လောကရဲ့ သစ္စာတရား – ထူးခြား ရေးသည်။

အခနး ။

သီရိရငးသန့ဖူ ဆိုသညနင့ တေ့ဆုံဖူးသူတိုငးက ရိုးရိုးအေးအေး စကား ကယကယမပော လူကီးသူမ တေ ပောလေ့ရိသည့ မိနးခလေး ပီသသည ဆိုသည့ ကောငမလေး ကို မကစေ့ထဲ တနးမငကသည။ မကနာဝိုငးဝိုငး မကလုံး ကယကယ နင့ အမဲတနးပုံးခိုနေသော မကနာလေးက ရုပရငမငးသမီးတေလို မခောပေမဲ့ ခစစရာကောငးသည။ စလငးဘောဒီ ဟု ဆိုရမည့ သယသယလလ ကိုယလုံးလေး ရိသောလညး ကငသောခါး နင့ ဝိုငးသောတငလေး ရိသည။ မနမာဆနဆန ရငဖုံး ကိုယကပ အကx{103E}လေး ဝတထားလင မို့မောကလုံးက နေသော ရေရင အစုံက အကီးကီး မဟုတသောလညး ထငထငရားရားကလေး ရိသည။

နေထကနိုင နင့ အိမထောငကတော့ အသကက ၂၅။ သူမားတေက အပို ကီး လို့ ခေါနေကပီ။ နေထကနိုင နင့ အိမထောငမကခင ရီးစား သုံးယောက ရိခဲ့သညဟု သူမ က ဝနခံခဲ့သည။ နေထကနိုင ကိုယတိုငလညး သိခဲ့တဲ့ဇာတလမး ရိသည။ အဲဒါက သူမ ၏ ပထမဆုံး ရီးစား။ နေထကနိုင ၏ သူငယခငး။ အဲဒီကောငကောင့လညး သီရိရငးသန့ဖူ နင့ နေထကနိုင နင့ သိခဲ့ကတာဖစသည။ နောကတော့ နေထကနိုင သူငယခငး ဇငမိုးပိုင နင့ ပတသား တော့ သူတို့ နစယောက အဆကအသယ မရိကတော့။ သို့သောလညး နစနစလောက ကာတော့ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက နေထကနိုငတို့ သူငယခငး အုပစု ထဲ သို့ ပနရောကလာခဲ့သည။ ထိုအခိနမာ ရီးစား နင့ ပတပီး အသဲကဲသလို ဖစနေသူ နေထကနိုင နင့ သီရိရငးသန့ဖူ တို့ အိစိကလီ ဖစလာသည။ နောကတော့ သမီးရီးစား ဖစသည။ သမီးရီးစား ဖစတော့ သူမ ယခငက ရီးစားတေ ရိခဲ့တာကို ဝနခံသည။ ဇငမိုးပိုင ပီး နောကတယောက နင့ ဖစသည။ ထိုတယောကက သူမ အပေါ ဖေါကပနသလိုလို ဘာလိုလို ညာလိုလို ဖစလာသဖင့ ထိုတယောက နင့ မကဲခငကိုပင အရဲ့တိုကကာ နောကတယောကတဲလိုကသဖင့ ထိုသူ နင့ သမီးရီးစား ဖစသညဟု ဆို၏။ ထိုသူက လညး သူမ နင့ လအနညးငယ တဲပီးမ အိမက သဘောတူ ပေးစားသည့ မိနးမ နင့ ယူသားသဖင့ စိတလေကာ နေထကနိုင တို့ အဖဲ့ ဆီ ပနရောကလာခဲ့သည။ ရီးစားကဲ အသဲကဲ နစယောက ခံစားခကတူ ပီး ပေါငးမိသားကသည။

နေထကနိုင ၏ ရီးစား မာ သူ့ထက အသက အနညးငယကီး ပီး လိငကိစ ရေးရာ မာ ကမးကငသည။ နေထကနိုင ကို လိငဆကဆနမု ကိစအဝဝကို သငပပေးသားနိုငသည။ နောကပိုငး နေထကနိုင စဉးစားမိသညမာ သူ့ကို ဆကခ အလို ရိသဖင့ အသုံးခသားပီး မလိုတော့ ပစထားခဲ့တာပဲ ဖစမညဟု ပင။ နေထကနိုင မိနးမ တေ ပေါမငသည့ အမင နညးနညးပောငးလာခဲ့သည။

ထို အမငကောင့ပဲလား မသိ။ သီရိရငးသန့ဖူ နင့ ရီးစား ဖစပီးတော့ တပတလောက အကာမာ ပင နေထကနိုင သီရိရငးသန့ဖူ နင့ လနလနကူးကူး ဖစခဲ့ရသည။ သူ့အိမမာ လူကီးတေ မရိတုနး ခိနးကာ သူ့အခနးထဲတင သီရိရငးသန့ဖူကို လိုးလိုကသည။ တကယတော့ သူတို့ နစယောက ရီးစား ဖစပီး နောကနေ့မာ ပင နေထကနိုင က သီရိရငးသန့ဖူ ကို နူတခမးခငး စုပနမး၊ နို့ကို နယ စသဖင့ လုပခဲ့ပီး နောကတနေ့ မာ သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖေ သီရိရငးသန့ဖူ လကကို ဆဲယူပီး သူ၏ မာတောငနေသော လီးကို ကိုငခိုငး ထုခိုငးခဲ့သည။ သီရိရငးသန့ဖူ မ ငငးဆနခငး မရိ သူ့အလိုကို လိုကလောခဲ့သဖင့ သူက လုပလို့ ရမညဆိုတာကို သိသည။ ထို့ကောင့ပင သူ့အခနးသို့ ခေါကာ လိုးလိုကခငး ဖစလေသည။

သီရိရငးသန့ဖူ ကို လိုးလိုကရတော့ သူ့စိတထဲ မာ တမိုး ဖစရသည။ နေထကနိုင ၏ ပတသားသော ရီးစား မမ နင့ ယဉလိုကလင သီရိရငးသန့ဖူ မာ အတေ့အကုံ မရိသလို သူတေ့မငရသည။ သူ့စိတထဲ ထငထားသညက သီရိရငးသန့ဖူ တယောက ပထမ ရီးစား မား နင့ အတေ့အကုံ ရိရမညဟု ။ သို့သော ထငထားသလို မဟုတ။ သူဦးဆောင သည့နောကကို သာလိုကသညကို တေ့နေရသည။ စောကဖုတလေးက တော့ စေးကပ နေသည စောကရညတေ ရဲအောင ထကလို့သာ လိုး၍ အဆငပေသည။ ကိုယလုံးလေးက ပါးလပ ပီး ခါးကငကငလေး မို့ ခါးကိုငကာ အားရပါးရ ဆောင့လိုး လို့ ကောငးသည။ နဂိုထညးက စကား နညးပီး အိနေရသူမို့ တအားကီးတော့ ကော့ပနနေအောင မညီးငူ၊ အံကိတကာ ခံရာသည။ နောကပိုငး သူတို့ နစယောက တပတ တခါလောက လိုးဖစလာသည။ နေထကနိုင မိဘတေက လညး ရေးရိုး အယူအဆမို့ သူမား သားသမီးကို ခုလို တဲနေတာ ရေရညမသင့ဟု သူ့ကို ပောကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ကိုယူလိုကဖို့ တိုကတနးသည။သူ အခုလို တပတတခါ မနမနလိုးနေတာသာ သိလင သူတို့ ဘယလို မားနေကမညမသိဟု နေထကနိုင တေးမိသေးသည။ သို့သောလညး သူကိုယတိုငက လညး ငါအိမထောငပုဖို့ အရယရောကနေပီလေဟု ဆုံးဖတလိုကကာ သီရိရငးသန့ဖူ ကို လကထပယူလိုကတော့သည။

နေထကနိုင ရော သီရိရငးသန့ဖူ ပါ နစယောကစလုံး အခုမ ကောငးပီးလို့ အလုပဝငစ လူငယမား ဖစလေရာ၊ ကိုယပိုင အိမယာ ဝယဖို့ မပော နင့ ငားနေဖို့ပင အဆငမပေ သေး။ နေထကနိုင မိဘ အိမမာပင သီရိရငးသန့ဖူ လိုကနေရလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ နိုငငံခားမ လာဖင့ထားသော ကုမဏီတခု တင အလုပလုပ ရုံမက၊ စနေတနငနေမားတငလညး ကနပူတာ သငတနး ဖင့ထားသော သူမ ဆရာတဦး၏ ကောငးတင အခိနပိုငး ဝငသငပေးသေးသည။

ပုံမနရကမားတင သီရိရငးသန့ဖူ ကို သူမ ကုမဏီ က ကားဖင့ လာကို ၊ ရုံးဆငးခိန ပနပို့ပေးသည။ စနေ၊ တနငနေ ရကမားတငတော့ နေထကနိုင က အားနေသဖင့ သူကိုယတိုင ကောငးသို့ လိုကပို့ လိုကကို လုပပေးသည။

နေထကနိုင လညး အိမထောငကပီး သူငယခငးတေ နင့ သိပမတဲဖစတော့ အကုနလုံးက လညး သူ့အိမထောင သူ့မိသားစု တေ နင့ ဆိုတော့ သူလညး သူ့အလုပသူလုပ၊ အလုပသားအလုပပန၊ နေ့တဒူဝ အလုပရုတနေခဲ့သည။ သီရိရငးသန့ဖူ စနေ၊ တနငနေ စာသားသငသည့ အခိနမာ သာ တယောကထညး အားနေသဖင့ အငတာနက တကကာ ဟိုဟို ဒီဒီ ကည့ဖစလာသည။ ဟိုကည့ဒီကည့ ပငးရာမ မနမာ ပင့လငးရသာ စာပေမား ရိသော ဆိုကတေကို ရောကကာ ထို ဆိုကမ စာရေးသူမား ရေးသည့ ဇာတလမးတေကို ဖတဖစလာသည။ နေထကနိုင မာ လူပို ဘဝကတညးက အောစာအုပ အသေးလေးမားကို ဖတရတာ ဝါသနာ ပါခဲ့သည။ သို့သောလညး နောကပိုငး အလုပရုတသဖင့ ငားဖို့လညး အဆငမပေ၊ ထို အဆကအသယမား လညး မခိတမိတော့ သဖင့ မဖတဖစသညမာ ကာလပီ။ ယခုမ ရတနာ သိုကတေ့သလို ဖစရသည။ အတေးပငလယပာ၊ အခစတကသိုလ၊ တိတတခိုး စသည့ ဆိုကတို့ တင လကရာပောငမောက လသော စာရေးသူမား ၏ စာတေကို ဖတရုမိလေသည။ ထို စာပေမားထဲ တင သူ့ကို စိတအတကကစေဆုံး ဇာတလမးမားမာ ဆငးကငး ဟု ခေါသော၊ လငမယားခငး လဲလယလိုးကသည့ ဇာတလမးမား၊ ကပကိုး ခေါ သည့ ကိုယ့မယားကို တခားလူတယောက နင့ လိုးသညကို ခင့ပုပီး ခောငးကည့ ကာ ဖီးတကသည့ ဇာတလမး၊ သေးသား ရငးကသည့ မိသားစု ဝငခငး အမတမထင လိငဆကဆံမိကသည့ဇာတလမး စသညတို့ ဖစသညကို သတိထားမိလာခဲ့ရသည။

ထိုအခါမ စ၍ သီရိရငးသန့ဖူ ကို သူ့စိတကူး ထဲတင တခား ယောကား တို့ ဖင့ လိငဆကဆနသညတို့ကို ဖာတလမးဖေါ တေးမိလာသည။ ထိုအတေးက ပင သူ့ကို လိငစိတပိုမို ထက လာစေခဲ့ရသည။ လကတေ့တငတော့ သီရိရငးသန့ဖူ လို စကားတိုးတိုး သာ ပောတတသော၊ အိနေကီးမားကာ ရိုးရိုး အေးအေး သာ နေတတသော မိနးခလေး မိုး က သူ့အတေးထဲက မိနးခလေး လို ဘယမာသာ ဖစနိုငပါမညနညး။ သို့သောလညး အပစကငးစငသော အပုံး၊ နစလိုဘယ အမူအကင့ တို့ကောင့ သီရိရငးသန့ဖူ မာ သူ့ထက မိတဆေ အပေါငးအသငး ၊ ခငမငသူတေ ပို ပေါကယဝလေသည။ တခါတလေ သီရိရငးသန့ဖူ အပေါငးအသငး သူငယခငးမား ၏ ပောပဲရငပဲမားသို့ သူကသာ လိုကလံတကရောကခဲ့ရသညမား ရိလေသည။ သူ့မာ ထိုကဲ့သို့ ပဲမိုး ပင မယမယရရ မရိတော့ခေ။

တနေ့တော့ သီရိရငးသန့ဖူ တို့ အလုပက နစပတလည ခရစစမတပါတီ လုပသည။ ဝနထမးမား၏ မိသားစုဝငတေ ကိုပါ ဖိတသဖင့ နေထကနိုင လညး လိုကသားမိသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ၏ ဘော့စ မစတာဂတ အပါအဝင သူမ လုပဖေါကိုငဖကတေ နင့ တပောတပါး စားကသောကက သည။ မစဂတ က အသကငါးဆယကော ပငသစလူမိုး ဖစပီး မုဆိုးဖို သားသမီး နစယောက ရိသည။ သားသမီးတေက ပဲရစမာ တကသိုလတကနေကသညဟု ဆိုသည။ ပောပောပါးပါး နေတတသူဖစသည။ သီရိရငးသန့ဖူ နင့ အတူလုပနေသည့ထဲမ နိုငမငးခန့ ဆိုသည့ ကောငကို နေထကနိုင သတိထားမိသည။ အဲဒီကောငက မောကကမောကက နင့ဟု ထငမိသည။ နိုငငံခား ကုမဏီမာ လုပနေသညဟု ဆိုပီး သူ့ကိုယသူ နိုငငံခား ရောကနေသညထငသလားမသိ၊ အမိုးသမီး မားကို ပုခုံးဖက ခါးဖက ခေပုတလကပုတ ဖင့ စကားပောဆို သညကို တေ့နေရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ နင့ပင ထိုငခုံခငး ယဉထိုငရကမ သူ့ဖုံး ထုတ ကာ ဆလဖီ ဆဲဖို့ လုပသည။ အနားမာ ရိနေသည့ နေထကနိုင က သူရိုကပေးမညဟု ပောကာ ဖုံးကို ယူလိုကသည။ ကုလားထိုငခငးဝေးနေသဖင့ နညးနညးကပဖို့ ပောလိုကသည။ သူတို့ ထိုငနေတာကဘီးတတ ကုလားထိုငတေ ဆိုတော့ သီရိရငးသန့ဖူ ကုလားထိုငနားကို ခေထောကဖင့တနးပီး ကပဖို့ ကိုးစားသည။ သို့သော ကမးမညီသဖင့ ပနပနလိမ့သားသည။ သူက သီရိရငးသန့ဖူ ကုလားထိုငကို လမးဆဲရမည့ အစား သီရိရငးသန့ဖူ ပုခုံး နစဖကကို သူ့လကဖင့ တဖကတခကကိုငကာ ဆဲထားလိုကသည။ ထိုအခိနမာပင နေထကနိုင က ဓါတပုံ ရိုကလိုကသည။ ပုံထဲတင သူမ က ပုံးနေပီး သူမ နင့ ယဉလက နိုငမငးခန့ က သူမပုခုံးကို ကိုငထားသည။ ထိုပုံကို ဖုံးထဲမာ ပနကည့ရငး နေထကနိုင လီးတောငလာသည။ တကယလို့ နိုငမငးခန့က သီရိရငးသန့ဖူ ကို လိုးနေသညဆိုလင ဆိုသည့အတေးက သူ့ရငတေကို ခုံလာစေပီး စိတလုပရားလာခဲ့ရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မကနာက တော့ ဘာမ မဖစသလို။

သီရိရငးသန့ဖူ ဘော့စ ဂတ ကလညး ပါတီ စကူဦးထုပ ကို ဆောငးပီး နောကပောငပောငဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ ဖင့ တဲကာ ဓါတပုံလာရိုကသေးသည။ ကိုယတပိုငးပုံ ခေါငးခငး ကပရိုကကသဖင့ မကနာ ပါးခငး ထိလမိတတ ပင။ နေထကနိုင ဒူးပငခောငလာသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မကနာကို အကဲခပတော့ ဘာမ မထူးခား ပုံမနပင ပုံးပုံးလေး နင့ အေးအေး ဆေးဆေးပင။ နေထကနိုင စိတကူး ထဲမာ နိုငမငးခန့ တလည့ ၊ မစတာဂတ တလည့ သူ့မိနးမ ကို လိုးနေသညဟု ပုံဖေါတေး နေရငး က လီးတအားတောငလာသညမာ အတငးခံဘောငးဘီ ကပကပကောင့ လီးက ညောငးပင ညောငးလာသည။ ထို့ကောင့လညး အိမပနကရအောင ဟု သီရိရငးသန့ဖူ ကို ပောလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က ခနလေး ခနလေး ဟု ဆိုရငး နောက တနာရီလောက ကာမ ပနဖစသည။ ဘော့စက ကုမဏီက ကားဖင့ လိုကပို့ခိုငးလိုကသဖင့ကုမဏီ ကားလေး ဖင့ အိမပနလာကသည။

“မောင ဒါ ဦးစိုးမိုးအောင တဲ့ ခစလေး တို့ ကုမဏီက ကားဆရာကီး ပေါ့။ ခစလေးကို ခု ကားမောငးသငပေးနေတာလေ”

“ဟုတကဲ့ ဦးစိုးမိုးအောင တေ့ရတာဝမးသာပါတယ။ သီရိ ကို သငပေးတာလညး ကေးဇူးတငပါတယ။ ”

“ရပါတယ ဆရာရယ မမလေး ကဉာဏကောငးပါတယ။ အတတလယတယလေ”

“ဦးကီးစိုး သငတာလညး ကောငးလို့ပါ”

သီရိရငးသန့ဖူ တယောက ခုတလော ကားမောငးသငနေသည။ သူတို့ မာ ကားမဝယနိုငသေးသောလညး သူမ ဘော့စ က သီရိရငးသန့ဖူ ကို ကားမောငး သငဖို့ နင့ ဒရိုငဗာလိုငစင ယူထားဖို့ ပောခဲ့သည။ သီရိရငးသန့ဖူ ကားမောငးတတသားပါက သူမ အတက အလုပသုံးဖို့ ကားတစီး ထားထားပေးမညဟု လညး ဆိုထားသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ ကားမောငး သငဖို့ ကိုးစားသည။ သို့သော သူမ မာ အလုပခိနက စနေ၊ တနငနေ အားရကမာပင သငတနး သားပေးနေရသဖင့ တခားမာ သားသငဖို့ အခိနမရ၊ ထို့ကောင့ သူမ ဘော့စကို ခင့တောငးကာ ဦးကီးစိုး ကိုလညး ညိလိုကသည။ သူမတို့ ကို ရုံးအပနလိုကပို့ခိနတင တခား လူမားကို အရငလိုကပို့စေပီး သူမ ကို နောကဆုံးမ ပို့စေသည။ ထို အခိနမာ သူမ ကို ကားမောငး သငပေးစေသည။ လူရငးသော ကားလမး ကငးပငတို့ ဘကကို သားကာ နာရီဝက တနာရီခန့ သငစေသည။ ထို့ကောင့လညး သီရိရငးသန့ဖူ တယောက အိမပန နောကက နေရသည။

နေထကနိုင က ဦးကီးစိုး ခေါ ဦးစိုးမိုးအောငကို မသိမသာ လေ့လာမိသည။ ဦးစိုးမိုးအောငမာ အသာညိုညို အညာသားရုပမိုး ၊ အသက ၅ဝ ခန့ ရိသောလညး ကနးမာရေးကောငးပုံ ၊ ထောငထောငမောငးမောငး ဘောဒီ တောင့တောင့ ဖစသည။ ဦးစိုးမိုးအောင နင့ သီရိရငးသန့ဖူ တို့ မကနာတေက တယောကကို တယောက ကည့တာ ရုတာ လညးရိုးရိုးသားသား၊ သူတို့ နစယောကကားမာ ဘာမ ရိပုံ မရ။ သို့သောလညး နေထကနိုင ခေါငးထဲ တင ဦးစိုးမိုးအောင က သူ့ မိနးမ သီရိရငးသန့ဖူ ကို ကားနောကခနးမာ အားရပါးရ လိုး နေသညဟု ပုံဖေါတေးလိုကတော့ လီးကီး တဆတဆတတုံ ကာ ဘောငးဘီထဲမာ ပင လရညတေ ထကက ခင သလိုလို ဖစသားရသည။

ထို့ကောင့လညး သူတို့ နစယောက ကားပေါက ဆငးတော့ ဦးစိုးမိုးအောငကို နူတဆကပီး သညနင့ ကမနးကတနး သီရိရငးသန့ဖူ လကကို အတငးဆဲကာ အိမပေါကို အပေးလေး တကလာခဲ့မိသည။ အခနးထဲ ရောကတော့ သီရိရငးသန့ဖူ မကနာ အနံ့ကို အငမးမရ နမးရုံ့ကာ အဝတအစားတေကို ဆဲခတတော့သည။ သီရိရငးသန့ဖူ က၊

“ဟင ဘယလို ဖစတာလညး မောင ဟိုမာတုနးက တော့ အိပခငလခညရဲ့ ဆိုလို့ ပါတီတောငမပီးသေး ဘော့စကို အားနာပါးနာ နူတဆကပီး ပနလာရတာ ခုကတော့လညး အိပခငတာလညး မဟုတပဲနဲ့”

နေထကနိုင က သီရိရငးသန့ဖူ ကနပလိနးကို နားမထောင သူ့တကိုယလုံးလညး အဝတအစားတေ ခတပီးတော့ သီရိရငးသန့ဖူ ကို ကုတငပေါ ပေ့တင။ ပေါငနစလုံးကားဝငပီး စောကဖုတကီးကို ကုံးရကလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတကီးမာ လူပိနပိနလေး နင့ မလိုက အောင နူတခမးကီးမားက ဖေါငးကားနေသည။ စောကမေးတေက တော့ ညပထားသဖင့ ပါးပါးလေး သာရိသည။ သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတအကဲကောငးက အရညကညတို့ ဖင့ ရမးလဲ့ နေတာ တေ့လိုကရသည။ နေထကနိုင သူ့လာကီးကို အပားလိုက တမိုး ဒေါငလိုက တမိုး ဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတကီးကို ရကလိုက ထိုးလိုက စုပလိုကလုပသည။ လကခောငးထိပဖင့ လညး စောကစေ့လေးကို ဖိကာ ပတသညခေသည။

သီရိရငးသန့ဖူ ဖငကလေး ကော့ကာ မေ့ယာပေါမ ကတကလာသည။ သူမလကတေက နေထကနိုင ခေါငးက ဆံပငတေထဲကို ထိုးကုတကာ ဆသည ဖသည။ သူမ ထုံးစံ အတိုငး အသံကတော့ မထက ၊ အသကရုသံလေးသာ ပငးလာသည။

နေထကနိုင က သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတကို အားရအောင ရကပီးမ ပေါငနစလုံးကားကို ဝငကာ ဒူးထောကထိုငသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ပေါငလုံးလေး နစလုံးကို ဖဲကားကာ ဟလာသော စောကဖုတအဝ မာ သူ့လီးကို တေ့လိုကသည။ နောကတော့ တခကခငးတခကခငး အားပါပါ ဖင့ ဆောင့လိုးသည။ လိုးနေရငးမ လညး သီရိရငးသန့ဖူ နို့လုံးလေး တေကို လမးကိုငကာ ဆုပနယသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မကနာကို ကည့လိုကတော့ မကလုံးလေး တေ မိတထားသည။ သူမ ဘာကိုတေးနေသလဲဆိုတာကို နေထကနိုင စိတကူးယဉမိပနသည။ သူမကို နိုငမငးခန့က လိုးနေသညလို့ တေးနေတာလား။ သူမ ကို သူမ ဘော့စ ဂတက လိုးနေသညလို့တေးနေတာလား၊ သူမကို သူမတို့ ကုမဏီ ကားဒရိုငဘာ ဦးစိုးမိုးအောင လိုးနေသညဟု တေးနေတာလား။ စသဖင့အတေးတေကို မငယောငလိုကတော့ လီးကီးက သီရိရငးသန့ဖူ စောကခေါငးထဲ ဖေါငးပလာပီး တငးကနဲ ဖစကာ လရညမား စောကခေါငးထဲသို့ ပတကနဲ ပတကနဲ ပနးထကကုနကလေတော့သည။

သူ့လီးကီးကို သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတထဲ စိမထားရကဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ ကိုယလေးကို ဆဲဖကကာ နားနေလိုကသည။ မကလုံးလေး မိတကာ နားနေရာသည့ သီရိရငးသန့ဖူ မကနာလေးကို ကည့ရငး ကိုယ့စိတထဲ တေးနေတာတေသာ သူမ သိခဲ့ရငဟု တေးရငး နေထကနိုင တယောက သူ့ဘာသာ မကနာပူသလို ဖစသားမိလေသည။
အခနး ၂။

တနငာနေ့ သီရိရငးသန့ဖူ ရုံးရောကတော့ နိုငမငးခန့ က သူမထိုငနေသည့ စားပဲနားလာရပကာပုံးစေ့စေ့ဖင့၊

“ဟေး မမသီရိ ဟိုနေ့က ဘာလို့ အစောကီး ပနသားရတာလဲ ပါတီက ပဲအစညဆုံးအခိန တောင မရောကသေးဘူး”

“မောင က အိပခငနေပီ ဆိုလို့ လေ၊ ကိုယ့ယောကား က ပနခငနေမတော့ ကိုယက ဆကနေနေလို့ ရမလားလို့”

“အငး မမသီရိဘဲကီး ကည့ရတာ သဘောကောငးမဲ့ ပုံကီးနော အဲဒီ အကိုကီးက”

“အငး သူက သဘောကောငးပါတယ”

“သူ့မိနးမ ကို သူမား လိုးနေတာ သိရငတောင ခင့လတမဲ့ ပုံပဲ နော ခိခိ”

“ဟဲ့ စောကကောငလေး တိုးတိုး ပောစမး၊ စကားကို စညးကမးမရိ ရုံးထဲမာ သူမား ကားသားမယ”

“ဘယသူမ မကားပါဘူး မမသီရိရဲ့ ဘေးနားမာ ဘယသူမ မရိဘူး၊ ဘရိတဖတစသားစားနေကတယ”

“ဒါပေမဲ့ အပောအဆို ဆငခင၊ နင အဲလို မဆငခငရင ငါနဲ့ အပတပဲ”

“အငးပါ မမသီရိ ရယ နောကမပောတော့ပါဘူး၊ အဲဒီနေ့ ကလညး တနးလနးကီးဗာ၊ ကနော့မာ ဟတကော့ကီးကနခဲ့တယ၊ နောကနေ့ ဘောမအောင့အောင ကိုယ့ဘာသာ အိမသာထဲ ဝငထုလိုကရတယ၊”

“ခစခစ”

သီရိရငးသန့ဖူ သူမ ပါးစပလေးကို လကဖဝါးဖင့ ပိတကာ ရီလိုကမိသည။ ထိုပါတီညက နိုငမငးခန့ အတငးပူဆာသဖင့ ရုံးက စတိုခနးလေး တခု မာ အသာခိုးဝငကပီး မတတပရပနေသည့ နိုငမငးခန့ လီးကို သူမ ဆောင့ကောင့ထိုငကာ စုပပေးရသည။ ထိုအခိန အခနးထဲမာ မီးပိတထားသဖင့ အတငးထဲ ကို အပငဘကမ မမငရသောလညး အတငး သစသား လူဗာလိုကကာ ကလေး မားကားမ အပငသို့ မငနေရသည။ နိုငမငးခန့ လီးကို စုပပေးနေရငး အပငခနးမတင သူမကို လိုကရာနေသော နေထကနိုင ကို မငလိုကရသဖင့ စိတမဖောင့ တော့၊ နိုငမငးခန့ က ပီးကာနီးပါပီ ခနလေးပါ ပောနေသည့ ကားက သူ့လီးကီးကို တနးလနးထားခဲ့ကာ အခနးပငသို့ ထကလာခဲ့လိုကသည။

“ခု မ ရီမနေနဲ့ မမသီရိ ဒီနေ့ နေ့လညဟောတယသားရအောင”

“အာ နငကလညးကာ မနးဒေးကီးကို၊ အလုပတေ အမားကီးရိတယ”

“ထမငးစားခိနပဲ လေ မမသီရိကလညး နော၊ ကနော့ကို မသနားတော့ဘူးလား၊ ”

“အေးပါ အေးပါ ကဲသားသား ကိုယ့အလုပကိုယလုပ၊ ငါလညး အလုပတေ လုပလိုကအုံးမယ”

“အဟိ အိုကေ ဟုတကဲ့ သားလုပလိုကအုံးမယ၊ ဟိုကောငလညးဘုတလုပထားလိုကမယနော”

သူ့ကို မကစောငးလလလေး ထိုးပီး မကမောငကုတပလိုကသော သီရိရငးသန့ဖူ ကို ပုံးဖဲဖဲဖင့ ကည့ပီးတော့ နိုငမငးခန့ တယောက သူ့စားပဲသို့ လောကသားလေသည။

သီရိရငးသန့ဖူ အလုပသာ လုပနေသောလညး ယခု လာဆသားသော နိုငမငးခန့ ကောင့ သူမ နိုငမငးခန့ နင့ တေ့ဆုံ ခဲ့သည့ ဖစရပမားကို ပနတေးမိနေလေသည။

…………

သီရိရငးသန့ဖူ ဒီကုမဏီမာ လုပနေတော့ နေထကနိုင နင့ အိမထောငကပီးနေလေပီ။ မကနာ မာ ပုံးပုံးလေး နေတတ သဖင့ လူခစလူခငပေါသောလညး အနေတညတန့ပီး စကားနညးသော သီရိရငးသန့ဖူ ကို လူတေက လေးလေးစားစား ဆကဆနတတကသည။ သူတို့ ကုမဏီမာ လူအမားကီး မရိသေးသဖင့ လူတိုငးလိုလို က တယောကကို တယောကသိကသည။ လူသစမားကို အတေ့အကုံရိသူတို့က ကူညီပီး နားလညအောင သငပပေးကသဖင့ မိသားစု လို ဖစနေကသည။ နိုငမငးခန့ မာ ကောငးပီးပီးခငး ရောကလာသော လူငယပေါကစလေး ဖစသဖင့ ဘော့စက သီရိရငးသန့ဖူ ကို သငပေးဖို့ တာဝနပေးထားသည။ ကောငလေးက လညးတောပါသည။ တထာပ တတောငမငသူမို့ သငရပရတာ က မပငပနးပေ။ တခု ပဲ စိတပငပနးရတာက နီးနီးကပကပ နေရတော့ ဖိုမ ဓါတက သူမ ကို ရငခုံစေသည။ သူမ မာ အိမထောငသည ဖစသောလညး တစိမးယောကား တယောက နင့ လကပနးတတီး နေရတော့ သဘာဝ က မနေ၊ သေးကို ပူစေ သည။ အထူးသဖင့ နိုငမငးခန့ မကလုံးတေက သူမ ရငသား နေရာတေ သူမ ပေါငတနတေကို ခိုးခိုးကည့တာ တေ့ရတော့ စိတလုပရားမိသည။ တခါ က သူမ ရုံးက ပနထရီ ထဲမာ ထမငးဘူး ဆေးနေတုနး မနထဲမ တဆင့ သူမ ဖငကို ငေးစိုကကည့ရငး တံတေး မိုခနေသော နိုငမငးခန့ ကို တေ့လိုကရသဖင့ သူမ ပေါငခဆုံမာပင နေးကနဲ ဖစသားရသည။

နိုငမငးခန့ တယောက သူမ အပေါတင စိတတေ ဖေါကပနနေတာ ရိပမိတော့ သူမ ကိုယတိုငလညး စိတတေက သိပမတညငိမခငတော့။ သူ့ကို အလုပနင့ပတသကလို့ သငပပေးနေခိန လကခငးထိမိတိုကမိ၊ ပုခုံးခငး ပတမိ သည့ အခိနတင သူမ မကနာ မာ ဖိနးတိနး ရိနးတိနး၊ ပိပိလေး မာ စိုတိုတိုလေး ဖစလာခဲ့တတနေပီ။

သူမတို့ ရုံးခနးမာ ၈ထပတင ရိတာမို့ဓါတလေခါး နင့ တကရသည။ မနကဆိုလင တခား ကုမဏီမား မရော အလုပလာတက ကသူမား ရိသဖင့ ဓါတလေခါး မာ တခါတရံ လူကပတတသည။ နိုငမငးခန့ နင့ အရငက တခါတလေ ဆုံတတ သောလညး နောကပိုငး သူမ က အလုပထဲမာ သူ့ကို သငပပေးသူ အဖစ ရငးနီးလာတော့ မနကဆိုလင သူမ ကို စောင့ပီးမ ဓါတလေခါး အတူစီးလေ့ရိလာသည။ တခါတလေ လူကပသည့ အခါ သူနင့ ပူးပူးကပကပ အသားခငး ထိမိပတမိသည။

တရကတင နိုငမငးခန့ မာ ဓါတလေခါးအတငး အနောကဖက အစနဆုံး ဂောငတင ကပနေပီး သူမ က သူ့ရေ့တင ရပနေသည။ လူတေမာတအားမားဖင့ သူမ က နောကဆုပရငး သူမ တငသားလုံးလေး မာ သူ့ ရေ့ပိုငးကို သားကပဖိမိသည။ သူမ တငသားပေါမာ နေးနေး မာမာ အခောငးကီးမာ ဘာကီးလဲ ဆိုတာ သူမလို အိမထောငသညအဖို့ ဘာလဲ လို့ တေးစရာမလို။ နိုငမငးခန့ မာ ဓါတလေခါးနံရံကို ကောကပနေပီမို့ ရောငစရာ မရိတော့။ သူမ ကိုယတိုငလညး ရောငမရတော့။ သေးကလညး ဆူလာသညမို့ အသကရုက မနလာခဲ့သည။ သူမ ဖငလုံးလေးကို အသာရေ့လိုကတော့ သူ့ကောငကီးက တငနစလုံးကားထဲ လိမ့ဝငလာခဲ့သည။ ထိုနေ့က ၈ ထပတကနေသော ဓါတလေခါးမာ ရနကုန နေပညတော ကားမောငး သားသလောကကာနေသလို ပငထငမိသည။ သူမတို့ ရုံးခနးရိရာ အထပရောကတော့ နိုငမငးခန့ ကို လည့မကည့တော့ပဲ ခပသကသက ပင အပေးအလား ထကသားလိုကမိသည။

နောကပိုငး တော့ နိုငမငးခန့ က တမငလုပလာသညဟု သူမ စိတထဲ ထငမိသည။ သို့သောလညး သူမ ကိုယတိုငက ပင စိတထဲ လုပရားသလိုလေးမို့ မသိခငယောင ဆောငကာ နေခဲ့မိသည။

ထို အဖစအပကကို သူမ မသိခငယောငဆောငနေသဖင့ သူ့စိတထဲမာ ဘယလို ထငသညမသိ တနေ့တော့ ထောကရုံ မက လကပငပါလာတော့သည။ သူမ တငပါးကို လကဖဝါးဖင့ ဖညးဖညးခငး ပတပေးနေသညကို ခံစားလိုကရတော့ သီရိရငးသန့ဖူ ခေါငးကို နောကပနလည့ကည့မိသည။ နိုငမငးခန့ နင့ မကလုံးခငးဆုံ မိသည။ နိုငမငးခန့ က ခပတညတည ပင သူမ ကို မကလုံး ခငးဆိုငကာ ကည့နေသည။ လကတေက တော့ သူမ တငသားပေါမ ခာမသား ပတသတနေရာက တခကတခက ဖစညစကာ ဆုပလိုကသေးသည။

သီရိရငးသန့ဖူ မကနာပေါမာ သေးဖနးလို့ထငသည နညးနညးပူသလို ခံစားရသည။ ဘာမ တော့ မပောပဲ ရေ့ကို ပနလည့ကာ ငိမနေလိုကသည။ ရုံးခနးထဲ ကတော့ ပုံမနပနဖစသားသည။ နိုငမငးခန့ ကို သူမ သငပစရာ ရိသညတို့ကို ပပေးနေသည။ သူက လညး ထို အခိနမာ မနကတုနးက ဓါတလေခါးထဲ ဘာမ မဖစခဲ့သလို နေသည။

သူမ တငသားတေကို ပတတာ ဆုပတာ အလေ့လို ဖစလာတော့သူမ ခါးကို နောကမ သိုငးဖကကာ ဘိုကသားလေးကို ပတလာသည။ လူကပနေခိန သီရိရငးသန့ဖူ က လတပေးထားသောလညး လူရငးခိနဆို လကကို ဆိပလတတတသည။

နောကတော့ နိုငမငးခန့ က သူ့မကဆေ့ဂာကို အကပေးဖို့ ပောလာသဖင့ လကခံပေးလိုကမိသည။

တနေ့ ဓါတလေခါးထဲ သူမ ဖငကားမာ နိုငမငးခန့ လီးနေးနေးကီး ဖင့ အမောငးလိုက ထောကထားရငး လကတဖကက ခါးကို သိုငးဖကကာ သူမ အကx{103E}ခါးတို အောကမ ဘိုကသားလေးကို အပတခံ ပီး ဖီးတကလာခဲ့သည။ ဓါတလေခါးမ ထကကာ သူမတို့ ရုံးခနးသို့ ဝင။ သူမ နေရာတင ထိုငကာ ကနပုတာကို ဖင့နေတုနး ဖုံးမ တငကနဲ အသံဖင့ မကဆေ့ဝငလာသည။ ကည့လိုကတော့ နိုငမငးခန့ဆီမ။

…ကနော မမ ကို ခစမိနေပီ…

တဲ့။ သီရိရငးသန့ဖူ မကဆေ့ပနရိုကလိုကမိသည။

..အယမဟုတတာ တို့ က ယောကား နဲ့လေ…

..ခစတာ ကို မမ ကလညး ယောကား ရိတာ မရိတာနဲ့ မဆိုငပါဘူး..

တဲ့ အမယလေး သူကလညး အလာကီးပဲ။

..ဟင့အငး မဖစနိုငပါဘူးကာ..

ဆိုတော့၊

“ဘာလို့ လညး မမရယ ၊ ဒီနေ့ မမ ရဲ့ ရေမေးနဲ့ ကိုယသငးနံ့လေးက ကနော့ကို ဒုကပေးနေပီလေ”

သီရိရငးသန့ဖူ ငိမနေလိုကတယ။ ဘာပောရမလဲ မသိ။

“မမ ဖုံး က ဟကဖုံးပါတယမလား ဗီဒီယိုကော လေးခေါလို့ ရမလား”

“အငး ခနလေး တို့ တနေရာ သားလိုကမယ ၂မိနစ မာ ပနခေါ”

သီရိရငးသန့ဖူ သူမ ပိုကဆံအိပထဲက အဲယားပေါ့လေး ထုတယူပီး ဖိုငတဲတေ ထားသည့ စတိုခနး ရိရာ ကို ထကလာခဲ့လိုကသည။ ရုံးခနးထဲကဟောဝေးမာ လောကသားရငးက နိုငမငးခန့ အလုပစားပဲကို လမးကည့တော့ သူမရိနေဘူး။ ငါ့ကို ဘယနေရာကမားလမးခေါလညး မသိဘူး။ ခုနလေးတင ဓါတလေခါးထဲက အတူတူ တကလာကတာကို၊ ဟုတေးလိုကသေးသည။

စတိုခနးထဲ ရောကတော့ ဖုံးကို ဖင့ကည့လိုကတော့ နိုငမငးခန့ ကို တေ့လိုကရသည။

“မမသီရိ ဒီမာ ကည့ပါအုံး”

နိုငမငးခန့ က သူ့ဖုံးကငမရာကို အောကဖက ခိနပလိုကသည။

“အို”

နိုငမငးခန့ လကတဖကက မာတောင တောင့တငးနေသည့ လီးကီးကို ဆုပကိုငထားရငး ရေ့တိုးနောကဆုပ ဂငးတိုကပေးနေသည။ အသံက အသကကို မနညးရုနေရသလို မောပနးနေရငးက၊

“မမသီရိ ဓါတလေခါးထဲကထကသားပီးကတညးက ကနော လီးကီးက တအားတောငနေတာ ဘယလို မ နေလို့ မရတော့လို့ အိမသာထဲ လာထုနေတာ”

သီရိရငးသန့ဖူ လညး ဖုံးစခရငပေါမ နိုငမငးခန့ လီးကီးကို စိတဝငတစားကည့ပီး ရငခုံလာခဲ့သည။ သူမ အာဂေါငပငခောကလာခဲ့ရသည။

“ဟယ နင့ဟာ က သူမားအိမသာထဲဝငလာရင ကားသားအုံးမယ”

“အငး အခု ဘယသူမ မရိလို့ပါ၊ တယောကယောကဝငလာတာနဲ့ ကနောစကားမပောတော့ဘူးလေ”

“အငး နင့ဟာကလညးဟယ”

“မမသီရိ စောကဖုတထဲကို ကနော့ ဒီလီးကီးနဲ့ ထိုးထည့ပီးလိုးခငနေပီဗာ”

“အာ”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ဖုံးထဲ က လီးကီးကို သာ ငုံ့ကည့နေမိသည။ သူမ ရငတေခုံလို့၊ ပိပိလေး မာလညး စိုတိုတို ဖစနေပီ။
အခနး ၃။

ထို အခိုကမာပင နိုငမငးခန့ ဖကမ တံခါးဖင့သံပိတသံ နင့ လူသံမားကားလိုကရသဖင့ တိုငးလက ထဲ လူဝငလာသညဆိုတာ သီရိရငးသန့ဖူ သိလိုကသည။ နိုငမငးခန့ အတက သူမ စိုးရိမသားရသည။ နိုငမငးခန့ ကအသံမထကတော့၊ သူ့အသကရုသံပငးပငးကိုသာ ကားနေရသည။ သူ့လကက လီးတနကီးကို ဆုပကိုငပီးရေ့နောက လုပရား နေသည။ ခနနေတော့ သူ့လီးကီးကို အောကစိုက ခလိုကရာ လရညမား တဖတဖတဖင့ အိမသာအိုး ထဲ ကသားသညကို မငလိုကရသည။ ပီးတော့ ဖုံး ဗီဒီယိုလညး ပိတသားလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက ရငတေခုံပီး ဒူးတေ ပငမခိုငတော့သလို ပငခံစားလိုကရသည။ အသကကို ဝအောင သုံးလေးခါလိုက ရိုကရူလိုကပီးမ စတိုခနးလေးထဲက ထကကာ သူမ စားပဲခုံနေရာသို့ ပနလာခဲ့လေသည။

ထိုနေ့ နေ့လညပိုငး တင နိုငမငးခန့ တယောက သီရိရငးသန့ဖူ နင့ မကနာခငးမဆိုငတော့ ရောငပီး နေနေသည။ နောကနေ့ မနကက တော့ ပုံမန စောင့နေကနေရာတင စောင့ပီး ဓါတလေခါး အတူတူ စီး ကပနသည။ သီရိရငးသန့ဖူ တို့ နင့ သိသော သူမား မပါလင နိုငမငးခန့ က လကရဲ ဇကရဲ ဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ ကို ကိုငသည၊ ထောကသည၊ ဆုပသည၊ နယသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က တခါတလေ လညး တနးသည။ ဖယသည။ ဆိပသည။ သို့သောလညး စိတဆိုးပုံ မပတော့ နိုငမငးခန့ က ပိုသောငးကနးလာသည။ တနေ့တော့ နေ့လညစာ ကုလားစာ ကောငးကောငး ဆိုငတဆိုင တေ့ထားသည မမသီရိ ကို လိုကကေးခငလို့ ဟု ဆိုသည။ သီရိရငးသန့ဖူ လညး ကုလား ထမငး ဟငး ကိုကသဖင့ နေ့ခငးဘက ဘော့စကို ပောပီး နိုငမငးခန့ နင့ ထကလာခဲ့လိုကမိသည။

နိုငမငးခန့ က ကုလား ဆိုငတဆိုငသို့ သားပီး အထုပဆဲပနလာသည။ဖုံး နင့ ကိုမာထားသဖင့ အဆငသင့ ဖစနေသညဟု ဆိုသည။ ဒါဆို ဘယမာ သားစားကမလဲ ဟု ဆိုတော့ ၊ အဲယားကနး နင့ အေးသည့ ဟောတယခနးတခု မာ သားစားကမညဟု ဆိုသည။ အပငမာ နေက လညး တကယ့ကို ပူလနးသဖင့ အဲယားကနး ဆိုတော့ သီရိရငးသန့ဖူ လညး သဘောတူလိုကသည။

ဟောတယ ကလညး နဂိုထဲ က ဖုံးကိုဆကထားသညဟု သူက ပောသည။ အခနးသော့ယူပီး အပေါထပ အခနးရိရာ တကလာခဲ့ကသည။ အခနးထဲ ရောကတော့ စားပဲလေး တလုံး နင့ ကုလားထိုင နစလုံး ရိသည။ နစယောကအိပကုတငတလုံး မေ့ယာခငးဖူဖေးဖေး နင့ ရိနေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ စိတထဲ တမိုး ဖစနေပေမဲ့ နိုငမငးခန့ ကို သူမ အနေနင့ ငယနိုငလို မို့ သူမ မကောကရံ့၊ အပရိက ထိကာ ထောကတာလောကလညး လုပဖူးနေတာ ဆိုတော့ ရငးနီးနေသလို လညးဖစနေသညမလား။ အခနးထဲ ရောကရောကခငး နစယောကစလုံးလညး ဘိုကဆာနေပီမို့ ထမငးထုပတေကို ဖညပီး စားကသည။

စားပီး သောကပီးတော့ နိုငမငးခန့ က အခိုရညဗူးဖေါကကာ ဟောတယမ ဖနခကတခကတင ထည့ကာ သီရိရငးသန့ဖူ ကို ပေးသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သောကရငး၊

“နင့ဟာ ကလညးဟယ ဒီနေ့လညစာလေး စားဖို့ မား ဟောတယအခနး ငားရတယလို့”

“အငးပေါ့ အမ ကလညး စားသောကပီး ထမငးလုံးစီလို့ ရတာပေါ့”

“အမလေးတော အလုပခိနကီး ထမငးလုံးစီရမယလို့ မရပါဘူး”

“ရပါတယအမရဲ့ ကနတော ဒီနေ့ ဘော့စကို ပောထားတယ။ နေ့လညစာ စားရငး ဘဏ မာ ဝငပီး ငေဝငအပမယလို့ ဆိုတော့ ကာမယဆိုတာ သူသိတယ”

“ဟဲ့ အဲဒါက နင့အတကပဲ ငါ့အလုပမ မဟုတတာ”

“အမ ကို ကနတောအဖေါခေါသားမယလို့ ဘောစိကို ပောထားပါတယဗ၊ နောကပီး တော့ ဘောစိက လညး အမ ဘာလုပလုပပါ အဟီး ဘာမ ပောမာ မဟုတဘူး၊တဟီးဟီး နဲ့ နားပာကီး အောကသား မရိသလိုပဲ ခိခိ”

“နငကလေ ပေါကကရ ပောပနပီ”

သီရိရငးသန့ဖူ က စားသောကပီး တော့ လက၊ ပါးစပဆေး ရန ရေခိုးခနးဝငသားသည။ ပနထကလာတော့ နိုငမငးခန့ က ကုတငစောငးမာ ထိုငပီး လကမာ အအေးဘူးတဘူးကိုငကာ စောင့နေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က စားပဲပေါရိ သူတို့ စားပီး ကနနေသော အစားအစာမား ဖကမား ကို လမးကည့ရငး၊

“ဟဲ့ အမိုကတေ သိမး ပီး ရငးရအုံးမယလေ”

“အမလေး အမရယ အဲဒါကောင့ ဟောတယခနးငားထားတာပေါ့ဗ၊ သူတို့ ရငးလိမ့မပေါ့”

“အမလေး ကိုယတော ကတော့လေ အတောလညပါ့”

ဟု ပောဆိုရငးက နိုငမငးခန့ လကထဲ မ အအေးဘူးကို လမးယူရငး ကုတငစောငး နိုငမငးခန့ ဘေး တတောငခန့ အကာ တင ဝငထိုငရငးက တစုပမော့သောကလိုကသည။ နိုငမငးခန့ က သီရိရငးသန့ဖူ မကနာကို ပုံးစေ့စေ့ ကည့ရငးက သူမ နား သို့ အသာတိုးကပထိုငရငး၊

“အမ ဟိုနေ့က ကနတော နဲ့ ဗီဒီယိုခပ တာ ဘယလိုနေလဲ”

“ဟယ အရကမရိတဲ့ကောင၊ တခါထဲ ငါ့မာ စတိုခနးထဲ အမနပေးဝငရတယ”

“အငးလေ အဲဒါ အမ ကိုကလားလို့ မေးတာပါ”

“မကိုကပါဘူး အရကမရိဘာမရိနဲ့”

ထိုသို့ သာ ပါးစပက ပောလိုကသောလညး မကနာက ပုံးစေ့စေ့ ဖင့ တဖကကို လည့သားသဖင့ နိုငမငးခန့ က သူမ နင့ ပေါငခငး ထိတောင တိုးကပထိုငလိုကရငး လကတဖကက သူမ ခါးကလေးကို သိုငးဖကကာ သူမ ပါးလေးကို ရတကနဲ နမးလိုကသည။

“အို”

သီရိရငးသန့ဖူ က ရုတတရက ရုနးလိုကသဖင့ လကထဲမ အခိုရညတခို့ ဗူးထဲ မ စငထကကလာသဖင့ ပနငိမလိုကသည။ နိုငမငးခန့ က သူမ မေးစေ့လေးကို နောကလကတဖကဖင့ ဆဲယူကာ မကနာကို သူ့ဖကလည့လိုကပီး နူတခမးခငး ငုံစုပပစလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က မကလုံးပူးကာ သူမ အခိုရညကိုငထားသော လကကို မောကပရငး မကစ ပစပနေသောလညး နိုငမငးခန့ က မသိခငဟနဆောငကာ နူတခမးကို သာ စုပနမးပီး သူ့လာကို ပင ထိုးထည့လိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ မကလုံးလေး စငးသားရငးက သူမ လကတဖကက နိုငမငးခန့ ပုခုံးလေးကို ပနတယဖကလာသည။ ထို အခါမ နိုငမငးခန့ က သူမ လကထဲ မ အခိုရညခကကို လမးယူကာ ကုတငဘေးနား မ စားပဲပေါသို့ လမးတငလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ကိုယလေးကို အသာတနးလဲပီး အပေါမ ရငဘတခငး ထပမောကကာ နူတခမးပော့ပော့ လေးကို တအားကုနစုပနမးတော့သည။

သီရိရငးသန့ဖူ လကတေက လညး နိုငမငးခန့ ကိုယလုံးကို ပနလညသိုငးဖကလာပီး ရမကထနသော အနမးမား ဖင့ ပနလည စုပနမးလာတော့သည။ နိုငမငးခန့က သီရိရငးသန့ဖူ ရငသားတို့ကို ဘလောကစ အကx{103E}ပေါမ အုပကိုငပီး ဆုပနယဖို့ လုပတော့ သီရိရငးသန့ဖူ က နိုငမငးခန့ လကတေကို တနးပစပီး၊

“ဟဲ့ ရုံးပနသားရဦးမာ ကေကုနမာပေါ့”

ဟု ဆိုလိုကသဖင့ နိုငမငးခန့ က

“ဒါဆိုလညး မကေအောင ခတထားလိုကပါလား အမရယ”

ဟု ပောလိုကသည သီရိရငးသန့ဖူ က နိုငမငးခန့ ကို မကစောငးလလလေး ထိုးပီး သူမ ဘလောကစ ကို ကယသီး မား ဖုတကာ ခတခလိုကသည။ နိုငမငးခန့ က သူမ ကိုယကို သိုငးဖကပီး နောကကောမ ဘရာဇီယာ ဂိတကို ဖုတလိုကပီး ပုခုံး နစဖကမ ဆဲခာခတပေးလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က ရကသလိုလို ဖင့ သူမ ရငသားတို့ကို လကဝါး နစဖကဖင့ တဖကတခက အုပကာ ဖုံးထားလိုကသည။ နိုငမငးခန့ က သီရိရငးသန့ဖူ လကမားကို ဆဲဖယကာ မကီး မသေး နို့ကလေး မားကို ဆုပကိုင ရငး ထောငမတနေသည့ နို့သီးခေါငးလေးမားကို ငုံ့ကာ စုပလိုကသည။

“အာ့..အိုကာ အရမးပဲမငးလေးဟာလေ”

ဟု သာ ပါးစပက ပောသောလညး မကလုံးလေးကို မေးစငးကာ သူမ လကမားဖင့ နိုငမငးခန့ ခေါငးကို ပတပေးနေလေသည။ နိုငမငးခန့ က သီရိရငးသန့ဖူ နို့တေကို စို့နေရငးက သူမ ထမိနကို ပါ ကငးလုံး ကတသားအောင ဆဲခတခလိုကလေသည။ ခောမတဖောင့စငးနေသည့ ပေါငတန နစခောငး ခဆုံ ကို ပငတီပေါမ အုပကိုငလိုကရာ ပငတီ မာ စတစတနေသညကို တေ့လိုကရသည။ နိုငမငးခန့ က သီရိရငးသန့ဖူ ကိုယပေါမ ခာကာ သူ့ကိုယပေါမ အဝတအစားမားကို အကုနခတခနေခိနမာပင သီရိရငးသန့ဖူ ကလညး သူမ ပငတီလေးကို ဆဲခတကာ ကမးပငသို့ ပစခလိုကလေသည။ ယခုတော့ သူတို့ နစယောကစလုံး ကိုယလုံးတီးတေနင့ ဖစကုနကလေပီ။

လူပို ရိုငးလေး နိုငမငးခန့ မာ မအောင့အီးနိုငတော့ သီရိရငးသန့ဖူ ကို ကုတငပေါတင ပကလကလနစေရန အသာ ဖိတနးလဲပီး သူမ ပေါငနစလုံး ကားမာ နေရာဝငယူလိုကသည။ သူ၏ မာတောငနေသော လီးကီးကို လကတဖကဖင့ ဆုပကိုငကာ သီရိရငးသန့ဖူ ၏ စောကရညမား ဖင့ စိုရဲနေသော စောကဖုတ နုတခမး အဝတင တေ့ကာ ဖိသငးလိုကလေသည။

“အာ့ ဟငးးးး ဖညးဖညးးးးးး ကာ”

စောကရညမားဖင့ စိုရဲနေသော သီရိရငးသန့ဖူ စောကခေါငးတငးမ နူးညံ့နေးထေးသော အရသာက နိုငမငးခန့ လီးကီးကို သေးကော တေ တဒုနးဒုနးခုနကာ မာတငးလာစေခဲ့သည။ ရုတတရကကီးမို့ သူမ စောကခေါငးထဲ တိုးဝငလာသည့ လီးကီးကောင့ သီရိရငးသန့ဖူ ပါးစပကလေး မ အီးကနဲ ငီးသံလေး ထကသားခဲ့သောလညး ကာမဂုဏခံစားမု အရသာကို နစသကလသော သီရိရငးသန့ဖူ မာ ဖိနးကနဲ ရိနးကနဲ နေအောင ကောငးနေပေသည။

သူမ စောကခေါငးထဲ နိုငမငးခန့ လီးကီး ဝငနိုငသမ ဝငအောင ပေါငနစခောငးကို ကားပေးလက နိုငမငးခန့ ကောပငကီးကို လညး ဖကတယထားမိလေသည။

“ဖတ..ဖတ…ဖတ..ဖတ”

စောကဖုတထဲ လီးကီး အတငးကက ဝငသားပီး တော့ နိုငမငးခန့ တယောက သူ့ ဒူးကို အားပုကာ ဖငကီးကို ကော့၍ ကော့၍ လိုးတော့သည။

လူပို ရိုငးကလေး နိုငမငးခန့ မာ သူတခိနလုံး မနးကာ သားရည ကပီး လိုးခငနေခဲ့ရသော သီရိရငးသန့ဖူ ကို တကယလိုးနေရပီ မို့ ၊ ခံစားခကမာ ဘာနင့ မ မတူနိုငအောင ကောငးလသညမို့ အခက လေးငါးဆယခန့ ဆကတိုက ဆောင့ပီး တော့ လီးကီး မာ ယားယံလာပီး ပီးခငလာခဲ့သည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ယခု မ စညးဇိမခံကာ ကောငးနေတုနးဆိုသညကို ပင သတိမထားမိလိုကပဲ စိတလတကိုယလတ လိုးပစလိုကရာ မထိနးနိုငတော့ပဲ လရညတေ တပတပတထကကာ ပီးသားတော့သည။

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ယခု မ အရိနရနေတုနး နိုငမငးခန့ တယောက အထတအထိပရောကကာ လရညတေ ပနးထကပီး ပီးသား သဖင့ အနညးငယတော့ စိတပကသားမိသည။ သို့သောလညး လူပို တေ ဆိုတာ အဲလို ဖစတတသညကို သိထားသူမို့ ဘာမ မပောတော့ပဲ နိုငမငးခန့ ကောပငကီးကို ကုတခစပေးကာ ခေတ မ ငိမပေးနေလိုကလေသည။

နိုငမငးခန့ မာ သူ့ကိုယသူ လရညထတတာ တအားမနသားကောငး သိလိုကသညမို့ အနညးငယ ရကကာ မကနာပူူ ဖင့ စောကဖုတထဲ လီးစိမထားရငး ငိမနေလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ပါးလေးကို အသာ နမးလိုကပီး၊

“ဆောရီး မမ ကနတော နညးနညးလောသားတယ”
င
“အငးပါကာ၊ သားသား ရေသားဆေးလိုကအုနး”

နိုငမငးခန့ ရေခိုးခနးထဲ ဝငကာ သေးပေါကပီး လီးကို ဆပပာဖင့ သေခာ ဆေးပီး ဘေဆငပေါမ ပုဝါအသေးဖင့ ခောက အောင သုတပီး အခနးထဲ ပနဝငလာခဲ့သည။ ကုတငပေါမာ သူ့ကို ကောပေးကာ တစောငးလဲနေသော သီရိရငးသန့ဖူ မာ ခါးနေရာက သယပီး ဖငကီးမာ ကားစင့နေသညမို့ လီးက အနညးငယ ပနမာ လာခဲ့သည။ ကုတငနား ရောကတော့ သီရိရငးသန့ဖူ က သူ့ကို ပုံးစေ့စေ့ ဖင့ ကည့ရငး သူမ ကိုယလုံးကို လိမ့ကာ သူ့နား ရောကလာသည။ သူ့လီးကီးကို သူမ လကကလေး ဖင့ ဆုပကိုငကာ တခကနစခက ဂငးတိုကပေးလိုကရငး ခေါငးလေးကို ငုံ့ကာ သူမ နုတခမးလေးဖင့ ဒစဖူးကို ငုံစုပလိုကလေသည။

“အား…… ကောငးလိုကတာ အမရယ”

နိုငမငးခန့ မာ သီရိရငးသန့ဖူ သူ့လီးကို စုပပေးဖို့ အတောစညးရုံးရမညဟု တကထားခဲ့သောလညး ယခု တော့ သူပငမပောရပဲ ကုံးစုပပေးနေသဖင့ အတောပင ကေနပသားလေသည
အခနး ၄။

နိုငမငးခန့ မာ သီရိရငးသန့ဖူ ၏ ကမးကငစာ စုပပေး နေမု ကောင့ လီး ပနတောငလာခဲ့သည။ သီရိရငးသန့ဖူ ခေါငးကို ပင လကဖင့ ကိုငကာ သူမ ပါးစပထဲ လီးကို ညောင့ထိုးမိသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ က သူ့ဘိုကကို ပနတနးထားရလေသည။

“အားးးး အမ ရပီ ထငသည တောကာ ပါးစပထဲ ထကသားအုံးမယ”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ သူမ ပါးစပထဲ ကို လရညမား ပနးထည့ပစလိုကမာကို မစိုးရိမသောလညး သူမ အနေဖင့ ဆနအထတအထိပသို့ မရောကသေးသဖင့ နိုငမငးခန့ လီးကို ပါးစပမ ပလတကနဲ ဆဲထုတလိုက ပီး အိပယာပေါ ပကလကလနလဲလိုကလေသည။

“အမ လေးဘကထောကပေးပါလား ကနတော ဒေါ့ကီ ဆဲခငလို့”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ပနကုနးထကာ လေးဘကထောကရငး သူမ ဖငကီးကို ကော့ပေးလိုကသည။ သူမ ကိုယခနာ မာ ဆလငးဘောဒီလေး ဖစသောလညး လေးဘကထောက ပီး ဖငကို နောကကော့ပေးလိုကတော့ ခါးကငကငလေး အောကမ ဖငကီးမာ ကားစင့တကလာလေသည။ ဖငအကဲကောငးအောကမ စောကဖုတကီးက လညး ဖောငးဖောငးကီး နင့ အရညမား ရနးလကလို့ နေသည။

ဒီတခါတော့ ခုနက မ လရညထကထား သညမို့ နိုငမငးခန့ တယောက ခပမနမနလေး ဖင့ ကာကာ ဆောင့လိုးနိုငလေသည။ သူ့လကတေက လညး သီရိရငးသန့ဖူ နို့တေကို လမးဆဲကာ ဆုပနယပေးရငး ဆောင့ဆောင့ လိုးသညမို့ သီရိရငးသန့ဖူ လညး အတောဖီးတကလာသည။ နိုငမငးခန့ တယောက ဆောင့ခကတေ မနပီး သကလာတော့ သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတအတငးထဲမာလညး အရညတေ တအားထကလာသည။ သူမ လကတဖကဖင့ စောကစေ့လေးကို ဖိပတလိုကရာ၊ ကငကနဲ ဖစသားပီး တကိုယလုံးတောင့တငးကာ ကာမ အရသာ အထတအိပသို့ ရောကသားတော့သည။ သူမ ပီးသားသဖင့ စောကခေါငးတငးမ အသားနုလေးမားက နိုငမငးခန့ လီးကို ဆုပညစသလို လုပပေးလိုကသဖင့ နိုငမငးခန့ လညး မခံနိုငတော့ လီးကီးမ သုတရညမား တဖောဖော ပနးထကကာ ပီးသားရတော့သည။

နောကပိုငးတော့ တပတတခါ သို့ မဟုတ နစပတတခါလောက နေ့လညဖက ထမငးစား ခိန သူတို့ နစယောက လိုးဖစလာကသည။ တခါတရံ မောတယ၊ တခါတရံ နိုငမငးခန့ အိမမာ လိုးဖစကသည။ နိုငမငးခန့ မာ သူ့မိဘ မား နင့ အတူနေတုနးမို့ သူ့မိဘမား အိမမာ မရိသည့ အခိနသာ အလုပဖစကလေသည။

………….

နေထကနိုင တယောက ဒေါကတာဦး ရေးသည့ မယားတောသူ ဆိုသည့ ဘာသာပနမီငမး ဇာတလမးကို အနလိုငးပေါတင ဖတရငး က ဖီးတက နေသည။ သူ့မိနးမ သီရိရငးသန့ဖူ လညး ဇာတလမးထဲက မိနးမ လို မား သူ့ကယရာမာ တခားယောကား တေကို အလိုးခံနေသလား ဟု စိတကူးယဉကာ တေးနေမိသည။ သူ့မိနးမ သီရိရငးသန့ဖူ လို နူတနဲပီး မကနာတညသော မိနးခလေး မို့ ဘယလို မ မဖစနိုငသောလညး သူ့စိတထဲက တော့ အမိုးမိုး ပုံဖေါတေးပီး စိတတေ သောငးကနးနေရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ အလုပထဲမာ ဘယလို လဲ ဆိုတာကို သူလိုကခောငးဖို့ မာ သူ နင့ အလုပခိနတူ နေသဖင့ အဆငမပေ၊ စနေ၊ တနငနေ သီရိရငးသန့ဖူ ကနပူတာ သငတနးကောငး သားသည့ အခိနမာသာ သူက လိုကပို့ပေးရငး ဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ ပတဝနးကငက ဘယလို ယောကား မိုးတေ နင့ အလုပဖစနိုငမလဲ ဆိုတာ စိတကူးယဉ မိသည။

သီရိရငးသန့ဖူ ကို မို့ထဲက သငတနးကောငး သို့ လိုကပို့လင သူတို့ ဘတစကား စီး ပီး သားကသည။ နေထကနိုင က အတငးခံ ဘောငးဘီ မဝတပဲ သူ့မိနးမ သူ အနောကက နေကပကာ ထောကသည။ သူ့မိနးမ ကို တခား တစိမးယောကား တယောကက ထောကနေသညဟု တေးလိုက သောအခါ လီးက ပိုတောငလာသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ဖငနစလုံးကား သူ့လီးကီး က အမောငးလိုက ဝငနေသည။ ကား ဘရိတအုပတိုငးသူက အသာလေး ညောင့ညောင့ပေးလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က လကနောကပနဖင့ သူ့လကကို တခါတရံ ဆဲဆိပလေသည။

သငတနးကောငး ရောကတော့ တခါတရံ ကောငးခနးအဝ ထိ အပေါလိုကပီး သောလညးကောငး၊ အောကထပ လေခါးရငးနားထိ သာ လညးကောငး လိုကပို့ပီး နေထကနိုင က မို့ထဲ လမးလောက၊ ရော့ပငစနတာ တေထဲ လောက လဘကရညဆိုငထိုင ကာ သငတနးပီးခိနလောက ပနလာခေါသည။

တခါတရံ သငတနး ထဲထိ လိုကပို့လင ကောငးအုပလညးဖစ သီရိရငးသန့ဖူ ၏ ဆရာသမားလညး ဖစသူ ဦးမောငမောငကီး နင့ နူတဆက စကားစမီပောပီး မ ပနထကလာတတသည။ ဦးမောငမောငကီးမာ အရပ ပုပတပတ ကိုယလုံး ခပတောင့တောင့ အသားညိုညို အညာသား ဖစသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ထကပင အရပက ပုသေးသည။ တခါတရံ နေထကနိုင က သူ့စိတထဲတင ဦးမောငမောငကီး မား သီရိရငးသန့ဖူ ကို ဒေါ့ကီ ဆဲနေလင ဆိုပီး ပုံဖေါတေးမိတတသေးသည။

သငတနး ဆငးလို့ ပနလာကိုလင လေခါးမ ဆငးလာသော ကောငးသား လူပို ပေါကအရယကလေးမား ကို ကည့ရငး ဘယကောငမား သူတို့ သငတနး ပဆရာမ ကို မနးပီး ထုနေမလဲ၊ သူတို့ ဆရာမ ကရော ဘယကောငကို မကနာသာ ပေးပီး အကိုင အနိူကခံနေသလဲ ဟု စိတကူးယဉတေးနေမိသည။

သငတနးကောငးက အပနမာလညး ဘတစကား ပေါတင ထုံးစံ အတိုငး သီရိရငးသန့ဖူ ကို သူ အနောကက ကပပီး ထောကလေသည။ သူ့လက က တခါတရံ သူမ ဘိုကသားလေးကို သိုငးဖက ထားတတသည။ တခါတရံ ထမိန တလာကားမ လကထိုးထည့ကာ ပေါငတနတို့ကို ပတပေးတတသည မို့ သီရိရငးသန့ဖူ ကတော့ အသားကနေလေပီ။

တနေ့တော့ သငတနးက အပန အခိနပို သငပေးခဲ့ရသဖင့ မိုးခူပနေသည။ ဘတစကား တေက ပိုကပနေသည။ သူတို့ စီးရမည့ ခရီးက လညး နညးနညး လမးတော့ အတငးထဲတိုးဝငလာရာ ဒရိုငဘာ အနောက ထိုငခုံတနးတေ ရေ့ သို့ ရောကလာလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ပတငးပေါက ကို မကနာလည့ထားပီး သူမ နောကမာ နေထကနိုင က ထုံးစံ အတိုငး ကပထပ ထောကလက လိုကလာလေသည။ သူတို့ မာ ကား အတက ပေါကကို ကောပေးနေရသဖင့ တကလာသည့သူမားက တိုးသားလိုက၊ ဆငးသားမည့သူမားက တိုးသား လိုကဖင့ အပတအတိုက ခံနေရလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သူမ နောကကောတင နေထကနိုင ရိနေသညမို့ လည့မကည့၊ ရေ့ပတငးပေါကမ အပငဘကမ မီးရောက ပေါလာလိုက ပောကသားလိုက လမးဘေး ဆိုငခနးတို့ကို ငေးရငး လိုကပါလာလေသည။ တနေရာ အရောကတင သူ့ခေထောကသို့ တခုခု လာထိသဖင့ နေထကနိုင ခေါငးပနလည့ ကည့လိုကရာ အဖိုးကီး တယောကကို တေ့ရလေသည။ အဖိုးကီး လကမ လကကိုင ဒုတကောက က သူ့ခေထောကကို လာထိုးမိခငးဖစလေသည။ ကားတငး လူမာ ကပနေပီး ညအမောငလညး ဖစနေသဖင့ အဖိုးကီးကို လညး မညသူမ သေခာ မမငရ နေရာဖယပေးမည့သူလညး မရိသဖင့ အဖိုးကီးမာ ဒုတကောက တခောငး ဖင့ ယိငလုပနေလေသည။ နေထကနိုင က အဖိုးကီးကို လည့ကည့လိုကရငးမ အဖိုးကီး ဒုတကိုငထားသော လကကို အုပကိုငကာ သူက ဘေးသို့ အနညးငယဖယပေးလိုကရငး အဖိုးကီး ပုခုုံးကို တဲကိုငပေးလိုကသည။ အဖိုးကီးက သူ့ကို ကေးဇူးတငသော အကည့ဖင့ ကည့ရငး ခေါငးငိမ့ပသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ကတော့ သူမ အနောကမ အပောငးအလဲကို မသိလိုကခေ။ ခနအကာတင အဖိုးကီး မကလုံးမားက ထူးထူးခားခား တောကပောငလာ သညကို တေ့လိုကရသဖင့ နေထကနိုင က အောကကို အသာငုံ့ကည့ရာ လမးဘေးမ တခကတခက ဝငလာ သောမီးရောငဖင့ အဖိုးကီး ၏ နောကလကတဖကမာ သီရိရငးသန့ဖူ ခါးလေးကို သိုငးဖကရငး ဘိုကသားလေး ပေါ လကဖဝါးတငထားသညကို တေ့လိုကရသည။ အဖိုးကီး ၏ ရေ့ပိုငးမာ လညး သီရိရငးသန့ဖူ ၏ ဖငသားကီး မား နင့ ဖိကပနေလေသည။ ဟင ဒီအဖိုးကီး အရယ လီးတောငတာပဲလားဟု နေထကနိုင က တေးလိုက ရငး စိတဝငစားသားသည။ နောကတော့ သေခာ ကည့လိုကတော့ ကား က နညးနညးလေး လုပရားတာ နင့ အတူ အဖိုးကီးမာ ဖငကို ကော့ကော့ ပီး ဆောင့ပေးနေသညကို တေ့လိုကရသည။ ဘတစကား အပေါတနးကို ကိုငဆဲထားသည့ သူ့လကတဖကကို သီရိရငးသန့ဖူ က လာပီး ဆိတလိုကသညကို ခံစားလိုကရသဖင့ နေထကနိုင တယောက သဘောပေါကသားသည။ ဘတစကား ပေါ တခါတလေ သူကမး လိုကလင သူ့လကကို သီရိရငးသန့ဖူ လာဆိတတတသည မဟုတလား အခု လညး အဖိုးကီး ဘယလောကတောင ကပညောင့ နေသညလဲ မသိ သူ့လကကို ပင သီရိရငးသန့ဖူ လာဆိတနေသည။

“အာ့”

နေထကနိုင က အသံထက ကာ အောလိုကတော့ သီရိရငးသန့ဖူ မကလုံးလေး ပူးကယသားသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ထငနေတာ နေထကနိုင က သူမ အနောကမာ ညောင့နေတာ။ အခုတော့ အသံက ဘေးက ထကလာသညမဟုတလား။ ဘေးကို သူမ မကနာ လည့ကည့လိုကတော့ နေထကနိုင နင့ မကနာခငးဆိုင ဆုံသည။ သေခာသည အနောကက သူမ ကို ထောကနေ သူမာ နေထကနိုင မဟုတပါလား၊ သူမ မကနာ အမူအယာ ပောငးလဲ သားပေမဲ့ လညး ဘာမ တော့ မပော။ နေထကနိုင က လညး မသိသလို ပင ခပတညတည ဖင့ ပနကည့လိုကပီး မကနာကို တခား လည့ထားလိုကသည။

သီရိရငးသန့ဖူ ရေ့ပနလည့သားမ အသာခေါငးငုံ့ကာ အောကပိုငး ဘယလို အခေအနေဖစနေပလဲ ဆိုတာ မကလုံးကစားလိုကသည။ ဟိုက အဖိုးကီး လကက သညသက ပါလား၊ သီရိရငးသန့ဖူ ထမိန နင့ ဘလောကစ ကား ဟ နေတဲ့ ဘိုကသားလေးကို သူ့လကခောငးတေနဲ့ ပတပေးနေသည။ လူတေက လညး တကလိုက ဆငးလိုက ပေမဲ့ ဘတစက မခောငသေးဘူး။ အနောကက အတိုး မာ အဖိုးကီးက လညး ဘယလောကတောင ကော့ညောင့လိုကလဲ မသိဘူး သီရိရငးသန့ဖူ ရေ့တောင နညးနညး ရေ့သားသည။ သူမ လကဆဲကိုငထားတဲ့ တနး လတသားတော့ နေထကနိုင လကဖန ကို ပဲ လကတဖက နဲ့ ဆဲခိုထားသည။

သူမ လကက နေထကနိုင လကဖနကို ခပတငးတငးလေး ဆုပကိုငလိုကတော့ သီရိရငးသန့ဖူ မကနာကို မသိမသာ ခိုးကည့လိုက မိသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မကနာလေး က နီတီတီ၊ နူတခမးလေး က ခပဟဟ ဖစနေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ကာမ ဆနကလာရင ဖစတတတဲ့ မကနာမိုးပဲ။ နေထကနိုင အောကကို ငုံ့ကည့လိုကတော့ ဟိုက အဖိုးကီး ခုနက သီရိရငးသန့ဖူ ဘိုကသားလေး ပတနေတဲ့ လကမရိတော့ပါလား။ တခကတခက လငးသားတဲ့ အလငးရောင လေး အားနဲ့ သေခာ စူးစိုက ကည့လိုကတော့ မ သီရိရငးသန့ဖူ ထမိန ထပစီးထားတဲ့ အလာ အောကမာ လုပလုပ လုပ လုပ တေ့နေရသည။ အဖိုးကီး ပေါ့။ သူ့လကကို သီရိရငးသန့ဖူ ထမိန ပတစီးထားတဲ့ အလာကားက နေ လကထိုးထည့ပီး နိုကနေတာ။ သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတကို ထမိနအလာပါးလေး တထပ နဲ့ ပငတီလေး နဲ့ အလာပါးလေး နစခု ပေါက နေ ကိုင နိူကနေတာ ပဲ ဖစမည။ အဲဒါကောင့ သီရိရငးသန့ဖူ သူ့လကတေကို တအားဆုပကိုင ထားတာ နေမည။ သီရိရငးသန့ဖူ နူတခမးလေး တေ ပေါမာ ခေးလေး တေတောင တေ့နေရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မကလာခပီး မကလုံးလေး လဲ မေးထားသည။

သီရိရငးသန့ဖူ ဖငဖကကို ကည့လိုကတော့၊ ဘတစကား လညး မလုပ လူလညး မတိုးပဲ နဲ့ အဖိုးကီးက အနောကက နေ ညောင့ လိုးနေတာ တေ့နေရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ဖငနဲ့ အဖိုးကီး ပေါငခံက ကပနေတော့ ဘယလို ဖစနေမည ဆိုတာ နေထကနိုင မမငရပါ။ နောက အဖိုးကီး ဆကတိုက ညောင့ရငးက ငိမကသားသည။ ပီးတော့မ မကလုံးပင့လာပီး။ ဘယမတတိုင ရောကနေပလဲ လို့ မေးလိုကသည။ နေထကနိုင က ရောကနေတဲ့ မတတိုင ပောလိုကတော့၊ အငး ရေ့မတတိုင ဆငးရမညလို့ ပောပီး သူ့ကိုယကို ဆငးရမဲ့အပေါကဖက လည့လိုက သည။ အဖိုးကီး လုံခညရေ့မာ အစိုကကကီး တေ့လိုကရသည။

နေထကနိုင စိတထဲ တေးလိုကမိသညက တော့ အဖိုးကီး သူဆငးရမည့ မတတိုင ကောသားတာပဲ ဖစမညဟု။ လုံခညထဲ လရညတေ ထကကသညအထိ သီရိရငးသန့ဖူ ကို ဆောင့ညောင့ ပီး မ မတတိုင ကို ဆငးသား တာ ပဲ ဖစမည။

နေထကနိုငတို့ အိမနား မတတိုင မာ ဆငးပီး လမးလောကကတော့ သီရိရငးသန့ဖူ ဖငနောကဖက ထမိနမာ အစိုကကကလေး တေ့ရသည။ အဖိုးကီး လရညတေ သူ့လုံခညမ စိုရဲပီး သီရိရငးသန့ဖူ ထမိနပေါမာ ပါ ပေသားတာပဲ ဖစမည ဟု နေထကနိုင တကလိုကသည။ အိမနားလညး ရောက ပီ၊ ညလညး မောငနေပီ မို့ သီရိရငးသန့ဖူ ကို ထမိနလည့ဝတဖို့ ပင မပောတော့။

အိမသို့ ရောကတော့ နေထကနိုင မိဘ မားက ညစာ စားဖို့ ပောရာ ရေမိုးခိုးပီးမ စားမည၊ အဖေ တို့ စားနင့ ကပါဟု ပောရငး သူတို့ လငမယား အိပခနးသို့ ဝငလာခဲ့ကလေသည။ အိပခနးထဲ ရောကတော့ တံခါးပိတပီးတာ နင့ နေထကနိုငက သီရိရငးသန့ဖူ ကို သူ့ရငခငထဲ ထည့ကာ နူတခမးခငးစုပနမးလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ကလညး နေထကနိုင ကို ပနဖက ကာ ရမကကသော အနမး ဖင့ တုံ့ပနလေသည။ ခနခငးမာပင တယောက နင့ တယောက အဝတအစား မား အမန ခတပေးကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ၏ အတငးခံ ပငတီလေး မာ စောကရည တို့ ဖစ စိုရဲနေသညကို တေ့လိုကရသည။ ဘတစကား ပေါမ အဖိုးကီး ကလိသားတာပဲ ဖစမညဟု နေထကနိုင တေးလိုကမိကာ စိတတေ ပိုကလာခဲ့သည။

နေထကနိုင က သီရိရငးသန့ဖူ ကိုယကို တပတလည့ သူ့ကို ကောပေးစေကာ ကုတငစောငးကို လကထောက ကုနးစေလိုကသည။ နေထကနိုင ပေါငခဆုံ ကို လကဖဝါးဖင့ ပင့ကိုငကာ ပတဆဲလိုက တော ပူနေး ပီး စောကရညတေ ရဲနေသော စောကဖုတကီး မာ စိတတေ ကနေသဖင့ ဖေါငးကားနေလေသည။

နေထကနိုင က သူ့လီးကီးကို ဆုပကိုငကာ စောကဖုတဝတင တေ့ပီး ဆောင့သငးခလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ နေထကနိုင အကမးပလနးထိုးထည့မု ကောင့ အနညးငယ နာသားကာ အား ကနဲ အသံတိုးတိုးလေး ထကသားရသည။ နေထကနိုင ကတော့ မကားတော့ သီရိရငးသန့ဖူ ခါးကငကငလေးကို ကိုငကာ အနောကမ ဆောင့ကာ ဆောင့ကာ လိုးတော့သည။ သူ့စိတထဲ မာ ဘတစကား ပေါက အဖိုးကီး သူ့မိနးမ ကို လိုးနေသညဟု မနးရငး လိုးနေလိုကသည။

ကုတငစောငးကို လကထောကပေးကာ ကုနးရငး သူမ ဖငကီးကို ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံနေသော သီရိရငးသန့ဖူ တယောက၊ သူမ နူတခမးလေးကို ကိုကရငး မကလုံးလေး စုံမိတကာ အံကိတခံရာသည။ မကလုံး စုံပိတထားသော သူမ အတေးထဲ မာ သူမ ဘာကို တေးနေတယ ဆိုတာကိုတော့ သူမ မ လဲ၍ မညသူ သိနိုငပါမည နညး။
အခနး ၅။

သီရိရငးသန့ဇူ က ပထမ ဘတစကား ပေါတင သူမနောကမ ကပထောကနေသူမာ သူမ ယောကား နေထကနိုင ဟု ထငနေခဲ့သည။ သူမ ကိုလညး ထောကနေကမို့ အသာ ပင သူမ ဖငကို လုပကာ ရမးကာ ဖင့ မာတောငနေသော လီးကို သူမ ဖငကားရောကအောင နေရာ ရေ့ပေးခဲ့သည။ နောကတော့ လီးကီးမာ တုတတုတ ရညရညကီးမို့ သူမ ယောကား မဟုတမနးသိလိုကသည။ သူမ မကလုံးကို မသိမသာ စောငးကည့လိုကတော့ သူမ ဖငကို မကတောငမခပ ကည့နေသော သူမ ယောကား နေထကနိုင ကို ဘေးမာ တေ့လိုကရသည။ သူမ ယောကား က သူမ ကို တခား ယောကား တဦးက အနောကမ ထောကနေသညကို သိသိ ကီး နင့ လတပေးထားရုံ မရ၊ စိတဝငတစားပင ကည့နေပါလား။ သူမ ယောကား က ကပကိုး တယောကလား၊ သီရိရငးသန့ဖူ အနေနင့ ခေတသမီးပို မို့ ကပကိုး ဆိုတာ ဘာလဲ သိပါသည။ သို့သောလညး နေထကနိုင ကို သူမ အနေဖင့ ဘယလို မ ကပကိုး ဖီးရိသညဟု မထငခဲ့မိ။ ယခု ဘတစကား ထဲတင သူမ ဖငကို ထောကနေသူ လီးကီးမာ အတောပင တုတခိုင ရညလားလသညကို သူမ အတေ့အကုံ အရ သိနေသည။ နိုငးယဉရမညဆိုလင သူမ ကို ကားမောငးသငပေးသူ ဦးစိုးမိုးအောင လောက ရိပေမည။ ထိုသူမာ လကရဲ ဇကရဲလညး ရိလေသည။ သူမ ယောကားကို ဘေးမာ ထားလက ဘတစကားပေါတင သူမကို လီးမာမာ ဖင့ ထောကထိုးနေရုံးမက လကတဖကက လညး သူမ ပေါငအရေ့ဘကကို ပတကာ စောကဖုတအထိ နိူကနေ ပနသည။ သူမ စောကဖုတမာ လညး စိတထနေသဖင့ ဖောငးကကာ အရညတေ ရဲနေလေပီ။ ထိုအခိနမာ အနောကက လူက စောကစေ့နေရာကို ဖိကုတလိုကသဖင့ သူမ ရုတတရက နေထကနိုင လကကို ပင ဆဲဆိတလိုကမိလေသည။ နောကပိုငးတော့ သူမလညး နေထကနိုင ကို ဂရု မစိုကမိတော့ပါ။ သူမ ပေါငခဆုံကားကို လတိုကနေသော လီးမာမာ ကီး နင့ သူမ စောကဖုတကို ဆုပမနေသော လကကိုသာ ဖီးထည့ထားလိုကတော့သည။ ထို့ကောင့လညး သူမတို့ အိမပနရောကတော့ စိတတအားကနေသော သူမ နင့ နေထကနိုင တို့ နစယောက အားကုနလိုးဖစကလေသည။ လိုး ပီး သားတော့ သူမ ယောကား အိပပောသားခိနတင သူမ ကိုယခနာက တခုခု ကို တောငးတ သလို ဖစနေရလေသည။ ထိုအရာက တော့ ဘတစကားပေါက သူမ ကို ထောကခဲ့သည့ သူလို လီး တုတတုတ ရညရညကီး ကိုပင ဖစလေသည။ သူမ ကို ထိုကဲ့ သို့ လီးတုတတုတရညရညကီး ဖင့ လိုးပေးခဲ့သူ ဦးစိုးမိုးအောင ကို တမးတ မိတော့သည။ ညက သူမ ယောကား က သူမ ကို ကုတငစောငး လကထောကကုံးခိုငး ကာ အနောကက လိုးနေတုနး သူမ စိတထဲ တင ဦးစိုးမိုးအောင သာ ဖစလိုကပါတော့ဟု တေးနေမိသည။ ယခု အတော အတငးလညး ဦးစိုးမိုးအောင မာ အလုပတေ မားနေသဖင့ သူမ နင့ တေ့ဆုံ ဖို့ အခိနမရတာ ကာနေတာလညး ပါပါလိမ့မည။ ယခု တော့ အိပယာထဲ မာ လူးလန့ရငး ဦးစိုးမိုးအောင နင့ သူမ ပထမဆုံး ဖစခဲ့ကသည့ အဖစအပကကို ပနမငယောငနေမိလေသည။

သီရိရငးသန့ဖူ ကို သူမ ဘော့စက ကားမောငး သငဖို့ ကားမောငး သငတနး တကဖို့ ပောလေသည။ ကုမဏီ မ သားစရာလာစရာရိလင ကိုယ့ဘာသာ ကားမောငးသားလို့ ရစေရနဟု ဆိုသည။ ဦးစိုးမိုးအောင ရေ့တင သူမ ကားမောငး သငတနး သားဖို့ ဘော့စ က ပောထားကောငး သူမ မာ လညး စနေ၊ တနငနေ မားပငလင သငတနး သားနေရသဖင့ မအားကောငး ငီးမိသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က ဒါဆိုလင မမလေး ဘော့စကို ပောပေးလေ၊ ဘော့စ သဘောတူလင သူသငပေးမည ဟု ဆိုသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ က ဘော့စကို ပောလိုကရာ ဘော့စက သဘောတူသဖင့ ဦးစိုးမိုးအောင ကို ဝမးသာ အားရပင သငပေးတော့ ဟု ဆိုလိုကမိသည။

ပထမဆုံး ကားမောငး သငတာ စသည့ နေ့၊ ဦးစိုးမိုးအောင က ညနေ အလုပဆငးခိနတင ကုမဏီမ တခားသူမား အိမတေကို အရင လိုကပို့ပေးပီး ကားရငးသည့ လမးမ တခု သို့ မောငးသားလေသည။ ထို လမးမ အရောက လမးဘေး တနေရာတင ကားကို ထိုးရပပီး သီရိရငးသန့ဖူ နင့ ဦးစိုးမိုးအောင တို့ နေရာခငးလဲ ကာ ထိုငလိုကကသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က ကား မာ အောတိုဂီယာဖစသဖင့ ဘာမ လုပစရာ မလို ဘရိတ နင့ လီဗာသာ ရိကောငး ဘရိတနငး ဂီယာပောငး ပီး ဘရိတလတလိုကလင ကားစထကပီး မနခငလင လီဗာနငးရုံသာဟု ရငးပသည။ သို့သော လညး သီရိရငးသန့ဖူ မာ တခါ မ ကားမမောငးဘူး သဖင့ အရမး စိတလုပရား ပီး အမား မား ခနခန လုပမိလေသည။ ကားစထကတော့ အနောကမ လာနေသည့ကားက တိုကမလို ဖစခငး၊ ရုတတရက ဘရိတအုပလိုကသဖင့ နောကက ကားက ဟနးအကယကီးတီးကာ ကောတက ဆဲဆို သားခငး တို့ ကောင့ ခနလေး နင့ ဆကမမောငးရဲတော့၊ ဦးစိုးမိုးအောင က ကားစမောငးကာစ လူတေ ဖစတတကောငး ဘာမ စိတမပူရန တနေ့ နညးနညးခငးသာ စရန သိပမလောရန အားပေးပီး ထိုမနင့ ပင ရပကာ ကားရပခိုငး နေရာခငးလဲ ပီး သီရိရငးသန့ဖူ ကို အိမသို့ လိုကပို့ ပေးခဲ့လေသည။

နောကတနေ့ ကတော့ ဦးစိုးမိုးအောင က လမးမ ပေါ ကားမောငးသငရသညမာ အလနအနရာယမားကောငး ကား ရငး လူရငးသည့ကကလပတခု ဘောလုံးကငးလို နေရာမိုး တခုသို့ မောငးသားပီး ထို ထဲတင မောငးကည့ ရန ပောသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ က လညး သဘောတူလိုကလေသည။ ထိုကငးထဲသို့ ရောကတော့ ကားလူ ဘယသူမ မရိပဲ ရငး နေသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ နင့ ဦးစိုးမိုးအောင တို့ နေရာခငးလဲထိုင ပီး အမောငးသငဖို့ စလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က စတီယာရင ကို ဘယလို ထိနး ဘရိတကို ဘယလို နငး စသဖင့ ပောပပီး မောငးစေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ အရမး ကောကတတ သူ ဖစသဖင့ အမား မားစာ လုပမိလေသည။ စိတဓါတလညး တောတော ကသားပီး ငိုခငစိတပင ပေါကလာသဖင့ မကရညပင ကမိလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က သူ့လကတဖကဖင့ စတီယာရငဝီးပေါ လကတငထားသော သူမ လကကလေးကို အုပကိုငပီး တသိမ့သိမ့ ရိုကငို နေသော သူမ ကောပငလေးကို နောကတဖကဖင့ ဖိပတပေးရငး နစသိမ့လေရာ အနညငယစိတပေရလေသည။နောကတော့ ဦးစိုးမိုးအောင က၊

“မမ လေး စိတမရိရင ကနတော အကံတခု ပေးခငတယ”

“ဘာလဲ ဦးကီးစိုး”

“မမ လေး အနောကမာ ကနတောထိုင ပီး လိုကပေးမယ တကယလို့ အရေးအကောငး မမလေး အမားလုပခဲ့ရင ကားကို ကနတော ထိနးပေးလို့ ရမယ”

“အင ခုံ တခု ထဲမာ ဘယလို ထိုငမလဲ”

“မမလေး ကနတော့ကို ယုံတယဆိုရင ကနတောပမယ ဘယလို ထိုင မယ ဆိုတာ ကနတော ဘာမ ညဏမဆငပါဘူး”

“ဦးကီးစိုးကို ကမ ယုံပါတယ၊ ဒါပေမဲ့ အရမး ကပနေမာပေါ့ နောကပီး တယောကယောကက မငသားခဲ့ရငလညး”

“အော မမလေး ကလညး ဒီကငးထဲ စနေတနငနေကလဲပီး ဘယသူမ မလာပါဘူး၊ အထူးသဖင့ ဒီလို အခိန ခေးတကောင ကောငတမီးတောင တေ့ရဖို့မ မလယတာ၊ နောကပီး တော့ အမဲတမးလညး မဟုတပါဘူး၊ အစ ပိုငး နာရီဝကလောက မောငးလိုကပီးလို့ မမလေး ကိုယ့ဘာသာ မောငးနိုငပီ ဆိုရင ကနတော ဘေးခုံ မာ ပနပောငးထိုငလိုကရုံပဲပေါ့”

သီရိရငးသန့ဖူ လညး ပတဝနးကငကို ကည့လိုကတော့ ဦးစိုးမိုးအောင ပောတာ မနနေသည။ အနီးအနား မာ လူသူ မရိ ညနေ ကလညး စောငးနေပီမို့၊ သဘောတူလိုကသည။ ကားစကကို ပိတလိုကပီး သီရိရငးသန့ဖူ ကို အောကဆငးခိုငးလိုက သည။ ဦးစိုးမိုးအောင က ဒရိုငဘာ ထိုငခုံမာ ထိုငလိုကပီး ခုံကို အနောကဖကသို့ ရသလောက ဆုတလိုကသည။ သူ့ပေါငနစလုံးကို ကားကာ အလယတင သီရိရငးသန့ဖူ ထိုငဖို့ နေရာလေး လုပပေးပီး ကားပေါတကလာစေသည။ တကယတော့ နေရာလေးမာ ကပကပ သပသပ လေး ဖစနေသောလညး သီရိရငးသန့ဖူ က ရအောင ဝငပီး ဦးစိုးမိုးအောင ပေါငနစလုံး ကားမာ ဝငထိုငလိုကသည။ ဦးစိုးမိုးအောင မာ ကိုယလုံးထားကိုငးသောလညး ဘီယာဘိုက တော့ ရိသည။ သူ့ဘိုကကီးက သီရိရငးသန့ဖူ ကောကို လာထိနေလေသည။ အနေအထားက ဦးစိုးမိုးအောင မာ သီရိရငးသန့ဖူ ကို အနောကမ ဖကထားသလို ဖစနေရသည။ ဦးစိုးမိုးအောင အမူအယာ မာ တော့ မဟုတတာ လုပဖို့ ကံနေသည့ ပုံစံ မရိ ရိုးရိုးသားသား ပင ဖစသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က ကားစကကို နိုးကာ သီရိရငးသန့ဖူ ကို စမောငးဖို့ ညနကားလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ အလုပသားလင ဝတနေက ဒူးလောက ရောကသည့ စကဒ နင့ ဖစသောလညး အောကဖကမာ အနညးငယ ခဲထားသဖင့ ခေထောက လုပရားဖို့ သိပမခကလပါ။ သို့သောလညး သူတို့ နစယောက ပေါငခငး လကခငးတို့ မာ လဲရောင မရ ပတသတနေရလေသည။

ဦးစိုးမိုးအောင မာ မဟုတက ဟုတက ကံစညပုံ မရသောလညး သူ့ဆီမ ခေးနံ့ နင့ ယောကား ကီး အနံ့၊ အသားခငး ထိနေသည့ အရာမားက သီရိရငးသန့ဖူ သတိမထားမိခငမာ ပင သူမအသေးအသား တို့ ကို တဖညးဖညး နိူးဆလာခဲ့ လေသည။

ထိုပုံစံ ဖင့ အမောငးသငနေရာ အတောလေး အလုပဖစသဖင့ နစရကသုံးရကခန့ ထို အတိုငးပင အမောငးသင ခဲ့ကသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က သီရိရငးသန့ဖူ ခါးလေးကို၊ ပုခုံးကို လကမောငးကို၊ တခါတရံ ကိုငထား၊ ထိနးပေးထား တတ သညကို သီရိရငးသန့ဖူ ကလညး မကန့ကက သဖင့ ထို အရာတို့မာ ပုံမနလို ဖစနေ လေပီ။ ထို အတောအတငး နိုငမငးခန့ ကလညး အလုပကိစ ဖင့ ခရီးထကနေ၊ နေထကနိုင ကလညး သူမ ကို မလိုးတာကာပီမို့ သူမ ကာမဆနတေ လိုလားတောင့တ နေသည နင့ တိုကဆိုငနေလေသည။ ထို့ကောင့လညး သူမ စိတထဲ ဦးစိုးမိုးအောင တယောက သူမ အပေါ အခင့ကောငး ယူလငလညး ခင့ပုဖို့ အဆငသင့ ဖစနေသည။ သို့သောလညး ဦးစိုးမိုးအောင မာ ထို အဆင့မ မတက နိုင ဖစနေသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက စိတမရညခငတော့ပေ။

တနေ့တင အခား ဝနထမးမားကို အိမမားတင ခပီး သူမတို့ ကားမောငးသငမည့ ကငးဘကကို အသား လမးတင သန့စငခနးတခု ၌ ခနရပခိုငးပီး အတငးသို့ ဝငကာ သူမ တငပါလာသည့ အဝတအစားတို့ကို လဲလိုကလေသည။ အပေါပိုငးမ ပါးပါး လာလာ ကိုးတခောငး ဘလောကစ အကီ နင့ အောကမ ဒူးမရောကတရောက ဂါဝနပါးလေးကို လဲလညဝတဆငကာ ကားဆီ ပနလာခဲ့သည။ ဦးစိုးမိုးအောင ကိုတော့ သူမ ရုံးတက အဝတအစားမား ဖင့ မလတလပ၊ စိတကဉးကပ ၍ ဟု အကောငးပလိုကလေသည။

ကားမောငးသငသည့ ကငးရောကတော့ ထုံးစံ အတိုငး နေရာယူကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ဦးစိုးမိုးအောင ပေါင ကား ဝငထိုငလိုကမိသညနင့ သူမ ဖင ကို လီးမာမာ ကီး လာထောကတာ ခံစားလိုကရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက ပောသားသည။ မသိခငယောငဆောငကို သူမ ဖငကို အသာရမး အနောကဖကသို့ ကော့ပေးလိုကတော့ ဖငနစလုံးကား မာ လီးကီးက ထိုးဝငလာသည။ ဦးစိုးမိုးအောင တယောက အသကရု တေ မနလာသညကို သူမ ဂုတသား လေးမား မ ခံစားသိနေရသည။ ကားမောငးနေရငး တခကတခက သူမ ပုခုံးသားလေးကို မသိမသာ ခိုးနမး လိုကသညကို လညး သတိထား မိလိုကသည။ နာရီဝကလောက အကာ မောငးနေရငး ဦးစိုးမိုးအောင လကဖဝါးက သီရိရငးသန့ဖူ ဂါဝနအနားစ အောကမ ပေါငတန ပေါလာတငလိုကသညကို ခံစားလိုကရ တော့ သီရိရငးသန့ဖူ ရငခုံသံ တေ မနလာရပီး စောကဖုတမာ အရညတို့ ပင စို့လာရသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က သူမ ပေါငတနကို စတင ပတပေးနေစဉ ဦးစိုးမိုးအောင ဖုံး မ အသံမနလာလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က ဖုံးကို ကိုငလိုကတော့ တယောကယောကက သူ့ကို အမန လာခဲ့ဖို့ ခေါသည့ ဖုံး ဖစနေသဖင့ သူက ကားကို ရပခိုငးကာ နေရာခငးလဲလိုကရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက အနညးငယ စိတပက မိပေမဲ့ ဒါအစပဲလေဟု တေးရငး စိတဖေလိုကရသည။

နောကတနေ့ ကတော့ ရုံးအပန သူတို့ ကားကို မောငးသည့ ဒရိုငဘာမာ တခား တယောက ဖစနေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင ဘယမာလညး မေးတော့ ခင့ယူထားသညဟု ဆိုသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က ဦးစိုးမိုးအောင ဖုံးကို ခေါကည့တော့လညး ဖုံးမကိုင၊ ဖုံးပိတထားပုံ ရသည။

နောကတနေ့နေ့လညတင သီရိရငးသန့ဖူ တယောက ဦးစိုးမိုးအောင ဖုံးကို ထပခေါတော့ ဖုံးကိုငလာသည။

“ဟုတကဲ့ ပောပါ”

“ဦးကီးစိုး ဘယရောကနေတာလဲ၊ မနေ့က ဘာလို့ ခင့ယူတာလညး နေမကောငးလို့လား”

“ကောငးပါတယ မမလေး၊ ကနတော တမငခင့ယူလိုကတာပါ”

“ဟင ဘာဖစလို့လဲ၊ မိသားစု ကိစကောင့လား”

“မဟုတပါဘူး၊ မမလေး၊ ကနတော ရုံးမာ အလုပခိနပောငးပေးဖို့ တငထားတယ”

“ဟင ဘာမား ဖစလို့လဲ၊ ကမ ကို ကားမောငးသငပေးတာကရော ဘယလိုလုပမာလဲ”

“မမလေး ကားမောငးသငတနးသာ သားတကလိုကပါ၊ ကနတော သငပေးနိုငမယ မထငတော့ဘူး”

“အဲတော ဘာဖစရတာတုနး၊ ကမ ကို တတအောင သငပေးမယလို့ ဦးကီးစိုး ပဲ ဂတိပေးထားပီးတော့၊ အခု ကမ တောင တောတောလေး ဟုတလာပီး ဘယလို ဖစပီး စိတပောငးသားရတာလဲ”

“မမလေး စိတတော့ မရိပါနဲ့ နားနဲ့ မနာ ဖဝါးနဲ့ နာပါ။ ဟိုနေ့က မမလေး အဝတအစားလဲပီး သငတော့ အရမးဆကဆီ ဖစနေတယ။ နောကပီး မမလေး ရဲ့ ပုခုံးသား လညတိုငတေက လညး ဝငးမတနေပီး ပေါငတနတေက လညး အရမးလနေတော့ ကနတော စိတဆငရိုငးတေ ခနးအုပမရတော့ဘူး၊ တောကာ အခကတေ့တော့မယဆိုပီး စိုးရိမမိလို့ပါ”

“အို ဦးကီးစိုးက လညး ဘာမ အခကတေ့စရာ မရိပါဘူး၊ ကမက ဘာပောနေလို့ စိုးရိမနေရတာလဲ၊ လုပမနေနဲ့ ဆငခေတေ ပေးမနေနဲ့ ညနေ ကမကို ပနလာသငပေးတော့ဒါပဲ”

“မမလေး မသိပါဘူး၊ ကနတော့မာ အဲဒီနေ့က ကနတော့ကိုယ ကနတော ဘယလောကထိနးရသလဲ ဆိုတာ၊ ရူးတောင ရူးခငတယ။ အဲလို မဖစတော့လို့ပါ”

သီရိရငးသန့ဖူ စိတထဲ တေးမိတာကတော့ ဒီမအေပေးကီး က သူ့ကို လာပါ ကမကို လာလိုးပါတော့လို့ မပောပော အောင လည့ပတ ပညာပေးနေတာပဲ၊ ဟု တေးမိသည။ စိတထဲမာ ဒေါပ မိသည။ တခိနထဲမာပင စိတတေ ပိုထလာရသည။ သူမ အတငးစိတမာက ထိုကဲ့ သို့ မိနးမ တေက တောငးတောငးပနပန လိုးပါ တော့ဟု ပောအောင အနိုငကင့ အကပကိုငတတသည့ ယောကား မိုးကို ပိုစိတလာမိသည။

“ကဲပါ ဘာမ လာရညမနေနဲ့ မနကဖန နဂို အခိန ကားပနမောငး၊ ကမ ကို ကားမောငးသငပေးဒါပဲ၊ မဟုတလို့ကတော့ ဘောစိကို တိုငလိုကမယ ဒါပဲ”

“အငး၊ ဟုတ ဟုတ မမလေး”
အခနး ၆။

နောကနေ့တင သီရိရငးသန့ဖူ က ရုံးမဆငးခင အိမသာထဲ ဝငပီး အဝတအစားလဲလိုကသည။ အပေါမ ကိုးတခောငး အကx{103E}အပါး ခါးတို အဝါရောင တင အဖူရောင ပနးပင့ ကလေး မား နင့ အောကမ ဘောငးဘီတို ဟော့ပန့ အတို လေး ဝတပီး အပေါမ ဂငးဂတကတ နင့ ထမိန ကို ထပဝတထားလိုကသည။

ထုံးစံအတိုငး တခားဝနထမးမားကို လိုကခပေးပီးမ သူတို့ ကားမောငးသငမည့ကငးသို့ မောငးလာခဲ့သည။ ကငးထဲ ရောကမ သီရိရငးသန့ဖူ က သူမ ကိုယပေါမ ဂကကတ နင့ ထမိနတို့ကို ခတပီး အိပထဲ ခေါကထည့လိုက သည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သူမ နေရာမ ဆငးကာ ဒရိုငဘာ ထိုငခုံဘကသို့ လောကလာသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က ကားတံခါးကို ဖင့ပီး ဆငးလာသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က၊

“ဦးကီးစိုး ဘယသားမလို့လဲ”

“ကနတော ဟိုဘကသားထိုင မလို့ မမလေး”

“အာ အရငအတိုငးပဲ ထိုငပါဦး ကမ ကိုယ့ကိုယကို စိတမခသေးဘူး”

“မမလေး မသိဘူး၊ မမလေး အဲလို အဝတအစား နဲ့ ဆကဆီဘောဒီနဲ့ ဆို ကနတော ကိုယ့ကိုယကိုယ မထိနးနိုငပဲ ပေါကကရ အမားတေ လုပမိလိမ့မယ”

“အို လုပခငတာလုပ ကမ ဂရု မစိုကဘူး၊ ကားမောငးတတ ဖို့က အဓိကပဲ”

“ဟောဗာ ဒါဆိုလဲ ပီးရော”

ဦးစိုးမိုးအောင က ဒရိုငဘာ ထိုငခုံကို နောကဖကသို့ တိုးလိုကပီး တကထိုငလိုကသည။ သူကားပေးထားသော ပေါင နစလုံးကားမာ သီရိရငးသန့ဖူ က ဝငထိုငလိုကသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က သူ့ပုဆိုးပေါ မထိုငမိစေရန ပုဆိုးကို သူ့ပေါငခဆုံနားထိ ဆဲတငထားလိုကသည။

ကားတံခါးပိတကာ စကနိုးလိုကတော့ ဦးစိုးမိုးအောင က သီရိရငးသန့ဖူ ခါးလေး ကို ခါတိုငး ကိုငနေကလို ပငကိုငထားသည။ သို့သော ဒီနေ့ သီရိရငးသန့ဖူ ဝတထားသညက ကိုးလုံးသေးသေးလေး နင့ ရေ့မာ ရငဘတအတောဟိုက သော ဘလောကစ အကx{103E}လေး ဖစသဖင့ သူမ ဝတထားသည့ ဘရာဇီယာ အသားရောင လေး နင့ ရငသား အပေါပိုငး ဝငးဝငးလေးကို ပါ မငနေရသည။သူမ က ဆံပငကို လညး အနောကမာ စုခညထားပီး ခေါငးပေါ ခေတငကာ ကလစ ဖင့ ထိုးထားသည။ ထို့ကောင့လညး လညတိုင၊ပုခုံးတို့ မာ ဝငးနေကာ မေးညငးနုနုလေး တေကို ပင မငနေရသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က၊

“ကဲ ဒီတခါတော့ ကနတောတို့ တဆင့မင့ မယ။ ကနတော ပါးစပက နေ ဘာလုပညာလုပလို့ မပောတော့ဘူး”

“ဟင ဘယလို ဘယလို”

“ဒီလိုလေ၊ မမလေး ကို ညာဘကကေ့ ဆိုရင ကနတောက ညာဘကလကမောငးကို ထိမယ၊ ဘယဘကကေ့ ဆိုရင ဘယဘကလကမောငးကို ထိမယ၊ ညာဘကပေါငကို ထိရင လီဗာနငးမယ၊ ဘယဘကပေါငကို ထိရင ဘရိတအုပမယ၊ ဘိုက ကို ထိရင ဂီယာ ကို ပတကငးမာ ထားမယ”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ဦးစိုးမိုးအောင ၏ အစီအစဉကို ကားတော့ စိတဝငစား ပီး အိုကေဟု ဆိုလိုကသည။ သို့ ဖင့ သူတို့ စမောငးကသည။ ဦးစိုးမိုးအောင မာ သီရိရငးသန့ဖူ လကမောငးသား လေး တေ ပေါငတနလေးတေ၊ ကို ကိုငတယရငးက လကရဲလာခဲ့သည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ဟော့ပင ဝတထားသညမို့ ဦးစိုးမိုးအောင လကဖဝါး ကမးကမး ကီးတေ သူမ ပေါငတန အသား ကို လာပတတာ၊ လကမောငးကိုလာပတတာတို့ ကို ခံရသဖင့ ရမက ဆနတေ ထကလာခဲ့သည။ ဦးစိုးမိုးအောင လီးကီးမာ လညး မာတောင နေပီး သူမ ဖငကားလေးသို့ ထိုးထောကလက ရိနေလေပီ။ သို့ဖင့ တနေရာ တင၊ သူမ ခါးတို အကx{103E}ကောင့ လတနေသော ဘိုကသားလေးကို ဦးစိုးမိုးအောင က လမးကိုငလိုကရာ၊ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက ဘရိတဆောင့နငးကာ ဂီယာကို ပတကငးသို့ ဆဲခလိုကလေသည။ နစယောကစလုံး ရုတတရကမို့ အင့ကနဲ ဖစသားကာ သီရိရငးသန့ဖူ ဖငကို အနောကမ လီးကီးက ညောင့ထိုးလိုကသလို ဖစသားလေသည။

“ဦးကီးစိုး ဘာလို့ ရပခိုငးတာလညး ရုတတရကကီး”

“ဆောရီးမမလေး၊ မမလေး အသားလေး တေက ခောမတ နေတာမို့ ကနတော စိတမထိနးနိုငတော့ပဲ ဘိုကသားလေး ကိုငလိုကမိတာပါ”

သီရိရငးသန့ဖူ က မကစောငးလေး နောကပနထိုးရငး ညုတုတု သံလေး ဖင့

“လူဇိုး”

ဟုပောလိုကသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က၊

“ဟုတကဲ့ မမလေး ကနတော သတိလတသားတယ”

“ကမ နားလညပါတယ ဦးကီးစိုး စိတမပူနဲ့”

“အငး ကနတောတို့ ပနခေါကကတော့မလား”

“အင အစောကီးရိသေးတယ၊ နောကထပ ထပမောငးလိုကရအောင အရိနရနေတုနးလေး”

“ဟုတကဲ့ မမလေး”

ဦးစိုးမိုးအောင မာ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက အထာပေးနေသညကို ရိပမိနေလေပီ၊ သို့သောလညး တခကအမား နင့ သူအလုပပုတ၊ ထောငကသားနိုငသညကို တေးမိသဖင့ မစန့စားရဲသေးပေ၊ ဘောငအတငးက သာ ဟိုကိုင ဒီကိုင နင့ အရသာခံနေလိုကသည။

“မမလေး နညးနညး မနမနမောငးကင့ရအောင”

“အငး မောငးကည့မယလေ”

“ဟနးတီးဖို့ ကတော့ ကနတော ဘယလို အခကပေးရမာလဲ”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ခန စဉးစားလိုကရငး၊

“ကမ လညကုတလေးကို ထိလေ”

“အာ လကက အဲဒီထိလာဖို့က ကပနေတယ ခကခငးရောကဖို့ မလယဘူး”

“အာ့ဆိုလညး ဦးကီးစိုး မေးနဲ့ ထိလိုက”

“အငး ဟုတကဲ့ မိတာနဲ့ ထိလိုကမယ အာ့မိုး”

ဟု ဆိုကာ သူ့နူတခမးတို့ ဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ လညကုတနင့ ပုခုံးကားလေးကို နမးလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ တန့ကနဲ တခကဖစသားသောလညး သူမ စောကဖုတလေးမာ စိုလာနေလေပီ။

“အငးအငး ဦးကီးစိုး”

ဦးစိုးမိုးအောင က သူမ ညာဘကပေါငကို သူ့လကဖဝါးကီးဖင့ ပတပေးရငးက လီဗာကို နငးခိုငးရငး သူမ လညကုတကို နမးကာ ဟနးတီးခိုငးလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင မာ တဖညးဖညး ဖင့ ရဲတငးလာပီး ဘယဘကလကက သူမ ဘိုကသားလေးကို ပတရငး က သူမ လညကုတလေးကို နမးလေသည။ သူ့လီးကီးကလညး အရမးကို မာတောင တငးကာ သီရိရငးသန့ဖူ ဖငလုံးကားကို ထိုးထောကနေသည။ သူတို့ နစယောက မာ ကငးကို ပတကာ မောငးနေရငး ဦးစိုးမိုးအောင ကိုငခငတာ ကိုငပီး လုပခငတာ လုပနေသညကို လညး ဂရု မစိုကတော့ခေ။ နောကတော့ ဦးစိုးမိုးအောင က သီရိရငးသန့ဖူ အကx{103E}အောကမ လကလို ကာ ရငသား အစုံကို ဘရာဇီယာပေါမ ဆုပကိုငလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ငီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထကလာရသည။ နောကတော့ ဦးစိုးမိုးအောင မာ ရုတတရက သူ့လကတေကို သီရိရငးသန့ဖူ ကိုယပေါမ ခာလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ လညး အံအားသင့သားပီး၊

“ဟင ဘာဖစလို့လဲ ဦးကီးစိုး”

“မမလေး ဆောရီး ခင့လတပါ၊ ကနတော မလုပသင့ဘူး ကနတောက အဲလို မိုးကို ကနတော့ မိနးမ ဒါမ မဟုတ ကနတော့ စော ကို ပဲ လုပတတတာ”

“အိုကေလေ ဒါဆိုလညး ကမကို ဦးကီးစိုး စော လို့ သဘောထားလိုကပေါ့”

“မဖစနိုငပါဘူး”

“ဘာလို့ မဖစနိုငရတာလဲ”

“ကနတော့ စော က ကနတာ့ ပောစကားကို နားထောငပီးတော့ ကနတော ဘာလုပလုပ မငငးဘူး”

“အိုကေ ကမ လညး အဲလို နေမယလေ”

“ကနတောက သူတို့ကို သူတို့ နာမည ပဲ ခေါတယ၊ နောကပီးတော့ စကားအသုံးအနုံး ကမးကမးတေလညးသုံးပီး ပောတယ”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ဦးစိုးမိုးအောင အလိုးကို တအားခံခငနေပီမို့ဘာပဲ ဖစဖစ သဘောတူဖို့ကို သာ စိတထဲ ရိတော့သည။

“ဒါဆိုလညး ကမကို မမလေး မခေါနဲ့တော့ သီရိ လို့ ခေါ”

“မမလေး ၊ မမလေး ဘာလိုခငတယ ဆိုတာ ကနတောသိသလို၊ ကနတောကလညး မမလေးကို ပေးခငပါတယ၊ ဒါပေမဲ့ ကနတော အခုထဲက ဖစခငတာတေ ပောထားမယ၊ အဲဒါတေကို လကခံနိုငမ ရေ့ဆကရအောင”

“ပော ဘာတေလဲ”

“ပထမ အခကက ကနတောက မမလေးကို နာမညနဲ့ ခေါမယ၊ အသုံးအနုံးရိုငးရိုငးတေသုံးခငသုံးမယ၊ ကနတော က ကမးကမး တမးတမး ဆကဆံခင ဆကဆံမယ မမလေး က ဟင့အငး လို့ ပောလို့ မရဘူး”

“အငး ပါ ဆို ဦးကီးစိုး ကလညး မားလိုကတဲ့ စညးကမးတေ လုပစရာရိတာလုပတော့”

“ကောငးပီ ဒါဆိုရင မိဖူ ထ ကားပေါက ဆငး၊ နင့ ဘလောကစအကx{103E}ကို ခတပီး ကားနောကခနးက ဆိုဖာပေါ တငထားလိုက”

သီရိရငးသန့ဖူ လညး ကားအပငထကလိုကသည။ အပငမာက မောငနေပီး အဝေးကီးမ ဓါတမီးတိုငလေး မားသာ မငနေရသည မို့ သူမ အကx{103E}ကို ခတကာ ကားနောကခနးတံခါးဖင့ ဆိုဖာပေါတငထားလိုကသည။ ဦးစိုးမိုးအောင လညး ကားပေါမ ဆငးလာသည။

“ကဲလာ ငါ့အကx{103E}ကို ခတပေး ပီး နင့နူတခမးလလ လေးတေနဲ့ ငါ့ကို အနမးမိုးရာစမး”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ခကခငး ဦးစိုးမိုးအောင အနားသို့ တိုးကပသားပီး သူ့ရပအကx{103E}ကို ကယသီး ဖုတပေးရငးက ရငဘတပုခုံးတို့ ကို တမမ ဖင့ နမးလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင ရငဘတမာ အမေးအမငမားနင့ ဘီယာဘိုက ဖောငးဖောငးကီးလညး ရိလေသည။

“မိဖူ ကောငမ နင့ကည့တော့ ရိုးရိုးအေးအေး နဲ့ မခုတတတတဲ့ ကောငလို ပဲ တောတောနံ့တာပါလား”

“ကမ က အဲလို မဟုတပါဘူး ရင့မို့လုပပေးတာပါ”

“အပိုတေ ပောမနေနဲ့ ကောငမ သား ကားဘောနကပေါမာ မောကပီး ကုုံးပေးစမး”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ကားဘောနက နေးနေးပေါမာ မောကပေးရာသည။ သူမ မာ ထိုကဲ့ သို့ အတေ့အကုံမိုး တခါမ မရိဘူးခေ၊ ရုံးမ ကားဒရိုငဘာ အဖိုးကီး နင့ ကငးပငထဲ အလိုးခံရတော့မညကို တေးရငးက ပငတီလေး မာ စောကရညတေ စိုရဲနေရပီ။ ဦးစိုးမိုးအောင က သူမ နောက သို့ ရောကလာပီး ကောပငမ ဘရာဇီယာဂိတကို ဖုတ သူမ ကိုယပေါမ ကောခတကာ ကားမနပေါသို့ ပစတငလိုကသည။ သူမ ကောပငလေးကို သူ့လာကီး ဖင့ ရကရငး သူမ ဖငလုံးမားကို လကဖင့ ဆုပနယရငး တခကတခက ရိုကလိုကသေးသည။

“အဲဒီ ဖငကီးကို ရုံးမာ စတေ့ကတညးက အနောကက နေ ဆောင့ဆောင့လိုးခငနေတာ ကာလပီ၊ ခုမ ပဲ အခင့ရတော့တယ”
အခနး ၇။

ဦးစိုးမိုးအောင က သီရိရငးသန့ဖူ လကမောငးလေးကို ဆဲကာ သူ့ဖကကို လည့လိုကပီး နူတခမးခငး စုပနမးလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ လညး ဦးစိုးမိုးအောင ကိုယကီးကို သူမ လကကလေးမားဖင့ ပနသိုငးဖကကာ ရမကထနထန အနမးမားဖင့ တုံ့ပနလေသည။သူတို့ နစယောက ငါးမိနစလောက နူတခမးခငး စုပ လာခငး စုပနမးလိုကက ပီးမ ဦးစိုးမိုးအောင က သီရိရငးသန့ဖူ ပုခုံးလေးကို ဖိကာ သူ့ရေ့တင ထိုငခိုငးလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက သူ့ရေ့တင ဒူးထောကရက ဖစသားမ ဦးစိုးမိုးအောင က သူ့ပုဆုံးကို ဖညကာ ပုခုံးပေါ ကငးသိုငးလိုကလိုကသည။ ပုဆိုးအောကမာ အတငးခံ ဘောငးဘီ ပင ဝတမထားသဖင့ လီးညိုညို တုတတုတကီးက ဖောငးကနဲ သူမ မကနာရေ့တည့တည့မာ ပေါလာသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ အံအားသင့သားမိသည။ သူမ တေ့ဖူးခဲ့သည့ လီးတေ ထဲမာ အတုတဆုံး နင့ အရညဆုံး ဖစမညဟု တေးမိရငး ကကသညးပငထသားမိသည။လီးကီးမာ အကောပိုငးပိုငးထလက၊ ဒစဖူးကီးမာ မိုကီးလို ဖေါငးကား ကာ ကကသေးရောင ရင့ရင့ ဖစလေသည။ လီးတနအရငးမာတော့ လမေးမား ထူထပ ကောကကေးလက၊ တခို့ အမေးဖူမားပင ရိနေလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က သီရိရငးသန့ဖူ ခေါငးကို ဆဲကာ သူမ မကနာကို သူ့ပေါငခံနား ကပလိုကတော့ ၊ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက နူတခမးလေး အသာဟ ကာ ဒစဖူးကီးကို ငုံပေးလိုကသည။
တုတခိုငကီးမားလသော လီးကီးမို့ သီရိရငးသန့ဖူ ပါးစပထဲ မဆန့မပဲ ဝငသားပီး အာဂေါငနားထိ ရောကသားသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ အသကရုပင မားသားရသည။ သို့သောလညး သီရိရငးသန့ဖူ ကာမရမကတို့ မာ ထိနးသိမးနိုငစမးထက ကောလန နေပီမို့ အသကအောင့ရငးက မိနရည ရကရည စုပပေးရာသည။

ခနအကာတင ဦးစိုးမိုးအောင က သီရိရငးသန့ဖူ ကို ဆဲထူလိုကပီး အောကပိုငးမ ဘောငးဘီတိုရော၊ စောကရညမား စိုရဲနေသည့ ပငတီကိုပါ ခတပစပီး ကားရေ့မနပေါ ပစတငလိုကသည။ နောကတော့ သူမ ကို မခီကာ ကားဘောနကပေါ တငလိုကလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ကားဘောနကပေါမာ ပကလကကလေး ဖစလကက ပေါငနစလုံးကို ကားပေး ရာသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ထမိန အရည မနမာ အဝတအစား ဝတထားလင အပငပနးကည့တော့ ပိနလလလေး လို ထငရသောလညး ခတလိုကတော့ ပေါငလုံး ခေသလုံးတို့ မာ တုတတုတခိုငခိုင လေးဖင့ ခောမတနေကာ ဆကဆီ အရမးဖစလေသည။ စောကဖုတမာလညး အမေးပါးပါးလေး ကို ညပထားသဖင့ စောကဖုတနစခမးထူထူကီး အလယမ တန့လိမလိမ စောကဖုတ အတငးနူတခမးသားလေး တေကို အတငးသား နီတာရဲ အရညစိုလဲ့ကာ မငနေရလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က သူမ ပေါငနစလုံးကားတင ဝငကာ သူ့လီးကီးကို လကတဖကဖင့ ထိနးကိုငရငး စောကဖုတအကဲကားသို့ ထိုးသငးလိုကသည။

“အားးးးး အု၊ ဦးကီးစိုး နာတယ ခနလေး အိုးးးးးးးးးးးးးး”

လီးကီးမာ သီရိရငးသန့ဖူ အလိုးခံဖူးသည့ လီးမားထဲ မာ အကီးဆုံး လို ဖစနေသည့ အပင ဦးစိုးမိုးအောင က လညး ရုတတရက ဆောင့လိုးခလိုကသဖင့ နာသားခငး ဖစသည။

“စောကပါးစပပိတထားစမး ကောငမ၊ နင အဲလောက အလိုးခံခငနေတာ နင့လို ကောငမမိုး ခုလို ကငးပငထဲ ကားခေါငးပေါ တငပီး ကမးကမး လိုးပစရမယ”

ဦးစိုးမိုးအောင မာ သီရိရငးသန့ဖူ နို့တေကို လက နစဘကဖင့ ဆုပကိုငကာ ဖငကို ကော့ပီး အသေကုံး ဆောင့လိုးလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ပထမပိုငး နာကင ပီး အောင့သားသဖင့ မကရညတင ထကကလာခဲ့ရသောလညး နောကပိုငး တဖညးဖညး နင့ အရသာတေ့လာတော့သည။

“အား….ဟငးးးးးးး…..အီးးးးးးး”

“ဖတ…ဖတ….ဖတ…ပလတ…ဖတ…..”

“အိ..အိ….အိ….အီးးးးးး”

သီရိရငးသန့ဖူ မာ အလိုးခံရလို့တခါမ မငီးဘူးသောလညး အခုတခါတော့ အသံလေးပငထကကာ ငီးမိရာသည။၏

“ကောငမ ကောငးနေပီမလား စောကသံက တငင့ငင့ နဲ့၊ နင့စောကဖုတက လညး လိုးလို့ ကောငးလိုကတာ စေးနေတာပဲ အီးးး”

ထိုကဲ့ သို့ အတနကာ ဆောင့လိုးနေပီးမ ဦးစိုးမိုးအောင က သူ့လီးကီးကို ဆဲထုတကာ သီရိရငးသန့ဖူ ကို ကားဘောနကပေါမ ဆဲခပီး သူ့ကို ကောပေးလက ဘောနကပေါ မောကရက ကုံးစေသည။ ပီးမ သူမ ခါးကို ကိုငကာ အနောက မ ဆောင့ လိုးပနသည။ ထိုသို့ ဦးစိုးမိုးအောင က တောကလောက မနားတနးလိုးနေလေရာ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက သုံးလေး ခါမ ကာမ ဆနအထတအထိပသို့ ရောကရလေသည။ မိနစနစဆယခန့ အနောကမ လိုးနေရငး က လီးကို ကမနးကတမး ဆဲထုပကာ သူ့ဘကသို့ လည့စေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သူ့လကသို့ မကနာခငးဆိုင လည့လိုကတော့ ပုခုံးကို ဖိခလက ဒူးထောကထိုငစေပီး သူ့လီးကီးကို လကဖင့ ဆုပကိုငကာ ထုလိုကရငး လရညမား တဖစဖစ ဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ ရငသား တေပေါသို့ ညစထုတခလိုကကာ ပီးသားတော့သည။

ဦးစိုးမိုးအောင က သီရိရငးသန့ဖူ ကို သူ့လရညမားအား သူမ နို့တေနို့သီးခေါငး လညပငးတို့ကို သနပခါး၊ လိုးရငး လူးသလို လူးစေသည။ ဘာနင့ မ သန့ရငး ရေးမလုပရ ဟု ပောလိုကသည။ ပီးမ သူမ ကို ဆဲထူကာ သူ့ခစသူ အလား နူတခမးပါးတို့ ကို စုပနမးလေသည။ အခိနက လညး မိုးအတောခူပနေပီမို့ သူတို့ နစယောကစလုံး အဝတအစား မား ပနလညဝတကာ ကားပေါပနတကကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ အိမရေ့သို့ လိုကပို့ပေးပီး ကားပေါမ ဆငးကာနီး တငသီရိရငးသန့ဖူ ကို ဦးစိုးမိုးအောင က သူ့ ခစသူ ကဲ့ သို့ ကငနာ အနမး ဖင့ စုပနမးပီး လမးခဲခဲ့ကလေသည။

ထိုညက နေထကနိုင မာ သီရိရငးသန့ဖူ ကို စောင့ရငး ဖင့ တီဗီရေ့ တင အိပပောနေလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သူမ ကိုယပေါတင ဦးစိုးမိုးအောင လရညအနံ့ မား ဖင့ မံစော နေသဖင့ ကမနးကတနး ရေခိုးခနး ဝငကာ ရေအမနခိုးလိုကရသည။ ပီးမ နေထကနိုင ကို သားနိုးပီး သူတို့ အိပခနးသို့ ဝငလေသည။ နေထကနိုင က သူမ ကို နမးရုံ့ ပီး ဇာတလမးစ ရနပငသောလညး ဒီနေ့ အလုပမာ အရမးပငပနးသည ဟု အကောငးပ ငငးကာ အိပလိုကလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ အိပယာပေါ လဲလိုကသညနင့ အရမးပငပနးနုံးနယနေသညမို့ တုံးကနဲ အိပမောကသားတော့ရာ နေထကနိုင ခမာ သူ့ကို ကောပေး အိပပောနေသော မိနးမ ဖငကားကား လေးကို ကည့ရငး ဂငးထု စိတဖညဖောကလိုကရတော့သည။

………………..

နောကနေ့မနက သီရိရငးသန့ဖူ အိပယာက နိုးတော့ သူ့ကို အပုံးဖင့ မိုးကည့နေသော နေထကနိုင ကို တေ့လိုကရသည။

“ဟော ခစလေး နိုးလာပလား၊ မနေ့က အလုပ တောတော မားတယထငတယ အိပလိုကတာ တုံးကနဲပဲ”

“ဟုတတယ မောင ဆောရီးပဲနော ညက”

“အို ရပါတယကာ ကိစမရိပါဘူး၊ ကဲလာ ထထ”

သီရိရငးသန့ဖူ လညး အိပယာကမနးကတနးထ ရေမိုးခိုးကာ အလုပသားဖို့ ပငဆငလေသည။ ပီးမ မီးဖို မာ ပငဆငထားသော မနကစာ ကို နေထကနိုင နင့ အတူစားလိုကကသည။ နေထကနိုင အဖေ မာ ရုံးသို့ ထကသားပီ ဖစကာ နေထကနိုင အမေ မာ ဘုရားခနးထဲ ပုတီးစိတနေပီ ဖစသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ သူမ စားစရာမားကို ဂရုတစိုကထည့ပေးပီး သူမ အပေါ ကငနာလသော နေထကနိုင ကို ကည့ရငး မနေ့ညက အဖစအပကကို ပနတေးကာ စိတမကောငးဖစနေ မိသည။ ငါတောတောဆိုးတာပဲ၊ ကာမ ဆနနဲ့ ပတသကရင ငါ့ကိုယငါ ကနထရိုးလုပဖို့ မလယပါလားဟု တေးလိုကမိသည။

နေထကနိုင တယောက ရုံးသားရန ထကသားပီး ခနအကာတင သီရိရငးသန့ဖူ ကို လာကိုသော ရုံးကား ရောကလာလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင မာ သူမ ထုံးစံ အတိုငး ဝတဆငထားသည့ ရုံးအဝတအစား တို့ကို ကည့ပီး ပုံးလိုကကာ၊

“မိဖူ ညီး က ဒီ ရုံးယူနီဖောငး နဲ့ လညး ဆကဆီ ဖစတာပဲ”

ဟု လမးပောလိုကသည။ မနကအိပယာနိုးကတညးက နောငတ ရသလို ဖစနေသော သီရိရငးသန့ဖူ က မကနာပကသားပီး၊

“ဦးကီးစိုး၊ အပောအဆို ဆငခငပါ၊ မနေ့ က ကမ စိတမထိနးနိုငလို့ မားမိခဲ့တာ၊ အဲဒီ အဖစအပကတေ ကို မေ့လိုကပါတော့၊ ဘယတုံးကမ မဖစခဲ့ဘူးလို့ သာ မတထားလိုကပါ၊ အရငအတိုငးပဲ ပုံမနဆကဆံပါ”

ဟု မကနာတညတည နင့ ခပထနထနလေး ပောလိုကလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင မာ အနညးငယ မခံခိ မခံသာ ဖစသားသောလညး၊ မိနးမ နင့ ယောကား လညးဖစ၊ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ရုံးတင ပေါကရောကသူ ဖစပီး ဘော့စ ကပင မကနာသာပေးထားခငး ခံရသူ ဖစတာက တကောငး၊ သီရိရငးသန့ဖူ ကောင့ သူအလုပပုတသားနိုငသညကို သတိထားမိသည။ သူက သီရိရငးသန့ဖူ ကို မနေ့ညက စိတကိုကလိုးခဲ့သည ဆိုတာကိုလညး သူမား လောကပောပါ က မညသူမ ယုံနိုငဖယလညး မရိသညကို သူသဘောပေါကသည၊ ထို့ ကောင့လညး မခံခငစိတကို မိုသိပကာ အောင့အီးလိုကလေသည။

“ဟုတကဲ့ ပါ မမလေး ကနတော မားသားပါတယ၊ နောကတခါ အပောအဆို ဆငခငပါ့မယ”

………………………..

ထိုသို့ ဖင့ တပတလောက သီရိရငးသန့ဖူ တယောက ကားမောငးသငခငးကို မလုပတော့ခေ၊ ဘော့စက ဘယလို အခေအနေရိလညး ဟု မေးတော့ မ သူမ အလုပရုတနေသဖင့ မသငဖစသေးကောငးပောရာ ဘော့စက အမနလုပဖို့ တိုကတနးလေသည။ ထို အခိနတင အနီးနား ၌ ဦးစိုးမိုးအောင ကလညး ရိနေသညမို့ ဘောစက ဦးစိုးမိုးအောင ကို ခငဗား သူ့ကို အမနဆုံး တတ အောင သငပေးလိုကလေဟု ပောသည။ သီရိရငးသန့ဖူ နင့ ဦးစိုးမိုးအောင တို့ နစယောကစလုံး ဟုတကဲ့ ပါဟု ခေါငးငိမ့လိုကကသည။

ထိုညနေ အခားဝနထမးမားကို လိုကပို့ပေးပီး သူတို့ အမောငးသငနေက ဘောလုံးကငးကို သားကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ရုံး ယူနီဖောငး ရငဖုံး ဘလောကစ နင့ အောကမ စကဒ နင့ ဖစလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က ကားရပကာ ဒရိုငဘာထိုငခုံ နောကရေ့ပေးပီး ဒရိုငဘာဆိုကတံခါးကို ဖင့ပေးလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က ကားပေါမ ဆငးကာ ဒရိုငဘာထိုငခုံပေါတင ထုံးစံအတိုငး ဦးစိုးမိုးအောင ပေါငကားတင ထိုငလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ သူမ ဖငသား ပေါငတို့ ဖင့ ဦးစိုးမိုးအောင ပေါငတို့ ပတထိမိသညနင့ ကကသီး ထ သားလေသည။ သူမ ကိုယတိုငလညး တပတလောက လိငမဆကဆံဖစပေ၊ ဦးစိုးမိုးအောင နင့ လိုးခဲ့သညမာ နောကဆုံးပင ဖစသည။ ယခုတော့ ဦးစိုးမိုးအောင ၏ အထိအတေ့ အနံ့အသက တို့က သူမ ကို နောကဆုံး အကိမ အလိုးခံခဲ့ရသညကို ပနလည တမးတ မိလာလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင ၏ တုတခိုင ထားကိုငးလသည့ လီးတနကီး ၏ ပည့ကပ ပတတိုကခံရသည့ အရသာကို ပနလိုခငလာမိသည။ ဦးစိုးမိုးအောင မာလညး သီရိရငးသန့ဖူ ဖငသား သူ့ပေါငခဆုံ သို့ ရောကသညနင့ လီးကီးမာ ဖောငးကနဲ ထလာရလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ကို လိုးပီး နောက အိမက မိနးမ ကီးကို လိုးရသညမာ အရသာ မရိတော့ သလို ဖစနေ ရသည၊ သူစားနေက စောမာ လညး ယခုတလော အဆကအသယပတနေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ၏ ကစကစ လစလစ ကိုယလုံး နင့ စေးကပနေသည့ စောကဖုတ အိအိလေးကို တမးတနေမိသည။ သို့သောလညး သူ့ကို မာရေ ကောရေ ဆကဆံခဲ့သည့ ကောငမ ကို သူသိပမကည သဖင့ သူ့စိတကို သူ ခိုးနိမထားခဲ့ရလေသည။ ထို့ ကောင့လညး ကားစမောငးသည့ အခိန တင မလို အပ ပဲ သီရိရငးသန့ဖူ အသား ကို မထိ မကိုင ဖစအောင စိတထိနးကာ ထားခဲ့သည။

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ကားကို သာ ဂရုတစိုက မောငးနေသောလညး သူမ စိတကတော့ သူမ ဖငကို ထောကထားသော လီးကီး ဆီ မာသာ ရောကနေလေသည။ သူမ ပုခုံးသား လညတိုငပေါသို့ မုတထုတလိုကသော လေပူ တေက သူမ စိတတေကို ဂယောကဂရက ထစေလေသည။ နေထကနိုင မာ သူမ နင့ ထိတေ့မုကို တတ နိုငသမ ရောင နေ သညကို သတိထားမိတော့ ပိုပီး လိုလားတောင့တလာမိလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ ရုတတရက ဘရိတကို အုပခလိုကလေသည။

ရုတတရက ကားဆောင့ရပသားသဖင့ ဦးစိုးမိုးအောင ၏ မာတောငနေသော လီးကီးမာ သီရိရငးသန့ဖူ ဖငကားသို့ တိုးဝငလာ ပီး ဦးစိုးမိုးအောင လကမားက သီရိရငးသန့ဖူ နို့တေကို အုပကိုငမိလေသည။

“အု..”

“မမလေး ဘယလို လုပလိုကတာလဲ”

“ဘယလို လုပရမာလဲ ဦးကီးစိုး ကရော ဘယလို လုပနေတာလဲ”

“ဘယလို လုပရမလဲ ကားမောငးသငနေတာလေ”

“ဟိုနေ့တုနးက တော့ အဲလို မဟုတပါဘူး”

“ဘယလို အဲလို မဟုတတာလဲ မမလေး”
အခနး ၈။

ဦးစိုးမိုးအောင မာ သိရကသား နင့ တမင မူနေသညကို သိသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ မာ အနညးငယ ဒေါပလာသည။ သူမ ရမက ဆနတေက လညး ထကလာနေပီမို့ ဦးစိုးမိုးအောင လကတဖကကို ဆဲကာ သူမ ရငသား မား အပေါသို့ တငပေးလိုကလေသည။

“အဲဒါ မိုး ဘာလို့ မလုပတော့တာလဲ”

“ဟင မမလေး ပဲ ပောတယလေ၊ မေ့ပစလိုကတော့ဆို၊ ပုံမနဆကဆံဆို”

“အငး အဲတုံးက စိတထဲမာ အပစလုပမိသလို ဖစနေလို့ ပောမိသားတာပါ”

“အငး မဖစပါဘူး မမလေးရာ ကနတောတော့ လန့သားပီ”

“အငး ပါ လန့ မနေပါနဲ့ တော့ ဒီတခါ ဂတိပေးပါတယ”

“အာ့ ဆိုရင ကနတောပောခဲ့တဲ့ ဟာတေကိုလညး သဘောတူတယပေါ့”

“အကုနလုံးတော့ မဟုတဘူး၊ ဦးကီးစိုး၊ ကမ တို့ နစယောကစလုံး တယောက ပောတဲ့ စညးမဉးကို တယောက လကခံကရမယ ဘယလိုလဲ”

ဦးစိုးမိုးအောင မာလညး သီရိရငးသန့ဖူ ကို အရမးလိုးခငနေပီ ဖစသည။ နေပေ့စေတော့ ဒီကောငမ ဘာပောပော လကခံလိုကတော့မယ၊ နောကတော့မ အရညဝငတော့ အသေခင ဆိုသလို ကိုယ့ကို စဲသားမ လုပခငတာ လုပမယ ဟု စိတထဲ တေးလိုကရငးက ခေါငးကို ငိမ့လိုကသည။

“အိုကေ ဒါဆိုရင ဟိုနေ့က ဦးကီးစိုး ပောသလို ပဲ ကမ တို့ နစယောကထဲ တေ့ကတဲ့ အခါ၊ ဦးကီးစိုး ကိုကသလို ကမကို ခေါ၊ ကိုကတဲ့ စကားရိုငးရိုငးတေ ပော၊ ဒါပေမဲ့ ကမ က တောပီ ဆိုရငတော့ ရပရမယ ဒါပဲ၊ နောကပီးတော့ ကမတို့ နစယောကထဲ လတလတလပလပ တေ့ကတဲ့ အခိနမဟုတရင တယောကနဲ့ တယောက ပုံမနထကလုံးဝ မပိုရဘူး”

“ကနတော ကလညး တခု ပောခငတယ၊ မမလေး စိတပါတဲ့ အခိနမိုးကမ ကနတောတို့ လုပရတာမိုးကို ကနတောမကိုကဘူး၊ ကနတောက ဆငးရဲ ပေမဲ့ လူပဲ၊ ကနတောစိတပါတဲ့ အခိန ပဲ ကနတောလုပမာပေါ့၊ ကနတောစိတမပါပဲ မမလေး စိတပါတဲ့ အခိနတိုငး လိုကလုပမပေးနိုငဘူး”

သီရိရငးသန့ဖူ က အနညးငယ စဉးစားလိုကသည။ သူမ အနေနင့ဦးစိုးမိုးအောင လို လီးကီးပီး အလိုးကောငးသည့ သူကို လကလတရမာလညး နမောသည။ ကိုယ့ကိုလညး အထကစီးက အမဲကိုငထားတာမိုးကို မလိုခင၊

“ဟုတပီလေ၊ ဒါဆိုရငလညး တယောကက တော့ စပောရမာပေါ့၊ နောကတယောကက ဟင့အငး ဆိုရင အဲဒီအခိန ရေ့ဆကမတိုးနဲ့ပေါ့၊ ဘယလိုလဲ”

“ဟုတကဲ့ ဒါဆိုရင ကနတောတို့ နစယောကထဲ လတလတလပလပ ဆိုရင ကနတော ကိုကသလို လုပခင့ရိတယပေါ့ဟုတလား”

“အဲဒါ ကမ က မီးစိမးပမ လေ၊ နစဦးသဘောတူမ လို့ ပောထားတာ မေ့သားပလား”

“ကောငးပါပီ ဒါဆိုရင အခုရော မီးစိမးပနေပလား”

“ဟန့ မီးစိမးပတာလနတောငနေပီ အခု သူ့လကကီးက ဟနးပေါမာ မဟုတဘူးလား”

ဦးစိုးမိုးအောင လညး ထိုအခါကမ မိမိ လကဖဝါးကီးမာ သီရိရငးသန့ဖူ နို့တေကို အကx{103E}ပေါမ အုပကိုငထားမိသညကို သတိထားမိသားပီး ဆုပညစလိုကမိသည။

“အား ဦးကီးစိုး နာလိုကတာ အရမးပဲ တခါထဲ၊ ယူနီဖေါငးတေ ကေကုနပါ့မယ”

“အငး အာ့ဆိုလညး ခုခတတော့၊ လာ ကားနောကခနးထဲ သားရအောင”

မကာခင အခိနတငး တင ကားနောကခနးထဲ ၌ နစဦးသား ကိုယလုံးတီး ဖင့ ဖစနေကပီ။ ကားနောကခနးဆိုဖာပေါမာပင သီရိရငးသန့ဖူ ပေါငနစလုံး ကား မာ ဝငလက ဦးစိုးမိုးအောင က သူ့လီးကီးကို ကိုငပီး စောကရညတေ ရဲနေသည့ စောကဖုတအကဲကောငးကို လီးထိပဖင့ ပတတိုကပေးနေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ တအားထန နေပီး ဦးစိုးမိုးအောင ပုခုံးကို ဆဲခိုကာ သူ့ မကနာအနံ့ကို နမးရုံ့နေလေသည။

ဦးစိုးမိုးအောင က သူ့လီး ဒစဖူးကီးကို စောကဖုတ နူတခမးလာကားတေ့ကာ ဖိသငး လိုကသည။

“အိ…ဟငးးးးးးးး”

သူမ စောကဖုတထဲ နစကနဲ တိုးဝငလာသော ဒစဖူးကီးကောင့ သီရိရငးသန့ဖူ မာ အလန အရသာ ရိသားကာ ကိုယကလေး ပငတုံတကသားရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတကလေး မာ ဦးစိုးမိုးအောင လီးတုတကီးအတက ကပစေး နေသောလညး တအားရဲနေသော စောကရညမားကောင့ ခောခောမေ့မေ့ပင တိုးဝငသားခဲ့သည။ နောကတော့ နစယောကသား ရမကလိုငးကမးထဲ တိုးဝင သားကရာ ကားကလေး မာ လေးအပို ပိုးထားသည့ကားမ ပင တအိအိ ဖင့ လုပရားနေရတော့သည။

နစဦးစလုံး မာ မလိုးခငကတညးက စိတလုပရားနေကတာမို့ ပထမဆုံး အခီတင ခပကမးကမး လိုးဖစကပီး သိပမကာပဲ နစဦးစလုံး ပီးသားကလေသည။ ဦးစိုးမိုးအောင က လီးကီးကို သီရိရငးသန့ဖူ စောကဖုတထဲ စိမထားရငး သီရိရငးသန့ဖူ ကို ထေးဖကထားသလို သီရိရငးသန့ဖူ ကလညး ဦးစိုးမိုးအောင ကောပငကီးကို တယဖကထားလေသည။

“ကောငးလိုကတာ ဖူလေးရယ၊ လိုးလိုကရတာ စိမ့သားတာပဲ”

“ကမလညး ကောငးတာပါပဲ ဦးကီးစိုးရယ”

“ဟင ဦးကီးစိုး တဲ့လား အခု က နစယောကထဲ မဟုတဘူးလားလို့”

“အော ဦးကီးစိုး က ဘယလို ခေါစေခငလို့လညး အဟိ၊ ဖူလေး တဲ့ ကမကို ဘယသူမ မခေါဖူးဘူး အဲလို”

“ဒီလောက လိုးပီးနေမ တော့ နစယောကထဲ ဆို အခေါအဝေါလေး ပောငးသင့တာပေါ့လို့”

“ကဲပါ ဘယလို ခေါစေခငလို့လဲ ဆို၊ ကိုကို လား ကိုကီးလား”

“ဟင့ အငး အဲလောကလညး မငယခငပါဘူး၊ ခစဦး လို့ ခေါပါလား ဦးလေး အရယပဲဟာ”

“ဟနး အဲဒါကီးက ကမ အခစဦးလိုလို ဘာလိုလို ကီး ပောငးပနခေါမယ ဦးခစလို့ ခိခိ။ ဥခစ ဟုတပလား ကေနပပလား”

“ဥခစ ဆိုရငတော့ တောသေးတာပေါ့၊ ဦးခစ ဆိုရငတော့ လဘကရညဆိုငနာမညကီး ဟားဟား”

“အား ဥခစ ဟာကီး ပနမာလာပီ အဟိ၊ သနလိုကတာနော၊ အာ့ကောင့ ဖူလေးက ခစနေရတာပေါ့”

“တကယလား ဖူလေးက ခစတယလားအိုကေ ဥခစက လညး ခစတယ ဆိုတဲ့ အကောငး သကသေ ပရတာပေါ့ကဲ”

ထိုညက ကားအနောကခနးမာ နောကတခီဆဲပီးတော့ ကဉးကပသဖင့ ကားအပငထကကဟိုးတခါက အတိုငး သီရိရငးသန့ဖူ ကို ဘောနကပေါ လကထောကကုံးခိုငးကာ ဦးစိုးမိုးအောင က အနောကမ လိုးပစလိုကသည။ ပီး မ၊ အဝတအစားမား ပနဝတကာ အိမပနခဲ့ကတော့သည။

………………………….

ထို မ စ၍ သီရိရငးသန့ဖူ နင ဦးစိုးမိုးအောင တို့ မာ နေ့တိုငးလိုလို လိုးက ပီး တပတလောကကာတော့ ဘော့စက နယသို့ ခရီးထကရာ ဦးစိုးမိုးအောင ကို ခေါသားသဖင့ သူတို့ လိုးပဲ ခန ရပသားရလေသည။ နောကပိုငးကတာ့ ဦးစိုးမိုးအောင မာ တခား ကိစ မားကို ပါ တာဝနယူ လုပပေးနေရသဖင့ သူတို့ နစယောက လိုးပဲ မာ ယခငကလို နေ့တိုငး မဟုတတော့ပဲ ကုံ ပီး အဆငပေမ လိုးဖစကတော့သည။

…………………..

ငီရီရငးသန့ဖူ မာ သူမ စဲလမး ရသော လီးတုတတုတ ကီး နင့ ဆိုကတူလောက ရိမည့ လီးကီး နင့ အထောကခံရပီး ထိုသို့ ထောကနေသညကို သူမ ယောကား ကလညး ကည့ကာ ဖီးတကနေသညကို တေ့လိုကရတော့၊ ရမကသေးတေ အရမးက သားခဲ့ရသည။ ထို့ကောင့ လညး ညက မကုံ စဘူး သူမ ယောကား နင့ အပငးအထန ခစပဲကမးလိုကကခငး ဖစလေသည။

မနက သူမ အိပယာက နိုးလာတော့ နေထကနိုင မာ အိပပောနေတုနး ဖစလေသည။ တနငနေနေ့လညး ဖစတာမို့ မနကပိုငးက သူမ တို့ အားလေသည။ သူမ သငပေးရမည့ သငတနးမာ ညနေမ ဖစလေရာ၊ မနကပိုငး အိမမု ကိစတို့ကို ကူညီလုပကိုငပေးဖို့ ထရလေသည။ ကားရကမားတင အိမ အကူမားက လာရောကလုပကိုင ပေးသောလညး စနေတနငနေမားတငတော့ သူတို့ မလာကခေ။

ငီရီရငးသန့ဖူ အိပယာမ ထ မကနာသစ ခေါငးမ ဆံပငကို စု စီး ကာ မီးဖို ထဲ ထကလာခဲ့တော့ ယောကခမကီး ဒေါနီနီနိုင က ဘုရားသောကတောရေခကမားကို လငပနးဖင့ တငကာ ထကလာလေသည၊ မနကတိုငး ဘုရားခနးဝင ဘုရားရစခိုး ပုတီးစိတဖို့ ဖစလေသည။ ယောကခထီးကီး ဦးမိုးနိုင ကတော့ သတငးစာ ကိုငကာ အိမသာသို့ အသားလမးမာ ငီရီရငးသန့ဖူ ကို ဆုံတော့ မောနငး ပောလိုကပီး အိမသာထဲ ဝငသားလေသည။ ငီရီရငးသန့ဖူ က ကောဖီမိတကာ ထဲ ရေထည့ ၊ ကောဖီမုံ့ ထည့ကာ သုံးခကစာ နပထားလိုကသည။ ပီးမ ကကဥလေး သုံးလေးလုံးကို ဟတဘိုငးကောလိုကသည။ ပေါငမုန့ ကို မီးကငဖို့ ထုတထားလိုကပီး မ ထောပတဗူးကို လညး ရေခဲသေတာထဲမ ထုတလိုကသည။ ထို အခိနမာပင ဦးမိုးနိုငက အိမသာထဲ မ ထကလာပီး၊

“အား ကောဖီနံ့လေးက လညး မေး၊ ကကဥကောနံ့ကလေးနဲ့ ဘိုကတောငဆာလာပီကာ အဟီး၊ ဟိုကောငမနိုးသေးဘူးလား”

“မနိုးသေးဘူး အဖေ၊ စားတော့မလား သမီးပေါငမုန့ မီးကငလိုကမယ၊ ထောပတကလေး သုတရအောင၊ ကိုမလုပထားတာ အေးသားမစိုးလို့”

“အေးကာ မနေ့ညနေ က ကောငးကောငးမစားဖစလိုကဘူး၊ ညက လညးတောတောနဲ့ အိပမပောလို့ ခု ဘိုကက တဂီဂီ ဖစနေပီ ဟားဟား”

“ခုလုပလိုကမယ ဖေဖေ”

“အေးအေး ကေးဇူးပါပဲ သမီးရေ”

ဦးမိုးနိုင က ပောရငး ဆိုရငး နင့ မီးဖိုထဲ မ ထမငးစား စားပဲတင ဝငထိုငလိုကသည။ လကထဲ မ သတငးစာကို ကည့နေရငး ဖင့ ခေးမ လေးကို မသိမသာ အကဲခတနေလိုကသည။ ငီရီရငးသန့ဖူ မာ အိမထဲ မာလညး ဖစ အနညးငယလညး အိုကသဖင့ အောကခံ ဘာမ မပါပဲ ပေါငလညလောကထိ ရညသည့ တဆကတညး ဂါဝနကို ဝတထားလေသည။ ဆံပငကို စုပီး အနောကဖကမာ ပိုနီတေးလို သားရညပငဖင့ စညးခီထားသည။ အပို နို့မို့ တငးတငးရငးရငး ရိသောလညး ဘရာဇီယာ မပါသဖင့ လမးလောကလိုကတိုငး ခုနနေသညကို မငနေရသည။ ဝိုငးစကနေသော အိုးမာလညး အနောကသို့ အနညးငယ ကောကကောက လေး ရိပီး လမးလောကလင ဂါဝနအသားကို တဖကတခကစီ ဆဲတင ဆဲခလုပသားသညမာ ကည့ကောငးလပေသည။

အသား အရညမာ ဖူသညလညး မဟုတ ညိုသညလညး မဟုတ ဝငးဝငးလေး ဖစ ပီး မကနာဝိုငးဝိုငး နူတခမးပါးပါး ပဲပဲ၊ ပါးဖေါငးဖေါငးလေး နင့ ခစစရာကောငးလသညမို့ ငါ့သား မိနးမ ရကံကောငးသညဟု ဦးမိုးနိုင စိတထဲ တေးနေမိသည။ ငီရီရငးသန့ဖူ မာ လူက ပိနပိနသယသယောကရိသောလညး လုံးဝနးသော တငသားနင့ ကိုကအောင မဆိုစလောကလေး တုတခိုငသည့ ပေါငတန ခေသလုံးသားတို့ ရိလေသည။ယခု ဝတထားသော ဂါဝနမာ ပေါငလညလောကသာ ရောကသညမို့ ပေါငသား ခေသလုံး ဝငးဝငးတို့ကို မငနေရလေသည။

ဦးမိုးနိုငမာ မိမိ ခေးမ ခော၏ ဆကဆီကက လနေပုံလေးကို ငေးကည့နေမိသညမာ ရုတတရက ငီရီရငးသန့ဖူ အသံကားလိုကမ သတိရပီး အိနေပနဆယလိုကရသည။

“ဖေဖေ ကောဖီ ထည့ပေးထားရမလား၊ ခု သောကရငး ခနစောင့လေ သမီး ပေါငမုန့အကငရရင ထောပတသုတပေးမယ”

“အေးအေး သမီးကောငးတယ၊ သောကမယ”

အခနး ၉။

ငီရီရငးသန့ဖူ မာ ပေါငမုန့ခပလေးမားကို မီးကငစက ထဲ ထည့ရငးက သတိရသဖင့ ကောဖီအရင သောကထားမလားဟု ယောကခထီး ကီးကို လည့မေးလိုကတော့ သူမ ဖင ကို စူးစိုက ငေးကည့နေသည့ ယောကခထီးကီး အယောငယောငအမားမား ဖစသားသညကို တေ့လိုကရသည။ ထိုအခါကမ သူမ ဝတထားသည့ ဂါဝနရညအောကမာ အတငးခံ ဘာမ ဝတမထားမိတာကို သတိရ သားတော့သည။ သို့သောလညး သူမ ကိုယလုံး ကို သတိလကလတဖစသားအောငပင ငမး နေသည့ ယောကကထီးကီး ဖစအငကို သဘောက မိသလို ရငလညး အနညးငယခုနသားမိသည။

ဦးမိုးနိုငမာ အသက ၅ဝ ခန့ ရိပီး ဌာနဆိုငရာ တခု မ အရာရိတဦး ဖစသည။ ရနကုန နင့ နေပညတောကို ကူးလူး သားလာနေရလေ့ရိသညမို့ အိမမာ ရိ ခဲသညဟု ပငဆိုရမည။ ယောကခမကီး ဒေါနီနီနိုင ကတော့ ဦးမိုးနိုင ထက သုံးလေးနစခန့ငယသည။ ယခငက အထကတနးပ၊ ကောငးဆရာမ တဦးဖစခဲ့ပီး ယောကား မာ လညး ဝငငေကောငးသညမို့ စောစောစီးစီး ပငစငယူခဲ့သည။

ဦးမိုးနိုငမာ ဂေါကသီးတေ ဘာတေ ရိုက ကနးမာရေးလညး လိုကစားသဖင့ အရယနင့ စာလင နုပို ပီး ကိုယခနာကလညး တောင့တငး ကံ့ခိုငလေသည။ အရပအမောငးလညး ကောငးသဖင့ လူသူကားတင ပေါပေါလငလင ရိလေသည။

ဦးမိုးနိုင တယောက သူခိုးလူမိသားသဖင့ အယောငယောငအမားမား ဖစသားသညကို ငီရီရငးသန့ဖူ မသိခငယောင ဆောငပီး မကနာ တညတည ဖင့ နေလိုကသည။ ကောဖီနပစကမ ကောဖီထည့ရန ဦးမိုးနိုင ကို ကောပေးလိုကပီး မ အားရပါးရ ပုံးလိုကမိသည။ ခကတခုထဲ ကောဖီကို ငဲ့နေစဉမာပင သူမ ဖငကို မသိမသာလေး ကော့ထားလိုကမိသည။ စိတထဲတင သူမ ကိုယသူမ ဟဲ့ ညီးက ကိုယ့ယောကကထီးကိုယ ပန ရိုးနေတာလားဟဲ့ ဟု ပနမေးမိပီး စိတလုပရားသားရသည။ စိတလုပရားမု နင့ အတူ သူမ နို့သီးခေါငးလေး မား မာ မာတောင တကလာရသည။ ဒုကပါပဲ အောကက ဘရာဇီယာလညး မပါတော့ ဂါဝနအသား ပါးပါး နဲ့ ငါ့နို့သီးခေါငး ခနခနတေက ထောငထနေပီ။ အို ထောငတော့ရော ဘာဖစလညး ကိုယ့ယောကခထီးပဲ သူက ဘာပောမာလဲ၊ ယောကခမ ကီး ရိနေရငတော့ တမိုးပေါ့။ ဟု တေးရငးက ကောဖီခကကို ယူလာကာ ဦးမိုးနိုင ရေ့စားပဲပေါတငပေးလိုကသည။

ဦးမိုးနိုငမာ ခုန က ခေးမ ဖငကို ကည့နေတာ အငိုကမိသားသဖင့ ရကရကဖင့ သတငးစာ ကောကဖတနေ သည။ ငီရီရငးသန့ဖူ သူ့ကို ကောပေးကာ ကောဖီ ငဲ့နေတော့ သတငးစာ ပေါမ အသာကောကာ ကည့လိုကမိပန သည။ အား ၊ ဖငကလေးက ဝိုငးစကနေရုံတငမက ဘူး အနောကကိုတောင ကောကတောကတောကလေး၊ ဟိုကောင ဘယလောကတောင ဆဲလိုကမလဲ မသိဘူး၊ ဒါကောင့ ညက အသံတေ ထကနေတာပေါ့၊ ဟု တေးမိသေးသည။

ငီရီရငးသန့ဖူ ကောဖီခကလာခပေးတော့ ကေူးဇူးသမီးဟု ပောကာ မကလုံး ခငး မဆုံရဲ သဖင့ ရငဘတကည့လိုကမ ပိုဆိုးသားသည။ အောကမာ ဘရာဇီယာ မပါ သည့ ရငသား လုံးလုံးလေး တေက တုံခါပီး ထိပနစခု က ခနတကနေသညမာ အကx{103E}အသားကို ပင ပေါကထကတော့ မညဟုထငရသည။ ဦးမိုးနိုင လီးကီး တအားတောင တကလာသည။ ပုဆိုးအောကမ ထိုးထောငထလာတာ သူမား ရိပမိမညစိုးသဖင့ သတငးစာ ကိုခေါကကာ ပေါငပေါအသာတငထားလိုကသည။

ငီရီရငးသန့ဖူ ကလညး ဦးမိုးနိုင သတငးစာခေါကကို စားပဲပေါ မတငပဲ ဘာလို့ ပေါငပေါတငလိုကသညဆိုတာကို အထာပေါကသည။ အဖိုးကီးရကသားမစိုးလို့ မကနာကို မပုံးမရယမိအောင သတိထားနေရသည။ နောကတော့ ပေါငမုန့ကို မီးကငစက ထဲ မ ထုတကာ ထောပတလေး သုတလေသည။ ဦးမိုးနိုငတို့ မာ သကား အနညးငယ ဖူးစားတတတာမို့ သကားထည့ရန၊ သကားဗူး ယူလိုကတော့ သကားမရိ ပောငသလငးခါနေသည။

“ဟောတော့ သကားက ကုနနေတယ ဖေဖေ သကားတော့ မဖူးတော့ဘူး ရတယမလား”

“ဟင တနေ့က မ နီနီ က သကားကုနနေတယ ပောလို့ ဖေဖေ မားကကက တထုတဝယလာပေးထားတယ၊ သူဗူးထဲ မထည့ရသေးဘူးထငတယ”

“အောဟုတလား သမီးရာလိုကအုံးမယ”

ငီရီရငးသန့ဖူ တယောက သူမ ရေ့က ကကဘိနကတံခါးတေကို ဖင့ ကာ စငတေပေါမာ ရာလေလေသည။ ဒုတိယ အဆင့ကို သူမ က ခေဖားလေး ထောကကာ လကဖင့ ရေ့က အထုပလေးမားကို လမးဖယကည့နေတော့ တငးနေသည့ ပေါငတနလေး နင့ ဖငသားလုံးလေးက ဦးမိုးနိုင လီးတနကီးကို တဆတဆတ တုံလာစေလေသည။

“ဖေဖေ ဟို အပေါဆုံးထပမာ ထငတယ သမီး မမီလို့ လမးဆဲပေးပါဦး”

ငီရီရငးသန့ဖူ တယောက မမီမကနး လမးဆဲနေတာ မငသဖင့ ဦးမိုးနိုင ထိုငနေရာမ ကမနးကတမးထကာ ငီရီရငးသန့ဖူ အနောကနားသားပီး အပေါဆုံးထပ မ သကားထုပကို လမးဆဲလေသည။ ငီရီရငးသန့ဖူ မာ လညး နေရာဖယမပေးသဖင့ သူမ နောကကောကို ကပရပ ထပလက ဖစသားရသည။ နောကပီး သကားထုပမာလဲ ဦးမိုးနိုင လမးဆဲလိုကမ အနောကအတငးထဲသို့ လဲကသားသဖင့ ဦးမိုးနိုင က လညး ခေဖားထောကကာ လကဖားလေးဖင့ လမးဆဲလိုကသည။ ဆဲလိုကလေ နောကကို တနးထုတသလို ဖစလေ ဖစနေလေသည။ ထိုအခိန သူ့ပေါငခံ နင့ ခေးမ ပေါငတနဖငလုံးတို့ က အိကနဲ သားဖိမိရာ ခုန တောငနေသည့ လီးက သံခောငးကီးလို ခေးမ ဖငနစလုံးကား တိုးဝငသားတော့သည။ လီးခောငးကီး နင့ ဖငနစလုံး အသားတို့မာ ပုဆိုးပါးပါး နင့ ဂါဝနအသား ပါးပါး တို့ နစခုသာ ခံပီး ဖိပတမိသဖင့ နစယောက စလုံး ဓါတလိုကသလို ဖစသားရသည။ ဦးမိုးနိုင တယောက အပေါမ လမးကိုငထားသည့ သကားထုပကို အောကသို့ ဆဲမခ ဖစသေးပဲ လကက မောကရက တနးလနး ဖင့ နေနေမိသလို ရေ့ကောငတာကို လကနစဖက နင့ ထောကထားကာ အနောကက ဖငကို ကော့ပေးထားသည့ ငီရီရငးသန့ဖူ မာ လညး မကလုံးလေး ပင မိတထားလိုကမိသည။ သူမ ဖငကား ဝငလာသည့ ယောကခထီး လီးကီးမာ ဦးစိုးမိုးအောင လီးကီး နီးပါးမ ရိမညဟု မနးလိုကမိပီး ကာမ ဆန အာရုံကော တေ က နိုးကလာခဲ့သည။

သူတို့ နစယောကစလုံး စကားလညး မပောဖစပဲ အသကရုတေ မနလာကသည။ ဦးမိုးနိုငမာ သကားထုပကို လကကစငပေါမာ ပင ကိုငထားလက ဖငကို ကော့ကာ ကော့ကာ လီးတနကီး ဖင့ သူ့ခေးမ ဖငကားထဲ လတိုကနေမိသည။ ငီရီရငးသန့ဖူ က လညး သူမ ရေ့မ ကောငတာကို တနးကိုငထားကာ သူမ ဖငကီးကို ကော့ကော့ ပေးရငး ဖင့ ယောကကထီး လီးကီး သူမ ပေါငခဆုံကားမ စောကဖုတ နူတခမးသားတို့ကို ပတပေးနေသညကို ကူညီပေးနေမိသည။

“ဟော ကောဖီတောင ရပီ ပေါငမုန့မီးကင နံ့လညးရတယ၊ ဘိုကဆာလိုကတာ မိနးမ ရေ ရယဒီလား”

ဟု ဆိုသော အသံနင့ အတူ မီးဖိုခနးထဲ ဝငလာသည့ နေထကနိုင ကောင့ နစယောကသား ထပလက မ အမနခာ လိုကကသည။ ဦးမိုးနိုငက၊

“ဒီမာ သမီး သကား ထုပ”

ဟု ဆိုကာ သူ့လကထဲမ သကားထုပကို ငီရီရငးသန့ဖူ အား လမးပေးလိုကသည။ ငီရီရငးသန့ဖူ ကလညး ဟုတကဲ့ ဖေဖေ ဟု ဆိုကာ သကားထုပကို လမးယူပီး သကားဗူးထဲ သို့ ဖင့ကာ လောငးထည့နေလေသည။

နေထကနိုင မာ သူအောဟစပီး ဝငလာတော့ ငီရီရငးသန့ဖူ တို့ နစယောက ရုပတရကလုပလုပရားရား ဖစသားသည ကသညကို ပထမ သံသယ မရိသောလညး နစဦးစလုံးက မကစေ့ မကနာပက နင့ သူ့ကို စကားပနမပောကပဲ ဘာမ မဖစသလို ထောပတပေါငမုန့သုပသည့ ကိစ ပောနေကသညကို သတိထားမိလိုကသည။ သူ့အဖေ ပုဆိုးရေ့ပိုငးကလညး ဖေါငးထ နေပီး ငီရီရငးသန့ဖူ မကနာလေး လညး နီနေသည။ အငးတခုခု တော့ တခုခု ပဲဟု တေးကာ စိတလုပရားသားသည။ ငါ့အဖေမား ငါ့မိနးမ ကို ကူနေသလားဟု တေးရငး လီးတောင လာလေသည။ သို့နင့ မိနးမ အနားကပလာပီး ဖငလေးကို လကဝါးတဖက ဖင့ ဆုပညစလိုကပီး၊

“အား ဆာလိုကတာ မိနးမရယ၊ ညက အိပဆယဆိုကမားသားလို့လားမသိဘူး”

ဟု ပါးနားကို ကပပီး ပောလိုကသည။ ငီရီရငးသန့ဖူ က မကနာလေး နီနီ ဖင့ နေထကနိုင ဘိုကကို လိမဆဲလိုကရငး၊

“အို ဘယလို ဖစနေလဲ ဟိုမာ အဖေရိတယလေ”

ဟု တိုးတိုးလေး ပောပီးမ အသံကို မင့ကာ၊

“သားသား မကနာသားသစအုံး တခါထညး ၊ ညစပတတာ၊ ပီးမ လာစား”

ဟု ပောလိုကလေသည။ နေထကနိုင က ငီရီရငးသန့ဖူ ပါးလေးကို မရတဟု အသံထကအောင နမးလိုကပီးမ ပောငစပစပ ဖင့ ရေခိုးခနးဘက ထကသားလေသည။ ထမငးစား စားပဲတင ပနထိုငလိုကသော ဦးမိုးနိုင က သူ့သား လုပရားမု မားကို ကည့ပီး မနာလို ပင ဖစနေမိ လေသည။

နေထကနိုင ရေခိုးခနးထဲ ဝငသားတော့ ငီရီရငးသန့ဖူ က ပေါငမုန့ ထောပတသုပမားကို ဦးမိုးနိုင ရေ့လာခလေသည။

“သမီးရော လာထိုငစား ပီး ကောဖီသောကလေ၊ သကားထုပ ပီးလို့ ပနတငဖို့ လိုရင ဖေဖေ့ကို ပောနော”

သူ့ကို မကလုံး ခငး ဆုံ မကည့ရဲ ပဲ မကနာပနးနုရောင ကလေး နင့ ခေးမ ခောကို ဦးမိုးနိုင က မသိမသာလေး သေးတိုးစမးလိုကသည။ ခုန က နစယောကစလုံး ဖီးတကသားကသညမဟုတလား။ ငီရီရငးသန့ဖူ က နူတခမးတင အပုံးလေး ဖတပေးသားပီး ဦးမိုးနိုင ကို ခစစဖယ မကစောငးလေး ထိုးလိုကရငးက၊

“အာ.. ဖေဖေ နော ဟင့”

ဟု လုပသားလိုကရာ ဦးမိုးမင့ခမာ လုံခညထဲမာ ပင လရညတေ ထကခင သားလောကအောင သုတသေး တေ ကသားရသည။ခကခငး ထသားပီး ငီရီရငးသန့ဖူ ကို ဆဲဖက နမးစုပခငစိတကို မနညးထိနးထားရသည။ ဟိုကောင ရေခိုးခနးထဲက အခိနမရေးထကလာနိုငသညမဟုတလား။

နောကတော့ နေထကနိုင လညး ရေခိုးခနးထဲ မ ထကလာပီး စားပဲမာ လာထိုငကာ၊ ဒေါနီနီနိုငလညး ဘုရားရေခမးကပပီး ဆငးလာသဖင့ မိသားစု မနကစာ ထိုငစားကလေသည။ စားသောက နေကစဉ အတငး နေထကနိုင က ငီရီရငးသန့ဖူ နင့ သူ့အဖေ တို့ အခေအနေ ကို အကဲ ခတနေလေသည။ သူတို့ မား ငိ နေကသလား၊ ဟု တေးရငး တဆကတညးမာပင သူ့ ကပကိုး ဓါတခံက တောတော မင့လာနေပီလားဟု ကိုယ့ကိုယကို ပန စဉးစားနေမိသည။ သူ့အဖေ က နေပညတောမာ သာ အနေမားပီး တခါတရံ သာ ဒီအိမ မာ ရိတတသည။ သူ့မိနးမ ငီရီရငးသန့ဖူ ကလညး ဒီလောက စကားနညး အရကကီးတာ။ သူ့အဖေ နောကနောကပောငပောင ပောရငတောင သူမ ပါးစပကို လကကာ ပီး ရီလေ့ရိသည။ သူတို့ နစယောက ဘယလို သားဖစနိုငပါ့မလဲ။ သို့သောလညး အဲလို မဖစနိုငတာကို မ ဇာတလမးလုပတေးလိုကရင ပိုအရသာ ရိပီး ဖီးလာသညမဟုတလား၊ ထို့ကောင့လညး နေထကနိုင တယောက သူ့စိတထဲ တင သူ့အဖေ နင့ ငီရီရငးသန့ဖူ တို့ သူ့နောကကယမာ ဖစနေကသည ဟု တေးရငး စိတတေ ကလာရသည။ ညတုနးက ကောငးကောငးလိုးထားတာတောင အခု ဘရိတဖတစ စားပီးတော့ တခီဆဲခငစိတပေါကလာရသည။ သို့သောလညး စားသောကပီး ဒေါနီနီနိုင က ခကပုတဖို့ ဈေးသားဝယမညဟု ဆိုရာ ဦးမိုးမင့ က နေထကနိုင ကို ကားဖင့ လိုကပို့ပေးဖို့ ပောလိုကသည။ သူတို့ တင ကားတစီးသာ ရိပီး ဦးမိုးမင့ အလုပသား အလုပပနသာ သုံးလေ့ရိသည။

နေထကနိုင နင့ ဒေါနီနီနိုင တို့ သားအမိ နစယောက ဈေးကို ထကသားကတော့ ငီရီရငးသန့ဖူ က မနကစာ စားခဲ့ကသည့ ပုဂံ ခကယောကတို့ကို ဆေးကောနေသည။ ဦးမိုးနိုငလညး အိမရေ့တင သတငးစာ ဆကဖတ နေရငး မနကက ခေးမ နင့ အဖစအပက တို့ကို ပနတေးနေမိသည။ ခေးမလေး ၏ နို့လုံးလုံးလေး တေ၊ လုံးကစနေသော တငသားလေး တေ၊ တောင့တငးတုတခိုငသော ပေါငတန လေးတေ၊နင့ သူ့လီးကီး ဖင့ ထောကပတဆဲခဲ့ ရသည့ ဖငလုံး မာတငးတငး လေး။ စသဖင့ စဉးစားရငး က လီးတောင လာပနသည။ ယခု အခိန အိမမာ သူတို့ နစယောကထဲ ဆိုသည့ အသိကလညး သူ့ရငတေကို တဒိနးဒိနး ခုနလာစေသည။ အသက ငါးဆယကောမာ အခု လူပိုလေး လို သူငယပန ပီး လီးတအားတောင နေတာ တေးရငး က အနညးငယ ပင ရကသလို ဖစနေမိသည။ တကယလို့သာ ခေးမလေး က သူ့သားကို ပနပောလိုက လင စောကရက က ဟကတကကဲ ရုံမက၊ ကိုယ့ကို လေးစားမုတေ ဆုံးရုံးသားမည။ သားက သူ့အမေ ကို ပနပောလိုကပါက လငမယား ခငး စောကစကား မားပီး သိကာ တေ ကမည။

ထိုသို့ အတေးတေ ဖင့ ခီတုံ ခတုံ ဖစနေရသောလညး ငတနေတာ ကာပီ ဖစသည့ လီးထဲမ သေးက သူ့ဦးနောကဆီသို့ စီးသားကာ သူ့ဆငခငတုံ တရားကို ဖုံးလမးသားလေသည။ ခကခငး ကီး တကလိုးလို့ မရသေးတာတောငမ အခု လို အခင့ကောငးလေး ကုံ တုံး ရငးထားလိုကရင တခိနက အဆငမပေနိုငဘူးလို့ ပောလို့ ရမလား။

စိတလုပရားမု မားလနးသဖင့ ဦးမိုးနိုင လီးတောင နေတာတောင နညးနညး လေး ပနကသားသလို ဖစသားသည။ နောကဆုံး အရဲစန့ ပီး မီးဖိုခနးဘကသို့ လောကလာခဲ့လိုကသည။ မီးဖို ခနးတင သူ့ကို ကောပေးကာ ဆေးပီး သည့ပုဂံ တို့ကို အဝတခောက ကလေး ဖင့ သုတနေသည့ ခေးမ လေးကို မငလိုက ရတော့ အာဂေါင ခောကသားသဖင့ လညခောငးကို အနး အနး နင့ ရငးလိုကရသည။

သူမ နောကမ လညခောငး ဟန့သံကားသဖင့ ငီရီရငးသန့ဖူ က ခေါငးကို နောကပနလည့ကည့လိုကသည။ တဏာက လညး တအားက နေ၊ လုပရမာလညး မရဲ သဖင့ လူပို အရိုငးလေးလို မကစေ့ပက မကနာပက နင့ မိမိ ကို ကည့နေသော ယောကခထီး ကီးကို တေ့လိုကရတော့ ရီခငမိသားသည။ သို့သောလညး ယောကခထီးကီး ဖီးအောက သားမညစိုးသဖင့ ကောပနလည့ ပေးလိုကရငး က သူမ ပါးစပကို အုပကာ ခိကနဲ တိုးတိုးလေး ရီလိုကမိသည။
အခနး ။

ဦးမိုးနိုငက ငီရီရငးသန့ဖူ အနောကနားသို့ တဖညးဖညးခငး လောကလာလက အနားရောကတော့မ၊

“သမီး သကားထုပ အပေါပနတငပေးရအုံးမလား”

ဟု လမးမေးလိုကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သူမ ပုဂံတေ တငနသေော နရောမ သူတို့ မနကက သကားထုပ ယူခထား သောကောငတာ ဘကကို လမးကည့လိုကမိသည။ သကားထုပကလေး မာ သူမ မနကက ခထားသည့ အတိုငးလေးပင။ တကယက ဦးမိုးနိုင အနဖေင့ ပနတငခငလင သူဘာသာ သူ ထိုနရောသို့ သား၍ သကားထုပ ကို ဘီဒိုဖင့ကာ အပေါဆုံး စငပေါသို့ ပနတငလိုကရုံပင ဖစသည။ သူမ ကို တမငသကသက လာ ရငး နမေနး သူမ သိလသေည။ ဦးမိုးနိုင မကနာကို လည့ကည့လိုကတော့ ရကကိုး ရကကနး လေး နင့ လူပိုပေါကစလေး လိုလိုဖစနသေည။ ဦးမိုးနိုင မာ နထေကနိုင နင့ ဆငပီး ရုပမာ ခပခောခော နင့ ကိုယလုံး ကိုယပေါကမာ နထေကနိုင ထက အမားကီး ထားကိုငး တောင့တငးလသေည။ သူမ ကို မနကက ထောကသားသည့ ပစစညး မာ မသေးကောငးလညး သတိထားမိ လိုကသဖင့ ဦးမိုးနိုငကို သူမ က ပနစမးခငစိတ ပေါကလာခဲ့ သည။ သူတကယပဲ ခေးမ ကို လုပရဲ သည့သတိတရိမလား။ ယခု အိမမာလညး ဘယသူမ မရိ။ ယောကခမ ကီး နင့ နထေကနိုင တို့ မာလညး ဈေးသားတာမို့ တောတာ နင့ ပနလာဦးမည မဟုတခေ။ သီရိရငးသန့ဖူ က ဦးမိုးနိုငကို ပုံးပ လိုကပီး။

“ဟုတကဲ့ ဖေဖေ အဲဒီအထုပလညး အပေါပနတငရအုံးမယ၊ သမီးလညး အဲဒီနားက ကောငတာရငးရအုံးမယ”

သီရိရငးသန့ဖူ က ထို သကားထုပရိရာ ကောငတာ နားသို့ လောက သားလိုကသလို ဦးမိုးနိုငလညး ထိုနားသို့ ခဉးကပလာခဲ့သည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သကားထုပ ကို ဦးမိုးနိုင အား ကောကကာ ပေးလိုကပီး မနကက ပုံစံအတိုငး သူမ က ကောငတာပေါတင တခုခု ရာသလို လုပနေလေသည။ တကယတော့ ဦးမိုးနိုင သကားထုပ တငမည့ ဘီဒို ရေ့မာ တမငရပပေးထားခငး ဖစလေသည။ ဦးမိုးနိုင စိတထဲ မာ တော့ သူ့ခေးမ လေးက တကယပဲ သူ့ကို အဖေ တယောကအနေနဲ့ သဘောထားပီး ယုံကည လို့ ဘာမ မဖစသလို သဘောထား တာလား၊ အပငပနး အနေတညပီး အတငးကတဏာထနတဲ့ ကုတကမငး မိနးခလေးမိုးလား၊ သေခာ မခဲခားတတ ဖစနေ သည။ ယခု သူသကားထုတ ကို လမးတငတော့ မနကတုနး ကလို ပင သူမ ဖင နင့ သူ့ပေါငခံ ဖိ မိပနသည။ လီးက ဖောငးကနဲ ထောငထလာသည။ လီး ကီးက ခေးမ ဖငနစလုံးကားမာ အမောငးလိုက ထောကမိတော့လညး သုတသေးတေက ဦးနောကကို စီး သားသညပေါ့။

သကားထုပတငပီးတာတောင နေရာမရေ့ပဲ ဒီအတိုငးလေးပဲ ခေးမ ဖငလုံး နစလုံးကား လီး မုတ ပီး ရပနေလိုကသည။ အရသာ က ရိလနးတော့လညး မခာခငတော့။ ဘာဆကလုပပီး ဘာပောရမလဲ တော့ သူမသိ၊ တကယတော့ ဦးမိုးနိုင မာ လူရိုး တယောက ဖစပီး မိနးမ လညး မရုတမပေဖူးခဲ့၊ သူ့ကို အိမက မိနးမ ပေးစား သဖင့ နီနီနိုင နင့ ရကာ သားတယောက ရခဲ့သည။ တခား မိနးမ တေ နင့ မပေ မရုတဖူး၊ သူ့အပေါငအသငး သူငယခငး တေ ပေတာ ရုတတာကို သာ နားထောင ရငး အားကခဲ့ဘူးသူသာ ဖစသည။ ယခုလညး သုတသေး ငယထိပ ရောကလို့သာ အရဲစန့လိုကသည။ ဘယက စရမညမသိ။ သူ့ကို ယခုထိ ခေးမလေး က တနးမလတသေး သဖင့သာ အရသာခံရငး နေနေခငး ဖစလေသည။

သီရိရငးသန့ဖူ မာ ယောကခထီးကီး သူမ အပေါ တငးနေသညကို သိရသဖင့ ကာမ ဆနတေက နိုးကနေလေပီ။ မနေ့ ညနေတုနးက ဘတစကား ပေါမ အဖစအပက ကောင့ သူမ တို့ လငမယား အခစကမးခဲ့ ကရသည။ ယခု လညး ယောကခထီးကီးက သူမ အပေါ ပေါတငကီးပင လာထောကနေသည မဟုတပါလား၊ ယခု သူတို့ နစယောက ထပလကသား မီးဖို ထဲမာယောကခထီး ကီး ဆကလုပလာမည့ အကကကို ဟနဆောင ငငးဖို့ ပငနေသော လညး ယောကခထီး ကီးက ဒီအတိုငး ထောကထားပီး စကားလညး မပော အသကရုသံ ပငးပငး ကိုသာ သူမ လညကုတ မာ ခံစားနေရသဖင့ ရီခငလာမိသည။ ထို့ကောင့လညး သူမ ဖငလေးကို အနောက သို့ အသာကော့ ပေးလိုကသည။ သူမ ဖငကားမာ အမောငးလိုက ထောကနေသော လီးကီးမာ သူမ ဖငအကော့ တင သူမ ပေါငခဆုံ အောကမ တိုးဝငကာ အတငးခံ မပါသော စောကဖုတ နူတခမးသားကို ပတဆဲသားလေသည။ သူမ အသေး အသားတေ ဖငးကနဲ ဖစကာ အရညကညတို့ စိုလာလေပီ။ တောပီ ယောကခထီးကီး လုပခငရာ လုပတော့ သူမ ဟနဆောငပီးပင ငငးဖို့ မကိုးစားတော့ ဟု တေးလိုကပီး မကစေ့လေး မေးကာ ငိမခံနေလိုကတော့သည။ ဦးမိုးနိုငမာ လညး မိမိလီးကီး ခေးမလေး ပေါငခဆုံကားထဲ တိုးဝငနေသညမို့ ပေါငနစလုံးကားကို လိုးနေမိသလို ဖစသားသည။ ခေးမ ကိုယလေး တဖကတခကမ ပတကာ ကောငတာကို သူ့လကဖင့ ထိနးကိုငလိုကသည။ ခေးမ ကုတသားလေးကို ငုံနမးခငစိတကို ထိနးထားရငး၊ အသံတုံတုံဖင့၊

“သမီး အလုပအကိုင တေ အဆငပေရဲ့လား”

ဟု ယောငယောငကနးကနး နင့ မေးလိုကလေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ ကလညး ၊

“ပေပါတယ ဖေဖေ”

ဟု အလိုကသင့ ဖေလိုကသည။

“သား ကရော သမီးအပေါ ကောငးရဲ့လား”

“ကောငးပါတယ ဖေဖေ”

“သမီး ဒီညနေလညး သငတနး သား သငရဦးမယ မလား”

“ဟုတကဲ့ ဖေဖေ”

ဦးမိုးနိုင နင့ သီရိရငးသန့ဖူ တို့မာ ပါးစပက ရိုးရိုးသားသား စကား စမီပောနေက သောလညး အောကမာကတော့ ဦးမိုးနိုင လီးကီးမာ သီရိရငးသန့ဖူ ဖငကားကို လတိုကနေပီး သီရိရငးသန့ဖူ ကလညး ဦးမိုးနိုင လီးကီး နင့ စညးခကညီအောင သူမ ဖငလုံး တေကို ကော့ကော့ ပေးနေလေသည။ ဦးမိုးနိုင လီးတနကီးမာ သူမ ပေါငခဆုံ အောကမ သူမ စောကဖုတ နူတခမးသား မားကို ဂါဝငအသား အပါး ပုဆိုးသား အပါး နစခုသာ ခံပီး ပတနေခငး ဖစသဖင့ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက ကာတော့ မခံနိုငတော့ခေ။

“အငး သမီး လိုတာ ရိရင အဖေ့ကို ပောနော”

ဟု ဦးမိုးနိုငက အပောတင သီရိရငးသန့ဖူ က ဦးမိုးနိုင ကို အသာတနးထုတလိုကရငး မကနာခငးဆိုင လည့ကည့လိုကသည။ ဦးမိုးနိုငက သူ့ကို သီရိရငးသန့ဖူ တခုခု ပောတော့ မလားဟု ထိတလန့ သားစဉ သီရိရငးသန့ဖူ က သူ့ရေ့တင ဒူးထောက ထိုငခ လက သူ့ပုဆိုးကို ကငးလုံး ဆဲခတခလိုကသည။ မာတောငတောင့တငး နေသည့ သူ့လီးကီးမာ ဖောငးကနဲ ထကလာပီး သီရိရငးသန့ဖူ မကနာ နင့ တနးနေတော့သည။

“သမီး အခု လိုတာက တော့ အဲဒီ ဖေဖေ့လီးကီး ပဲ”

ဟု ပောကာ ဒစဖူးကီးကို ငုံစုပလိုကလေသည။ ဦးမိုးနိုင တယောက အီးကနဲဖစကာ တကိုယလုံး တုံ တကသားလေသည။ ဒူးတေ ခောငပီး ယိုငမသားအောင ခေးမ ခောလေး ခေါငးကို ကိုငကာ ထိနးထားလိုက ရသည။ သီရိရငးသန့ဖူ မာ လညး တုတတုတခိုငခိုင နင့ ရညလားလသော လီးတနကီးကို တမကတမောကည့ ရငး နေထကနိုင တယောက ဒီအဖေ နဲ့ ရထားတာမ ဟုတရဲ့လား ဟု ပငတေးလိုကမိသည။ ဦးစိုးမိုးအောင လီးထက မသာရငသာ ရိမည၊ အဲဒီထကတော့ မလော့ သော လီးတန ကီးမို့ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက အားရ ပါးရ စုပပေးနေလိုကမိသည။

“အား သမီးလေး ဖေဖေ ပီးသားလိမ့မယ ခနလေး”

ဦးမိုးနိုင က သီရိရငးသန့ဖူ ကို ဂိုငး နစဖက မ ဆဲမကာ မတတတရပစေသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သူမ နူတခမးကို လာ ဖင့ သိမးလက ကာ ဦးမိုးနိုင ကို မကလုံး ခငး ဆုံ ကည့လိုကသည။

“ပီးတော့ လညး ပီးလိုကပေါ့ ဖေဖေ ရဲ့ သမီးပါးစပထဲ ပီးလိုကပါ ရပါတယ”

“အငး နောကတော့ပေါ့ သမီးရယ အခု က သမီး ကို အရမးလုပခငနေလို့ပါ”

“ဘာလုပခငတာလဲ လို့ သူမားကို”

“လိုးခငတာပေါ့ သမီးရယ လိုးခငတာ”

“သိသား ပဲ ဖေဖေ လိုးခငနေတယ ဆိုတာ တခါထညး မနကက သကားထုပ ယူတာ မပီးတော့ ဘူး သူ့လီးကီး နဲ့ ဖငကို လာထောကနေတာ”

“အငး အခု လညး အဲဒီ ပုံစံ မိုးနဲ့ လိုးခငလို့ ပါ သမီးရယ နော အဲဒီလို လေး ကုနးပေး”

သီရိရငးသန့ဖူ လညး ကောငတာ ဘကသို့ လည့ရငးက တတောင နစဖကကို ကောငတာ ပေါထောကကာ ဖငကုံးပေးလိုကသည။ ဦးမိုးနိုငက သီရိရငးသန့ဖူ ဂါဝနအနားစ ကို ဆဲမ ကာ ခါးပေါအထိ လိပတငလိုကသည။ တုတခိုင ဖောင့စငးသော ပေါငလုံး နစလုံး အဆုံ ကားမ အနောကသို့ ပူးထကလာသော စောကဖုတ ဖေါငးဖေါငးကီး မာ အမေးပါးပါး နင့ အကဲကောငးမာ အရညတို့ စိုရဲလို့။ ဦးမိုးနိုင သူ့လီးတနကီးကို လကဖင့ ဆုပကိုငကာ စောကဖုတဝတင တေ့ကာ ဖိသငးခလိုကလေသည။

“ဖလတ..ဖတ..ဖတ”

“အာ့ နာတယ၊ ဖေဖေ ဖညးဖညးလေ၊ သူ့ဟာအကီးကီးနဲ့ တအား ဆောင့ထိုးတာကိုး”

“ဆောရီး ဆောရီး သမီး ဖေဖေ လောကီးသားတယ”

ဦးမိုးနိုင သူ့ခေးမ ခါးသိမလေးကို လကနစဖက ဖင့ ကိုငကာ အနောကမ ဖညးဖညးခငး စလိုးတော့သည။ ခေးမလေးမာ စလငးဘောဒီလေး ပငမဲ့ ခုလို ဖငကုုံးထားတော့ ခါးသိမသိမလေး အောကမ တငပါး အစုံမာ စံ့ကား ထကလာလေသည။ သူ့လီးကီး ခေးမလေး စောကဖုတထဲ စေးစေးပိုငပိုင ဖင့ ဝငသားပီး စောကခေါငးအတငးသား နုနုလေးမား အထိအတေ့ က ကောငးလနးလ သဖင့ လရညတေ ထက ပီး ပီးသားခငတာကို အတငး စိတထိနးကာ အောင့ထားရသည။ ရေရညတော့ မထိနးနိုင၊ သီရိရငးသန့ဖူ က သူမ ဖငကို ကော့ကာ ယမးကာ ဖင့ နောကပန အပေးက ကောငးလနးတော့ ဦးမိုးနိုင လီးကီး မာ ဘယလို မ ထိနးမရ တော့ပဲ လရညတေ တပတပတ ပနးထုတကာ ပီးသားရတော့သည။

သီရိရငးသန့ဖူ လညး ရမကဆနတေ တအားထကနေတာမို့ ပီးလုစဲစဲ အခိန ယောကခထီးကီးလီး မ သုတရည ပူနေးနေး မားသူမ စောကခေါငးထဲ မာ ဖတကနဲ ဖတကနဲ အပနးခံရတော့ သူမလညး ကိုယလုံးလေး တောင့တငးကာ ကာမ အရသာ အထတအထိပသို့ ရောကသားရလေတော့သည။

မီးဖိုကောငတာပေါ မာ ဘိုကမောက မိနးနေသော သီရိရငးသန့ဖူ နောကကောမ ဦးမိုးနိုင က ထပလက သူ့လီးကီးကို စောကဖုတထဲ စိမထားရငးက ခန မိနးနေလေသည။ နောကတော့ လီးကီးက ပတကနဲ ထကလာမ နစယောက သားကိုယလုံးခငး ခာလိုကကသည။ သီရိရငးသန့ဖူ က သူမ စောကဖုတထဲ မ လရညနင့ စောကရညပူးပေါငး ပီး ပေါငတနတလောက စီးကလာသဖင့ ဂါဝနအနားကို လကနစဖကဖင့ မကာ ရေခိုးခနးသို့ ပေးလေသည။ ဦးမိုးနိုငလညး ကမးပေါ ကငးလုံး ခထားသော လုံခညကို ပနကောကဝတ လိုကပီး ထမငးစား စားပဲတင ပနထိုငကာ မနဆနစာ ဖစသားခဲ့ရသည့ အဖစအပက တို့ကို ပနစဉးစားနေမိသည။

ရေခိုးခနးထဲ တင သူမ စောကဖုတ နင့ ပေါငတနမားကို ရေဆေးကာ သန့ရငးရေးလုပပီး တော့ ထကလာသော သီရိရငးသန့ဖူ သည ထမငးစား စားပဲတင ထိုငနေသော ဦးမိုးနိုငဘက လည့မကည့တော့ပဲ မီးဖိုခနးထဲ မ ထကသားကာ အိမပေါထပသို့ တကသားတော့သည။ ဦးမိုးနိုင လညး ထိုငနေရာမ ထကာ ရေခိုးခနးထဲ ဝင သူ့လီးကီးကို သေခာ ပတသတ ဆေးလိုကလေသည။ လီးကီးမာ မစားရတာ ကာလို့ အစားကောငးစား လိုကရတာ ကေနပသားပုံ ရသောလညး မဝသေးပုံ ရသည။ လုံးဝ ကီး မပော့သားသေး၊ မာတာတာ ရိ နေသေးသည။

ဦးမိုးနိုင ရေခိုးခနးထဲ က ထကလာတော့ သူ့စိတထဲဟာတာတာ ကီး ဖစနေမိသည။ လိုးလို့ လညး ပီးလို့ လရညထကသားတာ နင့ တယောက နင့ တယောက စကားမပောမဆို ပဲ ထိုသို့ မကနာခငးမဆိုငပဲ ဖစသားသညမာ တမိုးကီး လို ခံစားရသည။ သူက တော့ ခေးမခောလေးကို လိုးလိုကရတာ နောငတ မရပါ။ ခေးမ ခောလေးကသာ အလိုးခံလိုကရပီးတော့ နောငတ မား ရသားလို့လား၊ သူ့ဘကကို ပင လည့မကည့တော့ ပဲ အပေါထပ တကသားသည။ ခနတာမ စဉးစားပီး ဦးမိုးနိုင တယောက ဆုံးဖတခကခ ကာ အိမပေါထပသို့ တကလိုက သားတော့သည။

အိမပေါထပ ရောကတော့ သူ့သား လငမယား အိပခနး တံခါး မာ ပိတထားသည။ သူ့လက နင့ လကကိုငဘု ကို လည့ကာ အသာတနးကည့လိုကတော့ ပင့သားသည။ အထဲ မ လော့ခ မထားတာ သိလိုကတော့ ပောသလို ဖစသားသည။ အခနးထဲက နေထကနိုင တို့ လငမယား အိပသည့ ကုတငပေါမာ သီရိရငးသန့ဖူ တယောက မောကရက အိပနေသည။ သူမ မကနာ က အခနးဝဘကကို မလည့ နံရံဘက ဆီ လည့ထားသည။ လကနစဖကက ခေါငးအုံးအောက ထိုးထည့ထားပီး မောကရက အိပနေသဖင့ သူမ တငလုံးလေး မားက တောငကုံး ပမာ မို့မောကနေသည။ ဂါဝနအနားစ က နဂို ကမ ဒူးမရောကတရောကသာ ရညပီး ယခု ကပိုကရို နင့ အိပယာပေါ တကအိပနေတာကောင့ မညီမညာ နင့ အပေါလနတကနေသည။ ပေါငအနောကသား တဖကကို မငနေရသည။

ဦးမိုးနိုင အိပယာနား တိုးကပသားပီး ကုတငပေါ ဖငတစောငးထိုငရငးမ သီရိရငးသန့ဖူ ပုခုံးလေး တဖကကို ကိုငရငး ၊

“သမီး… သမီး..”

ဟုတိုးတိုးလေး ခေါလိုကသည။