မှော်ဆရာအချစ်

မောဆရာအခစ

မနေ့က ဝုနးကနဲသဲခလိုကတဲ့မိုးဗာ အခုထိ တစခကမမတိတသေးဘူး။ ဘငလားပငလယအောမာ လေဖိအားနညးရပဝနးဖစနေတယဆိုလား ဘာလား မသိဘူး။ အခိနမမဟုတတာ။ပိတောကဝါတေလဲ မိုးပေါကထိမနပီး “လန့“ပင့ကုနကလေရောသလားပဲ….. ဝါ ဝါကိုထိနလို့ အခိနမဟုတအခါမဟုတ တပေါငးလမပိတောကပင့တာမားအံ့ရော။ အေးလေ ရာသီဥတုနဲ့ပနးတေကလဲ အခငးခငး အပေးအယူရိကတာဆိုတော့ လိုခငတဲ့အပူခိနမိုးရေခိနရောကရငပင့ကမာပဲ။ သစာမရိဘူး၊ ဘာမရိဘူးသားပောလဲ သူတို့နားလညမာမ မဟုတတာ။ ပနးတေရာသီမမနဘဲ ပင့အောင၊ အသီးတေသီးအောငလူတေလုပကတော့……. အငး…..လူလူခငးလဲ အခိနမဟုတ အခါမဟုတ ဖူးခိနတနဖူး၊ ပင့ခိနတနပင့ဆိုသလိုမဟုတဘဲ အတငးပဲရဲပင့ခိုငးတော့ သေးတေ ထကကုန ရောဆိုတဲ့ ပကလုံးတစခု သတိရတယ။

အမနက ရယစရာလုပပီးပောပေမဲ့ အဲ့ဒီစကားမနတယ ကိုယ့လူ၊ ပင့ခိနမတနဘဲ အတငးဖဲပင့ခိုငးခဲ့လို့ ရာဇဝငတငခဲ့ရတဲ့အကောငးလေးကုံတုနးပောလိုကခငသေး။ ပုံပငမဟုတဘူးနော ကုပက လကတေ့သမား ခငဗား ပဲခူးလမးကိုု သားဘူးလား……….ထောကကံ့အလနမာ“လညးကူး“ဆိုတာရိတယ။ အဲ့ဒီ လညးကူးကနေ အရေ့ဘကတောငခေဆီကို တည့တည့မတမတဘဲ ထောငတကသား“သပေအိုင“ဆိုတဲ့ ရာလေးကို တေ့လိမ့မယ။ သပေအိုငဟာ နေမာအညာဆနပီး မိုးမာ မစဝကနးပေါရာလေးလိုပဲ ရေတေဝိုငးနေတာ ဆောငးမာတော့ ခစစရာအကောငးဆုံးဆောငးနငးမုံတေကားက ပဲခူးရိုးမမ တောငတနးလိုငးတန့ကီးတေကို တေ့လိမ့မယ။

ခငဗားသာ စာပေသမားဆိုရင အဲ့ဒီရိုးမကီးကို နောကခံထားပီး စာတေအမားကီးရေးဖစသားမာ ကိနးသေပောရဲတယ။ လမးစရာကီးဗာ။ ကုပကတော့ ခံစားတတတာပဲ ရိတာ ခငဗားလိုဖတလို့ကောငးအောင ဆဲဆောငနိုငတဲ့ စာမိုးမရေးတတဘူးဗာ။ ဒါကောင့အခုပောမဲ့ကိစကိုလညး ဖည့ ဖည့ပီး နားထောငကဗာ။ ကုပက အစတညးက လိပပတ လညအောင စကားပောတတတာမုတဖူး။ဇာတလမးတစပုဒကတယပီးနားလညတာမဟုတဖူး။ ထားပါတော့ “အဲ့ဒီ သပေအိုင“ဆိုတဲ့ ရာလေးထဲကို အခုလို မိုးဦးကလေးမာဝငကည့ရအောင။ အတားအဆီးမဲ့စာ တိုကခတလာသော မုတသုနလေက ဧည့သညမိုးကိုတစပါတညးခေါဆောငလာ၏။ သညအခိန သညကာလ လာနေကမဟုတသော မိုးဧည့သညကောင့ သပေအိုငရာလေးအတငးရိ ဓနိမိုး၊ ထရံကာ အိမလေးမား ဝရုနးသုနးကား ပေးဟယ လားဟယ ဖာဟယ ထေးဟယ ဖစနေကသည။

ရာက ရာတနးရညလေးမို့ရာလယလမးတစလမးသာ ထီးထီးတညရိသည။ အသက(-)နစသာရိသေးသော “မညို“သည ထမီလေးတိုတိုဝတခါ ရိုးမကို ကောပေးလက မုတသုနလေကို ဆနတကခါ ရာဆီအပေးပနလာခဲ့သည။ အရေ့မဝငတိုကနေသောလေနင့ မိုးကောင့ တစကိုယလုံးစိုရဲကာ လုံးတစထားကိုငးသော ပေါငတနကီးမားကို အထငးသားမငနေရသည။ နို့လေးနစလုံးကမေမထကစို့ကာစ မစစို့ပေါကကီးနယပမာငုံငုံဖူးဖူး တငးတငးပည့ပည့ကီး ဖစသည။ မညို အသက(၂)နစတင ဖခငဆုံးခဲ့၏။ အမေနင့အတူ လူမမယညီမလေးတစယောကနင့ မညိုသာ ကနရစသည။ မညို စာမတတ၊ စာမသငရ သို့သော သပေအိုငနဲ့မညို နေထိုငအသက ရငနေရသမ အသကမေးဝမးကောငးအတက မညိုစိုးစိမ မပူမိခေ။

ယခုလို မိုးကလင မစခိုး၊ မိုရာ အတို့ခူးနင့ဝငငေလိုငသည။ သားအမိ(၃)ယောက အတက တစနေ့စာကို မညိုနေ့တစဝကဘဲနင့ရာပီး စားလို့လောကသည။ တစခါတစရံ လညးကူးမ ဘကီးဦးကောမောငတို့ ရောကလာလင အဝတအဟောငးထညလေးတေပါပါလာတတသည။ တစဝကဈေးနင့ဝယနိုငသည။ ခေါကထီးပေါသညမာ ကာပီဖစသောလညး မညို ဝါးခမောကကီးကိုပငခုံခုံမငမငဆောငးက မိုးရာသီအလီလီကို ကောဖတခဲ့ပီးပီ။ မညိုတင လိုခငတပမကသောစိတဘာတစခုမမရိ။ အေးခမးရောင့ရဲစာ အသကရင လာခဲ့သည။ သပေအိုငနင့ ရိုးမတောငခေကား၌ ခငတနးကီးတစခုရိသည။ လူတစရပကောသော ကိုငးပငနင့ နဘူးပင၊ ကောငရာပင တေလညးရိသည။ အိမအပန မိုးဦးကကာလ၌ မညို တောထဲမပနလာလင ကောငရာတပေ့၊ ဇီးဖူသီးလုံးလေးပညခန့ အမဲပါပါလာသည။ ထိုအသီးအနံလေးတေက ဆယ့လေးငါးခောကကပ အမဲရသည။ ထောကကံ့သို့ နစရကတစခေါက၊ သုံးရကတစခေါကသားနေသော ဒေါလေးမခငရိနေသဖင့ အသီးအနံမားကို ဒေါလေးမခင လညးနင့ပင တငပေးလိုကရသည။

ယနေ့တော့မိုးကအခိနမဟုတဘဲ ရာခ၏။ မေသငးနံ့တေ ထောငးထောငးထကုန၏။ လယကကထဲ ရေတေဖေးဖေးထကုနသည။ သညအခိနသညကာလဆိုသညက မိုးမကမီ မညိုတို့ တစရာလုံး ထငးခုတကရသည။ ခုတ ၍ရသမ ထငးကို တောထဲမာပင ထားရစခဲ့ကာ အိမအပန ဟငးသီးဟငးရက ရာဖေခူးကာ အိမပနကရ၏။လညးတစစီး သို့မဟုတ လညးနစစီးစာရမ ခုတပီးထငးမား ရာသို့ သယဆောငရ၏။ ယခု မညိုထငးခုတပီး ပနလာ၏။ လမးမာမိုးရာသည။လူပတသည့ ခငတနးကိုငးတောကို မိုးထဲရေထဲဖတလကရိ၏။

ကုပနာမည ရေဒေါငး။အလုပက ဖဲလညရိုကသည။ ကကတိုကတယ။ လေးကောငဂငကစားတယ။ မနေ့က ကိုသာအေး တာဝနယူဖင့သော အာဝါဒေး ကစားပဲကို “ဘုရားငုတတို“ရာ၏အနောက တောထဲ၌ပုလုပ၏။ ကုပလိုပင ဖဲလညရိုကသော အမိုးကောငးသားတေပါ အာဝါဒေးမာ ဆုံကသည။ အာဝါဒေးကို ရောကမဲ့သာရောကသားသည။ ရေဒေါငး၌ ပိုကဆံခောကကပပဲပါသည။ သည့အရင တစရကစောပီးဖဲရုံးထားသညက ဖူခါ ပာခါကနေသည။ သို့သော ရေဒေါငးတို့က မငမောငးကောငးကောငးနင့ ဖဲဝိုငးမာထိုငသည။ ဒိုင ကိုကုလားကရေဒေါငးနင့ရငးနီးသည။ လကခုပပငရာသားဖစသည။ ရေဒေါငးနင့လညး စပတူစပဖက ရိုကဖူးသည။ ထို့ကောင့ သုံးပငတစပငကောကာ ကစားသော ရေဒေါငး ဖဲမူးနေပုံကိုကည့၍ “ကိုး“ဆဲကစားသည။ သဘောကရေဒေါငးနင့ မကနာခငးဆိုင စပတူရိုကကသည။ ဖစခငတော့ ဒိုငလုပသူ ကိုကုလားကလညးလကဗလာဖင့ ဝိုငးတညနေခငးဖစသည။ ထိုးသားတေသိကုနသည။

သုံးလေးလည့ အရောအစားကနသောအခါ ပူညံ ပူညံဖစလာကာ ဝုနးဝုနး…..ဝုနးဝုနး…..ဒုတဆဲ ဓါးဆဲဖစသည။ထိုအခါ ရေဒေါငး အနီးရိ မကညးပငစုက ကငသိနးကို ရေဒေါငးက ဝိုငးအလယမအကောကပနးကနပား (ကေပနးကနကီး) နင့မကနာကို ထခုတသည။ ကိုကငသိနး မကနာသေးမား ဖာက၏။ ကိုကုလားက ခါးပုံစထဲမ ဓါးတိုလေးထုတနေစဉ သူ့လကဖားတငထိုငနေသော ကီးငေ (ဘုရားငုတတို) ရာသားက ထပီးလုံးသည။ ဝရုနးသုနးကား………..။နောကမ ဘာတေဖစကနခဲ့သညကို ရေဒေါငးမသိ ဝိုငးအလယမ လောငးကေး နစထောငကောလောကကို သိမးကုံးယူကာ ထကပေးသည။ ကောပငကို ပူခနဲ ကငခနဲလာရောကမနသော လေးဂဒဏကောင့ နောကကို တစခကလေးမ လည့မကည့ဘဲ ခေကုနသုတပေးသည။ ရေဒေါငးနောကမ အမဲဖကမည့ လူအုပကီးက ဒုတတေ ဓါးတေနင့ သူရဲမရဲစီးကာ ပေးလိုကကသည။

ရေဒေါငးကံကောငးခငတော့ သပေအိုငအနောကတောနား အရောက အခိနအခါ မဟုတဘဲ မိုးက သဲသဲမဲမဲ ဝုနးဝုနးဒိုငးဒိုငးရာခလိုကသည။နောကကလူအုပ သူ့ကိုကောကာ မနကညးပငစု ရာဖကသို့ ဆကလိုကသားကသည။ရေဒေါငး ဝပနေခဲ့သည။ ဝပကငးက သပေအိုငနင့ ရိုးမတောတနးကားရိ ခငတနး ကိုငးတော မုတသုနလေသည။ ခငတနးရိ ကိုငးပငမား ကောငရာပငမားခါးပတအောငဖတတိုကနေသည။ နဘူးပငနင့ ကောငလာပငမား အနီးရောကသောအခါ “မညို“လကထဲက ဓါးလေးကို မေ၌ခကာ ထမီပငဝတသည။ ထမီက ဒူးကောကာ ဝငးဝါတငးအိသော သလုံးသားလေးတေပေါနေ၏။ ကုနးမို့မို့ဆငခေလောဘေး တစနေရာ၌ပေါကနေသော ကောငလာပငတင ရညလားအပားကီးသော ကောငလာတဲကီးမားရိနေသည။

မို့သူတေလို ခပနဲ့နဲ့မဟုတသော မညိုက ကိုငးတောထဲတိုးဝငကာ ဓါးတိုလေး ဟိုရမးဒီရမးဖင့ ကောငလာပငကီးအနီးရောကအောငတိုးလာ၏။ မိုးက  ရာသနးဆဲ။ ရေဒေါငးက ယခုအခိနတင ခေသံကားရုံဖင့ ဂုတယားနေသူမို့ မညို တောတိုးဝငလာသံကားသောအခါ ငိမပီး အသကအောင့ထားမိသည။  မညို ကောငလာပငကီး အနီးရောကလာသောအခါ ရေဒေါငးလူလုံးကဲစာ တေ့လိုကရသည။ သပေအိုငရာက မခေးမသမီး မညိုပဲဟု သိလိုကမ စိတ အေးသားသည။ ဒီကောငမလေး မနစက အလူပဲတင ကမးတောငစကိုငရ သညကို ရေဒေါငးသတိထားမိသည။ သပေအိုငသူ မအေးခငနင့ ရေဒေါငး  သမီးရညးစားဖစစဉ မညိုကို ကကတောငစညးလေးနင့ ရာလမးတင ဖနခုနနေခငးကို အမဲတေ့ရလေသည။ ကောငမလေး အထားမနသည။

မအေးခငနင့ လညးကူးက စာရေးကိုခငမောငတို့ညားသားသောအခါ ရေဒေါငး သပေအိုငကိုစိတ အနာကီးနာကာ လုံး ခေဦးမလည့ခဲ့တော့။ ယခု သုံး နစခန့အတငး မညို အပိုကီးဖားဖားဖစနေသညကို တအံ့တသ တေ့ရလေသည။ ဒီကောငမလေး သူ့ကိုတေ့လို့မဖစ။ ရာထဲတင သတငးပံ့သားလင  အသကနင့ ကိုယခနာအိုးစားကဲသားနိုငသညမို့ အသံမပေးငိမနေ၏။ ရေစိုအဝတအစားတေနင့ မညို တငပါးကီး ဟိုကူး သညလမး လုပရားလေတိုငး တုံ ခနဲ သိမ့ခနဲ လုပခါ လုပခါသားပုံကီးမာ ငုတနေသော ကာမစိတကိုနိုးဆသလိုကီး ခံစားရ၏။ သို့သော မခေးမ ဆိုသညကလညး ရေဒေါငးနင့ သူငယခငး လို နေလာခဲ့သူဖစသဖင့ မခေးမသမီးမညိုလေးသည စငစစ ရေဒေါငး သမီးအရယပငဖစသည။ မိမိတို့ကပင ကာကယစောင့ရောကပေးရမည့ ကလေး မားပင မဟုတပါလား။

ကောငးစိတ၊ မကောငးစိတ နစဖာဖင့ မညို ကောငလာပငခတကသညကို ငေးကည့နေမိ၏။ မညိုက သစပငတကလညး ကမးသည။ ဖဝါးနစဖကကို ကောငလာပင ပငစညအား ညပကနပီး ဖကတကသညမို့ ဒူးနစဖကက ဘေးသို့ကားထကနေ၏။ တိုနံ့နံ့လေးဝတထားသော ထမီကောင့ ဖငကမလုံဘဲ ဝငးဝငးအိအိ ဖောငးဖောငးမို့မို့ အသားပငလေးကို ဖတခနဲ လကခနဲ တေ့ရ၏။ ခေနစဖကကို ဆန့ကနသားတိုငး အပေါတစဆစရောကပီး ဖငနင့ဖနောင့မေးကာ ခေတနားသောအခါမိုးတငမူ……။ဆယကောသက မညို၏ ရနးစိုမည့အိနေသော စောကဖုတဝငးဝငးလေးမာ အမေးအတောငပင မစုံသေးဘဲရိနေကောငး ရေဒေါငးကငးကငးကကကကကီးတေ့ရလေသည။ ဒူးနစဖကဘေးကို ဖဲကားထားသလို ဖစနေသောကောင့လညး မငကငးက ရငးလငးကယဝနးနေ၏။ သစပငတကသည ဆိုကတညးက တစဖကတညးမ တသမတတညးတတ၍ ရသညမဟုတ။

အလိုကသင့လေးလညလညသားပီး အရေ့၊ အနောက တောင မောက အရပလေးမကနာမ တယတတရသောကောင့ ရေဒေါငးမငကငးတေက အမိုးမိုးပောငးနေသည။ အထူးသဖင့ အောကမအပေါသို့ပင့ကည့ရသညဖစသောကောင့ ဖငပိုငးကောပိုငးကို မငရပနသောအခါ မညို ဟုပငရေဒေါငး မထငတော့ခေ။(၂)ဝနးကင အပိုကီးတစယောက၏ တငပါးကီးမားအလား ကီးမားပန့ကားလက တစထကနေခငးကောင့ မညို အသကအရယနင့ ခနာကိုယဖံ့ဖိုးမုက မညသို့မလိုကလောညီထေမု မဖစခေ။

“အ……အမေ့“မညိုထံမ လတခနဲ အောသံလေးကားရပီး လကတစဖကက ကောငလာသီးကီးသုံးလေးတောင့ကိုကိုငထားကာ ပငစညကိုဖကရငးတစခားလကတစဖကက ခနာကိုယအနံ့အပားပုတခါခနေ၏။ကောငမလေးခါခဉထုပနင့တိုးနေဟနတူသည။ ကောငလာပငတငခါခဉထုပစဲလေ့မရိသောလညး ဘေးတငကပပေါကနေသော ဝါးရိုငးပငငယမား နဘူးပငမားမ ကူးလာဟနတူသည။ အတနကာပုတခါပီးမ မခံနိုငတော့ဟနဖင့သစပငပေါမ ဒရောသောပါးလောခလာသည။ မိုးက တသဲသဲရာခနေစဉ သစပငကလဲ ခောနေစဉမို့မညို ဆယပေခန့အကာမ ပုတကလာသည။ ထမီအောကစနုတခမးလေးက သစပငအစနးတစခုနင့ ငိကာ ဆဲလနလိုကသလိုကီးဖစသားကာ စောကပတအယအယမို့မို့ကီးကို ဝငးဝငးဝါဝါကီး တေ့လိုကရသော ရေဒေါငးသည မကောငးဆိုးဝါး အပူးခံလိုကရသလိုတုနရီသားရသည။

လူပတသော ခငတနးတောထဲ၌ ဆူဖိုးသော မစစို့ပေါကကီးပမာ တငးထစနေသည့ မညိုအား မလုံမလဲ အနေအထားတေ့ရသောရေဒေါငးသာမဟုတ မညသည့ ပုရိသယောကx{1039}x{1004}ားမဆို လိုးခင ဖုတခငသော စိတတေ တားမရ ဆီးမရ ဝငလာမညသာ ဖစခေသည။သစပငခေရငး ကိုငးတောစပလေးထဲသို့ ထေးကနဲ ပုတကသားသော မညိုအား ရေဒေါငးတစစုံတစရာ ကူညီပေးရန အပေးအလားရောကသားလေသည။ မညို ခေခေလေးလဲကာ မေ့မောနေရာသည။ ဆံနယလေးမားကရေစိုလက မကနာနုနုလေးပေါသို့ ဖရိုဖရဲပန့ကဲကနေသည။ မိုးဒဏလေဒဏကောင့ အသားအရေလေးမားပာနမးကာ ခမးနေရာဟနတူသည။ လကထဲတင ကောငလာသီးသုံးလေးတောင့က တငလကအနေအထားနင့ပင တေ့နေရသည။ ဂရုဏာသကစရာ ကောငးသော ကောငမလေးမကနာကိုကည့ကာမညိုဘေး၌ ဒူးထောကထိုငခလိုကသည။

သူမနင့မလမးမကမးတင မေ၌စိုကထားသော ဓားတိုလေးကိုကည့၍ ထငးခုတပနလာတာပဲဟု ရေဒေါငးသိလိုကရသည။ သို့ဆိုလငအဖောမားမညသည့နေရာတင ကနရစခဲ့သနညးဟူသော အတေးမားနင့ ဟိုသည လညကိုဆန့၍ကည့၏။ မိုးသံလေသံမားမအပဝနးကငသည တသဲသဲလုပခတနေပီး ဘာမမမငရ။ ပီးတော့ သူတို့ရောကနေတဲ့ ကုနးကမူလေးကလညး လူသားလမးနင့ကတစခေါမက ဝေးသည။ ရေစိုလေးဖင့ ခပခပရပရပ အတငးပစညးလေးမားကို အရိကိုအရိတိုငးမငနေရသော မညိုကိုယလုံးကို အပေါမစီးမိုးကာ သူကည့နေသည။ရငတေတဒိတဒိတ ခုနလာသည။ အေးစကနေသော ရာသီဥတုကားမပင သူ့ရငတေပူလောငလာကသည။

ခေါငးငုံ့ထားကာ မညိုအပေါမစိုကကည့နေသော ဆံပငမားမ မိုးရေစကတို့ မညိုကိုယပေါ တစပေါကပေါကက၏။ မညို ဒူးတစဖကက ဘေးသို့ကားလက ကေးနေ၏။ ကနတစဖကကမူ ပုံမနအတိုငးဆန့ထားသည။ ထမီလေးက ဆန့ထားသော ဒူးခေါငးကိုကော၍ ပေါငလညသို့ရောက နေသည။ ပေါငသားတစတစကီးမားတင သစပငနင့ပတတိုကမိသော အစငးရာကီးမားကိုတေ့ရသည။အခားဘယနေရာ ဒဏရာသေးလဲဟု သူက စိုးရိမတကီးလောကကည့သည။ကေးထားသောဒူးထိပတည့တည့၌ ကပပားခန့ အရေပားလေးကငးထကကာ သေးစို့ရုံစို့ကာ ဖေးနေဆဲရိသည။ မကာခငသေးမားထကလာနိုငသည။ ထမီလေးက ဒေါင့တနလေး ကဲဟနေသဖင့ အတငးပိုငးကို မပီဝိုးတဝါး မောငမောငမငရ၏။ ရေဒေါငး အသကသာ(၃)ကောလာသည။ မိနးမအငါကိုအနီးကပ ဟုတတိပတတိမမငဘူးသေး။ သူ့အသိ သူ့မငကငး၌ ဖဲပင့မားနင့ တိုကကကလညပောငကီးမား ရိပသငသာ ကီးစိုးနေခဲ့က၏။

နစပေါငးမားစာ ငုတလိုးနေခဲ့သော ကာမစိတက လူမိုကကီး ရေဒေါငးနလုံးအိမမ လူးလန့နိုးထလာ၏။ မကောငးမုသည အခိနအခါအခေအနေပေးသညနင့ ကူးလနရနအတက လူတိုငးအသင့ရိနေသည ဆိုသော သိုးဆောငးစကားပုံလေးက ရေဒေါငး၏အဖစကိုတငကိုသိရိ ထုတနုတရေးသားထားဟနတူ၏။ ရေဒေါငးလကတစဖကက တငးနေဟနေသောထမီလေးအပေါစကို အသာဆဲမတငကည့သည။ ပေါငလညရောကနေသော ထမီလေးက မညို၏ အပိုရိုငး ရတနာဂူကို လုံခုံစာကာကယနိုငစမးမရိ။အကဲကောငးထငးထငးဘေးနုတခမးသားတငးတငးနင့စငးစငးကီး ကားထားပေးသော ပေါငကားမ မညို၏အထဋအထိပကလေး မောကမာဝါကားနေသညကို တေ့လိုကရသည။ ရေဒေါငးငေါကခနဲမတတောငလာသည။

ကားသဘာဝအလောကစောကပတ မငလငကားလိငအငါကီးက ခေါငးထောငလာတတကစမဲဖစ၏။ ပနးသေ ပနးညိုးဖစနေသူမားနင့ မိနးမအငါ မကာခဏ ထိတေ့ဆကဆံလက ရိုးနေသောသူမားမအပ ယငးသို့“ဒိုငး“ကနဲမတသားတတကသညက ကားသဘာဝပဲဖစသည။ လူသူကငးဝေးသောဤခငတနးလေးအတငး၌ ယခုနေ မညိုအား သူပုကင့ရသည။ နောကဆကတဲ ပနာဆိုသညကို ရေဒေါငး မစဉးစား။ ရသည ဟုပဲတေးသည။ ထို့ကောင့ ထမီစလေးကို အထကသို့တနးကာဆဲလနလိုကသည။ ဖစခငရာ ဖစစေဟုသိစိတက ခနာကိုယတစခုလုံးကိုစကယန ရားကီးတစခုစတင လုပနိုးမောငးနငလိုကသလို တုနခါလာသည။ ဒူးတေတဆတဆတတုနနေသည။မိုးရေစကတို့ထိမန နေသော မကနာပငကီးက ဘာမမသိတော့သော အသိမဲ့ကောကဆစရုပမကနာကီးပမာ မညို စောကဖုတကီးကို တစိုကမတမတကီး စားတော့ ဝါးတော့မလို စိုကကည့နေ၏။

လကတစဖကက ဆန့ထားသော မညို၏ခေကဉးဝတလေးကိုကိုငကာ တစဖကကေးနေသော ဒူးကဲ့သို့ပင့တငကာ ကေးပေးလိုကသည။ မညို၏ဒူးနစဖကလုံးက ပဲပဲကားကားကီး ကေးသားကာ ပေါငတနဖေးဖေးကီးမားက ဆဲဖဲထားသလို တစဖကတစခကပဲထကနေကသည။ ကောငမလေး အမေးပငမစုံရာသေး။ ဆီးခုံနုနု မို့မို့လေးတင ထူးထူးခားခား လကနစဆစခန့ရညသော စောကမေးတစပငကို အနီးကပမငရပီး ကနဆီးခုံတစပငလုံးက အမေးနုလေးမားရငသနရန အားယူနေ ဆဲရိသေး၏။

အသကအရယက ငယရယနုနယနေသောလညး ယောနိအငါကီးက ရေဒေါငး ကိုကစားခငစရာကီးဖစလောက အောငဝငးအိမို့မောကနေ၏။ ယောကx{1039}x{1004}ားကီးလကတစဝါးပမာ ဗကတစကယ၏။ ကယဝနးသော ဆီးခုံလငပင အထကပိုငး(ခကအောကအရစ)လေးမ အောကဖကသို့ ရုးဆငးသားသည။ တိဂံပုံမကနာပငကီးအလယတင ထူအမးထူထဲသော နုတခမးသားနစလုံးက ကဲမော့ကီးနစကောငဘေးခငးယဉပူးကပနေသည ထငရသည။ ထိုအကဲကောငးလေးက ဖငကားနင့ဆကသည။အကဲကောငးနင့ဆကလကတစသားတညး ကေးဝငသားသောကောင့ စောကပတမမငဘူးသော ရေဒေါငး အရမးအံ့သ အံ့အားသင့သားသည။

ဝတစသောဖငကားအရေးအကောငးကောင့ စောကပတအကဲနင့ တစဆကတစစပတညးဖစနေဟနရိကောငးရေဒေါငးမသိ။ ဒီကောငမလေးဟာကီးက ဘယလိုကီးလဲဟု ဝိုးတိုးဝါးတားစဉးစားသည။ စာရေးခငမောငနင့ယူသားသည့ အေးခငနင့ငယစဉက အတူကစားရငး ထိုးဖူးသည။ ထိုစဉက မငတေ့ခဲ့ဖူးသော အေးခငစောကပတမာ ဒီလောကအကဲကောငး မရညပါဘူးဟုထငသည။သူကစောကပတနစခမးကိုဖဲကည့ခင၏။ ထိုသို့ဖဲကည့မ အပေါကဝဘယနားမာ ရိသညကို အတိအကသိကာ သူ့လိငတနကီးကိုထိုးသငးလိုးထည့ရန အဆငပေမည။ သူက တုနခါနေသော လကနစဖကကို ဆန့ရငး မညို ယောနိအငါစပကီးအပေါခိနရယလိုက၏။

“မညို……. ဟေး မညို“ ရေဒေါငး တစကိုယလုံး ဂုတမကိုငကာ ဆဲခါပစလိုကသလိုတုနခါသားသည။ ဆတခနဲလကကို ပနရုတလိုကသလို ထမီလေးကိုကမမးကတနးဆဲအုပပီး စောစောက မိမိပုနးဝပနေခဲ့သော ကုနးကမူဆငခေလောအောကဖကသို့ ဆငးလိုကရ၏။ စကားပောသံတောတိုးသံမားနင့အတူ သပေအိုငမ မောငကင၊ ရေခမး၊ မိဖဲ၊ မစိုးမင့၊ မိသိနး တို့ကို ဓားကိုယစီနင့ တေ့လိုကရသည။ ရေဒေါငး ခေါငးကိုဝပခလိုကသည။

“ဟိုမာ မညို သတိလစနေတယ““ငါထငသားပဲ…..ကောငလာတော တိုးနေတာပါလို့“မစိုးမင့က “ငါထငသားပဲ“ဟု သူ့ဝသီအတိုငး ပော၏။ မောငကငက ခါးတငစညးထားသော ဝါတာဖလူး(ပလပစတစမိုးကာ)ကိုဖုတပီး မညိုကိုအုပပေးသည။ ဘေးတငကနေသော ကောငလာတောင့မားကို မစိုးမင့ကတစတောင့ခငးလိုကကောက၏။ မိဖဲအလန့တကားအောလိုကသံနင့အတူ ရေခမးကကားတစကောငလို လားခနဲ မညိုအနားရောကခါ ပေ့ခီလိုကသည။ မိဖဲနင့မိသိနးတို့က မညိုထမီကို လုံလုံခုံခုံဖစစေရနဆဲဖုံးပေးကသည။ “နင ကလဲ အရေးထဲ“ဟု မိဖဲက မာနမဲသည။“မနမနထမးခဲ့ဟေ့……ရေခမး အအေးမိသားမယ“ မိဖဲက ပောပီး သုတသုတ သုတသုတနဲ့ ရာအပနလမးကိုလောကသား ကလေသည။

အခနး(၂) ရေဒေါငး…….တညငိမခန့ညားသော မကနာကီးဖင့ သပေအိုငရာအတငး လောကလမးလာသည။ သငနမတိုငမီ ရာခဲ့သောမုတသုနမိုးကဖုံ မုံမားကိုသိပကာ အမိုကသရိုကတေ သန့စငစေသဖင့ ရာလမးဘေးရိ သစပငပနးမာနမား စိမးစိုရနးလကကာ နေရောင တောကတောကထပီး စိုလင နေ၏။ ရေဒေါငး အနောကမကပလကပါလာသော မိဖဲ၊ မောငကငနင့ ရေခမးတို့လကထဲတင ဆေးအိတပါလာကသည။ ရေဒေါငးက မခေးမအိမသို့သား နေက လာနေက လူတစယောကလိုပင တနးတနးမတမတကီးဝငသည။

မောငကင၊ မိဖဲနင့ ရေခမးတို့ တစယောကမကနာတစယောကကည့ကာ ပါးစပတေဟသားက၏။“ကိုရေဒေါငး ကီးက မခေးမ အိမကိုသိလို့လား ဟင“  “သိလို့ နေမာပေါ့ဟ“တိုးတိုးတိတတိတ ကိပပောရငး ကိုရေဒေါငးအနောကကပလိုကလာကသည။“အော….ကိုရေဒေါငး အဲ ဆရာ လာလာ““ရပါ တယ…..မခေးရယ ဒို့က သူငယခငးတေပဲ ခေါခငသလိုသာ ခေါပါ။ ဖဲသမားရေဒေါငးလို့ မသတမတကရငပဲ ငါကေနပပါပီ““ကနမတို့လဲ ဆရာရေ ဒေါငး ပရောဂကုတယ ဗိနောဆရာလုပတယဆိုလို့ အံ့သနေတာ“ဆရာရေဒေါငး ရေကိုငးမကမနကိုပင့တငကာ အိမခေါငးရငးတင အဆငသင့ခငးကငး ထားသော သငဖူးဖာပေါ တငပငခေထိုငရငး။

“ဥ…ပါဒ….တီ…..တင.ဖစတည…ပကလောကကီးမာ ဘာမမမဲဘူးဟ…..မခေး…အမဲဆိုးနေလို့လဲ အဲ့ဒီလူဟာ လူဆိုးဘဝနဲ့ဇာတသိမးခငမသိမး တာ….ကဲ စမးမကီးရာက ရေအောငဆိုဘယလိုလုပမလဲ…. ရိုးလိုကတာမ အေးလိုကတာမ တစရာလုံးလဲသိတစနယလုံးသိ…ဟော..ဖစမဲ့ဖစတော့ မရီး မမယခငကို မကခုတဓါးနဲ့ တစခကတညးပိုငးပီး ထောငနနးစံပါရောလား““ဟုတတယနော ရေအောင လူသတမုကူးလနတယဆိုတာ ဘယသူမမယုံ ဘူး“ရေခမးက ရေနေးအိုးနင့ကမးအစလာခရငးပော၏။

“အငး…ကံ….ကံ၏အကိုးပေါ့….ရေးကုသိုလအထုံ ရေစကပါရမီကောင့လဲခိနရောကတော့လဲ အလိုလို ပောငးလဲသားကတာပါပဲ။ကုပဆေးဆရာ ဖစလာတာလဲ ဘယသူမမယုံဘူးလေ…….ဒီလိုပေါ့“ပောပောဆိုဆို ရေဒေါငး ဘုရားစငဖကလည့ကာဦးခပီး မဖဲလကထဲမဆေးအိပကိုယူကာ အငးတစ ခပထုတကိုငပီး အာရုံပုသည။လူနာက ခေပိုငးမာဒဏရာ ရနေတယနော။“ရင““ဒူးခေါငး….အငး….ဝဲဘကဒူးမာ ကပပားဝိုငးလောက အသားလေး ထကပီး အနာဖစနေတယ……ယာဘကပေါငမာ အစငး….အစငး….အော….သစပငပေါက ကတာကိုး“  “ဗာ….““ရင……..“ဆရာရေ့ဒေါငး အငးခပကို နဖူးပေါကပတငထားပီး ပါးစပမတစစုံတစရာတတတတတရတဆို၏။“ကတာ….ကောငလာပင““ဟင““ဟာ““တောသေးတာပေါ့ ….အောကမာစိုက ထားတဲ့ ထငးခုတဓါး အသားပေါမကလို့““ဟောဗာ““သားထမးခဲ့ကတာ…ကားနစ မသုံး စုစုပေါငး ငါးယောက““အို….ဘုရား……ဘုရား“မဖဲက ကုံ့ကုံ့ လေးထိုငနေရာမ နောကသို့တန့သားရာ မခေးမနင့ပူးကပသားသည။

“ဒီအထိတော့…..မလဲပါဘူးနော““ဟာ…..မလဲဘူး….မလဲဘူး….အားလုံးကကတိ““ဘာကကတိလဲ….ငကင ဆရာနဲ့စကားပောတာက““မနတယပောတာ ပါ…..မဖဲရဲ့“ အားလုံး မသိမသာလေးပုံးစိစိဖစကုန၏။“ခလေးမလေးက သိုက က မခေးရဲ့““ဘုရားရေ….သိုကက““ဟုတတယ အဲ့ဒီအနားမာ ကုနးကမူ လေးရိလိမ့မယ သားခေါတဲ့လူတေတေ့ခဲ့လား““ဟုတတယ…..ဟုတတယ…..တေ့ခဲ့တယ“ရေခမးက လူရေ့တိုးထကပီး ကုံ့ကုံ့လေးထိုငကာပောလိုက သည။   “အငး…..ခကတာပဲ ကလေးမလေး ကယောငကတမး အောနေတာ တစပတလောကရိပီနော““ဟုတတယ……ဆရာ“ မခေးမ ဖေသည။“ကိစမရိ ပါဘူး“အအေးမိပီး နမိုးရီးယားဝငနေသညကို ရေဒေါငးက ဟိုစပစပ ဒီစပစပသမားပီပီသိ၏။ လယအိတထဲမ အပူကဆေးနင့အကိုကအခဲပောက ဆေးပားလေးမားထုတလိုကသည။“ဒါ အငလိပဆေးပားပုံစံလုပထားတဲ့ ဆရာရဲ့ကဝိဗနောဆေးပားပဲ တိုကလိုက……ခုတိုကလိုက နော““ဟုတကဲ့““ညနေ….အကောငးပကတိ ဖစမာပါ….စိတခ““ဟုတရဲ့လားဆရာ……ဖစနေတာကာပီ“ဆရာရေဒေါငးကို မေး၏။ ဆရာရေဒေါငး   အေးဆေးစာပုံးရငး…..။

“ဘုရားဂုဏ…..သမားဂုဏပေါ့ကာ…..စောင့ကည့““ရေခမးကလဲ ဘာတေလောကမေးမနး မသိဘူး“မခေးမက ဆရာ့ကိုအားနာဟန ဝငတားသည။  ရေခမးက မဖဲနင့အတူ မညိုအခနးထဲသို့ဝငရန ဟနပငလိုကသည။“မငးက ဒါ ဘယကိုလဲ““မညိုကို ဆေးသားတိုကမယလေ““မိဖဲ သားပစေ မငး အလုပလား““အဲ….ဟုတသား“ဟုပောကာ မခေးမထံသို့ တစခကကကကည့ပီး မီးဖိုခောငဘကသို့ထကသားသည။“ဒီကလေးက ဘယသူ့သားလဲ မ ခေး““ကိုစိနအေး သား ရေခမးလေ…..မညိုနဲ့က မောငနမတေလို ဖစနေကတာ“ဆရာရေဒေါငးနားထဲ၌ “မောငနမတေလို“ဆိုသောစကားကို ခနလပ ပီး“ဖစနေကတာ“ဟုကားသားကာ မကလုံးထဲတငအေးစကသော အရိပစိမးမားယကသနး သားကသည။

“မညို သိုကကဆိုတော့ ဘယလိုလုပရမလဲဆရာ….ဟင“မခေးမက ရေ့သို့အနညးငယ ထပတိုးကာ မေး၏။“အငး….အဲ့ဒါကတော့ ငါလဲ မလုပတတ ဘူး….မခေး ငါက အထကဂိုဏး သကသကဆိုတော့ ဒါမိုးတေ မလုပတတဖူး….. မလုပတတဖူး““ဒုကပါဘဲ……အဲ့ဒါ ဘာတေဖစတတလဲ ဟင““မိုးရာ တုနးက လေတေတိုကနေတုနး ဒီခငတနးကုနးကို သူအရောကတိုးဝငသားတာပဲ ကည့ပေါ့…..ဆိုငရာ ပုဂိုလတေက ပနခေါခငလို့ဆိုတာ ထငရားတယ လေ““အမယလေး….ဘုရား….ဘုရား….“ယုံလယကောကလယသော သပေအိုငမာမေး၊ သပေအိုငမာပဲ ကီးပငးကာ၊ သပေအိုငမာပဲ အိမထောငကပီး၊  သပေအိုငမာပငခေါငးခရန ခေလမးစနေသော မခေးမအတက ဆရာရေဒေါငးပောသမ အမနခညးပဲ ဖစနေရသည။

မောငကင ဆေးပေ့ါလိပကိုတစခကရိုကရငး ဝငပောသည။“ဆရာ လူနာကို တစခကကည့ဦးမလား ဆရာ““ရပါတယ နေပါစေ နေကောငးလာမ သူ့ အခေအနေကည့ရတာပေါ့…မုတဖူးလား““ကိုငး…ဒါဖင့လဲ…အပငခေါခဲ့လေကယ“ ဆရာရေဒေါငးက ဘာမမထူးခားသလို ဆေးလယအိတကို  ဘုရားစငအောကရေ့ထားလိုကရငး ပောလိုကရသောလညး….“မညို“ကို မငရတော့မညဆိုသောအခါ ရငထဲ“လိုက“ခနဲ ဖု တကသား၏။ဆရာ ရငခံခငး ဖစပါသည။

“မဖဲရေ….မညိုကို အပငခဏခေါခဲ့ပါကယ….စောငထူထူခုံလာခဲ့နော…..““ဟုတကဲ့ အရီးလေး“ဆရာရေဒေါငး ဘုရားစငပေါရိပနးအိုးထဲမ ဂမုနးရက ပနးအိုးတစအိုးကို သူ့ရေ့သို့ယူခကာ ကိုငတယပုပငသလိုလုပသည။ထိုအခိုက မညို တုံတုံရီရီလေး အပငသို့ မဖဲနင့ အတူထကလာ၏။ မကနာလေးနီရဲ ကာ နုတခမးလေးတေ တုံနေရာ၏။ အဖားကတောတောမားဟနတူသည။ ထူထဲနကမောငသော မကခုံးတနးလေးအောကမ မကဝနးညိုကီးမားက  အဖားဒဏကောင့ မေးစငးနေကငားလညး အရညလညကာ လဲ့ရနးနေမဲဖစသည။

ဖောင့စငးသော နာတံလေးအောကမ ပါးလာနီရဲသော အပေါနုတခမးနင့ထူအမးသောအောကနုတခမးလေးက မကနာ၏အထူးခားဆုံး ဆဲငငအားကို ဖစ စေသောအရာပငတညး။ တောတောလတဲ့ ဟာမလေး။“ထိုင…..လာ….ဒီရေ့တိုးပါအုနး သမီးရဲ့““တိုးလေ မညို….ဆရာက ပောကအောငလုပပေးမာ“မ ခေးမက သူ့သမီး မညိုကို ရေ့သို့တနးပို့ပေး၏။ဆရာရေဒေါငးက ဘုရားစငပေါမခထားသော ဂမုနးပငအရကဖားဖားကီးမားကို လကဝဲလကနင့ကိုငကာ  မညို ရေ့သို့ခလိုကသည။

“ကိုငး အထကဆရာကီးမားနင့တက ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါး ဦးထိပထားလက“လူလိမ လူညာတို့ မညသည တနဘိုးရိသော ဘုရားတရား စကားကို ဌာနကရိုဏးကကရတဆိုတတကပီး တစဖကသား ဦးညတလာအောငလဲ ပောနိုငစမးရိကကောငး သပေအိုငရာသူ ရာသားမား သိမထား က။ အထိတအခေါင ဂါထာစကားမားကို ရေပက မဝငအောငလုံးစေ့ပတစေ့ ရတဖတရာ၌လညး နားထဲသို့ ဘာအဓိပါယမနးမသိပဲ..စီကာစဉကာ ဝငသား လငပဲ ခကခငးမီးဟုနးဟုနး ထတောကတော့မာလိုပင မနမာလူမိုးတေယုံပစလိုကကသည။

“ဇောဂနီ….ဇောဂနက….မောကလုံး….မောကပား…စုနးတစေ….မေဘုတဘီလူး…မငစာသဘက…“စုံနေစေ့နေအောင ရတဆိုပီး မညို နဖူးမစ၍ ရင ၊  ရငမခါး၊ ခါးမပေါင၊ ပေါငမဂမုနးပနးအရကဖားဖားကီးတေ အပေါဆဲကာ ဆရာရေဒေါငးက လကယာလကဖင့ သပယူ သည။“ဟာ““ဟယ““ဘုရား….ဘုရား ဂမုနးရကဖားဖားကီးတေ ကဆရာရေဒေါငးဘကသို့ အကုနဦးညတကလာကာ….တဆတဆတတုနခါရငး ဇက ကိုးလက တန့နေကသည။ ဂမုနးရကမားတဆတဆတတုနနေသညကိုလညးကောငး၊ ဆရာရေဒေါငးဘကသို့ဦးညတနေသညကိုလညးကောငး  အားလုံးအထငကရ မငလိုကကသောအခါ တုနလုပအံ့သစာ ဟင ဟာ ဟယ တေဖစကုနကလေသည။ တကယတမးတင ဆရာရေဒေါငးလိမပနေခငး ဖစ၏။

ဂမုနးပနးအိုးကိုဘုရားစငမယူခစဉမာပငသေးငယသောပငအပလေးမားကိုအရကဖား မားတင ထိုးစိုကထားခဲ့သည။ လကယာလကတင ဝတဆငထား  လကစပမာ အားကောငးသံလိုကတုံးကို ဓာတလုံးသဖယ ကငးဝတထားခငးဖစ၏။ ထို့ကောင့ ဆရာရေဒေါငး လကဝါးလုပရားရာဘကသို့ လိုကပါ လုပရားခငးဖစ၏။ သံလိုကစကကငး မိရုံခာပီး လကကိုတန့ထားရငလညး ဂမုနးရကဖားမား ညတပီးတန့နေရခငးဖစ၏။  “အေး…အေး….သာဓု… သာဓု…ဆရာမနး သမားမနး သိတယဆိုရငပဲ ခင့လတသကဲ့၊ ခင့လတသကဲ့…. ဟုတပီ….ဟုတပီ“ဂမုနးရကမား ပနလညပတသားက၏။“မခေး…နင့ သမီးကုသိုလပဲဟ…..ငါ့ကို သိုကနနးပုဂိုလတေက ရိုသေကတယ……….ငါ မေတာရပခံရငတော့ ရတနကောငးရဲ့ထငတာပဲ“အပပါတယ……ဆရာ ရယ…..အပပါတယ…..ကနမသမီးလေး အသကခမးသာရာရအောငသာ လုပပေးပါရင“မခေးမက တုနတုနရီရီနင့လကအုပလေးပငခီကာပော၏။  အခုန သံသယ မကလုံးမားဖင့ ကည့သော ရေခမးလဲ ကုံ့ကုံ့လေးမိနးမထိုင ထိုငကာ ထရံနားတင ဆရာ့ကို ရိုသေလေးစားစာ ကည့နေရာသည။

“အငး….စမးကည့သေးတာပေါ့လေ…..အိမး…ဒီအနီးအနားမာ သံပုရာသီးဖစဖစ ရောကသီးဖစဖစ မရနိုငဘူးလားကဲ့““ရိတယ…ရိတယ…ရေတငးနား က သံပုရာပငသီးနေတာ ပတနေတာပဲ…ကနတောသားခူးခဲ့မယ“ရေခမးက လငမနစာ အိမပေါမဆငးသား၏။“သိုကကိုးဖတတယဆိုတာ ငရဲကီးတ ယကဲ့…..ကောငးတော့မကောငးဘူး“မကောငးမနးသိလကနင့ပုလုပရန ပငဆငနေသော အထကဆရာကီးရေဒေါငးကို ဝိုငးအုံကည့ကာ အားလုံးငိမ သကနေကသည။ ရေခမးသံပုရာသီး သုံးလေးလုံးကိုငပီးတကလာ၏။ ဆရာရေဒေါငးက ပလပစတစအရိုးနင့ နစဆယ့လေးကပတန သူဌေးမီးဖိုခောင သုံး ကကသနလီးစတီးဓား အသေးလေးကို လယအိတထဲမထုတ၏။ ရေခမးလကထဲမ ကမးပေးလာသောသံပုရာသီးမားကိုယူပီးဖာပေါပုံထားလိုက ခါ၊“ကိုငး…သိုကနနးရငမ မညို ဟောဒီဓားနဲ့သံပုရာသီးကို ခဲစမး သမီး…မကောကနဲ့ခဲခ““မညို ယူလိုကလေ….ခဲလိုက“မညိုက စတီးဓားလေးကိုယူကာ  သံပုရာသီးတစလုံးကိုခဲခလိုကသည။ နီရဲသော သေးမားဖာဆငးလာသည။ “ဟယ…သေးတေ ကလာပီ““ဟာ…. သေးတေ….သေးတေ“ဆရာရေဒေါငး က အောငမငစာပုံးလိုကပီးနောက…တစလုံးထပပေးသည။

မညိုလကတေ သိသိသာသာကီးတုနနေ၏။ ဓားကိုငထားသော လကကခါနေသဖင့ ဆရာ ရေဒေါငးက အပေါမအုပကိုငပီး သံပုရာသီးကိုခဲလိုကပန၏။“အို….သေးတေပါပဲလား“ပရိသတထဲမ တုနလုပခောကခားစာ ငီးငူသံကီးက ဆရာရေ ဒေါငးကို သဘာပေးနေသလိုပင ဆရာရေဒေါငးကအဝတစတစခုကိုရေဆတခါ ဓားသားကိုပတတိုကပစသည။ ပောငလကခောကသေ့အောင ပတတိုက ပီးမ….“ကိုငး….ကိုငး…ပရိသတထဲမ ယောကx{1039}x{1004}ားလေးတစယောကလောက ဆရာ့ကိုကူညီပါကယ….ဒီအရေ့ကို ခဏလေးထကခဲ့ပါ“ငိမသကနေက သည။ တစယောကမထကလာမည့သူမရိ။ “ဟဲ့.. ရေခမး“ဟု တစယောကက အောသံကားလိုကရစဉ ရေခမးကမညို အနားရောကနေပေပီ။“ဟုတ ပီ….ရော့…ဒီဓားနဲ့ပဲ ကနတဲ့သံပုရာသီးတေကို ခဲကည့စမးကယ….သေးတေထကရဲ့လားလို့“ရေခမးက မညိုအတကဆိုလင ဘာပဲဖစဖစလုပမညဆို သော မကနာဖင့မာနတငးကာ သံပုရာသီးတစလုံးကိုခဲခလိုကသည။ “ဟင….သေးလညးမထကဘူး…““အေး….ဟဲ့“ဆရာရေဒေါငးက ရေခမးပုခုံးကို ခပသာသာပုတပီး စတီးဓားလေးကိုယူပီးသိမးလိုကသည။“မငကတဲ့အတိုငးပဲသမီးလေးမညိုဟာ သိုကနနးကလာတဲ့သူဆိုတော့ ထူးခားတယ ဒါကောင့ သူ့ကိုသိုကကိုးဖတဖို့ ဆရာဆုံးဖတပီး အသကကယဖို့ တာဝနယူပါတယ““သမီး….ခေါငးအုံနေလား…..ခေါငးကိုကနေလား““ပောကသားပီ ဆရာ“မညိုက ညငးသဲ့သဲ့လေသံလေးနင့ဖေ၏။

လေးယောကအိပခငထောငကီးအတငး ဆရာရေဒေါငးနင့ သိုကနနးရငမလေး မညိုပဲရိနေ၏။ မခေးမ အိမပေါဝယ ရပရာထဲမလူကီးလူငယဆယယောကခန့သာရိသည။ အိမဝမစ၍ ရာဇမတကာလက စညးတားထားသည။ အိပခနးကို ပတပတလညကာ၊ အထပထပကာထားသည။ အုနးပဲ၊ ငကပောပဲမားနင့ အမေးတိုငနံ့တေကမနထူကာ တစအိမလုံး လိုငနေရုံမမက ရာလမးမကီးတစလောက၌ပင ပံ့သငးနေသည။ နငးဆီ၊ စံပယအစရိသော ပနးကောငးမားရနံ့ကလညး ရောထေးနေ၏။“ခေနစဖကဆငးထား….ဟုတပီ““ဒီဘကလား…..ဟိုဘကလား….ဆရာ““ခေရငးဘကပေါ့ သမီးရဲ့….အငး…..အငး…..“ ဖယောငးတိုင အတိုငလေးဆယလောကထနးညိထားသော အိပခနးလေးထဲ လငးထိနလကရိနေသည။ မညို ကိုယပေါ၌ ပဒုမာရံသား အကx{103E}လေးတစထညဝတဆငထား၏။ ခေဆငးကာ စန့စန့ကီးတနးပေးထားသော မညို၏ပေါငသားကီးမား လုံးတစနေ၏။“ဆရာပောမယနော….ဟုတခင..ဟုတတယ….မဟုတရင….မဟုတဘူးပော…ကားလား““ဟုတကဲ့….ဆရာ““မရကရဘူး…မကောကရဘူး….ကားရဲ့လား“နေ့ခငးက သံပုရာသီးလီးရာတင သေးမားခငးခငးရဲအောငကဆငးလာကတညးက ဆရာ့ကို မညိုကောကရံ့ ရိုသေနေမိပီ ဖစသည။

အကယ၍သာ ထိုစတီးဓါးလေး၌ ဖားပုတကောကုနးမထကသော အစေးမားကိုခစယူသုတလိမးထားကာ နေလနးထားမနးသိလင မညိုတစယောက ဆရာရေဒေါငးကို နရငးတီးခငတီးမိပေမည။ ဖားပုတအစေးနင့အခဉဓါတထိတေ့သောအခါသေးသဖယအနီရောငဓါတပုပစညးမား ကဆငးလားခငးပငဖစသည။ထိုအစေးမားကို အဝတနင့ပောငစငအောငသုတသငပီး ရေခမးကိုသံပုရာသီးခဲခိုငးသောအခါ ဘာသေးမထကမလာခငး ပငဖစကောငး သပေအိုငရာသူ ရာသားတေ မသိရာကခေ။ ယခုတော့ မညိုတစယောက ဆရာခိုငးသည့အတိုငး ပေါငတနကီးတေကို ဖားပေါငစငးကီး စငးကာ လကနစဖကကို နောကသို့ထောကထားရရာလေသည။ “မရကနဲ့နော…….သမီး““ဟုတ…..ဟုတကဲ့ပါ…..ဆရာ…..“မညိုတစယောက ရငတေခုံနေသည။ နဖူးတင ခေးလေးတေစို့ခငနေသည။ ထောကထားသော လကနစဖက မသိမသာ တဆတဆတတုနနေရာသည။“သမီး စောကမေးမပေါကသေးဘူးမို့လား““ရင…..ဘာမေး….““ရုး….တိုးတိုးပောရတယ…..အမေးအမေး စောကမေး မပေါကသေးဘူးမို့လား..လို့“မညို ရကရံ့ထိတလန့စာ အံ့သသည။ ဒီဆရာ ဒီလောကကိုထိုးဖောကသိနေပါလားဟုကောက၏။ “ဟုတပါတယ…..ဆရာ“မညိုခေါငးလေးကို ငုံ့ပစရငး ခပတိုးတိုးလေးပော၏။“ဒါပေမယ့ လကနစဆစလောကရညတဲ့ စောကမေးတစပငတော့ရိနေရမယ ဟုတရဲ့လား….“မညို အသကရုရပသားမိမတတ ခံစားရသည။

သူမနင့နီးကပစာ ဒူးထောကထားရငး လကနစဖကကို ပေါငပေါထောကကာမကစေ့မိတပီး တစလုံးခငးပောနေသော ဆရာ့စကားမားက ကကတိမနနေ၏။“ဟုတ….ဟုတ….ဟုတပါတယ ဆရာ““အိမး…အဲ့ဒါ သိုကနနးရင လကဏာပဲကဲ့“ဆရာရေဒေါငးလုပခလိုကပနသည။ စောကမေးမပေါကတာ သိုကနနးရငလကဏာဆို လင သိုကနနးရငတေ စောကမေးမပေါကဟုသူက အတတသိနေသလိုလို။ “ကိုငး…ကိုငး…ဆရာ့ကိုလဲ ကိုယ့မိဘလိုသဘောထား ဟုတလား….မရကပါနဲ့ငါ့သမီး ဆရာက သမီးကို အမေးကူးပေးလိုကပီးတာနဲ့ငါ့သမီး အသကခမးသာရာရပီမတ…….ကားလား““ဟုတ….ဟုတကဲ့ပါ ဆရာ“အမေးကူးသညဆိုသညကို ဘာမနးမသိပဲ မညိုက တုနတုနရီရီလေး ခေါငးငိမ့လိုကရာသည။“ကဲ…….ငါ့သမီး……..ထမီလေးကိုခတလိုကတော့““မရကနဲ့……မရကနဲ့…..ခတသာခတ““ရင……ထမီ““အေး…..ခတလိုကစမး….ငါအမိန့ပေးနေတာ….ကလနကဆနတော့မလုပနဲ့နော…..နေ့လယကဆေးဓားနဲ့ လညခောငးသေးဖောကပစလိုကမာနော…..“ “ဟုတ…..ဟုတ….ဟုတကဲ့“မညို ကမနးကတမးထမီလေးကို ခတလိုကသည။ အောကပိုငးတစခုလုံး ဗလာကငးသား၏။ ဝငးဝါအိစကသော ဆီးခုံကီးက မောကကားခုံးထလက တငးပောငနေသညကို ဆရာရေဒေါငးတေ့၏။

ဆရာရေဒေါငး လိငတနကီးကမတခနဲ တောငလာသည။“သမီး ပကလကအိပလိုကစမး….ဘာမမကောကနဲ့ကားလား…ဘာပဲဖစဖစမအောရ ဘူးနော…..သမီးအောလိုကလို့စညးပေါကသားရင အားလုံး….မိစာတေ သရဲတေ ဝငလာကမာ““ဟုတ….ဟုတကဲ့….မအောပါဘူး ဆရာ“မညိုက အိပယာလေးပေါ ပကလကလနခလိုက၏။ မညိုဖငကီးက ဘေးသို့ပန့ကားထကလာသည။ “ဒီနေရာကို ဆရာက အမေးလေးတေပေါကလာအောငလုပပေးရမာကဲ့ ကားလား“လကတစဖက ဆီးခုံနုနုမတမတလေးကို မထိတထိလေးတိုးထောကပလိုကသောကောင့ မညို ဒူးနစဖကယောငပီး ထောငတကသား၏။“ခေထောကဆန့ထား““ဟုတ…….ဟုတကဲ့“မညို ဒူးနစဖကပနဆန့ခလိုက၏။ ဆရာရေဒေါငး နုတခမးမေးကားမ ခေးစေးမားသီးစို့ထကနေသလို ရငတေတဒိတဒိတခုံကာမောလပလပကီးဖစနေသည။ သူ့ပုဆိုးကိုခေါငးမကောခတလိုကသည။ ကိုငးခရမးရညကီးပမာ မဲညစကီးထားတုတခိုငနေသောလီးတနကီးက ထောငးကနဲကနထကလာသည။ မညို မကလုံးလေးမားက ဆရာ့လီးတနကီးကို မငပီး ပူးကယဝိုငးစကသားသည။ “ဘာ……ဘာလုပ…..မလို့လဲ……ဆရာ“ဆတကနဲ ကိုယကိုတစဆစခိုးထထိုငရငး မညိုက ထိတထိတပာပာလေး ပောလိုကသည။

မကနာလေးမာလညး နီရဲသားသည။“ဘာမ မကောကပါနဲ့ သမီးရယ….ဟောဒီ ဆရာ့ရဲ့အမေးတေကို သမီးဆီမာပေါကဖို့အတကကို ကူးပေးရမာ ….ဒါမ…အငါစုံတဲ့ လူမိနးကလေး အဖစနဲ့ သိုကနနးကပနခေါလို့မရတော့မာ“ဆရာရေဒေါငး အမတတမဲ့လိုလိုဖင့ မညိုပုခုံးစနးလေးကို ပတသပပေးရငးနစသိမ့လိုက၏။ “သေခငလဲ သေပါစေတော့ဆရာ….ကနမ ဒီလိုတော့အကုမခံနိုငဘူး“ဆရာရေဒေါငး ဒိနးခနဲ ထူပူသားသည။ ခါးခါးသီးသီးလေးငငးဆနရငး ထမီကိုပနဝတရန လမးဆဲလိုကသော လကလေးကို ဆရာရေဒေါငးကဖမးဆုတပီး သူ့လိငတနကီးအား ဆုပကိုငထားစေပီးမ သူ့လကဖင့အုပထားလိုကသည။ မညိုက သူမလကကလေးကိုအတငးရုတ၏။ ပူနေးမာတငးသော အထိအတေ့က လကဖဝါးမတစဆင့ ခနာကိုယအနံ့သို့ စီးဝငသားသည။“ဆရာပောတာနားထောငစမး…..မညို..အခုလိုအခေအနေရောကမ စညးပေါကသားရင အပငမရိတဲ့ မညိုအမေပါ ….အစိမးသူရဲတေ ဝါးစားပစကုနမာ အားလုံးဒုကရောကမာ“ဆရာ့အသံက တုံတုံလုပလုပကီးနင့ ဒရောသောပါးကီးလညးဖစလာသည။ လကကငးလေးထဲ၌ ဆုပမိထားသော လိငတနကီးအားမညိုကအသိမဲ့စာတစခကနစခကခန့ညစလိုကမိ၏။

ထိုအခါ ဆရာရေဒေါငးက အပေါမအုပကိုငထားသောသူ့လကကို ထကအောကလုပရားပေးလိုကရာ လိငတနထိပကီးမာ ရဲကနဲ….ရဲကနဲ ပဲသား၏။“ဒါ……ဒါဖင့လဲ….မနမနလုပပါတော့…..ဆရာရယ““ကဲ….ကဲ….အိပ…..အိပ….ပေါငနစဖကဖဲထား….““ဖဲထားရမယ…..““အေးလေ ဒါမ ဆရာ့အမေးတေ သမီးရဲ့ဆီးခုံလေးပေါကို ဖိကပလို့ရမာပေါ့““သေသာ သေလိုကခငတယ“ဟု မညို တိုးတိုးလေးဆို၏။ ဆရာရေဒေါငးက မညိုပေါငနစလုံးကားသို့ ဝငထိုငကာ ထူအမးသောစောကပတနစခမးကားသို့ တုတတုတထားထားကီးဖစသော သူ့လီးကီးကိုထိုးသငးလိုကတော့၏။ “ ပတခနဲ“ခပအစအစအသံလေးနင့အတူ မညိုလကနစဖကက ဆရာ့လကမောငးကို ယောငပီးဆုပညစလိုကမိသည။“န…..နာတယ….ဆရာ….““ခဏ….လေးအောင့ခံ သမီး….ခဏလေး….“မညို အသိစိတတေ လင့စငကုနသည။ ဖငးကနဲ ပူထူသားကာ ငယထိပမခေဖဝါးထိတိုငအောင လမးခုံသားသော ဝေဒနာကီးကမညိုကိုအာစေးထည့လိုကသလို၊ ညို့တံကီးနင့ထောကလိုကသလို ခံစားလိုကရ၏။

ဆရာရေဒေါငး နဖူးပငဝယ ဇီးကငးခန့ခေးသီးကီးမား စို့ထကလာသည။ ထောငထားသော မညိုပေါငတနကီးနစလုံးက အငိမမနေ ပဲလိုက စုလိုကဖင့ ဝေဒနာကိုခံစားနေရ ဟနတူ၏။ “ပစ……ပလပ….ပစ““အောင့…..မလေး…အမေ…ကတကတ….“ ကပဝိုငးလောကပင မရိသော မညိုစောကပတအဝလေးထဲသို့ ကီးမားဖုထစသော လီးကီးက အတငးထိုးဝငလိုကသောအခါမကနာလေးရုံ့မဲ့ပီး ခေါငးလေးကို ဘယညာ…ခါရမးလက ခပအုပအုပလေးအောလိုကသည။ လကနစဖကကမူ ဆရာရေဒေါငး လကမောငးကို နေရာမရေ့ပဲ အတငးဆုပကိုငထားဆဲပင။ “ပစ….ပစ…. ပတ““အိ…..အ….မရဘူး…..မရဘူး….မဝငဘူး….အ“မညို ဆရာရေဒေါငးရငဘတကီးကို ထုရိုကပီးတနးသည။ ခေဖနောင့နစဖကက ကမးပငကို ဒုံးခနဲ ဒုံးခနဲနေအောငစောင့ခလိုကသည။“အံမာ….အစိမးသရဲမက…..ငါ့ကို အာခံလို့…..ကဲကာ….ကဲကာ….ကဲကာ…..““အောငမလေး…..အောငမလေးတော့…အမေရေ….““ဟိတ…မဆိုငသူ….စညးဝိုငးထဲ မဝငစေနဲ့ ဟေ့ …ဆရာရေဒေါငးတဲ့က…အင..အင“အပငမ မခေးမအပါအဝင အခေအနေ နားထောငနေသော လူမားနားရကတေထောငလာက၏။

သတိထားနေသော ရေခမးကအိမလေးသိမ့ခနဲ သိမ့ခနဲ တုနသားသညကိုသတိထားလိုကမိ၏။ “ကမးပီက…..ဥစာစောင့မနဲ့ ဆရာနဲ့ ခပီ““ဟုတပီ…….ခကုနပီ“လူငယတေက ဆရာရေဒေါငးမာထားသည့အတိုငး ခံဝမစညးတားထားသော ကနတော့ပဲကို လမးကည့ကာ ဓါးကိုယစီအသင့ပငထားသည။ ရေခမးကလညး လကထဲတင ကိုငထားသော ငကကီးတောငဓါးကီးအားပို၍ တငးကပလကရိနေသည။“အပငက ဘယသူမမလာစေနဲ့ဟေ့….အရေးကီးနေပီ ကားကရဲ့လား…““ဟုတကဲ့…….ကားပါတယ ဆရာ“လူငယတေက ပိုငတူအသံပုလိုကစဉ အိမတစခုလုံး သိမ့ခနဲ သိမ့ခနဲ ဆကတိုကတုနသား၏။ မခေးမ မကနာသည ခေးစေးတေပနကာ ဖူရောနေပီး ပါးစပမတတတတတနင့ဆုတောငးနေ၏။ ဘကီးသာဖနက ရေခမးမကနာကိုစိုကကည့နေရငး အိမတုနခါပုံကိုစဉးစားနေသည။ ငယရာမကီးလာသော ဘကီးသာဖနက သညလိုတုနခါမုကို တတအပသိနေသလိုလိုခံစားရသည။ စဉးစားနေစဉမာပင သိမ့ခနဲ သိမ့ခနဲနစခကဆကတိုကတုနသားပနသည။

“အ….အု…..အု….အင့…..အင့……“ခပအုပအုပ ပါးစပကိုအဝတနင့ဆို့ထားရာမထကလာသောအသံမိုးဟုထငနေသည။ ဒီဆရာ ဘယလိုမားကုနေလဲဟု စဉးစား၏။ဆရာရေဒေါငးကတော့ အပိုမေးလေးနင့ထိုးထောကမိနေသော သူ့လီးကီးကိုအတငးသို့ထိုးဖောကဝငရောကအောင ကုံးလိုကပန၏။“ပတ….ဖောက “အိုး…..အိုး…..ကတ….ကတ“အခကအခဲဆုံး အပိုမေးအတားအဆီးကို ကောဖတလိုကပီဆိုသညနင့ နာကငသောဝေဒနာမား လပတပကပောကကငး သားသည။ အီဆိမ့အောင့သကသော ဝေဒနာနစရပပေါငးကာ စောကခေါငးထဲတငထူးခားသောအရသာကို မညိုခံစားလိုကရလေသည။

ဆရာရေဒေါငးက လကနစလုံးခန ကနနေသောလိငတနကီးကို အဆုံးထိဖိသငးရန ငုံ့ကည့ရငး နေရာပငထိုငကာရေ့တိုးလိုက၏။မညို၏ လကကလေး နစဖကက လကသီးဆုတလေးတေဆုတခါ ဆရာရေဒေါငး ရငဘတကိုတနးထားဖစသောလညး အားပော့နေပီ။ မကလုံးလေးအစုံကို မေးစငးထား၏။  သားနစခုကား ရီး ရ ဝူးဆိုသော လေထကသံလေးမားနင့အတူ ခေါငးကို ဘယညာခါရမးလက အောင့ခံထားရဟနရိလေသည။ ခေထောကနစဖကက  မောတောကားဘရိတနငးသလို ဖိနငးလိုက ဖနောင့လေးဖိခေဖားလေးကလိုကခငးဖင့ မနားတမးလုပရားနေသည။  “ ပတ…… ပတ….ဘတ… ဘတ““အား…..အား….“အရငးအထိဆောင့လိုးသငးလိုက ဆတခနဲ ဒစခနရုံဆဲနုတလိုကသဖင့ ခပသကသကလေးထိုးလိုကသောအခါ စီးစီးပိုငပိုငဖင့ လီးတနကီးကိုစုပထားသလို ညစထားသောစောကပတနုတခမးသားလေးမား လီးတနကီးနင့အတူ လိပဝငသားလိုက လီးတနကီးစူအထက၌အပငအထိ ကပငိပါလာကာရဲခနဲ ပဲသားလိုကဖစနေသညကို မငနေရ၏။

“ဆရာ…..ဆရာ….အထဲမာ တစမိုးကီးဖစလာပီ……““အောင့မထားနဲ့ ပနးထုတပလိုက…..သမီး““အင့….အငး…..အင့…..အငး…..အငး….အင… အငး….ရုးကတ““အား….အား….ဟူး…ဟူး….ကတ….ကတ…အမလေး နာလိုကတာ ဆရာရယ…..“အခိနမဲ့ ရာခဲ့သောမိုးနေ့က ဆရာရေဒေါငး  အသေအလဲဝါးခငခဲ့သော ကမးတောငကိုငမလေး မညို၏စောကပတအထဲမ သုတရညမား ဒလဟောပနးဖာထကလာသောအခါ ဆရာရေဒေါငး လိင တနကီးထိပမလညး ပငးထနသောအရိနဖင့ လရေမားပနးထည့လိုကပေတော့သည။ မညိုက ပော့ခေနုံးခိစာ လကနစဖကကိုဘေးသို့ဆန့လက ပစခ ပစလိုကမိလေသည။ ဆရာရေဒေါငးက မညိုပါးလေးကို မတမတနိုးနိုးလေး နုတဆကနမးလိုကလေသည အပငတင အစိမးသရဲမားကို  ငကကီးတောငဓါးမား၊ လံမား၊ ဝါးခနမားနင့ စောင့နေကသော ကာလသားမား မညို၏ အသေးအသားမားကို မိနမိနယကယကကီး စားသောကဝါး မိုသားသော အစိမးသူရဲ ရေဒေါငးအိမအနောကဖကအပေါကမဆငးသားသညကိုမသိလိုကကခေ။ ပီးပါပီ

 

Zawgyi

 

ေမာရာအခစ္

မေနx{1037}က ဝုန္းကနဲသဲခလိုကဲ့မိုးဗာ အခုထိ တစကမတိတ္ေသးဘူး။ ဘဂx{1039}x{1004}လားပငယ္ေအာာ ေလဖိအားနည္းရပန္းဖစ္ေနတယိုလား ဘာလား မသိဘူး။ အခိနမဟုတာ။ပိေတာကါေတလဲ မိုးေပါကိမန္ၿပီး “လနx{1037}္“ပင့ုန္ၾကေလေရာသလားပဲ….. ဝါ ဝါကိုထိနိုx{1037} အခိနဟုတခါမဟုတ္ တေပါင္းလမပိေတာကင့ာမားအံ့ေရာ။ ေအးေလ ရာသီဥတုနဲx{1037}ပန္းေတကလဲ အခင္းခင္း အေပးအယူရိၾကတာဆိုေတာ့ လိုခငဲ့အပူခိနိုးေရခိန္ေရာကငင့္ၾကမာပဲ။ သစx{1039}x{1005}ာမရိဘူး၊ ဘာမရိဘူးသားေပာလဲ သူတိုx{1037}နားလညာမ မဟုတာ။ ပန္းေတရာသီမမနဲ ပင့္ေအာင္၊ အသီးေတသီးေအာငူေတလုပ္ၾကေတာ့……. အင္း…..လူလူခင္းလဲ အခိနဟုတ္ အခါမဟုတ္ ဖူးခိနနူး၊ ပင့ိနနင့ိုသလိုမဟုတဲ အတင္းၿပဲရဲပင့ိုင္းေတာ့ ေသးေတ ထကုန္ ေရာဆိုတဲ့ ပကုံးတစု သတိရတယ္။

အမန ရယရာလုပ္ၿပီးေပာေပမဲ့ အဲ့ဒီစကားမနယ္ ကိုယ့ူ၊ ပင့ိနတနဲ အတင္းၿဖဲပင့ိုင္းခဲ့လိုx{1037} ရာဇဝငငဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေလးx{1039}x{101C}ကဳံတုန္းေပာလိုကင္ေသး။ ပုံပငဟုတူးေနာ္ ကဳပ လက္ေတx{1037}သမား ခငား ပဲခူးလမ္းကိုု သားဘူးလား……….ေထာက္x{1039}x{101C}ကံ့အလနာ“လည္းကူး“ဆိုတာရိတယ္။ အဲ့ဒီ လည္းကူးကေန အေရx{1037}ဘက္ေတာင္ေခဆီကို တည့ည့တတဲ ေထာငကား“သေပအိုင္“ဆိုတဲ့ x{101B}ာေလးကို ေတx{1037}လိမ့ယ္။ သေပအိုငာ ေx{1014}x{103D}မာအညာဆန္ၿပီး မိုးမာ မစကၽန္းေပၚx{101B}ာေလးလိုပဲ ေရေတဝိုင္းေနတာ ေဆာင္းမာေတာ့ ခစရာအေကာင္းဆုံးေဆာင္းx{1014}x{103D}င္းမx{103C}ံေတၾကားက ပဲခူးx{101B}ိုးမမ ေတာငန္းလx{103C}ိင္းတနx{1037}္x{1039}x{101C}ကီးေတကို ေတx{1037}လိမ့ယ္။

ခငားသာ စာေပသမားဆိုရင္ အဲ့ဒီx{101B}ိုးမx{1039}x{101C}ကီးကို ေနာကံထားၿပီး စာေတအမားx{1039}x{101C}ကီးေရးဖစားမာ ကိန္းေသေပာရဲတယ္။ လမ္းစရာx{1039}x{101C}ကီးဗာ။ ကဳပေတာ့ ခံစားတတာပဲ ရိတာ ခငားလိုဖတိုx{1037}ေကာင္းေအာင္ ဆဲေဆာင္x{1014}x{103D}ိုငဲ့ စာမိဳးမေရးတတူးဗာ။ ဒါေၾကာင့ခုေပာမဲ့ကိစx{1039}x{1005}ကိုလည္း ဖည့္ ဖည့္ၿပီး နားေထာင္ၾကဗာ။ ကဳပ အစတည္းက လိပတ္ လည္ေအာင္ စကားေပာတတာမx{103C}တူး။ဇာတမ္းတစုဒတယ္ၿပီးနားလညာမဟုတူး။ ထားပါေတာ့ “အဲ့ဒီ သေပအိုင္“ဆိုတဲ့ x{101B}ာေလးထဲကို အခုလို မိုးဦးကေလးမာဝင္ၾကည့ေအာင္။ အတားအဆီးမဲ့စာ တိုကတာေသာ မုတုန္ေလက ဧည့ညိုးကိုတစါတည္းေခၚေဆာငာ၏။ သညခိန္ သညာလ လာေနၾကမဟုတ္ေသာ မိုးဧည့ည္ေၾကာင့္ သေပအိုင္x{101B}ာေလးအတင္းရိ ဓနိမိုး၊ ထရံကာ အိမ္ေလးမား ဝx{101B}ုန္းသုန္းကား ေပးဟယ္ လx{103E}ားဟယ္ ဖာဟယ္ ေထးဟယ္ ဖစ္ေနၾကသည္။

x{101B}ာက x{101B}ာတန္းရည္ေလးမိုx{1037}x{101B}ာလယမ္းတစမ္းသာ ထီးထီးတညိသည္။ အသက္(-)x{1014}x{103D}စာရိေသးေသာ “မညိဳ“သည္ ထမီေလးတိုတိုဝတါ x{101B}ိုးမကို ေကာေပးလက္ မုတုန္ေလကို ဆနကါ x{101B}ာဆီအေပးပနာခဲ့သည္။ အေရx{1037}မဝငိုက္ေနေသာေလx{1014}x{103D}င့္ မိုးေၾကာင့္ တစိုယုံးစိုx{101B}x{103E}ဲကာ လုံးတစားx{1039}x{101C}ကိဳင္းေသာ ေပါငန္x{1039}x{101C}ကီးမားကို အထင္းသားမင္ေနရသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေလးx{1014}x{103D}စုံးကေမမထကိုx{1037}ကာစ မစိုx{1037}ေပါက္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}ယမာငုံငုံဖူးဖူး တင္းတင္းပည့ည့္x{1039}x{101C}ကီး ဖစည္။ မညိဳ အသက္(၂)x{1014}x{103D}စင္ ဖခငုံးခဲ့၏။ အေမx{1014}x{103D}င့တူ လူမမယီမေလးတစ္ေယာက္x{1014}x{103D}င့္ မညိဳသာ ကနစည္။ မညိဳ စာမတတ္၊ စာမသင သိုx{1037}ေသာ္ သေပအိုငဲx{1037}မညိဳ ေနထိုငသက္ ရင္ေနရသမ အသက္ေမးဝမ္းေၾကာင္းအတက္ မညိဳစိုးစိမ မပူမိေခ။

ယခုလို မိုးကလင္ မစိဳး၊ မx{103C}ိရာ အတိုx{1037}ခူးx{1014}x{103D}င့င္ေငလx{103C}ိငည္။ သားအမိ(၃)ေယာက္ အတက္ တစ္ေနx{1037}စာကို မညိဳေနx{1037}တစကဲx{1014}x{103D}င့ာၿပီး စားလိုx{1037}ေလာကည္။ တစါတစံ လည္းကူးမ ဘx{1039}x{101C}ကီးဦးေကာ္ေမာငိုx{1037} ေရာကာလင္ အဝတေဟာင္းထည္ေလးေတပါပါလာတတည္။ တစက္ေဈးx{1014}x{103D}င့ယ္x{1014}x{103D}ိုငည္။ ေခါကီးေပၚသညာ ၾကာၿပီဖစ္ေသာည္း မညိဳ ဝါးခေမာက္x{1039}x{101C}ကီးကိုပငုံခုံမငင္ေဆာင္းက မိုးရာသီအလီလီကို ေကာတဲ့ၿပီးၿပီ။ မညိဳတင္ လိုခငပက္ေသာစိတာတစုမမရိ။ ေအးခမ္းေရာင့ဲစာ အသကင္ လာခဲ့သည္။ သေပအိုင္x{1014}x{103D}င့္ x{101B}ိုးမေတာင္ေခၾကား၌ ခငန္းx{1039}x{101C}ကီးတစုရိသည္။ လူတစပ္ေကာ္ေသာ ကိုင္းပင္x{1014}x{103D}င့္ နဘူးပင္၊ ေၾကာငာပင္ ေတလည္းရိသည္။ အိမပန္ မိုးဦးကကာလ၌ မညိဳ ေတာထဲမပနာလင္ ေၾကာငာတေပx{1037}၊ ဇီးဖဴသီးလုံးေလးပညနx{1037}္ အၿမဲပါပါလာသည္။ ထိုအသီးအx{1014}x{103D}ံေလးေတက ဆယ့္ေလးငါးေခာကပ္ အၿမဲရသည္။ ေထာက္x{1039}x{101C}ကံ့သိုx{1037} x{1014}x{103D}စကစ္ေခါက္၊ သုံးရကစ္ေခါကားေနေသာ ေဒၚေလးမခငိေနသဖင့္ အသီးအx{1014}x{103D}ံမားကို ေဒၚေလးမခင္ လည္းx{1014}x{103D}င့င္ တင္ေပးလိုကသည္။

ယေနx{1037}ေတာ့မိုးကအခိနဟုတဲ x{101B}ာခ၏။ ေမသင္းနံx{1037}ေတ ေထာင္းေထာင္းထကုန္၏။ လယကဲ ေရေတေဖးေဖးထကုနည္။ သညခိနညာလဆိုသည မိုးမကမီ မညိဳတိုx{1037} တစ္x{101B}ာလုံး ထင္းခုတ္ၾကရသည္။ ခုတ္ ၍ရသမ ထင္းကို ေတာထဲမာပင္ ထားရစဲ့ကာ အိမပန္ ဟင္းသီးဟင္းx{101B}က္ ရာေဖခူးကာ အိမန္ၾကရ၏။လည္းတစီး သိုx{1037}မဟုတ္ လည္းx{1014}x{103D}စီးစာရမ ခုတ္ၿပီးထင္းမား x{101B}ာသိုx{1037} သယ္ေဆာင၏။ ယခု မညိဳထင္းခုတ္ၿပီး ပနာ၏။ လမ္းမာမိုးx{101B}ာသည္။လူပတည့္ ခငန္းကိုင္းေတာကို မိုးထဲေရထဲဖတကိ၏။

ကဳပာမည္ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း။အလုပ ဖဲလည္x{101B}ိုကည္။ ၾကကိုကယ္။ ေလးေကာငငစားတယ္။ မေနx{1037}က ကိုသာေအး တာဝနူဖင့္ေသာ အာဝါေဒး ကစားပဲကို “ဘုရားငုတို“x{101B}ာ၏အေနာက္ ေတာထဲ၌ပဳလုပ္၏။ ကဳပိုပင္ ဖဲလည္x{101B}ိုက္ေသာ အမိဳးေကာင္းသားေတပါ အာဝါေဒးမာ ဆုံၾကသည္။ အာဝါေဒးကို ေရာကဲ့သာေရာကားသည္။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း၌ ပိုကံေခာကပဲပါသည္။ သည့ရင္ တစက္ေစာၿပီးဖဲရx{103C}ံးထားသည ဖဴခါ ပာခါကေနသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းတိုx{1037}က မင္ေမာင္းေကာင္းေကာင္းx{1014}x{103D}င့္ ဖဲဝိုင္းမာထိုငည္။ ဒိုင္ ကိုကုလားကေx{101B}x{103E}ေဒါင္းx{1014}x{103D}င့င္းx{1014}x{103D}ီးသည္။ လကုပင္x{101B}ာသားဖစည္။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းx{1014}x{103D}င့ည္း စပူစပက္ x{101B}ိုကူးသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ သုံးပငစင္ေကာာ ကစားေသာ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ဖဲမဴးေနပုံကိုၾကည့္၍ “x{1039}x{101C}ကိဳး“ဆဲကစားသည္။ သေဘာကေx{101B}x{103E}ေဒါင္းx{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုင္ စပူx{101B}ိုက္ၾကသည္။ ဖစင္ေတာ့ ဒိုငုပူ ကိုကုလားကလည္းလကလာဖင့္ ဝိုင္းတည္ေနခင္းဖစည္။ ထိုးသားေတသိကုနည္။

သုံးေလးလည့္ အေရာစားကန္ေသာအခါ ပူညံ ပူညံဖစာကာ ဝုန္းဝုန္း…..ဝုန္းဝုန္း…..ဒုတဲ ဓါးဆဲဖစည္။ထိုအခါ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း အနီးရိ မကည္းပငုက ကငိန္းကို ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက ဝိုင္းအလယအေကာကန္းကနား (ေx{1039}x{101E}ကပန္းကန္x{1039}x{101C}ကီး) x{1014}x{103D}င့က္x{1014}x{103D}ာကို ထခုတည္။ ကိုကငိန္း မက္x{1014}x{103D}ာေသးမား ဖာက၏။ ကိုကုလားက ခါးပုံစထဲမ ဓါးတိုေလးထုတ္ေနစဥ္ သူx{1037}လကားတငိုင္ေနေသာ x{1039}x{101C}ကီးေင (ဘုရားငုတို) x{101B}ာသားက ထၿပီးလုံးသည္။ ဝx{101B}ုန္းသုန္းကား………..။ေနာက ဘာေတဖစနဲ့သညို ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းမသိ ဝိုင္းအလယ ေလာင္းေၾကး x{1014}x{103D}စ္ေထာင္ေကာ္ေလာကို သိမ္းx{1039}x{101C}ကဳံးယူကာ ထက္ေပးသည္။ ေကာပငို ပူခနဲ ကငနဲလာေရာကန္ေသာ ေလးဂဒဏ္ေၾကာင့္ ေနာကို တစက္ေလးမ လည့ၾကည့ဲ ေခကုနုတ္ေပးသည္။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းေနာက အမဲဖကည့္ လူအုပ္x{1039}x{101C}ကီးက ဒုတ္ေတ ဓါးေတx{1014}x{103D}င့္ သူရဲမရဲစီးကာ ေပးလိုက္ၾကသည္။

ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းကံေကာင္းခင္ေတာ့ သေပအိုငေနာက္ေတာနား အေရာက္ အခိနခါ မဟုတဲ မိုးက သဲသဲမဲမဲ ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းx{101B}ာခလိုကည္။ေနာကလူအုပ္ သူx{1037}ကိုေကာာ မနည္းပငု x{101B}ာဖကိုx{1037} ဆကိုကားၾကသည္။ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ဝပ္ေနခဲ့သည္။ ဝပင္းက သေပအိုင္x{1014}x{103D}င့္ x{101B}ိုးမေတာတန္းၾကားရိ ခငန္း ကိုင္းေတာ မုတုန္ေလသည္။ ခငန္းရိ ကိုင္းပငား ေၾကာငာပငားခါးပတ္ေအာငတိုက္ေနသည္။ နဘူးပင္x{1014}x{103D}င့္ ေၾကာငာပငား အနီးေရာက္ေသာအခါ “မညိဳ“လကဲက ဓါးေလးကို ေမ၌ခကာ ထမီပငတည္။ ထမီက ဒူးေကာာ ဝင္းဝါတင္းအိေသာ သလုံးသားေလးေတေပၚေန၏။ ကုန္းမိုx{1037}မိုx{1037}ဆင္ေခေလာေဘး တစ္ေနရာ၌ေပါက္ေနေသာ ေၾကာငာပငင္ ရညားအပားx{1039}x{101C}ကီးေသာ ေၾကာငာတဲx{1039}x{101C}ကီးမားရိေနသည္။

ၿမိဳx{1037}သူေတလို ခပ္x{1014}x{103D}ဲx{1037}x{1014}x{103D}ဲx{1037}မဟုတ္ေသာ မညိဳက ကိုင္းေတာထဲတိုးဝငာ ဓါးတိုေလး ဟိုရမ္းဒီရမ္းဖင့္ ေၾကာငာပင္x{1039}x{101C}ကီးအနီးေရာက္ေအာငိုးလာ၏။ မိုးက  x{101B}ာသန္းဆဲ။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက ယခုအခိနင္ ေခသံၾကားx{101B}ုံဖင့္ ဂုတားေနသူမိုx{1037} မညိဳ ေတာတိုးဝငာသံၾကားေသာအခါ ၿငိမ္ၿပီး အသက္ေအာင့ားမိသည္။  မညိဳ ေၾကာငာပင္x{1039}x{101C}ကီး အနီးေရာကာေသာအခါ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းလူလုံးကဲစာ ေတx{1037}လိုကသည္။ သေပအိုင္x{101B}ာက မေခးမသမီး မညိဳပဲဟု သိလိုက စိတ္ ေအးသားသည္။ ဒီေကာငေလး မx{1014}x{103D}စ အလx{103D}ပဲတင္ ကမ္းေတာငကိုင သညို ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းသတိထားမိသည္။ သေပအိုငူ မေအးခင္x{1014}x{103D}င့္ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း  သမီးရည္းစားဖစဥ္ မညိဳကို ၾကက္ေတာငည္းေလးx{1014}x{103D}င့္ x{101B}ာလမ္းတင္ ဖနုန္ေနခင္းကို အၿမဲေတx{1037}ရေလသည္။ ေကာငေလး အထားမနည္။

မေအးခင္x{1014}x{103D}င့္ လည္းကူးက စာေရးကိုခင္ေမာငိုx{1037}ညားသားေသာအခါ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း သေပအိုငိုစိတ္ အနာx{1039}x{101C}ကီးနာကာ လုံး ေခဦးမလည့ဲ့ေတာ့။ ယခု သုံး x{1014}x{103D}စနx{1037}တင္း မညိဳ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖားဖားဖစ္ေနသညို တအံ့တၾသ ေတx{1037}ရေလသည္။ ဒီေကာငေလး သူx{1037}ကိုေတx{1037}လိုx{1037}မဖစ္။ x{101B}ာထဲတင္ သတင္းပံx{1037}သားလင္  အသက္x{1014}x{103D}င့္ ကိုယx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာအိုးစားကဲသားx{1014}x{103D}ိုငညိုx{1037} အသံမေပးၿငိမ္ေန၏။ ေရစိုအဝတစားေတx{1014}x{103D}င့္ မညိဳ တငါးx{1039}x{101C}ကီး ဟိုကူး သညမ္း လx{103C}ပားေလတိုင္း တုံ ခနဲ သိမ့နဲ လx{103C}ပါ လx{103C}ပါသားပုံx{1039}x{101C}ကီးမာ ငုတ္ေနေသာ ကာမစိတိုx{1014}x{103D}x{103C}ိးဆသလိုx{1039}x{101C}ကီး ခံစားရ၏။ သိုx{1037}ေသာ္ မေခးမ ဆိုသညလည္း ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းx{1014}x{103D}င့္ သူငယင္း လို ေနလာခဲ့သူဖစဖင့္ မေခးမသမီးမညိဳေလးသည္ စငစ္ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း သမီးအx{101B}ယငစည္။ မိမိတိုx{1037}ကပင္ ကာကယ္ေစာင့္ေရာက္ေပးရမည့္ ကေလး မားပင္ မဟုတါလား။

ေကာင္းစိတ္၊ မေကာင္းစိတ္ x{1014}x{103D}စာဖင့္ မညိဳ ေၾကာငာပငတကညို ေငးၾကည့္ေနမိ၏။ မညိဳက သစငကည္း ကၽမ္းသည္။ ဖဝါးx{1014}x{103D}စကို ေၾကာငာပင္ ပငညား ညx{103B}ပန္ၿပီး ဖကကညိုx{1037} ဒူးx{1014}x{103D}စက ေဘးသိုx{1037}ကားထက္ေန၏။ တိုနံx{1037}နံx{1037}ေလးဝတားေသာ ထမီေၾကာင့္ ဖငမလုံဘဲ ဝင္းဝင္းအိအိ ေဖာင္းေဖာင္းမိုx{1037}မိုx{1037} အသားပင္ေလးကို ဖတနဲ လကနဲ ေတx{1037}ရ၏။ ေခx{1014}x{103D}စကို ဆနx{1037}နားတိုင္း အေပၚတစစ္ေရာက္ၿပီး ဖင္x{1014}x{103D}င့ေနာင့္ေမးကာ ေခတx{1039}x{1011}နားေသာအခါမိဳးတငူ……။ဆယ္ေကာက္ မညိဳ၏ x{101B}x{103E}န္းစိုမည့ိေနေသာ ေစာကုတင္းဝင္းေလးမာ အေမx{103E}းအေတာငင္ မစုံေသးဘဲရိေနေၾကာင္း ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းကင္းကင္းကကက္x{1039}x{101C}ကီးေတx{1037}ရေလသည္။ ဒူးx{1014}x{103D}စက္ေဘးကို ၿဖဲကားထားသလို ဖစ္ေနေသာေၾကာင့ည္း မငင္းက ရင္းလင္းကယန္းေန၏။ သစငကည္ ဆိုကတည္းက တစကည္းမ တသမတည္းတတ္၍ ရသညဟုတ္။

အလိုကင့္ေလးလညညားၿပီး အေရx{1037}၊ အေနာက္ ေတာင္ ေမာက္ အရပ္ေလးမက္x{1014}x{103D}ာမ တယတေသာေၾကာင့္ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းမငင္းေတက အမိဳးမိဳးေပာင္းေနသည္။ အထူးသဖင့္ ေအာကအေပၚသိုx{1037}ပင့္ၾကည့သညစ္ေသာေၾကာင့္ ဖငိုင္းေကာပိုင္းကို မငပန္ေသာအခါ မညိဳ ဟုပင္ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း မထင္ေတာ့ေခ။(၂)ဝန္းကင္ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးတစ္ေယာက္၏ တငါးx{1039}x{101C}ကီးမားအလား x{1039}x{101C}ကီးမားပနx{1037}ားလက္ တစက္ေနခင္းေၾကာင့္ မညိဳ အသကx{101B}ယ္x{1014}x{103D}င့္ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယံx{1037}ၿဖိဳးမx{103C}က မညိုx{1037}မလိုက္ေလာညီေထမx{103C} မဖစ္ေခ။

“အ……အေမ့“မညိဳထံမ လx{103E}တနဲ ေအာံေလးၾကားရၿပီး လကစက ေၾကာငာသီးx{1039}x{101C}ကီးသုံးေလးေတာင့ိုကိုငားကာ ပငညိုဖကင္းတစားလကစက ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယx{1014}x{103D}ံx{1037}အပားပုတါခေန၏။ေကာငေလးခါခဥုပ္x{1014}x{103D}င့ိုးေနဟနူသည္။ ေၾကာငာပငငါခဥုပဲေလ့မရိေသာည္း ေဘးတငပ္ေပါက္ေနေသာ ဝါးx{101B}ိုင္းပငယား နဘူးပငားမ ကူးလာဟနူသည္။ အတန္ၾကာပုတါၿပီးမ မခံx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဟနင့စင္ေပၚမ ဒေရာေသာပါးေလာခလာသည္။ မိုးက တသဲသဲx{101B}ာခေနစဥ္ သစငလဲ ေခာေနစဥိုx{1037}မညိဳ ဆယ္ေပခနx{1037}ကာမ ပဳတလာသည္။ ထမီေအာကx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးက သစငစန္းတစုx{1014}x{103D}င့္ ၿငိကာ ဆဲလနိုကလိုx{1039}x{101C}ကီးဖစားကာ ေစာကတယယိုx{1037}မိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးကို ဝင္းဝင္းဝါဝါx{1039}x{101C}ကီး ေတx{1037}လိုကေသာ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းသည္ မေကာင္းဆိုးဝါး အပူးခံလိုကသလိုတုနီသားရသည္။

လူပတ္ေသာ ခငန္းေတာထဲ၌ ဆူၿဖိဳးေသာ မစိုx{1037}ေပါက္x{1039}x{101C}ကီးပမာ တင္းထစ္ေနသည့္ မညိဳအား မလုံမလဲ အေနအထားေတx{1037}ရေသာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းသာမဟုတ္ မညည့္ ပုရိသေယာကx{1039}x{1004}ားမဆို လိုးခင္ ဖဳတင္ေသာ စိတ္ေတ တားမရ ဆီးမရ ဝငာမညာ ဖစ္ေခသည္။သစင္ေခရင္း ကိုင္းေတာစပ္ေလးထဲသိုx{1037} ေထးကနဲ ပဳတသားေသာ မညိဳအား ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းတစုံတစာ ကူညီေပးရန္ အေပးအလx{103E}ားေရာကားေလသည္။ မညိဳ ေခေခေလးလဲကာ ေမ့ေမာေနရာသည္။ ဆံx{1014}x{103D}ယ္ေလးမားကေရစိုလက္ မက္x{1014}x{103D}ာx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးေပၚသိုx{1037} ဖx{101B}ိုဖရဲပနx{1037}ဲကေနသည္။ မိုးဒဏ္ေလဒဏ္ေၾကာင့္ အသားအေရေလးမားပာx{1014}x{103D}မ္းကာ ခမ္းေနရာဟနူသည္။ လကဲတင္ ေၾကာငာသီးသုံးေလးေတာင့ တငကေနအထားx{1014}x{103D}င့င္ ေတx{1037}ေနရသည္။ ဂx{101B}ုဏာသကရာ ေကာင္းေသာ ေကာငေလးမက္x{1014}x{103D}ာကိုၾကည့ာမညိဳေဘး၌ ဒူးေထာကိုငလိုကည္။

သူမx{1014}x{103D}င့လမ္းမကမ္းတင္ ေမ၌စိုကားေသာ ဓားတိုေလးကိုၾကည့္၍ ထင္းခုတနာတာပဲဟု ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းသိလိုကသည္။ သိုx{1037}ဆိုလငေဖာားမညည့္ေနရာတင္ ကနစဲ့သနည္းဟူေသာ အေတးမားx{1014}x{103D}င့္ ဟိုသည္ လညိုဆနx{1037}္၍ၾကည့္၏။ မိုးသံေလသံမားမအပဝန္းကငည္ တသဲသဲလx{103C}ပတ္ေနၿပီး ဘာမမမင။ ၿပီးေတာ့ သူတိုx{1037}ေရာက္ေနတဲ့ ကုန္းကမူေလးကလည္း လူသားလမ္းx{1014}x{103D}င့တစ္ေခၚမက ေဝးသည္။ ေရစိုေလးဖင့္ ခပပပပ္ အတင္းပစx{1039}x{1005}ည္းေလးမားကို အရိကိုအရိတိုင္းမင္ေနရေသာ မညိဳကိုယုံးကို အေပၚမစီးမိုးကာ သူၾကည့္ေနသည္။ရင္ေတတဒိတိတ္ ခုနာသည္။ ေအးစက္ေနေသာ ရာသီဥတုၾကားမပင္ သူx{1037}ရင္ေတပူေလာငာၾကသည္။

ေခါင္းငုံx{1037}ထားကာ မညိဳအေပၚမစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ဆံပငားမ မိုးေရစကိုx{1037} မညိဳကိုယ္ေပၚ တစ္ေပါက္ေပါက၏။ မညိဳ ဒူးတစက ေဘးသိုx{1037}ကားလက္ ေကးေန၏။ ကနစကမူ ပုံမနတိုင္းဆနx{1037}ားသည္။ ထမီေလးက ဆနx{1037}ားေသာ ဒူးေခါင္းကိုေကာ္၍ ေပါငညိုx{1037}ေရာက္ ေနသည္။ ေပါငားတစစ္x{1039}x{101C}ကီးမားတင္ သစင္x{1014}x{103D}င့တိုကိေသာ အစင္းရာx{1039}x{101C}ကီးမားကိုေတx{1037}ရသည္။အခားဘယ္ေနရာ ဒဏာေသးလဲဟု သူက စိုးရိမx{1039}x{101C}ကီးေလာက္ၾကည့ည္။ေကးထားေသာဒူးထိပည့ည့္၌ ကပားခနx{1037}္ အေရပားေလးကင္းထကာ ေသးစိုx{1037}x{101B}ုံစိုx{1037}ကာ ေဖးေနဆဲရိသည္။ မၾကာခင္ေသးမားထကာx{1014}x{103D}ိုငည္။ ထမီေလးက ေဒါင့န္ေလး ကဲဟေနသဖင့္ အတင္းပိုင္းကို မပီဝိုးတဝါး ေမာင္ေမာငင၏။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း အသကာ(၃)ေကာာသည္။ မိန္းမအဂx{1039}x{1004}ါကိုအနီးကပ္ ဟုတိပတိမမငူးေသး။ သူx{1037}အသိ သူx{1037}မငင္း၌ ဖဲပင့ားx{1014}x{103D}င့္ တိုက္ၾကကည္ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးမား ရိပငာ x{1039}x{101C}ကီးစိုးေနခဲ့ၾက၏။

x{1014}x{103D}စ္ေပါင္းမားစာ ငုတိဳးေနခဲ့ေသာ ကာမစိတ လူမိုက္x{1039}x{101C}ကီး ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းx{1014}x{103D}လုံးအိမ လူးလနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးထလာ၏။ မေကာင္းမx{103C}သည္ အခိနခါအေခအေနေပးသည္x{1014}x{103D}င့္ ကဴးလနနတက္ လူတိုင္းအသင့ိေနသည္ ဆိုေသာ သိုးေဆာင္းစကားပုံေလးက ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း၏အဖစိုတင္x{1039}x{101C}ကိဳသိရိ ထုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တ္ေရးသားထားဟနူ၏။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းလကစက တင္းေနဟေနေသာထမီေလးအေပၚစကို အသာဆဲမတင္ၾကည့ည္။ ေပါငည္ေရာက္ေနေသာ ထမီေလးက မညိဳ၏ အပိဳx{101B}ိုင္း ရတနာဂူကို လုံၿခဳံစာကာကယ္x{1014}x{103D}ိုငမ္းမရိ။အကဲေၾကာင္းထင္းထင္းေဘးx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားတင္းတင္းx{1014}x{103D}င့င္းစင္းx{1039}x{101C}ကီး ကားထားေပးေသာ ေပါင္ၾကားမ မညိဳ၏အထဋထိပေလး ေမာကာဝါx{1039}x{101E}ကားေနသညို ေတx{1037}လိုကသည္။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းေငါကနဲမတ္ေတာငာသည္။

ကားသဘာဝအေလာက္ေစာကတ္ မငငားလိငဂx{1039}x{1004}ါx{1039}x{101C}ကီးက ေခါင္းေထာငာတတ္ၾကစၿမဲဖစ္၏။ ပန္းေသ ပန္းညိဳးဖစ္ေနသူမားx{1014}x{103D}င့္ မိန္းမအဂx{1039}x{1004}ါ မၾကာခဏ ထိေတx{1037}ဆကံလက္ x{101B}ိုးေနေသာသူမားမအပ ယင္းသိုx{1037}“ဒိုင္း“ကနဲမတားတတ္ၾကသည ကားသဘာဝပဲဖစည္။ လူသူကင္းေဝးေသာဤခငန္းေလးအတင္း၌ ယခုေန မညိဳအား သူပဳကင့သည္။ ေနာကကဲ ပx{103F}နာဆိုသညို ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း မစဥ္းစား။ ရသည္ ဟုပဲေတးသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ထမီစေလးကို အထကိုx{1037}တန္းကာဆဲလနိုကည္။ ဖစငာ ဖစ္ေစဟုသိစိတ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယစုလုံးကိုစကန x{1039}x{1011}ရားx{1039}x{101C}ကီးတစုစတင္ လx{103C}ပ္x{1014}x{103D}x{103C}ိးေမာင္းx{1014}x{103D}ငိုကလို တုနါလာသည္။ ဒူးေတတဆတတုန္ေနသည္။မိုးေရစကိုx{1037}ထိမန္ ေနေသာ မက္x{1014}x{103D}ာပင္x{1039}x{101C}ကီးက ဘာမမသိေတာ့ေသာ အသိမဲ့ေကာကစ္x{101B}ုပက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီးပမာ မညိဳ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို တစိုကတတ္x{1039}x{101C}ကီး စားေတာ့ ဝါးေတာ့မလို စိုက္ၾကည့္ေန၏။

လကစက ဆနx{1037}ားေသာ မညိဳ၏ေခကဥ္းဝတ္ေလးကိုကိုငာ တစက္ေကးေနေသာ ဒူးကဲ့သိုx{1037}ပင့ငာ ေကးေပးလိုကည္။ မညိဳ၏ဒူးx{1014}x{103D}စကုံးက ၿပဲၿပဲကားကားx{1039}x{101C}ကီး ေကးသားကာ ေပါငန္ေဖးေဖးx{1039}x{101C}ကီးမားက ဆဲၿဖဲထားသလို တစကစက္ၿပဲထက္ေနၾကသည္။ ေကာငေလး အေမx{103E}းပငစုံရာေသး။ ဆီးခုံx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု မိုx{1037}မိုx{1037}ေလးတင္ ထူးထူးခားခား လက္x{1014}x{103D}စစနx{1037}ည္ေသာ ေစာက္ေမx{103E}းတစငို အနီးကပငၿပီး ကနီးခုံတစငုံးက အေမx{103E}းx{1014}x{103D}ုေလးမားရငနန္ အားယူေန ဆဲရိေသး၏။

အသကx{101B}ယ ငယ္x{101B}ယ္x{1014}x{103D}ုနယ္ေနေသာည္း ေယာနိအဂx{1039}x{1004}ါx{1039}x{101C}ကီးက ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ကိုကားခငရာx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေလာက္ ေအာငင္းအိမိုx{1037}ေမာက္ေန၏။ ေယာကx{1039}x{1004}ားx{1039}x{101C}ကီးလကစါးပမာ ဗကစယ္၏။ ကယန္းေသာ ဆီးခုံလငင္ အထကိုင္း(ခက္ေအာကရစ္)ေလးမ ေအာကကိုx{1037} ရx{103C}းဆင္းသားသည္။ x{1039}x{101C}တိဂံပုံမက္x{1014}x{103D}ာပင္x{1039}x{101C}ကီးအလယင္ ထူအမ္းထူထဲေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားx{1014}x{103D}စုံးက ကၽဲေမာ့x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စ္ေကာင္ေဘးခင္းယဥူးကပ္ေနသည္ ထငသည္။ ထိုအကဲေၾကာင္းေလးက ဖင္ၾကားx{1014}x{103D}င့ကည္။အကဲေၾကာင္းx{1014}x{103D}င့ကကစားတည္း ေကးဝငားေသာေၾကာင့္ ေစာကတမငူးေသာ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း အရမ္းအံ့ၾသ အံ့အားသင့ားသည္။

ဝတစ္ေသာဖင္ၾကားအေရးအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေစာကတကဲx{1014}x{103D}င့္ တစကစပည္းဖစ္ေနဟနိေၾကာင္းေx{101B}x{103E}ေဒါင္းမသိ။ ဒီေကာငေလးဟာx{1039}x{101C}ကီးက ဘယိုx{1039}x{101C}ကီးလဲဟု ဝိုးတိုးဝါးတားစဥ္းစားသည္။ စာေရးခင္ေမာင္x{1014}x{103D}င့ူသားသည့္ ေအးခင္x{1014}x{103D}င့ယဥ အတူကစားရင္း ထိုးဖူးသည္။ ထိုစဥ မင္ေတx{1037}ခဲ့ဖူးေသာ ေအးခင္ေစာကတာ ဒီေလာကကဲေၾကာင္း မရညါဘူးဟုထငည္။သူကေစာကတ္x{1014}x{103D}စမ္းကိုၿဖဲၾကည့င္၏။ ထိုသိုx{1037}ၿဖဲၾကည့ အေပါကဘယားမာ ရိသညို အတိအကသိကာ သူx{1037}လိငန္x{1039}x{101C}ကီးကိုထိုးသင္းလိုးထည့န္ အဆင္ေပမည္။ သူက တုနါေနေသာ လက္x{1014}x{103D}စကို ဆနx{1037}င္း မညိဳ ေယာနိအဂx{1039}x{1004}ါစပ္x{1039}x{101C}ကီးအေပၚခိန္x{101B}ယိုက္၏။

“မညိဳ……. ေဟး မညိဳ“ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း တစိုယုံး ဂုတကိုငာ ဆဲခါပစိုကလိုတုနါသားသည္။ ဆတနဲလကို ပန္x{101B}ုတိုကလို ထမီေလးကိုကမမ္းကတန္းဆဲအုပ္ၿပီး ေစာေစာက မိမိပုန္းဝပ္ေနခဲ့ေသာ ကုန္းကမူဆင္ေခေလာေအာကကိုx{1037} ဆင္းလိုက၏။ စကားေပာသံေတာတိုးသံမားx{1014}x{103D}င့တူ သေပအိုင ေမာငင္၊ ေရခမ္း၊ မိဖဲ၊ မစိုးမင့္၊ မိသိန္း တိုx{1037}ကို ဓားကိုယီx{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}လိုကသည္။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ေခါင္းကိုဝပလိုကည္။

“ဟိုမာ မညိဳ သတိလစ္ေနတယ္““ငါထငားပဲ…..ေၾကာငာေတာ တိုးေနတာပါလိုx{1037}“မစိုးမင့ “ငါထငားပဲ“ဟု သူx{1037}ဝသီအတိုင္း ေပာ၏။ ေမာငင ခါးတငည္းထားေသာ ဝါတာဖလူး(ပလပတစိုးကာ)ကိုဖဳတ္ၿပီး မညိဳကိုအုပ္ေပးသည္။ ေဘးတငေနေသာ ေၾကာငာေတာင့ားကို မစိုးမင့တစ္ေတာင့င္းလိုက္ေကာက္၏။ မိဖဲအလနx{1037}ၾကားေအာိုကံx{1014}x{103D}င့တူ ေရခမ္းကကားတစ္ေကာငို လx{103E}ားခနဲ မညိဳအနားေရာကါ ေပx{1037}ခီလိုကည္။ မိဖဲx{1014}x{103D}င့ိသိန္းတိုx{1037}က မညိဳထမီကို လုံလုံၿခဳံၿခဳံဖစ္ေစရနဲဖုံးေပးၾကသည္။ “နင္ ကလဲ အေရးထဲ“ဟု မိဖဲက မာနဲသည္။“မနနမ္းခဲ့ေဟ့……ေရခမ္း အေအးမိသားမယ္“ မိဖဲက ေပာၿပီး သုတုတ္ သုတုတဲx{1037} x{101B}ာအပနမ္းကိုေလာကား ၾကေလသည္။

အခန္း(၂) ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း…….တည္ၿငိမနx{1037}ားေသာ မက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ သေပအိုင္x{101B}ာအတင္း ေလာကမ္းလာသည္။ သၾကx{1039}x{1004}နတိုငီ x{101B}ာခဲ့ေသာမုတုနိုးကဖုံ မx{103C}ံမားကိုသိပာ အမx{103C}ိကx{101B}ိုက္ေတ သနx{1037}င္ေစသဖင့္ x{101B}ာလမ္းေဘးရိ သစငန္းမာနား စိမ္းစိုx{101B}x{103E}န္းလကာ ေနေရာင္ ေတာက္ေတာကၿပီး စိုလင္ ေန၏။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း အေနာကကပကါလာေသာ မိဖဲ၊ ေမာငင္x{1014}x{103D}င့္ ေရခမ္းတိုx{1037}လကဲတင္ ေဆးအိတါလာၾကသည္။ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက မေခးမအိမိုx{1037}သား ေနၾက လာေနၾက လူတစ္ေယာကိုပင္ တန္းတန္းမတတ္x{1039}x{101C}ကီးဝငည္။

ေမာငင္၊ မိဖဲx{1014}x{103D}င့္ ေရခမ္းတိုx{1037} တစ္ေယာကက္x{1014}x{103D}ာတစ္ေယာက္ၾကည့ာ ပါးစပ္ေတဟသားၾက၏။“ကိုေx{101B}x{103E}ေဒါင္း x{1039}x{101C}ကီးက မေခးမ အိမိုသိလိုx{1037}လား ဟင္“  “သိလိုx{1037} ေနမာေပါ့ဟ“တိုးတိုးတိတိတ္ x{1039}x{101C}ကိပ္ေပာရင္း ကိုေx{101B}x{103E}ေဒါင္းအေနာကပိုကာၾကသည္။“ေအာ္….ကိုေx{101B}x{103E}ေဒါင္း အဲ ဆရာ လာလာ““ရပါ တယ္…..မေခးရယ္ ဒိုx{1037}က သူငယင္းေတပဲ ေခၚခငလိုသာ ေခၚပါ။ ဖဲသမားေx{101B}x{103E}ေဒါင္းလိုx{1037} မသတတ္ၾကရငဲ ငါေကနပါၿပီ““ကၽနတိုx{1037}လဲ ဆရာေx{101B}x{103E} ေဒါင္း ပေရာဂကုတယ္ ဗိေx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာဆရာလုပယိုလိုx{1037} အံ့ၾသေနတာ“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ေx{101B}x{103E}ကိုင္းမကနိုပင့ငာ အိမ္ေခါင္းရင္းတင္ အဆငင့င္းကင္း ထားေသာ သငဴးဖာေပၚ တငင္ေခထိုငင္း။

“ဥ…ပါဒ္….တီ…..တင္.ဖစည္…ပက္ေလာကx{1039}x{101C}ကီးမာ ဘာမမၿမဲဘူးဟ…..မေခး…အၿမဲဆိုးေနလိုx{1037}လဲ အဲ့ဒီလူဟာ လူဆိုးဘဝနဲx{1037}ဇာတိမ္းခငသိမ္း တာ….ကဲ စမ္းမx{1039}x{101C}ကီးx{101B}ာက ေx{101B}x{103E}ေအာငိုဘယိုလုပလဲ…. x{101B}ိုးလိုကာမ ေအးလိုကာမ တစ္x{101B}ာလုံးလဲသိတစယုံးသိ…ေဟာ..ဖစဲ့ဖစ္ေတာ့ မရီး မမယငို မကုတါးနဲx{1037} တစကည္းပိုင္းၿပီး ေထာငန္းစံပါေရာလား““ဟုတယ္ေနာ္ ေx{101B}x{103E}ေအာင္ လူသတx{103C}ကဴးလနယိုတာ ဘယူမမယုံ ဘူး“ေရခမ္းက ေရေx{1014}x{103D}းအိုးx{1014}x{103D}င့မ္းအစာခရင္းေပာ၏။

“အင္း…ကံ….ကံ၏အကိဳးေပါ့….ေရးကုသိုလထုံ ေရစကါရမီေၾကာင့ဲခိန္ေရာက္ေတာ့လဲ အလိုလို ေပာင္းလဲသားၾကတာပါပဲ။ကဳပ္ေဆးဆရာ ဖစာတာလဲ ဘယူမမယုံဘူးေလ…….ဒီလိုေပါ့“ေပာေပာဆိုဆို ေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ဘုရားစငကည့ာဦးခၿပီး မဖဲလကဲမေဆးအိပိုယူကာ အင္းတစ္ ခပုတိုင္ၿပီး အာx{101B}ုံပဳသည္။လူနာက ေခပိုင္းမာဒဏာ ရေနတယ္ေနာ္။“ရင္““ဒူးေခါင္း….အင္း….ဝဲဘကူးမာ ကပားဝိုင္းေလာက္ အသားေလး ထက္ၿပီး အနာဖစ္ေနတယ္……ယာဘက္ေပါငာ အစင္း….အစင္း….ေအာ္….သစင္ေပၚက ကတာကိုး“  “ဗာ….““ရင္……..“ဆရာေx{101B}x{103E}x{1037}ေဒါင္း အင္းခပို နဖူးေပၚကပငားၿပီး ပါးစပတစုံတစာတတတတ္x{101B}တို၏။“ကတာ….ေၾကာငာပင္““ဟင္““ဟာ““ေတာ္ေသးတာေပါ့ ….ေအာကာစိုက္ ထားတဲ့ ထင္းခုတါး အသားေပၚမကလိုx{1037}““ေဟာဗာ““သားထမ္းခဲ့ၾကတာ…ကားx{1014}x{103D}စ္ မသုံး စုစုေပါင္း ငါးေယာက္““အို….ဘုရား……ဘုရား“မဖဲက ကဳံx{1037}ကဳံx{1037} ေလးထိုင္ေနရာမ ေနာကိုx{1037}တနx{1037}ားရာ မေခးမx{1014}x{103D}င့ူးကပားသည္။

“ဒီအထိေတာ့…..မလဲပါဘူးေနာ္““ဟာ…..မလဲဘူး….မလဲဘူး….အားလုံးကကိ““ဘာကကိလဲ….ငကင္ ဆရာနဲx{1037}စကားေပာတာက““မနယ္ေပာတာ ပါ…..မဖဲရဲx{1037}“ အားလုံး မသိမသာေလးၿပဳံးစိစိဖစုန္၏။“ခေလးမေလးက သိုက္ က မေခးရဲx{1037}““ဘုရားေရ….သိုက““ဟုတယ္ အဲ့ဒီအနားမာ ကုန္းကမူ ေလးရိလိမ့ယ္ သားေခၚတဲ့လူေတေတx{1037}ခဲ့လား““ဟုတယ္…..ဟုတယ္…..ေတx{1037}ခဲ့တယ္“ေရခမ္းက လူေရx{1037}တိုးထက္ၿပီး ကဳံx{1037}ကဳံx{1037}ေလးထိုငာေပာလိုက္ သည္။   “အင္း…..ခကာပဲ ကေလးမေလး ကေယာငတမ္း ေအာ္ေနတာ တစတ္ေလာကိၿပီေနာ္““ဟုတယ္……ဆရာ“ မေခးမ ေဖသည္။“ကိစx{1039}x{1005}မရိ ပါဘူး“အေအးမိၿပီး နမိုးရီးယားဝင္ေနသညို ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက ဟိုစပပ္ ဒီစပပမားပီပီသိ၏။ လယိတဲမ အပူကေဆးx{1014}x{103D}င့ကိုကခဲေပာက္ ေဆးပားေလးမားထုတိုကည္။“ဒါ အဂx{1039}x{1004}လိပ္ေဆးပားပုံစံလုပားတဲ့ ဆရာရဲx{1037}ကဝိဗေx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ာေဆးပားပဲ တိုကိုက္……ခုတိုကိုက္ ေနာ္““ဟုတဲ့““ညေန….အေကာင္းပကတိ ဖစာပါ….စိတ““ဟုတဲx{1037}လားဆရာ……ဖစ္ေနတာၾကာၿပီ“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းကို ေမး၏။ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း   ေအးေဆးစာၿပဳံးရင္း…..။

“ဘုရားဂုဏ္…..သမားဂုဏ္ေပါ့ကာ…..ေစာင့္ၾကည့္““ေရခမ္းကလဲ ဘာေတေလာက္ေမးမန္း မသိဘူး“မေခးမက ဆရာ့ကိုအားနာဟန္ ဝငားသည္။  ေရခမ္းက မဖဲx{1014}x{103D}င့တူ မညိဳအခန္းထဲသိုx{1037}ဝငန္ ဟနငိုကည္။“မင္းက ဒါ ဘယိုလဲ““မညိဳကို ေဆးသားတိုကယ္ေလ““မိဖဲ သားပေစ မင္း အလုပား““အဲ….ဟုတား“ဟုေပာကာ မေခးမထံသိုx{1037} တစကက္ၾကည့္ၿပီး မီးဖိုေခာငကိုx{1037}ထကားသည္။“ဒီကေလးက ဘယူx{1037}သားလဲ မ ေခး““ကိုစိန္ေအး သား ေရခမ္းေလ…..မညိဳနဲx{1037}က ေမာင္x{1014}x{103D}မေတလို ဖစ္ေနၾကတာ“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းနားထဲ၌ “ေမာင္x{1014}x{103D}မေတလို“ဆိုေသာစကားကို ခနပ္ ၿပီး“ဖစ္ေနၾကတာ“ဟုၾကားသားကာ မကုံးထဲတင္ေအးစက္ေသာ အရိပိမ္းမားယကန္း သားၾကသည္။

“မညိဳ သိုကဆိုေတာ့ ဘယိုလုပမလဲဆရာ….ဟင္“မေခးမက ေရx{1037}သိုx{1037}အနည္းငယ္ ထပိုးကာ ေမး၏။“အင္း….အဲ့ဒါကေတာ့ ငါလဲ မလုပတ္ ဘူး….မေခး ငါက အထကိုဏ္း သကကိုေတာ့ ဒါမိဳးေတ မလုပတူး….. မလုပတူး““ဒုကx{1039}x{1001}ပါဘဲ……အဲ့ဒါ ဘာေတဖစတဲ ဟင္““မိုးx{101B}ာ တုန္းက ေလေတတိုက္ေနတုန္း ဒီခငန္းကုန္းကို သူအေရာကိုးဝငားတာပဲ ၾကည့္ေပါ့…..ဆိုငာ ပုဂx{1039}x{1002}ိဳလ္ေတက ပန္ေခၚခငိုx{1037}ဆိုတာ ထငားတယ္ ေလ““အမယ္ေလး….ဘုရား….ဘုရား….“ယုံလယ္ေၾကာကယ္ေသာ သေပအိုငာေမး၊ သေပအိုငာပဲ x{1039}x{101C}ကီးပင္းကာ၊ သေပအိုငာပဲ အိမ္ေထာင္ၾကၿပီး၊  သေပအိုငာပင္ေခါင္းခရန္ ေခလမ္းစေနေသာ မေခးမအတက္ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းေပာသမ အမနည္းပဲ ဖစ္ေနရသည္။

ေမာငင္ ေဆးေပ့ါလိပိုတစကx{103C}ိကင္း ဝင္ေပာသည္။“ဆရာ လူနာကို တစက္ၾကည့္ဦးမလား ဆရာ““ရပါတယ္ ေနပါေစ ေနေကာင္းလာမ သူx{1037} အေခအေနၾကည့တာေပါ့…မx{103C}တူးလား““ကိုင္း…ဒါဖင့ဲ…အပင္ေခၚခဲ့ေလကယ္“ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက ဘာမမထူးခားသလို ေဆးလယိတို  ဘုရားစင္ေအာက္ေx{101B}x{103E}x{1037}ထားလိုကင္း ေပာလိုကေသာည္း….“မညိဳ“ကို မငေတာ့မညိုေသာအခါ ရငဲ“လx{103C}ိက္“ခနဲ ဖု တကား၏။ဆရာ ရငံခင္း ဖစါသည္။

“မဖဲေရ….မညိဳကို အပငဏေခၚခဲ့ပါကယ္….ေစာငူထူၿခဳံလာခဲ့ေနာ္…..““ဟုတဲ့ အရီးေလး“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ဘုရားစင္ေပၚရိပန္းအိုးထဲမ ဂမုန္းx{101B}က္ ပန္းအိုးတစိုးကို သူx{1037}ေရx{1037}သိုx{1037}ယူခကာ ကိုငယဳပငလိုလုပည္။ထိုအခိုက္ မညိဳ တုံတုံရီရီေလး အပငိုx{1037} မဖဲx{1014}x{103D}င့္ အတူထကာ၏။ မက္x{1014}x{103D}ာေလးနီရဲ ကာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးေတ တုံေနရာ၏။ အဖားကေတာ္ေတာားဟနူသည္။ ထူထဲနက္ေမာင္ေသာ မကုံးတန္းေလးေအာက မကန္းညိဳx{1039}x{101C}ကီးမားက  အဖားဒဏ္ေၾကာင့္ ေမးစင္းေနၾကငားလည္း အရညညာ လဲ့x{101B}x{103E}န္းေနၿမဲဖစည္။

ေဖာင့င္းေသာ x{1014}x{103D}ာတံေလးေအာက ပါးလx{103E}ာနီရဲေသာ အေပၚx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းx{1014}x{103D}င့ူအမ္းေသာေအာက္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးက မက္x{1014}x{103D}ာ၏အထူးခားဆုံး ဆဲငငားကို ဖစ္ ေစေသာအရာပငည္း။ ေတာ္ေတာတဲ့ ဟာမေလး။“ထိုင္…..လာ….ဒီေရx{1037}တိုးပါအုန္း သမီးရဲx{1037}““တိုးေလ မညိဳ….ဆရာက ေပာက္ေအာငုပ္ေပးမာ“မ ေခးမက သူx{1037}သမီး မညိဳကို ေရx{1037}သိုx{1037}တန္းပိုx{1037}ေပး၏။ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက ဘုရားစင္ေပၚမခထားေသာ ဂမုန္းပငx{101B}ကားဖားx{1039}x{101C}ကီးမားကို လကဲလက္x{1014}x{103D}င့ိုငာ  မညိဳ ေရx{1037}သိုx{1037}ခလိုကည္။

“ကိုင္း အထကရာx{1039}x{101C}ကီးမားx{1014}x{103D}င့က ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါး ဦးထိပားလက္“လူလိမ္ လူညာတိုx{1037} မညည္ တနိုးရိေသာ ဘုရားတရား စကားကို ဌာနx{101B}ိုဏ္းကကx{101B}တိုတတ္ၾကၿပီး တစကား ဦးx{1039}x{100B}x{103E}တာေအာငဲ ေပာx{1014}x{103D}ိုငမ္းရိၾကေၾကာင္း သေပအိုင္x{101B}ာသူ x{101B}ာသားမား သိမထား ၾက။ အထိတေခါင္ ဂါထာစကားမားကို ေရပက္ မဝင္ေအာငုံးေစ့ပတ္ေစ့ x{101B}တတာ၌လည္း နားထဲသိုx{1037} ဘာအဓိပx{1039}x{1018}ါယန္းမသိပဲ..စီကာစဥာ ဝငား လငဲ ခကင္းမီးဟုန္းဟုန္း ထေတာက္ေတာ့မာလိုပင္ မနာလူမိဳးေတယုံပစိုက္ၾကသည္။

“ေဇာနီ….ေဇာနက္….ေမာကုံး….ေမာကား…စုန္းတေစx{1039}x{1006}….ေမဘုတီလူး…မငာသဘက္…“စုံေနေစ့ေနေအာင္ x{101B}တိုၿပီး မညိဳ နဖူးမစ၍ ရင္ ၊  ရငခါး၊ ခါးမေပါင္၊ ေပါငဂမုန္းပန္းအx{101B}ကားဖားx{1039}x{101C}ကီးေတ အေပၚဆဲကာ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက လကာလကင့္ သပူ သည္။“ဟာ““ဟယ္““ဘုရား….ဘုရား ဂမုန္းx{101B}ကားဖားx{1039}x{101C}ကီးေတ ကဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းဘကိုx{1037} အကုန္ဦးx{1039}x{100B}x{103E}တလာကာ….တဆတတုနါရင္း ဇက္ ကိဳးလက္ တနx{1037}္ေနၾကသည္။ ဂမုန္းx{101B}ကားတဆတတုန္ေနသညိုလည္းေကာင္း၊ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းဘကိုx{1037}ဦးx{1039}x{100B}x{103E}တ္ေနသညိုလည္းေကာင္း  အားလုံးအထငရ မငိုက္ၾကေသာအခါ တုနx{103C}ပံ့ၾသစာ ဟင္ ဟာ ဟယ္ ေတဖစုန္ၾကေလသည္။ တကယမ္းတင္ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းလိမေနခင္း ဖစ္၏။

ဂမုန္းပန္းအိုးကိုဘုရားစငယူခစဥာပင္ေသးငယ္ေသာပငပ္ေလးမားကိုအx{101B}ကား မားတင္ ထိုးစိုကားခဲ့သည္။ လကာလကင္ ဝတငား  လကပာ အားေကာင္းသံလိုကုံးကို ဓာတုံးသဖယ္ ကင္းဝတားခင္းဖစ္၏။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း လကါးလx{103C}ပားရာဘကိုx{1037} လိုကါ လx{103C}ပားခင္းဖစ္၏။ သံလိုကကင္း မိx{101B}ုံခာၿပီး လကိုတနx{1037}ားရငည္း ဂမုန္းx{101B}ကားမား x{1039}x{100B}x{103E}တ္ၿပီးတနx{1037}္ေနရခင္းဖစ္၏။  “ေအး…ေအး….သာဓု… သာဓု…ဆရာမန္း သမားမန္း သိတယိုရငဲ ခင့x{103E}တကဲx{1037}၊ ခင့x{103E}တကဲx{1037}…. ဟုတီ….ဟုတီ“ဂမုန္းx{101B}ကား ပနညတားၾက၏။“မေခး…နင့္ သမီးကုသိုလဲဟ…..ငါ့ကို သိုကန္းပုဂx{1039}x{1002}ိဳလ္ေတက x{101B}ိုေသၾကတယ္……….ငါ ေမတx{1039}x{1011}ာရပံရင္ေတာ့ ရတန္ေကာင္းရဲx{1037}ထငာပဲ“အပါတယ္……ဆရာ ရယ္…..အပါတယ္…..ကၽနသမီးေလး အသကမ္းသာရာရေအာငာ လုပ္ေပးပါရင္“မေခးမက တုနုနီရီx{1014}x{103D}င့ကုပ္ေလးပငီကာေပာ၏။  အခုန သံသယ မကုံးမားဖင့္ ၾကည့္ေသာ ေရခမ္းလဲ ကဳံx{1037}ကဳံx{1037}ေလးမိန္းမထိုင္ ထိုငာ ထရံနားတင္ ဆရာ့ကို x{101B}ိုေသေလးစားစာ ၾကည့္ေနရာသည္။

“အင္း….စမ္းၾကည့္ေသးတာေပါ့ေလ…..အိမ္း…ဒီအနီးအနားမာ သံပုရာသီးဖစစ္ ေရာကီးဖစစ္ မရx{1014}x{103D}ိုငူးလားကဲx{1037}““ရိတယ္…ရိတယ္…ေရတင္းနား က သံပုရာပငီးေနတာ x{1039}x{101D}ပတ္ေနတာပဲ…ကၽန္ေတာားခူးခဲ့မယ္“ေရခမ္းက လငနာ အိမ္ေပၚမဆင္းသား၏။“သိုက္x{1039}x{101C}ကိဳးဖတယိုတာ ငရဲx{1039}x{101C}ကီးတ ယဲx{1037}…..ေကာင္းေတာ့မေကာင္းဘူး“မေကာင္းမန္းသိလက္x{1014}x{103D}င့ဳလုပန္ ပငင္ေနေသာ အထကရာx{1039}x{101C}ကီးေx{101B}x{103E}ေဒါင္းကို ဝိုင္းအုံၾကည့ာ အားလုံးၿငိမ္ သက္ေနၾကသည္။ ေရခမ္းသံပုရာသီး သုံးေလးလုံးကိုင္ၿပီးတကာ၏။ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက ပလပတစx{101B}ိုးx{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}စယ့္ေလးကပန္ သူေဌးမီးဖိုေခာင္ သုံး ၾကကနီးစတီးဓား အေသးေလးကို လယိတဲမထုတ္၏။ ေရခမ္းလကဲမ ကမ္းေပးလာေသာသံပုရာသီးမားကိုယူၿပီးဖာေပၚပုံထားလိုက္ ခါ၊“ကိုင္း…သိုကန္းရင မညိဳ ေဟာဒီဓားနဲx{1037}သံပုရာသီးကို ခဲစမ္း သမီး…မေၾကာကဲx{1037}ခဲခ““မညိဳ ယူလိုက္ေလ….ခဲလိုက္“မညိဳက စတီးဓားေလးကိုယူကာ  သံပုရာသီးတစုံးကိုခဲခလိုကည္။ နီရဲေသာ ေသးမားဖာဆင္းလာသည္။ “ဟယ္…ေသးေတ ကလာၿပီ““ဟာ…. ေသးေတ….ေသးေတ“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း က ေအာငငာၿပဳံးလိုက္ၿပီးေနာက္…တစုံးထပ္ေပးသည္။

မညိဳလက္ေတ သိသိသာသာx{1039}x{101C}ကီးတုန္ေန၏။ ဓားကိုငားေသာ လကခါေနသဖင့္ ဆရာ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက အေပၚမအုပိုင္ၿပီး သံပုရာသီးကိုခဲလိုကန္၏။“အို….ေသးေတပါပဲလား“ပရိသတဲမ တုနx{103C}ပ္ေခာကားစာ ၿငီးငဴသံx{1039}x{101C}ကီးက ဆရာေx{101B}x{103E} ေဒါင္းကို ၾသဘာေပးေနသလိုပင္ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းကအဝတတစုကိုေရဆတါ ဓားသားကိုပတိုကစည္။ ေပာငက္ေခာက္ေသx{1037}ေအာင္ ပတိုက္ ၿပီးမ….“ကိုင္း….ကိုင္း…ပရိသတဲမ ေယာကx{1039}x{1004}ားေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ ဆရာ့ကိုကူညီပါကယ္….ဒီအေရx{1037}ကို ခဏေလးထကဲ့ပါ“ၿငိမက္ေနၾက သည္။ တစ္ေယာကထကာမည့ူမရိ။ “ဟဲ့.. ေရခမ္း“ဟု တစ္ေယာက ေအာံၾကားလိုကစဥ္ ေရခမ္းကမညိဳ အနားေရာက္ေနေပၿပီ။“ဟုတ္ ပီ….ေရာ့…ဒီဓားနဲx{1037}ပဲ ကနဲ့သံပုရာသီးေတကို ခဲၾကည့မ္းကယ္….ေသးေတထကဲx{1037}လားလိုx{1037}“ေရခမ္းက မညိဳအတကိုလင္ ဘာပဲဖစစုပညို ေသာ မက္x{1014}x{103D}ာဖင့ာနင္းကာ သံပုရာသီးတစုံးကိုခဲခလိုကည္။ “ဟင္….ေသးလည္းမထကူး…““ေအး….ဟဲ့“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက ေရခမ္းပုခုံးကို ခပာသာပုတ္ၿပီး စတီးဓားေလးကိုယူၿပီးသိမ္းလိုကည္။“မင္ၾကတဲ့အတိုင္းပဲသမီးေလးမညိဳဟာ သိုကန္းကလာတဲ့သူဆိုေတာ့ ထူးခားတယ္ ဒါေၾကာင့္ သူx{1037}ကိုသိုက္x{1039}x{101C}ကိဳးဖတိုx{1037} ဆရာဆုံးဖတ္ၿပီး အသကယိုx{1037} တာဝနူပါတယ္““သမီး….ေခါင္းအုံေနလား…..ေခါင္းကိုက္ေနလား““ေပာကားၿပီ ဆရာ“မညိဳက ညx{103B}င္းသဲx{1037}သဲx{1037}ေလသံေလးx{1014}x{103D}င့္ေဖ၏။

ေလးေယာကိပင္ေထာင္x{1039}x{101C}ကီးအတင္း ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းx{1014}x{103D}င့္ သိုကန္းရငေလး မညိဳပဲရိေန၏။ မေခးမ အိမ္ေပၚဝယ္ ရပ္x{101B}ာထဲမလူx{1039}x{101C}ကီးလူငယယ္ေယာကနx{1037}ာရိသည္။ အိမမစ၍ ရာဇမတာလက္ စည္းတားထားသည္။ အိပန္းကို ပတတညာ၊ အထပပာထားသည္။ အုန္းပဲ၊ ငက္ေပာပဲမားx{1014}x{103D}င့္ အေမx{103E}းတိုငံx{1037}ေတကမx{103E}နူကာ တစိမုံး လx{103C}ိင္ေနx{101B}ုံမမက x{101B}ာလမ္းမx{1039}x{101C}ကီးတစ္ေလာက္၌ပင္ ပံx{1037}သင္းေနသည္။ x{1014}x{103D}င္းဆီ၊ စံပယစရိေသာ ပန္းေကာင္းမားရနံx{1037}ကလည္း ေရာေထးေန၏။“ေခx{1014}x{103D}စကင္းထား….ဟုတီ““ဒီဘကား…..ဟိုဘကား….ဆရာ““ေခရင္းဘက္ေပါ့ သမီးရဲx{1037}….အင္း…..အင္း…..“ ဖေယာင္းတိုင္ အတိုင္ေလးဆယ္ေလာကန္းညx{103B}ိထားေသာ အိပန္းေလးထဲ လင္းထိနကိေနသည္။ မညိဳ ကိုယ္ေပၚ၌ ပဒုမၼာရံသား အကx{103E}ေလးတစညတငား၏။ ေခဆင္းကာ စနx{1037}နx{1037}္x{1039}x{101C}ကီးတန္းေပးထားေသာ မညိဳ၏ေပါငားx{1039}x{101C}ကီးမား လုံးတစ္ေန၏။“ဆရာေပာမယ္ေနာ္….ဟုတင္..ဟုတယ္….မဟုတင္….မဟုတူးေပာ…ၾကားလား““ဟုတဲ့….ဆရာ““မရကဘူး…မေၾကာကဘူး….ၾကားရဲx{1037}လား“ေနx{1037}ခင္းက သံပုရာသီးလီးရာတင္ ေသးမားခင္းခင္းရဲေအာငဆင္းလာကတည္းက ဆရာ့ကို မညိဳေၾကာက္x{101B}ံx{1037} x{101B}ိုေသေနမိၿပီ ဖစည္။

အကယ္၍သာ ထိုစတီးဓါးေလး၌ ဖားပဳတ္ေကာကုန္းမထက္ေသာ အေစးမားကိုခစူသုတိမ္းထားကာ ေနလန္းထားမန္းသိလင္ မညိဳတစ္ေယာက္ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းကို နရင္းတီးခငီးမိေပမည္။ ဖားပဳတေစးx{1014}x{103D}င့ခဥါတိေတx{1037}ေသာအခါေသးသဖယနီေရာငါတဳပစx{1039}x{1005}ည္းမား ကဆင္းလားခင္းပငစည္။ထိုအေစးမားကို အဝတ္x{1014}x{103D}င့္ေပာငင္ေအာငုတင္ၿပီး ေရခမ္းကိုသံပုရာသီးခဲခိုင္းေသာအခါ ဘာေသးမထကလာခင္း ပငစ္ေၾကာင္း သေပအိုင္x{101B}ာသူ x{101B}ာသားေတ မသိရာၾကေခ။ ယခုေတာ့ မညိဳတစ္ေယာက္ ဆရာခိုင္းသည့တိုင္း ေပါငန္x{1039}x{101C}ကီးေတကို ဖားေပါငင္းx{1039}x{101C}ကီး စင္းကာ လက္x{1014}x{103D}စကို ေနာကိုx{1037}ေထာကားရရာေလသည္။ “မရကဲx{1037}ေနာ္…….သမီး““ဟုတ္…..ဟုတဲ့ပါ…..ဆရာ…..“မညိဳတစ္ေယာက္ ရင္ေတခုံေနသည္။ နဖူးတင္ ေခၽးေလးေတစိုx{1037}ခင္ေနသည္။ ေထာကားေသာ လက္x{1014}x{103D}စက္ မသိမသာ တဆတတုန္ေနရာသည္။“သမီး ေစာက္ေမx{103E}းမေပါက္ေသးဘူးမိုx{1037}လား““ရင္…..ဘာေမx{103E}း….““ရx{103C}း….တိုးတိုးေပာရတယ္…..အေမx{103E}းအေမx{103E}း ေစာက္ေမx{103E}း မေပါက္ေသးဘူးမိုx{1037}လား..လိုx{1037}“မညိဳ ရက္x{101B}ံx{1037}ထိတနx{1037}ာ အံ့ၾသသည္။ ဒီဆရာ ဒီေလာကိုထိုးေဖာကိေနပါလားဟုေၾကာက္၏။ “ဟုတါတယ္…..ဆရာ“မညိဳေခါင္းေလးကို ငုံx{1037}ပစင္း ခပိုးတိုးေလးေပာ၏။“ဒါေပမယ့္ လက္x{1014}x{103D}စစ္ေလာကညဲ့ ေစာက္ေမx{103E}းတစင္ေတာ့ရိေနရမယ္ ဟုတဲx{1037}လား….“မညိဳ အသကx{103C}ရပားမိမတတ္ ခံစားရသည္။

သူမx{1014}x{103D}င့ီးကပာ ဒူးေထာကားရင္း လက္x{1014}x{103D}စကို ေပါင္ေပၚေထာကာမက္ေစ့မိတ္ၿပီး တစုံးခင္းေပာေနေသာ ဆရာ့စကားမားက ကကိမန္ေန၏။“ဟုတ္….ဟုတ္….ဟုတါတယ္ ဆရာ““အိမ္း…အဲ့ဒါ သိုကန္းရင္ လကx{1039}x{1001}ဏာပဲကဲx{1037}“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းလုပလိုကနည္။ ေစာက္ေမx{103E}းမေပါကာ သိုကန္းရငကx{1039}x{1001}ဏာဆို လင္ သိုကန္းရင္ေတ ေစာက္ေမx{103E}းမေပါကုသူက အတတိေနသလိုလို။ “ကိုင္း…ကိုင္း…ဆရာ့ကိုလဲ ကိုယ့ိဘလိုသေဘာထား ဟုတား….မရကါနဲx{1037}ငါ့သမီး ဆရာက သမီးကို အေမx{103E}းကူးေပးလိုက္ၿပီးတာနဲx{1037}ငါ့သမီး အသကမ္းသာရာရၿပီမတ္…….ၾကားလား““ဟုတ္….ဟုတဲ့ပါ ဆရာ“အေမx{103E}းကူးသညိုသညို ဘာမန္းမသိပဲ မညိဳက တုနုနီရီေလး ေခါင္းၿငိမ့ိုကာသည္။“ကဲ…….ငါ့သမီး……..ထမီေလးကိုခၽတိုက္ေတာ့““မရကဲx{1037}……မရကဲx{1037}…..ခၽတာခၽတ္““ရင္……ထမီ““ေအး…..ခၽတိုကမ္း….ငါအမိနx{1037}္ေပးေနတာ….ကလနဆန္ေတာ့မလုပဲx{1037}ေနာ္…..ေနx{1037}လယေဆးဓားနဲx{1037} လည္ေခာင္းေသးေဖာကစိုကာေနာ္…..“ “ဟုတ္…..ဟုတ္….ဟုတဲ့“မညိဳ ကမန္းကတမ္းထမီေလးကို ခၽတိုကည္။ ေအာကိုင္းတစုလုံး ဗလာကင္းသား၏။ ဝင္းဝါအိစက္ေသာ ဆီးခုံx{1039}x{101C}ကီးက ေမာက္x{1039}x{101E}ကားခုံးထလက္ တင္းေပာင္ေနသညို ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းေတx{1037}၏။

ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း လိငန္x{1039}x{101C}ကီးကမတနဲ ေတာငာသည္။“သမီး ပကကိပိုကမ္း….ဘာမမေၾကာကဲx{1037}ၾကားလား…ဘာပဲဖစစေအာ ဘူးေနာ္…..သမီးေအာိုကိုx{1037}စည္းေပါကားရင္ အားလုံး….မိစာx{1039}x{1006}ေတ သရဲေတ ဝငာၾကမာ““ဟုတ္….ဟုတဲ့….မေအာါဘူး ဆရာ“မညိဳက အိပာေလးေပၚ ပကကနလိုက္၏။ မညိဳဖင္x{1039}x{101C}ကီးက ေဘးသိုx{1037}ပနx{1037}ားထကာသည္။ “ဒီေနရာကို ဆရာက အေမx{103E}းေလးေတေပါကာေအာငုပ္ေပးရမာကဲx{1037} ၾကားလား“လကစက္ ဆီးခုံx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုမတတ္ေလးကို မထိတထိေလးတိုးေထာကလိုက္ေသာေၾကာင့္ မညိဳ ဒူးx{1014}x{103D}စက္ေယာင္ၿပီး ေထာငကား၏။“ေခေထာကနx{1037}ား““ဟုတ္…….ဟုတဲ့“မညိဳ ဒူးx{1014}x{103D}စကနနx{1037}လိုက္၏။ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေမx{103E}းၾကားမ ေခၽးေစးမားသီးစိုx{1037}ထက္ေနသလို ရင္ေတတဒိတိတုံကာေမာလပပ္x{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေနသည္။ သူx{1037}ပုဆိုးကိုေခါင္းမေကာၽတိုကည္။ ကိုင္းခရမ္းရည္x{1039}x{101C}ကီးပမာ မဲညစ္x{1039}x{101C}ကီးထားတုတိုင္ေနေသာလီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ေထာင္းကနဲကနကာသည္။ မညိဳ မကုံးေလးမားက ဆရာ့လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို မင္ၿပီး ပဴးကယိုင္းစကားသည္။ “ဘာ……ဘာလုပ္…..မလိုx{1037}လဲ……ဆရာ“ဆတနဲ ကိုယိုတစစိဳးထထိုငင္း မညိဳက ထိတိတာပာေလး ေပာလိုကည္။

မက္x{1014}x{103D}ာေလးမာလည္း နီရဲသားသည္။“ဘာမ မေၾကာကါနဲx{1037} သမီးရယ္….ေဟာဒီ ဆရာ့ရဲx{1037}အေမx{103E}းေတကို သမီးဆီမာေပါကိုx{1037}အတကို ကူးေပးရမာ ….ဒါမ…အဂx{1039}x{1004}ါစုံတဲ့ လူမိန္းကေလး အဖစဲx{1037} သိုကန္းကပန္ေခၚလိုx{1037}မရေတာ့မာ“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း အမတမဲ့လိုလိုဖင့္ မညိဳပုခုံးစန္းေလးကို ပတပ္ေပးရင္းx{1014}x{103D}စိမ့ိုက္၏။ “ေသခငဲ ေသပါေစေတာ့ဆရာ….ကၽန ဒီလိုေတာ့အကုမခံx{1014}x{103D}ိုငူး“ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ဒိန္းခနဲ ထူပူသားသည္။ ခါးခါးသီးသီးေလးငင္းဆနင္း ထမီကိုပနတန္ လမ္းဆဲလိုက္ေသာ လက္ေလးကို ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းကဖမ္းဆုတ္ၿပီး သူx{1037}လိငန္x{1039}x{101C}ကီးအား ဆုပိုငားေစၿပီးမ သူx{1037}လကင့ုပားလိုကည္။ မညိဳက သူမလကေလးကိုအတင္းx{101B}ုတ္၏။ ပူေx{1014}x{103D}းမာတင္းေသာ အထိအေတx{1037}က လကဝါးမတစင့္ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယx{1014}x{103D}ံx{1037}သိုx{1037} စီးဝငားသည္။“ဆရာေပာတာနားေထာငမ္း…..မညိဳ..အခုလိုအေခအေနေရာက စည္းေပါကားရင္ အပငရိတဲ့ မညိဳအေမပါ ….အစိမ္းသူရဲေတ ဝါးစားပစုနာ အားလုံးဒုကx{1039}x{1001}ေရာကာ“ဆရာ့အသံက တုံတုံလx{103C}ပx{103C}ပ္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ဒေရာေသာပါးx{1039}x{101C}ကီးလည္းဖစာသည္။ လကင္းေလးထဲ၌ ဆုပိထားေသာ လိငန္x{1039}x{101C}ကီးအားမညိဳကအသိမဲ့စာတစက္x{1014}x{103D}စကနx{1037}x{103B}စိုကိ၏။

ထိုအခါ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက အေပၚမအုပိုငားေသာသူx{1037}လကို ထက္ေအာကx{103C}ပားေပးလိုကာ လိငနိပ္x{1039}x{101C}ကီးမာ ရဲကနဲ….ရဲကနဲ ၿပဲသား၏။“ဒါ……ဒါဖင့ဲ….မနနုပါေတာ့…..ဆရာရယ္““ကဲ….ကဲ….အိပ္…..အိပ္….ေပါင္x{1014}x{103D}စက္ၿဖဲထား….““ၿဖဲထားရမယ္…..““ေအးေလ ဒါမ ဆရာ့အေမx{103E}းေတ သမီးရဲx{1037}ဆီးခုံေလးေပၚကို ဖိကပိုx{1037}ရမာေပါ့““ေသသာ ေသလိုကငယ္“ဟု မညိဳ တိုးတိုးေလးဆို၏။ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက မညိဳေပါင္x{1014}x{103D}စုံးၾကားသိုx{1037} ဝငိုငာ ထူအမ္းေသာေစာကတ္x{1014}x{103D}စမ္းၾကားသိုx{1037} တုတုတားထားx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေသာ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုထိုးသင္းလိုက္ေတာ့၏။ “ x{1039}x{101D}ပတနဲ“ခပစစသံေလးx{1014}x{103D}င့တူ မညိဳလက္x{1014}x{103D}စက ဆရာ့လက္ေမာင္းကို ေယာင္ၿပီးဆုပx{103B}စိုကိသည္။“န…..နာတယ္….ဆရာ….““ခဏ….ေလးေအာင့ံ သမီး….ခဏေလး….“မညိဳ အသိစိတ္ေတ လင့ငုနည္။ ဖင္းကနဲ ပူထူသားကာ ငယိပေခဖဝါးထိတိုင္ေအာင္ လx{103E}မ္းၿခဳံသားေသာ ေဝဒနာx{1039}x{101C}ကီးကမညိဳကိုအာေစးထည့ိုကလို၊ ညx{103B}ိဳx{1037}တံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ေထာကိုကလို ခံစားလိုက၏။

ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း နဖူးပငယ္ ဇီးကင္းခနx{1037}္ေခၽးသီးx{1039}x{101C}ကီးမား စိုx{1037}ထကာသည္။ ေထာငားေသာ မညိဳေပါငန္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးက အၿငိမေန ၿပဲလိုက္ စုလိုကင့္ ေဝဒနာကိုခံစားေနရ ဟနူ၏။ “ပစ္……ပလပ္….ပစ္““ေအာင့္…..မေလး…အေမ…ကၽတၽတ္….“ ကပိုင္းေလာကင္ မရိေသာ မညိဳေစာကတဝေလးထဲသိုx{1037} x{1039}x{101C}ကီးမားဖုထစ္ေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးက အတင္းထိုးဝငိုက္ေသာအခါမက္x{1014}x{103D}ာေလးရx{103C}ံx{1037}မဲ့ၿပီး ေခါင္းေလးကို ဘယာ…ခါရမ္းလက္ ခပုပုပ္ေလးေအာိုကည္။ လက္x{1014}x{103D}စကမူ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း လက္ေမာင္းကို ေနရာမေx{101B}x{1037}ပဲ အတင္းဆုပိုငားဆဲပင္။ “ပစ္….ပစ္…. x{1039}x{101D}ပတ္““အိ…..အ….မရဘူး…..မရဘူး….မဝငူး….အ“မညိဳ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းရငတ္x{1039}x{101C}ကီးကို ထုx{101B}ိုက္ၿပီးတန္းသည္။ ေခဖေနာင့္x{1014}x{103D}စက ၾကမ္းပငို ဒုံးခနဲ ဒုံးခနဲေနေအာင္ေစာင့လိုကည္။“အံမာ….အစိမ္းသရဲမက…..ငါ့ကို အာခံလိုx{1037}…..ကဲကာ….ကဲကာ….ကဲကာ…..““ေအာငေလး…..ေအာငေလးေတာ့…အေမေရ….““ဟိတ္…မဆိုငူ….စည္းဝိုင္းထဲ မဝင္ေစနဲx{1037} ေဟ့ …ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းတဲ့က…အင္..အင္“အပင မေခးမအပါအဝင္ အေခအေန နားေထာင္ေနေသာ လူမားနားx{101B}က္ေတေထာငာၾက၏။

သတိထားေနေသာ ေရခမ္းကအိမ္ေလးသိမ့နဲ သိမ့နဲ တုနားသညိုသတိထားလိုကိ၏။ “ၾကမ္းၿပီက…..ဥစx{1039}x{1005}ာေစာင့နဲx{1037} ဆရာနဲx{1037} ခၿပီ““ဟုတ္ၿပီ…….ခကုန္ၿပီ“လူငယ္ေတက ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းမာထားသည့တိုင္း ၿခံဝမစည္းတားထားေသာ ကန္ေတာ့ပဲကို လမ္းၾကည့ာ ဓါးကိုယီအသင့ငားသည္။ ေရခမ္းကလည္း လကဲတင္ ကိုငားေသာ ငက္x{1039}x{101C}ကီးေတာငါးx{1039}x{101C}ကီးအားပို၍ တင္းၾကပကိေနသည္။“အပင ဘယူမမလာေစနဲx{1037}ေဟ့….အေရးx{1039}x{101C}ကီးေနၿပီ ၾကားၾကရဲx{1037}လား…““ဟုတဲ့…….ၾကားပါတယ္ ဆရာ“လူငယ္ေတက ၿပိဳငူအသံပဳလိုကဥ္ အိမစုလုံး သိမ့နဲ သိမ့နဲ ဆကိုကုနား၏။ မေခးမ မက္x{1014}x{103D}ာသည္ ေခၽးေစးေတပနာ ဖဴေရာ္ေနၿပီး ပါးစပတတတတ္x{1014}x{103D}င့ုေတာင္းေန၏။ ဘx{1039}x{101C}ကီးသာဖန ေရခမ္းမက္x{1014}x{103D}ာကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း အိမုနါပုံကိုစဥ္းစားေနသည္။ ငယာမx{1039}x{101C}ကီးလာေသာ ဘx{1039}x{101C}ကီးသာဖန သညိုတုနါမx{103C}ကို တတပိေနသလိုလိုခံစားရသည္။ စဥ္းစားေနစဥာပင္ သိမ့နဲ သိမ့နဲx{1014}x{103D}စကကိုကုနားပနည္။

“အ….အု…..အု….အင့္…..အင့္……“ခပုပုပ္ ပါးစပိုအဝတ္x{1014}x{103D}င့ိုx{1037}ထားရာမထကာေသာအသံမိဳးဟုထင္ေနသည္။ ဒီဆရာ ဘယိုမားကုေနလဲဟု စဥ္းစား၏။ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းကေတာ့ အပိဳေမးေလးx{1014}x{103D}င့ိုးေထာကိေနေသာ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုအတင္းသိုx{1037}ထိုးေဖာကင္ေရာက္ေအာင္ x{1039}x{101C}ကဳံးလိုကန္၏။“x{1039}x{101D}ပတ္….ေဖာက္ “အိုး…..အိုး…..ကၽတ္….ကၽတ္“အခကခဲဆုံး အပိဳေမးအတားအဆီးကို ေကာတိုက္ၿပီဆိုသည္x{1014}x{103D}င့္ နာကင္ေသာေဝဒနာမား လပပက္ေပာကင္း သားသည္။ အီဆိမ့္ေအာင့က္ေသာ ေဝဒနာx{1014}x{103D}စပ္ေပါင္းကာ ေစာက္ေခါင္းထဲတငူးခားေသာအရသာကို မညိဳခံစားလိုကေလသည္။

ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက လက္x{1014}x{103D}စုံးခန္ ကန္ေနေသာလိငန္x{1039}x{101C}ကီးကို အဆုံးထိဖိသင္းရန္ ငုံx{1037}ၾကည့င္း ေနရာပငိုငာေရx{1037}တိုးလိုက္၏။မညိဳ၏ လကေလး x{1014}x{103D}စက လကီးဆုတ္ေလးေတဆုတါ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း ရငတိုတန္းထားဖစ္ေသာည္း အားေပာ့ေနၿပီ။ မကုံးေလးအစုံကို ေမးစင္းထား၏။  သားx{1014}x{103D}စုၾကား ရီး ရ ဝူးဆိုေသာ ေလထကံေလးမားx{1014}x{103D}င့တူ ေခါင္းကို ဘယာခါရမ္းလက္ ေအာင့ံထားရဟနိေလသည္။ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စက  ေမာ္ေတာားဘရိတင္းသလို ဖိနင္းလိုက္ ဖေနာင့္ေလးဖိေခဖားေလးx{1039}x{101E}ကလိုကင္းဖင့္ မနားတမ္းလx{103C}ပားေနသည္။  “ x{1039}x{101D}ပတ္…… x{1039}x{101D}ပတ္….ဘတ္… ဘတ္““အား…..အား….“အရင္းအထိေဆာင့ိုးသင္းလိုက္ ဆတနဲ ဒစန္x{101B}ုံဆဲx{1014}x{103D}x{103C}တိုကဖင့္ ခပကက္ေလးထိုးလိုက္ေသာအခါ စီးစီးပိုငိုငင့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကိုစုပားသလို ညx{103B}စားေသာေစာကတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားေလးမား လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့တူ လိပငားလိုက္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးစူအထက္၌အပငထိ ကပ္ၿငိပါလာကာရဲခနဲ ၿပဲသားလိုကစ္ေနသညို မင္ေနရ၏။

“ဆရာ…..ဆရာ….အထဲမာ တစိဳးx{1039}x{101C}ကီးဖစာၿပီ……““ေအာင့ထားနဲx{1037} ပန္းထုတလိုက္…..သမီး““အင့္….အင္း…..အင့္…..အင္း…..အင္း….အင္… အင္း….ရx{103C}းကၽတ္““အား….အား….ဟူး…ဟူး….ကၽတ္….ကၽတ္…အမေလး နာလိုကာ ဆရာရယ္…..“အခိနဲ့ x{101B}ာခဲ့ေသာမိုးေနx{1037}က ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း  အေသအလဲဝါးခငဲ့ေသာ ကမ္းေတာငိုငေလး မညိဳ၏ေစာကတထဲမ သုတညား ဒလေဟာပန္းဖာထကာေသာအခါ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္း လိင္ တန္x{1039}x{101C}ကီးထိပလည္း ပင္းထန္ေသာအရိနင့္ လေရမားပန္းထည့ိုက္ေပေတာ့သည္။ မညိဳက ေပာ့ေခx{1014}x{103D}ုံးခိစာ လက္x{1014}x{103D}စကိုေဘးသိုx{1037}ဆနx{1037}က္ ပစ ပစိုကိေလသည္။ ဆရာေx{101B}x{103E}ေဒါင္းက မညိဳပါးေလးကို မတတ္x{1014}x{103D}ိုးx{1014}x{103D}ိုးေလး x{1014}x{103D}x{103C}တကမ္းလိုက္ေလသည္ အပငင္ အစိမ္းသရဲမားကို  ငက္x{1039}x{101C}ကီးေတာငါးမား၊ လံမား၊ ဝါးခၽနားx{1014}x{103D}င့္ ေစာင့္ေနၾကေသာ ကာလသားမား မညိဳ၏ အေသးအသားမားကို ၿမိန္ၿမိနကက္x{1039}x{101C}ကီး စားေသာကါး မိဳသားေသာ အစိမ္းသူရဲ ေx{101B}x{103E}ေဒါင္းအိမေနာကကေပါကဆင္းသားသညိုမသိလိုက္ၾကေခ။ ၿပီးပါၿပီ