အားမရနိုင်တဲ့ကျွန်မ

ကညသာခင ဒီကိုရောကလာရသညက ဒကဒီနင့ မာမီတို့က “ သမီးရယ…ကီးမေက သမီးကို အကူအညီတောငး တာပါ…ကီးမေကီးကို အားနာစရာကီး မာမီတို့က ဘယထားခဲ့ခငပါ့မလဲ…” ဟူသော စကားရပဖင့ ကညသာခငမာ ကီးမေ ကီး၏ အိမတင နေရစခဲ့ရခငးဖစသည။ ကီးမေဆိုတဲ့ ဒေါလနုက ဒကဒီရဲ့ အမကီး။ သူတို့က မောငနမနစယောကထဲရိ သည။ ဒကဒီငယငယကတညးက ကီးမေကီးရဲ့ သဇာကလမးမိုးပီးသား မာမီဆိုတာက ဘာမို့လို့လဲ ဒကဒီကို ဘယပောရဲပါ့ မလဲ…။ ကညသာခင ကီးမေကီး၏ မိသားစုဝငတေကို သိပပီးကိုကလသညမဟုတပါ။ ကီးမေကီးမာ သားသမီးနစ ယောကရိသည။

အကီးကမိနးကလေး တငနုသယ တဲ့ အငယကယောကားလေး တငဦးအောင တဲ့…မမတငနုသယက အသက (၂) ကောပီ။ အကိုလေး တငဦးအောငက (၈) နစပဲရိသေးသည။ သူတို့မောငနမနစယောကစလုံးက ကညသာခင ကိုဆကဆံတာ သိပပီးပုံစံမကလဟု ကညသာခင ထငမိသည။ မောငနမဝမးကဲပုံစံမိုးမဟုတ။ ဘယဟုတပါ့ မလဲ…။ ကညသာခငက ဒကဒီနဲ့ မာမီတို့ရဲ့ မေးစားသမီးလေ…။ ကညသာခင အခါလညသမီးကတညးက ဒကဒီနဲ့ မာမီတို့ က မေးလာခဲ့တာ…ဒကဒီရော မာမီရော ကညသာခငကို သမီးအရငးလိုခစသည။ သမီးအရငးလို ဘာမလိုလေသေးမရိ အောငထားသည။

အခုဆိုလင ကညသာခင ()တနး ရောကနေပီ။ ထားတဲ့ကောငး၊ ဝတတဲ့အဝတ၊ ကောငးသားတဲ့ ကား…အားလုံးက အပံစား။ ကညသာခင ကိုယတိုငကလညး ရုပရညကအမိုကစားမို့…အားလုံးထဲမာ စတားဖစနေသည။ အခုကောငးပိတရက မနလေးက ကီးမေကီးဆီ အလညလာမိကာမ ကီးမေကီးက ဆဲထားသဖင့ ကညသာခင ကီးမေကီး အိမမာသောငတင၍ ကနခဲ့ရသည။ ကီးမေကီး အိမမာက ကီးမေကီး ဒေါလနု…မမကီး တငနုသယ…အကိုလေး တငဦးအောငနင့ ထမငးဟငးခက သည့ ဒေါစိနတို့ရိကသည။ သညအထဲမ အကိုလေးတငဦးအောငက တကသိုလကောငးသား အပေါငးအသငးမားသူဖစ သည့အတက အိမကို ကပတာမဟုတ။

မိုးလငးကနေ ထကသားတာ အိပခါနီးမ ပနရောကလာလေ့ရိသည။ တစခါတစခါ သူငယခငးအိမမာ နစရကသုံးရက အိပတတသေးသည။ ဖခငမရိတော့ဘဲ မိခင၏ အုပခုပမုအောကမာဆိုတော့ လတခင တိုငးလတ၍နေသည။ တငနုသယက ကောငးပီးသားပီး အိမတငထိုငနေသူဖစသည။ မကာမီ လကထပတော့မညဟု လညး ကညသာခင သိထားသည။ အဆိုးဆုံးကတော့ မမတငနုသယပဲ ဖစသည။ ကညသာခငကို ဆကဆံတာက စကား ပောခငသလို မပောခငသလိုနင့ ပီးတော့ သူ့မကလုံးတေက ကညသာခငကို ကည့တဲ့အကည့တေကို ကညသာခင မကိုက။ အထငသေးအမငသေးသည့ အကည့ထဲတင မနာလိုမရုစိမ့သည့ အဓိပာယတေလညးပါနေသည။ ကညသာခင ကောငးကောငးအကဲခတမိပါသည။

ဟုတတယလေ…ကညသာခငက တငနုသယထက အမားကီးလတယ…။ ပီးတော့ ဒကဒီနဲ့ မာမီတို့က ကီးမေကီးတို့ထက ပိုပီးခမးသာတယလေ…။ ဟိုတစနေ့က ကညသာခင ဧည့ခနးဖကထကလာတုနး ကီးမေကီးအခနးထဲမာ သူတို့သားအမိနစယောက ပောနေ တဲ့ စကားတေကောင့ ကညသာခင အပေါ တငနုသယ ဘယလိုသဘောထားတယဆိုတာ ကငးကငးကကကကသိခဲ့ရ သည။ “ မာမီ…ဟိုဟာမလေးကို ဘာလို့ အိမမာခေါထားလိုကရတာလဲ…” “ အော…သမီးကလညး မာမီက စစကိုငးခောငသားဦးမာလေ….ဟိုမာတစလလောကကာမာ….အိမမာလညး အောငလေးက အိမကပတာမဟုတတော့….သမီးနဲ့ မစိနပဲရိတာ…အဖောရအောငလို့ပါ….” “ ဟနး….မာမီမား…အိမမာ ဘာစိတမခစရာရိသလဲ…အလကားအိမမာ လာရုပတဲ့အမိုက….”

“ ဟဲ့…ဟဲ့…ဘယလိုပောလိုကတာလဲ….သမီးဦးလေးက ကညသာကို သမီးအရငးလိုခစတာနော….သူတို့ ဘယ လိုထားသလဲကည့….ဒီလိုအပောမိုးတေ မပောစမးပါနဲ့….သမီးရယ….” “ မာမီကောင့တော့ ခကပါတယ….” “ ကဲ…တောတော….ကားသားလို့ သမီးဦးလေးပနသိသားရင ငါ့မောငလေး စိတဆငးရဲနေပါ့မယ….သူတို့ကလညး သိပပီးထားခဲ့ခငတာ မဟုတပါဘူး….မာမီက အတငးခေါထားလိုကတာပါ….ကလေးမလေးက လိမာရေးခားရိပါတယကယ …..” “ တောပီ….မာမီက ဒီကောငမ ကောငးကောငးခညးပဲပောနေ….” “ ကဲ….သမီး မာမီပောမယ….သေခာနားထောင မာမီ မရိတုနး ဘာသံမမကားခငဘူး…ညညး မာမီ ပောတာ သေခာမတထား…ဒါပဲ….” ဒေါလနု၏ နောကဆုံးစကားက လေသံမာမာနင့ ပောလိုကတာဖစသည။ ကညသာခင ခေသံမကားအောင နောကပနလည့ခဲ့ပီး သူမအတကပေးထားသော အိပခနးထဲပနဝငကာ နေလိုကလေတော့သည။

ဖစနိုငလင ကညသာခင ရနကုနကိုခကခငးပနခငသည။ ဒါပေမယ့ ဒကဒီ မာမီနင့ ကီးမေကီးတို့၏ မကနာက ရိသေးသည မဟုတပါလား….။ ကီးမေကီး စစကိုငးခောငသားပီ။ အိမတင ကီးမေကီးမရိတော့။ အကိုလေးက ခါတိုငးထကပင ပို၍လမးသလား သေးသည။ သူငယခငးတစယောက အိမမာ စတဲခနေပီး အိမသို့ပငပနမလာတော့ခေ။ ကညသာခင အိမမာထဲက အိမမု ကိစမားကို ကောငးအားလပရက မာမီနင့အတူဝိုငး၍ ကူတတသည။ ထိုငမနေတတ။ ဒီအိမမာလညး သူမက အားနေ သဖင့ မီးဖိုခောငတင ဒေါစိနနင့ ဝိုငးကူ၍လုပပေးသည။

သူတို့နစယောက စကားတပောပောနင့ ခကပုတနေကစဉ အိမ ရေ့မ ကားဟနးတီးသံတစခကကားလိုကရ၍ ကညသာခငက ခေါငးထောင၍ နားစင့လိုကသည။ “ အဲဒါမမလေးရဲ့ အမိုးသားလေ….” “ ဒေါစိနက ကားဟနးတောင မတမိနေပီ…” “ အမဲလာနေတော့ မတမိတာပေါ့….” “ ဟိုမမသယ စေ့စပထားတယဆိုတဲ့ လူလား….” “ ဟုတတယ ကညသာ….မမလေးထက အသကတစနစကောလောက ငယတယ….” “ အဟဲ….” ကညသာ လာလေးတစလစထုတလိုကမိသည။ ထို့နောက သူတို့နစယောက စကားမဆကမိတော့ပဲ ကညသာက ထိုငရာမ ထလိုကသည။

“ ရေခိုးလိုကအုံးမယ…ဒေါစိနရေ…” “ ကနတာတေကို ဒေါစိနပဲ လုပလိုကပါ့မယ….အရငကလညး ဒေါစိနတစယောကထဲ လုပနေကာဟာကို….” ဒေါစိနမာ ကညသာခငကို အားတုံ့အားနာပောရငး မီးဖိုထဲတင ကနခဲ့လေသည။ ကညသာခင သူမ၏ အခနးထဲ သို့ ဝငလိုကပီးမ စပစုလိုသောစိတကောင့ အခနးထဲမ ပနထကလိုကပီး အိမရေ့ဖကသို့ ခေသံမကားအောင လောက၍ အလာ…။ “ မမသယ…မောင့ကို ခစတယဆို….” “ တောတော့…မောငရယ….မမ ကောကတယ….လကထပပီးမနော….မောငရယ….” ကညသာခင၏ ခေလမးမား တုံ့ကနဲ ရပ၍သားသည။ အသံကားရာ ဧည့ခနးထဲဝငရာလမး၏ဘေးရိ နံရံဘေးသို့ ပေး၍ကပလိုကသည။ “ ဟဲ့…အယ….” ကညသာခင သူမရငဘတကို ဖိကာစိတထဲမ တအံ့တသရေရတလိုကမိသည။ တေ့မငလိုကရသော မငကငးက ကညသာခင၏ ရငကိုတုံခါသားစေသောကောင့ဖစသည။

နစယောကထိုငဆိုဖာပေါတင မမသယနင့ ခပခောခောတောင့ တောင့ အမိုးသားတစယောကတို့ ခနာကိုယခငးပူးကပကာ ကစကစပါအောင ဖကတယထားကသည။ ဒါ မိုးမင့ဝေ ဆိုတဲ့ မမသယရဲ့ ရညးစားပဲဖစမယ…။ ကညသာခင ရငတုနပနးတုနဖင့ တေးလိုကမိသည။ သူ့လကကီးတစဖကက မမသယ၏ ဖငသားအိအိကီးကို မခင့မရဲဖင့ ဆုပနယလကရိသည။ “ မောင စိတမထိနးနိုငလို့ပါ မမရယ….” “ ဟေ့ အေးဆို…ဟင့အငး….” မမသယ ရုနးထရနကိုးစားသည။ သို့သော အားခငးကမမ၊ ရုနးထဖို့ကိုးစားလိုကကာမ အနေအထားက ပိုဆိုး သားသည။

ပုခုံးကိုဖိလဲခငးခံလိုကရပီး ပကလကလေးပန၍ လဲကသားသည။ တဆကတညး ထိုလူက ခေထောကနစဖက ကို မမသယ၏ ခနာကိုယလေးပေါသို့ အားရပါးရကီး ခကတကပစလိုကသည။ “ အို…ဟင့အငး….ဟင့အငး….” တငနုသယ၏ မကနာလေးတစခုလုံး သေးရောငဖင့ နီမနးကာ မကလုံးလေးတေကို ဇတမိတလက မိုးမင့ဝေ၏ ရငဘတကို လကသီးဆုပလေးတေဖင့ ထုရိုကလကရိသည။ “ မရုနးစမးပါနဲ့ မမရာ….” သူ့အသံက ဆုံးဖတခကခိုငခိုငမာမာ ခထားဟနတူသည။

တငနုသယ၏ ထဘီလေးကို အထကသို့ ဆဲလနတင လိုကသည။ ခေသလုံးသား တစတစလေးတေ ဖေးကနဲ ထကပေါလာပီး ထဘီမာ ဒူးဆစအထကသို့ လနတကသားသည။ “ မမ ကောကတယ…ကောကတယ….ဟင့အငး…” “ မမကို သနားပါအုံး မောငရယ…အို…” တတတတတ တောငးပနနေသည့ကားထဲမ ထဘီက ရငခေါငးသို့ရောကသားသည။ ဖေးနုသော ပေါငလုံးကီးမား မာ တောင့တငးလပလနးသည။ ကည့နေသည့ကားမပင ထဘီကပေါငရငးအထကသို့ လနတငခံလိုကရပနသည။ “ အာ…အဟင့….” ထိုအသံလေးနင့အတူ တငနုသယက လကလေးနင့ ဖငကားကို ဖုံးအုပလိုကသည။ လပပကသလိုတေ့လိုကရ သော တငနုသယ၏ အငါစပကီးက ပနးနုရောငအသေးဖင့ ခုံးအာနေပီး စောကပတကီးတစခုလုံးမာ ရမးလဲ့တငးမောက၍ နေသည။ ထိုအခိုကမာပင မိုးမင့ဝေက သူ့ပုဆိုးကို လနတငလိုကသည။

ထူထဲသော လမေးအုံကီးနင့ လီးတနကီးကို တေ့ လိုကရသည။ ကညသာခင ရငထဲတလပလပဖစလာသည။ ရငထဲတင မောဟိုကတုနလုပသော ဝေဒနာကီးကို ခံစားလာရ သည။ လီးကီးက နညးတာကီးမဟုတ ကီးမားထားကိုငးလသည။ ထိပကီးက လနပီး နီနီရဲရဲကီးဖစနေသည။ နစယောက စလုံး၏ အသကရုသံပငးပငးတေကို ကညသာခင ကားနေရသည။ “ မမ လကကိုဖယလေ….မမ ကလညးကာ….” “ အဟင့…ဟင့…ကောကတယဆို….” တငနုသယ၏ လကလေးမားက အုပမဲတိုငးအုပထားသည။ မိုးမင့ဝေ၏ စိတတေ သညးထနလနးနေသည။

လက ဖဝါးဖင့ အုပထားသည့ကားမ ကိုယကိုစောငး၍ ဘေးတိုကအနေအထား ဗုံးကနဲယူလိုကပီး လကနင့ စောကပတအုံအ သားလေးတို့ ထိစပနေရာသို့ လီးထိပကီးကို ဖိ၍ထိုးပစလိုကသည။ “ အို….အို…အဟင့….” စမးအားကီးမားလသော လီး၏ အတေ့က မမတငနုသယ တစကိုယလုံး ဓာတလိုကသလိုဖစသားပီး လကကလေး ကို ဆတကနဲ ရုတလိုကမိသည။ ဆတကနဲ စကန့ပိုငးလောက လစဟသားသော တငနုသယ၏ စောကပတနစခမးကားသို့ ဒစကီးပဲလနနေသော လီးကီးကို ထိုးစိုကခလိုကသည။

“ အား…အိ…နာ….နာတယ….” ဗုံးကနဲ ထိုးစိုကလိုကသော လီးထိပကီးက စောကခေါငးထဲသို့ ဝငမသားဘဲ စောကပတအကဲကောငး အောကစပ ကို ထိုးစိုကမိသားသည။ တငနုသယ၏ ခေထောကနစခောငးက ဆတကနဲ အပေါသို့ကေးတကသားပီး တဆတဆတတုန နေရာသည။ “ အား…အား….မရဘူး….မရဘူး….တအားနာတယ….မောင့ဟာကီးက သံခောငးကီးကနေတာပဲ….အား….” “ မမက ငိမငိမမ မနေတာ…ကဲ…နေအုံး….” မိုးမင့ဝေက လီးကို လကနင့ကိုငပီး ဖငကီးကိုကလိုကကာ စောကပတအကဲကောငးတစလောက ဒရတတိုက ပတဆဲ၍ ခံခငစိတမားထလာအောင နိုးဆပေးသည။ တငနုသယ ပါးစပလေးဟလက ရငအုံလေးကတကလာအောင အသကကိုဝဝရုရငး ခေတငိမသကသားသည။ တငနုသယ၏ အသားလေးမား တဆတဆတ တုနလာသည။ အထဲမ အရညတို့က သိသိသာသာကီး ထကလာကသည။

ပေါငတနကီးနစဖကက ဟလိုကစိလိုက လုပရားသားသည။ ခေဖား လေးက ကုတသားလိုက ဆန့လာလိုကဖစနေသည။ ကညသာခငမာ အာခေါငတေ ခောကလာရငး တံတေးကို မကာခဏ မိုခနေရသည။ ရငတေ တဒိနးဒိနးခုနရငး မောနေသည။ “ ပတ….အ….” တငနုသယ တစကိုယလုံး ခါဆငးသားသည။ ကညသာခင၏ မကလုံးလေးတေ ဝိုငးဝိုငးလညသားသည။ စောက ပတနုတခမးသားနစခုကား လီးကီးက နစဝငထိုးစိုကနေပီဖစသည။ စောကပတအုံက ရုတခညးတငးပောငဖောငးကား သားသည။ လီးက စောကပတအတငးသို့ တဖေးဖေးခငး နစဝငသားသည။ လီးလုံးပတကီးက ကီးလနးသဖင့ နုတခမးစပ အသားလေးတေက လီးနင့အတူ အတငးပိုငးသို့ လိပခေါကနစဝငသားသည။

“ အား…ကတ….နာတယ….နာတယ….” “ ခဏလေး….ဝငနေပီ….” “ အား….အား….နာတယ….မခံနိုငဘူး….” ပောရငးဆိုရငး ဖိဖိဆောင့ခလိုကရာ လီးမာတဆုံးနီးပါးဝငသားသည။ “ ဗစ…ဗစ….ပလတ….ဗစ….” “ အား….အား….မရတော့ဘူး….မရဘူး….” တငနုသယ အံကိုကိတကာ မကစေ့မိတထားလကမ အလန့တကားအောသည။ ကညသာခင စိတထဲဘယလိုဖစ လာသညမသိ ငိမငိမနေလိုကရင ပီးတာပဲဟု စိတထဲမ အားမလိုအားမရပောမိသည။ လီးကီးက အဆုံးဝငတော့မည နညး နညးလေးပဲ ကနတော့တာကို ကညသာခင မငနေရသည။ “ ဗစ…ဘတ…ပတ…ဖတ….” “ အမလေး….အမလေး…လေး…ကတ…ကတ….” တငနုသယ၏ အသံက အထိမးအကတမရိထက၍လာသည။ ကညသာခင တစကိုယလုံး တုနသားသည။ ဘာလုပ ရမနးမသိ ခေမကိုငမိ လကမကိုငမိဖစသားသည။

“ အား…အား….ဟငး…ကတ….ကတ….ကတ….” တငနုသယ၏ ဖငကီးဖဲကားနေအောငပင ခေနစခောငးကို ဖဲမောကကာ မိုးမင့ဝေ၏ ခါးကိုကတကေးကိုက လက ကောပငကီးကို ဖကထားလိုကမိသည။ ဖကတာမ လတထကသားမာစိုးသည့အလား အတငးကီးကို ဖကတယထား လိုကမိသည။ “ ပတ…စပ…ဖတ….ဖတ…ပလတ…ပတ…” “ အား…အီး…ရီး…အီး…” တငနုသယ၏ စောကစေ့နီနီရဲရဲလေးမာ ဖဲထားသောစောကပတနစခမးကားမ ငေါကတောကလေးပူးထကနေပီး ဆီးစပခငးဖိကပသားအောင သကသကကီးလိုးကာ ဆောင့ခလိုကတိုငး လီးဒစကီးက စောကစေ့ငေါကတောကလေးကို တနးတိုကသားသညအထိ ဆဲဆဲပတတိုကသားသည။ တငးကနဲ ဖငးကနဲ ခံစားရရငး ကာမသေးတေ ထကသောငးကနး ကုနတော့သည။

“ ပတ…ပလတ…ဖတ…ဖတ…ပတ…” “ အား…အား…ရီး…အိုး…အိုး…အငး…” “ မမ…ကောငးလားဟင….” “ အငး…ကတ….ကတ…ဘယလိုကီးလဲမသိဘူး….ပောမပတတဘူး….မောင့ဟာကီးကို နာနာဆောင့ထည့စမး ပါ…မောငရဲ့….” ကညသာခင ပါးစပလေးက ဟသားသည။ ခကခငးကီး ဘယလိုပောငးလဲသားတာလဲဟု မတေးတတအောငဖစ သားသည။ ခပပငးပငးဖိခဖိခ ဆောင့ပီးလိုးနေသောကောင့ တငနုသယခမာ ဖငလေးက ကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖစကာ ဇကကလေးက လန၍လန၍သားသည။ “ ပတ…ဖတ….စပ…စပ…ဖတ….ပတ…” “ အား…အငး…အိုး….အိုး….မောင….မောင….အငး….အငး…” “ အား…ဟာ…အငး….မမရယ….အငး….” အရိနပငးပငးနင့ ဆယ့လေးငါးကိမလောက ဆောင့ပီးသောအခါတငတော့ မိုးမင့ဝေ၏ လီးကီးက တငနုသယ၏ စောကပတထဲသို့ ဆတကနဲ ထိုးစိုကကာဖိကပထားပီး စောကခေါငးထဲတင လီးကီးက တဇတဇတဖစကာ မိုးမင့ဝေမာ ငိမက၍သားသည။

တငနုသယကတော့ မိုးမင့ဝေ၏ လီးကီးကို ထိုးစိုကဖိကပခငးမပုမီ အရိနပငးပငးနင့ ဆောင့နေခိုက မာပင မကဖူလေးလနသားပီး တစကိုယလုံးတောင့တငးကာ တန့လိမသားခဲ့ပီးဖစသည။ “ အဟင့…မောင့ဟာကီးက ထကတာအရညတေ တအားပဲ…” “ မမရော ထကတယမို့လား….” “ သိဘူး….” မကလုံးလေးအပူးသားဖင့ ကည့နေသော ကညသာခငမာ သူမ၏ မကလုံးဝိုငးဝိုငးလေးကို ပုတခတပုတခတလုပ ပီး ခေါငးတစခကခါယမးကာ သူမ၏အိပခနးဖကဆီသို့ ပနလည့၍ဝငလာခဲ့လေသည။ ကညသာခင အလိုလိုနေရငး ရငထဲ တင မောဟိုက၍နေသည။ ပေါငနစဖကခကားမာလညး စိုစိုစိစိဖစနေသည။

ကုတငစောငးတငထိုင၍ ထဘီကိုလနလိုက ပီး ခါးလေးကိုကော့၍ ပေါငခကားကိုကည့သည။ “ အဟငး…ဟငး…ဘယလိုဖစတာလဲ…မသိဘူး…နညးတာကီးမဟုတဘူး…တစအုံလုံးလညး ရဲနေတာပဲ…” ကညသာခင မကုံစဘူး အံ့သ၍သားသည။ သူမ၏ ပေါငခကားမ အမေးပါးပါးလေးနင့ စောကပတအုံလေးက မကုံဖူးလောကအောင ဖောငးကား၍ စောကပတနုတခမးသား နစမာက တငးပောငဖောငးကား၍နေသည။ စောကပတ ရေ့မကနာစာတင အရညတို့က မကုံဖူးအောင ရဲနစ၍နေသည။ တငးပောငခုံးမောက စိုရဲနေသော ကိုယ့စောကပတထဲမ အမညမဖောပနိုငသော ဝေဒနာတစရပက နဂိုက ရငထဲတင မောပနးနေမုအပေါတင ထပဆင့၍ ဖိစီးလာသည။ ထိုဝေဒနာ ကောင့ပင တစစုံတစခုသောအရာဝတုတစခုခုကို သူမ၏စောကပတထဲသို့ ထည့ပစလိုကခငစိတပေါကလာသည။

တစပိုင နကထဲမာပင စောစောက သူမမငခဲ့ရသော မိုးမင့ဝေ၏ လီးကီးကို ကညသာခင သား၍သတိရမငယောငမိလိုကပနသည။ “ ငါ…ငါ…သူတို့ပောနေကသလို…ဟို…ဟို…ခံခငလာတာလားမသိဘူး…ကတ…” ကညသာခင စုပတစခကသပရငး အိပယာပေါကို ဘုံးကနဲ ပစလဲလိုကသည။ အိပယာခငးတေ တန့ကေသား သညအထိ အိပယာပေါတင မနေနိုငမထိုငနိုငနင့ လူးလိမ့ပစလိုကမိသည။ နောကတော့ မောမောနင့ ငိမကသားပီး ကညသာခင အိပပောသားသည။ အိမရေ့သို့ ကားတစစီးထိုးရပလိုကသဖင့ ကညသာခင အိမရေ့တံခါးအနီးသို့ လောကလာခဲ့သည။ “ ဟယ…ဟိုအကိုကီး…” ကားပေါမ ဆငးလာသော မိုးမင့ဝေကို မငလိုကရသညနင့ ကညသာခင မကနာလေးရဲသားသည။ အိမမာလညး ဘယသူမမရိ။ မမသယက ဒေါစိနကိုခေါ၍ ဈေးထကသားသည။ ဟငးခကစရာ ဝယရုံတငမဟုတ။ အိမအတက လိုအပ တာတေ အကုနလုံးဝယယူရမညဖစ၍ တောတောနင့ ပနလာမာမဟုတပေ။ ပီးတော့ မမသယ ဈေးသားလငလညး နဂိုက တညးက ကာတတသည။ မမသယ မရိကောငးပောပီး အိမထဲသို့ ပနဝငလာလင ကောငးမလား…။ ဒါကတော့လညး သိပပီးရိုငးရာကသည။

“ ဟော…သူလောကလာပီ…” ကညသာခင အိမရေ့မ သံဘာဂာတံခါးကို သော့ဖင့ပေးလိုကသည။ “ မမသယ မရိဘူးလား…” “ ဟုတ…ဟုတကဲ့…ဈေးသားပါတယ…” မိုးမင့ဝေက သူ့အိမသူ့ယာလို သဘောထားနေလားမသိ။ တံခါးပေါကတင ရပနေသော ကညသာခငကို ဖတ ကောကာ အိမထဲသို့ တောကလောကဝငလာပီး ဧည့ခနးထဲရိ ဆိုဖာခုံပေါတင ထိုငခလိုကသည။ ပီးတော့ ကညသာခင ကို စူးစူးရဲရဲကည့နေသည။ “ မမသယ ဘယတော့ပနလာမာလဲ…” “ အဲ…ဟို…ကမမသိဘူး…တစခါတလေ ကာတတတယ…” ကညသာ ဒီလူကီးနင့ ကာကာ မကနာခငးမဆိုငခငပါ။ “ အဲဒီမာ ထိုငနေပေါ့…ဟိုမာ စာစောငတေလညးရိတယ…အခေတေလညး ရိတယ…ကမလုပစရာရိလို့ သားအုံး မယ…” “ နေပါအုံး ခာတိတရ…ဒီနားလာပါအုံး…” စိတထဲက တောတောပိုငစိုးပိုငနငးနိုငတဲ့လူကီးပါလားလို့ တေးမိလိုကပေမယ့ လူကတော့ မိုးမင့ဝေနားရောက၍ သားသည။ “ မငးက မမသယတို့ရဲ့ ညီမဝမးကဲဆိုတာလား…”

“ ဟုတကဲ့…” တစိမးယောကားတေနင့ စကားပောလင မကလာခ၍ပောတတသော ကညသာခင ဒီတစခါ ဘယလိုဖစသညလဲ မသိ။ မိုးမင့ဝေကို မကနာခငးဆိုင၍ စူးစူးရဲရဲ ပနကည့နေမိသည။ “ မငးနာမညက…” “ ကညသာခငပါ…” “ ငါ့နာမညက မိုးမင့ဝေတဲ့…” “ မမသယ ပောဖူးပါတယ…” “ မငးက တောတောလတာပဲ…မမသယထကတောငလသေးတယ…” ကညသာခင ပုံးလိုကသည။ “ ကေးဇူးတငပါတယ…စောင့အုံး…နောကကဟိုထဲမာ အအေးမိုးစုံရိတယ…ကမသားအုံးမယ…” ရေခဲသေတာကို လကညိုးညနပပောဆိုပီး ကညသာခင အိမအတငးဖကသို့ ဝငလာကာ သူမ၏အိပခနးထဲဝငလာ ခဲ့သည။ “ ဟငး…ငါဘယလိုဖစတာလဲမသိဘူး…မနေ့ကလိုဖစလာပနပီ…” မိုးမင့ဝေကို တေ့မငစကားပောလိုကရုံဖင့ သူမ၏ ပေါငခကားမဟာလေးက ဖောငးကားစိုရဲလာတာ အံ့သစရာ ကောငးလသည။ ကုတငစောငးတင ထိုငလိုကပီး ထဘီလေးကိုဆဲလနလိုကကာ ခါးလေးကိုကော့၍ စောကဖုတလေးကို ငုံ့၍ကည့လိုကသည။

“ ဟယ…မနေ့ကလိုပဲ…” နုတခမးသားနစမာက တငးပောငဖောငးတငးကာ စောကစေ့လေးက ငေါကတောကလေးထောင၍နေသည။ ဝေဒ နာတစရပက ကညသာခင၏ ရငထဲခကခငးထိုးနက၍ဝငလာသည။ တစစုံတစခုကို အထဲသို့ ထိုးထည့ခငလာသည။ ဘာ ပစညးကို ထိုးထည့ရငကောငးမလဲ ကညသာခင၏ မကလုံးအစုံက စောကပတလေးဆီမ ခာလိုကကာ ပတဝနးကငကို ကည့လိုကမိသည။ “ ဟာ…” အိပခနးတံခါးဝတငရပ၍ သူမကိုပုံးပုံးကီးကည့နေသော မိုးမင့ဝေကို တေ့လိုကရသည။ ကညသာခင ခေါငးန ပမးကီးကာ ခေမကိုငမိလကမကိုငမိဖစလက တစကိုယလုံး တုနသားသည။ တဒငအတငး သူမထဘီကို ပနဖုံးရနမေ့သား သည။ အကည့ခံနေသလိုဖစနေသည။ မိုးမင့ဝေက သူမဆီသို့ ရေ့ရု၍ခေလမးကိုစတငလိုကပီး ပီးတော့ သူ့မကလုံးတေ က ကညသာခင၏ ပေါငကားဆီသို့ လမးကည့လိုကတော့မ သူမက သတိရသားပီး ထဘီလေးကို ကမနးကတနးဖုံးကာ ထိုငရာမထလိုကရာ သူမရေ့သို့ရောကလာပီဖစသော မိုးမင့ဝေနင့ မကနာခငးဆိုငမိလိုကသည။

“ အို…” ကညသာခင ရုတတရက ခောကခောကခားခားကီးလန့အောကာ နောကသို့ခေတစလမးဆုတလိုကပေမယ့ ကညသာခင၏ ကိုယလုံးလေးက မိုးမင့ဝေ၏ ရငခငထဲသို့ရောက၍သားသည။ “ သိပ..လ..တာပဲ…ခာတိတရယ…” “ အို…အို…လတ…လတ…” မိုးမင့ဝေက တုနတုနခိုကခိုကကီးပောလိုကပီး သူ့ရငခငထဲတင သိမးကုံး၍ဖကထားသော ကညသာခင၏ ပါးနုနု ဖောငးဖောငးလေးတေကို ငုံ့၍နမးသည။ ကညသာခငတစကိုယလုံး သေးသားတေပါ ဗောငးဆနသားပီး အတငးရုနးသည။ အတငးရုနးလိုကပေမယ့ သူ့လကကီးတေကားက ကညသာခငလုပ၍ပငမရခေ။ “ မဟုတမလဲရော…မငး မနေ့က ငါနဲ့ မမသယတို့ လိုးတာကိုခောငးကည့ပီး ခံခငနေတာမဟုတလား…” “ မဟုတဘူး…မဟုတဘူး…” “ ဒါဆို မငးငါ့ကို တေ့လိုကတာနဲ့ ဘာလို့စိတတေထလာရတာလဲ…” “ ဘာထလို့လဲ…” “ မငး ခံခငနေတာလေ…မငးစောကပတလေးကို ဖောငးကားနေတာပဲ…” “ အို…မဟုတဘူး…မဟုတဘူး…လတ…လတ…” ကညသာခင အတငးရုနးသည။ မိုးမင့ဝေက ဒီနညးလမးနင့တော့ မသာယာနိုငကောငး တေးလိုကမိပီး တိုကစစ ပောငးရန စဉးစားလိုကသည။

“ လုပပါ…ခာတိတရာ…မငးကို ငါလိုးခငလနးလို့ပါ…တစခါထဲပါကာ…” “ ပတ…” “ အမေ့…လတ…လတ…” မိုးမင့ဝေက တစလုံးခငးပောပီး ကညသာခင၏ နုတခမးလေးကို ပတကနဲ တစခကစုပကာ မကနာခငးခာလိုက သည။ တစတစခခပောနေသော စကားလုံးတေကောင့ ကညသာခင စိတတေဗောငးဆနနေရသည့အထဲ သူ့ပေါငခကားမ ဟာကီးကလညး ပုဆိုးထဲမနေ၍ အစမးပကာ ကညသာခင၏ ဝမးဗိုကလေးကို ဆီးခုံလေးအထကနားကနေ၍ မာမာကော ကော အမောငးလိုကကီး ဖိမိ၍နေသည။ “ လတ…လတဆို…ခုလတ…” လကသီးဆုပလေးတေနင့ မိုးမင့ဝေ၏ ရငဘတကိုထုပီး ပောသည။ မိုးမင့ဝေ တစခကပုံးကာ သူမကိုလတပေး လိုကတော့ ကညသာခငနောကသို့ဆုတပီး ကုတငနားတင ကပ၍နေသည။

“ အေးလေ…မငး မခံခငလဲနေပေါ့…ဒါပေမယ့ ဒီမာကည့…” သူ့ခါးမဖုနးကို ဖုနးအိတပါဖုတယူလိုကရငး ပုဆိုးကိုပါခတခလိုကသည။ “ အို…” ငေါကတောကကီးဖစနေသော လီးကီးကို အလိုအလောကကည့မိလိုကပီး ကညသာခင တစကိုယလုံးတုနသား သည။ “ အေးလေ…ခာတိတရာ မငးမခံခငလညးနေပေါ့…ဒီမာ မငးခါးလေးကော့ပီး စောကပတလေးကို ငုံ့ကည့နေတဲ့ပုံ လေးကို ငါ့ဖုနးနဲ့ရိုကထားပီးပီ…ရနကုနက မငးတကတဲ့ကောငးကို မားမားကူးပီး စာတိုကကနေလမးဝေလိုကမယ….” စကားဆုံးသညနင့ မိုးမင့ဝေက သူ့ပုဆိုးကိုကောက၍ဆဲတငကာဝတပီး လည့ထကမညလုပသည။ “ ဟို…ဟို…ဒီမာ…” “ လိမာစမးပါ ခာတိတရယ…” ဆတကနဲ နောကသို့ပနလမးကာ ဗုံးကနဲ ကညသာခင နားရောကလာပီး ဆဲဖကလိုကသည။ မနလိုကတာမပော ပါနင့ ဒါမိုးဆိုကမးကငပီးသား…။ လကထဲမဖုနးကို အိပယာပေါပစတငလိုကသည။ သူ့ရငခငထဲတင မကနာလေးကိုဝက ထားရငး ကညသာခင မကဝနးမ မကရညတေကလာသည။

ကညသာခင၏ ကောပငလေးကို ရစသိုငးဖကတယထား သော သူ့လကကီးက တရရပတသပနေသလို သူမ၏လုံးအိနေးထေးသော နို့လေးတေကလညး မိုးမင့ဝေ၏ ကီးမားကယ ပန့သော ရငအုပကီးနင့ ဖိကပမိနေသည။ ရိုကငိုနေရုံမတပါး ကညသာခင ဘာမမတတနိုငတော့…။ ခောကခောကခား ခားကီး တုနလုပနေသည။ အသိတို့သည ဝေဝါးမေးမိနသားသည။ နေးထေးပူရိနးသော အထိအတေ့က သူမတစကိုယလုံး ကို ထုံကငလိုကမောနေစေကာ သတိလစနေသူလိုခံစားနေရသည။ မိုးမင့ဝေ၏ လကတစဖကက ကညသာခင၏ ဆီးခုံလုံးလုံးလေးကို အသာအယာနိုက၍ ပတသပသည။ ထို့ပင ပါး ပငလေးတေကိုလညး ယုယုယယလေးနမးသည။ အနမးခံရရငး စောကပတလေးကို အပတခံနေရရာသော ကညသာခင တစလောကလုံးကို တဒငမေ့လော့သားသည။ သူမ၏ကိုယလုံးလေးကို စေ့ကနဲပေ့ကာ အိပယာပေါသို့တငလိုကသည။

ပကလကလေးဖစသားခိုက ကညသာခင မကလုံးတစခကဖင့ကည့သည။ ထပခပမကာ အိပယာပေါသို့ပါလာသော မိုးမင့ဝေက သူမ၏ ဖငလုံးလုံးလေးတေကို ကိုငလိုကတော့ သူမ၏မကလုံးလေးမားက ပန၍မိတကသားပနသည။ ဖငလုံး လုံးလေးတေကို လကဝါးကီးနင့ ဆုပနယနေပနပီမို့ ကညသာခငမာ ‘အငးကနဲ’ ‘ဟငးကနဲ’ ဖင့ သေးသားတေထကဆူ ပကလာရတော့သည။ တစခဏအတငး ကညသာခင အသားလေးတေ တဆတဆတတုနလာသည။ သူမ၏ ထဘီလေးကို ဖတကနဲဆဲ၍ ခတလိုကသည။ တငသားနင့ဖိနေ၍ တစခကဆောင့ဆဲလိုကမ ကတထကသားသည။ အမေးနုနုလေးတေ နင့ စောကပတလေးက စောစောက သူမကုတငစောငးတငထိုငကာ ဖငလန၍ကည့နေစဉကထကပိုပီး သိသိသာသာ ဖောငးကခုံးထကာ အကကဲလုခမနးတေ့လိုကရသည။

အကကဲကောငးလေးက အထဲမစိမ့ထကလာသော အရညကည လေးတေကောင့ စိုစတပောငလက၍နေသည။ မိုးမင့ဝေက ကညသာခင၏ အကx{103E}လေးကို ထပ၍ခတပနသည။ ကညသာခငက တစကိုယလုံး လုပရားနိုငစမးမ ရိတော့ခေ။ ခဏအတငးကိုယလုံးတီးဖစသားသည။ မိုးမင့ဝေ သူ့အကx{103E}ကိုခတပီး နို့သီးလေးတေကို လာဖင့ကုနးပီးယက နေရာက သူ့ပုဆိုးကိုခတလိုကသည။ ဒလစပလာဖင့ယကနေရငး ကပနေသော နို့သီးလေးတေ ထောငထလာတော့မ နို့သီး လေးနစလုံးကို တစလုံးပီးတစလုံး စို့၍ပေးသည။ “ အငးဟငး…အငး…ဟငး…” ညညးသံလေးတေထကလာပီ…။ မိုးမင့ဝေ သူ့ကိုယလုံးကီးကိုကလိုကပီး အသညးအသနဖစနေသော သူ့လီး တနကီးကို စောကပတအကဲကောငးလေးပေါတငပီး ရေ့တိုးနောကငငဖင့ ပတတိုကလုပရားရငး နို့အုံလေးနစလုံးကို ခပမ မလေး ဆုပနယခေမပေးလိုကသည။

ကညသာခင ခါးလေးတန့တန့သားပီး စောကပတလေးကတော့ ကော့၍တကတက လာပါသည။ လီးကီးကို အကဲကောငးအတိုငး ပတတိုကလုပရားပေးနေရာမတစခက ဆတကနဲထိုးသငးလိုကသည။ ဒါပေမယ့ အပေါကမဟုတမနးသိသည။ ‘ကတ’ ကညသာခင စိတမရညသလိုနင့ မခင့မရဲလေးအသံပုသည။ ကောငမ လေး ခံခငစိတက မိုးမနနေပီ။ မိုးမင့ဝေက ခါးကိုလကတစဖကနင့ကိုင၍ စောကပတဝကို အသေအခာတေ့ပီး ထိုးသငး လိုကသည။ “ ဗစ…” “ အနး…” အသံအစအစလေးတစခက ထကလာပီး မေးကောလေးမား ထောငထလာသညထိ အသကကိုအောင့ကာ တငး ခံသည။

“ ဗစ…ဗစ…ပတ…ဗစ…အ…နာတယ….နာတယ….အင့…ဟငး….” “ ဗစ…ပတ…ဒုတ….” “ အမေ့…အမလေး….နာလိုကတာ…အား…အား…” လီးတစခောငးလုံးဝငသားပီ…။ “ အား…အား…ကတ…ကတ…ကတ…” ကညသာခငတစကိုယလုံး ထန့ထန့လူးနေသည။ ဆီးခုံခငးကပကာ ခပသာသာလေး ဆောင့ဆောင့လိုးပေးလိုက သည့ အခကတိုငးအခကတိုငး လီးထိပကီးက သားအိမဝကို ဒုတကနဲ ဒုတကနဲ ထိုးဆောင့မိသညမို့ ကညသာခင မကရညတေဝိုငးလာသည။ လီးတစခောငးလုံးဝငထားသော သူမ၏စောကပတလေးက အဆမတနကီး ဖောငးကားလက စိုရဲနေသည။ တစခကတစခက လီးနင့စောကပတနုတခမးသား ကပနေသည့ကားမ အမုပဖူဖူလေးမားထကထကလာ တတသည။

ကညသာခင မကနာလေးကို တစဖကသို့စောငးကာ နုတခမးလေးတေကို လာဖားလေးထုတ၍ ယကယက နေသည။ “ ပတ…စပ…ပတ…ပတ…” “ ဗစ…ဖတ…ပတ…ပတ…” “ အငး…အင့…အင့…အင့…” တအင့အင့ အသံလေးတေက လိုးခကနင့အတူ စီးခကကကလေး ထကပေါ၍လာသည။ ဆောင့ခကတေက တဖေးဖေးမနလာသည။ စောကပတမ စိမ့ထကလာသော အရညမားက လီးတစခောငးလုံးကို ပောငလကဝငးစို၍နေ သည။ စောကပတအောကစပ၌ သေးစသေးနလေးတေရိနေသည။ သေးပူနေခိနမို့ ကညသာခငမာ နာရမညမနးမသိ။ အရိနတေတကကာ စောကပတလေးကို ကော့ကော့ထိုးပေးနေသည။

“ ပတ…စပ…ပတ…ဗစ…စပ…ဖတ…” “ အင့…အင့…အငး…အ…အင့…” “ ကောငးလားဟင…ခာတိတ…” မနမနကီးဆောင့လိုးရငး လေသံတိုးတိုးလေးနင့ မေးသည။ ကညသာခင မကလုံးလေး တစခကလနကည့ကာ ဆောင့ခကကောင့ ကိုယလုံးတီးလေး တလုပလုပဖစနေရာမ ခစစရာမကစောငးလေးတစခက မိုးမင့ဝေထံရောကသား သည။ “ ဘာခာတိတလဲ…” “ ခစစနိုးနဲ့ ခေါတာပါကာ…ဘယ့နယလဲ…ကောငးလားဟင…” “ ပတ…ပတ…စပ….ပတ…ဖတ…” “ အင့…ဟငး…အငး…” ကညသာခငက မိုးမင့ဝေ မေးတာကို ဗုံးကနဲ မဖေ။ ဆောင့ခကတေကို မကလုံးလေးမေးပီး အရသာခံနေသည။ “ ဟေ့…ဒီမာမေးနေတယလေ…” “ ကတ…ကောငးတယ…ကောငးတယ…ဒီမာကောငးနေတဲ့ဟာ…စကားပဲ…ပောနေတယ…” ကညသာခင စိတမရညစာဖင့ ပောလိုကမိပီး သူမစကားမားသားတာကို သတိပုမိပီး စကားပဲ ဟုပောပီး ပါးစပ ပိတသားသည။ မိုးမင့ဝေ ပုံးလိုကကာ သူ၏ဆောင့ခကတေကို အရိနမင့လိုကပီး သကသကကီးဆောင့လိုးပစလိုက သည။

“ ပတ…စပ…ဗစ…စပ…စပ…ဖတ…” “ အင့…အင့…အင့…ဟငး…” ကညသာခင အားမရနိုငဖစလာပုံရသည။ သူမ၏ ခေထောကနစခောငးကို မောကလိုကပီး မိုးမင့ဝေ၏ ခါးကီးကို ဘယညာခလက တငပါးကီးနစဖကပေါသို့ သူမ၏ဖနောင့နစဖကကိုတငကာ စောကပတကို အစမးကုနဖဲပေးထားကာ ခါး လေးကို တနး၍တနး၍ကော့ကော့တငပေးသည။ “ ပတ…စပ…ဖတ…စပ…စပ…” “ အင့…အ…အငး…ဟငး…ဟငး…ဟငး…” မိုးမင့ဝေ၏ လီးတနကီးက ရုတတရကတောင့တငးသားပီး တစဆကတညးမာပင ဆောင့အားက အံ့မခနးပငး ထနသားသည။

တစပိုငနကတညး၌ပင နုနုငယငယ ပော့ပော့ပောငးပောငး လပနုထတသော ကညသာခငဆိုသည့ ကောငမလေးကလညး မယုံနိုငလောကအောင လညပငးကောမားထောငထလာလောကအောင ကမးတမးစာပနလည ကော့ပင့ဆောင့ပေးလိုကပီး နစဦးစလုံးသုတရညမား ပနးထကကုနကသည။ ကညသာခင တဖေးဖေးငိမကသားသည။ မိုးမင့ဝေကတော့ တစခကခငးဆက၍ ဆောင့ပေးနေရာမ ခဏအ ကာတင ရပလိုကပီး ကညသာခင၏ နို့သီးလေးမားကို ကုနး၍ယကပေးနေလေတော့သည ……… ပီးပါပီ။

 

Zawgyi

 

အားမရx{1014}x{103D}ိုငဲ့ကၽန

 

 

 

ၾကညာခင္ ဒီကိုေရာကာရသည ဒကီx{1014}x{103D}င့္ မာမီတိုx{1037}က “ သမီးရယ္…x{1039}x{101C}ကီးေမက သမီးကို အကူအညီေတာင္း တာပါ…x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးကို အားနာစရာx{1039}x{101C}ကီး မာမီတိုx{1037}က ဘယားခဲ့ခငါ့မလဲ…” ဟူေသာ စကားရပင့္ ၾကညာခငာ x{1039}x{101C}ကီးေမ x{1039}x{101C}ကီး၏ အိမင္ ေနရစဲ့ရခင္းဖစည္။ x{1039}x{101C}ကီးေမဆိုတဲ့ ေဒၚလx{1014}x{103D}ုက ဒကီရဲx{1037} အမx{1039}x{101C}ကီး။ သူတိုx{1037}က ေမာင္x{1014}x{103D}မx{1014}x{103D}စ္ေယာကဲရိ သည္။ ဒကီငယယတည္းက x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037} ၾသဇာကလမ္းမိုးၿပီးသား မာမီဆိုတာက ဘာမိုx{1037}လိုx{1037}လဲ ဒကီကို ဘယ္ေပာရဲပါ့ မလဲ…။ ၾကညာခင္ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး၏ မိသားစုဝင္ေတကို သိပ္ၿပီးx{1039}x{101C}ကိဳကသညဟုတါ။ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးမာ သားသမီးx{1014}x{103D}စ္ ေယာကိသည္။

အx{1039}x{101C}ကီးကမိန္းကေလး တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ တဲ့ အငယေယာက္ားေလး တင္ဦးေအာင္ တဲ့…မမတင္x{1014}x{103D}ုသယ အသက္ (၂) ေကာ္ၿပီ။ အကိုေလး တင္ဦးေအာင (၈) x{1014}x{103D}စဲရိေသးသည္။ သူတိုx{1037}ေမာင္x{1014}x{103D}မx{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံးက ၾကညာခင္ ကိုဆကံတာ သိပ္ၿပီးပုံစံမကလဟု ၾကညာခင္ ထငိသည္။ ေမာင္x{1014}x{103D}မဝမ္းကဲပုံစံမိဳးမဟုတ္။ ဘယုတါ့ မလဲ…။ ၾကညာခင ဒကီနဲx{1037} မာမီတိုx{1037}ရဲx{1037} ေမးစားသမီးေလ…။ ၾကညာခင္ အခါလညမီးကတည္းက ဒကီနဲx{1037} မာမီတိုx{1037} က ေမးလာခဲ့တာ…ဒကီေရာ မာမီေရာ ၾကညာခငို သမီးအရင္းလိုခစည္။ သမီးအရင္းလို ဘာမလိုေလေသးမရိ ေအာငားသည္။

အခုဆိုလင္ ၾကညာခင္ ()တန္း ေရာက္ေနၿပီ။ ထားတဲ့ေကာင္း၊ ဝတဲ့အဝတ္၊ ေကာင္းသားတဲ့ ကား…အားလုံးက အပံစား။ ၾကညာခင္ ကိုယိုငလည္း x{101B}ုပညအမိုကားမိုx{1037}…အားလုံးထဲမာ စတားဖစ္ေနသည္။ အခုေကာင္းပိတက္ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးက x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးဆီ အလညာမိကာမ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးက ဆဲထားသဖင့္ ၾကညာခင္ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး အိမာေသာငင္၍ ကနဲ့ရသည္။ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး အိမာက x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး ေဒၚလx{1014}x{103D}ု…မမx{1039}x{101C}ကီး တင္x{1014}x{103D}ုသယ္…အကိုေလး တင္ဦးေအာင္x{1014}x{103D}င့္ ထမင္းဟင္းခက္ သည့္ ေဒၚစိနိုx{1037}ရိၾကသည္။ သညထဲမ အကိုေလးတင္ဦးေအာင တကx{1039}x{1000}သိုလ္ေကာင္းသား အေပါင္းအသင္းမားသူဖစ္ သည့တက္ အိမို ကပာမဟုတ္။

မိုးလင္းကေန ထကားတာ အိပါနီးမ ပန္ေရာကာေလ့ရိသည္။ တစါတစါ သူငယင္းအိမာ x{1014}x{103D}စကုံးရက္ အိပတ္ေသးသည္။ ဖခငရိေတာ့ဘဲ မိခင္၏ အုပဳပx{103C}ေအာကာဆိုေတာ့ လတင္ တိုင္းလတ္၍ေနသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ ေကာင္းၿပီးသားၿပီး အိမငိုင္ေနသူဖစည္။ မၾကာမီ လကပ္ေတာ့မညု လည္း ၾကညာခင္ သိထားသည္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ မမတင္x{1014}x{103D}ုသယဲ ဖစည္။ ၾကညာခငို ဆကံတာက စကား ေပာခငလို မေပာခငလိုx{1014}x{103D}င့္ ၿပီးေတာ့ သူx{1037}မကုံးေတက ၾကညာခငို ၾကည့ဲ့အၾကည့္ေတကို ၾကညာခင္ မx{1039}x{101C}ကိဳက္။ အထင္ေသးအမင္ေသးသည့္ အၾကည့ဲတင္ မနာလိုမရx{103C}စိမ့ည့္ အဓိပx{1039}x{1018}ာယ္ေတလည္းပါေနသည္။ ၾကညာခင္ ေကာင္းေကာင္းအကဲခတိပါသည္။

ဟုတယ္ေလ…ၾကညာခင တင္x{1014}x{103D}ုသယက္ အမားx{1039}x{101C}ကီးလတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ဒကီနဲx{1037} မာမီတိုx{1037}က x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးတိုx{1037}ထက္ ပိုၿပီးခမ္းသာတယ္ေလ…။ ဟိုတစ္ေနx{1037}က ၾကညာခင္ ဧည့န္းဖကကာတုန္း x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးအခန္းထဲမာ သူတိုx{1037}သားအမိx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ေပာေန တဲ့ စကားေတေၾကာင့္ ၾကညာခင္ အေပၚ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ ဘယိုသေဘာထားတယိုတာ ကင္းကင္းကကကိခဲ့ရ သည္။ “ မာမီ…ဟိုဟာမေလးကို ဘာလိုx{1037} အိမာေခၚထားလိုကတာလဲ…” “ ေအာ္…သမီးကလည္း မာမီက စစိုင္းေခာငားဦးမာေလ….ဟိုမာတစေလာက္ၾကာမာ….အိမာလည္း ေအာင္ေလးက အိမပာမဟုတ္ေတာ့….သမီးနဲx{1037} မစိနဲရိတာ…အေဖာေအာငိုx{1037}ပါ….” “ ဟန္း….မာမီမား…အိမာ ဘာစိတခစရာရိသလဲ…အလကားအိမာ လာရx{103C}ပဲ့အမx{103C}ိက္….”

“ ဟဲ့…ဟဲ့…ဘယိုေပာလိုကာလဲ….သမီးဦးေလးက ၾကညာကို သမီးအရင္းလိုခစာေနာ္….သူတိုx{1037} ဘယ္ လိုထားသလဲၾကည့္….ဒီလိုအေပာမိဳးေတ မေပာစမ္းပါနဲx{1037}….သမီးရယ္….” “ မာမီေၾကာင့္ေတာ့ ခကါတယ္….” “ ကဲ…ေတာ္ေတာ္….ၾကားသားလိုx{1037} သမီးဦးေလးပနိသားရင္ ငါ့ေမာင္ေလး စိတင္းရဲေနပါ့မယ္….သူတိုx{1037}ကလည္း သိပ္ၿပီးထားခဲ့ခငာ မဟုတါဘူး….မာမီက အတင္းေခၚထားလိုကာပါ….ကေလးမေလးက လိမၼာေရးခားရိပါတယယ္ …..” “ ေတာ္ၿပီ….မာမီက ဒီေကာင ေကာင္းေၾကာင္းခည္းပဲေပာေန….” “ ကဲ….သမီး မာမီေပာမယ္….ေသခာနားေထာင္ မာမီ မရိတုန္း ဘာသံမမၾကားခငူး…ညည္း မာမီ ေပာတာ ေသခာမတား…ဒါပဲ….” ေဒၚလx{1014}x{103D}ု၏ ေနာကုံးစကားက ေလသံမာမာx{1014}x{103D}င့္ ေပာလိုကာဖစည္။ ၾကညာခင္ ေခသံမၾကားေအာင္ ေနာကနည့ဲ့ၿပီး သူမအတက္ေပးထားေသာ အိပန္းထဲပနငာ ေနလိုက္ေလေတာ့သည္။

ဖစ္x{1014}x{103D}ိုငင္ ၾကညာခင္ ရနုနိုခကင္းပနငည္။ ဒါေပမယ့္ ဒကီ မာမီx{1014}x{103D}င့္ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးတိုx{1037}၏ မက္x{1014}x{103D}ာက ရိေသးသည္ မဟုတါလား….။ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး စစိုင္းေခာငားၿပီ။ အိမင္ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးမရိေတာ့။ အကိုေလးက ခါတိုင္းထကင္ ပို၍လမ္းသလား ေသးသည္။ သူငယင္းတစ္ေယာက္ အိမာ စတဲခေနၿပီး အိမိုx{1037}ပငနလာေတာ့ေခ။ ၾကညာခင္ အိမာထဲက အိမx{103C} ကိစx{1039}x{1005}မားကို ေကာင္းအားလပက္ မာမီx{1014}x{103D}င့တူဝိုင္း၍ ကူတတည္။ ထိုငေနတတ္။ ဒီအိမာလည္း သူမက အားေန သဖင့္ မီးဖိုေခာငင္ ေဒၚစိန္x{1014}x{103D}င့္ ဝိုင္းကူ၍လုပ္ေပးသည္။

သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ စကားတေပာေပာx{1014}x{103D}င့္ ခကဳတ္ေနၾကစဥ္ အိမ္ ေရx{1037}မ ကားဟန္းတီးသံတစက္ၾကားလိုက၍ ၾကညာခင ေခါင္းေထာင္၍ နားစင့ိုကည္။ “ အဲဒါမမေလးရဲx{1037} အမိဳးသားေလ….” “ ေဒၚစိန ကားဟန္းေတာင္ မတိေနၿပီ…” “ အၿမဲလာေနေတာ့ မတိတာေပါ့….” “ ဟိုမမသယ္ ေစ့စပားတယိုတဲ့ လူလား….” “ ဟုတယ္ ၾကညာ….မမေလးထက္ အသကစ္x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ေလာက္ ငယယ္….” “ အဟဲ….” ၾကညာ လာေလးတစစုတိုကိသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ စကားမဆကိေတာ့ပဲ ၾကညာက ထိုငာမ ထလိုကည္။

“ ေရခိဳးလိုကုံးမယ္…ေဒၚစိန္ေရ…” “ ကနာေတကို ေဒၚစိနဲ လုပိုကါ့မယ္….အရငလည္း ေဒၚစိနစ္ေယာကဲ လုပ္ေနၾကာဟာကို….” ေဒၚစိနာ ၾကညာခငို အားတုံx{1037}အားနာေပာရင္း မီးဖိုထဲတင္ ကနဲ့ေလသည္။ ၾကညာခင္ သူမ၏ အခန္းထဲ သိုx{1037} ဝငိုက္ၿပီးမ စပုလိုေသာစိတ္ေၾကာင့္ အခန္းထဲမ ပနကိုက္ၿပီး အိမ္ေရx{1037}ဖကိုx{1037} ေခသံမၾကားေအာင္ ေလာက္၍ အလာ…။ “ မမသယ္…ေမာင့ို ခစယို….” “ ေတာ္ေတာ့…ေမာငယ္….မမ ေၾကာကယ္….လကပ္ၿပီးမေနာ္….ေမာငယ္….” ၾကညာခင္၏ ေခလမ္းမား တုံx{1037}ကနဲ ရပ္၍သားသည္။ အသံၾကားရာ ဧည့န္းထဲဝငာလမ္း၏ေဘးရိ နံရံေဘးသိုx{1037} ေပး၍ကပိုကည္။ “ ဟဲ့…အယ္….” ၾကညာခင္ သူမရငတို ဖိကာစိတဲမ တအံ့တၾသေရx{101B}တိုကိသည္။ ေတx{1037}မငိုကေသာ မငင္းက ၾကညာခင္၏ ရငိုတုံခါသားေစေသာေၾကာင့စည္။

x{1014}x{103D}စ္ေယာကိုငိုဖာေပၚတင္ မမသယ္x{1014}x{103D}င့္ ခပ္ေခာေခာေတာင့္ ေတာင့္ အမိဳးသားတစ္ေယာကိုx{1037} ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယင္းပူးကပာ ကစစါေအာင္ ဖကယားၾကသည္။ ဒါ မိဳးမင့္ေဝ ဆိုတဲ့ မမသယဲx{1037} ရည္းစားပဲဖစယ္…။ ၾကညာခင္ ရငုနန္းတုနင့္ ေတးလိုကိသည္။ သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီးတစက မမသယ္၏ ဖငားအိအိx{1039}x{101C}ကီးကို မခင့ရဲဖင့္ ဆုပယကိသည္။ “ ေမာင္ စိတထိန္းx{1014}x{103D}ိုငိုx{1037}ပါ မမရယ္….” “ ေဟ့ ေအးဆို…ဟင့င္း….” မမသယ္ x{101B}ုန္းထရန္x{1039}x{101C}ကိဳးစားသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ အားခင္းကမမ၊ x{101B}ုန္းထဖိုx{1037}x{1039}x{101C}ကိဳးစားလိုကာမ အေနအထားက ပိုဆိုး သားသည္။

ပုခုံးကိုဖိလဲခင္းခံလိုကၿပီး ပကက္ေလးပန္၍ လဲကသားသည္။ တဆကည္း ထိုလူက ေခေထာက္x{1014}x{103D}စက္ ကို မမသယ္၏ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ေလးေပၚသိုx{1037} အားရပါးရx{1039}x{101C}ကီး ခကကစိုကည္။ “ အို…ဟင့င္း….ဟင့င္း….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ မက္x{1014}x{103D}ာေလးတစုလုံး ေသးေရာငင့္ နီမန္းကာ မကုံးေလးေတကို ဇတိတက္ မိဳးမင့္ေဝ၏ ရငတို လကီးဆုပ္ေလးေတဖင့္ ထုx{101B}ိုကကိသည္။ “ မx{101B}ုန္းစမ္းပါနဲx{1037} မမရာ….” သူx{1037}အသံက ဆုံးဖတကိုငိုငာမာ ခထားဟနူသည္။

တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ထဘီေလးကို အထကိုx{1037} ဆဲလနင္ လိုကည္။ ေခသလုံးသား တစစ္ေလးေတ ေဖးကနဲ ထက္ေပၚလာၿပီး ထဘီမာ ဒူးဆစထကိုx{1037} လနကားသည္။ “ မမ ေၾကာကယ္…ေၾကာကယ္….ဟင့င္း…” “ မမကို သနားပါအုံး ေမာငယ္…အို…” တတတတ္ ေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားထဲမ ထဘီက ရင္ေခါင္းသိုx{1037}ေရာကားသည္။ ေဖးx{1014}x{103D}ုေသာ ေပါငုံးx{1039}x{101C}ကီးမား မာ ေတာင့င္းလပလန္းသည္။ ၾကည့္ေနသည့္ၾကားမပင္ ထဘီကေပါငင္းအထကိုx{1037} လနငံလိုကပနည္။ “ အာ…အဟင့္….” ထိုအသံေလးx{1014}x{103D}င့တူ တင္x{1014}x{103D}ုသယ လက္ေလးx{1014}x{103D}င့္ ဖင္ၾကားကို ဖုံးအုပိုကည္။ လပကလိုေတx{1037}လိုက ေသာ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ အဂx{1039}x{1004}ါစပ္x{1039}x{101C}ကီးက ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာငေသးဖင့္ ခုံးအာေနၿပီး ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးတစုလုံးမာ x{101B}မ္းလဲ့တင္းေမာက္၍ ေနသည္။ ထိုအခိုကာပင္ မိဳးမင့္ေဝက သူx{1037}ပုဆိုးကို လနငိုကည္။

ထူထဲေသာ လေမးအုံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေတx{1037} လိုကသည္။ ၾကညာခင္ ရငဲတလပပစာသည္။ ရငဲတင္ ေမာဟိုကုနx{103C}ပ္ေသာ ေဝဒနာx{1039}x{101C}ကီးကို ခံစားလာရ သည္။ လီးx{1039}x{101C}ကီးက နည္းတာx{1039}x{101C}ကီးမဟုတ္ x{1039}x{101C}ကီးမားထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းလသည္။ ထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက လန္ၿပီး နီနီရဲရဲx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေနသည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ စလုံး၏ အသကx{103C}သံပင္းပင္းေတကို ၾကညာခင္ ၾကားေနရသည္။ “ မမ လကိုဖယ္ေလ….မမ ကလည္းကာ….” “ အဟင့္…ဟင့္…ေၾကာကယို….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ လက္ေလးမားက အုပ္ၿမဲတိုင္းအုပားသည္။ မိဳးမင့္ေဝ၏ စိတ္ေတ သည္းထနန္းေနသည္။

လက္ ဖဝါးဖင့္ အုပားသည့္ၾကားမ ကိုယိုေစာင္း၍ ေဘးတိုကေနအထား ၿဗဳံးကနဲယူလိုက္ၿပီး လက္x{1014}x{103D}င့္ ေစာကတုံအ သားေလးတိုx{1037} ထိစပ္ေနရာသိုx{1037} လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးကို ဖိ၍ထိုးပစိုကည္။ “ အို….အို…အဟင့္….” စမ္းအားx{1039}x{101C}ကီးမားလေသာ လီး၏ အေတx{1037}က မမတင္x{1014}x{103D}ုသယ္ တစိုယုံး ဓာတိုကလိုဖစားၿပီး လကေလး ကို ဆတနဲ x{101B}ုတိုကိသည္။ ဆတနဲ စကx{1039}x{1000}နx{1037}ိုင္းေလာက္ လစသားေသာ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ေစာကတ္x{1014}x{103D}စမ္းၾကားသိုx{1037} ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးၿပဲလန္ေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ထိုးစိုကလိုကည္။

“ အား…အိ…နာ….နာတယ္….” ၿဗဳံးကနဲ ထိုးစိုကိုက္ေသာ လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသိုx{1037} ဝငသားဘဲ ေစာကတကဲေၾကာင္း ေအာကပ္ ကို ထိုးစိုကိသားသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းက ဆတနဲ အေပၚသိုx{1037}ေကးတကားၿပီး တဆတတုန္ ေနရာသည္။ “ အား…အား….မရဘူး….မရဘူး….တအားနာတယ္….ေမာင့ာx{1039}x{101C}ကီးက သံေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကေနတာပဲ….အား….” “ မမက ၿငိမ္ၿငိမ မေနတာ…ကဲ…ေနအုံး….” မိဳးမင့္ေဝက လီးကို လက္x{1014}x{103D}င့ိုင္ၿပီး ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကိုx{1039}x{101E}ကလိုကာ ေစာကတကဲေၾကာင္းတစ္ေလာက္ ဒx{101B}တိုက္ ပတဲ၍ ခံခငိတားထလာေအာင္ x{1014}x{103D}x{103C}ိးဆေပးသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ ပါးစပ္ေလးဟလက္ ရငုံေလးx{1039}x{101E}ကတကာေအာင္ အသကိုဝဝရx{103C}ရင္း ေခတx{1039}x{1011}ၿငိမကားသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ အသားေလးမား တဆတတ္ တုနာသည္။ အထဲမ အရညိုx{1037}က သိသိသာသာx{1039}x{101C}ကီး ထကာၾကသည္။

ေပါငန္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စက ဟလိုကိလိုက္ လx{103C}ပားသားသည္။ ေခဖား ေလးက ကုတားလိုက္ ဆနx{1037}ာလိုကစ္ေနသည္။ ၾကညာခငာ အာေခါင္ေတ ေခာကာရင္း တံေတးကို မၾကာခဏ မိဳခေနရသည္။ ရင္ေတ တဒိန္းဒိန္းခုနင္း ေမာေနသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္….အ….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ တစိုယုံး ခါဆင္းသားသည္။ ၾကညာခင္၏ မကုံးေလးေတ ဝိုင္းဝိုင္းလညားသည္။ ေစာက္ ပတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားx{1014}x{103D}စုၾကား လီးx{1039}x{101C}ကီးက နစငိုးစိုက္ေနၿပီဖစည္။ ေစာကတုံက x{101B}ုတည္းတင္းေပာင္ေဖာင္းကား သားသည္။ လီးက ေစာကတတင္းသိုx{1037} တေဖးေဖးခင္း နစငားသည္။ လီးလုံးပတ္x{1039}x{101C}ကီးက x{1039}x{101C}ကီးလန္းသဖင့္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းစပ္ အသားေလးေတက လီးx{1014}x{103D}င့တူ အတင္းပိုင္းသိုx{1037} လိပ္ေခါကစငားသည္။

“ အား…ကၽတ္….နာတယ္….နာတယ္….” “ ခဏေလး….ဝင္ေနၿပီ….” “ အား….အား….နာတယ္….မခံx{1014}x{103D}ိုငူး….” ေပာရင္းဆိုရင္း ဖိဖိေဆာင့လိုကာ လီးမာတဆုံးနီးပါးဝငားသည္။ “ ဗစ္…ဗစ္….ပလတ္….ဗစ္….” “ အား….အား….မရေတာ့ဘူး….မရဘူး….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ အံကိုx{1039}x{101C}ကိတာ မက္ေစ့မိတားလက အလနx{1037}ၾကားေအာည္။ ၾကညာခင္ စိတဲဘယိုဖစ္ လာသညသိ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလိုကင္ ၿပီးတာပဲဟု စိတဲမ အားမလိုအားမရေပာမိသည္။ လီးx{1039}x{101C}ကီးက အဆုံးဝင္ေတာ့မည္ နည္း နည္းေလးပဲ ကန္ေတာ့တာကို ၾကညာခင္ မင္ေနရသည္။ “ ဗစ္…ဘတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္….” “ အမေလး….အမေလး…ေလး…ကၽတ္…ကၽတ္….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ အသံက အထိမ္းအကတရိထက္၍လာသည္။ ၾကညာခင္ တစိုယုံး တုနားသည္။ ဘာလုပ္ ရမန္းမသိ ေခမကိုငိ လကကိုငိဖစားသည္။

“ အား…အား….ဟင္း…ကၽတ္….ကၽတ္….ကၽတ္….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးၿဖဲကားေနေအာငင္ ေခx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ၿဖဲေမx{103B}ာကာ မိဳးမင့္ေဝ၏ ခါးကိုကတ္ေၾကးကိုက္ လက္ ေကာပင္x{1039}x{101C}ကီးကို ဖကားလိုကိသည္။ ဖကာမ လတကားမာစိုးသည့လား အတင္းx{1039}x{101C}ကီးကို ဖကယား လိုကိသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…ဖတ္….ဖတ္…ပလတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အား…အီး…ရီး…အီး…” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ေစာက္ေစ့နီနီရဲရဲေလးမာ ၿဖဲထားေသာေစာကတ္x{1014}x{103D}စမ္းၾကားမ ေငါက္ေတာက္ေလးပဴးထက္ေနၿပီး ဆီးစပင္းဖိကပားေအာင္ သကက္x{1039}x{101C}ကီးလိုးကာ ေဆာင့လိုကိုင္း လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီးက ေစာက္ေစ့ေငါက္ေတာက္ေလးကို တန္းတိုကားသညထိ ဆဲဆဲပတိုကားသည္။ တင္းကနဲ ဖင္းကနဲ ခံစားရရင္း ကာမေသးေတ ထx{1039}x{101E}ကေသာင္းကန္း ကုန္ေတာ့သည္။

“ x{1039}x{101D}ပတ္…ပလတ္…ဖတ္…ဖတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အား…အား…ရီး…အိုး…အိုး…အင္း…” “ မမ…ေကာင္းလားဟင္….” “ အင္း…ကၽတ္….ကၽတ္…ဘယိုx{1039}x{101C}ကီးလဲမသိဘူး….ေပာမပတတူး….ေမာင့ာx{1039}x{101C}ကီးကို နာနာေဆာင့ည့မ္း ပါ…ေမာငဲx{1037}….” ၾကညာခင္ ပါးစပ္ေလးက ဟသားသည္။ ခကင္းx{1039}x{101C}ကီး ဘယိုေပာင္းလဲသားတာလဲဟု မေတးတတ္ေအာငစ္ သားသည္။ ခပင္းပင္းဖိခဖိခ ေဆာင့္ၿပီးလိုးေနေသာေၾကာင့္ တင္x{1014}x{103D}ုသယမာ ဖင္ေလးက ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲဖစာ ဇကေလးက လန္၍လန္၍သားသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္….စပ္…စပ္…ဖတ္….x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အား…အင္း…အိုး….အိုး….ေမာင္….ေမာင္….အင္း….အင္း…” “ အား…ဟာ…အင္း….မမရယ္….အင္း….” အရိနင္းပင္းx{1014}x{103D}င့္ ဆယ့္ေလးငါးx{1039}x{101C}ကိမ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါတင္ေတာ့ မိဳးမင့္ေဝ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးက တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ေစာကတဲသိုx{1037} ဆတနဲ ထိုးစိုကာဖိကပားၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲတင္ လီးx{1039}x{101C}ကီးက တဇတတစာ မိဳးမင့္ေဝမာ ၿငိမ၍သားသည္။

တင္x{1014}x{103D}ုသယေတာ့ မိဳးမင့္ေဝ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ထိုးစိုကိကပင္းမပဳမီ အရိနင္းပင္းx{1014}x{103D}င့္ ေဆာင့္ေနခိုက္ မာပင္ မကဴေလးလနားၿပီး တစိုယုံးေတာင့င္းကာ တနx{1037}ိမားခဲ့ၿပီးဖစည္။ “ အဟင့္…ေမာင့ာx{1039}x{101C}ကီးက ထကာအရည္ေတ တအားပဲ…” “ မမေရာ ထကယိုx{1037}လား….” “ သိဘူး….” မကုံးေလးအပဴးသားဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ ၾကညာခငာ သူမ၏ မကုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးကို ပုတတုတတုပ္ ၿပီး ေခါင္းတစကါယမ္းကာ သူမ၏အိပန္းဖကီသိုx{1037} ပနည့္၍ဝငာခဲ့ေလသည္။ ၾကညာခင္ အလိုလိုေနရင္း ရငဲ တင္ ေမာဟိုက္၍ေနသည္။ ေပါင္x{1014}x{103D}စကၾကားမာလည္း စိုစိုစိစိဖစ္ေနသည္။

ကုတင္ေစာင္းတငိုင္၍ ထဘီကိုလနိုက္ ၿပီး ခါးေလးကိုေကာ့၍ ေပါငၾကားကိုၾကည့ည္။ “ အဟင္း…ဟင္း…ဘယိုဖစာလဲ…မသိဘူး…နည္းတာx{1039}x{101C}ကီးမဟုတူး…တစုံလုံးလည္း x{101B}ဲေနတာပဲ…” ၾကညာခင္ မx{1039}x{101C}ကဳံစဘူး အံ့ၾသ၍သားသည္။ သူမ၏ ေပါငၾကားမ အေမးပါးပါးေလးx{1014}x{103D}င့္ ေစာကတုံေလးက မx{1039}x{101C}ကဳံဖူးေလာက္ေအာင္ ေဖာင္းကား၍ ေစာကတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသား x{1014}x{103D}စာက တင္းေပာင္ေဖာင္းကား၍ေနသည္။ ေစာကတ္ ေရx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာစာတင္ အရညိုx{1037}က မx{1039}x{101C}ကဳံဖူးေအာင္ x{101B}ဲနစ္၍ေနသည္။ တင္းေပာငုံးေမာက္ စိုx{101B}ဲေနေသာ ကိုယ့္ေစာကတဲမ အမညေဖာx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ ေဝဒနာတစပ နဂိုက ရငဲတင္ ေမာပန္းေနမx{103C}အေပၚတင္ ထပင့္၍ ဖိစီးလာသည္။ ထိုေဝဒနာ ေၾကာင့င္ တစုံတစုေသာအရာဝတx{1039}x{1013}ဳတစုခုကို သူမ၏ေစာကတဲသိုx{1037} ထည့စိုကငိတ္ေပါကာသည္။

တစ္ၿပိဳင္ နကဲမာပင္ ေစာေစာက သူမမငဲ့ရေသာ မိဳးမင့္ေဝ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကညာခင္ သား၍သတိရမင္ေယာငိလိုကနည္။ “ ငါ…ငါ…သူတိုx{1037}ေပာေနၾကသလို…ဟို…ဟို…ခံခငာတာလားမသိဘူး…ကၽတ္…” ၾကညာခင္ စုပစကပင္း အိပာေပၚကို ဘုံးကနဲ ပစဲလိုကည္။ အိပာခင္းေတ တနx{1037}္ေၾကသား သညထိ အိပာေပၚတင္ မေနx{1014}x{103D}ိုငထိုင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1014}x{103D}င့္ လူးလိမ့စိုကိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေမာေမာx{1014}x{103D}င့္ ၿငိမသားၿပီး ၾကညာခင္ အိပ္ေပာားသည္။ အိမ္ေရx{1037}သိုx{1037} ကားတစီးထိုးရပိုကဖင့္ ၾကညာခင္ အိမ္ေရx{1037}တံခါးအနီးသိုx{1037} ေလာကာခဲ့သည္။ “ ဟယ္…ဟိုအကိုx{1039}x{101C}ကီး…” ကားေပၚမ ဆင္းလာေသာ မိဳးမင့္ေဝကို မငိုကသည္x{1014}x{103D}င့္ ၾကညာခင္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးရဲသားသည္။ အိမာလည္း ဘယူမမရိ။ မမသယ ေဒၚစိနိုေခၚ၍ ေဈးထကားသည္။ ဟင္းခကရာ ဝယ္x{101B}ုံတငဟုတ္။ အိမတက္ လိုအပ္ တာေတ အကုနုံးဝယူရမညစ္၍ ေတာ္ေတာ္x{1014}x{103D}င့္ ပနာမာမဟုတ္ေပ။ ၿပီးေတာ့ မမသယ္ ေဈးသားလငည္း နဂိုက တည္းက ၾကာတတည္။ မမသယ္ မရိေၾကာင္းေပာၿပီး အိမဲသိုx{1037} ပနငာလင္ ေကာင္းမလား…။ ဒါကေတာ့လည္း သိပ္ၿပီးx{101B}ိုင္းရာကသည္။

“ ေဟာ…သူေလာကာၿပီ…” ၾကညာခင္ အိမ္ေရx{1037}မ သံဘာဂာတံခါးကို ေသာ့ဖင့္ေပးလိုကည္။ “ မမသယ္ မရိဘူးလား…” “ ဟုတ္…ဟုတဲ့…ေဈးသားပါတယ္…” မိဳးမင့္ေဝက သူx{1037}အိမူx{1037}ယာလို သေဘာထားေနလားမသိ။ တံခါးေပါကင္ ရပ္ေနေသာ ၾကညာခငို ဖတ္ ေကာာ အိမဲသိုx{1037} ေတာက္ေလာကငာၿပီး ဧည့န္းထဲရိ ဆိုဖာခုံေပၚတင္ ထိုငလိုကည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကညာခင္ ကို စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနသည္။ “ မမသယ္ ဘယ္ေတာ့ပနာမာလဲ…” “ အဲ…ဟို…ကမမသိဘူး…တစါတေလ ၾကာတတယ္…” ၾကညာ ဒီလူx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ၾကာၾကာ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းမဆိုငငါ။ “ အဲဒီမာ ထိုင္ေနေပါ့…ဟိုမာ စာေစာင္ေတလည္းရိတယ္…အေခေတလည္း ရိတယ္…ကမလုပရာရိလိုx{1037} သားအုံး မယ္…” “ ေနပါအုံး ခာတိတ…ဒီနားလာပါအုံး…” စိတဲက ေတာ္ေတာိုငိုးပိုငင္းx{1014}x{103D}ိုငဲ့လူx{1039}x{101C}ကီးပါလားလိုx{1037} ေတးမိလိုက္ေပမယ့္ လူကေတာ့ မိဳးမင့္ေဝနားေရာက္၍ သားသည္။ “ မင္းက မမသယိုx{1037}ရဲx{1037} ညီမဝမ္းကဲဆိုတာလား…”

“ ဟုတဲ့…” တစိမ္းေယာက္ားေတx{1014}x{103D}င့္ စကားေပာလင္ မကာခ၍ေပာတတ္ေသာ ၾကညာခင္ ဒီတစါ ဘယိုဖစညဲ မသိ။ မိဳးမင့္ေဝကို မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုင္၍ စူးစူးရဲရဲ ပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ “ မင္းနာမည…” “ ၾကညာခငါ…” “ ငါ့နာမည မိဳးမင့္ေဝတဲ့…” “ မမသယ္ ေပာဖူးပါတယ္…” “ မင္းက ေတာ္ေတာတာပဲ…မမသယက္ေတာငေသးတယ္…” ၾကညာခင္ ၿပဳံးလိုကည္။ “ ေကးဇူးတငါတယ္…ေစာင့ုံး…ေနာကဟိုထဲမာ အေအးမိဳးစုံရိတယ္…ကမသားအုံးမယ္…” ေရခဲေသတx{1039}x{1011}ာကို လကx{103B}ိဳးx{1039}x{100B}နေပာဆိုၿပီး ၾကညာခင္ အိမတင္းဖကိုx{1037} ဝငာကာ သူမ၏အိပန္းထဲဝငာ ခဲ့သည္။ “ ဟင္း…ငါဘယိုဖစာလဲမသိဘူး…မေနx{1037}ကလိုဖစာပန္ၿပီ…” မိဳးမင့္ေဝကို ေတx{1037}မငကားေပာလိုက္x{101B}ုံဖင့္ သူမ၏ ေပါငၾကားမဟာေလးက ေဖာင္းကားစိုx{101B}ဲလာတာ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလသည္။ ကုတင္ေစာင္းတင္ ထိုငိုက္ၿပီး ထဘီေလးကိုဆဲလနိုကာ ခါးေလးကိုေကာ့၍ ေစာကုတ္ေလးကို ငုံx{1037}၍ၾကည့ိုကည္။

“ ဟယ္…မေနx{1037}ကလိုပဲ…” x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားx{1014}x{103D}စာက တင္းေပာင္ေဖာင္းတင္းကာ ေစာက္ေစ့ေလးက ေငါက္ေတာက္ေလးေထာင္၍ေနသည္။ ေဝဒ နာတစပ ၾကညာခင္၏ ရငဲခကင္းထိုးနက္၍ဝငာသည္။ တစုံတစုကို အထဲသိုx{1037} ထိုးထည့ငာသည္။ ဘာ ပစx{1039}x{1005}ည္းကို ထိုးထည့င္ေကာင္းမလဲ ၾကညာခင္၏ မကုံးအစုံက ေစာကတ္ေလးဆီမ ခာလိုကာ ပတန္းကငို ၾကည့ိုကိသည္။ “ ဟာ…” အိပန္းတံခါးဝတငပ္၍ သူမကိုၿပဳံးၿပဳံးx{1039}x{101C}ကီးၾကည့္ေနေသာ မိဳးမင့္ေဝကို ေတx{1037}လိုကသည္။ ၾကညာခင္ ေခါင္းန ပမ္းx{1039}x{101C}ကီးကာ ေခမကိုငိလကကိုငိဖစက္ တစိုယုံး တုနားသည္။ တဒဂx{1039}x{1004}အတင္း သူမထဘီကို ပနုံးရန္ေမ့သား သည္။ အၾကည့ံေနသလိုဖစ္ေနသည္။ မိဳးမင့္ေဝက သူမဆီသိုx{1037} ေရx{1037}ရx{103C}၍ေခလမ္းကိုစတငိုက္ၿပီး ၿပီးေတာ့ သူx{1037}မကုံးေတ က ၾကညာခင္၏ ေပါင္ၾကားဆီသိုx{1037} လမ္းၾကည့ိုက္ေတာ့မ သူမက သတိရသားၿပီး ထဘီေလးကို ကမန္းကတန္းဖုံးကာ ထိုငာမထလိုကာ သူမေရx{1037}သိုx{1037}ေရာကာၿပီဖစ္ေသာ မိဳးမင့္ေဝx{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိလိုကည္။

“ အို…” ၾကညာခင္ x{101B}ုတရက္ ေခာက္ေခာကားခားx{1039}x{101C}ကီးလနx{1037}္ေအာာ ေနာကိုx{1037}ေခတစမ္းဆုတိုက္ေပမယ့္ ၾကညာခင္၏ ကိုယုံးေလးက မိဳးမင့္ေဝ၏ ရငငဲသိုx{1037}ေရာက္၍သားသည္။ “ သိပ္..လ..တာပဲ…ခာတိတယ္…” “ အို…အို…လတ္…လတ္…” မိဳးမင့္ေဝက တုနုနိုကိုက္x{1039}x{101C}ကီးေပာလိုက္ၿပီး သူx{1037}ရငငဲတင္ သိမ္းx{1039}x{101C}ကဳံး၍ဖကားေသာ ၾကညာခင္၏ ပါးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတကို ငုံx{1037}၍နမ္းသည္။ ၾကညာခငစိုယုံး ေသးသားေတပါ ေဗာင္းဆနားၿပီး အတင္းx{101B}ုန္းသည္။ အတင္းx{101B}ုန္းလိုက္ေပမယ့္ သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီးေတၾကားက ၾကညာခငx{103C}ပ္၍ပငရေခ။ “ မဟုတလဲေရာ…မင္း မေနx{1037}က ငါနဲx{1037} မမသယိုx{1037} လိုးတာကိုေခာင္းၾကည့္ၿပီး ခံခင္ေနတာမဟုတား…” “ မဟုတူး…မဟုတူး…” “ ဒါဆို မင္းငါ့ကို ေတx{1037}လိုကာနဲx{1037} ဘာလိုx{1037}စိတ္ေတထလာရတာလဲ…” “ ဘာထလိုx{1037}လဲ…” “ မင္း ခံခင္ေနတာေလ…မင္းေစာကတ္ေလးကို ေဖာင္းကားေနတာပဲ…” “ အို…မဟုတူး…မဟုတူး…လတ္…လတ္…” ၾကညာခင္ အတင္းx{101B}ုန္းသည္။ မိဳးမင့္ေဝက ဒီနည္းလမ္းx{1014}x{103D}င့္ေတာ့ မသာယာx{1014}x{103D}ိုင္ေၾကာင္း ေတးလိုကိၿပီး တိုကစ္ ေပာင္းရန္ စဥ္းစားလိုကည္။

“ လုပါ…ခာတိတာ…မင္းကို ငါလိုးခငန္းလိုx{1037}ပါ…တစါထဲပါကာ…” “ ပတ္…” “ အေမ့…လတ္…လတ္…” မိဳးမင့္ေဝက တစုံးခင္းေပာၿပီး ၾကညာခင္၏ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကို x{1039}x{101D}ပတနဲ တစကုပာ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းခာလိုက္ သည္။ တစစခေပာေနေသာ စကားလုံးေတေၾကာင့္ ၾကညာခင္ စိတ္ေတေဗာင္းဆန္ေနရသည့ထဲ သူx{1037}ေပါငၾကားမ ဟာx{1039}x{101C}ကီးကလည္း ပုဆိုးထဲမေန၍ အစမ္းပကာ ၾကညာခင္၏ ဝမ္းဗိုက္ေလးကို ဆီးခုံေလးအထကားကေန၍ မာမာေကာ ေကာ အေမာင္းလိုက္x{1039}x{101C}ကီး ဖိမိ၍ေနသည္။ “ လတ္…လတို…ခုလတ္…” လကီးဆုပ္ေလးေတx{1014}x{103D}င့္ မိဳးမင့္ေဝ၏ ရငတိုထုၿပီး ေပာသည္။ မိဳးမင့္ေဝ တစက္ၿပဳံးကာ သူမကိုလတ္ေပး လိုက္ေတာ့ ၾကညာခင္ေနာကိုx{1037}ဆုတ္ၿပီး ကုတငားတင္ ကပ္၍ေနသည္။

“ ေအးေလ…မင္း မခံခငဲေနေပါ့…ဒါေပမယ့္ ဒီမာၾကည့္…” သူx{1037}ခါးမဖုန္းကို ဖုန္းအိတါဖဳတူလိုကင္း ပုဆိုးကိုပါခၽတလိုကည္။ “ အို…” ေငါက္ေတာက္x{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို အလိုအေလာက္ၾကည့ိလိုက္ၿပီး ၾကညာခင္ တစိုယုံးတုနား သည္။ “ ေအးေလ…ခာတိတာ မင္းမခံခငည္းေနေပါ့…ဒီမာ မင္းခါးေလးေကာ့ၿပီး ေစာကတ္ေလးကို ငုံx{1037}ၾကည့္ေနတဲ့ပုံ ေလးကို ငါ့ဖုန္းနဲx{1037}x{101B}ိုကားၿပီးၿပီ…ရနုန မင္းတကဲ့ေကာင္းကို မားမားကူးၿပီး စာတိုကေနလမ္းေဝလိုကယ္….” စကားဆုံးသည္x{1014}x{103D}င့္ မိဳးမင့္ေဝက သူx{1037}ပုဆိုးကိုေကာက္၍ဆဲတငာဝတ္ၿပီး လည့ကညုပည္။ “ ဟို…ဟို…ဒီမာ…” “ လိမၼာစမ္းပါ ခာတိတယ္…” ဆတနဲ ေနာကိုx{1037}ပနမ္းကာ ၿဗဳံးကနဲ ၾကညာခင္ နားေရာကာၿပီး ဆဲဖကိုကည္။ မနိုကာမေပာ ပါx{1014}x{103D}င့္ ဒါမိဳးဆိုကၽမ္းကင္ၿပီးသား…။ လကဲမဖုန္းကို အိပာေပၚပစငိုကည္။ သူx{1037}ရငငဲတင္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကိုဝက္ ထားရင္း ၾကညာခင္ မကန္းမ မကည္ေတကလာသည္။

ၾကညာခင္၏ ေကာပင္ေလးကို ရစိုင္းဖကယား ေသာ သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီးက တx{101B}x{101B}ပတပ္ေနသလို သူမ၏လုံးအိေx{1014}x{103D}းေထးေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေလးေတကလည္း မိဳးမင့္ေဝ၏ x{1039}x{101C}ကီးမားကယ္ ပနx{1037}္ေသာ ရငုပ္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ဖိကပိေနသည္။ ရx{103C}ိကိုေနx{101B}ုံမတပါး ၾကညာခင္ ဘာမမတတ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့…။ ေခာက္ေခာကား ခားx{1039}x{101C}ကီး တုနx{103C}ပ္ေနသည္။ အသိတိုx{1037}သည္ ေဝဝါးေမးမိနားသည္။ ေx{1014}x{103D}းေထးပူရိန္းေသာ အထိအေတx{1037}က သူမတစိုယုံး ကို ထုံကငx{103C}ိက္ေမာေနေစကာ သတိလစ္ေနသူလိုခံစားေနရသည္။ မိဳးမင့္ေဝ၏ လကစက ၾကညာခင္၏ ဆီးခုံလုံးလုံးေလးကို အသာအယာx{1014}x{103D}x{103C}ိက္၍ ပတပည္။ ထိုx{1037}ပင္ ပါး ပင္ေလးေတကိုလည္း ယုယုယယေလးနမ္းသည္။ အနမ္းခံရရင္း ေစာကတ္ေလးကို အပတံေနရရာေသာ ၾကညာခင္ တစ္ေလာကလုံးကို တဒဂx{1039}x{1004}ေမ့ေလာ့သားသည္။ သူမ၏ကိုယုံးေလးကို ေစx{1037}ကနဲေပx{1037}ကာ အိပာေပၚသိုx{1037}တငိုကည္။

ပကက္ေလးဖစားခိုက္ ၾကညာခင္ မကုံးတစကင့္ၾကည့ည္။ ထပပကာ အိပာေပၚသိုx{1037}ပါလာေသာ မိဳးမင့္ေဝက သူမ၏ ဖငုံးလုံးေလးေတကို ကိုငိုက္ေတာ့ သူမ၏မကုံးေလးမားက ပန္၍မိတသားပနည္။ ဖငုံး လုံးေလးေတကို လကါးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ဆုပယ္ေနပန္ၿပီမိုx{1037} ၾကညာခငာ ‘အင္းကနဲ’ ‘ဟင္းကနဲ’ ဖင့္ ေသးသားေတထx{1039}x{101E}ကဆူ ပကာရေတာ့သည္။ တစဏအတင္း ၾကညာခင္ အသားေလးေတ တဆတတုနာသည္။ သူမ၏ ထဘီေလးကို ဖတနဲဆဲ၍ ခၽတိုကည္။ တငားx{1014}x{103D}င့ိေန၍ တစက္ေဆာင့ဲလိုက ကၽတကားသည္။ အေမးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးေတ x{1014}x{103D}င့္ ေစာကတ္ေလးက ေစာေစာက သူမကုတင္ေစာင္းတငိုငာ ဖငန္၍ၾကည့္ေနစဥထကိုၿပီး သိသိသာသာ ေဖာင္းx{1039}x{101E}ကခုံးထကာ အကဲလုခမန္းေတx{1037}လိုကသည္။

အကဲေၾကာင္းေလးက အထဲမစိမ့ကာေသာ အရည္ၾကည္ ေလးေတေၾကာင့္ စိုစတ္ေပာငက္၍ေနသည္။ မိဳးမင့္ေဝက ၾကညာခင္၏ အကx{103E}ေလးကို ထပ္၍ခၽတနည္။ ၾကညာခင တစိုယုံး လx{103C}ပားx{1014}x{103D}ိုငမ္းမ ရိေတာ့ေခ။ ခဏအတင္းကိုယုံးတီးဖစားသည္။ မိဳးမင့္ေဝ သူx{1037}အကx{103E}ကိုခၽတ္ၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးေတကို လာဖင့ုန္းၿပီးယက္ ေနရာက သူx{1037}ပုဆိုးကိုခၽတိုကည္။ ဒလစပာဖင့က္ေနရင္း ကပ္ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးေတ ေထာငလာေတာ့မ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီး ေလးx{1014}x{103D}စုံးကို တစုံးၿပီးတစုံး စိုx{1037}၍ေပးသည္။ “ အင္းဟင္း…အင္း…ဟင္း…” ညည္းသံေလးေတထကာၿပီ…။ မိဳးမင့္ေဝ သူx{1037}ကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီးကိုx{1039}x{101E}ကလိုက္ၿပီး အသည္းအသနစ္ေနေသာ သူx{1037}လီး တန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေစာကတကဲေၾကာင္းေလးေပၚတင္ၿပီး ေရx{1037}တိုးေနာကငင့္ ပတိုကx{103C}ပားရင္း x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေလးx{1014}x{103D}စုံးကို ခပ မေလး ဆုပယ္ေခမေပးလိုကည္။

ၾကညာခင္ ခါးေလးတနx{1037}နx{1037}ားၿပီး ေစာကတ္ေလးကေတာ့ ေကာ့၍တကက္ လာပါသည္။ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို အကဲေၾကာင္းအတိုင္း ပတိုကx{103C}ပားေပးေနရာမတစက္ ဆတနဲထိုးသင္းလိုကည္။ ဒါေပမယ့္ အေပါကဟုတန္းသိသည္။ ‘ကၽတ္’ ၾကညာခင္ စိတရညလိုx{1014}x{103D}င့္ မခင့ရဲေလးအသံပဳသည္။ ေကာင ေလး ခံခငိတ မိုးမန္ေနၿပီ။ မိဳးမင့္ေဝက ခါးကိုလကစက္x{1014}x{103D}င့ိုင္၍ ေစာကတကို အေသအခာေတ့ၿပီး ထိုးသင္း လိုကည္။ “ ဗစ္…” “ အန္း…” အသံအစစ္ေလးတစက္ ထကာၿပီး ေမးေၾကာေလးမား ေထာငလာသညိ အသကိုေအာင့ာ တင္း ခံသည္။

“ ဗစ္…ဗစ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္…အ…နာတယ္….နာတယ္….အင့္…ဟင္း….” “ ဗစ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဒုတ္….” “ အေမ့…အမေလး….နာလိုကာ…အား…အား…” လီးတစ္ေခာင္းလုံးဝငားၿပီ…။ “ အား…အား…ကၽတ္…ကၽတ္…ကၽတ္…” ၾကညာခငစိုယုံး ထနx{1037}နx{1037}ူးေနသည္။ ဆီးခုံခင္းကပာ ခပာသာေလး ေဆာင့္ေဆာင့ိုးေပးလိုက္ သည့္ အခကိုင္းအခကိုင္း လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက သားအိမကို ဒုတနဲ ဒုတနဲ ထိုးေဆာင့ိသညိုx{1037} ၾကညာခင္ မကည္ေတဝိုင္းလာသည္။ လီးတစ္ေခာင္းလုံးဝငားေသာ သူမ၏ေစာကတ္ေလးက အဆမတန္x{1039}x{101C}ကီး ေဖာင္းကားလက္ စိုx{101B}ဲေနသည္။ တစကစက္ လီးx{1014}x{103D}င့္ေစာကတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသား ကပ္ေနသည့္ၾကားမ အမx{103B}ဳပဴဖဴေလးမားထကကာ တတည္။

ၾကညာခင္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို တစကိုx{1037}ေစာင္းကာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးေတကို လာဖားေလးထုတ္၍ ယကက္ ေနသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ ဗစ္…ဖတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အင္း…အင့္…အင့္…အင့္…” တအင့င့္ အသံေလးေတက လိုးခက္x{1014}x{103D}င့တူ စီးခကကေလး ထက္ေပၚ၍လာသည္။ ေဆာင့က္ေတက တေဖးေဖးမနာသည္။ ေစာကတ စိမ့ကာေသာ အရညားက လီးတစ္ေခာင္းလုံးကို ေပာငကင္းစို၍ေန သည္။ ေစာကတ္ေအာကပ္၌ ေသးစေသးနေလးေတရိေနသည္။ ေသးပူေနခိနိုx{1037} ၾကညာခငာ နာရမညန္းမသိ။ အရိန္ေတတကာ ေစာကတ္ေလးကို ေကာ့ေကာ့ထိုးေပးေနသည္။

“ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္…စပ္…ဖတ္…” “ အင့္…အင့္…အင္း…အ…အင့္…” “ ေကာင္းလားဟင္…ခာတိတ္…” မနန္x{1039}x{101C}ကီးေဆာင့ိုးရင္း ေလသံတိုးတိုးေလးx{1014}x{103D}င့္ ေမးသည္။ ၾကညာခင္ မကုံးေလး တစကန္ၾကည့ာ ေဆာင့က္ေၾကာင့္ ကိုယုံးတီးေလး တလx{103C}ပx{103C}ပစ္ေနရာမ ခစရာမက္ေစာင္းေလးတစက္ မိဳးမင့္ေဝထံေရာကား သည္။ “ ဘာခာတိတဲ…” “ ခစx{1014}x{103D}ိုးနဲx{1037} ေခၚတာပါကာ…ဘယ့္x{1014}x{103D}ယဲ…ေကာင္းလားဟင္…” “ x{1039}x{101D}ပတ္…ပတ္…စပ္….x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္…” “ အင့္…ဟင္း…အင္း…” ၾကညာခင မိဳးမင့္ေဝ ေမးတာကို ၿဗဳံးကနဲ မေဖ။ ေဆာင့က္ေတကို မကုံးေလးေမးၿပီး အရသာခံေနသည္။ “ ေဟ့…ဒီမာေမးေနတယ္ေလ…” “ ကၽတ္…ေကာင္းတယ္…ေကာင္းတယ္…ဒီမာေကာင္းေနတဲ့ဟာ…စကားပဲ…ေပာေနတယ္…” ၾကညာခင္ စိတရညာဖင့္ ေပာလိုကိၿပီး သူမစကားမားသားတာကို သတိပဳမိၿပီး စကားပဲ ဟုေပာၿပီး ပါးစပ္ ပိတားသည္။ မိဳးမင့္ေဝ ၿပဳံးလိုကာ သူ၏ေဆာင့က္ေတကို အရိနx{103B}င့ိုက္ၿပီး သကက္x{1039}x{101C}ကီးေဆာင့ိုးပစိုက္ သည္။

“ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…ဗစ္…စပ္…စပ္…ဖတ္…” “ အင့္…အင့္…အင့္…ဟင္း…” ၾကညာခင္ အားမရx{1014}x{103D}ိုငစာပုံရသည္။ သူမ၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ေမx{103B}ာကိုက္ၿပီး မိဳးမင့္ေဝ၏ ခါးx{1039}x{101C}ကီးကို ဘယာခလက္ တငါးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စက္ေပၚသိုx{1037} သူမ၏ဖေနာင့္x{1014}x{103D}စကိုတငာ ေစာကတို အစမ္းကုန္ၿဖဲေပးထားကာ ခါး ေလးကို တန္း၍တန္း၍ေကာ့ေကာ့တင္ေပးသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…ဖတ္…စပ္…စပ္…” “ အင့္…အ…အင္း…ဟင္း…ဟင္း…ဟင္း…” မိဳးမင့္ေဝ၏ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက x{101B}ုတရက္ေတာင့င္းသားၿပီး တစကည္းမာပင္ ေဆာင့ားက အံ့မခန္းပင္း ထနားသည္။

တစ္ၿပိဳငကည္း၌ပင္ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုငယယ္ ေပာ့ေပာ့ေပာင္းေပာင္း လပx{1014}x{103D}ုထတ္ေသာ ၾကညာခငိုသည့္ ေကာငေလးကလည္း မယုံx{1014}x{103D}ိုင္ေလာက္ေအာင္ လညင္းေၾကာမားေထာငလာေလာက္ေအာင္ ၾကမ္းတမ္းစာပနည္ ေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေပးလိုက္ၿပီး x{1014}x{103D}စ္ဦးစလုံးသုတညား ပန္းထကုန္ၾကသည္။ ၾကညာခင္ တေဖးေဖးၿငိမသားသည္။ မိဳးမင့္ေဝကေတာ့ တစကင္းဆက္၍ ေဆာင့္ေပးေနရာမ ခဏအ ၾကာတင္ ရပိုက္ၿပီး ၾကညာခင္၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးမားကို ကုန္း၍ယက္ေပးေနေလေတာ့သည္ ……… ၿပီးပါၿပီ။