ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင်
ရေးသားသူ – ဘုံခုနှစ်ဆင့်
(အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။)
[အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။]
🏵️အပိုင်း (၁)🏵️
” ကောင်းကြသေးရဲ့လား ဟမ် ကိုသက်ခိုင် ခု ရှင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”
” ဟူးးး ငါ တောင်းပန်ပါတယ် သူဇာရယ် ငါ့ အပြစ်တွေပါ ”
ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် အား နှစ့်သိမ့်ဝန်ခံပေးလိုက်သည်။ပြဿနာ အစက ဦးသက်ခိုင် ဖြစ်သည်။ကုမ္ပဏီမှ ယဉ်မောင်း မိုးနှောင်းအား မိမိအိမ်တွင် ခေါ်ထားရာမှ သမီးဖြစ်သူ သီတာခိုင် အားခိုးပြေးသွားလေသည်။
” အီးးး အဟင့် ဟင့် သမီးကို ရှင် ပြန်ရှာလာခဲ့ အမြန်ဆုံးရှာ အီးးဟီးးး ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် အသားလတ်လတ် မျက်ခုံးကောင်းကောင်း မျက်လုံးလှလှ နှင့် ခုလို အသက် ၅၀ထိ ချောမော ခန့်ညားနေဆဲ။ အထူးသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းပြေပြစ်လှပြီး ရင်သားခပ်ပြည့်ပြည့် ဖင်သားကြီးများ အိစက်ဝိုင်းစက်နေသော အလှပိုင်ရှင်ကြီး။ဖိုသတ္တဝါ တို့အကြိုက် မြင်လိုက်ရုံဖြင့် ရမ္မက်စိတ်ကို ထကြွစေသော အလှတရားများ ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။တစ်ဦးထဲသော သမီးလေးမှာ ဒါရိုက်ဘာနှင့် ခိုးရာလိုက်ပြေးသဖြင့် လင်ဖြစ်သူအား မချိတင်ကဲ အပြစ်တင်ရင်း ဝမ်းနည်းနေရသည်။
ဦးသက်ခိုင် ဇနီးဖြစ်သူ အလိုကျနေလာရင်း ခုဆို အသက် ၅၅ ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ကျမ်းမာရေး ကောင်းမွန်ပြီး အလုပ်ကို ကြိုးစားလုပ်ကိုင်နေသူ။ရုပ်ရည်မှာ သာမာန်ရှိပြီး ထူးခြားချက်ကတော့ ကာမစိတ်ပြင်းထန်တတ်သည်။သမီးဖြစ်သူ သီတာခိုင်မှာ မျက်နှာပေါက်က မအေတူသလို ချစ်စရာကောင်းပြီး ဖင်သားလုံးလုံးလေးက သူ့အချိုးစားနှင့်သူ ကြည့်ကောင်းနေသူပါ။အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးလာကာ ညအမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာနေသည်။ အိမ်၏ အောက်ထပ် ကျွန်းကုလားထိုင်အား လက်ကလေးတင်ရင်း ငိုရှိုက်နေသော ဇနီးဖြစ်သူအား ကြည့်နေမိသည်။အနက်ရောင် ကိုယ်ကြပ် စကပ်ထမိန် ဝတ်ထားရင်း ကော့တက်နေသော ဖင်သားအိအိကြီးက နောက်မှကြည့်ရင်း အသဲယားကာ ပေါင်ကြားမှ တင်းကနဲ့ဖြစ်နေရသည်။
စကပ်ထမိန်အောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီရာလေးက ရေးရေးလေး ပေါ်နေတော့သည်။ အောက်ခြေ အကွဲကြောင်းမှ ခြေသလုံး တုတ်တုတ်ဖြူဖြူလေးက တဖက်နှင့်တဖက် ပွတ်သပ်နေရင်း စဉ်းစားနေပုံက တမျိုးလေးဆွဲစောင်နေပြန်သည်။မနက်ထဲက ခုထိ ဘာမှ စားပုံမရသော ဇနီးဖြစ်သူအား
” သူဇာ တခုခု စားပါ့လား ကိုယ် အမြန်လိုက်ရှာမှာပါ စိတ်လျော့နော် ”
” အိုရ် မသိဘူး မသိဘူး ဘာမှ မစားချင်ဘူး သမီးလေးကို ပြန်ခေါ်လာခဲ့ ”
” အေးဘာကွာ အေးဘာ ”
ဇနီးဖြစ်သူနား လျောက်လာလိုက်ရင်း ဖင်သားကြီးများအား ပွတ်သပ်ချေမွလိုက်သည်။လုပ်ငန်းရှင် အပေါင်းသင်းတွေကြား ဇနီးဖြစ်သူအိုးကြီးကို တည ဘယ်နှချီလိုးပေးကြောင်း မိမိစိတ်ကြိုက် တည်တည်လိုးတတ်ကြောင်း အပေးကောင်းသဖြင့် ဆန္ဒတွေအမြဲပြည့်ခဲ့ကြောင်း ဂုဏ်ယူစွာ ပြောလေ့ရှိသည်။ဖင်ကြားထဲ လီးအား အမြှောင်းလိုက်ကပ်ထားရင်း စကပ်အောက်နားစအားဆွဲကာ အတွင်းခံဘောင်ဘီပေါ်မှ စောက်ပတ်အား လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်လေသည်။
ဖင်သားကြီးများ နောက်သို့ကော့လာကာ အင့် ကနဲ့ ရှိုက်သံလေး ကြားလိုက်ရသည်။စောက်ပတ်လေးအားမနိုက်ပဲ ဘောင်းဘီပေါ်မှ အစိနေရာလေးအား ဖိဖိချေရင်း ပုခုံးသားလေးများအား ဖွဖွကိုက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် မှာ ကိုယ်လုံးလေးတုန်လာကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံများ မဆက်မပြတ်ထွက်လာရသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်သူဇာ၏ ပုခုံးမှ ဝိုက်ဖက်ကာ နို့အုံ့လေးအား ညှစ်ရင်း အောက်က စောက်စိလေးအား ဖိဖိချေကာ နားရွတ်ဖျားလေးအား ဆွဲဆွဲစုပ်တော့သည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တအားအားညည်းရင် ဦးသက်ခိုင်ဘက်သို့ မျက်နှာချင်ဆိုင်လှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ စုပ်နေရသည်။ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များ စီးကျလာလျက် ဦးသက်ခိုင်အား ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းရင်း ဇနီးဖြစ်သူ အင်္ကျီနောက်ကျောမှ ဇစ်အားအပေါ်သို့မှတင်ကာ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။
ဇာဘော်လီအစိမ်းလေးအောက် အနည်းငယ်တွဲနေသော ဖြူဖြူခဲခဲ နို့အုံကြီးမှာ အကြောစိမ်းလေးတွေယှက်သမ်းနေပြီး နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးက မာခဲနေလျက်။နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုအား တလှည့်စီ ငုံစုပ်ပေးရာ ဒေါ်သူဇာမှာ ရင်ဘတ်လေးကော့ပေးရင်း
” အို့ အာကွာ ကိုသက်ခိုင်ရယ် အင့် ဟူးးး ”
ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း ကျောပြင်အားဖက်ထားသော လက်တဖက်အားဦးသာက်ခိုင်ပေါင်ကြားသို့ရွေ့ကာ မပျော့မမာဖြစ်နေသော လီးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ဒေါ်သူဇာမှာ လီးအားစွပေးရင်း နို့စို့နေသော ဦးသက်ခိုင်ခေါင်းအား ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် ထွေးပွေ့ထားလိုက်ပြန်သည်။နို့သီးခေါင်းလေးအား ပါးစပ်ထဲထည့်ကာလျှာထိပ်လေးဖြင့်ဝိုက်ပြီး ခပ်ဖွဖွ ကိုက်ခံရတိုင်း လီးကြီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်မိနေသည်။
ထို့နောက် ဦးသက်ခိုင် ပုခုံးအားကိုင်၍ အောက်သို့ဖိပေးလိုက်ရာ ဦးသက်ခိုင်က အလိုက်သင့်လေး ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။စကပ်ထမိန်လေးအား အောက်သို့ချွတ်ချပစ်ရာ ဗိုက်သားဖြူဖြူလေးအောက်မှ စောက်ပတ်လေးအား ဖုံးကွယ်ထားသော အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသာ ကျန်တော့သည်။
နောက်ဆုံးအတွင်းခံဘောင်ဘီလေးအား ချွတ်ရာ ဆီးခုံးပေါ်၌ စောက်မွှေးကောက်ကောက်လေးများ နေရာယူလျက် အောက်ဖက်မှ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားများဖေါင်းကားနေသည်ကို တွေ့ရပြန်သည်။ စောက်ခေါင်းဝ နီနီလေးထဲမှ စောက်ရည်များ ထွက်ကျနေရာ ဘောင်းဘီလေးတွင် ကပ်ပါလာတော့သည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူမ၏ ပေါင်တံဖြူဖြူတုတ်တုတ်လေးအား မသိမသာ ကားလိုက်ပြီး လင်ဖြစ်သူမျက်နာရှေ့ စောက်ပတ်အား တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မိမိရှေ့မှ အရည်များရွှဲနှစ်နေသော စောက်ပတ်အား ထိုးယက်ပစ်လိုက်သည်။ယက်နေရင်း စီးကျနေသော စောက်ရည်များအား ပေါင်အတွင်းဘက်တလျောက် လိုက်လံစုပ်ယူနေပြန်သည်။
တဖန် အပေါ်ပြန်တက်ကာ စောက်ခေါင်းဝလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့်ထိုးကလိပေးရာ နှာခေါင်းထိပ်လေးက စောက်စိလေးအား ထောက်မိနေသည်။အကွဲကြောင်းတလျောက် အထက်အောက် လျှာဖြင့် ထိုးခွဲပေးရင်း စောက်စိလေးအား ကိုက်ကိုက် ထားခဲ့ရာ ခဏအကြာတွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် တစ်ယောက် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။
အားးး အမေ့ ရှီးးး ကိုသက်ခိုင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ အင့် အားးးရှီးးး းးး ”
လင်ဖြစ်သူ၏မျက်နာအား စောက်ရည်များဖြင့်ပန်းရင်း ဦးခေါင်းအားဖမ်းထိန်းကာ မျက်နာအနှံ့စောက်ပတ်ဖြင့် ပွတ်နေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင် မျက်နှာတပြင်လုံး စောက်ခေါင်းမှထွက်သော အကျိအချွဲများ စောက်ရည်ကြည်များ ပြည့်နေတော့သည်။စောက်ရည်များ ရပ်သွားချိန်မှ ဦးသက်ခိုင်အား ဆွဲထစေပြီး မျက်နှာအနှံ့မှ သူမ စောက်ရည်များအား ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ရင်း စုပ်ယူပစ်သည်။
ထို့နောက် ဦးသက်ခိုင်မှာ ပုဆိုးချွတ်ပစ်ကာ ထိုင်ခုန်ပေါ်သို့ ထိုင်ရင်း ပေါင်ကြားမှ မဲပြောင်နေသောလီးကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးအား ဖြဲရင်း ဒေါ်သူဇာအား စုပ်ပေးရန်ပြောလိုက်သည်။စကားပင်မဆုံးလိုက် ပေါင်ကြားတွင်း ဒူးထောင်နေရာယူကာ လင်ဖြစ်သူလီးကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေလိုက်သည်။
ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်နေရင်း လင်ဖြစ်သူအား မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်ရာ ဦးသက်ခိုင်တစ်ယောက် မျက်လုံးစင်းကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။မိမိစောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့်ပွတ်ရင်း လီးအဖျားမှ ဝင်နိုင်သလောက် ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်ဝိုက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။လီးကြီးမှာ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် တင်းကနဲ့တင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ ပါးစပ်ထဲ မာထင်လာသည်။
” သူဇာ ခုံပေါ်လက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးနော် ”
” အွန်းပါ ကိုသက်ခိုင် သဘော ”
စကားပြောရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ကျွန်ခုံပေါ်လက်ထောက်ပြီး အိစက်စွင့်ကားနေသော ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်တစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်ကာ နောက်မှ နေရာယူရင်း ဇနီးဖြစ်သူဖင်ကြီးအား ဖျောင်းကနဲ့ တချက်ရိုက်လိုက်သည်။ထို့နောက့် ဖင်ဝလေးအောက်မှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူးမြုပ်ကာ ဖိလိုးလိုက်သည်။
” ဗျစ် ဗျစ် ဖလွတ် ဘွတ် ”
” အ အားးး ဖြည်းဖြည်းလိုးနော် ကိုသက်ခိုင် ”
” အင်းပါ သူဇာရယ် သူဇာစောက်ပတ်လေးက ဘယ်ချိန်လိုးလိုး လိုးကောင်းတုန်းကွ ”
” ပြောတတ်ပ ကျမဟာက ရှင့်လီးတစ်ချောင်းပဲ ဝင်ဖူးတာ ရှင်သာ ဟွန့် ”
တခါတခါ ဖေါက်ပြန်တတ်သော လင်ဖြစ်သူအား ငေါ့လိုက်လေသည်။
” ဟာ မဟုတ်ရပါဘူး မိန်းမရယ် ဒီလောက်လှ ဒီလောက်ချောတဲ့မိန်းမ ရထားမှတော့ အပြင်မှာ မရှုပ်ပါဘူးကွ ”
စကားပြောရင်း ၁၀ချက်ခန့်စောင့်လိုးလိုက်သည်။ လီးအရင်းကပ်မိတိုင်း ဒစ်ဖူးမှာ သားအိမ်ထောက်မိသဖြင့် ဒေါ်သူဇာမှာ စောက်ပတ်ထဲက ကျင်တက်လာပြီး နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်းနေတော့သည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တလျောက် ဒစ်ဖူးကြီးက ပွတ်စွဲနေသဖြင့် အရည်ကြည်များစို့လာကာ မနာတော့ပဲ လီးအရသာ တွေ့လာတော့သည်။ အနှစ် ၂၀ ကျော် လိုးပေးတဲ့ လီးကြီးအား ညှစ်ညှစ်ပေးရင်း ဖင်ကြီးအား နောက်သို့ ကော့ကာ ပြန်ပြန်စောင့်ပေးလိုက်သည်။
ဦးသက်ခိုင်လည်း ခါးလေးအား လက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ မနားတမ်းလိုးရင်း လီးထိပ်မှ ကျင်တက်လာရသည်။ထိုစဉ် လီးတစ်ချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တအင်းအင်းညည်းရင်း စောက်ရည်များပန်းနေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။နောက်ဆုံး ခပ်ကြမ်းကြမ်း စောင့်လိုးအပီးတွင် လရည်ပူပူနွေးနွေးများကို စောက်ပတ်လေးထဲ ဗျစ်ကနဲ့ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ခဏနား၍ ရေချိုးခန်းသို့ သန့်စင်ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ကာ အိပ်ခန်းတွင် ဝင်လာကြသည်။ကုတင်ပေါ်သို့ရောက်လျင်
” ကိုသက်ခိုင် မနက်ကျ ချက်ချင်း လိုက်ရှာနော် သမီးကို ”
” အေးပါ သူဇာရယ် ခု အိပ်ရေးဝဝအိပ်လိုက် နော် ”
ဦးသက်ခိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲတိုးကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ရေးဆေးပြီးကာစ လီးအား ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။မိမိလီးအား ကိုင်ကာ အိပ်ပျော်သွားသော မိန်းမဖြစ်သူ နဖူးအားနမ်းလိုက်ပြီး မနက်သမီးဖြစ်သူအား ရှာရန်တွေးနေရင်း ကြိုးစားအိပ်လိုက်တော့သည်။
မနက်လင်းလင်းချင်း ဦးသက်ခိုင်မှာ ဇနီဖြစ်သူပြင်ထားပေးသော မနက်စာ စားပြီး ရေချိုးကာ အဝတ်စားများလဲနေသည်။ရုံးသို့ အရင်သွားရမည် နောက်ပြီးမှ သမီးဖြစ်သူအား ကိုယ်တိုင်လိုက်ရှာရမည်။အိမ်အောက်ထပ်သို့ လှေကားထစ်တွေအတိုင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆင်းလာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းရှေ့မှာ မိမိရုံးသုံးလက်ဆွဲအိတ်လေးကိုင်ကာ စောင့်နေသော ချစ်ဇနီးအား တွေ့လိုက်ရာ
” သူဇာ – ဒီနေ့ ထမင်းစားထားနော် ရုံးခဏ ဝင်ပြီး သမီးကိုတွေ့အောင်ရှာမယ် လက်ဝတ်လက်စားတွေ ပါမသွားဘူးဆို ဒီမြို့အနီးပဲရှိမှာပါ ”
” စားမှာပါ ကိုသက်ခိုင်ရယ် အမြန်ဆုံး တွေ့အောင်သာရှာ – လမ်းလဲ ဂရုစိုက်မောင်းနော် ”
” အင်းပါ ကိုယ်သွားပြီ သူဇာ ”
ခြံဝင်းထဲမှ မောင်းထွက်သွားသော ကားလေးအားကြည့်ရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်ကာ အိမ်အတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းအတွင်း သူမရှေ့မှ ကော်ဖီခွက်ကိုကိုင်ကာ တငုံ သောက်လိုက်သည်။မျက်နာမဲ့သွားမိသည်။အရင်ဆို မနက်တိုင်း သမီးဖြစ်သူက သူမအကြိုက်ဖျော်ထားပေးသည်။မိမိဘာသာဖျော်ရာ အချိုမကြိုက်သော သူမအတွက် အဆင်မပြေဖြစ်နေတော့သည်။
ဦးသက်ခိုင်လည်း နေအိမ်မှ ကားလေးဖြင့်မောင်းလာခဲ့ရာ ကုမ္ပဏီသို့ရောက်ရှိလာသည်။ဝင်ဝင်ချင်း ရုံးသူရုံးသားများ ဝိုင်း၍နုတ်ဆက်ကြသည်။
” မင်္ဂလာပါ ဆရာ ”
” မင်္ဂလာပါ ”
ရုံးသူရုံးသားများအား ပြန်လည်နုတ်ဆက်ရင်း မိမိစက္ကထရီ ကေသီမိုးအား သီးသန့်ခန်းသို့ လာရန်ပြောလိုက်လေသည်။
” ကေသီ ရုံးခန်းခဏ လာခဲ့ပါဦး အစည်းဝေးကိတ်စတွေ ကိုယ်စားစီစဉ်ရအောင် ”
” ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ – သမီး ခုပဲ လိုက်ခဲ့ပါ့မယ် ”
သီးသန့်ခန်းထဲတွင် စိတ်ရှုတ်နေဟန်ရှိသော ဦးသက်ခိုင်အား တချက်ကြည့်ကာ
” ကိုကြီး ဘာဖြစ်နေတာလဲ မျက်နှာလဲမကောင်းဘူး ”
စကားပြောရင်း ဦးသက်ခိုင်အနီးသို့လျှောက်သွားရင်း မေးလိုက်သည်။ကေသီမိုးမှာ ရုံးသူရုံးသားများရှေ့တွင် ဆရာဟုခေါ်ပြီး နှစ်ကိုယ်ကြားရှိချိန် ကိုကြီးဟုခေါ်တတ်သည်။အသက်၂၄နှစ် ကာပြားမလေးဖြစ်ပြီး ရုပ်ရည်ချောမောကာ ဘော်ဒီက သူ့နေရာနဲ့သူ ကြည့်ကောင်းလှသည်။
” အိမ်ကိတ်စတွေပါ ကေသီ – သမီးက မိုးနှောင်းနဲ့ ခိုးရာလိုက်ပြေးတာ သူ့အမေက ထမင်းကိုမစားဘူး သမီးကို အမြန်ရှာခိုင်းနေတာ ”
” အော် ကဲပါ ကိုကြီးရာ သမီး ပြုစုပေးမယ် စိတ်လျော့ထား ပြီးမှ အလုပ်ကြောင်းပြောကြတာပေါ့ ”
ကေသီမိုးမှာ စကားပြောရင်း ဦးသက်ခိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ထို့နောက် ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ပြီ ငိုက်တိုက်တိုက်ဖြစ်နေသော ဦးသက်ခိုင်လီးကြီးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်ပေမယ့် ကေသီမိုး စုပ်ချက်များအောက်တွင် လရည်များထွက်ကျခဲ့ရသည်။ထွက်လာသော လရည်ပူပူများအားကေသီမိုးမှာ အဖိတ်အစင်မရှိ ဒစ်ဖူးအားငုံရင်း မျိုချပစ်သည်။လရည်များကုန်စင်အောင် စုပ်ယူပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးအား ပါးစပ်အတွင်းမှ ထုတ်ကာ တချက်နမ်းလိုက်လေသည်။
ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးအား ဘောင်းဘီတွင်း ပြန်ထဲ့ကာ ဇစ်ပိတ်လိုက်ပြီး စားပွဲခုန်ရှိရာ လျောက်သွားလိုက်ပြီး – အလုပ်နှင့်ပတ်သက်သည်များမှာကြားကာ ဒီနေ့ရုံးသို့ ပြန်မလာတော့ကြောင်း မိုးနှောင်းလိပ်စာအတိုင်း သူကိုယ်တိုင်သွားမည့်အကြောင်း ပြောကာ ကုမ္ပဏီမှ ပြန်လည်ထွက်ခဲ့တော့သည်။ဦးသက်ခိုင်တစ်ယောက် တဖြည်းဖြည်းမောင်းလာရာ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်လေး တခုသို့ရောက်လာသည်။
ရပ်ကွက်လမ်းလေးမှာ ကားလေးများလွတ်လွတ်လပ်လပ် မောင်းနှင်လို့ရသဖြင့် မိုးနှောင်းအလုပ်လျှောက်စဉ်က ပေးထားသော လိပ်စာအတိုင်း လိုက်ရှာနေတော့သည်။စာရွတ်လေးထဲမှ လိပ်စာအားကြည့်လိုက် မောင်းလာလိုက်ဖြင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်နှစ်ထပ် ဝင်းရှေ့တွင် မန်းကျီးပင်ကြီးအား တွေ့လိုက်ရသည်။လိပ်စာအရတော့ ဒီအိမ်ပဲ – သေချာပြန်ကြည့်ကာ ကားလေးအား အိမ်ရှေ့မရောက်တရောက်ထိ မောင်း၍ ရပ်ပစ်လိုက်သည်။ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ အိမ်တခါးဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာရာ
” ဘယ်သူနဲ့တွေချင်လို့ပါလဲ အန်ကယ် ”
အသံလာရာသို့ ကြည့်လိုက်ရာ မိမိအတွင်းရေးမှုးမလေး ကေသီမိုး အရွယ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်အားတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ပိုက်ဆံအိတ်လေးအား လွယ်ထားလျက် ခြင်းတောင်းလေးကိုင်ကာ အပြင်ထွက်တော့မည့်ဟန် ဖြစ်နေသည်။
” အော် သမီး – ဒါ မောင်မိုးနှောင်းတို့ အိမ်လားမသိဘူး အန်ကယ်က သူကားမောင်းနေတဲ့ ကုမ္ပဏီကပါ ”
” ဟုတ်ပါတယ်အန်ကယ် မောင်လေး မနေ့က အိမ်ပြန်မလာသေးဘူး မေမေတော့ အိမ်ထဲမှာရှိပါတယ် ဝင်ပါရှင် ”
တံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ဦးသက်ခိုင်လည်း အထဲဝင်လိုက်တော့သည်။ကောင်မလေးမှာ သူ့အမေအား အော်ပြောပြီး အလုပ်နောက်ကျနေသဖြင့် သူမအား ခွင်ပြု့ရန်ပြောကာ အိမ်ပြင်သို့ထွက်ခွါသွားတော့သည်။အိမ်ထဲ ရောက်ရောက်ချင်း ထင်မှတ်မထားသော အဖြစ်ပျက်တို့နှင့် ရင်ဆိုင်လိုက်ရသည်။
” ဟင် ရှင် ရှင် ကိုသက်ခိုင် မလားးး ”
” ဟာ သီရိဖြူ ဟုတ်တယ် ဖြူ — ဖြူ – မလားးး ”
” အဟင့် ဟင့် မောင်ရယ် ”
သနပ်ခါးဖွေးဖွေးနှင့် ဒေါ်သီရိဖြူ ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ဦးသက်ခိုင်အား လာရင်းကိတ်စအားမေ့ကာ ရင်ကို ဗလောင်ဆူစေတော့သည်။၂၅နှစ်ကျော်ကျော် ကွဲကွာခဲ့ရသော ငယ်ရည်းစားက တင်းကျပ်နေအောင်ဖက်ထားကာ ရင်ခွင်ထဲ တအင့်အင့် ရှိုက်ငိုနေတော့သည်။ဧည့်ခန်းအလယ်တည့်တည့်တွင် ထိုင်ခုန်ပေါ်သို ထိုင်ရန်ပင် သတိမေ့နေသော ငယ်ရည်းစားအား ပြန်လည်ဖက်တွယ်ရင်း
” ဖြူ မောင်တို့ ခဏထိုင်ပြီး စကားပြောရအောင်နော် ”
” ခဏလေးပါ မောင်ရယ် ဖြူတို့မတွေ့ကြတာ ကလေးတွေ တသက်မလား ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ ပြောသာပြောနေရသည် လက်က မလွတ်ချင်ပေ။ဒေါ်သီရိဖြူ နို့အုံကြီးများက ဖိကပ်ထားသဖြင့် ဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးမှာ အမြှောင်းလိုက်ထကာ ရှေ့သို့ ကော့ထားမိသည်။ခုထိ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိလှသော ချစ်ဦးသူ၏ နို့ကြီးများကို ကုန်းစို့ချင်တဲ့စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာရသည်။
” မောင် ဖြူကိုသတိမှရသေးရဲ့လား ဟင် ”
” မပေါင်းရပေမယ့် သတိရနေပါတယ် ဖြူရယ် ”
စကားပြောနေရင်း ဒေါ်သီရိ ဆီမှ ကိုယ်သင်းနံ့လေးကြောင့် ဦးသက်ခိုင်လီးက ဘောင်းဘီတွင်း တင်းထုတ်နေတော့သည်။
” ဖြူ – မောင်ခုန်ပေါ်ထိုင်ဦးမယ် ဟိုလေ ဟို ဟို ”
ဒေါ်သီရိ မျက်နာလေး ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာ နားလည်နေသည်အလား
” အင်းပါ မောင်ရဲ့ ထိုင်လေ ဖြူက မောင့်ပေါ်ထိုင်မှာပေါ့ ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ ခုန်တစ်လုံးပေါ်ထိုင်ရင်း ဘောင်းဘီဇစ်အား ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင် ပေါင်တဖက်ပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်သည်။ကာလ အတန်ကြာ ပျောက်ကွယ်နေသော ကာမဆန္ဒများက ငယ်ချစ်ဦးနှင့်တွေ့ချိန် ဆေ့ဆော်ပေးသလိုဖြစ်နေတော့သည်။
ဦးသက်ခိုင်က သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေသော ဒေါ်သီရိပေါင်ကြားအား ဘယ်လက်ဖြင့်နိုက်ကာ စောက်ပတ်နေရာလေးအား စမ်းလိုက်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူကလည်း စောက်ပတ်အား အနိုက်ခံရင်း ညာလက်ဖြင့် ဦးသက်ခိုင် ဇစ်ဖွင့်ထားသော ဘောင်းဘီဂွကြား လက်သွင်းကာ ဂွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။အတန်ကြာမှ့ငြိမ်သက်သွားရာမှ
” မောင် အခန်းထဲသွားရအောင်ကွာ ဖြူလိုချင်လှပြီ နော်မောင် ”
” ဟို ဟို ဖြူ့ အမျိုးသားက ”
” ကျွတ် အာကွာ – သူဆုံးတာ ၁၀နှစ်ကျော်ပြီ မောင်ရဲ့ လာပါ – ဖြူ တအားလိုချင်လှပြီ ”
ဦးသက်ခိုင်စကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောလိုက်ရင်း ရမ္မက်သံ မျှင်းမျှင်းလေးဖြင့် တောင်းဆိုလိုက်သည်။ ဦးသက်ခိုင်လီးအား မလွတ်တမ်းကိုင်ထားရင်း အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ သူမ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။အိပ်ခန်းထဲ အရောက် အင်္ကျီလေးအား သူ့မဘာသာ ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ဘော်လီအစိမ်းလေးက နို့အုံကြီးများကို မနိုင်တနိုင်ထိမ်းထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
ထို့နောက် ထမိန်ကို ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လေးလှန်ကာ ဦးသက်ခိုင်အား မျက်လုံးများဖြင့် ဖိတ်ခေါ်နေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်လည်း အင်္ကျီဘောင်းဘီများချွတ်ကာ ဒေါ်သီရိဖြူ ပေါင်ကြားတွင် ဒူကွေးကာ နေရာယူလိုက်သည်။ထို့နောက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအားချွတ်ရာ ဒေါ်သီရိဖြူက ခါးလေးကြွကာ အလိုက်သင့်ကူညီပေးလိုက်လေသည်။
အတွင်းခံချွတ်လိုက်တော့မှ စောက်မွှေးထူထူများအောက်က စောက်ပတ်မှာ ဖေါင်းကားနေလျက် စောက်စိညိုညိုလေးက ထောင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ထားပေမယ့် ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေး အထက် နိူ့အုံကြီးများမှာ ဆွဲစို့ချင်လောက်အောင် ကြည့်ကောင်းနေပြန်သည်။ကာမစိတ်များ ထကြွလာကာ နို့အုံကြီးအား ပါးစပ်ထဲဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် ဆွဲဆွဲစုပ်တော့သည်။
နို့သီးခေါင်းများအား လျှာဖျားလေးနှင့် ဝိုက်ပေးကာ ကိုက်ကိုက်ပေးသည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ခုမှ အောက်နုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ နို့စို့သည်ဒဏ်ကို ကြိတ်ခံနေရသည်။ထို့နောက် ဦးသက်ခိုင် နူတ်ခမ်းက နို့အုံမှခွာကာ အောင်ဖက်သို့ ဆင်းလာလိုက်ပြန်သည်။စောက်ခေါင်းဝတွင် အရည်ကြည်လေးများအိုင်နေကာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားညိုညိုလေးတွေက တအားမလန်သေးပဲ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်ထိပ်တွင် စောက်စိက ပြူးထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ကာ စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။လက်နှဖက်က အပေါ်သို့ရွေ့ကာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ပေးရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများအား ခပ်တင်းတင်းချေပေးလိုက်ပြန်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ တကိုယ်လုံး တဆက်ဆက်တုန်လာကာ အသံထွက်၍ ညည်းနေရရှာသည်။အားးးး မောင်ရယ် အ အ …… ဖြူမနေတတ်တော့ဘူး လိုးပေးပါတော့ လိုးပေးပါမောင်ရယ် အာ ကွာ……ကျွတ် ”
ကာမစိတ်များတောက်လောင်လာကာ လိုးပေးရန်သာ တောင်းဆိုနေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးဖြင့်ဝေးကွာနေသော ရည်းစားဦးအား ကာမ ခလုတ်များ တဆင့်ပီးတဆင့် ဖွင့်ပေးနေတော့သည်။စောက်ရည်များရွှဲအိုင်နေသော အဖုတ်လေးထဲ လက်ခလယ်သွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ရာ ဒေါ်သီရိဖြူတစ်ယောက် ခါးကော့တက်လာကာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများက လက်ခလယ်ကို ညှစ်ထားလိုက်သည်။
ထိုစဉ် ဦးသက်ခိုင်မှ အနီးရှိ ခေါင်းအုံးအားဆွဲယူကာ ဖင်အောက်သို့ ခုထားလိုက်သည်။ခါးကော့နေရာမှ ပြန်အကျတွင်စောက်ပတ်က ရှေ့သို့ဖေါင်းကားနေပြီး အစွမ်းကုန်ဖြဲပြသလို ဖြစ်နေတော့သည်။တအားအား တအီးအီး ညည်းနေရင်း မျက်လုံးလေးစင်းကာ လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုနေလျက်။ရမ္မက်စိတ်များထကြွနေသော မျက်နာလေးအားကြည့်ရင်း ဦးသက်ခိုင်မှာ စောက်ပတ်ထဲ့သို့ ဒစ်ဖူးအားဖိထဲ့ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးလိုက်သည်။
” ဗျစ် ဗျစ် ဖလွပ် ဘွတ် ”
” အားးး အမေ့ အိခ့် ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ လီးဖြင့်ဝေးနေသဖြင့် ဦးသက်ခိုင်လီးကြီးတကယ်ဝင်လာသောအခါ အနည်းငယ် တွန့်သွားတော့သည်။ပါးနပ်သော ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးအား တဝက်ထုတ် တဝက်သွင်းကား ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးလိုက်သည်။ခဏ အကြာတွင် ဒေါ်သီရိဖြူမှာ လီးအရသာတွေ့လာကာ ခပ်မြန်မြန် လိုးရန် တိုးတိုးလေး တောင်းဆိုလိုက်သည်။
” ရှီးးး းးး အားးး မောင်ရယ် လိုးလိုးးး ဖြူခံနိုင်ပါပြီ နာနာလေး လိုးးပေးနော် မောင် အားးး ရှီးး းးး ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ မိမိလီးအား ညှစ်ပေးလာသိကို ခံစားသိရှိနေ၍ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုလာသောအခါ ဒေါ်သီရိဖြူ ပုခုံးအား ဆွဲကိုင်ကာ ကုတင်တခုလုံး ယိမ်းထိုးနေအောင် စောင့်စောင့် လိုးတော့သည်။
” ဘွတ် ဘွတ် ဒုတ် ပြွတ်စွပ် ဖွပ်ဖွပ် ဘွတ် ”
” အားးး အမေ့ ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ဖြူမခံရတာ ကြာပါပြီ…… အိုးးး ဟုတ်တယ် လိုးလိုးးး မောင်ကြိုက်သလောက် လိုးးး အားးး အမေ့ ရှီးးး ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင်စောင့်လိုးတိုင် အောက်မှ ခါးလေးကော့ကာ ပင့်ပင့်ပေးနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာတိုင်း ညှစ်ညှစ်ထားရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး လိုးနေရသည်။
” ဗျစ် ဒုတ်……အ … အဟင့် ဟင့် ”
” အီးးး ဟားးး ကောင်းလိုက်တာ ဖြူရာ …… အင့်အင့် ”
ညည်းသံ လိုးသံများ ပြင်းထန်လာပြီး နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီညီ လိုးနေကြသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပစ်ပစ်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက်တွင် လီးအား အရင်းထိကပ်ကာ ဒေါ်သီရိဖြူ ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချရင်း လရည်များပန်းထုတ်တော့သည်။ခဏအကြာတွင် ဦးသက်ခိုင်လီးမှာ နွေးကနဲ့ဖြစ်လာရာ ဒေါ်သီရိဖြူလည်း စောက်ရည်များပန်းနေသည်ကို သိရှိလိုက်လေသည်။
ဟူးးး ကောင်းလိုက်တာ ဖြူရယ် ”
” ဖြူက ပိုကောင်းတာ မောင်ရဲ့ ဘယ်နှချီမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး မောင်ယက်ပေးထဲက စောက်ရည်က ခဏတိုင်းထွက်တာ ထိန်းကိုမရတော့တာ ”
ပြန်ပြောရင်း ဦးသက်ခိုင်ပါးအား ခပ်ဖွဖွနမ်းကာ သူမ အပေါ်မှ ဆင်းခိုင်းလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်က ဘေးသို့ လိမ့်ချလိုက်ရာ လီးကြီးမှ ပြွတ်ကနဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်သွားတော့သည်။သူမစောက်ပတ်လေး ဟာတာတာလေးဖြစ်ကာ ဖလွပ် ရှုးး ကနဲ့လေအံသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာရသည်။ခဏနားပြီးမှ ဦးသက်ခိုင်က အကြောင်းစုံ ပြောပြလိုက်လေသည်။
” ဟင် … ဒါဆို သားက မောင့်သမီးကို ခိုးပြေးတာပေါ့ ”
” ဟုတ်တယ် ဖြူရဲ့ ဒါမဲ့ မောင်က သဘောတူပါတယ် သမီးအမေကတော့ စိတ်ဆိုးနေတာ ”
” ဒါပေါ့ မောင်ရယ် … ဘယ်သမီးရှင် မဆို ကိုယ့်သမီးကို နှမျောကြတာပေါ့ … ဖြူနားလည်ပါတယ် ”
” မောင်က ဖြူ့သားမှန်းသိသွားတော့ မြန်မြန် လက်ထပ်ပေးဖို့ စီစဉ်ရတော့မှာ ဖြူလည်း ကလေးတွေ ပြန်လာဖို့ စုံစမ်းပေးနော် ”
” အင်းပါ မောင်ရဲ့ မြန်မြန်လက်ထပ်ပေးတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ မောင်လဲ ကလေးတွေလစ်ရင် ဖြူအိမ် လာလာလိုးလို့ ရတာပေါ့ …… ခ်ခ် ”
” ဒါပေါ့ ဖြူရဲ့ နေတိုင်း လာလာလိုးလို့ ရပြီ ပတ်ဝန်ကျင်လဲ ပြောစရာ မဖြစ်တော့တာပေါ့ ”
ရုတ်တရက် ဒေါ်သီရိဖြူက ထထိုင်လျက် ဦးသက်ခိုင်ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များပေပွကာ ပျော့ခွေနေသော လီးကြီးအား ကုန်းစုပ်တော့သည်။လီးတချောင်းလုံး ပြောင်စင်နေအောင် စုပ်ပေးပြီးမှ ဦးသက်ခိုင်ရင်ခွင်ထဲ တိုးကာ မှေးနေတော့သည်။ညနေပိုင်း သမီးဖြစ်သူ ပြန်လာခါနီးမို့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ ကော်ဖီနှင့် မုန့် စားရင်း အိမ်အောက်ထပ်တွင် စကားပြောနေကြတော့သည်။
” မနက်က အိမ်ရှေ့တွေ့တာ သမီးလေးလား ဖြူ ”
” ဟုတ်တယ်လေ မောင်ရဲ့ မိုးနှောင်းက အငယ် သမီးက ၂နှစ်ကြီးတာ ”
” အော် နောက်ကြမှ မောင့် ကုမ္ပဏီထဲ ခေါ်ထားလိုက်မယ် ”
” ကျေးဇူးပါမောင်ရယ် ဖြူက ဘာမှ မလုပ်တတ်ဘူး ရှိတဲ့ဟာ ဘဏ်တိုးလေးနဲ့ ထိုင်စားနေရတာ ”
တဖြည်းဖြည်း ညနေ၅နာရီ ခန့်တွင် ဦးသက်ခိုင်မှာ အိမ်သို့ ပြန်ရန် ပြောလိုက်လေသည်။
” ကလေးတွေ အတွက် စိတ်ချနော် မောင် … ဖြူ စုံစမ်းပေးပါမယ် ”
စကားပြောပြီး ဦးသက်ခိုင်အနီးသို့ လျှောက်သွားကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်လျက် ဘောင်းဘီအပြင်မှ ချစ်ဦးသူရဲ့ လီးကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ပြစ်လိုက်သည်။ခဏအကြာမှ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား လွတ်လိုက်ကာ
” ပြန်တော့နော် မောင် … ဟင့် ဟင့် ”
” မငိုပါနဲ့ ဖြူရဲ့ နောက်ဆို အမြဲလာမှာကို … ရွှတ် ”
ဝမ်းနည်းစွာ နူတ်ဆက်နေသော ငယ်ချစ်ဦး နဖူးလေးအာ နမ်းလိုက်ရင်း အိမ်အပြင်သို့ ထွက်ခဲ့တော့သည်။ထိုနောက့် ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တွင်း ကားလေးတစ်စင်း လာလမ်းအတိုင်း ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
ဦးသက်ခိုင် ခပ်ဖြည်းဖြည်းမောင်းလာရင်း ရပ်ကွက်ထိပ်တွင် ဒေါ်သီရိဖြူသမီးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ဆွဲခြင်းလေးကိုင်ကာ ဖင်လေးလှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် လမ်းလျှောက်လာနေရာ နှုတ်ဆက်ရန် ကားကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ရပ်ပစ်လိုက်သည်။
ကားနားရောက်ကာနီး ဆံရှည်လူငယ်တစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်ဖြင့်ရောက်လာကာ စကားပြောဆိုနေတော့သည်။သူမက ခေါင်းလေးတရမ်းရမ်းပြန်ပြောနေစဉ် ဆံရှည်လူငယ်က တောင်းပန်နေဟန်။ခဏ အကြာတွင် ဆိုင်ကယ်နောက်ထိုင်ကာပါသွားတော့သည်။သမီးရည်းစားဖြစ်ပုံရသည်။အိမ်သို့ပြန်ရန် ကားလေးအား စက်ပြန်နိုးလိုက်ရာ ရုတ်တရက် သူမတို့ဆိုင်ကယ်နောက်သို့ လူငယ်နှစ်ဦး ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ကပ်ပါလိုက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ စနိုးစနှောက်ဖြစ်လာကာ အနောက်မှ အသာလေး လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းနေတော့သည်။
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ငယ်ချစ်ဦးနဲ့ မမျော်လင့်ပဲ ပြန်ဆုံကာ ဆယ်နှစ်ကျော်လောက် ကင်းကွာနေသော ကာမစည်းစိမ်များပြန်ရသဖြင့် ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေရသည်။ခုန်ပေါ်မှ မနည်းအားယူ ထလိုက်ရသည်။မိုက်ကနဲ့ တချက်ဖြစ်ကာ အားယုတ်တာလား မီးကုန်ရမ်းကုန်ကြမ်းခဲ့တာကြောင့်လား ပြန်တွေးရင်း ခုန်ပေါ်ခဏပြန်ထိုင်နေလိုက်ပြန်သည်။ခဏ အကြာမှ သမီးဖြစ်သူ ဆုနဒီ ပြန်လာလျင် အဆင့်သင့်စားရန် ထမင်းပွဲပြင်ကာ သီချင်းလေးညည်းရင်း ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။
ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်သီရိဖြူ သမီးတို့ အုပ်စုနောက်လိုက်ရင်း မြို့ပြင်အနီး ကလပ်ဘားတစ်ခုသို့ရောက်ရှိလာသည်။ခပ်တည်တည်ပင် ကားပက်ကင်ထိုးကား ဘားအတွင်း ဝင်လာလိုက်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူသမီး စုံတွဲနှင့် အတူ နောက်မှ ကပ်လိုက်လာသော လူငယ်နှစ်ဦးပါ တဝိုင်းထဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ဝိတ်တာလေး လာမေးသဖြင့် မြန်မာဘီယာနှင့် နံကင်တပွဲ မှာလိုက်လေသည်။
တီးလုံးသံ ခပ်မြူးမြူးနှင့် စကားပြောသံ ဖန်ခွက်ချင်းထိသံများ ဆူညံ့နေရာ ဘီယာတစ်လုံး ကုန်ကာနီးတွင် ဆံရှည်လူငယ်က ဒေါ်သီရိဖြူ သမီးအား တွဲကာ အတွင်းဘက် အခန်းတွေဆီသို့ ခေါ်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။သူမမှာ ဒယီးဒယိုင်ဖြင့် ဆံရှည်လူငယ် ခေါ်ရာသို့ ပါသွားရသည်။ ဦးသက်ခိုင်လည်း ဘီယာအကုန်ငှဲ့ကာ မော့သောက်လိုက်ရင်း မျက်ချေမပျက်ကြည့်နေ လိုက်သည်။
၅ မိနစ်လောက်အကြာတွင် ကျန်ခဲ့သော လူငယ်နှစ်ယောက်က ပိုက်ဆံရှင်းကာ အတွင်းဘက်အခန်းများဆီသို့ ဝင်ရောက်သွားရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ နောက်က အသာလေးလိုက်ခဲ့တော့သည်။ဘားခန်း အတွင်းဖက်တွင် ပြာလဲ့လဲ့ မီးရောင်များ အခန်းငယ်လေးတိုင်းတွင် ထွန်းလင်းတပ်ဆင်ထားကာ သီချင်းသံ ခပ်တိုးတိုးလေးများ ကြားနေရသည်။
ထို့ပြင် လူငယ်စုံတွဲများ အခန်းတံခါးပင် မပိတ်ပဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကာမ ဆက်ဆံနေကြသည်ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။ အခန်းတွဲလေးများအား ကွေ့ပတ်ကာ ဒေါင့်ကျိုးအခန်းအရောက်တွင် လူငယ်နှစ်ယောက်က တံခါးအား အသာလေးတွန်းဖွင့်ကာ ဝင်သွားရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ ထိုအခန်းအပေါက်ဝတွင် မယောင်မလယ်နှင့် ရပ်နေလိုက်သည်။
ခဏ အကြာတွင် တံခါးအား ခပ်ဟဟ လေးတွန်းဖွင့်လိုက်ရာ ထင်သည့်အတိုင်းပင် ဒေါ်သီရိဖြူသမီးက ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်က အောက်သို့တွဲလောင်းချထားသည်။တွဲလောင်း ချထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအားဖြဲကာ ဆံရှည်လူငယ်က ပေါင်ကြားသို့မျက်နာအပ်ကာ စောင်ပတ်လေးအား ယက်ပေးနေပုံ။
လူငယ်နှစ်ယောက်ထဲမှာ တယောက်က သူမ၏ ခေါင်းရင်းဘက်တွင် ဒူးထောက်ကာ ဘောင်းဘီးအတွင်းမှ လီးအားထုတ်၍ ပါးစပ်နား တေ့ပေးနေသည်။ကျန်တစ်ယောက်မှာ အရက်များ ငှဲ့ကာ သောက်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းအား သေချာကြည့်နေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင် သိလိုက်ပြီ စိတ်ကြွဆေး တမျိုးမျိုးခပ်ကာ ၃ယောက်စလုံးဝိုင်းဖြုတ်ကျတော့မည်။တံခါးအား အတွင်းဖက်သို့ စောင့်တွန်းပစ်ရင်း
” ဟေ့ကောင်တွေ ရပ်စမ်း – မင်းတို့ အကုန် အချုပ်ထဲ ဝင်ချင်တာလား ”
အခန်းတံခါးပွင့်၍ ခပ်ရင့်ရင့် စကားသံ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ကြောင့် ဆံရှည်တို့ ၃ ယောက် ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာ ဖြုံနေတော့သည်။ဝုန်းကနဲ့တံခါးဖွင့်သံ ဆူညံသံများကြောင့် ဘေးခန်းမှ လူငယ်များလည်း အပြင်မှ ဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။
” ဟေ့လူ ခင်များ ဘယ်သူလဲ ဘာလာရှုပ်တာလဲ ”
ဆံရှည်လူငယ်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြန်အော်လိုက်သည်။
” ဒါ ငါ့တပြည့်မကွ မင်းတို့ကို မသင်္ကာလို့ သူတို့လမ်းထိပ်ထဲက နောက်က လိုက်လာခဲ့တာ ”
ဦးသက်ခိုင်နှင့် ဆံရှည်လူငယ်တို့ စကားများနေစဉ် မန်နေဂျာ ရောက်လာပြီး
” အန်ကယ် လူဆိုရင် ပြန်ခေါ်သွားပါခင်မျာ – ဒီက ညီလေးတွေလည်း တောင်းပန်လိုက်ပါ ”
ဝင်ရောက်ဖြန်ဖြေပေးနေတော့သည်။ ဦးသက်ခိုင်မှာ မည်သည့်စကားမှ မဆိုတော့ပဲ ဆုနဒီ အားတွဲကာ ကလပ်အပြင်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ကားပေါ်တင်၍ သူမ အိမ်သို့ ပြန်ပို့ရန် ဖြည်းဖြည်းခြင်း မောင်းလာခဲ့ရာ ပြက်သနာက စလာတော့သည်။
ဆုနဒီမှာ ကာမစိတ်ကြွဆေးများကြောင့် ကားပေါ်တွင် ငြိမ်ငြိမ်မနေပဲ ထိုင်ခုန်များကုတ်ခြစ်နေကာ တွန့်လိမ် နေတော့သည်။ပါးစပ်မှလည်း တအီးအီးညည်းကာ ပေါင်လေးများတဇပ်ဇပ် တုန်လာပြီး ကားစီယာတိုင်အား လှမ်းလှမ်းဆွဲနေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ လူရှင်းသော နေရာတွင် ကားအား ခဏရပ်လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်း မှောင်စပြုလာသဖြင့် ကားမှန်များ ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။ဆုနဒီ ပုခုံးလေးအား ကိုင်ကာ
” သမီး သမီး – သတိလေးထားနော် အိမ်ရောက်တော့မာ ”
” အီးးး းးးး ဟီးးးး ဟင့် ဟင့်ဟင့် ”
ဆုနဒီမှာ ငိုမလို ရီမလိုနှင့် ဆေးရှိန်များကြောင့် ခန္ဒာကိုယ်မှာ ပူလောင်နေတော့သည်။
” ရေ ရေ ရေ ပေး ပါ ရှင် ”
ပြောရင်း သူမ ခန္ဒာကိုယ်လေးအား ပွတ်သပ်နေတော့သည်။
” အင်းး ဟင်းးး းးးးး ”
ထိုင်နေရင်း တွန်လိမ်နေသဖြင့် ထမိန်လေးမှ ပြေလျော့လာကာ ပေါင်ရင်းသားဖြူဖြူလေးများ ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ဦးသာခိုင်မှာ ရေဘူးအား အဖုံးဖွင့်တိုက်ရင်း ပေါင်ကြားမှ ဆီးခုံးလေးပေါ်တွင် စောက်မွှေးပါးပါးလေးအား ကြည့်နေမိသည်။မိမိဘာ အာခေါင်များခြောက်ကပ်လာရသည်။ဒီအခြေနေအားလွန်မြှောက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဆုနဒီပေါင်ကြားလေးထဲ လက်သွင်းကာ စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့သည်။
ဆုနဒီမှာ ရေသောက်ရင်း သူမခေါင်းပေါ်မှ ရေများလောင်းချကာ ဖူးးးး ဖူးးး နဲ့လေများမူတ်ထုတ်နေတော့သည်။စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား လက်ဖြင့် မွှေပေးနေသဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းရင်း ဦးသက်ခိုင်အား ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။
ခုထိ အသိစိတ်က မကပ်သေးပေ။ဒီချိန် ဘယ်သူလာ လိုးလိုး အလိုးခံချင်မိနေသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးများအား မွှေရင်း ဂျီစပေါ့နေရာလေးအား ဖိဖိပွတ်ပေးလိုက်သည်။ထို့နောက် လက်ခလယ် လက်ညိုး နှစ်ချောင်းပူးကာ အထုတ်အသွင်း ခပ်မြန်မြန် လုပ်ပေးနေသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်အကြာတွင် စောက်ပတ်လေးမှ ဦးသက်ခိုင် လက်ချောင်းလေးများအား ညှစ်လာပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။
” အားးးး အင့် အင့် အမလေးးးး ဟူးးး းးးးး ”
ဦးသက်ခိုင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်တွယ်ထားရင်း ငြိမ်သွားတော့သည်။ထမိန်အားပြန်လည်ဝတ်ပေးပြီး ဒေါ်သီရိဖြိုးအိမ်သို့ မောင်းလာခဲ့တော့သည်။
” တီတီ……တီတီ…… ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အိမ်ရှေ့ကားဟွန်းသံကြောင့် ထွက်ကြည့်ရာ
” ဟင်… မောင် ဘယ်လိုဖြစ် ………… သမီး သမီး ဆုနဒီ ”
သမီးဖြစ်သူ၏ ပိုက်ဆံအိတ်နှင့်ခြင်းတောင်းအား လက်တဖက်မှဆွဲကာ တဖက်က သမီးအားတွဲလာသော ဦးသက်ခိုင်အားတွေ့လိုက်ရလေသည်။
” ဖြူ … သမီးကို လာတွဲပါဦး အိမ်ထဲရောက်မှ ပြောပြတော့မယ်
” လာပြီ လာပြီ … မောင် ”
အိမ်ထဲသို့ ဖရိုဖရဲနှင့် အဝတ်စား ဘိုသီဘတ်သီဖြစ်နေသော သမီးဖြစ်သူအား တွဲခေါ်လာသည်။
” ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ မောင်ရယ် ”
” ဒီလို ဖြူရဲ့ ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ အစ အဆုံး ဖြစ်ပျက်သမျှ အကုန်ပြောပြလိုက်တော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ နားထောင်ပြီး
” တော်သေးတာပေါ့ မောင်ရယ် ဆံရှည်ကောင်လေးက ဟိုဘက် တရပ်ကွက်ကျော်က သမီးချစ်သူပါ ဒါ သက်သက် ယုတ်မာတာ … အီးဟီးးး းးး မောင်နဲ့တွေ့လို့ပေါ့ မဟုတ်ရင် သမီးလေး ဘဝပျက်မှာ အဟင့် ဟင့် ”
” မငိုပါနဲ့ ဖြူရယ် ဒီလကုန်လောက် နေရာတနေရာ ရှာပြီး မောင့်ကုမ္ပဏီမှာ ခေါ်ထားလိုက်မှာပါ ”
ထိုစဉ် မိန်းမဖြစ်သူထံမှ ဖုန်းဝင်လာရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ သမီးသွားတတ်တဲ့နေရာများ မိုးနှောင်းရှိတတ်သည်နေရာများ လိုက်ရှာနေသဖြင့် ခဏနေ အိမ်ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်ကြောင်း ဖုံးဖုံးဖိဖိလေး ပြောလိုက်ရတော့သည်။
” ကဲ ဖြူရေ အိမ်က မိန်းမ ဖုန်းဆက်နေပြီ မောင်ပြန်တော့မယ် … သမီးကို သူ့အခန်းထဲ တွဲပို့ရအောင် ”
” အင်းပါ မောင် … မောင်လဲ ဖြူတို့အတွက်နဲ့ ပင်ပန်းနေရပါပြီ
ဆုနဒီအား အိမ်အပေါ်ထပ် သူမ အခန်းလေးထဲ ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ အိမ်အောက်သို့ ဆင်းရန် အခန်းတံခါးဝနား အရောက်
” အားးး အီးးး အဟင့် ဟင့် အင့် ”
ဆုနဒီမှာ ကာမစိတ်များ မပြေသေးပဲ ပြန်လည်ထကြွလာပြန်သည်။အိမ်ပေါ်သို့တက်ရာ လှေကားတလျှောက်တွင် သူမခန္ဓာကိုယ်အား ပွတ်သပ်ပေးမိသလိုဖြစ်ကာ ဆေးအရှိန်ဖြင့် ကာမဆန္ဒများ ပြန်လည်တောက်လောင်လာပုံရသည်။
ပက်လက်လှန်ယက်လေ လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းများအား ဆုပ်ကိုင်ကာ ခါးလေးကော့ ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး ပေါင်တန်လေးများ တဇပ်ဇပ် တုန်လာနေသည်။ထို့နောက် နို့အုံလေးများအား သူမှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှစ်ချေကာ ဖင်လေးကြွလိုက် ကုတင်ပေါ်တဘုံးဘုံးစောင့်ချလိုက်နှင့် ပါးစပ်က တအင်းအင်းညည်းကာ ဆူညံ့နေတော့သည်။
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ သမီးဖြစ်သူ၏ ဝေဒနာ ခံစားနေပုံကို ကြည့်ရင်း ရင်ထဲဆို့တက်လာကာ ဦးသက်ခိုင် လက်မောင်းအားဖက်တွယ်လိုက်ကာ
” အီးဟီးးး းးး ကယ်ပါဦးးး မောင်ရယ် ဘယ်လို လုပ်ကြမလည်းဟင် အဟင့် ဟင့် … သေသာ သေလိုက်ချင်ပါရဲ့မောင်ရယ် ”
” ဟူးးး းးး စိတ်လျော့ပါ ဖြူရဲ့ မငိုပါနဲ့ကွာ ဟူးးး ဟူးးး းးးး
ကုတင်ပေါ်မှ ဆုနဒီမှာလည်း စိတ်ကြွဆေးအရှိန်ကြောင့် အော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေပြန်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဆုံးဖြတ်ချင်ချလိုက်ဟန်ဖြင့်
” မောင် … မထူးပါမောင်ရယ် မောင်ပဲ အစဆုံး ကူညီပေးပါ့လားဟင် ”
” ဟင် … ဖြူ ဟို …… ဟိုဟို ”
” ဘယ်တတ်နိုင်မလည်း မောင်ရယ် … ဖြူ နားလည်ပါတယ် မတော်တဆ တခုခု ဖြစ်သွားမှ ဖြူရင်ကျိုးရလိမ့်မယ် ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ဦးသက်ခိုင်ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ မပျောမမာ ဖြစ်နေသော လီးကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်ပေးတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူကိုလိုးပေးရန် မိမိလီးအားစုပ်ပေးနေသော ဒေါ်သီရိဖြူအား ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း ရင်ထဲအမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာလေး ခံစားလိုက်ရသည်။
လီးအားအရင်းမှ အဖျားထိလျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ လဥမဲမဲကြီးများကိုပါ ဆွဲစုပ်နေတော့သည်။သူမစိတ်ထဲ လီးအမြန်တောင်လာပြီး သမီးဖြစ်သူဝေဒနာမီးအား ငြိမ်းပေးရန် ဆန္ဒပြင်းပြနေတော့သည်။ခဏအကြာတွင် သူမဖြစ်စေချင်သလို ဦးသက်ခိုင်လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ ထောင်မတ်လာတော့သည်။ဒစ်ဖူးကြီးအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်စုပ်လိုက်ရင်း လီးအားပါးစပ်မှာ ထုတ်ရင်း လက်တဖက်နှင့် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ကာ
” မောင် … ကူညီပေးတော့နော် ဖြူ အခန်းပြင်က စောင့်နေပေးမယ် ”
လက်ထဲမှ လီးအားလွတ်လိုက်ကာ အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဆုနဒီ ပေါင်လေးအားဖြဲ၍ ဒစ်ကြီးနှင့် တေ့ကာ စောင့်ထည့်လိုက်သည်။
” အားးး အမေ့ ဟင့် ”
စောက်ခေါင်းထဲသို့ ရုတ်တရက် လီးဝင်လာသဖြင့် လန့်အော်လိုက်ရာ အခန်းပြင်မှ ဒေါ်သီရိမှာ စောက်ပတ်မှ ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်ကာ သမီးဖြစ်သူအား စိတ်ပူသွားရသည်။သို့သော် ဒီအခြေနေဆိုးမှ လွတ်မြောက်စေရန်ဟု တွေးလျက် မျက်နာလွဲလိုက်တော့သည်။
ဦးသက်ခိုင်မှာ ခပ်စီးစီး စောက်ပတ်လေးအား လိုးနေရသဖြင့် အရသာထူးကဲလို့နေသည်။စောက်ခေါင်းလေးမှာ ကျင်းနေသောလည် ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ကြောင်း အတွေ့ကြုံရ သိရှိလိုက်သည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့် မနားတမ်းလိုးပေးရာ အောက်မှ စောက်ပတ်လေးမှာ မိမိလီးအား အလိုက်သင့်လေး ပင့်ပင့်ပေးနေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ဆုနဒီမှာ ဦးသက်ခိုင်ကျောပြင်ကြီးအား ဖက်ကာ
” အားးး ရှီးးး ဟုတ်တယ် လုပ်လုပ် နာနာလေးလုပ် အိုးးး အ အ ”
လီးအရသာတွေ့လာပြီဖြစ်သောကြောင့် အသံထွက်၍ တောင်းဆိုလာတော့သည်။ ဦးသက်ခိုင်မှာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းလိုးနေရာမှ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ရမ္မက်များတောက်လောင်စွာဖြင့် တောင်းဆိုနေသော မျက်နာလေးအား ကြည့်ကာ တဖန်းဖန်း ပစ်လိုးနေတော့သည်။စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအရင်းထိမြုပ်မြုပ် သွားကာ ဆီးခုံးချင်းထိမိနေတော့သည်။
” အိုးးး အားးး းးးး ထွက် ထွက် ထွက်ပြီ … ရှီးးး းးး အားးး ဟူးးး းးး ရှီးးး ”
ဆုနဒီတစ်ယောက် ခုမှ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ပြီးသွားကာ ရင်ဘတ်လေး ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်နှင့် အသက်မျှင်းမျှင်းလေး ရှုနေတော့သည်။အချက် ၂၀ ခန့် ထပ်စောင့်ပေးလိုက်ရင်း ဦးသက်ခိုင်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးအား အမြန်ထုတ်ခါ စောက်ပတ်လေးပေါ် လရည်ဖြူဖြူများ ဂွင်းတိုက်ကာ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ထမိန်လေးအာ ပြန်ဖုံးပေးပြီး အခန်းပြင်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူအား ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းပေးရန် မှာခဲ့ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းကာ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။
———————————————
မနက်ခင်းကျေးငှက်သံလေးများနှင့်အတူ နေရောင်ခြည်နွေးနွေးလေးကြောင့် ဦးသက်ခိုင် နိုးလာခဲ့သည်။ ညက အိမ်သို့ပြန်လာပြီး မိုးနှောင်းတို့အိမ်ထိရောက်ခဲ့ကြောင်း အခြားနေရာများလည်းရှာခဲ့ကြောင်း ပြောပြကာ ညစာစား၍ လင်မယားနှစ်ယောက် အတူအိပ်ခဲ့ကြသည်။နိုးနိုးချင်း မိမိအားကျောပေးကာ အိပ်ပျော်နေသော မိန်းမဖြစ်သူအား ခွလိုက်ကာ ပုခုံးသားဖြူဖြူလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
” ကိုသက်ခိုင် နိုးပြီလား ”
” ဟင် … သူဇာ နိုးနေတာလား ”
ပြောပြီး ညာဖက် လက်ဖြင့် ဝိုက်ဖက်ကာ နို့အုံလေးအား ဖွဖွလေး ညှစ်နေလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ကလည်း ဖင်ကြီးအားနောက်သို့ကော့ကာ
” တညလုံး အိပ်မရတာ ကိုသက်ခိုင်ရယ် သမီးလေးပဲ မြင်ယောင်မိတာ ”
” ဟူးးးး းးးးး သူဇာရယ် ”
နို့အုံလေးအားလွတ်ရင်း ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ကာ ကော့နေသောဖင်ကြီးအား မပျော့မမာအနေထားလီးဖြင့် ကပ်ထိုးကာ
” ဒါဆိုလဲ ပြန်အိပ်နော် သူဇာ အစောကြီးရှိသေးတယ် သမီးလေးကို အမြန်တွေ့အောင်ရှာမှာပါ မိန်းမ ”
ဇနီးချောလေးအား နှစ်သိမ့်ကာ အင်္ကျီအောက်မှာ လက်ကိုသွင်းကာ နို့အုံလေးကို ချေပေးလိုက်သည်။
” ဟူးးး းးး စိတ်တွေလေးတယ် ကိုသက်ခိုင်ရယ် သမီးလေး ဒီချိန်ဆို ဘယ်လိုများ နေနေမလဲဟင် ”
” အော် သူဇာရယ် စိတ်ရှုတ်တာတွေ မတွေးနဲ့ ကိုယ် ကတိ ပေးပါတယ်ကွာ သမီးကို အမြန်ပြန်တွေ့အောင် ရှာမှာပါ ခု သူဇာ ပြန်အိပ်လိုက်နော် ”
ထိုစဉ် မိုးစက်လေးများ ကျလာကာ အနွေးဓတ်လေးပျောက်၍ အနည်းငယ် ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဦးသက်ခိုင်ဘက်လှည့်ကာ ရင်ခွင်ထဲတိုးရင်း အိပ်ပျော်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မိန်းမဖြစ်သူ နဖူးလေးအား နမ်းကာ အလိုက်သင့် ဖက်ထားပေးလိုက်သည်။ဖက်ထားသောလက်များအား အသာလေးပြန်ရုံးကာ
” ကိုမိုးနော် တနေကုန် တညလုံး လုပ်ထားတာ အားမရသေးဘူးလား ဒီမှာ ကျိန်းစပ်နေပြီ ဟွန့် ”
သီတာခိုင် မှ ခပ်ညုညုလေးပြောကာ မျက်လုံးလေးအား မှိတ်ထားလိုက်သည်။ခိုးရာလိုက်ပြီးထဲက ဒီအခန်းငယ်လေးထဲတွင် ခဏတိုင်း အလိုးခံနေရသည်။မိုးနှောင်းမှာ မိမိအလုပ်ရှင် ကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင်၏ တစ်ဦးထဲသော သမီးချောလေးအား မြို့ပြင် အသိခြံသို့ ခိုးပြေးလာကာ ကာမစည်းစမ် ယစ်နေလျက်ရှိသည်။မနက် အစောကြီးထပြီး နွားနို့နှင့် ပလာတာ ဝယ်လာကာ သီတာခိုင် အတွက်စီစဉ်ထားလိုက်သည်။
” ခိုင် ထတော့လေ နွားနို့တောင်အေးနေပြီ မျက်နှာသစ် မုန့်စားလိုက်နော် ”
” အင်းပါ ကိုမိုး ရဲ့ … ခိုင် လည်းဗိုက်ဆာနေပါပြီ … ဟွန့် ”
သီတာခိုင်ကုန်းအထတွင် မိုးနှောင်းမှာ ဖင်ကြားသို့နောက်ကနေ လက်သွင်းပြီး ထမိန်အပြင်က အဖုတ်လေးအား စမ်းလိုက်သည်။
” ဟိတ် …… ကိုမိုးနော် No No မျက်နှာသစ် မုန့်စားဦးမှာ ”
သီတာခိုင်မှာ အစောရီး စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်ခံရသဖြင့် တွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားကာ အခန်းပြင် မြန်မြန်ထွက်လိုက်လေသည်။မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပီးမှ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ပလာတာနှင့် ပဲပြုတ်အား မိုးနှောင်းကိုကျောပေးကာ စားနေလိုက်သည်။
အသားဖြူဖြူ ဆံပင် ရွှေအိုရောင်နှင့် မျက်နာလုံးလုံးပြည့်ပြည့် မိမိအား ကျောပေးကာ မုန့်စားနေသော ချစ်သူလေးအား အားကြည့်နေမိသည်။ဒူးလေးတုတ်ကာ ထိုင်နေသဖြင့် ဖင်သားလေးကာ နောက်သို့ကော့ကာ ဝိုင်းစက်ကားထွက်နေပြန်သည်။မိုးနှောင်းမှာ သောက်ရေတခွက်ထခပ်ကာ သီတာခိုင်ရှေ့သို့ချပေးရင်း ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
မျက်ခုံးကောင်းကောင်း နူတ်ခမ်းထူထူလေးက sexy ကျလှသဖြင့် တကယ့်မင်းသမီးအတိုင်းပင်။အင်္ကျီအပါးလေးအောက်မှ ဘရာဆီယာ မပါသော နို့သီးခေါင်းလေးက ထင်းနေရာ နို့စို့ချင်သောစိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်နေရသည်။ဘေးမှထိုင်ကြည့်နေရင်း တညလုံးချွေးသံ တရွှဲရွှဲလိုးထားသဖြင့် သီတာခိုင်ဆီက ချွေးနံ့သင်းသင်းလေးကြောင့် ပုဆိုးတွင်းမှ လီးမှာ တင်းကနဲ့ဖြစ်သွားမိသည်။သီတာခိုင် လက်တဖက်အား ဆွဲကာ မိမိလီးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။
” အိုရ် …… ကိုမိုး ကလည်း ဒီမှာမုန့်စားနာ ပြီးတော့မှာကို ”
သီတာခိုင်မှာ မျက်နှာလေးရဲကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး လက်ကလေးအား ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။အလိုးသားခံနေပြီး မိုးနှောင်းလီးအား ရဲရဲ မကြည့်ရဲပေ။မနက်ပိုင်းတရေးနိုးတွင် ပုဆိုးလှန်တက်နေ၍ လီးအား ဝိုးတဝါးလေးကြည့်ကာ ပုဆိုးအားမြန်မြန်ဖုံးထားပေးလိုက်သည်။မိုးနှောင်မှာ ပန်းရောင်ရဲသွားသော သီတာခိုင်မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း နှစ်ယောက်ထဲဆိုသည့်အသိကြောင့် ပုဆိုးအား လှန်ပစ်လိုက်လေသည်။
” ခိုင်လေး ဒီမှာ ကြည့်လေ … လင်မယားတောင်ဖြစ်နေပြီ ရှက်နေတုန်းလား ”
” အိုရ် ကိုမိုး ကလည်း ရှက်လဲမရှက်ဘူးနော် ”
သီတာခိုင်မှာ ခန္ဓာကိုယ်တွင်း တဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာကာ မိုးနှောင်းပေါင်ကြားသို့ ကြည့်မိလိုက်သည်။အမလေးးး အကြီးကြီးပါလား ဒါကြီးက မိမိစောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်သွားတာ ယုံနိုင်စရာ မရှိပေ။လီးထိပ်အား အရည်ပြားတဝက်က ဖုန်းနေပြီး နီညိုရောင် ဒစ်ဖူးကြီးက ကားထွက်နေသည်။မတောင်သေးခင် ၅ လက်မလောက်ရှိနေရာ ခပ်တုတ်တုတ်ကြီးမို့ သီတာခိုင်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးပြူးနေရှာသည်။
ဆီးခုံးပေါ်မှ လမွှေးများက လဥဘေး ပတ်ပတ်လည်ထိ ပေါက်ရောက်နေသည်။ကြည့်နေရင်း သီတာခိုင်မှာ အာခေါင်များခြောက်လာကာ တံတွေးများ ဂလုဂလုနဲ့ မျိုချပစ်နေရသည်။ထို့နောက် နွားနို့ခွက်အားယူ၍ သောက်မည် အပြုတွင် မိုးနှောင်းမှ နွားနို့ခွက်အား လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ခပ်နွေးနွေး နို့ခွက်ထဲသို့ သူ၏ ဒစ်ဖူးအားနှစ်ကာ ဒူးထောက်လိုက်ရင်း သီတာခိုင် ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်သည်။
သီတာခိုင်က ကြောင်အမ်းအမ်းဖြင့် ပါးစပ်လေးအဟတွင် ဒစ်ဖူးအားနူတ်ခမ်းထူထူလေးထဲသို့ ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။သီတာခိုင်မှာ ဒစ်ဖူးမှ လချီးနံ့ သေးနံ့ထွက်နေသဖြင့် အနည်းငယ် တုန့်ဆိုင်းနေသေးသည်။အသက်အောင့်၍ ဒစ်ဖူးညိုညိုကြီးအား စုပ်ပေးလိုက်ရာ တညလုံးလိုးထားသော မိုးနှောင်းလီးက မဆေးရသေးသဖြင့် လရည်နံ့စောက်ရည်နံ့များပါ ရလာတော့သည်။
ထိုအနံ့များကြောင့် စောက်ပတ်လေးမှာ ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်လာပြီး ကာမစိတ်များ ထကြွလာရသည်။လီးကြီးအား နို့ခွက်ထဲ စိမ်လိုက် တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်နှင့် အရသာတွေ့နေရသည်။မိုးနှောင်မှာလည်း ချစ်သူက မိမိလီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းနေရသည်။
လီးကြီးမှာ အကြောများထောင်လာပြီး မာတင်းလာရာ ဒစ်ဖူးကြီးက သီတာခိုင် ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေရပြန်သည်။သီတာခိုင်မှာ ဒစ်ဖူးအားငုံကာ အာခေါင်ထဲ မသွင်းနိုင်တော့သဖြင့် ခေါင်လေးအား ယမ်း၍ မွှေ့စုပ်ပေးရာ မိုးနှောင်းတစ်ယောက် တကိုယ်လုံးတုန်သွားရတော့သည်။
” အားးး းးးး ခဏ ခဏ ထုတ်ပေးပါဦး ခိုင်ရယ် ”
မိုးနှောင်းမှာ လီးတချောင်းလုံးကျင်တက်လာသဖြင့် အသံထွက်တောင်းပန်နေရသည်။သီတာခိုင်မှာ အသနားခံနေသော မိုးနှောင်းမျက်နာအားကြည့်ကာ ကာမစိတ်ကြွနေသဖြင့် ဒစ်ဖူးကြီးအား ခပ်တင်းတင်းဖိစုပ်ကာ ခေါင်းလေးအား ယမ်းယမ်းပစ်နေသည်။မိုးနှောင်းတစ်ယောက် တအားအားအော်ရင်း ညည်းသံများ ကျယ်လောင်လာတော့မှ ပါးစပ်မှ လီးအားထုတ်ပေးလိုက်တော့သည်။
” ဖူးးး းးး ဖလွတ် ပြွတ် ”
လီးထုတ်ပေးလိုက်မှ မိုးနှောင်းမှာ အသက်ရှုသံ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတော့သည်။ထို့နှောက် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေကြသည်။လျှာဖျားချင်းပွတ်သပ်စုပ်ယူမှု့ကြောင့် သီတာခိုင်မှာ မျက်လုံးလေးစင်းကျလာသည်။မိုးနှောင်းလက်များက သီတာခိုင်၏ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးအားပွတ်သပ်ပေးရင်း ပေါင်ကြားထဲသို့ရောက်ရှိလာသည်။
အလိုက်သင့်ဖြဲထားပေးသော သီတာခိုင်၏ပေါင်သားဖြူဖြူလေးကြားမှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား အုပ်ကိုင်ပေးလိုက်သည်။လက်တဖက်က သူမ၏နို့အုံလေးများအား ညှစ်ပေးလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးမှာ ထောင်တက်လာတော့သည်။နို့အုံထိပ်လေးအား ပါးစပ်ထဲဆွဲစုပ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖျားဖြင့် ဝိုက်ပေးရာ သီတာခိုင်တစ်ယောက် ကော့တက်လာသည်။
နို့စို့နေရင်း စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် အောက်မှအပေါ်သို ပင့်ကော်လိုက်ရာ စောက်စိထိပ်လေးအား ထိမိသဖြင့် သီတာခိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရသည်။သီတာခိုင်လက်တဖက်မှာလည်း မိုးနှောင်းလီးကြီးအား ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖြင့် ပွတ်သက်ပေးနေမိသည်။
တဖြည်းဖြည်း သူမစောက်ပတ်လေးမှာ မို့မောက်ဖေါင်းကားလာ၍ စောက်ရည်ကြည်များ စို့လာရသည်။စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ မာထောင်နေသောစောက်စိလေးအား မိုးနှောင်းက လက်ညိုး လက်မဖြင့် ပွတ်ခြေလိုက်ရာ အအားအား ဟစ်အော် ညည်းရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။နို့သီးခေါင်းလေးအားစုပ်ခံရရင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေခံရသဖြင့် သီတာခိုင်မှာ စောက်ရည်များပန်ထွက်ကာ ကော့ပျံနေရသည်။
” အားးးး းးးး အမေ့ ကိုမိုးရယ် …… အင့် အာကွာ ”
ညည်းငြူရင်း မိုးနှောင်းလီးကြီးအား မက်မက်မောမောကြည့်နေလိုက်သည်။လီးကြီးအားစုပ်ပေးချင်သော စိတ်များထပ်မံပေါ်ပေါက်လာနေသည်။သို့သော် မိုးနှောင်းသည် သူမှကိုယ်လေးအား အသာလှဲချ၍ ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး ထိုးယက်ပစ်တော့သည်။စောက်ခေါင်းလေးထဲ လျှာ ပူပူနွေးနွေးလေးဝင်လာရာ သီတာခိုင်သည် မိုးနှောင်းခေါင်းအားဖမ်းကိုင်ကာ ပေါင်ကြားသို့ ဖိကပ်ထားလိုက်တော့သည်။
စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားများအားဆွဲစုပ်ပေးရင်း စောက်စိထိပ်လေးအား လျှာဖျားဖြင့် ထိုးထိုးစွပေးရာ သီတာခိုင်မှာ တအားအားညည်းရင်း အော်ဟစ်နေသည်။စောက်ပတ်တပြင်လုံးလျှာအပြားလိုက်ယက်ခံလိုက်ရ စောက်စိလေးအား ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ကိုက်ခံလိုက်ရနှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲမှ မခံမရပ်နိုင်အောင်ယားတက်လာကာ
” အားးး အအ ကိုမိုးရယ် လိုးး လိုးး လိုးပေးပါတော့ရှင် အိုးးး အားး ရှီးးး းးးး …… ဟင့် ဟင့် ”
မြန်မြန်လိုးပေးရန်တောင်းဆိုရင်း သီတာခိုင်မှာ နဖူးကြောလေးများရှုံကာ စောက်ရည်များ ဒုတိယ အကြိမ် ထောင်ပန်းနေတော့သည်။မိုးနှောင်မျက်နှာအား စောက်ရည်များနှင့် ပန်းရင်း ဖိကပ်ထားကာ မျက်နှာအနံ့စောက်ပတ်လေးဖြင့်ပွတ်နေတော့သည်။
” အားးး ရှီးးး ကန်တော့နော် ကိုမိုး အိုးးး းးး ကောင်းလိုက်ရှင် အားးး ဟူးးး းးးး ရှီးးး ”
သီတာခိုင်မှာ ညည်းသံများဖြင့် ခါးကော့ထားရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်မှာ တုန်နေလျက်ရှိသည်။မိုးနှောင်းက သူ၏မျက်နာအား စောက်ပတ်လေးဆီမှ ခွာကာ အပေါ်သို့တက်၍ သီတာခိုင်နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေလိုက်ပြန်သည်။သီတာခိုင်လည်း အနမ်းခံရင်း မိုးနှောင်းမျက်နာပေါ်မှ သူမစောက်ရည်များအား ပြန်လည်ယက်ကာ မျိုချပစ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် မိုးနှောင်းလီးကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်လေးထဲ့ တေ့ပေးလိုက်ပြန်သည်။စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ ဒစ်ဖူးကြီးမြုပ်ကာ မိုးနှောင်းတစ်ယောက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဖိလိုးပေးလိုက်သည်။ခပ်စီးစီးလေး ဝင်လာသော လီးနွေးနွေးကြီးကြောင့် သီတာခိုင်မှာ ရင်ဘတ်လေးကော့တက်လာရသည်။တဖြည်းဖြည်း ပုံမှန်လေးလိုးနေရာမှ မိုးနှောင်းမှာ စောင့်စောင့်ဖိလို့းလိုက်ပြန်သည်။သီတာခိုင်မှာလည်း အားရကျေနပ်သည့်အလား ဝင်လာသော လီးအား စောက်ခေါင်းသားများဖြင့် ညှစ်ပေးကာ အလိုက်သင့်လေး ပင့်ပင့်ပြန်စောင့်လိုက်သည်။
” အားးး ……… ကောင်းးလိုက်တာ ……… ခိုင်ရယ် ”
” ဘွတ် … ဘွတ် … ဖွပ်… ဒုတ် …… စွပ် … ဗျစ် ဗျစ် ………… ဘွတ် ”
” အင်းးး … အင့် စောင့်စောင့် ……… ကိုမိုးး …… ဟုတ်တယ် … အာကွာ …… ကျွတ် ကျွတ်…… အင့် ”
” ဗျစ် ……… ဗျစ် ……… ဖွပ် ……… ဘွတ် …… ဘွတ် …… ဘွတ် ”
ညည်းသံ လိုးသံများ စည်းချက်ကျကျလေး ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ သီတာခိုင်၏ ခါးလေးအား စုံကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိလိုးပေးနေသည်။ဒစ်ဖူးကြီးက သားအိမ်ဝသို့ ထိမိနေရာ သီတာခိုင်တစ်ယောက် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခံရင်း ကော့ကော့ပေးနေတော့သည်။
ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးချက်များအောက်တွင် သီတာခိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက်တုန်လာကာ မိမိလက်မောင်းအား ကုတ်ခြစ်ကာ ငြိမ်ကျသွားသဖြင့် တတိယအကြိမ်စောက်ရည်များထွက်ကာ ပြီးသွားကြောင်း မိုးနှောင်း သိရှိလိုက်ရသည်။လီးတချောင်းလုံးနွေးကနဲ့ဖြစ်လာကာ အချက် ၃၀ ခန့် စောင့်လိုးလိုက်ရင်း နောက်ဆုံးတချက်တွင် လီးအရင်းထိ ကပ်လိုက်ကာ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။
” ဟူးးး တအား ချစ်တာပဲ မိုးရယ် ……… ဖြစ်နိုင်ရင် မိုးစောက်ပတ်လေးထဲ ကိုမိုးလီးကြီး တချိန်လုံး စိမ်ထားချင်တာ အားး းး ဟူးးး းးး ”
မိုးနှောင်းမှာ ပါးစပ်မှတတွတ်တွတ်ပြောရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲ လီးကိုမွှေပြီး နောက်ဆုံးလက်ကျန်လရည်များ စစ်ထုတ်လိုက်သည်။သီတာခိုင်မှာ ခေါင်းလေးစောင်းကာ မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ရင်း
” ဟွန်းးး သွားးး းးး လူဆိုးး းးး ဒါပဲ တွေးနေတာ မလားးး ”
နှစ်ယောက်သားဆန္ဒများ ပြည့်ဝသွားသဖြင့် အားရကျေနပ်နေကြသည်။မိုးနှောင်းက သူ၏လီးကြီးအား စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်သည်။မိမိစောက်ပတ်လေးထဲမှာ ကျွတ်ထွက်လာသော လီးကြီးအား ကြည့်နေမိသည်။သူမကိုယ်လုံးလေးအောက်သို့လျောချကာ ဘေးသို့လှဲချလိုက်သော မိုးနှောင်းဗိုက်ပေါ်သို့ ခေါင်းလေးတဇောင်းတင်ကာ စောက်ရည်နံ့လရည်နံ့များထွက်နေသော ဒစ်ဖူးကြီးအား ဆွဲစုပ်လိုက်ရင်း မှေးနေတောသည်။ထိုစဉ် ခေါင်းရင်းဘက်မှ ဖုန်းမြည်သံထွက်ပေါ်လာရာ မိုးနှောင်းဖုန်းဖြစ်နေတော့သည်။အမေဖြစ်သူထံမှ ဖြစ်သည်။
” ဟဲလို သား …… မိုးနှောင်းလား … သားရော သမီးရော အိမ်ပြန်လာကြ သမီးလေးအဖေလည်း လာသွားတယ် အားလုံးအဆင်ပြေတယ် ဘယ်မှ လျောက်သွား မနေကြနဲ့ ”
” ဟင် ……… တကယ်လား အမေ ”
” တကယ်ပေါ့ …… သားရဲ့ … မင်းတို့ကို သဘောတူပါတယ် ပေးစားမှာပါ…… သမီးလေး အမေက စိတ်ဆိုးနေတာတော့ ကြားမိတယ် ”
သီတာခိုင်လည်း ဒစ်ဖူးကြီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်လိုက်ကာ သေချာနားထောင်နေမိသည်။သူမ အမေကြောင်းသိသည်။စိတ်ဆိုးလည်း ခဏပါ သူမအား မတအားချစ်သည်ကိုလည်း နားလည်ထားသောကြောင့် အထွေအထူး စိတ်မပူတော့ပေ။
” ဒါဆို ညနေကျ သားတို့ အမေ့အိမ် ပြန်လာတော့မယ် အမေ …… ဒါပဲနော် ”
” အေးအေး လာခဲ့ကြတော့ …… သမီးလေး အဖေဆီ ဖုန်းဆက်ထားမလို့ ဖုန်းနံပတ်ပေးဦးသား အမေ တောင်းမထားလိုက်မိဘူး ”
မိုးနှောင်းမှာ ရုံးဖုန်းအားပေး၍ ဖုန်းချလိုက်တော့သည်။ထို့နောက် သီတာခိုင်အား ဖက်လိုက်ပြီး နောက်တချီစရန် နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ကာ အစ ပျိုးလိုက်လေသည်။
” ဖျောက် … ဖျောက် …… ဖျောက် ……… ”
မိုးဖွဲလေးများကျလာသဖြင့် အခန်းလေးမှာ အေးစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်လာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မိုးတိတ်သည်နှင့်အိမ်မှ ကုမ္ပဏီသို့ ထွက်လာခဲ့ရာ ကားလေးမှာ လမ်းမကြီးပေါ်သို့ရောက်ရှိလာသည်။ထိုစဉ် ရုတ်တရက် မိုးဖွဲများပြန်ကျလာကာ တဖြည်းဖြည်း သည်းလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မိုးရွာသည်ကို မကြိုက်နှစ်သက်ပေ။လမ်းမကြီးအတိုင်းမမောင်းတော့ပဲ လမ်းကြိုလမ်းကြားမှ ပတ်မောင်းလာခဲ့ရာ ဖုန်းသံမြည်လာတော့သည်။
” ဟယ်လို …… ဆရာရှိပါသလားရှင် ”
” အေး ကေသီပြော …… ငါအခု လမ်းမှာ … မိုးတအားရွာနေလို့ လမ်းကြားတွေထဲက ပတ်မောင်းနေရတာ ”
” ဟင် … တစ်ယောက်ထဲပေါ့ … သမီး ဒီနေ့ ခွင့်ယူမလို့ လှမ်းအကြောင်းကြားတာ … ရုံးလဲ ခွင့်တင်ပြီးပါပြီ ”
” အော် … ခု ကေသီ ဘယ်မှာလဲ ”
” တိုက်ခန်းမှာလေ … ကိုကြီး လာခဲ့ပါလား မိုးတိတ်မှ ရုံးသွားလိုက်လေ ”
ဦးသက်ခိုင်လည်း မန်နေဂျာအားဖုန်းဆက်ကာ မိုးတိတ်မှ ထွက်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း အရေးကြီးကိတ်စများဝင်လာလျင် မိမိဆီအကြောင်းကြားပေးရန်မှာပြီး ကေသီမိုးတိုက်ခန်းဘက်သို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်သောအခါ လက်တကိုင်းအင်္ကျီအပါးလေးနှင့် ဘောင်းဘီတိုလေးဝတ်ထားသော ကေသီမိုးမှာ ထီးကလေးဖြင့် ထွက်ကြိုနေသည်။တိုင်ခန်းအတွင်း ရောက်သောအခါ ဦးသက်ခိုင်မှာ ဘောင်းဘီတိုလေးအောက်က ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးအား ကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွလာတော့သည်။
” ခ်လ်းးး … ငေးလှကြည်လား ကိုကြီးရ ”
အိမ်တွင်းအဝတ်စားလေးများဖြင့် sexy ကျလှသော ကေသီမိုးဆီက အသံထွက်ပေါ်လာတော့သည်။အသံကြားမှ ဦးသက်ခိုင်မှာ အမ်းတန်းတန်းဖြစ်ကာ ကေသီမိုး မျက်နှာလေးအား ကြည်မိတော့သည်။ကေသီမိုးကလည်း အင်္ကျ ီအဖြူအပေါ်တွင် ကုတ်အင်္ကျီအနက် … ဘောင်းဘီအနက် အောက်တွင် တောက်ပြောင်နေသော ရူးဖိနပ် အညိုဝတ်ဆင်ထားပြီး ခန်ငြားနေသော မိမိဘောစိအား ကြွေနေလျက်ရှိသည်။နေရေးထိုင်ရေး ငွေကြေးကအစ အဝတ်စားအသုံးဆောင်ထိ ထောက်ပံနေသော ဦးသက်ခိုင်အား အပျိုစင်ဘဝကိုပါ ပေးအပ်ထားလေသည်။
” အခန်းထဲသွားမလား … ကိုကြီး ”
နှာတံစင်းစင်း … မျက်ခုံးလှလှ … နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဆီမှ ဒုတိယအကြိမ် စကားသံ တိုးတိုးလေး ထပ်မံထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။နှစ်ဦးသား အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ဝင်ကာ တိုင်ပင်ထားကြသည့်အလား အဝတ်စားများချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည်။နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခန္ဓာကိုယ်အနံ့ပွတ်သပ်နေကြသည်။
ခဏအကြာမှ ကေသီမိုးသည် နူတ်ခမ်းအားခွာ၍ ဦးသက်ခိုင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား အုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးအား ဖြဲချလိုက်သည်။လီးထိပ်တွင် အရည်ကြည်လေးများစို့နေသော့ ဒစ်ကြီးအားကိုင်၍ သူမ စောက်ပတ်လေးအောက်မှ အထက်သို ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့သည်။စောင်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် နူတ်ခမ်းသားလေးများလန်၍ စောက်စိထိပ်လေးအား ဒစ်ဖူးနှင့်ထိုးမိသောအခါ ကာမစိတ်များတောင်လောင်လာကာ အလိုးခံချင်သောစိတ်များ တဖွားဖွားဖြစ်နေရသည်။
” ကောင်းလိုက်တာ …… ကိုကြီးရယ် … အ အားးး ”
” အင်းပါ … ကေသီရာ ကိုကြီး လိုးပေးမယ်နော် ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ ကေသီမိုးကိုယ်လုံးလေးအား ကုတင်ပေါ်လှန်ချလိုက်ပြီး အိစက်နေသော နို့အုံလေးပေါ်သို့ မျက်နာအပ်လိုက်တော့သည်။ထို့နောက့် နို့အုံလေးများ ညှစ်ပေးရင်း တဖက်ဆီ ငုံစို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။ကေသီမိုးမှာ နို့စို့နေသော ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက် မသိမသာလေးဖြဲကာ ခြေနှစ်ချောင်းက ဦးသက်ခိုင်ခါးပေါ်သို့ ချိတ်တင်လိုက်ပြန်သည်။ဦးသက်ခိုင်က ဖြဲကားလာသောပေါင်ကြားမှ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား မတ်ထောင်နေသောလီးဖြင့် တေ့ကာ ဖိသွင်းပေးလိုက်သည်။
” ဗျစ် … ဗျစ် …… ဘွတ် ဗျစ် ”
” အ … အ …… အမေ့ ”
ရုတ်တရက် လီးဝင်လာသဖြင့် ပေါင်နှစ်ဖက်အား ထပ်ဖြဲလိုက်ရင်း ကေသီမိုးမှာ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားရင်း ညည်းနေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ခဏငြိမ်၍ လီးအား အရင်းထိ တရစ်ချင်းဖိသွင်းကာ ကပ်ထားလိုက်၏။ပြီးမှ တချက်ခြင်း လိုးနေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်း ကေသီမိုးကလည်း ပြန်ပြန်စောင့်ပေးလာရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ ခပ်သွက်သွက်လေး စောင့်လိုးလိုက်ရာ မကြာမှီ နှစ်ဦးသား ကာမအထွဋ်ထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြသည်။ခဏအမောဖြေပြီးမှ ကေသီမိုးမှာ ထရပ်လိုက်ကာ
” ကိုကြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးမယ်နော် ခဏ ”
ဟုပြောရင်း ရေချိုးခန်းမှ ရေဝတ်တထည်ယူလာကာ ပျော့ခွေစပြုနေသော လီးအား ပြောင်စင်နေအောင် သုတ်ပေးလိုက်သည်။ထိုစဉ် ဦးသက်ခိုင် ဖုန်းဝင်လာတော့သည်။
” တူတူ …… တူတူ …… တူ ”
” ဟဲလို … အမိန့်ရှိပါ ဦးသက်ခိုင် စကားပြောနေပါတယ် ”
” သီရိဖြူပါရှင် ”
” အော် … ဖြူလား ပြောလေ ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ ဖုန်းပြောရင်း ကေသီမိုးအား ကြည့်လိုက်ရာ ကေသီမိုးမှ အလိုက်တသိ အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်။
” ဘေးနား လူမရှိပါဘူး နော် ”
” မရှိပါဘူး ဖြူရဲ့ ပြောပါ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ”
” ကလေးတွေ ကိတ်စပါ မောင်ရဲ့ ”
” အဆက်သွယ် ရပြီလား ဖြူ ”
” ရပါပြီ မောင်ရဲ့ ညနေကြ လာခဲ့နော် … ကလေးတွေ ကိတ်စ တိုင်ပင်ရအောင် ”
” အင်းပါ ဖြူရယ် … ညနေ မောင်လာခဲ့ပါ့မယ် ”
” ဒါပဲနော် မောင် … သူတို့ဖို့ အိမ်အပေါ်ထပ် အခန်းလေး ရှင်းပေးလိုက်ဦးမယ် ”
” Oki ဖြူ … ညနေ မောင် ဆက်ဆက်လာခဲ့မယ်လေ ”
ဖုန်းချသွားသဖြင့် ဦးသက်ခိုင်လည်း ကေသီမိုးအား လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ထို့နောက် ညနေပိုင်းထိ ဒီမှာပဲ အချိန်ဖြုံးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။အိပ်ခန်းလေးထဲတွင် ရယ်သံလွင်လွင် လေးများထွက်ပေါ်နေသည်။အချစ်မပါတဲ့ ကာမပင်လယ်အား မမောတမ်းကူးဖို့ ကြိုးစားနေကြသည်။
အရွယ်နဲ့မမျှ ဘဝအကျိုးပေး မကောင်းခဲ့တဲ့ ကေသီမိုးတစ်ယောက် နားလည်မှု့ စာနာမှု့ တခြားသူတွေထက် ပိုပြီး တောင်းတခဲ့ရသည်။လိုအပ်ချက်တွေဖြည့်စီးပေးနိုင်တဲ့ ဦးသက်ခိုင်အား ချဉ်းကပ်ရင်း မိမိအသွေးသားများကို ဆန္ဒရှိသလောက် ပေးဆပ်နေသည်။အချိန်များ တဖြည်းဖြည်းကုန်ဆုံးလာကာ ညနေပိုင်းအချိန်သို့ရောက်ရှိလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ကေသီမိုးအားနုတ်ဆက်၍ တိုက်ခန်းလေးမှထွက်လာလိုက်ပြီး ကားလေးဖြင့် ဒေါ်သီရိဖြူ အိမ်သို့ သမီးလေးအားတွေ့ရန် မောင်းလာခဲ့တော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူ အိမ်သို့ရောက်ရာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလာ၍ ဦးသက်ခိုင်အား နုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။” မောင် … ရောက်လာပြီလား ”
” ဒါပေါ့ ဖြူရယ် … သမီးတို့ရော တွေ့ချင်လှပြီ ”
” ခဏစောင့်နော် … မောင် … အိမ်အပေါ်မှာ ဖြူသွားခေါ်လိုက်ပါ့မယ် ”
စကားပြောပြီး ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။သားဖြူသူတို့အိပ်ခန်းဝ အရောက် ညည်းသံများကြားရသဖြင့် ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားရသည်။ တံခါးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း အနည်းငယ် ဟ၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။
သီတာခိုင်မှာ စကပ်ထမိန်အနက်လေးအား ခါးထိတင်ထားပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးအား ရှေ့သို့ကုန်း၍ကုတင်ဖြင့်ကပ်ထားရင်း လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးနေသည်။ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးနေသော သီတာခိုင်နောက်မှ သားဖြစ်သူက ဒူးထောက်ကာ နေရာယူရင်း တဖွပ်ဖွပ် လိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။
” အိုရ် ”
အသံပေးရမလို ပြန်လှည့်ရမလို ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေမိသည်။ထို့နောက့် အိပ်ခန်းတံခါးအား အသာပြန်စိကာ အောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းလာတော့သည်။အောက်ထပ်သို့ ရောက်ရောက်ချင်း ဦးသက်ခိုင်က လှမ်းမေးတော့သည်။
” ဖြူ … သမီးလေးတို့ရော အိပ်နေကြတာလား ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ … တဟိုဟိုနှင် … ဖြစ်နေတော့သည်။မျက်နှာလေး ရဲနေလျက် ခေါင်းလေးငုံ့သွားသော ဒေါ်သီရိဖြူအား ဦးသက်ခိုင်က ထသွားလိုက်ကာ ပုခုံးလေးအား ကိုင်ရင်း ခုန်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။သူကိုယ်တိုင် ဘေးမှဝင်ထိုင်ရင်း အခြေနေကို သုံးသပ်မိလိုက်သည်။
” ဖြူ ”
” ရှင် ”
” သမီးတို့ ဘာလုပ်နေလို့လဲ ဟင် ”
” ဟို … ဟိုလေ မောင်ရယ် ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ပါးစပ်က ပြောမထွက်ရဲပေ … ငယ်ရည်းစားဖြစ်သူ ဦးသက်ခိုင်သမီးအား မိမိသားမှ လိုးနေသည်ကို ပြောဖို့ အခက်တွေနေတော့သည်။
” ပြောလေ ဖြူရဲ့ … သမီးတို့ လိုးနေကြတာ မလား ”
” အာကွာ … မောင်ကလဲ …… ကျွတ် ”
ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ရည်းဇားဦးမို့ ပြန်ဆုံချိန်ဝယ် တွေ့တွေ့ချင်း အလိုးခံခဲ့သော်လည်း … ယခုလို စကားလုံးကြမ်းကြမ်းများအား မထွက်ဝံသေးပေ။ဦးသက်ခိုင်မှ တစ်တစ်ခွခွ ပြောလာချိန်တွင် ခန္ဓာကိုယ်က တဖိန်းဖန်း တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာကာ ရှက်သွေးကြွယ်နေမိတော့သည်။
ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်သီရိဖြူ၏ အမူယာလေးအား ကြည့်ရင်း လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ထို့နောက် လက်တဖက်ကထမိန်အပြင်မှ ဖင်သားကြီးများအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း ကျန်လက်တဖက်က နို့အုံကြီးများအား ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။နို့အုံအားညှစ်ရင်း အောက်ဖက်သို့လက်ကရွေ့ကာ ပေါင်ကြားထဲ အရောက် ဒေါ်သီရိဖြူ တွန့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားကာ ပေါင်လုံးများအား ကားပေးလိုက်မိတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ လည်တိုင်လေးအားနမ်းရင်းမှ နားရွတ်ဖျားလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်ရာ
” အိုးးး မောင်ရယ် … ဟင့်အင် ”
ကျွမ်းကျင်သောအနမ်းများနှင့် စောက်ပတ်လေးအားအုပ်ကိုင်ထားရာ ရမ္မက်စိတ်က နိုးထလာတော့သည်။အိမ်ပေါ်ထပ်မှ သားဖြစ်သူတို့ ဆင်းလာရင်းတွေ့သွားနိုင်သဖြင့် စိုးရိမ်စိတ်လေးက ရင်ဖိုနေရသည်။ထို့နောက် ပေါင်ကြားမှ ဦးသက်ခိုင်လက်အားဖယ်က ထမိန်အောက်နားစအား ဆွဲယူ၍ ပေါင်ရင်းထိ တင်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှ ဦးသက်ခိုင်လက်အားဆွဲယူကာ မိမိပေါင်ကြားထဲသို့ ပြန်သွင်းပေးလိုက်သည်။
စောက်ပတ်အိအိလေးအား လက်ဖဝါးဖြင့်ဖိပွတ်ခံရပြီး အကွဲကြောင်းလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ထိုးခွဲပေးနေရာ စောက်ရည်ကြည်များ ရွှဲလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်အား သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ တေ့စုပ်လိုက်မိသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ အလိုက်သင့် နမ်းပေးနေရင်း လက်ခလယ်အား စောက်ပတ်လေးထဲ ထိုးမွှေပေးနေပြန်သည်။
” အင့် … အာကွာ အင့်အင့် ”
ဒေါ်သီရိဖြူတစ်ယောက် ဦးသက်ခိုင်လက်ကောက်ဝတ်အား ကိုင်ကာ သူမ စောက်ပတ်လေးထဲ အသွင်းထုတ် ခပ်မြန်မြန်လုပ်ပေးရင်း စောက်ရည်များထွက်ကျလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင် လက်ခလယ်လေးအားညှစ်ရင်း
” အားးး းးးး အ … ပြီး ပြီးးး … … ပြီးပြီ မောင်ရယ် …… အားးး းးး ”
ဒေါ်သီရိဖြူပြီးသွားသော်လည်း ဦးသက်ခိုင်မှာ လက်ခလယ်အား မထုတ်ပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးနေသည်။
” အားးဟားးး အီးးး ချစ်လိုက်တာ မောင်ရယ် အင်းဟင်းးး းးး … တော်တော့နော် မောင် … ဖြူ … မောင့်လီးကို ပြန်စုပ်ပေးမယ်နော် ”
ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ ခပ်တင်းတင်းဖြစ်နေသော လီးအား ဒေါ်သီရိမှာ လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲထုပ်လိုက်တော့သည်။ထောင်မတ်လာသောလီးကြီးအားဖြဲချလိုက်ရာ ဒစ်ဖူးညိုညိုကြီးက ကားတက်လာကာ အပေါက်ဝတွင် အရည်ကြည်လေးများ စီးကျနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ထိုနောက် သူမခေါင်းလေးအား ငုံကာ ပါးစပ်လေးဟပြီး ဒစ်ဖူးအား စုပ်ပစ်လိုက်သည်။
နူတ်ခမ်းလေးအား ရသလောက်ဖြဲကာ လီးအားဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် သွင်းရင်း ဒစ်ကြီးအား လျှာဖြင့်ဝိုက်ဝိုက်ပေးရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ တအင်းအင်း ညည်းလာရတော့သည်။ထိုစဉ် အပေါ်ထပ်မှ အားရပါးရ လိုးပြီး အောက်ဆင်းလာသော မိုးနှောင်းတို့ စုံတွဲ ခြေသံများကြောင့် ဒေါ်သီရိဖြူမှာ လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ နူတ်ခမ်းလေးအား လက်ခုံဖြင့် ဖိသုတ်နေတော့သည်။ ဦးသက်ခိုင်မှာလည်း ဇစ်အမြန်ပိတ်ကာ ကိုယ်လုံးအား ခပ်မတ်မတ် အနေအထား ပြင်ထိုင်လိုက်လေသည်။
” ဝေါ …… ဝေါ ……… ဝုန်း ဒလိန်းးး းးး ”
” ဂျိန်းးးး …… ဒလိန်းးး … ဝေါ ………… ဝေါ ”
” ဟူးးး းးးး အရေးထဲမှ မိုးနဲ့တော့ ခက်နေပြီ ”
စိတ်ထဲမှတိတ်တိတ်လေးပဲ သဲသဲမဲမဲ ရွာနိုင်လွန်းသော မိုးကို ဒေါ်သီရိဖြူ တစ်ယောက် အပစ်တင်မိတော့သည်။အငှားကားလေးပေါ်အတက်မှာပင် သနပ်ခါးအဖွေးသားလိမ်းထားသော မျက်နှာနှင့် လက်မောင်းတလျှောက် အကွက်အကွက်လေးတွေ ဖြစ်ကုန်တော့သည်။တဖွားဖွားရွာသွန်းနေသော မိုးရေထဲတွင် အငှားကားလေးမှာ သီတာခိုင်ပြောပြသော လိပ်စာအတိုင်းမောင်းနှင် လာခဲ့သည်။
တဖြည်းဖြည်း ကျောင်းသွား ရုံးသွား ဈေးသွားသူများနှင့် ပြည့်ကျပ်နေသော မှတ်တိုင် ၂ခုလောက် ကျော်လာခဲ့ပြီးမှ နိုင်လွန်လမ်းဖြူးဖြူးလေး အတိုင်းမောင်းလာရင်း ခြံဝင်းကျယ်ကျယ် ခန်းနားသော တိုက်ကြီးရှေ့သို့ ရောက်လာတော့သည်။ ခြံတံခါး ဖွင့်ထားသဖြင့် တိုက်ကြီးရှေ့ ဆင်ဝင်အောက်ထိ အငှားကားလေးမှာ မောင်းဝင်လာပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ရပ်လိုက်သည်။ကားပေါ်မှ သီတာခိုင်နှင့်မိုးနှောင်းတို့ စုံတွဲ … ဒေါ်သီရိဖြူနှင့် ဆုနဒီတို့ သားအမိတို့ ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။
အိမ်ထဲအဝင် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဦးသက်ခိုင်နှင့်ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တို့ လင်မယားအား အချိုပွဲများ မှောထားသော ကော်ဖီခွက်များနှင့် အတူ တွေ့လိုက်ရသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မတ်တပ်ထရပ်ကာ သမီးဖြစ်သူနှင့် ဒေါ်သီရိဖြူတို့ မိသားစုအား ပြုံး၍ နုတ်ဆက်လိုက်သည်။နက်မှောင်ထူအိနေသော ဆံနွယ်များက စုစည်းချည်နှောင်မထားပဲ ညာဖက်ခြမ်းသို့ သိမ်းယူကာ ဘေးသို့ချထားသည်ကလည်း ဒေါ်မိုးမြင့်သူဇာ၏ ဆွဲဆောင်မှု့တစ်မျိုးပင်ဖြစ်သည်။
မို့မောက်သောရင်သားကြီးများနှင့် ခါးသိမ်သိမ်လေးအောက်မှ ဝိုင်းစက်နေသော တင်သားကြီးများမှာ မိန်းမချင်းပင်ငေးယူရသဖြင့် ဒေါ်သီရိဖြူတစ်ယောက် အားကျမိနေသည်။မိမိငယ်ရည်စား၏ ဇနီးချောအားကြည့်ရင်း ပြန်လည်ပြုံးပြကာ စားပွဲခုံဘေးမှ ထိုင်ခုံပေါ်သို့ ထိုင်လိုက်တော့သည်။ ဦးသက်ခိုင်မှာလည်း သနပ်ခါးကွက်ကြားလေးဖြစ်နေကာ အင်္ကျီအညိုဝမ်းဆက်နှင့် တမျိုးလေးလှနေသော ငယ်ရည်းဇား ဒေါ်သီရိဖြူ၏ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ခန္ဓာကိုယ်အား သိမ်ကျုံးကြည့်ကာ လက်ရှိဇနီးချောလေးနဲ့ယဉ်နေမိသည်။
မည်သည့်မိတ်ကပ်မှ မလိမ်းပဲအသားရည် ဝင်းလက်ဆိုပြည်ပြီး မျက်နှာလေးမှာ အဖူးအပိန့်တစက်မှ မရှိပေ။ ၅၀ ကျော် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က တမျိုးတဘာသာစီဆွဲဆောင်မှု့ရှိသဖြင့် တနေ့နေ့တွင် ဇနီးချောနှင့်အတူ ငယ်ရည်းစား ဖြူ့ကိုပါ တပြိုင်ထဲလိုးရန် တွေးနေမိသည်။နှစ်ဖက်မိဘများစုံ၍ ဒေါ်သီရိဖြူတို့ဘက်မှ သီတာခိုင်အား ပြန်အပ်ရင်း မင်္ဂလာစကားပြောရန် လာရောက်ခဲ့ကြသည်။
အကုန်လုံးထိုင်ခုံ ကိုယ်စီထိုင်ပြီးငြိမ်သက်နေရာ ဦးသက်ခိုင်မှ သမီးဖြစ်သူနှင့် မိုးနှောင်းအား ကော်ဖီထည့်ပေးရန် ပြောလိုက်တော့သည်။ဦးသက်ခိုင် အသံထွက်ပေါ်လာမှ ဒေါ်သီရိဖြူမှာ လှမ်းကြည့်မိတော့သည်။ပြန်တွေ့တွေ့ချင်း မိမိအား အားရပါးရ လိုးခဲ့သော ငယ်ချစ်ဦးမှာ ပိုးသားပုဆိုး ခရမ်းရောင်… အင်္ကျီအဖြုလက်ရှည်အား တံဒေါင်စစ်သို့ခေါက်တင်ထားကာ အိပ်ထောင်ထဲတွင် ဘောပင်ခပ်လှလှအနက်ရောင်တစ်ချောင်းအားချိတ်ဆွဲထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ဆံပင်ခပ်တိုတိုနှင့်သန့်ပြန့်နေသော ဦးသက်ခိုင်မျက်နာချောချောအားကြည့်ရင်း ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ပြေးနမ်းချင်သောစိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေတော့သည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာလည်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူမျက်နှာအားကြည့်နေသော ဒေါ်သီရိဖြူ၏မျက်ဝန်းများတွင် သိက္ခာတရားအားထိန်းချုပ်ထားသော နုညံ့ခြင်း မျော်လင့်ခြင်းများ ပါဝင်နေသည်ကို ခံစားမိနေသည်။ဒေါ်သီရိဖြူအား ခုမှဆုံဖူးပေမယ့် သူမ၏ ပြုမူလှုပ်ရှားပုံ … ရွှန်းလက်လက်မျက်ဝန်းကြီးများရဲ့ အကြည့်… သိမ်မွှေ့တဲ့အပြုမှု… ကြည်လင်လှပသော မျက်နှာလေးက ဆွဲဆောင်မှု့ရှိနေသည်ကို မြင်တွေ့နေရသည်။
စိတ်ထဲ အမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာလေး ဝင်ရောက်လာကာ ဝန်တိုစိတ်များလားဟု တွေးနေမိသည်။ထိုနောက့် မိသားစုအချင်းချင်း ရင်းရင်းနှီးနှီး မိတ်ဆက်ကာ စားကြသောက်ကြနှင့် အချိန်များကုန်ဆုံးလာခဲ့သည်။ မင်္ဂလာရက်မြက်အား ရွေးကြရင်း တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက် ပြောပြကြရင်း နေလုံးနီနီပျောက်ကွယ်ကာ အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာတော့သည်။
နောက်ဆုံးတွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ဆန္ဒအတိုင်း ခြံထဲတွင်သာ အကျဉ်းရုံးပြီး မင်္ဂလာဆွမ်းကျွေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။သမီးဖြစ်သူအားချစ်လွန်းသဖြင့် အားလုံးအဆင်ပြေစေရန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပေမယ့် သူမတို့မိသားစု၏ မာနနှင့်သိက္ခာ အတွက် ဝပ်တွားပေးဖို့တော့ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးပေ။ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သမီးနှင့် ကုမ္ပဏီမှဒရိုက်ဘာတို့ လက်ထပ်သည့်ပွဲမို့ ထွက်ပေါ်လာမည်ဖြစ်သောမေးခွန်းများနှင့် မလိုအပ်သောပြက်သနာများ ရှောင်ရန်အတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်ဟု နားလည်ထားကြသည်။မိုးလည်းတိတ်သွားသဖြင့်
” ကဲ … မိသားစု ပျော်ပျော်ပါးပါးလေး ဒင်နာ သွားစားကြမယ် ပြီးမှ ဒေါ်သီရိဖြူတို့ ပြန်ကြပေါ့ ”
ဦးသက်ခိုင်မှာ ဇနီးဖြစ်သူရှေ့မို့ ဒေါ်သီရိဖြူဟုခေါ်ရင်း စိတ်ထဲခိုးလို့ခုလု ဖြစ်နေမိသည်။ထို့နောက် မိသားစုလိုက် ကားလေးဖြင့် လမ်းမကြီးအတိုင်းမောင်းနှင်ရင်း နာမည်ကြီးစားသောက်ဆိုင်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။မြက်ခင်းပြင်ပေါ်ရှိ ဘဲဥပုံခုံဝိုင်းကြီးအားရွေးလိုက်ကြသည်။
ဘေးပတ်ပတ်လည် ထင်းရှုးပင်လေးများပေါ်တွင် ရောင်စုံမီးလေးများထွန်းထားကာ စတိတ်စင်မြင့်မှ သီချင်းသံ ခပ်တိုးတိုးလေးကြားနေရပြီး ညချမ်းအလှကိုပါ ပူးတွဲခံစားလို့ရသော နေရာလေးဖြစ်သည်။ခဏအကြာတွင် ဝိတ်တာတစ်ယောက်ရောက်လာသဖြင့် ငါးကင်…ပုဇွန်ကြော်…ဘဲကင် တခြမ်း …… ဝိုင်တစ်ပုလင်း နှင့် ဘီယာတစ်ဂျား မှာလိုက်လေသည်။
“ကျန်တာ ကိုယ်စားချင်တာ မှာကြနော် …… အဝစားပြီးမှ ပြန်ကြမယ် ”
စားရင်းသောက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ခွက်ချင်းထိသံ…ဇွန်းသံ…ခရင်းသံ…စကားသံများ ဆူညံ့လာတော့သည်။မိုးနှောင်းနှင့် သီတာခိုင်မှာ အပျော်ဆုံးဖြစ်နေသည်။အားလုံး အနည်းငယ် ရီဝေဝေဖြစ်လာကာ ဝိုင်နှင်ဘီယာ ထပ်မှာကာ ပျော်ပျော်ပါးပါး ထပ်သောက်လိုက်ကြသည်။ည ၉ နာရီခွဲလောက်မှ စားသောက်ဆိုင်မှ ထွက်လာကာ ဒေါ်သီရိဖြူတို့အား လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။အပြန်တွင် သမီးဖြစ်သူ သီတာခိုင်၏တောင်းဆိုမှု့ကြောင့် မိုးနှောင်းကိုပါ အိမ်သို့ခေါ်လာလိုက်တော့သည်။
မင်္ဂလာပွဲကလည်း နောက်လထဲတွင် ကျင်းပမည်ဖြစ်သဖြင့် အတူနေရန် မကန့်ကွက်တော့ပေ။ဒေါ်မိုးမြင့်သူဇာမှာလည်း သမီးဖြစ်သူအား စိတ်ချမ်းသာစေချင်သဖြင့် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင် လက်ခံလိုက်သည်။အိမ်သို့ပြန်ရောက်လျင်မိသားစု လေးယောက်မှာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်ကာ တီဗွီကြည့်နေကြသည်။မိုးနှောင်းနှင့်သီတာခိုင်မှာ မီးဖိုချောင်အတွင်းမှ သစ်သီများ ခွဲစိတ်ကာ ဦးသက်ခိုင်နှင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် တို့ရှေ့သို့ ချပေးပြီး ဘေးချင်းကပ်လျက်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။
ကိုယ့်ဝင်းကိုယ့်ခြံနှင့် နေကြသူများမို့ လမ်းသွားလမ်းလာမရှိသလောက် လူနည်းကာ တိတ်ဆိတ်နေတော့၏။ခဏအကြာတွင် စကားပြောရင်းဦးသက်ခိုင်မှာ တချက်သန်းကာ အိပ်ချင်လာသဖြင့် မိန်းမဖြစ်သူနှင့် သမီးတို့စုံတွဲအားနုတ်ဆက်ကာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားလေသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သမီးဖြစ်သူနှင့်ခွဲနေရသဖြင့် မမောနိုင်မပန်းနိုင် စကားများဖေါင်ဖွဲကာ ပြောနေကြသည်။
သုံးယောက်စလုံး ရီဝေဝေမို့ ပြောလိုက်ရီလိုက်ဖြင့် ရှိနေရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ညောင်းညာနေကြောင်း ညည်းမိနေ၏။သီတာခိုင်က အလိုက်တသိလေး ခုံပေါ်မှ ထလာကာ မိခင်ဖြစ်သူခြေထောက်နားထိုင်၍ ခြေသလုံးလေးအား နှိပ်ပေးလိုက်သည်။မိုးနှောင်းကလည်း ချက်ချင်းထလိုက်လာကာ ယောက္ခမခြေသလုံး ဖြူဖြူလေးအား နှိပ်ပေးနေလိုက်သည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သမီးနှင့်သမက်ဖြစ်သူက သူမ၏ခြေသလုံးလေးအား နှိပ်နယ်ပေးနေသည်ကို ပီတိဖြစ်ကာ ဦးခေါင်းအား နောက်လှန်၍ ဇိမ်ယူနေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်း ပေါင်သို့ရောက်လာရာ သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ဦး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် အနည်းငယ် တရှိန်းရှိန်းဖြစ်နေမိသည်။မိုးနှောင်းမှာလည်း ယောက္ခမ ဖြစ်သူပေါင်သားများအားနှိပ်ရင်း ပေါင်ကြားသို့ကြည့်မိကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။
သီတာခိုင်ကတော့ မိခင်နှင့်ခင်ပွန်းလောင်း ရင်းနှီးမှု့ရှိစေချင်သည်မို့ ရိပ်မိသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ဆက်လက် နှိပ်ပေးနေသည်။မိခင်ဖြစ်သူကလည်း ပေါင်ပြန်မိစိပဲ မျက်စိလေးမှိတ်ကာ ငြိမ်ခံနေသည်မို့ နဲနဲတော့ တမျိုးလေးဖြစ်နေမိသည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အတန်ကြာအနှိပ်ခံရင်း မျက်လုံးလေးဖွင့်ကာ သားမက်ဖြစ်သူအားကြည့်လိုက်ရာ မိုးနှောင်းက မိမိပေါင်ကြားသို့ မကြာခဏကြည့်နေသည်ကိုမြင်လိုက်ရသဖြင့် စောက်ပတ်လေးဆီက ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။မိုးနှောင်းပုဆိုးကြားသို့ အကြည့်အားရွေ့မိရာ အမြှောင်းလိုက်ထနေသော အရာကြီးအားမြင်လိုက်မိကာ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ကာ
” ကဲ … တော်ပါပြီ သမီးရော သားရော နားတော့နော် မိုးလည်းချုပ်နေပါပြီ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှ ပြောပြီးရုတ်တရက် ထရပ်လိုက်ရာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရာ ယိုင်ကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။
” ဟင် … ရရဲ့လား မာမီ ”
သီတာခိုင်မှာ စိုးရိမ်စိတ်လေးဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူအား လှမ်းထိန်းထားလိုက်သည်။
” ရပါတယ် သမီးရယ် ဝိုင်သောက်တာလည်း များသွားတာထင်တယ် ”
” ကဲပါ … ကိုမိုး … မာမီကို တွဲပို့လိုက်နော် အပေါ်ထပ်ကို … ခိုင်လေး သစ်သီးပန်းကန်တွေရှင်းပြီး တက်လာခဲ့မယ် ”
” အင်းပါ ခိုင်ရဲ့ … ကိုမိုး တွဲပို့လိုက်ပါ့မယ် ”
ထို့နောက့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အားတွဲ၍ လှေကားအတိုင်းတက်လာခဲ့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား ဘေးတိုက်တွဲကာ တက်လာသဖြင့် လှေကားတလျောက်တွင် ဒေါ်သူဇာလက်တဖက်က မိုးနှောင်းပေါင်ကြားသို့ မထိတထိလေး ယမ်းမိနေသည်။အနီးကပ်ရှိနေသဖြင့် ယောက္ခမဖြစ်သူ၏ ချွေးနံ့ကိုယ်သင်းနံ့များကြောင့် မိုးနှောင်းမှာ ကာမစိတ်များထရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးက တောင်နေမိသည်။နောက်ဆုံးလှေကားထစ်တွင် ခြေချော်သလိုဖြစ်ကာ ယိုင်အထွက် ဆွဲမိဆွဲရာ ဆွဲလိုက်ရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်လက်က မိုးနှောင်းပေါင်ကြားထဲရောက်သွားကာ ပူနွေးနေသော လီးအားဆုပ်ကိုင်မိလေသည်။
” အိုရ်……ဆောရီးနော် သား ”
” အ ……… ဟုတ်ဟုတ် ရပါတယ် မာမီ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မိုးနှောင်းလီးအား ပြန်လွတ်လိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အား ပြန်မတ်လိုက်ရင်း တောင်းပန်လိုက်သည်။ထို့နောက် သူမတို့လင်မယားအိပ်ခန်းဆီသို့နှစ်ယောက်သား ရင်ဖိုစွာဖြင့်ရောက်ရှိလာတော့သည်။ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်နေသော ဦးသက်ခိုင်ဘေးအား ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား တင်ပေးလိုက်ပြီး မိုးနှောင်းမှာ ချက်ချင်းအောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းခဲ့သည်။
အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းတွင် သီတာခိုင်အား ကူပြီးရှင်းပေးကာ ပန်းကန်ခွက်ရောက်များဆေးကြောပြီး မီးမှိတ်ခါ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ နှစ်ယောက်သားတက်ခဲ့တော့သည်။ သီတာခိုင် အိပ်ခန်းသို့မရောက်ခင် ဦးသက်ခိုင်တို့ အိပ်ခန်းရှေ့မှ ဖြတ်သွားရလေသည်။
ဦးသက်ခိုင် အိပ်ခန်းရှေ့အရောက် ညည်းသံများကြားလိုက်ရသဖြင့် နှစ်ယောက်သား တုံ့ကနဲ့ရပ်လိုက်မိသည်။ထို့နောက် ခြေဖွဖွ နင်းကာ ဟနေသော အခန်းတံခါးသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်ကြသည်။မိုးနှောင်းက ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ပို့ပြီး ပြန်အထွက်တွင် တံခါးအား ပြန်မပိတ်မိ၍ အလွယ်တကူ ကြည့်ခွင့်ရလိုက်လေသည်။အိပ်ခန်းတွင်း မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့်
” ဟင် … အိုရ် … … ”
မိုးနှောင်းမှာ သီတာခိုင် ပါးစပ်အား အမြန်လှမ်းပိတ်လိုက်ရသည်။ပက်လက်လှန်အိပ်နေသော ဦးသက်ခိုင်ပေါင်ကြားထဲတွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဖင်ဗူးဒေါင်းထောင်ကာ လီးအား အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
” သွားရအောင် ခိုင်ရယ် နော် ”
ပြောပြီးပြီးချင်း မိုးနှောင်းက သီတာခိုင်အား သူတို့အိပ်ခန်းဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။အိပ်ခန်းထဲကုတင်ပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သားမျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်နေကြသည်။နှစ်ဦးသားရမ္မက်စိတ်များနှင့် ရင်ဖိုနေကြရာ သီတာခိုင်မှ သူမပေါင်ပေါ်တင်ထားသော မိုးနှောင်းလက်အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
” ကိုမိုး … မာမီကို နှိပ်ပေးတုန်းက ဘာဖြစ်နေတာလည်းဟင် ”
” အမ် … ဘာဖြစ်လို့လည်း ခိုင်ရဲ့ ”
” မသိချင်ယောင်ဆောင်မနေပါနဲ့ ခိုင် ရိပ်မိပါတယ် ”
မိုးနှောင်းမျက်နှာက ရှက်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားကာ ” ခိုင်ကလဲ ကွာ … မာမီကို ဘာဖြစ်ရမှာလဲ ” ပြောလိုက်ရင်း သီတာခိုင်ပေါင်ကြားသို့ လက်ကိုရွေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။
” အွန့် ရှက်မနေပါနဲ့ … ကိုမိုးရယ် သေချာပြောပြပါဆို ” သီတာခိုင်ကလည်း ပြန်လည်မေးရင်း မိုးနှောင်းလီးအား ခပ်ဖွဖွလေး ညစ်ကိုင်ထားလိုက်လေသည်။
” ဟူးးး းးး ဟုတ်တယ် ခိုင်ရယ် … မာမီနှိပ်ပေးရင်း ပေါင်ကြားထဲကြည့်မိတိုင်း စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်ဖြစ်လာတာ ”
” အင်းးး … ကိုမိုး မာမီ အဖုတ်ကို ကြည့်ချင်တာမလား ”
” အားး ရှီး … ဟုတ် ဟုတ်တယ် ခိုင်ရယ် ” လီးက တင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ ရှေ့သို့ကော့ထိုးမိနေသည်။
” မာမီ ဟာကို… ယက်ပေးချင်လားဟင် ကိုမိုး ”
” အာ … ခိုင်ရယ် ………… ကျွတ် ”
မိုးနှောင်းမှာ သီတာခိုင်၏ ကာမမေးခွန်းများကြောင့် လီးကြီးက တင်းထုပ်လာတော့သည်။သီတာခိုင်က လက်ထဲမာထင်လာသော လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှနေ၍ ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။မိုးနှောင်မှာ လေကားအတက်တွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှ သူလီးအားဆုပ်ကိုင်မိသည်ကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ လရည်များပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ပြီးမှ သီတာခိုင်သည် ထမိန်အားချွတ်ကာ မိုးနှောင်းမျက်နာပေါ်သို့ ခွထိုင်လိုက်သည်။
မိုးနှောင်းက မျက်နာပေါ်ခွလာသော သီတာခိုင် စောက်ပတ်လေးအား အလိုက်သင့် ထိုးယက်ပေးလိုက်သည်။စောက်စိလေးအား စုပ်ပေးရင်း ဘေးနူတ်ခမ်းသားများအာ ပင့်ယက်ပေးရာ ငြီစို့စို့ စောက်ရည်များစီးကျလာသည်။တချို့မှ ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်ကာ ငံကျိကျိ နှင့် မျိုချပစ်လိုက်ရသည်။
သီတာခိုင်မှာ ခါးလေးနှဲ့ကာ စောက်ပတ်လေးအား ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ တအင်းအင်း ညည်းလာတော့သည်။စောက်ရည်နံ့များ ညည်းသံများကြောင့် မိုးနှောင်းလီးမှာ ပြန်လည်ထောင်လာရာ သီတာခိုင်က သူမဖင်လေးကြွကာ လီးပေါ်သို့ ပြောင်းထိုင် လိုက်သည်။ထို့နောက် စောက်ခေါင်းဝလေးအား လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ကာ ဖိချလိုက်ပြန်သည်။
” ဗျစ် … ဗျစ်ဗျစ် ……… ဘွတ် ”
လီးက စောက်ခေါင်းတွင်း တဗျစ်ဗျစ်နှင့် တိုးဝင်နေရာ မိုးနှောင်းဒစ်ဖူးအောက်နားတွင် ပူကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။ထို့နောက် သီတာခိုင်မှာ အပေါ်မှ မနားတမ်းစောင့်ကာ စောက်ရည်များပန်းထွက်လာချိန် လီးအရင်းထိဖိကပ်လိုက်ရင်း မိုးနှောင်းရင်ဘတ်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်တော့သည်။
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် မနက်ခင်းအိပ်ရာနိုးရာ ဘေးနားတွင် ခင်ပွန်းဖြစ်သူဦးသက်ခိုင်အားမတွေ့ရတော့ပေ။ညက ရာဂစိတ်များပြီး သူမကိုယ်တိုင်ဦးဆောင်ကာ ၂ ချီဆက်တိုက် နွဲလိုက်မိသည်။ခန္ဓာကိုယ်အား တချက်ဆန့်ကာ အိပ်ရာထလိုက်တော့သည်။ပြတင်းတံခါးမှ မှန်ချက်လေးများတွင် ရေစက်လေးများတွဲလောင်းခိုနေသည်ကို မြင်လိုက်မှ ညက မိုးရွာထားသည်ကို တွေးမိလိုက်သည်။
သမီးဖြစ်သူ မင်္ဂလာဆောင်အတွက် သူမအင်္ကျ ီအပ်ထားရာ ရက်ချိန်းဒီနေမို့ သွားယူရန် တွေးရင်း မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် ဆံနွယ်များအား ကျောထိ ဘီးအကျဲဖြင့် သပ်ချလိုက်သည်။ထို့နောက် ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ညဝတ် အင်္ကျီနှင့် စကပ်အားချွတ်ချလိုက်သည်။အိမ်အပေါ်ထပ် မိမိတို့ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက် လင်မယားနှစ်ယောက်သာ သုံးသောရေချိုးခန်းမို့ လွပ်လွပ်လပ်လပ် တုံးလုံးချိုးနေမိသည်။
ရေပန်းလေးများမှထွက်ကျလာသော ရေစက်လေးများက နဖူးလေးဆီမှ တဆင့် မျက်နှာလှလှလေးအားဖြက်တာ ရင်သားများဆီ စီးဆင်းလာနေသည်။ထိုမှတဆင့် ဗိုက်သားဖြူဖြူလေးပေါ်သို့ရောက်ရှိကာ စောက်ပတ်လေးဆီ ရေစက်လေးများအရောက် ကိုယ်လုံးလေးက တွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားတော့သည်။ဆပ်ပြာဆီဗူးလေးအားဖွင့်ကာ လက်ဖဝါးလေးထဲ ထည့်၍ မျက်နှာပြင်အား ပွတ်တိုက်လိုက်သည်။
ထိုနောက့် သူမနို့အုံနှစ်ဖက်အား ခပ်တင်းတင်းလေးပွတ်တိုက်ရင်း လက်နှက်ဖက်အား ချိုင်းကြားသို့ရွေ့ကာ ထိုမှ တဆင့် ဒန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပွတ်တိုက်နေလိုက်သည်။စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖဝါးဖြင့် ဖိပွတ်ကာ အက်ကွဲကြောင်းတလျောက် ဆေးကြောပစ်လိုက်ရင်း စိတ်ကျေနပ်စွာ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးမှ ရေဆက်ချိုးတော့သည်။
ရေချိုးပြီးမှ မိတ်ကပ်ပါးပါးလိမ်းကာ အင်္ကျီလက်တကိုင်း ခရမ်းရောင်လေးနှင့် စကပ်ထမိန် လေးဝတ်ကာ အိမ်အောက်သို့ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။အောင်ထပ် ဧည့်ခန်းတွင် သူမဖို့ပြင်ဆင်ထားသော မနက်စာ ပါမုန့်ကြက်ဥကြော်နှင့် ကော်ဖီတစ်ခွက်သောက် သမီးနှင့် သမက်ဖြစ်သူအားနုတ်ဆက်လိုက်သည်။
” သမီးတို့ ညနေ ဖိတ်စာတွေရမှာ သွားယူလိုက်ကြဦးနော် … မာမီ အင်္ကျ ီလည်းဒီနေ့ ရက်ချိန်းမို့ သွားရွေးရမှာ ”
” ဟုတ် … မာမီ နေ့လည်လောက် သွားယူလိုက်ပါ့မယ် ”
” ဒါနဲ့ … သမီး ဒယ်ဒီရော မတွေ့ပါလား ”
” မနက် အစောကြီး …… ကာစတန်မာတွေ လာမှာမို့ သွားပြီမာမီ ”
” အော် … ကဲ ဒါဆိုလည်း မာမီသွားပြီ လူရင်းတချို့တော့ ဖိတ်စာ မပို့တော့ပါဘူး … ကိုယ်တိုင်ပဲ ဖိတ်လိုက်တော့မယ် ”
” ဟုတ် … တာ့တာ မာမီ ”
နုတ်ဆက်ရင်း သီတာခိုင်မှာ မအေဖြစ်သူပါးလေးအား ပြေးသွားကာ နမ်းလိုက်တော့သည်။ဒေါ်သက်ခိုင်မှာ ကားလေးဆီသို့ လမ်းလျောက်သွားရာ ကော့တက်နေသော ဖင်သားအိအိကြီးက စကပ်ထမိန်အတွင်းမှ တုန်ခါနေလျက်ရှိရာ မိုးနှောင်းတစ်ယောက် ငေးကြည့်နေမိတော့သည်။
” ဟိတ် … ကိုမိုး မာမီဖင်ကို ငမ်းနေတာ မျက်လုံးကြီးကျွတ်ပါသွားဦးမယ် …… ခ်လ်းးး ”
” ဟားးး ပြောတတ်ပ ခိုင်ရယ် … ကိုမိုး ဇနီးလောင်း ဟောဒီက ခိုင်လောက် စိတ်မဝင်စားပါဘူး ”
” သွားပါ အပိုတွေ … ဖိတ်စာဖိတ်ဖို့ လူစာရင်း သွားရေးကြစို့ … လာခဲ့ ”
နှစ်ယောက်သား အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားကြတော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင်မှာ အိမ်မှ မြို့လည်ခေါင်ရှိ သူမကြိုက်သော ဒဇိုင်နာ၏ ဆိုင်သို့ မောင်းလာခဲ့တော့သည်။ဆိုင်သို့အရောက် အင်္ကျ ီအားဝတ်ဆင်ကြည့်ရာ ခါးအနည်းငယ်ပွနေသဖြင့် နောက်ရက်ပြန်ချိန်းလိုက်ပြန်သည်။
အင်္ကျီဆိုင်မှ ထွက်လာကာ သူမ အပေါင်းသင်းများရှိရာ ကွန်ဒို တိုက်ခန်းများဆီသို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။ နေ့လည်ပိုင်းမို့ မီးပွိုင့်များတွင် လူရှုပ်ကားရှုပ်ကာ စိတ်အတော်ရှည်နေရသည်။မိန်းလမ်းမှ မမောင်းတော့ပဲ ဒူးကြားလမ်းများမှ ပတ်မောင်းကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဇင်မာ ၏ တိုက်ခန်းဆီသို့ ရောက်ရှိလာတော့သည်။အသားညိုညိုကိုယ်လုံးလှလှ … ကုလားဆင်လေးဖြစ်သည်။
ဇင်မာက သင်္ဘောသားမိန်းမဖြစ်ပြီး ၃လွှာတွင်နေထိုင်သူဖြစ်သည်။ကလေးမရသဖြင့် သူမယောင်္ကျား သင်္ဘောသားပြန်တက်လျင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား ၃ ရက်တခါလောက် အိမ်ခေါ်ကာ ချက်ပြုပ်စားသောက်ရင်း စကားစမြည် ပြောရင်း အချိန်ဖြုံးတတ်သူဖြစ်သည်။
လှေကား ၂ ဆင့် တက်ရမှာမို့ လူရှိမရှိ သေချာစေရန် ဖုန်းဆက်မေးလိုက်ရသည်။လူရှိကြောင်း သေချာမှ ကားလေးအား အပင်ရိပ်အောက်တွင် ထိုးကား ကားတံခါးများ သေချာပိတ်ပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။ကားပေါ်မှဆင်းဆင်းချင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ လူငယ်လေးတစ်ယောက် လျောက်လာနေ၍ စိတ်ရှုတ်သွားတော့သည်။ တိုက်ခန်းတခန်းကျော်မှ ဖြစ်ပုံရသည်။သမီးဖြစ်သူ သီတာခိုင်ထက်ပင် ငယ်ပုံရကာ သူမအား လွန်ခဲ့သော ၄ လ ခန့်လောက်မှ တွေ့ပြီး လိုက်ကပ်နေသူဖြစ်သည်။
” မ ”
” ဟာကွာ … မင်း လာရှုတ်ပြန်ပြီလား ”
” ကျနော် ဘာရှုတ်လို့လဲ … မ … ရယ် ”
” ငါက … အိမ်ထောင်သည်ကွ … မင်းက ငါမွေးရင် ငါ့သားလောက်ပဲ … ဇယားလာမကပ်ပါနဲ့ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မျက်နှာခပ်တင်းတင်းဖြင့် ခပ်ပြက်ပြက်လေး ပြောပစ်လိုက်တော့သည်။ကောင်လေးမှာ မျက်နှာလေးပျက်ကာ စိတ်ပျက်သွားသလို သူမအား ကြည့်နေရာမှ အကြည့်လွဲလိုက်သည်။ထို့နောက် သူမ နားလေးလျှောက်လာကာ
” မ … ရက်စက်တယ် ဗျာ … အိမ်ထောင်သည်မှန်းသိပါတယ် … ကျနော်လည်း မကြာခင် ပြည်ပကို အလုပ်သွားလုပ်ရတော့မှာပါ … ကျနော့်ဘဝမှာ ဘယ်မိန်းမ ကိုမှ မချစ်ခဲ့ဖူးပါဘူး … ခုမှ အချစ်ဆိုတာ သိလာခဲ့ရတာပါ ”
” ဟူးးး းးးး မင်းက ဘယ်လိုပြောပြော … နားမလည်ပါလားကွာ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ လေပူတချက်ထုတ်ရင်း ကောင်လေးမျက်နာလေးအားကြည့်မိရာ သနားစိတ်လေးများဝင်လာနေမိသည်။လက်ကလေးနှစ်ဖက်ပွတ်နေကာ ဆံပင်ခလယ်ကွဲ ဂုတ်ထောက်လေးနှင့် အသားဖြူဖြူ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း ခပ်သွယ်သွယ်မျက်နှာလေးက ပြုံးလိုက်တိုင်း သွားထပ်များနှင့် ချစ်စရာလူချောလေးက မိမိလို အဒေါ်အရွယ်ကြီးကိုမှ ချစ်မိနေသတဲ့။
လမ်းသွားလမ်းလာသူများက သူမတို့နှစ်ဦးအား ကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အနည်းငယ်ရှက်လာပြီး ကောင်လေးအား ကွေ့ပတ်ကာ တိုက်ခန်းအောက်ထပ် လှေကားဆီသို့ လျှောက်ခဲ့လိုက်သည်။သူမနောက်ကျောဘက်မှ… မ … မ ဟုခေါ်ရင်း ကပ်လိုက်လာသောခြေသံအား ကြားလိုက်မိပြန်သည်။တိုက်ခန်းဝ ဘေးနား ကွမ်းရာဆိုင်မှ လူငယ်တချို့ကဆီမှ ညစ်ညမ်းစကားသံ တချို့လည်း ကြားလိုက်မိပြန်သည်။
” ဝိုးးး ဆော်ကြီးက အလန်းကွာ … ကာတင်ကြီးက ဖုထစ်ချိတ်နာ … ဟိုကောင်ကလည်း မဖြိုနိုင်ဘူးနေမှာ … နေရာချင်းလှဲလိုက်ချင်တာ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မျက်နှာမှာ ကြားလိုက်ရသော စကားများကြောင့် ရဲကနဲ့ ဖြစ်ကာ ဒေါသထွက်သွားရသည်။ပြန်ရန်တွေ့ဖို့ကလည်း မိမိ သိက္ခာနှင့်မာန အရ စိတ်လျော့ပစ်လိုက်မိသည်။လှေကားဆီသို့ ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လာလိုက်တော့သည်။ပထမ လှေကားအကွေ့တွင် နောက်သို့ကြည့်လိုက်ရာ မိမိဖင်သားကြီးများ ကြည့်ရင်း လိုက်လာသော ကောင်လေးအားတွေ့လိုက်ရ၏။
” ကဲ … ကောင်လေး ခုန ကွမ်းယာဆိုင်က လူတွေပြောတာ မင်းကြားတယ်မလား … မင်းကြောင့် ငါ့သိက္ခာတွေ မြှောင်းထဲရောက်ကုန်ပြီ ”
” ဟာ … မ ရယ် … ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ … ခု ကျနော် အဲကောင်တွေ သွားပြောပေးရမလား ”
” အိုးးးး မလုပ်နဲ့မလုပ်နဲ့ … ငါ့အတွက်နဲ့ ရန်ဖြစ်တာမျိုးလည်း မမြင်ချင်ဘူး ”
အင်္ကျီလေးလက်ခေါက်ကာ ပြောနေရင်း တကယ်ရန်ဖြစ်တော့မည့်ပုံစံမို့ မြန်မြန်တားလိုက်ရသေးသည်။
” ကဲပါဗျာ … ကျနော် ဆက်မလိုက်တော့ပါဘူး … သူငယ်ချင်းဆီလာတာ သိပါတယ် … လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားပါ … မ ရယ် ”
ကောင်လေးမှာ ပြောရင်း လှေကားထစ်တခုပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်လည်း တချက်ကြည့်ကာ လှေကားအတိုင်းတက်ရင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အခန်းသို့ ရောက်ရှိလာတော့သည်။တံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း
” အမလေး … သူဇာရယ် ဖုန်းခေါ်ပြီး တက်မလာလို့ ငါခုပဲ ဆင်းမလို့လုပ်နေတာ ”
” ဟုတ်တယ်ဟာ … နင့်ဆီ ဖုန်းခေါ်ပြီးမှ … အောက်မှာ … … … … အဲလိုဟေ့ ”
ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အကြောင်းစုံပြောပြလိုက်ရာ
” မယ့်လေး … မိန်းမရယ် … ရှင်ဝတ်ထားတာလဲ့ကြည့်ဦး … ဘယ်ယောင်္ကျားမဆို ငမ်းမိမှာပဲ … ရှင်ပြောတဲ့ကောင်လေးက ကျမသိပါတယ် … အောက်ထပ်ကပဲ … ကျောင်းပြီးပြီးသား ဗိုလ်မှူးအငြိမ်းစားရီးရဲ့ တစ်ဦးထဲသောသားလေး … မကြာခင် နိုင်ငံခြားကို အလုပ်သွားလုပ်တော့မှာ ”
” အော် … သူပြောတာ အမှန်တွေပေါ့ ”
” အံမယ် … ရှင်က စိတ်ပါနေရင် ဒီမှာ ဒိတ်လို့ရတယ်နော် … ပြီးရင်တော့ ကျမလည်း စားမာ … ခ်ခ် ”
” ဟာ … ယွမနေနဲ့ … သမီးမင်္ဂလာဆောင် လာဖိတ်တာ ဖိတ်စာမပေးတော့ဘူး အိမ်မှာပဲ အကျဉ်းရုံးမှာမို့ ဆက်ဆက်လာခဲ့နော် ”
” အေးပါဟယ် … ခု ထမင်းစားသွား ၁နာရီထိုးတော့မယ် ”
ထို့နောက် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စားသောက်ရင်း ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်လေးများ ပြောကာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆူညံ့လာတော့သည်။ထမင်းစားပြီး ခဏနားကာ
” ကဲ … ဇင်မာ ငါပြန်တော့မယ် ”
” ဟယ် အစောကြီးရှိသေး ”
” အေးဟာ ဖိတ်စာက ဒီနေ့ရမှာ သမီးတို့ မှာထားပေမယ့် ငါပဲ သွားယူပေးလိုက်တော့မယ် ”
” အာ့ဆိုလည်း ကြွကြွ … မိန်းမရေ တကယ်ပဲ … သူထပ်ဆောင်မှာ ကျနေတာပဲ ”
အမှန်တော့ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တစုံတခုအား တွေးမိရင်း အိမ်ပြန်ဖို့အကြောင်းပြလိုက်ရသည်။အောက်သိုဆင်းလာရာ သူမထင်သည့်အတိုင်းပင် ကောင်လေးမှာ ငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။၂နာရီကျော်နေပြီ ခုထိထမင်းမစားပဲ သူမအားစောင့်နေပုံရသည်။သို့သော် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆက်၍ ဆင်းချလာခဲ့သည်။
” မ … ပြန်တော့မှာလားဟင် ”
နောက်ကျောဘက်ဆီမှခပ်တိုးတိုးလေးကြားလိုက်ရသဖြင့် လှည့်မကြည့်ပဲ ထမင်းစားချိန်နောက်ကျနေကြောင်းပြောလိုက်တော့သည်။ အောက်ထပ်သို့ ခပ်သွက်သွက်လေးဆင်းရာ ခါးအောက်မှ ရမ်းခါသွားသော ဖင်သားကြီးများက ကောင်လေးအား ဆွဲဆောင်မိသလိုဖြစ်သွားမလားတွေးမိနေသည်။
ကားပေါ်တက်ကာ မိမိအိမ်ဘက်သို့ ဦးတည်မောင်းလိုက်ရာ လမ်းချိုးတခုတွင် နောက်မှ စကိုဖီး ဖြူနီလေးဖြင့် ကားနောက်မှ ကပ်လိုက်လာသော ကောင်လေးအား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ပုံမှန်လေးမောင်းနေရင်း ကားလေးမှာ ထိုးရပ်သွားတော့သည်။ကားသော့ပိတ်ကာ ထပ်မန်နိုးကြည့်သည်။ မနိုးတော့ပေ ထပ်ကာထပ်ကာ နိုးရင်း စိတ်လျော့လိုက်မိသည်။နေကလည်း ပူပြင်းလာရာ ကားအပြင်ထွက်ပြီး တက္ကစီ စောင့်နေလိုက်သည်။၁၅ မိနစ်လောက်ထိ တက္ကစီ အရိပ်အရောင်ပင် မမြင်ရသေး။
ရာသီဥတုက ရုတ်တရက် အုံ့ဆိုင်းလာကာ မိုးက ရွာချလိုက်တော့သည်။ကောင်လေးမှ ကားနာလေးသို့လာပြီး သူ့ဆိုင်ကယ်ဖြင့် လိုက်ပို့မည်ပြောရာ ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ခန္ဓာကိုယ်မှာ မိုးရေရွှဲနေသဖြင့် လက်တကိုင်းအင်္ကျ ီလေးနှင့် စကပ်ထမိန်လေးမှာ အသားတွင်ကပ်ကာ ကောက်ကြောင်းများက ထင်းနေတော့သည်။ထို့နောက့် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ ကားမှတ်တိုင်သို့ သွားကာ လိုင်းကားတိုးစီးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။
မိုးရွာထဲ လိုင်းကားစီးရန်စောင့်နေကြသော လူအုပ်ကြီးက အနားသို့ရောက်လာသော သူမအား မျက်စိအစာကြွေးကာ ဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။သူမှနောက်မှ ကောင်လေးမှာ ခပ်ခွာခွာလေး ကပ်ပါလာပြန်သည်။ခဏအကြာတွင် လိုင်းကားတစ်စီး ရောက်ရှိလာ၍ လူအုပ်ကြီးမှ သူမခန္ဓာကိုယ်အားကြည့်နေရာမှ အလုအယက် တိုးဝှေ့တက်နေကြတော့သည်။
လိုင်းကားစီးရသောဒုက္ခ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ထိုစဉ် လက်တဖက်ကလသူမအား ဆွဲခေါ်နေရာ အလိုက်သင့်တိုးရင်း ကားပေါ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့ရသည်။လူတွေကကြပ် ချွေးနံ့တစီစီနှင့် ခြေထောက်များလည်းနင်းခံရသေးသည်။ နို့အုံနှင့် ဖင်သားအိအိကြီးကာအချိန်ရသလောက်လေး တိုးရင်းပြုရင်းအရသာခံဖျစ်ညှစ်သွားသူများလည်း ရှိသေးသည်။
တော်တန်ရုံစိတ်မျိုးနဲ့ လိုင်းကားတိုးစီးရန် မလွယ်လှကြောင်း သိလိုက်ရတော့သည်။ကားစပယ်ယာမှာ ပိုက်ဆံကောက်ခံပြီးမှ ကားကြီးမှ တဖြည်းဖြည်းထွက်ခွာတော့သည်။မှတ်တိုင်တခုသို့ရပ်ရာ သူမဖင်ကြားသို့ ခပ်မာမာအရာတခုက ထိမိလာသဖြင့် အသာလေးလှည့်ကြည့်မိရာ ကောင်လေးဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ပုဆိုးကြားမှာ သူ့ဟာနှင့် မိမိဖင်သားကြီးများ ကားအလှုပ်တွင် ပွတ်သပ်မိသလိုဖြစ်ကာ မာလာပုံရသည်။
သူမကိုယ်တိုင်လည်းတိမ်းရှောင်ရန် နေရာက မရှိပေ။ ပြည့်ကျပ်နေလျက်ရှိရာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ရသည်။တဖြည်းဖြည်း မိမိဖင်အား သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်လီးဖြင့် ပွတ်သပ်ခံရကြောင်းတွေးမိကာ ခန္ဓာကိုယ်က တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာရသည်။ဖင်အား မသိမသာနောက်သို့ ပစ်ပေးရာ ပြန်လည်ကော့ထိုးပေးသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်သည်။သူမက ငြိမ်နေလျင် ပြန်ငြိမ်နေကာ သူမလှုပ်ရှားပေးမှ တုံ့ပြန်ပေးတတ်လေသည်။မှတ်တိုင် ၃ ခုအရောက်တွင် ပိုဆိုးတော့သည်။
လူများတိုးခွေ့ဆင်းရာ သူမရှေ့မှာ ရွယ်တူလောက် လူကြီးမှာ သူမနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ရပ်လိုက်တော့သည်။လိုင်းကားကြီးဆက်လက်ထွက်ခွာရာ လမ်းတလျောက်တွင် ထိုလူ့ဆီမှ အရက်နံ့များကြောင့်မျက်နာလေးလွဲကာ အသက်အား ခပ်မျှင်းမျှင်း ရှုနေရသည်။ပုဆိုးကြားမှ လီးက ထောင်ထွက်နေကာ သူမ၏ ဆီးခုံးလေးအား ထောက်မိနေသည်။
နောက်က ဖင်ကြားထဲမှ လီးက အမြှောင်းလိုက်ပွတ်နေရင်း ရှေ့က လီးက ဆီးခုံးထောက်လိုက် ကားအစောင့်တွင့် စောက်စိလေးအား မထိတထိ ပွတ်ဆွဲနေရာ ကာမစိတ်ကလေး ကြွလာရသည်။မထူးတော့ပီမို့ အလိုက်သင့်နေပေးရင်း သူစိမ်းယောင်္ကျား ၂ ယောက်၏ အထိအတွေ့အားခံယူနေတော့သည်။ရှေ့မှ လူကြီးက အခြေနေကြည့်ပြီးနောက်တဆင့်တက်ဟန်တူသည်။သူလီးအား ပုဆိုးပေါ်မှအုပ်ကိုင်ပြီး အောင်သို့နိမ့်ကာ သူမ၏ ပေါင်ကြားလေးတဲ့ တေ့ကာ ကော့ထိုးနေတောသည်။
ရေစို၍ ကပ်နေသော စကပ်ထမိန်လေးမှာ ပုဆိုးအောက်ကလီးထိပ်ကြီးတိုးလာတိုင်း အတွင်းသို့ ပိုပိုကပ်သွားနေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ပေါင်လေးအား မသိမသာဟပေးလိုက်ရာ ထိုလူကြီးက ဆီးခုံးချင်းကပ်သည်အထိ ဖိကပ်ထားတော့သည်။စောက်ရည်များလည်း တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာရသည်။ ဆင်းရမည့်မှတ်တိုင်သို့ရောက်ရှိလာမှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ခွာလိုက်ကြတော့သည်။
မှတ်တိုင်မှ အိမ်သို့လမ်းလျှောက်လာရာ ကောင်လေးက ကပ်ပါနေတော့သည်။မိုးကလည်းကောင်းနေသဖြင့် နှစ်ယောက်သား ရွှဲနှစ်နေတော့သည်။အိမ်ရှေ့ရောက်မှ နောက်သို့လှည့်ကြည့်ရာ မိမိနောက်တွင် ရပ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အိမ်ထဲ ခဏနားရန်ခေါ်ခဲ့တော့သည်။ အိမ်တံခါးပိတ်ထားသည်ကို တွေ့တော့မှ သမီးနှင့် သမက် အိမ်တွင်မရှိမှန်းသိလိုက်ရသည်။သောအပိုဖြင့် ဖွင့်ကာ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာရင်း ဧည်ခန်းရှေ့သို့အရောက်
” မင်း … ဒီမှာ ခဏစောင့်နော် … အဝတ်စားလဲဖို့ ငါယူလာပေးမယ် ”
ပြောပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်သို့မြန်မြန်တက်ကာ သူမတကိုယ်လုံး တဘက်ဖြင့်သုတ်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီနှင့် ဘောလီအားချွတ်ကာ အိမ်တွင်ဝတ်သော အင်္ကျီနှင့်စကပ် အရှည်တွဲလျက်လေးအား ခေါင်းမှစွပ်ချပစ်လိုက်သည်။ထိုနောက် တဘက်အသစ်တထည်အားယူကာ အောက်ထပ်သို ခပ်မြန်မြန်ပြန်ဆင်းခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းဝတွင် မတ်တပ်လေးရပ်နေသော ကောင်လေးအား တဘက်ပေးလိုက်ရင်း ပုဆိုးကြားကြည့်မိရာ အတွင်းမှ အမြှောင်းလိုက်ထနေသော လီးမှာ အထင်းသားမြင်နေရသည်။
