ခငဦးဦးမင့ ရငတေ ခုံနေသည ။ ညနခုပဦးသကဝငးမောရဲ့ အကည့တေကောင့ ။ ဦးသကဝငးမော ခငဦးဦးမင့ကို ကိုကနေသညလို့ ခငဦးဦးမင့ ထငသည ။ သေခာပါတယ ။ သူ ငါ့ကို အမဲ ဘဲ ကည့တဲ့ ပုံတေက သိသာလနးသည ။ ငေစာရငးကနေ သူ့လကအောကကို ပောငးလိုကတာကီးက ပေါ တငကီး ။ အခုတော့ သူနဲ့ ခငဦးဦမင့က နီးနီးကပကပ ဖစနေပီ ။ သူခိုငးနေက သူ့အတငးရေးမူး ( စကတရီ ) ကေခိုငသကကို မခိုငးဘဲ ခငဦးဦးမင့ကို ခေါခေါခိုငးတတတာရယ.. သူ့စားပဲရေ့ ထိုငခိုငးပီး အလုပပငပက ထေရာလေးပါး ပေါကကရတေ ထိုငပောနေတတတာရယကောင့ သူ့ ပီအေ ကိုစိုးတောင ရိပမိနေပီ ထငတာဘဲ ။ ကိုစိုးက သူ့ငယရငးခံပေါကလေ ။ ဘောငးဘီခတပီး ပုဆိုးပောငး ဝတကထဲက အတူတူခေါလာတာ ။ ခငဦးဦးမင့ ကငတငးက ကောဖီခကနဲ့ အလုပစားပဲဆီကို ပနလာတဲ့ အခိန ဦးသကဝငးမော ဓါတလေခါးထဲက ထကလာသည ။
သူ့ယာဉမောငးက သူ့အတကခီကေ့စ အိတပားလေးကို ဆဲပီး အနောကက ကပရက လိုက လာသည ။ ခငဦးဦးမင့ကို တေ့တော့ “ ခဏကာရင လာတေ့ပါ..ပောစရာ ရိလို့…” လို့ ပောသည ။ “ ဟုတကဲ့ ..ညနခုပ ” လို့ ပနပောလိုကပီး ဘယသူတေမား ကားသလဲ တေ့သလဲ မကစိကစားလိုကမိသည ။ တောပါ သေးရဲ့ ။ ဘေးမာ ဘယသူမ မရိနေဘူး ။ သူ့အနောကက ကပပါလာတဲ့ ယာဉမောငး ဒီရိုငး တော့ ကားခင ကားနိုငတာပေါ့ ။ ဒီရိုငးကလညး သူ့တပည့အရငးဘဲလေ ။ ပီအေကိုစိုးလိုဘဲ ဘောငးဘီဝတတဲ့ အခိနထဲက သူ့ကားကို မောငးလာတဲ့လူ ။ သူ ဘာကောင့ ခငဦးဦးမင့ကို စိတဝငစားသလဲ မသိဘူး ။ ရုံးမာ အပိုတေ အမားကီး ရိနေတာဘဲ ။ ခငဦးဦးမင့က လငရိနေတဲ့ မိနးမတယောက ။
ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ရုပကောင့လား…အခိုးကတောင့တငးတဲ့ ကိုယ လုံးကို ရစမူးသာယာနေလို့လား ။ ပီးခဲ့တဲ့ သငနတုံးက သူနဲ့ ခငဦးဦးမင့တို့ စာရေးမ အရာရိမတေ တောတော ခငမငရငးနီးခဲ့ကသည ။ သူ က သငနမာ ရုံးမာ ရေပကစငဆောက..စတုဒီသာကေးဖို့လုပ အရမးတကကခဲ့သည ။ သူကိုယတိုငလညး လာဦးစီးသည ။ အောကလကငယသားတေနဲ့ ရောနော ဆကဆံသည ။ သူ့ကို ရုံးကလူတေ ခငမငခစကသည။ သူ့မာ မိသားစု ရိတယ ကားပေမယ့ သငနကို သူနဲ့ လိုကလာတာ မတေ့ရဘူး ။ ကေခိုငသက ပောပတာကတော့ သူ့မိနးမက သူ့ထက အသကအမားကီး ကီးတယ..အဆငလညး မပေကဘူး တဲ့ ။ သငနတုံးက သူက လူငယတယောကလိုဘဲ ဂငးဘောငးဘီအပာ စပို့ရပအပာနဲ့ ရေဝငပကတာ ။
သူက သူ့ အရယ အရာရိကီးတေလို ဘိုကပူပူ ပါးဖေါငးဖေါငး မဟုတဘဲ ခပခပရပရပနဲ့ ကည့ကောငးသည ။ ဒါကို ခငဦးဦးမင့ အတူတူ ရေပကနေတဲ့ ကေခိုငသကတို့ကို ပောမိလိုကသည ။ ကေခိုငသကတို့က “ ဟေ့ဟေ့.. ခငဦးက ညနခုပကို သဘောကနေတယဟေ့….” လို့ နောကပောငကသည ။ ညီအမတေလို အရမး ရငးနီးတဲ့ ပဘာကတော့ “သူကလညး ခငဦးကို ကည့ကည့နေတာ ဒို့တေ့တယ…ခငဦး အိုးကို ကိုကသားပီ ထငတယ” လို့ ပောလိုကသည ။ ကေခိုငသက က “ ဟုတမယ..ညနခုပက ငါ့ကိုဆို နဲနဲလေးတောင မကည့ဘူး..ခငဦးရဲ့ အိုးကောင့ဘဲ ဖစမယ”လို့ ထောကခံသည ။ ကေခိုငသကက ရငပားဖငပား ပိနပိနလေးလေ ။
ခငဦးဦးမင့တို့ မုံ့လုံးရေပေါ လုပနေတဲ့နေရာ…ကိုလညး ခဏခဏ သူလာသည ။ ခငဦးဦးမင့ကို စိုကစိုက ကည့ခဲ့တာတေကို ကေခိုငသကနဲ့ပဘာတို့ သတိထားမိကသည ။ ခငဦးဦးမင့လညး သူ့ကို ခိုးခိုးကည့မိတာ အကိမကိမ အခါခါပါ ။ ယောကား ရိရကနဲ့ သူ့ကို ရငခုံမိသည ။ ရငခုံမိတာ အခစလား ။ ခငဦးဦးမင့ မသေခာဘူး ။ ကိုယ့ယောကားထက အစစ သာတယလို့တော့ ထငမိသလို ညဖက အိပမကတေထဲ သူရောကရောကလာ တယလေ ..။ ပဘာက “ ခငဦး..ယူတော့ ဌာန မကာခင ပောငးရလိမ့မယ…” လို့ စသည ။ ပဘာ ပောတဲ့အတိုငးဘဲ သူ ငေစာရငးကနေ ညနခုပရုံးကို ပောငးရသည ။ ခငဦးဦးမင့ ကိုယ့ကိုယကို မနထဲကည့ ပငဆငပီး ညနခုပရဲ့ ရုံးခနးဖကကို လောကသားလိုကသည ။ ကေခိုငသက မရောကသေးဘူး ။ သူ့ရုံးခနးကီးက ကနးကကလလ နံရံတေနဲ့ ကမးပငကလညး လာထိုးသစသားကမး ။ အားလုံး ပောငလက နေသည ။
ခငဦးဦးမင့ ဝငသားတော့ သူ့ကို စားပဲအကီးစားကီး အနောကမာ ထိုငနေတာကို တေ့လိုကရသည ။ မတိုမရည သပသပရပရပ ညပထားတဲ့ ဆံပင..ကောလာကတုံးရပ..တိုကပုံအကx{1039}x{1004} ီမီးခိုးရောငအရင့နဲ့ သူက ခငဦးဦးမင့ ဝငလာတာကိုတေ့တော့ ပုံးပသည ။ “ လာ..ခငဦး….” လို့လညး ခေါလိုကသည ။ ခငဦးဦးမင့ ရငတေ တုနပီး သူ့စားပဲနား ရောကသားတဲ့အခိန သူက “ ထိုင..ခငဦး…” လို့ ပောလိုကသည ။ “ ခငဦးနဲ့ ကနောနဲ့ စကားပောစရာလေးတေ ရိတယ ..” “ရင …” “ မလန့ပါနဲ့..အလုပကိစ..ရုံးကိစ မဟုတပါဘူး…” “ ရင…” “ ခငဦး….နဲ့ တနေရာမာ တခုခု စားရငး တေ့နိုငမလား….” အိုး..ခကပီ ။ သူရော ကိုယရောက အိမထောငတေနဲ့ ။
လတလပသူ လူပိုအပိုတေလညး မဟုတဘူး ။ သူ ဘယလိုတေ ဖစနေသလဲ ..။ ခငဦးဦးမင့ဆီက စကားပန မရတော့ သူ သကပငးခသည ။ “ အငး..ကနော သဘောပေါကတယ…ခငဦး…ဒါပေမယ့လေ..ကနော ခငဦးကို ပောစရာတေ အမားကီး ရိနေ တယ..အေးအေးဆေးဆေး တေ့ခငတယ…” ခငဦးဦးမင့လညး “ မသင့တောပါဘူး..” လို့ ပောဖို့ ကိုးစားပေမယ့ ပါးစပက ပောမထကဘူး ဖစနေသည ။ သူက သူ့စားပဲအံဆဲထဲက စကူအိတတလုံးကို ထုတယူပီး “ ဒါ..ခငဦးအတက …” ဆိုပီး ကမးပေးသည ။ “ အို..မပေးပါနဲ့..နေပါစေ…မလိုပါဘူး…” လို့ ခငဦးဦးမင့ ငငးပယ ငငးဆနသည ။ မရ ။ သူအတငးပေးသည ။ “ ခငဦး…ရုံးဆငးတဲ့ အခိန…“ လပည့ဝနး ” က ကနော စောင့နေမယ …” “ လပည့ဝနး ” ဆိုတာက သူကိုကတဲ့ဆိုင ။ တခါတုံးက ရုံးကလူတေ အိုဗာတိုငလုပကရတော့ သူက ကေးဇူးတငတယ ဆိုပီး အဲဒီဆိုငက မာကေးဘူးသည ။ ခငဦးဦးမင့ အလုပစားပဲကို ပနရောကတော့ သူပေးလိုကတဲ့ အထုပကို ဖင့ကည့သည ။ အို …။ ခငဦးဦးမင့ ကိုကတဲ့ ရေမေး..သုံးနေက နုတခမးဆိုးဆေး ..မိတကပတေ ဖစနေသည ။ အားလုံး မိတအင ယူအကစအေ တေခညးဘဲ ..။ သူ ခငဦးဦးမင့ရဲ့အကိုကတေ သုံးနေကတေကို ဘယလိုသိသလဲ ။ ကေခိုငသကနဲ့ ပဘာတို့ လကထောကခတဲ့ ပုံဘဲ …. ။
“ လပည့ဝနး ”ကို သားရမလား..မသားဘဲနေရမလား….ခငဦးဦးမင့ ဝေခဲလို့ မရနိုငဘူး ။ခငဦးဦးမင့တို့ ရုံးက ရုံးနောကမာ မေကကလပကီး ရိနေလို့ ကားရပဖို့ အဆငပေတာနဲ့ ခငဦးဦးမင့ အလုပကို ကားမောငးတကတယ ။ အိမမာကလညး ကားနစစီး ရိတာကောင့ နဲနဲသေးတဲ့ Honda Fitကားလေးကို ခငဦးဦးမင့က မောငးတယ ။ ညနခုပက သူနဲ့ “ လပည့ဝနး ”မာ စားသောကဖို့ ခိနးလိုကတာကို ဘာလုပရမလဲ ခုထိ မဆုံးဖတနိုငသေးဘူး ။ သူနဲ့ စားနေတုံး အသိတယောကယောက တေ့သားမာကို စိုးရိမနေမိတယ ။ သူ့ကိုလညး မငငးခငဘူး ။ ဘယလို လုပရမလဲ မသိဘူး ။ ဒီအခိနမာ သူငယခငး နယနီစိုး ဖုနးခေါတယ ။ နယနီစိုးက တကသိုလမာ လေးနစတာ အတူတူ တဲခဲ့ ခငခဲ့တဲ့ သူငယခငးပါ ။ နယနီစိုးက မို့ထဲမာ အလုပလုပတယ ။ နယနီစိုးက “ ခငဦးရေ….ငါ နင့ယောကားကို ကောင မလေးငယငယတယောကနဲ့ တဲခုတသားတာ တေ့လိုကတယ..နငသိထားရအောင ငါပောပတာ…” လို့ ပောလိုကလို့ ခငဦးဦးမင့ အံ့သသားတယ ။ “ သူ့ခိနဘာပညာသငလေး ဖစမာပေါ့ နယနီ..ဘယလိုပုံလေးလဲ…” လို့ ပနမေးကည့လိုကတော့..“ ပားခပခပ လေးလေ….မောဒယဒီဇိုငးလေး…အသားညိုစိမ့စိမ့နဲ့…” လို့ နယနီစိုးက ပောပတယ ။ အငး…ခိနဘာဆငးနေတဲ့ သုနတာ ဆိုတဲ့ ခာတိတမဘဲ ဖစလိမ့မယ ။ အငး..ကိုအောင..ကိုအောင…ခေးမီးကောက ကညတောကစပ ဘဲ …။
အကင့က မဖောကနိုငဘူး ။ တောတော့ကို တဏာကီးတဲ့ ကိုအောင ပါလား …။ ကိုအောငနဲ့ ခငဦးဦးမင့ အိမထောငကတာ ငါးနစကောပီ ။ ကိုအောင့ကို ခငဦးဦးမင့ ရိုးသားကိုးစားတဲ့ လူတယောကလို့ ထငခဲ့တယ ။ ကိုအောငကလညး ပိနပိနပါးပါး သပသပရပရပ ဝတစားတတတဲ့ အယအယဘီ ဘဲ့ရ တရားရုံးခုပ ရေ့နေတယောက လေ ..။ ဒါကောင့လညး သူနဲ့ သူငယခငးတယောကရဲ့ မေးနေ့ပဲမာ သိခဲ့က ခငမငခဲ့ကပီးတဲ့နောက သူက ခစရေးဆိုလာတော့ သူ့ကို ခငဦးဦးမင့ လကခံခဲ့တယ ။ တနစလောက ခစသူအနေနဲ့ တဲခဲ့ပီး သူနဲ့ လကထပခဲ့တယ ။ ခစသူ ဘဝမာရော လကထပပီးခါစမာရော သူ ခငဦးဦးမင့ကို အရမးခစပ ဂရုစိုကပတာဘဲ ။ သူဟာ ကာမရာဂစိတကီးတာလညး လကထပပီးတဲ့နောက ခငဦးဦးမင့ ကောငးကောငးကီး သိခဲ့ရတယ ။ နေ့ရော ညရော ရာသီလာနေတဲ့အခိနပါမရောင သူ့အလိုကို လိုကခဲ့ရတာ ။ (အပေါကရိသမ ဘယအပေါကမ မလတစေရဘူး)ဆိုတာ ကိုအောင့ရဲ့လကသုံးစကား တခုဘဲ ။ သူ အရကမူးလနတဲ့အခါ ရေရတလေ့ရိတက စကားပေါ့ ။ ခငဦးဦးမင့ကို ပုလေလညး နေ့တိုငး ကိုငခိုငး ရေ့ပေါကတငမက နောကပေါကကိုလညး တောငးလုပခဲ့တဲ့လူ ..။ ကိုယ့ကာမပိုငယောကားဘဲလေ ဆိုပီး သူတောငးဆိုသမ ခငဦးဦးမင့ လိုကလောခဲ့တာခညးပါဘဲ ။
နောကပေါကကို လုပလနးလို့ နောကကရင အရစပုံးပီး ဖငတောင လုံပါတော့မလား ပူပနခဲ့ရတယ ။ ပုလေ ကိုငပေးရတာလညး နုတခမးတေ ပူထူရတာ နေ့တိုငးညတိုငးလိုဘဲ ။ သုံးနစလောက အိမထောငသကတမး ရိလာပီးတဲ့နောက သူ ခငဦးဦးမင့ကို ရိုးလာတာလား မသိဘူး ။ လိငဆကဆံတာ ကဲလာတယ ။ မအားဘူးကာ..စာဖတစရာတေ ရိတယ…နေလို့မကောငးဘူး ဆိုပီး သူ ခငဦး နဲ့ သိပ မဆကဆံတော့ဘူး ။ တနေ့လညးကရော သူ့ရဲ့ လုပရပတေ ဗုံးကနဲ ပေါလာပါတော့တယ ။ သူ အယလအယလဘီ တကတုံးက ကောငးနေဖက မိနးမတယောကနဲ့ နယမာ အမုသားလိုကရငး ပနဆုံခဲ့ကရာ က ဒီမိနးမလညး ရနကုနကို လာလညရော သူနဲ့ ညိစနးကတယလေ ။ ဟိုတယခနးတခုမာ သူတို့ ခိနးအိပက တယ ။ ဒီမိနးမလညး ကိုအောငကောင့ ရနကုနကို ပောငးလာတယ ။ခငဦးဦးမင့ကတော့ ငါ့လငက နံမညကော ရေ့နေတယောက ဆိုပီး သူ့ကို အားလဲကိုး ယုံလညး ယုံပီး ဘာမ မသငာတေ ဘာတေ မဖစခဲ့ဘူး ။
ဒီကိစ ပေါလာတာက သူက ဟနဆောငကောငးပီး ဒီမိနးမကိုလညး တခါတခါမ ခိနးတေ့ပီး ဆကဆံပေမယ့ ဒီ မိနးမဖကက မနေနိုငဖစလာပီး ညဖက သူ့ဟနးဖုနးကို ဖုနးဆကဆကလာတယ ။ တခါတလေ သူက ရေခိုးနေ တုံး ဖုနးက လာတော့ ခငဦးဦးမင့က သူ့ဖုနးကို ပေးကိုငလိုကတာပေါ့ ။ အရေးကီးတဲ့ အမုသညလား ဆိုပီး စေတနာနဲ့ပါ ။ မိနးမတယောက ဖစနေတာလညး မသငာ မဖစသေးပါဘူး ။ အမုသညလား..တဖကက ရေ့နေ လား ထငမိခဲ့တယ ။ နောကကတော့ ပိုပိုကဲလာသဲလာပီး ဘငးဘငးကီး ပေါလာရော ။ ခငဦးဦးမင့လညး သူ့ကို စိတနာလိုကတာ ဘာပောကောငးမလဲ ။ သူ့ပါးကိုလညး ဘယပနညာပန ရိုကပစ သူ့ဖငကိုလညး ဆောင့ကနပစခဲ့တာ ။ သူနဲ့လညး မနေတော့ဘဲ အမဝမးကဲအိမမာ သားနေပစလိုကတယ ။
သူက ငိုယိုပီး တောငးပနတယ ။ ပနလာခော့တယ ။ ဟိုမိနးမကိုလညး မဆကဆံတော့ပါဘူး..ဂတိတေ ပေး တယ ။ ခငဦးဦးမင့လညး ဘူးဆို ဖရုံမသီးဘူး ဆိုတဲ့မိနးမတယောကဘဲလေ ။ သူ့ကို ပနလကမခံခဲ့ဘူး ။ နောကတော့ ခငဦးဦးမင့ရဲ့ မိသားစုတေ လိုကလာကတယ ။ သူတို့က မောငးမမာ နေကတာလေ ။ မိသားစု တေက သူနဲ့ ပနပေါငးဖို့ နားခကတယ ။ ခငဦးဦးမင့ရဲ့ အမေကလညး တလငတမယားဘဲ ကောငးပါတယလို့ နားခသလို သူမေးလေး ခီခငနေပီ…သူမသေခင မေးလေး ခီပါရစေ လို့ အထပထပ ပောဆိုတာနဲ့ ကိုအောင နဲ့ ပနပေါငးထုပခဲ့တယ ။ သူ့ကိုတော့ ဟိုတုံးကလို မယုံကညတော့ဘူးပေါ့ ။
အခု ထပလုပပနပီလား မသိဘူး ။ ခငဦးဦးမင့ သူ့ကို ဖုနးခေါကည့လိုကတယ ။ သူ့ဖုနးက ပိတထားသလား မသိဘူး ။ ခေါလို့ မရဘူး ။ ဒါ ဆိုရင သူ တခုခု လုပနေပီလား လို့ ထငမိလိုကတယ ။ ဟိုတလောကလညး သီခငးရေးဆရာတေရဲ့ အမုကို လိုကတဲ့အကောငး ဂာနယတေထဲမာ သူ့ပုံပါလာတာ ဟစဟော့အဆိုတောမလေးတယောကနဲ့ တဲရိုကထားတာ။ ခငဦးဦးမင့ သူနဲ့ ဖိုကလိုကရသေးတယ ။ သူက အမုသညပါ..မယုံရင မေးကည့ပါ..ရိုးရိုးသားသားပါ လို့ အကိမကိမ ဖေရငးတယ ။ တောငးပနတယ ။ အခုကိစကို သူနဲ့ရငးကရအုံးမာပေါ့ ။ ဒီတခါတော့ သူ့ကို အပီး ကဲပစလိုကမယ ။ သူ့ရုံးခနးကို ဆကကည့လိုကတော့ သူ့တပည့ သိနးအုပကောနဲ့ဘဲ တိုးတယ ။ သိနးအုပကောက သူ တရားရုံးသားတယ လို့ ပောတယ ။ အငးလေ..ခိနဘာကောငမလေးဘဲ ဖစမာပါ ။ နောကကိုတော့ ခိနဘာကို မိနးကလေး လကမခံဖို့ သူ့ကို သေသေခာခာ ကပပေးရမယ ။
ကိုအောငနဲ့ ပတသကပီး စိတရုပနေတဲ့အခိန ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ဟနးဖုနး တတိတိတတုတုနဲ့ လုပလာတယ ။ ကိုအောင ပနခေါတာဘဲ ဆိုပီး ခငဦးဦးမင့ ဖုနး ကောလာအိုငဒီကို မကည့ဘဲ ကောကထူးလိုကတယ ။ “ ကဲ..ဘာဆငခေတေ ပေးမာလဲ….” ခငဦးဦးမင့ လေသံက မာကောလနးနေတယ ။ “ ဗာ..ခငဦး….ကနောက ဘာဆငခေတေ ပေးရမာလဲဟင….” အို..ကိုအောင မဟုတပါလား ..။ သူ..သူ ဖစနေတယ ။ ညနခုပ ဦးသကဝငးမော ခေါတာ ဖစနေတယ ..။ သူ ဟနးဖုနးကို ခေါလိမ့မယလို့ ခငဦးဦးမင့ လုံး ထငမထားဘူးလေ ..။ “ အို..ဆောရီး….ဆောရီးပါ…ညနခုပ….ခငဦး..ညနခုပလို့ မထငလိုကဘူး….” သူ ရယနေတဲ့အသံကို ကားရတယ ။ “ ရပါတယ…ကိစမရိပါဘူး….ခငဦး….ကနော ခေါတာက လပည့ဝနးကို သားမယ မဟုတလားလို့ မေးခငလို့ ” ဖုနးထူးလိုကတုံးက အသံမာမာနဲ့ ပောလိုကတာကို အားနာသားတာရယ..ကိုအောင့ကို ရဲ့ခငတာကောင့ရယ ခငဦးဦးမင့ သူ့ကို လပည့ဝနးမာ ဆုံကမယလို့ လကခံလိုကမိပါတယ ။ တီတုတီတုတီတုနဲ့ ဖုနးလာပနတယ ။
ဒီတခါမာတော့ သူ့ယောကားကိုအောင ဖစနေတယ ။ “ ကိုအောင..ကောငမလေးနဲ့ ဘယကိုသားလို့ ဘာတေ လုပသလဲ..မုနလာဥလုပဖို့တော့ စိတမကူးနဲ့..ခိုငလုံ တဲ့ သတငးရပကကကနေ ရထားတဲ့ အမနအကနသတငး…” “ ဟာ…ခငဦးကလညးကာ..ကိုယ တရားရံးမာ အမုတေနဲ့ ရငဆိုငနေရတာ..ရေလည ပငပနးနေတာ…” “ ဟုတလို့လား..ခိနဘာကောငမလေး ပားခပခပနဲ့ လိမ့နေတာ မသိဘူး မထငနဲ့…” “ ဟာ…ကံကီးစညရာ…အဲ့ကောငမလေးက တပည့မလေးပါ ..သူ့ဦးလေးတေက လာအပလို့ မကောငးတတလို့ သငပေးနေရတာ…ခငဦးရယ…မဟုတတာတေ မစပစဲပါနဲ့….” “ အငးလေ..ကိုအောင…ကယရာမာ မကောငးတာတေ လုပရင ဝဋလညမယ သိလား …ဒါဘဲ…” “ ခငဦးရယ…ကိုယ အဲလို မဟုတပါဘူးကာ….ခကတာဘဲ….”
“ ကိုအောင..ခငဦး ဒီနေ့ ရုံးကအုပစုနဲ့ စားသောကဆိုငသားစားမယ…ခါတိုငးအခိန ပနမရောကဘူး ..” “ အငး..အငး…အိုကေ…” မိနးမရဲ့ ဆူပကသံလေးတေ ကားလိုကရပီး အောငမိုးခိမ့ စိတတေ တုနလုပသားတယ ။ ဘယကောင ဘယ ကောငမ တေ့သားပီး ခနလိုကတာလဲ မသိဘူး …ဟူး…..။ ဘာဘဲဖစဖစ ခရစစတီရာနာကို အိမပနလိုကပို့ရမာတော့ စိတဝငစားနေတယ ။ ဂငဝငလာရငတော့ အောငမိုး ခိမ့တို့က လကမနေးဘူး ။ ခရစတီရာနာကို ကိုငခငနေတာ ကာပီ ။ သကဝငးမော စိတလုပရားနေတယ ။ ခငဦးဦးမင့နဲ့ “ လပည့ဝနး”မာ ခိနးထားလို့ ။ ခငဦးဦးမင့ကို အခုလို အပငမာ တေ့ဖို့ ခိနးလိုကမိတာလညး သူ့စကတရီ ကေခိုငသကက ခငဦးဦးမင့ကလညး သူ့ကို စိတဝငစားနေပုံရတယ လို့ ပောပတာကောင့ စမး ကည့လိုကတာ ။
ခငဦးကို သူ ကိုကနေတာ တောတောကာပီ ။ ပီးခဲ့တဲ့သငနမတိုငခငထဲကဘဲ ခါးသေးသေးအိုးကောငးကောငးနဲ့မို့ သတိထားကည့မိနေတာ ကာပီ ။ သငနမာတော့ ပိုပီး နီးစပရငးနီးသား ကတယလေ ။ အိမမာ မမနဲ့နဲ့ အဆငမပေတာတေမားတော့ သကဝငးမော သာယာမုလေးတခုလောက ရာ ခငလာတယ ။ အနညးဆုံး မိနးမခောခောတောင့တောင့လေး တယောကလောကနဲ့ ဇာတလမး ဖစခငမိလာ တယ ။ မမနဲ့က တနေ့တနေ့ ဆူပူရနလုပနေပီး သူနဲ့ လိငဆကဆံမု မရိတာလညး တောတော ကာခဲ့ပီလေ။ သကဝငးမောသည တကသိုလမာထဲကလညး ရညးစားမားခဲ့သလို အရာရိပေါကစ ဘဝနဲ့ နယခားဒေသတေကို သားခဲ့ရခိနမာလညး နယစနနယဖားက တိုငးရငးသူလေးတေနဲ့ တရာတယောက ခစသူတေ မားခဲ့သူ မကနာမား သူ ။
အရပဖကကို ပောငးပီး ညနကားရေးမူးခုပ လုပရတော့လညး ကုံရငကုံသလို ကံဖနသူ ဂငဖနသူ တယောကပါ ။ ခငဦးဦးမင့က အိမထောငနဲ့လို့ သိရတော့ သူပိုသဘောကတယ ။ အိမထောငရိသူအခငးခငးဆိုတော့ သူရောကိုယပါ လူမသိစေခငကဘူးလေ။ လစရငလစသလို တိတတဆိတ စားကရုံဘဲ မဟုတလား ။ အိမတငးမာ မသာယာတော့ အပငမာ ပောပါးခငတာ သဘာဝကတယလို့ သူထငတယ ။ အိမမာက ကိုယ့ထက နစ အသကကီးတဲ့ မိနးမက ပူညံပူညံ အမဲ လုပနေ သလို လိငကိစလညး မရိ မရ ..သမီးကလညး အေးအေး ဆေးဆေး မနေဘဲ ထငတိုငးကဲနေတော့ သူစိတညစလနးရတယ ။
သမီးကို သူ ဆူတော့ တားမစတော့ သမီးက အိမကထကပေးသားတယ ။ ကောငလေးတယောကနဲ့ သားနေတယ ။ လုပခငတာ လုပသားတဲ့ သမီးကို သူ စိတနာတယ ။ သမီးကောင့ သူ အရကကဲတယ ။ သမီးကို သူပစထားလိုကတယ ။ မမနဲ့ကတော့ သူ့သမီးကို သူမသိအောင တိတတိတ ထောကပံ့နေသလားတော့ မသိဘူး။ ငယငယက အရာရိပေါကစ ဘဝနဲ့ နယစနနယဖားတေမာ တာဝနကတော့ တိုငးရငးသူ ခောခောလေးတေနဲ့တေ့ရင အရူးအမူး ခဉးကပ ခစရေးဆို ပနကိုကခဲ့လို့ ခစသူရညးစား ဖစရင စိတကိုက ပောပါးပစခဲ့တယ ။ ရာထူးတိုးပီး နောကတနး မို့ပေါကို ပနရောကတဲ့အခိန ညီမဝမးကဲတယောကနဲ့ ပတသကပီး မမနဲ့နဲ့ ခငမငရငးနီးခင့ရခဲ့တာ ။အဲဒီတုံးက မမနဲ့က တအားလတယ ။
ဆကစီကတယ ။ တောင့တယ ။ မမနဲ့ကို သူ အရင ငယငယက တဲခဲ့တဲ့ ကောငမလေးတေလိုဘဲ ခစသူဖစပီးရင စိတကိုက ပောပါးပီးရင သူ ခာခငတဲ့အခိနက ရင ခာလိုကနိုငလိမ့မယလို့ဘဲ ခပပေါ့ပေါ့ သူထငမိခဲ့တယ ။ ဒါကောင့လညး မမနဲ့ဟာ ယောကား တောတောမားမားနဲ့ မိုငမားခဲ့တယ ဆိုတာ သိရကနဲ့ သူ ဖနပစတယ ။ မမနဲ့နဲ့ ရေရေလညလည ပဲကမးခဲ့တယ ။ ဒါပေမယ့ မမနဲ့က အရင စားဖူခဲ့တဲ့ မနူးမနပကလေးမလေးတေလို သူခာဖို့ကိုးစားတဲ့အခါ လယလယနဲ့ ခာလို့ မရဘူး ။ ကိုယဝနရိတယ ဆိုပီး လကထပခိုငးတယ ။ တကယဘဲ ကိုယဝနရိနေခဲ့တာကောင့ သမီးလေး ရခဲ့တယ ။ မမနဲ့လညး သူနဲ့ ရပီး မကာခငမာ ရောဂါအမိ ုးမိ ုးဝငခဲ့ပီး ကနးမာရေး မကောငးလို့ ရုပရည ကိုယခနာ ပကစီးယိုယငးလာတယ ။
သူကိုယတိုငကလညး မမနဲ့ကို အပောဝါးခငစားခင လို့သာ ကံခဲ့တာဖစပီး မတတသာလို့သာ လကထပခဲ့ရတယ ဆိုတော့ ကိုယ့ထကလညး ဆယနစကီးတဲ့အ ပင ကနးမာရေးကောင့ ပုံပကအိုမငးသားတဲ့ မမနဲ့ကို သူ စိတပကခဲ့တယ ။ အပငမာ ငယငယရယရယ နု နုထတထတလေးတေ ရာပီး ကဲခငတယ ။ ကဲခဲ့တယ ။ ဒါကို မမနဲ့သိတော့ သူနဲ့ မမနဲ့ အမဲ တကကကက ရနတေ ဖစတယ ။ သမီးကလညး စိတမခမးသာဘူး ဆိုပီး အိမက ထကသားတယ ။ လပည့ဝနး စားသောကဆိုငမာ ခငဦးဦးမင့နဲ့ သူ ခိနးထားတယ ။
ခငဦးဦးမင့က ရုံးစာရေးမ တယောကသာ ဆိုတယ..ကိုယ့ဖါသာ ကားမောငး အလုပတတတဲ့ မိနးမ ။ သူ့ယောကားက ရေ့နေတယောကလို့ ကေခိုငသက က ပောပတယ ။ ကေခိုငသကကို သူ အခိနမရေး ဗငးလို့ရပေမယ့ ကေခိုငသကက ရငပားဖငပားလေး ..။ စာမလိပ စိတမလာဘူး ။ သူကိုကတာက ခငဦးဦးမင့တို့လို တငးတငးပည့ပည့ တောင့တောင့ ဖိုးဖိုး …။ တကယတော့ လူတေ မသိတာက လပည့ဝနး စားသောကဆိုငက သူ ရယယာ ပါထားတဲ့ ဆိုင ပါ ။ သညခေတမာ သူ့လို ရာထူးရိတဲ့ အရာရိကီးတေက သညလိုဘဲ ရယယာ ပါထားကတယလေ ။ စီးပားရေးသ မားတေကလညး လိုတဲ့အခါ ပီပီပငပင ကူညီမစနိုငတဲ့ သူ့လို ထိပပိုငး အရာရိကီးတေကို ပေါငးသငးထားက တယ ။ ရယယာဝငအဖစ လကခံကတယ ။ သူတို့ကူညီနိုငတယ ဆိုတာကလညး တခားဌာနတေက ထိပဆုံး ပိုငး အရာရိကီးတေကလညး သူတို့နဲ့ အတူတူ သငတနးတကဖကတို့ ကောငးနေဖကတို့ ဖစနေတော့ အခငး ခငး မငးလိုရင ငါကူ ငါလိုရင မငးကူ ရိုငးပငးကည့ရုကလို့ ..။
ခငဦးဦးမင့ကိုလညး သူ စိတနဲ့ ပစမားပီး မနးနေတာ တောတောကာပီ ။ ခငဦးဦးမင့ရဲ့ တောင့တငးတဲ့ တငပါးကီးတေကို ကည့ကည့ပီး ဖုတခငဆောခငနေတယ ။ ခငဦးဦးမင့ကလညး သူ့ကို စိတဝငစားနေတဲ့ပုံ ရိတယ ။ မေမေခငး ခေမင ဆိုသလို မိနးမလိုကစားတာ ကာနေပီ ဖစတဲ့ သူ့အနေနဲ့ မိနးမတယောကရဲ့ကည့ပုံရုပုံ အမူအရာကို အကဲခတကည့လိုကတာနဲ့ ဒီမိနးမနဲ့ သူ ဖုတလို့ရမလားဆိုတာကို ခန့မနးတတနေပီ ။လပည့ဝနးကို လာခဲ့မယလို့ ပောပီးတဲ့အခိန ခငဦးဦးမင့ ငါ မားသားပီလား ဆိုပီး စဉးစားမိခဲ့ပေမယ့ အလုပဆငးခိနရောကတော့ သူစောင့နေတော့မာ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ လပည့ဝနးကို သားလိုကရတော့တယ ။
အရငက လပည့ဝနးကို တခါနစခါလောက ရောကဖူးတာကောင့ ဘယမာ ကားရပရမယ ဆိုတာ ခငဦးဦးမင့ သိတယ ။ လပည့ဝနးထဲကို ရငခုံစာနဲ့ လမးဝငလိုကတဲ့အခိန ငါ ယောကားအပေါမာ သစာမဲ့နေပီလား လို့လညး တေးမိလိုကပေမယ့ လပည့ဝနးက ဆိုငဝနထမးလေးကို တေ့လိုကရတော့ “ ညနခ ုပဦးသကဝငးမော ရောကပီလား ” လို့ လမးမေးလိုကရပါတယ ။ ဆိုငဝနထမးကောငလေးက “ ဟုတကဲ့အမ သူမာထားပါတယ..သူ သီးသန့ခနးမာ စောင့နေပါတယ အမ…ကနော လိုကပပေးပါမယ..” လို့ ပောပီး ခငဦးဦးမင့ကို ဦးဆောငပီး ဆိုငအတငးဖကကို ခေါသားပါတယ ။ ဗီအိုငပီ အထူးခနး လို့ စာတနးလေး ရေးထားတဲ့ အခနးတခနးကို ဆိုငဝနထမးကောငလေးက တံခါးဆဲဖင့ပေးလိုကတယ ။
သူ..သူ..ဦးသကဝငးမော ခငဦးဦးမင့ အလာကို ထိုငစောင့နေတာကို တေ့လိုကရတယ ။ သူ..သူ…သူနဲ့ သီးသန့ အလုံပိတ အခနးတခနးမာ ခိနးတေ့ရတာပါလား…။ ခငဦးဦးမင့ အပိုဖနးကလေး တယောကလို ရငတေ တုနခုံနေတယ ။ “ လာ..ခငဦး….” သူက လမးခေါတယ ။ သူရိနေတဲ့ စားပဲကို ဒူးတေ တုနပီး လောကလမးသားရတယ ။ “ ကိုယက ခငဦး လာပါ့မလားလို့ စိတတေ ပူနေတာ…”လို့ ပောတယ ။ သူက ရုံးမာတုံးက အဝတအစားနဲ့ မဟုတတော့ဘူး ။ ဘယဖကရငဘတမာ မိခောငးရုပ အစိမးလေးနဲ့ စပို့ရပ အဖူရောင..မီးခိုးရောင ယောလုံခည နဲ့ ။ သူ့ဘယလကမာ အနကရောငသားရေကိုးနဲ့ ရေရောငနာရီ အဝိုငးလေးတလုံး ပတထားတယ ။ သူ့ဆီက ရေမေး အနံ့သငးသငးလေး လညး ရလိုကတယ ။ “ ခငဦး..ဘာစားခငလဲဟင…” “ ဘာဘဲ ဖစဖစပါ..ညနခုပသဘောပါ..ညနခု ုပ ကိုကတာ မာပါ …” သူက ရယလိုကတယ ။
“ ကိုယ့ကို ညနခု ုပ..လို့ မခေါပါနဲ့လား….” ခငဦးလညး သူ့အကည့ကို ရငမဆိုငရဲဘူး ။ “ ဘယလို ခေါရမာလဲလို့…” သူ့ကို မကည့ဘဲ ခပတိုးတိုး မေးလိုကတယ ။ သူက ရယပီး “ ကိုကို…လို့ ခေါ….” လို့ ပောလိုကရငး စားပဲပေါ တငထားတဲ့ ခငဦးဦးမင့ လကတဖကကို ဆုပကိုငလိုကတယ ။ သူနဲ့လညး ဘာမ မဟုတသေးဘဲနဲ့ ကိုကိုလို့ ခေါခိုငးနေတဲ့ သူ့ကို အံံ့သမိပီး မော့ကည့လိုကတဲ့အခိန သူက လကကို ဆုပကိုငလိုကတာ…။ “ အို….” သူက ခငဦးဦးမင့ကို ဖကလိုကတယ ။ နမးလညး နမးတယ ။ “ ခစတယ..ခငဦးရယ….” တဲ့ ။ စိတလုပရားမုကောင့ တကိုယလုံး တုနနေပီ ။ “ ကိုကို့ကို ခစတယ မဟုတလား….” လို့ သူပောရငး ခငဦးဦးမင့ရဲ့ နုတခမးတေကို သူ့နုတခမးတေနဲ့ ငုံစုတလိုကတယ ။ အို…ခငဦးဦးမင့ မကလုံးစုံမိတထားရကနဲ့ သူစုတတာတေကို အလိုကသင့ ခံယူနေမိလိုကတယ ။ သိပပါးတဲ့လူကီး ..။ အဆင့တေ တခါထဲ ကောပစလိုကတယ ။ လကရဲဇကရဲလို့ ပောရမာပေါ့ ။ခငဦးဦးမင့ သူ့ရငခငထဲကို ရောကသားရပီး သူခယလယသမ ခံနေရတော့တာဘဲ ။
တကယ့ကို လကသကတဲ့ လူ ..။ “ကိုကိုလေ…ခငဦးကို ခစမိနေတာ ကာပီ သိလား…” လို့ နားနားကို ကပပီး သူပောရငး ခငဦးဦးမင့ရဲ့ နားရကဖားလေးကို သူ လိုကနမးနေတယ ။ သူ့နုတခမးတေနဲ့ လိုက ပတသီးပတသပ လုပတာ ..။ ရငတေခုံ ကကသီးတေ ထရငး သူလုပတာ ပောတာတေကို ခံနေနားထောငနေတော့ သူက တဖညးဖညးနဲ့ ပိုကဲလာတယ ။ ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ပေါငလုံးတေကို ကိုငလာတယ ။ ခငဦးဦးမင့လညး ကိုယ့ကို အထငအမငသေးမာလညး စိုးလာပီး သူ့လကတေကို တနးဖယပစမိတယ ။ “ မမနလနးဘူးလားဟင..ကမတို့မာ အိမထောငအသီးသီးနဲ့ အခုလို ဖစပကတာ မသင့တောဘူးထငတယ..” လို့ သူ့ကို ပောလိုကမိတယ ။ သူက ခငဦးဦးမင့ ဘာပောပော ဂရုကို မစိုကဘူး ။ ခငဦးရယ..ကိုကိုကတော့ ခစတာဘဲ သိတယ..ခငဦးကိုအရမးခစတယ …လို့ တတတတတ ပောဆိုနေရငး ခငဦးဦးမင့ရဲ့ လညတိုငကို လိုကနမးနေတယ ။ သူ့လကတဖကကလညး ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ပေါငတနတဖကကို ပတနေတယ ။ သူ့ရဲ့ အပတအသပ အနမး အကိုငအတယ တေက ခငဦးဦးမင့ကို စိတလုပရားတကကစေတာ အမနပါဘဲ ။ ခငဦးဦးမင့လညး အိမထောငသက ၅နစ ရိခဲ့ပီး နောကပိုငးမာ ကိုအောငနဲ့ ကာမကိစသေးအေးသားခဲ့ပီး စိတသိပမပါတော့ဘဲ ဖစခဲ့ရတာတေဟာ အခုတော့ သူ့ကောင့ ပနလည နိုးကားထကလာရတယလို့ ဆိုရပါမယ ။
ကိုကိုကလညး ခငဦးကို တအားခစမိ ခငဦးကလညး ကိုကို့ကို ခစမိနေကပီဘဲ ဘာလိုသေးလဲ…လို့ပောပီး ခငဦးဦးမင့ရဲ့ပေါငကားကို ထမိနပေါကနေ ကိုငစမးတယ ။ သူ့လကခောငးတေက ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ဆီးစပအပေါ တဖဖ လာပတစမးနေတော့ ခငဦးဦးမင့ ရငတေ တအားခုံ စိတတေ နိုးကလာတယ ။ စိတတေ ဖေါကပနလာတယ ။ ခံခငစိတတေ မားလာတယ ။ စားသောကဆိုငထဲ လာထိုငပီး အစားအသောက မမာဘဲ ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ကိုယတေအပေါ သူ့လကတေက ပေးလားကစားနေတာကို ခငဦးဦးမင့မတားပေမယ့ အစားအသောက မမာတော့ဘူးလား လို့တော့ မေးလိုကတယ ။
သူက ..ဟုတသားဘဲ ခငဦး ဆာနေမာ…လို့ ပနပောရငး စားပဲထိုးတေကို ခေါခငရင နိပရတဲ့ ခလုပလေးကို နိပပီး ခေါလိုကတဲ့အခါ အပေါဖူအောကအနက ဝတစားထား တဲ့ စားပဲထိုးကောငလေး ဝငလာတယ ။ သူက စားစရာတေ သောကစရာတေ မာလိုကတယ ။ စားပဲထိုးခာတိတ ထကသားတာနဲ့ သူ ခငဦးဦး မင့ တကိုယလုံးကို ဖကလိုကပတလိုက ပနလုပတော့တာဘဲ ။ ခကတာက ခငဦးဦးမင့ ကိုယတိုငက သူလုပတာပောတာတေကို သာယာနေမိတာ ။ သူ့ကို တိတတခိုး သဘောကနေခဲ့မိတာတေကို သူကလညး သိနေတယ ။ ခငဦးဦးမင့တို့ စားစရာတေ ရောကလာလို့ ကိုငတာနမးတာ ပတတာတေ ရပသားရတယ ။ စားစရာတေကို သောကစရာ ဝိုင နဲ့ ဝစစကီ သောကရငး စားကတာ ။
ခငဦးဦးမင့က ဝိုငသောကပီး သူကတော့ ဝစစကီ သောကတယ ။ လပည့ဝနးစားသောကဆိုငကနေ ပနခဲ့ကတော့ ကိုယ့ကားနဲ့ ကိုယ ဖစနေတယ ။ သူက သံလငက သူ့ကနဒို ကို သားကရအောငလို့ ခေါတယ ။ ခငဦးဦးမင့လညး စတေ့တေ့ခငး နေ့မာ ခုလောကဆို တောပီလို့ ယူဆတာကောင့ သူ့ကို နောကမ တေ့ကရအောငပါ လို့ ပောပီး ငငးလိုကတယ ။ သံလငကို သားရင ဒီည အိမကို ပနရောကတော့မာ မဟုတဘူးလေ ။ သူကတော့ တအားထနနေတော့ သားခငနေတာပေါ့ ။ခငဦးဦးမင့ ကို ညနခုပအခနးက ထကလာတဲ့ ငေစာရငးက ဒေါမမညန့က “ ညနခုပက ခေါခိုငးလိုကတယ” လို့ လာပောသားလို့ တောတော စိတညစသားတယ ။ သကဝငးမော သည ရုံးမာလညး ဒီလိုကဲလာလိမ့မယလို့ ထငထားခဲ့လို့ လပည့ဝနးဆိုငမာ တေ့ကတုံးက ခငဦးဦးမင့ သူ့ကို သတိပေးခဲ့တယ။ ရုံးမာ ဘာမ မလုပဖို့ ။ သူတို့နစယောကစလုံးက အိမထောငရိတဲ့လူတေ မဟုတလား ။
လူသိခံလို့ မဖစဘူး လေ ။ အခု သူက ခေါနေပနပီ ။ ခငဦးဦးမင့ သူ့ရုံးခနးဆီကို လောကသားလိုကသည ။ အလုပကိစနဲ့ သားတဲ့ ပုံ ဖစအောင ဖိုငတဲတတဲကို လကမာ ကိုငသားလိုကသည ။ လေအေးစက ဖင့ထားလို့ အေးစိမ့နေတဲ့ သူ့ရုံးခနးကယကီးထဲကို ခငဦးဦးမင့ ရောကသားတဲ့အခါ သူ့စားပဲမာ သူ မရိဘူး ။ သူ့အတက သီးသန့ အိမသာ နဲ့ လကဆေးဖို့ကေခကတေ ရိနေတဲ့ အခနးလေးထဲမာမားလားဆိုပီးအဲဒီအတငးခနးလေးဖကကို လောကသားကည့လိုကတယ ။ ရုတတရက အကယကနေ သူ ခုနထကလာပီး ခငဦးးဦးမင့ကို သူ့ရငခငထဲ ဆဲသငးတာကို ခံလိုကရတယ ။
“ ခငဦး..အရမး လမးတယကာ….” လို့ သူပောလိုကရငး ခငဦးဦးမင့ရဲ့ နုတခမးတေကို အငမးမရ စုတနမးလိုကတယ ။ ခငဦးဦးမင့လညး “ ရုံးမာ မကဲပါနဲ့ရင..လူတေ မငကုနမယ…” လို့ ရုနးဖယရငး ပောလိုကတော့သူက “ ဟုတပီလေ..ဒါဆိုရင ကိုကိုတို့ လတလပတဲ့ တနေရာရာမာ တေ့ကမယ…ဒီနေ့အလုပက အပန..” လို့ပောတယ ။ အငး..ဒီကလညး သူ့ကို တေ့ခငနေတာပါ ။ သူ့မာမာကီးက ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ပေါငရငးနားကို လာထောကမိနေတယ ။ “ နေ့တိုငး အပနနောကကနေတာ မကောငးဘူးထငတယ..နောက တရကရကကမ တေ့ကရအောင” “ အိုး…ဒီနေ့ညနေဘဲ တေ့ခငတယ…ခငဦးကို မတေ့ဘဲ မနေနိုငတော့ဘူး..”
“ အငး.ခကတာဘဲ…ကမမာ လငကီး ငုတတုတ ရိနေတယ..” “ ကိုကို့မာလညး မယားကီး ငုတတုတနဲ့ပါ …အတူတူ မအိပတော့တဲ့မပေါငးသငးတော့တဲ့ လူမမာ မယားကီး ဆိုရင ပိုမနမယ” သူ့လကတေက ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ရငသားတေဆီကို ရောကလာသည ။ “ အဝတအစားတေ ကေကုနမယကာ…” “ ဒါဆို..ခတလိုကပါလား…” “ အိုး…ဘယဖစမလဲ…နောကမ..နောကမ..နော…” သူ့လကတေက တငပါးတေဆီကို ရောကလာပနသည ။ ထမိနအပေါကနေဘဲ အငါစပနေရာကို သူ အုပကိုင လိုကတယ ။ ခငဦးဦးမင့ ကကသီးတေ ဖနးကနဲ ထသားရသည ။
သူ့လကခောငးတေက အ၈x{1039}x{1004}ါစပ ကို မိမိ ရရ ကိုငမိသားလို့ပါ ။ “ အို့…” “ ခစတယ ခငဦးရယ …ဟငး…..” သူ့လကက အငါစပကို ပတနေသည ။ နောက လကတဖကကလညး တငပါးတေရဲ့ ကားထဲကို နိုကသည ။ “ လူတေ ဝငလာလိမ့မယ…ကမ တောငးပနပါတယ…မလုပပါနဲ့..” သူနဲ့ တအား နီးစပရငးနီးသူ သူ့ပီအေတို့ ယာဉမောငးတို့က အခိနမရေး စတဝငလာနိုငတာမို့ ခငဦးဦးမင့ သူ့ကို တနးပစလိုကမိသည ။ “ ဟိတ..ကမးလခညလား…ဒါဆို ရုံး စောစောဆငးလိုက..တနေရာမာ တေ့ကမယ…” “ အငးပါ ဆို…ကဲ ကမ သားတော့မယ….” ရငတေ တုနလက သူ့အနားကနေ သကသက ထကခာခဲ့တယ။ ဒူးတေ ယိုငနေသလိုဘဲ ။ စိတတေ လုပရားနေတယ ။ သူ့ရုံးခနး အပငဖကကို ရောကတဲ့အခါ ကေခိုငသက ရောကနေတာကို တေ့ရတယ ။
“ ဟင..ခငဦး..ညနခုပ အခနးထဲကို ရောကနေတာလား…ကေခိုငက ညနခ ုပ မရောကသေးဘူးထငလို့..” ခငဦးဦးမင့ ရငးမပနေတော့ဘဲ သူ့အလုပစားပဲဆီကို ခပမနမနဘဲ ပနသားလိုကတယ ။ စားပဲနောကကို ကမနး ကတနး ဝငထိုငလိုကတဲ့အခိန ဘေးစားပဲက ယဉယဉအေး ဆိုတဲ့ ကောငမလေးက “ မခငဦးဦး….မကနာတေ နီရဲလို့ပါလား…ဘာဖစလာလဲဟင…” လို့ မေးလိုကလို့ ပနပုံးပရငး…“ ဘာမ မဖစပါဘူး…ဒီလိုပါဘဲ..” လို့ ဖေ လိုကတဲ့အခိန စားပဲပေါက ဖုနး မညလာတယ ။
“ ဟယလို..အမိန့ရိပါ.. အကမငကပါ ..ခငဦးဦးမင့ပါ ..” “ ဟိတ…ခငဦး….ကေခိုငပါ..ယူ့ထမိန အနောကမာ အရညတေ စိုကကနေတယ..ထမိနပင ဝတလိုကအုံး…” “ ဟင..ဟုတလား….” အိုး..ခကတော့တာဘဲ..ဒါကောင့ ပေါငကားနေရာမာ စိုစိစိလိုလို ဖစနေပါတယ လို့တော့ ထငမိသား..။ ကေခိုင တေ့သားတယ ။ ဒုကပါဘဲ…။ ကေခိုငက ဖတော့မာ သေခာတယ ။သူ ပူဆာလနးတာနဲ့ ခငဦးဦးမင့ ရုံးကနေ နေ့ဝကခင့ယူလိုကပီး သူခိနးလိုကတဲ့နေရာကို သားလိုကတယ ။ စိတတေက လုပရားလနးနေရတယ ။ မကာခင သကဝငးမောနဲ့ ကာမစပယကကတော့မာကို သိနေလို့ ။ ဟို တခါ လပည့ဝနး စားသောကဆိုငမာ တေ့ကတော့ သူကိုငတာ နိုကတာ နမးတာပတတာတေကို ဖီလငတေ တအား တကခဲ့ရတယ ။
ဒီတခါက လတလတလပလပ အဆုံးစန လုပကမာ ။ ကိုယ့ယောကား ကိုယ့လင မဟုတဘဲ လုပဖူးတာ သကဝငးမော နဲ့က ပထမဆုံးဘဲလေ ။ ဒါလညး ယောကား ဖစတဲ့ အောငမိုးခိမ့က သစာမဲ့ခဲ့တာကို အရဲ့တိုကတဲ့အနေနဲ့ တခားယောကားတယောက နဲ့ ဖစပစလိုကမယ ဆိုတဲ့ စိတနဲ့ ညနခ ုပ သကဝငးမောကို ပနကိုကပစလိုက တာ ။ သကဝငးမော ခိနးလိုကတာက ဟိုတယလေး တခုပါ ။ မို့ပငကတာကောင့ လူသိပ မရုပဘူး ထငရ ပေမယ့ သမီးရညးစားတေ အတဲတေက လတလပတဲ့ နေရာကို ရေးပီး လာကတာကောင့ ဟိုတယလေးမာ လူပည့နေတယ ။ သီးသန့ အိမလုံးခငးလေးတေ အမားကီး ဆောကထားပီး အိမလေးတလုံးမာ ကောခငးကပ အခနးနစခနး ရိနေတယ ။
ခငဦးဦးမင့ ရောကသားတာနဲ့ သကဝငးမောက ကိုတင စောင့ခိုငးထားတဲ့ ဟိုတယဝနထမးလေး က ခငဦးဦး မင့ရဲ့ ကားဆီကို ပေးလာတယ ။ သူ့လကထဲမာက အစိမးရောင ကောပားဝိုငးလေး နဲ့ သော့တခောငး ကိုင ထားတယ ။ အစိမးရောင ကောပားအဝိုငးးလေးပေါမာ အငလိပစာလုံးနဲ့ ၆၉ လို့ ရေးထားတယ ။ ဟိုတယအခနးထဲကို နစယောက အတူတူ မဝငရလို့ တောပါသေးတယ ။ ခငဦးဦးမင့ကို ဝနထမးကောငလေးက “ ကနောလိုကပပေးမယ…စစစတီနိုငးက ဟိုးဖကအစနမာ…” လို့ လက နဲ့ ညနပပီး ဦးဆောင ခေါသားတယ ။ အခနး၆၉ရေ့ကို ရောကတော့ ကောငလေးက သော့ကို ခငဦးဦးမင့ လကထဲကို ထည့ပေးပီး…“ စစစတီနိုငး က အရမးကောငးတယ….” လို့ ပောလိုကလို့ ခငဦးဦးမင့လညး..“ ဟင..ဘာပောတယ…ဘာကောငးတာလဲ” လို့ လေသံမာမာနဲ့ မေးလိုကတော့ ကောငလေးက “ အခနးကောငးတယလို့ ပောတာပါ…” လို့ မဲ့မဲ့လေး ဖေရငး ထကသားပါတယ ။
ခငဦးဦးမင့လညး တုနရီနေတဲ့ လကတဖကနဲ့ အခနးသော့ကို ဖင့လိုကတယ ။ အခနးထဲကို ကည့လိုကတော့ သကဝငးမောကို ကုတငပေါမာ ပကလကလဲအိပနေတာကို တေ့လိုကရလို့ ရငတေ ဖိုသား တယ ။ ကိုယ့ယောကားနဲ့ အကိမကိမ ကုံဖူးပေမယ့ သကဝငးမောနဲ့ အခုလို ခိုးကောငခိုးဝက လုပရဖို့က စိတတေ လုပရားလနးနေတယ ။ “ ခငဦး…လာ..လာ…ဆာလား..တခုခုမာပေးရမလား…” “ ဟင့အငး…မမာပါနဲ့….” “ အအေးလေးတော့ သောကပါ..ဒီမာ ပကစီ ရိတယ…” သကဝငးမောသည တီရပအနကရောငကို ဝတထားတယ ။ တီရပ ရငဘတမာက အငလိပစာလုံးနဲ့ နဲဗား ဆရမးဒါး ဆိုတဲ့ စာတနး ရိနေတယ ။ ဘယတော့မ အရုံးမပေးဘူး..အညံ့မခံဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပါယပေါ့ ။
သူ့ဘေးမာ ဝငထိုငလိုကတဲ့ ခငဦးဦးမင့ကို သူ ဖကလိုကတယ ။ ပကစီဘူးကို ထပကနဲ ဖေါကပေးတယ ။ “ သောကလိုကအုံး..အပငမာ အရမးပူတယ…” “ ဟုတတယ…ကမ ရေခိုးလိုကရင ကောငးမယ…ခေးသိပထကတာဘဲ…” “ ခိ ုး..ခိ ုး….ခငဦး…..” သကဝငးမောက ကုတငဘေးက စားပဲပေါက ဝစစကီပုလငးလလကီးထဲက ပယငးရောင ဝစစကီအရကတေကို ဖနခကလလရညလမောလေးထဲကို လောငးထည့လိုကတယ ။ ခငဦးဦးမင့ ရေခိ ုးခနးထဲကို ဝငလိုကတယ ။ လိုကပို့တဲ့ ဟိုတယဝနထမးလေး ပောသားတာ မနတယ ။ ရေခိ ုးခနးက အပံစား..အကောငးစား ။ ကည့ရ တာ ဒီဟိုတယခနးက ဗီအိုငပီ ဆရာကီးတေ အတက စပယရယ သားသားနားနား ပငထားပေးသလားဘဲ ။ ရေခိ ုးခနးထဲ ရောကတော့ ကိုယပေါက အဝတတေကို တခုမကန ခတပစလိုကတယ ။ သကဝငးမော ဝငလာမလား စိတပူနေတယ ။ အငး..ငါလညး ကောငလိုကတာ..သူနဲ့ဘဲ ခု အိပတော့မယ့ဟာ သူဝငလာမာကို စိုးရိမနေရသေးတယ….ခိခိ …။ မိမေးတိုငး ကိုယတုံးလုံးနဲ့ ရေခိုးလိုကတယ ။ ဂိ ုငးကား ဖငကားပေါငကားတေနဲ့ အငါစပအကဲကောငးကို အထူး ဆေးကောသန့စငသလိုသားလညး တိုကလိုကတယ ။
ကိုယ့အနံ့ကောင့ သူတပါး စိတမညစစေခငဘူး ။ ဆပပာနဲ့ တကိုယလုံးကို ပတတိုကတဲ့အခိန ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ရငသားထားထားတေက လုပခါနေကတယ ။ သကဝငးမော ဝစစကီ ကို မော့ခလိုကတယ ။ ရငထဲမာ ပူဆငးသားတယ ။ ဒီဟိုတယခနးထဲ စရောကကထဲက သူ သောကနေတာ ။ တပကပီး တပက တခကပီး တခက ။ ရေခိ ုးခနးထဲက ထကလာမယ့ ခငဦးကို သူစောင့နေတဲ့အခိန သူ့မေးရာပါ ဖား ဖကတောကီးက မာကောတောငမတနေပီ ။ ခငဦးကို သူ ပီပီပငပင ဗငးပေးဖို့ ကိုတငပီး ဆေးကိုသောကထားတယ ။
သူ့ဖားဖကတောက သံမဏိခောငးကီး တခောငးလို မာတောင့နေပီး အဆငသင့ အနေအထားနဲ့ ရိနေတယ ။ မေးပ မကနာသုတပုဝါကီးကို ကိုယမာ ပတထားတဲ့ ခငဦးဦးမင့ ရေခိုးခနးထဲက ထကလာတယ ။ “ လာ…ဒီကို…” သကဝငးမောက ခငဦးဦးမင့ကို သူ့အနားကိုဆဲခေါလိုကပီးဖကထားရငး နုတခမးတေကို သူ့နုတခမးကီးနဲ့ စုတလိုကတယ ။ ခငဦးဦးမင့က အလိုကသင့ ပနဖကရငး တုန့ပနကာ နမးစုတလိုကတယ ။ သကဝငးမော က ခငဦးဦးမင့ စညးထားတဲ့ မကနာသုတတဘကကို ဆဲဖုတပစလိုကတယ ။ “ အို …” ဖူဖူ ဝငးဝငး အမို့အမောက အကေ့အကောကတေ ထငးကနဲ ပေါလာတယ ။ ခငဦးဦးမင့က ဘယလကနဲ့ ရငထားထားတေကို ကန့လန့ဖတ ကာဖုံးလိုကသလို ညာလကနဲ့ ပေါငဂဆုံ တိဂံနေရာလေးကို ကာလိုကတယ ။
သကဝငးမော က “ မရကပါနဲ့ ခငဦးရယ …ခစကတော့မယ့ဟာဘဲ..” လို့ ရယပီး ပောလိုကရငး ခငဦးဦးမင့ကို သူ့ရငခငထဲကို ဆဲသငးလိုကတယ ။ခောမတအိစကတဲ့ ရငသားနစခိုငက သကဝငးမောရဲ့ ရငဘတနဲ့ တသားထဲကအောင ဖိကပမိသားတယ ။ တငးမာပီး ထောငထကနေတဲ့ ရငသီးဖုလေးတေကို သကဝငးမောရဲ့ လကဖဝါးက ကိုငတယသုံးသပလိုကတယ ။ မဟတဟ ပင့အာနေတဲ့ နုတခမးထူထူတေကို သူ့နုတခမးတေနဲ့ ငုံစုတလိုကတော့ ခငဦးဦးမင့ သကဝငးမော ကို ပနဖကသိုငးလာတယ ။ ခငဦးဦးမင့ရဲ့ လာလေးကို သူ့လာက မိတဆကလုံးထေးလိုကတဲ့အခိန သူ့လက တဖကက ခငဦးဦးမင့ရဲ့ ပေါငဂဆုံက မိနးမကိုယဆီကို ရောကသားတယ ။
ကာမရေ့ပေး အရညကညတေ တောတောမားမား ပေစိုနေတာကို သူ စမးမိလိုကတယ ။ ကိုယနဲ့ ဖစမယ့ မိနးမ စိတလာပီး အရညစိုရဲစိတလာနေတာကို သိလိုကရရင ပိုပီး စိတထကပငးထနသားရပီး သကဝငးမော က ခငဦးဦးမင့ကို ကုတငဆီကို ဆဲယူခေါဆောငသားလိုကတယ ။ ခငဦးဦးမင့ ကုတငပေါကို ပကလကကလေး ငိမ့ကနဲ ကသားတယ ။ ထူထဲတဲ့ မေ့ယာကီးကောင့ ။ ရငသားစိုငတေက တုနခါသားကတယ ။ သကဝငးမော သူ့ကိုယပေါက တီရပနဲ့ ပုဆိုးကို အမနခတပစလိုကတယ ။ အဝတမပါတဲ့ သကဝငးမောကို ခငဦးဦးမင့ ပထမဆုံး တေ့ဖူးရတာ ။ ကစလစကံ့ခိုငတဲ့ ကိုယလုံး..ဘိုကခပခပနဲ့မို့ ခငဦးဦးမင့ ငေးစိုက ကည့လိုကမိတယ ။ ပေါငတနတေ ကားက လုံးပတတုတတုတနဲ့ အတနရညကီးက ငေါငေါကီး ထောငထနေ တယ ။ အိ….နဲတဲ့ကောငကီး မဟုတဖူး …။ ဒစလုံးကီးက မိုပင့ကီး တပင့လို ကားကားကီး …။ ခငဦးဦးမင့ အသဲယား ကကသီးတေ ထသားတယ ။
မ ကာခငမာ ဒီထိပဖူးကားကီးနဲ့ အတနတုတကီးဟာ သူ့မိနးမကိုယထဲ တစပစပနဲ့ ဝငထကဆောင့ထိုးတော့မာ မဟုတလား ။ ဂေးစိကီးနစလုံးကလညး တဲလောငးကီး..။ လုပတုပတုပနဲ့ ။ သကဝငးမောက သူမ အပေါ တကခလိုကတယ ။ ဆူဖိုးတဲ့ ရငသားထားထားတေကို လကနဲ့ ဆုပကိုငလိုက ပတသပလိုက လုပကည့နေတယ ။ “ ခငဦး နို့တေက တအားလတာဘဲ ..စတေ့စထဲက ခငဦးနို့ကီးတေကို ကိုယက စဲလနးနေခဲ့တာ…..ဖငတုနးတေရောဘဲ…တကယ့ကို လတယ…” လို့ သူပောလိုကတယ ။ ခငဦးဦးမင့ လညး..“ အို..ဘာတေ လောကပောနေတာလဲ…ရကလိုကတာ..” လို့ ပောလိုကတဲ့အခိန သူ့လကတဖကက ခငဦးရဲ့ မိနးမကိုယနုတခမးသားတေကို လိုငးဆဲလိုကလို့ “ အို့ ဟင့…” လို့ အသံလေးထကအောင အောလိုက မိရတယ ။
သူ့လကခောငးတေလညး ခငဦး မိနးမကိုယက ကာမရေ့ပေး အရညတေ ပေစိုကုနတယ ။ သူက သူ့လိငတနထိပပိုငးအထစမာ ဒီအရညတေကို သုတလိမးလိုကတယ ။ ဒါနဲ့ အားမရဘဲ သူ့လကခုပထဲကို တံတေးတေ ဖတကနဲ ဖတကနဲ ထေးထည့ပီး ဒီတံတေးတေနဲ့ ထိပဖူး အထစကီးကို လိမးသုတလူးလိုကတယ ။ သကဝငးမောက အခိနဆဲ ဖင့နေးနေတတသူ မဟုတဘူး ။ သူ့လိငတနတုတရညကီးကို ခငဦးရဲ့ မိနးမကိုယ ဖေါငးဖေါငးကီးဆီက နုတခမးသားထူထူတေထဲကို ထိုးနစ သငးခလိုကတယ ။ “ အို့…အမေ့…” ခငဦးရဲ့ နုဖတတဲ့ မိနးမကိုယအတငးသားလေးတေကို ထိုးခငး ဝငရောကလာတဲ့ လိငတနတုတတုတကီးရဲ့ ပတတိုကတဲ့ ဖီလငကောင့ ခငဦး လန့ပီး အောလိုကမိတယ ။
အရညတေ ဒီလောက စိုရဲနေတာတောင တုတ လနးတဲ့ သကဝငးမောရဲ့ လိငတနကောင့ တကိုယလုံးက အကောအခငတေ တုနဆိမ့သားရတယ ။ ခငဦးရဲ့ ဖငတုနးကီးတဖကကို လကနဲ့ ဆုပကိုငထိနးရငး သူ့လိငတနကို ထပဖိသငးလိုကတယ ။ တထစထစ တဖစဖစနဲ့ စီးစီးပိုငပိုငကီး အထဲကို တထုတထုတ ဝငသားတယ ။ “ အို့….ဟင့…ကမးတယကာ….” ခငဦးက မခံနိုငသလို ညညးလိုကလို့ သကဝငးမောက “ခငဦး နာလို့လားဟင..” လို့ မေးလိုကတယ ။ ခငဦးက “ နာလို့ ဟုတဘူး..သူက တအားကီး တဆုံးသငးလို့…” လို့ ပနဖေလိုကတယ ။ ခငဦးက တဏာကီးတဲ့ လင အောငမိုးခိမ့နဲ့ အမိုးမိုး စမးလုပဖူးတဲ့ မိနးမတယောကပါ ။ တောရုံလုပတာကို မဖုနဘူး ။ သကဝငးမောရဲ့ လိငတနက သူ့ယောကား အောငမိုးခမ့ထကပိုကီး ပိုရညတယ ။
စစခငးမာ တအားထိုးသငးလို့ လန့သားရတာပါ ။ လိငတနတဆုံး ထိုးသငးထားရကကီးနဲ့ ခငဦးဦးမင့ကို သကဝငးမော ငုံ့ကည့သည ။ လိငတနတဆုံးထိ သငး ထားတာကောင့ သူ့လမေးတေနဲ့ ခငဦးရဲ့ စောကမေးတေ ထိကပ ပူးငိနေကပီ ။ နို့ကီးနစလုံးကို တဖကကိုစို့ တဖကကို ဆုပကိုငထားရငး သူ့ဖငကို ကပီး လိငတနကို ဖညးဖညးနောကဆုတလိုကတယ ။ “ အငးဟငး…..အငး….” လိငတနကီး လုပရားလိုကတာနဲ့ ခငဦး အရသာတေ ထူးသားတယ ။ ဖညးဖညးနဲ့ မနမနလေး အသငးအထုတတေ လုပလိုကတော့ ခငဦး အသဲခိုကအောင ကိုကသားရတယ ။ သကဝငးမောကို တအား ဖကထားတယ ။ အရညတေ ရဲဲရဲစိုနေတာကောင့ ဖညးဖညးလေး ထိုးထုတပေးနေ တာတောင ဖတ ဖတ ဆိုတဲ့ အသံတေ ထကလာတယ ။ ဖူဖူဝငးဝငး ဆူဖိုးတောင့တငးတဲ့ ခငဦးကို ကည့ရငး လုပရတာ ကောငးလနးနေတယ ။ ဒီလို ပစညးကောငး ကောငးကို လုပရတာ ကံထူးတာဘဲ ။ သကဝငးမော အသငးအထုတတေ မနလာတယ ။ ကောငးလေ ဆောင့ လေတေ ဖစလာတယ ။
ဖတဖတဖပဖပ ဖတဖတဖပဖပ နဲ့ ဒလစပ ကားလာရတယ ။ အား..အမလေး….လုပ.. လုပ…ကောငး…ကောငးတယ …အိုး…ရီး…..အိုး….ရီး….အား….အား…….” ဆိုတဲ့ ခငဦးရဲ့ အောသံတေ…အားမလို အားမရ ငိုညညးသံတေ ဆူညံနေပီ ။ ဖတဖပဖတ ဖတဖပ …ဖပဖပ….ဖတဖပဖတဖပ….ဖပဖပ….။ အိုး……အီးဟီး………အားရီး…..။ ပဲက တဖညးဖညးနဲ့ ကမးသထက ကမးလာတယ ။ဆောင့ခကတေက မနားတမး ဆကတိုက ..။ ခငဦးလညး မရကတော့ဘဲ တအားဆောငဖို့ မနမနနဲ့ ဆကတိုက ဆောင့ဖို့ တောငးဆိုတယ ။ သကဝငးမော ကလညး ဒါမိ ုး ကိုကတာ ။ လငရိမိနးမဆိုတော့ အတေ့အကုံမားပီးသား ။ခံဘူး ကုနးဘူးပီးသား ။ ရေရေ လညလည တယရုံဘဲ ။ အပိုမလေးတေလို ထိနးလုပရတာ ခော့သငးရတာတေ မလိုဘူး ။ ဖဲပီ..။ ရေလညဘဲ။ တဖနးဖနး တဖုနးဖုနးနဲ့ အောသံ အသားခငးထိရိုကသံတေ ဆူညံလို့ ။ ခငဦး ပီးသားတာ သိသာလတယ ။
သကဝငးမော ဒလကမး ဆကဆဲတယ ။ ဖိဆောင့ မနားတမးဆောင့ပေး လိုကတယ ။ တကိုယလုံးလညး ခေးတေ စိုစိုရဲသားတယ ။ ပီးတဲ့အခိန လိငတနကို ဆဲထုတပီး ခငဦးရဲ့ ဘိုက သား ဖူဖူလေးပေါကို သုတတေ ထုတလတလိုကတယ ။ ပူနေးတဲ့ သုတရညနေးနေးတေ အခကတောတော မားမား ပနးထကလာတယ ။ “ အားးးးးး..” သကဝငးမော လမးဆုံးပနးတိုငကို တကလမးလိုကရလို့ ကေကေနပနပကီး အောလိုကတဲ့ အသံကီးက ကယလောငလနးတယ ။ သူကောငးကိုယကောငး..နစယောကလုံး ရေ့ဆင့နောကဆင့ ပီးသားရတဲ့ ပဲကမးကလေးကို သူတို့ နစယောကလုံး ကေနပမိနေကတယ ။ “ ကောငးသားလားဟင..ခငဦး…..” “ အငးးးးးး…….” ခောခော ဖူဖူ ပစညး ကောငးကောငး ခငဦးနဲ့ကေနပစရာ ကာမပဲကမးကလေး နဲလိုကရလို့ သကဝငးမော အရမးကေနပနေတယ ။ ခငဦးက တခီတပဲပီးတဲ့အခိန အိမပနခငတယလို့ ပောလာတာကိုသကဝငးမောက ခင့မပုဘူး ။
ဟိုတယကနေ စပစသီး ခိ ုခိ ုလေးတေ မာပီး ခငဦးပါးစပထဲကို သူကိုယတိုင ခံ့ကေးတယ ။ သီးစုံဖါလူဒါကိုလညး ဇနးကလေးနဲ့ ခပပီး ခငဦးကို ခံ့ကေးတယ ။ ခငဦးလညးယောကားဖစသူကတောင ဒီလို ယုယတာလေးတေ ဂရုစိုကတာလေးတေ မလုပပေးတာကောင့ သကဝငးမော အခုလို ဂရုစိုကတာလေးတေကို ကေနပတယ ။ သာယာတယ ။ ဒုတိယတခီ ကတော့ ပဲက ပိုကမးလာတယ ။ ခငဦးကိုယတိုငက စိတပါလာတယ ။ဖငထောငကုနးပေးတဲ့ ခငဦးကို အနောကကနေ ဖငတုနးကီးတေကို ဆုပညစကိုငပီး အားနဲ့ ဆောင့ထည့ခင့ရ တယ ။ ဒီလို လုပတဲ့အခါ ဖငဘ=လလကီးတေကို ကိုငနယ ဆုပကစားခင့ရသလို ဖငကားထဲက ပူးထကနေတဲ့ အဖုတနဲ့ ခရေပင့လို့ တငစား ခေါကတဲ့ စအိုပေါကလေးတို့ကို ရငးရငးကငးကငး မငနေရတယ ။ အဖုတထဲကို ကိုယ့လီးတန ဝငထကနေတာကိုလညး တေါ့နေရတယ ဆိုတော့ သကဝငးမော သဘောအရမးကတဲ့ ပုံစံဘဲ ။ ယောကားဖစတဲ့ အောငမိုးခိမ့ထကတောင တုတလဲတုတ ရညလညး ရညတဲ့ လတနတုတရညကီးနဲ့ ဆောင့လုပတာ ခံရတာ ကောငးလညးကောငး အောင့လညး အောင့တယ ။ ဖငကုနးပီး ခံရ တာ မလယလပေမယ့ အရမးလညး ဆကဆကတယ လို့ ခငဦးထငတယ ။
ဖငကီးတေ ထောငပီး အဖုတကီးကို ပူးပထားတာလေ ။ လိုးခငတိုငး လိုးပါတော့လို့ ကညကညဖူဖူ နဲ့ ခင့ပုထား တာ ။ တဲလောငးက တုနနေတဲ့ နို့ဖူဖူလုံးလုံးကီးတေကို လမး ဆုပကိုငရငး ဆောင့ထည့နေတဲ့ သကဝငးမောရဲ့ တရူးရူးနဲ့ အသကရူနေတဲ့ အသံကီး နဲ့ တဖပဖပ အသံတေ ထကနေတယ ။ ခငဦးလညး သကဝငးမောရဲ့ ဆောင့ခကတေကောင့ ထိမိလနးလို့ တအငးအငး အောညညးနေရတယ ။ တောတောကာကာ ဆောင့ထည့ပီးတဲ့နောက သကဝငးမော ရနရာ လာတာက ခငဦး ရဲ့ စအိုပေါက ခရေပင့လေး ဘဲ ။ သကဝငးမောက စားနေက ငဖုတယောက ဆိုတော့ ခငဦး ဖငကုနးပေးလို့ ခရေပင့ကို စမငရကထဲက ခရေပင့ဟာ အရစနဲနဲပုနးနေတယ ဆိုတာကို သိလိုက တယ ။
ဖငခံဘူးတဲ့ လကဏာကို တေ့လိုကတယ ။ လငဖစတဲ့ အောငမိုးခိမ့ရဲ့ လီးတုတတုတနဲ့ တခိနလုံး လိုးတာကို ခံထားရတော့လညး သိသာမာပေါ့ ။ သကဝငးမောက ဒါဆိုရင ခငဦးအတက ဖငခံတာက အဆနး မဟုတတော့တာကောင့ သူဖငလိုးဖို့ အဆငပေပီ ဆိုပီး တအား ပောသားတယ ။ ဖငပေါကကဉးကဉးလေးတေကို လိုးခငတာ သကဝငးမောရဲ့ ပငးပတဲ့ ဆနပါ ။ ခငဦးလညး မကလုံးလေး ပိတပီး ဆောင့တာတေကို အရသာခံနေခိုက လတနကီး လောကနဲ အဖုတထဲက ပနထကသားလို့ ရငထဲ ဟာကနဲ ဖစသားရတယ ။
“ ဟင..ကိုကို..ဘာလို့ လီးကီး ဆဲထုတသားတာလဲ လို့…..” သကဝငးမောက ဘာမ ပနမဖေဘူး ။ ဖငတုနး ဖူဖူကီးတေ ကားခလယက နီညိုညို ဖငပေါကလေးကို သူ့လာနဲ့ ဖိဖိ ယကပေးလိုကတယ ။ “ အို..အာ…..ဟင့…ဖငကို ဘာလို့ ယကနေတာလဲ ကိုကို…” ဖငပေါကလေးကို လာထိပခနနဲ့ ထိုးဆပေးနေတယ ။ “ အား….အငး…အို….ဆူး…..ဆူး…အား……” သကဝငးမောရဲ့ လာထိပခနခနက ဖငပေါကတငးလေးထဲကို အတငးကီးကို ထိုးမေေတော့ ခငဦး ဖငတုနးကီးတေ ရမးခါနေရတယ ။ အဖုတကလညး အရညတေ စိမ့ယိုထက လာတယ ။ စီးကလာတယ ။
“ အငဟငဟင…..ကိုကို…ခငဦး မနေတတတော့ဘူး……အငး….ကိုကိုရယ…လုပပါတော့…” ခငဦး ဖငကီးတေ တုနခါနေပီ ။ သကဝငးမောကို တောငးခံနေရပီ ။ “ ဘာကို လုပပေးရမလဲဟင..ခငဦး…..” “ ကိုကိုကလညးကယ..သိသားနဲ့..ဟန့..သူ သိပ ကားခငနေတယ..” သကဝငးမောက ရယလိုကပီး “ လုပပေးမာပေါ့ ခငဦးရယ..ခငဦးရဲ့ ဟောဒီဖငပေါကလေးထဲကို ….” လို့ ပောရငး သူ့လကမကို အဖုတက ယိုစီးနေတဲ့ အရညတေနဲ့ သုတလူးလိုကပီး ဖငပေါကလေးထဲကို ထိုးသငးလိုကတယ ။ လကမ နဲ့ အသငးအထုတ လေ့ကင့ပေးနေတယ ။ သကဝငးမောရဲ့ လိငခောငးကီးက တအားထောငက မတနေတယ ။
ဖငပေါကလေးထဲကို ဝငရတော့ မယ ဆိုတာကို သူသိနေသလိုဘဲ ။ ခငဦးက သူမ ဖငပေါကထဲကို လိငတန မထိုးသငးခင လိငတနကို တယုတယ စုတပေးလိုကတယ ။ နဲတဲ့ ဒစပဲကီး မဟုတဘူး ။ ဒါကီးကို စုတနေရငး ဒါကီးက မကာခင ငါ့ဖငပေါကကို ဆောထည့တော့မာပါလား ဆိုပီး ခငဦး ကကသီးတေ ထသားရတယ ။ခငဦးကလညး ယောကားနဲ့ ဖငအကိမကိမ အလုပခံဘူး သကဝငးမောကလညး ဖငလုပတာ ကမးကငတဲ့လူ ဆိုတော့ အခကအခဲ မရိဘူး ။
ဖငတုနး ဖူဖူဖေးဖေးကီးနစလုံး အလယက နီညိုညို ဖင ပေါကလေးထဲကို အလုံးတုတပီး ရညလညး ရညတဲ့ သကဝငးမောရဲ့ လိငတနကီး က ကကနန ထိုးသငး ဆောင့ထည့ပေးနေတယ ။ ခငဦလညး သကဝငးမော ဆနကို ဖည့ဆညးပေးခငလို့သာ အခုလို ဖငထဲ အထိုးခံတာ ဖစသည ။ တကယတော့ သဘာ ဖစတဲ့ မိနးမကိုယထဲကို စပယကတာကိုဘဲ ခငဦး သဘောကတယ ။ “ အားရီး…အိုး….အား…..အား…ရီး….အီး…….” အစပိုငးမာ ဖညးဖးခငး လုပနေတဲ့ သကဝငးမော က ခငဦးခံနိုငပီးနောက တဖညးဖညးနဲ့ မနဆနလာတယ ။
တအားထိုးဆောင့ကာ လုပတယ ။ ဖငကုနးပေးရတာ ညောငးလာလို့ ခငဦးက ပုံစံပောငးပေးပါလား လို့ ပောတယ ။ သကဝငးမောက ခငဦးကို ဘေးတိုက တစောငး အိပခိုငးပီး သူက အနောကကနေပီး လုပတဲ့ ပုံစံနဲ့ ပောငးလုပတယ ။ လိငတနညိုညိုကီး ခငဦးရဲ့ ဖငပေါကထဲကို သကသကလေး ဝငထကနေတယ ။ “ အိုကေရဲ့လားဟင…” “ အငး..အငး….” “ ကိုကို ဖငလိုးပေးတာကို ကိုကလား….” ခငဦး သူစိတကစေဖို့ သူသဘောကအောင..“ ကိုကတယ ကိုကို…..တအား ကိုကတယ..” လို့ စိတပါတဲ့ ပုံစံဖမးပီး ပောလိုကတယ ။ ကဉးကပနေတဲ့ ဖငပေါကလေးက သူ့ဒုတကီးကို ကပတညးလနးတဲ့ အရသာထူးတေ ပေးတာကောင့ သကဝငးောမ သိပကာကာ မလုပနိုငဘူး ။ သုတရညတေ ဖငခေါငးထဲကို ထုတလတမိသားရတယ ။ “ အား…အငး…အီး…..” ခငဦးနဲ့ သကဝငးမော အခိနမကည့မိက ။ ရေခိ ုး ဆေးကောပီးတော့ စိတတေ ပနထနလာလို့ နောကတခီ အဖုတထဲ ထပဆဲကပနတယ ။ ပနဖို့ သတိရတော့ ညတောတော ညဥ့နကနေပီ ။
သကဝငးမောက ခငဦးကို ဖငရော အဖုတရော စိတကိုက လုပလိုကရလို့ အရမး ကေနပသားတယ ။ သူ့ကို လိုတာ အားလုံး ပေးသားတဲ့ ခငဦးကို အရမး စဲသားတယ ။ ရောဂါသည အသကကီးနေတဲ့ မိနးမ နဲ့ မရသမ ကာမဆနတေကို ခငဦးနဲ့ ဖေရငးလို့ ရသားတာကောင့ သကဝငးမောရဲ့စိတတေ အရမး ပေါ့သား ရငးသားပီ ။ အိမအပနလမးမာ ကားမောငးရငး သကဝငးမော စဉးစားလာတာက ခငဦးကို ထိုကထိုကတနတန လကဆောင တခုခု ပေးဖို့ ။ ကည့ရတာ ခငဦးက အလုပလာတာ ကားမောငး တကနိုငတဲ့ မိနးမတယောက ။ သူ့ယောကားက အလုပ အဆငပေပုံရတယ ။
အဝတအစား လကဝတလကစားတေလညး တောကပောင သပရပတာ သူ သတိထားမိတယ ။ ခငဦးကို ပောစေခငတယ ။ ခငဦးကို ဘာ လကဆောင ပေးရမလဲ သူ စဉးစားလို့ မရသေးဘူး ။ တခုခုတော့ ပေးရမယ ။ ခငဦး အိမပနရောကတော့ ယောကားဖစသူ အောငမိုးခိမ့ တခူးခူး တရူးရူးနဲ့ ဟောကရငး အိပပောနေပီ ။ သကဝငးမောရဲ့ ဖိအားပေးထားတာလေးတေကောင့ ခငဦးရဲ့ စအိုပေါကလေး ကိနးစပစပ ဖစနေတယ ။ ဟိုတယမာ ရေကောငးကောငး ခိ ုးခဲ့လို့ ခငဦး သန့ရငးနေပီးသားမို့ အောငမိုးခိမ့ရဲ့ ဘေးမာ အသာလေး ဝငအိပလိုကတယ ။
ခငဦးဦးမင့လညး သကဝငးမောရဲ့ အကိုငအတယ အနမးအစုတ..အထိအတေ့တေကို စဲား ခိုကသားရပီး သူနဲ့ ထပတေ့ခငစိတတေ ပေါပေါကနေတယ ။ သကဝငးမောလညး သူမလိုဘဲ ဖစနေပုံရတယ ။ ရုံးမာ ခဏခဏဘဲ ခငဦးဦးမင့ကို ခေါခိုငးပီး သူ့ရုံးခနးထဲမာ ဖကလိုကကိုငလိုကတေ လုပတယ ။ “ သူမားတေ ရိပမိကုနတော့မာဘဲ..စိတထိနးအုံး..” ပောသာပောလိုကရပေမယ့ သူကိုငတာတေကို ခငဦးဦးမင့ သာယာနေသလိုဘဲ ။ သကဝငးမောက ထမိနအပေါကနေဘဲ ခငဦးဦးမင့ရဲ့ အဖုတကို ကိုငပတနေတယ ။ “ ခငဦး..ရုံး ဆငးရင တေ့ကရအောငကာ….နော…” “ အငး….” “ခငဦး စုတပေးမာလားဟင…” “ အငး..စုတပေးမယ…” “ ကိုယလညး ခငဦး အဖုတကို စုတခငတယ…” “ အငး..စုတ…စောကစိကို စုတ…” “ ကိုယ့လီး အရမးကို တောငနေပီ ခငဦးရယ…” “ ကို..ရုံးဆငးတဲ့အခါ တေ့ကမယကာ..အခုတော့ ခဏ စိတထိနးလိုကအုံး….” ခငဦးဦးမင့လညး သကဝငးမောရဲ့ လိငတနကို ပုဆိုးအပေါကဘဲ ဆုပညစကိုငပေးလိုကပီး သူ့ရုံးခနးထဲက ထကသားလိုကတယ ။ သကဝငးမောလညး ခငဦးဦးမင့နဲ့ ရုံးဆငးတဲ အခိန ဘယမာ တေ့ကမလဲ ဆိုတာ အပေးအလား စဉးစားလိုကတယ ။
လတလတလပလပ စိတကိုက ဗငးခငတာမို့ ဟိုတယလိုနေရာတေ မသားခငဘူး ။ ဒါကောင့ သူတို့ရဲ့ မောဘီက ခံထဲကို သားကဖို့ စဉးစားမိတယ ။ မောဘီက ခံမာက ခံစောင့ အဖစ ထားတဲ့ ညိုဝငးအောငကို သူ ဖုနးခေါလိုကတယ ။ ညိုဝငးအောငက သူ အရပဖက မပောငးခငက သူ့လကအောကက တပည့တယောကပေါ့ ။ “ ညိုဝငးအောင…ငါ ဒီ ညနေ ခံထဲ လာမလို့..” “ ဟုတ…ကနော ဘာလုပထားပေးရမလဲ..” “ ဘာမ လုပမထားနဲ့..မငး…ညနေ ခောကနာရီလောကမာ တနေရာရာကို ထကသားလိုကကာ..ညဖကကမ ပနလာလိုက….” “ ဟုတကဲ့….” ခံထဲမာ က ပဉထောငသပမိုး အိမကလေး တလုံး ဆောကထားသည ။ တနေ့ကမ တိုကလလလေး တလုံး သူ ဆောကမယ လို့ မနးထားတယ ။ ဒီလို ခံကကတေက သကဝငးမောတို့လို အရာရိကီးတေမာ အမားကီး ပိုငထားကတယလေ ။ သူ့တပည့ ညိုဝငးအောငက စားပငသီးပငတေ မိ ုးစုံ စိုကထားတယ ။ ရေကနလေးတကနလညး ရိလို့ တီလားပီးယား ငါးတေလညး မေးထားတယ ။ အငး.ခငဦးကို ညနေကမ အပီကို လိုးပစအုံးမယ….။ သကဝငးမော ရုံး အဆငးမာ ခငဦးဦးမင့နဲ့ မောဘီက သူ့ခံလေးကို သားကတဲ့အခါ ဘိုကဆာတဲ့ အခါ စားသောကဖို့ တခုခု စီစဉရင ကောငးမယ လို့ တေးမိပီး စောစောက သူ့တပည့ ခံစောင့ ညိုဝငးအောငကို အပငကို ရောငခိုငးထားမိတာကို သတိရလိုကတယ ။
ညိုဝငးအောငကို ဖုနးပနခေါလိုကတယ ။ “ ညိုဝငးအောင…” “ ဟုတကဲ့ပါ…” “ မငး ငါလာတဲ့ အထိစောင့ကာ…ငါ့ကားနဲ့ မငး စားသောကစရာတေ ထကဝယပေးရမယ…” “ ဟုတကဲ့ပါ…” “ ငါတို့ နောက တနာရီ အတငး ခံထဲကို ရောကလာမယ…” “ ဟုတကဲ့ပါ..” ရုံး အဆငးမာ ကားပါကငမာ စောင့နတဲ့ ခငဦးကို သူ ဝငခေါပီး မောဘီကို ဦးတညပီး မောငးလိုကတယ ။ ခငဦးက “ ရုံးက လူတေ တေ့သားကသလား မသိဘူး….စိတညစလိုကတာ…” လို့ ခေါငးလေးငုံ့ထားပီး ညညးလိုကတယ ။ “ သိပလညး ဂရုစိုက မနေပါနဲ့ ခငဦးရယ…..” “ အို..ဂရုစိုကရတယရင့…ကမတို့က နစယောကစလုံးက မလတမလပတေ…ကမတော့ မားပီ ထငတာပါဘဲ…” “ ခငဦးရယ….ဒို့ နစယောကစလုံး လကရိအိမထောငတေကို ကာရငး ပစနိုငတာဘဲ…ဒါက အရေး မဟုတပါဘူးလေ…” “ အခု ဘယကို သားနေတာလဲဟင..ဟိုတခါက ဟိုတယ ကိုဘဲလား….” “ မဟုတဘူး..မောဘီက ကိုယ့ခံထဲကို ” “ ဟင..စိတခရလို့လား..တောကာနေ…” “ ဘယသူမ အဲ့ခံကို မလာဘူး..ဒီခံ ကိုယ့မာ ရိမနးတောင လူတေ သိကတာ မဟုတဘူး..ခငဦး….” သူတို့ ခံကို ရောကသားကတော့ ကား ရပလိုကတာနဲ့ သူ့တပည့ ညိုဝငးအောင ပေးထကလာတယ ။
သကဝငးမော က ညိုဝငးအောငကို ငေစကူတထပ ထုတပေးလိုကပီး “ ငါတို့အတက စား သောကစရာတေ မငး သားဝယကာ..ခကခငး ပနမလာနဲ့..မငးလညး ဟိုမာ အေးဆေး တခုခု ထိုငစား…သဘောပေါကလား….မငး လာပီဆိုရငလဲ ငါ့ကို ဖုနးအရငကို ဆက..ကားလား….”လို့ မာ လိုကတယ ။ ညိုဝငးအောငက “ ဟုတကဲ့ပါ..ဟုတကဲ့ပါ ” လို့ ခေါငးလေး ငုံ့ပီး ပောလိုကတယ ။ သူနဲ့ ခငဦး အိမကလေးထဲကို ဝငလိုကတဲ့အခိန ညိုဝငးအောငက သူတို့ မောငးလာတဲ့ ကားကို ခံထဲကနေ မောငးထကသားလိုကတယ ။သကဝငးမောနဲ့ ခငဦးဦးမင့တို့ မိမေးတိုငး ကိုယတေနဲ့ သဲသဲမဲမဲ ရမကပငးပငးနဲ့ တယောကနဲ့ တယောက ကိုငတယပတသပ နမးစုတနေကတဲ့ အခိန သကဝငးမော တံခါးဖင့သံနဲ့ ခေသံတေ ကားလိုကမိတယ ။
ဟိုကောင ညိုဝငးအောင ပနလာပီနဲ့ တူတယ ..ဒီကောင တောတော ညံ့ဖငးတဲ့ကောင..အေးအေးဆေးဆေး ကာကာနေပါလို့ မာထားရဲ့သားနဲ့ အလိုကကနးဆိုးကို မသိဘူး.. ကိုတင ဖုနးခေါလိုကပါလို့လညး မာထားတာ…..။ သကဝငးမော လကခောငးတေက ခငဦးရဲ့ အကဲကောငးကို လောတိုက ပတဆဲနေတယ ။ အရညတေ ရဲနေတာ အရမးဘဲ ။ ခငဦး ပေါငတနတေ ကားထဲ သူ့ခေါငးကို ထိုးသငးလိုကပီး အဖုတဖေါငးဖေါငးကီးကို မကနာနဲ့ လူးပစလိုကတယ ။ “ အို…ဟင…..” ခငဦး ဖငတုနးကီးတေ တုနခါသားသလို နုတဖားက ညညးသံလေး ထကလာတယ ။ လာနဲ့ အောကကနေ အပေါကို ပင့ကော ယကလိုကတယ ။ ခငဦး လကတေက သူ့ခေါငးက ဆံပငတေကို ဆဲဆုပလိုကတာ ခံရတယ ။ ဆကတိုက ယကပစလိုကတယ ။ ညညးသံတေ ထကလာတယ ။ “ လုပပါတော့ ကိုရယ..လုပခငနေပီ..” ခငဦးက အသံတုနုတုနလေးနဲ့ တောငးခံနေတော့ ဘာဂာမုတတာကို ရပလိုကရတယ ။ ခငဦးက သူ ဘာမ မပောဘဲနဲ့ လေးဖကကုနး ဖငထောငပေးလိုကလို့ သူ သဘောကသားတယ ။ ဖငဖူဖူဖေးဖေးကီးတေ အနောကမာ နေရာယူလိုကပီး ဖငနစလုံးကားထဲက ပူးထကနေတဲ့ အဖုတကီးထဲ သူ့အတနကို ဖိသငးထည့လိုကတယ ။
အရညတေ ရဲရဲစိုနေတာကောင့ အခကအခဲမရိဘဲ စိကနဲ ဝငသားတယ ။ ခငဦးရဲ့ အီး..ဆိုတဲ့ အသံလေး ခပတိုးတိုး ကားလိုကရတယ ။ရိုငးလညး မီးဖိုခနးနဲ့ ကပရက အိပခနးလေးထဲ အောငမိုးခိမ့နဲ့ ဝငလိုကပီး အခိနဆဲမနေကတော့ဘဲ လုပစရာ ရိတာ လုပကဖို့ နစယောကစလုံး ကိုယပေါက အဝတတေကို ခပသကသကဘဲ ခတပစလိုကကတယ ။ အောငမိုးခိမ့ရဲ့ လတနကီးက မတမတထောငနေတာမို့ ရိုငးလညး သူ့ရေ့ ဒူးလေးထောကခလိုကပီး ပူနေးနေး လတနကီးကို စ စုတပေးလိုကတယ ။ ဒီအခိနမာ သူတို့နဲ့ ကပရက အခနးကနေ အသံတေ ကားလိုကရတယ ။ ညညးသံလိုလို အသံတေ ..။ အောငမိုးခိမ့ လန့သားတယ ။ လူ..လူရိနေတယ …။ ရိုငးက လတနကို စုတနေရငးနဲ့ မော့ကည့တယ ။
“ ဟိုဖကခနးမာ လူ..လူ ရိနေတယ..ရိုငး..” လို့ လေသံနဲ့ ပောလိုကတယ ။ ရိုငးက ခံစောင့ ဦးလေးကီး ဖစမယ လို့ ထငလိုကတယ ။ ဟနး..သူ သူ့ရညးစားနဲ့ ခိနး လုပခငလို့ ဒီညနေ မလာနဲ့လို့ သူပောတာဖစမယ….။ “ ဆရာ သား ကည့လိုကရမလား….” “ အငး..ရိုငးလညး လိုကမယ….” အောငမိုးခိမ့က ကငးလုံးပုံကနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ကောကစညးလိုကသလို ရိုငးကလညး ထမိနကို ကောကယူကာ ရငလားလိုကတယ ။ “ ဆရာ…လကနက တခုခု ဆောငသားရင ကောငးမယ…သူခိုး လူဆိုးတေ ဘာတေ ဖစနေရင ခကနေမယ….” လို့ ရိုငးက လေသံလေးနဲ့ ပောလိုကတာနဲ့ အောငမိုးခိမ့လညး သူတို့ ရောကနေတဲ့ အခနးလေးထဲ လကနက တစုံတရာကို ရာဖေလိုကတယ ။ ဟော…ကုတငလေးရဲ့ အောကမာ တတောငကောကော ရညတဲ့ ပဉပားတပား…တေ့ပီ ။ ဒီပဉပားနဲ့ဘဲ အကောငးရိရင ဆောရမာဘဲ ။
အောငမိုးခိမ့က ရေ့က ရိုငးက အနောကက အသံကားနေရတဲ့ အခနးဆီကို ဖေဖားထောကပီး တရေ့ရေ့နဲ့ တိုးကပသားလိုကကတယ ။ ဒီအခနးနဲ့ နီးလာလေလေ အခနးထဲက အသံတေကို ပိုပီး ကားလာရလေလေဘဲ ။ ဟင…။ အောငမိုးခိမ့ သိလိုကတာက ကားနေရတာတေက လိငဆကဆံနေတဲ့ အသံဗလံတေ..။ ပဉပားကိုတော့ အရေးကုံရင သုံးဖို့ လကထဲ သေသေခာခာ ကိုငထားတယ ။ စေ့ရုံတင စေ့ထားတဲ့ အခနးတံခါးလေးကို အသာတနးပီး အထဲကို ခောငးလိုကတယ ။ မငရတဲ့ မငကငးက အောငမိုးခိမ့နဲ့ ရိုငးကို အံ့အားသင့သားစေတယ ။ စုံတဲတတဲ..။ မိမေးတိုငး ကိုယလုံးတီးတေနဲ့ ကာမစပယကနေကတာ…။
မိနးမက ဖငထောငကုနးပေးထားတာကို ယောကားက အနောကကနေ တဖတဖတနဲ့ ဆောင့လုပနေတယ ။ မိနးမရဲ့ မကနာကို မမငရသေး ။ဖငတောင့တောင့ နို့ကီးကီးနဲ့ .။ ရိုငး ပါးစပက “ ဒကဒီ….” လို့ လန့အောလိုကတဲ့ အသံကောင့ တအား နငး ဆောင့ထည့နေတဲ့ ယောကား လည့ကည့တယ ။ “ ဟာ…သမီး….ပုံ့ပုံ့မော…..” လန့ပီး ဆဲထုတလိုကတဲ့ သူ့အတနကီးက အရညတေ စိုစိုရဲပီး မတမတကီး တရမးရမးနဲ့ ..။ “ ဒကဒီ…ဘယလိုဖစတာလဲ…ပကစကလခညလား..ဒီမိနးမကကော ဘယက ကောငမလဲ….” ရိုငးက ကုနးအောလိုကတဲ့အခိန လေးဖကထောက ဖငကုနးပေးနေတဲ့ မိနးမလဲ ထိုငခလိုကပီး လည့ကည့လိုကတယ ။
“ ခငဦး..ခငဦးဦးမင့…” အောငမိုးခိမ့ရဲ့ အောသံ ထကလာတယ ။ “ တောက..ဖေါကပနတဲ့ ကောငမ…..ဟေ့ကောင မယားခိုး..မငး ဘာကောငလဲ..” အောငမိုးခိမ့ ပဉပားကီးကို မောကရယရငး သကဝငးမောဆီကို တဟုနထိုးပေးသားတယ ။ ဒေါသစိတတေ ပငးထနလနးသားတော့ ဆငခငတုံတရား မရိတော့ဘူး ။ လိငတနတနးလနးကီးနဲ့ ကောငကည့နေတဲ့ သကဝငးမောကို ပဉပားနဲ့ ရိုကထည့လိုကတယ ။ “ ဖောငး..” “ အား…..” “ ကိုအောင…မလုပနဲ့လေ…အို…..မလုပနဲ့..” အောငမိုးခိမ့ သတိလကလတနဲ့ သကဝငးမောကို ဆင့ကာဆင့ကာ ထပ ရိုကထည့နေတယ ။ ရိုငးကလညး အောငမိုးခိမ့ကို ဆဲတယ ။ “ အဲဒါ ရိုငးရဲ့ အဖေ…မလုပပါနဲ့…..” “ နင့အဖေ လိုးနေတာက ငါ့မယားဟဲ့…..” ကိုယတုံးလုံးကီး သေးအိုငထဲ လဲကနေတဲ့ သကဝငးမော…..သေးစနးနေတဲ့ ပဉပားကီး ကို လကထဲမာ ကိုငထားပီး ငိုငနေတဲ့ အောငမိုးခိမ့..အောဟစငိုနေတဲ့ ရိုငး( ခေါ ) ပုံ့ပုံ့မော…ယခုတိုင ကိုယလုံးတီးကီးနဲ့ ငိုယိုနေတဲ့ ခငဦးဦးမင့…။ မိမိတို့ရဲ့ ကာမဆနကို ရေ့တနးတငခဲ့ကတဲ့ ဆနလနကူး း ရမကတေ မူးခဲ့ကသူတေရဲ့ အဖစအပကတေပါ ။ ပီးပါပီ ။
