မှိုင်းဆရာမှိုင်း

မိုငးဆရာမိုငး (အစ/အဆုံး)

ထနးထနးတစယောက မိနးမသုံးယောကနင့ ကာမစပယကခငးအလုပကို စိတရိလကရိ ပီပီပငပင ပုလုပခဲ့ဖူးပီ..။ ထို့ကောင့ လူလားမောကခဲ့ပီဟု ဆိုနိုငပါတော့၏။ သူ… တနဆောငမုနးလပည့ညက စီစဉခဲ့သော ဖောငစီးလကဖဲ့သညလညး ကာမ အငေ့အသက ကာမဓာတမား ကာမသိဒိတေ တိုးလကရိနေပါသည။   နောကထပ ဖောငစီးလကဖဲ့တစလုံးစီရငရန ထနးထနး  ကံစညအားထုတလက ရိ၏။ မကညရိန၊ မတငရီမ၊ မဝငးခငတို့ဘကကို မလည့နိုငသေး..။ ထိုသုံးယောကကမူ ထနးထနး၏ လီး ကီးကို အောကမေ့မောလင့လက ရိနေကသည။  မကညရိနနင့ မဝငးခငတို့မာ ကာမပိုငလငယောကားတေနဲ့မို့ ထနးထနးနင့ နစ ပါးသားဇာတလမးမားကို တိတတိတလေး ကိတ၍သာ နေကရသည။ ထနးထနးအိမဖက အကောငးမရိ အကောငးရာ၍  မယောငမလည ရောကခဲ့ကသောလညး ထနးထနးနင့ တစခါမ မတေ့ခဲ့ကရ..။ ထနးထနး အိမပေါထပမာ အဓိဋာနဝငနေသည ဟု သူ့အမေပောစကားအရ သိခဲ့ကသည။ သည့ထကပို၍ စပစုနေလင သူ့မိဘတေ ရိပမိကုနမာစိုးသည့အတက အသာလေးမင သက နေကရ၏။

တဖန မကညရိနနင့ မဝငးခငတို့ကလညး တစယောကကို တစယောက အကဲခတနေကသည။ မေမေခငးဖစသည့တိုင ခေကို  မမငနိုငကသေးဘဲ ဖစနေက၏။   သူတို့နစယောကထက ဆိုးသူက မတငရီမ ဖစသည။ ဣနေကီးတစခဲသားနင့ ရာတင  နာမညကောငးယူခဲ့သမ ဣနေတေ ကာကလုခမနး ဖစနေတော့သည။ ထနးထနးလီးကီး အလိုးမခံဘူးခငက ရာဂစိတတေ  ထကလာပီဆိုလင အလယတကူ ရိနေသော ခရမးသီး၊ လကတို့နင့ စောကဖုတကို ထိုးဆနိုကပတကာ အာသာဖေခဲ့ရသူဖစရာ  ယခုလို လီးစစစစကို အလိုးခံပီးသော နောကပိုငးတင ရူးခငသလို နမးခငသလိုလို ဖစနေပါတော့သည။ သညထက မခံခိမခံသာ  ဖစရတာက .. ရာထောငဘူတာကအပန လညးပေါတင တစလမးလုံး လိုးလာခဲ့သော ထနးထနးသည သူမက အိမ မာပင အိပဖို့ပောသောလညး သူ့အိမသူ ပနအိပမညဟု ဆိုကာ ဇတပနသားခဲ့သည။ လညးနဲ့နားတေကိုလညး ထားပစခဲ့သည။

မတငရီမ အနေဖင့ အိမရောကလင တစညလုံး ဆကလိုးကမညဟု စိတကူးမောလင့ထားတာ..။ သို့သော ကိုယတောခောက  တားလို့တောငမရ.. ပနခသားသည။ မတငရီမ နောကတစနေ့ လညးသားပို့သောအခါ သူ့အမေပောစကားအရ ထနးထနး မနက မိုးလငးခါနီးမ အိမပနရောကသညဆို၏။  ထနးထနး ပနသားသောအခိနမာ ည (၂) နာရီခန့လောကကဖစရာ .. ထနးထနး ဘယ သူနင့ ဘယမာသားအိပနေသနညး..။ ထနးထနးအမေက ညညးမောင မနက ၅ နာရီလောကမ ပနရောကတယဟေ့… ညညးတို့ အိပရေးပကမာစိုးလို့ မနိုးခဲ့ဘဲ ပနလာတာလို့ ပောတယ..၊ လညးယူနေရင နိုးကုနမာစိုးလို့ ထားခဲ့တာတဲ့..။  မတငရီမ ဆကမေး နေလင ပိုရုပကုနမာစိုးသည့အတက အသာလေး နုတဆိတနေခဲ့ရသည။ ထနးထနး ပောခဲ့သမ တစခုမ မဟုတ..။ အလိုးခံခင စိတထက ဤအဖေကို သိခငစိတက ပို၍လမးမိုးသားသည။ သူ့စောကဖုတထက ကောငးသော စောကဖုတ ရိနေ၍သာ ဒီမသာ ကောငလေး သူ့ကို ပတ၍ သားခငးဖစရမည။ ဒါဖင့ ..သူ့ထက အရင ထနးထနး လိုးဖူးသော မိနးမတစယောက ရိနေပီဆိုတာ  မုခသိလိုကရပီ..။

ကိုရငလူထကပီးတာမ တစလလောကရိသေးတာ..ခေသကလကသကရုံမမက လီးပါသကနေပါတော့၏။ မတငရီမစိတထဲ ကဲ မီးတို အူပကာ ဗလောငဆူနေပါတော့၏။ သူမကို ပကပကစကစက လိုးသားပီးနောက ယခုအခိနထိ ထနးထနးနင့ တစခါမ မ တေ့၇သေး..။  ထနးထနးအဒေါ အသုဘရကလညတင တေ့ရမညဟု မောလင့တကီး ရာမိ၏။ သေနာကောင ဘယမာသားအိပ နေသညမသိ..။ အရိပအယောငပင မမငခဲ့ရ..။ မနေနိုငသည့အဆုံး ထနးထနးတို့အိမဘက ထကလာခဲ့သည။  မတငရီမအိမမာ  ထနးထနး ကိုရငဘဝထဲက စားအိမသောကအိမ ဆမးခိုင့ယူရသည့အိမမို့လို့ မတငရီမနင့ ထနးထနးတို့ ရငးနီးကကောငး သူ့မိဘ မားက နားလညထားပီး ဖစ၏။  ထနးထနးတို့အိမရောကသောအခါ ထနးထနးအမေနင့ တေ့တေ့ခငး မတငရီမက တနး မေးသည။  “ မမ…ငါးပိခက ရိလား…”  “ရိပါ့တော… တော့ငါးပိခကက ဘာတေမား စိတကူူးပေါကတယ မသိဘူး..၊ အိမပေါမာ  အဓိဋာန ဝငနေလေရဲ့…”   မတငရီမ ထနးထနးအမေနင့ စကားပောပီး အိမပေါတနးတကခဲ့သည။ ဘုရားစငရေ့တင ထနးထနး  ပုတီးစိတနေသညကို တေ့လိုကရသည။ သူ့ဘေးနားတင ထမငးစားပဲတစလုံးနင့ ထိုစားပဲပေါတင စာအုပတစခို့နင့ မိုငးခံစကူ၊  ရေပား၊ ငေပားမားကို တေ့ရသည။

မတငရီမက စားပဲခုံဘေး အသာဝငထိုငကာ အကဲခတနေသည။ မတငရီမရောကလာစဉ အခိနတင ပီယမနာန ပုဒရေပေါငး  ၅ ပည့ဖို့ ၂၇ ပုဒသာ လိုတော့၏။ မတငရီမက စားပဲပေါမ ပစညးမားကို စပစုနေသည။ တစလကမပတလညရိ ရေပား၊ ငေ ပား ၊ စကူတေက ၂ ကောလောကရိပီး အငးခရန မိုငးခံစကူပေါတင အကကတေ ဆဲထားသညကို တေ့ရ၏။ ပီးတော့ ဗားမဲ့၊  ဗားတဟော့ လောကီစာအုပတစအုပနင့ ပေစာရက ရကခန့ကိုလညး တေ့၇သည။   ထနးထနး မနာနပုဒရေပေါငး ၅  ပည့သားသောအခါ အဓိဋာန လုပငနးကို ရပနားလိုကပီး ခေါငးကို အသာငဲ့ကည့လိုကသည။ စားပဲပေါက ပစညးမားကို စိတဝင တစား ကည့နေသော မတငရီမကို တေ့မငသားရာ…  “ ဟောဗာ… မမ ..ဘယအခိနက ရောကနေတာလဲ…”  “ သိပမကာ သေးပါဘူး… ငါက ပောကခကသားကောငးနေလို့ သေမားသားလားလို့တောင အောကမေ့နေတာ…”  မတငရီမက အလိုမက သော အမူအယာဖင့ မကစောငးထိုးကာ ပောလိုက၏။ ထနးထနးအမေ တကလာသည။ ထနးထနးက စကားလဲသော  အနေဖင့…  “ မေမေရေ… ဟောဒီမာ အပိုကီး မမက ဗေဒငအတငးမေးနေတယ..၊ ဟောလိုကရမလား…”

“ ဟောလိုကပေါ့ သားရဲ့..၊ ကိုရငဘဝက မငးကို ထမငး ခိုးခိုးကေးနေတဲ့ ကေးဇူးရငပဲ ဥစာ..ဟငးဟငး….”   “ ဟုတတယ…မမ ရေ..မမသားငါးပိခကက သိပဈေးကိုငနေတာ..၊ အခုတလော အထညတေပါးလနးလို့….”  မတငရီမကလညး မခေ၊ သူတို့စကား ကို နငး၍ အလိုကသင့ မောခလိုကသည။  “ ကဲ..ကဲ… မင့မမကို ဟောပေးလိုကအုံး…..၊ မေမေ ရာမောကပိုငး အကေးသား တောငးစရာ ရိလို့..၊ ကဲ..တငရီမရေ.. နေခဲ့ဦးနော.. မမသားလိုကဦးမယ..” “ ဟုတကဲ့…ဟုတကဲ့…”  ထနးထနးအမေက အခနးထဲ ဝင အဝတအစားလဲပီး ထကသားသည။  “ ကဲပော… မမ…မေးနစ သကရာဇ…”  “ ဘာ ခုနစသကရာဇ လဲ ဟနး….မပောလိုက ခငဘူး…၊ ငါ့ကို ထငသလို လိုးပီးတော့ ဘာလို့ ပစထားတာလဲ ပော….”  “ ပစမထားပါဘူး..မမရာ…၊ အခိနမကသေးလို့ပါ…”    “ဒီမာ ပီယလကဖဲ့ စီရငဖို့အတက ကိုတငလုပနေရလို့ပါ..၊ မမရောကလာတာနဲ့ အတောပဲ ဒီကဖင့ မမကိုမနးပီး ဒီရောကလာ အောင မနာနတေ ရတလိုကရတာ..၊ အခုတော့ ကနော့ ဆနတေ ပည့သားပီ…” ထနးထနးက မတငရီမနား တိုးကပလာပီး တစ ကိုယလုံး သိမးကုံးဖကလိုကလေသည။ ပီးတော့ ပါးကိုနမး၏။ ဆေးဆိုးစရာ မလိုဘဲ ပငကိုယရဲ နုတခမးအစုံကို စုတလိုက သည။

“ ပတ…ပတ….ပတ…..ပတ……”  “ ဟငး……….”  မတငရီမ သကပငးမောကီး ခလိုကရငး ….  “ ဖယ…ဖယစမးပါ… အခုမ  သဲပမနေနဲ့…၊ ဒီကဖင့ မောလိုကရတာ…”  ထနးထနးက မတငရီမ၏ နို့ကီးနစလုံးကို ဆုတနယပတခေရငး….  “ တ….တကယ လား…ဟင……”  “ သိဘူး….သား… ဟိုမယ..တံခါးကီးက ပင့နေတာ…”  “ ဟာ…ဟုတသားပဲ….”  ထနးထနးက တံခါးကို ခကထိုး လိုကပီး မတငရီမရိရာ ပနလာသည။ မတငရီမနင့ ငါးလမးလောက အကာတင သူ့ပုဆိုးကို ကငးလုံးခတခလိုကသည။ ပီးတော့  အပေါအကx{103E}ကိုပါ ခတလိုက၏။ ထနးထနးပေါငကားက လီးတနကီးက တဆတဆတနင့ တောငမတနေလေသည။

ဟိုတစနေ့ညက သူ့စောကဖုတကီးကို အားရပါးရလုပသားခဲ့သော လီးကီးကို ရငးရငးလငးလငးကီး မငလိုကရသောအခါ မတင ရီမ မကလုံးပူးသားသည။ ည..ဘူတာက အပန လညးပေါမာ လိုးခဲ့စဉက လီးကီးမနးတော့သိသည။ သို့သော ဤမကီးလိမ့မည ဟု တကယ မထငခဲ့..။ သူမ မကာမကာ အသုံးပုလေ့ရိသော ခရမးသီးထကတောင ကီးလို့နေသေးတာ…။  ထနးထနးက လီး တနကီး တရမးရမးဖင့ သူမထံ ဖေးဖေးခငးလာနေပါသည။ မတငရီမတစယောက လီးတနကီးကို တစိမ့စိမ့ကည့ရငး  ကကသီးတေ တဖနးဖနး ထလာပါသည။ သူ့စောကဖုတနင့ ရငးနီးပီးသော လီးတနကီးမို့ ပေါငကားက စောကဖုတကီးမာ လညး တလုပလုပနင့ ရထလာ၏။ အနားရောကသောအခါ…  “ အင့…ကိုငကည့စမး…မမ…”  ထနးထနးက မတငရီမ မကနာနင့  တစပေလောကအကာတင မတတတရပပောလိုက၏။ လီးကီးက အထကသို့ ကော့တကနေသညဖစရာ အကောတေ အ ပိုငးပိုငးထလက သေးကောကီးတေ ဖုဖောငးနေသညကို အနီးကပမငနေရသည။

မတငရီမ အသညးတေအူတေ ယားလာသည။ စောကဖုတအုံမလညး လိုကလိုက ယားတကလာသည။  “ ဟောဗာ…ကိုငကည့ပါ လို့ ဆိုနေ….”  မတငရီမက ထနးထနးလီးတနကီးကို ထူးဆနးသတဝါ တစကောငကဲ့သို့ တအံ့တသကီး ကည့နေစဉ ထနးထနး က ဒုတိယအကိမ တိုကတနးလိုကသည့အတက မကနာတင ရကသေးမား ဖနးကာ ပုံးရိပကလေး သမးသားသည။   ထို့နောက  မဝံ့မရဲဖင့ အထကသို့ ကော့မတပီး ထောငနေသော လီးတနကီးကို လကဖဝါးနုနုကလေးဖင့ ဆုတကိုငကာ အောက သို့ဆဲခလိုကသည။ လီးတနကီးက သနမာလသဖင့ အားစိုက၍ ဆဲခမ အောကသို့ပါလာလေသည။  နေးနေးရိနးရိနး လီးအတေ့ က လကဖဝါးမတဆင့ ပေါငကားရိ စောကဖုတအုံကီးဆီသို့ လိုငးထဖတသနးသားသည။ စောကဖုတထဲ စစခနဲ စစခနဲ ဖစနေ ပီး စောကရညကညတေ စိုစိမ့ထကလာသည။  မတငရီမက သူကိုငထားသော အရိနကို လော့ခလိုကလင အထကသို့ ရုနးက၍  ကော့မတသားပနသည။ ဤသို့ အရိနလော့လိုက ၊ အရိနပနတငလိုကဖင့ လီးတနကီးကို ခိုစီးသကဲ့သို့ အထပထပပုလုပ ရငး ဆော့ကစားနေပါသည။

ထနးထနးတစယောက မဝငးခငနင့ နောကဆုံးလိုးခဲ့သောနေ့မာ သူ့အဒေါအသုဘ ရကလညညက ဖစသည။ ထိုနေ့မစ၍ ယနေ့  တနဆောငမုနးလပည့ကော ၄ ရကနေ့အထိ (၇) ရကတိုငတိုင မညသည့စောကဖုတမ မလိုးဘဲ ပီယမနာနမာ ရတဖတခငး၊ မ ကညရိနနင့ စီရငခဲ့သော ဖောငစီးလကဖဲ့ကို သိဒိတငခငး၊ ဂဝံရုပတုကို စားဖယသောကဖယတို့ဖင့ တငသ၍ အသကသငးခငး   အပါအဝင သူ့လီးတနကီးကို အားဆေး လိမးဆေးတို့ဖင့ အားဖည့လက သနမာသထက သနမာအောင၊ ကီးထားသထက ကီး ထားလာအောင လေ့ကင့ပိုးထောင ပေးလကရိသည။  သုတကိုလညး အတောကာကာ ထိနးထားနိုငအောင အပူတပငး  လေ့ကင့ခဲ့၏။ ထနးထနး လေ့ကင့ပုံမာ နံနကစောစော ခေးလေးယားသီးနင့ ဖောစပထားသည့ ကာမအားတိုးဆေးကို လကဘက ရညဇနးတစဇနး လောကစား၏။ ဆေးစားပီး နာရီဝကခန့ လမးလောကရငး မနာန ရတသည။

နာရီဝကစေ့လင ခေးလေးယားမစနင့ ဖောစပထားသော လိမးဆေးအဆီကို လီးတနကီးပေါ သုတလိမးဆုတနယရငး ခပပငး ပငး ဂငးတိုကသည။ သုတရညထကခါနီးလင ရပပစလိုကသည။ ထို့နောက ထိုငထလုပရငး အာရုံပောငးပစလိုက၏။ လီးကီး  အရိနပနကသားသောအခါ နောကတစဖန ဆေးပနလိမး၏။ စောစောကလို ဂငးခပပငးပငး တိုကသည။ သုတရေထကခါနီး လင အားရုံပောငး၍ ထိုငထလုပသည။  ဤပုံဤနညးဖင့ စိတတိုငးကသညအထိ နေ့စဉရကဆက လေ့ကင့ခဲ့သည။ ထို့ကောင့  သူ့လီးတနကီးမာ အရညအသေးပည့ဝသော စံခိနမီ သံမဏိခောငးကီးကဲ့သို့ မာထနတောင့တငးနေပါတော့သည။   မတငရီမက  လီးတနကီးကို ဆောင့ဆဲလိုက၊ ပနလတလိုကလုပ၍ ကစားနေစဉ…  “ ဟာ……အခုမ သတိရတယ.. မမ….ခဏ..ခဏ……….”  ထနးထနးက အလန့တကား ပောလိုကသည့အတက မတငရီမက ဆုပကိုငထားသော လီးတနကီးကို ရုတတရက လတလိုက မိသည။ မားတံအားကုနဆဲထားသည့အတက ကေးပါလာသော လေးကိုငးသည မားရကတိုငနင့ တပိုငနက ကနထကသားသလို  ထို့အတူ ထနးထနးလီးတနကီးမာလညး မတငရီမ လကကလတထကသားသညဆိုတာနဲ့ ခကဆီသို့ ကနတကသားပါ တော့သည။

ထနးထနးက ပုဆိုးနင့ အကx{103E}တို့ကို ကောကဝတလိုကပီး သူ့စကားကို ပနဆကသည။  “ မမ…ဖိနပ အောကမာ ခတထားတာ လား…” “ ဟုတတယလေ… အောကမ မခတလို့ ခေါငမိုးပေါ တငထားရမာလား….”   မတငရီမက လီးတနကီးကို ဆော့ကစား နေရာမ ရုတတရက ရပလိုကရသဖင့ ကဲမီးတို အူပနေပုံ ၇သည..။  “ အဟငးဟငး….မမက ဒေါခညးပဲ.. ပီးရင တဝကီး စားရမဲ့  ဥစာ ..၊ ဒီက စကားလဲ ဆုံးအောင နားထောငပါအုံး…”  “ ပော….ပော…ဘာလဲ…” မတငရီမက အရညရနးလဲ့သော မကလုံးမား ဖင့ မကစောငးထိုးရင ပောသည။  “ အပေါ့လေး ဘာလေး စန့ခငရင သားစန့ထား…ပီးတော့ ဖိနပကို ဒီအိမပေါ ယူလာခဲ့…ဒီ ရကပိုငးအတငး မေမေက အိမပေါမတကဘူး စိတခ၊ ဖေဖေလဲ မရိဘူး..၊ မမကို ဒီအပေါမာ ဝကထားပီး တစညလုံး လိုးတောင ရ တယ သိလား…”   “ အလိုတော… ကုပအိမက ကုပပောကလို့ ပနာ တကမာပေါ့…လို့”  “ မောငလေး ကည့စီစဉပါ့မယ…”  “ အဲလို ဆိုလဲပီးရော… ဟနး….တောတောထ….”  မတငရီမက တန့ကေနေသော ထမီအကx{103E}မားကို ခပပန့ပန့ဖစသားအောင   လုပလိုကပီး အောကထပဆငးသားသည။ ထို့နောက အိမသာထဲ သေးသားပေါက၏။ သေးက ဘယအခိနထဲက ထကခငနေမနး  မသိ…တဖနးဖနးနဲ့ ပေါကခလိုကတော့သည။ ထို့နောက သူ့စောကဖုတကီးကို လကဖဝါးနင့ ဖိပတရငး နမးကည့လိုက သည။

ငါးဖောငရိုးနံ့လိုလို အနံ့တစမိုးက စူးရရလေး ထကနေ၏။ ထို့ကောင့ စောကဖုတကီးကို အတငးပါနိုက၍ ရေနင့ အထပထပ  ဆေးကောသည။ ပိုကဆံရိသော သူဌေးတေမို့ အိမသာက ရေလောငးအိမသာ ဖစသည။ ဆပပာခကထဲမာလညး အမေးခဲ ထည့ ထားသည။  မတငရီမက နောကတစကိမ စောကမေးမဲမဲအုံကီးကိုပါ ရေလောငးလိုကပီး ဆပပာအမေးခဲနင့ စောကမေးအုံရော  အတငးအပငရော သေခာ ပတနိုကပီး စိတတိုငးကအောင ဆေးကော ပတတိုကပီးမ အိမသာထဲက ထကခဲ့ကာ အပေါသို့ တက လာသည။ ထနးထနးပောလိုကသည့အတိုငး ဖိနပကိုလညး တစခါတညး ယူလာခဲ့သည။  ထနးထနးက မတငရီမ လကထဲက  ဖိနပကို ယူပီး သူ့အခနးထဲ ဝကထားလိုကသည။  “ လာ …မမ… ဒီအခနးထဲ အသာဝငနေလိုက…”  မတငရီမကို အခနးထဲဝငခိုငး ပီး ထနးထနး အောကထပ ဆငးလာသည။ မတငရီမတို့ အိမဖကသို့ ခပသကသကထကလာခဲ့၏။ မတငရီမ တပည့မ စကခုပ သမမားကို မတငရီမ ကနးပေါမာ အကေးသားတောငးစရာ ရိ၍ မိုးခုပမ ပနရောကမညဖစကောငး သားပောပီး ခပ သုတသုတ ပနလာခဲ့သည။

ပနရောကသညနင့ အိမသာထဲဝငပီး သူ့လီးတနကီးကို ဆပပာအထပထပနဲ့ ဆေးကောလိုကသည။ သူ အိမသာထဲကအထက  အပေါထပတကမညပုစဉ သူ့အမေ ပနရောကလာတော့၏။  “ သား…တငရီမ ပနသားပလား….”   “ ဟုတကဲ့မေမေ… ပနသား တာ တောတောတောင ကာပီ…”  “ မငးကိုတော့ ခငရာပါတယကယ… သူ့ခမာ အလုပကို ဦးဆောငနေရတာဆိုတော့ လိုအပတဲ့  အကူအညီရိရင ပေးလိုကပါနော…သား..၊ ဒီရာမာ ကိုယ့ဒူးကိုယခန ကိုးစားနေတဲ့ အာဂ မိနးမ သားရဲ့…”  “ အာဂမိနးမ မဟုတပါ ဘူး အမေရာ… ရုပရညလဲရိ ၊အလုပအကိုငလဲရိပါလကနဲ့ လငကောငးရအောင မယူနိုငဘူး…”   “ အောငမယ…သောကရမးမ ပောနဲ့ တောရေ့..၊ သူကိုယတိုငက မယူတာ..သူ့ကိုကိုကသူတေ ပေါမပေါ…၊ တစပိုငးကို သေနေကတာ…”  “ အပိုကီးကော စစ လို့လား အမေရာ…”   “ အငး…ဒီရာမာတော့ ဘာအသံမ မထကဖူးဘူး….ဒါပေမယ့ စစမစစတော့ သူမ သိမာပေါ့ သားရဲ့…အဟငး  ဟငး….”  ထနးထနးက မတငရီမ ကားအောင တမငပောနေခငး ဖစသည။ သူ့အမေကတော့ မတငရီမ တကယမရိဘူးထင၍  ရငထဲရိတဲ့အတိုငး ခီးမမးခနးတေ ဖင့နေသည။

“ ဒါပေမယ့ အမေရာ.. အပိုကီးအမညခံပီး တိတတိတပုနး ခိုးစားနေတဲ့သူတေ ပည့လို့… အဟား..ဟား…..”  “ သားနော.. သူမား ကို မိုခိုးမစခိုး မပောရဘူး… ဒါမိုး မေမေ မကိုကဘူး သိလား…”  “ အလကား စတာပါ အမေရ..၊ အော ဒါနဲ့ အမေ…”  “  ဟေ….ဘာလဲ ပော သား…”  “ ကနော့ အဓိဋာနလုပငနးကီး မပီးသေးဘူး ၊ ဒီတစခါ တံခါးဂက ခထားမယ၊ စောစောက တံခါး ပိတမထားမိဘူး..၊ မတငရီမ အပေါစတတကလာတာ ဟိုစကားပော ဒီစကားပောနဲ့ အဓိဋာနပကတယ အမေရ…နော…” “ အေး  အေး…မင့သဘော မငးသဘော…”  ထနးထနးအမေကမူ သူ့သား ငယငယရယရယနဲ့ အဓိဋာန ဝငနေသညဆို၍ သဘောစတ ကနေသည။ ထနးထနးတို့သားအမိ ပောနေကတာကို မတငရီမ အပေါထပက အတိုငးသား ကားနေရသည။ ကေလညးကေနပ၊  ဒေါသလညး ဖစနေပါ၏။ ကေနပတာက ထနးထနးအမေကောင့..၊ မကေနပတာကတော့ ထနးထနး စကားကောင့ ဖစ၏..။     “ ဟနး… သေခငးဆိုးလေး…ငါးပိခက.. အပိုကီးစစမစစဆိုတာရော.. တိတတိတပုနး ခိုးစားတတတာတေရော စုံလို့..၊ ငါ့ကို လိုး နေတာက သူ..ပီးတော့ ဒီတစသက ငါအလိုးခံဘူးတာလဲ သူ.. ..ဟနး ဒါနဲ့မား သေခငးဆိုးလေး သိရောပေါ့…လာမ  ပေါငတငးကောကို ပတထကသားအောင ဆဲလိမပစလိုကအုံးမယ..၊ ”

မတငရီမတစယောက အခနးထဲကနေ ပုံးရငသော မကနာဖင့ ဟနဆောငဒေါသ ထကနေပါတော့သည။   ထနးထနးက တံခါးမ ကီးကို ဂကထိုးပီး အခနးထဲ ဝငလာသည။ ခုတငပေါ တစောငးထိုငနေသော မတငရီမကို ပေးဖကလိုက၏။ မတငရီမက လုံးဝ အဖကမခံ။ ဟိုရောငဒီရောငနင့ ရုနးကနနေသည။ ထနးထနးကလညး မရမက ဖကသည။ နောကဆုံးတော့ မတငရီမတစယောက  ထနးထနးရငခငထဲသို့ ကရောကသားပါတော့၏။  မကနာကို ထပတလဲလဲ နမးပီး နုတခမးနစလာကို တစရိုကမကမက  စုပနမးရငး ပေါငကားရိ စောကဖုတကီးကို လကဝါးနင့ အုပကာ ပတပေးသည။ မတငရီမ လကမောကအရုံးပေးကာ  မကလုံးမေးစငးလက ထနးထနးပုသမ ငိမခံနေရပါတော့သည။  ထနးထနးက စောကဖုတအကကဲကောငးထိပရိ စောကစေ့ ငုတပူးပူးကီးကို လကခလယထိပဖင့ ပတခေပေးလိုကသောအခါ….  “ အင့..ဟင့…. ဟင့….အို… အင့……အ…. ဟင့ ဟင့..ကတကတ… “  မတငရီမ တစကိုယလုံး ထန့ထန့လူးသားပါတော့သည။ ထနးထနးရဲ့အိမက သာမနအိမတေထက ပိုမင့ပီး  အခိုငအမာ ဆောကလုပထားသည့အတက အပေါထပက သာမနအသံမကို အောကထပက လုံးဝမကားနိုငပါ..။ အခငးကမး တေကလညး တစလကမဒု လာထိုးသစမာတေမို့ လုပရားမုမားကို အောကထပက သိနိုငခငး မရိပါခေ..။

ထနးထနးက စောကဖုတဖောငးဖောငးကီးကို နိုကဆလကကပင … “ မမ….”   “ ဟင……..“  မတငရီမက လိုကမောသံကီးနင့  ထူးသည။  “ စိတခလကခ ခံတော့နော..၊ မမအိမကို ကနးထဲ အကေးတောငးသားမာ ညမိုးခုပမ ပနရောကမယလို့ ပောထား ပီးပီ…ဟဲဟဲ…. ပိုငဘူးလား…ဗာ…”  အခုမ သူမကို ထနးထနး အပုတခထားတာ သတိရပီး…  “ အင့…ပိုငအုံးမယ… ပိုငအုံး မယ….ကဲ ကဲ….”  ထနးထနး ပေါငတငးကောကို ဆဲလိမပစလိုက၏။  “ အား….အား…. နာ…နာတယ…မမရ…..”   “ နာ…သေ လေ… စောစောက ဘာလို့ ငါ့ကို အပုတခရတာလဲ…ဟငး….”  ထနးထနးက မတငရီမကို ဖမးဆဲရငး ပော၏။   “ လာ…မမ အပင ထကရအောင ၊ မောငလေး လကဖဲ့စီရငခငလို့…ပီးတော့ မမအံ့သသားအောင ပစရာလဲ ရိတယ…”  မတငရီမ ဘာမသိညာမသိ နင့ အူကောငကောငလေး ပါလာသည။  “ ဒီမယ….ရော့….”  ထနးထနးက စာရကပိုငးလေးတစခု လမးပေးသည။ မတငရီမ ဖတ ကည့လိုကသည။

“ ယနေ့ ဖောငစီးလကဖဲ့ စီရငရမည၊ သကဆိုငသူ မိနးမတစယောကလာစေ… ရောကလာသူသည ငါနဲ့ ဘဝတစပါးက ရေစကမ ကငးသူ ဖစရမည…ဥုံ ဧဟံဧဟိ…”   စာကိုဖတရငး မတငရီမ မကနာ ရကသေးဖနးကာ ပုံးကညဝငးပနေ၏။  “ နပေါအုံး…  ဒီ..ဥုံဧဟံဧဟိ ဆိုတာက ဘာလဲ…” “ ဥုံ…လာ လာ…ပေါ့ မမရာ…”   “ ဖောငစီးလကဖဲ့ဆိုတာက…”  “ ပီယသိဒိ အဆောငလကဖဲ့ လေ မမရဲ့… ဒီလကဖဲ့က မိနးမနဲ့ ကာမစပယကပီး စီရငရတာ…”  “ ဘာလဲ …. နငက မိနးမပေဖို့လား…..၊ ဟငး…ပေလို့ကတော့ … သေဖို့သာ ပင…ဟန့……”  “ ဟာ….ကံကီးစညရာဗာ… ကီးပားတိုးတကရေး အတက အထောကအကူရအောငလို့ပါ…ဒီမယ… ဟောဒီလကဖဲ့စီရငနညးကို ဟောဒီရေးဟောငးပေထဲက မောငလေးကူးထားတာ…ရော့ ဖတကည့…”  ထနးထနးက စာရကတစ ရကကို ထုတပေးလိုကပန၏။ မတငရီမ ဖတကည့သောအခါ အောကပါအတိုငး တေ့၇သည။

“ မိနးမ၏ နို့နစလုံးအကားနား ရေပားတင၍ အောကပါအတိုငး အငးဘောငခတပါ…အငးဘောငခတပီးလင လီးနင့စောကဖုတ  ခငးတေ့၍ (ဂ) အကရာကို ရေးပါ၊ ထို့နောက လီးကို စောကဖုတထဲ ဒစမုပရုံသငး၍ (ပ) အကရာကို ရေးပါ။ ထို့နောက လီး ကို တစဝကကောကော သငးမုပပီး (ယ) အကရာကို ရေးပါ။ ထို့နောက လီးကို အဆုံးထိဝငအောင သငးမုပပီး (အ) အကရာ ကို ရေးပါ..။  ထိုသို့ရေးပီးနောက မိနးမ၏ နဖူးပငပေါမတင၍ လိပရမည။ လိပနေစဉ အောကပါမနာနကို (၃၇)ခေါက ရတဆိုရ မည။ (မတခက) လီးကို နုတမပစရ၊ သငးမဲအတိုငး သငးထားရမည။  “ ဥုံ… မုံစလိနာ တောသာယာ… ကသည့မုဆိုး ငါ့ကိုလိုး လို သညကိုလညး ငါမသိ ..ဝငလေ တစိစိ….”  (၃၇) ခေါက ရတပီးလင ထိုလကဖဲ့ကို မိနးမပါးစပထဲ ငုံခိုငးပီး ကာမစပယကမု  ပီးဆုံးသညအထိ ဆကဆံရမည။ ထိုသို့ဆကဆံရငးက သုတရညမထကခငအထိ ထို မနာနကို ရတဆိုရမည။ သုတရညထကနေ စဉ အောကပါမနာနကို ရတရမည။

“ ဥုံ…ဒေဝါ..ဒေဝီ…မိုငး ဆရာမိုငး….”  ဟော… ဘသား မိုးရိပ. …ဟော ဘသမီး မိုးရိပ..အမောငပူး…ပူးသတညး…အမိပူး.ရူး သတညး… နေ့လညးရူးစေလေ…ပူးလညးပူးစေလေ… ရူးလညး ရူးစေလေ…ဥုံ..ပီယေဒေဝါ..ပီယာ ဒေဝီ… အမောငရင ကာ မည တကည့ကည့… အမယရင ခငမည တအိအိ ပီယေဟိ..သမဉဟောဂေါ သားဟ…  သုတရညမား ပောငစငအောင သုတပီး လင လီးတနကီးကို မနုတသေးဘဲ ဆကလကသငးထားပီး အောကပါမနာနကို (၃၇) ခေါက အဆုံးသတ ရတဖတရမည။ ပီးလင  မိနးမပါးစပထဲ ငုံထားသော လကဖဲ့ကို ယူ၍ စောကခေါငးအတငးသို့ ထည့သငးကာ အပေါက လကဝါးနင့ အုပထား၍  အောကပါမနာနကို (၃၇)ခေါက ရတရပါမည။  ဤလမးညနခကအတိုငး အောကမငစာ ဆောငရကနိုငခငးသည။ ပီယသိဒိ  ပီးမောကသော ဖောငစီးလကဖဲ့ ဖစပါတော့သတညး….။ လကဖဲ့ကို ဆပပာနင့ ပောငအောငဆေးကောပီးလင အကောငးရိ က နုတတငငုံ၍ ပောဆိုက သမဣစိတံ.. အလိုကိစအားလုံး ပီးမောကနိုင၏။

မတငရီမက ရေးဟောငးစာပေထဲက ကူးထားသော စာမားကို ဖတအပီး ထနးထနးကို ကည့လိုကသည။ သူမတစကိုယလုံး ကညနူးခငး ပီတိလိုငးတေ ဖုံးလမးနေသည။  ထနးထနးကိုလညး ရမကရောငလမးသည့ တောကပရနးစိုသော မကလုံးတို့ဖင့   ကည့နေ၏။ “ ကဲ…ဘယ့နယလဲ… မမ လုပငနးစတော့မလား…”  “ ဟင့အငး…နိုးပဲ…လုံးဝ ..လုံးဝ လကမခံနိုငဘူး…”   မတငရီ မက ခပတညတညဖင့ ပောရငး… သူမအပေါအကx{103E} ကယသီးမားကို တစလုံးခငး ဖုတနေ၏။ ဖူဝငးနုထတပီး အိစကမို့ ထားသော နို့အုံကီးနစမာက အတငးခံအကx{103E}ကို ရုနးကနထကတော့မည့ပမာ တငးရငးဖောငးကားနေသည။ မတငရီမက လက နစဖကကို ကောဖကသို့ပို့ပီး ဘရာစီယာခိတကို ဖုတလိုကကာ အတငးခံအကx{103E}ကို ခတယူလိုကသည။  တငးရငး မို့မောကသော နို့အုံဖေးဖေးကီးမားက ဘားခနဲပေါထကလာသည။ နို့သီးခေါငး နီနီလေးနင့ ၎ငးပတလညရိ နီညိုရောငသမးနေ သော နေရာတဝိုကမာ စူစူတငးတငး ဝငးဝငးဖောငးဖောငးလေး ဖစနေသည။ ထနးထနးက လပအိစကသော နို့အုံမို့မို့ကီးကို  မကနာအပကာ အထပထပနမးရုံ့လိုကပီး နို့သီးခေါငးတောင့တောင့လေးကို ပါးစပဖင့ စို့လိုကပါတော့သည။

“ ပတ…..ပတ….. ပတ…….ပတ…ပတ…..ပတ….ပတ….”  “ အား…အား…….အင့……အမေ့…အား……”  မတငရီမတစ ယောက ကာမအကောပေါငးတစထောင ပင့ကနလာပီး ခါးကော့ရငမော့လက ဘယညာပခုံးနစဖကလညး လုပရမးကာ မကစိစုံ မိတပီး ခံနေရပါတော့သည။ “ ပတ……ပတ….ပတ……….ပီ…..ပိ……..ပတ………ပတ…….”  “ ရီး….ကတ….အား…… ဖတ………စပ…ပလတ…..အမေ့……အား..ဟား…ဟငး အင့…အို အမေ့…အင့…ယား….ယား တယ ကာ…. ဟငး ဟငး…   အငး..အား..အမေ့… ကတ..ကတ…….”  ထနးထနးက ဒူးထောကလက မတငရီမခါးကို မရေ့ပီး နို့ကိုစို့ပေးသည။ မတငရီမ  လကနစဖကက ထနးထနးခေါငးကို တငးနေအောင ဖိထားသည။ နာခေါငးဝကို နို့အုံမို့မို့က ပိတမသားရလေအောင နို့သီးခေါငးကို  အဆကမပတ စို့လကရိသည။ “ ပတ…ပတ…ပတ….ပလတ…ပစ……ပိ……”  “ အ…အမလေး… အား …ရီး….ကတကတ…  ..”  မတငရီမ စောကခေါငးထဲ လိုကခနဲ လိုကခနဲ ယားယားတကလာသည။

“ ဟငး…ဟငး….တော…တောပါအုံး မောငလေးရယ.. မောင… မမ စောကရညတေ ထကကုနလိမ့မယ….”   မတငရီမက အတငး တောငးပနမ ထနးထနးတစယောက နို့စို့ခငးကို ရပလိုကတော့သည။ မတငရီမ ဟငးခနဲ သကပငးရညကီး ခရငး ရီဝေသော  မကလုံးအစုံဖင့ ကည့လိုကသည။  “ ဟနး…သိပတတတာပဲ…မမဖင့ ကောငးလနးလို့ အသကထကသားမတတ မတရတယ..  ဟနး ငါးပိခက မို့သာ တောတော့တယ.. ”  မတငရီမက အပုံးတစဝက အရကမကနာဖင့ ဆို၏။  သူတို့နစယောက အိမပေါမာ  ဖစခငသလို ဖစနေကစဉ ထနးထနးအမေ ဒေါရီမင့က မီးဖိုခနးအရေ့ ခါးပငပေါတင ပောငးဖူးစေ့တေ ရေးနေ၏။ မီးဖိုခနး နင့  လူနေအိမမကီးမာ ပေ ၄ လောက ကာသည။ မီးဖိုခနးဆိုသောလညး သုံးနစပတလည ပဉခငးထရံကာ သပမိုးဖစသည။  ခေါငးရငးဘကတင ၅ ပေလောက ပတလည ခပငထုတထား၏။

မိုးလေဝသကငးစငလက တောဓလေ့မို့ ဧည့သညလာလငလညး ထိုခပငမာပင ဧည့ခံသည။  “ မမက ဘာသိလို့လဲ… မဝငးခငက  စောကတငးပောတတတယ ဗ…၊ ဟိုတစနေ့ကလဲ အမေ့ကို ဘာတေ ပောနေတာ မတလဲ…”  “ ဘယသိမာလဲ…”   မတငရီ မက ခပဆတဆတ ပောလိုကသည။ ပီးတော့မ မကစောငးထိုး၏။  “ အမသားကို ပစမထားနဲ့နော… ဒီအရယလေးနဲ့ အဓိဋာန တေဘာတေ ဝငလို့ ဟငး… ရူးသားအုံးမယ… သိလား… အဲဒီလို ပောသားတာ မမရ…”  ထနးထနးက မတငရီမ ကေနပအောင ဖီး ဖနးနေခငးသာ ဖစပါ၏။  “ ကဲဟာ..ကာတယ… လကဖဲ့ဆိုတာ လုပတော့၊ ပီးရငပနမယ…”  မနာလို မခံခငစိတကောင့ မတင ရီမ ကဲမီးတိုနေပုံရသည။ ဒေါသစိတကောင့ စောစောက ဖီလငတေ ပောကကယသားသည။ မတငရီမက အပိုကီးဆိုတော့  သဝနတိုသည။ သူကလညး ..သူပဲကိုး..။  ထနးထနးက အိပခနးထဲဝငပီး တစထာခန့ရိသော နစယောကအိပမေ့ယာကို မထုတလာ ပီး မောကဘကနံရံကပ၍ ခငးလိုကသည။ မနတံခါးတေ အလုံပိတထားသည့တိုင မနပတငးတေမို့ အိမထဲတင လငးနေသည။

မတငရီမက ထနးထနးကို မကညပေါကနင့ ကည့ရငး ငူငူကီး ရပနေ၏။ ထနးထနးက စိနေသော ပေါငနစခောငးကို လကနဲ့ထိုး ဖဲလိုကပီး စောကဖုတကီးကို လာနင့ပင့ယကလိုကသည။ မတငရီမ တစကိုယလုံး ဖိုးခနဲဖငးခနဲ ဖစသား၏။ စိတကောကနေ တာ တစဝကပေသား၏။ ထနးထနးက စောကဖုတနုတခမးသားနစလာကို လကနင့ဖဲလိုကပီး အရညလဲ့ကာ နီရဲဖူးတစနေသည့  စောကဖုတအတငးသားနုနုမားကို လာဖားဖင့ ပတဆဲယကလိုကသည။  အီးခနဲ..အသံထကကာ လညပငးကောကီးတေ အ ပိုငးပိုငး ထလက ခေါငးက နောကသို့ လနသားသည။ ပေါငနစခမးလညး ဘေးသို့ ကားထကသား၏။ ထနးထနးက သူ့နုတခမး ဖင့ စောကဖုတကိုတေ့လက နီနုနု အတငးသားတေကို ရူးခနဲ စုတလိုကသည။  မတငရီမတစကိုယလုံး ဆတခနဲ မတသားပီး  ကိုယတငးက ကလီစာတေ ဆဲနုတခံရသလား အောကမေ့ရအောင ခံစားလိုကရသည။ အရိနဟုန ကီးမားပငးထနသော ကာမ ဝေဒနာကီးကို ခံစားလိုကရ၏။ ထနးထနး စောကဖုတအတငးသားနုနုထဲသို့ လာကီးထိုးသငးကာ ဝဲယာ ထကအောက နံ့စပ အောင မေနောကနေပနသည။   “ ပတ…ပတ…ပတ….ပိ……ပစ……ပတ……ပလတ….ပလစ….ပတ….”   “အမလေး….   အီး…..အီးဟီး…. အား..အား…ကတ..ကတ…. ..” မတငရီမ ကိုယလုံးကီးမာ မတတတရပနေရာမ ဘေးသို့ပစလဲကသားသည။  သို့သော အောကသို့ ဘုနးခနဲ မကခင ထနးထနးက ဖမးထိနးထားလိုကသည။

“ အငးဟငး….အငး….အင့…. အမလေး… အမေ့…အမေရေ… အား.အမလေး… ဟငးဟငး….ဟငး.. အငး.အငး……”    စကား လညးမပောနိုင ၊ မကစိကို စုံမိတပီး ပါးစပကီးဟလက သတိလကလတ ဖစနေရာ၏။ လီးစစစစ အရသာကို လုံးဝမတေ့ဘူး သေးသော အပိုကီးမို့ တစခါမ မခံစားဘူးသော ကာမအရသာထူးကောင့ သေးလေခောကခားပီး ရူးသပသားနိုင၏။  ထနးထနး မာ အကံတစခု ရသား၏။ သူ့အခနးထဲမာ အသင့ရိနေသော လူပံတော သေးဆေးနင့စပထားသည့ မီးတောကအရကပုလငးကို  သားယူလိုကသည။ ရေဗူးနင့ ရေခကနစခကပါ ယူလာခဲ့၏။ ပနးကနနစလုံးထဲသို့ အရကအပည့ ထည့လိုက၏။  “ မမ…ထပါ အုံး… လနးသားအောင ဒါလေး သောကလိုက…”  “ ကဲ…မမ ထလိုကအုံးနော… အမောပေသားအောင ဒါလေး သောကလိုက…”   “ ရော့…သောကလိုကအုံး…”   ထနးထနးက တစခကထပငဲ့ပေးလိုက၏။ မတငရီမ အရက တရိနထိုး သောကခလိုကသည။ အခု မ သေးလညပတမု မနလာပီး တစကိုယလုံး လနးဆနးလာတော့၏။  “ ဟနး… အသကကလေးက ငခတအရယ ရိသေး တယ..သိပတတနေတာပေါ့လေ…”  မတငရီမက ခစမကစောငးလေး ထိုးရငး ပော၏။

“ ဘဝပေး ကုသိုလပေါ့ မမရာ…”  “ တဏာရူး ရူးတယပေါ့… ဘာ ဘဝပေးကုသိုလလဲ… ”  “ အံမာ…မိုခိုးမစခိုးနဲ့…. ၊ အဲဒီလို ဘူး လို့လဲ ကာမအရသာထူးကီးကို မမ တဝကီး ခံစားရတာ မဟုတဘူးလား… ”  “ မမ…မောငလေးကို ခစလား..”  “ ဟင့အငး…”  “  ဒါဖင့ ဘာလို့ ခံတာလဲ…”  “ စောကမငကပလို့…”  အခု .. နေ့လညခငးကီးလညး ဖစ၊ အိမကလညး မနတံခါးတေ တပထားသည ဖစရာ အပေါထပတစခုလုံး လငးထိနနေသည။ ထို့ကောင့ စောကဖုတကီးကို တဝကီး ကည့လိုကသည။ စောကမေးအုံကီးက  နကမောငအုပခဲနေပီး ဆီးခုံမို့မို့ကီးက ဖူဝငးအိနေသည။  ထနးထနးက စောကဖုတနုတခမးသား နစလာကို လကနင့အသာဖဲ ကည့ရာ နီရဲနေသော အတငးသားနုနုတေမာ စောကရညကညတို့နင့ စိုလကနေသည။ ထနးထနးက စောကဖုတကီးကို ဖဲထား လကကပင သူ့နာခေါငးဝကို မုပ၍ ရူးခနဲ နမးလိုကသည။

စောစောက သေးပေါကရငး ရေဆေးထားသညဖစရာ ပငကိုယအဖုတနံ့ သငးသငးလေးသာ ထကနေသည။ ပူနေးသော နာခေါငး လေနင့ ရိုကနမးခငး ခံလိုကရသည့အတက မတငရီမ ဖငဆုံကီးမာ ကတကလာပီး စောကဖုတကီးကလညး အထကသို့ ပူ တငးကော့တကလာသည။ ထနးထနးက လာဖားကိုစု၍ စောကဖုတအတငးသားနုနုတေကား ထိုးထည့လိုကသည။  “ အီး …ရီး… ကတကတ… အား…အမလေး… အား..အ.င့… ”  မတငရီမ နို့အုံတငးတငးကီးမာ နိမ့ခီမင့ခီ ဖစနေပီး လကနစဖကကို  ကစကစပါအောင ဆုပ၍ ခါးကီးကော့တကလာ၏။ ထနးထနးက သူ့လာနေးနေးကီးကို ကုံ့လိုက ဆန့လိုက မုပလိုက လုပရငး ပုံစံအမိုးမိုးဖင့ ထိုးဆမေနောကလေသည။ “ အား…. မောငလေးရယ… ”  “ တော…တောပါအုံးနော… နောလို့… မမ စောကဖုတ ကီး ပင့ကနထကတော့မယ.. အမလေး… အား… …”  ထနးထနး စိတထဲမာ တောလောကပီဟု အောင့မေ့မိ၏။ ထို့ကောင့  စောကဖုတယကပေးခငးကို ရပလိုကသည။ မတငရီမ ပေါငကားမ ထလာခဲ့ပီး စားပဲခုံပေါရိ တစလကမလောက ရေပားလေး ကို ယူလိုကသည။

မတငရီမက အသကပငးပငး ရူရငး မကလုံးကို မိတထားသည။ ထနးထနးက မတငရီမ၏ နို့ကီးနစမာကားတင ရေပားလေး ကို တငထားလိုကသည။ နလုံးခုံသံတေက မနဆနနေသေးသဖင့ ရေပားလေးမာ လိုငးပေါက လေပမာ လုပခတနေသည။ ရေ ပားအောကတင ကဒအမာလေးခံထားပီး စောစောကထဲက ယူထားသော ပေတံလေးဖင့ အငးဘောငခတလိုကသည။  အငး ဘောငခတပီးသောအခါ မတငရီမ ပေါငခကားသို့ ပနလာ၏။ ဒူးထောကလက သူ့လီးထိပကီးနင့ မတငရီမ အဖုတဝကို တေ့ရုံ  တေ့ထားသည။ ထို့နောက ကိုယကိုကိုငးပီး ဘယဘကလကကို ထောကလက ညာလကဖင့ (ဂ) အကရာကို ရေးသငးလိုက သည။  ထို့နောက လမးညနခကအတိုငး (ပ) အကရာ၊ (ယ) အကရာ၊ (အ) အကရာတို့ကို ရေးသငးလိုကသည။ စောကဖုတကီး မာ ယားကနေ၏။ ယခုလို တို့ထိ တို့ထိ အလုပခံနေရတာကို မနညး ခုပတညး သညးခံနေရသည။ ကိစအားလုံး ပီးသောအခါ ရေ ပားလေး မတငရီမ နဖူးပငပေါ ရောကလာသည။  ထနးထနးက ရေပားလေးကို လိပရငး မနာနရတနေသည။ လီးကီးသာ အဆုံး  ထိ အမုပခံထားရပီး မညသည့လုပရားမုမ မပုလုပသေးသဖင့ မတငရီမ စိတထဲ မရိုးမရကီး ဖစကာ အူတေအသညးတေပါ   ယားကိ ယားကိ ဖစနေသည။ ထနးထနးက လကဖဲ့လေးကို မတငရီမ ပါးစပထဲ ထည့ပေးလိုကသည။ မတငရီမက ပါးစောင တငးသငး၍ ငုံလိုကစဉမာပင အရိနအဟုနကီးမားသော ဆောင့ခကတေက ဒလစပ ဝငလာပါတော့သည။  “ ဖတ….ဗစ… ဒုတ…..ပတ…စပ…ဖတ……ပလတ…ဗစ………”  “ အငး…..အင့….အမေ့….ဟင့….အား…….အား..ရီး………အီး…အ…………”

 

Zawgyi

 

မx{103C}ိင္းဆရာမx{103C}ိင္း (အစ/အဆုံး)

ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ မိန္းမသုံးေယာက္x{1014}x{103D}င့္ ကာမစပကင္းအလုပို စိတိလကိ ပီပီပငင္ ပဳလုပဲ့ဖူးၿပီ..။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ လူလားေမာကဲ့ၿပီဟု ဆိုx{1014}x{103D}ိုငါေတာ့၏။ သူ… တန္ေဆာငုန္းလပည့က စီစဥဲ့ေသာ ေဖာငီးလကဲx{1037}သညည္း ကာမ အေငx{1037}အသက္ ကာမဓာတား ကာမသိဒx{1039}x{1016}ိေတ တိုးလကိေနပါသည္။   ေနာကပ္ ေဖာငီးလကဲx{1037}တစုံးစီရငန္ ထန္းထန္း  x{1039}x{101C}ကံစညားထုတက္ ရိ၏။ မၾကညိန္၊ မတငီမ၊ မဝင္းခငိုx{1037}ဘကို မလည့္x{1014}x{103D}ိုင္ေသး..။ ထိုသုံးေယာကမူ ထန္းထန္း၏ လီး x{1039}x{101C}ကီးကို ေအာက္ေမ့ေမာင့က္ ရိေနၾကသည္။  မၾကညိန္x{1014}x{103D}င့္ မဝင္းခငိုx{1037}မာ ကာမပိုငင္ေယာက္ားေတနဲx{1037}မိုx{1037} ထန္းထန္းx{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}စ္ ပါးသားဇာတမ္းမားကို တိတိတ္ေလး ကိတ္၍သာ ေနၾကရသည္။ ထန္းထန္းအိမက္ အေၾကာင္းမရိ အေၾကာင္းရာ၍  မေယာငလည္ ေရာကဲ့ၾကေသာည္း ထန္းထန္းx{1014}x{103D}င့္ တစါမ မေတx{1037}ခဲ့ၾကရ..။ ထန္းထန္း အိမ္ေပၚထပာ အဓိx{100F}x{1039}x{100C}ာနင္ေနသည္ ဟု သူx{1037}အေမေပာစကားအရ သိခဲ့ၾကသည္။ သည့ကို၍ စပုေနလင္ သူx{1037}မိဘေတ ရိပိကုနာစိုးသည့တက္ အသာေလးမင္ သက္ ေနၾကရ၏။

တဖန္ မၾကညိန္x{1014}x{103D}င့္ မဝင္းခငိုx{1037}ကလည္း တစ္ေယာကို တစ္ေယာက္ အကဲခတ္ေနၾကသည္။ ေx{1039}x{101D}မေx{1039}x{101D}မခင္းဖစည့ိုင္ ေခကို  မမင္x{1014}x{103D}ိုင္ၾကေသးဘဲ ဖစ္ေနၾက၏။   သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကက္ ဆိုးသူက မတငီမ ဖစည္။ ဣေx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}x{1039}x{101C}ကီးတစဲသားx{1014}x{103D}င့္ x{101B}ာတင္  နာမည္ေကာင္းယူခဲ့သမ ဣေx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ေတ ကာကလုခမန္း ဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထန္းထန္းလီးx{1039}x{101C}ကီး အလိုးမခံဘူးခင ရာဂစိတ္ေတ  ထx{1039}x{101E}ကလာၿပီဆိုလင္ အလယကူ ရိေနေသာ ခရမ္းသီး၊ လကိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ ေစာကုတို ထိုးဆx{1014}x{103D}x{103C}ိကတာ အာသာေဖခဲ့ရသူဖစာ  ယခုလို လီးစစစို အလိုးခံၿပီးေသာ ေနာကိုင္းတင္ x{101B}ူးခငလို x{1014}x{103D}မ္းခငလိုလို ဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ သညက္ မခံခိမခံသာ  ဖစတာက .. x{101B}ာေထာငူတာကအပန္ လည္းေပၚတင္ တစမ္းလုံး လိုးလာခဲ့ေသာ ထန္းထန္းသည္ သူမက အိမ္ မာပင္ အိပိုx{1037}ေပာေသာည္း သူx{1037}အိမူ ပနိပညု ဆိုကာ ဇတနားခဲ့သည္။ လည္းနဲx{1037}x{1014}x{103D}ားေတကိုလည္း ထားပစဲ့သည္။

မတငီမ အေနဖင့္ အိမ္ေရာကင္ တစလုံး ဆကိုးၾကမညု စိတူးေမာင့ားတာ..။ သိုx{1037}ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္ေခာက  တားလိုx{1037}ေတာငရ.. ပနသားသည္။ မတငီမ ေနာကစ္ေနx{1037} လည္းသားပိုx{1037}ေသာအခါ သူx{1037}အေမေပာစကားအရ ထန္းထန္း မနက္ မိုးလင္းခါနီးမ အိမန္ေရာကညို၏။  ထန္းထန္း ပနားေသာအခိနာ ည (၂) နာရီခနx{1037}္ေလာကဖစာ .. ထန္းထန္း ဘယ္ သူx{1014}x{103D}င့္ ဘယာသားအိပ္ေနသနည္း..။ ထန္းထန္းအေမက ညည္းေမာင္ မနက္ ၅ နာရီေလာက ပန္ေရာကယ္ေဟ့… ညည္းတိုx{1037} အိပ္ေရးပကာစိုးလိုx{1037} မx{1014}x{103D}x{103C}ိးခဲ့ဘဲ ပနာတာလိုx{1037} ေပာတယ္..၊ လည္းယူေနရင္ x{1014}x{103D}ိုးကုနာစိုးလိုx{1037} ထားခဲ့တာတဲ့..။  မတငီမ ဆက္ေမး ေနလင္ ပိုရx{103C}ပုနာစိုးသည့တက္ အသာေလး x{1014}x{103D}x{103C}တိတ္ေနခဲ့ရသည္။ ထန္းထန္း ေပာခဲ့သမ တစုမ မဟုတ္..။ အလိုးခံခင္ စိတက္ ဤအေဖကို သိခငိတ ပို၍လx{103E}မ္းမိုးသားသည္။ သူx{1037}ေစာကုတက္ ေကာင္းေသာ ေစာကုတ္ ရိေန၍သာ ဒီမသာ ေကာင္ေလး သူx{1037}ကို ပတ္၍ သားခင္းဖစမည္။ ဒါဖင့္ ..သူx{1037}ထက္ အရင္ ထန္းထန္း လိုးဖူးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရိေနၿပီဆိုတာ  မုခသိလိုကၿပီ..။

ကိုရငူထက္ၿပီးတာမ တစေလာကိေသးတာ..ေခသကကက္x{101B}ုံမမက လီးပါသက္ေနပါေတာ့၏။ မတငီမစိတဲ ကၽဲ ၿမီးတို အူပကာ ဗေလာငူေနပါေတာ့၏။ သူမကို ပကကကက္ လိုးသားၿပီးေနာက္ ယခုအခိနိ ထန္းထန္းx{1014}x{103D}င့္ တစါမ မ ေတx{1037}၇ေသး..။  ထန္းထန္းအေဒၚ အသုဘရကညင္ ေတx{1037}ရမညု ေမာင့x{1039}x{101C}ကီး ရာမိ၏။ ေသနာေကာင္ ဘယာသားအိပ္ ေနသညသိ..။ အရိပေယာငင္ မမငဲ့ရ..။ မေနx{1014}x{103D}ိုငည့ဆုံး ထန္းထန္းတိုx{1037}အိမက္ ထကာခဲ့သည္။  မတငီမအိမာ  ထန္းထန္း ကိုရငဝထဲက စားအိမ္ေသာကိမ္ ဆမ္းခိဳင့ူရသည့ိမိုx{1037}လိုx{1037} မတငီမx{1014}x{103D}င့္ ထန္းထန္းတိုx{1037} ရင္းx{1014}x{103D}ီးၾကေၾကာင္း သူx{1037}မိဘ မားက နားလညားၿပီး ဖစ္၏။  ထန္းထန္းတိုx{1037}အိမ္ေရာက္ေသာအခါ ထန္းထန္းအေမx{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}ေတx{1037}ခင္း မတငီမက တန္း ေမးသည္။  “ မမ…ငါးပိခက္ ရိလား…”  “ရိပါ့ေတာ္… ေတာ့ငါးပိခက ဘာေတမား စိတူူးေပါကယ္ မသိဘူး..၊ အိမ္ေပၚမာ  အဓိx{100F}x{1039}x{100C}ာန္ ဝင္ေနေလရဲx{1037}…”   မတငီမ ထန္းထန္းအေမx{1014}x{103D}င့္ စကားေပာၿပီး အိမ္ေပၚတန္းတကဲ့သည္။ ဘုရားစင္ေရx{1037}တင္ ထန္းထန္း  ပုတီးစိတ္ေနသညို ေတx{1037}လိုကသည္။ သူx{1037}ေဘးနားတင္ ထမင္းစားပဲတစုံးx{1014}x{103D}င့္ ထိုစားပဲေပၚတင္ စာအုပစိဳx{1037}x{1014}x{103D}င့္ မx{103C}ိင္းခံစကx{1039}x{1000}ဴ၊  ေx{101B}x{103E}ပား၊ ေငပားမားကို ေတx{1037}ရသည္။

မတငီမက စားပဲခုံေဘး အသာဝငိုငာ အကဲခတ္ေနသည္။ မတငီမေရာကာစဥ္ အခိနင္ ပီယမx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာန္ ပုဒ္ေရေပါင္း  ၅ ပည့ိုx{1037} ၂၇ ပုဒာ လိုေတာ့၏။ မတငီမက စားပဲေပၚမ ပစx{1039}x{1005}ည္းမားကို စပုေနသည္။ တစကပတညိ ေx{101B}x{103E}ပား၊ ေင ပား ၊ စကx{1039}x{1000}ဴေတက ၂ ေကာ္ေလာကိၿပီး အင္းခရန္ မx{103C}ိင္းခံစကx{1039}x{1000}ဴေပၚတင္ အကက္ေတ ဆဲထားသညို ေတx{1037}ရ၏။ ၿပီးေတာ့ ဗားမဲ့၊  ဗားတေဟာ့ ေလာကီစာအုပစုပ္x{1014}x{103D}င့္ ေပစာx{101B}က္ x{101B}ကနx{1037}ိုလည္း ေတx{1037}၇သည္။   ထန္းထန္း မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာနုဒ္ေရေပါင္း ၅  ပည့ားေသာအခါ အဓိx{100F}x{1039}x{100C}ာန္ လုပန္းကို ရပားလိုက္ၿပီး ေခါင္းကို အသာငဲ့ၾကည့ိုကည္။ စားပဲေပၚက ပစx{1039}x{1005}ည္းမားကို စိတင္ တစား ၾကည့္ေနေသာ မတငီမကို ေတx{1037}မငားရာ…  “ ေဟာဗာ… မမ ..ဘယခိန ေရာက္ေနတာလဲ…”  “ သိပၾကာ ေသးပါဘူး… ငါက ေပာကကားေကာင္းေနလိုx{1037} ေသမားသားလားလိုx{1037}ေတာင္ ေအာက္ေမ့ေနတာ…”  မတငီမက အလိုမက ေသာ အမူအယာဖင့္ မက္ေစာင္းထိုးကာ ေပာလိုက္၏။ ထန္းထန္းအေမ တကာသည္။ ထန္းထန္းက စကားလx{103E}ဲေသာ  အေနဖင့္…  “ ေမေမေရ… ေဟာဒီမာ အပိဳx{1039}x{101C}ကီး မမက ေဗဒငတင္းေမးေနတယ္..၊ ေဟာလိုကမလား…”

“ ေဟာလိုက္ေပါ့ သားရဲx{1037}..၊ ကိုရငဝက မင္းကို ထမင္း ခိုးခိုးေကၽးေနတဲ့ ေကးဇူးရငဲ ဥစx{1039}x{1005}ာ..ဟင္းဟင္း….”   “ ဟုတယ္…မမ ေရ..မမသားငါးပိခက သိပ္ေဈးကိုင္ေနတာ..၊ အခုတေလာ အထည္ေတပါးလန္းလိုx{1037}….”  မတငီမကလည္း မေခ၊ သူတိုx{1037}စကား ကို နင္း၍ အလိုကင့္ ေမာခလိုကည္။  “ ကဲ..ကဲ… မင့မကို ေဟာေပးလိုကုံး…..၊ ေမေမ x{101B}ာေမာကိုင္း အေx{1039}x{101E}ကးသား ေတာင္းစရာ ရိလိုx{1037}..၊ ကဲ..တငီမေရ.. ေနခဲ့ဦးေနာ္.. မမသားလိုက္ဦးမယ္..” “ ဟုတဲ့…ဟုတဲ့…”  ထန္းထန္းအေမက အခန္းထဲ ဝင္ အဝတစားလဲၿပီး ထကားသည္။  “ ကဲေပာ… မမ…ေမးx{1014}x{103D}စ္ သကx{1039}x{1000}ရာဇ္…”  “ ဘာ ခုx{1014}x{103D}စကx{1039}x{1000}ရာဇ္ လဲ ဟန္း….မေပာလိုက္ ခငူး…၊ ငါ့ကို ထငလို လိုးၿပီးေတာ့ ဘာလိုx{1037} ပစားတာလဲ ေပာ….”  “ ပစထားပါဘူး..မမရာ…၊ အခိနကေသးလိုx{1037}ပါ…”    “ဒီမာ ပီယလကဲx{1037} စီရငိုx{1037}အတက္ x{1039}x{101C}ကိဳတငုပ္ေနရလိုx{1037}ပါ..၊ မမေရာကာတာနဲx{1037} အေတာဲ ဒီကဖင့္ မမကိုမန္းၿပီး ဒီေရာကာ ေအာင္ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာန္ေတ x{101B}တိုကတာ..၊ အခုေတာ့ ကေနာ့္ ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ေတ ပည့ားၿပီ…” ထန္းထန္းက မတငီမနား တိုးကပာၿပီး တစ္ ကိုယုံး သိမ္းကဳံးဖကိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ပါးကိုနမ္း၏။ ေဆးဆိုးစရာ မလိုဘဲ ပငိုယဲ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းအစုံကို စုတိုက္ သည္။

“ x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္….x{1039}x{101D}ပတ္…..ပတ္……”  “ ဟင္း……….”  မတငီမ သကင္းေမာx{1039}x{101C}ကီး ခလိုကင္း ….  “ ဖယ္…ဖယမ္းပါ… အခုမ  သဲပမေနနဲx{1037}…၊ ဒီကဖင့္ ေမာိုကတာ…”  ထန္းထန္းက မတငီမ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို ဆုတယတ္ေခရင္း….  “ တ….တကယ္ လား…ဟင္……”  “ သိဘူး….သား… ဟိုမယ္..တံခါးx{1039}x{101C}ကီးက ပင့္ေနတာ…”  “ ဟာ…ဟုတားပဲ….”  ထန္းထန္းက တံခါးကို ခကိုး လိုက္ၿပီး မတငီမရိရာ ပနာသည္။ မတငီမx{1014}x{103D}င့္ ငါးလမ္းေလာက္ အကာတင္ သူx{1037}ပုဆိုးကို ကင္းလုံးခၽတလိုကည္။ ၿပီးေတာ့  အေပၚအကx{103E}ကိုပါ ခၽတိုက္၏။ ထန္းထန္းေပါင္ၾကားက လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက တဆတတ္x{1014}x{103D}င့္ ေတာငတ္ေနေလသည္။

ဟိုတစ္ေနx{1037}ညက သူx{1037}ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို အားရပါးရလုပားခဲ့ေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ရင္းရင္းလင္းလင္းx{1039}x{101C}ကီး မငိုကေသာအခါ မတင္ ရီမ မကုံးပဴးသားသည္။ ည..ဘူတာက အပန္ လည္းေပၚမာ လိုးခဲ့စဥ လီးx{1039}x{101C}ကီးမန္းေတာ့သိသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ဤမx{1039}x{101C}ကီးလိမ့ည္ ဟု တကယ္ မထငဲ့..။ သူမ မၾကာမၾကာ အသုံးပဳေလ့ရိေသာ ခရမ္းသီးထက္ေတာင္ x{1039}x{101C}ကီးလိုx{1037}ေနေသးတာ…။  ထန္းထန္းက လီး တန္x{1039}x{101C}ကီး တရမ္းရမ္းဖင့္ သူမထံ ေဖးေဖးခင္းလာေနပါသည္။ မတငီမတစ္ေယာက္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို တစိမ့ိမ့္ၾကည့င္း  ၾကကီးေတ တဖန္းဖန္း ထလာပါသည္။ သူx{1037}ေစာကုတ္x{1014}x{103D}င့္ ရင္းx{1014}x{103D}ီးၿပီးေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမိုx{1037} ေပါင္ၾကားက ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ လည္း တလx{103C}ပx{103C}ပ္x{1014}x{103D}င့္ x{101B}ထလာ၏။ အနားေရာက္ေသာအခါ…  “ အင့္…ကိုင္ၾကည့မ္း…မမ…”  ထန္းထန္းက မတငီမ မက္x{1014}x{103D}ာx{1014}x{103D}င့္  တစ္ေပေလာကကာတင္ မတတပ္ေပာလိုက္၏။ လီးx{1039}x{101C}ကီးက အထကိုx{1037} ေကာ့တက္ေနသညစာ အေၾကာေတ အ ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလက္ ေသးေၾကာx{1039}x{101C}ကီးေတ ဖုေဖာင္းေနသညို အနီးကပင္ေနရသည္။

မတငီမ အသည္းေတအူေတ ယားလာသည္။ ေစာကုတုံမလည္း လx{103C}ိကx{103C}ိက္ ယားတကာသည္။  “ ေဟာဗာ…ကိုင္ၾကည့ါ လိုx{1037} ဆိုေန….”  မတငီမက ထန္းထန္းလီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ထူးဆန္းသတx{1039}x{1011}ဝါ တစ္ေကာငဲ့သိုx{1037} တအံ့တၾသx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့္ေနစဥ္ ထန္းထန္း က ဒုတိယအx{1039}x{101C}ကိမ္ တိုကန္းလိုကည့တက္ မက္x{1014}x{103D}ာတင္ ရက္ေသးမား ဖန္းကာ ၿပဳံးရိပေလး သမ္းသားသည္။   ထိုx{1037}ေနာက္  မဝံ့မရဲဖင့္ အထကိုx{1037} ေကာ့မတ္ၿပီး ေထာင္ေနေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို လကဝါးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုကေလးဖင့္ ဆုတိုငာ ေအာက္ သိုx{1037}ဆဲခလိုကည္။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက သနာလသဖင့္ အားစိုက္၍ ဆဲခမ ေအာကိုx{1037}ပါလာေလသည္။  ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းရိန္းရိန္း လီးအေတx{1037} က လကဝါးမတဆင့္ ေပါင္ၾကားရိ ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးဆီသိုx{1037} လx{103C}ိင္းထဖတန္းသားသည္။ ေစာကုတဲ စစနဲ စစနဲ ဖစ္ေန ၿပီး ေစာကည္ၾကည္ေတ စိုစိမ့ကာသည္။  မတငီမက သူကိုငားေသာ အရိနို ေလာ့ခလိုကင္ အထကိုx{1037} x{101B}ုန္းx{1039}x{101E}က၍  ေကာ့မတားပနည္။ ဤသိုx{1037} အရိန္ေလာ့လိုက္ ၊ အရိနနငိုကင့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ခိုစီးသကဲ့သိုx{1037} အထပပဳလုပ္ ရင္း ေဆာ့ကစားေနပါသည္။

ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ မဝင္းခင္x{1014}x{103D}င့္ ေနာကုံးလိုးခဲ့ေသာေနx{1037}မာ သူx{1037}အေဒၚအသုဘ ရကညက ဖစည္။ ထိုေနx{1037}မစ၍ ယေနx{1037}  တန္ေဆာငုန္းလပည့္ေကာ္ ၄ ရက္ေနx{1037}အထိ (၇) ရကိုငိုင္ မညည့္ေစာကုတ မလိုးဘဲ ပီယမx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာနာ x{101B}တတင္း၊ မ ၾကညိန္x{1014}x{103D}င့္ စီရငဲ့ေသာ ေဖာငီးလကဲx{1037}ကို သိဒx{1039}x{1016}ိတငင္း၊ ဂဝံx{101B}ုပုကို စားဖယ္ေသာကယိုx{1037}ဖင့္ တင၍ အသကင္းခင္း   အပါအဝင္ သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို အားေဆး လိမ္းေဆးတိုx{1037}ဖင့္ အားဖည့က္ သနာသထက္ သနာေအာင္၊ x{1039}x{101C}ကီးထားသထက္ x{1039}x{101C}ကီး ထားလာေအာင္ ေလ့ကင့ိဳးေထာင္ ေပးလကိသည္။  သုတိုလည္း အေတာ္ၾကာၾကာ ထိန္းထားx{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ အပူတပင္း  ေလ့ကင့ဲ့၏။ ထန္းထန္း ေလ့ကင့ုံမာ နံနက္ေစာေစာ ေခးေလးယားသီးx{1014}x{103D}င့္ ေဖာပားသည့္ ကာမအားတိုးေဆးကို လကက္ ရညန္းတစန္း ေလာကား၏။ ေဆးစားၿပီး နာရီဝကနx{1037}္ လမ္းေလာကင္း မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာန္ x{101B}တည္။

နာရီဝက္ေစ့လင္ ေခးေလးယားမစ္x{1014}x{103D}င့္ ေဖာပားေသာ လိမ္းေဆးအဆီကို လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးေပၚ သုတိမ္းဆုတယင္း ခပင္း ပင္း ဂင္းတိုကည္။ သုတညကါနီးလင္ ရပစိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ ထိုငလုပင္း အာx{101B}ုံေပာင္းပစိုက္၏။ လီးx{1039}x{101C}ကီး  အရိနနသားေသာအခါ ေနာကစန္ ေဆးပနိမ္း၏။ ေစာေစာကလို ဂင္းခပင္းပင္း တိုကည္။ သုတ္ေရထကါနီး လင္ အားx{101B}ုံေပာင္း၍ ထိုငလုပည္။  ဤပုံဤနည္းဖင့္ စိတိုင္းကသညထိ ေနx{1037}စဥကက္ ေလ့ကင့ဲ့သည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္  သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ အရညေသးပည့ေသာ စံခိနီ သံမဏိေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကဲ့သိုx{1037} မာထန္ေတာင့င္းေနပါေတာ့သည္။   မတငီမက  လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေဆာင့ဲလိုက္၊ ပနx{103E}တိုကုပ္၍ ကစားေနစဥ္…  “ ဟာ……အခုမ သတိရတယ္.. မမ….ခဏ..ခဏ……….”  ထန္းထန္းက အလနx{1037}ၾကား ေပာလိုကည့တက္ မတငီမက ဆုပိုငားေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို x{101B}ုတရက္ လx{103E}တိုက္ မိသည္။ မားတံအားကုနဲထားသည့တက္ ေကးပါလာေသာ ေလးကိုင္းသည္ မားx{101B}ကိုင္x{1014}x{103D}င့္ တၿပိဳငက္ ကနကားသလို  ထိုx{1037}အတူ ထန္းထန္းလီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာလည္း မတငီမ လကလတကားသညိုတာနဲx{1037} ခကီသိုx{1037} ကနကားပါ ေတာ့သည္။

ထန္းထန္းက ပုဆိုးx{1014}x{103D}င့္ အကx{103E}တိုx{1037}ကို ေကာကတိုက္ၿပီး သူx{1037}စကားကို ပနကည္။  “ မမ…ဖိနပ္ ေအာကာ ခၽတားတာ လား…” “ ဟုတယ္ေလ… ေအာက မခၽတိုx{1037} ေခါငိုးေပၚ တငားရမာလား….”   မတငီမက လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေဆာ့ကစား ေနရာမ x{101B}ုတရက္ ရပိုကသဖင့္ ကၽဲၿမီးတို အူပေနပုံ ၇သည္..။  “ အဟင္းဟင္း….မမက ေဒါခည္းပဲ.. ပီးရင္ တဝx{1039}x{101C}ကီး စားရမဲ့  ဥစx{1039}x{1005}ာ ..၊ ဒီက စကားလဲ ဆုံးေအာင္ နားေထာငါအုံး…”  “ ေပာ….ေပာ…ဘာလဲ…” မတငီမက အရည္x{101B}x{103E}န္းလဲ့ေသာ မကုံးမား ဖင့္ မက္ေစာင္းထိုးရင္ ေပာသည္။  “ အေပါ့ေလး ဘာေလး စနx{1037}ငင္ သားစနx{1037}ား…ၿပီးေတာ့ ဖိနပို ဒီအိမ္ေပၚ ယူလာခဲ့…ဒီ ရကိုင္းအတင္း ေမေမက အိမ္ေပၚမတကူး စိတ၊ ေဖေဖလဲ မရိဘူး..၊ မမကို ဒီအေပၚမာ ဝကားၿပီး တစလုံး လိုးေတာင္ ရ တယ္ သိလား…”   “ အလိုေတာ္… ကဳပိမ ကဳပ္ေပာကိုx{1037} ပx{103F}နာ တကာေပါ့…လိုx{1037}”  “ ေမာင္ေလး ၾကည့ီစဥါ့မယ္…”  “ အဲလို ဆိုလဲၿပီးေရာ… ဟန္း….ေတာ္ေတာ….”  မတငီမက တနx{1037}္ေကေနေသာ ထမီအကx{103E}မားကို ခပနx{1037}နx{1037}စားေအာင္   လုပိုက္ၿပီး ေအာကပင္းသားသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ အိမာထဲ ေသးသားေပါက္၏။ ေသးက ဘယခိနဲက ထကင္ေနမန္း  မသိ…တဖန္းဖန္းနဲx{1037} ေပါကလိုက္ေတာ့သည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ သူx{1037}ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လကဝါးx{1014}x{103D}င့္ ဖိပတင္း နမ္းၾကည့ိုက္ သည္။

ငါးေဖာင္x{101B}ိုးနံx{1037}လိုလို အနံx{1037}တစိဳးက စူးရရေလး ထက္ေန၏။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို အတင္းပါx{1014}x{103D}x{103C}ိက္၍ ေရx{1014}x{103D}င့္ အထပပ္  ေဆးေၾကာသည္။ ပိုကံရိေသာ သူေဌးေတမိုx{1037} အိမာက ေရေလာင္းအိမာ ဖစည္။ ဆပာခကဲမာလည္း အေမx{103E}းခဲ ထည့္ ထားသည္။  မတငီမက ေနာကစ္x{1039}x{101C}ကိမ္ ေစာက္ေမx{103E}းမဲမဲအုံx{1039}x{101C}ကီးကိုပါ ေရေလာင္းလိုက္ၿပီး ဆပာအေမx{103E}းခဲx{1014}x{103D}င့္ ေစာက္ေမx{103E}းအုံေရာ  အတင္းအပင္ေရာ ေသခာ ပတ္x{1014}x{103D}x{103C}ိက္ၿပီး စိတိုင္းကေအာင္ ေဆးေၾကာ ပတိုက္ၿပီးမ အိမာထဲက ထကဲ့ကာ အေပၚသိုx{1037} တက္ လာသည္။ ထန္းထန္းေပာလိုကည့တိုင္း ဖိနပိုလည္း တစါတည္း ယူလာခဲ့သည္။  ထန္းထန္းက မတငီမ လကဲက  ဖိနပို ယူၿပီး သူx{1037}အခန္းထဲ ဝကားလိုကည္။  “ လာ …မမ… ဒီအခန္းထဲ အသာဝင္ေနလိုက္…”  မတငီမကို အခန္းထဲဝငိုင္း ၿပီး ထန္းထန္း ေအာကပ္ ဆင္းလာသည္။ မတငီမတိုx{1037} အိမကိုx{1037} ခပကကကာခဲ့၏။ မတငီမ တပည့ စကဳပ္ သမမားကို မတငီမ ကၽန္းေပၚမာ အေx{1039}x{101E}ကးသားေတာင္းစရာ ရိ၍ မိုးခဳပ ပန္ေရာကညစ္ေၾကာင္း သားေပာၿပီး ခပ္ သုတုတ္ ပနာခဲ့သည္။

ပန္ေရာကည္x{1014}x{103D}င့္ အိမာထဲဝင္ၿပီး သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆပာအထပပဲx{1037} ေဆးေၾကာလိုကည္။ သူ အိမာထဲကအထက္  အေပၚထပကညဳစဥ္ သူx{1037}အေမ ပန္ေရာကာေတာ့၏။  “ သား…တငီမ ပနားပလား….”   “ ဟုတဲ့ေမေမ… ပနား တာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ၾကာၿပီ…”  “ မင္းကိုေတာ့ ခငာပါတယယ္… သူx{1037}ခမာ အလုပို ဦးေဆာင္ေနရတာဆိုေတာ့ လိုအပဲ့  အကူအညီရိရင္ ေပးလိုကါေနာ္…သား..၊ ဒီx{101B}ာမာ ကိုယ့ူးကိုယၽန္ x{1039}x{101C}ကိဳးစားေနတဲ့ အာဂ မိန္းမ သားရဲx{1037}…”  “ အာဂမိန္းမ မဟုတါ ဘူး အေမရာ… x{101B}ုပညဲရိ ၊အလုပကိုငဲရိပါလကဲx{1037} လင္ေကာင္းရေအာင္ မယူx{1014}x{103D}ိုငူး…”   “ ေအာငယ္…ေသာကမ္းမ ေပာနဲx{1037} ေတာ္ေရx{1037}..၊ သူကိုယိုင မယူတာ..သူx{1037}ကိုx{1039}x{101C}ကိဳကူေတ ေပါမေပါ…၊ တစိုင္းကို ေသေနၾကတာ…”  “ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးေကာ စစ္ လိုx{1037}လား အေမရာ…”   “ အင္း…ဒီx{101B}ာမာေတာ့ ဘာအသံမ မထကူးဘူး….ဒါေပမယ့္ စစစစ္ေတာ့ သူမ သိမာေပါ့ သားရဲx{1037}…အဟင္း  ဟင္း….”  ထန္းထန္းက မတငီမ ၾကားေအာင္ တမင္ေပာေနခင္း ဖစည္။ သူx{1037}အေမကေတာ့ မတငီမ တကယရိဘူးထင္၍  ရငဲရိတဲ့အတိုင္း ခီးမမ္းခန္းေတ ဖင့္ေနသည္။

“ ဒါေပမယ့္ အေမရာ.. အပိဳx{1039}x{101C}ကီးအမညံၿပီး တိတိတုန္း ခိုးစားေနတဲ့သူေတ ပည့ိုx{1037}… အဟား..ဟား…..”  “ သားေနာ္.. သူမား ကို မx{103C}ိခိဳးမစိဳး မေပာရဘူး… ဒါမိဳး ေမေမ မx{1039}x{101C}ကိဳကူး သိလား…”  “ အလကား စတာပါ အေမရ..၊ ေအာ္ ဒါနဲx{1037} အေမ…”  “  ေဟ….ဘာလဲ ေပာ သား…”  “ ကေနာ့္ အဓိx{100F}x{1039}x{100C}ာနုပန္းx{1039}x{101C}ကီး မၿပီးေသးဘူး ၊ ဒီတစါ တံခါးဂက္ ခထားမယ္၊ ေစာေစာက တံခါး ပိတထားမိဘူး..၊ မတငီမ အေပၚစတကာတာ ဟိုစကားေပာ ဒီစကားေပာနဲx{1037} အဓိx{100F}x{1039}x{100C}ာနကယ္ အေမရ…ေနာ္…” “ ေအး  ေအး…မင့ေဘာ မင္းသေဘာ…”  ထန္းထန္းအေမကမူ သူx{1037}သား ငယယ္x{101B}ယ္x{101B}ယဲx{1037} အဓိx{100F}x{1039}x{100C}ာန္ ဝင္ေနသညို၍ သေဘာစတ္ ကေနသည္။ ထန္းထန္းတိုx{1037}သားအမိ ေပာေနၾကတာကို မတငီမ အေပၚထပ အတိုင္းသား ၾကားေနရသည္။ ေကလည္းေကနပ္၊  ေဒါသလည္း ဖစ္ေနပါ၏။ ေကနပာက ထန္းထန္းအေမေၾကာင့္..၊ မေကနပာကေတာ့ ထန္းထန္း စကားေၾကာင့္ ဖစ္၏..။     “ ဟန္း… ေသခင္းဆိုးေလး…ငါးပိခက္.. အပိဳx{1039}x{101C}ကီးစစစစိုတာေရာ.. တိတိတုန္း ခိုးစားတတာေတေရာ စုံလိုx{1037}..၊ ငါ့ကို လိုး ေနတာက သူ..ၿပီးေတာ့ ဒီတစက္ ငါအလိုးခံဘူးတာလဲ သူ.. ..ဟန္း ဒါနဲx{1037}မား ေသခင္းဆိုးေလး သိေရာေပါ့…လာမ  ေပါငင္းေၾကာကို ပတကားေအာင္ ဆဲလိမစိုကုံးမယ္..၊ ”

မတငီမတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကေန ၿပဳံးx{101B}x{103E}င္ေသာ မက္x{1014}x{103D}ာဖင့္ ဟန္ေဆာင္ေဒါသ ထက္ေနပါေတာ့သည္။   ထန္းထန္းက တံခါးမ x{1039}x{101C}ကီးကို ဂကိုးၿပီး အခန္းထဲ ဝငာသည္။ ခုတင္ေပၚ တေစာင္းထိုင္ေနေသာ မတငီမကို ေပးဖကိုက္၏။ မတငီမက လုံးဝ အဖကခံ။ ဟိုေရာငီေရာင္x{1014}x{103D}င့္ x{101B}ုန္းကန္ေနသည္။ ထန္းထန္းကလည္း မရမက ဖကည္။ ေနာကုံးေတာ့ မတငီမတစ္ေယာက္  ထန္းထန္းရငငဲသိုx{1037} ကေရာကားပါေတာ့၏။  မက္x{1014}x{103D}ာကို ထပလဲလဲ နမ္းၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းx{1014}x{103D}စx{103E}ာကို တစx{103C}ိကကက္  စုပမ္းရင္း ေပါင္ၾကားရိ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လကါးx{1014}x{103D}င့္ အုပာ ပတ္ေပးသည္။ မတငီမ လက္ေမx{103B}ာကရx{103C}ံးေပးကာ  မကုံးေမးစင္းလက္ ထန္းထန္းပဳသမ ၿငိမံေနရပါေတာ့သည္။  ထန္းထန္းက ေစာကုတကဲေၾကာင္းထိပိ ေစာက္ေစ့ ငုတဴးပဴးx{1039}x{101C}ကီးကို လကလယိပင့္ ပတ္ေခေပးလိုက္ေသာအခါ….  “ အင့္..ဟင့္…. ဟင့္….အို… အင့္……အ…. ဟင့္ ဟင့္..ကၽတၽတ္… “  မတငီမ တစိုယုံး ထနx{1037}နx{1037}ူးသားပါေတာ့သည္။ ထန္းထန္းရဲx{1037}အိမ သာမနိမ္ေတထက္ ပိုမင့္ၿပီး  အခိုငမာ ေဆာကုပားသည့တက္ အေပၚထပ သာမနသံမကို ေအာကပ လုံးဝမၾကားx{1014}x{103D}ိုငါ..။ အခင္းၾကမ္း ေတကလည္း တစကဒု လာထိုးသစာေတမိုx{1037} လx{103C}ပားမx{103C}မားကို ေအာကပ သိx{1014}x{103D}ိုငင္း မရိပါေခ..။

ထန္းထန္းက ေစာကုတ္ေဖာင္းေဖာင္းx{1039}x{101C}ကီးကို x{1014}x{103D}x{103C}ိကလကပင္ … “ မမ….”   “ ဟင္……..“  မတငီမက လx{103C}ိက္ေမာသံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္  ထူးသည္။  “ စိတလက ခံေတာ့ေနာ္..၊ မမအိမို ကၽန္းထဲ အေx{1039}x{101E}ကးေတာင္းသားမာ ညမိုးခဳပ ပန္ေရာကယိုx{1037} ေပာထား ၿပီးၿပီ…ဟဲဟဲ…. ပိုငူးလား…ဗာ…”  အခုမ သူမကို ထန္းထန္း အပုတထားတာ သတိရၿပီး…  “ အင့္…ပိုငုံးမယ္… ပိုငုံး မယ္….ကဲ ကဲ….”  ထန္းထန္း ေပါငင္းေၾကာကို ဆဲလိမစိုက္၏။  “ အား….အား…. နာ…နာတယ္…မမရ…..”   “ နာ…ေသ ေလ… ေစာေစာက ဘာလိုx{1037} ငါ့ကို အပုတရတာလဲ…ဟင္း….”  ထန္းထန္းက မတငီမကို ဖမ္းဆဲရင္း ေပာ၏။   “ လာ…မမ အပင္ ထကေအာင္ ၊ ေမာင္ေလး လကဲx{1037}စီရငငိုx{1037}…ၿပီးေတာ့ မမအံ့ၾသသားေအာင္ ပစရာလဲ ရိတယ္…”  မတငီမ ဘာမသိညာမသိ x{1014}x{103D}င့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလး ပါလာသည္။  “ ဒီမယ္….ေရာ့….”  ထန္းထန္းက စာx{101B}ကိုင္းေလးတစု လမ္းေပးသည္။ မတငီမ ဖတ္ ၾကည့ိုကည္။

“ ယေနx{1037} ေဖာငီးလကဲx{1037} စီရငမည္၊ သကိုငူ မိန္းမတစ္ေယာကာေစ… ေရာကာသူသည္ ငါနဲx{1037} ဘဝတစါးက ေရစက ကင္းသူ ဖစမည္…ဥဳံ ဧဟံဧဟိ…”   စာကိုဖတင္း မတငီမ မက္x{1014}x{103D}ာ ရက္ေသးဖန္းကာ ၿပဳံးၾကညင္းပေန၏။  “ နေပါအုံး…  ဒီ..ဥဳံဧဟံဧဟိ ဆိုတာက ဘာလဲ…” “ ဥဳံ…လာ လာ…ေပါ့ မမရာ…”   “ ေဖာငီးလကဲx{1037}ဆိုတာက…”  “ ပီယသိဒx{1039}x{1015}ိ အေဆာငကဲx{1037} ေလ မမရဲx{1037}… ဒီလကဲx{1037}က မိန္းမနဲx{1037} ကာမစပက္ၿပီး စီရငတာ…”  “ ဘာလဲ …. နင မိန္းမေပဖိုx{1037}လား…..၊ ဟင္း…ေပလိုx{1037}ကေတာ့ … ေသဖိုx{1037}သာ ပင္…ဟနx{1037}္……”  “ ဟာ….x{1039}x{101C}ကံx{1039}x{101C}ကီးစညာဗာ… x{1039}x{101C}ကီးပားတိုးတက္ေရး အတက္ အေထာကကူရေအာငိုx{1037}ပါ…ဒီမယ္… ေဟာဒီလကဲx{1037}စီရငည္းကို ေဟာဒီေရးေဟာင္းေပထဲက ေမာင္ေလးကူးထားတာ…ေရာ့ ဖတ္ၾကည့္…”  ထန္းထန္းက စာx{101B}ကစ္ x{101B}ကို ထုတ္ေပးလိုကန္၏။ မတငီမ ဖတ္ၾကည့္ေသာအခါ ေအာကါအတိုင္း ေတx{1037}၇သည္။

“ မိန္းမ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးအၾကားနား ေx{101B}x{103E}ပားတင္၍ ေအာကါအတိုင္း အင္းေဘာငတါ…အင္းေဘာငတ္ၿပီးလင္ လီးx{1014}x{103D}င့္ေစာကုတ္  ခင္းေတ့၍ (ဂ) အကx{1039}x{1001}ရာကို ေရးပါ၊ ထိုx{1037}ေနာက္ လီးကို ေစာကုတဲ ဒစဳပ္x{101B}ုံသင္း၍ (ပ) အကx{1039}x{1001}ရာကို ေရးပါ။ ထိုx{1037}ေနာက္ လီး ကို တစက္ေကာ္ေကာ္ သင္းမx{103B}ဳပ္ၿပီး (ယ) အကx{1039}x{1001}ရာကို ေရးပါ။ ထိုx{1037}ေနာက္ လီးကို အဆုံးထိဝင္ေအာင္ သင္းမx{103B}ဳပ္ၿပီး (အ) အကx{1039}x{1001}ရာ ကို ေရးပါ..။  ထိုသိုx{1037}ေရးၿပီးေနာက္ မိန္းမ၏ နဖူးပင္ေပၚမတင္၍ လိပမည္။ လိပ္ေနစဥ္ ေအာကါမx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာနို (၃၇)ေခါက္ x{101B}တိုရ မည္။ (မတက္) လီးကို x{1014}x{103D}x{103C}တပစ၊ သင္းၿမဲအတိုင္း သင္းထားရမည္။  “ ဥဳံ… မုံစလိx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ာ ေတာသာယာ… ကသည့ုဆိုး ငါ့ကိုလိုး လို သညိုလည္း ငါမသိ ..ဝင္ေလ တစိစိ….”  (၃၇) ေခါက္ x{101B}တ္ၿပီးလင္ ထိုလကဲx{1037}ကို မိန္းမပါးစပဲ ငုံခိုင္းၿပီး ကာမစပကx{103C}  ၿပီးဆုံးသညထိ ဆကံရမည္။ ထိုသိုx{1037}ဆကံရင္းက သုတညထကငထိ ထို မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာနို x{101B}တိုရမည္။ သုတညက္ေန စဥ္ ေအာကါမx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာနို x{101B}တမည္။

“ ဥဳံ…ေဒဝါ..ေဒဝီ…မx{103C}ိင္း ဆရာမx{103C}ိင္း….”  ေဟာ… ဘသား မိုးရိပ္. …ေဟာ ဘသမီး မိုးရိပ္..အေမာငဴး…ပဴးသတည္း…အမိပဴး.x{101B}ူး သတည္း… ေနx{1037}လည္းx{101B}ူးေစေလ…ပဴးလည္းပဴးေစေလ… x{101B}ူးလည္း x{101B}ူးေစေလ…ဥဳံ..ပီေယေဒဝါ..ပီယာ ေဒဝီ… အေမာင္x{101B}x{103E}င္ ၾကာ မည္ တၾကည့္ၾကည့္… အမယ္x{101B}x{103E}င္ ခငည္ တအိအိ ပီေယဟိ..သမx{1039}x{100A}x{1039}x{1005}ေဟာေဂါ သားဟ…  သုတညား ေပာငင္ေအာင္ သုတ္ၿပီး လင္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို မx{1014}x{103D}x{103C}တ္ေသးဘဲ ဆကကင္းထားၿပီး ေအာကါမx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာနို (၃၇) ေခါက္ အဆုံးသတ္ x{101B}တတမည္။ ၿပီးလင္  မိန္းမပါးစပဲ ငုံထားေသာ လကဲx{1037}ကို ယူ၍ ေစာက္ေခါင္းအတင္းသိုx{1037} ထည့င္းကာ အေပၚက လကါးx{1014}x{103D}င့္ အုပား၍  ေအာကါမx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာနို (၃၇)ေခါက္ x{101B}တပါမည္။  ဤလမ္းx{1039}x{100B}x{103E}နကတိုင္း ေအာကငာ ေဆာင္x{101B}က္x{1014}x{103D}ိုငင္းသည္။ ပီယသိဒx{1039}x{1015}ိ  ၿပီးေမာက္ေသာ ေဖာငီးလကဲx{1037} ဖစါေတာ့သတည္း….။ လကဲx{1037}ကို ဆပာx{1014}x{103D}င့္ ေပာင္ေအာင္ေဆးေၾကာၿပီးလင္ အေၾကာင္းရိ က x{1014}x{103D}x{103C}တငုံ၍ ေပာဆိုက သမၺဣစိတံ.. အလိုကိစx{1039}x{1005}အားလုံး ၿပီးေမာက္x{1014}x{103D}ိုင္၏။

မတငီမက ေရးေဟာင္းစာေပထဲက ကူးထားေသာ စာမားကို ဖတၿပီး ထန္းထန္းကို ၾကည့ိုကည္။ သူမတစိုယုံး ၾကည္x{1014}x{103D}ူးခင္း ပီတိလx{103C}ိင္းေတ ဖုံးလx{103E}မ္းေနသည္။  ထန္းထန္းကိုလည္း ရမၼက္ေရာငx{103E}မ္းသည့္ ေတာကx{101B}x{103E}န္းစိုေသာ မကုံးတိုx{1037}ဖင့္   ၾကည့္ေန၏။ “ ကဲ…ဘယ့္x{1014}x{103D}ယဲ… မမ လုပန္းစေတာ့မလား…”  “ ဟင့င္း…x{1014}x{103D}ိုးပဲ…လုံးဝ ..လုံးဝ လကခံx{1014}x{103D}ိုငူး…”   မတငီ မက ခပညညင့္ ေပာရင္း… သူမအေပၚအကx{103E} ၾကယီးမားကို တစုံးခင္း ဖဳတ္ေန၏။ ဖဴဝင္းx{1014}x{103D}ုထတ္ၿပီး အိစကိုx{1037} ထားေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာက အတင္းခံအကx{103E}ကို x{101B}ုန္းကနက္ေတာ့မည့မာ တင္းရင္းေဖာင္းကားေနသည္။ မတငီမက လက္ x{1014}x{103D}စကို ေကာဖကိုx{1037}ပိုx{1037}ၿပီး ဘရာစီယာခိတို ဖဳတိုကာ အတင္းခံအကx{103E}ကို ခၽတူလိုကည္။  တင္းရင္း မိုx{1037}ေမာက္ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေဖးေဖးx{1039}x{101C}ကီးမားက ဘားခနဲေပၚထကာသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္း နီနီေလးx{1014}x{103D}င့္ ၎ပတညိ နီညိဳေရာငမ္းေန ေသာ ေနရာတဝိုကာ စူစူတင္းတင္း ဝင္းဝင္းေဖာင္းေဖာင္းေလး ဖစ္ေနသည္။ ထန္းထန္းက လပအိစက္ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံမိုx{1037}မိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးကို  မက္x{1014}x{103D}ာအပာ အထပပမ္းရx{103C}ံx{1037}လိုက္ၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေတာင့္ေတာင့္ေလးကို ပါးစပင့္ စိုx{1037}လိုကါေတာ့သည္။

“ ပၽတ္…..x{1039}x{101D}ပတ္….. x{1039}x{101D}ပတ္…….x{1039}x{101D}ပတ္…ပတ္…..ပတ္….ပတ္….”  “ အား…အား…….အင့္……အေမ့…အား……”  မတငီမတစ္ ေယာက္ ကာမအေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ ပင့နာၿပီး ခါးေကာ့ရင္ေမာ့လက္ ဘယာပခုံးx{1014}x{103D}စကည္း လx{103C}ပမ္းကာ မကိစုံ မိတ္ၿပီး ခံေနရပါေတာ့သည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္……x{1039}x{101D}ပတ္….x{1039}x{101D}ပတ္……….ၿပီ…..ၿပိ……..ပတ္………x{1039}x{101D}ပတ္…….”  “ ရီး….ကၽတ္….အား…… ဖတ္………စပ္…ပလတ္…..အေမ့……အား..ဟား…ဟင္း အင့္…အို အေမ့…အင့္…ယား….ယား တယ္ ကာ…. ဟင္း ဟင္း…   အင္း..အား..အေမ့… ကၽတ္..ကၽတ္…….”  ထန္းထန္းက ဒူးေထာကက္ မတငီမခါးကို မေx{101B}x{103E}x{1037}ၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကိုစိုx{1037}ေပးသည္။ မတငီမ  လက္x{1014}x{103D}စက ထန္းထန္းေခါင္းကို တင္းေနေအာင္ ဖိထားသည္။ x{1014}x{103D}ာေခါင္းဝကို x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံမိုx{1037}မိုx{1037}က ပိတသားရေလေအာင္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းကို  အဆကပတ္ စိုx{1037}လကိသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ပတ္….ပလတ္…ပစ္……ၿပိ……”  “ အ…အမေလး… အား …ရီး….ကၽတၽတ္…  ..”  မတငီမ ေစာက္ေခါင္းထဲ လx{103C}ိကနဲ လx{103C}ိကနဲ ယားယားတကာသည္။

“ ဟင္း…ဟင္း….ေတာ္…ေတာါအုံး ေမာင္ေလးရယ္.. ေမာင္… မမ ေစာကည္ေတ ထကုနိမ့ယ္….”   မတငီမက အတင္း ေတာင္းပန ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}စိုx{1037}ခင္းကို ရပိုက္ေတာ့သည္။ မတငီမ ဟင္းခနဲ သကင္းရည္x{1039}x{101C}ကီး ခရင္း ရီေဝေသာ  မကုံးအစုံဖင့္ ၾကည့ိုကည္။  “ ဟန္း…သိပတာပဲ…မမဖင့္ ေကာင္းလန္းလိုx{1037} အသကကားမတတ္ မတတယ္..  ဟန္း ငါးပိခက္ မိုx{1037}သာ ေတာ္ေတာ့တယ္.. ”  မတငီမက အၿပဳံးတစက္ အရကက္x{1014}x{103D}ာဖင့္ ဆို၏။  သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အိမ္ေပၚမာ  ဖစငလို ဖစ္ေနၾကစဥ္ ထန္းထန္းအေမ ေဒၚရီမင့ မီးဖိုခန္းအေရx{1037} ခါးပင္ေပၚတင္ ေပာင္းဖူးေစ့ေတ ေx{101B}းေန၏။ မီးဖိုခန္း x{1014}x{103D}င့္  လူေနအိမx{1039}x{101C}ကီးမာ ေပ ၄ ေလာက္ ကာသည္။ မီးဖိုခန္းဆိုေသာည္း သုံးx{1014}x{103D}စတည္ ပဥင္းထရံကာ သပိုးဖစည္။  ေခါင္းရင္းဘကင္ ၅ ေပေလာက္ ပတည္ ခပငုတား၏။

မိုးေလဝသကင္းစငက္ ေတာဓေလ့မိုx{1037} ဧည့ညာလငည္း ထိုခပငာပင္ ဧည့ံသည္။  “ မမက ဘာသိလိုx{1037}လဲ… မဝင္းခင  ေစာကင္းေပာတတယ္ ဗ…၊ ဟိုတစ္ေနx{1037}ကလဲ အေမ့ကို ဘာေတ ေပာေနတာ မတဲ…”  “ ဘယိမာလဲ…”   မတငီ မက ခပတတ္ ေပာလိုကည္။ ၿပီးေတာ့မ မက္ေစာင္းထိုး၏။  “ အမသားကို ပစထားနဲx{1037}ေနာ္… ဒီအx{101B}ယ္ေလးနဲx{1037} အဓိx{100F}x{1039}x{100C}ာန္ ေတဘာေတ ဝငိုx{1037} ဟင္း… x{101B}ူးသားအုံးမယ္… သိလား… အဲဒီလို ေပာသားတာ မမရ…”  ထန္းထန္းက မတငီမ ေကနပ္ေအာင္ ၿဖီး ဖန္းေနခင္းသာ ဖစါ၏။  “ ကဲဟာ..ၾကာတယ္… လကဲx{1037}ဆိုတာ လုပ္ေတာ့၊ ၿပီးရငနယ္…”  မနာလို မခံခငိတ္ေၾကာင့္ မတင္ ရီမ ကၽဲၿမီးတိုေနပုံရသည္။ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ေစာေစာက ဖီလင္ေတ ေပာကယားသည္။ မတငီမက အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဆိုေတာ့  သဝနိုသည္။ သူကလည္း ..သူပဲကိုး..။  ထန္းထန္းက အိပန္းထဲဝင္ၿပီး တစာခနx{1037}ိေသာ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိပ္ေမx{1037}ယာကို မထုတာ ၿပီး ေမာကကံရံကပ္၍ ခင္းလိုကည္။ မနံခါးေတ အလုံပိတားသည့ိုင္ မနတင္းေတမိုx{1037} အိမဲတင္ လင္းေနသည္။

မတငီမက ထန္းထန္းကို မၾကည္ေပါက္x{1014}x{103D}င့္ ၾကည့င္း ငူငူx{1039}x{101C}ကီး ရပ္ေန၏။ ထန္းထန္းက စိေနေသာ ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို လကဲx{1037}ထိုး ၿဖဲလိုက္ၿပီး ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လာx{1014}x{103D}င့င့ကိုကည္။ မတငီမ တစိုယုံး ၿဖိဳးခနဲဖင္းခနဲ ဖစား၏။ စိတ္ေကာက္ေန တာ တစက္ေပသား၏။ ထန္းထန္းက ေစာကုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားx{1014}x{103D}စx{103E}ာကို လက္x{1014}x{103D}င့္ၿဖဲလိုက္ၿပီး အရညဲ့ကာ နီရဲဖူးတစ္ေနသည့္  ေစာကုတတင္းသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုမားကို လာဖားဖင့္ ပတဲယကိုကည္။  အီးခနဲ..အသံထကာ လညင္းေၾကာx{1039}x{101C}ကီးေတ အ ၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထလက္ ေခါင္းက ေနာကိုx{1037} လနားသည္။ ေပါင္x{1014}x{103D}စမ္းလည္း ေဘးသိုx{1037} ကားထကား၏။ ထန္းထန္းက သူx{1037}x{1014}x{103D}x{103C}တမ္း ဖင့္ ေစာကုတိုေတ့လက္ နီx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု အတင္းသားေတကို ရx{103D}းခနဲ စုတိုကည္။  မတငီမတစိုယုံး ဆတနဲ မတားၿပီး  ကိုယင္းက ကလီစာေတ ဆဲx{1014}x{103D}x{103C}တံရသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ ခံစားလိုကသည္။ အရိနုန္ x{1039}x{101C}ကီးမားပင္းထန္ေသာ ကာမ ေဝဒနာx{1039}x{101C}ကီးကို ခံစားလိုက၏။ ထန္းထန္း ေစာကုတတင္းသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုထဲသိုx{1037} လာx{1039}x{101C}ကီးထိုးသင္းကာ ဝဲယာ ထက္ေအာက္ x{1014}x{103D}ံx{1037}စပ္ ေအာင္ ေမx{103E}ေx{1014}x{103D}ာက္ေနပနည္။   “ x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ပတ္….ၿပိ……ပစ္……x{1039}x{101D}ပတ္……ပလတ္….ပလစ္….x{1039}x{101D}ပတ္….”   “အမေလး….   အီး…..အီးဟီး…. အား..အား…ကၽတ္..ကၽတ္…. ..” မတငီမ ကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီးမာ မတတပ္ေနရာမ ေဘးသိုx{1037}ပစဲကသားသည္။  သိုx{1037}ေသာ္ ေအာကိုx{1037} ဘုန္းခနဲ မကခင္ ထန္းထန္းက ဖမ္းထိန္းထားလိုကည္။

“ အင္းဟင္း….အင္း….အင့္…. အမေလး… အေမ့…အေမေရ… အား.အမေလး… ဟင္းဟင္း….ဟင္း.. အင္း.အင္း……”    စကား လည္းမေပာx{1014}x{103D}ိုင္ ၊ မကိကို စုံမိတ္ၿပီး ပါးစပ္x{1039}x{101C}ကီးဟလက္ သတိလကတ္ ဖစ္ေနရာ၏။ လီးစစစ္ အရသာကို လုံးဝမေတx{1037}ဘူး ေသးေသာ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးမိုx{1037} တစါမ မခံစားဘူးေသာ ကာမအရသာထူးေၾကာင့္ ေသးေလေခာကားၿပီး x{101B}ူးသပားx{1014}x{103D}ိုင္၏။  ထန္းထန္း မာ အx{1039}x{101C}ကံတစု ရသား၏။ သူx{1037}အခန္းထဲမာ အသင့ိေနေသာ လူပံေတာ္ ေသးေဆးx{1014}x{103D}င့ပားသည့္ မီးေတာကရကုလင္းကို  သားယူလိုကည္။ ေရဗူးx{1014}x{103D}င့္ ေရခက္x{1014}x{103D}စကါ ယူလာခဲ့၏။ ပန္းကန္x{1014}x{103D}စုံးထဲသိုx{1037} အရကပည့္ ထည့ိုက္၏။  “ မမ…ထပါ အုံး… လန္းသားေအာင္ ဒါေလး ေသာကိုက္…”  “ ကဲ…မမ ထလိုကုံးေနာ္… အေမာေပသားေအာင္ ဒါေလး ေသာကိုက္…”   “ ေရာ့…ေသာကိုကုံး…”   ထန္းထန္းက တစကပဲx{1037}ေပးလိုက္၏။ မတငီမ အရက္ တရိနိုး ေသာကလိုကည္။ အခု မ ေသးလညတx{103C} မနာၿပီး တစိုယုံး လန္းဆန္းလာေတာ့၏။  “ ဟန္း… အသကေလးက ငခၽတx{101B}ယ္ ရိေသး တယ္..သိပတ္ေနတာေပါ့ေလ…”  မတငီမက ခစက္ေစာင္းေလး ထိုးရင္း ေပာ၏။

“ ဘဝေပး ကုသိုလ္ေပါ့ မမရာ…”  “ တဏာx{101B}ူး x{101B}ူးတယ္ေပါ့… ဘာ ဘဝေပးကုသိုလဲ… ”  “ အံမာ…မx{103C}ိခိဳးမစိဳးနဲx{1037}…. ၊ အဲဒီလို ဘူး လိုx{1037}လဲ ကာမအရသာထူးx{1039}x{101C}ကီးကို မမ တဝx{1039}x{101C}ကီး ခံစားရတာ မဟုတူးလား… ”  “ မမ…ေမာင္ေလးကို ခစား..”  “ ဟင့င္း…”  “  ဒါဖင့္ ဘာလိုx{1037} ခံတာလဲ…”  “ ေစာကငပိုx{1037}…”  အခု .. ေနx{1037}လညင္းx{1039}x{101C}ကီးလည္း ဖစ္၊ အိမလည္း မနံခါးေတ တပားသည္ ဖစာ အေပၚထပစုလုံး လင္းထိန္ေနသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို တဝx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့ိုကည္။ ေစာက္ေမx{103E}းအုံx{1039}x{101C}ကီးက  နက္ေမာငုပဲေနၿပီး ဆီးခုံမိုx{1037}မိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးက ဖဴဝင္းအိေနသည္။  ထန္းထန္းက ေစာကုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသား x{1014}x{103D}စx{103E}ာကို လက္x{1014}x{103D}င့သာၿဖဲ ၾကည့ာ နီရဲေနေသာ အတင္းသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေတမာ ေစာကည္ၾကညိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ စိုလက္ေနသည္။ ထန္းထန္းက ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို ၿဖဲထား လကပင္ သူx{1037}x{1014}x{103D}ာေခါင္းဝကို မx{103B}ဳပ္၍ ရx{103D}းခနဲ နမ္းလိုကည္။

ေစာေစာက ေသးေပါကင္း ေရေဆးထားသညစာ ပငိုယဖုတံx{1037} သင္းသင္းေလးသာ ထက္ေနသည္။ ပူေx{1014}x{103D}းေသာ x{1014}x{103D}ာေခါင္း ေလx{1014}x{103D}င့္ ရx{103C}ိကမ္းခင္း ခံလိုကသည့တက္ မတငီမ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးမာ x{1039}x{101E}ကတကာၿပီး ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကလည္း အထကိုx{1037} ပဴ တင္းေကာ့တကာသည္။ ထန္းထန္းက လာဖားကိုစု၍ ေစာကုတတင္းသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေတၾကား ထိုးထည့ိုကည္။  “ အီး …ရီး… ကၽတၽတ္… အား…အမေလး… အား..အ.င့္… ”  မတငီမ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံတင္းတင္းx{1039}x{101C}ကီးမာ နိမ့ီမင့ီ ဖစ္ေနၿပီး လက္x{1014}x{103D}စကို  ကစစါေအာင္ ဆုပ္၍ ခါးx{1039}x{101C}ကီးေကာ့တကာ၏။ ထန္းထန္းက သူx{1037}လာေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းx{1039}x{101C}ကီးကို x{1039}x{101C}ကဳံx{1037}လိုက္ ဆနx{1037}ိုက္ မx{103B}ဳပိုက္ လုပင္း ပုံစံအမိဳးမိဳးဖင့္ ထိုးဆေမx{103E}ေx{1014}x{103D}ာက္ေလသည္။ “ အား…. ေမာင္ေလးရယ္… ”  “ ေတာ္…ေတာါအုံးေနာ္… ေနာိုx{1037}… မမ ေစာကုတ္ x{1039}x{101C}ကီး ပင့နက္ေတာ့မယ္.. အမေလး… အား… …”  ထန္းထန္း စိတဲမာ ေတာ္ေလာက္ၿပီဟု ေအာင့္ေမ့မိ၏။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္  ေစာကုတက္ေပးခင္းကို ရပိုကည္။ မတငီမ ေပါင္ၾကားမ ထလာခဲ့ၿပီး စားပဲခုံေပၚရိ တစကေလာက္ ေx{101B}x{103E}ပားေလး ကို ယူလိုကည္။

မတငီမက အသကင္းပင္း ရx{103D}ရင္း မကုံးကို မိတားသည္။ ထန္းထန္းက မတငီမ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာၾကားတင္ ေx{101B}x{103E}ပားေလး ကို တငားလိုကည္။ x{1014}x{103D}လုံးခုံသံေတက မနန္ေနေသးသဖင့္ ေx{101B}x{103E}ပားေလးမာ လx{103C}ိင္းေပၚက ေလပမာ လx{103C}ပတ္ေနသည္။ ေx{101B}x{103E} ပားေအာကင္ ကဒမာေလးခံထားၿပီး ေစာေစာကထဲက ယူထားေသာ ေပတံေလးဖင့္ အင္းေဘာငတိုကည္။  အင္း ေဘာငတ္ၿပီးေသာအခါ မတငီမ ေပါငၾကားသိုx{1037} ပနာ၏။ ဒူးေထာကက္ သူx{1037}လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ မတငီမ အဖုတကို ေတ့x{101B}ုံ  ေတ့ထားသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ ကိုယိုကိုင္းၿပီး ဘယကကို ေထာကက္ ညာလကင့္ (ဂ) အကx{1039}x{1001}ရာကို ေရးသင္းလိုက္ သည္။  ထိုx{1037}ေနာက္ လမ္းx{1039}x{100B}x{103E}နကတိုင္း (ပ) အကx{1039}x{1001}ရာ၊ (ယ) အကx{1039}x{1001}ရာ၊ (အ) အကx{1039}x{1001}ရာတိုx{1037}ကို ေရးသင္းလိုကည္။ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီး မာ ယားx{1039}x{101E}ကေန၏။ ယခုလို တိုx{1037}ထိ တိုx{1037}ထိ အလုပံေနရတာကို မနည္း ခဳပည္း သည္းခံေနရသည္။ ကိစx{1039}x{1005}အားလုံး ၿပီးေသာအခါ ေx{101B}x{103E} ပားေလး မတငီမ နဖူးပင္ေပၚ ေရာကာသည္။  ထန္းထန္းက ေx{101B}x{103E}ပားေလးကို လိပင္း မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာန္x{101B}တ္ေနသည္။ လီးx{1039}x{101C}ကီးသာ အဆုံး  ထိ အမx{103B}ဳပံထားရၿပီး မညည့x{103C}ပားမx{103C}မ မပဳလုပ္ေသးသဖင့္ မတငီမ စိတဲ မx{101B}ိုးမx{101B}x{1039}x{101C}ကီး ဖစာ အူေတအသည္းေတပါ   ယားကိ ယားကိ ဖစ္ေနသည္။ ထန္းထန္းက လကဲx{1037}ေလးကို မတငီမ ပါးစပဲ ထည့္ေပးလိုကည္။ မတငီမက ပါးေစာင္ တင္းသင္း၍ ငုံလိုကဥာပင္ အရိနဟုန္x{1039}x{101C}ကီးမားေသာ ေဆာင့က္ေတက ဒလစပ္ ဝငာပါေတာ့သည္။  “ ဖတ္….ဗစ္… ဒုတ္…..x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…ဖတ္……ပလတ္…ဗစ္………”  “ အင္း…..အင့္….အေမ့….ဟင့္….အား…….အား..ရီး………အီး…အ…………”