ဓားပြပေးတဲ့ဝေစု
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
(၁)
(အဖွင့်)
မြကြီး…..
အလုပ်အကိုင်က ကြေးစားလူမိုက်၊
ပိုက်ဆံပေးပြီးမဟုတ်တာလုပ်ခိုင်း၊အကုန်ရသည်။
တရားမဝင်ငွေတိုးချေး မာဖီးယားဂိုဏ်းတွေရဲ့လက်စွဲတော်ပေါ့၊ အငှားချောင်းရိုက်ပေးရမလား၊ မိုက်ကြေးခွဲရမလား၊
အုပ်စုဖွဲ့ပြဿနာရှာပေးရမလား၊ အကုန်ရသည်။ အထူးသဖြင့်ကတော့အကြွေးတောင်းပေးတာပေါ့၊
ငွေတိုးချေးဒုစရိုက်ဂိုဏ်းတွေက ချေးငွေအချိန်ကျလို့ပြန်မဆပ်၊ အတိုးမသတ်တဲ့ ကြွေးယူသူတွေကို
ကြာကြာသည်းခံတတ်လေ့မရှိ၊ မြကြီးတို့လိုလူမိုက်တွေမွေးထားပြီးခြိမ်းခြောက်အကြွေးတောင်းခိုင်းလေ့ရှိသည်။
တောင်းလို့မရရင်တော့မှတ်မှတ်သားသားနာကျင်အောင်ရိုက်ခဲ့၊ ထိုးခဲ့ကြိတ်ခဲ့လေ့ရှိ၏။
လူတွေကလဲလူတွေပဲ၊ တချို့ကလွယ်လွယ်ယူပြီးလွယ်လွယ်ပြန်ဆပ်လေ့မရှိ၊
အထူးသဖြင့်၊ ဖဲဝိုင်းတွင်ချေးမိသောအကြွေးသမားများ၊
ဘောလုံးပွဲလောင်းသည့်လောင်းကစားသမားများအထိများကြသည်။
တကယ်လို့သူတို့ကိုအလုပ်အပ်မယ့်သူမရှိလို့ပိုက်ဆံပြတ်လာရင်တော့၊
အခွင့်အရေးရရင်ရသလို၊ ဖောက်ထွင်းမှု၊ လူနိုးလာရင်အနုကြမ်းစီးမှုမှ နေ၍ ဓားပြမှုအထိကျူးလွန်လေ့ရှိ၏။
သူ့မှာ အမြဲတမ်းလက်စွဲတပည့် ၂ယောက် ၃ယောက်လောက်တော့ရှိသည်။
အခုလဲကြည့်အလုပ်အပ်မယ့်သူမရှိတာကြာတော့ ဘိုင်ပြတ်နေတာကြာပြီ၊
ထိုင်နေလို့တော့မရတော့၊ တခုခုတော့လုပ်မှ့ဖြစ်တော့မည်၊
ဒါကြောင့် ဒီနေ့ညဂွတိုနဲ့ ငခွက်၊ တပည့်ကျော်၂ယောက်ကိုခေါ်ပြီး၊ အမဲရှာထွက်ခဲ့ကြ၏။
အတက်ရချောင်မယ့်အိမ်၊ တစ်အိမ်အိမ်ကိုတော့ဝင်မှရတော့မည်။ ဒါမှလောလောဆယ်အူစိုမည်။
သူတို့ပစ်မှတ်ထားရမယ့်အိမ်တွေက၊ ချမ်းသာရမည်၊ ငွေနှင့်အတွင်းပစ္စည်းအတော်ရှိရမည်။
ဆိတ်ငြိမ်၍လူနေထူထပ်သောပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ဝေးရမည်၊ မိသားစုနည်းရမည်၊
ဖြစ်နိုင်လျှင်အိမ်မှာယောက်ျားသနာသိပ်မရှိ၊ ရှိလျှင်လည်းအိမ်မကပ်ပဲ ပြင်ပအလုပ်ထွက်လုပ်နေပြီး
မိန်းမနဲ့ကလေးများသာကျန်ရင်သူတို့အကြိုက်ဖြစ်သည်။
ဒါတွေသိဖို့လဲလွယ်သည်တော့မဟုတ်၊ သူတို့အချိန်ယူထောက်လှမ်းပြီး၊
သတင်းအချက်ကလက်စုဆောင်းထားရတာဖြစ်သည်။
သူ့မှာကာလအတန်ကြာကထဲကမျက်စိကျပြီးသားအိမ်တစ်အိမ်ရှိပြီးဖြစ်သည်။
သူ့မျက်စိထဲမှာပေါ်လာတဲ့အိမ်ကတော့…
ဦးညီထက်တို့မိသားစု၏အိမ်ဖြစ်သည်။
ဦးညီထက်ကစီးပွားရေးသမားကန်ထရိုက်တာတစ်ဦးဖြစ်၏၊
တစ်ပတ်မှာ၅ရက်လောက်ကအိမ်မကပ်၊ နယ်ခရီးတွေဆက်တိုက်သွားနေရသည်။
မိသားစုက၃ယောက်ထဲ၊ စနေ၊ တနင်္ဂနွေတွေကျမှမိသားစုဆုံဖြစ်၊နေဖြစ်ကြသည်ပေါ့။
ဒါတောင်တချို့အပတ်တွေမှာ စနေ၊ တနင်္ဂနွေတောင်အိမ်မပြန်ဖြစ်။
ကြားရက်တွေမှာရှိရင်တောင်ကိစ္စဝိစ္စများသူဖြစ်လို့ ညဉ့်နက်မှအိမ်ပြန်ရောက်တတ်တာဖြစ်သည်။
သူဒီအိမ်ကိုပစ်မှတ်ထားတာကြာပြီ။ တခြားအလုပ်တွေအဆင်ပြေနေလို့မလှည့်ဖြစ်သေးတာလေ..။
ဦးညီထက်က အသက် ၄၅နှစ်လောက်ရှိပြီး၊ သူ့မိန်းမကတော့ ဒေါ်ဝေဝေလွင်၊
ဒီနှစ်ထဲမှာအသက်၄ဝရှိပြီ၊ ပိုက်ဆံလဲရှိ၊ခန္ဓာကိုယ်လဲထိမ်းသိမ်းတတ်တော့ အခုထိလှလို့ကောင်းတုန်း၊
အသားကတော့အဖြူမ မဟုတ်၊ အသားလတ်သည်ဟုခေါ်နိုင်သော်လည်း၊ အညိုဘက်တောင်အားသန်၏၊
ဒါပေမယ့် တကယ့်ကိုညိုချောဖြစ်သည်။ သူမပြင်ဆင်တတ်ပုံနှင့်လူတွေ၂ခါပြန်ကြည့်ယူရတတ်သည်။
သူတို့၂ယောက်မှာတစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်တဲ့ ဝင်းထက်ရှိ၏။ အသက်က ၁ရနှစ်။ ကျောင်းတက်တုန်း၊
သူက အိမ်မှာတလှည့် မြို့ထဲကအဖေ့ဘက်ကအဖိုးအဖွားတွေအိမ်မှာတလှည့်နေသည်။
အဖိုးအဖွားတွေကမြေးကိုသိပ်ချစ်တော့ ငယ်ငယ်ထဲကခေါ်မွေးထားတာ။
အခုတော့ ဝင်းထက်အမေနဲ့ပဲအိမ်မှာအနေများသည်။
အဖေကခုတလောခရီးတွေထွက်ရတာဆက်တိုက်လိုဖြစ်နေသည်လေ။
သူတို့သတ်မှတ်ထားတဲ့နေ့..
စနေနေ့ည၊
မြကြီးနဲ့အဖွဲ့ဦးညီထက်အိမ်ထဲမှာသူတို့အလုပ်စနေပြီ။
ဘယ်လိုဝင်သလဲမမေးနဲ့တော့၊ လုပ်နေကျသူတို့အဖို့ငှက်ပျောသီးအခွံခွာစားရတာထက်တောင်လွယ်သေး၏။
ဆေ့ဖ်တီးအတွက် မျက်နှာဖုံးတွေတော့စွပ်လာခဲ့ကြသည်။
ဒီတစ်ပတ် ဦးညီထက်အိမ်မှာရှိမှာမဟုတ်၊ မန္တလေးဘက်တက်သွားတယ်ဟု
အတိအကျသတင်းရထားပြီးဖြစ်သည်။ သားအမိ၂ယောက်ထဲသာကျန်တော့၏။
ဒေါ်ဝေဝေလွင်နှင့်ဝင်းထက်တို့သားအမိ၂ယောက်
ကြောက်လွန်းလို့အသားတွေတောင်တဆတ်ဆတ်တုန်နေကြသည်။
လူဆိုးတွေကသူတို့၂ယောက်ကိုဓားထောက်ပြီးလက်ပြန်ကြိုးတုပ်ထားကြသည်။
လက်အုပ်ကလေးတွေချီပြီး လိုချင်တာအကုန်ရှာယူသွားပါ။
အသက်ကိုတော့ချမ်းသာပေးပါရန်တုန်ယင်သောအသံများဖြင့်တောင်းပန်နေကြသည်။
တပည့်၂ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဂွတိုနဲ့ငခွက်က ပစ္စည်းတွေမွှေနှောက်ရှာဖွေပြီး
တန်ဖိုးရှိတဲ့ပစ္စည်းအတော်များများကိုစုစည်းထုပ်ပိုးပြီးဖြစ်သည်၊
ဒါပေမယ့် မြကြီးကမကျေနပ်နိုင်သေး၊ ဒီထက်မကရှိရဦးမည်ဟုသူယုံကြည်ထားသည်။
ဒေါ်ဝေဝေလွင်နဲ့သူ့သား ဝင်းထက်တို့ကိုပါးနားရိုက်၍…၊
“ဟင်..ဒါပဲရှိသလားကွ..၊ ဘယ်မလဲကျန်တဲ့ပစ္စည်းတွေ၊ မသေချင်ရင်အကုန်ထုတ်ပေး..”
ဝေဝေလွင်မတတ်နိုင်တော့၊ နာလဲနာ၊ သေမှာလဲကြောက်သည်။ ဒါကြောင့်ကြိုးတန်းလန်းနှင့်ပင်
အတွင်းခန်းထဲခေါ်သွားပြီး၊ အိမ်မှာဖွက်၍သိမ်းထားသောအတွင်းပစ္စည်းများကိုထုတ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။
(အမှန်တော့သူတို့ပစ္စည်းအများစုက ဘဏ်မှာအပ်ထားပြီးပွဲတက်ရန်အချို့ပစ္စည်းများကိုသာ
အိမ်မှာသိမ်းထားမိလို့တော်သေးသည်ဟုပြောရမည်)
“ကျမတို့သားအမိကိုဘာမှမလုပ်ပါနဲ့တော့ရှင်။ ကျမတို့ဆီမှာရှိတာဒါအကုန်ပါပဲ။
အကုန်လုံးထုတ်ပေးလိုက်တာပါ။ အသက်ကိုတော့ချမ်းသာပေးပါ၊ ကျမတို့ရဲမတိုင်ပါဘူးရှင်..”
မြကြီးက ဝေဝေလွင် ပြာနေအောင်တောင်းပန်နေတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကပျော်သလိုတောင်ဖြစ်လာသည်၊
ဒီဟာမကြောက်ချီးပန်းနေပြီ၊ ငါခိုင်းသလိုအကုန်လုပ်မှာပဲ၊ နဲနဲတော့ကစားလိုက်ဦးမှ၊ လို့တွေးပြီး…
သူ့လက်ထဲကဓားနဲ့ဝေဝေလွင်ရဲ့ လည်ပင်းကိုထောက်ထားပြီးနံရံကိုကျောမှီကပ်ပြီးရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
“ငါမကျေနပ်သေးဘူး..ထပ်လိုချင်သေးတယ်..”
ဝေဝေလွင်က..
“ရှိကြီးခိုးပါရဲ့ရှင်..ကျမတို့အိမ်မှာရှိတာအကုန်ပေးပြီးပါပြီ၊ တကယ်ကိုဘာမှမကျန်တော့ပါဘူး။
ရှိသေးရင်ကျမအကုန်ပေးပါတယ်။ ကျမတို့ကိုဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်..”
ဝေဝေလွင်ဒီလိုပြောတော့မြကြီးက အားရပါးရပြုံးလိုက်ပြီး..
“ဘာလို့ ဘာမှမကျန်တော့ရမှာလဲ၊ ဒီမှာ..ဒါကြီးကဘာလဲ၊ ဒါရှိသေးတယ်လေ..”
သူကလွတ်နေတဲ့လက်နောက်တစ်ဘက်နဲ့ ဝေဝေလွင်ရဲ့ ၃၇လက္မလောက်ဆိုဒ်ရှိတဲ့
နို့ကြီးတွေကိုဇတ်ခနဲလှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဝေဝေလွင်က သဘာဝအလျောက်တားဆီးသည့်အနေနှင့်၊
မြကြီး၏လက်ကိုအလိုအလျောက်ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိပြီး၊
“မ..မလုပ်နဲ့နော်…ကျမတောင်းပန်ပါတယ်၊ ကျမကိုဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ရှင်”
“ဟားဟား..တောင်းပြီး ပန်ရအောင် ငါ့မှာဘာပန်းမှမှမပါလာခဲ့တာ၊ နင်ကဘာပန်ချင်လို့လဲ၊
ဟာ..သတိရပြီ၊ နင်ပန်ချင်ရင်ငါ့ရွှေပန်းကြီးတော့ရှိတယ်၊ ဟီးဟီးပေးမယ်၊ ပေးမယ်”
မြကြီးကဝေဝေလွင်ရဲ့လက်တွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြည်ထုတ်လိုက်ပြီး၊ နို့ကြီးတွေကိုကျကျနနကြီးညှစ်ကိုင်ကိုင်လိုက်တော့၏။
“ရှင်..ကျမကိုလွှတ်နော်..အခုလွှတ်”
ဝေဝေလွင်ကအတင်းဖျစ်ညှစ်တွန့်လိမ်ပြီးရုန်းကန်နေသည်။
“ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း..စောက်ကောင်မကြီး..၊ နင်အလကားနေရင်းအသားကနာခံရုန်းမနေနဲ့..၊
ငါ့ဓားကနင့်လည်ပင်းတကယ်ချော်လှီးမိလို့အလကားပဲတင်းသေနေအုံးမယ်..
အမယ်..အမယ်..ညည်းနို့ကြီးတွေကနုနုအိအိကြီးတွေပါလားငါ့လက်နဲ့တောင်ကိုင်ရတာတစ်ပြည့်ပဲဟ၊ဒါမျိုးမှကြိုက်တာ”
ဝေဝေလွင်ကထပ်ပြီးရုန်းကန်ရန်ကြိုးစားသော်လည်း ဓားကလည်ပင်းမှာထောက်ထားဖြင့်မလှုပ်ရဲတော့ပေ။
မြကြီးကထပ်ပြီး..
“ဘယ်မလဲပြစမ်း..နင့်အိုးအခြေအနေစမ်းကြည့်ရအောင်..၊ အမယ် အိုးကြီးကနဲတာကြီးမှမဟုတ်ပဲ၊
ရှေ့ဘက်ကဒယ်အိုးကြီးကရော၊ ကိုင်ကြည့်စမ်းမယ်၊ ငါ့ခရမ်းသီးနှပ်ဖို့အတော်ပဲလားလို့..”
မြကြီးကပေါက်ပေါက်ရှာရှာတွေလျှောက်ပြောရင်း ဝေဝေလွင်ရဲ့ပေါင်ကြားကို
သူ့လက်ကြမ်းကြီးရှိုပြီးအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထမီပေါ်ကနှိုက်လိုက်တာတောင်
သူ့လက်ကြမ်းကြီးကအဖုတ်အုံနုနုဖောင်းဖောင်းကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရသည်။
မုံ့ပေါင်းကြီးတစ်ခုကိုလက်နှင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ရသည့်အလား။
“ဟာ… နင်ကပစ္စည်းကောင်းကြီးကိုဖွက်ထားတာကိုးကွ၊
ဒီပစ္စည်းမျိုးကတကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီးဖွက်မထားသင့်ဘူး၊ သူများတွေကိုလဲဝေစားသင့်တယ်။
ကဲငါအရင်မြည်းကြည့်မယ်ကွာ၊ ပြီးမှ ဒီအခန်းထဲကကောင်တွေကိုအကုန်ခွဲပြီးဝေကျွေးမယ်၊
ခွဲမယ်ဆိုပေမယ့်မကြောက်ပါနဲ့၊ ငါ့ဓားကြီးက လုံးလုံးကြီးပါ၊ မရှပါဘူး..ဟဲ..ဟဲ..”
“မ…မလုပ်ကြပါနဲ့..၊ ချမ်းသာပေးပါရှင်၊ ရှိတဲ့ပစ္စည်းအကုန်ယူပြီးပြန်ကြပါတော့”
“အဲဒီနင်ပြောတဲ့ပစ္စည်းထဲမှာ၊ နင်လည်းပါတယ်လေ၊ စကားသိပ်များမနေနဲ့တော့…”
“လွှတ်ပါ၊ ကျမကိုလွှတ်ပါရှင်…”
“ဖြန်းးး”
“အာ့..အမယ်လေး..”
မြကြီးကဝေဝေလွင်ရဲ့ပါးကိုတစ်ချက်လွှဲရိုက်လိုက်ပြီးတော့
ကြမ်းပြင်ပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးကျအသွားနစ်ချက်ပိတ်ကန်လိုက်သေးတယ်။
“နင်တော့နာတော့မယ်၊ အေးအေးဆေးဆေးနေပါဆိုမရဘူး..ဘာလဲ!…သိပ်သေချင်နေပြီလား…”
ဝေဝေလွင်ငြိမ်ကျသွားသည်။ နာလဲနာ၊ ဘာမှလဲစောဒကမတက်ရဲတော့ပါ။
ငခွက်ဆိုတဲ့ကောင်ကအကောင်ကြီးကြီး၊ ထွားထွားကြီး၊ သူကဝေဝေလွင်ရဲ့သားဖြစ်သူ
ဝင်းထက်ကိုချုပ်ထိမ်းထားပြီး၊ အိပ်ခန်းတံခါးကိုမှီပြီးရပ်ခိုင်းထားသည်။
ဂွတိုကတော့နာမည်နဲ့လိုက်အောင်၊ ပုကွကွဂင်တိုတို၊ ဒါပေမယ့်သူ့လက်ထဲမှာကသေနတ်တစ်လက်ရှိနေသည်။
သူကခပ်ခွာခွာကပစ်ကွင်းရှင်းတဲ့နေရာကနေပြီးသူတို့၂ယောက်စလုံးကို အဝေးကချုပ်ထားသည်။
သူ့မျက်နှာကြီးကပြုံးပြုံးကြီးဖြစ်နေ၏။ သူသိနေတယ်လေ၊
ဒီနေ့အနုကြမ်းစီးရတာပစ္စည်းတွေရမယ့်အပြင်၊ ရင်ခုန်စရာအပိုဆုပါ ပါဦးမယ်ဆိုတာကို…။
မြကြီးက..
“မင်းအနေနဲ့ငါတို့တွေရဲ့ယာယီမယားအဖြစ်၊ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့လိုက်လျောမယ်ဆိုရင်၊
မင်းအပ်ဖျားတစ်ထောက်တောင်မနာစေရဘူးလို့အာမခံတယ်။
အခုလိုပဲရီးတီးယားတားလုပ်နေမယ်ဆိုရင်တော့ မင်းတို့သားအမိ၂ယောက်စလုံး..”
မြကြီးကစကားကိုရပ်ထားပြီးဆက်မပြောတော့ပဲ၊ အဓိပ္ပါယ်ပါပါနှင့် သူ၏လည်ပင်းကို
လက်ညှိုးဖြင့်ဝိုက်ပြီးရစ်ပြလိုက်သည်။ သတ်ပစ်မည်ဟုချိမ်းချောက်လိုက်ခြင်း..။
——————————————
ဓားပြပေးတဲ့ဝေစု
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
(၂)
ဝေဝေလွင်ကဒီလူကြမ်းကြီးတွေကို ဘယ်လိုမှတောင်းပန်ညှိနှိုင်း၍
မရနိုင်တော့ဘူးဆိုတာသိသွားသောကြောင့်၊ အားမတန်၍မာန်လျှော့ရချေပြီ။
“ဒါ..ဒါဆိုလဲ..ကျမသားမြင်အောင်တော့ဘာမှမလုပ်ကြပါနဲ့ရှင်..ဒီတစ်ခုတော့တောင်းပန်ပါတယ်”
“ဒီမှာ..ဒါ..စျေးရောင်းစျေးဝယ်လုပ်နေတာမဟုတ်ဘူး၊ မင်းမှာဈေးဆစ်ဖို့အခွင့်အရေးလုံးဝမရှိဘူး၊
အားလုံးကငါတို့သဘောပဲ။ ဘာမှဆရာလာမလုပ်နဲ့..”
မြကြီးကပိတ်ဟောက်လိုက်သည်။
“ငါတို့လာတာက ၃ယောက်၊ ငါကမျှမျှတတရှိတဲ့ခေါင်းဆောင်ကွ၊ မတရားမလုပ်ဘူး၊
လာ..တို့တွေမဲနှိုက်ပြီးတော့ဆုံးဖြတ်ကြမယ်၊ ဘယ်သူက ဒီကောင်မကိုအရင်ဖွင့်ခွင့်ရမလဲဆိုတာကြည့်ရအောင်..”
ဝေဝေလွင်က အခြေအနေကိုမေ့သွားပြီးထပ်အော်ပြန်သည်။
“မ..မလုပ်ပါနဲ့..အဲ့ဒီလိုမလုပ်ကြပါနဲ့ရှင်”
မြကြီးဒေါကန်သွားပြန်ပြီ၊ ဒီတစ်ကြိမ်ပါးမရိုက်တော့ပဲ၊ ဝေဝေလွင့်ဗိုက်ကိုလက်သီးတစ်လုံ
းခပ်ပြင်းပြင်းသွင်းလိုက်လေရာ ဝေဝေလွင်မှာ အင့်ကနဲအော်ပြီးကြမ်းပြင်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးကျသွား၏။
“နင့်ကိုငြိမ်ငြိမ်နေပါလို့ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲ။ ဘာလဲ ထမင်းမုန်းနေပြီလား..”
အားလုံးကိုမြင်နေရသောဝင်းထက်မှာလည်းကြောက်လွန်း၍ဒူးတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။
သူ့မှာလည်း သေနတ်သမားကချိန်ထားလို့မလှုပ်ရဲ၊ မအော်ရဲ၊ ဝင်မတားရဲ။
မြကြီးကအိပ်ကပ်ထဲမှ သစ်သားမီးခြစ်တစ်ဘူးကိုဆွဲထုတ်လာပြီး၊ မီးခြစ်ဆံ၃ချောင်းကို
ထုတ်ယူလိုက်ကာ တစ်ချောင်းကို တဝက်ကျော်ကျော်မှချိုးလိုက်၏။
“ဒါတွေနဲ့ဒို့မဲနှိုက်ကြမယ်၊ မကြည့်ပဲမျက်နှာလွှဲပြီးတစ်ယောက်တစ်ခုကောက်ရမယ်၊ အမြန်ကောက်ရမယ်၊
မစမ်းရဘူး၊အတိုဆုံးအချောင်းကောက်မိသူက၊ ဒီကောင်မနဲ့ဖွင့်ပွဲကျင်းပပေးရမယ်၊ ကောင်းကြလား..”
ငခွက်နဲ့ဂွတိုက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်ကြသည်၊ ပြီးတော့သူတို့အကြည့်တွေက
လူပျိုပေါက်ချာတိတ်လေးဝင်းထက်အပေါ်တပြိုင်ထဲရောက်သွားကြ၏။ တဦးနှင့်တဦးလဲမျက်စချီပြီးအချက်ပြနေကြသည်။
မြကြီးက သူတို့နှစ်ယောက်အချက်ပြနေကြတာကြည့်ရင်းအထာပေါက်သွားပြီးတဟားဟားထရီသည်။
“အေး..ဟုတ်သားပဲ..ငါမေ့သွားတယ်၊ ဒီအခန်းထဲမှာရှိနေတဲ့ယောက်ျားက
၃ယောက်မှမဟုတ်ဘဲ၊ ၄ယောက်၊ ၄ယောက်..ဟားးဟားး…”
ငခွက်နဲ့ဂွတိုကပါသံယောင်လိုက်ပြီးလိုက်ရီကြသည်။
မြကြီးက ဝင်းထက်ဘက်လှည့်ပြီး..
“ဟေ့ရောင်..ချာတိတ်၊ ငါကဓါးပြပေမယ့်အမှန်တော့စိတ်ရင်းကောင်း..သဘောကောင်းကွ၊
အလကားကြောက်မနေနဲ့၊ မင်းကအိမ့်ရှင်ဆိုတော့၊ မင်းကိုလဲငါတို့ဂိမ်းထဲဝင်ကစားခွင့်ပေးမယ်၊ ညီတူညီမျှပေါ့..”
မြကြီးကမီးခြစ်ဆံနောက်တစ်ချောင်းထပ်နှိုက်ရောလိုက်ပြီး..
“လာခဲ့စမ်းကောင်လေး..မင်းကအငယ်ဆုံးဆိုတော့ဦးစားပေးရမယ်။
ရော့ ဟောဒီအပုံထဲကတုတ်တစ်ချောင်းကို လှည့်မကြည့်ပဲဆွဲကောက်စမ်း”
ဓါးပြကသူဘယ်လောက်သဘောကောင်းတယ်ပြောပြော၊ ဝင်းထက်ကတော့အရမ်းကြောက်နေသည်။
သူခိုင်းတာလဲမငြင်းရဲပါ။ လက်ဖျားလေးတွေတုန်လို့ မီးခြစ်ဆံပုံထဲတုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ပဲ
မကြည့်ရဲဘဲစမ်းကောက်လိုက်တာ ချိုးထားတဲ့အတိုဆုံးမီးခြစ်ဆံကလက်ထဲပါလာတော့သည်။
ဝင်းထက်ရဲ့တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့အကြောက်လွန်နေတဲ့ပုံစံကိုလဲကြည့်ပြီး အတိုဆုံးအချောင်းကို
ကောက်မိတာလဲတွေ့ရော၊ ဓါးပြ၃ယောက်သဘောအကျကြီးကျပြီး ဝါးလုံးကွဲရီလိုက်ကြလေသည်။
“ဟေး..ချာတိတ်..မင်းတော့ပွပြီကွ..ဒီညပွဲမှာ ဒီကောင်မကြီးကိုပထမဆုံးဖွင့်ဖို့ မင်းမှာအခွင့်အရေးရသွားပြီ၊
ကွန်ဂရက်ကျူရေးရှင်းပဲ၊ ကဲ.. အသင့်ပြင်တော့၊ မင်းပြီးရင်ငါဆက်ဆွဲမယ်..၊
ဟိုကောင်၂ကောင်ကတော့ပြီးမှ ပန်းကန်ဆေး၊ ခွက်ဆေးပေါ့ကွာ.. ဟား ဟား ဟား..”
ပြောပြောဆိုဆိုမြကြီးက ဝေဝေလွင်ရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ဆံပင်ကိုဆွဲပြီးမတ်တပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်လေရာ၊
ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် သူမကြုံရတော့မည့်ဝဋ်ကြွေးကြမ္မာကိုသဘောပေါက်လိုက်ပြီ။
မျက်ရည်ကြီးတွေပေါက်ပေါက်ကျအောင်ငိုရင်းတကိုယ်လုံးလဲတုန်လို့
လက်အုပ်လေးသာချီပြီးသနားလိုသနားငြားတောင်းပန်နေရရှာသည်။
“အဲ့လိုကြီးတော့မရက်စက်ပါနဲ့ရှင်..၊ ရှင်တို့အဖွဲ့ ကျမကိုဘယ်လိုလုပ်လုပ်ကျမသဘောတူပါပြီ။
ရှင်တို့တွေကြိုက်သလိုလုပ်ပါ။ ဒါပေမယ့်ကျမသားကိုတော့အဲ့ဒီလိုမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့၊
တောင်းပန်ပါတယ်။ ဝင်းလေးကကျမသားပါ၊ ဒီလိုလုပ်လို့မရပါဘူးရှင်..”
“ဘာကွ..ဘာဖြစ်လို့လုပ်လို့မရရမှာလဲ..၊ နင့်သားကလီးမပါလို့လား။
သူလဲလီးနဲ့ပဲ၊ စပ်ပတ်လိုးလို့ရတာပေါ့၊ အဲဒီနင့်သားလေးကို နင့်လင်လေးလို့သဘောထားပြီးခံလိုက်..။
ကောင်းတယ်ကွာ၊ ငါတို့..သားအမိအရင်းချင်းလိုးကြတာကြည့်ချင်တယ်၊ ဟေ့ကောင်တွေ..ဒါကတကယ့်ရှားရှားပါးပါးပွဲကွ၊
ဘယ်မှာမှရှာမရဘူး၊ ပိုက်ဆံပေးကြည့်ချင်တယ်ဆိုတာတောင်မကြည့်ရဘူးကွ..၊
ဒီညတော့ တို့ဒီပွဲနဲ့တင်တန်သွားပြီ.. သားအမိအောကားကွ.. မဟုတ်ဘူးလား..”
မြကြီးက ဝေဝေလွင်ကိုဟောက်ရင်းက သူ့တပည့်တွေဘက်လှည့်ပြီး မဲတောင်းလိုက်သေးသည်။
ငခွက်ကဧည့်ထောက်ခံလိုက်သည်..
“ဟုတ်တာပေါ့ဆရာ။ ဆရာကတကယ်အကြံပိုင်တာဘဲ..ဟီး ဟီး..”
မြကြီးက ဝေဝေလွင့်ဆံပင်တွေကိုဆွဲပြီး..
“ကဲ..မင်းသမီး..စင်မြင့်ပေါ်.. အဲ..အဲ..ကုတင်ပေါ်ကိုကြွ…ရှိုးပွဲစတော့မယ်..”
“ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.. အဲ့သလိုမလုပ်ပါနဲ..”
ကန်တန်၊ကန်တန်လုပ်နေတဲ့ဝေဝေလွင်ကို မြကြီးကအတင်းဒရွတ်တိုက်ဆွဲခေါ်လာပြီး
ကုတင်စောင်းရောက်တော့ကုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်တာပက်လက်ကလေးလန်ပြီးကျသွားတော့သည်။
ဝေဝေလွင်က ကမန်းကတန်းကုန်းထပြီးပြေးရန်ကြံသော်လည်း၊ မအောင်မြင်ပါ။
မြကြီးလိုကြမ်းတမ်းတဲ့ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့အင်အားကိုသူမဘယ်ယှဥ်နိုင်မှာလဲ..။
မြကြီးက သူမရဲ့ပုခုန်းနဲ့ လက်မောင်းတွေကိုအတင်းဖိ၍ချုပ်ထားသည်လေ။
ငခွက်ကလဲအချိန်းအချက်လုပ်ထားသလိုပဲ၊ သူ့ဆရာချုပ်ပေးထားတဲ့ဝေဝေလွင်ဆီဝင်လာပြီး
ခါးကထမီစကိုဖြေချလိုက်သည်။ ကျန်လက်တစ်ဘက်ကလဲ ဝင်းထက်ရဲ့အင်္ကျီကော်လံစကို
အားနဲ့ဆွဲထားသေးရာ ဝင်းထက်မှာလည်းယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်နေ၏။
ငခွက်ကတဆက်ထဲမှာပင်ခါးစပြေသွားသောထမီကိုအားနှင့်ဆောင့်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြန်ရာ
ဝေဝေလွင်၏ခါးတွင်အသားရောင်ပင်တီလေးတစ်ထည်သာကျန်ခဲ့လေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ ခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်လေရာ၊
အယ်တုံနေသောပေါင်လုံးကြီးတွေကအတုံးလိုက်အတစ်လိုက်ပေါ်လာရတော့သည်။
တစ်ထည်ထဲသောပင်တီလေးကဖင်ဆုံအယ်အယ်လုံးလုံးကြီးကိုလုံးဝပြည့်စုံအောင်ဖုံးကွယ်
ထားနိုင်စွမ်းငှာမတတ်နိုင်ချေ။ ပေါင်ကြားခွဆုံမှ ဖောင်းကားနေသောအဖုတ်ကြီးက
ပင်တီပါးပါးလေးအောက်မှအတင်းရုန်းကန်ထွက်နေ၏။
ပြောခဲ့သလိုပင်ဝေဝေလွင်မှာ အသားညိုမ ဖြစ်သော်လည်း၊ ထုံးစံအတိုင်းတော်ရုံတန်ရုံ နေ၊ လေမထိသော
အတွင်းသားနေရာဖြစ်သဖြင့်၊ ပေါင်နဲ့ဖင်သားကြီးတွေမှာ အသားအတော်လတ်ပြီးဝင်းမှဲ့လျက်ရှိလေရာ။
မြင်လိုက်ရသောသူတို့ပုရိသတစ်သိုက်မှာ အသက်ရှူတွေမှားပြီး တံတွေးတွေတဂွတ်ဂွတ်မြိုချနေရလေ၏။
ငခွက်က..
“ကဲ..ဒီကချစ်မကြီး..ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ကပွဲသိမ်းပန်းကန်ဆေးရတော့မှာမို့၊
ကျနော်တို့အဖွဲ့အဆင်သင့်စားရအောင်ပန်းကန်လေးဘာလေးအကျအနအရင်ပြင်ပေးပါရစေ..နော်…”
မြကြီးကသူ့တပည့်ရဲ့အပြောကိုသဘောကျစွာရီပြီး..
“ဟား ဟား..အေး..ကောင်းပါ့ကွာ..။ အဆင်သင့် ကောင်းကောင်း၊ စားချင်စရာဖြစ်အောင်ပြင်ကွာ၊
ဒါပေမယ့်..ဟိုကိစ္စကိုတော့တန်းမကျော်၊ ကြားမဖြတ်နဲ့သိလား..၊
ဟိုကောင်လေးအလှည့်ကအရင်နော်၊ သူကပထမမဲရထားတာ..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ..ဆရာရဲ့..”
“အိုးးးဝါးးးး အမယ်လေး မလုပ်နဲ့..မချွတ်ပါနဲ့..အဲ့ဒါကို….”
ဝေဝေလွင် ဘယ်လိုပဲတားတား၊ ငခွက်ရဲ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ချွတ်လိုက်လို့
ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့အရှက်ကိုနောက်ဆုံးဖုံးကွယ်ထားပေးတဲ့ပင်တီလေးလဲခြေဖျားကနေကျွတ်ထွက်သွားပြီ။
အဲဒီမှာပဲအမွှေးအုံထူထူကြီးဖုံးလွှမ်းယှက်သန်းနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကဘွားကနဲပေါ်လာတော့သည်။
“အမယ်လေးတော်..ပေါ်ကုန်ပါပြီ..”
ဝေဝေလွင်အလန့်တကြားအော်ရင်း ရှက်ရွံ့စွာဖြင့်သူ့စောက်ဖုတ်ကိုလက်ဝါးဖြင့်အတင်းလိုက်ပိတ်နေသည်။
ငခွက်က အတင်းဖိအုပ်ထားသောဝေဝေလွင်၏လက်များကိုအားနှင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး
ထိုလက်များကိုခပ်ဆတ်ဆတ်နာအောင်ဖြန်းကနဲ၊ ဖြန်းကနဲ ရိုက်ချလိုက်ရာ၊
ဝေဝေလွင်မှာနာလွန်းသဖြင့် လက်တွေကိုဘေးချလိုက်ရပြီး နောက်ထပ်မပိတ်ရဲတော့ပေ။
အခုတော့သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကအပိတ်အပင်အတားအဆီးမရှိ ဟပြဲကြီးပေါ်နေပြီဖြစ်သည်။
ငခွက်က ချာတိတ်ဝင်းထက်၏လည်ဂုတ်ကိုကိုင်၍တွန်းပြီးလျှင်သူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်နှင့်
တစ်ပေခန့်အကွာမှနေပြီးအနီးကပ်ကြည့်ရှုစေ၏။
အဆီပြင်လေးနဲနဲလောက်သာတက်သေးသည့်ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေး၊ ခပ်တစ်တစ်ရှိသော်လည်းစင်းနေသည့်
ပေါင်တံကြီးတွေက အသားကအသားညိုမို့ဖွေးသည်ဟုပြောလို့မရပေမယ့် ဝင်းနှစ်နေသည်။
ထိုဝင်းနှစ်နေသည့် ပေါင်ကြီးတွေ၊ ဖင်ကြီးတွေနှင့်အမွှေးထူထူအုံကြီးကြားက
သူ့အမေဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ဟပြဲကြီးက၊ ဝင်းထက်၏မျက်လုံးတွေကိုဖယ်မရစေပဲသံလိုက်လိုကပ်နေစေတော့၏။
သူ၏တစ်သက်မှာယခုကဲ့သို့စောက်ဖုတ်အစစ်၊ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးကို မျက်စိနှင့်တပ်အပ်မတွေ့ဘူးသေးချေ။
သူ၏မျက်လုံးတွေက မျက်တောင်မခတ်စတမ်းပြူးပြဲ၍စိုက်ကြည့်နေသည်။
ပုဆိုးအောက်မှလီးကလည်းမနေနိုင်မထိုင်နိုင် ထောင်ထလာချေတော့သည်။
ငခွက်ကသူ့မျက်နှာကြီးကိုဝေဝေလွင်၏ ပေါင်ကြားသို့အပ်လိုက်ပြီးစောက်ပတ်ကိုလက်၂ချောင်းနဲ့ဖြဲလို့
လျှာကြီးကိုထိုးထည့်ပြီးလျက်လိုက်၊ စောက်စိကိုစုပ်လိုက်လုပ်တော့၏။
ဝေဝေလွင်မှာအတင်းအော်၍တားရင်းရုန်ကန်နေသည်။
“မလုပ်နဲ့….အဲ့လိုမလုပ်နဲ့..၊ ငါ့သားကိုဒီကဝေးဝေးခေါ်သွားပေးကြစမ်းပါ၊ ရှိကြီးခိုးပါရဲ့..”
ဒါပေမယ့်သူမစကားကိုမည်သူမျှအရေးမထားကြပေ။
“ဟေ့ကောင်..ချာတိတ်၊ မင်းပုဆိုးချွတ်ချလိုက်စမ်း..”
မြကြီးရဲ့အမိန့်ပေးသံကထွက်လာ၏။
သူ့အသံကမိုးချုန်းသံလိုပဲကျယ်လောင်လှတာကြောင့် ဝင်းထက်ခမြာတုန်ကနဲတောင်ဖြစ်သွားလေသည်။
အစကထဲကအကြောက်ဓါတ်ခံရှိပြီးသားဆိုတော့၊ ပုဆိုးချွတ်ရမှာရှက်ပေမယ့် ဘာမှစောဒကမတက်ရဲပေ။
ပြီးတော့ကိုယ်အောက်ပိုင်းတုံးလုံးကြီးဖြစ်နေတဲ့သူ့အမေရဲ့ စောက်ပတ်ပြဲပြဲကြီးကိုကြည့်ပြီးသူ့လီးကအရမ်းတောင်နေပြီဖြစ်သည်။
ခိုင်းတဲ့အတိုင်းပုဆိုးလဲချွတ်လိုက်ရော တောင်နေတဲ့လီးကြီးကအားလုံးရဲ့မျက်စိရှေ့မှာထန်ကနဲပေါ်လာတော့သည်။
ဓါးပြ၃ယောက်နဲ့ သူ့အမေဝေဝေလွင်အပါအဝင် အားလုံး သူ့လီးကြီးကြည့်ပြီးမျက်လုံးပြူးသွားကြသည်။
ဝင်းထက်ကအကောင်သာငယ်တာ၊ လီးသူခိုးပဲ၊ လူကောင်လေးကြည့်တော့မထင်ရဘူး၊
လီးလဲတောင်လာရော နဲတာကြီးမှမဟုတ်တာဘဲ။
“ဟာ..ဒီကောင့်လီးကြီးက လပ်ဂ်ျဆိုဒ်ကြီးပါလားဟ!..ဒစ်ကြီးကိုရဲတွတ်ပြောင်တင်းနေတာဘဲ၊
ဟိတ်..ကောင်လေး အခုမင်းရှေ့ကစောက်ဖုတ်ကြီးက မင်းပစ္စည်းကြီးဘဲ၊ ကဲလုပ်ငန်းစတော့ကွာ။
မြန်မြန်လေးဟေ့..နောက်လူတွေတန်းစီနေတယ်..”
မြကြီးကလောဆော်တော့၊ ငခွက်ကနောက်ဆုတ်ပေးလိုက်ပြီး ဝင်းထက်ကိုသူ့အမေရှေ့တွန်းပို့လိုက်သည်။
“မလုပ်ပါနဲ့ရှင်..ကျမသားကိုအဲ့လိုမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့..၊ ကျမတောင်းပန်ပါတယ်..
သားး..ကိုယ့်အမေကို အဲ့လိုမလုပ်ကောင်းဘူးနော်..သားကလိမ္မာပါတယ်..”
အခုအချိန်မှာသားအမိ၂ယောက်စလုံး အောက်ပိုင်းကြီးတွေတုံးလုံးကျွတ်လျက်ရှိပြီး၊
ရှက်ကြောက်ခြင်း စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းများရောပြွမ်းနေသောကြောင့် အပြင်းအထန်ရုန်းကန်ခြင်းမျိုးမရှိတော့ပါ။
စောစောက အဖုတ်လျက်ခံရကထဲကပျော့ကျသွားသောဝေဝေလွင်ကို
မြကြီးက အတင်းဖိချုပ်ထားရာမှလွှတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။
ခပ်လှမ်းလှမ်းမှသေနတ်ကိုင်၍ထိမ်းချုပ်နေသောဂွတိုကလည်းသေနတ်ခါးကြားထိုးပြီးအနားရောက်နေလေပြီ။
ဂွတိုက ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသေးသော
ဝင်းထက်၏ခေါင်းကိုခပ်ဆတ်ဆတ်ပုတ်လိုက်ပြီး ရှေ့ကိုတွန်းပို့လျက်…
“သွားလေကွာ…မလုပ်ရဲဘူးလား..”
——————————————
ဓားပြပေးတဲ့ဝေစု
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
(၃)
ဝင်းထက်အခု သူ့အမေဝေဝေလွင်၏ပေါင်ကြားတွင်အူလည်လည်နှင့်ရပ်လျက်သားကြီးဖြစ်နေ၏။
ငခွက်ကပေါင်ကြီးကိုပြဲသထက်ပြဲစေရန်ဖိပြီးဖြဲကားပေးထားသည်။
ဘေးမှကြည့်နေသော မြကြီးကစိတ်မရှည်တော့..
“လိုးတော့လေကွာ..ချာတိတ်၊ ဒို့တွေဒီမှာရှိနေတာယောက်ျားအချင်းချင်းတွေချည်းပဲ၊
ဘာမှရှက်နေစရာမရှိဘူး၊ လိုးစရာရှိတာသာလိုးပစ်လိုက်..”
ဒီလိုဖိအားပေးတာခံရတော့၊ ပြာနေသည့်ဝင်းထက်မှာလည်း၊
သူ့အမေအော်ပြီးတားနေတဲ့စကားများကိုနားထဲမှာမဝင်တော့ပဲလျှံထွက်ကုန်သည်။
လက်ရှိအခြေအနေမှာပင်မတ်တပ်ရပ်လျက်မှကုတင်စောင်းမှာလက်ထောက်လိုက်ပြီး
သူ့မိခင်၏စောက်ဖုတ်ကြီးနားမှ လက်မအနည်းငယ်သာကွာတော့ပြီးတည့်တည့်ကြီး
ချိန်လျက်သားဖြစ်နေသောသူ့လီးကြီးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်မိ၏။
အခုသူ့ရှေ့မှာပေါင်ကြီးကားပြီးရှိနေသောအမျိုးသမီးမှာ၊ သူ့မိခင်အရင်းဖြစ်မှန်းသိသော်လည်း၊
စောက်ပတ်အဝနားမှာခေါင်းကြီးငေါက်ဆတ်ငေါက်ဆတ်နှင့်ရှိနေသော လီးကြီး၏မြင်ကွင်းက
သူ့ကိုရူးသွပ်စေပြီး ရာဂသွေးတွေပွက်ပွက်ထလာစေသည်။
“ဟေ့ကောင်လေး..သွင်းလိုက်တော့လေကွာ..”
နောက်ကလဲ ဘယ်သူ့အသံမှန်းမသိ၊ အတင်းတွန်းနေသည်။
“အားးးး သား..သား..မလုပ်နဲ့..နောက်ဆုတ်စမ်း..”
အပြန်အလှန်အားပြိုင်နေတဲ့အသံတွေကြားမှာ နောက်ဆုံးတော့သဘာဝသံလိုက်ဓါတ်ကအနိုင်ယူသွားလေပြီ။
ဝင်းထက်ကသူ့ရှေ့မှစောက်ပတ်ကြီးအားသူ့လီးကြီးကိုကိုင်၍ကြိုးစားထိုးသွင်းနေလေရာ၊
အတွေ့အကြုံလုံးဝမရှိဘူးသေးသူဖြစ်လို့ ဟိုချော်ထိုးဒီချော်ထိုးနဲ့အတန်ကြာအောင် အပေါက်လမ်းမတည့်ဖြစ်နေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာလည်း ခါးနှင့်ဖင်ကြီးကိုတွန့်လိမ်ရမ်းခါရင်း၊ မထိုးမိအောင်ကြိုးစားရှောင်ထွက်နေ၏။
ဒါပေမယ့်နောက်ဆုံးမှာတော့ ခက်ခက်ခဲခဲကြားမှ ဝင်းထက်၏လီးကြီးက
သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးထဲအောင်မြင်စွာထိုးသွင်းလိုက်နိုင်တော့သည်။
ဝင်းထက်၏ဒစ်ကြီးကသူ့အမေဖြစ်သူရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့စွပ်ခနဲလျှိုဝင်သွားလေရာ…
“အူ့…အားးးကျွတ်ကျွတ်..အမလေး..မရဘူး..သားး..ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး..
ပြန်ထုတ်..ပြန်ထုတ်လိုက်..မေမေ့ကိုသားလိုးလို့မရဘူး…မလိုးပါနဲ့…အင့်..”
ဒါပေမယ့် ဝင်းထက်က ဝင်သွားပြီဆိုတာသိလိုက်တာနဲ့ ၂ကြိမ် ၃ကြိမ်လောက်
ဆက်တိုက်ဖိညှောင့်လိုက်ရာ.. လီးမှာ တဆုံးနီးပါးမြုပ်သွားလေသည်။
ထိုအခါမျက်တောင်မခတ်စတမ်း ဝိုင်း၍စိုက်ကြည့်နေကြသော ဓါးပြ၃ယောက်မှာ
သဘောကျစွာဖြင့်၊ တိုင်ပင်ထားသည့်အတိုင်း တပြိုင်နက်ထဲထရီလိုက်ကြသည်။
“အူးးး ဟား…သားးး..အင့်..ကျွတ်ကျွတ်..”
အမေ့ဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ထဲမှနွေးထွေးနူးညံ့မှုနှင့်အတူ
တစ်ခါမှမခံစားခဲ့ရဘူးသောအရသာကို ဝင်းထက်လီးဆိမ့်အောင်ခံစားလိုက်ရလေသည်။
စောက်ခေါင်းထဲမှဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးထားသည်ကိုလဲသိသိသာသာသတိထားမိလိုက်သည်။
အဲဒီမှာပဲ ဝင်းထက်တစ်ယောက်အားတွေဘယ်ကဝင်လာတယ်မသိ ခပ်သွက်သွက်ဆက်ဆောင့်တော့၏။
ဝေဝေလွင်မှာလည်း စိတ်ကဘယ်လိုပဲလက်မခံ၊ လက်မခံ၊ စောက်ပတ်ကတော့စောက်ပတ်သာဖြစ်သဖြင့်
လီးကြီးနင့်ကနဲဝင်လာပြီး တဇတ်ဇတ်လိုးပေးနေသည်ကိုခံနေရလေရာ သဘာဝအတိုင်း
အလိုအလျောက်တုန့်ပြန်ပြီး စောက်ရေများကရွှဲအိအောင်ထွက်လာနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
ထိုစောက်ရေများကြောင့်ပဲ ဝင်းထက်မှာလိုးရတာပိုပြီးချောချောမောမောရှိလာတာ့၏။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပလစ်. ပလစ်..ကျွိ..
“ရပ်..ရပ်စမ်း..မ..မလုပ်နဲ့သား..ဟာ့..ဟာ့..ဟာ့..အားး..ဟင်းးး”
ဝေဝေလွင်မှာ သတိရှိနေသေးသ၍ပါးစပ်ကတားနေသော်လည်း..ကာမဆက်ဆံနေရသည့်ဖီလင်ကိုတော့မတားနိုင်ပါ၊
သူ့သား၏လိုးပေးချက်တွေအတိုင်းတဟင်းဟင်းနဲ့ညည်းတွားနေမိပြီလေ..။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ မြကြီးက ဝေဝေလွင်ဝတ်ထားသောအင်္ကျီကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး
ဘရာစီယာကိုပါဆွဲဖြုတ်လိုက်ရာအထက်ပိုင်းဟင်းလင်းဖြစ်သွားပြီး ဖွံ့ထွားလှသောနို့အုံကြီးကပြိုပြီးအန်ကျလာလေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ အခုအချိန်သူမကိုယ်သူမထပ်မံ၍ကာကွယ်နိုင်ခြင်းမလုပ်နိုင်တော့ပေ။
သူမသားဖြစ်သူ၏လိုးချက်များကြောင့်တအင်းအင်း တအီးအီးနှင့်သာညည်းနေနိုင်ရှာတော့သည်။
လွတ်လပ်သွားပြီးပြိုဆင်းလာသောသူမ၏နို့ကြီး၂လုံးမှာ ဝင်းထက်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အပြိုင်
တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးဘောင်ဘင်ခတ်ရမ်းခါလျက်ရှိ၏။
မြကြီးနဲ့ ဂွတိုတို့က ပေးလာသောအခြေအနေကိုအလကားမထားပါ။
တုန်ခါနေသောဟင်းသောက်ပန်းကန်လုံးဆိုဒ် နို့ကြီး၂လုံးကို
တစ်ယောက်တစ်ဘက်အားရပါးရကုန်းစို့ရင်းအားပေးလိုက်ကြသည်။
ဝင်းထက်မှာလိုးသာလိုးနေရသော်လည်း အခြေအနေအရကြောက်စိတ်ကတစ်ဘက်၊
စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းတာကတစ်ဘက်ကြောင့် လိုးနေရင်းလီးကပျော့ကျလာလေ၏။
ဒါကိုမြကြီးကမြင်တော့..
“ဘာလဲကွာ..ဒီကောင်လေး..မြစ်ဝမှာတင်လှေနစ်နေပြီ..ဆက်မလှော်နိုင်တော့ဘူးလား..ညံ့ပါ့ကွာ..”
ဝင်းထက်မှာ မျက်စိမျက်နှာအပျက်ပျက်နှင့် နဘန်များအကျင်းခံရတော့မလားဟုကြောက်နေမိသည်။
ဒါပေမယ့်မြကြီးက..
“ဟေး..ကိစ္စမရှိပါဘူးကွ၊ မနိုင်သေးရင်လဲခဏနားလိုက်ဦး၊ နောက်တော့မှထပ်ဆွဲလဲရတာပဲ။
ဒါဆိုဖယ်ဦး..ငါ့အလှည့်ဆက်လိုက်ရအောင်..”
ဝေဝေလွင်တစ်ယောက်ရုန်းရင်းဆန်ခတ်အခြေအနေကြောင့်ကြောက်လဲကြောက်၊
သူ့သားလီးအကြီးကြီးနဲ့အလိုးခံထားရလို့ကောင်းလဲကောင်း၊ ရောပြွမ်းတဲ့ဖီလင်တွေခံစားနေရတုန်းမှာပဲ
မြကြီးကသူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်ပြီးလီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ အနားကပ်လာ၏။
ပြီးတော့ဝေဝေလွင့်ပေါင်၂ချောင်းကို ပုခုန်းပေါ်ထမ်းတင်ပြီးသူ့သားဖြစ်သူဝင်းထက်ရှေ့မှောက်မှာပဲ
အားမနာပါးမနာခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်လိုးလေတော့သည်။
ဝေဝေလွင်မှာသူ့ကိုဓါးပြလိုးနေပြီဆိုတာသိသော်လည်း ရုန်းရန်ရှောင်ရန် အားကုန်နေပြီဖြစ်သည်။
ပေါင်ကြီးသာပက်လက်ဖြဲပေးထားပြီး တရှုံ့ရှုံ့ငိုရှိုက်လျက်က
ဓါးပြစိတ်ကြိုက်လုပ်နေတာကိုလွှတ်ပေးထားလိုက်ရတော့သည်။
မြကြီးလရည်တွေဒလဟောပန်းထုတ်ကာပြီးသွားပြီးတဲ့နောက်ငခွက်နဲ့ဂွတိုတို့က
အလှည့်ကျပွဲဆက်ကြလေတော့ရာ၊ သုံးယောက်ပေါင်းအရည်စုံ ပန်းစုံသွားသဖြင့်
ဝေဝေလွင်၏စောက်ပတ်ကြီး၊ စောက်မွေးအုံကြီးတစ်ခုလုံးတွင်၎င်း၊
ပေါင်နှင့်ဖင်ကြားများပါမကျန် ပျစ်စီးချွဲကပ်သောလရည်များဖြင့်ပေပွလျက်ရှိလေတော့သည်။
ဓါးပြသုံးယောက်ဝိုင်းလိုးကြတာ တစ်ချီစီပြီးကြသောအခါ၊ ဝေဝေလွင်မှာယိုင်နဲ့စွာဖြင့်
အတင်းကုန်းရုန်းထပြီး တစ်ဘက်သို့ကိုယ်တစ်စောင်းလှည့်၍ ယောက်ျားတွေဘက်ကျောပေးရင်း၊
ကုတင်ခေါင်းရင်းမှတစ်ရှူးဗူးကိုဆွဲယူလိုက်ကာ ဓါးပြများ၏လရည်များဖြင့်ပေပွနေသော
သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသုတ်၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။
ပြီးတော့မှမှောက်ချလိုက်ပြီး၊ တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်းသိမ့်သိမ့်တုန်၍တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့်ရှိုက်လျက်..။
ဒီအချိန်မှာမြကြီးကဝင်းထက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ကောင်လေးကလီးပြန်တောင်နေပြီ။
သူတောင်နေတာ ဂွတိုကသူ့အမေရဲ့နို့လုံးအယ်အယ်ကြီးတွေကိုစိမ်ပြေနပြေနဲ့ နှဲနေကထဲကဖြစ်သည်။
မတောင်ပဲလဲခံနိုင်ရိုးလား၊ ယောက်ျားတွေကအောကားကြည့်တာတောင် လီးကထောင်နေတာထုံးစံဖြစ်လေရာ၊
အခုလိုမျက်စိရှေ့မှာအစိမ်းအတိုင်း လိုးပြနေတဲ့ လိုက်ဗ်ရှိုးလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးကို
ကြည့်နေရတာ၊ ဝင်းထက်လဲမတောင်ပဲဘာခံနိုင်မည်နည်း။
“ဟေ့ကောင်..ချာတိတ်.. တောင်နေရင်လဲတစ်ချီထပ်ဆွဲကွာ။ လုပ်ချင်ရက်နဲ့မဆတ့်တငံ့
တန်းလန်းကြီးထားရတာဖီလင်အငုတ်ဆုံးဘဲကွ..မင်းသိလား။ ဘာမှစဥ်းစားမနေနဲ့ ဝင်ဆော်ကွာ..”
မြကြီးရဲ့မီးလောင်ရာလေပင့်စကားကြောင့်လီးကြီးပေါက်ထွက်လုမတတ်ထနေသောဝင်းလတ်မှာ
၂ခါပြောမနေရတော့ပေ..မှောက်ရက်ကြီးဖြစ်နေသောသူ့အမေ ဝေဝေလွင်အပေါ်ကိုနောက်ဘက်မှတက်ခွလိုက်လေ၏။
သူ့အမေ၏ဖင်ကြီးကတလုံးတခဲအယ်စတုံကြီးဖြစ်သည်။ မြင်တာနဲ့တင်ဖြိုချင်စရာကြီးဖြစ်သည်။
သူ့တစ်သက်မှာသူ့အမေကိုမျက်စိရှေ့မှောက်တွင် ဤဲ့သို့ဖင်တုံးလုံးကျွတ်ကြီးနှင့်တခါဘူးမျှ မမြင်ခဲ့ဘူးပေ။
ယုတ်စွအဆုံး အိပ်မက်တောင်မမက်ဖူးခဲ့..၊ အခုတော့သူ့အမေ၏ဖင်ကြီးတွေကသူ့ကိုညှို့ငင်မြှုဆွယ်နေချေပြီ..။
သူကမှောက်ရက်အနေအထားမှ အမေရဲ့ဖင်ကြီးကိုဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်နေရာကိုမှန်းထိုးလိုက်၏။
ဘေးနားကဓါးပြတွေကတော့သွားကြီးတွေအဖြီးသားနှင့် သဘောကျစွာကြည့်နေကြသည်။
သို့သော်ဝေဝေလွင်မှာအပြားလိုက်မှောက်အိပ်နေသောကြောင့်
စောက်ဖုတ်မှာဟိုးအောက်ဘက်ကျကျအတော်လှမ်းသောနေရာမှာရှိနေသည်။
ဖင်ကြီးကလဲအသားထူထူတလုံးတခဲကြီးဖြစ်လေရာ ဖင်ကြားတွင်အဖုတ်ဝကတော်တော်နှင့်ရှာမတွေ့ပဲပျောက်နေသည်။
အမှန်တော့သူအတွေ့အကြုံမရှိ၊ အထာမနပ်တာလဲပါသည်။ ဖင်ကြားကိုသာဖြဲပြီးလောလောနှင့်ဆောင့်ဖိထိုးချလိုက်ရာ၊
ဖင်ပေါက်ထဲသို့ဒစ်ဂေါင်းကြီးကစွပ် ကနဲအသံမြည်ပြီးမြုပ်သွားတော့သည်။
“အားးးး အမလေး…နာလိုက်တာ.. အဲ့ဒီအပေါက်မဟုတ်ဘူး.. မှားနေပြီ..”
ဝေဝေလွင်ကယောင်ရမ်း၍အော်ပြောလိုက်သည်။
ဖြစ်ချင်တော့ တမင်သေသေချာချာဖင်လိုးမည်ဟု တည့်တည့်ချိန်ပြီးထိုးလျင်တောင်
ဒီလိုလွယ်လွယ်နှင့်ဝင်သွားချင်မှဝင်မည်။ အခုတော့မတတ်တတတ်နှင့် စွတ်ထိုးရာမှ အားပါသွားပြီး
စောစောကဓါးပြများလိုးထားသောအရည်တွေကလဲဖင်ဝတွင်ချောနေလေရာ၊ ဒစ်ကြီးမှာစွပ်စွပ်ရွတ်ရွတ်ဝင်သွားရခြင်းဖြစ်၏။
“အားးး အမလေးနာတယ်..နာတယ်..ပြန်ထုတ်..ပြန်ထုတ်လိုက်..”
ဝေဝေလွင်ကငယ်သံပါအောင်အော်ပြီးတားသော်လည်း၊ သကောင့်သားက ဝင်တဲ့အပေါက်ကို
အိုကေပြီဟ..ဟုယူဆပြီး ဆက်တိုက်ဖိလိုးတော့ရာ လီးမှတစတစ နက်သည်ထက်နက်ဝင်သွားတော့၏။
သို့သော်..ဖင်လုံးကြီးခံနေသောကြောင့် အဆုံးအထိမရောက် ၃ချိုး ၂ချိုးလောက်မှာတန့်နေပြီး
ထိုဝင်သလောက်ကိုပင် တဖတ်ဖတ်နဲ့လိုးနေတော့သည်။
“အားးး အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်..အီးးး နာတယ်..နာတယ်..”
“ဟာ..ဟိတ်ကောင်..မင်းကတော့ကွာ..အပေါက်မှားနေပြီ.. မင်းချနေတာ..ဖင်ကွ..”
“ဟား..ဟားးးး ကျလဲကျတဲ့ကောင်.. စောက်ဖုတ်တောင်ကောင်းကောင်းမလိုးတတ်သေးဘူး..
ဖင်ကချချင်နေပြီ..အေးကွာဝင်သွားမှတော့ဆော်သာဆော်ကွာ..”
ဓါးပြများကအော်ဟစ်အားပေးကြ၏။
“အား အား အမလေး အင်း..အင်း..”
ဝေဝေလွင်မှာ နာလွန်း၍အော်နေရသော်လည်း တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာသဖြင့် တအင်းအင်းညည်းစပြုလာသည်။
အော်နေရသောဝေဝေလွင်ကိုကြည့်၍ မြကြီးကပင် ဆရာကြီးဝင်လုပ်၏။
“ဟာ..အဲ့လိုကပ်ပြီးမှောက်နေမှတော့ နင့်ဖင်ထဲပဲဝင်မှာပေါ့ဟ..၊ နဲတောင်နဲသေး..။
အခုနာတယ်မဟုတ်လားး၊ မနာစေချင်ရင် လိမ္မာမှပေါ့၊ မနာတဲ့အပေါက်ထိုးနိုင်အောင်
နင့်ဖင်မြှောက်ပြီးဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်ပါတော့လား..”
ဝေဝေလွင်မှာ လောလောဆယ် ဓါးပြပေးတဲ့အကြံကပဲကောင်းသလိုလိုဖြစ်နေသောကြောင့်
ကယောင်ကတန်းနှင့်ပင် ဒူးထောက်ပြီးဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်သည်။
ဖင်အစားစောက်ဖုတ်လိုးရင်လဲလိုးပါစေတော့..။
သို့သော်လည်းဖင်လိုးရတာအရသာတွေ့သွားသောသားဖြစ်သူဝင်းထက်က
နောက်သို့ပြူးထွက်လာသောစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုစိတ်မဝင်စားတော့ပဲ
စွပ်လျက်တန်းလန်းရှိသည့်ဖင်ထဲကိုပင်ဆက်ဆောင့်လိုးနေသည်။
ပိုဇေရှင်အသစ်ကဖင်ကြီးကိုကြွပြီးကုန်းထားသောကြောင့် မှောက်ခုံတုန်းကလို
ဖင်လုံးကြီးတစ်၍ခံမနေတော့ပဲဖင်ပေါက်ဝမှာလုံးလုံးလမ်းပွင့်သွားတော့သည်။
ဝင်းထက်၏အရှိန်နဲ့ဆက်ဆောင့်လိုးနေသော လီးကြီးမှာ အခုတော့ ဖင်ထဲကိုတဆုံးမြုပ်နေပြီဖြစ်သည်။
ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်းအမေဖြစ်သူရဲ့ဖင်ကြီးနဲ့သားဖြစ်သူရဲ့လဥတို့က တဖတ်ဖတ်ရိုက်လျက်ရှိလေ၏။
ဖင်လမ်းကြောင်းပိုပွင့်သွားသဖြင့် လိုးချက်တွေပိုမြန်လာသလို၊ ဝေဝေလွင်မှာလည်း
နာကျင်တာတွေ တဖြေးဖြေးလျော့ပါးသွားပြီး ဖင်ခံရတဲ့ဖီလင်ကကောင်းပြီးရင်းကောင်းလာပြီဖြစ်သည်။
ဝင်းထက်မှာလည်း အခုသူလိုးနေသောဖင်ပေါက်မှာ အမေအရင်းမကလို့ ဘယ်သူ့ဖင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊
သူဂရုမစိုက်တော့ပါ။ အားရအောင်လိုးရရင်ပဲသူကျေနပ်ပါပြီ..။
ငခွက်ကသဘောကျစွာဖြင့်..
“ကောင်းသကွာ..ကောင်လေး..မင်း..မင်းအမေကို စောက်ဖုတ်ရောဖင်ရောဘယ်လိုလိုးရမယ်ဆိုတာ
ကောင်းကောင်း အကြောသိသွားပြီဘဲ..၊ တော်တယ်ကွာ၊ သင်ပေးစရာတောင်မလိုဘူး…
မင်းပြီးရင်ငါတို့လဲနောက်တစ်ကျော့ဆက်ဆော်မယ်ကွာ..မင်းအမေကတကယ်ဆော်လို့ကောင်းတဲ့မိန်းမဘဲကွ..”
ဝင်းထက်ဆက်လိုးနေသည်မှာနောက်ထပ် ၅မိနစ်ကျော်၊ ၁၀မိနစ်နီးပါးကြာသွားသည်။
သူ့တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်တက်သွားပြီး သူ့မိခင်၏ဖင်ခေါင်းထဲသို့ လရည်များကိုပန်းထည့်ရင်းပြီးသွားတော့သည်။
ဝင်းထက် သူ့အမေဖင်ထဲကလီးချွတ်လိုက်တော့..
“ကဲ…မင်းမောသွားပြီ..နားတော့..”
ငခွက်ကသူ့ကိုဘေးဆွဲဖယ်ရင်းပြောလိုက်၏။
မြကြီးကရှေ့တိုးလာပြီး…
“ငါကတော့ နောက်ပေါက်ထက်စာရင် ရှေ့ပေါက်ကိုပိုကြိုက်တယ်ကွာ…”
ဝေဝေလွင်က ပြူးပြူးပြာပြာဖြင့်…
“တော်ပြီ…တော်လောက်ပါပြီရှင်..မလုပ်ပါနဲ့တော့..”
သူမဘယ်လိုတားတား ဘာမှအကြောင်းထူးမလာပါ။
သုံးယောက်သား တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ထပ်လိုးကြပြန်တော့သည်။ ဒါပေမယ့်ဒီတစ်ခေါက်တော့
နည်းနည်း နားနားနေနေနှင့် လုပ်ကြရာ၊ ဝေဝေလွင်မှာလည်း အသက်ရှူချိန်ကလေးတော့ရသွားရှာသည်။
နောက်ဆုံး ဝင်းထက်က သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီထပ်လိုးအပြီးတွင်တော့ မနက်အရုဏ်ပင်တက်ချေတော့မည်။
မိုးလင်းတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် ဓါးပြများသုတ်သုတ်..သုတ်သုတ်ဖြင့်
ပစ္စည်းတွေကောက်သိမ်းပြီး လစ်ထွက်သွားကြလေတော့သတည်း…။
——————————————
ဓားပြပေးတဲ့ဝေစု
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
(၄)
အိမ်ကိုဓါးပြတွေတက်ပြီးအနုကြမ်းစီးသွားတဲ့အဖြစ်ဆိုးကြီးဖြတ်ကျော်လာခဲ့ပြီးတဲ့နောက်နေ့တွေမှာ၊
ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုရှက်လွန်းလို့၊ ကိုယ့်သားကိုကိုယ်မျက်စိချင်းတောင်ဆိုင်ပြီးမကြည့်ရဲတော့ပေ။
ဒါပေမယ့်တိုတိုပဲ ဝင်းထက်ကိုမှာစရာရှိတာတော့မှာရသေးသည်။
“ဝင်း…ဒီကိစ္စကိုသားဖေဖေလုံးဝမသိစေနဲ့နော်..၊ အတွင်းပစ္စည်းတွေဆုံးတာက
ဒါလောက်အရေးမကြီးဘူး၊ လက်ခံနိုင်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဟိုကိစ္စကျတော့….”
ဝေဝေလွင်စိတ်ထိခိုက်လွန်း၍ စကားဆက်ပြီးပြောမထွက်တော့ပါ။
ယခုနှစ်မှလူပျိုကြီးလုံးလုံးဖြစ်လာသောဝင်းထက်မှာယခင်က မည်သည့်မိန်းမတစ်ဦးတစ်ယောက်နှင့်မျှ
လက်ပွန်းတတီး ထိတွေနှီးနှော ဆက်ဆံမှုမျိုးမရှိခဲ့ဘူးသေးချေ။ အထူးသဖြင့်လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာထိတွေ့မှုမျိုးမှာပေါ့..။
သူ့အနေဖြင့် သူနှင့်အနီးစပ်ဆုံးအမျိုးသမီးဖြစ်သည့် လှပတောင့်တင်းလှသော သူ့အမေဖြစ်သူ
ဒေါ်ဝေဝေလွင်ကိုသာ စိတ်ကူးအိပ်မက်ထဲတွင် သိမ်းထားပြီး တောင်တောင်အီအီ စိတ်ကူးယဥ်ခဲ့မိတာပဲရှိခဲ့သည်။
အခုတော့သူ့အိပ်မက်ကမထင်မှတ်ပဲတကယ်အကောင်အထည်ပေါ်လာခဲ့ကာ၊
စိတ်ကူးထားသည်ထက်ပင်အတော်ကြီးကိုလွန်လွန်ကျူးကျူးကျော်လွန်သွားခဲ့လေရာ
သူ့စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်းနောင်တရခြင်းကတစ်ဘက်၊ ကျေနပ်အားရခြင်းကတစ်ဘက်တစ်လှည့်စီခံစားနေရလေသည်။
အစတုန်းကတော့အတင်းအကြပ်ဖိအားပေး၍ ခိုင်းစေခြင်းကြောင့်လုပ်လိုက်ရသော်လည်း
ယခုတော့သူကိုယ်တိုင်က ကိုယ့်အမေ့အပေါ်ပြန်ပြီးသာယာရင်ခုန်နေမိပြီဆိုတာကို စိတ်ထဲကမငြင်းနိုင်တော့..။
ဝေဝေလွင်က သူ့သားကိုကြိုတင်ပိတ်၍မှာထားပြီးနောက်ရက်များတွင် ဘာမှထပ်မပြောဖြစ်ကြတော့ပေ။
သားအမိ၂ယောက်၏ဆက်ဆံရေးမှာ ခပ်တန်းတန်းဖြစ်လို့နေကြသည်။
တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးရှက်ကြောက်ပြီးရှိန်နေကြတာလဲပါလိမ့်မည်။
၄-၅ ရက်လောက်ကြာတော့ ဝင်းထက်သတင်းတစ်ခုကိုအသေအချာကြားလာရသည်။
မြကြီးနှင့်အဖွဲ့ ကို ရဲတပ်ဖွဲ့ကမူးယစ်ဆေးအမှုနှင့် သတင်းအရစောင့်ဖမ်းရာ။ ရဲများကိုပြန်လည်
ပစ်ခတ်ခုခံထွက်ပြေးရင်းတိုက်ပွဲဖြစ်သဖြင့် အားလုံးကိုအသေဖမ်းဆီးရမိသောသတင်းပင်ဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ပတ်သူ့အဖိုးအဖွားများရှိရာအိမ်မှာပဲနေပြီး၊ မိဘများအိမ်သို့မပြန်ဖြစ်ချေ။
သူတို့ကျောင်းကမြို့နယ်အဆင့်အားကစားပြိုင်ပွဲတွင် သူပါပါဝင်နေသောကြောင့်လည်းဖြစ်သည်။
နောက်တစ်ပတ်သောကြာနေ့မှာတော့သူအိမ်ကိုပြန်ခဲ့သည်။
အိမ်ရောက်ရောက်ချင်းသူ့အဖေနှင့်အမေ အချီအချအော်ဟစ်ရန်ဖြစ်နေကြသည်ကိုကြားရလေတော့သည်။
သူရောက်လာတာကိုတောင်ဂရုမစိုက်။ သူကုတ်ကုတ်ကလေး အခန်းထဲဝင်သွားရသည်။
“ရတယ်.. ငါလဲငါ့ဘဝနဲ့ငါပဲ..သွားမယ်..သွားမယ်..”
ဖခင်ဖြစ်သူဦးညီထက်၏ အာခေါင်ခြစ်၍အော်လိုက်သံကြီးကိုအခန်းထဲမှကြားလိုက်ရ၏။
ခဏကြာတော့ကားမောင်းထွက်သွားသံကြားရသည်။ ဦးညီထက်လစ်သွားလေပြီ…။
ထိုအခါမှဝင်းထက်သူ့အမေနဲ့သွားတွေ့ဖို့အခွင့်အရေးရသွားသည်။ သူ့မိဘတွေအိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတော့၊
သူ့အမေဒေါ်ဝေဝေလွင်မှာ ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်၍တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ဝင်းထက်အခန်းထဲဝင်လာတွေ့တော့ ဝေဝေလွင်ဟိုနေ့ကအဖြစ်အပျက်တွေပြန်တွေးမိပြီး
မျက်နှာကြီးကချကိချင်းရဲတက်သွားတော့သည်။ ရှက်စိတ်တွေပြန်မွှန်လာပြီး သားဖြစ်သူနှင့်အကြည့်ခြင်းမဆိုင်ရဲပဲ
မျက်နှာကိုတဘက်သို့လွှဲလိုက်သည်။ ဟိုနေ့ကအဖြစ်တွေဖြစ်ပြီးကထဲကသားနှင့်ပြန်မတွေ့ရတာတစ်ပတ်ကျော်ခဲ့ပြီ..။
ဝင်းထက်ကသူ့အမေဘယ်ဘက်တွင်ကပ်ပြီးဝင်ထိုင်လိုက်၏။
“မေမေ..ဖေဖေနဲ့ဘာပြသနာတွေတက်ပြီး အကြီးအကျယ်ရန်တွေဖြစ်နေရတာလဲ!…”
ဝေဝေလွင်ကတရှုတ်ရှုတ်ရှိုက်ရင်းမှ…
“နင့်အဖေပေါ့…ဟိုမြို့မဈေးနားကဗျူတီပါလာကဆပ်ဆလူးမနဲ့ဖြစ်နေကြတာကြာပြီ။
ယောက်ျားတန်မဲ့ဆံပင်သွားဆိုးလိုက်၊ ခေါင်းလျှော်လိုက်၊ ပေါင်းတင်လိုက်၊ မာဆတ်လုပ်လိုက် လုပ်နေတာ၊
အခုတော့ညားနေကြပြီတဲ့..၊ ကောင်မကိုက စနိုက်ကြော်မရုပ်..
အခုတော့နင့်အဖေ၊ မေမေ့ကိုစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး..ဟင့်..ဟင့်..အင့်..”
ဝင်းထက်က သူ့အမေရဲ့ခါးကိုညာလက်နှင့်သိမ်းဖက်ရင်းက..
“မေမေ..သား..သတင်းတစ်ခုမေမေ့ကိုလာပြောတာ..ဟို…ဓါးပြ မြကြီးနဲ့အဖွဲ့လေ..
ဆေးအပို့အယူကိုဝင်ဖမ်းရင်း၊ ရဲတွေကိုခံပစ်လို့ အပြတ်အရှင်းခံလိုက်ရတာ..အကုန်ကြွကုန်ပြီတဲ့..”
သူ့သားပြောတာကြားတော့ ဝေဝေလွင်ပထမမျက်လုံးလေးပြူးသွားသည်။
နောက်..စောစောကငိုနေသောမျက်နှာကြီးကတဖြေးဖြေးပြုံးလာပြီးနောက်..၊
“ဟင်..တကယ်လား..သေကုန်ပြီပေါ့၊ ဝမ်းသာလိုက်တာ..၊ ဒင်းတို့တတွေ..မေမေ့ကိုအရမ်းနာကျည်းအောင်လုပ်ခဲ့တယ်..၊
ဒီကိစ္စကို သားဖေဖေနဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကသိသွားမှာ မေမေတော့အရမ်းကြောက်တာပဲ..မေမေသိပ်ရှက်တယ်..”
“သားသေချာအောင်စုံစမ်းကြည့်ခဲ့ပြီးပါပြီ..ဒီအိမ်မှာဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စနဲ့သားတို့အကြောင်းကို၊
ဘယ်သူမှမသိကြသေးပါဘူး။ သူတို့ဘယ်သူ့ဆီမှလျှောက်ပြီးအာမချောင်ရသေးခင်
အရှော့ခံရပြီးသေကုန်ကြတာက သိမ်မြန်လွန်းတယ်၊ သူတို့လဲသူတို့ကိုပြန်ချည်သလိုဖြစ်မယ့်
အမှုကိစ္စကိုလျှောက်တော့မပြောလောက်ပါဘူး။
အခုဆိုသားနဲ့မေမေတို့၂ယောက်ဘဲသိတဲ့သူကျန်တော့တာ။ မေမေစိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနဲ့နေလို့ရပါပြီ..”
ဝင်းထက်ကပြောရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့လွတ်နေတဲ့ဘယ်ဘက်လက်ကိုလဲသူ့အမေပေါင်ပေါ်မသိမသာတင်လိုက်ပြန်သည်။
ဝေဝေလွင်ကထမီပါးပါးပျော့ပျော့လေးနှင့် အပေါ်ပိုင်းကလည်အတော်လေးဟိုက်နေသောရင်စိအင်္ကျီကိုဝတ်ထားသည်။
သူမမှာဓါးပြများသေသည့်သတင်းကြားရသောကြောင့် ဝမ်းသာပြီး
သူ့လင်၊ မယားငယ်နေလို့စိတ်တိုနေတာတောင်ခဏမေ့သွားလေသည်။
“မေမေပူတာက နင့်အဖေ ဒီအကြောင်းတွေများသိသွားရင် မေမေ့အပေါ်နိုင်ကွက်ရသွားမှာကိုစိုးရိမ်နေတာ။
သူကအခုအငယ်အနှောင်းထားချင်နေတာမဟုတ်လား..၊ အပြစ်ရှာနေမှာပေါ့….၊ ဒါကိုသူသိသွားရင်၊ သူ့အကွက်ပဲလေ။
အခုတော့စိတ်ပေါ့သွားပြီ၊ သူနောက်မိန်းမလိုချင်လဲယူသွားတော့။
အိမ်၊ မြေ၊ ဥယျာဥ်နဲ့ ဆိုင်တွေအားလုံးက မေမေနဲ့သားနာမည်နဲ့ချည်းပဲ၊ သတ္တိရှိရင်လုပ်လိုက်ပေါ့..”
“ဖေဖေက အငယ်လေးတွေနဲ့ပျော်နေလဲ၊ မေမေ့နားမှာသားတစ်ယောက်လုံးရှိပါသေးတယ်မေမေရဲ့..၊
ဖေဖေမလုပ်ပေးတဲ့တာဝန်တွေကိုဖေဖေ့အစားသားကလုပ်ပေးမှာပေါ့။ သူ့ကိုဂရုစိုက်လို့၊ စိတ်ချ..မေမေ မငေါင်စေရဘူး..”
ပြောရင်းနဲ့ ဝင်းထက်ရဲ့လက်တွေက သူ့အမေပေါင်ပေါ်ကနေထမီအထပ်ကြားထဲလျှိုဝင်သွားပြီး ဗိုက်ကိုစမ်းပြီးပွတ်နေပြီ။
သူ့သားရဲ့သိသိသာသာကြီးကျူးလာတဲ့လက်တွေကြောင့်ဝေဝေလွင် ကတုန်ကယင်ဖြစ်လာပြီး အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့…
“သားးး ဝင်းး ဘ..ဘာ..လုပ်တာလဲ..ဒါ..”
ဝင်းထက်က ကြီးလွန်းလို့ ဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီအောက်ကတောင်ကန်ထွက်လာမလိုဖြစ်နေတဲ့
သူ့အမေနို့အုံကြီးပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးနှာခေါင်းနှစ်လိုက်လေသည်။
ထမီကြားကဘယ်လက်ကိုပြန်ထုတ်လိုက်ပြီးခါးကအင်္ကျီအောက်စကြားထဲလျှိုသွင်းပြီး၊
ဘရာစီယာပေါ်ကအုပ်လို့နို့ကြီးကိုလည်းစနယ်နေပြီ…။
ဘာဖြစ်လို့လဲတော့မသိ ဝေဝေလွင်ဝင်းထက်ကိုမတားမိ..။
“မေမေ….၊ အဖေအချိုးမပြေရင်လဲသူ့ကိုသွားအရေးစိုက်မနေပါနဲ့တော့၊ သားတစ်ယောက်လုံးမေမေ့အတွက်ရှိတယ်…”
ဝေဝေလွင်ဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမှန်းမသိ၊ စိတ်တွေရှုပ်ပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်နေ၏။
“အာ..မလုပ်ကောင်းပါဘူးသားရာ..ပြီးခဲ့တာကထားလိုက်တော့..၊ သူတို့ကအတင်းအကြပ်..”
ဒေါ်ဝေဝေလွင်စကားမဆုံးမီ ဝင်းထက်ကဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
“အရင်အခေါက်က သူတို့ကအတင်း အကြပ်ကိုင်လို့ထား၊ အခုအခေါက်သူတို့တွေမရှိကြတော့ဘူး။
ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ်ပဲ။ ကိုယ့်အမေက ဒါလောက်ပျိုရွယ်ပြီးလှပနေတုန်း၊ မြို့ထဲကအပျိုအစစ်တွေတောင်၊
မေမေ့အလှအပကိုမယှဥ်နိုင်ဘူး။ အဖေကဘာဖြစ်သွားတာလဲမသိဘူး၊
ဒီလောက်လှပြီးဆက်စီကျတဲ့မိန်းမရထားတာတောင် မေမေ့ကိုစိတ်မဝင်စားတော့ဘူးတဲ့..၊
သူစိတ်မဝင်စားလဲသားကတော့စိတ်ဝင်စားတယ်၊ မေမေလိုနေတဲ့ပျော်ရွှင်သာယာမှုကို သားကဖေဖေ့ကိုယ်စားပေးပါရစေ..”
ဝေဝေလွင်မှာစိတ်ထဲက မဖြစ်သင့်ဘူးဟု တားဆီးငြင်းဆိုနေသော်လည်း၊ အတွေးထဲ၊ ခေါင်းထဲတွင်
ဟိုတစ်နေ့က အဖြစ်အပျက်နှင့်ပုံရိပ်များက တရိပ်ရိပ်ပေါ်လာလေရကား အောက်မှစောက်ခေါင်းထဲတွင်
စစ်ကနဲဖြစ်လာလျက် အရည်တွေအလိုလိုရွှဲအိုင်လာလေတော့သည်။
သူမဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိ အငြိမ်ကြီးငြိမ်သက်နေမိ၏။ မရေမရာအခြေအနေမှာ၊
သူမသားဆီမှနေ၍ အခြားတစ်ဘက်သို့မျက်နှာလွှဲပြီးနေလိုက်မိသည်။
ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းသည်ပင် ဝန်ခံခြင်း၊ သဘောတူခြင်းဟု နားလည်လိုက်သောဝင်းထက်က
သူ့အမေဖြစ်သူ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကိုရဲရဲတင်းတင်းပင် တစ်လုံးချင်းစီဖြုတ်ပစ်နေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ ဘာမျှရုန်ဖယ်ထွက်ရန်မကြိုးစားတော့ပဲ၊ ၂ယောက်စလုံး၏စိတ်တွင်ဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသေ
ာအလိုဆန္ဒအတိုင်း ဖြစ်လိုရာဖြစ်လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။
ကြယ်သီးတွေအားလုံးပြုတ်ထွက်သွား၍ ဝင်းထက်ကအင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်သောအခါတွင်၊
ဝေဝေလွင်က လက်ကိုအလိုက်သင့်တောင်မြှောက်ပေးလိုက်သေးသည်။ သူမတွင် ဘရာစီယာလေးသာကျန်တော့သည်။
ဝေဝေလွင်ဝတ်ထားသောဘရာစီယာမှာ ဖက်ဖူးစိမ်းရောင်နုနု ဖြစ်သည်။
သူမကအနက်ရောင်ကိုနှစ်သက်သော်လည်း အသားညိုညိုလတ်လတ်ရှိသာသူအမဘော်ဒီအသားအရေနှင့်ဆိုမှောင်သွားမည်။
သူမကကိုယ့်ကိုကိုယ်လှအောင်ဆင်တတ်သည်။ အခုဖက်ဖူးနုရောင်နှင့်ဆိုတော့သူမအသားအရေနှင့်ဟပ်ကာ
ဆက်စီအရမ်းဖြစ်သွား၏။ ဒီအရောင်ကိုသူမ မနည်းရှာဝယ်ခဲ့ရသည်။
ဘရာစီယာက ကြီးမားဖွံ့ထွားလှသောဓါတ်ကျွဲကောသီးကြီးများနှယ် နို့ကြီး၂လုံးကို မနိုင့်တနိုင်ဆွဲပင့်တင်ပေးထားရသည်။
အမေဖြစ်သူ၏ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိသော အတွင်းပစ္စည်းကြီးများပိုရင်သပ်ရှုမောဖွယ်မြင်လိုက်ရသော
ဝင်းထက်မှာ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုသည်ထက်ပိုပြိးထန်တက်လာရလေသည်။
ဝင်းထက်ဆက်ထိမ်းမထားနိုင်တော့၊ ဘော်လီကြိုးကိုပခုံးကမဖြုတ်ဘဲ ဘော်လီကပ်ကိုသာလက်ချောင်းသွင်းဟလျက်
အောက်ဆွဲချလိုက်ပြီး အပြုံလိုက်ထွက်ကျလာသောနို့ကြီး၂လုံးကို ပါးစပ်ဟငုံခဲလိုက်ပြီး
နို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးတွေကိုလည်းတပြွတ်ပြွတ်နှင့်ဆွဲစုပ်စို့ပစ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့နို့အုံကြီး၂လုံးအကြားရင်ညွန့်သို့မျက်နှာနှင့်နှာခေါင်းနှစ်လျက် တရှူးရှူးအငမ်းမရနမ်းရှုတ်နေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာမျက်နှာကိုသာမော့ထားလျက်၊ သားဖြစ်သူဝင်းထက်ကိုမကြည့်ရဲပေ။ ဒါပေမယ့်
သူ့သားစို့နိုင်စေရန်အတွက်အငြင်းအဆန်တစ်စုံတရာမရှိပဲ၊ ရင်အုံကြီးကိုရှေ့ပစ်ပြီး နို့ကြီးများကိုကော့ထားပေးနေလိုက်သည်။
ဝင်းထက်က မိခင်ဖြစ်သူကျေနပ်စွာလက်ခံနေပြီကိုသိလိုက်ပြီဖြစ်သဖြင့်၊
ခါးတွင်ထုံးထားသောထမီစကိုဆွဲဖြုတ်ဖြည်ချလိုက်သည်။ သူ၏လက်တွေကပြေလျော့သွားသော
ထမီကြားထဲဝင်သွားပြီးတစ်စုံတရာကိုမွှေနှောက်ရှာဖွေနေ၏။
လွန်ခဲ့တဲ့၂ပတ်က မထင်မှတ်တဲ့ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကြောင့်သူတွေ့ထိထိုးသွင်းမိခဲ့ရသောအပေါက်ကြီးကိုပင်ဖြစ်သည်။
ပထမတော့ဝေဝေလွင်က ပေါင်ကိုစိပြီးလိမ်ထားသေးသည်။ ဒါပေမယ့်ဝင်းထက်ကအားအနည်းငယ်သုံးပြီး
ဖိနှိုက်လိုက်ချိန်တွင်ပျော့ကျသွားရပြီး ပေါင်တွေကတဖြည်းဖြည်းကားထွက်လာလေသည်။
ဝင်းထက်သူ့အမေကိုအသာလေးအိပ်ရာပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်သည်။ ထမီကလည်းကျွတ်ထွက်ပြီးကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားလေပြီ။
ဝင်းထက်၏လက်တွေကပင်တီပေါ်မှနေ၍ သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအုပ်ကိုင်ဖိပွတ်နေပြီး။
ပါးစပ်ကလဲနို့ကြီးတွေကိုစို့နေရာမှ အောက်သို့စုန်ဆင်းလာခဲ့ရာ ဗိုက်သားပြင်လျပ်လျပ်လေးကိုလျက်နေလေ၏။
ဝင်းထက်ကခါးကပင်တီသားရေကြိုးလေးကိုကိုင်ပြီးဆွဲချွတ်ချမလို့ဟန်အပြင်တွင် သူမကပင်တီကြိုးကိုအတင်းကိုင်၍ပြန်ဆွဲထားသည်။
“မ..မလုပ်နဲ့လေ…သား..မေမေ့ကိုဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ..”
သူမစိတ်တွေမတင်မကျဖြစ်ပြီး ရှက်လည်းရှက်နေသည်။
“အဲ့ဒါမှမချွတ်ရင်..မေမေလိုချင်တဲ့သာယာပျော်ရွှင်မှုလေးတွေကို သားကဘယ်လိုဖြည့်ဆည်းပေးလို့ရမှာလဲ မေမေရ..”
ဝင်းထက်ကသူ့အမေစိတ်ကိုသိနေသလိုပြောလိုက်သည်တွင် ဝေဝေလွင်ထပ်မငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းအားမရှိတော့…
ပင်တီကိုထိမ်းထားသောသူမလက်တွေကိုဖြေလျှော့လွှတ်ချပေးလိုက်လေသည်။
ဝင်းထက် သူ့အမေပင်တီကိုချွတ်ချလိုက်နိုင်ခဲ့ပြီ..။ သူမျက်လုံးမျက်ဆံပြူးသွားလေသည်။
ပြီးခဲ့တဲ့၂ပတ်က မဲမဲအုပ်အုပ်ကြီးရှိနေသောစောက်မွှေးအုံထူလဗျစ်ကြီးဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်..။
မျက်စိရှေ့တွင်လုံးဝပြောင်ရှင်းလို့နေသည်။
အမှန်တော့ ထိုနေ့ကသူမကိုဓါးပြများပတ်ချာလည်လှည့်အထပ်ထပ်လိုးပြီးသည့်နောက်ပိုင်း
သူမစောက်မွှေးအုံကြီးမှာ ချွဲပျစ်ညစ်ထပ်သောလရည်ပေါင်းစုံဖြင့်ပေပွစေးကပ်လျက်ရှိရာ
သန့်ရှင်းပြောင်စင်သွားအောင်မနဲ ဆေးထုတ်ယူခဲ့ရသည်။ နောက်တစ်နေ့တွင်သူမက
စိတ်နာနာ အမြင်ကပ်ကပ်ဖြင့် အပြောင်ရိတ်ပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။
အခုတော့ပြောင်ရှင်းနေသောစောက်ဖုတ်အုံကြီးမှာဖားခုံညှင်းကျောကုန်းကြီးကဲ့သို့ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း
ပြောင်ပြောင်ကြီးဖြစ်နေပြီး ပိရိသောနှုတ်ခမ်းလွှာ၂လွှာဆုံရာထိပ်တွင်ရှသောအစေ့ပြူးပြူးကြီးက
ထွတ်ထွတ်ကလေးထနေတော့ရာကြည့်လို့တောင်လှနေသေးတော့၏။
ဝင်ထက်မှာရှင်းရှင်းကြီးဖြစ်နေသောသူ့အမေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ပြီး
နဂိုကထက်လီးကအဆမတန်တောင်တက်လာရတော့သည်။
ဓားပြပေးတဲ့ဝေစု
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
(၅)
ဝေဝေလွင်၏လက်ရှိအနေအထားမှာ ကုတင်စောင်းတွင်ဖင်ကန့်လန့်မှေးတင်လျက်၊ ပေါင်ကြီးကိုဖြဲကားလျက်ရှိနေရကား၊
ဝင်းထက်ကကုတင်ဘေးတွင်ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး၊ မွေးသမိခင်၏ဒူး၂ချောင်းကိုခေါက်၍တွန်းတင်ဘေးဖြဲလိုက်ကာ
ပေါင်ခြံအတွင်းသားတွေကစ၍ တဖြေးဖြေးဆန်ပြီးလျက်သွားတော့သည်။
ဝင်းထက်ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကိုတစ်လွှားခြင်း တစ်ရစ်ခြင်းလျက်လာခဲ့ရာပေါင်ခြံခွဆုံသို့ရောက်လာခဲ့ပြီ
းသူ့အမေရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးနဲ့မျက်နှာအပ်မိလေပြီ။ ယနေ့တော့စောက်ပတ်ကြီးကအမွှေးများကင်းစင်လျက်၊
မဟတစ်ဟလေးလှစ်ပြီး သူ့အားလက်ယပ်ခေါ်နေ၏။ ဝင်းထက်သတိလွတ်သွားပြီ…၊
မုံ့ပေါင်းကြီးတစ်ခုကဲ့သို့ အသားပြည့်ပြည့် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းဆီးခုံကြီးကိုကုန်း၍ငုံခဲလိုက်မိလေသည်။
အမေ့ဆီးခုံသားတွေကိုသွားနှင့်မနာ့တနာ ဆတ်ဆတ်လေးခဲပေးနေရင်းမှ
ပြူးပြူးလေးစူထွက်နေသောစောက်စိညိုညိုကြီးကိုလျှာဖြင့်လိမ်းရင်းပြွတ်ခနဲဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။
လက်ချောင်းတွေကစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲပြီးတဇတ်ဇတ်နှင့်ကလိတော့၏။
အပြင်အသားအရောင်က ဘယ်လောက်ပဲညိုစိမ့်စိမ့်ဆိုစေကာမူ၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတို့ကရဲတွတ်လျက်ရှိသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ သူ့သားအနားကပ်ထိုင်ပြီး ပေါင်တွေစပွတ်ပေးကထဲကစိမ့်ထွက်လာသောစောက်ရည်တွေက
အဖုတ်ထဲတွင်အရည်လဲ့၍အိုင်ထွန်းနေပြီဖြစ်သည်။ အခုတော့ဝင်းထက်ကအဖုတ်ထဲသို့လျှာစောင်းထိုးပြီး
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားကိုလျက်ရင်း တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသောစောက်ရည်များကိုစုပ်ပေးနေလိုက်သည်။
ညှီတီတီ အီတီတီစောက်ပတ်နံ့ကိုရ၏။ ထိုအနံ့ကပင်သူ့သွေးသားကိုပိုပြီးထကြွစေသည်။
ဝင်းထက်တစ်ယောက်သူ့ကိုမွေးထုတ်လာခဲ့သောစောက်ပေါက်ကြီးကိုစိတ်လိုက်မာန်ပါနှင့်ဘာဂျာကိုင်လေတော့သည်။
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကိုလျှာဖြင့်ထိုးလျက်၍၎င်း၊ စောက်စိကိုလည်းကပ်ဖိလျက်လိုက်
ဆွဲစုပ်လိုက်ဖြင့်မရွံမရှာ စိတ်ကြိုက်မှုတ်နေတော့သည်။ ဝေဝေလွင်မှာလည်းသားဖြစ်သူ၏လျှာစွမ်းကြောင့်ဖီလင်တက်နေပြီဖြစ်ရကား၊
စောက်ရေများကမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင် အဆက်မပြတ်ထွက်ကျလာနေတော့ရာ၊
ဝင်းထက်ကလဲလျှာဖြင့်တွေ့သမျှအကုန်စုပ်ဆွဲသောက်ယူပစ်လေသည်။
သူမမှာကောင်းလွန်းသောကြောင့်၊ ဖင်ကြီးကိုရမ်းခါလျက်တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးပြီး ငါးရံပြာလူးဖြစ်နေ၏။
“အူးးးး…ရှီးးးး ကျွတ်ကျွတ်…အင့်..ဟင့်..အင်းးးး”
အမှန်တော့ဝင်းထက်ကလက်တွေ့မရှိသေးပါ။ ဒီအကွက်တွေကို သူငယ်ချင်းအိမ်မှာမကြာခဏခိုးကြည့်ဖြစ်ခဲ့ကြသော
CD အောကားများမှလေ့လာမှတ်သားခဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။ ဝေဝေလွင်ကတော့ကောင်းလွန်းသဖြင့်အသက်ရှူတွေတောင်မှားနေ၏။
သူမတစ်သက်မှာ တစ်ခါမှအခုလောက်ကောင်းအောင်အဖုတ်လျက်မခံခဲ့ရဖူးပေ။
သူ့ယောက်ျားကိုညီထက်ကပါးစပ်လိုင်းမဟုတ်..၊ ဒါမျိုးတွေရွံတတ်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ် ဓါးပြများနှင့်
နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ၊ တွေ့စဥ်က ဓါးပြများထဲကတစ်ယောက်က အဖုတ်လျက်ပေးတာ ပထမဦးဆုံးခံဖူးခြင်းဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့်အခုသူ့သားမှုတ်ပေးလျက်ပေးနေသလို နူးနူးညံ့ညံ့ နှံ့နှံ့စပ်စပ် အသေးစိတ်မရှိ၊ အကြမ်းပတမ်းကြီးဖြစ်သည်။
အခုသူ့သားဖြစ်သူလျှာစောင်းလေးဖြင့်ညင်ညင်သာသာလေး လျက်လိုက်စုပ်လိုက်ကလိပေးနေသေည်မှာ
ဝေဝေလွင်အဖို့ တိမ်ပေါ်တွင်လေလှိုင်းစီးနေရသလို တငြိမ့်ငြိမ့်တအေးအေးနေကာ
ရင်ထဲ လှပ်ကနဲ၊ လှပ်ကနဲဖြစ်နေအောင်တစစ်စစ်နှင့်ကောင်းနေရသည်။
ဝင်းထက်က သူ၏လျှာကိုအသုံးပြုပြီးလိမ်းလိုက်၊ လှည့်လိုက်၊ မွှေ့လိုက်ဖြင့်အမေဖြစ်သူ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို
ကောင်းကောင်းအရသာခံပြီးလျှာစွမ်းပြနေလေရာ၊ ဝေဝေလွင်မှာဖင်ဖြဲထားလျက်က
ပေါင်လေးတွေတောင့်ပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ဖီလင်တက်နေရသည်။
ပါးစပ်ကလဲ ငရုတ်သီးစပ်စပ်နှင့်ငပိချက်စားမိသလို တရှူးရှူး တရှဲရှဲမြည်အောင်ညည်းတွားနေတော့၏။
ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်းတွန့်လိမ်ပြီးခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းခါလျက်ရှိသည်။
“ဝါးးးးအီးးးး ဟင့်…ဝင်း…သားလေး..မေမေ့ကိုဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ…ရှီးးး..အင်းးးး”
“မေမေ့အဖုတ်ကြီးကအရမ်းလှတယ်မေမေ.. အနံ့ကလဲသင်းပြီးမွှေးအီနေလိုက်တာ သားလွန်ဆန်လို့မရဘူး၊
မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုလျက်ချင်စိတ်တွေထိမ်းလို့မရဘူးမေမေ..၊ သားကိုခွင့်လွှတ်ပါ..စိတ်မဆိုးနဲ့နော်..”
ဝင်းထက်ကပါးစပ်မှ စုပ်ရင်းလျက်ရင်းက၊ ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ပြောနေသည်။
ဝေဝေလွင်မှာလည်းမခံစားရဖူးသောဖီလင်တမျိုးကိုတုန်တုန်လှုပ်လှုပ်ကြီးခံစားနေရသည်။
“မေမေလဲထိမ်းလို့မနိုင်တော့ဘူးသားရယ်..မရတော့ဘူး..”
ရင်တုန်အောင်ခံစားနေရသောဖီလင်ကြောင့် ထွက်လာသောအသံမှာတုန်ခါမှုအားများနေသဖြင့် အသံတောင်ငိုသံပါကြီးနှင့်ဖြစ်နေသည်။
အမေဖြစ်သူကဒီလိုပြောလေ၊ ဝင်းထက်ကလဲစိုရွှဲအိနေပြီးစောက်ရေတွေဒရစပ်ထွက်နေတဲ့စောက်ပေါက်ကြီးထဲ
မရွံမရှာပင်လျှာဇောင်းထိုးထည့်ပြီးတဇတ်ဇတ်ကလိပေးလေဖြစ်သည်။
“အားးး သားရယ်..မေမေ့ကိုနှိပ်စက်မနေပါနဲ့တော့..သေတော့မှာဘဲ..ဟင့်..တကယ်မရတော့ဘူးဆိုနေကွာ..”
ဝေဝေလွင်မှာစောက်ပတ်ကိုအသားကုန်အမှုတ်ခံရသည့်ဖီလင်ကိုမခံစားနိုင်သည့်အဆုံး
မချိမဆန့်တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးရင်း၊ သားဖြစ်သူကိုတောင်းပန်နေမိသည်။
ဝင်းထက်ကဝတ်ထားသည့်ဘောင်းဘီကိုဘယ်အချိန်ကထဲက ကန်ချဆွဲချွတ်ပစ်ထားသည်မသိ၊
ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွငိဘာမှမရှိတော့ ဂွေးတန်းလန်းနှင့်ဖြစ်နေပြီ။
ဘာဂျာမှုတ်နေသောပါးစပ်ကစောက်ဖုတ်မှနေ၍ချက်သို့ပြန်တက်လာ၏။ ပြီးတော့နို့ကြီး၂လုံးကိုပြန်စို့လိုက်သည်၊
ပါးစပ်ကစို့၊ လျှာကစုပ်၊ သွားကလဲနို့အုံသားအိအိကိုမနာအောင်ကပ်ခြစ်ပေးနေပြန်ရာ၊ ဝေဝေလွင်ထပ်မံ၍ထွန့်သွားရပြန်၏။
ပါးစပ်ကနို့ကြီးတွေဆီမှာအလုပ်ရှုပ်နေစဥ် လက်တွေကလုံးဝကျွတ်ကျသွားခြင်းမရှိသေးသေ
ာဘရာစီယာချိတ်တွေကို စိတ်အေးလက်အေးနှင့်ပင်ဖြုတ်ပြီးတွန်းချချွတ်ပစ်လိုက်သဖြင့်၊
ယခုဝေဝေလွင်၏တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်တစ်စမျှမကပ်၊ ဘာတစ်ခုမျှအပိတ်အပင်အတားအဆီးမရှိတော့ပဲ၊
မိမွးတိုင်းဘမွေးတိုင်းကိုယ်လုံးဖြင့် သားအရင်းဖြစ်သူ၏မျက်စေ့အသုံးတော်ခံလျက်ရှိတော့သည်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပင်၊ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ဖြင့်မာထန်နေပြီဖြစ်သောသားဖြစ်သူ၏လီးငေါက်တောက်ကြီးက၊
အမေဖြစ်သူ၏စောက်ခေါင်းကွဲကြောင်းအမြှောင်းလိုက်ကြီးအတိုင်းဖြေးဖြေးချင်းဖိပွတ်ဆွဲနေသည်။
ပါးစပ်ကလဲနို့ကိုမလွှတ်တမ်းလိမ်းလှည့်စုပ်လျက်ပေးနေလေရာ ဝေဝေလွင်၏ကာမဒီဂရီမှာတရိပ်ရိပ်တက်လျက်ရှိလေသည်။
ယခု..သားဖြစ်သူက၊ ကိုယ်တုံးလုံးရေဆေးငါးကြီးဖြစ်နေသောမွေးမိခင်ကို
ဒူးလေးတွေ တံကောက်ကွေးမှခေါက်၍တွန်းတင်လျက် ကုတင်အလယ်သို့တွန်းပို့လိုက်သည်။
သူကနောက်ကလိုက်သွားပြီးပေါင်ကြားမှာခွ၍နေရာယူလိုက်၏။
အမေဖြစ်သူမှာစောက်ပတ်လေးဟပြဲနှင့်ပက်လက်လေးဖြစ်နေသည်။
သူမကသားဖြစ်သူကိုင်တွယ်၍ပိုဇေရှင်ချပေးနေသမျှကို မငြင်းမဆန် ကြည်ဖြူစွာလိုက်လျောလျက်ရှိသည်။
ဝင်းထက်က အမေ့နို့ညိုညိုတင်းတင်းကြီးတွေကိုအားပါးတရကိုင်ညှစ်လိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက်ထဲလိုလိုမှာပင်
ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသောလီးကြီးက၊ သူထွက်လာခဲ့ဘူးသောအမေအရင်းခေါက်ခေါက်၏
စောက်ပေါက်ကြီးထဲသို့လေးပင်စွာဖြင့်အရှိန်နှင့်ဖိဝင်သွားတော့သည်။
ဗြစ်..ဗြစ်…ဗျိ..ဒုတ်..
“အာ့..အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်..ဖြေးဖြေး..သား..အီးးးအရမ်းကြီးပဲ..”
ရုတ်တရက်သူ့အမေကေ အလန့်တကြားထအော်လိုက်သဖြင့်၊ ဝင်းထက်မလဲရောလန့်သွားပြီးလုပ်နေတာကိုဆတ်ခနဲရပ်လိုက်မိသည်။
“အူးးး…ဆောရီးမေမေ..၊ သားလုပ်တာအရမ်းကြမ်းသွားလား..၊ မေမေနာသွားလားဟင်၊ သားစိတ်လောပြီးသတိလွတ်သွားမိတယ်..”
“အင့်..နာတာပေါ့လို့..သူ့ဟာကြီးကအကြီးကြီးပဲဥစ္စာ..ဒါပေမယ့်ရတယ်သား..
အမှတ်တမဲ့ဆိုတော့စိတ်ထဲမှာအဆင်သင့်မဖြစ်လိုက်လို့ လန့်သွားတာပါ။ ရတယ်..ဆက်လုပ်၊ မေမေခံနိုင်ပါတယ်..
သားဆွတာနဲ့ပဲ မေမေစိတ်တွေပါလာပြီ..အဖုတ်ထဲမှာကလိကလိနဲ့…”
ဝင်းထက်က သူ့အမေအခြေအနေအဆင်ပြေသွားပြီဆိုတာသိတော့သူ့အလုပ်ကိုဆက်လုပ်တေ့ာသည်။
ဖင်ကြီးမြှောက်ခါ မြှောက်ခါဖြင့်ခပ်မှန်မှန်လိုးနေရာမှသွက်လာပြီးတဆတ်ဆတ်ညှောင့်ရင်းမှ
ဆောင့်ချက်တွေကအားပါ၍လာပြီ။ သူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့သောသူ့အမေ၏စောက်ခေါင်းပေါက်ကြီးထဲတွင်၊
သူ့လီးကြီးကဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်ပေါ့…..။
သူလိုးနေရင်းအရှိန်ရလာတော့သူ့အမေပေါင်ကြီး၂ဘက်ကိုကိုင်ပြီး ခြေသလုံးသွယ်သွယ်လေးတွေကိုပုခုန်းပေါ်ထမ်းတင်လိုက်သည်။
အမေဖြစ်သူဝေဝေလွင်ရဲ့ခြေထောက်တွေကတစ်တီတူးလိုမိုးမြှော်သွားပြီး ဖင်ကြီးကကြွ၊ စောက်ဖုတ်ကလဲလေတွင်ဝဲ၍မြောက်တက်လာသည်။
ဒီပိုဇေရှင်မှာ အားပါပါနဲ့တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်းလီးတစ်ဆုံးအထိနင့်ကနဲ၊ နင့်ကနဲဝင် ဝင်သွားသည်။
ဝေဝေလွင်မှာ သားဖြစ်သူကလီးတစ်ချက်တစ်ချက်ဆောင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း အဖုတ်အတွင်းမှကောင်းလှတဲ့အရသာကြောင့်၊
မျက်နှာဘေးရှုံ့မဲ့လိုက်ခေါင်းကိုဆတ်ခနဲဘယ်ညာတစ်လှည့်စီရမ်းခါရင်း ဆတ်ဆတ်လူးလျက်ရှိလေသည်။
ဝင်းထက်ကစောက်ဖုတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသောသူ့လီးကြီးကိုသေချာငုံ့ကြည့်လေ့လာလိုက်သည်။
သူ့လီးကြီးကိုလိုးချက်အတိုင်းတစ်ချက်တစ်ချက်ကြွပြီးဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း
အမေ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလိပ်တက်၍ပါပါလာသလိုစောက်ခေါင်းထဲမှလိုးရင်းထွက်လာသေ
ာဖြူပျစ်ပျစ်အနှစ်များကိုဆွဲယူစုပ်တင်လာခဲ့သည်။ အရည်ဖြူများ စောက်ပတ်ဝမှစိမ့်ထွက်ကျလာသကဲ့သို့၊
လီးနံရံပတ်လည်မှာအဖြူနှစ်တွေအထပ်လိုက်ကပ်နေ၏။
လွန်ခဲ့တဲ့၂ပတ်၊ သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကိုစလိုးခဲ့ရစဥ်က ဒီလိုအရည်များထွက်တာမတွေ့ခဲ့ရပေ။
“မေမေ.. မေမေ့အဖုတ်ကြီးထဲကထွက်ကျလာတာဘာအရည်တွေလဲ..၊ မေမေပြီးသွားတာလား..”
ဝေဝေလွင်ကဖီလင်သံမြှင်းမြှင်းလေးနဲ့…၊
“လိုးတုန်းစိတ်လာလို့ထွက်တဲ့ချောဆီတွေပေါ့သားရ..ပြီးတာကမပြီးသေးပါဘူး၊ နီးတော့နီးနေပြီ…”
ဝင်းထက်က ပုခုန်းထမ်းတင်ထားသောသူ့အမေ၏ခြေထောက်များကို ပြန်လျှောချပေးလိုက်ပြီး
ဒူးလေးတွေကွေးလိုက်စေလျက်ရင်ဘတ်နှင့်နို့အုံကြီးဆီသို့ ကပ်သွားစေရန်ဖိတွန်းလိုက်ပြီး၊
လီးကိုလည်းမကျွတ်စေပဲလူကတပါထဲလျှောထိုး လိုက်သွားသည်။
ပြီးတော့သူ့အမေ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးများကို အငမ်းမရ ကမူးရှူးထိုး စုပ်နမ်းနေသည်။
လီးကလည်းအားပါပါနဲ့ အမေ့အဖုတ်ကိုကပ်ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်သည်။
ရာဂဆိပ်အရှိန်ကြောင့်ဝေဝေလွင်မှာလည်းအရှက်တရားတွေကုန်သွားပြီဖြစ်ပြီး
သူ့သား၏ဆောင့်လိုးချက်တွေကို အဖုတ်ကြီးပင့်၍ ပင့်၍ ကော့ကော့ခံနေလေသည်။
“မေ့သားလေးကလိုးတတ်လိုက်တာ..ဘယ်မှာသွားသင်ပြီးဒီလောက်တတ်လာတာလဲ..၊
မေမေတစ်ခါမှဒီလောက်မကောင်းခဲ့ဖူးဘူး၊ စိတ်လဲမပါခဲ့ဖူးဘူး..သိလား…”
သူမ၏စကားအဆုံး ဝင်းထက်က နှုတ်ခမ်းချင်းဖိနမ်းပြီးပိတ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။
သားအမိ၂ယောက် အငမ်းမရလျှာချင်းလိမ်း၍ရမ္မက်ကြီးစွာနမ်းရှုတ်နေကြတုန်းတွင်၊
ဖင်ကြီးတွေကလဲအငြိမ်မနေကြဘဲ ဒလစပ်ဆောင့်နေ၊ ခံနေကြသည်မှာ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် အသက်ရှူပင်မှားယူရသည်။
“သားက CDအောကားတွေကိုကြည့်ပြီးမှတ်ထားတာကို..မေမေရဲ့..သားမိန်းမတွေနဲ့ တစ်ခါမှလက်တွေ့မကြုံဖူးပါဘူးမေမေ၊
အခုမေမေ့ကိုလိုးမိတာပထမဦးဆုံးပဲ။ မေမေသားလုပ်ပေးတာကြိုက်လို့ရှိရင် သားကိုခဏခဏပေးလိုးပေါ့နော်…မေမေ..နော်..
သားလဲမေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးလိုးရတာကြိုက်တယ်..”
သူ့သား၏ဒီလိုပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်စကားတွေကြားရတော့ ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် အပျိုဖြန်းလေးတစ်ယောက်လိုရှက်နေမိသည်။
ဒါပေမယ့်ပေါ့…မျက်နှာကြီးရဲရဲနှင့်ပင်..
“ဟင်းးး အရူးလေးတော့ အမဲသားစားမိပြီ..၊ ဒါပေမယ့်တော်လို့ဆုချမယ်။
ဒီလိုအလိုးတော်နေမယ်ဆိုရင်၊ မေမေ့ကိုနေ့တိုင်းလိုးခွင့်ရမယ်..”
“ဟေးးး ဒါမှ ငါ့မေမေကွ…”
ပြောရင်းနဲ့ ဝင်းထက်လီးကြီးကမော်တာတပ်သလိုအဆက်မပြတ်မွှေ.လေတော့ရာ…
“အာ့..အာာ့..အာာ့ာာာ့…..သားရယ်… အမလေး..ကျွတ်ကျွတ်…
ဆောင့်..ဆောင့်.. မေ့သား..ဟင့်…ဆောင့်…အီးးးး လိုး..လိုး..”
——————————————
ဓားပြပေးတဲ့ဝေစု
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
(၆)
ဝင်းထက်ကတစ်စုံတရာကိုစိတ်ထဲမှာကောင်းကောင်းနားမလည်နိုင်တာတစ်ခုရှိနေ၏။
သူမနေနိုင်တော့သဖြင့် သူ့အမေဝေဝေလွင်ကိုဖွင့်မေးလိုက်မိလေတော့သည်။
“အရင်တစ်ခေါက်က မေမေခုနကပြောတဲ့ချောဆီဆိုတဲ့အရည်တွေ အခုလိုထွက်တာမတွေ့ခဲ့ရဘူး၊
ဘာဖြစ်လို့အခုကျအများကြီးထွက်တာလဲ..”
သားဖြစ်သူ၏နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးခွန်းကြောင့်ဝေဝေလွင်နည်းနည်းတော့ရှက်သွားသည်။
ဒါပေမယ့် သူ့သားနားလည်အောင်တော့ပြန်ဖြေပေးလိုက်ပါသည်။
“အဲ့ဒီတုန်းက.. မေမေက အတင်းအဓမ္မ မုဒိန်းကျင့်ခံနေရလို့လေ၊ စိတ်မှမပါ၊ ခံမှမခံချင်တာ။
မိန်းမတွေက..သူတို့မကြည်ဖြူတဲ့ယောက်ျားတွေဆို စိတ်ကိုမရှိဘူးသားရဲ့..”
ဝင်းထက်သဘောပေါက်သွား၏။ ခဏလောက်ကြာအောင်စဉ်းစားနေပြီး
သူ့မျက်နှာကြီးကကျေနပ်စွာပြုံးပြုံးကြီးဖြစ်လာပြီးနောက်…
“ဒါဆိုအခု မေမေက သားနဲ့ကျတော့ စိတ်ပါတယ်၊ ခံချင်တယ်ပေါ့..။ သားကို တော့ကြည်ဖြူပြီး၊
ကိုယ့်ယောက်ျားလိုစိတ်ထားလို့၊ စိတ်ရှိလို့ ဒီလိုအရည်တွေထွက်တာပေါ့…နော်…”
ဝေဝေလွင်ပိုပြီးရှက်သွား၏ သို့သော်သူ့သားကိုစိတ်မဆိုးရက်ပါ။ ရှက်ရှက်နှင့်ပင်၊ ဝင်းထက်၏လက်မောင်းကိုဆွဲလိမ်၍…
“သွား…ဒါကဘာစကားလဲ..ဒါ သားမေမေနော်…ကိုယ့်အမေကိုဒီလိုပဲပြောစရာလား..”
“သိဘူးလေ…အခုလောလောလတ်လတ်ကြီးလိုးနေတဲ့ဟာကို..အမေလား.. မယားလား..မခွဲတတ်တော့ဘူး..”
ဝင်းထက်က အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲလီးကိုမှန်မှန်သွက်သွက်ညှောင့်နေရင်းနဲ့ပြောလိုက်သည်။
ဝေဝေလွင်ကအသံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့ညည်းရင်းကမျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီးသူ့သားမျက်နှာကိုရီဝေစွာကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့..
“ဒီလောက်ထိလိုးနေကြမှတော့ တို့တတွေညားပြီးနေပြီလေ..ညားနေမှတော့..လင်မယားပေါ့..”
“တကယ်လားမေမေ..သားနဲ့မေမေညားနေပြီဆိုတော့ သားမေမေ့ကိုဖေဖေ့အစားအမြဲတမ်းလိုးပေးမယ်နော်..
သားမေမေကသိပ်လှတယ်။ နို့ကြီးတွေကတင်းတင်းအိအိရှိတုန်း၊ စောက်ဖုတ်လေးကလဲကြပ်တုန်း၊
လိုးလို့ကလည်းအရမ်းကောင်းတာပဲ…”
ဝင်းထက်ကစိတ်တွေတအားထန်နေပြီဖြစ်ရာ အမေအရင်းဆိုတာကိုတောင်တစက်ကလေးမျှအားမနာနိုင်တော့ပဲ၊
စိတ်ထဲရှိသမျှကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပြောချလိုက်တော့သည်။
သားဖြစ်သူ၏ရမ္မက်ထန်သောအပြောအဆိုများနှင့်ပူလောင်ပြင်းပြသောစိတ်လိုက်မာန်ပါလိုးဆောင့်ချက်များကြောင့်
ဝေဝေလွင်မှာလည်းတပ်မက်မှုရာဂသွေးများဖြင့်ဆူပွက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်လျက်ရှိလေသည်။
“အိုးးးး သား…မေမေပြီးတော့မယ်.. မရတော့ဘူး..ထွက်ပြီ…”
သူမ၂ချက် ၃ချက် ဆတ်ခနဲထွန့်သွားပြီးတစ်ကိုယ်လုံးတောင့်တက်သွားသည်။
တချိန်ထဲမှာပင်ဝင်းထက်ကလည်း ခပ်သွက်သွက်အဆက်မပြတ်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ရင်းမှ
ဆီးခုံချင်းကပ်၍လီးကိုအမေ့စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့အတင်းဖိနှိပ်နှစ်သွင်းထားပြီး၊
သူ့လီးထဲမှအရှိန်ဖြင့်ပန်းထွက်လာသောမျိုးရည်သုက်သွေးများကို ကိုယ့်ကိုဝမ်းနဲ့လွယ်၍မွေးလာခဲ့သော
အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး၏စောက်ခေါင်းနှင့်သားအိမ်ထဲသို့ တစစ်စစ် တပြစ်ပြစ်နှင့်ညှစ်ချပန်းထုတ်လျက်ရှိလေသည်။
စောက်ဖုတ်ဝမှအန်၍စီးထွက်ကျလာသောအရည်ဖြူဖြူများက သုက်ရည်နှင့်စောက်ရည်များရောပြွမ်းနေခြင်းဖြစ်လေရာ၊
ဘယ်အရည်က ဘယ်သူ့အရည်မှန်းခွဲခြားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ..။
၂ယောက်စလုံးမှာလည်းအသက်ရှူတွေမမှန်တော့ဘဲမောဟိုက်စွာဖြင့်
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိကြလေသည်။
ဝင်းထက်ကခဏတာတော့အင်အားတွေကုန်ဆုံးပြီးပန်းလျစွာပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်သည်။
ဝေဝေလွင်ကတစ်ဘက်သို့လှည့်ကျောပေးပြီးတစောင်းအိပ်နေ၏။ အတန်ကြာမျှဘာစကားတစ်ခွန်းမှမပြောကြပဲ
တိတ်ဆိတ်နေကြသည်။ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ ဝင်းထက် သူ့အမေဘက်လှည့်ပြီး
နောက်ကျောဘက်မှသိမ်းဖက်ထားရင်း ကျောပြင်လေးကိုသာသာလေးပွတ်ပေးနေလိုက်၏။
“သားပျော်လိုက်တာမေမေ… မေမေရောဘယ်လိုနေလဲ..”
“မေမေတစ်ခါမှ ဒီလောက်သာယာမှုမျိုးမကြုံခဲ့ဖူးဘူး..၊ အားလည်းကုန်..အရည်တွေလည်းကုန်ဘဲသားရယ်…”
ဝင်းထက်က သူ့အမေ၏ဖင်လုံးညိုညိုကားကားအိုးကြီးကိုဇိမ်ခံပွတ်ပေးနေရင်းမှ…
“ဖေဖေနဲ့လုပ်တုန်းက မေမေဒီလိုအရည်တွေအများကြီးမထွက်လို့လား…”
ဝေဝေလွင်သူ့သားဘက်ပြန်လှည့်လာပြီး ရှက်ရှက်နဲ့ခေါင်းလေးညိတ်ပြုံးရင်း…
“ဖေဖေကတော့ ဒီလိုပဲဖြစ်သလိုလုပ်သွားတာပဲလေ…စိတ်အဆာပြေရုံ…
အယားပြေရုံ သက်သက်လောက်ပေါ့..၊ သားနားလည်နိုင်မယ်ထင်တယ်..”
ဝင်းထက်ကခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဖင်ကြီးကိုဆက်ညှစ်နေသည်။ နို့လုံးကြီးတွေကိုလည်းဆွဲစုပ်စို့ပစ်လိုက်ရင်း…
“မေမေ…သားကိုထပ်ပြီးပေးလုပ်ဦးနော်..၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဖေဖေဒီညပြန်လာမှာမဟုတ်တော့ဘူး…”
ဝေဝေလွင်ကဘာမှပြန်မပြော…သူ့သားဝင်းထက် နို့ကြီးတွေကိုစိတ်ကြိုက် ကိုင် ဆော့ စို့ စုပ်နေသည်ကိုလွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။
သွေးသားဆူဖြိုးသော အားကောင်းမောင်းသန် တက်လူငယ်လေးဖြစ်သည့် ဝင်းထက်မှ
ာတိုတောင်းသောအချိန်ကလေးအတွင်းမှာပင် လီးကပြန်ထောင်ထလာပြန်တော့သည်။
ဝေဝေလွင်ကဒါကိုသတိထားမိတော့…
“အမလေးတော်…ဘယ်လိုကြီးတောင်လဲ…လီးကလဲတောင်တာမြန်လှချည်လား..၊
မေမေ့အဖုတ်ခဏလောက်နားပါရစေဦးလား..”
“အမယ်..ဟိုနေ့က ဆက်တိုက်အဆော်ခံရတာအကြိမ်ပေါင်းမနည်းတာတောင် မေမေရရဲ့သားနဲ့…”
ဝင်းထက်ကလုပ်ချင်ဇောနဲ့လောပြီး စကားမှားသွားသည်..။
ထိုစကားကြောင့် ဝေဝေလွင်ရုတ်တရက်စိတ်ဆိုးသွားပြီး..အသံပြတ်ပြတ်ဖြင့်…
“မေမေ့ကို အဲ့ဒီမသာတွေအကြောင်းလုံးဝ စကားလာမစနဲ့…အဲ့ဒီကာလနာတွေက လူတွေမဟုတ်ဘူး၊
လူလိုမလုပ်ဘူး…၊ မေမေ့ကိုမညှာမတာလုပ်သွားတာ၊ စောက်ဖုတ်ကိုယောင်ကိုင်းနေတာဘဲ၊
ရက်အတော်ကြာအောင်အယောင်မကျဘူး။ စိတ်တိုတယ်..၊ သူတို့အကြောင်းလဲနောက်ထပ်မကြားချင်ဘူး..ကြားလား…”
ဝင်းထက်ကသူမဆင်မခြင်ပြောလိုက်တာကို သူ့အမေစိတ်ဆိုးသွားမှန်းသိလို့ ပြာပြာသလဲပြန်တောင်းပန်သည်။
“သားသူတို့အကြောင်း ဘယ်တော့မှထပ်မပြောတော့ပါဘူးမေမေ၊
သားလောကြီးပြီး စကားမှားသွားတာတောင်းပန်ပါတယ်…မေမေသားကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်…”
ဝေဝေလွင်လည်းစိတ်ပြေသွားပြီး သားဖြစ်သူရဲ့ခေါင်းကိုဖွဖွပွတ်ပေးရင်း…
“မေမေ..ဒီကောင်တွေအကြောင်းခေါင်းထဲထည့်မထားချင်ဘူး..၊ မေ့ထားချင်တယ်..။
ဒါတွေအားလုံးပြီးသွားပြီ..၊ တို့ဘဝ အစကပြန်စကြရအောင်..”
ဝင်းထက်ကခေါင်းလေးညိတ်ပြီးလက်ခံကြောင်းအချက်ပြလိုက်တဲ့အခါ၊ ဝေဝေလွင်ကဝင်းထက်ကို
သူမဘက်ဆွဲယူလိုက်ပြီး သိုင်းဖက်လိုက်ရင်းနဲ့ လင်မယားတွေလိုပဲတရှိုက်မက်မက်နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီးနမ်းရှုတ်နေလိုက်သည်။
“သား..အခုစိတ်တွေတစ်ခေါက်ပြန်ထလာပြန်ပြီ…မေမေ့ကိုထပ်ချစ်ချင်ပြန်ပြီမဟုတ်လား..။
ဒီတစ်ခါ..မေမေကိုယ်တိုင်သားကိုလုပ်ပေးမယ်..လာခဲ့…”
သူမကသားဖြစ်သူကို အသာအယာတွန်း၍ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်သည်။
ပြီးတော့သူမကအပေါ်မှ ခွရက်စီး၍လိုက်ပါသွားပြီး..သား၏ပါးစပ်အတွင်းလျှာချင်းလိမ်း၍
အငမ်းမရနမ်းစုပ်နေရင်းမှ သားဖြစ်သူ၏ခါးလည်ရှိ တောင်နေသောလီးကြီးကို
သူမလက်ဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဂွင်းထုပေးနေတော့သည်။
ဝေဝေလွင်က သူ့သားနှင့်နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းစုတ်နေရာမှနေ၍ ပါးစပ်ကိုခွာခဲ့ပြီး၊ ခေါင်းကိုအောက်သို့တဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းလာခဲ့သည်။
သူ့သားဝင်းထက်၏ရင်အုပ်နှင့်နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလျှာဖျားလေးဖြင့်တဇတ်ဇတ်ပတ်၍လျက်ပေးနေပြန်သည်။
ဝင်းထက်မှာကြက်သီးလေးများတဖြင်းဖြင်းပင်ထလာရတော့သည်။ သူကလဲအားကျမခံ
အားနေသောလက်များဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ၏နို့လုံးကြီးများကို ဆွဲကိုင် ပွတ်သပ် ညှစ်နယ်နေ၏။
ဝေဝေလွင်က သားဖြစ်သူ၏ဗိုက်သားလေးများကိုဆက်၍လျက်ပေးလာရင်း ခါးလည်ရောက်တော့
တောင်ထနေသောလီးကြီး၏ ကားထွက်နေသောဒစ်ပွင့်ကြီးကိုလျှာဖျားတင်၍
၂ချက် ၃ချက်လျက်လိုက်ပြီးမှ၊ ပါးစပ်ဟပြီးဒစ်တစ်ခုလုံးကိုငုံစုပ်လိုက်လေသည်။
မကြာခင်မှာပင် ဝေဝေလွင်တစ်ယောက် မိမိသွေးဖြင့်ဖန်ဆင်းခဲ့ပြီး
မိမိဝမ်းဖြင့်လွယ်မွေးခဲ့ရသောသားအရင်းဖြစ်သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ပြန်ပြီး
တပ်မက်မောစွာဖြင့် စုပ်လိုက် လျက်လိုက် အရသာရှိစွာဖြင့် စားသုံးလျက်ရှိလေသည်..။
ဝင်းထက်မှာလည်း အမေဖြစ်သူ၏နူးညံ့နွေးထွေးလှသောလျှာဖြင့် ပုလွေတော်စွမ်းပြနေခြင်းကို
ပါးစပ်ကြီးဟညည်းလျက် ကြက်သီးမွေးညင်းထစွာ ခံနေရတော့သည်။
——————————————
ဓားပြပေးတဲ့ဝေစု
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
(၇)
(ဇာတ်သိမ်း)
ဝင်းထက်ဆက်လက်၍သည်းမခံနိုင်တော့…အမေဖြစ်သူ၏ပေါင်ကြီး၂လုံးကိုဆွဲပြီး
သူ့ကိုယ်ပေါ်ကားယားခွခိုင်းလိုက်တော့ သားအမိ၂ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ဖြစ်သွားရသည်။
ဒီမှာတင်…နှာခေါင်းဝနားကပ်လာသော ဖင်ကြီးကိုဖြဲလျက်၊
ဟပြဲလေးပေါ်လာသောစောက်ခေါင်းနီနီရဲရဲကြီးကိုမျက်နှာအပ်ပြီး
အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဝင်းထက်ကဘာဂျာကိုင်တော့သည်။
သားအမိ အရင်း၂ယောက် တစ်ယောက်တစ်ပြန် စစ်တီနိုင်းဆွဲပြီး၊
အားရအောင်စုပ်နေမှုတ်နေကြလို့ အတန်ကြာသွားတော့မှ ဝေဝေလွင်က
သားရဲ့လီးကြီးကိုမိမိစောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့လျက်ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကိုဖိချလိုက်တော့လေ၏။
ဖတ်.. ဖတ်.. ပလောက်..ပလောက်….ဖတ်..
ဝေဝေလွင်..ဝင်းထက်၏ရင်ဘတ်ကိုစုံဖိပြီး ဖင်ကြီးကိုတဖတ်ဖတ်နဲ့
ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာထိုင်ချပြီး မြင်းကိုဒုန်းစိုင်းနေသည်။
သူမအားရပါးရထိုင်ချနေတော့ ဒီပိုဇေရှင်က သားအိမ်ဝအထိ ထိလေသည်။
သူမ သားဖြစ်သူနဲ့လိုးရတာကိုရင်လည်းခုန်၊ အစွဲကြီးလည်းစွဲသွားပြီ။ သူမယောက်ျားဦးညီထက်နဲ့
တစ်သက်လုံးဆက်ဆံလာခဲ့ရတာတောင် စိတ်ထဲမှာအခုလောက်မထိခဲ့၊ မသာယာဖူးခဲ့ပေ..။
ကျွိ…ကျွိ…အိ..အိ…ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…
ကုတင်သံနှင့်လိုးဆောင့်သံတွေက စည်းချက်ကျကျမြည်ဟည်းနေ၏။
ဝင်းထက်၏အမြင်တွင် သူ့အမေက မျက်နှာချင်းဆိုင် တက်ခွဆောင့်နေသဖြင့်၊
သူ့လီးကြီးက အမေ့ရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာမြုပ်သွားလိုက်၊ ပေါ်လာလိုက် လှုပ်ရှားနေတာကို
ရှင်းရှင်းကြီး ပြတ်ပြတ်သားသား ရင်ခုန်လှိုက်မောစဘွယ် တွေ့နေရသည်။
သူက ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ခါရမ်းနေသော သူ့အမေရဲ့နို့ကြီး၂လုံးကိုလှမ်းဆွဲပြီးလှိမ့်၍ကစားနေလိုက်၏။
၂ယောက်စလုံးမှာစိတ်လိုက်မာန်ပါဆော်နေကြသော်လည်း တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြသေး…။
“မေမေ…မပြီးသေးဘူးလား…အဲ့ဒါဆိုလဲသားဒေါ့ဂီဆွဲမယ်..”
ဝေဝေလွင်ဘာမှ ပြန်မပြော…သူမအဖုတ်ကိုသာလီးမှချွတ်ရင်းထလိုက်ပြီး
သူ့သားဘက်လှည့်၍လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဝင်းထက်ထလိုက်သည်။
ကုန်းထားသောသူ့အမေဖင်ကြီးနောက်တွင်ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး
နောက်သို့ပြူးကနဲစူတွက်လာသောစောက်ဖုတ်ကြီးအဝကိုဒစ်ကြီးနဲ့တေ့ချိန်လျက်
ဖိသွင်းလိုက်ပြီး လီးဆုံးသည်နှင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
ဝင်းထက်က သူ့အမေ၏ဖင်လုံးကြီး၂လုံးကိုလက်၂ဘက်ဖြင့်အားရပါးရညှစ်ကိုင်ရင်း
စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပစ်ပစ်ပီးဆောင့်လိုးနေရင်မှရှေ့မှဖင်ကြားထဲကြည့်လိုက်သည်။
သူ..ဟိုနေ့ကအမေ့ဖင်ကို အမှတ်မထင်ပဲလိုးခဲ့ရတာကိုသတိရသွား၏..။
အမေ့ဖင်ကြီးကစီးကြပ်ပြီးလိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အမေ့ဖင်ချလို့ကောင်းခဲ့ရတာကို
သွားတွေးမိတော့အဖုတ်ထဲဝင်ထွက်နေသည့်လီးကြီးကပိုပြီးမာထန်ကာပြည့်ကြပ်လာသည်။
စိတ်ပါလာသဖြင်.. ဖင်ကြားကိုအသာဖြဲကြည့်တော့ မေမေ့ခရေပွင့်ညိုညိုလေးကိုတွေ့ရသည်။
အခုတော့ ဟိုနေ့က ဓားပြတွေဘလပွလုပ်သွားသလို
စိုရွှဲပြီးစေးထန်းပေရေနေခြင်းမရှိ ဖင်ဝလေးကခြောက်ခြောက်လေးရယ်..
စောက်ဖုတ်ကိုဆောင့်လိုးလို့လှုပ်ရှားသွားတဲ့အချက်တိုင်းမှာ ခရေဝလေးကပွစိပွစိနှင့်…
“အင့် ဟင့် သား အား ဟာ့ ဆောင့်..မေ့သားလေး..ဆောင့် ဟင့်အင်း ဟုတ်ဘူး..
သားမဟုတ်ဘူး.. မေမေ့လင်.. မေမေ့..လင်လေး…ဆောင့် အားးးး လိုး..လိုး..”
ဝေဝေလွင်မှာခံလို့ကောင်းပြီးအရမ်းဖီလင်တက်လာသဖြင့်..
သားဖြစ်သူကိုပင် လင်မယားစကားတွေပြောလာခဲ့ပြီလေ..။
ဝင်းထက်ကလိုးရင်းအသဲယားလာသဖြင့် ဖင်ဝလေးထဲသို့လက်ညှိုးထိုးသွင်းကြည့်လိုက်သည်။
အခြောက်တိုက်ကြီးတော့ဘယ်ဝင်မှာလဲ…။ မဝင်၍အတင်းနှိုက်ကြည့်၏။ ဝေဝေလွင်မှာ..စစ်ခနဲနာသွားသဖြင့်…
“အားးးဟင့်… ဒါကဘယ်အပေါက်လာနှိုက်နေတာလဲ..”
သူသတိရသွားသည် ဟိုနေ့ကချွဲအိနေတော့ လက်ညှိုးမပြောနဲ့
လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးတောင်စွပ်ခနဲဝင်သွားသေးသည်။ သူအိုင်ဒီယာရသွားသည်။
လက်ခုပ်ထဲတံတွေးထွေးချ၍ဖင်ဝတွင်ရွှဲနေအောင်သုတ်လိုက်၏။
ပြီးတော့လက်ခုပ်ကိုဖင်ဝတွင်မှောက်၍ဖိသုတ်လိုက်ရာ တံတွေးတွေဖြင့်ဖင်ဝတွင်ချွဲကျိစိုရွှဲသွားသည်။
လက်ခလယ်ကိုပါချွဲစေရန် တံတွေးပုံထဲလက်ထိုးလှိမ့်လိုက်ပြီး၊ ရွှဲအိသွားသောဖင်ဝထဲသို့
လက်ကိုတစ်နှိုက်ပြီးတစ်နှိုက်ရစ်ပြီးနှိုက်သွင်းလိုက်လေရာ၊ ဝေဝေလွင်မှာစအိုလေးတွန့်သွားရတော့သည်။
“ဟင့်! ယောက်ျားရယ် မိန်းမဖင်ဘာလို့လာနှိုက်တာလဲ။ ဘာလဲ အဲဒီအပေါက်လုပ်ချင်သေးလို့လား..”
ဝင်းထက်မှာ သူ့အမေဖြစ်သူကိုယ်တိုင်က နာမ်စားအဖြစ် သူမကိုယ်သူမ မိန်းမလို့သုံးပြီး၊
သူ့ကိုလဲယောက်ျားလို့ခေါ်လာသဖြင့် ခေါင်းထဲတွင်၎င်း၊ လီးထဲတွင်၎င်း၊
သွေးတွေထန်ပြီးဆောင့်တက်လာရတော့သည်။ အခေါ်အဝေါ်တွေတောင်ပြောင်းသွားပြီဆိုတော့၊
မေမေကသူ့မိန်းမအဖြစ်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခံယူလိုက်ပြီဆိုတဲ့သဘောပေါ့…။
“အင်း…ဟုတ်တယ်..၊ ဟိုနေ့ကလုပ်ခဲ့ရတာကို စိတ်ထဲကကြိုက်ပြီးစွဲနေတယ်။
ရရင်ထပ်လုပ်ကြည့်ချင်တယ် မောင့်မိန်းမရယ်..”
သူကလည်း အခေါ်အဝေါ်ပြောင်းပြီး အမေအရင်းကြီးကို ရည်းစားလို၊ မယားလို အပြတ်ချွဲချပစ်လိုက်သည်။
အမေဖြစ်သူဝေဝေလွင်မှာ ထိုအချွဲကြောင့်ဂျွမ်းပြန်ကျသွားလေတော့သည်။
“အို…ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ..၊ မောင်တဲ့လားကွာ..၊
မောင်လိုချင်ရင် မိန်းမကပေးမှာပေါ့လို့…မောင့်သဘောကျလုပ်…ဝေကျေနပ်တယ်..”
“ဒါဆို မောင်အခုလုပ်မယ်လေ…”
ဝင်းထက်ကသူ့လီးကြီးကို အမေ့အဖုတ်ထဲကဆွဲချွတ်လိုက်တော့…
“နေဦး..မိန်းမ ပိုဇေရှင်ပြင်ပေးမယ်..”
ဝေဝေလွင်က ပြောလဲပြော လက်ကိုတန်းတန်းထောက်ပြီးလေးဘက်ကုန်းထားရာကနေ
တတောင်လေးနဲ့ပဲထောက် ဝပ်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကိုနောက်သို့မြောက်သည်ထက်မြောက်အောင်၊
ဖင်ပေါက်ဝ ဝဲတက်လာအောင်ကော့တွန်းတင်ပေးထားလိုက်သည်။
“မိန်းမလဲ..ဟိုနေ့ကမှဖင်ကိုစခံဘူးပေမယ့် တမျိုးလေးဘဲ ကောင်းတယ်သိလား၊
စိတ်ထဲမှာထပ်ခံကြည့်ချင်နေတာ..။ ဒါပေမယ့် နာတာလဲနာတယ်။
အဝင်ချောပြီးမနာအောင် အလှဆီဖြစ်ဖြစ်၊ လိုးရှင်းဖြစ်ဖြစ် လိမ်းပြီးမှသွင်းကွာ…သွားယူချည်..”
ဝင်းထက် ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၍၊ သူ့အမေအလှပြင်ရာမှန်တင်ခုံသို့လျှောက်သွားပြီး
အသားပတ်ရင်လိမ်းတဲ့ ဂရစ်ဆလင်းအလှဆီပုလင်းကိုတွေ့၍ဆွဲလာခဲ့သည်။
ဖင်ဗူးတောင်းလေးထောင်ပြီးစောင့်နေသောချစ်မေမေ မယားလေး ဝေဝေလွင်နားပြန်ရောက်တော့
ပုလင်းကိုဖွင့်၍ ဂရစ်ဆလင်းဆီများကို အမေ့ဖင်ဝတွင်၎င်း၊ သူ၏ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးတွင်၎င်း
ရွှဲရွှဲသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး၊ လက်ညှိုးလက်ခလယ်၂ချောင်းပူးပြီး နှိုက်သွင်းကြည့်လိုက်ရာချောချောရှူရှူဝင်သွားလေသည်။
ထိုသို့ဖင်ဝအရင်ချဲ့ကြည့်ပြီးမှ၊ ခရေဝတွင် ဒစ်ကြီးကိုတေ့လျက်တဖြေးဖြေး တအိအိနှင့် ဖိသွင်းချလိုက်တော့သည်။
သူ့အမေမယားလေး နာသွားမှာစိုးရိမ်လို့ဖြစ်သည်။
“ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..ဖြေးဖြေးသွင်း…မလောနဲ့..သူ့လီးကြီးက
မိန်းမဖင်ထဲမှာကြပ်ညပ်နေတာ…တပြည့်ကြီးပဲ…အကုန်ဝင်သွားပြီလား…”
“တစ်ဝက်ကျော်သွားပြီ…မောင်..စဆောင့်တော့မယ်နော်..”
“ဖြေးဖြေးအရင်စညှောင့်ပြီးမှဆောင့်နော်..အူးးး ဖင်ထဲသပ်ဆို့ထားသလိုဘဲ..အစ်..”
ခဏအကြာမှာတော့ဝင်းထက်တစ်ယောက် သူ့အမေဖင်ကိုချက်မှန်မှန်လေးညှောင့်လိုးနေပြီ…။
“အူးးးး ကျွတ်ကျွတ်…ရှီးးးး စစ်..ဖင်လိုးရတာအားရလား..ယောက်ျား…
လိုးရင်းစောက်ဖုတ်ကိုပါနှိုက်ပေးစမ်းပါ။ စောက်စိကိုလဲပွတ်ပေး..စစ်…ရှီးးးးး”
ဝေဝေလွင်ကအော်ညည်းရင်း ဖင်ကြီးကိုကော့သထက်ကော့စေရန်နောက်ပစ်ပင့်တင်ပေးနေသည်။
ဝင်းထက်ကလည်း အမေတစ်ဖြစ်လဲ မယားလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေး ဝေဝေလွင်၏တောင်းဆိုချက်အတိုင်း
စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ကစားပြီးစောက်စိကိုလည်းပွတ်ပြီးကလိပေးနေရင်း ရံဖန်ရံခါ
ဘော်ဒီအောက်လက်နှိုက်၍နို့အုံကြီးကိုနယ်ဖတ်ပြီးပျော်ပျော်ကြီးကစားလျက်ရှိသည်။
လီးကြီးမှာလည်းဆာလောင်စွာဖြင့် အမေဖြစ်သူ၏ဖင်ပေါက်ထဲသို့
အားရပါးရအဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေးနေတော့ရာ မကြာခင်မှာပင်
ကြပ်တည်းလှသောဖင်ပေါက်၏ခုခံပွတ်တိုက်မှုအားကိုမခံနှိုင်တော့ဘဲ
အမေ သို့မဟုတ် မိန်းမအသစ်စက်စက်လေး ဝေဝေလွင်ရဲ့ဖင်ထဲမှာပင်
လရည်များတပျစ်ပျစ်ညှစ်သွင်းလျက်ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်ရှိသွားတော့သည်။
ဝင်းထက်မှာလဲ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီးအကြောတဆတ်ဆတ်ဆွဲလျက်
သူ့လဥကြီးကိုအမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ကပ်ဖိပြီးငြိမ်ကျသွားတော့၏။
ဖင်ထဲကထွက်ကျလာသောလရည်များ၊ စောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရည်အနှစ်ပျစ်ပျစ်များပေါင်းစပ်ပြီး
ဖင်မှာရော၊ စောက်ပတ်မှာရော၊ အဖုတ်နှိုက်နေတဲ့ ဝင်းထက်ရဲ့လက်မှာရော၊ လဥမှာပါ ပေပွထလျက်ရှိလေတော့၏။
သူတို့ သားအမိ၂ယောက်စလုံး ထိုညက မဆေးမကြော၊
ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနှင့် ဖက်ပြီးအိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။
တရေးနိုးတွင်၎င်း လင်းအားကြီးတွင်၎င်း၊ ဝင်းထက်ကထပ်မံ၍ တောင်းလိုးသော်လည်း
ဝေဝေလွင် အမေမယားအလှက သားလင်လေးကို အငြင်းအဆန်မရှိ၊
ကြည်ဖြူစွာဖြင့်ဆက်ကုန်းပေးနေလေတော့သတည်း…။
ဝင်းထက်တစ်ယောက်ကတော့ စိတ်ထဲမှာမြကြီးတို့ဓားပြအဖွဲ့ကို အလွန်အမင်းကျေးဇူးတင်နေလေသည်။
တကယ်လို့သူတို့အဖွဲသာ အိမ်ကိုအနုကြမ်းတက်မစီးခဲ့ဘူးဆိုပါက
ယခုသူ၏ဘေးတွင်ဖင်လေးအပြောင်သားနှင့်အိပ်နေသော မေမေမိန်းမဝေဝေလွင်မှာ
အခုအချိန်အထိ စိတ်ထဲမှာမှန်းပြီးဂွင်းထုနေရဆဲသာရှိဦးမည့်
စိတ်ကူးယဉ် အိပ်မက်မေအဆင့်ကလွဲ၍ ဒီ့ထက်ပိုတက်ဦးမည်မဟုတ်ပါလေ…။
တစ်နေ့နေ့တော့ ဒီလူ၃ယောက်အတွက် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာသွားပြီး အလှူအတန်းလုပ်၊ အမျှဝေပေးရပေဦးမည်…။
(ပြီးပါပြီ။)
ဓားပြပေးတဲ့ဝေစုလေးက
ဘဝမှာအမှတ်တရ ချိုမြလှပါ၏။
ခင်မင်တဲ့
(လမင်းကြီး)
ပြီးဆုံးသည်အထိဖတ်ရှုအားပေးသောမိတ်ဆွေအပေါင်းကိုအထူးပဲကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
