ကျွန်တော့်အမေရဲ့ တဝမ်းကွဲ ညီမ၊ ဒေါ်လေးပေါ့၊ သူ့ယောက်ျားက နယ်မှာ တာဝန်ကျနေတာ၊
ဒေါ်လေးက အလုပ်မလုပ်ဘူး ကလေးတွေ ( ကျွန်တော့် ကာစင်တွေ ) က တယောက်က ဘွဲ့ ရ တယောက်က တော့ ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ အလုပ်လုပ်နေပြီ ဆိုတော့၊ ရန်ကုန်အိမ်မှာ ထားခဲ့ပြီး ဦးလေး တာဝန်ကျရာကို လိုက်သွားနေတာ။ ကျွန်တော် ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တော့ ကျောင်းတွေကလည်း တော်တော်နဲ့ ပြန်မဖွင့်တဲ့ကာလမို့၊ အားအားယားယား ဖြစ်နေတာ နဲ့ သူတို့ ရှိတဲ့ မြို့ကို သွားလည် တယ်။ အဲဒီဒေသက လည်း မိုးကောင်းသလားမမေးနဲ့၊ ဘာမှ လုပ်စရာမရှိရင် မိုးအေးအေး နဲ့ ကွေး ပြီး ဝတ္တု ဖတ်နေရုံပဲ။
ဦးလေးက ရှပ်ကီ၊ ကျွန်တော်ကလည်း နည်းနည်း စသောက်နေပြီ ဆိုတော့ ညနေဆို ရင် သူအလုပ်က ပြန်လာရင် ချကြပြီ။ ဒေသထွက် အရက်တွေပေါ့ဗျာ။ အာမီရမ်တောင် တခါတလေမှ ဆွဲနိုင်တာ။ တနေ့လုံး အလုပ်မရှိ ဝတ္တုဖတ်ပြီး အိပ်ယာထဲကွေး ညနေစောင်း ကျ ကဇော်ချ ဆိုတော့ အဲဒီအရွယ် မုန်ထနေတုန်း ဆိုတော့လူကလည်း မိန်းမ မြင်ရင် လီးတောင်နေတာ။ အဲတော့ မိုးရွာတုန်း အိမ်ရှေ့ ရေသလျှောက်က တန်းခံထားတဲ့ စည်ပိုင်းပြန်မှာ ရေထွက်ထွက်ချိုးတတ်တဲ့ ဒေါ်လေး ကို မျက်စေ့ရှေ့တွေ့တော့ တင်းလာရောဗျ။
ဒေါ်လေးက လည်း သေးသေးလေး လူက ငါးပေတောင်မပြည့်ဘူး ၊ သေးသေးကျစ်ကျစ်လေး ပေမဲ့ အိုးက တော့ လုံးနေတာပဲ၊ ခါးလေးက သေးတော့ တကယ့် ရေအိုးလုံးလေး လိုပဲ။ တနေ့တနေ့ ဒါပဲ မျက်စေ့ရှေ့တွေ့နေရတော့ နောက် မာစတာဘိတ်လုပ်ထဲ့ အထဲ ဒေါ်လေး ပါလာရောဗျ။
ကျွန်တော်ရောက်နေတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ သူတို့ ဆီ ကို ဦးလေး သူငယ်ချင်းတယောက် လာလည်ရောဗျ။ ဖြစ်ချင်တော့ သူတို့ ငှားနေတဲ့ အိမ်လေးက အိပ်ခန်းတခန်းပဲ ရှိတော့ ဧည့်သည်ကို အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ သိပ်ရတာပေါ့။ အိမ်က အိမ်ရှေ့ခန်း၊ အိပ်ခန်း နဲ့ မီးဖို ပဲ ရှိတာလေ။ အဲဒါ ညနေဖက်ထုံးစံအတိုင်း အရက် သောက်ကြပြီးတော့ အိပ်မယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်က ဒေါ်လေးတို့ အခန်းထဲမှာ ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖျာခင်း အိပ်တယ်။ ညကျေတော့ လေတွေ မိုးတွေ တိုက်လိုက်တာ အိမ်လေးတောင် သိမ့်သိမ့်တုန်တယ်။ ဦးလေးက မူးမူးနဲ့ ခေါခလူးနေပြီ။ အဲဒါ ဒေါ်လေးက ဟဲ့ကောင်လေး နင် အေးနေမယ်လာ ကုတင်ပေါ်လာအိပ်တဲ့ ဆိုပြီး ခေါ်တော့ သွားအိပ်လိုက်တယ်။ ခုနက မူးမူး နဲ့ တရေးအိပ်ပျော်သွားပေမဲ့ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ မျက်လုံးကျယ်သွားတယ်ဗျ။ ဦးလေးက နံရံနဲ့ ကပ်ရက် ဘက်မှာ ဒေါ်လေးက အလယ်မှာ၊ ကျွန်တော်က အစွန်ဆုံးမှာ၊ အခန်းထဲ မှာလည်း မှောင်မဲနေတာ လျှပ်စိးလက်လိုက်မှ တချက်တချက် ထရံကြားက အလင်းရောင် ဖျတ်ကနဲ လင်းတယ်။ ကျွန်တော့် မကျစေ့ထဲမှာ ရေချိုးတုန်းက မြင်ရတဲ့ ဒေါ်လေး အိုး လုံးတစ်တစ်လေးကို မြင်ယောင်နေပြီး လီးက တောင်နေတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဦးနှောက်က လည်း ဘာကို မှ မတွေးမိတော့ဘူး ကျွန်တော့်ကို ကျော်ပေးအိပ်နေတဲ့ ဒေါ်လေး အနောက်က နေကပ်အိပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် လီးတန်ကြီးက ဒေါ်လေး ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထောက်နေတာပေါ့။ အဲလို နဲ့ လီးကြီးကို ဖင်ကြားမှာ မသိမသာ ပွတ်ပေးနေရာကနေ အားမရတော့ ဘူး လက်ပါချင်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ လက်မောင်းပေါ်ကနေပဲ သိုင်းဖက်ပြီး ရှေ့က နို့တွေကို ကိုင်လိုက်တယ်၊ ဝတ်ထားတဲ့ ဘော်လီက မာမာ ကြီးဆိုတော့ သေခြာ ဖီးမရဘူး ဒါပေမဲ့ လီးက တအားကောင်းနေတော့ ပွတ်ရင်းနဲ့ ကိုယ့်လုံခြည်ထဲမှာပဲ လရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတယ်။
အဲဒီ အချိန်မှ ပဲ နောင်တ ရတော့တယ်။ ဒေါ်လေးသာ နိုးနေရင် ငါတော့ စောက်ခွပဲပေါ့၊ နောက်ဆို ရင် လုံးဝကို မလုပ်ဖို့ သတိထားမှ ပဲပေါ့လေ၊ အဲလိုပဲ တွေးရင် အိပ်ပျော်သွားတယ်။
ဒါပေမဲ့ နောက် တခါ အဲလို အခွင့်အရေးကြုံရပြန်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူးဗျ။ ထပ်လုပ်မိတာပဲ၊ ဒေါ်လေး ဖင်ကြားကို လီးကြီး ကပ်ညှောင့်ရင်းနဲ့၊ သူ့လက်မောင်းပေါ်ကပဲ ကျော်ဖက်ပြီး နို့တွေ ရှိရာကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ အာပါး၊ ဒီတခါတော့ ထီပေါက်တာပဲ၊ ကံဘယ်လောက်ကောင်းသလဲ ဆိုတော့ အဲဒီညက ဒေါ်လေးက ဘော်လီ ဝတ်မအိပ်ဘူးဗျ ( တကယ်က တမင်ချွတ်ထားတာ၊ နောက်မှ သိတယ် ) နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ နှယ်ရင်း မနေ့ကလိုပဲ လုံခြည်ထဲမှာ ပြီးသွားတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း နောင်တရတာပေါ့ဗျာ။ မနက်ကျတော့ ဒေါ်လေး ရဲ့ မျက်နှာ အမူအယာက ဘာမှ မပြောင်းလဲ ဘူးဗျ
အဲတော့ နောက်တခါကျတော့ ရဲပြီပေါ့ဗျာ။ ထုံးစံအတိုင်း အိပ်ယာဝင်တော့ ဦးလေးလည်း စဟောက်ရော ကျွန်တော် ဒေါ်လေး ဖင်လုံးလေး တွေကို လက်နဲ့ ပွတ်ရင်း က သူ့ထမိန်ကို ဆွဲလှန်တော့တာပဲ။ လူက မအောင့်နိုင်တော့ဘူး ဗျ လီးက အသားကုန်တောင်နေတာ ပုဆိုးနဲ့ ထိတာတောင် နာချင်နေပြီ။ အဲဒါ အနောက်ကနေ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကနေ လီးထည့်လိုးတာ၊ အရည်တွေ ရွဲနေတာပဲ၊ ကြည့်ရတာ ဦးလေး လည်းမလုပ်တာကြာလို့နေမယ်။ ကျွန်တော် အဲဒီအချိန်တုန်းက ဖာသည်မ တွေ ချဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံပဲ ရှိတော့ အဲလိုပဲ ချောင်မယ်ထင်တာ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကျပ်လည်းမကျပ် ချောင်လည်းမချောင် အနေတော်ပဲ ကောင်းလိုက်တာ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပူနွေးပြီး အိနေတာပဲ။ ပထမ ဖြည်းဖြည်းလေး ညှောင့်လိုးရင်းနဲ့ အရှိန်ရလာတော့ နည်းနည်းကြမ်းသွားတာ ကုတင်က လှုပ်ပြီး ဖင်ကို ဆီးခုံက ရိုက်တဲ့ အသံထွက်လာတယ်၊ ဒေါ်လေးက မှောင်ထဲမှာပဲ ကျွန်တော့လက် ကို ဆိတ်ဆွဲပြီး၊ ရူးရှုး ဆိုပြီး အသံပေးတယ်။ အသံမထွက်ဖို့ပေါ့ဗျာ၊ အဲတော့ လည်း နည်းနည်းလေး အောင့်အီးပြီး ကျိတ်လိုးရတာပေါ့။ နေ့ခင်းထဲက မထိန်းနိုင်လို့ မာစတာဘိတ်လုပ်ထားတာဆိုတေ့ တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး နားလိုက် ကျိတ်ဆော်လိုက် လုပ်တာ တော်တော်ကြာသွားမှ လရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတယ်။အဲဒီညက ကျွန်တော့လီးဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ထဲမှာပဲ စိမ်ရက် နဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။
နောက် ဧည့်သည်ပြန်သွားတော့ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရှေ့ခန်းပြန်ရောက် သွားရတာပေါ့။ နေ့ခင်း ဦးလေး အလုပ်သွားလို့ ဒေါ်လေးနဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေခဲ့ ပေမဲ့ ဘာမှ မဖြစ်သေးဘူး ဗျ။ မှောင်ထဲမှာသာ လုပ်ရဲ သာ လင်းလင်း ချင်းချင်း မှာကျတော့မလုပ်ရဲဘူးဗျ၊ မျက်နှာလည်းပူတယ်။ အဲလိုနဲ့ပုံမှန်ပဲဘာမှမဖြစ်ခဲ့ကြသလိုပြန်ဖြစ်သွားတယ်ဗျ၊ တပတ်လောက်ကြာတော့ထဲထုံးစံအတိုင်း ညဘက် ဦးလေးနဲ့ သောက်ပြီး နောက် အိပ်ပျော်သွားတယ်၊ တခုခု ကိုယ့်ကို လာထိသလို မို့ လန့်နိုးသွားတယ်။ ဒေါ်လေး ဖြစ်နေတယ်၊ ဟင် ဒေါ်လေး ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ နင့်ဦးလေး က အရမ်းဟောက်တာပဲ ကွာ သွားလည်း ကျိတ်နေတာ၊ ညက ငါလည်း လဘက် တွေ စားပြီး အိပ်မပျော်တော့ ပိုဆိုးနေတယ်။ အဲဒါကြောင့် ဒီမှာ များအိပ်လို့ရမလားလို့ လာအိပ်တာဆိုပဲ။ ကျွန်တော်လည်း အဲလောက်တော့ မအ ပါဘူးဗျာ။ ကိုယ်လည်း စားပြီးမှ ငတ်နေတာ တပတ်လောက်ရှိ ပြီ ဆိုတော့ သူကျွန်တော့်ဘေးလှဲလိုက်တာနဲ့ လှမ်းဖက်လိုက်တယ်။ သူက ကျွန်တော့ ကို ကျော်ပေးပြီး အိပ်တယ်။ အောက်မှာ ဘာမှ ကို ဝတ်မထားဘူး။ ဘရာမပါ၊ ပင်တီ မပါ ဆိုတော့ သူလည်း ဆာလို့ အကြောင်းပြပြီး လာတာပဲ ဆိုတာ ရိပ်မိတာပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပြီး ဖင်ကြားမှာ လီးနဲ့ လွှတိုက်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ထန်လာတာနဲ့ ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး နို့တွေကို ကုန်းစို့ ပြစ်လိုက်တယ်။ သူ့လည်း တအီးအီး နဲ့ ကျွှန်တော့ ခေါင်းကို ပွတ်ပေးတယ်။ နောက် ကျွန်တော့ ပုဆိုးကန်ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ထမိန်ကိုလည်း လှန်တင် လိုက်တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်မှာ အရည်က တော်တော်ရွဲနေပြီဗျ။ အဲဒီမှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် လှေကြီးထိုး မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးဖူးတာပဲ၊ ကိုယ့်အဒေါ် ကလည်း ခံချင်နေတယ် ဆိုတာ သိရတော့ တော်တော်တော့ ဖီးတက်တာ၊ အသံထွက်မှာ ကြမ်းတုန်မှာလည်း ပူစရာမလိုဘူး ဆိုတော့ အားရပါးရကို ဆောင့်ပြစ်လိုက်တာ၊ သူလည်း ကုတ်ကပ်တက် ပြီး တော်တော် ကောင်းသွားတယ်ထင်တယ်။
တချီပြီးသွားတော့ ကျွန်တော့်လီးကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းက ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ဖက်ထားရင်းက လေသံတိုးတိုးနဲ့ စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။ နင့်အမေသိလို့ကတော့ ငါတော့ သေမှာပဲ၊ ဟာဒေါ်လေးက လည်းဒီလို ကိစ္စ ဘယ်သူက လျှောက်ပြောနေပါ့မလဲ ပေါ့။ ပြောရင်း သူ့ကျောလေးပွတ်ပေး သူ့ဖင်လုံးလေးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ညှစ်ပေးလုပ်ရင်းက ကျွန်တော့လီးကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာပဲ ပြန်တောင်လာတယ်။ သူလည်း သိတယ်၊ ငြီးသံလေးထွက်ပြီး ကျွန်တော့်လည်ပင်းတွေကို လာရက်တယ်။ အဲဒီ လျှာစိုစိုလေး လည်ပင်းလာထိတာ ဘယ်လို ဖီးတက်သွားမှန်းမသိဘူးဗျာ လီးကြီး က ထောင်းကနဲကို မာတက်လာတာ။ အဲဒါ သူ့အပေါ်ပြန်တက်ပြီး ဆော်တာ၊ ဒုတိယအကြိမ်ဆိုတော့ တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူးဗျာ။ အဲဒါ သူက ကုတ်ကက်တက်ပြီး တချီပြီးသွားတော့ သူ့ပေါင်နှစ်လုံး ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး တအားကို ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်တာပေါ့။ သူရော ကျွန်တော်ရော တချိန်ထဲမှာ ပြီးသွားကြရတယ်။
အဲဒီညက နေ စပြီး ကျွန်တော် တို့ နှစ်ယောက် ပွင့်လင်းသွားလိုက်ကြတာ နောက်နေ့ခင်းဘက်တွေ ဦးလေး အလုပ်သွားတာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ လိုးကြတော့တာပဲ။ ဒေါ့ကီ တွေ ဘာတွေ ဆွဲပြစ်လိုက်တယ်။ သူ့ကို ဘာဂျာပေးတော့ ပထမ မခံချင်ဘူး ၊ နင် ဘုန်းနိမ့်နေပါမယ် ဘာမယ်နဲ့၊ နောက်ကျတော့လည်း မောင်ကျန်တတို့ ဖြစ်သွားတာပဲ။ ဦးလေး က တခါမှ မလုပ်ပေးဖူးဘူးတဲ့၊ ဒါပထမဆုံး ဂျာခံရတာပဲတဲ့။ ပုလွေလည်း မမှုတ်ဖူးဘူး တဲ့ ဘယ်ရမလဲ သင်ပေးလိုက်တာပေါ့။ နောက်ပိုင်းမှ ပြောပြတာက ဦးလေးက အရက် အရမ်းသောက်လို့လားမသိဘူး လီးမတောင် တော့ ဘူးတဲ့ ပန်းသေနေသလို ဖြစ်နေတာတဲ့။ ဆရာဝန်သွားပြဖို့ပြောတာလည်း ရှက်လို့ မသွားဘူးတဲ့။ ဒေါ်လေး ကလည်း ရိုးရိုးသားသား ဆိုတော့ ဘာမှ ဖေါက်ပြန်တာ လည်းမလုပ်ချင်ဘူးတဲ့၊ ကျွန်တော်နဲ့ မှာ တိုက်ဆိုင်သွားတာလည်းပါတယ်။ တူတဝမ်းကွဲ ဆိုတော့ လည်းစိတ်ချရမှာပဲမို့ ဖြစ်သွားရတာတဲ့။ ကျွန်တော် ရန်ကုန်မပြန်မချင်းတော့ အဒေါ့်ကို ကောင်းကောင်းကျွေးခဲ့ပါတယ်ဗျာ။ ဇာတ်လမ်းက တော့ အဲဒါပါပဲ။
THE END
