…………………….
ညဖက ဦးရငထနးဝငး တို့ သားအဖ၊ သမီးရီးစား နစယောက ထုံးစံ အတိုငး ကားရကတေမာ လို တတထိုး၊ ကစဆငပေး ထိပတလို့ မရခေ၊ သောကာ၊ စနေည တို့ ၏ ထုံးစံ အတိုငး မိသားစု အစုံအလင အိမရေ့ခနးတင တီဗီ ထိုငကည့ ကရသည။ ထိုည သူတို့ ကည့နေသော အခနးဆက စီးရီးကလညး ကောငးတာမို့ ညမိုးခူပ ထိ ထိုငကည့ကပီးမ အိပယာ ဝငကလေသည။ မနကဖန စတိတရိုး ကည့ဖို့ သူတို့ အဒေါ အိမ သားအိပကမည့ အကောငးလဲ ပောနေကသည။ ရတနာဝငး ကတော့ မနကဖနမ အကောငးပပီး အိမပနလာခဲ့မညမို့ ဘာမ မပော တိတဆိတနေသည။ နီလာဝငး ကလညး ရတနာဝငး နင့ သူမ အဖေ တို့ အကံ နင့ ပလနကို သိပီးသား မို့ ပုံးစေ့စေ့ သာနေသည။ ထိုကိစကို မသိသူက သားအငယဆုံး ကောငလေးသာရိလေသည။
ရတနာဝငး ကလညး မနကဖန လတလတလပလပ ခစကမည ဆိုသဖင့ ရငတဖိုဖို ဖင့ ဒီည အိပရေး ဝဝ အိပမညဟု ဆိုသလို ၊ ဦးရငထနးဝငး ကလညး သဘောတူထားသည။ ဦးရငထနးဝငး ၏ ညစန့စား မည့ ပလနကို တော့ ရတနာဝငး တယောက မသိရာပါ။
ဦးရငထနးဝငး က လောဘတကတာလား၊ အရသာ တေ့သားတာလား မသိ၊ စိတတေက ဆယကောသက ကလေး လညး မဟုတပဲ တအားထကနေသည။ မနကဖန တညလုံး ရတနာဝငး ကို စားရမယ ဆိုတာ သိ နေတော့ ဒီနေ့ တနေ့ လုံး မထိမတေ့ လိုကရသည့ နီလာဝငး လေးကို ခစခငနေသေးသည။ ဒါကောင့လညး သမီးကီး ဖစသူ ရတနာဝငး မသိအောင ကံရယထားခငး ဖစသည။
ည သနးကောင လောကကတော့ မိမိအခနးကို မီးမောငခကာ ဦးရငထနးဝငး နောကဖေး မီးဖိုခောင သို့ ထကလာခဲ့သည။ မီးဖိုထဲက ထမငးစား ကုလားထိုငတလုံး ပေါ တင ငုတတုတထိုငကာ စောင့နေလိုကသည။ အိမသာထဲမ မီးလုံးကို ဖင့ထားပီး တံခါးကို နညးနညးလေး ဟထားလိုကသဖင့ သူထိုငနေရာ မာ အလငးရောင ရနေသည။ တခားနေရာတေက တော့ အလငးကီးမဟုတတောင မငနေရသည။ မောငပိနးမနေတော့။
ခနကာတော့ ဦးရငထနးဝငး ဂဏာ မငိမတော့၊ နီလာဝငး အိပမား ပော သားပလား၊ ဒါမ မဟုတ ရတနာဝငး မား မအိပသေးလို့လား၊ နညးနညး ကာလာတော့ အငး လာမာ မဟုတတော့ ပါဘူးးလေ ဟု တေးကာ ထိုငရာ မ ထလိုကသည။ အိမသာထဲက မီးကို သားပိတမလို့ ပငနေတုနးမာ ပင ခေသံတိုးတိုးလေး ကားလိုကရသည။ လည့ကည့လိုကတော့ နီလာဝငး၊ ရငထဲ ဒိနးကနဲ ဖစသားသည။ ဆယကောသက ကောငကလေး တယောက ရီးစား ကောငမလေး နင့ အဖေအမေ မသိအောင ခိနးတေ့ သလို ဖီလငမိုး ဖစနေရသည။
နီလာဝငး က အသံမထကဖို့၊ သူမ လကညိုးကို နူတခမးမာ ကန့လန့ ဖတပလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငးက နားလညကောငးခေါငးငိမ့ ပလိုကသည။ နီလာဝငးက ဦးရငထနးဝငး လကကို လမးဆဲလိုကပီး အိမရေ့ဖကသို့ ဆဲခေါ သားသည။ ဦးရငထနးဝငး ဘုမသိဘမသိ နဲ့ နီလာဝငး ခေါရာ ကို လိုကသားခဲ့သည။ သူ့အကံက နီလာဝငးကို မီးဖိုခနးထဲ တင လိုးဖို့ ဖစသည၊ သို့သော၊ ယခု နီလာဝငး ခေါ ရာသို့ ပါသားလေသည။
အိမရေ့ခနး မ တီဗီရေ့ ဆိုဖာပေါ ထိုငခလိုကကပီးမ ဦးရငထနးဝငး ကတိုးတိုး လေသံလေးဖင့ ၊
“ဘာလို့ ဒီကိုခေါလာတာလဲ”
ဟု မေးလိုကမိသည။ နီလာဝငး က လညး လေသံလေးဖင့၊
“ဖေကီး ကလညး မီးဖိုခနးက မီးတို့ အခနးနဲ့ ကပနေတာ၊ အသံက အခနးထဲက ကားရနိုငတယ၊ နောကပီး မတောလို့ မကီး တရေးနိုး ရူးပေါကခငလို့ ထလာရင အဲဒီဖကကို လာမာ၊ ခကခငးတနးတိုးမာ”
တောတော လညတဲ့ ကောငမလေး ပဲ ဟု ဦးရငထနးဝငး သူ့သမီးကို သူ ပနခီးမမးလိုကမိသည။ ဟုတပ သူတောင မတေးမိ၊ အိမရေ့ခနးက သူမ တို့ အခနးနင့ ဆို ကားထဲ မာ ဦးရင ထနးဝငး တခနး ခားသေး သည။ နောက ခုန နီလာဝငး ပောသလို ရတနာဝငး ထလာလငလညး ခကခငးကီးတနး မတိုးနိုင။ အသံကားတာနဲ့ ပငဆငခိနရမည။ ဆငခေရာလို့ ရမည။ နောကပီး အိမရေ့ခနးမာ ဘုရားစငမီးနင့ လမးမပေါက ဓါတမီးတိုင တို့ တံခါး ထိပမနခပမားမ ဝငနေသဖင့ အလငးရောငလညး ကောငးကောငးရသည။
“အငး ငါ့သမီး က တောတော တေးတတတာပဲ၊ အရမးတော”
ဟု ခီးကူးလိုကသည။ နီလာဝငး က ပုံးစေ့စေ့ နင့ ခေါငးလေးကို ဘယညာလုပ ပောငပရငး၊
“ကဲ ပောပါဦး ဖေကီး ညကီးသနးကောင ပောစရာ ရိတယ ဆိုတာ ဘာပောမာလဲ”
ဟု မေးလိုကသည။ ထိုအခါကမ ဦးရငထနးဝငးက နီလာဝငး လေးကို သူ့ရငခင ထဲ ဆဲဖကကာ မကနာ အနံ့နမးရုံ့ ရငး နူတခမးလေး ကို တခက ပတကနဲ စုပလိုကပီးမ။
“မီးလတ ကို ဖေကီး ခစတယလို့ ပောမလို့”
“ဟာကာ ဖေကီး နောကတယ၊ အာ့ မား ၊ ဒီအခိန ပောဖို့ လိုလို့လား”
အခနး ၂။
နီလာဝငး က ဦးရငထနးဝငး ဘာရညရယခကနဲ့ သူမ ကို ခိနးမနး သိသိ ကီး နင့ မိနးမ တို့ မာယာ ဖင့ ပန ရစနေလေသည။ နီလာဝငး မာ ညဖကမို့ တီရပ နင့ ကာတနး ရုပကလေးမားရိုကထားသည့ ပါဂားမား ပိတဘောငးဘီရည လေးဝတထားသည။ ဦးရငထနးဝငး က နီလာဝငးလေး ကို ဖကထားရာမ ဖငလုံးလေး မား ကို ပဂားမား ပေါ မ ပင အုပကိုင ဆုပညစ လိုကရငး၊ စာလနတေး လုပနေသည့ နူတခမးတို့ ကို စုပနမးလိုက သည။ တကယတော့ နီလာဝငး ကလေး မာလညး မောလင့ ပီးသား ဖစနေသဖင့ ဦးရငထနးဝငး ကောပင ကီးကို ပနဖကတယရငး သူမ နူတခမးလေးထဲ တိုးဝငလာသည့ ဦးရငထနးဝငး လာ ကီးကို ပါ စုပပေး လိုက သည။ သူမ ပေါငခဆုံ မာ ထိုးထိုးထောငထောင လာထောကနေသည့ လီးကီး က လညး သူမ စောကဖုတ လေး ကို လာဖိ မိ နေရာ စောကဖုတလေး ထဲ ယားလာရလေသည။
သူတို့ နစယောက နူတခမးခငး နမးစုပနေခိနမာ ဦးရငထနးဝငး လကတေက တီရပအောကမ တိုးဝင ကာ နီလာဝငး နို့ကလေး မားကို အုပကိုငလိုကလေသည။ နီလာဝငး တီရပအောကမာ ဘရာဇီယာ မဝတထား ကောငး တေ့လိုကရတော့ အရမးသဘောကသားလေသည။ သူ့လကဖဝါးကီး နစဖကဖင့ တဖက တလုံးစီ အုပကိုငကာ ဆုပနယပေးတော့ နီလာဝငး ပါးစပလေး မ ငီးသံလေး တေ ထကပေါ လာပီး သူမ ပေါငခဆုံ လေးကို ဦးရငထနးဝငး လီးကီး ဆီ ပိုမို ဖိကပ ပတလာတော့ သည။
သူတို့ နစယောက ၏ အသကရူသံမားမာ တိတဆိတသော ညတင ကယလောငသလို ဖစလာရသည။ နီလာဝငး လကကလေးက သူမ ဘိုက ဆီးခုံ နားလာထိုးနေသည့ လီးကီးကို လကကလေး ဖင့ ဖမးဆုပကိုင လိုကတော့ ဦးရငထနးဝငး က သူ့ ပုဆိုးကို ကငးလုံး ခတခ ပစလိုကသည။ အဲတော့ လညး နီလာဝငး ကလေး က သူမ လကဖင့ ထောငမတနေသော ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို ဆုပကိုင မိလိုကသည။ လီးကီးက သူမလကထဲတင နေးထေး နူးညံ့နေသောလညး အတငးထဲက အကောတေက တော့ သံခောငး ကီး အလား တငးမာနေသည။
တကယတော့ နီလာဝငး အရသာ တေ့နေလေပီ။ ပထမဆုံး အကိမ ကသာ စပဖင ဖငး အောင့တောင့ တောင့ နင့ ဒုတိယ အကိမ မာ တောတော လေး ကောငးနေပီ၊ နောကပီး လီးကီးကို စုပ လိုကတော့ လညး တမီုး အရသာ ရိသလို မို့၊ ဒီနေ့ တနေ့ လုံး ဖေကီးနား ကပလို့ မရဖစ နေတာ၊ စိတထဲ အား မလို အားမရ ဖစနေရသည။ နောက မနကဖနဆို ရင မကီးနဲ့ ဖေကီး တို့ က နစယောကထဲ လိုးက ဆော က တော့မည ဆိုတာလညး သိထားတော့ မနာလို ဖစမိသည။ သို့သော ကိုယ့ အမကီး လညး ဖစ၊ သူက ဖေကီး နင့ အရင ဖစနေကတာ ဆိုတော့ လညး ကိုယက မလုပနဲ့ ပောလို့ လညး ရမာ မဟုတ။ ခုတောင ဖေကီး က လညး မကီး မသိအောင လိုထား ပီး သူမ နင့ လာဖစနေရတာ မဟုတလား။ ဖေကီး ပောသလို ဆို မကီး က စောကဖုတထဲ တောင အလိုးမခံဘူးသေး ဆိုတော့ သူမ က ဖေကီး လီး ကို အရငဆုံး အလိုးခံရသည့ သူ ဖစ သား ရတာကိုလညး အားရ ကေနပမိသည။
ဒီည သူ့ကို ဖေကီး တေ့ခငသညလို့ ခိနး ကတညးက စိတလုပရား နေခဲ့ရသည။ သူမ ပိပိလေး မာ လညး စောကရည တေက ရဲနေပီ။ မကီး အိပပော သား အောင မနညး စောင့ရသည။ သူမ တလူးလူး တလိမ့လိမ့ နေလင သူမ ကို ဘာလို့ အိပမပောသေး တာလဲ မေးမာ စိုးလို့ တတနိုငသလောက အညောငးခံပီး လူကို ညိမညိမလေး လဲနေခဲ့ရသည။
ဦးရငထနးဝငး ဆိုဖာမာ ထိုငခလိုကတော့ နီလာဝငး က ဆိုဖာရေ့ ဦးရငထနးဝငး ပေါငနစလုံးကားမာ ဒူးထောက ထိုငလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို သူမ လကကလေး ဖင့ ဂငးတိုကပေးရငး ဦးရငထနးဝငးကို မော့ကည့ကာ လေသံတိုးတိုးလေး ဖင့၊
“မနကဖနက ရင မကီး နဲ့ လတလတလပလပ နေရတော့ မယ ဆိုတော့ ပောနေ တာပေါ့ လေ”
ဟု ငေါ့လေသည။ ဦးရငထနးဝငး က သမီးလတ တယောက သူ့ အမကီး အပေါ အနညးငယ မနာလို ဖစနေ မု ကို သဘောကမိလေသည။ သူကိုယတိုငလညး မနကဖနအတက အလန စိတတကက နေသညကို မီးလတ မသိစေခင၊
“အဲလိုလညး မဟုတပါဘူးးကာ၊ ဟိုက ရီးစား ပဲ ရိသေးတာ ၊ ဒီက မ မယား အဆင့ရောကနေပီကို”
“ဘာလို့ မယား အဆင့လဲ”
“လငမယားလိုပဲ နေတာ ဘယနစခါ ရိပလဲ၊ အဲတော့မယားအရာမောကပီပေါ့လို့၊ ဟုတပလားမယားလေး ရယ”
“ဘာမယားလေး လညး မီးက မယားကီး၊ မနကဖနကမ မကီး က မယားလေး ဖစမာ”
“ဟုတပါပီကာ မိနးမ ရာ၊ ယောကား လီးကီး တအား မာနေပီ အာငေ့ လေး ပေးပေးပါဦး၊ တောကာ ပေါက ကဲ ထကတော့ မယ”
နီလာဝငး က မကစောငးလေး တခကထိုးပီး မကနာကို ရေ့တိုး လိုကသည။ မောငထဲ မာ မကလုံးက ကင့သား ရနေတော့ သူမ လကထဲ မ ထိုးထိုးထောငထောင ထနေသည့ လိးကီး ၏ ဖင့ကား နေသော ဒစဖူးး ကီးကို ထငထငရားရား မငနေရသည။ သူမ လာလေး ထုတကာ ဒစဖူး ထိပ အကဲကောငး မ စိမ့ ထက လာသော လရည သီးလေးကို လကလိုကသည။ ပီးမ ဒစဖူးကီး တခုလုံးကို ငုံကာ ဖဖလေး တခကစုပ သည။ နောက သူမ လာကလေး ဖင့ ဒစအရငး အခိုင့ လေးကို ပတ လကသည။ ဒစဖူးး နင့ လီးတန တလောကကို လာ အပားလေး ဖင့ တပတပတ လက ပီးမ ဒစဖူးကီးကို အာခံတငးထဲ ထည့ ၊ သူမ နူတခမး ကို လီးတန မာ စေ့ရငး က စုပလိုကသည။ နောကတော့ ခေါငးကို နိမ့ခီ မင့ခီ နင့ နူတခမးလေး ဖင့ ဂငးတိုက ပေးရငးက လညးအာခံတငးထဲ က စုပသည။ ထကလာသမ အရညကညတို့ ကိုလညး မိုခသည။ ဦးရငထနးဝငး က တော့ လကတဖကက နို့ကလေး တေကို ဆုပနယရငး တဖကက နီလာဝငး ခေါငးကလေးကို ထိနးကိုင ပေးရငး ဂုတသား လေးတေကို ပတသတပေးနေလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး လီးတနတငး မ စစကနဲ စစ ကနဲ နေအောငကို စုပပေးရေငး လီးကိုလညး သူမ နူတခမးလေး မား ဖင့ ဂငးတိုကသလို လုပပေးနေသဖင့ လီးကီးက မတရား ထား တကလာပီး ပေါကကဲတော့ မတတ မာတငးလာခဲ့ ရသည။
“တောပီ ထငတယ မီးလတ ဖေကီး တောကာ ပါးစပထဲ ပီးသားလိမ့မယ ထထ ”
ဟု ပောပီး ဆဲထူ ပေးလိုကတော့ နီလာဝငး က ဦးရငထနးဝငး ရေ့ မတတတရပလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး က နီလာဝငး ခါးမ ပါဂားမား ခညထားသော ကိုးကို ဖညပီး သူမ ခေကငးဝတ သို့ ကငးလုံး ကတက သား စေသည။ သူ့လကခောငး ထိပကလေး ဖင့ နီလာဝငး စောကဖုတအကဲကောငးလေးကို ပတစမး ကည့ လိုကတော့ စောကရညတေ က ရဲနစနေသည။ သူ့ လကခောငးကီး စောကစေ့လေးကို သားဖိပတမိတော့ နီလာဝငး ပါးစပမ အိ ကနဲ အသံထက လာပီး၊ ဒူးတေ ညတခေ ခငသလို ဖစသားသဖင့ ဦးရငထနးဝငး ပုခုံးကို လမးကိုင ထိနးလိုကရသည။
ဦးရငထနးဝငး က ဆိုဖာ အစနးကို ဖငရေ့ ထိုငလိုကပီး နီလာဝငးကို သူ့ ပေါငပေါ မကနာခငးဆိုင ခထိုင စေသည။ နီလာဝငး ဖညးဖညးခငး ထိုငအခ မာ သူ့ လီးကီးကို နီလာဝငး စောကဖုတဝ ပေါ တေ့ ပီး ဖညးဖညးခငး နစဝင စေလေသည။
နီလာဝငး မာ သူမ စောကခေါငးလေး ထဲ တငးတငးကပကပ တိုးဝင လာသော လီးတနကီးကို ခံနိုငသလောက ထိနးရငး ဖညးဖညးခငး ထိုငခလေသည။ သူမ စောကဖုတလေး မာ ထိုလီး ကီးကို တမနကလုံး တောငးတ နေခဲ့ သညမို့ နညးနညး ကပ ပီး နာတာတာ ဖစသောလညး အံကိတခံကာ ထိုငခလေသည။ မကာခငမာပင သူမ ဖငလုံး လေး ဦးရငထနးဝငး ပေါင နင့ ထိ ပီး ဦးရငထနးဝငး လီးကီးလညး သူမ စောကဖုတလေး ထဲ အဆုံးထိ အောငကို ဝငသား ခဲ့လေသည။
” အား ကောငးလိုကတာ မီးလတရယ….ဖေကီး လီးမာ စိမ့နေအောင ကောငးတာပဲ”
ဦးရငထနးဝငး က ပောရငး လကနစဖကက လညး နီလာဝငး တီရပအောက မ လိုကာ နို့လေး နစလုံးကို အုပကိုင ဆုပနယပေးနေလေသည။ နောကတော့ အားမရသလို ဖင့ တီရပကို မခတလိုကရာ နီလာဝငး ကလညး လကလေး နစဖက မောကပေးရာသည။
“အား လလိုကတဲ့ နို့လေး တေကာ၊ ‘
ဦးရငထနးဝငး က နို့လေး မားကို ငုံကာ တပတပတ စို့ လေသည။ နီလာဝငး နို့သီးခေါငးလေး မားမာ သေးသေး ဖုကလေး မားသာ ဖစသဖင့ လကညိုးလကမ နင့ ပင ကောငးစာ ညစကိုင ခေလို့ မရသေး ပေ။ နို့လုံးလေး တေက တော့ လကတဆုပစာ မက လုံးမို့မို့ လေးတေမို့ ကိုငလို့ အငမတန ကောငးသည့ အရယ ဖစလေသည။ ဦးရငထနးဝငး က သူမ နို့ကို စို့လိုကတော့ နီလာဝငး ခမာ ကိုယလေးပင တုံတကကာ ကကသညး မေးညငး မား ထသားရသည။ သူမ အတက သူမ ရငသား မားကို ပထမဆုံး တခားလူတယောက ကိုငတယခံရခငး ဖစရုံ မက စို့ပေးတာပင ခံရတာမို့ တကိုယ အကော တေ ဖိနးတိနး ရိနးတိနး ဖစသား ရသည။ သူမ စောကဖုတကလေး မလညး အရညကည တို့ စိမ့ဆငး ကလာပီမို့ လီးကီးကို ခောဆီ ထည့ ပေးလိုက သလို ဖစလာရသည။
နီလာဝငး က သူမ လုပတတ သလောက ဖငကလေးကို ကလိုက ပခ လိုကဖင့ အပေါ မ လိုးပေးရာသည။ ဦးရငထနးဝငး ကတော့ လီးကီးမ စေးအိ လသည့ အရသာခံနေရငး၊ အပိုမလေး ၏ နူးညံ အိတငးလသည့ နို့လုံးကလေး မားကို ဆုပနယ၊ စို့ ပေးရငး ဇိမခံနေလေသည။ နို့စို့ ရာမ အနညးငယ ဝ သားမ နီလာဝငး ကို ဖကပီး နူတခမးကို ကစစ တခကပေးကာ၊
“တောပီ မီးလတ ညောငးနေ ရော့ မယ ဖေကီး တလည့ လုပပေးမယ ခန ဆငး”
ဟု ပောရငး နီလာဝငး ခါးကလေးက ကိုငမကာ မတတပရပစေလိုကသည။ သူကိုယတိုငလညး မတတပထ ရပလိုကသည။ နီလာဝငး လကကလေးကို ဆဲကာ ဆိုဖာ နောကသို့ ခေါလာပီး ဆိုဖာ နောကမီကို တတောင ထောက ကုံးစေကာ ဖငကလေးကို အနောက ကော့ စေလိုကသည။
နီလာဝငး ၏ ကိုယလုံးတီး ဘောဒီလေး မာ စငးပီး လနေလေသည။ သူမ မာ သယသောလညး ပိနညောင သေး မဟုတခေ၊ နောကပီး လုံးဝနးသော ဖငလုံးလေး မာ သေးသယသော ခါးအောက မ ဝိုငး စကနေအောင ကား ထက လာတော့ ခုလို ကုနးပေးလိုကတော့ အရမးကို လသည့ ဂစတာ ရိတကလေး ဖစနေသည။ ဦးရငထနးဝငး က နီလာဝငး ခေထောကနစဖကကို ကား ရပစေပီး ထိုခေထောက နစဖကကားမာ သူက ဒူးထောကထိုငခ လိုကသည။
နီလာဝငး ပေါငနစလုံးကားမ စောကဖုတကလေးက အမေးပါးပါးလေး ဖုံးလက မို့မို့ ဖေါငးဖေါငးလေး ပူ ထကနေသည။ အပိုမလေး ရဲ့ စောကဖုတနံ ညီစို့စို့ လေးက ဦးရငထနးဝငး အတက တော့ မေးကိုင သငး ပံ့ နေလေသညည။
ဦးရငထနးဝငး က စောဖုတလေးကို လကနစဖက ဖင့ ဖဲကာ သူ့လာကီး ဖင့ ထိုးလကလိုကသည။
“အား ရီးးးးးးးးးးးးးး အိုးးးးးးးးးးးး”
နီလာဝငး လေးမာ ထိုသို့ လုပလိမ့မညဟု မောလင့ ထားသောလညး တခါမ မခံဘူးသေးသော အတေ့ အကုံ ကောင့ အသံလေး ပငထက သားမိသည။ နေးထေး စိုစတသော လာကီးက သူမ စောကဖုတ အသား နုနု လေးကို လာထိလိုကတော့ လူတကိုယလုံး တုံတက ကာ စောကစေ့ လေးပင ကင တက သားရသည။
ဦးရငထနးဝငး က သူ့ ပါးစပကီး တခုလုံးကို စောကဖုတအုံကလေး ရသလောက ငုံ့ကာ စုပပနသည။ စောကဖုတလေး က စိမ့ကနေသည့ စောကရညကညတို့ကိုလညးစုပကာ မိုခလိုကသည၊ နောကတော့ သူ့လာကီးကို စောကဖုတလေးထဲ ဝငသလောက ထိုးထည့ရငး လကခောငးထိပကလေး ဖင့ စောကစေ့လေး ကို ဖိပတခေလေရာ နီလာဝငးမာ ဖငလုံးလေး တယမးယမး ဖစနေရသည။ နောက စောကစေ့ လေးကငပီး ပီးသားကာ သူမ ဆက မခံနိုငတော့ သဖင့ ဦးရငထနးဝငး ဦးခေါငးကို လကကလေးဖင့ အသာတနးပီး၊
“အီးးးး ယောကား လိုးတော့ ကာ မခံနိုငတော့ ဘူးး ….အူးးးး”
ဟု ပောလေသည။ ထိုအခါမ ဦးရငထနးဝငး လညး မတတပထရပကာ သူ၏ မာတောင တောင့တငးနေသော လီးကီးကို စောကဖုတဝလေး မာ တေ့ကာ ထိုးသငး လိုကလေသည။
“အ ဖညးဖညး ယောကားကီး ရယ၊ အရမးမလုပနဲ့ ဦးလေ”
“အေးပါ မိနးမ ရယ၊ ယောကား ဖညးဖညး လိုးပါ့မယ”
သူတို့ နစယောကမာ လငမယား ရိုးပလေး စကားပောရငး ဖင့ ဖီးတေ ပိုတကလာကသည။ ဦးရငထနးဝငး က နီလာဝငး ခါးကလေးကို ကိုငကာ သူ့ ဒူးကို ကေးပီး အပေါ သို့ ပင့ကာ ပင့ကာ တခကခငး ဖညးဖညး စလိုးလေသည။ နီလာဝငး ကလညး ဆိုဖာနောကမီကို လကနစဖက ဖင့ ဆုပကိုငရငး ဖငကို ကော့ ကော့ ပေးကာ ခံလေသည။ နီလာဝငး မာ လူက သယသောလညး ဖငလုံးလေး က အိုးလုံးကစလေး ဖစရာ ဆောင့လိုကတိုငး ဦးရငထနးဝငး ပေါငခံမာ တငးတငးအိအိလေး ခံစား နေရသလို၊ လီးကီးကို ဆုပညစထားသလို စေးကပ နေသော စောကဖုတလေးက လညး စောကရည ရဲလက အလနပင အီစိမ့နေအောင ကောငးလပေသည။ နစဦးသား အရိနရလာတော့ ဆောင့ခကတေက မနလာ ကမးလာခဲ့သည။
“ဖတ ဖတ..ဖလတ..ဗိ..”
“အု….အု.”
“အီးးး အီးးး”
“ဖတ….စတ…ဖတ..”
“အ…..အီးးးးးးးး ဟားးးးးးးးးးးး ရီးးးးးးးးးးးးးး”
ဦးရငထနးဝငး လီးကီး ဆဲထုတလိုကတိုငး စောကဖုတ အတငးသား လေးမား လီးကီး နင့ ပါလာသလို ပင ခံစား နေရသလို နီလာဝငး မာလညး သူမ အူတေကို ဆဲထုတသားသလို ပင ခံစား နေရသည။
“…အ….ပီးးးးး ပီးးးးးးးးပီးးးးးးးးးးးအိုးးးးး”
ဦးရငထနးဝငး လီးကီး မ လရညမား နီလာဝငး စောကဖုတထဲ တပတပတ ပနးထည့ကာ တခီ ပီးသားခဲ့ရသလို နီလာဝငး မာလညး စောကစေ့လေး ကငတကပီး တကိုယလုံး အကောဆဲသလို ပင တန့တက ပီး ပီးသားရတော့ သည။
အခနး ၂၂။
ဦးရငထနးဝငး က သူ့လီးကီး နီလာဝငး စောကဖုတလေးထဲ အဆုံးထိ ထည့ကာ စိမထားရငးမ၊ စောကခေါငး တငးအသားနု လေးတေ သူ့လီးတနကီးကို ဖဖလေး ဆုပကိုငပေးသလို ခံစား နေရတာကို အရသာ ခံနေ လိုကသည။
ခနကာမ သူ့ကိုယကို နီလာဝငး ဖငနောက ပူးကပထားရာမ ခာလိုကရာ လီးတနကီးက လောကနဲ ထကလာခဲ့သည။ နီလာဝငးက လညး ဆိုဖာနောကမီပေါ လကထောကကုံးနေရာမ မတမတထရပ လိုကပီး ဦးရငထနးဝငး နင့ မကနာခငးဆိုင လည့ရပလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး က နီလာဝငး ကိုယလုံးလေးကို သူ့ရငခငထဲ ဆဲဖကပီး မော့လာသော မကနာလေးမ နူတခမးကို စုပယူ နမးလိုကသည။
“ခစလိုကတာ မီးလတ ရယ၊ အရမးကောငးတာပဲ”
“ဟန့ ဘာမီးလတ လဲ သူလုပခငတာ လုပပီး မ မီးလတလား”
“အာ ဟုတပါဘူးး ပါးစပ အကင့ ပါသားလို့ ပါ၊ ကဲ ဘယလို ခေါ ရမလဲ ပောအာ့ ဆို၊ မိနးမ ရေ ဆိုတာကီးက လညး ရို မဖစဘူးလေ”
“သိဘူး သား သူ့ မယားလို လုပခငသလို လုပပီးမ သမီးသမီး မခေါနဲ့”
“အာ့ ဆို ဘယလို ခေါ ရမလဲ လို့ ပောလေကာ နီလာလား”
“ဟာ သားပါ၊ အဲဒါ သူငယခငးတေ ခေါတာ ဖယပါဦး ဒီမာ ကိုယတုံးလုံးကီးနဲ့ အဝတအစား ဝတလိုကဦးမယ”
နီလာဝငး က ဦးရငထနးဝငး ကို တနး ပီး ဆိုဖာရေ့ မာ ပုံကနေသော သူမ အဝတအစား မားကို ကောကယူကာ ပနဝတနေလေသည။ ဦးရငထနးဝငး က လညး သူ့ပုဆိုးကို ကောကဝတ ပီး ဆိုဖာမာ ထိုငခလိုကကာ နီလာဝငး ထိုငလေမလားစောင့ နေသည။ နီလာဝငး က သူမ အဝတအစား မားဝတပီးတာနင့၊
“သားအိပတော့ မယ၊ အိပခငပီ”
ဆိုပီး မကနာ ခပတညတည ဖင့ ထကသားတော့သည။ ဦးရငထနးဝငး မာ အူကောငကောင နင့ ကနခဲ့တော့ သည။ အငး မိနးမ ဆိုတာ ဒီအရယ ကလေး တောငမ နားလညရ ခကတာပါလား ဟု တေးလိုကမိသေးသည။ ဘာမား စိတဆိုးသားတာလညး သူ နားမလည။ နောကနေ့ မ ပနခော့ ရမယလေ ဟု တေးရငး သူ့ အခနးထဲ သို့ သူပနဝငလာခဲ့တော့ သည။
…………………………………..
နောကနေ့ တနေ့လုံး နီးပါး နီလာဝငး မာ မကနာထား တညတည ဖင့ ဖစနေသဖင့ ဦရငထနးဝငး ဘာမ မပောဖစ၊ ရတနာဝငး လညး အိမမာ ရိနေတာ ဆိုတော့ သူမ တခုခု ပနပောလိုကလင ရတနာဝငး မသငာ စရာ ဖစသားမညကို လညး ဦးရငထနးဝငး လန့နေသည။နောက တော့ သူတို့ မောငနမ သုံးယောက စတိတရိုး ကည့ဖို့ သူတို့ အဒေါ အိမ သားကမညဟု ဆိုကာ ထကသားကသည။ ထိုအခိနအထိ နီလာဝငး ကို ဦးရငထနးဝငး ခညးကပဖို့ အခင့မသာခဲ့။ ရတနာဝငး ကတော့ ထိုအိမရောကပီးမ ခေါငးကိုကသည ဟု ဆိုတာ အိမပနလာဖို့ သူတို့ စီစဥထား ပီးသား ဖစသည။
သူတီု့ ထကသားသညနင့ ဦးရငထနးဝငး မာ ဂဏာ မငိမတော့၊ ဒီည တညလုံး သူနင့ ရတနာဝငး တို့ နစယောက ထညး လတလတလပလပ နေကရမညကို တေးရငး ရငတေ ခုန နေမိသည။ ဘီပီအိုင ထုတ စပါးကကပစူး လေး တလုံးတောင ထုတ သောကထားလိုကသည။ လိုရမယရ ပေါ့ ဟု တေး လိုကသည။ ဆိုငကို စောစော သိမးပီး တံခါးတေ စပိတ တော့ သည။ ဒီအခိန ပနမလာလောကနိုငသေးမနး သိရက နင့ လညပငးရည အောင မောနေမိသည။ အိမမာ အဆငသင့ ရိနေသည့ ငါးခောက ဖုတ ဆီဆမးလေး နင့ ဘီယာ တလုံး ဖင့ မညးရငး တီဗီ ကို ဖင့ကာ ဆိုဖာမာ ထိုငရငး ကည့နေ လိုကသည။ တီဗီကို ဖင့ထားသောလညး သူ့ မကစေ့ ထဲ မငနေတာက ညတုနးက ဆိုဖာနောကမီမာ ဖငကုံးခိုငးရငး လိုးခဲ့ရသည့ နီလာဝငးလေး၊ အငး၊ မနေ့ညက သူ့ ကိုယသူ မိနးမ ကီး တယောကလို သူ့ကို ပုမူ သားလိုကတာ၊ ငါ့ မာ ဘာကောင့ မနးမသိ တဲ့ ဟာ ပနခော့ ရဦးမညဟု တေး နေမိသည။
ထိုအခိနမာပင အိမရေ့ မ တံခါးဖင့ ပီး ရတနာဝငး ဝငလာသညကို တေ့လိုကရသည။ ရတနာဝငး က အိမတငး ဝငပီးသညနင့ တံခါးကို အတငးမ ပနပိတကာ ဂလန့ ခလိုကသည။ ရတနာဝငး က အိမထဲဝငလာတော့ အိမရေ့ခနး ဆိုဖာပေါ မာ ထိုငပီး ဘီယာသောကကာ တီဗီကည့နေသည့ ဦးရငထနးဝငး ကို တေ့လေသည။
“ဖေကီး ဟနး ဆိုငစောစီး သိမးပီး ဇိမကနေတယပေါ့လေ၊ တယောကထဲ စားလို့ သောကလို့”
“ဟုတပါဘူးကာ မီးကီး ကို စောင့ရငး ဘီယာလေး တလုံးသောကနေတာပါ၊ မောလိုက ရတာကာ ဖေကီး လညပငးတောင ညောငးနေပီ”
ဦးရငထနးဝငး က ထိုငရာမ ထပီး ရတနာဝငး ကို လမးဖကကာ မကနာ အနံ့နမးရုံ့ရငး နူတခမးကို စုပနမး လိုကသည။ ရတနာဝငး ကလညး သူမ မကနာလေးကို ပနမော့ ပေးရငး ဦးရငထနးဝငး လညကုတကို ခိုကာ တယထားလိုကသည။
ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး တီရပလေးကို ဆဲမ ပီး ခတမညကံတော့ ရတနာဝငးက၊
“အာ ဖေကီး ကလညး အိမရေ့ ကီးမာ လေ”
ဟု တားလေရာ ဦးရငထနးဝငးက သူမ လကကို ဆဲကာ သူ့ အိပခနးထဲသို့ ခေါ သားလေသည။ ရတနာဝငး က နောကမ လိုကသားသောလညး။
“ဖေကီး မီး ဘိုကဆာနေပီ”
ဟု လမးပောသည။ ရတနာဝငးကို သူ့ လီးတကိုငကိုင ဖင့ မောနေရတာမို့ ဦးရငထနးဝငးက၊
“အငး ပါ ခနလေး ဒါလေး ပီးရင ဖေကီးတို့ ပဲစေးတနး သား စား ကမယ”
ဟု ပောလေသည။ တကယတော့ အခါကီးရကကီး တနဆောငတိုငပဲမို့ သူတို့ နင့ မလမးမကမး ရပကက မာ တေးသရုပဖေါ စငမင့တို့၊ ကိုယတိုငတီးတေးဂီတဝိုငးတို့၊ အပင စားစရာ မီုးစုံ ရောငးခသော စေးတနးကီး လညး စညကားစာရိသည။ ကလေးမားအတက ခားရဟတမား တခား စီးစရာ မားဖင့ စညကားသော နေ့ မိုး ဖစလေသည။
အိပခနးထဲ ရောကသညနင့ ဦးရငထနးဝငး က သူ့ ပုဆိုးကို ကငးလုံး ပုံ ခတခပီး အငီ ကို ပါ ဆဲခတလိုက သည။ ရတနာဝငးက သူမ တီရပလေးကို ခေါငးပေါမ ဆဲမ ခတလိုကပီး ဘရာဇီယာ ကလေး နင့ အောကမ သရီးကာတား ဂငးဘောငးဘီ ကလေး ဖင့ ရပကာ ဦးရငထနးဝငး ကို ကည့လိုကသည။
“ခိ ဖေကီး တအား ဆိုးတာပဲ တခါထဲ သမီး အပိုလေး ရေ့မာ ကိုယတုံးလုံးကီး ၊ သူ့ဟာကီးက လညး တခိနလုံး မာတောငနေတာပဲ”
ဦးရငထနးဝငး မာ လညး တကယတော့ မောဒယဘိုငး မဟုတပါ။ အရယက လညး ၄၈-၄၉၊ အလုပက လညး စေးရောငး ဆိုငထိုင နေရသူ ဆိုတော့ သူမားတေလို မာဆယ အဖုဖု အထစထစလညး မရိပါ။ သို့သော အရပ မင့ပီး နဂိုကတညးက မဝတတသည့ မကတယဘောလစဇငကောင့ လူက တော့ သိပမဝ၊ သို့သော ဂင လညး သားဖို့ အခိနမရိ၊ အလုပကမးလညး မလုပ၊ တခါတလေ၊ ဝီစကီလေး၊ ဘီယာလေးလညး မီဝဲ တတ တာမို့ ဘိုကကတော့ ဆစပက အစား တဂါလံ သာ ရိသည။ လူက မဝ သဖင့ ဘိုကက အရမး အပူကီး မဟုတ သောလညး မောဒယတေလို ခပယပမနေ၊ ဘောလုံး အသေးစား လောက တော့ ထက နေသည။ လမေး တေက လညး အုပလိုက ထူနေသည။ အမေးဖူ တခောငး နစခောငး ပငရိသေးသည။ အဲဒီ လမေး ကားထဲက ထိုးထကနေသော လီးကီးကတော့ ဘဝပေးကံ ကောင့ ခပတုတတုတ ရိသည။ အရပရညလို့ အခိုးအစား အရ လီးတနက လညး ရညသည။ ကိုယ အသား အရညက နေပူထဲ သိပမထကရလို့ အသားလတ ပေမဲ့ လီးတနကီး ကတော့ ညိုနေသည။ ဒစဖူး ကတော့ ဖူးရောငနေသလို ခရမရောင လိုလို ပနးရောငလိုလို ကားစင့နေသည။
သူမ ဖငထဲ အဆုံးထိတောင နစခါလောက ဝငခဲ့ဖူး ပီ ဖစသော လီးတနကီးကို ကည့ပီး ရတနာဝငး စိတတေ ထလာသည။ သူမ မာ စောကဖုတကို အလိုးမခံဖူးသေးသောလညး ဖငလိုးခံရတာကို နစသက အရသာ တေ့ နေပီ ဖစရာ ခုလို လတလပတုနး စောကဖုတအလိုးခံတော့ မညဟု ဆုံးဖတထားပီး ဖစလေသည။
ရတနာဝငး က သူမ ဘရာဇီယာ ဂိတကို သူမ ဘာသာ လကနောကပနဖင့ ခတနေခိနတင၊ ဦးရငထနးဝငး က သူမ ဘောငးဘီ ကယသီးကို ခတကာ ဇစပါ ကို ပါ ဆဲခလိုကသည။ သူမ ဘောငးဘီ နင့ အတငးခံ ဘောငးဘီလေးကို ပါ ရော ပီး ခတခရာ သူမ ဖငလုံး နင့ ပေါငလုံး တုတတုတ လေးမား ကောင့ ဒီတိုငးခတလို့ မရ လိမ့ ပီး ခတခရလေသည။
အခုတော့ သူ့ ရေ့မာ အလနတသမီးလေး တပါး ရောကလို့ နေခဲ့ပီ။ မီးလတနင့ မတူ ဖူဝငး နေသော အသားအရည၊ ပိုမို ထား မို့သည့ ရငသား အစုံ၊ ကားစင့ သည့ တငသား ကီးမား နင့ တုတခိုငသော ပေါငလုံး ကီးမား ကောင့ တမိုး တဘာသာ လနေ၊ဆကဆီ ဖစနေပေသည။
ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငးကို ကုတငစောငးတင ထိုငခိုငးလိုကပီး သူမ နို့မားကို ဆုပကိုင နယရငးက နူတခမးခငး စုပနမးလေသည။ ရတနာဝငး ကလညး သူမ ပါးစပထဲ တိုးဝငလာသည့ ဦးရငထနးဝငး လာကီး ကို စုပကာ ပနနမးသည။ နူတခမးခငး စုပနမးတာ အားရ သားမ ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး ၏ နို့တေကို စို့လေသည။ ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး နို့ တေကို တဖကတလည့စီ အားရအောင တပတပတ စို့နေခိန ရတနာဝငး မာ မကလုံးလေး စငးခံ ပီး သူမ လကခောငးကလေး မားဖင့ ဦးရငထနးဝငး ခေါငးမ ဆံပငတို့ ကို ကုတခစပေးနေလေသည။
ဦးရငထနးဝငး က သူမ နို့တေကို စို့ကာ အားရ သားမ ခေါငးကို ထောငလိုကတော့ ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး ရငဘတကို အသာတနး နောကဆုတစေပီး ကုတငပေါ မ ဖငလာ ခ ဆငးလိုကကာ ကမး ပေါ ဒူးထောက ထိုငလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး ၏ ထောငမတနေသော လီးကီးက သူမ မကနာကို ထိုးမိသား သည။ ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို ဆုပကိုငကာ ရေ့တိုး နောကငင တခကနစခက ဂငးတိုက ပေးလိုကသည။ ပီးမ ဒစဖူးကီးကို သူမ ပါးစပ ဖင ငုံခဲ ကာ စုပပေးလေသည။
“ပတစ ပလတ”
“အား….အီးးးးး ကောငးလိုကတာ မီးကီးရယ”
ဦးရငထနးဝငး ၏ လီးညိုညိုတုတတု ကီးက အကောတေ ထောငထ ပီး မာနဖီသလို တဆတဆတ တုံနေသည။ လီးဒစဖူး ခရမးရောင ကီးထိပအကဲကောငး မ အရညကညတို့ က စိမ့ထကနေသည။ ရတနာဝငး က သူမ လကကလေးဖင့ လီးတနကီးကို ဆုပကိုငကာ ပါးစပဖင့ သကားလုံး ကို ငုံ စုပ သလို စုပလိုက။ ရေခဲခောငးကို လာာဖင့ လက သလို လကလိုက လုပပေးလိုကသည။
“အာ ကီးလိုကတာ ဖေကီးရယ၊ ပီးတော့ မာပီးခဲနေတာပဲနော”
ဦးရငထနးဝငးက ကိုယကိုယကိုငးပီး ရတနာဝငး ဆံပငလေးတေကို ပတသတပေးရငးက၊
“မီးကီး က မကိုကဘူးလားလို့”
“သိဘူး မီးကီး ဟာလေး နဲ့ ဆန့ပါ့ မလားဖေကီးရယ”
“ပတ စ ပလတ..ပတပတ”
“ကဲ ပါ ဒါဆို လကတေ့ စမးရအောင ဖေကီး စောင့နေရတာ ကာလပီကယ”
ဦးရငထနးဝငး မနေနိုငတော့၊ ရတနာဝငး ကို ဂိုငး မ မကာ ကုတငစောငးပေါ ဖငထိုငခကာ ပေါငနစလုံးကို ဖဲကား စေလိုကသည။ သူက ရတနာဝငး ပေါငနစလုံးကားကို ဝင၍ သူ့လီးကီးကို လကတဖကက ကိုငကာ ရတနာဝငး စောကဖုတဝလေးကို ဒစဖူး ဖင့ အထကအောက ပတပေးလေသည။ ရတနာဝငး စောကဖုတလေး မာ အရညတေက ရဲအိုငနေပီမို့ သူ့လီးထိပဖူး မ အရညကညတို့ ဖင့ ပူးပေါငးပီး ခဲကိကိ ဖစလာသည။
ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး စောကဖုတလေးထဲကို ဒစဖူး ဝငအောင အသာလေး ဖိထိုးထည့လိုကသည။ ပီးခဲ့ သည့ တပတလုံး ဦးရငထနးဝငး လကခောငးမား ဖင့ ကရိုငး ပေးခဲ့တာတောင မ အခု လီးထိပဖူး ဝငတော့ စေးကပ နေသည။ အရညတေက ရဲနစ နေ၍သာ တောတော့ သည။
“အား …..နာတယ ဖေကီး…ဖညးးးးးးဖညးးးးနော…”
ဦးရငထနးဝငး ပုခုံးကို သူမ လကကလေး နစဖက ဖင့ လမးတဲခိုကာ သူမ မကလုံးကို တငးတငး မိတပီး နာမာကို အံကိတခံဖို့ ရတနာဝငး က အဆငသင့ ပငထားခဲ့သည။ ဦးထနးဝငး က စောကဖုတနူတခမးလာ နစခု ကား ဒစဖူးကီး တေ့ပီး နညးနညးလေးဝင သားသညနင့ အသာလေး ဖိထိုးလိုကသည။
“အအီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ရီးးးးးးး”
ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး ကို အတငးလမးဖကပီး အောလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး က နောက တလကမလောက ကပကာ ဖိထိုးထည့လိုကသည။
အခနး ၂၃။
ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး ကို လကတဖကက သိမးဖကရငး နောကလကတဖကက ရတနာဝငး နို့လေး တဖကကို ကိုငကာ ဖစညစ ဆုပနယပေးနေရငး၊ သူ့လီးကီးကို တစလကမ၊ နစလကမ ဆိုသလို၊ ဖိသငးလိုက မကတ တကတ လေး ဆဲထုတ လိုက လုပပေးနေသည။
“နညးနညး လေးပါ မီးကီး ရယ၊ အစလေး မို့ပါ”
ဟု ပောဆို အားပေး လိုကသည။ ရတနာဝငး က အံကလေး ကိတကာ ခေါငးကို ငိမ့ ပသည။ နောကတခါ ဖိသငး လိုကတော့ အသံ တော့ မထက ဦးရငထနးဝငး ကောပငကီးကို အတငး ကုတတယ ဖကလိုကသည။ ထိုအခိန မာတော့ လီးကီး က တဝက ကော ဝငနေလေပီ၊ ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး ပေါငနစလုံးကို ပိုကဲ သား စေရန လကနစဖက ဖင့ တနးထားလိုကပီး ဖငကို အားယူကာ ဆောင့ထိုးခလိုကသည။
“အ………………….”
ဒီတခါ အသံထကသားရတာက ဦးရငထနးဝငး၊ သူလညး ဆောင့အထိုး ရတနာဝငး နာသဖင့ ဦးရငထနးဝငး ပုခုံးကို ကိုကလိုကသဖင့ ဦးရငထနးဝငး နာပီး အောလိုကရခငးသာ၊ သို့သောလညး လီးကီးက အဆုံးထိ ဝငသား ပီး သူတို့ ဆီခုံနစခု ခငး ပူးကပ မိသား သညမို့ တနသညဟု ဆိုရပေမည။
သူတို့ နစယောကစလုံး တယောကကို တယောက တငးတငးကပကပ ဖကထားကရငး အနာ သကသာအောင ခန စောင့နေကသည။
“နာသေးလား မီးကီး”
“နညးနညးတော့ သကသာ သားပီး စပတတတတ နေတယ၊ မီးဟာလေး ပဲသားပလားမသိဘူးနော ဖေကီး”
“အစမို့ ပါ မီးရယ ကဲ ဖေကီး ဖညးဖညး စလုပတော့ မယနော”
ရတနာဝငး က ခေါငးလေးကို သာ ငိမ့ ပသည။ ဦးရငထနးဝငး က စပီး ဖညးဖညး ခငး အဝင အထက စလုပသည။ ထငထားသလောက တော့ မဆိုး ခံနိုငရညရိလာသည။ လီးကီး တခောငးလုံး သူမ စောကဖုတထဲ ဝငထက နေတာခံစားနေရတော့ စောကရညတေက လညး ထပစိမ့ကလာသည။ ခံလို့ လညး ကောငးလာ သည။ ဦးရငထနးဝငး လညး ဖညးဖညးခငး မ စကာ အရိနကို မင့တငလာခဲ့သည။
“ဖတ..ဖတ..ဖတ..ဖတ..”
“အိ..အိ..နာသေးလား မီး..မီးးးကီးးးးး”
“ဟင့………….အငးးးးးးးး..နာ…နာ..တော….တော့………ဘူးးးးးးးးး”
“ဖတ. ဖတ…..ဖတ…….ဖတ…”
ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး လညကုတကို ကိုငဆဲထားသလို ဦးရငထနးဝငး က လညး ရတနာဝငး ခါးကလေးကို ကိုငကာ အရိနကို မင့လိုးလာ ရာ နစဦးစလုံး အတိုငအဖေါကညီလာခဲ့သည။ ရတနာဝငး မာ တောင့တောင့ တငးတငး ခပကိတကိတကလေးမို့ နီလာဝငး ကို ကိုငတယရတာနင့ မတူ လေးလေးပငပင နင့ စေးစေး ပိုငပိုင ရိသညဟု ထငမိသည။ အသား အရညက လညး ဖူဖေး ဝငးမတနေတာမို့ အမငအရသာက လညး တမိုး ဖစနေလေသည။
ဦးရငထနးဝငး တနေ့လုံးနီးပါး ဒီလို လိုးရဖို့ကို စောင့မောရငး လီးကို တကိုငကိုင ဖစနေရတာမို့ အကာကီး တော့ မထိနးနိုငတော့ခေ၊ အခက ကောကော လေး ဆောင့ဆောင့လိုးရငး မ လရညတေ ရတနာဝငး စောကဖုတထဲ တဖောဖော ပနးထကကာ တခီပီးရလေသည။ သူ့လီးကီးကို ရတနာဝငး စောကဖုတထဲ စိမ ထားရငး ကောလေးကို သိုငးဖကထားသလို၊ ရတနာဝငး ကလညး ဦးရငထနးဝငး ကောပငကီးကို တငးတငး ကပကပ ပနဖကထားသည။ ရတနာဝငး ၏ နို့လုံးကလေးမားက ဦးရငထနးဝငး ရငဘတမာ လာဖိ ကပနေ လေသည။
“မီးကီး နာသေးလား”
“ဟင့အငး”
“ကောငးလား”
“အငး”
“ဟာ မီးကီး ကလညး ဟင့အငးနဲ့ အငး ပဲ ပောတတတော့တာလား”
“ဖေကီး ကလညး ဘာကားခငလို့လဲ”
“မီးကီး ရော ပီးလားလို့ မေးခငတာ၊ ဖေကီး ပီးတာ မနသားတယ”
“ပီးတယ၊ ဖေကီး ဟာကီး စဝငတာနဲ့ မီး တခါပီးတယနောက ဖေကီး ဟာကီး အရညပူတေ ပနးထည့တော့ လညး နောကတခါပီးတယ”
“ဖေကီး ရဲ့ ဘယဟာကီးလဲ က ရငးရငး ပောစမးပါ”
“ဖေကီး ရဲ့ လီးကီး ကဲ ရငးပလား ဒီလောက ကားခငတာ”
“ဟဲဟဲ ဟုတတယ မီးကီး ပောတဲ့ အဲဒီ လီးကီး ဆိုတာ ကားခငနေတာ ခိခိ”
“ဖယတော့လေ ဖေကီး မီး ဘိုကတအားဆာနေပီ နေ့ခငးကတညးက ဘာမ မစားရသေးတာ”
“အငး ဟုတသား ပဲ လာလာ တို့တေ သန့ရငးရေးလုပပီး ပဲစေးတနး သားစားကရအောင”
……………………………………..
ဦးရငထနးဝငး နင့ ရတနာဝငး တို့ လီးစောကဖုတ တို့ကို ရေဆေး သန့စငကပီး အဝတအစား မား ပနဝတကာ အိမမ ထကလာခဲ့ကသည။ သူတို့ လမးမာက တော့ ညအမောင အောကမာ ဓါတမီးတိုငလေး တေ အောကလောက ပဲ မီးအလငးရောင ရိသည။ သူတို့ လမးထိပကို ထက လမးမကီး တခုကို ဖတပီး နောက လမးမကီး တခုကို ခိုးဝငလိုက သညနင့ လူတေ စညကားနေသော လမးကီးကို တေ့ရလေသည။ ထိုရပကကမာ မီးထနးပဲ စတိတရိုးမား နင့ စညကား သဖင့ မို့ထဲ နေရာ အနံ့မ လူမား လာရောကက ရသည့ နေရာတခု ဖစလေသည။
ရတနာဝငး က ပုဇနခကကောနင့ ခေါကဆဲသုပ စားခငသညဆိုသဖင့ ထိုဆိုငလေးသို့ လူကားထဲ တိုးခေ့ သားရလေသည။ ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး လကမောငးတဖကကို တယဖကပီး လိုကလာသဖင့ သူမ ရငသား မားက ဦးရငထနးဝငး လကမောငးကို ဖိကပနေသဖင့ အိစက ဖံ့ထားသည့ နို့လုံးကီးမား က ဦးရငထနးဝငး ကို စိတပနကလာစေလေသည။
စားပီးသောကပီးတော့ ရတနာဝငး က စတိတရိုး ခနကည့ခငသည ဆိုတော့ ဦးရငထနးဝငး က မနေသာ တော့ လိုကပို့ရပနသည။ လူတေ ကားထဲ တိုးခေ့တော့ ကိုယ့ သမီး ရီးစား လေးကို သူမား တေ လာထောကမာ ဆိုးသဖင့ သူ့ ရေ့မာ ထားပီး ရပကည့ ကသည။ သူ့လီးမာမာ ကီးက ရတနာဝငး ဖငနစလုံးကားထဲ ထောက ထားတော့ ရတနာဝငး ကလညး ခေဖားထောကပီး သူမဖငလေးကို ကော့ ပေးသည။ ဦးရငထနးဝငး က သူ့ လကကို ရတနာဝငး ဂိုငးအောက မ လိုကာ ရတနာဝငး ရငသား လေးကို အုပကိုငညစ လိုကတော့ ရတနာဝငး က သူ့ လကကို ဆဲဆိတပီး သူမ ဖငကီးကို နောကသို့ ကော့ ကာ လုပယမးပီး ပနစ လေသည။
ကာတော့ ဦးရငထနးဝငး မနေနိုငတော့ ရတနာဝငး နားနားသို့ ကပကာ၊
“မီးကီး အိမပနရအောင ကာ ဖေကီး မအောင့ နိုငတော့ ဘူး”
ဟု ပောလေသည။ ရတနာဝငး က ပုံးစေ့စေ့ နင့ တခုခု ပနပောမလို့ ပငပီးမ မပောတော့ ပဲ ခေါငးငိမ့ပကာ လူအုပကားထဲ မ သူတို့ နစယောက တိုးထကလာခဲ့ ကလေသည။
လူစညကားသည့ ထိုပဲခငးမ နောကတလမးရောကတော့ လူလုံးဝ မရိတော့ ခေ၊ သူတို့ လမးထဲ ဝငပီး လောကလာ ကတော့ သူတို့ နစယောက တယောကနင့ တယောက လကခငး ခိတကာ လောကလာက သည။ လမးထောင့က အရိပကနေသည့ သစပငကီး အနားရောကတော့ ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး ကို သူ့ ရငခငထဲ ဆဲထည့ကာ ကစဆင ပေးလိုကသည။ ရတနာဝငးကတခက ပနနမးလိုကပီး ခကခငး ပနခာကာ၊
“ဖေကီး ဒီနားက လူတေက မီးတို့ ကို သားအဖ မနးသိကတယ တောကာ အမတမထင တေ့သားရင ဒုကရောက ကုနလိမ့မယ”
ဟု ပောလိုကသည။ ရတနာဝငး ပောသညမာလညး အမနမို့ ဦးရငထနးဝငး ကခေါငးငိမ့ပကာ အိမသို့ အမန လောကသားကလေသည။
…………………..
အိမထဲ ရောကတာနင့ တံခါးအမနပိတကာ ဦးရငထနးဝငး ကရတနာဝငး ကို သူ့ အခနးသို့ ဆဲခေါ သားတော့ သည။ ဦးရငထနးဝငး က သူ့ အဝတအစား မားကို တစမကန ခတပစလိုကသလို ရတနာဝငး ကလညး သူမ တီရပကို ခတ ကာ ဘောငးလီ ဇစကို ဖုတရငး အောကတနးခနေလေသည။ ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး ဘရာဇီယာကို လမးပီး ဂိတဖုတကာ ခတပေးလိုကသလို ရတနာဝငး ကလညး သူမ ဘောငးဘီကို ခေထောကမ ကနပီး ခတပစလိုကသည။
တကိုယလုံးမာ ပငတီလေး တခုသာ ကနတော့ သော ရတနာဝငး ကို ဦးရငထနးဝငး က သိမးဖကကာ နူတခမး ခငး စုပနမး လိုကသည။ ရတနာဝငး ကလညး ဦးရငထနးဝငး ကို ရမကထနထန အနမးအစုပမား ဖင့ ပနလည တုံ့ပနကာ တယဖကလေသည။
နီလာဝငး ၏ ဖံ့ထားလသော နို့လုံးမားမာ ဦးရငထနးဝငး ရငဘတကို ဖိကပ မိပီး ထောငမတနေသော နို့သီးခေါငးလေး မားက ဦးရငထနးဝငး အရေပားကို ထိုးထောက ပတတိုကနေလေသည။ ဦးရငထနးဝငး လီးကီးက လညး ရတနာဝငး ဘိုက ကလေးကို သားထောကမိနေသည။ ရတနာဝငးက သူမ လကကလေး ဖင့ ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို ဆုပကိုငကာ ပတသတပေးနေလေသည။
“ကုတငပေါ သားရ အောငကာ ”
ဦးရငထနးဝငး ကဦးဆောငပီး သူ့ကုတငပေါ တကကာ လဲလိုကကသည။ သူတို့ နစယောက ကုတငပေါ တင မကနာခငးဆိုငကာ ဘေးတိုကလဲရငး မ တယောကကို တယောက ဖကယမး နမးရုံ့ ကပနသည။
“ခစလိုကတာ မီးကီးရယ၊ ဖေကီး အဲလို လတလတလပလပ တေ့ခင နေတာ ကာလပီကာ”
“အန ခါတိုငးလညး တေ့နေရတာပဲ ဟာ”
“အသံကို ထိနးနေရတယလေ၊ ခုလို မိုး နစယောကထဲ လတလတလပလပ နေခငတာလေ၊”
“………………..”
“ပတစ..ပတစ..”
“အို့..ဖေကီးး အရမးပဲကာ”
ဦးရငထနးဝငး ကပောပောဆိုဆို ရတနာဝငး နို့သီးခေါငးလေးကို အားရပါးရ စို့ လိုကပီး သားကလေး ဖင့ မနာတနာကိုကလိုကရာ နာသားသဖင့ ရတနာဝငး က ရုတတရက အောလိုကမိသည။ သို့သောလညး ဦးရငထနးဝငး တပတပတ စို့လိုကသည့ အားက သူမ နို့ခောငး တလောက တမိုးကီးခံစား လိုကရကာ အကောအခဥတေ တဖငးဖငး ဖစသားရလေသည။ ဦးရငထနးဝငး ကပောနေသည့ ကားကပင နို့နစလုံးကို ဘယညာ ပောငးကာ ပါးစပက တပတပတစို့ နေသလို လကကလညး ဆုပနယနေပနတော့ အပိုစင မဟုတ တော့သော အပို မလေးမာ လူးလိမ့နေအောင ခံနေရလေသည။
ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး ဆံပငမားကို သူမ လကခောငးကလေး မားဖင့ ထိုးဖကာ ကုတခစပေးရငးက။
“ဖေကီး ကလညး မီးနို့ က ဘာမ မထကပဲ ဘာလို့ တအားစို့နေရတာလဲ ခါထဲ ”
“မီးကီး နို့တေက အရမးလပီး စို့ခငစရာကောငးနေတာကိုး၊ မီးကီး နို့ထကတဲ့ အခိနကရငလညး ဖေကီးကို တိုကရမယနော”
“ဟန့ အာ့ ဆို ကလေး အတက ဘယကနတော့ မာလဲလို့”
“ကလေးကို ဖေါမူလာတိုကကာ၊ မီးကီး နို့တေ ဖေကီးအတက ပဲထား”
“ခစခစ၊ ကဲခုတော့ နို့ထကတဲ့ ဖေကီး ဟာကို ပဲ မီးကီးစို့ မယ ပေး ဖေကီး လီးကီး”
အခနး ၂၄။
ရတနာဝငးက ပောရငးက အိပယာပေါ မ ထထိုငလိုကရငး ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို ဆုပကိုငလိုက ပီး ငုံ့နမးလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး နို့မားကို မလတခင လတခငနင့ လတ ပေးလိုကပီး သူ့ လီးကီးကို ငုံ့ကာ ငုံခဲလိုကသည့ ရတနာဝငး မကနာလေးကို ငုံ့ကည့နေလိုကသည။
ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို လကလေးတဖကဖင့ ဆုပကိုင ဂငးထုရငးက ဒစဖူးကို သူမ ပါးစပလေး ဖင့ ငုံခဲ စုပလိုကသည။
“အား ကောငးလိုကတာ မီးကီးရယ၊ လာ ဖေကီး ကိုယပေါ ခလိုက ဖေကီးတို့ ဆစစတီ နိုငးရအောင”
ရတနာဝငး က သူမ ပေါငလုံးတုတတုတဖူဖူဖေးဖေးကီးမား ကို ဦးရငထနးဝငး မကနာပေါ ခလိုက တော့ စောကဖုတ က ဦးရငထနးဝငး မကနာ ပေါ တည့တည့ ရောကလာခဲ့သည။ ရတနာဝငးက ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို တပတပတ ကုံးစုပသလို ဦးရငထနးဝငး ကလညး ရတနာဝငး စောကဖုတလေးကို တပတပတ လကလိုက၊ လာကီးနင့ စောကခေါငးထဲ ထိုးထည့လိုက၊ လာထိပဖင့ စောကစေ့လေးကို ထိုးလိုကဖင့ ဘာဂာ အစမးကို ပလေသည။ ရတနာဝငး မာလညး ယခုတော့ လီးကီးကို ဘယလို ကိုငတယရမည ဆိုတာ သိနေပီမို့ သူမ ကည့ဖူးခဲ့သည့ ဗီဒီယို မားမ ပုလေ နညး မိုးစုံကို စမးကာ လုပပေးလေရာ၊ ဦးရငထနးဝငး အတက အလန ပင အရသာထူးကာ စညးဇိမ တေ့နေရလေသည။
ဦးရငထနးဝငး ကလညး ရတနာဝငး စောကဖုတဖေါငးဖေါငးကီးကို လကလိုက၊ သူ လိုးထားဖူးသည့ ဖငပေါက ညိုညို လေးကို လကပေးလိုကဖင့ အလုပမားနေလေသည။ နောကတော့ နစယောကစလုံး လီးစုပ စောကဖုတလကရတာ ကို အားမရတော့ တကယလိုးးခငလာသဖင့ မကနာခငးဆိုင ကာ လေကီး ထိုး ရိုးရိုး ပုံ နင့ လိုးဖို့ ပငလေသည။
ရတနာဝငးကို ပကလက အနေအထား ဖင့ နေစေကာ သူမ ဖငအောကမာ ခေါငးအုံးအပါး လေး ခု လိုကတော့ စောကဖုတက ဖေါငးမို့တကလာသည။ ရတနာဝငး က သူမ ပေါငလုံးကီး နစလုံးကို ထောငကာ ကားပေးလိုက သည။ ဦးရငထနးဝငး က သူမ ပေါငနစလုံးကားမာ ဒူးထောကထိုငရငး သူ့လီးကီးကို လကတဖကဖင့ ကိုငကာ စောကဖုတဝလေးကို တေ့လိုကသည။ လီးကီးကို စောကဖုတထဲ ဖညးဖညးခငး ထိုးသငးရငးမ လူကို ရေ့ ကိုငး ကာ လကနစဖက ရတနာဝငး ဂိုငးအောက မေ့ယာပေါ ထောကရငး ဦးရငထနးဝငး က သူ့ သမီးကီး မကနာကို ငုံ့ကည့လိုကသည။
မကနာလေး ဝိုငးစကစက နင့ နာတံပေါပေါ ၊ အသား ဖူ သဖင့ နကမောငသော မကခုံးမေးထူထူ၊ မကလုံး နကနက၊ နူတခမးထူထူ နီနီ တို့ ဖင့ လခငတိုငးလနေသည့ သမီးကီးက သူ့ကို ပနပုံးကည့နေသည။ ဦးရငထနးဝငးက သူ့ လီးကီးကို ဖညးဖညးခငး ရတနာဝငး စောကဖုတထဲ မုပနံ ရငးမ သူမ နာခေါငး ပါးပင၊ တို့ကို နမးရုံ့ရငး နူတခမးလေးကို စုပနမးလိုကသည။ ရတနာဝငး ကလညး ဦးရငထနးဝငး နူတခမးကို ပနလည နမးရုံ့ကာ ကောပငကီးကို လမးဖကလိုကသည။
လီးကီးက စောကဖုတထဲ ဖညးဖညးခငးဝငကာ ဆီးခုံခငး ဖိကပ သားကသည။ နစဦးစလုံး သေးတေ ဆူလာ ကပီ၊ ဦးရငထနးဝငး က လကနစဖကကို မေရာပေါ ထောက ဆန့တနးကာ ကိုယအထကပိုငးကို ကလိုကသည။ နောကမ ဒူးကို အားယူကာ လီးကီးကို ဆဲထုတသည။ စောကဖုတထဲက မကတခငလေးမာမ ပနပီး ထိုးသငးသည၊ အစက တော့ ဖညးဖညးခငး အရသာခံ ဇိမးယူကာ လုပသည၊ နောကတော့ အရိနရလာ သည။ ရတနာဝငးက လညး သူမ ပေါငနစလုံးကို ဦးရငထနးဝငး ခါးကို ညပရငး ဦးရငထနးဝငး ဖငနောကမာ ခေကငးဝတခငး ခိတထားလိုကသည။ လီးကီး သူမ စောကဖုတထဲ မ ဆဲနူတခိန ကတမသားအောာင ဦးရငထနးဝငး ခေထောကတေက ဖငကို ခိတထားပီး ပနအဆောင့ အားပါအောင ဆဲယူပေးသည။
သို့ ဖင့ သားအဖ နစ ယောက လေကီးထိုး လိုးကတာ အရိနရလာကသည။
“ဖုတ..ဖတ…ဖတ..ဖတ..”
“အအ…အိ…..အီးးး ဟဟားးး”
“ဖုတ..ဖတ…ဖတ..ဖတ..”
“အိ .. အိ .. ရီးးးးးးး”
တအိမလုံးမာ လညး သူတို့ နစယောကထဲမို့ အသံကို မထိနးကတော့၊ အသားကုန စိတတိုငးက လိုးဆော ကတော့သည။
ဦးရငထနးဝငး စပါးကဒ အရိနဖင့ ထိုညက နောကတခီ ထပလိုးသည။ နောကမနက မိုးလငးတော့ လငးဆဲ ထပလိုးသည။ ရတနာဝငး စောကပတကလေး ကိနး နေပေမဲ့ ရတောင့ ရခဲ အခင့အရေးလေးမို့ ကိတမိတ ခံလိုကသည။ လငးဆဲပီး တရေးပနအိပပော သားကရာ နေ့ခငးလောကမ နိုးကသည။ ဒီနေ့က ဆိုငပိတမာ မို့ ဦးရငထနးဝငး ကလညး အေးဆေး နပနေသည။
သူမ အဒေါ အိမမ ကလေး နစယောကကို သားပနခေါ ရမာမို့ ရတနာဝငး က နိုးတာနင့ ကမနးကတမးထ ရေမိုးခိုး ပီး ထကသား တော့သည။
……………………………..
နီလာဝငး တို့ ပနရောကကပီး တော့ ရတနာဝငး က ပုံးပုံးသနး နင့ မတေ့ရတာ ကာလို့ ခိနးထားတယ ဆိုပီး ထကသား လေသည။ နီလာဝငး က ည တညလုံး နီးပါး စတိတရိုး ကည့ထားသဖင့ အိပခငသည ဆိုတာ သူမ အခနးထဲ ဝင အိပနေသည။ တငမောငဝငး ကတော့ ထုံးစံအတိုငး အပငထက ကာ သားဆော့ နေလေသည။ ဆိုငကလညး ပိတထား၊ အိမထဲမာ လညး သူနင့ နီလာဝငး နစယောကသာ ကနခဲ့သညမို့ ဦးရငထနးဝငး နီလာဝငး အခနးသို့ ဝငလာခဲ့လေသည။
အိပယာပေါ တင ပကလကလေး အိပပောနေသော နီလာဝငး လေးကို ဦးရငထနးဝငး က ငုံ့ကာ ပါးလေးကို ရတကနဲ နမးလိုကတော့ နီလာဝငး နိုးပီး မကလုံးမား ပင့လာခဲ့သည။
“ဟင ဖေကီး၊ မကီးရော”
“မီးကီးက ပုံးပုံးသနး တို့ ဆီ သားတယ မိုးခူပမ ပနရောကမယတဲ့”
“အဲတော့ ဖေကီးက ဘာလာလုပတာလဲ ဒီကို”
“ကိုယ့ မယားကီး ကို ခစလို့ ၊ လမးလို့ လာတာပေါ့ လို့”
“သား ပါ တခါထဲ မနေ့က တညလုံး ဟို မယငငယ လေးကို လိုးပီးလို့ ဝမ လာ ခဲမနေပါနဲ့”
ဦးရငထနးဝငး က ကုတငပေါ တကကာ နီလာဝငး ဘေးဝငလဲရငး သူမ ကိုယလုံးလေးကို ဖကကာ လညပငး ပါးပင၊ နားရက တို့ကို နမးရုံ့ရငးက ၊
“ဒီမယား ကို အခစဆုံး ဟိုဟာက မယားမဟုတဘူး ရီးစား လေကာ”
“အို တောပါ ခုမ”
“ပတစ..ပတစ”
နီလာဝငး လေးက စိတကောကသလို ရုနးကန တနးထိုးနေသောလညး အတငးဝငဖက နမးရုံ့ ပီး လကတေကလညး သူမ နို့ တေ ပေါငလုံးလေးကို လောကပတသတကိုငတယပေးတာ ခံရတော့ စိတတေ ကလာပီး ကောကခငယောငဆောင သော စိတတေလညး ဖောင့ကုနရတော့သည။
“အာ ယောကား ဖညးဖညးကာ၊ သူတအား နာဘူးဘူးက ပီးထနတာ လနရောပဲ၊ မနေ့ညက ဟိုရီးစား က ဝဝလငလင မကေးသားဘူးးလား”
“အဲဒီ အကောငး ပောမနေပါနဲ့ကာ ယောကား က ဒီမယားလေးကို ခစလို့ကို မဝနိုငလနးလို့ပါ”
ပောရငး ဆိုရငးမ လူအိုလက သကတာကောင့ နီလာဝငးလေး တကိုယလုံး အဝတကငးမဲ့ကာ ကိုယလုံးတီး ဖစသားရလေသည။ နီလာဝငး ကိုယလုံးလေးမာ ရတနာဝငးလို ဖူဖူဖေးဖေး တုတခဲခဲ လေး မဟုတ၊ စလငးဘောဒီ နင့ ညိုညိုလေး ဖစရာ တမိုး တဘာသာ ဆနးပီး လိုးးခငစရာလညး အလနကောငးနေပေသည။ ဦးရငထနးဝငး လီးကီးက နီလာဝငး စောကဖုတလေး ထဲကို တိုးဝငလာတော့ နီလာဝငး တယောက မကလုံးလေး စုံမိတလို့ ဦးရငထနးဝငး ကောပငကီးကို တငးတငး ကပကပ တိုးဖကကာ အလိုးခံလေတော့သည။
“အားးးး အီးးး ဆောင့ ဆောင့ ကာ ယောကား ..မိနးမ ကို မညာနဲ့”
“ဖတ…ဖတ…ဖတ…ဖတ….ဖတ….”
ဦးရငထနးဝငး မာ ညတုနးက ရတနာဝငး ကို စိတကိုကလိုးထားတာမို့ ယခု အခိန စပါးကကဆူးကေးဇူး ကောင့ လီးက မာတောင နေသောလညး တောတော နင့ မပီး နိုငခေ၊ နီလာဝငး လေး တခီပီး ပီး နောက တခီ ကတော့ သူမကို လေးဘကထောကခိုငးပီး ဒေါ့ကီ ဆဲပနသည။ ထိုအခါတင နီလာဝငး ဖငပေါကလေးကို တံတေးထေးခပီး လကခောငးဖင့ ကရိုငး ပေးတော့ နီလာဝငး တခီ ပီးရပနသည။ ထိုအခါမ ဦးရငထနးဝငး က သူမ တို့ အခနးတငး မ အုနးဆီ ပုလငးကို ယူ ကာ နီလာဝငး ဖငပေါကကို ကရိုငးပီး ဖငပါကင ဖင့လိုကလေ တော့သည။ နီလာဝငးမာ သူမ အမကီး ဖငလိုးခံနေမနးသိသဖင့ သူမလညး အလိုးးခံခငနေရာ အနာကငခံ ပီး ဦးရငထနးဝငး ကို ပေးလိုး လိုကလေသည။ တငးကပလသည့ အပိုဖင ကလေး ကောင့ ဦးရငထနးဝငး ဒီတခါတော့ ပီးသား ပီး နီလာဝငး ဖငခေါငးထဲ သူ့လရညမား ပနးထုတပစလိုက လေတော့ သည။
………………………………………………..
ရတနာဝငး မာ တညလုံး အဖေ ဖစသူ နင့ အခစ ကမးထားသဖင့ နမးနယ အိပခငနေ သောလညး သူငယခငး ဖစသူ ပုံးပုံးသနး နင့ ခိနးထားပီး မတေ့ရတာလညး ကာပီမို့ ပုံးပုံးသနး အိမသို့ ရောကလာခဲ့လေသည။ ပုံးပုံးသနး ဆီ ရောကတော့ ဘိုကဖုံးအငီ နင့ ပုံးပုံသနး ကို တေ့လိုက ရတော့ ရတနာဝငး မာ အံအားသင့သားရသည။
“ဟယကောငမ ဘိုကကီးနေတာကို လိုထားတယ၊ ငါ့ကို တောင မပောပါလား ဘယနစလ ရိပီလဲ”
“အေးလေ နင့ကို စပရိုက လုပခငလို့ပေါ့ ဟ၊ ခစခစ၊ ခု ၈လ တောင ရိနေပီ မေးတောင မေးတော့မယ”
“အော ဒါပေမဲ့ နင့ဘိုကကီးက တအား မပူဘူးးနော ၊ တခို့ ကိုယဝနဆောငတေ ဆို ဘိုကကီးကို ကော့ လို့”
“အဲဒါ အပို ဘိုကမို့ လို့ ပောတာပဲ၊ ပထမဆုံး ကိုယဝနဆို အဲလိုပဲ မသိသာဘူးတဲ့၊ ဒါပေမဲ့ တခို့ ကီးတဲ့ လူတေ ကတော့ ကီးပါတယဟာ၊ လူပေါ ဆိုငတယထငတာပါပဲ”
“အငး နင့ကို ခုလို မိုးကီး မငလိုကရတော့ တမိုး ကီး ဖစသားတယ၊ အဟီး၊ နင့ယောကား က အတော အလုပလုပတာပဲ ကိုး ခစခစ နေ့မအား ညမအားထငတယ၊ မနလိုကတာ ခိခိ”
“ဟဲ့ သူ အလုပလုပ တာ မဟုတဘူးဟဲ့ လုပတာက ငါ၊ ခစခစ၊ ငါက နေ့မအား ညမအားလုပတာ၊ ညဘက ဆို သူ နဲ့ နေ့ဘကဆို ပါပါးနဲ့ လေ အဟီး၊ ”
“ဟယ နင ဦးကုံဝါး နဲ့လညး ခုထိ ဖစနေသေးတယ၊ နေပါဦး နငနဲ့က ဘယလို နေ့ဘက တေ့ကတာလဲ”
“ဒီလိုလေဟာ ငါ့ရုံးနဲ့ ပါပါး ပဲရုံနဲ့ က နီးနီးလေး လေ၊ နေ့ခငးဘက ဆို ငါက နေ့လညစာ ပါပါး တို့ ပဲရုံမာ သားစားတယ၊ မာမား ကလညး ပါပါး အတက ထမငးခိုင့ ထည့ရင ငါ့အတက ပါ ထည့ပေးလိုကတော့ အတောပဲ ပေါ့၊ ပါပါး ရုံးခနးမာ နေ့လညစာလညး စား ဟိုဟာလညး စား ပေါ့ ခစခစ၊ နေ့တိုငးတော့ မဟုတပါဘူးးဟယ”
“ကောငမ တောတော ကဲတယနော၊ ဒါဆို နင့ ဘိုကထဲ ကကလေးက ဘယသူ့ ဟာလညး”
“အာ့ တော့ ငါလညး မသိဘူးးဟ၊ နစယောကစလုံး ကလညး ပတတယလို့ မ မရိတာ၊ တရကခား နစရကခား အလုပဖစနေတာ ဆိုတော့ လညး တယောကယောကဟာပေါ့ ဟာ နငကလညး ၊ ဒါနဲ့ ငါ့အကောငး ထားပါဦး ကောငမ၊ နင့ ကည့ရတာ နညးနညး တုတလာသလိုပဲ နောက မကနာ အနေအထားကလညး အရငနဲ့ မတူဘူး နင စား နေပီ မဟုတလား၊ ငါ့ကို မလိမနဲ့နော”
ရတနာဝငး မာ အနညးငယ တေဝေ သား သည။ တကယလညး သူမ ရငဖင့လို့ ရမည့ သူမာ ပုံးပုံးသနး တယောကသာ ရိသည ဆိုတာ သူမ သိသည။ ပုံးပုံးသနး ကိုယတိုငက သူမ အပေါ ပင့ပင့ လငးလငး ပောပ ခဲ့ပီး သူမ က လို့ဝကထားပါက ကိုယ့သူငယခငး အပေါ သစာဖေါကသလို ဖစတော့မည၊ နောကပီး တိုငပင ဖို့ ဆိုလငလညး ပုံးပုံးသနး ကသာ အကောငးဆုံး၊ အတေ့အကုံ တူသူတေ မဟုတလား။ ပုံးပုံးသနးကို သူမ အခေအနေ ကို ဖင့ပောလိုကဖို့ ဆုံးဖတလိုကလေသည။
“အငး ငါ နင့မို့လို့ ပောပမယ၊ ငါတိုငပငခငတာလညး ပါတယ၊ နောကပီး ဘယသူ့ မလညး ပောပလို့ မဖစ၊ နင နဲ့သာ ငါတို့ အတေ့အကုံသူ မို့လို့ ငါ ပောပမယ၊ နငဘယသူ့ မ ပောမာ မဟုတဘူး ဆိုတာ သိပေမဲ့ ငါ စိတ လုံရအောင ထပမာမယနော နင ပါးစပလုံးဝ လုံ ဟုတပလား”
ရတနာဝငး စကားကို ကားလိုကရတော့ ပုံးပုံးသနး မကနာမာ ခကခငး တညသားရာမ ပုံးစေ့စေ့ ဖစလာခဲ့သည။
“ဟယ ကောငမ နငနင….ဦးရင ကီးနဲ့”
အခနး ၂၅။
ရတနာဝငး ခေါငးကို သာ ငိမ့ပလိုကမိသည။ သူမ မကနာပငတခုလုံး နေးသားသဖင့ မကနာတော့ နီရဲ နေမည ဖစကောငး သူမဘာသာ သိလိုကသည။ ယခုလို သူငယခငးကို ဖင့ပောလိုကရတော့ ရငထဲ ပေါ့ သားသလိုလို ကာမ စိတတေက လညး ထကလာရသလို ဖစလာရသည။ သူမ စောကဖုတလေး ပင စိုတိုတို ဖစလာခဲ့သည။
“ဟယ တော့ ၊ ငါပောသားပဲ အဲတုနးက နငက မဖစနိုငပါဘူးလေး ဘာလေး နဲ့ ကဲ ငါ့ကို ဒီတေး ပောစမးပါဦး ဘာမ ခနမထားနဲ့နော ဟငး ကောငမ ငါ့တုနးက လညး အကုနပောခဲ့ရတာ”
ရတနာဝငး လညး အဖစအပက အစုံကို အသေးစိတ ပောပလိုကမိသည။ ပောပရငး ကမ သူမ စိတတေ က လာပီး စောကဖုတလေး ပင အရညစိုလာခဲ့ရသည။ ပုံးပုံးသနး လညး အလနတရာ ပင စိတဝငစား စာ နား ထောင လေသည။
“အိုး ဦးရငကီး ကလညး လုပမဲ့ လုပတော့ လညး နောကပေါကကို အရင ဖင့တာပါလား မလယကောနော ခစခစ”
“အဲဒါက ငါသူ့ကို ါ့ ပိပိ ပေးမလုပလို့ပါဟယ နငကလညး နင့ကိုရော ဦးကုံဝါး ကီးက မလုပဘူးလား”
“အငး သူက ငါကို နောက တောတော ကာပီးမ အနောကပေါက ဖင့တာဟဲ့၊ ငါ့ယောကား ဆို ခုထိ ငါ့ကို တောငးနေတုနး ငါက မကိုကဘူးး ဆိုပီး ခပတညတည နဲ့ ငငးထားတယ၊ နောက သူငါ့ကို နညးနညး ရိုးလာမ ပေးလုပမယ ခိ”
“နငက တောတော ညဏမားတယ နော ကောငမ၊ ငါ့ကို နညးနညး ပောပစမးပါဦး နင့အိမထောငသညဘဝ နဲ့ နင့ ပါပါး နဲ့ ကား ဘယလို စခနးသားတယ၊ နင့စိတထဲ ဘယလီု ထားတယ ဆိုတာ၊ ငါက အခု ကိုအောင က လညး မငလာဆောင ဖို့ လောနေပီ၊ မယူရငလညး မကောငးတော့ဘူးလေ၊ သူက စလုံးမာ သူတောကာ တခား တယောကနဲ့ ပါသား ဦးမယ”
“အမလေး ဘာမ မဖစဘူး ယူလိုက၊ ငါပောပမယ၊ လီးတခောငးနဲ့ တခောငးက အလုံးအရည တူရင တူမယ လူခငး မတူရင အရသာခငးက တမိုးစီပဲ၊ ငါက တော့ အစုံ ကိုကတယ၊ ဒါပေမဲ့ ပါပါး ကတော့ အကောငးဆုံး ပေါ့၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့လို လီးက တခောငးပဲ ရိတာလေ၊ ခိ၊ ဆိုလိုတာက တခား ယောကား တယောက နဲ့ နောကယောကား တယောက၊ သူတို့ က လီးဆိုကခငး ကာခငကာမယ၊ လူက တော့ တစိမး ယောကား ပဲ၊ ဒီကမာပေါ မာ နင့ အဖေ ဆိုတာက တယောကထဲ ရိတာ တခား ယောကား နဲ့ မ မတူတာ အဲဒါကို ဆိုလိုတာလေ၊ အဲ တော့ ဘယတော့ မ မရိုးဘူး၊ စိတခံစား မု ကလညး တခားစီလေ”
“အငး နငပောတာ ငါ သဘောပေါကပါတယ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက ယောကား ယူပီးရင တခား နိုငငံကို ထကသားရမာ၊ ဖေကီး ကို လညး ထားခဲ့ရမာ သနားတယ”
“ညီးသနား တာ ငါသိပါတယအေ ခိခိ”
“ကောငမနော ညညး က ဒါပဲ တေးနေတာပဲ ဟနး၊ ငါက တကယ သနားတာ ပောတာ၊ သူ့ခမာ ငါတို့ အမေ ဆုံးသား ကတညးက တို့ကို အဖေလညး ဟုတ အမေလညး ဟုတ စောင့ရောက ထားခဲ့တာ၊ ငါက ယောကား ရပီးတာနဲ့ သူ့ကို ခုလို တယောကထဲ ပစထားခဲ့ရမာ သူတယောကထညး အထီးကန ခဲ့မာ စိုးလို့ပါ”
“အမလေး ဖစသားမာပါဟာ၊ ငါမရိလို့ မဖစဘူး ဆိုတာ မရိပါဘူး၊ ဘယအရာမဆို၊ နငမရိတော့လညး ဦးရငကီး ကို တိတကဲ လုပဖို့ နီလာဝငး ကနခဲ့မာပဲ ဟာကိုး”
“ဟယနငနော ပောလိုကတာ တခါတညး လာအရိုး မရိတိုငး”
ရတနာဝငး မာ ပုံးပုံးသနး ကိုသာ လမးဟန့လိုကတာ၊ သူမ ရငထဲ ဒိနးကနဲ ဖစသား၏၊ အငး ဖေကီး ကို ငါတားထားလို့ သူ မိလတ ရေခိုးပီးတော့ လညး ခောငးတာ ရပသားတာ၊ ခု အဲဒီကိစကို မေ့နေတယ ကည့စမး၊ သူ မိလတ ကိုရော သေးတိုး စမးနေပလား မသိဘူး၊ ဟု တေးရငး ခုခကခငး အိမပနသား ခငစိတပေါက သားသည။ ဒီနေ့ ဖေကီးလညး ဆိုငပိတတယ၊ မိလတလညး ကောငးပိတတယ၊ အငယကောငကလညး လမးမာပဲ နေတာ၊ အိမမာ သူတို့ နစယောကထညး ဟု တေးလိုကမိသည။
“ဟဲ့ ဘာလာ အရိုး မရိရမလညးဟဲ့ ၊ နငပဲ ကိုယခငးစာကည့ပါလား၊ ဦးရင ကီးကလညး သူ့ အဖေပဲလေ၊ နငတယောကထဲ မယပိုငသိမးခငလို့ ရမလား၊ ခု ဆို နီလာဝငး က ထားလာတာမ နင့ထကတောင အရပရည မလားပဲ”
“တူတူပါပဲဟ သူက နညးနညး ပိနလို့ ရညတယထငရတာပါ”
“အငး ပါ ငါပောခငတာက တော့ နငမရိလညး နင့အဖေ အတက နီလာဝငး ရိပါသေးတယဟ၊ ဘာဖစတာလညး နင့မကနာ ကည့ရတာ နီလာဝငး ကိုတောင မနာလို ဘူးလား မသိဘူး ဖစပကနေလိုကတာ”
“အဲလိုလညး မဟုတပါဘူးဟာ၊ ဒါပေမဲ့ ခုခိနတော့ ငါ ဖေကီးကို ဘယမိနးမ နဲ့မ မဖစစေခငသေးဘူး”
“ဟနး ငါ့တုနး ကလညး အဲလိုပါပဲအေ၊ ငါနဲ့ ပါပါး နဲ့ စဖစတော့ ငါ က ပါပါး ကို မိနီ နဲ့ မဖစရတော့ ဘူးဆိုပီး တားခဲ့သေးတယ၊ နောကတော့ မ ငါလညး ပနလော့ လိုကတာ၊ သူတို့ က ငါတို့ ယောကား မ မဟုတတာလေ၊ သူတို့ လိုခငတဲ့ အခိနတိုငး ငါတို့ကလညး ပေးမ မပေးနိုငတာ၊ အဲတော့ သူတို့ အနီးအနား အဆငပေတဲ့ ဟာလေး စား တာ စားပစေ ပေါ့၊ ငါတို့ ကို တကယခစရင ငါတို့ ဆီ အမဲလာနေမာပဲဟာ”
“အငး ပါ၊ ထားလိုကပါတော့၊ နင့ယောကား ကရော ဘာမ မရိပမိဘူးလား”
“ဟနး သူက ဘယရိပမိမာလဲ၊ ဘယသူက ထငမာလညး ငါတို့ လို အခေအနေကို၊ နောကသူ့ အတကက လညး ကောငးတာပဲ၊ ပရကရာ မရိဘူးလေ၊ သူမတောငလညး ငါ အတငး တယစရာ မလိုဘူး ပါပါးဆီ ပေးရုံပဲ ခစခစ”
“ကောငမ အူမူးနေ၊ ကဲကဲ တောပီ နောက နငမေးတဲ့အခါ ငါ့ဆီ ဖုံးဆကလိုက ငါလာခဲ့မယ၊ ကလေး ဘယသူနဲ့ တူလဲ ငါလာကည့ပေးမယ၊ ခစခစ”
“အေးပါ နငလညး သိပအူတို မနေနဲ့ အလတမ ကိုလညး ပေးစားလိုကဦး”
………………….
ရတနာဝငး အိမပနရောကတော့ နီလာဝငး ကလညး သူမ အခနးမာ အိပပော နေပီး ဦးရငထနးဝငး ကလညး သူ့အခနးမာ သူ အိပပော နေသညကို တေ့ရသဖင့ အနညးငယတော့ စိတအေး သားရသည။
ညနေဖကကတော့ သူတို့ အိမမာ ဘာမ မခကတော့ပဲ ပဲစေးတနးမ စားစရာ မားကိုသာ ဝယခမး ပီး စားသောကကလေသည။ အိမမာ လူအစုံ ရိနေသဖင့ ဦးရငထနးဝငး အနေနင့ မညသူ နင့မ လုပရား ဖို့ အခင့ မရခဲ့ခေ၊ သူကိုယတိုငလညး တကယတော့ ပိုငး နေပီမို့ စောစော အိပယာဝင ကာ နစနစခိုကခိုက ပင အိပပော သားရလေသည။
………………
သို့ ဖင့ ဦးရငထနးဝငး တယောက ရတနာဝငး ကို စောကဖုတလိုးခင့ ရသား တော့သည။ နောကနေ့ တေမာ တညခား လောက ရတနာဝငး က ဆောငတော ကူးသည။ ဦရငထနးဝငး အိပယာပေါ မာ လာလာ အလိုးခံ သည။ တခါတလေ အိပလိုက လိုးလိုက ဖင့ မိုးလငးခါနီးမ သူ့ အခနး သူပနသား သည။
နေ့ခငး တေမာ နီလာဝငး နင့ စာကလေးရော့ သူ့ အခနးထဲ ဝငကာ တခီလောက လိုးဖစသည။ သမီး နစ ယောကစလုံး က တယောက တမိုး စီမို့ ဦးရငထနးဝငး အတက က မရိုးနိုငအောင ဖစနေရတော့ သည။
နီလာဝငး က ငယသောလညး အတတမိုးစုံ သည။ နေ့လည ဦးရငထနးဝငး သူ့ ငေသိမးခုံ မာ ထိုင ခိန၊ ခုံအောကဝငပီး ပုဆိုးလနကာ ပုလေလညး ပေးတတသည။ နေ့လညခငး စေးဝယရငးခိန၊ ဦးရငထနးဝငး အခနးထဲ ဝင၍ လညးကောငး၊ အိမနောကဖေး ရေခိုးခနးထဲ ဝင၍ လညးကောငး အမန နုံး ဖင့ တခီ လောက တော့ လိုးဖစကသည။
သို့သော နီလာဝငး စာမေးပဲ နီးလာတော့ သူမ ပညာရေး ထိခိုကမာ စိုးသဖင့ ဦးရငထနးဝငး က သတသတမတ မတ တပတကို ၂ခါလောကသာ သတမတ လုပလေသည။ ရတနာဝငး ကတော့ သူမ ခစသူ နင့ လကထပမည့ ရက နီးလာသဖင့ ဦးရငထနးဝငး စိတခမးသာ စေရန ညတိုငး ဦးရငထနးဝငး နင့ လာလာအိပလေသည။
…………………………………
ရတနာဝငး ၏ မငလာပဲနေ့ ဖစလေသည။ ဦးရငထနးဝငး နင့ သူတို့သား မိဘ တို့ စကားလကဆုံက ရငး သူတို့ ကလေးမား ၏ နောငရေးကို လညး ဆေးနေး တိုငပင ကလေသည။ ရတနာဝငး မာ အောငမိုးဟိနး နင့ စငာပူ သို့ လိုကသားကာ အလုပရာလုပရငး အတူတူ နေကမညဟု ဆိုသည။ အောငမိုးဟိနး က ပို့ထားသော ငေမား ကို စုဆောငးပေးထားပီး ပိုကဆံမီလာသည့အခိနတင သူတို့ အတက တိုကခနးလေး တခနးဝယထားပေးမည၊ ဟု သူ့ မိဘမားက ပောကသည။
သူတို့သမီး ဝတစုံ ပနးရောင နု ကလေး ဖင့ လနေသော ရတနာဝငး ကို ကည့ရငး က ဦးရငထနးဝငး စိတထဲ မာ နမောတတ ဖစရသည။ သို့သောလညး သမီးကီး နောငရေး အတက ကောငးရာမနရာ ဖစသားရပီဟု တဖကကလညး စိတခမးသာ မိလေသည။
မငလာအခနးအနား စငမင့ဆီသို့ သူတို့သမီးကို အဖေဖစသူ က ပဲထုတပေးသည့ အနေဖင့ လောကလမးပေါ တဲလောကကတော့ သူ့ လကမောငးကို လာဖိမိသည့ ရတနာဝငး နို့ကီးတေက လညး သူ့သေးတေကို နေး လာစေသည။
နောကတော့ အခနးအနား အစီအစဥ တေ စတော့ သူတို့ မိသားစု တေ အတက ပေးထားသည့ စားပဲဝိုငး မာ ထိုငရငးက သူတို့သမီး သူတို့သား တို့ လုပရားမုကိုသာ ကည့နေမိသည။ သူတို့သမီး ဝတစုံ အခိတထဘီ အထူကီး ဝတထားတာတောင စံ့ကား နေသော ရတနာဝငး ဖငလုံးကီး ကို ကည့ရငး၊ သူအစလုပပေးလိုကလို့ ဖငအလိုးခံရတာ ကိုကနေပီ ဖစသော မီးကီး ၏ ဖငဖေးဖေး ကီးကို ပနမငယောငရငး ဦးရငထနးဝငး လီးက တောငလာရပနသည။ သူ့မကလုံး တေကို ကည့ပီး အထာနပ နေပီဖစသော မီးလတ နီလာဝငး က ဘေးမာ ထိုငနေရငး၊ စားပဲခငးအောကမ လကလိူကာ သူ့ ပုဆိုးပေါ မ လီးကီးကို လာအုပကိုငရငး ဆုပညစ လိုကသည။ နောက မကားတကား အသံတိုးတိုး ဖင့၊
“စိတလော့ စိတလော့ ”
ဟု လညး နောကပောငလေသည။ ထိုနေ့ က မငလာအခမးအနား ပီးသညနင့ ရတနာဝငး တို့ လငမယား မာ ငေဆောငသို့ တခါထညး ဟနးနီးမနး ထကသားကလေသည။
ထိုည က နီလာဝငး မာ ဦးရငထနးဝငး အခနး သို့လာအိပလေသည။ ဦးရငထနးဝငး မာ နီလာဝငး ကို သူ့ မငလာဦး ညအလား တညလုံးနီးပါး လိုးပစလိုကရာ၊ သူရော နီလာဝငး ရော နစယောကစလုံး မနကကတော့ ပိုငးနေကလေသည။ နီလာဝငး မာလညး ကတတ ဖစ၊ ဦးရငထနးဝငး မာလညး ဒူးခောင နေလေသည။ နီလာဝငး မာ နေရာသီ ကောငးပိတရကမို့သာ တောတော့ သည။
…………………………………………….
ရတနာဝငး မာ သူမ ယောကား နင့ အတူ စငာပူ သို့ လိုကသား ခဲ့သလို၊ နီလာဝငး မာလညး ညဆိုလင ဦးရငထနးဝငး အခနးမာ သာ အိပလေတော့သည။
“ယောကား သူ့ရီးစား ကို သတိရနေတာလညး ဒီနေ့ သိပမရငသလိုပဲ”
ရတနာဝငးတို့ စငာပူသို့ ပောငးသား ပီး တနစ လောက အကာတင ဖစသည။ နေ့ခငးဘက ဆိုငမာ ထိုငရငး ငေးငိုငငိုင ဖစနေသည့ ဦးရငထနးဝငး ကို နီလာဝငးက လမးမေး လိုကခငး ဖစသည။
“ဟုတပါဘူးကာ၊ မီးကီးလညး ထကသားလိုကတာ ဘာလိုလို နဲ့ သူ အိမထောငကတာ တနစတောင ရိသား ပီနော”
“ဟုတတယလေ၊ သူ့ဖေ့ဘုပပေါမာ သူတို့ အနနီဗာစတီ တငထားတာ တေ့တယ၊ ယောကား လညး အဲဒါတေ့လို့ သတိရနေတာ မဟုတလားလို့ မေးတာ”
“အိုကာ အဲလိုလညး မဟုတပါဘူး၊ ကိုယ့သမီး ဆိုတော့လညး ခဲသားတာ ကာတော့ သတိရမိတဲ့ သဘောပါ၊ အခုက ဒီမာ ကိုယ့မိနးမ တယောကလုံး ရိနေတာ ဟို ကိစ ကောင့ တော့ သတိမရပါဘူးးကာ”
“အမလေး သတိရလညး ဒီက စိတမဆိုးပါဘူး နော၊ ကိုယ့ထက အရင ယောကား နဲ့ ဖစထားတဲ့ ရီးစား ဟာကို၊ ဒီ့နောက ကတော့ ဘယမိနးမ နဲ့ မ မကဲလေနဲ့နော ဟနး ဒုက ဖစသားမယမတ”
“အငးပါကာ မဖစရပါဘူး လာပါဦး ယောကားကို ကစစ ပေးပါဦး”
“ပေးပါဘူး သား ၊ သူ့ရီးစားကို လမးနေတဲ့ ယောကားကို မား မုနးတယ”
နီလာဝငး မာ ဆယတနး စာမေးပဲလညး ပီးပီမို့ အောငစာရငးစောင့ရငး ဦးရငထနးဝငး ဆိုငကို ကူလုပပေးနေ တာပဲ ဖစသည။ သူတို့ နစယောကမာ ခုတော့ ညဘက တကယ့ လငမယား လိုပင အတူနေနေ ကပီမို့ အရင တုနးက လိုတော့ အရမးမကဲ ကတော့ ပါ။ တခါတလေ နစယောကစလုံး စိတထ ရငသာ အနောကဖကခနးဝင ကစကီ ဆဲဖစကတာပဲ ရိလေသည။
အခနး ၂၆။
တပတလောက ကာတော့ ရတနာဝငး ထံမ ဖုံးဆကကာ သူတို့ မိသားစု ကို အလညလာဖို့ ခေါလေသည။ နီလာဝငး နင့ တငမောငဝငး တို့ မာလညး ကောငးအားနေ ကသဖင့ ဦးရငထနးဝငး က သူတို့ ဆေမိုးနီးစပ ရာတယောကကို ဆိုငကည့ဖို့ ပောကာ ထားခဲ့ပီး စငာပူ သို့ ထကလာခဲ့ကလေသည။
“ဟေးဖေကီး…ဟေး မိလတ..မောငလေး”
အငမီဂရေးရငးက ထကတာနင့ အသင့ကိုနေသော ရတနာဝငး မာ သူမ မိသားစု ကို တေ့လိုကရသညနင့ အားရဝမးသာ အောဟစကာ နုတဆကလိုကလေသည။ ရတနာဝငး အမိုးသား မာလညး သူ့ ယောကခထီး ကီးနင့ ခယမ၊ ယောကဖ တို့ကို နူတဆကပီး အထုတအပိုးမား ကူဆဲကာ ကားဂိတသို့ ထကလာခဲ့က သည။
ရတနာဝငး တို့မာ အိပခနးသုံးခနး ပါ အပတမန့ တခုကို ငားထားပီး သူတို့ ကအခနးတခု ယူကာ ကန နစခနးကို လူငား မားတငထားလေသည။ ယခု လောလော ဆယမာ နစခနးစလုံး လူလတနေပီး ဒီလကုနမ လူငား မား ပနဝငက မညဖစရာ၊ နီလာဝငး တခနး၊ ဦးရငထနးဝငး နင့ တငမောငဝငး ကို တခနး နေရာခပေးထားလိုက လေသည။
ရတနာဝငးမာ နဂိုက အသားဖူသူ ဖစပီး အခု စငာပူ မာ တနစလောက နေလိုကတော့ ဦးရငထနးဝငး မကစေ့ထဲ ပိုပီး ဖူဖေး ဝငးဝါနေလေသည။ အိမထောငနင့လညး ဖစလာတော့ ကိုယခနာကလညး ပိုပီး ဖံ့ထားလာသညကို တေ့ရလေသည။ ဦးရငထနးဝငး မာ သားမက ရိနေသဖင့ ကိုယရိနသတ ကာ မကလုံးမား ကိုလညး ထိနးသိမး နေရသောလညး စိတထဲက တော့ အတငး ဆဲဖကကာ တကလိုးခငနေမိလေသည။
နောကနေ့ မနကကတော့ သားမက မာ အလုပသား လေသည။ ရတနာဝငး ကတော့ သူတို့ လာမာ မို့ ခင့ တပတ ယူထား သဖင့ အိမမာ ရိနေလေသည။ မနကအိပယာထ သညနင့ သူတို့ ကို ခေါကာ မားကက တခု တင မနကစာ ခေါကဆဲပုတ လဘကရည တို့ သား စား သောကက ရငး နင့ စငာပူ မ လညပတစရာ မားလည့လညလိုကပလေသည။
တခုသော ရော့ပငမော ထဲက ခုံတနးတခု တင ခန နားကာ ထိုငခလိုကသည့ ဦးရငထနးဝငး ကို နီလာဝငးက မကစေ့တဖက မိတပ လိုကပီး၊
“ကဲ ဖေကီး မောနေပီထငတယ မကီးနဲ့ ဖေကီးတို့ ဒီမာ ခန နားနေခဲ့ကဦး မီးနဲ့ မောငလေး နဲ့ ဟိုဖက က ဆိုငတနးတေ ဖက ခန သားကည့လိုကဦးမယ”
ဟု ပောလိုကလေသည။ ဦးရငထနးဝငးက၊
“ဟဲ့ ဖစပါ့မလား တောကာ နငတို့ လမးပောကပီး ပနမလာတတဖစနေဦးမယ”
ရတနာဝငးက ဝငပီး၊
“အော ဖေကီးကလညး မီးလတတို့က ကလေးတေမ မဟုတတော့တာ၊ နောကပီး ဒီနိုငငံက ဆေ့ဖ ဖစပါတယ၊ သူတို့ လမးပောကလညး တယောကယောကကို မေးလို့ ရပါတယ”
ဟု ပောရငး သူမ ညီမ နင့ မောငငယတို့ စားခငတာ စားလို့ရအောင ပိုကဆံ အနညးငယ နီလာဝငး လကထဲ ထည့ပေးလိုကသည။ နီလာဝငးတို့ မောငနမ သူတို့ မငကငး က ပောကသားမ ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး အနား ပူးကပထိုငလိုကရငး၊
“မီးကီး က အသား တေလညး ပိုဖေး၊ လူ ကလညး ပိုကိတ ပီး လခငတိုငး လနေတော့တာပဲကယ၊ မောငအောငမိုးဟိနး ကို တကယမနာလိုတော့ဘူး၊ ဖေကီး က လမးနေလိုကရတာ၊ မီးကီး ကရော မလမးဘူးလား၊ ဖေကီးကို တခါလောက တော့ ပနခစခင့ ပေးပါကာ”
“ခစခစ လမးတာပေါ့၊ အာ့ကောင့ အလညလာဖို့ လေယာဥ လကမတတောင ဝယပေးပီး ခေါလိုကတာ၊ အခု က အခေအနေမ မပေးသေးတာ၊ ဖေကီးကလညး အရငအတိုငးပဲ ဘာမ မပောငးလဲသေးဘူးနော၊ ဓါတတေ တည့နေတယထငတယ”
“ဘာဓါတတေ တည့နေရမာလညး မီးကီးရဲ့ ”
“အမလေး နော လူကို လာပီး အငမနေနဲ့ မနေ့ညက မိလတ နဲ့ ပောပီးပီ၊ မိလတ က ဖေကီး နဲ့ ဖစနေတယ ဆိုတာ ဝနခံတယ၊ ဟနး၊ မိလတကို ကည့ကတညးက သိတယ၊ ဒီလောက အကုနထားလာတာ၊ ဘီရော ဂီရောပဲ လုံးတစ ထကလာတာ ဘယသူ့ လကခကလညး သိတာပေါ့၊ ဟငး၊ မီးကီး ကို လမးတယ လာခဲနေပီး အိမမာကတော့ မိလတကို တယနေတာမဟုတလား၊ တခါတညး မီးကီး အိမမာ မရိတော့ တာနဲ့ မိလတကီု ရအောင ကပတော့တာမဟုတလား”
နီလာဝငး က ဘယလောကထိ ပောထားမနး မသိသဖင့ ဦးရငထနးဝငး တယောက ငိမနေလိုကရသည။ သူမ ရိစဥ ကတညးက မီးလတ နင့ သူဖစနေကောငးသာ သိလို့က ရတနာဝငး တယောက သူ့ကို အရမး ဒေါပမယ လို့ ဦးရငထနးဝငး ထငထား၍ ဖစသည။
ယခု ရတနာဝငး မာ စလုံး က တရုပမလေး မားကဲ့သို့ ပင အလနတိုနံ့သော ဘောငးဘီ လေးကို ဝတထားပီး အပေါမ တီရပ ကိုသာ ဝတထားသည။ သူမ လုံးတုတတုတ ပေါငလုံး ဖူဖူ ဖေးဖေး ကီးမား မာ ဦးရငထနးဝငး အတက ကုံးလက ခငလောကအောငကို ဆဲဆောငနေလေသည။ ဦးရငထနးဝငး စိတမထိနး နိုငတော့ ပဲ သူ့လကဖဝါးကီးကို ရတနာဝငး ပေါငပေါ လမးတငလိုကမိသည။
“အို့ ဖေကီး လူကားထဲမာလေ၊ ခိခိ၊ စလုံးမို့ တောသေးတယ မနမာပညမာ ဆို ပနာတက သားမယ၊ ဟင့၊ မိလတ တို့ ပနလာရင အိမပနရအောင၊ ကိုအောင က ညမိုးခူပမ ပနရောကမာ သူက အိုဗာတိုငပါ ဆကဆငး နေတာ၊ မိလတ နဲ့ အငယကောငကို အိမနား က ဂိမးကစား တဲ့ အာခိတ ကို လိုကပို့ ပီး ထားထားခဲ့လိုကမယ”
ရတနာဝငး ရဲ့ ပလနက သူနင့ သူမ နစယောကထညး အိမမာ အခိန တောတော ရမာမို့ ဦးရငထနးဝငး တအားပော သား သည။
“ဟာ ကောငးသား ပဲ ဟိုနစယောကကို လိုကခေါ ပီး ပနရအောင”
“ခိ ဖေကီးဟာလေ၊ မနိုငဘူး ခစခစ၊ ဟိုမာ ပနလာနေကပါပီ၊ လူက ဟနမပကအောင နေပါ တခါတညး မိလတကို မရကဘူးလား”
………………
ရတနာဝငး တို့ အိမမ ဂိမးအာခိတရိသည့ စနတာကို ဘတစစကား တမတတိုငသာသာ စီးရသည။ သို့သော သူမ ညီမ နင့ မောငကို သေခာအောင လိုကပို့ ပီး အရေးအကောငးဆို အိမပနလာတတ အောင ပပေးလိုကသည။ တယလီဖုံးတလုံးလညး ပေးထားခဲ့ပီး ပနလာခငရင သို့မဟုတ အရေးအကောငးရိလင ခေါ ဖို့ မာခဲ့သည။ နီလာဝငး နင့ တငမောငဝငး တို့ နစယောကကို ဂိမးအာခိတ မာ ထားခဲ့ပီး ရတနာဝငး နင့ ဦးရငထနးဝငး မာ အိမသို့ ပနလာခဲ့ကသည။ သူတို့ မသားခင၊ နီလာဝငး က ဦးရငထနးဝငး နားကပကာ တိုးတိုးလေး၊
“ယောကား သူ့ရီးစား ဟောငးကီးကို တနအောင ဆောခဲ့နော ဟုတလား၊ မိနးမ တို့ မိုးခူပမ ပနလာခဲ့မယ ခစခစ”
ဟု ပောလိုကလေသည။
……………….
ရတနာဝငး တို့ အခနး ရောကသညနင့ ဦးရငထနးဝငးက အတငး မ တံခါး ပိတကာ ရတနာဝငး ကို လကဆဲလက ရတနာဝငး တို့ အခနးထဲ အမန ပေးဝငခဲ့လေ သည။ သူတို့ နစဦးသား တယောကကို တယောက တငးကပစာ ပေ့ဖက ကာ နူတခမးခငးစုပ၊ လာခငးပတ ကသည။ တယောက အဝတအစား ကိုလညး တယောက ဆဲခတခာကသည။ နစယောကစလုံး ကိုယလုံးတီးတေ ဖစကုနကသည။
“လလိုကတာ မီးကီးရယ၊ နို့ကီးတေလညး ကီးလာလိုကတာ၊ ဖငလုံးကီးလညး လုံးဖင့နေတာပဲ”
“ကီးလိုကမာလိုကတာ ဖေကီးရယ၊ အဲဒီကောငကီး ကို မတေ့ရတာကာလို့ ပိုမားထားလာသလား မသိဘူး ခစခစ ကဲ ကုတငပေါ လဲလိုကဦး အဲကောငကီးကို မီး ပုစု ဦးမယ”
ဦးရငထနးဝငး က ရတနာဝငး တို့ လငမယား အိပသည့ ကုတငကီးပေါ တကပီး ပကလက ဆန့ဆန့ကီး လဲခလိုကသည။ သူ့ လီးကီးက အလံတိုငကီးအလား ထောငမတ နေလေသည။ ရတနာဝငးက ကုတငပေါ ဦးရငထနးဝငး ခါးနားမာ ဒူးတုတထိုငရငး လီးကီးကို သူမ လကလေး တဖကဖင့ ဆုပကိုင ဂငးထုပေးရငးမ ငုံ့ကာ ငုံခဲလိုကသည။
“အား အဲဒီ အာခံတငးငေ့လေး မရတာ ကာလပေါ့ မီးကီးရယ၊ မထူးပါဘူးး လာပါ ဖေကီး တို့ ဆစစတီ နိုငးရအောငပါ”
“အနးးးး ”
ရတနာဝငး ကလီးစုပရငး မို့ ပါးစပက ပလုပပလောငး ဖင့ အနးဟု သာ ပောနိုငပီး သူမ ကိုယကို တပတလည့ကာ ဦးရငထနးဝငး ကိုယပေါ တကခလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး မာ သူ့မကစေ့ တည့တည့ ရောကလာသည့ ပေါငလုံး ဖေးဖေးကီး နစလုံးကားမ ဖေါငးပူးး ထကနေသည့ စောကဖုတကီးကို ခေါငးအသာ ကပီး တခကနမးလိုကသည။ စောကဖုတကီးမာ အမေးအမင မရိ ပောငခောနေကာ စောကဖုတ နူတခမးသား တန့လိမလိမကလေး ဖင့ အဝတင အရညတို့ စိုရဲ နေလေသည။
“မီးကီးက စောကမေးတေ ရိပထားတာလား ပောငခောလို့ တမိုးတော့ ကည့ကောငးတာပဲ”
ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို ကုံးစုပနေရာမ ပလတကနဲ မညအောင ဆဲခတလိုကပီး၊ သူမ စောကဖုတကို ဖဲကာ ကည့နေသည့ ဦးရငထနးဝငးအား၊
“ရိပထားတာ မုတဘူး ဖေကီး ဝကစ (Waxing) သားလုပထားတာ၊ ကိုအောင ကအဲလို လုပထားမ ဘာဂာပေးတယ အာ့ကောင့ ခစခစ၊ ဖေကီးရော ကိုကလား”
“အငး အဲလို ရငးပောငတော့ လညး တမိုးကောငးတ ပေါ့ကယ အားရပါးရ လကလို့ ရတာပေါ့”
ဦးရငထနးဝငး က ပောရငး ဆိုရငး စောကဖုတဖေါငးဖေါငးကီးကို ရလတကနဲ လာပားကီး နင့ လကပစလိုကသည။ ရတနာဝငးက အို့ကနဲ ဖစသားကာ ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို သူမ ပါးစပထဲ ပနငုံခဲရငး စုပပေးပနသည။ ဦးရငထနးဝငး က လကတဖကဖင့ စောကစေ့လေးကို ဖိခေရငး လာကီးက စောကဖုတ နေရာ အနံ့အပား လကလိုက၊ စောကခေါငးထဲ လာစောငး ဖင့ ထိုးထည့လိုက ဖင့ ဘာဂာ ကောငးကောငး ပေးလေသည။ ရတနာဝငး စောကဖုတထဲမ စောကရညမားက လညး တစိမ့စိမ့ ထကလာလေရာ ရငဘတပေါ မကစေရန မီုခပစရလေသည။
ရတနာဝငး က သူမ နူတခမးကို လီးတနကီးမာ တငးတငး စေ့လက ခေါငးကို နိမ့ခည မင့ခည ဂငးတိုကသလို လုပပေးရငး အာခံတငး တငးမ လညး စုပလေရာ ဦးရငထနးဝငး လီးကီးမာ အရမး မာတောင တောင့တငး ဖေါငးကား လာလေသည။
ရတနာဝငး က သူမ စောကစေ့လေး ကို ဖိပတလိုကတာ ခံရတော့ ဖငကီးလညး ယမးသားရငး၊
“ဖေကီး တောပီ၊ အဲကောငကီး နဲ့ လိုးပေးတော့ မီးကီး လမးနေတာ ကာလပီ၊ မစောင့နိုငတော့ဘူး”
ဟု ပောကာ ဦးရငထနးဝငး အပေါ က မောကခ ထားရာမ ထပီး ဦးရငထနးဝငး ဘေးတင ပကလက ဝငလဲလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး ကလညး နစခါ မပောရပါ၊ ခကခငး ထလိုကပီး ရတနာဝငး ပေါငလုံးကီး နစလုံးကား မာ ဝငလို့ ဒူးထောက ထိုငလိုကသည။ ရတနာဝငး ပေါငလုံး နစလုံးကို မ ပီး တနးပေးလိုကတော့ အလိုကသိသည့ ရတနာဝငး က သူမ ပေါငနစလုံးကို ဒူးခေါကကေး အောက ဆီမ လကဖင့ တဖကတခကကိုင ကာ ဆဲပေးထားလိုကသည။ ထိုအခါ ကတကလာသည့ စောကဖုတကီး အဝတင ဦးရငထနးဝငး ကသူ့လီးကီး ကို တေ့ကာ ဖိသငး လိုကသည။
“အားးးးး အီး ကောငးလိုကတာ မီးကီးရယ အိတငးနေတာပါလား”
“အီးးးးးး ဖေကီး ဟာကီးက လညး မာလိုကတာ နောက ကပနေတာပဲ နော ကောငးလိုကတာ အာ့ကို ပဲ လမးနေတာ လိုးတော့ ဖေကီးရယ”
“ဖလတ..စတ..ဗစ…ဖတ”
“အ..အ…အိ….”
“အီးးးးးးးး အူးးးးးး ဟားးးး”
“စတ…ဖတ…..ဖတ…ဖတ”
သားအဖ နစယောက ငီးသံ ငူသံ အသကရူသံ ပငးပငးကလဲလို့ တခား ဘာသံမ မထကနိုငကတော့၊ အလမးတေကို အတိုး ခပီး အိစကညကညောတဲ့ တနပါပဲဒစ မေ့ယာကီး ပေါ မာ အလိုး အညောင့ အကော့ အဖိ တေ နဲ့ ခစတလငး ခေါ နေကပီပေါ့။
အခနး ၂၇။
“အား ကောငးလိုကတာ မီးကီးရယ အဲဒါလေး လညး လမးနေရတာပေါ့”
“အီးးးးးးး လိုးးးးး ဖေကီးး ရယ မီးလညး လမးနေတာပါ”
“ဖတ…..ဖတ…..ဖတဖတ..”
“အားးးး ဖေကီးးးးး ပီးးးးတော့မယ..မီးးးကီးးးရော”
“မီးးးး ရောပဲ ဖေကီးးးးး မနမနလေးးးးးး အူးးးးးးးးးရီးးးးးးးးးးးးးးး”
ဦးရငထနးဝငး လရညပူပူနေးနေး တေ ရတနာဝငး စောကခေါငးထဲ တဗစဗစ ပနးထကကုနတော့ သည။
ရတနာဝငး လညး ကိုယလုံးလေး တောင့တငး သားကာ ဦးရငထနးဝငး လကမောငး နစဖကကို အတငး ဆုပကိုင ဖစညစထားလိုကမိသည။ နစဦးစလုံး ခနတာ ငိမသား ကပီးမ ကိုယတေ လကတေ ဆန့ကာ အိပယာပေါ ဘေးခငးယဥလက လဲကာ အမောဖေနေကလေသည။
ပထမ တခီ မကနာခငးဆိုင လိုးပီးသားတော့ ခနနားရငး တယောကကို တယောကဖကကာ နားနေကရငး နူတခမးခငး စုပနမးကာ စကား စမည ပောဖစကလေသည။
“မီးကီး တို့ ကလေး မယူကသေးဘူးလား”
“အငး ယူတော့မလို့ ဖေကီး အခု ပီးခဲ့တဲ့ အပတက မ မီး တားဆေး တေ သောကတာ ရပလိုကတာ”
“ဟင ဒါဆို တောကာ ဖေကီး နဲ့ ကလေး ရနေဦးမယ”
“ဘယသူနဲ့ ရရ လေ မီးက ကိုအောင့ ရော ဖေကီး ကိုရော ခစတာ ဆိုတော့ အကောငးမုတဘူး။ ခစခစ”
“အငး ဒီကောင ကရော ကောငးကောငး လိုးပေးရဲ့လား မီးကီး ကို”
” စရကာစ တုနးက လိုးသမ လီးကို မောတာ တပထားသလို ပဲ ဖေကီးရဲ့၊ အဲလို မိုး ခောကလ လောက လိုးပီးမ ဖညးဖညးခငး အနညထိုငသားတာ၊ ဒါပေမဲ့ တပတ နစခါ သုံးခါ လောကတော့ လိုးပါသေးတယ”
“ဟန့ အာ့ ကောင့ ဖေကီးကို လုံးလုံး မေ့နေတာပေါ့လေ၊ ခု သူ့ယောကား က သိပမတတနိုငတော့ မ ဖေကီး ကို သတိရတာ လား”
“ဟုတပါဘူး ဖေကီးရဲ့ ယောကား က ဘယလောက အလိုးကောငးကောငး ဖီလငခငးက မတူဘူးလေ၊ ဖေကီး နဲ့ က သားအဖ ဆိုတဲ့ ဖီလငက ဘယသူနဲ့ မ မရနိုငဘူးးလေ၊ အဲလို ရငခုံရတဲ့ ဖီလငမီုး က လောကကီး တခုလုံးမာ တယောကထဲ ရိတာကို”
ထိုအရာကို ဦးရငထနးဝငး သတိထားမိလေသည။ မိလတမာ သူ့ကို ယောကား ဟု ခေါ ပီး သူမ ကိုယ သူမ လညး သူ့မိနးမ အဖစ ကယရာမာ ခံယူထားသောလညး မီးကီး ကတော့ ထိုသို့ မဟုတ။ သူမ ကိုယ သူမ အမဲတမး သမီး ဟု သာ ဖေါကူး သည။ ထိုကဲ့ သို့ သမီး နင့ အဖေ ဆိုတာကို မကယဖောကထားသဖင့ ရသည့ စိတလုပရားမု က သူမ အတက ပိုပီး အရသာ ရိနေသည မို့ သာ ဖစလေသည။
ဦးရငထနးဝငး မာ စကားလညးပောရငး ရတနာဝငး ကို နမးလိုက ကစပေးလိုက၊ နို့တေ စို့လိုက ဖင့ ကလိ နေသလို ရတနာဝငး ကလညး ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို သူမ လကကလေး ဖင့ ပတသပဆော့ ကစား ပေး နေလေရာ လီးကီးက တဖညးဖညး ခငး ပနမာလာလေသည။
“မီးကီး လေးဘကထောကပေးဦးကာ ဒေါ့ကီ ဆဲခငတယ”
ရတနာဝငး ကလညး အလိုကတသိ ဖင့ အိပယာမ ထကာ လေးဖကထောကရငး သူမ ဖငကီးကို နောကကော့ ပေးလိုကသည။ အသား အရည ဖူဖေး ဝငးမတနေသဖင့ ဖငလုံး ဖူဖူကီး နစလုံးက ခါးလေး မ စံကား တက လာသည့ မငကငး က ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို သံခောငးသဖယ မာတငးလာစေခဲ့လေသည။ သူမ ဖငလုံးကီး နစလုံး အောက ပေါငနစလုံးကား မ စောကဖုတဖေါငးဖေါငးကီးက အမေးအမင မရိ အကဲ ကောငး လေး မာ စောကရညတေ က စိုစတနေသည။ ဦးရငထနးဝငး က ဒူးထောကထိုငရငး သူ့လီးဒစဖူး ကီးကို စောကဖုတအကဲကောငးဝတင တေ့ ပီး ဖိသငးလိုကသည။ သူ့ လကမ လေးက ယခင သူ လိုးနေခဲ့ ဖူးးသည့ ဖငပေါက ညိုညို လေးကို သားပတပေးလိုကမိသည။ ရတနာဝငး ကိုယလေး တန့ကနဲ ဖစသား သည။
“မီး ကီး ယောကား က နောကပေါကကို ရော လိုးသေးလား”
“ဟင့အငး သူက တောငးတော့ တောငးတယ မီးက မပေးသေးဘူး၊ နောကပိုငး နညးနညး သေးအေးမယ ကံမ ပေးလိုးမယလို့ တေးထားတာ”
“အော ဖေကီး တယောကပဲ အောငးဖူးသေးတယပေါ့ ဒီ အပေါကကလေးက ဟားဟား”
“အငး ပေါ့ မီး ကို မား ဖငသရမးတဲ့ ကောငမ မတလို့လား ဖေကီးနော….အားးး အီး ဖညးဖညးလေ ဖေကီး”
“ဖတ…ဗိ…ဖတ….”
“စတ စပ…ဖုတ..ဖုတ..”
ဦးရငထနးဝငး က ရုတတရက ဆောင့လိုးခလိုကတော့ ရတနာဝငး ရုပတရက အောင့ သလို ဖစသားသဖင့ အော လိုကခငး ဖစသည။ သို့သောလညး လိုးနေက သူခငးမို့ ခနလေး ဖင့ အရိနရကာ တကညီလကညီ လိုးဖစကလေသည။ ဦးရငထနးဝငး မာ ခုန တခီ ပီးထားသဖင့ တောတော ထိနးထားနိုင ပီး ဒေါ့ကီ စတိုငမာ ကာကာ လိုးနိုငသော ပုံစံမို့ သူတို့ နစယောက အတောကာကာ ဆောင့ ညောင့ ဖစကသည။ ခနအကာမတော့ နစဦးစလုံး မပီးသေး ပဲ ညောငးလာကသဖင့ ပုံစံ ပောငးဖို့ လုပကသည။ ဦးရငထနးဝငး က ပကလကလနအိပပီး ရတနာဝငး က အပေါ မ ဆောင့ကောင့ထိုငကာ မငးစီး ပနလေသည။ သူ့ကိုယပေါ မာ ဆောင့ခရငး လိုးနေသော ရတနာဝငး နို့ကီးမားကို ဦးရငထနးဝငး က လကတဖက ဖင့ ကိုငဆုပနယနေရငး နောကလကတဖကက စောကစေ့လေးကို ဖိပတခေပေးလေရာ မကာခငပင ရတနာဝငး တယောက တန့တကကာ ကာမဆန အထတအထိပသို့ ရောကရလေသည။
ဦးရငထနးဝငး ကတော့ မပီးသေး။ ရတနာဝငး က ဦးရငထနးဝငး အပေါ ခထိုငထားရာမ ထလိုကရာ လီးတနကီးမာ သူမ စောကဖုတမ ပလတကနဲ ထကလာခဲံပီး အလံတိုငကီး လေတိုကသလို ယိမးခါ နေလေသည။ ရတနာဝငး ကသူမ ကုတငဘေး စားပဲလေး မ အံဆဲကို ဆဲကာ ကနဒန နင့ ခောဆီ ထုတလာပီး ဦးရငထနးဝငး နား ပနလောကလာခဲ့သည။ ခောဆီ ဗူးကို ဦးရငထနးဝငး လကထဲ ထည့ကီး ကနဒနကိုတော့ သူမ ကိုယတိုင ဖေါကလိုကသည။ ထောငမတနေသော ဦးရငထနးဝငး လီးတနကီးမာ ကနဒနကို စတ ပေးလိုကသည။ ပီးမ အိပယာပေါ တင ဖငဘူးးတောင ထောငပေးပီး၊
“ကဲ ဖေကီး အကိုက နောကပေါကကို လိုးတော့ လေ”
ဟု ပောလိုက လေသည။
…………………
ရတနာဝငး နင့ ဦးရငထနးဝငး တို့ နစယောက ဂိမးအာခိတ စနတာကို ရောကတော့ ညနေ အတော စောငးနေလေပီ။ နီလာဝငး က ရတနာဝငးတို့ကို မငသညနင့၊
“အမလေး နော ဒီ သမီးရီးစား နစယောကက မတေ့ရတာကာလို့ ဘယလောကမား အလမးသည နေကလညး မသိဘူး။ ဒီမာ ဘိုကတေ တအားဆာပီး တဂီဂီ ဖစနေပီ”
ဟု လမးပောလိုကသည။ ရတနာဝငး မာ မကနာကလေး နီမနးသားပီး။
“ဟဲ့ မိလတ နော စကားပောတာ ဆငခငဦး တောကာ အငယကောင ကားသားဦးမယ”
“သူဒီနား မရိပါဘူး ဟို အခနးထဲ မာ ခုထိ မထနိုငသေးဘူးဂိမးစဲနေတာ၊ ဘယလို လဲ အဆငပေကလား ခစ”
“ဟယ မိလတနော ”
ရတနာဝငး က ရကရက ဖင့ နီလာဝငး လကမောငးကို ဖတကနဲ ရိုကလိုကသည။ ဦးရငထနးဝငး ကတော့ ပုံးနေလိုကသည။
……………………………..
ထိုည တင တငမောငဝငး အိပမောက သားသညနင့ ဦးရငထနးဝငး ကအိပယာမ ထကာ အသံမထကအောင အခနးထဲမ ထက ပီး ၊ နီလာဝငး အိပသည့ အခနးသို့ တံခါးသားတနးကည့လိုကသည။ တံခါးမာ အပငက ဂကခမထားသဖင့ အလယတကူ ပင့သားလေသည။ ဦးရငထနးဝငး က တံခါးကို အသာ ပနစေ့လိုကပီး နီလာဝငး အိပနေသည့ ကုတငနား လောကသားလိုကသည။
နီလာဝငး မာ ပကလကကလေး အိပမောကနေရာသည။ ဦးရငထနးဝငး က သူမ နဖူးလေးကို အသာ ငုံ့နမး လိုကတော့ နီလာဝငး မာ နိုးလာခဲ့သည။
“ဟင ယောကား ဘာလာလုပတာလဲ”
“ကိုယ့မယားလေးကို လမးလို့ပေါ့ ကာ”
နီလာဝငး က ခစစဖယလေး ပုံးလိုကရငး၊
“ဟန့ ပိုပီ၊ နေ့လညက တဝကီး သူ့စောကို လိုးလိုကရလို့ ကေနပသားပီး မ မိနးမ ကို လာခော့ တာမဟုတလား”
“မဟုတပါဘူးး ကာ တကယပါ၊ ခု လို တအိပယာစီ ခဲနေရတော့ မ မယားလေးကို ဘယလောက ခစတယဆိုတာ သဘောပေါက တော့တယ။ အရမးကို လမးနေပီ”
“ဟန့ ဒီက လညး လမးနေတာပါနော၊ ယောကား စိတခမးသာအောင သူ့ ရီးစား ဟောငးကီး နဲ့ တေ့ပါစေတော့ လို့ ဆိုပီး သာ လတပေးထားလီုကရတာ စိတထဲ မာ ဘယလိုနေတယ ဆိုတာ မသိဘူး မလား”
သူတို့ နစယောက တယောက နင့ တယောက အလမးသယနေကတာမို့ ရတနာဝငး တယောက အခနးတံခါး ဖင့ ပီး ဝငလာတာကို သတိမပုမိလိုကက၊
“အမလေး လေး တညလေး အခနးခဲ အိပရတာကို ကိနရီ၊ ကိနရာ ခောငးခား နေတာ ကနေတာပဲ အလမးသညနေလိုကကတာ”
နီလာဝငး က ပုံးလိုကပီး ဦးရငထနးဝငး ကတော့ ရကကိုးရကကနး ဖစသား ခဲ့ရသည။
“နောကပီး အခနးတံခါးကို လညး လော့မခ ထားခဲ့ဘူး၊ တောကာ အငယကောင နိုးလာပီး ဖေကီး ဘယပောကလညး လိုကရာမ ဟုတပေ့ ဖစနေမယ”
ရတနာဝငး က ကုတငစောငးတင ထိုငနေသည့ ဦးရငထနးဝငး ဘေးတင ကပကာ ထိုငလိုကသည။ နီလာဝငး ရေ့မို့ ရိုးတို့ ရန့တန့ ဖစနေရာသော ဦးရငထနးဝငး ကို နီလာဝငးက ပုံးကည့ပီး၊
“ဖေကီး ကလညး လေ၊ ဟိုမာ ကိုယ့ ရီးစား လာနေတာကို ဖကလိုကနမးလိုကဦးလေ၊ ဘာလို့ ရကနေရတာလဲ”
ရတနာဝငး ကလညး နီလာဝငးကို နူတခမးရဲ့ ပပီး၊
“အမယ ခု မ ဘာဖေကီးလညး၊ ခုနတုနးက အခေါ အဝေါ ပဲ ဆကခေါ ပါ အေ ညီးက ခုမ ငါ့ရေ့ ဟနဆောင မနေပါနဲ့ ”
ဦးရငထနးဝငး က သမီးနစယောက တယောကကို တယောက ခနဲ့ နေ၊ စ နောက ပောင နေကသညကို ကားထဲက မနေတတတော့ သဖင့၊
“ဟာ ဒီကောငမလေး နစယောကဟာလေ၊ တောပီ၊ ငါ အိပခနးပနတော့ မယ၊ တောကာ ဟိုကောငလေး လိုကရာနေလိမ့မယ”
“အမလေး ယောကား ရယ ခုမ ရကသလို လုပနေပနပါပီ၊ နေ့လည တုနးက တော့ သူမား မယား၊ သူ့ ရီးစား ဟောငးကီးကို ဘယနစခီ ဘယနစမိုးတောင ဆောခဲ့ တာလညး မသိဘူး၊ ခု မိနးမ ရေ့က မ မူနေပနပါပီ”
“ဟဟ ဟုတပ နေ့ခငးက တော့ မီးကီးကို လမးနေတာ လို့ ဆိုပီး ညကတော့ သူ့ မယား ကို လာခဲပနေတာ လေ၊ ယောကား တေမား နော ခစခစ”
ဦးရငထနးဝငး မာ သူ့ကို ကားညပ ပီး သမီး နစယောကက နောကပောငကီစယခငး ခံနေရသဖင့ ရကတကတက ဖစသောလညး ကာမ ဆနတေ တကကလာပီး လီးကီးက မာတောင လာတော့သည။
“ကဲပောရငး ဆိုရငး ယောကား ဟာကီး မာလာပီ၊ ခစခစ၊ ဘယလို လုပကမလဲ”
အခနး ၂၈။
နီလာဝငး က ဦးရငထနးဝငး ပုဆိုး ခါးပုံစ ကို ဖညခလိုကတော့ လီးကီးက ထောငထကလာခဲ့သည။ နီလာဝငး ကသူမ လကကလေး ဖင့ လီးတနကီးကို ဆုပကိုငကာ ဖဖလေး ဂငးထု ပေးနေရငးက၊
“ဟေ့ မကီး ကည့ပါဦး၊ နေ့လညတုနးကထညးက ထောငနေတဲ့ ကောငကီး ခုလညး ထောငတုနးလား”
ဟု ရတနာဝငးကို မေးဆပပရငး ပောငခောခော ဖင့ ပောလိုကသည။ ရတနာဝငး ကလညး အားကမခံ၊
“အငး နေ့လညတုနး ကတော့ မလုပရတာ ကာနေတဲ့ ရီးစားဟောငးကို မူဆယခငလို့ ထောငတာ၊ အခုက တော့ သူ့ မယားလေးကို ခော့ ခငလို့ တောငတာနေမယ ခစခစ”
“အငး ဘာပဲ ဖစဖစ မကီးရာ၊တို့ ဖေကီး ကေးဇူး ကို တို့ နစယောကပေါငးပီး ဆပလိုကကရ အောငလား”
“အိုကေ ငါ တံခါး သားလော့ ခလိုကဦးမယ”
ဟု ဆိုကာ ရတနာဝငး က ကုတငပေါ မ ထကာ၊ အခနးတံခါး သားပိတလေသည။ သမီး နစယောက ကို တပိုငထဲ တကုတငထဲ မာ လိုးရတော့ မညဆိုသည့ အသိက ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို ပေါကကဲထကတော့ မတတ မာတောင တောင့တငးလာစေတော့သည။
ရတနာဝငး အခနးတံခါးပိတပီး ပနလာတော့ ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို မိလတ တယောက ကုံးကာ စုပနေသညကို တေ့လိုကရသည။ ရတနာဝငး က နီလာဝငး တယောက သူ့ ဖေကီး လီးကို အားရ ပါးရ စုပနေသညကို စိိတဝင တစား ရပကည့ရငးမ သူမ အဝတအစား မားကို ကမးပငပေါ သို့ ခတခ နေလေသည။
နီလာဝငး က လီးကို စုပနေရာမ ကုတငနား မာ ကိုယလုံးတီးဖင့ ရပကည့နေသည့ ရတနာဝငး ကို တေ့လိုကရတော့ ပုံးကာ၊
“လာ မကီး အလည့ မီး လညး ခတလိုကဦးမယ”
ဟု ပောကာ ကုတငပေါ မ ဆငးပီး အဝတအစားမားကို ခတလေသည။ ရတနာဝငးက ကုတငဘေး မ ဦးရငထနးဝငး ပေါငနစလုံးကားမာ ဝငလိုကပီး ကမးပငပေါ ဒူးထောကထိုငလိုကသည။ သူမ မကနာ ရေ့ ရောကလာသော ဦးရငထနးဝငး လီးကီးကို ဆုပကိုငကာ လကဖင့ တခကနစခကထုလိုကသည။ နီလာဝငး ၏ သားရညမား ဖင့ စိုရဲကာ ဖေါငးကား နေသည့၊ ခရမးရောင ဒစဖူးကီးကို သူမ ပါးစပဖင့ ငုံကာ စုပလိုကသည။
“အား………. အီးးးးး”
ခုနတင သမီးလတ စုပပေးခဲ့သော လီးကီးကို ခု သမီးကီးက ဆကစုပ ပေးနေပနတော့၊ ခံစားရသည့ ခံစား ခကက ရငထဲ တဒုတဒုတ ဖစစေရုံ မက၊ နေးထေး သော အာငေ့လေးက သူ့လီးကီးကို တဆတဆတ တုံခါ စေလေသည။
ကုတငအောက ဆငးကာ အဝတအစား မား ကမနးကတမး ခတခခဲ့သော နီလာဝငး က ကိုယလုံးတီး ဖင့ ကုတငပေါ ပနတကလာသည။ ဦးရငထနးဝငး အနောကဖကမ ထိုငကာ ဦးရငထနးဝငး ဝတထားသော တီရပ ကို ခေါငးပေါ မ ဆဲမ ခတပေးလေရာ ၊ ဦးရငထနးဝငး က လကနစဖက မောကပေးလိုကလေသည။
“ဖေကီး ကုတငပေါ တကလဲလိုကတော့ ”
ဟု နီလာဝငး က ပောလိုကသည။ ရတနာဝငး က လညး သူမ ပါးစပကို လီးစုပပေးနေရာမ လတ ပေးလိုကပီး ကုတငပေါ တကလိုကသည။ ကုတငပေါ ပကလကကလေး ဖစသားသော ဦးရငထနးဝငး မကနာပေါ နီလာဝငး က တကခ လိုကပီး သူမ စောကဖုတ ကို ဦးရငထနးဝငး ပါးစပပေါ တည့တည့ မာ ရိစေရန နားထင တဖကတခကမာ ဒူးထောက လိုကသည။ ပီးမ ဖငကို တဖညးဖညးခငး အောက နိမ့ခလက စောကဖုတနူတခမးနင့ ဦးရငထနးဝငး ပါးစပ တို့ ကပမိလေသည။ ဦးရငထနးဝငး ကလညး သူ့ လာကို ထုတကာ နီလာဝငး စောကဖုတကို လကစုပ ဘာဂာမုတလေသည။
ရတနာဝငး ကလညး ဦးရငထနးဝငး ပေါငနစလုံးကား မာ ဒူးတုတ ထိုငလို့ အလံတိုငလို ထောငနေသည့ လီးကီးကို သူမ လကတဖကဖင့ ဂငးတိုကပေးရငး ဒစဖူးကို သူမ အာခံတငးမာ ငုံလက စုပပေးနေတော့ သည။
ထိုပုံစံ ဖင့ ငါးမိနစခန့ နေပီးတော့ ညီအမ နစယောက နေရာ ပောငးကလေသည။ နီလာဝငး က လီးကို စုပ ပီး ရတနာဝငး စောကဖုတကို ဦးရငထနးဝငး က စုပလေသည။ နောကထပ ငါးမိနစလောက ကာတော့ ဦးရငထနးဝငး မအောင့ အီးနိုငတော့၊ သူ့လီးကီးကို စောကဖုတတခုခု ထဲ ထိုးထည့ လိုးခငနေလေပီ၊
သမီး နစယောကကို ကုတငပေါ မာ ကပလက ဖငဘူးတောငး ထောငစေလိုကသည။ တယောကက ဖူဖူဖေးဖေး၊ တယောကက ညိုညိုဝငဝငး ဖငလုံး နစလုံး မာ လုံးတူ ဆိုကတူ ၊ စောကဖုတတေက လညး တယောကက အမေးပါးပါး၊ တယောကက ပောငသလငးခါ၊ ဦးရငထနးဝငး အဖုတတခုကို အခက နစဆယ လောကဆောင့လိုးလိုက နောက တဖုတကို အခကနစဆယလောက ဆောင့လိုးလိုက နင့ နောကဆုံး ပီးကာနီး တင နီလာဝငး စောကဖုတထဲ မာ အစမးကုန အမနလိုးရငး ဖင့ ရတနာဝငး စောကဖုတထဲကို သူ့ လကညိုးလကခလည နစခောငးပူး ထိုးထည့ လိုးပေးရငး ဖင့ သုံးယောကစလုံး ကာမ ဆန အထတအထိပသို့ တပိုငနက ရောကစေခဲ့လေတော့သည။
ထိုည က သူတို့ သုံးယောက ပုံစံ မိုးစုံ ဖင့ မိုးလငးကာနီး အထိ လိုးကလေသည။ နောက နေ့ နောကနေ့ တေမာလညး ထို့နညးလညးကောငးပင၊ နောကဆုံး ဦးရငထနးဝငး တို့ စငာမ ပနတော့ မည့ ညအထိ ဖစလေသည။
………………………………..
ဦးရငထနးဝငး တို့ မနမာပည ပနရောကကပီး တော့ နစပတလောကတင ဆယတနး အောငစာရငး ထကပီး နီလာဝငး မာ ဂုဏထူး ငါးခု ဖင့ အောငမငသဖင့ ဆေးကောငး သို့ လောက လေသည။ အမတက လညး ကောငး သဖင့ ရမာက သေခာလေသည။
စငာပူမ ပနလာပီး တလခန့ အကာ တညတင ဦးရငထနးဝငး နင့ နီလာဝငး တို့ အခစပဲကမးကမး ဖင့ အသားကုန လိုးလိုကကပီး နစယောက စလုံး ပနးသားကကာ တယောကကို တယောကဖကရငး အနား ယူနေကသည။ ဦးရငထနးဝငးက၊
“မိနးမ ရေ၊ မိနးမ လညး နောကဆို ဆေးကောငးတက ပီး ဆရာဝနမ ကီး ဖစလာတော့မယ၊ ကိုယနဲ့ ထိုကသင့ တဲ့ ဖူးစာ ဖကတေ့ ရငလညး ရာပီး ယူမယ ဆိုရငလညး ယောကား ခင့ပုပါတယ။ မီးကီး လိုပဲ အိမထောင က ပီးလညး ဖေကီး ကိုတော့ ပေးလိုး မယဆိုရင ရပါပီကာ”
“ဟင့အငး မိနးမ တော့ ယောကား နဲ့ပဲ တသကလုံး နေသားတော့ မယ ဘယယောကား မ မယူတော့ ဘူး။ သူမား တေ အမင မာ အပို ကီး အဖစနဲ့ အရိုးထုတသားတော့မယ”
“အဲလို တော့ လညး မလုပနဲ့လေ၊ ယောကား က အသက အမားကီး ကီးပီ၊ ယောကား သေသားပီးရင မိနးမ အသကက ငယငယလေး ရိဦးမာ အဲခါ ကမ တယောကထဲ ဘယလို ဖစမလဲ၊ ယောကား စိတမခပါဘူးကာ”
“အာ အဲဒီ အခါကမ စဥးစား မယ ယောကားရယ ခု မစဥးစားသေးဘူး”
ထိုအခိန တင နီလာဝငး ဖုံးလေး မ အသံမညလာခဲ့သည။
“ဟင မကီး ဆီက ပါလား ဒီအခိနကီး”
……………….
“ဟဲလို..အေး ဘာလဲ မကီး၊ အိပတော့မလို့ ဘာဖစလဲ…..ဟေ..အေး ဖေကီး ရိတယ အနားမာပဲ၊……..ဘာ……ခစခစ ..အငးပေါ့ ဟ ..မကီး သိတဲ့ တိုငးပဲလေ…တို့ လငမယားက မခဲနိုငဘူးးလေဟာ..ခစခစ..ဘာရယဟုတလား နေအုံး စပီကာ ဖုံးဖင့လိုကမယ ဖေကီးလညး ကားရအောင”
“အငး ဟုတတယ ဖေကီး မီးကီးမာ ကိုယဝန ရိနေပီ”
“ဟေ ဟုတလား…အခု ဘယနစလလဲ”
“တလလေ..ဖေကီး ပနသားတာ တလ ရိပီမလား၊ ”
“ဟဲ့ မကီး ဒါဆို နင့ကိုယဝနက ဖေကီးနဲ့ လား”
“အာ့ တော့ မပောတတ ဘူး ၊ မိလတတို့ ရောကနေတုနး ကိုအောင နဲ့ လညး နေဖစတယလေဟာ၊ တယောကယောကဟာပေါ့”
“အငးကနကရကတူလေးရငးဟာ”
ရတနာဝငး ဖုံးခ သားတော့ ဦးရငထနးဝငး နင့ နီလာဝငး တို့ အတေး တေထဲ နစပီး ငိမသက သားကလေသည။ ခနနေတော့ နီလာဝငး က ၊
“ယောကား ဒီမာ မိနးမ စဥးစား မိတယ သိလား၊ တကယလို့သာ မိနးမ လညး မကီးလို တခားလူ ယူဖစမယ ဆိုရင တော့ အဲလို မိုး ဟိုလူလိုလို ဒီလူလိုလို မဖစစေရဘူး သိလား၊ ယောကား နဲ့ ပဲ သားလေး ဖစဖစ သမီးလေး ဖစဖစ လိုခငတယ၊ ”
“အငးးး”
“ဟင လူက မတုံမလုပ စိတမဝငစားသလို အငးးး ဆိုပီး လီးကီးက မိုးမောတကလာပါလား၊”
“အငး ဟုတတယ မိနးမကို လေးဘကထောကပီး တအားလိုးခငလာလို့ကာ ကဲဘယလိုလဲ”
“ရတာပေါ့ ယောကား ရယ ယောကား လိုခငရင မိနးမ က အဆငသင့ပါပဲ”
………………………………………….
သို့ ဖင့ နစတေ အတော ကာပီးသော ကာလ တခု ….
ပငဦးလင မို့ကလေး ၏ ဆငခေဖုံး ခံလေး တခံ တင နစထပ တိုကကလေး တလုံး မာ ငိမသကစာ ရပတညနေလေသည။ ကားလေး တစီးမာ ထို ခံဝငးကလေး ထဲ မောငးဝငလာပီး တော့ တိုကရေ့တင ရပလိုကလေသည။ ကားပေါမ လေးငါးနစသား အရယ ကောငလေး တယောက နင့ ခေတမီမီ ဝတစား ထားသည့ အမိုး သမီးတယောက နင့ အမိုးသား တယောကတို့ ဆငးလာကလေသည။
ခံစောင့ ဦး မူတီး က ထို မိသားစု ကို လမးကိုဆိုပီး ကားပေါ မ လပဂေ့ခ တို့ကို ဝိုငးသယပေးလေသည။
“လာလာ ဆရာ နဲ့ ဆရာမ၊ ဆရာကီးကတော့ ပောထားတယ ဆရာတို့ လာမယ ဆိုတာ၊ ဒီတခေါက ကာမာလား”
အမိုးသားက၊
“ကနော ကတော့ နစရကလောကပဲ ဦးမူတီးရေ၊ ဆေးခနး က အကာကီး လစလို့ မရဘူး ဗ။ ခငဗား ဆရာမ ကတော့ ထုံးစံအတိုငး နစပတလောက နေဦးမာပါ ၊သူ့ဆေးရုံက ရတယ၊ ဖေဖေ ရော ဘယမာလဲ”
“ဆရာကီး စာကည့ခနးထဲမာပါခုနပဲ ကောဖီ ဖောပေးထားခဲ့တာ”
……………….
နောက နစရက အကာ ထိုအိမရေ့တင တနေ့က ရောကလာသော အမိုး သား မာ ကားပေါမ နေ၍ အောကမာ ကနခဲ့သည့ ဇနီး နင့ ကလေး တို့ နင့ ဦးလေး ကီး တဦးတို့ကို နူတဆကကာ ထကသားတော့သည။
“ဖေဖေ သားလိုကပါဦးမယ၊ နောက နစပတလောကမ နီလာ့ကို ကနော ပနလာခေါ ပါမယ၊ သားလေး မေမေ့ စကား နားထောာငနော ဘိုငဘိုင”
ခနအကာတင ဧည့ခနးထဲ စာအုပတအုပ ထိုငဖတနေသော ဦးလေးကီး ရိရာသို့ ခုနက အမိုးသမီး က ဝငလာခဲ့သည၊ အမိုးသား ကီးက စာအုပကို ဘေးခလိုကရငး၊
“အော မီးလတ၊ မေးလေးရော”
“အမယ၊ အိမထဲ မာ ဘယသူမ မရိတော့ ဘူး ၊ မေးလေး တေ ဘာတေ လုပမနေနဲ့ ယောကား ကိုယ့သား ကို သားလေး ရောလို့ မေး”
“အော မိနးမ ကလညးကာ သားလေး ကားသားလို့ မကောငးဘူးလေကာ”
“အငးပါ မကားပါဘူး၊ ခု ဦးမူတီး သမီးလေး နဲ့ ပောစရာ ကမာ ကို သားကတယ၊ တနေကုနမာပါ”
“ဟုတလား ဒါဆိုရင တအိမလုံး တို့လငမယား နစယောကထဲပေါ့ လာ အပေါထပ တကရအောင”
“ဟန့ ဘာလုပဖို့လညး အပေါ ထပမာ ပငးစာကီး”
“အမယ ခုမ ပငးစာ ကီးတဲ့၊ သူ့ လငကီး ရိတုနးကတောင ရောကကာစ ညကတညးက အခနးထဲ ခိုးခိုးလာပီး အလိုးခံတာ ဘယသူလဲ ပောစမးပါဦး”
“အဲဒါ လငကီး မဟုတပါဘူးနော၊ တကယက ဒေါကတာဒေါနီလာဝငးရဲ့ လငကီး အစစက ဟောဒီက ဦးရငထနးဝငး၊ ဟို ဒေါကတာဇောမိုးအုံး က လငငယ ခစခစ”
“ကဲပါ ဒါဆိုလညး လာတော့ အခနးထဲ သားမယ၊ ပီးခဲ့ တဲ့ နစညလုံး က အသံတိတ လိုးရတာ အားမရဘူး၊ ခုမ စိတရိလကရိလိုးရမာ”
သူတို့ နစယောက အပေါ ထပ ဦးရငထနးဝငး အခနးထဲ ရောကလို့ အဝတအစား တေ ခတပီးကတောာ့ နီလာဝငး ၏ ကိုယလုံးကို တစိမ့စိမ့ကည့ရငး ဦးရငထနးဝငးက၊
“အဲဒါကောင့လညး လူတေက တသားမေး တသေးလ လို့ ပောကတာကိုး၊ မိနးမ ကိုယလုံးက တအားကို ကိတလာ လလာလိုကတာကာ”
“ဟန့ ကိတလာလိုကတာ ဆိုလို့ မေးရဦးမယ၊ ဦးမူတီး သမီးလေး ကည့ရတာ အရငတခေါကလာတုနးကနဲ့ တောင မတူဘူး ဖငလေးကားပီး နို့လေးတေ ကီးလာတယ အကိတကလေး ဖစနပေီ၊ ယောကား နဲ့ ကငးကငး ရငးရငး ရိရဲ့လား”
“ဟာကာ မိနးမ ကလညး အဲဒီကလေးမ လေးက ခု မ ၈တနးအောင ပီး ကိုးတနးပဲ ရိပါသေးတယကာ ငယငယလေးကို”
“အမယ မိနးမကို ပထမဆုံး လိုးတုနးက ဒီကလညး ကိုးတနးပဲ ရိသေးတယလေ၊ မေ့သားပလား၊ ယောကားနော ဟနး”
“မမေ့ပါဘူးကာ ယောကား အတက ဒီ မိနးမ တယောကပဲ ဘဝ တလောကလုံး မာ အခိုငဆုံးနဲ့ တမငထဲ သော နောငကိုး ပါကာ၊”
ဦးရငထနးဝငးပောတာကို စာဖတပရိတသတ မား ယုံကရဲ့လားတော့ မသိ။
ကနောက တော့ နောကဆုံး အခနးမာ သူတို့ နစယောက ဘယလို လိုးကတယ ဆိုတာ ကိုယကိုကသလို ပုံဖေါ တေးနိုငဖို့ ခနထားခဲ့ရငး ဇာတလမးကို အဆုံးသတလိုကပါပီခငဗာ။
ထူးးခား ၊
June 4, 2021
