ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁။ နွမ်းလျ အိမ်အပြန်
နေဝင်ပြီးသွားတာမကြာလှသေးချေ။
ည ၇:၀၀ နာရီ၊ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်နွမ်းလျစွာဖြင့် အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးမှဝင်အလာတွင်…
“ပြန်လာပြီလား..မောင်..၊ ဒီနေ့ဘယ်လိုလဲ..မောင့်ကိုကြည့်ရတာ တော်တော်လေးပန်းလာပုံပဲ..”
လသာနွေကသူ့ခင်ပွန်းဖြစ်သူကို ပူပန်ဂရုစိုက်မှုအပြည့်ဖြင့်မေးလိုက်သည်။
နေ့စဥ်လုပ်နေကျအတိုင်း၊ ရေအေးအေးလေးတစ်ခွက်ကိုလဲကမ်းပေးလိုက်၏။
“အေး..ဒီနေ့အလုပ်တွေများသလားမမေးနဲ့တော့ကွာ..၊ ဒါပေမယ့်အဆင်ပြေပါတယ်၊ အားလုံးချောချောမောမောပါဘဲ..”
ထွန်းထွန်းက ဧည့်ခန်းထဲရှိဆိုဖာပေါ်သို့ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်ပြီးရင်းကမေးလိုက်သည်။
“အဖေ့အခြေအနေဘယ်လိုနေသေးလဲ..”
သူမေးတာက နေမကောင်းသဖြင့်ဆေးရုံတင်ထားရသောသူ့ဖခင်ကြီး၏ကျန်းမာရေးအခြေအနေကိုပင်ဖြစ်သည်။
သူ့အဖေဦးထွန်းသိုက်က အဆောက်အဦဆောက်လုပ်ရေးကန်ထရိုက်တာဖြစ်သည်။
တစ်နေ့….၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တနှစ်ပတ်ကျော် သုံးပတ်က လုပ်ငန်းခွင်ဆိုက်မှကားမောင်း၍ပြန်လာစဥ်
ကားချင်းတိုက်သောမတော်တဆမှုဖြစ်ပွားပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခဲ့ရာ၊ ယနေ့အထိသတိပြန်လည်မလာသေး။
အခြေအနေအတော်စိုးရိမ်ရသဖြင့် ICU ခန်းထဲတွင်အထူးစောင့်ကြပ်ကုသနေရလေသည်။
ထွန်းထွန်းမှာ သူ့အဖေ၏လုပ်ငန်းများကိုအရေးပေါ်ဝင်ရောက်ကြီးကြပ်နေရ၍၊
သူ့မိန်းမနှင့်သူ့အမေကို သူ့အဖေ၏အခြေအနေအားကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ရန်တာဝန်ပေးထားခဲ့သော်လည်း၊
အခြေအနေမှာတိုးတက်မှုမရှိလာပဲ၊ ယခုထိသတိလစ်မေ့မြောနေဆဲဖြစ်ပြီး၊ အသက်ရှူနှလုံးခုန်စက်အကူအညီဖြင့်သာထားရှိရသည်။
သူကသူ့အဖေ လုပ်ငန်းခွဲ၍ ဆပ်ကန်ထရိုက်ယူလုပ်ကိုင်နေသောလုပ်ငန်း၏ ပင်မကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေရ၍၊
ရာထူးကပရောဂျက်မန်နေဂျာဖြစ်လေရာ၊ သူ့အဖေတာဝန်ယူထားသောလုပ်ငန်းအပါအဝင်၊
လုပ်ငန်းတစ်ခုလုံးကိုအုပ်စီးချုပ်ကိုင်နေရသူဖြစ်သည်။
“ဒါနဲ့အမေကောဘယ်သွားလဲ..”
အိမ်ရောက်ပြီးနောက်သူ့အမေကိုတစွန်းတစမှမတွေ့ရသေးသဖြင့် သူ့မိန်းမအားမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
“အမေပြန်မရောက်သေးဘူး၊ အပြင်သွားတယ်၊ ကိစ္စရှိလို့..ခဏဆိုလားဘဲ၊ ဒါပေမယ့် တော်တော်ကြီးကြာသွားပြီမောင်ရဲ့..”
ထွန်းထွန်းနဲ့လသာတို့ လက်ထပ်ပြီးခဲ့ကြတာ တစ်နှစ်ကျော်ခဲ့လေပြီ။ သို့သော် ခလေးတော့ဖြင့်မရသေး။
ထွန်းထွန်းအသက်က ၂၂၊ ဇနီးဖြစ်သူလသာနွေက ထွန်းထွန်းထက် ၃နှစ်လောက်ကြီးသည်။ မောင်လေးရဲ့မမဖြစ်သည်။
ထွန်းထွန်း၏မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်သန္တာနီမှာ အသက်၄၂နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။
အဖေဖြစ်သူဦးထွန်းသိုက်ကတော့အသက် ၆၀ဖြစ်၏။
ဒေါ်သန္တာနီက အရွယ်တော်တဆိတ်ဟိုင်းပေမယ့် ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေတတ်သူဖြစ်ပြီး
ခေတ်ဆန်ဆန်နှင့် ဘဝကိုပေါ့ပေါ့ပါးပါးပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ဖြတ်သန်းနေထိုင်သူဖြစ်၏။
မိမိကိုယ်မိမိ လှအောင်လိုက်ဘက်အောင်လည်းပြင်တတ်ပြီး မကြာခဏကုန်တိုက်ရှော့ပင်းမောလ်တွေဘက်တက်
လှည့်ပတ်လျှောက်ခြင်း၊ ရှော့ပင်းထွက်ခြင်းများကိုဝါသနာပါသည်။
ဒီနေ့လည်းအတူတူပါပဲ..၊ ဆေးရုံမှာခင်ပွန်းဖြစ် ဦးထွန်းသိုက်ကိုသူကိုသွားစောင့်ကြည့်ခဲ့ပြီး
အခြအနေကဘာမှပိုထူးမလာ။ ICU အခန်းထဲသို့လည်းတစ်ချိန်လုံးဝင်နေခွင့်လည်းမရှိသဖြင့်
စောစောပြန်လာပြီး ကိစ္စရှိသည်ဆိုကာ၊ ရှော့ပင်းကွန်ပလက်စ်တစ်ခုသို့လစ်ထွက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
အမှန်တော့ဒေါ်သန္တာနီမှာ ယောက်ျားလေးမိတ်ဆွေတစ်ယောက်နှင့်ဒိတ်ပြီးညစာထွက်စားခြင်းဖြစ်သည်။
သူချိန်းထားသည့်ယောက်ျားလေးမိတ်ဆွေဆိုသည်မှာလည်း သူ့သားထွန်းထွန်းအရွယ်လောက်သာရှိသေးသည်။
တကယ်တန်းတော့ သန္တာနီဆိုသောအမျိုးသမီးက အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်
အတော်ကိုဆွဲဆောင်မှုရှိသောအလန်းစားအမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။
သူကလဲတွေ့သမျှလူနှင့်အပေါင်းအသင်းဆန့် ရင်းနှီးလွယ်သည်၊ အထူးသဖြင့်ကတော့ယောက်ျားသားများနှင့်..
တိတိကျကျပိုပြောရရင်တော့ အသက်ငယ်ငယ်ကောင်လေးတွေနှင့် ပရောပရီ၊ ဒွေးရောယှက်တင်နေတတ်ခြင်းပင်…။
သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ပြင်တတ်ဆင်တတ်ဆိုတော့ သူမအသက်ကိုခန့်မှန်းလို့မရနိုင်ကြ။
အရွယ်တင်ပြီး ဆက်စီကျသောခပ်လန်းလန်းပုံစံဖြစ်လေရာ၊ ကောင်လေးတွေကြားမှာအသည်းကျော်မမတစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။
ထွန်းထွန်းကလဲသူ့အမေ၏လှုပ်ရှားမှုများအားလုံးကိုသိနေရိပ်မိနေသည်။
ဒါပေမယ့်သူတစ်ယောက်ထဲကြိတ်၍မျိုသိပ်ထားသည်။ သူ့အဖေဖြစ်သူဦးထွန်းသိုက်နှင့် ဇနီးဖြစ်သူလသာတို့ကို
မပြော၊ ပေးမသိပါ။ တော်ကြာအလကားနေရင်းရန်ဖြစ်နေကြမှာပဲအဖတ်တင်မည်။
အကျယ်အကျယ်မဖြစ်စေချင်လို့ထိန်ချန်ထားသေးခြင်းဖြစ်သည်။
ထွန်းထွန်း သူ့အမေကို သူနဲ့အသက်ချင်းမတိမ်းမယိမ်းလောက်ရှိသည့်လူရွယ်လေးများနှင့် အတူတွဲပြီး
ဈေးလျှောက်ဝယ်နေသည်ကို၎င်း၊ စားသောက်ဆိုင်များ ပတ်ဘ်များတွင်အတူစားသောက်နေသည်ကို၎င်း၊
မကြာခဏဆိုသလိုတွေ့ခဲ့ရဘူးသည်။ ပြီးတော့တွဲတာကလဲတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်..၊ တစ်ခါနဲ့တစ်ခါ မျက်နှာမထပ်ပါချေ။
ယနေ့လည်းထွန်းထွန်းအိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတော်တော်လေးအကြာမှာမှ ဒေါ်သန္တာနီပြန်လာ၏။
ဒီနေ့လည်းထုံးစံအတိုင်းအပြင်မှာ စားသောက်လာ၍စိတ်ရောလူပါပြည့်အင့်၍လာသည်။
“ဘယ်လိုလဲသား…ရောက်တာကြာပြီလား..။ သားကြည့်ရတာ..တော်တော့လေးနုံးလာပုံရတယ်..အဆင်ပြေရဲ့လား..”
သန္တာနီက ဧည့်ခန်းထဲဝင်ဝင်ခြင်း ၂ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ်တွင်ခပ်လျော့လျော့ထိုင်နေသော သူ့သားထွန်းထွန်းကိုတွေ့လိုက်ရ၍
တန်းတန်းမတ်မတ်ပင်လျှောက်လာပြီး သူ့သားဘေးဝင်ထိုင်ရင်းမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုင်ရင်းကနေ၍လည်း လက်တစ်ဘက်က သူ့သားပေါင်ပေါ်တင်လိုက်လေရာ၊ နေရာကဘောင်းဘီဂွဆုံနားမကျတကျမှာ။
ဘာရယ်လို့တော့မဟုတ်၊ ဒါကသူမ၏အော်တိုမက်တစ် အကျင့်တစ်ခုလိုဖြစ်နေလို့သာ..။
“ထုံးစံအတိုင်းပေါ့မေမေရယ်။ ဒီနေ့လည်း အလုပ်တွေတပုံတခေါင်းပဲ။
ဒါနဲ့ မနက်ဖြန် မေမေအားရဲ့လား..ကိစ္စအထူးရှိသေးလား..”
သူက သူ့အမေရဲ့အနေအထားကိုအကဲခတ်ရင်း အမေ့မျက်နှာကိုစိုက်ကြည့်လျက်မေးလိုက်၏။
သန္တာနီက အိမ်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမျက်လုံးကစား၊ ဟိုသည်လျှောက်ကြည့်ရင်း..
“လသာကော ဘယ်ရောက်နေလဲသား..”
ထွန်းထွန်းကပြုံးလိုက်ပြီး လသာရေဝင်ချိုးနေကြောင်းပြောလိုက်သည်။
“အားတော့ သားက မေမေ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းမလို့လဲ..”
ပါးစပ်ကသူ့သားကိုမေးနေပေမယ့် သန္တာနီ၏ လက်ချောင်းဖျားသွယ်သွယ်လေးတွေက
သူ့သား၏ပေါင်ခွကြားမှဖောင်းဖုနေသောနေရာသို့ရွရွလေးပွတ်ပြီးကလိနေသည်။ သားဖြစ်သူရဲ့ပေါင်ကြားမှ
တစ်စုံတရာကနိုးထနေသည်ကိုဘောင်းဘီအပေါ်မှ လက်သည်းဖျားလေးတွေနှင့်မသိမသာကုတ်ခြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့သားတစ်ယောက်ထဲရှိနေချိန်များတွင် သူမက အမြဲတမ်းလိုလိုဒါမျိုးလုပ်ပေးခဲ့လေ့ရှိသည်မှာကြာပြီ။
သားလူပျိုပေါက်မဖြစ်ခင်ကထဲကပင်။ အမှန်တော့အကျင့်ပါနေသောဆော့ကစားပေးခြင်းတစ်ခုပါ။
ဟိုစိတ်ဒီစိတ်ကြောင့်တော့လည်းမဟုတ်။
“ဟို..ဖေဖေ့လုပ်ငန်းအတွက် ပြီးခဲ့တဲ့လပတ်ကတင်ထားတဲ့ငွေတောင်းခံလွှာကကျပြီလေ၊ မေမေကဖေဖေ့ကိုယ်စားသွားထုတ်ရမှာ။
သားက ကုမ္ပဏီဘက်ကဆိုတော့စည်းမျဥ်းအတိုင်းဆိုရင် ထုတ်ခွင့်မရှိ၊ ထုတ်လို့မရဘူး၊ မေမေထုတ်မှပဲရမယ်..”
“ဟုတ်လား..၊ မနက်ဖြန်မထုတ်ရင်မရဘူးလား…”
“မနက်ဖြန် အဖေ့အလုပ်သမားတွေအတွက်လစာရှင်းပေးရမယ့်နေ့လေ။
အချိန်မီမထုတ်ပေးရင်သူတို့တွေသုံးစရာရှိမှာမဟုတ်ဘူး..၊ ပွစိတက်ကုန်မယ်။
စာရင်းကိုင်ကလဲချက်ထုတ်ပေးဖို့အဆင်သင့်လုပ်ထားပေးပြီးပြီ။ မေမေဘဏ်သွားထုတ်ပြီးကိုယ်တိုင်ရှင်းပေးမှဖြစ်မယ်.. ”
“အေးလေ..ဒါဆိုလဲ မေမေကိုယ်တိုင်ပါမှဆိုတော့.. လိုက်ခဲ့ရမှာပေါ့…”
ထွန်းထွန်းက စကားပြောရင်း အမေဖြစ်သူ၏လည်ပင်းကိုကြည့်လိုက်မိသည်။
လည်ပင်းနှင့် ဝင်းအိကန်ထွက်နေတဲ့ရင်ညွန့်အစပ်တွင်နီရဲနေသောအကွက်ကြီးကိုထင်ရှားစွာမြင်နေရသည်။
ဒါကိုထွန်းထွန်းကပြောစရာမလိုလောက်အောင်ပင်သဘောပေါက်လိုက်ပြီးဖြစ်သည်။
ဒီနေ့ချိန်းတွေ့ခဲ့တဲ့အမေ့အငယ်ကောင်လေးလက်ချက်မဟုတ်လို့၊ ဘယ်သူရှိရဦးမှာလဲ။
ထွန်းထွန်းက သူ့လည်ပင်းကိုသူလက်ညှိုးဖြင့်ထောက်ပြရင်း..
“မေမေ.. ဒဏ်ကြေလိမ်းဆေးလေး၊ ပရုပ်ဆီလေးသေချာလိမ်းထားလိုက်ရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်၊
တော်ကြာလွှတ်ထားရင်ကြည့်မကောင်းပဲပြာတက်လာလိမ့်မယ်”
ဒီတော့မှသန္တာနီတစ်ယောက်မျက်လုံးပြူးသွားပြီးသူ့ရင်ပတ်သူငုံ့ကြည့်မိ၏။ သူ့သားက အပေါ်ပိုင်း
တစ်ပြုံလုံးနီးနီးအန်ကျလုလုဖြစ်နေသောသူမ၏ရင်ညွန့်လုံးလုံးအိအိကြီးတွေကိုမမှိတ်မသုန်ကြည့်ရင်းပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။
သူမရှက်တက်တက်ဖြစ်သွား၏။ ဒါပေမယ့်တကယ်တော့မရှက်ပါ။ သားဖြစ်သူကိုလျှာတစ်ချက်ထုတ်ပြောင်ပြလိုက်ပြီး
ဆိုဖာမှကမန်းကတန်းထလာလိုက်ကာသူမအခန်းထဲသို့လစ်တော့သည်။ ဟုတ်သားပဲ.. တစ်ကိုယ်လုံးသေချာပြန်စစ်ကြည့်ရဦးမည်၊
ဟိုသောက်ကောင်လေးကလဲ.. လုပ်လိုက်ရင်သောက်ရမ်းချည်းဘဲ..၊ သူမတိုးတိုးရေရွတ်ကျိန်ဆဲနေမိ၏။
သန္တာနီ သူမအခန်းထဲဝင်သွားအပြီးလောက်မှာပဲ၊ လသာကလည်း ရေမိုးချိုး အဝတ်လဲပြီး
သူတို့ရဲ့လင်မယားအိပ်ခန်းမှထွက်လာ၏။ ပြီး..သူမယောက်ျားကိုမေးလိုက်သည်။
“စောစောကအသံကြားလိုက်တယ်..မေမေပြန်လာပြီလား…”
“လာပြီ..အခုသူ့အခန်းထဲမှာ..”
“ထမင်းစားတော့မလားမောင်..”
“အင်း..ကောင်းသားဘဲ..၊ ဆာတောင်နေပြီ၊ မ..အဆင်သင့်သွားပြင်လိုက်တော့။
မောင်က မေမေ့ကိုသွားခေါ်ပြီးထမင်းစားခန်းထဲလိုက်လာခဲ့မယ်..”
ထွန်းထွန်းလည်းသူ့အမေကိုခေါ်ရန် သူ့မိဘများအိပ်ခန်းထဲဝင်လိုက်သွားသည်။
အခန်းတံခါးဂျက်ထိုးမထား၍ အမှတ်တမဲ့တွန်းဝင်သွားတော့…
“ဟိုက်..အမလေး..”
အသံတော့မထွက်၊ ရင်ထဲကအာမေဋိတ်ပါ…၊ သူတကယ်ပဲလန့်သွားပါသည်။
သူမြင်လိုက်တာက သူ့ရှေ့မှာ အဝတ်အစားတစ်စမှမကပ်၊ ဗလာကိုယ်တုံးလုံးနှင့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်…။
သူ့အမေဒေါ်သန္တာနီပင်ဖြစ်ပါသည်။ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးရှေ့ မတ်တပ်ရပ်၍ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ကိုယ်ဟန်ပြနေတာများလား…လို့..။
သူ့အမေ၏တစ်ကိုယ်လုံးဖွေးဥဝင်းမွတ်၍နေသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးဆိုတာဒါမျိုးကိုညွှန်းတာဖြစ်လိမ့်မည်။
သူ့တစ်သက်မှာ သူ့အမေကိုအခုလိုအဝတ်ဗလာခန္ဓာကိုယ်နှင့်ပထမဦးဆုံးအကြိမ်မြင်ဖူးရခြင်းဖြစ်သည်။
အောင်မယ်မင်းဆက်စီကျလိုက်ပါဘိ။ ဖင်ကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးကနဲတာမဟုတ်၊ ကောက်တက်ကော့ပျံနေသည်။
စပိန်ကနွားသိုးစိတ်ပေါက်ပြီးပြေးဝင်အောင်းချင်စရာကြီးဖြစ်၏။
သူ့အမေ၏လက်ထဲတွင်၊ ထွန်းရွှေဝါတစ်ပုလင်းကိုင်လျက် တစ်ကိုယ်လုံးစေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်ပြီး
ဟိုတို့လိုက်၊ ဒီလိမ်းလိုက်လုပ်နေခြင်းသာ…။
“ကန်တော့..ကန်တော့..မေမေ၊ မေမေတစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ထားတာမသိလို့ တံခါးမခေါက်ဘဲဝင်လာမိတာ…”
ထွန်းထွန်းကသတိဝင်လာလာခြင်း သူ့အမေကိုတောင်းပန်လိုက်ပေမယ့်နောက်ဆုတ်တော့ပြန်ထွက်မသွား..။
အဲ့ဒီအစားသူ့အမေနောက်ဘက်မှာသွားဝင်ရပ်လိုက်ပြီးခါးကိုဖက်ထားလိုက်သည်။
“အမယ်..မသိဘူးသာဆိုတယ်…ငြိမ်ပြီးကြည့်နေလိုက်တာမျက်စိတစ်ပြည့်ပဲ။
အသက်မှရှိသေးရဲ့လား..ငါ့သား..၊ ဘာလဲ…မေမေကလှလို့လား..”
သူမကရှက်ရွံ့ဟန်လုံးဝမပြ၊ အဝတ်တစုံတစ်ခုဆွဲယူ၍ဖုံးအုပ်ကာကွယ်ရန်ကြိုးစားခြင်းလည်းမရှိပဲ နေမြဲအတိုင်းဆက်ရပ်နေသည်။
သူ့အမေကဒီလိုပြောနေတော့ထွန်းထွန်းလည်းရှိုးတိုးရှန့်တန့်မရှိတော့၊ ခပ်တည်တည်ပင်မျက်နှာပြောင်တိုက်၍၊
ရသည့်အခွင့်အရေးအသုံးချပြီးသူ့အမေတစ်ကိုယ်လုံးကိုပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေလိုက်သည်။
သန္တာနီကလည်း ဘာမှမတား လွှတ်ပေးထားသည်။
“ကဲ..ကြည့်လက်စနဲ့မထူးပါဘူး..မေမေ့နောက်ကျောဘက်ကိုတစ်ကိုယ်လုံးစစ်ပေးစမ်းပါဦး၊
ဘယ်နေရာများဒဏ်ရာဒဏ်ချက်ရှိသေးသလဲလို့..ရှိရင်လဲဆေးလိမ်းပေးဦး..ဟိုအရူးလေးကလဲဟိုစုပ်ဒီစုပ်၊
တော်တော်စုပ်ချင်တဲ့ဟာလေး၊ မလုပ်ပါနဲ့ပြောလဲမရဘူး”
သူမကစကားဦးတည့်ရာပြောနေသည်မှာ သားဖြစ်သူကိုပြောသင့်သည့်စကားမျိုးဟုတ်မဟုတ်၊ မစဥ်းစားတော့၊
သားဖြစ်သူအခန်းထဲရှိနေတာကိုပင်သတိမထားမိသလိုပင်လျှောက်ပြောနေသည်။
သားဖြစ်သူကလည်း နောက်ကျောတစ်ပြင်လုံးသေချာဖြဲရဲကြည့်၍..
“နောက်ဘက်မှာတော့ဘာမှမရှိပါဘူးမေမေ..၊ အရှေ့မှာရှိတာအကုန်ဘဲထင်တယ်။ နောက်ကို မေမေ့ဟာလေးတွေကို
ဒါမျိုးပေးမလုပ်ခိုင်းနဲ့မေမေ၊ စည်းမရှိကမ်းမရှိ၊ မစဥ်းမစားနဲ့..မေမေပဲလူကြားထဲအရှက်ကွဲမှာ..”
သူ့သားကွန်ပလိန်းတက်နေတာကိုသန္တာနီက ဘာမှပြန်လည်တုံ့ပြန်မနေတော့ပဲငြိမ်နေသည်။
ယခုကဲ့သို့သူ့အမေက သဘောကောင်းစွာဖြင့် ကြည့်ချင်တာကြည့်စေတော့လို့၊
တစ်ကိုယ်လုံးအပြောင်ချွတ်ပြီး ရပ်ပြနေရာ မျက်စိရှေ့တွင်ဤကဲ့သို့ မိန်းမတို့ရှိအပ်သော
ဆွဲဆောင်ဘွယ်အစိတ်အပိုင်းများကို နေရာမလပ်အသေးစိတ်မြင်ခွင့်၊ သုံးသပ်ခွင့်ရသဖြင့်၊
ထွန်းထွန်း၏ဖွားဘက်တော်မှာကြပ်ထုတ်သောဘောင်းဘီအောက်မှအတင်းကုန်းထလာတော့ရာ
ထွက်ပေါက်မရှိသဖြင့်တော်တော်ကြီးတင်းပြီးနာလာတော့သည်။
သူ့မှာလည်း အခုမှပဲ အမေ့ကိုဖန်၍တွဲခွင့်၊ ကိုင်ခွင့်ရသောအမေ့ကောင်စုတ်လေးများကိုမနာလိုရကောင်းမှန်းသိလာရတော့သည်။
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်၊ အခုမှပင် လာရင်းကိစ္စကိုသတိရသွားပြီး..
“မေမေ..လသာထမင်းပွဲပြင်ပြီးပြီ..၊ ထမင်းအတူစားဖို့မေမေ့ကို အခုလာခေါ်တာ၊ မေ့တောင်သွားတယ်…ဟီး…”
“နင်ပဲငုတ်တုတ်မေ့နေပြီးတော့ ဘာလဲ..အခုမှလာပြီး..ဟင်း..၊
မေမေကအပြင်ကစားလာခဲ့ပြီ။ မစားတော့ဘူး..သားတို့ပဲစားလိုက်ကြတော့နော်…”
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၂။ ဖေဖေ့ကိုယ်စား တာဝန်များ
နောက်တစ်နေ့ရုံးချိန်အတွင်း…
ဒေါ်သန္တာနီတစ်ယောက် သူမ၏သားထွန်းထွန်းကားနဲ့ချက်ထုတ်ဖို့ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီရုံးခန်းသို့လိုက်ခဲ့သည်။
ဖက်ဖူးစိမ်းရောင်ပန်းပွင့်ကြီးတွေနှင့်ဒီဇိုင်းဖော်ထားသောအထက်အောက်ဆင်တူအကောင်းစား၊
အင်္ကျီနှင့်ဂါဝန်ကြီးကိုဝတ်ဆင်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ဖွံ့ထွားတင်းကားလှသောအိုးကြီးတွေက
ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖစ်ဖြစ်နေသောဂါဝန်စကပ်တိုကြီးအောက်မှအတင်းရုန်းကန်ထွက်နေသည်။
ဒူးအောက်ပိုင်းမှ အတိုင်းသားမြင်နေရသောခြေသားလုံးသွယ်သွယ်ပြည့်ပြည့်ကြီးတွေကဆင်စွယ်နှစ်ရောင်…။
သူမက စတော့ကင်ဝတ်လေ့မရှိပါ၊ မိမိ၏လှပသောအသားအရေကိုယုံကြည်မှုအပြည့်ဖြင့်
အပိတ်အဖုံးမရှိထုတ်ဖော်ပြသရခြင်းကိုသူမနှစ်သက်သည်။ သူမပြသသောအိတ်အပိုင်းတိုင်းကလဲဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိစေရမည်။
သူမအရပ်ကလဲထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဒေါင်ကောင်းကောင်းကြီးဖြစ်သည်။
ယနေ့..ယခုလိုခပ်ဟော့ဟော့ပြင်လိုက်တော့ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းရှိလှသော ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတိုင်းက
ဖိုသတ္တဝါတို့၏ အမြင်ဓါတ်ကိုသံလိုက်ဓါတ်လိုဆွဲဆောင်လေရာ၊ အနီးကပ်ထိုင်နေရသောသားဖြစ်သူထွန်းထွန်းမှာလည်း
အမေဖြစ်သူကိူသာမန်သဘာဝအမြင်အတိုင်း မိခင်တစ်ယောက်မမြင်နိုင်တော့ပဲ၊ ဖောက်ထွက်ကျော်လွန်ခဲ့၍
ဆွဲဆောင်အားကြီးမားသောဆန့်ကျင်ဘက်လိင် မိန်းမသားတစ်ယောက်အဖြစ်မြင်လာကာ၊
စိတ်ကူးပြစ်မှားသောအတွေးဖြင့်မတွေးပဲမနေနိုင်ဖြစ်နေရလေသည်။
ကားပေါ်မှာထိုင်လိုက်လာတော့ စကပ်ကပိုတိုတက်သွားရာထွန်းထွန်းတစ်ယောက်
စကပ်အောက်မှအပြင်သို့ပေါ်နေသော မိခင်၏ပေါင်ဖွံ့ဖွံ့ကြီးများ၊ ဒူးသားဝင်းဝင်းလေးတွေနှင့်
ခြေသားလုံးသွယ်လျလျတို့ကို မကြာခဏခိုးမကြည့်ရလျှင်မနေနိုင်ဖြစ်လာခဲ့သည်။
နောက်ဆုံး၌ သူ့အမေကသတိထားမိပြီးစနောက်ကျီစယ်ခြင်းကိုပင်ခံရလေတော့သည်။
“အေးးး..ကြည့်နော်..ကြည့်..ကြည့်..တော်ကြာကားတိုက်မှုဖြစ်မှ..မေမေ့ကြောင့်လို့မပြောနဲ့..သိလား..
တခါထဲ..မမြင်ဘူးတာကျနေတာဘဲ..၊ မနေ့ညက ဒီလောက်ပြူးပြဲနေအောင်ကြည့်ခဲ့ရတာ အားမရသေးဘူးလား”
“ကြည့်တာတော့ ကြည့်တာပေါ့…ဒါပေမယ့်အရသာကတစ်မျိုးစီလေ..၊
အကုန်ချွတ်ပြထားတာထက်စာရင်၊ အခုလိုမဖုံးမပေါ်လေးကြည့်ရတာပိုပြီးတော့ဖီလင်လာတယ်မေမေရဲ့..၊
မေမေ့ခြေထောက်တွေကအရမ်းလှတာမကြည့်ပဲမနေနိုင်ဘူး၊ မေမေ့လို ဖွေးဖွးကိတ်ကိတ်အလန်းစားကြီးကို
ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်ငေးကြည့်မှာ အသေအချာဘဲ..”
ထွန်းထွန်းစကားဆုံးတော့ သားအမိ၂ယောက်သားပြိုင်တူရယ်လိုက်ကြသည်။
“ဟင်းနော်..ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင်..နင်ငါ့ကိုစိတ်ထဲက ဟိုဟိုဒီဒီတွေးပြီးပြစ်မှားနေတာကျိန်းသေနေပြီ..”
“ဟီးဟီး တွေးလာခဲ့တာ..ကြာ..ကြာလှပေါ့၊ ဒါပေမယ့်အချိန်မရောက်သေးလို့ငြိမ်နေသေးတာ..”
“အမယ်..အမယ်..ပြောပုံက အချိန်ရောက်ရင်တကယ်ပဲ တစ်ခုခုလုပ်တော့မယ့်ပုံမျိုး…”
သန္တာနီက အလွန်ချိုသောအပြုံးဖြင့် ပြုံးပြုံးကြီးပြောပြီး သူ့သားပေါင်ကိုဆွဲလိမ်ဆိတ်လိုက်တော့သည်။
သန္တာနီတစ်ယောက်ဘယ်လောက်ပင်အသက်ရလာသည်ဖြစ်စေ၊ မိန်းမကမိန်းသာဖြစ်သည်။
မိန်းမတို့သဘာဝမှာ၊ ကိုယ်လှတယ်ဆိုတာ အသိအမှတ်ပြုခံရလျှင်ကျေနပ်ပီတိဖြစ်၍မာန်တက်တတ်မြဲ…။
အခုမိမိ၏သားဖြစ်တဲ့သူကတောင်အမေအဖြစ်ကမေ့ပြီး၊ ရင်ခုန်စွာခိုးကြည့်ယူရတယ်ဆိုတော့ သူမအလှကိုသူမကျေနပ်နေမိသည်။
ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီရုံးရောက်တော့ ထွန်းထွန်းကသူ့အမေကိုသူ့ရုံးခန်းထဲခေါ်သွားပြီးခဏနားစေသည်။
ကော်ဖီနှင့်မုန့်များတိုက်ကျွေးပြီးမှ စာရင်းနှင့်ငွေကြေးရုံးခန်းသို့ခေါ်သွားပြီး၊ သူ့အမေချက်ထုတ်ဖို့ကိစ္စ
အဆင်ပြေအောင်ပြောပေးသည်။ ငွေတောင်းခံလွှာ၊ ရရန်ငွေပမာဏနှင့် ချက်အမောင့်တို့တိုက်ဆိုင်စစ်ဆေးပြီး
စာရေးမကချက်ထုတ်ပေးပြီးသောအခါ၊ သားအမိ၂ယောက်ဘဏ်သို့ပြေးရပြန်သည်။
တစ်နေကုန် လုပ်ငန်းဆောင်တာအစီအစဥ်အတိုင်းလုပ်သွားကြပြီးညနေစောင်းမှပင်
အလုပ်သမားအားလုံးအတွက်လစာငွေများရှင်းလင်းထုတ်ပေးခြင်းပြီးစီးခဲ့တော့သည်။
ထွန်းထွန်းက ကန်ထရိုက်အဖွဲ့ကိုကြီးကြပ်သူလည်းဖြစ်၊ အင်ဂျင်နီယာလည်းဖြစ်သောအဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ကို
ရုံးခန်းထဲခေါ်ယူပြီး မပြီးပဲကျန်ရှိနေသာလုပ်ငန်းများ၊ ရှေ့ဆက်လုပ်ရမညိ့လုပ်ငန်းသစ်များ၊
လက်ရှိအခြေအနေတိုးတက်မှုနှင့် အချိန်မီပြီးစီးရမည့်လုပ်ငန်းများအကြောင်းဆွေးနွေးပြီး မှာစရာရှိတာတွေမှာကြားနေ၏။
ပြီးတော့မှ ဇနီးဖြစ်သူလသာနွေထံဖုန်းခေါ်ပြီး…
“မ…မောင်ဒီညအိမ်ပြန်နောက်ကျလိမ့်မယ်။ ဒါမှမဟုတ်..မိုးချုပ်ရင်လဲတော်တော်ချုပ်လိမ့်မယ်။
ဒီနေ့ငွေထွက်တော့ ညကျရင် ကန်ထရိုက်ခေါင်းတွေနဲ့ ဖိုမင်၊ အင်ဂျင်နီယာတွေကိုစားသောက်ဆိုင်ခေါ်သွားပြီး
အဖေလုပ်ပေးနေကျအတိုင်း ကျွေးမွေးရဦးမယ်။ မေမေလဲပါလိမ့်မယ်။ မ..ဆေးရုံမှာဖေဖေ့အခြေအနေကြည့်ပြီးရင်၊
အိမ်ပဲပြန်လိုက်၊ မိုးချုပ်လဲစောင့်မနေနဲ့၊ အိပ်ရင်အိပ်နှင့်နော်..”
“အိုခေ..မောင်..လသာနားလည်ပါတယ်၊ ဒါကိုယ်လုပ်ပေးရမယ့်တာဝန်ပဲလေ…၊
အေးအေးဆေးဆေး စိတ်ချလက်ချသာသွား၊ အိမ်အတွက်လဲမပူနဲ…”
“အေး..မောင်အဲဒါဆက်ပြောတာ…ဒါပဲနော်ချစ်..ဘိုင်…”
——————-‐-‐———————————————–
ဆီးဖုဒ် ရက်စတောရင့်တစ်ခုမှာဖြစ်သည်။
သူတို့လုပ်ငန်းတွင်အဓိကကွပ်ကဲကြီးကြပ်ပေးရသူ ဆိုက်ဝန်ထမ်းများကိုခေါ်ဆောင်လာပြီးကျွေးမွေးပွဲလုပ်ရသည်။
ဒါကလဲလုပ်ငန်းငွေထွက်တဲ့နေ့တိုင်းသူ့အဖေလုပ်ပေးနေကျဓလေ့တစ်ခုဖြစ်သည်။
ဒေါ်သန္တာနီနှင့် ထွန်းထွန်းတို့က အထူးခန်းအတွင်းမှစားပွဲရှည်ကြီးထိပ်တွင်နေရာယူပြီး
ကျန်ဝန်ထမ်းများကဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်တွင်ထိုင်ကြ၏။
“ဘယ်လိုလဲမေမေ.. ဘီယာသောက်မှာလား..မှာလိုက်မယ်..။ ဒီက PE နဲ့အဖွဲ့ကရောဘာသောက်မှာလဲ..စိတ်ကြိုက်မှာဗျို့..”
“ဝီစကီအပြင်းဘဲကောင်းတယ်ဆရာ..ဘီယာလောက်ကကျနော်တို့အတွက်မတိုးတော့ဘူး..ဟဲဟဲ..”
မှာထားတဲ့အစားအသောက်တွေရောက်လာတော့ပွဲစသည်၊ စားကြသောက်ကြ၊စကားပြောကြနဲ့
အချိန်တော်တော်ကုန်တော့မှပွဲသိမ်းဖို့နီးလာသည်။ ထွန်းထွန်းကဝန်ထမ်းတွေကိုပွဲသိမ်းအမှာစကားပြောတော့…၊
“ဒီနေ့ ကျနော်က မကျန်းမာလို့ဆေးရုံတက်နေတဲ့ကျနော့်အဖေကိုယ်စားကျနော်ကပဲ
အလုပ်အကိုင်ကိုသေသပ်ကောင်းမွန်ပြီးစီးအောင် တာဝန်ကျေကျေအားကြိုးမာန်တက်ဆောင်ရွက်ပေးခဲ့တဲ့
အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်စကားပြောကြားလိုပါတယ်။ အားလုံးရဲ့တက်ညီလက်ညီကြိုးပမ်းမှုကြောင့်
ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းတွေမှာလဲ အမြတ်အစွန်းတွေရသင့်သလောက်ရခဲ့ပါတယ်။
ရှေ့ဆက်ရမယ့်လုပ်ငန်းအတွက်၊ ကျနော်တို့ရဲ့ဆိုက်အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် ကိုဖေထွန်းအောင်က
ကျနော်ရဲ့ပရောဂျက်အင်ဂျင်နီယာဆီမှာလုပ်ငန်းအော်ဒါသွားယူပါ၊ မရှင်းတာရှိရင်ကျနော့်ကိုတိုက်ရိုက်လာမေးနိုင်ပါတယ်။
လက်ရှိလုပ်ငန်းတွေနောက်လကုန်မှာအပြတ်ဖြတ်ပါမယ်။ နောက်တက်မယ့်လုပ်ငန်းတွေကလဲ
အဆင်သင့်စောင့်နေပါပြီ။ အားလုံးကိုအထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်…”
အားလုံးကနားလည်ကြောင်းပြော၍ လက်ကျန်အစားအသောက်များကိုဖြတ်လိုက်ကြပြီး၊
အသီးသီးတစ်ယောက်တစ်လမ်းစီခွဲ၍ ပြန်ကုန်ကြတော့သည်။
ထွန်းထွန်းနဲ့သန္တာနီတို့သားအမိလည်း စားသောက်ဆိုင်မှနေ၍သူတို့ကားဆီသို့လျှောက်လာကြလေသည်။
“ထွန်း…သား..မေမေသီချင်းနဲနဲပါးပါးဆိုချင်တယ်ကွာ..ဆိုလို့ရမယ့်နေရာလိုက်ပို့ပေးစမ်းပါ..”
“ဘုရင်မကြီးအလိုတော်ကျဖြစ်စေရမယ်ဘုရာ့..၊ My Queen Mother..”
ထွန်းထွန်းက ကတိပေးပြီး သူ့အမေကို စားသောက်ဆိုင်နှင့်တွဲဖွင့်ထားသောနာမည်ကြီး KTV တစ်ခုသီု့ခေါ်သွားသည်။
ဒေါ်သန္တာနီကိုကြည့်ရတာ တော်တော်လေးထွေနေပြီ။ စောစောကပါတီပွဲမှ ဘီယာအရှိန်ကတက်စပြုလာပြီလေ။
ဒါကြောင့်သူမ စိတ်တွေအူတွေရွှင်နေ၏။ သီချင်းသံကြားတော့ပုခုန်းလေးတလှုပ်လှုပ်၊ ခေါင်းလေးတစ်ဆတ်ဆတ်နှင့်သွေးကြွနေပြီ။
သူမက သီချင်းဝါသနာအိုးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အခွင့်အရေးရတာနှင့် မိုက်ကိုင်ဖို့ဝန်လေးသူမဟုတ်၊
ဒေါ်မိုက်ခဲကြီးဖြစ်၏။ အခုညလဲအတူတူပါဘဲ၊
VIP ခန်းတစ်ခုထဲဝင်ခဲ့ပြီး၍၊ နေသားတကျ နေရာယူမိပြီးတာနဲ့ မိုက်ကိုလက်မှမချဘဲဟဲလေတော့၏။
ထွန်းထွန်းက သူနှင့်သူ့အမေအတွက်ဘီယာများထပ်မံမှာယူပေးသည်။ အရှိန်တက်လေ..ဆိုကောင်းလေပေါ့။
“မောင့်အချစ်မြားစူး..မောင့်အချစ်မြား စူး..ဟူး..ဟူး..ဟူး..၊ ရူးရပြီကော…လေ..”
ဖြတ်..ဖြတ်..ဖြတ်..ဖြတ်..ဖြောင်း..ဖြောင်း..ဖြောင်း..
တစ်ဦးတည်းသောပရိတ်သတ်ဖြစ်သူ ထွန်းထွန်းက လက်ခုပ်သံ တဖြောင်းဖြောင်းပေး၍ အားပေးလိုက်သည်။
သန္တာနီက လက်လေးကိုဗိုက်ရှေ့ကပ်၊ ကိုယ်လေးကိုရို့ပြီး ပရိတ်သတ်ကိုဟန်နှင့်ပန်နှင့်အရိုအသေပြုလိုက်၏။
“အဆိုတော်လေးက သိပ်တော်တာပဲ..ဆုချရမယ်..”
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်သူမကိုဖက်ပြီးပါးစုံ့လေးများကိုမွကနဲ အာဘွားကြီးတစ်ချက်ပေးလိုက်လေသည်။
သူတို့သားအမိ၂ယောက်၊ သောက်လိုက်သီချင်းတစ်လှည့်စီဆိုလိုက်နှင့် အချိန်ကုန်မှန်းမသိကုန်လာခဲ့သည်။
ထွန်းထွန်းကသူ့အမေအနားမှာပင် ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ပြီး သူ့လက်တွေကလဲ
ခပ်မှိန်မှိန်မှောင်မှောင်အလင်းရောင်ထဲတွင် အမေဖြစ်သူ၏ပေါင်လုံးကြီးများနှင့် အရှေ့အလယ်ပိုင်းတဝိုက်ကို
ဖြေးဖြေးချင်းမသိမသာမှနေ၍ သိသိသာသာကြီးပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပြီ..။
ဒါမျိုးကသန္တာနီ့အကြိုက်ဖြစ်သည်။ သူမထည်လဲခိုးတွဲခဲ့သောချာတိတ်များက ဒီလိုအမြဲလုပ်နေကျ။
သူမကလဲသာယာမြဲ..၊ ဒါပေမယ့်ဒီဟစ်ခါသူမကိုနှိုက်ဆွပေးနေသူကတော့ သူမရဲ့သားအရင်းခေါက်ခေါက်ဖြစ်နေသည်၊
ရီတီတီဝေတေတေဖြစ်နေပေမယ့် သူမသတိရှိနေပါသေးသည်။ သားက သူမစောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်နေပြီ..။
သူမရင်တွေ တလှပ်လှပ်တဇတ်ဇတ်ခုန်နေသည်။
အရင်ကောင်လေးတွေနဲ့တောင်ဖီလင်ချင်းကမတူပါလား..။ စောက်ဖုတ်အဆွခံရလျှင်
မိန်းမတိုင်းဘယ်လိုဖြစ်တတ်သည်ဆိုတာ သန္တာနီအသိ..။ သူမလိုဏှာကြီး စိတ်ထလွယ်သောမိန်းမမျိုးကပိုဆိုးသည်။
အခုအခြေအနေက ပိုလို့ပင်ထူးဆန်းနေသေးသည်။ လာဆွနေတာက တခြားသူမဟုတ်။
မိမိ၏သားအရင်းခေါက်ခေါက်။ ကိုယ့်သားဖြစ်သူက၊ မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့မထိအပ်တဲ့အရာကို၊
သိသိကြီးနဲ့တမင်လာကိုင်နေပြီဆိုတော့၊ သူမိခင်အပေါ်မှာဘယ်လိုစိတ်ထားတယ်ဆိုတာပေါ်လွင်နေပြီဖြစ်ရာ
ဒီအတွေးကြောင့်ပင် ကလိကလိဖြစ်ပြီး သူမအဖုတ်ကြားမှအရည်များကစိမ့်ထွက်ယိုကျလာပြီဖြစ်သည်။
သန္တာနီကသူ့သားတမင်ကိုင်တာမှန်းသိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးလွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။
ထွန်းထွန်းကလဲသူ့အမေတမင်လွှတ်ပေးထားမှန်းသိလို့ပေါ်တင်ပင်နှိုက်ပြီး စောက်စိကိုကလိတော့သည်။
သူ့အရွယ်ကောင်လေးတွေနှင့်ဒီလိုထိတွေ့ပွတ်သပ်ဆက်ဆံခြင်းကို သူ့အမေသည်းခြေကြိုက်ဖြစ်ကြောင်းသူသိသည်။
သူကိုင်ရင်လဲအမေငြိမ်နေမှာပဲဟုတွက်ထား၏၊ တွက်သည့်အတိုင်းလဲ အဖုတ်နှိုက်တော့အမေငြိမ်ခံနေသည်။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့စောက်ဖုတ်နှိုက်နေရတော့မှ သူ့လီးကအလကားနေတော့မလား…၊ တောင်ပြီပေါ့။
သန္တာနီလဲ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေ၊ အထိအတွေ့ အားပေးမှုနှင့် သွေးသားဆူကြွမှုဒဏ်ကို
ဆက်လက်တောင့်ခံတွန်းလှန်နိုင်စွမ်းအားမရှိတော့ပါ။ သူမ အမိုက်မှောင်တောတစ်ခုကိုတိုးဝင်ချင်နေမိသည်။
ဒါ့ကြောင့်လဲ….သူမဆန္ဒကိုမျက်စိမှိတ်တိုးရန် လမ်းစရှာ၏။
“သားရေ မေမေတို့အပြင်တစ်နေရာရာသွားကြရအောင်ကွယ်..
ဒီထဲမှာကြာကြာနေတော့လဲ စိတ်ထဲကလှောင်တယ်လို့ခံစားလာရတယ်”
“မေမေ့သဘောလေ ဘယ်သွားမှာလဲ”
“ကဲဒါဆိုလဲထသွားကြရအောင်။ ဘယ်သွားမလဲမတွေးတတ်သေးဘူး၊ ကားပေါ်ရောက်မှ စဥ်းစားကြတာပေါ့…”
အပေါ်ထပ် VIP ခန်းက ပြန်ဆင်းလာတော့၊ ဘောရူမ်း (ballroom) ကပွဲခန်းမထဲဖြတ်လျှောက်မိသည်။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်.. စလိုးဒန့်စ်ကတဲ့အချိန်ရောက်နေပြီ။
ဒီဂျေဒစ္စကို အပြင်းစားကြိုက်တဲ့လူတွေကပြန်ထိုင်ပြီး အနှေးက၊ ရိုမန်းတစ်ကကြိုက်သူတွေသာကျန်ခဲ့သည်။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ခါးလေးဖက် လည်ပင်းလေးဖက်ပြီးငြိမ့်ညောင်းသောသီချင်းသံနဲ့အတူ
ကကြိုးကကွက်အတိုင်းရွေ့လျားနေကြသည်။ တချို့အတွဲတွေက ကရင်းနဲ့တကယ်ဖီလင်တက်ပြီး ဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်နေကြ၏။
“လာမေမေ…စလိုးဒန့်စ်ကနေတာနဲ့အတော်ပဲ၊ မေမေ့ ဖေးဘရိတ်မဟုတ်လား..!
မသွားခင်တစ်ပုဒ်လောက်တော့ ဝင်ဆွဲလိုက်ရအောင်.. ပြီးမှသွားတာပေါ့…”
သန္တာနီအတွက် ဒန့်စ်ကလဲသူမအနှစ်သက်ဆုံးသော အင်တာတိန်းမန့်တွင် တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်သည်။
အခွင့်အရေးရလျှင်ဘယ်တော့မှမငြင်း..အခုလဲသူမသားဆွဲခေါ်ရာသို့ လွယ်လွယ်ကူကူပင်ပါသွားတော့သည်။
ကပွဲခန်းအလယ်လူအုပ်ကြားသို့ရောက်ခဲ့၏။ အလင်းရောင်ကမလုံမလောက် အမှောင်ဘက်သာအားများနေသည်။
ဒစ္စကိုဘောမှမှန်ကွက်များကို ဆလိုက်လေးများထိုးမိရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော
မီးရောင်အစက်အပျောက်လေးများကသာ တရွေ့ရွေ့လည်ပတ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမှိန်မှိန်လေးသာမြင်နေရသည်။
သားအမိမျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားဖက်ထားပြီးကနေကြသည်။
မိခင်ဖြစ်သူ၏ဖွံ့ထွားလှသောတလုံးတခဲနို့ကြီးတွေက၊ ထွန်းထွန်း၏ရင်အုပ်တွင် ပိကပ်နေသည်။
သန္တာနီကသွယ်ပြောင်းအိစက်နေသောသူမလက်မောင်းများကိုသားဖြစ်သူ၏ပုခုန်းပေါ်
လည်ပင်းတစ်ဘေးဘက်တစ်ချက်တွင် ဖျော့ဖျော့လေးတင်ထားပြီး
ထွန်းထွန်းကတော့သူ့အမေ၏ခါးသိမ်လေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသည်။
ကရင်း ကရင်းနဲ့… ရိုမန်တစ်ဆန်လှသောပတ်ဝန်းကျင်အနေအထား၏လှုံ့ဆော်မှု၊
အနီးကပ်ဖက်ထားကြသဖြင့် ရရှိနေသော ဖိုမဓာတ်နှင့်ကိုယ်သင်းနံ့များကြောင့်၎င်း၊
တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦီး ညင်သာစွာမှုတ်ထုတ်မိနေသော ထွက်သက်နွေးနွေးလေးများကြောင့်၎င်း၊
မရှေးမနှောင်းကပင်အစပျိုးခဲ့သော သားအမိ၂ဦး၏ ရမ္မက်သွေးဆိပ်များက ဒီဂရီတက်လာခဲ့လေပြီ။
၂ယောက်စလုံးမှာ..ယခုသူတို့ကိုယ်သူတို့ ချစ်သူ၂ဦး ဟုထင်မြင်နေမိကြပြီဖြစ်သည်..။
မတိုင်ပင်ရပါပဲနှင့် ၂ယောက်စလုံး၏နှုတ်ခမ်းတွေကဖိကပ်မိသွားကြသည်။
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဆူဝေစွာဖြင့် တရှိုက်မက်မက်နမ်းစုပ်နေမိကြပြီ..။
ဒီအနမ်းတွေက သားအမိတွေနမ်းတဲ့အနမ်းမျိုးမဟုတ်…၊ ချစ်သူရည်းစားအနမ်း..။
ထွန်းထွန်းရဲ့လက်တွေက စကပ်တိုအောက်မှနေ၍ အမေဖြစ်သူ၏ဖင်ကြားထဲလက်ရှိုပြီး
စောက်ပတ်ကိုနှိုက်၍ကလိနေလေပြီ..။ ဖက်ကနေရင်းမှ သန္တာနီမှာ
သားဖြစ်သူ၏လက်ဆိပ်ကြောင့် ထွန့်ကနဲ၊ ထွန့်ကနဲနှင့် တအားကောင်းလာရပြီး၊
စောက်ရေများကထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရ တစိမ့်စိမ့် တအိအိ ထွက်ကျလာတော့၏။
သီချင်း၂ပုဒ်အဆုံးတွင်တော့ သန္တာနီမနေနိုင်တော့ပါ… သားဖြစ်သူ၏ရင်အုပ်ကိုနွမ်းလျစွာတွန်းလိုက်ပြီး..
“တို့တွေသွားကြရအောင်ကွာ..နော်..”
ဒီစကားရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုတော့၂ဦးစလုံးနားလည်လိုက်ကြပါသည်…။
သူတို့သားအမိဆိုင်ထဲမှ အပြင်သို့ထွက်သို့လာခဲ့ကြပြီး၊ ကားပေါ်တက်စက်နှိုးမောင်းထွက်ခဲ့ကြသည်။
လောလောဆယ် သူတို့ကိုယ်သူတို့ဘယ်ကိုသွားနေကြမှန်းမသိ။ ဦးတည်ရာမဲ့၊ အိမ်သို့ပြန်နေခြင်းတော့မဟုတ်..။
၂ယောက်စလုံးအိမ်သို့ပြန်ချင်သေးခြင်းမရှိကြောင်းအသီးသီးနားလည်ထားကြသည်။
ခဏကြာတော့မှထွန်းထွန်းကစကားစ၏။
“မေမေ….”
ဒေါ်သန္တာနီကစကားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။
“သားမေးမှာမေမေ သိနေတယ်…။ သား..ဒီလိုညမျိုးမှာသွားနေကျနေရာကိုသာသွား..၊
မေမေပြောတာ သားနားလည်ပါတယ်..ဟုတ်တယ်မို့လား…”
ထွန်းထွန်းဘာမှပြန်မပြောတော့..သူသွားနေကျနေရာတစ်ခုဆီကားဦးလှည့်လိုက်သည်။
သူ့လိုသုံးနိုင်ဖြုန်းနိုင်အဆင့်ရှိသည့် ယောက်ျားသားတွေမှာ၊ ဒီလိုညမျိုးအတွေ့အကြုံက မစိမ်းလှတော့..။
ဒီလိုမှုန်ရီပြပြ ကပွဲညမျိုးမှာ နတ်မိမယ်လေးတွေကားပေါ်တင်ပြီးခေါ်လာဘူးသောနေရာကရှိပြီးဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့်..ယခုညသူ့ကားပေါ်ပါလာတဲ့နတ်မိမယ်က အရင်ကနဲ့မတူ…
သူ့မေမေ သို့မဟုတ် သူ့ဘုရင်မဖြစ်နေသောကြောင့် စိတ်ထဲမရေမရာဖြစ်နေသေးခြင်းဖြစ်၏။
အခုတော့ဘုရင်မက သွားနေကျနေရာသာသွား ဟုမိန့်ဆိုလာတော့ စိတ်ထဲမှာရှင်းသွားပြီ…။
သူ့တစ်သက်မှာ သူ့အမေအလိုရှိရာ၊ ခိုင်းတာကိုတစ်ခါမှမငြင်းဆန်ခဲ့ဘူးပေ။
သူ့အမေလိုချင်တာမှန်သမျှသူလုပ်ပေးခဲ့သည်ချည်းဖြစ်၏။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၃။ ဒုတိယသတိုးသမီး
သူတို့ကားက လပ်ဇူရီဟိုတယ်ကြီးတစ်ခု၏ခြံဝင်းထဲသို့ကွေ့ဝင်လာခဲ့၏။
မိနစ်အနည်းငယ်အကြာတွင်တော့ ခေတ်မီသော ပရိဘောဂအပြည့်အစုံနှင့်
အေးဆေးငြိမ်သက်သည့်ဟိုတယ်ခန်းကြီးတစ်ခုအတွင်းသူတို့၂ယောက်ရောက်ရှိနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
သောက်ခဲ့တဲ့အယ်လကိုဟောအရှိန်ကြောင့်အပြင်၊ VIPခန်းထဲတွင်၎င်း၊ ကပွဲခန်းမထဲတွင်၎င်း
နှိုးဆွ စတတ်လုပ်ခဲ့ပြီးသောသူတို့၂ယောက်၏ သွေးသားအင်ဂျင်များကလည်း လည်ပတ်ရည်နှုန်းကောင်းနေပြီဖြစ်သည်။
သူတို့၂ယောက်၏နောက်ကျောဘက်တွင်အခန်းတံခါးကြီးက၊ ကလစ်ခနဲကသံမြည်ပြီးချက်ကျသွားသည်နှင့်တပြိုင်နက်…
သန္တာနီက သူ့သားဘက်သို့မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လိုက်၍ သိုင်းဖက်လိုက်လေတော့သည်။
သူမ၏လက်ဖဝါးတစ်ဘက်ကလဲ ထွန်းထွန်းရဲ့ပေါင်ကြားဂွဆုံသို့ရောက်သွားပြီး
ပေါင်ကြားထဲကဖုထွက်ထောင်ထနေသောနေရာကို ဘောင်းဘီအပေါ်မှပင်ပွတ်သပ်နှိုးဆွနေလေ၏။
ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ ထွန်းထွန်းကလည်းနောက်တွန့်တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ပါ။
သူ့လက်များကလည်း မိခင်ဖြစ်သူရဲ့စကပ်အောက်လက်ဝင်သွားပြန်ပြီး ရွှဲအိနေပြီးဖြစ်သော
စောက်ပတ်ကြီးကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးတပြိပြိနှိုက်၍ကလိုင်းတော့သည်။
သားအမိ၂ယောက်လက်များမှာ တစ်နေရာမှတစ်နေရာသို့ဟိုမှသည်မှကူးသန်းကာအငြိမ်မနေနိုင်ကြပဲ
တစ်ဦိးခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ဦး နေရာအနှံ့ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်နှိုးဆွလျက်ရှိသည်။
ကပွဲခန်းမမှာတုန်းကလိုပင် သူတို့နှုတ်ခမ်းများကအလိုအလျောက် ပြန်လည်ဂဟေဆက်သွားကြပြန်ပြီး
ဆာလောင်စွာဖြင့်အငမ်းမရနမ်းစုပ်နေကြပြန်သည်။
၂ယောက်သား ပွက်ပွက်ထဆူလောင်နေသောသွေးများဖြင့်ပွေ့ဖက်ကိုင်တွယ်နေကြရင်းမှ
တစ်ဦး၏အဝတ်အစားများကိုတစ်ဦး အပြန်အလှန်ချွတ်ချပစ်လိုက်ကြရာ..နောက်ဆုံးတွင်
သားအမိ၂ယောက်စလုံး အဝတ်တစ်စစီတောင်မှမကျန်တော့ပဲ မွေးရာပါဝတ်စုံများနှင့်ဖြစ်သွားကြတော့သည်။
ယခုတော့သူတို့ အသား၊ အသားချင်းပွတ်သပ်နေကြလေပြီ..။
အဝတ်အစားများမှာတော့တံခါးဝမှာပင် ပုံလျက်သားလေးတွေကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။
ထွန်းထွန်းက သူ့အမေကို အခန်းအလယ်ရှိ ၂ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးရှိရာသို့ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်တွင်
သန္တာနီမှာလည်းအလိုက်သင့်ပင်ပါလာခဲ့သည်။ မင်္ဂလာကုတင်ကြီးကဲ့သို့ကြီးမားကျယ်ပြန့်လှသော
ကင်းဆိုက်ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် ပုံပြင်ထဲက ဝတ်လစ်စလစ် မင်းသမီးလေးကဲ့သို့ဖြစ်နေသော
မေမေသန္တာနီကို ပက်လက်ကလေးလှန်၍လှဲချပေးလိုက်သည်…။
ထွန်းထွန်းက သူနှင့်လသာနွေတို့၏ မင်္ဂလာဦးညကိုသတိရမိသွားသည်။
ဒါပေမယ့်ဒီညအဖို့တော့ သူ့မွေးမေမေသန္တာနီက သူ့သတိုးသမီးလေးဖြစ်နေပြီလား..။
ချာတိတ်ပေါင်းစုံနှင့်ထည်လဲတွဲသော သူ့အမေဘယ်လောက်ထန်မည်ကိုသူရိပ်မိသိရှိနေသည်။
ဒီညတော့ မေမေကိုယ်တိုင်ကလိုလိုလားလားသူ့ကိုဖိတ်ခေါ်ခဲ့သည်လေ…။
အမေ့အထန်စိတ်တွေကိုအစွမ်းကုန်မီးတောက်အောင်နှိုးဆွပေးပြီးမှ ရှဲကနဲမြည်အောင်ငြိမ်းသတ်ပေးရမည်။
စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင်ထွန်းထွန်းကစိတ်လိုက်မာန်ပါနှင့် အမေ့အထန်စိတ်တွေကိုအတင်းဖက်ရမ်းလှုံ့ဆော် နှိုးဆွနေလေပြီ..
မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးနေရာမလပ် ပွတ်သပ်ဖျစ်နယ်ရင်း နို့လုံးကြီးတွေကိုစို့လိုက်..၊
အဆီပြင်လေးပါးပါးသာရှိနေသော ဝမ်းဗိုက်သားနဲ့ ချက်တွင်းလေးကိုတလွှားချင်းလျက်၍၎င်း၊
ချိုင်းကြားလေးများ၊ မေးဖျားအောက်၊ လည်ပင်းတို့ကိုရွရွနမ်း၍၎င်း၊
နားအုံနောက်လေးကိုလျက်ပြီး နားရွက်ဖျားလေးများကို တဆတ်ဆတ်မနာအောင်ကိုက်၍၎င်း
နည်းလမ်းပေါင်းစုံနှင့်ထိုးစစ်ဆင်လိုက်လေရာ အမေဖြစ်သူသန္တာနီမှာ၊ တဖြင်းဖြင်းဖြင့် ဆတ်ဆတ်လူးခါလျက်
ခံချင်စိတ်တွေအဆုံးစွန်သို့ရောက်လာခဲ့ပြီး စောက်ရေတွေမှာလည်းထိမ်းမနိုင်အောင် ထွက်လာခဲ့ရသည်။
မိန်းမသားတို့၏ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ ယောက်ျားတို့ရဲ့ကာမထိုးစစ်ကိုအပြင်းအထန်ခံရချိန်မှာ
ပေါင်လေးတွေအလိုလိုကားလို့ စောက်ပတ်လေးကဟပြဲလေးဖြစ်နေပြီ..။
ထွန်းထွန်းရဲ့မျက်နှာကလည်းတဖြေးဖြေးအောက်သို့စုန်ဆင်းလာပြီး
ပေါင်လေးကားကာတွန့်လိမ်လျက် ဟပြဲလေးရှိနေသော မိခင်ဖြစ်သူ၏စောက်ဖုတ်ရှိရာလျှိုကြားသို့ရောက်လာခဲ့ပြီ..။
စောက်ဖုတ်ကြီးရှေ့မှာတွေ့တော့သူမျက်နှာအပ်ချလိုက်သည်။
ခပ်ပြင်းပြင်းအနံ့တမျိုးရ၏။ ဒါသည်ပင်စောက်ပတ်အနံ့ပေလား..။
မနက်ထဲကတစ်နေကုန်ကုမ္ပဏီအလုပ်တွေနဲ့ကိုယ်လက်သုတ်သင်ချိန်ကောင်းကောင်းမရခဲ့တဲ့မေမေက
မနက်စောစောရေချိုးပြီးကာစလိုမွှေးကြိုင်နေတာတော့မဟုတ် ချွေးနံ့ ပေါင်ခြံနံ့တွေတော့ရှိနေလေပြီ။
ဒါပေမယ့်သူတို့ကအရမ်းမွှန်နေကြပြီဆိုတော့…၊ ဟော်တယ်ခန်းထဲရောက်တာတောင်
သန့်စင်ခန်းအရင်ဝင်ဖို့မကြိုးစားခဲ့ကြပေ…။
ထွန်းထွန်းကမဆေးရသေးတဲ့စောက်ခေါင်းညှီညှီထဲကထွက်လာတဲ့ စောက်ရေနံ့၊
ပေါင်ခြံနံ့နဲ့ လိမ်းထားတဲ့ပေါင်ဒါနံ့တို့ ပေါင်းစည်းထားသောဟောင်စပ်စပ် ခပ်ပြင်းပြင်းအနံ့ကိုရှူရင်း
သူ့အမေစောက်ပတ်ကြီးကိုဖြဲ၍ မရွံမရှာ အပြတ်ဘာဂျာကိုင်တော့သည်။
မွှန်နေတော့ ရွံဖို့စိတ်လဲခေါင်းထဲမှာ အရှင်းမလာတော့…။
“အား…အူ့…အမလေး..ခိ..ခိ..ယားတယ်..”
ပလပ်..ပလပ်…ပြွတ်..ပြွတ်..ရွှိ…အင်းးးးမ်..
“အိုး…ကျွတ်..ကျွတ်..ရှီး… ဟာကွာ.. သားရာ မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးက..နံဟောင်မနေဘူးလား..၊
မေမေတစ်နေ့လုံး အိမ်သာထဲဝင်ပြီးအဖုတ်တောင်ကောင်းကောင်းဆေးခဲ့ရသေးတာမဟုတ်ဘူး၊
ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်..မရွံဘူးလား..ဟိ..ဟိ..”
“ရွံပါဘူး..ကိုယ့်အမေဟာပဲဟာ..မေမေ့ စောက်ပတ်ကြီးကနဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး။
မုံ့ပေါင်းကြီးကျနေတာဘဲ၊ ငံပြာရည်ဆမ်းထားတဲ့ မုံ့ပေါင်းကြီး..ဟားးးး”
“ခွေးလေး..နင်..အခု အဲဒါကြီးဘဲ ဟက်ဟက်ပက်ပက်လျက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား..ဟိ..၊
ယောက်ျားတွေများ စောက်ပတ်ထဲနှာခေါင်းနှစ်လိုက်ရင်..ဘာမှမသိတော့ဘူး..ခစ်ခစ်..”
ထွန်းထွန်းက အချိန်ကုန်ခံပြီးဆက်ပြောမနေတော့… စောက်ဖုတ်ကိုသာစိတ်လိုလက်ရ
ဆက်လျက်၊ ဆက်မှုတ်နေတော့သည်။ လျက်တာမှ..စောက်ရေတွေနဲ့ရောနေတဲ့
အဖုတ်ထဲကပ်နေတဲ့အဖြူဖတ်ကလေးတွေကိုတောင်အကုန်စုပ်ပစ်၊ ပြောင်အောင်လျက်ပစ်လိုက်သည်။
မှုတ်နေလျက်နေရင်းကအားမရဖြစ်လာတော့ ထွန်းထွန်းက ကုတင်ခေါင်းရင်းမှခေါင်းအုံးကို
လက်တစ်ဘက်မမှီမကမ်းနှင့်လှမ်းဆွဲချလာပြီး သူ့အမေဖင်အောက်ထဲဆွဲထိုးခုလိုက်သည်။
သန္တာနီကအထာပေါက်စွာဖြင့် ဖင်ကြွပေးလိုက်၏။ ခါးကော့ပြီးကြွအသွားပြူးကနဲကော့တက်ပြီး
ထွက်နှုတ်ဆက်လာတဲ့စောက်စိလေးကိုအသဲယားစွာနဲ့ အထက်အောက်နှုတ်ခမ်း၂ခုစေ့၊
သွားလေးနဲ့ဖိကိုက်ပြီးဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့မှလျှာဖျားလေးနဲ့စောက်စိကို
ပတ်ပတ်လှည့်ထိုးပြီးမွှေတော့ သန္တာနီထွန့်ထွန့်လူးသွားလေ၏။
အမေဖြစ်သူရဲ့လှိုက်လှိုက်မောမောမချိမဆန့်ညည်းသံလေးများက သူ့စိတ်တွေကိုပို၍အလွန်အမင်းထကြွစေသည်။
လီးကလဲတစ်သက်လုံးမှာတောင်နေကျထက်ပိုပြီးမတရားတောင်တက်လာနေသည်ဟုထင်မိသည်။
လျှာတွေကအလိုက်တသိအလုပ်လုပ်နေကြသည်။ လက်များကလည်းရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်ကို
နေရာမလပ်အသေးစိတ်ရှာဖွေစေ့ငုနေ၏။ ခန္ဓာကိုယ်၂ခုကလဲပူးကပ်လုံးထွေးနေသည်။
ထွန်းထွန်းကမျက်နှာကိုစောက်ဖုတ်မှခွာလိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကိုလျောတိုက်၍အထက်သို့ပြန်ဆန်တက်လာ၏။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကသူ့အမေအပေါ်တွင်ခွစီးထားလိုက်ပြီးဖြစ်သည်။
ယခု..အစွမ်းကုန်မာထန်၍ခေါင်းတဆတ်ဆတ်နှင့်ရှိနေသော သူ့လီးကြီးက သူ့အမေ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင်
ဂူထဲသို့ဝင်၍အတွင်းမှနတ်ရေတွင်းသိုက်လေးကိုရှာဖွေရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေပေပြီ..။
မေမေ့ရဲ့အချစ်နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ကလေးများက၊ စောက်ရည်နှင်းစက်လေးများနဲ့ ရွှဲအိစိုလဲ့နေလေသည်။
“အားးးး သားရယ်…..အင်းးးးးး”
မိခင်အရင်းနှင့်သားအရင်းတို့အကြား အချစ်ဂိမ်းပွဲကလေးက ပူလောင်ပြင်းပြစွာဖြင့်စတင်ခဲ့ပေပြီ။
ပြီးတော့ ဆက်၍ဆက်၍ အင်ဂျင်လည်ပတ်နှုန်းကအရှိန်မြင့်၍လာခဲ့သလို
ရာဂအပူချိန်ကလည်းမြင့်တက်၍ ဆူပွက်လာခဲ့လေသည်။
ကျွိ..ကျွိ….ကျွိ..ကျွိ….အိ..အိ..အိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖြန်း..ဖြန်း
“အားးး မေမေ…ရှစ်..မိန်းမရာ…ဖာ့ခ်…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…ရှီးးးးး…”
“အူ့..အူ့…အီးးးး.. အိ..အိ..စစ်ရှ်..အားးးး သားးး အင့်..အင့်..ယောက်ျားရေ.. ဆောင့်…”
ဗလာကိုယ်တီး ခန္ဓာကိုယ်၂ခုက ပူးလိုက်ခွာလိုက်..၊
အမေဖြစ်သူသန္တာနီရဲ့အဝတ်ဗလာကိုယ်လုံးလေးကဘယ်ညာတွန့်လိမ်လို့လှုပ်ရှားနေသည်။
ညည်းသံကလည်းငရုတ်သီးစပ်စပ်စားမိသလိုတရှူးရှူး တအားအားနဲ့ပေါ့…။
သန္တာနီမှာသားဖြစ်သူလက်တွဲခေါ်ဆောင်သွားသောကောင်းကင်ဘုံနတ်ဥယျာဥ်ထဲတွင်
တသိမ့်သိမ့် တလှိုက်လှိုက်ပျော်မြူးလွင့်ပါးနေရသည်။ ထို့အတူ…ထွန်းထွန်းမှာလည်းအမေဖြစ်သူထံမှ
သူထင်မှတ်မထားခဲ့သောအချစ်ဗျူဟာများကိုအံ့မခန်းတွေ့ရှိလိုက်ရပြီးမိန်းမောမြောပါသွားမိသည်။
အမေအရင်းဆီကပေးဆက်လာသောကာမအရသာများက ဇနီးဖြစ်သူလသာနှင့်ဆက်ဆံရသည်ထက်ပင်
ပို၍နက်နဲ ကျယ်ပြန့် လှိုက်မောဘွယ်ကောင်းကြောင်းသူလက်ခံလိုက်မိတော့သည်။
မထင်မှတ်ပဲ သု့အမေနှင့်ယခုလိုချစ်တင်းနှီးနှောခွင့်ရလိုက်တော့မှပင်
ကုတင်ပေါ်ကကိစ္စများတွင်သူ့အမေဘယ်လောက်ထန်၍တဏှာကြီးကြောင်းသိလိုက်ရတော့သည်။
အခုတော့သူကိုဤလူ့လောကထဲသို့မွေးထုတ်ပေးခဲ့သော မွေးအမေရင်းကို
လင်မယားများလုပ်နေသကဲ့သို့ အားရပါးရလိုးနေရပေပြီ။ အမေ့ရဲ့ကာမပညာရပ်မျာ
းကျွမ်းကျင်နှံ့စပ်မှုကြောင့်လည်း သူကာမအရသာကိုအပြည့်အဝခံစားနေရ၏။
အရှိန်ရလာသည်နှင့်အမျှ ၂ဦးစလုံးတွန့်ဆုတ်တွေဝေနေခြင်းများမရှိကြတော့ဘဲ၊
စိတ်အာရုံအလိုလိုက်၍လွှတ်ပေးထားလိုက်ပြီး မိုးမမြင်လေမမြင် လိုးနေဆော်နေကြတော့သည်။
နောက်ဆုံးတော့သားဖြစ်သူ၏ချစ်ရမ္မက်သုက်သွေးရည်များက မွေးမိခင်၏ သန္ဓေသားတို့ဖြစ်တည်ရာမွေးလမ်းကြောင်း
သားအိမ်ခေါင်းထဲသို့ ရေကာတာတစ်ခုကျိုးပေါက်သည့်နှယ် အရှိန်ဖြင့်ထိုးဖောက်စီးဝင်သွားတော့သည်။
ပြင်းပြပူလောင်သောရာဂမီးများအနည်းငယ်ပြေငြိမ်းသွားကြသည်။
သားအမိ၂ဦး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်ပြီး ခဏတာအမောဖြေအနားယူလိုက်ကြသည်။
ခန္ဓာကိုယ်တို့ကအနည်းငယ်အေးဆေးငြိမ်သက်၍ကျေနပ်သွားသလိုရှိသော်လည်း၊
မကျေနပ်နိုင်သေးသည်က ဆူပွက်မှုအရှိန်မသေသေးသည့် ရာဂသွေးများပင်ဖြစ်သည်။
မီးနှင့်ဖယောင်းပမာရှိသော ဖိုနှင့်မတို့ ကိုယ်လုံးတီးများနှင့်ဖက်ရက်အိပ်နေကြမှတော့
သွေးတွေကအလိုအလျောက်ပြန်ဆူလာပြန်သည်။
အမောပြေသွားတာနဲ့တပြိုင်နက် ထွန်းထွန်းကဂိမ်း အပိုင်း၂ကိုဆက်စားရန် နှိုးဆွတော့သည်။
သန္တာနီကိုယ်တိုင်ကလည်းသားငယ်ပေးမည့်ကာမလက်ဆောင်ကို စွဲလမ်းကြည်ဖြူပြီးဖြစ်ရကား..
ဘယ်နှစ်ကြိမ်ဖြစ်ဖြစ်သူမအဖို့အဆင်သင့်ပါပဲ..။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့သူမစိတ်ရောကိုယ်ပါ
လုံးလုံးလျားလျားကြီးနှစ်၍ခံပစ်လိုက်သည်။ သားရဲ့လီးကြီးကိုလည်းသူကတစ်လှည့်မရွံမရှာပြန်၍စုပ်ပေးလျက်ပေးပြီး
အားရအောင်ပုလွေကိုင်ပေးလိုက်သေးသည်။
ပြီးမှပက်လက်လှန်ပြီးစပ်ပတ်ဖြဲ၍သား၏အလိုးကိုစိတ်လွှတ်ပေးပြီးခံနေသည်။ သားဖြစ်သူလီးကြီးနဲ့
ဆွဲဆွဲနှဲ့နေသောစောက်ဖုတ်ထဲကအရသာကို တစစ်စစ်တုံ့ပြန်ညှစ်ပေးခြင်းအားဖြင့်အပြည့်အဝခံစားပစ်လိုက်သည်။
ဖီလင်အပြည့်နှင့်ထွက်လာသောညည်းသံများကိုလဲမထိမ်းကွပ်တော့ပဲလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။
သူမ…သားအရင်းဖြစ်သူနှင့်အခုလိုလိုးနေရတာကိုအရမ်းကျေနပ်နေမိလေသည်။
ထွန်းထွန်းလဲအတူတူပါပဲ.. နဖားကြိုးပြတ်သွားသောနွားသိုးတစ်ကောင်လို
တစ်ချောင်းထဲသောဂျိုကြီးနဲ့ကြုံးဝှေ့နေတော့တာလေ..။
ထို့နောက်တွင်တော့ယနေ့အဖို့ဒုတိယအကြိမ်မြောက် အမေဖြစ်သူရဲ့သားအိမ်ထဲကို
သူ့ရဲ့အချစ်မျိုးရည်တွေပန်းထည့်ပြီးဖြည့်ပေးလိုက်ပြန်လေ၏။
ဝင်သွားလျှင်အသေခင်တတ်သည်ဟုဆိုရိုးရှိသော ယောက်ျားတို့၏လရည်ဓာတ်ကြောင့်
သန္တာနီမှာလည်းသားဖြစ်သူကိုအစွဲကြီးစွဲပြီးဖြဲခံလျက်ရှိရာ စောက်ဖုတ်ကြားမှလရည်များ
အန်ကျစီးဆင်းလျက် ဟိုတယ်ကုတင်အိပ်ရာခင်းဖြူဖြူပေါ်တွင် အကွက်လိုက်ကြီးဖြစ်နေတော့၏။
မင်္ဂလာကုတင်ကြီးလည်း ကွက်သွားပြီ..။ နှင်းဆီပွင့်ဖတ် သတိုးသမီးလေးလည်း ကြွေသွားပြီ..။
ဒီညကတော့၊ သားအမိ၂ယောက်၏တစ်သက်တာမှာတကယ့်ကိုမေ့မရနိုင်တော့မယ့် ဘဝအကွေ့ညလေးပင်ဖြစ်တော့သည်။
“မောသွားလား..မေမေ့ယောက်ျား အချစ်ကလေးရယ်..”
ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ဂိမ်းတစ်ကျော့အပြီး၊ အသက်ရှူလေးတွေပြန်မှန်လာချိန်တွင်သန္တာနီကမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ဪ..အမောတကြီးချနေလိုက်ကြသည်မှာ အခုမှပင် သားအမိစ၍စကားပြောရတော့၏။
“မောတာပေါ့…ဒါပေမယ့် အရမ်းပျော်ရတယ်မေမေ..၊
သိပ်ကောင်းတာပဲ..၊ မေမေရော…ပျော်ရဲ့လားဟင်..”
“မေမေ အရမ်း… အရမ်း… အရမ်း…ကို ပျော်ရတယ်မေ့သားလေးရယ်..၊
မေမေ့ဘဝမှာ တစ်ခါမှ ဒီ့လောက်သာယာပျော်ရွှင်တဲ့ဆက်ဆံမှုမျိုးမရခဲ့ဖူးဘူး..
ဟောဒီ..ဒီနေ့ည မေမေ့သား လင်လေးလုပ်ပေးသလောက်ကောင်းအောင်ဘယ်သူမှလုပ်မပေးနိုင်ခဲ့ဖူးဘူး..၊
ဒီပုံစံအတိုင်းသာဆိုရင် မေမေတော့ သားလင်လေးကို တစ်သက်လုံးစွဲသွားတော့မယ်နဲ့တူတယ်..”
“တကယ်ကြီးလား..မေမေ..”
“တကယ်ပြောတာပေါ့..လင်လေးရယ်..ရှေ့ကို..အခွင့်အလမ်းရှာပြီး တို့တွေထပ်တွေ့..
ထပ်ပျော်ကြရအောင်နော်…သား..၊ ထပ်ပြောဉီးမယ်…ယောက်ျားနဲ့အခုလိုချစ်ရတာ
မိန်းမအရမ်းပျော်တယ်၊ သိပ်..သိပ်ကို စွဲသွားပြီ..သိလား…”
“ကဲ..ယောက်ျားနဲ့မိန်းမခေါ်နေမှတော့ လင်မယားပေါ့…
တကယ့်လင်မယားဖြစ်သွားအောင်၊ ခလေးပါယူလိုက်ရရင်ကောင်းမလားမိန်းမရယ်..”
“ခစ်ခစ်..ဒါက..မေမေ့ကိုဗိုက်ကြီးအောင်လိုးမယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့လေ..
သားလင်လေးသဘော..သဘော..မေမေကတော့ မယ်မငြင်းပဲ..၊ ရတယ်..
သားမှာလသာတစ်ယောက်လုံးရှိရဲ့သားနဲ့ မေမေနဲ့ပုစိလေး လိုချင်တယ်ပေါ့၊ တကယ်လိုချင်တာလား !..”
“တကယ်ပြောတာမေမေရ…အခု..မေမေနဲ့လိုးမိပြီးမှ မေမေနဲ့ ခလေးရချင်၊ ယူချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်လာတယ်..”
“ဒါဆို..တကယ်လိုချင်ရင် မေမေနဲ့ ခဏခဏလုပ်ရမယ်..သိလား..မေမေလဲ ဆေးမသောက်တော့ဘူး၊
အနဲဆုံး တစ်ယောက် နှစ်ယောက်လောက်တော့ရအောင်..ဟိဟိ..”
သူတို့၂ယောက် အတန်ကြာသည့်တိုင် ပေါက်တတ်ကရချစ်တင်းနှောစကားလေးတွေ
ဆက်ပြောနေမိကြသေးသည်။ နောက်ဆုံး..ကိုယ်တွေလက်တွေ သုတ်သင်သန့်ရှင်းပြီးကြတော့
ဟိုတယ် ချက်အောက်လုပ်ပြီး အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ အပြန်လမ်းမှာတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်
စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြတော့၊ လောလောလတ်လတ်ခံစားလာခဲ့ရသောကာမဂုဏ်အရသာအရှိန်နှင့်
ကိုယ့်စိတ်ကူးနဲ့ကိုယ်ပီတိတွေကိုယ်စီ ပြည့်အင့်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
သူတို့သားအမိ၂ယောက်အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ထွန်းထွန်းမိန်းမ လသာကနှစ်ချိုက်စွာအိပ်မောကျနေချေပြီ..။
သူကရေခဲသေတ္တာထဲမှရေအေးအေးတစ်ခွက်ယူသောက်ပြီး သူ့နေအိမ်အတွင်းတွင်ပင်ရှိသည့်
ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ခန်းထဲသို့လျှောက်ဝင်ခဲ့သည်။ ကုလားထိုင်တွင်ခဏထိုင်ရင်း ယနေ့ညကြုံတွေ့ခဲ့သည့်
သူနှင့်သူ့အမေတို့၏မယုံနိုင်စရာအဖြစ်အပျက်ကိုပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..ဖြစ်ခဲ့တာကမမေ့နိုင်စရာ တကယ်ရင်ခုန်ခဲ့ရသည်။
သူ့အမေသူ့ကိုပေးသွားခဲ့သောကာမဂုဏ်အရသာက ရင်ထဲ၊ အသွေးအသားထဲတွင် ပြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့်သူ့ရဲ့ဆန္ဒအမှန်ကိုပြောရရင်ဖြင့် မဝသေးပါ။ ချစ်သောမေမေနှင့်အခွင့်အရေးရလျှင်
ရသလိုထပ်မံပျော်ချင်သေးသည်။ သူမေမေ့ကိုစွဲလမ်းသွားပြီလား..။ ထားလိုက်ပါတော့..
ယခုလောလောဆယ် ချစ်ဇနီးလေးလသာအိပ်နေရာ သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ခဲ့လေသည်။
လသာကတကယ့်ကိုပါးပါးကလေး၊ ထွင်းဖောက်မြင်ရလုခမန်းရှိသည့် ညအိပ်ဝတ်စုံရှည်လေးကို
ဝတ်ပြီးအိပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမကလဲတကယ့်ဆက်စီကျ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိသောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်၏။
ဝတ်စုံပါးပါးလေးအောက်မှ အမို့အမောက် အခုံးအဝိုက်များကိုအတိုင်းသားမြင်နေရလေသည်။
အပေါ် အောက် အတွင်းခံ၂ခုစလုံးဝတ်မထားပါ။ သူနားလည်လိုက်ပါသည်။
သူ့မိန်းမမှာ ဆန္ဒတစ်ခုဖြင့်သူ့ကိုစောင့်နေခဲ့သည်ကတော့သေချာပါသည်။
လသာ၏ပါးအို့ဖောင်းမို့မို့လေးများကို နမ်းလိုက်လျက် သူရှိရာဘက်သိုဆွဲလှည့်လိုက်ကာရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်၏။
ပွင့်လာသောမျက်ခွံလေးများအောက်မှ မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့်ပင့်ကြည့်လာပြီး၊
ပြည့်ဝစွာသောအပြုံးတစ်ချက်ကိုလက်ခနဲတွေ့လိုက်ရလေသည်။
မောခါမှမောရော…၊ သူ့အသက်ဗူးကလေးလိုချင်တာကိုပေးလိုက်ပါ၏…။
လသာတစ်ယောက် သူမချစ်ခင်ပွန်းထံမှ အိမ်အပြန်လက်ဆောင်ကို
ထုံးစံအတိုင်း ပျော်ရွှင်စွာလက်ခံရယူလိုက်လေတော့သည်…။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၄။ ရုန်းမလွတ်နိုင်တော့တဲ့ဝဲဂယက်
၄-၅ လခန့်ကြာမြင့်ခဲ့ပြီးနောက်…
ဖခင်ကြီးဦးထွန်းသိုက်၏ ကွယ်လွန်ပြီး၍တစ်လပြည့်ဆွမ်းသွပ်အပြီး…
အိမ်ထဲမှာတွင်ရှိသော ထွန်းထွန်း၏အလုပ်ခန်းထဲတွင်ဖြစ်၏။ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်
အဖေ၏တို့လို့တန်းလန်းကျန်ရှိနေသေးသည့် လက်ကျန်လုပ်ငန်းများနှင့်ပတ်သက်ပြီး
မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်သန္တာနီနှင့်တိုင်ပင်ဆွေးနွေးနေသည်။ အချိန်က ည၈နာရီခန့်ရှိပြီ..။
“ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ..သား…၊ မေမေကလဲ ဒီလုပ်ငန်းကိုကောင်းကောင်းကျွမ်းကျင်တာမဟုတ်ဘူး၊
တို့တွေဆက်လုပ်လို့နိုင်ပါ့မလား..”
သန္တာနီက သူမ၏ချစ်လင်ငယ်လေးဖြစ်သူ သားတော်မောင်အားမေးလိုက်သည်။
“သားကတော့…နိုင်မယ်လို့ယုံကြည်တယ်..၊ ဒါပေမယ့် မေမေက ဖေဖေ့အစားဝင်ပြီး
ဒီလုပ်ငန်းကိုရှေ့ထွက်ရုပ်လုံးပြပြီး လုံးဝတာဝန်ယူရလိမ့်မယ်။ သားကနောက်ကနေ ကွန်ထရိုးလုပ်ပေးမှာပေါ့။
သားကကုမ္ပဏီရာထူးကတစ်ဘက်ရှိသေးတာကိုး။ လုပ်ငန်းအစီအစဉ်တွေအားလုံး မေမေကဝင်ကြည့်ပေါ့။
ဈေးနှုန်းကိစ္စ၊ တင်ဒါကိစ္စတွေ၊ လုပ်ငန်းခွင်အုပ်ချုပ်ရေးကိစ္စတွေနဲ့ ကျန်တာအားလုံးကို သားကိုယ်တိုင်စီမံမယ်၊
မေမေက စာချုပ်စာတမ်းကိစ္စနဲ့ ငွေကြေးကိစ္စ ပိုက်ဆံသိမ်းရုံလောက်ဆိုတော်ပါပြီ..”
“အဲဒီ..အားလုံးကိုသားစီမံမယ်ဆိုတဲ့အထဲမှာ… မေမေ့ကိုပါ..ပါလား..”
သူမကသားဖြစ်သူကိုမျက်လုံးလေးပြူးပြပြီးစပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ပြောရင်းက မီးဖိုခန်းဘက်လျှောက်သွားလိုက်သည်။
“ဒါနဲ့..လသာကဘယ်တော့လောက်ပြန်လာမှာလဲ..ချစ်..”
သန္တာနီက မီးဖိုခန်းထဲမှနေ၍လှမ်းမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“သူ့အဖေအမေအိမ်မှာကြာလိမ့်ဦးမယ်…မေမေ..”
ဧည့်ခန်းထဲရောက်သွားပြီဖြစ်သောထွန်းထွန်းကပြန်အော်ဖြေ၏။
တအောင့်လောက်ကြာတော့ သန္တာနီကလင်ပန်းထဲတွင်ဘီယာဗူးနှင့်ဖန်ခွက်များထည့်ပြီးပြန်ထွက်လာသည်။
သားအမိ၂ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်မိကြ၏။ မျက်နှာတွေမှာက အပြုံးရိပ်တွေနှင့်..။
ယခု..ထွန်းတွန်းမှာ သူ့အမေကိုမယားအဖြစ်လုံးလုံးလျားလျားကြီး ရလိုက်ပြီဟုဆိုပါကဆိုနိုင်သည်။
ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်တော့ သူ့မှာကာမဂုဏ်မှုအရာတွင်တာဝန်ယူရမည့် မယားချော၂ယောက်တောင်ဖြစ်သွားပြီဟုဆိုနိုင်သည်၊
တရားဝင်လက်ထပ်ထားသည့်လသာက အသက်ပင်ငယ်သော်လည်း၊ အရိုက်အရာအားဖြင့်ဆိုရင်တော့မယားကြီးပေါ့။
မယားငယ်ကတော့ဘဝမှာလုံးဝတွေးမထင်ထားခဲ့တဲ့ မွေးသမိခင်အရင်းခေါက်ခေါက် သန္တာနီဖြစ်လို့နေသည်။
ဟိုပါတီပွဲညက သားအမိ၂ယောက် ရမ္မက်ဆန္ဒအလိုနောက်ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားမိကြရင်း
မှားယွင်းသွားမိခဲ့ကြပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းတွင်၊ ရမ္မက်ရာဂဆားငံရေမှာ သောက်လေသောက်လေငတ်မပြေ
ဖြစ်တတ်သည့်အတိုင်း နောက်ဆုတ်ရုန်းထွက်ရန်မတတ်နိုင်တော့ပဲ မသင့်တော်မှန်းသိလျက်နှင့်
မိုက်မဲစွာရှေ့ဆက်ခရီးကျွံခဲ့ကြလေသည်။
သူတို့၂ဦးသဘောတူလင်မယားအဖြစ်သိုသိုသိပ်သိပ်သတ်မှတ်လိုက်ပြီးကြလေပြီ။
အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ကြပီးနောက်ပိုင်းမှာလည်း မိဘများအိပ်ခန်းသို့အချိန်မရွေးဝင်ထွက်ခွင့်ရှိနေသော
ထွန်းထွန်းတစ်ယာက် သူ့အမေဆီဝင်ဝင်တွေ့နေခြင်းမှာ အိမ်သားများအမြင်တွင်အဆန်းတကျယ်မဟုတ်၍
မည်သူမျှသံသယမဖြစ်ကြ။ ဖြစ်စရာလဲမလို…သားအမိကြီးပဲဟာ၊ ဘယ်သူထင်မှာလဲ။
အလုပ်ကိစ္စတွေဆွေးနွေးကြတယ်ပဲထင်မှာပေါ့။
ဒီတော့သူတို့၂ယောက်လွတ်လွတ်လပ်လပ်စိတ်တိုင်းကျချစ်ဗျူဟာခင်းနေနိုင်ကြသည်။
ကြီးမားကျယ်ပြန့်သော ၂ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်ရှိ ဒေါ်သန္တာနီရဲ့ဘေးတစ်ဘက်တွင်
အမြဲတမ်းလိုလို နေရာလွတ်တစ်ခုကရှိနေခဲ့သည်မှာကြာပြီ။
ဆေးရုံတွင်သေမင်းနှင့်အပြင်းအထန်စီးချင်းထိုးလျက်ရှိနေသော ခင်ပွန်းသည်ဦးထွန်းသိုက်၏
ယာယီလစ်လပ်လျက်ရှိသောကွက်လပ်ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ သားတော်မောင်က
လုပ်ငန်းခွင်တွင်အဖေ့လုပ်ငန်းများကိုယာယီလွှဲပြောင်းရယူလိုက်ရသကဲ့သို့၊
အမေ့ဘေးရှိအိပ်ရာကွက်လပ်ကိုလည်း အချိန်ပိုင်းလာရောက်ရယူဖြည့်ဆည်းပေးနေရတော့သည်။
ဒါကိုတော့မယားကြီးရာထူးရထားသူ လသာကတော့မသိသေးပါ။ အခြားသူများလည်းမသိနိုင်ပါ။
အခုတော့သူ့ကို မယားကြီးက မောင်ဟုခေါ်၍ မယားငယ်ဖြစ်သူမေမေက
(၂ယောက်ထဲရှိသောအချိန်များတွင်) ‘ချစ်’ဟုခေါ်လေသည်။
တစ်ခါတရံ မိန်းမဖြစ်သူလသာထက်ပင်ပိုကဲ၍ ‘ချစ်မောင်’ဟုတောင်ခေါ်လိုက်သေး၏။
သူကလဲ မိန်းမကို’မ’ တစ်လုံးထဲခေါ်၍ အမေကို’ချစ်မ’ ဟုခေါ်သည်ကိုး..။
အလုပ်ထဲတွင် သူ၏ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းများနှင့်ဖခင်၏လုပ်ငန်းများ၂ဆလုပ်ရသကဲ့သို့
ကုတင်ပေါ်ကလုပ်ငန်းများတွင်လည်း၂ဆတိုးကာ မိန်းမ၂ယောက်ကြားဗျာများနေရတော့သည်။
တစ်ခုတော့ရှိသည်၊ သူနှင့်ညားပြီးနောက်ပိုင်း၊ သူ့မိခင်သန္တာနီတစ်ယောက်ခြေငြိမ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။
တခြားချာတိတ်လေးတွေနှင့်လည်းမရှုပ်တော့ပေ…။
အမှန်တော့လည်း လုပ်ငန်းများအပေါ်တွင်သာအာရုံစူးစိုက်နေသည့်အပြင် အသက်လည်းကြီးလာပြီဖြစ်သဖြင့်
မိန်းမ၏အလိုကိုဖြည့်ဆည်းပေးရမည့်ဘက်တွင်အားနည်းလာသောဦးထွန်းသိုက်ကြောင့်ပင်၊
ဒီကိစ္စများဘက်မှာဏှာသန်သောသန္တာနီတစ်ယောက်ခြေရှုပ်မိခြင်းဖြစ်သည်။
အခုတော့သားဖြစ်သူကအနီးကပ်ဖြည့်ဆည်းပေးနေပြီဆိုတော့သူမပြင်ပဇာတ်လမ်းရှုပ်စရာမလိုတော့ပါ။
ဒီလိုနှင့်အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိကြာမြင့်ခဲ့သည်။
ဖခင်ဖြစ်သူဦးထွန်းသိုက်မှာ ကားမတော်တဆမှုဒဏ်ရာကြောင့် သတိလစ်မေ့မြောသွားပြီးနောက်ပိုင်း
ခန္ဓာကိုယ်တုန့်ပြန်မှုများ တစတစဆုတ်ယုတ်သွားပြီး သမားတော်ကြီးများကအထူးကြပ်မတ်ကြိုးစား
ကုသကြသော်လည်း အရာမထင်အောင်မြင်မှုမရှိတော့ပါ။ နောက်ဆုံးတော့လပေါင်းအတန်ကြာ
သတိပြန်မလည်ပဲနေခဲ့ရာမှ လောကကြီးကိုအေးချမ်းစွာစွန့်ခွာသွားခဲ့လေပြီ..။
ဖခင်ကြီးကွယ်လွန်သွားတော့ ဖခင်၏ပစ္စည်းဥစ္စာပိုင်ဆိုင်မှုအားလုံးကသူ့နာမည်ဖြင့်သာ။
ဖခင်၏ ရွှေ့ပြောင်းနိုင်သော၊ မရွှေ့ပြောင်းနိုင်သောသက်မဲ့အမွေပစ္စည်းများအပြင်၊
ပြည့်ဖြိုးတင်းရင်း နူးညံ့အိစက်လှသောအကိတ်စားဘော်ဒီကြီးဖြင့်သက်ရှိအမွေပစ္စည်းဖြစ်သည့်
ဖခင်၏မယားကြီး သန္တာနီခေါ် သူ့မွေးမိခင်အကိတ်ကြီးကိုပါ ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းအဖြစ်လက်လွှဲရရှိလိုက်လေတော့သည်။
သန္တာနီကသူယူလာသောဘီယာဗူးများနှင့် ဖန်ခွက်များကိုအိမ်ရှေ့ဆက်တီစားပွဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး..
ဘေးဘီတစ်ချက်အကဲခတ်လိုက်သည်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးတွေ အိမ့်နောက်တန်းလျားပြန်ကုန်ကြပြီဆိုတာသေချာမှ…
“ချစ်အတွက် ဘီယာအေးအေးယူလာတယ်၊ လန်းသွားအောင်..”
ပြီးတော့မှထွန်းထွန်းထိုင်နေသည့်၂ယောက်ထိုင်ဆိုဖာမှာဘေးချင်းပူးကပ်လျက်စွေ့ကနဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
မကြာခင်မှာပင်သူ့ချစ်မေမေကသူ၏ရင်ခွင်ထဲရောက်ရှိနေခဲ့လေပြီ။
သူ့ရဲ့ချစ်မခေါ် မေမေသန္တာနီ၏လှပတောင့်တင်းသောခန္ဓာကိုယ်လေးက အဖန်ဖန်အထပ်ထပ်
ဘယ်နှစ်ခါပင်ထိတွေ့သုံးသပ်သော်လည်း၊ လုံးဝငြီးငွေ့စရာမရှိအောင်ဆွဲဆောင်မှုအားကကောင်းလွန်းလှသည်။
၂ယောက်သားပူလောင်ပြင်းပြဆူဝေသောစိတ်ဆန္ဒများနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပွတ်သပ်နှိုးဆွလျက်ရှိလေပြီ။
“မေမေ့ယောက်ျား..ချစ်မောင်လေး…ဒီနေ့မေမေ ချစ်ဆီကအများကြီးလိုချင်တယ်ကွာ..။
သားရှိတာတွေအားလုံးအကုန်ထုတ်ပြီးမေမေ့ကိုစိတ်ကြိုက်လုပ်နိုင်တယ်..သိလား..”
“ရတာပေါ့ ဒီညတော့ ဟောဒီမောင့်ချစ်မ မေမေကို စောက်ဖုတ်ကြီးယောင်ကိုင်းသွားအောင်ကိုလုပ်ပြဦးမယ်…ဟဲဟဲ..”
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ချစ်မြတ်နိုးသောစိတ်များ၊
တစ်ဦး၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ဦးတပ်မက်သောဆန္ဒများနှင့်
စိတ်အာရုံမြင့်တက်လာသည့်အရှိန်အတိုင်းစီးမြောလိုက်ပါသွားကြလေတော့သည်။
သားဖြစ်သူ၏ကြီးမားတောင့်တင်းလှတုတ်ခိုင်လှသောလိင်တံချောင်းကြီးက
သူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့ရာလမ်းကြောင်းဖြစ်သောအမေဖြစ်သူ၏စောက်ခေါင်းပေါက်ကြီးထဲတွင်
စီးစီးပိုင်ပိုင်ဝင်ထွက်လျက်ရှိသည်။ အပေးအယူအထုတ်အသွင်းလှုပ်ရှားမှုတိုင်းမှာလည်း
သန်မာသောကြွက်သားများက ထိုးသွင်းဆွဲဖိဖျစ်ညှစ်ကာအလုပ်များလျက်ရှိ၏။
၂ဦးသား၏ခန္ဓကိုယ်များကလည်းမုန့်ကြိုးလိမ်တစ်ခုလို လိမ်ပတ်လုံးထွေးလျက်ရှိ၏။
“ချစ်ရယ်…ရှီးးးး အားးးကောင်းလိုက်တာ….အင့်…အင့်…ဆောင့်.. ယောက်ျား..ဆောင့်…
မိန်းမကိုမညှာနဲ့…စောက်ဖုတ်ကြီးကွဲရင်ကွဲရင်ကွဲသွားပစေ..၊ အူးးးးဆောင့်…မိန်းမပြီးတော့မယ်…”
သူတို့သားအမိအပြောကျယ်လှသောချစ်ရာဂပင်လယ်ကြီးကိုမမောမပန်းနိုင်ကူးဖြတ်နေကြလေသည်။
သန္တာနီတစ်ယောက်သားဖြစ်သူပေးဆက်လာသောကာမရမ္မက်အရသာများအပေါ်
မိန်းမောမူးယစ်စွဲလန်းသာယာသွားမိပြီဖြစ်ရာ သားအမိချင်းမဖြစ်အပ်သော
ကာမတွင်းနက်ကြီးထဲသို့ခြေချော်လက်ချော်ကျမိသွားသည့်နေ့မှစ၍ပြန်လည်ဆွဲတင်ကယ်ယူ၍မရတော့ပါ။
အမိုက်မှောင်ဝဲထဲတွင်သာလှည့်ပတ်မြောပါလျက်ရှိတော့သည်။
သားအမိ၂ယောက်ထဲသာရှိသောအချိန်ကာမဂုဏ်မှီဝဲကြစဥ်အတွင်း။ မိမိကိုယ်မိမိ မိန်းမ၊ မိန်းမ၊ နှင့်
နာမ်စားသုံးခေါ်တွင်ခြင်းကိုပါးစပ်ဖျားကမချ၊ မရှက်မကြောက်မြိန်မြိန်ရှက်ရှက်ကြီးသုံးစွဲနေတော့သည်။
“အားးးး…ဖာ.ခ်…ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ…မိန်းမစောက်ပတ်က စီးပိုင်နေတာဘဲ…
ကိုယ်လဲပြီးပီမိန်းမရေ….ထွက်ကုန်ပြီ…ရှစ်…အားးးး….”
ယနေ့ညအဖို့လည်း လင်မယားတစ်ဖြစ်လဲသားအမိ၂ယောက် အချစ်ပြဇာတ်ခန်းများကိုတစ်ပိုင်းပြီးတစ်ပိုင်း
ကျေနပ်အားရအောင် ကိုယ်တိုင်ကပြအသုံးတော်ခံကြပြီးနောက် နွမ်းနယ်၍ အိပ်ပျော်သွားကြသည်အထိပင်..။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
လသာနွေတစ်ယောက် ညအိပ်ဝတ်စုံကိုဝတ်ပြီး အိပ်ရာဝင်ရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။
အခုမှမိုးချုပ်ပြီးကာစ ဘာမှမကြာသေးသော်လည်း သူမအိပ်ချင်နေပြီ။
တစ်နေကုန် ကိစ္စတွေများမြောင်စွာနဲ့မြို့နယ်အစိုးရရုံးပေါင်းစုံဟိုကူးဒီသန်းပြေးလွှားခဲ့ရသောကြောင့်
အတော်လေးပြိုင်းနေပြီမို့လို့ဖြစ်သည်။
သူမ အခု——နယ်မှာရှိသော သူမရဲ့မိဘများ အိမ်တွင်ရောက်ရှိနေခြင်းဖြစ်၏။
မိဘများကိုမတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သောကြောင့်တစ်ကြောင်း၊
အဖေ့အမွေခွဲပေးတုန်းက သူမဝေစုပိုင်ဆိုင်မှုများကို အခုထိ အမည်ပေါက်ပြောင်းလဲခြင်းမပြုလုပ်ရသေးတာတွေကို
လုပ်ရန်အတွက်နယ်ပြန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ လာတာကသူမတစ်ယောက်ထဲ။
ယောက်ျားဖြစ်သူထွန်းထွန်းကအလုပ်တွေပိ၍ရန်ကုန်မှာကျန်ခဲ့သည်။ သူမတွင် ဖခင်ရင်းမရှိတော့၊
အဖေဆုံးတာသူမ ၉-၁၀နှစ်သမီးလောက်ကထဲကဖြစ်သည်။
သူမအမေ ဒေါ်သဲသဲကြည်က အဖေဆုံးပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပင်နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်၏။
ယခုသူမကအဖေဟုခေါ်နေသော ဦးရဲဝင်းနှင့်ပင်ဖြစ်သည်။
ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဦးရဲဝင်းက သူမ၏ဖခင်အရင်းမဟုတ် မွေးစားအဖေ သို့မဟုတ် ပထွေးသာလျှင်ဖြစ်သည်။
သို့သော်သူမက ဦးရဲဝင်းကိုဖခင်အရင်းသဖွယ်ချစ်၏။ ဦးရဲဝင်းကလဲသူမကို သမီးအရင်းကဲ့သို့ချစ်လေသည်။
သူမ၁၀နှစ်သမီးလောက်ထဲကအတူနေခဲ့ကြရတာဖြစ်ပြီး လသာမှာ ဦးရဲဝင်းလက်ပေါ်မှာပင်ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်ဟုဆိုနိုင်သည်။
ဖခင်ရင်းတစ်ယောက်ကဲ့သို့အစစအရာရာတာဝန်ယူကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်လေ။
ဖခင်ရင်းဖြစ်သူ ဦးမျိုးမောင်ကျော်က တောသူဌေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
သူအဆုတ်ကင်ဆာရောဂါဖြင့်မဆုံးခင်မှာ သူပိုင်ဥယျာဥ်၊ ခြံ၊ မြေနှင့် လယ်ယာများ၊
အမွေဆိုင်လုပ်ငန်းများကို ရှေ့နေရှေ့ရပ်များဖြင့် စာချုပ်စာတမ်းပြုလုပ်ပြီး အမွေခွဲပေးခဲ့သည်။
ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်သဲသဲကြည်၊ သမီးကြီးလသာနွေနှင့် သားငယ် နေမင်းတို့အား အမွေပုံများခွဲဝေပေးခဲ့သော်လည်း
သားသမီးများ အသက်၂၀စီပြည့်မှသူတို့အမွေပုံများကိုခံစားရရှိမည်ဖြစ်သည်။
ယခု လသာက ၂၅နှစ်၊ နေမင်းက ၂၁နှစ်ရှိပြီဖြစ်ရာ သူတို့အမွေစုတွေကိုလဲခံစားနေရပြီ။
သို့သော်တရားဝင်အမည်ပေါက်နာမည်တွေမလွှဲရသေး..၊ မိသားစု အတူနေနေကြသည့်အပြင်
အမွေကိုမက်မောခြင်း လုယက်လိုခြင်းစိတ်မရှိကြသော အလွန်ချစ်သည့် မိသားစုဖြစ်၍လည်း
နာမည်ပြောင်းဖို့အရင်မလို အသည်းသန်မဖြစ်ကြ၊ အခု လသာနွေလက်ထပ်အပြီး တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကျမှ
သူမဝေစုခြံမြေများကို အမည်ပေါက်လာပြောင်းခြင်းဖြစ်၏။
သိတဲ့အတိုင်းပေါ့၊ အစိုးရရုံးကန္နားတွေမှာကိစ္စတစ်ခုလိုက်ရတာလွယ်လွယ်နှင့်ပြီးတာမဟုတ်၊
ဟိုချိန်း ဒီချိန်း၊ ဟိုထောက်ခံစာ၊ ဒီစာရွက်စာတမ်းတောငိးနဲ့ ရုံးတကာပတ်ပြေးနေရတာလေ…၊
လသာနွေအမေ့အိမ်မှာရက်အတော်ကြာခဲ့ပြီ။ ကိစ္စမပြတ်လို့ရန်ကုန်အိမ်မပြန်နိုင်သေး။
သူမဒီမှာရက်ကြာလေ။ သူမယောက်ျားထွန်းထွန်းက သူမ၏ယောက္ခမ၊ သူ့အမေချစ်မယားလေးသန္တာနီနှင့်
လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးချစ်ဗျူဟာခင်းပြီးကဲနေကြလိမ့်မည်ဟု သူမ အိပ်မက်ပင်မမက်ခဲ့ပေ။
ဒီညရွာထဲမှာ ရပ်ဆွေရပ်မျိုး မိတ်ဆွေရင်းချာတစ်ဦး၏အိမ်မှာနာရေးရှိသဖြင့်
ရပ်ရွာထုံးစံအတိုင်း အမေနှင့်မောင်လေးတို့က နာရေးအိမ်သို့သွားရောက်ကူညီနေခဲ့သည်။
သူမကသာ မောလွန်းလို့အိမ်မှာနေခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ အမေနှင့်မောင်လေးတို့က အိမ်ပြန်ညဉ့်နက်မှာကျိန်းသေသည်။
ယခု အိမ်မှာ အဖေ (ဦးရဲဝင်း) နှင့်သူမတို့သာကျန်ခဲ့သည်။ အဖေက အိမ်ရှေ့ခန်းမထဲတွင်ထိုင်၍ တီဗွီကြည့်နေသည်။
“အဖေ…ထမင်းစားပြီးပြီလား..”
လသာက ဦးရဲဝင်းကိုမေးလိုက်၏။
“အေး…သမီး..၊ အဖေစောစောကပဲ နာရေးအိမ်မှာကူချက်ပေးရင်းစားလာခဲ့ပြီ..
ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ အဖေ ဘီယာ ၄-၅လုံးလောက်စိမ်ထားတယ်သမီး၊ တစ်လုံးနဲ့ဖန်ခွက်ပါ အဖေ့ဆီဆွဲခဲ့စမ်းပါ။
တီဗွီကြည့်ရင်း တစ်စွတ်နှစ်စွတ်သောက်ရအောင်လို့….”
ဦးရဲဝင်းကသမီးဖြစ်သူ လသာကိုတဆက်ထဲခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲမောနေပြီဖြစ်သည်။
ဘီယာအေးအေးလေးသောက်ပြီးအနားယူလိုသည်။ တစ်နေကုန် သမီးဖြစ်သူလသာ၏ရုံးကိစ္စများကို
သူကပင်ဦးဆောင်၍ကူညီပြီးအပြေးအလွှားလိုက်လုပ်ပေးနေခဲ့ရသည်မဟုတ်လား..။
ဦးရဲဝင်းကရုပ်ဖြောင့်သည်။ အသားလတ်လတ် ခန့်ခန့်ချောချောကြီးဖြစ်၏။
အသက်၄၈နှစ်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း သန်မာနုပျိုတုန်း..။ ကိုယ်ကာယလေ့ကျင့်ခန်းများကစားခြင်းကို
ဝါသနာပါသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ကကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ကြွက်သားတွေအကန့်လိုက်အမြှောင်းလိုက်ဖြစ်သည်။
လူကြီးလူကောင်းဆန်ပြီး ငယ်စဥ်ကပင် သူမအပေါ် သမီးအရင်းလိုပင်ကြင်နာနွေးထွေးစွာဆက်ဆံခဲ့သောကြောင့်
လသာကအဖေ့ကိုချစ်ရ၊ သံယောဇဥ်ကြီးရသည်။
သူမအမေဒေါ်သဲသဲကြည်က တည်တန့်သည်၊ စိတ်ဆတ်သည်၊
အမေက သူမတို့ကိုရိုက်နှက်ဆုံးမသည့်အခါများမှာပင် အဖေဦးရဲဝင်းကအမြဲဝင်၍အကာအကွယ်ပေးတတ်သည်။
ဒါ့ကြောင့်ပင်သူမက အဖေဦးရဲဝင်းကို ပထွေးတစ်ယောက်လိုမမြင်ပဲ၊ ဖခင်ရင်းချာလိုချစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။
ဦးရဲဝင်းကလဲလသာတို့မောင်နှမကိုသားသမီးရင်းများလိုချစ်ပါသည်။
သို့သော်သမီးလသာအပျိုဖော်လေးဝင်လာလို့ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးရှိလာသောအခါ
သွေးသားကောင်းတုန်းယောက်ျားပီပီ မယားပါသမီးပျိုလေးကိုကြည့်၍ စိတ်ကစားစပြုလာ၏။
ဒါကလဲသူ့ကိုအပြစ်မဆိုသာ။ ဆူဖြိုးတင်းရင်းစွာအရွယ်ရောက်လာသော သမီးပျိုလေးများကို
အနေနီးစပ်ပါကဖခင်အရင်းများကတောင်ဒီလိုအတွေးများနဲ့စိတ်ကစားတတ်ကြမြဲမဟုတ်ပါလား။
အခုဟာက သူ့သွေးအရင်းမှမဟုတ်ပဲလေ…။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၅။ အိပ်မက်ထဲကသဲဦးပန်းကလေး
ဦးရဲဝင်းကသမီးလေးလသာအပေါ် ဖီလင်လေးတစ်မျိုးရှိ၏။ ဒါက ဒီလိုအက်စီးဒဲင့်လေးတစ်ခုကြောင့်ဖြစ်သည်။
သမီးလသာ ၁၂နှစ်ခွဲ ၁၃နှစ်လောက်အရောက် တစ်နေ့မနက်ပိုင်းကျောင်းသွားရန်၊ အိမ်ရှေ့တံခါးအထွက်၊
ခြံဝသို့အလှမ်း လသာသူမကိုယ်သူမ တစ်စုံတစ်ခုကိုသတိထားမိသွားပြီး အလန့်တကြားလေးအော်မိသည်။
ပြီးတော့အိမ်ထဲပြေးဝင်သွားပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာသတင်းစာထိုင်ဖတ်နေသောဦးရဲဝင်းဆီပြေးသွားလျက်…၊
“အဖေ..အဖေ..သမီးဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး…ကြည့်ပါဦး.. ဟီးးးအင့်..ဟင့်..”
“ဟင်..သမီးလေးဘာဖြစ်လို့လဲ..သမီးကိုဘယ်သူက ဘာလုပ်လိုက်လို့လဲ…..”
“သမီးမသိဘူး..အဖေ… ဟီးး ဟီးး…”
သူ..သမီးကိုအထိတ်တလန့်နှင့်သေချာကြည့်မိတော့..
သမီးငယ်၏ကျောင်းစိမ်းစကပ်လေးအောက်မှပေါင်တန်ဖွေးဖွေးသွယ်သွယ်လေးများပေါ်တွင်သွေးစီးကြောင်းတွေနှင့်..။
“အီးးးဟီး…သွေးတွေ..သွေးတွေ..ဖေဖေ..”
ဒီတော့မှဦးရဲဝင်းသဘောပေါက်သွားရသည်။ သမီးငယ်လေးလသာ အပျိုဖြစ်ပြီပဲ၊ ခလေးမငယ်လေး၏ပထမဆုံး ရာသီသွေးဆင်းသောနေ့…။
တစ်ခါမှမကြုံဘူးသောကြောင့် ထိတ်လန့်တကြားနဲ့ အဖေဖြစ်သူထံအားကိုးတကြီးပြေးလာခြင်းဖြစ်သည်။
“သြော်…ဒါဘာမှမဟုတ်ပါဘူး သမီးရဲ့.. သွား..အခန်းထဲသွားပြီးမေမေ့ကိုသွားပြောချည်..”
“ဟီးးး သမီးမသွားဘူး..မပြောရဲဘူး..မေမေရိုက်လိမ့်မယ်..ကြောက်တယ်..”
ဒေါ်သဲသဲကြည်က တခါတလေခလေးတွေကစားရင်းတစ်စုံတခုဖြစ်လာလျှင် သေချာမေးမြန်းခြင်းမရှိပဲ ဆူလေ့၊ မာန်လေ့၊
ရိုက်တတ်လေ့ရှိရာ သူ့အမေဆူမှာကြောက်၍ သူမကိုအမြဲအကာအကွယ်ပေးသောပထွေးအဖေကိုအရင်ပြေးလာပြောခြင်းဖြစ်သည်။
“သမီး..ဒီကိစ္စကို မေမေဆူမှာမဟုတ်ဘူး..ဖေဖေအာမခံတယ်..
မေမေကသမီးကို ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ သင်တောင်ပေးဦးမှာ..၊ မကြောက်နဲ့..”
တဆက်ထဲမှာပဲ…
“သဲကြည်ရေ…သဲကြည်…ဒီကိုလာပါဦးကွာ မြန်မြန်ဟေ့..”
“လာပြီ..လာပြီ..ဘာတွေအရေးတကြီးဖြစ်.. ဖြစ်…ဟင်! ..သမီးလေးဘာလို့ငိုနေတာလဲ..”
“သမီးခြေထောက်တွေကိုကြည့်လေကွာ..၊ မင်းသမီးအပျိုဖြစ်ပြီကွ၊ သွား..သမီးကိုခေါ်ပြီး၊သန့်ရှင်းပြီး
အထုပ်တွေသေချာထုပ်ပေးလိုက်ဦး..၊ ပြီးတော့ သင်စရာရှိတာတွေကိုလဲသင်ပေးလိုက်..သွား..”
“ဟောတော့……ဟုတ်သားဘဲ၊ သမီးတောင်အပျိုပန်းပွင့်ပြီပဲ၊ လာ..လာ..သမီး.. မေမေနဲ့လိုက်ခဲ့…”
လသာအံ့သြနေမိသည်။ ဒီတစ်ခါဘဲသွေးထွက်သံယိုဖြစ်အောင်ဆော့တာကို မေမေကမဆူမရိုက်ပဲရှိနေပါလား…။
ဦးရဲဝင်းရဲ့အတွေးတွေက ပစ္စုပ္ပန်သို့ပြန်ရောက်လာသည်။ ဒီသမီးငယ်လေးက သူမအအပျိုစင်လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ဖြစ်သော
အခိုက်အတန့်လေးမှာပင် သူမရဲ့အမေကိုအရင်အသိမပေး သူ့ထံသို့သာပထမဆုံးပြေးလာခဲ့သည်။
သမီလေးအပျိုစင်ဖြစ်သောနေ့ကိုအမှတ်တရ ဒိုင်ယာရီထဲမှတ်ထားခဲ့သည်။ သူ့အသည်းဒိုင်ယာရီထဲမှာလည်းစွဲစွဲထင်ထင်မှတ်မိနေသည်။
သူမအပျိုဖြစ်တာကိုသူ့အားပထမဆုံးအသိပေးခဲ့သောဒီအပျိုမလေးအား သဲဦးပန်းလေးအဖြစ်စွဲလန်းမိခဲ့၏။
အဲ့ဒီနေ့ကတော့ချက်ချင်းဒီအစွဲအလန်းကပေါ်လာခြင်းမဟုတ်ပါ။ မျက်စိအောက်မှာပင်တဖြေးဖြေးထွားကျိုင်းလာ၍
ပြည့်ဖြိုးလှပတောင့်တင်းသောအပျိုဖားဖားကြီးဖြစ်လာတော့မှအစွဲအလန်းတွေကတစ်နေ့တစ်ခြားအမြစ်တွယ်လာခြင်းဖြစ်သည်။
စိတ်ထဲတွင် သူသာပိုင်ဆိုင်သင့်သောအပျိုစင်လေးတစ်ယောက်ဟုထင်နေမိလေ၏။
သို့သော်…အချိန်တန်တော့လည်းစွန့်လွှတ်ရသည်သာ။ လသာကျောင်းပြီးလို့ဘာမှမကြာ..
သူမချစ်သူ သူဌေးသားအင်ဂျင်နီယာလေးကလာရောက်တောင်းရမ်းလက်ထပ်သွားတော့ မိဘဝတ္တရားအတိုင်း ပေးစားလိုက်ရပြီး
ယောင်နောက်ဆံထုံးပါ ရန်ကုန်မြို့ကြီးသို့လိုက်သွားလေတော့သည်။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
လသာနွေက အဖေခိုင်းသည့်အတိုင်း ဘီယာအေးအေးတစ်လုံးကိုရေခဲသေတ္တာထဲမှယူလာခဲ့သည်။
အဖေ့နားလာထိုင်ပြီးဘီယာကိုဖန်ခွက်ထဲငှဲ့ထည့်၍ကမ်းပေးလိုက်၏။
အဖေ့နားထိုင်မိမှကိုယ့်ကိုကိုယ်သတိထားမိသည်။ စိတ်ထဲမှ…
“ဟောတော့…ဒုက္ခပါဘဲ…၊ ငါ့နှယ်…အတိုင်းသားပါလား..၊ ကိစ္စမရှိလောက်ပါဘူးလေ….ကိုယ့်အဖေပဲဟာ…”
သူမကယောက်ျားထွန်းထွန်းအိမ်မှာနေစဥ်၊ အိပ်တော့မည်ဟုဆုံးဖြတ်ပြီးပါက အတွင်းခံတွေမဝတ်တော့ပဲ၊
ညအိပ်၀တ်စုံကိုစွပ်ချပြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလေ့ရှိသည်။ အိပ်နေတုန်းအတွင်းခံတွေဝတ်အိပ်ရတာ ကျဥ်းကျဥ်းကြပ်ကြပ်နဲ့
စိတ်ထဲမှာမလွတ်လပ်။ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ပြီးသွားပြီးမှတော့သိပ်ဂရုမစိုက်တော့…၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ..။
အခုလဲ အဖေအမေအိမ်ရောက်နေတာကိုမေ့သွားပြီးအကျင့်ပါနေကျအတိုင်း အောက်ခံမရှိပဲဝတ်ထားမိသည်။
အရင်ရောက်ခါစညတွေက ဝတ်စုံလဲပြီးတာနဲ့တန်းအိပ်တာ။
အခုဒီညမှ..အဖေဘီယာသောက်နေတာကိုအဖော်အဖြစ်ထိုင်ပေးရင်း အဖေ့ဘေးမှာငုတ်တုတ်လေး…။
သူမရဲ့ဝတ်စုံက ဝတ်နေကျသူမစိတ်ကြိုက်ရွေးဝယ်ယူထားသည့်ပါးလျလျအကြည်စားဝတ်စုံမျိုးပင်ဖြစ်သည်။
ကြည်တာမှ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်မှ အကွေးအကောက်၊ အခုံးအမောက် အတွင်းပစ္စည်းများကိုထွင်းဖောက်မြင်နိုင်သည်အထိပင်။
ဦးရဲဝင်းတစ်ယောက် မထင်မှတ်ထားပဲ ဘေးမှာလာထိုင်နေသောမယားပါသမီးလေး၏လှိုက်မောဘွယ်ကောက်ကြောင်းများကို
မြင်လိုက်ရသဖြင့် TV တောင်ဖြောင့်အောင်အာရုံစိုက်ပြီးမကြည့်နိုင်တော့ပေ။ TV သတင်းကဘာတွေပြောနေမှန်းလည်းမသိတော့၊
နားထဲဝင်တစ်ချက်၊ မဝင်တစ်ချက်။ သူ၏အာရုံစူးစိုက်မှုက သမီးလသာဆီအလိုအလျောက်ပြောင်းလဲသွားပြီ။
သူ့ကိုယ်သူသတိထား၍မူမပျက်အောင်ထိမ်းသိမ်းနေသော်လည်း၊ သူ့မျက်လုံးတွေက အလှပြထားသေ
ာပါးလှပ်လှပ်ဇာချည်လွှာလွှမ်းထားသည့်ဘော်ဒီရှိုးကေ့စ်လေးဆီကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်ရောက်ရောက်သွားနေမိသည်။
“သမီး..နောက်တစ်လုံးသွားဆွဲခဲ့ဦးကွာ..၊ သမီးလဲအဖေနဲ့အဖော်ရအောင်နဲနဲပါးပါးသောက်ပါလား။
တို့သားအဖလဲဆွေးဆွေးနွေးနွေးစကားမပြောရတာကြာပြီ..”
လသာလည်း အဖေခိုင်းသည့်အတိုင်း ပုလင်းနှင့်ဖန်ခွက်ထပ်ယူလာပြီး အဖေနှင့်စကားစမြည်ပြောရင်း သောက်တော့၏။
အဖေ့ဘေးနားတင်ပလ္လင်ခွေလေးထိုင်ပြီးဘီယာမော့နေသော လသာမှာညဝတ်ဂါဝန်ပါးကို အောက်စသိမ်း၍
လုံးပြီးပေါင်ကြားထဲထည့်ပြီးထိုင်နေရာ ထိုင်ရတာမတုန့်တော့ပဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိသွားသည့်အပြင်
အရေးကြီးသောအတွင်းခံဝတ်မထားသည့်သုံးမြှောင့်နယ်မြေလေးကိုအဝတ်ဖြင့်ဆို့ကာထားပြီးဖြစ်သွားသည်။
သို့သော်ထိုသို့လုပ်ခါမှ တင်ပလ္လင်ချိတ်ထားသောပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကတလှည့်ထွက်ပြီးအလှပြကြပြန်သည်။
ဖြူဆွတ်၍သွေးကြောစိမ်းလေးများယှက်သန်းနေသောပေါင်သားလေးတွေကတစ်ရစ်ပြီးဖွေးဥလို့နေသည်။
ဦးရဲဝင်းမှာသမီး၏အလှကိုအနီးကပ်မြင်နေရတော့ တံတွေးတွေကြိတ်ပြီးမျိုချနေရတော့သည်။
အစောပိုင်းကရေးပြခဲ့သလိုသူ့သမီးလေးအပျိုပေါက်စကထဲကရှိလာခဲ့သောဖီလင်လေးတစ်ခုကြောင့်…
သမီးလသာကိုစိတ်ဖြင့်ကြိတ်၍ပစ်မှားမိခဲ့တာကို သူ့အသိစိတ်ဖြင့်ပြန်ထိမ်းရင်း မေ့ဖျောက်ရှောင်တိမ်းခဲ့သည်။
သူ့စိတ်၏အခြားအစွန်းတစ်ဘက်ကလည်း သူ့သမီးအရင်းလေးလိုအမှန်တကယ်ချစ်ခဲ့လို့ပဲဖြစ်သည်။
နောက်ပိုင်းလသာလေးအရွယ်လုံးလုံးလျားလျားရောက်လာပြီးခန္ဓာကိုယ်လေးဖွံ့ထွား၊ အလှတရားတွေပြည့်စုံလာတော့
ပြစ်မှားစိတ်လေးတွေကထိမ်းသည့်ကြားမှတဖြည်းဖြည်းစိပ်စိပ်လာလေသည်။
အခုလည်းသူ့သမီးကိုစိတ်လွတ်လက်လွတ်ငေးကြည့်နေမိပြန်ပြီ။ လသာကဒါကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်နေ၏။
သူမအနေဖြင့်လည်း အပျိုလုံးလုံးဖြစ်ခဲ့ပြီး၊ အရွယ်ကလေးရလာလို့မိန်းမတို့၏အသိအမြင်များကြွယ်လာချိန်တွင်
သူ့မအဖေ(ပထွေး) ဦးရဲဝင်း၏ တခါတရံကြည့်တတ်သောအဓိပ္ပါယ်ပါသောအကြည့်များနှင့်အတွင်းစိတ်ကိုရိမ်မိဖတ်မိနေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
သူမ၏အဓိကကျသောအစိတ်အပိုင်းများကိုခိုးခိုးကြည့်တတ်သောသူ့အဖေ၏အကြည့်များကိုရင်ခုန်တတ်နေပြီ။
မိန်းမမာယာတွေလဲတတ်လာပြီဖြစ်ရာ သိသော်လည်းမသိချင်ယောင်ဆောင်တတ်နေပြီဖြစ်လေသည်။
ဒါကိုအမေဖြစ်သူကိုတော့အရိပ်အမြွက်မျှပြန်မပြောမိခဲ့ပေ။ ဘာလို့ပြောမှာလဲ…
အဖေကမှတကယ်မှဘာမှမလုပ်ပဲခိုးကြည့်ရုံကြည့်တာ။ တခါတလေလဲသနားပြီးသူ့အဖေရဲ့ဆန္ဒလေးတွေကို
ဖြည့်ဆည်းပေးလိုစိတ်လေးတွေတောင်ပေါ်လာမိခဲ့သည်မှာသူမထွန်းထွန်းနှင့်လက်မထပ်မီကထဲကဖြစ်သည်။
အခု..သားအဖ၂ယောက်သားဘီယာထိုင်သောက်ရင်း ရောက်တတ်ရာရာထိုင်၍ပြောနေကြရင်းမှဘီယာအရှိန်နှင့်
၂ယောက်စလုံးခပ်ထွေထွေဖြစ်လာကြသည်။ အမေ့အကြောင်း၊ မောင်အကြောင်း၊ အရပ်ထဲကအကြောင်းစပ်မိစပ်ရာပြောရင်း
ရီစရာတွေပါလာတော့တဟီးဟီးတဟားဟားနှင့် မူးလာတုန်းမှာဦးရဲဝင်းက လသာကိုလက်ကိုင်ပေါင်ပုတ်ပြောရဲလာပြီလေ။
အဖေ့ရဲ့ရီဝေတဲ့မျက်လုံးအစုံက သူမကိုတစ်ခုခုပြောနေသလိုပဲ။
အဖေကသူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုထိတွေ့သုံးသပ်ချင်တဲ့ဆန္ဒတွေပြင်းပြနေတာကိုလည်းသူမနားလည်မိသည်။
အခုသူတို့စလျှောက်မိနေသောလမ်းကမှားနေသည်ဆိုတာလသာသိသည်။
သို့သော် ရင်ခုန်ဖွယ်အသစ်အဆန်းအတွေ့အကြုံတစ်ခုဖြစ်လို့နေပြန်သည်။
သူမလဲစိတ်ထဲကပါသလိုလိုနဲ့စမ်းကြည့်နေမိချင်သည်။ ပါးစပ်ကမပြောသော်လည်း
သူမ၏အမူအရာနှင့်တုန့်ပြန်မှုတွေကသူမအဖေ့ကိုမငြင်းဆန်လိုကြောင်းတစေ့တစောင်းကြိုးစားဖော်ပြနေသည်။
နောက်ဆုံးတော့ ဘီယာပုလင်းတွေလဲကုန်သွားပြီ။ သူမလဲရီဝေနေပြီ။
မူးယစ်ခြင်း၏ဩဇာအရှိန်အဝါအောက်မှအတူတွဲ၍ ကာမဆန္ဒလေးများကလဲကပ်၍ပါလာလေ၏။
သူမအမေ့အိမ်ရောက်နေသည်မှာတစ်ပတ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ ထို့အတူလင်တော်မောင်၏အယုအယနှင့်လည်းကင်းကွာခဲ့ရသည်ပဲ။
သွေးကောင်းတုန်းအရွယ်ဆိုတော့ ဆာလောင်မှုကနှိုးဆော်လာလေသည်။
ဒါပေမယ့်အသိ၊ သတိစိတ်ကလေးကရှိသေးသဖြင့် သူမအိပ်ခန်းဆီသို့ဒယီးဒယိုင်နှင့်ထလျှောက်သွားခဲ့လေသည်။
သမီးလသာ၏အတွင်းသား၊ နို့ကြီးများ၊ ပေါင်ကြီးများနှင့်ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်များကိုအနီးကပ်အတိုင်းသားဖောက်ထွင်းမြင်ခဲ့လိုက်ရသော
ဦးရဲဝင်းမှာလည်း ဖွားဘက်တော်ကြီးကထိမ်းမနိုင်ကွပ်မရ အတင်းရုန်းထနေလေသည်။
“သမီးရယ်…သမီးတမင်လုပ်တာမဟုတ်မှန်းအဖေသိပါတယ်..။
ဒါပေမယ့်သမီးဟာက အဖေ့ကိုဆွပေးနေသလိုဘဲ…ဟင်းးး..သမီးနော်…သမီး..”
ဟု..စိတ်တွင်းမှသက်ပြင်းချရင်းရေရွတ်မိ၏။
ပြီးတော့..ယိုင်ထိုးယိုင်ထိုးနှင့်သူ့အိပ်ခန်းသို့လျှောက်လာခဲ့သည်။
သို့သော်..သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းကအိမ်အတွင်းပိုင်းမှာဆိုတော့ သူ့သမီးအခန်းဝကဖြတ်လျှောက်သွားမှရောက်သည်။
လသာ၏အခန်းရှေ့အရောက် တံခါးကချက်ထိုးမထား။ မဟတဟလေးပွင့်နေ၏။ သူဖြတ်လျှောက်သွားတော့မလိုလုပ်ရင်းက
တစ်စုံတစ်ခုသော စွမ်းအားတစ်ခုကဆွဲငင်ညှို့ယူသွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီး တံခါးဝတွင်ရပ်သွားလေသည်။
သူတံခါးကိုဖြေးဖြေးလေးတတိတိတွန်းဖွင့်လိုက်သည်။ မလိုအပ်ပဲအသံမထွက်အောင်ပေါ့။
လသာကအခန်းမီးကြီးပိတ်ထားသော်လည်းနံရံကပ်မီးကိုမူဖွင့်ထားသဖြင့်အခန်းအတွင်းတော်အသင့်မြင်နိုင်သည့်အလင်းရောင်လေးကတော့ရှိနေသည်။
လသာက တစ်နေကုန်လည်းပင်ပန်း၊ ဘီယာလဲယစ်သွား၍ထင့်..ခေါင်းချသည်နှင့်အိပ်ပျော်သွားဟန်ရှိလေသည်။
ပက်လက်အနေအထားနှင့်အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်ဟန်ရှိတဲ့လသာရဲ့ခန္ဓာပုံရိပ်က အလင်းရောင်မှိန်မှိန်လေးအောက်မှာခြင်ထောင်ကိုဖောက်ထွင်းပြီးမြင်နေရသည်။
ဦးရဲဝင်းကရှေ့သို့ဖြေးဖြေးချင်းလှမ်းသွားရင်းခြင်ထောင်ဘေးကကြည့်လိုက်တော့ပါးလွှာသောညအိပ်ဝတ်စုံအောက်မှ
အထက်အောက်ဘာအတွင်းခံမှဝတ်မထားသောသမီးဖြစ်သူရဲ့ပြည့်ပြည့်တစ်တစ်ကိုယ်လုံးလေးကိုစွဲမက်စဖွယ်တွေ့နေရလေသည်။
ပေါင်လေးတစ်ခြမ်းကိုထောင်၍အိပ်နေသောလသာ၏ပေါင်ကြားမှာပြဲပြဲကြီးဖြဲပြထားသလိုဖြစ်နေသည်။
ဒီတော့ခပ်ဟဟစောက်ပတ်လေး၂ခြမ်းကလဲဟက်ပဲ့လေးပြဲလို့လျှာလေးထုတ်ပြီးဖိတ်ခေါ်နေသယောင်ပင်။
ဆီးစပ်မှမထူမပါးအမွှေးနုနွယ်များကယှက်သန်းဖုံးအုပ်ထားသည်မှာဆက်စီကျစွာလှပလို့နေည်။
ဦးရဲဝင်းအဖို့မှာတော့ စောစောကဘီယာဝိုင်းမှာကထဲကအစပျိုးဆူဝေနေပြီးဖြစ်သောတဏှာစိတ်တွေက
မကောင်းသောကိုယ်စောင့်နတ်များဘက်မှစစ်ကူပေး၍ အတင်းဝင်ရောက်နှိုးဆော်နေလေရာ အသိဥာဏ်တွေအမိုက်မှောင်ဖုံးနေပြီ။
သူကြိတ်ပြီးစွဲလန်းခဲ့ရသောသဲဦးပန်းကလေးကိုထိတွေ့သုံးသပ်ကြည့်ချင်စိတ်များက
အားမလိုအားမရဖြင့်အတင်းတိုက်တွန်းနေတော့ရာ၊ ခြင်ထောင်လေးကိုအသာမတင်၍အထဲဝင်လိုက်ပြီး
လသာ၏ပုခုန်းသားဝင်းဝင်းလေးနှငိ့ပြည့်တင်းသောလက်မောင်းအိုးလေးကိုသာသာကိုင်လှုပ်လျက်…
“သမီး…လသာ…သမီး..”
လသာကကိုယ်လေးတစ်ချက်တွန့်သွားရုံမှအပ ဘာမှတုန့်ပြန်မှုမလာ၊ လုံးဝမနိုး…။
ဦးရဲဝင်းက လသာမနိုးတော့တာသေချာတော့စိတ်ကရဲတင်းလာခဲ့သည်။ သူကြည့်လိုက်တော့လသာ၏ညဝတ်စုံဇာချည်ပါးက
ဒူးအထက်ပေါင်လယ်အထိလိပ်တက်နေရာဖွေးဆွတ်နေသောပေါင်တံစင်းစင်းလေးများကသူ့ကိုဆွဲဆောင်ဖိတ်ခေါ်လျက်ရှိသည်။
ဦးရဲဝင်းဘယ်လိုမှဆက်လက်အောင့်အည်းတိမ်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့….၊
ချော်ချော်အိအိနုဖတ်ပါးလွှာလှသောဝတ်စုံပါးလေးကိုအသာလှပ်၍မတင်ရန်မှာခဲယဥ်းလှသောအလုပ်မဟုတ်၊
လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ကော်ပြီးအသာလေးတွန်းပို့လိုက်ရုံနှင့်အထွေးလိုက်ဝမ်းဗိုက်သားလေးပေါ်တွင်ပုံနေတော့ရာ
စောက်စိပြူးပြူးချွန်ချွန်လးခေါင်းပြူနေသောမဟတဟစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကသူ့မျက်စိရှေ့တွင်ဘွင်းကနဲပေါ်လာတော့သည်။
ပေါင်လေးကိုမသိမသာတွန်းတင်၍ ပြဲကားကားလေးဖြစ်အောင်ပြုပြင်ပြီး
လသာ၏စောက်ဖုတ်ပေါ်မျက်နှာအပ်၍ကွဲကြောင်းထဲ လျှာစောင်းထိုး၍ထည့်လိုက်တော့သည်။
သမီး၏ခန္ဓာကိုယ်လေးကတစ်ချက်ဆတ်ခနဲတွန့်သွားသည်ကိုဦးရဲဝင်းကသတိထားလိုက်မိသည်၊
စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးကိုကြည့်တော့အရည်ကြည်လေးများလဲ့နေပါပကော…။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၆။ တောင့်တခဲ့ရကာလတာရှည်
အမှန်ကတော့လသာအိပ်ပျော်နေတာမဟုတ်ပါ။
စောစောထဲကအဖေ့စိတ်ကိုဖတ်မိပြီးသားဖြစ်၍ သူမအဖေအပေါ်စိတ်ကစား၊ စိတ်လည်နေခဲ့ပြီးဖြစ်လေရာ
ဘီယာဝိုင်းမသိမ်းခင်ကထဲက စောက်ဖုတ်ထဲကအရည်များကရွှဲပြီးသားဖြစ်နေခဲ့ရသည်။
သူမအပေါ်အဖေဘယ်ဘယ်လောက်ရဲတင်းမှုရှိသလဲသိချင်စမ်းချင်လို့အဖေ့ရှေ့မှာအရင်ဝင်အိပ်ပြပြီး၊
တံခါးချက်မထိုးပဲကုတင်ပေါ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
အကယ်၌ ပထွေးက ရဲရဲတင်းတင်းသူမကိုဝင်လုပ်လာခဲ့ပါကလိုလိုလားလားပင်ပေးလိုက်မည်ဟုသူမစိတ်ကူးထားခဲ့သည်။
အဖေ့ကိုသူမသနားသည်လေ။
စောက်ဖုတ်ထဲလျှာဇောင်းထိုးရင်းအရည်ကြည်လေးများလဲ့နေတာကိုတွေ့လိုက်ရလို့ ဦးရဲဝင်းကတစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။
သူကစောက်ဖုတ်ကိုဆက်မလျက်တော့ပဲပေါင်ခြံခွကြားလေးနှင့်ပေါင်အတွင်းသားဖွေးဖွေးလေးတွေကို
နူးနူးညံ့ညံ့ညင်ညင်သာသာလျှာပြားကလေးဖြင့်တစ်လွှားခြင်းလျက်ပေးလိုက်လေတော့သည်။
သူ့သမီးကိုယ်တိုင်ကစိတ်ပါနေပြီဆိုတာကိုရိပ်မိသွားသဖြင့်၊ ဘာမှလောပြီးလုပ်စရာမလိုတော့၊
ဒါကြောင့်ပင်သူက လသာ၏ကာမခလုပ်လေးတွေကိုစိမ်ပြေနပြေတစ်ခုချင်းဖွင့်လာခဲ့တော့သည်။
အင်္ကျီကိုရင်ညွန့်အထိဆွဲတင်လိုက်ပြီးပေါင်ခြံမှအထက်ဆန်လာ၍ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးကိုလျက်ပေးလိုက်သည်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ လက်တွေကလသာရဲ့အိစက်ပြည့်တင်းသောနို့အုံဝင်းဝင်းကြီးတွေကိုညှစ်နယ်၍ကစားနေ၏။
မကြာခင်မှာပင်ပါးစပ်ကနို့အုံဆီရောက်သွားပြီး၊ နို့သီးခေါင်းစူစူလေးတွကိုဆွဲစုပ်စို့ယူနေချိန်တွင်၊
စောစောကနို့ညှစ်နေသောလက်များက စောက်ဖုတ်ဆီသို့နေရာပြောင်းကာ စောက်စိကိုချေလိုက်၊
စောက်ဖုတ်ထဲနှိုက်ကလိုင်းလိုက်တာဝန်ကြေပြွန်စွာလုပ်နေလေတော့သည်။
“အို အင်းးးး ဟင်းး ဟင်းးး အဖေ..”
လသာဆီကညည်းသံတိုးတိုးလေးထွက်လာသည်။ လသာနိုးနေလေပြီ။
ဦးရဲဝင်းက ခေါင်းကိုစောက်ဖုတ်ဆီသို့ပြန်စုံဆင်းလာခဲ့ပြီး မျက်နှာပြန်အပ်လျက်စိမ်ပြေနပြေဘာဂျာမှုတ်တော့၏။
လက်တွေကလဲဖင်လုံးလေးကိုအောက်ကမပွတ်ပေးနေရင်းက ဖင်ကြားထဲရှိုသွင်းပြီး
လက်စောင်းတိုက်ကစားပေးနေရာမှ လက်ခလယ်ဆစ်ကလေးကို ဖင်ပေါက်ထဲတစ်ရစ်ခြင်း
တတိတိထိုးသွင်းကစားပေးလိုက်ရာ လသာမှာထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး…၊
“ဟင့်…အဖေ…အဖေ…သမီးကိုဘာလုပ်တာလဲ၊ မကောင်းဘူးအဖေရာ
အို…ဟင့်မလုပ်ပါနဲ့ဆို ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မှာဘဲ…”
ဦးရဲဝင်းကဘာမှပြန်မပြော…၊ လျှာကိုသာအလုပ်ပေးပြီးအားရပါးရမှုတ်နေတော့၏။
ဖင်ပေါက်၊ စောက်ပေါက်များမှအရသာအမျိုးမျိုးကိုတပြိုင်နက်ထဲခံစားနေရသောလသာမှာဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ပဲ
ခံချင်စိတ်များကတားမရဆီးမနိုင်ကြွတက်လာရတော့သည်။
“အင်းးး ဟင်းး..ဟင့်…အဖေ…အဖေအရင်ကသမီးကိုဒီလိုစိတ်မျိုး မရှိပါဘူး ခုဘာဖြစ်လို့သမီးကို…”
“အဖေ…စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့လို့ပါကွာ…။ သမီးကသိပ်လှတာပဲ…”
“ဟင့်…အဖေနော်..မလုပ်ပါနဲ့ဆို..သမီးအမေ့ကိုပြန်တိုင်လိုက်ရင်အဖေတော့ဒုက္ခရောက်ပြီ..”
“ဒါကတော့သမီးပေါ်မူတည်တာပဲသမီးရယ်…၊ သမီးမတိုင်ရင်အမေဘယ်သိမှာလဲ၊
သမီးအဖေ့ကိုမချစ်ဘူးလား မသနားဘူးလား…ဟင်..”
“မသိတော့ဘူးဖေရာ…သမီးအဖေ့ကိုချစ်ပါတယ်။ သမီးကိုဒီလိုလုပ်တာတော့မကြိုက်ဘူး…။
သမီးမှာယောက်ျားရှိတယ်လေ..။ အိုးးး..ဟင်းးး အဖေ…အာ့…၊
ဒါပေမယ့်လဲ အမေသိအောင်တော့မတိုင်ရက်ပါဘူး။ အို…အဖေ..ဟင့်..မလုပ်ပါနဲ့ဆိုနေကွာ..”
“သမီးကိုချစ်လို့ပါကွာ…”
“အဖေ့ကိုသနားလို့..သမီးတစ်ခါလိုက်လျောပေးလိုက်မယ်…။ ဒီတစ်ခါထဲပဲနော်..၊
သမီးယောက်ျားနဲ့လဲ ပြသနာမဖြစ်ချင်ဘူး အဖေ့ကိုဒီတခါပေးပြီးရင်နောက်ထပ်ရောင့်မတက်နဲ့တော့နော်…”
လသာစကားကမဆုံးသေးဘူး..၊ ဦးရဲဝင်းကတက်ခွပြီးသားဖြစ်နေပြီ…။
“အိုးးးး…အင့်..အင့်..အီးးးး အဖေ..ကျွတ်ကျွတ်..”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဇုပ်ဇုပ်…ဇုပ်ဇုပ် ဒုတ်…ဗျစ်..
အိမ်ထောင်သည် ၂ယောက်ဖြစ်ပြီးအတွေ့အကြုံအသီးသီးရင့်ကျက်ပြီးသားဖြစ်နေကြသူများမို့လို့လည်း
သားအဖ၂ယောက်၏ဂိမ်းကမခက်ခဲလှပါ။
မကြာခင်မှာပင်တဖုန်းဖုန်း တဖတ်ဖတ် ဆော်နေလိုးနေကြပေပြီ။
လသာတစ်ယောက်၊ အခု..အဖေ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဆီကရနေတဲ့
ရင်တလှပ်လှပ်အရသာနဲ့ ငြိမ့်ညောင်းတဲ့သာယာမှု နောက်ကိုစီးမြောလိုက်ပါသွားမိပြီ၊
အခုငါ့ကိုလိုးနေတာအဖေပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ့စိတ်ခံစားရင်းကနေ၊ ရနေတဲ့အထိအတွေ့အရသာက
သူမကိုထူးခြားဆန်းကြယ်မှုတစ်ခုပေးနေသည်လေ။ ထိုအတွေးလေးကသူမရဲ့ကာမအာရုံတွေ
သွေးသားရဲ့တောင့်တမှုတွေနဲ့ပေါင်းစပ်သွားတော့၊ နောက်ဆုံးမှာ..လသာဆက်ပြီးထိမ်းချုပ်မထားတော့ပဲ
အဖေကလိုးနေတာကို စိတ်ပါလက်ပါကြီးလွှတ်ပေးပြီးခံနေမိတော့သည်။
“အင့်..အားးးး အရမ်းကြီးဘဲ…အဖေကလဲကွာ..။ ဟင့် ဖေ့လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲ…
အာ့ အမလေး အီး…အဖေ..ဖြေးဖြေး..အင့်..နင့်နေတာဘဲ…”
ဖတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖြန်း..
“အားးးး…သမီးလသာ..ကောင်းလိုက်ထှာကွာ”
“အိုး ဟင့် အဖေ အင့်ဟင်း ကျွတ်ကျွတ် အီး ကောင်းတယ်…အာ့..အာ့…အဖေဆောင့်.. သမီးပြီးပြီ…”
အဖေဦးရဲဝင်းကလသာကိုနတ်ပြည်၆ထပ်သို့တစ်ထပ်ပြီးတစ်ထပ်ခေါ်ဆောင်သွားနေသည်။
တစ်ထပ်ရောက်တိုင်းရောက်တိုင်းလည်းသူမထံမှရေစင်ဓါတ်များယိုစီးဖိတ်ကျသွားကုန်တာမကျန်သလောက်တောင်ဖြစ်နေပြီ။
သူမ နတ်ပြည်၆ထပ်ရောက်တာတောင် အဖေကအောက်ဆုံးထပ် စတုမဟာရာဇ်ကတက်မည်ပုံမပြသေး။
အခုမှပင် လသာမှာလဲသူမအဖေကအပျော့ဆွဲနဲ့ဆွဲအားကောင်းမှန်းသိတော့သည်။
အဖေကသူမယောက်ျားထွန်းထွန်းလိုအားကြိုးမာန်တက်မလိုး၊ အဲ့ဒီအပျော့ဆွဲလေးကပင်
သူမကိုတမူထူးခြားတဲ့အရသာတစ်ခုကိုပေးနေသည်။ တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီပေါ့…။
နောက်ဆုံးတော့ဆွဲအားကောင်းတဲ့အဖေလည်းမနိုင်တော့ပါ လသာတစ်ယောက်သူမရဲ့ကျွေးအဖေဆီက
နောက်ဆုံးတိုက်ကျွေးလာတဲ့အချစ်ရေစင်နတ်သုဒ္ဓါများကိုတဝကြီးသောက်သုံးလိုက်ရလေတော့သတည်း..။
လသာနွေလည်းပြိုင်းကျသွားတော့သည်။
ဦးရဲဝင်းကပါးစပ်လေးဟပြီးမောဟိုက်စွာအသက်ရှူနေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့စွဲမက်ဖွယ်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို
၁၀စက္ကန့်လောက်ဆွဲစုပ်နမ်းရှုတ်ပြီးမှပါးမို့မို့လေး၂ဘက်ကိုဆက်နမ်းလိုက်ပြီး…
“မောသွားပြီလားသမီး…”
“ဟွန့် …မေးမှမေးရက်ပလေ.. ဖေကြီး…လူဇိုး..၊ သနားလို့ပေးလိုက်တာကို..
တခါထဲ.. သူများကိုအသက်ရှူချိန်တောင်မရဘူး..”
“ဖေကြီးကိုနားလည်ပြီးပေးကျွေးလို့သမီးကိုသိပ်ချစ်တယ်ကွာ၊ သမီးက တစ်သက်လုံး ဖေ့သမီးပဲသိလား…”
ဒါကဦးရဲဝင်း၏ရင်ထဲကစကားအမှန်တွေထွက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။
မယားပါသမီးဖြစ်လို့အချစ်လျော့သွားခြင်းမရှိကြောင်းပြောလိုခြင်းဖြစ်သည်။
လသာကလည်းသူ့အဖေဆိုလိုတာကိုနားလည်ပါသည်။ သို့ပေမယ့်…
“အမယ်..ဖေ့သမီး.. ဖေ့သမီး…နဲ့ အခုတကယ်လုပ်နေတာကျတော့သူ့မယား….၊
ဟွန့်..လူလည်ကြီး ညာတာပါတေးနဲသူများကိုမယားလာလုပ်နေတယ်..”
“ဒါကလဲသမီးပေါ် ဖေကြီးကခံစားချက်လေးတစ်ခုရှိလို့ပါကွာ…”
“ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..သမီးနားမလည်ဘူး…”
ဦးရဲဝင်းကသူမမေ့နိင်အောင်စွဲမှတ်ထင်ခဲ့ရသော လသာရာသီပန်းစပွင့်တဲ့နေ့လေးကအဖြစ်အပျက်လေးနှင့်
သူ့ရဲ့ဖီလင်ကိုပြန်ပြောပြသည်။ လသာလဲအခုမှထိုနေ့ကအဖြစ်အပျက်လေးကိုပြန်အမှတ်ရမိသွားပြီး
မျက်နှာလေးရဲကာရှက်လာသည်အထိပင်။
“ဟင်း..ဟင်း..အဲ့ဒီတုန်းကသမီးကဘာမှန်းမှမသိသေးတာ၊ မေမေဆူမှာကြောက်လို့အဖေ့ကိုပြောတာပေါ့..
အဖေကသမီးကိုအဲ့ဒီနေ့ကထဲကချစ်လာခဲ့တာပေါ့လေ..ဟုတ်လား..”
“ဒါပေါ့သမီးရယ် အဲဒီနေ့ကစပွင့်ခဲ့တဲ့ပန်းဦးလေးကိုအဖေပဲပိုင်ဆိုင်ချင်တဲ့
စိတ်တွေကငုတ်လျှိုးပြီး အဖေ့မှာစိတ္တဇတစ်ခုလိုဖြစ်နေခဲ့ရတာပေါ့..”
“သြော်…အဖေရယ်…သမီးမှမသိခဲ့ပဲ..သမီးရဲ့ပန်းဦးကိုအဖေ့ကိုမပေးနိုင်ခဲ့ပေမယ့်
အခုအဖေဆန္ဒရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ သမီးအဖေ့နားမှာရှိပြီး..ပေးနိုင်ဖို့အခွင့်အရေးရရင်
အချိန်မရွေးသမီးအဖေ့အတွက်အမြဲအဆင်သင့်ရှိနေပါတယ်…”
“ဒါကြောင့်ဖေ့သမီးလေးကိုချစ်ရတာ..”
“သမီးလဲ အဖေ့ကိုချစ်ပါတယ်။ အဖေလိုကော…”
“နောက်တော့ ဘယ်လိုချစ်သေးလို့လဲ..”
“နောက်ပြီးတော့…လင်ကြီးလိုကော..”
လသာကတိုးတိုးလေး ရှက်ပြုံးတစ်ဝက်ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
ဦးရဲဝင်းဘာမှပြန်မပြောတော့ လသာကိုစွေ့ကနဲရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး မျက်နှာလေးကိုမော့စေကာ
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအားအနမ်းပွင့်တွေချွေလိုက်လေတော့သည်။
အောက်ကလီးကြီးကလဲအစွမ်းကုန်ပြန်ထောင်မတ်လာခဲ့ပြန်လေပြီ။
သူနှစ်ရှည်လများတောင့်တစောင့်စားခဲ့ရသောဆန္ဒကတော့ဖြင့်ပြည့်စုံခဲ့ပြီမဟုတ်ပါလား…။
မကြာခင်မှာပင်အသစ်စက်စက်လင်မယားသားအဖ၂ယောက် ကာမပန်းတိုင်သို့ချီတက်ရန်
နောက်တစ်ကျော့ တာထွက်ခဲ့ကြပြန်ချေပြီတကား…။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ဒေါ်သဲသဲကြည်နှင့် သားငယ်ဖြစ်သူနေမင်းတို့ နာရေးအိမ်မှပြန်ထွက်လာကြတော့တော်တော်ကြီးကိုညဉ့်နက်နေလေပြီ။
နာရေးရှင်ကဆွေနီးမျိုးစပ်ဖြစ်သဖြင့် အတွင်းစည်းလူရင်းအနေဖြင့်ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးရင်း
အိမ်အပြန်နောက်ကျခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါတောင်သူတို့သားအမိကို နာရေးအိမ်မှသိပ်ညဉ့်နက်နေသဖြင့်
ပြန်မလွှတ်ဘဲမနက်ကျမှပြန်ရန်ပြောသေးသည်။ ဒါပေမယ့်သူတို့ကငြင်းဆိုပြီးပြန်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သူတို့ခြံဝပြန်ရောက်တော့သန်းခေါင်တောင်ကျော်စပြုပြီ။
အိမ်ရှေ့ရောက်တော့သူတို့မှာအမြဲဆောင်ထားသည့်သော့အပိုတစ်စုံဖြင့် အိမ်တံခါးကိုဖွင့်ပြီး
တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပင်ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ အိမ်သားတွေအိပ်နေတာကိုအနှောင့်အယှက်မပေးလိုသောကြောင့်ဖြစ်၏။
တစ်အိမ်လုံးကဆိတ်ငြိမ်နေသည်။ သို့သော်..သမီးဖြစ်သူလသာရဲ့အိပ်ခန်းဘေးကအဖြတ်မှာတော့
ပထွေးနှင့်မယားပါသမီး သားအဖတို့၏တဖျတ်ဖျတ် တဖတ်ဖတ်နှင့် မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး
ချစ်တင်းနှီးနှောသံတွေက သားအမိ၂ယောက်တို့၏နားစည်ကိုရိုက်ခတ်လာလေတော့သည်။
ဒေါ်သဲသဲကြည်စိတ်ဝင်စားသွားသည်။
ဒင်းတို့သားအဖ၂ယောက်ဘာတွေလုပ်နေကြတာပါလိမ့်၊ ညကြီးသန်းခေါင်..၊
ကြားရတဲ့အသံတွေကတစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ။ မဟုတ်မှလွဲရော… သေခါနီးကြီးငါ့သမီးလေးနဲ့ရိက္ခါယူနေပြီထင်တယ်။
ဟိုကောင်မကလဲလင်နဲ့တစ်ပတ်လောက်မအိပ်ရတာနဲ့သူ့အဖေများသွားပြီးဖြဲပြလိုက်သလားမသိဘူး..။
ဒေါ်သဲသဲကြည်တစ်ယောက် စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းအတွေးတွေနဲ့အလုပ်ရှုပ်သွားတော့သည်။
နေမင်းကလဲအိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ပင်၊ ဒီအသံတွေကဘာအလုပ်မျိုးလုပ်လို့ထွက်လာတယ်ဆိုတာကို
ကြားလိုက်တာနဲ့တပ်အပ်သိလိုက်ပြီ။ ဟ..အဖေနဲ့အမများဆော်နေကြသလားမသိဘူး
ဒါပေမယ့်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား…ဟုသူတွေးသည်။
နေမင်းကမိန်းမရတာတောင်၃နှစ်ရှိပြီ၊ တခြားတစ်မြို့မှာနေသည်။ အခု ဗိုက်၅လရှိနေပြီဖြစ်သောသူ့မိန်းမကို
ယောက္ခမအမကြီးနှင့်ထားခဲ့ပြီးသူ့အမေ၏လုပ်ငန်းများကိုတစ်လကိုးသီတင်းလာကူနေခြင်းဖြစ်၏။
ဒေါ်သဲသဲကြည်ကဒီနေရာမှာကျတော့စိတ်အေးနေပြန်သည်။
လိုးနေကြတဲ့အသံများကိုကြားနေရသော်လည်း၊ သူမသေချာအောင်စေ့ငုကြည့်ချင်သည်။
စိတ်ကူးတစ်မျိုးပေါ်လာသဖြင့်ရှေ့ဆက်မသွားတော့ပဲခြေသံလုံလုံနှင့်နောက်ပြန်ဆုတ်လာခဲ့သည်။
သူကနေမင်းကိုပါးစပ်ပေါ်လက်ညှိုးကန့်လန့်တင်ပြီးရှူးလုပ်ပြလိုက်သည်။
ဒါကိုနေမင်းကအူကြောင်ကြောင်နဲ့ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးသူ့အမေဘာလုပ်မလဲအကဲခတ်နေ၏။
ဒေါ်သဲကြည်ကအသာပြန်ဆုတ်ပြီးအိမ်ရှေ့တံခါးမှပြန်ဆင်းလာခဲ့ကာအိမ်ဘေးသို့ပတ်လာခဲ့သည်။
ပြီးတော့လသာအခန်းဘေးတည့်တည့်ပြူတင်းပေါက်နားလျှောက်သွား၍
ပြူတင်းပေါက်တံခါးအဟကြားမှအတွင်းသို့ချောင်းကြည့်လိုက်၏။
သူမနေနေသည့်အိမ်ပဲ၊ ဘယ်နေရာမှာဘာရှိတယ်ဆိုတာအပ်ကျတာကအစသိသည်။
လသာအခန်းပြူတင်းတံခါးက ကာလကြာရှည် ရာသီဥတုဒဏ်ကြောင့် စရွေးမကိုက်တော့ပဲ
အနည်းငယ်ရွဲ့ကာစေ့အောင်ပိတ်လို့မရလို့ဒီတိုင်းလွှတ်ထားခဲ့တာကြာပြီ။
အဲ့ဒီတံခါးအဟကအတွင်းကိုကောင်းကောင်းချောင်းကြည့်နိုင်လောက်အောင်ကျယ်သည်။
အခန်းထဲကနံရံကပ်မီးတိုင်မှအလင်းရောင်ဖြင့် အတွင်းမှချစ်ပွဲကြီးဝင်နေကြသူများကို
သားအမိ၂ယောက်စလုံးကကောင်းကောင်းကြီးမြင်နိုင်လေသည်။
ဒေါ်သဲသဲကြည်တစ်ယောက်ဘေးမှာရှိနေသောသားဖြစ်သူကိုပင်သတိထားရကောင်း၊ ရှက်ရကောင်းမှန်းမသိတော့ပဲ
ရှေ့ကိုသာမဲ၍သတိလက်လွတ်နှင့် စိတ်ပါဝင်စားစွာအတွင်းမှကာမပြဇာတ်ကိုချောင်းနေလေတော့သည်။
အတွင်းမှမြင်ကွင်းသည်ကားသူမထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။
သို့သော်ထူးဆန်းသည်ကား သူမ၏နဂိုမူရင်းစိတ်ဖြစ်သော စိတ်တို စိတ်ဆတ်၊ စိတ်ထွက်လွယ်သော၊
သဝန်တို၊ အူတို မဆင်မခြင်ဝုန်းတတ်သော၊ အကျင့်ကဘယ်ထွက်ပြေးသွားသည်မသိ၊ သူမစိတ်ဆိုးဖို့မေ့နေသည်။
အတွင်းမှပြဇာတ်ကဇာတ်ရှိန်အမြင့်ဆုံးအခန်းသို့ရောက်နေလေပြီ။ လသာနွေနှင့်ဦးရဲဝင်းတို့သားအဖ၂ယောက်
အရှက်ကုန်စိတ်လွတ်လက်လွတ်လိုးနေဆော်နေသည့် တမ်ပိုအမြင့်ဆုံးကကွက်ကိုကြည့်လိုက်ရရာ၊
ဒေါသထွက်ရမည့်စိတ်နေရာတွင်ရမ္မက်ရာဂဆူကြွသောစိတ်များက
အလုံးအရင်းနှင့်အစားထိုးဝင်ရောက်လာလေတော့သည်။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၇။ နိုးထလာရသောလျှို့ဝှက်ဆန္ဒများ
နေမင်းကလည်းစိတ်ဝင်တစားဖြင့်သူ့အမေနောက်နားကအတင်းကပ်၍ပြူတင်းတံခါးကြားမှမြင်ကွင်းကို
အလုအယက်ကြည့်လိုက်မိသည်တွင်သူ့လီးကြီးကမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ထန်ကနဲထလာရတော့၏။
သူ့အမေကိုကြည့်လိုက်ပြန်တော့ ပြူတင်းအဟကြားမှာမျက်စိကပ်၍
သူမ၏ကြီးမားစွင့်ကားသောဖင်ကြီးကိုကုန်းပြီးစိတ်အားထက်သန်စွာချောင်းနေသည်ကိုတွေ့ရသည်။
နေမင်းကလူလူချင်းလိုးတာဆိုလို့ အောကားတွေကိုပဲကြည့်ဘူးသည်ဖြစ်ပြီး
တကယ့်တကယ်အပြင်မှာမတွေ့ဘူးခဲ့သည်ဖြစ်ရာ (သူကိုယ်တိုင်သူ့မိန်းမကိုလိုးဘူးတာကတစ်ကဏ္ဍထားလိုက်တော့)
အခုသူ့ပထွေးနဲ့သူ့အမကမျက်စိရှေ့မှာတင်အားရပါးရကြီးလိုးပြနေတော့
သူကိုယ်တိုင်လဲကာမဆန္ဒတွေကြွလာပြီးမိန်းမချချင်စိတ်တွေငယ်ထိပ်တက်လာတော့၏။
ဒီကြားထဲရှေ့မှသူ့အမေဖင်ကြီးကလှုပ်လှုပ်၊လှုပ်လှုပ် နှင့်သူ့ပေါင်ကြားလာပွတ်ဆွဲနေတော့ရာ
သူဆက်လက်သည်းခံစောင့်စည်းမနေနိုင်တော့..သူ့လက်တွေကသူ့အမေ၏ခါးကိုစုံကိုင်လိုက်မိပြီး
အမေ့ရဲ့တင်ပါးသားလုံးလုံးအိအိကြီးတွေကိုခပ်တင်းတင်းပွတ်ပြီးညှစ်ပေးနေမိသည်။
သားဖြစ်သူနေမင်းရဲ့အပြုအမူကဒေါ်သဲသဲကြည်အဖို့ရုတ်တရက်အံ့သြသွားရပေမယ့်
ရမ္မက်စိတ်တွေထကြွနေပြီဖြစ်သောသူမတွက်ဒါကပင် စိတ်ကိုပို၍ဆွပေးသလိုဖြစ်နေသည်။
ရုတ်တရက်ပူထူဖိန်းရှိန်းတက်သွားပြီး အလိုက်သင့်ငြိမ်ခံနေမိ၏။
ဖြစ်နေပုံများ…သူမကိုဖင်လာညှစ်ပေးနေသူမှာသူမ၏သားဖြစ်သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေကြောင်းမေ့လျော့လို့ပင်နေခဲ့သည်။
သဲသဲကြည်က ဖဲသားဆန်ဆန်၊ ဆွဲသားပျော့ပျော့ပြောင်ထမီကိုဝတ်ထားခဲ့ရာ၊ ဖင်ဆုံကားကားကြီးကထမီအောက်မှ
ရုန်းထွက်ပြီးအသားကပ်အလှကိုအစွမ်းကုန်ပြနေသည်။ ဖင်ကြီးကုန်း၍ရှေ့သို့မဲပြီးတော့သာချောင်းနေလို့၊
တင်းနေသောထမီပျော့အောက်မှဖင်ကြားမြှောင်းကြီးကအထင်းသားပေါ်နေသည်။
အမေ၏ဖင်သားတွေကိုညှစ်ကစားနေသောနေမင်းကညာလက်ကိုဖင်အလည်တည့်တည့်သို့ရွှေ့လာခဲ့ပြီး
လက်ခလယ်ဖြင့်ဖင်ကြားမြှောင်းထဲဇောင်းထဲ့ပြီးပွတ်ဆွဲတော့သည်။ ထမီခံနေပေမယ့်လဲလက်တော့အရသာရှိသား…။
ဒီလိုလုပ်လေ ဒေါ်သဲကြည်ရဲ့ကာမစပ်ယှက်လိုစိတ်၊ ခံချင်စိတ်တွေကပေါက်ကွဲလုမတတ်မြင့်တက်လာလေဖြစ်သည်။
အသံလေးထွက်ပြီးညည်းချင်ပေမယ့် သူမအသံမပြုရဲပါ။ အခန်းထဲကလိုးနေကြသောသားအဖကြားသွားမှာလည်းစိုးသည်။
သူမအသံမပြုရဲပဲကြိတ်ပြီးငြိမ်ခံနေလေလေ၊ နေမင်းကစိတ်ကြိုက်တွေ့လေလေဖြစ်သည်။
သားဖြစ်သူက…ယခင်ကသူမကိုဖက်လိုက်နမ်းလိုက်နို့ကိုင်လိုက်ဖြင့်မကြာခဏနောက်ပြောင်ကစားခဲ့ဘူးသည်။
သားအမိချင်းရင်းရင်းနှီးနှီးနောက်နောက်ပြောင်ပြောင်နေလာခဲ့ခြင်းဖြစ်လို့သူမဘာဖီလင်မှမခံစားလာခဲ့ရဘူးပေ။
ဒါပေမယ့်အခုအခြေအနေက သူမ..ခံချင်စိတ်တွေကြွတက်နေသည်။
သူမကဖင်ကြီးကိုသိသိသာသာရမ်းပြီးနောက်ဘက်ကိုပြန်တွန်းပေးလာရင်းသူမရဲ့လက်တွေက
နောက်ဘက်ကိုလှမ်းလို့ နေမင်းရဲ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးဖျစ်ဖျစ်ပေးသည်။
သဘောကတော့ အမေသိတယ်သား…အမေလဲခံချင်နေပြီဟုအချက်ပေးနေသယောင်ပင်…။
နေမင်းကသူ့အမေခါးကထမီကိုအထက်ဆင်စမှဆွဲဖြုတ်လျှော့ချလိုက်ပြီဒူးအထိဆွဲချလာလိုက်သည်။
ဖင်ဝင်းဝင်းဖွေးဖွေးကြီးကအတုံးလိုက်အတစ်လိုက်ကြီးပေါ်လာတော့သည်။ ဒေါ်သဲကြည် ဖင်အေးကနဲဖြစ်သွားသော်လည်း
ဘာမှတော့မပြော၊ အလိုက်သင့်သာငြိမ်နေလိုက်သည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းသူမတွန့်ခနဲဖြစ်သွားရ၏။
သားရဲ့လက်ကသူမစောက်ခေါင်းထဲဝင်ကလိလာသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
“စစ်စ်စ်…အားးး”
အခုမှအသံတိုးတိုးလေးထွက်ပေါ်လာ၏။ သူမထိမ်းအော်လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။
နေမင်းရဲ့မျက်လုံးတွေက ပြူတင်းတံခါးကြားကနေကိုယ့်အမနဲ့အဖေလိုးနေကြတာကိုကြည့်နေရင်း၊
လက်တွေကတော့ကိုယ့်အမေရဲ့ဖင်နဲ့စောက်ဖုတ်ကိုစိမ်ပြေနပြေနှိုက်ကလိနေတော့သည်။
အမေကသားဖြစ်သူစိတ်တိုင်းကျနှိုက်နေတာကိုကြည်ကြည်သာသာနဲ့ငြိမ်ခံနေတာကိုက သူ
မကိုကြိုက်သလိုလုပ်ဖို့ခွင့်ပြုလိုက်ပြီဆိုတာမပြောပဲနဲ့နေမင်းသိလိုက်ပြီလေ။
သူမသားရဲ့ကောင်းကောင်းနှိုးဆွပေးမှုတွေနဲ့ရှေ့ကအခန်းထဲမှာမြင်နေရတဲ့သားအဖစုံတွဲရဲ့
အသေအကြေချစ်ဗျူဟာခင်းပွဲကြီးကိုကြည့်ပြီး သဲသဲကြည်တစ်ယောက်ဆက်လက်သည်းခံထိမ်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။
သားရဲ့လက်မောင်းကိုဆွဲပြီးအိမ်နောက်ဘက်ဥယျာဥ်ထဲကိုခေါ်လာခဲ့တော့နေမင်းလဲသူ့အမေဆွဲခေါ်ရာကို
ကန့်လန့်ကန့်လန့်နဲ့ပါလာခဲ့သည်။ နောက်ဘေးခြံထဲမှာနေ့ခင်းဘက် အေးအေးလူလူနားနေရအောင်
ဆောက်ထားတဲ့တဲတစ်လုံးကရှိနေ၏။ တဲပေါ်သို့အရောက်တွင်တော့…၊
“အို…ဟင့်..သားးးး”
“အားးးး အမေ..”
အစွမ်းကုန်တက်နေပြီဖြစ်သောရမ္မက်စိတ်၊ စောက်ခေါင်းထဲအထိရွစိရွစိဖြစ်လာသောခံချင်စိတ်များ
ပေါင်းစပ်စုစည်းပြီး သဲသဲကြည်တစ်ယောက်ကြည်ကြည်ဖြူဖြူဖြင့်ပင် သားဖြစ်သူရှေ့တွင်
သူမ၏ကိုယ်မှအဝတ်အစားများတစ်စမကျန်အောင်ကျွတ်သွားသည်အထိစိတ်အလိုကိုလိုက်လျောပေးလိုက်တော့သည်။
မိမိဝမ်းဖြင့်ကိုယ်တိုင်လွယ်၍မွေးခဲ့ရသောသားအရင်းဖြစ်သူ၏စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်
နှိုက်ချွတ်နေခြင်းကိုကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခံယူနေမိ၏။
နောက်ဆုံးတော့သူတို့သားအမိ၂ယောက်တို့၏စိတ်ထဲ၊ ဦးနှောက်ထဲမှာ ချစ်ရမ္မက်ကြီးစွာနဲ့
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ထိတွေ့ကိုင်တွယ်စပ်ယှက်လိုစိတ် တစ်ခုကလွဲလို့ဘာမှမရှိတော့ချေ။
ဘာမှဆက်မစဥ်းစားချင်တော့။ သူတို့ကိုယ်သူတို့သားအမိတွေဆိုတာကိုလည်းလုံးလုံးကြီးမေ့လျော့ပစ်လိုက်ကြချေပြီ။
“အူးးးးကျွတ်ကျွတ်…စစ်..အားးးး အင်းးးဟင်းး”
နေမင်းက သူ့အမေ၏တစ်ကိုယ်လုံးအစိတ်အပိုင်းပေါင်းစုံမရွေးထိတွေ့သုံးသပ်စုပ်လျက်နမ်းရှုတ်နေတော့ရာ
သဲသဲကြည်မှာလည်း၊ လူမကြားနိုင်လောက်သည့်နေရာရောက်ပြီဖြစ်သဖြင့်
စောစောကအောင့်အီးထားသမျှအသံကိုလွှတ်ညည်းပြီးသူ့ခံစားမှုကိုပြဆိုနေလေသည်။
အခုနေမင်းကအမေဖြစ်သူသဲသဲကြည်ကိုတဲထဲမှာဒူးလေး၂ချောင်းထောင်ဖြဲပြီး
သူ့လျှာတွေကိုကောင်းကောင်းကြီးအလုပ်ပေးနေတော့၏။
သားဖြစ်သူပေးဆက်လာသောလျှာအရသာအစွမ်းကသူမတစ်ကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်တုန်လောက်အောင်
ရှိန်းဖိန်းပြီးကာမနံ့သာအိုးထဲတွင်ဂွမ်းဆီထိသကဲ့သို့ပျော်ဝင်သွားသကဲ့သို့ထင်ရသည်။
စောက်စိကိုလျှာဖျားလေးဖြင့်တဆတ်ဆတ်မွှေ့နေသောအရသာကတဖြင်းဖြင်းနှင့်မိန်းမူးသွားစေလေသည်။
ယခုကိုယ်တုံးလုံးကြီးကျွတ်ပြီးအရှက်ကိုဂရုမထားနိုင်တော့ပဲသားဖြစ်သူ၏ရှေ့တွင်ပက်လက်ကြီးရှိူးပြထားပြီဖြစ်သော
သဲသဲကြည်မှာ၊ သူမ၏သားဖြစ်သူနေမင်းရဲ့ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖြင့်ပေါင်ကြီးတွေကိုထောင်ဖြဲခြင်းခံနေရသည်။
နေမင်းကသူ့အမေ၏ပေါင်၂ချောင်းကို ဘေးတဘက်တချက်သို့တွန်းဖြဲပြီး
စောက်ဖုတ်ကြီးဟပြဲအနေအထားဖြစ်လာသောအခါ သူ၏၆လက္မခွဲလောက်ရှည်သောလီးတုတ်တုတ်ကြီး၏
ဒစ်ကြီးကိုစာက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ချိန်လိုက်ပြီးဖြေးဖြေးချင်းဖိချထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးမှာ
မွေးမိခင်ဖြစ်သူသဲသဲကြည်၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့တဗြိဗြိနှင့် တစ်ရစ်ချင်းထိုးခွဲဝင်ရောက်လာချေပြီ။
သဲသဲကြည်မှာသပ်လျှိုသလိုဝင်လာသောသားရဲ့လီးကြီးကြောင့်အသက်ရှူရပ်ခမန်းနင့်ကနဲဖြစ်သွားရ၏။
တကိုယ်လုံးလည်းဆတ်ကနဲတောင့်ကာ ရှိန်းကနဲပူထူသွားရလေသည်။ နေမင်းကဝင်သွားပြီဖြစ်ကြောင်
းသိလိုက်သည်နှင့် ခဏလေးတောင်မဆိုင်းဘဲဖင်ကြီးကိုကြွကြွပြီးတဇိဇိနှင့်စထောင်းတော့၏။
လီးကြီးရဲ့အထိအေတွ့က စောက်ဖုတ်ထဲမှာနင့်ကနဲဖြစ်သွားသည်နှင့်သဲသဲကြည်၏မျက်လုံးများကမှေးစင်းသွားရပြီး
သူမ၏လက်တွေကသားဖြစ်သူရဲ့ကျောကုန်းကိုအော်တိုမက်ကျစ်ကျစ်ပါအောင်သိုင်းဖက်ပြီးသားဖြစ်သွားတော့သည်။
လီးကြီးတအိအိနှင့်ဝင်လာစဥ်အတွင်းရင်တွေကလဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်နေရသည်။
နေမင်းကတော့အေးအေးဆေးဆေးနိုင်လှသည်။ သူ့အမေစောက်ပတ်ထဲလီးတဆုံးမြုပ်သွားပြီးတာနဲ့
လီးကိုဘယ်နှဲ့လိုက်ညာနှဲ့လိုက်နှင့်စိတ်ကြိုက်မွှေလေပြီ…၊ ပြီးတော့အရှိန်ကိုတဖြည်းဖြည်းမြှင့်လာခဲ့၏။
ပြိ..ပြိ..ပြိ…ပျစ်..ပျစ်..ကျွိ..ကျွိ..ကျွိ…..
သားဖြစ်သူရဲ့အားပါလှသောဖိကပ်ပွတ်ဆွဲ လိုးချက်များကြောင့်သဲသဲကြည်မှာထွန့်ထွန့်လူးပြီး
စောက်ရေများ ဒလဟောစိမ့်ထွက်ပြီး ရွှဲအိလာသလို၊ ထိုအရည်များကြောင့်ပင်လီးနှင့်စောက်ပတ်မှ
ာလိုးရတာအံကျလာပြီး တပြိပြိ တပျစ်ပျစ် အသံများပေါ်ထွက်လာသည်။
အရှိန်နှင့်ဆောင့်နေကြသောသားအမိ၂ယောက်သားတို့၏ဝိတ်ကြောင့်လည်း တဲလေး၏ဝါးကြမ်းခင်းလေးမှ
တူရိယာသံလေးများထွက်လာပြီး တကျွိကျွိအသံများကစည်းချက်ညီညီလိုက်ပေးနေလေသည်။
“အာ့…အားးးဟာ့….သား…သားလေး…နေ..မင်း..သား မေမေ့…ကို အင့်..ဟင့်..အီးးးးး”
“အားးးးး မေမေ…ရှီးးးး…”
“အို…ဟင့်…သား…မေမေ့ကို လိုးနေတယ်..ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ…
အင့်..အင့်..စစ်ရှ်…အားးး အမလေး…ကောင်းလိုက်တာ…ဆောင့်..ဆောင့်ကွာ…”
“အားးးးမေမေ…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာမေမေရာ…ဟူးးးးး…”
သဲသဲကြည် ဘာမှမမြင်တော့ပါ..၊ အခုသူမကိုစောက်ဖုတ်ကိုမဟားဒယားအားရပါးရတက်လိုးနေသူမှာ
သူမကိုယ်တိုင်ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးမှမွေးထုတ်ပေးခဲ့လိုက်သောသားအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးဆိုတာကိုလဲဂရုမစိုက်တော့ပါ။
အခုသူမစောက်ဖုတ်ထဲမှာတပြိပြိနှင့်စီးပိုင်ပြီး တအားကောင်းနေတာသာသိတော့သည်။
တဏှာစိတ်တွေက တားမနိုင်ဆီးမရတအားထကြွနေသည်။
ဖိန်းရှိန်းပြီးချိူအီသောကာမအရသာကိုခံစားနေရသည်။
သူမကိုသားအရင်းကမယားလုပ်နေသည်ကိုပင် စိတ်ပါလက်ပါနှင့်ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပစ်တင်ပြီး
ရေကုန်ရေခမ်းခံနေလေတော့သည်။ မိမိအဖုတ်ထဲဒလကြမ်းမန်းဝင်ထွက်နေသော သားဖြစ်သူနေမင်း၏လီးကြီးမှာလည်း
ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှလေရာ သူမစိတ်ထဲတွင်အရှင်လတ်လတ်နတ်ပြည်တက်နေရသလို
တသိမ့်သိမ့်နှင့်အလွန်အားရကျေနပ်မိပြီး စောက်ဖုတ်ကြွက်သားများဖြင့်လီးကြီးကိုအသားကုန်ဆွဲညှစ်ပေးနေလေသည်။
“အားးးးး ရှီးးး…..မေမေ..သားမရတော့ဘူး…စပကလိုးရှိတဲ့မှ…
ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်…ထွက်လာကုန်ပြီ..အူးးးး…”
“အားးးး အမလေးးး ဆောင့်သား..ပြင်းပြင်းဆက်ဆောင့်…မေမေ့စောက်ဖုတ်ပြဲလန်ပြီး
ကွဲရင်ကွဲသွားပစေ ဆောင့်ကွာ…အိ…အီးးးးးးးးးးး… ”
နေမင်းမှာပြီးလုဆဲဆဲတွင် ဒရစပ်စက်သေနတ်ပစ်သလိုဆောင့်လိုးနေရင်းမှ နောက်ဆုံးတစ်ချက်ကို
အားပါပါနှင့်ဇောင့်ကနဲပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီးဆီးစပ်ချင်းကပ်လို့ သူ့လဥထဲမှလရည်များတစ်စက်မကျန်အောင်
သူ့အမေစောက်ပတ်ထဲသို့ တဖျင်းဖျင်းပန်းထုတ်ညှစ်ချလိုက်လေတော့သည်…။
သဲသဲကြည်မှာလည်းစောက်ပတ်ကိုတစစ်စစ်ညှစ်လျက် သူမသား၏သုက်ရည်များကို
သားအိမ်ခေါင်းတွင်းသို့ရောက်အောင် အတင်းစုပ်မျိုလျက်ရှိနေလေ၏။
ပြီးတော့နေမင်းကိုလွတ်ထွက်သွားမှာစိုးရိမ်သည့်အလား ကျစ်ကျစ်ပါအောင်အတင်းကြုံး၍ဖက်ထားလေသည်။
သားအမိ၂ယောက်တဲပေါ်မှာပင် တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးမလွှတ်တမ်းဖက်ထားရက်ကြီးနဲ့
အချိန်အတော်ကြာအောင်အမောဖြေနားနေမိကြသည်။
လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကလဲမချွတ်သေးပဲနဲ့စွပ်လျက်တန်းလန်းကြီးရှိသေးသည်။
သိပ်မကြာပါဘူး…အမောလေးပြေတယ်ဆိုရင်ပဲ
နေမင်းရဲ့လီးကစောက်ပတ်ထဲမှာတန်းလန်းကြီးစွပ်ရက်ကနေပြန်ပြီးမာထန်တက်လာပါလေရော..။
“ဘုရား…ဘုရား…နင့်ဟာပြီးကပြန်ထလာပြန်ပြီ…ဘာမှတောင်မကြာသေးဘူး..”
နေမင်းကဘာမှပြန်လည်မပြောပေ…၊ သူ့အမေကိုအသာဆွဲထူပြီးထိုင်စေလျက်
ဘေးတစ်ဘက်သို့အလိုက်သင့်တွန်းလိုက်လေရာ ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်သွားတော့၏။
“ဟွန့်…အဲဒါကဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ…”
သဲသဲကြည်ကလဲဒါလောက်တော့အထာပေါက်သည်။ ပါးစပ်ကညည်းညူသလိုပြောလိုက်ပေမယ့်
လူကတော့ ဒူးကိုထောက်လိုက်ပြီးလေးဘက်အကျသေချာကုန်းပေးပြီးဖင်ကြီးကိုကော့ပြီးပစ်တင်ပေးလိုက်၏။
ဒီအချိန်မှာသဲသဲကြည်ရဲ့ဖင်လုံးကြီးကစွင့်ကားကော့တက်နေပြီး သားဖြစ်သူကို
စိတ်ကြိုက်သာမိတ်လိုက်ပါတော့ဟုပြောနေသယောင်ယောင်…။
နေမင်းစကားများများစားစားမပြောတော့..၊ သူ့အမေ၏ဖြူဝင်းနေတဲ့ဖင်ဆုံကြီးနောက်မှာ
မုဆိုးဒူးထောက် အကျအနဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်ခပ်ကားကားလေးကုန်းပေးထားတဲ့ဖင်ကြားထဲကနေ
နောက်ဘက်ကိုပြူးပြီးပြူထွက်လာအဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးအဝကို
ဒစ်လန်လန်ကြီးနဲ့ကပ်တေ့လို့ အားပါပါနဲ့ဆောင့်ထိုးချလိုက်သည်။
စွိ..ဖောက်..ဗြစ်….ဒုတ်…
“အာ့…ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်..အမလေးးး…”
မကြာခင်မှာတော့တဲလေးတစ်ခုလုံး သွက်သွက်ခါဗြောင်းဆန်အောင်
နေမင်းတစ်ယောက်မွေးသမိခင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ပြီးဝုန်းခါရေကုန်ရေခမ်းခွေးလို လိုးနေပြန်လေပြီ…။
အိမ်ထဲမှာလည်း သူ့အရပ်နှင့်သူ့ဇာတ် တစ်ဇာတ်ခင်းနေလေရာ အိမ်နောက်ဖေးတဲလေးတစ်ခုလုံး ပြိုလဲမတတ်
သွက်သွက်ခါအောင်ဖြစ်နေကြပုံများကိုလုံးဝသတိမထားမိကြချေ။
နေမင်း၏ရိုက်ချက်များက ယခုတစ်ချီတွင် ပို၍ကြမ်း၊ ပို၍ပြင်း၊ ပို၍မြန်၊ ပို၍ကြာလေသည်။
သဲသဲကြည်မှာလည်း သားဖြစ်သူနေမင်း၏ ကျွမ်းကျင်သပ်ရပ် ပြင်းထန်လှသောအလိုးဒီဂရီအောက်တွင်
ဆတ်ဆတ်လူးကောင်းအောင်လှိမ့်ခံနေရလေတော့၏။ နောက်ဆုံး…သဲသဲကြည်မခံနိုင်တော့ပဲ….
“တော်…တော်ဦိး…သား…နေမင်း..ခဏအရှိန်လျှော့ဦး… မေမေသေတော့မယ်…”
ဒီတော့မှနေမင်းကဆောင့်ချက်တွေကိုလျှော့လိုက်သည်။
“အမလေးးးး သားရယ်…တကထဲကိုယ့်အမေကိုယ်ပြန်လိုးနေလိုက်တာကလဲ ဒလကြမ်းမန်းပဲ..၊
ဘယ်တုန်းကထဲကငတ်ပြတ်နေမှန်းမသိဘူး…ဟွန်း..ဘာလဲ…နင့်မိန်းမက နင့်ကိုမှန်မှန်မကျွေးဘူးလား..၊
ခဏရပ်ပြီး နားနားနေနေလေးလဲလုပ်ပါဦး..၊ သူများကိုနားချိန်လေး၊ အသက်ရှူချိန်လေးလဲပေးပါဦး…၊
တကထဲ… မနိုင်ယင်ကာကြီး။ တော်ကြာမေမေ နှလုံးရပ်ပြီးအရင်သေနေပါဦးမယ်…”
“ဟီးဟီး…ဆောရီး.. ဆောရီး.. မေမေ..၊ မေမေကလေ..
လိုးချင်စရာအရမ်းကောင်းလွန်းလို့ စိတ်မထိမ်းနိုင်ဖြစ်သွားတယ်…”
“သားကလေ..လုပ်တတ်လိုက်တာ..အမောလဲခံ၊ ကြာကြာလဲထိမ်းနိုင်တယ်၊ သိက်ကောင်းတာဘဲ..၊
ဘာလို့အဲ့လောက်တော်နေရတာလဲ..၊ ဒါပေမယ့်ဖြေးဖြေးသက်သာတော့လုပ်ပါတော်…
သူများကိုလဲနဲနဲပါးပါးတော့ညှာပါဦး..”
သူ့အမေဒီလိုပြောလိုက်မှပဲနေမင်းကအားနာ သနားသွားပြီး ဆက်မလုပ်တော့ပဲလုပ်လက်စတန်းလန်း
လီးကြီးစွပ်ရက်သားနဲ့ အမေ့ကိုဖက်ထားပြီးငြိမ်နေလိုက်တော့သည်။
သူ့အမေရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာချွေးစေးလေးတွေပြန်ပြီးသီးနေသည်။ အသားလေးတွေက တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။
သူမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲနစ်ဝင်နေသောသားဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကိုလည်း အဖုတ်သားနံရံကတစစ်စစ်နဲ့ညှစ်ပေးလျက်ရှိလေသည်။
ကိုယ်လုံးလေးကခပ်တောင့်တောင့်ဖြစ်လျက် လက်လေးတစ်ဘက်ကတုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်နောက်သို့လှမ်းလာကာ
နေမင်းရဲ့ပေါင်ကိုစမ်း၍ ဆွဆွ ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေပုံက သူမသားလုပ်ပေးနေပုံကို
သူမဘယ်လောက်ကြီးကျေနပ်ပြီး ကာမဖီလင်တက်နေသည်ကိုပြဆိုနေလေသည်။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၈။ သောက်မိတော့ငတ်မပြေ
သားအမိ၂ယောက်သားတဲပေါ်မှာမောမောနဲ့ဖက်မှိန်းနေလို့ ဘယ်လောက်မှမကြာသေးဘူး၊
နာရီဝက်လောက်ဘဲရှိဦးမှာပေါ့ နေမင်းကနောက်တစ်ချီအစပျိုးပြီးအမေလုပ်သူသဲသဲကြည်ကိုဟိုပွတ်ဒီနှိုက်ဆွပြန်ပါလေရော..။
“ဟင်းးးး အားးးး မတော်သေးဘူးလားကွာ အင့်…ထပ်လုပ်ဦးမလို့လား..”
နေမင်းကဘာမှပြန်မပြော၊ သူ့အမေနို့လုံးကြီးတွေကိုသာဇတ်ခနဲကောက်ဟပ်ပြီး ဆက်တိုက်စုပ်စို့ပစ်လိုက်သည်
လက်ကလဲ သူ့ကိုမွေးထုတ်ပေးလာခဲ့ဘူးသောစောက်ဖုတ်ကြီးအားစိမ်ပြေနပြေသေချာဖြဲရဲ၍ကလိရင်း
စောက်စိပြူးပြူးဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးကိုလက်ဖျားလေးများဖြင့်ဖိညှပ်ပွတ်ဆွဲပေးနေလေတော့ရာ
သဲသဲကြည်မှာ သားဖြစ်သူလက်စွမ်းကြောင့်ထွန်ထွန့်လူးနေရတော့၏။
နေမင်းကဒီလောက်နှင့်မကျေနပ်ပါ။ ပထမတစ်ချီတုန်းက သွေးဆူသွေးပူသောအခြေအနေများကြောင့်
ဆင်ကန်းတောတိုး မျက်စိစုံမှိတ်ပြီးဆော်ခဲ့ကြရုံသာရှိ၍ ဘာမှအထူးတလည်နှိုးဆွ၊ ဘာတက်ကနစ်မှမသုံးခဲ့၊
အခုမှ အမေ့ကိုပညာကုန်ထုတ်သုံးပြီးနတ်စည်းစိမ်ခံစားစေလိုက်မည်၊ မွေးကျေးဇူးဆပ်ဦးမှဟုကြံစည်လိုက်သည်။
သူကခန္ဓာကိုယ်ကိုအောက်သို့လျောချဆင်းလာခဲ့လိုက်ပြီး၊ အမေဖြစ်သူ၏ပေါင်ကြားကိုမျက်နှာအပ်မိသည်နှင့်
ဒူးကြီး၂ချောင်းကိုတွန်းတင်ပြီး ပေါင်ကြီး၂လုံးကိုဘေးသို့ဖြဲကား၍ဖိချလိုက်လေရာ
သဲသဲကြည်၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာသားဖြစ်သူမျက်မှောက်တွင် ဟက်တက်ကြီးပြဲပြဲကြီးပေါ်လာတော့သည်။
နေမင်းက ပူပူနွေးနွေးကြီးနှင့် အရည်တွေလဲ့နေသောစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်မျက်နာအပ်ချလိုက်ပြီး ကုန်းဟပ်လိုက်တော့သည်။
သဲသဲကြည်မှာရုတ်တရက်မို့အကြီးအကျယ်တုန်၍တွန့်သွားရလေသည်။
တွန်သာတက်သွားတာ၊ တကယ်တော့..သူမမှာဘာဂျာနှင့်မစိမ်းလှပါ..။
နေမင်းနှင့်လသာတို့အဖေအရင်ယောက်ျားကြီးနဲ့တုန်းကတော့နဲနဲရှေးရိုးဆန်ပြီးဘုန်းတွေကံတွေယုံသဖြင့်
သူမကိုဘာဂျာမမှုတ်ပေးခဲ့၊ မှုတ်လည်းမှုတ်တတ်မည်မထင်။
ဒါပေမယ့်အခုလက်ရှိနောက်ယောက်ျားကိုရဲဝင်းကတော့ ဘာဂျာကောင်းကောင်းကျွမ်းသည်။
ဦးရဲဝင်း၏ဘာဂျာစကေးကမသေးလှသဖြင့် သဲသဲကြည်ပစ်ကျခဲ့ရသည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူနှင့်အမြဲလိုအမှုတ်ခံနေရသော်လည်း
အခုသားဖြစ်သူကမှုတ်ပေးသောအခါကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထ၍ကျင်စိမ့်တက်လာသည်ဟုပင်သူမခံစားရသည်။
စိတ်ထင်လို့လဲဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။ ဒါပေမယ့်ကောင်းတာကစိမ့်နေအောင်ကောင်းတာကိုတော့သူမဝန်ခံရလိမ့်မည်။
အမှန်တော့အတွင်းစိတ်က ယခုမိမိစောက်ပတ်ကိုလျက်ပေးနေသူမှာတခြားတစိမ်းတရံစာတစ်ယောက်မဟုတ်ဘဲ
မိမိမွေးထုတ်ထားခဲ့သောသားအရင်းဖြစ်သူ၏လျှာအစွမ်းဆိုတာသိနေလို့သွေးတွေကတရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းဖြစ်နေရခြင်းပင်…။
နေမင်းကလွန်ခဲ့တဲ့အနှစ် ၂၀သာသာကသူခေါင်းထိုးပြီးဖြဲထွက်လာခဲ့သောစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလက်၂ချောင်းနဲ့ဖြဲရဲပြီး
ပေါ်လာသောအတွင်းသားနီရဲရဲအပေါကိကြီးထဲလျှာထိုးကလိပြီးနှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ကပ်လို့ဖိဖိစုပ်သည်၊
လျှာဖျားကစောက်စိကိုရော၊ အတွင်းသားတွေကိုရောကလိသည်။
သဲသဲကြည်မှာသားဖြစ်သူရဲ့လျှာစွမ်းကြောင့်တဆတ်ဆတ်တုန်တုန်တက်သွားရလေသည်။
တစ်ကိုယ်လုံးမှာတီကောင်ကိုဆားနဲ့ပက်သလိုတွန့်လိမ်နေ၏၊ နေမင်း၏ခေါင်းမှဆံပင်များကိုအတင်းဆွဲစုဆုပ်ကိုင်ပြီး
သားရဲ့မျက်နှာကိုမိမိစောက်ဖုတ်အုံကြီးပေါ်သို့အတင်းဆွဲဖိထားလေသည်။
“အားးးး..ဟင့်..သားးးး ရှူးး…စစ်စ်စ်… အားးးကောင်းတယ်…အင်းးးဟင်းးး.”
ပတ်…ပု..ပျိ…ပလပ်…ပလပ် ကျွိ…
သဲသဲကြည်စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရေတွေကတအား ဒလဟောကြီးထွက်လာခဲ့လေရာ၊
နေမင်းကအကုန်စုပ်ယူသောက်ပစ်လိုက်လေသည်။ ဒါတောင်တစိမ့်စိမ့်နဲ့ထပ်ထွက်နေသေး၏။
မိခင်ဖြစ်သူ၏ဖတ်စ်ကလပ်ဘာဂျာကြီးကိုစိတ်ရှိလက်ရှိဝအောင်အီအောင်မှုတ်ပေးလို့အားရတော့မှ
နေမင်းကလဲ အမေရဲ့ကိုပေါင်ထမ်းပြီးဆောင့်လိုက်၊ ဖင်ထောင်လိုးလိုက်၊ တစ်ပေါင်ကျော်ဆော်လိုက်၊
မြင်းကဆုန်စိုင်းစီးခိုင်းလိုက်ဖြင့် ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် ချစ်ဗျူဟာခင်းလိုက်သည်မှာမနက်အရုဏ်တက်လုနီးနီးပင်ဖြစ်သွားတော့သည်။
သဲသဲကြည်ကလဲသားဖြစ်သူဆီကပေးဆက်လာတဲ့ ကာမစည်းစိမ်ကြီးကိုကျေကျေနပ်နပ်၊
နှစ်နှစ်လိုလိုကြီးပင်စိတ်ကိုလွှတ်၍ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးကိုခံစားနေလိုက်လေသည်။
စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရေများဒလဟောထွက်ပြီးရင်းထွက်နေခဲ့သည်မှာ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ရှိလို့ရှိမှန်းတောင်မသိတော့ပေ။
တစ်ချီတစ်ချီပြီးတိုင်းလည်းသူမမှာတဆတ်ဆတ်လူးပြီးအသက်ရှုရပ်ခမန်းထင်ရလောက်အောင်ကောင်းလှချေသည်..။
သဲသဲကြည်တစ်ယောက် သူမသား၏ ချစ်တက်ကနစ်နည်းပညာများကိုအစွဲကြီးစွဲသွားမိလေပြီ။
သူမကဒီအခြေအနေတွေကိုဖြစ်တည်လာအောင် အစပျိုးဖန်တီးပေးခဲ့သော၊
သူမအနေနဲ့သားဖြစ်သူနှင့်ခံဖြစ်သည်အထိကာမစိတ်တွေထကြွလာအောင်တွန်းအားပေးခဲ့သောလုပ်ရပ်ဖြစ်သည့်၊
သမီးဖြစ်သူလသာက၊ပထွေးဖြစ်သူသူမယောက်ျားဦးရဲဝင်းနှင့်ဇာတ်လမ်းတွေဖြစ်ပြီး
သွေးနှောပွဲကြီးဆင်နွှဲနေသည်ကို စိတ်လုံးဝမဆိုးတော့ပဲ အတွင်းစိတ်မှကြိတ်လို့ကျေးဇူးပင်တင်နေမိသေးသည်။
အခုလက်ရှိအခြေအနေမှာတော့ သဲသဲကြည်ကသူမကိုယ်တိုင်မွေးထုတ်ထားတဲ့သားဖြစ်သူရဲ့
လီးကြီးကိုအကြီးအကျယ်စွဲလန်းသွားပြီ။ နေမင်းကလဲအတူတူပင် သူ့ကိုညှစ်၍မွေးထုတ်ပေးခဲ့သော
သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြန်ပြီးလိုးရတာကိုအသေခိုက်မိသွားပြီဖြစ်သည်။
အမေ့ဟာကြီးကကောင်းလိုက်တာ၊ဒီလိုမှန်းသာသိခဲ့ရင် အစောကြီးထဲကကြံပြီးလိုးခဲ့ရကောင်းသား
ဟုပင်စိတ်ထဲကတွေးနေမိ၏။ သူတို့သားအမိ၂ယောက်စလုံးအတွက်၊ အတွေ့အကြုံအသစ်၊
အရသာအသစ်၊ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာအသစ်၊ ဖြစ်လို့နေလေသည်။
သားဖြစ်သူရဲ့လီးကကျကိုမကျ၊ အတင်းကပ်ချွဲတောင်းပြီး အမေဖြစ်သူကိုစားလို့မဝစတမ်း
တစ်ချီပြီးတစ်ချီ၊ ဆက်တိုက်ဖြုတ်နေတော့ရာ၊ အရုဏ်ကျင်းလုဆဲဆဲ သဲသဲကြည်အားကုန်၍မျော့မျော့လေးကျန်တော့မှ
ကိစ္စပြီးကြပြီး နောက်ဘေးဥယျာဥ်ထဲကထွက်လာဖြစ်ကြတော့သည်။ အိမ်ဘက်သို့လျှောက်ပြန်အလာတွင်
သူမက သားဖြစ်သူ၏လက်မောင်းကိုခပ်ယဲ့ယဲ့နွဲ့နွဲ့လေးခိုတွယ်လိုက်ပါလာရင်းကမေးလိုက်သည်။
“မေမေ့ကို ဒီလောက်စိတ်ပါလက်ပါအားရပါးရလုပ်ပြီးတော့သားစိတ်ထဲဘယ်လိုနေသလဲ၊ ပျော်ရဲ့လားဟင်..”
“အင်း..မရှက်တမ်းဝန်ခံရရင်၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကသားအတွက်တော့ တကယ့်ကိုစပယ်ရှယ်ဆန်းကျယ်တဲ့
အထူးဆုကြီးပဲအမေ၊ အမေ့ဖင်ကြီးကိုပိုကြိုက်တယ်၊ စူပါစပယ်ရှယ်ပဲ၊ သားမေမေ့ကိုလိုးချင်နေမိတာ၊
စိတ်ကူးယဥ်အိပ်မက်မက်ခဲ့ရတာကြာပြီ။ အခုမှပဲအိပ်မက်ကတကယ်ဖြစ်လာတော့တယ်…၊
သားကမေမေပေးလုပ်ပါ့မလား၊ စိတ်များဆိုးမလားကြောက်နေလို့ မစရဲခဲ့ဘူးလေ..၊
အခုမေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသားတော့စွဲသွားပြီ”
“ဒီလိုပဉ်စလကျဆနျဆနျနဲ့မမေေ့ကိုလိုးဖွစျဖို့အခှငျ့အရေးရမယျလို့ထငျမထားမိဘူး။
သားမေမေနဲ့တကယ့်လင်မယားတွေလိုနေချင်မိပြီး မေမေ့ကိုဗိုက်ကြီးခိုင်းပြီးခလေးတောင်လိုချင်မိတယ်။
မေမေကောသားနဲ့ခလေးမယူချင်ဘူးလား”
“ဟယ်..ဒီအကောင်လေး..ပေါက်တတ်ကရ..၊ သားအမိအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး..
ခလေးယူလို့ရမလား..၊ အခုလိုးမိကြတာကိုပဲလွန်နေပြီ..”
“နော်..မေမေ..နော်..”
“အရူးလေး..မဟုတ်မဟတ်တွေနော်..၊ အေး…တကယ်လိုချင်တယ်ဆိုရင်ကြိုးစားလေ..၊
သားမေမေ့ကိုခဏခဏလိုးရမယ်။ ဒီညလိုပဲ၊ ကြာကြာ၊ ကြမ်းကြမ်း၊ ပြင်းပြင်းလိုးရမယ်၊
အခု မေမေ့ရာသီကလာပြီးသွားခဲ့ပြီးမျိုးဥထပ်ကြွေတော့မယ့်အချိန်ပဲ၊ အခုအချိန်မေမေ့ကိုနေ့တိုင်းလိုးပေးရင်
သားလိုချင်တဲ့ဗိုက်ရလာမှာပေါ့..လက်တွေ့လုပ်ကြည့်မှအဟုတ်သိမှာ..ခစ်ခစ်ခ်ခ်..”
သဲသဲကြည်မှာပြောရင်းစောက်ပတ်ထဲကစစ်ခနဲ..စစ်ခနဲဖြစ်၍ အရည်များတစိမ့်စိမ့်ထွက်လာပြန်လေသည်။
သူမအနေနှင့်သားဖြစ်သူနဲ့ သားအမိအရင်းကြီးပြန်လိုးနေရပါလားဟူသောအသိတရားကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာရသည့်
ထူးခြားသောအရသာဖီလင်ကြောင့်ဦးနှောက်ထဲသုက်ပိုးရောက်ပြီး
အထူးရင်ခုန်ကာဆင်ခြင်တုံတရားများပျောက်လုလုဖြစ်နေတော့သည်။
ဒါပေမယ့် ဒီညတော့သူမစောက်ဖုတ်တွေကြိမ်းပြီးပန်းလှပြီ၊ အသက်လေးရစပြုပြီဖြစ်သဖြင့်
သားဖြစ်သူအားကောင်းမောင်းသန်လေး၏ အလိုးဒဏ်ကိုတအောင့်တော့လက်မြှောက်အရှုံးပေးရဦးမည်၊
သူမနားချင်ပြီ၊ သူမယောက်ျားမရိပ်မိခင် ဟန်မပျက်ပြန်ဝင်ရဦးမည်လေ..။
သားအမိ၂ယောက်သား အိမ်တံခါးဖွင့်၍ လာမှမဖြစ်ခဲ့ကြသလိုဟန်မပျက်ပြန်ဝင်လာကြပြီး
ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဦးတည်ခဲ့ကြသည်။ ပထွေးဦးရဲဝင်းကသူ့အခန်းပြန်ပြီးအိပ်ပျော်နေပေပြီ၊
အမေကလဲသူ့လင်ရှိရာအခန်းထဲလျှောက်ဝင်သွားခဲ့ပြီ။
နေမင်းကသူ့အမအိပ်နေရာအခန်းကိုအသာတွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
အခန်းက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေ၏။
ဒီအခန်းကသူတို့မောင်နှမ၂ယောက်ငယ်စဥ်ကအတူအိပ်ခဲ့ရာအခန်းဖြစ်သည်။
အမဖြစ်သူလသာအိမ်ထောင်ကျသွားပြီးတော့သူ့အခန်းဖြစ်လာခဲ့သည်။
သူလည်းမိန်းမရပြီးယောက္ခမအိမ်သွားနေသော်လည်း မိဘအိမ်ပြန်လာတိုင်းသူဒီအခန်းမှာပဲအိပ်၏။
အခုတစ်ခေါက်သူအရင်ရောက်နေသော်လည်း အမဖြစ်သူခေတ္တပြန်လာသောအခါ
သူကအခန်းထဲကထွက်ပေးပြီးအိမ်ရှေ့ခန်းမှာဖျာခင်းအိပ်သည်။
အခုတော့ ခပ်တည်တည်ပင်အခန်းထဲဝင်ချသွားလေသည်။
စောစောကသူ့မျက်စိရှေ့တွင်ပင်အတွင်းအားတွေထုတ်၍အပြင်းအထန်လှုပ်ရှားသိုင်းကစားနေသောအမဖြစ်သူမှာ
ခုတော့တစောင်းလေးလှဲပြီးကွေးကွေးလေးအိပ်နေ၏။
သူတံခါးဖွင့်ဝင်သောအသံကတိတ်ဆိတ်သောညချမ်းတွင်အတန်ငယ်ကျယ်သွားသည်ထင်သည်။
လသာကအိပ်မှုန်စုံဝါးနှင့်..
“ဟဲ့..ကိုနေလား..အခုဘယ်နှစ်နာရီရှိသွားပြီလည်း.”
“မနက်လေးနာရီလောက်ရှိရောပေါ့ မမနွေ..”
လသာအနေဖြင့်သူတို့မောင်နှမ၂ယောက်အိပ်ဖူးသောအခန်းထဲသူ့မောင်လေးဝင်လာတာမဆန်းတော့ပေ။
ဘာမှစိတ်မဝင်စားပဲ မောင်ဖြစ်သူဘက်ကျောပေးကာတစ်ဘက်လှည့်ပြီးဆက်အိပ်နေလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်အခန်းတွင်းမှမှိန်ပြပြပြာလဲ့လဲ့မီးရောင်အောက်တွင်ပါးလှပ်နေသောညအိပ်ဝတ်စုံဝတ်ထားသည့်
အမဖြစ်သူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းက နေမင်းအဖို့ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုဖြစ်လာပြန်သည်။
အဝတ်ပါးပါးလှပ်လှပ်အောက်မှအတင်းရုန်းကန်ထွက်နေသောဖင်လုံးကြီးများ
ကွေးကွေးလေးအိပ်နေ၍အမြှောင်းလိုက်ဖြစ်နေသောဖင်ကြားမြောင်းကြီးက မျက်စိနှင့်တစ်ပြည့်ဖြင့်
သူ၏ရာဂရမ္မက်ဆန္ဒများထကြွအောင်လှုံ့ဆော်နေပြန်သည်။
ဒီကြားထဲ ညဦးပိုင်းကသူ့အဖေနှင့်အားရပါးရခံနေသောအမလသာနွေ၏အကယ်ဒမီရှော့ဇာတ်ဝင်ခန်းများကို
ပြန်တွေးပြီးမြင်ယောင်လာလေ၊ သွေးတွေဆူပြီးလီးကတောင်လာလေဖြစ်၏။
အမေသဲသဲကြည်ကိုညဝက်လုံးလုံးမနားတမ်းဆော်လာခဲ့တာတောင်လီးကကျရိပ်မပြသေး၊
ကွေးကွေကြီးဖင်ပေးထားသောအမလသာကဆွဲဆောင်နေပြန်ပြီ။ အရင်ကအရွယ်ရောက်သည်အထိ
အမနှင့်တစ်ခန်းထဲအတူအိပ်ခဲ့သော်လည်းဒီစိတ်တွေမပေါ်မိခဲ့။
ဒါပေမယ့်လင်ရသွားပြီးခါမှဓါတ်တည့်၍လားမသိ သူ့အမဘော်ဒီက တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ်ကိတ်ကိတ်လာခဲ့လေရာ၊
အမတစ်ခေါက်ပြန်လာတိုင်းသူ့စိတ်တွေကပြောင်းလဲဖောက်ပြန်လာခဲ့ရသည်။
အခုတော့စောစောကလေးတင်ကိုယ်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့သောအမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကိုတောင်လိုးမိခဲ့ပြီးဖြစ်လေရာ
သူ့အဖို့မိုင်ကုန်သွားခဲ့လေပြီ။ ဒီတော့အမကိုဆက်ဆော်ဖို့ဆုံးဖြတ်ချက်ကဝန်လေးတုန့်ဆိုင်းမနေတော့..၊
နေမင်းကုတင်ပေါ်တက်၍ အမဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်းက လက်လှမ်းပြီးအမဖြစ်သူကို
နောက်ကနေသိမ်းဖက်ထားလိုက်ရင်းနားတွင်းလေးနားပါးစပ်ကပ်ပြီး…
“မမနွေလှလိုက်တာဗျာ…၊ နေ..မမကိုချစ်ချင်တယ်..နေ့ကိုလိုက်လျောပေးပါလားမမရယ်”
ပြီးတော့ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ပဲ လသာရဲ့ဖားလျားကျနေတဲ့ဆံသားကိုအသာမပြီးဆံနွယ်စပါးပါးလေးတွေ
ယှက်နေတဲ့ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုထွက်သက်လေနွေးနွေးလေးနဲ့မှုတ်ပေးပြီးမထိတထိနမ်းရှုတ်နေသလို
သူ့လက်တွေကလဲရှေ့ကိုကျော်သွားပြီး လသာရဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံလည်ပင်းအဟိုက်ကြားကနေရင်အုံထဲလျှိုဝင်သွားလေသည်။
အထိအတွေ့ကြောင့်လသာအိပ်ချင်ပြေပြီးပြန်နိုးလာသည်။
သူ့မောင်ဖြစ်သူနေမင်းရဲ့လက်တွေကသူမ၏ဖွံ့ဖြိုးတင်းအိနေသောနို့အစုံကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ပေါ်တင်ကိုင်ပြီးဖျစ်ညှစ်နေလေပြီ။
သူမအနေနဲ့ ရှက်ခြင်း၊ အံ့သြထိတ်လန့်ခြင်းတွေမရှိတော့ပါ။ သူမကအတွေ့အကြုံရှိပြီးဖြစ်သောအိမ်ထောင်သည်ပဲလေ။
ယောက်ျားသားတွေရဲ့သဘောကိုနားလည်နေပြီ။ အဖေနဲ့မောင်လဲယောက်ျားတွေပဲဟာ..။
စောစောကတင်အဖေ့ (ပထွေး) အလိုးခံခဲ့ရပြီးပြီ။ အခုလည်းမောင်လေးဖြစ်သူကလိုးချင်လို့လာဆွနေပြန်ပြီ၊
သူမရွံ့ခြင်းတွန့်ခြင်းတွေမရှိတော့ပါ။ မောင်ဖြစ်သူကိုပင်…
“ဟင်…ကိုနေ..မောင်လေးဘယ်နေရာကဘာတွေဖြစ်လာပြီးထန်လာတာလဲဟင်..
ကြည့်စမ်းပါဦး..လီးကြီးကလဲတောင်နေလိုက်တာ၊ သံချောင်းကျနေတာဘဲ..”
လသာကမောင်ဖြစ်သူကိုမတားသည့်အပြင်သူမ၏လက်ကနောက်ဘက်သို့လှမ်းလာပြီး
နေမင်းရဲ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြုတ်၍ လီးကြီးကိုမိမိရရကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။
“အား…နင့်ဟာကြီးကအကြီးကြီးဘဲ”
လသာကလွှတ်ခနဲရေရွတ်လိုက်ပြီးမှ သူ့မောင်ရဲ့လီးကြီးကိုလက်ကွင်းထိုးပြီးအားရပါးရဂွင်းထုပေးတော့၏။
ယခုသူမကမောင်ဖြစ်သူ၏အငမ်းမရ သူမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ညှစ်လိုက်၊နှိုက်လိုက်၊
ချေလိုက်၊ကလိုင်းလိုက်လုပ်နေတာကိုလိုလိုလားလားပင်၊ မျက်လုံးလေးမှေး ဖီလင်တက်၍ငြိမ်ခံနေတော့သည်။
မကြာခင်မှာပင် နေမင်းက အမဖြစ်သူရဲ့ပေါင်ဖွေးဖွေးတစ်တစ်လေးတွေကိုထောင်လျက်ခြေသလုံးနှင့်ပေါင်များကို
လျှာဖြင့်တလွှားခြင်းလျက်တော့သည်။ ပြီးတော့တဖြည်းဖြည်းပေါင်ကြားသို့ရွှေ့လာခဲ့ကာဂွဆုံရောက်တော့
စောက်ပတ်ကိုဖြတ်လျက်လိုက်တော့သည်။တပြွတ်ပြွတ်တပျတ်ပျတ်အသံထွက်အောင်ကပ်ပြီး
စုပ်လိုက်လျက်လုပ်နေသောသူ့ကိုကြည့်ရတာအလွန်အရသာရှိနေသယောင်ပင်။
အမဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရေများတစိမ့်စိမ့်ထွက်စပြုပြီ၊
စောက်ပတ်ကိုဖြဲကြည့်လိုက်တော့ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားမှာခြောက်စပြုနေသောခပ်စီးစီးခပ်ထန်းထန်းအရည်များကပျစ်ချွဲချွဲ၊
လသာစောစောက ပထွေးဖြစ်သူနှင့်ခံပြီးရေထမဆေးပဲနွမ်းလျ၍အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်လေ။
လသာရဲ့စောက်ရေနှင့်ဦးရဲဝင်းရဲ့လရေတို့ပေါင်းစပ်ထားသောကပ်စီးစီးအရည်များကခပ်ထပ်ထပ်နှင့်ကပ်ကျန်နေဆဲ..။
နေမင်းနှာခေါင်းထဲတွင်ညှီတီတီအနံ့ရ၏။ ဒါပေမယ့်သူရွံဖို့စိတ်ကူးမရ၊
သူ့မျက်နှာရှေ့ကစောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်ချင်စိတ်ကသာထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်နေ၏။
ဒါကြောင့်ပင်ပြဲဟနေသောစောက်ပေါက်ထဲသို့လျှာကိုဇောင်းထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။လသာကလည်း
ပေါင်ကြီးများကိုအစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးထားလျက်နေမင်း၏ခေါင်းကိုသူမအဖုတ်မှခွာမရအောင်အတင်းဆွဲဖိထားသည်။
မကြာခင်မှာပဲ သူမတို့မောင်နှမ၂ယောက်စိတ်တူကိုယ်တူကာမနွံအိုင်ထဲသို့ဆင်းလိုက်ကြတော့သည်။
နေမင်းကသူထောင်မတ်မာထန်နေသာလီးကြီးကိုအမလသာ၏စောက်ခေါင်းဝသို့တေ့လျက်အားနှင့်ဖိသွင်းချလိုက်တော့သည်။
“အားးး ဟား.. မမနွေ…”
“အင့်…ကျွတ်ကျွတ်…”
လသာတစ်ယောက်မှာလည်းဆတ်ခနဲကော့တက်သွားပြီးမျက်လုံးလေးစင်းကျသွားရပြီ။
ကျွိ..ကျွိ..ဖတ် ဖတ် ဖတ်…ပျစ်..ပျစ်..
မကြာခင်မှာပင်တကျွိကျွိ၊ တဖတ်ဖတ် အသံများမြိုင်ဆိုင်လာပြီး၊ လသာတစ်ယောက်သူ့မောင်လိုးတာကို
စိတ်လိုလက်ရခံပစ်လိုက်တော့လေသည်။ သူမ၏လက်တွေကလဲနေမင်း၏ခါးကိုတင်းတင်းဖက်၍ဆောင့်ဆွဲချပေးနေတော့၏။
ကာမရှိန်တက်လာပြီဖြစ်သဖြင့်မောင်နှမ၂ယောက်မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆော်နေလိုက်ကြတာ
မိုးမသောက်မီအချိန်တိုလေးအတွင်းလသာတစ်ယောက်အချီချီပြီးလျက်စောက်ရေတွေတစ်သုတ်ပြီးတစ်သုတ်ထွက်ခဲ့ရလေသည်။
“တော်တော့..တော်တော့..မောင်လေး..မမကောင်းလွန်းလို့
ဒီ့ထက်ဆက်ခံရင်အားပြတ်ပြီးသေလိမ့်မယ်ထင်တယ်..နားကြရအောင်ကွာ..”
လသာမှာ အစောပိုင်းကပထွေးဖြစ်သူပေးဆက်လာခဲ့သောအရသာများနှင့်
ယခုလောလောလတ်လတ် မောင်ဖြစ်သူ၏လူငယ်ပီပီခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးဆော်ပေးမှုများကို
ဆက်တိုက်ခံနေရလေရာကာမဆိပ်တွေမိန်းမူးပြီးနတ်ပြည်တက်သလိုတရိပ်ရိပ်ခံစားပြီးလွင့်မြောနေရလေသည်။
——————————————
