ဂျိူကာ-1
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျနော်ခုပြောပြချင်တာက တစ်ကယ့်အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုပါ။
သူများဇာတ်ကြောင်းဟုတ်ဘူးနော် ကိုယ်တွေ့လေး။ကျနော်ဆယ်တန်း
ကျောင်းသားဘဝတုန်းကဖြစ်ခဲ့တဲ့ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပါ။
“ဟူးးးးပူလိုက်တာနော် ဆောင်းတွင်းတဲ့ လခွီးထဲမှပဲ”
ဆောင်းရာသီရဲ့နေ့လည်ခင်းကအရမ်းပူတယ်ဗျာ။ဆောင်းတွင်းသာ
ပြောတယ် ပူအိုက်စပ်လို့။ကျနော်ကဆယ်တန်း။ အိမ်မှာဆိုစာမလုပ်
လို့ဆိုပြီး အဖိုးအိမ်ပို့လိုက်လို့ ခုလိုအပူဒဏ်ကိုခံစားနေရတာ
ပေါ့ဗျာ။ခုကျနော် နေ့လည်နားချိန်ရတုန်းလေးအိပ်နေတာဗျ။နေရာက
အဖိုးလေးအိမ်အပေါ်ထပ်မှာ။ပျဥ်ကာသွပ်မိုးနှစ်ထပ်အိမ်ကြီးရဲ့
အပေါ်ထပ်အခန်းလေးတစ်ခန်းမှာပေါ့ဗျာ။အဖိုးလေးကစစ်ထွက်။
သိပ်စည်းကမ်းကြီးတာ။ဦးလေးတွေက ကျူရှင်သင်တဲ့သူတွေ။ဂိုက်လည်းသင်တယ်။ကျနော့်ကအဖိုးအပါအဝင်ဦးလေး
နှစ်ယောက်စလုံးကိုကြောက်ရတော့ စာလုပ်ရတာပေါ့။အဖွားလေးကလည်း ဒုကျောင်းအုပ်ဆရာမဦးလေးတွေကလည်း
နာမည်ကြီးဂိုက် ဆရာတွေ။တပည့်တွေစာမရရင် စိတ်မထင်ရင်
မထင်သလို ထရိုက်ထိုးကြိတ်တတ်တဲ့သူတွေ။မိဘအများစုကတော့ ဦးလေးတို့စာသင်ပုံကိုကြိုက်ကြတယ်ဗျ။အိမ်မှာနေချင်သလို
နေခဲ့ရတဲ့ကျနော် အဖိုးလေးအိမ်ရောက်တော့ အပိုးကျိုးပြီး စာကိုထိထိမိမိလုပ်ရတော့တာပေါ့။အရာအားလုံးကို
အချိန်အတိအကျနဲ့ကိုလုပ်ရတယ်။ကျောင်းတောင်
တစ်ပတ်လေးရက်ပဲတက်ရတယ်။စာနဲ့ပတ်သတ်ရင် အလျော့မပေးတဲ့
သူတို့မိသားစုထဲမှာမလှုပ်သာမလူးသာဖြစ်နေတော့တာပေါ့။
ညဆို၁၂နာရီအိပ် မနက်ဆို ၆နာရီထ စာကျက် စာပြန်ကျောင်းသွား
ကျောင်းပြန်လာ ကျူရှင်သွား အိမ်ရောက်ရင် ခဏနားရေမိုးချိုးပြီး
စာလုပ် ထမင်းစားချိန်စား။စားပြီးလည်း၁၅မိနစ် နားပြီးတာနဲ့စာ
ကျက် စာလုပ်ရတာ၁၂နာရီထိုးတဲ့အထိပါပဲ။အမြဲစက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို
နေထိုင်နေရတယ်။စရောက်ရောက်ခြင်း၃ရက်ကဆို ညအိပ်တိုင်း
အိပ်မပျော်ဘူး။ကိုယ့်အိမ်လောက်ဘယ်နေရာမှမကောင်းဘူးဆိုတာသိ
သွားတာကိုးး။ဒါပေမယ့်ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်ခဲ့တာလည်းကျနော်
ကိုယ်တိုင်ပါပဲလေ။ဘယ်သူမပြုမိမိမှုပေါ့။အပေါ်မှာပြောခဲ့သလို
ကျနော် စာမလုပ်ဘူးဆိုပြီးအဖိုးလေးအပို့ခံရတဲ့အကြောင်းအရင်းက
ဒီလိုဗျ။ကျောင်းမှာက ဆယ်တန်းဆို စာသင်ချိန်
အပြည့်သင်လေ့မရှိဘူးလေ။သူများကျောင်းတွေတော့သိဘူး။
ကျနော်တို့ကျောင်းကတော့ တစ်နေ့၇ချိန်မှာ ငါးချိန်လောက်ပဲသင်
တယ်။ကျူရှင်ကိုယ်စီတက်ကြတာဆိုတော့ စာတွေအတန်းထဲပြန်သင်
လည်း ပြန်နွေးရုံပဲလေ။ဆရာမတွေကဝင်လာပြီး သင်တာတော့သင်ပါ
တယ်။သင်ရင်းသူ့ကျူရှင်ကကျောင်းသား/သူတွေကို အခြားသူတွေနဲ့
ယှဥ်ပြိုင်ခိုင်းပြီးအချိန်ကုန်လေ့ရှိတာများတယ်။ကျနော်စာရပေမယ့်
အတန်းထဲသူတို့ကျောင်းသားတွေကိုသာပိုပြီးအမွှန်းတင်တတ်တဲ့
ဆရာမတွေကိုအမြင်ကတ်လို့ စာမေးရင် ကဘောက်တိကဘောက်ချာ
ဖြေတယ်။လပတ်တွေဖြေရင် စာတွေပေါက်ကရတွေဖြေပစ်တယ်။
ဉာဏ်ကောင်းရဲ့သားနဲ့ စာကောင်းကောင်းမလုပ်ဘူး။မဖြစ်တော့ဘူး
ဆိုပြီး အဖိုးလေးအိမ်ပို့လိုက်တော့တာပါပဲ။အဖိုးလေးအိမ်မှာနေရတာ
အားလုံးအချိန်အတိုင်းအတာနဲ့လုပ်ရတာကလွဲလို့ အားလုံး
အဆင်ပြေပါတယ်။အစပိုင်းမို့အထိုင်မကျတာလေးပဲရှိတယ်။
ညတိုင်းစာကျက်ရင်း ဦးလေးတွေသောက်နေရင်ဘေးကနေအမြည်း
ထိုင်စားတယ်။ညအိမ်ချိန်ဆိုမအိပ်ဘဲ အိပ်ရှေ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က
စားပွဲထိုးလေးတွေနဲ့ဘောလုံးကန်တယ်။မနက်ဆို လေးနာရီဒေါင်ဆို
ကုလားဘုရားကျောင်းကခေါင်းလောင်းထိုးသံနဲ့နိုးပြီးစာကျက်တယ်။
ညဆို မအိပ် မနက်ဆိုအစောထတဲ့ကျနော် ကျောင်းရောက်ရင်
အိပ်တယ် ငိုက်တယ် ဟီးးးးးး။အစပိုင်းတော့ဆရာမတွေက အစပိုင်း
တော့ဒဏ်ပေးတတ်ပေမယ့် နောက်ပိုင်းတော့ပြောမရလို့မပြောတော့
ဘဲကျနော့်ကိုလွှတ်ပေးထားကြတယ်။လုံးဝကြောက်ရတဲ့အတန်းချုပ်
တစ်ချိန်ပဲကျနော်စာလိုက်သင်တယ် ဟဲဟဲ။သူကအရိုက်ကြမ်းသလို
အဖွားလေးနဲ့လည်းသိတယ်လေ။အဲ့တော့ပြန်ချွန်ရင်ကျနော်နာမှာကိုး။
အကျဥ်းအကြပ်ထဲရောက်ရင်တောင်ကြံဖန်ပျော်တတ်တဲ့ကျနော့်
အတွက်အရာအားလုံးကအေးဆေးဖြစ်လာတယ်။ကျောင်းမှာစာပေးစာယူ လုပ်တယ်။စာပေးစာယူဆိုတာက
အတွဲတစ်တွဲကို ဆရာမတွေ အခြားသူတွေမသိအောင်ကပ်တိုးလေး
စာအသယ်အပို့လုပ်ပေးရတာမျိုးပေါ့။ကျနော်ကနဂိုကတည်းက
ဒါမျိုးဝါသနာပါတဲ့သူဆိုတော့လုပ်တာပေါ့။အဲ့အတွက် မုန့်စားဖို့
ဘာညာမပူရဘူးလေ။အမေတို့ပေးတဲ့မုန့်ဖိုးကိုအကုန်စုပြီး
စာပို့သမားလုပ်ပြီးမုန့်ဖိုးရှာတယ်။ပိုက်ဆံယူတာတော့ဟုတ်ဘူးဗျ။
ကျနော့်စားချင်တာဝယ်ကျွေးခိုင်းတာမျိုးပါ။တစ်နေ့တစ်နေ့
အလုပ်ဖြစ်သားဗျ။အပေါင်းအသင်းကလည်းဆန့်တယ်လေ။Aခန်းကနေ Fခန်းအထိအချောဆုံးကနေ ရုပ်အဆိုးဆုံးအထိ
ကျနော်မသိတဲ့သူမရှိဘူး။ကျောင်းရဲ့ဇိုးကနေ လိမ္မာဆုံးအတော်ဆုံး
ကျောင်းသားအထိလည်းသိတယ်။ကျနော့်ကိုသူငယ်ချင်းတွေ
ကတော့ခေါ်တယ် ဂျိုကာတဲ့။ငယ်ငယ်ကကျောင်းကပွဲမှာ ဂျိုကာလို
ဝတ်စားပြီးဖျော်ဖြေခဲ့ရဖူးတာကနေ အစွဲပြုပြီးခေါ်ကြတာပဲ။
ရုပ်ကချောပေမယ့်ပြောင်စပ်စပ်နဲ့မို့လည်းပါတာပေါ့။ခု တစ်ကျောင်း
လုံးမသိတဲ့သူမရှိ အားလုံးလူဝင်ဆန့်နေတော့သူတို့ပေးတဲ့နာမည်က
ကျနော်နဲ့လိုက်ဖက်နေတယ်ဗျ။ကျနော်ကလည်းနဂိုကတည်းက
လူပျော်မို့ အမြဲစနောက်ပြီးနေတတ်တယ်လေ။အဲ့ ကျနော့်နာမည်
ပြောရအုန်းမယ်။ ကျနော့်နာမည်ကကျော်သက်နောင်။အဲ့လိုနဲ့
အဖိုးလေးအိမ်ရောက်ရင်စက်ရုပ်ဖြစ်သွားလိုက် ကျောင်းရောက်ရင် နေချင်သလိုနေလိုက်နဲ့ကျနော့်ဘဝထဲ သူဝင်လာတယ်။သူဆိုတာက ယွန်းနဒီအောင်ပါ။ကျနော့်ညီမဝမ်းကွဲလေး။ရွာသူလေးပေါ့ဗျာ။ကျနော့်အိမ်နဲ့နည်းနည်းဝေးတဲ့ကြီးဒေါ်အိမ်မှာနေတာ။ကျနော့်အိမ်နဲ့
ဝေးပေမယ့် ခုနေတဲ့အဖိုးလေးတို့အိမ်နဲ့ကျတော့ ၁၅မိနစ်လောက်
လမ်းလျှောက်ရင်ရောက်တဲ့အကွာအဝေးလောက်ပဲရှိမယ်ကြီးတော်က
အပျိုကြီးမို့ ခေါ်မွေးစားရင်းကျောင်းထားပေးထားတာ။သူ့အမေက
ကျနော့်အဒေါ်အရင်းပါပဲ။အဖိုးတို့အဖွားတို့သဘောမတူတဲ့
ယောကျ်ားကိုယူလို့ဆိုပြီးပစ်ထားခံရတာ။ခု နှစ်တွေရောက်မှ ယောကျ်ားဆုံးလို့ကူရာကယ်ရာမဲ့နေတဲ့ဒေါ်လေးကိုအဖိုးနဲ့အဖွားကပြန်ခေါ်တာ။အမေတို့လည်းအဖိုးနဲ့အဖွားစကားကိုမလွန်ဆန်နိုင်ကြလို့ ညီမကိုတိတ်တိတ်ပဲထောက်ပံ့ခဲ့ကြရတာ။ဒေါ်လေးယောကျ်ားဆုံးမှပဲ
အဖိုးတို့အဖွားတို့ဆန္ဓအရ အရင်လိုပြန်ခေါ်ခွင့်ရကြတာ။ဒေါ်လေးက
ဆင်းရဲတော့ကလေးအားလုံးကိုကျောင်းမထားနိုင်ဘူး။မနှစ်ကမှ ကြီးတော်ကယွန်းကိုခေါ်လာပြီးမွေးစားကာကျောင်းထားပေးတာ။
အစကကျနော်ရှိတဲ့ကျောင်းကိုထားချင်ပေမယ့် သူတို့ရွာကခွဲတမ်းက
အဖွားလေးရှိတဲ့ကျောင်းကိုပဲရလို့ဆိုပြီးအဖွားလေးတို့ ကျောင်းကိုပဲ
တက်ရတယ်။အဲ့တော့ ယွန်းက အဖွားလေးနဲ့ကျောင်းတူတူသွားလေ့
ပြန်လာလေ့ရှိတယ်။ကြီးတော်ကကျောင်းလိုက်မပို့ဘဲ အဖွားဆီပဲ
တမ်းပို့တာကိုး။သူကလည်းစျေးထဲမှာအထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့
အလုပ်ကခပ်များများ။ယွန်းကကျနော့်ထက်နှစ်နှစ်နီးပါးငယ်ပြီး
ကိုးတန်းတက်နေတာဗျ။မောင်နှမဝမ်းကွဲဆိုတာသိပေမယ့်သူစိမ်းလို
ဖြစ်နေတယ်။သူများထက်ပိုပြီးချောမောလှပတဲ့ယွန်းကိုကျနော်
စွဲလမ်းမိတယ်။သူကလည်းအကိုမရှိတော့ကျနော့်ကိုအကိုအရင်းလိုပဲ
သတ်မှတ်ပြီးချစ်ပါတယ်။ကျနော်နဲ့ပူးပူးကပ်ကပ်လည်းနေတယ်။
အဲ့တော့သူ့အပေါ်ကျနော်ညွှတ်မိတာပေါ့။အစကတော့ ငါ့ညီမလေးပဲ
လို့ တွေးပေမယ့်နောက်ပိုင်းတော့ သူ့အပေါ်စွဲလမ်းစိတ်ကပြင်းထန်
လာတယ်။သူ့ကိုတစ်နေ့မတွေ့ရရင်မနေနိုင်ဘူးဖြစ်လာရတယ်။
ကျောင်းမှာတောင်စော်မကြောင်တဲ့ကျနော်ယွန်းကိုချစ်မိလာတယ်။ယွန်းကကျနော့်အတွက်အချစ်ဦးလေးပေါ့ဗျာ။သူကလည်း ကျနော်က
သူ့အတွက်အချစ်ဦးပါတဲ့။ကျောင်းမသွားတဲ့နေ့တွေမှာကျနော်က
နေ့လည်ဆိုတစ်ရေးအိပ်ခွင့်ရတယ်ဗျ။ဆောင်းတွင်းနေ့လည်ကြီးမှာ
နေကပူပူနဲ့အိမ်ပေါ်ထပ်မှာအိပ်ရတာအပြုတ်ခံရသလိုပါပဲ။အဲ့လိုအိပ်နေတုန်းတစ်နေ့မှာကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးတစ်ခုကကျနော့်နှာခေါင်းထဲရောက်လာတယ်။ဘယ်သူလဲဆိုတာကျနော်သိတာပေါ့ဗျာ။ယွန်းလေ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲမှာလာအိပ်နေတာ။ကျနော်လည်း
ကိုယ်ကြိတ်ကြွေနေတဲ့ညီမဝမ်းကွဲလေးက ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲလာအိပ်
နေတော့ ပျော်သွားတာပေါ့။အဖိုးလေးကအောက်ထပ်ကဆိုင်မှာ။
အဖွားလေးကလည်းပြန်မလာသေးဘူး။ဦးလေးတွေကလည်း
နေ့ဘက်ဆိုမရှိ။အိမ်ကအပေါ်ထပ်မှာကျနော်နဲ့ယွန်းနှစ်ယောက်တည်း။
ကျနော်မျက်လုံးလေးအသာဖွင့်ကြည့်တော့ယွန်းကကျနော့်ရင်ခွင်ထဲမှာအသက်ရှူသံ ငြင်ငြင်သာသာလေးနဲ့အိပ်ပျော်နေတာဗျ။
ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ယွန်းကကျနော့်ဘယ်ဘက်လက်မောင်းကို
ခေါင်းအုန်း ခါးကိုဖက်ပြီးအိပ်နေတာဗျ။ကျနော်လည်း
ယွန်းရဲ့နှဖူးလေးကိုရွှတ်ဆိုနမ်းလိုက်တယ်။ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ
ယွန်းကိုဖက်ကာဆက်အိပ်နေမိတယ်။အဲ့နေ့ကတည်းကစပြီး
ကျောင်းမသွားတဲ့နေ့တွေဆိုယွန်းကိုကျနော်မျှော်နေတော့တာပဲ။
တစ်ပတ်တစ်ခါတော့အဲ့လိုအမြဲလာလာအိပ်တယ်။သူလာတိုင်းကျနော်
အိပ်ပျော်နေလည်း ကျနော့်ပါးကိုနမ်းပြီးရင်ခွင်ထဲဝင်အိပ်တော့တာပဲ။
ဖိုမအထိအတွေ့မရှိတဲ့ကျနော် သိသမျှမှတ်သမျှနဲ့ ယွန်းကိုစမ်းသပ်
မိတယ်။အဲ့ခေတ်က စာအုပ်ခေတ် VCDခေတ်လေ။ကျောင်းမှာ
ယောကျ်ားလေးတွေစုဝေးပြီးအုံနေပြီဆို ဒါပဲ။Mp4နဲ့အောကား
ကြည့်ရင်ကြည့် မဟုတ်ရင်အောစာအုပ်ဖတ်နေကြတာပဲ။အဲ့ထဲကျနော်
လည်းအပါအဝင်ပေါ့။ကျနော်ကအဖိုးလေးအိမ်မှာလူမရှိရင်ဦးလေး
တွေ ဖွက်ထားတဲ့အခွေတွေယူကြည့်ရတာကလည်းတစ်လုပ်။အမြဲ
စာပဲလုပ်နေရတဲ့ကျနော်အာ့လေးကထွက်ပေါက်ဖြစ်လာတာပေါ့။
ပီမိုးနင်းစာအုပ်တွေ ဆရာဝန်တင်ရွှေစာအုပ်တွေလည်းဖတ်ဖြစ်တယ်။
အဲ့တော့စမ်းသပ်ချင်လာတယ်။စမ်းသပ်ဖို့ကလည်းယွန်းပဲရှိတာ။
တစ်စတစ်စနဲ့ သွားမှရမယ်လို့တွေးမိပြီးယွန်းအိပ်နေပြီဆိုယွန်းနို့လေး
တွေကိုမသိမသာကိုင်တယ်။နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းတယ်။အဖုတ်လေး
ကိုကိုင်တယ်။ကိုင်ဖို့အရေးကိုယွန်းအခြေအနေကြည့်ရတယ်လေ။ သူနိုးသွားပြီးရနေတဲ့အခွင့်အရေးမရတော့မှာစိုးတာကိုး။ကိုင်တာက
လည်းအဝတ်ပေါ်ကပါ။ကိုင်လို့ရသလောက်လေးနဲ့ကြေနပ်ခဲ့ရတယ်။
နောက်တော့ ယွန်းကကျနော်ကိုင်ရင်နမ်းရင် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်
နေလားမသိဘူးဗျ။သူလည်းမသိမသာလေးတုန့်ပြန်လာတယ်။
ကျနော်သဘောပေါက်လိုက်တာက ကျနော်အကိုင်အတွယ်မှာယွန်း
ပါလာတယ်ဆိုတာပဲသူအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေပေမယ့်နိုးနေတာ
ကျနော်သိတာပေါ့။ကျနော်လည်းရဲလာသလို သူလည်းလူးလွန့်
လာတယ်။နမ်းရင်ကျနော်လျှာကိုမထိတထိလေးပြန်ပွတ်လာတယ်။အဖုတ်ကိုင်နို့ကိုင်ရင် သူ့ဖုတ်ကအရည်စို့လာတယ်။ဖီးတက်
လာတယ်ပေါ့ဗျာ။အဲ့တော့ကျနော်လည်း ပိုရဲလာပြီးနှုတ်ခမ်းကို
ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ် နို့နဲ့အဖုတ်ကို အဝတ်အောက်လက်လျိုပြီးကိုင်တော့
တာပဲ။လိမ္မော်သီးအကြီးစားတစ်ခြမ်းဖြတ်တင်ထားသလောက်
ရှိမယ့်ယွန်းနို့လေးတွေကိုကိုင်ရတာအိစက်ညက်ညောနေတာပဲဗျာ။ညှစ်လိုက်နယ်လိုက်လိုက်ပေးလေအောက်ကပိပိ အဖုတ်က
အရည်ထွက်လေပဲ။အစကတော့တစ်ဖက်ပဲကိုင်တာ။နောက်တော့
တစ်ဖက်တည်းကြီးလာလို့ အလိုင်းမင်းလေးပြန်ချိန်ပေးရတာပေါ့ဗျာ
ဟီးဟီး။နို့ကိုင်ပြီးအဖုတ်ကိုင်ပြီဆို အရည်ရွဲနေတဲ့အဖုတ်လေးကို
ကိုင်ရတော့တာပဲ။အုပ်ကိုင်ပြီးညှစ်တယ်။အစိလေးကိုကစားတယ်။ကျနော် ကလိတော့ယွန်း ပြီးမြောက်ခြင်းကိုအခါခါရောက်ရတယ်။
တဆင့်တိုးပြီး ကျနော့်ငပဲ လီးကိုလည်းသူ့လက်ထဲထည့်လိုက်တယ်။သူ့လက်လေးကိုင်ပြီးဂွင်းထုပြတော့သူအထာပေါက်ပြီးထုပေးတယ်။မောင်နှမနှစ်ယောက်အိပ်ချင်ဆောင်မဆောင်တော့ဘဲပွင့်လင်းလာကြတယ်။အရသာကိုသိသွားပြီးစွဲလမ်းကြပြီကိုး။ကျနော် နေ့လည်ပိုင်း
အိပ်ခွင့်ရတဲ့အချိန်လေးမှာကျနော်အမြဲတစ်ခါပြီးသလို ယွန်းကတော့ နှစ်ခါသုံးခါလောက်ပြီးတယ်။သူတွန့်တက်ပြီဆိုပြီးသွားတာ
သိလိုက်ပြီ။တပတ်တစ်ခါကနေ နှစ်ရက်ခြားသုံးရက်ခြားကိုင်တွယ်
ပြီးဖျော်ဖြေဖြစ်လာတယ်။ကျနော်ကဒီဇင်ဘာမှာကျောင်းကို
လုံးဝမသွားတော့ဘူးလေ။အဲ့တော့တွေ့ဖြစ်တာပေါ့။သူကျောင်းသွားဖို့
အိမ်ကိုဝင်လာရင် အလစ်စောင့်ပြီး အဖုတ်နှိုက်နို့နှိုက် အချိန်မရရင်
နှုတ်ခမ်းတော့နမ်းကြတာပေါ့။သူ ကျနော့်ဆီလာအိပ်ပြီဆို ပင်တီကို
အမြဲချွတ်လာခိုင်းတယ်။ဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်အကျီလှန်တင်ပြီး
နို့စို့တယ်။ထဘီလေးလှန်တင်ပြီး အဖုတ်လေးကိုစုပ်ယက်ပေးတယ်တဲ့
အဆင့်အထိတက်နိုင်ခဲ့တယ်။သူ့ကိုတော့လီးမစုပ်ခိုင်းသေးဘူး။
တစ်ရက်ကျနော်အိပ်နေတုန်း ပုဆိုးလှန်ပြီးလီးကုန်းစုပ်ပေးနေတယ်။
ကျနော်လည်းအဲ့နေ့မတိုင်ခင်ညက စာမေးပွဲကြောင့်ပင်ပမ်းပြီး
ဆောင်းတွင်းနေ့လည်ပိုင်း အိမ်ပေါ်မှာပူပူနဲ့အိပ်နေတာ။အိမ်မက်လိုလို
ဘာလိုလိုနဲ့ဗျ။လီးကမတရားတောင်ပြီးတဇတ်ဇတ်တုန်လာတယ်။ကျနော့်နိုးလာတော့ယွန်းက ကျနော့်ပေါင်ကြားမှာ မျက်နှာအပ်ပြီး
သေချာစုပ်ပေးနေတာ။ဖြည်းဖြည်းလေးဆိုပေမယ့်အရမ်း
ကောင်းတယ်ဗျာ။တိမ်ပေါ်ရောက်သွားသလိုပါပဲ။
“အင်းးးရှီးးအူးးးကောင်းလိုက်တာယွန်းရယ်
ဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ အီးး”
“ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ် ပလွတ် ”
“ရောက်တာကြာပြီ ကောင်းလားကိုကို”
“အင်းကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ရှီးးး ”
လီးဒစ်ကိုငုံပြီးချိုချဥ်စုပ်သလိုစုပ်တယ်။လျှာနဲ့ပတ်ပြီးယက်တယ်။
လီးချောင်းကိုယက်ပြီးဘောကိုပါတဘောက်ဘောက်နဲ့စုပ်တယ်။
“အားးးမရတော့ဘူးး ယွန်းးရှီးးရှီးးးးဖယ်ဖယ် ယွန်း ဖယ် အားးးး
ယွန်း ထွက် ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ အူး အီးးးဟားးးး”
စာမေးပွဲရှိလို့ တစ်ပတ်လောက် ဂွင်းလည်းမထုဖြစ်တော့ လရည်
စုထားသလိုဖြစ်ပြီး ယွန်းပါးစပ်ထဲငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲပန်းတာ။
ဂျိုကာ-2
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ယွန်းမျိုချပေမယ့် သူ့ပါးစပ်ထဲကလျှံကျလာတယ်။ကျလာတဲ့လရည်
တွေလည်းအလွတ်မပေး။လီးပေါ်စီးကျနေတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး
လိုက်ယက်ပေးတယ်။ဘောတွေလည်းစုပ်ပေးတယ်။ဒီကောင်မလေး
ဘယ်ကဘယ်လိုတက်လာပါလိမ့်။ကျနော်တောင်သူ့ကိုလီးစုပ်ဖို့
သင်ပေးမယ်လို့ကြံထားတုန်းရှိသေးတယ်။သူကတတ်မြောက်နေပြီ။
ပထမဆုံးဆိုပေမယ့်တော်တော်လေးကျွမ်းကျင်နေပြီ။ယွန်းက
ကျနော့်လီးပျော့ကျသွားတဲ့အထိစုပ်ကာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးသည်။
ကျနော်ပေါ်တွားသွားကာတက်လာပြီးနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းသည်။
ညှီစို့စို့နဲ့ကျနော့်လရည်နံ့ရလို့ တချက်ပျို့မလိုဖြစ်သွားပေမယ့်
ယွန်းတောင်မရွံမရှာမျိုချသေးတာပဲ ငါ့လရည်နံ့ပဲဘာဖြစ်လဲဆိုပြီး
ယွန်းရဲ့အနမ်းပြင်းပြင်းတွေကိုတုန့်ပြန်လိုက်တယ်။
“ကိုကို ယွန်းစုပ်ပေးတာ ကောင်းလားဟင်”
“အင်း အရမ်းကောင်းတယ် ”
“ကြိုက်လား”
“ကြိုက်တာပေါ့ နောက်နေ့လည်းစုပ်ပေးနော်”
“အွန်း ကိုကို လီးနဲ့လဥကြီးကစုပ်လို့ကောင်းတယ် စုပ်မှာ စုပ်အုန်းမှာ”
“ဒါနဲ့ ယွန်းကဘယ်ကဘယ်လိုလီးစုပ်တက်တာလဲ ကိုကိုတောင်
သင်ပေးမလို့စဥ်းစားနေတာ”
“ဟိဟိ အာ့ အောစာအုပ်ဖတ်လို့သိတာကိုကိုရ ”
“ဟင် အောစာအုပ်ကိုယွန်းကဘယ်ကရလဲသူငယ်ချင်းတွေဆီကလား”
“ဘယ်ကလာ ကိုကိုကလဲ ဖွားလေးဆီကရတာ”
“ဟင် ဖွားလေးဆီက”
“ဟုတ်တယ်”
“ဘယ်လို”
“ဒီလို ဖွားလေးက ယွန်းတို့အတန်းချုပ်ပြီးတော့ ဒုကျောင်းအုပ်လေ
ကိုကိုကလည်း ဖွားလေးကကျောင်းသားတွေဆီကသိမ်းထားတာ”
“ဟင် ဟုတ်လား ကိုကိုတော့မတွေ့ပါဘူး”
” ကျောင်းမှာသိမ်းတာလေကိုကိုကလည်း ရုံးခန်းထဲမှာ ဖွားလေးရဲ့
ဘီရိုရှိတယ် အဲ့မှာသိမ်းတာ ယွန်းလည်းဖွားလေးဖိုင်တစ်ခုယူခိုင်းလို့
ရှာရင်းတွေ့တာ ကိိုကိုရ ဖွားလေးက ယွန်းကိုသော့ပေးပေးထားတော့
ယူယူဖတ်နေတာပေါ့ ဟိဟိ ”
“ဟာ အာ့များ ကိုကိုကျတော့ပေးမဖတ်ဘူး”
“ယွန်းလည်း အဲ့စာအုပ်တွေတွေ့တာ တစ်ပတ်ပဲရှိသေးတယ်ကိုကိုရ”
“အော် အာ့ဆို ကိုကိုတို့စာမေးပွဲစတဲ့နေ့ကပေါ့”
“အငျးဟုတျတယျ တနလျာနေ့က”
“ခုရောပါလာသေးလား”
“အင်းပါတယ် မနေ့ကယူထားတဲ့စာအုပ်ရှိသေးတယ် မနေ့က
အဲ့စာအုပ်ဖတ်ပြီး အဲ့ထဲကအတိုင်းခုနကစုပ်ကြည့်လိုက်တာ
ကိုကိုကြိုက်တယ်ဆိုတော့ ယွန်းပျော်လိုက်တာ ယွန်းကကိုကို မကြိုက်မှာစိုးနေတာ”
“ချစ်လိုက်တာယွန်းရယ် ကိုကို့ကိုအဲ့လောက်ချစ်လား”
“ချစ်တာပေါ့ကိုကိုရ ပိုတောင်ပိုသေးတယ်”
“ကိုကိုလည်းယွန်းကိုချစ်တယ် ကိုကိုနဲ့ယွန်း တစ်သက်လုံးချစ်သွား
ကြမယ်နော်”
“ဟုတ် အခြားသူတွေတော့သိလို့ဖြစ်သေးဘူးနော်ကိုကို”
“အင်း ကိုကိုသိတာပေါ့ယွန်းရယ် ကဲပါ အာ့တွေမစဥ်းစားနဲ့အုန်း
ခု ကိုကိုနဲ့ယွန်းပျော်ပျော်ပဲနေကြတာပေါ့”
“ဟုတ်ကဲ့ကိုကို”
“ကိုကို့ကို အဲ့စာအုပ်လေးပေးဖတ်အုန်းလေ”
“ပြီးမှယူပေးမယ်ခုတော့ ယွန်းကိုနမ်းပေးအုန်း”
“နမ်းပေးမှာပေါ့ ”
“တစ်ကိုယ်လုံးနော် ကိုကို ခိခိ”
“နမ်းမှာ တစ်ကိုယ်လုံးနမ်းမှာ”
“အဖုတ်လေးရော”
“နမ်းမှာ”
“ရေမဆေးရသေးဘူးနော် ကျောင်းမှာ ရှူးပေါက်ပြီးမဆေးရသေးဘူး”
“မဆေးလည်းနမ်းမယ်ကွာ”
“အာ့ဆိုလည်းနမ်းပေး ယွန်းအဖုတ်လေးက ကိုကို့လျှာကြီးကို
လွမ်းနေပြီ ဟိဟိ”
“ကိုကိုကလည်းတစ်ပတ်လောက်ငတ်နေတာနော် ယက်ပစ်မှာ”
ကျနော်နဲ့ယွန်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်ပြီးကတည်းက တစ်ယောက်နဲ့
တစ်ယောက်မရှက်ကြတော့ပါ။မမြင်ဖူးတဲ့နေရာလည်းမရှိသလောက်
ပါပဲ။မလိုးရသေးတာပဲရှိတယ်။ကျန်တာတွေကတော့ အားလုံး
တစ်ကယ့်ချစ်သူရည်းစားလင်မယားတွေလိုပါပဲ။
“ပြွတ်ပြွတ် ပြု ပလွတ် ပလပ်ပလပ် ပလပ်ပလပ် ”
“အ ကိုကို အင်းးးယက် ယက် အီးးးး အစိလေးကိုစုပ် ရှီးးးးးး”
တစ်နေ့ကုန်ချွေးအောင်းထားတဲ့ယွန်းစပ်ပတ်နံ့လေးကသိပ်မပြင်းပါ။
ကျနော့်စိတ်ကိုပိုကြွစေသေးသည်။ပါးစပ်ထဲစပ်ပတ်လေးငုံပြီး
တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပလိုက်သည်။ယွန်းက ဖင်လေးအတင်းကော့ပေး
လာပြီး ညီးညူနေသည်။ယက်လေ အရည်ကထွက်လေ ထွက်လေ
ယက်လေနဲ့ ယွန်းပြီးတော့ကျနော့်မျက်နှာကိုစောက်ရည်နဲ့ပန်းတာ
မျက်နှာတစ်ခုလုံးရွဲနေရော။ယွန်းနှစ်ခါပြီးအောင်ယက်ပြီးတော့
ကျနော်လည်းလျှာညောင်း ယွန်းလည်းမျော့နေပြီ။အဝတ်တွေပြန်ဝတ်
ပြီး ဖက်အိပ်လိုက်ကြသည်။ဆောင်းနွေအပူရှိန်ကိုလည်းမမူပါ။
အိုက်လို့ချွေးတွေထွက်နေလည်းဖက်အိပ်နေကြသည်။ကျနော်နိုးလာ
တော့ယွန်းမရှိတော့။အိမ်ပြန်သွားပြီ။ကျနော်လည်း ယွန်း လီးစုပ်ပေး
သွားတာကိုပြန်စဥ်းစားပြီးစားမြုံပြန်ကာနှပ်နေလိုက်သည်။နောက်ပိုင်း
တော့ ကျနော်နဲ့ယွန်း သူလည်းစာတွေကျက်လာရ ကျနော်လည်း
စာတွေပိုလုပ်ရလို့ သိပ်မတွေ့ဖြစ်ကြဘူးဗျ။တွေ့ရရင်လည်းခဏသာ
မို့ နမ်းရုံလောက်သာတတ်နိုင်ခဲ့သည်။စုပ်ဖို့ယက်ဖို့တောင် ဖွားလေး
အလစ်မှာ ယွန်းကလီးငုံစုပ်ရုံ ကျနော်က အဖုတ်လေးနှစ်ခါလောက်
ယက်ရုံလောာက်ပဲလုပ်လိုက်ရသည်။သူကကိုးတန်းဆိုတော့ စာမေးပွဲ
အရင်ဖြေရတယ်။စာမေးပွဲပြီးတော့ သူ့အမေနေမကောင်းလို့
ဆေးရုံတက်ရတာနဲ့ သွားပြုစုရ ရွာလိုက်သွားရနဲ့ရှုပ်နေလို့မတွေ့ဖြစ်။
ကျနော်လည်းငတ်တော့တာပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျနော်နဲ့ယွန်းရဲ့အချစ်
ဇာတ်လမ်းကဒီလောက်နဲ့အပြီးမသတ်ဘူးဗျ။ကျနော်ဆယ်တန်းဖြေပြီး
တော့ အိမ်မှာမှောက်လိုက်လှန်လိုက် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဂိမ်းဆော့
လိုက်နဲ့ဖြတ်သန်းလာခဲ့တယ်။တစ်ဦးတည်းသောသားဆိုတော့
အဖေနဲ့အမေက ဘာမှမခိုင်းဘူးဗျ။ခိုင်းရအောင်လည်းသူတို့အလုပ်
တွေက ကျနော်မလုပ်ပေးနိုင် နားမလည်သေးတာလည်းပါတော့
ကျနော် ဝေလေလေပေါ့။ယွန်းကိုလွမ်းတဲ့စိတ်လေးကြောင့်လည်း
ကျနော်ဝေလေလေဖြစ်နေတာပေါ့ဒါပေမယ့်လည်းသကြ်န်အထိပါပဲ။
သကြ်န်ပြီးတော့ ဦးလေးတွေက ကျနော့်ကို သူတို့ကျုရှင်တွေမှာ
ဂိုက်လိုက်လုပ်ခိုင်းတယ်။ကျနော့်အခြေအနေကိုလည်းသိနေလို့
ကျနော့်ဂိုက်လုပ်ခိုင်းတာဗျ။စာမေးပွဲဖြေပြီးကတည်းက သုံးဘာသာ
ကျိန်းသေတယ်လို့တောင်ပြောထားကြတာလေ။အစပိုင်းတော့
ကျနော်က မျက်နှာပြောင်မို့ အမေတို့ရော အဖိုးအဖွားနဲ့ဆရာမတွေ
ကပါဖြစ်ပါ့မလားလို့ဦးလေးတွေကိုပြောသေးတယ်။ဦးလေးတွေက
ဒီကောင်လတ်လျားလတ်လျားနဲ့ပျက်စီးမယ် စာသင်ခိုင်းတာသူလည်း
ကုသိုလ်ရတယ်။ ပျက်လည်းမပျက်စီးတော့ဘူးဆိုပြီးပြောပြီးအစမ်း
သင်ခိုင်းတယ်။ကျနော်လည်းအလကားနေမယ့်တူတူ ကုသိုလ်လည်းရ
ပိုက်ဆံလည်းရ ယွန်းကိုလည်းအလွမ်းပြေဆိုပြီးသင်ဖြစ်တယ်။
ကျောင်းသားတွေက ကျနော်သင်တဲ့အချိန်ဆို ပျော်ကြပြီး စာတောင်ပိုလုပ်ကြလို့ ကျနော့်ကိုအသိအမှတ်ပြုပြီး
စာသင်ဖို့ခွင့်ပြုကြတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။ဆရာဂျိုကာဆိုပြီး နာမည်
ရလာတယ်ပေါ့ဗျာ။ကျနော်ကဦးလေးတွေလို ခပ်တည်တည်ကြီး
မနေဘဲ စနောက်ပြောင်ပြီး သင်ပေးတယ်။စာအရင်ရတဲ့သူကိုမုန့်ဝိုင်း
ဝယ်ကျွေးကြေးတွေဘာတွေလုပ် ဟာသတွေပြောပြီး စာသင်တာ။
အဂ်လိပ်နဲ့သချ်ာကိုအဓိကသင်ရတယ်။ဘိုင်အိုဆို စာဝိုင်းကျက်
ပုံဆွဲပြပေးရတယ်။စာတွေလည်းစစ်ပေးရတယ်။ယွန်းကိုလွမ်းတဲ့စိတ်
လေးနည်းနည်းတော့သက်သာပေမယ့် သတိတော့ရမြဲရဆဲပါပဲ။
သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဖြူဖွေးဥပြီးအိစက်နေတဲ့နို့လုံးလုံးလေး
အဖုတ်ဝိုင်းဝိုင်းဖောင်းဖောင်းလေးတို့ကိုလည်းသတိရတယ်။
သတိရပေမယ့် သူကသူ့အမေနေမကောင်းလို့ ပြုစုနေရတော့
ပြန်မလာနိုင်သေး။သူဆယ်တန်းတက်ဖို့က နောက်လဝက်ဆိုပဲတက်ရ
တော့မယ်။ခုထိဆယ်တန်းစာကိုစလုံးရေမစရသေး။မကြာပါဘူး။
ကျနော်သတိရပြီးတွေးနေတုန်းယွန်းပြန်ရောက်လာတယ်။
ကျနော် ကျူရှင်သွားဖို့ရေချိုးပြီးအဝတ်လဲနေတုန်းနောက်ကနေ
ကျနော့်ကိုလာဖက်တယ်။
“လွမ်းလိုက်တာကိုကိုရယ်”
“ဟင် ယွန်း ယွန်းလေးပြန်လာပြီ”
ကျနော်ဝမ်းသာပြီးကိုယ်လုံးကိုချက်ချင်းလှည့်ကာယွန်းကိုဖက်လိုက်
သည်။
“အွန်းးး ကိုကို”
“ဒေါ်လေးရော နေကောင်းပြီလား”
“အင်း ကိုကို သက်သာပြီ ခုမမကြီးလည်းပြန်ရောက်လာလို့ ယွန်းကို
ကျူရှင်တက်ရအောင်ဆိုပြီးလွှတ်လိုက်တာ ”
“တစ်ယောက်တည်းလာတာလား ယွန်းလေးပိန်တောင်ပိန်သွားတယ်”
“ဟုတ်ဘူး အောက်ထပ်မှာ အမေလည်းပါလာတယ် ကိုကို့အိမ်ကို
အရင်ဝင်လာတာ ကြီးကြီးအိမ်ပြီးမှသွားကြမှာ ပိန်တာတော့
နည်းနည်းပိန်သွားတယ်”
“ဒါနဲ့ ကျူရှင်က ဘယ်မှာတက်မှာလဲ”
“ကိုကိုသင်နေတဲ့ကျူရှင်မှာလေ ကိုကိုကျူရှင်သင်နေတယ်ဆို”
“ဂိုက်လုပ်ပေးနေတာပါယွန်းရ ဦးလေးတို့ကသင်ခိုင်းလို့ ကိုကိုလည်း
ပျင်းတာနဲ့ ဝင်သင်ပေးနေတာ မုန့်ဖိုးလေးဘာလေးရတာပေါ့”
“အာ့လည်းပါတယ် ယွန်းကသူများထက်စာတွေနောက်ကျနေပြီလေ
ခုနကအမေနဲ့မေလေးတို့ပြောနေရင်း ယွန်းကို ကိုကိုနဲ့သင်ဖို့တိုင်ပင်
နေကြတယ် မေလေးက သမီးကိုကို ကိုသင်ခိုင်းတဲ့ ဦးလေးတို့ဆို သူတို့ကအချိန်တွေပြည့်နေလောက်မှာတဲ့”
“ကိုကိုသင်ပေးရမယ်ပေါ့ ”
“အင်းပေါ့ ဘာလဲ ကိုကိုကယွန်းကိုမသင်ပေးချင်ဘူးလား”
“ဟုတ်ပါဘူးကွ ကိုကိုနဲ့ပဲသင်လို့ပြောမလို့ ကိုကိုက ကိုယ်ဖိရင်ဖိသင်
ပေးမှာလို့ ဟားဟား ”
“ဟွန့် နှာဘူးရီး”
“ဟားးး ချစ်လို့ပါယွန်းလေးရာ ဘာလဲ မချစ်ရဘူးလား”
“ချစ်ပါရှင် ချစ်ပါ ဒါပေမယ့် ယွန်းကိုစာသင်ရင် ဦးဦးတို့လို
မဆူမငေါက်ရဘူးနော် ”
“ငေါက်ပါဘူး ကိုကိုကအချစ်ပဲကြမ်းမှာ ”
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ”
“အင့် ကို အုအု”
မတွေ့ရတာ၂လလောက်ကြာပြီဆိုတော့ ချစ်စိတ်လွမ်းစိတ်လေးတွေ
ဖိတ်လျှံလာပြီး ယွန်းခါးလေးကိုဖက် နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်
သည်။ယွန်းကကျနော့်ဂုတ်ကိုဖက်ကာအနမ်းကိုတုန့်ပြန်လာသည်။
ခပ်မြှင်းမြှင်းလေးနဲ့ရှည်ကြာကြာလေးစုပ်နမ်းကာနှုတ်ခမ်းလေး
ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားရင်မောစွာကြည့်နေကြရင်း
နှုတ်ခမ်းခြင်းပြန်ထိကပ်သွားပြန်သည်။
“ချစ်တယ်ယွန်းရယ် ”
“ယွန်းလည်းကိုကို့ကိုချစ်တယ်”
“ပြွတ်ပလွတ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလပ်ပလပ်ပလပ်ပြွတ် ”
“သားရေ သား ယွန်းယွန်း”
“ဗျာ အမေ ”
“ရှင် မေလေး”
ကျနော်နဲ့ယွန်း အမေ့အော်သံကြားလို့ လူခြင်းခွာပြီး ကျနော်ကအကျီ
ဝတ် ယွန်းကအဝတ်တွေပြန်သပ်ချကာ အိပ်ယာပေါ်ကအဝတ်တွေ
စောင်တွေကိုခေါက်နေသလိုလုပ်လိုက်သည်။
“ဒီမောင်နှမ ဘာတွေ စကားကောင်းနေတုန်း ဟော့ သားကလည်း
အမေပြောတယ် အခန်းထဲ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေဆို ညီမလေးက
သိမ်းဆည်းနေရပြီ ”
“ရပါတယ်မေလေးရ ကိုကိုနဲ့စကားပြောရင်း သမီးလုပ်ပေးနေတာပါ”
“သမီးလေးကလိမ္မာပါ့ သား ယွန်းယွန်းကို သား ဂိုက်လုပ်ပေးလိုက်
သား ညီမလေးက သူများထက်စာတွေနောက်ကျနေပြီ သားဦးလေး
တွေကလည်း အချိန်တွေပြည့်နေမှာ သား သင်ပေးလိုက်ပါကွာ”
“ခုပဲ အာ့ပြောနေတာအမေရ သား ယွန်းယွန်းကိုသင်ပေးမှာပါ
ခုတောင် ကျူရှင်သွားရင် တစ်ခါတည်းခေါ်သွားမလားစဥ်းစားနေတာ
တစ်ခါတည်းအပ်ပေးမလို့လေ”
“နေပါအုန်းသားရဲ့ ယွန်းလေး နှစ်ရက်လောက်နားပါစေအုန်း
သူ့ခမျာ မအေနေမကောင်းလို့ပြုစုနေရရှာတာ သူလည်းပိန်ပြီး
အားပြတ်နေပြီ။နားပါစေအုန်း သား လိုအပ်တဲ့စာအုပ်တွေပဲအရင်
ဝယ်ပေးထားလိုက်ပေါ့ ကဲ လာကြလာကြ အောက်မှာမိငယ်နဲ့အကြီးမ
သားကို စကားပြောဖို့စောင့်နေတယ်”
“ဟုတ် အမေ”
“ဟုတ် မေလေး”
ကျနော်တို့ အမေ အခန်းထဲကထွက်သွားတော့မှ ဟူးဆို သက်ပြင်းချ
ကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်ကာရီလိုက်ကြသည်။
ကံကောင်းလို့မိတော့မလို့လေ။ဟန်ဆောင်ကောင်းပြီး နားပါးလို့။
နို့မို့ဆို ကျနော်တို့တည်ဆောက်ထားတဲ့အချစ်အိမ်လေးပျက်စီး
သွားမှာ။အောက်ထပ်ကိုဆင်းပြီး ဒေါ်လေးငယ်နဲ့မမကြီးတို့ကို
နှုတ်ဆက်ကာယွန်းကျူရှင်တက်ဖို့ ကျနော်ဂိုက်လုပ်ဖို့ကိစ္စတွေပြောကြ
သည်။ကျနော်ကျူရှင်ချိန်နီးတော့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ကျူရှင်ကိုသွားသည်။
အမေတို့ကတော့ စကားကောင်းနေကြပြီးကျန်ရစ်ခဲ့သည်။မသွားခင်
ယွန်းကိုအိမ်အပြင်ခေါ်ပြီးနှုတ်ဆက်အနမ်းလေးနမ်းလိုက်သေးသည်။
ဒီလိုနဲ့ ယွန်းနဲ့ကျနော့်ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းလေး ခြောက်သွေ့နေရာက
နေ ပြန်လည်စိုပြေလာတယ်ပေါ့ဗျာ။ကျူရှင်မှာလည်းဆရာ ဆရာမ
တွေ ဦးလေးတွေကသင် ကျနော်ကလည်း အိမ်မှာထပ်သင်တော့
ယွန်း သူများတွေနဲ့တန်းတူပြန်လိုက်လာနိုင်တယ်။မနှစ်ကလိုတော့
ခဏခဏ စုပ်လိုက်ယက်လိုက်မလုပ်နိုင်ပေမယ့် စိတ်ထလာကြရင်
လုပ်ပေးဖြစ်ကြတယ်။သူ့ကိုလည်းကျနော့်တုန်းကလိုပဲ အချိန်ဇယား
နဲ့စာလုပ်ဖို့ လုပ်ပေးပြီးသင်ရတာပေါ့။ဦးလေးတွေလိုတော့မတင်းကြပ်
ဘူးဗျ။သူကအရမ်းဖိအားပေးလို့မရဘူး။ကျနော်လောက်ဉာဏ်
မကောင်းပေမယ့် ကျက်အားတော့ကောင်းတယ်ဗျ။သူကကြီးကြီး
အိမ်မှာနေတာဆိုတော့ကျနော်လည်းလိုက်နေပြီးအနီးကပ်ကိုသင်ပေး
ဖြစ်တာပေါ့။ကြီးကြီးကတော့သူ့ဆိုင်နဲ့သူအလုပ်ရှုပ်နေလို့ကျနော်တို့ကို
ဂရုမစိုက်နိုင်ပါဘူးဗျာ။ကျနော်တို့အပေါ်ထပ်ကို တစ်ခါတစ်လေက
လွဲပြီးမလာ။ စာသင်တာအနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့တဲ့လေ။အဲ့တော့ကျနော်တို့ပိုလွတ်လပ်တာပေါ့ဗျာ။အပေါ်ထပ်မှာကျနော်နဲ့
ယွန်း စာသင်ရင်း နမ်းကြစုပ်ကြယက်ကြတာသူမသိဘူးဗျ။
ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်တော့ကျနော်သုံးဘာသာဂုဏ်ထူးပါ
တယ်။အခြားဘာသာတွေလည်းဂုဏ်ထူးမှတ်နား ကပ်ပြုတ်တော့
အမှတ်ပေါင်းက အလန်းကြီး။ဦးလေးတွေကတော့သူတို့မှန်းတဲ့တိုင်း
ဖြစ်လာလို့ ဝမ်းသာကြသလိုအားလုံးကလည်းဆုဝိုင်းချကြတယ်။အဖေကလည်း ကျနော်လိုချင်နေတဲ့စူပါဖို့လ်ဆိုင်ကယ်ကြီး
ဝယ်ပေးတယ်။ကျူရှင်မှာလည်းနာမည်ကြီးပေါ့ဗျာ။စူပါဖို့လ်ကြီးနဲ့
ဆရာဂျိုကာ လန်းတယ်ဆိုကြီးပဲ။ကျနော့်ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ
အမြဲပါလာတဲ့သူကတော့ ကျနော့်ချစ်သူ ယွန်းလေးပေါ့ဗျာ။
ဂျိုကာ-3
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ယွန်းကိုကျောင်းရော ကျူရှင်ပါအကြိုအပို့လုပ်ပေးရတော့ ကျနော့်
စူပါဖို့လ်နောက်ကယွန်းလေးပါတာမဆန်းပါဘူး။ကျနော်တို့ကို
မောင်နှမဆိုတာသိပေမယ့် ကျနော်တို့ကတော့ ချစ်သူတွေဆိုတာ
ဘယ်သူမှမသိကြဘူးလေ။ယွန်းကချစ်မွှေးပါပြီးဘဲကြည်တယ်။
သူတို့ကျောင်းမှာ ယွန်းကအလှပန်းလေးတစ်ပွင့်ပေါ့ဗျာ။စာပေးခံရ
ရည်းစားစကားအပြောခံရနဲ့ဗျ။ကျူရှင်မှာတော့ကျနော့်ညီမမှန်း
သူတို့ဆရာ့တူမမှန်းသိနေကြလို့မစရဲကြ။ယွန်းကလည်းစိတ်မဝင်စား။
သူချစ်တဲ့အချစ်ဦးကိုကို ကျနော်ကသူ့နားမှာကျောင်းတက်ချိန်ကလွဲ
ပြီးတစ်ချိန်လုံးရှိနေတာလေ။သူစာပေးခံရတိုင်း ကျနော့်ကိုပြောတယ်
ပြတယ်။ကျနော့်နဲ့တူတူဖတ်ပြီး တူတူရီကြတယ်။ထွက်ပေါက်လေး
ပေါ့ဗျာ။နောက်ပြီးယွန်းက စာတွေကျက်ရလို့ပူထူပြီဆို ထွက်ပေါက်
ရှာတယ်။ဘာလုပ်လဲဆို ကျနော့်ကိုလာဆွပြီး လီးစုပ်ပါလေရော။
“အာ ယွန်းလေး ဒီတစ်ပုဒ်ရအောင်ကျက်အုန်းလေကွာ အူးးးရှီးးးး”
“ကျက်တော့ဘူး ပူထူနေပြီ ရေခဲချောင်းစားအုန်းမယ်”
“ကဲ စားစား အဲ့ စုပ်စုပ် ကောင်းတာကွာ ”
“ပြွတ်ပြွတ် အွတ် အု ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလွပ်ပြွတ်ပြွတ်”
“တော်ပြီကွာ ယွန်းလေး ဟိတ် အပေါ်တက် ကိုကိုအလှည့်”
“အင်း ယက်ပေး ယွန်းလည်းအယက်ခံချင်နေပြီ”
အဲ့လို ကျနော်နဲ့ယွန်း ညဘက်စာလုပ်ရင်း ထူပူပြီဆို စုပ်ကြယက်ကြနဲ့
လိုးတဲ့အဆင့်ကိုရောက်လာတယ်။စုပ်ကြယက်ကြတဲ့အဆင့်လေးနဲ့
တန့်ထားခဲ့တာ အကြောင်းရှိတယ်ဗျ။
ကျနော် ယွန်းကိုလိုးချင်နေတာ တစ်ပိုင်းကိုသေလို့။ဒါပေမယ့်
လိုးလိုက်လို့ဗိုက်ကြီးသွားရင် ကွိုင်လေ။နောက်တော့ သူငယ်ချင်း
တစ်ယောက်က သူ့ဆော်ကို ကိုင်ပြီးရင် easy to တိုက်တယ်လို့
ပြောတယ်။အဲ့ကောင်ပြောတာနဲ့ကျနော်လည်း easy toကို လူမသိ
သူမသိဝယ်ရတယ်။ ဝယ်ပြီးလို့ လိုးဖို့ကျတော့လည်း အခြေအနေက
မပေးဘူးဗျ။ကျနော်ကလည်းကျူရှင်မှာဂိုက်လုပ်ရ ယွန်းကလည်း
ကျောင်းနဲ့ကျူရှင် စာတွေကြားပတ်ချာလည်နေတော့သူ့ကို
သနားတာနဲ့ကျနော်လည်း ဖြစ်ချင်တာလေးကိုလက်လျော့
ထားလိုက်တယ်။ဆေးကဒ်လေးကိုသိမ်းထားလိုက်တယ်။
ကြုံလာရင်သုံးဖို့တော့ အမြဲဆောင်ထားလိုက်တယ်။အခွင့်အရေးကို
စောင့်နေတဲ့ကျနော့်အတွက် အခွင့်အရေးကရလာပါတယ်။အဲ့နေ့က
နှစ်ဝက်အစမ်းစာမေးပွဲဖြေပြီးတဲ့နေ့။ကြီးကြီးက သူ့သူငယ်ချင်းဆုံး
လို့ ညအိပ်သွားကူလုပ်ပေးနေတယ်။စာမေးပွဲပြီးထားတော့ သူနဲ့ကျူရှင်ကသင်ထားတဲ့စာတွေပဲ ပြန်နွေးပြီး စောစောနားခိုင်း
လိုက်တာပေါ့။ကျနော် သေးပေါက်ဖို့အောက်ဆင်းလာတော့ သူပါလိုက်လာတယ်။သေးပေါက်ကြပြီးအပေါ်ပြန်တက်တော့ သူက ကျနော့်လက်မောင်းကိုဖက်တွယ်ပြီးလိုက်လာတယ်။ကျနော့်ကို သူခေါ်လိုက်တဲ့စကားတစ်ခွန်းက သူနဲ့ကျနော် သာမန် စုပ်ယက်ပြီး
ကိုယ်လက်ဖျော်ဖြေနေရာကနေနောက်တစ်ဆင့်ကိုစတင်စေတယ်ဗျ။
“ယောကျာ်း ဒီညကြီးကြီး မရှိဘူး မိန်းမနဲ့အတူအိပ်နော်”
“ဟင် ယွန်း ယွန်းလေး ကိုကို့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်”
“ယောကျာ်းလေ ဘာလဲခေါ်ရဘူးလား”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ ပြန်ခေါ်ကြည့် ပြန်ခေါ်ကြည့် ”
“ယောကျာ်း ဟိဟိ”
“ဗျာ မိန်းမရေ လာ အိပ်စို့”
“အို့ ကိုကို”
ကျနော် ယွန်းကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ချီကာ သူ့အိပ်ခန်းလေးကို
ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေကိုသွားတယ်။သူပြောမှ ကြီးကြီးအိမ်မှာမရှိတာ
သတိရပြီး အကွက်ပဲဟဆိုပြီး အခွင့်အရေးကိုလက်တွေ့
အသုံးချလိုက်တယ်။ယွန်းကိုအိပ်ယာခင်းလေးပေါ်အသာချပေးပြီး
ယွန်းပေါ် ချစ်စိတ်အပြည့်နဲ့အုပ်မိုးကာကြည့်နေလိုက်သည်။
“ယွန်းလေး”
“ရှင်”
“ချစ်တယ်ကွာ”
“ယွန်းလည်းချစ်တယ်”
“ဒီညက ကိုကိုနဲ့ယွန်းတို့ရဲ့မဂ်လာဦးညပဲ”
“ဟုတ်ကိုကို”
“ကိုကို့ကို ယွန်းရဲ့အပျိုစင်ပန်းလေး ပေးခူးမှာလား”
“အင်းး ယွန်းကကိုကို့အတွက်ပါ ကိုကို့ကိုချစ်တယ်”
“ကိုကိုလည်းချစ်တယ်ကွာ”
ကျနော် ယွန်းနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုကုန်းစုပ်လိုက်သည်။အခွင့်အရေး
ကိုစောင့်နေရတာကြာပြီ။ရမယ့်ရတော့လည်း အေးအေးဆေးဆေး
သက်သက်သာသာပဲ ဘာမှအားမထုတ်လိုက်ရဘူး။ကျနော်ရော
ယွန်းပါ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လိုးတဲ့ကိစ္စကိုလုပ်ကြရတော့မည်။
ယွန်းနှုတ်ခမ်းလေးကိုအချိန်တော်တော်ကြာစုပ်ရင်းနို့လေးတွေကို
နယ်ပေးသည်။ညနေကတည်းက အတွင်းခံတွေမဝတ်ထားတဲ့ယွန်းကို
အဝတ်ချွတ်ရတာမြန်သည်။ခဏအတွင်းနှစ်ယောက်စလုံး
ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားကြသည်။ယွန်းပေါင်တံလေးကိုကိုင်ကာအပေါ်
သို့အသာလေးပင့်တင်လိုက်သည်။စိတ်ထနေလို့ထင်တယ် ။ယွန်းအဖုတ်လေးကအရည်လေးတွေစို့နေသည်။စည်းခုံပေါ်ကအမွှေး
စုစုလေးကိုတစ်ချက်နမ်း အဖုတ်လေးကို ကစ်ပေးကာလျှာနဲ့ပင့်ယက်
လိုက်သည်။အခါတိုင်းလည်းယက်ခံနေရပေမယ့် ဒီညကအလိုးခံရ
တော့မှာဆိုတဲ့စိတ်ကြောင့်ထင်တယ် ယွန်းအဖုတ်မှာအရည်တွေ
ပိုရျွှဲနေတယ်။ထွက်သမျှအရည်ကိုကျနော်လည်းထိုးယက်ကာ
မျိုချပစ်ပြီးအစိလေးကိုကစားပေးတော့ယွန်းထွန့်ထွန့်လူးနေသည်။
“အဟင့် ကိုကို အင်းးးး ရှီးးးးကိုကို ကောင်းလိုက်တာ အီးးး”
နှစ်ခါလောက်ခါးလေးကော့ကော့တက်လာဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲဖြစ်သွား
တော့ ယွန်းပြီးပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။ကျနော်ကုန်းထပြီးယွန်း
ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်လိုက်သည်။မာတောင်ပြူးတစ်နေတဲ့ကျနော့်
ဒစ်ကို အဖုတ်မြောင်းကြားမှာပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။မထိဘူးတဲ့
အရသာဆိုတော့နှစ်ယောက်စလုံးဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်ဖြစ်လာကြသည်။
ဒစ်ခေါင်းနဲ့အစိလေးကိုထိုးပေးတော့ ယွန်းအဖုတ်လေးက အရည်
တွေစိမ့်ကျလာသည်။ကျနော်လည်းဒီလောက်ဆို နှူးနှပ်တာ
ရလောက်ပြီလို့ ထင်မိပြီးအပေါက်ဝလေးမှာဒစ်ကိုတေ့လိုက်သည်။
ယွန်းရဲ့နံဘေးတစ်ဖက်စီမှာလက်ထောက်ထားကတော့လက်လေးက
ကျနော့်လက်ကိုလာကိုင်သည်။
“ဗြစ် ဗြစ်ဗြစ် ”
“အင့် အင့်အင့် အအ ကို ကိုကို နာတယ်”
ယွန်းမျက်နှာလေးမဲ့သွားလို့ ကျနော်ခဏရပ်လိုက်သည်။သူအနာပြေ
လောက်မှတစ်ခါထပ်ထည့်သည်။ထည့်လိုက် ယွန်းမျက်နှာလေးမဲ့ရင်
ရပ်လိုက်နဲ့ဖိသွင်းသည်။အပျိုစင်အဖုတ်မို့သွင်းရတာတော်တော်
ခက်သည်။ကျနော့်ကောင်ကလည်းတုတ်တော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ဗျာ။
ယွန်းလေးနာသွားမှာစိုးလို့ ဖြည်းဖြည်းခြင်းပဲသွင်းရသည်။
ဒစ်ခေါင်းဝင်တော့ ကျနော်တော်တော်ချွေးထွက်နေပြီ။ယွန်းလည်း
နာလို့စုတ်တသတ်သတ်နဲ့ဖြစ်နေသည်။
“အီးး ကို ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် အား ကျွတ်ကျွတ် ကိုကိုနာတယ်”
“ဗလစ်ဗလွတ်ဗြစ်ဗြစ်”
ယွန်းကနာလို့အတင်းညှစ်ထားတော့သွင်းမရ။မျက်လုံးမှိတ်ပြီး
အသက်အောင့်ထားသည်။
“အဟင့် နာတယ် ကိုကို အဟင့် ဟင့် တော်ပြီ အ ကိုကို နာတယ်”
“ယွန်းလေး ကိုကို့ကို ကြည့် စိတ်ကိုလျော့ မညှစ်ထားနဲ့နော် ကိုကို့ကို
ချစ်တယ်မှတ်လား လျော့ထား အသက်ကိုမှန်မှန်ရှူ ”
သိသလောက်မှတ်သလောက်နဲ့ယွန်းကိုပြောရသည်။အဲ့တော့မှ ယွန်း
ကျနော်ပြောသလိုလိုက်လုပ်သည်။ကျနော်လည်းဆက်လုပ်သည်။
“အ ကိုကို ဖြည်းဖြည်း အီးးရှီးးး”
ဖြည်းဖြည်းခြင်းသွင်းလိုက်ရပ်လိုက်နဲ့တော်တော်လေးကြာမှဒစ်ထိပ်ကအမှေးပါးကိုထောက်မိသည်။ဝင်သလောက်ကိုပဲတစ်ချက်ခြင်း
သွင်းထုတ်လုပ်ပေးသည်။အရည်တွေလိုက်လာတော့ နည်းနည်းချောင်
လာပြီးလုပ်လို့ကောင်းလာသည်။ယွန်းနို့လေးတွေကိုစို့ပေးပြီးအာရုံလွှဲ
ကာအောက်ကလှုပ်ရှားသည်။အမှေးပါးထောက်ရုံသွင်းလိုက်
ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့လိုးရင်း အဝနားလီးထုတ်ပြီးခဏရပ်ကာ
ယွန်းနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းသည်။
“ဟင့် ကိုကို လုပ်လေ ဘာလို့ရပ်နေတာလဲ”
“ယွန်းလေးနာမှာစိုးလို့ပါ ကောင်းလာပြီလား”
“အင်း”
“အာ့ဆိုဆက်လုပ်မယ်နော်”
ယွန်းပုခုံးကြားလက်လျိုပြီးချုပ်ကိုင်ကာလိုးသည်။သုံးလေးချက်
ဆောင့်ပြီးတော့ အမှေးပါးလေးကိုထိုးဖောက်လိုက်တော့သည်။
“ဗြွတ် ဗလစ် ဗြွတ်ဗြစ်ဗြိဗြိ ဖောက် ဘွတ် ဘလွတ်ဒုတ်”
“အွန်းးးအူးးးဝူးးအုအု အီးးး ကိုကို နာလိုက်တာ အဟင့်အဟင့် အား”
“အမှေးပါးပေါက်သွားတာပါယွန်းရ ခဏနေရင်ကောင်းသွားမှာ”
ကျနော်လည်းယွန်းနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ကာမလွှတ်တော့ဘဲဖိဖိပြီး
လိုးလိုက်တော့သည်။ယွန်းနာလို့ တအုအုအော်ပေမယ့် မလွှတ်တော့
အချက်၂၀လောက်ဆက်တိုက်လိုးပေးတော့ ယွန်းငြိမ်သွားပြီး
ဖင်လေးကော့ပေးလာသည်။သူကောင်းလာပြီ။အရည်တွေထပ်လိုက်
လာလို့ အသံဗလံတွေလည်းဆူညံနေပြီ။
“ဗြွတ် ဗလွတ် ဗြွတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်”
“ယွန်းလေး ကောင်းလာပြီလား ”
“အင်းးကိုကို ကောင်းလာပြီ အီးးးရှီးးးကျဥ်တယ် အ အ ကို”
ယွန်းကောင်းလာသလို ကျနော်လည်းကောင်းလာသည်။ကျဥ်းကြပ်
နေတဲ့ယွန်းအဖုတ်လေးကိုလိုးရတာ တထုတ်ထုတ်နဲ့ အီစိမ့်နေသည်။
နှုတ်ခမ်းလေးစုပ်ကာပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက် အရှိန်လျော့လိုးကာနို့လေး
တွေကိုစို့ပေးသည်။
“ကိုကို ကိုကို အင်းး ဟင်းးးမြန်မြန်လေး မြန်မြန်လေး အားးးရှီးး
လုပ်လုပ် အင်းးကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့်”
ယွန်းပြောချင်တာတွေပြောပြီး ခါးလေးကော့ကော့ပေးလာကာ
ခြေတွေကုတ် တစ်ကိုယ်လုံးတစ်ဇတ်ဇတ်တုန်ကာဖင်လေးကော့ကာ
ပြီးသွားသည်။
“အီးးးးဟီးးးကိုကို ကိုကို အင်းးးးပြီးတော့မယ် အားးးးရှီးးးးးး”
“အိုးးးညှစ်တယ်ကွာ အားးး ကိုကိုလည်းပြီးပြီ ပြီးပြီ အားးး”
ကျနော့်လီးကိုအတင်းညှစ်ဆွဲတော့ကျနော်လည်းမခံနိုင်ဘဲ
ယွန်းအဖုတ်လေးထဲလရည်တွေတဗျဥ်းဗျဥ်းပန်းထည့်လိုက်ရသည်။
နှစ်ယောက်သားတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ကာငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
ယွန်း ကျနော့်ပါးကိုတစ်ရွတ်ရွတ်နမ်းကာ နှုတ်ခမ်းကိုလာစုပ်သည်။
“ကိုကို ချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ် ဘယ်တော့မှမခွဲဘူးနော်ကိုကို”
“အင်း ဘယ်တော့မှမခွဲဘူး အမြဲချစ်နေမှာ”
ကျနော်နဲ့ယွန်း လိုးလိုက် နားလိုက်နဲ့ ညတစ်နာရီထိုးမှအိပ်ကြသည်။
မနက်လင်းတော့ယွန်းတော်တော်နဲ့မထ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲတိုးကာ
ကွေးကွေးလေးအိပ်နေသည်။ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ချစ်သူလေး ခုမယားလေးပေါ့ဗျာ။သူ့ကိုကြည့်ပြီးအသဲယားတာနဲ့ ပေါင်လေး
အတင်းဆွဲကားကာလီးတေ့ပြီးလိုးသွင်းလိုက်သည်။အရည်တွေရှိသေး
တော့ အသံဗလံတွေညံပြီးဝင်သွားသည်။ညကလိုးထားပေမယ့်
အဖုတ်လေးကြပ်သပ်ပြီးနွေးနေသည်။
“ဘု ဘလစ် ဘွတ် ဗြစ် ဘွတ်ဘွတ် ဒုတ် ”
“အ အင်းးးးးကိုကို နာတယ် အ ရှီးးးးးးအမေ့ အ နာတယ်လို့ အီးးးး”
“လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာယွန်းလေးရာ ကိုကို့မိန်းမစပ်ပတ်လေးက
လိုးရတာအီစိမ့်နေတာပဲကွာ အီးးးးး”
“ဟင့် ကိုကိုနော် နာတယ်လို့ ညကအကြာကြီးလိုးထားတာကို အ
ကို ကိုကို အီးးးး”
“ကြိုက်ဘူးလား ကိုကိုလိုးတာ”
“ကြိုက်တယ် ဒါပေမယ့် ခုနာနေတယ်လို့ အီးးးရှီးးးး”
“ကိုကိုပြီးတော့မယ် အားးးရှီးးးးကောင်းလိုက်တာ ညှစ်ညှစ်”
“ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း ဘွတ် ပလွတ်ပြွတ် ဘွတ်ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း”
“အားးးကိုကိုရေ အားးသေပြီ အားးဆောင့်ဆောင့် ကိုကိုလီးကြီး
အီးးးးရှီးးးးးအားးးးပြီးပြီ ပြီးပြီ ”
ယွန်းလေးနာလို့ငြင်းပေမယ့် ကျနော့်လီးရဲ့အထိအတွေ့ကိုသာယာပြီး ဖင်လေးအတင်းကော့ပေးလာကာလီးကိုညှစ်ပေးသည်။ကျနော်လည်း
ယွန်းလေးနာတယ်ဆိုလို့ စိတ်ကိုလွှတ်ကာခပ်မြန်မြန်ပဲဆောင့်လိုးပြီး
သားအိမ်ဝလီးစိုက်ကာလရည်တဖျောဖျောပန်းထည့်လိုက်သည်။ခဏနားကာကျူရှင်ရှိလို့ နှစ်ယောက်စလုံးကျူရှင်သွားဖို့ပြင်ဆင်
ကြသည်။မနက်စာ စားပြီးတော့easy toတစ်လုံးနဲ့အကိုက်အခဲ
ပျောက်ဆေး အရောင်ကျဆေးတိုက်ပြီးကျူရှင်သွားကြသည်။
သူလမ်းလျှောက်တိုင်းအဖုတ်လေးကနာနေလို့ မဲ့ရှုံရှုံလေးနဲ့ကျနော့်ကို
မျက်စောင်းလေးထိုးမျက်နှာလေးစူပုတ်ပြီး ကျနော့်ကိုဆွဲဆွဲ
ဆိတ်သည်။တစ်နေကုန်စာသင်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မနေ့ညက
သူ့အခန်းလေးထဲမှာအပြတ်လိုးထားတာသတိရပြီးလီးကတောင်လာ
ပြန်သည်။ကြီးကြီးပြန်လာလို့ မလိုးရဲဘဲအသာငြိမ်နေလိုက်ရသည်။
စာသင်ရင်းလီးကမတရားတောင်နေလို့ ယွန်းကိုစုပ်ခိုင်းရသည်။
လိုးချင်ပေမယ့် ယွန်းကိုလည်း အနားပေးရင်း စိတ်ကိုလျော့ထားရ
သည်။ယွန်းလည်းတော်တော်လေးနာကျင်နေလို့အကိုက်အခဲ
ပျောက်ဆေးသောက်နေရသည်။နှစ်ရက်လောက်နေတော့
မနေနိုင်တော့ပါ။ယွန်းကလည်းပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်လာတာနဲ့
စာသင်ရင်းကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ကာစကပ်လှန်လိုးတော့သည်။
ဟိုနေ့ညကလို အသံကျယ်ကျယ်နဲ့အားရပါးရမလိုးရဲပါ။စုပ်ယက်
ပွတ်သပ်ပြီးကျိတ်လိုးလေးပဲလိုးရသည်။အဲ့လိုနဲ့ ကျနော်နဲ့ယွန်း
ကြီးကြီးလစ်ရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးကြ စာသင်ကြရင်း
နေလာကြသည်။easy toနဲ့မရတော့ တားဆေးကဒ်ဝယ်ပေးထားပြီး
လိုးဖြစ်ကြသည်။ယွန်းကတစ်ကယ့်အထန်မလေးပါ။နားပြီးပြန်လိုးတဲ့
နေ့ကစပြီးညတိုင်းလိုလိုကိစ္စဖြစ်နေသည်။ကျနော်မစတောင် သူက
လီးလာကိုင်ကုန်းစုပ်ပြီးဆွတော့တာ။ကျနော်ကလည်းညတိုင်းလိုလို
ဘုတာပေါ့။ကြီးကြီးမရှိတဲ့အချိန်မျိုးဆိုပိုဆိုးသည်။ဒီလိုနဲ့
ကျနော်လည်းနည်းပညာတက္ကသိုလ်တက်သူလည်းစာတွေများလာတော့နှစ်ရက်သုံးရက်နေမှလိုးဖြစ်သည်။သူ့စာကိုယ့်စာတွေ
ရှုပ်လာတော့ အဲ့ဘက်သိပ်မလှည့်ဖြစ်တော့။ဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေ
ပြီးတော့မှ အဝလိုးရသည်။ကျနေဲာ့်စာမေးပွဲပြီးတော့ လူကြီးတွေကို
ခွင့်တောင်းပြီးသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ခရီးသွားကြသည်။မိန်းကလေးတွေ
လည်းပါလို့ယွန်းကိုပါထည့်လိုက်ဖို့ပြောတော့စိတ်ချလက်ချနဲ့ခွင့်ပေးသည်။မောင်နှမလို့သိထားတော့ ကားပေါ်မှာအတူထိုင်ရုံကလွဲပြီးဘာမှ
လုပ်မရ။တည်းခိုခန်းမှာလည်း မိန်းကလေးတစ်ခန်း ယောကျ်ားလေး
တစ်ခန်းအိပ်ရတာကိုး။လူလစ်ရင်ခိုးနမ်းကြ စုပ်ကြယက်ကြပေါ့။
ပြန်လာတော့မှ ငါတို့မောင်နှမ အမျိုးအိမ်မှာနေခဲ့မယ်ဆိုပြီး
လမ်းမှာဆင်းနေကာ တည်းခိုခန်းမှာ အဝလိုးရတော့သည်။
ဂျိုကာ-4(ဇာတ်သိမ်း)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
နှစ်ရက်လောက်အခန်းထဲကမထွက်ဘဲလိုးပြီးမှ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။
ပြန်ရောက်တော့ သူကကြီးကြီးနဲ့စျေးလိုက်ရောင်း ကျနော်က
ကျူရှင်သင်နဲ့သိပ်တောင်မတွေ့ဖြစ်။ကြီးကြီးအိမ်တော့ကျနော်က
ရောက်ဖြစ်သည်။ညလည်းတစ်ခါတစ်လေသွားအိပ်သည်။အိပ်ရင်
ကြီးကြီးကိုအိပ်ဆေးတိုက်ပြီးကျနော်နဲ့ယွန်းလိုးကြသည်။တစ်နှစ်
လောက်တော့ကျနော်နဲ့ယွန်းရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းမှာအနှောက်အယှက်
မရှိပါ။ယွန်း ဆယ်တန်းအောင်တော့ သင်တန်းတွေတက် တက္ကသိုလ်
တက်ဖို့စောင့်ရင်း အချစ်ဇာတ်လမ်းကိုဆက်ခဲ့ကြသည်။တစ်နေ့တော့
ကျနော်တို့ကိုလူမိသွားခဲ့သည်။မိတာက ယွန်းအမကြီး မမကြီး။
အဲ့နေ့ကမမကြီးစျေးဝယ်ဖို့ လာရင်း ကြီးကြီးအိမ်ကိုဝင်လာတာ။ကျနော်နဲ့ယွန်း လိုးနေတာကိုပက်ပင်းမိတာဗျ။ယွန်း အဲ့နေ့က
နေမကောင်းဘူးလို့ပြောပြီးကျောင်းလည်းမတက်ဘူးဗျ။
ကျနော်လည်းကျောင်းမတက်ဘဲအတန်းလစ်ပြီးကြီးကြီးအိမ်မှာယွန်းနဲ့
လာလိုးနေတာ။လိုးချင်ဇောကြီးပြီးခြံတံခါးကိုသော့မခတ်မိတာ
ကျနော့်အမှား။ယွန်းကိုတစ်ချီလိုးပြီးနောက်တစ်ချီစဖို့ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ
အဖုတ်ထဲလီးသွင်းနေချိန်မှာအခန်းဝကနေ မမကြီးအသံကြားရတာပဲ။
“ဟင် နင် နင် နင်တို့တွေ ဟာ အမယ်လေး ဘာတွေဖြစ်ကုန်ကြတာလဲ
နင်တို့ ခွေးဇာတ်ခင်းနေကြတယ်ပေါ့လေ”
“ဟင် မမကြီး”
“ဟာ မမ”
“အလတ်မ နင်ဟာ ”
ရုတ်တရက်ကြီးရောက်လာတဲ့မမကြီးကိုနှစ်ယောက်စလုံး
လိုးလျက်သားကြောင်ပြီးကြည့်နေကြသည်။ပြီးမှယွန်းအဖုတ်ထဲဝင်
နေတဲ့လီးကိုဆွဲထုတ်ကာအဝတ်တွေအတင်းဝတ်ရသည်။ယွန်းလည်း
ဂါဝန်ကိုဝတ်ပြီးတစ်ရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသည်။ကျနော်လည်းခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ
ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။
“မိုက်လိုက်ကြတာဟယ် နင်တို့တွေ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ မောင်နှမခြင်း ဒီလိုမလုပ်ရဘူးဆိုတာမသိကြဘူးလား ဟမ် ငါ အမေနဲ့ကြီးကြီးတို့ကိုဘယ်လိုပြန်ပြောရမလဲ မိယွန်း ညီး ညီး
သိပ်မိုက်တယ် ဂျိုကာ မင်းကအကြီးလေ ညီမကိုထိန်းသိမ်း
စောင့်ရှောက်ရမယ့်အစားဒီလိုလုပ်တာကောင်းလား ဟင် ငါစိတ်ညစ်တယ် သေသာသေလိုက်ချင်တယ် လူ့အသိုင်းအဝိုင်းထဲ
ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ သူများတံတွေးခွက်မှာနင်တို့ကြောင့်
အားလုံးပက်လက်မျောရတော့မယ် ဟဲ့ ပြောကြလေ
ဘာငြိမ်နေကြတာလဲ ဘယ်ကဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ”
“ဟို ဟို ဒီလိုပါမမ ကျနော် ယွန်းကိုချစ်လွန်းလို့ လက်ပွန်းတသီး
နေရာကနေ ယွန်းနဲ့ကျနော်ဒီလိုအခြေအနေအထိရောက်လာကြတာပါ”
“ဘာ တော် တော် မောင်နှမချင်းတွေလေ ချစ်လို့ယူလို့ရမလားဟဲ့”
“မသိဘူးမမရာ ကျနော်သိတာ ကျနော် ယွန်းကိုချစ်တယ် ယွန်းလည်း
ကျနော့်ကိုချစ်တယ် ကျနော်တို့ချစ်ခြင်းကိုမခွဲပါနဲ့ဗျာ”
“ဟုတ်ပါတယ်မမကြီးရယ် သမီးနဲ့ကိုကို့ကိုမခွဲပါနဲ့နော် သမီး ကိုကိုနဲ့
မခွဲနိုင်ဘူး ဟင့် ဟင့်ဟင့် ”
“ဟဲ့ နင်တို့ရူးနေကြလား မောင်နှမချင်းယူလို့မရဘူးလေ မဖြစ်ဘူး
မဖြစ်ဘူး ငါ အမေနဲ့ကြီးကြီးတို့ကိုပြောပြီး အမြန်ထိန်းရမယ်
နင်တို့ကိုအတူထားလို့မရဘူး မိယွန်းကိုယောကျ်ားပေးစားရမယ်
ဟဲ့မိယွန်း နင့်အဝတ်တွေခုထည့်အိမ်ပြန်မယ်”
“မလုပ်ပါနဲ့မမရယ် ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ် ကျနော်တို့ကို
မခွဲပါနဲ့ဗျာ ”
ကျနော် မမကြီးကိုခြေသလုံးဖက်ကာ အတင်းတောင်းပန်သည်။
ယွန်းလည်းမမကြီးကိုခြေသလုံးလာထက်ပြီးငိုယိုတောင်းပန်သည်။
“မရဘူး မရဘူး ဂျိုကာ မင်းကိုမမကြီး မေးမယ် မင်း ယွန်းကို
တကယ်ချစ်လား ”
“ချစ်တာပေါ့မမရယ် ယွန်းကကျနော့်အတွက်အချစ်ဦးပါ ”
“အေး တကယ်ချစ်တယ်ဆို ယွန်းကို လူတကာက မေးငေါ့ လူကြားထဲ
တိုးလို့မရတဲ့ဘဝမျိုးမှာထားမလား သာသာယာယာနဲ့နေရတဲ့ဘဝမျိုး
မှာထားမလား မင်းစဥ်းစား မင်းတို့နှစ်ယောက်စလုံးကောင်းဖို့အတွက်
အမျိုးတွေအားလုံးလူကြားထဲမသိပ်ငယ်စေဖို့အတွက် စဥ်းစား”
“ယွန်းဘဝလေးသာယာနေတာကိုမြင်ချင်ပါတယ်မမ”
“အေး တကယ်ချစ်တဲ့သူဆိုတာ စွန့်လွတ်အနစ်နာခံရတယ်ကွ
ခု မင်းနဲ့ယွန်းဖြစ်နေကြတာ ငါအပါအဝင် အခြားဘယ်သူသိသေးလဲ”
“ဘယ်သူမှမသိပါဘူးမမ”
“အေး မသိစေနဲ့ အမေတို့တောင်မသိစေနဲ့ ငါလည်းမပြောဘူး
ငါနောက်လထဲ ဘန်ကောက်ပြန်ရင် မိယွန်းကိုခေါ်သွားမယ် မိယွန်းကို
ကျောင်းထုတ်ပြီး အရင်ကတည်းကသူ့ကိုကြိုက်နေတဲ့သူနဲ့
ပေးစားမယ် နင်တို့ကိစ္စကို လူကြီးတွေမသိစေနဲ့တော့”
“ဒါ ဒါဆို သမီးတို့က တစ်သက်လုံးခွဲနေရတော့မှာလားမမကြီးရယ်
ဟင့်ဟင့် ကိုကို ဟင့် ကိုကို ယွန်းကိုခွဲနိုင်လို့လား ယွန်းကိုမချစ်ဖူးလား
အီးးးဟီးးးးးယွန်းကိုချစ်တယ်ဆို ကိုကို”
“ချစ်တာပေါ့ယွန်းရယ် အရမ်းချစ်တာပေါ့ ချစ်လွန်းလို့မမပြောတာကို
ကိုကို လက်ခံလိုက်တာပါယွန်းရယ်”
ကျနော်နဲ့ယွန်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဖက်ကာအချိန်အကြာကြီး
ငိုနေမိသည်။ယွန်းကို မခေါ်သွားခင် ကျနော်နဲ့ယွန်းကို တလလောက်
လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေးနေဖို့မမကိုခွင့်တောင်းသည်။မမကလည်း
ကျနော်တို့ကို မဟုတ်တာတွေမကြံဖို့ ခိုးမပြေးဖို့ကတိတွေအထပ်ထပ်
တောင်းပြီး ကျနော်တို့တောင်းဆိုတာကိုလိုက်လျောသည်။မမကြီးက
အိမ်မပြန်တော့ဘဲကြီးကြီးအိမ်မှာနေခဲ့ပြီးယွန်းကိုချော့မော့ဖြောင်းဖြနေသည်။ကြီးကြီးပြန်မလာခင် ကျနော်အိမ်ပြန်ပြီးတစ်ယောက်ထဲ
အခန်းထဲငိုနေမိသည်။ကျနော်နဲ့ယွန်း အချစ်ဇာတ်လမ်းမှာအတူနေရဖို့ တလလောက်ပဲကျန်တော့တာမို့ ရတဲ့အချိန်လေးပျော်ပျော်နေကြမယ်
ဆိုပြီး နောက်နေ့ကစပြီးယွန်းကိုခေါ်ကာလျှောက်လည်သည်။ကြီးကြီး
ကိုလည်း ယွန်း ဘန်ကောက်လိုက်သွားဖို့ ပတ်စပို့တွေ ဘာတွေလုပ်ရ
မယ်ဆိုပြီး မမကြီးကပါပြောပေးသည်။ကျနော်နဲ့ယွန်း ကြီးကြီးအိမ်မှာ
အချိန်ရတိုင်းလိုးလိုက် ဟိုနားဒီနားလည်လိုက်နဲ့ ချစ်သူဘဝကို
ပျော်ပျော်ပဲဖြတ်သန်းခဲ့ကြသည်။ယွန်းက ကျနော့်အလိုကိုအကုန်
လိုက်သည်။ကျနော်လိုးချင်နေတဲ့သူ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလည်းလိုးခွင့်
ပေးသည်။ယွန်းက ကျနော့်ရင်သွေးလေးရအောင်ယူမယ်ဆိုလို့
လိုးတိုင်းဖင်ထဲ ပါးစပ်ထဲပန်းမထည့်ဘဲ အဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံးနှစ်ကာ
သားအိမ်ထဲလကည်အပြည့်ဖြည့်ပေးရသည်။တားဆေးလုံးဝကို
မသောက်တော့။မမကြီးပြောတဲ့ယွန်းကိုဟိုတုန်းကတည်းက
ကြိုက်နေတယ်ဆိုတဲ့သူရောက်လာပြီးအတင်းလာတင်တောင်းတော့
ပိုဆိုးသည်။လူကြီးတွေအားလုံးကယွန်းဘဝလေးကောင်းစားမှာ
ဆိုပြီးသဘောတူကြသည်။ငယ်သေးပေမယ့်အိမ်ထောင်ကျပြီး
ဘဝလေးတည်ငြိမ်ရင်ကောင်းတာပဲဆိုပြီးစေ့စပ်ပေးကြသည်။ဟိုလူက ယွန်းထက်၁၀နှစ်ကျော်ကြီးသည်။လူပျိုကြီး။ယွန်းကိုအသေရရအရှင်ရရကြိုက်တာ။ကျနော့်နဲ့ယွန်းလည်း လူကြီးတွေလစ်တာနဲ့ လိုးကြပြီး ကလေးရအောင်လုပ်ကြသည်။ဟိုလူကတော့ ယွန်းလိုအချောအလှကိုရတော့မယ်ဆိုပြီး
ဝမ်းသာနေသည်။ချက်ခြင်းပဲမဂ်လာပွဲဆက်လုပ်စေသည်။ကျနော့်ကို
လည်းယောက်ဖ ယောက်ဖနဲ့ကိုပါးစပ်ဖျားကမချ။မမကြီးကတော့
ကျနော်နဲ့ယွန်း တစ်မှိုင်မှိုင်တစ်တွေတွေနဲ့ လူကြီးတွေမသိအောင်ငိုနေ
ကြတာတွေတွေ့ပြီးသနားနေသည်။နှစ်ယောက်သား အမြဲလိုလို
တပူးပူးတတွဲတွဲနေကြပြီး အချိန်ရတိုင်းကိုလိုးတာလည်းသူသိသည်။
ဘယ်လောက်ထိလဲဆို မဂ်လာဆောင်ခါနီး အလှပြင်ဆိုင်ကနေ
ခန်းမအသွားကားပေါ်မှာတောင် လိုးဖြစ်သည်။အဝတ်အစားတွေ
မတွန့်ကြေအောင်တော့ဂရုစိူက်ရတာပေါ့။မဂ်လာခန်းမထဲရောက်တော့
ဟိုလူ့လက်ထဲ ကျနော့်ချစ်သူလေးယွန်းကိုအပ်လိုက်ရတော့ ကျနော့်
အသဲတွေဓားနဲ့မွှန်းခံရသလို့ခံစားရသည်။ပွဲကျင်းပနေတာကိုမကြည့်
နိုင်တော့ဘဲ အိမ်သာထဲသွားငိုနေမိသည်။ညရောက်တော့ ဟိုလူက
အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့မူးနေတာအခွင့်ကောင်းယူပြီး ယွန်းနဲ့ကျနော်
လိုးကြသည်။သူရောက်လာတော့ ကျနော့် ဘီရိုထဲဝင်ပုန်း
နေလိုက်သည်။ယိုင်ထိုးယိုင်ထိုးနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာပြီးယွန်းကို
ထဘီလှန်ကာတစ်ဖုန်းဖုန်းလိုးပြီးတစ်ခေါခေါနဲ့အိပ်ပျော်သွားသည်။
လီးသေးတဲ့အပြင် ၅မိနစ်မကြာတော့ ကျနော်နဲ့လိုးနေကြ ယွန်းက
အယားတောင်မပြေ။အဲ့လူကိုဘေးမှာထားပြီးကျနော်နဲ့ယွန်း တညလုံး
မိုးအလင်းလိုးသည်။ယွန်းအိပ်ပျော်နေတုန်း ကျနော်အသာလစ်ထွက်
ကာ တည်းခိုခန်းမှာသွားအိပ်သည်။နှစ်ရက်လောက်ကြာမှအိမ်ပြန်
သည်။အားလုံးကတော့ ကျနော်သိပ်ချစ်တဲ့ညီမလေးအိမ်ထောင်ပြုလို့
စိတ်ညစ်ပြီးလျှောက်သွားတယ်ပဲထင်ကြတာပေါ့။ကျနော့်လိုးချက်
ကြောင့် ယွန်း ပမ်းဖျားတောင်ဖျားသွားသည်။ဟိုလူကတော့ သူမူးပြီး
လိုးလိုက်လို့ ယွန်းဖျားသွားတယ်ထင်လို့လားမသိ။ယွန်းနားကိုကပ်ပြီး
ပြာယာခတ်ကာပြုစုနေတော့သည်။ယွန်းနေပြန်ကောင်းပြီးတပတ်
လောက်ကြာတော့ ယွန်းကိုဘန်ကောက်ခေါ်သွားကာကျနော်နဲ့ယွန်းကို
အပြီးတိုင်ခွဲခွာစေတော့သည်။မသွားခင်တော့ ယွန်းကိုနှုတ်ဆက်လိုး
လေးလိုးလိုက်ရသည်။ကျနော်လည်းစိတ်ညစ်ကာပေတေ
လေလွင့်နေမိသည်။စာမေးပွဲလည်းတစ်နှစ်ကျသည်။နောက်တော့
စိတ်ကိုပြန်စုစည်းကာကျောင်းပြီးအောင်တက်သည်။ယွန်းလည်း
နှစ်နှစ်တစ်ခါပြန်လာတယ်လို့တော့ကြားရသည်။ကျနော့်သတင်းတွေ
ကြားရလို့သူလာတိုင်းကျနော့်ဆီလာပေမယ့် ကျနော်ကပတ်ရှောင်နေ
မိသည်။ဒါပေမယ့်ကျနော်ကျောင်းမပြီးခင်ယွန်းနဲ့တစ်ခါ
တွေ့လိုက်ရသည်။ကလေးနှစ်ယောက်ရနေပြီးတည်ငြိမ်တဲ့အိမ်ရှင်မ
အသွင်ကိုဆောင်နေပါပြီ။အချိန်ဆိုတာ လူတစ်ယောက်ကိုပြောင်းလဲ
စေနိုင်တာပါပဲ။ကျနော်ကို့တွေ့တော့ သူငိုသည်။ကျနော့်ကို
ဘဝမှာကောင်းအောင်နေဖို့ သူ့အတွက်နဲ့ဘဝမနစ်မွန်းစေဖို့
ပြောသည်။ကျနော်လည်းသူ့ကိုဆွဲဖက်ကာငိုမိသည်။ချစ်ဦးသူရဲ့
အရင်ကအငွေ့အသက်လေးတွေပြန်ရပြီး စိတ်ထဲလန်းဆန်းလာသလို
ခံစားရသည်။သမီးအကြီးမလေးကကျနော့်သမီးဆိုတာပြောပြသည်။
ကျနော်နဲ့တူတဲ့သမီးလေးကိုကြည့်ပြီး ကျနော်မျက်ရည်ကျမိသည်။အဲ့ကတည်းက ကျနော်လည်းမဆိုးမပေတော့ဘဲ ကောင်းကောင်မွန်မွန်
နေထိုင်ခဲ့သည်။သဘော်တက်ဖို့အကြောင်းဖန်လာတော့
သဘော်တက်ဖြစ်သည်။ဘဝကိုပင်လယ်ထဲမှာရွက်လွှင့်ရင်းကမ္ဘာအနှံ့
ပတ်ပလိုက်သည်။မိန်းမမယူဘဲတစ်ကိုယ်တည်းလူပျိုကြီးလုပ်ကာ
သဘော်ပေါ်မှာပဲအချိန်ကုန်ခဲ့သည်။အမေတို့က အသက်ကြီးပြီမို့
ကျနော့်ကိုမြန်မာပြည်ကိုအပြီးပြန်လာခိုင်းသည်။ကျနော်လည်း
အသက်၃၅ဖြစ်နေပါပြီ။ငွေလည်းတော်တော်များများစုနိုင်ပြီမို့
အေးအေးဆေးဆေးပဲ ကော်ဖီဘားဆိုင်ဖွင့်ကာနေတော့မယ်လို့တွေး
လာခဲ့သည်။အမေနဲ့အဖေကတော့ကျနော့်ကိုလာကြိုရင်း ကားပေါ်မှာ
မြန်မာနိုင်ငံမှာပဲနေဖို့ ပြောလာသည်။ကျနော်လည်းအပြီးပြန်လာတာ
ဖြစ်ကြောင်းပြောရသည်။အိမ်ရောက်လို့ ကားပေါ်မှဆင်းတော့ ရင်းနှီးခဲ့ဖူးတဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးနဲ့အတူကျနော့်ခါးကိုနောက်ကဖက်တာ
ခံလိုက်ရသည်။ယွန်းလားပေါ့ စိတ်ထဲထင်မိသည်။ဖက်လာတဲ့
လက်ကလေးကိုငုံ့ကြည့်တော့ လက်နုနုလေး။
“ဖေဖေ”
“ဟင် ဘယ် ဘယ်လို”
ကျနော်တစ်ပတ်လှည့်ကာကြည့်လိုက်တော့ ကျနော်နဲ့ရုပ်ခြင်းချွတ်စွပ်
တူပြီး ယွန်းလိုကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နဲ့ကောင်မလေးဖြစ်နေသည်။
ဒါ ဒါဆိုသမီးပေါ့။ကျနော်နဲ့ယွန်းရဲ့သမီးလေး။ဘန်ကောက်မှာနေနေတဲ့
သူတွေကဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာကြလဲပေါ့။တွေးနေတုန်းနောက်
ကနေယွန်းရဲ့အသံကြားရသည်။
“ကိုကို”
“ယွန်းးး”
ယွန်း ကျနော့်ကိုအတင်းဖက်လာသည်။ကျနော်လည်းသမီးနဲ့ယွန်းကို
ပြန်ကာအကြာကြီးရပ်နေမိသည်။အမေသတိပေးတော့မှ သတိရပြီး
အိမ်ထဲဝင်ကြသည်။
“ကဲ သားတို့သမီးတို့ အိမ်ထဲဝင်ကြ အထဲရောက်မှအလွမ်းသယ်ကြ”
ကျနော်အိမ်ကိုလုံးဝပြန်မလာတဲ့သုံးနှစ်မှာ ပြောင်းလဲခြင်းတွေဖြစ်ပေါ်
ခဲ့သည်။ခရီးရောက်မဆိုက်ပဲ ယွန်းတို့ မိသားစုဘန်ကောက်မှာ
ဘေးကြုံတွေ့ပြီး ယွန်းယောကျ်ားနဲ့သားအငယ်လေးသေဆုံးရပုံ။
ယွန်း မြန်မာပြည်ပြန်လာပုံတွေပြောပြသည်။ထူးခြားတာတစ်ခုက
အမေနဲ့အဖေအပြင် ကြီးကြီးရောယွန်းအမေပါ ကျနော်နဲ့ယွန်း
အကြောင်းသိသွားတာတွေပါပဲ။ဒါကလည်းမမကြီးအားလုံးပြောပြလို့
ဖြစ်ကြောင်းအမေတို့ကလည်းရှင်းပြတော့ကျနော်အံ့သြရသည်။
မမကြီးပြောပြလို့ သမီးလေး ယွန်းစန္ဒီကျော်က ကျနော့်သမီးဖြစ်တယ်
ဆိုတာလည်း သိသွားကြသည်တဲ့။စပြောပြောခြင်းအံ့သြကြပေမယ့်
ကျနော့်နဲ့ယွန်းရဲ့ ဘဝကံအကြောင်းတရားကြောင့်ပဲဟုဆိုကာယွန်းနဲ့
သမီးကိုလက်ခံကာကျနော်ပြန်လာရင်မိသားစုပေါင်းစည်းပေးဖို့
ရည်ရွယ်ထားခဲ့တယ်လို့ပြောလာသည်။ကျနော်လည်း တခဏအတွင်း
အမေတို့ပြောနေတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကိုနားထောင်ရင် ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်ရသည်။
“ဒါဆို သားနဲ့ယွန်းကိုသဘောတူတယ်ပေါ့နော် အမေ ဟင် အဖေ
ပြောကြပါအုန်း”
“မင်းတို့ကို သဘောမတူလို့ကောရမလားကွ တေလေနေတဲ့မင်းဘဝ
လည်းတည်ငြိမ် သမီးနဲ့မြေးတို့ဘဝလည်းအေးချမ်းရမယ့်ကိစ္စပဲ
ငါတို့ကသဘောတူရတော့မှာပေါ့ကွာ နောက်ကိစ္စကနောက်မှရှင်း
ခု မင်းတို့ယူကြတော့ ”
“ဒီတစ်သက်ငါမြေးမချီရတော့ဘူးထင်တာ ခု ချီမယ့်ချီရတော့
ငါ့မြေးက အပျိုမတောင်ဖြစ်နေပြီ ”
“အမေကသေးသေးလေးချီချင်လို့လား သားကြိုးစားပေးပါ့မယ် ဟီး”
“အို ကိုကိုကလည်း”
“ဟားဟားဟားဟား ”
“ကဲ ယွန်းနဲ့သမီး ဖေဖေတို့မိသားစုဖိုးဖိုးဖွားဖွားကို
ကန်တော့ကြရအောင် ”
နောက်ဆုံးတော့လည်း ကျနော့်ဘဝလေးက သာယာစိုပြေစွာနဲ့ပဲ
ပျော်ပျော်ရွင်ရွင်နေသွားကြတယ်ပေါ့ဗျာ။
ပြီးပါပြီ
ဘူးခါးသီး
