တမျိုးပြီးတမျိုး လိုးခဲ့သည်

တမိုးပီးတမိုး လိုးခဲ့သည

ကိုကိုမောင (၇)တနးအောငတော့ သူ့ဦးလေးရိရာ မနလေး စိနပနးရပသို့ ရောကလာ၏။ စောစောကတော့ ကောငးဆကတကရန စိတကူးမရိခဲ့။ ဦးလေးဖစသူ ကိုမင့ဟနက ကောငးဆကထားဖို့ တာဝနယူသဖင့ သူ့အမေ မခငဝငးက သဘောတူလိုကခငးဖစသည။ ဦးလေးဖစသူ ကိုမင့ဟနမာ သံရေကိုလုပငနးဖင့ ကီးပားနေ၏။ အလုပရုံက သတသတ၊ အိမက သတသတဖစသည။ ကိုကိုမောငကို မနလေးသို့ပို့ခငးမာ ကောငးဆကထားဖို့ မဟုတဘဲ  အသကမေးဝမးကောငးအလုပတစခု သငကားရနဖစသည။ ဒီရောကမ အစီအ စဉတေ ပောငးကုနခငးဖစ၏။ ကိုမင့ဟန မိနးမ မနငးရီက ငေကုနမည့ ကိစမို့ သိပတော့မကေနပ။ သို့သော ကိုမင့ဟနကို ကောကရ သည့အတက အောင့သကသကနင့ နေလိုကရသည။ ကိုကိုမောငကလညး သူ့ဦးလေးမိနးမ  မကေနပမနး ရိပမိသည။ ထို့ကောင့ မနငးရီနင့ အဆငပေအောင ပေါငးရမညကို နားလည လိုကသည။ ကောငးဖင့ဖို့က တစလခဲလောကလို သေး၏။ ထို့ကောင့ အလုပရုံနင့ အိမ ကူးခညသနးခညလုပကာ မနငးရီ တာဝနမား ကို ဝိုငးကူလုပပေးသည။ မပငးမရိ မခိုမကပ လုပကိုငပေးတတ သဖင့ တစပတအတငး မနငးရီက သူ့ကို သဘောကသားသည။ မနငးရီက အိမဆိုငဖင့ထားသညဖစရာ လိုအပသောပစညးမားကို ဈေးခိုသို့ သားဝယ ပေးရသည။  ကိုကိုမောင မရောကခငက ဖတဖတမောအောင လုပခဲ့ရသော မနငးရီ တစယောက ယခုတော့ တဝကမက သကသာနေသဖင့ ကိုကိုမောင့ အပေါ သဘောကကညဖူနေသည။ ကိုကိုမောင လုပကိုငပေးသမကို လုပအားခဟု သဘောထားကာ ကောငးမုန့ဖိုးအဖစ ယခုကတညးက စုပေး ထား၏။

ဦးလေးဖစသူ ကိုမင့ဟနမာ မနကမိုးလငးသညနင့ အလုပရုံထကသည။ ည မိုးခုပမ ပနလာလေ့ရိ သည။ မားသောအားဖင့ ည ကိုးနာရီခဲ ဆယနာရီမ  ပနလာလေ့ရိသည။ သညတော့ ကိုကိုမောင တစယောက မနငးရီအတက အ ကောငးဆုံး ကူဖောလောငဖကဖစလာသည။ ပီးတော့ သူတို့မာ သားသမီးမ ထနးကားသဖင့ ကိုကိုမောငကို သားတစယောကသဖယ သဘောထား ဆကဆံလာသည။   ကောငးစဖင့သည့နေ့က မနငးရီကိုယတိုင ကောငးလိုကအပ သည။ မနငးရီက သူနင့ရငးနီးသော ကေသယမိုးနင့ ကိုကိုမောငကို မိတဆကပေးပီး လိုအပသော အကူအညီမားပေးရန အတနတနမာခဲ့၏။ ကေသယမိုး ကလညး (၇)တနးအောင (၈)တနးတကရမည့သူ ဖစရာ တောသားလေး ကိုကိုမောငအဖို့ အစစအရာရာ အဆငပေသားသည။ မနငးရီက အပနတင  ကေသယမိုးကိုပါ မုန့ဖိုးငါးရာပေးခဲ့ သည။ (မတခက။ ။ ထိုစဉက ဆနတစပည (၂၅)ကပ ခန့သာရိသေးသည။)ကိုကိုမောင့ကို အကောငးပု၍ မုန့ဖိုး ငါးရာရသ ဖင့ ကေသယမိုး တစယောက ကိုကိုမောင့အပေါ ငယပေါငးသဖယ ခငမငရငးနီးသားသည။ လိုအပသည့ အကူအညီမားကို စေတနာ  ထကသနစာ အကူအညီပေးသည။ နောငလညး ရလာဦးမည့ အခင့အရေးမားကို မောမငကာ ကိုကိုမောငကို သူ့လူအဖစ သတမတ လိုကတော့၏။

ထိုနေ့မစ၍ သူတို့နစယောကမာ သားအတူ စားအတူ တပူးတဲတဲဖစခဲ့ကသည။ တကသိုလရောကတော့လညး အတူတူပင ကေသယမိုး မိဘမားက  သာမနလကလုပလကစားတေမို့ စားနိုငသောကနိုငရုံသာရိက၏။ ကေသယမိုး အဖေက မငးလညးမောငး သည။   ကိုကိုမောင့ ဦးလေး အလုပရုံက  ပစညးမားကို ကေသယမိုး အဖေကပင ဒိုငခံသယပို့ပေးရ၏။ ကေသယမိုး အမေကတော့ ကမး နားဈေးမာ ကုနစိမးရောငးသည။ မနငးရီနင့ ရာဆေရာ မိုးဖစသည။ မနငးရီက မနလေးဇာတိမဟုတ။ အထက ကသာဖကမဖစသည။ ဈေးရောငးရငး သူ့ဦးလေးနင့ ညားကခငးဖစသည။  ထို့ကောင့ လူကီး ခငး ခငမငရငးနီးကပီးဖစ၏။ သို့သော ရပကကခငးခား၏။ တစပကောကောခန့ဝေးသည။ ကေသယမိုးနင့ ကိုကိုမောငတို့မာ တစနစထက တစနစ  ရငးနီးလာကသည။ တစဦးကို တစဦး သံယောဇဉလေးတေ နောငဖဲ့လာကသည။  ဤသို့ဖင့ ()တနးအောငပီး တကသိုလ ဒုတိယနစတင မနငးရီ တစ ယောက သားအိမကငဆာနင့ ကယလနသားသည။ မိဘသဖယ သံယော ဇဉတယခဲ့ရသူ ကိုကိုမောင တစယောက အတောလေး နမောတသ ဝမးနညး ပူဆေးခဲ့ရသည။ ဦးလေးဖစသူမာလညး သောက ပရိဒေဝ စိတဖင့ အရကတေ ဖိသောကလာသည။  လုပငနးကလညး အတောလေးဖစထနးသည။  သညကားထဲ ခဲက တစသောငးဖိုး ပေါကလိုကသေး၏။ ခဲ တစသောငးဖိုး ပေါကပုံ က ဂမီရဆန၏။ မနငးရီ ကယလနပီး (၄၅) ရက အရောကတင  ကိုကိုမောင အိပမက မက၏။ အဒေါဖစသူ မနငးရီက အိပမကထဲတင သူ့အမေအရငးဖစနေ၏။

အခုလို မထငမတဘဲ သားနင့ခဲရတာကို ရငနာလို့မဆုံးဖစရကောငး။ သို့သော အမေက အမဲစောင့ရောက သားမာဖစကောငး။ မီးဖိုခနး ကောငအိမ အောကဆုံးထပရိ အံဝကထဲတင ငေသုံးသောငးရိကောငး။ (၂)သောငးကို သံဃဒါနဆမး လောငး၍ ကနတစသောငးကို အမေပေးတဲ့ ဂဏနးကို ထိုးဖစ အောင ထိုးစေခငကောငး အတနတနမာပီး ပောကကယသားသည။ သူ ပေးတဲ့ ဂဏနးက (၃၄၃) (၆-၇-၂၆) ဖစသည။ မနငးရီ ပောကကယသား သောအခါ ကိုကိုမောငက အောဟစငိုယိုပီး နောကက ပေးလိုကသည။  “ အမေ…အမေ…အမေရေ…အမေ…”   အခနးထဲက အောသံကား၍ ကိုမင့ဟန  လန့နိုးကာ ကိုကိုမောင့ အခနးထဲရောကလာသည။ မကရညတေက စီးကနေပီး အိပမက ထဲ ယောငအောနေမနးသိသား၍  “ ကိုကိုမောင…ဟေ့…ကိုကို မောင…”  လကမောငးကိုပုတပီး နိုးလိုက၏။ ကိုကိုမောင ဝုနးကနဲထထိုငသည။ မကလုံးကို ပတသပကည့တော့ ဦးလေးဖစသူက ခုတငပေါ သူ့ဘေး တငရောကနေသည။   “ ဟာ…ဦးလေး…အိပမက မကနေတာဗ…”  ကိုကိုမောငက သူမငသမကို အပည့အစုံပောပလိုကသည။ နာရီကည့လိုကတော့  နံနက (၃)နာရီခဲရိနေပီ။ ကိုကိုမောင့ အိပမက ကောင့ ကိုမင့ဟနမာ သူ့မိနးမကို ပိုပီးသတိရမိသည။ ကိုကိုမောငကို ပနအိပခိုငးပီး ညကလကကန အရကကို သောကရငး သူ့မိနးမ အကောငးတေထိုငတေးရငး မိုးလငးခဲ့သည။ အိပမကအတိုငး ကောငအိမထဲရာကည့ရာ ငေသုံးသောငး တကယတေ့ ရ၏။

မနငးရီ မာ သည့အတိုငး ဆမးလောငးသည။ ခဲထိုးသည။ အမနတကယလညး ပေါကခဲ့သည။ နောကတစရကတင ကိုမင့ဟနက ကိုကိုမောင့ အမေကို  လမးမာသည။ သကဆိုငရာ ရပကကလူကီးမားရေ့မောကတင စာခုပစာတမးနင့တက ကိုကိုမောငကို တရားဝင မေးစား လိုကတော့သည။ (၅)ရကခန့ နေပီး မပနခငတစရကအလို ညတင “ ငါ့မောင…မငးလညး အရကတေသိပမသောကပါနဲ့ကယ…ကနးမာရေးလညး ဂရုစိုကပါဦး…အမ ရောက ကတညးက မငးကို အကဲ ခတနေတာ မငးသောကပုံက သိပလနလနးနေတယ…အမကတော့ အိမထောငပုစေခငတယ…အခုမ (၃၉)နစရိသေးတာပဲ… စီးပားရေး ကလညး ပည့စုံနေတဲ့ဥစာ…အထိနးအကပမရိရင ဒီထကပိုဆိုးသားမယ…”  ကိုမင့ဟန တစယောက သူ့အမ ပောတာကို နားထောငနေ၏။  ဘာမတော့ ပနမပော။ သို့သော သူ့မကနာတင ပုံးယောငသမးနေ ၏။ ကိုကိုမောင့ အမေပနသား၍ (၃)လမောက အရောကတင ကိုမင့ဟန တစ ယောက မုံရာဘက ခရီးထကရာမ အပန မိနးမတစ ယောကပါလာသည။  နာမညက မဝေဝေခိုင ဟုခေါသည။ အသကက (၂၉) (၃) ဝနးကငသာရိ သေး၏။ ခောခော တောင့တောင့ လုံး ကီးပေါကလ။ ဦးလေးက မဝေဝေခိုငနင့ မိတဆကပေးသည။ တခား ဘာမအထေအထူးမပော။ ထိုနေ့မစ၍ မဝေ ဝေခိုငသည ဦးလေး၏ ဇနီးမယားအဖစ ရောကရိသားပါတော့သည။ ကိုကိုမောငနင့ ကေသယမိုးတို့မာ နုတကဖင့မပောကသည့တိုင အတငးစိတက  တစယောကကိုတစယောက ခစကိုကနေက သည။ (၈)တနးမစ၍ ယခုတကသိုလနောကဆုံးနစအထိ အတူသား အတူစား အတူလာမို့ သူငယခငးတေ ရော နစဖကမိဘမားကပါ သဘောတူထားပီးဖစသည။

ယနေ့ ကူရငစာတေ အပနအလနကူးကရန ကေသယမိုး တစယောက ကိုကိုမောင့ထံ သားဖို့ ဖီးလိမးပင ဆငနေ၏။ စိတကူးလေးယဉ သီခငးလေးတ အေးအေးနင့ ဖစသည။ သူ့အမေနင့ အဖေတို့ကလညး ကောကဆညဖက ဘုရားဖူးသား ကသဖင့ အိမမာ သူတစယောကထဲရိသည။     ()နာရီအ ရောကလာခဲ့မညဟု ကိုကိုမောငကိုမာလိုကပီးဖစသည။ အခု (၉)နာရီ (၅) မိနစခန့ရိနေပီ။ တရားဝင ရညးစားမဖစသေးသည့တိုင ခစသူအဖစ  သတမတထားသူမို့ ရငတေခုနမိ၏။ အခုနောကပိုငး ကိုကိုမောင့ အကည့တေက နလုံးတုန ရငခုနသညးထိတစရာတေဖစသည။   ကေသယမိုးကလညး  အပိုကီးဖားဖားဖစကာ အဖုအထစအရိုကအဝိုက ကောကကောငးတေက ပီပငဖံ့ဖိုး အလတေတိုးလကရိ သလို ကိုကိုမောငကလညး ရငအုပကား ကားနင့ မိနးမသားတေ စဲမကစေသော ယောကားပီသသော ရုပလကဏာတေ ထငရားပေါ လငလာ၏။ ကေသယမိုး တစယောက ကူရငစာအုပတေ  လယအိတထဲထည့နေစဉ စစကိုငးတငနေသော သူ့အမ ယောကား ထနးထနး ရောကလာ၏။   ထနးထနးက အသက(၃)ခန့ရိပီ။ သူ့အမထက (၅)နစခန့ ကီးပီး ကေသယမိုးထက ()နစခန့ကီးသည။ ထမငးစားခိနမို့ ထမငးပငပေးရသည။ သူ့ယောကမတေ မရိမနးသိ၍ ထနးထနး တစယောက ခယမဖစ သူ ကေသယမိုးကို ခပရဲရဲပင ကည့သည။ မတေ့ရတာကာပီမို့ ခယမဖစသူ တစတစရစရစ စင့စင့ကားကား အပိုကီးဖားဖားဖစလို့နေသည။  သေးသယသော ခါးအောကပိုငးရိ အိုးကီးနစမာမာ ဝိုငးစကကားထကနေပီး နောကဖကသို့ မို့မောကလကအိစကလုံးတစနေ၏။ ဖောင့စငးဖိုးတုတ သော ပေါငတံကီးတေက ထနးထနး ရငကို လုပခတစေသည။ ကေသယမိုး ဟငးပနးကနနင့ ပနရောကလာ၏။ ဟငးပနးကနကို စားပဲပေါ ငုံ့ခပေး၏။

လညဟိုကအကx{103E}အတငးမ ပည့လံထကနေသော နို့အုံသားတေက ဖူဖေးအိထေးနေ၏။ လုပရား မုနင့အတူ နို့ကီးနစလုံးမာ တသိမ့သိမ့နင့ လုပခါ နေသည။ ရမကကစရာ မငကငးကို အနီးကပမငနေရသော ထနးထနး တစယောက ရာဂသေးတေ ပူနေးလာ၏။ အပငသားဖို့ ပငထား ပီဖစ၍ ကေ သယမိုးကိုယမ မေးရနံ့တေ သငးပံ့လကရိသည။   ကေသယမိုး တစယောက သူ့ကို မရိုးမသားကည့နေသော ခဲအို၏ ရမကမကလုံးမားကို မမငတေ့ရ သေး။ ကိုကိုမောငနင့ တေ့ရ မည့ အရေးကိုသာ တေးလက စိတကူးယဉကညနူးလကရိသည။ လညဟိုကအကx{103E}ကိုလညး တမငသကသကရေးဝတ ခဲ့၏။   သူတို့နစ ယောက စာကက စာကူးလင အိမနောကဖေးရိ ပနးစကူပငကီးအောကတင ပုလုပကမဲဖစသည။ ထိုပနးစကူပငကီးအောကတင  ဆကတီခုံမားရိ၏။ စားပဲဟိုဖကထိပ ဒီဖကထိပမထိုင၍ စာကူးက၏။ စာငုံ့ကူးလင တငးရငးမို့မောကနေသော သူ့နို့အုံဖေးဖေးနုနုကီးကို ကိုကိုမောင မင တေ့စေရန လညဟိုကအကx{103E}ကို တမငရေးဝတခငးဖစသည။  “ ရော့…ထမငးအုံးလေ ကိုထနး…”   ကုနလုလုဖစသော ထမငးပနးကနထဲသို့ ထမငးငုံ့ ထည့ပေးလိုကစဉ ဝငးမတနုထတသော နို့ကီးနစမာကို တဝငးဝငး တလကလက တောကပနေသော ရမကမကလုံးတို့ဖင့ စူးစူးဝါးဝါးကီးကည့နေသော  ခဲအိုဖစသူ ထနးထနးကို ဖပကနဲမငလိုက၏။ ကေသယမိုး မသိ ခငယောငဆောငနေလိုကသည။  သေခာသညထက သေခာအောင စမးသပလို၍ ကေ သယမိုး တစယောက ရေအိုးစငရိရာသို့ ရေသား ခပသည။ သူမ၏ ထားကားဝိုငးစကသော ဖငဆုံကီးကို တမငလုပခါအောင လုပပသည။ ထနးထနး တစ ယောက ကာမရာဂတေ တဝငးဝငးတောကနေသော မကလုံးတို့ဖင့ ကည့နေမညကို စိတက အလိုလိုသိနေ၏။ ပို၍သေခာအောင “ ကိုထနး…ထမငး ထည့အုံးမလား…”  ထနးထနး တစယောက အငိုကမိသား၍ ရုတတရက စကားမပောနိုငဘဲ ဖစသားသည။ ပီးတော့မ   “ အဲ…အဲ…တော…တောပီဟ…”   ထမငးနငသံကီးဖင့ အထစထစ အငေါ့ငေါ့ပောလိုကမိသည။

“ ဦးလေးတို့က ဘယအခိနပနလာမာလဲ…”   “ ဟင့အငး…ဒီနေ့ ပနမလာဘူး…ညအိပမာ…”  ထနးထနး ရငထဲ ဘုရားပဲလည့သား၏။ အသေအခာကည့ လေ စဲမကစရာကောငးလေဖစနေသည့ ခယမကို ထနးထနး တဝကီး ကည့လိုက၏။ သူ့မိနးမအပိုတုနးကထက သာလနသောအလပစညးတေ တစုတ ဝေးကီးရိနေကောငး အကဲခတမိ၏။ ထိုစဉ ကေသယ မိုးမာ ခာတိတရိသေးသည။  “ ကဲ…ကိုထနး ထမငးစားပီးရင အေးအေးဆေးဆေး နားအုံး…က နော သူငယခငးအိမ စာသားကူးအုံးမယ…”   “ အေးအေး…သားသား…”  ကေသယမိုး တစယောက လယအိတလယ၍ ကိုကိုမောင့ထံ ထကလာခဲ့သည။  သူ့ကိုယပေါတင ကပပါလကရိသော အဖုအထစ အမို့အမောက အစင့အကား အသားအုံအသားဆိုငတို့၏ တနဖိုးကီးမားလပုံကို လကတေ့သိလိုက၍  အလမာနဝင့ကာ ကော့ကော့မော့ မော့နင့ ဘဝငမင့လကရိပါတော့သည။ နာရီကည့လိုကတော့ ()နာရီခဲပီ။ “ ဟောတော့…()နာရီ ခိနးထားတာ  ဒုကပါဘဲ…”  ကေသယမိုး တစယောက ခပသကသကသုတခေတငလိုကပါတော့သည။ ကိုကိုမောင ကူရငကပနလာတော့ (၉)နာရီ (၄၅)မိနစ ရိပီ။  ဖစနိုငလင ကေသယမိုးကို ရညးစားစကားပောမည။ အခင့သာလင ဖုတမည။ ကေသယမိုး၏ အပောအဆို အကည့အရုအမူအယာတေက သူဘာ လုပလုပ သဘောတူကညဖူမည့ လကဏာတေ ပသ လကရိ၏။ လကနေးလို့မဖစ။ အိမရေ့ရောကတော့ ဝငးတံခါးမာ သော့ခတထားသည။ သူ့မိထေး ဝမးကဲ မရိကောငး သေခာ၏။ ဦးလေး ဖစသူက အလုပရုံမာသာနေသညမို့ ဒီအခိနအိမမာနေလေ့မရိ။   ကိုကိုမောင တစယောက သူ့စိတကူး  အကောငအထညဖောနိုငတော့ မညမို့ အူမူးနေသည။ ကေသယမိုး၏ တငးတငးမို့မို့ နို့အုံနစမာနင့ ပည့တငးစင့ကားသော တငဆုံထားထားတစတစကီး ကို မငယောင မိကာ သူ့ပေါငကားက ဒုတတနကီးမာ မတကနဲ တောငထလာသည။ ဘဝပေးကုသိုလအရ ယောကားပီသစာ ခောမောရုံမမက စံခိနမီ  သော ဒုတကီးကိုပါ ပိုငဆိုငထားသည။

သူ့ ဒုတတနကီးမာ အရည (၇)လကမခဲ လုံးပတ (၄)လကမခဲမို့ အားရကေနပစရာကောငးလသည။ ကေသယမိုး ခံနိုငလိမ့မည မဟုတ။ သို့သော ရာဖေ မတသားထားသော ကာမဗဟုသုတတို့ဖင့ ခော့မော့နူးနပ၍ ဖုတရမညသာ။ တေးရငး တေးရငး လီးကီးက က သထကက မတသထကမတတောင လာ၏။ ကိုကိုမောင သူကိုငသော သော့ဖင့ တံခါးဖင့ဝငလိုကသည။ ပီးတော့ ပနပိတ၏။ ကေသယမိုး လာလင ဘဲလတီးနေကဖစသည။    အပေါထပ တက၍ ကာကာလိုးနိုငအောင ညဈေးက အသင့ဝယထားသော လီးကီး ဆေးကို လိမးလိုကသည။ သောကဆေး ကိုတော့ ကေသယမိုးလာမ သောက မည။ ပထမဆုံး စတငဖိုကရမည့ပဲမို့ ယောကားအစမး သတိပနိုငမဖစမည။ ကာကာစိမလိုးနိုငလေ မိနးမစဲလေဟူသော စကားကို ကိုကိုမောင သိ ထား၏။  နဂိုကပင တောငမတနေပီဖစသော လီးတနကီးမာ ဆေးလိမးလိုကသောအခါ သံမဏိခောငးကီးကဲ့သို့ မာကောလာသည။ ဒစဆံ ပဲကီးက လညး ဝငးပောငတငးကားနေ၏။  “ ကရင…ကရင…ကရင…”  ကိုကိုမောင ပုဆိုးကို ကပာကယာဝတ၍ အပေါထပမဆငးလာ၏။ တံခါးဝသို့ရောက သောအခါ ကေသယမိုး မဟုတဘဲ မိထေးဝမး ကဲ မဝေဝေခိုင ဖစနေ၏။ တံခါးဖင့၍ သော့ဖုတရုံမသာရိသေး မဝေဝေခိုငက တံခါးကိုဆဲဟကာ အလော တကော ဝငလိုကသည။  သညတော့ ရပလကရိသော ကိုကိုမောင့ ကိုယလုံးနင့ မဝေဝေခိုင ကိုယလုံးမာ ထိထိမိမိကီး ပတတိုကသား၏။ မဝေဝေခိုင၏  ကီးမား စင့ကားသော ဖငဆုံသားကီးက ကိုကိုမောင၏ ပေါငရငးကို အိကနဲ ဖိမိသား၏။ ထို့အတူ ဆူဖိုးတငးအိသော နို့ကီးနစမာကလညး ကိုကို  မောင၏ နံစောငးကို နေးထေးအိစကစာ ဖိကပသားသည။

မဝေဝေခိုင အတောကာသညအထိ ဖိကပထား၏။ ပီးမ အိမထဲသို့ ခပသက သက ဝငသားသည။ စောစောကပင ကိုယ့အတေးနင့ကိုယ စိတတေထနေ သဖင့ ကိုကိုမောင တကိုယလုံးရိနးဖိနးတုနလုပသား၏။ လိမးဆေးကလညး တရိပရိပသတိပလကရိ၏။ ကိုကိုမောင တစယောက ကေသယမိုးကိုမေ့ သား၏။  ထို့ကောင့ ဘာကိုမသတိမရတော့ဘဲ မဝေဝေခိုင နောကသို့လိုကခဲ့သည။ တံခါးကိုလညး သညအတိုငးဖင့ထားခဲ့မိသည။ ခံဝငးနင့ အိမမကီးက  ပေ (၄)လောက ကာသည။ ကိုကိုမောင အိမတငးရောကသား တော့ မဝေဝေခိုငက ဖိနပကိုကုနးကောကရငး အခနးထဲဝငသားသည။ ကုနးလိုကသည့ အခိုကတင ဖငဆုံထားထားကီးက အစမးကုန စင့ကားသားသည။  ထိုမငကငးကောင့ ကိုကိုမောင့ ပေါငကားက လီးတနကီးမာ တငးကနဲ တငးကနဲဖစ သားသည။ နိမ့ခီ မင့ခီဖင့ စညးခကကက လုပခါသားသော ဖငဆုံကီးက ကိုကိုမောင့ မကစိထဲစဲသားသည။ ကိုကိုမောင တစယောက သူ့ဦးလေးနင့ မ ဝေဝေခိုင တို့ လိုးကတာကို ခောငးခောငးကည့ဖူး၏။ မဝေဝေခိုငက အပေးကောငးသည။ ရခါစကတော့ ဦးလေးကလညး အတောလိုးနိုငသည။   မဝေ ဝေခိုင၏ အပေးကောငးခငး၊ အပုစုကောငးခငးတို့ကောင့ ဦးလေးဖစသူ သောကမာ ပါးလစပုလာသည။ အရကကိုလညး အတိုငးအဆနင့သောက တော့၏။  မနငးရီလောက မခစသည့တိုင သူ့အတိုငးအတာနင့သူ မဝေဝေခိုငအပေါမာ သာယာတပမကလာ သည။ တစနေ့ ဦးလေးအစောကီး အိမ ပနလာသည။ ခါတိုငး သညအခိနပနလာလေ့မရိ။ မကနာကောလညး တငးနေသည။ အပေါ ထပ အခနးထဲစာကကနေသော ကိုကိုမောင့ထံ ရောကလာ သည။  “ ကိုကိုမောင…မဝေ မရောကသေးဘူးလား…”  “ ဟုတကဲ့…ဦးလေး…”   “ တောက…ဒီဖာသယမတော့…သိကသေးတာပေါ့ကာ…”   ည (၉)နာရီ ထိုးတော့ မဝေဝေခိုင ပနရောကလာသည။ ဦးလေးက အခနးထဲကစောင့ရငး အရကသောကနေသည။ အခေအနေ ထူးခားတော့မညကိုသိ၍ ကိုကိုမောင ကလညး အပေါထပမ ခောငးကည့နေသည။ ဦးလေးကိုတေ့တော့ မဝေဝေခိုင အံ့သသား၏။ သို့ သော ဟနလုပ၍  “ ဟင…အကိုကီးက အစောကီး ရောကနေတယ…”  ဦးလေးက ဘာစကားမမပောဘဲ အရကသောကရငး ခပတညတညကည့နေသည။ မဝေဝေခိုငက ဦးလေးရေ့မာပင အဝတအစား  လဲသည။ အတငးခံ ဘောငးဘီနင့ ဘရာစီယာသာကနရိနေစဉ ဦးလေးထံသို့လာပီး ဘေးကပူးကပထိုငလိုကသည။

“ ဒီနေ့…ဆာပီနဲ့တူတယ…ဟုတလား…”   ပောပောဆိုဆို ပုဆိုးကိုလန၍ ဦးလေး လီးတနကီးကို ပတသပဆုတဆပေးသည။ ဦးလေးက မလုပ။ အရက ကိုသာ ဆကသောက နေ၏။ ဦးလေး၏ မတုနမလုပအမူအယာကောင့…  “ ဘယလိုဖစနေတာလဲကာ…ခပတညတညကီး…ကည့ပါလား ငေါငတောင တောငနဲ့ လုပလညး မလုပဘူး…”  မဝေဝေခိုငက ငေါငစငးစငးဖစနေသော လီးတနကီးကို လကဖဝါးပေါတင၍ (၂)ခက (၃)ခက ဆုတရငးပောသည။   “ မငး…နေ့လညက ဘယသားသေးလဲ…”  “ မို့သစက ညီမဆီပါ…”   “ တစယောကထဲလား…”   “ တစယောကထဲပေါ့ အကိုကီးကလဲ…”  “ မငး သားတဲ့ အိမနဲ့ မကနာခငးဆိုငအိမမာ နေ့လညက ငါ ပစညးသားပို့တယ…မငးကို ကောငတစကောငရဲ့ ဆိုငကယနောကမာ တေ့လိုကတယ…အဲဒါ အကိုပါလို့ တော့ မပောနဲ့…ခါးဖကပီး လိုကသားတာ အသေအခာမငလိုကတယ။ မငး…ငါနဲ့ မပေါငးခငရင အခု ဆငးသားလို့ရတယနော…”  “ အဟငး…ဟငး… အကိုပါလို့ မပောနဲ့ဆိုပေမယ့ ပောရမာပဲ အကိုကီးရေ…အဲဒါ အကိုဝမးကဲအစစပါ…”  မဝေဝေခိုငက ဆကတီခုံပေါက ဆငးလိုကပီး ဒူးတုတထိုငလက  ဦးလေးလီးကီးကို ပါးစပဖင့ မုတပေးနေသည။ ဦးလေးကမူ ဘာမ မပောတော့ဘဲ သူလုပသမ အသာငိမခံနေသည။ အတောကာတော့ လီးကီးက မ တောငခင့ တောငခင တောငလာသည။  မဝေဝေခိုင ဘောငးဘီနင့ ဘရာစီယာကို ခတပစလိုကပီး ဦးလေးလကကို သူ့နို့အုံကီးပေါတငပေးလိုကသည။  ဦးလေးက နို့ကီးနစလုံးကို တလည့ စီ ဆုတခေပေးနေ၏။ မဝေဝေခိုငက ဒစကီးကို ပဲသထကပဲအောငဖဲပီး ပါးစပဖင့ တေ့စုပပေးသည။

ဦးလေး ပုံစံကည့ရသညမာ သိထားသလောကမပောတော့ဘဲ အခောငရသော မိနးမတစယောကကို အခောငလုပရသလိုမိုး ပေါ လငနေသည။ ကိုကို မောင တစယောက ဦးလေးနင့ နေရာခငးလဲလိုကခငသည။   ကည့ရငး ကည့ရငး မနေနိုငတော့၍ ဂငးတိုကလိုက ၏။ လရေတေက ဗငးကနဲ ပနး ထကကုနသည။ နစနစကာကာ မခစသည့တိုင သေးသားဆနအရ ထကလာပုံရ၏။ မဝေဝေခိုငကို ခုတငပေါ ကန့လန့ဖတ ပကလကအိပခိုငးပီး ပေါင နစခောငးကို ပင့ထောငဖဲကားပီး မတတပရပ၍ ဆောင့ပါတော့သည။ (၃)မိနစ လောကအရောကတင ပီးသားပုံရ၏။  ဦးလေး သူ့လီးတနကီးကို ဆဲ ခတလိုကသည။ စောကဖုတထဲက ထကလာသညနင့ လီးတနကီး က ပော့ခေငိုကဆငးနေတော့၏။ အရကတစခကသောကပီး ခုတငပေါတကအိပ တော့သည။ မကာခင ဦးလေး အိပပောသားတော့၏။ သညတော့မ စောစောက ဆကတီခုံပေါပနထိုငပီး သူ့နို့ကီးနစလုံးကို သူ့ဖာသာ ဆုတခေနေ၏။     (၅)မိနစလောကကာသောအခါ ခုတငခေရငးရိ ဘီရိုဆီသို့သား ပီး ဘီရိုအောကလကနိုကသည။ လကထဲတင အဝတနင့ပတထားသော ပစညးတစခု ပါလာသည။ ခုံပေါပနထိုငပီး အဝတကိုဖေလိုက သည။ ရာဘာလီးတုကီးဖစနေ၏။ ကိုကိုမောင အံ့သသားသည။ မဝေဝေခိုငက ပေါငနစခောငးကိုဖဲ ကာ လီးတုကီးကို သူ့စောကဖုတ ထဲ ထိုးသငးလိုကပီး အခကပေါငးမားစာ အသငးအထုတပုလုပပါတော့သည။ (၂၅)မိနစခန့ အရောကတင  ခေထောကနစခောငး ဆန့တနးလက တဆတဆတတုနလုပကာ ငိမသကသားတော့သည။ ထိုနေ့ကပင ကိုကိုမောင့ စိတထဲ မဝေဝေခိုငကို လိုးခင့ရိ ကောငး လိုးလို့ရကောငး သဘောပေါကသားခဲ့၏။ သို့သော ကေသယမိုး မကနာကို မငယောငမိ၍ မလိုးဖစခဲ့ပါ။ သူ ကေသယမိုးကို တကယ ခစသည။  နစနစကာကာခစပါသည။

ယနေ့….ငဲ့ကကမုတံတိုငးကီး ပိုကသားခဲ့ပီ။ ဒီကိစ ဖစတော့မညဆိုတာ ကိုကိုမောင ရိပမိခဲ့သည။ သူ့ရဲ့ ကီးမားစင့ကားလတဲ့ ဖငဆုံသားအိအိကီးဖင့  သူ့ပေါငကို တမငဖိပတ သားသည။ ပီးတော့ ဆူဖိုးတငးအိလသော နို့ကီးနစလုံးကလညး သူ့နံစောငးကို ပတတိုကသားသည။ စောစောကပင ကေသယ မိုးကို အပတလိုးရန လီးကီးဆေးတေလိမးထားပီး ကာကာလိုးနိုငသည့ဆေးကိုပါ သောကထားသည။  သနးခေါငထက ညဥ့မနကတော့ပါ။ ဤမအထာ တေ ပနေပါလကနဲ့မ ကိုကိုမောင ငိမသကနေလင ယောကားမဟုတတော့ဘဲ နားသတဝါ ဖစရပေတော့မည။ ကဲ သေဖို့ သာပငပေတော့ မဝေဝေခိုင ရေ။ စိတထဲကကိမးဝါးလက မဝေဝေခိုင အခနးထဲစတဝငလိုကသည။  မဝေဝေခိုငက ကိုယပေါက အဝတ အစားတေကို တစခုမကနခတပီး  အဝတအစားလဲရန ပငဆငနေသည။ အခနးထဲစတဝငလာသော ကိုကိုမောင့ကို မငတော့ ထမီတစ ထညကို ကပာကယာစတပီး ခုံထားလိုက၏။ ကိုကို မောငက အခနးတံခါးကို ဂကထိုးပိတလိုကသည။ မဝေဝေခိုငက သူလုပသမကို ဘာစကားမမပောဘဲ ကေနပသောအကည့နင့ ကည့နေသည။မဝေဝေ ခိုင ကည့နေခိုကမာပင ပုဆိုးနင့အကx{103E}ကို ခတပီး ကုလားထိုငပေါပစတငလိုကသည။ ရငအုပသားတေက ယောကားပီသ စာ ဖုထစနေပီး ကစလစ သနစမးသော ကိုယလုံးက မဝေဝေခိုငကို ဖမးစားထားသည။  ထို့ထက သညးထိတရငဖိုစရာ မငကငးက ကိုကို မောင့ ပေါငကားရိ တဆတဆတတောင မတနေသော လီးတနတုတတုတကီးပင ဖစသည။ လီးတနကီးပတပတလညတင သေးကော ကီးတေက အပိုငးပိုငးထကာ ဖုဖေါငးနေသည။ မဝေ ဝေခိုင တဏာရာဂအားကီးကောငး ကိုကိုမောင သိထားပီးဖစသည။ ဦးလေးနင့ လိုးတာအားမရတိုငး လီးတုနင့ စခနးသားရတာကိုလညး သိပီး ဖစသည။

သံမဏိခောငးကီးကဲ့သို့ မာကောသနစမးလသော လီးတနတုတတုတကီးကို တပမကစာကည့နေသော မဝေဝေခိုင၏ ကာမရာဂ စိတမား တစတစ ပငးထနလာသည။ စောကဖုတကီးက တဖညးဖညး တငးမာဖေါငးကားလာသည။ စောကခေါငးဝတလောကမာ လညး တရရနင့ဖစလာသည။ သူမရင ထဲ ဖိုးကနဲ ဖငးကနဲဖစသားပီး စောကဖုတထဲက စစကနဲ ယားယားတကလာသည။ ကိုကိုမောင့ လီးတနကီးကို အားပါးတရ ဆုပကိုငလိုက၏။    “ ကဲ…  ကာပါတယ မောငလေးရယ…မမ မနေနိုငတော့ဘူး…မငးလီးကီးကို တအားခံခငလာပီ…လိုးပေးတော့နော…” မဝေဝေခိုင တစယောက မတသိပ တောင့တစာ ပောရငး ခုတငဘောငပေါလကထောကကာ ဖငကုနးပေးတော့သည။ ပူးဝငး အကကားနေသော ဖငဆုံထားထားအိအိကီးနစမာက ကိုကို မောင့ကို တဒငအသကရူရပသားစေသည။  ဖငအိုးကီးနစမာကားမ နောက သို့ကနထကနေသော စောကဖုတနုတခမးသားထူထူကီးတေက အညိုရောင သမးနေပီး အတငးပိုငးမာမူ နီရဲနေ၏။ ကိုကိုမောင စောက ဖုတကီးကို လကဝါးနင့ ပင့၍သုံးလေးခက ပတပေးလိုကရာ မဝေဝေခိုငဖငဆုံကီးက  အထကသို့မောကတကလာသည။ သူ့လကဖဝါး မာ စောကရေတေစိုရဲသားသည။  ထို့နောက ဒစပဲကီးကို စောကဖုတအဝသို့တေ့ထားလိုကပီး ခါးနစ ဖကကို အကအနဆုတကာ ဖိသငးလိုကသည။ ပူနေးရိနးမသော အတေ့က တကိုယလုံးကို ဆိမ့တကသားစေသည။  “ ဇိ…ဇစ…ဗစ…ဗစ…ဗရစ…ဗစ… ဖတ….”  လီးတနကီးက စောကခေါငးအတငးသို့ တထစခငးနစဝငသားသည။ မဝေဝေခိုင ဖငအိုးကီးနစမာက ကတကခါရမးသား၏။

အားရ ကေနပ သော စိတတေက သူမ တကိုယလုံးလမးဖုံးသားတော့သည။ ကိုကိုမောငက ခါးကိုမတမတထားပီး ပူနေးနူးညံ့သော စောကဖုတ ကီးထဲကို လီးတနကီး မုပသငး၍ ခေတစိမထားလိုကသည။ နူးညံ့သလောက ညစအားစုပအား ကောငးလသော စောကဖုတအတေ့က ကိုကိုမောင့ ရာဂမီးကို အလံကီးစာ  တောကလောငစေ၏။  တဏာရာဂအားကီးလသော မဝေဝေခိုင တစယောက သူ့စောကဖုတကီးထဲ သို့ တငးတငးကပကပကီး နစဝငနေသော လီး အရသာကို မိနးမူးကေနပစာ ခံစားနေစဉ ဖငဆုံကီးကို ပတပေးနေသဖင့ အူထဲအသဲထဲ ယားယားတကလာသည။ ဖငဆုံကတဆင့ ကောပငနုနုဆီသို့  ရောကသား၏။ ကောပငမတဆင့ အောကသို့လိုဝငကာ နုရတငးအိနေ သော နို့အုံမို့မို့ကီးကို ဆုတခေပတဆပေးသည။  အားရကေနပသညအထိ ဆုတ ခေပတဆပီးမ အုံအရငးကို ခပတငးတငးဆုပကိုငပီး ဖငကောကီးကို ရုံ့ခက၍ လီးကီးကို ပနနုတ သည။ နို့အုံကီးကို ခပဖဖလေးခေပေးရငး ခပကမး ကမးပနဖိသငးသည။  “ ဗစ…ဗစ…ပတ….ဗလစ….ဖတ…ဗစ…ဖတ….ဗစ….”   “ အင့…အ မေ့….အား….အား….အီး….အငး….ရီး….ကတ…..ကတ…..” လီးကီးကို အရိနနင့ဆောင့သငးလိုကသဖင့ မဝေဝေခိုင တကိုယလုံး ဆတကနဲကော့တက သားပီး စောကဖုတအုံကီးတစခုလုံး ပူ ရိနးကငတကသားသည။

“ ရီး….အီး…ဟီး…ကတ ကတ….သာသာလုပပါ….မောငလေး ရယ…..အီး….ဟငး….အငး….မငး….လီးကီးနဲ့ အဲ့သလိုသာ ဆောင့ ထိုး နေရင မမ အသကထကလိမ့မယ…..”  “ သိပနာသလား….မမ….”  “ အငး… ကတ…ကတ…..နာပါတယဆို….”   “ ဗစ….ဗစ….ဇိ….ဗစ….ဇတ…..”  “ အမေ့…..အငး….အား….အမလေး…..ကတ ကတ….”   မဝေဝေခိုင တစ ယောက နုတမအမလေးတ၍ ခါးကီးကော့တကသားသည။ အံ့သစရာဓာတသဘောက နာကငသလောက အလန အမငး ကောငးလနးလ၏။ ကိုကို မောငက ဆကခါဆကခါ ဆောင့သည။ “ ဖတ….ဖတ….ပတ….ဗစ….ဗစ….ဒုတ…..အမေ့…..အ….အင့…..အ….ကည့….ကည့….အ မေ့….အ….အင့….ပော…ရငး…အင့.….ကမး….အမေ့….ကမး….ရီး….  အား….လာပီ….ကတ….ကတ….”  ဆောင့ခကတေက ပငးထနသလောက  အလနထိမိကောငးမနသည။ ကာလေကောငးလေ ကောငးလေဆိမ့လေမို့ မဝေဝေခိုင၏ ရာဂမီးမာ အားကီးသထက အားကီးလာတော့သည။ ကိုကို မောင၏ ပငးထနသောဆောင့ခကနင့အညီ သူမ၏ ဖငဆုံကီးကို ကော့၍တ မိုး မောက၍တဖုံ ဝိုက၍တနညး အခံကီးခံပေးနေသည။

“ အီး… အင့….အား….ကောငး….ကောငးလိုကတာ…..မောငလေးရယ….အမလေး….အား…ဟူး….ဖရူး….အူး….အင့….အမေ့…အင့….အား….အီး…ဟီး…..ရီး….   ကတ ကတ….”   ကိုကိုမောငက ဆုတကိုငထားသော နို့ကီးနစလုံးကို လတထားလိုကပီး ခါးစပကိုမဲမဲတငးတငးဆုတကိုငလက ဒူးကိုအနညးငယ  ညတပီး ပင့ပင့ထိုးပန၏။ ထိုသို့ ဒူးညတပီး ပင့ဆောင့လိုးလိုကသောအခါ ပူးတငးမတတောငနေသော စောကစိငုတ ညိုညိုကီးကို အရိနနင့ ဒလစပ  ပတထိုးနေသလိုဖစသည့အတက မဝေဝေခိုင တစယောက အကောငးလနကာ ဖငသားတေ တဆတဆတတုနခါနေ ၏။ လေထဲတင မောကသားသလို  ခံစားလိုကရပီး ထောပတမစထဲအစိမခံလိုကရသည့နယ အီဆိမ့သားသည။

“ ဖတ….ပတ…ဗစ….ပလတ….ပတ….ဖတ….ဖတ…ဗစ…ဖတ….ဗစ….ဗစ….ဒုတ….ဒုတ….ဗစ….” “ အီး….အင့…အ…အား….အမေ့….အား….အမ လေး….အင့….ကတ..ကတ….ရီး….အီးဟီး….ကတ….ကတ….ကောငး….ကောငးလိုကတာကာ….အမလေး…..  အရမးထိတာပဲ…..အင့…..အ…..”     ဆောင့ခကတေက မီးပင့ထကမလား အောကမေ့ရအောင သနလနးမနလနးလသည။ မဝေဝေခိုငကလညး အားကမခံ ကော့၍ ကော့၍ ခံသည။ တ ခေါငးလုံးရမးခါလက တဆတဆတတုနကာ ငါးရံ့ပာလူးဖစနေပါတော့သည။ တငပါးခကကောကီးတေ ရုံ့ခက၍ နောကသို့ပစပစခံနေသညမာ  ကောကဖယလိလိ ကကသီးထစရာကီးဖစသည။  မဝေဝေခိုငလို မိနးမမိုးက တဏာရာဂအားကီး၏။ ရမကသေးသားသောငးကမးသည။ ထို့ကောင့  သာမနလီးကို ဖုံလေ့မရိ။ အခု ကိုကိုမောင့ လီးကီးမာ စံခိနမီရုံမမက လန၍ပငနေတော့ သည။ အလိုးအဆောင့အညောင့တေကလညး သနမနရုံမမက  ကမးလညးကမး၏။ မဝေဝေခိုင အလနတောင့တခဲ့ရသော လီးမိုးကို အခုမပင ခံရတော့၏။ ကိုကိုမောငက အောကမပင့ထိုးပီးလိုးနေရာမ ပုံစံကို ပောငးလိုက၏။ လီးတနကီးကို ဒစအရငးထိရောကအောငထုတ၏။ ပီးမ ခပ ပငးပငးဆောင့ဆောင့လိုးသည။   “ ဖတ…ဖရစ….ဖတ….ဗစ….ဖ ရစ….ဇတ….ဗစ….ဇတ…..ဗစ…..အားလား….လား…..အမေ့….အမလေး…..အမလေး….အီး…အင့…..အား….ရီး….ကစ….  ကတ…..ကတ…..အ….အား….အင့….အား…..”   မဝေဝေခိုင သံကုနညစ၍ အောဟစမိပါတော့၏။

အရကအကောကဆိုတာလညး လုံးဝမရိတော့။  ပငကိုယအစမး ဆေးအစမး ကောင့ ကိုကိုမောင့ ဆောင့ခကတေကလညး အံ့မခနးပင။  ကေသယမိုး တစယောက စိတကူးမိုးစုံတို့ဖင့ ကန့မူးလက  ကိုကိုမောငတို့ခံထဲ ရောကလာသည။ နာရီကည့မိတော့ ()နာရီ (၃)မိနစရိနေပီ။ ခိနးထားတာက ()နာရီ အခု မိနစ(၃) ပငလနနေပီဖစ၍ ကိုကို မောင ဒေါဖောငးနေလောကရော့မည။ ခော့နညး တေကိုလညး စဉးစားလိုက၏။  ကေသယမိုးက ကိုကိုမောင စောင့နေလောကပီအထငနင့ အိမထဲမဝင တော့ဘဲ သူတို့နစယောက စာ ကကနေကဖစသည့ ပနးစကူရုံကီးရိရာသို့ တနးသားသည။  စကူပနးပငအောကရောကတော့ ကိုကိုမောင မရိ စားပဲပေါ တင ဘာစာအုပမမရိ။ ပနးခောကတေက စားပဲနင့ ကုလားထိုငပေါ တင ကရောကနေသညဖစ၍ ကိုကိုမောင လုံးဝမလာသေးသညမာ သေခာသား သည။ စိတထဲထူးဆနးသလို အောကမေ့မိသည။ လယ အိတကို စားပဲပေါပစခလိုကပီး အိမကီးဆီသို့ပနသားသည။ အဆငသင့ပင့နေသော နောကဖေး ပေါကမ ဝငခဲ့၏။ ကိုကိုမောငက အ ပေါထပမာနေသဖင့ လေကားပေါတကမညအပု လေကားနင့ကပလကရိသော မဝေဝေခိုင အခနးထဲက ညီးညူ လုပရားသံတေ ကား လိုကရသည။

အပေါထပတကမည့ ခေလမးတေက တုန့ကနဲရပဆိုငးသားပီး အခနးနားသို့ တိုးကပလိုကသည။   အခနးကို (၃)ထပ သား အကောငးစားဖင့ကာရံထားသည့အတက အပေါကမရိအောင လုံခုံသည့တိုင အုတနံရံကဲ့သို့ ထူထူထဲထဲမရိရုံမမက လေဝငလေထက ကောငး အောင အပေါပိုငးတင သံဇကာတေတပဆငထားသည့အတက အခနးတငးက အသံတေမာ အတိုငးသားကားနေရ၏။ စောစောက ဝငလာကာစ ဗုနး ကနဲမို့ မကားမိသောလညး အသေအခာနားထောငလိုကသောအခါ  “ ဖတ….ဖပ….ဖတ….ဗစ…..ပလတ….ပစ….ဗစ….ဗ စ…..အား….ရီး….ကတ…..အမေ့….အား….အ….ကောငး….ကောငးလိုကတာကာ….အမလေး….ထိ….ထိလိုကတာ  ….ဇ… ဇတ….ဗိ….အင့….အင့….အ….ဆောင့….အမေ့….နာ…နာဆောင့….အ…..မမပီး…ပီး.….တော့မယ….ဗစ….ဗိ….ဗစ….ဒုတ….ဗစ….ဒုတ…..ဗစ….ဗ စ….အမလေး   ….အား….ဟား…..ကတ….ဟုတ….ဟုတပီ…..အင့…အင့….အ….”  တောတောလေး ပကပကစကစကလိုးနေပုံရသည။ စောကဖုတသံ၊  လီးသံ၊ ငီးသံတေက တခနးလုံးဆူညံပကလောရိုကနေ၏။ မောငလေးဆိုသူမာ ဘယသူဘယဝါမနးမသိ။ ကိုကိုမောင့ မိထေးဝမးကဲ မဝေဝေခိုငက ပေ မည့ပမမည့ပုံစံကီးမို့ သူ့ဦးလေးမရိခိုက တ ခား ကောငတစကောငနင့ ခိနးတယနေပုံရသည။

“ နာနာဆောင့…..ဟုတပီ…..ဟုတပီ…..အမလေး….ကောငး….ကောငးလိုကတာ…..” “ ဖတ….ဖပ….ဖတ….ပလတ….ဗစ….ဗစ….ဒုတ….ဗ စ….ဒုတ….ပစ…..ဗစ…..”  “ မမ…ကောငးလားဟင…..”   “ အငး….အမလေး…..ကောငး….ကောငးတယ….နာ….နာ….အင့….”  ကေသယမိုး တစ ယောက ကိုကိုမောင့ အသံကိုကားလိုကရသောအခါ တကိုယလုံး မိုးကိုးအပစခံလိုကရသလို တုနလုပခောက ခားသား၏။ နလုံးသားနုနုကို သောကအပူ လုံးကီးက ဒုနးကနဲဝငဆောင့သည။ ပာဝေမူးမိုကသား၏။ အခနးနံရံကိုမီ၍ မကလုံးကို မိတ ထားသည။ နာကညးခံပငးစိတတေက တရိပရိပတကလာ သည။ မာနတရားက ဦးနောကထဲရောကလာ၏။ ကေသယမိုး အံကိုတငး တငးကိတရငး ခာကနဲလည့ထကခဲ့သည။ ပေါငကားရိ စောကဖုတထဲမ  စောကရေပူတခို့ ပစကနဲထကသားခဲ့ပီ။

ထနးထနး တစယောက အိမအပငဖကရိ ပကလကကုလားထိုငပေါတင အပာစာအုပတစအုပကို အပိုစငမဂဇငးထဲညပ၍ ဇိမနင့ ဖတနေစဉ သူ့ကိုဖတ ကောသားသော ကေသယမိုးကို အနီးရောကမ မငလိုက၏။ စောစောကလယအိတနင့ ထကသားပီး အခုလယ အိတ ပနမပါ။ ပီးတော့ မကနာကလညး  နီမနးထူအနးနေပီး ငိုထားပုံရသည။ ကေသယမိုးက ငုတတုတကီးတေ့နေရသော သူ့ကို တောင နုတဆကမနေတော့ဘဲ အိမထဲတနးဝငသားသည။ ပုံစံက  ရညးစားပူမိလာသောပုံမိုး ထနးထနး ပုံးလိုကသည။ အပာစာအုပကို တောင သိမးဆညးဖို့ရာ သတိမထားမိတော့ဘဲ သညအတိုငးညပခဲ့ပီး ကေသယမိုး နောက ထလိုကခဲ့သည။  သူ့အခနးပေါကရောကတော့ ခယမခောက ခေါငးအုံးကို မကနာအပ၍ မောကရကကီး အိပနေ၏။ ထမီက ဒူးခေါငးအထကနား ထိ ရောကနေ၏။ ပေါငတံတုတတုတနစခောငးက ဘေးသို့ခပကားကားအနေအထားဖစ သည။ ဖူဖေးဝငးမတသော ခေသလုံးသား ပည့ ပည့လေးက  စဲမကစရာကောငးလသည။ ဆူဖိုးထားတစသောဖငဆုံကီးက သိသိသာသာ ခုံးမောကနေသည။ မကနာက တဖကသို့ စောငးထားသည။ တခက တခက  သိမ့ကနဲ သိမ့ကနဲတုနခါသားသည့အတက ငိုရိုကနေကောငး သိသာ၏။

ကိုကိုမောင့ကို ဂလဲ့စားပနခေခငသည။ သူလုပသလို လုပပခငသည။ မနကက သူ့ကိုရမကကည့ ကည့ခဲ့သော ကိုထနးပုံရိပကို မငယောငလာ၏။  အဆငသင့ပင ကိုထနးတစယောကလုံး ရိနေပီ။ မိနးမကမးကေပီးဖစသော အိမထောငသညယောကားတစ ယောကမို့ အထူးမူဆယစရာပင လိုမည မထငတော့။ မနကက သူ့ကိုကည့သော အကည့တေက လိုးခငလို့ကည့မနး ကေသယမိုး အ တတသိသည။ တေ့ကုံရမည့အရေးအခငးအတက ရငခုန လုပရားနေ၏။ ကိုကိုမောငကို ကောငးကောငးကီး ဂလဲ့စားခေရတော့မညမို့ အကေနပကီး ကေနပနေသည။  မနကကတညးက ခယမဖစသူကိုကည့ ပီး လီးတေတောင စိတတေထခဲ့ရသော ကိုထနး တစယောက သူ့ယောကမတေမရိမနးသိ ၍ ညမ မီးစငကည့ဖုတမညဟု ကံစညထားရာ အခုတော့  ကာမပဲတောအုပကီးက သူ့ရေ့မောကသို့ တည့တည့ကီးရောကလာပီ။ တိုကတိုကဆိုငဆိုငပင အပာဇာတလမးကလညး ခယမနင့ခဲအိုဇာတလမး။   ကို ထနး တစယောက ခုတငဘေးတင မတတပရပရငး ခယ မဖစသူ၏ ဆူဖိုးကစလစသော ကိုယလုံးကီးကို စူးစူးစိုကစိုကကည့ရငး ဘယပုံခငးကငးရ မညကို အကကခစဉးစားနေသည။ ရာဂမီး တောငကလညး တဝုနးဝုနးပေါကကဲနေသည။ အိပခငယောငဆောငနေသော ကေသယမိုးကလညး ယခု အခိနထိ မလုပရားသေးသည့အတက အားမလိုအားမရဖစနေရာသည။

စောကခေါငးအတငးက လိုကကနဲ လိုကကနဲ လုပရနေသလို ဖငဖားတေလညး တဆတဆတတုနနေ၏။ ထနးထနးက အစီအစဉခ မတလိုကပီးဖစ၍  ပုဆိုးကို ခတခလိုကသည။ လမေးအုံမဲမဲအုပအုပကားမ ထိုးထောငထကနေသော လီးတနကီးမာ မာကောကစ တောကနေ၏။ ထားကိုငးသော အသင ထက ကီးမားကစလစသော အသငကိုဆောငနေသည။  လုံးပတ (၄)လကမ အရည(၆)လကမခဲရိ လီးတနကီးမာ သေးကောကီးတေ ဖောငးထလက  ငေါကကနဲ ငေါကကနဲတောငမတနေ ၏။ ကိုထနးက ခေထောကနစခောငးကို ဆဲလက ကန့လန့ဖတအနေအထားဖစအောငလုပလိုကသည။  ကန့လန့ဖတအနေအထားအ ရောကတင ကေသယမိုးကလညး ဗုံးကနဲ ပကလကလနခလိုကသည။ အံ့သထိတလန့သော အမူအယာနင့  “  ဟင….ကို….ကိုထနး…..ရင….ရင…..”   ကေသယမိုး စကားပငဆုံးအောငမပောလိုကရ ကိုထနးက ထမီကိုဆဲလနပီး ပေါငနစခောငးကိုဖဲလက ရငဘတ ဆီဖိတနးလိုက သည။ ဖငအုံဖေးဖေးကီးက ခုတငစောငးနင့ အံကကကတိဖစနေ၏။ ခေထောကနစခောငးကို လကတစဖကဖင့ ထိနးပေးရငး ကန  လကတစဖကက သူ့လီးတနကီးကို ဆုတကိုငကာ ဖောငးကပဲလနနေသော စောကဖုတကီးထဲသို့ တရိနထိုးသငးထည့လိုကသည။ လိုး နေကမို့ လီးက  ဟိုခော ဒီခောလုံးဝမဖစဘဲ တနးတနးမတမတကီးဝငသား၏။  “ ဖတ….ဗစ….ဗစ….ဖတ…..ဖရစ….ဗစ…..ဗစ…”   “ အီး…..အမ လေး….အား…..အား….သေ….သေတော့မယ…..အမေ….အား….အမလေး…..အမလေး……”  တုတခိုငရညလားပီး မာကောသော လီးတနကီးက တရိန ထိုးဝငလာသည့အတက စောကဖုတအုံတခုလုံး ဖိုးကနဲ ဖငးကနဲ ကင ကနဲ ဆိမ့ကနဲဖစသား၏။ ပေါငတနဖေးဖေးတုတတုတကီးမာလညး ဘေးသို့ အစမးကုနကားထကသား၏။ ကေနပခငး အားရခငး နာ ကငခငးဝေဒနာတေကို တပိုငတညးခံစားလိုကရသည။ နုတခမးကိုလညး တငးနေအောင ကိုကထားလိုကမိသည။

စောကရေတေက စိုရဲနေပီဖစရာ နာကငသည့တိုင အလနကောငးနေ၏။ ကိုထနးက ဆီးခုံခငးထိကပသညအထိ ဖိသငးထားရာမ ပနဆဲနုတသည။  စောကရေတေက စိုရဲနေပီဖစ၍ အဆောင့ဒဏကို ခံနိုငနေပီဖစကောငး သိလိုကသည။ ထို့ကောင့ ရေ့ကိုကုနး၍ ကေသယမိုးခိုငးနစဖကအတငး သူ့ လကကိုလိုသငးကာ ပခုံးသားနစဖကကို ခပတငးတငးဆုတဖကလိုကသည။ ထို့နောက အသား ကုန ကုံး၍ ဆောင့တော့သည။   “ ဖတ….ပစ….ဗ စ….ဖတ….ဗစ….ဗစ….ဒုတ….ဖတ….ဗစ….”   “ အား….အား……အမလေး…..အား…..ကတ ကတ…..”   ကေသယမိုး တစယောက ပါးစပက တအား အားအောဟစရငး နာကောငးလသော ကာမအရသာထူးကီးကို မကလုံးစုံမိတရငး အံ ကိတခံသည။ ဆောင့ခကတေက အရပအနားမရိ ပငးထနလ သည။ စစဦးကို ဒလကမးဖိုသောနညးဖစသည။  ကာကာစိမလိုးနိုငသူမ သာ ဤနညးဗူဟာကို သုံးသင့သည။ လရေထကလယသူတို့ ဤနညးကိုသုံး လင ဗုံးဗုံးလဲကရုံးတတသည။ ထိုအခါ မိနးမဖစသူ၏ အ ထငသေးခငးကို ခံရတတ၏။ ထို့နောက တစသကလုံးလငနိုငမိနးမဘဲ့ကို ယူတော့သည။ နစ ယောကသား စညးခကညီညီ လိုးနေက စဉ……  ကိုကိုမောင တစယောက မဝေဝေခိုငကို (၃)ခီတိုငတိုင အားရအောငလိုးပီးနောက မဝေဝေခိုင ဖလပပ သားသည့အတက ရပနား လိုကသည။ သညတော့မ ကေသယမိုးနင့ စာအတူကကရန ခိနးထားသညကို သတိရ၏။ ပကလကကီးမိနးနေသော မဝေဝေ ခိုငကို ထားခဲ့၍ ပုဆိုးကပာကယာဝတကာ စာကကနေက ပနးစကူရုံသို့ အသော့ကလေးထကခဲ့သည။  ကေသယမိုး ‘လယအိတကလေး’ က စားပဲခုံပေါ ရောကနေ၏။ ဟိုဟိုဒီဒီရာကည့သည မတေ့။ အိမထဲပနဝငသည။ ဘာအရိပအရောငမ မတေ့။ ဟား….သားပီ သူနင့ မဝေဝေခိုငတို့ လိုးနေတာကို ကေ သယမိုး သိသားပီ။ ကိုကိုမောင နောငတအကီးအကယရသားသည။ ပနးစကူရုံသို့ အပေးတပိုငးနင့ သား၏။ ကေသယမိုး လယအိတကလေးကို  ကောကလယလက ကေသယမိုး အိမဖကထကခဲ့သည။ ကေနပသညအထိ ခော့ရပေ တော့မည။

ကေသယမိုးတို့အိမမာ လူသူအရိပအယောငကငးမဲ့ တိတဆိတနေသည။ လူကီးတေလညး ရိပုံမရ။ စိတထဲပူသားသည။ နာကညး ခကကောင့ ကိုးဆဲ ခသေနေမဖင့ တစသကလုံး ယူကုံးမရဖစရတော့မည။ ပကလကကုလားထိုငပေါတင မဂဇငးတစအုပတေ့ခဲ့ သည။ ကောကမကည့နိုငဘဲ အိမထဲဝင လာခဲ့သည။ ကေသယမိုး အခနးဆီသို့ ခဉးကပလိုကသည။ အခနးနားအရောကတင….      “ သယလေး….ကောငးလားဟင….”   “ အငး….အငး…..အမ လေး….ကောငး….ကောငးတယ…..ကိုထနး….အမလေး…..ဆောင့….ဆောင့….နာ…နာဆောင့……အင့……အ….ကတ….ကတ…..”   ကားလိုကရသော အသံက ကိုကိုမောင့ရငဝကို လံအစငးပေါငးတစရာနင့ တစခကတညးအထိုးခံလိုကရသလို စူးနစပူအောင့သား ၏။ ကေသယမိုး အခနးက ထရံနင့ကာ ထားသညမို့ ခောငးကည့စရာအပေါကကလေးတေရိနိုငသည။ သို့သော မငးသား မငးသမီးပုံတေ အပည့နီးပါးကပထားသဖင့ အပေါကကိုမတေ့ဘဲဖစ နေသည။ ကံကောငးထောကမစာပင ထောင့စနးတစခုကာပဲနေသောနေရာမ အ တငးသို့ခောငးကည့လိုကသည။ ကေသယမိုး တစယောက ခုတငပေါ တင အဝတအစား လုံးဝမရိဘဲ ဒူးထောငပေါငကားအနေအထားဖင့ ပကလကကီးအလိုးခံကာ ဒူးထောကလက လိုးပေးနေသော သူ့ခဲအို၏ခါးကို တငး ကစနေအောင ဖကထားသညကို ဘားကနဲ မငလိုကရ၏။

“ အား….အမလေး…..ကောငးလိုကတာ ကိုထနးရယ…..ညလညး အခုလိုလိုးပေးအုံးနော…..”   “ အေးပါကာ….စိတခ….”  ကိုကိုမောင့ မကလုံးတေ ပာ ဝေသား၏။ ရငထဲနာကငစူးအောင့သားသည။ အသာလေးအခနးနားက ခာခဲ့သည။ ပကလကကုလား ထိုငနားရောကသောအခါ မဂဇငးစာအုပကို လန ကည့သည။ အပာစာအုပတစအုပ ထကလာ၏။ အပာစာအုပကို မဂဇငးပေါတငလက ထိုအပေါမ ကေသယမိုး လယအိတကလေးကို တငလိုကသည။  ထို့နောက နေးကေးသောခေလမးတို့ဖင့ ထကခဲ့၏။ နစယောကသား လိုးအားရသောအခါ အဝတအစားမားပနဝတ၍ အပငထကခဲ့ကသည။ ကိုထနး လညး မို့ထဲသားမညဟုဆိုကာ ထကသား၏။ ပကလကကုလားထိုငပေါမာ ထိုငမညအပု သူမလယအိတကလေးကို တေ့ လိုကရသည့အတက နလုံး သေးတေ ခောက ခားမတတ ထိတလန့သား၏။ ပနးစကူပငအောကမာ သူမ မေ့ကနခဲ့သော “ လယအိတကလေး ”…………။  ပီးပါပီ….။

 

Zawgyi

 

တမိဳးၿပီးတမိဳး လိုးခဲ့သည္

ကိုကိုေမာင္ (၇)တန္းေအာင္ေတာ့ သူx{1037}ဦးေလးရိရာ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလး စိနန္းရပိုx{1037} ေရာကာ၏။ ေစာေစာကေတာ့ ေကာင္းဆကကန္ စိတူးမရိခဲ့။ ဦးေလးဖစူ ကိုမင့န ေကာင္းဆကားဖိုx{1037} တာဝနူသဖင့္ သူx{1037}အေမ မခငင္းက သေဘာတူလိုကင္းဖစည္။ ဦးေလးဖစူ ကိုမင့နာ သံေရကိဳလုပန္းဖင့္ x{1039}x{101C}ကီးပားေန၏။ အလုပ္x{101B}ုံက သတတ္၊ အိမ သတတစည္။ ကိုကိုေမာငို မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးသိုx{1037}ပိုx{1037}ခင္းမာ ေကာင္းဆကားဖိုx{1037} မဟုတဲ  အသက္ေမးဝမ္းေကာင္းအလုပစု သင္ၾကားရနစည္။ ဒီေရာက အစီအ စဥ္ေတ ေပာင္းကုနင္းဖစ္၏။ ကိုမင့န္ မိန္းမ မx{1014}x{103D}င္းရီက ေငကုနည့္ ကိစx{1039}x{1005}မိုx{1037} သိပ္ေတာ့မေကနပ္။ သိုx{1037}ေသာ္ ကိုမင့နို ေၾကာက သည့တက္ ေအာင့ကက္x{1014}x{103D}င့္ ေနလိုကသည္။ ကိုကိုေမာငလည္း သူx{1037}ဦးေလးမိန္းမ  မေကနပန္း ရိပိသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ မx{1014}x{103D}င္းရီx{1014}x{103D}င့္ အဆင္ေပေအာင္ ေပါင္းရမညို နားလည္ လိုကည္။ ေကာင္းဖင့ိုx{1037}က တစခဲေလာကို ေသး၏။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ အလုပ္x{101B}ုံx{1014}x{103D}င့္ အိမ္ ကူးခညန္းခညုပာ မx{1014}x{103D}င္းရီ တာဝနား ကို ဝိုင္းကူလုပ္ေပးသည္။ မပင္းမရိ မခိုမကပ္ လုပိုင္ေပးတတ္ သဖင့္ တစတတင္း မx{1014}x{103D}င္းရီက သူx{1037}ကို သေဘာကသားသည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီက အိမိုငင့ားသညစာ လိုအပ္ေသာပစx{1039}x{1005}ည္းမားကို ေဈးခိဳသိုx{1037} သားဝယ္ ေပးရသည္။  ကိုကိုေမာင္ မေရာကင ဖတတ္ေမာေအာင္ လုပဲ့ရေသာ မx{1014}x{103D}င္းရီ တစ္ေယာက္ ယခုေတာ့ တဝကက သကာေနသဖင့္ ကိုကိုေမာင့္ အေပၚ သေဘာကၾကညဴေနသည္။ ကိုကိုေမာင္ လုပိုင္ေပးသမကို လုပားခဟု သေဘာထားကာ ေကာင္းမုနx{1037}ိုးအဖစ္ ယခုကတည္းက စုေပး ထား၏။

ဦးေလးဖစူ ကိုမင့နာ မနကိုးလင္းသည္x{1014}x{103D}င့္ အလုပ္x{101B}ုံထကည္။ ည မိုးခဳပ ပနာေလ့ရိ သည္။ မားေသာအားဖင့္ ည ကိုးနာရီခဲ ဆယာရီမ  ပနာေလ့ရိသည္။ သည္ေတာ့ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ မx{1014}x{103D}င္းရီအတက္ အ ေကာင္းဆုံး ကူေဖာ္ေလာငကစာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတိုx{1037}မာ သားသမီးမ ထန္းကားသဖင့္ ကိုကိုေမာငို သားတစ္ေယာကဖယ္ သေဘာထား ဆကံလာသည္။   ေကာင္းစဖင့ည့္ေနx{1037}က မx{1014}x{103D}င္းရီကိုယိုင္ ေကာင္းလိုကပ္ သည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီက သူx{1014}x{103D}င့င္းx{1014}x{103D}ီးေသာ ေကသယိုးx{1014}x{103D}င့္ ကိုကိုေမာငို မိတက္ေပးၿပီး လိုအပ္ေသာ အကူအညီမားေပးရန္ အတနနာခဲ့၏။ ေကသယိုး ကလည္း (၇)တန္းေအာင္ (၈)တန္းတကမည့ူ ဖစာ ေတာသားေလး ကိုကိုေမာငဖိုx{1037} အစစအရာရာ အဆင္ေပသားသည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီက အပနင္  ေကသယိုးကိုပါ မုနx{1037}ိုးငါးရာေပးခဲ့ သည္။ (မတက္။ ။ ထိုစဥ ဆနစည္ (၂၅)ကပ္ ခနx{1037}ာရိေသးသည္။)ကိုကိုေမာင့ို အေၾကာင္းပဳ၍ မုနx{1037}ိုး ငါးရာရသ ဖင့္ ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ကိုကိုေမာင့ေပၚ ငယ္ေပါင္းသဖယ္ ခငငင္းx{1014}x{103D}ီးသားသည္။ လိုအပည့္ အကူအညီမားကို ေစတနာ  ထကနာ အကူအညီေပးသည္။ ေနာငည္း ရလာဦးမည့္ အခင့ေရးမားကို ေမာငာ ကိုကိုေမာငို သူx{1037}လူအဖစ္ သတတ္ လိုက္ေတာ့၏။

ထိုေနx{1037}မစ၍ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကာ သားအတူ စားအတူ တပူးတဲတဲဖစဲ့ၾကသည္။ တကx{1039}x{1000}သိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္း အတူတူပင္ ေကသယိုး မိဘမားက  သာမနကုပကားေတမိုx{1037} စားx{1014}x{103D}ိုင္ေသာက္x{1014}x{103D}ိုင္x{101B}ုံသာရိၾက၏။ ေကသယိုး အေဖက မင္းလည္းေမာင္း သည္။   ကိုကိုေမာင့္ ဦးေလး အလုပ္x{101B}ုံက  ပစx{1039}x{1005}ည္းမားကို ေကသယိုး အေဖကပင္ ဒိုငံသယိုx{1037}ေပးရ၏။ ေကသယိုး အေမကေတာ့ ကမ္း နားေဈးမာ ကုနိမ္းေရာင္းသည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီx{1014}x{103D}င့္ x{101B}ာေဆx{101B}ာ မိဳးဖစည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီက မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးဇာတိမဟုတ္။ အထက္ ကသာဖကဖစည္။ ေဈးေရာင္းရင္း သူx{1037}ဦးေလးx{1014}x{103D}င့္ ညားၾကခင္းဖစည္။  ထိုx{1037}ေၾကာင့္ လူx{1039}x{101C}ကီး ခင္း ခငငင္းx{1014}x{103D}ီးၾကၿပီးဖစ္၏။ သိုx{1037}ေသာ္ ရပကင္းခား၏။ တစေကာ္ေကာနx{1037}္ေဝးသည္။ ေကသယိုးx{1014}x{103D}င့္ ကိုကိုေမာငိုx{1037}မာ တစ္x{1014}x{103D}စက္ တစ္x{1014}x{103D}စ္  ရင္းx{1014}x{103D}ီးလာၾကသည္။ တစ္ဦးကို တစ္ဦး သံေယာဇဥ္ေလးေတ ေx{1014}x{103D}ာငဲx{1037}လာၾကသည္။  ဤသိုx{1037}ဖင့္ ()တန္းေအာင္ၿပီး တကx{1039}x{1000}သိုလ္ ဒုတိယx{1014}x{103D}စင္ မx{1014}x{103D}င္းရီ တစ္ ေယာက္ သားအိမငာx{1014}x{103D}င့္ ကယနားသည္။ မိဘသဖယ္ သံေယာ ဇဥယဲ့ရသူ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး x{1014}x{103D}ေမာတသ ဝမ္းနည္း ပူေဆးခဲ့ရသည္။ ဦးေလးဖစူမာလည္း ေသာက ပရိေဒဝ စိတင့္ အရက္ေတ ဖိေသာကာသည္။  လုပန္းကလည္း အေတာ္ေလးဖစန္းသည္။  သည္ၾကားထဲ ခဲက တစ္ေသာင္းဖိုး ေပါကိုက္ေသး၏။ ခဲ တစ္ေသာင္းဖိုး ေပါကုံ က ဂမၻီရဆန္၏။ မx{1014}x{103D}င္းရီ ကယန္ၿပီး (၄၅) ရက္ အေရာကင္  ကိုကိုေမာင္ အိပက္ မက္၏။ အေဒၚဖစူ မx{1014}x{103D}င္းရီက အိပကဲတင္ သူx{1037}အေမအရင္းဖစ္ေန၏။

အခုလို မထငတဲ သားx{1014}x{103D}င့ဲရတာကို ရငာလိုx{1037}မဆုံးဖစေၾကာင္း။ သိုx{1037}ေသာ္ အေမက အၿမဲေစာင့္ေရာက္ သားမာဖစ္ေၾကာင္း။ မီးဖိုခန္း ေၾကာငိမ္ ေအာကုံးထပိ အံဝကဲတင္ ေငသုံးေသာင္းရိေၾကာင္း။ (၂)ေသာင္းကို သံဃဒါနဆမ္း ေလာင္း၍ ကနစ္ေသာင္းကို အေမေပးတဲ့ ဂဏန္းကို ထိုးဖစ္ ေအာင္ ထိုးေစခင္ေၾကာင္း အတနနာၿပီး ေပာကယားသည္။ သူ ေပးတဲ့ ဂဏန္းက (၃၄၃) (၆-၇-၂၆) ဖစည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီ ေပာကယား ေသာအခါ ကိုကိုေမာင ေအာစိုယိုၿပီး ေနာက ေပးလိုကည္။  “ အေမ…အေမ…အေမေရ…အေမ…”   အခန္းထဲက ေအာံၾကား၍ ကိုမင့န္  လနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးကာ ကိုကိုေမာင့္ အခန္းထဲေရာကာသည္။ မကည္ေတက စီးကေနၿပီး အိပက္ ထဲ ေယာင္ေအာ္ေနမန္းသိသား၍  “ ကိုကိုေမာင္…ေဟ့…ကိုကို ေမာင္…”  လက္ေမာင္းကိုပုတ္ၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}ိးလိုက္၏။ ကိုကိုေမာင္ ဝုန္းကနဲထထိုငည္။ မကုံးကို ပတပ္ၾကည့္ေတာ့ ဦးေလးဖစူက ခုတင္ေပၚ သူx{1037}ေဘး တင္ေရာက္ေနသည္။   “ ဟာ…ဦးေလး…အိပက္ မက္ေနတာဗ…”  ကိုကိုေမာင သူမငမကို အပည့စုံေပာပလိုကည္။ နာရီၾကည့ိုက္ေတာ့  နံနက္ (၃)နာရီခဲရိေနၿပီ။ ကိုကိုေမာင့္ အိပက္ ေၾကာင့္ ကိုမင့နာ သူx{1037}မိန္းမကို ပိုၿပီးသတိရမိသည္။ ကိုကိုေမာငို ပနိပိုင္းၿပီး ညကလကန္ အရကို ေသာကင္း သူx{1037}မိန္းမ အေၾကာင္းေတထိုင္ေတးရင္း မိုးလင္းခဲ့သည္။ အိပကတိုင္း ေၾကာငိမဲရာၾကည့ာ ေငသုံးေသာင္း တကယ္ေတx{1037} ရ၏။

မx{1014}x{103D}င္းရီ မာ သည့တိုင္း ဆမ္းေလာင္းသည္။ ခဲထိုးသည္။ အမနကယည္း ေပါကဲ့သည္။ ေနာကစကင္ ကိုမင့န ကိုကိုေမာင့္ အေမကို  လမ္းမာသည္။ သကိုငာ ရပကူx{1039}x{101C}ကီးမားေရx{1037}ေမာကင္ စာခဳပာတမ္းx{1014}x{103D}င့က ကိုကိုေမာငို တရားဝင္ ေမးစား လိုက္ေတာ့သည္။ (၅)ရကနx{1037}္ ေနၿပီး မပနငစကလို ညတင္ “ ငါ့ေမာင္…မင္းလည္း အရက္ေတသိပေသာကါနဲx{1037}ကယ္…ကန္းမာေရးလည္း ဂx{101B}ုစိုကါဦး…အမ ေရာက္ ကတည္းက မင္းကို အကဲ ခတ္ေနတာ မင္းေသာကုံက သိပနန္းေနတယ္…အမကေတာ့ အိမ္ေထာငဳေစခငယ္…အခုမ (၃၉)x{1014}x{103D}စိေသးတာပဲ… စီးပားေရး ကလည္း ပည့ုံေနတဲ့ဥစx{1039}x{1005}ာ…အထိန္းအကပရိရင္ ဒီထကိုဆိုးသားမယ္…”  ကိုမင့န္ တစ္ေယာက္ သူx{1037}အမ ေပာတာကို နားေထာင္ေန၏။  ဘာမေတာ့ ပနေပာ။ သိုx{1037}ေသာ္ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာတင္ ၿပဳံးေယာငမ္းေန ၏။ ကိုကိုေမာင့္ အေမပနား၍ (၃)လေမာက္ အေရာကင္ ကိုမင့န္ တစ္ ေယာက္ မုံx{101B}ာဘက္ ခရီးထကာမ အပန္ မိန္းမတစ္ ေယာကါလာသည္။  နာမည မေဝေဝခိုင္ ဟုေခၚသည္။ အသက (၂၉) (၃) ဝန္းကငာရိ ေသး၏။ ေခာေခာ ေတာင့္ေတာင့္ လုံး x{1039}x{101C}ကီးေပါက။ ဦးေလးက မေဝေဝခိုင္x{1014}x{103D}င့္ မိတက္ေပးသည္။ တခား ဘာမအေထအထူးမေပာ။ ထိုေနx{1037}မစ၍ မေဝ ေဝခိုငည္ ဦးေလး၏ ဇနီးမယားအဖစ္ ေရာကိသားပါေတာ့သည္။ ကိုကိုေမာင္x{1014}x{103D}င့္ ေကသယိုးတိုx{1037}မာ x{1014}x{103D}x{103C}တဖင့ေပာၾကသည့ိုင္ အတင္းစိတ  တစ္ေယာကိုတစ္ေယာက္ ခစ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ေနၾက သည္။ (၈)တန္းမစ၍ ယခုတကx{1039}x{1000}သိုလ္ေနာကုံးx{1014}x{103D}စထိ အတူသား အတူစား အတူလာမိုx{1037} သူငယင္းေတ ေရာ x{1014}x{103D}စကိဘမားကပါ သေဘာတူထားၿပီးဖစည္။

ယေနx{1037} ကဴရငာေတ အပနလနူးၾကရန္ ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ကိုကိုေမာင့ံ သားဖိုx{1037} ဖီးလိမ္းပင္ ဆင္ေန၏။ စိတူးေလးယဥ္ သီခင္းေလးတ ေအးေအးx{1014}x{103D}င့္ ဖစည္။ သူx{1037}အေမx{1014}x{103D}င့္ အေဖတိုx{1037}ကလည္း ေကာကညက္ ဘုရားဖူးသား ၾကသဖင့္ အိမာ သူတစ္ေယာကဲရိသည္။     ()နာရီအ ေရာကာခဲ့မညု ကိုကိုေမာငိုမာလိုက္ၿပီးဖစည္။ အခု (၉)နာရီ (၅) မိနစနx{1037}ိေနၿပီ။ တရားဝင္ ရည္းစားမဖစ္ေသးသည့ိုင္ ခစူအဖစ္  သတတားသူမိုx{1037} ရင္ေတခုနိ၏။ အခုေနာကိုင္း ကိုကိုေမာင့္ အၾကည့္ေတက x{1014}x{103D}လုံးတုန္ ရငုနည္းထိတရာေတဖစည္။   ေကသယိုးကလည္း  အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖားဖားဖစာ အဖုအထစရx{103C}ိကဝိုက္ ေကာက္ေၾကာင္းေတက ပီပငံx{1037}ၿဖိဳး အလေတတိုးလကိ သလို ကိုကိုေမာငလည္း ရငုပား ကားx{1014}x{103D}င့္ မိန္းမသားေတ စဲမက္ေစေသာ ေယာက္ားပီသေသာ x{101B}ုပကx{1039}x{1001}ဏာေတ ထငားေပၚ လငာ၏။ ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ကဴရငာအုပ္ေတ  လယိတဲထည့္ေနစဥ္ စစိုင္းတင္ေနေသာ သူx{1037}အမ ေယာက္ား ထန္းထန္း ေရာကာ၏။   ထန္းထန္းက အသက္(၃)ခနx{1037}ိၿပီ။ သူx{1037}အမထက္ (၅)x{1014}x{103D}စနx{1037}္ x{1039}x{101C}ကီးၿပီး ေကသယိုးထက္ ()x{1014}x{103D}စနx{1037}္x{1039}x{101C}ကီးသည္။ ထမင္းစားခိနိုx{1037} ထမင္းပင္ေပးရသည္။ သူx{1037}ေယာကx{1039}x{1001}မေတ မရိမန္းသိ၍ ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ ခယဖစ္ သူ ေကသယိုးကို ခပဲရဲပင္ ၾကည့ည္။ မေတx{1037}ရတာၾကာၿပီမိုx{1037} ခယဖစူ တစစစစ္ စင့င့ားကား အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖားဖားဖစိုx{1037}ေနသည္။  ေသးသယ္ေသာ ခါးေအာကိုင္းရိ အိုးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာမာ ဝိုင္းစကားထက္ေနၿပီး ေနာကကိုx{1037} မိုx{1037}ေမာကကိစကုံးတစ္ေန၏။ ေဖာင့င္းၿဖိဳးတုတ္ ေသာ ေပါငံx{1039}x{101C}ကီးေတက ထန္းထန္း ရငို လx{103C}ပတ္ေစသည္။ ေကသယိုး ဟင္းပန္းကန္x{1014}x{103D}င့္ ပန္ေရာကာ၏။ ဟင္းပန္းကနို စားပဲေပၚ ငုံx{1037}ခေပး၏။

လညိုကကx{103E}အတင္းမ ပည့ံထက္ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံသားေတက ဖဴေဖးအိေထးေန၏။ လx{103C}ပား မx{103C}x{1014}x{103D}င့တူ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးမာ တသိမ့ိမ့္x{1014}x{103D}င့္ လx{103C}ပါ ေနသည္။ ရမၼက္x{1039}x{101E}ကစရာ မငင္းကို အနီးကပင္ေနရေသာ ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ ရာဂေသးေတ ပူေx{1014}x{103D}းလာ၏။ အပငားဖိုx{1037} ပငား ၿပီဖစ္၍ ေက သယိုးကိုယ ေမx{103E}းရနံx{1037}ေတ သင္းပံx{1037}လကိသည္။   ေကသယိုး တစ္ေယာက္ သူx{1037}ကို မx{101B}ိုးမသားၾကည့္ေနေသာ ခဲအို၏ ရမၼကကုံးမားကို မမင္ေတx{1037}ရ ေသး။ ကိုကိုေမာင္x{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}ရ မည့္ အေရးကိုသာ ေတးလက္ စိတူးယဥ္ၾကည္x{1014}x{103D}ူးလကိသည္။ လညိုကကx{103E}ကိုလည္း တမငကက္ေx{101B}းဝတ္ ခဲ့၏။   သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ ေယာက္ စာကက္ စာကူးလင္ အိမ္ေနာက္ေဖးရိ ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴပင္x{1039}x{101C}ကီးေအာကင္ ပဳလုပ္ၾကၿမဲဖစည္။ ထိုပန္းစကx{1039}x{1000}ဴပင္x{1039}x{101C}ကီးေအာကင္  ဆကီခုံမားရိ၏။ စားပဲဟိုဖကိပ္ ဒီဖကိပထိုင္၍ စာကူးၾက၏။ စာငုံx{1037}ကူးလင္ တင္းရင္းမိုx{1037}ေမာက္ေနေသာ သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေဖးေဖးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုx{1039}x{101C}ကီးကို ကိုကိုေမာင္ မင္ ေတx{1037}ေစရန္ လညိုကကx{103E}ကို တမင္ေx{101B}းဝတင္းဖစည္။  “ ေရာ့…ထမင္းအုံးေလ ကိုထန္း…”   ကုနုလုဖစ္ေသာ ထမင္းပန္းကနဲသိုx{1037} ထမင္းငုံx{1037} ထည့္ေပးလိုကဥ္ ဝင္းမတ္x{1014}x{103D}ုထတ္ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာကို တဝင္းဝင္း တလကက္ ေတာကေနေသာ ရမၼကကုံးတိုx{1037}ဖင့္ စူးစူးဝါးဝါးx{1039}x{101C}ကီးၾကည့္ေနေသာ  ခဲအိုဖစူ ထန္းထန္းကို ဖပနဲမငိုက္၏။ ေကသယိုး မသိ ခင္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုကည္။  ေသခာသညက္ ေသခာေအာင္ စမ္းသပို၍ ေက သယိုး တစ္ေယာက္ ေရအိုးစငိရာသိုx{1037} ေရသား ခပည္။ သူမ၏ ထားကားဝိုင္းစက္ေသာ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို တမငx{103C}ပါေအာင္ လုပသည္။ ထန္းထန္း တစ္ ေယာက္ ကာမရာဂေတ တဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာ မကုံးတိုx{1037}ဖင့္ ၾကည့္ေနမညို စိတ အလိုလိုသိေန၏။ ပို၍ေသခာေအာင္ “ ကိုထန္း…ထမင္း ထည့ုံးမလား…”  ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ အငိုကိသား၍ x{101B}ုတရက္ စကားမေပာx{1014}x{103D}ိုငဲ ဖစားသည္။ ၿပီးေတာ့မ   “ အဲ…အဲ…ေတာ္…ေတာ္ၿပီဟ…”   ထမင္းနငံx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ အထစစ္ အေငါ့ေငါ့ေပာလိုကိသည္။

“ ဦးေလးတိုx{1037}က ဘယခိနနာမာလဲ…”   “ ဟင့င္း…ဒီေနx{1037} ပနလာဘူး…ညအိပာ…”  ထန္းထန္း ရငဲ ဘုရားပဲလည့ား၏။ အေသအခာၾကည့္ ေလ စဲမကရာေကာင္းေလဖစ္ေနသည့္ ခယကို ထန္းထန္း တဝx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့ိုက္၏။ သူx{1037}မိန္းမအပိဳတုန္းကထက္ သာလန္ေသာအလပစx{1039}x{1005}ည္းေတ တစုတ ေဝးx{1039}x{101C}ကီးရိေနေၾကာင္း အကဲခတိ၏။ ထိုစဥ္ ေကသယ္ မိုးမာ ခာတိတိေသးသည္။  “ ကဲ…ကိုထန္း ထမင္းစားၿပီးရင္ ေအးေအးေဆးေဆး နားအုံး…က ေနာ္ သူငယင္းအိမ္ စာသားကူးအုံးမယ္…”   “ ေအးေအး…သားသား…”  ေကသယိုး တစ္ေယာက္ လယိတယ္၍ ကိုကိုေမာင့ံ ထကာခဲ့သည္။  သူx{1037}ကိုယ္ေပၚတင္ ကပါလကိေသာ အဖုအထစ္ အမိုx{1037}အေမာက္ အစင့ကား အသားအုံအသားဆိုငိုx{1037}၏ တနိုးx{1039}x{101C}ကီးမားလပုံကို လက္ေတx{1037}သိလိုက္၍  အလမာနင့ာ ေကာ့ေကာ့ေမာ့ ေမာ့x{1014}x{103D}င့္ ဘဝငင့ကိပါေတာ့သည္။ နာရီၾကည့ိုက္ေတာ့ ()နာရီခဲၿပီ။ “ ေဟာေတာ့…()နာရီ ခိန္းထားတာ  ဒုကx{1039}x{1001}ပါဘဲ…”  ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ခပကကုတ္ေခတငိုကါေတာ့သည္။ ကိုကိုေမာင္ ကဴရငပနာေတာ့ (၉)နာရီ (၄၅)မိနစ္ ရိၿပီ။  ဖစ္x{1014}x{103D}ိုငင္ ေကသယိုးကို ရည္းစားစကားေပာမည္။ အခင့ာလင္ ဖဳတည္။ ေကသယိုး၏ အေပာအဆို အၾကည့ရx{103C}အမူအယာေတက သူဘာ လုပုပ္ သေဘာတူၾကညဴမည့္ လကx{1039}x{1001}ဏာေတ ပသ လကိ၏။ လက္ေx{1014}x{103D}းလိုx{1037}မဖစ္။ အိမ္ေရx{1037}ေရာက္ေတာ့ ဝင္းတံခါးမာ ေသာ့ခတားသည္။ သူx{1037}မိေထး ဝမ္းကဲ မရိေၾကာင္း ေသခာ၏။ ဦးေလး ဖစူက အလုပ္x{101B}ုံမာသာေနသညိုx{1037} ဒီအခိနိမာေနေလ့မရိ။   ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ သူx{1037}စိတူး  အေကာငထည္ေဖာ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ မညိုx{1037} အူမဴးေနသည္။ ေကသယိုး၏ တင္းတင္းမိုx{1037}မိုx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1014}x{103D}စx{103E}ာx{1014}x{103D}င့္ ပည့င္းစင့ားေသာ တငုံထားထားတစစ္x{1039}x{101C}ကီး ကို မင္ေယာင္ မိကာ သူx{1037}ေပါင္ၾကားက ဒုတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ မတနဲ ေတာငလာသည္။ ဘဝေပးကုသိုလရ ေယာက္ားပီသစာ ေခာေမာx{101B}ုံမမက စံခိနီ  ေသာ ဒုတ္x{1039}x{101C}ကီးကိုပါ ပိုငိုငားသည္။

သူx{1037} ဒုတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ အရည္ (၇)လကခဲ လုံးပတ္ (၄)လကခဲမိုx{1037} အားရေကနပရာေကာင္းလသည္။ ေကသယိုး ခံx{1014}x{103D}ိုငိမ့ည္ မဟုတ္။ သိုx{1037}ေသာ္ ရာေဖ မတားထားေသာ ကာမဗဟုသုတတိုx{1037}ဖင့္ ေခာ့ေမာ့x{1014}x{103D}x{103D}းx{1014}x{103D}ပ္၍ ဖဳတမညာ။ ေတးရင္း ေတးရင္း လီးx{1039}x{101C}ကီးက x{1039}x{101E}က သထက္x{1039}x{101E}က မတထကတ္ေတာင္ လာ၏။ ကိုကိုေမာင္ သူကိုင္ေသာ ေသာ့ဖင့္ တံခါးဖင့ငိုကည္။ ၿပီးေတာ့ ပနိတ္၏။ ေကသယိုး လာလင္ ဘဲလီးေနကဖစည္။    အေပၚထပ္ တက္၍ ၾကာၾကာလိုးx{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ ညေဈးက အသင့ယားေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီး ေဆးကို လိမ္းလိုကည္။ ေသာက္ေဆး ကိုေတာ့ ေကသယိုးလာမ ေသာက္ မည္။ ပထမဆုံး စတငိုကမည့ဲမိုx{1037} ေယာက္ားအစမ္း သတx{1039}x{1011}ိပx{1014}x{103D}ိုငဖစည္။ ၾကာၾကာစိမိုးx{1014}x{103D}ိုင္ေလ မိန္းမစဲေလဟူေသာ စကားကို ကိုကိုေမာင္ သိ ထား၏။  နဂိုကပင္ ေတာငတ္ေနၿပီဖစ္ေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ ေဆးလိမ္းလိုက္ေသာအခါ သံမဏိေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကဲ့သိုx{1037} မာေကာလာသည္။ ဒစံ ၿပဲx{1039}x{101C}ကီးက လည္း ဝင္းေပာငင္းကားေန၏။  “ ကရင္…ကရင္…ကရင္…”  ကိုကိုေမာင္ ပုဆိုးကို ကပာကယာဝတ္၍ အေပၚထပဆင္းလာ၏။ တံခါးဝသိုx{1037}ေရာက္ ေသာအခါ ေကသယိုး မဟုတဲ မိေထးဝမ္း ကဲ မေဝေဝခိုင္ ဖစ္ေန၏။ တံခါးဖင့္၍ ေသာ့ဖဳတ္x{101B}ုံမသာရိေသး မေဝေဝခိုင တံခါးကိုဆဲဟကာ အေလာ တေကာ ဝငိုကည္။  သည္ေတာ့ ရပကိေသာ ကိုကိုေမာင့္ ကိုယုံးx{1014}x{103D}င့္ မေဝေဝခိုင္ ကိုယုံးမာ ထိထိမိမိx{1039}x{101C}ကီး ပတိုကား၏။ မေဝေဝခိုင္၏  x{1039}x{101C}ကီးမား စင့ားေသာ ဖငုံသားx{1039}x{101C}ကီးက ကိုကိုေမာင္၏ ေပါငင္းကို အိကနဲ ဖိမိသား၏။ ထိုx{1037}အတူ ဆူၿဖိဳးတင္းအိေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာကလည္း ကိုကို  ေမာင္၏ နံေစာင္းကို ေx{1014}x{103D}းေထးအိစကာ ဖိကပားသည္။

မေဝေဝခိုင္ အေတာ္ၾကာသညထိ ဖိကပား၏။ ၿပီးမ အိမဲသိုx{1037} ခပက္ သက္ ဝငားသည္။ ေစာေစာကပင္ ကိုယ့ေတးx{1014}x{103D}င့ိုယ္ စိတ္ေတထေန သဖင့္ ကိုကိုေမာင္ တကိုယုံးရိန္းဖိန္းတုနx{103C}ပား၏။ လိမ္းေဆးကလည္း တရိပိပတx{1039}x{1011}ိပလကိ၏။ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ ေကသယိုးကိုေမ့ သား၏။  ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ဘာကိုမသတိမရေတာ့ဘဲ မေဝေဝခိုင္ ေနာကိုx{1037}လိုကဲ့သည္။ တံခါးကိုလည္း သညတိုင္းဖင့ားခဲ့မိသည္။ ၿခံဝင္းx{1014}x{103D}င့္ အိမx{1039}x{101C}ကီးက  ေပ (၄)ေလာက္ ကာသည္။ ကိုကိုေမာင္ အိမင္းေရာကား ေတာ့ မေဝေဝခိုင ဖိနပိုကုန္းေကာကင္း အခန္းထဲဝငားသည္။ ကုန္းလိုကည့္ အခိုကင္ ဖငုံထားထားx{1039}x{101C}ကီးက အစမ္းကုန္ စင့ားသားသည္။  ထိုမငင္းေၾကာင့္ ကိုကိုေမာင့္ ေပါင္ၾကားက လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ တင္းကနဲ တင္းကနဲဖစ္ သားသည္။ နိမ့ီ မင့ီဖင့္ စည္းခကက လx{103C}ပါသားေသာ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးက ကိုကိုေမာင့္ မကိထဲစဲသားသည္။ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ သူx{1037}ဦးေလးx{1014}x{103D}င့္ မ ေဝေဝခိုင္ တိုx{1037} လိုးၾကတာကို ေခာင္းေခာင္းၾကည့ူး၏။ မေဝေဝခိုင အေပးေကာင္းသည္။ ရခါစကေတာ့ ဦးေလးကလည္း အေတာိုးx{1014}x{103D}ိုငည္။   မေဝ ေဝခိုင္၏ အေပးေကာင္းခင္း၊ အပဳစုေကာင္းခင္းတိုx{1037}ေၾကာင့္ ဦးေလးဖစူ ေသာကမာ ပါးလစပဳလာသည္။ အရကိုလည္း အတိုင္းအဆx{1014}x{103D}င့္ေသာက္ ေတာ့၏။  မx{1014}x{103D}င္းရီေလာက္ မခစည့ိုင္ သူx{1037}အတိုင္းအတာx{1014}x{103D}င့ူ မေဝေဝခိုငေပၚမာ သာယာတပကာ သည္။ တစ္ေနx{1037} ဦးေလးအေစာx{1039}x{101C}ကီး အိမ္ ပနာသည္။ ခါတိုင္း သညခိနနာေလ့မရိ။ မက္x{1014}x{103D}ာေၾကာလည္း တင္းေနသည္။ အေပၚ ထပ္ အခန္းထဲစာကက္ေနေသာ ကိုကိုေမာင့ံ ေရာကာ သည္။  “ ကိုကိုေမာင္…မေဝ မေရာက္ေသးဘူးလား…”  “ ဟုတဲ့…ဦးေလး…”   “ ေတာက္…ဒီဖာသယေတာ့…သိၾကေသးတာေပါ့ကာ…”   ည (၉)နာရီ ထိုးေတာ့ မေဝေဝခိုင္ ပန္ေရာကာသည္။ ဦးေလးက အခန္းထဲကေစာင့င္း အရက္ေသာက္ေနသည္။ အေခအေန ထူးခားေတာ့မညိုသိ၍ ကိုကိုေမာင္ ကလည္း အေပၚထပ ေခာင္းၾကည့္ေနသည္။ ဦးေလးကိုေတx{1037}ေတာ့ မေဝေဝခိုင္ အံ့ၾသသား၏။ သိုx{1037} ေသာ္ ဟနုပ္၍  “ ဟင္…အကိုx{1039}x{101C}ကီးက အေစာx{1039}x{101C}ကီး ေရာက္ေနတယ္…”  ဦးေလးက ဘာစကားမမေပာဘဲ အရက္ေသာကင္း ခပညည္ၾကည့္ေနသည္။ မေဝေဝခိုင ဦးေလးေရx{1037}မာပင္ အဝတစား  လဲသည္။ အတင္းခံ ေဘာင္းဘီx{1014}x{103D}င့္ ဘရာစီယာသာကနိေနစဥ္ ဦးေလးထံသိုx{1037}လာၿပီး ေဘးကပူးကပိုငိုကည္။

“ ဒီေနx{1037}…ဆာၿပီနဲx{1037}တူတယ္…ဟုတား…”   ေပာေပာဆိုဆို ပုဆိုးကိုလန္၍ ဦးေလး လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ပတပုတေပးသည္။ ဦးေလးက မလx{103C}ပ္။ အရက္ ကိုသာ ဆက္ေသာက္ ေန၏။ ဦးေလး၏ မတုနလx{103C}ပမူအယာေၾကာင့္…  “ ဘယိုဖစ္ေနတာလဲကာ…ခပညည္x{1039}x{101C}ကီး…ၾကည့ါလား ေငါင္ေတာင္ ေတာငဲx{1037} လx{103C}ပည္း မလx{103C}ပူး…”  မေဝေဝခိုင ေငါငင္းစင္းဖစ္ေနေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို လကဝါးေပၚတင္၍ (၂)ခက္ (၃)ခက္ ဆုတင္းေပာသည္။   “ မင္း…ေနx{1037}လည ဘယားေသးလဲ…”  “ ၿမိဳx{1037}သစ ညီမဆီပါ…”   “ တစ္ေယာကဲလား…”   “ တစ္ေယာကဲေပါ့ အကိုx{1039}x{101C}ကီးကလဲ…”  “ မင္း သားတဲ့ အိမဲx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိမာ ေနx{1037}လည ငါ ပစx{1039}x{1005}ည္းသားပိုx{1037}တယ္…မင္းကို ေကာငစ္ေကာငဲx{1037} ဆိုငယ္ေနာကာ ေတx{1037}လိုကယ္…အဲဒါ အကိုပါလိုx{1037} ေတာ့ မေပာနဲx{1037}…ခါးဖက္ၿပီး လိုကားတာ အေသအခာမငိုကယ္။ မင္း…ငါနဲx{1037} မေပါင္းခငင္ အခု ဆင္းသားလိုx{1037}ရတယ္ေနာ္…”  “ အဟင္း…ဟင္း… အကိုပါလိုx{1037} မေပာနဲx{1037}ဆိုေပမယ့္ ေပာရမာပဲ အကိုx{1039}x{101C}ကီးေရ…အဲဒါ အကိုဝမ္းကဲအစစါ…”  မေဝေဝခိုင ဆကီခုံေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ဒူးတုတိုငက္  ဦးေလးလီးx{1039}x{101C}ကီးကို ပါးစပင့္ မx{103C}တ္ေပးေနသည္။ ဦးေလးကမူ ဘာမ မေပာေတာ့ဘဲ သူလုပမ အသာၿငိမံေနသည္။ အေတာ္ၾကာေတာ့ လီးx{1039}x{101C}ကီးက မ ေတာငင့္ ေတာငင္ ေတာငာသည္။  မေဝေဝခိုင္ ေဘာင္းဘီx{1014}x{103D}င့္ ဘရာစီယာကို ခၽတစိုက္ၿပီး ဦးေလးလကို သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚတင္ေပးလိုကည္။  ဦးေလးက x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို တလည့္ စီ ဆုတ္ေခေပးေန၏။ မေဝေဝခိုင ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးကို ၿပဲသထက္ၿပဲေအာင္ၿဖဲၿပီး ပါးစပင့္ ေတ့စုပ္ေပးသည္။

ဦးေလး ပုံစံၾကည့သညာ သိထားသေလာကေပာေတာ့ဘဲ အေခာငေသာ မိန္းမတစ္ေယာကို အေခာငုပသလိုမိဳး ေပၚ လင္ေနသည္။ ကိုကို ေမာင္ တစ္ေယာက္ ဦးေလးx{1014}x{103D}င့္ ေနရာခင္းလဲလိုကငည္။   ၾကည့င္း ၾကည့င္း မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့၍ ဂင္းတိုကိုက္ ၏။ လေရေတက ဗင္းကနဲ ပန္း ထကုနည္။ x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စာကာ မခစည့ိုင္ ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}အရ ထx{1039}x{101E}ကလာပုံရ၏။ မေဝေဝခိုငို ခုတင္ေပၚ ကနx{1037}နx{1037}တ္ ပကကိပိုင္းၿပီး ေပါင္ x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ပင့္ေထာင္ၿဖဲကားၿပီး မတပပ္၍ ေဆာင့ါေတာ့သည္။ (၃)မိနစ္ ေလာကေရာကင္ ၿပီးသားပုံရ၏။  ဦးေလး သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆဲ ခၽတိုကည္။ ေစာကုတဲက ထကာသည္x{1014}x{103D}င့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး က ေပာ့ေခငိုကင္းေနေတာ့၏။ အရကစက္ေသာက္ၿပီး ခုတင္ေပၚတကိပ္ ေတာ့သည္။ မၾကာခင္ ဦးေလး အိပ္ေပာားေတာ့၏။ သည္ေတာ့မ ေစာေစာက ဆကီခုံေပၚပနိုင္ၿပီး သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို သူx{1037}ဖာသာ ဆုတ္ေခေန၏။     (၅)မိနစ္ေလာက္ၾကာေသာအခါ ခုတင္ေခရင္းရိ ဘီx{101B}ိုဆီသိုx{1037}သား ၿပီး ဘီx{101B}ိုေအာကက္x{1014}x{103D}x{103C}ိကည္။ လကဲတင္ အဝတ္x{1014}x{103D}င့တားေသာ ပစx{1039}x{1005}ည္းတစု ပါလာသည္။ ခုံေပၚပနိုင္ၿပီး အဝတိုေဖလိုက္ သည္။ ရာဘာလီးတုx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေန၏။ ကိုကိုေမာင္ အံ့ၾသသားသည္။ မေဝေဝခိုင ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကိုၿဖဲ ကာ လီးတုx{1039}x{101C}ကီးကို သူx{1037}ေစာကုတ္ ထဲ ထိုးသင္းလိုက္ၿပီး အခက္ေပါင္းမားစာ အသင္းအထုတဳလုပါေတာ့သည္။ (၂၅)မိနစနx{1037}္ အေရာကင္  ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္း ဆနx{1037}န္းလက္ တဆတတုနx{103C}ပာ ၿငိမကားေတာ့သည္။ ထိုေနx{1037}ကပင္ ကိုကိုေမာင့္ စိတဲ မေဝေဝခိုငို လိုးခင့ိ ေၾကာင္း လိုးလိုx{1037}ရေၾကာင္း သေဘာေပါကားခဲ့၏။ သိုx{1037}ေသာ္ ေကသယိုး မက္x{1014}x{103D}ာကို မင္ေယာငိ၍ မလိုးဖစဲ့ပါ။ သူ ေကသယိုးကို တကယ္ ခစည္။  x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စာကာခစါသည္။

ယေနx{1037}….ငဲ့ကကx{103C}တံတိုင္းx{1039}x{101C}ကီး ၿပိဳကသားခဲ့ၿပီ။ ဒီကိစx{1039}x{1005} ဖစ္ေတာ့မညိုတာ ကိုကိုေမာင္ ရိပိခဲ့သည္။ သူx{1037}ရဲx{1037} x{1039}x{101C}ကီးမားစင့ားလတဲ့ ဖငုံသားအိအိx{1039}x{101C}ကီးဖင့္  သူx{1037}ေပါငို တမငိပတ္ သားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆူၿဖိဳးတင္းအိလေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကလည္း သူx{1037}နံေစာင္းကို ပတိုကားသည္။ ေစာေစာကပင္ ေကသယ္ မိုးကို အပတိုးရန္ လီးx{1039}x{101C}ကီးေဆးေတလိမ္းထားၿပီး ၾကာၾကာလိုးx{1014}x{103D}ိုငည့္ေဆးကိုပါ ေသာကားသည္။  သန္းေခါငက္ ညဥ့နက္ေတာ့ပါ။ ဤမအထာ ေတ ပေနပါလကဲx{1037}မ ကိုကိုေမာင္ ၿငိမက္ေနလင္ ေယာက္ားမဟုတ္ေတာ့ဘဲ x{1014}x{103D}ားသတx{1039}x{1011}ဝါ ဖစေပေတာ့မည္။ ကဲ ေသဖိုx{1037} သာပင္ေပေတာ့ မေဝေဝခိုင္ ေရ။ စိတဲကx{1039}x{101C}ကိမ္းဝါးလက္ မေဝေဝခိုင္ အခန္းထဲစတငိုကည္။  မေဝေဝခိုင ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ အစားေတကို တစုမကနၽတ္ၿပီး  အဝတစားလဲရန္ ပငင္ေနသည္။ အခန္းထဲစတငာေသာ ကိုကိုေမာင့ို မင္ေတာ့ ထမီတစ္ ထညို ကပာကယာစတ္ၿပီး ၿခဳံထားလိုက္၏။ ကိုကို ေမာင အခန္းတံခါးကို ဂကိုးပိတိုကည္။ မေဝေဝခိုင သူလုပမကို ဘာစကားမမေပာဘဲ ေကနပ္ေသာအၾကည့္x{1014}x{103D}င့္ ၾကည့္ေနသည္။မေဝေဝ ခိုင္ ၾကည့္ေနခိုကာပင္ ပုဆိုးx{1014}x{103D}င့ကx{103E}ကို ခၽတ္ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚပစငိုကည္။ ရငုပားေတက ေယာက္ားပီသ စာ ဖုထစ္ေနၿပီး ကစစ္ သနမ္းေသာ ကိုယုံးက မေဝေဝခိုငို ဖမ္းစားထားသည္။  ထိုx{1037}ထက္ သည္းထိတငိုစရာ မငင္းက ကိုကို ေမာင့္ ေပါင္ၾကားရိ တဆတတ္ေတာင္ မတ္ေနေသာ လီးတနုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးပင္ ဖစည္။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးပတတညင္ ေသးေၾကာ x{1039}x{101C}ကီးေတက အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထကာ ဖုေဖါင္းေနသည္။ မေဝ ေဝခိုင္ တဏာရာဂအားx{1039}x{101C}ကီးေၾကာင္း ကိုကိုေမာင္ သိထားၿပီးဖစည္။ ဦးေလးx{1014}x{103D}င့္ လိုးတာအားမရတိုင္း လီးတုx{1014}x{103D}င့္ စခန္းသားရတာကိုလည္း သိၿပီး ဖစည္။

သံမဏိေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကဲ့သိုx{1037} မာေကာသနမ္းလေသာ လီးတနုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို တပကာၾကည့္ေနေသာ မေဝေဝခိုင္၏ ကာမရာဂ စိတား တစတစ ပင္းထနာသည္။ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးက တဖည္းဖည္း တင္းမာေဖါင္းကားလာသည္။ ေစာက္ေခါင္းဝတေလာကာ လည္း တx{101B}x{101B}x{1014}x{103D}င့စာသည္။ သူမရင္ ထဲ ၿဖိဳးကနဲ ဖင္းကနဲဖစားၿပီး ေစာကုတဲက စစနဲ ယားယားတကာသည္။ ကိုကိုေမာင့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို အားပါးတရ ဆုပိုငိုက္၏။    “ ကဲ…  ၾကာပါတယ္ ေမာင္ေလးရယ္…မမ မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး…မင္းလီးx{1039}x{101C}ကီးကို တအားခံခငာၿပီ…လိုးေပးေတာ့ေနာ္…” မေဝေဝခိုင္ တစ္ေယာက္ မတိပ္ ေတာင့စာ ေပာရင္း ခုတင္ေဘာင္ေပၚလက္ေထာကာ ဖငုန္းေပးေတာ့သည္။ ပဴးဝင္း အကားေနေသာ ဖငုံထားထားအိအိx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာက ကိုကို ေမာင့ို တဒဂx{1039}x{1004}အသကx{103D}ရပားေစသည္။  ဖငိုးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာၾကားမ ေနာက္ သိုx{1037}ကနက္ေနေသာ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားထူထူx{1039}x{101C}ကီးေတက အညိဳေရာင္ သမ္းေနၿပီး အတင္းပိုင္းမာမူ နီရဲေန၏။ ကိုကိုေမာင္ ေစာက္ ဖုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လကါးx{1014}x{103D}င့္ ပင့္၍သုံးေလးခက္ ပတ္ေပးလိုကာ မေဝေဝခိုငငုံx{1039}x{101C}ကီးက  အထကိုx{1037}ေမာကကာသည္။ သူx{1037}လကဝါး မာ ေစာက္ေရေတစိုx{101B}x{103E}ဲသားသည္။  ထိုx{1037}ေနာက္ ဒစ္ၿပဲx{1039}x{101C}ကီးကို ေစာကုတဝသိုx{1037}ေတ့ထားလိုက္ၿပီး ခါးx{1014}x{103D}စ္ ဖကို အကအနဆုတာ ဖိသင္းလိုကည္။ ပူေx{1014}x{103D}းရိန္းမေသာ အေတx{1037}က တကိုယုံးကို ဆိမ့ကားေစသည္။  “ ဇိ…ဇစ္…ဗစ္…ဗစ္…ဗရစ္…ဗစ္… ဖတ္….”  လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ေစာက္ေခါင္းအတင္းသိုx{1037} တထစင္းနစငားသည္။ မေဝေဝခိုင္ ဖငိုးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာက x{1039}x{101E}ကတကါရမ္းသား၏။

အားရ ေကနပ္ ေသာ စိတ္ေတက သူမ တကိုယုံးလx{103E}မ္းဖုံးသားေတာ့သည္။ ကိုကိုေမာင ခါးကိုမတတားၿပီး ပူေx{1014}x{103D}းx{1014}x{103D}ူးညံ့ေသာ ေစာကုတ္ x{1039}x{101C}ကီးထဲကို လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး မx{103B}ဳပင္း၍ ေခတx{1039}x{1011}စိမားလိုကည္။ x{1014}x{103D}ူးညံ့သေလာက္ ညx{103B}စားစုပား ေကာင္းလေသာ ေစာကုတေတx{1037}က ကိုကိုေမာင့္ ရာဂမီးကို အလံx{1039}x{101C}ကီးစာ  ေတာက္ေလာင္ေစ၏။  တဏာရာဂအားx{1039}x{101C}ကီးလေသာ မေဝေဝခိုင္ တစ္ေယာက္ သူx{1037}ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲ သိုx{1037} တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္x{1039}x{101C}ကီး နစင္ေနေသာ လီး အရသာကို မိန္းမူးေကနပာ ခံစားေနစဥ္ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို ပတ္ေပးေနသဖင့္ အူထဲအသဲထဲ ယားယားတကာသည္။ ဖငုံကတဆင့္ ေကာပင္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုဆီသိုx{1037}  ေရာကား၏။ ေကာပငတဆင့္ ေအာကိုx{1037}လိဳဝငာ x{1014}x{103D}ုx{101B}တင္းအိေန ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံမိုx{1037}မိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးကို ဆုတ္ေခပတေပးသည္။  အားရေကနပညထိ ဆုတ္ ေခပတၿပီးမ အုံအရင္းကို ခပင္းတင္းဆုပိုင္ၿပီး ဖင္ေကာx{1039}x{101C}ကီးကို ရx{103C}ံx{1037}ခက္၍ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ပန္x{1014}x{103D}x{103C}တ္ သည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို ခပဖေလးေခေပးရင္း ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းပနိသင္းသည္။  “ ဗစ္…ဗစ္…x{1039}x{101D}ပတ္….ဗလစ္….ဖတ္…ဗစ္…ဖတ္….ဗစ္….”   “ အင့္…အ ေမ့….အား….အား….အီး….အင္း….ရီး….ကၽတ္…..ကၽတ္…..” လီးx{1039}x{101C}ကီးကို အရိန္x{1014}x{103D}င့္ေဆာင့င္းလိုကဖင့္ မေဝေဝခိုင္ တကိုယုံး ဆတနဲေကာ့တက္ သားၿပီး ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးတစုလုံး ပူ ရိန္းကငကားသည္။

“ ရီး….အီး…ဟီး…ကၽတ္ ကၽတ္….သာသာလုပါ….ေမာင္ေလး ရယ္…..အီး….ဟင္း….အင္း….မင္း….လီးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} အဲ့သလိုသာ ေဆာင့္ ထိုး ေနရင္ မမ အသကကိမ့ယ္…..”  “ သိပာသလား….မမ….”  “ အင္း… ကၽတ္…ကၽတ္…..နာပါတယို….”   “ ဗစ္….ဗစ္….ဇိ….ဗစ္….ဇတ္…..”  “ အေမ့…..အင္း….အား….အမေလး…..ကၽတ္ ကၽတ္….”   မေဝေဝခိုင္ တစ္ ေယာက္ x{1014}x{103D}x{103C}တအမေလးတ၍ ခါးx{1039}x{101C}ကီးေကာ့တကားသည္။ အံ့ၾသစရာဓာတေဘာက နာကငေလာက္ အလန္ အမင္း ေကာင္းလန္းလ၏။ ကိုကို ေမာင ဆကါဆကါ ေဆာင့ည္။ “ ဖတ္….ဖတ္….x{1039}x{101D}ပတ္….ဗစ္….ဗစ္….ဒုတ္…..အေမ့…..အ….အင့္…..အ….ၾကည့္….ၾကည့္….အ ေမ့….အ….အင့္….ေပာ…ရင္း…အင့္.….ၾကမ္း….အေမ့….ၾကမ္း….ရီး….  အား….လာၿပီ….ကၽတ္….ကၽတ္….”  ေဆာင့က္ေတက ပင္းထနေလာက္  အလနိမိေကာင္းမနည္။ ၾကာေလေကာင္းေလ ေကာင္းေလဆိမ့္ေလမိုx{1037} မေဝေဝခိုင္၏ ရာဂမီးမာ အားx{1039}x{101C}ကီးသထက္ အားx{1039}x{101C}ကီးလာေတာ့သည္။ ကိုကို ေမာင္၏ ပင္းထန္ေသာေဆာင့က္x{1014}x{103D}င့ညီ သူမ၏ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို ေကာ့၍တ မိဳး ေမx{103B}ာက္၍တဖုံ ဝိုက္၍တနည္း အခံx{1039}x{101C}ကီးခံေပးေနသည္။

“ အီး… အင့္….အား….ေကာင္း….ေကာင္းလိုကာ…..ေမာင္ေလးရယ္….အမေလး….အား…ဟူး….ဖရx{103D}း….အူး….အင့္….အေမ့…အင့္….အား….အီး…ဟီး…..ရီး….   ကၽတ္ ကၽတ္….”   ကိုကိုေမာင ဆုတိုငားေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို လx{103E}တားလိုက္ၿပီး ခါးစပိုၿမဲၿမဲတင္းတင္းဆုတိုငက္ ဒူးကိုအနည္းငယ္  x{1039}x{100B}x{103E}တ္ၿပီး ပင့င့ိုးပန္၏။ ထိုသိုx{1037} ဒူးx{1039}x{100B}x{103E}တ္ၿပီး ပင့္ေဆာင့ိုးလိုက္ေသာအခါ ပဴးတင္းမတ္ေတာင္ေနေသာ ေစာကိငုတ္ ညိဳညိဳx{1039}x{101C}ကီးကို အရိန္x{1014}x{103D}င့္ ဒလစပ္  ပတိုးေနသလိုဖစည့တက္ မေဝေဝခိုင္ တစ္ေယာက္ အေကာင္းလနာ ဖငားေတ တဆတတုနါေန ၏။ ေလထဲတင္ ေမာကားသလို  ခံစားလိုကၿပီး ေထာပတစဲအစိမံလိုကသည့္x{1014}x{103D}ယ္ အီဆိမ့ားသည္။

“ ဖတ္….x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္….ပလတ္….x{1039}x{101D}ပတ္….ဖတ္….ဖတ္…ဗစ္…ဖတ္….ဗစ္….ဗစ္….ဒုတ္….ဒုတ္….ဗစ္….” “ အီး….အင့္…အ…အား….အေမ့….အား….အမ ေလး….အင့္….ကၽတ္..ကၽတ္….ရီး….အီးဟီး….ကၽတ္….ကၽတ္….ေကာင္း….ေကာင္းလိုကာကာ….အမေလး…..  အရမ္းထိတာပဲ…..အင့္…..အ…..”     ေဆာင့က္ေတက မီးပင့ကလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ သနန္းမနန္းလသည္။ မေဝေဝခိုငလည္း အားကမခံ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံသည္။ တ ေခါင္းလုံးရမ္းခါလက္ တဆတတုနာ ငါးရံx{1037}ပာလူးဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ တငါးခက္ေၾကာx{1039}x{101C}ကီးေတ ရx{103C}ံx{1037}ခက္၍ ေနာကိုx{1037}ပစစံေနသညာ  ေၾကာကယိလိ ၾကကီးထစရာx{1039}x{101C}ကီးဖစည္။  မေဝေဝခိုငို မိန္းမမိဳးက တဏာရာဂအားx{1039}x{101C}ကီး၏။ ရမၼက္ေသးသားေသာင္းၾကမ္းသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္  သာမနီးကို ၿဖဳံေလ့မရိ။ အခု ကိုကိုေမာင့္ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ စံခိနီx{101B}ုံမမက လန္၍ပင္ေနေတာ့ သည္။ အလိုးအေဆာင့ေညx{103B}ာင့္ေတကလည္း သနန္x{101B}ုံမမက  ၾကမ္းလည္းၾကမ္း၏။ မေဝေဝခိုင္ အလန္ေတာင့ခဲ့ရေသာ လီးမိဳးကို အခုမပင္ ခံရေတာ့၏။ ကိုကိုေမာင ေအာကပင့ိုးၿပီးလိုးေနရာမ ပုံစံကို ေပာင္းလိုက္၏။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဒစရင္းထိေရာက္ေအာငုတ္၏။ ၿပီးမ ခပ္ ပင္းပင္းေဆာင့္ေဆာင့ိုးသည္။   “ ဖတ္…ဖရစ္….ဖတ္….ဗစ္….ဖ ရစ္….ဇတ္….ဗစ္….ဇတ္…..ဗစ္…..အားလား….လား…..အေမ့….အမေလး…..အမေလး….အီး…အင့္…..အား….ရီး….ကစ္….  ကၽတ္…..ကၽတ္…..အ….အား….အင့္….အား…..”   မေဝေဝခိုင္ သံကုနx{103B}စ္၍ ေအာစိပါေတာ့၏။

အရကေၾကာကိုတာလည္း လုံးဝမရိေတာ့။  ပငိုယစမ္း ေဆးအစမ္း ေၾကာင့္ ကိုကိုေမာင့္ ေဆာင့က္ေတကလည္း အံ့မခန္းပင္။  ေကသယိုး တစ္ေယာက္ စိတူးမိဳးစုံတိုx{1037}ဖင့္ ကနx{1037}ဴးလက္  ကိုကိုေမာငိုx{1037}ၿခံထဲ ေရာကာသည္။ နာရီၾကည့ိေတာ့ ()နာရီ (၃)မိနစိေနၿပီ။ ခိန္းထားတာက ()နာရီ အခု မိနစ္(၃) ပငန္ေနၿပီဖစ္၍ ကိုကို ေမာင္ ေဒါေဖာင္းေနေလာက္ေရာ့မည္။ ေခာ့နည္း ေတကိုလည္း စဥ္းစားလိုက္၏။  ေကသယိုးက ကိုကိုေမာင္ ေစာင့္ေနေလာက္ၿပီအထင္x{1014}x{103D}င့္ အိမဲမဝင္ ေတာ့ဘဲ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ စာ ကက္ေနကဖစည့္ ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴx{101B}ုံx{1039}x{101C}ကီးရိရာသိုx{1037} တန္းသားသည္။  စကx{1039}x{1000}ဴပန္းပင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုေမာင္ မရိ စားပဲေပၚ တင္ ဘာစာအုပမရိ။ ပန္းေခာက္ေတက စားပဲx{1014}x{103D}င့္ ကုလားထိုင္ေပၚ တင္ ကေရာက္ေနသညစ္၍ ကိုကိုေမာင္ လုံးဝမလာေသးသညာ ေသခာသား သည္။ စိတဲထူးဆန္းသလို ေအာက္ေမ့မိသည္။ လယ္ အိတို စားပဲေပၚပစလိုက္ၿပီး အိမ္x{1039}x{101C}ကီးဆီသိုx{1037}ပနားသည္။ အဆငင့င့္ေနေသာ ေနာက္ေဖး ေပါက ဝငဲ့၏။ ကိုကိုေမာင အ ေပၚထပာေနသဖင့္ ေလကားေပၚတကညပဳ ေလကားx{1014}x{103D}င့ပကိေသာ မေဝေဝခိုင္ အခန္းထဲက ညီးညဴ လx{103C}ပားသံေတ ၾကား လိုကသည္။

အေပၚထပကည့္ ေခလမ္းေတက တုနx{1037}နဲရပိုင္းသားၿပီး အခန္းနားသိုx{1037} တိုးကပိုကည္။   အခန္းကို (၃)ထပ္ သား အေကာင္းစားဖင့ာရံထားသည့တက္ အေပါကရိေအာင္ လုံၿခဳံသည့ိုင္ အုတံရံကဲ့သိုx{1037} ထူထူထဲထဲမရိx{101B}ုံမမက ေလဝင္ေလထက္ ေကာင္း ေအာင္ အေပၚပိုင္းတင္ သံဇကာေတတပငားသည့တက္ အခန္းတင္းက အသံေတမာ အတိုင္းသားၾကားေနရ၏။ ေစာေစာက ဝငာကာစ ဗဳန္း ကနဲမိုx{1037} မၾကားမိေသာည္း အေသအခာနားေထာငိုက္ေသာအခါ  “ ဖတ္….ဖပ္….ဖတ္….ဗစ္…..ပလတ္….ပစ္….ဗစ္….ဗ စ္…..အား….ရီး….ကၽတ္…..အေမ့….အား….အ….ေကာင္း….ေကာင္းလိုကာကာ….အမေလး….ထိ….ထိလိုကာ  ….ဇ… ဇတ္….ၿဗိ….အင့္….အင့္….အ….ေဆာင့္….အေမ့….နာ…နာေဆာင့္….အ…..မမၿပီး…ၿပီး.….ေတာ့မယ္….ဗစ္….ၿဗိ….ဗစ္….ဒုတ္….ဗစ္….ဒုတ္…..ဗစ္….ဗ စ္….အမေလး   ….အား….ဟား…..ကၽတ္….ဟုတ္….ဟုတ္ၿပီ…..အင့္…အင့္….အ….”  ေတာ္ေတာ္ေလး ပကကကကိုးေနပုံရသည္။ ေစာကုတံ၊  လီးသံ၊ ၿငီးသံေတက တခန္းလုံးဆူညံပက္ေလာx{101B}ိုက္ေန၏။ ေမာင္ေလးဆိုသူမာ ဘယူဘယါမန္းမသိ။ ကိုကိုေမာင့္ မိေထးဝမ္းကဲ မေဝေဝခိုင ေပ မည့မည့ုံစံx{1039}x{101C}ကီးမိုx{1037} သူx{1037}ဦးေလးမရိခိုက္ တ ခား ေကာငစ္ေကာင္x{1014}x{103D}င့္ ခိန္းတယ္ေနပုံရသည္။

“ နာနာေဆာင့္…..ဟုတ္ၿပီ…..ဟုတ္ၿပီ…..အမေလး….ေကာင္း….ေကာင္းလိုကာ…..” “ ဖတ္….ဖပ္….ဖတ္….ပလတ္….ဗစ္….ဗစ္….ဒုတ္….ဗ စ္….ဒုတ္….ပစ္…..ဗစ္…..”  “ မမ…ေကာင္းလားဟင္…..”   “ အင္း….အမေလး…..ေကာင္း….ေကာင္းတယ္….နာ….နာ….အင့္….”  ေကသယိုး တစ္ ေယာက္ ကိုကိုေမာင့္ အသံကိုၾကားလိုကေသာအခါ တကိုယုံး မိုးx{1039}x{101C}ကိဳးအပစံလိုကသလို တုနx{103C}ပ္ေခာက္ ခားသား၏။ x{1014}x{103D}လုံးသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုကို ေသာကအပူ လုံးx{1039}x{101C}ကီးက ဒုန္းကနဲဝင္ေဆာင့ည္။ ပာေဝမူးမိုကား၏။ အခန္းနံရံကိုမီ၍ မကုံးကို မိတ္ ထားသည္။ နာၾကည္းခံပင္းစိတ္ေတက တရိပိပကာ သည္။ မာနတရားက ဦးေx{1014}x{103D}ာကဲေရာကာ၏။ ေကသယိုး အံကိုတင္း တင္းx{1039}x{101C}ကိတင္း ခာကနဲလည့ကဲ့သည္။ ေပါင္ၾကားရိ ေစာကုတဲမ  ေစာက္ေရပူတခိဳx{1037} ပစနဲထကားခဲ့ၿပီ။

ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ အိမပငကိ ပကကုလားထိုင္ေပၚတင္ အပာစာအုပစုပို အပိဳစငဂx{1039}x{1002}ဇင္းထဲညx{103B}ပ္၍ ဇိမ္x{1014}x{103D}င့္ ဖတ္ေနစဥ္ သူx{1037}ကိုဖတ္ ေကာားေသာ ေကသယိုးကို အနီးေရာက မငိုက္၏။ ေစာေစာကလယိတ္x{1014}x{103D}င့္ ထကားၿပီး အခုလယ္ အိတ္ ပနပါ။ ၿပီးေတာ့ မက္x{1014}x{103D}ာကလည္း  နီမန္းထူအန္းေနၿပီး ငိုထားပုံရသည္။ ေကသယိုးက ငုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးေတx{1037}ေနရေသာ သူx{1037}ကို ေတာင္ x{1014}x{103D}x{103C}တကေနေတာ့ဘဲ အိမဲတန္းဝငားသည္။ ပုံစံက  ရည္းစားပူမိလာေသာပုံမိဳး ထန္းထန္း ၿပဳံးလိုကည္။ အပာစာအုပို ေတာင္ သိမ္းဆည္းဖိုx{1037}ရာ သတိမထားမိေတာ့ဘဲ သညတိုင္းညx{103B}ပဲ့ၿပီး ေကသယိုး ေနာက္ ထလိုကဲ့သည္။  သူx{1037}အခန္းေပါက္ေရာက္ေတာ့ ခယေခာက ေခါင္းအုံးကို မက္x{1014}x{103D}ာအပ္၍ ေမာကက္x{1039}x{101C}ကီး အိပ္ေန၏။ ထမီက ဒူးေခါင္းအထကား ထိ ေရာက္ေန၏။ ေပါငံတုတုတ္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းက ေဘးသိုx{1037}ခပားကားအေနအထားဖစ္ သည္။ ဖဴေဖးဝင္းမတ္ေသာ ေခသလုံးသား ပည့္ ပည့္ေလးက  စဲမကရာေကာင္းလသည္။ ဆူၿဖိဳးထားတစ္ေသာဖငုံx{1039}x{101C}ကီးက သိသိသာသာ ခုံးေမာက္ေနသည္။ မက္x{1014}x{103D}ာက တဖကိုx{1037} ေစာင္းထားသည္။ တခက္ တခက္  သိမ့နဲ သိမ့နဲတုနါသားသည့တက္ ငိုရx{103C}ိက္ေနေၾကာင္း သိသာ၏။

ကိုကိုေမာင့ို ဂလဲ့စားပန္ေခခငည္။ သူလုပလို လုပခငည္။ မနက သူx{1037}ကိုရမၼက္ၾကည့္ ၾကည့ဲ့ေသာ ကိုထန္းပုံရိပို မင္ေယာငာ၏။  အဆငင့င္ ကိုထန္းတစ္ေယာကုံး ရိေနၿပီ။ မိန္းမကမ္းေကၿပီးဖစ္ေသာ အိမ္ေထာငည္ေယာက္ားတစ္ ေယာကိုx{1037} အထူးမဴဆယရာပင္ လိုမည္ မထင္ေတာ့။ မနက သူx{1037}ကိုၾကည့္ေသာ အၾကည့္ေတက လိုးခငိုx{1037}ၾကည့န္း ေကသယိုး အ တတိသည္။ ေတx{1037}x{1039}x{101C}ကဳံရမည့ေရးအခင္းအတက္ ရငုန္ လx{103C}ပားေန၏။ ကိုကိုေမာငို ေကာင္းေကာင္းx{1039}x{101C}ကီး ဂလဲ့စားေခရေတာ့မညိုx{1037} အေကနပ္x{1039}x{101C}ကီး ေကနပ္ေနသည္။  မနကတည္းက ခယဖစူကိုၾကည့္ ၿပီး လီးေတေတာင္ စိတ္ေတထခဲ့ရေသာ ကိုထန္း တစ္ေယာက္ သူx{1037}ေယာကx{1039}x{1001}မေတမရိမန္းသိ ၍ ညမ မီးစင္ၾကည့ဳတညု x{1039}x{101C}ကံစညားရာ အခုေတာ့  ကာမပဲေတာုပ္x{1039}x{101C}ကီးက သူx{1037}ေရx{1037}ေမာကိုx{1037} တည့ည့္x{1039}x{101C}ကီးေရာကာၿပီ။ တိုကိုကိုငိုငင္ အပာဇာတမ္းကလည္း ခယx{1014}x{103D}င့ဲအိုဇာတမ္း။   ကို ထန္း တစ္ေယာက္ ခုတင္ေဘးတင္ မတပပင္း ခယ္ မဖစူ၏ ဆူၿဖိဳးကစစ္ေသာ ကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီးကို စူးစူးစိုကိုက္ၾကည့င္း ဘယုံခင္းကင္းရ မညို အကကစဥ္းစားေနသည္။ ရာဂမီး ေတာငလည္း တဝုန္းဝုန္းေပါကဲေနသည္။ အိပင္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ ေကသယိုးကလည္း ယခု အခိနိ မလx{103C}ပားေသးသည့တက္ အားမလိုအားမရဖစ္ေနရာသည္။

ေစာက္ေခါင္းအတင္းက လx{103C}ိကနဲ လx{103C}ိကနဲ လx{103C}ပ္x{101B}ေနသလို ဖငားေတလည္း တဆတတုန္ေန၏။ ထန္းထန္းက အစီအစဥ မတိုက္ၿပီးဖစ္၍  ပုဆိုးကို ခၽတလိုကည္။ လေမx{103E}းအုံမဲမဲအုပုပ္ၾကားမ ထိုးေထာငက္ေနေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ မာေကာကစ္ ေတာက္ေန၏။ ထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းေသာ အသင္ ထက္ x{1039}x{101C}ကီးမားကစစ္ေသာ အသငိုေဆာင္ေနသည္။  လုံးပတ္ (၄)လက အရည္(၆)လကခဲရိ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ ေသးေၾကာx{1039}x{101C}ကီးေတ ေဖာင္းထလက္  ေငါကနဲ ေငါကနဲေတာငတ္ေန ၏။ ကိုထန္းက ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ဆဲလက္ ကနx{1037}နx{1037}တေနအထားဖစ္ေအာငုပိုကည္။  ကနx{1037}နx{1037}တေနအထားအ ေရာကင္ ေကသယိုးကလည္း ၿဗဳံးကနဲ ပကကနလိုကည္။ အံ့ၾသထိတနx{1037}္ေသာ အမူအယာx{1014}x{103D}င့္  “  ဟင္….ကို….ကိုထန္း…..ရင္….ရင္…..”   ေကသယိုး စကားပငုံးေအာငေပာလိုက ကိုထန္းက ထမီကိုဆဲလန္ၿပီး ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကိုၿဖဲလက္ ရငတ္ ဆီဖိတန္းလိုက္ သည္။ ဖငုံေဖးေဖးx{1039}x{101C}ကီးက ခုတင္ေစာင္းx{1014}x{103D}င့္ အံကကကိဖစ္ေန၏။ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို လကစကင့္ ထိန္းေပးရင္း ကန္  လကစက သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆုတိုငာ ေဖာင္းx{1039}x{101E}ကၿပဲလန္ေနေသာ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} တရိနိုးသင္းထည့ိုကည္။ လိုး ေနကမိုx{1037} လီးက  ဟိုေခာ္ ဒီေခာုံးဝမဖစဲ တန္းတန္းမတတ္x{1039}x{101C}ကီးဝငား၏။  “ ဖတ္….ဗစ္….ဗစ္….ဖတ္…..ဖရစ္….ဗစ္…..ဗစ္…”   “ အီး…..အမ ေလး….အား…..အား….ေသ….ေသေတာ့မယ္…..အေမ….အား….အမေလး…..အမေလး……”  တုတိုငညားၿပီး မာေကာေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက တရိန္ ထိုးဝငာသည့တက္ ေစာကုတုံတခုလုံး ၿဖိဳးကနဲ ဖင္းကနဲ ကင္ ကနဲ ဆိမ့နဲဖစား၏။ ေပါငန္ေဖးေဖးတုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာလည္း ေဘးသိုx{1037} အစမ္းကုနားထကား၏။ ေကနပင္း အားရခင္း နာ ကငင္းေဝဒနာေတကို တၿပိဳငည္းခံစားလိုကသည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုလည္း တင္းေနေအာင္ ကိုကားလိုကိသည္။

ေစာက္ေရေတက စိုx{101B}x{103E}ဲေနၿပီဖစာ နာကငည့ိုင္ အလန္ေကာင္းေန၏။ ကိုထန္းက ဆီးခုံခင္းထိကပညထိ ဖိသင္းထားရာမ ပနဲx{1014}x{103D}x{103C}တည္။  ေစာက္ေရေတက စိုx{101B}x{103E}ဲေနၿပီဖစ္၍ အေဆာင့ဏို ခံx{1014}x{103D}ိုင္ေနၿပီဖစ္ေၾကာင္း သိလိုကည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေရx{1037}ကိုကုန္း၍ ေကသယိုးခိဳင္းx{1014}x{103D}စကတင္း သူx{1037} လကိုလိဳသင္းကာ ပခုံးသားx{1014}x{103D}စကို ခပင္းတင္းဆုတကိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ အသား ကုန္ x{1039}x{101C}ကဳံး၍ ေဆာင့္ေတာ့သည္။   “ ဖတ္….ပစ္….ဗ စ္….ဖတ္….ဗစ္….ဗစ္….ဒုတ္….ဖတ္….ဗစ္….”   “ အား….အား……အမေလး…..အား…..ကၽတ္ ကၽတ္…..”   ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ပါးစပ တအား အားေအာစင္း နာေကာင္းလေသာ ကာမအရသာထူးx{1039}x{101C}ကီးကို မကုံးစုံမိတင္း အံ x{1039}x{101C}ကိတံသည္။ ေဆာင့က္ေတက အရပနားမရိ ပင္းထန သည္။ စစ္ဦးကို ဒလၾကမ္းၿဖိဳေသာနည္းဖစည္။  ၾကာၾကာစိမိုးx{1014}x{103D}ိုငူမ သာ ဤနည္းဗဴဟာကို သုံးသင့ည္။ လေရထကယူတိုx{1037} ဤနည္းကိုသုံး လင္ ဗုံးဗုံးလဲကရx{103C}ံးတတည္။ ထိုအခါ မိန္းမဖစူ၏ အ ထင္ေသးခင္းကို ခံရတတ္၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ တစကုံးလင္x{1014}x{103D}ိုငိန္းမဘဲx{1037}ကို ယူေတာ့သည္။ x{1014}x{103D}စ္ ေယာကား စည္းခကီညီ လိုးေနၾက စဥ္……  ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ မေဝေဝခိုငို (၃)ခီတိုငိုင္ အားရေအာငိုးၿပီးေနာက္ မေဝေဝခိုင္ ဖလပ သားသည့တက္ ရပား လိုကည္။ သည္ေတာ့မ ေကသယိုးx{1014}x{103D}င့္ စာအတူကကန္ ခိန္းထားသညို သတိရ၏။ ပကက္x{1039}x{101C}ကီးမိန္းေနေသာ မေဝေဝ ခိုငို ထားခဲ့၍ ပုဆိုးကပာကယာဝတာ စာကက္ေနက ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴx{101B}ုံသိုx{1037} အေသာ့ကေလးထကဲ့သည္။  ေကသယိုး ‘လယိတေလး’ က စားပဲခုံေပၚ ေရာက္ေန၏။ ဟိုဟိုဒီဒီရာၾကည့ည္ မေတx{1037}။ အိမဲပနငည္။ ဘာအရိပေရာင မေတx{1037}။ ဟား….သားၿပီ သူx{1014}x{103D}င့္ မေဝေဝခိုငိုx{1037} လိုးေနတာကို ေက သယိုး သိသားၿပီ။ ကိုကိုေမာင္ ေနာငအx{1039}x{101C}ကီးအကယသားသည္။ ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴx{101B}ုံသိုx{1037} အေပးတပိုင္းx{1014}x{103D}င့္ သား၏။ ေကသယိုး လယိတေလးကို  ေကာကယက္ ေကသယိုး အိမကကဲ့သည္။ ေကနပညထိ ေခာ့ရေပ ေတာ့မည္။

ေကသယိုးတိုx{1037}အိမာ လူသူအရိပေယာငင္းမဲ့ တိတိတ္ေနသည္။ လူx{1039}x{101C}ကီးေတလည္း ရိပုံမရ။ စိတဲပူသားသည္။ နာၾကည္း ခက္ေၾကာင့္ x{1039}x{101C}ကိဳးဆဲ ခေသေနမဖင့္ တစကုံး ယူx{1039}x{101C}ကဳံးမရဖစေတာ့မည္။ ပကကုလားထိုင္ေပၚတင္ မဂx{1039}x{1002}ဇင္းတစုပ္ေတx{1037}ခဲ့ သည္။ ေကာကၾကည့္x{1014}x{103D}ိုငဲ အိမဲဝင္ လာခဲ့သည္။ ေကသယိုး အခန္းဆီသိုx{1037} ခဥ္းကပိုကည္။ အခန္းနားအေရာကင္….      “ သယ္ေလး….ေကာင္းလားဟင္….”   “ အင္း….အင္း…..အမ ေလး….ေကာင္း….ေကာင္းတယ္…..ကိုထန္း….အမေလး…..ေဆာင့္….ေဆာင့္….နာ…နာေဆာင့္……အင့္……အ….ကၽတ္….ကၽတ္…..”   ၾကားလိုကေသာ အသံက ကိုကိုေမာင့ငကို လံအစင္းေပါင္းတစာx{1014}x{103D}င့္ တစကည္းအထိုးခံလိုကသလို စူးနစူေအာင့ား ၏။ ေကသယိုး အခန္းက ထရံx{1014}x{103D}င့ာ ထားသညိုx{1037} ေခာင္းၾကည့ရာအေပါကေလးေတရိx{1014}x{103D}ိုငည္။ သိုx{1037}ေသာ္ မင္းသား မင္းသမီးပုံေတ အပည့ီးပါးကပားသဖင့္ အေပါကိုမေတx{1037}ဘဲဖစ္ ေနသည္။ ကံေကာင္းေထာကစာပင္ ေထာင့န္းတစုကာၿပဲေနေသာေနရာမ အ တင္းသိုx{1037}ေခာင္းၾကည့ိုကည္။ ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ခုတင္ေပၚ တင္ အဝတစား လုံးဝမရိဘဲ ဒူးေထာင္ေပါငားအေနအထားဖင့္ ပကက္x{1039}x{101C}ကီးအလိုးခံကာ ဒူးေထာကက္ လိုးေပးေနေသာ သူx{1037}ခဲအို၏ခါးကို တင္း ကစ္ေနေအာင္ ဖကားသညို ဘားကနဲ မငိုက၏။

“ အား….အမေလး…..ေကာင္းလိုကာ ကိုထန္းရယ္…..ညလည္း အခုလိုလိုးေပးအုံးေနာ္…..”   “ ေအးပါကာ….စိတ….”  ကိုကိုေမာင့္ မကုံးေတ ပာ ေဝသား၏။ ရငဲနာကငူးေအာင့ားသည္။ အသာေလးအခန္းနားက ခာခဲ့သည္။ ပကကုလား ထိုငားေရာက္ေသာအခါ မဂx{1039}x{1002}ဇင္းစာအုပို လန္ ၾကည့ည္။ အပာစာအုပစုပ္ ထကာ၏။ အပာစာအုပို မဂx{1039}x{1002}ဇင္းေပၚတငက္ ထိုအေပၚမ ေကသယိုး လယိတေလးကို တငိုကည္။  ထိုx{1037}ေနာက္ ေx{1014}x{103D}းေကးေသာေခလမ္းတိုx{1037}ဖင့္ ထကဲ့၏။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား လိုးအားရေသာအခါ အဝတစားမားပနတ္၍ အပငကဲ့ၾကသည္။ ကိုထန္း လည္း ၿမိဳx{1037}ထဲသားမညုဆိုကာ ထကား၏။ ပကကုလားထိုင္ေပၚမာ ထိုငညပဳ သူမလယိတေလးကို ေတx{1037} လိုကသည့တက္ x{1014}x{103D}လုံး ေသးေတ ေခာက္ ခားမတတ္ ထိတနx{1037}ား၏။ ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴပင္ေအာကာ သူမ ေမ့ကနဲ့ေသာ “ လယိတေလး ”…………။  ၿပီးပါၿပီ….။