ရမ္မက် ကျေးကျွန် အပိုင်း ၁

ဒါပေမဲ့ ဘဝဆိုတာ ပောစရာကောငးတဲ့ ဇာတလမးလေးတေ ထဲက လို အမဲ ပောစရာမကောငးပါလားဆိုတာကို၊ နေရာသီကောငးအားရက အခိန လေးအတငးမာ ညို့ ဘဝ နဲ့ ရငးပီး အတေ့အကုံ ရခဲ့ရတော့တာပါပဲ။

အဲဒီနစ ညို့ ကောငးက ဖိုငနယ မပီးခငလေးမာပဲ ဖေဖေကော့ ရနကုနက ပဲရုံမာ ငေကေး ပနာတကနေလို့ ဖေဖေကော အလုပရုတနေတာနဲ့ မနလေးက ပဲရုံ ကိစရငးဖို့ မေမေ က မနလေးကို ထကသားရတယ။ ညို စာမေးပဲပီးတော့ ဖေဖေကောက လညး အလုပကိစ ပနာရငးပီးသားပီ ဆိုတော့ မေမေ ရိရာကို လိုကသားကတယ။

ညိုလညး စာမေးပဲ က ပရကရာတေ ကောင့ အခုမ စိတလတကိုယလတပောပါးရတော့မာပေါ့လေ။ မနလေးရောကတော့ မေမေ က ဖေဖေကော့ အလုပပနာကို စိတပူလို့ အဲဒီကိစပေလညရင တရားစခနးဝငမယလို့ အဓိဌာနထားလို့ ဆိုပီး စစကိုငးတောပေါက ကောငးတခုမာ တရားဝငမယတဲ့ ညို့ကိုပါ လိုကခဲ့မလားခေါတယ။

ညိုက မနးလေး သငနပောရမလားဆိုပီး မောင တားနေတဲ့ကားက ထကလာတာဆိုတော့ မလိုကခငတော့ဘူး။ မေမေ ကလညး ပောပါတယ။ ဖေဖေကောက ပဲရုံအလုပရိသေးတော့ လိုကမာ မဟုတဘူး၊ သမီးလညခငရင ဖေဖေကော လိုကပို့ပေးမယဆိုတော့ အငးဆိုပီး မနလေးက ညိုတို့ အိမမာပဲ နေခဲ့လိုကတယ။ ညိုတို့က မနလေးမာ လညး အိမတလုံးရိတယလေ၊ မေမေ တို့ ဖေဖေတို့ အလုပကိစနဲ့လာရင နေလို့ရအောင၊ ညိုတို့ မရိခိန ဖေဖေကော့ပဲရုံ က မကနာလဲ တယောကက စောင့နေပေးတယလေ။

အဲလိုနဲ့ သငနရောကတော့ ညို က ဘာလုပရမနးမသိဘူး တကယက မနးလေး မာ ညိုက သူငယခငးမရိဘူးလေ။ ဖေဖေကောက သူလိုကပို့ပေးမယ ဆိုလို့လေ၊ တကယပဲ အဲဒီနေ့မာ ဖေဖေကော့ မိတဆေ မိသားစု လားရိုးဘကက ဂစကားနဲ့ ဆငးလာတယ။ သူတို့က မိသားစု က သားသမီးသုံးယောက။ မိနးခလေး နစယောက ယောကားလေး တယောက အဖေနဲ့ အမေ ပေါ့။ အဲဒီလူကီးက ကားမောငးတယ သူ့မိနးမနဲ့ သားသမီးတေက မတတတရပ၊ ဖေဖေကောနဲ့ ညိုတို့လညး မတတတရပပေါ့။ ပထမတော့ တစိမးတေနဲ့ ဆိုတော့ ရိနနေသေးပေမဲ့ နောကတော့ ရငးနီးသားပီး ပောစရာ အရမးကောငးတာပဲ။

တခုပဲ အဲဒီ ကောငလေးက ညို့နားကို မသိမသာကပတယ။ ရေတအားပကတဲ့ အခိန ဆို ပိုဆိုးသေးတယ။ ညို့ကို ကာပေးသလိုနဲ့ ညို့အသားကို ရအောင ထိလာတယ။ သူ့ညီမလေးတေက လညး ငယသေးတော့ သိပသတိထား မိပုံမရဘူး။ ဖေဖေကော့ကို မသိမသာ အကဲခတလိုကတော့လညး ဖေဖေကောက ဟို အမိုးသမီးနားမာ ကပလို့၊ သူ့ယောကားက ကားမောငးနေတယလေ။ သူနဲ့ ဖေဖေကောနဲ့ က တခါနားတိုငး သူတို့ ယူလာတဲ့ ဝီစကီပုလငးထုတထုတပီး မော့ကတယလေ။

ဖေဖေကော့ မကနာကလညး အရကကောင့လား နေရောငကောင့လားမသိ နီနေတယ။ ညိုတို့က သဘကတေ ဦးထုပတေ နဲ့ ဆိုတော့ ကားလေးပေါမာ တယောကနဲက တယောက မကနာလောကပဲ သေခာမငရတာ၊ ဒါပေမဲ့ ညို့ မကလုံးတေ က ကံကံဖနဖနကို ဖေဖေကော ဟိုမိနးမ ခါးလေးကို လမးဖကလိုကတာကို မငလိုကမိသေးတယ။ ညို့စိတထဲမာ တမိုးပဲ ဖေဖေ့ကော့ကို ဒေါပတာလား ၊ မေမေ့ကို နောကကရင ပနပောလိုကရမလား တအုံနေးနေးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ညို့နားကပနေတဲ့ ဟိုကောငလေးက တမိုးလေ မားသောအားဖင့ ဖေဖေကောတို့ကို မေ့နေပီး ကိုယ့အနားကပနေတဲ့ ကောငလေးကို ပဲ သတိထားမိနေတယ။

အခု နောကပိုငးမာ မောငက လညး နညးနညးကဲလာတယ။ ညို နဲ့ မောငနဲ့ အတူတူ တနေရာမာ ထိုငကရင မောင့လကတေက နညးနညးရဲလာပီ။ ညို့ကိုလညး ဟိုနေရာကိုင ဒီနေရာကိုငနဲ့၊ ညိုလညး သေးနဲ့ကိုယ သားနဲ့ ကိုယပဲ၊ နညးနညးတော့ စိတထတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒါတေက မငလာဆောငပီးမ ပါလေ ဆိုတဲ့ မေမေ့ ဆုံးမ စကားကောင့ ညိုလညးထိနးထားရတာပေါ့။ အခု ဖေဖေကော ဟိုမိနးမကီးနား ကပကပနေတာနဲ့၊ ဟိုကောငလေး ညို့နားကပကပနေတာက စိတထဲ မာ ဘာလိုလို ကီး ဖစနေလို့ ကိုယ့ကိုယကိုတောင နားမလညအောင ဖစရတယ။

ညဘကကတော့ အဲဒီ မိသားစုက ညိုတို့ အိမလိုကအိပတယလေ။ ညိုတို့က ယာယီနယလာရင နေတဲ့ အိမမို့ အိမက သိပလညး အခနးအမားကီးမရိဘူး ဧည့သညခနးသေးသေးလေးကို သူတို့ ခလေးသုံးယောက အိပပီး ညို့ အခနးကို ဖေဖေကော့ သူငယခငး လငမယား အိပမယပေါ့။ ဖေဖေကောက သူနဲ့ မေမေ နဲ့ အိပတဲ့ အခနးမာ ညို့ကို လာအိပပေါ့။ သူက အခနးထဲက ပကလကကုလားထိုင မာ အိပမယပေါ့။ ညို့ကို ဖေဖေကောရဲ့ သမီးအရငးလို့ပဲ လူတိုငးက သိထားကတော့ ဘာမပောစရာမရိတဲ့ အစီအစဉပေါ့။

တကယလညးညအိပတော့ ညိုက မေမေတို့ လငမယားအိပတဲ့ ကုတငကီးပေါမာ တယောကထဲ ဖေဖေကောက ပကလက ကုလားထိုငပေါမာ ဇကကိုးပီး တခေါခေါ ဖစနေပီ၊ ဖစနေမာပေါ့ နေ့ခငးတနေ့ ခငးလုံး ဟိုလူကီးနဲ့ အရကတေ ခထားကတာကိုး။ ညိုက ပထမ ဖေဖေ့ကော့ ဟောကသံနဲကရော ဒီနေ့ စိတတေ က ထေပားနေတာနဲ့ ရော အိပမပောတော့ ဖေဖေကော့ဖစနေပုံကည့ပီးသနားသားတယ မနကကရငတော့ အုနးလဲနေတော့မာပဲ ဆိုပီး ဖေဖေကော့ကို လုပနိုးလိုကတယ။

“.ဖေဖေကော ကုတငပေါမာ လာအိပ အဲဒီမာဆို ဇကနာတော့မယ..”

“..အော အငးအငး ..ရတယ ညိုလေး ညိုလေးကပနေလိမ့မယ အေးဆေးသားအိပ..”

“..ဟာ ရပါတယဆို ကုတငကီးက အကယကီးဟာကို လာလာ..”

ညို အတငးဆဲခေါလို့ ဖေဖေကော ယိုငတိယိုငထိုးနဲက ထလာပီး ကုတငပေါမာ ဘုနးကနဲကို မောကပီး အိပပောသားပနတယ။ အဲဒါနဲ့ ညိုလညးအိပယာရဲ့ တခား တဖကစနးမာ သားပီး အသာလဲလိုကတယ။ မကာပါဘူး နေ့ခငးက ပငပနးထားတာနဲက မေးကနဲ အိပပောသားတော့တယ။

ညို့ကိုယပေါမာ လေးလေးကီး ဖိမိနေတာမို့ ညိုအိပယာက နိုးလာခဲ့တယ။ အခနးတခုလုံး မောငပိနးနေတယ။ တကယက အဲလို မနိုးခင ညိုအိပမကမကနေတာ။ ဘယကနေဘယလို မောငနဲ့ သားတေ့လညးမသိဘူး၊ မောငက ညို့ကို ဟိုကိုငဒီကိုငလုပရငးက ညို့စိတတေထလာတယ။ အဲဒီအခိနမာ မောငက ညို့ ပိပိလေးကို လာပီးပတနေတော့ ညိုမခံနိုငတော့ဘူး ညိုမောင့လကကို ဖယဖစဖို့ ဆဲယူလိုကပီး မောင့ မကနာကို ကည့လိုကတော့ ဟင၊ ဟိုကောငလေး ဖစနေတယ။

အဲဒါနဲ့ ဟိုကောငလေးကို တနးလတဖို့ ကိုးစားရငးနဲ့ ကောငလေးက အတငးဖိတော့ လန့နိုးလာတာ၊ အခု ညို့ကိုယပေါမာလညး လေးလေးကီးပိနေပီး ညို့မကနာ နားမာ လေပူပူ မုတထုတနေတာ ညို့ ပါးစပတေကို နမးဖို့ ကိုးစားနေတဲ့ ပါးစပအစုံက အရကနံ့တေ ထကနေတယ။ ဟင ဖေဖေကော။ ညို တအားရုနးမိတယ၊ ဒါပေမဲ့ ဘယအခိနထဲက လနတကနေမနးမသိတဲ့ ညို့ ဂါဝနနဲ့ ဘယအခိနထဲက ကတသားမနးမသိတဲ့
အတငးခံဘောငးဘီတို့ကောင့ ညို့ ပိပိလေး အဝမာ ပူပူနေးနေး အရာကီးက ထိုးပတနေတာ ကို ခံလိုကရတယ။ ခုန က အိပမကကောင့လား၊ ညိုအိပနေတုံးဆထားလို့လား မသိတော့ဘူး ညို့ပိပိလေး မာလညး အရညတေ စိုလို့။

“.ဖေဖေကော ဘယလို အု အု…”

ညို့ပါးစပက အသံဘယလိုမ ထကလို့ မရတော့ပါဘူး၊ ဖေဖေကောရဲ့ ပါးစပတေက ညို့ပါးစပကို ဖိကပပီး ညို့လာလေးကို အတငးစုပယူနေတယ။ ဖေဖေကော့ ဒူးကီးနစလုံးက ညို့ပေါငလေးနစလုံးကို ဖဲခဲထားပီး ညို့ပိပိအဝလေးထဲကို ပူပူနေးနေး အတနကီးက တိုးဝငနေပီ။

“.အား…”

ညို နာလို့ ဖေဖေကော့ ပါးစပထဲကို အသံထကအောင ငီးလိုကမိတယ။ ညို ဘာလို့ တအားမအောမိလညး မသိပါဘူး။ မသိစိတက ညိုတို့ကို ဒီလို ပုံမိုး သူမားတေ တေ့သားမာ စိုးရိမမိနေလို့လား၊ ဖေဖေ့ကော့ လီးကီးက ညို့ ပိပိလေးထဲကို အတငးတိုးဝငလာခဲ့ပီ။

ညို့ပိပိလေး မာ အရညလေးတေ ရိနေတာပဲ ကေးဇူးတငရတော့မယ။ အား ညို့ဟာလေး ကဲထကတော့မလိုပဲ။ ဖေဖေကောက အရမးဆောင့မထိုးထည့တာတောင ကေးဇူးတငရမလိုပဲ ဖညးဖညးခငး နစသငးလိုကတာ ညိုအသကရုဖို့တောငမေ့သားတယ။ ဖေဖေ့ကော့ ဆီးခုံနဲ့ ညို့ဆီးခုံ နစခုတို့ ထိကပသားမ ဖေဖေ့ကော့ဟာကီး ညို့ဟာလေးထဲ အဆုံးထိ ဝငသားပီ ဆိုတာ သိလိုကရတယ။အား ညို့တကိုယလုံးကို ပည့ကပနေတာပဲ။ မလုပရဲဘူး နာမာ စိုးလို့။

ဖေဖေကောက လညး ဒီအတိုငးပဲ ဖိကပထားပီး မလုပပဲနဲ့ အကာကီးနေနေတယ။ ညို့ဟာလေး အတငးက ဖညးဖညးခငး နာတာ လော့လာသလိုပဲ ဖေဖေကော ရဲ့ အသာ မာကစကစတေနဲ့ ယောကားကီးတယောကရဲ့ အနံ့ နဲ့ အတေ့အထိတေက လညး ညို့စိတတေကို တမိုး ဖစစေခဲ့တယ။

ညို့ဟာလေးထဲက အရညစိမ့ကလာသလိုပဲ ခံစားရတယ။ ဖေဖေကောလညး သိပုံပဲ သူ့ဟာကီးကို ဖညးဖညးလေး ဆဲထုပလိုကတယ ညို့အဖုတဝနားက ထကကာနီးကတော့ ညို့ ရငထဲ ဟာကနဲ ဖစသားလို့ ဖေဖေကော့လကမောငးတေကို လမးဆုပကိုငလိုကမိတယ။ ဖေဖေကော့ကောငကီးက ညို့ပိပိလေးထဲက မထကသားပဲ အထဲကို ပနတိုးဝငလာခဲ့တယ။

……………………………………………………………………………………………………………….

“..အား…”

ညို့ ပိပိလေး ကို ပည့သိပသားပီး စပဖငးဖငးလေး ရတနဲက ဖစသားလို့ ညို့ပါးစပက အသံထကသားမိတယ။ ဖေဖေကော့ လီးကီးလညးတုံ့ကနဲ ရပသားပီး ညို့ပါးစပလေးကို သူ့ပါးစပကီးနဲ့ လာငုံစုပတယ။ ညို အသကရုရကပလို့ ခေါငးကို တဖကလည့ လိုကတော့ ညို့ လညတိုင တေ နားရကဖားလေး တေကို သူ့လာစိုစို နေးနေး ကီးနဲ့ လာရကပေးနေတယ။ ဘာလို့မနးမသိ၊ ညို့ကိုယလုံးလေး လညးတခကတုံ တကသားပီး မ ညို့ ကိုယလုံးလေး နညးနညး တောင့တငးနေတာလေး တေ ပေလော့သားသလို၊ ညို့ပိပိလေးကလညး အနာ သကသာသားတယ။

“.အို..”

ဖေဖေကောက အခု တော့ သူ့ဟာကီးကို ဖညးဖညးခငး ညို့ပိပိလေးထဲ ကို ထိုးသငးလိုက ဆဲထုတလိုက လုပနေတယ။ ညို့ပိပိလေး လဲ အတငးထဲက ယားကိကိလေး ဖစလာတာနဲ့ အတောလို ဖစနေသလိုပဲ။ ညို့ဖငကီးတေ တောင မသိမသာ ကပေးလိုကမိတယ။ ညို့စိတပါလို့ မဟုတဘူးထငတယ။ ညို့ သေးသား ကိုယလုံးတေက ညို့ကို သစာဖေါကနေကတယ။

ညို့ပိပိလေး ထဲက အရညတေ သူ့အလိုလို စိမ့ထကလာတယ။ ဖေဖေကော့ကောငကီးက အခုတော့ ညို့ပိပလေးထဲကို မနမနကီး ဝငထကလုပနေတယ။ ညို့ တကိုယလုံး လညးပူနေးလာတယ။ ဘာဖစမနးမသိဘူး၊ ညို့ ပိပိလေး ဟိုးအတငးထဲက အရမးယားလာသလိုပဲ။

ညို့ ပေါငနစလုံးကို အလိုလို ကားပေးမိပီး ညို့ဖငကီးတေကိုပါ မောကမောကပေးနေမိတယ။ နောကတော့ ညို့လကတေက အိပယာခငးတေကို အတငးဆုပကိုငဆဲထားမိပီး ညို့တကိုယလုံးလညးတောင့တငးသားတယ။ ညို့ပေါငလုံးကီး နစလုံးနဲ့ ဖေဖေကော့ကို ညပထားမိတယ။ ညို့ တကိုယလုံးကို လိုငးလုံးကီးတေ ဖတပေးသားလို နိမ့လိုကမင့လိုက ခံစားနေရတယ။

“.အို..”

ဖေဖေကောရယ ရပပါတော့။ ဖေဖေကောက ခုထိ မရပသေးဘူး ညို့ပိပိလေး အတငးသားတေက အထိမခံ နိုငတော့ဘူးရယ။ ဖေဖေကော့ ဒစကီး တခကပတလိုကတိုငး တုံတကသားပီး ညို့တကိုယလုံးလညး နူံးခေသားရတယ။ ညိုမခံရပနိုငတော့လို့ ဖေဖေကော့ ကောပငကီးကို ညို့လကသညးတေနဲ့ ကုတခစလိုကမိတယ။

“..အာ့..”

ဖေဖေကော နာသားလို့လားမသိ အသံလေးထကလာတယ။ တခိနထဲမာပဲ ညို့ ပိပိလေးထဲ ပူပူနေးနေး အရေတေ ပနးထည့လိုကတာခံလိုကရတယ။ ညို့ ကိုယကို ညိုမထိနးနိုငတော့ဘူး။ ဖေဖေကော့ကိုတငးတငးကပကပကီး ဖကထားလိုကမိတော့တယ။

……………………………………………………………………………………………

ခနနေတော့ ဖေဖေကော လုံးဝငိမကသားတယ။ နောကတော့ ညို့ဘေးကို လိမ့ခပီး ပကလကလနလက နဲ့ငိမသားတယ။ ဖေဖေကော့ လိငခောငးကီး ညို့ပိပိလေးထဲက လောကနဲ ထကသားတော့ ရငထဲမာ ဟာကနဲ လိုပဲ ခံစားလိုကရတယ။ နောကတော့ ဖေဖေကော တခေါခေါ နဲ့ ဟောကပီး အိပပောသားတော့တယ။ ညို့ပိပိလေး ထဲမာ အရေတေ စိုပပီး ကပစေးစေးဖစနေတာ မနေတတ တော့ အသာထ နောကဖေး ရေခိုးခနးထဲ သားပီး ညို့ ပိပိလေးကို ရေ နဲ့ ဆေးလိုကရတယ။ ပိပိလေး အထဲ မာ စပဖငးဖငးလေး ဖစနေတယ။ ညို့ အပေါကလေးအတငးသားတေ ရောငနေသလိုပဲ ခံစားနေရတယ။

အခနးထဲ ပနရောကလာတော့ ဖေဖေကော က ပုဆိုးလဲ မရိ ပကလကကီး အိပပောနေတော့ သူလီးကီးက ပော့ပီး သေးသေးလေး ဖစနေတယ။ ခုန ညို့ကို လိုးတုနးကနဲ့ ဘာမ မဆိုငသလိုပဲ။ ညိုက မကစေ့ရကတာနဲ့ ကမးပငပေါ ကနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ယူပီး သူ့ခါးအောကပိုငးကို ဖုံးပေးထားလိုကတယ။နာရီ ကည့လိုကတော့လညး မနကတနာရီ ထိုးခါနိးပဲ ရိသေးတယ ဆိုတော့ ခုန ဖင့လိုကတဲ့ မီးလုံးလေးကို ပနပိတပီး မောငပိနးသားတဲ့ အခနးထဲက ကုတငပေါမာ ဖေဖေကောနဲ့ အဝေးဆုံး အစနးဘကအခမးမာ စောငပါးလေးတထညခုံပီး အိပလိုကတယ။ ပငပနးလို့လားမသိဘူး။ ခနလေးပဲ အိပပောသားပနတယ။

မနက အိပယာနိုးတော့ အခနးထဲမာ အလငးရောင တောင တောတောရောကနေပီ။ ဖေဖေကော က အခနးထဲမာ မရိတော့။ ညို့ တကိုယလုံးလညး ကိုငရိုကထားသလို နာကငနေသည။ မနေ့က တနေ့လုံး ရေပကခံထကလညတာ နဲ့ ညတုနးက ..အို ညတုနးက ဆိုတာကို တေးလိုကတော့ ညို့မကရညတေ ဝိုငးလာတယ။ လောလောဆယ ဘာမ လုပမရသေးတာ ခန မေ့ထားလိုကအုံး လို့ ကိုယ့ကိုယကို ပောပီး ရေခိုးခနးဘကထကလာလိုကတယ။

မကနာသစသားတိုကပီးတော့ မီးဖိုထဲမာ ဧည့သညတေရော ဖေဖေကောရော ညို့ကို စောင့နေကတယ။ မနကစာ နနးကီးသုပတို့ လဘကရညတို့ နဲ့ စုံနေတာပဲ။ သူတို့က စားရငး သောကရငး မနေ့က နေပကခံ အတေ့အကုံတေ ပောနေကတယ။ ဖေဖေကော့ သူငယခငးက ညို့ကို ငိမလခေလား ညို က စကားနညးတယနော ၊ ဒီနေ့ ဘယသားခငလဲ လို့ မေးလာပါတယ။

ညိုက ဒီနေ့တော့ မလိုကတော့ဘူး နေလညးသိပမကောငးလို့ နားအုနးမယလို့။ဆိုတော့ သူတို့က အော ဟုတလား၊ ဦးကော ကလညး အလုပရိလို့ ဒီနေ့ မလိုကနိုငဘူး ဆိုတော့ ငါတို့ခညးသားကရမာပေါ့တဲ့။ ဆိုတော့ ညို ဖေဖေကော့ မကနာကို လမးကည့လိုကမိတယ။ ဖေဖေကော က ညို့ကို မကစေ့ခငးမဆိုငဘူး။တဖကကို ကည့ရငး ပောနေတယ။ ဟုတတယ ဆောရီးကာ ငါလကကနစာရငးလေး တေ ဖတစရာရိနေလို့တဲ့။ ညို ကဘာပောရမနးမသိတော့ဘူး။ ကိုယပောပီးတဲ့ စကားလညး ကိုယပနပငမပောခငတော့ဘူး၊ ဒီအိမမာလညး ဖေဖေကောနဲ့ နစယောကထဲ မနေခဲ့ခငဘူး။ ခုမတော့ မတတနိုငတော့ဘူး။

ဧည့သညတေ ထကသားကတော့ ညို အိမရေ့ခနးမာ ထကထိုငပီး စာအုပတအုပကို ဖတသလို လုပနေလိုကတယ။ ဖေဖေကောက မရဲတရဲနဲ့၊

“ညိုလေး ဖေကော အလုပကိစနဲ့ အပငသားလိုကအုံးမယနော၊ နေမကောငးရင၊ ဆေးသောကမလား”

လို့ တံခါးဝနားက လမးမေးတာကို ပနမကည့တော့ပဲ။

“ရတယ ကိစမရိဘူး” လို့ ပနပောလိုကတယ။

နောကတော့ ဖေဖေကောထကသားတော့မ အိမရေ့တံခါးကို ထပိတပီး အိပခနးထဲ ဝငလာခဲ့တယ။ညို့အခနးထဲမာက ဧည့သညတေရဲ့ ပစညးတေနဲ့မို့ ဖေဖေကောတို့ အခနးထဲက ကုတငပေါမာပဲ လာလဲနေလိုကမိတယ။ ကိုယ့အဖစကိုယပနတေးရငးလညး မကရညတေ စို့လာတယ။ မောင့ကို သနားမိတယ။ မောငသိသားရင ဘယလိုနေမလဲ ဆိုတာကိုတောင ဆကမစဉးစားရဲ တော့ဘူး။

နေလညခငး ရေခိုတော့လညး ညို့ပိပိလေးကို ထပကာ တလဲလဲ ဆပပာတိုက ရေဆေးလုပမိတယ။ အထဲက နညးနညးလေး နာနေသေးတယ။ စိတထဲက မစဉးစားခငပဲနဲ့ မနေ့ညက အဖစအပကကို ပနပနတေးနေမိတယ။ ကိုယ့ကိုယကိုလညး ဘာလို့ တအားအောပီး ကနကောကမပစမိတာလညးဆိုတာ အပစပနတငနေမိတယ။ တနေ့လုံး နီးပါး ဘာလုပရမလဲ ဆိုတာကို တေးနေခဲ့ပေမဲ့ အဖေထကမလာဘူး၊ အမေ စိတဆငးရဲမယ။ နောက ပထေး ရဲ့ ရိခဲ့ဘူးတဲ့ ကေးဇူးတေ။ နောကပီး ကိုယ့ရဲ့ သိကာ၊ အပိုရညပကသားပီ ဆိုတာ လူသိရငကားကေငာလိုကသလိုဖစမယ။ နောကပီးတော့ မောင၊ မောင့ကို ဘယလို ပောမလဲ။ ညိုစိတရုတရုတနဲ့ အိပယာထဲမာပဲ ခေနေမိတယ။ ဖေဖေကောလညး တနေ့လုံးပနမလာဘူး။

ညနေစောငးကတော့ ထုံးစံအတိုငး အိမမာ လူတေ ပနရောကလာကတယ ဧည့သညတေရော ဖေဖေကောရော။ စားကသောကကနဲ့ ညိုလညး ဘာမ မဖစသလို နေမကောငးသေးလို့ နားခငသလိုပဲ အကောငးပပီး အိပယာထဲ လဲနေလိုကတယ။ ဒီညတော့ ဖေဖေကော အခနးထဲတောင ဝငမလာဘူး။ ဘယမာ သားအိပနေလဲတော့ မသိဘူး။ ညိုရဲ့ ပူပနတဲ့ စိတလေး နညးနညးလော့သားသလိုပဲ။ အငး၊ အခုလို ပုံနဲ့ဆို ဘယသူမ သိစရာ အကောငးမရိဘူး။ ဖေဖေကောနဲ့ ငါနဲ့ ပဲ ဒီကိစကို သိတာပဲလေ။ ဆိုပီး ထားလိုကတော့တယ။

နောကနေ့ မနကလညး နေမကောငးဘူး ဆိုပီး နေခဲ့လိုကတယ။ ဖေဖေကောက တော့ သူတို့ ကားနဲ့ လိုကသားလိုကတယ။ ညို တယောကထဲ ပဲ အိမမာ ကနခဲ့တယ။ နေလညခငးရေခိုးတော့ ညို့ပိပိလေးကို ဆပပာတိုက ရေဆေး လုပတယ။ ပိပိလေးက နာတာ လုံးဝ မရိတော့ဘူး။ ပုံမနပနဖစသားပီ။ ညို့ ကို ဖေဖေကောဘာမ မပောပဲ အဝေးက နေသာ စိုးရိမတဲ့ မကနာနဲ့ကည့နေတာ ကို သတိထားမိတယ။ တခု နစရကကာတော့ ညို ပနတေးမိတယ။ တကယတော့ ဖေဖေကော့အမားကီးပဲတော့ ဝ ရာနုံးပောမရဘူး။

သူက မူးနေတာလဲ ပါတယ။ နောကပီး ကိုယကိုယတိုငက လာရညပီးသူ့ကို ကုတငပေါ သားခေါခဲ့တာလညးပါတယ။ ဆိုတော့ ကိုယ့အပစလညး မကငးဘူး။ ဖေဖေကော ညို့ကို လိုးတုနး က ညိုကိုယတိုငတောင ဖေဖေကော့ကို အတငးဖကပီး ကုတခစမိသေးတယမလား။အဲဒါတေ ပနတေးလိုကတော့ ညို့ ပိပိလေးမာ တမိုး ဖစလာတယ။ ယားသလိုလို မိုးလေး။ အဲဒါနဲ့ ညို့လကဖားကလေးနဲ့ ဘောငးဘီအောကကနေ ပိပိအကဲကောငးလေးကို စမးကည့လိုကတော့ အရေလေး တေ စိုနေတာတေ့ရတယ။

ညနေကတော့ ထုံးစံအတိုငး လူတေ ပနရောကလာကပီး တရုနးရုနးနဲ့ပေါ့ နေ့ခငးဘက ရေပကခံ အတေ့အကုံတေ ပနပောကဘာညာနဲ့။ ညို့ကိုလညး ဘယလိုနေသေးသလဲ မေးတော့ သကသာပါတယပေါ့။ မနကဖန ရေပကခံမလိုကခငရငလညး နောကဆုံးညဆိုတော့မဏပတေက ကားတေ ကို ဆုပေးတာ လိုကကည့ရငလိုကခဲ့လေ ဆိုတော့ ညိုလညး အငးလို့ ဖေလိုကတယ။

ညဘကအိပတော့ ညိုတယောကထဲ ကုတငကီးပေါမာ အိပရငး အိပမပောဘူး ဘာကောင့မနးမသိ လူးလိမ့နေမိတယ။ နောက ဖေဖေကောတယောက ဘယမာသားအိပသလဲ ဆိုတာ စပစုခငစိတပေါလာတယ။ အဲဒါနဲ့ အခနးအပငဘကထကပီး ခေသံလုံလုံနဲ့ လောကကည့လိုကတော့ ဧည့ခနးက နစယောကထိုင ဆိုဖာပေါမာ ကေးကေးလေး အိပနေတဲ့ ဖေဖေကောကို တေ့လိုကရတယ။

နဂိုစိတနဲ့ အောသူတော့ ညောငးနေတော့မာပဲလို့ တေးလိုကမိပေမဲ့တခါသေဖူး ပဉဖိုးနားလညသားပီမဟုတလား၊ သား မဆတော့ဘူး ကိုယ့အခနးဆီ ပဲ ကိုယပနလာလိုကတယ။ လမးမာ ဧည့သညလငမယား အိပတဲ့ ညို့အခနးနားက ဖတပနလာတော့ အခနးထဲက အသံသဲ့သဲ့ ကားလိုကရတယ။ ညို့ရငထဲ ထိတကနဲ ဖစသားပေမဲ့ ညို့ခေထောကတေက တံခါးနား ကပသားမိတယ။ အသကက အသကရုသံပငးပငးတေနဲ့ ဖတဖတ ဖတဖတ အသံတေ ကားရကထဲက ဘာလုပနေကတယဆိုတာ သိသာနေပါပီ ။

ဒါပေမဲ့ တိတဆိတမုနဲ့ ကနတဲ့သူတေ အကုနအိပပောနေကတယ ဆိုတဲ့ အသိက ညို့ကို အားတနးပေးနေတာနဲ့ တံခါးကို အသာလေးတနးလိုကမိတယ။ စေ့ရုံသာ စေ့ထားတဲ့တံခါးက လကနစလုံးလောကဟသားတာနဲ့ ကုတငကို လမးမငလိုကရပါပီ အခနးထဲက ညမီးကို ထနးထားပေမဲ့ အမောငထဲမာကတော့ တအားလငးနေသလိုပါပဲ။ ညို စာအုပတေထဲမာသာ တေ့ဘူးတဲ့ ပုံစံကို အခုမ လကတေ့မငဖူးရတော့တယ။ ဒေါ့ကီစတိုင ဆိုတာပေါ့။ မိနးမ က လေးဘကထောကထားပီး ယောကားက အနောကက နေလိုးနေတာ။ ညို့ ကိုယ့ပိပိလေးကို ကိုယပနစမးမိတယ။ အကောလေးတေတောင တန့သားသလိုပဲ။

အဲဒီလူကီးက သူ့မိနးမ ခါးလေးကို ကိုငကိုငပီး ဆောင့နေလိုကတာ ညို့ဒူးတေတောင ခောငလာသလိုပဲ။ ခနလေးပဲ တောပီ၊ ကိုယ့အခနးကိုယပနတော့မယ ဆိုပီး တော့ ခေထောကက မရေ့နိုငဘူး ကောနဲ့ ကပထားသလိုပဲ။အဲလိုနဲ့ ခောငးကောငးကောငးနဲ့ ခောငးနေတုနး အသံတခုကားလိုက တာနဲ့ လန့ဖတပီး တော့ ကိုယ့အခနးကိုယပနသုတရတော့တာပေါ့။ နောကလညး လည့မကည့ရဲဘူး။ ကိုယ့အခနးထဲ ကိုယအမနပနဝငပီးတော့မ ခုနအသံက ကောငသံလား ဘာသံလဲ ဆိုတာကို တံခါးကားက စပစုမိလိုကတယ။

ဟောတော့ ကံကောငးတယ။ ဖေဖေကောပေါ့၊ ဘယတုံးက နိုးလာလဲ မသိဘူး။ ခုနက ညိုခောငးခဲ့တဲ့ တံခါးကားကနေ အထဲကို ခောငးနေတယ။ ခောငးရငးနဲ့ သူ့ပုဆိုးအောကကို လညး နိူကနေတယ။ ညိုခောငးနေမိတာကိုရော ဖေဖေကော တေ့သားသေးလားမသိဘူး လို့တေးမိပီး မကနာတခုလုံး ပူတကလာတယ။ တောပီ၊ ကုတငပေါတကပီး အိပခငယောငဆောငနေမ ရတော့မယ။ ဆိုပီး ကုတငပေါတက စောငကို ခေါငးမီးခုံ နေလိုကတယ။

………………………………………………………………………

အဲလို အိပခငယာငဆောငနေရငးနဲ့ ခုနတုနးက လငမယားလိုးနေကတာကို ပနတေးပီး ပိပိလေးက ယားလာတယ။ လကကို ပေါငကားလေးထဲအသာလိုသငးရငး ပိပိနုတခမးသားလေး တေကို ပတပေးနေမိတယ။ အဲဒီအခိနမာပဲ အိပခနးတံခါးက အသံတခုကားလိုကရတော့ ညို့ ရင ဒိနးကနဲက ခုနသားတယ။ အခနးထဲကို တယောကယောကဝငလာတာ သိလိုကတယ။ ဖေဖေကောပဲ ဖစမာပဲလို့ တေးလိုကမိတယ။ ညိုဘာလုပရမနးမသိတော့ဘူး။ ဒီတခါ ညို အောလိုကရ မာလား။ ကနထုတပစလိုကရမာလား။

အဲဒါဆိုရင တော့ လူသိရငကားဖစကုနပီး ရုံးတေ ဂါတတေ ရောကတော့မယ။ မေမေ လညးသိသားပီး စိတဆငးရဲရတော့မယ။ မောငလညး ညိုအပို စငမဟုတတော့ဘူး ဆိုတာ သိသားတော့မယ။ ညို့ခေါငးထဲမာ ဖစလာနိုငတဲ့ဟာတေ စဉးစားရင ခီတုံခတုံ နဲ့ ဘာလုပရမယ မသိတော့တဲ့ အခိနမာ ကုတငက အိကနဲ ဖစသားတယ တယောကယောက ကုတငပေါ တကလာ ပီ ဆိုတာ သိလိုကတယ။ ညို အသကတောင မရုဖစတော့ဘူး အသကကို အောင့ထားလိုကမိတယ။ အဲဒီလူကို ညိုက ကောပေး အိပနေသလို ဖစတာက ပဲ ကံကောငးသလားမသိ။ညို ဇောခေးတေ ပံပီး စောငထဲမာ လဲ မနးလာတယ။

ညို့အနောကမာ ရောကနေတဲ့သူက ကုတငပေါမာ ထိုငနေတယထငတယ၊ သူ့ရဲ့ အသကရုသံပငးပငး ကို ကားနေရနေတဲ့ နေရာကို မနးပီး ပောရရင ညို့ တငပါး အနောကနားလောကမာ သူထိုငပီး ညို့ကို ကည့နေတယလို့ ခံစားနေရတယ။ ညို အိပခငယောင ဆကဆောင နေလိုကဖို့ ပဲ လောလောဆယ တေးထားလိုကတယ။ အရမးဆိုးလာရငတော့ ထထကသားလိုကမယပေါ့။ နောကဖေးက ရေခိုးခနးထဲ ဝငပီး တံခါးပိတနေလိုကမယ။ မနက လူတေ နိုးတဲ့ အခိနကမ ပနထကလာမယပေါ့။

အဲလို ကိုယ့ဘာသာ စိတထဲ လောက တေးနေတုနး ညို့ အောကပိုငး လေတိုးပီး အခနးထဲက အဲယားကနး ကောင့ အအေးဓါတ ရုတတရက ဝငလာတယ။ အဲဒီလူကီး ညိုခုံထားတဲ့ စောငကို လနပီး ခါးပေါတငလိုကတာဖစမယ။ ညို ဝတထားတဲ့ ဒူးလောက ဂါဝနလေးပါ လနသားပီ ဒုကပါပဲ။ ညိုအခုလုပလိုကရင အိပမပောနေဘူးဆိုတာလညး သိသားတော့မယ။ အတငးခံ ဘောငးဘီ မဝတထားတဲ့ ညို့ဖငကီတေ ကို သူကည့နေပီထငတယ။ ရကလိုကတာ။ ညို့ ပိပိလေး မာ စိုနေတာ တေ့သားပီပေါ့။

” အို..”

ညို့ အသံထကတော့ မလို့၊ ကိုယ့နူတခမးကိုယ ကိုကထားလိုကမိတယ။ ညို့ပိပိလေးကို စိုတိုတို နေးနေးကီးက လာထိသလို ညို့တငသားတေပေါမာလညး လေပူ မုတသလို ခံစားရတော့ ၊ ညို့ပိပိလေးကို သူလာနဲ့ လာရကတယဆိုတာ သိလိုကရတယ။ ညို့တကိုယလုံးလဲ ဖိနးရိနးတကသားရတယ။ ညိုတခါမ မခံစားဖူးပေမဲ့ ညို့သူငယခငးတေ နောကနောကနေကတဲ့ ဘာဂာမုတတယ ဆိုတာ မနးသိလိုကတယ။ ညို့ပိပိလေးကို လာကီးနဲ့ ရကနေပီ။ ညိုတုံကနဲ ဖစသားတာနဲ့၊ ညို့ပေါငတနလေး တေ မာ ကကသညဖုလေးတေ ထသားတာနဲ့ ဆိုရင သူ ၊ ညို နိုးနေတယ ဆိုတာ သိနေလောကပီ။ အို သူ့လကဖဝါးကီးနဲ့ ညို့ပေါငတလုံးကို အသာလေးမလိုကတယ။ သူ့ရကလို့လယအောငထငတယ။

” အိုးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ညို့ဖငလေးတောင ကော့သားမိတယ။ သူ့လာအပားကီးနဲ့ ညို့ ပိပိနူတခမးလေးတေကို ရကနေတာ၊ ညို့ အသေးအသားတေ ထဲမာ စိမ့နေတယ။ အို သူ့လာကီးက ညို့ပိပိနူတခမးလေးတေကို ထိုးခဲပီး ရကနေတယ။ အို ကတစကတစ သူ့လာထိပက ညို့ အနောက ဖငပေါကလေးကိုပါ ထိုးလိုက ရကလိုကလုပနေတယ။ ညို့ ပိပိလေး ထဲက အရညတေ တသငသင ကနေပီထငတယ။ ညိုရကလိုကတာ။ ဘာလုပရမာလဲ။ ခု မ တော့ မထူးတော့ဘူးထငတယ။ တနေ့တုနးက ဖေဖေကော လိုးသလိုပဲ မသိခငယောငဆောငလိုကတော့မယ။ အဲဒါဆိုရင မနကမိုးလငးရင လညး ဘယသူမ မသိနိုငတော့ဘူးလေ။ တကယတော့ ညို့ဘာသာ ဆငခေပေးနေမိတာလား မသိပါဘူး။ ညို့ပိပိလေးထဲက အရမးယားနေပီရင့။ ဟိုနေ့ညက ဖေဖေကော့ လီးကီး ထိုးထည့သလို တခုခု ထိုးထည့ခငစိတတေ တအားပေါနေပီ။

” အို ”

အဲလူကီးက ဒီတိုငး မလုပဘူး၊ ညို့ပေါငလုံး နစခုကို ကိုငပီး ညို့ကို မောကရကဖစအောင လိမ့ပစလိုကတယ။ ညိုလညး အလိုကသင့မောကရကလေး နေပေးလိုကတယ။ အဲဒါကို သူက ခေါငးအုံးတေ ယူပီး ညို့ ဘိုကအောကကို လာခုတယ။ ခုတော့ ညို့မာ ဖငဘူးတောငးထောငရကလေး ဖစနေရပီ၊ ဟော သူ့လာကီး ပနလာပနပီ။ ဒီတခါတော့ သူ့လာကီးက ညို့ ပိပိ နူတခမးသားတေ နဲ့ ညို့ ဖငဝလေးကို စုံဆန ရကပေးနေတုနး သူ့လကခောငးတခုက ညို့ စေ့စေ့လေး နေရာကို လာပီး ပတပေးနေတယ။ ညိုမခံနိုငတော့ဘူး။ ညို့ ကိုယလုံးလေး တောင့တငးပီး ညို့တကိုယလုံးလညး ဖိနးတိနးရိနးတိနးနဲ့ လောကကီးကိုတောင မေ့သားတယ။

” အား……”

……………………………………………………………………………………

အဲလူကီး တောတောဆိုးတယ။ အဲလောကဖငဘူးတောငး ထောငရကလေး ဖစနေတဲ့ ညို့ကို ပိုအရကကုနအောင အနောကက နေ ညို့ပေါငနစလုံးကို ဖဲကားပစလိုကတယ။ ညို့ ရဲ့ ပိပိလေး ဟတတ ဖစသားမာ သေခာတယ။ညို ့ မကနာအောကက ခေါငးအုံးကို ပါးစပနဲ့ ကိုကထားလိုကမိတယ။ အဲဒါမ ပဲ အသံမထကတော့မာလေ။ အို သူ့လာကီးက ပိုဝငလာတယ။ ညို့စေ့စေ့လေးကို ပတခေနေတဲ့ သူ့ လကခောငးကီးက လညး တခကလေးမ မနားဘူး။

ညို့တကိုယလုံး တဆပဆပတုနလာပီး ညို့ စေ့စေ့လေး မာ ကငကနဲ ဖစသားလို့ ညို ကိုယ့ကိုယကို မထိနးနိုငတော့ပဲ ဖငကီးတောင ကော့ကနဲ ကပီး သူ့လကက နေလတအောင မလိုကမိတယ။ အငး သူကတော့ ညိုအိပမပောဘူး ဆိုတာ ရိပမိနေမာပဲ မတတနိုငဘူး။ ညိုပါးစပက ဘာမ ပနမပော၊ သူနဲ့ မကနာခငးဆိုင မကည့မခငးက ညို မသိဘူး ဆိုတာငငးလို့ရတာပဲ။ အဲလိုပဲ ဖေတေးနေလိုကတယ။ သူ့လကခောငးရော လာစိုစိုကီးရော ညို့ ပိပိလေးက ခာသားတော့ ဝမးသာသလို လို ဝမးနညးသလိုလို ကီးဘာမနးတော့ မသိဘူး။ သူ အနောကဖကမာ လုပရားနေတာတော့ သိတယ။

…………………………..

သူကုတငပေါကနေ ဆငးပီး အခနးထဲက ထကသားမယထငမိတာ ညို့အမားပဲ။ ညို့ပိပိလေး အဝကို ပူနေးနေး အတုံးကီးတခု ဝငလာပီ။ အု။ ညိုသိလိုကပီ လီးကီး။ ဟိုတနေ့က ဖေဖေကော့လကခကနဲ့ ညို လီးကီး အဖုတထဲ ဝငတဲ့ အရသာကို သိခဲ့ရပီ မဟုတလား။ အဲဒီတုနးက နာခဲ့တဲ့ညို့ပိပိလေးက ခုတော့ သူမဟုတသလိုပဲ။ ညို့ပိပိလေး ထဲက အရေတေကလညး တစိမ့စိမ့ ကနေတယ။ ညို မကလုံးကို ပဲ တငးတငးပိတ ခေါငးအုံးကို ပဲ ပါးစပနဲ့ ကိုကပီး ညို့ပိပိလေးထဲ တိုးဝငလာမဲ့ အခောငးကီးကို စော့မောနေမိတယ။

“..အိ..”

ထိနးထားတဲ့ ကား ညို့လညခောငးက အသံလေး တိုးတိုးထကသားတယ။ အဲလူကီး အခောငးကီးက တငးတငးကပကပကီး တိုးဝငလာတယ။ ဟိုနေ့တုနးက လိုတော့ မနာတော့ဘူး။ အရမး အီစိမ့နေအောင ကောငးတဲ့ အရသာ တမိုးကို ခံစားနေရတယ။ တဖညးဖညးခငး တိုးဝငလာနေတယ။ ဟော သူ့ဆီးခုံနဲ့ အမေးတေ ညို့ဖငမာ လာဖိကပလိုကတော့ သူ့အခောငးကီး ညို့ပိပိလေး ထဲ အဆုံးထိ ဝငသားပီ ဆိုတာသိလိုကရတယ။ ဟိုနေ့ ကလို တအားအောင့တာ မိုး မခံစားရတော့ဘူး။

ဒါပေမဲ့ အဲလူကီးက ခနနားပီး သူ့ဟာကီးကို ဆဲထုတလိုကတယ။ ညို့ အတငးသားလေး တေ ပါသားသလိုပဲ။ အ သညးယားလိုကတာ။ နောကတော့ ပနတိုးဝငလာပနတယ။ အဲဒီ တိုငပငလေးက တဖညးဖညးနဲ့ စိတလာတယ။ အဲလူကီးက အားမလို အားမရဖစလာလို့လားမသိ၊ ညို့ခါးလေးကို ကိုငမောကလိုကတယ။ ညို့ကိုယလေးက အပေါမောကသားတယ။ ညို့ဘိုကနဲ့ အောကက ခုထားတဲ့ ခေါငးအုံးတေ လတသားတယ။

ညို့ကိုယက ကုနးကုနးကီးဖစနေလို့ သူက ညို့ခါးလေးကို တနးဖိလိုကတော့ ညို့ဖငကီးတေ ကို အပေါကော့ပေးလိုကသလို ဖစသားတယ။ အခုတော ညို လေးဘကထောကကီးဖစနေပီပေါ့။ ဟယ အဲလူကီး လညလိုကတာ ညို့ကို အလိုလိုနေရငး ဒေါ့ကီပုံစံဖစအောင လုပယူသားလိုကတာ။

ညို့ပိပိလေး ထဲက အရညတေ လညး ပိုစိမ့လာတယ။ အဲလူကီး လိုးနေတာကလညး အသံတေ အရမးမညလာသလိုပဲ အရညသံတေရယ သူ့ပေါငခံကီးနဲ့ ညို့ ဖငဆုံကီးတေ ရိုကနေတဲ့ အသံရယ။ အို ညို ကိုယ့ကိုယကို သတိမထားလိုကမိပဲနဲ့ သူ့အတနကီး အဆောင့ကို ညို့ဖငကီးတေ ကော့ကော့ ပေးနေမိပါလား။

ညို့တကိုယလုံးတုံခါပီး ညိုတခါပီးသားပနပီ။ အို ညို့ ပိပိ အသားလေးတေ က အထိမခံနိုငတော့ဘူး။ ညို့ပိပိ အတငးသားလေး တေ  ဆနးဆနးတစ ဖစနေခိနမ အဲလူကီးက အားပငးပငးနဲ့ ဆောင့နေပီ။ တောသေးတယ ခနနေတော့ သူလညး အသကရုသံတေ ပငးသားပီး ညို့ ပိပိလေးထဲ သူ့အရေပူပူနေးနေးတေကို ပနးထုတပစနေတာကို ခံစားလိုကရတယ။ ညို အိပယာပေါမောကရက ပနက သားသလို သူ့ကိုယကီးက လညး ညို့ကိုယလေး ပေါ ပိလာတယ။ ခနလောက နေတော့ ညို့ကိုယပေါမာ အလေးကီးမို့ ညို တတောငနဲ့ တကပီး တနးပစလိုကမိတယ။ အဲတော့ မ သူညို့ပေါကနေ လိမ့ဆငးသားတယ။

“..ဟယ..”

ညိုု့ ပိပိလေး ထဲက သူ့ဟာကီးလောကနဲ ထကသားတာ ညို့ရငထဲ ဟာကနဲ၊ ဖစသားတယ။ ဒါပေမဲ့ ညို ဒီအတိုငးလေးပဲ မောကနေလိုကတော့တယ။

“..ကောငးလိုကတာ ညိုလေးရယ..”

တဲ့ ဘေးနားက ဖေဖေကောရဲ့ တိုးတိုးလေး ငီးသံကို ကားလိုကရတယ။ ဟင ဒီတခါလညး ဖေဖေကောပဲပေါ့။ ဒါဆိုရင ဟိုနေ့က ဟာက မူးလို့ ထားလိုကတော့ အခုက တော့ တမငကို လာလိုးတာပေါ့။ ညို ဒေါသတော့ ထကသားတယ။ ဒါပေမဲ့ ကိုယကိုယတိုငကရော အလိုတူ အလိုပါ မဟုတဘူးလား လို့ ကိုယ့ကိုယကို ပနမေးမိလိုကတယ။ ဘာမ မတုန့ပနပဲ မသိခငယောငဆောငနေတာ ပဲ ကောငးတော့မယလို့ တေးပီး ညို မလုပမယကနဲ့ အဲဒီပုံအတိုငး အိပပစလိုကပါတော့တယ။

…………………………………………………………………………………………

ညို့ ကိုယက အသုံးမကတာ အဲလို ပစစလကခတ အိပပစလိုကတဲ့ အကိုး ပေါ့။ ညို့ ပေါငသား တေ မာ အေးကနဲ ဖစသားလို့ ညို တရေးနိုးလာတယ။ နိုးနိုးခငးပဲ ခကခငး သိလိုကတယ တယောကယောကက ညို့ ပိပိလေး နဲ့ အနားတဝိုကကို ရေစို အဝတပော့ပော့လေး တခုနဲ့ သန့ရငးရေး လုပပေးနေတယဆိုတာကို။ အပငဘကမာလညး အသံက တိတဆိတနေပေမဲ့ တခကတခကမောငးသားတဲ့ကားသံ တခို့ကောင့ မိုးတော့ စငစငမလငးသေးဘူး ဆိုတာသိလိုကတယ။ ညို့ ကို လုပပေးနေတာ ဖေဖေကောပဲ ဖစမာပဲ ဆိုတာ ညိုသိတယ။ မထူးတော့တဲ့ဘဝမို့ ဒီအတိုငးပဲ ငိမနေလိုကတယ။

ညို သူနဲ့လညး မကနာခငး မဆိုငခငဘူးလေ။ ညို့ ပိပိလေး ရော ပေါငခဆုံ၊ ညို့ဖငကား၊ အကုန သေသေခာခာ ကို ရေပတလေး နဲ့ သန့ရငးလေး လုပပေးနေတယ။ အို ညို့ဘိုကအောကမာ ခေါငးအုံးးလာခု ပနပီ။ ညို့ဖငလေး ကုနးကုနးလေး ဖစသားတာနဲ့ ညို့ပေါငလုံးတေကို ဖဲကားလိုကတယ။ ပီးတော့ အဝတစိုလေးနဲ့ သေခာသုတနေတယ ညို့ ပိပိ နူတခမးအဝလေးတေကိုရောပေါ့။ တောလောကပီလို့ ညို့ စိတထဲမာ အောနေမိတယ။ ညို့ပိပိလေးက ညို ထိနးထားတဲ့ ကားက အရညလေး တေ စိမ့ထကလာပီ။ သူ သန့ရငးရေးလုပပေးနေတာက ညို့ အစေ့လေးကို လညး ခလုပတိုကနေတာကိုးလို့။

အငး တောသေးတယ ပီးသားပီထငတယ အဝတခောကကလေးနဲက ဖဖလေး သုတပေးနေတယ။ အငးသူထကသားရငတော့ ညို ဘောငးဘီရညယူဝတတော့မယ။ ဒီတိုငးမနေရဲ့တော့ဘူး။

“ဟင.. အား..ရီး..ကတစ…”

လုပပနပီ၊ သူလာကီး၊ ပူနေးနေး စိုစိုကီး။ ညို့ ပိပိလေးကို တအားကီးပဲ။ ထနးညကခဲမား မတနေလားမသိဘူး။ ရကနေလိုကတာ။ ညို့ဖငလေးတောင ကော့သားတယ။ အို့ ညို့ပိပိလေးက လညး အလိုကမသိဘူး၊ အရညတေ တတောကတောကကနေတယ။ ညို့မကနာကို ဒါးနဲ့ လီးပစခငလိုကတာနော။ ဟယ ညို့တငပါးဆုံကီးတေကို ကိုငပီး ဖဲနေတယ။

ညို့ကို ဖငကီးမ လို့ သူငယခငးတခို့က နောကကတယ။ ပောလို့ ပောတာတော့ မဟုတဘူး ညို့ဖငက ဟိုအဆိုတော ဂနီဖာလိုးပကစ လိုပဲ ခါးသေးပီး အောကမာ စံကား ပီး ထားထားကီးလေ။ အဲဒိ တငသား လုံးကီးတေကို သူ့လကဖဝါးနဲ့ တဖကတခကဆုပကိုငပီး ဖဲနေတယ။ ညို့ ဖငပေါကကလေးတောင အေးကနဲ ဖစသားတယ။ အို့ ၊ သူ့လာထိပကလေးနဲ့ ညို့ဖငပေါကကလေးကို ထိုးနေတယ၊ ယားလိုကတာ။ ညို့ ကိုယလေးတောင တုနတကသားတယ။ မရံ မရာရင။ ဖီလငလေးက တမိုးပဲ။ နောကတော့ သူ့လကခောငးတဖကက ညို့အစေ့လေးကို လာပတပေးနေပနပီရင။ ညိုဖငကီးတေကို မယမးပစမိအောင သတိထားနေရတယ။

နောကလကခောငးတဖကလေးက ဘာစိုစိုရဲရဲ ရေတေလဲ မသိ၊ ညို့ဖငပေါကလေးကို လာတို့ပီး အထဲ ကို ထိုးထည့နေတယ။ ဘယလိုကီးမနးလဲ မသိဘူး။ ရေလိုလို ဆီလိုလို ထငတယ၊ သူ့လကခောငးတခောငးရဲ့ အဆစလေး တဆစလောက ညို့ဖငပေါကဝကို အဝငအထကလုပနေတယ။ အဲဒီလကနစခောငးနဲ့ ညို့ကိုကစားနေတာ ညိုမခံနိုငတော့ဘူး ဖငကီးကို လုပရမးပေးနေမိပီ။ ခနနေတော့ ညို့ အစေ့လေးပေါက လကကို ဖယသားတယ။

ညို့ဖငပေါကလေးထဲက လကခောငးကိုတော့ မဖယသေးဘူး။ သူနေရာရေ့နေတာ သိတယ။ ဟော ပူနေးနေး အတနကီး။ သူ့လီးကီးပဲပေါ့။ ညို့ ပိပိလေးထဲ ဝငလာပီ။ ညို့ပိပိလေးကလညးနော၊ အဲဒီလီးကီးကို အသားကနေသလိုပဲ အလိုကသင့လေး ဟပေးပီး အဝငခံတယ။ နောကတော့ ဝငထကနေပီပေါ့။

ဒီတခါကတော့ ညို့ ပိပိလေးထဲမာ လီးကီးက ဝငထကနေပီး ညို့ဖငပေါကလေးထဲ မာ လကခောငးတခောငးက ဝငထကနေတယ။ ညို့ဖငကီးတေ ကုနးထလာပီး ကိုယ့ကိုယကို ဖငဘူးတောငးထောငပေးနေမိမနးမသိတော့ပါဘူးရင။ ကာမ ဆနရမကနောကကို လိုကမိပီပေါ့။ တောတောလေး အရိနရလာတော့ ဖေဖေကောက ညို့ဖငပေါကထဲက လကကို ထုတလိုကပီး ညို့ခါးလေးကို လကနစဖကနဲ့ ဆုပကိုငပီး အားရ ပါးရ ကို ဆောင့ပါတော့တယရင။

ညိုလညး တအငးအငး အသံထကမိသလို။ သူ့ပေါငခံနဲ့ ညို့ဖငကီးတေ တဖနးဖနးရိုကတဲ့ အသံကလညး အခနးထဲမာ ဆူနေတာပေါ့ရင။ ဒီတခါတော့ ညို့ အထတအထိပရောကဖို့ နညးနညးကာပေမဲ့၊ ညို့ ပိပိ အတငးသားလေးတေကို ဖေဖေကော့ လီးတနကီးက ဖိပတနေတာကို ခံလို့ တအားကောငးတာပဲရင။ ဖေဖေကောလညး အသကရုသံတေ မနလာပီး တအားကုနဆောင့လိုးနေတော့တာပါပဲ။ ဒီတခါ ကတော့ ညိုရော ဖေဖေကောရော တပိုငနက ကာမ အရသာ အကောငးဆုံးအခေကို တပိုငနက ရောကသားရတော့တာပါပဲ ရင။

ဖေဖေကောက သူ့လရညတေကို ညို့ ပိပိလေးထဲမာ ပနးထုတပစလိုကပီး သူ့လီးတနကီးကို ခန စိမထားသေးတယ။ နောကတော့မ ပော့သားတဲ့ သူ့လီးတနကီးကို ပလတကနဲ နေအောင ဆဲထုတလိုကပီး ညို့ဘေး အိပယာပေါမာ ပကလကလဲ နားလိုကတယ။ ညိုလညး ဖငကုံးရကကလေး ခနနေပီး မ အိပယာပေါ အသာမောကခလိုကပီး အမောဖေလိုကပါတယ။ ခနနေလို့ ဖေဖေကော့ဟောကသံ ထကလာတာနဲ့ ကမနးကတနးထပီး နောကဖေး ကို ပေးရပါတော့တယ။ ရေခိုးခနးထဲ မာ သေးပေါကခရငး ဆပပာ ရေတို့နဲ့ ပိပိလေးကို သန့ရငးရေးလုပပါတယ။ ပိပိလေးက လုံးဝကို မနာတော့ပါဘူး။ အခု ဘယလိုမ မနေတော့ဘူး ညို ကိုယ့ဘာသာကိုယ အံ့ဩနေမိတယ။

ယောကားတယောကရဲ့ အလိုးခံရတာကို အရသာ တေ့နေပီလား။ ကိုယ့ပိပိလေးထဲကို လီးကီးဝငထကနေတဲ့အခိနမာ ညို ဘာကိုမ သတိမရပါလား။ မောင၊ အို မောင့ ကို သတိရလိုကတဲ့ အခိနမာ ညို့ မကရညတေ စို့လာတယ။ငါမကောငးဘူး။ ငါမကောငးတဲ့ မိနးမ လို့ ကိုယ့ကိုယကို အပစတငမိတယ။ ဒါပေမဲ့ မောင မသိရငတော့ ဘာမ မဖစနိုငပါဘူးလေ လို့ တေးရငး ခေါငးထဲက မောင မသိစေရဘူးလို့ပဲ စိတကို ဆုံးဖတလိုကမိတယ။

……………………………………………………………………………………

တနေ့လုံးလိုလို ဖေဖေကောလညး မရိ အပငထကနေတယ။ ဧည့သညတေက လညး ထကသားကလို့ နေ့ခငးဘက ညို တောတောလေး ဝအောင အိပလိုကရတယ။ ညနေ ဘကရေမိုးခိုးပီးတော့ ဟိုနေ့က လို ကိုယတေ လကတေ နာကငကိုကခဲတာ လုံးဝ မရိတော့ဘူး။ လူက လနးဆနးနေတယ။ ညဘက ဆုပေးမဏပ တေ သားကည့ကမယ ဆိုတဲ့ အစီစဉရိတာမို့ လူတေ အကုနလုံး စောစောပနလာကတယ။ ရေမိုးခိုးပီးတော့ ညနေစာလညး အပငမာ ထကစားမယ ဆိုပီး ထကလာကတယ။ ဧည့သညတေ ဂစကားနဲ့ပဲပေါ့။

စားသောကဆိုငရောကတော့ ဖေဖေကောနဲ့ သူ့သူငယခငးက ဝီစကီမာသောကတယ။ အနတီက ဝိုငမာပီး ညို့ကိုလညး သောကအုံးမလားမေးတယ။ ညိုက ဖေဖေကော့ကို မသိမသာ လမးကည့တော့ သောကလေ ညိုလေး သငနတငးပဲဟာ နညးနညးပါးပါးပေါ့။ သမီးမေမေ မသိစေရပါဘူး လို့ လမးပောတယ။ သူ့စကားက အဓိပါယ နစခလို မိုးမို့ ညို့ မကနာရိနးကနဲ ဖစပီး ခေါငးငုံလိုကမိတယ။ အနတီက ခေါငးငိမ့တယမတပီး ညို့အတကပါ စပိုငတလုံး မာလိုကတယ။

တကယက ညိုက ဝိုငတေ ဘာတေလညး တခါမ သောကဖူးတာတော့ မဟုတဘူး။ စမးကည့ခငနေတာတော့ ကာပီ။ အခုက သငနတငးဆိုတော့ လူတေ အကုနလုံးက ပောရငလတလပနေကသလိုပဲမို့ ညိုကိုယတိုငလညး တခားဟာတေ မေ့ပီး လတတလော အခေအနေလေးမာ ပောနေမိလို့ စမးသောကကည့မယလေလို့ တေးလိုကမိတယ။ ဖေဖေကော့ကို လညး အရငတုနးကလို ကောကရံ့ ရိုသေ စိတကလေး လညး နညးနညးတော့ လော့ သားသလိုမို့ နညးနညး ရဲ့ပလိုကခငတာလဲ ပါမလားမသိဘူး။

အဲလို အတတဆနးလိုကလို့ ဝိုငလေး ၂ လုံးလောကကုနတော့ ညို နညးနညး ရီဝေဝေတောင ဖစနေပီ။ စားသောကပီးကတော့ ဗိုကတေလညး ပည့နေပီ ဆိုတော့ ဒီနားက နီးနီးနားနား မဏပကို အရငလမးလောကသားကည့ကမယ၊ နောက ညောငးတော့မ ကားဆီ ပနလာပီး တခားမဏပတေကို လောကကည့ကမယဆိုပီး မဏပရိရာကို လောကလာလိုကကတယ။ မဏပနားမာလညး ရပကည့နေကတဲ့သူတေ က အမားကီးပဲ၊ လေလေး ညို့မကနာကို နညးနညးတိုကလိုကတော့ ညို ရီဝေဝေလေး ဖစလာပီး လူက ယိုငကနဲ တခကဖစသားတယ။ ဖေဖေကောက ဘယခိနထဲက ညို့ကို စောင့ကည့နေလဲ မသိဘူး ခကခငးပဲ ညို့ လကမောငးလေးကို လမးကိုငပီး ထိနးပေးလိုကတယ။ ညိုကို ဖစရဲ့လားလညး မေးတယ။

ညိုက ခပတညတညပဲ ရပါတယ၊ ဆိုပီး နောကလည့မကည့ပဲ မဏပအပေါကို မငရနိုငတဲ့ နေရာရောကအောင လူတေ ကားထဲ တိုးဝငလာခဲ့လိုကတယ။ အနောကက ဖေဖေကော ကပပါလာတာတော့ သိတယလေ။ တနေရာရောကတော့ ဆကတိုးလို့ မရတော့ဘူး လူတေက တအားပိတနေပီ။ ဒါပေမဲ့ ပုခုံးတေ ကားကနေ စငမင့ကို လမးမငနေရလို့ ညို က ရောကတဲ့ နေရာမာပဲ ရပလိုကတယ။ ဖေဖေကောက တော့ ညို့အနောကမာ ကပရကသားပေါ့၊ လူက လညးကပတော့ ညို့ကိုယလုံးလေးက ဖေဖေကော့ ရငခငထဲ ရောကနေတာပေါ့။

နဂိုထဲက ဖငကီးပီး ဖငကောကတဲ့ ညို က ဖေဖေကော့ ရငဘတနဲ့ ညို့ကောကို မထိအောင ရေ့ကို ရငကော့လိုကတော့ ညို့ဖငကီးက ဖေဖေကော့ ရေ့ပိုငးကို သားဖိနေတာပေါ့။ ဖေဖေ့ကော ရဲ့ ဟို ဟာကီးက ညို့ ဖငနစလုံးကားမာ ကကတိပဲ အမောငးလိုက လာဖိမိနေတော့တယ။ သူ့ဟာကီး လညး တဖညးဖညးမာလာတာ ညို သိနေတယ။ညိုကလညး ဂါဝနအရညပေမဲ့ ရာသီဥတုက ပူတော့ အသားအရမးပော့ပီး ပါးတဲ့ ဂါဝနဝတလာလို့ ဖေဖေကော့ဟာကီး နေးနေတာတောင ညို့ ဖငသားတေမာ လာသိနေတယ။

ဟိုဧည့သညတေ လညး လူကဲသားသလားမသိ အသံမကား၊ လူလညးမတေ့ရတော့ဘူး။ ညိုလညး စပိုင အရိနနဲ့ ဘာမကို ဂရုမစိုကခငတော့ဘူး။ မဏပပေါက ဖေဖောတာတေကိုပဲ ကည့နေမိတယ။ လူတေကလညး ဟိုတိုးဒီတိုးနဲ့ ကားထဲမာ ဖေဖေကော့လကကီးက ညို့ခါးလေးကို အနောကကနေ သိုငးဖကထားတာကို မသိခငယောငဆောငနေမိတယ။ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေကော့ ဟိုဟာကီးက ညို့ ဖငကားထဲ မာ အရမးကို မာတငးနေတာ က အနေရခကလိုကတာ။ ညို့ ပိပိလေးက လညး အရညတေ စို့လာနေပီ။ ဒုကပါပဲ။

ဖေဖေကောက အခုတော့ ပိုငစိုးပိုငနငးနဲ့ ညို့ကို သူ့စောမားမတနေလားမသိဘူး။ သူ့လကတဖကနဲ့ ခါးလေးကို ပတဖကထားပီး နောကတဖကက ညို့ ရငအုံပေါမာ လာတငထားပီး ဖဖလေး ညစနေတယ။ ညို့နို့သီးခေါငးလေးတေ မာတောငနေတာမား သူသိသားမလား ညို ရကမိတယ။ ညို့ ကိုယလုံးက ညို့ စိတနဲ့ သိပ သဘောမတူတော့ဘူး၊ သူတို့ ဘာသာ သူတို့ တုန့ပနနေကတယ။ အဲဒါကို ဖေဖေကောပေါ့ မသိခငယောငဆောငပီး ညို့နားနားကပတိုးတိုးလေးနဲ့၊

“ညိုလေး မငရရဲ့လား”

တဲ့ ညို က လညး ဟနမပက၊ အသံကတော့ နညးနညးတုံနေတယ၊

“အငး နညးနညးလေးတော့ကယနေတယ”

ဆိုတော့ မပောမဆို ညို့ခါးလေး ကို ဖကပီး မခီလိုကတယ။အို သူ့ဟာကီးက ညို့ဖငကားမာ ပတလို့ပေါ့။

“အို၊ မကောငးပါဘူး ညို့ခါးလညး နာတယ၊ ပနခပေးပါ ညို ခေဖားထောကကည့မာပေါ့”

အဲလိုပောလိုကမ သူက ပနခပေးတယ ဒါပေမဲ့ ညိုခေဖားထောကလိုကတော့ ညို့ဖငက ပိုကော့ပေးလိုကသလို ဖစပီး သူ့ဟာကိးက ညို့ဖငကားကနေ တိုးဝငလာပီး ညို့ပေါငနစလုံးကားထဲ ရောကနေတယ။ သူက ညို့ခါးလေးကို ဆဲဖကပီး သူနဲ့ ကပထားတော့ တခားလူတေက တော့ မငမာ မဟုတဘူး။ ညို က အဲလိုလေးပဲ ငိမငိမလေး နေလို့ ထငတယ ဖေဖေကောက ညို့ ဂုတသားလေးကို မသိမသာ လာငုံ့နမးနေတယ၊ သူ့နာခေါငးက လေက ညို့ လညဂုတလေးမာ လာတိုးနေတာ သိတယ။ ညို ပိပိလေး မာလညး အရညတေ တောတောရဲ နေပီ။ နောက ဖေဖေကောက ညို့ နားနားကပပီး၊

“ညိုလေး သမီး အိမပနရအောငကာ ဖေဖေကော ညောငးနေပီ”

ညိုလညးဘာလို့ ခေါငးညိမ့မိမနး မသိဘူး။ ညို့တို့ နစယောက အပငထကလာတော့ ဧည့သညတေကို ခပလမးလမး လူအုပထဲမာ တေ့ရတယ။ ဖေဖေကောက သူတို့ကို ညို ခေါငးမူးနေလို့ အိမပနတော့ မယ သူတို့နဲ့ မလိုကတော့ဘူးလို့ ပောလိုကတယ။ သူတို့က လိုကပို့ပေးမယပောပေမဲ့ ဖေဖေကောက ရတယ တကစီ ငားသားမယ လို့ ပောပီး ညိုတို့ နစယောကထကလာခဲ့ကတယ။

အိမရောကတော့၊ ညို က ရေခိုးခနးဝင မကနာသစသားတိုက ခေထောကဆေး၊ အငး ညို့ဟာလေးလညး ဆေးလိုကတယ အရညတေက ပငတီမာတောင ကကနေပီ ဆိုတော့ သနရငးရေးလုပပေးလိုကတယ။ နောကတော့ ညိုအိပခနးထဲ ရောကတော့ ဖေဖေကော့ကို မတေ့ရတော့ ရငထဲ ဟာသလိုတော့ ဖစသားတယ။ ဒါပေမဲ့ ငါက ဘာလို့ အဲလိုဖစစရာလား ဆိုပီး ကိုယအိပနေကဖကမာပဲ အသာလဲပီး အိပလိုကတယ။ ညို ဘာသာ ဘာကောင့မနးတော့ မသိ။ ညဝတအငီကို ဘရာမပါ၊ ပငတီ မဝတပဲ ညဝတအငီတထပထဲနဲ့ စောငလေး ခုံပီး အိပလိုကတယ။ အခနးထဲမာက အဲယားကနး ဖင့ထားတော့ အေးနေတာကိုး။

ညို အိပလို့ မပောဘူး ၊ ကိုယခနာက တခုခုကို တောငးဆို နေသလိုပဲ။ ညိုတလူးလူး တလိမ့လိမ့နဲ့ ဖစနေတယ ဖေဖေကော ဘယနားသားအိပနေမယဆိုတာတောင သားမစပစုတော့ဘူး။ သူ့ဘာသာ သားနေပစေပေါ့။ ကိုယ့မာနနဲ့ကိုယပဲ သားမကည့နိုငပေါငလို့ ဒေါသလေး ဖစနေမိပီးမ ၊ဟယငါက အဲလို ဖစစရာလား လို့ ပနတေးမိပနရော။

အဲလို ဖစနေတုနးမာပဲ ကုတငက အိကနဲ ဖစသားတော့ ရငလဲ ဒိတကနဲ ခုံသားတယ။ တကယတမး ဖေဖေကော ရောကလာပီ ဆိုတော့လညး ပောသားသလိုလို၊ ကောကနေမိသလိုလို၊ ဘာကီးမနးမသိ။ မကနာလညး ဘယလိုထားရမနးမသိတော့။ ထုံးစံအတိုငးပဲ အိပပောခငယောငဆောငရတော့တာပေါ့။

ဖေဖေကောက ညို၊ ညိုလေး၊ သမီးလေး၊ စသဖင့ တိုးတိုးလေး ခေါပေမဲ့ အိပပောခငယောငဆောငပီး မကလုံးကို ပိတထားလိုကတယ။ ကိုယမာ အေးကနဲ ဖစသားတော့ ညို့ကိုယပေါက စောငကို ဖယလိုကတယဆိုတာ သိလိုကတယ။ နောက တစောငးလေး အိပနေတဲ့ ညို့ကိုကို ပကလကအနေအထားဖစအောင ခါးနားကနေ အသာတနးလနလိုကတယ။

အို ညို ပကလကကီး မကလုံးက ပိတထားပေမဲ့ တမိုးကီးပဲ။ ညဝတအငီကလညး ကယသီးက သုံးလေးလုံးထဲ အောကနားကလညး ပေါငရငးနားရောကနေပီ။ ရကစရာကီး၊ ဒါပေမဲ့ အခုမလညး နိုးလို့ မဖစတော့ဘူး ဆိုပီး ဆကအိပခငယောငဆောငနေလိုကတော့တယ။ အို ဘာလို့ အငီကယသီးတေကို ဖုတနေရတာလညး၊ ညို့အရကတော့ ကုနပါပီ အိပယာပေါမာ ပကလကကီး ညို့တကိုယလုံးလညး အဝတအစားမရိတော့ဘူး။

ညို့နို့သီးခေါငးကလေးတောင မာတာတာ ဖစနေတယ။ အို့၊ ဖေဖေကော့ လာကီး က နို့သီးခေါငးလေးကို လာရကတယ။ ညို့ တကိုယလုံး ကကသညးတောင ထသားတယ။ အန့ ညို့ခါးလေးတောငကော့သားတယ မကော့ခံနိုငမလား ညို့ရဲ့ အပိုနို့လေးကို သူက ပိုငစိုးပိုငနငးနဲ့ စို့နေတာကိုး၊ ညို့ပိပိလေးမာ အရညတေ စိမ့ကနေပီကာ၊ ညို့ပေါငအတငးသားထဲကို တောင စီးက သားပီ ထငတယ။ ဖေဖေကောမကောငးဘူး၊ ညို့ နို့လေးတေကို တဖကပီးတဖက ပောငးစို့နေတယ။ သူ့နူတခမးမေးတေက ညို့ရငသားလေးတေကို တခကတခက ခစမိတာ ယားလိုကတာ။ အငးနောကတော့ သူ့လာကီးက ညို့ ဗိုကသားလေးတေပေါရောကသားပီ။

အခုတော့ ညို့ ရငသားတေကို သူ့လကဖဝါးတေနဲ့ ဖဖလေး ဆုပနယနေတယ။ သူ့ပါးစပကီးက ခု ညို့ ပိပိလေး ပေါမာ၊ လာစိုစိုနေးနေးကီးနဲ့ ညို့ ပိပိလေးကို တအားရကနေတယ။ အို ညို့ဖငကီးတေ အငိမနေလို့ မရတော့ဘူး။ ကော့လိုက ဘေးကို ရမးလိုက လုပပေးနေမိတယ။ သူ့လာထိပကလေးနဲ့လညး ညို့ စေ့စေ့လေးကို ထိုးလိုက ညို့ ပိပိ အတငးထဲကို ထိုးထည့လိုကလုပနေတယ။ ညို့ပိပိလေး အထဲက အရမးအရမးကို ယားလာပီ။ ဖေဖေကော ညို့ကို ညငးဆဲနေတာလား။ ဖေဖေကော့ဟာကီး ထိုးထည့လိုကပါတော့လို့ ညို့စိတထဲက ပောနေမိတယ။ အပငမာကတော့ ညို့မကလုံးတေကို တငးတငး ပိတထားပီးတော့ ညို့ပါးစပကတော့ အသံမထကမိအောင ကိုယ့နူတခမးကို ကိုယပနကိုကထားမိတယ။

ဖေဖေကော့ ခေါငးကီးက ညို့ပေါငနစလုံးကား ဝငနေတော့ ညို့ပေါငနစလုံးကို ကားပေးထားရတာ ညောငးလာလို့ ညို ဒူးနစလုံးကို ထောငလိုကမိတယ။ အဲဒါမ တကယ့ကို ဒူးထောငပေါငကား ဆိုတဲ့ ပုံစံမိုး ဖစသားတော့တယ။ ညို့ ပေါငနစလုံးကို သူ့ပုခုံးနဲ့ တနးထားပီး ညို့ပိပိလေးကို အသားကုန ရကတော့တာပဲ။ အို့ ဖေဖေကောရယ။ သူ ဘယလို မား သောငးကနးနေလဲ မသိဘူး။ ခနနေလို့ သူ့ပါးစပ ညို့ပိပိလေး ကခာသားတော့ ညို့ ရငထဲ ဟာကနဲ ဖစသားတယ။

ဒါပေမဲ့ ညို့ပိပိလေးက လိုခငတဲ့ ဟာ လာတော့မယလေ ဆိုပီး ရငတထိတထိတနဲ့ စောင့မောနေမိတယ။ အို ဖေဖေကော ဘာတေလုပနေလဲ မသိဘူး။ မေ့ယာက တလုပလုပနဲ့ ညို့ခေါငးရငးနား သူရောကလာတာသိလိုကတယ။ ညို့နူတခမးနားမာ ပူနေးနေးနဲ့ စိုစိစိ တခုလာထိတယ။ အနံ့လေးလညး ညီစို့စို့ ရလိုကတယ။

ညို မသိမသာလေး မကလုံးလေးကို မေးကည့လိုကတော့ ဖေဖေကောပေါ့။ သူ့အတနကီး ကို ညို့ နူတခမးဝ မာ သူ့လကနဲ့ ကိုငပီး တေ့နေတယ။ နောက သူ့ထိပဖူးကီးနဲ့ ညို့ နူတခမး အဝကို ပတနေတယ ။ အရညတေလညး စိုစိစိနဲ့ပေါ့။ ညို သူဘာလိုခငလဲ ဆိုတာကို ရိပမိနေတာမို့ နူတခမးကို မသိမသာလေးဟပေးလိုကတယ။ ညိုလညး စမးကည့ခငနေတာလေ။ စာအုပတေ ဓါတပုံတေ ထဲ မာ သူမားတေ လုပကတာကို ဖတဖူး မငဖူးနေပေမဲ့ အခု က လကတေ့ တကယကုံရတော့တာလေ။

သူ့အတနကီးက မာမာ ကီးလိုပေမဲ့ ထိပဖူးက ညို့နူတခမးနဲ့ ထိတော့ ထိပဖူး အသားလေးက အိအိလေးပဲ။ ညို့ နုတခမးကို အသာလေး ဟပေးလိုကတော့ သူ့အတနကီးက အထဲကို တိုးဝငလာတော့ ညို ခူပ (choke) ဖစမာစိုးလို့ နူတခမးကို ပနစေ့လိုကမိတယ။ ဖေဖေကောကလညး ရောကတဲ့ နေရာလေးမာပဲ ရပလိုကတယ။ တောသေးတယ ဆကမထိုးသငးလို့။

ဒါပေမဲ့ အဲလိုကီးရပနေတော့လညး ဘာလုပရမနးမသိ လို့ လာလေးနဲ့ တို့ကည့လိုကတယ။ နောကတော့ ဖေဖေကော ဘယလိုမား လုပနေသလဲ ဆိုပီး မကလုံး ဖင့ကည့လိုကတော့ ညို့ ခေါငးတဖကတခကမာ ဒူးထောကလို့ ကုတငခေါငးရငးက ခေါငးမီကို လကနဲ့ ဆဲကိုငထားတာတေ့ရတယ။ ညို့ နူတခမးကို တငးတငးလေး စိတားတာ ဆိုတော့ ဖေဖေကောက သူ့အတနကီးကို ညို့ပါးစပထဲ ဝငသလောကလေးပဲ ညို့အာခေါငကို မထိုးမိအောင ဂရုစိုကပီး ဖညးဖညးခငး အသငးအထုတလုပပေးနေတယ။ ရငးရငးပောရရငတော့ ညို့ပါးစပကို လိုးနေတာပဲပေါ့။

ညိုက နူတခမးလေးကိုပဲ သူ့အတနကီး ပေါမာ တငးတငးလေး စေ့ထားပီး ဒီအတိုငးနေပေမဲ့ ညို့သားရညတေက အလိုလိုထကလာတော့ ညို့ ပါးစပအပငထကမကရအောင မိုခရတယ။ အဲဒီမာ ဖေဖေကော့ထိပဖူးကို စုပပေးသလို ဖစသားတယ။ အဲတော့လညး လိုလီပေါ့လေး စုပရသလိုမို့ ညိုလညးစုပပေးနေမိတော့တယ။ ဖေဖေကော့အတနကီးကလညး အဝငအထက လုပတာ နညးနညးမနလာတယ။ ညိုလညး ပါးစပကို ဟထားရတာ အာတောငညောငးလာတယ။ တောသေးတယ ဖေဖေကောသူ့အတနကီးကို ဆဲထုတပီး ထလိုကလို့။ အို ညို့ပိပိလေး အဝရောကလာပီ။

“..အိ……..”

ကောငးလိုကတာ ညို့ တကိုယလုံးကို သေးတေ တဖဉးဖဉးနဲ့ နေးသားတာပဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲကို တငးတငးပည့ပည့ကီး ကို ထိုးဝငလာတာ။ ညို့ပိပိလေးက လညး ဖေဖေကော့အတနကီးကို အသားကသားသလားမသိဘူး။ လုံးဝကို နာတာပုတာ မရိတော့ပဲ အရသာ တေပဲ ခံစားနေရတော့တယ။ ဖေဖေကောက ညို့ပေါငကီး နစလုံးကို သူ့ပုခုံးပေါထမးပီး တော့ ညို့ကို အားကုနဆောင့လိုးပါတော့တယ။

ညိုတို့ အိမကို ဧည့သညတေ ပနမရောကသေးတာပဲ ကေးဇူးတငရတော့မယ ဖေဖေကော ဆောင့လိုးနေတဲ့ အသံက ဖေဖေကော့ပေါငခံနဲ့ ညို့ပေါငခဆုံ၊ တဖတဖတရိုကသံ၊ ဖေဖေကော့ဆောင့အားကောင့ လုပနေတဲ့ ကုတင တကိကိ အသံတို့က တောတော့ကို ကယလောငလနးလပါတယ။ ဒီတခါကတော့ ညိုတို့ နစယောကစလုံး ပီးဖို့ တောတော့ကို ကာပါတယ။

ညို က အရင ပီးသားတော့ ကိုယလုံးလေး တောင့သားတာနဲ့ ဖေဖေကောကလညး သူ့လရေပူပူနေးနေးတေကို ညို့ပိပိလေးထဲ ပနးထည့လိုကပါတယ။ ဖေဖေကောက သူ့အတနကီး လုံးဝ မပော့သား မခငး ဆကတိုက ဆောင့နေရငးမ ဖညးဖညးခငး အရိနကို နေးပီး ရပလိုကပါတယ။ ဖေဖေကောက ညို့ပေါငလုံးတေကို ပနဆန့စေပီး သူ့အတနကီးကိုတော့ညို့ ပိပိလေးထဲက ဆဲမထုတပဲ စိမထားပါတယ။ ပီးတော့ ညို့ကိုယလုံးလေးကို သူ့ရငခငထဲ ဆဲထည့ဖကထားလိုကရငး နပနေပါတယ။ နောကတော့ ညိုတို့ နစယောကစလုံး နစနစခိကခိုက အိပမောကသားကပါတော့တယ။

ညိုတရေးနိုးလာတော့ အခနးထဲမာ မောငနေတယ အခနးအပငဘက တနေရာရာက မီးရောငက တံခါးအောက ကဝငလာလို့ နညးနညးတော့ ဝိုးတဝါးမငရတယ။ ဒါပေမဲ့ ညို့ကိုယလုံးက ဖေဖေကောရငခငထဲမာပဲ ရိနေသေးတယ။ ဖေဖေကောက ညို့ကောလေးကို ဖကထားတယ။ ညို့လကတေကလညး ဖေဖေကော့ခါးကို ဖကထားတယ။ အဆိုးဆုံးက ညို့ပိပိလေးထဲ စိမထားတဲ့ ဖေဖေကော့အခောငးကီးက မာတောငနေပီ။ အဲဒါကောင့မား ညို နိုးလာသလားမသိဘူး။ ဖေဖေကော့ အသကရုသံက ပုံမနပဲ ဆိုတော့ သူလညး အိပပောနေတာ သေခာတယ။

ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာကီးက မာလာတော့ ညို့ဟာလေးထဲမာ ပည့နကလာတာကောင့ ညို နိုးလာတာပဲနေမယ။ အဲဒီ့ အသိရယ။ ဖေဖေကော့ ကိုယလုံးမာကစကစရဲ့ အထိအတေ့ရယ။ ဖေဖေကော့ဆီက ခပပငးပငး ခေးနဲ့ အရကရောနေတဲ့ ယောကားနံ့ ပငးပငးရယက ညို့ကို စိတထဲ တမိုးခံစားရပီး ညို့ ပိပိလေးမာ အရညစို့လာခဲ့ရတယ။ အို ညိုဘယလိုဖစနေပီလညး၊ ကိုယ့ကိုကိုယတောင နားမလညနိုငတော့ဘူး။ အရငတုနးက ဆို အဲလို အနံ့မိုး အနားရောကလာရင အသကအောင့ထားတတတဲ့ညို၊ အခုတော့ စိတတေ ထလာရပါလား။ ဖေဖေကောက တော့ အိပလို့ကောငးနေတုနး။

ညိုဖငလေးကို အသာအနောကကို ကော့လိုကတယ။ ဖေဖေကော့လီးကီး ညို့ပိပိလေးထဲက မထကသားခငကလေးပဲ ဖညးဖညးခငးပနသငးမိတယ။ အဲလို ဖညးဖညးခငးရေ့တိုးနောကဆုတလုပတာ အရိနရလာခဲ့တယ။ ညို့ပိပိလေး အတငးထဲက အရမးကို ယားလာတယ။ ညို ဖေဖေကော့ဒစကီးနဲ့ ဖိပတမိတယ။ နောကတော့ ညို့ လုပရားမုတေက မနလာတယ။အို ဖေဖေကော နိုးသားတော့မယ မတတနိုငဘူး၊

” အို့ အို့ အင့အင့ ..”

” အီးးးးးးးးးးးးး”

ညို တခီပီးသားတယ။ ဖေဖေကော့ လီးကီးက မာတငးနေတုနးရိသေးတယ။ ညို့ပိပိအတငးသားလေးတေနဲ့ တအားဖိညစမိတယ။ ညိုလညး တကိုယလုံးပော့ကသားရော ဖေဖေကောနိုးလာတယထငတယ။ အို။

ညို့အတငးသားလေးတေက အခုမ ပီးကာစမို့ စနးစနတင့နေတုနးရိသေးတယ ဖေဖေကောက နိုးလာပီး စလုပရားတော့တယ၊ အို့ ညို့တကိုယလုံးကို တုနခါသားရတယ။ နောကတော့ ဖေဖေကော ရဲ့ လိုးတဲ့ ရစသမ မနလာတယ။ ဖေဖေကောက ညို့အပေါတကလိမ့ပီး အမနဆောင့တော့ ညိုလညး ဖီးနောကတခေါက ပနတကလာခဲ့တယ။ ညို ဖေဖေကော့ခါးကို အတငးဖကထားလိုကမိတယ။ ဒီတခါလညး နစယောက ပိုငတူပီးပနပီ။ အိုး ညို တကိုယလုံးကို နုံးခေ သားတော့တာပဲ။

ပီးသားပေမဲ့ ညို ဖေဖေကော့ကို ခုထိ မကနာလညး မဆိုငရဲသေးဘူ။ စကားလညး မပောခငဘူး။ ညိုနိုးပီး အရငစလုပတယ ဆိုတာလညး ဖေဖေကော ရိပမိမာပဲ ဒါပေမဲ့ ဘာမ ကို မပောရဲ တာနဲ့ သူ့ရငခငထဲ မကနာအပပီး ခါးကိုသာ တငးတငးကပကပ ဖကတယထားမိပါတော့တယ။

တောတောလေး နားပီးမ ဖေဖေကောက သူ့ဟာကီးကို ညို့ပိပိလေးထဲက ဆဲထုတလိုကပီး ညိုနဲ့ ကိုယလုံးခငးခာလိုကပါတယ။ ညို့ကို သူငုံ့ကည့နေမယဆိုတာကို သိပေမဲ့ ညို မကလုံးကို စုံမိတထားလိုကပါတယ။ ဖေဖေကော က ညို့ ပါးလေးကို ရတကနဲ တခကနမးလိုကပီး ကုတငပေါက ထ၊ ကမးပေါမာ ပုံကနေတဲ့ပုဆိုးကို ကောကဝတပီး အခနးပငကို ထကသားပါတော့တယ။

——————————————-

နောကနေ့ သငနလညး ပီးပီမို့ ဧည့သညတေ လညးပနသားကပီ။ ညိုတို့ အိမလညး ပုံမန ပနဖစပီပေါ့နော။ မနကဖန ဆိုရင မေမေ့ကို တရားကောငးက သားခေါရတော့မယ။ ညို့ ရငမာတော့ နညးနညးပေါ့သားသလိုလို ၊ လမးသလိုလို၊ ဘာကီးမနးမသိဖစနေတယ။ တနေ့တာ အခိနကို စာအုပပဲ ဖတရငး အခိနဖုနးနေမိတော့တယ။ ဗိုကဆာရင အစားထစားလိုက၊ ပီး ရင ညို့အခနးက ကုတငပေါမာပဲ လဲရငး စာအုပလေး ဖတလိုက၊ ငိုကသားရင တရေးအိပလိုက။ နဲ့။ ညနေစောငးသားတယ။

ညနေစောငးသားတော့ ဖေဖေကော ပနရောကလာတယ။ ကုလားထမငးဆိုင သားစားရအောငတဲ့ ညို့ကို ပောတော့ ညိုလညး အငီထမိနလဲ ပီး ထကလာခဲ့လိုကကတယ၊ တကယတော့ ညိုက ကုလားထမငးဟငး ကို အရမးကိုကမနး ဖေဖေကောက သိလို့ သူ ညို့ကို တမင လိုကပို့ပေးတဲ့သဘောပါ။ ညိုတို့ တယောကမကနာ တယောက စေ့စေ့ မကည့ကပဲနဲ့ တခား အရေးမကီး တဲ့ အကောငးအရာတေကို ပဲ အလာပ သလာပ ပောဆိုနေကမိပါတယ။ အဲဒီက အပနဖာလူဒါဆိုငဝငပီး ကူးဖီး တေ စားရငး ဗိုကပည့ အီစိမ့ပီး အိမကို ပနလာကပါတယ။

အိမရောကတော့ တီဗီခနတဖုတကည့ ပီး ခေလကဆေးသန့စငပီး ညိုလညး ကိုယ့အခနးထဲ ကိုယဝငအိပလိုကပါတယ။ ဒါပေမဲ့ တောတောနဲ့ အိပမပောဘူး၊ ဟိုတေးဒီတေးနဲ့၊ တလူးလူး တလိမ့လိမ့ ပေါ့။ ဘာကို လိုနေမနးမသိဘူး။ ကိုယ့ကိုကိုလညး မကေနပဘူး။ နညးနညးလညး အိုကစပစပဖစလာတာနဲ့ အတငးခံ ဘရာဇီယာနဲ့ ပငတီပါ ခတပစလိုကတယ။ အရငက ညို့အဲလို တခါမ မအိပဖူးဘူး။ အပေါက ညဝတအငီလေး ပါးပါးတထပပဲ ဝတပီး မေ့ယာပေါပနလဲရငးက ဖကလုံးကို ခလိုကတယ။

ညို့အခနးတံခါးကီကနဲ ပင့သားသံကားတော့ ညိုရငထဲ ထိတကနဲ ဖစသားတယ။ နောကတော့ အသကရုမနလာတယ။ ရငကတော့ တဒုံးဒုံး ပေါ့။ အခနးထဲ ဝငလာတဲ့သူ တောင ကားနေရမာ စိုးနေမိတယ။

အဲလူကီးက ဒီတခါကူးကူးကောကော ညို့အခနးထဲ ဝငလာပါလား။ ခါတိုငးက သူတို့ အခနးထဲ ညိုသားအိပတာမို့ ထားလိုကပါတော့။ နောကပီးအခု သမီးလေး၊ ညိုလေး အိပပီလား ဆိုပီး အကဲစမးမေးခနးတောငမမေး ခပတညတညကီးနဲ့ ။ညိုမကလုံးလေးကို မဖင့ပဲ မေးကည့လိုကတယ။ ညမီးရောင အပာလေးက မောငထဲမာ ဆိုတော့ တအားလငးနေသလို ဖစနေတယ။ ဖေဖေကောပဲပေါ့။ဘယသူရိမလဲ ဒီအိမမာ၊ အပေါပိုငးက စတကယနဲ့ အောကက လုံခညဝတထားတယ။

ဟောတော့ ညိုမကလုံလေး မေးကည့နေတုနးပဲ သူက ကုတငနားရောကတာနဲ့ သူ့ပုဆိုးကီးကို ကငးလုံးခတခပစလိုကတယ။ သူဟာကီး။ ဟို ညို့ဟာလေးထဲကို ထိုးထည့ပီး လိုးလိုးနေတဲ့ ကောငကီးက ထောငမတလို့ ခေါငးတယမးယမးနဲ့၊ ကုတငပေါ ဖငထိုငခလိုကတော့ မေ့ယာက အိကနဲ ဖစသားတယ။ သူ့ဟာကီးက အခနးမကနာကကပေါကို ထောငမတနေတယ။ သူက ကုတငပေါမာ ဖငတုံးလုံး တစောငးထိုငရငးနဲ့ ညို့တကိုယလုံးကို လေ့လာနေတယ။ ညို မကစေ့ကို တငးတငးပနပိတလိုကပီး အိပပောခငယောငဆောငနေလိုကတယ။

အို သူ့လကကီးက ညို့ပေါငသားလေးတေကို ပတနေတယ။ ညို့ကိုယလုံးက သေးတေလညး ဆူနေပီ။ ညို့ပိပိလေး ထဲမာလညး အရညတေ စိုနေပီ။ ဖေဖေကောက လညး ဘယလို ဖစတာလဲ၊ နေ့ခငးဘကဆိုရငတော့ အကောငး၊ ညို့ကို တောငစေ့စေ့မကည့၊ စကားမာမာ မပော၊ ညဘကကတော့ သူကဲပီ။ ညိုကိုယတိုငကရော၊ဘာထူးလို့လဲ အခု လို အခေအနေမိုမာ ထအောပစရမဲ့ အစား အိပခငယောငဆောငနေမိတာကရော၊ ပိုဆိုးတာက ညို့ပိပိလေး ထဲက စိမ့ထကနေတဲ့ အရညကညတေ။ ညိုတော့ ကိုယ့ဘာသာ ရကမိတယ။ အဲဒါကတော့ ဟနဆောငလို့ မရပါလား။

ဘယအခိနထဲက ပေါငလညထိလနနေမနးမသိတဲ့ ညို့ညဝတအငီလေးအောကကနေ ဖေဖေကော့ လကဖဝါးကီးက တိုးဝငလာတယ။ ညို့ဖငလုံးလုံးတေ ပေါရောကပီး ပတသတရငးက ဆုပညစပေးနေတယ။ နောကတော့ ညို့ကိုယလုံးလေးကို ပိုငစိုးပိုငနငးနဲ့ မောကရကဖစအောငလုပလိုကတယ။ နောကပီး ညို့ဗိုကအောကကို ဖကလုံးခုပီး ညို့ညဝတအငီလေးကို ခါးပေါထိ လနတငလိုကတယ။ အို ။ သူ့လကခောငးတေနဲ့ ညို့ ပိပိလေး နဲ့ စေ့စေ့လေးကို မေဆော့နေတယ။ ညို့ဖငကီးတေ အငိမနေမရအောငကို ဆပေးနေတယ။

နောကတော့ သူရဲ့ ပူနေးနေး မာမာ လီးထိပကီး ညို့ပိပိလေးထဲ တိုးဝငလာတာ သိလိုကတယ။ ညို့လကတေက အိပယာခငးကို ဆုပထားလိုကမိတယ။ ဟာ ဖေဖေကောဘာတေ လုပနေတာလဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲကို သူ့ဟာကီး ဖညးဖညးခငးသငးနေရငးက ညို့ဖငပေါကလေးကို စိုစိုစတစတအရညတေညစထည့ရငး သူ့လကခောငးတခောငး ထိုးထည့နေတယ။ အား နာတယ။ ညို အသံမထကမိအောင ခေါငးအုံးကို ကိုကထားလိုကမိတယ။

ဖေဖေကော့ အခောငးကီးကလညး ညို့ ပိပိလေးထဲ မာ ပည့နစနေပီး ဖညးဖညးခငး အဝငအထကလုပပေးနေရငး ညို့ ဖငပေါကလေးကို ခောဆီတေနဲ့ ကစားနေတာ လကခောငး နစခောငးစာလောကဝငနေပီ၊ ညို့ဖငပေါကလေးမာ နညးနညးနာတာလော့လာပီး ဖီးကလေးကောငးလာသလိုပဲ။ အို၊ ဖေဖေကော့ အတနကီး ညို့ပိပိလေးထဲက ထကသားတော့ ညို့ရငထဲမာ တမိုးကီးပဲ။ ညို့ ပိပိလေး အတငးထဲက လညး အရမးကို တောငးတနေပီ။

ဒီလောက အရိနရနေမ ဘာလို့ ဆဲထုတသားတာလဲ ကာ၊ ညို့ဖငပေါကလေးကို ကလိနေတဲ့ လကခောငးတေလညးထကသားပီ၊ ဖေဖေကော ဘာမား လုပအုံးမာလညး၊ ညို သိနေပီ ထငတယ။ ဟော ညို့ဖငပေါကအဝလေးကို ဖေဖေကော့ အတနခေါငးကီးတိုးဝငလာတယ။ ညို ခေါငးအုံးကို ကိုကထားလိုကမိတယ။ အား နာတယ၊နာတယ၊ ဖေဖေကော မလုပပါနဲ့၊ ညို့အသံတေက ထုံးစံအတိုငးပဲလေ ထကမလာဘူး၊ ပောကသားတယ။ ဖေဖေကော့ ဟာကီးက တစစို့စို့ကီးနဲက ဝငလာတယ။ သူ့လကကလညး ခောဆီတေ အမားကီး ထပညစနေတာသိနေရတယ။

ညို ကိတမိတခံနေရတယ။ ခေးတေ တောင ပနနေတယ။ ဖေဖေကောလညး တလကမခငးဆီ ထိုးလိုက ရပလိုကလုပနေတယ။ သူ့ပေါငက ခေးတေလညး ညို့ပေါငပေါကို လာပီး စီးကပလာတယ။ ညို စိတကို လော့လိုကတယ။ ညို့ဖငဝလေးကိုလညး တတနိုငသလောကလော့ပေးလိုကမိတယ။ မကာခငပဲ ဖေဖေကော့ အခောငးကီး ညို့ဖငပေါကလေးထဲ တောတောဝငသားတယထငတယ။ ဖေဖေကော့ လမေးတေ ညို့ဖငကီးတေ မာ လာပီး ခစမိနေတာ သိနေရသည။

ညို နာတာကို ကိတမိတခံနေမနးသိပုံရတယ။ ဖေဖေကောက သူ့လီးကီး ညို့ဖငပေါကထဲ စိမထားရငး ငိမနေတယ တောတောလေးကို ကာတယ။ ညို့ လကက အိပယာခငးကို ဆဲဆုပထားတာတေ နညးနညးလော့သားမ ဖေဖေကောက စပီး အဝငအထကလုပလာတယ။ ရငးရငးပောရရငတော့ ညို့ဖငကို လိုးနေတာပေါ့။ နောကလကတဖကက လညး ညို့စေ့စေ့လေးကို ပတပေးနေတော့ ညိုလညးမနေနိုငတော့ဘူး။ ညို့ဖငကီးတေကို ကော့ကော့ပေးနေမိပီလေ။

အို ညို့စေေ့စေ့လေး မာ မခံနိုငတော့ဘူး ကငတကလာပီ။

“အို….”

ညို ပီးသားပီ။ ဖေဖေကောလညး ပီးသားပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညို့ဖငထဲမာ အရညပနးထကတာ မခံစားရတော့ မသိဘူး။ နောကမ သူ အဖေါစတထားတာသိရတယ။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကီး နညးနညးပော့သားတာတော့ သိတယ။ခနနေတော့ သူ့လီးကီးကို ဆဲထုတလိုကတယ။ သူညို့ဘေးမာ ပကလကလဲပီး အသကကိုပုံမနဖစအောငရုနေတာ ညိုသိတယ။ ညို ရေခိုးခနးကို အမနပေးပီး သန့ရငးလေး လုပခငတာ အောင့ထားရတယ။ ညို သေးရော အီးရော ပါခငနေတယလေ။ နောကတော့ မအောင့နိုငတော့ဘူး ညို ကုတငပေါက ကမနးကတနးထပီး နောကဖေးဘကကို ပေးခဲ့တော့တယ။

ညိုအိမသာထဲမာ ထိုင ရုးပေါကအီးပါတော့ ဖငက နညးနညးစပနေတယ။ ပီးတော့ ဆပပာရညနဲက ဆေးကောလိုကတယ။ ပီးတော့ အခနးထဲ ကို ပနသားပီး ဖေဖေကောနဲ့ ဘယလို ရငဆိုငရမလဲ တေးနေမိတယ။ ညိုအိမသာထဲ ဘယလောကကာအောင ထိုငနေမိလဲမသိဘူး တံခါးခေါကသံ နဲ့ အတူ ဖေဖေကော့ အသံကို ကားလိုကရတယ။

“ညိုလေး သမီး၊ ဘာလုပနေလဲ အိမသာထဲ မာ အကာကီး။ ဖေဖေကော ရုးပေါကခငလို့”

တဲ့အဲဒါနဲ့ ညို လညး စကားမပောဘာမပော၊ ရေခိုးခနးတံခါးကို ဖင့၊ ဖေဖေကော့ နဲ့ မကနာခငးဆိုင မကည့ပဲနဲ့ ညို့အိပခနးရိရာကို ပေးထကခဲ့တယ။

………………………………………………………………………………….

အခနးထဲ ပနရောကပီးတော့ ညနကနေပီမို့ အဲယားကနးကလညးတောတောလေး စိမ့နေတာနဲ့ စောငဆဲခုံပီး အိပနေလိုကတယ။ အငး ဒီညအဖို့တော့ ဒီလောကပဲ၊ ဖေဖေကောနဲ့ ဇာတလမးကလညး ဒီတငပဲ ပီးပီပေါ့နော။ မနကဖန မေမေ့ကို သားကို မေမေ သာ တအိမထဲ ရိရငတော့ ဖေဖေကောလညး အဲလို လာကဲ မာ မဟုတတော့ပါဘူးလို့ တေးနေတုနးပဲ အခနးတံခါးပင့လာသံကားရတယ။

ဟင။ ဖေဖေကော သူ့အခနးသူပနမသားပဲ ညို့အခနးကိုလာပနပီ။ ဘာလာလုပတာလဲ။အဲယားကနးကောင့ပဲလား ညို့စိတကောင့လားမသိ၊ ညို့ခေဖား လကဖားတေ အေးစကလာတယ။ မေယာ အိကနဲ ဖစသားပီး ဖေဖေကောစောငအောကဝငလာတယ။ ညို့ကိုယလုံးလေးကို နောကကနေဆဲပီး သူ့ရငခငထဲ ပေ့ဖကထားတယ။

သူ့ရငခငကီးက နေးနေသလိုပဲ။ သူ့ရဲ့ ယောကားကီး ကိုယနံ့ တောင့တငးတဲ့ အသား တေက ညိုနဲ့ ရငးနီးနေလို့ထငတယ၊ ညို အသကရုမနနေတာတေ နညးနညးလော့သားတယ။ ညို ကနဖေါ့တေဘယဖစလာသလိုပဲ။ ညို့ကိုယလုံးလေး တငးမာနေရာက ပေလော့သလို ဖစသားတာကိုလညး ဖေဖေကောက သိပုံရပါတယ။ ညို့ကိုယလုံးလေးကို ဆဲပီး သူ့ဖကလည့လိုကတယ။ ညိုလညးသူ့ရငခငထဲကို ခေါငးထိုး ဝငလိုကတယ။ သူက ညို့ကောလေးကို ပတသတပေးပီးတငးတငးလေး ဆဲဖကထားလိုကတယ။ ခနလေးပဲ ညို ဖေဖေကော့ရငခငထဲမာ အိပမောကသားတော့တယ။

ညိုတရေးနိုးတော့ ညို့နို့တေ ကို ဖေဖေကောစို့နေတာ ခံစားနေရတယ။ ညို့ပိပိလေးကလညး အရေတေ ရဲနေပီ။ ညို လကတေက ဖေဖေကော့ ခေါငးက ဆံပငတေကို ဆဲဆုပထိုးဖနေမိတယ။

အဲဒီနေ့ မနက ဖေဖေကော ညို့အခနးထဲက ပနမထကခငထိ ညို့ ကို နစခီတိတိလိုးသားခဲ့တယ။ အငး ဖေဖေကောကညို့ကို လိုးတယလို့ပောရမာလား။ ဖေဖေကောနဲ့ ညိုတို့နစယောကလိုးကတယလို့ပဲ ပောရမလား။ ညိုတော့ မပောတတတော့ဘူး။ ညိုသိတာကတော့ တခီပီးသားတိုငး ညို က ဖေဖေကော့ရငခငထဲ ခေါငးထိုးဝငပီး ဖေဖေကော့ ကောပငကီးကို တငးတငးကပကပဖကထားမိတယဆိုတာကိုပဲ။

…………………………………………………………………………………

မနကကတော့ ဖေဖေကော့ မိတဆေ တယောကရဲ့ ကားနဲ့ စစကိုငးခောငက မေမေ တရားဝငနေတဲ့နေရာ ကို ရောကသားကတော့ မေမေ က အထုပအပိုးတေတောင အဆငသင့ ပငပီးနေပီ။ မေမေ က သမီး သငနတငး ပောရရဲ့လား ဆိုတော့ ပောတယမေမေ ဆိုပီး မေမေ့ရငခငထဲ တိုးခေ့ဖကထားမိပါတယ။ မေမေကတောင သမီး ကို မတေ့ရတာ ရကပိုငးလေးပဲ ရိသေးတယ သမီးက အရမးကို လူကီးဆနသားသလိုပဲတဲ့။ သမီးအပို မဟုတတော့ဘူး မေမေ လို့ စိတထဲက ပဲ ပောနေမိတယ။

မကလုံးထဲက မကရညတေက အလိုလို လိမ့ဆငးကလာလို့ မေမေက အမလေး သမီးရယ ခုမ လာခဲနေတယ၊ မေမေ နဲ့တော့ တရားကောငးလိုကမလာပဲနဲ့တဲ့။ မေမေ ကတော့ ထငမာ ငါ့သမီး ငါနဲ့ မခဲစဖူးခဲရလို့ မကရညကနေတယပေါ့လေ။ ညို့စိတထဲမာက ညိုမကောငးဘူး မေမေ၊ မေမေ တရားဝငနေတုနး မေမေ ယောကားနဲ့ ညို လိုးနေကတာလို့ ပောနေမိတယ။ခငလတပါမေမေ။

နောကတော့ အပနလမးမာ မေမေကိုကတဲ့ မနလေး မီးရည ဆိုငကောငးကောငးတခုကို ဝငပီး စားကတယ။ နောကအိမပနလာပီးတော့ ရနကုနပနကဖို့အတက သိမးကဆညးကပေါ့။ ရနကုန ကို ယူသားဖို့ လကဆောငပေးဖို့ ပစညးတေလညးဝယပေါ့။ အဲလိုနဲ့ တောတောလေး မိုးခူပမ ညိုတို့တေ အိပယာဝငကတော့တယ။

ညဘက ညိုလညး ညို့အခနးထဲမာ ကိုယ့အထုပတေ ကိုယစနစတက ပနစီထည့ပီး တော့ နောကဖေးဘကသား ရေခိုးခနးဝင သန့ရငးလေးလုပသားတိုက စသဖင့ လုပပေါ့။ ပီးတော့ ညို့အိပခနးကို ပနလာတဲ့လမးမာ မေမေတို့ အခနးက မီးရောငလဲ့လဲ့လေးက အပငက မောငနေတဲ့ ဟောဝေးလေးကို ဖာကနေတယ။ အဲဒါနဲ့ ခေသံဖဖလေးနငးပီး အခနးတံခါးက နေအထဲကို ခောငးကည့လိုကမိတယ။