ငယ်ကချစ်တဲ့ မမသဲ

ငယကခစတဲ့ မမသဲ ( စ/ဆုံး )

နေဦးကာလတစခု၏တိမထူသော ညနေခငးတစခုတင ကနတောနင့မမသဲတို့ စတငတေ့ဆုံခဲ့ကသည။ ကနတောက လူပိုပေါကအရယ ရစတနးနစတကရန ကောငးပိတထားသောအခိန၊ မမသဲက တနးကို နစခါကပီး ကောငးပနတကရန ပငဆငနေသော ကာလ၊ ကောငးပိတရကဖစသဖင့ ကနတောတို့သူငယခငးတသိုက မီးကုနယမးကုနဆော့ရန ပငဆငနေကသည။ပိုကကောခငးခတရနအတက မေကကလပ ကယကယဝနးဝနးရိသော ကောစိုးတို့အိမရေ့တင ခငးကငးဖောကနေခငးဖစသည။

‘ရတ….ရတ’ တိုငစိုကရနအတက တငးတူးနေရငး ကောစိုးအသံကောင့ ကောစိုးမေးငေါ့ပရာသို့ မကလုံးကိုဝေ့ကည့မိသည။ တဘကခံရိ လကဘက ရညဆိုင ထဲမ ညိုလဲ့ရမးစိုသော မကဝနးတစစုံနင့ ရငဆိုငတိုးမိသည။ ဖိုကနဲ   ဖစသားသော ရငသည ရကဝဲဝဲဟနနင့ တဘကသို့ လည့သားသောပုံးတုံ့ တုံ့မကနာပေးကောင့ ပိုကာ အခုနမနရ၏။  ‘ငါတို့ထကတော့ အသကကီးမယက မိုကတယနောဟေ့ကောင’  ကောစိုးစကားကိုသူဘာမမတုံ့ပနမိ။ သူ့ အာရုံတေသည ခေါငးအငုံ့တင ဝဲကနဲဖစသားသော ဆံပငရညရညမားပေါတငသာ၊ အဲဒီညက သူ့အိမမကထဲတင ဆံပငရညရညနင့ နတသမီးတစပါးဝင ရောကလာခဲ့သည။

‘ဒါ သဲသဲဇော တဲ့’ မိတဆကပေးသောသူငယခငးဖစသူ ကေသီ့စကားအဆုံးတင ပောကဆုံးသားသော အရာတခုကိုပနရလိုကရသလို ခံစားရသည။ သူမ ကို သူငယခငးဖစသူ ကေသီ့အလူပဲတင ဆုံဆညးရလိမ့မညဟု မောလင့မထားမိ။ ရမးစိုနေသော မကဝနးအစုံကိုစိုကကည့ရငး ‘ကနတော့နာမည  အောငမောသန့ ပါ’ ‘မငးကို မ သိပါတယကာ၊ မငးဇောတို့အိမရေ့မာ ခငးခတနေကမဟုတလား’  သူမငသကရငးခေါငးကိုသာညိတပမိသည။   ‘ကဲကဲ  ..တယောကနဲ့ တယောကသိပီးသားတေ ဆိုတော့ တလကစတညးပောရဦးမယ.. မမသဲကို နငပနလိုကပို့ပေး အောင’ ကသေီ၏စကားသံ။

‘ငါ့ဘီးကပိုငဘီးလေ ဘယလိုတငရမာလဲ’ ‘ဘာလဲ လိုကမပို့ ပေးခငလို့လား ရပါတယ’  မမသဲကပုံးစစမကနာဖင့ ပော၏။ ‘ဟာ မဟုတပါဘူး..ပိုငဘီး ဆိုတော့ တငစရာနေရာက ရေ့ဘားတနးပေါကပဲရိတာလေ၊ အဲဒါ မ ကို အားနာလို့ပါ’ ‘ရပါတယကာ…မောငနမတေပဲဟာ’ ထိုစဉက မောငနမတေပဲဟာ ဟုပောသော မမသဲနင့ကနတောသည ရညးစားမက ခစသူမက အခေအနေသို့ရောကသားလိမ့မညဟု မမောလင့ခဲ့ရိုး အမနပငဖစပါသည။ ‘တကတော့ မယနော’ ‘ဟင ဘာလဲ’ ‘သော စကဘီးပေါတကတော့မယလို့ပောတာ’ နငးထကကာစပုနေသော စကဘီးရေ့ ဘားတနးပေါသို့ခုနအတက မ ၏ ကိုယ လေးက ယိုငသား၏။

‘အမေ. ….’ ယိုငထကသားသောကိုယလေးကို လကတဘကဖင့ ထိနးအလိုကတငမတစကိုယလုံးကသူ့ရငခငထဲသို့ ရောကလာ၏။ သူ့ရငတေ တဒိနးဒိနး ခုနကာ ညီလေးကလညး ရုတတရကမာတငးလာ၏။ တစယောကတညး ရကကိုးရကကနးဖစကာ မကနာကို အောကသို့ခကာမ ပိုဆိုးသားသည။ အငး ကီလညပငးပေါကမတဆင့ မငလိုကရသညက ဘရာစီယာ အနကရောငလေး၏အထကတင လံထကနေသော ဝငးဝါကာရေရောငတောကနေသော မ  ၏ရငသားလလတစစုံ။ စကဘီးက ခိုင့ထဲသို့အက မာတငးနေသောညီလေးကလညး မ ၏ခါးလေးကို ထောကအမိ၊ မ ခါးလေးကော့ကနဲဖစသား၏။

‘ရငတေအရမးခုနတာပဲနော…’ သူမဘာသာပောသလိုဖင့ပောသော မ၏အပောကောင့ သူမကနာမထားတတတော့။  မတို့ လမးထိပနားအရောကတင  မ က ရပရနပောသည။ စကဘီးပေါမအဆငးတင  ‘သားတော့မယနော.. မ တို့အိမကဟိုအိမလေ.. ကုံရင ဝငလညပေါ့’  သူခေါငးကိုငိမ့ပမိ၏။  ‘မငး ကလေးမဟုတတော့ဘူးနော’ ပုံးစစဖင့ ပောသောမ၏စကားကောင့ သူ မလုံမလဲဖစမိသည။ ခံဝငးတံခါးကိုဖင့ဝငကာ အိမပေါသို့ အပေးကလေး တကသားသော မ၏တငပါးဝိုငးဝိုငးလေးနစဘကကိုကည့ရငး သူ့ညီလေးကတော့မာတငးလက။ တကယပါဗာ အဲဒီတုံ့ကတော့ မိနးမတယောကရဲ့  အထိအတေ့ဟာ ယောကားတယောကရဲ့ ဘားဘကတောကို အဲဒီလောကဖစသားစေနိငမယဆိုတာ မသိရိုးအမနပါဗာ။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကနတောတို့ ခငးခပရာခငးကငး၏ ဘေးရိ လကဘကရညဆိုငသို့ မမသဲက တစရကခား တခါလောကလာထိုငတတသလို ကနတောကလညး
မမသဲကုရငအဆငးကို တစရကခားတစခါလောက သားစောင့တတ၏။ အားလုံး၏အမငတင ကနတောနင့ မမသဲသည သမီးရညးစား။ သူငယခငး ကောစိုး ဆိုလင ‘မင့ အဆောကီးရဲ့အိုးကီးတေကတော့ကာ… မငးတော့ အတောဖိုယူရလိမ့မယ ဟေ့ကောင’ ဟု မမသဲကိုမငတိုငး သားရညတမားမား ဖင့ ပောတတသည။ ဒီလိုနင့သုံးလလောက အခိနအတောအတငးတင မမသဲနင့ ကနတောခစသူတေဖစသားကသည။

ခိနးတေ့လေ့ရိတဲ့နေရာတေက မမသဲ၏ သူငယခငးဖစသူ ခငမိုးနယတို့၏စာအုပဆိုငနင့ မမသဲတို့လမးထိပကမးယာဆိုငမ မအေမင့တို့၏ အိမတို့တင ဖစသည။ တစညနေတင မမသဲနင့ ခိနးထားသဖင့ ခငမိုးနယတို့၏ စာအုပဆိုငသို့အသား..  ‘မခငမိုးနယ မခငမိုးနယ…’  ဆိုငရေ့တင လူတယောကမမ တေသဖင့ အိမထဲသို့ သူအောခေါလိုက၏။  ‘အေး လာပီ လာပီ…’  မခငမိုးနယအိမရေ့သို့အသံပုရငး ပေးထကလာသည။ သူ့ကိုအတေ့တင မကနာတစ ခုလုံးနီရဲလက ‘သားရောကနေတာ ဘယလောကကာပီလ’  ဟုမေး၏။

‘မကာသေးဘူး မ အခုမရောကတာ’ ဟုသူအပောတင.. ‘တောသေးတာပေါ့’ ဟုရကကိုးရကကနးဖင့ပောကာ လေခါးပေါသို့လမးအတက ဝတထားသည့  ထမီအောကစကို သူ့ဘာသာတကနငးမိကာ မကလုံးထဲတင ဝငးကနဲဖစသားသည။ မငလိုကရသညက ဝငးဝါကာဖောင့တနးနေသော ပေါငတန တစုံ။ ထို၏အထကတငမ စိမးလနးသော တောအုပတစခုကဲ့သို့ အမေးမားထူထပစာ ပေါကနေသော မခငမိုးနယ၏ ကိုယပိုငပစညးတစခု၊ ထိုမ နောကတငတော့ ကီးမားအယထကနေသော တငပါးကီးတစစုံနင့သေးကငသော ခါးလေးတစခု၊သူအတနကာအောင မငသကပီးငေးနေမိသည။

သူသတိဝငလာခိနတင သူ့ငပဲကီးကဝတထားသော ပုဆိုးအောကမ ငေါငေါကီးရေ့သို့ တိုးထကလက၊ မခငမိုးနယက ကတသားသောထမီကို ပန ကောကဝတပီး ရကကိုးရကကနးဟနဖင့ သူ့ကိုအကည့တင ပုဆိုးအောကမ ငေါထကနေသော သူ့ငပဲကီးကို သတိထားမိသားသည။ ‘ အို….’   ဟုရေရတ သံကိုကားရသည။ တစယောကနင့ တစယောကဘာစကားစပောရမနး မသိအောငဆံ့ အနေကသည။ ထိုအခိနတင  ‘အဟမး….အဟမး….’   ဟူသော ခောငးဟန့သံတစခုက တိတဆိတမုကို ဖိုခငးသားသည။ လည့အကည့တင ဘယအခိနထဲက ရောကနေမနးမသိသော မမသဲ ကိုတေ့ရသည။ မမသဲက  ကနတော့မကနာကို တလည့ ငေါထကနေသော ကနတော့ငပဲကီးကို တလည့ကည့ကာ မခငမိုးနယဘကသို့လည့ပီး ‘ကောငမနော…ကောငမ.. ငါအစ အဆုံးမငတယ… ဟငး’  ‘မဟုတပါဘူး သဲသဲရယ မတောတဆဖစသားတာပါ၊ ပီးတော့လညး ဘာဖစလညးဟာ.. ကိုယ့မောငနမခငးတေပဲဟာ.. မောင လေးက အခုမကလေးပဲရိသေးတာကို’  ‘သော ဒါကီးက ကလေးလား၊ ခုနက နငမမငလိုကဘူးလား’  ကနတော့ဘကသို့မေးငေါ့ပပီး မကပော၏ တ ဆကတညး  ‘ဟငး… မုန့သာဝေစားမယနော ဟိုဟာတော့ ဝေမစားနိငဘူး’  ထိုအခိနတုံးက မ ပောသောဟိုဟာဆိုသညမာ ကနတော့ငပဲကီးကိုပောခငး ဖစကောငး ထိုစဉက ကနတောမသိခဲ့ပါ။

‘လာ…သားမယ’ ရေ့မနေကာ ဘောကဆတဘောကဆတနင့ လောကသားသော မ နောကသို့ ကနတောကုတကုတကလေး လိုကသားသည။ လမးတ ဝကလောကအရောကတင ‘မ’ ‘…….’  ‘မ’  မ ကစကားပနမပော။  ‘မ’  ဟုစိတမရညသောအသံဖင့ အောမိသည။ ထိုအခါမ  ‘ဟငး.. တစယောကက လညး သူ့ဟာတေပခငလို့ ထမီကိုမနမနဆနဆနပနမဝတဘူး၊ တစယောကကလညး ကလေး ကလေးနဲ့ အံ့ပါရဲ့တော့..ကောကဖို့တောငကောငးတယ’  ကနတောပါးစပပိတကာဘေးမငိမငိမလေးနေ၏။ ခနအကာတငတော့ ‘ဘယသားမလဲဟင မ ‘  မ ကကိုတငစဉးစားထားဟနဖင့  ‘မမင့မင့အေးတို့ အိမသားမယ’  မမင့မင့အေးတို.အိမအရောကတင  ‘အတောပဲ အတောပဲ နငတို့လာတာ … ငါလညး အခုပဲ ကိုမင့သိနးတို့အမေအိမသားမလို့  ညနေ လောကမပနရောကမယ.. နငတို့နစယောက အိမစောင့ပေးပေတော့’ ဟုမမင့မင့အေးကပော၏။ မ က  ‘ရပါတယ အမရယ… အေးအေးဆေးဆေးသာ သား.. သမီးတို့အိမစောင့ပေးထားမယ’ ဟုပနပော၏ ခငးတောငးကိုဆဲကာ တငပါးကီးမားကို လုပလီလုပလဲ့ဖင့ လောကကာထကသားသော မမင့ မင့အေး၏ နောကပိုငးကို ဘာရယမဟုတ သူငေးကည့မိသည။ ‘ဟငးနော…’  မ ၏အသံကားမသူအသိပနဝငလာ၏။  ‘ဒီနားကိုလာ…’  မ က အိမ၏တံခါးအကယတငထိုငနေရာမ လမးခေါ၏။ တောကလောကအပစတေခညးပဲ လုပခဲ့မိသဖင့ သူကုတကုတကလေး မ အနားသို့ကပသား၏။

‘ဘာလဲဟင မ ‘ ‘ဘာမမဟုတဘူး…ကလေးပေါငပေါမာအိပခငလို့ ‘ သူ့ပေါငပေါတငခေါငးတငကာအိပနေသော မ မကနာလေးကိုကည့ကာ သူရငတေပူ လာ၏။ မ လကမောငးလေးကိုဖဖလေးဆုပကိုငကာ ‘ မ… ‘ သူတိုးတိုးလေးခေါလိုကသည။ မ ကပနမထူး။ ‘ မ…..’ သူ့ခေါသံနောကတစခနးအဆုံးတင မ  မကလုံးလေးမား ပင့လာပီး သူ့ကိုပနကည့ကာ ‘ကလေးအသကဘယလောကရိသားပီလဲ’  ‘ကနတော၅နစကောသားပီ မရဲ့’  ‘အငး ကလေးကို မုန့ ပေးကိုကမိတော့လဲ ခကပါတယလေ’ မ စကားကောင့ စိတထဲတငဖငးကနဲဖစသားပီး  ‘ကနတောကလေးမဟုတတော့ဘူးဗ’  ဟုပနပောမိသည။  ‘ကလေးမဟုတဘူးဆိုရင ဘာနဲ့ သကသေပမလဲ’  ‘မ ကဘာနဲ့သကသေပစေခငလဲ’ သူ့အမေးကို မ ကမဖေ။ ပုံးစစဖင့ မကလုံးလေးမိတကာ အိပနေ သော မ မကနာကို ကည့ရငးသူရငတေပူလာ၏။ အရဲစန့ပီး မ၏ လညတိုငကော့ကော့လေးကိုနမးလိုက၏။ မ က သူ့ပေါငပေါတငအိပနေရာမ ‘ကလေး ကို နမးခငတယ’

ပောပောဆိုဆိုဖင့ သူ့လညပငးကိုသိုငးဖကကာ သူ့ပါးတဖကကိုနမးသည။ သူ့ပါးပငထဲတင သူမ၏ နာခေါငးခနခနလေးကိုနစကာ တစမိနစခန့ကာအောင နမးသောသူမ၏ အနမးကောင့ သူရငတေ တလပလပခုနလာသည။ သူကလညး အားကမခံ မ ၏ပါးပငကို ခပကာကာလေးပနနမးလိုကသည။ ထိုမတဆင့ မ ၏မေးရိုးလေးတလောကကို နာခေါငးရော၊ နုတခမးပါသုံးကာ မိနစဝကခန့ကာအောင နမးသည။ လညပငးနင့ မေးရိုးအဆကနေရာလေး  အရောကတင မ ကိုယလေး တန့ကနဲဖစသားပီး နုတမ မပီသသောငီးငူသံလေးတစခုထကလာ၏။ သူနမးနေရာမပနခာလိုကပီး မ၏မကလုံးမားကို  စိုကကည့လိုကသည။ မ ကရီဝေသော မကလုံးမားဖင့ သူ့ကိုပနငေးကည့သည။ မ၏ မကလုံးမားသည တစုံတခုကိုတောငးခံနေသလို။ သူဘာကိုမမ စဉးစားတော့ပဲ မ ၏ဖူးဖူးလေး တဲကနေသော အောကနုတခမးလေးကို နမးလိုကသည။ သူ့အနမးကို မကအလိုကသင့ ပနလညတုံ့ပန၏။ မတသိပနေ သော နုတခမးနစခုသည ဂဟေဆကထားသကဲ့သို့။ သူက မ၏ကိုယလေးကိုကစကစပါအောင ဖကအလိုကတင မကသူ၏ကောပငကို သူမ၏လက ကလေးနစဖကဖင့ ညငသာစာ ပတသပနေ၏။

သူ၏အနမးတို့ပငးထနလာသညနင့အမ မ ကလညး ပငးပငးထနထန ပနလညတုံ့ပနသည။သူ၏ လာ ကို မ ၏ပါးစပထဲသို့ ထိုးသငးလိုကခိနတင တော့ မ၏ လကသညးရညရညမားက သူ့ကောပငကို စူးကနဲ။ သူ့ရငတခုလုံးပူလာသည။ ညီလေးကလညး မာတငးလက။   နုတခမးအစုံကို နမးနေရငး မ သူ၏လကတဖကက မ၏လညပငးတလောကကို လကထိပလေးမားဖင့ ညငသာစာပတသပပေးနေသည။ ထိုမတဆင့ ရငညန့လေးဆီသို့။ သူ့စိတ တေထကလာကာ မ ဝတထားသော ဘလောကစ အငးကီ၏အပေါဆုံး ကယသီးလေးကို လကတဘကတညးဖင ဖုတလိုကသည။ ကယသီးက   အလယတကူပုတမသား။ သူ့စိတထဲတင မရညတော့။ အငးကီကိုကိုငကာ ဆောင့ဆဲခလိုကသည။

‘အို…..’  ထိတလန.သားသောရေရတသံတခုနင့အတူ မက သူ့ရငဘတကိုဆောင့တနးလိုကကာ သူ့ကိုတေတေလေး ကည့နေ၏။ ထို့နောက အတငးခနးထဲ သို့ အပေးလေးလမးဝငသားသည။ သူဘာဆကလုပရမနးမသိတော့ပဲ တမိနစခန့ ကောငပီးရပနေမိသည။ ထိုတစမိနစသည သူ့အတကတော့ ကမာတစ ခုလောက ကာသညဟုထငရသည။  ‘မောင…’  အိမအတငးခနးဆီမ မ ၏ ခေါသံသဲ့သဲ့ကို ကားရသည။ သူရပနေရာမသတိဝငသားပီး အတငးခနးထဲသို့  ပေးဝငသားသည။ ခုတငစနးတင တငပါးလဲလေးထိုငနေသော မ၏ကိုယကောကကောငးသည သူ့ကို သတိလကလတဖစအောင ဖမးစားနိငသည။ သူ ဘာကိုမမစဉးစားတော့။ မ ကို တငးကပစာ ဖကလိုကသည။ သူ့ကိုပနဖကထားသော မ၏ လကမားကလညးတငးကပလက။

‘သိပခစတာပဲ မောငရယ’ မ ကသူ့ကာပငကို သူမ၏လကဖဝါးလေးမားဖင့ ငငငငသာသာလေးပတသပရငးဖင့ တိုးတိုးလေးပော၏။  ‘ကနတော လညး မ ကိုအရမးခစတာပဲ မ ကိုမခဲနိုငဘူးဗာ’ သူကပောရငးဖင့ လကတဖကက မ၏ကားစင.သော တငပါးကီးကို ပတသပပေးနေ၏။ ထို့နောက မ ၏  တငပါးအစုံက ကိုငရတာ အရသာရိလနးလသည။ သူ့လကခလယကို မ၏တငပါးအကဲကောငးလေး တလောကပတသပပေးလိုကသည။ အကဲ ကောငးလေး၏ အဆုံးသတအရောက သူ့လကခလယလေးကို ထောကလိုကစဉတင မ ခါးလေးကော့သား၏။ သူ အခိနသိပမဆဲခငတော့။ မ၏ ခါးလေး ကို သိမးဖကကာ မ ကိုခုတငပေါသို့လဲခလိုကသည။ နငးဆီရောငသနးနေသော နတခမးတစစုံ က ခပဟဟလေး ပင့ကာ တဆတဆတတုနနေ၏။ ခပတဲ တဲလေး ဖစနေသော မ၏။ အောကနတခမးလေးအား သူ့နတခမးအစုံဖင့ စုပယူလိုကသည။ သူ့ကိုသိုငးဖကထားသော မ လကမားက ပိုမိုတငးကပ လာ၏။

သူနောကလကတဖကဖင့ မ ဝတထားသော ရငစေ့အကx{103E}၏ ကယသီးမားကိုတလုံးခငး ဖုတလိုကသည။ ဘရာစီယာအနကရောငလေး၏ အောကမ  အပငသို့တဝကခန့လံထကနေသော မ ဧ။ ရငသားအစုံက ရေဝါရောငပေါကနေသည။   သူ့လကကို မဧ။နောကကောဖကသို့ ထိုးထည့လိုကပီး  ဘရာစီယာခိတလေးတစခုကို အရငဖုတလိုကသည။ နောကထပ ခိတတစခုအရောကတင ခိတကတောတောနင့ ဖုတမရ။  ‘ဟာကာ…’  မ ၏နတမ  စိတမရညသလိုရေရတသံကို ကားလိုကရပီး ကောလေးကို ကော့အပေးတင  ခိတကလေးကလညး တောကခနဲပုတသားသည။  ပေလော.သားသော  ဘရာစီယာ အနကရောငလေးကို သူပိုငပိုငနိငနိင ဆဲယူပီး အောငပရဲ စစသူကီးတယောကလို ခုတငခေရငးဘကသို့သူ ပစလိုကသည။ ပနးသစတောသီး လေး နစလုံးတငထားသလို မို့မို့လေးဖစနေသော မ၏ ရငသား အစုံ က လပလနးလ၏။ နီရဲနေသော နို့သီးခေါငးလေးတဖကကို သူ လမးစုပယူလိုကစဉ  တင‘အား…..အား….ရီး….’ မဆီမ ညညးတားသံသဲ့သဲ့ကိုကား၇သည။ သူလကတဖကဖင့ မ ၏ ရငသားနောကတဖကကို ညငညငသာသာလေး ပတသပ ပေးနေစဉတင ‘ဟငး ….ဟငး …..မောငရယ’ ‘မ ရငထဲမာဘယလိုကီးဖစနေမနးမသိဘူး …. သိလား ‘

မ ၏ စကားသံ တိုးတိုးလေးကိုကားရသည။ တဆကတညးမာပင သူ့ခေါငးမဆံပငတို့ကို ပတသပပေးသလိုလိုနင့ သူမ၏ရငသားတို့ကို စုပယူနေသော သူ့ ပါးစပနင့ ပိုမိုနီးကပစေရန ကောလေးကို မသိမသာလေးကော့ကော့ပေး၏။ သူသိပစိတမရညတော့။ မ ခါးတငဝတထားသော ပိုးသားထမီပော့ပော့လေး ကို ဆတခနဲ ဆဲခတလိုကသည။ ‘အို…….’ မ၏နတဖားမ အသံလေးတခကထကသား၏။ သူ မ၏ထမီလေးကို လကနစဖကဖင့စုံကိုငကာ ခုတငခေဂငး ဘကဆီသို့ လင့ပစလိုကသည။  ‘မောငရယ….မ ငရဲတေကီးနေပါ.မယကယ…’  သူ မ၏ ပောစကားကို ဘာမပနမပောပဲ ထကပေါလာသည့ မ၏  ဖုံးကယထားသော အရာမားဧ။ အလတရား ကိုသာ မကတောငမခတ စတနးကည့နေမိသည။  ‘ဟိတ…အဲဒီလိုကီးမကည.နဲ.ကာ…. မ ရကတယ….’   သူ ဘယလောကကာကာ မငသကနေမိသညမသိ။ မ၏ အသံကိုကားမ သတိပနဝငလာ၏။

‘လလို့……..’ သူတိုးတိုးလေးရေရတ လိုက၏။ တကယလညး မ ၏ အတငးပိုငး အစိပအပိုငးမားက တကယကို လပလနးပါသည။ ဝငးဝါပီးခပ၇ယ ရပနေသော ဗိုကသားတစစုံ၊ ထိုမအောကတငတော့ ရေညိစိမးရောင အမေးနနလေးမား ပေါကနေသော ဆီးခုံဖောငးဖောငးလေးတစခု။ အောကဖကမ  ရေအိုရောငမေးညငးနနလေးမားပေါကနေသော ပေါငတန ခပသယသယ တစစုံကလညး သူ့ရငခုနသံကို ပိုမိုမနစေ၏။  ‘ဟာကာ… ဘာလို့ အဲဒီလောက အကာကီး ကည့နေတာလဲ… ရကပါတယလို့ ပောနေတဲ ဟာကို့ ….’  ‘အငး ….အဲဒါဆိုလညး မကည့တော့ဘူးဗာ….’  သူပောပောဆိုဆိုဖင့ မ၏ပေါင တနနစဖကကို ဆဲဖဲကာ သူ့မကနာကို မ၏ ေ -ာက-ပတနင့ ပိုမိုနီးကပစေရန မ၏ပေါငကားထဲသို့ ဝငလိုကသည။ နီရဲနေသော ေ-ာကေ-့လေးက ပူ ထကလက သူ့ကို စိမခေါနေသညဟု သူခံစားရသည။ သူ့လာကို အပားလိုကထုတကာ ရဲပဒေါငးခပနေသော ေ-ာက-တအတငးသားမားကို တခက  ယကလိုကသည။

(အရမးတေ အထငကီးသားလား မိတဆေ။ အဲဒီအခိနက ကနတောက အသက ၅ နစကောဆိုပေမယ့ ကနတော့အဖေ ပါလာတဲ့ အခေတေလညး ခိုး ကည့နေတတပီလေ။ တခါတခါ သူငယခငးတေစုပီးတော့လညး လစရငလစသလို အောကားလညး ငားကည့တတနေပီဆိုတော. အမငအရတော့  အတေ့အကုံ တောတောမားနေပီပေါ့ဗာ။ တကယတော့ အဲဒီတုနးက ကနတော့ရဲ့ မိနးမတစယောကနဲ့ အတူဆကဆံဖူးတဲ့ ပထမဆုံးသော အတေ့အကုံ ပါဗာ )  ‘အို့….ဟငး …..အငး ….. ဘာတေလောကလုပနေတာလဲ ကလေးရယ … အဲလိုမလုပပါနဲ့… မ တော့ ငရဲတေကီးကုနတော့မာပဲ..’   မ က  ပောပောဆိုဆိုဖင့ သူ၏ခေါငးကို သူမ၏လကအစုံဖင့ ဆုတကိုငပီး အတငးဖယထုတ၏။ သူ မ၏လကနစဖကကို အတငးဖယထုတကာ သူ့လာဖင့  မ၏ စအိုအောကခေဖကနားလေးမ ေ-ာကေ-့လေးအထိ ခပဖိဖိလေး သုံးခကခန့ ဆင့ယကလိုက၏။

‘အငး …..မ တော.ငရဲတေကီးတော့မာပဲ ကလေးရယ….’ မ တိုးတိုးလေးပော၏။ငရဲတေကီးမာကိုကောကသော မ သည တဖညးဖညးခငး ပော့ပောငး လာ၏။ ေ-ာကေ-့လေးက ို သူ့လာဖင့ အပားလိုကကပပီး သကားလုံး စုပသကဲသို့ တပတပတမညအောင အစုပတင မ၏ခါးလေးကော့ တက လာ၏။ ‘အငး …..ဟငး …..ဟငး …….ရီး …..ကတ… ကတ…ကောငးလိုကတာ…. ကလေးရယ….’  တဲ့။ သူ့လာ၏ အရသာကို ကောငးကောငးခံစားနေရ သော မသည ငရဲကီးမာကို မကောကတော့ပါ။ သူလာဖင့ မ၏ ေ-ာက- တအတငးသားနံရမားကို လိုကယကပေးလိုကသည။ ထို့နောက ေ-ာကေ-့ လေးအားလာဖင့ ထိုးယကလေးယကပေးသည။ အခကသုံးဆယခန့အရောကတငတော့  ‘ ဟငး ……ဟငး ……မောငရယ…..မ အရမးကောငးနေပီ… မ  ကိုလုပပေးပါ… အဲလိုကာကာလေး လုပပေးစမးပါကာ….. အား … ဟငး ….အငး…..’  စကားသံနင့တဆကတညးပင။ မ တငပါးအစုံက ခုတငပေါမ တစ ပေခန့အကာအထိ မောကတကလာ၏။ သူ့လာကို ခပသကသကလေး အလုပပေးလိုကစဉတင မ၏ တငပါးအစုံက လေထဲတင ဆတကနဲ ဆတကနဲ  ကော့ပံလက။

‘အား….. အား …….’ မ၏ လညခောငးသံ ပငးပငးတစခကကို ကားပီးနောက တငပါးအစုံက ခုတငပေါသို့ ဝုနးကနဲ ပုတကသားသည။ သူ အသကကို  ဝအောငရုရငး မ ကို အပေါစီးမကည့မိသည။ မ ၏မကနာနနလေးက နီမနးလက။ အောကနတခမးလေးကို ကိုကထားလက။ မ၏ ေ- က-တလေး အတငးမလညး အရညကညမားက စိမ့ထကလက။ မ ကအသကရုသံပငးပငးဖင့ ငေးကည့နေသော သူ့ကို ရကပုံးလေး ပုံးပရငး လကနစဖကကို  ဆန့တနးပေး၏။ သူ ပုဆိုးကိုခေါငးမနေ ဆဲခတလိုကပီး မ၏ပေါငကားထဲသို့ဝငကာ မကို သိုငးဖကလိုက၏။ သူ့ငပဲကီးကလညး သားစိမးနံ့ရသော ကား ရဲတစကောငပမာ တဆတဆတတုနလက။ မကို သိုငးဖကထားရငးဖင့ပင အပေါကရိမညဟု ထငရသောနေရာကို မနးကာ သူနစခကခန့ ခပဆတဆတ လေးညောင့လိုက၏။ သူ့ငပဲကီးက ဝငမသားပဲ မ၏ေ-ာက-တကားမလောတိုကကာ အစေ.လေးကိုသားထောကမိ၏။  လေးငါးဆယခကခန့ထောကမိ အပီးတငတော့  ‘ဘာတေလောကလုပနေတာလညး ကလေးရာ… လုပမာဖင့ လုပတာမဟုတဘူး’  မကစိတမရညတော့ သလိုပော၏။  ‘လုပနေတာပဲ မ  ရဲ့ ….ဝငမမဝငတာ’  ‘ကဲ…ထထ….ဒါဆိုလညး လကထောကလိုက… မ ပမယ….’  သူ လကနစဖကကို မ၏ ခါးဘေးတစဘကဆီတင ထောကပီးခငေ့ ထိုငပုံစံသို့ ပောငးထိုငလိုက၏။ မ ကသူ့ငပဲကီးကို လကနစဖကဖင့ဆဲယူရငး သူမ၏ ေ-ာက-တအပေါကဝတငတေ့ပေး၏။

‘ကယ…နဲတဲ့ ဟာကီးမဟုတဘူး….ဒါလား ကလေးတဲ့……’ ပောရငးဖင့ မက သူ့ငပဲတလောကကို ညငညငသာသာလေးပတသပပေးနေ၏။ သူ မကိုရက ပုံးလေး ပုံးပပီး ‘ အဲဒါကောင့ မ ကို ကနတော ကလေးမဟုတတော့ဘူးလို့ ပောတာပေါ့ မရဲ့’ ‘မောင ..တခားဘယကောငမလေးတေနဲ့ရော ဒီလိုနေဘူး သလားဟင …’ ‘ဟင.အငး ….မောင့အတကတော့ မ ဟာ ပထမဆုံးပဲ.. နောကဆုံးလဲဖစမာပါ’ ‘မောင ..စကားကိုကုနအောငမပောရဘူးလေ …. နောငတ ခိနကရင မထကလတဲ့ ကောငမလေးတေတေ့လာရင ဘယလိုလုပမလဲ ..’ ‘တေ့ခဲ့ရငလညး စိတမဝငစားဘူး… ဒီလောကလပီး ဒီလောကတောတဲ့ မ ရိ နေပီပဲဟာ… မောင့အတက ဘာမမလိုတော့ပါဘူး’ မ ကအရုံးပေးပါတယ ဟူသောပုံစံမိုးဖင့ ပုံးကာမကလုံးလေးကို မိတထား၏။  ‘မ အတက ကော..မောငက ပထမဆုံးလား…ဟင’ သူ.စကားအဆုံးတင မ မကလုံးမား အရောငတောကသား၏။

‘မောငက မကိုအထငသေးတာလား’ ‘ဟာ…မဟုတပါဘူး…မောငက ဘာရယမဟုတဘူး မေးလိုကမိတာပါ… မဘာပဲဖစဖစ မောငက ခစပပီးသားပါ…  ဒါတေက ဒီလောကအရေးမကီးပါဘူး’  ‘မောင့အတက ပထမဆုံး ဟုတသလား မဟုတဘူးလားဆိုတာ ပီးရငသိရမာပေါ့ … မောငရယ…’  စကားအဆုံး တင မ ကသူ့ငပဲကီးကိုကိုငကာ သူမ၏ေ-ာက-တအကဲကောငးတလောက လောတိုကပေး၏။ တခါတရံတင မ၏အစေ့လေးနင့ သူ့ငပဲကီးတိုကအမိ တင မ ၏ ခါးလေးကော့ကော့သား၏။ နတဖားမလညး ‘ဟငး …….ဟငး …….ကောငးလိုကတာ မောငရယ…..ကောငးလိုကတာ’  ဟုတဖဖရေရတနေ၏။  ဆယ့ငါးခကခန့ လောတိုကပေးအပီးတငမတော့ သူမနေနိငတော့ ‘မ…..မောင….လုပတော့မယနော…. မနေနိငတော့ဘူး’  ‘အငး ……ဒါပေ မယ.ဖေးဖေးပဲလုပနော…. မ…နာမာကောကတယ…..’ ‘အငးပါ…မရဲ့’  ပောပောဆိုဆိုဖင့ ကနတော့ငပဲကီးကို မ ၏ အပေါကဝလေးထိပတငတေ့ လိုကသည။ ထို့နောက အထစမုပသညဆိုရုံလေး စသငးကည့လိုကသည။ တစလကမခန့တော့ ဝငသားသည။ ထိုတစလကမခန့နင့ပင ဖေးဖေးလေး  ထုတလိုကသငးလိုက ဆယ့ငါးခကခန့ လုပနေလိုကသည။ မ ကိုငုံ့အကည့တင မ မကလုံးလေးမားကမေးစငးလက။ သူ မ၏ကိုယပေါသို့ ဝမးလားမောကလိုကပီး လကတဖကကို မ၏လညပငးအောကမ သိုငးဖကကာ မနတခမးလေးကို တခကခပပငးပငးလေး စုပယူလိုက၏။ ထို့နောက ‘ကောငး လားဟင….မ’ ‘ကောငးတယ….ကလေးရယ…ဆိမ့သလိုလို ကငသလိုလိုနဲ့ အရမးကောငးတာပဲ’ ‘မ…ဒါဆို ကနတောအကုနဝငအောင ထည့လိုကတော့ မယနော….’  ‘ဟင…ဒါအကုနဝငတာမဟုတဘူးလား’မကအံ့သသလိုဖင့ မကနာလေးမော့ကာပနမေး၏။

‘မဟုတသေးဘူး မရဲ့.. အဖားလောကပဲ ဝငသေးတယ’ စကားဆုံးသညနင့တပိုငတညး သူဒူးခေါငးနစဖကကို အားယူကာ လကတဖကကလညး မ၏ပခုံး တဖကကို လညပငးအောကမလိုကိုငရငး ဆောင့သငးခလိုကသည။ နေးထေးစတစိုသော မ၏ ေ ာကတနံရံမားမပေးသော ကာမအရသာသည သူ့င ပဲကီးမတဆင့ ဦးနောကသို့လာဆောင့၏။ မ၏နတဖားမ ဘာတေကို တဖဖရေရတနေသည ဆိုသညကိုလညး သူမသိတော့။ သူခါးကိုအားယူကာ  မ၏အပေါကထဲသို့ သူ့ ညီလေးအား ခော့သငးလိုကသည။ ညီလေးက လောလောလူလူဝငမသား၊ အထဲတင ဘာမနးမသိသော အရာတစခုက  တားဆီးထားသလို ခံစားရသည။ သူ့ညီလေးကို အပငသို့ အထစဖားအထိပနထုတကာအားဖင့ နောကတစခါဆောင့သငးလိုက၏။ တားဆီးထားသော  အရာက ကံဝငသားသလို ခံစားလိုကရပီး နေးထေးအီဆိမ့သော အရသာက သူ့ညီလေး၏ဒစဖားမအရငးဆီသို့ အလုံးအရငးဖင့ စီးဝငလာ၏။ တဆက တညးမာပင မ၏နတဖားမ ‘အား …..နာတယ…မောင…နာတယ’  ဟူသောငီးတားသံကိုကားရ၏။  ဒီအခေအနေရောကမတော့ သူနောကမဆုတခင တော့ပါ။ မ၏ငီးတားသံကို သူမကားခငယောငဆောငရငး သူ့ညီလေးကိုသာ အာရုံစိုကကာ တခကခငးသငးယူ၏။ မ၏ နတဖားမတော့   ‘နာတယ… မောငရယ…မောင..မကိုမသနားဘူး… အရမးလုပတာပဲ ..နာပါတယလို့ ပောနေတဲ့ ဟာကို့..’ ငိုသံပေါကနေသော မ၏စကားသံကောင့ သူသတိပနဝင လာ၏။မကိုကည့တော့ မကရညလေးမားပငဝဲလက။

‘မ…အရမးနာနေလားဟင’ ‘နာတာပေါ့ မောငကအရမးလုပတာကို….’ ‘ဒါဆိုမောငမလုပတော့ဘူးလေ…နော’  ‘မလုပနဲ့လို့ပောတာ မဟုတဘူးမောငရဲ့…  ဖညးဖညးလုပဖို့ပောတာ… မောငခနပနထုတလိုကစမး…’ အမိန့ကိုနာခံတတသော ရဲမကတစယောကပမာ သူခါးကိုဆန့ပီး သူညီလေးကိုပနထုတ၏။  သူ့ ညီလေးကိုငုံအကည့တင ညီလေးတင ပေကံနေသော သေးစမားကိုသူတေ့၏။  ‘ဟာ…သေးတေ ..သေးတေ.. မဘာဖစသားတာလဲဟင ..’   မကသူ့ကို ဆရာမကကောငးသားတစယောကကို ကည့သောမကလုံးမိုးဖင့ ဝေ့ကည့သည။ ထို့နောက ‘မောငကို မ ပီးရငသိရမယလို့ ပောထားတာပဲလေ…မောင ရဲ့’  ‘အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုငလို့လဲ…မရဲ့’  မကသူ့ကို ဒါလေးတောငမမသိရရနကော ဆိုသော အကည့ဖင့ ကည့ပန၏။ ပီး….  ‘ရငလုပနေတာ အပိုစစစစလေးမို့ လို့ သေးထကတာတောရေ… အပိုစစစစလေးမို့လို့ သိရဲ့လား…. တခါတညး ဒါလေးတောင မသိဘူးလား… ဟနး…မုနးဖို့ကောငးလိုကတာ… လုပစရာရိ တာမနမနလုပ… တောကာ မမင့အေး ပနလာလို့ ဟုတပေ့ဖစနေဦးမယ…’ သူရငထဲတင ဘုရားပဲလည့သကဲ့သို့ ဖစသား၏။

ကနတော့ငပဲကို မမသဲ။ အပေါကဝတင သေသေခာခာ တေ့လိုကပီး ဖေးဖေးခငးသငးလိုကသည။ ‘အင. ရီး…အား…..’  မမသဲထံမ အသံတိုးတိုးလေး ကိုကားရသည။  ‘နာလို့လား….ဟင..မမသဲ’  ‘အငး…နဲနဲတော့နာတယ…ရပါတယ… မောငလုပပါ… မ အောင့ခံပါ့မယ’  ကနတော မမသဲရဲ့ နဖူးပေပေ လေးကို ညငညငသာသာလေးနမးလိုကသည။ ထို့နောက ကနတော့လနကောကကို မမသဲ၏ ေ-ာကပတနုနုလေးထဲတင ဖေးဖေးခငး အသငးအ ထုတလုပပေးလိုက၏။ လေးငါးခောကခကခန့ အပီးတင မမသဲ၏ ေ-ာကပတအတငးမ ကာမ၏ ရေ့ပေးအရညကညလေးမား ထကလာ၏။ ထို အရညလေးမားကောင့ လုပရသသညမာ အရငကလိုမကပတော့ပဲ လောကနဲ လောကနဲဖစလာ၏။ အခက၂ခန့အရောကတင  ‘မောင…အား… မောင…မောင့ကို အရမးခစတယကာ…မမသဲကို ဒီထက နဲနဲမနမနလေး လုပပေးစမးပါကာ… မမသဲ ကောငးလနးလို့ပါ…အား…မောင….အား…. ကလေး ရယ…မမသဲ ဘယလိုနေရမလဲ မသိတော့ဖူးကာ’  မမသဲ၏ နုတမ ရုတတရကထကပေါလာသော အသံမားက ကနတော့စိတမားကို ပိုမိုတကကစေ၏။  ကနတော ခါးကိုပနဆန့လိုကပီး မမသဲ၏ ခေထောကနစခောငးကို ဆဲမလိုကကာ အနေအထားကိုပငလိုက၏။ ထိုအခါ မမသဲ၏ေ- ာကပတလေးက  ပူးထကလာကာ ဖငလေးကလညး အောကမအိပယာအထကသို့ ခောကလကမခန့ မောကတကလာ၏။

ပီးတော့ ကနတော အားရိပါးရိဆောင့တော့သည။ မမသဲထံမ ဘာသံမ ထကမလာနိုငတော့။ မမသဲ၏ ဖူဝငးသော မကနာလေးသည ရမကစိတကောင့  ရဲရဲနီလက။ နီတာတာ နုတခမးလေးတစစုံက တဆတဆတတုနလက။ အခက ၅ခန့ အရောကတငမတော့  ‘အား….မောင. ..မမသဲကိုမညာနဲ့    ခပ နာနာလေးဆောင့ပေးစမးပါ… အေးဟုတပီ… အဲလိုလေး…အား….ရီး…ကောငးလိုကတာ မောငရယ..ကောငးလိုကတာ..’  ပောရငးဆိုရငးဖင့ မမသဲက  သူ့ခါးလေးကို ကနတော့ဆောင့ခကနင့အညီ ကော့ပေးနေရာမ ကနတော့ခါးကို လကနစဖကဖင့ စုံဖကကာ ဇတကနဲကော့ပေးရငးဖင့  ‘အား….မောင ရယ…မမသဲပီးပီ… အား…ကောငးလိုကတာ’  ဟုပောရငးခုတငပေါသို့ ဝုနးကနဲပနကသား၏။

ကနတော့မာသာ ဆန့တငံ့ငံ့နင့ မမသဲ၏ ေ- ာကပတ၏ ဆဲညစလိုက… ပနလော့လိုက လုပနေခငးကို အမောဖေရငးငိမနေရ၏။ ခဏလောကကာ တော့  ‘မောင…မဝသေးဖူးမဟုတလား…ဟင’  မမသဲကသူ့ကိုမေး၏။  ‘အာ…ဘယဝဦးမလဲ မရဲ့… အခုမကောငးတုနး ရိသေးတာ… မကိုသနားလို့ ‘   မမသဲ က သူ့နဖူးလေးကိုဖဖလေးနမးရငး..   ‘အလိုကသိလိုကတာ …ကလေးရယ.. အဲဒါတေကောင. မကခစနေရတာ’  ‘နောကမသာ…မကိုပစမသားရဖူး နော…’  ‘မရယ…မကိုဘယတော့မ ပစမသားဖူး… စိတခစမးပါ…မ တစယောကထဲကိုပဲခစမာပါဗာ’  သူ အားကမခံ မမသဲရဲ့လညတိုငနုနုလေးကို နမး ရငး စကားတေ တတတတတပောနေလိုကတယ။  ‘မောင ..မဝသေးရငလုပလေ…ဘယလိုလုပမာလဲ ‘  ‘အငး…မောငလုပခငသေးတယ.. မ စိတမဆိုးဖူး ဆိုရင မောငနောကက လုပခငတယ မရယ’ ‘ဟငး…မောငနော ..ခလေး..ခလေးနဲ့ အတတဆနးတေ ဘယကတတလဲ… မလုပပါနဲ့ကာ… ရိုးရိုးပဲလုပပါ  မောငက စကားနားထောငပါတယနောကာ…နော’ မမသဲ စကားအဆုံးမာ ကနတောကလေးဆိုးကီး တစယောကလို မကနာကိုစူပုတနေလိုကတယ။ မမ သဲက ကနတော့မကနာကို ခပစူးစူးတခကကည့ပီး “မောင….နောကကလုပခငလညး လုပပါကာ… ဒါပဲနော… မမသဲကိုတော့ တစခါတညးနဲ့ ကုနးတဲ့  မိနးမဆိုပီ အထငမသေးရဖူးနော.. မောင့ကို အရမးခစလို့ အလိုကတာ သိရဲ့လား’ ပောရငးနဲ့ မမသဲက လဲနေရာကထထိုငပီး ခုတငပေါမာ လေးဖကလေး ကုနးပေးတော့သည။

မမသဲ၏ဖငကီးက ကုနးလိုကမပင ပိုအသကဝငလာ၏။ နောကဖကတင ပူးထကနေသော ေ-ာကပတလေးက ရဲရဲနီလက သူ့ကိုဖိတခေါနေ၏။ သူ  အခိနမဆဲတော့ပဲ ပူးထကနေသော ေ- ာကပတလေးကိုလာဖင့ အပားလိုကတခကယကလိုက၏။  ‘အင. …..’   မမသဲထံမ အသံလေးတခကထက လာပီး ခါးလေးခကဝငသား၏။  ‘မောင…လုပစရာရိတာမနမနလုပကာ.. ကလိမနေနဲ့’   မမသဲစကားအဆုံးတင သူ မမသဲ၏ဖငနောကတင ဒူးထောက ထိုငကာ နေရယူလိုကပီး သူ့ငပဲကီးကို မမသဲ၏စိုရဲနေသော ေ- ာကပတအိအိကီးထဲသို့ ဖညးဖညးခငး ထိုးထည့လိုကသည။ ကနတော့ငပဲကီးက  မမသဲ၏ ေ- ာကပတ လမးကောငးတလောက လောကနဲ ဝငအသားတင မမသဲ၏ ခါးလေးကကုနးထလာ၏။ ကနတောခါးလေးကို ပနတနးခကာ  မမသဲ၏ဖငနင့ ကနတော့ဆီးခုံကပသားအောင ခပသကသကလေး ဆောင့ပေးလိုကသည။  ကနတောလကဖင့ ဖိထားသောအားကောင့ မမသဲ၏ခါး လေးက ခကဝငနေသောကောင့ ဖူဖေးလုံးဝနးသော ဖငလေးနစလုံးကလညး နောကသို့ကော့ထကနေသဖင့ လုပရသညမာ  အရသာရိလ၏။ ကနတော့ စိတထဲတငတော့ ဒါကောင့မို့လို့ ယောကx{1039}x{1004}ားတေ အိုးကောငးကောငး

မိနးမတေကို မကမောကတာပေါ့ ဟုတေးလိုကမိသည။ အရသာကတော့ ပောမယုံကုံမသိ ဆိုသလိုပင ပါးစပဖင့ ပောပရန ဥပမာရာခကလ၏။  ဆယ ခကခန့ အဆောင့ပီးတငမတော့ ကနတော ဘယလိုမတောင့ထားမရအောင ပီးခငလာသည။ ယောကx{1039}x{1004}ားလေးတို့သဘာဝအရ ကနတောလညး ကုံ ရငကုံသလို မာစတာဗေးရငးတော့ မကာခဏ လုပဖူးပါသည။ ဒါပေမယ့ မိနးခလေးတစယောက၏ ေ- ာကပတ အသစစကစက နုနုဖတဖတလေးထဲ တင ပီးရသော အရသာကတော့ ဘာနင့မ လဲမရအောင ကောငးလနးလသည။ ကနတော မမသဲ၏ကိုယပေါတငမောကခါ ငပဲကို မမသဲ၏ေ- ာကပတ လေးထဲတငနစမုပလက  ၃မိနစခန့ ငိမနေလိုကသည။ မမသဲလညး နောကတခါထပပီးသားသည ထငသည။ မမသဲ၏ ေ- ာကပတ အတငးသားမား မ ကနတော့ငပဲကို ဆဲညစလိုက ပနလော့လိုကလုပနေသော အထိအတေ့ကို ငပဲမတဆင့ ခံစားနေရသည။

ခဏလောကနေတော့ မမသဲက…  ‘ကဲ ….ထပါဦး မောငရယ…တကတညး… ဇိမယူနေလိုကတာ…’ ‘ကောငးတာကို…မမသဲရဲ့… မမသဲရော… မကောငးဖူး လား…ဟင’ ‘ကောငစုတကလေး… ဘာတေလာမေးနေတာလညး.. သား…ရကစရာ…’ ‘အန…ဒီလောကအထိတောငဖစနေကတာကို..ဘာကိုရကနေ သေးတာလဲ..’ ‘သော..ဘယလောကပဲဖစဖစလေကာ… မိနးမကတော့မိနးမပဲ ..ရကတာပေါ့က’ ‘မရဖူးဗာ…ကနတောလုပပေးတာကောငးလား.. မ ကောငးဖူးလား..ပော’ မမသဲက ရကရယလေးရယရငးဖင့  ‘ကောငးပါသတဲ့ရင့..ကောငးပါသတဲ့ ဆေမေ့ မိုးမေ့ကို ကောငးပါတယတဲ့’  ‘အာ…မနောကနဲ့  မမသဲရာ.. ကနတောတကယအတညပောနေတာ… သိခငလို့ပါ…ကနတောကောငးသလို မမသဲရောကောငးသလားလို.’  ‘အငး….ကောငးတယမောငရဲ့  တကယကိုကောငးတာ… မမသဲအဲလို အရသာကို ခံစားဖူးတာ..ဒါပထမဆုံးပဲ’  ‘ဒါဆို…မမသဲ ဘယနခါတောငပီးသားလဲ…’  မမသဲက သူ့ကိုပုံးကည့ပီး  ‘မောင….ရော ‘ ‘အငး…တစခါတညး’ မမသဲက သူ့ကို လက၅ခောငးထောငပတယ။ ငါး ခါပေါ့လေ။ ပီးတော့ သူ့မကနာကို တေတေလေးစိုကကည့ပီး  ‘မောင..မောငဟာ မ ဘဝရဲ့အပိုရညကို စပေးခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆုံးခစသူပါ…မ အရငက ရညးစားတေ အမားကီးထားခဲ့ပေမယ့ မောင့လိုတစယောကကိုမ  ခနာကိုယကိုပါပုံအပပီး မခစခဲ့ဖူးဘူး မောင… မောငကလညး… မအပေါမာ သစာရိရိနဲ့ ခစသားစေခငတယ ..မောငရယ..’  ကနတော မမသဲ၏ကိုယ လေးကိုဆဲဖကကာ ရငခငထဲမာ ထည့ထားလိုကသည။

‘စိတခစမးပါ…မရယ..မဟာ ကနတော့အတက ပထမဆုံးနဲ့ နောကဆုံးဖစမာပါ…’ ဒီလိုနင့ ကနတောတို့ ကောငးတေပိတထားသော နေရာသီတစခုလုံး  တပါတကို နစခါလောက မမင့မင့အေးတို့အိမတင ခိနးတေ့ ဖစကသည။ တေ့ဖစကတိုငးလညး မမင့မင့အေးက အကောငးတခုခုပကာ ရောငပေး တတသဖင့ လတလပစာ ခစတငးနောခင့ရကသည။  ပထမပိုငးတငတော့ ကနတောက ဦးဆောငသူ၊ နောကတငတော့ မက ဦးဆောငလာတတသည။   အကိမရေမားလာသဖင့ သူမက အတေ့အကုံရင့ကကလာသည့သဘောပင။  ခစတငးနောပီးတိုငး သူမပောလေ့ရိသည့ စကားကတော့  ‘မောင….မကိုဘယတော့မ ပစမသားရဖူးနော’  ဟူသော စကားပငဖစသည။ ဒီလိုနင့ ကောငးတေပနဖင့ လာခဲ့သည့။ ကနတောက ကိုးတနး ကိုစတကရ သည။ မက ဆယတနးကို နစနစကသဖင့ ဆယတနး ရကပီတာ ခနးမာတကသည။ မကတော့ ပောလေ့ရိသည။  ‘မောငရိနေလို့သာ မ ကောငးပနတက တာ သိလား… မ သဘောသာဆိုရင… အပငမာ ကူရငတကပီးဖေမာ.. နောကပီးကောငးမာက ပောလညးပောဖို့ကောငးလို့’ အပောအပါး အလနမက သော မသည ကောငးစစတကခငး တစလလောကသာ ခေငိမပါသည။ နောကပိုငးရကမားတငတော့ မခေလမးမားပကလာသည။ တစပတလင ငါး ရကခန့ ကောငးရေ့ သစပငကီးအောကတင မကို စောင့ခဲ့ရသော ကနတော၏ အခိနဇယားမားထဲတင မကိုတေ့ရသော ရကတေသည အလနဆုံးရိမ  တစရက နစရကသာဖစသည။ မေးသောအခါတငလညး အိမကအမေနေမကောငးလို့၊ ကူရငအရေးကီးလို့ စသညဖင့ မရေရာသော အဖေမားကိုသာ  ပေးစမဲဖစသည။

ခဏခဏမေးပါမားသောအခါ ကနတော့ကို ကလေးက ကလေးလိုမနေဖုး လာရညရနကော ဟုဆိုကာ မာနမဲတတသေးသည။ ခစခငး၏နောကကယမ  ရလာဒမားသည လူကို လနစာမ ပူလောငစေ၏။ ရညးစားဦးမို့ ရုးရုးမိုကမိုကခစရသော ကနတောသည စားလညး မစိတ၊ သားလညး မစိတဖင့ ကာလာ တော့ လူနင့ အာရုံသိပမကပခငတော့။ အကိုးဆကအဖစ ပထမအစမး စာမေးပဲတင ကနတော လေးဘာသာက၏။   ဘာသာရပတိုငးလိုလိုတင အမဲ တနး ၈ကောရလေ့ရိသော ကောငက လေးဘာသာ ကသဖင့ အားလုံးကကနတော့ကို အံ့အားသင့က၏။ ဆရာမ စာပလငလညး စိတကမဝငစားခင တော့။ အခိနရိသရေ့ မ အကောငးသာ၊ မ မကနာသာ တဝဲလညလညပေါနေ၏။  သူ မမသဲနင့ မတေ့တာ တပါတခန့ ရိသားပီဖစသည။ တပါတမောက ပီး နောက ၂ ရကခန့အကာတငမတော့ သူ့စိတကို ဘယလိုမထိနးမရတော့ ။  မမသဲ ကူရင အပနကို သားစောင့မညဟုစိတက ရညရယလက မမသဲ ကူရငတကရာ မငသာ ဖကသို့စကဘီးလေးကို ဆဲကာထကလာခဲ့သည။ ပုံမနဆိုလင မမသဲက သူ့ကိုဘယတော့မ ကူရငတင လာကိုခိုငးလေ့မရိ။  သူက မမသဲတို့လမးထိပတငသာ စောင့ရလေ့ရိသည။ သူက မမသဲကို လာကိုခင့တောငးသောအခါ မမသဲက ‘မလာပါနဲ့ မောငရယ ..မောငက ပုံစံလေးက  ခပမိုကမိုကလေးဆိုတော့ ကူရငမာရိတဲ့ ကောငတေက ကူရငက အဆောတေကို မောငလာပတတယထငပီး ရနတေ ဘာတေဖစနေမာဆိုးလို့ပါ…  နောကပီး အဲဒီဘကက နညးနညးလညး စရိုကကမးတယ.. မောငရဲ့ အဲဒါကောင့ပါ…’ ဟုပောတတကာ လာကိုခင့မပေး။

‘ကနတောက ကလေးပဲဟာ….မကလညး’ ဟုသူကပောလင မက သူ့ရငဘတလေးကို ဖိပပီး  ‘ဒါကီးက ကလေးတဲ့လား.. ဟနး… အကောငးမသိတဲ့လူ ဆို ၉နစသားလောက ထငရတယ’  ဟုပနပောတတသည။ သူပိုငဘီးလေးကို နငးကာ မတို့ကူရငဘကသို့ ထကခဲ့သည။ မတို့ကူရငရေ့အရောက  လကမာပတထားသော နာရီကိုကည့လိုကတော့ ၆နာရီထိုးရန မိနစ။ ရေ့တငရိသော လကဖကရညဆိုငမ ထိုငစောင့ရန သူဆုံးဖတလိုကသည။ ထို လကဖကရညဆိုငမကည့လင ကူရငဆငးသညကို တနးမငနေရသည။ သူလကဖကရညဆိုငထဲသို့ဝငကာ ကောဖီတစခကမာကာ ထိုငနေလိုကသည။  ပတဝနးကင အခေအနေကတော့ မပောသလိုပင ရပကကက သိပမသန့သော သဘောမာရိသည။ ထောင့စားပဲမာ ထိုငနေသော သူ့အရယ ကောငလေး ငါးယောကက သူ့ကို ပေစောငးစောငးဖင့ မိုကကည့ကည့နေ၏။ သူမသိကိုးကနပုကာ လမးမဖကသို့ မကနာ ယပုပီးထိုငနေလိုက၏။

ကူရငဆငးပီ။ အရောငစုံ… အရယစုံလူတေ ထကကလာ၏။ လူအားလုံး၏နောကတငကမ သူသိပခစရသော မ ထကလာ၏။ မ ထကလာခိနတင သူ့ ကောဖကမ ခပကယကယစကားသံကို ကားရသည။  ‘ဟေ့ကောင ..အဲဒီအဆောငရတယက’   ‘ဟာ. မငးဟာကသေခာလိုလားက’    ‘ဒီအတိုငးတော့  မဟုတဖူး…ဟေ့ကောင …ကားနဲ့ ဆိုရငတော့ လိုကတယက’ ‘အာ…ဟုတလို့လားကာ…’  ‘သော .မယုံရငစောင့ကည့လ.. ခဏနေ ကားနဲ့ လာခေါလိမ့မယ’   သူ့ နောကကောဖက ဝိုငးမ ထကလာသော စကားသံဖစ၏။ သူနောကကို လည့ကည့လိုကသည။  ‘-ီး ကည့တာလား…ဟေ့ကာင ဘာကည့တာ လဲ ..’  သူဒေါသကို မိုသိပလက လမးဖကသို့ မကနာပနမူလိုကသည။ အဲဒီအခါမ ပိုဆိုးသားသည။ မငလိုကရသည့မငကငးက သူ့ဒေါသသေးတို့ကို ဆူ ဝေစေ၏။ ပလကဖောငးပေါတင နဲ့နဲ့လေးရပနေသော မ၏ဘေးသို့ စပရငတာ ကားအနီရောငလေး တစစငးထိုးရပသားသည။

ကားပေါမ ဆငးလာသည က ကနတော့ထက လေးနစခန့ ကီးပုံရသော တရုတတကောင။ မက ထိုတရုတကောငအားပုံးလက စကားတေပောနေ၏။ သူ့ မကစိထဲတင ဘာမမ မငတော့။ လကဖကရညဆိုငထဲမ ထထကပီး လမးတဖကကို ပေးသား၏။ ပီးလင မ၏ဘေးကိုကပသားပီး မ၏လကကိုဆဲကာ ‘မ…..’ သူဒေါသသံဖင့  မကိုအောခေါလိုကသည။ မက သူ့ကို အံ့အားသင့သော မကဝနးမားဖင့ ကောငကည့နေကာ  ‘မောင…’  ဟုခပဖဖရေရတ၏။ မ၏ရေရတသံသည  နုတဖားကတော့ ထကမလာပေ။ ထိုကဲသို့ ထကမလာရနလညး မသည အတောကို ကိုးစားထိနးခူပထားပုံရသည။ ထိုအခိနတင တရုတကောငက မကို ဆဲကိုငထားသော သူ့လကကို ဆတခနဲ ပုတခကာ ‘ဒီကောငက ဘယကကောငလညး သဲဇော… ဘာလာရုပတာလဲ…နငနဲ့သိလား’  မဆီမ ရုတတရက အဖေထကမလာ။ ခဏလောကကာမ ‘ဒါ…ငါ့ဝမးကဲမောငလေးလေ…ဖရနကီရဲ့ ငါ့ကို အိမကလာကိုခိုငးတာနေမာပေါ့ ‘  ‘ဒါဆို နငငါတို့နဲ့မလိုကတော့ဖူး ပေါ့’  ‘လိုကမာပေါ့ ဖရနကီရဲ့ အေးဆေးပါဟာ… အိမပိုငပါတယ..’  ‘မ…ဘယလိုကသားမလို့လဲ… မကိုကနတောလာကိုတာ…’  သူ မ၏ လကကိုဆဲကာ  တုနနေသောအသံဖင့ ပောလိုကသည။

‘သူငယခငးတေနဲ့ မို့ထဲလိုကသားမလို့လေ…’ ‘မ….မလိုကရဖူး…’ ‘အာ…မရဖူး….ဒီထိတောငလာခေါနေတာ … အားနာစရာလိုကသားမာပဲ ..’ ‘မ…..’  သူ  မ မကနာကို ဒေါသခိုးတေလံနေတဲ့ မကလုံးတေနဲ့ စိုကကည့ပီး အောလိုကတယ။ မ က သူ့မကလုံးမားကို ရငဆိုငမကည့ပဲ မကနာလဲသားသည။ ပီး တော့ ‘မကိုယ မ ပိုငတယ…အောငမောသန့ မငး မကိုဘာမ ခုပခယစရာမလိုဖူး… မငးပနတော့’  ‘ကဲ…သဲရေ…သားမယလေကာ…ပောတော့ အိမပိုင တယဆို…’  ကားထဲမ တရုတကောင၏အသံအဆုံးတင မသညကားပေါသို့ စေ့ကနဲ တကသားသည။  ကားလေးက မငးတစကောငပေးသလို ဝေါကနဲ  မောငးထကသားသည့။ မကတော့ သူ့ကို  တခကမပငစောငးငဲ့ ကည့မသား။  သူဒေါသစိတတို့ကောင့ မကလုံးမားက ပာဝေနေသည။ ပလကဖောငးပေါ တင သူထိုငခလိုကသည။ ရငတစခုလုံးသည ပူလောငလက။ သူ့ဘဝတင ဒီလောကနာကငရသော ခံစားခကကို ခံစားရခငးသည ပထမဆုံးအကိမပင ဖစသည။ သူအိမသို့ ဘယလိုပနရောကလာမနးပငမသိ။

‘မ…ကိုဘယတော့မ ခဲမသားပါနဲ့ မောငရယ …’ ဟုတဖဖပောတတသော မသည သူ့ကို တိမထူသော ဆောငးရာသီ၏နေ့တနေ့တင ရကရကစကစက  အစိမးခေ ခေကာခဲခာသားခဲ့၏။ မဆီက သူရခဲ့သညမားကတော့ မ၏ လကရေးဝိုငးလေးမားဖင့ ရေးထားသော ‘အသကအရယခားနားလနးလို့ လူတစ ယောကရငထဲမာ ဘာတေရိမယဆိုတာ နောကတယောကက မသိနိုငတဲ့အတူတူ လမးခဲလိုကကတာပဲကောငးပါတယ… ခလေးရယ’  ဟုရေးထားသော  စာတိုလေးတစစောငနင့ သူက မကို တစပတတခါ ပေးလေ့ရိသော ခောကလကခံလေးမားသာ။ ကနတောပနပေးလိုကရသညမားကတော့ ရငခငတစခု နဲ့ အသစစကစကနလုံးသားတခမး ။ သူစိတတေ အတောကိုလေနေသည။  ပီးပါပီ

Zawgyi

ငယခစဲ့ မမသဲ ( စ/ဆုံး )

ေx{1014}x{103D}ဦးကာလတစု၏တိမူေသာ ညေနခင္းတစုတင္ ကၽန္ေတာ္x{1014}x{103D}င့မသဲတိုx{1037} စတင္ေတx{1037}ဆုံခဲ့ၾကသည္။ ကၽန္ေတာ လူပိဳေပါကx{101B}ယ္ ရစန္းx{1014}x{103D}စကန္ ေကာင္းပိတားေသာအခိန္၊ မမသဲက တန္းကို x{1014}x{103D}စါကၿပီး ေကာင္းပနကန္ ပငင္ေနေသာ ကာလ၊ ေကာင္းပိတကစဖင့္ ကၽန္ေတာိုx{1037}သူငယင္းတသိုက္ မီးကုနမ္းကုန္ေဆာ့ရန္ ပငင္ေနၾကသည္။ပိုက္ေကာင္းခတနတက္ ေမကကပ္ ကယယန္းဝန္းရိေသာ ေကာိုးတိုx{1037}အိမ္ေရx{1037}တင္ ခင္းကင္းေဖာက္ေနခင္းဖစည္။

‘x{101B}x{103E}တ္….x{101B}x{103E}တ္’ တိုငိုကနတက္ တင္းတူးေနရင္း ေကာိုးအသံေၾကာင့္ ေကာိုးေမးေငါ့ပရာသိုx{1037} မကုံးကိုေဝ့ၾကည့ိသည္။ တဘက္ၿခံရိ လကက္ ရညိုင္ ထဲမ ညိဳလဲ့x{101B}x{103E}မ္းစိုေသာ မကန္းတစုံx{1014}x{103D}င့္ ရငိုငိုးမိသည္။ ဖိုကနဲ   ဖစားေသာ ရငည္ ရကဲဝဲဟန္x{1014}x{103D}င့္ တဘကိုx{1037} လည့ားေသာၿပဳံးတုံx{1037} တုံx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေပးေၾကာင့္ ပိုကာ အခုနန၏။  ‘ငါတိုx{1037}ထက္ေတာ့ အသက္x{1039}x{101C}ကီးမယ မိုကယ္ေနာ္ေဟ့ေကာင္’  ေကာိုးစကားကိုသူဘာမမတုံx{1037}ပနိ။ သူx{1037} အာx{101B}ုံေတသည္ ေခါင္းအငုံx{1037}တင္ ဝဲကနဲဖစားေသာ ဆံပငညညားေပၚတငာ၊ အဲဒီညက သူx{1037}အိမကဲတင္ ဆံပငညည္x{1014}x{103D}င့္ နတမီးတစါးဝင္ ေရာကာခဲ့သည္။

‘ဒါ သဲသဲေဇာ္ တဲ့’ မိတက္ေပးေသာသူငယင္းဖစူ ေကသီ့စကားအဆုံးတင္ ေပာကုံးသားေသာ အရာတခုကိုပနလိုကသလို ခံစားရသည္။ သူမ ကို သူငယင္းဖစူ ေကသီ့အလx{103D}ပဲတင္ ဆုံဆည္းရလိမ့ညု ေမာင့ထားမိ။ x{101B}x{103E}မ္းစိုေနေသာ မကန္းအစုံကိုစိုက္ၾကည့င္း ‘ကၽန္ေတာ့ာမည္  ေအာင္ေမာနx{1037}္ ပါ’ ‘မင္းကို မ သိပါတယာ၊ မင္းေဇာိုx{1037}အိမ္ေရx{1037}မာ ခင္းခတ္ေနၾကမဟုတား’  သူမငကင္းေခါင္းကိုသာညိတမိသည္။   ‘ကဲကဲ  ..တေယာကဲx{1037} တေယာကိၿပီးသားေတ ဆိုေတာ့ တလကတည္းေပာရဦးမယ္.. မမသဲကို နငနိုကိုx{1037}ေပး ေအာင္’ ကေသီ၏စကားသံ။

‘ငါ့ဘီးကၿပိဳငီးေလ ဘယိုတငမာလဲ’ ‘ဘာလဲ လိုကပိုx{1037} ေပးခငိုx{1037}လား ရပါတယ္’  မမသဲကၿပဳံးစစမက္x{1014}x{103D}ာဖင့္ ေပာ၏။ ‘ဟာ မဟုတါဘူး..ၿပိဳငီး ဆိုေတာ့ တငရာေနရာက ေရx{1037}ဘားတန္းေပၚကပဲရိတာေလ၊ အဲဒါ မ ကို အားနာလိုx{1037}ပါ’ ‘ရပါတယာ…ေမာင္x{1014}x{103D}မေတပဲဟာ’ ထိုစဥ ေမာင္x{1014}x{103D}မေတပဲဟာ ဟုေပာေသာ မမသဲx{1014}x{103D}င့ၽန္ေတာည္ ရည္းစားမက ခစူမက အေခအေနသိုx{1037}ေရာကားလိမ့ညု မေမာင့ဲ့x{101B}ိုး အမနငစါသည္။ ‘တက္ေတာ့ မယ္ေနာ္’ ‘ဟင္ ဘာလဲ’ ‘ေၾသာ္ စကီးေပၚတက္ေတာ့မယိုx{1037}ေပာတာ’ နင္းထကာစပဳေနေသာ စကီးေရx{1037} ဘားတန္းေပၚသိုx{1037}ခုနတက္ မ ၏ ကိုယ္ ေလးက ယိုငား၏။

‘အေမ. ….’ ယိုငကားေသာကိုယ္ေလးကို လကဘကင့္ ထိန္းအလိုကငတစိုယုံးကသူx{1037}ရငငဲသိုx{1037} ေရာကာ၏။ သူx{1037}ရင္ေတ တဒိန္းဒိန္း ခုနာ ညီေလးကလည္း x{101B}ုတရကာတင္းလာ၏။ တစ္ေယာကည္း ရကိုးရကန္းဖစာ မက္x{1014}x{103D}ာကို ေအာကိုx{1037}ခကာမ ပိုဆိုးသားသည္။ အင္း ကီလညင္းေပါကတဆင့္ မငိုကသည ဘရာစီယာ အနက္ေရာင္ေလး၏အထကင္ လံထက္ေနေသာ ဝင္းဝါကာေx{101B}x{103E}ေရာင္ေတာက္ေနေသာ မ  ၏ရငားလလတစုံ။ စကီးက ခိဳင့ဲသိုx{1037}အက မာတင္းေနေသာညီေလးကလည္း မ ၏ခါးေလးကို ေထာကမိ၊ မ ခါးေလးေကာ့ကနဲဖစား၏။

‘ရင္ေတအရမ္းခုနာပဲေနာ္…’ သူမဘာသာေပာသလိုဖင့္ေပာေသာ မ၏အေပာေၾကာင့္ သူမက္x{1014}x{103D}ာမထားတတ္ေတာ့။  မတိုx{1037} လမ္းထိပားအေရာကင္  မ က ရပန္ေပာသည္။ စကီးေပၚမအဆင္းတင္  ‘သားေတာ့မယ္ေနာ္.. မ တိုx{1037}အိမဟိုအိမ္ေလ.. x{1039}x{101C}ကဳံရင္ ဝငည္ေပါ့’  သူေခါင္းကိုၿငိမ့မိ၏။  ‘မင္း ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္’ ၿပဳံးစစဖင့္ ေပာေသာမ၏စကားေၾကာင့္ သူ မလုံမလဲဖစိသည္။ ၿခံဝင္းတံခါးကိုဖင့ငာ အိမ္ေပၚသိုx{1037} အေပးကေလး တကားေသာ မ၏တငါးဝိုင္းဝိုင္းေလးx{1014}x{103D}စကိုၾကည့င္း သူx{1037}ညီေလးကေတာ့မာတင္းလက္။ တကယါဗာ အဲဒီတုံx{1037}ကေတာ့ မိန္းမတေယာကဲx{1037}  အထိအေတx{1037}ဟာ ေယာကာ္းတေယာကဲx{1037} ဘားဘက္ေတာို အဲဒီေလာကစားေစx{1014}x{103D}ိငယိုတာ မသိx{101B}ိုးအမနါဗာ။

ဒီလိုနဲx{1037}ပဲ ကၽန္ေတာိုx{1037} ခင္းခပာခင္းကင္း၏ ေဘးရိ လကကညိုငိုx{1037} မမသဲက တစကား တခါေလာကာထိုငတလို ကၽန္ေတာလည္း
မမသဲကဳရငဆင္းကို တစကားတစါေလာက္ သားေစာင့တ္၏။ အားလုံး၏အမငင္ ကၽန္ေတာ္x{1014}x{103D}င့္ မမသဲသည္ သမီးရည္းစား။ သူငယင္း ေကာိုး ဆိုလင္ ‘မင့္ အေဆာ္x{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037}အိုးx{1039}x{101C}ကီးေတကေတာ့ကာ… မင္းေတာ့ အေတာ္ၿဖိဳယူရလိမ့ယ္ ေဟ့ေကာင္’ ဟု မမသဲကိုမငိုင္း သားရညမားမား ဖင့္ ေပာတတည္။ ဒီလိုx{1014}x{103D}င့ုံးလေလာက္ အခိနေတာအတင္းတင္ မမသဲx{1014}x{103D}င့္ ကၽန္ေတာစူေတဖစားၾကသည္။

ခိန္းေတx{1037}ေလ့ရိတဲ့ေနရာေတက မမသဲ၏ သူငယင္းဖစူ ခငိုးx{1014}x{103D}ယိုx{1037}၏စာအုပိုင္x{1014}x{103D}င့္ မမသဲတိုx{1037}လမ္းထိပမ္းယာဆိုင မေအမင့ိုx{1037}၏ အိမိုx{1037}တင္ ဖစည္။ တစေနတင္ မမသဲx{1014}x{103D}င့္ ခိန္းထားသဖင့္ ခငိုးx{1014}x{103D}ယိုx{1037}၏ စာအုပိုငိုx{1037}အသား..  ‘မခငိုးx{1014}x{103D}ယ္ မခငိုးx{1014}x{103D}ယ္…’  ဆိုင္ေရx{1037}တင္ လူတေယာကမ ေတသဖင့္ အိမဲသိုx{1037} သူေအာ္ေခၚလိုက္၏။  ‘ေအး လာၿပီ လာၿပီ…’  မခငိုးx{1014}x{103D}ယိမ္ေရx{1037}သိုx{1037}အသံပဳရင္း ေပးထကာသည္။ သူx{1037}ကိုအေတx{1037}တင္ မက္x{1014}x{103D}ာတစ္ ခုလုံးနီရဲလက္ ‘သားေရာက္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလ’  ဟုေမး၏။

‘မၾကာေသးဘူး မ အခုမေရာကာ’ ဟုသူအေပာတင္.. ‘ေတာ္ေသးတာေပါ့’ ဟုရကိုးရကန္းဖင့္ေပာကာ ေလခါးေပၚသိုx{1037}လမ္းအတက္ ဝတားသည့္  ထမီေအာကကို သူx{1037}ဘာသာတကင္းမိကာ မကုံးထဲတင္ ဝင္းကနဲဖစားသည္။ မငိုကသည ဝင္းဝါကာေဖာင့န္းေနေသာ ေပါငန္ တစုံ။ ထို၏အထကင စိမ္းလန္းေသာ ေတာအုပစုကဲ့သိုx{1037} အေမx{103E}းမားထူထပာ ေပါက္ေနေသာ မခငိုးx{1014}x{103D}ယ္၏ ကိုယိုငစည္းတစု၊ ထိုမ ေနာကင္ေတာ့ x{1039}x{101C}ကီးမားအယက္ေနေသာ တငါးx{1039}x{101C}ကီးတစုံx{1014}x{103D}င့္ေသးကင္ေသာ ခါးေလးတစု၊သူအတန္ၾကာေအာင္ မငက္ၿပီးေငးေနမိသည္။

သူသတိဝငာခိနင္ သူx{1037}ငပဲx{1039}x{101C}ကီးကဝတားေသာ ပုဆိုးေအာက ေငါေငါx{1039}x{101C}ကီးေရx{1037}သိုx{1037} တိုးထကက္၊ မခငိုးx{1014}x{103D}ယ ကၽတားေသာထမီကို ပန္ ေကာကတ္ၿပီး ရကိုးရကန္းဟနင့္ သူx{1037}ကိုအၾကည့င္ ပုဆိုးေအာက ေငါထက္ေနေသာ သူx{1037}ငပဲx{1039}x{101C}ကီးကို သတိထားမိသားသည္။ ‘ အို….’   ဟုေရx{101B}တ္ သံကိုၾကားရသည္။ တစ္ေယာက္x{1014}x{103D}င့္ တစ္ေယာကာစကားစေပာရမန္း မသိေအာငံx{1037} အေနၾကသည္။ ထိုအခိနင္  ‘အဟမး….အဟမး….’   ဟူေသာ ေခာင္းဟနx{1037}ံတစုက တိတိတx{103C}ကို ၿဖိဳခင္းသားသည္။ လည့ၾကည့င္ ဘယခိနဲက ေရာက္ေနမန္းမသိေသာ မမသဲ ကိုေတx{1037}ရသည္။ မမသဲက  ကၽန္ေတာ့က္x{1014}x{103D}ာကို တလည့္ ေငါထက္ေနေသာ ကၽန္ေတာ့ပဲx{1039}x{101C}ကီးကို တလည့္ၾကည့ာ မခငိုးx{1014}x{103D}ယကိုx{1037}လည့္ၿပီး ‘ေကာငေနာ္…ေကာင.. ငါအစ အဆုံးမငယ္… ဟင္း’  ‘မဟုတါဘူး သဲသဲရယ္ မေတာဆဖစားတာပါ၊ ၿပီးေတာ့လည္း ဘာဖစည္းဟာ.. ကိုယ့္ေမာင္x{1014}x{103D}မခင္းေတပဲဟာ.. ေမာင္ ေလးက အခုမကေလးပဲရိေသးတာကို’  ‘ေၾသာ္ ဒါx{1039}x{101C}ကီးက ကေလးလား၊ ခုနက နငမငိုကူးလား’  ကၽန္ေတာ့ကိုx{1037}ေမးေငါ့ပၿပီး မကေပာ၏ တ ဆကည္း  ‘ဟင္း… မုနx{1037}ာေဝစားမယ္ေနာ္ ဟိုဟာေတာ့ ေဝမစားx{1014}x{103D}ိငူး’  ထိုအခိနုံးက မ ေပာေသာဟိုဟာဆိုသညာ ကၽန္ေတာ့ပဲx{1039}x{101C}ကီးကိုေပာခင္း ဖစ္ေၾကာင္း ထိုစဥ ကၽန္ေတာသိခဲ့ပါ။

‘လာ…သားမယ္’ ေရx{1037}မေနကာ ေဘာကတ္ေဘာကတ္x{1014}x{103D}င့္ ေလာကားေသာ မ ေနာကိုx{1037} ကၽန္ေတာုတုတေလး လိုကားသည္။ လမ္းတ ဝက္ေလာကေရာကင္ ‘မ’ ‘…….’  ‘မ’  မ ကစကားပနေပာ။  ‘မ’  ဟုစိတရည္ေသာအသံဖင့္ ေအာိသည္။ ထိုအခါမ  ‘ဟင္း.. တစ္ေယာက လည္း သူx{1037}ဟာေတပခငိုx{1037} ထမီကိုမနနနနနဝတူး၊ တစ္ေယာကလည္း ကေလး ကေလးနဲx{1037} အံ့ပါရဲx{1037}ေတာ့္..ေၾကာကိုx{1037}ေတာင္ေကာင္းတယ’  ကၽန္ေတာါးစပိတာေဘးမၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန၏။ ခနအၾကာတင္ေတာ့ ‘ဘယားမလဲဟင္ မ ‘  မ ကx{1039}x{101C}ကိဳတငဥ္းစားထားဟနင့္  ‘မမင့င့္ေအးတိုx{1037} အိမားမယ္’  မမင့င့္ေအးတို.အိမေရာကင္  ‘အေတာဲ အေတာဲ နငိုx{1037}လာတာ … ငါလည္း အခုပဲ ကိုမင့ိန္းတိုx{1037}အေမအိမားမလိုx{1037}  ညေန ေလာကပန္ေရာကယ္.. နငိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အိမ္ေစာင့္ေပးေပေတာ့’ ဟုမမင့င့္ေအးကေပာ၏။ မ က  ‘ရပါတယ္ အမရယ္… ေအးေအးေဆးေဆးသာ သား.. သမီးတိုx{1037}အိမ္ေစာင့္ေပးထားမယ္’ ဟုပန္ေပာ၏ ခင္းေတာင္းကိုဆဲကာ တငါးx{1039}x{101C}ကီးမားကို လx{103C}ပီလx{103C}ပဲ့ဖင့္ ေလာကာထကားေသာ မမင့္ မင့္ေအး၏ ေနာကိုင္းကို ဘာရယဟုတ္ သူေငးၾကည့ိသည္။ ‘ဟင္းေနာ္…’  မ ၏အသံၾကားမသူအသိပနငာ၏။  ‘ဒီနားကိုလာ…’  မ က အိမ္၏တံခါးအကယငိုင္ေနရာမ လမ္းေခၚ၏။ ေတာက္ေလာကပစ္ေတခည္းပဲ လုပဲ့မိသဖင့္ သူကုတုတေလး မ အနားသိုx{1037}ကပား၏။

‘ဘာလဲဟင္ မ ‘ ‘ဘာမမဟုတူး…ကေလးေပါင္ေပၚမာအိပငိုx{1037} ‘ သူx{1037}ေပါင္ေပၚတင္ေခါင္းတငာအိပ္ေနေသာ မ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကိုၾကည့ာ သူရင္ေတပူ လာ၏။ မ လက္ေမာင္းေလးကိုဖဖေလးဆုပိုငာ ‘ မ… ‘ သူတိုးတိုးေလးေခၚလိုကည္။ မ ကပနထူး။ ‘ မ…..’ သူx{1037}ေခၚသံေနာကစန္းအဆုံးတင္ မ  မကုံးေလးမား ပင့ာၿပီး သူx{1037}ကိုပန္ၾကည့ာ ‘ကေလးအသကယ္ေလာကိသားၿပီလဲ’  ‘ကၽန္ေတာ္၅x{1014}x{103D}စ္ေကာားၿပီ မရဲx{1037}’  ‘အင္း ကေလးကို မုနx{1037}္ ေပးx{1039}x{101C}ကိဳကိေတာ့လဲ ခကါတယ္ေလ’ မ စကားေၾကာင့္ စိတဲတငင္းကနဲဖစားၿပီး  ‘ကၽန္ေတာေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ’  ဟုပန္ေပာမိသည္။  ‘ကေလးမဟုတူးဆိုရင္ ဘာနဲx{1037} သက္ေသပမလဲ’  ‘မ ကဘာနဲx{1037}သက္ေသပေစခငဲ’ သူx{1037}အေမးကို မ ကမေဖ။ ၿပဳံးစစဖင့္ မကုံးေလးမိတာ အိပ္ေန ေသာ မ မက္x{1014}x{103D}ာကို ၾကည့င္းသူရင္ေတပူလာ၏။ အရဲစနx{1037}္ၿပီး မ၏ လညိုင္ေကာ့ေကာ့ေလးကိုနမ္းလိုက္၏။ မ က သူx{1037}ေပါင္ေပၚတငိပ္ေနရာမ ‘ကေလး ကို နမ္းခငယ္’

ေပာေပာဆိုဆိုဖင့္ သူx{1037}လညင္းကိုသိုင္းဖကာ သူx{1037}ပါးတဖကိုနမ္းသည္။ သူx{1037}ပါးပငဲတင္ သူမ၏ x{1014}x{103D}ာေခါင္းခၽနၽန္ေလးကိုx{1014}x{103D}စာ တစိနစနx{1037}္ၾကာေအာင္ နမ္းေသာသူမ၏ အနမ္းေၾကာင့္ သူရင္ေတ တလပပုနာသည္။ သူကလည္း အားကမခံ မ ၏ပါးပငို ခပ္ၾကာၾကာေလးပနမ္းလိုကည္။ ထိုမတဆင့္ မ ၏ေမးx{101B}ိုးေလးတေလာကို x{1014}x{103D}ာေခါင္းေရာ၊ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းပါသုံးကာ မိနစကနx{1037}္ၾကာေအာင္ နမ္းသည္။ လညင္းx{1014}x{103D}င့္ ေမးx{101B}ိုးအဆက္ေနရာေလး  အေရာကင္ မ ကိုယ္ေလး တနx{1037}နဲဖစားၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တ မပီသေသာၿငီးငဴသံေလးတစုထကာ၏။ သူနမ္းေနရာမပနာလိုက္ၿပီး မ၏မကုံးမားကို  စိုက္ၾကည့ိုကည္။ မ ကရီေဝေသာ မကုံးမားဖင့္ သူx{1037}ကိုပန္ေငးၾကည့ည္။ မ၏ မကုံးမားသည္ တစုံတခုကိုေတာင္းခံေနသလို။ သူဘာကိုမမ စဥ္းစားေတာ့ပဲ မ ၏ဖူးဖူးေလး တဲကေနေသာ ေအာက္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကို နမ္းလိုကည္။ သူx{1037}အနမ္းကို မကအလိုကင့္ ပနညုံx{1037}ပန္၏။ မတိပ္ေန ေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းx{1014}x{103D}စုသည္ ဂေဟဆကားသကဲ့သိုx{1037}။ သူက မ၏ကိုယ္ေလးကိုကစစါေအာင္ ဖကလိုကင္ မကသူ၏ေကာပငို သူမ၏လက္ ကေလးx{1014}x{103D}စကင့္ ညငာစာ ပတပ္ေန၏။

သူ၏အနမ္းတိုx{1037}ပင္းထနာသည္x{1014}x{103D}င့မ မ ကလည္း ပင္းပင္းထနန္ ပနညုံx{1037}ပနည္။သူ၏ လာ ကို မ ၏ပါးစပဲသိုx{1037} ထိုးသင္းလိုကိနင္ ေတာ့ မ၏ လကည္းရညညားက သူx{1037}ေကာပငို စူးကနဲ။ သူx{1037}ရငခုလုံးပူလာသည္။ ညီေလးကလည္း မာတင္းလက္။   x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းအစုံကို နမ္းေနရင္း မ သူ၏လကဖက မ၏လညင္းတေလာကို လကိပ္ေလးမားဖင့္ ညငာစာပတပ္ေပးေနသည္။ ထိုမတဆင့္ ရင္x{1039}x{100B}နx{1037}္ေလးဆီသိုx{1037}။ သူx{1037}စိတ္ ေတထx{1039}x{101E}ကလာကာ မ ဝတားေသာ ဘေလာက္ အင္းကီ၏အေပၚဆုံး ၾကယီးေလးကို လကဘကည္းဖင္ ဖဳတိုကည္။ ၾကယီးက   အလယကူပဳတသား။ သူx{1037}စိတဲတင္ မရည္ေတာ့။ အင္းကီကိုကိုငာ ေဆာင့ဲခလိုကည္။

‘အို…..’  ထိတန္.သားေသာေရx{101B}တံတခုx{1014}x{103D}င့တူ မက သူx{1037}ရငတိုေဆာင့န္းလိုကာ သူx{1037}ကိုေတေတေလး ၾကည့္ေန၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ အတင္းခန္းထဲ သိုx{1037} အေပးေလးလမ္းဝငားသည္။ သူဘာဆကုပမန္းမသိေတာ့ပဲ တမိနစနx{1037}္ ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနမိသည္။ ထိုတစိနစည္ သူx{1037}အတက္ေတာ့ ကမာၻတစ္ ခုေလာက္ ၾကာသညုထငသည္။  ‘ေမာင္…’  အိမတင္းခန္းဆီမ မ ၏ ေခၚသံသဲ့သဲ့ကို ၾကားရသည္။ သူရပ္ေနရာမသတိဝငားၿပီး အတင္းခန္းထဲသိုx{1037}  ေပးဝငားသည္။ ခုတငန္းတင္ တငါးလx{103E}ဲေလးထိုင္ေနေသာ မ၏ကိုယ္ေကာက္ေၾကာင္းသည္ သူx{1037}ကို သတိလကတစ္ေအာင္ ဖမ္းစားx{1014}x{103D}ိငည္။ သူ ဘာကိုမမစဥ္းစားေတာ့။ မ ကို တင္းကပာ ဖကိုကည္။ သူx{1037}ကိုပနကားေသာ မ၏ လကားကလည္းတင္းကပက္။

‘သိပစာပဲ ေမာငယ္’ မ ကသူx{1037}ကာပငို သူမ၏လကဝါးေလးမားဖင့္ ငငငာသာေလးပတပင္းဖင့္ တိုးတိုးေလးေပာ၏။  ‘ကၽန္ေတာ္ လည္း မ ကိုအရမ္းခစာပဲ မ ကိုမခဲx{1014}x{103D}ိုငူးဗာ’ သူကေပာရင္းဖင့္ လကဖက မ၏ကားစင္.ေသာ တငါးx{1039}x{101C}ကီးကို ပတပ္ေပးေန၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ မ ၏  တငါးအစုံက ကိုငတာ အရသာရိလန္းလသည္။ သူx{1037}လကလယို မ၏တငါးအကဲေၾကာင္းေလး တေလာကတပ္ေပးလိုကည္။ အကဲ ေၾကာင္းေလး၏ အဆုံးသတေရာက္ သူx{1037}လကလယ္ေလးကို ေထာကိုကဥင္ မ ခါးေလးေကာ့သား၏။ သူ အခိနိပဆဲခင္ေတာ့။ မ၏ ခါးေလး ကို သိမ္းဖကာ မ ကိုခုတင္ေပၚသိုx{1037}လဲခလိုကည္။ x{1014}x{103D}င္းဆီေရာငန္းေနေသာ x{1014}x{103D}တမ္းတစုံ က ခပဟေလး ပင့ာ တဆတတုန္ေန၏။ ခပဲ တဲေလး ဖစ္ေနေသာ မ၏။ ေအာက္x{1014}x{103D}တမ္းေလးအား သူx{1037}x{1014}x{103D}တမ္းအစုံဖင့္ စုပူလိုကည္။ သူx{1037}ကိုသိုင္းဖကားေသာ မ လကားက ပိုမိုတင္းကပ္ လာ၏။

သူေနာကကဖကင့္ မ ဝတားေသာ ရင္ေစ့အကx{103E}၏ ၾကယီးမားကိုတလုံးခင္း ဖဳတိုကည္။ ဘရာစီယာအနက္ေရာင္ေလး၏ ေအာက  အပငိုx{1037}တဝကနx{1037}ံထက္ေနေသာ မ ဧ။္ ရငားအစုံက ေx{101B}x{103E}ဝါေရာင္ေပါက္ေနသည္။   သူx{1037}လကို မဧ။္ေနာက္ေကာဖကိုx{1037} ထိုးထည့ိုက္ၿပီး  ဘရာစီယာခိတ္ေလးတစုကို အရငဳတိုကည္။ ေနာကပ္ ခိတစုအေရာကင္ ခိတေတာ္ေတာ္x{1014}x{103D}င့္ ဖဳတရ။  ‘ဟာၾကာ…’  မ ၏x{1014}x{103D}တ  စိတရညလိုေရx{101B}တံကို ၾကားလိုကၿပီး ေကာေလးကို ေကာ့အေပးတင္  ခိတေလးကလည္း ေတာကနဲပဳတားသည္။  ေပေလာ.သားေသာ  ဘရာစီယာ အနက္ေရာင္ေလးကို သူပိုငိုင္x{1014}x{103D}ိင္x{1014}x{103D}ိင္ ဆဲယူၿပီး ေအာငx{101B}ဲ စစူx{1039}x{101C}ကီးတေယာကို ခုတင္ေခရင္းဘကိုx{1037}သူ ပစိုကည္။ ပန္းသစ္ေတာီး ေလး x{1014}x{103D}စုံးတငားသလို မိုx{1037}မိုx{1037}ေလးဖစ္ေနေသာ မ၏ ရငား အစုံ က လပလန္းလ၏။ နီရဲေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးတဖကို သူ လမ္းစုပူလိုကဥ္  တင္‘အား…..အား….ရီး….’ မဆီမ ညည္းတားသံသဲ့သဲ့ကိုၾကား၇သည္။ သူလကဖကင့္ မ ၏ ရငားေနာကဖကို ညငငာသာေလး ပတပ္ ေပးေနစဥင္ ‘ဟင္း ….ဟင္း …..ေမာငယ္’ ‘မ ရငဲမာဘယိုx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေနမန္းမသိဘူး …. သိလား ‘

မ ၏ စကားသံ တိုးတိုးေလးကိုၾကားရသည္။ တဆကည္းမာပင္ သူx{1037}ေခါင္းမဆံပငိုx{1037}ကို ပတပ္ေပးသလိုလိုx{1014}x{103D}င့္ သူမ၏ရငားတိုx{1037}ကို စုပူေနေသာ သူx{1037} ပါးစပ္x{1014}x{103D}င့္ ပိုမိုနီးကပ္ေစရန္ ေကာေလးကို မသိမသာေလးေကာ့ေကာ့ေပး၏။ သူသိပိတရည္ေတာ့။ မ ခါးတငတားေသာ ပိုးသားထမီေပာ့ေပာ့ေလး ကို ဆတနဲ ဆဲခၽတိုကည္။ ‘အို…….’ မ၏x{1014}x{103D}တားမ အသံေလးတခကကား၏။ သူ မ၏ထမီေလးကို လက္x{1014}x{103D}စကင့ုံကိုငာ ခုတင္ေခဂင္း ဘကီသိုx{1037} လx{103E}င့စိုကည္။  ‘ေမာငယ္….မ ငရဲေတx{1039}x{101C}ကီးေနပါ.မယယ္…’  သူ မ၏ ေပာစကားကို ဘာမပနေပာပဲ ထက္ေပၚလာသည့္ မ၏  ဖုံးကယားေသာ အရာမားဧ။္ အလတရား ကိုသာ မက္ေတာငခတ္ စတန္းၾကည့္ေနမိသည္။  ‘ဟိတ္…အဲဒီလိုx{1039}x{101C}ကီးမၾကည္.နဲ.ကာ…. မ ရကယ္….’   သူ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ မငက္ေနမိသညသိ။ မ၏ အသံကိုၾကားမ သတိပနငာ၏။

‘လလိုx{1037}……..’ သူတိုးတိုးေလးေရx{101B}တ္ လိုက္၏။ တကယည္း မ ၏ အတင္းပိုင္း အစိပပိုင္းမားက တကယို လပလန္းပါသည္။ ဝင္းဝါၿပီးခပ္၇ယ ရပ္ေနေသာ ဗိုကားတစုံ၊ ထိုမေအာကင္ေတာ့ ေရညx{103B}ိစိမ္းေရာင္ အေမx{103E}းx{1014}x{103D}x{1014}x{103D}ေလးမား ေပါက္ေနေသာ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးတစု။ ေအာကက  ေx{101B}x{103E}အိုေရာင္ေမx{103E}းညင္းx{1014}x{103D}x{1014}x{103D}ေလးမားေပါက္ေနေသာ ေပါငန္ ခပယယ္ တစုံကလည္း သူx{1037}ရငုနံကို ပိုမိုမန္ေစ၏။  ‘ဟာကာ… ဘာလိုx{1037} အဲဒီေလာက္ အၾကာx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့္ေနတာလဲ… ရကါတယိုx{1037} ေပာေနတဲ ဟာကိုx{1037} ….’  ‘အင္း ….အဲဒါဆိုလည္း မၾကည့္ေတာ့ဘူးဗာ….’  သူေပာေပာဆိုဆိုဖင့္ မ၏ေပါင္ တန္x{1014}x{103D}စကို ဆဲၿဖဲကာ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို မ၏ ေ -ာက္-ပတ္x{1014}x{103D}င့္ ပိုမိုနီးကပ္ေစရန္ မ၏ေပါင္ၾကားထဲသိုx{1037} ဝငိုကည္။ နီရဲေနေသာ ေ-ာက္ေ-့ေလးက ပဴ ထကက္ သူx{1037}ကို စိမ္ေခၚေနသညု သူခံစားရသည္။ သူx{1037}လာကို အပားလိုကုတာ ရဲပေဒါင္းခပ္ေနေသာ ေ-ာက္-တတင္းသားမားကို တခက္  ယကိုကည္။

(အရမ္းေတ အထင္x{1039}x{101C}ကီးသားလား မိတ္ေဆ။ အဲဒီအခိန ကၽန္ေတာ အသက္ ၅ x{1014}x{103D}စ္ေကာိုေပမယ့္ ကၽန္ေတာ့ေဖ ပါလာတဲ့ အေခေတလည္း ခိုး ၾကည့္ေနတတ္ၿပီေလ။ တခါတခါ သူငယင္းေတစုၿပီးေတာ့လည္း လစငစလို ေအာကားလည္း ငားၾကည့တ္ေနၿပီဆိုေတာ. အမငရေတာ့  အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံ ေတာ္ေတာားေနၿပီေပါ့ဗာ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီတုန္းက ကၽန္ေတာ့ဲx{1037} မိန္းမတစ္ေယာကဲx{1037} အတူဆကံဖူးတဲ့ ပထမဆုံးေသာ အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံ ပါဗာ )  ‘အိုx{1037}….ဟင္း …..အင္း ….. ဘာေတေလာကုပ္ေနတာလဲ ကေလးရယ္ … အဲလိုမလုပါနဲx{1037}… မ ေတာ့ ငရဲေတx{1039}x{101C}ကီးကုန္ေတာ့မာပဲ..’   မ က  ေပာေပာဆိုဆိုဖင့္ သူ၏ေခါင္းကို သူမ၏လကစုံဖင့္ ဆုတိုင္ၿပီး အတင္းဖယုတ္၏။ သူ မ၏လက္x{1014}x{103D}စကို အတင္းဖယုတာ သူx{1037}လာဖင့္  မ၏ စအိုေအာက္ေခဖကားေလးမ ေ-ာက္ေ-့ေလးအထိ ခပိဖိေလး သုံးခကနx{1037}္ ဆင့ကိုက္၏။

‘အင္း …..မ ေတာ.ငရဲေတx{1039}x{101C}ကီးေတာ့မာပဲ ကေလးရယ္….’ မ တိုးတိုးေလးေပာ၏။ငရဲေတx{1039}x{101C}ကီးမာကိုေၾကာက္ေသာ မ သည္ တဖည္းဖည္းခင္း ေပာ့ေပာင္း လာ၏။ ေ-ာက္ေ-့ေလးက ို သူx{1037}လာဖင့္ အပားလိုကပ္ၿပီး သၾကားလုံး စုပကဲသိုx{1037} တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတည္ေအာင္ အစုပင္ မ၏ခါးေလးေကာ့ တက္ လာ၏။ ‘အင္း …..ဟင္း …..ဟင္း …….ရီး …..ကၽတ္… ကၽတ္…ေကာင္းလိုကာ…. ကေလးရယ္….’  တဲ့။ သူx{1037}လာ၏ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားေနရ ေသာ မသည္ ငရဲx{1039}x{101C}ကီးမာကို မေၾကာက္ေတာ့ပါ။ သူလာဖင့္ မ၏ ေ-ာက္- တတင္းသားနံရမားကို လိုကက္ေပးလိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ ေ-ာက္ေ-့ ေလးအားလာဖင့္ ထိုးယက္ေလးယက္ေပးသည္။ အခကုံးဆယနx{1037}ေရာကင္ေတာ့  ‘ ဟင္း ……ဟင္း ……ေမာငယ္…..မ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ… မ  ကိုလုပ္ေပးပါ… အဲလိုၾကာၾကာေလး လုပ္ေပးစမ္းပါကာ….. အား … ဟင္း ….အင္း…..’  စကားသံx{1014}x{103D}င့ဆကည္းပင္။ မ တငါးအစုံက ခုတင္ေပၚမ တစ္ ေပခနx{1037}ၾကာအထိ ေမာကကာ၏။ သူx{1037}လာကို ခပကက္ေလး အလုပ္ေပးလိုကဥင္ မ၏ တငါးအစုံက ေလထဲတင္ ဆတနဲ ဆတနဲ  ေကာ့ပံလက္။

‘အား….. အား …….’ မ၏ လည္ေခာင္းသံ ပင္းပင္းတစကို ၾကားၿပီးေနာက္ တငါးအစုံက ခုတင္ေပၚသိုx{1037} ဝုန္းကနဲ ပဳတသားသည္။ သူ အသကို  ဝေအာငx{103C}ရင္း မ ကို အေပၚစီးမၾကည့ိသည္။ မ ၏မက္x{1014}x{103D}ာx{1014}x{103D}x{1014}x{103D}ေလးက နီမန္းလက္။ ေအာက္x{1014}x{103D}တမ္းေလးကို ကိုကားလက္။ မ၏ ေ- က္-တ္ေလး အတင္းမလည္း အရည္ၾကညားက စိမ့ကက္။ မ ကအသကx{103C}သံပင္းပင္းဖင့္ ေငးၾကည့္ေနေသာ သူx{1037}ကို ရက္ၿပဳံးေလး ၿပဳံးပရင္း လက္x{1014}x{103D}စကို  ဆနx{1037}န္းေပး၏။ သူ ပုဆိုးကိုေခါင္းမေန ဆဲခၽတိုက္ၿပီး မ၏ေပါင္ၾကားထဲသိုx{1037}ဝငာ မကို သိုင္းဖကိုက္၏။ သူx{1037}ငပဲx{1039}x{101C}ကီးကလည္း သားစိမ္းနံx{1037}ရေသာ ကား ရဲတစ္ေကာငမာ တဆတတုနက္။ မကို သိုင္းဖကားရင္းဖင့င္ အေပါကိမညု ထငေသာေနရာကို မန္းကာ သူx{1014}x{103D}စကနx{1037}္ ခပတတ္ ေလးေညx{103B}ာင့ိုက္၏။ သူx{1037}ငပဲx{1039}x{101C}ကီးက ဝငသားပဲ မ၏ေ-ာက-္ၾကားမေလာတိုကာ အေစ.ေလးကိုသားေထာကိ၏။  ေလးငါးဆယကနx{1037}္ေထာကိ အၿပီးတင္ေတာ့  ‘ဘာေတေလာကုပ္ေနတာလည္း ကေလးရာ… လုပာဖင့္ လုပာမဟုတူး’  မကစိတရည္ေတာ့ သလိုေပာ၏။  ‘လုပ္ေနတာပဲ မ  ရဲx{1037} ….ဝငမဝငာ’  ‘ကဲ…ထထ….ဒါဆိုလည္း လက္ေထာကိုက္… မ ပမယ္….’  သူ လက္x{1014}x{103D}စကို မ၏ ခါးေဘးတစကီတင္ ေထာက္ၿပီးခေၾသx{1039}x{1004}့ ထိုငုံစံသိုx{1037} ေပာင္းထိုငိုက္၏။ မ ကသူx{1037}ငပဲx{1039}x{101C}ကီးကို လက္x{1014}x{103D}စကင့ဲယူရင္း သူမ၏ ေ-ာက္-တေပါကတင္ေတ့ေပး၏။

‘ကယ္…နဲတဲ့ ဟာx{1039}x{101C}ကီးမဟုတူး….ဒါလား ကေလးတဲ့……’ ေပာရင္းဖင့္ မက သူx{1037}ငပဲတေလာကို ညငငာသာေလးပတပ္ေပးေန၏။ သူ မကိုရက္ ၿပဳံးေလး ၿပဳံးပၿပီး ‘ အဲဒါေၾကာင့္ မ ကို ကၽန္ေတာ္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးလိုx{1037} ေပာတာေပါ့ မရဲx{1037}’ ‘ေမာင္ ..တခားဘယ္ေကာငေလးေတနဲx{1037}ေရာ ဒီလိုေနဘူး သလားဟင္ …’ ‘ဟင္.အင္း ….ေမာင့တက္ေတာ့ မ ဟာ ပထမဆုံးပဲ.. ေနာကုံးလဲဖစာပါ’ ‘ေမာင္ ..စကားကိုကုန္ေအာငေပာရဘူးေလ …. ေနာင ခိနရင္ မထကတဲ့ ေကာငေလးေတေတx{1037}လာရင္ ဘယိုလုပလဲ ..’ ‘ေတx{1037}ခဲ့ရငည္း စိတဝငားဘူး… ဒီေလာကၿပီး ဒီေလာက္ေတာဲ့ မ ရိ ေနၿပီပဲဟာ… ေမာင့တက္ ဘာမမလိုေတာ့ပါဘူး’ မ ကအရx{103C}ံးေပးပါတယ္ ဟူေသာပုံစံမိဳးဖင့္ ၿပဳံးကာမကုံးေလးကို မိတား၏။  ‘မ အတက္ ေကာ..ေမာင ပထမဆုံးလား…ဟင္’ သူ.စကားအဆုံးတင္ မ မကုံးမား အေရာင္ေတာကား၏။

‘ေမာင မကိုအထင္ေသးတာလား’ ‘ဟာ…မဟုတါဘူး…ေမာင ဘာရယဟုတူး ေမးလိုကိတာပါ… မဘာပဲဖစစ္ ေမာင ခစၿပီးသားပါ…  ဒါေတက ဒီေလာကေရးမx{1039}x{101C}ကီးပါဘူး’  ‘ေမာင့တက္ ပထမဆုံး ဟုတလား မဟုတူးလားဆိုတာ ၿပီးရငိရမာေပါ့ … ေမာငယ္…’  စကားအဆုံး တင္ မ ကသူx{1037}ငပဲx{1039}x{101C}ကီးကိုကိုငာ သူမ၏ေ-ာက္-တကဲေၾကာင္းတေလာက္ ေလာတိုက္ေပး၏။ တခါတရံတင္ မ၏အေစ့ေလးx{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}ငပဲx{1039}x{101C}ကီးတိုကမိ တင္ မ ၏ ခါးေလးေကာ့ေကာ့သား၏။ x{1014}x{103D}တားမလည္း ‘ဟင္း …….ဟင္း …….ေကာင္းလိုကာ ေမာငယ္…..ေကာင္းလိုကာ’  ဟုတဖဖေရx{101B}တ္ေန၏။  ဆယ့ါးခကနx{1037}္ ေလာတိုက္ေပးအၿပီးတငေတာ့ သူမေနx{1014}x{103D}ိင္ေတာ့ ‘မ…..ေမာင္….လုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္…. မေနx{1014}x{103D}ိင္ေတာ့ဘူး’  ‘အင္း ……ဒါေပ မယ္.ေဖးေဖးပဲလုပ္ေနာ္…. မ…နာမာေၾကာကယ္…..’ ‘အင္းပါ…မရဲx{1037}’  ေပာေပာဆိုဆိုဖင့္ ကၽန္ေတာ့ပဲx{1039}x{101C}ကီးကို မ ၏ အေပါကေလးထိပင္ေတ့ လိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ အထစဳပညိုx{101B}ုံေလး စသင္းၾကည့ိုကည္။ တစကခနx{1037}္ေတာ့ ဝငားသည္။ ထိုတစကခနx{1037}္x{1014}x{103D}င့င္ ေဖးေဖးေလး  ထုတိုကင္းလိုက္ ဆယ့ါးခကနx{1037}္ လုပ္ေနလိုကည္။ မ ကိုငုံx{1037}အၾကည့င္ မ မကုံးေလးမားကေမးစင္းလက္။ သူ မ၏ကိုယ္ေပၚသိုx{1037} ဝမ္းလားေမာကိုက္ၿပီး လကဖကို မ၏လညင္းေအာက သိုင္းဖကာ မx{1014}x{103D}တမ္းေလးကို တခကပင္းပင္းေလး စုပူလိုက္၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ ‘ေကာင္း လားဟင္….မ’ ‘ေကာင္းတယ္….ကေလးရယ္…ဆိမ့လိုလို ကငလိုလိုနဲx{1037} အရမ္းေကာင္းတာပဲ’ ‘မ…ဒါဆို ကၽန္ေတာကုနင္ေအာင္ ထည့ိုက္ေတာ့ မယ္ေနာ္….’  ‘ဟင္…ဒါအကုနငာမဟုတူးလား’မကအံ့ၾသသလိုဖင့္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးေမာ့ကာပန္ေမး၏။

‘မဟုတ္ေသးဘူး မရဲx{1037}.. အဖားေလာကဲ ဝင္ေသးတယ္’ စကားဆုံးသည္x{1014}x{103D}င့ၿပိဳငည္း သူဒူးေခါင္းx{1014}x{103D}စကို အားယူကာ လကဖကလည္း မ၏ပခုံး တဖကို လညင္းေအာကလိဳကိုငင္း ေဆာင့င္းခလိုကည္။ ေx{1014}x{103D}းေထးစတိုေသာ မ၏ ေ ာကံရံမားမေပးေသာ ကာမအရသာသည္ သူx{1037}င ပဲx{1039}x{101C}ကီးမတဆင့္ ဦးေx{1014}x{103D}ာကိုx{1037}လာေဆာင့္၏။ မ၏x{1014}x{103D}တားမ ဘာေတကို တဖဖေရx{101B}တ္ေနသည္ ဆိုသညိုလည္း သူမသိေတာ့။ သူခါးကိုအားယူကာ  မ၏အေပါကဲသိုx{1037} သူx{1037} ညီေလးအား ေခာ့သင္းလိုကည္။ ညီေလးက ေလာေလာလဴလဴဝငသား၊ အထဲတင္ ဘာမန္းမသိေသာ အရာတစုက  တားဆီးထားသလို ခံစားရသည္။ သူx{1037}ညီေလးကို အပငိုx{1037} အထစားအထိပနုတာအားဖင့္ ေနာကစါေဆာင့င္းလိုက္၏။ တားဆီးထားေသာ  အရာက ကၽံဝငားသလို ခံစားလိုကၿပီး ေx{1014}x{103D}းေထးအီဆိမ့္ေသာ အရသာက သူx{1037}ညီေလး၏ဒစားမအရင္းဆီသိုx{1037} အလုံးအရင္းဖင့္ စီးဝငာ၏။ တဆက္ တည္းမာပင္ မ၏x{1014}x{103D}တားမ ‘အား …..နာတယ္…ေမာင္…နာတယ္’  ဟူေသာၿငီးတားသံကိုၾကားရ၏။  ဒီအေခအေနေရာကေတာ့ သူေနာကဆုတင္ ေတာ့ပါ။ မ၏ၿငီးတားသံကို သူမၾကားခင္ေယာင္ေဆာငင္း သူx{1037}ညီေလးကိုသာ အာx{101B}ုံစိုကာ တခကင္းသင္းယူ၏။ မ၏ x{1014}x{103D}တားမေတာ့   ‘နာတယ္… ေမာငယ္…ေမာင္..မကိုမသနားဘူး… အရမ္းလုပာပဲ ..နာပါတယိုx{1037} ေပာေနတဲ့ ဟာကိုx{1037}..’ ငိုသံေပါက္ေနေသာ မ၏စကားသံေၾကာင့္ သူသတိပနင္ လာ၏။မကိုၾကည့္ေတာ့ မကည္ေလးမားပငဲလက္။

‘မ…အရမ္းနာေနလားဟင္’ ‘နာတာေပါ့ ေမာငအရမ္းလုပာကို….’ ‘ဒါဆိုေမာငလုပ္ေတာ့ဘူးေလ…ေနာ္’  ‘မလုပဲx{1037}လိုx{1037}ေပာတာ မဟုတူးေမာငဲx{1037}…  ဖည္းဖည္းလုပိုx{1037}ေပာတာ… ေမာငနပနုတိုကမ္း…’ အမိနx{1037}ိုနာခံတတ္ေသာ ရဲမကစ္ေယာကမာ သူခါးကိုဆနx{1037}္ၿပီး သူညီေလးကိုပနုတ္၏။  သူx{1037} ညီေလးကိုငုံအၾကည့င္ ညီေလးတင္ ေပကံေနေသာ ေသးစမားကိုသူေတx{1037}၏။  ‘ဟာ…ေသးေတ ..ေသးေတ.. မဘာဖစားတာလဲဟင္ ..’   မကသူx{1037}ကို ဆရာမကေကာင္းသားတစ္ေယာကို ၾကည့္ေသာမကုံးမိဳးဖင့္ ေဝ့ၾကည့ည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ ‘ေမာငို မ ၿပီးရငိရမယိုx{1037} ေပာထားတာပဲေလ…ေမာင္ ရဲx{1037}’  ‘အဲဒါနဲx{1037} ဘာဆိုငိုx{1037}လဲ…မရဲx{1037}’  မကသူx{1037}ကို ဒါေလးေတာငမသိရရန္ေကာ ဆိုေသာ အၾကည့င့္ ၾကည့န္၏။ ၿပီး….  ‘ရငုပ္ေနတာ အပိဳစစစ္ေလးမိုx{1037} လိုx{1037} ေသးထကာေတာ္ေရ… အပိဳစစစ္ေလးမိုx{1037}လိုx{1037} သိရဲx{1037}လား…. တခါတည္း ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား… ဟန္း…မုန္းဖိုx{1037}ေကာင္းလိုကာ… လုပရာရိ တာမနနုပ္… ေတာ္ၾကာ မမင့္ေအး ပနာလိုx{1037} ဟုတ္ေပ့ဖစ္ေနဦးမယ္…’ သူရငဲတင္ ဘုရားပဲလည့ကဲ့သိုx{1037} ဖစား၏။

ကၽန္ေတာ့ပဲကို မမသဲ။ အေပါကတင္ ေသေသခာခာ ေတ့လိုက္ၿပီး ေဖးေဖးခင္းသင္းလိုကည္။ ‘အင္. ရီး…အား…..’  မမသဲထံမ အသံတိုးတိုးေလး ကိုၾကားရသည္။  ‘နာလိုx{1037}လား….ဟင္..မမသဲ’  ‘အင္း…နဲနဲေတာ့နာတယ္…ရပါတယ္… ေမာငုပါ… မ ေအာင့ံပါ့မယ္’  ကၽန္ေတာ္ မမသဲရဲx{1037} နဖူးေပေပ ေလးကို ညငငာသာေလးနမ္းလိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ ကၽန္ေတာ့န္ေကာကို မမသဲ၏ ေ-ာကတ္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးထဲတင္ ေဖးေဖးခင္း အသင္းအ ထုတုပ္ေပးလိုက္၏။ ေလးငါးေခာကကနx{1037}္ အၿပီးတင္ မမသဲ၏ ေ-ာကတတင္းမ ကာမ၏ ေရx{1037}ေပးအရည္ၾကည္ေလးမား ထကာ၏။ ထို အရည္ေလးမားေၾကာင့္ လုပသသညာ အရငလိုမကပ္ေတာ့ပဲ ေလာကနဲ ေလာကနဲဖစာ၏။ အခက္၂ခနx{1037}ေရာကင္  ‘ေမာင္…အား… ေမာင္…ေမာင့ို အရမ္းခစယာ…မမသဲကို ဒီထက္ နဲနဲမနန္ေလး လုပ္ေပးစမ္းပါကာ… မမသဲ ေကာင္းလန္းလိုx{1037}ပါ…အား…ေမာင္….အား…. ကေလး ရယ္…မမသဲ ဘယိုေနရမလဲ မသိေတာ့ဖူးကာ’  မမသဲ၏ x{1014}x{103D}x{103C}တ x{101B}ုတရကက္ေပၚလာေသာ အသံမားက ကၽန္ေတာ့ိတားကို ပိုမိုတက္x{1039}x{101E}ကေစ၏။  ကၽန္ေတာ္ ခါးကိုပနနx{1037}ိုက္ၿပီး မမသဲ၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ဆဲမလိုကာ အေနအထားကိုပငိုက္၏။ ထိုအခါ မမသဲ၏ေ- ာကတ္ေလးက  ပဴးထကာကာ ဖင္ေလးကလည္း ေအာကအိပာအထကိုx{1037} ေခာကကခနx{1037}္ ေမာကကာ၏။

ၿပီးေတာ့ ကၽန္ေတာ္ အားရိပါးရိေဆာင့္ေတာ့သည္။ မမသဲထံမ ဘာသံမ ထကလာx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့။ မမသဲ၏ ဖဴဝင္းေသာ မက္x{1014}x{103D}ာေလးသည္ ရမကိတ္ေၾကာင့္  ရဲရဲနီလက္။ နီတာတာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးတစုံက တဆတတုနက္။ အခက္ ၅ခနx{1037}္ အေရာကငေတာ့  ‘အား….ေမာင.္ ..မမသဲကိုမညx{103B}ာနဲx{1037}    ခပ္ နာနာေလးေဆာင့္ေပးစမ္းပါ… ေအးဟုတ္ၿပီ… အဲလိုေလး…အား….ရီး…ေကာင္းလိုကာ ေမာငယ္..ေကာင္းလိုကာ..’  ေပာရင္းဆိုရင္းဖင့္ မမသဲက  သူx{1037}ခါးေလးကို ကၽန္ေတာ့ေဆာင့က္x{1014}x{103D}င့ညီ ေကာ့ေပးေနရာမ ကၽန္ေတာ့ါးကို လက္x{1014}x{103D}စကင့္ စုံဖကာ ဇတနဲေကာ့ေပးရင္းဖင့္  ‘အား….ေမာင္ ရယ္…မမသဲၿပီးၿပီ… အား…ေကာင္းလိုကာ’  ဟုေပာရင္းခုတင္ေပၚသိုx{1037} ဝုန္းကနဲပနသား၏။

ကၽန္ေတာ့ာသာ ဆနx{1037}ငံ့ငံ့x{1014}x{103D}င့္ မမသဲ၏ ေ- ာကတ္၏ ဆဲညx{103B}စိုက္… ပန္ေလာ့လိုက္ လုပ္ေနခင္းကို အေမာေဖရင္းၿငိမ္ေနရ၏။ ခဏေလာက္ၾကာ ေတာ့  ‘ေမာင္…မဝေသးဖူးမဟုတား…ဟင္’  မမသဲကသူx{1037}ကိုေမး၏။  ‘အာ…ဘယဦးမလဲ မရဲx{1037}… အခုမေကာင္းတုန္း ရိေသးတာ… မကိုသနားလိုx{1037} ‘   မမသဲ က သူx{1037}နဖူးေလးကိုဖဖေလးနမ္းရင္း..   ‘အလိုကိလိုကာ …ကေလးရယ္.. အဲဒါေတေၾကာင္. မကခစ္ေနရတာ’  ‘ေနာကသာ…မကိုပစသားရဖူး ေနာ္…’  ‘မရယ္…မကိုဘယ္ေတာ့မ ပစသားဖူး… စိတစမ္းပါ…မ တစ္ေယာကဲကိုပဲခစာပါဗာ’  သူ အားကမခံ မမသဲရဲx{1037}လညိုင္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးကို နမ္း ရင္း စကားေတ တတတတ္ေပာေနလိုကယ္။  ‘ေမာင္ ..မဝေသးရငုပ္ေလ…ဘယိုလုပာလဲ ‘  ‘အင္း…ေမာငုပင္ေသးတယ္.. မ စိတဆိုးဖူး ဆိုရင္ ေမာင္ေနာက လုပငယ္ မရယ္’ ‘ဟင္း…ေမာင္ေနာ္ ..ခေလး..ခေလးနဲx{1037} အတတန္းေတ ဘယတတဲ… မလုပါနဲx{1037}ကာ… x{101B}ိုးx{101B}ိုးပဲလုပါ  ေမာင စကားနားေထာငါတယ္ေနာာ…ေနာ္’ မမသဲ စကားအဆုံးမာ ကၽန္ေတာေလးဆိုးx{1039}x{101C}ကီး တစ္ေယာကို မက္x{1014}x{103D}ာကိုစူပုတ္ေနလိုကယ္။ မမ သဲက ကၽန္ေတာ့က္x{1014}x{103D}ာကို ခပူးစူးတခက္ၾကည့္ၿပီး “ေမာင္….ေနာကလုပငည္း လုပါကာ… ဒါပဲေနာ္… မမသဲကိုေတာ့ တစါတည္းနဲx{1037} ကုန္းတဲ့  မိန္းမဆိုၿပီ အထငေသးရဖူးေနာ္.. ေမာင့ို အရမ္းခစိုx{1037} အလိုကာ သိရဲx{1037}လား’ ေပာရင္းနဲx{1037} မမသဲက လဲေနရာကထထိုင္ၿပီး ခုတင္ေပၚမာ ေလးဖက္ေလး ကုန္းေပးေတာ့သည္။

မမသဲ၏ဖင္x{1039}x{101C}ကီးက ကုန္းလိုကပင္ ပိုအသကငာ၏။ ေနာကကင္ ပဴးထက္ေနေသာ ေ-ာကတ္ေလးက ရဲရဲနီလက္ သူx{1037}ကိုဖိတ္ေခၚေန၏။ သူ  အခိနဆဲေတာ့ပဲ ပဴးထက္ေနေသာ ေ- ာကတ္ေလးကိုလာဖင့္ အပားလိုကခကကိုက္၏။  ‘အင္. …..’   မမသဲထံမ အသံေလးတခကက္ လာၿပီး ခါးေလးခကငား၏။  ‘ေမာင္…လုပရာရိတာမနနုပာ.. ကလိမေနနဲx{1037}’   မမသဲစကားအဆုံးတင္ သူ မမသဲ၏ဖင္ေနာကင္ ဒူးေထာက္ ထိုငာ ေနရယူလိုက္ၿပီး သူx{1037}ငပဲx{1039}x{101C}ကီးကို မမသဲ၏စိုx{101B}x{103E}ဲေနေသာ ေ- ာကတိအိx{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} ဖည္းဖည္းခင္း ထိုးထည့ိုကည္။ ကၽန္ေတာ့ပဲx{1039}x{101C}ကီးက  မမသဲ၏ ေ- ာကတ္ လမ္းေၾကာင္းတေလာက္ ေလာကနဲ ဝငသားတင္ မမသဲ၏ ခါးေလးကကုန္းထလာ၏။ ကၽန္ေတာါးေလးကို ပနန္းခကာ  မမသဲ၏ဖင္x{1014}x{103D}င့္ ကၽန္ေတာ့ီးခုံကပားေအာင္ ခပကက္ေလး ေဆာင့္ေပးလိုကည္။  ကၽန္ေတာကင့္ ဖိထားေသာအားေၾကာင့္ မမသဲ၏ခါး ေလးက ခကင္ေနေသာေၾကာင့္ ဖဴေဖးလုံးဝန္းေသာ ဖင္ေလးx{1014}x{103D}စုံးကလည္း ေနာကိုx{1037}ေကာ့ထက္ေနသဖင့္ လုပသညာ  အရသာရိလ၏။ ကၽန္ေတာ့္ စိတဲတင္ေတာ့ ဒါေၾကာင့ိုx{1037}လိုx{1037} ေယာကx{1039}x{1004}ားေတ အိုးေကာင္းေကာင္း

မိန္းမေတကို မက္ေမာၾကတာေပါ့ ဟုေတးလိုကိသည္။ အရသာကေတာ့ ေပာမယုံx{1039}x{101C}ကဳံမသိ ဆိုသလိုပင္ ပါးစပင့္ ေပာပရန္ ဥပမာရာခက၏။  ဆယ္ ခကနx{1037}္ အေဆာင့္ၿပီးတငေတာ့ ကၽန္ေတာ္ ဘယိုမေတာင့ားမရေအာင္ ၿပီးခငာသည္။ ေယာကx{1039}x{1004}ားေလးတိုx{1037}သဘာဝအရ ကၽန္ေတာည္း x{1039}x{101C}ကဳံ ရင္x{1039}x{101C}ကဳံသလို မာစတာေဗးရင္းေတာ့ မၾကာခဏ လုပူးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္၏ ေ- ာကတ္ အသစကက္ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုဖတတ္ေလးထဲ တင္ ၿပီးရေသာ အရသာကေတာ့ ဘာx{1014}x{103D}င့ လဲမရေအာင္ ေကာင္းလန္းလသည္။ ကၽနေတာ္ မမသဲ၏ကိုယ္ေပၚတင္ေမာကါ ငပဲကို မမသဲ၏ေ- ာကတ္ ေလးထဲတင္x{1014}x{103D}စဳပက္  ၃မိနစနx{1037}္ ၿငိမ္ေနလိုကည္။ မမသဲလည္း ေနာကခါထပ္ၿပီးသားသည္ ထငည္။ မမသဲ၏ ေ- ာကတ္ အတင္းသားမား မ ကၽန္ေတာ့ပဲကို ဆဲညx{103B}စိုက္ ပန္ေလာ့လိုကုပ္ေနေသာ အထိအေတx{1037}ကို ငပဲမတဆင့္ ခံစားေနရသည္။

ခဏေလာက္ေနေတာ့ မမသဲက…  ‘ကဲ ….ထပါဦး ေမာငယ္…တကတည္း… ဇိမူေနလိုကာ…’ ‘ေကာင္းတာကို…မမသဲရဲx{1037}… မမသဲေရာ… မေကာင္းဖူး လား…ဟင္’ ‘ေကာငုတေလး… ဘာေတလာေမးေနတာလည္း.. သား…ရကရာ…’ ‘အန္…ဒီေလာကထိေတာငစ္ေနၾကတာကို..ဘာကိုရက္ေန ေသးတာလဲ..’ ‘ေၾသာ္..ဘယ္ေလာကဲဖစစ္ေလကာ… မိန္းမကေတာ့မိန္းမပဲ ..ရကာေပါ့က’ ‘မရဖူးဗာ…ကၽန္ေတာုပ္ေပးတာေကာင္းလား.. မ ေကာင္းဖူးလား..ေပာ’ မမသဲက ရကယ္ေလးရယင္းဖင့္  ‘ေကာင္းပါသတဲ့ရင့္..ေကာင္းပါသတဲ့ ေဆေမ့ မိဳးေမ့ကို ေကာင္းပါတယဲ့’  ‘အာ…မေနာကဲx{1037}  မမသဲရာ.. ကၽန္ေတာကယတည္ေပာေနတာ… သိခငိုx{1037}ပါ…ကၽန္ေတာ္ေကာင္းသလို မမသဲေရာေကာင္းသလားလို.’  ‘အင္း….ေကာင္းတယ္ေမာငဲx{1037}  တကယိုေကာင္းတာ… မမသဲအဲလို အရသာကို ခံစားဖူးတာ..ဒါပထမဆုံးပဲ’  ‘ဒါဆို…မမသဲ ဘယခါေတာင္ၿပီးသားလဲ…’  မမသဲက သူx{1037}ကိုၿပဳံးၾကည့္ၿပီး  ‘ေမာင္….ေရာ ‘ ‘အင္း…တစါတည္း’ မမသဲက သူx{1037}ကို လက္၅ေခာင္းေထာငတယ္။ ငါး ခါေပါ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို ေတေတေလးစိုက္ၾကည့္ၿပီး  ‘ေမာင္..ေမာငာ မ ဘဝရဲx{1037}အပိဳရညို စေပးခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆုံးခစူပါ…မ အရင ရည္းစားေတ အမားx{1039}x{101C}ကီးထားခဲ့ေပမယ့္ ေမာင့ိုတစ္ေယာကိုမ  ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယိုပါပုံအပ္ၿပီး မခစဲ့ဖူးဘူး ေမာင္… ေမာငလည္း… မအေပၚမာ သစာရိရိနဲx{1037} ခစားေစခငယ္ ..ေမာငယ္..’  ကၽန္ေတာ္ မမသဲ၏ကိုယ္ ေလးကိုဆဲဖကာ ရငငဲမာ ထည့ားလိုကည္။

‘စိတစမ္းပါ…မရယ္..မဟာ ကၽန္ေတာ့တက္ ပထမဆုံးနဲx{1037} ေနာကုံးဖစာပါ…’ ဒီလိုx{1014}x{103D}င့္ ကၽန္ေတာိုx{1037} ေကာင္းေတပိတားေသာ ေx{1014}x{103D}ရာသီတစုလုံး  တပါတို x{1014}x{103D}စါေလာက္ မမင့င့္ေအးတိုx{1037}အိမင္ ခိန္းေတx{1037} ဖစ္ၾကသည္။ ေတx{1037}ဖစ္ၾကတိုင္းလည္း မမင့င့္ေအးက အေၾကာင္းတခုခုပကာ ေရာင္ေပး တတဖင့္ လတပာ ခစင္းေx{1014}x{103D}ာခင့ၾကသည္။  ပထမပိုင္းတင္ေတာ့ ကၽန္ေတာ ဦးေဆာငူ၊ ေနာကင္ေတာ့ မက ဦးေဆာငာတတည္။   အx{1039}x{101C}ကိမ္ေရမားလာသဖင့္ သူမက အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံရင့ကာသည့ေဘာပင္။  ခစင္းေx{1014}x{103D}ာၿပီးတိုင္း သူမေပာေလ့ရိသည့္ စကားကေတာ့  ‘ေမာင္….မကိုဘယ္ေတာ့မ ပစသားရဖူးေနာ္’  ဟူေသာ စကားပငစည္။ ဒီလိုx{1014}x{103D}င့္ ေကာင္းေတပနင့္ လာခဲ့သည့္။ ကၽန္ေတာ ကိုးတန္း ကိုစတက သည္။ မက ဆယန္းကို x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စသဖင့္ ဆယန္း ရကီတာ ခန္းမာတကည္။ မကေတာ့ ေပာေလ့ရိသည္။  ‘ေမာငိေနလိုx{1037}သာ မ ေကာင္းပနက္ တာ သိလား… မ သေဘာသာဆိုရင္… အပငာ ကဴရငက္ၿပီးေဖမာ.. ေနာက္ၿပီးေကာင္းမာက ေပာည္းေပာိုx{1037}ေကာင္းလိုx{1037}’ အေပာပါး အလနက္ ေသာ မသည္ ေကာင္းစစတကင္း တစေလာကာ ေခၿငိမါသည္။ ေနာကိုင္းရကားတင္ေတာ့ မေခလမ္းမားပကာသည္။ တစတင္ ငါး ရကနx{1037}္ ေကာင္းေရx{1037} သစင္x{1039}x{101C}ကီးေအာကင္ မကို ေစာင့ဲ့ရေသာ ကၽန္ေတာ္၏ အခိနယားမားထဲတင္ မကိုေတx{1037}ရေသာ ရက္ေတသည္ အလနုံးရိမ  တစက္ x{1014}x{103D}စကာဖစည္။ ေမးေသာအခါတငည္း အိမအေမေနမေကာင္းလိုx{1037}၊ ကဴရငေရးx{1039}x{101C}ကီးလိုx{1037} စသညင့္ မေရရာေသာ အေဖမားကိုသာ  ေပးစၿမဲဖစည္။

ခဏခဏေမးပါမားေသာအခါ ကၽန္ေတာ့ို ကေလးက ကေလးလိုမေနဖုး လာရညန္ေကာ ဟုဆိုကာ မာနဲတတ္ေသးသည္။ ခစင္း၏ေနာကယ  ရလာဒားသည္ လူကို လနာမ ပူေလာင္ေစ၏။ ရည္းစားဦးမိုx{1037} ရx{103C}းရx{103C}းမိုကိုကစေသာ ကၽန္ေတာည္ စားလည္း မစိတ္၊ သားလည္း မစိတင့္ ၾကာလာ ေတာ့ လူx{1014}x{103D}င့္ အာx{101B}ုံသိပကပင္ေတာ့။ အကိဳးဆကဖစ္ ပထမအစမ္း စာေမးပဲတင္ ကၽန္ေတာ္ ေလးဘာသာက၏။   ဘာသာရပိုင္းလိုလိုတင္ အၿမဲ တန္း ၈ေကာေလ့ရိေသာ ေကာင ေလးဘာသာ ကသဖင့္ အားလုံးကကၽန္ေတာ့ို အံ့အားသင့္ၾက၏။ ဆရာမ စာပလငည္း စိတမဝငားခင္ ေတာ့။ အခိနိသေx{101B}x{1037} မ အေၾကာင္းသာ၊ မ မက္x{1014}x{103D}ာသာ တဝဲလညည္ေပၚေန၏။  သူ မမသဲx{1014}x{103D}င့္ မေတx{1037}တာ တပါတနx{1037}္ ရိသားၿပီဖစည္။ တပါတ္ေမာက္ ၿပီး ေနာက္ ၂ ရကနx{1037}ၾကာတငေတာ့ သူx{1037}စိတို ဘယိုမထိန္းမရေတာ့ ။  မမသဲ ကဴရင္ အပနို သားေစာင့ညုစိတ ရည္x{101B}ယက္ မမသဲ ကဴရငကာ မငာ ဖကိုx{1037}စကီးေလးကို ဆဲကာထကာခဲ့သည္။ ပုံမနိုလင္ မမသဲက သူx{1037}ကိုဘယ္ေတာ့မ ကဴရငင္ လာx{1039}x{101C}ကိဳခိုင္းေလ့မရိ။  သူက မမသဲတိုx{1037}လမ္းထိပငာ ေစာင့ေလ့ရိသည္။ သူက မမသဲကို လာx{1039}x{101C}ကိဳခင့္ေတာင္းေသာအခါ မမသဲက ‘မလာပါနဲx{1037} ေမာငယ္ ..ေမာင ပုံစံေလးက  ခပိုကိုက္ေလးဆိုေတာ့ ကဴရငာရိတဲ့ ေကာင္ေတက ကဴရင အေဆာ္ေတကို ေမာငာပတယင္ၿပီး ရန္ေတ ဘာေတဖစ္ေနမာဆိုးလိုx{1037}ပါ…  ေနာက္ၿပီး အဲဒီဘက နည္းနည္းလည္း စx{101B}ိုက္ၾကမ္းတယ္.. ေမာငဲx{1037} အဲဒါေၾကာင့ါ…’ ဟုေပာတတာ လာx{1039}x{101C}ကိဳခင့ေပး။

‘ကၽနေတာ ကေလးပဲဟာ….မကလည္း’ ဟုသူကေပာလင္ မက သူx{1037}ရငတ္ေလးကို ဖိပၿပီး  ‘ဒါx{1039}x{101C}ကီးက ကေလးတဲ့လား.. ဟန္း… အေၾကာင္းမသိတဲ့လူ ဆို ၉x{1014}x{103D}စားေလာက္ ထငတယ္’  ဟုပန္ေပာတတည္။ သူၿပိဳငီးေလးကို နင္းကာ မတိုx{1037}ကဴရငကိုx{1037} ထကဲ့သည္။ မတိုx{1037}ကဴရင္ေရx{1037}အေရာက္  လကာပတားေသာ နာရီကိုၾကည့ိုက္ေတာ့ ၆နာရီထိုးရန္ မိနစ္။ ေရx{1037}တငိေသာ လကကညိုင ထိုင္ေစာင့န္ သူဆုံးဖတိုကည္။ ထို လကကညိုငၾကည့င္ ကဴရငင္းသညို တန္းမင္ေနရသည္။ သူလကကညိုငဲသိုx{1037}ဝငာ ေကာီတစကာကာ ထိုင္ေနလိုကည္။  ပတန္းကင္ အေခအေနကေတာ့ မေပာသလိုပင္ ရပက သိပသနx{1037}္ေသာ သေဘာမာရိသည္။ ေထာင့ားပဲမာ ထိုင္ေနေသာ သူx{1037}အx{101B}ယ္ ေကာင္ေလး ငါးေယာက သူx{1037}ကို ေပေစာင္းေစာင္းဖင့္ မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ေန၏။ သူမသိကိဳးကၽနဳကာ လမ္းမဖကိုx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာ ယပဳၿပီးထိုင္ေနလိုက္၏။

ကဴရငင္းၿပီ။ အေရာငုံ… အx{101B}ယုံလူေတ ထကလာ၏။ လူအားလုံး၏ေနာကငမ သူသိပစေသာ မ ထကာ၏။ မ ထကာခိနင္ သူx{1037} ေကာဖက ခပယယကားသံကို ၾကားရသည္။  ‘ေဟ့ေကာင္ ..အဲဒီအေဆာငတယ’   ‘ဟာ. မင္းဟာကေသခာလိုလားက’    ‘ဒီအတိုင္းေတာ့  မဟုတူး…ေဟ့ေကာင္ …ကားနဲx{1037} ဆိုရင္ေတာ့ လိုကယ’ ‘အာ…ဟုတိုx{1037}လားကာ…’  ‘ေၾသာ္ .မယုံရင္ေစာင့္ၾကည့.. ခဏေန ကားနဲx{1037} လာေခၚလိမ့ယ္’   သူx{1037} ေနာက္ေကာဖက္ ဝိုင္းမ ထကာေသာ စကားသံဖစ္၏။ သူေနာကို လည့္ၾကည့ိုကည္။  ‘-ီး ၾကည့ာလား…ေဟ့ကာင္ ဘာၾကည့ာ လဲ ..’  သူေဒါသကို မိဳသိပက္ လမ္းဖကိုx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာပနူလိုကည္။ အဲဒီအခါမ ပိုဆိုးသားသည္။ မငိုကသည့ငင္းက သူx{1037}ေဒါသေသးတိုx{1037}ကို ဆူ ေဝေစ၏။ ပလက္ေဖာင္းေပၚတင္ x{1014}x{103D}ဲx{1037}x{1014}x{103D}ဲx{1037}ေလးရပ္ေနေသာ မ၏ေဘးသိုx{1037} စပရငာ ကားအနီေရာင္ေလး တစင္းထိုးရပားသည္။

ကားေပၚမ ဆင္းလာသည္ က ကၽန္ေတာ့က္ ေလးx{1014}x{103D}စနx{1037}္ x{1039}x{101C}ကီးပုံရေသာ တx{101B}ုတေကာင္။ မက ထိုတx{101B}ုတ္ေကာငားၿပဳံးလက္ စကားေတေပာေန၏။ သူx{1037} မကိထဲတင္ ဘာမမ မင္ေတာ့။ လကကညိုငဲမ ထထက္ၿပီး လမ္းတဖကို ေပးသား၏။ ၿပီးလင္ မ၏ေဘးကိုကပားၿပီး မ၏လကိုဆဲကာ ‘မ…..’ သူေဒါသသံဖင့္  မကိုေအာ္ေခၚလိုကည္။ မက သူx{1037}ကို အံ့အားသင့္ေသာ မကန္းမားဖင့္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနကာ  ‘ေမာင္…’  ဟုခပဖေရx{101B}တ္၏။ မ၏ေရx{101B}တံသည္  x{1014}x{103D}x{103C}တားကေတာ့ ထကလာေပ။ ထိုကဲသိုx{1037} ထကလာရနည္း မသည္ အေတာို x{1039}x{101C}ကိဳးစားထိန္းခဴပားပုံရသည္။ ထိုအခိနင္ တx{101B}ုတ္ေကာင မကို ဆဲကိုငားေသာ သူx{1037}လကို ဆတနဲ ပုတကာ ‘ဒီေကာင ဘယေကာငည္း သဲေဇာ္… ဘာလာရx{103C}ပာလဲ…နငဲx{1037}သိလား’  မဆီမ x{101B}ုတရက္ အေဖထကလာ။ ခဏေလာက္ၾကာမ ‘ဒါ…ငါ့ဝမ္းကဲေမာင္ေလးေလ…ဖရနီရဲx{1037} ငါ့ကို အိမလာx{1039}x{101C}ကိဳခိုင္းတာေနမာေပါ့ ‘  ‘ဒါဆို နငါတိုx{1037}နဲx{1037}မလိုက္ေတာ့ဖူး ေပါ့’  ‘လိုကာေပါ့ ဖရနီရဲx{1037} ေအးေဆးပါဟာ… အိမိုငါတယ္..’  ‘မ…ဘယိုကားမလိုx{1037}လဲ… မကိုကၽန္ေတာာx{1039}x{101C}ကိဳတာ…’  သူ မ၏ လကိုဆဲကာ  တုန္ေနေသာအသံဖင့္ ေပာလိုကည္။

‘သူငယင္းေတနဲx{1037} ၿမိဳx{1037}ထဲလိုကားမလိုx{1037}ေလ…’ ‘မ….မလိုကဖူး…’ ‘အာ…မရဖူး….ဒီထိေတာငာေခၚေနတာ … အားနာစရာလိုကားမာပဲ ..’ ‘မ…..’  သူ  မ မက္x{1014}x{103D}ာကို ေဒါသခိုးေတလံေနတဲ့ မကုံးေတနဲx{1037} စိုက္ၾကည့ီး ေအာိုကယ္။ မ က သူx{1037}မကုံးမားကို ရငိုငၾကည့ဲ မက္x{1014}x{103D}ာလx{103E}ဲသားသည္။ ၿပီး ေတာ့ ‘မကိုယ္ မ ပိုငယ္…ေအာင္ေမာနx{1037}္ မင္း မကိုဘာမ ခဳပယရာမလိုဖူး… မင္းပန္ေတာ့’  ‘ကဲ…သဲေရ…သားမယ္ေလကာ…ေပာေတာ့ အိမိုင္ တယို…’  ကားထဲမ တx{101B}ုတ္ေကာင္၏အသံအဆုံးတင္ မသညားေပၚသိုx{1037} ေစx{1037}ကနဲ တကားသည္။  ကားေလးက မင္းတစ္ေကာင္ေပးသလို ေဝါကနဲ  ေမာင္းထကားသည့္။ မကေတာ့ သူx{1037}ကို  တခကပင္ေစာင္းငဲ့ ၾကည့သား။  သူေဒါသစိတိုx{1037}ေၾကာင့္ မကုံးမားက ပာေဝေနသည္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚ တင္ သူထိုငလိုကည္။ ရငစုလုံးသည္ ပူေလာငက္။ သူx{1037}ဘဝတင္ ဒီေလာကာကငေသာ ခံစားခကို ခံစားရခင္းသည္ ပထမဆုံးအx{1039}x{101C}ကိမင္ ဖစည္။ သူအိမိုx{1037} ဘယိုပန္ေရာကာမန္းပငသိ။

‘မ…ကိုဘယ္ေတာ့မ ခဲမသားပါနဲx{1037} ေမာငယ္ …’ ဟုတဖဖေပာတတ္ေသာ မသည္ သူx{1037}ကို တိမူေသာ ေဆာင္းရာသီ၏ေနx{1037}တေနx{1037}တင္ ရကကကက္  အစိမ္းေx{1039}x{101D}ခ ေx{1039}x{101D}ခကာခဲခာသားခဲ့၏။ မဆီက သူရခဲ့သညားကေတာ့ မ၏ လက္ေရးဝိုင္းေလးမားဖင့္ ေရးထားေသာ ‘အသကx{101B}ယားနားလန္းလိုx{1037} လူတစ္ ေယာကငဲမာ ဘာေတရိမယိုတာ ေနာကေယာက မသိx{1014}x{103D}ိုငဲ့အတူတူ လမ္းခဲလိုက္ၾကတာပဲေကာင္းပါတယ္… ခေလးရယ္’  ဟုေရးထားေသာ  စာတိုေလးတစ္ေစာင္x{1014}x{103D}င့္ သူက မကို တစတခါ ေပးေလ့ရိေသာ ေခာကလကံေလးမားသာ။ ကၽန္ေတာန္ေပးလိုကသညားကေတာ့ ရငငစု နဲx{1037} အသစကက္x{1014}x{103D}လုံးသားတခမ္း ။ သူစိတ္ေတ အေတာိုေလေနသည္။  ၿပီးပါၿပီ