“ခုန က ကုံးကုံး ကုံးကုံး နဲ့ အထဲကို မငရလို့လား ခောငးနေတာ”
ဟိုက ငါ့ကို တေ့သားပဟ လို့ တေးလိုကမိပါတယ။ ခေါငးထဲမာ လညး ဖစနိုငခေတေ အမားကီး အမနဆုံးစဉးစားနေတုနး မယမုံစိမးက ကနတော့ကို မေးခနးထုတတဲ့ အကည့နဲ့ ကည့နေတယ။ ခုအခိန သူအထဲဝငသားလို့လညး မဖစ၊ ကနတောလညး တခကခုတနစခကပတဆိုပီး သူ့ကို ကနတောခောငးနေတဲ့ အပေါကလေး ပလိုကတော့တယ။
“အငး ညီမ ကိုတော့ မကနာပူပူ နဲ့ပဲ ပောရတော့မာပဲ။ ကဲလာ ညီမ ဒီအပေါကက နေ သာ ကည့လိုကတော့”
မယမုံစိမးက အပေါကကနေ ခောငးကည့လိုကတော့အလန စိတဝငစားပုံတော့ ပပါတယ၊ ဒါပေမဲ့ အံ့ဩပုံတော့ မပဘူး။ ဒါဆိုရငတော့ သူလညး မငးရဲကိုကို အကောငးသိလို့လား သူကလညး အတောထနတဲ့ ဟာမလေးမို့လား။ သူ့ယောကားနဲ့ ကနတော့မိနးမ လိုးနေတာကို ကုံးခောငးနေတဲ့ မယမုံစိမးကို ကည့လိုကတော့ အခုန မ ထုထားတဲ့ ကနတော့လီး က ပနမာလာပါတော့တယ။ ကနတော့မိနးမ လို ညိုတုတတုတလေး မဟုတပဲ ဖူဖေးနေတဲ့ ပေါငတနလေး တေက တမိုး ဆဲဆောငနေတယ။ ကနတော့မိနးမ လို ရေစိမခံ အဆောင့ခံ မဟုတတဲ့ နုနုဖတဖတ ဖေးဖေး ဆရာဝနမလေးကို လိုးခငစိတက တဖားဖား ပေါလာခဲ့ရပါတယ။ ကနတောသူ့ အနားကပ သားလိုက ပီး သူမ ခါလေးကို အသာ သိုငးဖကလိုကတယ။
“ဦးကိုကိုကီး စိတမဆိုးဘူးလား ဟိုမာ ဦးကိုကိုကီးမိနးမ နဲ့ မောငနဲ့ ဟိုဟာ ဖစနေတာကို”
“မယမုံစိမး ကရော မငးရဲကိုကို ကို စိတမဆိုးဘူးလား”
“အငး စိမးက စိတမဆိုးတော့ဘူး၊ မောငက လညး စိမးကို စိတမဆိုးဘူးလေ”
“ဟုတလား၊ အငး စိမး အမိုးသားက ဦးမိနးမ ကို လုပနေတာဆိုတော့ စိမးက ပဲ ဦးကို ပနအလောပေးရမယနော”
“ခစခစ ဦးကိုကိုကီး ကလညး ဦးမိနးမ အလုပခံရလို့ လကစားခေတဲ့အနေနဲ့ စိမးကို လုပခငတာလား”
“တကယကတော့ မဟုတပါဘူး၊ စိမးကို လုပခငလို့ ဦးမိနးမကို ပေးလုပတာပါ ခိခိ”
“ဘယလို ဘယလို”
“ဘယလိုတေက အရေးမကီးတော့ပါဘူးကယ”
ကနတောက ပောပောဆိုဆိုနဲ့ မယမုံစိမးကို ကနတော့ဖက ဆဲလည့ပိး သူမ နူတခမးလလလေးကို ငုံစုပနမးလိုကပါတော့တယ။
အခနး ၂၂။
မယမုံစိမး
ကမ ကို ဖကနမးလိုကတဲ့ ဦးကိုကိုကီး ကို ကမလညး အလိုကသင့ ပနနမးလိုကပါတယ။ ခုနက အမမတဝတရည နဲ့ မောငတို့ လိုးနေကတာ ကည့ပီး ကမ ဖီးလညး တကနေပီမဟုတလား။ ခုနတင ကောငလေး သုံးယောကနဲ့ ကမးခေမာ အလိုးခံလာခဲ့ရပီးတာတောင မောငနဲ့ တခားအမိုးသမီးတယောက လိုးနေတာ တေ့ရတော့ ကမ ပနဖီးတကလာတာ အံ့ဩစရာကီး လို့ ကိုယ့ကို ကိုယတောငတေးလိုကမိတယ။
ဦးကိုကိုကီး လီးကီးက ထိုးထိုးထောငထောငနဲ့ သူ့ပုဆိုးအောကက ထောငထ နေပီး ကမ ဗိုကကို ထောကနေတယ။ သူ့လကတေကလညး ကမ နို့တေကို မညာတမး ဆုပနယနေတယ။ ကမ ကို သူနူတခမးစုပနမးနေရာက နညးနညးဝသားတော့မ ပါးစပခငး ခာလိုကပီး၊
“စိမး လာ ဟိုနေရာလေး သားရအောင”
ဆိုပီး သစပငတေ ကားထဲက ခုံတနးလားလေး ရိတဲ့နေရာကို ခေါသားပါတယ။ ဒီလို အပငကီးမာ ဖတသားဖတလာတေ ရုတတရက လာနိုငတာမို့ လိုးဖို့ကတော့ မဖစနိုငပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူက လညး အတေ့အကုံ ရိသူမဟုတလား။ ကမ သူခေါရာ လိုကသားမိတယ။
ခုံတနးလားပေါမာ သူက ထိုငလိုကပီး ကမကို သူ့ပေါငပေါမာ ခေါငးအုံးပီး လဲခိုငးတယ။ ကမမကနာကို သူ့ဘိုကဖကကို လည့ပီးတော့ပေါ့။ သူ့လုံခညကို ဖညခလိုကတော့ ကမ မကနာရေ့တည့တည့မာ သူ့လီးကီးက ထိုးထိုးထောငထောငနဲ့ ပေါလာတယ။ မောင့ လီးနဲ့တော့ မတိမးမယိမးပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညိုညို ကီး ။ မောငက အသားလတတော့ လီးက အဲလောက မညိုဘူး။ ဦးကိုကိုကီးက အသားညိုတော့ လီးက ညိုတာအပင မဲတဲ့ဘကတောင နညးနညးရောကမယ။ သူ့ဒစဖူးကိးကလညး ခရမးရောကလိုမိုးကီး ဒစဖူးထိပက အကဲကောငးလေးမာ အရညကညလေးတေ စို့နေတယ။ နောက ဒစဖူးပတလညမာလညး ကပစေးစေးနဲ့ ကည့ရတာ သူ့ဘာသာ ဂငးထုပီး ပီးထားတာ မကာသေးပုံပဲ။ လရညနံ့လညး ရတယ။ ကမ သူ့ဒစဖူးကို လာလေးနဲ့ ရကလိုကတော့ အီးကတစကတစ ဆိုပီး ကမ ဆံပငတေကို ဆုပကိုငလာတယ။ လကတဖကက ကမ ဖငလုံးလေးတေကို လမးဆုပကိုငညစနေတယ။
ကမလညး ကိုယလုံးလေးကို အသာလိမ့လိုကပီး သူ့လီးကီးကို အာခေါငထဲ ထည့ငုံလိုကတယ။ ပတစကနဲ စုပလိုကတယ။ ဒီနေ့ အဖို့ ကမအတက လေးခောငးမောကလီး ပဲပေါ့။ ကမ ကိုယကမလညး စိတတေ က အရမးလတလပနေပီးလူကလညး ဟော့နေတယ။ ကမ ပိပိလေး ထဲကလညး အရညတေ စိုနေပီ။ ကမ ဦးကိုကိုကီးလီးကို ကောငးကောငးစုပပေးလိုကတယ။ သူ့လီးကီးတအားတောငလာပီး ကမ အာဂေါငကို လာထောက မိတယ။ သူ့လကတေကလညး ကမ ဖငလုံးလေးကို တအားဆုပကိုငလာတော့ သူပီးခငနေပီ ဆိုတာသိလိုကတယ။ အဲဒါနဲ့ စုပနေတာ အသာလော့လိုကပီး သူ့ လီးကီးကို အရငးကနေ ညစကိုငပီးပါးစပ ထဲက ဆဲထုတလိုကတယ။ ပီးတော့ တဲကနေတဲ့ သူ့ဥကီးတေ ကို စုပပေးလိုကတယ။သူ ပီးခငနေပေမဲ့ ကမ လကနဲ့ သူ့လီးအရငးကို ဆုပညစထားလို့ သူပီးလို့ မရဖစနေတယ။ မကနာကီးရုံ့မဲ့လို့၊
“စိမး ကို ကို ပီးခငနေပီကာ ၊ စိမးပါးစပထဲမာ ထုတပါရစေ”
ပထမတော့ ကမ အခိနဆဲထားမလို့ စိတကူးသေးတယ၊ နောကတော့ စိတကူးပောငးသားတယ၊ လောလောဆယ သူ့ပနာကို အရငရငးပေးလိုကမယ နောကမ ကမ လိုတာကို သူ့ကို ကူံးသငးတော့မယ ဆိုပီး ခေါငးငိမ့ပလိုကတယ။ သူ့လီးကီးကိုလညး ကမ ပါးစပထဲ ပနထည့လိုကတယ။ သူ့လီးတန အရငးနားကို ဆုပညစထားတဲ့ ကမ လကတေကို လော့ပေးလိုကတာနဲ့ သူ့လီးကီးက တဆပဆပတုံခါပီး ကမ ပါးစပထဲ လရညတေ တပတပတ ပနးထုတ ပစလိုကပါတယ။ ကမလညး ပါးစပက နေ လံမထကသားအောင အကုနလုံးကို မိုခပစလိုကပါတယ။ ကမအတက တနေ့တာ လိုအပမဲ့ ပရိုတငးတေက လိုတာထကတောင ပိုနေပီလို့ တေးရငး စိတထဲက ပုံးလိုကမိပါတယ။
ဦးကိုကိုကီး ညစထုတသမ လရညတေကို မိုခလိုကပီးတော့ သူ့လီးတနကီးကို ကမ လာလေးနဲ့ ရကပီး သန့ရငးရေးလုပပေးလိုကပါတယ။ ဦးကိုကိးက ကမ နဖူးလေးကို ငုံ့နမးလိုကရငး၊
“ကောငးလိုကတာ စိမးရယ။ စိမးက တောတောအမုတကောငးတာပဲ၊ ကေးဇူးပဲနော”
“ခစခစ မလိုပါဘူး ဦးကိုကိုကီး ရယ၊ ကမကိုလညး ပနကူညီပေးရမယနော”
“အော ပောနေစရာလိုသေးလို့လား စိမးရယ ကနတော စိမးလိုခငတာ အကုနလုပပေးပါ့မယ၊ အခု ဘာဂာမုတပေးရမလားပော”
“ဟင့အငး၊ အခု မလိုသေးဘူး ၊ ဦးကိုကိုကီး ကမ ကို မောင့ ရေ့မာ လိုးပေးရမယ”
“ဟင ဖစပါ့မလား၊ တောကာ စိမးတို့ လငမယား တခုခု ဖစမာ စိုးတယ”
“မဖစစေရဘူး စိတခ၊ မောငတောငမ အခု ဦးကိုကိုကီး မိနးမ ကို လိုးနေပီပဲဟာ”
“အငး အဲဒါတော့ ဟုတတယ၊ ဒါပေမဲ့ ဘယလို စကားစကမလဲ၊ ”
“လယပါတယ၊ ကမ တာဝနထားလိုက၊ ခု မောငတို့ ဘယလို အခေအနေရောကနေပလဲ သားကည့ရအောင”
ကမတို့ နစယောက ခုံတနးလားကနေထပီးတော့ တညးခိုဆောငနံရံနားကပသားခောငးလိုကပါတယ။ သူတို့ နစယောက တယောကနဲ့ တယောကဖကပီး နားနေကပါတယ။ ကမ ဦးကိုကိုကီးကို တံခါးသားခေါကရအောငဟု ပောပီးတော့ တညးခိုခနးတံခါးကို သားခေါကလိုကပါတယ။
အခနးထဲက အသံတောတောနဲ့ မကားရပါဘူး။ ကမတို့ တံခါးကို ထပတလဲလဲ ခေါကတော့မ လာပီလာပီ ဆိုတဲ့ မောင့အသံ ကားရပါတယ။ နောကတော့ မောငတံခါးလာဖင့ပေး ပါတယ။
“မောငကလညး ဘာတေလုပနေတာလဲ၊ တံခါးလာဖင့ပေးဖို့ကို ကာလိုကတာ”
“အော အိပပောသားလို့ပါ ခစလေးရယ၊ ဆောရီးနော၊ ဦးကိုကိုကီး နဲ့ ဘယမာ ဆုံလာကတာလဲ”
“ဒီအဆောငနားကမ တိုကတိုကဆိုငဆိုင ဆုံကတာပါ မောငရဲ့၊ မမမတဝတရညရော”
“အိပနေတယ ထငတာပဲ ခစလေးရဲ့ မောငလညး အိပပောနေတာဆိုတော့ သတိမထားမိဘူး”
“ရပါတယ ကိုကိုရ ကိုယ့မိနးမ ကလညး အိပပောရင ဆငအောတောင မနိုးပါဘူး ဟဲဟဲ၊ တခုခု သားစားရအောငလေ ဘိုကမဆာဘူးလား”
အဲလို ပဲ ပောပောဆိုဆို နဲ့ ကမ တို့ ကိုယ့အခနးကိုယဝငခဲ့ကပါတယ။ မောင့မကနာက ပုံးဖီးဖီး ဖစနေတာမို့၊ အခနးထဲ ရောကတာနင့ သူ့ကို ဘိုကကောဆဲလိမလိုကပါတယ။
“အာ့ နာတယ ခစလေးရဲ့”
မောငက စိတလိုသလို ခစလေးခေါလိုက စိမးခေါလိုကလေ၊ ခုအရမးကို အူမူးနေလို့ ခစလေး လုပနေတာ၊
“မောင နဲ့ မမမတဝတရညတို့ လိုးနေတာကို ခစလေး နဲ့ ဦးကိုကိုကီး တို့ အပငကနေခောငးနေကတာ သိလား”
“ဟိုက”
မောင ပါးစပအဟောငးသား ဖစသားပါတယ။ နောကတော့ ပုံးဖီးဖီး ပနဖစလာပီး၊
“အဲဒီတော့ ဦးကိုကိုကီး စိတမဆိုးအောင ခစလေးက ဘယလို ဖောငးဖလိုကတာလဲ”
“သူ့လီး စုပပေးလိုကရတာပေါ့”
“ဟင ”
“အငး သူက လရညတေ ခစလေး ပါးစပထဲ ပနးထည့လို့ အကနုမိုခပစလိုကရတယ”
မောင့ မကနာက အရမးတကကလာပါတယ။
“နောကတော့ရော”
“နောကတော့ မရောတော့ဘူး ခစလေးတို့ တံခါးလာခေါကတယ ဒါပဲ”
“အော ဒါဆိုရင ခစလေးနဲ့ ဦးကိုကိုကီးတို့ ဟိုဟာ မဖစသေးဘူးပေါ့”
“ဟင့ အငးမဖစသေးပါဘူး တမငခနထားတာ မောင့ရေ့ကမ လုပဖို့ ခစခစ။ ခစလေးက ကမးစပ မာ ကောငလေး သုံးယောကနဲ့ အလိုးခံလာပီးပီ”
“ဟင”
မောင့ကို ကမးစပက အဖစအပကတေ ပောပလိုကတယ။ မောင အရမးကို တကကနေတယ။ ဒါပေမဲ့ မမမတဝတရညကို တနေ့ကုန ဘယလောကမား လိုးထားသလဲ မသိဘူး မောင စိတပဲ ရိတော့တယ မလုပနိုငတော့ဘူး၊ ကမလညးအတူတူပါပဲ လနးသားအောင ရေမိုးခိုး ပီးတော့ ဦးကိုကိုကီးတို့ လငမယားနဲ့ တခုခု ထကစားကရအောင ဆိုပီး အပငထကလာခဲ့ကတယ။
အခနး ၂၃။
မတဝတရည ၅။
ကမ ယောကား ကို မကနာပူနေမိတယ။ တခါမ လညး သူ့အပငဘယသူနဲ့မ မလုပဖူးဘူး။ အခု မောငနဲ့ ဖစတာ ကမ အတက ပထမဆုံးပဲ၊ မောငက လညး ကဲလိုကတာ မပောနဲ့ တော့ တနေကုနကို နညးမိုးစုံ နဲ့ မမောနိုင မပနးနိုငအောင လိုးတယ။ ကမလညး အတူတူပါပဲလေ။ အရူးအမဲသား ကေးမိသလို ဖစသားတာ။ အဲဒါ ကမနဲ့ မောငနဲ့ ပိုငးသားပီးတော့ နစယောကသား မောမောနဲ့ နပနေကတုံး အဆောငရေ့က တံခါးခေါကသံ ကားတော့ မောငလညး ကမနးကတနးထ ပီး သူ့အခနးသူပနပေးသားတယ။ သူ့ အဝတအစားတေက နဂိုကတညးက သူ့အခနးမာ ပနထားထားတာ ဆိုတော့ ကိုယတုံးလုံးနဲ့ ပေးတာပေါ့။ ကမကတော့ ကမနးကတနး ထမိန ကောကဝတ တီရပတထည ကောကစပ လိုကပီး အိပယာပေါအသာလေးမေးနေလိုကတယ။ အိပပောနေတယလို့ အကောငးပရအောင။ အဆောငရေ့က ဘယသူလာလာ မကနာပူလို့ ကမ က ဘယလို မ ဟနဆောငတတမာ မဟုတဘူးလေ။ အဲတော့ အသာပဲ နေလိုကတယ။
နောကတော့ မောင အိမရေ့ခနးလောကသားသံကားတယ။ တံခါးဖင့တယ။ ယောကား နဲ့ မောငနဲ့ စကားပောနေကတာအပင မယမုံစိမး ရဲ့ အသံလညးကားရတယ။ အငး ယောကားနဲ့ မယမုံစိမး နဲ့ အတူတူ ပနရောကလာကတာကိုး။ ကမ ကုတငပေါမာပဲ အခနးဝကို ကောပေးပီး မကစေ့လေး မိတထားလိုကတယ။
ခနနေတော့ အခနးထဲ ကို ယောကား ဝငလာသံကားတယ။ နောကက နေပီး ကမ လညတိုငလေးကို လာနမးတယ။
“မိနးမ တောတောပငပနးနေပလား”
ယောကားရဲ့ တိုးတိုးလေး မေးလိုကသံက ကမ နားထဲမာ ဗုံးခဲလိုကသလိုပါပဲ။ ရငတေလညးတဒိတဒိတခုနလို့ ပေါ့၊ ယောကား မား ရိပမိသားပလား၊ ခါတိုငး ကမ ဘာမ မလုပပဲ အိပနေရင သူနောကနေက စတာပောငတာမိုးလား၊ ဘာပဲ ဖစဖစ ရငဆိုငရတော့မယ ဆိုတာ ကမ သိတယလေ။ အဲဒါနဲ့ အိပယာက နိုးသလို အပငးကောလေး ဆန့ရငးက၊
“ကို အခုမ ပနလာတာလား၊ ဘယက ပနလာတာလဲ၊ ”
“အဟီး ကို ရောကနေတာ ကာပီ၊ ဝတရညတို့ ပဲကမးနေတာ နဲ့ အနောကအယကဖစမာ စိုးလို့ တမငမဝငလာပဲ အပငကနေ ခောငးနေတာ၊ ခိခိ”
“ဟင တကယ၊ ဟာကာ၊ သား ရကလိုကတာ ဘယလိုကီးမနးမသိဘူး”
ကမ ရကရကနဲ့ စောငကို ဆဲယူပီး မကနာပေါ ဆဲဖုံးလိုကတယ။ ယောကားက အတငးဆဲမဖယပါဘူး၊ ကမဘေးမာ လဲအိပပီး ကမကိုယလေးကို ဖကထားတယ။ နောက မ စောငခုံထားတဲ့ ကမ မကနာနား ကပပီး၊
“ဟနး ခုမ ရကနေလိုကတာ တခါထဲ လုပတုနးကတော့ အိုလံပစ ပိုငပဲကနေတာပဲ မနားတမးလုပနေပီး”
“ကိုနော ပောလေ ကဲလေပါလား တကထဲ ကဲကဲ ပောခငအုံး”
ကမ သူ့ကို လကသီးဆုပကလေးတေနဲ့ ထုနက နေမိပါတယ။ ယောကားက ကမ လကတေကို လမးဖမးဆုပရငးမ ၊
“ကို နဲ့ အတူတူ ဘယသူလညး ခောငးနေတယထငသလဲ”
ကမ ရုတတရက အံ့အားသင့သားပါတယ။ ဟင နောကထပဘယသူတေမား သိကုနပါလိမ့ ဒုကတော့ရောကပီပေါ့။
“ဘယသူလဲ ကို ဒုကပါပဲ ဝတရညတော့ ပနာတကတော့မယထငတယ”
“မတကပါဘူးကာ မယမုံစိမး လေ၊ သူလညး သူ့ယောကား နဲ့ တခားမိနးမ လုပနေတာကို စိတဝငတစား ခောငးကည့နေတာ”
“ဟင”
ကမ ပါးစပအဟောငးသား နဲ့ ဘာပောရမနးတောငမသိဖစသားရတယ။ သူတို့ လငမယားကလညး အဲလိုမိုးပဲလား၊ အခုမ တော့ မထူးတော့ပီမို့ ယောကားကို ဖင့ပောဖို့ ဆုံးဖတလိုကတယ။
“ကို ဟို လေ ဝတရညနဲ့ ခပနေတဲ့ ဒငကီး ဆိုတာ..”
ယောကားက ပုံးပီး လကကာပလိုကပါတယ။ ပီးတော့ ခေါငးညိမ့ပီး၊
“မငးရဲ ကိုကို မဟုတလား၊ ကိုသိပီးပါပီ။ ဝတရညကို ကို ယုံတယလေ၊ တနေ့ကတော့ ဝတရည ကို့ကို ဖင့ပောမာပဲ ဆိုတာ ကို သိပီးသား မို့၊”
ကမ စိတထဲ အရမးပောသားပါတယ။ ဒီလို နားလညမုရိတဲ့ ယောကား ဘယမာ သားရာရမလဲလို့။ ယောကားကို ခစလညး အရမးခစသားတယ။ အာ့တာနဲ့ သူ့ကို ဖကပီး သူ့နူတခမးကို နမးလိုကတယ။
“မမ ပတစ၊ ခစတယ ယောကားရယ”
“အာကာ ဝတရညက ခုနတုံးက မငးရဲကိုကို ကို မုတထားတာ ပါးစပလညးမဆေးရသေးပဲနဲ့”
“အိုး ကနတော့ ကနတော့”
ကမ လကဖဝါးတေနဲ့ ပာပာသလဲ ယောကား ပါးစပကို လိုကသုတပေးနေမိတော့ သူက ကမလကတေကို လမးဆုပကိုငရငး တခိခိရီရငး၊
“အလကားစတာပါ မိနးမရာ အဟီးးးး”
ကမ ရကရကနဲ့ သူ့ကောပငကို ဗောတငမိပါတော့တယ။ ဒီလိုလေးကတော့လညး အိမထောငသညဘဝဆိုတာ ပငးစရာမကောငးပါလားရင။
“ကဲကဲ ရေမိုးခိုး ကိုတို့ တခုခု အပငသားစားရအောင”
“အငး စိမးကို မကနာပူစရာကီးနော”
“ပူမနေနဲ့ သူက အပငဘကမာ ကို့လီးစုပပေးခဲ့တာ ခုနကပဲ”
“ဟင”
အံအားသင့သားတဲ့ ကမကို ကိုက ကမနဲ့ မငးရဲကိုကို တို့ကို သူခောငးရငးက စိမးရောကလာတဲ့အကောငး နဲ့ နောကဆကတဲတေကို ဆကပောပပါတယ။ အငး ကို့လို ညိုညို မဲမဲ လူကီးနဲ့ စိမးလို ဖေးဖေးလေး ဆိုရင ဘယလိုမားနေမလဲလို့ တေးရငး တောင ကမ ဖီးတကလာရပါတယ။ အဟီး။ အငး ကမ ပိပိလေးတောင အရညကညလေးစိုလာရပီ တောပီတောပီ ဒီနေ့တော့လိုးတဲ့ စခနးကို ခနရပထားအုံးမ၊ မောင တနေ့လုံးလိုးထားတာ ကမပိပိလေး ကိမးတောင နေပီ ဒီနေ့တော့ အနားပေးမ ရတော့မယ။ ဒါကောင့ပဲ ကို့ကို ရေခိုးတော့မယ ဆိုပီး ရေခိုးခနးထဲ ပေးဝငခဲ့လိုကပါတော့တယ။
ကမတို့ နစယောကရေမိုးခိုးပီးတော့ ကမ ဘာဝတရမနးမသိဘူး၊ ဒီနားဟိုနား ပဲ ခနသားစားမာ ညလညးဖစနေပီ၊ ဆိုတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတရမလား၊ ဒါပေမဲ့ မောငတို့လငမယားကလညး ပါမာဆိုတော့ စိမးက သေခာဝတလာရင ကမ က နုံခာနေအုံးမယ။ ကိုယက အကောငးကီးဝတသားပီးစိမးက အိမနေရငးဝတလာပနရင ကိုယက အိုဗာဒရကစ ဖစနေအုံးမယ။ ခီတုံ ခတုံ ဖစနေတဲ့ ကမကို ယောကားက ဝတရည ရော့ပငနဲ့ တီရပလေးပဲ ဝတလိုကပါလား။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလညးဖစ၊ ဝတရညကလညး တောရုံ ဝတခငတာမဟုတဘူး ညဘကဆိုတော့ ပိုကောငးတာပေါ့။ ဆိုတော့ ဟုတသားပဲ ဆိုပီး ဟိုတလောကမ သူငယခငးတယောက ဝယထားတဲ့ ရော့ပင အတို အစိမးပုတလေးနဲ့ တီရပ မငးခေးရောငလေး ထုတဝတလိုကတယ။ ရော့ပငက နညးနညးလေးတိုတယ ကမ ပေါငလုံး တုတတုတလေးတေ တအားပေါနေလို့ မဝတရဲတာနဲ့ ဒီအတိုငးထားထားတာ ကာပီလေ။ တီရပကလညး တန့တော့ ဆိုတာမိုး လကပတမဟုတလကတိုမဟုတ ခါးတို အသားက ပါးတော့ အောကက ဘရာဇီယာ အပော့ဝတထားတဲ့ ကမ ရငသားတေကတော့ ဖောငးမို့နေတာပေါ့။ အငး မောင့ကို လညး ကမ ဘောဒီအလလေးပခငသေးတယလေ။ စိမး ဘယလိုမားဝတလာမလဲ ဆိုတာလညး တေးနေမိတယ။ ကို ကတော့ ဘတစကကဘောဘောငးဘီပပ ကီး နဲ့။ တီရပနဲ့ ပဲ။ ကမ အခနးပငထက ဖို့ကို မကနာပူနေတာနဲ့ တောတောအားယူရသေးတယ။ ယောကား က အတငးအားပေးတာနဲ့ နောကဆုံးတော့ အခနးပငထကလာခဲ့ကရတော့တယ။
………………..
အခနး ၂၄။
မတဝတရည
ကမတို့ အပငရောကတော့ ဧည့ခနးမာ မောင နဲ့ မယမုံစိမး တို့ ထိုငစောင့နေကပီ။ စိမးက တီရပအဖူ နဲ့ ကာကီရောငဘောငးဘီတိုလေး ဝတထားတယ။ ပေါငလုံးလေးတေက ကမလို မတုတဘူး၊ ဒါပေမဲ့လတယ လုံးလုံးဖောင့ဖောင့လေး တေ အသားက ဖူတော့ဖေးနေတာပဲ။ ဒီအတိုငး မငလိုကရရင အသားဖေးဖူနေတဲ့ တရုပမ ဆရာဝနမ ခောခောလေး၊ သူ့ယောကားနဲ့ တခားအမိုးသမီးတယောက လိုးနေတာကို ခောငးကည့ပီးတော့ အဲဒီတခားအမိုးသမီးရဲ့ ယောကားကို အပငဘကမာ လီးစုပပေးမဲ့ သူလို့ ဘယသူမ ထငစရာမရိတဲ့ ပုံလေး။ ယောကား သေခာ ပောပထားတာတောင ကမ မယုံခငဘူး၊
“ဟော မမဝတရည၊ အရမးခောတာပဲ အဲ့ဒိဝတစုံလေးနဲ့လိုကတယ”
“ဟင့ စိမးက မောကနေပနပါပီ။ စိမးလို မလပါဘူးကာ၊ ဝတရညတို့က မဲမဲတူးတူး ပါ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ စိတခမးသာအောင ပောပေးတာ ကေးဇူးပါ”
“မောကတာမုတပါဘူး မမဝတရည ကလညး တကယပောတာပါ။ ဦးကိုကိုကီးတို့ ကံကောငးခက”
ကမတို့ အမိုးသမီး ထုံးစံအတိုငး တယောကနဲ့ တယောက အာလာဝသာလာဝ လုပပီး တော့ အဆောငကနေ စာသောကဆိုငဘကထကလာကပါတယ။ ယောကား နစယောကက တော့ တပုံးပုံးပေါ့။ စားသောကဆိုငရောကတော့ လူတေက လညး အလကားကေးနေသလားမတရတယ တအုနးအုနးနဲ့။ ယောကားက ကိုယတို့ အေးဆေးစားရမာလညး မဟုတဘူး၊ ပါဆယပဲ ဆဲသားပီး တညးခိုဆောင ပနသားစားရအောင ဆိုတော့ အားလုံးသဘောတူကတယ။ အဲဒါနဲ့ စားစရာ သောကစရာတေဝယပီး တညးခိုဆောငကို ပဲ ပနလာကတော့တယ။
တညးခိုဆောငရောကတော့ စားစရာတေ အထုပဖည သူတို့ ထည့ပေးလိုကတဲ့ ခကတေနဲ့ပဲ ဇနးခရငးတတပီး နိူကစားက၊ ယောကားတေက တော့ ဘီယာ နဲ့ အပငးနဲ့ ရောသောက၊ မိနးမ တေက တော့ ဝိုင နဲ့ ပေါ့။ ဘိုကဆာဆာ နဲ့၊ စားလိုကသောကလိုက နဲ့ အရကရိနလေးတေလညး တကလာ ဘိုကလညးပည့လာတော့ ထုံးစံအတိုငး ဟိုကိစ တေ ဆီ လမးကောငးက အလိုလို ရောကလာကတယ။ တကယတော့ စိမးက ပဲ စပင့လငးလိုကတာပါ။
“မမဝတရည၊ မောင့ကို ပုစုပေးတာ စိမး အရမးကေးဇူးတငပါတယ”
တဲ့ ကမ မကနာ ဘယလို ထားရမနးတောငမသိပါဘူး။ ယောကား နစယောကက တော့ ပုံးဖီးဖီးနဲ့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ၊ ကမလညး ဝိုငအရိနလေးနဲ့ ဖစနေပီလေ။
“စိမးကို လညး မမ ကကေးဇူးတငရမာ၊ အပင မာ ခောငးရငး ညောငးနေတဲ့ မမ အမိုသားကို အကောလော့ပေးလိုကလို့လေ၊ ခစခစ”
“ဟားဟား.. ဟားဟား”
အားလုံးက ရီမောလိုကကရငးက ကမတို့ လငမယားနစစုံတဲရဲ့ ဟနဆောငမု အလာက ကာကသားပါပီ။ မောင့ ရဲ့ အကည့က ကမ အပေါမာပဲ ရိနေသလို ကမယောကား ရဲ့ အကည့ကလညး စိမး ကိုယပေါမာ ရိနေတာပါ။ အဲတော့ ကမလညး စ စိမခေါလိုကတာပေါ့။
“အငး ခုမ တော့မထူးပါဘူး၊ ဒီည မမတို့ အတဲ ခနလဲလိုကကရင ကောငးမလား၊”
“ကောငးသား ပဲ မမဝတရည၊ လာအခုထဲက နေရာပောငးထိုငထားမယ”
စိမးက ကမ နဲ့ ယောကားနဲ့ ထိုငနေတဲ့ သုံးယောကထိုင ဆိုဖာနားကို လောကလာပီး ကမ လကကို ဆဲလို့ ထခိုငးလိုကရငး သူ့ယောကား မငးရဲကိုကို ထိုငနေတဲ့ နစယောကထိုင ဆိုဖာ ဆီကို တနးလတလိုကပါတယ။
ပီးတော့ ကမ ယောကားဘေး ဝငထိုငရငး ယောကားရဲ့ ရငခငကို ခေါငးလေး မီ ပီးထိုငလိုကပါတယ။ ယောကားကလညး စိမးရဲ့ ခါးလေးကို လမးဖကလိုကပီးတော့ ကမကို ပုံးကည့နေပါတယ။ ကမလညး အားကမခံ မငးရဲကိုကို ရိရာကို လောကသားရငးက မငးရဲ ကိုကို ပေါငပေါကို တကထိုငပစလိုကပါတယ။
ကမ တို့ အဖစအပကက အရမးကို ဆကဆီဖစလနးလို့ ကမ ပိပိလေးထဲမာ စောကရညတေ စပီး စိမ့ထကနေပါပီ။ မောင့ လီးကီးကလညး ကမ တငသားအောကမာ မာတောငနေတာ ကို ခံစားသိလိုကရပါတယ။ စိမးက လညး သူ့လကကလေး တဖကနဲ့ ယောကားရဲ့ လီးကီးကို ပုဆိုးပေါကနေ အုပကိုင ပီး ပတနေတာကို တေ့လိုကရပါတယ။
“ဦးကိုကိုကီး ကောငလေးက ဆာနေပီထငတယ အရမးကို မာနေပီ ခိခိ”
“ဦးကိုကိုကီးလို့ ခေါမနေပါနဲ့တော့ စိမးရယ၊ နာမညနဲ့လိုကအောင စိမးနေသလိုပဲ ဟားဟား”
“ဒါဆို ဦးကိုကိုကီးက ဘယလို ခေါစေခငသလဲ ပောလေ”
“ကိုကို လို့ ခေါပေါ့ ဟုတဘူးလား ခစစိမးလေး”
ဟဲတော့ ယောကား က ခဲပစနေလိုကတာ သောကညငကပစာတောင အတောကောငးနေပီ။ ကမလညး ဘယရမလဲ ခကခငး အစမးပလိုကတာပေါ့။
“မောင ဟိုအတဲက အရမးခဲတယနော”
“ဟုတပ မ ရယ၊ သူတို့ကို ကည့မနေနဲ့ မောင့ကိုသာ ပုစုပေး ဟုတလား ဟားဟား”
ကမ မောင့နားကို တိုးတိုးလေး ကပပောလိုကမိတယ။
“မောင တနေ့လုံး လိုးထားတာ မ စောကပတရော ဖငရော ကိမးနေပီ ဒီညတော့ မ မတတနိုငတော့ဘူးထငတယ”
“အငးပါ စိတမပူနဲ့ မောငက မ ကို ဖကပဲ အိပမာပါ၊”
ယောကားက မောင့ကို လမးပီးတော့၊
“ဟေ့ ဟို နစယောက ဘာ တီးတိုးတီးတိုး သဖနးပိုးလုပနေတာတုံး ၊ ဒိုငမရိုကေးနော”
ကမလညး နညးနညးထေလာတာနဲ့၊
“ဘာမ ဒိုငမရိုဘူး ပင့ပင့လငးလငးပဲ”
ပောလိုကရငးပဲ မောင့ ဘောငးဘီကို ဆဲခတလိုကတော့ မောငက အဆငပေအောင ဖငကပေးပါတယ။ မောင့လီးကီးက မတမနေပေမဲ့ မာနေပါပီ။ ကမ လကကလေးနဲ့ မောင့လီးကီးကို ဖဖလေး ပတကိုငရငး တခကနစခက ထုပေးလိုကတယ။ ပီးမ ဒစဖူးကီးကို ကမ နူတခမးလေးနဲ့ ငုံစုပလိုကတယ။
“အား… ရီး..ကတစကတစ..”
မောင့ပါးစပက ငီးသံလေးထကလာတယ။ စိမးနဲ့ ယောကား နဲ့ ရေ့မာ စိမးယောကား လီးကို စုပပနေရတော့ ကမ လညး အတောဖီးတကလာပါတယ။ ကမ နူတခမးကို မောင့လီးတနကီးပေါမာ တငးတငးစေ့လို့ ခေါငးကို နိမ့လိုကမင့လိုကနဲ့ လုပပေးနေတော့ မောငက ကမ ခေါငးကို ကိုငပီး ထိနးထားပေးပါတယ။ ကမ အာဂေါငကို သူ စိတလတပီး ဆောင့မိမာစိုးလို့ထငပါတယ။မောင့လီးကီးကို ဘယလောက ကာအောင စုပပေးနေမိတယ မသိပါဘူး အာညောငးသားလို့ လီးကီးကို ပါးစပထဲက ပလတကနဲ ဆဲထုတလိုကပီး ခေါငးမောကည့လိုကတဲ့အခိန။ မကနာခငးဆိုငက ဆိုဖာမာ စိမးက ပကလက ဒူးထောငပေါငကားနဲ့ ဘယတုံးကတညးက သူ့ ဘောငးဘီရော အတငးခံရောက ကမးပေါကနေသလဲ မသိ။ ကမယောကားက စိမး ပေါငခဆုံမာ မကနာအပလို့ တပတပတ မညအောငကို ရကနေသံ ကားရပါတယ။ သူ့ကည့ရတာ စောကပတတခါမ မရကဘူးတဲ့သူကနေတာပဲ လို့ ကမတောင သဝနတိုတိုနဲ့ တေးလိုကမိတယ။ ကမလညး ယောကားကို စိတတိုသလိုလို မို့ ပနငုံ့ပီး မောင့လီးကီးကို ဖိစုပပေးမိတော့ မောင ကတော့ တအားကောငးနေတာပေါ့။
“အား ကောငးလိုကတာမရယ၊ ဘယလိုမား စုပပေးနေတာလဲကာ၊ တောတော့ တောကာ မောငပီးသားတော့မယ”
မောငက ကမ ကို ဂိုငးနစဖကက မထူပီး တော့ နူတခမးခငး စုပနမးလိုကတယ။
“ပီးရငလညး ပီးပစေတော့မောငရယ ၊ မ ပါးစပထဲမာ ပဲ ပီးလိုကတော့ အခု”
“မ သဘော မ သဘော”
မောင့လီးကီးက ကမ ပါးစပထဲမာ ပိုပီး ကီးထားလာသလိုပဲ ပီးကာနီးမို့ထငပါရဲ့၊ မကာပါဘူး မောငက ကမ ဆံပငတေကို ဆုပကိုငရငးက သူ့လီးကီးကို ကမ အာဂေါငထဲ တခကညောင့ထိုးလိုကတာ လီးထိပဖူးကီး ကမ လညခောငးထဲ တိုးဝငလာပီး လရညတေလညး တဒုတဒုတပနးထည့နေပါတော့တယ။ ကမ လညး အသကကို အောင့ပီး လညခောငးထဲ ဝငလာသမ တစကမကန မိုခနေရပါတယ။ မောင့လီးကီးက တဆတဆတတုံရငး လရညတေ ပနးထကတာ ရပသားမ ပဲ ပါးစပထဲက ခတလိုကပီး အသကဝအောင ရုရပါတော့တယ။ ဟိုဆိုဖာကလညး အသံတေ ထကနေပါတယ။
“အိုး ကိုကို စိမး ပီးတော့မယ အိုး….. အားးးးးးးး အီးးးးးးး”
ကမ ယောကား မကခကကီးတခုလုံးက စိမးပေါငခဆုံမာ ကပလို့ စိမးက သူ့ခေါငးကီးကို ဖိကပထားပီး ဖငကို မောကပေးနေပါတယ။ ကမယောကားရဲ့ လကခောငးတဖကက စိမး ဖငပေါကလေးထဲ ထိုးထည့ထားတာလညးတေ့လိုကရတယ။ ကမ နဲ့ မောငနဲ့ နစယောကသား စိမး တယောက ကော့ပံလူးလန့ပီး ကာမ အရသာ အထတအထိပရောကသားတာကို စိတဝငတစားကည့နေမိကပါတယ။
ခနအကာမာတော့ ကမတို့ လေးယောကစလုံး အမောဖေကပီး စားစရာသောကစရာလေးတေ ပနစားကပါတယ။ နေရာတော့ မလဲတော့ပါဘူး။ ဘိုကလညး ပည့ အိပလညး အိပခငလာတော့ ကမ က မောင့လကကို ဆဲပီး တော့။
“ကဲ မောင မ တို့ အိပယာဝငရအောင၊ ဘယအခနးကိုကလဲ မောငတို့ အခနးလား မတို့ အခနးလား”
မောငက စိမးမကနာကို လမးကည့ရငး၊
“အငး မ အခနးကို သားမယလေ၊ စိမး လညး ဦးကိုကိုကီးကို မောငတို့ အခနးခေါသားမာမလား”
“အငးပေါ့။ ဂတနိုကလေ ကိုကို”
“ဂတနိုကဝတရည”
ကမ နဲ့ မောငတို့ နစယောက လကခငးခိတရငးက ကမနဲ့ ယောကား အိပတဲ့ အိပခနးဆီကို ဝငခဲ့ကပါတော့တယ။
အခနး ၂၅။
မငးရဲကိုကို
မမမတဝတရည ကို တနေ့လုံး လိုးထားတာကောင့ သူရော ကနတောရောက တကယကို ပနးနေတာမို့ အိပယာထဲ ရောကတာနဲ့ တယောကကို တယောက ဖကပီး အိပပောသားပါတယ။ အိပယာပေါမာ ဖကရတဲ့ တုတတုတခိုငခိုင တငးတငးရငးရငး နဲ့ အိနေတဲ့ မမ အကိတကီး မတဝတရညကို ဖကအိပရတာ ကနတော့ ဇနီး စိမး ကို ဖကအိပရတာနဲ့ တမိုးတဘာသာ အရသာ ရိလပါတယ။ တရေးနိုးတော့ သေးပေါကခငလာတာနဲ့ နိုးလာပါတယ။ အဲယားကနးဖင့ထားလို့ စောငခုံထားပေမဲ့ ကိုယလုံးတီး လူနစယောကရဲ့ ကိုယငေ့တေကောင့ စောငအောက မာ အိုကနေတာမို့ စောငကို အသာလေး ခါးပေါထိလနခလိုကပါတယ။ ကနတော့ ရငခငထဲမာ အသကလေး မငးမငး ရုရငး နစနစခိုကခိုက အိပပောနေတဲ့ မမမတဝတရည ရဲ့ ခစစရာ မကနာလေးကို ငုံ့နမးလိုကမိပါတယ။
“အငး….ဟငးးးးးးး……. မောင..ဘယအခိနရိပလဲ မိုးလငးပလား”
ကနတောမေ့ယာပေါမာ လုပရားတာနဲ့၊ သူမကနာလေးကို နမးလိုကတာကောင့ နိုးသားတဲ့ မမမတဝတရည က ကိုယလေး ကို တန့လိမ အကောဆန့ရငး မကလုံးလေး မပင့တပင့ နဲ့ လမးမေးလိုကပါတယ။
“မလငးသေး ဘူး မ၊ မောင ရုးပေါကခငလို့ နိုးလာတာ”
“အငး မလညးလိုကမယ”
လို့ ပောပီး အိပယာပေါမာ ထထိုငလိုကပါတယ။ မကနာလေး က မေးရိုးကားသလိုလို လေး နဲ့ ပေမဲ့ လေးထောင့မကပဲ ဝိုငးစက နေပီး ပါးတဖကက ပါးခိုင့လေး နဲ့ မမမတဝတရညကို ကည့ပီး မနမးပဲ မနေနိုငတာနဲ့ နူတခမးလေး ကို လမးစုပနမးလိုကပါတယ။ မမမတဝတရညက လညး ကနတော့ လညကုတ ကို သူ့လကကလေး တေနဲ့ သိုငးဖကရငးက ပနပီး နမးစုပပါတယ။အသကအောင့လို့ ခံနိုငလောကတဲ့ အထိ စုပနမးလိုကကပီးမ ပါးစပခငးခာ၊ အသကကို ဝအောင ပနရုရငး တယောကမကနာကို တယောက ပုံးကည့ နေမိကပါတယ။
“ခစတယ မ ရယ”
“မ လညး မောင့ကို ခစပါတယ၊ မနေ့ က မောင တနေ့လုံးကမးထားတော့ ပငပနးပီး အိပပောသားလိုကတာ တုံးကနဲပဲ အခု မ တရေးနိုးတော့တယ၊ ခစခစ။ လူဇိုး..မနကလေးနာရီတောင ကောနေပီ၊ လာလာ ရုးသားပေါကရအောင”
မမမတဝတရည က သူ့ရဲ့ အုပကောငးလတဲ့ ဆံပငနကထူထူကီးကို နောကပနဆဲလိုကပီး အနောကမာလကပနနဲ့ နစပတလောကလိုထုံးလိုကပါတယ။ ဖားလားခထားရင တငပါးနားရောကတာမို့ အလနကည့လို့ကောငးပါတယ။ နောက ကမးပေါက မကနာသုတပုဝါတထညကို ကောကယူပီး သူမ ကိုယပေါမာ ရငလားသလို ပတလိုကပါတယ။ ကနတောလညး ကမးပေါကနေတဲ့ပုဆိုးကို ကောကယူလိုကပီး ဝတလိုကတယ။ နညးနညးအေးသလို ဖစလာလို့ အဲယားကနးကို လညး တနပရေခာ လော့လိုကပီး အခနးတံခါး ဖင့လိုကပါတယ။ အိမသာ ဘကမသားခင မကနာခငးဆိုငက အခနး က အသံတခုခု ကားသလို မို့ တံခါးနားကို နားကပပီး နားထောငလိုကပါတယ။ မမမတဝတရညက ပုံးစေ့စေ့ နဲ့ ကနတော့ လကမောငးကို လာပီး သူ့လကဖားနဲ့ ဆိတဆဲပီး အိမသာ သားရအောင အမူအယာနဲ့ ပပါတယ။ ကနတောလညး ဆီးအိတ က ပေါကထကတော့မလောကတငးလာလို့ အိမသာ ဆီ ပေးကရတယ။ အိမသာ ထဲမတော့ ဘိုထိုငက အိမသာ ပေါမာ မမမတဝတရညကို ထိုငပေါကခိုငးပီး ကနတောက တော့ ရာဝါ အတကထားတဲ့ နေရာ က ရေထကပေါကကို မနးပီး လီးထိပကို တညကာ ပနးခလိုကပါတယ။ အငေ့တထောငးထောငးနဲ့ ညက ဘီယာတေကောင့ ခငစောနံနေတဲ့သေးတေ ပနးထကကကုနတယ။ ကောငးလိုကတာ ကကသညးတောငထတယ။ ပီးသားတော့ ရာဝါဟို့စ ကို ယူပီး ရေနဲ့ ဆေးခရတယ နို့မို့ အနံ့တေ နံနေမာစိုးလို့။ မမမတဝတရညလညး ပီးသားလို့ ရေဆဲခရငး သူ့ အဖုတတေ ဖငတေကို ရေပိုကကလေး နဲ့ ဆေးနေတယ။
“မ ဟို နစယောကကို သားခောငးရအောင၊ မနေ့ က သူတို့ နစယောက မောငတို့ကို အပငကနေ ခောငးနေကတာ”
“အငး”
ကနတောတို့ နစယောက စငနလမးကလေးကနေလောကသားတော့ မမမတဝတရညခါးကလေးကို ဖကသားတယ။ နောကတော့ အောကကို လောခပီး ပတထားတဲ့ မကနာသုတပုဝါ ပေါက ပဲ သူ့ဖငလုံးကီးတေကို ဆုပကိုငဖစညစမိတယ။ ကောငးလိုကတဲ့ အိုးကီး။
စိမး တို့ အခနးနား ရောကတော့ ကနတောက တံခါးကို ဖညးဖညးလေး တနးမလို့ လုပနေတုနး မမမတဝတရည က ခပတညတညပဲ တနးဖင့ပီး အထဲ ဝငသားလိုကတယ။ ကနတောလညး ရုတတရက ကောင သားသလို အထဲ က လူနစယောကလညး တံခါးက အသံကောင့ သူတို့ လုပနေတာ တေ ရပသားပီး တံခါးဝကို ခေါငးမော့ ကည့လိုကကတယ။
ကနတောတို့ မနးသိသားတော့ ကိုကိုကီး က မမမတဝတရညကို ပုံးပလိုကပီး စိမးက ကနတော့ကို လမးပုံးပပါတယ။အခနးထဲက မီးခောငးတေကို ဖင့ထားတော့ အခနးတခုလုံးက ထိနထိနလငးနေတာပေါ့။ မမမတဝတရညက၊
“ကဲ မနေ့က သူတို့ က မတို့ကို အပငက နေ ခောငးခဲ့ကတာ အခု မတို့ ပနကည့ရမဲ့ အလည့ ရောကပီ၊ လုပစာ ရိတာ ဆကလုပကလေ”
ဟု ပောပီး ကုတငဘေးက ကုလားထိုငကို ဆဲပီး ကုတငဘေးကို မကနာမူလည့ထားလိုကပါတယ။ ကုလားထိုငက ရေးခေတပုံစံ အဝိုငးကီး အကီး ကီး ဖစတယ။ မမမတဝတရညက ကနတော့ကို ထိုငဖို့ အမူအယာနဲ့ ပလို့ ကနတောက ထိုငခလိုကပီးတဲ့ အခိနမာ မမမတဝတရညက ကနတော့ ပေါငပေါမာ လာထိုငပါတယ။ အခုတော့ ကနတောတို့က ပဇာတတခုကို ရေ့ဆုံးတနးက ထိုငကည့သလို ဖစနေရပါပီ။ တခုပဲ နညးနညး ရိုးတိုးရမးတနး ဖစစရာက ကုတငပေါမာ ကိုယလုံးတီးနဲ့ ပကလကလနနေတဲ့ ပိုးဟတဖူ မလေးက ကနတော့ မိနးမ ဖစပီး သူ့ပေါငခဆုံ ကို မကနာအပထားရာက ခေါငးထောငကည့နေသူက မမမတဝတရညရဲ့ ယောကား ၊ ကနတော့ လုပဖေါကိုငဖက ဖစနေတာပါပဲ။
ကိုကိုကီးက အိုကေ ဆိုတဲ့ အပုံးနဲ့ ခေါငးညိမ့ ပလိုကပီး မယမုံစိမး ရဲ့ ပေါငခဆုံ မာ မကနာ ပနအပပီး စောကမေး ပောငနေအောင ရိပထားတဲ့ ကနတော့ မိနးမ စောကဖုတကို တပတပတ ကုံးရက နေတော့တယ။ မယမုံစိမး က ကိုကိုကီးရဲ့ ခေါငးကို သူ့လကကလေး တေနဲ့ ထိနးကိုငလို့၊ ကိုကိုကီး ဆံပငတေကို လကသညးကလေး တေနဲ့ ကုတခစပေးနေရငးက ကနတော့ကို ပုံးမလို တညမလို မကနာထားလေးနဲ့ မကလုံးခငးဆိုငလို့ စေ့စေ့ ကည့နေပါတယ။ တခကတခက ကိုကိုကီးက စောကစေ့လေးကို လာနဲ့ ထိုးလိုကလို့လား ကိုကပဲ ကိုကလိုကလို့လားမသိ မကနာလေး မာ နဖူးကောလေး တငးပီး ကိုယလေး ကော့သားတယ။ မကလုံးလေးလညး မသိမသာ စငးကသားတယ။ ဒါပေမဲ့ ကနတော့ ကို ကည့နေတဲ့ အကည့ကို တော့ မလဲဘူး။ ကနတောကလညး စိမး သူမား ယောကား တယောကက သူ့ယောကား ကနတော့ ရေ့တည့တည့ မာ စောကဖုတ ရကပေးနေတာကို ခံနေရငး ကနတော ဘယလိုမားခံစား နေရလဲ ဆိုတဲ့ အကည့နဲ့ ကည့နေတယ။
ဘယလို ခံစားနေရမလဲ၊ လီးက တောငလာတာပေါ့ဗာ၊ မတရားကို တောငလာတာ။ အဲဒီပေါမာ မ မမမတဝတရညရဲ့ ဖငကီးက ဖိထိုငထားတော့ မခံနိုငတော့ဘူး၊ မမမတဝတရည ကို ခါးလေးက ကိုငပီး ကခိုငးလိုကရတယ။ မမမတဝတရညက လညး သိပါတယ။ ကနတောထိုငနေတဲ့ ကုလားထိုငဘေး ကမးပေါမာ ထိုငလိုကပီး ကနတော့ ပုဆိုးခါးပုံစ ကို ဖညခလိုကတယ။ အောကက အလံတိုငကီး လို ထောငထ နေတဲ့ လီးတနကီးကို သူမ လကကလေး နဲ့ ဆုပကိုငပီး တော့ ဖဖလေး ဂငးထုပေးနေတယ။ မယမုံစိမးကတော့ ကနတော့ မကနာကို ကည့လိုက မမမတဝတရည ထုပေးနေတဲ့ ကနတော့ လီးကီးကို ကည့လိုကနဲ့ ပုံးစေ့စေ့ နေတယ။ နောကတော့ ကိုကိုကီးကလညး ပါးစပရော လကရော အရိနရလာတယထငတယ။ မယမုံစိမး လညး မပုံးနိုငတော့ဘူး မကလုံးလေး မေးစငးပီး ကိုကိုကီးခေါငးကို လကနစဖကနဲ့ ဆုပကိုငလို့ သူ့စောကဖုတနဲ့ ဆဲဆဲဖိပတနေတယ။
ခနနေတော့ ကိုကိုကီး လညး ဇကညောငးပီး အသကရု မဝတော့လို့ ထငတယ စောကဖုတရကနေရာက နေ ရပလိုကပီး ခေါငးထောငထလာတယ။ ကနတော့ကို ဂငးထိုငထုပေးနေတဲ့ သူ့မိနးမ ကို ကည့ရငး ပုံးပလိုကတယ။ အခု တော့ သူ့အလည့ပေါ့။ သူက ကုတငခေါငးရငးကို ကောမီပီး ခေဆငးထိုငလိုကတယ။ မာတောငထနေတဲ့ သူ့လီးကီးက အခုတော့ မယမုံစိမးရဲ့ နူတခမးလလလေးက ရစပတစုပယူနေတာကို ဖီးခံနေပီလေ။ စိမးက ကိုကိုကီးရဲ့ လီးညိုညို ကီးကို စုပနေရငးက ကနတော့ မကနာကို လမးကည့ပနတယ။ ကနတော့ လကတေက မမမတဝတရညရဲ့ ရငဘတမာ ပတထားတဲ့ မကနာသုတပုဝါကို ဖညခပစလိုကတယ။
မမမတဝတရညကို ငုံ့ပီး နူတခမးခငးစုပနမးရာက ကုလားထိုငပေါ ဆဲခေါလို့ ကနတော့ရဲ့ ပေါငပေါထိုငခိုငးရငးက မမမတဝတရညရဲ့ နို့ကီးတေကို ငုံ့စို့လိုကတယ။ မမမတဝတရညဆီက ငီးသံလေး ထကလာတယ။ နောကတော့ မမမတဝတရညကို ကုတငဘက မကနာမူ ကနတော့ကို ကောပေးလို့ ထခိုငးပီး ကနတော့ ပေါငပေါ ဖညးဖညးခငး ထိုငခ ခိုငးလိုကတယ။ ကနတော့ လကက လီးကို တဖကက ကိုငထိနးရငး မမမတဝတရည စောကဖုတဝ တည့တည့မာ ခိနထာလိုကတယ။ လီးကီးက စောကဖုတထဲ တဖညးဖညးခငး နစဝငသားတယ။ မမမတဝတရည စောကဖုတက လညး အရညတေ တအားရဲနေပီလေ။ မမမတဝတရညကို ဖညးဖညးခငး ထိုငထ လုပခိုငးပီး ကနတောက အောကက လိုးနေလိုကတယ။ မကလုံးကတော့ မယမုံစိမးရဲ့ နူတခမးလလလေးထဲ ကိုကိုကီးရဲ့ လီးညိုညိုတုတတုတကီးဝငထကနေတာကို ကည့ရငးပေါ့။ နောကတော့ ကနတောတို့ နစတဲစလုံး အရိနရလာကတယ။ ကိုကိုကီးရဲ့ လီးကီးက လရညတေ မယမုံစိမး ပါးစပထဲ ပနးထကသားတဲ့ အခိနမာပဲ၊ ကနတော့ လီးကီးက လရညတေက မမမတဝတရညရဲ့ စောကခေါငးထဲကို တဖစဖစ ပနးထုတသငးလိုကမိတော့တယ။
……………….
ကနတောတို့ နစစုံတဲ ငေဆောငက ပနလာကတော့ အလာတုံးက နဲ့ မတူ အစစအရာရာ ပောငးလဲ သားခဲ့ကပါပီ။ အဓိက ကတော့ စိတနေစိတထားပေါ့။ လငမယား စုံတဲခငး လဲလိုးတဲ့ ဆငးကငး ဆိုတာထက ပိုမယထငပါတယ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကနတောတို့ က အရငကတညးက ရငးနီးပီးသား လူတေ၊ အခုတော့ တယောကနဲ့ တယောက ပိုပင့လငးလာတယ။ ဆငး တငမက ကနတောတို့ ယောကား နစယောကစလုံး ကလညး ကပကိုး ဖီးလေး တေ ရိတယ။ နောကပီး ခန ဆငးလုပတဲ့ လူတေလို ဒီစောကီး ငါလိုးရုံပဲ ဆိုတဲ့ ဆနထကပိုတယ။ ရီစပကရိတယ၊ သံယောဇဉရိတယ။ ခစတယ ဆိုတာတော့ ဒီနေရာမာ သုံး ရင တခို့က သဘောတူ ကမာ မဟုတပေမဲ့ ကနတောက တော့ သုံးခငတယ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မမတဝတရည နဲ့ ကနတောနဲ့ ခပခဲ့ကတဲ့ ကာလ ကတညးက ကနတောက မမတဝတရညကို ခစနေမိလို့ပါပဲ။ တမိုးတော့ မထငလိုကပါနဲ့ ကနတော့ မိနးမ မယမုံစိမးကို လညး ခစနေဆဲပါ။ အခစဆိုတာ တဦးတယောကထဲ ပေါမာ ပဲ ထားလို့ ရတယ ဆိုတာကိုတော့ ကနတော မယုံကညပါဘူး။ မယမုံစိမးကိုလညး ဒီအတိုငးပဲ ပောပပါတယ။ မိနးမ ကို ခစတယ။ တသကလုံး အရိုးမေကထိ ပေါငးမယ။ ကလေးတေလညး ယူမယ။ ခစစရာကောငးတဲ့ မိသားစုလေး ထူထောငမယ။ အခစတေကို လညး မဝေခံစားကမယလို့။
အခနး ၂၆။
မယမုံစိမး
ကမ တို့ ငေဆောငက ပနလာပီးကတညး က ကမတို့ နစစုံတဲ ကုံရင ကုံသလို ခိနးပီး လိုးဖစကတယ။ တခါတလေ ကမတို့ အိမ တခါတလေ ဦးကိုကိုကီး တို့ အိမမာပေါ့။ မားသော အားဖင့ကတော့ ကမ ကို ဦးကိုကိုကီးက လိုးပီး မမမတဝတရညကို မောငက လိုးတာပေါ့။ လငမယားခငးက အိမမာ လညး လိုးနေက ဆိုတော့ ဆငးတဲ့ အခိန သိပမလိုး ဖစဘူး၊ တခုပဲ နစယောကတယောက ဆိုရငတော့ တမိုးပေါ့။ ကမ ကိုလညး ဦးကိုကိုကီး နဲ့ မောငက ညပလိုးသလို မမမတဝတရညကိုလညး သူတို့ နစယောကက ညပလိုး ကတယ။ ကမ နဲ့ မမမတဝတရည က ဖငအလိုးခံရတာ အသားကနေကပီ။ မမမတဝတရည နဲ့လညး ညီအမ အရငးထကကို ခငနေပီ။ တယောကနဲ့ တယောက လညး ပင့ပင့လငးလငး ပောဖစလာကတယ။ မောင နဲ့ ဦးကိုကိုကီး တို့ကို မပောဖစကတဲ့ ဟာတေတောင ပောဖစလာကတယ။
ကမ ကို မမမတဝတရညက သူနဲ့ မောင နဲ့ အနလိုငးမာ သမီးရီးစား ဖစကတာလညးပောပတယ။ အဲဒီတုနးက မောငမနး သူက မသိပဲ နဲ့ ခပခဲ့တာ ဆိုတာလညး ပောပတယ။ ကမ က မတသူရ နဲ့ ဖစတဲ့ အကောငး ပောတော့ မမမတဝတရည အရမး စိတဝငစား သားတယ။ စိမးက မမထကတောင အတေ့အကုံ ပိုမားတယ ဆိုရမာပဲ တဲ့။ မမ ကမ မောင နဲ့ ကိုကိုကီး တို့ လီးနစခောငးပဲ ကုံဖူးတာတဲ့။ စိမးက မမ ထက တခောငးပို မားတယတဲ့။ အာ့နဲ့ ငေဆောင ကမးခေမာ ကောငလေး သုံးယောက နဲ့ အတေ့အကုံကို ပောပလိုကတော့ ပိုဆိုးသားတယ။ မမမတ တယောက ဝိုး ကနဲ ဖစသားတယ။ စိမး က ဆရာမကီးပါပဲတဲ့။ မမမတဝတရည ကလညး စိတလာတဲ့သူ မရိဘူးလား ဆိုတော့ ရိတယတဲ့၊ သူရုံးက ရုံးအကူ ကောငလေး တဲ့ သူ့ကို လစရင ခိုးခိုး ကည့တာ စားတော့ ဝါးတော့မလောကပဲတဲ့။ ရေ့မာ တော့ လုံးဝ မောမကည့ရဲ ဘူးတဲ့။ မောင နဲ့ သူနဲ့ စခပတော့ မောင့ကို မမငဘူးသေးခင မောငပုံစံကို အဲဒီကောငလေး လို့ မနးပီး ခပတာတဲ့။ ကမ လညး တိုကတနးပေးလိုကတယ။ စမးကည့ပေါ့မမ ရယ။ သကသေတေတော့မရစေနဲ့ လူမမငစေနဲ့ ဓါတပုံတို့ ဗီဒီယိုတို့ အရိုကမခံနဲ့ ဘာမ သကသေသာယက မရိရင အဲဒီကောငလေး ကိုယ့ကို အကပကိုငလို့ လဲ မရဘူး၊ သူလောကပောလညး ကိုယ့အခေအနေ နဲ့ သူ့အခေအနေ ဘယသူမ ယုံမာ မဟုတဘူး ဆိုတော့။ အဲဒီကောငလေးက အဲလို လုပမဲ့သူလေး တော့ မဟုတပါဘူးတဲ့။ ဟုတပါတယ မမ ရယ ကမ ကလိုရ မယရ ပောထားတာပါ၊ ဆိုတော့ ကေးဇူး စိမးရယ တဲ့။
ကမ လညး တကယတော့ မတသူရ ကိစကို မောင့ကို ပောပီးကတညးက မောငက ပညာပေးထားတာလေ။ အဲလို မိုးတေ မလုပနဲ့ ဘာညာ ဆိုတာ သူတို့ ယောကားလေး ခငးက အထာတေ သိမာပေါ့။ မတသူရ နဲ့ ကလညး ပထမဆုံး မတောတဆ ဖစပီးသားကတညးက ခင့မကုံ လို့ နောကတခါမ ထပမဖစသေးပါဘူး။ နောကတော့ ငေဆောငသား သောငခေမာ ကောငလေး တေနဲ့ ဖစ၊ နောက ဦးကိုကိုကီး နဲ့ ဖစ ဆိုတော့ အတေ့အကုံ ရင့လာပီ ဆိုရမာပေါ့လေ။ ခစခစ။
တနေ့ တော့ ဆေးခနးပိတကာ နီးလောကမာ အကူကောငမလေး နေမကောငးလို့ ခင့ယူထားတာ သုံးရကလောက ရိပီ၊ လူလညး ရငးနေတော့ တယောကထဲ ပငးလာတာနဲ့ စောစော ပိတလိုကမယပေါ့။ ဆိုပီး တံခါး တခမး ပိတနေတုနး မတသူရ ရောကလာတယ။ ဆရာမ ပိတတော့မလား ကနောဆေးခနးပခငလို့ တဲ့၊ ဆိုတော့ အငး လာလေ အခုပဲ ပိတတော့မလို့၊ ဝငခဲ့။ သူ့ကို အတငးခနးထဲ သားနင့ လို့ ပောလိုကတယ။ နောကလူ ထပမဝငလာအောင ဘာဂာတခါးကို သော့ခပပီး Closed ဆိုငး ကို အပငမာ ခိတထားလိုကတယ။
အခနးထဲ ရောကတော့ လူနာ ကုတငမာ ခေတဲလောငးခထိုငနေတဲ့ သူ့အနားကို ရောကသားပီး။
“ဘာဖစလို့လဲ မောငမတသူရ”
လို့ မေးလိုကတော့ သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖညလိုကပီး
“ကနတော ဘောအောင့အောင့နေလို့ ဆရာမ လို့ ပောတယ”
သူ့ပုဆိုးကို ဖညခလိုကတော့ အောကက အလံတိုငကီးလို ထောငမတနေတဲ့လီး ကီးက ဒိန ကနဲ ထောငထကလာတယ။ ကမ က သူနောကနေသလား အတညလား ဆိုတာကို သိခငလို့၊
“ဘယလို အောင့တာလညး မောငမတသူရ ဘယအခိန မာ ဖစတာလညး ဘာနဲ့ ခိုကမိလို့လဲ”
“ဘာနဲ့ မ ထိမိတာ မဟုတဘူး ဆရာမ သူ့ဘာသာ အောင့လာတာ၊ ညနေပိုငး ဆိုလညး ဖစတယ တခါတလေ နေ့ခငးဘက၊ တခါတလေ မနကဖက”
အဲဒါနဲ့ သူ့ကို သေခာအောငမေးကည့တော့ သူမနကပိုငး ကမ ကို ဝရံတာက နေ ကည့နေပီးတဲ့ အခိန၊ နေ့ခငးဘက သူ့စောနဲ့ ကောငးမာ အတူတူ ပူးပူးကပကပ ထိုငပီးတဲ့ အခိန။ ညနေဘက သူ့ ဦးလေး နဲ့ အဒေါ အိပခနးက လိုးနေကတဲ့ အသံကားရရင ၊ အဲလို အခိနတေ မာ လီးက တောငတောငလာတယ အဲဒါကို သူက ဂငးထု ပစရမာ နမောပီး မထုပဲ နေရငး ဘောက အောင့အောင့တကလာတတကောငး ပောတော့ ကမ မာ အတောရီခငသားတယ။ အဲတော့ မ သူ့ကို အဲဒါ ယောကားလေး တေ သဘာဝ ဖစကောငး ဘလူးဘော ဖစတယလို့ ခေါကောငး ရငးပရတယ။ အဲတော့ မ သူ က နညးနညး ရကတကတက ဖစနေတယ။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကီးက ထောငမတနေတာပဲ မကစေ့ရေ့မာ ဆိုတော့ ကိုငပီး ပတပေးမိတယ။
“အား ကောငးလိုကတာ ဆရာမ ရယ၊ ဆရာမ ကို လမးနေတာ ကာပါပီ၊ ဒါကောင့လညး အရဲစန့ ပီးလာခဲ့ရတာ”
ဆိုပီး ကမ ပုခုံးလေးကို လာကိုငတယ။ကမ လညး မနနေိုငတော့တာနဲ့ သူ့လီးကီးကို ငုံ့ပီး စုပပေးလိုကတယ။ ကမ လီးစုပတဲ့ ပညာက တောတော တိုးတက နပေီ ဆိုတော့ ကောငလေး ဖယတကက ဖစနပေီး ကမ ပုခုံးကိုဆဲပီး လီးကို ပါးစပထဲ အတငးထိုးထည့ဖို့ ကိုးစားတယ။ ကမ သူ့ကို အသာတနးထားလိုကပီး လီးကီးကို ပါးစပထဲက ဆဲခတလိုကတယ။ သူ့ကို ကုတငပေါမာ ပကလကလဲစပေီး ကမ ဝတထားတဲ့ ထမိနစကဒကို ပဲ ဇစဖုတပီး ခတခလိုကတယ။ ခဆုံ မာ စိုတိုတို ဖစနပေီ ဖစတဲ့ ပငတီလေးကို ပါ ဆဲခတခလိုကတယအပေါပိုငးတော့ မခတတော့ဘူး ဆေးခနးကီးမာ ဆိုတော့ တခုခု ဆို အမနပနဝတဖို့ မလယဘူးလေ၊ အပေါက ဂူတီကုတလညး ဒီတိုငး ဝတထားလိုကတယ။ လညပငးမာ ခိတထားတဲ့ နားကပတောင ခတမနတေော့ဘူး ကောငလေး ပေါတကခလိုကတယ။
ထောငမတနေတဲ့သူ့လီးကီး ကို ကမ စောကဖုတဝ မာ တေ့ပီး ဖညးဖညးခငး ထိုငခလိုကတယ။ အီး ကောငးလိုကတာ အီစိမ့သားတာပဲ။ လီးသုံးလေး ခောငး နဲ့ အလိုးခံဘူးတာတောငမ နောကလီး တမိုးပောငးတော့ တမိုးဆနးသစနေသေးတာပဲ။ အဲဒါမိုးလညး လူနာကုတငပေါမာ တကမလိုးဘူးတော့ ဖီလငက လညး တမိုးလေးပေါ့။ သူ့ကို မငးတကစီးပေးလိုကတာ ကောငလေး ဘယလောကတောင အောင့ထားလဲ မသိဘူး ခနလေး နဲ့ လရညပူပူတေ ကမ စောကခေါငးထဲ ပနးထည့ပီး တခီပီးသားတယ။ ကမကတော့ မပီးသေးဘူး ရင့၊ အဲဒါနဲ့ သူအပေါက ဆငးလိုကပီး တစရုးတေနဲ့ ကမ စောကဖုတရော သူ့လီးကီးကို ပါ သုတပီး သန့ရငးရေးလုပပေးလိုကတယ။
“ဆောရီး ပဲ ဆရာမ ရယ ကနော လိုးခငနေတာ ကာလပီ ဘယသူ့မ လိုးခင့ မရလို့ ဂငးလညး မထုပဲ အောင့ထားရတာ အခု တော့ မထိနးနိုငတော့လို့ ထကကုနတာပါ”
“နားလညတယ အာ့ကောင့ မငး ဘလူးဘော ဖစနေတာပေါ့က၊ တခါတလေကတော့လညး ထုပေးလိုကတာ ကနးမာရေးအတက ပိုကောငးတယက”
“ဟုတကဲ့ ဆရာမ နောကဆိုရင ထုပစပါ့မယ”
ကမ က အခု မ အရိနရတုနး ဆိုတော့ သူ့လီးကို လကနဲ့ ပနဆပေးနေမိတယ။ အနညးဆုံး ဒီလီး နဲ့ တခိီတော့ ပီးအောင အလိုးခံရမယလို့ စိတထဲ တေးရငး က လီးကို ဖဖလေး ကိုငပတပေးနေမိတယ။ လီးက အခုလေး တင လရညတေ ထကသားတာဆိုတော့ ပော့သေးသေးလေး ဖစနေသေးတယ။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို အရယလူငယတေက သိပမကာပါဘူး ပနထမာ ပါဆိုပီး လကက သူ့လီးကို ဆော့ရငး သူ့ကို ကမ သိခငတာလေး တေမေးနေမိတယ။
“မောငမတသူရ မငး အိမမာ လညး အဲဒီ အမကီးကို မငးလိုးနေတယမဟုတလား ငါတခါတုနးက တေ့လိုကတယ အိမထဲကနေ”
“ဟုတ သုံးလေးခါလောကပါ။ အဲဒါ ကနတော့ ဦးလေး မိနးမပါ။ ဦးလေး မရိတုနး သူတခါ ပါတီက မူးပီး ပနလာတော့ ကနောနဲ့ ဖစသားတာ နောကပိုငး ဦးလေး မရိရင လိုးဖစတယ။ ခုက ဦးလေး လညး ခရီးမထကတာ ကာပီ ဆိုတော့ မလုပဖစပဲ နေတာလေ။ အိမထဲမာ အနီးကပနေရငး စိတနဲ့ ပဲ လိုးနေရတာ”
“ခစခစ။ မငး ဘလူးဘော ဖစနေတာ နညးတောငနညးသေးတာပေါ့ ဟားဟား”
ကမ နဲ့ သူ့ဦးလေး မိနးမ အကောငးပောပ ရငး နဲ့ စိတပနထလာတယထငတယ ကောငလေး လီးက တဖညးဖညး မာလာတယ။
“အငး နောကပီးတော့ ဆရာမ ကို လညး မနကတိုငး ဝရံတာ ကနေ ထကထကကည့ပီး လိုးခငနေတာ မနကတိုငးပဲ၊ ဟိုတခါ မီးပကတဲ့ ညတုနးက လိုးလိုကရပီး တခါမ အခင့အရေးမရတော့ဘူးလေ။ ဆရာမ က ကနတော့ကို မကိုကလို့ မားလားလို့ တေးနေမိလို့မစလညးမစရဲဘူးလေ”
“အေးပါကာ မစရဲ လို့ ငါ့ဆေးခနးလာပီး လီးလနပတာပေါ့ဟုတလား ဟဟ”
ကမ ပောရငး ဆိုရငးကသူ့လီးကီးကို ငုံပီး စုပလိုကတယ။ လီးကီး က တဖညးဖညး နဲ့ ကမပါးစပထဲ ပည့ဖောငးလာတယ။ ကမ နူတခမးကို သူ့လိငတန မာ တငးတငးကလေး စေ့ထားရငး ခေါငးကို နိမ့လိုကမင့လိုက လုပပေးနေတော့ သူ့လီးကီးက သံခောငးကီးလို မာကောလာခဲ့တယ။ အဲတော့မ သူက ကမ မကနာလေးကို အသာတနးပီး၊
“ဆရာမ ကနတော ဆရာမကို ကုတငစောငးမာ အနောကက လိုးခငတယ”
လို့ ပောတယ။ ကမလဲ အငးလို့ ပောပီး သူ့လီးကီးကို လတပေးလိုကတယ။ သူကလူနာကုတင ပေါကနေ ထလာပိး ကမးပေါကို ဆငးလိုကတယ။ ကမ ကိုယလေးကို တပတလည့ခိုငးပီး ကုတငစောငးကို လကနစဖကထောကလို့ ကုနးခိုငးတယ။ ကမလညး သူလိုးလို့ကောငးအောင ပေါငနစလုံးကို ကား ပီး ဖငကို ကော့ပေးလိုကတယ။ သူက ကမ ခါးလေးကို ကိုငပီး အနောကက နေ ဆောင့လိုး ပါတယ။ ကမ လညပငိးမာ ခိတထားတဲ့ နားကပ က ခါယမးနေတာပေါ့။
“ဖတ…ဖတ…ဖတ…ဖတ”
“အု….အိ….အိ….အာ”
ဒီတခါတော့ ကောငလေး ကတောတော ကမးကမးကို ဆောင့လိုးတာရင၊ ခုန တခီပီးထားလို့ တောတောနဲ့ ပီးမဲ့ ပုံ မပေါကဘူး ဆကတိုကကို လိုးတော့တာ၊ လူနာ ကုတငလေး တောင သိမ့သိမ့ခါပီး နံရံကို သားသား ရိုကမိနေတယ။ ကမ စောကခေါငး အတငးသားတေကို လညး သူ့ဒစဖူးကီး က ဟိုထိုးလိုက ဒီထိုးလိုကဆိုတော့ ကမလညး အရမးကောငးလာပီး မကာဘူး အကောတေ တငးရငး ဖငပါ ရုံ့ အစေ့လေး ပါ ကငပီး တခီ ပီးသားရတော့သည။ ကမလညး အပီး သူလညး ပီးသားလို့ လရညတေ ကမ အဖုတထဲ တပတပတ နဲ့ ပနးထည့နေပါတော့တယ။
ကမလညး ကုတငစောငးမာ ဘိုကမောကပီး ကုတငပေါ မကနာ အပလို့ နားနေလိုကတုနး သူကလညး လီးကီး ကမ စောကဖုတထဲ စိမထားလို့ ကမကောပေါ မာ မောကလက နားနေပါတယ။ ပီး မ သူလညး ထ ကမလညး ထလိုကတော့ လီးကီး စောကဖုတထဲက ပလတကနဲ ထကသားပီး အရညတခို့ ကမ ပေါငပေါနဲ့ တခို့ ကမးပေါ ကကုနပါတယ။
“အို ဆောရီး ဆရာမ ကနောသုပလိုကမယ”
သူက ကမနးကတနး စားပဲပေါက တစရုးဗူးကို လမးဆဲပီး ကမ ပေါငမာ ပေနေတ့ အရညတေကို သုပပေးပီး ကမးပေါကနေတဲ့ ဟာတေပါ တစရုးနဲ့ သုပနေပါတယ။ ကမလညးပငတီနဲ့ထမိနစကဒကို ယူပီး ပနဝတ၊ အဝတအစား တေကို ဆန့ဆန့ရံ့ရံ့ ပနလုပပါတယ။ ပီးတော့မ ကမ တို့ နစယောက ဆေးခနးက ထကလာကပါတယ။ လမးမာ သူက ကမ ဖုံးနံပါတကို တောငးပီး သူ့ဖုံးနံပတကိုလညး ပေးသားပါတယ။
ကမ အိမရောကလို့ ရေမိုးခိုးပီးတော့ သူ့ဆီက ဖုံးမညလာပါတယ။
“ဆရာမ ကေးဇူး အမားကီးတငတယနော အခု ကနတော့ ဘောအောင့တာလညး မရိတော့ဘူး”
“အေးပါ ငါပောသလို နောကတခါ ဆိုရင ဂငးထု ပစလိုက ဟုတပလား”
“ဟုတကဲ့ပါ ဆရာမ ကနတော တခုပဲ နောငတရနေတယ”
“ဘာကိုလဲ”
“ဆရာမ ခိုခိုုကို မစို့လိုကရတာကိုပေါ့ အဟီး”
“အေးပါကာ နောကတခါပေါ့ ဟုတလား၊ ”
“ဟုတကဲ့”
“ဒါပဲ နော တို့ အမိုးသား ပနလာတော့မယ နောကမ တေ့မယ ဘိုင”
“ဘိုင ဆရာမ”
……………….
အခနး ၂၇။- မတဝတရည
ကမလညး စိမး မောကပေးလို့ မောငမောငထေး လေးကို ကလိခငစိတပေါကနေတာ ကာပီ။ စိမး တယောက သူ့အိမရေ့ ကကောငလေး နဲ့ ထပဖစတယ ဆိုလို့ ပိုပီး လုပခငစိတပေါကလာတယ။ ကမ ကို တကယ တော့ လငဖစသူ ကလညး ကပကိုး ဆငး ဖီးရိ သူ ဆိုတော့ မောင နဲ့တောင လုပဖစဖို့ သူပဲ ပလနခပီး လုပခဲ့တာ၊ မောငမောငထေးလေး ကိစ က သူ့ကို ဖင့ပောဖို့ တမိုး ဖစနေတယ၊ အဓိက က ရကသလိုလို ဖစနေတာ၊ စိမးက တော့ ပောတယ၊ ဖင့ပောထားလိုကရင မမဝတရည အတက ဘာမ မပငပနးတော့ဘူးတဲ့ ခုရုတမ နောငရငး ကိုယ့ ယောကား ဖစသူက လညး သိပီးသားဆို တခားက သတငးတေ ဘာတေထကလာရင လညး ရယဒီ ဖစမာလေတဲ့။ ကမ ကိုယ ကမ သာ ခီတုံခတုံ ဖစနေတာ၊ စိမးကို ကမ စိတထဲ ရိတာ ပောပလိုကတယ။ ကမ အဲလို စိတပေါ နေတာ ယောကား ကပကိုး ဇာတလမး မစတငကတညးက ဆိုတာရယ၊ ကမ အလုပထဲက ကိုယ့ လကအောကက ကောငကလေး အပေါ ဖီးလာနေတာတို့ ကို သူသိသားမာ ရကနေတယ ဆိုတော့၊ မမဝတရညကလညး အကုနပောစရာမ မလိုတာ တဲ့၊ ဦးကိုကိုကီး ကို ရငစပေးတဲ့ ဇာတလမးမို့ ကမ စိတထဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖစနေရတဲ့ အထဲ အဲဒီကောငလေး အကည့ တေ အမူအယာတေကလညး ကမ ကို ဖီးလာစေတယလို့၊ ကမ လုပရားလို့ ရမလားလို့ပေါ့ ၊ အဲလို ပောပေါ့၊ တကယဖစခဲ့ရင သို့မဟုတ မမဝတရည စိတထဲ သိပမပောခငတာတေကို နညးနညးပဲ ပော၊ ဦးကိုကိုကီး ဖီးလာမဲ့ ဟာတေကို မားမားပောပေ့ါ တဲ့၊ စိမးတောငမ အိမမာ အတူနေတဲ့ မောင့ ညီလေး၊ ညီညီ့ ကို ဖီးလာနေတာ၊ မောငကိုကမကိုကမသိလို့ ဖညးဖညး ခငး စမး နေတာတဲ့၊ အဟီး၊ စိမးကတော့ တကယပဲ၊
မောငမောငထေး လေးကလညး တကယပဲ ကမ က သူ့ကို နီးနီးကပကပ ရငးရငးနီးနီး ဆကဆနနေတော့ သူစိတတေက ကမ အပေါ မာ အရမး ဖစနေတာ သိတာတယ။ သူ့မကလုံးတေ ကို မသိမသာ အကဲခပလိုက ရင အသိသာ ကီး ကို။ ဒါပေမဲ့ သူက တော့ ကမ မစရင သူကတော့ ဘယတော့မ စမာ မဟုတတာ သေခာတယ။ သူ့အလုပ လညးပုတ အရကလဲ ကဲမာကိုး။ ကမ ကာသာ ဘယလို စရမလဲ မသိဖစနေတာ။ ကိုယ့မောငအရယ၊ တူအရယလေးလညးဖစ၊ ကိုယ့ လကအောကမာ အလုပလုပနေတဲ့ ဝနထမးလညး ဖစနေတာလေ။
တနေ့တော့ စိမး အကံပေးတဲ့ အတိုငး မောင့ကို စကားစလိုကမိတယ။
“ယောကား”
“ဘာလဲ မိနးမရ”
“ပောစရာရိလို့ ဆို”
“ပောလေ မိနးမ ကလညး ၊ အဲလောကစကားစ နေရငတော့ တခုခု ထူးပီထငတယ ဟဲဟဲ”
“ဟန့ ထူးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ထူးခငရငလညး ရသလားလို့၊ ယောကား သဘောကို မေးခငလို့ဟာကို သား မပောတော့ဘူး”
ကမ နညးနညးလေး ညပေးလိုကတာနဲ့ ယောကား မကလုံး တေ အရောငတောကလာတယ၊ သူအရမးသိခငစိတ တေ ပငးပ လာတဲ့သဘော။
“ဟာ မိနးမ ကလညး ပောပါက၊ ယောကား ကို လာဆပီး တခါထညး ၊ ဘာလဲ မငးရဲကိုကို နဲ့ နစယောကထဲ သားခငလို့လား၊ သားလေ ယောကား ပောထားတာပဲဟာ၊ ပီးရင သာ အကုနပနပောပလို့ ပောထားပီး သားဟာ”
“ဟုတပါဘူး.. ဟို ကောငလေး တယောကလေ”
“ဘယကောငလေး တယောကလညး မိနးမ ကလညး အရငးမရိ အဖား မရိ”
ကမ စိတထဲ ကိုယ့ကိုကိုယမလုံလို့ ပါးစပက မထကဖစနေလေ၊ ယောကား ရဲ့ စိတဝငစားမု ကပိုပိုလာလေ ဖစနေရပီ။
“ဟာယောကား ကလညး ရုံးက ရုံးအကူကောငလေးပါ၊ စာပေးစာယူတကရငး ရုံးမာ လာလုပနေတာလေ”
“အငး အဲတော့ မိနးမ က အဲကောငလေး နဲ့ ဖစနေပီလား”
“အာ မဖစသေးပါဘူး ယောကားကလညး”
“မဖစသေးပါဘူး ဆိုတော့ ဖစတော့မဲ့ သဘောပေါ့ ဟုတလား”
“ယောကား နော ပောမဲ့ စကားကို သေခာ နားမထောငဘူး၊ ဒီမာ သေခာနားထောငဦး၊ အဲဒီကောငလေးက လေ မိနးမ သူ့ကို မမငဘူးထငပီး အလစမာ ခိုးခိုး ပီး ရိုးနေတာ၊ မိနးမ သူ့ကို ကောပေးထားပီး ရေ့က မနတခုခု ကနေ မသိမသာကည့လိုကရင မိနးမ အိုးကို မကလုံးကီးပူးပီးကို ကည့ပီး တံတေးတေ မိုခနေတာ ခိခိ”
“ဟုတလား အဟီး၊ သူ့စိတထဲမာ မိနးမ ကို ဒေါ့ကီ ဆဲနေမာ သေခာတာပေါ့ ဟားဟား”
“သူ့စိတ ထဲ ဘာတေးနေမယဆိုတာတော့ မိနးမ ဘယသိမာလဲ၊ ဒါပေမဲ့ ကောငလေးက သနားကမားလေး အဟိ”
“ကဲ ပါ မိနးမရယ၊ ထေရာလေးပါးတေ ပောမနေပါနဲ့၊ မိနးမ ကောငလေးအပေါ စိတလာနေတယမဟုတလား၊ ယောကား ခင့ပုတယ၊ ဒူးသာဒူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောကား ကိုတော့ အကုနပနပောပရမယနော”
“အငး ယောကား တကယပောတာလား၊ ကောငလေးက ကိုယ့တူသား အရယလောကလေးရိတာ မိနးမ ကို ယောကား အထငသေးမာ စိုးလို့”
“အမလေးကာ အထငမသေးတဲ့ အပင ယောကားကို ခုလို ပင့ပင့လငးလငး ပောလို့ ပိုတောင ဝမးသာ အထငကီးမိပါသေးတယ”
“အငး ဒါပေမဲ့ မိနးမ က ဘယလို လုပရားရမနးမသိဘူး၊ အလုပထဲမာ ကမကောငးဘူးလေ”
“မိနးမ အဆငပေရင အိမသာ ခေါ လာလုပရား ယောကား ရောငပေးမယ၊ ဟုတတယ အလုပထဲမာတော့ သားမလုပနဲ့ အကုနရုတကုနမယ”
“အငး”
ကမ လညး ယောကား ဆီက ခင့ပုခကရပီး တော့ စိတက အရမးလတလပသားတယ။ ဒါပေမဲ့ တကယက ဘယလို စရမနးကို မသိသေးတာ၊ ထုံးစံအတိုငး အရငက ကောငလေးကို ရိုးနေက၊ ရငသားမောငးတို့ အိုးတို့တော့ ဆကရိုးပေးနေလိုကတယ။ ဒါပေမဲ့ တနေ့တော့ အခင့အလမးပေါ လာခဲ့တယ။ ဖစခငတော့ သားက ကောငးပိတရကရည သူ့အဖိုးအဖား ကမ ယောကခမ တေ အိမသားနေနေတဲ့ ရကပိုငး၊ မောငက လညး အိမပနနောကက လေ့ရိတယ။ အထူးသဖင့ သောကာနေ့ ဆို သူငယခငးတေနဲ့ ဘီယာဆိုင သားထိုငတတတယ။
အဲဒီနေ့က ကမ ရုံးမာအလုပတေ လကစမသတနိုင၊ တနငာနေ့ ဌာနဆိုငရာ အကီးအကဲတေ ဘကဂကမိတငးရိ တာ ကိုယက အခကအလကစုပေးရမာ ဆိုတော့ စနေ၊တနငနေ ရုံးပိတရကကလေး အိမမာ အလုပလုပမယ ဆိုပီး ဖိုငတေ ပစညးတေ သယလာခဲ့တယ။ အဲလို ကမ သယစရာ ပစညးတေ မားရင မောငမောငထေးက ကမ ကို လိုကကူသယပေးပီး အိမလိုကပို့ပေးလေ့ရိတယ။ ပီးမ သူ ဘတစနဲ့ သူ့အိမ ပနတယ။
အဲလို နဲ့ အိမရောကတော့ ကမ ပစညးတေ သူက ကူသယပေး၊ သူ သားလေရာ အမဲလယတတ တဲ့ လယအိပ ကီးကို ဆိုဖာပေါ ခနခ ပီးတော့ အပေါ့ သားမယလို့ နောကဖေးဘကထကသားတယ။ သူက လညး အိမမာ ကမတယောကထဲ ဆိုတာ သိရတော့ စိတထဲ သောငးကနး နေပီထငတယ ကမ ဖငကီးကို အနောကက စူးစိုကကည့ နေတာ ကမ ဘီဒိုမနထဲ ကမငနေရတယ။ သူနောကဖေးဘကသားတုံး သူ့လယအိပကို မသိမသာ အကဲခပကည့တော့ စီးကရက ဘူးလေးတဗူးတေ့တယ။ အကံတခု ရသားတယ၊သူ့ကို အခိန နညးနညး ဆဲထားလိုက ပီး ဘယလို သူတုံ့ပနမလဲ သိခငလာလို့လေ။ ကမ အခနးထဲ ဝငပီး အလုပက အဝတအစားတေ ခတ အိမနေရငး ထမိနပါးပါး တထည နဲ့ တီရပတထည ကောကစပ ဝတလိုကတယ။ ထမိနပါးပါးကို တငးနေအောင ဆဲဝတလိုကပီး မနထဲ ကိုယ့ကိုယကို ပနကည့လိုကတယ။ အတငးခံဘောငဘီ အနားရာက တငပါးမာ ထငးကနဲ နေတာပဲ။
ကမ အိမရေ့ခနးထကလာတော့ မောငမောငထေး က စောင့နေပီ ပနမလို့ သူ့လယအိပကို လယပီးပေါ့။
“ဟေ ပနတော့မလားက၊ ညနေစာ စားပီးမ သား၊ ဘာလညး ခိနးထားတာ ရိလို့လား”
“မရိပါဘူး မမ၊ ကနတော မစားတော့ပါဘူး အားနာစရာကီး”
“အို အားနာ မနေနဲံ မငးကို မမ ရုံးခိနထကကောပီး ခိုငးထားတာ၊ ပီးတော့ အိမမာ မမ တယောကထဲ စားရမာ ပငးစရာကီး”
“အော အကိုတို့ က ဘယသားလို့လဲ မမ”
“နင့အကို က သောကာညတေဆို အပေါငးအသငးတေနဲ့ ဘီယာဆိုငသားတယ တခါတလေ ညသနးခေါငလောကမ ပနရောကတာ၊ သား က ကောငးပိတရကရညဆို သူ့အဖိုးအဖား တေ က ခေါခေါ ထားတယလေ”
“အငး မမ တယောကထဲ ဆိုရငတော့ အဖေါ ရအောင ကနတော စောင့ပေးမယလေ၊ စားရမာတော့ အားနာစရာကီး”
“အားမနာနဲ့ ဘာမ တော့ ဖယဖယရာရာ မရိပါဘူး၊ ပုနးရညကီး၊ ငါးခောကဖုတ နဲ့ ကကဥလေး ကောလိုကမယလေ၊ အခု ဆာပီလား”
“ဆာတော့ မဆာသေးဘူး မမ၊ မမ စားမယဆိုရငတော့ လိုကစားမယလေ”
“မမ လညးမဆာသေးပါဘူး၊ ဒါနဲ့ မောငထေးမာ စီးကရက လေးဘာလေးရိလား”
“ရိတယမမ..အို..နိုး…ဟို..ဟို..”
မောငမောငထေးက ရုတတရက သူ့စီးကရကဗူးကို လယအိပထဲက ဆဲထုတလိုကပီးမ တခုခု သတိရသားသလို နဲ့ ခကခငးပနထည့လိုကတယ။
“ဘာဖစလို့လဲ မောငထေးရဲ့ ၊ အိမမာ သား မရိတုံး မမ တဖာနစဖာလောက ရိုကလိုကခငလို့ပါ”
“အငး မမ ကနတော့ မာ ပါတာ က ရိုးရိုး စီးကရက မဟုတဘူး ၊ အာ့ကောင့ပါ”
“ဘာထည့ထားလို့လဲ”
“ဟိုဟို မာရီဝါးနားထည့ထားလို့ပါမမ၊ ကနတောလညး တခါမ မလုပဘူးပါဘူး သူငယခငးတယောက ပေးလိုကတာ အခု ပိတရက စမးဖာကည့မလားလို့ ယူထားတာပါ”
“ဟေ ပိုတောငကောငးသေး ဟီဟိ၊ မမ အာ့တာ တခါမ မစမးဖူးလို့ စမးသောကကည့ခငတာ”
“ဟင တကယလားမမ၊ အာဆိုလညး စမးလေ သူက တခါထဲ ရောပီး စီးကရက ထဲ ပနထည့ပေးထားတာ”
“လာ အာ့ဆို ဝရံတာဘက သားရအောင ”
ကမတို့ အခနးက အပေါ ဆုံးထပဆိုတော့ ဝရံတာကနေ ဆို ဘယသူမ အနံ့ မရနိုငဘူးလေ၊
အခနး ၂၈။ – မတဝတရည
ဝရံတာ ကို ထကလာကပီးတော့ မောငမောငထေးက ကမကို စီးကရကလေး တလိပထုတပေးတယ။ သူလညး တလိပထုတလိုကတယ။ ကမက၊
“ဟေး မောငထေး မမ တလိပလုံး ကုနမယမထငဘူး တလိပကို ပဲ နစယောကရဲ ရအောငကာ”
ဆိုတော့ ဟုတကဲ့ မမ ဆိုပီးတော့ သူထုတထားတဲ့ အလိပကို ဗူးထဲ ပနထည့လိုကတယ။ ကမက လကထဲက စီးကရကကို နူတခမးမာ တပလိုကတော့ သူက မီးခစကို ခစပီး လာညိပေးတယ။ ကမလညး ဖာလိုကတာ သညးပီး ခောငးပါဆိုးသားတယ။
“အဟပ..ဟပ…”
“မမ.. ဖညးဖညး…..”
အဲလို နဲ့ သူနဲ့ ကမ တယောကတလည့ စီဖာရငး က စကားပော ကောငးလာကတယ။ တောရုံ တနရုံ အသေးအမား ကလေး တေက လညး ရီစရာ မောစရာ ဖစလာကတယ။ ကမ က ရုံးအဝတအစား တေ အခနးထဲ ဝငလဲ ကတညးက မောင့ဆီကို မကဆေ့ ပို့ထားလိုကတယ၊ မောငမောငထေး အိမပါလာတယ လို့ ညနေစာ ပါ စားရင စားလိမ့မယလို့၊ ဆိုတော့ မောငက အိုကေ ဆိုပီး ရီပလိုငးလုပထားတယ။
အခု ကမ နဲ့ မောငမောငထေး အရိနရလာတော့ ကမလညး အိမမာရိတဲ့ ကကဥမေပဲ အထုပတေ ထည့ထားတဲ့ပလပစတစဗူး ထုတလာပီး ဝရံတာ မာထိုငလက စားလိုက ဖာလိုက နဲ့ ဒုတိယ အလိပလောကမာ မောင့ဆီက မကဆေ့ ဝငလာတယ။ ကောငလေး ရိသေးလား၊ အခေအနေဘယလိုလဲ တဲ့၊ အဲဒါနဲ့ အခေအနေ ကောငးတယ နောကကမ ပနလာမလားဆိုတော့၊ မောငက သူ မငးရဲကိုကို တို့ အိမ လိုကသားမယတဲ့။ အာ့ ဆိုရငတော့ စိမး ဆီ သားပီး သရီးဆမးကတော့မယထငတယ။ ကမ လညး အိုကေ အဲမာပဲ အိပလိုကတော့ လို့ ပောလိုကတယ။
မောငမောငထေးက ကမ မကဆေ့ရိုကနေတာတေ့လို့ အမိုးသားဆီက လားလို့ မေးတယ၊ ကမက လညး အငး သူ သူ့သူငယခငး အိမမာ ဒီည သားအိပတော့မလို့ ပနမလာတော့ဘူး ဆိုတာ မကဆေ့ပို့တာလို့ ပောလိုက တယ။ သူ့မကနာ က တောတာပောသားပုံပဲ။
“ဟင ဒါဆို ဒီည မမ တယောကထဲ ဖစနေတော့မာပေါ့ ”
“အငး ရပါတယကယ မမ နေတတပါတယ”
“အငး ကနတော မမ အဖေါ ရအောင နေပေးမယလေ၊ မမ အိပခငမ ပဲ ပနတော့မယ၊ ဒါနဲ့ အာ နဲနဲ ခောကလာသလိုပဲ ကနတော လမးထိပက ဘီယာလေး ပေးဝယလိုကဦးမယ မမ ရော သောကမယ မဟုတလား”
“အငး သောကတာပေါ့၊ မငး သားလို့ ဖစရဲ့လားကယ့”
“ဖစပါတယမမ ရဲ့ ဒီနားလေး တငပါ”
မောငမောငထေးက ဘီယာတငမက ခေါကဆဲကောတထုပ၊ ထမငးကော တထုပပါဝယလာတယ။ စားက သောကက၊ ဆေးခောကလေး ရူလိုက နဲ့ နညးနညး ရောလာတော့ လူက အတော လေး မောကလာတယ။
ကမတို့လညး အိမထဲမာ ရောကလာကပီး မောငမောငထေးက ကမ ဘေးဆိုဖာပေါ မာ လာကပထိုငတယ၊ ကမလညး မသိခငယောငဆောငပီး နေလိုကတယ။ ပေါငခငးထိ ပုခုံးခငး ထိ တိုကရငးက အဲဒီကောငလေး လကမသက လိုကတာလို့ ဒေါပနေမိတယ။
“မမ ကို မမ ယောကားက တယောကထဲ ထားခဲ့ပီး သူ့သူငယခငး ဆီ သားအိပတာ တော့ ကနတော ဘယလိုမ နားမလည နိုငဘူးဗာ”
“အငး မမ တို့ အိမထောငသကက လညး ကာပီလေ၊ သူ မမ ကို ရိုးသားလို့နေမာပေါ့ ”
“ဟာ မဖစနိုငတာကီးကို”
“ဘာလို့ မဖစနိုငရမာလဲကယ့”
“မမလို မကနာပေါက၊ မမ ကိုယလုံးကိုယထည မိုး ကနတောသာ ဆို တသကလုံးကို ရိုးမာ မဟုတဘူးဆိုတာ ပောရဲတယ”
“ဟင.. ဖညးဖညးလညးပောပါ ဆရာသမားရယ ခိခိ”
“ဆောရီး မမ ကနတော စကားလနသားတယ၊ စိတဆိုးသားလားဟင”
“အငး လေ မင့စကားကီးကလညး၊ မမ အပေါ စိတတမိုး ရိနေသလိုလို”
ကမ ရဲ့ ညို့မကစောငးနဲ့ ခဲတဲတဲ အသံက ဘေးနားမာ တခားမိနးခလေး တယောကယောက ရိနေရင စောကမငကပလိုကမဲ့ ဖစခငး၊ ဒါပေမဲ့ ယောကားလေး တေက တော့ အရညပောသားမာ ခစ၊
မောငမောငထေး ကမ ကို ခကခငးကီး သိုငးဖကပီး နူတခမးကို အတငးနမးဖို့ ကိုးစားတယ။ ကမလညး အရမးကီး မဟုတပေမဲ့ ဟနဆောငပနဆောငလေးတော့ ရုနးပါတယ။
“ဟဲ့ အို မောငမောငထေး မငး..ဘာလုပတာလဲ..အု..”
ကမ နူတခမးတေကို ဖိကပစုပခံရတော့ နဂိုထဲက ငိခငလို့ အထာပေးနေတဲ့ ကမ နားပိုလေးရဲ့ ဘရမးဘတာ အစုပအနမးတေမာ အလိုကသင့ လင့မော သားရသလို၊ သူ့ကောပငကီးကို လညး သိုငးဖကတယထားမိ ပါတော့တယ။
ဟိုးအရင မငးရဲကိုကို ခေါ ဒငကီးခေါ တဲ့ မောငနဲ့ အနလိုငးမာ စခပကတညးက ကမ စိတကူးထဲ မာ အလိုးခံခံ နေခဲ့ မိတဲ့ ကောငကလေး ရငခငထဲ အခု တော့ တကယရောကရပီလေ။ ကမ ပိပိလေးက ရုံးက အပန အိမထဲ စဝငကတညးက စိုစိစိ ဖစနေတာ အခုတော့ ပငတီလေး မာ ရဲနေပီ။ ကမ နူတခမးတေကို ဖိကပနမးနေတဲ့ သူ့ပါးစပထဲ ကမလာကလေး တစလစထုတလို့ ထိုးပေးလိုကတယ။ အို့ စုပလိုကတာ ကမ အူတောင ယား သားရတယ။
သူ့လကတေက ကမ တီရပအောကက တိုးဝငပီး ကောကို သိုငးဖကလို့ ဘရာဇီယာဂိတကို ဖုတနေတယ။ ဂိတပုတပီး ဘရာဇီယာက ခောငသားမ ရေ့ဘကကို လကတေ ရောကလာပီး ဘရာအောကကတိုးဝငလို့ ကမ ရငသားအစုံကို အုပကိုငပီး ဆုပနယတော့တယ။ ကမ နို့သိးခေါငးလေး တေက မာတောင လာတာမို့ သူ့လကဖဝါးမာတော့ ထောကနေမာ သတိထားမိမာပဲ။ သူ့လကခောငးထိပကလေး နစခု နဲ့ ကမ နို့သီးခေါငးကို ဖိပတခေလိုကတော့ ကမ အူးကနဲ ဖစပီး ကိုယလုံးလေး တန့လိမသားမိတယ။ သူ့ကိုယ နဲ့ လကနစဖကက မသိမသာလေး ဖိတနးလာတော့ ကမ ဆိုဖာပေါ အလိုလို ပကလကကလေး လနကသားရတယ၊ သူက တော့ ကမအပေါ ကမိုးပီးမောကရက ပါလာတာလေ။
ကမ ပကလကလနကသားမ သူက ကမ နူတခမးတေကို စုပနမးနေရာက ခာလိုကပီး ကမတီရပနဲ့ ဘရာဇီယာကို ပူပီး လညပငးနားအထိ လနတငလိုကတယ။ သူမကနာရေ့ ဘားကနဲ ပေါ လာတဲ့ ကမ ရေရငအစုံ ကား သူ့မကနာ အပပီး ပတတိုကလိုကတယ။ ပီးမ ကမ နို့သီးခေါငးလေး တေကို တဖကစီ လည့ပီး တပတပတ မညအောင စို့ ပါတော့တယ။ ဆေးခောက နညးနညး ဘီယာနညးနညး နဲ့ နဂို အခံ ဖီးလညး ရိလို့လားမသိ၊ ကမ တကိုယလုံးက ဘယနေရာကို သူထိလိုကထိလိုက အရမးကို အရသာရိ နေသလိုပါပဲ ရင။ သူလညး ကမ ဟာ သူ့ ဘောစိ ဆိုတာ လညး မေ့နေပီ ထငပါတယ။ ကမ ကို အတက တကခပီး သရဲမရဲ စီး ၊ လကတေက နို့တေကို နယ၊ ပါးစပက လညး နို့သီးခေါငးတေကို တပတပတနဲ့ စို့၊
ကမ တို့ နစယောကသား လုံးရငး ထေးရငးက အဝတအစားတေလညး တဖညးဖညးခငးကာကကုနပီး၊ နစယောကစလုံး ကိုယလုံးတီး ဖစကုနပါတယ။ သူက ကမ နို့တေ စို့နေရာကနေပီး အောကကို တဖညးဖညးရေ့သားတာ အခု တော့ ကမ ပေါငနစလုံးကားမာ မကနာအပလို့ စောကဖုတကို တပတပတနဲ့ မိနရေရကရေ ကို လကနေတော့တယ။ သူလညး သိပတော့ မခေဘူး။ ကမ အစေ့လေးကို သူ့လကထိပကလေး နဲ့ ဖိပတပေးနေရငးက စောကဖုတနူတခမးတေကို စုပဆဲလိုက၊ လာကီးကို စောကဖုတထဲ ထိုးထည့လိုကနဲ့ လုပနေတာ ကမ တော့ လူးလိမ့နေအောင ခံစားနေရတယ။ တဖညးဖညးနဲ့ အားမရတော့ဘူး။ စောကဖုတထဲကို လီးထည့ လိုးတာခံခငလာတယ။ အာ့တာနဲ့ သူ့လကမောငးကို ဆဲပီး ကမ ကိုယပေါ တကလာဖို့ အခကပလိုကရတယ။ ပေါငနစလုံးလဲ ကားပေးလိုကတယ။ အဲတော့မ ကမကိုယပေါ မောကရက တကလာပီး ကမ မကနာကို လာနဲ့ လာလကပနရောရင့ ကမ စောကရညတေက သူ့နူတခမး မေးစေ့တေမာ ပေပလို့ပေါ့။ သူ့လီးမာမာ ကီးက ကမ ပေါငအတငးသားနဲ့ ဆီးခုံတေကို ဟိုထိုး ဒီထိုးဖစနေတယ။
ကမ ပဲ သူ့လီးကီးကို လကတဖကနဲ့ ဆုပကိုငပီး စောကဖုတဝကို တေ့ပေးလိုကရတယ။ အဲတော့မ ကိုယတောခော က ဖငကော့ ပီး ဆောင့ထိုးလိုကတာ။
“အာ့…..ရီးးးးးး ကတစကတစ…”
“အီးးးးးးးး အိုးးးးးးးး”
ကမ စောကခေါငးထဲ နညးနညးလေး အောင့သလိုတောင ဖစသားတယ၊ လူသာငယသာ လီးကတော့ မငယဘူးဆိုတဲ့ ကောငလေးပဲ။ ကမ ယောကား တို့ မောင တို့ နဲ့ သိပအကာကီး မဟုတပေမဲ့ လီးက လူငယပီပီ အရမးကို မာတောငနေတာ သံခောငးကီးလိုပဲ။ ကမ ရငထဲတောင နင့ကနဲ ဖစသားတယ။ သူလညး အီစိမ့ သားသလား ဘာလားတော့ မသိဘူး ပါးစပက ငီးသံလေး ထကလာတယ။ ကမ စောကဖုတထဲ အရညတေ တအားရဲနေတော့ လီးကီး တခောငးလုံး အဆုံးနီးပါး လောကနဲ ဝငသားတယ။ ဒါပေမဲ့ စောကဖုတထဲမာ တော့ ပည့ကပ လို့ပေါ့။
သူက သူ့လီးကီးကို တခောငးလုံး ကမ စောကဖုတထဲခန စိမလိုကပီးမ ဖငကို ကက ပီး အားကုန ဆောင့လိုးတော့တယ။ ကမ ခေါငးတောင ဆိုဖာ လကရမး နဲ့ သားသား ထိနေရတယ။ ရကသမ လညး မနလာတော့ ကမ လညး အလိုကသင့ အောကက ကော့ ကော့ ပေးတာပေါ့။ ဆေးခောက အရိနနဲ့ ဆိုတော့ ကမတို့ နစယောက နတပညက တိမတေထဲ မော နေသလိုပေါ့။ နောကတော့ သူ နညးနညး နေးသလိုဖစ သားရငတောင ကမ မနေနိုငတော့ဘူး အသေးအသားတေ ဆူပကလာပီ။
“အီးးးး မောငထေး…ခပကမးကမးလေး ဆောင့..အငး ဆောင့…..အူးးးးး”
သူက လညး ဆောင့ပါတယ တကယက ဆီးခုံခငး ထိတဲ့ အသံတောင တဖနးဖနး မညနေတာ။ နောကတော့ တကိုယလုံးတုံတက စောကစေ့လညးကငပီး သူ့ကို တအားဖကလို့ ကမ ကာမ အရသာ အထတအထိပကို ရောကသားတော့တယ။ သူကလညး ကမ သူ့ကို အတငးအကပ ဖကတာရော၊ ကမ စောကဖုတထဲက သူ့လီးကီးကို ဆုပညစပေးနေတာရောကောင့ လီးကီး ပထလာပီး လရည ပူပူနေးနေးတေ ကမ စောကခေါငးထဲ ပနးထည့ ပီး တခီ ပီးသားပါတော့တယ။
ကမတို့ နစယောကသား ခနတာ တယောကကို တယောကဖကပီး နားနေကပီမ သူက ခာပီး မတတတရပလိုကပါတယ၊ လီးကီးက စောကဖုတထဲကနေ ပလတကနဲ ထကသားသလို ကမရငလဲ ဟာကနဲ ဖစသားရပါတယ။ သူ့လီးကီးက တကယတော့ မပော့သားသေးပါဘူး။ နောကမ သူပောပတာ ဘီယာတေကောင့ သေးအရမးပေါကခငသလို ဖစလာလို့ ထပီး နောကဖေးကို ပေးတာလို့ ပောပါတယ။ သူထကသားမ ကမလညး စားပဲပေါ ကတစရူးတေ ယူပီး ဆိုဖာပေါ မာ မကကုနအောင ကမနးကတနး လိုကသုတရပါတယ။ ပီးမ ကငးလုံးကတကနေတဲ့ ထမိနကို ကောကယူပီး ရငလားလိုကတယ။ စာပဲပေါ က ကမ ဖုံးကို လမးယူကည့လိုကတော့ မကဆေ့တေ ရောကနေတာ တေ့ရပါတယ။ ခုန ကမ အလိုးခံနေတုနး က ဇောနဲ့ မို့ မကဆေ့ နိုတီသံကို မကားလိုကရတာဖစမာပါ။ ယောကား ဆီက မကဆေ့ ပို့ထားတာပါ။
..ဟေး မိနးမ အဆငပေနေပလား…မပေဘူး ဆို ယောကား ပနလာခဲ့မလို့..
…ပေတယဆို ယောကား ဒီမာ ပဲ အိပလိုကတော့မယ၊ ခုနလေးတင စိမး နဲ့ မောငတို့ သရီးဆမး ကတယ..
ကမ ယောကား က ကမ မောငမောငထေး နဲ့ အဆငမပေဘူး ဆို ရင အိမမာ တယောကထညး ဖစနေမာကို စိုးရိမနေတယ။ အဟီး ၊ အဲဒါလေးတေကောင့ သူ့ကို ခစနေရတာလေ၊ နားလညမုရိလနး၊ မိနးမ ကို ခစလနး တဲ့ ယောကား လေ။ သူပို့ထားတာ ဆယမိနစလောကပဲ ရိသေးတာ ဆိုတော့ သူအိပဦးမာ မဟုတသေးဘူး ဆိုပီး ကမ မကဆေ့ ပနပေးလိုကတယ။
…အဆငပေတယ ယောကား ခုပဲ တခီပီးသားတယ..အဟိ..
မကဆေ့ က ခကခငးတောငကနဲ ပနတကလာတယ။
..ကနကရက မိနးမ.. နောက ဗီဒီယိုရိုက ထားပေးယောကား ကည့ရအောင..
..နိုးပါ…ဗီဒီယိုကီးတော့ မရိုကပါဘူး ..ကည့ခငရင လူကိုယတိုငလာခောငး ခစ..
ကမ ရိုကနေတုနး နောကဖေးက မောငမောငထေး ထကလာသံကားလို့၊
..နောကမ ပောတော့မယ သူ နောကဖေးက ထကလာပီ..ဘိုငဘိုင..
ဆိုပီး ဖုံးကို ခုံပေါ ပနတငထားလိုကပါတယ။
အခနး ၂၉။ မောငမောငထေး
အား ကနော့ ကိုယ ကနော တောင မယုံနိုငဘူး ဖစရတယ။ ကိုယ့ ရဲ့ ဂငးဘုရငမ (ထုတိုငး အမဲမနးမိလို့)၊ ကိုယ့ဘောစိ မမ ကီးကို သူ့အိမရေ့ခနးမာ ပယပယနယနယ လိုးရမယ ဆိုတာ၊ ကနော ရဲ့ အိပမကထဲမာ တောင တခါမ မမကဖူးခဲ့ဘူး။ အဖစအပကတေက မနဆနလနးလို့ ဘယက နေ ဘယလို ဖစသားမနးတောင မသိလိုကဘူး။ အခု အိမသာထဲ သေးပေါကရငး ကိုယ့လီး ကိုယငုံ့ကည့ ပီး တေးနေမိတာ။ တိုကဆိုငခကက မမမတဝတရည အိမမာ ဘယသူ မ မရိဘူး။ မမမတဝတရညက ဆေးလိပဖာခငတယပောတယ၊ကိုယ့မာ လညး ဆေးခောကထည့လိပထားတဲ့ စီးကရက ပဲ ရိတယ။ အဲဒါကို လညး သူက စမးခငတယတဲ့၊ အဲဒါနဲ့ ရူကရငး နညးနညး ရီဝေလာတော့ သူ့ယောကားက အိမပနလာ မအိပဘူး မကဆေ့ပို့လာတယ။ ဒါနဲ့ စားစရာ ဝယမယဆိုပီး ကနောက ထကဝယရငး ဘီယာထပဝယလာတယ စားကသောကက ဘီယာကိုငလိုကနဲ့ လိုငးပူးပီး ပူးကုနတယ။ ဘယကနေ ဘယလို ဖကနမးမိမနးမသိ၊ မမမတဝတရညက လညး မငငးဆိုတော့ နောကဆုံးဆိုဖာပေါ မာ ပဲ ပေါငနစလုံး ပုခုံးပေါ တင ပီး မီးပင့ မတတ တအားကုန ဆောင့လိုးပစလိုကမိ တော့တယ။ ခု အမူးနညးနညးပေစ ပုလာတော့ ကိုယ့ကိုကိုယ မယုံတော့ဘူး။ ဆေးခောကအရိနနဲ့ ငါ့ဘာသာ ငါ စိတကူးထဲ ဖစပကနေတာလားလို့ ထငမိတယ။ အခု သေးပေါကပီး ကိုယ့ကိုယကို ပနငုံ့ကည့တော့ ကိုယတုံးလုံးကီး။ လီးမာလညး စောကရညတေ လရညတေနဲ့ ပေကံလို့ ရေခိုးခနးထဲ ရိတဲ့ ဆပပာ နဲ့ သေခာ တိုကခတဆေးလိုကတယ။ မကနာပါ သစလိုကတော့ လူလညး လနးသားတယ။ လီးလညး ပနတောင လာတယ။ ခုမတော့ မထူးပါဘူးကာ ဆိုတဲ့ စိတကူးနဲ့ လီးကီးက လနတံကီးလို ရေ့မာ မတမတထောငလို့ အိမရေ့ခနး ပနလောကထကလာခဲ့တယ။
“ဟေ့ အရကလညး မရိဘူး တနးလနးကီးနဲ့”
မမမတဝတရည က ထမိနရငလား နဲ့ ထိုငနေရာက ကနော့ကို ပုံးစေ့စေ့ ကည့ပီး ပောလိုကတယ။ မမမတဝတရညက မကနာဝိုငးဝိုငး ၊ မကလုံးဝိုငးဝိုငးကီးကီး နဲ့ ပါးခိူင့လေး တဖကနဲ့ အရမးခစစရာ ကောငးတာ။ ဆံပငအုပကီးကလညး ကောငးတယ အခုတောင ဖစသလို တပတလိူထုံးထားတာအနောကမာ အုံလိုကကီး။ အသားက လညး ညိုတယ ဆိုပေမဲ့ ဝငးမတနေတာ။ မို့မောကနေတဲ့ နို့တေက လညး မသေးပေမဲ့ အရမးအကီးကီး မဟုတ၊ အုနးသီး တခမးလောကတော့ ရိမယ။ ခါးကသေးတော့ လုံးပီး ကောကနေတဲ့ ဖငကီးတေက ပိုပီး ကရနေသလိုပဲ။ ကနော့ မကစေ့ထဲမာ တော့ နတသမီး တပါးပါပဲ။
“အငး မမ ကလညး ဘယသူမ မရိတာ”
“မမ ရိတယလေကာ ဟင့၊ သူ့ဟာကီးကလညး ခုလေးတငပီးထားတာ ပနမာနေပီလား မနလိုကတာ”
“အငး သေးပေါကပီး ရေဆေးရငးနဲ့ မမ အကောငး စဥးစားလိုကတာ အဲလို ပနတောငလာတော့တာပဲ”
“ခစ.. ပိုလိုကတာ”
“တကယပါ မမ ရယ မမ နဲ့ ဒီလို အခင့အရေးမိုး ရလာလိမ့မယ ဆိုတာ ကနော အိပမကထဲ တောင ထည့မမကဖူးပါဘူး။ မမ က အရမး လတာပဲ၊ ဆကဆီ လညး အရမးဖစတယ”
“အမလေး သိပမောကမနေပါနဲ့ ကိုယတောရယ၊ လူကို ထငတိုငးလဲ ကဲပီးပီ ဘာမားထပလိုခငလို့လဲ”
“ဘာမ လိုခငလို့ မဟုတပါဘူး မမရယ အမနအတိုငးပောတာပါ၊ မမ ကို ကနော ဒီအလုပစဝငကတညးက တိတတခိုး ခစနေမိတာပါ”
“ဟေ့ ခစလို့ မရဘူးလေ တို့မာ အိမထောငရိတာ သိတယမဟုတလား”
“သိပါတယ မမ ရယ၊ မမ ကို အိမထောင မပိုကဲစေခငပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကနော ခစတာကိုတော့ ဘယလို တားလို့ရမာလဲ”
ကနောက စကား တပောပောနဲ့ မမမတဝတရညနား ကပသားလိုကတယ။ ကနော့ လီးတနကီးက မမမတဝတရည မကနာ နားမာ တရမးရမးဖစနေတာပေါ့။ မမမတဝတရည ကလညး ကနော ဘာလုပပေး စေခငတယဆိုတာ သိပါတယ၊ မကနာက ပုံးစေ့စေ့ နဲ့ လီးကီးကို မမငခငယောင ဆောငပီး တမင မကစေ့လဲထားတယ။ ကနောက ရေ့ကို ထပတိုးလိုတော့ သူ့ပါးပငလေးကို လီးဒစဖူး က ထိုးမိသားတယ။
“ဟဲ့ နင့လီးကီးက အမ မကနာကို တောင ထိုးမိနေပီလေ”
“သူက မမ ရဲ့ အယုယ ခံခငလို့တဲ့ ပုစုပေးပါလား မမရယ”
“ဟန့ သိသားပဲ ငခဲလေး သူ့ကို လုပပေးစေခငတာနဲ့ လူကို လာမောကနေတာ”
“ဟုတပါဘူး မမရယ မမ က တကယ့ နတသမီးလေးပါ..အိုး….ရီးးးးးးးး”
ကနောပောနေတုနးပဲ မမမတဝတရညက ကနော့ လီးကို သူ့လကကလေးနဲ့ ဖမးဆုပလိုကပီး ဖဖလေး ဂငးတိုကပေးနေရာက သူ့လာကလေး ထုပပီး လီးထိပအကဲကောငးလေးကို လကလိုကလို့ ကနော တကိုယလုံး တုံတကသားရတယ။ နောကတော့ မမမတဝတရည ရဲ့ နူတခမးလလ နစလာက ကနော့ လီးဒစဖူးကို ငုံလိုကတော့ သူ့အာခံတငးက နေးထေး နူးညံ့မူတေ က လီးတနတလောကမာ အရမးကို အရသာရိနေတယ။ မမမတဝတရည ခေါငးကလေးကို ကိုငလို့ ကနော့ ဖငကို ကော့ကော့ ပီး သူ့ပါးစပကလေးကို လိုးနေမိတယ။ မမမတဝတရည ထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကီးကို ဖညခလိုကတော့ နကမောငတဲ့ ဆံပငအုပကီးက ထေးကနဲ ကသားတာ တငပါးနားအထိပဲ။ မမမတဝတရညရဲ့ ဆံပငအုပကို ဆုပကိုငပီး သူ့ပါးစပကို ဇိမနဲ့ ဖညးဖညးခငးလိုးပေးနေတာ၊ ကနော့ ဂေးဥတေက သူ့မေးစေ့လေးကို သားသားရိုကမိနေတယ။ မမမတဝတရညက လညး ကနော့ လီးတနကီးမာ သူ့နူတခမးအစုံကို တငးတငးလေး စေ့ပေးထားလို့ ကနောလညး အရမးကို ကောငးနေရတာပေါ့။ အရသာ ရိလနးလို့ လီးကီးက ဖောငးကားလာသလို ကနော့ ဆောင့ခကတေကလညး နညးနညးလေး အရိနမင့လာလို့ မမမတဝတရညက သူ့လကကလေး တဖကနဲ့ ကနော့ လီးအရငးကို ဆုပကိုငထားလိုကတယ။ လီးကို အဆုံးထိ မဝငအောငပေါ့။
“အားးးး ရီးးးး ကောငးလိုကတာ မမ ရယ”
ကနော မမမတဝတရည ရဲ့ ပါးစပလလလေး ထဲ လရညတေ ပနးထည့ ခငနေပါပီ။ ဒါပေမဲ့ ခုနက တခီ ပီးထားတာမို့ တောတာ နဲ့ မပီးနိုငပါဘူး၊ အာ့တာနဲ့ မမမတဝတရညရဲ့ ထမိနရငလားကို ဆဲဖညခလိုကတယ။ လုံးမောက ဖံထား လတဲ့ နို့အစုံမာ ထောငမတနေတဲ့ နို့သီးခေါငးလေးတေကို လကခောငးထိပကလေးနဲ့ ညပပီး ပတခေလိုကတော့ မမဝတရည ရဲ့ ပါးစပထဲက စုပအားက လညး ပငးလာပါတယ။ လီးအတငး လမးကောငးထဲက စစကနဲ စစကနဲ ဖစလာပီး နောကဆုံးတော့ လီးထိပက လရညတေ အရိနအဟုတ ပငးစာ နဲ့ မမမတဝတရည လညခောငးထဲ ပနးထကကုနပါတော့တယ။
“အားးးးးး အီးးးးးးးးအူးးးးးးးး”
“ပလတ ဖလု..ဖလု..ဂတ…”
ထကသမ လရညတေကို လညးမမမတဝတရညက အပငထကမက အောင တစကမကန စုပပစနေပါတယ။ ကနော့ ဒူးတေ ညတခေယိုငသားရအောငကို ကောငးလနးလပါတယ။
“အားးး ကောငးလိုကတာ မမရယ..အီးးးး…….”
မမမတဝတရညက ကနော့ လီးကို ပောငစင သားအောင စုပ လကပီးမ သူ့လကက လတ ပေးလိုကရငး ကနော့ကို မကစောငးလေး တခကထိုးကည့ပါတယ။
“အမလေး လူပိုကီးရယ၊ ခုနကတင တခါ ထုတပီးတယ အခုလညး နညးတာမဟုတဘူး ထုတပစလိုကတာ”
လို့ ပါးခိုင့ကလေး ခကအောငပုံးပီး ပောလိုကပါတယ။ ကနောလညး သူ့ဘေး ဝငထိုငလိုံ ကိုယလုံးလေးကို ကောက နေ သိုငးဖကလိုကပီး အဲဒီ ပါးခိုင့ခကကလေး ရိတဲ့ ပါးလေးကို ရတကနဲ နမးလိုကပါတယ။ မမမတဝတရည ရဲ့ နူတခမးလလဖူးဖူးလေးမာ အရညတခို့ ရမးစို ပီး မီးရောငအောကမာ လကနေပါတယ။ အဲဒီ နူတခမးဖူးဖူး လေးကို ကနော့ နူတခမး နဲ့ ဖိကပနမးစုပလိုကမိတယ။ မမမတဝတရည က သူ့လာကလေး ထုတပီး ကနော့ ပါးစပထဲ ထိုးသငးလာလို့ သူ့လာကလေး ပါ စုပပေးလိုကတယ။ အတောကာကာလေး နမးစုပနေကပီးမ ကနောတို့ ပါးစပခငး ခာလိုကကပါတယ။
မမမတဝတရည ထမီက ခါးပေါ ပေကနေ တုံးပဲမို့၊ သူ့ရဲ့ နို့လုံးလလ လေးတေက ဖောငးတငးမို့ထ နေတာမငနေရတယ။ ကနော့ လကတေက အဲဒီနို့တေကို အလိုလို ရောကသားပီး ဖဖလေး ကိုငရငးက မခင့မရဲ ဆုပနယမိပါတယ။
“ခနကယ မမရူးသား ပေါကဦးမယ”
ဟု ပောပီး မတတပထရပ ထမီကို ပါ တခါတညး ဆဲမရငလားလိုကပီး နောကဖေးဘကကို ထကသားပါတယ။
ကနောလညး အခုမ ဘိုကဆာသလို ရိလာတာနဲ့ ခေါကဆဲကော ပုဂံကို ဆဲယူပီး ခရငးနဲ့ တလုပနစလုပ စားလိုကပါတယ။ အဲဒီအခိန ဆိုဖာဘေး စားပဲလေးပေါ က ဖုံးက တုံကနဲ ဗိုငဗရေးရငး ဖစသားပါတယ။ ကနော့ မကစေ့ကလညး တိုကတိုကဆိုငဆိုင ဖုံးပေါ မာ ရောကနတာမို့ နိုတီမကဆေ့ကို မငလိုကရပါတယ။
..ကောငလေးက..ညအိပမာလား..
တဲ့။ ဟိုက။ မမမတဝတရည ယောကား ဆီက မကဆေ့ပဲ ဖစမယ။ ကနော က မမမတဝတရညဖုံးကို လကခောငးထိပလေးနဲ့ ဆလိုကလုပကည့လိုကတော့ ဖုံးက လော့ဖစနေတယ။ ခုန ဟာ နိုတီ လာတာကို ကနော တေ့လိုကရတာကိုး။ မမမတဝတရညလညး နောကဖေးက ထကမလာသေးတော့ ကနောလညး ဖုံးကို မကတောငမခတ စိုကကည့နေမိတယ။ ဘာမား ထပပေါ လာဦးမလဲလို့။ ထငတဲ့ အတိုငးပဲ၊ ဒိ ကနဲ ဗိုငဘရိတဖစသားပီး၊
…အိပမယဆိုယောကား ပနမလာတော့ဘူး..
ဆိုတဲ့ မကဆေ့လေးပေါ လာတယ။ ပီးတော့ ပနပောကသားတယ။ အဲဒီအခိနမာ ပဲ မမမတဝတရည ခေသံကားတာနဲ့ ဆိုဖာပေါ မာ ဖုံးနဲ့ နညးနညးလေး ဝေးအောင ရေ့ထိုငနေလိုကတယ။
မမမတဝတရည က ထမိနရငလား နဲ့ပဲ ထကလာတယ။ ဆံပငကိုတော့ ဖားလား ပဲ ခလားတယ။ ကနော့ ဘေး လာထိုငလိုကတော့ ကနော ခေါကဆဲကော ပုဂံကိုငထားပီး စားနေတာ တေ့သားတယ။
“ဟော ဘိုကဆာနေပီ မလား ၊ မမ ဘာထပလုပပေးရဦးမလဲ”
“ဟင့အငး ရပီ မမ၊ ခေါကဆဲကော ထမငးကော တေ ရိတာပဲ မလိုတော့ပါဘူး။ မမရော မဆာဘူးလား”
“ဟင့အငး အခုပဲ ပရိုတငးတေ အမားကီး သောကလိုကတယလေ ခစခစ”
“ဟားဟား မမ ကတော့ တကယပဲ မိုကတယ”
အဲဒီအခိနမာပဲ ဖုံးက ဒီ ကနဲ တခကထပတုံသားတယ။ မမမတဝတရညက ဖုံးဆီကို လကလမးလိုကတုံး
“မမ ခုန ကတညးက ဖုံးက တဒီဒီ ဖစနေတယ မကဆေ့တေ ဝငနေတယထငတယ”
လို့ ခပတညတည နဲ့ ပောလိုကတယ။မမမတဝတရညက ဖုံးကို ပကတန နဲ့ ဖင့လိုကပီး မကဆေ့တေကို ဖတနေတယ။ ပီးတော့ ရီပလိုငးမကဆေ့ ပနရိုကနေတယ။
“မမ အမိုးသားဆီကလား မမ”
“အငး သူက မမ တယောကထဲ မို့ စိတမခဖစနေတာ၊ အိပနေပလားတဲ့ အဆငပေလားလို့ မေးတာ၊ သူဒီည တော့ ပနမလာတော့ဘူးလို့ ပောနေတာ၊ ရတယ မလာနဲ့ မကဆေ့လညး မပို့နဲ့တော့ မမ အိပခငနေပီလို့ ပနပောလိုကတယ အဟိ”
“အာ့ ဆို ဒီည ကနော ဒီမာ အိပလို့ ရမလားဟင”
“ဘာလို့လဲ အိမပနရမာ မိုးခူပသားလို့လား”
“ဟင့အငး ခုမ ကိုးနာရီပဲ ရိသေးတာ မမကလညး မမ တယောကတညး မို့ စိတမခလို့ပါ ခစခစ”
“အမယ နငစိတမခတာ ငါသိပါတယ ဟန့ ”
“သိရင ပီးတာပဲလေ ”
“ဘာပီးတာလဲ သား မအိပရပါဘူး သူမားမာ ယောကား ရိတယ”
“အခုည မာ ရိမ မရိတာကို”
အခနး ၃။ မောငမောငထေး
“မရိတော့ မငးက ဘာလုပခငလို့တုနး”
“မမ ကို လိုးရတာ မဝသေးလို့လေ နော မမရယနော”
“ဟန့ ဒီတခါ သနားလို့ခင့ပေးလိုကမယ၊ နောကတခါဆို ရငတော့ မရဘူး”
“ဟေး ဒါမ တို့မမက၊ ရတစ ပတစ..ခစလိုကတာ မမရယ’
ကနော မမမတဝတရည ကိုယလုံးလေးကို အတငးဖကပီး မကနာကို တရုံရုံနမးလိုကမိတယ။ မမမတဝတရည ကိုယလုံးလေးက အိဖောငးပီး တငးနေတာပဲ။
“မငးလေးဟာလေ မမောသေးဘူးလား၊ နစခါတောငရိပီ ဟာကို”
“မမ နဲ့သာ အတူနေရလို့ကတော့ ကနော ဘယတော့မ မောမယမထငဘူး”
“တောပါ.. ဒါနဲ့ စကားမစပ မငး မမ နဲ့ ရုံးမာ ကရင အနေအထိုငဆငခငနော မမ တောကာ ပနာတကလိမ့မယ”
“ဟာ အဲဒါစိတခပါမမ ရယ၊ ကနော အဲလောက တော့ တကိုယကောငးမဆနပါဘူး”
“အငး မမ လညး ခုတော့ ဘိုကဆာလာပီကာ စားစရာတေက အေးကုနပီ သားနေးရအောင”
မမမတဝတရည က စားပဲ ပေါက ခေါကဆဲပနးကန ကို ယူပီးနောကဖေးဘကထကသားတယ။ ကနောလညးထမငးကောပနးကနယူပီး သူ့နောကက လိုကခဲ့တယ။ ရေ့က ထမီရငလားနဲ့ အောကခံ ဘာမ မပါပဲ လောကသားနေတဲ့ မမမတဝတရည ဖငလုံးကီးတေက တလုံးတက တလုံးဆငး ထမီသားနဲ့ ကပပါ သားတာ အနောကက ကည့ရငး လီးက ပနတောငခငလာတယ။ ခုတင နစခီပီးထားတာ ဆိုတော့ တနးကနဲ တော့ ထောငမတကတော့ဘူး လီး က ငေါကတောကတောကလေး တော့ ထလာတယ။ မီးဖိုထဲ ရောကတော့ ဒယအိုးတလုံး မီးဖိုပေါ တင မီးမေးပီးတော့ ခေါကဆဲကောတေ ပုဂံထဲက နေ ဒယအိုးထဲ လောငးထည့ လိုကတယ။ ကနောလညး ထမငးကောပနးကနကို စားပဲပေါ တငပီး မမမတဝတရညနားကပရပရငး ဒယအိုးထဲကို ကည့လိုကတယ။ လကတဖကက မမမတဝတရညရဲ့ ဖငလုံးတေပေါ ရောကသားပီး လကဖဝါးနဲ့ ဖငသား အိတုံတုံ ကီးကို ပတလိုက ဆုပနယလိုကလုပပေး နေမိတယ။
မမမတဝတရညက ဒယအိုးထဲက ခေါကဆဲကောကို ယောငးမနဲ့ တခကနစခကမေရငး က သူ့မကနာနားကပပီး ဒယအိုးကို ငုံ့ကည့နေတဲ့ ကနော့ ပါးကို ရတကနဲ နမးလိုကတယ။ သူ့နူတခမးစိုစို လေးက ပါးပငကို လာထိတာနဲ့ ကနော့ လီးက ဒိုငးကနဲ ထောငလာတော့တယ။ သူ့ဖငကို ပတပီး ဆုပနယနေတဲ့ ကနော့ လက က လကခလညနဲ့ သူ့ဖငကားထဲကို ကုတလိုကတော့ သူလညးတန့ကနဲ ဖစသားတယ။
“ဟဲ့ လကကလညး တခကမ မငိမဘူး လူပိုလက ဝကမီး ဆိုတာ အမနပဲ”
“မမ အနားမာ နေလို့ကတော့ ကနော လကကို လကထိပခပထားမ ပဲ ငိမတော့မာ ခစခစ”
“ကိုပို ခစခစ”
“ကဲပါ မမ ရယ အိမထဲ ဘယသူမ မရိပါဘူး ထမီကီးရုတပါတယ”
ကနောက ပောပောဆိုဆို နဲ့ မမမတဝတရည ရငလားထားတဲ့ ထမီကို ဆဲခတခလိုကပါတယ။ မမမတဝတရညက လကတဖက က ဒယအိုးကိုငးကိုင တဖကက ယောငးမကိုင ဆိုတော့ လကက ဘယလိုမ ပနဆဲဖို့မအားတော့ ထမီက ကမးပေါ ကငးလုံးကတကသားပါတော့တယ။
“ဟဲ့ ..အို..”
ကနောက သူ့နောကက ထိုငပီး ပေါငခဆုံကို လကဖဝါးနဲ့ ပင့ကိုငလိုကတော့ စောကဖုတဖောငးဖောငးကီးကို တနးကိုငမိပါတယ။ အမေးပါးပါးလေးသာ ရိတဲ့ မမမတဝတရညရဲ့ စောကဖုတကီးက နေးပီး အိနေပါတယ။ ကနောက တတောငနဲ့ သူ့ပေါငလုံးကီးတေကို ဘေးတနးကားလိုကတော့ အလိုကတသင့ပဲ ကားပေးပီး ဖငကို အနောကကော့ပေးလာပါတယ။ ကနောလညး အနောကဖကပူထကလာတဲ့ စောကဖုတကီးကို အားရပါးရ လကပေးလိုကတယ။ မမမတဝတရည က မီးဖိုမီးကို လမးပိတလိုကပီး မီးဖို ကောငတာကို လကနစဖကနဲ့ ဆုပကိုငထားလိုကပါတယ။ ကနောက မမမတဝတရညရဲ့ ဖငနစလုံးကို ဖဲပီး ဖငပေါကဝကလေးကို ပါ လာထိပနဲ့ ထိုးပီး ရကပေးလိုကတယ။ မမမတဝတရည စောကဖုတကီးက အရညကညတေ စိမ့ကလာ ပီလေ။ မမမတဝတရညရဲ့ ငီးသံ သဲ့သဲ့ လေးက ကနော့ ရဲ့ စိတကို ပိုကလာစေခဲ့တယ။
ကနော မတတပရပလိုကပီး ထောငမတနေတဲ့ လီးတနကီးကို မမမတဝတရည စောကဖုတဝမာ တေ့ပီး တော့ ဖိသငးလိုကတယ။ နေးထေးနူးညံ့တဲ့ စောကဖုတ အတငးက အရသာက လီးခောငး တခောငးလုံးမာ စိမ့သားတယ။ မမမတဝတရညရဲ့ ခါးကလေးကို ကိုငပီး နောကက နေ ဆောင့လိုးလိုကတိုငး တုံခါ သားတဲ့ ဖငလုံးကီးတေက အမငအာရုံမာလညး အရမးကို ကည့လို့ ကောငးနေတယ။ ဒီတခါ တော့ လီးခောငးပေါ မာ အရသာကို ကောငးကောငးခံနိုငလောကအောငကို ကာခဲ့တယ။ လီးက တအားမာတောင ပီးတော့ တောတော နဲ့ မပီး နိုငတော့ မမမတဝတရညကို အားနာလာတယ။ လူလညး နညးနညးညောငးလာလို့ လီးတနကီးကို ပတကနဲ နေအောင ဆဲထုတလိုကတယ။ မမမတဝတရညက ကနော့ကို လည့ကည့ပီး။
“ဘာဖစလို့လဲ သူ မပီးသေးဘူး မဟုတလား”
“ဟုတမမ မမ အဲလို အကာကီး ကုံးထားပေးတာအားနာလို့ ကုလားထိုငပေါ သားရအောင”
“အငး.. ခေါကဆဲကောတောင ပနအေးသားတော့မယ”
“အငးလေ မမ အရင စားလိုကပါဦး ဘိုကဆာနေတယဆို”
“ရပါတယကယ ”
ကနောက ပုဂံတခပကို ဆဲယူပီး ခေါကဆဲကော ထည့ ခရငးတပပီး စားပဲပေါ တငပေးလိုကတယ ပီးမ အဲဒီရေ့ ကုလားထိုငမာ ထိုငလိုကပီး မမမတဝတရညကို ကနော့ ပေါငပုတပပိး ၊
“လာ ကနော့ ပေါ လာထိုငပီးစား”
ဆိုတော့ ပုံးပီး ကနော့ ပေါငပေါ ကို ကောပေးလို့ ခရပလိုကတယ ကနောက လီးကို ကိုင ပီး သူ့စောကဖုတဝမာတေ့ရငး သူ့ခါးလေးကို ဆဲလို့ ဖညးဖညးခငး ထိုငခခိုငးလိုကတယ။ လီးကီးကို သူ့စောကဖုတထဲ စိမထားရငးမ သူ့ကို၊
“ကဲ မမ စားလိုကဦး ကနော စောင့နေမယ”
ဆိုတော့ တခစခစရီရငး၊
“မငးလေးက ကံကံဖနဖနကယ”
လို့ ပောရငး ခေါကဆဲကို ခပစားနေပါတော့တယ။သူ့ဖင့ကီး ကနော့ ပေါငခံပေါ လူးလိမ့နေရငး စောကဖုတကလညး လုပရားနေတာမို့ ကနော လုံးဝ မလုပပဲ ငိမငိမလေး ထိုငနေတာတောင လီးက ယားတကလာပီး လရညတေ တပတပတထကကုနပါတော့တယ။
“ဟောတော့ အခုကမ ခစခစ”
မမမတဝတရညက ခိကနဲ ဖစသားရသလို ကနောလညး ကိုယ့ကိုကိုယ ကိနဆဲမိပါတော့တယ။
အဲဒီညက မမမတဝတရညတို့ လငမယား အိပတဲ့ ကုတငကီးပေါ မာ မမမတဝတရညကို ဒေါ့ကီ ဆဲလိုက တရေးအိပလိုက၊ တရေးနိုးတော့ အနောကကနေ တပေါငကော လိုးလိုကနဲ့ နောကထပ နစခီ ဆဲဖစခဲ့ပါတယ။
မိုးလငးတော့ မမမတဝတရည နဲ့ ရေအတူခိုးရငး ရေခိုးခနးထဲမာ သူ့ကို နံရံကို လကထောကကုနးခိုငးပီး မတတပ တခီ ဆဲလိုကတယ။ ပီးတော့ သူ အဝတအစား လဲ သနပခါးလိမးနေတုနး ကနောက လမးမထက လဘကရည မလိုငနံပား သားဝယ၊ ပနလာတော့ အတူစား ပီး တခီ မီးဖိုခနးက စားပဲပေါ မာ လိုးပီးမ နူတဆကပီး အိမပနလာခဲ့ပါတော့တယ။
စိတထဲက မမမတဝတရည ယောကားက သူ့မိနးမ နဲ့ ကနော အိပမယ ဆိုတာ သိပီး တော့ တမင အိမပနမလာခဲ့တာ ဆိုတာကို သိထားတော့ သူတို့ အိမမာ အေးဆေး နေဖစတာလညးပါပါမယ။ သူတို့ လငမယား က အတောခေတမီ ကတာပါလား ဆိုတာလညး တေးမိလိုကပါတယ။
အိမရောကပီးတော့ တညလုံး ပငပနးသမ ကို အတိုးခပီး အိပလိုကတာ ဒီစနေ၊ တနငနေ နစရကစလုံး၊ အနတီသူဇာ ကတောင ကောငလေး ဘယတေသားပီး ဘာလုပထားသလဲ မသိဘူး သူ့ခမာ တပတလောက အိပရေးပကနေတာ ကနေတာပဲလို့ ၊ ကီးကီးသီတာကို ပောနေသံကားလိုကရပါတယ။
ရုံးပနတကတော့ ကနော့ စိတထားက လုံးဝ ပောငးနေခဲ့ပါပီ။ မမမတဝတရည ကို အောဖစဒရကစ နဲ့ တေ့လိုက ရတာနဲ့ လီးက ခကခငးတောငလာခဲ့တယ။ ငါ သောကာနေ့တုနးက ဒီစောကီးကို သူ့အိမမာ ကိုယလုံးတီး နဲ့ ပုံစံ မိုးစုံ ဆောခဲ့ ရတာပါလားဆိုတဲ့ အသိ ကောင့ လူက ကိုယ့ကိုကိုယ ပီတိ တေ ဖာနေရပါတယ။ ဒါပေမဲ့ မမမတဝတရည မာထားတာ ရိတော့ မကလုံးတို့ အနေအထိုင တို့ကို သတိထားပီး ထိနးနေခဲ့ ရတယ။ ဒါပေမဲ့ တခု တိုးတကသားတာကတော့ မမမတဝတရည နဲ့ ကနောတို့ မကဆငဂာ ခငး ဆကသယမိသားတာပါပဲ။ မမမတဝတရည ရဲ့ ဖိတအကောင့ က thiri469 တဲ့ ကနောလညး ကနော့ ဖိတအကောင့ကို thriri_mg လို့ ဖင့ပီး သူ့ကို ပနပေးထားလိုကတယ။ သီရိရဲ့ မောငပေါ့။ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကနော့ကို ရေ့က သီရိဆိုတာ ပါလို့ မိနးခလေးလားဆိုပီး လာရစကတဲ့ ကောငတေ မနညးဘူး။ ဆဲတုတလတနေ ရတယ။ ဒါပေမဲ့ မတတနိုငဘူး ပောငးမနေတော့ဘူး ဒီတိုငးထားလိုကရတယ။
အဲဒီ မကဆေ့ဂာလေး ရိတာက ရုံးမာ ကရင အရမး ပောဖို့ ကောငးတာပဲ။ ဥပမာ မနကရုံးရောကလို့ ကနော့ စားပဲရေ့ က ဖတပီး သူ့ရုံးခနးထဲဝငကာနီးကရင၊ မမမတဝတရညက ဂတမောနငး မောငထေး လို့ ပောနူတဆကလေ့ ရိသလို၊ ကနောက လညး ဂတမောနငးပါ မမဝတရည လို့ ပနပောလေ့ရိတယ။ မမဝတရည သူ့အခနးထဲ ရောကသားတာနဲ့ ကနောက ဖုံးထုတပီး၊ မကဆေ့ ရိုကတော့တာပဲ။
“မမ ဒီနေ့ ဝတထားတဲ့ ဝမးဆကလေး နဲ့ အရမးလတာပဲ။ ရငဖုံးအငီလေးကဖစတငဆိုတော့ မမ နို့တေက လုံးကနေတာ မောင အာတောငခောကတယ၊ မမ ထမီကို အဲလို တငးတငးလေး ဆဲဝတထားတော့ ဖငလုံးလေးက ကော့ ကားပီး ထကနေတာ ၊ မောင့ လီး တအားကို တောငနေမိလို့ အတငးခံထဲ မာ ထိပတောင နာနေပီ”
အဲဒါမိုးလေး တေပေါ့၊ မမမတဝတရည နဲ့ စခကပီး သိပမကာခငပဲ ကနောတို့ အခေါ အဝေါ တေ ပောငးခဲ့ကတာ၊ မောင နဲ့ မမ လေ ခစခစ။ ကနော အဲလို မကဆေ့ပို့လိုကပီး မကာဘူး မမမတဝတရညဆီက လညး မကဆေ့ပနတကလာတယ။
“အဲလို တေ မပောနဲ့ကာ မမ ပငတီတေ စို ပီး ထမိနတေ ကကကုနလိမ့မယ။ မောငလညး ဒီနေ့ အရမးခောတာပဲ၊ အဲဒီ စတိတကောလံ လညကတုံးလေး နဲ့ မောငနဲ့ လိုကတယ သိလား”
အဲဒါမိုးလေး တေ အပနအလန ရိုကဖစနေတယ။ အဲလို ရုံးတကခိနက စပီး တယောကနဲ့ တယောကကူရငး က စိတတေက ထနထနလာရော၊ အခေအနေ မပနသေးတော့ ခက မာပဲ တယောကနဲ့ တယောက လုပခငတာတေ မကဆေ့ပို့ပေးနေကမိတယ။ ကနောက တော့ ဒီအပတပိတရက မာ လိုးခင့ရအောင မမမတဝတရညကို တောငးဆိုမယလို့ ကံထားခဲ့တာ ကနော့ အကံကတောင နောကကနေသေးတယ။ မမမတဝတရညက ဗုဒဟူးနေ့ မာ မကဆေ့ပို့လာတယ။ ဒီနေ့ နေ့လညစာ မစားခင တနာရီလောကကိုပီး ခင့လာတိုငတဲ့၊ အိမမာ ကီးတော ဘာဖစလို့ ညာဖစလို့ ဆိုပီး။ နောကတော့ ဘယလမးနဲ့ ဘယလမးထောင့မာစောင့နေ၊ သူကားနဲ့ လာခေါ မယ တဲ့။ အဟီး ရငထဲ မာ တဒိနးဒိနး ပေါ့။ ပီးခဲ့ တဲ့ သောကာ ကတညးက တညလုံးလိုးခဲ့ ပီးတာတောငမ စနေ၊တနငနေ နစရက လုံးလီးက တောငနေတာ၊ လကကို ထိနးထားရတယ၊ တကယ့ စောကဖုတလိုးခင့ ရနေမ တော့ ဘာလို့ ဂငးထု ပီး ဖုံးပစမာလဲ ပေါ့။ အဲလို ထိနးထားတာ ရုံးရောကပီး အာ့လို ခကတေလညး လုပမိရော၊ လီးက တောငတာ မတရားဆိုတော့ ဘောငးဘီထဲမာ နာတောငလာတယ။ ခက မလုပဖစရငတောင အော့ဖစ ဒရကစ နဲ့ မမမတဝတရည ကို တေ့နေရတာနဲ့တင တငးနေပီလေ။ သောကာ နေ့ည ကလုပခဲ့သမတေက လညး မကစေ့ထဲက ဘယလိုမ မဖောကနိုငတာကို။
ဆယနာရီခဲလောကကတော့ မနေနိုငတော့ဘူး။ မမဝတရညအခနးကို သားပီး မငသေသေ နဲ့ အိမက ကီးဒေါ ကီး နေမကောငးတာ ဆေးရုံလိုကပို့ပေးမယ့ လူ မရိလို့ ဒီနေ့ ပနပါရစေဆိုပီး ခင့သားတငတယ။ မမဝတရညက လညး လူကားအောင အေးအေး သားသား လူကီး တေကို ဂရုစိုကပေးလိုကပါ။ ကုသိုလ ရပါတယ ဘာညာလုပလိုကသေးတယ။
ကနောလညး ရုံးက လစထကလာပီးတော့ ဘပစကား နစမတတိုငလောက ဝေးတဲ့ နေရာကို သားလိုကတယ။ မမမတဝတရည ခိနးထားတဲ့ လမးထောင့မာ လမးဘေး လဘကရညဆိုငကလေး တေ့တာနဲ့ ဝငထိုငပီးတော့ လဘကရညတခကမာ စောင့နေလိုကတယ။
နာရီဝကလောကကာတော့ မမမတဝတရည ရဲ့ ကားလေး ရောကလာတယ၊ လဘကရညဘိုးက ကိုရငးပီးသားမို့ ကမနးကတမးထပီး ကားပေါ ပေးတကလိုကတယ။
အခနး ၃။ မောငမောငထေး
ကားပေါ ကနော ရောကလာပီး တံခါးပိတလိုကတာနဲ့ မမမတဝတရညက ကားလေးကို မောငးထကလာခဲ့တယ။ သူ့မကနာလေး က ပုံးစေ့စေ့ မို့ ၊ ကနောက ကည့လိုကရငး။
“မမ သိပလတာပဲဗာ၊ ”
“ငပိုလေး အရမးခဲတာပဲ”
“တကယပါမမရယ”
“ဘိုကဆာပလား”
“သိပမဆာသေးပါဘူး”
“ဒါဆိုလညး ဟိုရောကမ စားကတာပေါ့”
ကနောလညး ဘယသားမာလညး မမေးတော့ပါဘူး။ မမမတဝတရညနဲ့ ဆို ဘယဖစဖစဗာ လို့ စိတထဲတေး ထားပီးသား။ ကားက ကနော နေတဲ့ ရပကကပိုငးကို နီးလာတော့ နညးနညးတော့ လန့သားတယ။
“မမ ဘယသားနေတာလဲ”
“မ သူငယခငးအိမလေ”
အဟီး မမ တောငမဟုတတော့ဘူး မ တဲ့ နားထောငလို့ ကောငးလိုကတာ။
“အငး”
အနတီမူယာတို့ လမးထိပနားရောကတော့ ကားကို ရပလိုကပီး၊
“မောငခနလေး နေခဲ့ဦး ခုပနလာမယ”
မမမတဝတရည ကားပေါ က ဆငးသားပီး ကနောတခါတလေမကစေ့ အစာကေးနေက ဆရာဝနမလေး ထိုငတဲ့ ဆေးခနးထဲ ဝငသားတယ။ ဟင ဘာမား သားလုပတာလဲပေါ့၊ ခနနေတော့ ထကလာတယ၊ ကားပေါ ပနတကပီး လမးထဲကို မောငးဝငလာခဲ့တယ။ အနတီမူယာ တို့ တိုကခနး ရေ့တည့တည့ မာ ပဲ ရပလိုကတယ။
“ကဲ သားစို့ လာ”
ဆိုပီး ရေ့က တကသားတော့ ကနောလညးအနောကက ကမနးကတမး လိုကတကသားခဲ့ရတယ။ တကယပဲ အနတီမူယာတို့ တိုကခနးနဲ့ မကနာခငးဆိုင အထပက ဆရာဝနမ တရုပမလေးရဲ့ အခနးပဲ။ မမမတဝတရညက အခနးတံခါး ဖင့ပီး ဝငသားတော့ ကနောလညး အနောကက လိုကခဲ့ရတယ။
“မ ဒါ ဟို ဆရာဝန တရုပမလေး တို့ အခနးပဲ”
“ဟင မောငက သိနေတာလား”
“မောငနေတာ ဟိုဘကတလမးကောပဲ လေ၊ ခု မကနာခငးဆိုငတိုကခနးမာ နေတာ မောင့ ဝမးကဲ အဒေါ တယောကအခနး”
“ဟဲတော ဒါဆို မောငက မတသူရ နဲ့ အမိုးတောလား”
“ဟင့ အငး မတသူရ က မောင့ အနတီမူယာ့ ယောကား ဘကက တူ လေ”
“ခစခစ တိုကတိုကဆိုငဆိုငကယ၊ ဒါနဲ့ စိမးပောတယ အိပယာခငး အပာနဲ့ အခနးတဲ့ သူတို့ အိမ ဧည့သညလာရင အိပဖို့ ထားတဲ့ အခနးကိုသုံးတဲ့”
ကနောလညး အခနးတံခါးတေ လိုကဖင့ကည့လိုကတယ၊ တခနးက တယောကအိပကုတင၊ နောကတခနးက ပစညးတေ နဲ့ ရုတပနေပီး နစယောကအိပကုတင၊ ဒါပေမဲ့ အိပယာခငးက ပနးရောင ၊ နောကတခနးကတော့ အခနးက ရငးလငးနေတာပဲ လူနေပုံမရဘူး။ နစယောကအိပကုတင၊ အိပယာခငးက အပာရောင ၊
“ဒီအခနးဖစမယ မ”
လို့ ပောလိုကတော့ နောကဖေးသန့စငခနးသား ပီး ပနလာတဲ့ မမမတဝတရညက အခနးထဲ ဝငလာပီး အခနးတံခါးကို ပနပိတလိုကတယ။
မမမတဝတရညက အခနးကို လည့ပတမကလုံးကစားလိုကပီး ကနော့ကို အပုံးစစနဲ့၊
“ကဲ ဘယလိုလဲ ဟောတယထက ကောငးတယမဟုတလား”
“အငး ဟုတတယ မိုးပရိုကဗိတဆီ မ”
လို့ပောပီး မမမတဝတရညကိုယလုံးကို ရငခငထဲ ဆဲဖကလိုကပီး နူတခမးဖူးဖူးလေးကို စုပနမးလိုကတယ။ မမမတဝတရည ကလညး ပနနမးပီး သူ့လာကလေး နဲ့ ကနော့ ပါးစပထဲ ထိုးပေးလို့ စုပပေးလိုကတယ။ ကနောတို့ နစယောကသား ရမက ပငးပငးနဲ့ နမးနေကပီး ခနကာမ မမမတဝတရညက ကနော့ ရငဘတကို အသာတနးပီး၊
“ခနလေးမောင၊ မ ဒီအငီ တေ ကေကုနလို့ မဖစဘူး ရုံးပနသားရဦးမာ”
“ဟင မ က ရုံးပနသားရမာ မောငထငတာ တခါထဲ အိမတနးပနမယထငနေတာ”
“ဟင့အငး မရဘူးလေ၊ နောကတခါ မ တနေ့လုံးနေလို့ ရအောင မကံပါ့ မယ အခုတော့ တနာရီ လောကပဲ၊ ရုံးမာ အစညးအဝေးသားတကမယ နောကနေ့လညစာစားပီးမ ပနလာမယလို့ ပောပီးထကလာတာ”
“အငး ဟုတမ”
ကနောလညးကိုယ့ကိုယပေါက အဝတအစားတေကို ခတလိုကရငး ကုတငပေါ စောငးမာ ထိုငပီး မမမတဝတရည သူ့အော့ဖစ ယူနီဖေါငးကို ခတနေတာ ကည့နေမိတယ။
“မ ကို တနေ့လောကတော့ အဲဒီ အော့ဖစ ယူနီဖောငး မခတပဲ နဲ့ လိုးခငတယမ”
“ခစခစ ဟုတပါပီတော၊ တနေ့ ရုံးက အပနတခါ ဆုံရအောငလုပပေးမယ၊ ယောကား ခရီးထကတဲ့ အခါမိုး”
မမမတဝတရညက သူ့အဝတအစားတေ ကို ခတတော့ ဘရာဇီယာနဲ့ ပငတီပဲ ကနတော့တဲ့ အခိန၊ လလိုကတာ၊ ဆကဆီ ဖစလိုကတာ၊ ဒီလို မကနာ၊ ဒီလို ဘောဒီမိုးကို လိုးခင့ ရတာ ကံကောငးလိုကတဲ့ ကနောလို့ ကိုယ့ကိုယကို တေးလိုကမိပါတယ။ ကနော့ လီးက တော့ သံခောငးလို မာတောငနေပါပီ။
“လလိုကတာ မောင့ နတသမီးလေးရယ”
“ခစခစ တောတောအပောကောငးတဲ့ မောင”
မမမတဝတရညက ဘရာဇီယာ ပငတီနဲ့ ကနောထိုငနေတဲ့ ကုတငစောငးရိရာကို လောကလာပါတယ၊ ကနော့ ကားပေးလိုကတဲ့ပေါငနစလုံးကားမာ ဝငရပပီး ကနော့ နူတခမးတေကို ငုံ့နမးလိုကတယ။ ကနောက လညး မမမတဝတရညရဲ့ နူတခမးဖေါငးဖေါငးလေးကို စုပပီး နမးလိုကတယ လကတေက အလိုလို သူ့ကောဖကကို ရောကသားပီး ဘရာဂိတကို စမးဖုတလိုကတယ။ မမမတဝတရည လကကလေးကလညး ကနော့ လီးကီးကို ဆုပကိုငပီး ဖဖလေးထုပေးနေတယ၊ ကနော့ လီးထိပက ရေ့ပေးအရညကညလေးတေ စိမ့ကလာလို့ မမမတဝတရည လကပေါ မာပါ ပေကုနတယ။ မမမတဝတရညက ကနော့ ရေ့မာ ဒူးထောကထိုငခလိုကတော့ ကနောက လညး သူ့ဘရာဇီယာကို မပီး ခေါငးပေါ ကနေ ဆဲမခတလိုကတယ။ သူကလညး အလိုကသင့ လကမောကပေးတယ အခုတော့ သူ့မကနာရေ့ ရောကနေတဲ့ ကနော့လီးကီးကို မမမတဝတရညက အသာနမး လို့ သူ့ နူတခမးလေး တလုံးပုံဟရငး ငုံစုပလိုကတယ။
“အား….. မ ရယ..”
မမမတဝတရညက ရုံးပနသားရဦးမယ ဆိုတော့ ကနော သူ့ဆံပငပုံပကမာစိုးလို့ ခေါငးကို မထိမကိုငရဲပါဘူး၊ မမမတဝတရညရဲ့ ပုခုံးလေးကိုပဲ ကိုငထားမိတယ။ နောကတော့ သူက ကနော့ လီးကီးကို ပါးစပထဲမာငုံစုပ ရငး ခေါငးကို အနိမ့အမင့ နဲ့ ပုလေ မုတပေးတော့ သူ့ နို့ကီးတေက ကနော့ ခေထောကတေကို ပတတိုကမိ နေပါတယ။ မမမတဝတရည ရဲ့ မကနာဝိုငးဝိုငးလလလေး ပေါ က နူတခမးဖူးဖူးလေး ထဲ ကနော့ လီးကီး ဝငထကနေတာ ကည့နေရတာနဲ့တင အတောကို ဖီးလာနေတာကလား။ အာခံတငးက နူးညံ့တာရယ တခကတခက စူးကနဲ စုပခံရတာရယက ကနော့ လီး ကို မတရား ဖူးယောင တငးမာလာစေပါတယ။
“မ ရယ အခိန သိပမရဘူး ဆိုရင မ ပါးစပထဲ ဒီတခါ မပီးခငသေးဘူး၊ မ စောကပတကလေးကို ပဲ လိုးခငတယ”
လို့ ပောပီး၊ သူ့မေးစေ့လေးကို မ ကိုငပီး လီးကို ပါးစပထဲက ထုတစေလိုကတယ၊ မမမတဝတရညက မတတတထရပလိုကတယ။ ကနောလညး ကုတငပေါ နေထရပပီးတော့ သူ့ကို ကုတငစောငးမာ မောကအိပခိုငး လိုကတယ။ မမမတဝတရည ရဲ့ ပငတီလေးကို ဆဲခတခလိုကတယ။ မမမတဝတရညရဲ့ ဖငလုံး ကီး နစလုံးကို လကနစဖကနဲ့ အုပကိုင နယပီးတော့ သူ့အနောကက နေ စောကဖုတလေးကို နမး၊ လာနဲ့ ရက၊ ဖငပေါကလေး ကို ပါ လာနဲ့ ရကလိုကတယ။ မမမတဝတရည ဖငလေး ကော့လာတယ။ ကနော ဖငလုံး နစလုံးကားထဲ တံတေး ထေးခလိုကပီး ဖငပေါကလေးကို လကမလေး နဲ့ ထိုးပီး တံတေးတေကို ထည့ကည့တယ၊ မမမတဝတရညက လညပနလည့ကည့ပီး။
“ဟို မမ ဆလငးဘကလေးထဲမာ ကနုဒနနဲ့ ဂယဘူးလေး ရိတယမောင”
တဲ့ ပောလိုကတယ။ ကနောလညး ဝမးအရမးသာသားတယ။ မမမတဝတရည ဖငဆုံကီးကို ကည့ပီး အနောကက ညောင့လိုးခငနေတာ၊ သူ့ကို ဖငလိုးဖို့ ဘယလို စညးရုံးရမလဲ တေးနေတာ အခုတော့ သူ့ကည့ရတာ ဖငခံဖူးပုံပဲ။ သူစိတမပောငးခင လုပရအောငဆိုပီး သူ့ဆလငးဘကလေးကို ဖင့လိုကတော့ ကနဒနလေး နစထုပနဲ့ လကနစလုံးသာသာဗူးလေး တဗူးတေ့တယ။ အထဲက ဆီလိုလို ပဲမို့ အဲဒါလေး ထုတလိုကတယ။
အဲဒီဂယဘူး အဖုံးလေး ဖင့ပီး သူ့ဖငပေါကလေးပေါ ညစခလိုကတယ။ ခဲကိကိ အရညကညလေးတေ ထကကလာတော့ ကနော့ လကခလည ထိပလေးနဲ့ ထိုးသငးလိုကတယ၊ လကခလညနဲ့ ကရိုငးပေး လိုက ဂယလေး ထပညစခလိုက၊လုပရငးက လကညိုးနဲ့ ပါထပသငးပီး လကခောငးနစခောငးစလုံး ခောခောခူခူ အဝငအထကလုပလို့ ရတဲ့ အထိ လုပပေးနလေိုကတယ။ နောက အားနတေဲ့ လကတဖကကလညး ပေါငခဆုံအောကကနလေိူပီး စောကစေ့လေးကို ဖိပတပေးနတေော့ မမမတဝတရညတယောက ဖငကီး ကကလာ ရတယ။ ငီးသံလေး က ကယကယလာတယ။ သူ့ဖငပေါကလေး အာတာတာ ဖစလာတော့မ ကနော့ မာတောငနတေဲ့ လီးကီးမာ ကနုဒနစတလိုကတယ။ ကနဒနစတထားတဲ့ လီးထိပဖူးနဲ့ မမမတဝတရည ဖငပေါကကလေး ထဲ ထိုးထည့လိုကတယ၊ ဖငပေါကလေးက အရမးကို ကပနပေမေဲ့ ဂယတေ အရိနနဲ့ ဖညးဖညးခငး တိုးဝငသားတယ။ မမမတဝတရညဖငလုံးကီးတနေဲ့ ကနော့ ပေါငခံအိကနဲ ဖိမိတဲ့ အထိ လီးကီးက ဝငသားတယ။ ကနော့ လကတဖကကို မမမတဝတရည ဘိုကအောကက လိူပီး စောကစေ့ကို ဆကခရေငးမ ဖငကို ဖညးဖညးမနမန တခကခငး စလိုးပေးတယ။ မမမတဝတရညက လညး ဖငကို ကော့ကော့ပီး အောကက ပနမ ပေးတယ။ အခက ၂ကောလောကကတော့ ကနော သူ့ခါးကို ကိုငပီး ခပကမးကမး ဆောင့ပေးနမေိသလို သူ့ငီးသံတကေ လည တအားကယလာတယ။ ကနောလညး ပီးခငလာတယ။ ဒါပမေဲ့ ကနဒနထဲမာတော့ မပီးခငဘူး အဲဒါနဲ့ ပီးခါနီးမာ သူ့ဖငထဲက လီးကို ဆဲထုတလိုကပီး ကနဒနကို ခတလိုကတယ။ ပီးမ စောကရညတေ ရဲနတေဲ့ စောကဖုတဝကို တေ့ပီး ဖိသငး ဆောင့လိုးခလိုကတယိ။
“ဖတ..ဖလတ…ဖတ..”
“အ…အု…”
နောကထပ အခကနစဆယလောက တဖတဖတ နဲ့ လိုးထည့လိုကတော့ လီးကီးထိပက လရညတေ တဖတဖတထကကုနရော။ သူလညး စောကဖုတအခေါငးထဲက ပစေ့ပစေ့နဲ့ လီးကီးကို ညစလာတော့ ပီးသားမနး သိလိုကရတယ။ သူ့စောကခေါငးထဲ လရညတေ ကုနအောငပနးထည့လိုကပီးမ သူ့ကောပေါ ကို မောကရငး မိနးနားနေလိုကမိတော့တယ။
“ခစလိုကတာ မရယ”
“အငး ”
ကနော မမမတဝတရည ကိုယပေါ မ ခနနားနေပီးမ ထပီး လီးကို သူ့စောကဖုတ ကနေ ဆဲထုတမယကံတော့။
“ဟေ့မောင ခန လေး သူမား အိမမာ သူ့အရညတေ လောကပေကုနမယ”
လို့ ပောလိုကတော့ ကနောလညး နီးစပရာလိုကရာလိုကတာ၊ လကလမးမီတာလညးမတေ့၊ အနီးဆုံးက မမမတဝတရည ခေကငးဝတမာ ကနေတဲ့ သူ့ပငတီလေးပဲတေ့ တယ အဲဒါကို ပဲ ခေမနဲ့ ကုတကောက ၊ လီးအရငးမာ ကပပီး ဆဲထုတလိုကတယလီးတနကို လညး သုတစောကဖုတအဝက လံထကလာတဲ့ အရညတေလညး သုတလိုကတယ။
နောကတော့ ခနနားကပီး လေကီး ထိုး ရိုးရိုး နဲ့ ကုတငပေါ မာ တခီပဲ ဆဲဖို့အခိနရတယ။ မမမတဝတရည က အခိနမရတော့ဘူး ပနတော့မယ ဆိုလို့ အဝတအစား တေ ပနဝတကတယ။သူ့ပငတီက တော့ ပနဝတလို့ မကောငးအောင ပေပ နေပီ ဆိုတော့ ကနောကပဲ ကနော့ ကို လကဆောငပေးပါ သိမးထားခငလို့ ဆိုပီး ယူထားလိုကတယ။ သူလညးသူ့အိပထဲ ဘယလို ထည့သားရမနးမသိဘူးလေ။ နစယောကစလုံး လညး ဘိုကတေ ဆာနေကပီ ဆိုတော့ တိုကခနးကို တံခါးပိတပီး ပနထကလာခဲ့ကပါတော့တယ။
အခနး ၃၂။ မယမုံစိမး
မမဝတရည အိမခေါ လာတဲ့ ကောငလေး ကို တေ့ဖူးနေသလိုပဲလို့ထငတာ၊ သူက ဟိုဘကလမးမာနေတယဆိုမ သေခာသားတယ။ အငး အစကနေပနပောရဦးမယ။
တနေ့ မမဝတရညက ဖုံးခေါလာတယ။ သူပောထားတဲ့ ကောငလေး နဲ့ ငိသားပီတဲ့၊ ထငသားပဲ အဲဒီညက မမဝတရည ယောကား ဦးကိုကိုကီး၊ ကမအခေါ တော့ ကိုကို ပေါ့။ သူက မောင နဲ့ အိမကို လိုကလာတယလေ။ မောငနဲ့ ဘီယာဆိုငမာ သောကာနေ့ ဆိုတော့ အတူထိုငသောကကရငးနဲ့ စိမးကို သတိရလာလို့ လိုကလာတာလို့ ပောတယ။ မောငကလညး အိမမာ ညီညီ မရိဘူး ဆိုတော့ ခေါလာတာဆိုပဲ။ မမဝတရညရော ဆိုတော့ သူဒီနေ့ အိမပနမအိပဘူး လို့ မမဝတရညကို ပောထားပီးပီတဲ့။ သူမားမပောခငတဲ့ ဇာတလမးတော့ ဒီတေးမမေး နေတော့ဘူးလေ။ သူတို့ နစယောက ကား ဆငးဒဝတစ အလုပမခံရတာ ကာပီ ဆိုတော့ ကိုယအတကလညး ကောငးဖို့ ဖစလာတာမဟုတလား။ သရီးဆမး နစခီလောကဆဲပီး သားတော့။ မောင က သူ့ညီ အခနးမာ သားအိပတယ။ ကိုကို က ကမ နဲ့ ဖကအိပတယ။ အာရုံမတကတတကကတော့ ကိုကို ကနိုးလာပီးတော့ လငးဆဲဆဲတယ။ ပီးတော့ ဖကပီး ခနနား အိပမပော သေးတော့ စကား စမီပော ပီးတော့ တရေးပန အိပပောသားက။ ပနနိုးလာတော့ တခီထပဆဲတယ။ ကိုကို က မတေ့ရတာကာလို့တဲ့အတိုးခကို လိုးတာ အားရပါးရပဲ။ ခစခစ။ မောငကလညး စိမးတို့ လတလတလပလပလိုးရအောင ဧည့သညဖို့ထားတဲ့အခနးမာကို သားအိပပေးနေတာ။
နောကတော့ စိမးပဲ အိပယာထ ရေမိုးခိုးပီး မနကစာကို ပငဆငပီး နစယောကစလုံးကို နိုးကေးရတယ။ ကိုကို့ ကည့ရတာ တောတောနဲ့ ပနခငသေးပုံမရဘူး ။ နောကမ မမဝတရညဆီက မကဆေ့လာမ ပနသားတော့တယ။ အာ့ကောင့ နောကနေ့ မမဝတရညဆီက မကဆေ့လညးရရော ကိုကို ဘာလို့ အိမလိုကလာသလဲ ဆိုတာ သဘောပေါကသားတယ။ ခစခစ။
တနငာနေ့ကတော့ မမဝတရညက ရုံးကနေဖုံးဆကတယ။ သူ့ကောငလေးနဲ့ တနေရာမာ လတလတလပလပ တေ့ခငတယတဲ့၊ စိမးဆီက အကံညဏတောငးတယ။ ခစခစ။
“မမဝတရည ကလညး သောကာနေ့ ကမ တညလုံးနေထားသေးတယ တနငာမာ လမးနေရပီလား”
“ခစခစ စိမးပောရငလညး ခံရမာပဲ၊ အစပိုငးမို့လဲ နေမာပါကယ။ အဟီး မမ လညး စိမးကို ပောရတာတောင နညးနညးတော့ ရကပါတယ။ ဒါပေမဲ့ စိမးနဲ့က ညီအမထကတောငပိုတဲ့ သူငယခငးအရငးဆိုတော့”
“အမလေး မမဝတရညက လညးဘာရကစရာရိလို့လဲ၊ ကောငလေးက တောတောလေး ပါဖောငးမန့ ကောငးတယထငတယ ခစခစ၊ ဒါနဲ့ ဘယရကလောက ဖစခငတာလညး”
“ကားရကထဲ မာတရကရကပေါ့၊ အိမမာလညး မောင့ကို ရောငမပေးစေခငတော့ဘူး အားနာတယလေ၊ နောကပီး ကောငလေး ပါဖောငးမန့က တော့ မဆိုးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ပါဖောငးမန့ကောင့တော့ခညးပဲ မဟုတဘူး၊ မမ စိတထဲ သူနဲ့ ကို အိပခငနေမိတာအဟိ၊ ခဥခငး လိုမိုးပေါ့လေ နော၊ စိမးလညး အာ့မိုး ကုံဖူးမာပါ၊ စိမးက မမထက အတေ့အကုံ ပိုမားတာပဲဟာ”
“ခစခစ မမဝတရညက တော့လုပပီ။ အငး မမဝတရညအနေနဲ့ က ဟောတယသားလို့လညးမသင့တောဘူး။ ဗုဒဟူးနေ့ ဆို ရငတော့ စိမးအိမမာ ဆို အဆငပေလောကမယ ၊ ဘယလိုသဘောရလဲ၊ အိမမာ ညီညီကလညး ဖီးလသားနေတယ။ မောငလညး ရုံးမာ၊ စိမးလညး ဆေးခနးတနေ့လုံးထိုငတဲ့နေ့”
“ဟုတလား စိမးအိမမာဆို ကောငးတာပေါ့ အဟီးး၊ အားတော့နာတယ”
“အမယဒီလူနဲ့ ဒီလူခငးအားနာစရာလား၊ လာရင စိမးဆေးခနးမာသော့လာဝငယူလိုက၊ ပီးတော့ မောင ရုံးက ပနမလာခငအထိနေလို့ရတယ”
“အဲလောကကီးလညးမနေနိုငပါဘူးကယ ရုံးက အဲလောကလစလို့မ မဖစတာ၊ ကေးဇူးပဲ စိမးရယ”
အဲလိုနဲ့ ဗုဒဟူးနေ့မာ မမမတဝတရည ဆေးခနးရောကလာပီး သော့ဝငယူသားတယ။ စိမးလညး လူနာနဲ့မို့ သော့ပဲ ပေးလိုကရတယ။ ၂ နာရီလောကကာတော့ မမဝတရည ပနလာတယ၊ ကောငလေးပါပါလာတယ။ စိမးရုံးခနးလုပထားတဲ့ နေရာလေးထဲ ဝငလာကပီးတော့ သူ့ကောငလေး နဲ့ မိတဆကပေးတယ။
“စိမး ရေ ဒါ မမ ရဲ့ သူငယခငးလေးလေ၊ မောငမောငထေးတဲ့၊”
“အော ဟုတ ကမ စိမးပါ၊ မမဝတရည နဲ့ အရမးခငပါတယ။ မမဝတရည သူငယခငး ဆို ကမ သူငယခငးပဲပေါ့”
“ဟုတကဲ့ ဆရာမ ကေးဇူးပါ”
“မောငမောငထေး ကို တို့ မကမနးတနးနေသလိုပဲ”
“ဟုတ ဆရာမ ကနော ဟိုဘကလမးမာ နေပါတယ။ ဆရာမ တို့ အိမရေ့ မကနာခငးဆိုင တိုကခနးက ကနော့ အဒေါ ဝမးကဲ ရဲ့ အိမပါ”
“အော ဒါဆိုရင မတသူရ နဲ့ အမိုးလား”
“အော ဆရာမ က မတသူရ ကို သိတာလား။ သူနဲ့ ကနော အမိုးမတောပါဘူး ခငဗ၊ သူက ကနော့ အနတီမူယာ ရဲ့ ယောကားဘကက တူပါ ”
“အော အဲလိုလား”
“ဆရာမ ရော မတသူရ နဲ့ သိတာလား”
“အငး မောငမတသူရ နဲ့ ခငပါတယ”
အဲလို နဲ့ မမမတဝတရည တို့ ထကသားကတယ။ နောကတနာရီလောကကာတော့ မမမတဝတရညက ပနခေါ တယ။
“ဟေး စိမး စကားပောလို့ ရလား၊ ဘီးဇီးနေလား”
“ရတယ မမဝတရည၊ ခု လူနာပါးနေတယ”
“ကေးဇူး အထူးတငတယလို့ ထပပောမလို့ပါ ခစခစ”
“ဟာ မမဝတရည ကလညး လာပနပီ၊ မလိုပါဘူးဆို တခါတညး ခစ မမဝတရညကို လညး မေးရဦးမယ”
“မေးလေ စိမး ကလညး စကားခံနေစရာမလိုတဲ့သူတေကို”
“ဒီနေ့ ဘာတေ လုပကလဲ ပောပါဦး စိမးကို လညး ဒီတေးလေးတေ အဟိ၊ မမမတဝတရညတို့ အတဲကို ကည့ပီး စိမးတောင အရညစို့လာတယ အဟိ”
“ခစခစ သိပအထူးခားကီးတော့ မဟုတပါဘူးကယ၊ မမဝတရည၊ က ရောကရောကခငး သူ့ကို လေပေးလိုကတယ၊ နောကသူက ပါးစပထဲ မပီးခငဘူးဆိုပီး မမဝတရည ကို မောကခိုငးပီး ခရေကို လာဆော့တယ။ မမလညး သူခရေကို လိုခငမနးသိတော့ အိပထဲ အသင့ပါလာတဲ့ အဖေါ နဲ့ ဂဘပေးလိုကတယ။ သူက ခရေကို လုပပီးမ အဖေါ ခတပီး ရေ့ကို သားတယ။ အဲမာပဲ သူ့ပရိုတိနးတေ ထည့သားတယ။ နောကခနနားပီး အိပယာပေါ မာပဲ လေကီးထိုး တခီဆဲတယ။ အဲလောကပဲ မမ က ပနရမာ ဆိုတော့ ထကလာခဲ့ကတာ သူက မဝသေးဘူးလေ ခစခစ၊ လူငယဆိုတော့သကလုံ ကတော့ ကောငးတယ”
“ခစ မမဝတရည ပောတာ နားထောငပီး စိမး တောင အရမးလာနေပီ၊ ဒီညတော့ မောင့ကို အမဲဖကရမယထငတယ ခစခစ”
“ခစခစ ဖကဖက။ မောငထေး ကို စိမးနဲ့ လောပေးလိုကမယလေ ခုတော့ စောသေးတော့ တို့ကို အထငတမိုး ဖစသားမာစိုးလို့”
“ဟုတမမ လူနာရောကလာလို့ နောကတော့ ဆကပောမယနော ”
“အိုကေ ဘိုငစိမး”
ကမ လညး လူနာ ဆကတိုကကလာလို့ အလုပမားသားတယ။ ဆေးခနးမပိတခင တစနာရီလောက အလိုမာ မောင့ ဦးလေး ဦးတငမောငလတ ရောကလာတယ။
“ဟငဦးလတ ဘယတုနးက ဆငးလာတာလဲ၊ ကိုလညး မပောဘူး”
“ဟငးဟငး ဆငးလာတာ မဟုတဘူး ကယ့ တကလာတာ၊ ဒီလို ထားဝယဖကမာ ရောကနေတဲ့ သူငယခငး အမိုးသမီး ဆုံးလို့ နာရေးသားတာ၊ အရေးပေါ အဲဒီက မ ပနတကလာပီး အိမမပနခင မရောကတာကာလို့ သမီးစိမးတို့ ဆီ ဝငလညလိုကဦးမယ ဆိုပီး ဝငလာတာလေ”
“အော ရတယ ဦးလတ မောငလညး ပောမာပဲ ဦးလတ ရောကနေတာ သိရင၊ သမီး ဆေးခနးပိတပီးမ ပနလာမယ အိမသားပီး အေးအေးဆေးဆေး နားလိုကဦး၊ မနငးရေ ဦးလတ ကို အခနးတံခါး လိုကဖင့ပေးလိုကပါဦး”
ကမလညး ဆေးခနးက အကူခန့ထားတဲ့ ကောငမလေး ကို သော့လမးပေးပီး ပောလိုကတယ။ ကောငမလေးက ဦးလတဆီက အထုပတခို့ကို ကူသညပီး သူတို့ နစယောက အိမကို သားဖို့ ပငကတယ။
“ဦးလတ ရေမိုးခိုး ပီး အေးဆေး နားနေလိုကဦးနော သမီး ဆေးခနးက နောက တနာရီလောကမ ပိတမာ သမီး ပနလာမ စေးဝငပီး ခကပုတစရာဝငဝယလာခဲ့မယ ဦးလတဘာစားခငလဲ”
“ဘာမ ဝယမနေနဲ့ သမီးစိမး၊ မောငမငးရဲ ပနလာမ ဦးလတတို့ တနေရာ ထကစားမယ ဦးလတ ကေးမယ ဒီညစာကို”
“အာ မဟုတတာ ဦးလတကလညး အားနာစရာကီး၊ ခစခစ”
“နာမနေပါနဲ့ ကိုယ့ဦးလေးကို မား၊ ဆေးခနးပိတပီးတာနဲ့ အိမသာ တနးပနလာခဲ့တော့”
ဦးတငမောငလတ ထကသားတော့ သူ့ကောပငကီးကို ငေးကည့ရငး ကမ သူနဲ့ ပတသကတဲ့ အကောငးအရာတေကို ပနတေးမိလာတယ။
ဦးတငမောငလတက မောင့ အဖေ ရဲ့ ညီအငယဆုံးလေ အသကက ၅ ကောကောလောက ရိမလားပဲ။ လူကထောငထောငမောငးမောငး၊ ဒါပေမဲ့ ဘီယာကိုကလို့လားမသိဘူး ဘိုကကီးက တော့ နညးနညးလုံးပီးထကနေတယ။ သူက ရမးအမိုးသမီးတဦးနဲ့ အိမထောငကပီး မေမို့မာနေတယ စစတပက လူဝတလဲပီးဌာနတခုမာ ညနမုးခနလုပ၊ ပီးတော့ သူနဲ့ မကိုကပါဘူးဆိုပီး အလုပကထက ခံစိုက အရောငးအဝယလုပ၊စသဖင့ လုပနေတာ၊ အခမးသာကီး မဟုတပေမဲ့ စီးပားတော့ ပေလညပါတယ၊ သားသမီး နစယောကရိတယ။ ရနကုနလာရင တော့ သူ့ရဲ့ တူ ဖစတဲ့ မောင့ အိမမာပဲ တညးတယ၊ ဟောတယမာ တညးလို့ ရပေမဲ့ ခုလို လာတညးမ တူ နဲ့ အေးဆေးတေ့ရ စကားပောတာ ဆိုပီး အိမမာပဲ တညးလေ့ရိတယ။
အဓိက ပောခငတာကတော့ ဦးတငမောငလတ ရဲ့ အကည့တေပဲ ၊ အရငတုနးက မောငနဲ့ ရပီးကာလ က ကမ က ဘာမ မသိနားမလည သေးတဲ့ ကောငမလေး သာသာ ရိတာ၊ ကောငးတုနးကလညး စာပဲ ကိုးစားပီး ဟိုဒီကိစတေ လညးနားမလည၊ မောငနဲ့ အိမထောငကပီးမ သာ အပိုရည ပကပီး ဆကခ ကို စသိခဲ့ရတာ၊ အဲဒီကာလ တေတုနးက ဦးလတ လာလညလို့ ရိရင သူက ပောပော ပါးပါး နေတတ၊ တော့ ခငလညး ခငခဲ့တယ။ သူက လကပနးတတီး ကိုယ့အပေါ ဆကဆံခဲ့တာ တေကလညး ကိုယ့စိတထဲ ဘယလိုမ မနေခဲ့ဘူး။ ယောကား တေ အကောငးလညး သိပမသိ၊ ကိုယတိုငက လညး ဆရာဝန ဆိုတော့ ထိတာ ကိုငတာ တေက သိပမဆနး သလိုမို့ ဘာမ ကို သတိမထားမိတာ။ ခု လို အတေ့အကုံမားလာပီး ၊ဆကခ ကိစ တေမာလညး ပိုသိလာတော့ အရင တုနးက အဖစအပကတေကို ပနတေး ကည့မိ ရင မူမနမဟုတတာကို သတိထား မိလာတယ။ အဲဒါက လညး မောင နဲ့ ဆို ပောဖစမာ မဟုတဘူး။ ကိုကို လို့ စိမးပောငးခေါ လာခဲ့ရတဲ့ မမမတဝတရည ရဲ့ ယောကား ဦးကိုကိုကီး ကောင့။ ဦးကိုကိုကီး နဲ့ ဖစလိုကပီး နောကပိုငး တခါတလေ သူနဲ့စကားပောရတာ က မောငနဲ့ ပောရတာထကကို ပိုပီး ပင့ပင့လငးလငး ပောလို့ ကောငးတာ တေ့လာရတယ။ မောငနဲ့ လညး ကမ ပင့ပင့လငးလငး ပောလို့ တော့ ရပါတယ၊ဒါပေမဲ့ ကိုယ့ယောကား ဆိုတော့ တခါတလေ စိတထဲကိုယ့ကို မား အထငသေးသားမလား၊ ငါ့ကို ဘယလို ထငသားမလဲ ဆိုတဲ့ စိုးရိမစိတကလေး တော့ အမဲ မသိမသာရိနေတယ။ ဦးကိုကိုကီး နဲ့ ကတော့ အဲလို မရိတော့ဘူး။ နောကပီး ဦးကိုကိုကီး ကလညး ယောကားတေရဲ့ စိတထားကို အမဲ ပင့ပင့ လငးလငး ပောပလေ့ ရိတယ၊ သူက နားလညးထောငတယ။ သူနဲ့စကားပောရတာကိုက စိတထဲ ပေါ့ပါးသားစေလေ့ရိတယ။ အဲဒါ သူ့အရညအခငး တ မိုးခေါ မလားပဲ။ ခစခစ ပောရငးစကားလမးကောငး လဲသားပနပီ။ မမဝတရည မောငမောငထေး နဲ့ ဖစတဲ့ ညက ဦးကိုကိုကီးက ကမ တို့နဲ့ လာအိပတယလေ။ ထုံးစံအတိုငး သရီးဆမးက တယ ပီးမ ကုတင တလုံးထဲ မာ သုံးယောကအိပက တာကို မောငက ကပတယ ဆိုပီး ဧည့သညတကထားတဲ့ အိပခနးမာ သားအိပတယ။ အဲမာ ဦးကိုကိုကီး နဲ့ ကမ တို့ ဖက အိပလိုကကတယ။ နောက အာရုံမတကခင တရေးနိုးလာကပီး ကမ နဲ့ဦးကိုကိုကီးတို့ လိုးဖစကပနရော၊ အဲဒီ အခီပီးတော့ နစယောကစလုံး မကလုံးကောငနေလို့ ဖကထားရငးက စကားစမီပောဖစကတယ။
အဲမာ တိုကတိုကဆိုငဆိုင ဦးလတ အကောငး ရောကသားတယ။ မောငဆိုရငတော့ အားနာလို့ ပောဖစမာ မဟုတပေမဲ့ ဦးကိုကိုကီး ဆိုတော့ ပောဖစခဲ့တယ။ ဦးလတ ရဲ့ အကည့တေ ပတသီးပတသတ စကားပောရင ဟိုကိုင ဒီကိုငပောတာတေ က အရငက ရိုးရိုးသားသားပဲ ထငခဲ့တာ အခု ပနစဥးစား ကည့တော့ မရိုးဘူး ထငတယလို့ ပောလိုကတော့ ဦးကိုကိုကီးက ပောတယ။ ဦးလတ က စိမးကို လိုးခငနေတာ ဖစမယတဲ့၊ စိမးကရော ဘယလိုနေလဲ ဆိုတော့၊ ဦးလတ က ရုပကတော့ မောင့လိုပဲ အခောစားလို့ ခိခိ နောကပီးအခု အတေ့အကုံအရ မောငနဲ့ကစိမးနဲ့ အသကမတိမးမယိမး၊ ကိုကို ကကိုယ့ထက နညးနညးကီး၊ မတသူရ က ကိုယထက နညးနညးငယ။ ဆိုတော့ ဦးလေးအရယ နဲ့ အတေ့အကုံတော့ စမးကည့ခငသားလို့ ပောလိုက တယ ခစခစ။ ဦးကိုကိုကီးက မောကပေးတယ။ ဒီတခါလာရင စိမး စမးကည့လိုကလေတဲ့။ သိပတောင ကိုးစားစရာမလိုပဲ ခကခငးပါလာမာပါတဲ့။ ခစခစ။ မငးရဲကိုကို ကလညးစိတရိမာ မဟုတပါဘူး တဲ့။ သူက ဖီးတောငတကခငတကနေဦးမာ တဲ့။ ကဲ အခုတော့ ဦးတငမောငလတတယောက အသကရညဦးမယလို့ ပောရမလို ဖစနေပီ။ ဦးလတကီးက တပတတောင မခားဘူး အိမရောကလာခဲ့ပီလေ။ ဟဟ။
တေးရငးတေးရငးကကို နေ့ခငးက မမမတဝတရည အပောကောင့ ထကခဲ့ရတဲ့ စိတတေက ပနထနိုးလာ ပနပါပီ။ နေ့ခငးက စိုနေရာက ခောကစပုလာတဲ့ ပငတီလေးတောင ပနစိုလာခဲ့ပီ။ ဦးလတ ကို ဘယလို ကိုယက ကိုယ့ဘကက စတာမနး မသိအောင ဘယလိုဝငရမလဲ တေးရငး ရငဖိုလာခဲ့တယ။ လူနာက လညးပါး စိတလညး ဆေးခနးမာ သိပမရိတော့တာမို့ ကောငမလေးကို ဆေးခနးပိတဖို့ ပောလိုကတယ။ ပုံမနပိတနေတဲ့ အခိန ရောကဖို့ နာရီဝကလောကလိုတာတောငမစောင့နိုငတော့ဘူး။ ဆေးခနးပိတတာ ကောငမလေးကို တောင ကူပီး သိမးဆညး မပေးခဲ့တော့ဘူး။ အိမမာ လုပစာရိလို့ ဆိုပီး ကမနးကတမးကို ထပနလာခဲ့မိတော့တယ။
အိမရေ့တံခါးဖင့ ဝငလိုကတော့ အိမထဲမာ တိတဆိတနေတယ။ ဦးလတ ခရီးပနးလာပီး အိပပောမား နေမလားလို့ အသံမထကအောင ခေဖားထောကပီး လောကလာမိတယ။ ဆေးခနးမာ ကမနးကတနး နဲ့ ရူးပေါကခဲ့ဖို့ မေ့သား တာနဲ့ ရေခိုးခနး ဘကကို အမနလောကလာခဲ့လိုကတယ။ ရေခိုးခနး နား ရောကကာနီးမာ အသံတခုကားလိုကရတယ။ ရေခိုးခနးတံခါးက တော့ ဟတတ နဲ့ ဆိုတော့ အထဲက အသံထကနေတာ ဆိုတာ သိလိုကတယ။အဲဒါနဲ့ အနားကပသားပီး ခောငးကည့လိုကတော့။ ဦးလတကီးပေါ့။ အိမသာဘိုထိုင ရေ့မာ မတတတရပလို့ မကလုံးစုံမိတလို့ သူ့လကတဖကက အဝတစတစကို နာခေါငးမာ ဖိကပထားပီး နောကလကတဖကက သူ့လီးတနကီးကို ဆုပကိုငပီး ဂငးထုနေတာ၊ ပါးစပက လညးငီးသံလေး ထကနေတယ။ ကမ လညး တံခါးကား အသာတိုးပီး သူ့လကကကိုငထားတဲ့ ပိတစလေးကို သေခာကည့ လိုကတော့ ကမ ရဲ့ အတငးခံ ဘောငးဘီလေး ဖစနေတယ။ မီးခိုရောငနဲ့ အနက အကားကားနဲ့ ဇီးဘရားလို အဆငနဲ့ ဗစတိုးရီးယားစီးခရက ပငတီလေး။ ကမ နဲ့ မမဝတရညတို့ကို ဦးကိုကိုကီးက ဆငတူ နိုငငံခားမာ အလုပသားလုပနေတဲ့ သူ့သူငယခငးကို မာပီး ဝယပေးထားတာလေ။
ကမ မကလုံးပူးသားတာက သူ့လီးကီး။ သူက လူကောငထားထားကိုငးကိုငးကီးမို့ လားမသိဘူး၊ လီးကီးကလညး တုတတုတခိုငခိုင နဲ့ အရညကီး။ နဂိုထဲက စစသားလူထက အသားက ညိုမဲမဲ မို့ လီးကီးက လညး ညိုမဲမဲ ၊ ဒစဖူးကီးက ခရမးရောင သမးနေတယ။ ကမ ဒူးတေတောင ခောငခငလာတယ။ စောကဖုတလေးက တော့ ထပပီးအရညစိမ့လာပနပီ။ ဒီနေ့ သုံးကိမမောက အရညစိမ့ရခငးပေါ့။ အဲလို ကည့နေတုနး လကက လီးကို ဆောင့ထုတာ အရိနမနလာပီး ကမပငတီလေးကို လီးရေ့မာ ခံပီး လရညတေ ပနးထုတပစနေတာတေ့လိုကရတယ။ သူအောကငုံ့ပီး ပငတီလေးထဲ လရညတေ ပနးထုတပစနေတုနးပဲ ကမ အခနးဝကနေ အမနအိမရေ့ထကလာခဲ့လိုကတော့တယ။
ခနလောက ကမ အသကရူတာ ပုံမနပနဖစသားမ အိမရေ့တံခါးကို အသံမညအောငဖင့ပီး။
“ဦးလတ ရေ ဦးလတ”
လို့ အသံပေးခေါ လိုကတယ။
အခနး ၃၃။ ဦးတငမောငလတ။
ကနော ဒီကောငမလေး ကို စိတကူးထဲက လိုးနေတာက အကိမပေါငး မရေနိုငတော့ဘူး။ ရနကုနရောကတိုငး တူတောမောင မငးရဲကိုကို အိမမာပဲ တညတယ။ တညးတိုငးလညး သူမိနးမ ဆရာဝနတရုပမ ဖေးဖေးဖူ လေးကို မငတိုငး စိတတေက ထတယတယ။ ဒီတရုပမလေးက တခား ဟော့ရော့ အကိတကီးတေလို ဖငကီး နို့ကီး ပေါငလုံးတုတတုတ တေ မဟုတပဲ ကနော့ မကလုံးထဲမာ ဆကဆီ ဖစနေတယ။ ရုပရငမငးသမီးတေ မောဒယတေလို အရမးခောတဲ့ မကနာ မိုးမဟုတပေမဲ့ ၊ ပုလငးဖင မကမနထူထူကီး အောကက မကလုံးပူးပူးလေး နဲ့ နာခေါငးလုံးလုံးလေး။ ဖူဖေးနုတဲ့ ပါးပငနဲ့ နီတာရဲ နူတခမးထူထူပဲပဲလေး က ခစစရာ။ နို့လေးတေက အနေတော လုံးမောကမောက ကလေးတေ၊ အိမနေရငး ဘောငးဘီတို တတတာပဲ အမဲလိုလို တေ့ရတော့၊ အကောစိမးလေး မားပေါနေတဲ့ ပေါငတန လုံးဖောင့ဖောင့ တေက ခောမတပီး အဆစအမစမထင ခေသလုံးသားအထိက ပနးနုရောငလေးပငသနးနေတယ။
ကနော့ အနစ၂ကော ပေါငးလာခဲ့တဲ့ မိနးမ လညးရကာစတော့ အဲလို ဘောဒီပင။ အခုတော့ မဘုတဆုံ ဖငတုံကီး လညးလုပလို့ စီး ဆိုသည့ အစားထဲ ပါနေပီ။ ပီးတော့ မိနးမ ကလညး ဆကခ ကို စိတမပါတော့။ ကနော့ ဘာသာ အငတာနက က ပနဆိုကတေ သား ကည့၊ စာတေဖတ၊ ဂငးထုကာ စိတဖေဖောက လေ့ရိသညမာ လေးငါးဆယနစမကပီ။ ဒါကောင့ မို့လညး တရုပမလေး စိမးရဲ့ အပေါ က နို့ဖောငးဖောငးလေး၊ အောက ပေါငတန အသားဖေးဖေးလေးတို့ မင တိုငး လီးက မာတောငလာရတယ။ မကလုံးကို အလိုလို အစာကေးနေမိတယ။ ညက မ ပနပုံဖေါ ပီး ဂငးတိုကရတယ။ ငယစဥ ကောငးသားဘဝတုနးက လို ပနဖစနေရတယ။
ရနကုနကို အကောငးတခုခု ကောင့ လာစရာပေါရင သို့မဟုတ ခရီးကုံလင၊ မငးရဲကိုကို အိမမာသာ တကူးတက လာအိပလေ့ရိတယ။ အခုလညး ထားဝယကနေ မနလေး ကို လေယာဥနဲ့ တနးပနလင ဖစနိုင သောလညး တမငသကသက လမးကုံလို့ ဆိုပီး ဝငလာခဲ့ လိုကတယ။
ဒီနေ့တော့ ကံကောငး သလားမမေးနဲ့ သူတို့အိမမာ ဘယသူ မ မရိ။ ညီညီလညး မရိ၊ ကိုကို ကလညး ရုံးက ပနမလာသေး။ တရုပမလေး ပနလာလင ကနော နဲ့ တရုပမလေး နစယောကထဲ၊ မငးရဲကိုကို က ရုံးအပန နောကကတတတာ ကနော သိသည။ အနညးဆုံး တရုပမလေး ဆေးခနးပိတပီး တနာရီလောကကာပီး မ မငးရဲကိုကို ရောကတတ သည။ အနညးဆုံးတနာရီ လောက ကနောနဲ့ တရုပမလေး နစယောကထဲ အိမမာ အခိနရမည။
ဆေးခနးအကူကောငမလေးက တံခါးဖင့ပီး ကနော့ အထုပတေကို ကူသယလာခဲ့တယ။ ဧည့သညခနး ပို့ပေးပီးတော့မ ဆေးခနး ပနထကသားတယ။ အိမထဲမာ ကနော တယောကထဲ ဆိုတော့ ဝါသနာကိုတားမရ၊ မငးရဲကိုကို တို့ လငမယား အိပတဲ့ အခနးတံခါးကို အသာတနးကည့တော့ ပင့သားလို့ အခနးထဲ ဝငလိုကတယ။ အခနးခေရငးဘကထောင့မာ အဝတဟောငးတေ လောဖို့ ထည့ထားတာ တေ့ရတယ။ အဲဒီခငးကို မေကည့လိုကတော့ အား တနသားပီ။ မငးကားအဆင ဘောငးဘီလေးကို တေ့လိုကရတယ။ ဗစတိုးရီးယားစီးခရက လို့ စာတမးပါတေ့ တော့ တရုပမလေး ဟာမနးပိုသေခာသားတယ။ ဒီအိမမာက မိနးခလေးက သူတယောကထဲ ရိတာကို။ ပငတီ လေးကို ကောကပီး ခဆုံကို ကည့လိုကတော့ စိုပီး ခောကနေတဲ့အကကကလေး တေ့တယ။ စောကရည စိမ့တာလား၊ သေးရညစိမ့တာလားတော့ မသိ။ ကနော့ နာခေါငးနားကို ကပပီးရူလိုကတော့ အနံ့ကလေးက ဆကဆီ ဖစနေတယ။ ရေမေးလညး ဖမးထားပုံရသည။ ညီစို့စို့ နဲ့ သငးပံ့ပံ့ အနံ့တို့ ရောထေးနေတယ၊ ကနော့ လီးက ခကခငးထောငလာခဲ့ရတယ။
ကနော့ လီးက ငယငယကတညး ကရော တပထဲမာရော သူငယခငးတေထဲ မာ အကီးဆုံးမို့ နာမညပောင တုတကီး လို့တောငပေးခံရတဲ့ကောင ဆိုတော့ တောတော တုတ ပီး တောတောရညတယ။ အငလိပ အောကားက ကောငတေနီးပါးလာကကို ရိတာ။ တရုပမ လေး ပငတီနဲ့ လီးကို ပတပီး ပတနေရငးက သတိရလိုကတယ။ တကယလို့ မားပနလာလို့တေ့သား ခဲ့ရင ဘာမား ဖစမလဲ။
ကနော့ စိတတေ တအားထနလာခဲ့တယ။ ဒါနဲ့ လိုရမယရ ဆိုပီး ဝရံတာတံခါးကို ဖင့လို့ လမးမပေါ ကို လမးကည့လိုကတယ။ ဟိုက တရုပမလေး အိမနားတောင ရောကနေပါ့လား။ သူ့ဆေးခနးပိတ ဖို့ နောကထပ နာရီဝကလောကလိုသေးတာကို ဘယလို ဖစလို့ စောပနလာတာလဲ။ တောသေးတာပေါ့ ငါသတိတရ ကည့မိလို့၊ နို့မို့ သူတို့ အခနးထဲ ငါ အဲလိုပုံကီးနဲ့ မိလိုကရင ဒုကပဲလို့ တေးမိလိုကတယ။ အဲဒီအခိန ကနော့ လကထဲက ပငတီလေး ရယ မာတောငနေတဲ့ လီးရယက ကနော့ ဦးနောကကို ရူးနမးတဲ့ အလုပတခု လုပဖို့ တိုကတနးလိုကတယ။ သူတို့ အခနးထဲမာ မိသားရင တော့ မကောငးဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ဘာသာ ရေခိုးခနးထဲ ဂငးထုနေတာကို သူလာခောငးလို့ တေ့သားရင ငါ့အပစမဟုတဘူး။ အနညးဆုံး သူငါ့လီး ဘယလောကကီးလဲ ဆိုတာ တေ့သားမာ အမတ ပေါ့။ လို့ တေးပီး ရေခိုးခနးကို လောကလာခဲ့လိုကတယ တံခါးကို အသာလေးဟထားပီး တံခါးကို မနကနေတဆင့ ကိုယ့မကစောငးလေးနဲ့ မငနိုငတဲ့ နေရာယူလိုကတယ။ အိမသာအိုးပေါ မာ လီးကို ခိနရငး စပတနေတုံးပဲအိမရေ့တံခါးပင့သားသံကားလိုကတယ။ ဟိုက၊ ခုကမသတိရလိုကတယ။ ကနော့ လကထဲမာ တရုပမလေး ပငတီကိုငရက ပါလာတာ။ မတတနိုငတော့ဘူး။ ဖစပီး မတော့၊ လို့ စိတဒုံးဒုံးခလိုကတယ။ ပငတီကို နာခေါငးမာ ရူရငး လကက လီးကို ဆုပပီး ထုအသံထက ငီးနေလိုကတယ။
ထငတဲ့ အတိုငးပဲ၊ တရုပမလေး တံခါးကား ကနေ ခောငးနေတာ မေးထားတဲ့ ကနော့ မကစေ့ကနေ မနထဲက တဆင့မငနေရတယ။ သူက အသံမထကပဲ ခောငးနေလေ ကိုယက ဖီးတကလေ ဆိုတော့ ထုရငးထုရငး တကယ အရိနတကလာတယ။ နောကဆုံးတော့ မထိနးနိုငတော့ဘူး။ ပီးကာနီး မာ တရုပမလေး ပငတီကို လီးထိပမာ ခံပီး လရညတေကို ပနးထုတ ပီးပစလိုကရတော့တယ။ အဲဒီပငတီလေး ထဲကို ကနော့ လရညတေ ကုနစငတဲ့ အထိ ညစထည့နေတုနး အိမရေ့ တံခါး ကို အသံကယကယ နဲ့ ဖင့သံပိတသံ ကားပီး၊
“ဦးလတရေ၊ ဦးလတ..”
လို့ အောပီး တရုပမလေး အသံပုလိုကတာ ကားတော့ ပုံးလိုကမိတယ။ ရငထဲမာလညး အလုံးကီးက သားရတယ၊ ငါ့အကံ အောငပီလို့ပေါ့။ ပုဆိုးကို ကမနးကတနး ကောကဝတ၊ လရညတေ ရဲနေတဲ့ သူ့ပငတီလေးကို ခါးပုံစမာ လိပထည့ပီး မ အိမရေ့ခနးထကလာခဲ့လိုကတယ။
“ဟင သမီးစိမး အစောကီး ပနလာတာလား၊ ဦးလတထင တာ ဆေးခနးက နောက နာရီဝက လောကမ ပိတမာလားလို့”
“အငး လူနာလညးပါး၊ ဦးလတလညး အိမမာ တယောကထဲ ပငးနေမာ လညးအားနာလို့ စောပိတပီး ပနလာခဲ့တာ၊ ဦးလတ ရေခိုးပီးပလား”
“ခိုးမလို့ ပငတုနး သမီးစိမးရေ ခုပဲ ရေခိုးခနးထဲ ဝငမလို့ သမီးစိမးအသံကားလို့ ပနထကလာတာ”
“ဟုတခိုးလိုကလေ ဦးလတ.. ဦးလတပီးမ သမီး ခိုးတော့မယ၊ ဦးလတတူကို လညး ဖုနးဆက လိုကဦးမယ ဦးလတရောကနေတယဆိုတာ သိအောင”
“အေးကယ အေးအေး”
ကနောလညး ရေခိုးခနးထဲ ဝငပီး တော့ ရေအေးအေး နဲ့ ခိုးလိုကတော့မ လနးသားတယ၊ စိတထဲမာ လညး ခုနက လုပမိခဲ့တာတေ နညးနညး နောငတ ရသလို ဖစသားတယ၊ တရုပမလေးက ငါ့ကို အားနာပီး ငါအရကရမာ စိုးလို့ ဘာမ မပောပဲ ငိမနေတာလညး ဖစမာလို့ တေးမိတယ။ ခန က ကနော့ လရညတေ နဲ့ စိုရဲနေတဲ့ သူ့ပငတီလေးကိုလညး ဆပပာနဲ့ သေခာလောပေးလိုကတယ။ ပီးတော့မ ရေခိုးခနး တနးမာ လားထားလိုကတယ။ ငါ အဲဒီပငတီနဲ့ ထုနေတာ သူမငပီးသား ပဲလေ ဘာမ မထူးပါဘူး လို့စိတထဲ ထားလိုကတော့တယ။
ရေခိုးပီးတော့ ကိုယ့အတက ပေးထားတဲ့ အိပခနးထဲ သား အဝတအစား အသစ ထုတလဲ ဝတပီး တော့ အိမရေ့ထကလာ ပီး ဝရံတာဘက တံခါးကို ဖင့ပီး အပငထကလို့အောကက လမးသား လမးလာ တေကို ငေးကည့နေလိုကမိတယ။
တရုပမလေး တခုခု ပောလိုကသလားလို့ အသံတခု ကားတာနဲ့ အိမထဲ ပနဝငလာတော့ တရုပမလေးက ရေခိုးခနးသားဖို့ ထမိနရငလားကို ပုခုံးပေါ မာ သဘကပတထားရငးနဲ့ ကနော့ကို ပုံးပရငး၊
“ဦးလတတူ က ဒီနေ့ သူ့ရုံးက ကိုဝပကာ တယောက မေးနေ့ပဲ ပါတီ သားကမလို့တဲ့ ၊ နောကကမယ တဲ့၊ စိမးတို့ပဲ သားစားကပါတဲ့၊ ဦးလတကိုလညး ဆောရီးပောပေးပါတဲ့၊ ဒီညသူပနလာတာ နောကက လို့ မတေ့ဖစလညး မနကဖနမနက ဘရိတဖတ သားစားကမယတဲ့ ”
“အေးလေ အာ့ဆိုလညး ဦးလတ နဲ့ သမီးစိမးပဲ သားစားကတာပေါ့၊ သမီးစိမး ကိုကတဲ့ စားသောကဆိုငပဲ သားကတာပေါ့”
“ဟုတ ဦးလတ သမီး ရေမနမနခိုးလိုကမယ”
“အေးဆေးလုပပါ သမီးစိမး ဦးလတ သိပမဆာသေးပါဘူး”
ကနော့ ရငထဲ ကုလားဘုရားလည့နေပီလေ၊ အခင့အရေးကောငးပဲ၊ တရုပမလေးကလညး ကိုယ သူ့ပငတီနဲ့ ဂငးထု နေတာကိုလညး အစအဆုံး ခောငးကည့ခဲ့ပီး မသိခငယောင ဆောငပေးခဲ့တယ၊ အခုလညး နစယောကထဲ ညနေစာ ထကစားကမယ၊ ကဲ ဘာလိုသေးလဲ၊ ဒီည မငးရဲကိုကို ပနမလာခင အနညးဆုံး တခုခု တော့ အကိုးရိအောင လုပထားမ ဒီည မလိုးရ တောင အငထရိုလေးတော့ ဝငထားမ လို့ တေးရငး ပောနေမိတယ။
ဧည့ခနးထဲ မာ တီဗီ ကလာတဲ့ သတငးတေ ကည့ပီး ဒီည ညစာစားသားရမဲ့ အရေးတေးပီး လီးတောင နေမိတယ။ တရုပမလေးက၊
” ဦးလတဘိုကဆာနေပီလား”
လို့ မေးတဲ့ အသံကားမ လည့ကည့လိုကမိတယ။
“အား လလိုကတာ သမီးစိမးရယ”
လို့ ပါးစပက လတကနဲ ထကသားမိတယ၊ ပီးမ နူတလနသားတာ သတိရပီး။
“ဆောရီးနော သမီးစိမး ဦးလတ ဘာရညရယခကနဲ့မ မဟုတဘူး မကစေ့ထဲ အရမးလနေလို့ ပါးစပက လတကနဲ ထကသားမိတာ”
ထပပောလိုကမိပီးမ ပောလေ ဆိုးလေ၊ မနးလေပဲလေ ဖစနေပါလားဆိုပီး ကိုယ့ပါးစပကိုယ ကိမဆဲနေမိတယ။တရုပမလေးက သူ့ပါးစပကို လကဝါးကလေးနဲ့ အုပပီး တခစခစရီမောလိုကရငးက၊
“ခစခစ သိပါတယ ဦးလတ ရညရယခကကို နော ဟနး၊ ဦးလတကေးမယ ပောထားပီးမ ခု သမီး အစားကီးတာ သတိရသားပီး သမီးကို ပနကေးခိုငးမလို့ မဟုတလား ခစခစ”
တရုပမလေး က အဲလို ရီရီမောမော ပောတော့မ ကနော့မာ အတောစိတသကသာရာ ရသားခဲ့ရတယ။
“မဟုတပါဘူးကာ ဦးလတပဲ ကေးမာပါ ကဲ သားကမလား”
ကနော့ ပါးစပက လတကနဲ ထကသားတာလညး တကယက အပစတငစရာ မရိဘူးဗ။ ခငဗားတို့ တေ့ရငလညး အဲလို ပဲ ဖစမာ၊ ခိခိ၊ တရုပမလေး ဝတစားထားတာက တကယ့ကို ဆကဆီ၊ သူက မကနာမာ မိတကပပါးပါးလေး ပဲတငထားပီး နူတခမးကို ခရမးရောင မက အနီမက ကားထဲ မာ ဆိုးထားတယ။ ပုခုံးကောကော လေးပဲ ရညတဲ့ ဆံပင ကိုတော့ ဖားလားခထားပီးတခို့က ရေ့ တခို့က အနောက ခဲခထားတယ။ ဆံဖားလေးတေ ကို နညးနညးကောကဖထားတယ။ ဒရကစက အဆနး ယောကားရပအငီ လိုမိုး ကောလာနဲ့ ရေ့ကယသီး တပ လကစက အရညအပာနု ရောငလေးက ပေါငလညလောကအရညရိတယ။ အဲဒီအပေါ ကမ အနကရောင အနားမာ ဇာသပထားတဲ့ ကိုယကပလေးက ခုန အောကခံအငီအနားကနေ ခောကလကမလောက အပေါ ကနေ သူ့ရငညန့အထိ ရောကပီး ရငညန့နေရာ မာတော့ ဇာအနားသတ နဲ့ ၊ အောကက ပေါငလုံးဖေးဖေးလေး တေက ဝငးနေတာပဲ၊ ဒေါကမင့ဖိနပက လညး ရပအငီအရောငနဲ့ အတူတူ အပာနုကလေး ဟီးက လေးငါးလကမ လောကရိမလားမသိ။ ခောကပေနီးပါးရိတဲ့ ကနော့ မေးရိုးနားလောက သူ့ခေါငးက ရောကနေတယ။
“သားမယလေ၊ သမီးစိမးက ဘယဆိုငသားခငသလဲ၊ ဦးလတ ဂရပ ခေါ လိုကမယ”
“ဦးလတ ဘာစာ စားခငလဲ၊ ထိုငးလား မနမာလား၊ ဂပနလား တရုပ ဟောပေါ့ ”
“သမီးစိမး စားခငတာပဲ ပော၊ ဦးလတကေးမာဘာဖစဖစ”
“အငး ဂပနစာ မစားရတာကာပီ Shiro ဆိုတာ ရိတယ ဒီနဲ့ သိပမဝေးဘူး ၊ သစာလမးပေါ မာ”
“အိုကေ အောတေ့ပီဂူဂယမာ ”
အဲလိုနဲ့ ကနောတို့ နစယောက ဂရပဖ ခေါ လိုကပီး ကားလာတော့ အနောကခုံမာ နစယောကထိုငလိုကလာခဲ့ကတယ။ ကားထိုငခုံပေါထိုငလိုကတော့ အပေါ ကို မင့တကသားတဲ့ ဒရကစအနားစကောင့ တရုပမလေးရဲ့ ပေါငကလေးက ဖေးကနဲ ပေါ လာတယ။ ကနော ကည့ခငစိတကို ထိနးပီး လမးဘေးကို ငေးနေရပါတယ။
ဆိုငရောကတော့ တခားစားပဲတေနဲ့ နညးနညးလမးပီး သီးသန့လို ဖစနေတဲ့ နံရံကပ စားပဲလေး တခု ကို တောငးလိုကတယ။ တရုပမလေးက မီနူးကို ကည့ နေတုနး ကနောက ဂပနဘီယာ စပါရို နစလုံးနဲ့ ဆာကေး အသေးတလုံးမာလိုကတယ။ ဖနခက လညးနစခကတောငးလိုကတယ။ ဘီယာကို သူ့အတက ငဲ့ပေးတော့ တရုပမလေးက မငငး ပဲ သိုငးကူး ဦးလတ ဆိုပီး ယူတယ။ ဘီယာနဲ့ မညးဖို့ အပတိုကဇာ လေးတေ မာတယ။ ဟိုအကောငး ဒီအကောငးတေ စကားပောဖစကတယ။ မိသားစု အကောငး စီးပားရေး စသဖင့၊ ပောကတယ။ ကနောက ဆာကေးသောကဖူးလားဆိုတော့ မသောကဖူးဘူးတဲ့၊ စမးကည့မလားဆိုတော့ စမးမယတဲ့။ ကနောလညး ဝမးသာအားရပဲ ဆာကေးကို ငဲ့ပေးလိုကတယ။ တခကသောကပီးတော့ မကနာလေး ရုံ့မဲ့ သားတယ။ နညးနညးခါးတယတဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မဆိုးပါဘူးတဲ့။ ကနောလညး နောကတခကထပငဲ့ ပေးရငး ဆိုငကလညး ထပမာလိုကတယ။ တရုပမလေး မကနာ ဖူဖူလေးက သေးရောငလမးလို့ နီနီလေး ဖစနေပီ။
မာထားတဲ့ အစားအစာတေ ရောကလာတော့ စားကတယ။ ပီးတော့ ကနောဘီယာထပမာလိုကတယ။တရုပမလေးလညးလာသကနေပီ။ တရုပမလေးက စားပဲပေါ ကို ကိုယကို ကိုငးလို့ ကနော့ကို၊
“ဦးလတနော၊ သမီး ကို မူးအောင တိုကပီး ဘာလုပမလို့ကံနေတာလဲ”
လို့ ပုံးစစ နဲ့ မေးလိုကပါတယ။ ကနော့ ရငထဲ ဒိနးကနဲ ခုံသားသလို လီးကလညးထနးကနဲ တငးသားပါတယ။ဒါပေမဲ့ ကိုယထငတာ ဆဲတေးလို့ မဖစသေးဘူးလေ ဆိုပီး။
“အာ ဘာမ မကံပါဘူး သမီးစိမးက လညး ဦးလတ တို့ ပောပောပါးပါး စားက သောကကတပဲဟာ”
“သိဘူး ခုတောင သမီးက မူးနေပီ၊ တောကာ တကယမူးရင အိပပောသားမ ဦးလတ အိမကို ခီပီး ခေါသားနေရမယ ဟန့”
အခနး ၃၄ ။ မယမုံစိမး။
ကမ တကယလညးမူးနေပီ။ ဂပနဘီယာကလညး သောကကောငး၊ ဆာကေးက လညး ခါးခါးလေး ပေမဲ့ နစခကလောကဝငပီး တော့ သိပမခါးတော့ဘူး။ လူကလညး စိတလတကိုယလတ ဆိုတော့ ဦးလတ ထည့ထည့ ပေးသမ သောကလိုကတာ တကယကို မူးတဲ့ အခေအနေ ရောကသားတော့တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ အသိစိတတော့ မပောကသေးပါဘူး။ ပိုပီး ပါးစပရဲလာတယ။ ရမကဆနတေက ပိုထလာတယပေါ့။
ညနေက ဦးလတကီး ကမပငတီ နဲ့ ဂငးထုနေတာ မငလိုကရတော့ စိတထဲ တမိုးကီး ဖစနေတာ၊ မမမတဝတရည သူ့ကောငလေး နဲ့ အိမမာ လာနေသားပီး အဲဒီအကောငး ဖုံးဆက ဒီတေးပောတာ ကားပီးကတညးက ရနေတဲ့ စိတ နဲ့ ဆိုတော့ ဦးလတ ကို ဆဲစားလိုကခငစိတတေ တဖားဖား ထနေရတယ။ အဲဒါနဲ့ ဦးလတကီးလညး ရေခိုးခနး ဝငနေတုနး မောင့ကို ဖုံးဆကကည့လိုကတယ။ နညးနညးတော့ မကနာပူပေ မဲ့ ဒီလိုပဲ ကိုယလိုခငရငတော့ ဒဲ့ ပောမ ရတော့မာကိုး။
“မောင….င.. င.. င.. င့ …. မောင့ကို ပောစာရိလို့..လို..လို..”
“ဟဲဟဲ..ငါ့မိနးမ ထူးထူး ခားခား အဲလို ခဲသံလေး နဲ့ ပောရငတော့ တခုခု အကီးကီး လိုခငနေပီထငတယ ခိခိ”
“ဟုတတယ အကီးကီးပဲ ခိ”
“ဟင ဘာအကီးကီးလဲ”
“ဘာမ မကီး ဘူး မောင အဲလို ပောလို့ တမငငေါ့လိုကတာ ဟန့၊ တောပီ မပောတော့ဘူး တခါထဲ”
“ဟားဟား မ ကလညးကာ သိရဲ့သားနဲ့ မောင ဘယတုနးက နိုးပောဖူးလို့လဲ ကဲ ပော ဘာပောမာလဲ”
“ဟန့ ဒီမာ.. အိမမာလေ . ဦးလတကီး ရောကနေတယ”
“ဟင ဟုတလား ဦးလတ တောင မရောကတာ ကာပီ အတောပဲ မောင လညး သူနဲ့ မတေ့ရတာတောင ကာလပီ”
“နေပါဦး တခါတညး အဲဒါ ပောမလို့ ကို”
ကမ လညး တခါတညး ဦးလတကီး ကမ ပငတီ ကို ရူပီး ထု၊ နောကပငတီထဲကို လရညတေ ပနးထည့ လိုကတဲ့အကောငးပောပ လိုကတော့ မောင အတောအံ့အားသင့ သားတယ။
“ဟင ဟုတလား အဟီး ငါ့ ဦးလေး တော့ သူ့မိနးမ နဲ့ ဟိုဟာ မလုပရတာ ကာလို့ တငးနေပီထငတယ”
“အာ့လညး ပါခငပါမာ ပေါ့ ၊ မောငက သာ သတိမထားမိတာ ၊ ဦးလတကီးက အိမမာ လာတိုငး မ ကို ခိုးခိုး ပီး ရိုးတာ၊ မ က အရငတုနးက ရိုးရိုးသားသားလေး ဆိုတော့ သတိမထားမိတာ၊ နောကပိုငး ပနစဥးစားတော့ မ ဦးလတကီး မ အပေါ စိတထား မရိုးဘူး ဆိုတာ သိလာတာ”
“အငးအဲတော့ မက ဘာလုပခငသလဲ၊ မောငက တော့ ကိုယ့ ဦးလေး ကို ပေါတငဖင့ပောရမာ အားနာတယကာ၊ မ က ဘာပောပေးစေခငလို့လဲ၊ ဦးလတ ကတော့ မကို ဘာမ ကိုယထိလကရောက မလုပလောကပါဘူး ၊ သူတငးတာတေ ဖေဖောကတာလောကပဲ နေမာပါ”
“မောငဘာမ ပောပေးစရာမလိုဘူး၊ မ ရငးလို့ ရတယ၊ မောငလုပပေးရမာက ဒီည နောကကမ ပနလာခဲ့ဖို့ပဲ”
“ဟေ မ ဆိုလိုတဲ့ သဘောက ခိ. သိပီ ဟားဟား၊ မောင တေးနေတာက ဆန့ကငဘကဖစနေတာကိုး၊ အခုက မ ကပါ အလိုတူအလိုပါမဲ့ သဘောပါလား ခိခိ၊ အိုကေလေ၊ ဒါမိုးကတော့ မောငက ဝါသနာ မသေးဘူး ဆိုတာ သိတယမလား၊ မောငလာခောငးလို့ ရမလား”
“ဟာ မောငက လညး အလုပဖစမယ မဖစမယ မသိသေးပဲနဲ့ဟာကို ၊ မ အဆငပေရင မကဆေ့ပို့လိုကမယ”
“အိုကေလေ ဒါဆိုလညး မောင ညနက မ ပနလာခဲ့မယ”
“အငး မလညး မောင မောင့ကိုဝပကာ မေးနေ့ ပါတီသားမယလို့ ဖုံးဆကတယလို့ ရီးလိုကမယ”
“အိုကီ ဒိုကီ ..ဂတလပ..မိနးမရေ”
“အမလေး မ တို့က အဲဒီကိစ မိုးမာ လပခ မလိုပါဘူး ခစခစ”
“သိပါတယ မိနးမရယ.. ဟီးဟီး ပါးစပက အကင့ပါလို့ ပောမိတာပါ”
“အိုကေ ဒါဆိုရင ဒါပဲမောင.. မောင့ကို ခစတယ..ဘိုင”
“မ ကိုလညး ခစတယ..ဘိုင မ”
အဲလိုကနေ ဂပနဆိုငရောက၊ ဦးလတ ထည့ပေးသမ အရကတေ သောက နဲ့ တကယကို မူးသားတာ၊ အဲဒါနဲ့ သစသီးဖောရည တခု မာသောကပီး ခန ထိုငလိုကတော့ နညးနညး သကသာသားတယ၊ ဒါပေမဲ့ ရီဝေဝေလေး တော့ရိသေးတယ။ ဦးလတ ဂရပ ခေါ ပီး ကားဆီ သားတော့ လိုအပတာထက နညးနညး ယိုငပေးလိုကတယ။ ဦးလတ အကိုကပေါ့ ကမကို အသာလေးသိုငးဖက ထိနးရငး ကားထဲ ဝငကတယ။
ကားပေါ ရောကတော့၊ ကားနောကခနးမာ ယိုငသလိုနဲ့ ဦးလတရငခငထဲ ခေါငးမီလိုကလာခဲ့တယ။ ဦးလတ လကက ကမ လကမောငးလေးကို ထိနးကိုင ထားပေးတယ။ ကား က တခကတခက ခိုင့ထဲ ကရငသူ့ လကဖမိုး က ကမ ရငသားကို လာလာ ဖိမိတယ။ သူ့ကိုယက မာကောတဲ့ အထိအတေ့ရယ၊ ယောကားကီး တယောကရဲ့ ခေးနံ့ ဆေးလိပနံ့ တေက ကမ ရဲ့ ထကနေတဲ့ ရမကကို ပို နိူးဆ ပေးနေသလိုပဲ။ စားသောကဆိုင နီးနီးလေးကို ရေးမိတာတောင ကမ ဒေါသ ဖစမိတယ၊ ကားက ခနလေးနဲ့ ကမတို့ အခနးရေ့ ရောကလာခဲ့တယ။
လေကားအတကမာ တော့ ကမ အတငးကို ယိုငထိုး ပတော့ သူက စိတပူပီး ကမကို ခါးလေးက နေ သိုငးဖကပီး တကလာခဲ့တော့တယ။ ကမစိတထဲတော့ ဒီလူကီး သနလိုကတာလို့ ၊ အိမထဲကရင ဘယလို တိုကစစ ဆငရမလဲ ဆိုတာ တကနေမိတယ။
အိမတံခါးဖင့ပီးတော့ ဦးလတကီးက အတငးကနေ သော့ပနပိတနေတုံး ကမက ဧည့ခနးကို လောကသားပီး ကမ ဆလငးဘကကို ခုံပေါ တငပီး၊ ဆိုဖါရညပေါ မာ ပကလကလန လဲခလိုကတယ။ ဦးလတက ကမ နောက လိုကလာပီး တော့ ကမကို ငုံ့ကည့တယ။
“သမီးစိမး ဖစရဲ့လား ဒီမာ အိပလို့မရဘူးလေ၊ လာလာ ထ သမီးတို့ အခနးထဲ ဦးလတလိုကပို့မယ”
“မထနိုငဘူး ဦးလတ ခီပေး”
ကမ ရဲ့ ညသံ နဲ့ နဂိုကတညးက လုပပေးခငနေတဲ့ ဦးလတ တို့ တေ့ကပီပေါ့ ခစ၊ ဦးလတ က ကမကို ဆေ့ကနဲ နေအောငပေ့ခီပီး ကမတို့ အခနးခေါ လာတယ၊ ကမတို့ လငမယား အိပတဲ့ ကုတငပေါ ကို အသာ လဲခပေးလိုကတယ။
“ဦးလတကီး.. သမီး ဒီဒေါကဖိနပတေနဲ့ ဘယလို အိပလို့ရမလဲလို့..”
“ဦးလတ ခတပေးမာပေါ့ကယ”
ဦးလတက ကမ ခေထောကတေဖကကို သားပီး ကမ ခေထောကက ဒေါကဖိနပလေးကို ခတဖို့ လုပတယ။ ကမ ဒေါကဖိနပက ခေကငးဝတမာ နစပတလောကပတပီးမ ခါးပတကငးလို ထိုးထည့ထားတာလေးဆိုတော့ မလုပဘူးရင နညးနညးတော့ လကဝငတယ။ ဦးလတလကတေက ကမ ခေသလုံးပေါ မာ ပတသတနေပီး မကလုံးက လညး ကမ ပေါငလုံးတေပေါ မာ တခိနလုံး ရောကနေတော့ ဘယခတလို့ ပီးနိုငတော့မလဲ၊ ကမ က အိပယာကနေ ကုံးထပီး ကိုယဖာသာ ခတဖို့ လုပလိုကတာ ကမ ပေါငလုံးကို ငေးကည့နေတဲ့ ဦးလတ နဲ့ နဖူးခငး ဝငတိုကမိတယ။
“အား”
“အို ဆောရီး သမီး ဆောရီး နာသားလား ဖဖ”
ဦးလတက ကမ မကနာလေးကို သူ့လကနစဖကနဲ့ ထိနးကိုငလိုကပီး နဖူးကို သူနူတခမး နဲ့ ဖဖ လာလုပတယ။ ကမ တော့ မနေနိုငတော့ဘူး တောပီ တခါထဲ ကုလားကားရိုကမနေခငတော့ဘူး၊ ဦးလတ လညပငးကို တဲခိုပီး သူ့နူတခမးတေကို ကမနူတခမးတေနဲ့ ဖိကပ နမးပစလိုကတော့တယ။ အဲတော့ သူက လညး ခေသူ မဟုတပါ ဘူး ပနပီးတော့ သူ့လာကီး တောင ကမ ပါးစပထဲ ထိုးထည့လိုကသေးတယ။ လကတေက ကမ နို့ တေကို အငီပေါ ကနေ ပီးတော့ ဆုပနယနေပီ။ ကမ လညး စိတတေ အတငးထလာပီ ဆိုတော့ သူ့လာကီးကို အတငး စုပနေမိတယ။ သူ့လကတေက ကမ ဒရကစကို ခါးပေါ အထိ လနတငပီးတော့ ကမ ပငတီလေးကို ဆဲခတခလိုကတယ။ နောကတော့ ကမ စောကဖုတလေးကို သူ့လကခောငးထိပနဲ့ ပတသတပီး စောကစေ့လေးကို ပါ ဖိပတနေတယ။
“အငး….ရီးးးးးး ကတစ..”
ကမ ညသံလေး နဲ့ ငီးနေတုနးမာပဲ သူက ကုတငပေါ တကပီး ကမ ပေါငနစလုံးကားမာ ဒူးထောကလိုက တယ။ ဘယအခိနထဲက ပုဆိုးနဲ့ အတငးခံ ခတခဲ့လိုကသလဲ မသိဘူး ၊ ကမပေါငကား ရောကတော့ သူ့လီးကီးက အလံတိုငကီးလို ထောငနေပီ။ ဦးလတက ကမ ပေါငနစလုံးကို ကားသားအောင၊ သူ့ဒူးနစလုံးနဲ့ မ ပီး တနးလိုကတယ။ ပီးမ သူ့လီးကီးကို လကတဖကနဲ့ ကိုငပီး ကမ စောကဖုတဝလေးကို တေ့ လိုကတယ။ ကမစောကဖုတလေးက စောကရညတေ ရဲအိုငနေပီလေ။ ဒါတောငမ ဦးလတ လီးကီးက တုတတော့ ကမ စောကဖုတကို တငးကပနေအောငကို ခံစားရတယ၊
“အ..ဖညးဖညး ဦးလတ..ပဲ..ပဲ သားမယ..အီးးးးး ရီးးးးးး ကတစ..ကတစ..”
“မပဲ ပါဘူး သမီးစိမး ရဲ့ ဦးလတ လုပတတပါတယ၊ စိတကို လော့ထား..အား သမီးစိမး စောကဖုတက လညး အရညတေကို ရဲအိုငလို့ပါလား၊ အကောငးဆုံးပဲ”
ဦးလတ ကလညး ကမးပါတယ၊ သူ့ဒီလီးကီး နဲ့ အတေ့အကုံ ဘယလောကမားနေပလဲ မသိပါဘူး ၊ တလကမ ခငးကို သငးလိုကထုတလိုကနဲ့ ဖညးဖညးခငး ခော့သငးတယ။ ကမ အဖုတထဲ နဲ့ ရငထဲမာတော့ နင့ကနဲ နင့ကနဲပဲ၊ ကမ အသံအကယကီး ထကပီးကို ငီးမိတယ။
“ဖစ…ဗစ…ဖတ..”
“အိ..အိ..အီးးးးးးးရီးးးးးး ”
နောကတော့လညး သူ့လီးကီးက တဆုံးထိကို ဝငလာခဲ့တော့တယ။ ကမ အဖုတခေါငးထဲမာကို ပည့ကပလို့ ပေါ့၊ ဦးလတ က သူ့လီးကီးကို ကမ စောကခေါငးထဲ စိမထားပီးတော့ ကမ မကနာ ကို ဇိမခံပီး ငုံ့ကည့ ရငးက ဖရို ဖရဲ ဖစနေတဲ့ ကမ မကမနကို ခတပီး ဘေးကို ခလိုကတယ။ ပီးတော့ ကမ ပါးလေးကို လာရကတယ နာခေါငးထိပကို လညးလာရကတယ။ ပီးမ နူတခမးကို တအားစုပတယ။ ကမလညး ပနစုပပေးတာပေါ့။ ကမ စောကခေါငးထဲ ကလညး အရညတေ တစိမ့စိမ့ ထကလာ လို့ သူ့လီးမာမာ ကီးက စလုပရားလာတယ။ သူက ဖညးဖညး နဲ့ မနမနလေး ဆောင့လိုးပေးတယ။ အရသာက တော့ ကောငးလိုကတာ လို့ပဲ ပောရတော့ မယ။ သူ့ဘိုကကီးကတော့ ကမ ဘိုကကလေးကို လာလာ ဖိနေတယ။ နောကတော့ သူက ထိုငရက အနေအထားကို ပောငးလိုကပီး ကမပေါငနစလုံးကို ကိုငပီး ဆောင့လိုးတယ။ လီးကီးက အရိနပငးပငးနဲ့ ဝငလိုကထကလိုက အရိနရလာတယ။
“ဖတ…ဖတ…”
“အားးးး အိးးးးး”
သူ့ဆီက လညး ကမလိုပဲ ငီးသံ ထကလာတယ။ ကမတို့ နစယောကစလုံး အရိနရလာကပီး တော့ တဖုံးဖုံးဆောကတာ သူ့လီးကီး ကမ စောကခေါငးထဲ ဖေါငးပလာတာ ခံစားလိုကရပီး လရညပူပူနေးနေးတေလညး ပနးထည့လိုကရော၊ ကမ လညး တကိုယလုံးတုံခါပီး ကာမ ဆနအထတ အထိပကို ရောကသားရပါတော့တယ။
“အားးးးးး ဦးလတပိးးးးးးးပီးးးးးပီ….အိုးး”
“သမီးးးလညး းးးးပီးးးးးးပီးးးးးးးးးး အီးးးးးး”
ကမတို့ နစယောကသား တယောကကို တယောက တငးတငးကပကပဖကထားကရငးနဲ့ ခေတ ငိမသားကပါတယ။ အခု အခိနထိ ဦးလတ က အငီမခတရသေးပဲ အောကပိုငးမာသာ ပုဆိုးဘောငးဘီ မရိသလို ကမ လညး အဝတအစား အပည့အစုံပဲ ရိပါသေးတယ။ ကမဒရကစကသာ ခါးအထိလနတကနေပီး ပငတီကတော့ ဘယရောကနေပလဲ မသိပါ။ အဝတဗလာဖစနေတဲ့ ကမတို့ ကိုယအောကပိုငး နစခုကသာ ဆီးခုံ ခငး ထိကပလို့ နေနေကတာပဲ ဖစပါတယ။ နစယောကစလုံး အသကရူတာ ပုံမန ဖစသားတော့မ ဦးလတက၊
“ကောငးလိုကတာ သမီးစိမးရယ၊ ဒီတရုပမဆရာဝနမလေးကို ဦးလတလိုးခငနေတာ ကာလပါပီ၊ ခုမ ပဲ ဦးလတ ဆနပည့ ရတော့တယ”
“သိသားပဲ ဦးလတ မကလုံး ကီးတေက သမီးကို စိတကူးနဲ့ လိုးနေတယဆိုတာကို ဟန့”
အခနး ၃၅။ မယမုံစိမး
ကမတို့ နစယောက တယောကကို တယောက ဖကပီး ပီးခဲ့တဲ့ အရသာကို ဇိမခံနေတုံး ကမ ဆလငးဘက ထဲက ဖုံးက တောင ကနဲ နိုတီသံကားလိုကရတယ။ ဦးလတက ကမကို ပေ့ခီလာရငးက ကမ အိတကို ပါ ယူလာပီး ကုတငဘေးက စားပဲလေးပေါ တငထားတာကိုး။ ကမက ကိုယအပေါ ပိုငးကို ပဲ လည့ပီး ဆလငးဘကထဲ လကနိူကလို့ ဖုံးကို ပတကည့လိုကတယ။ မောင့ဆီက မကဆေ့၊
…စားပီးပီလား…
တဲ့ ၊ မောင့ရဲ့ အဓိပါယ နစခ နဲ့ မေးခနးကောင့ ကမ ပုံးလိုကမိတယ။ ဦးလတကိုလညး မောင့ဆီက လို့ တိုးတိုးလေး ပောလိုကတော့ ဦးလတက ကမ စောကဖုတထဲက သူ့လီးကို ဆဲထုတ ပီး ကုတငအောက ဆငးလိုကတယ။
“မငးရဲကိုကို ပနလာတော့မာလား”
လို့ မေးတယ၊ ကမလညး မောင့ကို တယောကထဲ အပငမာ မနေစေခငတာရယ၊ မောငခောငးခငတဲ့ ဆနလညးပည့သားအောငလုပပေးမယလို့ တေးပီး၊
“အငး သူလာနေပီ လမးမာ”
လို့ ပောလိုကတယ။
“သမီးစိမးကို လိုးလို့မဝသေးဘူးကာ”
“မောင အိပပောသား ရင သမီး ဦးလတအခနးကို လာခဲ့မယ၊ ခုတော့ အနံ့အသကတေ နဲ့ ခေးတေ ကို သန့ရငးရေးလုပလိုကဦးမယ၊ မောငမရောကခင”
“အငး ကောငးတယ၊ ဦးလတ စောင့နေမယနော တရုပမလေး”
‘အငးပါ ဦးလတကလညး”
ဦးလတ ထကသားတော့မ မောင့ကို မကဆေ့ပနရိုကပေးလိုကတယ။
“တခါပီးသားပီ၊ မောငပနလာခဲ့တော့၊ မောငပနလာပီးမ သူ့အခနး မ သားလိုကမယ၊ မောင ခောငးခငတယ ဆိုလို့”
“ကောငးတယ မ၊ မောင ရောကတော့မယ ”
…..
မောင ရောကလာတော့လညး အရကမူးလာသည့ပုံဖင့ ဦးလတနင့ ခနစကားပောပီး အိပခငပီ မနကက မ အေးဆေး ပောရအောင ဆိုပီး အိပခနးထဲ ဝငခဲ့ကတယ။ မောငက ဦးလတ နဲ့ အဖစအပကကို အသေးစိတ မေးပီး စိတတေ ကလာတော့ ကမ ကို အတငး တကလိုးတော့တာပဲ။ ဦးလတ ရဲ့ လီးတုတတုတ ကီး နဲ့ လိုးပီးကာစ ဆိုတော့ မောင့လီး က ခောငတောငတောငလို ဖစနေရတယ။ မောငက တော့ အားရပါးရ ဆောင့လိုးပီး ခနလေး နင့ ပီးသားတယ။ ဘယအခိနထဲက လီးက တောငနေသလဲ မသိ။ ခစခစ။ ကမ တို့ ခနနားနေကပီး တော့မ မောငက ပောတယ။ ဦးလတကို ပေးထားတဲ့ အခနးက ညီညီ အခနး နဲ့ ကပရက၊ သူ ညီညီ့ အခနးက သားခောငးမယလို့ ပောတယ။ အဲဒါ ကမတို့ နစယောက ခေဖားထောကပီး အခနးထဲက ထက ညီညီ့ အခနးကို ဝငကတယ။ ဦးလတ က ခရီးပနးတာရယ သူသောကထားတဲ့ အရကတေရယ၊ ကမကို တခီလိုးထားတာရယကောင့ ထငတယ အိပပောနေတာ၊ ဟောကသံတောင အကယကီးကား နေရတယ ခစ။
ညီညီ့အခနး ထဲ ဝငလိုကတော့ ညီညီ့ ကုတငက ဦးလတ အိပတဲ့ အခနး နဲ့ ခားထားတဲ့ နံရံ နဲ့ ကပနေတယ။ နံရံ မာ အပေါက ရာမတေ့ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ခိတထားတဲ့ ပကဒိန တခုကို ဖယလိုကတော့မ တဖကက အလငးရောင ဝငလာတာတေ့တယ။ ညီညီ တမငဖေါကထားတာနေမယ။ တဖကခနးကို ဧည့သည စုံတဲတေ လာရင ဒါမ မဟုတ ကောငမလေး တေ လာတညးရင ခောငးဖို့ ဖေါကထားတာပဲ ဖစမယလို့ တေးမိလိုကတယ။ အဲဒါနဲ့ တခား မောဒယပိုစတာ တေ ခိတထားတာတေပါ လိုကလန ကည့လိုကတော့ အပေါက သုံးပေါကလောကတေ့ တယ၊ အဟီး အဲဒီအပေါက တေက လောကကည့လိုကရင ဟိုဘကတခနးလုံးကို နေရာမလပ မငနိုငတာပဲ။ ခေးမသားလေး ငါ့အိမကို ဖကဆီးထားတယလို့ မောငက တိုးတိုးလေး ပောပေမဲ့ မကနာက တော့ ပုံးဖီးဖီး ပေါ့ ခိခိ၊ ကမ ကို ပါးကလေး ရတကနဲ နမး လိုကရငး၊
“ကဲ မ ကိုကသလိုသာ သောငးကမး ပေတော့ မောငရိနေတယလို့ သဘောမထားနဲ့တော့”
“ဟန့ မ က မောငခောငးနေတယ ဆိုတာ သိရတော့ ပိုတောင ထနလာသေးတာကို ခစ”
“အာ့ ဆိုလညး မောင့ ကို ရိုးနေတယလို့ သဘောထားလိုကတော့ ကဲ သားတော့”
ကမ လညး မောင့ကို ညီညီ့ အခနးမာ ထားခဲ့ပီး အခနးတံခါးကို ပနပိတလို့ ဦးလတ အခနးတံခါးကို အသာတနးဖင့ ဝငလာခဲ့လိုကတယ။
ကမ က အခုတော့ ညအိပ ဂါဝန ကိုးတခောငးပုခုံးပေါ မငမငလေး ပဲ ရိပီး အောကက အရညက ပေါငလည လောကသာ ရောကတဲ့ ပိုးသား ပနးနု ရောကကလေး ဝတထားတယ။ အောကမာဘရာ၊ ပငတီ ဘာမ မဝတထား ဘူး။ ဦးလတအခနးထဲရောကတော့ ကုတငခေါငးရငးက မီးလုံးလေး ပဲ ဖင့လိုကတယ၊ မီးခောငးကီးတော့ ထိနလငးအောင မဖင့တော့ဘူး။ ဒီလောကဆိုရင တောင မောင ကမတို့ကို သေခာ မငနေရပါပီ။
ကုတငပေါ မာ ပကလကကီး အိပပော ကီး တခေါခေါ ဟောကနေတဲ့ ဦးလတရဲ့ ခေရငးဘကက နေ တကလိုကတယ။ သူ့ရဲ့ ရော့ရိ ရော့ရဲ ဖစပီး ပေနေပီ ဖစတဲ့ ပုဆိုး ခါးပုံစ ကနေ အောကကို အသာဆဲခလိုကတယ။ လမေးတေ အထူကီးနဲ့ လီးညိုညို ကီး ပေါ လာတယ။ လီးကီးက ပော့ နေတာတောင တောတောလေး တုတပီး ရညသေးတယ။ ဒစဖူးကလညး ခရမးရောငကီး၊ မီးရောငအောကမာ ပောငထနေတယ။ ဂေးဥကီး နစလုံးက လညး တဲက နေတယ။ သူ့လီးတနကီးကို ကမ လကကလေးနဲ့ ဖဖလေး ကိုငပတပေးရငး ဂငးထုပေးနေတော့ နညးနညးခငး မာလာတယ။ ကမ ခေါငးငုံ့ပီး သူ့လီးထိပ အကဲကောငးလေးကို လာကလေးနဲ့ ထိုးပီးဒစဖူး ကားကားကီးကို ရကလိုကတော့ လီးကီးက လုပလာတယ။ အသကရူသံလညး နညးနညး ပောငးလာတယ။ ဟောကသံကတော့ ပောကသားပီ၊ ကမ ပါးစပကို ဟလို့ သူ့လီးဒစ ကီးကို ငုံလိုကပီး ဖညးဖညးခငး သကားလုံး စုပသလို စစုပ ပေးတော့ သူ့ဆီက ငီးသံလေး နဲ့ အတူ လုပရားလာတယ။
“ဟင ..သမီး.. သမီးစိမးလား”
“အနး”
ကမ ပါးစပထဲ မာ သူ့လီးကီး ငုံထားတာမို့ စကားပနပောလို့ မရဘူး။ သူ့လီးကီးကတော့ ခကခငးမာတောငလာတယ။ သူက ကမ ဆံပငတေကို ပတပေးရငးနဲ့၊
“အား သမီးစိမး က လီးစုပတာလညး ကမးတာပဲ၊ အဟီး မငးရဲကိုကို ကိုတောင မနာလိုတော့ဘူး”
“အနးအနး..ပတစပတစ”
ကမက နူတခမးကို သူ့လီးတနကီးမာ တငးတငး စေ့လို့ ခေါငးကို အနိမ့အမင့ လုပရငး ပါးစပနဲ့ ဂငးထုပေးနေလိုကတယ။ သူ့လီးကီး က တစတစ နဲ့ တဖညးဖညးဖောငးကား ကီးထားလာလိုကတာ ကမပါးစပမာ ပည့လ့ပီး အတနရဲ့ တဝကတောင အထဲ မဝငတော့ဘူး အာဂေါငကို လာထိုးထိုး မိနေလို့။ ဦးလတက ထထိုငလိုကပီး ကမ ကိုယလေးကို ဆဲထူလိုကတယ။ ကမ ပါးစပထဲက သူ့လီးကီးက ပလတကနဲ ထကသားတယ။
“သမီးစိမး ဦးလတ သမီး ပါးစပထဲ မပီးခငသေးဘူး၊ သမီးကို လိုးရတာ မဝသေးဘူး”
ကမပါးစပထဲက ကတသားတဲ့ သူ့လီးကီးက အလံတိုငကီးလို ထောငမတနေတယ။ ကမ ရဲ့ တံတေးတေနဲ့ မီးရောကအောကမာ ရောငပနလကနေတယ။ ဦးလတက ကမ နူတခမးလေးကို ငုံ့နမးလိုကပီး၊
“ဦးလတ သမီးစိမး စောကဖုတလေးကို ရကခငတယ .. သမီးစိမးရဲ့ စောကရညတေကို အရသာခံခငတယ”
“ရကပေါ့ ဦးလတကို ဘယသူက မလုပနဲ့ ပောလို့လဲ ခစခစ၊ သမီးတို့ တယောကဟာ တယောက တပိုငထဲ လုပလို့ရတာပဲ ဆစစတီနိုငးတာပေါ့”
“အငး ဟုတတယ ကောငးတယလာ ဦးလတပေါ ပောငးပနတကခလိုက”
ကမ လညး ဝတထားတဲ့ နိုကတီကို ဆဲခတ ဘေးကို ပစခလိုကပီး၊ ဦးလတအပေါ ပောငးပနခတကလိုကတယ၊ ဦးလတရဲ့ နံဘေး တဖကတခကမာ ဒူးထောကပီး ဖငဘူးတောငးထောငငုံ့လိုကတော့ ဦးလတ ရဲ့ မာတောငနေတဲ့ အလံတိုငလီး ကီးက ကမ မကနာ ရေ့တည့တည့ မာ၊ ဦးလတက ကမ ဖငကို နညးနညး ဖိခလိုကတော နေးစို တဲ့ သူ့လာကီးက ကမ စောကဖုတပေါ တည့တည့ ကို ရကမိတယ။ ဦးလတမကနာ က ကမ ပေါငနစလုံးကားထဲ မာ မုတနေပီမို့ ကမက မောင ခောငးနေတဲ့ နံရံကို လမး ပုံးပရငးက ဦးလတ လီးကီးကို လကတဖက နဲ့ တခကနစခက ဂငးတိုက ပေးလိုကတယ။ ပီးမ ငုံ့ပီး အားရပါးရ စုပပေးလိုကတယ။ ဦးလတက လညး ကမ စောကဖုတ တေ ပေါငအတငးသားတေ၊ ဖငဝလေးပါမကန အကုနရကပေးတယ။ လာကီးနဲ့ လညး စောကဖုတထဲ ထိုးထည့တယ။ စောကစေ့ကို လညး သူ့လက နဲ့ ဖိခေတယ၊ ကမ တို့ နစယောက အရိန ရလာကတော့ မောင ခောငးနေတာကို မေ့သားတယ။ ဦးလတလီးကီးကို အာဂေါငထဲ ဝငနိုငသလောကထည့ပီး စုပပေးတယ။ နစယောကစလုံး အားရပါးရ ပုလေ၊ဘာဂာ ဆဲပီးကတော့ သေးတေ ဆူလာပီ တကယ့ လိုးပဲ ကို စခငလာပီ။
ကမ ဦးလတကိုယပေါ မိုးပီး မတတပရပရာကနေ ဦးလတဘကကို မကနာလည့လိုကတယ။ ဦးလတလီးကီး ရိတဲ့ နေရာကို ခိနပီး တဖညးဖညးထိုငခတယ လီးကီး ပေါငနားထိုးမိမ လကနဲ့ ထိနးပီး စောကဖုတဝကို တေ့ ပေးလိုကတယ။ ပီးတော့ တခါထဲ ဖငထိုငခလိုကတယ။
“ဖတ…ဗစ..ဖလတ”
“အ…..”
လီးကီးက တငးတငးကပကပ တိုးဝငလာလို့ ကမ နညးနညးလေးတော့ လန့သားတယ။ အထဲမာတောင နညးနညး အောင့သလို ဖစသားတယ၊ လီးကီးက အဆုံးထိ ဝငသားတော့ အသာလေး ငိမငိမ ခနထိုငနေလိုကရတယ။
“သမီးစိမး အောင့ သားလား”
“အငး..ဦးလတ ဟာကီးက အရမးတုတပီး ရညတာကိုး”
“အငး ဖညးဖညး ခငးပေါ့ သမီးစိမးရယ။ အလို တုတပီး ရညတော့ သမီးစိမးက မကိုကဘူးလား”
“မပောတတဘူး။ တခါမ တော့ အဲလောကကီးတဲ့ လီးနဲ့ မခံဖူးဘူး”
ကမလညး စောကဖုတထဲက အနာ နညးနညး သကသာတာနဲ့ ဒူးကို မေ့ယာပေါ အားပု ပီး ဖငကို ကလိုကတော့ လီးကီးက အပငကို ဖညးဖညးခငး ထကလာတယ၊ ပနထိုငခလိုကတော့ လီးကီးက စောကဖုတထဲ ပနတိုးဝငလာတယ။ ကမ လကနစဖကက ဦးလတ ရငဘတပေါ ကို ထောကထားတယ။ ဦးလတက ကမ နို့တေကို သူ့လကတေနဲ့ လမး ဆုပနယရငးက အောကကနေလညး ဖငကော့ပီး ပနဆောင့ တယ။
“ကောငးလိုကတာ စိမးရယ စောကဖုတသားလေးတေက နူးညံ့နေတာပဲ”
“အား ..ရီးးးးး ကတစကတစ..ဦးလီးးကီးးကလညး ကပထုတနေတာပဲ အားးးး”
“အီးးးး ဦးလညး ကောငးတယ အိုးးးးအိုးးးး”
“ဖတ..ဖတ…ဖုတ…ဖုတ..”
ကမလညး အပေါ ကဆောင့ရငးနဲ့ နညးနညး ညောငးလာတယ၊ ကမ နေးသားတာ တေ့လို့ အရိနရနေတဲ့ ဦးလတက လီးကို မခတပဲ ထထိုငရငး ကမ ကို ပကလကဖစအောငလဲပီး သူက အပေါ ကမောကရက ပန နေလိုကတယ ပီးမ သူ့လကနစဖကကို ကမ နံဘေးမာ ထောကလို့ ကိုယအပေါ ပိုငးကို က အောကပိုငး ဒူးမေ့ယာမာ ထောကပီး အားပငးပငး နဲ့ ဆောင့လိုးတာ၊ အခကပေါငး သုံးလေးဆယလောကမာ ကမလညး အကောငးဆုံးကို ဖစသားပီး အောဟစ ငီးမိတယ။
“အားးးးးး ကောငးးးးးလိုကတားးးးအီးးးးးးး ဦးးးးးးးး ရယးးးးး”
ကမ ပီးသားမနးသိလို့ သူလညး စိတလော့လိုက သလားမသိ လရညတေ ကမ စောကခေါငးထဲကို တဖတဖတနဲ့ ပနးဝငလာပါတော့တယ။
………..
အခနး ၃၆။ မတဝတရည
“ဟေး စိမး လား ပော ဒီမာနော တို့ ကားထားတယ စိမး လကနကကီးနဲ့ မိထားတယ ဆိုတာ ခစခစ”
“ခစခစ မမဝတရည ကလညး စိမးက ပောမလို့ ဟာကို ဘယသူ ပောလဲ မောငလား”
“အငး ပေါ့ ဘယသူ ပောရမလဲ ဟဟ”
“ဟနး နော မောင က ကိုယ့ မိနးမ အကောငးကို တခါထညး သူ့ စော ဆီ ခကခငး သားသား သတငး ပို့တယ”
“ခစခစ အိမက လူကီး လညး အတူတူပါပဲ ကာ၊ စိမး ဆိုရင တခါထဲ သားမေ့ မယားမေ့”
“ခစခစ”
“ခစခစ အိမက လူကီး မသိသေးတဲ့ ကိစ စိမးကို ပောမလို့ ဒီနေ့ ဆုံမလား”
“ရတယလေ မမဝတရည၊ စိမး ဆေးခနး ဒီနေ့ နေ့တဝကပဲ၊ မမဝတရညတို့ ရုံးပိတတယမလား၊ ကိုကို ကရော”
“အမလေး စိမး ရဲ့ ကိုကို မမဝတရည ရဲ့ လငကီးကတော့ ဒီနေ့ သူတို့ ခိနးပဲရိလို့တဲ့ ဂေါကသားရိုကနေပီ၊ ပီးရင ဘီယာဝိုငး ရိတယတဲ့၊”
“ဟုတလား မောငလညး ပါမယထငတယ၊ သူလညး အဲလိုပဲ ပောသားလို့”
“အိုကေ စိမး ဆေးခနး ပီးတဲ့ အခိနလောက မမ လာခဲ့မယ၊ ပီးမ တနေရာ သားစားတာပေါ့။”
ကမ လညး နာရီကည့လိုကတော့ စောသေးတာနဲ့ တီဗီထိုငကည့ရငး စိမးကို ပောမယ့ အကောငးအရာတေကို ခေါငးထဲ ပနတေးနေမိတယ။ တကယတော့ စိမးနဲ့ ကမ နဲ့ဟာ ဘယသူနဲ့ မ မတူတဲ့ ရငးနီး မုတေ နဲ့ အရမးကို စညးလုံး မိခဲ့ တယ။ တောရုံ သူငယခငး ထကလညး ပို ညီအမ ထကလညး ပိုခဲ့ကတယ မဟုတလား။ သူ့ ယောကား ကိုယ့ယောကား တောင အလဲအလယပဲ ဖစဖစ၊ အတူတူ လေးယောကသား လညး ဖစဖစ လိုးက ခံက နဲ့ တယောကကို တယောက မနာလိုတာတေ ဝနတိုတာ တေ မရိ။ အဲလောက အတငးကက ခငမငရငးနီး တဲ့ လူမိုး တသကမာ တယောကတောင တေ့ဖို့ မလယဘူး ဆိုတာ ကမ တို့ သိက ပီးသားလေ။ စိမးက သူ့ ယောကားကို ၊ ကမ က ကမ လငကို တောင မပောခငတဲ့ ကိစ တေ ကမတို့ အခငး ခငး ပောလို့ ရကတယလေ။ တဦးကို တဦး အကံပေး၊ တဦးကို တဦး တိုငပင၊ လုပဖစခဲ့ကတာ။ အဲလို ပောလို့ ကမတို့ က ယောကားကို ကောကတာ၊ သစာ မရိတာ၊ ကယရာမာ မဟုတတာ လုပတာ တော့ မဟုတဘူး။ တခါတလေ ကတော့ လညး အားနာတာ၊ ရကသလိုလို ဖစမိတာ၊ သူမား ငါ့ ဘယလို ထငသားမလဲ တေးမိတာ။ အဲလို မိုးတေ ကတော့ ကမ နဲ့ စိမး နဲ့ နစယောက သား အခငးခငး တီးတိုး ပောက တိုငပင ဖစကတယ။
ခု စိမးကို ပောမယ့ အကောငးအရာက ကမ ယောကခထီးကီး ဦးထူးသာ အကောငး။ မောငတို့ ညီအကို မောငနမ ထဲမာ မောငက အကီးဆုံး သူ့အောကမာ ညီ တယောက ညီမ တယောက ရိတယ။ ကမ အဖေ အမေ က အခုထိ ကမ ညီမတေ နဲ့ နေနေကတုနး။ ကမတို့ ခရီးသားစရာ ရိရင ဖေဖေ တို့ အိမ မာသားကို သားထားလို့ ရတယ။ မောင့ ဘကက ကတော့ တမိုး။ မောင့ မေမေ က ဆုံးသားတော့ ဖေဖေ ဦးထူးသာ က တယောကထဲ ၊ သားသမီးတေက လညး အိမထောင တေနဲ့ ဖစကုနကပီ ဆိုတော့ ကိုယ့ အိမနဲ့ ကိုယနေတယ။ အငယဆုံး ကမ ယောငးမ တယောကပဲ အပိုကီး ကောငးဆရာမ၊ အဲဒီ ယောငးမ ကလညး ယောကခထီးကီးကို တောက လောက မပုစု နိုငဘူး ဆိုတော့၊ အဖိုးကီးက သားသမီး သုံးယောကအိမကို တအိမ လေးလ စီခဲနေတယ။ အဲတော့ ကမ တို့ အိမ လညး တနစမာ လေးလ လောက သူလာနေတာပေါ့။ ဟိုးအရင က တော့ ဒီလိုပဲ ဘာမ မထူးခား နေလာပေမဲ့ ၊ နောကပိုငး ကတော့ ကမ ရဲ့ အနေအထိုင အလေ့အကင့ စိတထားတေက မငးရဲကိုကို တို့ စိမးတို့ လငမယားနဲ့ တေ့ပီးတော့ လုံးဝ ပောငးသားတယ။ နေတာ ထိုငတာလညး ပိုပင့လငး ပီး အဝတအစား ဆိုလညး အရငကလို ထူကီးထညကီး မဝတတော့ဘူး။ အိမနေရငး ဆို ပိုဆိုးတယ။ အဲလို အစက ရိုးရိုး နေလာပီးမ ခု အဝတအစား အနေအထိုငပောငးလဲ သားလို့မားလား။ ဒါမ မဟုတ စားရလေ ငတလေ ဆိုတဲ့ စကားလို လိငကိစ မာ ပင့လငး သားတော့ အရာရာကို လိင မကစေ့ နဲ့ ပဲ ကည့မိလို့လား မသိ။ နောက ပိုငး ဖေဖေဦးထူးသာ ကမ တို့ အိမ လာနေတဲ့ အခိနတေမာ အပောငးအလဲ လေးတေ သတိထားမိလာတယ။
တကယတော့ ဖေဖေဦးထူးသာ က အခု ခောကဆယ ရိပီ ၊ ငယငယကတညးက အလုပလုပခဲ့လို့ လုပသက နဲ့ ပငစင ယူခဲ့တာ၊ အသကပည့အောင အလုပလုပဖို့ စိတမပါတော့လို့ လို့ ဆိုတယ။ နောက သူမား အဖိုးကီးတေလို ခည့နဲ့နဲ့ ယိုငတိုငတိုင ဘိုကရဲ မဟုတဘူး။ သနသနမာမာ ကီး။ ငယငယတုနးက အားကစား လိုကစား ခဲ့လို့ ဆိုတယ။ အဲဒါထားပါတော့ ဘာအပောငးအလဲ လဲ ဆိုတော့ ကမ ထမီသား ပော့ ပော့ လေး ဝတတာတို့ ဘလောကစ အောကမာ ဘရာ မခံပဲ ဝတမိတာတို့ ကရင ကမ ဘောဒီ ကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကည့လာတယ။ သူ့ ပုဆိုးအောကက ဖုဖု ဖောငးဖောငးလညး မကာမကာ သတိထား မိလာတယ။ အထူးသဖင့ ကမတို့ ခံထဲ ကမက ပနးပငလေး ဘာလေး ညပဖတလို့ သူလာကူလုပပေးပီး တယောကနဲ့ တယောက နီးနီး ကပကပ ဆို သူ ခါးကို ကိုငးကိုငး ထားရတာ သတိထားမိတယ။
မောင့ကို တော့ ဘယပောဖစမလဲ သူ့အဖေ ကိစကို ၊ ဒါပေမဲ့ လေ သိတယမလား ကမ က အခု တစတစတ စား နေသောကနေရတော့ တမိုး ပီး တမိုး ပောငးစမးခငတဲ့ အာသီသ ခဥခငး ကလေးကလညး တပ ခငတယ။ အဲတော့ သူ့ရေ့ မာ ပိုပီး ရိုး လိုကတယ။ တခါတလေ လေ့ကင့ခနး လုပမယ ဆိုပီး အသားကပ ဘေငးဘီ မား ဝတလိုကရင နဂိုက ကောကပီး ဖုလုံးနေတဲ့ ကမ ဖငလုံးကီးတေက ဖေဖေ ဦးထူးသာ မကလုံးတေ ကမးပငပေါ က လိုကကောကရတော့မဲ့ အတိုငးပဲ ခစခစ။ ကမ စိတထဲ မာ စမးကည့ခငလိုကတာ ကလိကလိ ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင ဘယလို မားနေမလဲ ဆိုတာလညး စဥးစား ရသေးတယ။
အခု နောကအပတ ဆို သူ ကမတို့ အိမနေရမဲ့ အလည့ ရောကပီလေ။ ခု စိမးက သူ့ ယောကား ဦးလေး နဲ့ အိပလိုကတယ ဆိုတော့ ။ စိမး အတေ့အကုံ ကို သားရည ကခငတာရယ။ သူဘယလို မား စညးရုံးလိုကသလဲ ဆိုတာရယကို မေးကည့ဖို့ ပေါ့။ စညးရုံးတယ ဆိုတာ နစဖကစလုံးပေါ့ သိတယမလား။ ကိုယ့ယောကား ကိုရော၊ ကိုယစား ခငတဲ့ သားကောငကိုရောပေါ့၊
…………………………
“ဟေး စိမး ဘယလို လဲ ဒီနေ့ ဘာစား ခငလဲ”
“ဟော့ပေါ့ ပဲ သားစား ရအောင မမဝတရည”
စိမးနဲ့ ကမ တို့ စားနေကဆိုငကို ပဲ သားလိုကကတယ။ အဲမာ စားက သောကကရငး နဲ့ စိမးရဲ့ အတေ့အကုံတေကို အသေးစိတ စပစု တာပေါ့။ ( အခနး ၃၂။ မ အခနး ၃၅ -ရူ )
“အား မိုကတာပဲ စိမးရယ၊ ကိုယတောင ဖီးတကသားပီ ခစခစ”
“ခစခစ၊ ကဲ မမဝတရည ပောမယ ဆိုတာ ပောပါဦး ဘာလဲ ဆိုတာ၊ ဘာမနး မသိခငကတညးက စိမး စိတဝငစားနေပီ”
ကမ လညး စိမးကို ယောကခထီး ကီး အကောငး ပောပလိုကတယ။ စိမးက ပုံးစေ့စေ့ နဲ့၊
“ခစခစ အဖိုးကီးတော့ ငါ့ အမ အလမာ နစမော နေရုံ မက ၊ ငါ့အမ ပေါငကား မာ နစမနး တော့မာ မငယောငမိသေးရဲ့ အဟီးး”
“ခစခစ စိမးက လညး၊ ဖေဖေ ဦးထူးသာ က အဖိုးကီး မဟုတပါဘူး”
“အမလေး ဟုတကဲ့ပါ၊ ခစခစ မမဝတရည ကလညး ဘာမ တောင မဖစသေးဘူး သူ့ဘဲကီး ဘကက နာနေပီ”
“စိမးနော ခစခစ ကဲ အတညပောနေတာ စိမးလို မောင့ကို အရင ဖင့ပောပီးမ လုပရား ရမလား၊ လုပရား ပီးမ မောငရေ အဲလို တော့ ဖစသားပီလို့ ပောရမလား။ အဲဒါ အကံပေးပါဦး”
“အငး စိမးသာ ဆိုရငတော့ မမဝတရည ယောကား ကို အရင ပောလိုကမယ၊ မောင့အဖေ က ကမကို ဟိုစိတတေ လာနေတယလို့ ၊ ကမ ပေးလိုကရမလားပေါ့ ခစခစ”
“ခစ အငး အာ့ဆို သူက မအီမလညဖစနေမာစိုးလို့”
“တကယက သူ က မအီမလည ဖစနေရင မောငမကိုကရင ကမ မလုပပါဘူးပေါ့။ မောင ခင့ပုမယဆိုရငတော့ အဟိ ပေါ့၊ အဲလို မမဝတရည ဖင့ပောလိုကတော့ မမဝတရည လုပရား လို့ ရအောင သူလညး ရောငပေးလို့ ရတာပေါ့၊ ”
“အငး စိမးပောတာတော့ မနတယဒါပေမဲ့ မမ မကနာပူနေလို့ ခစ”
“ဒီလို လုပ မမ စိမးပောလိုကမယ၊ မမ က မကနာပူနေလို့ လို့ စိမးက မမကိုယစား ပောပေးတာဆိုပီး ”
“အငး စိမး ပောရင စိမးရဲ့ ကိုကို က မီးသေ ပီးသား ပါ ခစခစ၊ မမသိပါတယ”
“မမဝတရညက လညး အခငးခငးကို နောကနေပီ အဟီး ၊ ဒါနဲ့ မောငထေး နဲ့ မတသူရ တို့ နဲ့ ဖိုးဆမး ဖို့ရော”
“လုပမယလေ တို့ အဆငပေတဲ့ တနေ့ ပေါ့”
“ငါ့ အမ ကတော့ ပနးတေနဲ့ ဝေ နေတာပေါ့လေ ခစခစ”
“စိမးလောက တော့ မစံပါဘူးနော ဟဲဟဲ”
……………………………..
စိမး ဘယ တုနးက ဘယလို ပောလိုကသလဲ မသိပါဘူး မောင က နောကတနေ့ ညဘက အိပယာဝငတော့ ကမ ကို ကစ တေ ဘာတေ ဆဲပီးတော့၊
“မိနးမ ကို မေးစရာ ရိလို့”
“ဟင ထူးထူး ဆနးဆနး မောင က စကားတေ ဘာတေ ခံလို့”
“အငးလေ မိနးမ ကလညး ကိုယ့ယောကားကို ရကနေတာကိုး”
“ဘာရကလို့လဲ”
“စိမး ကပောတယ မိနးမ ကို မောင့ ဖေဖေ က ခက နေလို့ဆို”
“ဟာ အဲဒါတော့ ရကတာပေါ့၊ မောင့ ဖေဖေ က ဝတရည ဖေဖေ လိုပဲဟာ”
“အဲတော့ မိနးမ က ဘာလဲ ဟို စိတမလာ ဘူးလို့ ဆိုလိုတာလား”
“အဲလို လညး ဟုတဘူးလေ ဟိုဟာ”
“ဘာဟိုဟာလဲ မောင့ကို မကနာပူနေတာလား ဟိုကိစ ဖစရမာ”
“ကောငးပါ့ မလားလို့ မောငကလညး”
“ကောငးတာပေါ့ မိနးမ စိတပါရင ဒူးသာဒူးပါ၊ မောင ကလညး မောင့ဖေဖေ အထီးကနနေတာကို မကည့ရက တာနဲ့ အတောပဲ၊ သူလညး စိတပော သားတာပေါ့”
“တကယလား မောင ကလညး”
“တကယပေါ့၊ ဘာ အကူညီလိုလဲ ပော၊ မောင ဘယလို ခငဖနပေးရမလဲ”
“အာ မောင ဂငဖနပေးစရာ မလိုပါဘူး၊ မဖာသာ လုပရားလို့ ရပါတယ၊ ခစ ဟောတော့ မကနာပူစရာကီး”
“ဘာမ မကနာ မပူနဲ့ မောင ဝိုငး ကူညီပေးမယ ဟဲဟဲ”
“ဟင မောင ဟာကီးက လညး မာတောင နေလိုကတာ ကောကစရာကီး ဟိဟိ”
“အငး လေ မိနးမ နဲ့ ဖေဖေ နဲ့ ဟာတေးကည့ရငး ဖီးတကလာတာ၊ ခိ၊ ယောကခမ ကီးနဲ့ ခေးမ ဇာတလမးတေ ဟိုစာအုပတေ ထဲမာသာ ဖတဘူးတာ ခုတော့ တကယတေ့ရတော့ မယ ခိခိ”
“ဟန့ သူက လေ တကယ့ ကပကိုးပဲ၊ သူ့ အဖေ နဲ့ ဆိုတာ တေးပီးတော့ တောင သူ့ဟာကီးက တောငနေလိုကတာ ပေါကကဲတော့မဲ့ အတိုငးပဲ”
“အငး မိနးမ မနမန ကုပေးတော့ နို့မို့ ဆို တကယ ပေါကကဲထကသာမာ ခိခိ”
“ဘယလို ကုပေးရမာလဲ လိမခိုးပေးရမာလား ခစခစ လာခဲ့စမး ဒီကောငကီး”
“အား ကောငးလိုကတာ မိနးမရယ”
အခနး ၃၇။ မတဝတရည
မောင့ ဆီက ခင့ပုခက ရပီး တာနဲ့ စိတက ပေါ့ သား ပီး လူက လညး တဏာသေး တေ တရိနးရိနးကို ထလာ သလိုပဲ။ ယောကခထီး ကီးကို ဘယလို မူဆယရမလဲ ဆိုတာ တခိနလုံး တေးရငး လူက ထနသထက ထန လာရတယ။ ယောကခထီး ကီး အိမ မလာခင ကတညးက နေ့တိုငး စိတတေ ထ ပီး မောင့ အပေါ ကမးကမး တကစီး နေမိလို့ မောင ကတောင အံ့သယူရတယ။
“ငါ့ မိနးမ ကတော့ စံပဲကာ၊ ခစခစ၊ ဖေဖေ့ကို ဟတအတက ဖစ ပီး တုံးကနဲ သေသားအောင တော့ မလုပလိုက ပါနဲ့နော ခိခိ ခု ယောကား တောင မနိုငတော့ ဘူး။ မငးရဲကိုကို ကို အကူ ခေါ မ ရတော့ မယ ”
“ခစခစ၊ မောင ကလညး ”
“အငး ငါ့ မိနးမ အဲလောက တောင တကက နေတာ မောင ဘယလို ကူညီရမလဲ”
“အငး မသိသေးဘူး လိုရင ပောမယ”
မောင့ ကိုတော့ အဲလို ပဲ ပောထားလိုကသလို ကမ ခေါငးထဲ မာလညး ဘယလို တိုကစစဆင ရမလဲ တေး နေမိတယ။ နောကဆုံး ကံရာ မရတော့ စိမးကို ပဲ ဖုံးခေါ မေးမိတယ။
“စိမး ရေ မမ ကို အကံပေးပါဦး ဦးနောကတောင ပူနေပီ အဟီး”
“မမဝတရညက လညး ခစခစ၊ မမ ယောကားကို တညလောက ရောငခိုငးထားလိုက၊ ပီးရင အဖိုးကီးကို နညးနညး လေး အရိနရအောင ဘီယာလေး ဘာလေး တိုက၊ မမ ကလညး ခပဟော့ဟော့ ဝတ ပတသီး ပတသတ သာ နေလိုက၊ အဖိုးကီး လီးမတောငပဲ မနေဘူး။ အဲတော့ လီးသာ တခါတညး ကိုငပီး မုတပေးလိုက ခစ လယလိုကတာ မ ငကပောသီး အခံနာတာထက ပိုလယဦးမယ”
“ဟာ စိမး ကလညး တော ကာ အဖိုးကီးက ဟေ မငး ဘာလုပတာလဲ ဘာညာ ဆိုပီး ထပကနေရင”
“မမဝတရည ကလညး လုပပီ၊ မမဝတရည လို မကနာ ဘောဒီ နဲ့ အရယအစား ကို ဆိပကယရာ မာ ငငးမဲ့သူ ရိရင စိမး ကနခံလိုကမယ ကဲ ခစခစ၊ ပိုသေခာစေခငရင တော့ သူ့ ကို စပါးကပဆူး က အမုံ့တေကို သူ စားမဲ့ သောကမဲ့ ဟာတေထဲ ထည့ပေးထားလိုက။ အဲဒီ ဆေးက စိတကတာနဲ့ လီးက တောငလာတာ၊ သူလီးတောင နေရင စိတထနေပီပဲ”
“အငး အဲဒါတော့ မဆိုးဘူး ၊ မောင ဝယထားတဲ့ စပါးကကဆူး တေ ရိသေးတယ။ သား ကို ပါ တနေရာပို့ မ ရမယ အာ့ဆိုရင”
“အငး မမ လငကီးကို တော့ စိမးတို့ အိမ လာအိပခိုငးလိုက၊ မမသား ကို တော့ သူ့ အနတီတေ နဲ့ သားထားလိုက ပေါ့”
“အငး ဟုတပီ စိမးပောတဲ့ အတိုငး စမးမယ ကာ”
“မမဝတရည တခုတော့ လုပပေး”
“ဘာလဲ၊ မမ လကတော့ ကို ဖင့ ပီး အိပယာဘေးက စားပဲပေါ တငထားပေး၊ ပီးရင ဖေ့ဘုပ မကဆေ့ဂာ ကနေ ဗီဒီယိုကော ခေါထားလိုက၊ စိမးဘကက အသံပိတထားလိုကမယ ခိ”
“အဟီး၊ အငး အဆငပေရင လုပပေးမယ”
……………………………
အဆငပေခငတော့ ဖေဖေထူးသာ ကမတို့ အိမရောကနေပီး တပတလောက ကာတဲ့ သောကာနေ့ မာ သားကို သူ့ အနတီတေ ဖစတဲ့ ကမ ညီမ တေက လာခေါ မယတဲ့ ။ သူတို့ စနေ ပဲခူးဘက သားကမလို့ တဲ့၊ တညအိပခရီး တနငနေ နေ့မ ပနရောကမယတဲ့။ အဲတော့ ကမ လညး မောင့ ကို ဖုံးဆက ပောလိုကတယ။ ကမ အစီအစဥ ကို သူ့ကို ကိုပောပီးသား ဆိုတော့ မောငက အိုကေတဲ့။
သောကာနေ့ ရုံးက ပနရောကတော့ သားလညး ဖေဖေထူးသာ ကောငးက ကိုလာပီးနေပီ။ သားကို ပဲ အရင ထမငးတေ ဘာတေ ကေးထားပီး တော့ ကမ ညီမ တေ လာခေါ သားကတယ။ နောကတော့ မောင ပနလာတယ၊ စား စရာ သောကစရာတေ ဝယလာတယ။ ဧည့ခနးထဲမာ ပဲ၊ စားစရာ သောကစရာ တေ ပငပေးလိုက တယ။ ဖေဖေထူးသာ ရော မောင ရော ကမ ရော ဧည့ခနးထဲက ဆိုဖာတေ မာ ပဲ ထိုငရငး တီဗီကည့ ရငး စားက သောကကတယ။ မောင နဲ့ ဖေဖေထူးသာ က ဝီစကီ နဲ့ ဘီယာရော သောကကတယ။ ကမ လညး ဘီယာ ဝငသောကတယ။ အဝတအစား ကလညး သိပကီး အလနးကီး မဝတပါဘူး။ မောငလညး ရိနေသေးတော့ မကနာလညး ပူတာနဲ့ လကပတ တဆကတညး အနားက ပေါငလညလောက ရောကတဲ့ ဒရက စ ဝတထားလိုကတယ။ အမဲနဲ့ အဖူ အပင့ တေ ပါတယ။ အပေါ ပိုငးက သိပမဟိုကတဟိုက ဗီရိတ ၊ ဆိုတော့ ကုံးလိုကရငတော့ ကမ ရငသား မောငးကို မငရတာပေါ့။ အနားက ပေါငလညလောက ပဲ ရညတာ ဆိုတော့ ကမ ပေါငလုံးသား ကီးတေ တော့ အားရပါးရ မငရမာပေါ့၊ ခစ။ မောငက သူ့ အဖေ အတက အရက စပပေးရငး စပါးကကပဆူး အမုံ့ တေ လောကထည့ လိုကတာ တေ့ရတယ။ ပီးတော့ သူ့ အဖေ မမငအောင ကမကို မကလုံး တဖက မိတပရငး ပုံးလိုကသေးတယ။ တခါထညး ယောကဖ ကကဥတိုကနေတယ ဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ။
စားနေ သောကနေကရငး မောင့ ဖုံး မညလာတယ။ သူ့ သူငယခငး ဘိုကအရမးအောင့လို့တဲ့ မိနးမ ဖစသူ က ဖုံးဆကတယ တဲ့ အဲဒါ ခနသားလိုကဦးမယ ဆိုပီး ထကသားတော့တယ။ အဲမာ ဖေဖေထူးသာ နဲ့ ကမ နဲ့ ပဲ ဆက စား က သောကကတာပေါ့၊ ကမလညး နညးနညး လေး မူးလာတဲ့ ပုံနဲ့ ထိုငတာ ပုတာလေး တေ ကပိုကရို လုပလိုကတယ။ နဂိုထဲက ပေါငလညလောက ရောကနေတဲ့ ဒရက အနားက ပေါငအရငးထိကို တကလာတော့ ပေါငလုံးက ဝငးမတနေတဲ့ အသားတေ ကို ဖေဖေထူး အကိုက ရူစား ခိုငးထားလိုကတယ။ လူက တီဗီ စိတဝငစား နေသလို ဘာလိုလိုပေါ့။ ဖေဖေထူးလညး စပါးကကဆူး အရိနနဲ့ သူ့ပုဆိုးအောက မာ ဖုဖေါငးထ နေပီ။ ကမ ပေါငလုံးကီးတေကိုလညး မကာခန ခိုးခိုးကည့နေတာပေါ့၊ သူကည့နေတာ ကို ကမ ပနကည့လိုကမိလို့ ဆုံသားရင၊ သူ့သားကို ဒီကောငကလညး ခန ဆိုပီး ကာလိုကတာ လို့ ပောသေးတယ။
ခနနေတော့ မောင့ ဆီက ဖုံးလာတယ။ ဖေဖေထူးရေ့မာပဲ ဟနဆောင ပနဆောင ဖုံးတေ ပောပီး ခလိုကရတယ။ ပီးမ ဖေဖေထူးကို သူ့သူငယခငးက ဆေးရုံ တကရလို့ စောင့ပေးရမဲ့ လူမရိလို့ ညဘက စောင့ပေးရမာ မို့ ဒီည ပနမလာတော့ ဘူး ပောကောငး ပောလိုကတယ။ ဖေဖေထူးသာ မကလုံးတေ အရောငတောက သားတာ သိသိသာသာကီးရယ။
“ဖေဖေ ထမငးယူတော့မလား ကမ ထမငးသားခူးလိုကမယလေ”
“အာ မယူတော့ ဘူး သမီးဝတရည ဒီအမညးတေ နဲ့ ကို ဖေဖေ ဘိုကပည့နေပီ”
“အငး သမီးလညး တူတူပဲ၊ သမီး ဝီစကီ နညးနညး ရောသောကကည့မယ နညးနညးပေး”
“အငး သမီး သောကဖူးလား ရော့ နညးနညးပဲ ယူစမးကည့လေ ပငးတယ”
ဖေဖေထူးသာ က ကမ ဘီယာဖနခကထဲ ဝီစကီ နညးနညးလောငးထည့ ပေးလိုကတယ။
“အားး ရီးးးးးးးးးးးး ဟတဟတ”
“အို သမီး ရရဲ့လား ဖညးဖညးခငး စုပသောကရတယလေ အဲလို မော့ မခရဘူး”
တခက နဲ့ ကမ တကယကို မူးလာတာ။ စိတကလညး ရဲလာတယ။ ဖေဖေထူးသာ ရဲ့ မကလုံးကီးတေကလညး ကမ ပေါငလုံး တေက သိပမခာတော့ဘူး။ ကမလညး စ ပီး တိုကစစဆငတော့ တာပေါ့။
“ဖေဖေ့ သား ကလေ၊ ကမ ကို သိပဂရု မစိုကတော့ ဘူး”
“ဟင ဘာဖစလို့လညး သမီးရဲ့”
“သမီးတို့ အိမထောင သကလညး ကာလာပီး သမီးက လညး အရငက လို မဟုတပဲ ဝလာလို့ ထငတယ”
“ဟာ သမီးဝတရည က မဝ ပါဘူး အနေတော ပါပဲ ”
“ဝပါတယ သမီး ပေါငလုံးကီးတေ ကည့ပါလား၊ လုံးတုတနေတာပဲ၊”
“အဲဒါမ လတာပါ သမီးရယ။ မောဒယ တေ ပေါငလုံးတေ က မီးကစ ဆံလောက၊ အရိုးဂေါငဂင က မလပါဘူး”
“ဖေဖေ က သမီးကို လတယထငလို့လား”
ကမ မတတပထရပလိုကတယ။ တကယလညး ရီဝေဝေ ဖစနေလို့ လူက ယိုငလဲ မလို ဖစသားတာ ဆိုဖာ နောကမီကို ကိုငလိုကရတယ။ ဖေဖေ ထူးသာ ကလညး လမးဆဲမလို လုပပီးမ သူ့ ကိုယသူ အရိနသတလိုက တယထငတယ ထိုငမလို ထမလို ကိုးရိုးကားယားနဲ့။
“ဖေဖေ့ သားက ခု ဆို သမီး နဲ့ တောင ကောငးကောငး မအိပတာ ကာပီ၊ ဒီမာ ကည့ ပါဦး သမီး လရဲ့လားလို့”
အဲလိုလေး အထာပေးရငး ဖေဖေထူးသာကို ကောပေးလို့ ဖငလုံးကီး တလုံးခငး လုပအောင လောကပလိုကတယ နောက သူ့ ဆီ ပနလောကလာတော့ လညး မကလုံးက ကာပေးသလို လုပရငး။
“ကဲ ပောပါဦးဖေဖေ သမီးက လသေး ဆကဆီ ဖစသေးရဲ့လား”
ဖေဖေထူးသာ နား အရောက ခောလဲ သလိုနဲ့ သူ့ ရငခငထဲ ပစလဲလိုကတယ။ သူက ကမ ကိုယလုံးလေးကို အသာ ထိနးဖမးထားရငး သူ့ ရငခငထဲ ဆဲထည့ထားလိုကတယ။ ကမ တံတောင အောကမ သူ့ ကောငကီး ဖောငးထ နေတာတဒုတဒုတ တောင မညနေသလိုပဲ။ ဖေဖေထူးသာ က ကမ နားသယစလေးကို ဖဖလေး နမးလိုကပီး။
“သမီးဝတရညလောက လပီး ဆကဆီ ဖစတာ ဖေဖေ့ ဘဝ မာ ဘယသူမ မရိသေးပါဘူးကယ”
လို့ ပောလိုကတယ။ ကမ လညး မူးနေသလိုလို ရီဝေတဲ့ မကလုံးအစုံ နဲ့ သူ့မကနာနားကပ ကည့ ပီး။
“ဖေဖေ တကယပောတာလား”
လို့ မေးလိုကတယ။ အဖိုးကီး က ဘယလောက အထားကမးနေပလဲ မသိဘူး ကမကို စကားတောင ပန မပောတော့ဘူး ၊ ကမ ရဲ့ နူတခမးအစုံကို သူ့ နူတခမးအစုံ နဲ့ ဖိကပ ပီး စုပနမးတော့ တာပါပဲရင။ ကစဆငး ကလညး ဘယလောက ကမးလဲ ဆို ကမ တကိုယလုံးတောင ပော့ ခေ ကသားရတယ။ ကမ လာကလေး ကိုလညး စုပနမးတယ။ သူ့လကကီးက လညး ကမ ဒရကစ အောက ကနေ တိုးဝငလာပီး ပငတီလေး ပေါ ကနေ ကမ စောကဖုတ ကို ဖိပတခေ ပေးနေတော့တယ။ ကမ ပါးစပက သားရညတေကို တောင အကုနစုပ ယူ ပစလိုကသလား မသိဘူး လာတောင ခောက သားသလိုပဲ။ ကမ တို့ နစယောက အတောကာ အောင ကစဆင ပေးနေကပီးမ အသကရူဖို့ နူတခမးခငး ခာလိုကကရတယ။ အဲဒီ အခိနမာ သူ့ လကခောငးတေက ကမ ပငတီ အောကကနေ ထိုးပီး စောကဖုတထဲ သူ့လကခလညကီးနဲ့ ထိုးပီး ကရိုငးနေပီ။
ကမ လညး သူ့ ပုဆိုးကပုံစ ကို ဖညခပီး အောကက ထောငနေတဲ့ လီးကီးကို ဆုပကိုင လိုကတယ။ အား မောငက ဖေဖေ့ သား မ ဟုတရဲ့လားလို့တောင သံသယ ဖစသားရတယ။ ဖေဖေထူးသာ လီးကီးက တောတော တုတတာပဲ ၊ ရညလညး ရညတယ။ အားရ ပါးရကီး။
“အိုး ကီးလိုက တုတလိုကတာ ဖေဖေ ရယ”
သူက ကမကို ဆိုဖာပေါ မာ လကတင ပေါ ခေါငးမီ လဲစေပီး သူက ဘေးမာ မတတတရပလိုကတယ။ ခါးပုံစ ပညပီးသားမို့ သူ့ လုံခညက ကမးပေါ ကငးလုံး ကတက သားတယ။ သူက ကမ လဲပီး ခေါငးတငထားတဲ့ ဆိုဖာလကရမး နားကို လောကလာတော့ သူ့ လီးတနကီးက ကမ မကနာနားမာ ထိပဖူး ကီး တရမးရမး နဲ့ ရောကလာတယ။
ကမ လကတေက သူ့ လီးတနကီးကို ဆုပကိုငလိုက မိတယ။ သူက ရေ့တလမးတိုးလိုကတော့ ကမ ဆုပကိုငထားတော့ သူ့အရညပားကို ဆဲလိုကသလို ဖစသားပီး ခရမးရောင ဒစဖူးကီးက ပူးထကလာတယ။ မိုပင့ကီးလို ကားစင့ နေတဲ့ သူ့ဒစဖူး ကီးက ကမ နူတခမးကို လာထိ တယ။ ဒစဖူး ထိပအကဲကောငးက စိမ့က နေတဲ့ အရညကညစက က ကမ နူတခမးကို လာစို စေတယ။ ကမ နူတခမးကို ဟ ပီး လာကလေး နဲ့ တို့ လကလိုက မိတယ။ သူက ရေ့ကို ထပတိုးလာတော့ ဒစဖူးကီးက ကမ ပါးစပထဲကို တိုးဝငလာတော့တာပေါ့။
အဖိုးကီးက လုပမဲ့ လုပတော့ လညး တခါတညး ကမ ပါးစပကို တနးလိုးတော့တာပဲ လို့ တေးမိလိုကတယ။ ဒါပေမဲ့ ကမ နူတခမးအစုံကလညး သူ့ လိငတနကီးကို တငးတငးလေး စေ့ ပီး အာဂေါငထဲ ဝငလာတဲ့ ဒစဖူးကီး ကို သကားလုံး စုပသလို တပတပတ စုပပေးနေမိပီလေ။
ဖေဖေထူးသာ ရဲ့ လကတေက ကမ ဆံနယစ တေကို သိမးဖယ နားနောက ကို အသာထိုးထည့ ပေးလိုကတယ။ သူ့ လီးကီး တိုးဝငလာလို့ ဖောငးထကလာတဲ့ ကမ ပါးကလေးကို သူ့ လကဖဝါးနဲ့ ပတပေးနေတယ။ သူ့လီးကီး က ကမ ပါးစပထဲ တဖညးဖညး တငးဖေါငး မာကောလာလိုကတာ။ အကောတေက တဒုတဒုတခုံနေတာ တောင ကမ နူတခမးမာ ခံစား သိနေရတယ။ ကမ လကတဖကက သူ့ လိငတနကီးကို ဆုပကိုငလို့ ဒစဖူးကီးကို စုပပေးနေရငး နောကတဖက က သူ့ ဂေးဥကီးတေကို ဆုပကိုင ဆော့ကစား ပေးနေလိုကတယ။
အခနး ၃၈။ အစကရိုးရိုး
ဦးထူးသာ ဒီအခင့အရေးကို စောင့နေတာ ကာလပီ။ သူ့ ခေးမခော အသငအပင အသေး အမေး ပောငးလာတာ သူ သတိထားမိတာပေါ့။ သား ကိုကိုကီး နဲ့ ရကာစ က တောသူ ပုံစံ ၊ မကနာ ဝိုငးစကစက မကခုံးထူထူ မကလုံးလေး ပူပူး လေး ပါးခိူင့လေး နဲ့ မကနာကတော့ ခောတယ။ ကိုယလုံးလေးက တုတတုတလေး ၊ အဝတအစား က ရငဖုံးလကရည၊ ထမီက လညး ခေမကစေ့ ထိ။ အနေအထိုငက လညး အေးအေး လေး။ လနခဲ့တဲ့ နစ ကမ အသင ပောငးလာခဲ့တာ၊ အဝတအစား အသင အပင တေ ပောငး။ လူကလညး ခါးသေးရငခီ၊ နဂို ကမ ကောကတဲ့ ဖင က လုံးစင့ကားထကလာ။ ကလေး တယောကလညး ရပီး တော့ နို့တေက လညး ဖူးမောက ထကလာ။
ဦးထူးသာ တယောက သား နစယောက သမီး တယောက အိမ တေ လည့ပတ နေလာတာ ကောငးအမကီး ဆုံးပီးကတညးက ဆိုတော့ နစနဲ့ ခီနေပီလေ။ ခေး မတေက တယောကနဲ့ တယောက ကိတတာ တောင့တာ၊ ဆကဆီ ကတာ အပိုင အဆိုင ဆိုတော့ သူ့ ဒုက က မသေး။ ကီးကောင ကီးမား ကမ ဘလူးဘောဖစ၊ ဖစလိုကလငလညး မခံမရပနိုငအောင နာတာ ဆိုတော့ စတုတအရယ ကမ ဂေလိမ့ရသည့ ဘဝ။
ဂေလိမ့တိုငးလညး သူ့ ခေးမ တေ ပုံရိပတေသာ စိတထဲမာ ပေါသည။ ခေးမ တေက သူ့ အပေါ တောတာ စိုးမိုးနိုငနေသည။ ခုတလော ခေးမကီး မတဝတရည အခိုးတေ ပောငးလာတာ သူသတိထားမိသည။ အဝတအစား တေက လညး ဆကဆီ ကလာသည့ အပင အနေအထိုင ကလညး အရငလို ဖုံးဖုံးဖိဖိ မဟုတ။ ပေါငပေါ ဘိုကပေါ၊ အသား က ညိုပေမဲ့ ပေါငသား ဘိုကသား တို့က နေခိုသားမို့ ထငသည၊ ဝငးမတနေသည။ နောက သူ နဲ့ နစဦးထဲ ဆို ကလူ၏ သို့မူ၏သို့ နေသညဟု စိတထဲ ထငမိသည။ သူ့လို အသကအရယ အတေ့ အကုံရလာခဲ့သူ အဖို့ အမတတမဲ့လား တမင လုပတာလား ဆိုတာ သူ စမးလို့ ရသည။ ထို့ကောင့လညး ခိုးကည့သလိုလို မိုးနင့ ခေးမ ကီး မငအောင ရိုးသည။ ခေးမကီးက သူ့ကို တမင ရိုးနေမနး သူသေခာလာ သည။ သားမကနာလညး ရိတော့ ဘာလုပရမလဲ သူစဥးစားသည။ ဒီလို ရေဆေးငါးကီး ကို သားက ဂရုမစိုကလို့ မားလား။ သားက ဂရု မစိုကတာကို သူက ဝငပီး မထိနးကောငးပေးလင သူမား လကထဲ ပါသားမာ နမောစရာ ကောငးမနေပေဘူးလား။ တေးရငး တေးရငး နင့ အခင့ကောငးကုံပါက သူ ဂရုစိုက ပေးလိုကမညဟု သာ ခေါငးထဲ တေးထားလိုကသည။
ကဲ ခုတော့ အခင့အရေးက ပေါ လာသည။ ငါးကောမကိုက ကောငမိုကပင ဖစပေလိမ့မည။ ကောငမိုက တော့ အဖစ မခံနိုင အရိုးအရေ တစမကံ တီးလိုကမညဟု ကံလိုကသည။ ခေးမကီး ဆငသည့ အကကထဲ မသိခငယောငဆောငကာ ဝငလိုကသည။ ခုတော့ သူ့လီးကီး ခေးမကီး ပါးစပထဲ ဝငထကနေလေပီ။
“အား ကောငးလိုကတာ သမီးဝတရည ရယ..အီးးးးးး”
ခေးမ ခော ရဲ့ အစုပအမုတ က ကောငးလနးလို့ ပီးခင သားတာနဲ့ သူ့မကနာလေးကို အသာကိုငပီး ဦးထူးသာ တယောကသူ့လီးကို သူ ခေးမ ပါးစပထဲက ဆဲထုတလိုကရသည။ သူ့လီးကီးက ခေးမ ပါးစပထဲမ တံတေး မားနင့ စိုရဲ ပောငခောပီး ပလတကနဲ ထကလာခဲ့သည။ သူ့ကို မေးခနး ထုတသလို မော့ ကည့နေသော ခေးမ မတဝတရညကို ဆိုဖာပေါမ ဆဲထူ ထစေကာ ဆိုဖာ အနောကဖကသို့ ခေါလာလိုကသည။ ဆိုဖာအနောက ရောက မ တီဗီကို မကနာမူကာ ခေးမကီးကို ဆိုဖာ နောကမီပေါ တတောင နစဖက ထောကလက ကုံးစေလိုကသည။ မတဝတရည ဝတထားသော ဒရကစ မာ ပေါငလညလောကသာ မို့ ခါးပေါ အထိ လနတငလိုကသည။ ဦးထူးသာ ခေးမ ကီး ပငတီကို ဆဲခတခလိုကသည။ ညိုဝငးမတနေသော ခေးမ ကီး မတဝတရည ဖငလုံးနစလုံးမာ ကားစင့ နေသည။ ပေါငးလုံးကီး နစလုံး ဆုံရာ မ ပူးထက နေသော စောကဖုတကီးက အရညတေ ဖင့ စိုစတနေပီ။ ဦးထူးသာ သူ့လီးကီးကို ထိုးထည့ခငနေပီ ဖစသောလညး ဖောငးအိနေသော စောကဖုတကီးက အရမးကို စဲဆောင နေသဖင့ ကမးပေါ ဆောင့ကောင့ထိုငကာ သူ့ လာ ကီးဖင့ ထို စောကဖုတကီးကို လကလိုကမိသည။
“အားးးး ဖေဖေ ဘာတေ လုပနေတာလဲ၊ သမီးကို ငရဲ ပေးနေတာလား”
ခေး မကီး ၏ ညုတုတု အသံကားတော့ ပိုလက မိသည။ ထိုအခိနမာ ပင မတဝတရည ဖုံးမ အသံမညလာခဲ့သည။
“အို မောငလား မသိ၊ ခန နော ဖေဖေ”
မတဝတရည က ကမနးကတနး စားပဲပေါ တငထားသည့ ဖုံးကို ပေးကောကလိုကသည။ တဖကက စိမး။ မတဝတရညက ဦးထူးသာကို သူ့နူတခမးပေါ မာ လကညိုးထောငကာ အသံတိတဖို့ အမူအယာ ပလိုကသည။ ဦးထူးသာ ခေါငးညိမ့ ပလိုကသည။ မတဝတရညက ဖုံးကို နားနား ကပကာ သူမ တို့ အိပခနး ရိရာကို လောက သားလိုကသည။
“မမဝတရည အခေအနေ ဘယလိုလဲ”
မတဝတရညက အသံတိုးတိုးလေး ဖင့။
“အခေအနေ ကောငးတယ။ ဇာတလမးစနေပီ”
“အော ခစခစ ဆောရီး ခု တနးလနးကီးလား”
“ဟုတတယ ဒါပေမဲ့ အတောပဲ စိမးခေါ လိုကတာ၊ အခု အိပခနးထဲမာ လကတော့ သားဖင့တော့ မလို၊ ဝကကမ ဖင့ထားလိုကမယ။ စိမးတို့ ဘကက အသံကို မု လုပထား”
“အိုကေ မမဝတရည ခု စိမးတို့ သုံးယောကစလုံး ကည့နေမာနော ခစခစ”
“အဟီး၊ မမ တောင ရင ပိုခုံလာပီ ခစခစ ဒါပဲနော ဖုံးခလိုကတော့မယ”
မတဝတရည အိပခနးထဲရောကတော့ ကုတငဘေး စားပဲပေါ က သူမ လကတော့ကို ဖင့ကာ၊ ကငမရာကိုဖင့ ကုတငဘကကို ခိနထားလိုကသည။ ပီး မ၊ ဧည့ခနး ပနထကလာကာ၊
“ဖေဖေ မောင ကဒီည အိမပနအိပဖစမာ မဟုတတော့ဘူးတဲ့ အိပတော့ တဲ့၊ မနကဖန နေ့ခငးလောကမ ပနလာမယတဲ့”
“အော ဟုတလား အာ့ဆို သမီး တယောကထဲ အိပနေရမာပေါ့”
“ဟန့ ဖေဖေ က လာမအိပဘူးလားလို့၊ ခုနတုနးက တော့ သူပဲ ဟိုဟာကိုသူမား ပါးစပထဲ အတငးလာထိုးထည့နေပီး”
“အိပမာပေါ့၊ သမီးတယောကထဲ အိပနေရမာပေါ့ ဆိုတာ တယောကထဲ မအိပစေခငလို့လေ။ ဟားဟား”
ဦးထူးသာ က မတဝတရည အနား ခကခငးရောကလာပီး မတဝတရညကို ဖကကာ နူတခမးခငး စုတနမးလိုကသည။ ခုနက ပနကောကဝတထားသော လုံခညအောကမ လီးကီးက ပနထောငထ လာပီး မတဝတရည ပေါငရငးကို လာထောကမိနေသည။ မဝတရညက ပုဆိုးပေါ မ ပင လီးကီးကို သူမ လကကလေး ဖင့ ဆုပကိုင ပတပေးရငး နူတခမးမားကလညး ဦးထူးသာ အနမးမားကို တုံ့ပန နမးနေလေသည။
“လာပါကာ ခု တခါထညး အခနးထဲ သားရအောင”
ဦးထူးသာ က မတဝတရညကို သူမ တို့ အိပခနးထဲသို့ ဆဲခေါ သားလေသည။ အခနးထဲ ရောကသညနင့ မတဝတရည ဒရကစ နင့ ဘရာဇီယာကို ခတပစလိုကသလို သူ့ကိုယမ အဝတအစား တို့ကို လညး ခတ ပစလိုကလေသည။
“ကဲ ခုနက ဇာတလမးလေး ဆကလိုကရအောင”
………………………
“ဝိုး မမဝတရည က ဘောဒီ တောတော လတာပဲ၊ ခိ၊ ”
မယမုံစိမး တို့ အိပခနးတငးမာ ဖစသည။ မယမုံစိမး မာ ကုတငပေါ တင မငးရဲကိုကို နင့ ကိုကိုကီး တို့ နစယောကကားမာ လဲလောငးနေရငး ကုတငပေးမ စားပဲပေါ ရိ သူမ ကနပူတာ စခရငကို ကည့ရငး ပောလိုက ခငးဖစသည။ သူတို့ သုံးယောက သရီးဆမး လို့ ပီးလို့ အိပယာပေါ နားနေကရငးက မတဝတရည တို့ အိပခနးထဲ မ အဖစအပကကို ကနပူတာ စခရင တင ကည့နေကခငးဖစသည။
ခုနလေးတငက မ သူမ ယောကား မငးရဲကိုကို လီးကို သူမ စုပပေးနေစဥ သူမ နောကမ ကိုကိုကီးက လိုးပေးနေ ရာ၊ ကိုကိုကီးလညး တခီပီးလို့ သူမ စောကဖုတထဲ သူ့ လရညတေ ပနးထည့လိုကသလို၊ မငးရဲကိုကို ကလညး သူမ ပါးစပထဲ လရညတေ ပနးထည့လိုကလို့ မိုခလိုကရသည။ သူတို့ သုံးယောက ရေခိုးခနး သား သန့စင ပီးတော့ သူမက မတဝတရညကို ဖုံးခေါ လိုကခငးဖစသည။ အခုတော့ သူမ တို့ သုံးယောက ကုတငပေါ မာ လဲလောငးရငး မတဝတရည နင့ ဦးထူးသာ တို့ အတဲ လုပရားနေကသညကို ကည့နေကခငး ဖစလေသည။
မတဝတရည မာ ကုတငဘေး ကမးပငပေါ မ ကုတငပေါ ကိုယတပိုငးတငကာ မောကကုံးထားပီး ဦးထူးသာ က အနောကဖကမ မတဝတရည ပေါငနစလုံးကားမာ ရပရငး ဆောင့လိုးနေလေသည။ ကနပူတာ ကငမရာ နင့ နီးကပ နေသဖင့ ဦးထူးသာ ဆောင့လိုကလိုက မတဝတရည ဖငလုံးကီး နစလုံးမာ လိုငးလုံးလို တုံခါ သားသညကို မငနေရသည။ ဦးထူးသာ မာနသငး ဆောင့သည့ အသံ၊ ဦးထူးသာ ပေါငခံနင့ မတဝတရည ဖငလုံး အသားခငး ရိုကမိသံ၊ စောကဖုတအတငးလီးကီး ဆောင့ဝငသည့ အားကောင့ အီးကနဲ ငီးလိုကသည့ မတဝတရည အသံတို့ကို မယမုံစိမး တို့ ဘကမ ပီပီသသ ကီးကားနေရလေသည။
သူ့ မိနးမ ကို သူ့အဖေ ဖစသူ က သူတို့ လငမယား အိပခနးထဲတင အားရပါးရ လိုးနေသညကို ကည့ရငး ကိုကိုကီး လီး က ပနမာတောင လာလေသည။ သူ့အနားမာ ကပအိပနေသည့ မယမုံစိမး ပေါငလုံးကို သားထိမိသဖင့ မယမုံစိမးက ပုံးကာ သူမ လကကလေး ဖင့ ကိုကိုကီး လီးကို ဆုပကိုငကာ အသာအယာ ထုပေးနေလိုကသည။
မငးရဲကိုကို လညး မတဝတရညကို သူမ ယောကခထီးကီး အားရပါးရ လိုးနေတာ ကည့ရငး လီးပနတောင လာရသည။ မယမုံစိမး က သူမ နောကလကတဖက ဖင့ သူမ ယောကား လီးကို ပါ ဆုပကိုင ထုပေးနေလိုကလေသည။
မတဝတရည နင့ ဦးထူးသာ တို့မာ ပုံစံ ပောငး သည့ အနေဖင့ ကုတငပေါ တကကာ လေကီးထိုး ရိုးရိုး လိုးနေကပနသည။ နောကတော့ ဦးထူးသာကို ပကလက လနအိပစေပီး မတဝတရညက အပေါ မ ဆောင့ကောင့ ထိုငက စီးလိုးပနသည။ မတဝတရညက ကနပူတာ ကငမရာကို လမးကည့ကာ လာထုတပ လိုကသည။
ကိုကို ကီးမာ အီးကနဲ ငိးရငး မယမုံစိမး ပေါငနစလုံးကား ဝငကာ သူ့လီးကို မယမုံစိမး စောကဖုတဝ တင တေ့ကာ ထိုးသငး လိုကလေသည။ ပီးတော့။
“ငါ့ မိနးမ က အစတုနးက တကယ့ကို ရိုးရိုးလေးပါကာ အခုတော့ ငါ့ကောင့ တောတော့ ကို အထနမ လေး ဖစနေပီ အဟီး”
ဟု မငးရဲကိုကို ကို လမးပောလိုကလေသည။ မငးရဲကိုကို က လညး တဟဲဟဲ ရီရငး။
“အငး ခငဗား ကောင့ပဲ ကနော့ မိနးမ လညး ကည့ပါဦး။ အစက ရိုးရိုး လေးပါ။ အခုတော့ သူ့ ယောကားကို ဘေးမာ ထားလို့၊ ယောကား သူငယခငး အလိုးကို ခံနေတာ က တော့ ဘယလိုလုပမလဲ”
ထိုအခိနမာ ပင တိုကတိုက ဆိုငဆိုင မယမုံစိမး တို့ အိမရေ့မ ထီရောငးသည့ တနးလညး လောစပီကာ က သီခငး အကယကီးဖင့ကာ ဖတသားလေသည။
……အစက ရိုးရိုး နောကတော့ တမိုးတိုး လို့…ခစပန ဆိုပဲ…ဒီလူ ခကရခည.. ….ငရဲကီးတတတယရင့…မတောဘူး မောငရယ….
..ပီးပါပီ….
