အိတ်ဖော်တီး – အပြာစာပေ

420 ဟနဝငးအောင ။

ဟနဝငးအောငသည လူလိမတယောကပါ ။

ဖိုးတမတီးဟနဝငးအောင လို့ လူသိမားတယ ။
ဖိုးတမတီး ဆိုတာက လိမလညမုအတက ပုဒမ …ပစမုဆိုငရာ ဥပဒေ ပုဒမ ၄၂ ကို ပောခငတာ ။
ဆိုလိုတာက ဖိုးတမတီး လုပလနးလို့ ခေါကတာ ။

ငယငယလေးထဲက စောရနကတနဲ့ယဉပီး မေးဖားလာခဲ့သလား မဆိုတတဘူး ။ ဟနတင့ကောသည
ငယငယထဲက လိမတတသည ။ ခိုးတတသည ။ သူမားကို ဂောကခတတသည ။ ကောငးသားအရယထဲက လိမသည။

ကောငးက အတနးဖေါ အခငးခငး လိမသည ။ ဆရာ..ဆရာမတေကို လိမသည ။ ကောငးက ကောငးစောင့ ဒရဝမကီးကိုက အစ သူ လိမသည ။ ကောငးရေ့မာ လာရောငးရဲ့ ဘယာကောသညကုလားကိုလညး သူလိမသည ။ ကောငးအိမသာကို ဆေးတဲ့ ကုလားကိုလညး လိမသည ။

ကောငးသားတကပေမယ့ စာကို စိတမဝငစား ။ မဟုတတာ တခုခုကို လုပဖို့ဘဲ အမဲ တေးနေသည။လိမဖို့ ညာဖို့ သူတပါး ပစညးကို မတရားနညးနဲ့ ရယူပိုငဆိုငဖို့ဘဲ သူ စဉးစားနေသည ။ ဒါကောင့ရစတနးက..ကိုးတနးက..ဆယတနးနစခါကပီး သူ ကောငး မနေတော့ဘူး ။ ကောငးဆကမနေပေမယ့
ကောငးနဲ့တော့ အဆကမပတ ။ သူသည တကသိုလကောငးသား အယောငဆောငပီး လိမတတလို့ကောငးသား မဟုတပေမယ့ တကသိုလထဲ ရောကတတသည ။ တကသိုလမ တခုထဲ မဟုတ ။ တကသိုလ အမိုးမိုးထဲ သူ ရောကသည ။ ကောငးသားအစစတေရဲ့ ဟနပန အမူအရာတေကိုလညး သူ မတသားလေ့လာသည ။ အတုခိုးသည ။ တကသိုလကောငးသား ဂိုကစတိုင ဖမးပီး လိမသည ။ ငေပစညးတင မက မိနးကလေးတေရဲ့ အခစကိုလညး လိမညာပီး ယူသည ။

ဟနဝငးအောငသည လိမတတညာတတ ခိုးတတ သလို တဏာလဲ ကီးသည ။ ငယငယလေးထဲက သူ့လိငတနဆာသည တခားရယတူ ကလေးတေလို မဟုတဘဲ ကီးမားရညလားနေပီး လိငတနဆာရဲ့ထိပမာလညး ထငရားတဲ့ မဲ့နီကီး တလုံး ရိနေတာကောင့ ရာဂအား ကီးမဲ့ကောင..မိနးမအမု ဝါသနာထုံ
မဲ့ကောငလို့ သူ့ဘကီးတယောကက ပောဆို ဟောကိနးထုတခဲ့သည ။

တကယဘဲ ဟနဝငးအောငသည မိနးမလိုကစား ရုပပေသည ။ မိနးမကောငးမားကို လိမညာပီး ရအောင ယူတတ အိပတတသလို လမးပေါက လိမ့နေတဲ့ ဂေါလီမလေးမား..ကေးစား မိနးမပကမား နဲ့လညး ပောပါးသည ။

ကောလိပ နဲ့ တကသိုလတေက မိနးကလေးတေကလညး တကသိုလကောငးထဲ အမဲ တေ့ရသော သူ့ကို ကောငးသားဘဲ ထငမတကပီး သူ့အပောကို ယုံကပီး ပနခစကိုကခဲ့တဲ့သူတေ ရိသည ။ ခစသူမိနးကလေးတေကို သူ့စိတကိုက ပောပါးပီး သူတို့ဆီက အကောငးအမိုးမိုးပပီး လိမစားသည ။

ဆေးကောငးသား ဟနဆောငပီးလညး နားကပလေး လကကကိုငပီး ဆေးရုံတေကို ဝငထကသည ။ ဟောကဆာဂငဆိုပီး လိမညာသည ။ သူလိမနေရတာကို သူ ကေနပနေတာ ။
တခါတလေ သူလိမတာ သူ့အတက အကိုး မဖစထနးလ ။ သူ့အကောငးသိသူတေက သူသည ယဉယဉလေးနဲ့ ရူးနေသူ စိတဇဝေဒနာရင တယောက လို့ ပောဖူးသည ။

တဖေးဖေးနဲ့တော့ သူ့ပတဝနးကငက လူတေက သူ့ကို လူလိမမနး သိလာကသလို မကေနပသူတေ
က ရဲစခနးကို တိုငကားကတာကောင့ သူသည ရဲနဲ့ ညိသားသည ။ ရဲက သူ့ကို လူလိမမနး သိသားသည ။ ရဲမတတမးဝငသားသည ။

ပထမပိုငးမာတော့ သူ့မိဘတေက နံမညအပက မခံဘဲ သူ့အစား လောပေးတာတေကောင့ သူသည
ကောငးမာ ရပကကထဲမာ ဆေမိုးမား ကားမာ နံမညပကပေမယ့ အမုတေ ဘာတေ မဖစခဲ့ ။ ရဲအဖမး မခံခဲ့ရ ။ ထောငမကခဲ့ ။ ဒါပေမယ့ သူက ရပတနးက ရပမသားဘူး ။ မလိမဘဲနဲ့ မနေနိုငဘူး ။ မိဘတေလညး ကာလာတော့ သူ့ကို စိတပကလာကသည ။ သူ့ကို မကယတော့ ။ သူ့ဖကက မနေတော့ ။

ရဲအဖမးခံရတဲ့အခိန နဲနဲ ခေငိမသားတယ ထငကရပေမယ့ အခိုကအတန့ ခဏတာဘဲ သူ ငိမနေပီး သူ့အကင့အတိုငး ပနလိမ ပနခိုးတော့တာဘဲ ။

ဟနဝငးအောင သည လိမဖို့ မကောကဘူး ။ လိမတာပေါသားမာ မိသားမာလညး မကောကဘူး ။ ပေါတငဘဲ ။ မကနာသေသည ။ မကနာပောငသည ။ လိမပီးရတဲ့ငေတို့ ပစညးတို့က သူ့ဆီ မမဲဘူး ။ သူကလညး စားသောက သုံးဖုနးပစခဲ့သည ။ ငယငယလေးထဲက အိမက လူကီးတေကို လိမသည ။ အမိုးတေကို လိမသည ။ ပစညးတေကို ခိုးရောငးစားသည ။ ငယငယလေးနဲ့ ခိုးရာပါပစညး ဘယမာ ရောငးရမလဲ သူသိသည ။

အသက၈နစ အရယမာထဲက မိနးမရုပတဲ့ ကိစနဲ့ ဟနဝငးအောင ဓါးထိုးခံရသည ။ ဘယသားသား
အမုပေတဲ့ ဟနဝငးအောငသည တနေ့မာ ရနကုနမို့ထဲကို ဘတစကားနဲ့ သားရငး လူကပလတဲ့ဘတစကား ပေါမာ မိနးမတယောကကို မကစိကသည ။ မိနးမက တငကောငးကောငးနဲ့မို့ ဟနဝငးအောင ဒီမိနးမ အနားကို တိုးကပသားသည ။ ဒီမိနးမက သူ့ထက အသက အမားကီး ကီးသည ။ သုံးဆယခန့အရယ ဖစသည ။ အသားဖေးဖေး နို့ကီးကီး တငပါးကီးတေ ထယဝါသည ။ တရုတကပားမ ဖစသည ။ ဟနဝငးအောင တိုးကပလာတာကိုလညး ဒီမိနးမက
သိသည ။ ဟနဝငးအောငသည လူကပတာကို အခင့ကောငးယူပီး ဒီမိနးမရဲ့ ဖငကားကားကီးတေကိုအနောကကနေ အပီအပင ထောကသည ။ ဖငကီးတေက ထောကလို့ ကောငးလသည ။ ဟနဝငးအောင က မိနးမတေကို ဘတစကားပေါမာ ထောကနေကမို့ သိနေတာက ဒီမိနးမသည ထမိန
တထပထဲ ဝတထားသည ။ အတငးခံပငတီ ခံဝတမထားဘူး ။

သူ့မာတောငနေတဲ့ ဒုတကီးက မိနးမရဲ့ ဖငတုနးတေကားတဲ့တဲ့ကို ထောကထားသည ။ ဘတစကား
မောငးတဲ့သူက ဘရိတကို ဆောင့ဆောင့နငးလိုကတဲ့အခါ မတတပရပလိုကပါလာတဲ့ ပါဆငဂာတေသည ယိမးထိုးကုနသည ။ သူ့ဒုတကီးကလညး ရေ့က ဖငအိအိကီးတေကားထဲကို ပစပစဆောင့နေသည ။

ရေ့က မိနးမ ဖတကနဲ လည့ကည့သည ။ သို့သော စိတဆိုး မကေနပပုံ မပဘူး ။ ဒီတော့ သူ စိတ
အား တကသားသည ။ သူ့ကို လုပခင့ပုသလို ခံစားလိုကရပီး ဟနဝငးအောင ပိုကဲလာသည ။ နောကကလဲ ထောက ထမိနစ ကားနေ ရေ့ဖကကိုလညး သူ့လကနဲ့ စမးလိုကသည ။

“ အို..ကဲလိုကတာ..ကောငလေး….”
လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ပောလိုကတာ သူ ကားလိုကသည ။ ဟနဝငးအောငလို မကောကတတ
မကနာပောငတဲ့ကောငမို့သာ ဒီလိုတေ လုပရဲတာ ။ တခို့ ထကတဲ့ စာတဲ့ မိနးမတေနဲ့သာ တိုးမိရင
လူကားအောင အောဟစနိုငသည ။ ပါးကိုလညး ဖောငးကနဲ ပိတရိုကနိုငသည ။ အခု မိနးမကတော့
အဖုတကို စမးကာ ပတကည့တာတောင ငိမနေသည ။ ဒီအတိုငးဆိုရင သူ ဒီမမကီးကို ဖုတခင ဖုတရနိုငသည လို့ ဟနဝငးအောင တကဆမိသားသည ။

ပိုရဲတငးလာပီး စောကပတကို ပီပီပငပင ကိုငတယလိုကသည ။ စောကပတနုတခမးသားတေကို ကိုင
မိပီး သူ့ဒုတကို ဖိဖိညောင့လိုကတော့ သူ ပီးခါနီးတောင ဖစသားရသည ။ ရေ့က မမကီးလညး သူ
လုပတာကိုငတာတေကောင့ စိတတေ ထကနေမာ အမနဘဲ လို့ သူ တကဆနေသည ။

“ မတတိုငပါတယ …”
စောကီးရဲ့ အသံတေက တုနနေသလိုဘဲ ။

မတတိုငမာ ဆငးသားတော့ ဟနဝငးအောင အနောကကနေ လိုကဆငးသည ။ သူ့ဒုတက ပုဆိုးကား
က ငေါငေါကီး ထိုးထောငထကနေလို့ လယအိတနဲ့ ကာထားရသည ။ ဟနဝငးအောငသည အရင အ
တေကုံတေ ရိခဲ့ဘူးလို့ ဘတစကား စီးရင လယအိတ အမဲပါသည ။ မူးကနေမာ ဖစတဲ့ သူ့ဒုတကို
ကာဘာ လုပဖို့ …။

ဖငတုနးတေ နိမ့လိုကမင့လိုက တဆတဆတ တုနခါလိုကနဲ့ စောကီး ရေ့ကနေ တလမးခငး လမး
လောကနေသည ။

“ မမ….မမ….ခဏ….ခဏလေး …. ”

ဟနဝငးအောငက ဘေးခငးယဉမိအောင လောကရငး စောကီးကို စကားစပောလိုကသည ။

“ ဘာလဲ…မငး ကားပေါမာ စောကားရတာ အားမရသေးဘူးလား …ဘာထပ လုပခငသေးလို့လဲ..”

“ ဟာ..အမရယ…စောကားတာ မဟုတပါဘူးဗာ….”

“ ဘာ မဟုတရမာလဲ..ဟနး..အတငးလိုကထောကပီး …နောကပီး…မပောလိုကခငပါဘူး..လကကလညး သရမးသေးတယ ..”

“ ဆောရီးပါ..မမရယ…မမက ဟိုလေ..ကိုယလုံးက အရမးလ..အဲ..အရမးတောင့တငးတော့ မတောတဆ ထိမိရာက မနေနိုငတော့ဘဲ…”

“ တောပါကာ..နားရကပါတယ …ကဲ..ကဲ…မငးလမးမငးသား…ငါလညး လုပစရာတေ ရိသေးတယ ..”

“ မမ…မမက ဒီလမးထဲမာ နေတာလားဟင ..”

“ အငး..ဘာလဲ..ဘာလုပခငလို့လဲ…”

“ မမကို ခငမငခငတာပါ…မမ နံမည ဘယလိုခေါလဲဟင …ကနော့နံမညက ဟနဝငးအောင ပါ ..”

“ ဟနး..ဉာဏခညးဘဲ..မငး အကောငး မသိရင ခကမယ…လိုကမိတဆက..ပီးတော့…”

“ မမ နံမညလေး …”

“ ငါ့နံမညက အေးအေးပင့….ကဲ..ဘာသိခကသေးလဲ….”

“ မမ က အိမထောငနဲ့လားဟင….”

“ အငး…ဟုတတယ…လငရိတယ….ကဲ..မောငမငးကီးသားလေး….ဒါဘဲလား..ငါ သားတော့မယ…”

“ အိမပနမာလားဟင…မမ….မမယောကား အိမမာ ရိလား …”

“ အမလေးတော…စပစုလိုကတာ..ငါ့လင အိမမာ ရိလား ဘာလို့ သိခငနေရတာလဲ…”

“ အော..ကနောလေ….အိမ….အိမသာ…အိမသာ တကခငလို့..ခဏ လိုကခဲ့ပီး အိမသာ တကလို့ရမ
လား…မမ….”

“ အမလေး….မငးမလဲ..အမိုးမိုးဘဲ..ငါ့လငက အိမမာ ရိမနေဘူး …သူနဲ့ ငါ စကားမားလို့ ငါ သူ့ကို
အိမပေါက မောငးခထားတာ တလကောလောက ရိနေပီ …. ”

ဟနဝငးအောင ထိပကနဲ ဝမးသာသားသည ။ ဝမးသာလုံး ဆို့သားသည ဟု ဆိုလင ပို မနကနလိမ့
မည ။

“ ဒါဆို ခဏ လိုကခဲ့မယနော….”

“ ဟငး….ကဲ..ကဲ..လိုကခဲ့…”

ဟနဝငးအောငသည လငနဲ့ ခဏ ကဲနေတဲ့ စောကီးသည ဆာနေပုံရသညလို့ ခန့မနးလိုကသည ။
သူ့ဒုတနဲ့ ထောကတာကို မငငးပယခဲ့ဘဲ ငိမခံနေတာမ မကလုံးတေကို စုံမိတလို့ ။ အဖုတကို စမး
တော့လညး မရုနးဖယ..မငငးဆနဘူး ။ ဒါဆို အိမလိုကသားပီး ထပကံရင ဝါးရနိုငတယ လို့ တထစခ
တကလိုကသည ။

လမးအဆုံးက အစနဆုံး အိမကလေးကို ရောကတော့ အေးအေးပင့က အိမတံခါးကို သော့နဲ့ ဖင့သည ။

“ ကဲ..အိမသာ သားတကပေတော့..ကိုယတောလေး ..”

အနောကဖေးဖကကို လကနဲ့ ညနပပီး ပောလိုကသည ။ ဟနဝငးအောငလညး အိမသာဆီကို ဝငသားလိုကပီး သေးပေါကသည ။ စိတတေက တထောငးထောငးနဲ့ ထက သောငးကနးနေသည ။
အေးအေးပင့ကီးကို မရရအောင တကဆောမည လို့ သူ စိတပိုငဖတလိုကသည ။

အိမရေ့ကို သူ ပနထကခဲ့တော့ ကားထဲမာ ရိနေတဲ့ အခနးလေးထဲက အသံသဲ့သဲ့ ကားလိုကလို့သူ
ကည့လိုကတော့ အေးအေးပင့ အက x{103E}ဲလဲနေတာ ။ အပငဝတခဲ့တဲ့ အက x{103E}ကို ခတပီး အိမနေရငး
အက x{103E} အနမးလေးကို ကောကယူ ဝတဆငနေတာ ..။

သူကည့နေတာ မငသားတော့ အေးအေးပင့က ရငဘတကို လကနဲ့ ကာလိုကသည ။

“ ဟေ့..မငး အိမသာတကပီးရငလဲ သားတော့လေကာ..ဘာလာကည့နေတာလဲ..”

“ မမ က လလို့….မမ အရမးလတာဘဲ….”

“ အို..လာမောကမနေနဲ့..ဒါမိုးတေ ရိုးနေပီ …မငးလေးရဲ့ အကံကို မသိဘူးမား မတနေလား ..”

သူ အေးအေးပင့ အနားကို တိုးကပသားသည ။

“ ဘာအကံလဲ မမရဲ့…ဟောဒီ အကံလား…” လို့ ပုံးစိစိနဲ့ ပောလိုကရငး အေးအေးပင့ကို ဖကသိုငးလိုကပါသည ။

“ အို..လတလတ..မငး..မငး..ကဲလိုကတာ….”

“ မမရယ…မမကို ကားပေါမာထဲက အရမး ကိုကနေတာ..သိလား….”

အေးအေးပင့ရဲ့ မကနာနဲ့ လညပငးတေကို နမးရုံ့ရငး လကကလဲ ဖငကီးတေကို ကိုငသည ။

“ ဟိတ…နာဘူးလေး …ဘာတေ လုပနေတာလဲလို့..လတစမးကာ….”

“ ဟင့အငး..မလတဘူး..မမနဲ့ အိပမယ….”

“ ဟယ..ကည့စမး…ကဲလိုကတဲ့ကောငလေး…”

ဟနဝငးအောငက အေးအေးပင့ကို ကုတငဆီကို ဆဲဖက ခေါဆောငသားလိုကသည ။

“ ဟိတ..မငး လုပရပတေက လယလခညလား..ခုဘဲသိ..ခုဘဲ ကုတငပေါတက…မငး…မငး..ငါ့ကို အထင
သေးတာလားဟင…”

“ မသေးပါဘူး….မမရယ..မမကို အရမး ကိုကသားလို့ပါ…”

အေးအေးပင့ရဲ့ နုတခမးထူထူပဲပဲတေကို ငုံ စုတနမးလိုကသည ။ စောကီး အစဘဲ နဲနဲ ရုနးဖယခင
ပေမယ့ ခဏကာတော့ ငိမသကသားပီး သူစုတတာကို ခံရုံတင မကဘဲ သူ့ကိုပါ ပနတုန့ပန စုတ
လာသည ။

သူ့လကတေက ဖငတောင့တောင့ကီးတေကို ဆုပနယ ပတသပနေသည ။

နုတခမးခငး အခာ စောကီးက ..“ ဟူး…မငးလေးက တောတော နမးတတတာဘဲ…အမလေး…ဖငကိုလညး စိတတိုငးကကို နယနေတာပါဘဲလား….ကောငလေး ..မငး ငါ့
ဖငတေကို ကိုကလား …”

“ ဟား..ကိုကတာပေါ့..မမရယ…မမ ဖငတုနးတေက တကယ တောင့တာဘဲ…ခါးသေးသေး ဖငကီးကီး
နဲ့ မမ ကို မငတော့ စိတမထိနးနိုငဘဲ ထောကမိတာပေါ့ ..ဒီမာကည့လေ..ကနော့ဒုတက တအားတောငနေပီ….”

“ ဟယ….”

သူက ပုဆိုးကို ဖေခတပလိုကလို့ အေးအေးပင့ မကလုံး အဝိုငးသားနဲ့ လန့သားသည ။

“ ဒါကောင့ ထငတော့ ထငသားဘဲ …”

“ ဘာကိုလဲ…”

“ မငး ထောကနေတုံးက မငးဟာကီးက တောတော့ကို ကီးပါတယ လို့…”

“ ရော့..ကိုငလေ..ဒါ..မမအတကဘဲ…”

“ အို့..မငးနော …”

အေးအေးပင့ မကစောငးလေးထိုးပီး ပောလိုကပေမယ့ သူကမးပေးနဲ့ သူ့ဒုတကီးကိုတော့ မတနး
ဖယပစပါ ။ မိမိရရ ဆုပကိုငထားသည ။

“ တုတလိုကတာဟယ…..ဟူး….မလယဘူး …”

“ ဘာမလယတာလဲဟင..မမ…”

“ မငးလိုဟာကီးနဲ့ ကုံရရင ပောပါတယ…”

“ ဘာလို့…”

အေးအေးပင့ တခစခစ နဲ့ ရယသည ။

“ သိဘူး …”

ဟနဝငးအောင အိုကေပီ ဆိုတာ သိတာနဲ့ အေးအေးပင့ အဝတတေကို ခတတော့တာဘဲ ။

“ တောတော့ကို ကဲတဲ့ ငကဲလေး….”

သူ့ဒုတကို ပယပယနုယနယ ဆုပကစားရငး မကစောငးလေး ထိုးကာ ပောလိုကတဲ့ အေးအေးပင့ကို

“ မမ စုတပေးပါလားဟင…” လို့ သူ နစကိုယကားလေး ပောလိုကသည ။

“ ကဲလာပီကာ….ကုတငပေါရောက..တုံးလုံးခတ..အခု လီးကိုပါ စုတခိုငးနေပီ …. အမလေးလေး…”

“ လုပပါ..မမရယ…စုတပေးပါ…”

“ အိုကာ..လုပစရာ ရိတာ လုပ..လီးတော့ မစုတခိုငးနဲ့…”

ဟနဝငးအောင ပုလေ မုတခိုငးဖို့ အတငး မကိုးစားတော့ဘဲ အေးအေးပင့ကို ပေါငဖဲကားက တကလုပဖို့ နေရာ ယူလိုကတော့သည ။ နို့ထားထား ကော့ကော့..ခါးသေးသေး တငကားကားနဲ့ အေးအေးပင့ရဲ့ပေါငတနဖူဖူတေ ကားက စောကပတမို့မို့ကီးကို ငုံ့ကည့လိုကသည ။ အရညတေ စိုပီး ရောငလကနေတဲ့အကဲကောငး နီညိုညိုကီးက နုတခမးသာထူထူကီးတေနဲ့ ပူးထကနေတဲ့ စောကစိနဲ့ မငလိုကတာနဲ့ သူ့စိတတေ ကို ထကသထက ထကသားစေသည ။

“ ဟိတ..ဘာကည့နေတာလဲကာ…”

“ လလို့ပါ မမရဲ့..”

“ အမလေး..စောကပတမား လရတယလို့ကယ ..နာဘူးလေး …”

ဟနဝငးအောင အေးအေးပင့ရဲ့ စောကဖုတကီးကို ကိုငသည ။ နုတခမးသားထူထူတေကို စမးသည ။
ပတသည ။ အကဲကောငးကို သူ့လကခောငးတေနဲ့ လိုငးဆဲသည ။ စောကရညတေ တအား စိုရဲ
နေတာကို စမးကိုငမိရလို့ အေးအေးပင့ လညး ခံခငနေပီဆိုတာ သူသိသည ။

လငနဲ့ ကဲနေလို့ လိုလားနေတာဘဲ ဖစမည ။

“ဟေ့..ဘာတေ လောကလုပနေတာလဲကာ..ဟင့ဟင့..ဒို့ ဖီးတကလာပီ….”

ဟနဝငးအောငက တဟဲဟဲ ရယလိုကပီးသူ့ဒုတကီးကို အေးအေးပင့ရဲ့ စောကဖုတကီးမာ တေ့လိုကသည ။ သို့ပေမယ့ ထိုးမသငးသေးဘဲ နို့ကီးတလုံးကို ကိုငညစ ကစား..နောကနို့ကီးတလုံး
က နို့သီးခေါငး နီညိုညိုလေးကို စို့တယ ။

သူ့ရဲ့ ဖားဖကတော ထိပဖူးကီးက အေးအေးပင့ရဲ့ ပစညး အပေါကဝမာ ထိလိုက ကာလိုကနဲ့ ရိနေတယ ။ ထိုးမသငးသေးလို့ အေးအေးပင့ အနေရ ခကနေတယ ။ ဆာပီဆိုရင စားလိုကရမ ..။
အခုဟာက အပေါကဝရောကမ မဆိုငတာတေ လောကလုပနေတယ ။ အခိနဆဲထားတယ ။ ဘာလဲ
ကောငလေး ..။

“ ဟေ့..လုပမာဖင့ လုပတော့ကာ..နို့ကိုဘဲ ရနရာနေတော့မာလား ..”

စောကပတက ယားလပီမို့ ထုတပောရတော့တာဘဲ ။ ဟနဝငးအောငက ဒီတော့မ နို့စို့တာကို ရပ
လိုကပီး စောကဖုတကီးထဲကို သူ့ဒုတကီး ထိုးနစ ဖိသငးလိုကပါတော့သည ။

“ ဗစ…ဗစ..အငး….အ…..အား……”

“ အိုး..ဖေးဖေး..မငးဟာကီးက အရမးကီးတယ…”

အေးအေးပင့က မကစောငးလေးထိုးကာ ပောလိုကပေမယ့ ဟနဝငးအောငက ဂရုမစိုက ။ စိုရဲအိနေတဲ့
အေးအေးပင့ စောကဖုတကီးကို တဇိဇိနဲ့ ဖိထည့ပါတော့သည ။

“ အငး..အငး…အား…..အိုးအိုး….အို့အို့အို့…” ဆိုတဲ့ အေးအေးပင့ရဲ့ အောသံညညးသံတေနဲ့ တဖပဖပ
အသံတေ အိမကလေးထဲမာ ဆူညံသားသည ။

ဆာလောငနေတဲ့ လငနဲ့ ကဲနေတဲ့ အေးအေးပင့ကို ဘတစကားပေါ ထောကရငးနဲ့ မမောလင့ဘဲတကဆောခင့ရလိုကလို့ ဟနဝငးအောင အားရပါးရ လိုးဆောင့နေပေသည ။ အေးအေးပင့မာလညးလငဖစသူ ခောကစောငး( ခေါ ) မိုးလငကို အိမပေါက မောငးမခခငထဲက တကကကက ရနဖစနေခဲ့တာကောင့ လိငဆကဆံမု မရိခဲ့ဘူး ဆိုတော့ယောကားလီးနဲ့ ပတလပနေခဲ့ရတာ ကာပီ။ ဟနဝငးအောငက ရုပရည သနားကမားနဲ့ သန့ပန့တဲ့ အားကောငးမောငးသန ကောငလေး
လဲ ဖစ ဘတစကားပေါမာ သူ့ဒုတအကီးစားကီးနဲ့ ဖိဖိညောင့ထောက စောကပတကိုလညး ကိုငတယကလိပေးခဲ့တော့ အိမကို ခေါလာခဲ့ပီး သူလိုးတာကို ငငးဆနနိုငစမး မရိဘဲ ခံမိလေသည ။

သညကောငလေးသည လီးကီးရုံ သကသက မဟုတဘဲ လိုးလညးလိုးတတ..အားပါပါနဲ့လညး ဆောင့တတ..ကာကာလဲ ထိနးထားနိုငတဲ့ ကောငလေး မို့ အေးအေးပင့ ကိုကသားရသည ။ သူမ ပီးအောငပငးပငးနဲ့ စိပစိပလေး ဆောင့လိုးပေးနိုငတဲ့ ဒီကောငလေးကို နောငကိုလညး ဒါမိုး အလိုးကောငးတေ
ထပ လိုးပေဖို့ ခိနးဆိုလိုကရတဲ့ အထိ ကိုကသားခဲ့သည ။

သို့သော သူတို့နစယောကလုံး မသိလိုကတာက အေးအေးပင့ရဲ့ လင ခောကစောငး( ခေါ ) မိုးလငသည လမးထိပက လဖကရညဆိုငမာ ရိနေတယ ဆိုတာကိုပါဘဲ ။ သူ့မယား အေးအေးပင့ က ကောငလေးတယောကနဲ့ လမးထဲ ခိ ုးကေ့ ဝငသားကထဲက ခောကစောငး မငလိုကသည ။ သုံးနာရီလောက
ကာပီးတဲ့အခါ သညကောငလေး ကုတခောငးခောငးနဲ့ ပနထကသားသည ။

အေးအေးပင့တယောက ဒီကောငလေးနဲ့ လိုးကမာ သေခာသည ။ ဒီကောငမ တောတော တဏာကီး
တဲ့ ကောငမ..ဖေလိုးမ…ကိုယမေကိုယလိုးမ….။ ခောကစောငး ဆဲရေးတိုငးထာနေသည ။ အခောင လာလိုးတဲ့ မအေလိုးကိုလညး နိပရမည လို့ ဆုံးဖတလိုကသည ။

ဟနဝငးအောငသည အေးအေးပင့ကို သုံးခီ ကောငးကောငး လိုးလိုကပီးနောက အေးအေးပင့က မနကဖနကရင လာခဲ့မလားလို့ ခေါတဲ့အခါ ဝမးပနးတသာနဲ့ လာခဲ့မယ လို့ ပနပောလိုကသည ။

ဖငကီးထောငကုနးပေးတဲ့ အေးအေးပင့ကို ဟနဝငးအောင စိတကိုက လိုးပစခဲ့တာတေ အပနလမးမာ သူ မငယောငမိနေရငး မနကဖနကရင ခိနးထားတဲ့ အခိန ပနလာပီး ထပလိုးဖို့ စဉးစားနေသည။

သုံးခီတောင လိုးခဲ့လို့ ဘတစကားပေါမာ မိနးကလေးတေ မားတာတောင သူ လိုကမထောကနိုငတော့ဘူး ။

နောကတနေ့ ဟနဝငးအောင အေးအေးပင့ အိမကို ပနလာပီး အေးအေးပင့နဲ့ တေ့သည ။ အေးအေးပင့က ဒီနေ့တော့ သူ့ကို ကုတငပေါ ပကလက အိပခိုငးပီး သူ့ဒုတကို ကောငးကောငး စုတပေးသည ။ အေးအေးပင့သည ပုလေမုတ အရမးကမးတာကောင့ ဟနဝငးအောင မထိနးနိုငဘဲ
သုတထကသားခဲ့သည ။ အေးအေးပင့ရဲ့ ပါးစပထဲကို သူ သုတရညတေ ပနးထည့လိုကမိသည ။

အေးအေးပင့လညး သုတရညတေကို တကတကတ မိုခပစလိုကသည ။ “ ကောငးလား..” လို့ မေး
လိုကသည ။ ဟနဝငးအောငလညး “ အရမးကောငးတာဘဲ မမ..” လို့ ဖေရငး “ မမကိုရော ဘာဂာကိုငပေးခငတယ….” လို့ ပောလိုကသောအခါ အေးအေးပင့က “ အို..မလုပနဲ့..မလုပနဲ့….” လို့
ငငးဆနသည ။ သို့ပေမယ့ ဟနဝငးအောငက အတငးဘဲ ထမိနကို လနတငပီး အရညတေ စိုရဲနေတဲ့ စောကပတကီးကို ကုနးကာ မုတပေးလိုကတော့ အေးအေးပင့ သဘောကသားပီး ဟနဝငးအောငရဲ့ မကနာအပေါကို တကခထိုငကာ သူမစောကပတနဲ့ ဟနဝငးအောင မကနာကို ဖိကာ ဖိကာ ပတပါလေတော့သည ။ ဟနဝငးအောငကလညး အောကက လာကို အစမးကုန ထုတပီး အေးအေးပင့ စောကပတကို ပနယကသည ..။ လာနဲ့ ထိုးသည ။

စိတတိုငးက လိုးကပီးနောက ဟနဝငးအောင ပနသည ။ လမးထိပလညး ရောကရော သူ့ဆီကို လူနစယောက လောကလာတာကို တေ့လိုကရပီး…“ ဟိတ …ကောင….ခေးမသား ..ကာကူလီ…သေပေတော့..” လို့ အောသံနဲ့အတူ လောကလာတဲ့ လူနစယောကက ဘေးတဖကတခကကနေ သူ့
ဆီကို ခဉးကပလာကသည ။

အခေအနေ မဟနတာကို သတိထားမိပီ ။ သူ လစဖို့ လုပပေမယ့ ဒီလူနစယောကက သူ့ကို ခုပကိုငပီးဓါးတေနဲ့ ဝိုငးထိုးကသည ။ လကနဲ့ တနးဖယရုနးကနပေမယ့ သူ့ဘိုကထဲကို ဓါးတေ
ထိုးမိသည ။ သူ့ဘိုကသူလကနဲ့ဖိပီး ထကပေးသည ။ ရပကကထဲက လူတေက ဆေးရုံကို ပို့ပေးကသည ။ ကံအားလောစာ ဟနဝငးအောင မသေဘူး ။ သညလို ခံရတာလညး နောငတာ မရဘူး ။ သငနးစာ မရဘူး ။ နောကထပ မိနးမတေကို ထပထပပီး ကံစညပနတာဘဲ ..။

ဟနဝငးအောငရဲ့ မိဘတေ ဖစသော ဦးထနးအောငနဲ့ ဒေါခငခငဝငးတို့သည ဟနဝငးအောင သည ငယငယလေးထဲက အခု ဆယ့ရစနစ ရောကလာသည အထိ အမိုးမိုး ၈ိုလမေ ဒုကပေးခဲ့တာကောင့ ဟနဝငးအောငကို ဘယလို လုပရမလဲ မသိက ။ အိမမာလညး ပစညးတေ ကို ခိုးလနးလို့ အံဆဲတေ ဘီဒိုတေ အခနးတေကို သော့ခတကရသလို အလစလညး မပေးရဲဘူး ။
လိမလနးလို့လညး မကနာပက အရကရရတာ မားနေပီ ။ လောပေးရတာတေလညး မားနေပီ ။

ဟနဝငးအောငသည ရေငေ အဖိုးတနပစညး ခိုးလို့ မရရင ရတဲ့ ထမိန လုံခညက အစ ခိုး ရောငးသည ။ စားပစသောကပစ ဆေးရူပစသည ။ ဆယတနး မအောငပေမယ့ သူ့ကိုယသူ ကောလိပ တကသိုလကောငးသား ဆိုပီး အမဲ ပောလေ့ရိသည ။ တကသိုလကောငးသား ဂိုကဖမးထားပီး တကသိုလတေထဲက စားသောကဆိုင လဖကရညဆိုငတေမာ ထိုငထိုငနေတတ သည ။ သညလို
လုပနေလို့လညး သူ့အတက အကိုးထူးသည ။

စုမိစံဆိုတဲ့ မိနးကလေး တယောက နဲ့သူ ညိသည ။ စုမိစံနဲ့ ခစသူ ဖစသားသည ။
စုမိစံသည ဖူဖူဖေးဖေး ပိနပိနသယသယနဲ့ ကိုရီးယားမလေး လိုလို ဂပနမလေး လိုလို ဒီဇိုငးနဲ့ ကောငမလေးပါ ..။

စုမိစံက သူ့ကို ကောငးသားဘဲ ထငသည ။ သူကလညး ပိပိရိရိ လိမတတသည ။ အတနးပီးသားလို့ ကောငးခနးထဲက ထကလာကတဲ့ ကောငးသားတေထဲ ဟနဝငးအောင ပါတာကို စုမိစံ ခဏ ခဏ တေ့ဖူးသည ။ စုမိစံသည ဥပတိရုပကောငးတဲ့ အနေအထိုင သန့ပန့တဲ့ ဟနဝငိးအောငကို အထငကီးသည ။
ဟနဝငးအောငရဲ့ အဖေကလညး အစိုးရ ဝနထမး ရာထူးရိသူ တယောက ဆိုတော့ မိုးရိုးကောငး အဆင့အတနးနဲ့ နေသူ မိသားစုက ဆိုပီး ဟနဝငးအောငကို လကခံတာ ဖစသည ။

စုမိစံရဲ့ မိဘတေက ငေကေးခမးသာ အဆငပေတော့ စုမိစံသည အဝတအစား အဖိုးတနတေ ဝတစားနိုငသလို ငေလညး သုံးနိုငသည ။ ဟနဝငးအောငသည စုမိစံကို လူလညးရမည..ပစညးငေကေးလညး ရမည ဆိုပီး ကံစညတာ ဖစသည ။ စုမိစံကတော့ မသိရာ ။ ဟနဝငးအောငသည ခစသူဖစပီး တလ အကာမာဘဲ စုမိစံကို သူ့သူငယခငး တယောကရဲ့
တိုကခနးကို ခေါသားသည ။

ဒီတိုကခနးသည သူ့သူငယခငး ဇောမငးထိုကရဲ့ တိုကခနး မဟုတဘူး ။ ဇောမငးထိုကသည ကူ ရငတခုမာ စာရေး အလုပကို လုပသည ။ ဒီတိုကခနးသည ကူရငကောငးခနးသာ ဖစသည ။ ညနေပိုငး ကူရငကောငး ပီးစီးသားတဲ့ အခိနမာ ဇောမငးထိုကက ကောငးခနး နဲ့ ဆရာ နားနေခနးလေးကို သန့ရငးရေး လုပရသည ။ လညးကငး ရငးလငးရသည ။ ငလို လုပဖို့ အတက ဇောမငးထိုကကို ကူရငဆရာက တိုကခနးသော့ ပေးထားသည ။

ဇောမငးထိုကသည ဆငးရဲနမးပါးတဲ့ မိဘတေနဲ့ မို့စန ရပကကလေး တခုမာ နေသူ ဖစသည ။ ကူရင စာရေး အလုပ လုပပီး ကောငးတကနေသူ ဖစသည ။ ဟနဝငးအောင နဲ့ ဇောမငးထိုကသည
တနငတေ မနကတိုငး ရေတိဂုနဘုရား ရငပင သန့ရငးရေး လုပအားပေးတဲ့နေရာမာ ဆုံသည ။ ဟနဝငးအောငသည သူ့ရဲ့ ပစမတတေကို နေရာတကာမာ ရာတတသည ။ လုပအားလာပေးတဲ့
မိနးကလေးတေ ထဲမာလညး သူ ကပလို့ ရနိုငမယ့သူတေကို ရာဖေဖို့ လုပရငးနဲ့ ရိုးသား သဘောကောငးတဲ့ ဇောမငးထိုကနဲ့ ခငမငသားကတာ ဖစသည ။ ဇောမငးထိုကက သူ့အကောငးတေ
ပောပခဲ့လို့ သူ့ကူရငကောငးသည ညနေပိုငးမာ ပီးဆုံးပီး ဘယသူမ မလာတော့ကောငးကို ဟနဝငးအောင သိသားခဲ့ပီး ဇောမငးထိုကကို အစားကေး လကဆောငပေးပီး စညးရုံးခဲ့သည ။

စုမိစံကို ဇောမငးထိုကရဲ့ ကူရငကောငးကို သူ ခေါသားသည ။
ဇောမငးထိုက ဆီက သော့ရထားတာကောငံ ဟနဝငးအောင စုမိစံကို ခေါသားတဲ့ အခိနမာ ဘယသူမ ရိမနေဘူး ။ ဆရာ နားနေတဲ့ အတငးခနးလေးထဲမာ စုမိစံနဲ့ ထိုငကသည ။ တိတဆိတနေပီး တိုကခနးကီး တခုလုံး သူတို့ နစယောကဘဲ ရိနေခငးက စုမိစံကို စိတတေ လုပရားစေသည ။ ဟနဝငးအောငသည လိမညာနေကလူ ဖစတာကောင့ မငသေသည ။ ဟနကောငးသည ။ ရိုးသား
ဖူစငတဲ့ ပုံစံ ဖမးထားသည ။ စုမိစံကို အရမးကို မတနိုး ခစခငတဲ့ ပုံစံလညး ဖမးထားသည ။

မိနးမပေါငးမားစာကို သူ ကုံဖူး လုပဖူးခဲ့တဲ့ အတေ့အကုံတေကောင့ မိနးမတယောကကို ဘယလို နူးနပရမလဲ ကိုငတယရမလဲ သူ ကမးနေပီ ။ ဘယလိုကိုငရင ဘယလို စိတတေ ထကလာမညကို သူ သိနေပီ ဆိုတော့ စုမိစံကို မထိတထိလေးတေ ကိုငတယ ပတသပတာတေ နမးတာတေ လုပတော့ စုမိစံသည အတေ့အကုံကလညး မရိဘူးတဲ့ အပိုဖနးမလေး တယောက
မို့ ဟနဝငးအောငရဲ့ အနမးတေ အကိုငအတယ အပတအသပတေကို သာယာမိသားသည ။ သူ့ကို တကယ ခစတဲ့ ခစသူဆိုပီး ခစသူရဲ့ အလိုကို လိုကလော တဲ့အနေနဲ့ ခစသူ နမးတာတေ ကိုင
တာတေကို မတားဆီး..မကန့ကက ။ ကညဖူစာနဲ့ လကခံသည ။

ဆရာ နားနေတဲ့ အခနးလေးထဲက ကုတငလေးပေါမာ စုမိစံရဲ့ အက x{103E}လေးကိုရော ဘရာစီယာလေးကိုရော ဟနဝငးအောင ခတခာသည ။
“ ရကတယ ကိုအောငရယ ….”
စုမိစံရဲ့ မကနာလေး နီရဲတတနေသည ။ အသားက ဖူဆတလနးနေလို့ ဖစမည ။ နို့လလတငးကော့ကော့လေးတေကို ဖဖလေး ပတပေးနေတာ ..။
“ အို…ကိုအောငရယ..စုမိ ရငထဲမာ တမိ ုးကီး ဖစလာတယကာ..တောတော့ကာ..တောလိုကကရအောင ….” လို့ စုမိစံက ဟနဝငးအောငကို တောငးပနသည ။ သို့ပေမယ့ စားနေက ကောငပါး
ဟနဝငးအောငက မရပဘူး ။ နို့သီးခေါငး နီနီလေးတေကို သူ့နုတခမးကီးတေနဲ့ ဖဖလေး နမးနေသည ။ တခကတခက လာထိပနဲ့ တို့ထိသည ။ ထိုးသည ။ ယကသည ။

“ ဟင့ဟင့..ကိုအောင….ကိုအောင သိပတတတာဘဲကာ…စုမိကို သူဆတတတယ…..”
စုမိစံ မကလုံးလေးတေ စုံမိတထားပီး ဟနဝငးအောငကို ကစကစပါအောင ဖကထားရငး သူမနိူ့တေကို ကလိပေးနေတာတေကို ခံယူနေသည ။ ဟနဝငးအောင တဖေးဖေးနဲ့ စုမိစံရဲ့ နို့တေကို စို့ပေး
လာသလို သူ့လကတဖကကလညး စုမိစံရဲ့ ဖငတေကို ပတသပနေသည ။တခုပီး တခု နယကူးလာတာကို စုမိစံ သတိမပုမိ ။ နို့တေကို တဖကပီး တဖက စို့ရငး စုမိစံရဲ့ လော့ရညးနေပီ ဖစတဲ့
ထမိနစလေးကို ဖေခလိုကသည ။

“ ဟိတ..ကိုအောင..ဘာလုပတာလဲကယ …..”

စုမိစံ က လကနဲ့ လမးဆဲလိုကပေမယ့ မမီလိုက ။ ထမိနလေး ပေကတသားသည ။
“ ရကပါတယဆိုကာ..ကိုအောင လူဆိုး….ကဲလနးတယ ….”
ပေါငတနဖူဖူဖေးဖေးတေကို ဟနဝငးအောင ပတနေသည ။

“ စုမိ….လဲအိပလိုက …”

ဟနဝငးအောင ခိုငးစေတာကို စုမိစံ ဘာလို့ နားထောငပီး လုပမိသလဲ မသိဘူး ။ ကုတငလေးပေါမာ ပကလကကလေး ဖစနေပီ ။ထမိနကလညး ကတနေပီ ။ ပငတီဖူဖူလေးရဲ့ အလညဂဆုံနေရာလေးသည စိုစိုရဲနေသည ။ စုမိစံ စိတတေ တအား ထကနေသည ။ သဘာဝစိတ ထကမုကောင့ ပေါငကား မိနးမကိုယ အဖုတလေးလဲ ဖေါငးကပီး ယားယံလနးနေသည ။

နို့သီးလေးတေကို ဟနဝငးအောင အစို့ မပကဘဲ ပငတီပေါကနေပီး ပေါငဂကားမို့ဖေါငးဖေါငး အဖုတလေးကို ပတပေးနေသည ။ စိုမိစံသည အရညတေ ထကပီးရငး ထကနေသည ။ ဟနဝငးအောငရဲ့ လကခောငးတေက အကဲကောငးကို လိုငးဆဲပေးနေကသည ။

“ ကိုအောင..တောကစို့ကာ..လနကုနပီ ထငတယ…..”

စုမိစံက တုနရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပောလိုကသည ။ တကယတမးကတော့ စုမိစံ သူလုပနေတာတေကို မရပလိုကစေခငဘူး ။ စိတထဲမာ မလုပသင့မနး သိပေမယ့ ငးလညး မငးဆနနိုငဘူး ။
ဒါကို ဟနဝငးအောငကလညး သိသည ။
“ စုမိ ကိုအောင့ကို ခစတယ မဟုတလား…..”
“ အငး..ခစတယ..ကိုအောင..ဒါ..ဒါပေမယ့…..”
“ ကိုအောငကလညး စုမိကို အရမးခစတယ…ဘာလိုသေးလဲ စုမိ…ကိုအောငနဲ့ စုမိကားမာ အခစဘဲ ရိတယ….”
“ ခစတယ..ကိုအောင….ခုလိုတေ လုပဖို့..ကောငးပါ့မလား..သိပ လနနေလား မသိဘူး……”
စုမိစံ ပောနေတဲ့ အခိနမာဘဲ ပငတီဘောငးဘီအဖူလေးသည ဟနဝငးအောင ဆဲခတလိုကလို့ ကတထကသားပီ ။

“ ဟာ…..”

အမေးလေးတေ ပါးပါးကဲကဲ ပေါကနေတဲ့ အငါစပလေးကို ဟနဝငးအောင တေ့လိုကရသည ။
စိနေတဲ့ အကဲကောငး နုတခမးသားနီနီလေးတေ က လလနးနေသည ။

စုမိစံရဲ့ လကတဖကက ပေါငကားနေရာကို ရောကသားသည ။ သူမ ပငတီကတော့ အဲဒီနေရာမာ မရိတော့ဘူး ။ သူမ စမးမိလိုကတာက ပူပူနေးနေး လိငတနဆာခောငးကီး ဖစနေသည ။ သူမ
လကကလေးကို ပနရုတသိမးဖို့ ကိုးစားလိုကပေမယ့ ဟနဝငးအောငရဲ့ လကက သူမလကကလေးကို အုပကိုငထားလိုကပီး အတနခောငးကီးပေါကို ပနပို့ပေးလိုကသည ။
“ အကီးကီးဘဲ….”
စုမိစံ တိုးတိုးလေး ပောလိုကသည ။
“ ကိုငထား..ဆုပပေး…ပတပေး..ဒါ စုမိရဲ့ ဟာကီး…”
စုမိစံ သူ့စကားကို နားထောငမိပနသည ။ သူ့အတနကီးကို စုမိစံ သူခိုငးသလိုဘဲ ဆုပနယလိုက ပတသပလိုက လုပနေမိသည ။ ပထမဆုံး အတေ့အကုံ ပါ ။ စုမိစံ တခါဘူးမ ယောကားလိငခောငးကို ကိုငဖို့ နေနေသာသာ မငတောင မမငဘူးခဲ့ ။ အခုလညး မကလုံး စုံမိတပီး ကိုငတယနေတာ ဖစသည ။ စိတထဲမာတော့ တေ့လညး တေ့ဖူးခငလာသည ။
မကလုံးတေကို ဖင့ကည့လိုကသည ။ ဟယတော့..နီညိုညို လိငတနကီးရဲ့ ထိပဖူးကီးက ပဲလနနေသည ။ အမေးဖားဖားကားက ဒုံးပံကီးတခောငးလို မာကောမတတောငနေတဲ့ တနဆာခောငး
ကီးသည အကောကီးတေ ထောငထနေသည ။ ထိပက အပေါကလေးက အရညကညတေ စိမ့ထက စီးကနေသည ။
အရငးနီးဆုံး သူငယခငး တိုးတိုး ပောပောပတာတေကို ဖတကနဲ သတိရလိုကသည ။ တိုးတိုးက ဘဲတေ မားသည ။ တောတော မားခဲ့သည ။ မိုးစုံ ကုံဘူးသည ။ စုမိစံကို သူ့အတေ့အကုံတေ ပောပဖူးသည ။ ခဏခဏ ပောပသည ။ တိုးတိုးက သူ့ဘဲတေကို စုတပေးခဲ့တာတေကို ပောပဖူးသည ။ စုမိစံကို မနမာအပာစာအုပတအုပလညး ပေးဖတခဲ့သည ။ စုမိစံ
အခုတော့ လကတေ့ တေ့နေရပီ ။ ဟနဝငးအောငရဲ့ လိငတန ပူပူနေးနေးကီးကို လကထဲမာ ဆုပကိုငထားမိရကာကီး ဖစနေပီ ။ သူ..သူ..ကိုအောင..စုမိကို သူ့ဟာကီးကိုမား စုတခိုငးနေအုံးမာလား…။

ဟနဝငးအောငက စုမိစံကို သူ့ပစညးကီးကို မစုတခိုငးသေးပါ ။ ဟနဝငးအောင စုတလိုကတာက စုမိစံရဲ့ အငါစပက အစိလေးကိုပါဘဲ…။

“ အိုး……………………ကိုအောင…..အိ…..ဟင့ဟင့………………”

စုမိစံ ခါးလေးကော့တကပီး တကိုယလုံး တဆတဆတခါအောင တုနနေရသည ။ ဟနဝငးအောငရဲ့ လာထိပခနခနက စုမိစံရဲ့ အစိလေးကို တနးထိုးနေသည ။ အရညတေက ရမးကို စိမ့ထကနေသည ။

“ အာ..အာ..အာ….အာ….ကို…ကို…ကို……ကိုအောင ……အို….အို….အို ………..”

ဟနဝငးအောငရဲ့ လာပားကီးက အောကဖကကနေ အထကကို ယကယကတငနေသည ။ စုမိစံ တုနခါနေသည ။ တိုးတိုး ပောပတဲ့ ဘာဂာ မုတခံရတာ အရမး ကောငးလနးတယ ဆိုတာကို အခု
စုမိစံကိုယတိုင ကုံနေရလို့ ကောငးကောငးကီး သဘောပေါကနေရပီ ။

စုမိစံရဲ့စောကဖုတ နုတခမးသား နစဖကကို သူ့လကနဲ့ ဆဲဖဲပီး သူ့လာကီးကို အတငးထိ ထိုးထိုးမေပေးနေတာ…။
သူ ကလိတာတေကောင့ စုမိစံ သူ့အတနခောငး တုတတုတကီးကို စုမိစံရဲ့ စောကပတထဲကို ထိုးသငးစေခငလပီ ။ ပောရမာလညး ရကမိလို့ ပောမထကတဲ့အခိန သူ့လာကီးက အတငးကီးကို ယကလိုက ထိုးလိုက လုပနေတော့တာဘဲ ..။

“ တော..တောပီ…ကိုအောင…တောတော့ကယ …….”

ဆက မခံနိုငတော့ဘူး ။ စုမိစံ ယားလပီ ။ စောကပတအခေါငးထဲက တအားကို လိုကလိုက ယားနေတယ ။ ကိုအောင့ လီးကီးနဲ့ ထိုးထည့ဆောင့စေခငလပီ ။ နုတက ပောထကတဲ့ စကားတေ မဟုတပါဘူး ။ စုမိစံ စိတထဲက ပောနေတာတေ ပါ ..။

ဟနဝငးအောငသည ဘာဂာကိုငတာကို ရပလိုကပီး စုမိစံရဲ့ အဖုတကို လိုးဖို့ အခိနတနနေပီ ဆိုတာ သိလိုကသည ။ သဘောပေါကသည ။
စုမိစံ စောကဖုတက သူ့မကနာကို ခာကာ ထလိုကသည ။ စုမိစံရဲ့ မကလုံးလေးလညး ပိတထားရာက ဖတကနဲ ပင့လာသည ။ အို..ကိုအောင…သူမ စောကပတကို လိုးထည့ဖို့ သူမပေါငတနနစဖကကို ဖဲကားနေသည ။ လီးတုတတုတကီးကလညး တဆတဆတ ခါနေသည ။ တကယတမး အလိုးခံရတော့မယ ဆိုတော့လညး စုမိစံ လန့နေသည ။

ဒစပဲလနကီးနဲ့ လီးထိပဖူးကီး သည စုမိစံရဲ့ စောကဖုတအဝမာ လာထိတေ့သည ။

“ အိ ”
ဆတကနဲ တုနသားတဲ့ စုမိစံကို ဟနဝငးအောငက သဘောကစာ စိုကကည့ရငး သူ့လီးထိပဖူးကီးကို ထိုးသငးထည့လိုကသည ။

အရညတေ နစနေအောင ရဲနေတာကောင့ ခောခောမတမတဘဲ လထစကီးသည စောကပတနုတခမးသားတေ ကားက စပယကပေါကထဲကို တိုးဝငသားသည ။ စုမိစံ ပါးစပလေး ဟသားပီး သူမဘေး တဖကတခကမာ ထောကထားတဲ့ ဟနဝငးအောငရဲ့ လကတေကို ဖမးဆုပကာ ကိုငလိုကသည ။

“ အ…အ….အ……..ကို…ကို….ကို…ကိုအောင….”

စိုအိနေတဲ့ စောကပတအတငးက အသားနုနုလေးတေထဲ ထိပဖူးကီး ကပကပတညးတညး ရောကနေတာက ဟနဝငးအောငကို အတေ့ထူးစေသည ။ ဖေးဖေးခငး ထိုးလိုက နောကပနဆုတလိုကနဲ့
ကစားပေးနေတော့ စုမိစံ တဟငဟင တဟာဟာနဲ့ ဖငတေ မောကကသားလိုက ပေါငတနတေ ထောငလာလိုကနဲ့ ယောကားလီးနဲ့ စစခငး ကုံဖူးနေရပီ ။

ဟနဝငးအောငသည စုမိစံက သူ့ကို စဲသားအောင ကာမပညာစမးတေ ကို တခုပီးတခု ပသနေတာ ဖစသည ။ ဒီကောငမလေး သူ့ကို စဲသားလင သူ လိမညာပီး အရ ခိုငတော့မာလေ ..။
သူ အခိနမဆဲတတ ။ နောကတခါ ဆိုတာ မရေရာ မသေခာဘူး မဟုတလား ။ ဒီနေ့ဘဲ စခိနး..ဒီနေ့ဘဲ ဖုတပစလိုကသည ။ စောကပတထဲမာ လီးတပရကနဲ့ နို့စူစူလုံးလုံးလေးတေကို ဆုပကိုငညစလိုက နို့သီးလေးတေကို စို့ပေးလိုက ကစားနေပနသည ။ ခဏကာမ ပနဖိသငးလိုကသည ။ သငးလိုက ဆုတလိုက အကိမမားစာနဲ့ လုပပေးတော့ စုမိစံ ခံနိုငလာသည ။ လီးတုတကီး စုမိစံရဲ့ အဖုတထဲမာ မငးမူနေပီ ။ စုမိစံသည ထငထားသလောက မနာကငဘဲ ခစသူရဲ့ လိငတနကို သူမ လကခံနိုငတာကို အံ့သ ကေနပမိနေသည ။

ဟနဝငးအောငကလညး အပိုစင ငယငယခောခာ ဖူဖူဖေးဖေးလေးကို တကလုပနေရလို့ အရမး ပီတိဖာ ကေနပနေသည ။ ကဉးကပလတဲ့ စောကဖုတလေးထဲ ဖိဖိဆောင့ရငး ဖူဖေး လပ အခိုးကတဲ့ စုမိစံရဲ့ ကိုယတုံးလုံး ကိုယခနာလေးကို အရသာခံ ကည့နေသည ။ တတနိုငရင ဗီဒီယိုတောင ရိုကထားလိုကခငသည ။ အငး..အငး..အငး..နဲ့ အားယူကာ ဆောင့ထည့ပစလိုကတော့ စုမိစံ တအားကောငးတကပီး ကော့လနတကသားသလို ဟနဝငးအောငရဲ့ လီးထိပပေါကက အရညပစပစတေ ဒလဟော ပနးထကကုနသည ။

“ အား..ဟားဟားဟား……..အိုး..ကောငး…ကောငးလိုကတာ…စုမိရယ………စုမိကော ကောငးလားဟင…..”

“ အငး..ကောငးတယ..ကိုအောင….”

ဟနဝငးအောင နဲ့ စုမိစံ တိုကခနးပေါက ပနဆငးခဲ့ကတဲ့အခိန စုမိစံရဲ့ စောကပတလေး ကိနးစပနေတာကောင့ စုမိစံ မနညး ခေလမး လမးနေရသည ။

“ ကိုအောင သိပကမးတာဘဲ..စုမိ အခု အရမး စပနေတယ..သိလား …”

စုမိစံက ဟနဝငးအောငကို ပောလိုကပီး လကသီးဆုပလေးနဲ့ ဟနဝငးအောငရဲ့ ပုခုံးကို ထုလိုကသည ။

စုမိစံကို မပနခင ဆီခကခေါကဆဲ ဝငစားကတဲ့ အခိန ဟနဝငးအောငသည ကောငးလခ လိုသည ဆိုပီး ပိုကဆံ ဖနသည ။ စုမိစံကလညး တယောကနဲ့ တယောက အဆုံးစနအထိ ရငးနီးပီးကတဲ့ ခစသူတေမို့ ဘာသံသယမ မရိဘူး ။ ခကခငးဘဲ ထုတပေးသည ။ ဟနဝငးအောငသည အစပိုး စမးလိုကတာ ဖစသည ။

စုမိစံ ဆီက ရတဲ့ ပိုကဆံနဲ့ အခနး ကံဖနပေးတဲ့သူငယခငး ဇောမငးထိုကကို ထမငးလိုကကေးသလို သူလဲ ဘီယာတေသောကသည ။

ညပိုငးရောကတော့ စုမိစံ သူ့ဆီကို ဖုနးဆကသည ။ စုမိစံသည ဟနဝငးအောင တကဆထားသလိုဘဲ ဟနဝငးအောငနဲ့ အဆုံးစနအထိ ဖစပကပီးသားသောအခါ ဟနဝငးအောငကို ခိုကသားသည ။ စဲသားသည ။

“ ကိုအောင့ကိုဘဲ သတရနေတယ..ကိုအောင့ကို အရမး လမးနေတယ..ကိုအောငနဲ့ ထပ တေ့ခငတယ…” လို့ ဖီလငသံလေးနဲ့ တတတတတ ပောဆိုနေပီလေ …။

ကောငးက စားသောကဆိုငမာ ပနဆုံကတော့ စုမိစံကိုက ဟနဝငးအောငကို နောကထပ လတလတလပလပ တေ့ကရအောငလို့ စပောလာတယ ။ ဟနဝငးအောင အနေနဲ့က ခုတေ့ခင ခုခကခငး သားတေ့လို့ ရတာ မဟုတဘူး ။ ဇောမငးထိုကကို ဖုနးဆက..သူက ကူရင မရိတဲ့ ညနေပိုငးမာ လာခဲ့ဖို့ ပောမ သူက စုမိစံကို တခါ ထပ ခိနးရတာ ။ ကူရင ဆရာကလညး တခို့နေ့တေမာ အခိနပို သငတတတော့ ဒီလိုနေ့တေ ဆိုရင အခနးက မအားဘူးပေါ့ ။

ဒုတိယ တခါ ခိနးတေ့ကတော့ ဟနဝငးအောငသည တေ့တေ့ခငးဘဲ စုမိစံရဲ့ လကကလေးကို သူ ဆဲယူပီး ခတခလိုကလို့ ဘားကနဲ ပေါလာတဲ့ သူ့လိငခောငးတုတတုတကီး အပေါကို တငပေးလိုကတယ ။ ဟိုတခါထဲက လိငခောငးကီးကို ကိုငဆုပ ကစားပါတော့တယ ။

“ ကိုအောငက ဟိုတခါ ပေတာ စုမိစံ နားမလညဘူး..ဒါက စုမိစံရဲ့ ဒုတကီးတဲ့..ဒါ ကိုအောင့ ဒုတဘဲဟာ…စုမိစံ ဒုတ ဘယလို ဖစနိုငမလဲ….”

ဟနဝငးအောငက ရယမောလိုကပီး….“ စုမိစံကို ကိုအောငက အပိုငပေးလိုကပီလေ ..ဒါ စုမိစံရဲ့ ဒုတ..ဖစသားပီ..ဆိုလိုတာက စုမိစံ ကိုကတဲ့အခိန သုံးနိုငပီ…စုမိစံအတက…စုမိစံကို ခစပေးမယ့ ဒုတကီးလို့ပါ …..ကဲ..စုမိစံ စုတခငလညး စုတလို့ရတယ …”လို့ ပောလိုကသောအခါ စုမိစံလညး ဖစညစကိုငတယနေရာမ “ စုမိ မစုတတတဘူး …စုမိမ တခါဘူးမ ယောကားတယောကနဲ့ ရညးစား မထားဘူးတာကို ကိုအောငကလဲ..”လို့ မကစောငးလေး ထိုးကာ ပောလိုကတယ ။

“ အရငက မထားဖူးပေမယ့ အခု ထားဖူးနေပီးပီလေ …ကဲ..လာ..လာ..စုမိ..ကိုအောင ဘယလို စုတပေးရတယ ဆိုတာ လကတေ့ ပမယ ။ ဟနဝငးအောငက စုမိစံရဲ့ လကညိုးလေးကို ညငသာစာနဲ့ သူ့လကနဲ့ဆုပကိုငကာ ဆဲယူလိုကပီး ဒီလကညိုးလေးကို သူ့ပါးစပထဲ ငုံလိုကပီး စုတပသည ။ လာ
နဲ့ ထိုးကလိပသည ။

“ ကဲ..အဲလိုဘဲ ကိုအောင့လီးကို စမးစုတကည့…စုမိစံ….”
စုမိစံလညး တုတတုတခဲခဲ လီးတနကီးကို သူပပေးတဲ့အတိုငး စမး စုတကည့လိုကပါတယ ..။

“ လာလေးနဲ့ ထိုးပေး..ကစားပေး..လူးလိမ့ပေး..စုမိစံ….”
ဟနဝငးအောငရဲ့ သငပမုနဲ့ စုမိစံ လိငခောငးကီးကို စုတတတလာတယ ။ ဒီနေ့ ဟနဝငးအောငက
စောကပတကို ကောငးကောငး ယကပေးသလို လိုးလညး လိုးပေးတယ ။ စုမိစံ သူ့ကို ရေရေလညလည ခိုကသားရပီ ။ဟနဝငးအောငက စုမိစံကို ပုံစံအမိုးမိုးပောငးပီး လိုးတယ ။ စောကပတ ယကရငးလညး ဖငပေါကကိုပါ သူ လာနဲ့ ဆတယ ။ ယကလညး ယကတယ ။ စုမိစံ
မရိပစားမိတာက ဟနဝငးအောငသည စုမိစံကို ဖငဖင့ဖို့ ကိုးစား လမးဖေါကနေတာကိုပါဘဲ ။

ကောငမလေးလညး သူ့ကို ခိုကသား စဲသားရော ကောငမလေးဆီက ဖနတော့တာဘဲ ။ စုမိစံသည
အခစမာ မနထနပီး သူ့မာ ရိတာတေ ဟနဝငးအောငကို ထုတပေးတော့တာဘဲ ။ ဟနဝငးအောင ဝတဖို့ အဝတအစားတေ..ရေဟနးခိနး..လကပတနာရီ ..နေကာမကမန အကုန ဝယပေးတော့တာဘဲ။

ဟနဝငးအောငက သူမားနဲ့ မိတဆကပေးရငလညး “ ငါ့လကထပမယ့ ဇနီးလောငး…” လို့ ပောတာကိုလညး စုမိစံ တအား သဘောကမိတယ ။

ကူရငကောငးမာ လိုးကရတာကို နောကပိုငး မလုပခငတော့ဘူး ။ သူမား ရုတတရက ရောကလာရင
ကိုယတုံးလုံးတေနဲ့မို့ အခကတေ့မယလေ ။

ဒါကောင့ ဒကဒီတို့ မာမီတို့ နယသားကတဲ့ ရကတေမာ ဟနဝငးအောငကို သူတို့ နေတဲ့ အိမကိုလာခိုငးလိုကတယ ။ အိမဖေါနဲ့ ထမငးခကတို့ အိမမာ ရိနေပေမယ့ စုမိစံကို သူတို့ ကောကကရ
တယ ။ စုမိစံ ဘာလုပလုပ မသိခငယောငဘဲ ဆောငနေကတဲ့ လူတေပါ ..။

ဟနဝငးအောငသည စုမိစံတို့ အိမပေါမာ စုမိစံကို တဝ လိုးပါတော့တယ ။ စုမိစံကလညး ကိုကတယ။
စုမိစံမိဘတေ ဘာတေ ရိတယ ဆိုတာလညး ဟနဝငးအောင လေ့လာလို့ ရသားတယ ။ မေပေး ခါးပိုကပိုကမိနေတယ ဆိုတာ စုမိစံလေးကတော့ မသိဘူး ။

ဒီအတောအတငးမာ စုမိစံကို ကောငးဝငးထဲ သားသားစောင့ရငး ကောငးဝငးထဲက လဖကရညဆိုငမာ“နပိုလီယန ” ဆိုတဲ့ သူ့လိုလူတယောကနဲ့ ဆုံမိပီး ဘောဒါ ဖစသားတယ ။ “ နပိုလီယန ” က ကမာကော စစသူကီး နပိုလီယနလိုဘဲ အရပပုတယ ။ အသားညိုညို ဆံပငရညကောကကောက နပိုလီယနက ရုပရငမငးသား ဒေးလိုလို သားညီလိုလို ပုံစံ ..။ ဂငးဘောငးဘီခပစုတစုတကို ဝတထားတတတယ ။

သူ့ကိုယသူ တခါတလေ နိုငငံခားက ပနလာသလိုလို..သငောသားလိုလို ပောဆို ဂိုကဖမးတတတယ ။

မေမေခငး ခေမငကတယ ။ ဝါသနာတူ စရိုကတူခငး တေ့ကပီ ..။
နပိုလီယနက ကောငးသားအစစပါ ။ သို့ပေမယ့ ကောငးထဲ လာပီး လဖကရညဆိုင ကငတငးဘဲ ထိုငတဲ့ လူ ။ စာသငခငတာထက လူတေကို ညာစားခငနေတယ ။ သူက ဟနဝငးအောင ကောငးသား အစစ မဟုတဘူး ဆိုတာကို သိနေတယ ။

“ ခငဗား..စော ရေရေလညလည မိုကတယဗာ..ခငဗား..သူ့ကို တကယ မကိုကပါဘူးလေ..ကနော သိနေတယ ..ခငဗား..တခုခု သူ့ဆီက လိုခငလို့ ကိုကခငယောင ဆောငနေတာပါ..” လို့ ဒဲ့ဒိုးကီး သူ့ကိုပောတယ ။

“ ကနော နဲ့ ခငဗား ပေါငးလိုကရင မိုးဘယကက ကကကကညံ ဆိုသလို ဖစကုနမယ…ကနော့ရဲ့ အကံဉာဏတေနဲ့ ခငဗား လုပရားလိုကရင နစယောကစလုံး အတက အိုကေစိုပေလိမ့မယ ..ဘယလို
လဲ..ပေါငးပီး ရိုကလိုကကမလား ….ဟနဝငးအောင…” လို့ ပောလာတယ ။

ဟနဝငးအောငကလညး စိမခေါရင တိမပေါအထိ တကရဲတဲ့ကောင ဆိုတော့ “ လုပလိုကလေ..ကာသလား …” ဘဲ ။ နပိုလီယနက သူ့အမတေ နေတဲ့ ရပကကတခုကို ဟနဝငးအောငကို ခေါသားတယ ။

အခု ပုံအတိုငးတော့ မဟုတဘူး ။ ပုံပောငးရတယ ။ နိုငငံခား ဆနဆန ဝတစားရတယ ။ စကားပောရင မနမာစကားကို မပီကလာ ပီကလာ လုပပော..ဘိုလို ဒတဒကရတရကတေ ပောရတယ ။

မနမာငေကို မသုံးတတသလို ဟနဆောငရတယ ။ အိတထဲမာလညး ဒေါလာ တရာတနတေ ထည့ထားရတယ ။ ပီးတော့ နံမည ။ ဟနဝငးအောင မဟုတတော့ဘဲ ..ရောနယလမငးအောင ..လို့ပောငးလိုကရတယ ။

နပိုလီယနက သူ့အမတေကို ရောနယလမငးအောငက ယူအကစအေ လယလအေ က ခဏ လာလညတာ..သူ့အလုပက သိပကောငးတာ ..မနမာဝနထမးတေ သူ့အလုပမာ ခန့ပေးနိုငတယ….ဘာညာ နဲ့ညာတော့တာဘဲ..။ ဟနဝငးအောငသည ၉နစသာသာ ခာတိတတကောငဘဲ ဖစပေမယ့ နပိုလီယနက အသကပိုကီးတယ လို့ ညာထားတယ ။ နပိုလီယနရဲ့ အမတေက သူတို့ ရပကကထဲက ယူအကစကို သား အလုပလုပခငသူတေကို ရာပေးတယ ။ နပိုလီယနက တယောကကို အနညးဆုံး ဝသိနးကုနကမယ…ဘာညာ နဲ့ ဖနတယ ။ ခဏခငးမာဘဲ လုပခငသူ သားခငသူတေ တအောကီး တထောကီး ရလိုကတယ ။ ငေတေလညး တပုံတခေါငးကီး ရလိုကတယ ။

ဟနဝငးအောင ယူအကစကို ပနထကသားပီး ခေါစာတေ လေယာဉလကမတတေ ပို့မယ လို့ ညာလိုကကပီး ဟနဝငးအောင ကိုယရောင ဖောကသားလိုကတယ ။ နဂိုထဲက သူတို့ အကကဆင

ထားတာကို သူတို့ လုပကတာဘဲလေ ။

တလ လညး မထကရ နစလ လညး မထကရ…အယလအေ မရောကဘဲ လူတေ အလိမခံရလို့ ပူညံပူညံတေ ဖစကုနပီး နပိုလီယန့အမတေကို မဲကတော့တာပေါ့ ။ နပိုလီယနလညး အိမက

ဒိုးတော့တာဘဲ ။ နဲနဲ ပေါကရောကတဲ့ လူတယောကက သူ့သမီး ခံလိုကရလို့ မကေနပဘဲ ရဲကို တိုငတယ ။

ရဲက နပိုလီယနကို အပူတပငး လိုကရာကတော့တာပေါ့ ။

နပိုလီယနနဲ့ ဟနဝငးအောငတို့က ရလိုကတဲ့ ငေသိနးပေါငး တောတောမားမားကို ကိုငပီး ပငလယကမးစပတေ..တောငစခနးမို့တေမာ သူတို့ကိုယကို သူတို့ သနးကယသူဌေးကီးတေလို အိုက

တငဖမးထားပီး သုံးစဲနေကတယ ။ ဘီယာသောက ဖဲရိုက ဖါမတေ ခေါနဲ့ ပောလို့မဆုံး ပုံးလို့ မဝကဘူး ။

ဟနဝငးအောင ဉာဏစိုးနဲ့အတူ ( စတေးရောင ) ရငး ငပလီကမးခေမာ သူတို့လိုဘဲ ဖိုးတမတီး လိုကလုပနေတဲ့ အုပစုတစု နဲ့ တေ့ဆုံ ခငမငသားတယ ။

ဒီအုပစုထဲက ညိုညိုညိမး ဆိုတဲ့ စောလေးနဲ့သူ ဆုံတယ ။

ညိုညိုညိမးက သူ့လိုဘဲ ဖိုးတမတီး ရိုကစားနေတဲ့ စောလေး ။

မဆိုးပါဘူး ..။ အသားညိုညကညက နဲ့ကိုယလုံးက ရယဘဲ ..။
ဘဝတူ ဆိုတော့ ပေါငးမိဖို့ ပို လယကူတယလေ ။ ညိုညိုညိမးနဲ့ဟနဝငးအောင ပေါငးပီး ဂငဖနပါလား လို့ ဉာဏစိုးက အကံပေးတယ ။ ညိုညိုညိမးရဲ့ ဘောဒါတေကလညး သဘောတူတယ ။

ရဲတပဖဲ့အနေနဲ့က လိမလညမုလောကကို သေသေခာခာ မလိုကကဘူး ။ နီးနီးနားနား ကိုယ့ရပကကကိုယ့မို့နယလောက ဆိုရငတော့ လိုကဖမးမာ ။ အမုတိုငတဲ့လူတေဖကက စားရိတ အကုနအကခံပီး အပိုကေးလညး ထပဆောငးပေးတော့ ပါးနပလငမနတဲ့ ရဲတယောကက နပိုလီယနနဲ့ ဟနဝငးအောင နောကကို လိုကပေးတယ ။

ဟနဝငးအောငတို့ နစယောကကလညး လာဖမးတဲ့ ရဲကို ငေပေးပီး လတမောကရာ လတမောကကောငး အတက ကိုးစားပေမယ့ ဒီရဲက မယူဘူး ။ သူ့ကို အမုတိုငတဲ့ဖကက ပေးပီး ဖစတာကောင့ရယ သူကိုယတိုငက လိမတဲ့ကောငတေကို မုနးတာကောင့ရယ ကောင့ လပမယူတော့ဘူး ။

ဒီတော့ ဟနဝငးအောင နဲ့ နပိုလီယနတို့ ဂေးထဲ အောငးသားကရတယ ။ ဟနဝငးအောင မိဘတေလညး လူကားထဲ မကနာ မပရဲအောင အရကရကတယ ။ စုမိစံကတော့ ဘာမ မသိတော့မောစောင့နေတယ ။ ဟနဝငးအောင ပေါမလာလို့ တငိုငို နဲ့ …။

ထောငထဲကို ပထမဆုံးအကိမ ရောကသားရတာဘဲ ။

ဟနဝငးအောငလညး ဒီကိစမာ အဖမးခံရ ထောငကပေမယ့ လူတေကို ဘယလို လိမလို့ ရတယဆိုတာ ကို သူသိသားရလို့ သူကေနပတယ ။ ထောငဆိုတာကလညး လူမိုက လူဆိုး လူလိမတေ စုဝေးရာနေရာဖစလို့ ဟနဝငးအောင အတက ပိုပီး လေ့လာဆညးပူးနိုငတဲ့ ကောငးကီးတခုလိုဘဲ ။ သူ့ထက လငတဲ့ တောတဲ့ လူလိမတေကို ထောငထဲမာ ဆုံရ သိရ ခငမငခင့ရသားတယ ။ သူ့ကိုပညာတောသင လတလိုကသလို ဖစသားရတယ ။ သဘောကောငးတဲ့ လူလိမ ဆရာကီးတေက ဆောငရန ရောငရနတေကို ဟနဝငးအောငကို ပောပ သငပေးကတယ ။

ထောငက ထကလာတော့ သူ့မိဘတေကလညး သူ့ကို အမေဖတ သားအဖစက စန့ပစကလို့ နေစရာ မရိတော့ဘူး ။ ဒါလညး ဟနဝငးအောငက ဝမးမနညးပါဘူး ။ ထောငထဲမာ ခငမငခဲ့တဲ့
ဉာဏစိုး ဆိုတဲ့ လူနဲ့ ပေါငးပီး သငောတငတဲ့ အေးဂင့ရုံး ဖင့တယ ။ အားလုံး အငတေဘဲလေ ။ သငောသား လုပခငတဲ့လူတေကလညး တပုံကီးဘဲ ဆိုတော့ ဟနဝငးအောငတို့ရဲ့ ဂငထဲကိုအခဉတေ အမားကီး ဝငလာကရော ။ ဉာဏစိုးနဲ့သူ ရသမ ရိုကစားလုပ ခေရာဖောကကတယ ။

သူ့ကောငမလေး စုမိစံကလညး သူ့ကို မိဘတေက သားအဖစက စန့ပစတဲ့ အကောငး သတငးစာတေမာ ထည့လိုကတော့ တေ့သိသားပီး သူ့အကောငးကို သေသေခာခာ လိုက စုံစမးတော့
အားလုံး သိသားပီး သူ့ကို ဖတသားတယ ။

သုဘဒါကဖေး သည ခပခောခောကောငမလေးတေ စားပဲထိုးလို့ နံမညကီးတယ ။
ကောငမလေးတေကို လာပီး အငမးတရားပားခငလို့ လာစားလာသောက လာထိုငကလို့ ဒီကောဖီနဲ့ မုန့ဆိုငသည လူပည့နေတာ မားတယ ။

ဟနဝငးအောင သညဆိုငက ပကဂီလငး ဆိုတဲ့ ကောငမလေးကို သဘောကနေတယ။ ပကဂီလငးသည ရုပကလေးကလညး လတယ ။ ကိုယလုံးလေးကလညး လတယ ။ ပကဂီလငးကို ကည့ခငလို့
ဟနဝငးအောင သုဘဒါကဖေးမာထိုငနေတယ ။

ပကဂီလငးသည ရရကကလေး လမးရငး သူ့စားပဲကို ရောကလာတယ ။

“ ဘာသုံးဆောငပါမလဲ..အကို…”

မကတောငလေး ပုတခတပုတခတနဲ့ ပကဂီလငး မေးတယ ။ စားပဲထိုးမလေး တယောက နဲ့ မတူဘဲ
မနမာဗီဒီယို ဇာတကားတေထဲက မငးသမီးလေးနဲ့ တူနေတယ ။ ဟနဝငးအောင က နို့မပါ သကားမထည့တဲ့ ဘလကကောဖီတခက မာလိုကတယ ။

ပကဂီလငး ရရကကလေး ပနထကသားတယ ။ သူမရဲ့ဖငလလလေးကို ဟနဝငးအောင ငေးမောရငး
ကနခဲ့တယ ။ ခါးသေးသေးလေး အောကက ဖငတေက မကီးပေမယ့ တငးတငးရငးရငး လုံးလုံးလေးတေ ။

“ ကိုဟနဝငးအောင …”

သူ့နံမညကိုခေါသံကောင့ ဟနဝငးအောင လန့သားတယ ။ ဖိုးတမတီးသမားတယောကမို့ သူ့မာ
က ရနသူ မုနးသူ ဝိုငးဝိုငးလညနေသညလေ ။

“ ဟင…ညိုညိုညိမး …”

ငပလီ မာ ဆုံခဲ့တဲ့ ညိုခောလေး ။
အငမတနမ အမူအရာကောငးသလို အငမတနမ ကောကစရာကောငးတဲ့ ဖိုးတမတီးမလေး ။

“ ဖုနးလဲ မခေါဘူး..ဘာလဲ..လေစိမးတိုကတာလား ..ပဲမားတာလား…”

“ မအားလို့ပါ..ညိုညိမးရယ..ခရီး ထကနေရလို့..လာ..ထိုငလေ..ဘာစားဘာသောကမလဲ ညိုညိမး..”

ညိုညိုညိမးက သူနဲ့ မကနာခငးဆိုငမာ ထိုငလိုကသည ။ ညိုညိုညိမးဆီက အနံ့ပငးတဲ့ ရေမေးအနံ့ ဝဲပံလာသည ။

“ ဘယတေကိုမား ခရီးထကနေရတာလဲ ..ဆရာကီးရဲ့…”

“ အဟဲ…မောစကို လေ …”

“ ဟင….ဟုတလား..အတညပောတာလား ..”

“ မနောကပါဘူး…ညိုညိမးရယ…”

“ ကိုနပိုလီယနကီး နဲ့ တတဲထဲလား ..”

“ ဟုတတယ…သူက အထဲမာ ကနခဲ့တယ..မထကရသေးဘူး …”

“ ဆောရီးဘဲ..ကားရတာ..ညိုညိမးက ကိုဟနဝငးအောငက ညိုညိမးကိုမား ရောငနေတာလားလို့..”

ပကဂီလငး အငေ့တထောငးထောငးနဲ့ ကောဖီခက လာခပေးတယ ။

“ ညိုညိမး..ဘာမာမလဲ…”

“ မမာတော့ဘူး..စားခဲ့ပီးပီ …”

ညိုညိုညိမးရေ့မာမို့ ပကဂီကို သူ သေသေခာခာ မငမးတော့ဘူး ။

ပကဂီလငး လုပလီလုပလဲ့ နဲ့ သူတို့ အနားက ထကသားတော့ ညိုညိုညိမးက “ ကောငမလေးက လနးတယနော ..” လို့ သူ့ကို ပောလိုကတယ ။

သူက “ ညိုညိမးလောက မလနးပါဘူး..” လို့ ပုံးစိစိနဲ့ ပနပောလိုကတယ ။ ညိုညိုညိမးက “ မောကမနေနဲ့..ကေးစရာ မရိဘူး …” လို့ မကစောငးထိုးပီး ပောလိုကတယ ။ သူက “ ညိုညိမးမာ ကေးစရာ

တေ ရိပါတယလေ…” လို့ပောရငး ညိုညိုညိမးကို စေ့စေ့စိုကပီး ကည့လိုကတယ ။

“ သား…ဘာတေ လာပောနေမနးလဲ သိဘူး…ဒီနေ့ ဘာလုပစရာတေ ရိသလဲ..ဘာဂငတေ ရိသလဲ..ခိခိ..”

“ ထူးထူးခားခားတော့ မရိပါဘူး ..ညိုညိမး အားရင အေးအေးဆေးဆေး ရိတဲ့ တနေရာ သားကမလား”

ညိုညိုညိမးက သူ့ကို ဟိုတယခေါပီး ဗုံးခငနေတယဆိုတာ အထာပေါကတယ ။

“ ဒီမာလညး အေးဆေးနေတာဘဲ..ကည့..အဲယားကနးက အေးစိမ့နေတာဘဲ …မကောငးဘူးလား..”

“ ဒီမာက လူတေနဲ့ မလတလပဘူး…ကိုယက ညိုညိမးနဲ့ နစယောကထဲ လတလတလပလပ တေ့ခငတာ….”

“ ခုလဲ နစယောကထဲ လတလတလပလပဘဲလေ..ခိခိခိ….အေးဆေးပေါ့..ခဏနေပါအုံး …မေးခငသေးတယ …အခု လကရိ ဘာအလုပလုပနေလဲ..ဘယသူနဲ့ လုပနေလဲ…အလုပဂငတခု

ရိလို့..အလုပလုပခငရငပော….”

“ လုပခငတာပေါ့..ဂငကောငးလေး ဘာလေး ရိရင ပောပါအုံး ..”

“ ရိတယ..အဖဲ့နဲ့ ပေါငး လုပရမာ…စိတဝငစားရင ဆကပေးမယ …သူ ဦးလူကီး ကိုသိလား ..”

“ နယားပံလူကီးလား…လူခငးတော့ ဘယသိမလဲ..သူက ဟိုထိပဖားက ဘီလံနာ…ကိုယက လမးပေါကလူ … သူ့အကောငး ကားဘူးနေတာပေါ့..ထောငထဲမာလညး သူတပည့တေနဲ့

ဆုံခဲ့တယလေ”

“ ညိုညိမးလဲ ဘောဒါတကောငက တဆင့ ဦးလူကီး ကနယကထဲ ရောကသားတယ ..ဒီလူကီးက ခေတနလကတန တောတောရညတာဘဲ ..သူ့အတက အလုပလုပနေတယသာ ဆိုတယ..သူနဲ့လညး

တခါမ မဆုံရပါဘူး..သူ့လကအောကမာက မနနေဂာတေ တောတောမားသား…”

“ ညိုညိမးနဲ့ တူတူလုပရမယ ဆိုရင လုပခငတယ …”

“ ဟိတ..ဒါက ဘာစကားလဲ …ခိခိခိ….”

“ အလုပတဲလုပဖို့ကို ပောတာပါ …တလဲမတေးပါနဲ့..”

“ အိုကေလေ..ညိုညိမး ခေါသားပေးမယ ..ညိုညိမးနဲ့ လုပရတဲ့ ဘော့စက ဦးလူကီးရဲ့ ညာလကရုနး..ဇောကီး….တဲ့..”

သုဘဒါကဖေးထဲကနေ ထကလိုကကတော့ တကစီတစီး အသင့တေ့တာနဲ့ ညိုညိုညိမးကို သူသားနေက ရေဂုနတိုငက ဟိုတယတခုကို ခေါသားလိုကတယ ။

ဟိုတယက ဝနထမးတေက ဟနဝငးအောငကို ဘောစိတယောက အနေနဲ့ သိထားကသလို သူတို့ကိုအပိုကေး ဘောကဆူး ( တစပစ) ကောငးကောငးပေးမယ ဆိုတာ သိကတာမို့ ဘာမတောင မမေးဘဲ ဟိုတယအခနးသော့ကို သူ့လကထဲ ထည့ပေးလိုကတယ ။

နာရီပိုငးဘဲ လာဖိမယ ဆိုတာ သိပီးသား ။

ဟိုတယအခနးထဲကို ရောကတာနဲ့ ဟနဝငးအောငက ညိုညိုညိမးကို ဖကသိုငးပီး နုတခမးတေကို စုတတယ ။ ညိုညိုညိမးကလညး ပနစုတတယ ။ အဝတအစားတေကို နစယောကသား အမနဆုံး ကိုယတေပေါက ခတခာပစကတယ ။ ကိုယလုံးတီးတေ ဖစကုနကတာနဲ့ အနားက ကုတငပေါကို တကကတယ ။ ဟနဝငးအောငရဲ့ ငပဲကီးက မတမတထောငနေပီ ။ ညိုညိုညိမးလညး ပိနခပခပနဲ့ ဒုတကီးတဲ့ ဟနဝငးအောငကို ကည့ပီး စိတတအားလာတယ ။ ဟနဝငးအောငကို အရငဆုံဖူးကထဲက ညိုညိုညိမး ခိုကနေတာ ။

“ စုတပေးရမလား..”

ဟနဝငးအောငက ခေါငးညိမ့ပတယ ။ ညိုညိုညိမး သူ့ကို ကုတငပေါ ပကလကလဲအိပခိုငးပီး သူ့ဒုတတုတတုတကီးကို အရငနားကနေ ဆုပကိုငပီး ထိပဖူးဒစပဲကီးကို ငုံကာ စုတလိုကတယ ။ သူ့ငပဲကတုတလနးတော့ ပါးစပထဲမာ အပည့ဘဲ ။

ညိုညိုညိမးရဲ့ ပုလေက ရယဘဲ ။ တအားတောတယ ။ ဟနဝငးအောငလညး ညိုညိုညိမး စုတပေးနေတဲ့ အခိနမာ ညိုညိုညိမးရဲ့ နို့လုံးကီးတေကို အားရပါးရဘဲ ဆုပနယနေတယ ။

တပတပတနဲ့ လီးစုတသံတေ ထကနေတယ ။ နို့သီးခေါငးမာမာလေးတေကို ခေနယနေရာက ညိုညိုညိမးရဲ့ ဖငတုံးတေကို သူ လမးကိုငကည့ပနတယ ။ ညိုညိုညိမးရဲ့ လာက သူ့ဒုတကို ကောငးကောငးကီး ထိုးမေကစားပေးနေတယ ။

ထိလနးလို့ ပါးစပက ညညးမိရတယ ။

တောတောကာကာ အစုတခံပီးတော့ ညိုညိုညိမးကို အစုတရပခိုငးလိုကပီး သူ တကခတယ ။ ညိုညိုညိမးကလညး တအား လိုခငနေတယ ။ သူကလညး တအားထန တအားလိုးခငနေတယ ။ ဘာပောကောငးမလဲ..လိုးလိုကကတာ တဖတဖတ တဖုနးဖုနးဘဲ ။

ပထမဆုံး အခီက တောတော မနတယ ။ သူရောကိုယရော ကောငးလို့ တအား ကေနပကရတယ ။

ဒုတိယအခီ ပနအစမာတော့ သူ ညိုညိုညိမး စောကဖုတကို ရေလည မုတပစလိုကတယ ။ ပီးမ ပုံစံတေ အမိုးမိုးနဲ့ လိုးတယ ။

ခဏနား..အစားစားပီး တတိယနဲ့ စတုတအခီတေ ဆကဆဲဖစကတယ ။ တခိနလုံး အဝတတောင ပနမဝတကတော့ဘဲ ကမာဦးအစက အာဒံနဲ့ ဧဝ စတိုငနဲ့ ဆဲလိုကကတာ ။ ညဖကကမ အပငထကပီး အစားစားကတယ ။ ပင့သစဆနး ဆိုတဲ့ ဆိုငမာ ညိုညိုညိမးနဲ့ ကုနခမးသားတဲ့ အားအငတေ ကို ပနလညဖည့သငးတဲ့အနေနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး ထိုငစားရငး အလုပကိစ တိုငပငကတယ ။

ညိုညိုညိမးနဲ့ ပတသကပီး ဒုစရိုကလောကရဲ့ ထိပသီးတယောက ဖစတဲ့ နယားပံဦးလူကီးတို့ အဖဲ့ ထဲကို ဟနဝငးအောင ရောကခဲ့ရသည ။

စောမရိဘဲ ကေးစားတေ နဲ့ဘဲ စခနးသားနေခဲ့ရတဲ့ ဟနဝငးအောငလညး ညိုညိုညိမးနဲ့ ကောငးကောငးဗုံးရလို့ အရမးဟနကနေပီ ။

နယားပံဦးလူကီးက လူကီးလူကောငး အရေခုံ ဒုစရိုကထိပသီးကောငကီးတကောငပါ ။
မကောငးတာဆို အကုနလုပတဲ့ တကယ့လူယုတမာကီးလို့ ဟနဝငးအောင ကားဖူးထားခဲ့တယ ။
ထောငထဲမာတုံးက လူခုနစယောကကို သေးအေးအေးနဲ့ သတပစလို့ တသကတကနးကနေတဲ့ ထောငထဲမာ နေရာရနေတဲ့ဓါးဆနးတင့ဆိုတဲ့ လူမိုကက ဦးလူကီးအတက သူ ထောငကခံတာလို့ပောပဘူးတယ ။ ဦးလူကီးရဲ့ တပည့ရငး…တဲ့ ။ ဓါးဆနးတင့လို လူမိုကတေ အမားကီးကို ဦးလူကီး
က လကသပမေးထားတယ ။ ဦးလူကီး အတကဆိုရင ဘာလုပပေးရလုပပေးရ ဆိုတဲ့ ကေးဇူးခံကေးဇူး
စား လူမိုကတေပေါ့ ။ သူတို့ မိသားစုတေရဲ့ စားဝတနေရေး အဝဝကို ဦးလူကီးက တာဝနယူပေးထားတယ တဲ့ ။

ညိုညိုညိမးက ဟနဝငးအောငကို စစခငး ဇောကီးဆီကို ခေါသားတာ ။
ဇောကီးက ဦးလူကီးရဲ့ အဖားနား အောကဆုံးပိုငးက တပည့ ဖစတာတောင တောတော့ကို သေးနားထငရောကနေတဲ့ သူဌေးပေါကစလေးတကောင ..။

ဇောကီးရဲ့ ဟနပ လဖကခောကရောငးတဲ့ ဆိုငက အနောရထာလမးပေါမာ ရိတယ ။ ညိုညိုညိမးနဲ့
သူ ဝငသားတော့ ဇောကီးက သူ့ရုံးခနးထဲက ထကလာတဲ့အခိနနဲ့ တိုကဆိုငနေတယ ။

“ ဟား..ညသုံးလုံး လာပီဟေ့…အတောဘဲ တေ့ခငနေတာ..” လို့ ရငးရငးနီးနီး နုတဆကလိုကတဲ့ ဇော
ကီးသည မနမာရုပရငတေထဲက လူကမးအဖဲ့ထဲက တယောကနဲ့ ခပဆငဆငတူတယလို့ ဟနဝငးအောင ထငမိလိုကတယ ။

“ သူက …”

“ သူက ကိုဇောကီးကို ညိုညိမး ပောထားတဲ့ လူလေ …အဖဲ့ထဲမာ လုပဖို့ ခေါလာတာ..”

“ အော..ဟုတပီ..ဟုတပီ….ခငဗားနံမညက…”

“ ဟနဝငးအောငပါ …”

“ အိုခေ..အိုခေ …ညိုညိမး ခေါလာတော့ စိတခတယ..အိုကေတယ …အလုပတေကတော့ အမားကီး
ဘဲဗာ….ခငဗား…ပောမာပါ…ကနောတို့က မိသားစုတေလိုဘဲ…ဝိုငးလုပ ဝိုငးစား..ပေါ့….”

ဇောကီးက မကာခင အလုပကီးတခု လုပရမယ ..လတတလောတော့ ညိုညိုညိမးနဲ့ဘဲ လုပစရာလေး
တေ လုပနေလိုက ..လိုအပတာကို ပော …လို့ သူ့ကို ပောတယ ။ အဲဒီအလုပကီး အောငမငရငတော့
တောတော့ကို ကီးကီးမားမား စားကရမာ….တဲ့ ။

သူ ညိုညိုညိမးနေတဲ့ အိမခနးမာ လိုကနေလိုကတယ ။

ညိုညိုညိမးက အလုပကီး မလုပရခင လတတလော ကိုဇောကီး ခိုငးထားတာလေးတေ လုပကမယလို့
သူ့ကို ပောတယ ။

ဟနဝငးအောငကလညး လိမရညာရ ခိုးရဝကရမယ ဆိုရင အခိနမရေးဘဲလေ ။

                 *************************************************************

မနမာနိုငငံရဲတပဖဲ့ ရနကုနတိုငး ( ဒုစရိုကနိမနငးရေး )

ဒုရဲအုပလေးမောငမောငသည ရဲအုပဦးဇောတိုးနဲ့အတူ ရဲမူးဦးကိုကိုလငးရဲ့ ရုံခနးထဲကို လိုကပါသားရ
သည ။ ရဲအုပဦးဇောတိုးက ရဲမူးဦးကိုကိုလငးက အထူးတာဝနတရပ ပေးစရာရိနေတယ ..ခငဗားကို ခေါခိုငးလိုကတယ ဆိုလို့ သူလိုကခဲ့ရတာ ..။

ဒုရဲအုပလေးမောငမောငသည သငတနးဆငးခါစ အသစခပခတ ရဲအရာရိ တယောကမို့ ဒုစရိုကလောကသားတေ မသိသေးတဲ့ မကနာစိမးတယောက ဖစနေတာကောင့ ရဲမူးကိုကိုလငးက ရေးခယလိုကတာ ဖစကောငး ရဲအုပဦးဇောတိုး သဘောပေါကတယ ။

ရဲမူးကိုကိုလငးရဲ့ ရုံးခနးထဲမာ အရပဝတနဲ့ လူတယောက ထိုငနေတယ ။
လူပုံပနးကို ကည့ရတာတော့ သာမနထဲက မဟုတနိုငဘူး ။ ရာထူးကီးကီး ပုဂိုလတယောကဘဲ ဖစမယလို့ ရဲအုပဦးဇောတိုးရော ဒုရဲအုပလေးမောငမောငရော ထငမိကတယ ။

ရဲမူးဦးကိုကိုလငးက “ ခငဗားကို အထူးတာဝနတရပ ပေးစရာ ရိတယ …အထူးလို့ဝကဖို့ လိုတယ ..
ခါတိုငး လုပနေက ရဲဝတရား တာဝနလို မဟုတဘူး ..စုံထောကအလုပကို လုပရမာ..သတငးပေါကကားလို့ မဖစဖူး..သတငး လုံခုံမု ရိပါစေ …” လို့ သူ့ကို စပောတယ ။

ပီးတော့ ရဲအုပဦးဇောတိုး ဖကကို လည့ပီး…“ ဦးဇောတိုး….ကိုလေးမောငမောငကို အိပဖေါတီး( 840 )ကို
စောင့ကည့ဖို့ ကနော တာဝနပေးခငတယ …သူတို့ သားတာလာတာ လုပကိုငတာတေကို သူတို့မသိ
အောင စောင့ကည့ဖို့ဘဲ …” လို့ ပောလိုကတယ ။

ဒုရဲအုပလေးမောငမောငသည ရဲမူး ပောတာကို နားမလညပါ ။ အိပဖေါတီး ဆိုတာ ဘာလဲ..ဘယသူလဲ
သူမသိဘူး ။ ကောငတောငတောငနဲ့ ဖစနေတယ ။

အိပဖေါတီး ဆိုတာ ဘာလဲ ..ဆရာ….လို့ သူ မေးတယ ။
ရဲမူးဦးကိုကိုလငးက ရယတယ ။ ရဲအုပဦးဇောတိုးက “ ကိုလေးမောငမောင..ခငဗားက မသိသေးဘူးကိုး
အိပဖေါတီး ဆိုတာ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမး ဆိုတဲ့ စုံတဲကို ခေါတာ ..သူတို့နစယောကစလုံးက
ဖိုးတမတီးတေ …သူတို့နစယောက ပေါငးလိုကတော့ အိပဖေါတီး ဖစသားတာပေါ့….သူတို့အတဲကို ကနောတို့က စကားဝကအဖစ 840 လို့ နံမညပေးထားကတယ …. ” လို့ ရငးပလိုကတယ ။

ရဲအုပဦးဇောတိုးက အမုဖိုငတဲထဲက 420 နစယောကရဲ့ ဓါတပုံတေကို ထုတပတယ ။

ဒီတော့မ လေးမောငမောင သဘောပေါကသားတယ ။

“ သူတို့ကို အရပဝတအရပစား နဲ့ စောင့ကည့ပါ..ထူးခားရင ရဲမူးကို သတငးပို့ …. ကိုလေးမောငမောင ..” လို့ ရဲအုပဦးဇောတိုးက သူ့ကို ပောလိုကတယ ။

“ ဟုတ …”

“ ဒီကိစက ခငဗား တယောကထဲကို တာဝနပေးတာ….သတငးလုံခုံမု ဂရုစိုကပါ ..”

“ ဟုတ …”

ညိုညိုညိမး ရေခိုးနေတယ ။

ကိုယတုံးလုံး ခိုးနေတာ ။
ရေပနးက တရဲရဲကနေတဲ့ ရေပူပူတေအောကမာ မကလုံးစုံမိတပီး ရပနေရတာ အရသာ ရိနေတယ ။
ဆူဖိုးကော့ထောငနေတဲ့ ညိုညိုညိမးရဲ့နို့ကီးနစလုံးထိပက နို့သီးလေးတေအပေါကို ရေတေ ထိတေ့နေတာက စိတတေကို လုပရားထကလာစေတယ ။

တကိုယလုံးအနံ့ လကနစဖကနဲ့ ပတသပ ခေးခတနေတယ ။ ဂိုငးကား..ပေါငကား ဖငကား..။
ဆပပာမေးရညဘူးလေးထဲက အစိမးရောင ဆပပာရညနဲနဲကို လကခုပထဲ ညစထည့လိုကတယ ။ ခါးသိမလေး အောကက စင့ထကနေတဲ့ ဖငတုံးတေကားနဲ့ ပေါငတနတေ ခလယက အကဲကောငး အမောငးကို သေသေခာခာ ပတတိုက ဆေးကောလိုကတယ ။ ဒီနေရာတေ မနံစောစေဖို့ ဂရုစိုကရတယ ။

ကိုယလုံးကို ဆပပာရညနဲ့ ပတနေတဲ့ အခိန စင့ကားတဲ့ ဖငတုံးတေက တုနခါနေကတယ ။
နို့ထားထား နစလုံးကလညး တုနခါနေကတယ ။

ဟနဝငးအောငကို ဇောကီးက မနလေးကို လတလိုကတယ ။ အဲဒီမာ အလုပတခု လုပရမယ ဆိုပီး ။ ညိုညိုညိမး သိတယ ။ ဇောကီး ဟနဝငးအောငကို ပထုတလိုကတာ ။ ညိုညိုညိမးနဲ့ သူ တေ့ခငလို့ ။

ဟနဝငးအောငနဲ့ မဆုံခငက ဇောကီးက ညိုညိုညိမးကို ခေါခေါလိုးနေတာ ။ ဟနဝငးအောင ရောက
လာပီး ညိုညိုညိမးနဲ့ ညိနေတော့ ဇောကီး စားပေါကပိတနေခဲ့တယ လေ ။

ကလစခောကထောက …။

တိုကခနးထဲကို တံခါးသော့ဖင့ပီး ဝငလာတဲ့အသံ ကားလိုကရတယ ။

လာပီ ။ ဇောကီးလာပီ ။ ဇောကီး လိုးဖို့ရောကလာပီ ..။

ညိုညိုညိမးလညး ဆပပာစငအောင ရေပနးအောကမာ သေသေခာခာ ပတသပခိုးလိုကပီး ရေပနးကို
လည့ပိတလိုကတဲ့အခိန ဇောကီး ရေခိုးခနး အပေါကဝကို ရောကလာတယ ။

“ ဝူး……ညိုညိမးကတော့ တကယ့ကို တောင့တာဘဲကာ..ဒါကောင့ ကိုယလညး ညိုညိမးကို အရမးကို
တေ့ခငနေတာ …”

မကနာသုတပုဝါကီးကိုယမာပတရစပီး ရေခိုးခနးထဲက ထကလာတဲ့ ညိုညိုညိမးကို ဇောကီးက ခါးလေး ကနေ ဖကလိုကပီး ပောလိုကတယ ။

“ ဟနး..ပိုပီ…သူကတော့…စောလေးတေ ဝိုငးဝိုငးလညနေတဲ့လူကမား…..ခိခိခိ….”

“ ဟငးဟငး…..ကိုယက ညိုညိမးကိုဘဲ တေ့ခငနေတာ..ညိုညိမးလညး သိသားနဲ့….”

ဇောကီးက မကနာသုတပုဝါကီးကို ဆဲဖုတကာ ဖယလိုကတယ ။ ညိုညိုညိမးရဲ့ ကိုယတုံးလုံး အလအပတေကို ဇောကီး မငရတော့ ဘယလကနဲ့ ညိုညိုညိမးကို ဆဲဖက ညာလကနဲ့ ဖငတုံးကီးတေကို ဆုပညစ ..နို့တလုံးကို သူ့နာခေါငးနဲ့ ပတခါ နမးတော့တာဘဲ ။

“ အရမးကမးတာဘဲကာ….”

တောင့တငးအခိုးကတဲ့ ညိုညိုညိမးနဲ့ တေ့တိုငး ဇောကီး အခုလိုဘဲ တအား ထနတယ ။ ပယပယ
နယနယ ကိုငတယပီး ခပကမးကမး ဗငးတော့တာဘဲ ။ ညိုညိုညိမးကလညး ခံနိုငတယ ။ ကမးတာကို ကိုကတယ ။

ညိုညိုညိမး က ဟနဝငးအောငကို သဘောကပေမယ့ ဇောကီးကိုလညး ပေါငးထားရတယ ။ ဇောကီးကိုပေးလိုးရတယ ။ ဇောကီးက သူမ ဘဝကို ပောငးလဲမုတေ ဖနတီးပေးနိုငတဲ့ လူတယောက မဟုတလား ။

ဇောကီးက မိနးမရိတယ ။ ကလေးနစယောက ရိတယ ။ ဦးလူကီးရဲ့ လူရငးတပည့တယောကမို့ဇော
ကီးက ရေလံတယ ။ လကဖာတယ ။ ပေးစရာရိရင ပကကနဲ ပေးတတတယ ။ အပေါငးအသငးလညး ဆန့တယ ။ အစိုးရ ဝနထမးပိုငးကိုလညး သဇာရိတယ ။ ဝငနိုငထကနိုငတယ ။ ညိုညိုညိမးကို သူပေးကမးစန့ကဲနေလို့ အခုလို တိုကခနးနဲ့ ဘာနဲ့ နေနိုငတာ ။

ဇောကီး သူဝတလာတဲ့ မိုကကယလကိုး ဘောငးဘီကို ခတခလိုကတာနဲ့ ဖောငးကနဲ ကနထကပီး
မတမတထောငသားတဲ့ လိငခောငးကီးကို ညိုညိုညိမးက သူမလကကလေးနဲ့ ဖမးဆုပပီး ဖဖလေး ပတသပပေးလိုကရငး ဇောကီး ရပနေတဲ့ အရေ့မာ ဒူးလေးထောကခလိုကပီး လိငခောငးကီးကို ငုံခဲ စုတပေးလိုကတယ ။

“ အားဟူး……….”

ညိုညိုညိမးရဲ့ လာလေးက လိငခောငးကီးရဲ့ ဒစဖူးကီးကို ပတခာလည ရစပတလိုကတာကောင့ ဇောကီး အတေ့ထူးသားရတယ ။ ပတပတ…ပတပတ…..ပတပတပတပတ နဲ့ ငုံငုံ စုတပေးနေတာကိုမကစိစုံမိတပီး အရသာတေ့နေတဲ့ ဇောကီးဟာ ညိုညိုညိမး ပါးစပထဲကို ကော့ကော့ထိုး နေရငးတခကတခက အငးအငး..အငးအငးနဲ့ အသံထက ညညးနေတယ ။

ဒီအခိနမာ ညိုညိုညိမးနဲ့ဟနဝငးအောငတို့ နေနေတဲ့ တိုကရဲ့ အောကဖကမာ လေးမောငမောင ရောကနေတယ ။ လေးမောငမောင လညး ရဲမူး တာဝနပေးကထဲက ရဲဝတစုံကို မဝတတော့ဘူး ။
ဆံပငကိုလညး မညပတော့ဘူး ။

ပိနရညရည လေးမောငမောင က လူငယလေးတေ ဝတသလို ဂငးဘောငးဘီ စုတစုတ တီရပပပ
ဘေ့စဘောဦးထုပ ပောငးပနဆောငးလိုကတဲ့အခါ ဘယလိုမ ရဲအရာရိလို့ ထငကတော့မာ မဟုတဘူး ။

စိတရညရညနဲ့ 840 ကို စောင့ကည့နေတယ ။ နောကယောငခံလိုကတယ ။ လေးမောငမောင တဖေး
ဖေးနဲ့ ရုပလုံးပေါလာတယ ။ ဘယသူဘာလဲ ဘယလိုတေလဲ သိလာတယ ။ အခုဘဲကည့ ။ ဟနဝငးအောင မရိတော့တဲ့အခိန ဇောကီး ရောကလာတယ ။ သုံးနာရီလောက ညိုညိုညိမး ရဲ့ တိုက
ခနးထဲမာ ဇောကီး ရိနေတယ ။ ပီးတော့ ဖောကီးနဲ့ ညိုညိုညိမး တိုကခနးပေါက ဆငးလာတယ ။
စားသောကဆိုငမာ ထိုငစားကတယ ။

ညိုညိုညိမးရဲ့ စဲမက စရာ ကိုယလုံးလလကို လေးမောငမောင အဝေးက လမးကည့ပီး သဘောကနေတယ ။ လမးလောကသားတဲ့ အခိန ညိုညိုညိမးရဲ့ အိစကတဲ့ ဖငကီးတေက လုပခါနေ
တယ ။
ဇောကီးဆိုတဲ့ကောင ရေရေလညလည ဖုတမာဘဲ..လို့ တေးရငး ဘယလိုမားဖုတကမလဲ..စိတကူးယဉ မငယောင တေးဆနေတယ ။

အငး..ဇောကီးလညး ဟနဝငးအောင မရိတဲ့ အခိန လာဖိတာ ဖစမယ …။

လေးမောငမောင လညး ဇောကီး အကောငးကို စုံစမးတယ ။ ဇောကီးဟာ မကောငးမု ဒုစရိုက လုပငနးတေ လုပနေတယ ဆိုတာကို သိလာတယ ။ ဥပဒေနဲ့ မကငးတဲ့ အလုပ တောတော မားမားကို
ဇောကီးက တပည့လကသားတေ မေးထားပီး လုပနေတယ ဆိုတာ ရဲမူးကို သတငးပို့တော့ ရဲမူးက “ ဒီကောငက အကိုငးဖား လောကဘဲ..ဒို့က ပငစညကီးနဲ့ အမစတေကိုပါ တူးလနပစရမာ…ငိမဝပပီး စောင့သာကည့ကာ….ထူးခားတာတေ သတငးပို့…” လို့ ပောတယ ။

သူစောင့ကည့တဲ့ အခိန နယမေခံရဲတပဖဲ့နဲ့ ဇောကီး အပေးအယူ နားလညမုလေးတေ ရိနေတယ
ဆိုတာကိုပါ သိလာတယ ။ ဇောကီးရဲ့ အဖဲ့က တောတောကီးတာ သူ သိလာတယ ။ တေ့လာတယ ။

ပင့ကူအိမလို ဆကစပပန့ကယတဲ့ ဇောကီးတို့ ကနယကက အဆကအသယတေလညးကောငးလနးတော့ တခုခုဆို သူတို့က သတငး ကိုရပီး သားဖမးဆီးတဲ့အခါ ရောငတိမးသားကလို့ ဘယတော့မလကပူးလကကပ မမိဘူး ဆိုတာလညး တေ့လာတယ ။

840 စုံတဲ ဂငတခုကို လုပရားနေတယ ဆိုတာလညး သူသိနေပီ ။
အသကရဝကောအရယ လူကီးတယောကကို ညိုညိုညိမးရဲ့ အလအပ နဲ့ ဆဲဆောငသိမးသငးပီး သူ့
ရိသမတေကို အပတသိမးတဲ့ အကံအစည ကို 840 တို့ လုပနေတာ လေးမောငမောင တေ့နေတယ။

ရဲမူးကို သတငးပို့ထားတယ ။ ရဲမူးက ရတဲ့ သတငးအခကအလကတေကို သဘောက ကေနပတယ။
ဆကပီး မကခေမပတ စောင့ကည့ခိုငးလို့ လေးမောငမောငလညး အပငပနးခံပီး စိတရညရညနဲ့ ခောငးနေတယ ။

မမောလင့တာ တခု ဖစသားတယ ။ အဖိုးကီး နယကို ခရီးထကနေတုံး အဖိုးကီးရဲ့ အိမကို ဖေါကထငး ဝငရောကကတယ ရေစိနလကဝတလကစားတေ ငေထုပတေကို ဖင့ဖက ယူကတယ ။ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမး အိမထဲကအထကမာ သူတို့ကို တခိနလုံး စောင့ကည့နေတဲ့ လေးမောငမောငက မငလိုကတယ ။840 စုံတဲကို အမိအရ ဖမးဆဲထားနိုငလိုကတယ ။

ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးတို့ ကံဆိုးလနးတာက ဒုရဲအုပတယောကက အိမဖေါကထငးတာကို မကမငသကသေ ဖစနေရတာဘဲ ။

အဖိုးကီးရဲ့ တိုကထဲမာ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမး ကမးပငမာ ဆောင့ကောင့ထိုငနေရတယ ။နဘေးမာ ဒုရဲအုပလေးမောငမောင ရပနေတယ ။ သူ့ညာဖကလကထဲမာ သေနတတလကကို ကိုငထားတယ ။ ဘယဖကလကနဲ့ ဖုနးပောနေတယ ။

ဧည့ခနးဆိုဖါကီးတေပေါမာ ဖေါကထငးယူထားတဲ့ စိနရေပစညးတေ..ငေထုပတေ .ရိနေတယ ။

ဖုနးပောပီးတဲ့ အခိန ညိုညိုညိမးက “ အကို…ညိုညိမးတို့ကို အကို ပေလညအောင လုပပေးပါလား”
လို့ စကားစလိုကတယ ။

ဟနဝငးအောငကလညး အရငလို ဖိုးတမတီးကေ့စ မဟုတတော့ဘဲ ဖေါကထငးမု ကူးလန မိထားလို့ သူ့အခေအနေ မကောငးကောငး သိနေတာနဲ့ “ ဟုတပါတယ အကို..ကယပါဗာ..ကနောတို့မားပါတယ…ကနောတို့ကို ကယပေးပါဗာ….” လို့ ငိုပနေတယ ။

လေးမောငမောငက “ ပါးစပတေ ပိတထား…စောကစကား မရညနဲ့…” လို့ ပိတဟောကလိုကတယ ။

မိနစနစဆယလောက ကာတော့ အရပဝတနဲ့ လူနစယောက ရောကလာတယ ။ ညိုညိုညိမးနဲ့ ဟနဝငးအောငတို့ မကစိမကနာပကနေကတယ ။ လေးမောငမောငက မညိပေးတဲ့အပင ဖုနးဆကခေါလိုကလို့ ရာထူးကီးတဲ့ပုံစံရိတဲ့ လူကီးနစယောက ရောကလာပီး ဖင့ဖကထားတဲ့ မီးခံသေတာ..ဘီဒိုတံခါး..အံဆဲတေ…ကိုဓါတပုံရိုကယူတယ ။ လကဗေတေ ယူတယ ။ ညိုညိုညိမးနဲ့ ဟနဝငးအောငကိုရော ဓါတပုံတေ ရိုကတယ ။

“ ကဲ 840 ..မငးတို့ အမုပေါ့ခငရင ဒို့မာ နညးလမး ရိတယ..ဘယလိုလဲ..လုပမလား…”

ညိုညိုညိမးက “ ဟုတ …ဟုတကဲ့ ဆရာကီးတို့..လုပပါမယ..ဘာဘဲ လုပရ လုပရပါ…အထဲ မသားရရင ပီးရော….ကမမာ တိုကခနးတခနးနဲ့ ကားလေးတစီး ရိပါတယ..ငေလညး နဲနဲ ရိပါတယ…အားလုံးဆရာကီးတို့ကို ကနတော့ပါမယ….မဖမးပါနဲ့ရင….ကမတို့ လတရာကတရာကို သားပါမယ ..” လို့
တတတတတနဲ့ ပောပါတယ ။

အရပဝတနဲ့ လူကီးတေက ခေါငးယမးတယ ။

“ ဒို့ အဲဒါတေ မလိုဘူး..မတောငးဘူး….ဒို့ မငးတို့ နစယောကဆီက လိုခငတာ ရိတယ..မငးတို့ ဒို့ကို တခု လုပပေးရမယ..အဲဒါ လုပပေးရင မငးတို့ကို အမုမဖင့ဘူး …..မလုပပေးဖူး ဆိုရငတော့ ဝူးဟူး…..ဖေါကထငးမုနဲ့ ထောငထဲမာ နစရည နေပေတော့ဘဲကာ…..ကဲ ဘယလိုလဲ…” လို့ လူ
ကီးတယောကက ပောလိုကတော့ ညိုညိုညိမးတို့ ခကခငးဘဲ..“ ဘာလုပပေးရမလဲ ဆရာကီး…” လို့ မေးကတယ ။

“ တိုတိုနဲ့ လိုရငးကို ပောမယကာ..ငါတို့ ဦးလူကီးကို လိုခငတယ ..ဆဲစိခငတယ…ငါတို့ကို မငးတို့
နစယောကက ကူညီ …ဒါဘဲ..ဒါဆို..မငးတို့ ဒီ ဦးသကထေး အိမကို ဖေါကထငး ခိုးယူတာကို အမုမလုပဘူး …ဘယလိုလဲ…”

“ ဘယလို ကူညီရမလဲ ဆရာကီး….ဦးလူကီး ဆိုတာ ကားဘဲ ကားဖူးတာ..တေ့တောင မတေ့ဖူးဘူး..သူ့
လကထောက ဇောကီးတို့လောကနဲ့ဘဲ ကနောတို့က ဆကဆံ လုပကိုငနေရတာ …ကနောတို့ ကူညီနိုငတာ ဆိုရင ကူညီမယ …”

“ အိုကေ..မငးတို့ သဘောပေါကရင ပီးရော…ငါတို့ ပောခငတာက သငကောငးလင ကနုပ မဆိုးပါ ဆို
တဲ့စကားလိုဘဲ မငးတို့ ငါတို့ကို ကူညီရင ငါတို့ကလညး မငးတို့ကို ကူညီမယ ..အပနအလနပေါ့
ကာ…”

“ ဟုတကဲ့ပါ ဆရာကီး….”

သညအဖိုးကီးရဲ့ အိမကို ဖေါကခိုးတာ ညိုညို ညိမးနဲ့ ဟနဝငးအောငတို့ရဲ့ ကိုယပိုငကားပေါက ဂင
တခုပါ ။ ဇောကီးတို့ မသိကဘူး ။ လကပူးလကကပမိသားတာကောင့ သူတို့နစယောက သည မထငမမတဘဲ ရဲတေရဲ့ သူလို ဒလန ဖစသားရတယ ။

ဇောကီး သူ့ရုံးခနးထဲမာ ဖုနးပောနေတယ ။
ဇောကီးသည ဦးလူကီးအတကတော့ အငယစား အသေးစား တပည့လေး ဖစပေမယ့ ဇောကီးသည
အလုပတောတောမားမား ကို ဦးဆောင လုပကိုငနေတဲ့ လုပငနးပိုငရင သူဌေးလေး တယောက အဖစစီးပားရေးလောကမာ လူသိမားကတယ ။

သူ့ကို အမဲလို တေ့နိုငတဲ့ နေရာက အနောရထာလမးမကီးပေါက သူ့ရဲ့ လဖကခောကဆိုငက ရုံးခနးလေးမာ ပါ ။ လေအေးစက တပထားတဲ့ ရုံးခနးလေးထဲမာ ဇောကီး ဖုနးတလုံးနဲ့ အလုပရုပနေတယ ။ သူဖိထားတဲ့ စောလေးတေက သူ့ကို ဟိုဟာဝယပေး ဒီဟာ ဝယပေး နဲ့ တောငးဆိုနေတာ
တေကို စိတရညရညနဲ့ နားထောငပေးနေတဲ့အခိန စားပဲပေါက လိုငးဖုနး မညလာလို့ ( မိနးမတော့
ခကကငလုပပီလား မသိဘူး ) ဆိုပီး နံပါတလေးပေါလာတဲ့ ကောလာအိုငဒီကို ဖတကနဲ ကည့လိုကတော့ ဇောကီး ဆတကနဲ တုနသားတယ ။ အီစီကလီလေးရဲ့ ဖုနးကို တစကနဲ ပိတပစလိုကပီး လိုငးဖုနးကို ကောကကိုငထူးလိုကတယ ။

“ ဇောကီးပါ…အကို …”

ခေါတဲ့လူက ဦးလူကီး အိမမာ နေ့ရောညပါ နေပီး အိမကိစ..အလုပကိစတေကို အုပခုပနေတဲ့ ဇော
ကီးတို့ရဲ့ ခေါငခုပ ခေါငးဆောင တငမောငလတ ။

“ ဟေ့ကောင…ဇောကီး . . .မငးဆီမာ အခု စိတခရတဲ့ လူတယောကယောက ရိလား …”

“ ဟုတအကို..ဘာခိုငးဖို့လဲ..”

“ ကားမောငးဖို့က..ငါ့ဒရိုငဘာတေ ခင့သားနေကတာ အိမကား မောငးဖို့ လူလိုနေတယ…”

“ ဟုတ..အကို…ကနော လူတယောက လတပေးပါမယ..အကို..”

“ အိုကေ..ခုခကခငး လတကာ…ကာမနေနဲ့..”

တငမောငလတရဲ့ လေသံက မာကောတယ ။ ဇောကီးကို သူ့အိမက မေးထားတဲ့ ခေးလောကတောင

တနဖိုး မထားဘူး ။

“ ဟုတကဲ့..အကို…ခုဘဲ လတလိုကပါမယ …”

“ မငး ဘယကောငကို လတမာလဲ…”

ဇောကီး ပာနေပီ ။ သူ့မာ လတရမယ့ တကယ့လူရငး တပည့ မရိဘူး ။ မရိဘူး ပောရငလဲ တငမောငလတက စိတဆိုးမည ။ အခန့မသင့ရင ပါးတောင ရိုကခငရိုကမည ။

“ သူ့နံမညက ဟနဝငးအောင..အကို..ကနော့လူရငးတယောကပါ …”

အနားမာ ရိနေတဲ့ကောငကို ပောလိုကရတယ ။ ဒီကောငက ညိုညိုညိမးရဲ့ ဘဲ ဆိုတော့ ညိုညိုညိမးကို

သေသေခာခာ ကပပေးလိုကရင အိုကေမာပါဘဲလို့ သူတကဆပီး ဟနဝငးအောင နံမညကို ပောလိုကတာ…။

“ အေးအေး…အလိုကသိဖို့ ကိုးနံဖို့ မငး သေသေခာခာ မာလိုက ..အဖိုးကီးနဲ့ မိသားစု စိတကေနပ
ဖို့ လိုတယ …”

“ စိတခပါ အကို..ကနော သေသေခာခာ မာလိုကပါ့မယ…”

ဇောကီး ဖုနးခအပီး ဆိုငခနးရဲ့ အပငမာ စောစောထဲက ရောကနေတဲ့ ညိုညိုညိမးနဲ့ ဟနဝငးအောငကို ခေါခိုငးလိုကတယ ။

ဒုရဲအုပ လေးမောငမောငသည ရနကုနမစကမး တနေရာမာ ရပထားတဲ့ ကားလေးတစီးဆီကို လောက
သားလိုကတဲ့အခိန ကား နောကခနးတံခါး ပင့လာတယ ။ လေးမောငမောင ကားထဲကို ဝငထိုငလိုကတယ ။

ကားနောကခနးမာ ရဲအုပဦးဇောတိုး ရိနေတယ ။ ကားမောငးသူနေရမာက ရဲမူးဦးကိုကိုလငး ထိုငနေတယ ။ “ ဘာထူးလဲ လေးမောငမောင….”လို့ ဦးဇောတိုးက မေးလိုကတယ ။
“ ထူးတယ ဆရာ…ဟနဝငးအောင တယောက ဦးလူကီးရဲ့ အိမကို ယာဉမောငးအဖစနဲ့ ရောကသား
ပီ ဆရာ….”

“ ဟေ….ဟားဟားဟား….တယဟုတပါလား……သတငးကောငးဘဲက…..မငးနဲ့ ဟနဝငးအောင ကနတက
ရိလား …. ”

“ ရိပါတယ..ဆရာ…ညိုညိုညိမးနဲ့လညး အမဲလိုအဆကအသယ ရိပါတယ …”

“ ကောငးတယကာ….ဆကလုပပါ ..”

“ ဟုတကဲ့ဆရာ….ဒါဆို ကနော သားမယ…ထူးခားရင သတငးပို့ပါမယ ဆရာ….”

“ ဟုတပီ….”

လေးမောငမောင ကားထဲက ပနထကလိုကတယ ။ ပတဝနးကငမာ ဘယသူမ မရိဘူး ။ လေးမောင
မောင လညး ရငးလငး တိတဆိတနေတဲ့ နကမောငမောင ကတရာလမးမကီးအတိုငး တလမးခငး လောကသားလိုကတယ ။

ဟနဝငးအောင ဦးလူကီးနေတဲ့ ရဲတိုကကီးတခုလို ကီးမား ထယဝါတဲ့ တိုကအိမကီး ကို စစခငး ရောကသားတဲ့ အခိနမာ ရနကုနမို့မာ ဒီလို ခနကငားထယဝါတဲ့ တိုကအိမကိးမိ ုး ရိနေတာကို မယုံနိုငအောငဘဲ ဖစမိရတယ ။

ရောကနေတာ တပတ ရိနေပီ ။ ဦးလူကီးရဲ့ အိမမာ ကားမောငးဖို့ ရောကသားရပေမယ့ ဦးလူကီးကို တခါမ မဆုံဖစသေးဘူး ။ဦးလူကီးရဲ့ တကယ့ညာလကရုံး ဦးတငမောငလတနဲ့ဘဲ သူ တေ့ရတယ ။

ဆကဆံရတယ ။ ဦးတငမောငလတကဘဲ ဘာလုပဘာလုပနဲ့ ခိုငးတယ ။ သူမောငးပို့ရတာက ဦးလူကီးရဲ့ သမီးနစယောက ..။ သမီးတေက အဖေ အရိနအဝါနဲ့ အရမးကို မောကမာတယ ။ မာနထောငလားတယ ။ သူတို့အတက ကားဒရိုငဘာ တယောကက ရိပီးသား…။ ဦးအောငစိန …တဲ့ ။

ဦးအောငစိန တယောကထဲနဲ့ မလုံလောကလို့ နောကတယောက အမနလိုလို့ သူ့ကို ဇောကီးက လတလိုကတာ ။ အကီးမ အိနာလူကီး အပငသားနေလို့ ဦးအောငစိန မအားရင အငယမ ဂနမာလူကီး သားစရာ ပေါလာတတတဲ့အခါ ဒရိုငဘာ မပေးနိုငရင တာဝနခံ ဦးတငမောငလတကို ကိမးမောငးဆူပူတတတာမို့ ဦးတငမောငလတက ဇောကီးဆီက လူတယောက အမနတောငးတာ ။

ဦးလူကီးအတက ကားမောငးပေးတာက သူ့တူအရငး ..။ နံမညက ထဋထဋ ..။ ဦးလူကီးက ဘယသူ့ကိုမ မယုံဘူး ။ သူ့တူကိုဘဲ ယုံတယ ။ စိတခတယ ။ ထဋထဋကလညး သူ့ဦးလေး နဲ့ အမဲ ရိတယ။
လူက ဂငတိုတို ကတုံးဆံတောက မကနာက မပုံးမရယတတ အမဲတမးလို တငးတငးမာမာနဲ့ ။

ထဋထဋသည လေးကနတယ ထငရသလောက တခုခု ဖစလာရင လကမနပီး လုပရဲကိုငရဲ လူတယောက လို့ နံမညကီးတယ ။ သေနတဆောငတယလို့လညး နီးစပတဲ့လူတေ ပောဆိုကတာကားဖူးကတယ ။

ကားမောငးသူတေ အပင ဦးလူကီးရဲ့ လုံခုံရေးအတက ကငးအဖဲ့လို့ နံမညပေးထားတဲ့ လူ၅ယောကလောက ရိတယ ။ သူတို့က တိုကအိမကီးရဲ့ အနောကဖကက တနးလားကီးတခုမာ နေတယ ။ ခံအဝမာ အမဲလို သုံးယောကလောက ရိနေတတတယ ။ ဦးလူကီး ကားနဲ့ အပငထကတဲ့အခါ
ဒီကငးသမားတေက ကားတစီးနဲ့ အနောကက ထပခပမကာ ပါတတတယ ။ အဲဒီကားမာ လူ အနညးဆုံး လေးယောက လောက အမဲ ပါတယ ။

ဦးတငမောငလတသည လူကောငသေးသေး ပိနပိနပါးပါး ဖစပေမယ့ လစနေအောင ပါးတဲ့ လူကဲခတ
လညး အငမတနကောငးတဲ့လူ ..။ ဦးလူကီးက အစစ စိတခယုံကညထားပီး သူ့လုပငနးတေ လူတေ
အားလုံးကို အုပခုပခိုငးထားတယဆိုကထဲက လူတောတယောကမို့ပေါ့ ..။ ဟနဝငးအောငကို ဇောကီး
လတလိုကတဲ့လူ ဖစတာတောင ဦးတငမောငလတက မယုံကညသေးဘူး ။

ဦးလူကီးရဲ့ သမီးနစယောကကို ကားမောငးလိုကပို့ဖို့ဘဲ ခိုငးတယ ။ အိမထဲကိုလညး ဝငခင့ မရိဘူး ။

“ နယားပံ” အိမကီးကို ဟနဝငးအောင ရောကသားပီးတဲ့နောက ဘာတေ မငရတယ..ကားရတယ…သိ
ရတယ ဆိုတာတေကို အသေးစိတ လေးမောငမောငကို ပောပရတယ ။ လေးမောငမောငနဲ့ ကိုယတိုင
တေ့စရာ မလိုဘဲ ညိုညိုညိမးကနေတဆင့ သတငးပို့ဖို့ သူ့ကို လေးမောငမောငက ပောထားတယ။

ညိုညိုညိမးနဲ့လညး အမဲ မတေ့နိုငတော့ဘူး ။ ဦးတငမောငလတက သူ့ကို ဦးလူကီးရဲ့ ခံထဲမာဘဲ
နေခိုငးတယ ။ တပတကို တရကဘဲ အိမပနခင့ပေးတယ ။ ဟနဝငးအောငလညး ညိုညိုညိမးကို ညတိုငးလို ဖုတနေကဆိုတော့ ဦးလူကီးအိမကနေ မပနရတော့ ညညဆို လီးက တောငပီး မနေတတ မထိုငတတ ဖစရတယ ။ ညိုညိုညိမးဆီကို ဖုနးဆကပီး သူ့အခေအနေကို ပောပတယ ။ လီးမတမတ
တောငပီး လိုးခငစိတတေ တအား မားနေတဲ့အကောငး ..။ ညိုညိုညိမးက သူ့ကို ပနတေ့တဲ့နေ့က
ရင အပတလိုးပေါ့…သူ့လီးကို ညိုညိမး ကောငးကောငး စုတပေးမယ …ဘာညာနဲ့ ကေနပအောင နာစကားလေးတေ ပောပေးတယ ။ ညိုညိုညိမး ပောတာတေကို နားထောငရငး သူ ကငးထုတယ ။

ဒီနေ့ည ဦးလူကီး မရိဘူး ။ အိမမာ မရိဘူး ။ ဦးလူကီး တနေရာကို ခရီးသားနေတယ ။ ဘယကို သားမနး သမီးတေတောင မသိဘူး ။
ဦးလူကီး က လကရိ ဒီးနာ ဆိုတဲ့ အသက ၂ အရယ ဇနီးငယငယလေးနဲ့။

အိနာလူကီးနဲ့ ဂနမာလူကီးတို့ရဲ့ အမေက ဆုံးတာ ကာပီ ။
အိနာနဲ့ ဂနမာတို့က ဒီးနာကို အနိုငကင့ကတယ ။ ဒီးနာကို မငတာနဲ့ ရနစကတယ ။ တိုကကီးက
ကီးမာလနးလို့သာ တောသေးတယ ။ ဒီးနာလညး သူတို့နဲ့ ဝေးတဲ့ တိုကကီးရဲ့ အစနမာ နေတယ ။

တခါတလေ မတောတဆ သူတို့နဲ့ ဆုံရင ဒီညီအမက ရေရေလညလည မိုကရိုငးတယ ။ စောငးမောငး
ပောတာကတော့ အမဲဘဲ ..။ တခါတလေ လကပါ ပါတတတယ ။ ဒီးနာကို လကပါလို့ ဦးလူကီး အရမး စိတဆိုးတယ ။ သမီးနစယောကကို အောဟစတယ ။ သမီးတေက မယားဖကပါတယ ဆိုပီး
ကကကကလန ပနဆဲကတယ ။

ဟနဝငးအောင ရောကပီးလို့ တပတအကာမာ ဒီကိစ ဖစတာ …။
ဟနဝငးအောငလညး သူတို့ညီအမ ကို ကားလိုကမောငးပို့ပေးရတာ ခပလန့လန့ဘဲ ။ ဘယတော့
ဆဲမလဲ ပါးရိုကမလဲ လန့နေရတယ ။

ဒီနေ့ နေ့လည အငယမ ဂနမာလူကီး အပငထကတယ ။ ဒေးကလပကို သားတာ ။ ဘောဒါတေနဲ့ ခိနးတာ ။ ဟနဝငးအောငလညး သူတို့ကို လိုကပို့ရင သူတို့ စီးခငတဲ့ ကားနဲ့ လိုကပို့ရတယ ။

ကားဂိုဒေါငက ကား ရစစီး ဆန့တယ ။ သူတို့ကားတေကို အမဲ ဆီဖည့ လေဖည့ စစနေရတဲ့ လူတယောက ရိတယ ။ သူတို့စိတက ထစကနဲ ပောငးသားတတတာ ..။ အခုတမိုး တောကာတမိုး ။
လစာ ကောငးကောငးပေးထားတော့လညး လူတေက ပာပာသလဲနဲ့ သူတို့ လိုအပတာတေကို ဖည့ဆညးပေးကရတယ ။

အငယမ ဂနမာက ဘောဒါတေလညး စီးမာမို့ မားစီးဒီး ဂစနဲ့ သားမယ လို့ အိမဖေါမလေးနဲ့ စောစောထဲက ပောခိုငးလိုကလို့ မာစီးဒီးကီး ထုတပီး အသင့ထိုငစောင့နေလိုကတဲ့အခိန အကီးမ အိနာ အပေါထကက ဆငးလာတယ ။ သူ့အမဲတမး ယဉမောငး ဦးအောငစိနက လိုကဇပစကားအဖူကီးနဲ့စောင့နေတာ မငတော့..” ဦးအောငစိန….” လို့ ကုံးအောလိုကတယ ။

ဦးအောငစိနလညး ပာပာသလဲ လိုကဇပစပေါက ပေးဆငးပီး အကီးမ ရေ့မာ “ ဟုတ…အိနာ…ဘာ
လုပပေးရမလဲ…” လို့ မေးတယ ။

“ လိုကဇပစ မစီးခငဘူး …မားစီးဒီး နဲ့ သားမယ …”

“ ဟို..ဟို….အဲ့ကားက ဂနမာ သားမလို့ ဆိုလို့….”

“ တောက..စောကကောငမ ကလညး ငါစီးမယ့ကားမ လာယူတယ….”

အိနာက မကေမနပ ဆဲရေးတိုငးထာပီး လိုကဇပစပေါကို တကတယ ။

  ဟနဝငးအောငတို့လညး ဖိုကပဲမား တေ့ရအုံးမလား ဆိုပီး လန့နေကရတယ ။ ဂနမာ တိုကပေါက ဆငးလာတော့ အကီးမ အိနာ မရိတော့ဘူး ။ ဂနမာက ဝတထားတာ အရမးဟော့တတယ ။ အငီပော့ပော့အသားက အထဲမာ ဘရာစီယာ ခံမဝတထားလို့ နို့ကီးတေဆီက နို့သီးလေးတေကို ထငးထငးကီး မငနေရတယ ။ ဟနဝငးအောငလညး သူတို့ကို လန့နေရတဲ့ ကားထဲက ခိုးကည့ဖစအောင ကည့လိုကသေးတယ ။

ဂနမာလူကီးက သူ့အမအိနာလူကီးထက ပို ဟော့( တ ) တယ ။
ဝတစားတာ နေတာထိုငတာ အရမးလနတယ ။

ဟနဝငးအောင အလုပစ ဝငတဲ့နေ့က ဆိုရင ဟနဝငးအောငကို ခေဆုံးခေါငးဆုံးကည့ပီး ..“ လူပုံ
က မဆိုးပါဘူး …ဟနး ..ဒရိုငဘာ မလုပဘဲ ဗီဒီယို မငးသား လုပလို့ရတယ …” လို့ နုတခမးလေး မဲ့ ပပီး ပောခဲ့တာ…။

ဂနမာ ကလပထဲကို ဝငသားတော့ ဟနဝငးအောင ဦးတငမောငလတဆီကို ဟနးဖုနးနဲ့ လမး သတငးပို့ရတယ ။ ဂနမာလူကီး ကလပသားတဲ့အကောငး ..သူ ကလပအပငမာ စောင့နေတဲ့အကောငး ..။ ဦးတငမောငလတက ဒီလိုနေရာတေကို ဦးလူကီးသမီးတေ သားရင ဖုနး
ဆက သတငးပို့ဖို့ မာထားလို့ သူ ဆကလိုကတာ ။

ဦးတငမောငလတက သူ တယောကယောက လတလိုကမယ.မကစိရငရငထား…တခုခုဆိုရင ဘောစိရဲ့ သမီးကို မဲ့တပေါက မစနးစေနဲ့..အသေခံ ကာကယရမယ လို့ ပောတယ ။ ဟနဝငးအောငလညးစိတခပါ ဆရာ..လို့ ပနပောရငး ကားပေါမာ မထိုငဘဲ ကလပအပေါကနားမာ ရပနေလိုကတယ ။
နာရီဝကလောက ကာတော့ တကစီကားတစီးနဲ့ ညိုညိုညိမး ရောကလာတယ ။ ညိုညိုညိမးက ဦးတငမောငလတ လတလိုကလို့ လိုကလာတာလို့ ပောတယ ။ ကလပထဲကို ညိုညိုညိမးက လိုကဝငသားလို့ ရတာမို့ ညိုညိုညိမးကို လတလိုကတာ…တဲ့ ။

ညိုညိုညိမး ကလပထဲကို ဝငသားတယ ။ ဂနမာလူကီး ရဲ့ လုံခုံရေးအတက ဦးတငမောငလတက စိတ
ပူတယ ။ ဦးလူကီးရဲ့ သမီးတေ တခုခု ဖစလို့ မဖစဘူး ။

ဟနဝငးအောငလညး ကလပအပငမာ အကာကီး ရပစောင့နေရတယ ။ သုံးနာရီလောက ကာတော့
ညိုညိုညိမး သုတသီးသုတပာနဲ့ ထကလာတယ ။

“ ကိုအောငရေ….ဂနမာတော့ တအားမူးနေပီ….လူမနး မသိတော့ဘူး….ဆေးလား အရကလားတော့ မ
သေခာဘူး….အိမပနခေါကရအောင …” လို့ လာပောတယ ။

ဒီအခိနမာ ကောငမလေးတယောကနဲ့ ကောငလေးနစယောကက ဂနမာကို တဲထုတလာပီး ကားတစီး
ပေါကို တငဖို့ လုပနေတာကို ဟနဝငးအောင တေ့လိုကတယ ။

“ ညိုညိမးရေ..သူတို့နဲ့ ပါသားလို့ မဖစဘူး …ဒို့ အခိနမီ တားမ ဖစမယ …”

ဟနဝငးအောင အမနပေးပီး ကားမောငးမယ့ ခာတိတကို တားလိုကတယ ။

“ ဟေ့..ဟေ့….သူ့ကို မငးတို့နဲ့ မထည့နိုငဘူး….ငါတို့က သူ့အိမက ဝနထမးတေ..ဒို့ ပနခေါသားမယ ..

ခာတိတက မာရေကောရေနဲ့ ..“ နောကဆုတစမး …မငးက ဘာမို့လဲ..ဂနမာက ဒို့နဲ့ လိုကမယလို့ပောထာပီးသား….ဝငမပါနဲ့…”လို့ သူ့ကို ဟောကတယ ။

“ လိုကမယ ဆိုတာက မမူးခငက ဖစလိမ့မယ..အခုအတိုငး မငးတို့ ခေါသားလို့ မရဘူးကာ..ဆောရီးဘဲ…”

“ ဟေ့ကောင..မငးက ဒရိုငဘာလား…မငး ဒိုးတော့ကာ….ငါ စိတထကလာပီ….မငး နာခငလား…”

ဟနဝငးအောငက ဦးတငမောငလတက စကားကုန အမိန့ပေးပီးသား ဆိုတော့ ခာတိတကို တနးထုတလိုကပီး ဂနမာ့ကို ညိုညိုညိမးနဲ့ ဝငတဲခေါဖို့ လုပတယ ။ ခာတိတက သူ့ကို ဖိုကပီ ။

“ ဟေ့ကောင..မငး ငယပါသေးတယကာ..”

ဟနဝငးအောငက စောစောထဲက ခါးနောကမာ ထိုးထားတဲ့ ဒုတနဲ့ ခာတိတကို ရိုကတယ ။
ခာတိတ နောကပနလန လဲကတဲ့အခိန ညိုညိုညိမးနဲ့သူ ဂနမာ့ကို တဲပီး သူ့ကားဆီကို ခေါသားကတယ ။ ခာတိတလဲ ခေါငးထိသားလို့ ပနထနိုငပေမယ့ သူတို့ဆီကို လိုကမလာတော့ဘူး ။ ဂနမာကိုအိမပနခေါလာတယ ။ အိမဖေါတေနဲ့ ညိုညိုညိမး အိမပေါထပကို တဲခီ ခေါသားကတယ ။

ဦးတငမောငလတ သူနဲ့ ညိုညိုညိမးကို အရမး ကေနပ သဘောကသားတယ ။ ညိုညိုညိမးကို ဦးလူ
ကီးရဲ့ သမီးတေ သားလေရာ အနောကက လိုကဖို့ တာဝနပေးလိုကတယ ။ ဟနဝငးအောငကိုလညး
လစာတိုးပေးပီး ကားမောငးရုံမကဘဲ လုံခုံရေး တာဝနကိုပါ ယူခိုငးတယ ။

ဟနဝငးအောငလညး ဂနမာ တအား မူးနေတုံးက ထမိနပေကတပီး ပငတီ သေးမငမငလေး နဲ့ ပေါင
တနဖေးဖေးဖူ ဖူတေကို တဝကီး တေ့လိုကရတာကို မကစိထဲက မထကဘူး ။ ပငတီလေးရဲ့ အရေ့ဂဆုံနေရာက ဖေါငးဖေါငးကီး ..။

ဟနဝငးအောင စိတကူးထဲမာ ဂနမာလူကီးကို ကိုယတုံးလုံး ခတကည့နေတယ ။ မငလိုကရတဲ့ ဖေါငးဖေါငးကီးကို အဝတမပါဘဲ စဉးစားပုံဖေါကည့နေတယ ။ ညိုညိုညိမးကို ဦးလူကီးရဲ့ အိမမာ လာနေခိုငးပေမယ့ သမီးတောနစယောက အပငထကရင တပါတညး လိုကနိုငအောင အိမမကီးမာ အခနးတခနးပေးပီး နေခိုငးတယ ။ ဟနဝငးအောငလညး တအိမထဲ နေပီး ညိုညိုညိမးနဲ့ မလိုးရဘဲ ငတနေတဲ့ သူ့ဘဝကို ရငနာနေတယ ။

တောငလာတဲ့ သူ့လီးကို တိုကထုတပီး ဖေဖောကလိုကတော့မညလို့ ဆုံးဖတလိုကပီး စစခငး ပုဆိုး
ပေါကနေ ပတသပနေရာက ပုဆိုးကို လနပီး လကတဖကနဲ့ အဖားပိုငးကို ခေနယနေမိတယ ။

ခေသံလိုလို ခတကနဲ ကားလိုကမိလို့ လည့ကည့လိုကတော့ အိမဖေါမလေး သိသိ သူကငးတိုက
နေတာကို သေသေခာခာကီးကို စိုကကည့နေတာကို တေ့လိုကရတယ ။

အသံမပေးဘာမပေး…တံခါးမခေါကဘဲ ..ဘယအခိနက ရောကနေတာပါလိမ့ ..။

“ သိသိ..ဘာလဲ….ဘယသူခေါခိုငးလိုကသလဲ….”

ပုဆိုးကို ပနမဖုံးသေးဘဲ သိသိကို မေးလိုကတယ ။ သိသိက “ မမလေး ဂနမာက မနကဖနမနက ၆နာရီ လေဆိပသားမာကို လိုကပို့ပါ…တဲ့..အဲဒါ လာပောတာ….” လို့ ပောတယ ။

“ ဒါဘဲလား …”

“ ဟုတ ….”

သိသိရဲ့ မကလုံးတေက တောငနေတဲ့ သူ့လီးတနကီးကနေ မခာဘူး ။ သူ့လီးကို သိသိ စိတဝငစားနေတဲ့ ပုံဘဲ ..။
သိသိပနထကသားတော့ သူလညး ကငးဆကမတိုကခငတော့တာနဲ့ ခေလဲပီး အိပလိုကတယ ။ မနက စောစော ထရအုံးမယ။

                                     ******************************************************

ဒုရဲအုပ လေးမောငမောင လဖကရညဆိုငထဲကနေ ညိုညိုညိမးတို့ တိုကခနးကို အကဲခတနေတယ ။
အိပဖေါတိ နစယောကလုံး ဦးလူကီးအိမမာ နေနေရပီ ။ ကည့ရတာ ဒီနစယောကကို ဦးလူကီးတို့မိ
သားစုက ကေနပသဘောကသားကတယ ထငတယ ။

ခုတလော သူတို့နစယောကဆီက ဘာသတငးမ တကမလာဘူး ။ သူတို့နဲ့ မတေ့တာ ကာပီ ။
ညိုညိုညိမးကို ဖုနးခေါကည့ရင ကောငးမလား …စဉးစားနေတုံး တကစီကား တစီး ထိုးဆိုကလာတာ
တေ့လိုကရတယ ။

“ ဟင..ညိုညိုညိမး ပါလား …”

တိုကထဲကို ဝငသားတာကို တေ့လိုကရလို့ လဖကရညဖိုး ရငးပေးလိုကပီး ဆိုငထဲက ထက…သူတို့
နေတဲ့ ကနဒို အဆောကအဦးကီးဖကကို လမးဖတကူးပီး သားလိုကတယ ။

                                            **************************************************

ညိုညိုညိမး တိုကခနးထဲကို ရောကတာနဲ့ အဲကနးကို ဖင့တယ ။ ပူအိုကလိုကတာ အရမးဘဲ .။ အိပခနးထဲမာ ကိုယပေါက အဝတတေကို အကုန ခတပစလိုကတယ ။ . ဒီနေ့ အိမပနခင့ရလို့ လုပစရာလေးတေ လုပရမယ ။ ဟနဝငးအောငတော့ ကနနေခဲ့တယ ။

ဦးတငမောငလတက သူတို့နစယောကကို ငေလုံလုံလောကလောက ထုတပေးတယ ။
လတတလော ဦးလူကီးရဲ့ သမီးတောနစယောကကို လိုက စောင့ရောကပေးနေရတဲ့ ဘောဒီဂတအလုပ
ဘဲ လုပနေရတယ ။ မကာခငတော့ အခီကီး အလုပတခု လုပရမယ လို့ ဇောကီးက ပောတာဘဲ ။

ဦးလူကီးအိမမာ နေနေရတဲ့အခိန အစားကောငးတေ စတစားပီး ဝလာသလားမသိဘူး ။

ကိုယလုံးပေါမနကီးထဲ ကိုယ့ဖါသာကိုယ ကည့လိုကတယ ။ ဝတော့ မလာပါဘူး ။ မနထဲမာ အဝတမဲ့နေတဲ့ ညိုညိုညိမးက နို့ထားထားကီးတေ ကော့လို့ ..။ ခါးသေးသေးလေးအောကက ဖငတုံးကီးတေက ထယနေတယ ။ ဟနး…တိဂံပုံ စောကဖုတကီးမာ အမေးတေ မဲဖုံးနေပနပီ ။ ညပရအုံးမယ ။ ဟနဝငးအောငနဲ့ မလိုးရတာလညး တောတောကာနေပီ ။ တခါတခါ တောတော လိုခငတယ ။

စောကဖုတကို လကဝါးနဲ့ စမးမိနေတဲ့အခိန တငးတောင..တငးတောငနဲ့ အခနးတံခါးက လူခေါခေါငးလောငးသံ မညလာတယ ။

ဘယသူလာတာလဲ…။ ဟနး….ရေခိုးမလို့ လုပနေတာကို ..။ မသိခငယောငဆောငနေရင ကောငးမလား …။

တငးတောင..တငးတောင….။

အို …ခကတော့တာဘဲ ..။

ခေါကတငထားတဲ့ ထမိနအနမးလေးကို ကောကယူ ရငလားလိုကပီး အိမရေ့တံခါးဆီကို လောကသားလိုကတယ ။ ခောငးကည့တဲ့

အပေါကလေးကနေ အပငကို ကည့လိုကတယ ။

ဟင…လေးမောငမောင ..။ ဒုရဲအုပလေးမောငမောင ပါလား …။

ထမိနရငလားကီးနဲ့ ဖစနေတယ ။ အိပခနးထဲ ပနသားပီး တဘက ဖစဖစ လမးခုံ အုပကာလိုကဖို့ စဉးစားလိုကတုံး အပငက ဆကတိုက တငတောင တငတောငနဲ့ ဆကနိပနေတာနဲ့ တံခါးကို

ဖင့ပေးလိုကမိတယ ။

“ ညိုညိမး …”

“ ကိုလေးမောငမောင …အဲ…အကို……*-”

“ မတေ့တာ ကာပီ …ဘာလို့ ဖုနးမခေါသလဲ……”

“ အဲ့အိမမာ သိတဲ့အတိုငးဘဲ …ညိုညိမးက အစစအရာရာ…”

“ တောပီ..ညိုညိမး..ဆငခေတေ ပေးမနေနဲ့တော့ ..ကဲ..ဘာထူးလဲ..ဦးလူကီးရဲ့ တဖတဖတနဲ့ ခတနေတဲ့ အတောငပံကီးတေကို ကိကနဲ ကိကနဲ ညပပစလိုကနိုငတဲ့ ထိထိမိမိ ဟာလေးတေ

မရသေးဘူးလား ….”

“ ရရင အကို့ဆီကို ဖုနးဆကပီးပီပေါ့ အကိုရယ…”

လေးမောငမောငရဲ့ မကလုံးတေက ညိုညိုညိမးရဲ့ လုံးဝနးတဲ့ ရငသားတေ အပေါမာ တခိနလုံး စူးစိုကနေတယ ။ ညိုညိုညိမး ထမိနရငလားနဲ့ဘဲ သူ့ကို စကားပောနေရတာ အနေရ ခကလာတယ ။

“ ခဏနော …”

“ နေအုံး..မသားနဲ့အုံး…ပစရာ ရိလို့..”

လေးမောငမောငက ညိုညိုညိမးရဲ့ လကကို ဖတကနဲ ဆဲထားလိုကရငး သူ့ဖုနးက ပုံတပုံကို ညိုညိုညိမးကို ပလိုကတယ ။

“ သူ့ကို သိလား ….”

“ ဟင….”

ညိုညိုညိမး မကနာ အကီးအကယ ပကသားတယ ။

“ ဦးရောဘတသိနးထနး ….လေ…ညိုညိမး အကီးအကယ ဘတခဲ့တာ့ လူကီး….သူက ညိုညိမးကို အသဲအသန လိုကရာနေတယ …..ညိုညိမး ဘယမာ ရိတယ ဆိုတာကို သတငးပေးတဲ့လူကို သိနးတရာ ဆုငေပေးမယ တဲ့…..ညိုညိမး..”

ညိုညိမး တုနုတုနရငရင ဖစသားတယ ။

ဦးရောဘတသိနးထနးကို သူဘတခဲ့တာလညး ရကစကလနးတယလေ ။ စိနတေ အမားကီး ပါတယ ။ လေးမောငမောငက “ ညိုညိမး…မငးလေး ဆီက ငါ နစခု လိုခငတယ….တခုက မငး..နောကတခုက ဦးလူကီးနဲ့ ပတသကတဲ့ သတငး….ရရငရ မရရင..ဦးရောဘတသိနးထနး လကကို မငးကို အပလိုကရုံဘဲ…..ဘယလိုဘဲ..မငး ဒုံးမဝေးပါဘူးကာ…..” လို့ ပောရငး ညိုညိုညိမး
ရဲ့ ဖငအိအိကီးကို လမး ညစလိုကတယ ။

“ အကို..ညိုညိမးကို မရကစကပါနဲ့…”

“ ကိုယလိုခငတာတေ ပေးမယပေါ့..ဟုတလား..”

“ အငး….အကုနပေးမယ….အဲ့လူကီးရဲ့ လကထဲကိုတော့ ညိုညိမးကို မအပပါနဲ့….လာ…လိုကခဲ့….”

ညိုညိုညိမးက လေးမောငမောငရဲ့ လကကို ဆဲပီး အိပခနးထဲကို ခေါသားတယ ။

“ အကို..လိုခငတာတေလေ..ဒီမာ…..”

ညိုညိုညိမးက ရငလားထားတဲ့ ထမိနကို ဖေခတခလိုကသည ။

တငးမာလုံးထားတဲ့ နို့ကီးနစလုံး…နီညိုညို နို့သီးတေ ခါးသေးသေး ဗိုကသားရပရပ အောကက အမေးပါးပါး ဖုံးနေတဲ့ ကိဂံပုံနေရာတေကို ဘားကနဲ မငလိုကရတော့ လေးမောငမောင မတတပရပလကကနေ ဒူးထောကရက ကသားတယ ။ သူ တောင့တလိုခငနေတာ ကို ဗုံးကနဲ ရလိုကလို့ ။

ညိုညိုညိမးက သူ့ဆီကို တလမးခငးလောကပီး ရောကလာတယ ။ မို့ဖေါငးတဲ့ အငါစပကီးက သူ့မကနာနဲ့ တထာတောင မဝေး ။ လေးမောငမောင ဖငတုံးကီးတေကို လကနစဖကနဲ့ ဆဲကိုငပီး
အငါစပကီးကို နမးရုံ့လိုကတယ ။

“ အကိုရယ..ရေခိုးမလို့ လုပနေတာ..မခိုးရသေးဘူး…..”

လေးမောငမောငက ညိုညိုညိမး ဘာပောနေသလဲ မသိ ။ မကား ။ အကဲကောငးကီးကို အားရပါးရ နမးရုံ့နေတယ ။ လကနစဖကကလညး ဖငတုံးအိအိကီးတေကို ဆုပလိုက နယလိုက ..။

ညိုညိုညိမး သူ့အနမးအရုံ့တေကောင့ ဖီလငတေ တကလာတယ ။

“ အကို..ကုတငပေါ သားရအောငကယ…”

လေးမောငမောငသည ပိနကိုငးကိုငးနဲ့ ဖစပေမယ့ လူနံပိန ကဲဂိုလိန ဆိုသလိုဘဲ ငယပါက တုတပီး ရညတယ ။ ညိုညိုညိမးက လေးမောငမောငရဲ့ မတမတထောငနေတဲ့ လိငခောငးကို ကကနန

စုတပေးတယ ။ ကုံဖူးသမ မိနးမတေထဲမာ ညိုညိုညိမးဟာ လီးစုတအကောငးဆုံးဘဲ လို့ လေးမောငမောင သိလိုတယ ။ ညိုညိုညိမးက အကာကီး စုတပေးတယ ။ ညိုညိုညိမးရဲ့ လာလေးရဲ့ ထိုးကစား ကလိတာတေက ကောငးလနးလို့ လေးမောငမောင ပီးလုလု အခိနမာ ညိုညိုညိမးက သူ့လိငတနကို ပါးစပက ခတပစလိုကတယ ။

“ ဟား…..”

လေးမောငမောင မိနးမောနေရာက လန့ဖန့ပီး နိုးထလာတယ ။

“ အကို..လိုးကရအောငလား…”

ညိုညိုညိမးက ပကလကလန ပေါငကားပေးလိုကတယ ။ လေးမောငမောင ခကခငးဘဲ ညိုညိုညိမး ပေါငကားမာ နေရာယူလိုကပီး သူ့လိငတနကို ဖေါငးကနေတဲ့ အမေးရေးရေးနဲ့ အဖုတကီးရဲ့
နုထတထတ နုတခမးသားတန့တန့တေကားထဲကို ဖိသငးလိုကတယ ။

“ အိုး..ဟင့..အကို့…..”

ညိုညိုညိမး လေးမောငမောငကို လမးဖကလိုကတယ ။ လီးကီးတာက သိသာလတယ ။ စောကဖုတထဲမာ တငးကပနေတယ ။ အတငးသားတေကို လီးတနက ပတတိုကလိုကမုက ညိုညိုညိမးကို
တုနခါသားစေတယ ။

“ ကီးလိုကတာ..ဖေးဖေး…”

လေသံလေးနဲ့ ညိုညိုညိမး ပောလိုကတာက လေးမောငမောငရဲ့ စိတတေကို ပိုကစေတယ ။ သူ့လီးကီး တငးကနဲ ပိုကီးလာသလိုဘဲ ။
ဖေးဖေးလို့ ပောကာမ ဖိသငးခငသားတယ ။ လေးမောငမောငကလညး ညိုညိုညိမးကို မကစိကနေတာ ကာပီ ။ နို့ကီးတလုံးကို ကိုငညစပီး ဖိဖိ ဆောင့ထည့တယ ။

“ အား…အား…အား…အိုး…..အားဟား….အမလေး…….အိအိအ…….”
ညိုညိုညိမး သူ့ဆောင့ခကတိုငး အီဆိမ့နေအောင ကောငးနေတယ ။

ဖငကီးတေကို မေ့ရမးကော့ပေးမိတယ ။

“ ကောငးလား..ကောငးလား………ကောငးလား……..”
“ အငး….အငး…ကောငးတယ…ကောငးတယ …….”

တဖတဖတနဲ့ ရေရေလညလည ဆောင့ပေးတယ ။ အား..ကောငးတယ..ကောငးတယ……ဆောင့ဆောင့….ဆောင့….အား………။
အထဋအထိပကို နစယောကသား ပိငတူလို တကလမးသားကတယ ။

ညိုညိုညိမးလညး ဟနဝငးအောငထကတောင အလိုးကောငးတဲ့ သူ့ကို သဘောကသားတယ ။

ဂနမာလူကီး ဆံပငဖီးနေတဲ့အခိန သူမ အနောကက အိမဖေါသိသိ ဖတသားတာကို မနထဲကနေ တေ့လိုကတယ ။

“ဟဲ့..သိသိ….ဟနဝငးအောငကို သားပောပီးပီလား…..”

သိသိက ခေါငးငိမ့ပပေမယ့ တခိခိနဲ့ ရယနေတယ ။

“ သိသိ..ဘာဖစနေတာလဲ..ဘာတေ သဘောကနေတာလဲ….”

သိသိက ရယဘဲ ရယနေလို့ ဂနမာ သိသိကို သူ့အနားခေါပီး သေသေခာခာ မေးတယ ။

“ ပောစမး..ပောစမး……သိသိ…ပောစမး….ဘာဖစလာလဲ……..နင ဘာတေ့ခဲ့လို့လဲ.”

သိသိက “ အဲ့လူကီး ကမသားတဲ့အခိန သူ့ပုဆိုးကို လနပီး……ခိခိခိ…….” လို့ ပောရငး ရယပနတယ ။

“ ဟယ…..သူ..သူ…သူ..ဘာတေ လုပနေလဲ…..”

“ သူ့ဟာကီးကို ဆောင့နေတာ..လကနဲ့ ဆုပပီး ဆောင့နေတာ…”

“ဟင…ဟုတလား…..သိသိ သေသေခာခာ ပော့ပစမး…ဘာဆောင့တာလဲ..ကငးထုတာလား …. ”

“ အငး….အဲဒါမိုးပေါ့ …. သူ့အတနကီးကို လကနဲ့ဆုပကိုငပီး ဆောင့နေတာ…အတနကီးကလညး တောတော တုတတယ..ရညလညး ရညတယ …. ဟီး….ထိပဖကမာလညး မဲ့ကီးတလုံးနဲ့…”

ဂနမာ အရမး စိတဝငစားသားတယ ။ နဂိုထဲကမ ဒီ ဒရိုငဘာက ဇာတလိုက ပုံ ဖမးနေလို့ သတိထား
ကည့ကည့နေမိတာ…။ ဂနမာ့ကိုလညး သူ ခိုးခိုး ကည့တတတယ ။ သူ့အကည့က တဏာကည့ ဆိုတာ ဂနမာ သိတယ ။ သတိ တော့ တောတော ကောငးတဲ့ လူဘဲ..။ ဂနမာတို့ ဆီမာ အလုပလုပတဲ့လူတေ ဦးတငမောငလတကို ကောကကလို့ မကလုံးအောကစိုကပီး စကားပောကတာ ..။ ဂနမာတို့ကို မရိုးမသား လုပရင ကောငးကောငး အဆုံးအမ ခံရမယ ဆိုတာ လူတိုငး သိကတယ ။ သူကတော့ ကည့တာကိုက ပီတီတီနဲ့ ..။ သိသိ ပောနေတာက..သူ့အတနကီးက အကီးစားကီး ဆိုပါလား …။ ဂနမာ အရမး စိတတေ ထကနေတယ ။ သူ့အတနကီးကို တေ့ဖူးမငဖူးခငသားတယ ။

မနက ခောကနာရီ မထိုးခင ဟနဝငးအောင တိုကကီးရဲ့ အရေ့ တံခါးပေါကမာ ကားနဲ့ အဆငသင့
ရောကနေပီ ။ မကာခင ဂနမာ ဒေါကဖိနပသံ တခပခပနဲ့ အပေါထပက ဆငးလာတယ ။

ဟနဝငးအောငက ကားနောကခနးတံခါးကို ဖင့ပေးလိုကတယ ။ ဂနမာက ဟနဝငးအောငကို တခကကည့လိုကပီး ကားထဲ ဝငထိုငလိုကတယ ။ ဟနဝငးအောငလညး ကားပေါရောကတော့..“ ဘယကိုသားပါမလဲ..မမ..” လို့ မေးလိုကတယ ။

ဂနမာက “ မငလာဒုံလေဆိပကို သားမယ ..” လို့ ပောလိုကတယ ။ ဂနမာ့မကနာက ခပတငးတငး ။
ဂနမာ့စိတထဲမာ ဒီကောင့ကို စိတဝငစားနေပေမယ့ သူက ဒရိုငဘာ..ကိုယက သူဌေးသမီး…အဆင့အတနး ခငးက ကာခားလလို့ သူ့ကို စိတဝငစားတာကို မပသလိုဘူး ။ သိသိ ပောတာကတော့ ညိုညိုညိမးနဲ့ ဒီကောငက ရညးစားတေ ဖစလိမ့မယတဲ့ ။

မငလာဒုံလေဆိပ ရောကတော့ ဂနမာက “ သူငယခငး..နိုငငံခားထကတာ လိုကပို့မလို့..သိပ မကာဘူး….ခဏဘဲ….” လို့ ဟနဝငးအောငကို ပောပီး ကားပေါက ဆငးသားတယ ။

ဟနဝငးအောငလညး..“ ဟုတကဲ့မမ..” လို့ ပနပောရငး လေဆိပထဲ ဝငသားတဲ့ ဂနမာလူကီးရဲ့ လပ
အခိုးကတဲ့ ကိုယလုံး အနောကဖကမငကငးကို တဝကီး ငေးကည့ရငး ကနခဲ့တယ ။

ညိုညိုညိမးကို လေးမောငမောငက ညိုညိုညိမးတို့နေတဲ့ ရပကကထဲက ထိုငး စားသောကဆိုငကို ခေါသားတယ ။ နစခီကောငး လိုးလိုကကတာ တောတောလေး ကေနပမိကတယ ။ ရေမိုးခိုးပီး

ဘိုကဆာတာနဲ့ ထမငးသားစားကတယ ။ လေးမောငမောငက ဂဏနးပော့ကော …ခေါကဆဲပားကော ဝကသားးကုနးဘောင မာတယ ။ ပငလယစာတေ နဲ့ ယိုးဒယား ဟငးခို စပစပနဲ့ ..။

လေးမောငမောင က ဘီယာသောကတယ ။ လေးမောငမောင ကို ညိုညိမး ကည့မိတယ ။ သူ့ပုံက ဆံပင ရညရည ညငးသိုးသိုးနဲ့..။ ရဲပုံ မပေါကဘူး ။ ဂငးဘောငးဘီ အနမးနဲ့ လကမာလညး

ဟနးခိနးတေနဲ့ သဘောငားတယောက လိုလို ပုံ ..။ လူပိနသလို လီးကလဲ ရညတဲ့လူ ..။ ဟနး….လိုးလိုကတာ အသားကုန ..။

“ ညိုညိမး..ဘာပုံးတာလဲ….”

“ ဘာမ ဟုတဖူး…”

“ ပောပ…”

“ အိုး..ဒီမာ ပောလို့ မဖစဘူး ….”

ဆိုငလေးက အရေ့ဖက ဆိုငပငမာလညး ခုံတေ စားပဲတေ ခငးထားပေးတယ ။ အစားအသောကတေ ရောကလာတယ ။ နစယောကသား ဆာဆာ နဲ့ စားလိုကကတာ စကားတောင မပောဖစဘူး ။

ဆိုငက အရကလဲ ရောငးတော့ စားပဲတေမာ အရကပုလငးတေ ထောငပီး သောကနေကတာ တေ့ရတယ ။ ခဏကာတော့ ရနဖစကပါရော …။

တုတတပက ဓါးတပက ဆိုတာမိုး ။ အရကမူးမူးနဲ့ ဓါးဆဲထုတပီး ရမးကားတာကို တေ့ပေမယ့ လေးမောငမောငက သူနဲ့ မဆိုငသလို နေနေတာ တေ့ရတယ ။ အသငယူထားတဲ့ ရဲ တယောက ဆို

တော့ သူ့ရေ့မာ ဓါးနဲ့ ထိုးတောင သူက မသိခငယောင ဆောငနေမယ့ သဘော ရိတယ ။

တဝတယပစတာ တောတောလေး ဘိုကလေးသားတယ ။

“ အခု ဘယသားမလဲ ညိုညိမး ….”

“ ဟိုအိမကို ပနရမာပေါ့…..”

“ ဘယတော့ ထပတေ့ကအုံးမလဲ……”

“ သိသေးဘူးလေ …ဖုနးဆကလိုကမယ ……”

“ ဘာနဲ့ သားမလဲ လိုကပို့ရမလား……”

“ ရတယ…နေပစေ..တကစီ နဲ့ သားမယ ….”

“ ထူးခားရငလဲ ပောအုံး…လူကီးတေက သိခငနေတယ ….တခုခုပေါ့…..”

တကစီတစီး လာလို့ တားလိုကတယ ….။

“အိုကေ..အကို..ဆီးယူး နော…..”

“ ဟုတပီ..ညိုညိမး …..”

ညိုညိမး တကစီသမားကို ဦးလူကီးအိမ လိပစာ ပောပပီး မောငးခိုငးလိုကတယ ။

ဖုနး တတစတစ မညလာတယ ။ အငး..ဦးတငမောငလတ ခေါတာ …။ ဦးလူကီးအိမကို ရောကရင သူ့အခနးကို လာဖို့ ပောတယ ။ မေးစရာ ရိလို့တဲ့ ..။ လာခဲ့မယ လို့ ပောပီး ဖုနးခလိုကတဲ့

အခိန ဖုနးနောကတခါ မညလာပနတယ ။

ဘယသူခေါသလဲ ကည့လိုကတော့ ဇောကီး ခေါတာ …။

“ ညိုညိမး..အခု ဘယမာလဲ….”

“ တကစီပေါမာ..ဟိုအိမကို ပနမလို့…”

“ အေး…ညိုညိမး..အလုပပေါပီဟ..နငတို့နဲ့ ကိုကတဲ့အလုပ..နငတို့ ကမးကငတဲ့ အလုပမိုး…..အခီကီး….ဂငကောငးတယ….ရိုကတာ မိလိုကလို့ကတော့ လံ ပီ..ဟနဝငးအောငကို တိုးတိုး ပောထား

နငတို့ လုပရားရမယ့ အခိနကရင ဦးလူကီးအိမက ဂူတီအတက ဦးတငမောငလတကို ငါ ပောထားလိုကမယ ….လူစားလဲပေးလိုကမယ….”

“ အိုကေ ကိုဇောကီး….လုပရားဖို့ ရယဒီဘဲ……”

ဦးလူကီး ရဲ့ ခံဝငးကီး ရေ့ကို ရောကတော့ ညိုညိုညိမး တကစီခပေးပီး တကစီပေါက ဆငးလိုကတယ ။

အုတတံတိုငး အမင့ကီး ကာထားတဲ့ ခံကယကီးထဲကို အပငက ကောငးကောငး မမငနိုငဘူး ။ ကီးမားတဲ့ ရေရောငနဲ့ အနကဆေးတေ သုတထားတဲ့ သံတံခါးကီး အထဲက လူတစုက ညိုညိုညိမး

တကစီပေါက ဆငးလာတာ မငတာနဲ့ တံခါးကီးဘေးက တံခါးပေါက သေးသေးလေးကို ဖင့ပေးထားတယ ။ ခံစောင့တေက ညိုညိုညိမးကို ဒီအိမကမနး သိကလို့ ဖင့ပေးတာ ..။

လုံခုံရေးကငးတဲကို ဖတခဲ့တော့ ကာကီဝတ လုံခုံရေးတေက ညိုညိမးကို ပုံးပနုတဆကကတယ ။ ဦးလူကီးရဲ့ သမီးတေနဲ့ အတူတူ လိုကရတဲ့ သူမို့ သူတို့ လေးလေးစားစား ဆကဆံကတယ ။

တိုကအိမကီးက မီးတေ ထိနထိနလငးပီး ကီးမားလနးနေတယ ။ အရေ့တံခါးမကီး ကနေ အထဲ မဝငဘဲ အိမကီးကို ပတဖေါကထားတဲ့ လမးကလေးအတိုငး

အိမနောကဖေးကို လောကသားလိုကတယ ။ လမးမာ အယလဇေးရငး ခေးကီးတကောငကို ကိုးတနးလနးနဲ့ ဆဲကိုငထားတဲ့ ကငးသမားတယောကကို တေ့ရတယ ။ ကငးသမား လကထဲမာ ဂပန

ကငဒိုဓါးတခောငး ကိုငထားတယ ။ ခေးကီးက လာတနးလနးနဲ့ သူ့ကည့ရတာ မောနေပုံဘဲ ..။

အိမအနောကဖကကို ရောကလာတော့ မီးဖိုကီးကို ဝငတဲ့ အပေါကကနေ ညိုညိုညိမး အထဲကို ဝငဖို့ လုပတယ ။ တံခါးက အထဲက ပိတထားတယ ။ တံခါးခေါကလိုကတော့ အိမဖေါ သိသိ လာဖင့

ပေးတယ ။ စားဖိုမူး ( ခကကီး ) မူတူးက တရဲရဲနဲ့ ကောလော ခကနေတယ ။

“ သိသိ..မအိနာ ရိလား….”

“ ရိတယ….မဂနမာ တော့ မရိဘူး..မနကအစောကီးထဲက ထကသားတာ ခုထိ ပနမရောကသေးဘူး….”

“ ကိုဟနဝငးအောင မောငးတာလား….”

“ ဟုတတယ..မညိုညိမး……”

သိသိက စားဖိုမူး မူတူး က ဒယပားကီးထဲကနေ ပုဂံတေထဲ လောငးထည့ပေးတဲ့ တငေ့တထောငးထောငးနဲ့ ဟငးတေကို လငပနးတခပထဲ ထည့ပီး သယဆောငသားတယ ။ မူတူးက မေးငေါ့ပပီး

“ အကီးမအတက…” လို့ ပောတယ ။ ညိုညိမးက မီးဖိုခောငထဲကနေ ထကဖို့ ပငတော့..“ ညီမလေး..တခုခု စားမလား..အိကု ခကပေးမယ..” လို့ သားကီး ဖဲပီး ပောလိုကတယ ။

ညိုညိမးလညး ကုလားတော့ ဘူးနေပီ လို့ စိတထဲမာ ပောဆိုလိုကရငး..ပါးစပကတော့..“ မစားတော့ဘူး..ကိုမူတူး..အလုပ ရိသေးလို့…” လို့ ပောရငး ထကလာခဲ့တယ ။

ညိုညိမး ဦးတညနေတာက ဦးတငမောငလတရဲ့ အခနး …။ ရုံးခနး …။

အငး…ယောကားတေမား မိနးမမငရင ငမးငမးတက ဘူးထနေကတာဘဲ…ထမငးခက ကုလားရော ခံစောင့ရော ငါ့ဖငတေကို

ကည့လိုကကတာ အာသာ တငမးငမးနဲ့…။

ဦးတငမောငလတရဲ့ အခနးတံခါး ပိတမထား ။
ကနပူတာနဲ့ အလုပရုပနေတဲ့ ဦးတငမောငလတကို ညိုညိုညိမး တေ့နေရတယ ။
ညိုညိညိမး သူ့အခနးဝကို ရောကလာတာကိုလညး ဦးတငမောငလတက တေ့တယ ။

“ လာ..ဝငခဲ့ ညိုညိုညိမး …. ”

ရေရောငကိုငးမကမနအပေါက ကောကည့ပီး ဦးတငမောငလတက ခေါတယ ။

သူ့အခနးက မေးနေတယ ။ လေအေးစကက စိမ့နေအောင အေးနေတယ ။

“ တံခါး ပိတခဲ့လိုက ညိုညိမး…”

ညိုညိုညိမး သူ့အမိန့ကို နာခံရတယ ။ အခနးဝငပေါက တံခါးကို ပိတလိုကတယ ။

“ လာ..ဒီကို..ညညးကို မေးစရာတေကော ပောစရာတေကော ရိတယ …”

ညိုညိုညိမး စိတထဲမာ ထိတကနဲ ဖစသားတယ ။ သူ ဘာတေမား သိသားပီလဲ….။

“ ဦးတငမောငလတ ထိုငနေတဲ့ အလုပစားပဲနဲ့ နီးနီးကပကပ ခုံပုလေးမာ ညိုညိုညိမး ထိုငလိုကတဲ့

အခိန ဦးတငမောငလတ မေးလိုကတဲ့ မေးခနးကောင့ ညိုညိုညိမး တုနသားတယ ။

“ ညညးနဲ့ စောစောက ထိုငးစာ ထိုငစားတဲ့လူက ဘယသူလဲ…..”တဲ့ ။

ဒါပေမယ့ ညိုညိုညိမးဘဲလေ ..။ လုပစားလာတာ ကာပီ….ဖိုးတမတီးမ ဘဲ…။

“ ညိုညိမးရဲ့ အကိုဝမးကဲပါ..ဆရာ..ဘာဖစလို့လဲဟင …” လို့ ရုပရငထဲက အိန‘ာကောဇင ရဲ့ အပစကငးစငတာကို ပသတဲ့ အမူအရာလေးမိုးနဲ့ ပနမေးလိုကပါတယ ။

“ ဘာမ မဖစပါဘူး..ညညး ဘဲမား ရနေသလားလို့ …”

တနညးအားဖင့ ဦးတငမောငလတက သူတို့ရဲ့ နား မကစိတေ လငတယ ဆိုတာ ပသလိုကတာဘဲ
လို့ ညိုညိုညိမး ယူဆလိုကတယ ။

“ နောကတခု မေးခငတာက ညညး သိပီးပီလား..ဇောကီးမာ ညညးနဲ့ ဟနဝငးအောငအတက အလုပလုပစရာ ရိနေပီ….”

“ ဟုတကဲ့..ကိုဇောကီး စောစောကဘဲ ဖုနးဆကပီး ညိုညိမးကို ပောပပါတယ ..”

“ အေး….ညညးတို့ ပိပိရိရိ သေသေခာခာ လုပက..အဲဒီအလုပက မကမကလေး စားကရမဲ အလုပ …
တခုရိတာက ညညးတို့ ဘတရမယ့လူက နယနယရရတော့ မဟုတဘူး …ကောကနဲ့ ပတသကရင သူ
က ဘုရငအဆင့ထကတောင မင့လို့ ကောကဖုရား…လို့ နံမညတငသားတဲ့ ကောကဖုရားဇောမင့..
သူ့မာ အဆကကောငးတေ ရိတယ..ပိုငတယ..တပည့တပနးပေါတယ ..ခမးသာတာက ကိကိတက..
ဒီတော့ ကိစပီးရင ဒီမာ မနေနဲ့..ညညးတို့ နယစပဖစဖစ ခဏ ရောငနေရင ကောငးတယ …”

“ ဟုတကဲ့ဆရာ…”

“နောကတခုက ညညးကို ပောခငတာကတော့ အလုပနဲ့ မပတသကဘူး …မဆိုငဘူး….ကိုယရေးကိုယ
တာပေါ့ဟာ…ညညးကို…ငါ စတေ့တေ့ခငးထဲက စိတဝငစားတယ…..ညညးမာ စဲဆောငနိုငတဲ့ ညို့နိုင
တဲ့ အငအား….တခု …. ရိနေတယ ..ညညးကို မငတိုငး..ညညး ကည့လိုကတဲ့ အကည့က ငါ့ကို တုနခါ သားစေတယ …ငါ့စိတတေကို ထကစေတယ..”

ညိုညိုညိမး လညး ဘာပနပောရမနး မသိဘူး ။ ဦးတငမောငလတ ကိုဘဲ ကည့ပီး နားထောငနေတယ ။ ဦးတငမောငလတက သူ့ရေ့စားပဲပေါမာ ရိနေတဲ့ ရေဖနခကကို ကောကယူပီး သောကလိုကပီးမ
စကား ဆကတယ ။

“ ဒီတော့ ညညး..နဲ့ ငါ တေ့ခငတယ …အဲဒါ ညညး ဘယလိုသဘောရလဲ…”

ညိုညိုညိမးက တိုးတိုးလေး ရယလိုကတယ ။

“ ဒါမား ဆရာရယ…ညိုညိမးကို အခိနမရေး တေ့နိုငတာဘဲ ဥစာကို…အခုလညး ညိုညိမးက ဆရာ့အခနးထဲမာလေ …ဒါလဲ တေ့နေတာဘဲ မဟုတလား…..”

“ အာ..နင ဘာတေ လာပောနေတာလဲ..အခုလို တေ့တာမိုး မဟုတဘူး …လတလတလပလပ တနေရာ
မာ တေ့ကဖို့ ပောတာ….”

“ ရပါတယ..ဆရာ..ဆရာ့အတကဆို ညိုညိမးကို သနးကောငကောအခိန ခေါလညး လိုကလာမာ…အခု
ရော ဆရာ့ကို ညိုညိမး တခုခု ပုစုပေးမယ ဆိုရငကော…”

ဦးတငမောငလတရဲ့ မကနာ ပုံးပုံးကီး ဖစသားတယ ။

“ ဘာ…ဘာ…..ဘာ….ပုစုမာလဲဟင…ညိုညိုညိမး . . .”

“ ဆရာ့ကို ညိုညိမး မုတပေးခငတယ…”

ဟော….ညိုညိုညိမး သူ့ကို ညို့မကလုံးရဲကီးတေနဲ့ စိုကကည့ပီး ပောနေတယ ။ နုတခမးကေးကေး

ကော့ကော့လေးတေ တန့ပီး ပုံးရငး ..။

အမဲလို ခပတညတည ခပတငးတငး နေတတတဲ့ ဦးတငမောငလတ မကနာကီး ဝငးပ ကညလငသား
တယ ။

ညိုညိုညိမး မတတပထရပလိုကတယ ။ သူမနဲ့ ဦးတငမောငလတ က ခေလမး သုံးလမး ပင မကာတဲ့
အကာအဝေးမာ ။ ညိုညိုညိမးက ဦးတငမောငလတကို စိုကကည့ရငး တလမးခငး တိုးကပသားပီး လကကမးပေးလိုကတယ ။

“ လာ..ဆရာ..ကုတငကီးပေါကို သးကရအောင …” လို့လညး ခေါလိုကတယ ။ ဦးတငမောငလတ ဆေးမိနေတဲ့ လူတယောကလို ညိုညိုညိမး ကမးပေးနေတဲ့ လကကလေးကို ဆဲကိုငလိုကမိပီး သူမခေါဆောငရာ ကုတငကီးပေါကို လိုကပါသားရတယ ။

“ ပကလကလဲအိပလိုက..ဆရာ….”

ညိုညိုညိမးတို့ကိုဘဲ ခငတငးတငး စေခိုငးခဲ့တဲ့ ဦးတငမောငလတ ဟာ အခုတော့ ညိုညိုညိမး လုပ
ခိုငးနေတာတေကို လိုကလုပနေပါတယ ။

ညိုညိုညိမးက ဦးတငမောငလတ ဝတထားတဲ့ ပုဆိုးကို ဖေခတလိုကတယ ။

“ ဆရာ့ကိုလေ..ညိုညိမးက ဟောလီးဝပမငးသားကီး နစကေ့ခနဲ့ တူတယဆိုပီး အမဲ သဘောကနေတာ..သိလား…ဆရာကတော့ သိမာ မဟုတဘူးပေါ့ ….”

ပုဆိုး ညိုညိုညိမး လကထဲကို ရောကသားတယ ။ ဟိနး အမိုးအစား အတငးခံဘောငးဘီအဖူရောင
အောကက ဦးတငမောငလတရဲ့ ဒုတကီးက ငေါငေါကီး ထောငထနေတယ ။

အတငးခံဘောငးဘီကိုပါ ညိုညိုညိမးက ခတပနပီ ။ ညိုညိုညိမးရဲ့ လကနစဖကက ဘေးတဖကတခကကနေ စုံကိုငပီး ဆဲခတလိုကတဲ့အခါ ဦးတငမောငလတရဲ့ မာကောထောငထနေတဲ့
ဒုတကီးက ဗောငးကနဲ ပေါထကလာပါတယ ။

ယောကားတေရဲ့ ဒုတအမိုးမိုး ဒုတပေါငးမားစာကို မငတေ့ဘူးခဲ့တဲ့ ညိုညိုညိမးအတကက ဦးတငမောငလတရဲ့ ဒုတက သိပ အဆနးကီးတော့ မဟုတပါဘူး ။ သို့ပေမယ့ ဦးတငမောငလတ ကေနပသဘောကစေဖို့ ညိုညိုညိမး တအံ့တသ ပုံစံနဲ့ “ အိုး…အကီးကီးပါလား….” လို့ ပောလိုကတယ ။

ပီးတော့ ထောငနေတဲ့ ဒုတကီးကို လကနဲ့ အသာလေး သပလိုကတယ ။ ဦးတငမောငလတအဖို့ ဒီ
လို ညိုညိုညိမး ဖဖလေး ထိတယ ဆိုရုံလေး သပလိုကတာက ကကသီး ဖနးကနဲ ထသားရတယ ။

ဒုတကီးထိပပေါကက အရညကညလေးတေ စိမ့ထကနေတယ ။ ဒီအရညကညလေးတေကို ညိုညိုညိမးက လကညိုးထိပလေးနဲ့ အသာ တို့ကည့နေတယ ။

“ ဆရာ့ပစညးကီးကိုလေ..ညိုညိမး မငတာနဲ့ ညိုညိမး အူတေ အသဲတေ ကလီစာတေ ဗောငးဆနကုနရတာဘဲ..တုနခါကုနရတာဘဲ…ဟင့
ဟင့..တကယ့ကို အားကောငးမယ့ကောငကီး….” လို့ ညုတုတု တီတီတာတာလေး ပောဆိုလိုကပါတယ ။ ဒုတကီးကို ခကခငး မကိုငသေးဘဲ ထိကပါး ရိကပါး လုပနေတယ ။

ဦးတငမောငလတကတော့ လိုခငလပီ ။ သူ့ဒုတကီးကို စုတစေခငလပီ ။

ညိုညိုညိမးက ဒုတတနကီးကို ဖဖလေး ပတပေးနေပနတယ ။

“အငး….ဟငး…”

ဦးတငမောငလတ ရဲ့ ညညးငူလိုကသံကောင့ ညိုညိုညိမး ကေနပသားတယ ။ သူမ ပတသပပေးနေ
တာက သူ့ကို ထိရောကစေလို့ ..။

အခိနတနပီ ။ ပုလေ ဘယလောကကမးသလဲ ..ပလိုကတော့မယ …။ လကတဖကက ဒုတကီးရဲ့ အရငးပိုငးကို ဆုပကိုငလိုကပီး ပဲလနနေတဲ့ ဒစလုံးကားကားကီးကို ငုံခဲလိုကပါတယ

ဂနမာ က ဟနးဖုနးကို ခေါပီး သူ လေဆိပထဲက ထကလာတော့မယလို့ ပောလို့ ဟနဝငးအောင ကားရပထားတဲ့နေရာကနေ လေဆိပ အပေါကရေ့ကို ကားကို မောငးလာခဲ့လိုကတယ ။ သူ့ကားလညး တံခါးပေါကကီး ရေ့ကို ရောကရော ဂနမာလညး ကားဆီကို လောကလာနေတယ ။ ခိနသားအကိုကဘဲ ။

ဂနမာ ကားပေါတကလိုကပီးတဲ့နောက ဟနဝငးအောငကို တောငဒဂုံကို မောငးဖို့ ပောလိုကတယ ။
“ တောငဒဂုံ ဘယနားလဲ …မမ”
“ ရိပ( က ) ဆိုတဲ့ ကလပ……သိလား..အရင..ဂနမာ့ကို မငး လိုကပို့ဖူးတယလေ ….”
“ အော..ဟုတကဲ့..ဟို လူရုပကီးတေနဲ့နေရာလား ..”
“ ဟုတတယ ….”

အစောကီး ရိသေးတယ ..။ ဂနမာ ကလပကို ဘာသား လုပမလို့လဲ မသိဘူး ..။
ဦးတငမောငလတဆီကို ဖုနးဆက သတငးပို့ရမယ ။ တောကာ တခုခု ဖစရင ငါ မသကသာဘူး ..။

“ ဟနဝငးအောင …”

ဂနမာ သူ့ကို ရုတတရက ခေါလိုကလို့ ဟနဝငးအောင လန့သားတယ ။

“ ဟုတကဲ့ ..မမ ”

“ မငးနဲ့ ညိုညိုညိမးက ခစသူတေလား …”

“ မ..မ…မဟုတပါဘူး…..”

“ ဟငးဟငး..ညာမနေပါနဲ့ကာ….ဟုတရင ဟုတတယပေါ့ …”

“ တကယပါ….ညိုညိမးက ကနော့ ခစသူ မဟုတပါဘူး…..”

“ အငး….သူ့ကို ယုံမနေနဲ့..သူက ကိုဇောကီးနဲ့လညး ဖစနေတာ..သိလား….”

“ ဟုတလား..မမ..ကနော အဲဒါ မသိဘူး …”

“ ရိပက ကလပ ” ခံဝငးထဲကို ကား ကေ့ဝငလိုကတဲ့အခိန ကလပ အပေါကဝမာ ဂနမာရဲ့ တဲနေက သူငယခငး နစယောက ရောကနေတာကို ဟနဝငးအောင တေ့လိုကရတယ ။

“ ဖူးစုံရေ ” နဲ့ “ နီရဲတောကပ ” ….။

ကားလဲ ထိုးဆိုကလိုကရော ဂနမာက ကာထဲက ဆငးလိုကပီး ဖုနးကို ထုတပီး ဦးတငမောငလတကို သတငးပို့ဖို့ ပငနေတဲ့ ဟနဝငးအောငကို “ ဖုနး ဆကမနေနဲ့တော့..မငး မမနဲ့ အထဲ လိုကခဲ့

လေ….လာ…လာ….လိုကခဲ့…” လို့ ခေါတယ ။ ဂနမာ့ သူငယခငး နစယောကကလညး သူ့ကို “ လာ..လာ…လာ….လိုကခဲ့..” ဆိုပီး ဆဲခေါကတယ ။

ကလပ ပေါကဝမာ ဆံပငကောကကောက ပိနရညရည ကုလား တယောက မကနာတငးတငးနဲ့ ရပနေတယ ။ တံခါးပေါကစောင့က မကနာထား တငးလခညလား လို့ ဟနဝငးအောင ထငလိုက

မိပေမယ့ ဂနမာတို့ အုပစုကိုလညး တေ့ရော ဒီကုလားပိနရဲ့ မကနာက ပုံးပုံးကီး ဖစသားတယ ..။

“ ဟာ..ညီမလေးတို့ ကပါကပါ ….ဝငပါ…”

ကလပထဲမာက အမောငခထားတယ ..။ အရငဆုံး ကဉးမောငးတဲ့ စင နလေးထဲကနေ လောကသားရတယ ။ ကယလောငတဲ့ အနောကတိုငး ဂီတသံက နားကဲမတတ ဆူညံနေတယ ။ တဝုနး

ဝုနး တဒုံးဒုံး ဆူညံတဲ့ တီးလုံးဆနးတေကောင့ ဂနမာတို့ သုံးယောကလညး ထိုးထိုး ထန့ထန့တေ ဖစလာတယ ။ တငပါးတေ တဆတဆတခါလုပပီး လမးလောကနေကတယ ။

ရုတတရက ခနးမအကယကီး တခုထဲကို ရောကသားကတယ ။ လူတရပကော မင့တဲ့ ဆောငးဘောကစကီးတေနဲ့ ကပဲခနးမကီး …။ ဟနဝငးအောင တခါမ ဒီလို ခနးနား ကီးကယတဲ့ ကလပ

ကီး တခုကို မရောကဖူးဘူး ..။ အရကပုလငးတေ အမားကီး ပသထားတဲ့ ဘားကောငတာ တခုကိုလညး တေ့နေရတယ ။ ကပဲခနးမကီး အလညမာ စငမင့ ခပ နိမ့နိမ့တခု ရိနေတယ ။

ဒီ စငမင့ပေါမာ ကိုယ အောကပိုငးမာ အနကရောင ကိုယကပဘောငးဘီ ..ကိုယအပေါပိုငးမာ ဘရာစီယာအနကလေးတခုဘဲ ဝတထားတဲ့ မိနးကလေးတယောကက စတီးတိုငခောငးကို ကိုငပီး

တငပါးကီးတေကို တရမးရမးနဲ့ ကနေတာကို တေ့လိုကရတယ ။

စငမင့အောကမာတော့ လူငယတေ တပု့ကီးဘဲ လကတေကို အပေါ မောကရမးပီး ခုံပေါက ကနေကတယ ။ ခနးမကီး ဘေးတောကလောကမာ စားပဲခုံလေးတေနဲ့ ကုလားထိုငလေးတေ

ရိနေတယ ။ စားပဲလေးတေ အပေါမာ ဖနခကဝိုငးဝိုငးကီးထဲ ဖယောငးတိုငတတိုငကို ထနးထားတာကိုလညး တေ့ရတယ ။ ကောငလေး ကောငမလေးစုံတဲတခို့ ဒီ စားပဲတေမာ ထိုငနေကတယ ။

တခို့ စုံတဲလေးတေကပောငဘဲ နုတခမးခငး တေ့ကပ စုတနမးနေကတာကိုလညး တေ့ရတယ ..။

သူတို့ကို ခနးမထဲက ပောငလကနေတဲ့ အနကရောင ဝတစုံနဲ့ မိနးမတယောက က ပေးလာ ကိုဆိုတယ ။ ဒီမိနးမက ဦးဆောငပီး သူတို့ လေးယောကကို အခနးတခနးထဲကို ခေါသားတယ ။

စပါယရယ သီးသန့ခနး တခုပေါ့ ..။ ဒီအခနးထဲမာလညး ဖယောငးတိုငလေး တတိုငကိုဘဲ ဖနခကကီး တခကထဲ ထနးထားတယ ။ စားပဲအဝိုငးတလုံး ရိနေတယ ။ ပီးတော့ သားရေအညိုရောင

ဆိုဖါကီးတေက ပတပတလညမာ ရိနေတယ ။ တောတော့ကို သားနား သန့ရငးတဲ့ အခနးဘဲ ..။

“ လာ…ထိုင…..”

ဂနမာက သူ့ကို ထိုငခိုငးတယ ။ သူတို့လညး ဝိုငး ထိုငလိုကကတယ ။ ဦးဆောင ခေါသားတဲ့ မိနးမက အနီးကပ တေ့လိုကတဲ့ အခိန အသက သိပ မငယတော့တဲ့ မိနးမကီးတယောက ဆိုတာ

သိလိုကရတယ ။ ဒီမိနးမကီးက သူ့လကထဲက အိုငပကအပားလေးထဲ ကို လကညိုးနဲ့ ဖိနိပနေတယ ။ ခကခငးဆိုသလိုဘဲ စားပဲထိုး မိနးကလေးတေက သူတို့အတက သောကစရာ

အဖောယမကာတေ ယူခလာကတယ ..။

ဂနမာရဲ့ သူငယခငး “ ဖူးစုံရေ ” က သူ့စလငးဘက အိတထဲက ကပထူဘူးလေး တဘူးကို ထုတယူလိုကပီး ဂနမာ့လကထဲကို ထည့ပေးလိုကတယ ။ ဂနမာက ဘူးလေးကို ဖင့လိုကပီး

ဘူးထဲက ဆေးပားလေးတေကို တပားခငး ထုတယူပီး လူတိုငးကို ခံ့တယ ။ ဟနဝငးအောငကိုလညး တပား ပါးစပထဲ ထည့ပေးပီး စားပဲပေါက ဝိုငခကလေးကို လညး ကမးပေးပီး…“ မိုလိုက..

သောကလိုက..” လို့ ပောလို့ ဟနဝငးအောငလညး မလနးဆနရဲဘဲ ဂနမာ့အမိန့အတိုငး ဆေးပားလေးကို ဝိုငနဲ့ မောခပီး မိုလိုကတယ ။

“ ကဲ စားပဲပေါမာ ရိတဲ့ အရညတေက အလကည့ဖို့ မဟုတဖူးနော..အကုနသောကက..ပောက..ကခင ကက…” လို့ ဂနမာက အားလုံးကို ပောလိုကပီး သူကိုယတိုငလဲ ဆေးပားကို မို

ဖနခကထဲက ဝိုငတေကို မော့သောကပစလိုကတယ ။

“ ဖူးစုံရေ ”က သောကလဲသောက ထလညး ကတယ ။ ဟနဝငးအောငလညး အမိုးမိုး ဆိုးခဲ့ပေမယ့ ဒီလို အတေ့အကုံမိုး မရိခဲ့ဖူးဘူး..။ မိနးမခောလေး ရငတေ တငတေ လုပခါရမးပီး အနီးကပ

ကနေတာလညး မတေ့ဖူးဘူး ဆိုတော့ အရမးကို ထူးဆနးနေတာပေါ့ ။

ငါးမိနစလောက အတငး ဆေးပား တနခိုးက ပလာတယ ။ အရကမူးသလို မဟုတဘဲ တငိမ့ငိမ့နဲ့ သူတကိုယလုံး လေထဲ လင့မောကလို ဖစလာတယ ။ ကခုနခငတဲ့

စိတတေလညး ပေါကလာတယ ။ သူ့ဘေးကို မိနးကလေး တယောက လာထိုငလိုကလို့ ဘယသူလဲလို့ ကည့လိုကတယ ။ ဂနာနဲ့ သူ့သူငယခငးတေလညး မဟုတဘူး ..။ ကလပက စားပဲထိုး

ကောငမလေးတေထဲက တယောက ဖစလိမ့မယ ။

“ အကို သောကလေ…ညီမ ထပယူလာသေးတယ ….”

အရကတေ ထပယူလာပါလား …။

“ မငးက ဘယသူလဲ..နံမည…နံမည…..”

“ ညီမနံမညက “ စူးရထကမက ” ပါ …အကို့နံမညကကော ….”

သူ့စိတတေ တအား ကနေတယ ။ ဆေးပားက စိတကဆေး ဆိုတာ ဖစမယ ။ “ အကို့နံမညက ဘာဂာဘခက….” လို့ ပနဖေလိုကတယ ။ စူးရထကမကက တခိခိနဲ့ ရယတယ ..။

“ အို..နံမညကလညး ဘာဂာထကမကတဲ့ ခိခိ….ဘာဂာ ကမးလို့ ပေးထားတဲ့ နံမညလားဟင…ခိခိခိ……”

“ ဒါပေါ့..အကိုက ဘာဂာ ရေလည မုတတာ…..ဒါကောင့…..”

“ အယ…လန့စရာကီး…တောကာ..စူးရကို မုတသားအုံးမယ ….”

“ ဟားဟားဟား….မုတမာ….မုတမာ..အကိုက စူးရကို မုတ..စူးရကလညး အကို့ကို ပနမုတပေးပေါ့….”

“ အံမာ…ဘာလို့ မုတရမာလဲ….ခိခိခိ……မုန့ဖိုး အရငပေး….ကနတာ နောကမ ပော…..”

ဟနဝငးအောင ပေါငပေါကို ကောငမလေးက တကထိုငလိုကတယ ။ ကောငမလေးရဲ့ တငပါးအိအိကီးတေက တလုပလုပနဲ့ အပေါကနေ ဖိပတနေတယ ။ ခကတော့တာဘဲ ..။ ပုဆိုးထဲက ဒုတ

က ထကလာတယ ။ မူးလာတယ ။ ကောငမလေးနဲ့ သူနဲ့ ဖစပကနေတာတေကို ဂနမာတို့ သုံးယောကက သတိမထားမိဘူးလား မသိဘူး ။ ဖယောငးတိုငလေးကလညး တဖေးဖေးနဲ့

တိုတိုလာနေတယ ။ မောငနေတဲ့ အခနးထဲ သိပ မသဲကဲလဘူး ..။

ကောငလေး တငပါးတေ ကားထဲ သူ့ဒုတက တည့တည့မတမတကီး ထိုးထောကမိထားတယ ။

“ အို့..ဘာကီးလဲ….ခိခိခိ……မာမာကီးတော့…….ခိခိခိ……”

ကောငလေး လကတဖကက ဒုတကို လာစမးတယ ။ သူ တအား မူးနေပီ …။ စူးရထကမကရဲ့ တငပါးအိအိကီးတေကို လကနဲ့ ဆုပညစလိုကမိတယ ။

“ အို့…..အမလေး…တအားဘဲ…ခိခိခိ…..ဖေးဖေးလုပပါ….”

ကောငမလေးက သူ့ဒုတကို ပတကိုငနေတယ ။ ပုဆိုး အပေါကဘဲ ..။ သူလညး စိတတေ ရဲတငးလာပီး ကောငမလေးရဲ့ ခိုု ခိုကီး နစလုံးကို လကသရမးလိုကတယ ။ အိ..နဲတာကီးတေ မဟုတဘူး

။ တဖေးဖေးနဲ့ သူနဲ့ စူးရထကမကတို့ ကမးလာကတယ ။ စူးရထကမကရဲ့ ခိုခိုကီးတေကို သူ ကောငးကောငး ဆော့ကစား ကိုငတယနေသလို သူ့ဒုတကိုလညး စူးရထကမကက ပယပယနယနယ ဆုပညစပတသပနေပီ …။

စူးရထကမကက ဟနဝငးအောငရဲ့ ပုဆိုးစကို ဆဲဖုတဖေလိုကပီး သူမလကကလေးကို ပုဆိုးထဲကို သငးလိုကတယ ။

“ မေဖမးလိုကအုံးမယ…ခိခိခိ…..”

ဟနဝငးအောငလညး စူးရထကမကရဲ့ တီရပအနကကို ဆဲလနတငလိုကတယ ။ ဖယောငးတိုငမီးရောငလဲ့လဲ့လေးအောကမာ

ဘရာစီယာအနကရောငထဲက အတငးကီးကို ရုနးကနထကနေတဲ့ စူးရထကမကရဲ့ နို့ကီးတေကို မငလိုကရတယ ။ ဘရာစီယာကို

တနးလနတငပီး နို့ကီးတေကို အငမးမရ ကိုငတယတယ ။

“ မေက အကီးကီးဘဲ….ပါးပငးကီး ထောငပီး……မေဆိပ ထုတပေးရမလား ….ခိခိခိ…..”

စူးရထကမကက ဟနဝငးအောငရဲ့ မာကော ထောငမတနေတဲ့ လိငတနကီးကို လကနဲ့ ပတတိုကပေးနေတယ ။ ဟနဝငးအောငက

စူးရရဲ့ နို့ကီးတေကို ငုံ့စို့နေလို့ သူ့လိငတနကီးကို စူးရကိုငဆုပကစားနေတာကို ဂနမာတို့ သုံးယောကက ဘေးကနေ ဝိုငးကည့နေကတာကို

သတိမထားမိ ။

ဂနမာလူကီးလညး အိမဖေါမလေး သိသိ ပောတာ မနတယ ဆိုတာကို လကတေ့ကက သိလိုကရတယ ။ ဟနဝငးအောင ရဲ့

တနဆာခောငးက တောတော့ကို ကီးတာဘဲ ။ ဂနမာနဲ့ သူငယခငး နစယောကလညး ဟနဝငးအောငရဲ့ လိငတနဆာကို တေ့ဖူးခငလို့

ကလပက စားပဲထိုးမလေး စူးရထကမက ကို ငေပေးပီး ခုလို လုပခိုငးလိုကတာပါ ။

ဖယောငးတိုငလေးက တိုသထက တိုပီး မီးငိမးသားတယ ။ အရမး မောငသားတယ ။

ဟနဝငးအောငကတော့ စူးရရဲ့ နို့သီးခေါငး မာမာလေးတေကို စို့လို့ကောငးနေတယ ။ ဒီအခိနမာ ဟနဝငးအောငဘေးမာ ကပထိုငနေတဲ့

ဂနမာက စူးရထကမက ရဲ့ လကကို တို့ဆိတလိုကတဲ့အခါ စူးရထကမကက လိငတနခောငးပေါက သူမလကကို ရုတလိုကတယ ။ ဂနမာက

ဟနဝငးအောငရဲ့လိငတနကို စူးရ ဆုပနယနေသလိုမိုး ဆုပနယ ဖစညစလိုကတယ ။ ဟနဝငးအောငကတော့ အမောငထဲမာ

စူးရထကမကကဘဲ သူ့လိငခောငးကိုကိုငညစနေတယ လို့ ထငနေတယ ။

စိတကဆေး တနခိုးက တဖေးဖေးနဲ့ သိသိသာသာ ပသလာနေတယ ။

ဟနဝငးအောင တအား မူးလာတယ ။ အရကကလညး စူးရထကမက လာလာတိုကလို့ တခကပီးတခက သောကမိလို့

အရကနဲ့ ဆေး ပေါငးသားပီး လူမနးမသိ ဖစလာတယ ။ သူ့လိငတနကီးကတော့ တောငမာဆဲဘဲ ။

စူးရထကမကရဲ့ စကပအောကကနေ သူ့လကထိုးသငးပီး စူးရထကမကရဲ့ အငါစပကို သူ ကိုငနိုက

ကစားနေတုံး မူးမိုကပီး ပကလက အိပပောသလို ဖစသားရတယ ။ စူးရထကမကက “ ကဲ..အမတို့

ရေ…ကမ တာဝနကေပါတယနော…အမတို့ဘဲ ဆက တာဝနယူလိုကကပါ….” လို့ ပောပီး အဝတအစားတေ သေသေသပသပ ပနဝတပီး

အထူးသီးသန့ခနးထဲက ပနထကသားလိုကပါတယ ။

ခောက…။

ဂနမာလူကီးက အခနး မကနာကကက မီးကို ခလုပနိပပီး ဖင့လိုကတယ ။

လိငတနကီး တောငမတပီး အိပပောနေတဲ့ ဟနဝငးအောငကို သုံးယောကသား ကည့ပီး ရယမော

လိုကကတာကတော့ ဂနမာရယ..ဖူးစုံရေရယ ..နီရဲတောကပရယ ဖစပါတယ ။

နီရဲတောကပက စပီး ဟနဝငးအောင လိငတနကီးကို အားရပါးရ ဆုပကိုငပီး ဆိုဖါပေါ ဖငကီးကုနး

ပီး လိငတနခောငးကို ပါးစပထဲ ငုံပီး စစုတလိုကတယ ။ လိငတနလုံးပတက ကီးတုတလနးတာကောင့

နီရဲတောကပရဲ့ ပါးစပထဲ လိငတနကီးက မဆန့မပဲကီး အပည့ကီး ဖစနေရတယ ။

နီရဲတောကပ စုတနေတဲ့အခိန ဖူးစုံရေကလညး ဟနဝငးအောငရဲ့ တဲလောငးကနေတဲ့ လဥကီးနစလုံးကို လာနဲ့ ယကတယ ။ ဂနမာကတော့

သူတို့ လုပတာတေကို အနီးကပကည့နေတယ ။ လိငတနခောငးကီးက တကယ့ စူပါကီးဘဲ ။

နီရဲတောကပသည ယောကားအတေ့အကုံမားသူ..လိငကိစကို ခုံမငသူ ..ရာထူးကီးလူကီးတယောကရဲ့ သမီး ဖစတယ ။

ဂနမာလူကီးနဲ့ ပေါငးလိုကတော့ သူတို့ မိုးမမငလေမမင ဖစကုနတာပေါ့ ။ ဒီကလပက အထူး ဗီအိုငပီအခနးကို သူတို့ အပတငားထား

တယ ။ သူတို့ လုပခငတာလုပ ဘယသူမ အနားကိုတောင မသီကဘူး ။ နီရဲတောကပရဲ့ အဖေကီး

ဦးတောကပ ကို ကလပပိုငရငတေ…စီးပားရေးသမားတေက ဖိန့ဖိန့တုနအောင ကောကနေကရတယလေ ။ ရဲတေကလညး

ဒီကလပနားကို ယောငလို့တောင မလာဘူး ။

နီရဲတောကပက တဝကီး စုတအပီး ဖူးစုံရေကို အလည့ပေးလိုကတယ ။ ဖူးစုံရေက ဟနဝငးအောငရဲ့ လိငခောငးကီးကို အားရပါးရ စုတပနတယ

။ ဂနမာကတော့ သူုသူငယခငးတေ လီးစုတနေတာကို သေသေခာခာ အနီးကပ ကည့နေတယ ။ ဂနမာရဲ့ စိတတေ တလိုကလိုက ထိုးတက

ကထလာပီ ။

ဂနမာ့ အငါစပကီးလညး တအားဖေါငးက စိုရဲလာနေပီ ။ မိုပင့ကီးလို ထိပဖူးကားကားနဲ့ လိငခောငးကီးကို ကည့ပီး အရမးကို

ယားတကလာတယ ။ အလိုးခံခငစိတတေက ထိနးလို့ မရတော့အောငဘဲ ထကလာတယ ။

ဝတထားတဲ့ မီနီစကပ အတိုကို မတငလိုကပီး ပငတီကို ခတပစလိုကတယ ။ ပငတီ ဂဆုံနေရာမာက ကာမရေ့ပေး အရညတေက စိုစိုရဲနေတယ ။ တအားယားနေတဲ့ စောကဖုတကို လကဖဝါးနဲ့ ကိုငပတနေရငး ဖူးစုံရေ စုတနေတာကို အနီးကပ ကည့နေတယ၊ နီရဲတောကပကတော့ ဖူးစုံရေလကထဲက လိငတနခောငးကီးကို ဆဲဆဲလုပီး လာနဲ့ ယကလိုက စုတလိုကနဲ့ လုပနေတယ ။
တောတောလေး ကာအောင သူတို့ စုတနေယကနေတာကို ကည့နေပီး မနေနိုငတော့ဘဲ..“ ယူတို့ ဒီလောက ဆိုရင တောတော့ကာ..ဂနမာ သူ့လီးကီးကို စမးကည့ခငတယ…” လို့ သဲကီး
မဲကီး စုတယကနေတဲ့ ဖူးစုံရေနဲ့ နီရဲတောကပတို့ကို ပောလိုကတယ ။

ဖူးစုံရေနဲ့ နီရဲတောကပတို့လညး ဂနမာ့ကို အလည့ပေးဖို့အခုမ သတိရသားကပီး အနောကကို ဆုတခါ နေရာ ဖယပေးလိုကကတယ ။ သူတို့ တအားစုတထားလို့ ဟနဝငးအောငရဲ့ လိငခောငး ထိပဖူးကီးက နီရဲနေသလို သူတို့ရဲ့ သားရညမား စိုပေပောငလကနေတယ ။ ဂနမာလညးဝနဝငးအောင ကိုယပေါကို ခတကထိုငလိုကပီး လကတဖကက လိငတနထိပခေါငးကို ကိုငပီး သူမအဖုတ
ပေါကဝမာ တေ့လိုကတော့ နီရဲတောကပနဲ့ ဖူးစုံရေတို့လညး အနီးကပ လာကည့ရငး သူတို့ ပေါငကားက အဖုတတေကို သူတို့ ကိုငပတနေကတယ ။

ဂနမာလညးအသာလေး ဖိခကည့လိုကတော့ သူမ အဖုတက အရညတေ စိုစိုရဲနေတာရယ..ဟနဝငးအောင လိငတနကလညး အရညတေ စိုနေတာရယကောင့ လိငတနထိပဖုလုံးကီး ဗိကနဲ
အဖုတခေါငးထဲကို မုပဝငသားပါတော့တယ ။

“ အား…အငး . . .”

ဂနမာလညး မကလုံးလေး မေးစငးထားပီး နီရဲတဲ့ နုတခမးနစမာက မဟတဟ ပင့ဟနေတယ ။ ညညးသံလေး ထကလာပီး လိငခောငးမာမာကီးအပေါ ဆကဖိခလိုကတယ ။ စီးစီးကပကပကီး
လိငတနအရငးပိုငးအထိ မုပဝငသားတယ ။

“ အငးဟင…”

သူမဖငတုံးကီးတေကို ကလိုက ဖိလိုကနဲ့ လိငတနကို တကစီးနေတဲ့ ဂနမာလညး သူမနို့ကီးတေကို သူက ဖစညစကစားနေတယ ။

ဟနဝငးအောငမာတော့ မူးလနးနေလို့ ဘာတေ ဖစလို့ ဖစမနး မသိဘူး ။ ပါးစပကတော့ ဂနမာ ကမးကမး ဆောင့လိုကတဲ့အခါတေမာ အသံ ထကလာတယ ။ ဂနမာလညး ပါးစပက “ အားရီး…အားရီး..“ နဲ့ အောရငး ခပသကသက ဖိဖိဆောင့ရငး မကာခငဘဲ လမးဆုံး ပနးတိုငကို တကလမးသားရတယ ။ “ အားအားအီးအီးအားဟား” နဲ့ အောရငး တကိုယလုံး တုနခါကာ ပီးသားပါတော့တယ ။

ဂနမာ ပီးသားပေမယ့ ဟနဝငးအောငရဲ့ လိငတနကီးကတော့ မာကောဆဲ တောငမတဆဲဘဲ ..။
ဖူးစုံရေနဲ့ နီရဲတောကပတို့ တယောက မကနာကို တယောက ပုံးပီး ကည့လိုကကတယ ။ ဂနမာ ပီးသားပီမို့ ငါတို့နစယောက စိတကိုကဗငးကစို့ လို့ ဆိုလိုတဲ့ သဘောပေါ့ …။

နီရဲတောကပ က သူမကိုယ အောကပိုငးမာ ကနနေတဲ့ နောကဆုံး ပငတီပါးလေးကို ခတပစလိုကပီး ဟနဝငးအောငရဲ့ ကိုယပေါကို ခတကလိုကပါတယ ။

ဂနမာကတော့ ကေနပမု အပည့အဝရသားလို့ သူတို့ဘေးမာ ဆိုဖာပေါ ခေခေလေး လဲအိပနေတယ ။

ဒုရဲအုပလေးမောငမောငသည အထကအကီးအကဲရဲ့ ရုံးခနးထဲမာ ရောကနေတယ ။ အထကလူကီးမားက လေးမောငမောငကို အိပဖေါတီးစုံတဲရဲ့ အခေအနေကို မေးတယ ။ ဦးလူကီးကို ဆဲစိဖို့
သကသေခံ အထောကအထား တခုခု ရပီလား လို့ မေးကတယ ။ လေးမောငမောငလညး ခုထိ မရသေးတဲ့အကောငး ပောပတယ ။ ရဲမူးတေက မကေနပကဘူး ။

“ အိပဖေါတီး မငးကို ဘတနေပီ ထငတယ..လေးမောငမောင …”

လေးမောငမောင ဘာပနပောရမလဲ မသိဘူး ။

ဂနမာ..နီရဲတောကပ..ဖူးစုံရေတို့ ဟနဝငးအောငရဲ့ ဒုတကို အားရအောင ကစားက အသုံးခကပီး ဟနဝငးအောငကို ကလပက အခနးထဲမာ ထားရစခဲ့ကပီး ကားကို ကိုယတိုငမောငးပီး ထကသားကတယ ။

ဟနဝငးအောင နိုးလာတော့ သီးသန့အခနးလေးထဲမာ သူတယောကထဲ ရိနေတယ ။ သူ့ပုဆိုးကလညး
ပေကတနေတယ ။ လိငတနကလညး နာကငနေတယ ။ တောတော့ကိုဘဲ လိငဆကဆံထားတဲ့ပုံစံဘဲ ။ စူးရတောကပနဲ့သူ ဖစတာဘဲလို့ ဟနဝငးအောင မတမိလိုကတယ ။ ဂနမာတို့ မရိတော့ဘူး ။ ကလပရေ့မာ ရပထားခဲ့တဲ့ ကားလညး မရိတော့ဘူး ။

အိမကို ဖုနးဆကလိုကတော့ အိမဖေါမ သိသိက ဂနမာနဲ့ သူ့သူငယခငးတေ အိမကို ပနရောကနေက
ပီလို့ ပောပတယ ။ဟနဝငးအောင ဂနမာအတက စိတအေးရပေမယ့ သူမူးပီး အိပပောကနခဲ့တာကို
ဦးတငမောငလတသာ သိခဲ့ရင သူ့ကို ဘယလောက စိတဆိုးလိုကမလဲ ။ သူ ဦးတငမောငလတနဲ့ ရငဆိုငရတော့မယ ထငတယ ..။

အိမပနရောကတော့ တိုကကီးရဲ့ ဘေးဖကတနေရာမာ ကားကို တေ့လိုကရတယ ။ အိမဖေါမလေး
သိသိကို တေ့တယ ။ “ ဆရာဦးတငမောငလတ ရိနေလား…” လို့ သူမေးလိုကတော့ သိသိက “ စောစောကဘဲ သူ့အခနးကို အစားလာပို့ဖို့ ဖုနးနဲ့ ပောလို့ သိသိသားပို့လိုကသေးတယ..သူ ရိနေတယ…” လို့ ဖေတယ ။

ဟနဝငးအောင ဖုနးဆကကည့လိုကတော့ ဦးတငမောငလတက အေးဆေးဘဲ..။ သူ့ကို ဘာမ မဆူ
ဘူး ။ မကာခင အလုပကီးတခု ပေါပီမို့ ညိုညိုညိမးနဲ့ အတူ ဇောကီးဆီကို သားဖို့ ပောတယ ။

တောပါသေးရဲ့..။ ဘာမ မဆူမဆဲလို့ ..။

အိပဖေါတီးစုံတဲ ကို ဇောကီးက လုပရမယ့ကိစကို သေသေခာခာ ရငးပတယ ။ သူတို့စုံတဲ အထပ
ထပ လေ့ကင့ရမာတေကို ရငးပတယ ။

ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးက သံရုံးတရုံးက ဝနထမးတေ အဖစ ဟနဆောငကရမယ ။
သံရုံးကားနဲ့ တူအောင ဗောလဗိုကားအနကကီးတစီးကို သံတမနနံပါတပား ပောငးတပပေးမယ လို့
ဇောကီးက ပောတယ ။

နိုငငံခားသံရုံးက နိုငငံခားသားတေနဲ့ တူအောင အဝတအစားတေကိုလညး ရာဖေပေးတယ ။ သူတို့ လုပရမာက ကောကဖုရားဇောမင့ရဲ့ မိုးကုတကောကတေကို နိုငငံခားကို ခိုးထုတပေးမယ ဆိုပီး သံရုံးဝနထမးတေ အဖစ သံရုံးကားနဲ့ ဟနဆောငကရမာ….။

ကောကဖုရားဇောမင့က နိုငငံခားကို ထုတခငတဲ့ မိုးကုတကောကတေကို သူ့မိတဆေ ကောကအဖဲ့တေဆီက စုပေးပီး ကားပဲစားကနေတဆင့ သံရုံးအမုထမး လကထဲကို ထည့ဖို့ လုပနေတာကောင့ သူတို့အဖဲ့က သံတမနတေနေရာမာ အစားထိုးဝငပီး ဟနဆောငပီး ကောကတေကို ဘတကဖို့ လုပတာ ..။

ကားပဲစားက ဘယသူဖစနေသလဲ ဆိုတော့ သူနဲ့အတူ ထောငကခဲ့တဲ့ နပိုလီယန ဖစနေတယ ။
နပိုလီယနက ကောကဖုရားဇောမင့ကို သံရုံးနဲ့ ဆကပေးတဲ့ ပဲစား ..။

ဟနဝငးအောငနဲ့ နပိုလီယန ပနဆုံတေ့ကပီ ။
ဇောကီးက ကောကဖုရားဇောမင့ကို ရိနတယ ။ ကောကဖုရားဇောမင့က တပည့တပနးနဲ့ အဆက
အသယ သိပကောငးတယ ။ အစိုးရပိုငးကို ပိုငတယ ။ ဘတတဲ့ ကိစပီးရင ဟနဝငးအောင..ညိုညိုညိမးတို့နဲ့ နပိုလီယနပါ နယစပကို ရောငသင့တယလို့ ပောတယ ။ နပိုလီယနက စိတခပါဗာ..ကနောလညး ဖိုးတမတီး လုပစားလာတာပါ …ရောငတတ တိမးတတပါတယ လို့ ဇောကီးကို ပောလိုကတယ ။

နပိုလီယနသည ထောငက ထကလာပီးနောက ကောကပဲစား ကောကောထိုက ဆိုတဲ့ နံမညနဲ့ ကောကသမားလောကမာ ဝငရောနေပီး ရေဘုံသာလမး တနေရာက “ သုခရတနာ ရေဆိုင ” မာ စတဲခပီး ကောကအရောငးအဝယတေ လုပကိုငနေတာပါ ။ ဒီမာ ကောကဖုရားဇောမင့နဲ့ တေ့တော့နပိုလီယနက သူ့မာ နိုငငံခားသံရုံး အဆကရိတယ လို့ ပောပပီး တကယလဲ ဆကပေးလိုကခဲ့တော့
ပထမ အစမးအနေနဲ့ ကောကဖုရားက ကောကနဲနဲကို လုပကည့လိုကတယ ။ အဆငပေပေနဲ့ အောငမငသားတာကောင့ ဒုတိယအကိမ အခီကီး လုပဖို့ တခားလူတေရဲ့ ကောကတေကိုပါ စုပေးပီး လုပမလို့ ။

ဒီတခါမာတော့ နပိုလီယနက သံရုံဝနထမးတေဆီ မအပလိုကဘဲ ကားဖတ ရိပလိုကဖို့ စဉးစားတော့
တာဘဲ။ ဒါမိုးတေ လုပနေက ဇောကီးကို တိုငပငကည့ပီး အကကခတာ ..။ ဇောကီးက ဦးလူကီးရဲ့
တပည့ဖစပီး လူအငအား ငေအငအား ဘကဂရောငးကောငးတာ နပိုလီယန သိတယလေ ..။

ကောကဖုရားဇောမင့က နပိုလီယနက သံရုံးကလူနဲ့ ကောကတေကို အရငတခါက သူ့မကစိရေ့တင ထုတပလိုကပီး နိုငငံခားက နပိုလီယနရဲ့ အဆကအသယကာကောကတေကို ဈေးကောငး

ကောငးနဲ့ ရောငးပေးခဲ့လို့ နပိုလီယနကို အကငးမဲ့ ယုံကညအားထားနေတာ ။

ဒါကို အခင့ကောငးယူပီး နပိုလီယနက အခီကီး ဘတမာ ။

ကောကဖုရားက သူ့လူတေဆီက အဖိုးတနကောကတေကို စုထားတယ ။ အဆကကောငးတယ ဆိုပီး စိတခတယ ။ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးက နိုငငံခားသံရုံးက ဆိုပီး သံတမနနံပါတပား

အတုတပထားတဲ့ ဗောဗိုကားအသစနဲ့ ရောကလာပီး ကောကတေကို လကခံတယ ။ ဒီညနေလေယာဉနဲ့ဘဲ ပညပကို ထကမာလို့ ဟနဝငးအောငက ဘိုလို မုတတယ ။ ကောကဖုရားဇောမင့က

ဘာမ သံသယ မဖစပါဘူး ။

ညိုညိုညိမးကိုတော့ မကလုံးကီး အပူးသာနဲ့ ငေးကည့နေတယ ။

ဟနဝငးအောင နဲ့ ညိုညိုညိမးက “ မကာခင ပနဆုံကမယ…စီးပားတူ လုပကိုငရတာ အငမတနမ ဝမးသာပါတယ …” လို့ အငလိပစကားနဲ့ ပောကပီး ရေဆိုငထဲကနေ ကောကတေ

ထည့ထားတဲ့ လကဆဲသေတာနဲ့ ထကသားကတယ ။

ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးတို့လဲ ကားနဲ့ ထကသားရော ကောကဖုရားဇောမင့က နပိုလီယနကို “ အဲ့စောက ဘယသူလဲ..ဒီ

မစတာဘီလား ဗငးနေတဲ့ စောလား….” လို့ မေးလိုကတယ ။

နပိုလီယနလညး သူကောငးကောငးမသိသလို ဝေဝေဝါးဝါး ဖေလိုကတော့ ကောကဖုရားက “ ဒီစောက နိုငငံခားသား မဟုတဖူးဗ..သေခာတယ….မနမာမဘဲ….မနမာမမ တကယ့ ဂလယ..ဖံမ..

ကနော အထကမနမာပညမာ တေ့ဖူးခဲ့တဲ့ စော ဖစဖို့ ရာနုံးပည့ သေခာသလောကဘဲ ..နံမညမေ့နေတယ..အငး..မနးလေးက ကနော့လူကို ဖုနးဆက လမးမေးရင သိရမယ ..ဒီစော ပါနေတာ

ကနောတော့ နဲနဲ စိတထင့တယ..ဒီစောက တခုခု ဖေါကနိုငတယ….” လို့ ပောလိုကတော့ နပိုလီယနလညး “ ကနော့လူ မစတာဘီလားကိုတော့ စိတခပါ ..ကနော အာမ ရဲရဲကီး

ခံတယ..ဦးဇောမင့..ဒီစောကလညး သူဖိနေတဲ့ စော ဖစမာပါ …” လို့ ပာပာသလဲ ပောလိုကပါတယ ။

ကောကဖုရားဇောမင့က ဖုနးကောကဆကတယ ။

မနလေးက သူ့တပည့တယောကဆီကို ..။

“ ဇေယာ..ငါပါ..ဇောမင့ …မငးကို မေးစရာ တခု ရိလို့က..မငး မတမိလား..ဖါးကန့က ကောငတေကို အခီကီး ဘတသားတဲ့ စော ..မငးသိပါတယ..ခိ ုလငတို့ ပတဲ့ စောကာ….ခပတောင့တောင့
လေ …အေး…အော……အေး..ဟုတပီ……အေး..အေး..ဒါဘဲ..ဒါဘဲ သိခငတာပါ ….”

နပိုလီယန ရငတေ တဒိနးဒိနး ခုံမနနေသည ။

ကောကဖုရားဇောမင့က ဖုနးလဲ ပိတပီးသားရော…“ သိပီဗ…ဒီစောနံမညက ညိုညိုညိမး..နံမညကီး ဖိုးတမတီးမ တယောကဘဲ..ဘဝငမကတာက ဒီစောက ဘိုလိုတေ လာမုတနေတယ..သူက

မစတာဘီလားရဲ့ တကယ့မယားလိုလို ပုံစံဖမးထားတယ..ဒါကို ကနော မကိုကဘူး..တခုခုတော့ တခုခုဘဲ….ခငဗား..ဘီလားကို အခု ဖုနးဆကကည့လို့ ရမလား

..ဒီစောအကောငး မေးပေးဗာ…..” လို့ နပိုလီယန့ကို ပောတော့ နပိုလီယန ပာနေပီ ။

“ ဘီလားက သူ့သံအမတနဲ့ ခရီးထကရမာမို့ ဒီအခိနကို ခေါလို့ မရဘူး..ဦးဇောမင့….နိုငငံခား ရောကမဘဲ ဖုနးခေါလို့ ရမယ….စိတခပါ..ကနော ကားက ရိပါတယ…ဘာမ မဖစစေရပါဘူး…”

လို့ နပိုလီယနက ပောလိုကတယ ။

သညအခိနမာ ဇောကီးသည ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမး တို့ ယူလာမယ့ ကောကတေအပည့နဲ့ လကဆဲသေတာကို ခိနးထားတဲ့ စားသောကဆိုငတဆိုငကနေ စောင့နေတယ ။

နာရီဝကအထိ သူတို့ ပေါမလာလို့ စိတတေ ပူလာတယ ။ တောရုံ စိတပူတာမိ ုး မဟုတဘူး ။ တခုခု လဲမားရင သူ့ခေါငးကို ကတော့မယ ။

ဇောကီး ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးတို့ရဲ့ ဟနးဖုနးတေကို ခေါကည့တယ ။ ဘယသူမ ဖုနးမကိုငဘူး ။ ဟာ..ဒီနစကောင အိပဖေါတီးစုံတဲ..ဒို့ကို ဘတသားပီလား

မသိဘူး…ဘတလို့ကတော့က…တောက….အသေကို လိုကသတမယ ….ဟငး…”

နပိုလီယနလညး ကောကဖုရား ကို အတနတန စိတမပူဖို့ ပောနေတဲ့အခိန ကံအားလောစာ သူနဲ့ ညိနေတဲ့ ကောငမလေးက ရေဆိုင အပေါကဝကို ရောကလာပီး သူ့ကို မေးနေတာ တေ့လိုကရ

လို့ ကောငမလေးကို သူထကတေ့လိုကတယ ။

“ ဟေး..သယသယစံ ….”

“ ဟယ …အကို…အကို့ကို လိုကရာနေတာ..အရေးတကီး ကိစပေါလာလို့ ….”

“ ဟေ..ဘာဖစသလဲ..အကို ဘာကူညီရမလဲ..”

သာမနအခိနဆိုရင နပိုလီယနသည သယသယစံကို ထကတေ့မာ မဟုတဘူး ။ သယသယစံလို ကောငမလေးတေက ဖနဖို့ ရိပဖို့လောကဘဲ စဉးစားနေတာလေ ..သူတို့ တဘဝလုံးကို

ကယတငစေခငတာ …။

နပိုလီယနတို့က ဖုတခင ဝါးခငတာ တခုဘဲလေ ..။ မေတာ..သစာတေ မပါဘူး ..။

“ အို..သယသယစံ..မငိုနဲ့ မငိုနဲ့..အကို့ကို ပောပအုံး..ဘာဖစလာသလဲ ဆိုတာ…”

“ မာမီ ဆေးရုံတငထားရတယ..အကို…ခဲရမယ ပောတယ..အဲဒါ အကို လိုကခဲ့မ ဖစမယ…..အဓိကကတော့ သယစံ ငေ တအားလိုနေတယ ..”

ခါတိုငးဆိုရင ဒါမိုးလာရင နပိုလီယန သည အကုသိုလ အညပာလိုက ကပပီ ဆိုပီ ရေရေလညလည အီးမနမာ ..။

အခုတော့ သယသယစံကို နတကောငးနတမတတေကမား လတလိုကလေရော့သလား ဆိုပီး တအား ပောသားတယ ။

ကောကဖုရားဇောမင့က သူတို့ ပောတာတေကို အနားလာပီး နားထောငနေတယ ..။

“ အကို….အကို သယစံနဲ့ ဆေးရုံ လိုကခဲ့မယ မဟုတလားဟင…”

“ ဟာ..လိုကမာပေါ့ လိုကရမာပေါ့..သယစံ ငေ ဘယလောက လိုနေလဲ…ရတယ..ရတယ..အကို အခုလိုကခဲ့မယ..ဘယ ဆေးရုံ တငထားတာလဲ….”

“ ဗစတိုးရီးယားဆေးရုံမာ အကို..အဲ့ဆေးရုံက ဈေးမင့ပေမယ့ သန့တယ….မာမီ့ကို ကောငးကောငးဘဲ ပုစုခငတယ…”

“ ကောငးတယ..ကောငးတယ ….”

နပိုလီယနလဲ ကောကဖုရားဇောမင့ဖကကို လည့ပီး..“ ဦးဇောမင့..ကနော သူနဲ့ ခဏ လိုကသားလိုကအုံးမယ..ဦးဇောမင့ ဟိုကိစ လုံးဝ မပူပါနဲ့ ..ကနော အာမခံပါတယ…အရငတခါလိုပေါ့ဗာ..

အကုန အဆငခောစေရမယ ….” လို့ ပောရငး သယသယစံနဲ့ လိုကသားလိုကပါတယ ။

အဓိက က ကောကဖုရားရေ့ကနေ လတမောကဖို့ဘဲလေ ..။

နပိုလီယနလဲ တကစီကားပေါမာ သယသယစံကို ဘယလိုနညးနဲ့ ပထုတရမလဲ..ဒါမ မဟုတ သယသယစံ နားကနေ သူ ဘယလို လစပေးရမလဲ..ကံဆ စဉးစားနေတယ ။

သညအခိနမာ သူ့ဟနးဖုနးကို ဇောကီး လမး ခေါတယ ။

“ နပိုလီယန …အိပဖေါတီး ကော…”

“ မသိဘူး..ကိုဇောကီးဆီ မရောကသေးဘူးလား….”

“ မရောကလို့ မငးဆီ ဆကလိုကတာပေါ့..သူတို့ ဘယရောကနေလဲ ….”

“ ကနောလဲ မသိဘူး..အခု ကောကဖုရားက ညိုညိုညိမးကို မတမိသားလို့ ရေလည ကိုငတကနေတယ ..တိုငပတနေတယ..ကနောလဲ ဒိုးမ ဖစတော့မယ….ကောကဖုရားက သူ့ကို ဘတတာ သိလို့ကတော့ ကနော့ကို အရေခံ ဆုပမာ ကိုဇောကီး …..”

“ နပိုလီယန..မငး သတိမရိရင ကောကဖုရားလို လူကို သားမဘတနဲ့ ဘတမိပီးရငလဲ ဒီလောက ဖငတုနအောင ကောကပမနေနဲ့…..”

ဇောကီးက ဟောကနေတယ ..။

“ ကိုဇောကီး..အခု ကိုဇောကီး ဘယမာလဲ ….”

“ ငါ “ ပည့ဖိုးခိုင စားသောကဆိုင” မာ ….ဘာလို့လဲ..မငး လာမလို့လား …”

“ လာလို့ မရသေးဘူး..ကနော့မာလညး အခု အမုတဲ တနးလနးကီးနဲ့ …”

“ ဘာ..ဘာအမုတဲလဲ..နပိုလီယန..မနောကနဲ့ကာ..ဒီအခိနက နောကရမယ့ အခိန မဟုတဘူး …ရေလည တငးနေတယ…..”

သယသယစံကလညး..“ ဘာအမုတဲလဲ..အကို..စကားကို ကည့ပောနော..သယစံက အမေနေမကောငးလို့ စိတညစနေရတဲ့ အထဲ…ဟငး…” လို့ သူ့ကို စိတဆိုးသားတယ ။

ဇောကီး ဦးတငမောငလတကို ဖုနးဆက တငပပီး သူတို့ လူတေကို ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးကို အပူတပငး လိုကရာခိုငးလိုကတယ ။

လေးမောငမောင သည အထကလူကီးတေက ကောငးကောငး ကပပေးတာကောင့ ညိုညိုညိမးနဲ့ ဟနဝငးအောငကို အအိပပက အစားပက ခံပီး နေ့ရောညပါ စောင့ကည့တော့ ဟနဝငးအောငကအနောကတိုငးဝတစုံတေနဲ့ ရိုးအပည့ထုတပီး ညိုညိုညိမးကလညး စကပတေ ဘာတေနဲ ဆံပငတေ ပင..ခာမင့ဖိနပနဲ့ ဗောလဗိုကားကီးနဲ့ တေ့လိုကရတော့ အိပဖေါတီး စုံတဲတော့ အခုခုတော့အခီကီး ကံစညနေပီ ဆိုတာကို ရိပမိလိုကပီး သူမေးထားတဲ့ သတငးပေး ခာတိတတေကိုပါ သုံးပီး ဒီစုံတဲကို စောင့ကည့တော့ သူတို့ ကောကဖုရားဇောမင့နဲ့ အကံအစည တခုခု လုပနေတာကိုပါ သိလာရတယ ။

သူ့ကို ဂရုမစိုကဘဲ ဘတခငတဲ့ ဒီနစကောငကို ပညာပေးမ ဖစမယ လို့ ဆုံးဖတခက ခလိုကတယ ။

အိပဖေါတီး လူလိမစုံတဲက မဂိုလမး ရေဆိုငကနေ ကောကဖုရားဇောမင့နဲ့အပေါငးအဖေါတေရဲ့ ကောကတေကို နိုငငံခားသားစုံတဲ ဟနဆာငပီး ဘတထုတလာပီး ဇောကီးနဲ့ နပိုလီယနကိုပါ ဘတသားပီး ခေရာဖောကဖို့ ကိုးစားတဲ့အခါ သေသေခာခာကို မလတတမး စောင့ကည့နေတဲ့ လေးမောငမောငနဲ့ အဖဲ့က သူတို့ သားလေရာကို တောကလောက အနောကကနေ လိုကပါလက
ရိပါတယ ။

ညိုညိုညိမးက ဒီဘို ဘတပေးဖို့ စိတမကူးဘူး ။ ဇောကီးတို့နဲ့ဘဲ ခဲဝေယူဖို့ လုပခငတာ ။ ဟနဝငးအောငက တဖတထိုး..မိုကမိုကမဲမဲ လုပတတသူ ဆိုတော့ ဝေစု နဲနဲလေးနဲ့ မကေနပနိုငဘူး..ညိုညိမးရာ…..အပတသာ ဖောငပစလိုကမယ..တနဖိုးက နဲတာ မဟုတဘူး…ယိုးဒယားကို အရငပေးပီး အဲဒီကနေ တခား တနိုငငံငံကို လစကတာပေါ့..ကနော နဲ့ ညိုညိမး ရုပနဲနဲ
ပောငးပစလိုကရင သူတို့ ခေရာခံ မလိုကနိုငပါဘူးဗာလို့ ပောပီး ဇတလုပပစလိုကတာ ..။

လေးမောငမောငက သူတို့ရဲတပဖဲ့ဝငတေကို အကူမတောငး..မခိုငးစေတာက အကောငးရိတယ ။ အကယလို့ ဒီစုံတဲနဲ့ ပတသကပီး တခုခု အခီကီး ရလိုကရငလညး ဝေစုခဲစရာ မလိုဘူးလေ ။
သူခိုငးထားတဲ့ ခာတိတတေက သူကေးမေးထားတဲ့ ကောငလေး ကောငမလေးတေ ။ ပံကလေးတေ ..။ နဲနဲပါးပါး ကေးလိုက ပေးလိုကလညး ရတယလေ ။

ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးက မဲဆောကကို လစပေးမယလို့ ဟနရေးပပီး တကယတမး မဲဆောက မဝတီသားတဲ့ ဘတစကားနဲ့ မလိုကသားဘဲ ပိုမကို ကားနဲ့ လစသားလိုကတယ ။ ပုသိမထကစာရင သူတို့ ထငမာ မဟုတတဲ့ မောငးမကို သားလိုကပီး တညးခိုခနး အသေးစား တခုမာ မတပုံတင နောကတမိ ုး နဲ့ ဝငတညးနေလိုကတယ ။

“ ညိုညိမးရေ…ကနောတို့တော့ ခမးသာပီဗ..ဟားဟားဟား……ကဲ ဒီမာ တပတလောက အသာ အောငးနေပီးမ ယိုးဒယားကို လမးကောငးတမိ ုးကနေ လစကဒိုးကတာပေါ့……”

ညိုညိုညိမးကတော့ မပောနိုငဘူး..။ ဇောကီးတို့ ခေလမးကဲတာကို ကောငးကောငးသိတယ ။ ဇောကီးတို့ လကက ပေးလို့ လတပါ့မလား လို့ စိတပူနေတယ ။ နောကတခါ နပိုလီယနကိုပါ ဘတခဲ့တာ..။ အဆိုးဆုံးကတော့ ကောကဖုရားဇောမင့ကီးကို ဘတခဲ့တာဘဲ ။ ကောကဖုရားက မနမာပညမာသာ မကဘူး ။ နိုငငံခားမာပါ တပည့တပနးတေ အဆကတေ ရိနေတယ လို့ သိ
တယ ။ ဟနဝငးအောငနဲ့ ပေါငးတာ မားပီလား လို့ တေးတောကာ စိတညစနေတယ ။

ဒီအခိနမာ သူတို့ ဟိုတယခနးလေးရဲ့တံခါးကို ခပဆဆလေး ခေါကလိုကသံ ကို ကားလိုကကရတယ ။

ဟနဝငးအောငက “ ဘယသူလဲ…” လို့ လမးမေးလိုကရငး ခောငးကည့ပေါကကလေးကနေ အပငကို ခောငးလိုကတယ ။

“ ကနော ဟိုတယကပါ..တဘကတို့ ဆပပာတို့ လာပို့တာပါ..ဆရာ….”

ဟနဝငးအောင တံခါး ဖင့ပေးလိုကတော့ ဟိုတယက ဝနထမးလေး ဝငလာတယ ။ ဒါပေမယ့ သူ့အနောကက ကပလိုကလာတဲ့ လေးမောငမောငကို တေ့လိုကရတယ ။

“ ဟာ…..ခငဗား…ခငဗား……”

ညိုညိုညိမးလညး လေးမောငမောငကို တေ့လိုကရလို့ တအား လန့သားတယ ။

ခကပီ ..။ ဒုကဘဲ …။

လေးမောငမောငက လကထဲမာ ခောကလုံးပူးတလကကို အသင့ ထုတကိုငထားတယ ..။ မကနာထားက တငးမာလနးနေတယ ။

“ ရုတရုတ ရုတရုတ မလုပကနဲ့နော …ငါ ဒီတခါ မငးတို့ကို ခင့မလတဘူး ….ယုံလညး မယုံတော့ဘူး …..”

“ ဆရာလေးမောငမောင…တောတယဗာ..မောငးမအထိ လိုကလာနိုငတယ ဆိုတာ တောတော တောတာဘဲ..ဟငးဟငး…ဆရာရယ…ကနောတို့ကို ရကတော့ မရကစကပါနဲ့ဗာ…..”

ဖောငး …

အားးးး……

လေးမောငမောငက ရုတတရကကီး နားရငးရိုကထည့လိုကလို့ ဟနဝငးအောင ကမးပေါကို ပကလက လဲကသားရတယ ။

“ ဟာ…ဘာ…ဘာလို့ ရိုကတာလဲ ဆရာရယ ….”

ကမးပငမာ ပကလကလဲသားတဲ့ ဟနဝငးအောငက လူးလဲထရငး မေးလိုကတယ ။

“ မငးက ငါ့ကို ဘတလို့ပေါ့…..မငးတို့ ဘတတိုငး ခံမယ ထငသလား..”

ဝစကနဲ ဟနဝငးအောင ဘိုကကို ရူးစီးထားတဲ့ ခေထောကနဲ့ ကနထည့လိုကပါတယ ။

“ အန့…..”

“ တော..တောပါတော့ အကို….”

ညိုညိုညိမးက ဝငတားတယ ။

“ ဖနး …”

“ အား……”

ညိုညိုညိမး ပါးကိုလညး လကပန ရိုကထည့လိုကတယ ။

“ ကောငမ..ဖါသညမ…..လာမညုနဲ့..သေသားမယ…..”

လေးမောငမောင ကမးပီ ။

“ မလုပပါနဲ့ အကိုရယ…..နာတယ……”

ဟနဝငးအောင နဲ့ ညိုညိုညိမးကို လကထိပမား ခတလိုကတယ ။ ညိုညိုညိမး ငိုနေပီ ။

“ ကောကဖုရားဆီက ဘတခဲ့တဲ့ ကောကတေကော..ဘယမာလဲ…ထုတပေးစမး……..”

ဟနဝငးအောငက အကောငရိုကဖို့ ကိုးစားသေးတယ ။ လေးမောငမောငရဲ့ လကသီး..လကဝါးစောငးတေ တဖောငးဖောငး တခပခပ သူ့ကိုယပေါကို ကရောကလာတော့ ဟနဝငးအောင လညး

အသားနာလာလို့ ဖင့ပောရတော့တယ ။

အတကခီကော့စ လကဆဲသေတာလေး နဲ့ အပည့ ထည့ထားတဲ့ ကောကတေကို လေးမောငမောင တေ့ရတော့ လောဘဇော တကပီ …။ ဒါတေကိုသာ ရလိုကရင တသကလုံး

ခမးသာပီ..နိုငငံခားမာ နေရုံဘဲ ….လို့ တေးနေတယ ။

( ဒီနစယောကကို ဘယလိုလုပမလဲ……) သူစဉးစားနေပီ ..။

သတပစလိုကမလား…အို..ငါ ဘာတေ တေးမိပါလိမ့ ..လောဘတကပီး လူသတဖို့တောင စဉးစားမိသားတယ….အငး..မလယဘူး…..ဘာလုပရမလဲ…ဘာလုပရမလဲ…….။

တီတီတီ….တီတီတီ…….တီတီ…..

သူ့ခါးမာ ခိတထားတဲ့ ဖုနး မညလာတယ …။ ဘယသူပါလိမ့….”

ဟင..ရဲမူး…..ရဲမူး ဆကတာပါလား…..။

                               ************************************************************************************

ဦးတငမောငလတ တောတော စိတညစနေတယ ။

ကောကတေ ဘတတဲ့ ကိစကို ဇောကီးနဲ့ဘဲ လဲထားခဲ့တာ အခုတော့ သူ့အပစလို ဖစနေတယ ။

ကောကဖုရားဇောမင့က သူ့ကို နပိုလီယနနဲ့ အိပဖေါတီး စုံတဲတို့ ဘတမနး သိသားပီ ။ သူတို့တတေ ထငထားတာထက ကောကဖုရာက ပိုလငနေတဲ့အပင အဆကအသယကလညး ကောငး

တယ ။ ပိုငတယ ..။ ခကတာက ကောကဖုရားရဲ့ အဆကအသယတေကနေတဆင့ ဒီကောကဘတတဲ့ ကိစကို ဦးလူကီးရဲ့ နားကို ပေါကသားတာဘဲ ။

ဦးလူကီးက ဦးတငမောငလတကို ဖုနးဆကပီး မေးပီ ။

ဇောကီးနဲ့ဘဲ လဲထားတာကောင့ အခုလို ဘာမဟုတတဲ့ မလောကလေး မလောကစား စုံတဲက ဒို့လိုကောငတေကို ဘတသားတာ လို့ ဦးလူကီးက ဖုနးနဲ့ ဆက အပစတငတယ ။

“ တငမောငလတ….”

“ ဗာ..ဆရာ…….”

“ ဇောကီးကို မငး ဆုံးမ မလား..ငါကိုယတိုင အပစပေးရမလား…”

“ ကနော ဆုံးမနိုငပါတယ..ဆရာ ဘာဖစစေခငသလဲသာ ပောပါ ….”

“ အရငဆုံး ဟို စုံတဲနောကကို လိုကခိုငး..မရရတဲ့နညးနဲ့ ဒီပစညးတေကို ပနယူခဲ့ခိုငး…ရလာရင တမိ ုး စဉးစားမယ…မရလာရငတော့ တမိ ုးပေါ့…..”

“ ဟုတကဲ့ဆရာ….”

ဦးတငမောငလတက ဇောကီးကို ရေရေလညလည ကပပီ ။

ဇောကီး နေစရာကို မရိတော့ ။

မဲဆောကကို သူ ခကခငး ကားနဲ့ လိုကသားတယ ။ တပည့တေ အမားကီးနဲ့ ။ ဦးတငမောငလတက အိပဖေါတီးကို တေ့ရင အသေသတပစပီး အလောငးကိုဘဲ

ဓါတပုံရိုကယူလာခဲ့ဖို့ ပောလိုကသည ။

                                       **************************************************************************************

ကောကဖုရား ဇောမင့ ဆရာဝနခေါရတဲ့ အခေအနေ ဖစသားတယ ။

ဘတခံရတဲ့ တနဖိုးက အရမးမားတယ ။ မရရအောင ပနလိုကဖို့ တပည့တေကို တာဝနပေးလိုကသလို နပိုလီယနရဲ့ နောကကယမာ..အိပဖေါတီးစုံတဲရဲ့ နောကကယမာ ဘယသူ အားပေး

ကူညီနေသလဲ ဆိုတာကိုပါ သူ စုံစမးခိုငးတယ ။

ကောကဖုရားဇောမင့ နေတဲ့ သူဌေးရပကကက တိုကကီးဆီကို ရဲကားနစစီး ထိုးဆိုကလာတယ ။

အရပဝတအရပစားနဲ့ ရဲအရာရိကီးတေ တိုကကီးထဲကို ပာပာသလဲ ဝငသားကတယ ။

“ ကိုဇောမင့ ရိလားဟေ့…”

တိုကအပေါကဝမာ တေ့ရတဲ့ ကောကဖုရားရဲ့ တပည့တေကို သူတို့ အလငစလို မေးကရငး တိုကကီးထဲကို ဝငကတယ ။

“ ရိပါတယ…ခငဗ….ကပါ…ကပါ…”

ဦးဇောမင့က ကုတငပေါမာ ပကလက ဖစနေတာ သူတို့ တေ့လိုကကတယ ။

“ ကိုဇောမင့..ဖစမ ဖစရလေဗာ…..အခု ဘယလိုနေသေးလဲ..သတငး ကားကားခငး လိုကလာကတာ ….”

“ အေးဗာ…..တောတောဘဲ စိတထိခိုကသားတာနဲ့ လူပါ ထိတာ….”

“ ခငဗား လိုအပတဲ့ အကူအညီ ရိရင ပောဗာ..အခငးခငးတေ ဘဲ ..ဒီလူနဲ့ ဒီလူ ဘာမ အားမနာနဲ့..ကိုဇောမင့ကို ထိခိုကရင ကုပတို့ကို ထိခိုကသလိုပါဘဲ …ဘာဘဲ ဖစဖစ ကူညီဖို့

အဆငသင့ဘဲ…”

“ ကေးဇူးပါဘဲဗာ ….”

နပိုလီယန သယသယစံကို ငေနဲနဲ ထုတပေးပီး ကနတဲ့ငေက သူ့လူတယောကဆီမာ သားယူပေးမယ..ဆေးရုံကနေ စောင့ဆိုပီး ဆေးရုံရေ့ကို တကစီနဲ့ လိုကပို့ပေးလိုကပီး တကိုးထဲ လစတော့

တာဘဲ ။ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးကို သူ ဖုနးတေခေါကည့သလို သူတို့ တိုကခနးကို သားကည့လိုကသည ။ သူတို့ ရိမနေဘူး ။ သူတို့ ဒိုးသားပီ ဘတသားပီ ။ တကယ လုပရဲတဲ့ကောငတေ။

ရနက မသေးဘူး ။ ဇောကီးရယ..နောကကယက ဦးတငမောငလတ..ဦးလူကီး ..တဖကမာလညး ကောကဖုရားဇောမင့ ..တကယ့ ဒိတဒိတကဲတေကိုမ တကဘတတယ ။ ကတုံးပေါထိပကက

လုပတယ ။ နပိုလီယန လတတလော အဝေးကို ပေးမ ဖစမယ ။ နယခားကို ပေးရင ဒငးတို့ လိုကဖုတမာ သေခာတယ ။ ဘယကို ပေးရမလဲ ။ စဉးစား…စဉးစား……။ အခိနက မရိဘူး ။

ဘယကို ပေးမလဲ …။

ထိုငး နယစပကို ပေးရင သူတို့နဲ့ တိုးမိမာ သေခာတယ ။ သူတို့ မလိုကမယ့ သူတို့ မထငမယ့ တနေရာရာကို ပေးမ …။

နပိုလီယန မုံရာ တဖကကမးက ညောငပငကီးဆိပက သူ့သူငယခငး ဇငကီးဆီကို သားဖို့ ဆုံးဖတလိုကသည ။ ညောငပငကီးက ဆားလငးကီး မို့နယထဲမာ ရိသည ။ မစဆိပ ဖစသည ။

ရနကုန မုံရာ အဝေးပေးကားပေါမာ နပိုလီယန ပါသားသည ။

လေးမောငမောင သူ့အထကလူကီး ရဲမူးကို ညာလိုကသည ။

ဟနဝငးအောင နဲ့ ညိုညိုညိမးကို သူ ရာမတေ့သေးဘူးလို့ ညာလိုကသည ။ သူ လောဘတကနေသည ။ ဟနဝငးအောငတို့ ဘတလာတဲ့ ကောကတေကို သူ လိုခငနေသည ။

“ မငးတို့ ၂ယောက ထိုငးကို ဒီအခိန ပေးလို့ မဖစဘူး…ဇောကီးတို့က မဲဆောကမာ ရောကနေလောကပီ..ဒီတော့ ကေ့ပတပီး သားရမယ..တနေရာကို ခဏ ရောငနေရမယ …..”

ဟနဝငးအောငက “ ကနောတို့ ဒီ မောငးမမာဘဲ ခဏအောငးနေလိုကရင မကောငးဘူးလား …” လို့ မေးသည ။ ဟနဝငးအောငကို သူ ကုလားထိုင လကရမးနဲ့ တဲပီး လကထိပခတထားသည ။

ညိုညိုညိမးကိုတော့ သူ လကထိပ ခတမထားဘူး ..။

ညိုညိုညိမးကလညး..“ ဟုတတယအကို….မောငးမ ကို သူတို့ ထငမာ မဟုတဖူး ….သူတို့က နယစပကို သားမယ့ ကားလမး တေ လေယာဉကငးတေကို စောင့ကည့နေကမာဘဲ …ဒီမာ

ခဏ ငိမပီး နေလိုကရင ကောငးမယ ထငတယ …” လို့ ပောလိုကသည ။

လေးမောငမောငလညး သူတို့ ပောတာ မနပေမယ့ သူက သူတို့ နစယောကကို ပါ တနညးနညးနဲ့ ရငးပစခငတာ…တတနိုငရင သူတယောကထဲ အားလုံးကို ယူခငတာ…သူတို့ နစယောကကို

မသတတောင ထောငထဲကို ပို့လိုကခငတယ ….။ ဒါကောင့ နယစပတနေရာရာကို သူ သားခငနေတယ ။

“ ညိုညိမး…..”

“ ဟုတကဲ့ အကို…..”

“ ငါ့ကို နဲနဲ နိပပေးစမး …..”

“ ဟုတကဲ့ အကို…”

ညိုညိုညိမး သူ့ဆီကို လောကလာသည ။ သူထိုငနေတဲ့ ကုလားထိုင အနောကမာ ရပပီး သူ့ပုခုံးကို နိပပေးသည ။

“ ခေါငးကို နိပ …”

ညိုညိုညိမးက သူ ခိုငးတဲ့အတိုငး ခေါငးကို နိပသည ။ သူ စဉးစားနေတာ ဟနဝငးအောငကို ရငး ပစလိုကပီး ညိုညိုညိမးကို ခေါပီး ရောငတိမးသားဖို့ ..။ ညိုညိုညိမး သူနဲ့ ပါရင

သူ့လိုအငဆနတေကို ညိုညိုညိမးက ဖည့ဆညးပေးမာမို့ …။ ညိုညိုညိမးရဲ့ အပုအစုတေကို ပန မငယောင စဉးစားမိတော့ သူ့ပေါငကားက ဒုတက မာလာသည ။ ထောငလာသည ။

“ ညိုညိမး …မနိပနဲ့တော့ …”

“ ရင ….”

သူပောလိုကတဲ့ အသံကောင့ ဟနဝငးအောငက ခေါငးမော့ကည့သည ။

“ လာ..ငါ့ကို ပုလေကိုငပေးစမး …..”

“ ဟုတ …”

ညိုညိုညိမးက ဟနဝငးအောင ဖကကို တခက လမး ကည့လိုကပီး လေးမောငမောငရဲ့ အရေ့မာ ဒူးလေး ထောကလိုကသည ။ လေးမောငမောငက သူ့ပုဆိုးကို ဖေလိုကသည ။ တုတခိုင

ပီး တောငမာနေတဲ့ လိငခောငးကီး ပေါလာသည ။ ဟနဝငးအောငက စကဆုတတဲ့ အမူအရာနဲ့ ကည့နေသည ။

“ ညိုညိမး….မလုပနဲ့….မငး..မငး …ကေးစားမ လား …..”

ဟနဝငးအောငက လမးအောလိုကသည ။ သို့ပေမယ့ ညိုညိုညိမးက လေးမောငမောငရဲ့ လိငတနကို လကတဖကနဲ့ လမးကိုငဆုပလိုကသည ။ ဟနဝငးအောငရဲ့ တောကခေါကသံ

ထကလာသည ။ လေးမောငမောငက ဟနဝငးအောင ဖကကို လမး ကည့လိုကပီး….“ ဟေ့ကောင..မငး ပါးစပကို ပိတထားစမးကာ…..ပုလေကောငးကောငး အမုတခံပီးမ မငးလာကို ငါ

လာဖတပစမယ..ခေးမသား….” လို့ လမးဟောကလိုကသည ။ ညိုညိုညိမးက လိငတနထိပဖားကို ပါးစပလေးနဲ့ ငုံလိုကပီး စုတပါတော့သည ။

“ အငး…ဟငး…စုတ…ညိုညိမး..စုတ……”

ဟနဝငးအောငက မကနာကို တဖကကို လည့ထားသည ။

တပတပတအသံတေ နဲ့ လေးမောငမောငရဲ့ ညညးသံတေ ထကပေါနေသည ။

ညိုညိုညိမးက လေးမောငမောငကို ကကနန ပုလေမုတပေးနေတာကို ဟနဝငးအောင မကနာလဲနေ
လို့ မမငရပေမယ့ အသံတေ ကားနေရတယ ။ တပတပတတပတပတ အသံဗလံတေနဲ့ လေးမောင
မောငရဲ့ ညညးတားသံတေ ကားနေရတယ ။ ဟနဝငးအောင ရငထဲမာ ခံပငး နာကညးနေတယ ။ သူ
တယောကလုံး ဘေးမာ ရိနေတာကို သူ့စောကို ပုလေမုတ ခိုငးနေတယ ။ ဟိုကောငမကလညး မုတတယ ။ နောကဆုံး ပီးခါနီးမာ ပိုဆိုးတယ ။ လေးမောငမောငက ညိုညိမး ပါးစပထဲကို ကော့ကော့ဆောင့ထိုးတယ ။ “ ဟား….ပီး….ပီး……” လို့ အောရငး သူ့လိငတနကီးကို ညိုညိမး ပါးစပထဲက ဆဲထုတလိုကတဲ့အခိန ပနးထကလာတဲ့ သုတရညပစပစတေက ညိုညိမးရဲ့ မကနာပေါ
ပကဖနးမိသားတယ ။

သုတရညတေ ပနးထကတာ ရပလဲသားရော ထိပဖူးက အပေါကမာ အရညတခို့ ပေကံနေတဲ့ လိငတနကို ညိုညိမး ပါးစပနားကို တိုးကပပေးလိုကတော့ ညိုညိမးက တပတပတနဲ့ စုတပေးနေ
ပနတယ ။

“ အိုး..အရမး ကောငးတာဘဲ ညိုညိမးရယ .မငးရဲ့ ပုလေကတော့ ထိပတနး ရယဘဲကာ…..”

လေးမောငမောငက ထရပလိုကရငး ပောတယ ။ ပုဆိုးကို ပနဝတတယ ။ ကုလားထိုငမာ ခိတထားတဲ့
သားရေ ပုခုံးစလယ သေနတအိတကို သူ ပနဝတလိုကတယ ။

“ ဟေ့ကောင….မငး အခိ ုးကို ငါ မကိုကဘူး ..မငးက အာခံတာလား…..စောစောက မိုးပောဂိုးပောနဲ့”

ဟနဝငးအောင ဆီကို သူလောကသားရငး လကသီးတေကို ကစကစဆုပရငး ပောလိုကတယ ။

သူတကယ နာတော့မည ဆိုတာကို သိတဲ့ ဟနဝငးအောငလညး အသားအနာ မခံတော့ …။

“ အာမခံပါဘူးဗာ…ကနော အာမခံရဲပါဘူး…ဆောရီးဗာ…ကနော မားတာတေ စိတမရိပါနဲ့…..”

ဟနဝငးအောငက တောငးပနနေလို့ သူခကသားတယ ။

ဒီအခိနမာ ညိုညိုညိမးက “ ဘိုကဆာလိုကတာ အကိုရယ …တခုခု စားခငတယ …” လို့ ပောလာတယ ။ လေးမောငမောင ကိုယတိုငလညး ဆာလောငနေသလိုဘဲ ..။

သည အိပဖေါတီးစုံတဲကို သတိထားရမည ။ သူတို့က လူတေကို ပါခယပနေက ..။ ဉာဏ သိပမား
တဲ့ ဖိုးတမးတီးတေ ။

ဟိုတယက စားပဲထိုးလေးကို ဖုနးနဲ့ လမးခေါလိုကတယ ။

လေးမောငမောငက စားပဲထိုးလေး ရောကလာတဲ့အခိန အခနးထဲမာ သူ လကထိပခတထားတဲ့ ဟနဝငးအောငကို မတေ့စေခငလို့ အခနးပငကို သူ ထကသားလိုကတယ ။

“ ဆရာ..ဘာလုပပေးရမလဲခငဗ…” ဆိုပီး တရိုတသေ လာမေးတဲ့ ကောငလေးကို ခေါကဆဲ ထမငး အ
ခေါကကင အသားကင ဝယခိုငးလိုကတယ ။ အရကက တပုလငး …။

ဒီအခိနမာ ဖုနးလာတယ ။ သူ့သတငးပေး တယောကဆီ က …။ ရနကုနမာ ဇောကီးတို့အုပစုကရော
ကောကဖုရားဇောမင့တို့ကရော အိပဖေါတီးစုံတဲကို အပူတပငး လိုကရာနေတယလို့ ပောပတာ ။

“ မငးတို့နစယောကကိုတော့ မေလနရာနေပီ….”

“ ဘယလိုလုပကမလဲ အကို..ညိုညိမးတို့ အပငထကရင ပကပငးတိုးနိုငတယ..မောငးမမာ မတိုးရင
တောင တနေရာရာမာပေါ့ …”

လေးမောငမောင လညး တကယတော့ လစခငလပီ ။ သူတို့ရဲတပဖဲ့ကလညး ညိုညိုညိမးနဲ့ဟနဝငးအောငတို့ကို လိုကရာကမညဆိုတာ
သေခာသည ။

တံခါးခေါကသံကောင့ လေးမောငမောင တံခါးဆီကို ထလောကသားပီး ဖင့လိုကတယ ။ ဘိုကဆာနေ
ကပီလေ ။ တံခါးလဲ ပင့သားရော သူမောလင့ထားနေတဲ့ ဟိုတယက ကောငလေး မဟုတဘဲ မထင
မတထားတဲ့ လူတယောကကို တေ့လိုကရလို့ မငသကအံ့သသားပီး စကန့ပိုငးလောက ကောငငေးသားတဲ့အခိန ဒီလူက ဝုနးကနဲ သူ့ဆီ ကို ခုနဝငပီး သူ့ကို တနးပစလိုကသည ။

ရုတတရကမို့ လေးမောငမောင ခံလိုကရသည ။
ဒီလူတနးလိုကတဲ့ အရိနက ပငးသည ။ ကမးပငပေါကို နောကပန လနကသည ။
ပကလက အနေအထားကနေ ဒီလူကို တိုကခိုကဖို့ သူ့ပုခုံးစလယအိတထဲက သူ့သေနတကို ဆဲထုတဖို့ ကိုးစားလိုကသည ။ သို့ပေမယ့ ဒီလူက သူ့ထကမနသည ။ သူ့လကထဲကို ရောကလာတဲ့ သေနတကို ခေထောကနဲ့ ခတထုတပစလိုကသည ။ သေနတက ခပဝေးဝေးကို လင့
စငသားတဲ့အခိန လေးမောငမောငက ဒီလူရဲ့ ခေထောကတေကို သူ့ခေထောကတေနဲ့ရိုကလဲခလိုက
သည ။ ဒီလူလဲကအသား လေးမောငမောင က သူ့အပေါကို ခုနအုပသည ။

ဒီလူကို သူ သိသည ။ ရနကုနတိုငး ဒုစရိုကနိမနငးရေးအဖဲ့က ရဲ ။ ဘာအဆင့လဲတော့ မသိ ။
ခဏခဏ တေ့ဖူးနေသည ။ အရပဝတနဲ့ လုပရားနေတဲ့လူ ။

ဒီလူက သကသည ။ သူ့လကထဲမာ သေနတတလက ရောကနေပီ ။ မဲနကနက ပောငးတို ခောက
လုံးပူး တလက ။ လေးမောငမောငက သေနတကိုငလကကို လကဝါးစောငးနဲ့ ခုတလိုကသည ။
ဒီလူ အားကနဲအောပီး သေနတ လကထဲက လတကသည ။ လေးမောငမောငကို အောကကနေ ဒူး
နဲ့ ပင့တိုကပီး ဘေးကို လိမ့ထကသားသည ။ အတိုကအခိုက အတေ့အကုံ ရိသူ ဖစမည ။ လေးမောငမောင က သူလတကသော သေနတကို ပေးကောကဖို့ ကိုးစားပေမယ့ ဒီလူ ဒူးနဲ့ တိုက
တာကောင့ လုပခငတာ မဖစ ။ ဘေးကို လဲကခိန ဒီလူက သေနတ ပနရသားသည ။ လေးမောငမောငက ခေထောကနဲ့ကနပီး လူးလဲထသည ။ ဒီလူရဲ့ သေနတကို ကနမိပေမယ့ ဒီတခါတော့ သေနတက လတမသား ။ ကညဆံထကသားသည ။ ဒိနးကနဲ ယမးပေါကကဲသံက ကယ
လောငလသည ။ ကညဆံက လေးမောငမောငရဲ့ လညပငးကို ထိမနသားသည ။ လေးမောငမောင
ခေကနဲ လဲကသားသည ။ သညလူ လေးမောငမောငဆီကို ပေးပီး သေနတမနတဲ့ ဒါဏရာကို ကည့
သည ။ “ ဟာ..သောကဂဘဲ …ငါက ပစဖို့ မရညရယပါဘူးကာ….”

သညအခိနမာ ဒိနးကနဲ သေနတသံတခက ထကလာပီး ဒီလူ ဝုနးကနဲ ကမးပေါကို လဲကသားသည ။

“ ဟင..ညိုညိမး ….. မငး ပစ..ပစလိုကတယ….”

ဟနဝငးအောငက ယမးငေ့လေးတေ ပောငးဝမာ ဝေနေတဲ့ လေးမောငမောင လင့ကခဲ့တဲ့ သေနတကို ဆုပကိုငခိနထားတဲ့ ညိုညိုညိမးကို ထိတလန့တုနလုပစာနဲ့ ပောလိုကသည ။

“ ဟုတတယ…ညိုညိမးတို့ မဟုတရင လကထိပနဲ့ ရနကုန ပနပါသားမာ…မထူးဘူး….သနးခေါငထက
ညဉ့မနကတော့ပါဘူး..ကဲ..အမန ပေးကရအောင …”

ညိုညိုညိမးက အသကမရိတော့တဲ့ လေးမောငမောငနဲ့ သူပစလိုကတဲ့လူ ကို သေမသေ သေခာစာ
စစဆေးပီးမ လေးမောငမောငရဲ့ နံရံက ခိတမာ ခိတထားတဲ့ တိုကပုံအက x{103E}ထဲက လကထိပသော့ကို
နိုကယူပီး ဟနဝငးအောငကို ခတထားတဲ့ လကထိပကို ဖုတပေးလိုကသည ။

လူစိမးရဲ့ ကိုယကို နိုကခတ ရာဖေလိုကတော့ ရနကုနတိုငး ဒုစရိုကနိမနငးရေးက ဒုရဲအုပကောစာဦး
ဆိုတဲ့ စီစစရေးကပပား ကို တေ့သည ။

“ ရဲနစယောကတော့ သေနေပီ ညိုညိမးရေ …အမနဆုံး ပေးကမ ဖစမယ…လာ..လာ…”

ကောကတေပါတဲ့ လကဆဲသေတာပားလေးကို အဓိက ထားပီး ဆဲယူကာ ဟိုတယထဲက ထကသည ။
သူတို့ကို မငကတဲ့လူတေ တောတောမားသည ။ သေနတသံ နစခကကောင့ လူတေ လာကည့က
တာ ။

ဟိုတယကနေ သူတို့ ထကသားကပီး နဲနဲလမးတဲ့ အခိနမာ ဆိုကကားတစီး တေ့လို့ ကားဂိတကို
လိုကပို့ခိုငးလိုကသည ။

အိပဖေါတီးစုံတဲလညး သေနတနစလက..ကုဋေနဲ့ခီတနတဲ့ ကောကတေ ပါတဲ့ လကဆဲသေတာလေးနဲ့
မောငးမမို့ကနေ အမနဆုံး ထကခာသားကသည ။

နပိုလီယန ညောငပငကီးဆိပကို ရောကသားပီ ။
သူငယခငးဇငကီးက အဲဒီမာ ပဲစား လုပစားနေတဲ့လူ ။ လင့ရိုဘာကား တစီးနဲ့ ဘီယာလေးမော့ပီး
ကောငးစားနေတဲ့သူ ဖစသည ။

နပိုလီယနက ကိုယ့အကောငးနဲ့ ကိုယမို့ အပင မထကခငဘူး ။ အိမထဲဘဲ ပုနးနေခငတာ ။ ဇငကီး
က နပိုလီယန ဘာဖစလာသလဲ မသိတော့..ညဖက ကေတီဗီဆိုငတေကို ခေါသားခငသည ။ သူ့မိတဆေ အပေါငးအသငးတေနဲ့ နပိုလီယနကို မိတဆကပေးခငသည ။

ဒီနေ့ ညနေဖက နပိုလီယနကို ကေတီဗီဆိုငကို အတငးခေါသည ။ မလိုကခငဘူးလို့ ပောလို့လညး
မရဘူး ။ ကေတီဗီဆိုငက ကောငမလေးတေက နပိုလီယနကို မဖမးစားနိုငဘူး ။ သူ့အနရာယက ကီး
မားနေသည ။ သူ့ကို လိုကရာနေတဲ့လူတေ လကထဲ မိမသားဖို့ကဘဲ သူ့အတက အရေးအကီးဆုံး
ဖစသည ။

ဇငကီးကို မငငးသာလို့ လိုကသားရသည ။ အဆိုးဝါးဆုံးကတော့ ဇငကီး ခေါဖိတလိုကတဲ့ မိတဆေ
တေထဲမာ ရဲတယောက ပါနေတာ ..။ မုံရာက ရဲ ..။ စခနးမူးညန့ရေ…တဲ့ ။ စခနးမူးညန့ရေက အရေးထဲ စပစုနေသည ။ ဘာအလုပလုပလဲ..ရနကုနမာ ဘယမာ နေသလဲ …။

ကေတီဗီမာ ဇငကီးက သူ့အသံပဲကီးနဲ့ ရေးခေတက ဟငတထနးရငနဲ့ တံတေးသိနးတန သီခငး
တေကို အောဆိုနေတဲ့ အခိန စခနးမူးညန့ရေ…ရပကကလူကီးဦးအောငပင့…ဟိုတယမနနေဂာဦးထနး
သိနး ဆိုတဲ့ ဇငကီးရဲ့ အပေါငးအသငးတေနဲ့ နပိုလီယနက အရကအတူတူ သောကရငး စကားပော
နေသည ။ ကေတီဗီက ကောငမလေးတေကတော့ ပေါငပေါလာထိုငလိုက အရကငဲ့ပေးလိုကနဲ့ ။

သေးပေါကခငလာတာနဲ့ အိမသာကို ထသားလိုကသည ။ စီးကရကအနံ့တေ မနထနနေတဲ့ အရကဝိုငးကို စိတပကမိနေသည ။ အိမသာခနးက တောတောဘဲ ညစပတသည ။ အနံ့နံရုံမက ကမးတေကလညး စိုပေနေသည ။ အိမသာသားအပီး လကဆေးဖို့ လုပတော့လညး အဆငမပေဘူး ။

ဒီအခိနမာ လူနစယောက အိမသာခနးထဲ ဝငလာသည ။ အထဲရောကတာနဲ့ လကဆေးဖို့ လုပနေတဲ့
သူ့ကို ပေးထိုးက ကနကသည ။ ရုတတရကဆိုတော့ ထငမထား ..မမောလင့ထား.။ ပကလကလန
ကသည ။ သူတို့က နံကားကို ကုံးကနကသည ။ လူးလဲထဖို့ကိုးစားတဲ့သူ့ကို ဒူးနဲ့တိုကသည ။
လကသီးနဲ့ဝိုငးထိုးသည ။

သူ့နာခေါငးကို ထိုးမိလို့ သေးတေလံကလာသည ။ လကသီးတတောင လကဝါးစောငးတေ က အဆကမပတ သူ့ခေါငး ဇကပိုးနဲ့ ဘိုကကို ထိုးနကနေကသည ။

“ တော..တောကပါဗာ..ကုပ ဘာလုပမိလို့လဲ …ဘာကောင့ ဒီလောက ဝိုငးဆောနေကတာလဲ..”

လူနစယောကက တကယ့ မိုကတီးပုံတေ ။

အသားမဲမဲ နဲ့ ကုလားဆငကောငက ..“ ဘာလုပမိလို့လဲ..ဟုတလား…..ဟားဟားဟားဟား…..မငး ဘာလုပခဲ့တယ ဆိုတာ မငး သိမာပါကာ….” လို့ ပောရငး သူ့လကနစဖကကို အနောကကို ဆဲပူး
ပီး ကိုးနဲ့ တုပခညလိုကသည ။ ကနတဲ့ တယောကက သူ့ဇကပိုးကို လကသီးနဲ့ ထပပီး ထိုးနေဆဲ ။

“ ဟေ့…ဒေးဗစ..သူ့ပါးစပကို တိပနဲ့ ပိတစမးကာ….”

ကုလားဆငကောငက ဘောငးဘီအိတထဲက တိတအမဲရောငပားကီးကို ထုတယူပီး နပိုလီယနရဲ့ ပါးစပမာ ပိတကပလိုကသည ။

“ ကဲ…သားစို့…ဒေးဗစ..အပငဖက လူရိပလူခေ ထကကည့စမး …. ”

နပိုလီယန့ကို ဆိုင အနောကဖကပေါကကနေ ခေါထုတသားကသည ။ မောငရိပမာ စကနိုးထားတဲ့
ကားတစီးရပထားတဲ့ဆီကို သူ့ကို ခုပကိုငပီး ခေါသားကသည ။ ကားထဲလညး ရောကရော အမဲရောင
ခေါငးအုံးစပလို အဝတအိတကီးတအိတကို သူ့ခေါငးပေါကို စပလိုကကသည ။ ကားနောကခနးမာ သူ့ကို အလညကထားပီး သူတို့က ဘေးတဖကတခကကနေ ညပထိုငလိုကကသည ။

“ အေးအေးဆေးဆေး လိုကခဲ့ကာ…တတနိုငရင ငါတို့ ထပ မလုပခငတော့ဘူး…..”လို့ ကားရေ့ခနး
မာ ထိုငနေတဲ့ လူက ပောလိုကသည ။ သူတို့ လုပထားတာလညး ကဲပဲဖူးယောငနေပီ ။ တလမးလုံး ဒါဏရာတေ က တစစစစ နာကငကိုကနေသည ။ မကနာကို အိတစပထားပေမယ့ အမနလမးမကီး
မာ မောငးနေတယ ဆိုတာတော့ နပိုလီယန သိနေသည ။ ရနကုနကိုဘဲ ဦးတညနေတာ ဖစမည ။
သညလူတေ ကောကဖုရားရဲ့ လူတေ ဖစဖို့မားသည ။

ရဲမူးကိုကိုလငး နဲ့ ရဲအုပဦးဇောတိုးတို့ ကောကဖုရားဇောမင့ရဲ့ တိုကအိမကီး ရဲ့ မလမးကမးမာ ရောကနေကသည ။ ကားတစီးထဲမာ ထိုငရငး အခေအနေကို အကဲခတနေတာ ။

မကာခငကဘဲ ဦးဇောမင့တိုကကီးထဲကို လကပနကိုးတုပထားတဲ့ လူတယောကကို အတငးဆဲခေါ
သားတယလို့ သတငးပေးလို့ သူတို့ ရောကလာတာ ။

ရဲမူးကိုကိုလငးနဲ့ရဲအုပဦးဇောတိုးတို့ မောငးမမာ ဖစပကသားတာနဲ့ ပတသကပီး အရမး အလုပမား
နေကတယ ။ သူတို့ အသငယူထောကလမးဖို့ လတထားတဲ့ ဒုရဲအုပလေးမောငမောငက အိပဖေါတီး
စုံတဲနောကကို လိုကသားပေမယ့ သူ မောငးမမာ ရောကနေတာကို သူတို့ကို ထိနခနထားတယ ။

လေးမောငမောင မရိုးမသား တခုခုတော့ လုပနေပီ လို့ ရဲမူးကိုကိုလငး က ယူဆခဲ့တာကောင့ လေးမောငမောင အနောကကို ဒုရဲအုပကောစာဦး ကို လတလိုကတယ ။ အခုတော့ ရဲမူးကိုကိုလငးရော ရဲအုပဦးဇောတိုး ရော အရမး တုနလုပသားတယ ။

မောငးမက ရဲစခနးမူးက ဖုနးဆကတယ ။ ကောစာဦးကော လေးမောငမောင ကော ဟိုတယခနး
ထဲမာ သေနတဒါဏရာ နဲ့ သေနေတဲ့အကောငး …။

သူတို့ ခကခငးလိုကသားကတယ ။ အိပဖေါတီးစုံတဲ လစသားတာကို မငတဲ့ မကမငသကသေတေ
ရိတယ ။ သူတို့ကို အထကက ကောငးကောငး ကိမးမောငးတော့တာဘဲ …။

ဒုရဲအုပကောစာဦး နဲ့ ဒုရဲအုပလေးမောငမောငတို့ အလောငးတေကို စစဆေးကည့လိုကတော့ သူတို့သေနတတေနဲ့ တယောကကို တယောက ပစခတထားတယလို့ တေ့ရိခဲ့ရတယ ။လေးမောငမောငရဲ့ ကိုယထဲက ကညဆံက ကောစာဦးသေနတက ကညဆံ ဖစသလို ကောစာဦးရဲ့ ကိုယထဲက ကညဆံက လေးမောငမောင ရဲ့ သေနတက ပစတယ ဆိုတာ တေ့ရီရလို့ ..။ သေနတနစလကကတော့ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးတို့ လကထဲကို ပါသားတယ လို့ ယူဆကတယ ။

ရဲအုပဦးဇောတိုးက “ ရဲမူးရယ…ကနောတော့ လေးမောငမောင အဖစကို ယုံတောင မယုံနိုငဘူး..
ကနောက ဒီကောငလေး အရမး ရိုးအတယ ထငထားခဲ့တာ….” လို့ ပောနေတယ ။

ရဲမူးကိုကိုလငးက “ လူရိုး ဆိုတာသငးခိုငးကုနးမာတောင မရိတော့ဘူး…အခုခေတက မီးသဂိုလတဲ့
ခေတလေ….” လို့ ပနပောလိုကတယ ။

ရဲအုပဦးဇောတိုး လကထဲက ဝေါကီတောကီက အသံထကလာတယ ။

“ ကနောတို့ ပတပတလညမာ ဝိုငးထားပီ..ဆရာ.ဘာဆကလုပရမလဲ …” တဲ့ ။

“ စတငးဘိုင ငိမနေပါ …ဘာလုပရမယ ဆိုတာ ညနကားမယ….”လို့ ရဲအုပဦးဇောတိုးက ပနပောလိုကတယ ။

ဦးဇောမင့တိုကကီးထဲကို မဝငသေးဘဲ အခေအနေကို သူတို့ စောင့ကည့နေကတယ ။

“ ဦးဇောတိုး….”

“ ဗာ..ရဲမူ း ”

“ ကောကဖုရားဇောမင့က မိသားစု မရိဘူးလား….”

“ မရိဘူး..ရဲမူး..သူက တကိုယတညး နေနေတဲ့ လူလတ..သူ့မိဘ ညီအကိုတေတော့ မိုးကုတမာ နေကတယ ….”

“ လူတယောကကို လကပနကိုးတုပပီး သူနေတဲ့ အိမကို ခေါလာတယ ဆိုတော့ မရမးကားလနးဘူးလား….ခငဗား ဘယလို ထငသလဲ….”

“ အငး..သူက တအား ခမးသာတော့…အခမးသာလနနေတော့ သူဘာလုပလုပ ဖစနေတယ လို့ ထငနေတာပေါ့ ရဲမူ း ..သူက ကနောတို့ တပဖဲ့ထဲက ထိပပိုငးတေကို တောတောကီး ပိုငတယ..”

“ ဟေ…ဟုတလား….”

“ ခေလနးတော့ ရံတဲ့လူတေ မားတာပေါ့ ရဲမူ း ရယ…..”

“ ဟော..ကားတစီး…. လာနေတယ..ခံထဲ ဝငတော့မယ..ကည့စမးဗာ..ဦးဇောတိုး…. ဘယသူလဲ…”

ဦးဇောတိုးက ညကည့မနပောငးနဲ့ ကည့လိုကတယ ။

“ ကားကတော့ ကောကဖုရား စီးနေက ကာ..သူဘဲ ဖစမယ…ရဲမူ း …”

“ သူ အခုမ အိမပနလာတာကိုး…..”

ဒီအခိနမာ ကောကဖုရားဇောမင့ရဲ့ တိုကကီးထဲမာ ခေါငးကို အနကရောငအိတ စပပီး လကပနကိုး အတုပခံနေရတဲ့ နပိုလီယနသည လူလေးယောက ခံရံလကနဲ့ တစုံတယောကကို စောင့နေရ

တယ ။ မကာခင တိုကကီးထဲကို ဝငလာတဲ့ လူတေရဲ့ ခေသံတေ ဖိနပသံတေကို သူ ကားလိုကရတယ ။

သူ့ဘေးက လူတယောကက သူ့ခေါငးက အဝတအိတနကကီးကို ဆဲဖယလိုကတယ ။ ကမးကမးတမးတမး ဆဲဖယလိုကတာ ။

“ လူလိမ ….မငးဘယကို ပေး မလဲ …..တောက..ငါလိုကောငကို လာဘတဖို့ ကိုးစားတယ……”

ကောကဖုရားဇောမင့….မီးဝငးဝငးတောကနေသည လို့ တငစားရမယ့ ဒေါသထကနေလို့ ကောကစရာကောငးလောကအောင ပူးထက တောကပောငနေတဲ့ သူ့မကလုံးကီးတေနဲ့ နပိုလီယန့

ကို စိုကကည့ပီး လကသီးဆုပကီးတေ ကစကစပါအောင ဆုပထားနေတယ ။

“ ဘယမာလဲ…..အိပဖေါတီး စုံတဲ……လူလိမတေ…ဘယမာလဲ..မငးဘောဒါတေ……”

“ မသိဘူး..ကနော့ကိုလညး ဘတသား…..”

“ မလိမနဲ့ …..မငးတို့ တကိတထဲ တဉာဏထဲတေ..မငး သိကို သိရမယ…..”

“ တကယ မသိတာပါ….တကယပါ..မညာဘူး…”

ကောကဖုရားဇောမင့ရဲ့ လကသီးဆုပကီးတေက နပိုလီယန့ မကနာပေါကို ပငးပငးထနထန မိတဆက ထိတေ့လာတယ ။

“ မငး ညာနေတယ…မငး သူတို့နဲ့ ငါ့ကောကတေကို ငါ့ဆီကို ပနခေါလာပေးရမယ ….”

“ သူတို့ ဘယမာ ရိတယ ဆိုတာ ကနော တကယ မသိတာပါ..ဦးဇောမင့ ..တကယပါ ….”

“ မလိုခငဘူး….ပနခေါမလာရင..မငး နောငတ အကီးအကယ ရသားရလိမ့မယ ….ဒီကိစတေကို အနောကက ဘယသူ ကိုးကိုငနေသလဲ ဆိုတာလညး မငးရဲ့ ပါးစပက အခု ခကခငးပော..မငး ပောကို ပောရမယ..ဘာလို့လဲ သိလား….ဟေ့ ..အုနးမင့..ခေါခဲ့စမး..အထဲက တယောကကို ….”

ကောကဖုရားဇောမင့ရဲ့ အမိန့အရ အုနးမင့ ဆိုတဲ့ သူ့တပည့ က အတငးခနးကို ဝငသားပီး မိနးကလေးတယောကကို ဆဲခေါထုတလာတယ ။ ဒါကို မငရတဲ့ နပိုလီယန တကိုယလုံး ဆတဆတခါအောင တုနသားတယ ။

သူ အရမးခစတဲ့ သူ့ညီမလေး မိုနာလီဇာ …။ မိုနာလီဇာရဲ့ ကိုယပေါမာ အဝတအစား တောတော့ကို နညးပါးနေတယ ။

အပေါပိုငးမာ ဘရာစီယာ သေးမငမင ဖူဖူလေး နဲ့ အောကပိုငးမာ ပငတီ ဖူ ဖူ လေး ဘဲ ရိနေတယ ။ မိုနာလီဇာရဲ့ မကလုံး လလကီးတေကနေ မကရညလုံးကီးတေ လိမ့ကလာနေတယ ။

( ညီမလေး !!!!)

ဘရာစီယာလေးကဘဲ ဆိုကသေးနေလို့လား ..မသိဘူး ..။ မိုနာဇီဇာရဲ့ နို့ကီးတေက ဘရာစီယာထဲကနေ အတငးကီး တနးရုနးထကနေကတယ ။ ကိုယ့ညီမ အရငးခေါကခေါကကို အကိုဖစတဲ့
လူက ဒီလို အနေအထားနဲ့ မမငသင့ဘူး ။

ဒါပေမယ့ မငနေရတယ ။

“ တေ့လား လူလိမ…တစ….မငးတို့ နောကကယမာ ဘယသူတေ ရိသလဲ….နစ…..အိပဖေါတီးအတဲ ဘယမာလဲ…ဒါတေကို ပော..မငးပော……မပောရင….”

ကောကဖုရားက ပောလကစ စကားကို ရပလိုကပီး မိုနာလီဇာ ဆီကို တိုးကပသားတယ ။

နပိုလီယနလညး ညီမလေး မိုနာလီဇာကို အရကတကဲ အကိ ုးနညး မဖစစေခငပါ ။ အနာတရလညး မဖစစေခငပါ ။ သို့သော သူ အိပဖေါတီး မောငနံ ဘယအရပမာ ဆိုတာကို တကယ မသိပါ ။
ကောကဖုရားက မိုနာလီဇာ့ အနားကို ရောကသားပီး ဆူဖိုးကော့တငးတဲ့ နို့ကီးနစလုံးကို သူ့လကခောငးတေနဲ့ စနယား ခလုပတေကို နိပသလို နိပလိုကတယ ။

မိုနာလီဇာက လကတေကို ခုပထားခံနေရပေမယ့ ကိုယလုံးတေကို ဘယညာ လုပပီး ငငးဆန ရုနးကနတယ ။

နပိုလီယနက“ သူ့ကို မလုပပါနဲ့ဗာ…..ညီမလေးကို မကိုငပါနဲ့…..တောငးပနပါတယ…..တကယ့ကို တောငးပနပါတယဗာ…” လို့ ငိုကီးခကမနဲ့ ပောလိုကတယ ။

ကောကဖုရားက “ ဒါဆိုရင ပောလေ..အိပဖေါတီး ဘယမာလဲ..နောကပီး မငးတို့နောကကယမာ ဘယကောငတေ ရိတာလဲ…..ပောပေါ့..မပောရငတော့…..ဟီး….းီလိုလေး…..” လို့ ပောရငး
မိုနာလီဇာရဲ့ ပငတီထဲကို သူ့လကခောငးတေ သငးလိုကတယ ။

မိုနာလီဇာက ငိုယိုပီး ရုနးကနတယ ။

“ အိပဖေါတီးက ကနော့ကိုလညး ဘတသားတာပါ….ကနော တကယ မသိပါဘူး …ဘရားစူးရစေရဲ့…..ကနောတို့ နောကကယမာ ပါတဲ့ လူတေက ဇောကီးပါ…ဦးလူကီးရဲ့ တပည့ ဇောကီး….”

ကောကဖုရားက ပုံးလိုကတယ ။

“ အော..ဒီလိုလား….ဇောကီး..ဦးလူကီး……..အိုကေလေ…..ဟုတပီ….ဒါပေမယ့ ဟို လူလိမမောငနံ ဘယမာလညး ဆိုတာတော့ မငး မပောဖူးပေါ့….”

“ တကယ မသိလို့ပါဗာ..ကနော့ညီမလေး ကို ဘာမ မထိခိုကစေခငပါဘူး..တကယ သိရင ပောမာပါ..မသိလို့ပါ …..”

“ အုနးမင့..မငး လကသံ ဘယလောက ပောငသလဲ ဆိုတာ ပလိုကစမးကာ…..”

မိုနာလီဇာ့ကို ခ ုပကိုငထားတဲ့ ကောကဖုရားရဲ့ တပည့ကောကီး အုနးမင့က မိုနာလီဇာလေးကို တဖနးဖနးနဲ့ ဘယပနညာပန ပါးရိုကပါတော့တယ ။

နပိုလီယနလညး ညီမလေး အနာတရ ဖစတာကို မကည့ရကပါ ။

“ မလုပပါနဲ့ဗာ..သူ့မာ ဘာ အပ့စမ မရိပါဘူး … ကနော ရာပေးပါမယ…..ညီမလေးကို လတပေးပါ …..ကနော မတေ့တေ့အောင လိုကရာပေးပါမယ…..”

နပိုလီယနရဲ့ ဘေးက လူနစယောကက နပိုလီယနကု ဖမးဆဲထားကသလို ဘိုကနဲ့ ကောကုနးကို လကသီး တတောငတေနဲ့ ထုရိုကထိုးနကကပါတယ ။ ကောကဖုရားက “ ကောငးပီလေ ….

မငး ညီမလေးကို ငါ ခေါထားလိုကမယ..မငး ဟိုနစကောင နဲ့ ငါ့ဆီ ပနလာရေး…..” လို့ ပောလိုကပီး မိုနာလီဇာရဲ့ ပငတီလေးကို ရုတတရက ဆဲခတလိုကပါတယ ။

“ ဟာ..မလုပပါနဲ့ဗာ….ခကတော့တာဘဲ….”

အမေးပါးပါး ဖုံးနေတဲ့ ဆီးစပလေး ပေါသားတာကို နပိုလီယန မကည့ရဲ မကည့ရကပါ ။

“ ဟဟားဟားဟား……အခိနနဲ့ နာရီက လူကို မစောင့ဘူးနော..ကဲ..မငး သားရာ..ပနခေါလာခဲ့……မငး အခိနမီ ပနမရောကလာလို့ကတော့ မငး ညီမ နုနုထတထတလေး ဘယလို ဖစမလဲ
ဆိုတာ တေးကည့..မငးလညး လူလညတယောက လူလိမတယောကပါဘဲ…”

နပိုလီယနကို သူတို့ လကပနကိုး ဖေပေးလိုကကတယ ။

နပိုလီယနကို တိုကထဲက မောငးထုတလိုကကခိန ကောကဖုရားရဲ့ တပည့တယောက ရောကလာပီး ခံပတပတလညမာ ရဲကားတေ ရောကနေတဲ့အကောငး ကောကဖုရားကို ပောလိုကပါတယ ။

ကောကဖုရားက တုနလုပဟန လုံးဝမပဘူး ။ ဖုနးကောကဆကလိုကတယ ။

ရဲမူးကိုကိုလငးက တိုကကီးထဲက လူတယောက ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ နဲ့ ထကလာတာကို တေ့တော့..“ ကဲ ဦးဇောတိုး..ကနောတို့ ဟောဟိုက ထကလာတဲ့ လူကို စစမေးကရအောင..” လို့ ပောရငး ကားထဲက ထကဖို့ တံခါး လကကိုငကို ကိုငလိုကတဲ့ အခိန သူ့ဖုနး မညလာသည ။

အိုး..သူ့အထကလူကီး ဦးရိနဝငးတောကပ ရုံးက ခေါတာ ..။

ခကခငး ကောကကိုငလိုကတော့ ဟိုဖကက ဘာတေ ပောလိုကတယ မသိ …ရဲမူးကိုကိုလငး တုနတုနရီရီနဲ့ “ ဟုတ..ဟုတ..ဟုတ…..” နဲ့ ပောပီး ဖုနးကို ပိတလိုကသည ။ ပီးတာနဲ့ ရဲအုပ

ဦးဇောတိုးကို “ အဖဲ့အကုနလုံးကို သိမးလိုက..ပနကမယ…..အကုန ပနမယ ….” လို့ အသံတုနတုန နဲ့ ပောလိုကတယ ။

ဦးဇောတိုးက ရုတတရက ကောငကည့နေတော့….“ စကနဲ့ ပောလိုကလေဗာ . .ယူနစအားလုံး တပခေါကမယ…..ပနမယ…လို့..” လို့ ခပငေါကငေါက ပောလိုကပါတယ ။

“ ဟုတ…ရဲမူး…..”

သူတို့နစယောကကို ဦးလူကီးရဲ့ တပည့ ဇောကီးတို့ အုပစု ..ကောကဖုရားဇောမင့တို့ အုပစု ..ရဲမူးကိုကိုလငးနဲ့ ရဲအုပစု က အပငးအထန လိုကရာနေတဲ့အခိန ဟနဝငးအောင နဲ့ ညိုညိုညိမးတို့

က ရနကုနမို့ထဲမာဘဲ ပနရောကနေကတယ ။ နပိုလီယနကလညး သူ့ညီမလေးကို ကောကဖုရားဇောမင့က ဓါးစာခံအဖစ ဖမးထားပီး သူ့ကို အိပဖေါတီးစုံတဲကို ရာခိုငးထားတာကောင့ အပူမီး

ရငမာ ပိုကပီး ဟိုပေးဒီပေးနဲ့ လိုက စုံစမးနေတယ ။

သူတို့နစယောကကို ညိုညိုညိမးရဲ့ အသိ ဦးသိနးထနးကော ဆိုတဲ့ လူကီးက ကူညီမစလိုကလို့ မောငးမမို့နေ ရနကုနမို့ကို ပနရောကလာကတာပါ ။ မောငးမမို့ ဟိုတယကနေ သူတို့

ထကပေးလာကတော့ မမောလင့ဘဲ ဦးသိနးထနးကော နဲ့ ဆုံမိကတာ ။ ဦးသိနးထနးကောက ညိုညိုညိမးကို မတမိနေတယ ။

ဦးသိနးထနးကောက ညိုညိုညိမးနဲ့ တခိနတုံးက အလုပ တဲလုပဖူးခဲ့တဲ့ လူတယောကပါ ။

အဲဒီတုံးက ထကပေါက မရိ ပိတမိနေတဲ့ ဦးသိနးထနးကောကို ညိုညိုညိမးက ကယတငခဲ့ဘူးတယ ။ ဒီအခိနက သူ့ကို ကယတငခဲ့ဘူးတာကို မတမိနေတဲ့ ဦးသိနးထနးကောက အခု ညိုညိုညိမး

အကူအညီ လိုအပနေတာကို တေ့တော့ ပနပီး ကူညီခငတယ ။

လိမစားညာစား ဒုစရိုကလောကသား တယောက ဖစတဲ့ ဦးသိနးထနးကောက ညိုညိုညိမးတို့ ဘာဖစခဲ့သလဲ ဆိုတာ စစခငးမာ မသိသေးပေမယ့ ရနကုနမို့ကို ပနရောကတဲ့ အခါ လူသတငး လူ

ခငးဆောငပီး သိသားခဲ့တယ ။ သတငးစာနဲ့ ဂာနယမားမာလညး သူတို့ ဖစပကတာတေ ပါသင့သလောက ပါတယ ။

ဟနဝငးအောငက “ ညိုညိမး..ဒီလူကီးကို စိတခရပါ့မလား..တောကာ ကနောတို့ကို ထိုးကေး ရောငးစားလိုကမဖင့ …” လို့ တီးတိုး မေးတယ ။ ညိုညိုညိမး က “ လတတလော ပေးပေါက

ပိတနေတဲ့ အခိန သူကလဲလို့ အကူအညီ မဲ့နေတော့လညး သူ့ကိုဘဲ အားကိုးနေရတာပေါ့…မီးစငကည့ကတာပေါ့..သူ ညိုညိမးတို့ကို ကူတဲ့အတက ညိုညိမးတို့က သူ့ကို ကေးဇူး ဆပမယ

ဆိုတာလညး သူ သိပါတယ..ဒီတော့ မလုပလောကပါဘူး ..” လို့ ပနဖေတယ ။

သူတို့နစယောက ဦးသိနးထနးကောရဲ့ ကိုးမိုငခဲက ခံဝငးကီးထဲမာ ငိမနေကတော့ သူတို့ ရနကုနမာ ရိတယ ဆိုတာ ဘယသူမ မသိကသေးဘူး ။

ဦးသိနးထနးကောကလညး ရနကုန ရောကပီးတဲ့ အခိန သူတို့ သတငးတေကို ကားတော့ သူတို့ကို ပင့ပင့လငးလငးဘဲ ထုတ မေးတယ ။ သူတို့နစယောက ဘာဖစခငကသလဲ…မေးတယ ။

သူတို့က နိုငငံခားတနေရာရာကို ထကပေးမကို ဖစမယ….အကူအညီပေးနိုငမလား..လို့ မေးကတော့ ဦးသိနးထနးကောက သိပတော့ မလယဘူး..ဒါပေမယ့ သူ ကူညီမယ လို့ ပောတယ ။

သူက ဦးလူကီးတို့ ကောကဖုရားဇောမင့တို့လို အကောငမကီးဘူး ။ ဒါပေမယ့ သူ အစမးကုန အကူအညီ ပေးမယ လို့ ပောတယ ။

ညိုညိုညိမးနဲ့ ဟနဝငးအောငကို ဦးသိနးထနးကောက အခနးတခနးထဲမာဘဲ ထားတယ ။ ရနကုနကို ရောကရောကခငး ညက ဦးသိနးထနးကောရဲ့ အိမမာ ဘာမနးမသိသေးလို့ အရာရာကို

ထိတလန့နေကရတဲ့ အခိန ဟနဝငးအောငက ညိုညိုညိမးကို ဆဲဖကပီး နမးလို့ ညိုညိုညိမးက “ ကိုအောင..စိတညစရတဲ့ ကားထဲကာ….ဘာလုပတာလဲ..” လို့ ပောရငး ဟနဝငးအောငကို

တနးလတပေမယ့ ဟနဝငးအောငက အတငးဘဲ ကုတငပေါကို ဆဲလဲခတယ ။

လေးမောငမောငကို ပုလေကိုငပေးတာ မကေနပဘူးလို့ ပောတယ ။ ပီးတော့လေးမောငမောငကို ပုလေကိုငပေးနေတဲ့ အခိန သူ့လီးလညး အရမးတောငတယ လို့ပောရငး သူ့ပုဆိုးကို ဖေခတပီး

မာကောတောငမတတဲ့ သူ့တနဆာခောငးကီးကို စုတခိုငးတယ ။

ညိုညိုညိမးလညး သူ့တနဆာခောငးကီးကို ငုံစုတပေးလိုကတယ ။ ထိပပေါကက အရညကညလေးတေ စို့နေတာကောင့ ငံကိကိ အရသာကို ရလိုကပေမယ့ ဟနဝငးအောငက ညိုညိုညိမး နို့တေ

ကို ကလိပေးနေတာကောင့ ညိုညိုညိမးလညး စိတပါလာပီး တနဆာကီးကို အားရပါးရဘဲ စုတပေးလိုကမိတော့တယ ။

နစယောကသား ကိုယပေါက အဝတ မနသမကို ခတပစလိုကကပီး စိတရိလကရိ စပယကပစလိုကကတယ ။ “ ပောပောဘဲ နေကတာ ကောငးါတယ ညိုညိမးရယ..ဖစလေသမပေါ့….” လို့

ဟနဝငးအောငက ပောရငး အားနဲ့ မာနနဲ့ လုပခဲ့သမကို ကုတငပေါ ပကလက လဲလောငး အမောဖေလိုကတယ ။

အိမတငး အောငးနေကအပီး နစရကလောက ကာတော့ ဦးသိနးထနးကောက ညိုညိုညိမးကို နိုငငံခားကို ထကဖို့ အကူအညီ ရဖို့အတက လုပစရာလေးတေ ရိတယ..ဒီည သူနဲ့ လိုကခဲ့ပါ လို့

ခေါတယ ။ ညိုညိုညိမး တယောကထဲ လိုကခဲ့ရင ရပီ..ဟနဝငးအောင မလိုအပဘူး လို့ ပောတယ ။ ညိုညိုညိမးက အပငထကလို့ ဖစပါ့မလား လို့ မေးတော့ ဦးသိနးထနးကောက ပုံးလိုကတယ ။

“ ဒါကောင့ ညဖက ထကဖို့ စီစဉတာပေါ့..ကုပရဲ့ ကားကလညး မနအမဲရောငတေလေ…” လို့ ပောတယ ။ ဟနဝငးအောငလညး ညိုညိုညိမး တယောကထဲ လိုကပါသားရတာကို သိပတော့

ဘဝငမကခငပေမယ့ ဦးသိနးထနးကောက နစယောကတဲသားရင လူမတမိနိုငတယ လို့ ပောလိုကတော့ ဟုတမနနေတာနဲ့ ငိမနေလိုကရတာ ဖစတယ ။

သူတို့ကို ကူညီမယ့ လူတယောကနဲ့ တေ့ဆုံဖို့လို့ ပောတာကောင့ ညိုညိုညိမးလညး ဦးသိနးထနးကော ခိုငးတဲ့အတိုငး မိတကပ ဆံပင ကို လလပပ ပငဆငရတဲ့အပင အဝတအစား လညး

သားသားနားနား ဝတစားခဲ့လိုကရတယ ။

ဦးသိနးထနးကောက သူကိုယတိုင ကားမောငးတယ ။

“ ဘယအထိ သားကရမာလဲ အကိုကီး…”

“ သိပ မဝေးပါဘူး …ကနော့ရဲ့ အငးတိုငက ခံကိုပါ ..”

“ အကိုကီးက အငးတိုငမာ ခံ ဝယထားတာလား…”

“ အငး..ကာပါပီ….အေးအေးဆေးဆေး အနားယူဖို့ပေါ့..စားပငလေးတေလညး စိုကထားတယလေ …အခု ဒီခံမာ ညိုညိမးတို့ကို ကူညီမယ့ လူနဲ့ ဆုံပေးမာ….ဘာမ မပူနဲ့ သူက ညိုညိမးတို့ကို လိုကရာနေတဲ့ လူတေနဲ့လညး အဆကအစပ မရိဘူး..အဲ..တခုဘဲ ရိတယ..သူ့ကို ညိုညိမး နဲနဲတော့ ကေးဇူးဆပရလိမ့မယ…ဖစနိုငတယ မဟုတလား….”

“ အို..ကိုယ့ကို ကူညီမယ့လူကို ဆပရမာပေါ့..သူ့ကို ငေဘယလောက ပေးရမာလဲဟင ….”

ဦးသိနးထနးကောက “ သူက ငေမလိုဘူး..ညိုညိမးရဲ့…” လို့ ပောလိုကတယ ။

“ ဟင…ဒါ..ဒါဆို…ညိုညိမးက ဘာပေးပီး ဆပရမာလဲဟင..အကိုကီး….” လို့ မေးလိုကတယ ။ ညိုညိမး ဆိုလိုတာက သူတို့မာ ရထားတဲ့ မိုးကုတကောကတေထဲက ခဲပေးရမာလား ဆိုတဲ့ သဘော ..။ ဒါပေမယ့ ဦးသိနးထနးကော ပောလိုကတာက ကောကတေ စိနတေ မဟုတဘူး ..။ ညိုညိမးရဲ့ ကိုယခနာကို ပေးရမာ ဖစနေတယ ။

ညိုညိုညိမးလဲ သကပငးခမိတယ ။ ဘဝ အဆငပေရေး..အခကအခဲတေ ရိလာရင ကောဖတနိုငရေး လတမောကရေးအတက ယောကားတေနဲ့ အိပခဲ့ရတာ သူတို့ အလိုက ကိုယခနာကို ပေးခဲ့ရတာ တောတော မားခဲ့ပီ ။ အခုလညး ပေးဆပရအုံးမယ …။ ဟငး..မလယပါလား…။

တတကစားလဲ ကကသန..နစတကစားလညး ကကသန ..။
မထူးတော့ပါဘူး..။ သနးကောငထက ညဉ့မနကတော့ပါဘူး …။

“ ဟင..ဘယလိုဘဲ ဖစတယ မဟုတလား ..သူက ပိုငတယ..ညိုညိမးတို့ကို ဘာ အတားအဆီးမ မရိဘဲ နိုငငံခားအရောက သူက ပို့ပေးမာ….”

“ အငး..ဟုတ..ဟုတ..အကိုကီး . . .”

ဦးသိနးထနးကောက ကားကို လကတဖကနဲ့ ဘဲ ထိနးမောငးနေပီး ကနတဲ့ လကတဖကက ညိုညိုညိမး ပေါငတနတဖကကို လမးကိုငလိုကတယ ။

“ ညိုညိမးက အရငလိုဘဲ..လဆဲ…နုဆဲ….”

ညိုညိမးလညး သူ့အကူအညီကို အကီးအကယ ယူနေရတော့ သူ့ကို မတားခငပါ ။ မတားလိုကပါ ။ သူ့လကဖဝါးကီးက ပေါငကားကို ရောကလာတယ ။ ညိုညိမးရဲ့ အငါစပ နုတခမးသားတေကို သူ ပတနေတယ ။

“ အကိုကီး……”

“ ဟင..ညိုညိမး…”

“ အကိုကီးလဲ လိုခငတာပေါ့လေ..ဟုတလား….”

“ ဟငးဟငး..အငး..ညိုညိမးလို စိုပေလပ ဆူဖိုး တောင့တငးတဲ့ မိနးမတယောကကို မကိုကဘူး ဆိုတဲ့ လူ ရိပါ့မလား…..ဟိုတုံးထဲက ညိုညိမးကို အကိုကီးက သဘောကနေခဲ့တာပါ…”

“ တကယဘဲလား..အကိုကီးရယ ….ညိုညိမးကို အကိုကီးက ကူညီနေတာဘဲ..ညိုညိမး မငငးပါဘူး..အကိုကီး စိတကိုကပါ..”

“ အို…ဝမးသာလိုကတာ ညိုညိမးရယ …..”

သူ့လကတေက ညိုညိမး အငါစပကို ကကနနကို ကိုငတယ ထိုးနိုကတော့တာဘဲ …။

“ အကိုကီး…အဝတတေ ကေမကုနမယ..ခံထဲ ရောကမလေ..နော..နော …..”

“ ခံထဲရောကရင ဟိုဆရာကီး လကထဲကို ညိုညိမးကို ထိုးအပရမာ…..အခိနလဲ မရိတော့ဘူး …နေလဲ မနေနိုငတော့ဘူး ….”

“ ဟငးဟငး..အကိုကီးရယ ….ညိုညိမးက ဘယကို ထကပေးမာ မို့လဲ..အကိုကီးရဲ့ အိမမာဘဲ နေနေတာဘဲ မဟုတလားလို့….”

ဦးသိနးထနးကော က ကားကို လမးဘေး မောငရိပ တနေရာကို ထိုးရပလိုကတယ ။

“ အကိုကီးကို မုတပေးမလားဟင…”

“ ဟင့…အကိုကီးကလဲ….”

ဦးသိနးထနးကောက သူူ့ပုဆိုးကို ဖေခတလိုကပီး ညိုညိုညိမးရဲ့ လကတဖကကို ဆဲယူလိုကကာ ပုဆိုးထဲကို ထည့ပေးလိုကပါတယ ။ ညိုညိုညိမးလဲ ပူပူနေးနေး မာမာ လိငတနကီးကို ကိုငမိလိုက
တယ ။

“ ဟယတော့…အကီးကီး..မာမာကီး ဖစနေပီတော့…ခိခိ…..”

ဦးသိနးထနးကောလညး ဟီးဟီး..လို့ ရယလိုကပီး ကိုယကို ခပလောလော ထိုငပေးလိုကပါတယ ။ ညိုညိုညိမးလညး တုတခိုင ရညလားတဲ့ လိငတနကီးကို လကနဲ့ ပတသပဆုပညစပေးလိုကတယ ။

“ မုတပေးတော့ ညိုညိမး…..”

လောကီးနေတဲ့ ဦးသိနးထနးကောကို မကစောငးလေးထိုးပစရငး လိငတနကီးကို နုတခမးလေးကားထဲ ငုံခဲလိုကပီး စုတပေးလိုကပါတော့တယ ။

ဦးသိနးထနးကော ဆီက ညညးသဲ သဲ့သဲ့ ထကလာတယ ။

ပုလေမုတသံ ပတကနဲ ပတကနဲ တေ ထကလာတယ ။

ညိုညိုညိမးလညး ခံထဲရောကရင အထူးအရေးကီး ဆရာကီးနဲ့ ကုံရအုံးမာမို့ အခု ကိစကို အမနဖတမဘဲဆိုပီး ဦးသိနးထနးကောကို ကကနန မုတပေးနေတယ ။ ဦးသိနးထနးကောလညး မုတခါစမာတော့ ငိမနေပေမယ့ တောတောလေး ကာလာတော့ ညိုညိုညိမး ပါးစပထဲကို ကော့ကော့ထိုးလာတယ ။

ပါးစပကလညး တအားအားတဟငးဟငးနဲ့ ညညးငူနေတယ ။

ညိုညိုညိမးရဲ့ လာထိပက ဦးသိနးထနးကောရဲ့ ဒစဖူးကီး ကားထဲကို ကလိထိုးဆပေးနေတော့ ဦးသိနးထနးကောလညး ဖငတကကနဲ့ အရသာ ထူးကဲနေရပီး ညိုညိုညိမး နုတခမးထူထူပဲပဲ ကားကို ကော့ထိုးထည့နေတာကောင့ မကာခငဘဲ တအား ကောငးတကလာရတော့တယ ။ ညိုညိုညိမးလညး ဒီလူကီး ပီးတော့မယ ဆိုတာ သိလာရပီး ဖိဖိ စုတပေး ကလိပေးတော့ မကာခငမာဘဲ ဦးသိနးထနးကော အိုးအားအီးအီး ဆိုတဲ့ အသံတေ ရေရတရငး ပီးသားရတယ ။
သုတရေတေ တဖောဖော ညိုညိုညိမး ပါးစပထဲမာ ပနးထကကုနတယ ။

ညိုညိုညိမး လညးအဝတအစားတေ ပေရေကုနမာစိုးလို့ ကားထဲလညး ဖစလို့ ထေးမထုတတော့ဘဲ သုတရညတေကို မိုခပစလိုကပါတယ ။
ဦးသိနးထနးကော လညး သူပီးသားပီးတာတောင ဒစလုံးမာ ကနနေတဲ့ သုတရညအစအနတေကို
ရငးလငးတဲ့အနေနဲ့ လာလေးနဲ့ ယကပေးနေတဲ့ ညိုညိုညိမးကို အရမးကေနပ သဘောကသားပါတယ ။

ဦးသိနးထနးကော ပုဆိုးကို သေသေခာခာ ပနစညးပီး ကားကို ဆကမောငးလိုကတယ ။

အငးတိုငက သူ့ခံလေးထဲကို ရောကတော့ ညိုညိုညိမးလညး ရေခိ ုးခနးကို ဝငပီး နုတခမးဆိုးဆေး
ပနဆိုး..မိတကပပနဖို့တယ ။ စောစောက ကားထဲမာ ပုလေမုတခဲ့လို့ ပနလညမမးမံခယသတာပါ ။

မကာခငမာ ဦးသိနးထနးကောရဲ့ ခံလေးထဲကို ကားကီးတစီး ဝငလာတယ ။ ပရာဒိုကားအသစကီး
တစီး ပေါ့ ။ မနအမဲရောငတေနဲ့မို့ အထဲကို မမငနိုငတဲ့ ကားမိ ုး ။

လူတယောကကားပေါက ဆငးလာတယ ။ ဒီလူက လူရယတယောကဘဲ ။ ဦးသိနးထနးကော ပောတော့ ရာထူးရာခံကီးတဲ့ လူကီးတယောကတဲ့..။ ဘယလို ဖစတာပါလိမ့ ..။

ဦးသိနးထနးကောက တံခါး ပေးဖင့ပေးတယ ။

ဒီလူရယက မကနာထား တောတော တငးတာဘဲ ။

“ ဘယလိုလဲ…အိုကေလား…” လို့ ဦးသိနးထနးကောကို မေးလိုကတယ ။ ဦးသိနးထနးကောက “ အဆငသင့ပါဘဲ…အားလုံး အိုကေပါတယ ..” လို့ ပနပောလိုကတယ ။ လူရယက ကားဆီကို ပနသားလိုကပီး ကား နောကခနးတံခါးကို ဖင့ပေးတယ ။ ကားထဲက လူကီးတယောက ဆငးလာတယ ။

ခေါငးဖူဖူ နဲ့ အသကကီးကီး ပေါ့ ..။

ဦးသိနးထနးကောက ပာပာသလဲ ပေးကိုတယ ။

အိမလေးထဲ ရောကတော့ ဦးသိနးထနးကောက ဒီခေါငးဖူကီးနဲ့ ညိုညိုညိမးကို မိတဆကပေးတယ ။
အတငးက အိပခနးကို သူကိုယတိုင လိုကပို့ပေးတယ ။

မကနာထားတငးတငးနဲ့ လူရယကတော့ အပငခနးမာဘဲ ကနခဲ့တယ ။

ခေါငးဖူဖူ အဖိုးကီးက သေသေခာခာ ကည့တော့ သိပ မအိုသေးဘူး ။ ဆံပငတေ ဖူနေလို့ အဖိုးကီး ပုံပေါကနေတာ ။ ရေရောငကိုငး မကမနနဲ့ ဒီလူကီးကို ညိုညိုညိမး သတငးစာထဲ ဂာနယထဲမာ တေ့ဖူးသလိုလိုဘဲ ။

“ ဦးကို တေ့ဖူးလိုဘဲ ..သတငးစာထဲမာလား မသိဘူး ..” လို့ ပောလိုကတော့ လူကီးက ရယတယ ။ “ ထငလို့ပါ..ရုပဆငတာ ဖစပါလိမ့မယ…..” တဲ့ ။ ညိုညိုညိမးလညး “ နိပပေးရမလား..ဦး….” ဆိုတော့ သူက ပုံးပုံးကီးနဲ့ “ ကောငးသားဘဲ..” လို့ ပနပောတယ ။ ညိုညိုညိမးလညး “ ဒါဆို ဦး အဝတတေ အားလုံး ခတလိုကနော..ညိုညိမး ခတပေးမယ ..” လို့ ပောပီး သူ့အဝတအစားတေ အားလုံး ကို တခုမကန ခတပစလိုကတယ ။ အဖိုးကီးက ပိနပေမယ့ ကစကစလစလစနဲ့ ပေါငကားက ဒုတကီးကလညး နဲတာကီးမဟုတဘူး ။ တဲလောငးကနေပေမယ့ ထုနဲ့ ထညနဲ့ ။ဟူး….တေ့ကပီ….ညိုညိမးနဲ့…။

သူ့ကို ကုလားထိုငတလုံးမာ ထိုငခိုငးလိုကပါတယ ။သူ့ကို စနိပပေးလိုကတယ ။ ဇကကော ပုခုံး ကို နိပပေးရငး..“ ညိုညိမးက ဦးကို ဘယလို ခေါရမာလဲဟင…” လို့ မေးလိုကတော့ သူက ပုံးပီး “ ဦး ” လို့ဘဲ ခေါပေါ့လို့ ပနပောပါတယ ။ညိုညိမးကို အနိပရပပီး သူ့ရေ့ကို လာခဲ့ဖို့ ပောလို့ သူ့အနောကဖကကနေ နိပပေးနေရာက ညိုညိမးလညး သူ့ရေ့ကို လာခဲ့ရပါတယ ။
သူက ညိုညိမးကို ခေဆုံးခေါငးဆုံး ကည့ပီး..“ မငး အဝတတေကို အကုန ခတလိုကပါလား…” လို့ပောလိုကပါတယ ။ ညိုညိမးလညး ဘယလောကဘဲ ယောကားအတေ့အကုံ မားခဲ့မားခဲ့..ကိုယ့ကိုစိုကကည့နေတဲ့ လူတယောကရေ့မာ ကိုယတုံးလုံး ခတဖို့ ရကသလိုလိုဘဲ ။ မီးကလညး ထိနထိနလငး ဖင့ထားတယ လေ ..။
“ ရကမနေပါနဲ့..ခတလိုကစမးပါ …မငးကိုယကို အဝတမပါဘဲ မငခငလို့ပါ ..”
ညိုညိမးလညး သူ့အမိန့ကို တသေမတိမး နားထောငလိုကပါတယ ။ ကိုယပေါက အဝတတေကို တခုပီး တခု ခတခပစလိုကပါတယ ။ သူ့အနားကို တိုးလာဖို့ ပောပါတယ ။ သူ့အနားကို ရောကတော့ ညိုညိမးရဲ့ လုံးဝနးတဲ့ နို့တေကို သူကိုငပါတယ ။ ဖဖလေး ပတနေတာ ။ ညိုညိမးရဲ့ နို့သီးလေးတစုံကလညး မာထောငနေကပီ ။ သူ့လကခောငးတေက နို့သီးတေကို ပတနေတယ ။ ကိုငတယ ဆဲတယ ။
“ အိုး ”
“ မငးနို့တေက အရမးလတာဘဲ….So beautiful …. ” လို့ သူ လေသံလေးနဲ့ ပောလိုကတယ ။ နို့အုံတခုလုံးကို သူ ဆုပကိုငနေပနတယ ။ ညိုညိမးလညး သူ့အကူအညီကို ရခငတာနဲ့ သူဘာလုပလုပ လုပပါစေတော့ ဆိုပီး မကလာခပီး ခံနေလိုကပါတယ ။ သတငးစာထဲ ပါပါနေတဲ့ လူကီးတယောကနဲ့ အခုလို ပတသကခင့ရတာကိုလညး ညိုညိမး အံ့သကေနပနေတာပါ ။
နို့တေပီးတော့ ညိုညိမးရဲ့ ဖငတေကို သေသေခာခာ ကည့ပီး လကဖဝါးနဲ့ ပတသပပါတယ ။ ညိုညိမးရဲ့ ဖငတေကလညး ယောကားတေ က စစကိုငးအိုး လို့ ပောတတကတဲ့ ဖငမိ ုးပါ ။ စင့ကားပီး ကော့နေတဲ့ ဖငတုံးတေပါ ။ သူက ဖငတုံးတေကိုလညး ဖစညစလိုက ဆုပနယလိုက ဖတကနဲ ဖတကနဲ ရိုကထည့လိုကတဲ့ စိတတိုငးက ဆော့ကစားနေပါတယ ။
“ နဲနဲ ကုနးလိုကပေးမလား …”
“ ဟုတ …. ”
ဒီလို ကုနးလိုကရင ဖငကားကနေ အဖုတကီး ပူးနေတော့မယ ဆိုတာ ညိုညိမး သိတယ ။
“ အိုး …. Wow…what a wonderful thing!!!!…ဒီလောကလတဲ့ အငါစပမိ ုး တခါမ မတေ့ဖူးသေးဘူး….”လို့ သူပောလိုကပီး ညိုညိမးရဲ့ အဖုတကို သူ့လကဖဝါးနဲ့ အုပကိုငလိုက..သူ့လကခောငးတေနဲ့ ပတသပလိုက လုပနေတာ အကာကီးပါ ။ သူ့ကို အမတတမဲ့ ငဲ့ကည့လိုကတော့ အာပါးပါး သူ့ပေါငတနပိနကစကစတေ ကားက ဒုတညိုညိုကီးက တအားကီးထား မာကော မတထောငနေပီ ။
တကယ့ကို ကည့ကောငးတဲ့ အငါခောငးကီးပါဘဲ…။ ဒစလုံးကီးက မိုပင့ကီးတပင့လိုဘဲ ။ လုံးပတ တုတတုတကီးကလညး အသဲယားစရာကီး ။ အကောကီးတေ အပိုငးပိုငးထောငလို့ …။
“ ဦးရဲ့ ဟာကလညး တအား ကီးတာဘဲ…ဟီး…တကယလတယ …. ” လို့ ညိုညိမးက သူ့ကို ပောလိုကတော့ သူက “ စုတမလား….” လို့ ပနမေးပါတယ ။ ညိုညိမးကလညး ခေါငးညိမ့ပီး…“ အငးစုတခငတယ..”လို့ ဖေလိုကခိနမာ သူ့ဒုတကီး ဆတကနဲ လုပသားတာကို တေ့လိုကရပါတယ ။
သူထိုငနေတဲ့ရေ့ ဒူးလေးတုပ ထိုငခပီး လကတဖကက သူ့ဟာကီးရဲ့ အရငးပိုငးကို ဆုပကိုငလိုကပီးထိပဖူးဒစကီးကို စ စုတပေးလိုကပါတယ ။
ညိုညိမး ပါးစပထဲကို သူ့ဟာ တုတတုတကီးက မဆန့မပဲ ဝငနေတာကို သူ သေသေခာခာ ငုံ့ကည့နေပါတယ ။ ညိုညိမးလညး သူခိုကသားစေခငလို့ ပုလေပညာရပမိုးစုံကို အသုံးပုပီး သူ့ကို စုတပေးလိုကပါတယ ။ ညိုညိမးက ဦးသိနးထနးကောတုံးကလိုဘဲ သူ့ကို ပါးစပထဲမာ ပီးစေခငပေမယ့သူက အပီး မစုတခိုငးပါဘူး ။
ညိုညိမးကို ကုတငစောငးမာ ဖငထောငခိုငးပီး သူက ကုတငအောကမာ မတတပရပရကနဲ့ လုပပါတယ ။ သူ့လုံးပတတုတ ဒုတကီးက ညိုညိမး အဖုတထဲမာ အပည့ပါဘဲ ။
ညိုညိမး ဘဝမာ ယောကားတေနဲ့ ခဏခဏ ကုံပေမယ့ ဒီလူကီးနဲ့ ဖစရတာကို စိတထဲမာ ကေနပ သဘောကမိပါတယ ။ သူ့အတနကီးကလညး စဲမကစရာကီပါဘဲ ..။ သူက တခီဘဲ ခပေမယ့ သူလုပတာတေကောင့ ညိုညိမးလညး “ ပီး ”ရတာ မို့ အရမးသဘောကမိပါတယ ။
သူက ပနခါနီးမာ “ ထပတေ့ခငသေးတယ ..သူ နိုငငံခား သားတဲ့အခါ သူနဲ့ လိုကခဲ့ပါ ..ဘာမ မပူနဲ့..” လို့ ပောတယ ။
ညိုညိမးလညး သူနဲ့ ထပတေ့ခငပါသေးတယ ။
ဦးသိနးထနးကောနဲ့ အိမပနခဲ့ကတော့ ဦးသိနးထနးကောက “ ညိုညိမး..ဒီည မောပီလား..” လို့ မေးပါတယ ။ ဘာလို့လဲ..လို့ ညိုညိမးက မေးတော့..“ မမောသေးရင ကိုယနဲ့ လာအိပပါလား..” လို့ပောပါတယ ။ သူနဲ့ သားအိပဖို့ကတော့ ဟနဝငးအောငက ဂေဝငအုံးမာ လေ ။
“ ဦးရယ…ညိုညိမး ဘဲက ရိနေတော့ လုပခငရင ဒီမာဘဲ လုပလိုကပါလား..” လို့ ညိုညိမးက သူ့ကိုပောလိုကတော့ သူ သဘောပေါကပါတယ ။ သူ့ကို ဟိုလူကီနဲ့ ဖုတခဲ့တဲ့ ကုတငပေါမာဘဲ ပေးလိုကတယ။ ညိုညိမးကို ပေါက တကလုပခိုငးတယ ။ သူ့ဒုတက ဟိုလူကီးလောက မကီးပေမယ့ မဆိုးပါဘူး ။ သူကေနပသားပါတယ ။
အိမပနရောကတော့ သူက “ အနညးဆုံး ဘနကောကအထိ အစစအဆေး အတားအဆီး မရိဘဲ ရောကသားမာပါ ညိုညိမး …” လို့ ပောပါတယ ။ ညနကနေပီ ။ ဟနဝငးအောငက “ ညိုညိမး ဘယတေ သားပီး ဘာတေ လုပနေတာလဲကာ..” လို့ မေးတယ ။ ညိုညိမးလညး နိုငငံခားကို ထကဖို့ တိုငပငပငဆငနေတယ လို့ ပောလိုကပါတယ ။
နစရကလောက ကာတော့ ဦးသိနးထနးကောက သူနဲ့ လိုကခဲ့ဖို့ ခေါပနတယ ။
ဟိုလူကီးနဲ့ နောကတခါ ထပတေ့ရတော့ ညိုညိမးလညး အရငတခါလိုဘဲ သူကေနပအောင ကောငးကောငး မုတပေးလိုကသလို အပေါက တကလုပပေးလိုကတယ ။ သူ အရမးသဘောကသားပီး သူ ခရီးထကတော့မယ..အသင့ပငထားတော့..သူနဲ့ လိုကခဲ့ပါ…လို့ ပောသားတယ ။ ဘနကောကကို ရောကသားတယ ။ ဘယသူမ မတေ့ဘဲ ပါသားတာ ။ ညိုညိမးတို့ ဘနကောကကိုရောကတော့ ဟိုတယ တခုမ နေပီး ဦးသိနးထနးကော ပေးလိုကတဲ့ အဆကအသယတေနဲ့ ကောကတခိ ု့ကို ရောငးခလိုကကတယ ။ ဘနကောကမာက ယာယီဘဲ နေကပီး တခားတနိုငငံကို ခရီးဆကကဖို့ စဉးစားကတယ ။ ပိုကဆံပေါနေတာကောင့ ပတတရာ ကမးခေကို သားလိုကကတယ ။
“ ကိုအောင..ဒီကိုတော့ ကောကဖုရားတို့ ဇောကီးတို့ လိုကမလာနိုငပါဘူးနော …” လို့ ညိုညိမးကစိတပူပီး မေးလိုကတော့ ဟနဝငးအောငက “ သူတို့က နယစပလောကအထိဘဲ လိုကရာကမာပါ..”လို့ ပနဖေတယ ။

                       ********************************************************

ကောကဖုရားဇောမင့ လညး နပိုလီယန သူ့ကို ဟိုနစယောကနဲ့ ပေါငးပီး ဘတတာကို ခံပငးလနးလို့သူ့ညီမလေး မိုနာလီဇာကို ဖမးခေါပီး ဟိုကိုငဒီပတလုပ..တပည့ကို ပါးရိုကခိုငး လုပလိုကပေမယ့ခောလနးတဲ့ ခစစရာ ကောငမလေးကို ကည့ပီး သနားစိတဝငသားတယ ။ ဒါပေမယ့ နပိုလီယနကို ခောကခငလို့ တကယဘဲ မုဒိနးကင့တော့မလို ပုံစံဖမးထားခဲ့တယ ။
ကောငမလေးကို သူ့ရဲ့ ခံတခံ မာ ဓားစာခံ အဖစ ဖမးခေါထားပီး နပိုလီယနကို သူ့တပည့တယောကနဲ့ တဲပီး ဟိုနစယောကကို လိုကရာခိုငးထားတယ ။
တကယတော့ ကောကဖုရားဇောမင့ဟာ စီးပားရေးသမား ကောကတငးတူးသမား..ကောကသူဌေးတယောက ဖစပေမယ့ လူဆိုးလူရမးကားစစစစကီးတော့ မဟုတပါ ။
မိုနာလီဇာလေး ရိတဲ့နေရာကို သူ ပနသားမိတယ ။ကောငမလေး ကို လောငထားတဲ့ အခနးလေးကို ရောကတော့ ပါးလေးနစဖက နီရဲတတနေပီးမကရညကနေတဲ့ မိုနာလီဇာလေးကို သူတေ့တယ ။ဟာ..ဟိုကောင အုနးမင့ ပါးရိုကထားတာ ကောငမလေး ပါးလေးတေ နီရဲနေတယ..တောက မညာမတာရိုကတဲ့ကောင….။
“ အုနးမင့….အုနးမင့….”
“ ဗာ..ဆရာ….”
“ မငး ဘာလို့ ဒီလောကလတဲ့ ပါးနုနုလေးတေကို ရိုကပစရသလဲ …”
“ ဗာ..ဆရာ…ဆရာ….ရိုကခိုငး…”
“ ငါ ဘယလောကဘဲ ရိုကခိုငးရိုကခိုငး မငး ရိုကစရာလား..မငး မသင့ပါဘူး ဘာညာနဲ့ ငါ့ကို ဖောငးဖသင့တာပေါ့…”
“ ဗာ….”
“ မငးကို အပစပေးရမယ …. ”
“ ဗာ…”
“ လတတလော..သူကလေးနဲ့ ငါ စကားပောမလို့..မငး ကို ငါ မမငခငဘူး..”
“ ဗာ..ဟုတ…”
“ မငးသားလိုကကာ..ငါ့ပတဝနးကငကို မငး မလာနဲ့..ဝေးဝေးသား….ခေါမလာ …”
ကောကဖုရားဇောမင့ တပည့တေကို မောငးထုတလိုကပီး မိုနာလီဇာလေးကို အဝတအစားတေ ပနဝတပေးတယ ။ သူလုပမိတာတေကို တောငးပနတယ ။ မိုနာလိဇာလေးလညး ကောငငေးနေတယ ။ဒီလူကီး ဘာဖစသားပါလိမ့ ဆိုပီး…။
မိုနာလီဇာကို ကားပေါတငပီး အိမတိုငရာရောက လိုကပို့ပေးလိုကတယ ။ မိုနာလီဇာ့လကထဲကို မေရေခံအိတလို့ ခေါတဲ့ အရငခေတက ရပကကကောငစီတေ ကိုငတဲ့ အိတမိုးထဲမာ ငေငါးထောငတနတေ အထုပတောတောမားမား ထည့ပေးလိုကတယ ။
“ အကိုကီး အမားတေအတက လောကေးပေးတာ…အကိုကီး နဲနဲ မားသားတယ..မိုနာလီဇာ ခင့လတပေးပါ…” လို့ ထပပီး တောငးပနတယ ။
ကောကဖုရားဇောမင့ ရေ့မာ နပိုလီယန ရောကနေတယ ။
ခငေ့ကီး ရေ့မာ ရောကနေတဲ့ သမငပိနလေးလို တုနနေတယ ။
“ ဘယလိုလဲက..မငး ဟိုနစယောကကို ပနမခေါလာပေးပါလား …. ” လို့ မာမာထနထန မေးလိုကတော့နပိုလီယန တုနခါနေအောင ကောကလန့နေတယ ။ သူ့ညီမလေး မိုနာလီဇာကို ကိုယထိလကရောကလုပတာတေက ဆိုးတယ ။ မိုနာလီဇာ သူ့လကထဲ ရိနေသရေ့ သူ့ကို မလနရဲဘူး ။
“ မငးကို သတပစလိုကလို့ရတယ..သိလား…မငးသိရဲ့လား …. ”
“ သိ..သိ…သိပါတယ….အကိုကီးရယ….ကနော အနူးအညတ တောငးပနပါတယဗာ….”
“ ငါ့ကောကတေက နညးတာ မဟုတဖူးက …မငး အတကနဲ့ မငးညီမလေးတော့ မလယဘူး …… ငါ့အကောငး မငး သိစေရမယ …”
“ မ…..မ…..မ…..မလုပပါနဲ့ဗာ..ကနော့ညီမလေးမာ ဘာအပစမ မရိပါဘူး …ကနော့ကိုဘဲ လုပပါ..ညီမလေး ကို ပနလတပေးပါ… ”
ကောကဖုရားဇောမင့ အကောကလနနေတဲ့ နပိုလီယနကို ကည့ပီး ရယခငနေတယ ။ ဒါပေမယ့မကနာထား ပုတပုတနဲ့ ဟနတငး မာနခငး ထားတယ ။
“ ဒီတော့ ငါက ဘယလိုလုပရမာလဲ …. ”
“ ကနော့ကိုဘဲ ကိုကသလို အပစပေးပါ….ကနောခံပါ့မယ..ညီမလေးကို လတလိုကပေးပါ…”
“ မငး ငါ့ကို ဘတတဲ့အတက မငး တခုခု ပနလုပပေးရမယ..ဘယလိုလဲ….”
“ ကိုကတာ ခိုငးပါ..ကနော လုပပေးပါမယ ..ညီမလေးကိုသာ လတပေးပါ ဆရာရယ…”
သူမသိသေးဘူး ။ သူ့ညီမလေးကို ကောကဖုရားက ငေတေနဲ့ အိမပနပို့ပေးလိုကတာ ..။
“ ဟားဟားဟားဟား…..မငး ညီမလေးအတက တောတောဘဲ စိတပူနေတာကိုး..မပူပါနဲ့..အဆငပေသားမာပါ…မငး လုပပေးရမာကို ငါပောပမယ…ဒီအနားကို တိုးစမး…”
နပိုလီယနလညး ကောကဖုရား အနားကို ကောကကောကနဲ့ တိုးကပသားတယ ။ တခုခု လုပလိုကမာကို သူကောကနေတာ ။

ဦးတငမောငလတနဲ့ ဇောကီးတို့ နေစရာကို မရိ ဖစနေတယ ။
ဦးလူကီးက သူတို့ကို ကိမးမောငး ဆူဆဲလို့ ။ ကောကဖုရားဇောမင့က ဇောကီး သူ့ကို နပိုလီယနနဲ့အိပဖေါတီးစုံတဲကို သုံးပီး ဘတတာကို ဦးလူကီးကို ပောလိုကလို့ ။ ဦးလူကီးက ငငးတော့ နပိုလီယနကို ထုတပတယ ။ နပိုလီယနက ဇောကီးရဲ့ အကံအစညပါ လို့ ထကဆိုလိုကတော့ ဦးလူကီးက မငငးသာဘူး ။ ကောကဖုရားကို ရေလည တောငးပနရတော့တယ ။
နပိုလီယနလညး မိုနာလီဇာ ပနလတလာတဲ့အပင ကောကဖုရားက ငေထုပကီး ပေးလိုကလို့ စိတသကသာရာ ရသားပီး ကောကဖုရားရဲ့ တပည့လုံးလုံး ဖစသားရတော့တယ ။
ဦးလူကီးက ကောကဖုရားကို အိပဖေါတီးစုံတဲကို မမိမိအောင ပနလိုကဖမးပေးပါမယ လို့ ဂတိပေးတယ ..။
ဦးတငမောငလတနဲ့ ဇောကီးလညး စိတညစညစနဲ့ အရကထိုငသောကနေတဲ့အခိန ဦးလူကီးရဲ့ သမီးငယ ဂနမာလူကီး ဦးတငမောငလတဆီကို ဖုနးဆကတယ ။
“ ဦးလတ..မေးစရာရိလို့…”
“ မေးပါ သမီး…ဘာမေးမလဲ…”
“ ဟနဝငးအောင ဘယမာလဲ..ခဏ ဆိုပီး ဦးလတ ခေါခိုငးတာ ..အခု သမီးဆီလညး ပနမပို့ပေးဘူး ”
ဦးတငမောငလတ ခကနေတယ ။ ဟနဝငးအောငတို့ အကောငးတေ အမနအတိုငး မပောခငဘူး ။
“ အဟဲ..သမီး..သူ ခရီးလနနေတယ…အလုပကိစနဲ့…သမီးအတက ဒရိုငဘာကောငးကောငး တယောကရာပေးမယ…အဟဲ…စိတခပါ …”
“ ဦးလတ….ဟနဝငးအောင ကို အလုပခိုငးတာ စောနဲ့ လိမ့ခိုငးတာလား…”
“ ဘာ..ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ သမီး..ဦးလတ နားမလညလို့ပါ…”းးလတ.
“ ဦးလတ..ဟနဝငးအောင အခု ဘယမာ ရိလဲ သိလား…”
“ မ…မ…မသိဘူး..သမီး….”
“ စောနဲ့ လိမ့နေတာ..ကဲနေတာ..ဘာအလုပကိစလဲ..ဟနး…”
“ ဟုတလား..သမီးတို့ တေ့လို့လား..ဘယမာ တေ့တာလဲ…”
ဦးတငမောငလတ အရမး သိခငသားတယ ။ လောမကီးဘဲ အသာ မေးလိုကတယ ။
“ မီးနဲ့ တေ့တာ မဟုတပါဘူး..မီး သူငယခငးနဲ့ တိုးတာ…မီးသူငယခငး …ဖူးစုံရေ..တို့ တေ့ခဲ့တာ..ခုနဘဲ ဖုနးဆကတယ ..ယိုးဒယား…ပတတရာ ကမးခေမာ….ဟနး..သူနဲ့ လိမ့နေတဲ့စောက ဘယသူလဲ သိလား ..ဟနး..ညိုညိုညိမး…လေ …အရမးကဲနေတာဘဲ တဲ့..”
“ ဟင..ဟုတလား…”
ဦးတငမောငလတ နဲ့ ဇောကီး အိပဖေါတီးတို့ ဘယမာ ရိတယ ဆိုတာ သိသားပီ ။ ဇောကီး ဖုနးကို ကောကကိုငလိုကတယ ။

                     ***********************************************************

Walking Street မာဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးတို့ လကခငးခိတပီး လမးလောကနေတယ ။နိုကကလပတေ အမိုးမိုးက ကောငမလေးတေက သူတို့ကလပထဲကို လာဖို့ ထကခေါနေကသလို မာဆတခနးတေက တူညီဝတစုံနဲ့ ကောငမလေး တေကလညး ဖိတခေါနေတယ ။
မနေ့ညက သူတို့စုံတဲ မာဆတ အတူတူသားလုပပီးပီ ။ ကုတငဘေးခငးယဉထားပီး အနိပခံကတာ ။သူတို့ နစယောကလုံး နိုငငံခားကို လုံးဝ မထကဘူးသေးကတာကောင့ ဘနကောကနဲ့ ပတတရာက သူတို့အတကအထူးအဆနး ဖစနေတယ ။ ကောကကလညး ဈေးကောငးကောငးနဲ့ ရောငးထားတာကောင့ အိတကလညး ဖေါငးနေတော့ နုတခမးလညး စိုတာပေါ့ ။
အဖူကောငတကောင ဟနဝငးအောငအနားကို ကပလာတယ ။သူ့ကလပမာ စောတေ မိုကတယ ..လာကည့ပါ..ရုရား အဖူမတေ လို့ ပောတယ ။
ညိုညိုညိမးကလညး ရောကဖူးတယ ရိအောင သားခငတယ ။ “ ကိုအောင သားသာသား..ညိုညိမးဂေမဝငပါဘူး …ရောကဖူးသိဖူးခငတယ…” လို့ တိုကတနးတာနဲ့ ဒီလူနောကကို လိုကသားလိုကကတယ ။ ရုရားမတေ အမားကီးဘဲ ။ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမး ထိုငလိုကကပီး ဘီယာ မာလိုကတယ ။ စငနိမ့နိမကလေးပေါမာ ရုရားမလေးတယောက တထိနးထိနး သီခငးသံနဲ့အတူ ထိုးထိုးထန့ထန့ကနေတယ ။ ကိုယတုံးလုံးတော့ မဟုတဘူး ။ ဘရာစီယာနဲ့ ဘောငးဘီတိုတိုလေးနဲ့ ။
ဟော..လာပီ …နဲတဲ့ကောငမကီး မဟုတဘူး ။ ဒေါငကောငးကောငးနဲ့..သူလဲ ဘရာစီယာနဲ့ ဘောငးဘီပတလေးဘဲ ဝတထားတယ ။
“ ဟေး…မငးတို့ ပောရဲ့လား….အပေါထပ တကပီး ဒီထက ပောစရာတေ လုပလို့လညး ရတယနော..ဘာမမကုနကဘူး…နဲနဲပါးပါးဘဲ….” လို့ လာကပပောတယ ။ ညိုညိုညိမးက သားခငသားဖို့ ပောတယ ။
ဟနဝငးအောငက ညိုညိုညိမး မကနာကို သေသေခာခာ စိုကကည့ အကဲခတပီး “တကယ ပောတာလား..ညိုညိမး…” လို့ မေးလိုကတယ ။
ညိုညိုညိမးလညး ရယမောပီး..“ သေခာပါတယ..ညိုညိမးလညး အတေ့အကုံ အသစအဆနး ကုံခငတေ့ခငတယ ကိုအောင …” လို့ ပောလိုကပါတယ ။
ဟနဝငးအောငလညး နိုငငံခားသူ ရုရားမတေကို စိတဝငစားနေပီ ။တခါမ နိုငငံခားသူနဲ့ မလုပဖူးသေးလို့ စမးလိုကခငတယ ။ ညိုညိုညိမးကလညး ခင့ပုနေ..ငေကလညးလံနေတယ ဆိုတော့ လုပလိုကလေ ကာသလားပေါ့ ။
“ ဘယလောက ပေးရမာလဲ …”လို့ သူတို့နဲ့ လာထိုငနေတဲ့ ရုရားမကို မေးလိုကတယ ။ ရုရားမက “အမေရိကန ၅ ” ပေးရမယ..အခနးဖိုး ပေးစရာ မလိုဘူး..မငး ကိုကတဲ့ စောကို ရေးနိုငတယ..”လို့ပနပောတယ ။
ဟနဝငးအောငလညး ကလပထဲ ထိုငနေတဲ့ ကနေတဲ့ ရုရားမတေ အားလုံးကို လောကကည့ပီးဘယဟာကို ရေးရင ကောငးမလဲ စဉးစားနေတယ ။
သိပမင့မင့ထယထယကီးတေကတော့ သူနဲ့ မကိုကဘူး လေ ။
ဟော…တယောက တေ့ပီ ။
သူတို့ နောကမ ကလပထဲ ဝငလာတဲ့ မုတဆိပပါးသိုငးမေးနဲ့ ကုလားကီးတေကို ဧည့ခံနေတဲ့ မိနးမ ။
မဆိုးဘူး ။ ဆံပငက ခါးလောကထိ ရိတဲ့ အရညကီး ။ရေရောငဖော့ဖော့ ဖောင့ဖောင့ ဆံပငရည ..မကလုံးပာပာနဲ့ စော ။ ကိုယလုံးလဲ ပေပေပစပစနဲ့ ။
“ သူ့ကို ခေါလို့ရမလား …”
ရုရားမကီးက လမးကည့ပီး..“ ရတာပေါ့..သူက ဒို့ကလပမာ အခောဆုံး..အမိဆုံး…သူဆိုရငတော့၂ ပေးရမယ…မငးတို့၂ယောကနဲ့ သရီးဆမးကိုငလိုကကပေါ့..မမားပါဘူး..၂ဝဝထဲပါ……အခနးက.ရေခိ ုးခနးလညး ပါတယ ..”လို့ ပောတယ ။ညိုညိုညိမး နဲ့ တိုငပငလိုကတော့ ညိုညိုညိမးက “ အိုကေတယ…လုပလိုကကိုအောင …” တဲ့ ။
ရုရားမလေးက လကလေးဖန့တယ ။
“ ငေအရင မစပါ…”တဲ့ ။
ညိုညိုညိမးက လကကိုငအိတထဲက ဒေါလာတရာတန နစရကကို ထုတပေးလိုကတယ ။
အိုကေပီ ။ ဒီတော့ သူတို့နစယောက ရုရားမလေးနဲ့ အပေါထပကို တကသားလိုကကတယ ။
အခနးထဲကို ရောကတော့ ရုရားမလေးက သူ့နံမညက အရီနာ…လို့ ပောပတယ ။ အရက သောကအုံးမလား..တဲ့ ။ ဟနဝငးအောငလညး ရုရားမလေးနဲ့ အပေါထပကို သူတို့ လေခါးကနေ တကကထဲကသူ့ဒုတက မာနေပီ ။ ညိုညိုညိမးက “ ကိုအောင..ဘယလိုလဲ..ဒီကောငမလေးရော ညိုညိမးကိုရော ဆဲနိုငပါ့မလား…” လို့ မေးလိုကတယ ။
“ ရပါတယ…” လို့ သူ ဖေရငး အဝတတေကို စခတတယ ။
ရုရားမလေးကလညး ခတတယ ။ ညိုညိမးကလညး ခတတယ ။ တခဏခငး သူတို့ အားလုံး ကိုယလုံးတီးတေ ဖစကုနတယ ။ အသားညိူစိမ့စိမ့နဲ့ ညိုညိုညိမး နဲ့ အသားဖူစတနေတဲ့ ရုရားမလေးတို့ ခံရံပီး ကုတငကီးပေါကို လမးတကလိုကကတဲ့အခိနမာ ဟနဝငးအောင လညး သူ့ကိုယသူ ဂိနးစဘနးမငးသား လိုပါလား လို့ စိတထဲ ထငလိုကမိတယ ။
မကာခင မိနစပိုငးလေးအတငးမာ ပဲကမးတေ စတော့မာကို သိလိုကတဲ့သူ့ဖားဖကတော ငနဲက ခေါငးတထောငထောင ဖစလာတယ ။ သံဒုတကီးတခောငးလို မာကောနေပီ ။
ရုရားမလေးရဲ့ ပေါငကားကို လမးကည့လိုကတော့ ရေဝါရောင အမေး ခပပါးပါးလေး ကို တေ့လိုကရတယ ။ ညိုညိုညိမးကတော့ ပေါငကားမာ အမေးရငးလငးထားလို့ ပောငတလငးလေး ။
သူတို့နစယောကရဲ့ နို့တေကလညး တငးမာလုံးဝနးနေကဆဲ ။ သူ့ကို ပကလကအိပခိုငးပီး ညိုညိုညိမးနဲ့ အရီနာက သူ့ဒုတရညကီးကို တပိုငနက အတူတူ စုတပေးကတော့ ငယငယထဲက ကည့ဖူးခဲ့တဲ့နိုငငံခား အပာဗီဒီယိုတေထဲကလို ဖစနေတာမို့ ဟနဝငးအောငလညး တအား သဘောကနေရတယ ။
ဒီဖကက အရီနာက ယကလိုကတဲ့အခိန ဟိုဖကက ညိုညိုညိမးကလညး အားကမခံ ယကလိုကနဲ့ ။နောကတခါ ညိုညိုညိမးက ထိပဒစလုံးကို ငုံခဲစုတလိုကတဲ့အခိန အရီနာက သူ့လဥတေကို တပတပတနဲ့ ငုံ့ယကပေးတယ ။
အထိဆုံးကတော့ အရီနာက လဥတေကို လကနဲ့ မပီး သူ့ဖငကားနဲ့ ဖငပေါကကို ယကပေးတာပါ ။“ အိုး..အား….အား…အီး….ဟငးဟငး……”ဟနဝငးအောငရဲ့ အောညညးသံတေ ထကလာတယ ။ အရီနာလညး သူကလိတာတေကောင့ ဟနဝငးအောင ဖီးလတကသားရတာကို သဘောက ကေနပပီး တဟငးဟငးနဲ့ ရယလိုကတယ ။
မိနးမနစယောက အလုအယက ဆိုသလို စုတယကပေးတာတေကောင့ သူ့ဒုတကီးလဲ တငးအောငးခငနေပီး တအားကို တငးမာနေရတယ ။
“ တော..တောပီ ……..Please Stop!!!! ”
သူတို့ ဆကမုတရင သူ့သုတရညတေ တအား ပနးထကလာတော့မယ ။ သူတို့ကို ကောငးကောငးဗငးခငသေးတယ ။
“ ဘယလိုပုံစံနဲ့ လုပခငသလဲဟင…”
အရီနာက မေးတယ ။မကတောငကော့ကီးတေနဲ့ ပာလဲ့တဲ့ မကလုံးတေနဲ့ အရီနာနဲ့ လိငဆကဆံရတာက သူကိုယတိုင အပာရုပရငထဲ သရုပဆောငနေရသလို ထငမိသားတယ ။
ပကလကအိပ ပေါငဖဲကားနေတဲ့ ညိုညိုညိမးကို အရီနာက ဖငထောငပီး ဘာဂာကိုငနေတဲ့အခိနသူက အနောကကနေ အရီနာ့ကို ဖုတတယ ။ အရီနာရဲ့ ဖငဖူဆတဆတတေကို လကနဲ့ ဖဲကားပီးတံတေးထေးထည့ဖို့ လုပတော့ အရီနာက မထေးနဲ့…ကေဝိုငဂယလီ ရိတယ ဆိုပီး ဘူးလေး ထုတပေးတယ ။ အရီနာရဲ့ နောကပေါကကို လုပနေတဲ့အခိန အရီနာက ညိုညိုညိမးကို ဘာဂာကိုငတာကိုလညး သူကည့ရတာ တောတော သဘောကမိတယ ။
ပုံစံအမိုးမိုးနဲ့ စိတကိုက ဆဲလိုကကတယ ။ ရုရားမလေးရဲ့ အရေ့ပေါက အနောကပေါကနဲ့ ပါးစပကို စိတတိုငးက အရသာခံပီး အားလုံး ပီးစီးသားတော့ သုံးယောကသား ရေအတူတူခိုးရတာလညး အတေ့အကုံသစတခုဘဲလေ ..။

ရုရားကလပထဲက ထကခဲ့ကပီး စကားတပောပောနဲ့ လောကကရငး လမးထိပကို ရောကလာကတယ ။ ညဉ့လဲ နကပီ ..။ ဟိုတယက သိပမဝေးတာကောင့ လမးလောကဘဲ ပနကမယ လို့ သူတို့ ဆုံးဖတလိုကကတယ ။
လူပတပီး မောငလာတယ ။ ဟိုတယကို လမးမငလိုကရတဲ့ အခိန သူတို့ အနောကဖကမာ တုတတုတလို့ ခေါကတဲ့ သုံးဘီးကားတစီး ထိုးဆိုကလာပီး လူငယလေးယောက ဆငးလာကတယ ။ သူတို့အထဲက ခေါငးဆောငလို့ထငရတဲ့ကောငက ရေ့တိုးလာတယ ။
“ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးလား …”
အဲဒီ ဆံပငရည ပိနညောငညောင ကောငလေးက မေးလိုကတယ ။
ဟနဝငးအောငက “ မဟုတဘူး….မသိဘူး….” လို့ ခကခငး ပနဖေတယ ။ သူတို့ ဟနဝငးအောငနဲ့ညိုညိုညိမးကို ဝိုငးထားလိုကကတယ ။
“ သိနေတယလေ..မညာနဲ့…မငးတို့ကိုမနကထဲက စောင့ကည့နေတာ.. စကားပောစရာ ရိလို့ ခဏ လိုကခဲ့ပါ…”
“ မငးတို့နဲ့ ဘာမ ပောစရာ မရိဘူး ” လို့ သူပနပောလိုကပီး ပေးပေါကရာတယ ။
ဟနဝငးအောငက သူတို့ ကာမထား ဝိုငးမထားတဲ့ ဖကကနေ လစဖို့ကံတယ ။ ညိုညိုညိမး လကကိုဆုပကိုငပီး ။
ဘရူးဝူးရူး..ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အဲဒီဖကကလညး သုံးဘီးတစီး ထိုးဆိုကလာတယ ။ ဒီသုံးဘီးပေါက နောကထပ လူလေးယောက ဆငးလာတယ ။ ပိတမိနေပီ ။
“ လိုကဆို လိုကခဲ့…”
သူတို့အနားကို တိုးကပလာကတယ ။ ဖကကယပီး ကိုငထားကတဲ့ ဓါးတေကို ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမး မငသာအောင ပကတယ ။
“ ကားပေါတက…” တဲ့ ..။
ဒီတခါတော့ ခံလိုကရပီ..လူရစယောကနဲ့ ယဉဖိုကဖို့ ဆိုတာကလညး မဖစနိုငဘူး ။ မလယဘူး ။
“ မလုပပါနဲ့ဗာ…ခငဗားတို့ လူမားကတာဘဲ ဖစပါလိမ့မယ ..” လို့ အတငးဇတငငးပီး သူတို့ကားကနေ ထကသားဖို့ ကိုးစားလိုကသေးတယ ။ မရဘူး ။
သူတို့ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးတို့လကတေကို ဖမးဆဲကသည ။ ရုန့ရငးဆနခတတေ ဖစကုနတယ ။ ဓါးတေ ဗောငကီး ထုတပကုနတယ ။ ပတဝနးကငက မောငလဲမောင လူလဲ ပတနေတယ ။ ကားသားကားလာတောင မရိဘူး ။
ဒီအခိနမာ လငးကရူစာကားမဲကီးတစီး ထိုးဆိုကလာတယ ။ ဒီလူငယအုပစုရော ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးကော လည့ကည့မိကတယ ။ ကားထဲက လူတေ ဆငးလာတယ ။ လကထဲမာ သေနတပောငးတိုတေရော အရညတေရော ။ သူတို့အထဲက တယောကက ထိုငးစကားနဲ့..“ မငးတို့ နောကဆုတက..ဓါးတေ ပနသိမးလိုကက ..ဒီနေရာက ထကသားက..ဒါမမဟုတ ရဲစခနးကို လိုကခဲ့က”လို့ အောပောလိုကတော့ စောစောက သုံးဘီးကား နစစီးနဲ့ ရောကလာဆဲခေါတဲ့ အုပစု နောကဆုတသားကတယ ။ သုံးဘီးကားတေပေါကိုတော့ မတကသေးဘဲ စောငးငမးငမးတေ လုပနေကလို့ နောကရောကလာတဲ့လူတေက သေနတတေနဲ့ ထိုးခိနလိုကကတယ ။
“ သားဆို သားက..ပစလိုကရမလား…”
ဒီတော့မ သူတို့လညး သုံးဘီးတေအပေါ ပနတကသားကတယ ။
လင့ကရူစာကားမဲကီးထဲက လူတေက ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိုညိုညိမးကို ကားထဲ တကခိုငးတယ ။သူတို့က မတကဘဲ တန့ဆုတတန့ဆုတ လုပနေတော့ ကားနောကခနးထဲက လူတယောကက လမးခေါလိုကတယ ။
“ ဟေ့..ညိုညိမး…လာလာ..ကားထဲ ဝငခဲ့..ဦးတို့ပါ …. ”
ညိုညိုညိမးက သေသေခာခာ ကားထဲကို ကည့လိုကတော့ ဦးသိနးထနးကောနဲ့ ဟို သတငးစာထဲခဏခဏ တေ့ဘူးနေတဲ့ ခေါငးဖူဖူနဲ့ ဦလေးကီးတို့ ဖစနေတယ ။
ဒါနဲ့ သူတို့လညး ကားပေါတကလိုကကတယ ။
“ ကေးဇူးပါဘဲ ဦးတို့ရယ …ဘယလို ဘယလို ရောကလာကတာလဲ …”
“ ဒီလိုဘဲပေါ့ကယ …စောစောက ခာတိတတေက ဇောကီးနဲ့ တငမောငလတတို့ရဲ့ လူတေပေါ့ ..မငးတို့စာ သူတို့လကထဲ ပါသားရင မငးတို့ ပစညးတေ အားလုံး သူတို့ လကကို အပကရမာ..သူတို့ကနိပစကပီး တောငးမာက..” လို့ ဦးသိနးထနးကောက ပောတယ ။
ခေါငးဖူဦးလေးကီးကတော့..“ မငးတို့က ပတတရာမာ လာကဲနေတာကိုး..မငးတို့ သိထားဖို့က ဒီမာမနမာတေ အမားကီးဘဲက…မငးတို့ ရောကနေတဲ့ သတငးက ရနကုနကို ခကခငး ရောကသားနိုငတယ ..ဒီလို ပေါတငကီး လောကသားနေကလို့ မရဘူးးက…” လို့ ပောတယ ။
သူတို့လညး ဦးသိနးထနးကောတို့နဲ့ ပါသားကတယ ။
ခေါငးဖူဦးလေးကီးက အနောကနိုငငံတခုခုကို ပို့ပေးမယ..စားရိတစားခတော့ ပေးရမယ…လို့ ဦးသိနးထနးကောက ပောတယ ။ ဟနဝငးအောငနဲ့ ညိူညိူညိမးတို့လညး ထိုငးမာ မနေရဲကတော့တာကောင့ ပေးပါမယ.လို့ ပောကတယ ။
ကောကဖုရားဇောမင့က ဘယလောက တောငးပန တောငးပန ငေတေ ဘယလောက ပေးပေး မိုနာလီဇာလညး ဒီလူးကီးကို အရမး ကောကသားခဲ့ပီ ။ ဘရာစီယာနဲ့ ပငတီလေးဘဲ ခိနထားပီး အကို့ရေ့မာ ဟိုကိုငဒီကိုင လုပခဲ့..ပါးရိုကခိုငးခဲ့တဲ့ လူရောစိတရော ကမးတမးတဲ့ လူကီးကို ဘယလိုမ ထပ မပတသကခငတော့ဘူး ။
ဒါပေမယ့..ဒါပေမယ့ မိုနာလီဇာလေးကို သဘောက သနားသားတဲ့ ကောကဖုရားဇောမင့ကတော့ လယလယနဲ့ နောကဆုတမသားပါ ။ စိတပကလကလော့မသားခဲ့ပါ ။ နပိုလီယနကို သူပိုငနေမတော့သူ စိတမပူတော့ဘူး ။ နပိုလီယနနဲ့ မိုနာလီဇာတို့ရဲ့ အမအကီးဆုံး ဆေးရုံတကရတာတေ အထူးကုဆရာဝနကီးတေ ပရတာတေ..ဆေးဝယရတာတေကို သူ အကုန တာဝနယူပေးခဲ့ပီး မိုနာလီဇာတကခငနေခဲ့တဲ့ သငတနးကောငးတေကို သူအကုန ပို့ပေးတယ ။ သူတို့မိသားစု စီးဖို့လညး ဟနဒါဖစကားလေးတစီး ခကခငးဝယပေးတယ ။
အခုလညး သူတို့အိမကို ရောကလာပီး ကည့တယ ။ အိမကို ကည့တာ ။ မိုနာလီဇာတို့ အမတေကတော့ သူတို့မိသားစုကို အစစ ဂရုတစိုက အကုနခံနေတဲ့ ကောကဖုရားကို ပာပာသလဲ ဖစနေကတာပေါ့ ။ ကောကဖုရားက သူတို့ကို ဒီအိမက စုတတယ..ဒီမာမနေနဲ့တော့..သူ အိမလေးတလုံး စီစဉပေးမယ လို့ ပောတယ ။ သူပောတဲ့အတိုငးဘဲ သူတို့ မိသားစုကို အိပခနးလေးခနးပါတဲ့ ကနဒိုတိုကခနးကယကယဆီ ပောငးပေးလိုကတယ ။ နပိုလီယနလညး ကောကဖုရားကီးတော့ ငါ့ညီမလေးကို သဘောကနေပီလို့ စိတထဲမာ သိလိုကတယ ။
မိုနာလီဇာလညး သူတို့မိသားစုအပေါ အရမးကို စေတနာထားတဲ့ ကောကဖုရားကီး လုပခဲ့တာတေကိုနဲနဲမေ့လော့..ပေါ့သားတယ ။ သူတို့ မိသားစုလဲ တိုကခနးအကောငးစားနဲ့နေ ကားအသစလေးစီးနေရပီလေ ။ အကို နပိုလီယနဆိုလညး ဒီလူကီးရဲ့ တပည့ဖစသားပီး သားသားနားနား ဖစနေပီ ။
မိုနာလီဇာတို့ မိသားစုက ဒီလောက ကေးဇူးတငနေကပီ ဖစပေမယ့ ကောကဖုရားဇောမင့က မပီးသေးဘူး ။ သူတို့ မိသားစုကို လဖကရညဆိုငတဆိုငပါ ဝယပေးဖင့ပေးလိုကတယ ။ အဲဒီမာ မိုနာလီဇာလညး ကောကဖုရားကို “ ကိုကီး ” “ ကိုကီး ” နဲ့ ဖစသားရတော့တာဘဲ ။
ငေအရိနအဝါက ကီးမားလနးတယ ။အခုဆိုရင ကောကဖုရားဇောမင့ရဲ့ ကကဒီလကကားအသစကီးက မိုနာလီဇာတို့ ကနဒိုအောကကို ထိုးဆိုကလိုကတာနဲ့ မိုနာလီဇာလေးက တိုကပေါက ပေးဆငးလာပီး ကားကီးထဲကို ဝငလိုကတော့တာဘဲ ။
“ မိုမိုလေး …”
“ ရင..ကိုကီး …”
“ စငကာပူ ဈေးဝယထကကရအောငလား…”
“ ကိုကီးသဘော….”
ကောကဖုရားက မိုနာလီဇာလေးကို ပါးရိုကဖူးတဲ့ သူ့တပည့ကို သူ့မကစိရေ့အောကမာ မထားတော့ဘဲ မိုးကုတက ကောကတငးတေမာ ခိုငးထားလိုကတယ ။ သူ့ကို ကညဖူနေပီ ဖစတဲ့ မိုနာလီဇာလေး ဒီကောင့ကို ပနတေ့ရင ဟိုတုံးက ခံခဲ့ရတာတေကို ပနသတိရသားမာစိုးလို့…။
မားမကာခငမာ စငကာပူက ကုနတိုကကီးတေမာ ဈေးတေလိုကဝယနေတဲ့ မိုနာလီဇာနဲ့ ဘေးက လိုက ငေရငးပေးနေတဲ့ ပါးစပကီးဖဲဟပီး ကေနပနေတဲ့ ကောကဖုရားဇောမင့တို့ကို တေ့နိုငပါတယ ။
“ သုံး….သုံး..မိုနာလေး သုံးသာသုံး….ကိုကီး ရငးမယ…အားလုံး..ဝယဝယ … ”လို့ ပောရငး မိုနာလီဇာရဲ့ အနောကက ပေးလိုကနေတယ ။
ကောကဖုရား အရမးပောနေတယ ။ ဒီအတိုငးဆိုရင မိုနာလီဇာလေးက သူ့ကို ပေးကေးတော့မာ သေခာတယ ။ စားရသောကရတော့မယဆိုပီး ဝမးသာလုံးဆို့နေတာ ။

နပိုလီယနလညး သူ့ဘောစိက သူ့ညီမလေးကို တကယ အတညကံနေတယလို့ ယုံကညလို့ သားကီးဖဲပီး ကေနပနေတယ ။ နပိုလီယနလညး အိပဖေါတီးတို့ စုံတဲအကောငးကို မကားရတာ ကာသားပီမို့ မေ့မေ့ပောကပောက ဖစနေပီ ။
တနေ့မာ သူ့ဆီကို လူတယောက လူကုံပစညး လာပို့တယ ။ သေတာကီးတလုံး ။ဘယသူပို့တာလဲ ဘယကလညး ဆိုတော့ “မသိဘူး ” လို့ဘဲ ပောတယ ။ အထဲမာ စာပါလိမ့မယ..ဖတကည့ပါ” လို့ဘဲ ပောပီး သေတာကီး ခခဲ့ပီး လစရော ။
နပိုလီယနလညး သေတာကီးကို ဖင့ကည့တော့ အမေရိကနဒေါလာငေစကူတေ အပည့ ဖစနေတယ ။ စာလေးတစောငလညး ရိနေတယ ။ ဖင့ဖတလိုကတော့..
ရောငးရငး နပိုလီယန..မငးကို မဘတပါဘူး..အခေအနေအရ အခိနမရလို့ ဘတသလို ဖစသားတာကို ခင့လတပါ..ဒါတေကမငးအတက ရယယာ ဝေစု ပါ….
ခငမငသော ရောငးရငးမား အိပဖေါတီး
ဆိုတာကို ဖတလိုကရတယ ။
နပိုလီယနလညး..“ အငး..အိပဖေါတီးစုံတဲ…ငါ့ကိုတော့ သတိရကသားဘဲ…လို့ တေးမိရငး ပုံးစိစိနဲ့ ငေတေကို ကည့နေပါတယ ။