ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် – ထူးခြား ရေးသည် Part 1

အခန်း ၁။

ညက မိုးလေး တစိမ့်စိမ့် ဖြင့် ဆိုတော့ ရေကျသံ တဖြောက်ဖြောက် ကလွဲလို့ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ခါတိုင်း ကြားနေကြ ဂေါကနဲ ဝီးကနဲ ဖြတ်သွားသောကားသံ၊ တဖုံးဖုံး မော်တော် ဆိုင်ကယ် သံတို့ပင် မကြားရ။ ဘေးနားမှ အလတ်မ နီလာဝင်း က အိပ်မောကျပြီး ဟောက်သံလေး ပင် ကြားနေရသည်။ ရတနာဝင်း က အိပ်မပျော်သေး။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှ တီဗီသံကြားနေရသေးသည်။ သူမ အဖေ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘောလုံးပွဲ ကြည့်နေပုံ ရသည်။ ခနနေတော့ တီဗီပိတ်သံ၊ ကုလားထိုင်ရွေ့သံ မီးပိတ်သံ ကြားရသည်။ သူမ စောင့်နေသော အချိန် ရောက် လာလေပြီ။ သူမ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုံလာခဲ့သည်။

ရတနာဝင်း သူမ ခြင်ထောင်မှ ခေါင်း ကို အသာထုတ်ကာ၊ သူမ ခေါင်းအုံးနှင့် ကပ်ရက် နံရံမှာ ချိတ်ထားသည့် ပြက္ခဒိန် ကို လှန် လိုက်သည်။ ပြက္ခဒိန်အောက် ခေါင်းဝင်ပြီး ပေါ်လာသည့် နံရံ အပေါက် ကလေး မှ တဖက်ခန်း သို့ မျက်လုံးကပ် ကာ ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ ကြည့်လိုက်ချိန်မှာပင် ဖြတ်ကနဲ မီးခလုပ်သံ နှင့် အတူ မီးချောင်း ရောင်ဖြင့် အခန်းတခုလုံး လင်းထိန် သွားလေသည်။

အခန်းမှာ ကုတင်တလုံး စားပွဲတလုံးနှင့် ခြေရင်းဘက်မှာ အဝတ်ဘီဒို သာရှိလေသည်။ ကုတင်မှာ သူမ ချောင်း နေသော နံရံ နှင့် မကပ်ပဲ တခြား နံရံဘက်ကို ကပ်လျှက် ရှိသည်။ သို့သော်လည်း အခန်းမှာ သိပ်အကျယ်ကြီး မဟုတ်သဖြင့် သူမ နေရာနှင့် ဆိုလျှင် ငါးပေ ခြောက်ပေ အကွာလောက်ပင် ရှိလေမည်။

မီးပွင့် သွားသည်နှင့် အတူ အခန်းတွင်းသို့ သူမ အဖေ ဖြစ်သူ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဝင်လာသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ အခန်းတွင်း ဝင်လာပြီးမှ ကုတင်ခေါင်းရင်း အပေါ် မှာ ချိတ်ထားသည့် စာကြည့် မီးလုံးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အခန်းဝ ပြန်သွားကာ အခန်းအလယ်မျက်နှာကျက် ချိတ်ထားသည့် မီးချောင်း ကို သွားပိတ် လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ခြင်ထောင် အနားများကို မွေ့ယာအောင် လိုက်ဖိကာ တင်းတင်း ရင်းရင်း ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ခြင်ထောင်မှာ ယိုးဒယား ဇာပါးခြင်ထောင်မို့ ပါးလျှပ်ကာ ခေါင်းရင်း မီးရောင် ကြောင့် အတွင်းကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရလေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ခေါင်းအုံး များ ကိုယူကာ ကုတင် ခေါင်းရင်း တွင် ဆင့်တင်ရင်း နောက်ကျော မှီကာ ကုတင်ပေါ် ခြေဆင်းလျှက် ထိုင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့ဖုံးကို နားကျပ် တပ်လျှက် ကြည့်နေလေသည်။ ထိုသို့ ဖုံးကို အာရုံစိုက်ကာ ကြည့်နေရင်းမှ သူ့ ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ ပုဆိုးစကို ပေါင်ရင်းအထိ ဆွဲချလိုက်တော့ သူ့လီးတန်ကြီးက အလံတိုင်ကြီးအလား ထောင်ထ ထွက်လာလေသည်။ လက်တဖက်က သူ့ဖုံးကို ကိုင်လျှက် မျက်လုံးအစုံက ဖုံးစခရင် မှ မခွာပဲ စူးစိုက်ကြည့်နေရင်းမှ နောက်လက်တဖက်က သူ့လီးကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် လှုပ်ရှား ပွတ်တိုက် ပေးနေတော့သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ရတနာဝင်း လက်တဖက်ကလည်း သူမ ပေါင်ခွဆုံသို့ ရောက်သွားလေသည်။ စောက်ရည်လေးများ စိမ့်ယိုနေပြီ ဖြစ်သည့် သူမ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ပွတ်သတ် လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ စောက်ဖုတ် အဝမှ အရသာဖူး စောက်စေ့ လေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် အသာဖိကာ ပွတ်ခြေ ပေးနေမိလေသည်။ သူမ မျက်လုံးကတော့ နံရံ အပေါက် မှ မခွာမိခြေ။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုရင်းက တချက်တချက် သူ့လက်ဖဝါးကို တံတွေး တွေးထည့် ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ထုလာသည့် အချိန်တွင် ရတနာဝင်း လက်ချောင်းထိပ်က လည်း သူမ စောက်စေ့ လေးကို နာနာလေး ဖိချေ ပွတ်ပေးနေမိလေပြီ။ နောက်တော့ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ကာ သူမ တကိုယ်လုံး အကြောဆွဲ သလို တောင့်တင်း သွား ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားလေသည်။ မတိမ်းမယိမ်းအချိန်တွင်း မှာပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးထိပ်မှ လည်း လရည်ဖြူဖြူ များ ပန်းထွက်ကာ သူ့ ပုဆိုးပေါ် သို့ တဖုတ်ဖုတ် ကျ ရင်း ပြီးသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထိုအခါကျမှ ရတနာဝင်းက သူမ နံရံ အပေါက်မှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ရာ၊ ချိတ်ထားသော ပြက္ခဒိန် ကလေးက ပြန်ကျသွားပြီး အလိုလို အ‌ပေါက်ကို ပြန်ပိတ်သွားလေတော့သည်။

ရတနာဝင်း က သူမ ခြင်ထောင်ထဲ ခေါင်းကို ပြန်သွင်းလိုက်ပြီး စောင်ကို မေးစေ့ ထိ ဆွဲတင်ကာ ပက်လက် ကလေး မှေး နေလိုက်သည်။ ခနအကြာတော့ မိုးကလေး အေးအေး ဖြင့် အိပ်မောကျသွားလေ တော့သည်။

…………………………..

ရတနာဝင်း တို့ မိသားစု မှာ စုစုပေါင်း လေးယောက် ဖြစ်လေသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ကင်ဆာရောဂါဖြင့် သေဆုံး သွားပြီး သူတို့ မောင်နှမ သုံးယောက်ကို ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပြုစု ပျိုးထောင် ပေးခဲ့လေသည်။ သူတို့ တိုက်ခန်းလေး မှာ မြေညီထပ်ဖြစ်ပြီး စျေးနေရာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ ကုန်စုံဆိုင်လေး က အလုပ်ဖြစ်လေသည်။ ရတနာဝင်းက ဘွဲ့ရပြီးကာစ ယခု ကုမ္မဏီတခု မှာ အလုပ်လုပ်နေလေသည်။ သူမ ညီမလေး နီလာဝင်းမှာ အခု မှ ဆယ်တန်း ဖြစ်ကာ မောင် အငယ်ဆုံး တင်မောင်ဝင်းက ခုနစ်တန်း ကျောင်းသား ဖြစ်လေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အိမ်ထောင်ကျကာစ က ဝန်ထမ်း ဘဝဖြင့် သုံးလေးနှစ် တခါလောက် နယ်ပြောင်း နေရသဖြင့် သားသမီး များမှာ အသက်အရွယ် ကွာခြားနေရခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ မိန်းမ ဖြစ်သူ ကင်ဆာဖြစ်တော့ အလုပ်မှ ထွက်ကာ မိန်းမ ဖြစ်သူ လုပ်နေသည့် ကုန်စုံဆိုင် အလုပ်ကို သူက လုပ်ရင်း မိန်းမ ကို လည်း ပြုစု ခဲ့ရသည်။ နောက် မိန်းမ ဖြစ်သူ ဆုံးတော့ ကလေး သုံးယောက်ကို ပျိုးထောင်ရင်း က အိမ်ရှေ့ ဆိုင်လေး ကိုသာ ဖိဖိစီးစီး လုပ်ခဲ့ရလေသည်။

ယခုတော့ သမီးကြီး ရတနာဝင်း က ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်လုပ်နေပြီး အမကြီး အမိအရာ ဆိုသကဲ့သို့ ညီမ နှင့် မောင်တို့ ကို ထိန်းကျောင်း ခဲ့ သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက် အနည်းငယ် သက်သာရာ ရခဲ့လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ မိန်းမ ဆုံးတော့ စီးပွားရေး တဖက် ၊ ကလေး တွေ တဖက်နှင့် ဆိုတော့ မအားမလပ် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ အခု တော့ သမီးကြီးက အလုပ်လုပ် သမီးလတ်ကလည်း ဆယ်တန်း ကျောင်းသူ ဆိုတော့ အိမ်မှာ ချက်တာ ပြုတ်တာ၊ အဝတ်အစား လျှော်တာ သူ့အတွက် ပူစရာ မလိုတော့ သူ့ ဆိုင်ကလေးကိုသာ သူ ဂရုစိုက်စရာ လိုတော့ သဖြင့် အချိန်လေး အပိုရလာသည်။ ထို့အတူ အင်တာနက် ခေတ်စား ပြီး တယ်လီဖုန်းပေါ် မှ ဖေ့ဘုပ်၊ တို့ အောကား တို့ ကို အလွယ်ကြည့်လို့လည်း ရလာတော့ တဏှာ ရမက် တွေက ပြန်ထလာရသည်။ လူပျို ဘဝကတည်းက ကြေးစား ဆိုတာ စိတ်မဝင်စား တာမို့ အခုကျတော့ လည်း ကြေးစား ဆီ မသွားချင်။ သူ့ အခြေအနေက ကလေးသုံးယောက် နှင့် ဆိုတော့ မိန်းမ ပျိုတွေက လည်း စိတ်မဝင်စား၊ မုဆိုးမ တခုလပ် တို့ကိုလည်း သူက ငြိမှာ စိုးသဖြင့် မလုပ်ချင်။သူ့ ကလေး တွေကို မိထွေး နှင့် မထားချင်။ ထို့ ကြောင့် အကောင်းဆုံး စိတ်ဖြေရာ မှာ သူ့ လက်ဖဝါး အစုံသာ ဖြစ်တော့သည်။ ဘယ်ညောင်း ညာပြောင်း၊ ဖြင့် ဂွင်း ထု ခြင်းက သာ သူ့အတွေက် ကာမ သုခ ဖြေဖျောက်ရာ ဖြစ်လေတော့သည်။

…………………………

ရတနာဝင်း တက္ကသိုလ် ရောက်ကာစ ရီးစား မထား၊ အမေ မရှိတော့တာမို့ ညီမလေး နဲ့ မောင်ကလေး တဖက်၊ ကုန်စုံဆိုင် လုပ်နေတဲ့ အဖေ့ကို ကူရတာ တဖက်၊ ကျောင်းစာ တဖက် လုပ်‌တော့ ရီးစား ထားဖို့ အချိန်မရခဲ့။ သို့သော် အပျို အရွယ် သွေးသား ပြောင်းလဲ စိတ်ကစား လာတော့၊ သူ့ကို ပိုးပန်းနေသည့် ယောက်ျား လေး တွေ အများ အပြားထဲက တယောက်ကို အဖြေပေးခဲ့သည်။ ဒါကလည်း နောက်ဆုံးနှစ် ကျမှ ဖြစ်သည်။ ရတနာဝင်း မှာ အသား အရည်ဝင်းမွှတ်ပြီး မျက်နှာ ဝိုင်းဝိုင်း မျက်လုံး နူတ်ခမ်းလှပြီး နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးမို့ ချစ်စရာ ကောင်း လှသည့် အပြင်၊ ဘော်ဒီ ကလေးက လည်း အရမ်းမပိန်၊ အရမ်း မကိတ်ပဲ ဆက်ဆီ ဖြစ်ရုံ တုတ်တုတ်က လေး ဖြစ်သည်။ ဆံပင် ကျောလောက် ကို အမြဲလို အရင်းမှ စည်းကာ မြင်းမြီးလို ချထားလေ့ ရှိသည်။ ဝိုင်းဝိုင်းလည် အောင် လိုက်နေကြသည့် ယောက်ျားလေး တွေ ထဲက မှ အောင်မိုးဟိန်း ကို ကြည့်ကောင်း ပြီး ‌အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းသား လည်း ဖြစ်သဖြင့် လက်ခံလိုက်သည်။ အောင်မိုးဟိန်းက လည်း ရိုးသား သူ တယောက် ဖြစ်တော့ သူတို့ သမီးရီးစား မှာ လက်ကလေးကိုင်၊ ပါးကလေး နမ်းသည့် အဆင့် သာ ရှိခဲ့ကြ သည်။

ရတနာဝင်း ကျောင်းပြီးတော့ သူ့ ထက် နှစ်နှစ်လောက် ကြီးသူ အောင်မိုးဟိန်း ကလည်း ကျောင်းပြီး ခဲ့သည်။ ရတနာဝင်း ကုမ္မဏီ တခု မှာ အလုပ်ရတော့ အောင်မိုးဟိန်း က စင်္ကာပူ အလုပ်ထွက်လုပ်ဖို့ ကြိုးစား နေပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးမှာ လည်း နည်းနည်း အဆင့်မြင့်လာခဲ့သည်။ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းခြင်း၊ ရုပ်ရှင်ရုံ ထဲ နို့ကလေးကို အင်္ကျီပေါ် က ကိုင်နှယ်ခြင်း များ အထိ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ အောင်မိုးဟိန်း က သူ့ လီးဖြင့် ထောက်တာ ပြုတာသာ လုပ်ရဲသည် ရတနာဝင်း ကို ကိုင်ခိုင်းဖို့ ထိ မရဲသေး။ အောင်မိုးဟိန်းက အချစ်နယ်ကျွံ ချင်သော်လည်း ရတနာဝင်း ၏ မင်္ဂလာဦးည မှ ဟု ဆိုသော ဆန္ဒ ကို အလေးထားခဲ့သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ယူဖို့ ဆိုတာက လည်း ခုအချိန် ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်သေး။ ရတနာဝင်း မှာ မုဆိုးဖို အဖေ နှင့် ညီမငယ် မောင်ငယ် တို့ကို ပြစ်ထားခဲ့ဖို့ မဖြစ်နိုင်သလို၊ အလုပ်တောင် မရှိသေးသည့် အောင်မိုးဟိန်း အနေနဲ့က လည်း ဘဝတက် လမ်း အတွက် က ခု အစ သာ ရှိသေးသည်။

အောင်မိုးဟိန်း စင်္ကာပူ အလုပ်လုပ်ရန် ထွက်သွားတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ပထမတော့ ဗိုက်ပါ၊ဝပ်စ်အက်၊ မက်ဆေ့ဂျာ စသည်တို့ ဖြင့် အနည်းဆုံး တပတ်တခါ လောက် တော့ ဗီဒီယို ကော မဟုတ်လျှင်တောင် အသံဖြင့် တော့ ပြောဖြစ်ကြသည်။ ရီးစား ကလည်း အဝေး မှာ ဆိုတော့ အားသည့် အချိန် များ မှာ ဖုံးကို သာ ပွတ်နေ သော ရတနာဝင်း တယောက် အွန်လိုင်း ပွန်လောက သို့ ရောက်မှန်း မသိ ရောက်လာခဲ့ရလေ တော့သည်။

ရတနာဝင်းကို ထို အွန်လိုင်း ပွန်လောက ထဲ မွေနှောက် စေသည့် အကျင့်ကို စပေးလိုက်သူက ပြုံးပြုံးသန်း၊ သူတို့ တိုက်ခန်း နှင့် မျက်စောင်းထိုး အပေါ် ထပ် အခန်းမှာ နေပြီး အထက်တန်းကျောင်းကတည်းက သူငယ်ချင်း၊ နောက် တက္ကသိုလ် တက်တော့ လည်း အတူတူ။ မျက်လုံးပြူးပြူး မျက်မှန်ထူထူ နာခေါင်းပြားပြား နှာခေါင်း အဖျားမှာ နည်းနည်းပွသေးသည်။ နူတ်ခမ်းတခု ပဲ ဆက်ဆီ ဖြစ်သည်ထူထူ ပြဲပြဲလေး။ ကျောင်းမှာ ရတနာဝင်း အနားမှာ အမြဲကပ်လိုက် နေပြီး ရီးစား ကျတော့ အရင် ရသည်။ သူ့ရီးစား က ငရှုတ်ကောင်၊ ပြုံးပြုံးသန်းက ရူပါက သိပ်မလာ သော်လည်း နူတ်ခမ်းက ဆက်ဆီ ဖင်လုံးတွေက ကောက်ကာ လုံးဖွင့် ထားသည့် အကိတ် မို့ ကြံတာ ဖြစ်သည်။ ငတ က စော် ကိစ္စ အထာကျွမ်း နေသူ ပီပီ၊ ပြုံးပြုံးသန်းကို ပါကင်ဖွင့် ပြီး စားလိုက်သည်။ ကျောင်းပြီး တော့ တခြား စော်တဗွေနှင့် အိမ်က ပေးစားလို့ ဆိုပြီး ယူသွားတော့ ပြုံးပြုံးသန်း အသဲကွဲ ကာ ကျန်ခဲ့ တော့သည်။ ပြုံးပြုံးသန်း က နိုင်ငံခြား ပစ္စည်းများ အင်ပို့ လုပ်နေသည့် ကုမ္မဏီတခု တွင် အလုပ်ဝင် လုပ်နေသည်။ တချို့သော ပစ္စည်းများကို သူက ဝန်ထမ်းလျှော့စျေး ဖြင့် ဝယ်ခွင့်ရသဖြင့် ရတနာဝင်း တို့ အဖေ ဆီကို ပြန်သွင်း ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ ကုန်ဆိုင်လေး တွင် လက်လီ ရောင်း ရလေသည်။ နဂို ကတည်းက လည်း ငယ်သူငယ်ချင်းမို့ ရတနာဝင်း တို့ အိမ်က ပြုံးပြုံးသန်း အတွက် စားအိမ်သောက်အိမ်၊ တခါတလေ ညည့်နက် ရုပ်ရှင်လာကြည့် တာတို့၊ ညအတူ လာအိပ်တာတို့ က လုပ်နေကြဖြစ်လေသည်။

ပြုံးပြုံးသန်း မှာ ရတနာဝင်း နှင့် ယှဥ်လိုက်လျှင် လိင်ကိစ္စ မှာ ပြောစရာ မလိုအောင် ကို အတွေ့အကြုံ များလေသည်။ ရတနာဝင်း က တကယ်တော့ ဘာဆို ဘာမှ အတွေ့အကြုံ မရှိပါ၊ ထို့ကြောင့်လည်း ပြုံးပြုံးသန်း ကို ဆရာတင်ရလေသည်။ ပြုံးပြုံးသန်း ကအင်တာနက် မှ ဒေါင်းထားသည့် ဗီဒီယို တို့ ဇာတ်လမ်းတို့၊ တိုက်ရိုက် ကြည့်လို့ ရသည့် လင့် တို့ကို ရတနာဝင်း ကို ရှယ်လေသည်။ တခါတလေ သူတို့ နှစ်ယောက် အတူတူ ခိုးကြည့်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် မှာ အတွင်းကျကျ ပြောဆို နိုင်ကြသည့် သူငယ်ချင်း နှစ်ဦး ဖြစ်သည်ဟု ဆိုရပေမည်။

ပြုံးပြုံးသန်း မှာ သူမ ပစ္စည်းများကို ကိုလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုင်မှာ သွင်း နေတာမို့ တခါတရံ ရတနာဝင်း ရှိရှိ မရှိရှိ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုင်သို့ လာလေ့ရှိသည်။ ဆိုင်ခန်း ကျဥ်းကျဥ်း လေး မှာ တခါတရံ တိုးခွေ့ ထိခိုက်မိကြ သည်။ မိန်းမ ဆုံးပြီးကတည်းက လိင်ကိစ္စ ပြတ်လတ် နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ ပြုံးပြုံးသန်း အပေါ် လိင်စိတ် တွေ ထကြွလာခဲ့ မိသည်။ ပြုံးပြုံးသန်း မှာ ငယ်ငယ်ကလေး ကတည်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အဖေ၊ ဦးလေး လို သဘောထား နေခဲ့သဖြင့် ဘယ်လို မှ စိတ်ထဲ မနေပဲ တိုးတိုးခွေ့ခွေ့ နေခဲ့တာက လည်း ပြဿနာ ဖြစ်သည်။

မထိတထိ အထိအတွေ့လေး တွေ တင်မက၊ အနီးကပ် နေရသဖြင့် မိန်းကလေး တယောက်၏ ကိုယ်သင်းနံ့ ၊ အပြောအဆို အသံတို့ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တဏှာစိတ်တွေ ထကြွကာ လီးကြီး မာတောင် တင်း ထလာ စေခဲ့သည်။ ပထမ တော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသေ်လည်း လီးတောင်လာတော့ တင်းကျပ် ပြီး နာလာသည် က တကြောင်း၊ သုတ်သွေး က တဖြည်းဖြည်း တက်လာတော့ ရသလောက် အရသာ ခံချင်စိတ်၊ သွေးတိုးစမ်းချင် စိတ်တို့ ကြောင့် တကြောင်း၊ နောက်ပိုင်းတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို မဝတ်တော့ခြေ။

ပြုံးပြုံးသန်း မှာ အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိနေသူ၊ မို့၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ ပြောင်းလဲ လာသော အမူအယာ၊ တခါတရံ သူမ ပေါင်တန်၊ ဖင်လုံး တို့ကို ထိမိ ပွတ်မိသော လီးပူနွေးနွေးကြီး ကိုလည်းကောင်း။ တရံတရံ ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထနေသည်ကို လည်းကောင်း သတိထားမိလာလေသည်။

သူမ ကိုယ်တိုင်က လည်း ရီးစား နှင့် ကွဲပြီးနောက် မှာ တခြား အတွေ့အကြုံ ကလည်း ရှိနေ၊ တကယ်ဆို ရီးစား နှင့် မကွဲခင်ကတည်း က ယခု လက်ရှိ လူနှင့် ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုသူနှင့် အဖြစ်အပျက်ကို နောက်မှ စာဖတ်သူများ သိအောင် ပြောပြပါမည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုတာကလည်း သူမ ငယ်ငယ်ကတည်းက သဘောကောင်း မှန်းသိပြီး ကြောက်စရာ ကောင်းသူ မဟုတ်မှန်း သိနေတော့ အယားပြေ အယံပြေ သူမ ကိုယ်တိုင်က အထုံ အအ ဟန်ဆောင်ကာ ကလိ လေသည်။

တခါတရံ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထ နေတာ မြင်လျှက်သား နှင့် မမြင်ဟန်ဆောင်ကာ ရှေ့ မှာ သွားပြီး ဟိုလုပ်ဒီလုပ် ဖင်ကြီးကို ကုံးကွကွ လုပ် ပြီး သူမ ဖင်လုံးကြီးတွေနှင့် ပွတ်ပြစ်လိုက်တာမျိုးတွေ လုပ်သည်။ တခါတရံ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်တွေ ဘာတွေ ဝတ်လာချိန် မသိမသာ သူမ ပေါင်တွင်းသားများကို မြင်အောင် ဟိုထိုင် ဒီထိုင်၊ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင် စသဖြင့် ဆိုင်ခန်း ကျဥ်းလေး တွင် ရှိုးသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကြီး နီပြီး ပုဆိုးအောက်က ထိုးထောင်ထတာ ကြည့်ပြီး သူမ သဘောကျမိသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း နှင့် လိုးနေသည်ဟု စိတ်ကူးကာ မာစတာဘိတ်လုပ်သည်။ သူမ နှင့် တကယ် ဖြစ်နေသူ နှင့် က တက်ညီလက်ညီ လိုးနေရတာမို့ သူမ တကယ်တန်း အပြင်မှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အလိုးခံဖို့ တော့ ရည်ရွယ်ချက် မရှိပါ။ သူမ ငယ်သူငယ်ချင်း အဖေ လည်း ဖြစ်၊ ငယ်ငယ်ထဲက လည်း အဖေလို နေလာတာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို အဝေးကသာ ကစား နေလိုက်သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကလည်း ပြုံးပြုံးသန်း ကို လိုးချင်တာမှ တအား၊ ဒါပေမဲ့ မလုပ်ရဲ၊ သမီးသူငယ်ချင်း၊ ကိုယ်ကလည်း သမီးလေး လို ငယ်ငယ်ကလေးထဲက သဘောထားလာတဲ့သူ။ ခုတော့ မငယ်တော့တာ လည်း တွေ့နေပြီးသား။ မစားရ ညှော်ခံ ဆိုသလို အနားမှာ အထိအတွေ့ အနံ့လေး တွေ ခံပြီး ညဘက်ကျ သူ့ကို မှန်းကာ သာ ထုထု နေရသည်။ ကောင်မလေး ကြည့်ရတာလည်း ဘာမှ သိပုံ မပေါ် နုံနုံ အအလေးလိုမို့ တခါတလေ မသိမသာ သူ့ လီးကြီးနဲ့ ဖင်တွေ ပေါင်တွေကို ပွတ်လိုက်ပြီး အရသာခံလိုက်သည်။ ကောင်မလေး ကို တခါတလေ အောက်စလွှတ်ပြီး လီးကြီးကို မြင်အောင် ပြမိသည်အထိ တော့ အရဲစွန့် မိသည်။

ပြုံးပြုံးသန်း ကလေး ကလည်း ရဲသည်။ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ လိုနှင့် ကြည့်သည်။ မျက်နှာလေး ပြုံးစေ့စေ့ လုပ်နေတတ်သည်။ တခါတလေ မသိချင်ဟန်၊ နုံတုံတုံ အတတ ပုံ ဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း နှင့် ကိုယ်လုံးချင်း တိုးတိုးခွေ့ခွေ့၊ ပူးပူးကပ်ကပ်၊ နေသည်။ အထူးသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေချိန် မျိုး မှာ ပိုပြီး သိသိ သာသာထိုကဲ့သို့ နေတတ်သည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် အခြေအနေ က ထိုကဲ့ သို့ ဖြစ်နေကြသည်။ ထိုအရာများက ယခု ဇာတ်လမ်း ဖြစ်လာရမည့် အခြေ ခံ အကြောင်းအချက်များ ပင် ဖြစ်လေတော့သည်။
အခန်း ၂။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ကျောင်းပိတ်ရက်၊ ရုံးပိတ်ရက်များ တွင် နေ့လည် နေ့ခင်း သားသမီးများ အလှည့် ကျ ဆိုင်ထိုင် ပေးသဖြင့် သူ့အခန်း ထဲ တရေးတမော နှပ်လို့ ရလေသည်။ တနေ့ သူ့ အခန်းထဲ ဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ် တက်မှေးနေစဥ် တဖက်ခန်းမှ တခစ်ခစ် နှင့် ရီမောသံ များ ကြားရသဖြင့် နားစွင့်လိုက်သည်။ ပြုံးပြုံးသန်း အသံ ဖြစ် နေသဖြင့် စိတ်ဝင်စား သွားကာ နံရံကို နားကပ် ပြီး နားထောင် မိသည်။

ရတနာဝင်း နှင့် ပြုံးပြုံးသန်း တို့ နှစ်ယောက် ရုံးပိတ်ရက် စျေးဝယ်က ပြန်လာကြသည်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။

“ဟဲ့ ကောင်မ ရေလည်းငတ်တယ် ရူးလည်း ပေါက်ချင်တယ်ဟာ ပြန်လာမှ စမ်း ဝတ်ကြည့် ရအောင်”

“အေးပါဟဲ့ ဒီဘရာလေး တွေ ငါ သွားရည်ကျနေတာကြာပြီ အွန်လိုင်းမှာတွေ့ရကတည်းက စမ်း ကြည့်ချင်လို့”

“အေးပါ အချိန်ရှိပါတယ်ဟာ လာလာ”

သူတို့ နှစ်ယောက် သူတို့ အခန်းမှ အိမ်နောက်ဘေးဘက်သို့ ပြေးထွက် သွားသံကြားလိုက်ရတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တဖက်ခန်း သို့ ချောင်းဖို့ အပေါက် ရှာလေသည်။ သူတို့အခန်းနှစ်ခု ကြားမှာ ပျဥ်ထောင်ကာ ထားသည်။ ပျဥ်ချပ် တခု တွင် အမြစ်တုံးကလေး တခု တွေ့တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အကြံရသွားသည်။ ထို အမြစ်တုံးလေး မှာ နှစ်ကြာပြီမို့ ချောင်တောင်တောင်လေး ဖြစ်နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့ အထွေထွေသုံး ဓါးမြှောင် သွားထိပ်လေး ဖြင့် အသာလေး ကော်လိုက် တာနှင့် ချောင်ပြီး ထွက်ကျလာလေသည်။ အပေါက် ကလေးမှာ အတော်လေး ကျယ် သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း သတိထားမိသွားမှာ လန့်သွားသေးသည်။ သို့သော်လည်း သစ်မြစ် ကလေး များ ချောင်ထွက်တတ်တာက ထုံးစံမို့ တမင်ဖေါက်ထားတာနှင့် မတူ သဖြင့် သိပ်တော့ မစိုးရိမ်မိခြေ။ သူ့ဘက်က အလင်းရောင်မဝင်လျှင် သူတို့ မသိနိုင်ဟု တွေးကာ သူ့ခေါင်းကို စောင်ခြုံ ပြီး ထိုအပေါက် နားကို အရိပ်ကျအောင် လုပ်ထားလိုက်လေသည်။

ခနနေတော့ ပြုံးပြုံးသန်း နှင့် ရတနာဝင်း တို့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကြသည်။ သူတို့ အခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ အတွင်း မှ ဂလန့်ချလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ ဝတ်ထားကြသော တီရှပ်ကိုလှန်ချွတ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ သူတို့ ရုံး ပိတ်ရက်မို့ အောက်က ဂျင်းဘောင်းဘီ နှင့် အပေါ် ကတီရှပ်များ ဝတ်ထားပြီး စျေးသွား ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ရတနာဝင်းက သရီးကွာတား အရှည် ဂျင်းပင် နှင့် ပြုံးပြုံးသန်းသန်းကတော့ ဒူးဆစ် အထက်ရောက် သည့် ဂျင်းပင် အတို နှင့် ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ အသီးသီး တီရှပ်တွေ ကို ခေါင်းပေါ် မှ လှန်ချွတ်လိုက်ကြတော့ အောက်မှ ဘရာဇီယာလေးများ ဖုံးနေသည့် နို့လုံးလုံး လေးများကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးက မာတောင် တောင့်တင်းလာတော့သည်။ ပြုံးပြုံးသန်းက သူမ ဘရာဇီယာကို ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပြစ်တင်လိုက်တော့ ထွက်လာသည့် နို့ နှစ်လုံးမှာ ပေါက်စီ အကြီးစား လောက် ရှိသည်မို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အံ့အား သင့် သွားရသည်။ သူ့စိတ်ထဲ ဒီကောင်မလေး နို့မှာ စူရုံလောက်သာ ရှိဦးမည်ဟု ထင်ထားခဲ့မိသည်။ နို့သီးခေါင်းကလေး မှာ ခဲတံဖင် မှ ခဲဖျက် လေးလို ချွန်ထွက် နေလေသည်။ ပြုံးပြုံးသန်း မှာ အသားက လည်း ဖြူဖွေး နေတာမို့ အပေါ် ပိုင်း နိကပ် နှင့် ကြည့်လို့ အလွန်ကောင်းလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ချက်ခြင်း ပင် ပြေးဆွဲပြီး မုဒိန်းကျင့် ချင်စိတ်ပင် ပေါက် သွားရသည်။ သူမ က ဝင်လာသော ဘရာအသစ်တခုကို ထုတ်လျှက် ဝတ်နေလေသည်။ သူမ နို့များကို ဘရာဖြင့် ဖုံးကာ ဂျိတ်ချိတ် နေစဥ်၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်လုံးများ က မလွဲမရှောင်နိုင်ပဲ၊ ရတနာဝင်း ဆီသို့ ရောက်သွားတော့ သည်။ ရတနာဝင်း မှာ ပြုံးပြုံးသန်း ထက် စာလျှင် အသား ညိုသလို ရှိသော်လည်း အတွင်း သားများက ဝင်း မွှတ် နေပြီး နို့လေး နှစ်လုံးမှာ လည်း ပြုံးပြုံးသန်း နှင့် ဆိုက်အတူတူ လောက်ပင်၊ နို့သီးခေါင်းလေး များမျာတော့ ပြုံးပြုံးသန်း လို သိသိသာသာ ကြီး မထွက် နေသော်လည်း အဖု လေးက သေးသေးလေး လို ဖြစ်ပြီး ပုံက ပိုလှသလို ရှိလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ သူ့ သမီးနို့ကို သူပြန်ကြည့်မိနေပြီး လက်ကလည်း သူ့လီးကို သူကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေမိသည်။ နောက်မှ သတိရပြီး မျက်လုံးကို ပြုံးပြုံးသန်း ဆီသို့ ပြန်လွဲလိုက်ရသည်။ ပြုံးပြုံးသန်း က သူမ ဘရာဇီယာကို ဂျိတ်တပ် ပြီး တော့ ဝတ်စမ်းနေရင်းမှ။

“ဟဲ့ ကောင်မရဲ့ ဒါနင့်ဟာ ထင်တယ် ငါနဲ့ ချောင်နေတယ်ဟ”

လို့ ပြောပြီး ဂျိတ်ကို ပြန်ဖြုတ်နေတယ်။ ရတနာဝင်းက လည်း သူမ ဝတ်ထားတဲ့ ဘရာကို ငုံ့ကြည့်ရင်း မျက်နှာလေး ရှုံ့ မဲ့လို့ ၊

“အင်း ဟုတ်မှာ အာ့ကြောင့် ငါ အသက်ရူလို့တောင် မရဘူး ဖြစ်နေတာ ကျပ်နေပါတယ်လို့၊ အဟီး”

ပြောပြီး သူမ ဝတ်ထားသည့် ဘရာဇီယာကို ပြန်ဖြုတ်နေလေသည်။

“ကောင်မ အောင်မိုးဟိန်း ဘယ်လောက်တောင် ကိုင်နှယ်ထားသလဲ မသိဘူး တခါထည်း လက်ရောင်လိုက်နေတာ ထင်တယ်”

“ဟယ် နင်နော် နင့် လိုများ မှတ်လို့လား ကိုအောင် က ဘယ်တော့ မှ မလုပ်ဘူး၊ သူက ငါ့စိတ်ဆိုးသွား မှာ တအားလန့်တာ”

“ခစ်ခစ် အေးပါဟာ ငါသိပါတယ်၊ နင် အဲလို သင်းချိုင်းကုံးမှာပဲ ရှိနိုင်တဲ့ လူရိုးကြီးမျိုး ကို ရထားလို့ တခါထည်း လူ့ဘဝ အရသာကို ခုချိန်ထိ မသိသေးတာပေါ့ ခစ်ခစ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် မှာပါးစပ် က ပြောနေကြသလို လက်ကလည်း ဘရာချင်း လဲကာပြန်ဝတ်နေကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူတို့ ပြောနေတာလည်းနားထောင် မြင်နေရသည့် အပျိုလေး နှစ်ဦး ၏ နို့လုံးလေး တွေကို ကြည့် သွားရည် ကျရင်း လက်ကလည်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုနေမိသည်။

“အွန်း ပါ နင်က တော့ အရသာ သိလွန်းလို့ အခုတော့ ငတ်နေရပြီမလား ဟွန်း”

“အမယ် ခု ငါက မကြာတော့ ပါဘူးဟ၊ အမေတို့ အခု စပ်နေကြပြီ လာတောင်းတဲ့ သူ ရှိလို့တဲ့ ခွိ”

“ဟယ် နင်က လည်း ခုခေတ်ကြီးထဲမှာ ကိုယ်လည်း မချစ်ပဲနဲ့ ယူမလို့လား”

“ဟဲ့ ငါက နင့်ထက် ရီးစား အရင်ရတာ၊ ရီးစားကို ချစ်လိုက်တာမှ အဆုံးစွန် ကို အလိုလိုက်ခဲ့ပြီးပြီ နင့်လို မဟုတ်ဘူး၊ နောက်ကျတော့ ငါ့ပြစ်သွားတာပဲ၊ အခု အရွယ်ကျမှ ငါအချစ်ဆိုတာကြီးလည်း မရှာချင်တော့ ပါဘူး၊ မိဘ ပေးစားတာ ယူလိုက်ပြီးရင် နောက်တော့ လည်း ချစ်သွားမှာပေါ့ဟာ၊ သူ့မှာ ဟိုဟာ ကြီးကြီး ပါလာရင် ပြီးတာပဲ ခစ်ခစ် ”

“ကောင်မ နှာဘူး”

“အမယ် နင်မသိလို့ အဲဒီ အရသာက ဆွေမျိုးကို မေ့တာ ဟဟ၊ နောက်တော့လည်း အဲလို အရသာ ကောင်းကောင်း ပေးနိုင်တဲ့သူကို ချစ်သွားမှာပေါ့ ဟာ”

“အမလေး အဲဒီ အရသာ ကြောင့်တော့ ကိုယ်မချစ်တဲ့သူကို တသက်လုံး လက်ထပ်ပြီး မနေနိုင်ပါဘူးတော်”

“အင်း ပါ အပြောကြီးတဲ့ သူ စောင့်ကြည့်ရသေးတာပေါ့”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ အပျိုမလေး နှစ်ယောက် နို့လုံးလေး တွေကို ကြည့်ပြီး ဖီးအရမ်းတက်နေသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို အတင်းဆုပ်ကိုင် ထုမိနေရာ မကြာခင်မှာပင် လရည်များ ပန်းထွက် ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့သည်။

လရည် များ ထွက်ပြီး ပြီးသွားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ နောက်တရ အသိစိတ်ဝင်လာတော့သည်။ ဟာ ငါ င့ါ သမီးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း လေးတွေ ကြည့်ပြီး မလုပ်သင့်တာ လုပ်မိပြီ။ တော်ပြီ နောက်ဆို ဆင်ခြင်မှ ရတော့မယ် ဟု တွေးနေမိတော့ သည်။

သို့သော် ညအိပ်ယာ ဝင်တော့ ထိုနို့ကလေး တွေက သူ့ စိတ်မျက်လုံးထဲ ဘယ်လို မှ မဖျောက်ဖျက်နိုင် တဝဲလည်လည် ပြန်ပေါ် လာပြီး လီးကလည်း ပြန်မာတောင်လာပြန်သည်။ နောက်တော့လည်း လက်က အလိုလို လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုမိပြန်တော့သည်။

ထိုသို့ ဖြင့် နောင်တရလိုက်၊ မှန်းထု လိုက်ဖြင့် ရက်အနည်းငယ်လောက် ကြာတော့ ပြန်ချောင်းချင်စိတ်ကို ထိန်းမရတော့ခြေ၊ သို့ နှင့် ရုံးပိတ်ရက် စနေနေ့လည် သူ့ အခန်းထဲ ဝင်တံခါးပိတ်ကာ နှပ်နေရင်း တဖက်ခန်း မှ အသံတို့ကို နားစွင့် နေလေသည်။ နောက်တော့ တံခါးပွင့်သံ ပိတ်သံ တို့ကို ကြားရသဖြင့် အရင်တခါက ချောင်းသည့် နေရာမှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့မြင်ကွင်းထဲတွင် ဘာမှ မမြင်ရ။ တကယ် တော့ တနေ့က သူမြင်ရသည်မှာ ကောင်မလေး တွေက ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ် ပြီး အဝတ်အစား လဲ နေကြသဖြင့် ဖြစ်သည်။ သူချောင်းသည့် အပေါက် မှာ ရတနာဝင်း တို့ ညီအမ အိပ်သည့် ကုတင် ခေါင်းရင်း ဘက် ကုတင်မှ တထွာလောက် အမြင့်တွင်သာ ရှိလေရာ ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်ကို မမြင်ရခြေ။ သူအသံ ကြားနေရသည်မှာ ကုတင်ခြေရင်းဘက် ကြမ်းပြင်လောက် မှာ ဖြစ်သဖြင့် အပေါက် နေရာ ချောင်းပြောင်းမှ မြင်ရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်း ခြေရင်းဘက် မှ နံရံကို့ လေ့လာကြည့်ပြန်သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ အခန်းခြေရင်းဘက် သူ့ခေါင်းမှ တပေလောက် အမြင့် တွင် အပေါက် ကြီး တပေါက်ကို တွေ့လေသည်။ ထိုအပေါက်မှာ လည်း ပျဥ်ပြား မှ အမြစ်တုံး ကျွတ်ထွက်သွားသဖြင့် ပေါက်နေသော နေရာ ဖြစ်လေသည်။ အပေါက်မှာ သူ့ လက်ညိုးထိပ်တဆစ်လောက် ဝင် နိုင်လောက်အောင် ကျယ်လေသည်။ သို့သော် သူ့ အရပ်ဖြင့် ပင် မမှီနိုင် သဖြင့် အခန်းထဲ မှ ခွေးခြေပုလေး တခုကို ယူကာ တက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုခွေးခြေပုလေး ပေါ် တက်လိုက်တော့ အပေါက်မှာ သူ့ အတွက် တဖက်ခန်းကို အပေါ် စီးမှ မြင်ရလေသည်။ သမီး နှစ်ယောက်အိပ်သည့် ကုတင် နှင့် တဖက်မှ အဝတ်ဘီဒိုများ အပြင် အခန်းခြေရင်း ထောင့် မှာ ထားသည့် မှန်တင်ခုံကလေးကို ပါ မြင်ရလေသည်။

ခုနက သူအသံကြားလိုက်ရသည်မှာ ရတနာဝင်း တယောက် ရေချိုးရာမှ ပြန်လာပြီး မှန်တင်ခုံ ‌ရှေ့ တွင် သနပ်ခါး သွေားနေသည့် အသံ ဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆင်ခြေပြန်ပေးမိလေသည်။ ငါက ပြုံးပြုံးသန်း များ လာနေတာလားလို့ လာချောင်းတာ၊ သူမရှိပါလား ၊ ကြည့်လက်စ နဲ့ ရတနာဝင်း ဘာလုပ်နေလဲ ကြည့်လိုက်ဦးမှ ပါလေဟု ဆင်ခြေ ပေးရင်း ဆက်ကြည့်နေလေသည်။ တကယ်တော့ တနေ့က တွေ့ခဲ့ရသည့် ရတနာဝင်း ၏ နို့လုံးလေး များကလည်း သူ့ မျက်စေ့ ထဲက မထွက်ခြေ၊ သူ့ ဆင်ခြေဖြင့် သူ၊ ပြုံးပြုံးသန်း ‌‌ချောင်းရင်း မတော်တဆ တွေ့ရတာပဲ သူက ကိုယ့်သမီး ကိုယ်ပြန်ချောင်းတာမှ မဟုတ်တာဟု၊ ပြန်ဖြေ တွေးနေသော်လည်း တကယ်တော့ ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို လည်း သူကြည့်ချင်နေမိလေသည်။

ရတနာဝင်း မှာ ရေချိုးပြီးစ ထမီအဟောင်းလေးကို ရင်လျား ထားပြီး သနပ်ခါးကို သွေးနေလေရာ၊ ညိုဝင်းမွတ်သော ပုခုံး လက်မောင်း သားလေး များကို မြင်နေရသည်။ အခန်းထဲမှာ နေ့ခင်းဖြစ်သော်လည်း အလင်းရောင် ကသိပ်အလင်းကြီး မဟုတ်သဖြင့် သူ က မီးချောင်းဖွင့်ထား သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ကောင်းကောင်း မြင်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်း က သူမ မျက်နှာလေးကို သနပ်ခါး လူးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ခေတ်သမီး ပျို တဦး ပီပီ ဘော်ဒီ လိုးရှင်း ဗူးကို ယူလက်ဖဝါးပေါ် ညှစ်ချကာ လက်မောင်းလက်ဖျား၊ စသဖြင့် လိမ်းပြီး ရင်ညွှန့် အရောက်တွင် ရင်လျှားထားသည့် ထမီကို ဖြေချလိုက်ရာ ထမီမှာ ခါးအထိ လျောကျသွားလေသည်။ လုံးမေါက်ကြွပြီး တင်းရင်း လှပလှသည့် အပျို နို့လေး အစုံမှာ ခုန်ပေါက်ပြီး ထွက်လာသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ခုန်သွားရသည်။ လီး ကလည်း ဒေါင်ကနဲ ထောင်ထလာလို့ လက်က အလိုလို ပုဆိုးပေါ် ကပင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ရတနာဝင်း က သူ့ နို့တွေပေါ် ပါ လိုးရှင်းကို လူးသည်။ နို့နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖက်တချက်ဆီ ပွတ်သတ်ကာ လူးတော့ နို့ကလေး တွေတုံတုံ နေတာ ကြည့်ရင်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည့် သူ့လက်တွေက အလိုလို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ် နေမိတော့သည်။ ရတနာဝင်း က ဘိုက်သား ခါးလေး များကိုပါ လိုးရှင်း ဆက်လူးလေသည်။ နောက်တော့ သူမ က ခွေးခြေလို ခုံကလေး မှာ ထိုင်နေတာမို့ ထမီကို ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်ပြီး ခြေသလုံး ပေါင်သား တို့ကို လိုးရှင်း များ ဆက်လိမ်းပြန်သည်။ သူမ ၏လုံးကျစ်ဖြောင့်ဆင်း နေသော ပေါင်တန် ခြေသလုံးသား လေးများ အလှကို ပြက်ပြက်ကွင်းကွင်း တွေ့ရတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက သူ့လီးကို သူ တင်းတင်းကြီး ပြန်ဆုပ်မိသည်။ ထိုအခါ ပုဆိုးအသား ကြမ်းကြမ်း ကြောင့် လီးမှာ အနည်းငယ် ပွန်းသလို နာသလို ဖြစ်တာကြောင့် ပုဆိုးကို ခါးပုံစ မှ ဖြည်ချကာ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးမှ လက်ထဲ တံတွေး အနည်းငယ် ထွေး ချကာ လီးကို ဖွဖွ‌လေး ကိုင်ပွတ်နေလိုက်သည်။

ခြေသလုံးပေါင်တန် လိမ်းပြီးသွားတော့ ရတနာဝင်း က ခုံကလေး မှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ရာ ထမီက သူမ ခြေကျင်းဝတ်တို့ လျောကျသွားတော့ သူမ တကိုယ်လုံး အဝတ်ဆိုလို့ တမြှင်မှ မရှိ လှလိုက်တဲ့ ဘော်ဒီလေး၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် သူချောင်းကြည့်နေတာ သူ့သမီး ဆိုတာ မေ့သွားလေပြီ။ ရင်တွင်း မှာ တဒိန်းဒိန်း ခုံလို့။ လက်ဖဝါးကလည်း မာတောင် ကျစ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို တင်းတင်း ဆုပ်လို့၊ ရှေ့တိုးနောက်ငင်၊ ထုလို့ ထုနေမှန်းမသိတော့။ ပါးစပ်ထဲ လျှံထွက်လာတဲ့ သွားရည်တွေကို လည်း ဂလု ကနဲ မျိုချမိ။ ရတနာဝင်း က သူမ တင်ပါးလုံးလေး နှစ်လုံးကို လုံးရှင်းတွေနဲ့ ပွတ်သတ်ပြန်တော့ နို့လေး နှစ်လုံးက ခါတာတာ။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့် လို့ မှန်ထဲက နေ သူမ ဖင်လုံးလေးနဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို ကြည့်ရင်း ပွတ်သတ်နေတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘက်ကို သူမ အပျို စောက်ဖုတ်လေး လှမ်းပြသလို ဖြစ်နေရသည်။ စောက်ဖုတ်လေးက အမွှေး ပါးပါးလေး ဖုံးလို့ ဖေါင်းမို့မို့လေး အကွဲကြောင်းလေး က စေ့လို့ နှတ်ခမ်းသား ညိုတိုတိုလေး ပဲ မြင်ရတယ်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်ပြီး လီးထိပ်က လရည်တွေ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ပန်းထွက်ပြီး နံရံကို စင်ကုန်တယ်။ ဒူးတွေလည်း ချောင်ပြီး တက်ရပ် နေတဲ့ ခွေးခြေပေါ်ကနေ ချော်ကျတော့ မလို မို့၊ ကမန်းကတန်း ကြမ်းပေါ်ကို ဆင်းလိုက်ရတယ်။ လရည်တွေကို လီးကြီးက ညှစ်ညှစ် ထုတ်ချတာ ကုန်သလောက် ရှိသွားမှ ကြမ်းပေါ် ဖင်ချ ထိုင်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်း ရူရင်း နှလုံးခုံတာကို ငြိမ်သွားအောင် အသာနားလိုက်ရတယ်။ ရင်ခုံသာ အသာငြိမ် သွားမှ ပုဆိုးဆွဲယူ ဝတ်လိုက်ပြီး အဝတ်စုတ်တခုနဲ့ လရည်တွေ ပေကုန်တဲ့ နံရံကို လိုက်သုတ်ရတယ်။ ပြီးသွားမှ ခွေးခြေပေါ် အသာ ပြန်တက်ပြီး ခုန အပေါက်က ပြန်ချောင်းလိုက်တယ်။ ရတနာဝင်းက အောက်က ဘောင်းဘီတို ပွပွလေး နဲ့ အပေါ်က ဘရာဇီယာတောင် ဝတ်ပြီးနေပြီ။ တီရှပ်တထည်ကို ယူပြီး ခေါင်းပေါ်က စွတ်နေတာ တွေ့ရတော့ မှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခွေးခြေအောက်ကို ဆင်းတော့တယ်။ ခွေးခြေလေးကို မူလက ယူလာတဲ့ နေရာ ပြန်ထားရင်း သူ့ကုတင် ပေါ် တက် ပက်လက်ကလေး လှဲလို့ နှပ်နေလိုက်တယ်။

သူ့ကိုယ်သူလည်း ဒါက အမှတ်မထင် တွေ့တာပါလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်လို ပဲ ဆင်ခြေပေးပြီး နေနေ။ သူ့စိတ် က ရတနာဝင်း ရဲ့ နို့တွေကို မြင်ချင်လို့ ချောင်းတယ်ဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူ လိမ်မရတော့ပါ။ အခုတော့ စောက်ဖုတ်လေး ပါ မြင်လိုက်ရပြီ ဆိုတော့၊ ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါ။ နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ် မှာ လူးလွန့်ရင်းက သူ့ဘာသာသူ တွေးလိုက် ဆင်ခြေပေးလိုက် လုပ်နေမိတယ်။

ငါချောင်းတာ ဘယ်သူ နှစ်နာ သွားလို့လဲ။ နောက်ပြီး ငါလည်း သူ့ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် ကျူးလွန်မှာလည်း မဟုတ် ဘော်ဒီလှလို့ ကြည့်ရုံသက်သက်ပဲ။ အင်းပါ ထားပါတော့ ကြည့်ရုံသက်သက် မဟုတ်ပဲ မှန်းပြီး ထုတယ် ဆိုတော့ရော၊ ဘာဖြစ်သွားမှာ ကျလို့၊ ကိုယ့်အခန်းထဲ ၊ ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲ မှန်းမယ်ထုမယ် ဘယ်သူသိမလဲ။ ဘယ်သူ ဘာပြောလို့ ရမလဲ၊ ကိုယ်ထိ လက်ရောက် မလုပ်ရင် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ ဘာအမှု မှလည်း ဖြစ်မှာ မဟုတ်။ မဟုတ်ဘူးလား။
အခန်း ၃။

ထိုသို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အားပေးကာ၊ အိပ်ယာပေါ် လှဲလျက်၊ ခုနက မြင်ခဲ့ရသည့် ရတနာဝင်း ၏ နိကပ် အလှ ကို မျက်စေ့ထဲ ပြန်မြင်ယောင် ရင်း သူ့လီးက ပြန်တောင်လာပြန်သည်။ သူ့လက်က အလိုလို ဆုပ်ကိုင်မိပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်းပွတ်ပေးနေမိပြန်သည်။ ဒီတခါ တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်စေ့ကို ပိတ်ကာ စိတ်ကူး ထဲ ရတနာဝင်း နိကပ် ကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်တွေးရင်းက ရတနာဝင်း ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲကာ လိုးနေမိတော့သည်။ မကြာခင်မှာပဲ သူ့ စိတ်ကူးထဲ မှာတော့ ရတနာဝင်း ၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲ၊ လက်တွေ့မှာ တော့ သူ့ လုံခြည်ထဲ လရည်များ ပန်းထုတ် ကာ ဒုတိယ အကြိမ် ပြီးလိုက်လေတော့သည်။

ထိုအချိန်မှ စလို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက်၊ ချောင်းတာ၊ မှန်းတာ၊ လက်တွေ့မှ မလုပ်တာ၊ ဘယ်သူမှ မသိရင်၊ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ဆိုတဲ့ စိတ် ဒုံးဒုံးချလိုက်တော့၊ စိတ်လက်ပေါ့ ပါးသွားတော့သည်။ ရတနာဝင်း ကို အခွင့် အရေး ရတိုင်း ချောင်းသည်။ မှန်းပြီး ထုသည်။ ရတနာဝင်း တို့ အခန်းကို ချောင်းနိုင်သည့် အပေါက် မှန်သမျှကို သူသိနေပြီ။ ဘယ်နေရာကို ကောင်းကောင်း မြင်ရအောင်၊ ဘယ်နေရာက ချောင်းရမည် ဆိုတာကို သူသိနေပြီ။

တခါတလေ သူ ရတနာဝင်း ကို ချောင်းရင်းမှ အငယ်မ နီလာဝင်း ကို မြင်ရသည်။ နီလာဝင်း နို့လေး များမှာ ရတနာဝင်း လောက်တော့ မကြီး၊ ရတနာဝင်းလို ပေါက်စီလုံးမောက်မောက် မဟုတ်ပေမဲ့ ကတော့ပုံ ချွန်မောက်မောက်လေး တော့ ဖြစ်နေပြီ။ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက ငုတ်တုတ်တောင် မထချင်သေး၊ နို့အုံလေးထဲ မြုပ်နေတုန်း ဖြစ်သည်။ တွေ့နေရတော့လည်း ချောင်းပြီးမှ တော့ မထူးပြီမို့ ဆက်ချောင်းရင်း ထုလိုက်သည်။

တခါတလေ ရတနာဝင်း နေ့လည် နေ့ခင်း ကုတင်ပေါ် အိပ်နေတာဖြစ်ဖြစ်၊ လှဲပြီး စာဖတ်နေတာ ဖြစ်ဖြစ် ကုတင်ခြေရင်း ဘက်မှ ကြည့်လိုက်လျှင် အောက်စလွတ်ကာ မြင်နေရသည့် ပေါင်တန် စောက်ဖုတ် တို့ က ပိုပြီး သေသေခြာခြာ မြင်ရတာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ထိုအချိန်မျိုး မှာ ပိုချောင်းမိသည်။ ထိုသို့ ရတနာဝင်း ၏ အတွင်းသား အလှအပ များကို ချောင်းရတာ၊ မြင်ရတာ များလာတော့၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ပြုံးပြုံးသန်း အပေါ် မှာတောင် အဲလောက် စိတ်မရှိတော့ခြေ။

ပြုံးပြုံးသန်း ကလည်း အိမ်က စပ်ပေးသူ နှင့် စေ့စပ် ကြောင်းလမ်း ပြီးပြီမို့ မကြာခင် ပင် မင်္ဂလာဆောင် ဖို့ အလုပ်ရှုတ်နေလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ရတနာဝင်း ကိုသာ ဖိချောင်း နေရ တော့သည်။ ထိုသို့ ချောင်းရင်း ချောင်းရင်း မှ အတွေး တခု ဝင်လာခဲ့သည်။ ရတနာဝင်း ကရော၊ အခွင့်ရ လျှင် သူ့ကို ချောင်းမှာလား၊ အဲဒီ အချက်ကို သူစမ်းသပ်ချင်စိတ် ပေါက်လာခဲ့ရသည်။ တကယ်လို့ ရတနာဝင်း ကသာ သူ့ကို ချောင်းမယ် ဆိုရင် ဆိုတဲ့ အတွေးလေး ဝင်လာတာနဲ့ လီးက လည်း ချက်ခြင်းကို တောင်တက် လာပါသည်။

ရတနာဝင်း အိပ်သည့် ခေါင်းအုံး အနားက အပေါက် မှ သူ့ အခန်းကို ချောင်းလျှင် အကုန်နီးပါး မြင်နိုင်သည် အထူးသဖြင့် သူ့ကုတင်တခုလုံးကို ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်သည်ကို သူသိသည်။ ထို့ကြောင့် သူ က ရတနာဝင်း နေ့လည် နေ့ခင်း သူမ ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး စာဖတ်၊ ဖုံးပွတ်၊ တရေးအိပ်သည့် အချိန် များတွင် သူက ကုတင်ခြေရင်း ဘက် အပေါက်က ချောင်းရင်း လေ့လာကြည့်သည်။ ရတနာဝင်း က ထိုအပေါက်ကို စိတ်ဝင်စား ပုံမပြ၊ သဖြင့် ရတနာဝင်း သူ့အခန်းကို မချောင်းဘူးဆိုတာ သူသိလာခဲ့သည်။

တနေ့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း စိတ်တွေတအားကြွပြီး သုတ်သွေး ဦးနှောက်သို့ ရောက်သည့် အချိန်တွင်၊ စိတ်ကူးထဲ အကြံတခု ပေါ်လာခဲ့သည်။ တကယ်လို့ သူ့ ဆီက စိတ်ဝင်စား စရာ တခုခု လုပ်ပြရင်တော့ ရတနာဝင်း စိတ်ဝင်စား လာပြီး ချောင်းလာမလား။ ရတနာဝင်း ကို ချောင်းဖို့ စိတ်ဝင်စား အောင် သူ တခုခု ဖြင့် လှုံ့ဆော် ပေးရမည်ဟု တွေးလာမိခဲ့သည်။ ဘယ်လို နည်းနဲ့ စိတ်ဝင်စား အောင် လုပ်ရမလဲ ဆိုတာကိုလည်း သူ အကြံအမျိုးမျိုး ထုတ်ကာ စဥ်းစား နေလေတော့သည်။

ရတနာဝင်း မှာလည်း စင်္ကာပူ ရောက် ရီးစား ဖြစ်သူ နှင့် မက်ဆေ့ဂျာမှ စကား ပြောရင်း နှင့် တဖြည်းဖြည်း ချင်း သူတို့ နှစ်ယောက် ဆက်ချက် သည့် အဆင့်သို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ‌အောင်မိုးဟိန်း မှာ မြန်မာပြည်မှာတုန်း က လူရိုးတယောက် ဖြစ်သော်လည်း စင်္ကာပူ တွင် အလုပ်လုပ်နေတော့၊ သူနှင့် အခန်းအတူတူနေသည့် လူ အိမ်ထောင် နှင့် ဖြစ်ပြီး စော်လည်း ရှုတ်သူ ဖြစ်ရာ သူက အောင်မိုးဟိန်း ကို လစ်ဟာနေသည့် ပညာဗဟုသုတ များ သင်ကြား ပို့ချပေးလေရာ၊ အောင်မိုးဟိန်းမှာ အတော်တိုးတက်လာပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မြန်မာပြည်မှာတုန်း က သေခြာပင် မကိုင်တွယ်လိုက်ရသော စော်လေး ရတနာဝင်း ကို အင်တာနက် ပေါ် မှ ဆက်ချက် ဖြစ်သာ လုပ်ကိုင်အရသာ ခံနေရတော့သည်။

ရတနာဝင်း မှာ အောင်မိုးဟိန်း နှင့် လည်း တပတ် ကို နှစ်ရက်လောက် ဆက်ခ်ချက် လုပ်၊ ကျန်သည့် ရက်များ မှာလည်း ပြုံးပြုံးသန်း ရှယ်သော အောစာ၊ အောဗီဒီယို တွေကို ကြည့် ဖြစ်နေသဖြင့် နေ့တိုင်း လိုလို မာစတာဗိတ် လည်း လုပ်ဖြစ်နေသည်။ မာစတာဘိတ် ကတော့ ညဘက် သူမ ညီမလေး အိပ်ပျော် သွားမှ အိပ်ယာထဲ တွင် ထမီ သို့မဟုတ် ဂါဝန်ထဲ လက်ထည့် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ရင်းသာ လုပ်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

တနေ့တော့ ရတနာဝင်းမှာ ပြုံးပြုံးသန်း ရှယ်ထားသည့် ဂျပန် ဗီဒီယို ဇာတ်ကား ကလေးကို ကြည့်နေရင်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ကာ အာသာဖြေနေမိသည်။ သို့သော်လည်း ထို ဇာတ်ကားမှာ၊ ဂျပန်မလေးက ကျောင်းမှ ပြန်လာပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ် တီဗီကြည့်နေသည့် အဖေ ဖြစ်သူ ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ကာ တီဗီကြည့်သည်။ ကြည့်နေရင်း အဖေက အောက်မှ လီးတောင်လာတော့ အပေါ် က ထိုင်နေသည့် ကောင်မလေးက သူမ စကဒ်ကို လှန် တင်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဘေးဆွဲ၊ အဖေ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို လည်း ဖွင့် လီးထုတ်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ သွင်း ပြီး အပေါ်မှ ထိုင်လျှက် ကြိတ်လိုးနေကြသည့် ကား ဖြစ်လေသည်။ အနောက်ဖက်မှာတော့၊ သူမ အမေ ဖြစ်သူ တို့ အကို ဖြစ်သူတို့ က ထမင်းစား ဖို့ ချက်ပြုတ်ရင်း အစား အသောက်များကို စားပွဲပေါ် တင်ခင်း ပြင်ဆင် နေကြသည်။ တကယ်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးဟု သူမ ထင်မိလေသည်၊ အထူးသဖြင့် သားအဖ ချင်း လုပ်နေကြသည်ဆိုတာ ဘယ်လို မှ မဖြစ်နိုင်ဟု ထင်မိသည်။ သို့သော် အောက်မှ မြန်မာလို စာတမ်းထိုး ကလည်း ပါသဖြင့် သားအဖ လုပ်နေကြသည့် ဇာတ်လမ်းဆိုတာက သေခြာသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဖီးက ပိုတက်ပြီး သူမ စောက်‌စေ့လေးကို နာနာဖိလိုက်ရာ ခနလေး နှင့် ကောင်းပြီး ပြီးသွားတော့သည်။

နောက်နေ့ ရုံးပိတ်ရက် ကျတော့ ပြုံးပြုံးသန်း နှင့် သူမ၊ ပြုံးပြုံးသန်း မင်္ဂလာဆောင် အတွက် ပစ္စည်း များ ဝယ်တာ၊ ရှော့ပင်း ထွက်လိုက်ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ စားသောက်ဆိုင်တခု တွင် ထိုင်ကာ အမောဖြေ စားသောက်ကြရင်း ကမှ၊ တနေ့က ကြည့်မိသည့် ဂျပန်ကား အကြောင်း စကား စရောက်သွားတော့သည်။

“ဟဲ့ ကောင်မ နင့် ဟို ဂျပန်ကား ကြီးကလည်း ဟယ် မဖြစ်နိုင်တာကြီး”

“ဘယ်ဟာလဲဟ”

“ဟိုလေ ဧည့်ခန်းထဲ ဆိုဖာမှာ ထိုင်နေတဲ့ အဖေ ပေါ် ကျောင်းက ပြန်လာတဲ့ ဂျပန်မလေးက တက်ထိုင်ပြီး တီဗီ ကြည့်တာလေ”

“အော် ဘာဖြစ်လို့လဲ အနောက်မှာ လူတွေ ရှိနေလို့လား”

“အင်း လေ အနောက်မှာလည်း လူတွေနဲ့၊ ပြီး တော့ သားအဖကြီး ဟာကို”

“အနောက်မှာ လူတွေ နဲ့ ဆိုတာကတော့ ဟာ ဇာတ်လမ်းထဲ ပို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် ရိုက်ထားတာပါ။ ဆိုလိုတာက လူတွေ ကြားထဲ လူမမြင်အောင် လုပ်ရတာ ပို စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ ကောင်းတယ် ဆိုတဲ့ သဘောပါ အပြင်မှာ အဲလိုကြီး ပေါ် တင်တော့ ဘယ်ဖြစ်နိုင်မလဲ”

“အေးလေး ပြီးတော့ သားအဖကြီး ဟာကို ဘယ်သူက လုပ်မှာတုန်း”

“ဟင် ဘာဖြစ်လို့တုန်းဟဲ့ သားအဖ လဲ”

“နင် ကလည်း ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား အေ့၊ တကယ်လို့ နိုင်ငံခြားမှာ ဖြစ်မယ်ဆိုလည်း မြန်မာပြည်မှာတော့ ဖြစ်မယ် မထင်ပါဘူးဟာ”

“ဖြစ်တာတွေ ရှိပါတယ်ဟ”

“အလကား လျှောက်ပြောနေတာနေမှာပါ ငါတော့ မထင်ပါဘူး နင် သိတဲ့ တကယ့် အဖြစ်အပျက် တွေ ရှိလို့လား”

ပြုံးပြုံးသန်း က ရတနာဝင်း ကို စေ့စေ့ စိုက်ကြည့်ရင်း၊

“ဒီမှာ ငါပြောပြမယ် ကောင်မ နင် ပါးစပ်လုံ ဟုတ်လား၊ နောက်ပြီးတော့ နင့်ကို ငါ ပြောပြ ရတာကလည်း အကြောင်းရှိတယ်”

“အေးပါဟ နင်နဲ့ ငါ နဲ့ ပြောစရာလူလား၊ ငါ့အကြောင်း နင်အသိဆုံးဟာကို”

“အေး ငါ နဲ့ ပါပါး နဲ့ လည်း ဖြစ်နေတယ်”

“ဟယ်”

ရတနာဝင်း ခေါင်းထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်ပြီး မျက်လုံးတွေတောင် ပြာဝေ သွားသည်ဟု ထင်လိုက်မိသည်။ သွေးခုန်နှုံး အရမ်းကို မြန်သွားလိုံ ရင်ဘတ်ထဲ တဒိန်းဒိန်း မြည်သံက ကျယ်လောင်လွန်းသလို ပင် ဖြစ်သွားရသည်။ မယုံ နိုင်သည့် စကားကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ဘယ်လို လက်ခံရမှန်း မသိ ပြူးကြောင်ကြောင် ပင် ဖြစ်သွားရသည်။

“ဟဲ့ ကောင်မ ရော့ရော့ ရေလေး သောက်လိုက်ဦး နင်ကလည်းဟယ် မျက်နှာ ကြီး တခုလုံး ဖြူလျော့ သွားတာပဲ ငါ့နှယ် လန့်လိုက်တာ၊ ငါက ဖြစ်ရမှာ နင်က ဖြစ်နေတယ် ပြောင်းပြန်”

“ဟယ် ငါမှ မယုံနိုင်တာကို နင်ကလည်း၊ အန်ကယ် ဦးကြုံဝါး နဲ့၊ နင်နဲ့ အမလေးဟယ် ငါ့ကို ဒီတေး ပြောစမ်း ပါဟာ”

“အေး ပါ ငါ ဒီအထိ ပြောပြီးမှ တော့ ဒီတေး ပြောပြမှာပါ၊ ဒီမှာ ဆူတယ်ဟာ အဲယားကွန်း ကော်ဖီဆိုင် သွားမယ်၊ အဲမှာ ပြောပြမယ်”

သို့နှင့် သူမ တို့ နှစ်ယောက် စားသောက်ဆိုင်မှ ထွက်ကာ အဲယားကွန်း နှင့် တိတ်ဆိတ်သော ကော်ဖီဆိုင်တခု သို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖလက်ပါချီနို အအေး မှာပြီးတော့ ပြုံးပြုံးသန်း က သူမ နှင့် သူမ အဖေ ဦးကြုံဝါး တို့ အကြောင်း ဇာတ်စုံ ခင်းပြလေတော့သည်။

ပြုံးပြုံးသန်း မှာ ကျောင်းတက်နေစဥ် ရီးစား ဖြစ်သူ ကလည်း ငရှုတ်ကောင်မို့ သူမ ကို ပါကင်ဖွင့်ပြီး နောက် ပိုင်း နည်းမျိုးစုံ ဖြင့် လိုးနေသဖြင့် ပြုံးပြုံးသန်း မှာ လည်း စားရလေ ငတ်လေ ဆိုသလို၊ တဏှာစိတ်တွေက ပိုပို ကြွနေရသည်။

သို့နှင့် သီတင်းကျွတ်ည တည ပြုံးပြုံးသန်း မှာသူမ ရီးစား ဖြစ်သူ ကိုမိုး နှင့် ချိန်းထားပြီး မီးထွန်းပွဲ လျှောက်လည် လေသည်။ သူမ အိမ်ကို လည်း သူငယ်ချင်းများ နှင့် လည်မှာမို့ နောက်ကျမည်ဟု ပြောထားခဲ့သည်။ သူမ ရီးစား ဖြစ်သူ မှာ အကြံသမား မို့ ပြုံးပြုံးသန်း ကို ဖီးဆေးတွေ တိုက် သူကိုယ်တိုင်လည်း မာဆေး ကြာဆေး တွေ သောက်ထား ကြသည်။ နောက်တော့ မီးထွန်းပွဲ လျောက်ရင်း ခြေထောက်ညှောင်းလာတော့ ဘီယာဆိုင် တဆိုင် ဝင်ပြီး ဘီယာသောက် ကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အရက်ရှိန်လည်း တက်၊ ဖီးလ် တွေလည်း တက်လာတော့ တည်းခိုခန်း တခု ဝင်ပြီး လိုးကြဖို့ ထွက်လာကြသည်။

ထိုစားသောက် ဆိုင်မှ အထွက်တွင် ပြုံးပြုံးသန်း ရီးစား ဖြစ်သူမှာ ဘယ်က လွှတ်ပြစ်ထားမှန်းမသိသည့် သံ တန်းလန်း သစ်သား ချောင်းတခုကို နင်းမိလိုက်ရာ ဝတ်လာသော ဝေါ့ကင်းရူး အောက်ခြေကို ပင် ထုတ်ခြင်း ပေါက်ကာ ခြေဖဝါး ထဲ တိုးဝင် စိုက်သွားလေသည်။ သံဆွဲနူတ်တော့ သွေးတွေ တအားထွက်လာသဖြင့် နီးရာ ဆေးခန်းဝင် ဆေးထည့် ဆေးထိုး ပြီးသော်လည်း ခြေချလို့ မရ တဆစ်ဆစ် ကိုက်လာသဖြင့် ဆေးသောက်ကာ တက္ကစီ ငှား ပြုံးပြုံးသန်းကို သူမအိမ်ပြန်ချပေးပြီး သူလည်း အိမ်ပြန်သွားတော့သည်။

ပြုံးပြုံးသန်း မှာလည်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူမ ပါးစပ်မှ လည်း အရက်ဆော်တွေ နံနေသဖြင့် သူမ မိဖ တွေ မသိအောင် အသာခြေဖျား ထောက်ဝင်ပြီး နီးစပ်ရာ မိနီ အခန်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ မိနီ ဆိုတာ သူမ တို့ အိမ် မှာ အိမ်အကူ အဖြစ်လာလုပ်ပေးနေသော ကောင်မလေး ဖြစ်ပြီး သူမ နှင့် ရွယ်တူ ဖြစ်သည်။ ညနေက သူမ နှင့် မိနီ တို့ အိမ်မှ အတူထွက်လာကြခြင်း ဖြစ်သည်။ မိနီ ကလည်း သီတင်းကျွတ် ည သူမ အမျိုးတွေ ဆီ သွားအိပ်မည် ဆိုပြီး ထွက်သွားတာ ဖြစ်သဖြင့် မိနီ အခန်းက အိပ်ယာ အားနေမည်ဆိုတာ သိသဖြင့် ထိုအခန်းထဲ ဝင်အိပ်မည် ဟု အကြံဖြင့် ဝင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမ အခန်းမှာ သူမ မိဖများနှင့် ကပ်ရက် ဆိုတော့ အခုချိန် နည်းနည်း စောသေးသဖြင့် အသံကြားလို့ သူမကို လာမေးနေလျှင် အရက်စော် နံတာနှင့် ပြဿနာ တက်မှာ စိုး၍ ဖြစ်သည်။

မိနီ အခန်းထဲ ရောက်တော့ သူမ ဝတ်ထားသည့် ပွဲသွားအဝတ်အစား များကို ချွတ်လိုက်သည်။ မိနီ ဘီဒိုထဲက ထမီ နှင့် တီရှပ်တထည်ထုတ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက် စောက်ခြုံကွေးကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။

ထို အချိန် ပြုံးပြုံးသန်း အဖေ ဦးကြုံဝါး မှာလည်း သီတင်းကျွတ် ညမို့ သူ့ အလုပ်ရုံမှာ တပည့် များနှင့် သောက်စား ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့သည်။ သူက မိနီကို ဝါးနေကြ မို့ မိနီ အိမ်မှာ မရှိတာ မသိလိုက်ပဲ မိနီအခန်းသို့ ခိုးဝင်လာခဲ့ သည်။ သူ့ သူငယ်ချင်းတယောက် လက်ဆောင်ပေးသော စပါးကက်ဆူး တလုံးကို လည်း စမ်း ကြည့်မည် ဆိုပြီး သောက်လာခဲ့လိုက်သည်။

မိနီ အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ အခန်းပြင်က တိုးဝင်နေသော မီးရောင် ဝိုးတိုးဝါးတား အောက်မှာ သူ့ကို ကျောပေး အိပ်ပျော် နေသော မိနီ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမိနီ လို့ ထင်နေသူမှာ သူ့သမီး ပြုံးပြုံးသန်း ဖြစ်နေတာကို သူမသိခြေ၊ ပြုံးပြုံးသန်း နှင့် မိနီမှာ လုံးတူ ဒေါက်တူ အရွယ်တူ တူ ပင် ဖြစ်သည်။ ခုလို မှောင်လည်းမှောင်၊ အိပ်နေတာကလည်း မိနီ ကုတင်ပေါ် မှာဆိုတော့ ဦးကြုံဝါး မှားတာကလည်း အပြစ်ဆိုဘွယ်ရာ မရှိ။ ဘီယာ၊ ဝိုင် အရှိန်နဲ့ တော်တော့် ကို အိပ်မောကျနေသော ပြုံးပြုံးသန်း မှာ လူးရင်း လွန့်ရင်း က ထမီကလည်း ပေါင်ရင်းနားထိ လန်နေသည်။ မှုံဝါးဝါး မီးရောင်အောက်ထဲမှာတောင် ဖွေးမွတ်နေသော ပေါင်တန် ကြီးတွေက စပါးကက်ဆူး သောက်ထားသော ဦးကြုံဝါး ၏ လီးကြီးကို မာတောင် တောင့်တင်း လာစေခဲ့သည်။

ဦးကြုံဝါး က ပြုံးပြုံးသန်း ၏ ပြေလျော့ နေသော ထမီကို ခါးပေါ် ထိလှန်တင်လိုက်တော့ ဖင်လုံးကြီးက ဝင်းကနဲ ထွက်လာသည်။ ဦးကြုံဝါးက သူ့ အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီးတော့ ပြုံးပြုံးသန်း ဖင်လုံးကြီး နား မျက်နှာကပ်လိုက်သည်။ ပြုံးပြုံးသန်း ပေါင်လုံးကြီး တဖက်ကို အပေါ် တွန်းတင်ရင်း ‌ပေါင်ခွဆုံ က စောက်ဖုတ်နေရာကို မှန်းပြီး သူ့ လျှာဖြင့် လျှက်လိုက်သည်။ ဖီးလ်ဆေးတွေ သောက်၊ ဘီယာ ဝိုင်တွေ သောက်ထားပြီး ဘာမှ မလုပ်လိုက်ရပဲ အိပ်ပျော် သွားသော ပြုံးပြုံးသန်း ၏ အိပ်မက်ထဲ မှာ သူ့ရီးစား က သူမ စောက်ဖုတ်အား လာလျှက်နေသည်ကို ခံစားနေရသည်။ သူမ စောက်ရည်ကြည်တို့ က စိမ့်ကျလာခဲ့သည်။ စိမ့်ကျလာသမျှ စောက်ရည်ကြည်တို့ကို လျှက်ရင်း ဖြင့် ဦးကြုံဝါး မနေနိုင်တော့၊
အခန်း ၄။

သူ့လီးကြီးက လည်း ပေါက်ကွဲလု မတတ် တင်းမာ နေပြီမို့ ဦးကြုံဝါး က ပြုံးပြုံးသန်း အနောက်မှာ ကပ်လျှက် နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လီး ဒစ်ဖူးကြီးကို ပြုံးပြုံးသန်း စောက်ဖုတ်ထဲ အသာဖိထိုးထည့်လိုက်လေသည်။

ပြုံးပြုံးသန်းမှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်လာတော့ သူမ အဖြစ်အပျက် မှာ အိပ်မက်လိုလို တကယ်လိုလို ဖြစ်နေရသည်။ သူမ နှင့် အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ လိုးဖူးတာကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်လာတော့ တမျိုး ကြီး ဖြစ်နေတာ သူမ ခံစား မိလိုက်သည်။ ဘာမှန်းတော့ မသိ၊ မတူတာတော့ သူမ သတိထားမိသည်။ နည်းနည်း ချင်း ထပ်ဝင်လာတော့ အလွန်တင်းကျပ်လာသည်။ သူမ ရီးစား ကြီးဆေး တွေ များ သွားလိမ်း လာပြီး သူမ ကို အံအားသင့် အောင် လာလုပ်သည်ဟု ထင်မိသည်။ နည်းနည်းလေး နာသော်လည်း စောက်ခေါင်း နံရံ တွေကို ဖိပွတ်တိုးဝင်လာခဲ့တာ အရသာ က ကောင်းလွန်းလို့ ကြောင်မလေး အော်သလို ပင်အင်း ကနဲ အော် ငြီး လိုက်မိသည်။ လီးကြီး သူမ စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်လာတော့ သူမ သားအိမ်ဝ ထိကို လာထိသလိုပင် ခံစား လိုက်ရသည်။ အင်း ရှည်လည်း ရှည်လာတယ်၊ သူဘာတွေ ပေါက်ကရ လျှောက်လုပ်လာလဲ မသိဘူး ဟု တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိသေးသည်။

ဦးကြုံဝါး ပထမစေးကျပ် နေသော စောက်ဖုတ်လေး ကြောင့် မိနီ တယောက် သူများ ပြောသလို ကျောက်ချဥ် ရည်များ သွား စိမ်ထားတာလား တွေးလိုက်သေးသည်။ ဘာဖြစ်ဖြစ် စေးလေ ကောင်းလေ မို့ ဘာမှ မပြော တော့၊ သူ့ လီး အရည်ပြား မပွန်းအောင်သာ စောက်ရည်တို့ ဖြင့် အသား ကျအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင် အထွက် လုပ်ပေးသည်။ လိုးရင်း နှင့် အသား ကျလာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာတွေ့ အရှိန်တက် လာ ကြသည်။ ဦးကြုံဝါးက ပြုံးပြုံးသန်း ဖင်လုံးကို မ ကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်စေသည်။ ပြုံးပြုံးသန်း ကလည်း သူမ ရီးစား က ဒေါ့ကီ ကြိုက်တာမို့ သူမကို ဒေါ့ကီ ပုံစံ နေခိုင်းသည်ဟု တွေးရင်း လေးဘက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်း ပေးလိုက်သည်။ ဦးကြုံဝါး ပြုံးပြုံးသန်း ခါးကို ကိုင်ကာ အားရ ပါးရ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်း ဖြင့် တဖုံးဖုံး လိုးဆော် နေရင်း ပြုံးပြုံးသန်းမှာ အိပ်မှုံစုံဝါး မှ နိုးသလို ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် ဝင်ထွက် လိုးဆောင့်နေသော လီးကြီးမှာ သူ့ရီးစား လီးထက် ကြီးတုတ် ရှည်နေသလို သူမ လည်း ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လု ဆဲဆဲ မို့ ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ကော့ ပေးနေရင်း စိတ်ထဲ ထူးဆန်းသလို ခံစား နေရသည်။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော် သူမ ရီးစား မှာ များသော အားဖြင့် သူမ မပြီးခင် သူက အရင် လရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားတတ်သည်။ အခု တော့ သူမ က ပြီးတော့မည် သူက လိုးလို့ အရှိန်ရနေတုန်း။ နောက်တော့ သူမ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိထားမိသွားပြီး မျက်လုံးလည်း ပြူးသွားသည်။ ဟင် ငါ မိနီ အခန်းထဲမှာ ပါလား။ ခု လိုးနေတာ ကိုမိုး မှ မဟုတ်ပဲ၊ ဟင် ဒါဆို ဘယ်သူ ဖြစ်နိုင်မလဲ၊ သူမ စိတ်တွေက ထွေပြား သွားသော်လည်း သူမ စောက်ဖုတ်က မထွေပြား ။ သူ့အထဲ ဝင်လာသော လီးကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးပြီး သူမ တကိုယ်လုံးလည်း တောင့်တက် သွားကာ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။ ဦးကြုံဝါး ကလည်း သူ့လီးကြီးကို ညှစ်ပေးလာသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသား လေး များကြောင့် မိနီတော့ ပြီးပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သဖြင့် သူလည်း စိတ်လျော့ လိုက်ကာ လရည်များ ပန်းထည့် ပြီး ပြီး သွား ရတော့သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာပေါ် သို့ လှဲကျ သွားကြကာ ငြိမ်ပြီး နားနေလိုက်ကြသည်။ ဦးကြုံဝါး လီးကြီးမှာ လရည်များ ထွက်သွားသော်လည်း မပျော့ သွားသေးပဲ မမာတမာ အနေအထားဖြင့် ပြုံးပြုံးသန်း စောက်ခေါင်းထဲ နစ်ကာ စိမ်ထားလျှက် ဇိမ်ခံနေလိုက် သည်။ ပြုံးပြုံးသန်း မှာဒီအခြေအနေ ရောက်မှ တော့ မထူး ဘူးဆိုကာ ခန နားရင်း ငြိမ်နေလိုက်ပြီး ခနနေမှ၊

“ရှင် ဘယ်သူလဲ”

ဟု တိုးတိုးလေး မေးလိုက်လေသည်။ သူမ အသံမှာ တိုးတိုး လေး နှင့် မပီ မသမို့၊ ဦးကြုံဝါး မှာ မကြားတချက် ကြားတချက် ဖြင့်။

“ဦးဝါး လေကွာ နင်က ဘယ်သူ့ကို မျှော်နေလို့လဲ”

ဟု ပြန်မေးလိုက်သည်။ ပြုံးပြုံးသန်း တကိုယ်လုံး ရေခဲရေနှင့် ပက်ခံလိုက်ရသကဲ့ သို့ အေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမကို ဖက်ထားသော ဦးကြုံဝါး ရင်ခွင်မှ ကမန်းကတန်း ရုန်းထွက်လိုက်လေသည်။ နောက် ကုတင်ခေါင်းရင်း မှ မီးချောင်း ကြိုးကို ဆွဲကာ လှမ်းဖွင့်လိုက်သည်။

“ဟင် ပါပါး”

“ဟင် ဒနုအာ ”

ဦးကြုံဝါး လည်း ခုနက သူ အားရပါးရ လိုးနေခဲ့တာ သူ့သမီး ပြုံးပြုံးသန်း မှန်း သိသွား သဖြင့် မျက်လုံး ပြူးသွား ရသည်။ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် ဘာပြောရမှန်း မသိ ကြောင်ကြည့်နေမိကြသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ဂျောက် ဂျက် ဟု ဂလန့်သံ နှင့် တံခါးဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ဦးကြုံဝါးက မီးခလုပ် ကြိုးကို အမြန်ဆွဲပိတ်ချလိုက်ရသည်။ သူ့ မိန်းမ ထွက်လာတော့မှာ မို့ သူ့ကို မိနီ အခန်းထဲ ရောက်နေတာ မိသွားလို့ မဖြစ်နိုင်။ မီးပိတ်လိုက်ပြီးမှ သတိရသည်။ ပြုံးပြုံးသန်း လည်း မိနီ အခန်းထဲ မှာ တော်ကြာ မေးခွန်း တွေ များလာရင် ပြဿနာ။

ဦးကြုံဝါး က ကြမ်းပေါ် မှ သူ့ အဝတ်အစား တို့ကို ကောက်၊ ပြုံးပြုံးသန်း ကို လက်ဆွဲကာ မိနီ ကုတင်ခြေရင်း က ပုံးတွေ ကြားထဲ တိုးဝင်လိုက်သည်။ တကယ်တော့ ဦးကြုံဝါး က မိနီကို စားနေတာ ကြာပြီ။ သူ့မိန်းမ တခါတရံ ထထွက်လာ ပြီး မိနီ အခန်းကို ဝင်လာတတ်တာမို့ သူက ပုန်းဖို့ နေရာ လုပ်ထားပြီးသား။ မိနီ အခန်းမှာ သူတို့ ပွဲရုံ က ပစ္စည်း တချို့ လာသိုလှောင်ထားတတ်သည်၊ ထို ပုံးများ ဘောက်စ် များမှာ အခန်းထဲ မှာ အတော်များသည်။ တကယ်တော့ စတိုခန်းကို ကုတင်တလုံး ထည့်ပေးထားပြီး မိနီ အိပ် ခန်းလုပ်ထားခြင်းသာ။ အခုလည်း ဦးကြုံဝါး မိန်းမ ထွက်လာသံကြား လို့ သူပုန်းနေကြ နေရာ ဝင်ပုန်းဖို့ ပြင်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သို့သော် ပြုံးပြုံးသန်းကို ဒီအခန်းထဲ တွေ့သွားပါက စကားကြောရှည် နေမစိုး သဖြင့် ဆွဲခေါ် လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ပြုံးပြုံးသန်း မှာလည်း သူမ ကို အားရပါးရ လိုးခဲ့သူမှာ သူမ ပါပါး ဦးကြုံဝါး ဖြစ်နေသဖြင့် ဘာပြောရမှန်း မသိ။ ဆွံ့အ သလို ဖြစ်နေရာ၊ သူမကို ဆွဲခေါ်တာ ခံလိုက်ရတော့ ဘာမှန်း မသိ ပါသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော် အခန်းနားသို့ လျှောက်လာသည့် ခြေသံကြားတော့ မှ သူမ သဘောပေါက် လိုက်သည်။ သူမတို့ကို ဒီအခန်းထဲ ဒီလို ပုံစံ ဖြင့် သူမ အမေ မိသွားလို့ မဖြစ်ဆိုတာ။ ထိုကြောင့်လည်း မှောင်မှောင်မဲမဲ ပုံးတွေ ဘောက်စ် တွေ အနောက် ဦးကြုံဝါးနှင့် အတူ ပုန်းခို နေလိုက်ရလေသည်။

ဦးကြုံဝါး မိန်းမ၊ ဖြစ်သူ ဒေါ်စန်းမြ မှာ အိမ်မှာ လည်း တယောက်ထဲ၊ အပြင် သီတင်းကျွတ်ည မို့ ဗျောက်အိုး ဖေါက်သံ ၊ မီးရှုးမီးပန်း လွှတ်သံ များနှင့် လူများ လမ်းမ ပေါ် မှ ဖြတ်လျောက်သွားကြရင်း စကားပြောသံ၊ အော်ခေါ် သံ များ ကြားနေရသဖြင့် အိပ်မပျော် ပေ။ ထို့ကြောင့် သူမ တို့ အိပ်ခန်းမှ ထွက်ကာ အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ အသွား လမ်းမှာ မိနီ အခန်းတံခါးနား ရောက်တော့ တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်ရာ ဦးကြုံဝါး နှင့် ပြုံးပြုံးသန်း တို့ နှစ်ယောက် ချောင်ထဲ မှာပုန်းနေလျှက်က ပင် လန့်ဖြန့်ကာ ချောင်သို့ ပိုတိုးကပ် နေလိုက်မိ ကြသည်။

“အော် ငါ့နှယ် မေ့လို့ မိနီ ဒီနေ့ အိမ်ပြန်မအိပ် ဘူးပြောထားတာကို”

ဟု သူ့ဖာသာ တီးတိုး ရေရွှတ်ကာ အိမ်ရှေ့ ထွက်သွားလေသည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှ မီးချောင်းကြီး ဖြတ်ကနဲ ပွင့်လာပြီး မီးအလင်းရောင်က မိနီ အခန်းတွင်းသို့ ဖြာကျလာခဲ့သည်။ ဒေါ်စန်းမြ က မိနီ အခန်းတံခါးကို လည်း ပြန်ပိတ်မသွား သဖြင့် အလင်းရောင်တို့ က အခန်းတွင်းတို့ တိုက်ရိုက်ကျ နေသည်။ သို့သော်လည်း ဦးကြုံဝါး တို့ ပုန်းနေသော နေရာလေးကတော့ စက္ကူပုန်း တွေအရိပ်ကျသဖြင့် မှောင်နေသေးသည်။ ဒေါ်စန်းမြ က ဧည့်ခန်း ဆိုဖာပေါ် တွင် ထိုင်လျှက် တီဗီ ဖွင့်လိုက်သည်။ သီတင်းကျွတ် မီးထွန်းပွဲ များ အခန်းအနားများ ကို ဖြော်ဖြေ ပွဲများ ကို ပြနေသည့် တီဗီအစီအစဥ်ကို ထိုင်ကြည့်နေလေသည်။ ဦးကြုံဝါး တို့ ဒုက္ခ ရောက်ရပြီ၊ လှုပ်လို့ မရ အသံထွက်လို့ မရ ဖြစ်နေကြသည်။ မိနီ အခန်းတံခါး မှာ ဧည့်ခန်း က ဆိုဖါ များနှင့် မျက်စောင်း ထိုးလောက်မှာ မို့ အချိန်မရွေး လှမ်းကြည့်ပါက မြင်နိုင်လေသည်။

ဦးကြုံဝါး နှင့် ပြုံးပြုံးသန်း တို့ ပြဿနာက ပိုဆိုးလာသည်။ ဦးကြုံဝါး မှာ ခုချိန်အထိ ကိုယ်လုံးတီး နှင့် ဖြစ်သည်။ သူကောက်ယူလာသော အဝတ်အစား တွေက သူ့ဘေးနားမှာ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာက ပြုံးပြုံးသန်း။ နှစ်ယောက်စလုံး က ချောင်မှာ ကပ်လို့ ထပ်လျှက် ကပ်လျှက်။ ဖိုမ အထိအတွေ့ အနံအသက် တွေက သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို နဂို ဆေးအခံတွေမှာ ဆူဝေကြွလာစေတယ်။ ဦးကြုံဝါးသောက်ထားတဲ့ စပါးကက်ပ်ဆူး က အစွမ်းပြလို့ လီးက ပြန်တောင်လာပြီ။ ရီးစား တိုက်ထားတဲ့ ဖီးဆေး တွေက ပြုံးပြုံးသန်း ကို တဏှာသွေး တွေ ပြန်ကြွလာစေတဲ့ အချိန်၊ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ် လူချင်း ထပ်လျှက် လှုပ်လို့ တောင် မရတဲ့ အခြေ ဆိုတော့ ဒုက္ခ ရောက်ပြီ။

ဦးကြုံဝါး လီးကြီးက ပြုံးပြုံးသန်း ဖင်ကြားမှာ အမြှောင်းလိုက်ကပ်လို့ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ။ ပြုံးပြုံးသန်းက လည်း လီးတုတ်တုတ်ကြီး ရဲ့ ပူနွေး မာတင်းနေတဲ့ အထိအတွေ့ သူမ ဖင်ကြားမှာ လာပွတ် နေတာ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်ကျလာနေပြီ။ ဦးကြုံဝါး သူမ ထမီကို အသာအယာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲ တင်လာနေတာကို မသိချင်‌ေယာင်ဆောင်နေလိုက်တော့သည်။ လီးချောင်းကြီးက သူမ ဖင်ကြားကို အသား ချင်း တိုက်ရိုက် ထိတော့ သူမ ဖင်ကို ကော့ ပေးလိုက်မိသည်။ လီးဒစ်ဖူးကြီးက သူတခါ ဝင်ဖူးခဲ့တဲ့ ကျင်း မို့ အသာ အယာ တိုးပြီး ဝင်လာခဲ့သည်။ ပြုံးပြုံးသန်း အသံမထွက်အောင် အံလေး ကြိတ် ခံနေသည်။ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးဝင်လာသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ချောင်လေး ထဲမှာ ခပ်ကွေးကွေး လေး ခါးတွေ ဖင်တွေ လှုပ်ပြီး လိုးမိနေကြပြီ။ ဒေါ် စန်းမြ တီဗီရှေ့ မှာ ကြည့် နေလို့ မပြီးသေး သူတို့ နှစ်ယောက် ဒုတိယအချီ ပြီးသွားကြသည်။ ဦးကြုံဝါး သူ့လီးကြီးကို ပြုံးပြုံးသန်း စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားလျှက် နဲ့ ငြိမ်နေကြ တော့သည်။

သူတို့ ဒုတိယ အချီ ပြီးတော့ မကြာခင်မှာပင် ဒေါ်စန်းမြ အိမ်ရှေ့ ခန်းမှ တီဗီ ပိတ်၊ မီးပိတ်ကာ သူမ အခန်းဆီ သို့ ပြန်လျှောက် ဝင်သွားတော့သည်။ ဦးကြုံဝါး နှင့် ပြုံးပြုံးသန်း တို့ မိနီ ကုတင် ပေါ် ပြန်ရောက်လာခဲ့ကြ တော့သည်။ ထိုညက နောက်ထပ် နှစ်ချီ လောက် လိုးပြီးတော့ မှ အိမ်ကို အခု မှ ပြန်ရောက်သလို နှင့် ဝင်လာကြပြီး ကိုယ့် အခန်း ကိုယ်ဝင် ခဲ့ကြလေသည်။

ထိုနေ့ မှ စ၍ သူတို့ နှစ်ယောက် ၏ ကာမ ဆားငံရည် က သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဖြစ်ကြ ရတော့သည်။

“ဟင် ဒါဆိုရင်နင် က နင့် ဘဲကြီးနဲ့ မပြတ်ခင်ကတည်းက ဦးကြုံဝါး နဲ့ ဖြစ်နေတာပေါ့”

“အေးပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူနဲ့ က သိပ် ဖီးမလာတော့ ဘူးဟ၊ သူလည်း အဲဒါကြောင့် ထင်တယ်၊ ငါ့အပေါ် သိပ် ဖီးမလာတော့ဘူး။ အဲဒါနဲ့ သူက ဖြတ်သွားတာ၊ ငါလည်း သိပ်ဂရု မစိုက်တော့ ပါဘူး အလိုးကောင်းတဲ့ ပါပါး ရှိနေပြီပဲဟာ”

“ဟယ်၊ ဒါဆို ရင် အခု ယောက်ျား ယူမှာတော့ နင့်ပါပါး က ခွင့်ပြုတယ်ပေါ့”

“အင်း ပေါ့ သူက ယူခိုင်း လို့ ငါက ယူတာလေ၊ နို့မို့ ဘယ်ယူမလဲ”

“အော်”

“သူက ငါ့ကို အချိန်ရှိခိုက် ယောက်ျား ယူဖို့ ပြောတယ်၊ ယောက်ျား လိုးပေးတာ မကျေနပ်ရင် သူ့ ဆီ လာအလိုးခံလို့ ရတယ်တဲ့၊ နောက်ဆို သူက အိုတော့ မှာတဲ့၊ ငါ့ အတွက် တသက်စာ စိတ်ကျေနပ် အောင် ဖြည့် စည်းပေးမဲ့ သူလိုတယ်တဲ့”

“အင်း ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ”

“ဒါနဲ့ ငါ နင့်ကို ဘာလို့ ဒီအကြောင်းတွေ ဖွင့်ပြောလဲ သိလား”

“ဘာလို့လဲ၊ သူငယ်ချင်း အရင်း တွေ မို့ လား”

“အဲဒါလည်း ဟုတ်တယ်၊ နောက်တကြောင်းက နင့် အဖေ အန်ကယ်ရင်ထွန်းဝင်း က လည်း အခု လိုနေတာဟ”

“ဟာ နင် ဘာပြောတာလဲ”

“သူ ဆာနေတာကို ပြောတာဟာ ရှင်းရှင်း ပြောရရင် သူလည်း စောက်ဖုတ်ငတ်နေတာ”

“အာ ပေါက်ကရ နင်ကလည်း”

“အမလေး ဘယ်က ပေါက်ကရ ရမှာလဲ၊ ငါက အဲလို အထာတွေ နပ်နေပြီ ဟဟ၊ ငါနဲ့ ပါပါး နဲ့ က နောက်ပိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်သွားပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း ကျတော့ သူက ပြောတယ် သူတော်တော် ကံကောင်းတဲ့ အကြောင်း၊ အဲလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ သူမထင်ခဲ့ ပေမဲ့ သူက ငါ့ကို မှန်းမှန်း ပြီး မာမား တို့ ၊ မိနီ တို့ကို လိုးခဲ့ကြောင်း ပြန်ပြောပြတယ်၊ တခြားအဖေတွေ လည်း အဲလို ပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ သူထင်ကြောင်း ပြောတယ်”

“အို ဒါပေမဲ့ ငါ့ဖေ က ဘယ်မိန်းမ မှ စိတ်ပါပုံ မရပါဘူးဟ၊ အမေ ဆုံးပြီး ကတည်းက သူက ငါတို့ မောင်နှမ ကို ပဲ ကျွေးမွေး ပြုစု ဖို့ စိတ်ကူး ခဲ့တာနေမယ်၊ နောက် အိမ်ထောင်ပြုဖို့လည်း စိတ်မကူးဘူး။ သူက အဲလို စိတ်တွေလည်းမရှိတော့ ဘူး ထင်ပါတယ်”

“အမလေး အဲလို စိတ်တွေ မရှိပဲ နေမလား၊ ငါ့ကို သူ့လီး မာမာ ကြီး နဲ့ ခနခန ထောက်လိုက် ပွတ်လိုက်လုပ် တာ ငါ သူ့ ဆိုင်ခန်းလေး ထဲ ပစ္စည်း တွေ သွားချပေးတိုင်း ဖြစ်နေကြ ခိခိ”

“ဟယ် ကောင်မ မဟုတ်မဟတ်”

“ငါက နင့်လိမ်ပြောမလား၊ အရင်တုန်း က သူ့ မျက်လုံး တွေက ငါ့ဆီ မှာ ချည်းပဲ၊ ခုနောက်ပိုင်း ငါသတိထားမိတယ်၊ နင်နဲ့ ငါနဲ့ နှစ်ယောက် ဆို သူ့ အတန်းရှင်း က နင့်ဆီ ရောက် နေတာ တွေ့တယ်။ ငါက ပါပါး နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ သူဆိုတော့ ချက်ခြင်း သဘောပေါက် တယ်၊ သူ နှင့်ကို ဖီးလာနေတာ”

ရတနာဝင်း တွေဝေ သွားမိသည်။ ပြုံးပြုံးသန်း ပြောတာများ မှန်နေမလား။
အခန်း ၅။

“နောက်တခု ငါပြောပြမယ် ကောင်မ၊ ပါပါး က ငါ့ကို ပြောတယ်၊ သူ အရင် က ငါ့ အခန်းထဲ အဝတ်လဲတာတို့ အိပ်ပျော် နေရင် ဖင်ပေါ် နေတာတို့ကို ချောင်းပြီး ဂွင်းထု တယ်တဲ့”

“ဟယ်၊ တကယ်”

“အင်း ပေါ့၊ ခုလည်း နင်နဲ့ နင့်အဖေ က အခန်းကပ်ရက် မဟုတ်လား ၊ နောက်ပြီးတော့ ငါတို့ လိုပဲ ပျဥ်ကာ ဆိုတော့ အပေါက် တွေက တော့ ရှိမှာပဲ နင် ရှာကြည့် မပိတ်ပြစ်နဲ့ နင် တခုခု ပုံမှန်လုပ်တဲ့ အချိန်၊ ဥပမာ အဝတ်လဲတာ တို့ ရေချိုးပြီး လိုးရှင်းလိမ်းတာတို့ ၊ အဲဒီ အချိန်တွေ ကျရင် ချောင်းလို့ မြင်နိုင်တဲ့ အပေါက် တခုခု ကို သူမမြင် အောင် အသာခိုးကြည့်၊ မှန်ထဲက ဖြစ်ဖြစ် နင် မြင်ရရင် သေခြာပြီ နင့်အဖေ နင့်ကို ဖီးလ် လာနေတာ”

“ဟာ ငါတော့ မထင်ပါဘူးဟာ ဖေကြီး ငါ့ အပေါ် အဲလို စိတ်တွေ ရှိမယ်ဆိုတာ”

“အေးပါ ရှိတာ မရှိတာ နင် ငါပြောသလို စမ်းကြည့်ပေါ့၊ ငါ နင့်အခန်းလာရင် အပေါက် တွေ ရှာပြရမလား”

“အာ လုပ်မနေပါနဲ့ ငါ့ဘာသာ ငါ ကြည့်ပါ့မယ်၊ နင်းရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ် လုပ်တာနဲ့ ဖေကြီး အရှက် ရနေပါ့မယ်”

“အေးပါ နင့်ဘာသာ နင် တိတ်ကဲ လုပ်နိုင်ရင် ပြီးတာပဲ လာလာ တို့တွေ ထိုင်တာ သိပ်ကြာနေပြီ လစ်စို့”

…………..

ထိုနေ့က ပြုံးပြုံးသန်း နှင့် ပြောဆိုပြီး တော့ အိမ်ပြန်လာတော့ ရတနာဝင်း တယောက် စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေလေသည်။ နောက်ပြီး ပြုံးပြုံးသန်း နောက်ပိုင်း ရှယ်သော ဗီဒီယို များ မှာ အဖေ နှင့် သမီး အင်းစက် ကား များ သာ သီးသန့်လို ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ထို ကားများကို ကြည့်ရတာ ပို ဖီးလာသလို ဖြစ်နေ မိတော့သည်။ တခြား ရိုးရိုးကား တွေ ပင် ပျင်းစရာလို ဖြစ်နေရသည်။

စနေနေ့ ထုံးစံအတိုင်း နေ့လည်ဘက် အငယ်မ ဆိုင်ထိုင် နေတုန်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း တရေးနှပ်သည့် အချိန် ရတနာဝင်း တယောက် ရေချိုးခန်း ဝင်ခဲ့သည်။ ရေချိုးနေရင်းမှ မနက်က ကြည့်ထားသည့် ဂျပန် ဗီဒီယို ကားထဲမှ သားအဖ လိုးကြသည့် ဇာတ်လမ်းကို ပြန်တွေးရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ် နေလိုက်မိသည်။ သူမ ကာမ ဆန္ဒတွေ နိုးကြွလာတော့ ပြုံးပြုံးသန်း အရင်အပတ်က ပြောတာ သွားသတိရမိသည်။ နောက်တခါ တိုက်ဆိုင် မှုကိုလည်း သွားစဥ်းစားမိသည်။ ဒီလို ရုံးပိတ်ရက်မျိုး ငါရေချိုးပြီး သနပ်ခါး လိမ်းလိုးရှင်းလိမ်း အဝတ်အစား လဲတဲ့ အချိန်တိုင်း မှာ အဖေ ကတရေးအိပ်တဲ့ အချိန်နဲ့ တိုက်ဆိုင်နေတာ ခုမှ သတိထားမိတယ်။ သူများ ငါ့ကို ချောင်းနေမလား။ အဲလို အတွေးဝင်လာတာနဲ့ သူမ စောက်စေ့ လေးတောင် ကျဥ်ကနဲ တချက် ဖြစ်သွားရတယ်။ ဒီတခါတော့ ပြုံးပြုံးသန်း ပြောသလို ငါ့ကို ချောင်းနေသလား လေ့လာကြည့်ရမယ်လို့ တွေးရင်း ရင်တွေ ပန်းတွေ တုံလာရပါတော့သည်။

ဒီတခါ သူမ အခန်းသို့ ပြန်ရောက်တော့ ပုံမှန်ထိုင်နေကြ အလှပြင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ရတနာဝင်း နဲ့ သူမ အဖေ တို့ အခန်းနှစ်ခု ကြား နံရံ က သူမ နဲ့ ဘေးတိုက် ဖြစ်နေသည်။ သူမ မှာ တိုက်ရိုက်လည်း မကြည့်ရဲတာ နှင့် ခုံပေါ် မှ မိတ်ကပ်ရေမွှေး ပေါင်ဒါ ဘူး စသည်တို့ကို ဟိုရွှေ့ ဒီရွှေ့သလို လုပ်ရင်း မှန်အသေးလေး တချပ်ကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းနံရံသို့ မသိမသာ မျက်နှာလှည့်ထားလိုက်သည်။ နောက်မှ သူမ ချက်ခြင်း သတိရလိုက် တာက သူမ ခေါင်းရင်းနားက အပေါက် ၊ ထိုအပေါက် ကို သူမ သတိထားမိနေတာ ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ပဲ၊ အခု သူမကို ချောင်းမည့် အပေါက်ကို ပြန်မလေ့လာမှီ၊ သူမ အဖေ တကယ် အိပ်နေသလား မအိပ်နေဘူးလား ဆိုတာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင် မရှင်းဘူးလား။ ရတနာဝင်း မသိမသာ တခုခု အိပ်ယာပေါ် မှာ မေ့ကျန်ခဲ့သလို မျိုးဖြင့် သူမ ကုတင်နားသို့ ရုတ်တရက် ထသွားလိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးကို ကိုင်အောက်မှ တခုခု ရှာသလို နှင့် ထိုအပေါက်မှာ မျက်လုံးကို ကပ်ကြည့်လိုက်တော့ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ တဖက်ခန်းက ကုတင် ပေါ်မှာ သူမ အဖေ မရှိနေ။ အိပ်ခန်းအနှံ့ကို အပေါက်မှ မြင်ရသလောက် ပတ်ကြည့်လိုက်တော့ ၊ ဟိုက်၊ တွေ့ပါပြီ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခွေးခြေပုလေး တလုံးပေါ် မတ်တပ်ရပ်လို့ နံရံကနေ သူမ ဖက်အခန်းကို ကုံးချောင်းနေ တာ။ ရတနာဝင်း ဒူးတွေ ညွှတ်ခွေ ကျသွားမလိုပင် ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ သိပ်ကြာနေလျှင် မသင်္ကာ ဖြစ်မှာ စိုး သဖြင့် သူမ သနပ်ခါး လိမ်းသည့် အလှပြင်ခုံ သို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ချောင်းနေသည့် အပေါက် မှာ အပေါ် တော်တော် မြင့်မြင့် မှာ ဆိုတော့ သူမ ချိန်ထားသည့် မှန်ကလေးကို မသိမသာလေး စောင်းထားလိုက် သည်။ တွေ့ပါပြီ။ နံရံ အပေါ် ခတ်မြင့်မြင့် နေရာလေးမှာ ရှိသည့် အပေါက်ကလေး။ တော်တော်လေး ကြီးသည်မို့ သူမ ချက်ခြင်းသတိထားမိသည်။ အပေါက်မှ အလင်းရောင်မှာ အငြိမ်မနေ လင်းလိုက် အရိပ်ကျလိုက် ဖြစ် နေ သည်။ သူမကို သူမ အဖေ ချောင်းနေသည် ဆိုတာက သေခြာသွားပြီ။ ရတနာဝင်း အသက်ရူတွေ မြန်လာပြီး ရင်အရမ်းခုံလာလို့၊ စိတ်ငြိမ် သွားအောင် သနပ်ခါးတုံးကို ကျောက်ပြင်ပေါ် မှာ ဖိသွေးနေလိုက်မိသည်။ ထိုအခါမှ စိတ်နည်းနည်း တည်ငြိမ်လာပြီး အခြေအနေကို ပြန်သုံးသပ် နိုင်ခဲ့သည်။

မျက်နှာကို သနပ်ခါး လိမ်းပြီးတော့ ခါတိုင်း သူမလုပ်နေကြ၊ ကိုယ်ခန္ဓာတခုလုံးကို လိုးရှင်းလူးဖို့၊ သူမ ရင်လျား ထားသည့် ထမီကို ဖြေချမည် လုပ်ပြီးတော့မှ သူမ ကို သူမ အဖေ ချောင်းကြည့်နေမှန်း သတိရ တော့ မျက်နှာ လေးထူပူသွားခဲ့သည်။ သို့ပေမဲ့ ပြန်တွေးလိုက်တော့ သူမ အခု လုပ်နေကြ အတိုင်း မလုပ်တော့ ဘူး ဆိုရင် သူချောင်း နေတာ သူမ သိသွားလို့ ဆိုတာ သိသွားလိမ့်မည်။ အဲဒါက ပိုရှက်စရာ မကောင်းဘူးလားဟု တွေးရင်း လုပ်နေကျ အတိုင်းလုပ်တာပဲ ကောင်းပါတယ်ဟု တွေးကာ ရင်လျားထားသည့် ထမီကို ခါးထိ ဖြေချလိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင်က ပြချင်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆင်ခြေ ပေးနေမိတာလား ဆိုတာ ရတနာဝင်း ကိုယ့် ဘာသာပင် ကိုယ် မသေခြာတော့၊ သူမ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက မာတောင် တောင့်တင်းနေသည်။ သူမ သွေး တွေက နွေး နေသည်။ သူမ ပိပိလေး က အရည်ကြည်တွေ စိုစိမ့် နေပြီ။ လိုးရှင်း ကို သူမ လက်ဖဝါးထဲ ညှစ် ထည့်ကာ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ပွတ်ပြီး လိုးရှင်းများ ကို သူမ ရင်ညွှန့် ဘိုက်သား များနှင့် ရင်သား များ အပေါ် ပွတ်သတ် ကာ လိမ်းလေသည်။ သူမ လက်ဖဝါးက သူမ ၏ မာတောင် နေသော နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို ဖိပွတ်မိသွားတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်း ထသလို ဖြစ်သွားပြီး သူမ ပါးစပ်မှ ငြီးသံ တောင် ထွက်သွား တော့မလို ဖြစ်သွားရသဖြင့် နူတ်ခမ်းလေး ကို ကိုက်ထားလိုက်မိသည်။ နောက်တော့ သူမ ပေါင်တန် ခြေသလုံး ပေါင်တွင်းသား တင်ပါး တို့ကို လိမ်းတော့ ပိပိလေးကို နံရံ ဖက် မလှည့် ရဲတော့။ သူမ ပိပိလေး မှာ အရည်ကြည် တို့ က စိုနေပြီ။ သူမ နံရံကို ဖင်ပေးကာ လိုးရှင်း ကို သာ နှံ့အောင် ပွတ်လိမ်းလိုက်တော့သည်။ နောက်တော့ အဝတ်အစား များကို ကမာန်းကတမ်း တတ်နိုင်သမျှ ခတ်သွက်သွက် သာ လဲလိုက် ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။

အိမ်ရှေ့ ဆိုင်ခန်းကို ရောက်တော့ ဆိုင်ထိုင်နေသည့် အလတ်မ နီလာဝင်း ကို ရေချိုး ဖို့ လွှတ်လိုက်ပြီး သူမ က ဆိုင်ထိုင်ပေးလေသည်။ နီလာဝင်း ထွက်သွားပြီးမှ ရတနာဝင်း ခေါင်းထဲ အတွေးတခု ဝင်လာသည်။ သူမ တို့ အဖေ က သူမ ညီမလတ် ကို ပါ ဆက်ချောင်း နေမလား ဆိုတာပင်။

သို့နှင့် နီလာဝင်း ရေချိုးပြီးလို့ သူမတို့ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်သံ ကြားသည်နှင့် အိမ်ရှေ့ လမ်းမ ပေါ် ထွက် ဆော့ နေသော မောင်လေး တင်မောင်ဝင်း ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

“ဟဲ့ ကောင်လေး ဒီမှာ ခန ငြိမ်ငြိမ် ထိုင်ပေးစမ်း ငါ့ ခေါင်းက ကလစ်တခု သွားယူမလို့ ”

ဟု အသံကျယ်ကျယ်အော်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတာနှင့် သူမတို့ အခန်းတံခါးကို သွားဆွဲဖွင့်တော့ တံခါးက အတွင်းမှ ဂလန့်ချထားတာ တွေ့ရသည်။

“ဟဲ့ နီလာ တံခါးခန ဖွင့်ပေး ငါ ခေါင်းညှပ်ကလစ်ကလေးတခု ယူချင်လို့”

“ဟုတ်ကဲ့ မကြီး”

ဆိုသော အသံနှင့် အတူ နီလာဝင်းက တံခါး လာဖွင့်ပေးသည်။ ရတနာဝင်း ကအခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ နီလာဝင်းတယောက် ထမီရင်လျား နှင့် သနပ်ခါး သွေးဖို့ လုပ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ရတနာဝင်း က သူမ တို့ အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်ပြီး သူမတို့ ကုတင်ရှိရာဖက်သို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။ သူမ တို့ ကုတင်ခေါင်းရင်းနားရောက်တော့ နီလာဝင်း တယောက် သနပ်ခါး မျက်နှာပေါ် သို့ လူးနေသည်။ ရတနာဝင်း က ခုနက တွေ့လိုက်ရသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ချောင်းသည့်နေရာသို့ သူမ ချောင်းကြည့်ပေါက် မှ ကြည့်လိုက် တော့၊ ထင်သည့် အတိုင်းပင်၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ ခွေး‌ခြေပုလေး ပေါ် မှ ကုန်းကုန်းကွကွ ဖြင့် ချောင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက် ရသည်။ ချောင်းနေရင်း ဖြင့် လက်တဖက်က သူ့ ပုဆိုးအောင်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ထ နေသည့် အရာကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ရင် ဖျစ်ညှစ် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပြုံးပြုံးသန်း ပြောသည့် ချောင်း ရင်းထုတယ် ဆိုတာ အဲဒါပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ဘာရယ်မှန်းမသိ သူမ မျက်နှာမှာ ပူကနဲ သွေးဖြန်း သလို ဖြစ်သွားရပြီး သူမ စောက်ဖုတ်လေး မှ လည်း ရစ်တစ်တစ် ခံစား လိုက်ရသည်။ သူမ ခေါင်းအုံးဘေးမှ ဆံပင်ညှပ်သည့် ကလစ်တခုကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့ သည်။

ထိုနေ့ ညနေ မိသားစု ထမင်းစား ကြတော့ ရတနာဝင်း တယောက် သူမ ဖခင် ဖြစ်သူကို ရဲရဲ မကြည့် ရဲတော့ ခြေ၊ မျက်နှာ ပူသလို ဒေါသ ဖြစ်သလို၊ စောက်ဖုတ်လေးက လည်း ယားသလိုလို ဘာမှန်းကို မသိ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ထိုအခါမှ စလို့ ရတနာဝင်း တယောက် သူမ ခေါင်းအုံးနားက အပေါက် ကို သူမ စိတ်မလုံတော့ ခြေ၊ တော်ကြာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တွေ့သွားပါက သူမကလည်း သူ့လို ပင် သူ့ကို ချောင်းကြည့်နေသည်ဟု အထင်လွဲသွား မှာ စိုးလာ သည်။ သို့ ဖြင့် ထိုအပေါက် ကို ဖုံးကာ ပြက္ခဒိန် တခုကို ချိတ်ဆွဲထားလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ ချိတ်ဆွဲထားခြင်း ဖြင့် သူမ ချောင်းချင်လျှင် ပြက္ခဒိန် ကို အသာမပြီး ချောင်းရုံပင်။ ဟိုဘက်မှ ပြန်ချောင်းလို့ တော့ မရတော့ခြေ။

………………

သမီးကြီး မျက်နှာ ရှိုးတိုး ရှန်းတန့် မြင်ရတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း စိတ်မလုံတော့၊ သူချောင်းနေတာ များ သမီးကြီး သိသွားပလား။ နည်းနည်း စိုးရိမ် သွားသည်။ သိသွားပြီ ဆိုလျှင်လည်း သူ့ကို ဒေါသ ဖြစ်ဟန်မပြ ပဲ ၊ ရှက်ကိုး ရှက်ကန်း ဖြစ်နေတာ ဆိုတော့၊ အခြေအနေ သိပ်မဆိုးဟု သူ့ဘာသာ သူတွက် သည်။ တကယ်လို့ သူချောင်း တာကို သမီးကြီး သိသွားတယ် ဆိုရင် သူ့ကို များနှာဘူးကြီး ဆိုပြီး မလေးမစား လုပ်တော့မှာလား။ ဆိုတာ ကိုလည်း စိုးရိမ်မိ။ သို့ပေမဲ့ မချောင်းပဲလဲ မနေနိုင် တော့၊ သူ ချောင်းကြည့်ရတဲ့ အရသာလေးကို စွဲနေမိပြီ။

တနေ့ သူ အခန်းထဲ ဝင်လာတော့၊ ထုံးစံအတိုင်း သူချောင်းနေကြ ခြေရင်းဘက် အပေါက် မှ ချောင်းလိုက်တော့ ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲနေတဲ့ သမီးကြီး ရတနာဝင်း ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန် အတိုနှင့် မို့ ပေါင်လုံးလေးတွေ မြင်နေရသည်။ နောက်တော့ ဒူးတဖက် ထောင်လိုက်တော့ အတွင်းခံ ပင်တီအဖြူလေး ကို ပင်မြင်ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတောင်လာခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် ရတနာဝင်း က တစောင်းလေး နံရံ ဘက်ကို မျက်နှာမူကာ လှည့်လိုက်သည်။ သူမ လက်ကလေးတဖက်က ပေါင်ခွဆုံ ကို နိုက်ပြီး ပွတ်နေတာ တွေ့ ရတယ်။ ရတနာဝင်းရဲ့ ခေါင်းက နံရံပေါ် က ပြက္ခဒိန် အောက် ကို ရောက်နေတယ်။ ဘာလို့ ဘာလုပ်နေပါလိမ့်လို့ တွေးရင်း မှ သူ့ အခန်းဘက်ကို ချောင်းနေတယ် ဆိုတာ အထာပေါက် သွားတယ်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးက ပိုတောင်လာ တယ်။ ဟာ ဒါဆိုရင်တော့ အကွက်ပဲ၊ ရှိုးတိုင်းကွ။ အဲလိုတွေးရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့ကုတင်ဆီ ကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ပက်လက်လှဲလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးက ပုဆိုးအောက် ကနေ ထိုးထောင် ထနေတယ်။ သူ့သမီးကြီးက သူ့ကို ချောင်းနေတယ် ဆိုတဲ့အသိက သူ့လီးကြီးကို ပိုပြီး မာတောင်လာစေခဲ့တယ်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ ပြီး ထိပ်ဖူးကြီး ဖေါင်းကား နေတဲ့ လီးတန်ကြီး က ကျောက်တိုင်ကြီးလို မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေတယ်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့သမီးကြီး သေခြာ မြင်အောင် ခနလောက် ဒီအတိုင်းလေး ထားထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့လက်တဖက် နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပြီး အထက် အောက် လှုပ်ရှား ဂွင်းထု ပြနေလိုက်တယ်။ အပျိုမလေး ဖြစ်တဲ့ ရတနာဝင်း တယောက် တကိုယ်လုံး ကာမ သွေးတွေ လှုပ်ရှားပြီး စောက်ဖုတ်လေး က တစစ်စစ် နဲ့ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတယ်။

ရတနာဝင်း က ချောင်းကြည့်ပေါက်က နေမျက်လုံးကို လုံးဝ မခွာပဲ သူမ စောက်ဖုတ်‌လေးကို လက်နိူက်လို့ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ခြေပေးနေမိတယ်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း သူ့သမီးကြီး ချောင်းကြည့်နေတာကို ထုပြ ရတဲ့ ဖီးလ်က အရမ်း ကောင်းလွန်း လို့ သိပ်တောင် မကြာလိုက်ဘူး။ လရည် ဖြူပြစ်ပြစ် တွေ လီးထိပ်က ဖွတ်ကနဲ ဖွတ်ကနဲ ထွက်ကျ ကုန်တယ်။ တော်သေးတယ် သူ့ ဘိုက်နဲ့ လုံခြည်တွေ ပေါ် ကိုပဲ ပြန်ကျလို့၊ အိပ်ယာခင်း ပေါ် မကျတာ ကံကောင်း။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ခုန သူ အရှိန်ပြင်းပြင်းထု နေတဲ့ အချိန်မှာ မျက်လုံးကို မှေးထားပေမဲ့ လည်း အဲဒီ မျက်လုံးမှေး ထားတဲ့ ကြားက ရတနာဝင်း ချောင်းကြည့် ပေါက် ကလေးကို ကြည့်နေတာ။ သူပြီးသွားလို့ လီးကို လုံခြည် နဲ့ ပြန်ဖုံးလိုက်တော့ အဲဒီ အပေါက်ကလေးလည်း အရိပ်တခု ဖြစ်သွားပြီး အဖြူရောင်ကလေး ပဲ ရှိတော့ တာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ချောင်းပြီးတော့ ပြက္ခဒိန်နဲ့ ပြန်ပိတ်ချလိုက်ပြီပေါ့။

အဲဒီမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တွေးရပြီ။ သူ့သမီးကြီးက သူချောင်းနေတာကိုလည်း သိသွားပြီး ရက်နဲ့ သူမ လိုးရှင်း လိမ်းတာတွေ။ အဝတ်အစား လဲတာတွေကို ပုံမှန်ပဲ ဆက်လုပ်နေတယ် ဆိုတာ သူမ ကိုယ်တိုင် ကလည်း ပြချင် လို့နေမှာ။ အရင်က ငါ လက်မပါဘူး။ စိတ်နဲ့ ပဲ ပြစ်မှားမယ်လို့ ကြံထားတာ၊ အခုတော့ လက်တွေ့လုပ်ရင် တောင် ဖြစ်နိုင်မဲ့ အခြေအနေ ရောက်နေပြီ ၊ ငါဘာလုပ်ရမလဲ၊ ဦးနှောက်ခြောက်လာခဲ့ပြီ။

………………………………….

အဲဒီ နေ့က စပြီး သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ချောင်းတဲ့ ကိစ္စ က ပုံမှန်လို ဖြစ်လာကြ သည်။ ပထမ ရက်ပိုင်းတွေက တယောက်နှင့် တယောက် မျက်နှာပူကာ မျက်နှာချင်း တည့်တည့် မဆိုင် ရဲကြ။ တဖြည်းဖြည်း ရက်ကြာလာတော့ လည်း ပုံမှန်လို ပြန်ဖြစ်သွားကြသည်။ အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ကြရင်တော့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ကြသလို ပင် ပုံမှန် ဆက်ဆံရေး ဖြင့် နေနိုင်ကြပြီး အခန်းထဲ ရောက်လျှင်တော့ တယောက်ကို တယောက် အပြန်အလှန်ချောင်းကြတော့သည်။ တယောက်နှင့် တယောက်လည်း သိနေကြပြီ ဆိုတော့ တခါတလေ စိတ်သိပ်ထ နေလျှင် ပိုပြီး မြင်သာအောင် ရှိုးကြသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း အနေဖြင့် က ကျောင်းပိတ်၊ ရုံးပိတ်ရက် များတွင်သာ ရတနာဝင်း နှင့် နီလာဝင်း တို့ ရေချိုးပြီး ကာစ၊ လိုးရှင်းလိမ်းတာ နှင့် အဝတ်စား လဲတာကို ချောင်းလို့ ရသည်။ တခါတလေ တအားတင်းလာလျှင် ညဘက် ခြေရင်းအပေါက် မှ သမီးနှစ်ယောက် အိပ်နေတာကို ချောင်းသည်။ မီးပိတ် အိပ်ပျော် သွားကြ လျှင်တော့ ချောင်းမရ၊ တခါတရံ အလတ်မ က စာလုပ်နေပြီး အကြီးမ က ကုတင်ပေါ် လှဲကာ ဖုံးပွတ် နေရင် တော့ ခြေရင်း ဘက် အပေါက် မှ ချောင်းလျှင်၊ အကြီးမ ပေါင်တန် ခြေသလုံး၊ နှင့် အတွင်းခံဝတ်ထားသည့် ခွဆုံလေးကို မြင်ရသည်။

အလတ်မ အိပ်ပျော် မှသာ ရတနာဝင်း တယောက် ချောင်းလို့ ရသည် ဆိုတာကို သဘောပေါက် သွား တော့၊ အဲဒီ အချိန် ကို သာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရှိုး လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သည်။ အလတ်မ အိပ်ပျော်ချိန် ထိစောင့်ပြီး မှ သူ့ အခန်းထဲ မီးဖွင့်ကာ ဂွင်းထု ပြလေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် ရဲ့ အဝေး ကစား ကွက်တွေက တနေ့ တော့ စပြီး ပြောင်းလဲ ဖို့ ကိန်းကို ဆိုက်လာ ရတော့ သည်။ အဲဒါက တော့ သူတို့ မိသားစု ကျိုက်ထီးရိုး ဘုရားဖူး ခရီးထွက်သည့် အချိန် အခါက ဖြစ်လေတော့သည်။
အခန်း ၆။

တနေ့ မှာ သူတို့ မိသားတစု ကျိုက်ထီးရိုး ဘုရားဖူး ထွက်ကြမည်ဟု စီစဥ်ကြ သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ ဆိုင်က မထင်မှတ်ပဲ ကုန်ပစ္စည်း တခု ရောက်စရာရှိလို့ ဆိုပြီး စောင့်နေလိုက်ရတာနဲ့ အိမ်က ထွက်တဲ့ အချိန် နောက်ကျ သွားကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကင်ပွန်းစခန်းကို ရောက်တော့ မှောင်စပျိုးနေပြီ။ သူတို့ ဘိုက်ကလည်း ဆာနေပြီ။ ဒီအချိန် တက်သွားလည်း ရင်ပြင်ပေါ်မှာ နေရာရ မရမသေခြာ၊ ထို့ကြောင့် သူတို့ မိသားစု တညအိပ်တည်းလို့ လည်းရ မည့် ထမင်းဆိုင် တဆိုင်သို့ ဝင်လိုက်ကြသည်။ ထိုထမင်းဆိုင် အတွင်းခန်းမှာ အရင်ရောက်နှင့် နေကြသူများက နေရာယူ ထားကြသည်မို့ သူတို့ လေးယောက်မှာ အစွန်ဆုံးမှာ အိပ်ဖို့ နေရာရလေသည်။

သူတို့ အထုပ်အပိုးများကို ချပြီး ဘိုက်ဆာဆာ နှင့် ထမင်းစား ကြသည်။ နောက်တော့ အိပ်ဖို့နေရာ ယူကြသည်။ သားအငယ်ဆုံး တင်မောင်ဝင်း က အခြား ဘုရားဖူးများနှင့် ကပ်ရက် တွင် နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့ဘေးမှာ အလတ် မ နီလာဝင်း၊ ပြီးမှ အကြီးမ ရတနာဝင်း၊ ပြီးတော့ အစွန်ဆုံးမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က နေရာယူလိုက်သည်။ တင်မောင်ဝင်း က သူ့အတွက် ပါလာသော စောင်ကို ခြုံလို့၊ ညီအမ နှစ်ယောက်က စောင်အကျယ်ကြီး တထည် ကို နှစ်ယောက် မျှခြုံကာ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စောင်တထည် သပ်သပ်ဖြင့် ခြုံ အိပ်ကြလေသည်။ အခန်းတွင်း မှာ မိုးချူပ်တော့ မီးလုံးကို ပိတ်လိုက်သဖြင့် မှောင်နေသော်လည်း အပြင်ဘက် မီးရောင်တို့ က ထရံကြားမှ တိုးဝင်လာ သဖြင့် မှောင်ပိန်းနေခြင်းတော့ မဟုတ်ခြေ။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သမီးကြီး နှင့် ပူးကပ်လျှက် အိပ်ရမည် ဆိုကတည်းက လီးက မာနေပြီ။ ရတနာဝင်း က သူ့ဘက်ကို ကျောပေး အိပ်နေပြီး သူ့လက်မောင်းက ရတနာဝင်း ကျောပြင်လေးကို ထိနေရသည်က ပင် သူ့လီးကြီးကို မတရား တင်းမာလာစေခဲ့သည်။

ညကတဖြည်းဖြည်း နက်လာသည့် အပြင် အအေးဓါတ်လေးလည်း ကဲလာခဲ့သည်။ တိတ်ဆိတ်မှု က လည်း တချက်တချက် လေရူး ဝှေ့ လိုက်လို့ အိမ် နံရံတွေ အမိုးတွေ သစ်ပင်တွေ လှုပ်ရှား သွားသံကို သာ ကြားနေ ရသည်။ တချက်တချက် ဝါးထရံ နံရံကြား မှ တိုးဝင်လာသော လေအေးက စိမ့် စိမ့် သွားသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူမ ခြုံထားသော စောင်ပေါ် သို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူခြုံထားသည့် စောင်ကို လာထပ်ခြုံပေးလိုက် နည်းနည်းလေး အအေးလုံသလို ဖြစ်သွားသည်ကို ရတနာဝင်း သတိထားမိသည်။ ထိုစောင်အောက်က မှ သူမ စောင်အောက်ကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း တိုးဝင်လာသည်ကိုလည်း သူမ သတိထားမိလိုက်သည်။ အင်း အဲဒါလည်း နှစ်ယောက် စလုံး အဆင်ပြေတာပဲ၊ နှစ်ယောက်စလုံး စောင်နှစ်ထပ် ခြုံထားရသလို ဖြစ်တာပေါ့ ဟု တွေး လိုက်သည်။

သို့သော် သူမ ကိုယ်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့ ကိုယ်လုံးနှစ်ခု မှာ ကြားခံ စောင်မရှိတော့ပဲ တိုက်ရိုက် ထိကပ် နေတာက တော့၊ ရတနာဝင်း ရင်တွေကို အခုံမြန်လာ စေခဲ့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ ဘက်ကို မျက်နှာ လှည့်ပြီး စောင်းလိုက်ကာ ရှေ့တိုးလိုက်တော့၊ သူမ ကျောပြင်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘတ်တို့ ထိကပ်သွား ရသည်။ ထို့ထက် ပိုဆိုးတာက သူမ တင်ပါးဆုံ တို့မှာ လာကပ်နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်လုံးများ။

ရတနာဝင်း က သူမ အသက်ရူသံမှာ ပုံမှန် မဟုတ်တော့ ပဲ အရမ်း မြန်လာရသဖြင့်၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သတိပြုမိသွားမှာ စိုးကာ အသက်ရူကိုပင် ခန အောင့်ထားလိုက်မိသည်။ သူမ ဖင်သား နှစ်လုံးကြား မှာ အမြှောင်းလိုက် လာကပ်နေသည့် နွေးနွေး အလုံးချောင်း ကြီးမှာ ဘာလဲ ဆိုတာကို တော့ သူမ သိနေ ပြီလေ။

ရတနာဝင်း နှလုံးခုန် မြန်လာမှုမှာ ရုပ်တရက် ရပ်သွားတော့ မလားဟု ပင် ထင်နေရသည်။ ထိုအခိုက်မှာ ပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက လေသံလေးဖြင့်၊

“မီးကြီး ချမ်းနေလား ကိုယ်တွေ တုံနေလို့”

ဟု မေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ ယခုမှ သူမ ကိုယ်လုံးလေး လည်း တုံရီနေသည် ဆိုတာကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားလိုက်မိသည်။ ထူးဆန်းလှစွာပင်၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမကို မေးလိုက်တော့ သူမ စိတ်တွေက ငြိမ်ကျ သွားသလို ပင် ဖြစ်သွားရသည်။ အော် သူ ငါ့ အဖေ ပဲ ငါ့ကို စိုးရိမ် လို့ မေးတာ ပဲလေဟု စိတ်ထဲ ဖြစ်ပေါ် သွားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူမက လေသံတိုးတိုးလေး ဖြင့်၊

“အင်း နည်းနည်း ချမ်းနေတယ်”

ဟု ပြန်ပြောလိုက်မိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက၊

“ဒါဆို ဖေကြီး ဖက်ထားပေးမယ်နော် ကိုယ်ငွေ့ နဲ့ ဆိုတော့ နွေးတာပေါ့ ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်း ဆီမှ အဖြေကို ပင် မစောင့်တော့၊ သူ့လက်ကြီးဖြင့် ရတနာဝင်း ဘိုက်နေရာလေးကို သိုင်းဖက်ကာ တင်းတင်းလေး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ဖင်နှစ်လုံး ကြားထဲမှ နွေးထွေးမာတောင် တောင့်တင်းနေသည့် အချောင်းကြီးက လည်း ပိုမို တိုးဝင်လာခဲ့ လေသည်။

ရတနာဝင်း မှာ သူမ ထမီတထပ် ၊ ပင်တီ တထပ် ခြားနေတာတောင်မှ လီးကြီး၏ ပူနွေး မာတင်းနေတာကို ခံစား နေရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေး မှာလည်း လီးကြိး လာကပ်နေသည်နှင့် မျက်နှာလို မျက်နှာရ လုပ်သလားမသိ စောက်ရည်ကြည်တွေ က စိမ့်စိုနေလေပြီ။

ဟာ ဒီကြားထဲ အလတ်မ က အိပ်တာ ငြိမ်ငြိမ်မနေ သူ့ ဒူးခေါင်းကြီး နဲ့ သူမ ပေါင်ခွဆုံလောက်ကို အတင်းလာ ထိုးသလို တွန်းလိုက်တော့ ရတနာဝင်း က နောက်ကို ဖင်ကော့ ရှောင်လိုက်မိသည်။ ဟယ်တော့ သွားပါပြီ သူမ ဖင်ကို အနောက် ကော့ ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးက သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ အတော် ထိထိ ရောက်ရောက်ကို ဝင်လာပြီး သူမ စောက်ဖုတ် မှာ လာပြီးတော့ ပွတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က အတွင်းခံလည်း မဝတ်ထား၊ ဝတ်ထားသည့် လုံခြည်က လည်း ပလေကပ်အချောစား ပါး လိုက် တာကမှ ဘာမှ မရှိသလိုပင် ဖြစ်နေသည်။

အို ဖေကြီးက လည်း အိပ်တာ ငြိမ်ငြိမ် မအိပ် သူ့ဟာကြီး က လှုပ်နေတာ မသိမသာ ပေမဲ့ ထိနေတဲ့ အဖုတ်က တော့ သိသိသာသာ ကြီးခံစား နေရတယ်၊ ရှေ့နည်းနည်း တိုးလိုက် နောက် နည်းနည်း ဆုတ်လိုက်နဲ့၊ ရတနာဝင်း စောက်စေ့လေး ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားတယ်။ စောက်ရည်ကြည် တွေကလည်း စိ ကနည်း စိမ့်ထွက်လာတာ၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး မှာတောင် ရွဲနစ်နေပြီ။ သူမ လက်နဲ့ တောင် မထိရပဲ ပြီး သွားတယ်ဆိုတာ ရတနာဝင်း သိလိုက်ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကလည်း ခနနေတော့ ဆတ်ကနဲ ဆတ် ကနဲ တုံသွားတာ သိလိုက်ရတယ်။ ရတနာဝင်း သူမ ပေါင်မှာ စိုတိုတို လို ဖြစ်သွားတာ သတိထားမိတယ်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လရည်တွေက သူ့လုံချည်ကို စိမ့်ထွက်ပြီး သူမ ထမီကိုတောင် လာစို တယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။

ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးနွမ်းသလို ဖြစ်သွားတယ်။ သူမ ဖင်နှစ်လုံးကြားက မာမာ နွေးနွေးကြီးက နည်းနည်းလေး ပျော့ သွားသလို ဖြစ်သွားတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆီက အသက်ရူသံ မှန်မှန် လေး ပေါ် လာပြီး အိပ်ပျော်သွား တယ်လို့ သူမ တွက်မိတယ်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သူမ ကျောပြင်လေးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘတ်မှာ ပိုတိုးခွေ့ ကပ်လိုက်ရင်း သူမ လည်း နှစ်နှစ်ချိူက်ချိုက် အိပ်ပျော် သွားတော့တယ်။

မနက်အိပ်ယာထတော့ ရတနာဝင်း ထမီအနောက်မှာ စိုထိုင်းထိုင်း အကွက်လေး ဖြစ်နေတာမို့ ကမန်းကတန်း ထမီကို လှည့်ဝတ်လိုက်ရတယ်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို သူမ မျက်နှာချင်း ဆိုင် မကြည့်ရဲ သလို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကလည်း သူမ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်ဖို့ ရှောင်နေတာကို သူမ သတိထားမိတယ်။

အဲလို နဲ့ ဘုရားဖူးက ပြန်လာပြီး တရက် နှစ်ရက် လောက်မှာပဲ သူမ နဲ့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့ရဲ့ ရှိုးပွဲ ကစား ပွဲ တွေ ပြန်စ တော့တယ်။ ရတနာဝင်း က အခု တော့ လိုးရှင်းလိမ်းရင် သူမ ရင်သား တွေ ပေါင်တန် တွေကို ခပ်ကြာကြာ လေး လိမ်း တဲ့ အကျင့် ရလာတယ်။

ဒီကြားထဲ မှာပဲ ပြုံးပြုံးသန်း မင်္ဂလာဆောင် ပွဲ ကျင်းပတယ်။ ပြုံးပြုံးသန်း က မင်္ဂလာဆောင် ပြီးတော့ သူ့ ယောက်ျား အိမ် လိုက်နေတော့ သူတို့ ဆီကို အဝင်အထွက် ကြဲသွားခဲ့တယ်။ သူမ ပို့စရာ ရှိတဲ့ ပစ္စည်း တွေကို လူကြုံနဲ့ ပဲ များသော အားဖြင့် ပို့ပေးတော့တယ်။

…………..

ခုတလော ရတနာဝင်း တို့ အလုပ်မှ စာရင်း တွေ ချူပ် လုပ်ငန်းတွေ အရေးကြီးနေလို့ ဆိုပြီး အလုပ်ပြန်နောက် ကျ၊ မိုးချူပ်နေသဖြင့်၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် လမ်းထိပ် ကားမှတ်တိုင် သို့ ထွက်ကာ ကြိုကြို နေရလေ သည်။ ထိုကားမှတ်တိုင် အနီးတဝိုက်မှာ အရက်ပုန်း ရောင်းချသော ဆိုင်လည်း ရှိသဖြင့် ညပိုင်း ဆို အမူးသမား များ ရှိတတ်လေရာ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပိုစိတ်မချ ဖြစ်ရသည်။ ရတနာဝင်း ကလည်း ဒီတပတ်ထဲ ပါ ဆိုသဖြင့် ညစဥ် မပျက် ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သွားကာ ကြိုပေးနေရသည်။ နောက်ဆုံးနေ့ တော့ လုပ်ငန်းများ ပြီးမြောက် သည့် အထိမ်းအမှတ် ဒင်နာကို အလုပ်က ကျွေး သဖြင့် စားပြီးမှ ပြန်လာသော ရတနာဝင်း မှာ ခါတိုင်းထက် နောက်ကျလေသည်။ သို့သော်လည်း ကားမှတ်တိုင်ရောက်တော့ စောင့်ကြိုနေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကြောင့် စိတ်အေးကာ အိမ်သို့ ပြန်လျှောက်လာကြသည်။ သူတို့ ခြေလှမ်းလေးငါး ဆယ်လှမ်းပင် ရှိသေးသည် ရှေ့မှ သူတို့ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ လျှောက်လာကြသော အမူးသမား သုံးယောက် နှင့် ရင်ဆိုင် တိုးလေသည်။ ရတနာဝင်းက ဘေးသို့ ရှောင်ထွက်ကာ လျှောက်သွားသော်လည်း အမူးသမားတယောက်က သူမ လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ၊

“ဟေ့ ကောင်မလေး ဘယ်သွားမလို့လည်း၊ ငါတို့ နဲ့ လိုက်ခဲ့၊ နင်တောင်းသလောက်ပေးမယ်”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ ထိုအမူးသမား လက်ကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်ထုတ်ပြီး မျက်ခွက်ကို လက်သီး ဖြင့် ခွပ်ကနဲ မြည်အောင် ထိုးချလိုက်သည်။ နောက်တယောက်က ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို လာထိုးသဖြင့် ထိုလက်ကို ဖယ်ကာ ထိုသူ့ မျက်နှာကို ထိုးချလိုက်ပြန်သည်။ ထိုသူက ဒရိမ်းဒရိုင် ဖြစ်နေစဥ် နောက် တတိယလူက နောက်ကို ဆုတ် ကာ၊

“အာ ဆောရီးးး ဗျာ မှားးး သွားလို့ တောင်းးတောင်းးပန်ပါတယ်”

ဟု ပြောနေသည်ကို လက်သီး ရွယ်လျှက် စောင့်နေစဥ်၊ ပထမဆုံး အထိုးခံလိုက်ရသည့် အမူးသမားက အနောက်မှ ခဲဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းကို ပြစ်ထည့်လိုက်လေသည်။

“ခွပ်”

ကနဲ အသံဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း နောက်စေ့ ပူကနဲ ဖြစ်ကာ သွေးများ ဖြာကနဲ ထွက်လာသည်။ ရတနာဝင်း က ၊

“အမလေး ဟင် အဖေ အဖေ..ဒီမှာ ကယ်ပါဦးရှင့် အမူးသမားတွေ ကျမတို့ကို ရှန်ရှာနေပါတယ်”

ဟု အော်ဟစ် လိုက်ရာ အမူးသမားတို့ မှာ တယောက်ကို တယောက် ဆွဲကာ ပြေးသွာကြလေသည်။ နောက်တော့ လူများ ရောက်လာပြီး အကျိုးအကြောင်းမေး ကြရင်းမှ ထို အမူးသမားတို့ကို လိုက်ရှာရာ သူတို့ မတွေ့ကြတော့ပေ။ ရတနာဝင်း က တက်ဆီ တစီး ငှားကာ အရေးပေါ် သို့ သွား ရောက်ခဲ့ကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းမှ ဒဏ်ရာကို ချူပ်ပေး ဓါတ်မှန် ရိုက်ပေးတော့ အပေါ်ယံ အရေပြား ကွဲတာလောက်တာ ဟု ပြောသည်။ သို့သော် ရက်အနည်းငယ်မျှ တော့ ခေါင်းကို သိပ်မလှုပ်ရှားပဲ ငြိမ်ငြိမ် နေဖို့ အကြံပေးလေသည်။

…………………

နောက်တနေ့ စနေနေ့ မှာ ရုံးပိတ် ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ မိမိ အခန်းထဲ တွင် ကုတင်ပေါ် မှာ အနားယူ လို့ ရနေခဲ့သည်။ ဒဏ်ရာကို ချူပ်ထားရသဖြင့် အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေး များ သောက်ထားရသဖြင့် စားသောက် ချိန်မှ လွဲလျှင် အိပ်နေတတ်လေသည်။

တနင်္ဂနွေနေ့ မနက် မှာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ အတော် သက်သာနေလေပြီ၊ သို့သော်လည်း ၊ သမီးကြီး သူ့ကို လူမမာ တယောက် အနေဖြင့် ပြုစု နေတာကို စိတ်ချမ်းသာ နေသဖြင့် အိပ်ယာထဲ လူမမာ တယောက် လိုသာ နေနေလေသည်။

“ဖေဖေ ဒီနေ့ ဘယ်လိုနေသေးလဲ”

“ကောင်းတယ် မီးကြီး ခေါင်းနည်းနည်း အုံတာပဲ ရှိတော့တယ်”

“အင်းပေါ့ ခေါင်းကွဲသွားတာကို ခေါင်းအုံမှာပေါ့၊ ဒီမှာ မီး ဆန်ပြုတ် လေး လုပ်ထားတယ် ငါးခြောက်ဖုတ် လေးနဲ့ စားရအောင်”

“အာ မီးကြီး ကလည်း သက်သက် အလုပ်ရှုတ်အောင်ကွာ၊ ဖေဖေ ကိုယ့်ဘာသာ သောက်နိုင်ပါတယ်၊ မီးလတ် ကို ပို့ခိုင်းလိုက်ရတာပဲဟာ”

“အို မိလတ် ကို စိတ်မချ ပါဘူး ပြာပြာ ပြာပြာ နဲ့ဟာ ၊ သူ့ကို ဆိုင်စောင့်ခိုင်းထားတယ်၊ လာလာ ထ သမီး ထူပေးမယ်”

ရတနာဝင်း က ဆန်ပြုတ်ပုဂံကို ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ် မှာ တင်လိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲနေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း နား သွားကာ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ကျောကို မပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်း မှီထိုင်ဖို့ လုပ်ပေးသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့ ကိုယ်နှင့် ထိတွေ့ မိသည့် နူးညံ့လှသည့် ရတနာဝင်း အသားအရည် တို့ အပြင်၊ ရတနာဝင်း ၏ ကိုယ်ရနံ့လေး ကို သာ ရူလိုက်ရသည်နှင့် အားအင် ပြည့်ဖြိုးသွားကာ လီးက မာတောင်လာခဲ့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပထမတော့ စောင်နှင့် လှမ်းအုပ်ကာ ကွယ်လိုက်မို့ စဥ်းစား သော်လည်း နောက် အတွေး ပြောင်းကာ ဒီတိုင်း ပုဆိုးအောင်မှ ထောင်ထနေသည်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ကိုယ်တိုင်က လည်း သူမ မျက်စေ့ဒေါင့်စွန်းမှ ထို ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကို မြင်သည်၊ သို့သော် မသိချင်ယောင် မမြင်ချင်ယောင် ဆောင်ထားလိုက်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကရတနာဝင်း ဇွန်းကလေး နှင့် ဆန်ပြုတ်ကို ခပ်ကာ လေဖြင့် အေးအောင် မှုတ်ပြီး သူ့ကို တိုက်ကျွေး နေသည်ကို ဇိမ်ခံ စားသောက်ရင်း ကြည်နူး ပီတိ ဖြစ်နေလေသည်။ ဆန်ပြုတ် တခွက်စာ ကုန်သွားတော့ ရတနာဝင်း ပေးသည့် ရေတခွက် ကို သောက်ရင်း။

“ကျေးဇူးပါပဲ သမီးကြီးရယ်”

ဟု ပြောလိုက်သည်။
အခန်းရ။

ရတနာဝင်း က လက်သုပ်ပုဝါတခုကို ယူကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပါးစပ်ကို သုတ်ပေးရင်းမှ၊

“အမယ် မလိုပါဘူး ဖေဖေ ကလည်း မီး က ဖေဖေ့ကို တောင် ကျေးဇူးတင်ရမှာ အဲဒီနေ့က ဖေဖေ သာ လာမကြိုရင် သမီးတော့ ဒုက္ခ မရောက်ဘူးလို့ ဘယ်သူ ပြောနိုင်မလဲ”

“အင်း ပါ ကိုယ့်သမီး အချောအလှကို သူများတွေ ထိဖို့ မပြောနဲ့ မျက်လုံးနဲ့ စေ့စေ့ ကြည့်တာတောင် ဖေဖေ က သည်းငြီးခံနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး”

“ဟွန့် ကိုယ့်သမီးကိုယ် ပြန်မြောက်နေတယ်၊ မီး က မချောပါဘူးနော်”

“အို ဘယ်သူ ပြောလည်း မချောဘူးလို့၊ ဖေဖေ့ သမီးက နတ်သမီးလေး လိုကို ချောတာပါ”

“ဟဟ ဖေဖေ ကလည်း လေ ၊ ထားပါတော့၊ သမီး ချောတယ်ဆိုလည်း ဖေဖေ့ ဆီက အမွေရတာပဲလို့ ထင်တာပဲ”

မိမိ မျက်နှာနားမှာ ကပ်ပီး မျက်စောင်းလှလှ အသံလွင်လွင်လေး နှင့် ပြောနေသော ရတနာဝင်း ကို စိတ်မထိန်းနိုင် တော့သော ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပုခုံးကလေး ဆွဲကိုင်ကာ ပါးကလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။

“အာ ဖေဖေ ကလည်း မီး ခုနပဲ သနပ်ခါးလိမ်းထားတာ ပျက်ကုန်တော့မယ်”

“အာ့ ဆိုလည်း သနပ်ခါး မပျက်နိုင်တဲ့ နေရာ နမ်းမယ်ကွာ”

“ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်..”

“အွန့်”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အခွင့်အရေးကို အလျှင်အမြန်အသုံးချလိုက်သည်။ သူ့ နူတ်ခမ်းအစုံ နှင့် ရတနာဝင်း နူတ်ခမ်း အစုံကို ဖိကပ်ကာ နမ်းစုပ် ပြစ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း မှာ ရုတ်တရက် အငိုက် မိသွား ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ နွေးထွေး စိုစွတ်သော နူတ်ခမ်းအစုံ က သူမ နူတ်ခမ်းထူထူလေး အစုံကို သကြားလုံးလို ငုံခဲ စုပ်လိုက်တာ ခံရတော့ သူမ တကိုယ်လုံးအားကုန် သွားသလို နွမ်းခွေ ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီလျှက် ကလေး လဲကျသွားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ လက်အစုံက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုခုံးကို ဆွဲကိုင်ထိန်းထားလိုက် ရသည်။ သကြားလုံးလေး လို ချိုမြမွှေး နေသည့် သမီးကြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်း လိုက်ရသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ စုပ်လို့ နမ်းလို့ မဝနိုင် ဖြစ်နေရသလို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပြိုကျလာပြီး သူ့ပုခုံးကို တင်းတင်းလေး ဖက်ကာ မျက်လုံးလေး စင်းကျ သွားရသည့် သမီးကြီး ဖြစ်အင် ကြောင့် ချက်ကောင်း ကိုင်မိ ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ၏ ကိုယ်လေးကို တင်းတင်း လေး ဖက်ထားပြီး သူမ နူတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး တွေကို အပေါ် နူတ်ခမ်း အောက်နူတ်ခမ်း အပြန်အလှန် စုပ်ပေးရင်း က သူမ နူတ်ခမ်းလွှာကြားထဲ သူ့လျှာကြီးကို ထိုးထည့်ကာ သူမ လျှာကလေး ကို ပွတ်သတ် ဆွဲယူ စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ခနတာ မှိန်းမောကာ ငြိမ်ကျသွားသည့် ရတနာဝင်း တယောက် အသက်ရူ မဝ ဖြစ်လာတော့မှ သတိရကာ သူမ အဖေ လက်မှ အသာရုန်းထွက် လိုက်ရင်း။

“အာ တော်ပြီ ဖေကြီး ရာ သွား၊ မီး ကို ညာပြီး နမ်းတယ်”

“မီးကြီး ကလည်း ဖေကြီးက ချစ်လို့ နမ်းတာပါ”

“ဖေကြီး နမ်းတဲ့ ပုံက သားအဖ နမ်းတဲ့ ပုံမှ မဟုတ်တာကို”

“ဟင် ဒါဆိုရင် ဘယ်လို အနမ်းလဲ”

“သွား ပြောဘူး လူဇိုးကြီး”

မျက်နှာလေး နီမြန်းပြီး ဆန်ပြုတ်ပုဂံကို ကောက်ယူကာ အခန်းထဲ မှ ထထွက်သွားသော ရတနာဝင်း ၏ ကျောပြင် လေးကို ကြည့်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် မျက်နှာမှာ သကာလောင်းထားသည့်အလား ပြုံးချို ရွှင်လန်း နေလေ တော့သည်။

……………………….

ရတနာဝင်း ရှက်ရှက် နှင့် နောက်ဖေးခန်းသို့ ရောက်လာတော့ သူမ ယူလာသည့် ဆန်ပြုတ်ပုဂံလုံးကို ရေဆေးဇလုံ ထဲသို့ ချလိုက်ရင်းက သူမ နူတ်ခမ်းအစုံကို လက်ဖဝါးလေး များဖြင့် ပွတ်သတ်မိသည်။ ဖေကြီး အရမ်းဆိုးတာပဲ ဟု နူတ်ခမ်းလေး စူကာ စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်မိသည်။ ဖေကြီး နမ်းတာက သူမ ရီးစား အောင်မိုးဟိန်း နမ်းတာနှင့် တောင်မတူ၊ သူမ တကိုယ်လုံး ပျော့ ခွေ ကျ သွားပြီး ဖေကြီး ကို အတင်း ဖက်ထား လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာရသလို၊ သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကလည်း အရည်ကြည်တို့ စိမ့်လာပြီး ရွစေ့ ရွစေ့ ဖြစ်လာရသည်။ တော်ပြီ ဒီလောက်ပဲ ဒီထက်ပိုလို့ မဖြစ်ဟု တွေးလိုက်သည်။ ပြုံးပြုံးသန်း နှင့် တွေ့ တုန်းက ဟဲ့ ညီးဖေကြီး နဲ့ ဘယ်လို အခြေအနေရှိလည်း ဟု နောက်သလို ပြောင်သလို မေးတာကို သူမက၊ ဟဲ့ ငါ့ဖေကြီး က အဲလို မျိုးတွေ မရှိပါဘူး ဟု ဗြောင်လိမ်ခဲ့သေးသည်။ သူမ အပေါ် သူမ အဖေ စိတ်မရိုးသားတာ ၊ သူမ သိသလို ဒါတွေက လက်တွေ့ မှာ ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူးဟု လည်း သူမ က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောကာ ပေါ့ပေါ့ ပင် နေခဲ့ သည် မဟုတ်လား။ ကျိုက်ထီးရိုး ဘုရားဖူးတော့ ကင်ပွန်းစခန်း က ထမင်းဆိုင်မှာ အိပ်ခဲ့ရသည့် ညက အဖြစ်အပျက် ကလည်း သူမ ပြန်စဥ်းစား မိတိုင်း စောက်စေ့လေး ပွတ်ကာ ပြီးသည်အထိ အာသာ ဖြေ မိခဲ့တာချည်း ဖြစ်သည်။ ယခု အနမ်းက လည်း ရိုးရိုး အနမ်းမဟုတ်တာ သူမလည်း သိသည်။ ဖေကြီး လည်း သိမှာပင်၊ သူတမင် လုပ်တာပဲ ဟု ရတနာဝင်း က သေခြာသိသည်။ သို့သော် သူမ စိတ်က အလိုလို ခွင့်လွှတ်ပြီး သား ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ညနေပိုင်း စားစရာ သွားပို့တော့ ရတနာဝင်း အဝေးကပင် စားပွဲပေါ် တင်ပေးကာ မျက်နှာ က ပြုံးစေ့စေ့ နှင့် ပြန်ထွက် လာခဲ့လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က အနားလာမပေးတော့ဘူးလား ဆိုတော့ နူတ်ခမ်းကို လှလှလေး စူ ပြကာ ခေါင်းရမ်း ပြလိုက်သည်။

………………………………

နောက်တနေ့ တနင်္လာနေ့ သူမတို့ ရုံးပြန်ဖွင့် ပေမဲ့ အဖေ နေမကောင်း ဟု ရုံးကို ဖုန်းလှမ်းဆက် ပြီး ခွင့်တိုင်လိုက် သည်။ သူမ ဘော့စ်ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့ သူမ ကို ခွင့် သုံးရက်လောက် ယူ ဟု ဆိုတာ ပေးလိုက် သည်။ အလတ်မ နှင့် အငယ်ဆုံးကောင် ကျောင်းသွားတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ဆိုင်မှာထွက်ထိုင်သည်။ သို့သော် ပိုက်ဆံသိမ်းသည့် ခုံ မှာသာ ထိုင်ပြီး ရတနာဝင်း က စျေးဆိုင် ရောင်းပေးလိုက်၊ လူရှင်းလျှင် အနောက်ဖေးဝင် ထမင်းဟင်း ချက် ပြုတ် လုပ်လေသည်။ နောက်တော့ သားအဖ နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့မှာ ပင် ထမင်း အတူတူ စားကြသည်။ နေ့ခင်းဘက် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို သူ့အခန်း ပြန်သွားနားခိုင်းသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ နေကောင်း နေပါပြီ ဆိုတာကိုတောင် အတင်း သွားနားခိုင်းသည်။

“အာ မီးကြီး ကလည်း ဖေကြီး နေကောင်းနေပါပြီ ဆိုကွာ”

“ဟင့် အင်း ကောင်းလည်း သွားနား ၊ မီး ရုံးက ခွင့်ယူထားတုန်း ဖေကြီးနားရတာ”

“မသွားဘူးကွာ မီးကြီး နဲ့ပဲ စျေးအတူတူ ရောင်းချင်တာ”

“ဖေကြီးနော် နားဖို့ လိုလို့ မီးက ပြောနေတာ စိတ်ဆိုးတော့မယ်နော် ပြောစကား နားမထောင်ရင်”

“အင်းပါကွာ ကဲ ပြောစကား နားထောင်မယ် ဖေကြီး ကို တခါ လောက်ပေးနမ်း”

ရတနာဝင်း မျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“အို မရပါဘူး သူနမ်းတာကြီးက တအားပဲ”

“ဒီတခါ ဖြည်းဖြည်းပဲ နမ်းမယ်လေ၊ ဖေကြီး ဂတိပေးတယ်”

“ဟင့် အင်း ရပါဘူး”

“အာ့ ဆိုလည်း မနားတော့ ဘူး ဒီမှာပဲ ထိုင်နေတော့မယ်”

“အာသူ ဆိုးပြီကွာ တကယ်ပဲ”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း အနားသို့ လျှောက်လာလိုက်ပြီး၊

“ဖွဖွလေး ပဲ တခါပဲ အာ့ ပြီးရင် သွားမယ်၊ မီးကြီး ပြောစကား နားထောင်မယ်”

ရတနာဝင်း က နူတ်ခမ်းလေး စူကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မော့ကြည့်သည်။ အင်းလို့ လည်း မပြော ဟင့်အင်းလို့ လည်း မပြော၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က အဲလောက်က တော့ နပ်ပြီးသား။ ရတနာဝင်း ခေါင်းလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက် နှင့် လှမ်းကိုင်ရင်း နူတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေး အစုံကို သူ့နူတ်ခမ်း ဖြင့် ဖိငုံကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ နမ်းသည် ဆိုမှ တော့ ထိန်းမရတော့ အပေါ် နူတ်ခမ်း အောက်နူတ်ခမ်း တွေကို သကြားလုံးလို စုပ်ရုံမက သူ့လျှာကြီးဖြင့် ရတနာဝင်း ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ ရတနာဝင်း လျှာကလေးကို ပါ ဆွဲယူ စုပ်နမ်း ပြစ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ပထမတခါတုန်းက လိုပင် အသက်ရူတွေ မှား၊ ဒူးတွေ ချောင် လူတကိုယ်လုံး နူံးခွေ သွားကာ၊ စောက်ရည်ကြည်လေး တွေ စိမ့်သွားရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က နူတ်ခမ်းခြင်းခွာကာ လွတ်ပေးလိုက်သည်နှင့်၊ ရတနာဝင်း က ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘတ်ကို သူမ လက်သီးဆုပ်ကလေး များဖြင့် ထုလိုက်ပြီး။

“ဒါလား ဖွဖွလေး တအားပဲ ဖေကြီး မကောင်းဘူး၊ နောက် ပြီး အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ လူများမြင်ကုန်ရင် ဘယ်လို ထင်မလဲ”

“မမြင်နိုင်ပါဘူး မီးကြီးကလည်း ပစ္စည်းတွေလည်း ကွယ်နေတယ် ဒီနေရာက အရိပ်လည်းကျပြီး မှောင်နေပါတယ်ကွယ့်”

“သွားသွား၊ အခန်းထဲ သွားနားတော့ တော်ပြီ ပြောနဲ့တော့”

……………………………..

ထိုမှ စပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ရတနာဝင်း ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း သည့် ပါမစ် ရသွား တော့သည်ဟု ဆိုရပေမည်။ တခုခု ဆိုလျှင် သူ့ကို ပေးနမ်းမှ လုပ်မည်ဟု မူလကျီ လုပ်လျှင် ရတနာဝင်း က ပေးနမ်းသည်။ နောက်တော့ ဒီအတိုင်းကို လူလစ်ရင် ဆွဲနမ်းတာကိုလည်း မငြင်းဆန်တော့၊ အနမ်းတွေက တဖက်သတ်မဟုတ် တော့ အပြန်အလှန် ဖြစ်လာကြသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း အနာလည်း ကျက်၊ လုံးဝ ကောင်းမွန် သွားပြီးနောက် သူတို့ နှစ်ယောက် ၏ ရှိုးပွဲက ပြန် စ လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ချောင်းမှန်း သိလျှက် နှင့် တကိုယ်လုံးကို ချွတ်ပြီး လိုးရှင်း လိမ်းပြရတာ ကို ရတနာဝင်း မျက်နှာ မပူတော့။ ညဘက် ညီမလေး အိပ်တာနှင့် ဂွင်းထု ပြမည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို ချောင်းပြီး သူမ စောင်စေ့ လေးကို သူမ ဖိပွတ်ခြေ ရတာကလည်း တညခြားလောက်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း စိတ်က တော့ ရတိပြတ် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေပြီ၊ ရတနာဝင်း ကို ရအောင် လိုးတော့ မည်ဟု။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က အနည်းဆုံး ရတနာဝင်း ရုံးသွားခါနီး အချိန် နှင့် ရုံးက ပြန်ရောက်ကာစ တို့တွင် ကစ်ဆင် ပေးသည့် အကျင့် စလုပ်သည်။ နောက်ပိုင်း နမ်းရင်း နှင့် သူ့ လက်ဖဝါးတွေက ရတနာဝင်း တင်လုံးလုံးလေး တွေကို ပွတ်သတ်ရင်း ဆုပ်ညှစ်နှယ်တာတွေ လုပ်လာခဲ့သည်။ ရတနာဝင်း လည်း သူမ ပေါင်ရင်း ဘိုက်သား များကို လာလာ ထောက်နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ပုံမှန်လို့ သဘောထားစ ပြုလာလေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ သမီးရီးစား မကျ တကျ အခြေအနေမျိုး ဖြစ်လာနေကြ သည်။ သမီးလတ် နှင့် သားအငယ် တို့ ကွယ်ရာဆို ကစ်ဆင် ပေးတာ ဖင်ဆုပ်ကိုင်တာ တို့ ကို ခိုးလုပ်သည့် အရသာ တွေ့နေကြသည်။

ရုံးကျောင်းပိတ်ရက် နေ့လည်ဆို အလတ်မ ဆိုင်ထိုင်ပြီး အငယ်ကောင် လမ်းမပေါ် တက်ဆော့ နေချိန်၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တရေးအိပ်ဖို့ အခန်းထဲဝင်။ ရတနာဝင်း က မီးဖိုထဲ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်။ ဒါပြီးရင် သူ ရေမိုးချိုးမည်၊ ပြီးတော့ အခန်းထဲ သနပ်ခါးလိမ်း၊ လိုးရှင်းလူး မည်။ ထို ကဲ့ သို့ ပုံမှန် ဖြစ်စဥ်ကို ဖေါက်လာ သူက ဦးရင်ထွန်းဝင်း။ အခန်းထဲ ဝင်အိပ်ရမည့် အစား ရတနာဝင်း ထမင်းဟင်း ချက် နေသော မီးဖိုထဲ သို့ ဝင်လာသည်။

“ဟင် ဖေကြီး မအိပ်သေးဘူးလား ဘာလိုချင်လို့လဲ”

“အော် သမီးကြီး တယောက်ထဲ ချက်ပြုတ်နေတာ ဘာကူညီရမလဲလို့ လာကြည့်တာပါ”

“အွန့် မလိုပါဘူးနော်၊ ဒီလို ပဲ ချက်လာတာ နှစ်ပေါင်း ဘယ်လောက်ကြာပလဲလို့”

“ဟုတ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ အခု တော့ ဖေကြီးလည်း မနေနိုင်တော့ ဘူးလေ၊ မီးကြီး ပင်ပန်းနေတာ မကြည့်ရက် တော့ဘူးလေ”

“အော် ဘာဖြစ်လို့ စိတ်ပြောင်းသွားရတာလဲ”

“အော် မီးကြီးကို ချစ်လို့လေ”

“ဟောတော်၊ အရင်က တော့ မချစ်ဘူးလား”

“အရင်က လည်း ချစ်ပါတယ်။ အခုက ပိုချစ်လာလို့”

“အင်၊ နားမလည်ဘူး ဘာလို့ အခုမှ ပိုချစ်လာရတာလဲလို့”

“ဘာလို့ ဆိုတာ ပြောပြမယ် ဒီမှာ ”
အခန်း ၈။

ဘာပြောမလဲ လို့ နားစွင့်လိုက်တဲ့ ရတနာဝင်းကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဆွဲသူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ဖက်လိုက်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်လိုက်ပါသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ရမက် ပြင်းပြင်း အနမ်းတို့ နဲ့ တုံ့ပြန်လိုက်ပြီး မှ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို တွန်းပြစ်လိုက်ကာ၊

“ဖေကြီး နော် တော်ကြာ မိလတ် တွေ့သွားမှ အလကား အထင်တွေ လွဲနေပြီး ပေါက်ကရ လျှောက်ပြော နေမယ်”

“အင်း သူ မတွေ့စေနဲ့ ပေါ့လို့ ”

“ကဲပါ တော်တော် သွားသွား ဒီမှာ တကိုယ်လုံး ဟင်းစော် ချွေးစော် တွေ နံနေတာ”

“အဲဒါ ဆိုရင် ဟင်းစော် ချွေးစော် မနံ တဲ့ အချိန်ကျမှ ပေါ့ ဟုတ်လား”

“ဟင့်အင်း အာ့လည်း ရဘူး”

“သနပ်ခါး နံ့ လေး လိုးရှင်း နံ့လေး တော့ မွှေးချင်သား”

လိုးရှင်း လို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပြောလိုက်တော့ ရတနာဝင်း မျက်နှာလေး ရဲ ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ဖေကြီး နော် ညစ်ပတ်တယ်”

“ဘာညစ်ပတ်လို့လဲ ကွာ၊ ပြောပါဦး”

“မပြောချင်ပါဘူး ဟွန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိ”

“မပြောရင် မသွားသေးဘူး မီးကြီး ပြောတာ နားထောင်ပြီးမှ သွားမယ်”

“ဟာ မပြောဘူး မသွားချင်နေ”

“အင်း နေမယ် ဒီမှာပဲ”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပြောရင်း က ရတနာဝင်း အနောက် ဘက်ကို တိုးကပ်ကာ ရပ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း က တည်ထားသော သီးစုံကုလား ဟင်း ကို ဆူအောင် စောင့်နေပြီး မလိုအပ်ပဲ နှင့် ယောင်းမ လေး နှင့် မွှေ ပေး နေသည်။ ရတနာဝင်း အနောက်ရောက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမခါးကလေး မှ သိုင်းဖက်ပြီး ဘိုက်လေးကို လက်ဖဝါး ဖြင့် ဖိကာ အနောက်သို့ အသာလေး ဆွဲလိုက်သလို သူကလည်း ရှေ့ကို တိုးလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကိုယ် လုံးချင်း ထိကပ် သွားကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ မာကြောလာသော လီးတန်ကြီးက ရတနာဝင်း ဖင်နှစ်လုံး ကြား သို့ အမြောင်းလိုက် တိုးဝင် လာခဲ့သည်။ ရတနာဝင်း တယောက် ကင်ပွန်းစခန်းက အဖြစ်အပျက် ကို သွားသတိရလိုက်မိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း လည်ကုတ်လေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက် ရင်း၊

“ဖေကြီး တော့ မီးကြီး ကို ချစ်နေမိပြီကွာ”

ရတနာဝင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ သူမ ဘာပြန်ပြောရမည် မသိဖြစ်နေသည်။ သူမ ရင်တွေ ကလည်း ခုန် နေသည်။ သူမ ပိပိလေး မှာလည်း အရည်ကြည်တို့ စို နေပြီ။ သူမ ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ လီးနွေးနွေး ကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ပိုမာလာသည်ကို အထိအတွေ့ ကနေ သိနေရသည်။ သူမ အဖေ ပြောသော ချစ်နေပြီ ဆိုတာ က ရိုးရိုး သားအဖ အချစ်ကို မဆိုလိုကြောင်း ကို သူမ ဒီအသက်အရွယ် ရောက်မှ တော့ သိနေပြီး မဟုတ်လား။

“မဖြစ်နိုင် ဘူးထင်ပါတယ် ဖေကြီးရယ်”

လေသံတိုးတိုးလေး ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သော ရတနာဝင်း စကား ကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် လေး ဆွဲဖက်လိုက်ကာ သူမ နားရွက် အနောက်လေးကို လျှာဖြင့် အသာ လျှက်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက အရမ်းကို မာလာပြီမို့ ရတနာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကြား ထိုးဖေါက် ဝင်တော့ မလောက် တိုးဝင်နေသည်။

“ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ မီးကြီးရယ်”

“မီးမှာ ချစ်သူ ရှိပြီးသား ဖေကြီး သိတာပဲလေ”

“အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲကွာ၊ မီးကြီး ချစ်သူက မီးကြီးကို လက်ထပ်ပြီး ယူလို့ ရတယ်လေ၊ ဖေကြီး က မီးကြီးကို လက်ထပ်ယူလို့ မှ မရတာ၊ ဖေကြီးကို မသနားဘူးလား”

“ခုလည်း ရိုးရိုး ချစ်တာက ချစ်လို့ ရနေတာပဲ ဖေကြီးကလည်း”

ရတနာဝင်း လေသံလေး ပျော့လာပြီမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမလက်မှ ယောင်းမလေးကို ဆွဲယူ ကာ ဘေးသို့ ချလိုက်ရင်း၊ ရတနာဝင်း ကိုယ်လေးကို သူ့ဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်စေကာ ဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။ နောက်မှ လက်တဖက် ဖြင့် ခေါင်းငုံ့ထားသော ရတနာဝင်း မေးစေ့လေးကို ပင့်မကာ သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်စေပြီး၊

“ဖေကြီး က ချစ်သူ လို ချစ်ချင်တယ်ကွာ၊ ဖေကြီးကို မချစ်ဘူးလား၊ ”

ရတနာဝင်း က ပြန်မဖြေပဲ မျက်လုံးဝိုင်းကြီးများ ဖြင့် ပြန်ကြည့်နေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ နူတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ဦးသား အသက်ရူ မဝတော့ သည်အထိ နမ်းစုပ်ကြပြီး မှ နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်ခွာလိုက်ကြသည်။

“ဖေကြီး ရယ်လွှတ်တော့ မီး အသက်ရူ လို့ တောင် မဝတော့ဘူး”

“ချစ်တယ် ပြောမှ လွှတ်ပေးမယ်ကွာ”

“အာ သူ သိပ်ဆိုးတယ်ကွယ်”

“အဲဒါ ဆို ဖေကြီး ကို ချစ်တယ်လို့ ပြော”

“သူ အနိုင်ကျင့် တယ်ကွာ”

“မကျင့် ပါဘူး ချစ်လွန်းလို့ပါ၊ မီးကြီးချစ်တယ်ပြောတာနဲ့ လွှတ်ပေးမယ်”

“အင်းပါ ကဲ မီးကလည်း ဖေကြီး ကို ချစ်ပါတယ် တဲ့ ကဲ လွှတ်ပေးတော့နော်”

“ဟား ပျော်လိုက်တာကွာ၊ ကဲ ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်သူလေးကို အားရပါးရ နမ်းဦးမယ်ကွာ ”

“ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်”

သူတို့ နှစ်ဦး နူတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက် သွား ကြ ပြန်လေသည်။ ပြီးမှ ရတနာဝင်း က ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို ရင်ဘတ် အသာတွန်း လိုက်ရင်း၊

“ကဲ လွှတ်တော့ တခါထည်း အဖြေပေးပြီးရင် လွှတ်မယ် ဆိုပြီး ပိုတောင် ကဲလာသေးတယ်၊ သွားတော့၊ မီး ရေမိုးချိုးပြီးမှ နော်၊ ခု ချွေးစော် ၊ ဟင်းစော်တွေနဲ့ မို့”

“အင်း စောင့် နေမယ် လိုးရှင်း လူးတဲ့ အချိန်”

ရတနာဝင်း မျက်နာလေး နီရဲ သွားပြီး။

“ဖေကြီး နော်၊ သွား အဲလို တွေ ပြောရင် ချစ်တော့ဘူး”

“အင်းပါ အင်းပါ၊ မပြောတော့ ပါဘူး အိုကေ အိုကေ”

……………………………….

ဦးရင်ထွန်းဝင်း မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ ရတနာဝင်း မီးဖိုပေါ်မှာ ဆူနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သီးစုံ ကုလားဟင်း အိုးကို မီးပိတ်လိုက်သည်။ သူမ မျက်နှာက လည်း ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်နေသည်။ သူမ အဖြေပေးလိုက်တော့ ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွား သည့် သူမ အဖေ ဖြစ်သူ ပျော်နေပုံကို တွေးပြီး ရီချင်နေမိတာ ဖြစ်သည်။ ဘယ့်နှယ့် မကြားစဖူး၊ အဖေက သမီးကို ရီးစား စကား ပြောရသည်လို့၊ ခစ်ကနဲ ပင် ရီလိုက်မိသည်။

လိုးရှင်း ဆိုမှ သူမ တဆက်တည်း သတိရလိုက်သည်။ ဖေကြီး တယောက် အလတ်မ ကို ပါ ဆက်ချောင်း သည်ကို သူမ သိထားသည်။ ထိုကိစ္စကို တော့ တားမှ ရမည်ဟု စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။ ခုတော့ သူမ ရေချိုးဖို့ အချိန် ရောက်ပြီမို့ အခန်းထဲမှ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ကို သွားယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးရင်း နှင့် ခုနက အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျနေသော သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာ ဖြင့် သေသေခြာခြာ ဆေးကြောရင်း အစေ့လေးကို လက်နှင့် ထိမိတော့ တုံကနဲ ဖြ်သွားရသည်။ သူမ မျက်စေ့ ထဲ ညည ဂွင်းတိုက် နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်မိပြီး၊ အဲဒါကြီးနဲ့ ငါ့ စောက်ဖုတ်လေး ထဲသာ ထိုးထည့်လိုက် ရင်တော့ ကွဲပြဲကုန်မှာပဲဟု တွေးမိလိုက်သည်။ တပြိုင်ထဲ ကြက်သည်းပါ ထသွားမိသည်။

ရတနာဝင်း ရေမိုးချိုးပြီးတော့ သူမ အခန်းပြန်ရောက်လာကာ အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်သည်။ သနပ်ခါးသွေးရင်း မျက်နှာကို လူးပြီးတော့၊ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ချောင်းကြည့်နေမည့် အပေါက်နား သွားရပ်လိုက် ရင်း လေသံတိုးတိုးဖြင့်၊

“ဖေကြီး”

ဟု ခေါ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်း ၊ မထူးတော့ပြီမို့၊

“ဟင် ဘာလဲ မီးကြီး”

ဟု ထူးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက၊ အိမ်ရှေ့မှ အလတ်မ မကြားအောင် အသံတိုးတိုး ဖြင့်၊

“မီး လိုးရှင်း လူးတော့မလို့ ဖေကြီး မချောင်းနဲ့တော့၊ မီး ရှက်တယ်”

“အာကွာ မီး ဘော်ဒီ အရမ်းလှတာကို ကြည့်ချင်လို့လေကွာ၊ အခု ဖေကြီး တို့က ချစ်သူတွေ ဖြစ်ပြီပဲဟာ ပိုတောင် မှ ရှက်စရာ မလိုတော့ဘူး လေကွာ”

“ဟင့် အင်း အခု မှ ချစ်သူ ဖြစ်တာ နာရီပိုင်းပဲ ရှိသေးတာ၊ ဖေကြီး မီး ပြောစကား နားမထောင်ရင် ချစ်သူ အဖြစ်က ပြန်စွန့်လိုက်မယ် ဒါပဲ”

“အဲလို တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ၊ အင်းပါ ဖေကြီး မချောင်းတော့ ပါဘူး၊ ”

“ဂတိပေး၊ ပြီးတော့ ပေးတဲ့ ဂတိကိုလည်း တည်”

“အင်းပါ ဂတိပေးပါတယ်၊ ပေးတဲ့ ဂတိလည်း တည်ပါမယ်”

ဦးရင်ထွန်းတယောက် သူ့ကုတင်ဆီကို ပြန်လျှောက်သွားသံ ကြားမှ ရတနာဝင်း တယောက် ပြုံးပြီး သူမ နေရာ သူမ ပြန်လာကာ ထုံစံအတိုင်း ထမီကို ဖြည်ချလျှက် လိုးရှင်းလူးတော့သည်။

……………………

ရတနာဝင်း အဝတ်အစား လဲပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ထွက်ကာ ဆိုင်ထိုင်နေသည့် ညီမဖြစ်သူ နီလာဝင်းအား ရေမိုးချိုး ဖို့ ပြောလိုက်သည်။ အငယ်ကောင်က ဘယ်‌ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက် အောင် သွားဆော့ နေမှန်းမသိ။ ရတနာဝင်း ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်သွားသည့်အသံ ကြားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တံခါးကိုအသာခေါက်လိုက်သည်။

“ဖေကြီး.. အိပ်ပျော် နေလား”

“ဟင့်အင်း မပျော်ပါဘူး မီးကြီး ခနမှိန်းနေတာ၊ အခန်းထဲ လာမလို့လား”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီးမေးလိုက်တော့၊

“ဘယ်လာလို့ ရမှာလဲ ဆိုင်မှာ လူမရှိဘူးလေ၊ ခနလာဦးလို့ ရှေ့ကို ပြောစာ ရှိလို့”

“အင်း ကိုယ့် ချစ်သူ ရီးစားလေး က ခေါ်တော့ လည်း လာရမှာပေါ့လေ ဟဲဟဲ”

ရတနာဝင်း က ဦးရင်ထွန်းဝင်း အပြောကို ရီချင်သော်လည်း နူတ်ခမ်းကိုက် ထိန်းထားပြီး အိမ်ရှေ့ဘက် ဆိုင်ရှိရာသို့ လှည့် ထွက် သွားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ဆိုင်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ငွေသိမ်းသည့် စားပွဲနောက်မှ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆိုင်မှ ပစ္စည်းများ ကို မတ်တပ်ရပ်လျှက် စစ်နေသည့် ရတနာဝင်းအား။

“ကဲ ပြော ဘာပြောစာ ရှိလို့လဲ”
အခန်း ၉။

ရတနာဝင်း အနား ရောက်လာတော့ သူမလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ ပေါင်ပေါ် သို့ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုစားပွဲမှာ လမ်းမ ပေါ် မှ သေခြာ မမြင်ရ၊ ပစ္စည်းများ တိုင်များ ကွယ် ပြီး အမှောင်ရိပ်လည်း နည်းနည်း ကျ နေသည်။ စျေးဝယ်မည့်သူ ဝင်လာသည်နှင့် သူတို့က ချက်ခြင်းလည်း မြင်နိုင်လေသည်။ ရတနာဝင်း က အိမ်နေရင်း မို့ဘောင်းဘီတို ပွပွ နှင့် တီရှပ်ကိုသာ ဝတ်ထားသည်။ သူမ ဖင်လုံးလေး အိကနဲ သူ့ ပေါင်ပေါ် လာဖိမိသည် နှင့်ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးက မာတက်လာသည်။

“အား မွှေးသင်းပျံ့ လို့ ကွာ တကိုယ်လုံးကို နမ်းချင်စရာကြီး”

“ရွှတ်”

“ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပါးလေးကို တချက်ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီးမှ နူတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်ခဲကာ ကစ်ဆင် ပေးလိုက် သည်။ ရတနာဝင်း လည်း မငြင်းဆန်နိုင်ပဲ ပြန်နမ်း ရှုံ့ လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို အသာတွန်း ရင်း၊

“ဖေကြီး မီးကို တကယ်ချစ်လား”

“အင်းပေါ့”

“ချစ်ရင် မီးစကား နားထောင်ရမယ်”

“အင် အခုလည်း နားထောင် နေတာပဲ မဟုတ်လား”

“အင်း အခု က သေခြာ ပြောမလို့ ”

“ပြော”

“မီး က ဖေကြီး တခြား မိန်းမ တွေကို ကြည့်တာ မနာလိုဘူး။ တခြားမိန်းမ တွေကိုလည်း မငမ်းရဘူး”

“အင်းပါ ချစ်လေး ရယ် ချစ်လေးကို ချစ်မိနေမှတခြား မိန်းမ တွေ ငမ်းစရာလား”

“အာ ချစ်လေး လို့လည်း ခေါ်နဲ့ မီးကြီး လို့ပဲ ခေါ် ချစ်လေးက မီး ရီးစား ခေါ် ပြီးသား၊ ဖေကြီးက မီးကြီး လို့ခေါ်တာ မီးက ပိုဖီးလ်လာတယ် သိလား”

“ဟုတ်လား ဒါဆိုရင် မီးကြီး ပဲ ခေါ်မှာပေါ့”

“အင်း နောက်တခု က တခြား မိန်းမ တွေလို့ဆိုတဲ့ ထဲ မှာ မိလတ်လည်း ပါတယ်”

“ဘာ..ဘယ်လို..”

“ဖေကြီး မိလတ် ရေချိုးပြီးလို့ သနပ်ခါးလိမ်း လိုးရှင်းလူးရင်လည်း ချောင်းတာ မီး သိတယ်”

“ဟေ”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း နည်းနည်း ရှက်သွား မိသည်။ သို့သော်လည်း ရတနာဝင်း ကို လိုချင်ရင် သူမ အလိုကို လိုက်လျောရမည် ဆိုတာ သိနေတော့ ခေါင်းကို သာ ငြိမ့် ပြလိုက်မိသည်။

“အင်း ပါ ဒီနေ့ က စလို့ မချောင်းတော့ ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မီးကြီးကို ကျတော့ ရော ဘာလို့ ပေးမချောင်းတာလည်း၊ ကိုယ့် ချစ်သူ တောင် ကိုယ်မကြည့်ရတော့ဘူးလား”

“ကိုယ့်ချစ်သူ ဖြစ်မှ တော့ ချောင်းစရာလား”

“အင်း ဟုတ်သားပဲ ကိုယ့်ချစ်သူ ဆိုမှ တော့ ချောင်းစရာလို ဦးမလား ခုမှ သဘောပေါက် တယ်”

“ပြွတ်စ်…ပြွတ်စ်..”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ရတနာဝင်း နူတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်၊ ရတနာဝင်း မှာ ပြန်ပြောချိန်မရလိုက်ပဲ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အနမ်း များကို ပြန်လည်တုံ့ပြန်ရတော့သည်။ အခု တခါမှာတော့ နူတ်ခမ်းချင်း ကစ်ဆင် ရိုက်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ လက်တဖက်က ရတနာဝင်း ဘိုက်သားလေးကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ အပေါ်ဖက်သို့ ရွှေ့လျားသွားကာ သူမ ၏ ဖေါင်းမို့မို့ ရင်သား လေးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ် လိုက်လေသည်။ ရတနာဝင်း မှာ ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ပေးရင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဦးခေါင်းကိုသာ ပြန်လည် ထိန်း ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း၏ တီရှပ် အောက်မှ ဘရာဇီယာပါးပါး လေး ဝတ်ထားသော်လည်း ချွန်တက် လာသည့် နို့သီးခေါင်းလေး များကို လက်ဖဝါး အောက်မှာ ခံစား တွေ့ထိနေရသဖြင့် လီးက မတရား ‌မာတင်းလာခဲ့ရသည်။ သူ့ နောက်လက်တဖက်က လည်း ရတနာဝင်း ၏ ‌ဘောင်းဘီတို အနားအောက် မှ လွှတ်နေ သည့် ပေါင်လုံးသား ချောမွေ့မွေ့လေး များကို ပွတ်သတ်ပေးနေမိသည်။ ရတနာဝင်း မှာ သူမ နို့တွေ ပေါင်တွေ အကိုင် အပွတ်ခံနေရပြီး လီးမာမာ ကြီးလည်း ဖင်အောက်မှာ ခုထိုင်နေရသဖြင့် ပါးစပ်မှ သွားရည်များပင် စိမ့် ကျလာရသည်။ သို့သော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမ ပါးစပ်မှ သွားရည်များ ကိုပါ သူ့ ပါးစပ် ဖြင့် စုပ်ယူ မျိုချ ပြစ်လိုက်သဖြင့် နူတ်ခမ်းအပြင်သို့ ထွက်ကျသွားခြင်း မရှိတော့ခြေ၊ ထိုအချိန်မှာ ပင် ဆိုင်ရှေ့ မှ ရုတ်တရက် လူရိပ် မြင်လိုက်သဖြင့် နှစ်ယောက်သား လူချင်း ချက်ခြင်းခွာလိုက်ကြရသည်။

ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသူက အငယ်ကောင် တင်မောင်ဝင်း။ သူငယ်ချင်းအိမ် သွားဆော့ ရာမှ ပြန်လာခြင်းပင်။ ရတနာဝင်းက။

“ကောင်လေး သွား မိလတ် ရေချိုးပြီးလောက်ပြီ၊ နင်သွားချိုးတော့၊ ဒီနေ့ စောစောစား ပြီးရင် စာလုပ်ရမယ်၊ တခါထဲ အဆော့ပဲ မက်နေတာပဲ”

ဟု ပြောလိုက်ရာ တင်မောင်ဝင်း က သူ့ အမကြီးကို နှာခေါင်းရှုံ့ပြပြီး အိမ်တွင်းသို့ ဝင်သွားလေသည်။ တင်မောင်ဝင်း အိမ်ထဲ ဝင်သွားတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း လက်ကို ပြန်ဆွဲလိုက်သော်လည်း ရတနာဝင်းက အသာရုန်းပြီး၊

“မိလတ် ပြန်ထွက်လာတော့မယ်၊ ပြီးရင် ထမင်းစား ဖို့ ပြင်ရမယ်”

ဟု ပြောကာ ထွက်သွားတော့သည်။

……………………………

ညနေစာထမင်းစား ပြီးကြတော့ ထုံးစံ အတိုင်း နီလာဝင်း နှင့် တင်မောင်ဝင်း တို့ မှာ စနေနေ့မို့ တီဗီထိုင်ကြည့်ကြသည်။ ကြားရက် ဆိုလျှင် သူတို့ ကျောင်းစာ လုပ်ကြရသည်ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်း က တီဗီရှေ့ ကြမ်းပြင်တွင် တင်မောင်ဝင်း က လှဲလျောင်းကာ ကြည့်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပက်လက်ကုလားထိုင် တွင် ထိုင်လျှက် သူ့‌‌ဘေးမှ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် တွင် ရတနာဝင်း နှင့် နီလာဝင်း တို့ နှစ်ယောက်က ထိုင် ကြည့်နေကြလေသည်။ ရတနာဝင်း မှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပက်လက်ကုလားထိုင်နှင့် ကပ်လျှက် ဘက်မှာ ထိုင်နေ လေသည်။ သူတို့ မောင်နှမ များ စိတ်ဝင်တစား ကြည့် နေကြသည့် ကိုရီးယား စီးရီး မှ စိတ်ဝင်စား စရာ အခန်း ရောက်နေချိန်တွင်၊ ဆိုဖာလက်ရမ်း ပေါ် တင်ထားသည့် ရတနာဝင်း လက်ပေါ် သို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ဖဝါးက လာရောက် အုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးလေသည်။ ရတနာဝင်း က သူမ ညီမလေး ဘက်ကို မသိမသာ စောင်းငဲ့ ကြည့်လိုက်တော့ တီဗီ ကိုသာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည်ကို တွေ့နေရပြီး သူမ လက်မှာလည်း သူမ ကိုယ်လုံးကွယ်နေသဖြင့် နီလာဝင်း ဘက်မှ မမြင်နိုင်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့်၊ သူမက လက်ကို လက်ဖဝါးလှန်ပေးလိုက်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း နှင့် လက်ဖဝါးခြင်း အုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး လက်ချောင်းကလေး များက တယောက်လက်ချောင်းတွေ ကြား နောက် တယောက်လက်ချောင်းများ ထိုးသွင်း ကာ ဆယ်ကျော်သက် ရီးစား နှစ်ဦးပမာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ကြသည်။

သူတို့ မိသားစု တီဗီ အစီအစဥ် ပြီးကြတော့ အိပ်ဖို့ ပြင်ကြစဥ်၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း အား တိုးတိုးလေး၊ မိလတ် အိပ်ပျော်သွားလျှင် ခန ထွက်လာခဲ့ဖို့၊ ပြောစရာရှိတယ်၊ သူ့အခန်းတံခါး ဟထားမည်ဟု ပြောထား လိုက်သည်။

ညနက် လို့ နီလာဝင်း နှစ်နှစ်ချိူက်ချိူက် အိပ်ပျော် သွားတာ သေခြာမှ ရတနာဝင်း အိပ်ယာမှ ထလာခဲ့ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ အဆင်သင့် စောင့်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့အိပ်ခန်း တံခါးကို ဂလန့်ထိုး ပိတ်လိုက်ပြီး အခန်းမီးကိုလည်း ပိတ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း ကို သူ့ကုတင် ရှိရာ လက်ဆွဲခေါ် လာပြီး သူလည်းကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်လျှက် ရတနာဝင်းကို သူ့ဘေးထိုင်စေလေသည်။ ရတနာဝင်း က လေသံလေး ဖြင့်၊

“ဘာဖြစ်လို့ မီးမှောင်ချထားတာလဲ၊ စကား ပြောတာပဲဟာ”

“မီးလတ် နိုးသွားလို့ တော်ကြာ ဟို အပေါက်က ချောင်းကြည့်နေရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ”

“ဘယ်အပေါက်လဲ”

“မီးကြီး ချောင်းနေကြ အပေါက်လေ”

“ဖေကြီးနော် သူ ဆိုးတယ်”

ရတနာဝင်း က ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ် ကလေး ဖြင့် မနာအောင် လှမ်းထု လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမ လက်ကလေးများကို လှမ်းဆုပ်ဖမ်းရင်း ဆွဲလိုက်ကာ သူကိုယ်လုံးလေး ကို သူ့ရင်ခွင် ထဲ သွင်း ဖက်ထားလိုက်လေသည်။

“ဘယ်သူက ဆိုးတာလဲ ၊ ချောင်းတဲ့သူက လား ပြတဲ့သူကလား”

“သွားကွာ အာ့ ကြောင်းမပြောနဲ့၊ အဲဒီ အပေါက်က မိလတ် မမြင်ဘူး၊ သူမသိဘူး ပြက္ခဒိန်နဲ့ ဖုံးထားတာကို”

“အင်းပါ၊ ခုက သူလည်း အိပ်ပျော် နေတာကို ဒါပေမဲ့ အသံတော့ ကြားလို့ မဖြစ်ဘူး တော်ကြာ မသင်္ကာလို့ လာမေးနေဦးမယ်”

“အင်း ခုက ဖေကြီး က ဘာပြောမလို့ ခေါ်တာလဲ”

“ဟောဗျာ၊ ကိုယ့် ချစ်သူ ရီးစား အသစ်ချပ်ချွတ်ကလေးကို ပြောစရာရှိမှ ခေါ်ရမှာလား၊ လို့ ”

“ဟွန့် ပိုပြီ”

“ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း စကား ဆက်မပြောတော့၊ ရတနာဝင်း နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရမက် တွေ ပြင်းပြင်း နှင့် တယောက် နူတ်ခမ်းတယောက်၊ တယောက်လျှာတယောက် စုပ်ကာ နမ်းမိကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက ရတနာဝင်း တီရှပ် အောက်မှ တိုးဝင်ကာ သူမ ကျောဘက်မှ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို စမ်းဖြုတ်လိုက်လေသည်။ ဘရာဇီယာဂျိတ်ပြုတ်သွားသဖြင့် ချောင်သွားသော ဘရာဇီယာ အောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ကို တိုးဝင်ကာ နို့လေး နှစ်လုံးကို တဖက် တလုံးစီ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း နို့လေး များ မှာ ဖေါင်းတင်းရင်း ပြီး အိနေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းမှာ အတင်းမညှစ်ရက် ပဲ ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် နှယ်ပေးနေမိသည်။ ရတနာဝင်းမှာတော့ သူ့ရီးစား တောင် တိုက်ရိုက် ကိုင်ခွင့် မရခဲ့သည့် သူမ နို့ အစုံကို အဖေဖြစ်သူက လက်ဖဝါးကြီး ဖြင့် ဆုပ်ညှစ် နှယ်ပေးနေတာ ခံနေရသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တုံရီကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို အတင်း တွယ်ဖက်ထားမိလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့သီးခေါင်းသေးသေး လေးများကို လက်မ လက်ညိုး ထိပ်ကလေးများ နှင့် ပွတ်ခြေ ပေးလိုက်တော့ ရတနာဝင်း မှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို အတင်း ကုတ်တွယ်ဖက်ပြီး သူမ ပေါင်လေး နှစ်လုံးကို လည်း လိမ်ကျစ်ထားလိုက်မိလေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထိန်းကာ ကုတင်ပေါ် သို့ ပက်လက်ကလေး လှဲစေလိုက်သည်။ ရတနာဝင်း က မီးမှိန်မှိန်‌အောက်တွင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို ရီဝေသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း တီရှပ် အနားမှဆွဲကာ ရင်ဘတ် နို့များပေါ် သည်အထိ လှန်တင်လိုက် သည်။ ဘရာဇီယာ ကလည်း ဂျိတ်ပြုတ်နေတာ ဆိုတော့ တီရှပ် နှင့် အတူ ပါသွားသည်။

မီးရောင် မှုံဝါးဝါး အောက်မှာ ရတနာဝင်း ရဲ့ နို့လေး တွေက အလွန်လှပလွန်းနေသည်။ အပျို စစ်စစ် နို့လေး တွေမို့ တင်းရင်း ချောမွှတ်နေသည်။ မကြီးလွန်း မသေးလွန်း အနေတော် အရွယ်ကလေး မို့လည်း အလွန် ချစ်စရာကောင်းနေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ထိုနို့လုံးလေး တွေ၏ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေး တွေကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စို့လိုက်သည်။

“အားးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”

အပျို မလေး ဒွန့်ဒွန့်လူး သွားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကလည်း နို့တွေကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ် ပါးစပ်က လည်း နို့သီးခေါင်းတွေကို စို့၊ အပျိုမလေး မခံနိုင်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းကို အတင်း အုပ်ကိုင် ကာ ဆံပင်များကို သူမလက်ချောင်းများ ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က နို့တွေကို စို့ပေးရင်း လက်တဖက် ကို တတောင်ထောက်လိုက်ကာ၊ နောက်လက်တဖက်က ရတနာဝင်း ဘိုက်သား ပေါ် ဘောင်းဘီခါး သားရည်ကြိုး အောက် လက်လျိုသွင်းကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ပေါ်မှ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိပွတ်ပေးလိုက် သည်။ တကယ်က ဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ရည်တွေက ရွဲနှစ်နေပြီ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်း ထိပ်တွေမှာ ပါ စောက်ရည်တွေ စိုသွားရတယ်။ အရမ်းအရမ်းကို ဖီးတက်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ အပျိုမလေး ရတနာဝင်း က သူ့ အဖေ လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်ခံရတော့၊ ဖင်ပါ အိပ်ယာ ပေါ် ကနေ တောင် မြှောက်တက်သွားလေသည်။
အခန်း ၁၀။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရမ်းသမ်း ပွတ်လိုက်တာ ပေမဲ့ စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်မိသလို ဖြစ်သွားသည်။ အရမ်းခြောက် နေတဲ့ ကောက်ရိုးပေါ် မီးပွားကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ရတနာဝင်း စောက်စေ့လေး ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လူတကိုယ်လုံး တောင့်တင်း ကာ တချီ ပြီးသွား တော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကလည်း ရတနာဝင်းလေး ပြီးသွား တာကို သိလိုက်တာကြောင့် သူလုပ်နေတာကို အသာလျော့ ပေးလိုက်တယ်။ သူ အရမ်းလော စရာ မလိုဘူး၊ ခြင်းထဲက ကြက်ပဲ ဆိုတာသိတယ်။ နောက်ပြီး လက်ဖက်ကောင်းစား ချင်ရင် ပလောင်တောင်တက် နှေး ဆို တဲစကားလည်း ရှိတယ်မဟုတ်လား။ အရိုင်းလေး ကို ဘယ်လို ကြုံးသွင်း ရမလဲ ဆိုတာသူ့ မှာ အကြံအစည် ရှိပြီးသား။ တချီပြီး သွားလို့ တကိုယ်လုံး တောင့်တင်း သွားရာက နေ ငြိမ်ကျ သွားတဲ့ ရတနာဝင်း ကို နှာခေါင်း လေး ပါးလေး တွေကို ဖွဖွ လေး နမ်းလိုက်တယ်။ တချီ ပြီးသွားလို့ အသိစိတ်ဝင် လာတဲ့ ရတနာဝင်း က ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရဲ့ လက်ကို သူမ ‌ဘောင်းဘီထဲက ဆွဲထုတ် တွန်းဖယ်လိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ် က ထထိုင် လိုက်တယ်။

“တော်ပြီ ဖေကြီး ရယ်၊ ဖေကြီး သိပ်ဆိုးတာပဲ၊ သူ့ကို ချစ်တယ်လို့ ပြောတာနဲ့ တအားဆိုးတော့ တာပဲ”

“ဘာများ ဆိုးရသေးလို့လဲ မီးကြီး ကလည်းကွာ၊ မီးကြီးလည်း ကောင်းဖို့ ဖေကြီးက လုပ်ပေးတာပဲဟာ”

“ဟင့်အင်း သိဘူး၊ သူများ နို့တွေကိုလည်း ကိုင်ညှစ်ပြီး တအား စို့၊ ဟိုဟာလေးကို လည်းလာကိုင်တယ်၊ ဖေကြီးမကောင်းဘူး နောက်ဆို ဖေကြီး အခန်းမလာတော့ဘူး”

“ဖေကြီး က ချစ်လို့ပါ မီးကြီးရယ်၊ အဲလို တော့ မလုပ်ပါနဲ့၊ နောက် မီးကြီး မကြိုက်တာဆို ဖေကြီး တော်တော့လို့ ပြောလိုက် ဖေကြီး ချက်ခြင်း ရပ်မယ် ဟုတ်ပလား”

“အွန်း”

“ဒီမှာ ဖေကြီးရဲ့ ဒုက္ခကိုလည်း ကြည့်ပါဦးမီးကြီးရဲ့”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ဒစ်ကားကား ကြီးနဲ့ ထောင်ထွက်လာတယ်။

“ဟယ်”

“ရော့ ကိုင်ကြည့်ပါဦး ဘယ်လောက်မာနေလဲ ဆိုတာ”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲယူပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်စေတယ်။ ရတနာဝင်း က ရုန်းဖို့ ကြိုးစား သော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း က တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ဆွဲထားလိုက်လို့ ပြန်ရုန်းလို့ မရဘူး။ သူမ ကိုယ်တိုင်က လည်း စူးစမ်းလိုစိတ်ကြောင့် ရတနာဝင်း က လီးတန်ကြီးကို သူမလက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာ သူမ လက်ဖဝါးလေး အောက်တွင် နွေးထွေး ပြီး အတွင်းက မာတင်းနေသော်လည်း အပြင်ခွံကတော့ နူးညံ့နေသည်။ သွေးကြောတွေ က တဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေတာကို သူမ လက်ဖဝါးလေးမှာ ခံစား ထိတွေ့ နေရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမ လက်ကောက်ဝတ်ကလေး မှ ကိုင်ကာ လက်ကလေးကို အပေါ် တက်အောက်ဆင်း ဂွင်းထုပေးသည့် အဆင်ကို လုပ်ပေးလိုက်ရာ၊ ရတနာဝင်း ကလည်း အလိုလို သူမလက် ကလေးကို လှုပ်ရှား မိလေသည်။ သူမ ဘာသာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုပေးရင် မှ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်မိတော့ လီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ မီးရောက် မှိန်မှိန်အောက်မှာပင်လျှင် မှိုပွင့်ကြီးလို ဖွင့်ကား လျှက် ရှိပြီး ထိပ်မှ အကွဲကြောင်းလေး ထဲမှ အရည်ကြည် တချို့ စိမ့်ထွက်လာ တာကို တွေ့နေရသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှ ရတနာဝင်း ၏ နူးညံ့လှသည့် လက်ဖဝါးလေး ဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးတာခံနေရသဖြင့် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ကာ ဖီးခံနေလိုက်မိသည်။ သူ့လီးတန်ကြီးမှ ယားယံလာတော့ မနေနိုင်တော့ ရတနာဝင်း လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အရှိန်ကို မြင့်ခိုင်းလိုက်သည်။

“အား မြန်မြန်လေး….မီးးးးကြီးးးးး အိးးးးးးးးအိုးးးးး”

“ဖတ်ဖတ်…ဖတ်..ဖတ်..”

ရတနာဝင်း လက်ဖနှောင့်လေး နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆီခုံတို့ ရိုက်ခတ်သံ တဖတ်ဖတ် ပင် ပေါ်လာရသည်။ မကြာခင်မှာပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးထိပ်မှ လရည် ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များ ပန်းထွက်လာကာ ပြီးသွားတော့သည်။

“အားးးးး ပြီးးးးးပြီးးးးးးးပြီ အိုးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးးးးးရယ်”

“အိုး ဖေကြီး ဟာတွေက များကြီးပဲ ထွက်လာတာ၊ မီး လက်တွေ ပေကုန်ပြီ”

“အော် အင်းးး ဆောရီးး မီးကြီး ရော့ရော့ ပုဆိုးနဲ့ သုတ်လိုက်တော့”

“ဖေကြီးဟာ ပျော့ သွားပီ ခစ်ခစ်”

“အင်းပေါ့၊ တခါ ပြီးသွားတာကိုး”

“မီး အခန်း ပြန်တော့မယ် ညနက်နေပြီ”

“အင်းအင်း ချစ်တယ်နော် မီးကြီး”

“မွ..ပြွတ်စ်”

“အင်း မီးကလည်း ချစ်တယ် ဖေကြီးကို မွ ပြွတ်စ်”

ရတနာဝင်း သူ့အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတော့ မှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲကာ မှိန်း ရင်း ဖြစ်ပျက် သွားသည်များကို ပြန်စဥ်းစား နေရင်း လီးက ပြန်တောင်လာခဲ့သည်။ အင်း ခုတော့ မထုတော့ဘူး ကိုယ့် ချစ်သူ လေး နီးနီး ကပ်ကပ် ရထားတာ အလကား မဖြုံးတော့ဘူး ဟု တွေးရင်း မျက်နှာပေါ် မှာ ကျေနပ် ပီတိ ပြုံးနှင့် အိပ်မောကျသွားလေတော့သည်။

ရတနာဝင်း က လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ရူးပေါက် လက်ဆေးရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ ခုနက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးမှ ပန်းထွက်လာသည့် လရည်များ ပေသွားသည့် လက်ဖမိုးလေး ကို နမ်းကြည့်တော့ ညီစို့စို့ အနံ့ကလေး ရနေသည်။ သူမ ကြည့်ဖူးသည့် ဟိုကား တွေ ထဲမှာ အဲလို လီးတန်ကြီး တွေကို ပါးစပ်နှင့် ငုံစုပ် ပြီး ထွက်လာသည့် အရည်များကို ပါ မျိုချကြတာ တွေ့ဖူးတာမို့ ၊ အရသာ ရော ဘယ်လိုလဲ ဆိုပြီး သူမ လျှာဖြင့် တို့ စမ်းလိုက်သည်။ ဘာမှ တော့ ထူးထူး ခြားခြား အရသာ မရှိ ခုန အနံ့ လိုမျိုးလေးသာ် လျှာပေါ် လာစွဲသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကို ရေဆေး၊ လက်တွေ ရေဆေးပြီး ခုထိ ပြုတ်နေသေးသော ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ပြန်တပ်ကာ သူမ အခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ မိလတ်နှင့် သူမ အိပ်သည့် ကုတင်ပေါ် အိပ်ပျော် နေသည့် မိလတ် ‌ဘေးနား တိုးဝင်ကာ လှဲလိုက်သည်။

ပြီးခဲ့သည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း နှင့် သူမ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို ပြန်ပြောင်း တွေးမိရင်း သူမ လက်က အလိုလို စောက်ဖုတ်လေးပေါ် ရောက်သွား ပြီး စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်မိသည်။ နောက်မှ ဒီနေ့ အဖို့တော့ တော်ပြီ ထင်တယ်ဟု တွေးကာ ကိုယ်ကို ဝမ်းလျှားမှောက်လျှက် ကြိုးစား အိပ်လိုက်လေတော့သည်။

…………………………..

ဒီနေ့ မနက် က တနင်္ဂနွေ နေ့မို့ ကျောင်းပိတ် ရုံးပိတ်တော့ အိမ်မှာလူစုံ ရှိနေကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက် လှုပ်ရှားဖို့ အခွင့် မသာ၊ ရတနာဝင်း ကို တကြည့်ကြည့်၊ ရတနာဝင်း ကလည်း သိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို မျက်စောင်းထိုးသည်။ ပြောင်ချော်ချော် လုပ်ပြသည်။ အလစ်မှာ လျှာထုတ်ပြသည်။ သို့ နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တနေ့လုံး လီးတောင် နေရသည်။

ဒါပေမဲ့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က အကြံရှိနေပြီးသား၊ ထုံးစံအတိုင်း သူ တရေးအိပ်မည့် အချိန်ရောက်တော့ အခန်းထဲ ဝင် နှပ်နေသည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်း အလတ်မ ကို ဆိုင်စောင့်ဖို့ မှာပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်ဆင် ရေချိုးခန်းသွားသံ ကြားသည်။ နောက် တော့ ရေချိုးခန်းက ပြန်လာပြီး သူမ အခန်းထဲ ဝင်သည်။ အခန်းတံခါး ပိတ်ကာ အထဲက ဂလန့်ချလိုက်တာနှင့် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရသည်။

“ဘယ်သူလဲ”

“ဖေကြီးပါ”

“ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“ပြောစရာလေးရှိလို့”

“နောက်မှ ပြော ခု မီး သနပ်ခါးလိမ်းတော့ မလို့”

“ခနလေးပါ မီးကြီးရဲ့”

ဟုဆိုသဖြင့် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းထဲ ကမန်းကတန်း ဝင်ကာ တံခါးပြန်ပိတ်ပြီး အတွင်းမှ ဂလန့် ချလိုက်သည်။

“ဖေကြီး ဘာလုပ်တာလဲ၊ တော်ကြာ မိလတ်လာရင် ပြဿနာတက်နေမယ်လေ”

“ခနလေးပါကွာ ဖေကြီး အရမ်းလွမ်းနေပြီ ”

“အာကွာ ဖေကြီး တအားဆိုးတာပဲ အို့”

“ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း ကိုယ်လေးကို ဆွဲပွေ့ကာ ဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းလေး ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျတော့လည်း ရတနာဝင်း ကမနေနိုင်ပါ၊ ပြန်လည် နမ်းစုပ်ပါသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း ရင်လျား ထားသည့် ထမီကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တော့ အငိုက်မိသွားသည့် ရတနာဝင်း တယောက် လှမ်းဆွဲလို့ မမှီတော့ပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲမှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးလေး ဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသည့် ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကြီးများ က ပွတ်သတ် ပေးရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း မှုကလည်း မပြတ်လုပ်ပေးလေသည်နောက်မှ ရတနာဝင်း နို့လေးများကို ကုံးကာ စို့ ပေးပြန်သည်။ ရတနာဝင်း မှာ မျက်လုံးလေး စင်းကာ ကျသွားရတော့သည်။ နေ့ခင်း အလင်းရောက်အောက်မှာ ဝင်းမဲ့ နေသည့် အသားအရည် ကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် နို့လေး တွေကို စို့ရင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ဖြည်ချ လိုက်လေသည်။ သူ့ လီးတန်ကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ရတနာဝင်း ဘိုက်သား ပေါင်တန်များကို ထိုးထောက်မိနေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက် သည်။ ရတနာဝင်း က လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက် ပေးနေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တဖက်က လည်း ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ကလေးကို ပွတ်သပ် ဆော့ ကစား နေလေပြီ။

“အားးးး အီးး”

“ရှီးးး ကျွတ်စ်”

“အာ့ နာတယ် ဖေကြီး လက်ကြီးနဲ့ တအား မထိုးနဲ့လေ အိုးးးးးး”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့လက်ခလည်ဖြင့် ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေး ထဲ ထိုးသွင်း ကြည့်လိုက်တာ စောက်ဖုတ်လေး မှာ အလွန်ပင် တင်းကျပ် နေသဖြင့် ရတနာဝင်း မှာ နာလို့ အော်လေသည်။ အင်း ဒီပုံနဲ့ ဆို ငါ့လီးနဲ့ လိုးဖို့ တော်တော် လေး လေ့ကျင့် ပေးရဦးမှာ ပါလားဟု ဦးရင်ထွန်းဝင်း က တွေး မိလိုက်သည်။

ရတနာဝင်း လက်ကလေးကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို ဖင်လုံးလေးတွေ ညှစ်လိုက် နို့ကို ညှစ်လိုက် နို့စို့လိုက် နူတ်ခမ်းစို့ လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း က သူ့လီးကြီးမှာ ယားတက်လာပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လရည်များ ပန်းထွက် ကုန်တော့သည်။

“အား …အီးးးးးး”

လရည်များ မှာ ရတနာဝင်း ဘိုက်ပေါ် ပေါင်ပေါ် သို့ ထွက်ကျ ကုန်လေသည်။ ရတနာဝင်း မှာ လည်း အခု မှ နေ့အလင်းရောင်ဖြင့် မြင်ရသော လီးကြီး ၊ လရည်ဖြူဖြူ တို့ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့လီးထဲမှ လရည်တွေကို ကုန်စင်အောင် ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီးမှ အချိန်လည်း နည်းနည်း ကြာ နေပြီ မို့ ကမန်းကတန်း ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ် ရလေသည်။

“အာ ဖေကြီး ကွာ ညှစ်ပတ်တယ်၊ ရေပြန်ချိုးရတော့မယ်”

“ရပါတယ် မီးကြီးရဲ့ မလိုပါဘူး ဒီတိုင်းပဲ အဝတ်စနဲ့ သုပ်လိုက်ပေါ့”

“အို အနံ့တွေ ရှိတယ်လေ တော်ကြာ သူများ တွေ ရိပ်မိကုန်မှာပေါ့”

“အင်းပါ အင်းပါ ချိုးချင်လည်း သွားပြန်ချိုးလိုက်ပေါ့၊ ဒီည ဖေကြီးအခန်းခနလာဦးနော် ပြောစရာရှိသေးလို့”

“လာပါဘူး သွား တခါထည်း ပြောစရာရှိလို့ ဆိုပြီး သူ မဟုတ်တာတွေ ပဲ လုပ်နေတာ မလာတော့ဘူး”

“လာပါကွာ ဖေကြီးကို သနားရင် အိုကေ၊ စောင့်နေမယ် ၊ မိလတ် အိပ်လို့မှ မလာရင် ဖေကြီးလာခဲ့မှာနော်”
အခန်း ၁၁။

ညကတော့ ရတနာဝင်း မိလတ် အိပ်ပျော် သွားတာ သေခြာ စောင့်ပြီး မှ အသာ လေးထကာ ခြေဖျားထောက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းတံခါးမှာ စေ့ရုံသာ စေ့ထားတာမို့ အသာတွန်းပြီး ဝင်လာခဲ့သည်။ အထဲရောက်မှ တံခါးကို အသာလေးပြန်ပိတ်ကာ အထဲမှ ဂလန့်ချလိုက်သည်။ ထိုသို့ ရတနာဝင်း လုပ်နေပုံကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ကာ ပြုံးကြည့်နေလေသည်။

ရတနာဝင်း က ဦးရင်ထွန်းဝင်း ထိုင်နေသော ကုတင်ဆီသို့ လျှောက်လာ တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့ခြင်ထောင်ကို ချလိုက်ပါတယ်။ ဒီညတော့ ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို သေခြာမြင် ရအောင် ကုတင် ခေါင်းရင်းမှ မီးကို ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ တခန်းလုံးမလင်းသော်လည်း ခြင်ထောင်တွင်း မှာတော့ စပေါ့ လိုက်ကဲ့ သို့ လင်းလင်း ခြင်းခြင်း မြင်နေရလေသည်။

“ဖေကြီး ပြောစာ ရှိတယ်ဆို ဘာလို့ ခြင်ထောင်ချတာလဲ”

“ခြင်ကိုက်တယ်လေ အာ့ကြောင့် လာပါ အထဲမှာ ပြောကြတာပေါ့”

ရတနာဝင်း က ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီး ခြင်ထောင် အနားများကို မွေ့ယာအောက် လိုက်ဖိ ပေးလေသည်။ ပြီးတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်ကာ နူတ်ခမ်း အစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကို ပြန်လည် သိုင်းဖက်ကာ အနမ်းများဖြင့် တုံ့ပြန် လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဒီတခါတော့ ရတနာဝင်း ဝတ်ထားသည့် တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ရတနာဝင်းက အလိုက်တသင့် လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ကို အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲစေ ပြီး အပေါ် မှ မိုးကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေရင်းက သူမ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း ၏ မို့ဖောင်းကြွ နေသော ရင်သား နှစ်လုံး ကြားကို မျက်နှာအပ်ကာ လူးကာ ပွတ်သတ်ဖီးခံလိုက်ပြီးမှ နို့သီးခေါင်းလေး များကို တဖက် တချက်စီ စို့ရင်း လက်နှစ်ဖက် က နို့အစုံကို ဆုပ်နှယ် ပေးနေလေသည်။ ရတနာဝင်း က ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းက ဆံပင်တွေထဲ သို့ သူမလက်ချောင်းတွေကို ထိုးထည့် ကုတ်ခြစ်ပေးနေမိသည်။ နောက်တော့ တော့ ရတနာဝင်း ဘိုက်သားလေး ကို ပါ ဆက်နမ်းရှုံ့ရင်း နှင့် ချက်ကလေး ကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ တချိန်ထဲ သူ့လက်တွေက ရတနာဝင်း ဝတ်ထားသည့် ပါဂျားမား ဘောင်းဘီ ကြိုးကို ဖြည်ပြီး ဆွဲချလိုက်သည်။ ရတနာဝင်း က အတွင်းမှာ အတွင်းခံ ပင်တီ ဝတ်မထားသဖြင့် စောက်မွှေး ပါးပါး လေးဖုံးနေသည့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကလေး ပေါ်လာလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့ပါဂျားမား ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ ရတနာဝင်း က ဖင်ကလေးကို ကြွပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်း မှာ အောကား တွေ ဂျပန်ကား တွေ ကြည်နေခဲ့တာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်တော့မည် ဆိုတာ သိနေသဖြင့် အထူးအထွေတော့ ပြောမနေတော့ပါ။ သို့သော် လည်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို တခါမှ အလျှက် မခံဘူးသဖြင့် ရင် တဒိတ်ဒိတ် ဖြင့် စောင့်မျှော် နေမိသည်။

တကယ်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လျှာကြီး သူမ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းကိုလာထိလိုက်တော့ ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံး လေး တုံတက်သွား ခဲ့သည်။ နွေးနွေး စိုစို စွတ်စွတ်ကြီး သူမ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းတွေ တဖျင်းဖျင်း ထလာ ခဲ့ရသည်။ စောက်စေ့လေး လည်း ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းကြီးဝင်နိုင်အောင် သူမ ပေါင်လုံး ကစ်ကစ်ကလေး တွေကို ဖြဲကား ပေးလိုက်မိသည်။ သူမ ပေါင်လုံး မှာ အကြီးကြီး တွေ မဟုတ်သော် လည်း ပိန်ညှောင်ညှောင် ကလေး တွေ မဟုတ် ကြည့်လို့ကောင်းရုံ ကစ်ကစ်တုတ်တုတ် ကလေး ဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့ ချောင်းထိပ်ကလေး များဖြင့် အပျိုမ စောက်ပတ်ကလေးကို နူတ်ခမ်းလေး အသာဖြဲကာ သူ့လျှာကြီး အတွင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ဖင်လေးကော့ ကာ မွှေ့ယာပေါ် မှ ပင် ကြွတက်လာ သည်။

“ပလပ်..ပလပ်…ပြွတ်စ်”

“အီးးးးးးးးးးးအားးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်…………”

“ပလွတ်…ပလပ်…ပြွတ်စ်”

“အိုးးးးးးးးးးး ဖေကြီးးးးးးးးရယ်………..မီးတော့ ငရဲကြီးးးးးးးးးတော့မှာပဲ….အူးးးးးး”

“ပလွတ်…ပလပ်….”

“အ….အ….အီးးးးးးးးးးးးးးးး ဖေကြီးးးးးးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးး”

အပျိုမလေး ကော့လန်တက်ကာ စောက်ရည်တွေ တသွင်သွင် စီးကျလို့ ကိုယ်လုံးလေး လည်း တောင့်တင်း တက်ကာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း ဇက် ရော လျှာရော ညှောင်း သွားတာကြောင့် အိပ်ယာ အထက်ကို တွားတက်ကာ ရတနာဝင်း နှင့် ယှဥ်လျှက် လှဲလျောင်း လိုက် သည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို သူမ လက်လေး နှစ်ဖက် ဖြင့် ဆွဲရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပါးစပ်ကို သူမ နူတ်ခမ်း အစုံဖြင့် ဖိကပ် နမ်းလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပါးစပ်မှ သူမ စောက်ရည်နံ ညီစို့စို့ အနံ့ လေး ရပေမဲ့ အားရပါးရကို ကစ်ဆင် ပေးလိုက်မိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကလည်း ရတနာဝင်းကို နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ် နမ်းရင်းမှ သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက် ဖြင့် ရတနာဝင်း နို့များကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။

အတန်ကြာ နမ်းနေကြပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်မှ၊ ရတနာဝင်းက၊

“ဖေကြီး ဆောရီးနော်၊ မီးတော့ ငရဲကြီးတော့ မှာပဲ”

“မကြီးပါဘူး မီးကြီးရဲ့ ဘယ်လို နေလဲ ကောင်းလား”

“အဟီး..ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး၊ ဟိုး မိုးပေါ် မြှောက်တက် သွားသလိုပဲ အဟီး”

“အင်း မီးကြီး ငရဲမကြီးအောင် ဖေကြီးကို တခု တော့ ပြန်လုပ်ပေးရမယ်”

“ဟင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

“ဖေကြီး ကိုလည်း အဲလို ပြန်လုပ်ပေး”

ရတနာဝင်း က ခေတ်လူငယ် လည်းဖြစ်၊ အောဗီဒီယို တွေလည်း ကြည့်ထားတာ ဆိုတော့ ပုလွေမှုတ် တယ်ဆိုတာ လည်း အဆန်းကြီးတော့ မဟုတ်။ လက်တွေ့ မလုပ်ဖူးတာသာ ရှိသည်။ လုပ်ရမည်ဆိုတော့ လည်း စမ်းသပ်ချင်သည့် ဆန္ဒ ရှိသည်။

“အင်း ဒါပေမဲ့ မီး တခါမှ မလုပ်ဖူးဘူးနော်၊ ဖေကြီး သင်ပေး”

“အင်း သင်ပေးမှာပေါ့၊ သကြားလုံး စုပ်သလိုသာ ပထမစုပ်ပေးဟုတ်ပလား”

ရတနာဝင်း က အိပ်ယာအောက်ကို လျောဆင်း သွားပြီး ဦးရင်ထွန်းဝငါး ပေါင်နားမှာ ဒူးတုတ်ထိုင် လိုက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူ့ လုံခြည်ကို ဖြည်ကာအောက်ဖက်သို့ ခြေထောက်ဖြင့် ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ မာတောင် ဖူးကား နေသော သူ့လီးတန်ကြီးက အလံတိုင်ထောင်ထားသလို ထောင်မတ်နေလေသည်။ ရတနာဝင်းက သူမ လက်ကလေး ဖြင့် လီးတန် အရင်းကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး ဒစ်ထိပ်ဖူးကို သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဟကာ အာခံတွင်း ထဲ ငုံစုပ်လိုက်သည်။

“အားးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ဒီတခါ အသံထွက် ငြီး လိုက်မိတာက တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းပါ။ ပန့်ပွင့် လွှာနဖတ် ကလေးလို နူးညံ့လှတဲ့ နူတ်ခမ်း အစုံနဲ့ စိုစွတ်နွေးထွေး တဲ့ အာခံတွင်း ကလေးက သူ့ ဒစ်ဖူးကြီး ကို အလွန် ကောင်းမွန်လှတဲ့ အရသာခံစား မှု ကို ပေးလိုက်လို့ပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေး သုံးယောက်သာ ရခဲ့သည်။ သူ့ အိမ်ရှင်မ ဖြစ်သူ ကလေး တို့ အမေက တခါမှ လီးကို မစုပ်ပေးဖူးခဲ့။ သူတို့ တွေ အရွယ်ပိုင်းက ထိုကိစ္စ တွေက သိပ်ခေတ်မစား၊ မြန်မာ ရှေးရိုး အမျိုးသမီးပီပီ သူမ ကိုလည်း ဘာဂျာပေးမမှုတ်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက် ကလည်း အခု တခါက သူ့အတွက် ပထမဦးဆုံး လီးစုပ်ခံရတဲ့ အတွေ့အကြုံ ပါ။ အစုပ်ခံရတာမှ သူ့ ရဲ့ သမီးကြီး ဖြစ်သူ အပျိုမလေး ကိုယ်တိုင်က စုပ်ပေးနေတာ ဆိုတော့၊ စိတ်ရော ကိုယ်ပါ ခံစား မှုက ဘာနဲ့မှ နိုင်းယှဥ် မရနိုင်အောင် ထူးခြား လွန်းနေပေသည်။

ရတနာဝင်း ကလည်း အောကားတွေထဲကလို သူမ နူတ်ခမ်းလေး အစုံကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်းလေး စေ့လျှက် သူမ ဦး‌ခေါင်းကို နှိမ့်ကာ မြှင့်ကာ ဖြင့် ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးသည်။ ထိုသို့ လှုပ်ရှား နေရင်း ဖြင့် သူမ အာခေါင်မှ ထွက်လာသည့် တံတွေး တို့ နှင့် လီးထိပ်မှ ထွက်လာသည့် အရည်ကြည်တို့ကို စုပ်ယူပေးနေလေရာ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အဖို သင်ပြပေးစရာပင် မလိုပဲ အရမ်းကို ကောင်းမွန်နေလေတော့သည်။

“ပလွတ်…ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်..”

“အားးး ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးရယ်။ အိုးးးးး ဖင်ကြောတောင် စိမ့်သွားတယ် အူးးးးးးးး”

ရတနာဝင်းက သူမ လက်ကလေး များဖြင့် တွဲလောင်ကျနေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လည်း ပွတ်သတ် ဆော့ကစား ပေးနေလေရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ ဖင်ကို ကော့ ပြီး ရတနာဝင်း ပါးစပ်ထဲ လီးကို ဆောင့်လိုးမိလိုက်လေသည်။

“အု..အော့…”

သူ့လီးထိပ်ကြီးက ရတနာဝင်း အာဂေါင်ကို သွားထိမိပြီး ရတနာဝင်း ခမြာ အော့မလို အံမလို ဖြစ်သွားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ ပြာပြာသလဲ အသိစိတ်ဝင်လာပြီး ရတနာဝင်း မျက်နာလေးကို ကိုင်ပြီး။

“ဆောရီး ဆောရီး မီးကြီး ၊ ဖေကြီး လောသွားတယ်၊ နောက်သတိထားပါ့မယ်”

ရတနာဝင်း က ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးလိုက်ရင်း သူမ ခေါင်းကို ပြန်ငုံ့ ကာ လီးကို အားရပါး ရ ပြန်စုပ်ပေးရှာပ်သည်။ သူမ ၏ အစုပ်အမှုတ် ဂွေးဥများကို ဆော့ကစားခြင်း၊ လီးတန်ကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းများ ဖြင့် စေ့ကာ ဂွင်းတိုက် ပေးခြင်း တို့ကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း မှာ ကြာကြာ ထိန်းမထားနိုင်တော့ခြေ။

“ဟိုက် မီးကြီးးးး ဖေကြီးးးး ဖေကြီးးးးး ပြီးးးးး အိုးးးးး ဆောရီးးးးး”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များ အရှိန်ဟုန်ပြင်းစွာ ဖြင့် တဖြွတ်ဖြွတ် နှင့် ရတနာဝင်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ် မိသွားတော့သည်။ ရတနာဝင်း မှာလည်း အငိုက်မိပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်လျှံလာသော သုတ်ရည်များကို တဂွပ်ဂွပ် မျိုချလိုက်ရလေတော့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ မှာ အောကား ကြည့်ထားသည့် အတွက် ဘာလုပ်ရမည်ကို သိထားသဖြင့် ဒီလောက်တော့ မဆိုးပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးမှ သုတ်ရည်များ ကုန်သည်အထိ ပန်းတာ စောင့်ပြီး မျိုချလိုက်ပြီးမှ၊ လီးတန်ကြီးကို သန့်ရှင်း သွားအောင် သူမ လျှာလေး ဖြင့် လျှက် ပေးလိုက်လေသည်။

“အား ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးရယ်၊ တခါမှ မလုပ်ဖူးပေလို့သာပဲပေါ့။ လုပ်သာ လုပ်ဖူးခဲ့မယ် ဆိုရင် ဖေကြီး အသဲပါ ဆွဲနုတ်သွားမလားမသိဘူးကွာ အဟီး”

“သိဘူး မီးလည်း ဟိုကား တွေထဲကလို လုပ်ကြည့်လိုက်တာ ခိခိ”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်း တချီ ပြီးသွား တာမို့ ရတနာဝင်း ကလေးကို ပုခုံးမှ ဆွဲယူကာ သူ့လေးနားတွင် လှဲစေပြီး နူတ်ခမ်း ချင်း စုပ်နမ်း လိုက်ပြန်သည်။

“ဖေကြီး က တအား နမ်းပဲ နမ်းနေတာပဲ”

ရတနာဝင်း နူတ်ခမ်းလေး မှ သူ့ သုတ်ရည်နံ့ ကို လည်းရလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူက ပုံမှန်ပြင်စုပ်နမ်း ပြီး ဝမှ နူတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်ကာ၊

“မီးကြီး ကို ချစ်လွန်းလို့လေ၊ နမ်းလို့ မှ မဝတာကို”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တဖက်က ရတနာဝင်း ပေါင်ကြားသို့ ရောက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကို အသာ ဆွဲထားလိုက်ရင်း။

“ဖေကြီး မနက်ဖြန် မီး အလုပ်သွားရမယ်လေ၊ ခု ညတအားနက်နေပြီ၊ တော်ကြာ မျက်လုံးဟောက်ပက် နဲ့ ရုံးရောက်သွားရင် သူများ တွေက ဘာဖြစ်တာလဲ မေးနေဦးမယ်”

“အင်း အာ့ ဆိုလည်း သွားလေ၊ ဖေကြီးက တော့ ပြန်တောင် မလွှတ်ချင်ဘူး ဖေကြီး နဲ့ပဲ အတူတူ အိပ်စေချင်တော့ တာပဲ”

“မဖြစ်ဘူးလေ ဖေကြီးရဲ့ တော်ကြာ မိလတ် တို့ မောင်လေး တို့ နိုးလာပြီး သိသွားရင် အကုန် ဒုက္ခ ရောက်ကုန် လိမ့်မယ်၊ တနေ့ တော့ ဖြစ်လာမှာပေါ့ ဖေကြီးရယ်”

“အင်းပါ မီးကြီး ပြောတာ လည်းမှန်ပါတယ်၊ မီးကြီးက ရော ဖေကြီးကို ချစ်ရဲ့လား”

“ဟောတော် မချစ်ပဲ နဲ့ မီးတကိုယ်လုံး ဖေကြီး ကိုင်ချင်သလို ကိုင် ညှစ်ချင်သလို ညှစ်လုပ်နေတာကို ခွင့်ပေးမလားလို့၊ နောက်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို လည်း ပါးစပ်ထဲ ထည့် စုပ်ပေးရသေးတယ်၊ ပြီးတော့ ဟို အရည်တွေ လည်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်သေး၊ ကဲ မချစ်ပဲ ဘယ်သူက ပေးလုပ်မှာလည်း”

“ဟုတ်ပါပြီကွာ ဒါပေမဲ့ ဖေကြီး နားက ကြားချင်သေးတာပေါ့”

“အမလေး ချစ်ပါတယ် ဖေကြီးရယ်၊ မီးက ဖေကြီး ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်လို့၊ ကဲ ကျေနပ်ပလား”

“ကျေနပ်ပါပြီ ဗျာ၊ ကဲ မပြန်ခင် အနမ်းလေး တချက်တော့ နမ်းပါရစေဦး”

“ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်..”