အခနး-တစ
………
တိတဆိတသောည
………
နီစေးရဲထေးသော လမငးကီးသည မဟူရာကောငးကငအလယတင ထီးထီးကီးရပနေ၏။ မေးထုံအေးစကသော မိုးသကလေတို့သည
ပူတငးတံခါးမ မညာမတာငလာသည။
အခနးအတငးမ မီးရောငသည လမငးကီးကိုအံတုနေပါ၏။
ကိ ခနဲ တံခါးကိုဖင့ဝငလာသော မိခငက ဂရုဏာဒေါသဖင့
ဆူညံသောစကားသံ ပုလုပသည။
“ဟဲ့ နီလာ၊နငဒီဖုနးပဲနိပနေလိုက။ညစာလာစားခိနတောင လာပင့နေရတယ။ ပတငးပေါကလညးမပိတဘူး။ နငဖားတာကအရေးမကီးဘူး ဆေးဖိုးတေကခေါငခိုကနေတာနဲ့။ မိဘကိုမကူညီခငနေ
ဒုကတော့မပေးစမးပါနဲ့။ အသကကဖင့ ၂၅နစရောကနေပီ။ ခုထိအလုပအကိုငမရိ။ ဟိုစပစပ ဒီစပစပ……….”
မာတာမိခငတို့ထုံးစံအတိုငး အပခညလုံးမ ခညမငကို ဆဲထုတလိုကသလို အမငမပတသော စကားလုံးမားအား နီလာတစယောက ရိုးနေပါပီ။ ဘယဖကနားကဝငညာဖကနားကထကဆိုတော့လညး သိပဂရုမစိုကတော့။
ဖုနးထဲက ဖတလကစ BL စာအုပကိုတောင
ဆကဖတခငစိတကုနသားကာ
စောင့စောင့အောင့အောင့ပဲ အောကထပကိုဆငးလာပါတော့၏။
မိခငဖစသူက ပတငးတံခါးပိတပီး သန့ရငးရေးလုပနေတုနး
နီလာကတော့ မီးဖိုခောင ထဲ မေနေပါပကော။
“ဟဲ့ ဘာဟငးခကလညး”
“နင့ဘာနငကည့ပါလား မကစိမပါဘူးလား”
“အောငမယ ဟဲ့သေခငတာလား ဂပု။နင့အမနငအဲ့လိုပောစရာလား။”
“ပောတော့ဘာဖစတုနး ။ အရူးမ ”
“အံမယ၊ ယောငးမနဲ့ခေါကမာနော ခေါရဲ ထပခေါစမး။ ”
“နငငါ့ကို အရငဂပုလို့ခေါတာနော လကမပါနဲ့”
“ဟို၂ကောင……”
“……”
“….”
အဖေ့အသံတစခုထဲနဲ့ ၂ယောကလုံးငိမသားသည။
ဒါတောငတစခကလည့မကည့ candy crush ဆော့ရငး
လမးမာနရုံမာနတာပဲရိတာ။ မီးကိုရေနဲ့ငိမးလိုကသလို ဟုပခနဲ
ပသားတာပဲ။ ဒါတောင အငယကောငက လာထုတပနေသေး။
“ကောငအိမထဲမာ ငါးကောတစတုံးကနသေးတယ။ အိုးထဲမာ
မုနညငးရကကောရိတယ။ ထမငးကတော့ အဲ့တာအကုနပဲ။
စောစောစီးစီးလာစား နောကခါက။”
“ဟုတကဲ့ ဖေကီး”
အဖေ့ကိုတော့ ၂ကောငလုံးက ကောကလညးကောက
ခစလညးခစသည။ ဆုပေးဒဏပေးဆိုတာ
ကောငးကဆရာမတေက လေပဲရိတာ။
အဖေကတော့ ဆုဆိုရငလညး လုံးအကုနအကခံပီးပေးတာ။
ဒဏဆိုလို့ကတော့ ၃ရကလောကဖားတယ။အကိုကီးနားပေါကဖောကလာတုနးက သမတာ။ အဲ့တုနးကလညး အဖကေဘာမမပောဘူး။ အမကေ ထုံးစံအတိုငး ပစိပစိနဲ့ဆူတာပေါ့။ အဲ့တာကို
ကိုကီးက ပနအောတာ။ အဖေက
ဘာမပောညာမပောနဲ့ ပေးကနတာ။
ပီး လိမ့ခညးထိုးတာ။ မငးက ဂေါလီလား လူမိုကလားကဆိုပီး
မေးမေးသမတာ။ အဲ့ထဲက ၃နစလောကရိပီ အဖေနဲ့ကိုကီးစကားမပောဘူး။ သူမိနးမရပီးတာတောင အိမလာသတငးကတကနတော့တောင သူကရောငနေတာ။ အဖေကတော့ အတောပတသားတယ။
သူ့လစာထဲက တကကိုအမဲ သူယူထားတယ။ အကုနမပေးဘူး။
အရကသောကဖဲရိုကတာလဲမဟုတဘူး။ ကလေးတေအတကဆိုပီး
ဖယထားတာ။ အားရက လကဖကရညဆိုငထိုငမယ။ ဒါပဲ။
နီလာကစာတောတယ အမဲ အတနးထဲ ပထမ မရတောင ဒုတိယ တတိယပဲ။ ပထမရတိုငး လိုခငတာအကုနဝယပေးတယ။
စကဘီးကနေ အောကစက ဒီဗီဒီ အကုန နီလာပူဆာလို့ရတာခညး။ စကဘီးရတော့လညး နီလာ စီးရတာနညးနညး။
အားနေ အငယကောငပဲ တကခနေတော့တာ။
ဒီဗိိဒီလညးသူပဲ သီခငးဒိုငခံဖင့တာ။
အငယကောငဆိုလို့ အဲ့ကောငက အတနးထဲမာ ဘိတခီး။
အမဲအောငတယဆိုရုံလေးပဲ။ အေခနးအမဲရတာဟုတတယ။
စာမလုပဘူး။ စာမေးပဲနီးမ ဆရာမတေပေးတာဖုတပူမီးတိုက
လုပပီးဖေတာ။ ဒါတောင အေခနးကတနးနေတာပဲ။
အဖေကတော့ ဒီကောင့ကိုမကနာသာပေးတယ။ ပေးမာပေါ့
စာသာမလုပတာ ပေါငးတတသငးတတတယ။ အဖေမပောနဲ့ဆေမိုးတေအကုန သူ့ဆို အသေခစတာ။
ကိုယကတော့ သူ့လိုအပိုတေမပောတတမလုပတတဆိုတော့
ခဥဖတမကီးကိုဖစလို့။ ခုခေတစကားနဲ့ဆို ကိုယပဲခငမို့မို့အေး။
ထားပါတော့ စားစရာရိတာစားပီး BL လေးဖတရဥိီးမယ။
…………..
ပုပအကညိီစို့သော မောငးပုပရေမ အနံ့တို့သည ခနောခနဲ့
တဲအိမကလေးကို အတငးတနးလဲနေ၏။ အေးစိမ့ခောကရသည့
မိုးသကလတေို့သည အောဂလီဆနဖယ အငေ့အသကတို့ကို
သယဆောငလာ၏။ မိုးတငးဖားဂုံညငးအကောငရာခီ
အောနေသကဲ့သို့ ကလေးငယတို့၏ ဝမးဗိုကအတငးမ
တဂီဂမအောသံသည မိခငဖစသူ၏ နားအတငးသို့
အကစစလောငးသကဲ့သို့ ခံစားရသညမဟုတပါလော။
“မိနးမရေ …. အကိို ညစာယလာပီ။ ဒီနေ့ သူဌေးက
ဘောကဆူးပေးလိုကလို့ မငးကိုကတတတဲ့ ဝကခေါကလေးပါဆဲလာတယ။”
“လာမဖားနဲ့ ရင အရညတေ မိုလာပနပလား။”
“မပူပါနဲ့ကာ။ ဘောစိတိုကလတလိုကတာပါဟ။ အိမလခရယ
ဒေါသိနးတငကိုပေးရမယ့ ခေါကပနကေးရယ အကုန
ဟောဒီအိပကပကီးထဲမာပါတယ ဟဲဟဲ။”
“သား သား ရေမိုးခိုး။ ထမငးနေးတုနးလေးစားရအောင။ ကလေးတေမစားရသေးဘူး။ ရင့ကိုစောင့နေတာ။”
“နငတို့ပဲစားလိုကတော့ ငါအမညးအစားလာတယ။ပီးတော့
တရုတမ လာဥိး။ ငါ့သမီးခောလေး အတနးထဲမာ အဆင့၈ရတယဆို။ ရော့ သမီးအတက ဘောပငတစကတ။ ရိုရိုသေသေသုံးနော။
မငစိုဘောပငတေကစေးအတောကီးတာဟ။ ဟိုကောင
ခေးပု မငးကောဘယတော့ ၈တနးအောငမာတုနး။ ၃နစငယတဲ့
မငးညီမတောင နောကနစဆို မငးကိုကောတော့မယ။
စာလေးဘာလေးလုပဥိး အားနေ ဆံပငညပဆိုငထိုငမနေနဲ့။”
“သားသား ကိုလအောင ကိုယ့ရေခိုးစရာရိတာခိုး။
ဟိုနစကောင ထမငးစားမယလကသားဆေး။
တရုတမ ပီးရင ခေါကဆဲကောထုပယူ ထမငးခူးထား။
ငါအကေးဆပရငး လိုတာလေးသားဆဲဥိးမယ။”
ပောပောဆိုဆို လငဖစသူပေးသော ပိုကဆံလိပကလေးကို
ကစနေအောငဆုပရငး ကုနစုံဆိုငဆီအပေးသားရပါတော့သည။
ကူးကောရပကကလေးမာ တစရာတနမီးလုံးမားဖင့ လငးနေ၏။ ည၉နာရီဆိုပမေယ့ ကုနစုံဆိုငက အိမဆိုငဆိုတော့
မပိတသေး။ ငေယားလေးရိတုနးတော့ ကလေးတေကို
ခါတိုငးလို ငပိရညတို့စရာနဲ့ မကေးခင။ အကေးဆပလို့ပိုတာလေးတကေို ဆီဆားဝယရငး ကကသားဟငးအနစလေးတေ ငါးရာဖိုးလောကတော့ဝယရဥိးမည။
ဖာခငးထားသောထမငးဝိုငးလေးမာ တို့စရာငါးပိရညကကသားဟငးအနစ ခေါကဆဲကောတို့ဖင့ ဖယရာလပသေည။
အကီးကောငက ငါးပိရညကို ဇနး၃ဇနးလောကထည့ပီး
ဇလုံထဲ ကကသားအနစထည့ကာ အားပါးတရနယ
ပါးစပနဲ့မဆံ့အောင ထမငးပလုပပလောငးစားရငး
ခရမးဂတသီးကို ဂပခနဲကိုကကာစားနေတာမငတော့
ရေခိနမနနေတဲ့ကားက ကိုလရေခမာ မးနညးရမလို
မးသာရမလိုနဲ့ သကပငးလေးကီးဖူးခနဲခမိတာပဲ။
ခေါကဆဲကောပနးကနကို ဘယသူမမနိုကက။
အမေဖစသူဘာမမစားရသေးတာ သားသမီးတေသိသညလေ။
ဒိီတော့အမေဖစသူကပဲ ကိုယတိုင ယူထည့ပေးပီး
တကကောကော ပိုတာကို ဂပနခေတကတီဗီရေ့
ထိုငနေတဲ့ လငကိုပေးကာ
“ရင အရကသောကရင အမညးအမားကီးမစားတာ
ကုပသိပါတယအေ။ ဒါလေးတော့စားလိုက အစာအိမထိမယ။”
စားကောငးသောကဖယဟငးလာမားကားထဲတင
ခေါကဆဲကောပနးကနကလေးမာ မကနာငယရရာပေသည။
တီဗီမာလာနေတဲ့ မာစတာရက မနမာကဘာမနးမသိတဲ့
ဟငးမားကိုကည့ရငး ကိုလဆေ အားပါးတရ ခေါကဆဲကို
သပထည့မိပါတော့သည။ အရကသောကထားလို့ထငပါရဲ့
ခေါကဆဲက အတောစားလို့ကောငးလပေသည။ ။
အခနး-၂
———–
သနးခေါငယံအရသာ
———–
ညငသာပော့ပောငးသော တေးသံသည အခနးအတငးပန့နံ့နေသည။
ခစခငးမေတာကိုဖောကူးသော သံစဥတို့သည
အိပယာခငးအား ထုံသငးမေးကိုငစသေည။ ကော့ရငးသော
ကောကကောငး၊ ဖူအိသော အသားအရည၊ ရနးလဲ့ဝိုငးစကသော
မကနးနစစုံ အရာရာက သူ့ကိုညို့ယူခေါဆောငနေသည။
အို ရဲရဲနီသော နုတခမးတစစုံ ဖောင့ဆငးနေသည့နာတံငယလေး၊
ဒီအလတရားတေက နီလာ့ရငကိုပူစေသည။
ခစသူငယခငးမလေး၊
သူငယခငးမလေးရဲ့ အလတရားကို အားကမိသည။
အားကရာမ တပမကမိသည။ အအလငစားသုံးခငသည။
အငမးမရ ဆာလောငမိသည။ နဒီ့ဘေးနားအမဲရိနေပေမယ့
နဒီမမငနိုင ၊ နဒိီ့ဘေးနားစကားတေမားနေပေမယ့ နဒီမကားနိုင။
နဒီ့အမငမာတော့ ငယသူငယခငး၊ အခငရဆုံးသူငယခငး၊
ပောမနာဆိုမနာ၊ ဆိုးတူကောငးဖက၊ ဒီလောကပါပဲ။ ဟုတတယ။
ဒီလောကပါပဲ…. ဒီထကပိုမလာဘူး။ နီလာတစယောကသာ
ခငမငရငးနီးစာထေးပေ့ခံရတာတောင ညည စောငကိုကပီး
ဇိမယူတတနေတာပဲ။ အခုလညး သူငယခငးရဲ့ Instagram
accကို ငမေရငး ညဝတဘောငးဘီ လေးထဲ လကနိုကရငး
အသကရူတေပငးနေမိတာမဟုတလား။
ရေငတသည၊ ပငလယထဲမာ ငတသလိုငတသည။
သူ့ဆီကရရိသော ဂရုစိုကမုနင့အထိအတေ့တေက နီလာ့ရငကိုပိုပူစေသည။ အာခေါငပိုခောကစေသည။ ခေါငးပိုမူးစေသည။
သေးပေါငခိနကစေ တိုးစေသည။ သူ့ရညးစားတေအကောငး
လာလာပောတိုငး ရငအစုံမာ မုနတိုငးထနရသည။
မေငလငလုပသလို နလုံးသားတစခုလုံး ရမးခါလုပရားရ၏။
ဟောတယက ရေခိုးခနးမာ ဓာတပုံရိုကတငထားတာမငတော့
မးနညးမိသည။ သူ့ရညးစားကောငလေးကို မကနာတေ
စုတပတသားအောင ကုတဖဲ့ခငသည။ မိမိ မထိရကမနမးရကသော နုတခမးလေးကို ဘယနစခါစုတနမးပီးပိီလဲ။
မိမိ မတို့ရက မထိရကသော ရငသားကစကစလေးကို
ဘယလောကတောင ညစကိုငဆဲစုပနေပီလဲ။
မိမိအမဲပတသပခငသော တငသားနုနုလေးကို
ဘယလောကတောငဆုပကိုငရိုကနကနေပီလဲ။
ခစရသူရဲ့ ခံတငးမေးမေးလေးကို ဒီကောင့ရဲ့ လိငတံကီး
အတငးထိုးထည့မာပဲ။ ဒါမဟုတ နဒီကကော အားပါးတရ
လကနေမာလား…
“””mmm hmmmm အငး.. အငး”
နီလာတစယောက၏ စိတကူးယဥမုတေဟာ ပုံရိပတေအဖစ
အာရုံမာပေါလာ၏ ။ ကိုငထားသောဖုနးလေး မေ့ရာပေါ ဘုတခနဲ
ပုတကသားတာတောင သတိမထားမိ။ကိုယ့ ရငသားကိုယညစရငး ကိုယ့အဖုတကလေးကိုယပတရငး ဇာတရိနတကနေမိသည။
သူ့ကောင့၏ လိငတံကီး ၊ နဒီပေါငလေးကားပီး ညညးနေရပုံ၊
ဖငကီးကုနးပီးခံနေရပုံ။ အိုး…ညစညမးစုတပဲ့သော ပုံရိပတေ
မနာလိုနတိုမု၊ တပမကလိုခငမု၊ အကုနလုံးကအထဋအထိပမာ။
လိငစိတကပငးပစာ ပေါကကဲထက၊ စောကဖုတအတငးသားမားက တဆတဆတတုနခါလို့ တစုံတရာကိုတောင့တနေမိသည။
အစိကလေးကို ဖိပေးရငး နို့သီးခေါငးလေးကိုညစနေရငး
ဖငကီးကိုကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ လကမာ ညီစို့စို့အရညကညမား
စိုရဲသားပါတော့သည။ အခနးငယလေးမာ ခစခငးမေတာ၏
အငေ့အသကမား တစစီပန့ကဲသားပါတော့သည။
လငကောငပိုးငက (ခေါ) ငကဆိုးထိုးသံက ကူးကောရပကကထဲ
စူးရရထကနေသည။ ကကစုတဖီးဖီးကီးတေပေါမားသည့
ဒီပတနးကငမာ ငကဆိုး၊ဇီးကက နဲ့ မေဆိုးတေ ရိတာထူးဆနးလသညမဟုတပါလေ။ မး၍ ခေပစလကပစအိပမောကနေသော သားနင့သမီး၏ဟောကသံမာ မိုးဇက၏ တေးသားမားထက ခိုမိနလသည။ ဖူးခနဲ သကပငးလေးကီးခမိတော့
ယောကားဖစသူက သတိထားမိသားသည။
“မအိပသေးဘူးလား မိနးမ”
“အိပမလို့ပါတော ကလေးတေနောငရေးစဥးစားတိုငး
အိပမရပါဘူး။”
“မိနးမရယ…စိတမညစပါနဲ့ လာ အကိုဖကထားပေးမယ”
အမောငထဲတင သကထားတစယောက ပုံးလိုကတာကို
ကိုလရေမငဖစအောင မငသားသည။
“အံမယ.. ဘာပုံးတာတုနး”
“တောဟာလေ…တောတော ကိုယ့ဘာကိုယအိပ။ ရင့အကောငးမသိရငခကမယ။”
ပောရငးဆိုရငး အတငးတနးကာ ဟိုဖကလည့အိပသည။
“ဟောဗာ… ကနတောမိုးဘာမားလုပမိလို့တုနး”
လဆေကလညး အနောကမ ခါးလေးကိုဖကကာ အတငးပနခ၏။
“ရငကီး မူးလာပီဆို ဒါပဲ။ အမဲလူကိုခေါကဆဲကောလေးတဗူးနဲ့
ညဆိုသောငးကနးပီ”
သကထားစိတဆိုးတဲ့စကားပောနေပေမယ့ စိတဆိုးတဲ့လေသံတော့မပါနိုင
“ဟောဗာ ကနတောဘာမမသောငးကနးပါဘူးနော”
“ရင့ပါးစပကသာမသောငးကနးဘူးပောနေ၊ ရင့ဟာကလူကို
ထောကထားတာ ဟန့”
“အာ ဒါကတော့မိနးမရယ သေးသားက တောငးဆိုလို့ပါ။
ပီးတော့ကလေးတေလညးအိပပီလေ ။ အဟငးဟငး”
“အမယ သေးသားကတောငးဆိုတာဟုတလား။”
သကထားကိုလဆေဖကပနလည့ရငးမေးလိုကသည
“ဟုတသယ ဟုတသယ”
“ဒီသေးသားကီးက တောငးဆိုတာပေါ့လေ ဟမ ဟမ”
သကထားက မပောမဆို ရုတတရက အညာကိုကိုငပီးမေးလိုကတော့ ကိုလဆေ တန့ခနဲဖစသားတာပဲ
“ဟ.. မိနးမ ဖညးဖညးလုပဘာ လူညန့တုနးသားဥိးမယ”
“တုနး တုနး ၊ ရငဟာတုနးသားမအေးမယ မဟုတရင
ကလေးထပရနေဥိးမယ”
ပါးစပကသာပောနေတာ လကကတော့ ဂငးတိုကပေးနေတာပါပဲ။
“မိနးမကလညးကာ စကားအရမးမားတာပဲ ကိုငး”
သကထားရဲ့ နုတခမးထူထူကီးကို အားပါးတရစုပနမးတာ
ခံလိုကရတော့ ရုတတရကဆယကောသကကလေးလို
ခံစားမိတာပဲ။ လကထဲက လီးကိီးက
တဖညဖညးထားလာသလို
သကထားအဖုတကလညး ဖောငးဖောငးလာတယ။
မကာပါဘူး ကိုလဆေတစယောက စိတသိပမရညနိုင
သကထားထမိနကို လနတငပီး ပေါငကိုထမးကာ
အဖုတထဲကို လီးကိုဖိထည့တာ
စိုရဲ ဖောငးကနေတော့ အဆုံးထိငသားသည။
လိီးတစဆုံးဖိခပီး နုတခမးကို ခာကာ မကနာခငး
ကပပီး တိုးတိုးကလေးပော၏
“မိနးမ…..”
“အငး….”
“အရမး…. ခစတယဟာ”
“အ….”
“အငး အငး”
“အငး အငး အ အ ”
လငမယားသကတမး ၆နစမာ ကိုလဆမေူးလာတိုငး
သကထားမာ ကော့ပံလနနေအောငခံရသည။
ကိုလဆကေမူးလာရင မရစ မရိုက တညလုံးနီးပါးလိုးတာ။
မိနးမတေအရကသမားကိုမကိုကဘူးဆိုတာက
မလိုးနိုငတဲ့ကောငတေကိုပဲမကိုကတာပါ။
ကိုလဆေလို မူးလေလိုးလေကောငမိုးကိုတော့
ပါးစပကဘယလောကဆဲဆဲ ဆူဆူ
ခစနေပီးသား။ ခုလညးသကထားတစယောက
ခေးစီးတေပန အံကိတခံနေရတာတောင
ယောကားရဲ့ ကကသားအစိုငအခဲတေကားမကနာအပရငး
ကာဘောလိပဆပပာနံ့ခပသငးသငးကားမာ
အသကဝအောငရူလို့ ကာမစညးစိမကို ခံစားနတော ပောလို့
ရငလို့။
ဒါဟာ ငရဲလား၊ နတပညလား မသိဘူး။
မနကဖနဘာဟငးခကမလဲမသိဘူး။
သမီးကိုကူရငထားပေးရမလား မသိဘူး။
အတိတ၊ ပစုပန၊ အနာဂတ မသိဘူး။
ကုသိုလ၊ အကုသိုလမသိဘူး။
ဒီအခိုကအတန့ကလေး
ဒီအခိနကလေး
နညးနညးလောက
နညးနညးလောက
နညးနညးလောက ပိုပီး
ရညကာခိုငမဲသားအောင နစယောကစလုံးကိုးစားကမယဆိုတာ
သနးခေါငယံအမောငထုထဲက အပုံးပနး၂ပင့က သကသေပါပဲ။ ။
******************
အခနး(၃)
အာရုဏဉိး၏တနကူးသံ
=============
“လူသာမနတို့သည အကောငးတရားကိုလနဆနလို့မရပေ။
မမငရသော နတသိကားဖနရငးဆငကမာနတဆိုး စသညတို့ကို
သငတို့ဆန့ကင့၍ရခငရမည သငကိုယတိုငစိုကပိုးသော အကောငးတရားကို သငကိုယတိုငသာ
အကိုးတစရပအနေနဲ့ရိတသိမးရမညသာဖစ၏။”
ရုပပနေသော စာကည့စားပဲပေါမ နိုးစကနာရီလေးသည
ဆာလောငစာ အောဟစငိုကေးလပေီ။ အိပမုနစုံမားအလူးအလဲ
အိပရာကထရငး ဖုနးကိုအရငကောကကိုငမိတော့ လေးနာရီတောငထိုးပါကော။ ကမနးကတမး မကနာသစသားတိုကပီး စာကည့စားပဲပေါထိုငတော့ ၄နာရီခဲပီ။ ဂပနစာက ခကသည။
ခနဂီးကို ခုထိစာလုံးပေါငးတေလဲတုနး။ ဆဲတာအသာထား။
စာအုပတေလန နုတတေပနဖင့ အသညးအသန လနဆဲနေရတဲ့
အတေးတေထဲမာ မောနေတာမလို့ နီလာတစယောက အခနးတံခါး
အဝက ပုံးပီးကည့နေတဲ့ မိခငကိုမတေ့နိုင။ စာလုံးတေကား
တိုကပဲဝငပီးတော့ နာရီက ငါးနာရီတောငခဲပီ။ ဗိုကဆာပီ။
ဗိုကဆာတယလို့တေးနေတုနးမာကို ထမငးကောနံ့သငးသငးလေးက အစာအိမနံရံကို လကသညးနဲ့ ကုတခစသည။
စိတကိုမနညးထိနးပီး စာအုပကိုကည့တော့ ထမငးကောဒယအိုးကိုပဲ မကစိထဲမင၏။ ခေါငးကိုအသညးအသနကုတရငး
စာလုပနေတုနး မိခငက ထမငးကောပနးကနလေးလာခပေးတော့
ပုံးပုံးကီးစားရငး အမေ့ကိုခစမိပနရော။ စာလုပနေရငးဗိုကတငးထားတော့ ဖတခနဲ အိပပောသားသည။
နီလာအိပမကမကသည။
အိပမကထဲမာ ရုပအရမးခောတဲ့ကောငလေး
သူ့ကိုစကားလာပောသည။ သူ့ကိုယသူ အိုငးခရပလား အိုငးရစလားမသိ မိတဆကသေးသည။ သူ့တစကိုယလုံးမာ အဝါရောင
အလငးတနးတို့နင့ တဖိတဖိတလကနေ၏။
သာမနကောငခောလေးတစယောကထကကို
ထူးခားကီးမတသော ရိတညမုတစခုအနေနဲ့
နီလာ ပိုပီးခံစားသိမငမိသည။
“နီလာ…မငး ကံ ဆိုတာယုံလား။ ကံဆိုတာဘာလဲ။
ကံဆိုတာ မငးတို့တေထငသလို အတိတဘက လုပရပကောင့
မပုပငနိုငတဲ့ အကိုးဆကကိုခံစားရတာမဟုတဘူး။
ကံဆိုတာ အလုပပဲ။ ကံဆိုတာ အကောငးတရားပဲ ကမာဆိုတာ
အဲ့ဒီ့အကောငးတရားကောင့ဖစလာရတဲ့ အကိုးတရားပဲ။
ဒါဖင့ ဒီကမာကိုပောငးလဲလို့မရဘူးလား။ မငးဒီလိုတေးလိမ့မယ။ ရတော့ရတယ ဒါပေမယ့ မရဘူးလို့ဖေရမယ နီလာ။
မငးဟာ သရကစေ့စိုကပီး မာလကာသီး သီးစေခငလို့မရဘူး။
ငရုတသီးစိုကပီး သံပုရာပငသီးစေခငလို့မရဘူး။
ဒါဖင့ပောငးလဲလို့ ဘယလိုရမလဲ။ မငးသရကပငမလိုခငရင
ခုတလဲပလိုကလို့ရတယ။ငရုတသီးမစားခငရင မစားလို့ရတယ။
မငးက အရမးစပတဲ့ ငရုတပငလညးစိုကထားတယ။ ငရုတသီးလညးခူးစားတယဆိုရင မငးဟာသေခာပေါကစပတဲ့ဒဏကို
ရောငလဲလို့မရဘူး။ ကံဆိုတာအမဲနောကတစခုသော
ကံကိုဖနတီးတယနီလာ။ မငးဟာ အဆုံးသတကိုမရေးသ၍ အကောငးတရားအသစတေဖနတီးလို့ရပါသေးတယ။
မငးအရမးစပတဲ့ငရုတသီးစားခါနီးမာ ရတေခကကိုဆောငထား။ ဒါမမဟုတ ရခေဲမုန့အေးအေးလေးပေါ့။ဒါဆိုရင အရမးစပမယ့အရသာလညးခံစားလို့ရမယ ။ ပီးးရင အရမးစပခငးရဲ့ ဒုကခကိုလညး အတောအတနသကသာစမေယမဟုတလား။ ဒါပမေယ့ နီလာ။ တခို့ငရုတသီးတကေ တောရုံတနရုံ အစပမပဘေူး။
ငရုတသီးစားရငးသေသားတဲ့သူတေလညးအမားကီးရိတယနီလာ။ ဘာလုပလုပအကိုးတရားကိုသေခာတကခကပါ။ ဖစနိုငခေရိတဲ့
တနပနဖေရငးရမယ့အကောငးတရားတေကို တညဆောကပါ။
တတနိုငရငတော့ င ရုတ သီး ရောငနိုငရငကောငးတာပေါ့။
အလုပရုပသကသာတယလေ။ မရောငနိုငရငတော့ ကိုယ့ထိုကနဲ့
ကိုယ့ကံပေါ့။ ပါးနပပါ။ လိမာပါ။ ငါတော့သားပီ။”
ထိုကောငလေးက ပောခငတာပောပီး နေမငးရိရာအရပကို
တည့တည့ကီးပံတကသားသည။ တဖညးဖညး တဖညးဖညး
သူ့ပုံရိပကိုမကစိဖင့မမငနိုငတော့တဲ့အထိ။ နေမငးကီးဆီ
ပံသနးနေသည။ နေမငးထဲကိုဝငသားသညလော။ နေမငးအနားမာ
လောငကမးသားသညလော။ နေမငးနင့တသားတညးဖစသားသညလား။ နီလာ မသိနိုငတော့။ နားမလညမုမားစာနဲ့
အိပငိုကနေရာမ ကောငတောငတောင နိုးထလာမိပါသည။
×××××××××××××××××××××××××××××
မိုငးထနေသော မီးသေးမီးတို့က အိမထဲမာလုံးတကလာသည။
အရကနာကနေသည့ ကိုလဆေလညး ခငထောငထဲမ
လမးမေးရသည။
“ဟဲ့ မိနးမ အ စောကီးရိသေးတယ ထမငးအိုးတညနေပါလား။
ဒီနေ့အာရုဏဆမးရိလို့လား။”
“ဟုတတယလေတော။ ဒီနေ့လပည့နေ့”
“အေးအေး အဲ့တာဆိုငါလညးလာကူမယ။ ”
“တော့ဘာသာ ခငထောငသိမးပီး အိုးခကတဆေေးထား။
ပီးရငမကနာသစရငးနဲ့ ရေတစပုံးသားဆဲ ကလေးတေသုံးဖို့။”
“အေးအေး”
ရေတငးက ဘုံရေတငးသုံးရတာ။ အဝီစိတငး မတူးနိုငသေး။
လူတေမသိလို့ ဆငးရဲသားဖစရတာဈေးပိုကီးသည။ အဝီစိတငးလေးတူးရငတောင ငါးသိနးဆယသိနးကားကအနညးလေးပဲ။
ရေကအစအရမးဈေးကီးတာ။နေဖို့စားဖို့ဝတဖို့အသာထားဦး။
ကလေးတေပါပါလာတော့ အမားကီးလော့ရတာပါပဲ။
၂ယောကသားတူတူ ဆမးလောငးပီးတော့ ကေနပမုကိုယစီနင့
ကုသိုလကံလေးတစခုကိုတူတူလုပခင့ရတာကိုက သူတို့အတက
အဖိုးမဖတနိုငသော ပီတိတေပါပဲ။
အိမရောကတော့ သမီးခောတရုတမက စာလုပနေပီ။
ညကပေးထားတဲ့ ဘောပငတေကိုထုတမသုံးဘူး။
ခဲတံအတိုလေးနဲ့ သခာထိုငတကနေတာ။
သူ့မာစာလုပခိနကဒီတခိနပဲရိတာ ညနေဖကဆိုလညး
အမေနဲ့ အိမကိစကူရတယ။ ခနနေခောကနာရီထိုးရင
အကောရောငးကူရသေးတယ။ ဒီဲကားထဲကနေ
စာကိုးစားတာမငရတော့ ကိုလဆေခမာ အလုပပိုကိုးစားရမယ
ဆိုတဲ့ စကားပဲ အခါခါပောနေမိတယ။
ကိုလဆေအလုပက ကားဒရိုငဘာ။ သူဌေးကားကိုမောငးရတာ။
မနကစောစောထသား ကားရေဆေးစရာရိဆေးမရိရင
အိမရေ့ကနေထိုငစောင့ရုံပဲ။ သူဌေးကတော့ ခံထဲ လာနေဖို့ပောပါတယ။ ဒါပေမယ့ ဒီမိနးမက မာနခဲ။ သူဌေးအိမမာတော့ မကူခငဘူး။သူ့သားသမီးတေလညး သူဌေးခိုငးဖတမဖစစေခငဘူးတဲ့။
ပညာတတတေမားခကပါ့။ ဟုတတယ တရုတမက အမေတူသမီး
ဉာဏကောငးမာနကီး။ သားဖစသူကသာ အဖေ့လိုဒူအအ။
အိမနဲ့လညးသိပမဝေးတော့သူဌေးကမပောတော့ပါဘူး။
လမးလောကရငး သူဌေးအိမနားရောကလာတော့ ခံစောင့ကိုခေါပီး ကားသော့တောငး ကားတငးသန့ရငးရေးလုပ။စကနိုးကည့။
ကားကိုစစ။အားလုံးပီးတော့မ ဒနးပေါမာအေးဆေးထိုငရငးနဲ့
ထကသစစနေမငးကီးကိုကည့နေမိတယ။ ဒီနေ့နေထကတာ
အတောကာကာပါပဲ။
အခနး(၃)
အာရုဏဉိး၏တနကူးသံ
=============
“လူသာမနတို့သည အကောငးတရားကိုလနဆနလို့မရပေ။
မမငရသော နတသိကားဖနရငးဆငကမာနတဆိုး စသညတို့ကို
သငတို့ဆန့ကင့၍ရခငရမည သငကိုယတိုငစိုကပိုးသော အကောငးတရားကို သငကိုယတိုငသာ
အကိုးတစရပအနေနဲ့ရိတသိမးရမညသာဖစ၏။”
ရုပပနေသော စာကည့စားပဲပေါမ နိုးစကနာရီလေးသည
ဆာလောငစာ အောဟစငိုကေးလပေီ။ အိပမုနစုံမားအလူးအလဲ
အိပရာကထရငး ဖုနးကိုအရငကောကကိုငမိတော့ လေးနာရီတောငထိုးပါကော။ ကမနးကတမး မကနာသစသားတိုကပီး စာကည့စားပဲပေါထိုငတော့ ၄နာရီခဲပီ။ ဂပနစာက ခကသည။
ခနဂီးကို ခုထိစာလုံးပေါငးတေလဲတုနး။ ဆဲတာအသာထား။
စာအုပတေလန နုတတေပနဖင့ အသညးအသန လနဆဲနေရတဲ့
အတေးတေထဲမာ မောနေတာမလို့ နီလာတစယောက အခနးတံခါး
အဝက ပုံးပီးကည့နေတဲ့ မိခငကိုမတေ့နိုင။ စာလုံးတေကား
တိုကပဲဝငပီးတော့ နာရီက ငါးနာရီတောငခဲပီ။ ဗိုကဆာပီ။
ဗိုကဆာတယလို့တေးနေတုနးမာကို ထမငးကောနံ့သငးသငးလေးက အစာအိမနံရံကို လကသညးနဲ့ ကုတခစသည။
စိတကိုမနညးထိနးပီး စာအုပကိုကည့တော့ ထမငးကောဒယအိုးကိုပဲ မကစိထဲမင၏။ ခေါငးကိုအသညးအသနကုတရငး
စာလုပနေတုနး မိခငက ထမငးကောပနးကနလေးလာခပေးတော့
ပုံးပုံးကီးစားရငး အမေ့ကိုခစမိပနရော။ စာလုပနေရငးဗိုကတငးထားတော့ ဖတခနဲ အိပပောသားသည။
နီလာအိပမကမကသည။
အိပမကထဲမာ ရုပအရမးခောတဲ့ကောငလေး
သူ့ကိုစကားလာပောသည။ သူ့ကိုယသူ အိုငးခရပလား အိုငးရစလားမသိ မိတဆကသေးသည။ သူ့တစကိုယလုံးမာ အဝါရောင
အလငးတနးတို့နင့ တဖိတဖိတလကနေ၏။
သာမနကောငခောလေးတစယောကထကကို
ထူးခားကီးမတသော ရိတညမုတစခုအနေနဲ့
နီလာ ပိုပီးခံစားသိမငမိသည။
“နီလာ…မငး ကံ ဆိုတာယုံလား။ ကံဆိုတာဘာလဲ။
ကံဆိုတာ မငးတို့တေထငသလို အတိတဘက လုပရပကောင့
မပုပငနိုငတဲ့ အကိုးဆကကိုခံစားရတာမဟုတဘူး။
ကံဆိုတာ အလုပပဲ။ ကံဆိုတာ အကောငးတရားပဲ ကမာဆိုတာ
အဲ့ဒီ့အကောငးတရားကောင့ဖစလာရတဲ့ အကိုးတရားပဲ။
ဒါဖင့ ဒီကမာကိုပောငးလဲလို့မရဘူးလား။ မငးဒီလိုတေးလိမ့မယ။ ရတော့ရတယ ဒါပေမယ့ မရဘူးလို့ဖေရမယ နီလာ။
မငးဟာ သရကစေ့စိုကပီး မာလကာသီး သီးစေခငလို့မရဘူး။
ငရုတသီးစိုကပီး သံပုရာပငသီးစေခငလို့မရဘူး။
ဒါဖင့ပောငးလဲလို့ ဘယလိုရမလဲ။ မငးသရကပငမလိုခငရင
ခုတလဲပလိုကလို့ရတယ။ငရုတသီးမစားခငရင မစားလို့ရတယ။
မငးက အရမးစပတဲ့ ငရုတပငလညးစိုကထားတယ။ ငရုတသီးလညးခူးစားတယဆိုရင မငးဟာသေခာပေါကစပတဲ့ဒဏကို
ရောငလဲလို့မရဘူး။ ကံဆိုတာအမဲနောကတစခုသော
ကံကိုဖနတီးတယနီလာ။ မငးဟာ အဆုံးသတကိုမရေးသ၍ အကောငးတရားအသစတေဖနတီးလို့ရပါသေးတယ။
မငးအရမးစပတဲ့ငရုတသီးစားခါနီးမာ ရတေခကကိုဆောငထား။ ဒါမမဟုတ ရခေဲမုန့အေးအေးလေးပေါ့။ဒါဆိုရင အရမးစပမယ့အရသာလညးခံစားလို့ရမယ ။ ပီးးရင အရမးစပခငးရဲ့ ဒုကခကိုလညး အတောအတနသကသာစမေယမဟုတလား။ ဒါပမေယ့ နီလာ။ တခို့ငရုတသီးတကေ တောရုံတနရုံ အစပမပဘေူး။
ငရုတသီးစားရငးသေသားတဲ့သူတေလညးအမားကီးရိတယနီလာ။ ဘာလုပလုပအကိုးတရားကိုသေခာတကခကပါ။ ဖစနိုငခေရိတဲ့
တနပနဖေရငးရမယ့အကောငးတရားတေကို တညဆောကပါ။
တတနိုငရငတော့ င ရုတ သီး ရောငနိုငရငကောငးတာပေါ့။
အလုပရုပသကသာတယလေ။ မရောငနိုငရငတော့ ကိုယ့ထိုကနဲ့
ကိုယ့ကံပေါ့။ ပါးနပပါ။ လိမာပါ။ ငါတော့သားပီ။”
ထိုကောငလေးက ပောခငတာပောပီး နေမငးရိရာအရပကို
တည့တည့ကီးပံတကသားသည။ တဖညးဖညး တဖညးဖညး
သူ့ပုံရိပကိုမကစိဖင့မမငနိုငတော့တဲ့အထိ။ နေမငးကီးဆီ
ပံသနးနေသည။ နေမငးထဲကိုဝငသားသညလော။ နေမငးအနားမာ
လောငကမးသားသညလော။ နေမငးနင့တသားတညးဖစသားသညလား။ နီလာ မသိနိုငတော့။ နားမလညမုမားစာနဲ့
အိပငိုကနေရာမ ကောငတောငတောင နိုးထလာမိပါသည။
×××××××××××××××××××××××××××××
မိုငးထနေသော မီးသေးမီးတို့က အိမထဲမာလုံးတကလာသည။
အရကနာကနေသည့ ကိုလဆေလညး ခငထောငထဲမ
လမးမေးရသည။
“ဟဲ့ မိနးမ အ စောကီးရိသေးတယ ထမငးအိုးတညနေပါလား။
ဒီနေ့အာရုဏဆမးရိလို့လား။”
“ဟုတတယလေတော။ ဒီနေ့လပည့နေ့”
“အေးအေး အဲ့တာဆိုငါလညးလာကူမယ။ ”
“တော့ဘာသာ ခငထောငသိမးပီး အိုးခကတဆေေးထား။
ပီးရငမကနာသစရငးနဲ့ ရေတစပုံးသားဆဲ ကလေးတေသုံးဖို့။”
“အေးအေး”
ရေတငးက ဘုံရေတငးသုံးရတာ။ အဝီစိတငး မတူးနိုငသေး။
လူတေမသိလို့ ဆငးရဲသားဖစရတာဈေးပိုကီးသည။ အဝီစိတငးလေးတူးရငတောင ငါးသိနးဆယသိနးကားကအနညးလေးပဲ။
ရေကအစအရမးဈေးကီးတာ။နေဖို့စားဖို့ဝတဖို့အသာထားဦး။
ကလေးတေပါပါလာတော့ အမားကီးလော့ရတာပါပဲ။
၂ယောကသားတူတူ ဆမးလောငးပီးတော့ ကေနပမုကိုယစီနင့
ကုသိုလကံလေးတစခုကိုတူတူလုပခင့ရတာကိုက သူတို့အတက
အဖိုးမဖတနိုငသော ပီတိတေပါပဲ။
အိမရောကတော့ သမီးခောတရုတမက စာလုပနေပီ။
ညကပေးထားတဲ့ ဘောပငတေကိုထုတမသုံးဘူး။
ခဲတံအတိုလေးနဲ့ သခာထိုငတကနေတာ။
သူ့မာစာလုပခိနကဒီတခိနပဲရိတာ ညနေဖကဆိုလညး
အမေနဲ့ အိမကိစကူရတယ။ ခနနေခောကနာရီထိုးရင
အကောရောငးကူရသေးတယ။ ဒီဲကားထဲကနေ
စာကိုးစားတာမငရတော့ ကိုလဆေခမာ အလုပပိုကိုးစားရမယ
ဆိုတဲ့ စကားပဲ အခါခါပောနေမိတယ။
ကိုလဆေအလုပက ကားဒရိုငဘာ။ သူဌေးကားကိုမောငးရတာ။
မနကစောစောထသား ကားရေဆေးစရာရိဆေးမရိရင
အိမရေ့ကနေထိုငစောင့ရုံပဲ။ သူဌေးကတော့ ခံထဲ လာနေဖို့ပောပါတယ။ ဒါပေမယ့ ဒီမိနးမက မာနခဲ။ သူဌေးအိမမာတော့ မကူခငဘူး။သူ့သားသမီးတေလညး သူဌေးခိုငးဖတမဖစစေခငဘူးတဲ့။
ပညာတတတေမားခကပါ့။ ဟုတတယ တရုတမက အမေတူသမီး
ဉာဏကောငးမာနကီး။ သားဖစသူကသာ အဖေ့လိုဒူအအ။
အိမနဲ့လညးသိပမဝေးတော့သူဌေးကမပောတော့ပါဘူး။
လမးလောကရငး သူဌေးအိမနားရောကလာတော့ ခံစောင့ကိုခေါပီး ကားသော့တောငး ကားတငးသန့ရငးရေးလုပ။စကနိုးကည့။
ကားကိုစစ။အားလုံးပီးတော့မ ဒနးပေါမာအေးဆေးထိုငရငးနဲ့
ထကသစစနေမငးကီးကိုကည့နေမိတယ။ ဒီနေ့နေထကတာ
အတောကာကာပါပဲ။
အခနး-၄
နေ့သစရဲ့အစ
=======
ခစခငးမတေတာကို ကနောတို့ ဘယလိုဖောကူးမလဲ။ ဘယလိုမိုး
ရေးဖဲ့တငဆကရမလဲ။ ဘယပုံမိုး ထုဆစပသရမလဲ။ ဘယသံမိုး သီဆိုဟစကေးရမလဲ။ စိတဝိဉာဥတစခုမာ ခံစားခကမားစာ
ရိတတပေမယ့ ခစခငးမေတာနဲ့ကရငတော့ တူညီစာ ကဲပားလေ့
ရိတတတာပါပဲ။ မီးကောငပေါကစရဲ့အခစလား။ အသညးကဲဖူးသူ တစယောကရဲ့ အခစလား။ လငဖစသူစားဖို့ ဘဲဥတစလုံးလုံးခနထားတဲ့ အခစလား။သားဖစသူစားဖို့ ဟငးအနစပဲခပသားတဲ့
ဖခငရဲ့အခစလား။ ပေးဆပမုလား ၊ ရယူခငးလား။ ခကခဲကမးတမးတဲ့ ကနောတို့နေ့စဥဘထဲ လောကဓံရဲ့ရကစကကမးကုတမုအောကမာ အလူးအလဲရငသနနေရခငးကို
ပောကကငးအောငကုသပေးမယ့ သေခငးတရားရဲ့ အခစလား။
ကနောကတော့ ဥာဏသိပမမီပါဘူး။ ကနောသိခဲ့တဲ့
အခစဇာတလမးကတော့ ကားဟနးသံ တပမပမကစခဲ့တယ။
လညးတနးကတော့ ထုံးစံအတိုငး လူငယလူကီးမားစာကို
သိမးသငးညို့ယူထား၏။ လညးတနးရဲ့ အနံ့ကဘာလဲ။
ငါးကငနံ့လား။ လူတေရဲ့ခေးနံ့လား။ စာအုပအသစတေရဲ့
အနံ့လား။ မိနးမခောတေရဲ့ ကိုယသငးနံ့လား။ ကနောမသိပါ။
ကနောတို့နိုငငံမာ အရားပါးဆုံးနဲ့ ဖုနးဖို့ အလယဆုံးဖစတဲ့
အခိနကို ရေလကဖကရညဆိုငမာထိုငဖုနးရငးနဲ့ ကနော
စဥးစားနေမိတယ။ မနမာလူမိုးတို့ထုံးစံအတိုငး အခိနမတိကတဲ့
သူငယခငးကို စိတမဆိုးနိုင။ လမးသားလမးလာတေကိုငေးရငး
တောငတောငအီအီတေတေးနေမိသည။ကိုယ့ကောငက ရောကလာတော့လဲ ရုနးသုနးကား ဖရိုဖရဲ အတအစားနဲ့ မဖီးသငရသေးသောဆံပငဘုတသိုက။
“ကဆိမ့ တစခက….. ဟေ့ကောင သငတနးမသားသေးဘူးလား။နောကကနေဥိီးမယ”
“အာ…အေးဆေးပါ။ မငးကိုစောင့နေတာဟ။ သငတနးက နာရီမစမာကို။ ခုမ ကိုးခဲပဲရိသေးတယ။”
“အေးပါကာာ ငါလညးကားပိတနေလို့ ၂မတတိုငလောက
လမးဆငးလောကလာရတယ။ လညးတနးကသိတဲ့အတိုငးပဲ။
ဒါနဲ့နေပါဥိီး မငးစောထပမထားတော့ဘူးလား။မငးကည့ရတာလညး စုတပေပေနဲ့ ရညးားလေးဘာလေးထား။”
“အောငမာ ခေါငးတောငမဖီးတဲ့ကောငကပောသေးတယ။
ငါ့ဘာငါ တစယောကတညးနေခငလို့ပါကာ။ စောရိရင
ကမးတောငစားလို့ကောငးတာမဟုတဘူး။”
“မငးပောရငဒါပဲ။ အရငစောကို မမေ့နိုငသေးရင မမေ့နိုငဘူးပေါ့။”
“လီးလီးလားလားတေ။ ဟော လဖကရညရပီ ဇိမခံမသောကနဲ့တော့။ လစမယ။”
“အေးပါ အေးပါ။ အိမစာတေကော ပီးပီလား”
“ဘယလိုပီးမလဲ။ ငါလိုးမ ဆရာမက ရုပကဆိုးသလောက
အိမစာအသေပေးတာ။ လီးလိုပဲ။ ”
“အေးဆို။ နားငီးဦးမယ။ဒါနဲ့ ဟိုကောငမလေး မိုကတယနော။
စာလညးတောတယ။ ရုပလေးကလညးမဆုး။”
“နီလာတငထေးဆိုတဲ့တစယောကလား”
“လီးကိုနီလာတငထေး”
“နီလာရေစငဖိတပါက”
“နာမညကီးက စားတယ….လစရအောင”
“မငး မကားခငမပောတော့ပါဘူး။ ကီးကနးကမား ဘဲဥညီတယလုပနေသေးတယ။ ညီလေးရေ ရငးမယဟေ့”
xxxxxx
“အနုပညာဆိုတာဘာလဲ။ ဒီလောက အနရာယမားတဲ့ ခေါငးစဥကို
ကနော ဘယတုနးကမ မတေးမိပါဘူး။ အနုပညာဟာ ဖောပလိုစိတကနေ ထကပေါလာတယလို့ ကနောတော့မငတယ။
ကောကခေတက လူသားအရိုငးစိုငးကီးဟာ သူမငလာတဲ့
ဆငကီးအကောငး ခနာကိုယနဲ့ ဖောပမယ။
သူတို့သတယူလာတဲ့ အစယရညဆငကီးတေအကောငး
သားငယလေးကို ပုံလေးဆဲလို့ ပောပမယ။
သူတို့ကားရတဲ့ သားရဲတေရဲ့အသံကို တုပလို့ သီဆိုပမယ။
အဆင့ထပမင့လာတဲ့လူသားတေဟာ ပိုမိုသာလနတဲ့
အမငတေရလာတယ။ လောကကီးကို ပိုမိုရုမငတတလာတယ။
ပိုမိုနားဆငတတလာတယ။ အသံတေအဆငးတေအာရုံသိမုတေထကကိုမ ခံစားသိမုတေကိုပါဖောပတတလာတယ။
သစပငအိုကီးတငမကပဲ သစပငအိုကီးရဲ့ အထီးဆနမုကိုပါ
ထည့သငးရေးဆဲဖောပတတလာတယ။ ငကကလေး၂ကောငတငမဟုတဘူး ငကကလေး၂ကောငရဲ့ အခစရနပဲကိုပါ
ရေးသားဖောပနိုငလာတယ။ ရုစားသိမငမုတေအားကောငးလာတာနဲ့ အမ ဖောပတငဆကနိုငစမးတေဟာ မင့မားလာတယ။
အနုပညာဟာ ကောကဖို့ကောငးတဲ့အဟုနတဲ့ တိုးတကနေခဲ့တာ
အခုထိပါပဲ။ ကနော့အနေနဲ့ အနုပညာဘာလဲလို့ပောရရင
အနုပညာရဲ့ဝိဥာဥဓာတမာ “ခံစားနိုငစမးနဲ့ဖောပနိုငစမး”ဆိုတဲ့
သဘောတရားနစခုမောပါနေတယလို့ သတမတရမာပဲ။
ကနော့မာခံစားနိုငစမးမနညးဘူးထငိတာပဲ။ သစရကပေါကပတငနေတဲ့ ဖုနမုန့ကလေးတေကနေ နေ့စဥရကစက ဆဲဆန့ခံနေရတဲ့
အလုံးစုံ စကဠာက မဟာအမောငထုကီးအထိ ခံစားနိုငပါတယ။
ဖောပဖို့တော့ မတတသာပါဘူး။ ကနော့ရေ့မာ အခုရပနေတဲ့
ကောငမလေးရဲ့ အလတရားကိုတောင ကနော ခငဗားတို့နားလညအောင မဖောပတတဘူး။ သူ့ရဲ့ ရေအခိုးကမကနာလေးပေါက
သေနေတဲ့မကလုံးကီးနဲ့ နစနစခိုကခိုကဖစလတဲ့
ဖူစငတဲ့ အပုံးလေးလား။ လကတစဖစစာပခုံးလေးကနေ
တိကတဲ့အကာအဝေးမာရိတဲ့ ရေရငနစခုတို့ ဆုံတဲ့နေရာလေးလား။ ယောကားမဆန မိနးမမဆန ခုပနောငခငးကငးစာပေါ့
သံခေခငးနဲ့ တခါမ မငိဖူးသလို လတလပတဲ့ ခေလမးဟနကိုလား။
ကနော ခငဗားတို့နားလညအောင မငသာအောင ဖောပဖို့တော့
မတတသာပါဘူး။ ကနောညံ့တာပါ။ ဒါမမဟုတ လိုအပနေသေးတာပဲနေပါလိမ့မယ။ နီလာဆိုတဲ့ ခပရယရယ
ခာတိတမလေးတစယောကက ကနော့ကို ဒီခေါငးစဥကီး
ခေါငးထဲထည့ပေးတာ ကနော့ကိုကနော
နားမလညနိုငပါဘူးဗာ။ ”
သငတနးဆငးတော့ ခေလမးတေက အလာတုနးကလောက
စိတအားထကသနမု မပါ။ တစနေ့တော့ သေသေခာခာ
တိုကဆိုငပါလိမ့မယ။ ခုတော့ ခန အနားယူပါဥိီးမယလေ။ ။
