…………………
ဟားဟား ခငဗားတို့ ထငထားတဲ့ အတိုငးပဲ နောကနေ့ ကတော့ ကနော မနကအစောကီး နိုးနေပီလေ ခိခိ။ အိပယာထဲ ဇိမခံ နပရငး နဲ့ လေခါး က နေ တကလာတဲ ခေသံ ဖဖ ကားတယ၊ နောကတော့ ဘုရားရစခိုးသံ ကားတယ။ အသာလေး အိပခနးထဲက ခေဖားထောက ပီး ထကလာခဲ့တယ။ အမေ ဘုရားရစခိုးပီးသားလို့ ဦးခနေတာတေ့လိုကရတယ။ သူ့နောက ကို ခေသံမကားအောင အသာလောကသားပီး ခနရပစောင့နေတယ။ ပီးစီးသားပီး သူ မတတပရပလိုကမ အနောကက နေ ခါးကို လမးဖကပီး ဆဲလိုကတယ။
“ဟဲ့ စောကပလုပတုပ”
“ရူး တိုးတိုး မမ”
ကနော က ဦးခစဆေ ခေါ သလို ခေါ လိုကသည။ အမေ ကလညး ခကခငး သဘောပေါကပါတယ။
“အို မောင့ အဖေ အောကထပမာ ရိတယလေ၊ မတောတဆ တကလာရင ဒုကတေ ရောကကုနကမယ”
“အဲလို အသညးအသန လေးမ စိတလုပရား ဖို့ ကောငးတာလေ”
“ဟာကာ မောင ကလညးကာ”
“ဘာမ မပောနဲ့ အသာလေး လေးဘကထောကလိုက ဒေါကီ ဆဲခငလို့”
ကနော ပောတော့ လညး မငငးပါဘူး၊ အမေက ဒူးထောက ထိုငလိုကပီးမ ရေ့ကို လကနစဖက ထောကရငး လေးဘက ထောကပေးပါတယ။ ကနောက အနောက ကနေ သူ့ ထဘီကို ခါးအထိ လနတငလိုကတယ။ ဖငလုံး ကီးက ဝငးကနဲပဲ၊ ပေါ လာတယ။ အောကခံ ဘောငးဘီလညး မရိတော့ စောကဖုတကီးက ပေါငနစလုံးကား က ပူးထကနေတယ။
ကနော့ လီးကီးကလညး မတရား တောငနေပီ။ ညဘကဆို ကနောက ပုဆိုးဝတအိပတာမို့ ပုဆိုးကို ဖညခ လိုကတယ။ လီးကီးကို လကတဖကက ကိုငပီး အမေ့ စောကဖုတဝမာ တေ့လိုကတယ။
“မောင ဖညးဖညးနော ဟိုဟာ မလာသေးဘူးး”
ကနော့ လကနဲ့ အမေ့ စောကဖုတကို စမးကည့လိုကတော့ နညးနညး ခောကနေသေးတယ၊ အဲဒါနဲ့ ကနော့ လီးကိုပဲ တံတေးထေးပီး စိုအောင လုပလိုကတယ။ အဲဒါနဲ့ စောကဖုတဝကို တေ့ ပီး ဖညးဖညးခငး ဖိသငး လိုကတယ။
အခနး ။
စောကဖုတကီးက နေးနေတယ။ ဒါပေမဲ့ သိပမစိုသေးတော့ ပနးမာ စိုးလို့ အရမးကီးလညး မထိုးရဲသေးဘူး၊ ဖညးဖညးခငး နဲ့သငးရငးက စောကစေ့ နေရာလေးကို လကခောငးထိပလေး နဲ့ ဖိပတခေပေးလိုကတယ။ အမေ့ ဖငကီး ရမးလာတယ။ မကာပါဘူးး စောကရညတေက စတစိုလာတယ။ ကနော လီးကို ဖညးဖညးခငး အဝငအထက လုပပေးရငးနဲ့ကို စောကရညက ရဲလာတော့ ပလတ၊ ပလောက နဲ့ တောင အသံ မညလာတယ။
အမေ့ ဆီက လညး ငီးသံသဲ့သဲ့ အီးအီး နဲ့ ကားလာရတယ။ ကနော က ခပမနမနလေး လုပတော့ စောကရညနဲ့ ပလတပလတ အသံက နညးနညး ကယလာလို့ ကနော့ ကို အမေက လကပနဆဲဆိပတယ။ ကနောလညး ခုလို အခေအနေ မိုးမာ လုပရတာ အသစအဆနးမို့ လုပလို့ အရသာရိနေတယ။ အောကထပ ဧည့ခနးမာ အဖေ က သတငးစာ ထိုငဖတရငး လဘကရည သောကနေမာ။ အပေါ ထပ အိမရေ့ခနးမာ ကိုယက အမေကို ဒေါ့ကီ ဆဲနေရတာ စောစောစီးစီးကီး။ အသံ ကလညး ထကသေး။
“ကော့ ရေ ဒီနား မာ ငါတငထားတဲ့ စာအုပတအုပ ဘယနားရောကသားလညး မငးယူဖတသေးလား”
အမေ့ကိုယလုံး ဆပကနဲ တုံ သားသည။ ကနော့ ရငတေလညး တထိတထိတနဲ့၊ ဒါပေမဲ့ အောကက တော့ အညောင့ မပကဘူးရယ။
“ယူမဖတပါဘူးတော ကံကံဖနဖန”
အမေ ကလညး ဖငကီးကို ကော့ ကော့ ပေးရငး ပနအောတယ။ အဖေက အောသံ တော့ မဟုတတော့ ဘူး သူ့ ဘာသာ ရေရတသလိုနဲ့၊
“အငး သား မား ယူဖတသေးလား မသိဘူး”
ဆိုမ ကနော့ ရငထဲ ထိနးကနဲ။ ဟုတသား ကနော မနေ့ညနေက ပငးလို့ အိမရေ့စားပဲပေါ က စာအုပတအုပ ယူလာပီး အခနးထဲ မာ ဖတရငး မေ့ပီး အောကပနမထားပဲ ကုတငဘေး စားပဲပေါ မာ ထားလိုကတာ ခုမ သတိရ တယ။ အာ့ နဲ့ အမေ့ ကို တိုးတိုးလေး။
“မောင့ အခနးထဲက စားပဲပေါ မာ အဲစာအုပက”
လို့ ပောလိုကတယ။ အမေ က ဒုကပါပဲ သူက မတေ့မခငး ရစတော့ မာ လို့ တိုးတိုးလေး ပောရငးက အဖေ့ကို လမးအော လိုကတယ။
“ကမ စာအုပတအုပ နောကဖေး က ထမငးစားပဲ ပေါ မာ တေ့လိုကမိသလားလို့၊ ”
“ဟုတလား သားကည့ဦးမယ”
အောကက နောကဖေးဘကကို ခေလမးတရပရပနဲ့ သားနေသံကားလိုကရတယ။
“မောင မနမန နောကဖေးမာ မတေ့ရင သူအပေါ တကလာလိမ့မယ”
အမေလညး ပောသာ ပောနေတာ သူလညး စိတလုပရားပီး စောကရညတေက တအားရဲနေပီ။ ကနော့ လီးကီးလညး ဖေါငးပတငးရငးပီး ယားနေပီ။ နောကဆုံး လေးငါးဆယခက အသားကုန ဆောင့လိုးထည့လိုကတာ လရညတေ တဖတဖတနဲ့ အမေ့ စောကခေါငးထဲ ပနးဝင သားတော့ တယ။
ပီးတာနဲ့ အမေလညး ကမနးကတနးထ ပီး ကနော့ အခနးထဲ ဝငသားတယ။ ကနောလညး အနောကက လိုကဝငသားတယ။ အမေက ကုတငဘေးက အဖေ့ စာအုပကို ကောကကိုငလိုကပီး။
“မောင ဆကအိပနေလိုကဦး၊ မေ ဒီစာအုပ ယူသားပေးလိုကမယ”
“အငး ဟုတမိနးမ ရေ၊ မိနးမ ကို ခစတယကာ၊ မမ ”
အမေ့ ကို နူတဆက အနမး ပေးလိုကတယ။ အမေက လညး တခက ပနနမးလိုကပီး ကနော့ နဖူးကို လကနဲ့ ခေါကလိုကကာ။
“တခါထဲ အတတ ဆနးခငလိုကတာ တခါခိုး တခါ မိတော့ မလို့”
အောကထပက အဖေကလညး။
“ဟေး ကော့ ရေ စားပဲပေါ မာလညး မတေ့ပါဘူး ၊ မငးသား နိုးပလား”
လို့ လမးမေးသံ ကားလိုကရတယ။ အမေ ကကမနးကတနး အခနးပငထကသားပီး။
“မနိုးသေးဘူးတော့၊ ကမ သူ့အခနးထဲက စားပဲပေါ မာ စာအုပတအုပတေ့လို့ ယူလာတယ၊ လာပီခနလေး”
ကနောလညး အဲတော့ မ ပုံးမိတယ။ မိနးမ တေ သငနုတပတိ ညာဏကောငးတယဆိုတာ အမနပဲ ဆိုတာရယ။ အဲလို သဲထိပရငဖိုလေး စားရတဲ့ အရသာကလညး အလနကောငးတယဆိုတာရယကို သိလိုကရတော့ တာပေါ့။
…………………..
နောကတနေ့ မာ အမေ က အနီးနားက ရာတရာမာ ပစညး သားယူစရာ ရိတယ ဆိုတော့ ကနောက ဆိုငကယ နဲ့ လိုကပို့ရတာပေါ့။ အဲတော့ လမးမာ ကနောက သူနဲ့ ဖစခဲ့တယ ဆိုတဲ့ ကနောသူငယ ခငး စိုးကို ကိစ ကို ဖေါ ဖို့ သတိရသားတယ။ သူ့ကို အဲဒီ အကောငး ပောပဖို့ ပောလိုကတယ၊ သူက အေးဆေး ပောပ မယတဲ့ သူမောငးခိုငး တဲ့ နေရာ သားလို့ ပောတယ။ အဲဒါနဲ့ ကနောလညး အဲဒီ ရာကို သားတဲ့ လမး လေး အတိုငး သားရငး က အမေ ပတဲ့ လမးခဲ အတိုငး ပဲ ဝငလာခဲ့လိုကတယ။ နောကတော့ လမးလေး က ဆိုငကယ တလမးစာလောကပဲ ရိတော့ တယ တဖညးဖညး ကဥးလာတယ၊ နောကတော့ ခံဝနးတခုထဲ ရောက လာခဲ့တယ။ အဲဒီထဲက အိမလေး တဆောငနား ရောက တော့ ဆိုငကယကို ရပ ဒေါကထောကပီး ဆငးလာလိုကတယ။
နောကတော့ အမေ ဦးဆောင ခေါသားတဲ့ နောကလိုကသား လိုကတယ။ အိမလေးက ဝါးထရံကာ ဓနိမိုး လေးပါ။ အိမရေ့ ကပငမာ အဖိုးအို တယောက ရေနေးကမး သောကနေတယ။ သူက အမေ့ကို တေ့ သား တော့၊
“ဟင ဆရာမ ပါလား လာလာ၊ စိုးကို ရောလား”
“လို့တဘူး အဘ၊ ဒါ စိုးကို ရဲ့ သူငယခငးပါ၊ ဖိုးကော တဲ့”
အမေက ကနော့ နာမညကို လဲပောလိုကတယ။ သူ့ရဲ့ သား ဆိုတာလညး ထည့မပောဘူး။
“အော ဟုတလား ၊ အငး စိုးကို က နိုငငံခား သားတော့မယလို့ နောကဆုံးအခေါကက ပောသား တော့ ဆရာမ တို့ မလာတော့ဘူးလို့ ထငတာ”
“အငး ဟုတတယ အဘ ရေ စိုးကို က မလေးရား ရောကနေပီ ဘယတော့ မ ပနရောကမလဲ မသိ တော့ပါဘူး”
“အငး ပေါ့ကယ လာလာ ရေနေးကမး ထပထည့ပေးမယ။ ခုလညး အေးဆေး နေမာ မဟုတလား ခါတိုငးလို”
“ဟုတကဲ့ အဘ အေးဆေး နေမာပါ”
“အငးအငး အဘ အခနးလေး သား ရငးလိုကဦးမယ ဆရာမ တို့ မလာတာလညး လေးငါးနစ လောကရိပီ ဆိုတော့ သိပ မရငး ဖစတော့ လို့”
“အော ရပါတယ အဘကလညး”
“ခနလေးပါကယ၊ အဲဒါလေး ရငးပေးပီး အဘလညး ယာထဲ သားစရာရိသေးတယ၊ ခါတိုငးလိုပဲ အေးဆေး နေနော၊ အားမနာနဲ့”
“ဟုတကဲ့ အဘ”
ကနောလညး အမေ လုပသမ ပောသမကို အသာကည့နေလိုကတယ။ သူနဲ့ စိုးကို တို့ ဒီကို လာနေက ဆိုတာက တော့ သိနေပီ ဒါပေမဲ့ ဒီအဖိုးကီး က ဘာလဲ ၊ လူမလစသေးတာနင့ အသာ ငိမနေ လိုကတယ။ ပတဝနးကငက လညး တိတဆိတလိုကတာ သစပင ဝါးပငတို့ လေတိုကလို့ တရဲရဲ မညသံကလဲ လင ကကဖ တနသံ၊ တခကတခက ငကအောသံ တို့သာ ကားနေရတယ။
“ကဲကဲ အခနးလညး ရငးပီးပီ၊ အဘလညး ဟို ယာထဲ ခနသားလိုကဦးမယ၊ ရေနေးကမး လညးဖည့ထား တယနော၊ ထနးလကလေး နဲ့ အခိုတဲလိုကနော”
“ဟုတကဲ့ အဘ ကေးဇူးပါနော”
ဆေးပငးလိပတိုကို ပါးစောငမာခဲလက ဓါးမတိုကို ခါးနောကပုဆိုးခါးကား ထိုးကာ ထကသား သော အဖိုးအို ကို ကည့ ရငးမ အမေ့ ဘကကို ကနော မေးခနးထုတသလို ကည့လိုကမိတယ။ အမေ က ကနောလကကို ဆဲပီး အတငး ဘကက တခုတညးသော အခနးထဲ ခေါလာခဲ့တယ။ အိမကလေး ကမးခငး ကလညး ဝါးကမးခငးမို့ လမးလောကရင စပရငလိုပဲ အိပဲ့ အိပဲ့ နဲ့ပေါ့၊ အခနးက တံခါးလညး မရိပါဘူး။ အခနးထဲမာ တော့ ဘာပစညး မ မရိသလိုပဲ၊ အခနးထောင့မာတော့ လယယာသုံး ပစညး တခို့ စုပုံထားတယ။ ခုန အဖိုး က ရငလငး သားပုံ ရတယ။ အခနးထဲမာ သငဖူးဖာလေး တခပနဲ့ ခေါငးအုံးနမးနမးလေး တလုံးတေ့တယ။
ကနောသဘောပေါက လိုကပီ၊ ဒါ စိုးကို နဲ့ အမေ တို့ လာနေက ဘိပဲပေါ့။ နေရာက အတောကောငး တာပဲ၊ ပတဝနးကငတခုလုံးက တိတဆိတလို့ လူသံတောင မကားရဘူး။ အရိပကလညး ကောငးတာမို့ အေးအေး လေး နေတယ။ ကမးက လညး ဝါးကမးခငး ၊ နံရံကလညး ဝါးထရံကာ၊ အမိုးကလညး ဓနိမိုးဆို တော့၊ ပူပငးတဲ့ရာသီမာတောင အေးမနေတယ။ တခကတခက ဝါးကမးခငး အောကက တိုးဝငလာတဲ့ လေအေး ကိုတောင ခံစားလို့ ရနေတယ။
“အငး ဒီဟာက မေ နဲ့ စိုးကို တို့ နဲ့ လာလာ လိုးနေက ဘိ ပဲပေါ့၊ ”
အမေက ရကပုံးလေး နဲ့ ပုံးပရငး ခေါငးကို ညိမ့ပတယ၊ ကနောလညး သငဖူးဖာပေါ မာ ထိုငခလိုကရငး ဘေးမာ လိုကထိုငတဲ့ အမေ့ ကို ရငခငထဲ ဆဲဖကလိုကတယ။ လကပတ ဝတထားလို့ ပေါ နေတဲ့ လကမောငး အိုး ကီးတေကို ကနောလကဖဝါးနဲ့ ပတပေးရငးက၊
“လိုးကတဲ့ နေရာတော့ သိပီ၊ ဘယလို စလိုးဖစလဲ၊ ဘယလို ဖစပီး ဒီဘိကို ရတာလညး ၊ ဘယနစကိမ လောက လိုးဖစသလဲ အဲဒါလေး ပောပါဦး”
“အငး ဘယလို စဖစလဲ ဆိုတာကတော့ သိပ ပောစရာ မရိပါဘူး။ မောင အဝေးမာ ကောငးသားတက နေတော့ စိုးကို က မေ့ အနားမာ အမဲ ရိနေတယလေ၊ နောကပီး မေ အလုပကိစနဲ့ ရာတေကို သားတော့ သူက ပဲ ဆိုငကယနဲ့ မေ့ ကို လိုကပို့ပေးတယလေ။ အဲတော့ နဂိုကတညး ကမ ငိခငခင ဖစနေကတဲ့ မေ တို့ နစယောကက အဲဒီမာ ငိကတာပဲပေါ့”
“ဟင ဘယလို ဘယလို နဂိုထဲက ဘယလို ငိခငခငလဲ”
“အငး မေ ရကရကနဲ့ ဝနခံရရင မောင ရိနေကတညးက စိုးကို က မေ နဲ့ ပတသီး ပတသတ နေတယ၊ မေ့ ကို မသိမသာ ကူတယလေ။ မေ လညး သူ့အပေါ မာ နညးနညး တော့ ဖေဗာပေးမိတာပေါ့။ သူက မောင မရိတဲ့ အခိနမိုး ဆို မေ့ ကို နောကသလို ပောငသလို နဲ့ ခါးဖကလိုက ပုခုံးဖကလိုက လုပတတတယ။ နောက သူ့ ဟာကီး နဲ့လညး ပတတယ၊ ထောကတယလေ။ တခါတလေ မောငရိနေ ရဲ့သား နဲ့ တောင သူ့ ဟာကီး နဲ့ လာ ထောကတာ တေ ဘာတေ လုပလို့ သူ့ကို မောငမသိအောင ဘိုကလိမဆဲ ထိပခေါက အဲလို လုပရတယ”
အောငမယ ခေးမသား ကည့စမး၊ သူငယခငး အမေ ကို သူငယခငး ဘေးမာ ထားပီး မသိအောင လုပရား သားလိုကတာ၊ ကနောတို့ မား ငယငယတုနး က အဲလောက အတာပါလားလို့ ကိုယ့ကိုယကို ခု မ ပဲ သိတော့ တယ။
“ဟာ မေက လညး အဲလို ငိခငခင ဆိုတာကီး နဲ့ ရောမခနဲ့လေ။ ဘယသူက အရငစတာလဲ၊ ဘယလို ဖစပီး ဒီနေရာကို ရောကလာတာလဲ အာ့လေး ပါ ပောပမပေါ့”
“အငး လေ ခုန ပောသလို ပဲ မောင ရိနေတဲ့ အခိနမာ တောင သူက လစရင လစသလို မေ့ကို ဟိုပုတ ဒီပုတ၊ မထိတထိ နဲ့ စ ပုနေတာ၊ မေကလညး နောကပိုငး မသိသလို ကနေ သိလကသား နဲ့ အထိ အပု ခံတာ သိလာ တော့ သူက နညးနညး ရဲလာတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဆရာမ ဆိုတော့ နညးနညး တော့ ကောကတာပေါ့၊ နောကပိုငး မောင မို့ မာ မရိတော့ သူ့ကို ပဲ အားကိုးပီး ဟိုလိုကပို့ခိုငး ဒီလိုကပို့ခိုငး နဲ့ သူ့ ဆိုငကယ နောက က လိုကစီးရငး အထိ အတေ့ တေက ပိုမားလာတယလေ။ တနေ့ တော့ သူက ဒီနေရာကို ခေါလာတယ။ မေသား မဲ့ ရာ လမးက နေ ခဲထကလာတာ ဆိုတော့ မေက လညး မေးတာပေါ့ ၊ ဘယသားမလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ အိမက ခံတခံကို သားကည့ခိုငးလိုကလို့ တဲ့ ခနလေး ပါဆိုတော့ မေလညး လိုကလာခဲ့လိုကတယ”
“ဒီအိမကလေး ရောကတော့ ခုနက ဦးလေး ကီးပဲ ရိတယ၊ သူ တို့ ခငး တီးတိုး စကား ခနပောပီး ဦးလေးကီး က ခုန လိုပဲ လယကငး ဘကသားဦးမယ ဆိုပီး ထကသားတာပဲ။ အဲမာ သူက မေ့ကို အတငးဖကနမးတော့ တာပါပဲ”
အခနး ၂။
“ဟင၊ ဒီကောငက ရဲလခေလား”
“ခစခစ အဲဒါက ဘာမ မဟုတသေးဘူး”
“ဟင နောကရော ဘာတေ လုပသေးလို့လဲ၊ တောက ဒီကောငကာ အခငဆုံး သူငယခငး က ကယရာမာ နောကကော ဒါးထိုးတာ ခံလိုကရတယ”
“အဲလို လညး မဟုတပါဘူး မောငရယ၊ တကယက မေ့ အပစလညး ပါပါတယ၊ သူက အိမမာ လာလာ ပီး မထိခလုပ ထိခလုပ လုပကတညးက မေက တားရမာလေ။ မေက လူကီးလညး လူကီး၊ သူ့ ဆရာမ လညး ဆရာမ ဆိုတော့ ၊ မေက အသာလော့ ပေးထားလို့ သူက ရေ့ဆကတိုးလာတာ၊ တကယ ပနတေးလိုကရင မေ့ အပစပါ”
“ဟန့ သူ့ ရီးစား ဟောငးကို ကာကယပေးနေလိုကတာ တကထဲ၊ အမငတောင ကပလာပီ။ မေက စိုးကို ကို တောတော ခစခဲ့တာလား”
“အဟင့ အရငက ပါကာ အခု တော့ မောငက လဲရင ဖဲ ဇကဲပဲ ကဲ၊ ကေနပပလား”
အမေ့ စကားသံ နဲ့ အမူအယာထဲမာ အခု သူပောပခဲ့သမ လူတေထဲ စိုးကို ကို အကာအကယပေးဆုံး ဆိုတာ ကနော သတိထားမိတယလေ။ နောကပီး သူ့ ကို ပါကင ဖင့ခဲ့တဲ့ ဘကီး မောငစီ က ပီးရင ကနတဲ့ လူတေက သူဒီလောကကီး ဖဲဖဲ့ နဲ့နဲ့ မပောဘူး။ ခု စိုးကို ဆိုတာ ကနော့ သူငယခငး အရငး ၊ ကနော နဲ့ ရယတူ၊ သူနဲ့ ကမ ခုလို ငိငိတယတယ ဖစရတာကို ကနော အသေးစိတ သိခငလာခဲ့တယ။
“အငးပါ အငးပါ ထားပါတော့၊ အဲလို သူက အတငးဖကနမးတော့ ဘာဖစလဲ တခါထဲ ဒခိဒခိ ဖစသားရောလား”
“ဖစစရာလား လို့ ၊ မေ့ကို မား အပေါစား ထငနေလား၊ မေ က ရုနးတာပေါ့၊ သူက အတငးဖက၊ မေက တနးနဲ့ အောမယ ဟစမယ ဆိုလညး လူမကား သူမကား နေရာလေ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အတငးဖကနမးတော့ မေလညး စိတရုတရုတနဲ့ သူ့ ကို ပါးရိုကလိုကမိတယ၊ အဲမာ သူလညး အံအားသင့ သားပီး မေ့ကို မလုပတော့ဘူး။ သူ့ပါး ကို သူပန ကိုငပတလို့ ငိုငနေပီး မကရညတေ ကလာတယ။ မေလညး တခါမ သူမား ကို အဲလို ပါးရိုက နား ရိုကတာမိုး မလုပဘူးတော့ စိတမကောငးဖစ၊ သူကလညး တောငးပနတယ၊ ခင့လတဖို့၊ မေ ကလညး သနားသားတယ၊ အဲလို မလုပသင့ ဘူး ဘာညာပေါ့၊ သူက ဟုတပါတယ သူအရမးခစလနးလို့ ကံမိကံရာ ကံမိတာပါ ဆိုပီး ဘယအခိနထဲက သူ မေ့ကို စဲလမးခဲ့ရတာ၊ ဘယ လို ကိတမိတ ခံစားခဲ့ရတာ အဲလိုမိုး တောကီ ကောငးကောငးနဲ့ ရီးစား စကား ပောတော့ တာပါပဲ၊ နောက သူ့ ပါးတခမး မာ မေရိုကလိုကလို့ နီနေတာလေးကို သားပတပေးမိတာ၊ သူက ပနပီး ဖကနမးပနရော၊ ဒီတခါ တော့ မေ မရောင ဖစတော့ ဘူး။ သူက အနမးလညး ညငသာတယ၊ အပောလညး ကောငးတယ၊ အဲဒါနဲ့ မေလညး နောကဆုံးမာ ပော့ ကသား ရတော့ တာပေါ့၊ ”
“အဲမာ ပဲ ဒခိ ဒခိ ဖစကတော့ တာပေါ့ ဟုတလား”
အမေ က ရကပုံးကလေး နဲ့ ခေါငးညိမ့ ပတယ။ ကနော့ လီးက လညး မာတောင နေပီလေ။ ကနော့ အခငဆုံး သူငယခငးက ကနော့ အမေ၊ သူ့ ဆရာမ ကို ဒီတဲကလေး ခေါလာပီး မာယာကကတေနဲ့ ရအောင လိုးသားခဲ့ တာ ပနပုံဖေါ တေးနေရငးက ကို လီးတောင လာတာ။ ကနော့ ဘောငးဘီရော အတငးခံ ဘောငးဘီကို ပါ ခတခ လိုကတော့ လီးကီးက ဖောငးကနဲ ထကလာပီး ခေါငးတယမးယမး နဲ့ ဖစနေတယ။ အမေ က မကစောငး တခက လလလေး ထိုးလိုကရငး။
“ဟန့ သူ့ မယားကို သူမား လိုးတဲ့ အကောငး ပောလိုကတိုငး သူ့ လီးကီးက တောငတောင လာတယ၊ သူလညး ကပကိုး ပဲလား မသိဘူးခစ”
“မပောတတတော့ ဘူး မေရာ၊ ဒါနဲ့ မေ့ကို အဲတုနးက ဒီကောငက ဘယလို ခေါလဲ၊ မောင့ ဆီ လာလာနေတုနးက တော့ ဆရာမ လို့ ပဲ ခေါ တာပဲ”
အမေ က သငဖူးဖာလေး မာ ဒူးတုတ ထိုငလကက ကနော့ လီးကီးကို သူ့ လကကလေး နဲ့ ဆုပကိုငလို့ ဖဖလေး ဂငးထုပေးရငးက၊
“အဲဒီ အစပိုငး တော့ ဆရာမ လို့ပဲ ခေါ သေးတယ”
“အော၊ အစပိုငး တော့ ဆရာမ လိုပဲ ခေါသေးတယ ဆိုတော့ နောကတော့ အခေါ အဝေါ တေ ပောငးလာတယ ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့”
“အငး ပေါ့ ခစခစ”
“အာ မရတော့ ဘူး ဆရာမ ကနော့ လီးကို စုပပေးစမးပါ၊ လီးကီး ပေါကကဲထကတော့မယ”
ကနောလညး ဆကမအောင့အီးနိုငတော့ ဘူး အမေ့ ခေါငးကို လမးကိုငလိုကမိတယ။ အမေ ကလညး အထာသိ နပေီး ဆိုတော့ သူ့ နူတခမး လာကို ဝလုံးလေး လို ဟ လို့ ကနော့ ဒစဖူးကီးကို ငုံခဲလိုကတယ။ ပီးမ တပတ ပတ စုပ ရငး နူတခမးနဲ့ ဂငးတိုက ပေးတော့ တယ။ အာဂေါင နေးနး နဲ့ နူးညံ့ လတဲ့ အထိ အတေ့ က ကနော့ မကလုံးကို တောင မေးက သားစတေယ။ အမေ့ လကတကေ လညး ဘော တကေို ဆုပကိုငလိုက၊ ပေါငအတငး သားတကေို လကသညးနဲ့ ခစလိုက ဆိုတော့ အရသာ အရမးတကလာတယ။ နောကလီးကီးကို ပါးစပ က ခတိပီး ကနော့ ဂေးဥ တကေို ပါ တပတပတ စုပပေးတော့ လီးက လရညတေ ပနးထုတလိုကခင စိတကို မနညး ထိနးထားရတယ။ ကည့ရတာ အမေ က စိုးကို ကို အဲလို ပုစု ခဲ့မာ ပဲ ဆိုတာကို တေးပီးတော့ လညး ပိုဖီးတကလာတယ။ အဲလို ပုလေ အမုတခံရတာ ကောငးလနးလို့ မကာခင လရညတေ ထကကုနမာ စိုးလို့ အမေ့ ခေါငးကို အသာ ကိုငထိနးရငး လီးကီးကို ပါးစပထဲက ဆဲထုတလိုကတယ။ အမကေ ပုံးပီး မော့ ကည့တယ သူသဘောပေါကပုံပဲ၊ သူ့ အငကီ က ကယသီးတကေို တဖောကဖောက နဲ့ စုဖုတပီး ခတ တော့ တယ။ ကနောက ခုန မတတပရပ ပီး လီးစုပ ခံနရေတာမို့ အခု လိုးတော့ မယဆိုပီး ဖာပေါ ထိုငခမလို့ ပင လိုကတယ။ အဲဒီ အခိန မာပဲ မကစေ့ ထောင့စနးက ရိပ ကနဲ တခု တေ့လိုကရတယ။ ကနော့ မကနာရေ့ က ပတငးပေါက က ရိတယ၊ ပတငးပေါကက လုံးလုံးကီး ပင့နတောလညး မဟုတဘူး၊ ပိတထားတာလညး မဟုတဘူး၊ ပတငးပေါက ပတတာကား ကနေ အပငဘကကို လမးမငနရေတာ။ ခုန က အဘလို့ နူတဆကလိုကတဲ့ ဦးလေး ကီး၊ လယကငး သားမယလို့ ထကသားတာ သူပနလာနတောကို တေ့လိုကရတယ။ ပုံမနပနလာတာ ဆိုရင တော့ ထူးဆနးမာ မဟုတပမေဲ့ ၊ လာနတေဲ့ ပုံက ခိုးကောငခိုးဝက လိုပဲ ဟိုကည့ဒီကည့နဲ့ ခါးလေး ကုံးပီး ခပသုတသုတလေး အိမဆီ လာနတောတေ့ရတယ။ လာတာလညး အိမရေ့ လမးမက မဟုတဘူး အိမဘေး နားက ခုံတေ ကားကနေ လာနတော။ အမတေော့ တခုခု သိမာပဲ ဆိုပီး ငုတတုတထိုငခလိုကရငး၊
“မေ၊ ခုန လယထဲ သားမယ ဆိုပီး ထကသားတဲ့ ဦးလေးကီး အိမကို ပနလာနေတယ၊ ဖစပါ့မလား”
လို့ မေးလိုကတော့ အမေ က ပုံးပပီး သူ့ အဝတအစား တေကို ဆကခတနေတယ။ သူက ၊
“ဟုတတယ၊ သူက ပနလာခောငးတာ၊ အမဲတမး အဲလိုပဲ၊ ရတယ ကိစ မရိဘူး”
ကနော တောင ဟိုကကနဲ ဖစသားတယ၊ လီးကတောင တဆတဆတ တုံလာတယ၊ အမေ က ဒါမိုး လညး လကခံတာပဲလား၊ ကနော လညး ဖီးတေ တအားတကလာတယ၊ အခု တော့ အဝတအစား တေ တကိုယလုံးမ တမင မ မရိတော့ တဲ့ အမေ့ ကို ဖာပေါ မာ ပကလက လနစေပီး ပေါငနစလုံးကို ဖဲကားလိုကလို့ အလယမာ ဝငထိုငလိုကတယ။ အမေက ဒူးထောင ပေါငကား ပေးလိုကတယ၊ ဖေါငးကနေတဲ့ စောကဖုတကီးက ပေါငကားလိုကတော့ နညးနညး ဟသား တယ အတငးသား နီနီ က အရညတေ နဲ့ ရမးလဲ့ နေတယ။ ကနောလညး လီးကီးကို သူ့ စောကဖုတဝမ တေ့ လို့ တရိနထိုး ဖိ သငး ထည့လိုကတယ။
“ဖလတ…ဖေါက…ဖတ..”
“အားးးး အီးးးးး ဖညးးးးဖညးးးးလေကာ..”
“ဆရာမ စောကဖုတကီးက တအားကောငးတာပဲ စေးးး နေတာပဲ ဆရာမရယ”
“အီးးးးးးး မလုပနဲ့ လေကာ..ငါ မငးသူငယခငးရဲ့ အမေ….မငးးး ရဲ့ ဆရာမလေ….”
အမေ ကလညး ကနော့ အညာကို သိသလိုပဲ စိုးကို ကို ပောသလို မိုး ပနပော နတေယ။ ကနော တော့ ရူး တော့ မယ၊ နားသိုး ကိုး ပတလိုပဲ တအားကို ဆောင့ဆောင့ ပီး လိုးနမေိတော့ တယိ။
“ဖတ…ဖတ….ဖေါက…..ဖေါက…”
“အီးးးးး ရီးးးးး ကတစ….ကတစ…”
“အား ကောငးလိုကတာ ဆရာမ ရယ၊ အူးးးးးးးးး”
စိုးကို က ကနော့ အမေ ကို လိုးနေတယ ဆိုတာကို တေးရငး ဆောင့လိုးနေရငးက ၊ အဖိုးကီး တနေရာက နေ ခောငးကည့နေမယ ဆိုတာကို လညး တေးမိပီး လီးက တအားကို တငး မာ လာတယ။ ကိုယ့ အမေ ကို သား က ပနလိုးနေတာကို သူမား က ခောငးကည့နေတယ ဆိုတာ ကို သိရတော့ တဏာရာဂ စိတတေ တအား မုနတိုငး လို ထနလာလိုကတာ နောကထပ အခက လေးငါး ခောကဆယ ဆောင့လိုးပီးတာနဲ့ လရညတေ ပနးထက ပီး တခီ ပီးသားတော့ တယ။ အမေ လညး ရေးမနောငး ပီး သားပုံပဲ၊ ကနော့ ကို တငးတငး ကပကပ ကီး ဖကထားလိုကတယ။
ကနော တို့ နစယောက ခနနေတော့ မ ကိုယခငး ခာလိုကပီး အမေ့ ဘေးမာ ယဥလက ပကလကလဲ ခလိုက တယ။ ကနော့ လီးကီးက အမေ့ စောကဖုတထဲက ပလတ ကနဲ ထကလာခဲ့တယ။ လရညတေ နဲ့ စောကရညတေ ပေပလို့ပေါ့၊ ဘယသူ မလညး သန့ရငးရေးလုပဖို့ သုပ ဖို့ ဂရု မစိုက ကတော့ ပဲ ခနတာ ငိမပီး အသကမနမန ပနရူရငး နားနေလိုကကတယ။
ပီးမ ကနောက ကိုယကို တစောငးလဲပီး အမေ့ ဖက လည့လိုက သလို အမေ ကလညး ကနော နဲ့ မကနာခငး ဆိုငပီး စောငး အိပလိုကတယ။ ကနော က အမေ့ ကိုယလုံးကို ကနော့ ရငခင ထဲ ဆဲယူပီး ဖကထားလိုက တယ။ အမေ့ နို့ကီးတေက ကနော့ ရငဘတကို အိ ကနဲ လာဖိတယ။ ကနော က သူ့ နာခေါငးကို အသာဖဖ လေး နမးလိုကရငး၊
“အဲဒီ အဖိုးကီးက မေတို့ လိုး တိုငး အမဲတနး လာခောငးတာလား”
လို့ တိုးတိုးလေး မေးလိုကတော့၊ ရကပုံး ကလေးနဲ့၊
“အငး၊ အစ ကတော့ မေလညး မသိဘူး နောကပိုငး ကတော့ မ စိုးကို က ပောပလို့ သတိထားမိတာ၊ အဲဒီ အခိနက မထူးတော့ ဘူးလို့ ပောလို့ ရနေပီ”
“ဆိုလိုတာက စိုးကိုနဲ့ အကိမကိမ အလိုးခံ ပီး မ သိတာပေါ့ ဟုတလား”
“ဟာကာ မောင ဆိုးပနပီ”
အမေ က ရက သားပီး ကနော့ လကမောငးကို ဆဲဆိပလိုကတယ။ ကနောလညး ကိတရီမိရငး၊
“စတာပါ မေရာ ဆကပါဦး အဲလို သတိထားမိတော့ ဘယလို ဖစလဲ”
“အဲလို သတိထားမိတော့ ပထမ တမိုး ကီး ပဲ၊ ရကတာပေါ့၊ နောက ဖစနေတာက လညး ကိုယ့ တပည့၊ ကိုယ့သား အရယကလေးနဲ့၊ နောကပီးတော့ ကိုယ့ ဘဝမာ အဲလို လုပနေတာကို သူမား ခောငးကည့နေတယ ဆိုတဲ့ အသိက ကိုယ့ကို ပိုပီး တော့ ဟိုဟာ ဖစစေတာကို သတိထားမိတယ”
“ဘယဟာ ဖစစေတာလဲ မေရဲ့၊ ပိုထနလာစေတာလား”
“ဟုတတယ၊ အဲဒါ လူတိုငးပဲလား မေတယောကထဲ လားမသိဘူး”
“မောငနဲ့ ပါ ပေါငးလိုကရင နစယောကလို့ သဘောထားလိုက ခိခိ”
“ခစခစ အာ့ တော့ ယုံပါတယ၊ သူ့ ဟာကီး တအား မာတငးလာပီး ခနလေး နဲ့ ထကကုနတာ၊ ခါတိုငး အဲလောကမ မမနတာကီးကို ခစ”
“အမနပဲ၊ ဒါနဲ့ မောငတို့ ဒီကို ရောကလာကာစ တုနးက မောငက စိုးကို ကို ဒီကောငတောတော ဆိုးတာပဲ ဆိုတော့ ဒါက ဘာဟုတသေးလဲလို့ မေ ပောတယနော၊ နောကထပ ဒီကောင ဘာတေ ဆိုးသေးသလဲ ပောပ စမးပါဦး”
“အဟီး ပောခငဘူးကာ မေ ရကတယ”
အမေက အပိုမလေး လို ကနော့ ရငခငထဲ သူ့ မကနာ အပပီး တိုးတိုးလေး ပောပနတော့။ ကနော့ စိတတေက ကလိကလိ နဲ့ ပိုသိခငလာမိတယ။
“အမလေး ကာ ခုခိနထိ ရကတယလုပနေသေးတယ။ ယောကား နဲ့ မိနးမ၊ လငနဲ့ မယား ပဲ ဖစနေပီဟာကို ဒီထက ဘာမားပိုပီး ရကစရာ ကနသေးလို့လဲ”
“ဘာမ ကနကန မကနကနလေ၊ ရကတာက ရကတာပဲ ဟာကို”
“အငးပါ ရကရငလညး အဲလို မကနာကို ဝကထားပီးပော၊ မကနာကို မမငရရင မရကရတော့ ဘူး”
အခနး ၃။
ကနောလညး ထငရာ မငရာ လောကပောရငး အမေ့ ကောပငလေးကို ပတသတပေးနေလိုကတယ။ အဲတော့ မ သူက တိုးတိုးလေး။
“စိုးကို ကလေ၊ မေ့ ကို ဟို..ဟို အပေါကကို လညး လုပတယ”
“ဟင ဘယအပေါက၊ အော နောကပေါကကို လား”
လို့ ကနော မေးလိုကတော့ ပါးစပနဲ့ မဖေပဲ ကနော့ ရငဘတထဲ မကနာ ဖကလို့ ခေါငးကို ပဲ ငိမ့ ပတယ။ ကနော့ စိတထဲ မတော့၊ ဟာ ခေးမသား ငါက ပါကငမား ဖင့ရမလား လို့ စိတထဲ ထငထားတာ သူက အရင ပါကင ဖင့သားပါလားလို့ ဒေါသလညး ဖစ လီးကလညး တောငလာတယ။ အမေလညး ကနော စိတလုပရား သား တာကို သိမဲ့ပုံ ပဲ၊ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ခုန တခီပီးသားလို့ ပော့ ခေနေတဲ့ လီးကီးက မာတောင လာပီး သူ့ ပေါငလုံး ကီးကို သားထိုးမိနေတာကိုး။
“အော မေ့ကို နောကပေါက ဖင့တာ ဒီကောင ပထမဆုံးလား ”
လို့ ကနော ကမေးလိုကတော့ အမေ က ခေါငးယမး ပီးဖေတယ၊ အဲတော့ ကနော့ စိတထဲ နညးနညး ပေ သလို ဖစသားတယ၊ တခားလူတေ က အကောငးမဟုတဘူး၊ ဒီ စိုးကို က ကနော့ ဘကစဖရင့ လေ၊ ကိုယ့ ကို နာတဖား နဲ့ အသာ စီး ယူသားတာကို မခံနိုငတာ၊ အဟီး။
“အာ့ ဆိုဘယသူလဲ မေ့ကို နောကပေါက ပါကငဖင့တာ”
“ကိုခစဆေ ပေါ့ ”
“အော”
အဲလို ကတော့ လညး ကနော့ စိတထဲ သိပမထူးဆနးသလို ဖစသားတယ။ ဦးခစဆေ က လူဆိုး၊ လူရမးကား၊ အမေ့ ကိုလညး အနိုငကင့ ပီး လုပနေတာ ဆိုတော့ လုပခငရာ အကုနလုပ သားတာပဲ နေမယ။ ဒါပေမဲ့ အမေ က ဦးခစဆေ အကောငး ပောတုနးက အဲတာကို ထည့ မပောပဲ အခု စိုးကို အကောငး ပောမ အဲဒါကို ဘာလို့ ထည့ ပောရတာလဲ။ ကနော စူးစမး ခငလာပနတယ။
“မေ ဦးခစဆေ အကောငး ပောတုနးက အဲဒါကို ဘာလို့ ထည့ မပောပဲ၊ ခု စိုးကို အကောငးပောမ ဘာလို့ အဲဒီ အကောငး ပောပရတာလညး၊ လငးပါဦး”
“အငးပါ လငကလေး စိတမဆိုးးဘူး ဆိုရင မိနးမ ပောပမယ၊ ကိုခစဆေက မေ့ ကို အနိုငကင့ ပီး လုပခငရာ လုပတာ၊ သူ့ ကောင့ မေ့ မာ စိတဆငးရဲ ရသလို စိတလညး လုပရားရတယ။ မေ့ ကို ပထမဆုံး အကိမ နောက ပေါက လုပတုနးက မေ အတငးငငး ပီး အလုပမခံခငဘူး ပောတာ မရဘူး၊ အတငးခူပပီးတော့ လုပတာ၊ မေ့ ဖငတောင နညးနညး ပဲသားတယ။ နာလညးနာတယ။ မေ မကိုကဘူး။ အာ့ ကောင့ သူလုပတိုငးလညး မေ အမဲငငးတယ။ သူက လညး မရရအောင အတငးလုပတာပဲ၊ မေ တခါမ မကောငးဖူးဘူး၊ နာတာပဲ ရိတယ။ စိုးကို နဲ့ ကမ အဟီး”
“အော ဒီကောင က ကမးတယပေါ့လေ၊ ခေးမသား ဘယက အတတကောငးတေ တတလာသလဲ မသိဘူး”
“အငး နောကမ မေ ဆကပောပမယ။ သူက မေ့ကို ပထမဆုံး အာ့ လုပခငတယ တောငးတော့ မေက ငငးတယ။ မေ့ မာ ကိုခစဆေ နဲ့ အတေ့ အကုံ ရိပီး နာတာပဲ ရိလို့ သူ့ကိုလညး မပေးဘူးး။ သူက တောငးတောငး ပနပန နဲ့ တောငးဆိုတယ။ မေ နာတယ ဆိုတာနဲ့ သူ ခကခငး ရပပါမယပေါ့၊ မေ့ ကို သူက ကောငးမာ စာသငကတညး ကအနောကက နေ ကည့ပီး အဲဒါကို လုပခငနေတာလို့ ပောတယ”
“ဖငလိုးခငနေတာပေါ့လေ၊ ခေးမသား”
“မောငက လညး ပါးစပ ကမးလိုကတာ၊ တကတညးနော၊ ဒီက သူ ကားခငတယ ဆိုလို့ ရေ့မကနာ နောကထား ပီး ပောပနေရတာ”
“အငးပါ အငးပါ၊ တကယတော့ အဲဒီတုနးက အဲလို စိတပေါ နေတာ ဒီကောင တယောကထညး မဟုတဘူး၊ တခားလူတေ အမားကီး၊ မောင လညး ပါတယ၊ မောင ကတော့ ကိုယ့ အမေ အရငး ဆိုတော့ ဘယသူ့ မ ပောလို့ မကောငးလို့ အဟီး၊ ကဲ ဆကပါဦး”
“အဲလို သူ တောငးတောငးပနပန နဲ့ ပောတော့ မေလညး သနားတာနဲ့ ခင့ ပေးလိုကတယ။ သူက တနေ့ တော့ လူဗလီကေးရငး တေ ယူလာပီး လကနဲ့ ပထမဆုံး မေ့ အပေါကကို ကရိုငးတယ၊ လကတခောငး နောက နစခောငး၊ သုံးခောငး၊ အဲလို နဲ့ မေ့ အပေါကကလေး ကင့ သားရပီ ဆိုတော့ မ သူ့ဟာကို ဖညးဖညးခငး သငးတယ။ မေ တောင သတိမထားလိုကမိပဲ သူ့ ဟာကီး မေ့ အပေါကထဲ တဆုံးထိ ဝငသားတယ။ အဲတော့ မ သူက လိုးတာ၊ မေ အတက အဲဒီ အတေ့အကုံက ကောငးမနး အဲတော့ မ သိတာ၊”
“အော ဒါဆိုရင မောငလညး မောင့ အစမးကို ပရသေးတာပေါ့ ”
“ခစခစ သိပါ့ ရင၊ မေ အတေ့အကုံ တခု ခု ပောပီးတိုငး လိုကလုပတတတဲ့ ကိုယ့ ယောကား အကောငး သိပီးသား မို့ လိုအပတဲ့ ပစညးတေတောင ယူလာပါတယတော”
အမေ က ပောပောဆိုဆို နဲ့ ကနော့ ရငခင ထဲက ထလိုကပီး သူ့ အဝတအစားပုံ နားမာ ခထားတဲ့ သူ့ ဆလငးဘက ကလေးကို လမးယူပီးအဲဒီထဲက ခောဆီ ပုလငးလေးရယ၊ ကနဒန တခုရယပါ ထုတပေး လာတယ။
“စိုးကို က ပောတယ၊ အဲဒီကို လုပရင ကနဒနနဲ့ လုပမတဲ့ နို့မို့ ဆို ဗကတီးရီးယား တေ လီးထဲ ဝငသားရင ဂနိုကတာတို့ ဘာတို့ ဖစတတတယတဲ့၊ အာ့ ကောင့ သူက အမဲ ကနဒန နဲ့ လုပတယ”
ကနော့ လီးက မတရား တောငနေပီလေ၊ အမေ့ ဖငလုံး ကားကား အိုးကီးကို ကည့ ပီး ဖငလိုးခငနေတာ လူပို ပေါက ကတညးက မဟုတလား၊ ခုတော့ အခင့ အရေးရပီလေ။ သူ့လကထဲက ပစညး တေ လမးယူပီး အမေ့ ပါးနစဖကကို လကဖဝါးနဲ့ တဖကတခကစီ ကိုငရငး က နူတခမးခငး ဖိကပ စုပလိုကတယ။ ပီးမ နူတခမးခငးခာလိုကပီး၊
“အဲဒါကောင့ လညး မိနးမ ကို ယောကား က ခစနေရတာပေါ့ ကာ၊ ကဲ မောကလကလေး အိပလိုကပါဦး မိနးမ ဖငလုံးကီးကို အနောကက နေရူစား ခငလို့၊”
အမေ က ပောတဲ့ အတိုငး ဖာပေါ မာ မောကလက လဲလောငးလိုကတယ။ သူ့ ခါးလေးပေါ ကနေ အပေါ ကို မောကတကလာတဲ့ ဖငလုံးကီးက တောငကီးလိုပါပဲ အလယက ထကခမးကဲနေတာပဲ ထူးတယ။ ကနောက သူ့ ပေါငလုံးကီး နစလုံးကို ဖဲကား လိုကပီး ပေါငနစလုံးကား မာ ဒူးထောက ထိုငလိုကတယ။ ဖငလုံးကီး နစလုံး ကား က ခရေပင့ညိုညို လေးကို ဖငနစလုံးကို ဖဲကည့လိုကမ ပေါ လာတယ။ ခောဆီက ညစတဲ့ အတောင့ ကလေးမို့ အဲဒီ ခရေပင့လေး ပေါ ကို နညးနညး ညစခလိုကတယ၊ နောကတော့ ကနော့ လကခလည နဲ့ အပေါက ထဲ အသာ ထိုးဖိထည့ ပေးရငး လကတခောငးလုံး နီးပါး ဝင သားတယ၊ နောကထပ ထပညစခပီး လကနစခောငးနဲ့ ထပ ကရိုငးပနတယ။ အမေ က တအီးအီး ငီးရငးက ခေါငးအုံးကို ဆဲပီး သူ့ ပေါငရငး အောကမာ ခုလိုကတယ။ အခုတော့ ဖငက အပေါ မောကလာပီး ခရေပင့လေး က ပိုထငထငရားရား မငနေ ရပီ။
ကနော့ လကညိုးလကခလည နဲ့ လကသကယ သုံးခောငး ပထမအဆစထိ ဝငအောင ကရိုငး နိုငပီ ဆိုမ ကနော့ လီးမာ ကနဒန စတလိုကတယ။ ကနဒနပေါ မာလညး ခောဆီ ထပညစခလိုကတယ။ လီးထိပကို ခရေပင့ လေး အဝမာ တေ့ လို့ ဖညးဖညးခငး ဖိသငးလိုကတယ။
“ဖတ…ဖလတ”
“အီးးးးးး”
အမေ က လကနောကပနနဲ့ ဖမးလို့ မိတဲ့ ကနော့ လကကောကဝတကို ဆဲကိုင ဆုပထားလိုကတယ။ ကနော့ လီးကီး သူ့ ဖငပေါက ထဲ တဖညး ဖညး ခငး တိုးဝင သားတာကို ကနော ဇိမခံ ကည့နေမိတယ။ ရေ့တလကမတိုး၊ နောကတလကမ ဆုတ၊ တကကနစ နဲ့ ကိုးစားလိုကတာ နောကဆုံး တော့ လီးတခောငး လုံး အရငးထိ မုပ သားတော့ တယ။ အဲတော့ မ အမေ့ ကော ပေါ ကို ထပလက မောကလိုကပီး သူ့ နို့ တေကို လကလိူ နိူက မလို့ ကံလိုကတာ၊
“အိုး သူ့ ကိုယကီးက တအားလေးတယကာ၊ အဲလို မဖိထားနဲ့လေ”
ဆိုမ လကနစဖကကို သူ့ ဂိုငးအောက တဖကတခကမာ ထောက၊ ကိုယကို က၊ ဒူးမာ လညခကယူလို့ ဖငကို ကော့ကော့ ပီး လီးကို အသငး အထုတစလုပတယ၊ အဲလို အနေအထားနဲ့ က တော့ ကိုယ့ လီး အမေ့ ဖင ပေါက ထဲ အဝငအထက လုပရားနေတာကို ထငထငရားရား မငရတယ၊ နောကပီး လီးတနကီးကို လညး အမေ့ ဖငပေါကဝက ညစထားလိုကတာ တငးနေတာပဲ မို့ လိုးရတာ တောတောလေးကို အရသာ ရိနေတယ။ ကနော အရင တေးထားတာ ဖငပေါကကို တောတော တောငးရမယ ထငတာ၊ စိုးကို ကေးဇူး နဲ့ အမေ ကတောင ပနပီး ကိုယ့ကို ဦးဆောင ပေးရတဲ့ အခေအနေ၊ အဟီး။
“အား ကောငးလိုကတာ မေရယ၊ စီးကပ နေတာပဲ”
“အငး မေလညး ကောငးနေပီ၊ နညးနညး မနမနလေး လုပပေးတော့ ”
“ဖတဖတ…ပလောကပလောက…ဖလစဖတဖတ”
“အအအအ”
အမေ က မောကရက မာ ပေါငအောက မာ ခေါငးအုံးခုထားတာတောငမ ကနော လုပရတာ နညးနညး အဆငမပေဘူး ဖစနေတယ၊ ခါးညောငးလာတာနဲ့၊
“မေ လေးဘကထောကပေးရင ပို အဆငပေမယထငတယ”
လို့ ပောလိုကတော့ အမေက လေးဘက ထောကပေးလာပါတယ။ ကနောလညး သူ့ဖငထဲက လီးကို မကတထက အောင ထိနးရငး ဒူးထောက ထိုငလိုကရတယ။ နောကတော့ ဒေါ့ကီ စတိုငပေါ့ ဗာ၊ တဖေါကဖေါက တစတစတ လိုးလိုကတာ တောတော့ ကို ကာသားတယ၊ နောကတော့ လီးကီးကလညး တအားတငးလာပီး ပီးခငလာတယ။ အဲဒီမာ အဖိုးကီး တနေရာက ခောငးနေမာပဲ ဆိုတာကို သတိရလိုကတယ၊ အဲဒါနဲ့ ပီးကာနီးလောကမာ လီးကို ဖငထဲက ဆဲနူတလိုကပီး ကနဒနကို ခတလတပစလိုကတယ။ ပီးတော့ လီးကို လကနဲ့ ဆုပကိုငပီး တခကနစခကလောက ထု ပေးလိုကတာ လရညတေ အမေ့ ဖငကီးပေါ ကော ပေါ တေ ထကက ကုနတော့ တာပါပဲ။
“အားးးးး အီးးးးးးးးးးးးး ဖတအူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
လီးထဲက ရိသမ လရညတေ အကုနညစထုတပီးသားတော့ ကနောလညး နညးနညး ပိုငးသလို ဖစသားတာနဲ့ အမေ့ ဘေး မာ လဲခပီး အသကကို ဝအောင ရူနေရပါတယ။ အမေကလညး ဒူးထောကနေရာက နေ မောက ဝပခလိုကပီး၊ ခေါငးက တော့ ကနော့ မကနာကို စောငး လည့ ပီး ပုံးကည့နေပါတယ။
ကနော က အမေ့ကို ၊
“မေ ဘာလို့ ပုံးတာလဲလို့၊ ဆောရီး မောင မေ့ ကော ပေါ မာ လရညတေ ပနးထုတလိုကမိတာ ဆောရီးနော”
“ရတယ၊ စိုးကို လညး အဲဒီအတိုငးပဲ၊ သူက ခောငးကည့နေတဲ့ အဖိုးကီး မငသားအောင တဲ့ ပောတာပဲ၊ မောငလညး အတူတူ ပဲ လုပတာမို့၊ ယောကား တေ အတေးက အတူတူပဲလား လို့ တေးမိလို့ ပုံးတာ၊ မောင ကရော စိုးကိုလို တေးမိလို့လား အဲလို ကော ပေါ ပနးခလိုကတာ”
ကနော ပါးစပ အဟောငးသား ဖစသားရတယ။ ဒီခေးမသား နဲ့တော့ အကုန အတေးတေ တူနေပါပေါ့လား လို့။
“အငး အဲတာ ဟုတတယလို့ တော့ ယောကား ဝနခံရတော့ မာပဲ မိနးမရေ၊ အဲလို လုပပီးတော့ သူက ဘယလို လုပပေးလဲ”
“လကကိုငပုဝါ နဲ့ သုတပေးတယ၊ ခု မေ့ စလငးဘကထဲမာ ပါတယအဲဒါလေးယူလိုကလေ”
ဟောဗာ ကနော ဘာလုပမယ ဆိုတာတောင ကိုတင ခန့မနးတတနေပါလား။ မရတော့ ဘူး စိုးကို အကောငး ကို ဒီတေး မေးမ ရတော့ မယ။ ခုလောလော ဆယ တော့ ထထိုငလိုကပီး အမေ့ ဆလငးဘကထဲက လကကိုင ပုဝါလေးကို ဆဲထုတလိုကပီး အမေ့ ကော ပေါ နဲ့ ပေါငတေ ဖငတေ ပေါ ကကုနတဲ့ ကနော့ လရညတေကို လိုက သုတပေးလိုကတယ အကုန ခောကသားမ အမေက ကနော့ ဘကလည့ တစောငး အိပရငး နဲ့ ၊
“ကဲ မောင ကေနပ သားပလား”
ကနော ဘာဖေ ရမနးမသိ၊ နညးနညးတော့ ကေနပသားတာ အမန ၊ ဒါပေမဲ့ စိတထဲ မာ တခုခု ကနနေသေးသလိုမို့၊
“အငး ဒါပေမဲ့ စိုးကို အကောငးက တော့ ဒီလောကနဲ့ ဆုံးဦးမယ မထငဘူး၊ ကနတာ ဘာတေ ရိသေးလဲ မောင့ ကို ပောပပါဦး”
“အငး ပောပ မယလေ၊ ပောပ ခငလို့လညး မောင့ကို ဒီကို ခေါလာရတာပေါ့၊ မောင က တကယဆိုရင စိုးကို ကိုတောင ကေးဇူးတငရ ဦးမာ”
“ဟင ဘယလို ဘယလို စိုးကို ကိုတောင ကေးဇူး တငရဦးမာ၊ အလငးပ တောမူပါဦး မိနးမရာ”
အခနး ၄။
“ပောပ မာပေါ့၊ မောင နဲ့ လညး သကဆိုငနေတယလေ”
“ဟုတလား မောငနဲ့ ဘယလို သကဆိုငနေတာလဲ”
“ဒီလို မောင ကားဖတဖတ ပီး ဝငမမေးနဲ့ နော ”
“အငးပါ အငးပါ၊ ပောပါတော့ နားထောငခငလပီ”
“စိုးကို ကောင့ ပဲ မောင က မေ့ ကို လယလယ နဲ့ ရခဲ့တာပေါ့”
“ဟင၊ လုပခလိုကပနပီ၊ ရငးတော မူပါ မမ၊ မေမေ၊ ဆရာမ၊ မိနးမ၊ မယားလေးရေ ခိ၊ ဒါနဲ့ စိုးကို က နောကပိုငး မေ့ကို ဘယလို ခေါ သလဲ၊ မေက သူ့ကို ဘယလို ခေါ သလဲ ဆိုတာ မပောသေးဘူးနော”
“သူက မေ့ကို ကော့ တဲ့၊ မေ က သူ့ကို ကို လို့ ခေါတယ၊ စိုးကို ကို အတိုခေါ လိုကတာနော၊ ကိုကို ကနေလာတဲ့ ကို မဟုတဘူး၊ ခစ”
“ဟုတပါပီဗာ၊ ကဲ ပောပါတော့ ကားဖတ မပောတော့ ပါဘူး”
“စိုးကို က မေ နဲ့ ဖစပီး အတောကာလာတော့ သူက ပုံစံမိုးစုံ နဲ့ ကို အဆနးထင ပီး လိုးတာ၊ ဘယက ဘယလို သိလာတတလာမနး မသိတဲ့ ပုံစံ တေနဲ့ကို လိုးတာ၊ ဟို နောကပေါက လညး သူက မေ ကိုကတတ သားအောင ကို စိတရညရည နဲ့ တဆင့ခငး လုပထား ပေးတာ၊ မေ့ အတက လညး အဲဒီ အခိန အထိ ကုံလာဖူး ခဲ့တဲ့ သူတေ ထဲမာ သူက မေ့ အပေါ ကို အကငနာဆုံး၊ အလိုကသိဆုံး၊ ပီးတော့ ဘယလောကထိ ပဲ မေတို့ ရငးနီး ရငးနီး မေ့ အပေါ မာ လေးလေး စားစား ဆကဆံ တုနးပဲ၊ တခါတလေ နစယောကစလုံး စိတထ လို့ ကမးကမးတမးတမး ဆကဆံ၊ အပော အဆို ကမးကမး ပောမိရငတောင ပီးတာနဲ့ ပနတောငးပနပီး၊ အမဲတမး လေးစားမု ရိတယ။ နောကပိုငးမာ သူက ပဲ ရိုးပလေး တဲ့ ဟာ မေ့ကို စကင့ ပေးလာတယ။ မေ့ကို ဘယသူ က လုပတာ၊ သူက ဘယသူ့ ကို လုပခငတာ၊ အာ့ မိုး တေ မေး ပော ပီး စလုပလာတယ။ ဥပမာ ဒီတဲ က ဦးလေးကီး က မေ့ ကို အတငး မုဒိနး တကကင့ တာတို့၊ မေ့ ကောငး က ကောငးစောင့ ကီးက မေ့ကို ဆရာမား နားနေခနးမာ တကလုပတာတို့၊ အာ့ မိုး တေ ကံဖန စတိုရီလုပပီး တော့ ရိုးပလေး အနေနဲ့ လုပဖစကတယ။ မေ လညး တဖညးဖညး နဲ့ သူ့ ဂိမး ကို လိုကလော ပီး လုပလာမိ ရငး နဲ့ အသစအဆနးလေး တေ ဆိုတော့ သဘောကလာမိတယ၊ ”
“နောက တော့ သူက အငးစက လိုငးကို ကူးလာတယ၊ တကယတော့ မေ က မေ့ အငးစက အတေ့ အကုံ ကို သူ့ ကို လုံးဝ မပောပထားဘူး၊ သူက မေ့ ကို အငးစက နဲ့ ပတသကရင အစိမးလို့ ပဲ ထငတယ။ အာ့ ကောင့ အဲဒီလိုငးကို တော့ သူက နောကဆုံး ကမ သငးလာတာ”
“ပထမ သူက မေ့ကို သူ့ အမ ဝမးကဲ တယောက အနေ နဲ့ ရိုးပလေး လုပတယ၊ နောကတော့ သူ့ အမ အရငး အနေနဲ့ ရိုးပလေး လုပခိုငးတယ၊ အဲလို အခေအနေ ကို မေ ကလညး လိုကလုပပေးတော့ သူက မေ့ ကို သူ့ အမေ အနေနဲ့ ရိုးပလေး လုပခိုငးရော၊ အဲဒီမာ တော့ မေ က နညးနညး လေး အံ့သသားတယ၊ ဒါပေမဲ့ အဲလို ရိုးပလေး မာ သူက အရမးကို စိတတကက ပီး တအားထနတာ သတိထားမိတယ”
ကနော တောင အံ့သသား မိတယ၊ ဒီကောင နူတလုံလခေလား ပေါ့။ ကနော့ အိမမာ ဒီကောင လာနေနေ သလို သူ့အိမ ကလညး ကနော့ စားအိမ သောကအိမပဲ၊ သူ့အမ ကီး ကူကူသငး ရော၊ သူ့ အမေ ဒေါ ခငမူမင့ ရော ကနော့ အမ အရငး အမေ အရငးလိုပဲလေ၊ စိုးကို အဖေ နဲ့ အမေ က ပိသုကာ တေ။ ကနော တို့ အလယတနး လောကကတညးက သူ့ အဖေ က နိုငငံခား ထကသားတာ။ အထကတနး ရောကမ သူ့ အမေ က လိုကသား တာ၊ သူ့အမ ကူကူသငးက ဆရာဝန မ၊ သူ့ ယောကားကလညး ဆရာဝန၊ သူ့ယောကကားက မို့နယ ဆေးရုံကီးမာ လုပပီး သူက တော့ အိမမာ ပဲ ဆေးခနးလေး ဖင့ထားတယ။ ဟိုတနေ့ ကမ စိုးကို သတငးမေး ဖို့ သူတို့ အိမသားလညရငး သူ့ အမ ကီး ပောပလို့ အကုနသိရတာ။ စိုးကို အဖေ နဲ့ အမေ က ဟိုရောကပီးမ အဆငမပေကလို့ လငမယားကဲပီး အဖေ က သပသပ၊ အမေက သပသပ တမို့ စီမာ နေကတယတဲ့။ အခု စိုးကို က သူ့ အမေ နဲ့ အတူတူ သားနေပီး အလုပလုပနေတာတဲ့။ သတငး အပဒိတတေ သိခဲ့ရတာ မကာသေး။
အမေ က ဆကပောနေတယ။
“နောကတော့ သူက သူ့ ကိုယသူ မောင လို့ အစားထိုးပီး ရိုးပလေး လုပလာတယ၊ ပထမ တော့ မေ က ငငး သေးတယ၊ နောက သူက သူတောငမ သူ့ အမေ နဲ့ လိုးတယလို့ ရိုးပလေး လုပသေးတာပဲ ဟာ မေ က ဘာဖစ လို့ သူ ဇေယ အနေနဲ့ ရိုးပလေး ဖို့ ငငးရတာလဲ တဲ့။ အဲတော့ မေ လညး အမိုးမိုး အကောငးပ ပါသေးတယ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အရမး လညတယ၊ တော့ ကီကောငးတယ၊ အမိုးမိုး လည့ပတပီး တော့ ရအောင ဆယတော့ နောကဆုံး မာ မေ လညး အဲဒီ ရိုးပလေးကို လကခံလိုကမိတယ။ တကယ လုပမိတော့ ငါ့သား သာ တကယ ငါ့ အပေါ ဒီစိတတေ ရိနေရင ဘယလို ဖစမလဲ ဆိုတာလညး တေးမိတယ။ သူ့ နေရာမာလညး မောင့ ကို အစား ထိုးပီး တကယ လိုးနေကတယလို့ စဥးစား လိုကတော့ ဖီးက အရမးတကလာတယ၊ ကိုယ့ကိုယကို တောင မယုံဘူး။ အဲဒါကို စိုးကို ကလညး သိတယ။ နောကပိုငး သူ့ ကိုယသူ ဇေယ ဆိုပီး မေ့ ကို အမေ အမေ နဲ့ ခေါ ခေါ ပီး လိုးတာ၊ အဲတော့ ကာတော့ မေ့ စိတထဲ မာ မောငနဲ့ အရမး ရငးနီး ကမးဝင သလို ဖစသားတာ။ သမီး အိမ မာ ညဘက ခငထောငတခု ထဲ အတူအိပကတော့၊ ကိုယ့စိတ ထဲ စိုးကို နဲ့ ရိုးပလေး နေသလိုလို ဘာလိုလို ခံစား နေရတယ၊ မနကရောကမ ငါ့ သား နဲ့ တကယ ပနဖစနေပါလား ဆိုတာကို အသိစိတဝငလာတယ။ ဒါပေမဲ့ စိတက မထိနးနိုငတော့ ဘူးလေ။ အာ့ ကောင့ မောင ကို အလယတကူ ပေးလုပလိုကတာက စိုးကို ကေးဇူး ကောင့ ပါလို့ ပောတာပေါ့ ခစခစ၊ သဘော ပေါကပီလား”
“ပေါကပါပီ တဲ့ ဗား ၊ မောငမငးကီးသား ကေးဇူးတော ကီးမား ပါပေတယ၊ သူငယခငးလညး သူငယခငး၊ ခနတာ ပထေးဟောငးလညး ပထေးဟောငး ဆိုတော့ ခိး”
“ဟုတပ နော ၊ အဲဒီ အခိန ကဆို မေနဲ့ သူနဲ့ က တကယ့ လငမယား လိုပဲ နေခဲ့တာဆိုတော့ အဲဒီ အခိနက မောင့ ပထေး ပေါ့ နော သူက ခစခစ”
“အမယ၊ သူ့ လငအဟောငး အကောငး ဂုဏဖေါ ပီး အူမူးနေတယ၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး ဒီကောငက ရော၊ သူ့ အမ နဲ့ အမေ ကို ရိုးပလေး အဆင့နဲ့ မနးတာပဲ လား ၊ တကယ ရော လုပဖစခဲ့သေးလား”
“အငး တကယ က သူ အဲဒီ ပညာတေ တတလာတာ သူ့ ဒေါလေး ဆီကတဲ့”
“ဘယဒေါလေး လဲ သူ့ မာက အဒေါ တေ အမားကီးဟာ”
“မူယာကော တဲ့”
“အော သိပီ သူ့ အဖေ ရဲ့ ညီမ၊ သငောသား မယား”
“အငး ဟုတတယ အဲဒီ တယောက၊ စိုးကို က သူ့ ဒေါလေး ယောကား သငော တကနေတုနး အဲဒီ အိမ မာ သားသား အိပရငး နဲ့ ငိကတာတဲ့၊ အဲဒီသငောသား က နိုငငံခား က လိုးခေတေ၊ ဓါတပုံ စာအုပတေ အမားကီး ယူယူလာတာတဲ့၊ သူ့ အဒေါ နဲ့ သူနဲ့ အဲဒီထဲက ဟာတေ အကုန ရောကစမး ကတာတဲ့၊ အဲဒါကောင့ အဲဒီက တကကနစတေ ကို မေ့ မာ လာအသုံး ခပတာပေါ့၊ မေ နဲ့ ဖစပီး တောတော ကာ၊ ရိုးပလေး တေ ဘာတေ လုပကပီး နောကမ သူ့ အမကီး နဲ့ ဖစကတာတဲ့”
“ဟင ဟုတလား၊ မကီး ကူ ကို မောင မို့ က ထကသားတုနးက မတမိထားတဲ့ ပုံက ငါးဖေါငရိုး ပိနတာမ၊ ပားခပခပ နဲ့၊ တနေ့က သူ့ ဆီ သားလညတော့ ကိတနေလိုကတာ တခါထညး၊ မောငထငတာ သူ့ ယောကား နဲ့ ဓါတတည့ သားတယ ထငနေတာ”
“ဟုတတယ၊ ကူကူသငး နဲ့ စိုးကို စဖစတုနးက ကူကူသငး က တကယ့ ပိနတာရိုး၊ စိုးကို က မေ့ ကို အကုနပနပောပ တာ၊ တကယက ကူကူသငး က မကနာလေး ပဲ လတာ ဘောဒီက လုံးဝ ပားခပကပ နေတာပဲ၊ စိုးကို က မေ့ ကို ဖင့ပောတော့ မေက တောင ဟန့ မေ့ လို ဒီလောကကိတတာ ရနေပီး ပိနတာရိုး မ ကို လုပခငနေသေးတယ၊ ဆိုတော့ မတူဘူးးလေတဲ့ ဟိုက အငးစက အစစတဲ့၊ ပီးတော့ အိမမာ နေ့တိုငးတေ့ နေရပီး ငယငယကတညးက လုပခငနေတာ၊ အခု သူ့ ယောကား က မို့ ပေါ မာ တာဝနကနေ၊ သူ့ အမေ ကလညး နိုငငံခား က အဖေ ဆီ လိုကသား ဆိုတော့ သူတို့ မောင နစမ နစယောကထဲ အိမမာ ကနနေခဲ့တာ၊ တဲ့၊ အဲတော့ လညး မေ က တတနိုငသလောက မိနးမ အတေးနဲ့ အကံညဏ ကူထုတပေးရတာပေါ့၊ ကူကူသငး က ဆရာဝနသာ ဖစနေတာ ကောကတတတယတဲ့။ အဲတော့ အိမမာ ဟိုက အသံထကသလို ဒီက အသံထကသလို လုပပေးလို့ ပောလိုကတယ။ မီးကလညး မကာမကာ ပကတတတာ ဆိုတော့၊ ကူကူသငး က ကောကပီး တယောကထဲ မအိပရဲလို့ ဆိုပီး သူ့ကို ခေါသိပတယတဲ့။ ဒီအရယ ယောကား လေးနဲ့ မိနးကလေး၊ ပဲ တအိပယာထဲ အတူတူ အိပတာ ဘယနစရက ခံမလဲ၊ နောကတော့ သူ မေ့ ကို လာပော ပတယ။ သူ့ အမ ကို သူ လိုးနေပီတဲ့၊ နောကကတော့ သူက ညတိုငး လိုးလနးတော့ သူ့ အမ က စိတပူပီး သူ့ဘာသာ ဒစပိုတေ ထိုးထားရတယတဲ့ ဘိုကကီးမစိုးလို့၊ အဲဒီ ဒစပိုထိုးလိုကလို့လား၊ စိုးကို နဲ့ ဓါတတည့လို့ လားမသိ၊ ကူကူသငး အဲက နေ စပီး တဖညးဖညး ကိတလာတာပဲ ခစခစ”
” အော ဇာတလမးက ဒီလိုကိုး၊ ခုရော မေ နဲ့ စိုးကို အဆက အသယ ရိသေးလား၊ ခုလောက ဆို သူ ၊ သူ့ အမေ နဲ့ အတူတူ နေတယ ဆိုတော့ ၊ ဟိုမာ ဖစနေလောကပီပေါ့”
“ခစ၊ မောင စိတမဆိုးနဲ့ နော၊ ဟုတတယ၊ သူနဲ့ သူ့ အမေ နဲ့ ဟို မာ ဖစနေကပီ၊ မောင နဲ့ မေ ဖစနေတာပါ သူသိတယ”
“ဟင”
“အငးလေ သူ က ဟို မာ ရောကပီး သိပမကာဘူး၊ သူ့ အမေ နဲ့ အဖေ နဲ့ က ကဲ ကတော့ သူက အမေ နဲ့ လိုကနေတယ။ နောကတော့ သူနဲ့ သူ့ အမေ နဲ့ ဖစက တော့ မေ့ကို အသေးစိတ ဖုံးဆက ပီး ပောတယ၊ ဟိုတနေ့ ကမ သူ့ အမ ဆီက ထငတယ မောငရောကနေတယ ဆိုတာ သတငးကားလို့ မေ့ ဆီကို ဖုံးဆကပီး မေးတယ၊ မောင နဲ့ ဘယလို အခေအနေ ဖစနေပလဲတဲ့၊ ဆိုလို့ မေလညး မေတို့ ဖစနေကပီလို့ ပောလိုကတယ အဟိ”
“အငး ကောငး ပါတယလေ၊ နောကမ အဲဒီ မအေလိုးနဲ့ ဖုနးဆက စကားပောလိုကဦးမယ”
“အငး မအေလိုးခငးခငး ပောကပေါ့လေ ခစခစ ခစခစ”
အမေ က သူ့ စကားကို သူသဘောက သားပီး တခစခစ ရီနေလေသည။
“ဒါပေါ့ ဒီမအေလိုး က အခု ပနလိုးခငလာလို့ လီးတောငနေပီ လေ၊ လာခဲ့ လိုးပစဦးမယ”
“ဟဲတော့ လနလနးလခေလား ခစ”
…………………………………….
ကနော တို့ အဲဒီ ခံကလေး က ထကလာတော့ ညနေတောင စောငးနေပီ။ ခံစောင့ ဦးလေး ကီးကိုလညး စိုးကို ပေးသလို (ဘယလောကလဲ ဆိုတာ အမေ့ကို မေးကည့ရသေးတယ) ထက နညးနညး ပိုပေးပီး ပနလာခဲ့ ကတယ။
………………………………
နောကနေ့ ကတော့ ညီမလေး နဲ့ သူ့ သားလေး အိမကို ရောကလာကတယ။ အပီး ပောငးလာတာပေါ့။ သူ့ လငမယား ကာရငး တာတေ ရော အလုပပောငးတာတေ ရော အကုန ပီးစီး သားလို့ လေ။ အခု ကနော နဲ့ ကပရက အခနး သူငယငယတုနး က အိပခဲ့ တဲ့ အခနးမာ ပဲ သူ့ သား နဲ့ အိပတယ။
သူကောငးသား တော့ သူ့သား ကို အဖေ က တလည့ ကနော က တလည့ ထိနးပေးကရတယ။ ကနော နဲ့ အမေ က တော့ အနေကုံ့ သားတာပေါ့ ၊ သူနဲ့ အမေ နဲ့ ကောငးက မတူပေမဲ့ ကောငးခိန က တူတော့ အိမမာ ကနော နဲ့ အမေ လုပရားဖို့ အခကကုံ နေရတာပေါ့။ အမေ က ညီမလေး အိမမာ တုနးက ညီမလေး က သိတယ လို့ ပောခဲ့ ပေမဲ့ တကယတမး က တော့ သူရိနေရက နဲ့ လတလတလပလပ လုပဖို့ ဆိုတာ မလယ တော့ ဘူးလေ။
ကနော တို့ နစယောက တယောက နဲ့ တယောက မငသာ မင မကငရ ဖစနေရတာ တပတနီးပါး ကာသား တယ။ နယမို့ ထုံးစံ အတိုငး ညဘက ဆို စောစော အိပယာ ဝငတာမို့ အခနးထဲ ဝငပီး စာအုပတအုပ ဖတနေ တုနး အခနးတံခါး ခေါကသံ ကားလို့၊
“ဝငခဲ့လေ ပိတမထားဘူး ”
လို့ ပောလိုကတော့၊ အခနးတံခါး ပင့ သားပီး ညီမလေး အိသငဇာထူး ဝငလာတယ။
“ဟဲ့ နင့ကလေး အိပသား ပလား ”
“အငး ခုပဲ အိပသားတယ၊ သူ နေ့ခငးက တောတော ဆော့ တယထငတယ အဟီး ကေးဇူး ပဲ ကိုကီး ကလေး ထိနးပေးလို့”
“ရပါတယဟ၊ ငါ့တူ ပဲဟာ၊ ငါ အလုပပနမဝငမခငး ကတော့ ထိနးပေးမာပါ”
“အငး ဘယတော့ ကိုကီး က အလုပပနဝငမာလဲ”
“မသိသေးဘူး၊ နောကတလ နစလလောက မာ တော့ ပနဝငဖို့ ကုမဏီ တခုနဲ့ စကားပောထားတယ၊ အဲဒါ နဲ့ နငဘာပောစာ ရိလို့လဲ”
“ပောစရာ ကတော့ ကိုကီး တို့ကို အားနာလို့ အဲဒါ ညီမလေး ကို အားမနာနဲ့ လို့ ပောမလို့”
အခနး ၅။
“ဘာလဲဟ၊ အကောငးမဟုတပါဘူး ကိုယ့ တူပဲ ဟာ ကိုယအားတုနး ထိနးပေးရတာ ကိစ မရိပါဘူး”
“ဟာ ကိုကီး ကလညး အဲဒါကို ပောတာ မဟုတဘူးလေ”
“ဘယဟာတုနး ဟ နငက လညး ရငးရငး ပောစမးပါ”
“ကိုကီး နဲ့ အမေ့ ကိစလေ”
“ဘာ”
“အမေလေး ဘာတေ ညာ တေနဲ့ အူသလို အသလို လုပမနေစမးပါနဲ့၊ ကိုကီး နဲ့ အမေ တို့ ညီမလေး ဆီလာတုနးက တခါထဲ တညလုံး ဟိုဟာ ပုကတာ ညီမလေး တောင အိပမရဘူး တခါထဲ ကို ခစခစ”
ကနော နညးနညးရကသားတယ။ အဲလို မကနာခငးဆိုင ဒဲ့ကီး ဖင့ အပောခံရတော့ မကနာ ဘယသား ထားရမနး မသိဘူး၊
“ဟာ နငက လညးဟာ”
“အငးပါ နငကလညး တေ ဘာတေ လုပမနေပါနဲ့ ၊ ကိုကီး တို့ မရကအောင ညီမလေး က ပင့ပင့လငးလငး လာပောထားတာ၊ အဲဒီ ညီမလေး တို့ အိမမာ တုနးကလိုပဲ နေပါလို့ ၊ ညီမလေးကို ရိတယလို့ မထငပဲ နေက ပါ၊ အမေ့ ကို ပောရမာ ခကလို့ ကိုကီးကို လာပောတာ၊ ကိုကီး အမေ့ ကို ပောလိုကရင ရပီပေါ့၊ ညီမလေး သိပါတယ၊ ညီမလေး ရိလို့ ကိုကီး တို့ ထိနးနေရတယ ဆိုတာ၊ ကိုကီး နဲ့ အမေ တို့ မကလုံးတေ အခငးခငး ကည့နေကတဲ့ အကည့တေက ညီမလေး လို အိမထောငသညတေ က နားလညပါတယ။ ဟုတပလား”
“အေးပါဟာ”
“ကိုကီးတို့ ခါတိုငး ဆို ဘယအခိန အလုပဖစကလဲ”
“ဟာ ဒီကောငမလေး ဘာတေ လောကမေးနေတာလဲ”
“ခိ ကိုကီး ကလညး ရကနေပနပါပီ၊ ညီမလေး က ရောငပေးမလို့ မေးတာပါ၊ တခါတညး သူတို့ အကောငး အသေးစိတ မေးတာ မဟုတပါဘူး၊ အကမးဖဥး ပောတာပါ”
“အေးဟာ ခါတိုငးဆို နေ့လညစာ စားပီး အဖေ သူ့ သူငယခငး အိမ သား တဲ့ အခိန ပေါ့”
“အော သဘောပေါက ပီ အိမထဲ မာ ကိုကီး တို့ နစယောကထဲ ရိတဲ့ အခိနပေါ့၊ ဘယမာ အလုပဖစလဲ ကိုကီးအခနးလား၊ အမေတို့ အခနးလား”
“ငါ့ အခနးမာ ဟာ၊ ကဲ တောပီဟာ ဒီလောကဆို ရပီ မဟုတလား၊ ”
“ခစခစ တို့ ကိုကီး ကလညး ခု မ ရကနေလိုကတာ အငးပါ ရပါပီ နောက ဆို အဲဒီအခိန ညီမလေး ရောငပေး မယ ဟုတပလား အိုကေ”
“အေး ပါဟာ ကေးဇူး ပါ”
“အငး ဂတနိုက”
“ဂတနိုက ကာ”
ဘိုဆနဆန ဂတနိုက ပောပီး ထကသားတဲ့ ညီမလေး ရဲ့ နောကပိုငးကို အမတမထင ကည့လိုကမိတယ။ ညအိပခါနီးမို့ အောကက အတငးခံ မဝတထားဘူးထငတယ။ ထဘီက ဖငလုံးလေးတေ မာ ကပနေပီး ဖငလုံး နစလုံးက တလုံးတက တလုံးဆငးနဲ့၊ တငးပီး တုံ နေတယ။ ဘောဒီက အမေ့ အတိုငးပဲ သူက ငယတော့ ပိုပီးတငးတငးရငးရငး ဖစနေတယ၊ လကမောငးလုံးလေး တေ က အစ ဖေါငးဖေါငးတငးတငးလေး တေ၊ ကနော့ လီးက မာလာတယ။ ခိး အမေ နဲ့ မလိုးရတာ တပတတောင ပည့တော့ မာကိုး။ မနကဖန တော့ ညီမလေး ရောငပေးတဲ့ အခိန အပီဆဲ လိုကမယ လို့ တေးရငး မီးပိတပီး အိပလိုကပါတော့ တယ။
…………………….
ထမငး စားပီး နေ့လညဘက၊ အဖေ လညး သူ့သူငယခငး အိမ ထကသားရော၊ ညီမလေးက သူ့ ကလေးကို ခါးထစခငခီရငး၊
“အမေရေ သမီး ညိုမ တို့ အိမ ဘက သားလိုကဦးမယ၊ သူက သမီးရောကကတညးက ခေါ နေတာ သူ့ ကလေး နဲ့ သား နဲ့ ကလညး တရယထဲ ဆိုတော့ သူတို့ ခငးလညး ဆော့ လို့ ရအောငလို့”
“အေးအေး ကောငးသား ပဲ မေးလေး ဆော့ စရာ ကလေး အဖေါ မရိလို့ ပငးနေမာ”
ညီမလေး လညး အိမပငရောကတာနဲ့ ကနောလညး အမေ့ လကကို ဆဲပီး အိမပေါ ကနော့ အခနး ထဲ အတငး ခေါလာခဲ့တော့တယ။
“မောင ဘယလို ဖစတာလဲ၊ တောကာ သမီးလေး ပနလာမ အရကကဲနေဦးမယ”
“မလာပါဘူး ညီမလေး က တမင ရောငပေးသားတာပါ”
“ဟင ဘယလို”
ကနော က မနေ့ ညက ညီမလေးနဲ့ ပောခဲ့ ကတာကို ပနပောပလိုကတယ၊ အမေ့ မကနာ နညးနညး တော့ ရက သေးဖနးသားတယ။ ဒါပေမဲ့ ကနော သူ့ နူတခမးတေကို စပီး စုပနမးလိုကတော့ သူလညး ရမက တေ ထနနေတဲ့ အနမးနဲ့ အငမး မရ ပနနမးတော့ တာပဲ၊ ကနော ကလိုရမယရ အခနးတခါးကို ဂလန့ သားခလိုကပီး တော့ အဝတအစား တေ ခတလိုကတယ။ အမေလညး အတူတူပဲ၊ ကနောတို့ နစယောကလညး ခဲခာနေက ရတာ ကာနေတဲ့ သမီးရီးစား နစယောကလို တယောကကို တယောက အသညးအသန ပေ့ဖက နမးရုံ့ က၊ နူတခမးခငး စုပနမးက လုပကတော့တာပေါ့။
“လမးလိုကတာ မိနးမ ရာ”
“မိနးမ လညး အတူတူပါပဲ ယောကားရယ၊ ကဲပါ ယောကား အိပယာပေါ လဲလိုကဦး မိနးမ ပုစု ပေးဦးမယ”
အမေ ပောတာနဲ့ ကနောလညး ကုတငပေါ တကပကလကလန လဲခလိုကတယ။ လီးကီး ကတော့ ဝါးပင ကီးလို ထောငမတ တကနေတာပေါ့။ အမေ က ကုတငပေါ လိုကတကလာပီး ကနော့ ပေါငကား မာ ပုဆစ တုပထိုငလို့ ကနော့ လီးကီးကို သူ့ လကကလေး နဲ့ ဆုပကိုငပီး ဖဖလေး ဂငးတိုကပေးတယ၊ ပီးမ ဖေါငးကား နေတဲ့ ဒစဖူးကို သူ့ နူတခမးလေးနဲ့ ငုံ ကီး တော့ ပတကနဲ တခကစုပလိုကတယ။ ပီးမ ကနော့ မကနာကို ပောငခောခော မကနာပေးနဲ့ မော့ ကည့ရငး၊
“မိနးမ ကို ဘယသူက ပိုလမးတာလဲ၊ ယောကား ကလား ဒီကောငကီးကလား ခစ”
“နစကောငးစလုံးက လမးနေတာပေါ့ ကာ အဟီး”
အမေ ကလညး ကနော့ လီးကီးကို ပနငုံ လိုကပီး သူ့ ပုလေစမး ပတော့ တာပေါ့။ အားး ကောငးလိုကတာဗာ၊ အာခံတငးက လညး နေးထေး ပီး အတငးက လညး နူးညံ့လို့၊ ကနော့ လီးကီးက တဖညးဖညး ဖေါငးတငး ကား လာလိုကတာ အမေ့ ပါးစောငမာကို ဖေါငးဖေါငးကီး ဖစနေတာ။
“မေ ရေ မောင မရတော့ ဘူးကာ ဒီလောက အကာကီး လမးနေရတာ တောကာ ပါးစပထဲ မာ ပဲ ထကကုနလိမ့မယ။ လုပကရအောင ကာ”
အမေ က ပုံးပီး ထလာတယ။ ပကလကအိပရာက နေ ထမလို့ ကံလိုကတဲ့ ကနော့ကို ရငဘတ ကို တနးလိုက ပီး၊
“ဒီအတိုငးပဲ နေ”
လို့ ပောပီး ကနော့ ခါးကို ခလို့ ဆောင့ကောင့ ထိုငလိုကတယ။ ကနောလညး ဘာလုပတော့ မယ ဆိုတာ ရိပမိ သားတော့ အသာ ပုံးပီး မော့ ကည့နေလိုကတယ။ အမေ က ကနော့ ခါးလောက မာ ဆောင့ကောင့ထိုငရာက လီးကို လမးကိုငပီး သူ့ စောကဖုတဝမာ တေ့ လို့ ဖညးဖညး ခငး ထိုငခလိုကတယ။ စောကဖုတထဲမာ က စောကရည တေ ရဲနေပီ။ ကနော့ လီးကီး က နူးညံ့ နေးထေး လတဲ့ စောကဖုတကီးထဲ နစဝင သား တယ။
“အားးးးး ရီးးးးးးးးးးး ကောငးလိုကတာ ကာ”
လီးကီးက စောကဖုတထဲ တဆုံး ဝငသားတော့ အမေ က ကနော့ ကိုယပေါ ကို မောကခ လာတော့ သူ့ နို့ကီး တေကို အားရ ပါးရ ဆုပနယပေးလိုကတယ။
“အ..အရမး မညစ နဲ့လေကာ၊ နာတာပေါ့”
“အားမလို အားမရ ဖစသားလို့ ပါမိနးမရာ၊ ကောငးလိုကထဲ စောကဖုတကီးက အတငး မာ နေးပီး အိနေတာပဲ”
“သား သူ ကံကံ ဖနဖန တေ တောတော ပော၊ သူ့ဟာကီးက လညး မာလိုကတာ တခါထညး သံခောငး ကီး ကိုယ့ကိုယထဲ ထိုးဝင နေသလိုပဲ”
အမေ က သူ့ လကနစဖကကို ကနော့ ဂိုငး တဖကတခကမာ ထောကလို့ ဖငကို ကက ပီး ကနော့ ကို အပေါ ကနေ လိုးပေးနေတယ။ မလိုးရတာ ကာလို့ အရသာ က လညး တကယ့ကို ကောငးလနးနေတယ။ ခနနေ တော့ ကနော မနေနိုငတော့ ဘူး။
“မရတော့ ဘူး မိနးမ ရယ ယောကား တအား ဆောင့လိုးခငနေပီ”
“လိုးလေ အာ့ ဆိုလဲ ”
လို့ ပောပီး ကနော့ ကိုယပေါ ကိုမောကခလို့ ဖကလိုကတယ။ ကနောလညး သူ့ကိုယကို ဖကပီး တပတလိမ့ လိုကတော့ အမေက ကနော့ အောက ရောကသားတယ။ အဲတော့ မ ကနောက လီးကို စောကဖုတထဲက မကတစေပဲ ဒူးထောကထိုငလိုကရငးက သူ့ ပေါငကီး နစလုံးကို ဆဲမ ပုခုံးပေါ တငပီး ကလာတဲ့ စောကဖုတကီးကို အသားကုန ဆောင့လိုး မိတော့ တာပဲ။
“ဖေါက..ဖတ…ဖတ….ဖတ..”
“အ…အ…အိ…..ရီးးးးးး… ကတစ….”
…………………………………………..
တပတလောက မလိုးရပဲ ၊ တအိမထဲ မငသာ မငရ မကငရ ဖစနေရတဲ့ ကနောတို့ သား အမိ နစယောက ရမက မုနတိုငးထနလိုကတာ တခီ လညး ပီးရော နစယောကစလုံး အသကတောင ပုံမနဖစအောင မနညး ရူကရတယ။ တယောကနဲ့ တယောက ထေးပေ့ရငး နားနေခဲ့ကတယ။
“မောင ဘယတော့ လောက အလုပပနဝငမယလို့ မနးထားလဲ”
“နောကတလ နစလ လောကဆို ပနဝငတော့ မလားလို့ ၊ ကမးလမးထားတဲ့ ကုမဏီကို လညး အားနာလို့လေ၊ သူတို့ က မောငနေဖို့ ကနဒို အခနးလေး တခုတောင စီစဥ ပေးထားတယ ”
“အငး မေ တော့ လမးနေရတော့ မာပေါ့ ”
“မေ မောငနဲ့ တခါထညး လိုကခဲ့ ပါလား၊ ဟိုမာ မောငတို့ နစယောက အတူတူ နေလို့ ရတာပဲ၊ မေ့ အလုပက လညး ပငစငယူလို့ ရနေပီဟာကို၊ နောကပီး အဲလောက လစာ က မောင ပေးထားလို့ တောင ရပါတယ”
“ဟင့အငး လစာထက၊ မောင့ အဖေ ကို ဘယလို ထားခဲ့လို့ ရမာလဲကာ၊ ပတဝနးကင ကလညးဘယလို ပောက မလဲ”
“အငး ကည့တာပေါ့ လိုတော့ လိုပါသေးတယလေ တလလောကမာ အပောငးအလဲ တခုခု တော့ ဖစဦးမာပေါ့၊ မောင ကတော့ မေနဲ့ အတူတူ နေခငတာပဲ သိတော့ တယ”
“မေ တို့ သားအမိ ခငး အတူတူ နေလို့ ဘယသင့တော ပါ့ မလဲကယ”
“ဟင ဘာဖစလို့တုနး၊ မနမာပညမာ သားအမိ ခငး တအိမထဲ ၊ တိုကခနးတခနးထဲ နေနေကသူတေ မ အပုံကီး သနးနဲ့ တောင ခီရိမာကို”
“မေ ပောတာ မောင သဘောပေါကပါတယနော သူတို့ သားအမိ နေတယ ဆိုတာ တို့လို မ မဟုတတာ”
အခနး ၆။
“ဘယသူက ရော အိမထဲ ဝငပီး ညဘက နငတို့ ဒီကုတင ပေါ မာ အတူတူ အိပလား လိုးက သေးလားလို့ စပစု မာလဲ၊ ကိုယ့သား အလုပလုပနေတာ၊ တယောကထဲ နေတာ စိတမခလို့ ဆိုပီး လိုကနေတဲ့ အမေ တေကို ဘယသူက အပစတငပီး အတငးပောနေမာလဲ”
“အဲဒါတော့ လညး ဟုတပါတယ၊ စဥးစား ကသေးတာပေါ့”
“စဥးစား နေတုနး ရယ ညီမလေး ပနမလာခငရင နောကတခီ ဆဲကတာပေါ့ ဟုတလား မိနးမရေ”
“အနး”
အမေ ကလညး စိတတူကိုယတူ မဟုတရာဘူး ခိခိ။ အဲဒီ နောကတခီ ပီး တော့ ခနနား မေးကနဲ အိပပော သား ကပီး နောကတခီ ကောငးကောငး ထဆဲကတယ။ ပီးတော့ မ ကလေး သံလိုလို ကားတာနဲ့ ကမနးကတမး ထ အဝတအစား တေ ပနဝတ ပီး အောကဆငးလာကတယ။ မီးဖိုထဲ မာ ညီမလေးက ညစာ အတက ခကပုတ နေပီး တူလေးက ကမးပေါ မာ အရုပ တေနဲ့ ဆော့ နေတယ။ အမေ က မကနာ တခုလုံး နီရဲ နေပီး ရေခိုး ခနး ထဲ ဝငသားတယ။
“ဟဲ့ ညီမလေး နငဘယတုနးက ပနရောကလညး အသံမကား ဘာမကားနဲ့”
“ကိုကီး တို့ နစယောကစလုံး ကောငးကောငး အိပမောက နေတဲ့ အခိနပေါ့၊ အိမထဲဝငလာတာနဲ့ ညီမလေး က အသံပေးပါတယ၊ ဘာသံမ မကားတော့ အပငထကသားကတယထငပီး သားကို ခနထားခဲ့ လို့ အပေါ ကို ညီမလေး တကလာတော့ ခိ၊ နစယောကစလုံး နိကပနဲ့ တယောကကို တယောကဖက ပီး အိပနေလိုကကတာ၊ ဘယလောကတောင ဆဲထားကလညး မသိဘူး။ အာနဲ့ သားကို ကစားစရာတေ ခပေး၊သူဆော့ နေတုနး ညီမလေး ခန ပနလာတကကည့လိုကတော့ ပနနိုးနေကပီး ပဲကမးနေပီ ခိ၊ အာ့ နဲ့ အောကပနဆငးလာပီး ဟငးခကဖို့ လုပနေတာ”
“အော နင လာခောငးတယပေါ့လေ”
“ခောငးတယလညး မဟုတပါဘူး၊ ညီမလေး အခနး ကဆို အပေါက တေမ ပည့နေတာပဲ ခိ၊ ကိုကီး တို့ ကလညး အဖေ ပနမလာဘူးဆိုတာ သေခာပေါက တကထားတာပဲ၊ ညီမလေး တောင စိုးရိမ မိတယ၊ အဖေ မား ကိစ ရိလို့ အိမတေ ဘာတေ ပနခလာရင ပကပငးတိုးပီပဲလို့”
“သူက ဘယတော့ မ အဲဒီ အခိနမီုး ပနမလာပါဘူးဟာ၊ ငါတို့ သိလို့ ပေါ့၊ အမဲတနးလဲ ခုလို အိပမပော ပါဘူး၊ ခုဟာက”
“အငးပါ၊ အလမးတေ နဲ့ ငတနေတာတေ ကောင့ မားသားတာပါပေါ့ ခိခိ”
“ဟယဒီကောငမလေး ပောလေ ကဲလေပါလား တောပီ ၊ မပောတော့ ဘူး၊ အမေ့ ရေ့ မာ နင့မကနာ တညတည ထား သူရကနေလိမ့မယ”
…….
အဲဒီ ည ကတော့ နေ့လညက အမေ နဲ့ ကောငးကောငး ခစပဲဝငလိုကရတော့ ကနောလညး ခေါငးအုံးပေါ ခေါငးခ တာနဲ့ တုံးကနဲ အိပပော သားတော့တယ။ ညလယလောက ကနော့ လီးကို လာဆုပကိုငပီး ဖညးဖညး ခငး ထုပေးနေတာကောင့ နိုးသားတယ။ ညအိပမီးရောင မိနမိနလေး အောကမာ ညီမလေးကို တေ့လိုက ရ တယ။
“ဟေ ညီမလေး ဘာလာလုပနေတာလဲ”
“ကိုကီး လီးကို ကိုငနေတာလေ၊ မသိဘူးလား၊ ညီမလေး လညး ပတနေတာ ကာပီလေ၊ နညးနညး ပါးပါး ပေးစား ပါဦး၊ ဘာလို့ လညး ညီမလေး ကို မလုပခငဘူးလား”
“မဟုတပါဘူး ဟာ”
ညီမလေး က သူဝတလာတဲ့ ညဝတအငီကို ခတခလိုကတယ။ အမေ နဲ့ တခိုးတစားထညး ပဲ မကနာလညး ခပဆငဆင မို့ အမေ ငယငယတုနးက ဆို အဲလို နေမာပဲလို့ တေးလိုကမိတယ။ ညီမလေး ဆပေးနေတာမို့ လီး က တဖညးဖညး ခငးမာလာတယ။ ညီမလေး က ကနော့ကို ဂငးထု ပေးနေရငးက တိုးတိုးလေး ပော နေတယ။
“နေ့ လညက ညီမလေး ပနလာတော့ ကိုကို တို့ နစယောက အိပမောကနေကတယ။ ကိုကို့ လီးကီးက ပော့ နေတာတောင အကီးကီးပဲ၊ အမေ ကလညး အိပပော နေတာတောင လကက လီးကို မလတဘူးနော ခစခစ”
“နငက ငါတို့ ကို အသေအခာ ခောငးနေတာပေါ့နော”
“အငးပေါ့၊ နောက သားကို ကစားစရာတေ ယူသားပေးပီး မီးဖိုခနးမာ ဆော့ ခိုငးထားပီးမ ပနတကလာတော့ ကိုကီး တို့က လုပငနးစနေပီ၊ ကိုကီး ဆောင့ လိုးနေတာက လညး အားပါလိုကတာ၊ အမေ ကလညး တော တော ကိုကပုံရတယနော၊ ညီမလေး ခောငးကည့ရငး နဲ့ ကိုယ့ကိုယကို ပတတာတောင တခီ ပီးသားတယ”
ကနော့ ခါးနား ထိုငပီး ဂငးထု ပေးနေတဲ့ ညီမလေး ကိုယကို ဆဲလိုကပီး သူ့ နို့ကီးတေကို ငုံပီး စို့ လိုကတယ။
“အီး……ရီးးးးး ကတစ….”
ညီမလေး နို့သီးခေါငးတေက ထောငမတ မာကစ နေတယ၊ ကနောလညး စို့လိုကရော နို့လေး တေ ပနးထကလာတယ။ သူ့ သားကလေးက ခုထိ နို့ဆဲနေသေးတာကို ခုမ သတိရလိုကတယ။ ငံပပ နဲ့ စိမ့စိမ့ လေးမို့ တဖက တလည့ စီ ကုံးစို့ လိုကတယ။
“ကိုကီး ညီမလေး မရတော့ ဘူးး ကနတော့ နော”
လို့ ပောပီး ညီမလေးက ကနော့ ခါးကို တကခလိုကတယ။ ကနော့ လီးကီးကို သူ့လကကလေး နဲ့ ကိုငပီး သူ့ စောကဖုတဝကို တေ့ပေးလိုကတော့ စောကဖုတလေးက စိုရဲနေတာ လီးထိပမာ ခံစားလိုကရတယ။
“အား ကောငးလိုကတာ ညီမလေး ရယ နင့စောကဖုတက လညး ကလေးမေး ထားတာတောင ကပနေပါလား”
“ဆရာဝနက သေခာ ခူပပေးလိုကလို့ ပါကိုကီးရဲ့ ..အားးးးး မီးလညး ကောကလာပီ ပဲမား သားမလား မသိဘူး၊ ကိုကီး လီးကီးက တအား တုတတာပဲ”
“ဖညးဖညးသာ ထိုငခပါဟာ ရပါတယ၊ ဖညးဖညးခငးး ပေါ့”
အိမထောငသညပီပီ ညီမကလညး ဘယလို လုပရ ကိုငရမည ဆိုတာ အထာနပပါသည။ သူ့ ဖငကို ကလိုက ခလိုက၊ ဖင့ ကနော့ လီးကီးကို တစလကမ ခငး နစ သငး ရငးက တဖညးဖညး လီးတခောငးလုံး အဆုံးထိ ဝင သားလေတော့ သည။ ညီမလေး က အပေါ ကနေ ဖညးဖညး ခငး ထိုငခရာက နညးနညး လေး မနလာ တယ။ ကနော့ ကုတငလညး တကိကိ လုပလာတယ။
“ဟေး ဖညးဖညး ညီမလေး ကုတငက ညဘကဆိုတော့ အသံထကတယ၊ နောကပီး အောကတည့တည့ မာ အမေတို့ အိပနေတာ တော ကာ ရိပမိ သားဦးမယ”
“အမလေး ကိုကီး ကလညး သူ့ မယားကီး သိသား မာ အသေကောကနေပုံပဲ၊ အာ့ ဆို ဘယလို လုပမလဲ ကုတငပေါ မာ တော့ အသံထကမာပဲ”
“အေး လာအောကဆငးဟာ၊ ငါ့စားပဲကို ကိုငပီး ကုံးပေး အနောကက နေလိုးမယ”
“အငး”
ကနောတို့ နစယောက ကုတငပေါ က ဆငးပီး ညီမလေး က ကမးပေါ မတတပရပလို့ စားပဲကို ကိုငပီး ကုံးပေးတာကို ကနော က အနောကက နေ လိုးတယ။ ဒါပေမဲ့ အားနဲ့ တော့ လိုးလို့ မရဘူး အသံမည မာ စိုးလို့ အသာလေး ကိတပီး ဖိလိုးရတယ။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေး စောကဖုတက စေးနေတော့ အားရပါးရပဲ၊ လီးကီးကို ကတကာနီး အထိ ဆဲထုတပီးမ အဆုံးအထိ ပနသငး၊ စလိုးမိုးရငးပေါ့၊ ညီမလေး က ငတပီး ဆာနေတာ ကာ လို့ လားမသိဘူး၊ သိပမကာပဲ ပီးသားတယ။ ကနော က နေ့လညက အမေ နဲ့ ကောငးကောငး ခစထားတာမို့ တောတော နဲ့ မပီး ဘူး ဖစနေတာ၊ နောကတော့ ညီမလေးက ကနော့ ကို အသာတနးလိုကတော့ လီးကီးက သူ့ စောကဖုတကလေးက ကတထကသားတယ။ သူက ကနော့ ဘကလည့ ကမးပငမာ ငုတတုတ ထိုငပီး လီးကို စုပပေးတော့တယ။ သူ့ ပုလေ ပညာက အမေ့ လောက မကမးပေမဲ့ မဆိုးပါဘူး၊ နောက တော့ သူ့ပါးစပက တအား စုပတော့ လီးခောငးထဲ တစစစစ နဲ့ ဖစလာပီး ကောငးလာတာနဲ့ သူ့ ပါးစပထဲ ပဲ လရညတေ ပနး ထုတပီး ပီးသား ရတော့ တယ။
ညီမလေးက လရညတေကို အကုနမိုခပီး လီးကီးကိုလညး သူ့ လာကလေး နဲ့ လက ပီး သန့ရငး ရေး လုပ ပေးလိုကတယ။ ပီးမ မတတပထရပလို့ ခေဖားထောကပီး ကနော့ ပါးကို လာနမးတယ။
“ကိုကီး က တောတော စိတရည တာပဲ အလိုးလညး ကောငးတယ၊ ဒုတလညးထားတယ။ အဲဒါကောင့ အမေ က စဲနေတာ နေမယ၊ အမေ့ လောက ဘဲ မားတာ အမေ ပဲ ရိတယ ကိုကီး ကမ အမေ ခိုကသားတာနေမယ ခစခစ”
“ဟင နငက လညး အမေ့ အကောငး သိနေတာပဲလား”
“ကိုကီး က ယောကား လေး ကိုး အိမမာနေကတညးက တောငမ အမေ့ အကောငး သတိမထားမိတာ၊ ညီမလေး ကတော့ မိနးကလေး ခငး သိတာပေါ့၊ နောက ကိုကီး အိမမာ မရိတော့ တဲ့ အခိန မာ တော့ ညီမလေး က မမငခင အဆုံး အ ခငယောင ဆောင နေတာ ခစခစ၊ အဖေ လညး ရိပမိ ပါတယ၊ အဖေ ကလညး လတ ထား ပေးလိုကတာ”
“အော ဟုတလား၊ အမေ က ဒီအိမ မာပါ ခေါလာပီး အလိုးခံတာလား”
“အိမ မာက ပထမ ဦးခစဆေ လေ၊ အိမ ထဲက နေရာ အနံ့ မာ သူတို့ ဖစခင တိုငး ဖစနေကတာ၊ ညီမလေး အပို ပေါကစ ဆိုတာ မေ့နေလား မသိဘူး ၊ ဦးခစဆေ ပဲ ညီမလေး ကို ပါကင ဖင့ သားတာ၊ အမေ တောင မသိလိုကဘူး”
“ဟေ”
“အငး နောက ဦးခစဆေ ဆုံးပီး နောကတော့ ကိုကီး သူငယခငး ကိုစိုးကို နဲ့ ဟာ တဲလိုကတာ၊ ပတဝနးကင ကတောင တီးတိုး တီးတိုး ပောကတယ၊ ဒါပေမဲ့ အမေ့ အရိန နဲ့ ဆိုတော့ သိပ အသံမထကရဲကဘူး၊ ညီမလေး ကတော့ သူတို့ နစယောကကို ဒီအိမထဲမာ ခနခန ခောငးဘူးတယ၊ ခစ၊ ကိုကီး အခနးမာ ရော၊ အမေ တို့ အိပခနးမာ ရော၊ အဲဒါတေ ညီမလေး ပောတယလို့ သားမပောနဲ့နော”
“မပောပါဘူးဟ၊ အမေ က ငါ့ကို အကုနဖင့ ပောပီးပါပီ”
“အငး ဟုတမာပါ၊ အမေ က ကိုကီးကို အတော ခစပုံပဲ၊ သူ တခါ မ အဲလို ရကတာ ပုတာ တခား သူ့ ဘဲတေ အပေါ ကငနာ တာ သတိ မထားမိဘူး”
“အငး နင နဲ့ ငါ အခုလို ဖစတာ သူသိ သားရင မကောငးဘူး ထငတယ”
“ဟုတတယ မပောနဲ့ ကိုကီး ပါးစပလုံနော ”
……………………………………….
အဲလို နဲ့ ကနော လညး နေ့ခငး ဆို ညီမလေး က ရောငပေးတဲ့ အခိန အမေလိုး၊ ညဘက ဆို အခနးထဲ ဝငလာ အိပတဲ့ ညီမလေးကို လိုး နဲ့ မိနးမ နစယောက ရသလို ဖစနေရတယ။ အဲလို နဲ့ တပတလောက ကာပီး တဲ့ အခိန လောကမာ နေ့ခငး ဘက အမေ နဲ့ လိုးပီး ကလို့ နားနေကတဲ့ အခိနမာ၊ အမေ က၊
“မောင ညီမလေး ကို ရော လိုးနေတယ မဟုတလား၊ မေ့ ကို မညာနဲ့ နော ”
“အငး မေ စိတဆိုးလား”
“ဆိုးပါဘူး၊ သဝနတော့ နညးနညး တိုတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မေ နားလညပါတယ၊ သမီး က ကိုယ့ သမီး ပဲ ဟာ၊ သူ့ အကောငးသိတာပေါ့၊ သူလညး ယောကား နဲ့ ကဲနေတော့ ပတနေမာပဲ ဆိုတာ၊ နောကပီး အပေါ ထပမာ မောင တို့ နစယောကထဲ ဆိုတော့၊ ရောငနိုငမာ မဟုတဘူး၊ ညဘက မေ တရေးနိုးရင အပေါ ထပ ကမးပင က ခေသံတေ လုပရားသံ တေ ကားနေရတာ နဲ့ သိနေပါပီ ၊ တကတောင ကည့စရာ မလို တော့ ဘူးလေ”
ကနောလညး ဖုံးကယမနေတော့ ပါဘူး၊ ညီမလေး နဲ့ ဖစပက တာတေကို ပောပလိုကတယ။ ပီးမ၊
“ဒါပေမဲ့ မောင့ အခစဆုံး က မေ ပါပဲ၊ ဒီလကုနပီး ရင မောင ရနကုန သားတော့ မယ၊ ဟိုမာ ကုမဏီ က အခနးက အစ စီစဥထား ပေးထားပီ၊ နောကလ ဆို အလုပဝငရတော့ မယ၊ မေ တခါတညး မလိုကနိုငသေး ရင၊ မဆုံးဖတ ရသေးရငလညး မောင နားလညတယ။ မောင့ ဆီကို အခိနမရေး လာခဲ့ပါ၊ မောငနဲ့ တသကလုံး နေသား မယဆိုရငလညး လကခံမယ၊ မောင့ အတက သားလေး ဖစဖစ သမီးလေး ဖစဖစ မေးပေး မယဆို ရငတော့ ပိုတောင ကောငးဦးမယ”
“စဥးစား ပါရစေဦး မောငရယ၊ ခုထိ တော့ မေ ဘယလို ဆုံးဖတရမယ မသိသေးပါဘူးး”
အခနး ၇။
အဲလို နဲ့ ကနော ရနကုနသား ဖို့ ရက ကပလာတယ၊ အမေ ကတော့ ခုထိ ဆုံးဖတခက မခရသေး ဘူး ဆိုတော့ ကနော တယောကထဲ ပဲ သားဖို့ ပငဆငရတော့ တာပေါ့။ မသားခင သုံးရက လောက အလိုမာ၊ အမေက၊
“မောင ၊ မေ ဘယလို မ ဆုံးဖတလို့ မရတာကို စိတမဆိုးနဲ့ နော”
“မဆိုး ပါဘူး၊ မောင နားလညပါတယ။ မောင တော့ မေ့ ကို နေ့ တိုငး သတိရနေတော့ မာပါ”
“မောင့ ကို သနားတယကာ၊ မောင မသားခငလေး မောင့ကို စိတခမးသာ အောင လုပပေးခငတယ၊ မောင ဘာလိုခငလဲ၊ မေ ဘာလုပပေးရမလဲ”
ကနော တခက စဥးစား လိုကတယ။ အခင့ အရေး တခု တော့ ပေါ ပီလို့ တေးမိတယ၊ ဒါပေမဲ့ အမေ ဘယလို တုံ့ပနမယမနး မသိတော့ မရဲတရဲနဲ့၊
“တကယပဲ မောင ဘာလိုလို မေ လိုကလော မာလား”
“အနး”
“မေ နဲ့ ညီမလေး နစယောကစလုံး နဲ့ မောင အတူတူ အိပခငတယ၊ အနညးဆုံး တခါလောကပေါ့””
“ဟာကာ”
“အို မေ စိတအနောင့ အယက ဖစသားရင ဆောရီး ပါ၊ နေပါစေတော့ ၊ ပောမိတာ မောငတောငးပနပါတယ”
“ဟုတပါဘူး၊ ရပါတယ မေ နညးနညး ရကလို့၊ မကနာပူ လို့လေ၊ ဒါပေမဲ့ မောငလိုရင မေ လိုကလော ပါ့မယ”
“ဟင တကယနော ၊ ခစလိုကတာမေရယ မမ”
“သား ပါ၊ လူဇိုး၊ ဘယမယား က သူ့ လငကို တခား မိနးမ နဲ့ ကိုယ့ရေ့ မာ အိပစေ ခငပါ့ မလဲ၊ ဒီက ခစလနးလို့ ဟာကို နော၊”
……………………
“အာ ကိုကီး ကလညး မကနာပူစရာကီး”
“အမယ နငက လညး အမေ ကတောင လိုကလော နေမ နငက မကနာပူနေသေးတယ”
“အငး ညီမလေး လညး တခါမ တော့ အဲလို သရီး မဆမးဘူးသေးဘူး၊ နောကပီးတော့ ခုဟာက မိသားစု တေ ဆိုတော့ အဟီး”
“နင ကလညး အဲတာက မ ပိုပီး စိတလုပရားရတာ မဟုတဘူးးလား”
…………………
တကယတမး တေ့တေ့ ဆိုငဆိုင ကတော့ ခနပဲ မကနာပူကတာပါဗာ၊ နောက တော့ လညး အေးဆေး ပါ၊ သူတို့ ခငးသာ မကနာပူ နေကတာပါ၊ ကနော နဲ့ က လိုးနေက ဆိုတော့ ဘာမ မထူးတော့ ပါဘူး၊ ကနော့ မာသာ နတပညရောကသလို ဖစနေတာ။ အမေ့ ကို ကနော့ မကနာပေါ ခထိုငခိုငး ပီး သူ့ စောကဖုတကီး ကို ကနော အားရ ပါးရ ဘာဂာ ပေးနေတုနး၊ ညီမလေး က ကနော့ ပေါငကား ကနေ ကနော့ လီးကီးကို ကောငးကောငး စုပပေးနေတာ၊ နောက၊ အမေ့ စောကဖုတကီးကို ကနော လိုးတော့ ညီမလေးက အမေ့ စောကစေ့ ကို သူ့ လကခောငးကလေး နဲ့ ဖိခေပေးရငး ကနော့ ဂေးဥတေကို စုပလကလုပပေးနေတာ၊ ကနော အစပိုငး အခီ တေမာ ဘယလို မ အကာကီး မထိနးနိုငဘူး၊ ခနလေး နဲ့ ပီးသားရတယ။ နောကပိုငးကမ သကလုံ ကောငးလာတာ။ ညီမလေး ကို လိုးရင လညး အမေ က အဲလီု လုပပေးတယ။
နောက ကနော့ လီးကို တယောကက စုပပေးရင နောကတယောကက ဂေးဥကို စုပပေးတယ။ သူတို့ နစယောကကို ဘေးခငးယဥ လေးဘက ကုံးခိုငးပီး အနောကက နေ တယောက တလည့ စီ လညး လိုး ကည့တယ။ နောကပီး နစယောကစလုံးကို လညး ဖငလိုးပစတယ။ သူတို့ နစယောကကို အိပယာပေါ မာ တစောငး ၊ တယောကနဲ့ တယောက ကောခငးကပ အိပခိုငးပီး ဒူးတေ ကေးခိုငးထား ပီး စောကဖုတ နစခု ကို တဖုတ တလည့စီလညး လိုးတယ။ ပထမ တရကတော့ သူတို့ တယောကနဲ့ တယောကကို ဘာမ လုပခိုငးလို့ မရ ပေမဲ့ နောကနေ့ မကနာပူတာတေ ၊ ရကတာတေ ပောက သားမ၊ သူတို့ နစယောကကို ကနော့ ရေ့မာ ပဲ တယောကနဲ့ တယောက ဖကပီး နို့ခငး ပတ နူတခမးခငး စုပခိုငး ပီး ကနော့ လကတဖကတခကနဲ့ သူတို့ စောကဖုတ နစခု ကို တပိုငထဲ လကခောငး စီ နဲ့ ပီးအောင လိုးပေးလိုကတယ။
အဲလို အပော တေကောင့ ကနော အိမကတောင မခာခငတော့ ဘူး ဖစနေရတယ၊ ဒါပေမဲ့ အလုပက ဂတိတေ လညး ခံထားပီး အခိနလညး ဆဲလို့ မရတော့ တာကောင့ စိတမကောငးစာ နဲ့ပဲ အိမက ခာခဲ့ ရတော့ တယ။
……………………………………..
ရနကုနမာ အလုပထဲ ဝငပီး တလလောက အထိ မာ အလုပစဝငကာစ ဆိုတော့ စိတက တခား မတေးနိုငတော့ ဘူး နေ့ရော ည အလုပ ဖစနေရတယ။ တခါတခါ မ အမေ တို့ ညီမလေး တို့ နဲ့ ဖုံးပောဖစတယဖ. နောက ပိုငး အသားကသားမ အလုပက အေးဆေး လညး ဖစသားရော အမေ့ ကို အရမး သတိရလာတယ။ အဲဒါ နဲ့ ဖုံးဆကပီး တော့ ပူဆာရတယ။ အနညးဆုံး အလညလေး တခေါကလောက တော့ လာပါဦးလို့ပေါ့။
အဲလို နဲ့ တပတကတော့ အမေ ရနကုနကို လာမယ ဆိုတော့ ကနော အခနးကို ရုတပနေတာတေ အကုနသိမးဆညး အမိုကလဲ၊ အိပယာခငး အသစတေ ခေါငးအုံးစတ အသစတေ လဲ လုပထားလိုကတယ။ အိပယာခငး ဆိုမ ကနော ဒီအခနးကို ရောကတာနဲ့ ဖနနစခာ က ကိုယ့သာသာ ကိုယဝယရတာ ဆိုတော့ ကုတငကို တခါထညး ကငးဆိုဒ ဝယထားလိုကတယ။ လိုရမယရ ဆိုပီးတော့လေ။ ဟဲဟဲ။
အမေ ရောကမဲ့ အခိနထက တနာရီလောက စောပီး အဝေးပေးကားဂိတ မာ သားစောင့ နေလိုကတယ။ သူဖုံးဆက ပောထားတဲ့ ကား လိုငးလဲ ဝငလာရော ကမနးကတနး ထပီး ကားပေါ က လူတေ ဆငးကတဲ့ အပေါကရေ့ မာ သား စောင့နေလိုကတယ။ ဆငးလာသမလူတေကို တယောကခငး သေခာ ကည့နေမိ တယ။ ဟော လာပါပီဗာ။
“ဟော … အမေ..”
ပထမ ကနော့ ပါးစပက မေ လို့ ခေါမလို လုပပီးမ အမေ့ နောကက ကပပါလာတဲ့ အမိုး သမီး တဦး မငဖူးသလို ရိလို့ ကနောတို့ မို့က ဖစနိုငတယ ဆိုပီး အမေ လို့ ပောငးခေါ လိုကတယ။ ကံကောငးတယ ပဲ ဆိုရမယ။ တကယ့ကို ကနောတို့ မို့ က ဖစနေတယ။ သူတို့ နစယောက ကားပေါ မာ အဖေါ ရလာကတာတဲ့။
“ဟော သားရေ၊ ဒီမာ သား မတမိလား မသိဘူး၊ အမေ တို့ မို့ကပဲလေ၊ မကညပာ တဲ့၊ သူလညး သူ့ သား ဆီလာတာ၊ ကညပာ ရေ အဲဒါ ကမ သားလေ။ ဇေယ တဲ့”
“အော မောငဇေယ လား အဒေါ ကားဖူးပါတယ၊ အဒေါ့ သား မောငတင့ဆနး က မောငဇေယတို့ ထက ငယမယ။ သူလညး ရနကုနမာ အလုပလုပနေတာ သုံးလေးနစ ရိပီကယ့”
“ဟုတကဲ့ ဒေါဒေါ ခု သူလာကိုလား လူမငရင တော့ ကနော မတမိမလား မသိဘူး”
“မလာနိုငဘူးကယ သူ ရုံးတကခိန ဖစနေတယ၊ တကစီ နဲ့ သူ့ အိမသားဖို့ လိပစာ ပဲ ပေးထားတယ”
ကနော လိပစာ ယူကည့လိုကတော့ ကနော့ အိမနဲ့ က တောငနဲ့ မောက ဖစနေတယ၊ ဒါပေမဲ့ တကစီဂိတ အတူတူ သားမယ ပီးတော့ သူ့ကို တကစီ ငားပေးလိုကမယလို့ ပောတော့ ကေးဇူးတငတယ ဆိုပီး ကနော တို့ ထကလာခဲ့ကတော့ တယ။ သူနဲ့ အမေ နဲ့ နစယောက စကား တပောပော နဲ့ ရေ့က သားကတာကို ကနော က အမေ့ ခရီးဆောင အိပတခု လယလို့ တစခုက ဘီးနဲ့ ဆိုတော့ ဆဲပီး အနောကက လိုကသားလိုကတယ။ အနောကက ကည့လိုကတော့ မ၊ ကိုယ့ အမေ့ကိုယ ပနကည့ရငး လီးတောငလာရတယ။
အမေ ဝတထားတာက အပေါ ပိုငးက အမဲပေါ မာ ခဲရောင အပင့တေနဲ့ အငီလကရည။ ကိုယကပ၊ ကော မာ ကယသီးက အလုံးကီး တေတပလို့၊ အောကက တော့ ခဲရောင ဗောင ဖဲသား ထဘီ အပောငသား ဝတထား တယ။ အဲဒီဖဲသား ထဘီ အောကက အိုးကီးက လုံးတငးပီး ကားစံ့ နေတာ၊ ထဘီအသား ကလညး ခောပီး ပောငနေတာ ဆိုတော့ လမးလောက တဲ့ အခိန တလုံးခငး တဖကစီ တကလိုကကလိုကနဲ့ နောကက ကည့ပီး ဘောတောင အောင့ခငလာတယ။ ဟိုအနတီကို တကဆီ ငားပီး တငပေးပီးတာနဲ့ အမေ့ လကကို ဆဲကိုငလိုက တယ။
“လမးလိုကတာ မေရယ”
“အို လူတေ နဲ့လေ”
“လူတေ နဲ့ ရော ဘာဖစလဲ၊ ဒီမာ ဘယသူ မ မောငတို့ ကို မသိပါဘူး”
“ပောမရဘူးလေ၊ ဒီကားဂိတက မို့က လူတေ ဝငထကနေတာ”
အမေ ပောတာလညး ဟုတနေလို့ အသာငိမနေလိုကရတယ၊ တကစီငား ပီး ကနော့ အခနးကို အမန မောငးခိုငးရတော့တယ။ အိမရောကလို့ အခနးထဲ ရောကတာနဲ့ သေတာ တေ ပစခ၊ အိမရေ့ တံခါးမ ကီးကို ဂလန့ ခပီး အမေ့ကို အတငး ဆဲဖက နူတခမးခငး စုပနမး မိတော့ တယ။ အမေ ကလညး ကနော့ ကို ပနဖက ပီး အနိုငမခံ ကေး နူတခမးခငး လာခငး ပတသတ စုပနမး မိကတော့ တယ။ ကနော့ လကတေက လညး ခုနက အရမးကို ကိုငခငနေတဲ့ အိုးကီး ကို ထဘီပေါ ကပဲ ပတသတပီး ဆုပညစ ပေးနေမိတယ။ နောက အမေ့ အငီက နောကကော မာ ပုလဲလုံးတေနဲ့ ကယသီး ကငးထိုး တေမို့ တလုံးခငး စမးပီး ဖုတလိုကရတယ။ ကယသီး တေ ကတသားမ ရေ့ကို ခာပီး လကရညမို့ လကကနေ ဆဲခတခရတယ။ အောကက ဘရာဇီယာ အပော့ က အမေ့ နို့ကီးတေကို မနိုငမနငး ထိနးထားရတယ။ အငီ ကတပီးတာနဲ ဘရာဇီယာ ဂိတကို ပါ ဆကခတလိုကတယ။ အမေကလညး အားကမခံ ကနော ဝတထားတဲ့ ဂငးဘောငးဘီကို ကယသီးနဲ့ ဇစ ကိုပါ ဆဲခ ခတပေးတော့ ကနော က ခေထောကကို မပီး အတငးခံပါ ခတခလိုကတယ။ လီးကီးက ဖောငးကနဲ ထကလာတယ။ ဘောငးဘီ ငုံ့ခတတဲ့ အမေ့ မကနာ နဲ့ တနးနေတာပေါ့။ လူက တအားတငး နေပီ ဆိုတော မထူးးတော့ ဘူး အမေ့ ခေါငးကိုငပီး လီးကို နူတခမးဆီ ခိနထိုးလိုကတယ။ အမေက လညး နပပါတယ။ နူတခမးကို ဟပေးလိုကပီး လီးကီးကို ငုံခဲလိုကတယ။ နောကတော့ လကတဖက နဲ့ ဂငးတိုကရငး ပါးစပ က ဒစဖူးး ကို တပတပတ နဲ့ စုပနေပါရော။ ကနော တို့ ဖစပုံပဲ ကည့ အခနးထဲ ဝငပီး အမေ့ ခရီးဆောင သေတာတေတောင ရောကတဲ့ နေရာမာ ပဲ ဖစသလို ပစခထားလို့၊ ကနောက အပေါ က ရပအငီ နဲ့ အောက က နိကပ၊ လီးတနးလနးကို ထဘီက ခါးမာ ဝတလကသား၊ အပေါ ပိုငးနိကပ နဲ့ နို့ကီး နစလုံး တုံခါ လုပရမး နေတဲ့ အမေ က ဒူးထောကလို့ စုပပေးနေတာ။ ဘယလောက ကဗာဆနသလဲ။ အမေ အားရပါးရ ပုလေ ကိုင ပေးနေတာကို ခနတာ ခံလိုကပီး မအောင့နိုငတော့ တဲ့ ကနောက အမေ့ ဂိုငး ကနေ မပီး ထရပခိုငးလိုကတော့ အမေက သူ့ ထဘီကို ခတခ မလို့ လကပငလိုကတယ။
“မေ ထဘီ မခတ ခနဲ့ မောင အဲဒီ ထဘီကို လနပီး လိုးခငတယ၊ ဟို ဆိုဖါ နောကမီကို ပဲ လကနဲ့ ထောကပီး ကုံးပေး”
လို့ ဆိုလိုကတော့ အလိုကသိတဲ့ အမေက ဆိုဖာ နောကမီကို လကနစဖက နဲ့ ကိုငရငး ဖငကီးကို အနောကဖက ကော့ ပေးတယ။ ကနောက ထဘီအနားစကနေ လနတငပီး ခါးပေါ မာ လိပထားလိုကတယ။ ပငတီကို တော့ ပေါငလုံးကီးတေ ကနေ လိမ့ ပီး ခတခလိုကတယ။ အမေ့ ဖငကဲကောငး အောက ပေါငလုံးကီး နစလုံးကား မာတော့ အရညတေ စိုရဲပီး ဟတတ ဖောငးကားနေတဲ့ စောကဖုတကီး၊ အမေးတေ ကားကနေ အတငးသား နီနီ ကိုတောင မငနေရတယ။ အမေ့ တံတေး တေနဲ့ စိုရဲနေတဲ့ လီးကီးကို ကိုယ့လကနဲ့ ပဲ ဆုပကိုငလို့ စောကဖုတ ဝမာ တေ့ ပီး ဖိသငး ပစလိုကတယ။
“အငးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးးးး ရီးးးးးးးးးးးးးး”
စောကရညတေ ရဲနေပေမဲ့ လညး ကနော့ လီးကီးက စေးစေးလေး ပဲ ဝငသားတယ၊ ကပတော့ မကပ နေတော့ အဆုံးထိကို တနးဝင သားတာ၊ အမေ က အထဲ မာ ဒစဖူး က သားဆောင့ မိလို့လား မသိ အသံလေး ထကပီး ငီးတယ။ တားတော့ မတားဘူး။ နောကတော့ တုံခါ ယမးနေတဲ့ အမေ့ နို့သီးကီး နစလုံးကို လက နစဖက နဲ့ အုပကိုင ဆုပဆဲ ပီး ဆောင့ဆောင့ လိုးတော့တယ။ အမေကလညး ဖငကီး နောကကို ပစပစကော့ ပေးတော့ အတိုငအဖေါကက ညီနေတယ။
“စတ…ဖတ..ဖေါက..ပလောက..ဖတ..ဖတ”
“အိ,,,,အု,,,,,အ…”
“အားးးးးး ကောငးးးးးလိုကတဲ့ စောကဖုတကီးးးးးးးး အိုးးကာ”
“အား ကောငးတယ သား…အို. ….မောင…..ဟာ ယောကားးးးးးးး ဆောင့ကာ ကမးကမးးးးး”
“အီးးးးးးး မောင ပီးးးးတော့ မယ….အူးးးးးး”
“မေ လညး ပီးးးးတော့ မယ….သားးးးး အိုးးးး ယောကားးးးးး ဆောင့….ဆောင…”
“အိုးးးး ထကကုနပီ”
ကနော့ လီးကီးထဲက လရညတေက အမောကပစသလို အမေ့ စောကခေါငးထဲ တပတပတနဲ့ လရညတေ ပနးထုတထည့ ရငးက ကာမဆန အထတအထိပကို ရောကရိသားရပါတယ။ အမေလညး တကိုယလုံး တောင့ တငးလို့ တဆတဆတ တုံခါ ရငး ပီးသားရပါတော့ တယ။
အခနး ၈။
ဧည့ခနးထဲ မာ တခီ ပီးသားတော့ ခစလို့ မဝသေးတဲ့ ကနောတို့ သားအမိ နစယောက ကနော့ အိပခနး ထဲက ကငးဆိုက မေ့ယာကီး ပေါ မာ နောကတခါ ခစမုနတိုငး ထန ကပါသေးတယ။ အဲဒါ ပီးတော့ မ အဲယားကနး အေးအေး လေး အခနးထဲမာ တယောကကို တယောက ဖကရငး အနားယူနေပီးမ ပဲ စကား စမီ စပော ဖစပါ တော့ တယ။
“မေ၊ ဘယလောက ကာကာ နေမာလဲ”
“မောင က ဘယလောက ကာကာ ထားခငသလဲ”
“မောင က တသကလုံး ထားခငတာပေါ့ ”
“အဲဒါဆိုလညး တသကလုံး နေတော့ မယလေ”
“တကယလား မေ၊ နောကနေတာ မဟုတပါဘူးးနော၊ မောင ဝမးသာ လို့ သေသား ဦးမယ”
“တကယပဲ မောင၊ မေ အလုပက ရီတားရား ယူလိုကပီ၊ သား တယောကထဲ စိတမခလို့ သူ အိမထောင မက မခငး သူ နဲ့ သား နေပေးမလို့ ဆိုပီး ထကလာခဲ့တာပဲ”
“အဖေ ကရော”
“သူက လညး ရတယတဲ့၊ မေ့ ပငစင ရယ၊ သူ့ အငိမး စား လစာ ရယဆို လောကတယတဲ့၊ သူ့ကို ကည့ပေးမယ့ သမီး လညး ရိတယ ဆိုတော့ သား ပါတဲ့”
“သား က အိမထောင က နေပီ ဆိုတာ မို့ ကလူတေ ဘယသူမ မသိကဘူးလား”
“ဟင ဘယတုနးက လညး ဘယသူနဲ့လဲ”
“ဒီမာလေ မောင့ ရငခငထဲမာ ခု ရိနေတာ မောင့ မိနးမ ပေါ့ လို့”
“အာကာ မောင ကလေ၊ မေ့ ရငထဲ ထိတကနဲ ဖစ သားတာပဲ တကယမတလို့ ”
“တကယပောတာပဲလေ”
“ဟုတပါဘူး တခား မိနးမ တယောက နဲ့ မား တကယ အိမထောင ကနေပလားလို့ ပါ၊ မောင ယူမယ ဆိုလညး မေ ခင့လတပါတယ၊ မောင က ငယငယလေး ရိသေးတာ၊ ဘဝ မာ လူလုပ ဖို့ အခိန အမားကီး ရိသေးတယ”
“မယူ ပါဘူး မေရယ၊ မေ့ ကို ပဲ ယူမာပါ၊ မောင့ အတက လညး ရငသေး လေး မေးပေးရမယ နော”
“အာ မဟုတတာ မောငရယ၊ မေ က ကီးပါပီ အခု အရယမ ဆို အနရာယလညး မား၊ လူပောသူပော လညး အတောခံရ မာ မောငရဲ့”
“အငး ပါ ကလေး မမေး ပေးခငလညး နေ၊ မောင့ မိနးမ အနေနဲ့ တော့ တသကလုံး နေသား ပေးရမယ”
“မေ ပောတာကို မောင လကခံရင တော့ မေ နေသား ပေးမယ၊ လကမခံရင တော့ မေ အိမပန သား မယ”
“ကဲ ပောပါဦး မေ က ဘာပောခငတာလဲ”
“မောင အခိနတနရင၊ ရီးစား ထားရမယ၊ အိမထောင ပုရမယ၊ မေ့ အတက မေးလေး တေ မေး ပေးရမယ၊ မေ့ ကို မောင အခိန မရေး ခစလို့ ရတယ၊ မောင အိမထောင မပုခငရော ၊ ပုပီး ရော မေ့ကို မောင ကိုကတဲ့ အခိန ကိုကတဲ့ နေရာ မာ ခစလို့ ရတယ”
“အငး ကောငး ပီ သဘောတူ တယ၊ ဒါပေမဲ့ မောင့ ကို အိမထောငပု ဖို့ တကီ ကီ မတိုကတနးရဘူး နော၊ မောင က ပုံမန အတိုငးပဲ တဆင့ခငး သားတာ ကိုကတယ”
“အငး ပါ မတိုကတနးပါဘူး၊ ခုလောလော ဆယလညး မေက မောင့ ကို သူမား နဲ့ ရယမလုပခငသေးပါဘူးး ခစ”
……………………………………
အမေ ကနော့ အခနး မာ ရောကနေတာ ဆိုရင ခုဆို သုံးလလောက ရိနေပါပီ။ အမေ က သူ့ အတက နောကအခနးတခု ပငဆငခိုငးတယ။ သူ့ ပစညးတေ အကုန အဲဒီ အခနး မာ ထားတယ။ အပငထက ရငလညး လူမငကငး တေ မာဆို သားအမိ လိုပဲ နေခိုငးတယ။ ဘယသူ မ မသိပါဘူး ဆိုတာလညး ပောမရဘူး။ မောင့ရဲ့ နောငရေး ရိသေးတယ ဆိုပီး ပောတယ။ အိမထဲ က ဘယသူမ မမငနိုငတဲ့ နေရာ မာတော့ လငမယား လို နေတယ။ အိမ မာ တော့ ကနော့ အတက စား စရာ ခကပုတ၊ အဝတအစား လော ၊ အိမသန့ရငးရေး လုပ၊ တကယ့ မိနးမ တယောကလို ပဲ၊ အိပယာ ထဲမာ လဲ အဲလိုပဲ၊ သူ့ အတက ဆိုပီး လိုရမယရ၊ လုပပေးထား တဲ့ အခနးမာ တခါမ မအိပဖစသေးဘူး။ ကနော့ အခနးမာ ပဲ ညတိုငး အိပတာ။
တနေ့ ကနော အလုပက ပနလာတော့ အမေ မကနာ မကောငးဘူး။ ကနော ကလညး အမေ့ မကနာ အရိပ အကဲ အမဲ ကည့နေတာ ဆိုတော့ ခကခငး မေးလိုကတယ။
“အမေ ဘာဖစတာလဲ၊ မကနာလညး မကောငးပါလား”
“အငး မောင့ ညီမလေး ဆီက ဖုံးဆကတယ”
“အော ဟုတလား ညီမလေး ဘာဖစလို့လဲ၊ ဒါမ မဟုတ အဖေ တခုခု ဖစလို့လား”
“အငး နစယောကစလုံး ဖစတာ ပောတောင မပောခငဘူး”
“ဟင နစယောက စလုံး ဖစတာ၊ အခေအနေ ကောငးရဲ့ လား၊ ကနော တို့ လိုကသားရမလား”
“လိုကသား စရာ မလိုပါဘူး၊ မောင့ ညီမလေး က အခု ကိုယဝန ရိနေလို့တဲ့”
“ဟင၊ သူက ဘယတုနးက ဘဲရသားတာလဲ”
“မေ မောင့ ဆီ ရောကပီး တပတတောင မကာဘူးဆိုပဲ”
“ဟင ဟုတလား ညီမလေး က တယသက ပါလား၊ အဲဒါ အခု ဘယလို လုပမာလဲ အဲဒီဘဲက ယူမာ တဲ့လား”
“အဲဒီဘဲက ယူလို့ မရဘူး တဲ့”
“ဟာ ဘယလို ကောငလဲကာ၊ မေ သိလား ညီမလေး နဲ့ ဖစတဲ့ ကောင”
“အငး သိပါ့ မောငလညး သိတယလေ”
“ဟင ဘယသူလဲ”
“မောင့ဖေဖေ ပေါ့”
“ဗာ”
………………………..
အမေ က အသေးစိတ သူမပောခငတော့၊ သိခငလင ညီမလေးကို ကိုယ့ဘာသာ ကိုယဖုံးဆကမေး ဟု ဆိုလေသည။ ခါတိုငး အလုပမ ပနလာပီး ခစပဲဝငနေက၊ ဒီနေ့ အမေ စိတလကမကညသာ တာ တေ့ တာနင့ မစတော့ ပဲ၊ ရေမိုးခိုး လိူကကာ၊ အမေ နင့ ညစာ အတူ စားသောကကသည။ နောကတော့ အမေ အိမရေ့ ခနးမာ တီဗီထိုငကည့ တော့ မ ညီမလေး ဆီ ဖုံးဆကလိုကဦးမည ဟု ဆိုကာ အခနးတငး ဝငလာခဲ့လိုကသည။
“ဟေး ညီမလေး ဘယလို ဖစရတာတုနး”
အဲတော့ ညီမလေး က ဖစကောငးကုနစငကို ပောပ တယ။ ကနော ကားဖတမေးတာတေ၊ ကို ဖယလိုက ပီး ညီမလေး ပောတာကိုပဲ စီကုံး ရေးပလိုကမယ။ အောကက အတိုငးပေါ့၊
“အငး တကယတော့ ကိုကီး ရိကတညးက အမေ နဲ့ ကိုကီး တို့ ပော ရင နေကပီး အဖေ က အထီးကနသလို ဖစနေတော့ ညီမလေး က သနား မိတာ၊ အဲဒါနဲ့ အဖေ့ကို အနီးကပ ပုစု နေမိတာ၊ အမေ လညး ကိုကီး နောက လိုကသား ရော အဖေ က ပိုပီး သနားစရာ ကောငးလာသလိုပဲ၊ အဲဒါ နဲ့ ညီမလေး လညး အဖေ့ကို စိတပူတယ၊ အရငက လို အိမရေ့ခနး အိပပော နေရင နိူးပီး အိပခနးထဲမာ အိပဖို့ ခေါလာပေး။ နောက သူက မူးပီး အိပပော နေ တာ တခုခု ဖစမာ စိုးလို့ နောကတော့ သား ကို ပါ ခေါလာ ပီး ညဖက သူနဲ့ အဖေါ ရအောင သားအိပပေးရငး ၊ အိပယာတခု ထညး အတူတူ ဆိုတော့ ကိုကီး သိတဲ့ အတိုငးပဲ ဖစသားကတာပေါ့။ အဲဒီနောကပိုငး တော့ အဖေ က အရက လညး မသောကတော့ ဘူး၊ သူ့သူငယခငး အိမလညး အကာကီး မသားတော့ ဘူး၊ ညီမလေး ကောငးသား တဲ့ အခိန သားကို ထိနးပေး၊ နောက ညီမလေး ထမငးဟငး ခက ရင လညး ဝိုငးကူ၊ ညီမလေး တို့ နစယောက ညားကာစ လငမယား လို ဖစနေကတာ ကိုကီး။ အဖေ ကလညး ဘယတုနး ထညးက အောငးထားသလဲ မသိဘူး၊ ခစခစ၊ ကိုကီး ထက မသာ ရငသာ နေမယ၊ မလော့ ဘူး၊ အဲလို ညီမလေး အဖေ နဲ့ ပင့လငး သားမ အဖေ က ပောပတယ။ အမေ နဲ့ ကိုကီး ဖစနေတာ သူသိတယ တဲ့။ အမေ ရော ကိူကီး ကို ရော သူက ခစလို့ ပော ရင ပီး ရော ဆိုပီး သူက လတထားပေးတာတဲ့။ ညီမလေး ကိုကီး တို့ကို သတိပေးခဲ့ သလိုပဲလေ။ သူတနေ့ ကိစ တခုကောင့ အိမကို ပနလာတော့ ကိုကီး တို့ ပဲကမး နေတဲ့ အခိန နဲ့ ကုံ သားတာလေ။ သူက လုံးဝ မသိခငယောင ဆောငနေခဲ့တာတဲ့။ ”
“အဲလို လတလတလပလပ နေခဲ့ ကတော့ ညီမလေး လညး တခကလတသားတယ။ အဲဒါ ရာသီ နောကက တော့ မ သားပီလို့ တေးမိတယ။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေး ဖကလညး မခခငလို့၊ အမေ့ ကို ဖင့ပော လိုကတာ၊ အမေ ကတော့ ပောတယ၊ ကိုကီး ဆီခန လာနေပီး မေးလိုက တဲ့၊ အဲဒါ ကိုကီး သဘော ဘယလိုလဲလို့”
ကနော ကရော ဘာပောမယထငသလဲ။
…………………
ရာသီတေ အလီလီ ပောငးခဲ့ ပီ။ ကနောတို့ မိသားစု နယကအိမ ပနလာလညကတဲ့ အခိနတခု။
“ကိုကို ရေ ကိုကို့ သားက သူ့ အမ အနောက ပဲ လိုကကပ နေတော့ တာပဲ”
ကနော့ မိနးမ ခိုလေး က အိမရေ့ ခံဝငး ထဲ သား နဲ့ ညီမလေး သမီး ငယတို့ဆော့ နေသည့ အနားမာ စောင့ ကည့ နေရငး က လမး အော ပောလိုကသည။ ကနော က ဘေးနားမာ ထိုငနေသည့ အမေ့ ကို တိုးတိုး လေး ကပကာ၊
“တကယ အမိုး စပရင သူ့ အမ မဟုတဘူး သူ့ ဒေါလေး ဖစရမာ”
လို့ ပောလိုကတယ။ အမေ က ကနော့ ပေါငကို သူမား မမငအောင ဆဲဆိတလိုကရငး။
“ဟငး မောငနော အပောအဆို သတိထား တော ကာ သူမား တေ ကားသားမ တခါတညး”
ညီမလေး က အိမနောက ဖေးက ထကလာပီး။
“ဟေ့ ဒီသား အမိ တေ ဘာ တီးတိုး တီးတိုး သဖနးပိုး လုပနေကတာလဲ”
ဟု ပုံးစေ့စေ့ နင့ လမးမေး လိုကသည။ ကနော က ပနနောက ခငသဖင့။
“အော ညီမလေး အဲဒီ သမီးလေး ကိုယဝနနဲ့ ကိုကီး ဆီ လာနေတုနးက အကောငးကို ပနပော မိနေတာပါ”
လို့ ပောလိုကတော့ ညီမလေး မကနာ ရဲ သားတယ။ ဟုတတယလေ၊ သူ ကိုယဝနနဲ့ ကနော့ ဆီလာနေ တုနးက ကနော နဲ့ သူနဲ့ အမေ နဲ့ ခစတငး နောကတာ မမေ့ လောကစရာ မဟုတလား၊ အမေ က ကားက ဖတပီး။
“သမီး ယောကား နဲ့ သားကီးက ဘယတော့ ပနလာကမာလဲကယ့”
“နောက အပတမ အမေ”
“အော အာ့ ဆို ရင ညီမလေး အဖေ့ ကို အထီးမကနအောင ပုစု ထားဦးနော”
လို့ နောကတောကတောက ပောလိုကတဲ့ ကနော့ကို အမေ့က ပေါငထပပီး လိမဆဲလိုကပနပါတော့ တယ။
ညဘက ခိုလေး နဲ့ သား တို့ ကောငးကောငး အိပမော ကနေတော့ မ ကနော အိမအောကထပ ဆငးပီး အမေ တို့ အိပခနးကို ဝငခဲ့ပါတယ။ ကုတငပေါ မာ အခနးဝကို ကောပေး အိပနေတဲ့ အမေ့ ကို တေ့လိုကရတယ။ ခါးလေး နညးနညး တုတလာပေမဲ့ အိုးကီးက ကောငး တော့ ဘူးသီးကီး လဲထားသလို ဖစနေတဲ့ ဖငကီးက ဆကဆီ ဖစနေတုနးပါပဲ။ ကနော သူ့ နောက က ကပပီး ကုတငပေါ လဲလိုက တော့ မာတောင နေတဲ့ ကနော့ လီးကီးက သူ့ ဖငလုံးကီး နစခုကား ထိုးထောကမိတယ။ ကနော့ လကတဖကက လညး သူ့ ဂိုငးအောက က လိူ ပီး နို့ကီး တလုံးကို အုပကိုငလိုကတယ။ အမေ က အိပပော သေးပုံ မရဘူး။ ကနော မနးလညး သိတယ။
“မောင ခိုလေး နဲ့ မေးလေး အိပသား ပလား”
“အိပသား ပါပီ မေရဲ့ ၊ ခိုလေး အကောငး မေ့ ကို ပောထားပီး သား ဟာကို မေ က စိတပူနေပနပါပီ၊ အဖေ ရော ၊ မေ့ အနား မကပဘူးလား၊ မောင ပောထားတယလေ။ မေ့ လငကီး လိုခငရငလညး ပေးလိုကပါလို့၊ တခါတလေပဲဟာ”
“အမလေး မပေးနိုငပါဘူး။ သူကလညး ဂရုမစိုကပါဘူးး၊ မောင့ ညီမလေး လငမရိဘူးဆိုတာနဲ့ သူ့ မယားငယလေး အခနး သားအိပနေပါပီ။ ခိုလေး က ခင့လတတယ ဆိုပေမဲ့ သူက မောင့ တရားဝင မယားလေ၊ သူ့ကို ဂရုစိုကပါ၊ ပစမထားပါနဲ့”
“မထားပါဘူး မေရဲ့၊ သူက ပောပီးသား၊ ကိုကို ဒီပနရောကတုနး အတိတက ဟာတေ ပနသတိရမာပေါ့တဲ့ ၊ ကိုကို့ အခစကီး နဲ့ အမတတရ ဟာတေ ကိုသာ လုပပီး အငဂိုငး လုပပါတဲ့ ခိုလေး နားလညပါတယတဲ့”
“အငး အဲလို လိမမာလို့ လညး ခိုလေး ကို မောင့ မယား အဖစတရားဝင ယူဖို့ မေ သဘောတူခဲ့တာပေါ့”
စကားက သာ ပါးစပက ပောနေတာ ကနော့ လကတေက မအားပါဘူး။ အမေ့ ထဘီကို လနပီး တငပါး လုံးကီး နစခု ကားက ဖငပေါကလေး ထဲ ခောဆီ ထည့နေတာ၊ အခုမ မာတောင နေတဲ့ ကနော့ လီးကို ကနဒန စတ ပီး သူ့ ဖငပေါက ထဲ ဖညးဖညး ခငး နဲ့ သငး လိုကတယ။ သူက လညး လီးဝင ဖောင့ အောင၊ ဖငကီးကို ကော့ ပေးလိုကတယ။
“အီးးးးးးး”
မကာ မကာ လုပနေကပေမဲ့ သူ့ ဖငပေါက လေးထဲ လီး စဝငရငတော့ ထုံးစံအတိုငး အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ငီးတုနးပါပဲ။
ကနော့ လီးကီး အဆုံးထိ ဝငပီး သူ့ ဖငလုံးကီး ကနော့ ပေါငခံ နဲ့ အိကနဲ့ ဖိမိတော့ လီးကို ဖငပေါကကလေး က ဆုပညစထားတာ ဇိမခံရငး စိမထားလက အမေ့ လညကုတလေးကို အနောကက နမးလိုကတယ။
“မောငမေးမယမေ၊ မေ့ ဘဝတလောကလုံးမာ အလိုးအကောငးဆုံး ယောကား ကဘယသူလဲဟင၊ အားမနာတနးဖေနော”
“ဟာ ကာ မောငက လဲရင ဘယသူ ဖစနိုငဦးမာလဲ၊ မေနဲ့ ဖစခဲ့ သမ ထဲမာ အကိမရည အမားဆုံး လိုးဖစတာ မောငပဲ၊ မောင့ ဖေဖေ တောင မောင့လောက အခီ မမားခဲ့ဘူး၊ ကဲ စကား မရညနဲ့တော့ ဒီမာ အရမးလို နေပီကာ ၊ လုပတော့”
………………ပီးပါပီ……………………….
