အကြံကောင်းတဲ့ လဲ့ဖေဖေ
မြသာ ပရမ်းပတာ လက်ကမြင်းသည်။
============================
“ကောင်မတွေပြန်ကြမယ်ဟာ ကြာနေပီဟ”
“နေပါဦးဟာ ခိုင်ကြီးက လောတာပဲဟယ်”
“နင်တို့က ဘာမှမဖြစ်ဖူး ငါက အချိန်နဲ့ အချိန်ပြန် မရောက်ရင် ငါ့အဖေ ဆူလိမ့်မယ်ဟ”
“ဒါပဲ ခိုင်ကြီးပါလာရင် ဒီတိုင်းဆိုတာသိပီးသား”
“ငါမခိုက်ပါဘူးဆိုတော့ ဇွတ်ခေါ်ပီး ကောင်မတွေနော်”
“အေးပါ လာပြန်ကြပါစို့ဟာ”
လဲ့လဲ့ခိုင်နှင့် သူငယ်ချင်းသုံးယောက် MBAသင်တန်း လစ်ကာ လျှောက်လည်ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။
လဲ့လဲ့ခိုင်သည် ဘွဲ့ရပီး အလုပ်လုပ်ရန် အတွက် သင်တန်းများထပ်မံ တက်နေသော သူလေးဖြစ်ပီး အဖေတခု သမီးတခုသာရှိသောသူလေးဖြစ်လေသည်။ အဖေဖြစ်သူ ဦးလင်းသူမှာ ကားအရောင်းအဝယ် လုပ်သော ဝယ်ရောင်းသမား တယောက်ဖြစ်ပီး အမေ ဒေါ်နန်းအိခိုင်မှာ လဲ့လဲ့ခိုင် တက္ကသိုလ်ဒုတိယနှစ်မှာ ဆုံးပါးခဲ့လေသည်။ အမေဖြစ်သူ ဆုံးခဲ့သည်မှာ ၅နှစ်ခန့်ရှိခဲ့ပီဖြစ်လေသည်။
လဲ့လဲ့ခိုင်မှာ ရှမ်းသွေးစပ်သူဖြစ်သဖြင့် အသားအရေဖြူ ဝင်းကာ မျက်လုံးမှေးမှေးနှင့် မသိသူများအဖို့ တရုတ်မနှင့် အထင်မှားတတ်လေသည်။ ဂျင်မှာ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန် ကစားသဖြင့်လည်း ရင်သားအစုံမှာ မကြီးသော်လည်း မသေး အလတ်စားဖြစ်ကာ တင်အစုံမှာလည်း မကြီး မသေးပဲ အဆီပိုမရှိ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ရှိလေသည်။
သူငယ်ချင်းများနှင့် လမ်းခွဲခဲ့ပီးနောက် အေးဆေးစွာ ဆိုင်ကယ်မောင်းရင်း ပြန်လာသောအချိန် တနေရာ အရောက်တွင်…
“ဟင် အဖေ”
ဦးလင်းသူမှာ ဆိုင်ကယ်နောက်က သူလိုအရွယ်ကောင်မလး တယောက်ကိုတင်ကာ မောင်းသွားသည် ကို တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။ အဖေက သူ့ကိုမြင်ပုံမရ ကောင်မကလည်းခါးဖက်ကာ ရီမော စကားပြောနေသည်မှာ မိုးမမြင်လေမမြင်။
ဆိုင်ကယ်ပသာလှည့်ကာ နောက်ယောင်ခံလိုက်ကြည့်ရာ တည်းခိုခန်း တခုအတွင်းသို့ တယောက်နှင့် တယောက် ခါးဖက်ကာ ရီမော စကားပြောရင်း ဝင်သွားကြလေသည်။
“တောက်”
လဲ့လဲ့ခိုင် အဲကြိတ်ကာ တောက် ခေါက်မိလေသည်။ ရင်ထဲမှာလဲ မခံချင်စိတ်ဒေါသများက တလိပ်လိပ်တက်လာချေသည်။
အမေ့နေရာမှာ မည်သူ့မှ အစားမထိုးလို။ ချစ်ရသော အဖေ့ကို တခြားသူ လုယူခံရမှာကိုလဲ စိုးရိမ်ခဲ့သည်မှာ ယခု ဖြစ်လာချေပီ။ အဖေ့ကိုလဲ စိတ်ဆိုးမိလေသည်။
သူဝမ်းနည်းစွာဖြင့် အိမ်ပြန်လာခဲ့ချေသည်။ အိမ်တံခါးဖွင့်ပီး အခန်းထဲဝင်ကာ ခုတင်ပေါ်တွင် မျက်နှာခေါင်းအုံးအပ်ကာ ငိုမိလေသည်။
သူပြတ်သားစွာ ဆုံးဖြတ်ချက် တခုကိုချမိလိုက်လေသည်။ အမေ့နေရာကို တခြားသူဝင်ယူမှာထက် သူသာဝင်ယူသင့်ပေသည်။ အမေပစ္စည်းသည် သူ့ပစ္စည်းဖြစ်ရပေမည်။ အဖေ့ အချစ်ကို တခြားသူပေးတာထက် သူ့သာပေးသင့်ပေသည်။ လူ့ဘောင်စည်းကမ်းများကို ခေတ္တခနမေ့ထားလိုက်တော့မည်။
လဲ့လဲ့ခိုင် ရေချိုးကာ အလှပြင်လေတော့သည်။ ထို့နောက် ကြိုးတလုံးသာပါ၍ ဒူးအထက်လောက်သာဖုံးသော ဂါဝန်လေးကို ထုတ်ကာ အောက်ခံ ဘရာစီယာမဝတ်ပဲ ဝတ်ထားလိုက်လေသည်။
ခန အကြာ ဦးလင်းသူပြန်ရောက်လာလေသည်။ သူက ဦးလင်းသူထံမှ လက်ဆွဲအိတ်ကို ယူပေးရင်း ဆီးကြို လိုက်လေသည်။
“ဖေဖေ ပြန်လာပီ ဖေဖေ ဒီနေ့ နောက်ကျတယ်နော်”
“အေး သမီး ဖေဖေ အလုပ်လေးရှိနေလို့ပါကွယ်”
စကားပြောရင်း သူ့ကိုသေချာကြည့်ကာ မျက်နှာ တမျိုးဖြစ်သွားသော အဖေ့ကိုတွေ့ကာ သူကျိတ်ပြုံး လိုက်မိလေသည်။
“အဖေ နားလိုက်ပါဦး ပီးရင် ထမင်းစားရအောင် သမီး ထမင်းခူးလိုက်မယ်လေ”
ထမင်းပွဲပြင်ပီးသည့်အခါ
“အဖေ ရပီ”
ဟုပြောဆိုကာ အဖေ့လက်မောင်းကို တွဲလဲခိုကာ ထမင်းပွဲသို့ ခေါ်လာခဲ့လေသည်။
ထမင်းစားတော့လည်း လဲ့လဲ့ခိုင်က ဟင်းမျိုးစုံကို အဖေ့ပုဂံမှာ တောင်လိုပုံအောင် ကြုံးကြုံးထည့်ပေးနေလေသည်။
“စားနော် အဖေ”
“စားပါတယ်သမီးရဲ့ သမီးလဲ စားအုံးလေ ကြည့် ပုဂံထဲမှာ ဘာဟင်းမှလဲမရှိဘူး ရော့ရော့ အဖေ့ ချည်းထဲ့ပေးမနေနဲ့”
ထမင်းဝိုင်းဟာသားအဖစားနေတာနဲ့မတူတော့ပဲလင်မယားနှစ်ယောက် ထမင်း လက်ဆုံစားနေတာနဲ့တူလာလေသည်။ ထမင်းစားနေစဉ်မှာလဲ အဖေက သူ့ကို ခိုးခိုးကြည့်နေတာကိုလဲ သတိထားမိလေသည်။
ထမင်းစားပီးတော့ အဖေဟာ ထိုင်နေကျပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ပြီး ဆေးလိပ်တလိပ်နဲ့ဇိမ် ရစ်နေတယ်။
“အဖေ ဒီမှာ ထန်းလျှက်နဲ့ရေနွေး”
“အော် အင်း အင်း”
ရေနွေး ကရားနဲ့ အချိုစုံတွေ အချမှာ အသာကုန်းချလိုက်တော့ အကျႌအဟမှာ အောက်က ဘရာခံဝတ်မထားတော့ ရင်သား၂မွှာဟာ ဟာလာဟင်းလင်း အဖေ့ မျက်စိရှေ့မှာ ကွက်တိ ပြပီးသားဖြစ်နေတယ်။ ပထမ အဖေဟာ သတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေမိတယ်။ နောက်မှ သတိဝင်လာဟန်ဖြင့် မျက်နှာ အသာလွဲသွားကာ သက်ပြင်းတချချဖြစ်လာလေတော့တယ်။
ဦးလင်းသူ တော်တော် စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူက သူ့သမီးကို စိတ်လာနေတာကြာပါပီ။ သူ့အမေ ငယ်စဉ်တုန်းက အတိုင်း အလှသွေးကြွယ်တဲ့ တဦးတည်းသော သမီးလေးကို သူ့အမေအမှတ်နဲ့ လိုးပစ်ချင်ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမဲ့မသင့်တော်လို့ ရှောင်နေခဲ့တာပါ။ ထကြွလာတဲ့စိတ်တွေ ထိန်းမရတာကြောင့် ကြာလာရင် မဖြစ်သင့်တာဖြစ်မှာမို့ အပြင်မှာ ဝယ်စားလိုက်တယ်။ ငြိမ်သက်မလို့ရှိသေးတယ် ခုသမီး လုပ်နေပုံက သူ့ကိုလာဆွနေသလိုပဲ။ သူ့စိတ်ကို အနိုင်နိုင်ထိန်းနေရတယ်။ အဲ့အချိန်မှာပဲ သမီးအခန်းဆီကနေပီး
“အင်း အင်း အား ကျွတ်ကျွတ် အဖေ အင်း ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် အဖေ အောင်မလေးနော် အဖေ ခဏလာပါအုံး ကျွတ်ကျွတ်”
ငြီးငြူသံတွေ အဖေကို အားကိုးတကြီး ခေါ်သံတွေက ပျံလွင့်လာတယ်။ ဦးလင်းသူလဲ တွေးနေတဲ့ အတွေးတွေ ဘယ်လို လန့်ဖြန့်ပြီး ထွက်ပြေးသွားလဲမသိဘူး တော်တော်လန့်သွားမိတယ်။ ဒါကြောင့် ထိုင်နေရာကနေ ဝုန်းကနဲထပြေးသွားမိပါတယ်။ မရွှေချောက ဗိုက်ကိုနှိပ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လူးလိမ့်နေလေရဲ့။
“သမီး ဘာဖြစ်တာလဲ အဖေဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“အဖေ သမီးရဲ့ ဗိုက်ကို လက်နဲ့လာ ထောက်ပေးပါအုံး အား အောင်မလေးနော် ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်”
ငြီးငြူသံကြောင့် သူ့နားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ဗိုက်သား အိအိလေးကို အသာလက်ဝါး နဲ့အသာဖိထားပေးလိုက်ပါတယ်။
“ဖိပါ အဖေ နာနာလေး ဖိပါ”
“အို သိပ်မဖိနဲ့လေ သမီးရဲ့ အူအတက်ပေါက်တာဆို ဒုက္ခဖြစ်နေမယ်”
“မဟုတ်ဘူး ဒါ သမီးတခါတလေဖြစ်တယ် လေအောင့်တာ ဖိသာဖိ အား ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်”
ပြောလဲပြော အဖေ့ လက်ကို ကိုင်ပြီး ဗိုက်တပြင်လုံး ဟိုထောက် ဒီထောက် လုပ်နေလိုက်တယ်။
“ဆေးရှိလား သွားယူလိုက်မယ် ဒါမှ မဟုတ် ဆေးခန်းသွား ရအောင်”
“ရတယ် အဖေ အဲဒီလိုထောက်ထားရင် ပျောက်သွားလိမ့်မယ်”
“အား ကျွတ်ကျွတ်”
သူ့လက်ဝါးနုနုလေးနဲ့ အဖေ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဗိုက်သားပြင်အနှံ လျှောက်ထောက်နေတယ်။ တချက်တချက် ရင်ညွှန့်နဲ့ ဆီးစပ်ဆီ ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ဦးလင်းသူလဲ စိုးရိမ်နေရာကနေ ရမ္မက်စိတ်တွေ ထကြွ လာပြန်တယ်။
လဲ့လဲ့ခိုင် တယောက် အသံပျောက်သွားပြီး အဖေ့လက်ကို သူ့လက်၂ဖက်နဲ့ဆွဲယူပြီး ဘရာစီယာ ကင်းမဲ့ နေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာပေါ်မှာထားလိုက်တယ်။
ဖေါ်မပြနိုင်လောက်အောင် နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ဦးလင်းသူ တင်းထားတဲ့စိတ်တွေ ဖရောင်းလို ပျော်ကျကုန်တော့တယ်။
ရွန်းလက်ရီဝေနေတဲ့ညို့မျက်လုံးတွေနဲ့ ဖိတ်ခေါ် သလိုကြည့်နေတဲ့ သမီးဖြစ်သူကိုကြည့်ပီး
ဦးလင်းသူ အသိတခုလုံးမှာ အမိုက်မှောင်တွေဖုံးလွှမ်းသွားပြီး ခပ်ပြုံးပြုံး ရွှန်းစိုနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းကို အငန်းမရ ငုံ့ပြီးစုတ်ယူလိုက်ပါတော့တယ်။
မထင်မှတ်လောက်အောင် ကြမ်းတမ်းတဲ့အနမ်းဟာတုန့်ပြန်လာတယ်။ တချိန်လုံးစောင့် စည်းခဲ့တဲ့သိက္ခာတွေဟာ ခွာချပြီး အဖေ့ အထက်နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်ထွက်လုမတတ်စုတ်ပေး ပါတော့တယ်။
နှုတ်ခမ်းတွေ ကျိမ်းလာလောက်အောင်နမ်းပီးမှ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကြတယ်။
“သမီးရယ် အဖေ ချစ်နေမိတာကြာပါပီးကွယ်”
“အဖေရယ် သမီး မိထွေးနဲ့ မနေချင်ဖူး အဖေ အားရပါးရ အဖေ့စိတ်ကြိုက်ချစ် ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ချစ်ပေးပါနော်”
“အော် သမီးရယ်”
ပြောနေရင်းနဲ့ အဖေ့ အကျႌကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပေးနေလေသည်။ အဖေက သူ့ တကိုင်းကြိုး ဂါဝန်လေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သေချာစွာ ကိုင်ကာ ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်။
“ဗြိ”
“အာ အဖေကလည်း အကျႌကို နှမြောစရာ”
“မဟုတ်ဖူးလေ အဖေနဲ့သမီး မင်္ဂလာဦး အမှတ်တရလေကွယ်”
“အဲ့ လဲ့ မင်္ဂလာဦးဆိုတော့ ဘယ်သူက အဖေ့မိန်းမမို့လို့လဲ”
“ဟောဒီက တဦးတည်းသော သမီးလေးက အဖေ့ မိန်းမလေ”
“ဒါဆို မိန်းမကို မိန်းမလို့ပဲ ခေါ်ပါအဖေ ခစ် ခစ် ခစ်”
“မိန်းမရေ အဖေတို့ဘာဆက်လုပ်မလဲဟင်”
“ဟောဒီက ချစ်လှစွာသော အဖေ့ လီးကြီးကို ဘယ်လီးမှ မစုပ်ဖူးတဲ့ သမီး ပါစပ်လေးနဲ့ စုပ်ပေးမယ်လေ ပီးမှ ဘယ်လီးမှ မဝင်ရသေးတဲ့ ချစ်သမီးလေးရဲ့ အရေတောက်တောက်ကျနေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးထဲ့လိုးပေးရမယ် ပီးရင် အဖေ့လီးကြီးထဲက သုတ်ရေတွေ သမီး စောက်ပတ်ထဲ တစက်မကျန် ထဲ့ပေးရမယ်လေ”
“မွေးရကျိုးနပ်တဲ့ အဖေ့ သမီးမိန်းမလေး လာ အဖေ့လီးစုပ်ပေးပါတော့”
အဖေ့ စကားသံဆုံးမှာတော့ သူ့လက်ကလေးနှင့်ကိုင်ကာ အဖေ့ လီးတံညိုညိုကြီးအား စုပ်လေတော့သည်။
” အားးး အားးး အားးး အားးး အားးး အားးး
အားးး အားးး အားးး တော် အားးး တော်ပီ သမီး”
“ငင့် အဖေကလဲ ဘာဖြစ်လို့တုန်းဟင်”
“အဖေပီးသွားလိမ့်မယ် သမီး လာ သမီးစောက်ပတ်လေး အဖေယက်ပေးမယ်”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အဖေက ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်အိပ်စေကာ သူက ခုတင်အောင် ဒူးထောက်ထိုင်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်း အသာဟကာ စောက်ပတ်ကိုမယက်ပဲ လဲ့လဲ့ခိုင် ဖင်ဝကို ယက်ပေးရင်းနဲ့ စောက်စိကို လက်မနဲ့ဖိပွတ် ပေးပါတော့သည်။ ဖင်ဝယက်ပြီး စောက်စိကလိခံရသော အရသာမှာ လိင်ကိစ္စ အရိပ်အမွက်မျှသာ နားလည်သော လဲ့လဲ့ခိုင်အဖို့ အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူးသောအရာပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။
သမီးနှင့် လိုးရသည့် အဖြစ် ကြုံလာသောအခါ ဦးလင်သူမှာ ရမ္မက်နှင့် မေတ္တာပေါင်းစပ်ကာ သမီးအပေါ်ထားသော သူ့စေတနာသာဖြစ်ချေတော့သည်။
တီဆားနှင့်တွေ့သလို တွန့်တွန့်လူးကာ အသိစိတ်ပျောက်လောက်အောင် အကောင်းကြီးကောင်းပါပေသည်။
လှိုက်ခနဲလှိုက်ခနဲ ပြီးခါနီးအချိန်တွင် ချက်ကောင်းစောင့်နေသော ဦးလင်းသူသည် ရုတ်တရက် ယက်နေခြင်းကိုရပ်ကာ စောက်ပတ်ထဲလျှာသွင်း၍ ကစ်ဆင်ဆွဲသလို စောက်ပတ်အား ကစ်ဆင်ဆွဲပါတော့သည်။ တပြိုင်နက် ဖင်ထဲသို့ လက်တချောင်းထိုးထဲ့ကာ ဖင်ကိုပါတပြိုင်နက် ကလိပါတော့သည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင် လဲ့လဲ့ခိုင်၏ ညီးတွားသံများ ဦးလင်းသူ၏ စုပ်ယက်သံများဖြင့် ဆူညံနေပါတော့သည်။
“အားးး အားးး အားးး အားးး
အဖေအားးး အားးး သ သ အားးး မီး မီး အားးး သမီးအားးး အားးးလူဖြစ်ရ အားး ကျိုးနပ်အားးး ပါပီ အားးး အားးးး အဖေ ပီး အားးး အားးး အားးး အားးး”
လဲ့လဲ့ခိုင် ရင်တခုလုံးပေါက်ကွဲ မီးပွင့် မတတ် ပြင်းထန်စွာ ပြည့်ပြည့်ဝဝ တချီပြီးသွားပါတော့တယ်။ နောက်မှာတော့ လဲ့လဲ့ခိုင် ချုံးပွဲချ ငိုကြွေးပါတော့တယ်။
“အဟင့် ဟင့် ဟီး ဟီး ဟီး”
တခါမှ မခံစားဖူးသော ကာမဂုဏ်၏ အမြင့်ဆုံးသော ခံစားမှုကို ခံစားကာ ပီးသွားသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ငိုခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဦးလင်းသူ တယောက်နားလည်ကာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ရင်း သူ့ အခန်းထဲက ကြိုးတချောင်း သွားယူလာခဲ့ပါတယ်။
“ဟေ့ ကောင်မလေး မတ်တပ်ရပ်စမ်း”
လေသံ ခပ်မာမာနှင့် ပြောလိုက်လေသည်။ လဲ့လဲ့ခိုင်မှာ ရုတ်တရက် အဖေဖြစ်သူက လေသံမာမာနှင့် ပြောလာသောအခါ ထကြွနေသော ရမ္မက်စိတ်မှာ လျော့မသွားပဲ တိုးလာကာ အဖေခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်လိုစိတ်များ အနှိပ်စက်ခံလိုစိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာလေသည်။ မတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်ရာ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို ကြိုးဖြင့် တုပ်လေတော့သည်။
ကြိုးတုပ်ခံရသောအခါ စောက်ပတ်ထဲမှ အရေများစိမ့်ခနဲ့ထွက်ကာ ကာမစိတ်များတက်ကြွလာလေသည်။ ကိုယ်ခန္ဓာ အပေါ်ပိုင်ကြိုးတုပ်ပီးနောက် ဦးလင်းသူက ပွေ့ချီကာ ခုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှဲစေလိုက်လေသည်။
ထို့နောက် ပေါင်၂ချောင်ကိုဆွဲဖြဲကာ စောက်ပတ်အား လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ပါတော့လေသည်။ နောက်အစိကို စုပ်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ညိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်း အသွင်းအထုတ် ပြုလုပ်ပေးလေသည်။ လဲ့လဲ့ခိုင်မှာ စောက်ရေများ တောက်တောက်ကျကာ အရွကြီးရွ၍ လူးလိမ့်လျက် အော်ဟစ်နေပါတော့သည်။ အားရအောင် ယက်စုပ်ပီးနောက် ဦးလင်းသူက သူ့၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်ဝမှာ အသာတေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်း လေတော့သည်။ တဖြေးဖြေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်းဖြင့် အလွှာလေးတခုကို ထောက်မိလေသည်။
လဲ့လဲ့ခိုင်၏ အပျိုမှေးဖြစ်လေသည်။ အပျိုမှေးထိ အသွင်းထုတ်လုပ်ရင်း တဖြေးဖြေး ကောင်းလာသောအခါ ဦးလင်းသူသည် ဒစ်ပေါ်လုနီးပါး ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံထိတချက်ထဲ ဆောင့်ချလိုက်လေသည်။
“အမလေး အဖေရဲ့”
ဟုသာအသံထွက်ပီး အသံပေါ်မလာတောချေ။ ဦးလင်းသူက နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်လေသည်။ လီးတဆုံးဝင်သည်နှင့် ဦးလင်းသူသည် စက်သေနတ်ပစ်သည့်ပမာ တောက်လျှောက်ဆောင့်ကာ လိုးလေတော့သည်။
လဲ့လဲ့ခိုုင်မှာ အနမ်းခံရသောအချိန် ဦးလင်းသူပါးစပ်ထဲမှ အနံတမျိုး ရနေပီး ထိုအနံကြောင့်ပင် ကာမဆိပ်များ တက်လာကာ
အကောင်းကြီးကောင်းကာ အဖေဖြစ်သူကို စွဲသထက်စွဲသွားပါတော့သည်။
ဦးလင်သူကား နမ်းနေရာမှ လွတ်ကာ လဲ့လဲ့ခိုင် ခါးကိုကိုင်၍ အသားကုန်စောင့်လေရာ ညီးညူ သံလေးများ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“အားးး အားးး အားးး အားးး
အဖေအားးး အားးး သ သ အားးး မီး မီး အားးး သမီးအားးး အားးးကောင်း ကောင်းအားး ပီး အားးး တော့အားးး အားးးး အဖေ ပီး အားးး တော့မယ်အားးး အားးး အားးး”
ပြီးတော့မည်ဆိုသောကြောင့် ဦးလင်းသူလည်း သူပါ စိတ်သွင်းလိုက်လေသည်။ နောက်ဆုံး ပီးသည့် အချိန်တွင် တဆုံး ဖိကပ်ထားပြီး သုတ်ရေများ တဆစ်ဆစ် ပန်းထဲ့သည့် အချိန်တွင် လောကကြီးတခုလုံးအား မေ့သွားလေတော့သည်။
“ကောင်းရဲ့လား သမီးလေး”
အနုညံ့ အငြင်သာဆုံး အသံဖြင့် ကြင်နာစွာမေးရင်း ကြိုးဖြည်ပေးလိုက်လေသည်။ လဲ့လဲ့ခိုင်မှာ ရီဝေသော မျက်လုံး အစုံဖြင့် အဖေဖြစ်သူအား စိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလေသည်။
“သမီးလေး ဒါက အချစ်ကြမ်းကြမ်းလို့ခေါ်တယ် သမီးကို ပထအဆုံးမို့ အမှတ်ရ ဖြစ်အောင် အဖေလုပ်ပေးတာ ခနနေကြရင် အနု အရွလေးနဲ့ ချစ်ပေးမယ်နော်”
ဟု ပြောသောအခါ လဲ့လဲ့ခိုင်မှာ ဦးလင်းသူရင်ဘတ်ကိုထုရင် ရန်တွေ့ပါတော့သည်။
“သူများကို တကဲထဲမှပဲ ကြိုးနဲ့တုပ်လိုးတာ မချစ်တော့ဖူး များလာလို့ ကိုယ့်ဒီ သမီးလေးကို နှိပ်စက်တယ်”
“သမီးမကြိုက်ရင် အဖေ မလုပ်တော့ပါဖူးကွယ်”
“ဟင့်အင်း ကြိုက်တယ် မကြာမကြာ ကြိုးတုပ်လိုးပေးပါ ခစ်ခစ် ခစ်ခစ်”
“မယားလေးစိတ်တိုင်းကျ လိုးပေးပါမယ့်ဗျာ”
ဟုဆိုကာ တညလုံးသားဖ ၂ယောက် ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် လိုးကြလေတော့သည်။
နောက်တနေ့တွင် လဲ့လဲ့ခိုင်သည် သင်တန်းသို့ အဖေ့ကိုပြုစုရန်ရှိပါသဖြင့် ဟုဆိုကာ တပတ်ခွင့်တင်လိုက်လေသည်။ ဦးလင်းသူလဲ အလုပ်မသွားပဲ သားဖ၂ယောက် တပတ်စာလိုအပ်သည်များဝယ်၍ အိမ်ရှေ့မှ တခါးသော့ခတ်ကာ အိမ်နောက်ဖေး တံခါးမှဝင်ပီး တပတ်လုံးလုံး အိမ်တွင်းအောင်း၍ လိုးကြဆော်ကြလေသည်။
များမကြာမီ ဦးလင်းသူမှာ ကျောက်ကုန်သည် မိတ်ဆွေများ တိုက်တွန်း၍ ကျောက်လုပ် ကြည့်ရာမှ ကျောက်အချီကြီး ၃ပင်အောင်ကာ သိန်းသောင်းချီ ရရှိသွားလေသည်။
ဦးလင်းသူ၏တိုက်တွန်းမှုအရ လဲ့လဲ့ခိုင်မှာ ဩဇီသို့ အချေချပီး ဦးလင်းသူပါလိုက်သွားကာ သားဖ၂ယောက် ဩဇီ နိုင်ငံသားခံယူ၍ လက်ထပ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက်လဲ့လဲ့ခိုင်မှာ သားတယောက် သမီးတယောက်ရရှိကာ ၂သားမွေး ၂သွေးလှလျက်ရှိလေတော့သည်။ လဲ့လဲ့ခိုင်မှာ သူ့အဖေ ယောက်ျား ဦးလင်းသူကို တခါတရံ
“အကြံကောင်းတဲ့ လဲ့ဖေဖေ” ဟု ခေါ်ဝေါ်တတ်သည်ဟု ကြားသိရပါကြောင်း ရေးသာရင်း ဒီနေရာမှာပဲ ရပ်နားလိုက်ပါတော့သည်။
ပြီးပါပြီ
အချိန်ပေး ဖတ်ရှုမှုကို ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့်
မောင်မြသာ
