မေ့မရတဲ့ ကိုကို

မေ့မရတဲ့ ကိုကို (စ/ဆုံး)

“ဟာ စိတပကစရာပဲကာ ဖုနးဘေလကလညး ကုနသားပနပီ”    ရုံးပိတရကမို့ မိမိအိမလေးထဲတငအေးဆေးစာ အငတာနက  သုံးမညဟု ကုံးဝါးထားကာ သုံးတောငမသုံးရသေးဘူး ဘေလက ကုနသားသည။ မငးမငးခန့တယောကရေရတရင ငေတသောငးထုပယူကာ ခပ လမးလမးကကုနစုံဆိုငလေးသို့ ထကလာခဲ့သည။ သူသည ဤရပကတလေးသို့ ပောငးရေ့ကာ ငါးရမးနေထိုငသညမာ မကာသေးပေ။ မနကအလုပသို့ သား ညပနအိပမို့လညး သူအား လူသိပမသိပေ။ ခံဝနလေးနဲ့ တထပတိုကပုလေးက သူ့အတက အပနးဖေစရာပင ဘေးပတဝနးကငမ လူမားလညး အ ရောအနော မလုပသောကောင့ သကသောင့သကသာရိလသည။

ဖုနငေဖည့ကဒဝယပီး ပနအထကတင အိုး လလိုကတာ သူရငခုနလောကအောငပင ကောငမလေးမာ လရကနိုငလနးသည။ အိမတငးအောငလေးမို့  အသားရညလေးမာ ဝငးဖန့ကာ မထူမပါးမကခုံလေးနင့ မကနာဝိုငးလေးကို သူငေးကည့မိတာ ဘယလောကကာသားသညမသိ ကောငမလေးမာ  “ဦး  နညးနညးလောကဖယပေးပါလား ”  ရကကို့ရကကနးအသံလေးမာ နားဝငပီယံလပေသည။ အိမနေရငး တပတနမးလကပတလေးနင့ အရောငအဆငး မ ရိတော့သော ထမီလေးနင့ သူမ၏ခနာကိုယ ကောကကောငးလေးမားကို အပိုအလိုမရိစေပေ။ သူလညး ပနထကမသားသေးပဲ ဟိုကည့ဒီကည့နင့ ဆိုင မ ပစညမားအား ကိုငကာ သူမလေးအား ခိုးရိုးနေတော့သည။ ခစစရာသူမလေးပနထကမ မသိမသာအနောကက လိုကကာ  “ညီမ ညီမ”   နောကမလမး ခေါရာဝယ  “ရင ဘာမေးမလို့လညး ဟင” “ညီမက ဒီရပကတထဲကပဲလား”   “ဟုတပါတယ.. အစကိုအိမရဲ့ မကစောငးထိုးသုံးအိမကပါ”   “ဟင ညီမက  အစကို့အိမသိတယ”  “ခခ ”  ဟု သူမကရီရငး  “သိတာပေါ့ ညီမက ဒီမာ မေးကတညးကနေလာလေ ဒါပဲနော အိမရေ့ရောကနေပီ အမေတို့သိရင ဆူလိမ့ မယ”  သူအားတကသားကာ ခံရေ့မပိတရပကာ  “အစကိုညီမလေးနဲ့ ဖုနးပောခငတယ ဖုနးနံပတပေးပါလား”  “အို သိမမသိပဲနဲ့ မပေးပါဘူး”  “ဒါဆို လညး ရတယလေ အိမထဲထိလိုကတာပေါ့ ” ဟုသူပောရငး ကောငမလေးရေ့မ ဖယပေးလိုကသည။

“မလုပပါနဲ့ အိမကဆူလိမ့မယ” “ဟ အစကိုက လူရမးကားမမဟုတတာ အိမနီးနားခငးတေပဲ ညီမအမေတို့နဲ့ဝငမိတဆကတာပေါ့”   ဟုပောလိုကရာ သူမ တုနလုတသားကာ ဘာဆကပောရမနးမသိပေ။ ရငထဲမာလညး လိုကမောလာကာ အိမထဲထိ ဘာကောငမလိုကစေခငလညး သူမလညးမစဉးစားတတ တော့ပေ။ နောကပနလည့ကာ သူ့ရေ့သို့ မကနာခငးဆိုငလည့ကာ “တခါပဲပောမယနော အိမထဲထိမလိုကနဲ့သိလား”  သနားစရာမကဝနလေးမားကောင့  သူခေါငးငိမ့လိုကသည။ ၉— ဟုပေားရငးခံတခါးပိတကာ ပေးဝငသားတော့သည။ မသေးရငမား တုနရငကာ အိမထဲသို့ဟနမပက ဝငလာ သည။ ”ညဉးကလေ ခိုငးလိုကရငတအားကာတာပဲ”  “အိုအမေကလညး မကာပါဘူး”   ဟုပောရငး မိခငဖစသူဝယခိုငးသော ပစညးမားအားခကာ မိမိ အိပခနးတငးသို့ဝငကာ အတငးမခကခကာ ကုတငပေါသို့ ပကလကလနလညးခရငး တုနရငနေသော ရငဘတအားလကနင့ဖိကာ မိမိတိတတခိုးစဲလမး နေရသော အကိုကီးမာ ‘ဟနးတယောကတညး မကစောငးထိုးကာ မုနးဖို့ကောငးလိုကတာ လူကိုကည့နေတာမား တကိုယလုံး ဖောကထကမတတပဲ၊  ပီးတော့ သူမားအိမရေ့ထိလိုကလာပီး ဖုနးနံပတမရမက အတငးပဲတောငးသားသေးတယ၊ မုနးဖို့ကောငးလိုကတာ သူမတကော မတမိပါ့မလား’ ဟု စိတပူကာ မသေးတယောက ဖုနးအားကောကကိုငကာ မကဆေ့ဘောကလေးအား ဖင့ကည့နေမိတော့သည။

“အယ အခုမသတိရတယ” ဟု ရေရတရငးဖုနခလုပမားအားနိပကာ   “နစသစခစဦးရေ …. နစသစခစဦးရေ…” ဖုနးအသံလေးကောင့ အိခောတ ယောက လန့ကာသားမိတော့သည။ မိမိတယောကတညး လမးထိပက မမမဆီက အပာစာအုပငါးကာ ခိုးဖတနေတုနး ဖုနးသံကောင့ စိတအနောက အယကဖစကာ “အေး ပောမသေး နငကလညး ဆယတနးစာမေးပဲ ဖေပီးကတညးက ငါ့ဆီဖုနးတောင ဆကဖေါမရဘူး အခုဘာကိစလညး”   “မမအိ  ညီမလေးပောစရာရိတယ” “အေးပောလေ ”  “ဟိုတယောကလေ သိလား”  “ဘယတယောကလညး နင့ဟာက အစမရိဘာမရိနဲ့ ”  “မသေးပောပောနေ တဲ့ ခပခောခာလူကီးလေး”  ” အောအေး သိပီသိပီ ဘာလညး နင့ကိုဟိုက ဖငလာနိုကသားလို့လား”  “ဟာ အစမအိကလညး ဘာမနးလညးမသိဘူး”   “ဟား.. ကောငမလေး ရကသားပီ ပောပော”  “အငး ပောမယ အဲ့လူကီးလေ………”  ဟုအစခီကာ ယနေ့ဖစပကသမအား တလုံးမကန ပောပလိုက လေသည။  “မသေး နငတော့ အလိုးခံရတော့မယ အားကတယဟာ”  “အယ.. အမကလညး ဘာစကားတုနး”  “ကောငမ ခုမလာရကမနေနဲ့ ညညးခံခင နေတာ ငါသိတာပေါ့” သူမရကရကဖင့ ဖုနးခလိုကလေသည။ ပါစပမလညး ပစိပစိနင့ အပိုကီးလငအမနရသားမအေးမာ။ မိခငဖစသူ ဒေါပပမာ သမီး ဖစသူအား လမးခေါကာ မသေးနင့ ဒေါပပ နစဦးသား ထမငးစားကလေသည။ ဒေါပပလညး ကဆငးလာသော စီပားရေးအခေအနေကောင့ ယခငလို  အသုံးအစဲမကီးတော့ပဲ ခိုးခံခေတာကာ မိမိခငပနးရိစဉက ကိုယပိုင အငါးကားလေးအား ခငပနး၏တပညရငး အေးမောငအား နေ့စဉပေးစနစဖင့ပင  ငါးရမးကာ နေထိုငစားသောကရသည။ ကားမာလညး အိုနမးကာ ဟိုဟာပကလိုက ဒီဟာပကလိုကနင့ စားဖို့တောင အနိုငနိုငပင။

မငးမငးခန့တယောက ရငလနးတကကစာဖင့ မတသားလာသော ဖုနးနံပတအား ဖုနအတငရိုကထည့ကာ သူမလေးအား ‘အရမးခစသားပီ ခာတိတ ရယ’ ဟု မကဆေ့ပိုလိုကလေသည။ သူမလေးဟု မတသားထားလေသည။ မသေး၏ နာမညကို သူမမေးလိုကခငအား တကိုယတညး ရေရတကာ ဘာပဲ ဖစဖစ ဖုနးနံပတရခဲ့ပီပဲ ဟု ကေနပကာ ကဗာတိုလေးမား ပနးပင့လေးမားအား သူမအား ဆကသရန ရာဖေနေတော့သည။ အခိနမညမကာသား သညမသိ ဝမးဗိုကမ ဆာလောငမတသိတမုဝေဒနာကောင့ ဟငးမခကနိုငတော့ပဲ အသင့စား အမဲသားနပဗူးအားဖောကကာ ထမငးနင့ စားသောကလိုက တော့သည။ ထမငးစားပီးသညနင့ အားသငးထားသောဖုနအားဖုတကာ ‘ခာတိတလေး သတိရနေတယ၊ ခာတိတ ဘာလုပ၊ ကိုယ့ကို ဘာလို့စာမပနရ တာလညး ခာတိတရယ’  သူမနေနိုငဖစကာ သူမလေးထံသို့ ဖုနးခေါလိုကတော့သည။  “နငထားခဲ့မာလား နငရကစကစကမာလားလေ…”   ဝိုငးလေးရဲ့  သီခငးတေးသားလေးကောင့ သူပင စိတမကောငးဖစကာ ဘာကို လမးလို့လမးမနပင မသိဖစမိသည။ ဇဲမလော့ပဲ ဒုတိသအကိမ ဆကခေါရာတင တော့ ခိုသာသောအသံလေးကောင့ သူပောမိသားတော့သည။

“ဟဲလို ” “ညီမလေး အစကိုယ့ကိုမတမိလား” “အမေမအိပသေးဘူး ဒါပဲနော”  “ဒါဆို မကဆေ့ပနပို့လေ နော နော”  တဘကမတိတဆိတသားကာ ခဏအ ကာတငတော့ သကပငးခသံနင့အတူ ညိုးငယသော အသံလေးဖင့  “ဘေလမရိလို့ပါ ကိုကီးရယ”  ဟု ပေားရငး ဖုနးခသားတော့သည။ သူအရမးပင  သနားသားကာ ခကခငးပင သူမဖုနးလေးထဲသို့ ငေငါးထောင လမးလဲပေးလိုကလေတော့သည။ ထို့နောက ‘အရမးခစမိသားလို့ပါ ညီမလေးရယ တမိုးမ ထငပါနဲ့’ ဟု မကဆေ့ပို့လိုကလေတော့သည။ မလေးတယောက ပောရမညလော ဝမးနညးရမညလော ဝေခဲမရဖစနေတော့သည။ မိမိတဘကသက  ကိတကာ သဘောကနေသော ခစကိုကီးဆီမ ဂရုစိုက တနးဖိုးထားမုခံရခငးအတက ဝမးသာပီတိဖစမိရသောလညး မိမိဘဝအတက ဝမးနညးကာ  သိမငယနေမိတော့သည။ ထို့နောကတင အခိနသိပမကာလိုကပဲ သူမတို့နစယောက ခစသူဖစသားလေတော့သည။ ခစသူဖစခဲ့သညမာ နစလပငပည တော့မည အပငမာတကိမမ ခစသူနင့ တေ့ခင့မရပဲ သူမ၏ပါးလေးအား နမးခင့မရရိသေးပေ။ “ဟဲလို အစမ ပပ လားခငဗ”   “အမေရေ ဖုနးလာနေ  တယ ဦးအေးမောငဆီက”ဟုပောရငး ထမငးဟငးခကနေသောမိခငထံသို့ ဖုနးအားသားပေးကာ အနားတငရပကာ အသာနားစင့နေတော့သည။ ဒေါပပ လညး စိတပူသားကာ ယခုလို အခိန အေးမောငတခါမဖုနးမဆကဖူးခေ ကားတခုခုဖစတာပဲဟု တထစခတကကာ ပူပနမိတော့သည။ မိမိတို့စားဝတနေ ရေးမ ဤကားလေးကောင့သာ  “အေးမောင ပောလေ ဘာဖစလို့လညး”  ဟုစိုးရိမစာဖင့မေးလေသည။ တဘကမလညး  “အစမ ကနောသထုံကို လူ သားပို့ပီးအပနမာ ရပထားတဲ့ဆိုငကယကို တိုကမိလို့ ကနော့ကို ကိုကထိုရဲစခနးမာ ကားရောလူရော အဖမးခံထားရလို့ ပိုငရငကိုယတိုငလာရောကထုပ ယူပါဆိုလို့ အစမဆီ ဖုနးဆကရတာ အစမရယ ကနော့ကို ခုခကခငးလာခေါပါနော နော အစမ”  ပောကာ ဖုနးခသားလေတော့သည။ လကထဲတင  ရိစုမဲ့စုငေလေးအား ယူကာ သမီးအား စိတမခနိုငပဲတဖဖမာကာ ကိုကထိုသို့ ခကခငးပငဆငးလာတော့သည။ စခနးရောကသော အေးမောငအား  အာမခံဖင့ထုပလို့ရသောလညး ကားမာ မနကတရားရုံးတင ဒဏငေဆောငပီမ ထုပယူခင့ရမည ဖစသောကောင့ ဘယလိုမပင ပနလို့မရတော့ခေယ။   သမီးဖစသူအား အကိုးအကောငးဖုနးဆကကာ လမးပောလိုကလေတော့သည။

“ကိုကို မေမေ ဒီည ပနမလာနိုငတော့ဘူးတဲ့ မသေးကောကတယ ကိုကိုရယ”  မငလိုကရသော မကဆေ့ကောင့ သူအရမးပင ပောသားမိတော့သည။  အလုပမပနရောကကာစမို့ ရေမိုးခိုးကာ ထမငးပငမစားနိုငတော့ပဲ ငေသား သုံးသိနးယူကာ သူမလေးအိမသို့ ထကလာလေတော့သည။ အခိနအားဖင့  ညကိုးနားရီဖစသောကောင့ လူသားလူလာပင မရိတော့ခေ။ ခံတခါးအား မိမိဘာသာဖင့ကာပင အေးအေးလူလူ သူမအိမလေးထဲသို့ ဝငလာခဲ့ တော့သည။ တခါးဝတင အသင့ကိုနေသော ခစသူလေးအား ခါးမဆဲဖတကာ အနမးမိုးမား အဆကမပတ ရာခလိုကတော့သည။ မသေးမာ ဗလောငဆူ နေသောရငအား ထိနးကာပင  “အို ဘယလိုဖစနေတာလညးကိုကိုရယ သူမားတေ မငကုနမဖင့ မသင့တောပါဘူးကယ”  ပောလညးပော လကမလညး တနးကနကာ အခနးတငးသို့ ဝငပေးသားတော့လေသည။ မငးမငးခန့လညး အိမရေ့တခါးအား ပိတကာကိုယ့အိမကိုယယာလို သဘောထားကာ သူမ လေး အခနးတငးသို့ ဝငခဲ့လေတော့သည။ မသေးလညးရကလနးလို့ စောငခေါငမီးခုံကာ နေမိသည။ သူသည သူမကုတငပေါသို့ညငသာစာထိုငရငး  “ခစလေး ထဦး ကိုကိုပောစရာရိတယ”  ဟုပောရငး စောငအားအသာဆဲယူလိုကတော့သည။ “ရော့ ဒီမာ ခစလေးမေမေ အမုကိစအတက ယူထားလိုက နော”  “အို မယူရဲပါဘူး ပေးခငမနကကမလိုကသားပီး ကိုယဘာသာပေးပေါ့”  “အငးလေ သားကတာပေါ့ ခုတော့ သူ့သမီးလေးကို အမေ့ကိုယစာ စောင့ရောကရဦးမယ”  ပောလညးပော ဖတလညးဖတကာ မသေးနုတခမးလေးအား ငုံခဲလက ခစရညဖာသော မကလုံးရဲကီးမားအား စိုကကည့ရငး  နစကိုယတူ အသံတိတစကားမား ပောနေကသည။ ၇ နစ ပည့ရန လပိုငးသာလိုသေးသော အပိုဖေါဝငကာစ မသေး ရငအစုံပေါသို့ သူ့ လကခောငးလေးမားက ဖဖအုပကာ ပတသကကီစယမုကို မသေးခငဗာ အူထဲအသညးထဲကပင လိုကဖိုမောနေမိတော့သည။

“အို…. ကိုကိုရယ မသေး ရငတေတုနလိုကတာကယ” “အခစလေး … ဘာမမဖစစေရပါဘူး ကိုကို တာဝနယူပါတယ”  “မသေးကောကတယ..”  “မ ကောကပါနဲ့ အစပိုငးလေးပဲ နညးနညးလေးနာမာပါ” ဟု ပောလညးပော အမေးကဲလေး အနညးငယသာ ပေါကနေသော ဖုတဖုတလေးအား ပေလော့ နေသော ထမီကားက လကခောငးကလေးမားနင့ အထကအောက စုနဆနကာ ပတသတနေတော့သည။  “အား….. ကိုကိုရယ မသေးလေ ယစိယစိနဲ့  ဘာတေဖစနေမနးမသိတော့ဘူး ကိုကိုရယ ..”   “ဘာမမဖစဘူး မကလုံးလေးအသာမိတထား သိလား …” “ဟုတကဲ့ ကိုကို …”    “လိမာလိုကတာ အခစ လေးရယ ” တလာခငးဆီ ခတခထားသော အဝတမဲ့ မသေးခနာအား နို့သီးမ စုနဆငးကာ မို့မို့ဖောငးနေသော ဖုတဖုတလေးရဲ့ အကကဲကောငးလေးကို  လာထိပကလေးနင့   “အား…. ရီးး…ကိုကို ဘာလုပနေတာလညး မသေး မခံနိုငတော့ဘူးကိုကိုရယ … လိုးမာဖင့လိုးပါတော့ မသေးဟာလေး ကဲရငကဲ သား စမးပါစေ ကိုကိုရယ ထိုးထည့လိုကပါတော့ …”  “မလေားနဲ့လေ အခစရယ ခဏလေးပါ နော ” “အား… ရီး….”  ရာထိပလေးပငမက လာအပား လိုကပင အထကအောက ဘေးဘယမကန လကပေးရငး သူမ စောကရညအား တဂတဂတနင့ မိုခပလိုကသည။ မကနာတခုလုံးလညး ပေကံနေ သောကောင့ ရေခိုးခနးသို့ဝငကာ မကနာသစလိုကသည။ မိမိတောငမတနေသောစံခိနမီ လီးအား ပောငနေအောငရေထကဆေးလိုကသည။ ကုတင  ပေါတင ကိုယဗလာနင့ နုံးခေနေသော သူမအားကည့ကာ လီးမာတောငသထက တောငလာတော့သည။

“အခစကလေး ထ ကိုကိုလီးလညး စုပပေးဦးလေ” “ဟင မသေးမ မစုပတတတာ ကိုကိုရယ”   “လာ ကိုကိုသငပေးမာပေါ့” သူမလကညိုးလေးအား နမူ  နာစုပပကာ နုတခမးဝလေးအား လီးဖင့တေ့ထားလိုကသည။ သူမသည ယခုမပငလီးအား သေခာမငဖူးတော့သည။ စောစောက ကုနခမးသားသော  အားအငမားခကခငးပည့ဝလာကာ ကိုကို စိတကေနပအောငပငမကပဲ စေတနာပါပါဖင့ အားရပါးစုပပေးနေမိတော့သည။   “အား….အား….ကောငး လိုကတာ မသေးလေးရယ အား… ကိုကို မရတော့ဘူး မသေး ပကလကလနပီး အဖုတလေး ဖဲထားပေးနော” အခစစိတနင့ ကာမစိတပေါငးစပမု ကောင့ အပိုလေးမာ မရကကောကတော့ပဲ ပေါငနစဖကကားကာ မိမိအဖုတလေးအား လကနစဖကဖင့ ဆဲထားသည။ မိုဖူးကီးပမာ မငးမငးလီးကီ လည သူမဖုတလေးအား အထကအောကပတရငး သူမအရညကညလေးမားအား လီးထိပကိုစိုရဲလာသညနင့ တဖေးဖေးခငးဖိသငးရာ   “အား….ကိုကို  မဆံ့ဘူးထငတယ”  ပူနေးနေးလီခောငကီးကောင့လနသားကာ နုတမလညး စိုးရိမကာ တဖဖပောနေတော့သည။ “အား…”  သူလညး ခဏမေးကာ  “ခစ လေး…”  “ရင ကိုကို ”  “ဟိုစကားပုံကာဖူးလား ခေါငးဝငကိုယဆံတယဆိုတာလေ”  “ဟုတ ကားဖူးပါတယ ”  သူလဲလိုကသော အာရုံအား သူမအပည့အ ဝပါလာသညနင့ အပိုမေးလေးအား လိုးခဲကာ လီးတဆုံးပင ထိုးစိုကထားလိုကသည။

“အမလေး… အမေရေ….သေပါပီး….အား …နာတယ နာတယ” သေးရူးသေတမးဖင့ ထအောသောမသေားပါစပအား ဘယလကဖင့ အသာဖိပိတကာ  “အရမးမအောရဘူးလေ သူမားတေကားကုနမာပေါ့”  မကရညမားကားက သူ့အားမောကည့ရငး “အရမးနာတာကို ခစလေးကိုခစရင ပနထုပလိုကပါ နော နော..”  ငိုမဲ့မဲ့အသံလေးနင့ပောနေတော့သည။  “ခဏလေး ခစလေး ခဏပဲ မယုံကည့နေ ကိုကိုလုပပမယ မနာတော့ဘူးသိလား ”  ပောလညးပော  နိုးသီးလေးအား ကုနအစို့ ခါးကုနလိုကသညမို့ လီးမာ လကနစလုံးခန့ ပနထကသားပီး သားအိမထဲ မုတနေသော လီးထိပမာ အနောကဆို့ဆုတသားပီး  သာအိမဝအား မထိတထိ လုတကစားနေမုကောင့ နာကငသည့ဝေဒနာသကသာကာ သူ့လီးအား အတငးမ ပနကာပင ညစနေမိတော့သည။  နိုးနစလုံး အား လည့ပောငးစုပယူမုကလညး သူမအားပို၍ပင အရသာရိလသည။ စောစောက နာကငမုသည။ တကယမားရော ဟုတပါလေစပင ဖုတဖုတတငးမ လညး နာလညမုရကာ ရေ့တိုးနောကငင့ တဖေးဖေး မနမနလေးလုပပေးလာရာ   “အားး…အငး…ကတစ… အီး….”  အဆုံးထိဝငသည့အခိနတငတော့  “အု. အငး….. အား…”  အရိနလေးရလာကာ အရညကညလေးမားကောင့ အငးနံရံသား အပည့အဝပတမိနေသောလညး နာကငမုမာ သိပမသိသာတော့ ပဲ တခါတခါ ခံလို့ပငကောငးသောကောင့ ခါးလေးပငကော့လာတော့သည။ နုတမလညး တိုးညငးစာ “အား….အငး..ဟငး..ရီး.. အား.. အငး..ရီး…အ ဟငး…အဟငး….. ကိုကိုရယ ခံလို့ကောငးလိုကတာ အရမးခစသား သိလား”   မငမငးခန့လညး အပိုလေးရဲ့ အခံကောငးမုကောငး လီးထိပတခုလုံး ကင တကကာ အခကလေးဆယလေက မာပင သုတရညမား သူမအတငးနံရံမားသို့ ပနးထုပလိုကလေတော့သည။ ခံလို့ကောငးနေတုနမာ ပူနေးနေး သုတ ရညမားကောင့ မငးမငးအား သိုငးဖတကာ ဆန့ငင ဆန့ငင ဖစပီး လောကရဲ့အထူးကဲဆုံး ဘာနဲ့မ မလဲနိုငသော ပီးဆုံးခငးကာမပနးတိုငသို့ တကလမး နိုငတောလေသည။

မငးမငးခန့လညး သူမပေါမာပငမိနးရငး အနာယူနေသည။ ပီဆုံးခငးရောကသားသော ပိပိလေး၏ ကကသားမားမာ ပစိပစိဖစနေသောကောင့ သုတ ရညထကသောလညး အနညးငယသာပော့နေသောလီးအား ဆဲကာဆဲကာ ညစနေသောကောင့ လီးမာတဖေးဖေးနင့ အားအငပည့ဖိုးလာကာ  သံခောငးပမာမာတောငလာပီး ခါးလေးလုပကာ နုတခမးအား နမးရင ဒုတိယအခီစနေတော့သည။ အရိနလေးရလာသညနင့  “ခစလေး ခံနိုငလာပီလား”   “ဟုတကိုကို…နညးနညးလေးတော့နားသေးတယ”  “အငးပါ အရမးကီးဆောင့မလိုးသေးဘူး”  “ဟုတကိုကို ”  အခက နစဆယလေက ပုံမနလိုး ရငးဖင့ သူမအား လေးဘကထောကစေပီး အနောကမနေ၍ သူမဖငလုံးလေးအား လကနစဖကဖင့ပတသတရငး ဆုတနယရငး အားရပါးရဆောင့လေ ရာ “အား…အု. အား… ရီး…အား…… ဟငး….. ကိုကိုရယ ဘယလိုမားလိုးနေတာလညး”  ခံကောငးကောငးနင့ ဖငလေးပငပနကော့နေမိရာ လိုးကောငး ကောငနင သူလညး လိုးလိုကတာ ည ၂ နာရီပငထိုးသားသည။ သူလညးမောပနးလာသောကောင့ အားရပါးရ အခက၂ ခန့လိုးဆောင့ရာ ပီးဆုံးခငး  ကာမပနးတိုငသို့ ရောကရိလေတော့သည။

နစဦးသား ငယရယသူမားမို့ သေးသားဆူဖိုးကာ ပငပနးနမနယမု မရိလေပဲ ခဏသာမမေးစကကာ ငါးနာရီလောက တခီထဆဲပီး ရေမိုးခိုးကာ နံနကစာ  စားသောကကသည။  မငးမငးခန့လညး အိမသို့ပနကာ ငေးငါးသိနးအားထပယူကာ ဒေါပပ တို့ရိရာသို့ လိုကလာလေတော့သည။ ဒေါပပလညး သမီး ခောလေးမာ ငယသေးသောလညး မိမိအခကအခဲအား မငးမငးခန့ငေနင့မသာလင အဆငပေခောမေ့မည မဟုတပါလား…။ ။   ကိုးစားပါဦးမည

 

Zawgyi

 

ေမ့မရတဲ့ ကိုကို (စ/ဆုံး)

“ဟာ စိတကရာပဲကာ ဖုန္းေဘလလည္း ကုနားပန္ၿပီ”    x{101B}ုံးပိတကိုx{1037} မိမိအိမ္ေလးထဲတင္ေအးေဆးစာ အငာနက္  သုံးမညု x{1039}x{101C}ကဳံးဝါးထားကာ သုံးေတာငသုံးရေသးဘူး ေဘလ ကုနားသည္။ မင္းမင္းခနx{1037}ေယာက္ေရx{101B}တင္ ေငတေသာင္းထုပူကာ ခပ္ လမ္းလမ္းကကုနုံဆိုင္ေလးသိုx{1037} ထကာခဲ့သည္။ သူသည္ ဤရပတ္ေလးသိုx{1037} ေပာင္းေx{101B}x{103E}x{1037}ကာ ငါးရမ္းေနထိုငညာ မၾကာေသးေပ။ မနကလုပိုx{1037} သား ညပနိပိုx{1037}လည္း သူအား လူသိပသိေပ။ ၿခံဝန္ေလးနဲx{1037} တထပိုကုေလးက သူx{1037}အတက္ အပန္းေဖစရာပင္ ေဘးပတန္းကင လူမားလည္း အ ေရာအေx{1014}x{103D}ာ မလုပ္ေသာေၾကာင့္ သက္ေသာင့ကာရိလသည္။

ဖုန္ေငဖည့ဒယ္ၿပီး ပနထကင္ အိုး လလိုကာ သူရငုန္ေလာက္ေအာငင္ ေကာငေလးမာ လရက္x{1014}x{103D}ိုငန္းသည္။ အိမင္းေအာင္ေလးမိုx{1037}  အသားရည္ေလးမာ ဝင္းဖနx{1037}ာ မထူမပါးမကုံေလးx{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာဝိုင္းေလးကို သူေငးၾကည့ိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသားသညသိ ေကာငေလးမာ  “ဦး  နည္းနည္းေလာကယ္ေပးပါလား ”  ရကိုx{1037}ရကန္းအသံေလးမာ နားဝငီယံလေပသည္။ အိမ္ေနရင္း တပတ္x{1014}x{103D}မ္းလကတ္ေလးx{1014}x{103D}င့္ အေရာငဆင္း မ ရိေတာ့ေသာ ထမီေလးx{1014}x{103D}င့္ သူမ၏ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းေလးမားကို အပိုအလိုမရိေစေပ။ သူလည္း ပနကသားေသးပဲ ဟိုၾကည့ီၾကည့္x{1014}x{103D}င့္ ဆိုင္ မ ပစx{1039}x{1005}ညားအား ကိုငာ သူမေလးအား ခိုးရx{103C}ိးေနေတာ့သည္။ ခစရာသူမေလးပနက မသိမသာအေနာက လိုကာ  “ညီမ ညီမ”   ေနာကလမ္း ေခၚရာဝယ္  “ရင္ ဘာေမးမလိုx{1037}လည္း ဟင္” “ညီမက ဒီရပတဲကပဲလား”   “ဟုတါတယ္.. အစိုအိမဲx{1037} မက္ေစာင္းထိုးသုံးအိမပါ”   “ဟင္ ညီမက  အစိုx{1037}အိမိတယ္”  “ခခ ”  ဟု သူမကရီရင္း  “သိတာေပါ့ ညီမက ဒီမာ ေမးကတည္းကေနလာေလ ဒါပဲေနာ္ အိမ္ေရx{1037}ေရာက္ေနၿပီ အေမတိုx{1037}သိရင္ ဆူလိမ့္ မယ္”  သူအားတကားကာ ၿခံေရx{1037}မပိတပာ  “အစိုညီမေလးနဲx{1037} ဖုန္းေပာခငယ္ ဖုန္းနံပတ္ေပးပါလား”  “အို သိမမသိပဲနဲx{1037} မေပးပါဘူး”  “ဒါဆို လည္း ရတယ္ေလ အိမဲထိလိုကာေပါ့ ” ဟုသူေပာရင္း ေကာငေလးေရx{1037}မ ဖယ္ေပးလိုကည္။

“မလုပါနဲx{1037} အိမဆူလိမ့ယ္” “ဟ အစိုက လူရမ္းကားမမဟုတာ အိမီးနားခင္းေတပဲ ညီမအေမတိုx{1037}နဲx{1037}ဝငိတကာေပါ့”   ဟုေပာလိုကာ သူမ တုနx{103C}တားကာ ဘာဆက္ေပာရမန္းမသိေပ။ ရငဲမာလည္း လx{103C}ိက္ေမာလာကာ အိမဲထိ ဘာေၾကာငလိုက္ေစခငည္း သူမလည္းမစဥ္းစားတတ္ ေတာ့ေပ။ ေနာကနည့ာ သူx{1037}ေရx{1037}သိုx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငည့ာ “တခါပဲေပာမယ္ေနာ္ အိမဲထိမလိုကဲx{1037}သိလား”  သနားစရာမကန္ေလးမားေၾကာင့္  သူေခါင္းၿငိမ့ိုကည္။ ၉— ဟုေပားရင္းၿခံတခါးပိတာ ေပးဝငားေတာ့သည္။ မေသးရငား တုနငာ အိမဲသိုx{1037}ဟနပက္ ဝငာ သည္။ ”ညဥ္းကေလ ခိုင္းလိုကငအားၾကာတာပဲ”  “အိုအေမကလည္း မၾကာပါဘူး”   ဟုေပာရင္း မိခငစူဝယိုင္းေသာ ပစx{1039}x{1005}ည္းမားအားခကာ မိမိ အိပန္းတင္းသိုx{1037}ဝငာ အတင္းမခကကာ ကုတင္ေပၚသိုx{1037} ပကကနည္းခရင္း တုနင္ေနေသာ ရငတားလက္x{1014}x{103D}င့ိကာ မိမိတိတခိုးစဲလမ္း ေနရေသာ အကိုx{1039}x{101C}ကီးမာ ‘ဟန္းတေယာကည္း မက္ေစာင္းထိုးကာ မုန္းဖိုx{1037}ေကာင္းလိုကာ လူကိုၾကည့္ေနတာမား တကိုယုံး ေဖာကကတတဲ၊  ၿပီးေတာ့ သူမားအိမ္ေရx{1037}ထိလိုကာၿပီး ဖုန္းနံပတရမက အတင္းပဲေတာင္းသားေသးတယ္၊ မုန္းဖိုx{1037}ေကာင္းလိုကာ သူမတ္ေကာ မတိပါ့မလား’ ဟု စိတူကာ မေသးတေယာက္ ဖုန္းအားေကာကိုငာ မက္ေဆ့ေဘာက္ေလးအား ဖင့္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

“အယ္ အခုမသတိရတယ္” ဟု ေရx{101B}တင္းဖုနလုပားအားx{1014}x{103D}ိပာ   “x{1014}x{103D}စစစ္ဦးေရ …. x{1014}x{103D}စစစ္ဦးေရ…” ဖုန္းအသံေလးေၾကာင့္ အိေခာတ ေယာက္ လနx{1037}ာသားမိေတာ့သည္။ မိမိတေယာကည္း လမ္းထိပ မမမဆီက အပာစာအုပါးကာ ခိုးဖတ္ေနတုန္း ဖုန္းသံေၾကာင့္ စိတေx{1014}x{103D}ာက္ အယကစာ “ေအး ေပာမေသး နငလည္း ဆယန္းစာေမးပဲ ေဖပီးကတည္းက ငါ့ဆီဖုန္းေတာင္ ဆက္ေဖၚမရဘူး အခုဘာကိစx{1039}x{1005}လည္း”   “မမအိ  ညီမေလးေပာစရာရိတယ္” “ေအးေပာေလ ”  “ဟိုတေယာက္ေလ သိလား”  “ဘယေယာကည္း နင့ာက အစမရိဘာမရိနဲx{1037} ”  “မေသးေပာေပာေန တဲ့ ခပ္ေခာခာလူx{1039}x{101C}ကီးေလး”  ” ေအာ္ေအး သိၿပီသိၿပီ ဘာလည္း နင့ိုဟိုက ဖငာx{1014}x{103D}x{103C}ိကားလိုx{1037}လား”  “ဟာ အစအိကလည္း ဘာမန္းလည္းမသိဘူး”   “ဟား.. ေကာငေလး ရကားၿပီ ေပာေပာ”  “အင္း ေပာမယ္ အဲ့လူx{1039}x{101C}ကီးေလ………”  ဟုအစခီကာ ယေနx{1037}ဖစကမအား တလုံးမကန္ ေပာပလိုက္ ေလသည္။  “မေသး နင္ေတာ့ အလိုးခံရေတာ့မယ္ အားကတယာ”  “အယ္.. အမကလည္း ဘာစကားတုန္း”  “ေကာင ခုမလာရကေနနဲx{1037} ညည္းခံခင္ ေနတာ ငါသိတာေပါ့” သူမရကကင့္ ဖုန္းခလိုက္ေလသည္။ ပါစပလည္း ပစိပစိx{1014}x{103D}င့္ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးလငမနသားမေအးမာ။ မိခငစူ ေဒၚပပမာ သမီး ဖစူအား လမ္းေခၚကာ မေသးx{1014}x{103D}င့္ ေဒၚပပ x{1014}x{103D}စ္ဦးသား ထမင္းစားၾကေလသည္။ ေဒၚပပလည္း ကဆင္းလာေသာ စီပားေရးအေခအေနေၾကာင့္ ယခငို  အသုံးအစဲမx{1039}x{101C}ကီးေတာ့ပဲ ခိဳးၿခံေခၽတာကာ မိမိခငန္းရိစဥ ကိုယိုင္ အငါးကားေလးအား ခငန္း၏တပညင္း ေအးေမာငား ေနx{1037}စဥ္ေပးစနစင့င္  ငါးရမ္းကာ ေနထိုငားေသာကသည္။ ကားမာလည္း အိုx{1014}x{103D}မ္းကာ ဟိုဟာပကိုက္ ဒီဟာပကိုက္x{1014}x{103D}င့္ စားဖိုx{1037}ေတာင္ အx{1014}x{103D}ိုင္x{1014}x{103D}ိုငင္။

မင္းမင္းခနx{1037}ေယာက္ x{101B}x{103E}ငန္းတက္x{1039}x{101E}ကစာဖင့္ မတားလာေသာ ဖုန္းနံပတား ဖုနတင္x{101B}ိုကည့ာ သူမေလးအား ‘အရမ္းခစားၿပီ ခာတိတ္ ရယ္’ ဟု မက္ေဆ့ပိုလိုက္ေလသည္။ သူမေလးဟု မတားထားေလသည္။ မေသး၏ နာမညို သူမေမးလိုကငား တကိုယည္း ေရx{101B}တာ ဘာပဲ ဖစစ္ ဖုန္းနံပတခဲ့ၿပီပဲ ဟု ေကနပာ ကဗာတိုေလးမား ပန္းပင့္ေလးမားအား သူမအား ဆကရန္ ရာေဖေနေတာ့သည္။ အခိနညၾကာသား သညသိ ဝမ္းဗိုက ဆာေလာငတိတx{103C}ေဝဒနာေၾကာင့္ ဟင္းမခက္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ပဲ အသင့ား အမဲသားx{1014}x{103D}ပူးအားေဖာကာ ထမင္းx{1014}x{103D}င့္ စားေသာကိုက္ ေတာ့သည္။ ထမင္းစားၿပီးသည္x{1014}x{103D}င့္ အားသင္းထားေသာဖုနားဖဳတာ ‘ခာတိတ္ေလး သတိရေနတယ္၊ ခာတိတ္ ဘာလုပ္၊ ကိုယ့ို ဘာလိုx{1037}စာမပန တာလည္း ခာတိတယ္’  သူမေနx{1014}x{103D}ိုငစာ သူမေလးထံသိုx{1037} ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့သည္။  “နငားခဲ့မာလား နငကကကာလားေလ…”   ဝိုင္းေလးရဲx{1037}  သီခင္းေတးသားေလးေၾကာင့္ သူပင္ စိတေကာင္းဖစာ ဘာကို လမ္းလိုx{1037}လမ္းမနင္ မသိဖစိသည္။ ဇဲမေလာ့ပဲ ဒုတိသအx{1039}x{101C}ကိမ္ ဆက္ေခၚရာတင္ ေတာ့ ခိဳသာေသာအသံေလးေၾကာင့္ သူေပာိသားေတာ့သည္။

“ဟဲလို ” “ညီမေလး အစိုယ့ိုမတိလား” “အေမမအိပ္ေသးဘူး ဒါပဲေနာ္”  “ဒါဆို မက္ေဆ့ပနိုx{1037}ေလ ေနာ္ ေနာ္”  တဘကတိတိတားကာ ခဏအ ၾကာတင္ေတာ့ သကင္းခသံx{1014}x{103D}င့တူ ညx{103B}ိဳးငယ္ေသာ အသံေလးဖင့္  “ေဘလရိလိုx{1037}ပါ ကိုx{1039}x{101C}ကီးရယ္”  ဟု ေပားရင္း ဖုန္းခသားေတာ့သည္။ သူအရမ္းပင္  သနားသားကာ ခကင္းပင္ သူမဖုန္းေလးထဲသိုx{1037} ေငငါးေထာင္ လမ္းလx{103E}ဲေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ ‘အရမ္းခစိသားလိုx{1037}ပါ ညီမေလးရယ္ တမိဳးမ ထငါနဲx{1037}’ ဟု မက္ေဆ့ပိုx{1037}လိုက္ေလေတာ့သည္။ မေလးတေယာက္ ေပာမည္ေလာ ဝမ္းနည္းရမည္ေလာ ေဝခဲမရဖစ္ေနေတာ့သည္။ မိမိတဘကက္  x{1039}x{101C}ကိတာ သေဘာကေနေသာ ခစိုx{1039}x{101C}ကီးဆီမ ဂx{101B}ုစိုက္ တန္းဖိုးထားမx{103C}ခံရခင္းအတက္ ဝမ္းသာပီတိဖစိရေသာည္း မိမိဘဝအတက္ ဝမ္းနည္းကာ  သိမယ္ေနမိေတာ့သည္။ ထိုx{1037}ေနာကင္ အခိနိပၾကာလိုကဲ သူမတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ခစူဖစားေလေတာ့သည္။ ခစူဖစဲ့သညာ x{1014}x{103D}စပငည္ ေတာ့မည္ အပငာတx{1039}x{101C}ကိမ ခစူx{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}ခင့ရပဲ သူမ၏ပါးေလးအား နမ္းခင့ရရိေသးေပ။ “ဟဲလို အစ ပပ လားခင”   “အေမေရ ဖုန္းလာေန  တယ္ ဦးေအးေမာငီက”ဟုေပာရင္း ထမင္းဟင္းခက္ေနေသာမိခငံသိုx{1037} ဖုန္းအားသားေပးကာ အနားတငပာ အသာနားစင့္ေနေတာ့သည္။ ေဒၚပပ လည္း စိတူသားကာ ယခုလို အခိန္ ေအးေမာငခါမဖုန္းမဆကူးေခ ကားတခုခုဖစာပဲဟု တထစတကာ ပူပနိေတာ့သည္။ မိမိတိုx{1037}စားဝတ္ေန ေရးမ ဤကားေလးေၾကာင့ာ  “ေအးေမာင္ ေပာေလ ဘာဖစိုx{1037}လည္း”  ဟုစိုးရိမာဖင့္ေမးေလသည္။ တဘကလည္း  “အစ ကေနာထုံကို လူ သားပိုx{1037}ၿပီးအပနာ ရပားတဲ့ဆိုငယို တိုကိလိုx{1037} ကေနာ့ို ကိဳကိုရဲစခန္းမာ ကားေရာလူေရာ အဖမ္းခံထားရလိုx{1037} ပိုငငိုယိုငာေရာကုပ္ ယူပါဆိုလိုx{1037} အစဆီ ဖုန္းဆကတာ အစရယ္ ကေနာ့ို ခုခကင္းလာေခၚပါေနာ္ ေနာ္ အစ”  ေပာကာ ဖုန္းခသားေလေတာ့သည္။ လကဲတင္  ရိစုမဲ့စုေငေလးအား ယူကာ သမီးအား စိတခx{1014}x{103D}ိုငဲတဖဖမာကာ ကိဳကိုသိုx{1037} ခကင္းပငင္းလာေတာ့သည္။ စခန္းေရာက္ေသာ္ ေအးေမာငား  အာမခံဖင့ုပိုx{1037}ရေသာည္း ကားမာ မနကရားx{101B}ုံးတင္ ဒဏ္ေငေဆာင္ၿပီမ ထုပူခင့မည္ ဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယိုမပင္ ပနိုx{1037}မရေတာ့ေခယ။   သမီးဖစူအား အကိဳးအေၾကာင္းဖုန္းဆကာ လမ္းေပာလိုက္ေလေတာ့သည္။

“ကိုကို ေမေမ ဒီည ပနလာx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့ မေသးေၾကာကယ္ ကိုကိုရယ္”  မငိုကေသာ မက္ေဆ့ေၾကာင့္ သူအရမ္းပင္ ေပာားမိေတာ့သည္။  အလုပပန္ေရာကာစမိုx{1037} ေရမိုးခိဳးကာ ထမင္းပငစားx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ပဲ ေငသား သုံးသိန္းယူကာ သူမေလးအိမိုx{1037} ထကာေလေတာ့သည္။ အခိနားဖင့္  ညကိုးနားရီဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူသားလူလာပင္ မရိေတာ့ေခ။ ၿခံတခါးအား မိမိဘာသာဖင့ာပင္ ေအးေအးလူလူ သူမအိမ္ေလးထဲသိုx{1037} ဝငာခဲ့ ေတာ့သည္။ တခါးဝတင္ အသင့္x{1039}x{101C}ကိဳေနေသာ ခစူေလးအား ခါးမဆဲဖတာ အနမ္းမိုးမား အဆကပတ္ x{101B}ာခလိုက္ေတာ့သည္။ မေသးမာ ဗေလာငူ ေနေသာရငား ထိန္းကာပင္  “အို ဘယိုဖစ္ေနတာလည္းကိုကိုရယ္ သူမားေတ မငုနဖင့္ မသင့္ေတာါဘူးကယ္”  ေပာလည္းေပာ လကလည္း တန္းကနာ အခန္းတင္းသိုx{1037} ဝင္ေပးသားေတာ့ေလသည္။ မင္းမင္းခနx{1037}ည္း အိမ္ေရx{1037}တခါးအား ပိတာကိုယ့ိမိုယာလို သေဘာထားကာ သူမ ေလး အခန္းတင္းသိုx{1037} ဝငဲ့ေလေတာ့သည္။ မေသးလည္းရကန္းလိုx{1037} ေစာင္ေခါငx{103B}ီးၿခဳံကာ ေနမိသည္။ သူသည္ သူမကုတင္ေပၚသိုx{1037}ညx{103B}ငာစာထိုငင္း  “ခစ္ေလး ထဦး ကိုကိုေပာစရာရိတယ္”  ဟုေပာရင္း ေစာငားအသာဆဲယူလိုက္ေတာ့သည္။ “ေရာ့ ဒီမာ ခစ္ေလးေမေမ အမx{103C}ကိစx{1039}x{1005}အတက္ ယူထားလိုက္ ေနာ္”  “အို မယူရဲပါဘူး ေပးခငနကမလိုကားၿပီး ကိုယာသာေပးေပါ့”  “အင္းေလ သားၾကတာေပါ့ ခုေတာ့ သူx{1037}သမီးေလးကို အေမ့ကိုယာ ေစာင့္ေရာကဦးမယ္”  ေပာလည္းေပာ ဖတည္းဖတာ မေသးx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးအား ငုံခဲလက္ ခစညာေသာ မကုံးx{101B}ဲx{1039}x{101C}ကီးမားအား စိုက္ၾကည့င္း  x{1014}x{103D}စိုယူ အသံတိတကားမား ေပာေနၾကသည္။ ၇ x{1014}x{103D}စ္ ပည့န္ လပိုင္းသာလိုေသးေသာ အပိဳေဖၚဝငာစ မေသး ရငစုံေပၚသိုx{1037} သူx{1037} လက္ေခာင္းေလးမားက ဖဖအုပာ ပတကီစယx{103C}ကို မေသးခငာ အူထဲအသည္းထဲကပင္ လx{103C}ိကိုေမာေနမိေတာ့သည္။

“အို…. ကိုကိုရယ္ မေသး ရင္ေတတုနိုကာကယ္” “အခစ္ေလး … ဘာမမဖစ္ေစရပါဘူး ကိုကို တာဝနူပါတယ္”  “မေသးေၾကာကယ္..”  “မ ေၾကာကါနဲx{1037} အစပိုင္းေလးပဲ နည္းနည္းေလးနာမာပါ” ဟု ေပာလည္းေပာ အေမးx{1039}x{101C}ကဲေလး အနည္းငယာ ေပါက္ေနေသာ ဖုတုတ္ေလးအား ေပေလာ့ ေနေသာ ထမီၾကားက လက္ေခာင္းကေလးမားx{1014}x{103D}င့္ အထက္ေအာက္ စုနနာ ပတတ္ေနေတာ့သည္။  “အား….. ကိုကိုရယ္ မေသးေလ ယစိယစိနဲx{1037}  ဘာေတဖစ္ေနမန္းမသိေတာ့ဘူး ကိုကိုရယ္ ..”   “ဘာမမဖစူး မကုံးေလးအသာမိတား သိလား …” “ဟုတဲ့ ကိုကို …”    “လိမၼာလိုကာ အခစ္ ေလးရယ္ ” တလx{103E}ာခင္းဆီ ခၽတထားေသာ အဝတဲ့ မေသးခx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ာအား x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးမ စုနင္းကာ မိုx{1037}မိုx{1037}ေဖာင္းေနေသာ ဖုတုတ္ေလးရဲx{1037} အကဲေၾကာင္းေလးကို  လာထိပေလးx{1014}x{103D}င့္   “အား…. ရီးး…ကိုကို ဘာလုပ္ေနတာလည္း မေသး မခံx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူးကိုကိုရယ္ … လိုးမာဖင့ိုးပါေတာ့ မေသးဟာေလး ကဲရငဲ သား စမ္းပါေစ ကိုကိုရယ္ ထိုးထည့ိုကါေတာ့ …”  “မေလားနဲx{1037}ေလ အခစယ္ ခဏေလးပါ ေနာ္ ” “အား… ရီး….”  ရာထိပ္ေလးပငက လာအပား လိုကင္ အထက္ေအာက္ ေဘးဘယကန္ လက္ေပးရင္း သူမ ေစာကညား တဂတတ္x{1014}x{103D}င့္ မိဳခပလိုကည္။ မက္x{1014}x{103D}ာတခုလုံးလည္း ေပကံေန ေသာေၾကာင့္ ေရခိဳးခန္းသိုx{1037}ဝငာ မက္x{1014}x{103D}ာသစိုကည္။ မိမိေတာငတ္ေနေသာစံခိနီ လီးအား ေပာင္ေနေအာင္ေရထက္ေဆးလိုကည္။ ကုတင္  ေပၚတင္ ကိုယလာx{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}ုံးေခေနေသာ သူမအားၾကည့ာ လီးမာေတာငထက္ ေတာငာေတာ့သည္။

“အခစေလး ထ ကိုကိုလီးလည္း စုပ္ေပးဦးေလ” “ဟင္ မေသးမ မစုပတာ ကိုကိုရယ္”   “လာ ကိုကိုသင္ေပးမာေပါ့” သူမလကx{103B}ိဳးေလးအား နမူ  နာစုပကာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းဝေလးအား လီးဖင့္ေတ့ထားလိုကည္။ သူမသည္ ယခုမပငီးအား ေသခာမငူးေတာ့သည္။ ေစာေစာက ကုနမ္းသားေသာ  အားအငားခကင္းပည့လာကာ ကိုကို စိတ္ေကနပ္ေအာငငကပဲ ေစတနာပါပါဖင့္ အားရပါးစုပ္ေပးေနမိေတာ့သည္။   “အား….အား….ေကာင္း လိုကာ မေသးေလးရယ္ အား… ကိုကို မရေတာ့ဘူး မေသး ပကကန္ၿပီး အဖုတ္ေလး ၿဖဲထားေပးေနာ္” အခစိတ္x{1014}x{103D}င့္ ကာမစိတ္ေပါင္းစပx{103C} ေၾကာင့္ အပိဳေလးမာ မရက္ေၾကာက္ေတာ့ပဲ ေပါင္x{1014}x{103D}စကားကာ မိမိအဖုတ္ေလးအား လက္x{1014}x{103D}စကင့္ ဆဲထားသည္။ မx{103C}ိဖူးx{1039}x{101C}ကီးပမာ မင္းမင္းလီးx{1039}x{101C}ကီ လည္ သူမဖုတ္ေလးအား အထက္ေအာကတင္း သူမအရည္ၾကည္ေလးမားအား လီးထိပိုစိုx{101B}x{103E}ဲလာသည္x{1014}x{103D}င့္ တေဖးေဖးခင္းဖိသင္းရာ   “အား….ကိုကို  မဆံ့ဘူးထငယ္”  ပူေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းလီေခာင္x{1039}x{101C}ကီးေၾကာင့နားကာ x{1014}x{103D}x{103C}တလည္း စိုးရိမာ တဖဖေပာေနေတာ့သည္။ “အား…”  သူလည္း ခဏေမးကာ  “ခစ္ ေလး…”  “ရင္ ကိုကို ”  “ဟိုစကားပုံၾကာဖူးလား ေခါင္းဝငိုယံတယိုတာေလ”  “ဟုတ္ ၾကားဖူးပါတယ္ ”  သူလx{103E}ဲလိုက္ေသာ အာx{101B}ုံအား သူမအပည့ ဝပါလာသည္x{1014}x{103D}င့္ အပိဳေမးေလးအား လိုးခဲကာ လီးတဆုံးပင္ ထိုးစိုကားလိုကည္။

“အမေလး… အေမေရ….ေသပါၿပီး….အား …နာတယ္ နာတယ္” ေသးx{101B}ူးေသတမ္းဖင့္ ထေအာ္ေသာမေသားပါစပား ဘယကင့္ အသာဖိပိတာ  “အရမ္းမေအာဘူးေလ သူမားေတၾကားကုနာေပါ့”  မကညားၾကားက သူx{1037}အားေမာ္ၾကည့င္း “အရမ္းနာတာကို ခစ္ေလးကိုခစင္ ပနုပိုကါ ေနာ္ ေနာ္..”  ငိုမဲ့မဲ့အသံေလးx{1014}x{103D}င့္ေပာေနေတာ့သည္။  “ခဏေလး ခစ္ေလး ခဏပဲ မယုံၾကည့္ေန ကိုကိုလx{103C}ပမယ္ မနာေတာ့ဘူးသိလား ”  ေပာလည္းေပာ  x{1014}x{103D}ိုးသီးေလးအား ကုနစိုx{1037} ခါးကုနိုကညိုx{1037} လီးမာ လက္x{1014}x{103D}စုံးခနx{1037}္ ပနကားၿပီး သားအိမဲ မx{103B}ဳတ္ေနေသာ လီးထိပာ အေနာကိုx{1037}ဆုတားၿပီး  သာအိမအား မထိတထိ လx{103C}တစားေနမx{103C}ေၾကာင့္ နာကငည့္ေဝဒနာသကာကာ သူx{1037}လီးအား အတင္းမ ပနာပင္ ညx{103B}စ္ေနမိေတာ့သည္။  x{1014}x{103D}ိုးx{1014}x{103D}စုံး အား လည့္ေပာင္းစုပူမx{103C}ကလည္း သူမအားပို၍ပင္ အရသာရိလသည္။ ေစာေစာက နာကငx{103C}သည္။ တကယားေရာ ဟုတါေလစပင္ ဖုတုတင္းမ လည္း နာလညx{103C}ရကာ ေရx{1037}တိုးေနာကင့္ တေဖးေဖး မနန္ေလးလုပ္ေပးလာရာ   “အားး…အင္း…ကၽတ္… အီး….”  အဆုံးထိဝငည့ခိနင္ေတာ့  “အု. အင္း….. အား…”  အရိန္ေလးရလာကာ အရည္ၾကည္ေလးမားေၾကာင့္ အင္းနံရံသား အပည့ဝပတိေနေသာည္း နာကငx{103C}မာ သိပသိသာေတာ့ ပဲ တခါတခါ ခံလိုx{1037}ပင္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ခါးေလးပင္ေကာ့လာေတာ့သည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တလည္း တိုးညx{103B}င္းစာ “အား….အင္း..ဟင္း..ရီး.. အား.. အင္း..ရီး…အ ဟင္း…အဟင္း….. ကိုကိုရယ္ ခံလိုx{1037}ေကာင္းလိုကာ အရမ္းခစား သိလား”   မငင္းခနx{1037}ည္း အပိဳေလးရဲx{1037} အခံေကာင္းမx{103C}ေၾကာင္း လီးထိပခုလုံး ကင္ တကာ အခက္ေလးဆယ္ေလက္ မာပင္ သုတညား သူမအတင္းနံရံမားသိုx{1037} ပန္းထုပိုက္ေလေတာ့သည္။ ခံလိုx{1037}ေကာင္းေနတုနာ ပူေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}း သုတ္ ရညားေၾကာင့္ မင္းမင္းအား သိုင္းဖတာ ဆနx{1037}င္ ဆနx{1037}င္ ဖစ္ၿပီး ေလာကရဲx{1037}အထူးကဲဆုံး ဘာနဲx{1037}မ မလဲx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ ၿပီးဆုံးခင္းကာမပန္းတိုငိုx{1037} တကမ္း x{1014}x{103D}ိုင္ေတာေလသည္။

မင္းမင္းခနx{1037}ည္း သူမေပၚမာပငိန္းရင္း အနာယူေနသည္။ ၿပီဆုံးခင္းေရာကားေသာ ပိပိေလး၏ x{1039}x{101E}ကကားမားမာ ပစိပစိဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သုတ္ ရညက္ေသာည္း အနည္းငယာေပာ့ေနေသာလီးအား ဆဲကာဆဲကာ ညx{103B}စ္ေနေသာေၾကာင့္ လီးမာတေဖးေဖးx{1014}x{103D}င့္ အားအငည့္ၿဖိဳးလာကာ  သံေခာင္းပမာမာေတာငာၿပီး ခါးေလးလx{103C}ပာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းအား နမ္းရင္ ဒုတိယအခီစေနေတာ့သည္။ အရိန္ေလးရလာသည္x{1014}x{103D}င့္  “ခစ္ေလး ခံx{1014}x{103D}ိုငာၿပီလား”   “ဟုတိုကို…နည္းနည္းေလးေတာ့နားေသးတယ္”  “အင္းပါ အရမ္းx{1039}x{101C}ကီးေဆာင့လိုးေသးဘူး”  “ဟုတိုကို ”  အခက္ x{1014}x{103D}စယ္ေလက္ ပုံမနိုး ရင္းဖင့္ သူမအား ေလးဘက္ေထာက္ေစၿပီး အေနာကေန၍ သူမဖငုံးေလးအား လက္x{1014}x{103D}စကင့တတင္း ဆုတယင္း အားရပါးရေဆာင့္ေလ ရာ “အား…အု. အား… ရီး…အား…… ဟင္း….. ကိုကိုရယ္ ဘယိုမားလိုးေနတာလည္း”  ခံေကာင္းေကာင္းx{1014}x{103D}င့္ ဖင္ေလးပငန္ေကာ့ေနမိရာ လိုးေကာင္း ေကာင္x{1014}x{103D}င္ သူလည္း လိုးလိုကာ ည ၂ နာရီပငိုးသားသည္။ သူလည္းေမာပန္းလာေသာေၾကာင့္ အားရပါးရ အခက္၂ ခနx{1037}ိုးေဆာင့ာ ၿပီးဆုံးခင္း  ကာမပန္းတိုငိုx{1037} ေရာကိေလေတာ့သည္။

x{1014}x{103D}စ္ဦးသား ငယ္x{101B}ယူမားမိုx{1037} ေသးသားဆူၿဖိဳးကာ ပငန္းx{1014}x{103D}မယx{103C} မရိေလပဲ ခဏသာမေမးစကာ ငါးနာရီေလာက္ တခီထဆဲပီး ေရမိုးခိဳးကာ နံနကာ  စားေသာက္ၾကသည္။  မင္းမင္းခနx{1037}ည္း အိမိုx{1037}ပနာ ေငးငါးသိန္းအားထပူကာ ေဒၚပပ တိုx{1037}ရိရာသိုx{1037} လိုကာေလေတာ့သည္။ ေဒၚပပလည္း သမီး ေခာေလးမာ ငယ္ေသးေသာည္း မိမိအခကခဲအား မင္းမင္းခနx{1037}္ေငx{1014}x{103D}င့သာလင္ အဆင္ေပေခာေမx{1037}မည္ မဟုတါလား…။ ။   x{1039}x{101C}ကိဳးစားပါဦးမည္