကနီးနီး ရိေနၿပီဖစ္ေသာ လိငံx{1039}x{101C}ကီးကို x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းထိပင္ ေတ့လိုက္ၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းx{1014}x{103D}စာၾကားသိုx{1037} သင္းလိုကည္။ လင္းထကဲx{1037}လိငံx{1039}x{101C}ကီးကား သူမ၏ နီေထးေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းထဲသိုx{1037} ေရာကိသားခိနင္ တဆတတ္ တုန္ေနသည္။ ခစစာေသာ လင္းထကဲx{1037}လီး ဖစာေၾကာင့္ သူဇာကား စိတါလကါ ပဳစုေနသည္။ လင္းထကား မကုံးx{1039}x{101C}ကီးေမးၿပီး သူဇာရဲx{1037} ဆံပင္ၾကားကို လကေလးထိုးဖၿပီး ဆံပင္ေတကို ဆုပိုငားသည္။ သူဇာကား လင္းထကဲx{1037} လီးဒစို ပတတည္ လာေလးနဲx{1037} ေဝ့ဝိုက္ၿပီး လည့တ္ ယက္ေပးတာေၾကာင့္ လင္းထကား ေဆမိဳး ေမ့သားသည္။ စီစဥ္ေပးေသာ မမေကသီကိုပင္ ေကးဇူး တငိသားသည္။ ေနာကုံး လီးထဲမ သုတည္ေတပင္ မထိန္းx{1014}x{103D}ိုင္ မသိမ္းx{1014}x{103D}ိုငစ္ၿပီး ပန္းထက္ ကုန္ေတာ့သည္။ မသူဇာက သူx{1037}ေဘးမာ ယဥဲတဲ့အခိနာ မသူဇာရဲx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီး ခၽနၽန္ေလးေတကို လာနဲx{1037} ေဝ့ဝိုက္ၿပီး သူက ယက္ေပးသလို လကစကလည္း x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးတစုံးကို လကိဳးနဲx{1037}လက ညx{103B}ပ္ၿပီး ေခေပးေနပါတယ္။

အို ေမာင့္ အ အ သူဇာကား တအီးအီးတအားအား ဖစ္ေနပါတယ္။ သူလည္း ထပ္ၿပီး သူဇာရဲx{1037}ေပါင္ၾကားထဲက အဖုတးကို လာနဲx{1037}အပားလိုက္ ယကငိုကဲ့အခါမာ အင္း ဟင္းဟင္း ခိခိ ယား တယ္။ ေမာငဲx{1037} ရပါေတာ့ အိုးအိုး သူx{1037}ေခါင္းကို အတင္းတန္းထုတ္ေပမဲ့ သူက သူဇာေပါငို ဖိၿပီး အဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို (၅)မိနစ္ေလာက္ ဆကိုက္ ယကဲ့အခါမာေတာ့ သူဇာက အင္းအင္းအားအား ငယံပါေအာင္ ေအာစင္း တစိ ၿပီးသားပါတယ္။ အို ေမာငယ္ ေကာင္းလိုကာ။ လင္းထကား မသူဇာကို ၾကည့္ၿပီး သူx{1037}လီးက x{101B}ုန္းx{1039}x{101E}ကလာပါ တယ္။ မသူဇာကို ပညာ နည္းနည္းပမပါ။ “ကဲ မမ ပကကန္ၿပီး ခါးေအာက္x{1039}x{101E}ကလိုက္” လင္းထက မသူဇာရဲx{1037} ခါးေအာကို တခားကုတင္ေပၚက ေခါင္းဦးx{1014}x{103D}စုံးကို ခံလိုကါတယ္။ သူဇာအဖိုx{1037} ပကက္ အေနအထားမာ ခါးေအာကာ ေခါင္းအုံးx{1014}x{103D}စုံး ဆင့ံ ထားတဲ့အတက္ ေခါင္းက ေအာက္ေရာက္ေနၿပီး ခါးက ေကာ့ထားသလို ဖစ္ေနပါ တယ္။

လင္းထက သူမေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို သူx{1037}ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး သူx{1037}လီးနဲx{1037} သူမေစာကတ္ အကဲေၾကာင္းတစ္ေလာက္ (၅)မိနစနx{1037}္ ပတ္ေပးလိုကာန သူဇာဟာ အလိုးခံခငိုx{1037} ယလာပါတယ္။ လင္းထက သူမကိုညဥ္းေနတာပါ။ အင္းဟင္းဟင္း လုပါေတာ့ေမာငယ္ မမကို သနားပါ လုပါေတာ့ ေတာင္းပနါ တယ္။ လင္းထကည္း မသူဇာရဲx{1037} အဖုတကို လီးနဲx{1037} ေသခာခိန္ၿပီး ေဆာင့င္း လိုကါ တယ္။ လင္းထကဲx{1037}လိငံx{1039}x{101C}ကီးဟာ အဖုတဲ အရိနဲx{1037} တိုးဝငားၿပီး ဗစ္ ဘုတုတ္ အင့င္ အအ ေမာင္ မမ အဖုတ္ေလးေတာ့ ကဲၿပီထငါတယ္။ လင္းထက ဒါဆို ထုတားလိုက္ေတာ့မယ္ မလုပါနဲx{1037} ေမာငယ္ လင္းထကား မသူဇာကို လိုးရတာ x{1039}x{101C}ကိဳကားပါၿပီ။ ကိုေဇာ္ေအာင ပစားေပမဲ့ သူမပစားပါဘူး ဒါေၾကာင့္ ေနx{1037}တိုင္း လုပေအာင္x{1039}x{101C}ကံေတ့ာတာပါ။

“ကၽန္ေတာ္ ေနx{1037}တိုင္းလုပငံမာလား” “အိုေမာငယ္ လုပါမမကို မင္းခခငင္ေနာက္ေရာေနx{1037}တိုင္းခ” “အင္းအင္း ဘတတ္ ေဖာက္ေဖာက္” “အား အင္း” ေခါင္းအုံး ခံထားၿပီး ခါးေကာ့ ေနတာေၾကာင့္ လင္းထကဲx{1037} အေပၚစီးက ေဆာင့ကိုင္းကို သူဇာ ရကကကက္ ခံေနရပါ တယ္။ လင္းထက္ အဖိုx{1037}လည္း မသူဇာကို လုပတာကို x{1039}x{101C}ကိဳကားပါၿပီ။ သူဇာကလည္း ေစာကတဲကို လင္းထက္ လီးကို ပနုတိုကိုင္း ဖငx{103C}ံx{1037}ရx{103C}ံx{1037}လိုကာေၾကာင့္ ေစာကတ္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားေလးေတက လင္းထကဲx{1037}လီးကို ညx{103B}စx{103B}စ္ေပးၿပီး လိုးရတာ အရမ္းကို ေကာင္းေစပါ တယ္။ ဖတတတတ္ ေစာကတဲ လီးဝငံထကံေတက အခန္းထဲမာ ဆူညံေနၿပီး ေနာကုံးမာေတာ့ လင္းထကာ လေရေတကို သူဇာ့သားအိမဲ ပန္းထုတ္ လိုကိနာေတာ့ သူဇာလည္း သူမအဖုတဲမ ေစာကညားကို စီးကလာရာ သူမဖငအထိပင္ ထိုအရညားက လိမ့င္းသားၿပီး သူမအဖုတဲ လီးတပက္ တန္းလန္းx{1014}x{103D}င့င္ သူဇာကိုယ္ေပၚသိုx{1037} ေမာက သားေလေတာ့သည္။

(၂) တစတနx{1037}္ သူဇာကား လင္းထက္၏ လိုးခင္းကို ေနx{1037}ေရာညပါ ကုန္းလိုx{1037} အားရသားေသာ အခါ သူမအိမိုx{1037} ခရီးမ ပနာသေယာငဳကာ ပနားသည္။ ေကသီကား သူမခစ္ေသာ သူငယင္း၏ x{1014}x{103D}လုံးသားေရာဂါကို သူမခစ္ေသာေမာင ကုစားေပးx{1014}x{103D}ိုငဖင့္ ေကနပားသည္။ သူမခစ္ေသာေမာငား သူမအေပၚ သစx{1039}x{1005}ာရိေသာည္း သူမသူငယင္း၏ စိတ္ေရာဂါကို ကုx{1014}x{103D}ိုငဖင့္ ေမာင့ို ေကးဇူးတငိသည္။ x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စနx{1037}ၾကာတင္ သူမခစ္ေသာ ေမာငတက္ သားေလးတစ္ေယာက္ ေမးေပးခဲ့သည္။ ထိုသား၏ စx{101B}ိုကာ ကိုx{1039}x{101C}ကီးေမာင္x{1014}x{103D}င့္ တူသည္။ ၿပီးေတာ့ လင္းထက္x{1014}x{103D}င့္ သူမကလည္း အရမ္းခစ္ၾကသည္။ ကေလးကလည္း လင္းထကို သူမထကိုခစညု ထငိသည္။

(မတက္။ ။ တည္းခိုခန္းတင္ သူမ စီမံမx{103C}ေၾကာင့္ မသူဇာကို သူခစ္ေသာ မမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}အရ သားၿပီး လိုးေပးခဲ့ေသာ လင္းထကည္ သူဇာကို စဲသားသဖင့္ေနာက္ မမေကသီx{1014}x{103D}င့္ ကိုေဇာ္ေအာင္ မသိေအာင္ ခဏခဏ ခိန္းေတx{1037}ၿပီး လုပဲ့တာေၾကာင့္ သူဇာမာ သူခစ္ေသာ ေမာငတက္ သားေလးတစ္ေယာက္ ရခဲ့သည္။ ကိုေဇာ္ေအာငား လင္းထက္ သူx{1037}သားကိုခီလင္ ကေလးခစတ္ေသာေၾကာင့္ ခီတယိုx{1037} ထငိေပမဲ့ သူဇာကေတာ့ ကေလးကိုခီတိုင္း ၿပဳံးစိစိဖစ္ေနတာကို သူသတိမထားမိပါ ) ၿပီးပါၿပီ။