ApyarSite

ကျွန်တော့် သူနာပြုဆရာမလေးရေးသားသူ – Chan Ko (ချမ်းကို)🏵️ အပိုင်း (၂) 🏵️ကျနော့်ရင်တွေ ဗလောင်ဆူနေပြီဗျ။ တစ်ကိုယ်လုံးက သွေးတွေလည်း ပွက်ပွက်ဆူလာတယ်။ ကျနော်ပွေ့ထားတဲ့ ကျနော့်ချစ်သူဆရာမလေးဟာ ဘာမှအတွေ့အကြုံမရှိရှာသေးတဲ့ အရိုင်းမလေးဆိုတာ အခု လက်တွေ့ကြုံနေရတာတွေ ကြည့်တာနဲ့ သိသာနေတယ်။“အနီလေး.. အခုအိမ်မှာ ဘယ်သူရှိသေးလဲ..”လို့ ကျနော် သူ့ကျောလေးကိုပွတ်ရင်း မေးလိုက်တော့..“ဟင့်အင်း.. အစ်ကို”လို့ မော့မကြည့်ပဲ တုန်ယင်နေတဲ့ အသံကလေးနဲ့ ပြန်ဖြေရှာတယ်။“ဧည့်ခန်းထဲမှာ အပြင်ကမြင်နေရတယ်..။ အနီ့အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်နော်”လို့ ပြောတော့ ဘာမှပြန်မပြောပဲ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ငြိမ်နေရှာတယ်။ ပေါင် ၁၀၀…

Read More “ကျွန်တော့် သူနာပြုဆရာမလေး (အပိုင်း ၂)” »

ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို)[ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး]🏵️အပိုင်း (၄)🏵️ရေလယ်ကျွန်းဘုရားပွဲမှာ သွားသောင်းကျန်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ တစ်ပတ်တိတိ အလုပ်များနေတယ်ဗျာ။ မိုးတွင်းကြီးမှာကို အိမ်အလုပ်တွေက ပြန်များလာပြန်တယ်။ လူနီကြီးကိုလည်း စတိုခန်းထဲ ပို့ထားလိုက်တယ်။ မဟုတ်ရင် ဒင်းဒုက္ခပေးမှာစိုးလို့ ဂျပ်စက္ကူဗူးထဲထည့်ပြီး စတိုခန်းထဲ သွားပစ်ထားလိုက်တယ်။ ဒီဖက်အိမ်မကြီးမှာပဲ ပြန်အိပ်ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ အခုတလော ကိုရွှေဘလည်း ပျောက်ချက်သားကောင်းနေတော့ ဟိုနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကိုတောင် စကားနှိုက်ပြီး အင်တာဗျူးဖို့ မေ့သလို ဖြစ်နေတယ်ဗျ။ အိမ်ရှေ့ ခြံဝိုင်းထဲမှာ ရပ်စောင့်နေတဲ့ ချာတိတ်လေး ဖိုးထွေးကို ခဏကွာလို့ပြောပြီး…

Read More “ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး (အပိုင်း ၄)” »

ကျွန်တော့် သူနာပြုဆရာမလေးရေးသားသူ – Chan Ko (ချမ်းကို)🏵️အပိုင်း (၁)🏵️ဒီနှစ်နွေရာသီက အပူရှိန်တော်တော်လေး ပြင်းလွန်းတယ်။ အပူလှိုင်းဖြတ်တယ် ဘာညာတော့ လူတွေပြောနေသံကြားတယ်။ ပုံမှန်နွေဖက်ဆို ခပ်စိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်နေတတ်တဲ့ ကျနော်တို့မြို့လေးမှာတောင် တော်တော်သိသာလာတယ်ဗျ။ သင်္ကြန်လွန်သွားတာနဲ့ ကော့နေအောင်ကို ပူလာတာ။ အဲ့ဒီအပူလှိုင်းဖြတ်တဲ့ ကိစ္စကြောင့် ကျနော် ခင်ဗျားတို့ကို အခုပြောပြမယ့် ဇာတ်လမ်းက ဖြစ်လာတာလေ။အပူဒဏ် ဘယ်လောက်ပြင်းသလဲဆိုရင် ခါတိုင်း ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်သွားနေတတ်တဲ့ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ထဲက အဟန်ရှုပ်ဆိုတဲ့ တရုတ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ကိုရွှေဘတစ်ယောက်တောင် မနက်စောစော နံပြားရိုက်ပြီးတာနဲ့ ရပ်ကွက်စာကြည့်တိုက်က ရှုမဝမဂ္ဂဇင်းအဟောင်းလေး ၃-၄…

Read More “ကျွန်တော့် သူနာပြုဆရာမလေး (အပိုင်း ၁)” »

မယုံမရှိနဲ့ တကယ်ရှိတယ်ရေးသားသူ – ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံမာမာတင့်အသက်က ၁၉ နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီ..။ ဆယ်တန်း နှစ်ခါကျပြီး ပြန်မဖြေတော့ပဲ အဒေါ်ဖြစ်သူ မစန်းဝင်းရဲ့ အထည်ဆိုင်မှာ ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းစား ကူ၍ ဈေးရောင်းပေးသည်..။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက်တော့ အဝတ်အစားက အဓိကအခန်းမှာ ပါဝင်သည်..။ မာမာတင့်က အထည်ရောင်းတာဆိုတော့ သူမအတွက် အဝတ်အစားဒီဇိုင်းအသစ်ပေါ်ပြီဟေ့ဆိုရင် ခါးပေါ်ရောက်လာသည်..။ သားသမီးမရှိသော အဒေါ်ဖြစ်သူ မစန်းဝင်းကလည်း မာမာတင့်အား သမီးလေးတစ်ယောက်လို ဆင်မြန်းပေးသည်..။ အသားက ဖြူဖြူ ၊ ပါးလေးတွေက ဖောင်းဖောင်းအိအိ ၊ နှာတံလေးက စင်းစင်းလေး…

Read More “မယုံမရှိနဲ့ တကယ်ရှိတယ်” »

ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို)[ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး]🏵️အပိုင်း (၃)🏵️မြို့အစွန်မှာလုပ်တဲ့ သီတင်းကျွတ်ဘုရားပွဲကို တစ်ရပ်ကွက်လုံးက လူပျိုအပျို ကာလသားသမီးတွေ အုပ်စုလိုက် ချီတက်လာကြတယ်ဗျ။ ကျနော်တို့မြို့မှာ အစည်ကားဆုံး ပွဲတော်ပေါ့။ ကောင်မလေးတွေကို အလည်မှာထားပြီး ကျနော်တို့ယောကျ်ားလေးတွေက မျက်ခြေမပြတ် ပွဲခင်းထဲ အကဲခတ်နေရတယ်။ လက်သရမ်းတာတွေ အမူးသမား ဆွဲလားရမ်းလားဖြစ်တာတွေကို ကာကွယ်ပေးဖို့ပေါ့။ ဘီးကုတ်ဝါဝါလေးပန်ပြီး အဖြူခံမှာ အနီရောင် အစက်ပြောက်ကလေးတွေပါတဲ့ ဝမ်းဆက်ကလေးနဲ့ မမဝါက အရမ်းလှနေတော့ ပွဲလာတဲ့ လူငယ်မှန်သမျှ ဝိုင်းပြီး ငေးကြည့်နေကြရတယ်။မမဝါကတော့ လူကြီးပီပီ တဟဲ့ဟဲ့နဲ့…

Read More “ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး (အပိုင်း ၃)” »

အချိန်ပိုင်းလင်ရေးသားသူ – အမည်မသိ။ထွန်းလွင်ရဲ့ စကားကတော့ ပြတ်သည်။ သူ့ညီမအရင်း နောက်မီးလင်းသည့်ကိစ္စကို သာမန်ကိစ္စလောက်ပဲဟု သတ်မှတ်ကာ၊ သူလည်း သူ့လမ်းသူသွား၊ ကိုယ်လည်း ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားဆိုသလို၊ လည်သူစားတမ်း အဘိဓာန်ကို လက်ကိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။ မောင်မောင်ကသာ သူခိုးလူမိကိန်းဆိုက်နေသူမို့ လန့်တော့ ခပ်လန့်လန့်ပင် ဖြစ်သည်။“ဒါနဲ့ စကားမစပ် မင်းအစ်မကောရှိလား”“ရှိတယ်။ အခုလေးတင် ရေချိုးပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတာ။ ဘာဖြစ်လို့မှန်း မသိဘူးဗျာ ..။ ကျွန်တော့်ကို နှာကစ်နေတယ်။ မျက်နှာကြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ စကားသိပ်မပြောဘူးဗျ ..။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အသာလစ်ထွက်ခဲ့တာ”“ဒီလိုဆိုအတော်ဘဲ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး…

Read More “အချိန်ပိုင်းလင်” »

ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့် (အတွေးပင်လယ်ပြာတွင်ရေးသားသည်)[အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။]🏵️အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း🏵️ကောင်လေးအား တဘက်ပေးပြီး ဧည့်ခန်းတွင်းဝင်လာရာ မိုးရွာထားသဖြင့် အအေးဓါတ်ကြောင့် တခန်းလုံး ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်နေသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ခုံတစ်လုံးပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်ရာ ဖင်သားကြီးများက ဘေးသို့ကားထွက်နေတော့သည်။သူမနောက်မှ ကပ်လိုက်လာသော ကောင်လေးမှာ သိမ်ကျင်သောခါးအောက်မှ ဝိုင်းဝန်းအိစက်နေသောဖင်ကြီးအား မက်မက်မောမောဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရပြန်သည်။အသက် ၅၀ ကျော်နေသော်လည်း အသားလတ်လတ် တင်သားရင်သားခပ်တောင့်တောင့်နှင့် နုနယ်သောမျက်နာလေးကြောင့် ယောင်္ကျားတိုင်း ခုချိန်ထိငေးကြည့်နေရသည်။ကောင်လေးက အကြည့်ရွေ့လိုက်ကာ…

Read More “ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် (အပိုင်း ၂ ဇာတ်သိမ်း)” »

ခွင့်လွှတ်ပါ ဆရာမရေးသားသူ – အမည်မသိလွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၂၀ ကျော်က ဤရွာ ဤကျောင်းကို စာသင်ပေးခဲ့သည့် မြို့ကြီးသူ ဆရာမကြီးဒေါ်နုနုထွေး ယခု ဤရွာကို အလည်လာသဖြင့် တပည့်အဟောင်းတွေ တပြုံးပြုံး တရွှင်ရွှင် သွားကန်တော့ကြပါသည်။ သို့သော် ထိုအထဲ၌ တပည့်ဟောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် အောင်သိန်းက တော့ မပါဝင်ချေ။“ဟေ့ အောင်သိန်း ။ ဆရာမကြီး ဒေါ်ထွေးထွေး အလည်လာသကွ။ ငါတို့သွားကန်တော့မလို့။ မင်းရော မလိုက်သေးဘူးလား။”ထိုသို့ သူငယ်ချင်းတွေက မေးသည့်အခါတိုင်း“အေး… နောက်နေ့မှသွားမယ်ကွာ”ဟူ၍ အောင်သိန်းက ဖြေပါသည်။ သို့သော် သူသည်…

Read More “ခွင့်လွှတ်ပါ ဆရာမ” »

သူရဲကောင်းလေးဖော်ရေးသားသူ – အမည်မသိတိုးအောင် နှင့် ဖိုးကျော်တို့ ရွာအရှေ့ထိပ် ညောင်ပင်ကြီးအောက်တွင် နွားကျောင်းရင်း မကြာခင်က ဖြစ်ပွားသွားသော ကာမအဓိကရုဏ်း အကြောင်းကို မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောနေကြသည်။ သူတို့အသက်တွေက အခုမှ ၁၅ နှစ်ကျော်လို့ ၁၆ နှစ်ထဲဝင်ကာစ ရှိကြသေးသည်။ လူပျိုကလေးတွေ ဖြစ်ကြသည်နှင့်အညီ ညညဆိုလျှင် ရွာထဲက လင်မယားတွေကို ချောင်းတတ်နေကြပြီ။ နောက် လူပျိုပေါက်တို့ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ငယ်ပါကို သူတို့လက်နှင့် ထုတတ်နေပြီ။“အေးကွာ… အဲဒီညက သာဂိပြောပြတဲ့ အဖြစ်အပျက်က တကယ့်ကို သဲထိတ်ရင်ဖိုပဲဟေ့…”တိုးအောင်က မဝင်းခင်တို့ မှောင်ရိပ်ခိုဇာတ်လမ်းကို အားရပါးရ…

Read More “သူရဲကောင်းလေးဖော်” »

ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရေးသားသူ – Chann Ko (ချမ်းကို)[ဂမ္ဘီရအပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး]🏵️အပိုင်း (၂)🏵️ကျနော် အခု အိမ်ပြန်မအိပ်တာ ၄ ရက်ရှိခဲ့ပြီဗျ။ ဘာကိုမှ နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ အိမ်ပြန်မအိပ်တဲ့ရက်တွေမှာ ညဖက် လိင်စိတ်ဖောက်ပြန်နေတဲ့ သရဲလိုလိုအကောင်အဖြစ် အသွင်ပြောင်းတာမျိုး လုံး၀ ထပ်ဖြစ်မလာဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ အိမ်မှာ မအိပ်တော့ ဘယ်သွားအိပ်တာလဲလို့မေးရင် လောလောဆယ် ရပ်ကွက်ထဲမှာ နာရေးတစ်ခုရှိနေတော့ အဲ့ဒီ အသုဘအိမ်မှာပဲ ညတိုင်းစောင့်အိပ်သလိုလိုလုပ်ရင်း အိပ်ရတော့တာပေါ့။နေ့ခင်းဖက် အိမ်ပြန်လာပြီး အိမ်အလုပ်ကူလုပ်၊ ညနေစောင်း ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့ အသုဘအိမ်မှာ သွားပြီး သတင်းလာမေးတဲ့ ဧည့်သည်တွေကို…

Read More “ကျွန်တော်နဲ့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး (အပိုင်း ၂)” »