ဆယ်ကျော်သက်

ဆယကောသက

စိုးခိုငကော၏ စိတတေ မရိုးမရ ဖစနေသည..။ သညနေ့ ပနးအိဖူ ဝတစားထားသည့ အဝတအစားတေကလညး အတောလေးကို ဟော့နေသညကိုး..။ အသက (၈) နစကောကောသာ ရိသေးသောလညး ပနးအိဖူသည ကိုယလုံးကိုယထည ဆူဆူဖိုးဖိုးလေး ဖစသည..။ အရပအမင့ (၅) ပေ (၃) လကမ လောကပင ရိနေသည..။ အရပမင့မုကောင့ ကိုယဟန ပိနသယသလို ထငရသောလညး တကယတော့ ရငသားလေးမား စို့စို့၊ တငသားလေးမား မို့မို့နင့ အသားဆိုင အသားခဲတို့က စတင ဖံ့ဖိုးနေလေရာ၊ မကာမီမာပင တောင့တငးအခိုးကလာမည့ အလားအလာတေ အပည့ရိသည..။ တရုတကပားမလေးမို့… အသားက ဖူဝငးအိကာ ဖေးအုနေသည..။ မကနာသယသယ၊ မေးစေ့လုံးလုံး အိအိဖူဖူ ဖစကာ ပါးလပအိထေးသော နုတခမးဖူးဖူးလေးမား၏ ဘယဘကထောင့စနးတင မဲ့နကလေး တစလုံး ရိနေသည..။

တရုတကပားမလေး ဖစသောလညး မကလုံးမမေး၊ မကဝနးကညကည၊ မကတောငရညရည ကော့ကော့မားနင့ ဖောင့စငးပေါလငသော နာတံလေးလညး ရိပနရာ အပိုပေါကအရယကလေးမာပင လသေးတေ ကယ၍နေတော့သည..။ ပနးအိဖူသည ခေတမီ အဝတအစား လလပပ ဒီဇိုငး ခပမိုကမိုက ခပဆနးဆနး မားကို သဘောကသည..။ သူမ၏ မိဘမားကလညး ပနးအိဖူကို ကလေးတစယောကဟု သဘောထားကသေးသောကောင့ ဖောဖောလစလစ ရိသော ခပဟော့ဟော့ အဝတအစားမား ဝတဆငနေခငးကို တားဆီးပိတပငခငး မပုက..။

သညအတိုငးပင ကည့နေကသည..။ ပနးအိဖူမာလညး ကလေးစိတ မပောကတပောက၊ အပိုကလညး မဖစတဖစမို့ ဖောဖောလစလစ ဖစနေတာတေကို အရေးမစိုက..။ နားမလည၊ သူမ၏ စိတထဲတင လသည၊ ဆနးသည ၊ ခေတမီသည ထငသည့ အဝတအထညမားကို စိတကိုက ဝယယူ ဝတဆငနေလေသည..။ ပနးအိဖူက ထိုသို့ ခပဟော့ဟော့ အဝတအစားမားကို ခပမိုကမိုက ဝတဆငနေမုကောင့ ကားထဲမ စိတလုပရားကာ အနေရခကနေသူမာ စိုးခိုငကော ဖစသည..။ သညနေရာတင စိုးခိုငကောနင့ ပနးအိဖူတို့ မိသားစု၏ အခေအနေကို ဖောပထားဖို့ လိုအပလာသည..။ စိုးခိုငကောက အညာသား ။ အညာသားမ မို့ပေါကပင မဟုတ..။ မနးမနး ရေဝေး…ဟု အညာသား အခငးခငးပင လောငပောငတတကသည့ မစဝေးခောငးဝေး ၊ ကေးတောရာသားဖစသည..။ ဉာဏလေးကောငးပီး စာပေဝါသနာ ပါသူဖစလေရာ၊ ရာဦးကောငး ဘုနးကီး၏ ကူညီစောငမမုဖင့ ရနကုနမို့ရိ ဘုနးကီးကောငးတစကောငးတင နေထိုငကာ ၊ စာသငကားနိုငခဲ့ကာ ဆယတနးအောငရုံမက ဘဲ့တစခုပင ရလက ရုံးတစရုံးတင အလုပဝငလုပနေပေသည..။

လနခဲ့သည့ ငါးနစခန့က ကုသိုလကံ ထောကမကာ သိနး(၅) ထီပေါကလေရာ၊ ဆငခေဖုနး ရပကကတစခုတင (၄)ပေ x (၆)ပေ မေကကနင့ တက၊ သုံးပငနစခနး ပဉထောငအိမလေး တစလုံးကို ဝယယူနိုငခဲ့သည..။ အညာရိ မိဘမားကို ရနကုနသို့ ပောငးရေ့ နေထိုငရန ခေါလာခဲ့သည..။ သို့သော ကေးတောရာသား သူ့မိဘမားသည ဇာတိကို အလနခငတယသည့အပင၊ ရနကုနမို့တင နေရထိုငရသညကို အသကရူကပသညဟု မနေလိုကပဲ၊ တစနစကောကောလောကသာ နေလက ကိုယ့ရပကိုယ့ရာ ပနသားကသည..။ လကထဲတင ကနနေသေးသော ငေမားမ (၅) သိနး ကနတော့လိုကရာ၊ စိုးခိုငကော၏ မိဘမားလညး ရာတင လယပိုငယာပိုငနင့ အခေခိုငသားကသည..။ စိုးခိုငကောမာတော့၊ ရနကုနတင သူတစယောကတညး အိမတစလုံးနင့ ယောငခာခာ ဖစကနခဲ့သည..။

သူ့မိတဆေအခို့က မိနးမယူရန တိုကတနးကသည..။ စိုးခိုငကောသည တောသားဖစသောလညး ရနကုနရောကသညက ကာနေပီဖစသည့အပင၊ မိနးမမုကိစတငလညး သိကောငးသညဟု ဆိုရလောကအောင သူ့အလိုက လိုးနေဆောနေနိုင အဆကတေ ရိနေသည..။ သညတော့ သူ့အနေဖင့ အတညတက အိမထောငပုလိုစိတ မရိ..။ အိမမာ အငားတငထားရလင ကောငးမလားဟု စိတကူးနေခိနတင အဆငသင့သားကာ ပနးအိဖူတို့ မိသားစု စိုးခိုငကော၏ အိမတင လာငားနေထိုငကခငး ဖစသည..။ သုံးပငနစခနး အိမကို အလယမ သုံးထပသား နံရံ ကာရံပေးလက၊ တစဘကခမးကို တစလ () ကပနင့ တစနစ ငါးထားခဲ့သည..။ ပနးအိဖူ၏ မိခင အေးအေးမောက စိုးခိုငကောနင့ တစရုံးတညး..။ ဌာနခငးတော့ မတူ။ ပနးအိဖူ၏ ဖခင ကိုတုတဖူကတော့ တရုတတနးတင ဆိုငခနးဖင့ကာ အရောငးအဝယလုပသည..။ စိုးခိုငကောတို့ အိမသို့ ငားနေပီးသည့ နောကတင အေးအေးမော ရာထူးတကသလို၊ ကိုတုနဖူ၏ အရောငးအဝယလညး တိုးတကကီးပားလက စီးပားတကကောငးသညဟု ယူဆကကာ စီးပားတကလာသောလညး အခားသို့ မပောငးကတော့..။

စိုးခိုငကော၏ အိမမာပင ဆက၍ငားနေခဲ့ကသည..။ စိုးခိုငကော၏ အိမက အထပခိုးလညးပါသည့အတက ကိုတုတဖူနင့ မအေးအေးမောတို့ မိသားစု နေထိုင၍ အဆငပေသည..။ ခံဝငးလညး အတောအသင့ ကယဝနးရာ ၊ ပနးပငစိုက ဝါသနာပါသည့ ကိုတုနဖူတို့ လငမယားအတကလညး ဟနကသလို ရိနေသည..။ သိနး(၅) ထီ မပေါကခငက စိုးခိုငကောသည ကူရငလညး ပခဲ့ဖူးရာ၊ ပနးအိဖူ () နစသမီး အရယ ငါးတနး ကောငးသူ ဘဝကပင စကာ စိုးခိုငကောထံ စာမေးဘာမေး လုပခဲ့ရာ ပနးအိဖူအတက သီးသန့ ကိုယပိုင ကူရငပပေးသညအထိ ရိလာခဲ့သည..။ ယခု ရစတနး ရောကနေပီ ဖစသော ပနးအိဖူကို စနေ ၊ တနငနေနေ့မားတင မနကပိုငး တစပိုငးလုံးလိုလို စာပပေးနေသည..။ ကားရကမားတငမူ ပနးအိဖူက စာမရလင စိုးခိုငကောထံ စာလာမေးတတသည..။ ဤအိမတင ငားနေမိ၍ စီးပားတကလာသညဟု ယုံကညနေကသော အေးအေးမောတို့က စိုးခိုငကောအတက မကာခဏပင ဟငးမား ပို့ပေးတတကသည..။

အိမရငနင့ အိမငား ဆိုသောလညး မိသားစုလို ဖစနေကသည..။ အိမခနးတစဘကခမးနင့ တစဘက ကူးလူး သားလာနေကသည..။ ရငးရငးနီးနီး လတလတလပလပ ဆကဆံကသည..။ သညနေ့လညး တနငနေနေ့မို့ စိုးခိုငကောက ပနးအိဖူကို စာပပေးနေသည..။ တနငနေနေ့မားတင ကိုတုတဖူနင့ အေးအေးမောတို့သည ဈေးသို့ လငမယား စုံတဲ သားလေ့ရိကသည..။ ဈေးတင အစားအသောကမား ၊ အတူတူဝယစားကကာ၊ တစပတစာ ဟငးရံ ပစညးမား ဝယလေ့ရိကသည..။ ယခုလညး သူတို့ ဈေးဝယသားနေကရာ၊ အိမတင စိုးခိုငကောနင့ ပနးအိဖူတို့နစယောကတညး ရိနေကသည..။ သညနေ့တင ပနးအိဖူ ဝတလာသညမာ ခါတိုငးထကပို၍ ဟော့သည..။ ပို၍လညး ဖောဖောလစလစ ရိသည..။ သညတော့ စိုးခိုငကောမာလညး ခါတိုငးထကပို၍ စိတလုပရားရသည..။ မရိုးမရ ဖစရသည..။ ပနးအိဖူ ဝတစားထားပုံကို ကည့ပါအုနး…။

အပေါပိုငးတင ဝတထားသညက အကx{103E}ဟု ခေါရမညထက ရငဝတလာဟု ခေါလငပိုသင့မည့ အဝတဖစသည..။ ရငညန့တင ပတစညးထားကာ ခါးသာသာအထိ ရညသည..။ ပခုံးသိုငးကိုးမား ပါသောလညး လကသနးလုံး၏ တစဝကသာသာမသာ ဖစသည..။ သညတော့ ရငညန့အထကပိုငး ပခုံးလုံးလုံးဝနးဝနးလေးမား၊ ခိုငးမား၊ အကုန အဖေးသား ပေါ၍ နေသည..။ ရငညန့အောကပိုငးမ ခါးအထိ တော့ ဖုံးဖုံးသာသာ ရိနေသည..။ သို့သော ကိုယတငကပကာနေသော အဝတအစားမိုးဖစလေရာ ဆူဖိုးစ အပိုပေါကမလေး၏ ကိုယလုံးကောကကောငးကတော့ ကောငးကောငးကီး ပေါလငနေသည..။ ခာတိတမလေးသည အတငးခံ တစစုံတစရာလညး ဝတမထား၊ ရငခံဝတစုံလေး တစထညသာ ဝတထားခငး ဖစသည..။ ကိုယတင ကပနေသလို ခပခပရပရပ ရိသော ထိုအဝတကောင့ ငုံဖူးစ ရေရငအုံ မို့မို့လေးမား၏ အသငက ဖုဖုဖောငးဖောငးလေး ပေါနေသည..။

အသက (….) နစကောကော အပိုမဖစတဖစ မိနးကလေးမို့ ရငသားတို့က မို့ဝနးဆူဖိုးခငးတော့ မရိသေးပါ..။ နို့စူစ ခပမို့မို့လေးသာ ဖစသည..။ နုထတသော ရငသားစုကလေးမား၏ အသငသည စိုးခိုငကောကို စိတဂယောကဂယက ဖစအောငပင ဖမးစားနေကသည..။ ဟော… စာကည့စားပဲက တစယောကစာ ခပသေးသေးလေး ဖစကာ နစယောကသား ဓါးလယခုတ အနေအထားဖင့ ထိုငနေကရာ ၊ စိုးခိုငကောမာ ပနးအိဖူ၏ ရငသားနုနု ဖူးငုံလေးမား၏ ဖုဖုဖောငးဖောငး ဖစနေပုံကို အနီးကပ သေသေခာခာကို မငနေရသလို ရိနေသည..။ အောကပိုငးတင ဟော့ပငခေါ ဘောငးဘီတို ကပကလေးကို ဝတထားသည..။ ထိုဘောငးဘီလေးသည လုံးဝနးကစလစသော တငပါးသားကို ဖုံးရုံမသာ ရိသည..။ ဘောငးဘီ အဖားသည တငပါး၏ အောကခေ ပေါငရငးအထိသာ ရိသည..။ ခပခပရပရပနင့ တငးကပနေရာ၊ တငသားလုံးလုံး လေးမားအထိ ထငးစာ မငသာနေသည..။ တုတဖိုးသော ပေါငလုံးပေါငတနတေကတော့ အဖေးသား၊ အနီးကပ ထိုငနေသညမို့ သူ့ဘကတင ရိနေသော ပနးအိဖူ၏ ညာဘကပေါငသားပေါမ မေးညငးနုနု ကလေးမားကိုပင စိုးခိုငကော မငနေရသည..။ ပီးတော့ ပနးအိဖူက ရေမေးလညး ဆတထားပနရာ သငးပန့ပန့ ရေမေးနံ့သည စိုးခိုငကော၏ မရိုးမရဖစနေသော စိတကို ကလိကလိ ဖစအောင ဖနတီးနေသည..။ ကောငမလေး စာရေးသောအခါ အဖုံးအကာ မရိ အပီပေါနေသော လကမောငးသား ဖူဖူဝငးဝငး အိအိတို့ တုနတုန လုပခါနေပနသေးသည..။ ကိုယအထကပိုငးကို ခပကိုငးကိုငး လုပ၍ တငကို နောကသို့ ပစထားသလိုမိုး အနေအထားဖင့ ထိုငလိုကရာ ဘောငးဘီလေး၏ ခါးစညးသညခပဟဟ ခပလော့လော့ ဖစကာ အောကခံဝတထားသော အတငးခံဘောငးဘီလေး၏ အပေါဘကပိုငး ထငးခနဲ ပေါ၍လာသည..။

ရငစညး အဝတကလညး ရငဘတပေါ ပို၍ ခပခပရပရပ ထိကပသားကာ မို့စူစ နို့အုံးလေးမား၏ အထကနို့သီးခနခနလေးသည ပိတသားကို ထိုးဖောကကာ ထကလာတော့မတတ ဖစသည..။ စိုးခိုငကောကို နို့ကော့ တငပ သလိုမိုး ဖစနေရာ၊ ငနဲသားသည စိတ အရမးကို မရိုးမရ ဖစလာသည..။ ဘယလိုမ မထိနးနိုငတော့..။ ညာလက အသာဆန့ကာ ပနးအိဖူ၏ ဘယဘကနို့အုံသားလေးကို လမးကိုငဆဲပတလိုကမိလေသည..။ နုနုအိအိ နို့အုံသား ဖူးဖူးလေးမားကို ကိုငထိလိုကခိနတင စိုးခိုငကော ၏ တစကိုယလုံး ဓါတလိုကခံရသလိုမိုးပင ထိုးခနဲ ထန့ခနဲ လုပခါ ခံစားလိုကရသည..။ စိုးခိုငကောသည မိနးမ နို့တေကို ကိုငဖူး ဆုတနယဖူးပါသည..။ သို့သော အပိုပေါကမလေး၏ ငုံဖူးစ နို့အုံသား နုနုထတထတလေးကိုတော့ ဒါ ပထမဆုံး ထိစမး ကိုငမိခငး ဖစသည..။ နို့က သိပမကီးလသေး..။ စူစမသာ ရိသေးသောလညး ထိတေ့မု ဖီလငကတော့ ကောငးလသည..။ တစကိုယလုံးကို ဖိနးရိနး၍ သားသည..။ “ အို……..” နို့အစမး ခံလိုကရသော အပိုပေါကမလေးလညး တုနရငလုပခါသားသည..။

ကောငမလေးလို ခုန၍ထသည။ သူမ၏ ရငဘတကို ကိုငစမးနေသော စိုးခိုငကော၏ လကကိုလညး ပုတထုတပစသည။ ကောငမလေး အသကရူပငးကာ မကနာလညး ရကသေးဖနး၍ နီမနးနေလေသည။ “ ဟိတ….ဘာဖစတာလညး ပနးအိရ…..” စိုးခိုငကောက ရယကဲကဲ လုပကာ မေးသည။ “ သမီး ရငဘတကို ဘာလို့ စမးတာလညး…” “ ခစလို့ပေါ့…ပနးအိရဲ့……” “ ဟာ…..ဦးစိုးနော… သမီး ငယငယလေး ရိသေးတာ..၊ ဒါမိုး မပောနဲ့…” “ မငယတော့ပါဘူး..ပနးအိရ..၊ နို့လေးတောင အတောစူနေပီပဲဟာ………” စိုးခိုငကော၏ လကက နို့ဆီ လမးလာပနသည။ ပနးအိဖူက အသာဖယပစလိုကရာ နို့ကို မကိုငမိ..။ “ သား……မသိဘူး..” “ ပနးအိကလဲကာ…. လိမာသားနဲ့…” “ မားမားနဲ့ တိုငပောမယ…. သိလား…..” ခာတိတမလေး မကနာတငးတငးနင့ ဆိုလေရာ စိုးခိုငကောမာ ထိတထိတပာပာ ဖစသားရသည..။

အပိုပေါကမလေးမားသည စိတထငရာ စတရတ လုပတတသည မဟုတပါလား..။ ထိုအခိနမာပင ကိုတုတဖူနင့ အေးအေးမောတို့ လငမယား ဈေးက ပနလာကသည။ အိမခံဝငးထဲ ဝငလာသညကို မငသညနင့ စိတမလုံမလဲ ဖစနေသော ပနးအိဖူသည အိမအတငးဘကသို့ ပေးဝငသားသည..။ စိုးခိုငကောမာလညး လိပပာမသန့ပဲ အေးအေးမောတို့ကို နုတဆကဖို့ပင မေ့လက ထိုငရမလို ထရမလို ဖစနေသည..။ “ ဟော…. ကိုစိုး…. ပနးအိရော…. စာသငလို့ ပီးသားပလား…” ဘာဖစခဲ့သညကို မရိပမိလေသော အေးအေးမောကသာ နုတဆကသည..။ “ အော…….အငး…ပီးပါပီ… ဟို ..ကနော..သားစရာလေး ရိလို့ စာသငတာ စောစော ရပလိုကတယ..သားမယနော…” စိုးခိုငကောက ကမနးကတနး နုတဆကစကားဆိုကာ ကသောကမောပင ထ၍ထကလာခဲ့သည။ စိုးခိုငကောသည မိမိအခနးဘက အမနကူးလာပီးနောက၊ စိတမလုံပဲ ထိုငလိုကထလိုက၊ ဟိုလောကသညလောက လုပနေမိသည..။ အပငသားစရာ ရိသညဟု ..ထကလာခဲ့သည..။ တကယ သားစရာ မရိသောကောင့ ယောငလညလည ဖစနေသေးသည..။ ပီးမ ရုပရင ဝငကည့ပစလိုကသည..။

ရုပရငကိုမူ စိတမဝငစားနိုင။ ပနးအိဖူက မိမိ နို့ကိုငခဲ့သညကို သူ့အမေအား ပနတိုငလိုကလငတော့ အခကပဲ ဟု တေးကာ စိုးရိမပူပန၍ နေသည..။ အေးအေးမောနင့ က တစရုံးတညး ဖစသည့အပင.. မိသားစုလိုလညး ရငးနီးနေရာ ၊ မိမိ လကကမငးခဲ့သည့ ကိစကို အတိုငခံရလင စိုးခိုငကော အရကလုံးလုံး ကဲရပေတော့မည..။ သညလူတေ မကနာ ဘယလိုကည့ရတော့မာလညး ဟု တေးပူနေသည..။ မို့ထဲတင ခေဦးတည့ရာ လောကသား၊ လကဘကရညဆိုငဝငထိုငနင့ အခိနဖုနးနေကာ မိုးအတောကီးခုပမ ပင အိမပန၍ လာခဲ့သည.။ ထိုနေ့ညက ကောငးကောငးပင အိပမပောနိုငခဲ့..။ ပနးအိဖူ တိုငပောလိုကလင ဒုကဟု တေးကာ စိုးရိမပူပန၍ တလူးလူး တလိမ့လိမ့ မပောတစခက ပောတစခက ဖစရငး မိုးလငးခဲ့ရသည..။

စိုးခိုငကော နို့ကိုငခဲ့သည့ဖစရပကို ၊ ပနးအိဖူက တိုငမပောခဲ့ပါခေ။ တိုငမပောသည့အပင ထိုသို့ နို့အကိုငခံရမုကောင့ ရငဖိုမောဟိုကကာ ပူထူရိနးဖိနးလက တစကိုယလုံး ဖိုးဖိုးဖနးဖနး ဖစသားခဲ့ရမုကို တသသ ဖစလက ကညနူး သဘောက၍ နေမိလေသေးသည..။ ထို့ပင မိမိက တိုငပောမညဟု ပောလိုကခိနတင စိုးခိုငကော မကနာ အတောပကသားပုံကိုလညး မငယောငမိသည။ မိမိ ထိုသို့ ပောလိုကမုသည စိုးခိုငကောအပေါ စိမးစိမးကားကားနင့ လနမားသားလေသလားဟုပင အပိုပေါကမလေး တေးနေမိသည..။ ပနးအိဖူ၏ ဆူဖိုးစ သေးသားတို့သည အတေ့ထူးကို တစမိုးနစခိုကကာ သူမ၏ စိတတို့သညလညး ထေပားလာခဲ့သည..။ နောကနေ့သည ရုံးပိတရက ဖစသည..။ ဈေးလညး ပိတသောကောင့ ကိုတုတဖူ ဆိုငမထက..။

အိမမာ မိသားစု စုံညီနေသည..။ ဘဲပေါငဆီခက ခေါကဆဲ လုပစားသည..။ သညလို ရုံးပိတရကမားတင စိုးခိုငကောသည ပနးအိဖူတို့ အိမဘကကူးလာကာ စကားပောဆိုနေလေ့ ရိပေရာ၊ မနကကတညးကပင ပနးအိဖူသည စိုးခိုငကောကို မော၍ နေသည..။ စာကည့စားပဲတင ထိုငကာ စာဖတသလိုလို၊ ရုပပစာအုပကည့နေသလိုလို၊ သခာငကသလိုလို လုပနေသောလညး နားကတော့ ထူးခားသည့အသံတို့ကို တစင့စင့ ဖစနေသည..။ စိုးခိုငကော၏ အသံ၊ ခေသံနင့ တူသလိုလို ရိသော အသံတို့ကားရလေတိုငး ခာတိတမလေး ခေါငးထောင၍ ကည့ရသညကလညး အမောပင..။ ပနးအိဖူ၏ စိတကို ထေပားလုပရားအောင လုပဆောငနိုငခဲ့ပီ ဖစလက၊ မောနေမိသော စိုးခိုငကောကတော့ ပေါမလာခဲ့ပေ.။

ပနးအိဖူမာ စိုးခိုငကော၏ အခနးဘကသို့ ကူးသားခငစိတ ပေါကလာသည..။ ထိုစိတကို အသာထိနးရငး စိုးခိုငကော ရောကလာနိုးနိုးနင့ စောင့မော၍သာ နေမိရာသည..။ ထို့နောက စိုးခိုငကော၏ အခနးဘက ကူးသားတော့မညဟု ထိုငရာမ ထမညပုသည..။ သို့သော မိမိ၏ ရငသားမားကို ဆဲကိုငခဲ့သော စိုးခိုငကောကို မကနာခငး သားဆိုငရမာကို တေးမိပနတော့ အပိုပေါကမလေးမာ အလိုလို ရကသေးဖနးကာ ကတုနကရင ဖစသည..။ ထိုငနေရာမ မထဖစတော့ ခာတိတမ တစယောက စိတဂနာမငိမဘဲ၊ အထေထေ အပားပား အမိုးမိုးပင စိတလုပရား၍ နေရတော့သည..။ ထိုအခိုက… အိမထဲ လမးဝငလာသော ခေသံမားကို ပနးအိဖူ ကားရသည..။ စိုးခိုငကော၏ ခေသံတေပင ဖစရမညဟု တေးမိကာ ၊ ခာတိတမလေး ပောသားသည..။ ရငခုနသံလညး သိသိသာသာပင မနလာသည..။ မကနာ ပူခနဲ ရိနးခနဲ ဖစသည..။

ခေသံသည သူမရိနေသော စာကည့စားပဲသို့ တနး၍လာသည..။ စိုးခိုငကော ရောကလာတာ သေခာပီဟု တေးသည..။ ဟနလုပကာ စာကို ငုံ့ကည့နေသည..။ မသိယောင ဆောငနေသည..။ အခုမ ရောကလာတယ..၊ မခေါပါဘူး။ သိအုံးမယ…ဟု စိတထဲမ ကိတကာ ပောသည..။ သို့သော အနားသို့ စိုးခိုငကော ရောကလာလင ခုနထ နုတဆကလိုကရနကတော့ အသင့ပငထားသည..။ သူမ၏ စာကည့စားပဲရိရာသို့ လောကလမးလာသော ခေသံက နီးကပလာသညနင့ အမ အပိုပေါကမလေး၏ ရငခုနသံသည ပို၍ မနလာသည..။ ခေဖားလကဖားမားပင အေးစက ခငသလိုလို ဖစနေသည..။ ခေသံသည သူမ၏ ဘေးနားတင ကပ၍ ရပသားသောအခါ၌ကား ပနးအိဖူတစယောက အသကရူရနပင မေ့နေမိသည..။ လကထဲရိ ဘောလပငဖင့ စာအုပပေါတင တေ့ကရာ ကိနးဂဏနးတေ လောကရေးနေသည..။ ပနးအိဖူကိုယတိုငကတော့ မိမိ ဘာတေ ရေးခစနေမိသညကို မသိ..။ ခုနထ နုတဆကလိုကမညအပုတင အနီးကပ ခေါသံ ပေါလာသည..။

“ သမီး……” ခေါလိုကသံက သူမ မိခင အေးအေးမော၏ အသံ။ ခာတိတမလေးမာ မောရသူ ရောကမလာသောကောင့ အရမးကို မကေမနပ ဖစနေသည..။ ထို မကေနပစိတကောင့ ဘောလပငကို စားပဲခုံပေါ ဆောင့ထိုးခမိသည..။ “ ဟဲ့…ဟဲ့..ပနးအိ ဘယလို ဖစတာလညး….” အေးအေးမောက အံ့သစာ မေးသည..။ ပနးအိဖူကတော့ ဟစအော၍ ငိုကေးပစလိုကခငသည့ စိတမားကို အတငးကိုးစားမိုသိပကာ၊ အားတငး၍ ပုံးရယပလိုကရသည..။ “ ဘာမ မဖစပါဘူး…မားမားရာ…၊ သခာငကမရလို့ စိတညစနေတာပါ…” “ ဒါမား..သမီးရယ… ဘယသခာ ငကမရတာလဲ…၊ ကိုစိုးလာတော့ မေးပေါ့..၊ သား… ဘဲပေါငးဆီခက သူ့ဆီ ပို့ပေးလိုကအုနး…” ဒီနေ့တော့ ကိုယတောခောက ဘာကောင့ ဒီဘက ကူးမလာတာလဲ မပောတတဘူး..။ အလုပမားနေလို့ ထငပါရဲ့…။ စိုးခိုငကောဆီ သားလိုနေသော ပနးအိဖူ သဘောကသားသည..။ နေရာမ မူးထူးစာ ကဆုနပေါကထသည..။ အေးအေးမော အသင့လုပထားပီး ဖစသော စတီးလခိုင့ကို ဆဲကာ တစဘကခနးသို့ အမနကူးလာခဲ့သည..။ အိမရေ့ ဖိနပခတနေရာကိုပါ အလယမ ကာရနထားသောကောင့ ပနးအိဖူသည အိမပငသို့ ထကပီးမ စိုးခိုငကောတို့ အခနးဘက ဝငပေါကမ ပနဝငရသည..။

တစခါတညး တနး၍ မသားနိုငပါ..။ အိမတံခါး ပင့နေသည..။ အပငဘက ဧည့ခနးတင မညသူမ မရိ..။ စိုးခိုငကောမာ သညဘကအိမခနးတင တစယောကတညး လို နေထိုငသည..။ သညအိမခနးဘကသို့ သားလာကူးလူး နေကမို့ ပနးအိဖူသည အိမပေါသို့ အတုံ့အဆိုငး မရိ ခပရဲရဲပင တကလာခဲ့သည..။ ဧည့ခနးမ အိမအတငးဘကသို့ ကူးသည့ တံခါးပေါကလို နေရာတင ကာရံထားသော ခနးဆီး ပါးပါးလေးဆီသို့ အသာခေဖော့ကာ တိုးကပသားသည..။ ပီးတော့ အခနးဆီးနောကမ နေ၍ အသာပင ခောငးကည့လိုကသည..။ စိုးခိုငကောမာ တစယောကတညး နေထိုငသူဖစရာ အပငဘကဧည့ခနးကိုသာ အကာအရံနင့ ဖဲ့ထားကာ အတငးဖကမာတော့ အခနးရယလို့ သေသေခာခာ ဖဲ့မထား..။

မီးဖိုခနးအထိ တိုးလိုးပေါကကီးဖစသည..။ အတောကယဝနးသော ထိုအတငးဘကခနးနေရာကို မိုးစုံပင အသုံးပုသည..။ နေ့လညနေ့ခငး လဲလောငးစာဖတရာ နေရာလညး ဖစသလို ထမငးဟငး စားသောကသည့ ထမငးစားခနး သဘောလညး သုံးသည..။ ထို့ပင ရုပမငသံကား အပေါစကနင့ အောကစကတို့ကို အပငဧည့ခနးထဲတင မထားပဲ ၊ သညအတငးဖကခနးထဲတငသာ ထားသည..။ စိုးခိုငကော အိပခနးကတော့ အပေါ အထပခိုးပေါတင ဖစသည..။ ခောငးကည့လိုကသော ပနးအိဖူသည စိုးခိုငကော တစယောက အတငးဖကခနးထဲတင ဗီဒီယို ထိုငကည့နေသညကို တေ့ရသည..။ စိုးခိုငကော ကည့နေသည့ ဗီဒီယိုက အပာကားတော့ မဟုတပါ..။ သာမန ရိုးရိုးကားလညး မဟုတပေ..။ အဖောအခတနင့ ခပကမးကမး အနမးအစုတ အကိုငအတယ အဖကအပေ့မား ပါသည့ ကာလသားကိုက ခပမိုကမိုက ကားဖစသည..။ ပနးအိဖူ ခောငးကည့လိုကသည့ အခိနတငရုပမငသံကား ဖနသားပငပေါတင ခစခနးကိုကခနး တစခု ပုံရိပထင ပသ၍ နေသည..။ သညလို ဇာတကားမိုး ထုံးစံအတိုငး အမိုးသမီး သရုပဆောငနင့ အမိုးသား သရုပဆောငတို့မာ အဝတအစားမား မရိက..။

ဗလာကိုယလုံးတီး ဖစ၍နေသည..။ ဇာတလိုကနင့ ဇာတလိုကမငးသမီးတို့၏ လိငအငါမားပေါလင နေခငး မရိသောလညး ပေါငရငးခကား တဝိုကကိုတော့ ပညာသားပါပါ ရိုကပထားသည..။ အမိုးသမီး သရုပဆောင၏ လပဆူဖိုးသော ရငသားတငသား ပေါငလုံး ပေါငတနတို့ကို ရမကဇော ကစဖယ အပီ ရိုကပထားသလို၊ အမိုးသား သရုပဆောင၏ ကစလစတောင့တငး သနမာသော ရငအုပ၊ ကောပင၊ လကမောငး၊ တငပါး စသညတို့ကိုလညး မငရသူတို့ အသညးယားစဖယ ထောင့စုံမ ရိုကပထားသည..။ ပနးအိဖူကို အထူးသဖင့ စိတလုပရားစေသညမာ အမိုးသား သရုပဆောငက အမိုးသမီး သရုပဆောင၏ နို့အုံမားကို ပယပယနယနယ ကိုငဆဲပေးမု ပကကမား ဖစသည..။ မိမိ၏ ငုံဖူးစ နို့လေးမားကို စိုးခိုငကော ဆဲကိုင ပတခဲ့ပုံမားကို ပနသတိရ ခံစားရသည..။ အမိုးသား သရုပဆောငက နို့ကီးတေကို အားရပါးရ ဆဲကိုင ဆုတနယရုံ သာမက၊ နို့သီးမားကို ဖစညစပေးခငး၊ နို့သီးတို့ကို ကုနးစို့ခငး၊ နို့အုံသားတစခုလုံးကို ပါးစပထဲရောကအောင ငုံခဲခငး တေပါ လုပပပနရာ ၊ ပနးအိဖူမာ မကလုံးအဝိုငးသားနင့ စူးစိုကကည့ရငး၊ အလိုလိုပင အသကရူ ရပသားသလို အာခေါငခောကသလိုလိုနင့ ရငဖို၍ နေမိသည..။

စိုးခိုငကောက မိမိကို ရငသားမား ကိုငတယ ပတသပ သညသာမက၊ နို့သီးမားကိုပါ စို့ပေး စုပပေး ၊ ဖစညစပေးအုံးမာလား..၊ လုပပေးလင မညမကောငးမညနညးဟု စိတထဲမာ တမးတသည..။ သူမ၏ ရမကဇော သေးသားတို့သညလညး ဆူဝေနိုးထစ ပုလာသည..။ အသကရူ မနသည..။ ဒူးမား ခောငသလိုလို ဖစသည..။ ကောငးကောငးပင မရပနိုင..။ ယိမးယိုငခငသလိုလို ဖစရာ၊ ကိုငမိကိုငရာ ဧည့ခနးကို ပိုငးခားကာ ရံထားသည့ သုံးထပသားနံရံကို လမးကိုငထိနးလိုကရသည..။ ထိုအခါ လုပရားသံမညသားရာ စိုးခိုငကောသည ခကခငးပင ရီမုကနထရိုးဖင့ အောကစကကို ကမနးကတနး ပိတကာ ထိုငရာမ ထ၍ လမးကည့သည..။ ပနးအိဖူကို မငရသောအခါ စိုးခိုငကော လန့သားသည..။ ဖောခနးမား ပါသည့ ဗီဒီယို ခေ ကည့နေတာ လူမိရသလိုမို့ မကနာ ထူပူကာ ဘာလုပရမည မသိ ဖစသည..။ ပနးအိဖူမာလညး မိမိခောငးကည့နေတာကို စိုးခိုငကော သိသားသည့အတက မကနာပူသည..။ အပိုပေါကမလေး တစယောက၏ ရကကောကစိတတေကလညး ဟုနးခနဲ နိုးထလာသည..။ ထိုရကကောကစိတကောင့ ပနးအိဖူသည အပေါကဝမနေ၍ ခာခနဲ လည့ကာ နောကကောငးပနပေးလေသည.။ စိုးခိုငကောလညး ရုတတရကငေးကောငကာ ရပနေမိပီးမ အပငဘကဧည့ခနးထဲသို့ အမနထကလိုကသည..။ ပနးအိဖူသည အိမရေ့သို့ ရောကသားပီးမ ဘဲပေါငးဆီခကထည့ထားသည့ စတီးလခိုင့ကို ဆဲလကသား ဖစနေသေးသညကို သတိရကာ ခိုင့ပေးရန အိမပေါသို့ ပနတကသည..။

ဧည့ခနးထဲမ ထကလာသော စိုးခိုငကောနင့ မကနာခငးဆိုငမိရာ ဖိနပခတနေရာမပင ကောငမလေး ခေလမးတုံ့ရပသည..။ စိုးခိုငကောလညး ဧည့ခနးအလယလောက၌ ရပနေသည..။ “ မားမား.. … ပေးခိုငးလိုကတာ၊ .. ဘဲပေါငးဆီခက….” ပနးအိဖူသည ပါးစပမ အမနပောသည..။ လကထဲရိ စတီးလခိုင့ကို အိမခါးပနးတင တငသည..။ ပီးတော့ ခာခနဲ လည့ကာ အပေးတစပိုငးဖင့ ထကသားသည..။ စိုးခိုငကောမာတော့ ကောငတကတကဖစကာ ကနနေရစသည..။ ယခုလို ဘဲပေါငးဆီခက လာပို့ပေးမုကောင့ မိမိနို့ကိုငခဲ့သည့ကိစ သူ့အမေ အေးအေးမောကို ပနးအိဖူ တိုငမပောသေးဟု တေးမိကာ အတနအသင့တော့ စိုးရိမပူပနမု ပောကသည..။ မိမိတို့ အိပခနးဘက ပနရောကတော့ ပနးအိဖူသည ရေအိုးစငသို့ သားကာ ရေတစခက ပည့ပည့ခပကာ သောကခလိုကသည..။ ရငထဲ အေးသလိုလိုတော့ ဖစသည..။ ထို့နောက မိမိ ဘာကောင့မား ထကပေးလာခဲ့မိပါလိမ့ဟု ကိုယ့ကိုယကို မကေမနပ ဖစသည..။ တစခါတညး အခနးထဲ တနးဝငကာ စိုးခိုငကောဘေးနား ကပထိုငလိုကလင မိမိကို စိုးခိုငကောက ပေ့ဖကကာ ရငဘတကို စမးမာပဲဟု စဉးစားမိကာ .. အပိုပေါကမလေး ကကသီးထသလိုလို ဖစသည..။ တစခေါက ပနထပသားရ ကောငးမလားဟု ပင စဉးစားမိသည..။ သို့သော မိမိ၏ မိဘမားလညး အိမမာ ရိနေကရာ ၊ စိုးခိုငကောနင့ နစယောကတညး လတလတလပလပ လုပနိုငမညမဟုတ စဉးစားမိကာ ၊ ထိုအတေးကို ဖကလိုကသည..။ စိုးခိုငကော မိမိတို့ အိမဘကခနးသို့ ကူးလာပါစေ…ဟုသာ ကိတဆုတောငးသည..။

ခာတိတမလေးမာ တမောမော ဖစရပနသည..။ စိုးခိုငကောသည ပနးအိဖူတို့ အိမခနးဘကသို့ ကူးလာပါသည..။ သို့သော ခိုင့ ပနပေးရုံသာ ဖစသည..။ ခိုင့ပေးပီး ပနထကသားရာ ပနးအိဖူနင့ပင စကားတစခနး မပောဖစလိုကပေ..။ စိုးခိုငကောမာလညး သူ့ဖာသာ သူ စိတမလုံသောကောင့ ပနးအိဖူတို့ အိမခနးဘကတင ကာကာမနေပဲ၊ ခကခငးလိုလို ပနသားခဲ့ခငး ဖစသည..။ ဗီဒီယိုကားလညး ဆကမကည့တော့..။ အိမတံခါးပိတကာ အပငသို့ အကောငးမရိပဲ ထကလာခဲ့ပနသည..။ နောကနေ့တေကတော့ ရုံးတကရကတေ ဖစလေရာ၊ စိုးခိုငကောသည ပနးအိဖူတို့ အိမခနးဘကသို့ မလာတော့ပါ..။ ပနးအိဖူက အကောငးရာကာ စိုးခိုငကောတို့ အိမခနးဘက ကူးလာရနကလညး စိုးခိုငကောသည ရုံးဆငးသညနင့ အိမတနးမပနဘဲ သူနင့ အဆကဖစနေသူ ဒေါထားရငဆိုသူ အမိုးသမီးနင့ ခိနးကာ လိုးလိုက၊ သူငယခငးမားနင့ ဘီယာသောကလိုက၊ အခား အဆကတစယောကဖစသော မသိနးခငကို ခေါထုတကာ ဆောလိုက လုပနေလေရာ၊ အိမကို မိုးခုပမသာ ပနရောကနေလေတော့ ပနးအိဖူမာ စိုးခိုငကောနင့ ဆုံလိုလသောလညး မဆုံနိုငပဲ ရိနေသည..။ ဤသို့ဖင့ စနေနေ့သို့ ရောကလာသည..။ စနေနေ့သည ရုံးအားရက ဖစလေရာ ပနးအိဖူ၏ မိခင အေးအေးမောသည ထမငးဟငးမား ခကပုတပီး ခိုင့တငထည့ကာ () နာရီဝနးကငလောကတင တရုတတနးရိ ဆိုငခနးသို့ သားသည..။

ကိုတုတဖူကို ကူညီဈေးရောငးပေးလက အခားအရောငးအဝယ လုပငနးမားလညး လုပကာ မိုးစုနးစုနးခုပလောကမ ပနလာတတကသည..။ သညတော့ မိမိနင့ စိုးခိုငကောတို့ နစယောကတညး လတလတလပလပရိကာ မိမိကို စိုးခိုငကောက နို့ကိုင နို့ဆဲ လုပပေတော့မညဟု ပနးအိဖူက အပိုငတကထားသည..။ ထိုနေ့ မနက အိပရာထကတညးက စိုးခိုငကောကို တမောတညး မောနေမိတော့သည..။ စိုးခိုငကောကတော့ ပနးအိဖူတို့ အိမခနးဘကသို့ သားရန မဝံ့မရဲ ဖစနေသည..။ လိပပာမလုံဘဲ မကနာပူနေသည..။ မသားပဲ နေဖို့ စိတကူးမိသေးသည..။ သို့သော ထိုသို့ မသားပဲနေလင မိမိဘကက မလုံမလဲ ဖစနေသညကို အေးအေးမောတို့ ရိပမိသားကမာကိုလညး စိုးသည..။ သူသည တစပတလုံး အေးအေးမောကို အကဲခတကည့နေခဲ့ရာ၊ ခါတိုငးလို အခေါအပောမပက ပုံမနရိနေရာ၊ ပနးအိဖူ တိုငမပောခဲ့ကောငး ကတော့ သေခာသလောက ရိနေပါပီ..။

ထို့ကောင့ စိုးခိုငကောသည အသာပင ဟနမပကနေကာ ပနးအိဖူအား စာပပေးနေကအခိနတင သညဘကအိမခနးသို့ဣနေဆညကာ အသာကူးလာခဲ့သည..။ ခါတိုငးလိုပင ပနးအိဖူကို စာပသည..။ ထိုနေ့တင အေးအေးမောသည အမဲသားနပလေရာ လပစစမီးပကသား၍ မီးသေးမီးဖိုဖင့သာ တညရလေရာ ဟငးကကနောကကသားသည.။ ခါတိုငး () နာရီကောကောလောက အိမက ထကနေကသည () နာရီခဲပီးလောကမ ထကဖစသည..။ အရငလို အနေးဖစ ဆိုသလို လောလောနင့ ထကသားခဲ့ရာ ကိုတုတဖူ မာထားသည့ ကုနဖိုးငေပေးရန ပိုကဆံမား ယူမသားမိပဲ မေ့ကနနေရာ လမးခုလတရောကမ သတိရ၍ အိမသို့ တစခေါက ပနယူရလေသည..။ ထိုသို့ အေးအေးမော အိမမ အထကနောကကခငး၊ ထကသားပီးမ အိမသို့ တစခေါက ပနလာခငးတို့ကောင့ နဂိုကမ လိပပာမလုံသလို ဖစနေခဲ့သော စိုးခိုငကောမာ စိုးရိမပူပန၍ပင လာသည..။ မိမိက ပနးအိဖူအပေါ မရိုးမသား ကိုငလားတယလား လုပခဲ့သညကို အေးအေးမော သံသယဝငကာ စောင့ကည့အကဲခတ အမိဖမးခငးမား ဖစလေမညလားဟု အတေးပားမိသည..။

ထို့ကောင့ မိမိဘကက အမား မရိရလေအောင အပတထိနးသိမးသည..။ ပနးအိဖူနင့ပင သိပနီးနီးကပကပ မနေ။ အတတနိုငဆုံး ခပခာခာ လုပနေသည.။ အပိုစကားတေပင မပော။ စာကိုသာ ဖိသငနေသည..။ အပိုပေါကမလေးမာမူ နို့အကိုင အနိုကခံခငနေရာ၊ စိုးခိုငကောက နို့ကိုငဆဲဖို့ ထားတော့ လကကလေးကိုသောမ မထိမကိုင၊ ခပခာခာလုပနေရာ စိတထဲတင အရမးကို မခင့မရဲကီး ဖစနေရတော့သည..။ စိုးခိုငကော၏ လကကို ဆဲယူကာ မိမိရငဘတပေါ တငပေးလိုသည့ စိတကူးမိုးပင ပေါလာသည..။ နို့ကိုငလာ၊ နို့ဆဲလာနိုးနင့ စောင့လင့နေရာ စာသငပေးမုသာ ပီးသားသည။ ပနးအိဖူ ဆန မပည့ဝခဲ့ပါ..။ ငုံဖူးစ နို့သားလေးမား ယားကိကိနင့ အခံရခကအောင သာ ရိ၍နေသည။ စာသငပီးသညနင့ စိုးခိုငကော ပနသားသည။ ပနးအိဖူ တစယောကတညး စိတတေ ဗောငးဆနလက ဖစကနရစခဲ့သည..။ ဟိုတစနေ့က မိမိ နို့အဆဲအကိုင ခံရစဉက ခံစားခဲ့ရမုတို့ကလညး အသစတဖန ပနလညဖစလာကသည။ ဟိုနေ့က ခောငးကည့တေ့မငခဲ့ရသော စိုးခိုငကော ကည့နေသော ဗီဒီယိုကားထဲမ ဇာတလိုကမငးသမီး၏ နို့တေကို ဇာတလိုကမငးသားက အပီကိုငတယ ဆုတနယရုံမက၊ နို့သီးခေါငးမားကိုပါ ပါးစပဖင့ ငုံကာ စို့ပေး စုပပေးနေပုံမားကို မငယောငလာသည။ ခာတိတမလေး၏ စူစနို့သားလေးမား စုစုပုံ့ပုံ့ ဖစနေကသည။ နို့သီးခေါငးသေးသေးလေးလညး ခနခနကော့ကော့ ဖစသည။ သညနို့အကိုငအတယ ခံခငသည့ အာသီသကလညး တိုးသညထက တိုးလာသည။ ထိနးသိမး ခုပတညး မရနိူငတော့အောင ဖစလာသည။ သညလို စနေနေ့မိုးတင သူမ၏ မိခငအေးအေးမောလညး ဆိုငသားကာ ညနေမိုးခုပမ ပနလာမညဖစသောကောင့ သညဘကအိမခနးတင ပနးအိဖူတစယောကတညး။

ဟိုဘကအိမခနးမာတော့ စိုးခိုငကော တစယောကတညး။ အိမကလညး ခံဝငးလေးနင့ သီးသီးသန့သန့ လတလပမု အပည့ရိနေသည။ ဆိတကယရာနေရာလိုလညး ဖစနေသည။ လူအမား သိမငနိုငသည့နေရာတင အရကအကောကနင့ ဣနေဆောငကာ ထိနးသိမးတတသောလညး မညသူမ မသိမမငနိုငသည့ ဆိတကယရာတငတော့ ထိနးသိမးခုပတညးထားသညတို့ ပေလော့ကုနကာ ဖောကပားသောငးကနးတတသော မိနးမသားတို့ သဘာဝအတိုငး ပနးအိဖူတစယောကလညး စိတတေလုပရား ဖောကပားလာသည။ ရမကတေလညး ထနသညထက ထနလာကသည။ ထိုရမကစိတတို့၏ စေ့ဆောမုကို မခံနိုငတော့သည့အဆုံး၊ ပနးအိဖူသည စိုးခိုငကောရိရာ တစဘကအိမခနးသို့ ကူးသားရန စိတပိုငးဖတလိုကလေတော့သည။ စိုးခိုငကောက သူမကို ကိုငခငတယခငသညကိုတော့ မိနးကလေးတို့၏ ဗီဇဉာဏအသိစိတဖင့ ပနးအိဖူ အကဲခတမိသည။ ရဲရဲတငးတငး မကိုငမဆဲရဲပဲ ရိနေသညမာ ဟိုတစနေ့က မိမိ တိုငပောမညဟု ပောခဲ့သည့စကားကောင့ လကတန့ကာ ရိနေခငး ဖစနိုငသညဟုလညး ကောငမလေး တေးသည။ မိမိဘကက အကိုငအဆဲခံခငကောငး စိုးခိုငကော သိအောငလုပပနိုငလင အားလုံး အဆငခောမညဟုလညး ကလေးတေး တေးသည။

မိမိ အိမခနးထဲမ ထက၍အလာ ပနးအိဖူ၏ ရင ဒိနးဒိနး ခုနသည။ အိမရေ့တံခါးကို တနးဖင့၍ ကီ ဟူသော ပတာသံ ခပတိုးတိုး ထကပေါလာမုကပင ၊ ခာတိတမလေးအတက နားကပကာ ဗုံးပေါကလိုကသလို လန့ဖန့သားစေသည။ ခေတစလမးတိုငးသည အပိုပေါကမလေးအနေဖင့ ကီးမားသော စန့စားမုကီး တစခု ဖစနေသည။ အရမးလညး စိတလုပရားသည။ ကောကစိတတေလညး ဖစနေသည။ ရငဖိုမောဟိုကနေသညကတော့ မပောပါနင့တော့။ အပငဘကမ လူတေ တောရုံတနရုံနင့ လမးမမငနိုငမနး သိသည့တိုင၊ သညလို မိမိ တစဘကအိမခနးသို့ ကူးလာမုကို လမးသားလမးလာ တစယောကယောက မငသားလင အခကဟု တေးကာ စိတပူပနနေမိပနသေးသည။ ခံစညးရိုး သီးသန့ခတကာရံထားလက ခံစညရိုးတံခါးလညး စေ့ပိတထားပေရာ၊ တမငပင တကူးတက ကည့မသာ ခံဝငးထဲသို့ မငပေမည..။

အခိနက နေ့လညနေ့ခငး ထမငးစားသောကပီးစအခိန။ အနားယူခိန ဖစရာ အိမရေ့လမးပေါတင လမးသားလမးလာ မရိပေ။ လမးသားလမးလာရိ၍ တကူးတက လမးကည့ကာ ပနးအိဖူတစယောက တစဘကအိမခနးသို့ ကူးသားသညကို မငမိသည့တိုင တစစုံတစရာ သံသယဖစမညမဟုတ။ သညရပကကထဲရိ လူအားလုံးကပင ပနးအိဖူတို့မိသားစုနင့ စိုးခိုငကော ရငးနီးခငမငကာ နစအိမတစအိမဆိုသလို ကူးလူးသားလာ နေတတကောငး သိထားကပီး ဖစသည။ မဟာစန့စားခနးကီး အဖစ အားတငးကာ လာသော ပနးအိဖူသည စိုးခိုငကော နေထိုငရာ အိမတစဘကခနးထဲသို့ ရောကလာသည။ အိမခနးထဲ ရောကတော့ ကောကလန့စိုးရိမစိတတို့က အတနပင လော့ပါးသည.။ အိမအရေ့ဘက ဧည့ခနးထဲတင မညသူမ မရိ။ စိုးခိုငကောသည ဧည့ခနးနောကဘကရိ အိမအတငးခနးတင ရိမညဟု သိသော ပနးအိဖူသည ဧည့ခနးအဖစ ပိုငးကာထားသော အကာအရံ၏ နောကဘကသို့ လစခနဲပင ဝငသည။ ကောငမလေး တကထားသည့အတိုငးပင စိုးခိုငကောက အတငးခနးထဲတင ရိနေလေသည။ သူ၏ စာရေးစာဖတလုပသော စားပဲတင ထိုငကာ ကောဖီသောက၊ ကိတမုန့စားနေသည။ ပနးအိဖူသည စိုးခိုငကော မုန့ထိုငစား၊ ကောဖီသောကနေသော စားပဲနားသို့ သား၍ရပသည။ ခာတိတမလေး ဝငလာသညကို စိုးခိုငကော မသိပေ။ အနားတင ရုတတရက လာရပတော့မ မငသားသည။

မမောလင့ပဲ ရောကလာသညမို့ စိုးခိုငကော အံ့သသည။ ပနးအိဖူကို အကောငသား ကည့နေသည။ နို့အကိုငခံခင၍ ရောကလာသော ပနးအိဖူမာ စိုးခိုငကောက အကောငသား ကည့နေသောအခါ အားမလို အားမရ ဖစသည။ အနားကပမိသညနင့ စိုးခိုငကောက မိမိနို့ကို လမးကိုငစမးလိမ့မညဟု တေးထားသည့အတိုငး မဖစသည့အတက စိတမောရသည။ သညအတိုငးသာဆိုပါက မိမိလိုလားတောင့တနေသော ကိစ ဖစလာတော့မညမဟုတဟု အတေးပေါကကာ ဆယကောသကအရယ အပိုပေါကမလေးက မိုကမိုကကနးကနးပင အပတလုပလေတော့သည။ သညအရယက စိတမထငလင မထငသလို တဇတထိုး လုပတတသညမဟုတပါလား။

ပနးအိဖူသည ဝတထားသော ဘလောကအကx{103E}ခပပပ၏ ရငဘတကယသီးမားကို တစခုပီး တစခု ခပမနမန ဖုတသည။ ကယသီးအားလုံး ပုတသားသောအခါ ကောငမလေး ဝတထားသော ဘလောကစ၏ ရငဘတသညလညး ပင့ထကသားလေတော့သည။ ကနတောဖင့ တကယကို အံ့သသားတာပဲ။ ပနးအိဖူ လုပလိုကပုံက တကယကိုယတေ့မကမင မဟုတရင ယုံနိုငစရာ တောငမဟုတဘူး။ ဒီကောငမလေး ဒီလောက ရဲရဲတငးတငး လုပလိမ့မယလို့ ကနတောဖင့ ထငတောင မထငဘူး။ ဘယ့နယ ကနတောတစယောကတညး ရိနေတဲ့ အိမခနးဘကကို ကူးလာတာကိုကပဲ သူ့အတက လနနေပီလေ။ အခုတော့ ကနတော့အနား လာရပ၊ သူဝတထားတဲ့ ဘလောကစ ကယသီးတေကို သူကိုယတိုင ဖုတဖုတဆို အကုန ဖုတပစတာ အံ့ရော။ ကယသီးအားလုံး တစလုံးမကန ပုတသားတော့၊ ဘလောကစ ရငဘတကဲဟသားတာမာ ကောငမလေးက အပီကို ဆဲဖင့ပစလိုကသေးတယ။ ရဲတငးလိုကတာမား ကနတောတောင ဖားသားရတယ။

ပနးအိဖူဟာ အတငးခံ ဘာမ မဝတထားဘူး။ ဘရာစီယာလညး မရိဘူး။ ဘောလီလညး မပါဘူး။ ရငမီးလညး ဝတမထားဘူး။ အတငးခံ ဘာတစခုမ ဝတမထားတာကောင့ ဘလောကစ ရငဘတကို ဆဲဖင့ပလိုကတာနဲ့ ခာတိတမရဲ့ နို့တေ အထငးသား ပေါလာတော့တာပေါ့..။ နို့အုံသားလေးတေတင မဟုတပါဘူး ၊ ကိုယအပေါပိုငးရေ့ဘက အကုနကို ပေါနေတာ။ ဘိုကလညး ပေါတယ။ ခကလညး ပေါတယ။ ကောငမလေးက ရငဘတကို ခပကော့ကော့တောင လုပပထားသေးတာ။ ကနတောကလညး ဖောလစပထားတဲ့ သူ့နို့အုံတေကို ကည့လိုကမိတော့တာပါပဲ။ ပနးအိဖူက အသက (–) နစကောကော အရယ အပိုပေါကမလေးပါ။ နို့သားလေးတေက အတောကို စူနေကပါပီ။ နုနုထတထတ နို့နစလုံးဟာ မို့မို့ဝနးဝနးလေးကို ဖစလို့။ နို့သီးကတော့ သိပမရညသေးဘူး။ ဂုနညငးဒိုး အကီးစားသာသာ ရိနေတဲ့ နို့အုံသားစူစူလေးတေအပေါမာ နို့သီးခေါငးလေးတေက ခနတနတန ကတတလေး ရိနေကတာ။

ကနတော ဘယလက အသာဆန့ထုတပီး ပနးအိဖူရဲ့ ညာဘကနို့လုံးလေးကို ဆုတကိုငလိုကတယ။ ကနတော မိနးမလိုးဘူးပါတယ။ နို့လညး ဆဲကိုငဖူးပါတယ။ ဒါပေမယ့ ကနတော လိုးဖူးတဲ့ မိနးမတေက အသက (၂) ကော (၂၅) နစအရယတေ။ ကနတော့အဖို့ ဒီလို အသကငယငယ အပိုပေါကမလေး တစယောကရဲ့ အကာအကယ အဖုံးအကယ မရိ ပကတိနို့အုံ နုနုကို အခု ပထမဆုံးထိကိုငဖူးရတာပါပဲ။ သူ့နို့အုံသား စူစူနုနုလေးတေကို ထိကိုငဆုတလိုကရတဲ့ အခိနမာ ကနတော့တစကိုယလုံး ဒိနးခနဲတောင တစခကဖစတယ။ ဆုတကိုငလိုကရတဲ့ နို့သားက နုနုအိအိနဲ့ တငးတငးမို့မို့လေး။ အဲဒီ နို့အုံလေးပေါမာ ညာလကညိုးလကခလယ ၊လကသူကယ လကသုံးခောငးတင၊ လကမနဲ့ လကသနးက နောကဘကက ထိလို့၊ အသာဆုတနယပတလိုကတယ။ လကဝါးနဲ့ နို့အုံသားပေါ အိနေအောငလညး ထိထားလိုကတယ။ နုနုထတထတ အပိုဖစကာစ နို့သားစူစူလေးတေဟာ ကနတော့ဘယလကဖဝါးအောကမာ အိထေးနေတာပဲ။

အသာကိုငဆုတနယပေးပီး လကကို ကနတဲ့ နို့အုံသားတစဘကပေါ ပောငးတယ။ ဆဲကိုငပေးတယ။ “ အို…..ကည့ပါလား……ဦးစိုးနော ကိုငပနပီ..” ပနးအိဖူက သူ့နို့တေ ဆုတကိုငဆဲနေသော စိုးခိုငကောကို မကစောငးလေးခဲကာ ပောလိုကသည။ အသံက ညုတုတုလေး။ အသငအပငကလညး ခရာတာတာ။ ဆဲဖယ ရုနးထကခငးလညး မပု။ သညတော့ စိုးခိုငကောကလညး နို့အုံနုနုလေးမားကို သဘောရိ ဆဲဆုတနယလေတော့သည။ “ ဟင့……ယားတယ ဦးစိုးရ…. အို…အိုကာ…ယားတယလို့ ဆို…” ပနးအိဖူ၏ အသံလေးမား တုနရငနေသည။ ရငကလညး ဒိနးဒိနး ခုန၍နေသည။ နို့အကိုငခံနေရပီဖစသောလညး ဟိုနေ့က ခောငးကည့ မငတေ့ခဲ့ရသော ဗီဒီယိုကားထဲကလို နို့စို့ပေးတာ မခံရသေးသောကောင့ စိတထဲက သိပမကေနပသေး။

ဗီဒီယိုကားထဲက ဇာတလိုကမငးသမီး နို့ကို ဇာတလိုကမငးသားက စို့ပေးပုံမားကို တရေးရေး ပနမငယောငသည။ “ ပနးအိကို ခစတယကာ…” စိုးခိုငကောက အပိုပေါကမလေး၏ ငုံဖူးစ နို့အုံသားနုနုလေးမားကို အသာအယာ ဆုတနယပေးရငး ပောသည။ ဘယဘကပါးလေးကိုလညး ရတခနဲမညအောင နမးလိုကသည။ “ ဦးစိုးနော… သမီးက ငယငယလေး ရိသေးတာ.. ဒီလိုမိုး မပောနဲ့..” “ ဘယမာ ငယရမာလဲ..ပနးအိရ..နို့တေ တောတောကို စူနေပီပဲ ဥစာ…” “ ဦးကတော့… ပနးအိကို အရမးကို ခစတာပဲ သိလား….” စိုးခိုငကောက ပောကာ ကနပါးတစဘကကို နမးလိုကပနသည။ အပိုမလေး ရငထဲ နေးခနဲ ဖစသည။ မကနာလညး ရဲခနဲ ဖစသည။ ခာတိတမလေးသည ဘာမ မပောပါ။ သူမ၏ ရငထဲကတော့ ( သမီးကလညး ဦးစိုးကို ခစပါတယ ) ဟု ကိတကာ ပောနေ၏။ စိုးခိုငကောသည ပနးအိဖူ၏ နို့အုံလေးနစခုကို စိတကိုကဆုတနယ ကိုငသည။

ပီးတော့ ကိုယကို ကိုငးလက ညာဘကနို့သီးကို ပါးစပနင့ ငုံကာ အသာစို့ပေးသည။ ကောငမလေးမာ …. စိုးခိုငကော နို့စို့ပေးလိုကမုကောင့ အသကရူတေ ပငမားလက အပီအပင ကို ကညနူးနစသိမ့ သာယာသားရလေသည။ ကနတောက သူ့နို့သီးခေါငးလေးကို ကုနးစို့ပေးပီး သူ့မကနာလေးကို ကည့လိုကတော့ ပနးအိဖူက အပီအပင ပုံးပတယ။ နို့စို့ပေးတာ စိတမဆိုး၊ သဘောကတယ ဆိုတဲ့ အထာပလိုကတာလေ။ ဒီအခိနမိုးဆို သူတို့ အိမဘကခနးမာ ဘယသူမ မရိမနး သိထားတာကောင့ ( ကောငမလေးကလညး လိုလားနေတဲ့ အခေအနေ ရိနေတာမို့) ကနတောလညး ခပကဲကဲ လုပကည့လိုကတယ။ ပနးအိဖူ ဝတထားတဲ့ စကပလေး အောကကို ညာဘကလက ထိုးသငးပီး ပေါငကားက စောကပတကို လမးကိုငစမးလိုကတာပါပဲ..။ ခာတိတ ငိမခံနေရင ရေ့ဆကတိုးမယ၊ ငိမမခံဘဲ ရုနးဖယရင စိတမဆိုးအောင တောငးပနမယ၊ ခော့မယ ဆိုပီး စန့လိုကတာ….။ ပနးအိဖူဟာ နိုငလနပငတီ အတငးခံ ဘောငးဘီတိုလေး ဝတထားပါတယ။ စစခငး အောကခံပငတီဘောငးဘီတိုကလေးရဲ့ ခဆုံအသားနေရာပေါမနေပီး စောကပတကို အသာကိုငပတပေးတယ။

စောကဖုတလေး ဖုပီး ဖောငးနေတာ စမးမိတယ။ နို့ဆဲ၊ နို့စို့ လုပပေးထားတာကောင့ ပနးအိဖူ စိတလုပရားပီး နာထနေတာပဲလေ။ သူ့စောကပတလေးကလညး ဖုဖောငးနေတာပေါ့။ ဖုထစနေတဲ့ စောကပတနုတခမးသား နစခုအကားက စောကဖုတအကဲနေရာကို အောကခံပငတီဘောငးဘီတိုလေးအပေါကပဲ အသာပတပေးတယ။ ကိုငတယ။ ပီးတော့ အဲဒီအဖုတအကဲကောငးအတိုငး လကခလယထိပနဲ့ ဖညးဖညးလေး ပတဆဲပေးတယ။ ထောငထောငဖုဖုကလေး ဖစနေတဲ့ စောကစေ့ကို စမးမိတယ။ အဲဒီ စောကစေ့ကို လကခလယထိပနဲ့ပဲ အသာခပဖိဖိလေး ပတပေးတယ။ အပိုဖစကာစ ခာတိတမငယငယလေးရဲ့ စောကစေ့မို့လား မသိဘူး။ ထိစမးပတတာနဲ့ ကနတော့တစကိုယလုံး ဓါတလိုကခံရသလို ဖိုးခနဲ ဖနးခနဲ ဖစတယ။ အတေ့က သိပကောငးတာဘဲ။ သူ့ စောကပတ စိုတိုတိုဖစနေတာကိုလညး သတိပုမိလိုကပါရဲ့။ အပိုပေါကမလေးဆိုတော့ ပနးအိဖူရဲ့ စောကပတကလညး ဆူဖိုးစပဲရိတာ။

သိပအကီးစားကီး မဖစသေးဘူး။ ပေါငရငးခကားနေရာမ မို့မို့ခုံးခုံးနဲ့ ဖောငးဖောငးလေး ဖစနေရုံပဲ။ ကနတောက ညာလကခလယကို အသာကေးပီး လုပရားလိုကတာ၊ ပနးအိဖူ ဝတထားတဲ့ အတငးခံပငတီဘောငးဘီလေး အောကကို လကခလယ တိုးဝငသားပါလေရော။ အကာအကယ မရိတော့တဲ့ သူ့စောကပတကို ထိကိုငနေမိပီလေ။ ပနးအိဖူရဲ့ စောကပတမာ အရညကညတေ စိုနေတယ။ စောကဖုတနုတခမးသား နစခုအလယအကဲနေရာ တဝိုက လေးငါးခါလောက လကခလယနဲ့ ပတဆဲတယ။ သူ့စောကခေါငးပေါကလေးထဲကို လကခောငး ထိုးထည့တယ။ မဝငဘူး ။ သုံးလေးခါလောကကို စောကပတထဲ လကခောငး ထိုးသငးကည့တာ ရကို မရဘူး..။ ခာတိတမလေးကတော့ ငိမခံနေတာပါပဲ။ သူ့စောကခေါငးပေါကလေးက ကဉးလနးလို့ပဲလား။ ကိုယကပဲ အပေါကတည့အောင မသငးတတလို့လား။ ဘာကောင့မနး မသိ၊ ဝငအောင မသငးနိုငပဲ ဖစနေတာ။ ဒါကောင့ အသာခိုထားလိုကပီး စောကစေ့ကိုပဲ အဓိကထား ပတပေးတယ။ စောကပတအကဲကောငး အတိုငးလညး ပိုပီး ထိထိမိမိဖစအောင ပတဆဲတယ။ “ အောကခံဘောငးဘီ .. ခတလိုကပါလား ” စောကပတနိုကရငးက ကောငမလေးကို ပောတယ။ “ ဟင့အငး….. မခတဘူး…” ပနးအိဖူရဲ့ အသံလေး သိသိသာသာ တုနနေတယ။

ကောငမလေးရဲ့ အောကခံဘောငးဘီ မခတရသေးပေမယ့ သူ့စောကပတကတော့ အဖုံးအကာ ဘာမ မရိတော့ပါဘူး။ ပေါတငကီး ဖစပီး ကနတောက အပီပငကို ကိုငနေပတနေ နိုကနေနိုငပါပီ..။ နစမိနစလောကလညး ကာရော ပနးအိဖူဟာ ဗုံးဆို ကနတော့ပေါငပေါကို တကထိုငလာပါလေရော..။ ကနတောက ဆဲယူ အထိုငခိုငးတာတောင မဟုတဘူး။ သူ့ဖာသာ သူ တကထိုငပစလိုကတာ..။ ကောငမလေး အရသာတေ့ပီး စိတလညး အတော ထကရနေလို့ ခပရဲရဲ ခပကဲကဲ လုပလာတာလေ..။ တကယပါပဲ..။ ကနတောတောင အံ့အားသင့သားရတာ..။ ကားစင့စ သူ့တငပါးလုံးလုံး ကစကစလေးဟာ ကနတော့ပေါငရငးမာ အိခနဲကို ထိမိနေတာ…။ ကနတောက သူ့ခိုငးအောကကနေ လကနစဘကထိုးလိုပီး သူ့နို့နစလုံးကို စုံကိုငတယ။

ဘလောကစ ရငဘတက ပင့ပီး အထငးသားပေါနေတဲ့ နို့အုံလေးနစလုံးကို ခပတငးတငးပဲ ကိုငညစတယ..။ “ ကောငးလား…..” စောကပတကို ကိုငပတပေးရငး သူ့ညာဘကပါးလေးကို ရတခနဲနေအောင နမးပီး မေးလိုကတယ။ “ ကောငး…တယ….” ပနးအိဖူက ပနပောတယ။ ညာဘကနားရကလေးကို လာဖားလေးနဲ့ တို့ရကပေးလိုကတော့ ခာတိတမလေး တန့ခနဲ ဖစသားတယ။ ပေါငပေါတကထိုငထားတာက ကောငးပေမယ့ ကောငမလေးကို စိတကိုက မကိုင မနိုကနိုငဘူး။ ပီးတော့ ဒီလိုတကထိုငထားရငး ကိုငနေ နိုကနေရတာကလညး ငါးမိနစလောက ရိလာတော့ တစမိုးပောငးခငလာတယ။ ပနးအိဖူကို စိတကိုကလုပလို့ ရမရ စမးကည့ခငလာတာလဲ ပါတာပေါ့..။ “ မတတတ ရပလိုကနော….” ခပတိုးတိုးပဲ ပောရပါတယ။ ကောငမလေးက ခကခငးပဲ ပောသလို လုပတယ။ ကနတော့ ပေါငပေါ တကထိုငထားရာက ထရပလိုကတယ။

ကနတော့ကို ကောပေးပီး ရပမိသားရော။ ကနတောက သူဝတထားတဲ့ စကပ နောကကဲလေးကို အပေါ ဆဲလနတငတယ။ စကပက အတိုပေမယ့ ခပကပကပဆိုတော့ အောကစကနေ ဆဲလနရတာ အဆငမပေဘူး..။ လနတကမသားဘူး။ ကပပီး တငးခံနေတယ။ အဲဒီတုနးမာပဲ ပနးအိဖူက သူ့စကပကို တစခုခု လုပလိုကတယ။ စကပခါးစညးက ခိတ (ဒါမမဟုတ) ကယသီးကို ဖုတလိုကတာ ဖစလိမ့မယ။ သေခာတော့ မသိဘူး။ ကပတပတပဖစနေတဲ့ စကပတိုလေး လော့ရဲရဲနဲ့ နညးနညးခောငသားတယ။ စကပကို အပေါလနတငရတာ ဟနကသားတယ။ ကနတော ဘာလုပလုပ ဒီကောငမလေး ခံမာပဲဆိုတာ သေခာနေပီမို့ ကနတောက စကပလနတငပီးတာနဲ့ပဲ ပနးအိဖူရဲ့ အောကခံပငတီဘောငးဘီတိုကလေးကို ဒူးဆစနားရောကအောင လကမနခေမနနဲ့ ဆဲခတခပစလိုကတယ။ စကပလနတငထားပီး အောကခံပငတီဘောငးဘီတိုလေးကို ဆဲခပစလိုကတော့ ပနးအိဖူရဲ့ ဖငကီး အပောငသား ပေါလာတော့တာပဲ။

ကနတောက စောကပတနိုကပတ ကလိပေးနေတာကို အရသာတေ့ ဖီလငတကနေတာတော့ သိပကို ထငရား သိသာလပါတယ။ ဒါကောင့ ကနတောကလညး နညးနညးလေးမ နောကတန့မနေတော့ဘူး။ အားနာမနေတော့ဘူး။ ပနးအိဖူရဲ့ စောကပတကို အားရပါးရပဲ စိတကိုက ထိုးကိုငပတကလိ နိုကပစလိုကတယ။ ပတရုံ ကိုငရုံတောင မဟုတပါဘူး။ စောကခေါငးပေါကထဲကိုလညး ညာလကခလယ ထိုးထည့တယ။ ဒီတစခါတော့ အပေါကတည့တယ။ ခောမထကသားဘူး။ ကိုယ့လကခောငးက သူ့စောကခေါငးပေါကထဲကို အိခနဲ နစဝငသားတယ။ ကပတော့ ကပနေတာပဲ။ “ အာ့….. ထိုးထည့ပနပီ….” ပနးအိဖူ ဆတခနဲ တုနခါသားပီး ပါးစပကလညး အသံလေး တစခကထကတယ။

ဒီအသံကိုတော့ ကနတော ကောငးကောငး ကားလိုကရပါတယ။ စောကခေါငးပေါကထဲ အဆုံးဝငသားတဲ့ ကနတော့ လကခလယဟာ ဘေးနစဘကမာ ခပလုံးလုံး အသားမောငးနစခုနဲ့ ဖိညပထားသလို ထိတေ့ခံစားရတယ။ လကခလယ ထိပပိုငးကတော့ ခပလုံးလုံး ခောခော အရာတစခုနဲ့ ထိမိနေတယ။ စောကပတထဲမာ အရညကညတေ စိုနေတယ။ စောကရညတေကလညး အတောကို မားတာ။ ရမးရမးစိုနေတယလို့တောင ပောနိုငတယ။ စောကပတထဲ အဆုံးဝငသားတဲ့ လကခလယကို ကနတောက ဆဲထုတပနသငး လုပရားပေးတယ။ ပနးအိဖူရဲ့ စောကပတကို လကခောငးနဲ့ လိုးပေးတဲ့ သဘောပေါ့။ စစခငး လေးငါးခောကခကလောကကိုတော့ ခပဖညးဖညး ဆဲထုတပနသငး လုပတယ။ ညောင့တဲ့ သဘောမိုးပါ။ လကခောငး ပနထိုးသငးတာမာလညး အားထည့ပေးတယ။ ဆောင့လိုး တယပောရမလားပဲ။ ခာတိတမလေးဆိုတာ တုနတခိုကခိုကကို ဖစနေတာပဲ။ ကနတော့ရဲ့ တောငနေတဲ့ လီးခောငးကီးကလညး တငေါ့ငေါ့ကို လုပလို့..။ လီးထိပမာ အရညကညတေတောင စိုလာနေတာ ရငထဲမာလညး ဖိုကနဲ အေးကနဲ ကိုဖစလို့..။

ကနတောတောင ဒီလိုဖစရင အပိုပေါကမလေး ပနးအိဖူ ဘယလိုစိတလုပရားပီး ဘယလောက ဖီလငတကနေမယဆိုတာ ပောနေစရာ လိုမယ မထငဘူး။ ဒီကောငမလေးက ပေါငကို ကပေးတယ။ ဒူးကေးကေးလေး ဖစတယ..။ ဖငကို ပိုနောကကော့ပေးတော့ ကိုယအပေါပိုငးက ရေ့ကိုတောင ကိုငးကတယ။ ကနတောကလညး သူ့စောကပတကို ထိုးပီး လိုးပေးနေတဲ့ လကခလယကို ပိုပီး မနမနသကသကနဲ့ အားပငးပငး လုပရားပေးတယ။ လကခောငးနဲ့ လိုးတဲ့အရသာကို ပနးအိဖူ အပတခံစားရအောင ဖနပေးလိုကတယ။ သူမစောကပတထဲက အရညကညတေ စိုပီး ထကလာတာ အမားကီးပဲ။ ကောငမလေး နစခါသုံးခါလောကတောင ပီးသားသလားတောင မပောတတဘူး။ ပနးအိဖူဟာ မတတတရပနေတာမိုးတောင မဟုတတော့ပါဘူး။ ကိုယအပေါပိုငး ရေ့ကိုငးကပီး ဖငကုနးပေးထားသလိုတောင ဖစနေပီ။ သူ့တငပါးကလညး အစမးကုနကို တငးကား တစထကနေတာ။

အဲဒီဖငကီးကို ဘယလကနဲ့ ကိုငတယ။ ဖစညစတယ။ စောကပတထဲ ထိုးကလိနေတဲ့ ညာလကခလယကို ဆဲထုတပီး ပနးအိဖူ စအိုပေါကလေးထဲ ပောငးထည့လိုကတယ။ “ အို့….အိ…..အာ့…..ဟင့…” ဖငပေါကထဲ လကခောငးထိုးထည့လိုကတော့ ပနးအိဖူရဲ့ ပါးစပက အသံလေးတေ ပေါလာပနတယ။ ကိုငးကနေတဲ့ ကိုယအထကပိုငးက ခပမတမတ ပနဖစလာတယ။ ညာလကကလညး နောကဘကကို လမးလာတယ။ ဖငကိုထိုးထည့တာကို မကိုကလို့ ဆဲထုတပစဖို့ လကလမးလာတာလားလို့ ထငမိသေးတာ။ မဟုတပါဘူး။ သူ့စအိုပေါကလေးထဲကို ရုတတရက လကခောငး ထိုးထည့လိုကတာကောင့ ကောငမလေး တုနခါလုပရားသားလို့ လကက အလိုလို လမးလာတာပါ။ နောကတော့ ကိုယက ရေ့ ပနကိုငးကသားတယ။ ကနတောက ဖငပေါကတစလည့၊ စောကခေါငးထဲ တစလည့ ပောငးပီး အပီကို ထိုးကလိပေးတယ။ ပနးအိဖူဟာ ကနတောလုပသမ ငငးကို မငငးဘူး။ အပီကို ခံနေတာ။ ယုံနိုငစရာတောင မရိဘူး။ လိုးရငလညး ရမယဆိုတာ အကဲခတမိတာကောင့ ကနတောက ဖငပေါကနဲ့ စောကပတကို လကခလယနဲ့ လိုးနေတာကို ရပလိုကတယ။

လကခောငးအစား လီးခောငး ထိုးသငးတော့မယလေ..။ ဘယနေရာမာ လိုးရရငကောငးမလဲလို့ အမန စဉးစားရတယ။ လိုးရင အိမခနးထဲက ခုတငဟာ အသင့လောဆုံးနေရာ ဆိုတာကိုတော့ သိတယ။ ဒါပေမယ့ ကနတော့ အိပခနးက အိမပေါထပ ထပခိုးအမိုပေါမာ။ ပီးတော့ အဲဒီအိပခနးကနေ အိမဝငးအဝငဝကို ကောငးကောငးမမငရဘူး။ လိုးလို့ကောငးနေတုနး အိမဝငးထဲ တစယောကယောက ဝငလာလို့က ရုတတရက မမငနိုင။ အမနထပေးရောငပုနးဖို့ ဆိုတာကလညး (ကနတောမဟုတဘူး ၊ ပနးအိဖူအတကပောတာပါ) အထပခိုးပေါက ဆငးရအုနးမာ ဘာညာနဲ့ အဆငမပေဘူး။ အိမဝငးထဲ လူဝငလာရငလညး စောစောစီးစီး လမးမငနိုငအောင ၊ ပနးအိဖူအနေနဲ့လညး အမနဆုံး အဆငပေပေ ရောငသားနိုငအောင နေရာကောငးကို ရေးရမာ။ သိပအကာကီး တော့ မစဉးစားလိုကရပါဘူး။

ခကခငးဆိုသလိုပဲ ပနးအိဖူကို လိုးရမယ့နေရာကောငးကို စဉးစားမိတယ။ အိမရေ့ဧည့ခနးလေ…။ အဲဒီကနေဆိုရင ဝငးတံခါးကို တနးမငနိုငတယ။ ပီးတော့ ပနးအိဖူတို့ အိမဘကခမးက ဧည့ခနးနဲ့ ခားထားတဲ့ နံရံမာ မလယပေါကလို တံခါးသေးသေးလေးတစခုကလညး ရိနေသေးတယ။ အဲဒီတံခါးပေါကအသေးလေးကို အသာခကဖင့ထားလိုကမယဆိုရင အရေးအကောငးဆို ပနးအိဖူ လဲ ဒီတံခါးကနေ သူတို့ အိမခနးဘကခမးကို လစခနဲ ကူးပေးသားရုံပဲ။ “ လာ…. ပနးအိ .. ဧည့ခနးထဲ သားရအောင…” ကောငမလေး တငပါး တစခက အသာပုတပီး ပောလိုကတယ။ “ ဧည့ခနးထဲမာ ဘာလုပအုံးမလို့လဲ….” ကောငမလေးက မကစလေးခီကည့ပီး ညုတုတုလေး ပောတယ။ “ ပနးအိကို လိုးမလို့ပေါ့…” ပိုငနေပီဆိုတာ သိလို့ ကနတောကလညး တစတစခခပဲ ပောခလိုကတယ။ “ ဟာကာ…. ဦးစိုးနော….” ကောငမလေးက မူနဲ့နဲ့လေး ပောပါတယ။ ဒါပေမယ့ ကနတောခေါရာနောကကိုတော့ လိုကလာတယ။ ကနတော ဆဲခတခထားလို့ ဒူးဆစနားလောကကို လောကနေတဲ့ အောကခံဘောငးဘီက တုတဆဲထားသလို ဖစနေတာကောင့ ကောငမလေး လမးလောကရတာ အဆငမခောဘူး။

တုံ့နေးနေး ဖစနေတယ။ “ အောကခံဘောငးဘီ ခတထားခဲ့ပါလား..” “ အို…..မခတဘူး…” “ ခတခဲ့ပါက… ပနးအိကလညး….” “ ဟင့အငး…ဟင့အငး…..” ပနးအိဖူက ပါးစပကသာ ဟင့အငးပောနေတာ …။ ကနတောက သူ့အောကခံဘောငးဘီကို ဇိုးဇတဆို ခတခလိုကတော့ ဘာမ မပောဘူး။ ခေထောကတစဘကကိုတောင အလိုကသင့ ကပေးပီး ကူညီသေးတယ။ “ ဘာမနးလညး မသိဘူး… မခတပါနဲ့ ဆိုတာ အတငးခတတာပဲ…” နုတခမးလေး မစူတစူ၊ မကစောငးလေး မခိတတခိတနဲ့ ပောလိုကသေးတယ။ “ သူက ရုတနေတာပဲဟာ… ခတပစထားခဲ့မပေါ့…” “ အို…..ဘာရုပတာလဲ…ဟင့…..” ကနတောက ဘာမ ဆကမပောတော့ဘူး။ အောကခံဘောငးဘီလေးကလညး ကတထကသားပီလေ။ ခတယူလိုကတဲ့ အောကခံဘောငးဘီလေးကို ကမးပငပေါ ပစခတယ။ ကောငမလေးရဲ့ ဘယလကမောငးကို ညာလကနဲ့ ခပတငးတငး ဆုတကိုငပီး ဧည့ခနးဆီကို ဆဲခေါထုတလာတယ။ ပနးအိဖူဟာ ကနတောဆဲခေါရာနောကကို အသာလေး လိုကလာတယ။ လိုကလာတဲ့ ကောငမလေးရဲ့ အပေါဘကက ဘလောကအကx{103E} ကယသီးအားလုံး ပုတလို့..။ ဆူဖိုးစ နို့အုံသားလေးနစခုဟာ အဖေးသားနဲ့..။

အောကပိုငးက စကပတိုတိုလေးဟာလညး လော့တိလော့ရဲ ဖစလို့..။ ကတမကအောင ပနးအိဖူက လကကလေးတစဘကနဲ့ ကိုငထိနးထားရတယ။ ခာတိတမရဲ့ ကိုယပေါက ဘလောကစနဲ့ စကပတိုလေးတို့ကို အခိနမရေး ဇတခနဲ ခတပစနိုငတာကို ကနတောနားလညတယ။ ငယငယနုနု အပိုပေါကမလေးကို ကိုယတုံးလုံးခတပီး အပီလိုးရတော့မာမို့ ကနတော့ရငတေ အတောခုနနေတာ။ ကနတော့ ငပဲကီးဟာလညး ဘာတောငသလဲ မမေးနဲ့ ။ မတနေတာပဲ။ မာနေတာပဲ။ လိုးခငစိတ ထနနေလို့လား မပောတတဘူး။ ကောငမလေးက ခေါရာကို အသာလိုကလာနေတာကိုတောင ကနတောက ခပကမးကမးပဲ ဧည့ခနးထဲ ဆဲခေါထုတလာတယ။ ကနတောက ပနးအိဖူကို သိုငးဖကလိုကတယ။ ကောငမလေးကလညး ကနတော့ရငခငထဲ အလိုကသင့ တိုးဝငလာတယ။ သူလညး အဖကအပေ့ခံခငနေတာ သိသာလပါတယ။ ကနတောက နမးဖို့ အသာကိုငးခလိုကတော့ ပနးအိဖူကလညး သူ့မကနာလေးကို အလိုကသင့ မော့ပေးရာတယ။

အစကတော့ ခာတိတမကို ပါးနမးမလို့ပါပဲ။ မော့ပေးလာတဲ့ မကနာလေးပေါက နုတခမးပါးလေးတေက နငးဆီဖူးလို စူစူရရလေး ဖစနေတာ မငရတော့ ပါးနမးမနေတော့ပဲ အဲဒီနုတခမးဖူးဖူးရရလေးကိုပဲ ကနတော့ပါးစပနဲ့ ဖိကပငုံခဲလိုကတယ။ “ အင့….အငးအငး……..အင့…..” ကောငမလေး ပါးစပက အသံလေးတေ ပေါထကတယ။ ပါးစပခငး အပမိနေတာဆိုတော့ သူ့အသံလေးတေ ကနတော့ပါးစပထဲ ဝငလာသလိုပဲ။ ပနးအိဖူရဲ့ နုတခမးဖူးဖူးလေးတေကို မငးပီး စုပနမးရငး သူ့နို့တေကို ဆဲကိုငဆုတနယတယ။ ဘလောကစရငဘတ ကယသီးအားလုံး ဖုတပီး ဖင့ပေးထားတာမို့ ပကတိ နို့အုံသားတေကို အားပါးတရ ကိုငနယရတာ အတောလေးကို ဆူဆူဖိုးဖိုး ထားထားပည့ပည့ ရိနေပီဆိုတာ ကိုယတုံးလုံးခတပီး ကကနန ကည့တော့မ ပိုပီပီပငပင တေ့ရတယ။ စောကမေးမပေါကသေးလို့ ကတုံးပောငလေးဖစနေတဲ့ စောကပတနုနုလေးကလညး ဖောငးဖောငးအိအိနဲ့ လိုးခငစရာ…..။ “ ဟို အပေါသား…..” ကနတောက နစယောကထိုင ဆိုဖာခုံကီးကို မေးငေါ့ပပီး ပောလိုကတယ။ ကောငမလေးဟာ ဘာတစခနးမ ပနမပောရာဘူး။ ကနတောပောသလို လုပတယ။ ဆိုဖာခုံကီးပေါ သားထိုငတယ။ ကနတောလညး ကနတော့ကိုယပေါက အဝတတေကို မနမနခတပစလိုကတယ။ ဟုတတယလေ… ၊ အလိုးခံမဲ့ ကောငမလေးက ဗလာကငးနေတာဆိုတော့ တကလိုးမယ့ ကနတောလညး အဝတအစားတေ ဝတရကကီးဖစနေလို့ ဘယသင့တောမာလဲ။ ကောငမလေးလိုပဲ ကိုယလုံးတီး ဖစနေမပေါ့..။ ကနတောက စပို့ရပနဲ့ ပုဆိုး ဝတထားတာပါ..။ နစယောကထိုင ဆိုဖာအစနမာ တငပါးလေးတငပီး အသာထိုငရငး ခေါငးလေးငုံ့ထားတယ။

ကောငမလေးဟာ စိတအရမးထ၊ စောကပတအရမးယားပီး သိပကို အလိုးခံခငနေပေမယ့ အပိုပေါကစလေးဆိုတော့ ကိုယလုံးတီးဖစနေတဲ့ ယောကားကီးတစယောကကို ရဲရဲ ကည့ဖို့ စိတမရဲသေးပဲ ရကကောကနေပုံပါပဲ။ ကနတောကလညး အဝတတေ အမနခတခပီးတာနဲ့ လီးကီး အတောငသားနဲ့ ပနးအိဖူရိနေတဲ့ ဆိုဖာခုံကီးဆီ သားတယ။ ခေတစလမးနစလမးလောက လမးပီးမ အပိုစစစစ ပါကငပိတလေးကို ပါကငဖင့ပီး အပိုရညဖကလိုးတဲ့အခါ အပိုမေးပါး စုတပတလို့ သေးထကတာမိုးတေ ဘာတေ ဖစနိုငတာကို စဉးစားမိတယ..။ ကောငမလေးရော ကနတောရော နာထနရမကပငးနေမာမို့၊ အရညတေ အတောကို ထကမယဆိုတာလညး တေးမိတယ။ ကောငမလေးကို တကလိုးမဲ့ နစယောကထိုငဆိုဖာခုံကီးပေါမာ ပေကုနရင မကောငးဘူး။ ပနာတောင တကနိုငတယလို့လညး အထာပေါကတယ။ ဒါကောင့ ခတခထားတဲ့ ကနတော့ပုဆိုးကို ပနကောကယူရတယ။ မတတနိုငဘူးလေ။ ဒီပုဆိုးခငးပီး လိုးရမာပဲ။ ဆိုဖာခုံပေါမာ ပုဆိုးကို အသာဖန့ခငးလိုကတယ။ ပီးတော့ ပနးအိဖူကို ပုဆိုးခငးထားတဲ့ ဆိုဖာခုံပေါ ပကလကလနအိပရကသားဖစအောင အသာဆဲပီး လဲခတယ။ ကောငမလေးကလညး ကနတောဖကလဲသလို အလိုကသင့လေးပါလာပီး ပကလကအိပပေးတယ။ “ ဦးစိုး…. ဘာ….ဘာ..ဘာလုပမလို့လဲဟင” အသံတုနတုနလေးနဲ့ မေးရာတယ။ “ ပနးအိကို လိုးမလို့ပေါ့က…” ကနတောက ပနဖေတယ။

ပေါငကားက သူ့စောကပတလေးကိုလညး ကိုငပီး အသာပတပေးတယ။ ကောငမလေး လုပလုပခါခါ ဖစတယ။ “ ကောငးပါ့မလား ဦးစိုးရာ….” “ ကောငးပါတယက…၊ ပနးအိလညးကောငး၊ ဦးလညးကောငး၊ နစယောကစလုံး ကောငးမာပါ။ လိုးမယနော….ဟုတလား…” “ ဟို…ဟို……ဗိုကကီးမာ ကောကတယ…ဟင့…” ငိုသံလေးပါလာတယ..။ “ အဲဒါ စိတခ…၊ ဗိုကမကီးစေရဘူး…၊ ဘာမ ပူမနေနဲ့..” “ တကယလား …ဦးစိုးရာ…” “ တကယပါ ပနးအိရ..၊ ဗိုကမကီးအောင လိုးတဲ့နညးတေ ဦးစိုး သိပါတယ…” “ ဦးစိုးက ဘယလို သိတာလဲ…၊ ဘယသူ့ကိုမား ဗိုကမကီးအောင လုပနေတာလဲ…ပောစမး…” ပနာပဲ..။ အခားမိနးမတေကို ကနတောလိုးနေတဲ့အကောငး (အခုအခိနမာ) ဒီကောငမလေးကို ပေးသိလို့ ဘယဖစမာလဲ..။ အဆငပေအောင ကံဖနပောမ…။ “ ဒီလိုပဲ…ဗီဒီယိုကားတေကည့၊ဘာညာနဲ့ သိတာပေါ့…ပနးအိလေးရ…” “ ဗီဒီယိုကားတေထဲမာ ဗိုကမကီးအောင လုပတဲ့နညး ပါလို့လား…” “ ပါတယ…” “ သမီး ကည့ခငတယ…” “ ကည့ရမယ…ကည့ရမယ…အခုတော့ လိုးကရအောငနော..၊ ဒူးနစလုံးထောငပီး ပေါငလေးခပကားကား လုပပေးထား…၊ ဟုတပီ….လိမာတယ..” စိတတေထနေတဲ့ ကောငမလေးပဲ။

ဗိုကမကီးစေရပါဘူးလို့ အပတအာမခံလိုကတာနဲ့ ကနတောခိုငးတဲ့အတိုငး အလိုးခံဘို့ အသင့အနေအထား ပငပေးပါလေရော…။ “ ဘာလိမာတာလဲ… သူလုပရမာမို့လို့….ဟန့……” ဒူးလေးထောင၊ ပေါငတနနစခောငး ကားပေးရငးက မကစောငးလေး ခိတပီးတောင ပောလိုကသေးတယ။ ကနတောက ဘာမပနမပောပါဘူး။ ပုံးဖဲဖဲ ရယကဲကဲ လုပပီး ပနးအိဖူအပေါ တကခတယ။ ကောငမလေးက အလိုးခံဖို့ အသင့ရိနေပေမယ့ ကနတောက သူ့စောကပတထဲ လီးကို တစခါတညး ထိုးမသငးသေးဘူး။ စောကပတအဝမာ လီးတေ့ထောကပီး အသာပတပေးတယ။ နုနုထတထတ အပိုမလေးရဲ့ ယငဖိုမမသနးဖူးသေးတဲ့ အပိုစစစစ စောကပတလေးမို့လား မသိဘူး။ အိအိဖိုးဖိုးလေးနဲ့ တေ့ထောကမိနေတဲ့ လီးထိပကတဆင့ ထူးခားတဲ့ အတေ့အရသာဟာ ကနတော့တစကိုယလုံးကို ဖိနးရိနးသားအောငကို ပန့နံ့လာတယ။ အပိုပေါကမလေး ပနးအိဖူဟာလညး သူ့စောကပတမာ ပထမဆုံးအကိမ ဦးဦးဖားဖားဆိုသလို လီးတေ့ကပပတပေးတာ ခံရလို့ လူးလန့နေတာပါပဲ..။

“ အို….ဟင့ ဟင့….. ဘယလိုလုပနေတာလဲ ဦးစိုးရယ… ကည့ပါလားလို့…ဟင့ဟင့ဟင့….” “ ပနးအိ စောကစေ့က သိပမပူးသေးဘူး…၊ ဒါကောင့စောကစေ့ပူးထကလာအောင လီးနဲ့ တေ့ပတပေးနေတာ၊ လိုးတဲ့အခါမာ စောကပတဖောငးတကပီး စောကစေ့ပူးထကနေမ ဖီလငအပည့ရတာ…မတထားနော…” “ ဟာ….ဟို…အို……..မသိဘူး…မသိဘူး…” “ မယားကလေးကလညးကာ… နားလညအောင သငပေးနေတာကို ..နားထောငမပေါ့..” “ သား….ဘာမယားလေးလဲ…၊ သမီးနဲ့ ဦးစိုးက မငလာဆောငမာမို့လို့လား..” “ မငလာမဆောငလညး လိုးတော့မာပဲဟာ၊ လိုးပီးရငတော့ လူမား သိသိမသိသိ၊ ပနးအိက ဦးစိုးမယားလေး ဖစသားပီပဲဟာ…” “ ဟာ…..ဦးစိုးနော…. ရကစရာတေ လောကပောမနေနဲ့…ကာ…” “ ဘာမား ရကစရာလိုတော့လို့လဲ..ပနးအိရာ..၊ ကဲ ပောကည့စမး…၊ သမီးစောကပတလေးထဲ ဦးစိုးရဲ့ လီးကီး သငးပီး လိုးပေးပါတော့ လို့…” “ ဟင့အငး..ဟင့အငး……မပောရဲဘူး….” “ ဘာလဲ…အလိုး မခံခငလို့လား….ပနးအိက…” “ ဟာ…ရကတယ…ဦးစိုးရ…ကတ…….” “ ရကမနေပါနဲ့ လို့ ပောပီးပီပဲ၊ ပနးအိနဲ့ ဦးစိုး လိုးကတော့မာ…၊ ကိုယ့ကို လိုးမယ့လူကိုမား ရကနေရသေးလား ..ပောလိုကစမးပါ ..ပနးအိရဲ့…” ကောငမလေး စောကပတကို လီးနဲ့ ပိုပီးဖိပေးပတပေးလိုကတယ..။

အဖုတဟာ ဖောငးဖောငးလာသလို အရညကညတေဟာလညး စိုစိုထကလာနေကတာပဲ..။ “ ဟို…..ဟို…..သမီး….ဟို…ဟာ….ပောလို့မထကဘူးကာ…အို…ဟင့…ယားတယ…ဦးစိုးရဲ့… လုပလေ..လုပတော့…..” ကောငမလေး အရဲစန့ပီး ကိုးစားပောခလာတယ။ ဒီထက တစတစခခပောပီး၊ ဒီထက ပိုစိတထလာအောင ကနတောက ထပရစတယ။ စောကပတကို အသာဖဲပီး၊ အာတာတာ ပဲတဲတဲဖစလာတဲ့ စောကပတအကဲကောငးတလောက လီးဒစထိပနဲ့ အထကအောက (ထယထိုးသလိုမိုး) ပနလနထိုးပတတယ။ “ အို အို….. ဟင့..ဦးစိုးရာ………..အမေ့…ဟင့…” “ပောလေကာ….ဦးစိုးပောခိုငးထားသလိုမိုး…ပောလိုကစမးပါက….” “ ဟင့ဟင့….သမီးကို လိုးပါတော့ ဦးစိုးရ၊ ဦးစိုးရဲ့ လီးကီး ထိုးသငးလိုကပါတော့ ..ဟင့ဟင့…..လိုးလေ… တကလိုးစမးပါ ရင့….” စိတအရမးထလာအောင ဆပေးလိုကတော့ ကောငမလေး မနေနိုငတော့ဘူး။

ပါးစပက ထုတပောလာတယ။ တစတစခခ စကားလုံးတေ ထုတပောလိုကရတာကောင့ အရမးတော့ ရကသားရာမာပဲ။ ကိုယလုံးတီးခတထားတဲ့ သူ့တစကိုယလုံးတောင ပနးနုရောငသနးသားတာ မငလိုကရတယ။ ရကစိတကောင့ မကနာနီရုံတငမကဘူး၊ တစကိုယလုံး နီရဲသားတာ..။ “ ဟုတပီ…ဒီလိုမိုးပောလိုကပီးတာပဲ၊ ကဲ….လိုးတော့မယ…ပေါငကားပေးထား…” “ ကားပေးထားတာပဲ ဦးစိုးရဲ့…. ဟင့…” “ ဒီထက ပိုကားလိုက… ဟုတပီ… ” ကနတောက လီးကို အသာဖိထိုးပီး ခပကမးကမးဆိုသလိုပဲ ဖိဆောင့သငးခလိုကတယ။ သူ့စောကပတထဲ ဝငအောငမသငးသေးပါဘူး။ ဘေးခောထိုးပစလိုကတာ။ ခောထိုးတယဆိုတာမာ စောကပတအကဲကောငးအတိုငး ဒစကီးနဲ့ ထိုးကလောတငသလိုဖစအောင လုပလိုကတာ။ စောကစေ့ကိုလညး ထိမိသားတာပေါ့။ အပိုမလေး စိတပိုထလာအောင ဖနလိုကတာလေ။ “ အိုး…မားမား…ဟာ ဘေးခောထကသားပီ… ၊ အရမးကီး ဖိထိုးခလိုကတာကိုး….” အရမးကို အလိုးခံခငလို့ လီးကို တမးတနေတဲ့ ကောငမလေး လီးက သူ့စောကပတထဲ မဝငဘဲ ဘေးခောထကသားတော့ အားမလိုအားမရ ပောတယ။ ဒီအပောလေးက ကနတော့နားထဲမာ ခိုဆိမ့သားတာပဲ..။ “ ဟုတပ… ကဲ စောကပတအပေါကဝမာ တည့အောင ဆဲတေ့ပေးပါလား…” “ အိုး…. တေ့မပေးနိုငပါဘူး…. ကတ…တကယ ရစတာပဲ…” “ ရစတာမဟုတပါဘူး..၊ ပနးအိရဲ့….၊ ဆဲတေ့မပေးရင ဒီလိုပဲ ဘေးခောထကနေမာပေါ့…..၊ လုပပါကာ…. တေ့ပေးစမးပါ ပနးအိက လိမာသားနဲ့…” “ ဟန့….. လာပနပီ…. ဘာလိမာတာလညး….၊ မပောခငဘူး…. ..၊ ကဲ….ပေးပေး….” ကောငမလေး ရဲမယ့ရဲတော့လညး အပီဘဲ။

ကနတော့ ငပဲခောငးကီးကို အလယလောကကနေ ညာဘကလကနဲ့ ဇတဆို ဆဲကိုငပီး သူ့စောကပတဝမာ တေ့ပေးလိုကတယ။ “ ကဲ….. တေ့ပေးထားပီ…. သငးလေ….” တေ့ပေးတာနဲ့ ခကခငး ဖိထိုးမသငးသေးလို့ ကောငမလေး မကေနပသလို ပောလိုကသေးတယ။ “ အော….. အေးအေး…. သငးပီ….” ကနတောက အသာလေး ဖိခလိုကတယ။ စောကပတဝမာ ပနးအိဖူကိုယတိုငက သေသေခာခာ ဆဲတေ့ကပပေးထားတာဆိုတော့၊ အသာဖိထိုးခလိုကတဲ့အခါ ကနတော့ လီးဒစထိပဖူးပိုငး တစလကမသာသာလောက ကောငမလေးရဲ့ စောကခေါငးပေါကကဉးကဉးလေးထဲ ဝငသားတယ။ အော…. စကားသင့လို့ ပောထားရအုနးမယ..။ ကနတော့လီးက () လကမလောက ရညပီး ကပလုံးလောက တုတတာ။ ဒစကီးက သုံးလကမလောက ရိတယ။ လီးထိပအရေပားကို ဖတမထားဘူး..။ ဒါပေမယ့ လီး အပတတောငနေတဲ့ အခိနဆိုရငတော့ အရေပားက ဒစတစခုလုံးကို မဖုံးဘူး..။ လီးဒစထိပဖားပိုငးမာ လကမဝက မရိတရိလောက ပေါနေတယ။ ပနးအိဖူ စောကပတထဲ လီးသငးလိုကတဲ့အခိနမာ ကနတောက လီးထိပက အရေပားကို အောကဆဲခပီး ဒစဖောမထားဘူး။

ဒီတော့ လီးဒစထိပဖူးမာ ငါးမူးပား ဝိုငးလောကပဲ အရေပား အာတာတာလေး ဖစနေတာ။ ပနးအိဖူက အသကငယငယ အပိုပေါကမလေး..။ သူ့စောကပတကလညး ပါကငပိတ..။ ကဉးကဉးကလေး..။ ဒီစောကပတကဉးကဉးကလေးထဲကို ကနတော့ လီးဒစကီးရဲ့ ထိပပိုငး တစလကမလောက ဝငသားတာဟာ တငးကပပည့သိပနေတာပဲ..။ လီးဒစမာ ဖုံးအုပနေတဲ့ အရေပားကတော့ ဒစထိပဖူးနဲ့အတူတူ စောကခေါငးပေါကကဉးကဉးလေးထဲ လိုကဝငမသားဘူး.. ။ တစခံပီး လိပကနနေခဲ့တာ..။ စောကပတလေးထဲကို ဝငသားလေပီဖစတဲ့ လီးဒစထိပဖူး တစလကမသာသာရဲ့ အောကဘကနားမာ ရစပီး ဖုထစထစဖစတယ။ အဲဒီအရေပားအလိပအရစက ပနးအိဖူရဲ့ စောကခေါငးပေါကအဝကို ပိပိရိရိ ကိုထိမိ ဖိမိနေတာ..။ လီးဒစထိပဖူးပိုငး တစလကမလောက ထိုးသငးထားတာမို့ ပနးအိဖူရဲ့ အပိုစစစစ စောကခေါငးပေါကဝကဉးကဉးလေးဟာ တငးပောငနေတာ။ ကနတော့လီးဒစထိပပိုငးကို သားရေကငး အသစစကစကနဲ့ ခပတငးတငး ပတခညထားသလိုပဲ..။ ပီးတော့ တငးပောငတစနေတဲ့ စောကခေါငးပေါကဝနဲ့ ဖုတုတု ထစတစတစဖစနေတဲ့ ကနတော့လီးထိပအရေပားတို့ ထိမိနေတဲ့ အတေ့ကလညး အတောကို ထူးတယဗာ..။

ကနတောဟာ လကမထပရသေးပေမယ့ မိနးမတော့ လိုးဖူးပါတယ။ လိုးဖူးတာမ တစခါနစခါလောကသာ မဟုတဘူး..။ ကနတော့ အဆကဖစနေတဲ့ မိနးမတေနဲ့ အကံအဖန ဖစတိုငး မကာခဏဆိုသလို လိုးနေဆောနေတာဆိုတော့ မိနးမစောကပတထဲ ကနတော့လီး ထိုးသငးရတာ ကနတော့အဖို့ အထူးအဆန မဟုတတော့ဘူး ဆိုပါတော့..။ ဒါပေမယ့ ပနးအိဖူလို အပိုဖစကာစ ၊ ငယငယရယရယ ခာတိတမလေးမိုးကိုတော့ အရငက မလိုးဖူးသေးဘူး..။ အခု ပနးအိဖူဟာ ကနတော့အတက ပထမဆုံး လိုးရတဲ့ အပိုပေါက ခာတိတမလေးပဲ..။ အပိုးဖစကာစ မိနးမငယလေးရဲ့ ကဉးကပတဲ့ အဖုတထိတေ့မုကတော့ လကဖားခါရလောကအောငကို ထူးကဲပါတယ ဗာ..။ ဒစက ထိပဖူးပိုငး တစလကမသာသာလောကပဲ ဝငပီး တစနေတာမို့ ကနတောက အသာပဲ ထပဖိထိုးသငးလိုကတယ.။ သုံးလကမသာသာလောကရိတဲ့ ဒစကီး တစခုလုံး စောကပတလေးထဲ မုပဝငသားရော…..။ လီးထိပဒစကို ဖုံးနေတဲ့ အရေပားကတော့ လနခသလိုဖစပီး ၊ ဒစအရငးပိုငးနားကိုလိပကလာတယ..။ ဒစအရငးပိုငးမာ ဖုတစထစလေး ဖစသားတာပေါ့..။

“ အား…ကတကတ….. ဝငလာပီ ဦးစိုးရဲ့…၊ ဟင့ဟင့….. ဝငလာပီ…” “ ဘယလိုနေလဲ ပနးအိ..၊ စောကပတထဲမာ နာနေလား… ၊ ကပနေလား…” “ တစမိုးကီးပဲ ဦးရ…. နာတာတော့ မဟုတဘူး…၊ ဟိုလေ…. တစဆို့ဆို့နဲ့ ကပတပတပကီး ဖစနေတာ ၊ အောင့လညး အောင့သလိုပဲ…” “ ကောငးရော ကောငးရဲ့လား…” “ အငး… ကောငးတယ….၊ ဦးစိုးက တကယဆိုးတာပဲ…” “ ဘာဆိုးတာလဲ.. ပနးအိရဲ့… လိုးနေတာပါ..ဟဲဟဲ…” “ သား… တကယ အပော ပကစကတယ…” “ အော… ပနးအိကလဲ… အခုလိုးနေတာမို့ လိုးတယ ပောတာ……..” “ တောစမးပါ..၊ ဒီစကား နားရကစရာကီး ၊ မပောနဲ့… ဟနး…” “ အလိုးခံရတာ ကောငးတယနော…” “ သား…. မသိဘူး… လာမမေးနဲ့ ဟင့…” ကနတောက သူ့နို့သီးခေါငးလေးနစခုကို စုံကိုငပီး ခပညစညစလေး ဆဲရငး ဆကဖိထိုးသငးလိုကတာ၊ နောကထပ လီး နစလကမလောက စောကပတထဲ ထပဝငတယ။ “ ဗစ…. ဘုဘု….ဗစ….” လီးဝငသားသံ မတိုးမကယ ပေါထကတယ။ “ အား….အီး….အီး…. နာတယ…နာတယ….အ….အခုမ တကယနာတာ ဦးစိုးရ… အားအား….” လီးကီးက တစဝကနီးပါး ဝငပီး၊ သူ့စောကခေါငးပေါကထဲက အပိုမေးပါးကိုလညး ထိုးမိထောကမိသားတာကောင့ ကောငမလေး ရုံ့မဲ့ညညးညူတယ။

ကနတော့ရငဘတကို တနးထားတာကလညး ပိုအားမားလာတယ။ အခု ငယငယနုနု အပိုပေါကမလေးရဲ့ အပိုအမေးပါးကို လီးနဲ့ ထိမိထောကမိသားတာကောင့ စိတအရမးထလာတယ..။ ဒီအမေးပါးကို ထိုးဖောကပီး အပိုရညဖက ပါကငဖင့ပစခငတဲ့ ဇောတေ ဟုနးခနဲကို ထထာလာတာပဲ..။ ဒါကောင့ လီးတစဝကလောက ထိုးသငးလိုကတဲ့ ဒဏကောင့ ကောငမလေး နာနာကငကင ဖစပီး ရုံ့မဲ့ညညးတားနေပေမယ့ မညာတာနိုငတော့ပဲ အားထည့ပီး ဆကဖိဆောင့ ဆောင့ထိုးသငးလိုကမိပါတယ။ ရကတော့ ရကစကရာ ကပါတယ။ ဒါပေမယ့ လိုးခငတဲ့ ဇောကလညး သိပထနနေတာကိုး..။ “ အောငမလေး…လေး… သေပါပီ ဦးစိုးရ…၊ နာလိုကတာ… နာတယ..နာတယ…အား.. မရဘူးထငတယ..ဦးစိုးရဲ့ ..ဆကသငးလို့ မရဘူး..၊ အရမးနာနေတယ… မလုပနဲ့ ဖယ..ဖယ… အား အား…” ပနးအိဖူသည ငငးဆနနေပေမယ့ ကနတောကတော့ လီးကို ဆကသငးနေပါတယ။ အခုအနေအထားမာ လီးအဆုံးဝငအောင ထိုးသငးပီး အပီလိုးပေးမသာ ဖစမယဆိုတာ ကနတော သိတယ။

ဒါမ ကောငမလေးလညး အလိုးခံရတဲ့ ဖီလငအပည့အဝရပီး အရသာကောငးကောငး တေ့မာ..။ အလိုးခံရတာကို သဘောကစဲမကပီး နောကနောငကိုလညး ထပလိုးဖို့ အခင့အလမးတေ ရမာ မဟုတလား..။ အခုမ လီးပနထုတလိုကလို့ကတော့ ပနးအိဖူအနေနဲ့ အရသာ မခံစားရတော့ပဲ ၊ နာတာကိုပဲ သိပီး အလိုးခံရမာကို လန့ဖန့ကောကရံ့သားလိမ့မယ။ ဒါကောင့ ဆကဖိထိုးသငးတာ..။ အပိုအမေးပါး စုတပတ ပေါကသားပီး အပေါက အပီခထိုးထည့တာဆိုတော့ ကောငမလေး ရုနးကနနေပေမယ့ လီးကတော့ ဝငပါတယ။ ရုနးကနနေတာကလညး လီးပိုဝငအောင ထိုးသငးဖို့ ကူညီပေးနေသလို ဖစနေတာကိုး..။ “ အား..အား…နာတယ… သေပီး ဦးစိုးရယ…၊ သမီးကို အသေသတနေတာလား..နာလခည့ရဲ့…၊ တောပါတော့..အားအား….ပောလို့လညး မရဘူး..၊ သငးနေတာပဲ..အား……အား……..” “ ခဏပဲ နာမာပါ ပနးအိရာ…၊ ခဏလေးပါ..၊ ဟောကည့..လီးအကုနဝငသားပါပီ… မကာခင ကောငလာတော့မာ..” “ အိုး…. ဘာကောငးမာလဲ…၊ ဦးစိုး…အရမးထိုးတယကာ… သိပနာတာပဲ..၊ ကတ..ကတ…. ဟင့..ဟင့..ဟင့….” ကနတောကလညး လီးတစဝကသာသာလောကဆဲထုတလိုက၊ အသာဆတခနဲ ပနဖိသငးလိုက လုပပေးတယ..။

ပီးတော့ သူ့ပါးလေးတစဘကကို နာခေါငးမပဝငသားအောင ဖိနမးပီး ပေးလိုကတယ..။ “ ဘယလိုလဲ… အလိုးခံရတာ ကောငးလာပီ မဟုတလား..” “ ဟာ…မသိဘူး…၊ ဘပ…. အာ့…အ..အာ….ဟာ့…ဖညးဖညး…ဦးစိုးရယ… အရမးကီး မဖိပါနဲ့… ဟင့….” “ ဒါ ဖိတာမဟုတဘူး…ပနးအိရဲ့..၊ ဆောင့လိုးတာ….” “ သား သား…. ဦးကလဲ ပောပနပီ….” “ ဘပ….ဘပ….ဘပ……” သုံးခက ခပပငးပငး ဆောင့ပေးလိုကတယ..။ “ အား….မားမား…. ဟင့… နာတယ ဦးစိုးရ..ဖညးဖညးလို့ ပောနေတာ မရဘူး…၊ ဘပ… အိုး….ကည့ပါလား….” “ ပနးအိကို လိုးရတာ ကောငးလနးလို့ပါကာ…၊ ဆောင့လိုးပါရစေနော….” “ အို…မသိဘူး….. ဘပ..ဘပ…. အိုး…ဟင့….ဘပ……အင့…” “ ဆောင့မယနော…. ပနးအိ…” “ အိုး..ဟင့….သဘောပဲ ..သဘောပဲ…..” “ ဒါမ … ပနးအိ က……..” လိုးနေရငးလညး ကောငမလေးနဲ့ စကားအခီအခ ပောသေးတယ။ ဒါက ပနးအိဖူ သိပဖီလငတကပီး စဲစဲမကမက ဖစအောငလုပတာ..။ “ ဘပ…စပ…ပတ….ဖုတ…ဖတ… ဘယလိုလဲ..ပနးအိ စောကပတထဲက နာသေးလား….” “ ဟင့အငး…မနာတော့ဘူး…”

“ ကောငးလား….” “ အငး………ကောငးတယ…” “ ဦးရဲ့ လီးကီးကို ပနးအိ စောကပတထဲက ဆဲထုတလိုကရမလား ဟင…” “ အိုး……..ဦးစိုးနော… တကယပဲ….” “ ထုတလိုကရမာလား လို့… ပောစမးပါအုနး……” “ ဘာလို့ ထုတရမာလဲ…လုပနေတာ ဆကလုပပေါ့….လို့….” “ စောစောတုနးကတော့ ပနထုတလိုကပါ ဆို…….” “ အဲဒီတုနးက အရမးနာတာကိုး…. ပနထုတလို့ ပောမိတာပေါ့….” “ အခုတော့ ကော……..” “ ဟာကာ… ဦးစိုးကလဲ ဘာတေ လာမေးနေမနး မသိပါဘူး..၊ လုပမာ လုပစမးပါ… ၊ ဟင့ဟင့….” “ လိုးပေးနေတာ ခံလို့ကောငးလာပီ မဟုတလား….” “ အငး…ကောငးတယ… ဆောင့စမးပါ…ဦးစိုးရ ..ကောငးတယ…၊ အ..အား..အား….တအား တအား .ဟုတပီ….ဆောင့ ဆောင့…….” အငမးမရ ပောလာတယ..။ အလိုးခံနေတဲ့ ခာတိတမက တအားဆောင့လိုးခိုငးလာနေတော့ ကနတောလညး ခိုမထား၊ ထိနးမထားနိုငတော့ဘူး..။ အားကုန သုံးကာ ဆောင့လိုးပစလိုကတယ..။ ပနးအိဖူကတော့ တကယပဲ..။

အပီဆောင့လိုးတာကို လုံးဝမဖုံဘူး။ အားပါးတရကို ခံတာ..။ မိနးမမား နာထလာရင ဘယလောကကမးကမး ၊ ခံတယဆိုတာ တကယပါပဲလား…။ “ ဘပ….ဘုဘု…ဘပ…. အား..အိအိ…. ကောငးလိုကတာ..ဦးစိုး လိုးတာ သိပကောငးတာပဲ…၊ ဆောင့… အား…အား…….သဘောရိ စိတကိုကလိုးနော…အား…ကောငးတယ.. ဦးစိုးရာ..၊ သမီးစောကပတထဲမာ အီစိမ့သားတာပဲ..၊ အဲဒီလို မိုး ဆောင့ပေးစမးပါ..” ပနးအိဖူကလညး အငမးမရ စကားတေ တတတတတ ပောနေတယ။ ဖငကော့ပင့ လုပခါပေးတာကလညး အပီပဲ..။ ကနတောလညး ဘယလိုလုပထိနးနိုငတော့မာလညး..။ အပတကို လိုးဆောင့ပစလိုကတာပေါ့..။ ကနတော့ ဂေးဥထဲက သုတရညတေ ထကခငလနးလို့ ဆူဝေလာတာကို ကနတော ခံစားသိနေရတယ။ သုတရညတေ ထကခငလာပီလေ..။ သုတလတဖို့ နီးလာတာမို့ ကနတော့ ဆောင့လိုးခကတေကလညး အားအပတကို ပိုပငးလာတယလေ။ တဘပဘပ လီးဝငသံတေ သောသောညံနေတယ။

နောကဆုံးတစခက ရိသမ အားအကုနထည့သုံးပီး တအားကုန ဆောင့ခလိုကတယ။ ပနးအိဖူဆိုတာ အိ ..ခနဲ ကို အသံထကပီး ကော့ပံတကသားတာပဲ။ သူ့စောကပတထဲက တအားဆောင့ခလိုကလို့ အရိနပငးပငးနဲ့ အဆုံးဝငသားတဲ့ ကနတော့လီးဟာလညး ဆတခနဲ လုပတယ။ ပီးတော့ လီးထိပက သုတရညတေဆိုတာ ပစခနဲ ပစခနဲကို ပနးထကကုနတာပဲ။ ကနတောက လီးကို ခာတိတမရဲ့ စောကပတထဲ နကနကရိုငးရိုငး ဝငနိုငသမ ဝငအောင ဖိကပ ထိုးထည့ထားတယ။ ပနးအိဖူဟာလညး တအီးအီး တအားအား အောဟစမညတမးရငး တန့လိမကော့ပံလို့ နေတာပဲ။ ကောငမလေး ဘယနစခီ ပီးသားမနးတောင ကနတော မသိတော့ဘူး။ ငါးကိမးထကတော့ နညးမာ မဟုတဘူး။ ကနတော့ကို ဖကထားလိုကတာကလညး တငးကပလို့…. ပီးပါပီ….။

 

Zawgyi

 

ဆယ္ေကာက္

စိုးခိုင္ေကာ္၏ စိတ္ေတ မရိုးမx{101B} ဖစ္ေနသည္..။ သည္ေနx{1037} ပန္းအိဖဴ ဝတားထားသည့္ အဝတစားေတကလည္း အေတာ္ေလးကို ေဟာ့ေနသညိုး..။ အသက္ (၈) x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ေကာာ ရိေသးေသာည္း ပန္းအိဖဴသည္ ကိုယုံးကိုယည္ ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးေလး ဖစည္..။ အရပမင့္ (၅) ေပ (၃) လက ေလာကင္ ရိေနသည္..။ အရပင့ုေၾကာင့္ ကိုယန္ ပိနယလို ထငေသာည္း တကယ္ေတာ့ ရငားေလးမား စိုx{1037}စိုx{1037}၊ တငားေလးမား မိုx{1037}မိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ အသားဆိုင္ အသားခဲတိုx{1037}က စတင္ ဖံx{1037}ၿဖိဳးေနေလရာ၊ မၾကာမီမာပင္ ေတာင့င္းအခိဳးကလာမည့္ အလားအလာေတ အပည့ိသည္..။ တx{101B}ုတပားမေလးမိုx{1037}… အသားက ဖဴဝင္းအိကာ ေဖးအုေနသည္..။ မက္x{1014}x{103D}ာသယယ္၊ ေမးေစ့လုံးလုံး အိအိဖဴဖဴ ဖစာ ပါးလပိေထးေသာ x{1014}x{103D}ုတမ္းဖူးဖူးေလးမား၏ ဘယက္ေထာင့န္းတင္ မဲx{1037}နက္ေလး တစုံး ရိေနသည္..။

တx{101B}ုတပားမေလး ဖစ္ေသာည္း မကုံးမေမး၊ မကန္းၾကည္ၾကည္၊ မက္ေတာငညည္ ေကာ့ေကာ့မားx{1014}x{103D}င့္ ေဖာင့င္းေပၚလင္ေသာ x{1014}x{103D}ာတံေလးလည္း ရိပနာ အပိဳေပါကx{101B}ယေလးမာပင္ လေသးေတ x{1039}x{101E}ကယ္၍ေနေတာ့သည္..။ ပန္းအိဖဴသည္ ေခတီ အဝတစား လလပပ ဒီဇိုင္း ခပိုကိုက္ ခပန္းဆန္း မားကို သေဘာကသည္..။ သူမ၏ မိဘမားကလည္း ပန္းအိဖဴကို ကေလးတစ္ေယာကု သေဘာထားၾကေသးေသာေၾကာင့္ ေဖာ္ေဖာစစ္ ရိေသာ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ အဝတစားမား ဝတင္ေနခင္းကို တားဆီးပိတငင္း မပဳၾက..။

သညတိုင္းပင္ ၾကည့္ေနၾကသည္..။ ပန္းအိဖဴမာလည္း ကေလးစိတ္ မေပာကေပာက္၊ အပိဳကလည္း မဖစဖစိုx{1037} ေဖာ္ေဖာစစ္ ဖစ္ေနတာေတကို အေရးမစိုက္..။ နားမလည္၊ သူမ၏ စိတဲတင္ လသည္၊ ဆန္းသည္ ၊ ေခတီသည္ ထငည့္ အဝတထညားကို စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ ဝယူ ဝတင္ေနေလသည္..။ ပန္းအိဖဴက ထိုသိုx{1037} ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ အဝတစားမားကို ခပိုကိုက္ ဝတင္ေနမုေၾကာင့္ ၾကားထဲမ စိတုပားကာ အေနရခက္ေနသူမာ စိုးခိုင္ေကာ္ ဖစည္..။ သည္ေနရာတင္ စိုးခိုင္ေကာ္x{1014}x{103D}င့္ ပန္းအိဖဴတိုx{1037} မိသားစု၏ အေခအေနကို ေဖာထားဖိုx{1037} လိုအပာသည္..။ စိုးခိုင္ေကာ အညာသား ။ အညာသားမ ၿမိဳx{1037}ေပၚကပင္ မဟုတ္..။ မန္းမန္း ေရေဝး…ဟု အညာသား အခင္းခင္းပင္ ေလာင္ေပာငတ္ၾကသည့္ မစ္ေဝးေခာင္းေဝး ၊ ေကးေတာx{101B}ာသားဖစည္..။ ဉာဏ္ေလးေကာင္းၿပီး စာေပဝါသနာ ပါသူဖစ္ေလရာ၊ x{101B}ာဦးေကာင္း ဘုန္းx{1039}x{101C}ကီး၏ ကူညီေစာငမုဖင့္ ရနုန္ၿမိဳx{1037}ရိ ဘုန္းx{1039}x{101C}ကီးေကာင္းတစ္ေကာင္းတင္ ေနထိုငာ ၊ စာသင္ၾကားနိုငဲ့ကာ ဆယန္းေအာင္x{101B}ုံမက ဘဲx{1037}တစုပင္ ရလက္ x{101B}ုံးတစ္x{101B}ုံးတင္ အလုပငုပ္ေနေပသည္..။

လနဲ့သည့္ ငါးx{1014}x{103D}စနx{1037} ကုသိုလံ ေထာကကာ သိန္း(၅) ထီေပါက္ေလရာ၊ ဆင္ေခဖုန္း ရပကစုတင္ (၄)ေပ x (၆)ေပ ေမကက္x{1014}x{103D}င့္ တက၊ သုံးပင္x{1014}x{103D}စန္း ပဥ္ေထာငိမ္ေလး တစုံးကို ဝယူနိုငဲ့သည္..။ အညာရိ မိဘမားကို ရနုနိုx{1037} ေပာင္းေx{101B}x{1037} ေနထိုငန္ ေခၚလာခဲ့သည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ ေကးေတာx{101B}ာသား သူx{1037}မိဘမားသည္ ဇာတိကို အလနငယည့ပင္၊ ရနုန္ၿမိဳx{1037}တင္ ေနရထိုငသညို အသက္x{101B}ူၾကပညု မေနလိုၾကပဲ၊ တစ္x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ေကာ္ေလာကာ ေနလက္ ကိုယ့ပိုယ့္x{101B}ာ ပနားၾကသည္..။ လကဲတင္ ကန္ေနေသးေသာ ေငမားမ (၅) သိန္း ကန္ေတာ့လိုကာ၊ စိုးခိုင္ေကာ္၏ မိဘမားလည္း x{101B}ာတင္ လယိုငာပိုင္x{1014}x{103D}င့္ အေခခိုငားၾကသည္..။ စိုးခိုင္ေကာာေတာ့၊ ရနုနင္ သူတစ္ေယာကည္း အိမစုံးx{1014}x{103D}င့္ ေယာငာခာ ဖစနဲ့သည္..။

သူx{1037}မိတ္ေဆအခိဳx{1037}က မိန္းမယူရန္ တိုကန္းၾကသည္..။ စိုးခိုင္ေကာည္ ေတာသားဖစ္ေသာည္း ရနုန္ေရာကည ၾကာေနၿပီဖစည့ပင္၊ မိန္းမမုကိစx{1039}x{1005}တငည္း သိေကာင္းသညု ဆိုရေလာက္ေအာင္ သူx{1037}အလိုက လိုးေနေဆာ္ေနနိုင္ အဆက္ေတ ရိေနသည္..။ သည္ေတာ့ သူx{1037}အေနဖင့္ အတညက အိမ္ေထာငဳလိုစိတ္ မရိ..။ အိမာ အငားတငားရလင္ ေကာင္းမလားဟု စိတူးေနခိနင္ အဆငင့ားကာ ပန္းအိဖဴတိုx{1037} မိသားစု စိုးခိုင္ေကာ္၏ အိမင္ လာငားေနထိုင္ၾကခင္း ဖစည္..။ သုံးပင္x{1014}x{103D}စန္း အိမို အလယ သုံးထပား နံရံ ကာရံေပးလက္၊ တစကမ္းကို တစ () ကပ္x{1014}x{103D}င့္ တစ္x{1014}x{103D}စ္ ငါးထားခဲ့သည္..။ ပန္းအိဖဴ၏ မိခင္ ေအးေအးေမာ စိုးခိုင္ေကာ္x{1014}x{103D}င့္ တစ္x{101B}ုံးတည္း..။ ဌာနခင္းေတာ့ မတူ။ ပန္းအိဖဴ၏ ဖခင္ ကိုတုတဴကေတာ့ တx{101B}ုတန္းတင္ ဆိုငန္းဖင့ာ အေရာင္းအဝယုပည္..။ စိုးခိုင္ေကာိုx{1037} အိမိုx{1037} ငားေနၿပီးသည့္ ေနာကင္ ေအးေအးေမာ္ ရာထူးတကလို၊ ကိုတုနဴ၏ အေရာင္းအဝယည္း တိုးတက္x{1039}x{101C}ကီးပားလက္ စီးပားတက္ေကာင္းသညု ယူဆၾကကာ စီးပားတကာေသာည္း အခားသိုx{1037} မေပာင္းၾကေတာ့..။

စိုးခိုင္ေကာ္၏ အိမာပင္ ဆက္၍ငားေနခဲ့ၾကသည္..။ စိုးခိုင္ေကာ္၏ အိမ အထပိုးလည္းပါသည့တက္ ကိုတုတဴx{1014}x{103D}င့္ မေအးေအးေမာိုx{1037} မိသားစု ေနထိုင္၍ အဆင္ေပသည္..။ ၿခံဝင္းလည္း အေတာသင့္ ကယန္းရာ ၊ ပန္းပငိုက္ ဝါသနာပါသည့္ ကိုတုနဴတိုx{1037} လငယားအတကည္း ဟနသလို ရိေနသည္..။ သိန္း(၅) ထီ မေပါကင စိုးခိုင္ေကာည္ ကဴရငည္း ပခဲ့ဖူးရာ၊ ပန္းအိဖဴ () x{1014}x{103D}စမီး အx{101B}ယ္ ငါးတန္း ေကာင္းသူ ဘဝကပင္ စကာ စိုးခိုင္ေကာံ စာေမးဘာေမး လုပဲ့ရာ ပန္းအိဖဴအတက္ သီးသနx{1037}္ ကိုယိုင္ ကဴရငေပးသညထိ ရိလာခဲ့သည္..။ ယခု ရစန္း ေရာက္ေနၿပီ ဖစ္ေသာ ပန္းအိဖဴကို စေန ၊ တနဂx{1039}x{1004}ေx{1014}x{103D}ေနx{1037}မားတင္ မနကိုင္း တစိုင္းလုံးလိုလို စာပေပးေနသည္..။ ၾကားရကားတငူ ပန္းအိဖဴက စာမရလင္ စိုးခိုင္ေကာံ စာလာေမးတတည္..။ ဤအိမင္ ငားေနမိ၍ စီးပားတကာသညု ယုံၾကည္ေနၾကေသာ ေအးေအးေမာိုx{1037}က စိုးခိုင္ေကာတက္ မၾကာခဏပင္ ဟင္းမား ပိုx{1037}ေပးတတ္ၾကသည္..။

အိမင္x{1014}x{103D}င့္ အိမား ဆိုေသာည္း မိသားစုလို ဖစ္ေနၾကသည္..။ အိမန္းတစကမ္းx{1014}x{103D}င့္ တစက္ ကူးလူး သားလာေနၾကသည္..။ ရင္းရင္းx{1014}x{103D}ီးx{1014}x{103D}ီး လတတပပ္ ဆကံၾကသည္..။ သည္ေနx{1037}လည္း တနဂx{1039}x{1004}ေx{1014}x{103D}ေနx{1037}မိုx{1037} စိုးခိုင္ေကာ ပန္းအိဖဴကို စာပေပးေနသည္..။ တနဂx{1039}x{1004}ေx{1014}x{103D}ေနx{1037}မားတင္ ကိုတုတဴx{1014}x{103D}င့္ ေအးေအးေမာိုx{1037}သည္ ေဈးသိုx{1037} လငယား စုံတဲ သားေလ့ရိၾကသည္..။ ေဈးတင္ အစားအေသာကား ၊ အတူတူဝယားၾကကာ၊ တစတာ ဟင္းရံ ပစx{1039}x{1005}ည္းမား ဝယ္ေလ့ရိၾကသည္..။ ယခုလည္း သူတိုx{1037} ေဈးဝယားေနၾကရာ၊ အိမင္ စိုးခိုင္ေကာ္x{1014}x{103D}င့္ ပန္းအိဖဴတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္း ရိေနၾကသည္..။ သည္ေနx{1037}တင္ ပန္းအိဖဴ ဝတာသညာ ခါတိုင္းထကို၍ ေဟာ့သည္..။ ပို၍လည္း ေဖာ္ေဖာစစ္ ရိသည္..။ သည္ေတာ့ စိုးခိုင္ေကာာလည္း ခါတိုင္းထကို၍ စိတုပားရသည္..။ မရိုးမx{101B} ဖစသည္..။ ပန္းအိဖဴ ဝတားထားပုံကို ၾကည့ါအုန္း…။

အေပၚပိုင္းတင္ ဝတားသည အကx{103E}ဟု ေခၚရမညက္ ရငတာဟု ေခၚလငိုသင့ည့္ အဝတစည္..။ ရင္x{1039}x{100B}နx{1037}င္ ပတည္းထားကာ ခါးသာသာအထိ ရညည္..။ ပခုံးသိုင္းx{1039}x{101C}ကိဳးမား ပါေသာည္း လကန္းလုံး၏ တစကာသာမသာ ဖစည္..။ သည္ေတာ့ ရင္x{1039}x{100B}နx{1037}ထကိုင္း ပခုံးလုံးလုံးဝန္းဝန္းေလးမား၊ ခိဳင္းမား၊ အကုန္ အေဖးသား ေပၚ၍ ေနသည္..။ ရင္x{1039}x{100B}နx{1037}္ေအာကိုင္းမ ခါးအထိ ေတာ့ ဖုံးဖုံးသာသာ ရိေနသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ ကိုယငပာေနေသာ အဝတစားမိဳးဖစ္ေလရာ ဆူၿဖိဳးစ အပိဳေပါကေလး၏ ကိုယုံးေကာက္ေၾကာင္းကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းx{1039}x{101C}ကီး ေပၚလင္ေနသည္..။ ခာတိတေလးသည္ အတင္းခံ တစုံတစာလည္း ဝတထား၊ ရငံဝတုံေလး တစညာ ဝတားခင္း ဖစည္..။ ကိုယင္ ကပ္ေနသလို ခပပပပ္ ရိေသာ ထိုအဝတ္ေၾကာင့္ ငုံဖူးစ ေx{101B}ရငုံ မိုx{1037}မိုx{1037}ေလးမား၏ အသင ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္းေလး ေပၚေနသည္..။

အသက္ (….) x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ေကာ္ အပိဳမဖစဖစ္ မိန္းကေလးမိုx{1037} ရငားတိုx{1037}က မိုx{1037}ဝန္းဆူၿဖိဳးခင္းေတာ့ မရိေသးပါ..။ နိုx{1037}စူစ ခပိုx{1037}မိုx{1037}ေလးသာ ဖစည္..။ x{1014}x{103D}ုထတ္ေသာ ရငားစုကေလးမား၏ အသငည္ စိုးခိုင္ေကာို စိတေယာကယက္ ဖစ္ေအာငင္ ဖမ္းစားေနၾကသည္..။ ေဟာ… စာၾကည့ားပဲက တစ္ေယာကာ ခပ္ေသးေသးေလး ဖစာ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ဓါးလယုတ္ အေနအထားဖင့္ ထိုင္ေနၾကရာ ၊ စိုးခိုင္ေကာာ ပန္းအိဖဴ၏ ရငားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု ဖူးငုံေလးမား၏ ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္း ဖစ္ေနပုံကို အနီးကပ္ ေသေသခာခာကို မင္ေနရသလို ရိေနသည္..။ ေအာကိုင္းတင္ ေဟာ့ပင္ေခၚ ေဘာင္းဘီတို ၾကပေလးကို ဝတားသည္..။ ထိုေဘာင္းဘီေလးသည္ လုံးဝန္းကစစ္ေသာ တငါးသားကို ဖုံးx{101B}ုံမသာ ရိသည္..။ ေဘာင္းဘီ အဖားသည္ တငါး၏ ေအာက္ေခ ေပါငင္းအထိသာ ရိသည္..။ ခပပပပ္x{1014}x{103D}င့္ တင္းၾကပ္ေနရာ၊ တငားလုံးလုံး ေလးမားအထိ ထင္းစာ မငာေနသည္..။ တုတ္ၿဖိဳးေသာ ေပါငုံးေပါငန္ေတကေတာ့ အေဖးသား၊ အနီးကပ္ ထိုင္ေနသညိုx{1037} သူx{1037}ဘကင္ ရိေနေသာ ပန္းအိဖဴ၏ ညာဘက္ေပါငားေပၚမ ေမးညင္းx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု ကေလးမားကိုပင္ စိုးခိုင္ေကာ္ မင္ေနရသည္..။ ၿပီးေတာ့ ပန္းအိဖဴက ေရေမးလည္း ဆတားပနာ သင္းပနx{1037}နx{1037}္ ေရေမးနံx{1037}သည္ စိုးခိုင္ေကာ္၏ မရိုးမx{101B}ဖစ္ေနေသာ စိတို ကလိကလိ ဖစ္ေအာင္ ဖနီးေနသည္..။ ေကာငေလး စာေရးေသာအခါ အဖုံးအကာ မရိ အပီေပၚေနေသာ လက္ေမာင္းသား ဖဴဖဴဝင္းဝင္း အိအိတိုx{1037} တုနုန္ လုပါေနပန္ေသးသည္..။ ကိုယထကိုင္းကို ခပိုင္းကိုင္း လုပ္၍ တငို ေနာကိုx{1037} ပစားသလိုမိဳး အေနအထားဖင့္ ထိုငိုကာ ေဘာင္းဘီေလး၏ ခါးစည္းသညပဟ ခပ္ေလာ့ေလာ့ ဖစာ ေအာကံဝတားေသာ အတင္းခံေဘာင္းဘီေလး၏ အေပၚဘကိုင္း ထင္းခနဲ ေပၚ၍လာသည္..။

ရငည္း အဝတလည္း ရငတ္ေပၚ ပို၍ ခပပပပ္ ထိကပားကာ မိုx{1037}စူစ နိုx{1037}အုံးေလးမား၏ အထကိုx{1037}သီးခၽနၽန္ေလးသည္ ပိတားကို ထိုးေဖာကာ ထကာေတာ့မတတ္ ဖစည္..။ စိုးခိုင္ေကာို နိုx{1037}ေကာ့ တင သလိုမိဳး ဖစ္ေနရာ၊ ငနဲသားသည္ စိတ္ အရမ္းကို မရိုးမx{101B} ဖစာသည္..။ ဘယိုမ မထိန္းနိုင္ေတာ့..။ ညာလက္ အသာဆနx{1037}ာ ပန္းအိဖဴ၏ ဘယကိုx{1037}အုံသားေလးကို လမ္းကိုငဲပတိုကိေလသည္..။ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုအိအိ နိုx{1037}အုံသား ဖူးဖူးေလးမားကို ကိုငိလိုကိနင္ စိုးခိုင္ေကာ္ ၏ တစိုယုံး ဓါတိုကံရသလိုမိဳးပင္ ထိုးခနဲ ထနx{1037}နဲ လုပါ ခံစားလိုကသည္..။ စိုးခိုင္ေကာည္ မိန္းမ နိုx{1037}ေတကို ကိုငူး ဆုတယူးပါသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ အပိဳေပါကေလး၏ ငုံဖူးစ နိုx{1037}အုံသား x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုထတတ္ေလးကိုေတာ့ ဒါ ပထမဆုံး ထိစမ္း ကိုငိခင္း ဖစည္..။ နိုx{1037}က သိပx{1039}x{101C}ကီးလေသး..။ စူစမသာ ရိေသးေသာည္း ထိေတx{1037}မု ဖီလငေတာ့ ေကာင္းလသည္..။ တစိုယုံးကို ဖိန္းရိန္း၍ သားသည္..။ “ အို……..” နိုx{1037}အစမ္း ခံလိုကေသာ အပိဳေပါကေလးလည္း တုနငုပါသားသည္..။

ေၾကာငေလးလို ခုန္၍ထသည္။ သူမ၏ ရငတို ကိုငမ္းေနေသာ စိုးခိုင္ေကာ္၏ လကိုလည္း ပုတုတစည္။ ေကာငေလး အသက္x{101B}ူပင္းကာ မက္x{1014}x{103D}ာလည္း ရက္ေသးဖန္း၍ နီမန္းေနေလသည္။ “ ဟိတ္….ဘာဖစာလည္း ပန္းအိရ…..” စိုးခိုင္ေကာ ရယဲကဲ လုပာ ေမးသည္။ “ သမီး ရငတို ဘာလိုx{1037} စမ္းတာလည္း…” “ ခစိုx{1037}ေပါ့…ပန္းအိရဲx{1037}……” “ ဟာ…..ဦးစိုးေနာ္… သမီး ငယယ္ေလး ရိေသးတာ..၊ ဒါမိဳး မေပာနဲx{1037}…” “ မငယ္ေတာ့ပါဘူး..ပန္းအိရ..၊ နိုx{1037}ေလးေတာင္ အေတာူေနၿပီပဲဟာ………” စိုးခိုင္ေကာ္၏ လက နိုx{1037}ဆီ လမ္းလာပနည္။ ပန္းအိဖဴက အသာဖယစိုကာ နိုx{1037}ကို မကိုငိ..။ “ သား……မသိဘူး..” “ ပန္းအိကလဲကာ…. လိမၼာသားနဲx{1037}…” “ မားမားနဲx{1037} တိုင္ေပာမယ္…. သိလား…..” ခာတိတေလး မက္x{1014}x{103D}ာတင္းတင္းx{1014}x{103D}င့္ ဆိုေလရာ စိုးခိုင္ေကာာ ထိတိတာပာ ဖစားရသည္..။

အပိဳေပါကေလးမားသည္ စိတငာ စတ္x{101B}တ္ လုပတည္ မဟုတါလား..။ ထိုအခိနာပင္ ကိုတုတဴx{1014}x{103D}င့္ ေအးေအးေမာိုx{1037} လငယား ေဈးက ပနာၾကသည္။ အိမ္ၿခံဝင္းထဲ ဝငာသညို မငည္x{1014}x{103D}င့္ စိတလုံမလဲ ဖစ္ေနေသာ ပန္းအိဖဴသည္ အိမတင္းဘကိုx{1037} ေပးဝငားသည္..။ စိုးခိုင္ေကာာလည္း လိပာမသနx{1037}ဲ ေအးေအးေမာိုx{1037}ကို x{1014}x{103D}ုတကိုx{1037}ပင္ ေမ့လက္ ထိုငမလို ထရမလို ဖစ္ေနသည္..။ “ ေဟာ…. ကိုစိုး…. ပန္းအိေရာ…. စာသငိုx{1037} ၿပီးသားပလား…” ဘာဖစဲ့သညို မရိပိေလေသာ ေအးေအးေမာသာ x{1014}x{103D}ုတကည္..။ “ ေအာ္…….အင္း…ၿပီးပါၿပီ… ဟို ..ကေနာ္..သားစရာေလး ရိလိုx{1037} စာသငာ ေစာေစာ ရပိုကယ္..သားမယ္ေနာ္…” စိုးခိုင္ေကာ ကမန္းကတန္း x{1014}x{103D}ုတကကားဆိုကာ ကေသာကေမာပင္ ထ၍ထကာခဲ့သည္။ စိုးခိုင္ေကာည္ မိမိအခန္းဘက္ အမနူးလာၿပီးေနာက္၊ စိတလုံပဲ ထိုငိုကလိုက္၊ ဟိုေလာကည္ေလာက္ လုပ္ေနမိသည္..။ အပငားစရာ ရိသညု ..ထကာခဲ့သည္..။ တကယ္ သားစရာ မရိေသာေၾကာင့္ ေယာငညည္ ဖစ္ေနေသးသည္..။ ၿပီးမ x{101B}ုပင္ ဝင္ၾကည့စိုကည္..။

x{101B}ုပငိုမူ စိတဝငားနိုင္။ ပန္းအိဖဴက မိမိ နိုx{1037}ကိုငဲ့သညို သူx{1037}အေမအား ပနိုငိုကင္ေတာ့ အခကဲ ဟု ေတးကာ စိုးရိမူပန္၍ ေနသည္..။ ေအးေအးေမာ္x{1014}x{103D}င့္ က တစ္x{101B}ုံးတည္း ဖစည့ပင္.. မိသားစုလိုလည္း ရင္းx{1014}x{103D}ီးေနရာ ၊ မိမိ လကမင္းခဲ့သည့္ ကိစx{1039}x{1005}ကို အတိုငံရလင္ စိုးခိုင္ေကာ္ အရကုံးလုံး ကဲရေပေတာ့မည္..။ သညူေတ မက္x{1014}x{103D}ာ ဘယိုၾကည့ေတာ့မာလည္း ဟု ေတးပူေနသည္..။ ၿမိဳx{1037}ထဲတင္ ေခဦးတည့ာ ေလာကား၊ လကကညိုငငိုင္x{1014}x{103D}င့္ အခိနဳန္းေနကာ မိုးအေတာ္x{1039}x{101C}ကီးခဳပ ပင္ အိမန္၍ လာခဲ့သည္.။ ထိုေနx{1037}ညက ေကာင္းေကာင္းပင္ အိပေပာိုငဲ့..။ ပန္းအိဖဴ တိုင္ေပာလိုကင္ ဒုကx{1039}x{1001}ဟု ေတးကာ စိုးရိမူပန္၍ တလူးလူး တလိမ့ိမ့္ မေပာစက္ ေပာစက္ ဖစင္း မိုးလင္းခဲ့ရသည္..။

စိုးခိုင္ေကာ္ နိုx{1037}ကိုငဲ့သည့စပို ၊ ပန္းအိဖဴက တိုငေပာခဲ့ပါေခ။ တိုငေပာသည့ပင္ ထိုသိုx{1037} နိုx{1037}အကိုငံရမုေၾကာင့္ ရငိုေမာဟိုကာ ပူထူရိန္းဖိန္းလက္ တစိုယုံး ၿဖိဳးၿဖိဳးဖန္းဖန္း ဖစားခဲ့ရမုကို တသသ ဖစက္ ၾကည္x{1014}x{103D}ူး သေဘာက၍ ေနမိေလေသးသည္..။ ထိုx{1037}ပင္ မိမိက တိုင္ေပာမညု ေပာလိုကိနင္ စိုးခိုင္ေကာ္ မက္x{1014}x{103D}ာ အေတာကားပုံကိုလည္း မင္ေယာငိသည္။ မိမိ ထိုသိုx{1037} ေပာလိုကုသည္ စိုးခိုင္ေကာေပၚ စိမ္းစိမ္းကားကားx{1014}x{103D}င့္ လနားသားေလသလားဟုပင္ အပိဳေပါကေလး ေတးေနမိသည္..။ ပန္းအိဖဴ၏ ဆူၿဖိဳးစ ေသးသားတိုx{1037}သည္ အေတx{1037}ထူးကို တစိဳးx{1014}x{103D}စ္ၿခိဳကာ သူမ၏ စိတိုx{1037}သညည္း ေထပားလာခဲ့သည္..။ ေနာက္ေနx{1037}သည္ x{101B}ုံးပိတက္ ဖစည္..။ ေဈးလည္း ပိတ္ေသာေၾကာင့္ ကိုတုတဴ ဆိုငထက္..။

အိမာ မိသားစု စုံညီေနသည္..။ ဘဲေပါငီခက္ ေခါကဲ လုပားသည္..။ သညို x{101B}ုံးပိတကားတင္ စိုးခိုင္ေကာည္ ပန္းအိဖဴတိုx{1037} အိမကူးလာကာ စကားေပာဆိုေနေလ့ ရိေပရာ၊ မနကတည္းကပင္ ပန္းအိဖဴသည္ စိုးခိုင္ေကာို ေမာ္၍ ေနသည္..။ စာၾကည့ားပဲတင္ ထိုငာ စာဖတလိုလို၊ x{101B}ုပစာအုပ္ၾကည့္ေနသလိုလို၊ သခာတx{1039}x{1004}ကလိုလို လုပ္ေနေသာည္း နားကေတာ့ ထူးခားသည့သံတိုx{1037}ကို တစင့င့္ ဖစ္ေနသည္..။ စိုးခိုင္ေကာ္၏ အသံ၊ ေခသံx{1014}x{103D}င့္ တူသလိုလို ရိေသာ အသံတိုx{1037}ၾကားရေလတိုင္း ခာတိတေလး ေခါင္းေထာင္၍ ၾကည့သညလည္း အေမာပင္..။ ပန္းအိဖဴ၏ စိတို ေထပားလုပားေအာင္ လုပ္ေဆာငိုငဲ့ၿပီ ဖစက္၊ ေမာ္ေနမိေသာ စိုးခိုင္ေကာေတာ့ ေပၚမလာခဲ့ေပ.။

ပန္းအိဖဴမာ စိုးခိုင္ေကာ္၏ အခန္းဘကိုx{1037} ကူးသားခငိတ္ ေပါကာသည္..။ ထိုစိတို အသာထိန္းရင္း စိုးခိုင္ေကာ္ ေရာကာနိုးနိုးx{1014}x{103D}င့္ ေစာင့္ေမာ္၍သာ ေနမိရာသည္..။ ထိုx{1037}ေနာက္ စိုးခိုင္ေကာ္၏ အခန္းဘက္ ကူးသားေတာ့မညု ထိုငာမ ထမညဳသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ မိမိ၏ ရငားမားကို ဆဲကိုငဲ့ေသာ စိုးခိုင္ေကာို မက္x{1014}x{103D}ာခင္း သားဆိုငမာကို ေတးမိပန္ေတာ့ အပိဳေပါကေလးမာ အလိုလို ရက္ေသးဖန္းကာ ကတုနရင္ ဖစည္..။ ထိုင္ေနရာမ မထဖစ္ေတာ့ ခာတိတ တစ္ေယာက္ စိတနာမၿငိမဲ၊ အေထေထ အပားပား အမိဳးမိဳးပင္ စိတုပား၍ ေနရေတာ့သည္..။ ထိုအခိုက္… အိမဲ လမ္းဝငာေသာ ေခသံမားကို ပန္းအိဖဴ ၾကားရသည္..။ စိုးခိုင္ေကာ္၏ ေခသံေတပင္ ဖစမညု ေတးမိကာ ၊ ခာတိတေလး ေပာားသည္..။ ရငုနံလည္း သိသိသာသာပင္ မနာသည္..။ မက္x{1014}x{103D}ာ ပူခနဲ ရိန္းခနဲ ဖစည္..။

ေခသံသည္ သူမရိေနေသာ စာၾကည့ားပဲသိုx{1037} တန္း၍လာသည္..။ စိုးခိုင္ေကာ္ ေရာကာတာ ေသခာၿပီဟု ေတးသည္..။ ဟနုပာ စာကို ငုံx{1037}ၾကည့္ေနသည္..။ မသိေယာင္ ေဆာင္ေနသည္..။ အခုမ ေရာကာတယ္..၊ မေခၚပါဘူး။ သိအုံးမယ္…ဟု စိတဲမ x{1039}x{101C}ကိတာ ေပာသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ အနားသိုx{1037} စိုးခိုင္ေကာ္ ေရာကာလင္ ခုန x{1014}x{103D}ုတကိုကနေတာ့ အသင့ငားသည္..။ သူမ၏ စာၾကည့ားပဲရိရာသိုx{1037} ေလာကမ္းလာေသာ ေခသံက နီးကပာသည္x{1014}x{103D}င့္ အမ အပိဳေပါကေလး၏ ရငုနံသည္ ပို၍ မနာသည္..။ ေခဖားလကားမားပင္ ေအးစက္ ခငလိုလို ဖစ္ေနသည္..။ ေခသံသည္ သူမ၏ ေဘးနားတင္ ကပ္၍ ရပားေသာအခါ၌ကား ပန္းအိဖဴတစ္ေယာက္ အသက္x{101B}ူရနင္ ေမ့ေနမိသည္..။ လကဲရိ ေဘာလငင့္ စာအုပ္ေပၚတင္ ေတx{1037}ကရာ ကိန္းဂဏန္းေတ ေလာက္ေရးေနသည္..။ ပန္းအိဖဴကိုယိုငေတာ့ မိမိ ဘာေတ ေရးခစ္ေနမိသညို မသိ..။ ခုန x{1014}x{103D}ုတကိုကညပဳတင္ အနီးကပ္ ေခၚသံ ေပၚလာသည္..။

“ သမီး……” ေခၚလိုကံက သူမ မိခင္ ေအးေအးေမာ္၏ အသံ။ ခာတိတေလးမာ ေမာသူ ေရာကလာေသာေၾကာင့္ အရမ္းကို မေကမနပ္ ဖစ္ေနသည္..။ ထို မေကနပိတ္ေၾကာင့္ ေဘာလငို စားပဲခုံေပၚ ေဆာင့ိုးခမိသည္..။ “ ဟဲ့…ဟဲ့..ပန္းအိ ဘယို ဖစာလည္း….” ေအးေအးေမာ အံ့ၾသစာ ေမးသည္..။ ပန္းအိဖဴကေတာ့ ဟစ္ေအာ္၍ ငိုေx{1039}x{101E}ကးပစိုကငည့္ စိတားကို အတင္းx{1039}x{101C}ကိဳးစားမိဳသိပာ၊ အားတင္း၍ ၿပဳံးရယလိုကသည္..။ “ ဘာမ မဖစါဘူး…မားမားရာ…၊ သခာတx{1039}x{1004}ကရလိုx{1037} စိတစ္ေနတာပါ…” “ ဒါမား..သမီးရယ္… ဘယခာ တx{1039}x{1004}ကရတာလဲ…၊ ကိုစိုးလာေတာ့ ေမးေပါ့..၊ သား… ဘဲေပါင္းဆီခက္ သူx{1037}ဆီ ပိုx{1037}ေပးလိုကုန္း…” ဒီေနx{1037}ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခာက ဘာေၾကာင့္ ဒီဘက္ ကူးမလာတာလဲ မေပာတတူး..။ အလုပားေနလိုx{1037} ထငါရဲx{1037}…။ စိုးခိုင္ေကာီ သားလိုေနေသာ ပန္းအိဖဴ သေဘာကသားသည္..။ ေနရာမ မဴးထူးစာ ကဆုန္ေပါကသည္..။ ေအးေအးေမာ္ အသင့ုပားၿပီး ဖစ္ေသာ စတီးလိဳင့ို ဆဲကာ တစကန္းသိုx{1037} အမနူးလာခဲ့သည္..။ အိမ္ေရx{1037} ဖိနပၽတ္ေနရာကိုပါ အလယ ကာရနားေသာေၾကာင့္ ပန္းအိဖဴသည္ အိမငိုx{1037} ထက္ၿပီးမ စိုးခိုင္ေကာိုx{1037} အခန္းဘက္ ဝင္ေပါက ပနငသည္..။

တစါတည္း တန္း၍ မသားနိုငါ..။ အိမံခါး ပင့္ေနသည္..။ အပငက္ ဧည့န္းတင္ မညူမ မရိ..။ စိုးခိုင္ေကာာ သညကိမန္းတင္ တစ္ေယာကည္း လို ေနထိုငည္..။ သညိမန္းဘကိုx{1037} သားလာကူးလူး ေနကမိဳx{1037} ပန္းအိဖဴသည္ အိမ္ေပၚသိုx{1037} အတုံx{1037}အဆိုင္း မရိ ခပဲရဲပင္ တကာခဲ့သည္..။ ဧည့န္းမ အိမတင္းဘကိုx{1037} ကူးသည့္ တံခါးေပါကို ေနရာတင္ ကာရံထားေသာ ခန္းဆီး ပါးပါးေလးဆီသိုx{1037} အသာေခေဖာ့ကာ တိုးကပားသည္..။ ၿပီးေတာ့ အခန္းဆီးေနာက ေန၍ အသာပင္ ေခာင္းၾကည့ိုကည္..။ စိုးခိုင္ေကာာ တစ္ေယာကည္း ေနထိုငူဖစာ အပငက္ဧည့န္းကိုသာ အကာအရံx{1014}x{103D}င့္ ဖဲx{1037}ထားကာ အတင္းဖကာေတာ့ အခန္းရယိုx{1037} ေသေသခာခာ ဖဲx{1037}မထား..။

မီးဖိုခန္းအထိ တိုးလိဳးေပါက္x{1039}x{101C}ကီးဖစည္..။ အေတာယန္းေသာ ထိုအတင္းဘကန္းေနရာကို မိဳးစုံပင္ အသုံးပဳသည္..။ ေနx{1037}လည္ေနx{1037}ခင္း လဲေလာင္းစာဖတာ ေနရာလည္း ဖစလို ထမင္းဟင္း စားေသာကည့္ ထမင္းစားခန္း သေဘာလည္း သုံးသည္..။ ထိုx{1037}ပင္ x{101B}ုပငံၾကား အေပၚစက္x{1014}x{103D}င့္ ေအာကကိုx{1037}ကို အပင္ဧည့န္းထဲတင္ မထားပဲ ၊ သညတင္းဖကန္းထဲတငာ ထားသည္..။ စိုးခိုင္ေကာ္ အိပန္းကေတာ့ အေပၚ အထပိုးေပၚတင္ ဖစည္..။ ေခာင္းၾကည့ိုက္ေသာ ပန္းအိဖဴသည္ စိုးခိုင္ေကာ္ တစ္ေယာက္ အတင္းဖကန္းထဲတင္ ဗီဒီယို ထိုင္ၾကည့္ေနသညို ေတx{1037}ရသည္..။ စိုးခိုင္ေကာ္ ၾကည့္ေနသည့္ ဗီဒီယိုက အပာကားေတာ့ မဟုတါ..။ သာမန္ ရိုးရိုးကားလည္း မဟုတ္ေပ..။ အေဖာခၽတ္x{1014}x{103D}င့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အနမ္းအစုတ္ အကိုငတယ္ အဖကေပx{1037}မား ပါသည့္ ကာလသားx{1039}x{101C}ကိဳက္ ခပိုကိုက္ ကားဖစည္..။ ပန္းအိဖဴ ေခာင္းၾကည့ိုကည့္ အခိနင္x{101B}ုပငံၾကား ဖနားပင္ေပၚတင္ ခစန္းx{1039}x{101C}ကိဳကန္း တစု ပုံရိပင္ ပသ၍ ေနသည္..။ သညို ဇာတားမိဳး ထုံးစံအတိုင္း အမိဳးသမီး သx{101B}ုပ္ေဆာင္x{1014}x{103D}င့္ အမိဳးသား သx{101B}ုပ္ေဆာငိုx{1037}မာ အဝတစားမား မရိၾက..။

ဗလာကိုယုံးတီး ဖစ္၍ေနသည္..။ ဇာတိုက္x{1014}x{103D}င့္ ဇာတိုကင္းသမီးတိုx{1037}၏ လိငဂx{1039}x{1004}ါမားေပၚလင္ ေနခင္း မရိေသာည္း ေပါငင္းခၾကား တဝိုကိုေတာ့ ပညာသားပါပါ ရိုကထားသည္..။ အမိဳးသမီး သx{101B}ုပ္ေဆာင္၏ လပဆူၿဖိဳးေသာ ရငားတငား ေပါငုံး ေပါငနိုx{1037}ကို ရမၼက္ေဇာ x{1039}x{101E}ကစဖယ္ အပီ ရိုကထားသလို၊ အမိဳးသား သx{101B}ုပ္ေဆာင္၏ ကစစ္ေတာင့င္း သနာေသာ ရငုပ္၊ ေကာပင္၊ လက္ေမာင္း၊ တငါး စသညိုx{1037}ကိုလည္း မငသူတိုx{1037} အသည္းယားစဖယ္ ေထာင့ုံမ ရိုကထားသည္..။ ပန္းအိဖဴကို အထူးသဖင့္ စိတုပားေစသညာ အမိဳးသား သx{101B}ုပ္ေဆာင အမိဳးသမီး သx{101B}ုပ္ေဆာင္၏ နိုx{1037}အုံမားကို ပယယယယ္ ကိုငဲေပးမု ပကကား ဖစည္..။ မိမိ၏ ငုံဖူးစ နိုx{1037}ေလးမားကို စိုးခိုင္ေကာ္ ဆဲကိုင္ ပတဲ့ပုံမားကို ပနတိရ ခံစားရသည္..။ အမိဳးသား သx{101B}ုပ္ေဆာင နိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးေတကို အားရပါးရ ဆဲကိုင္ ဆုတယ္x{101B}ုံ သာမက၊ နိုx{1037}သီးမားကို ဖစစ္ေပးခင္း၊ နိုx{1037}သီးတိုx{1037}ကို ကုန္းစိုx{1037}ခင္း၊ နိုx{1037}အုံသားတစုလုံးကို ပါးစပဲေရာက္ေအာင္ ငုံခဲခင္း ေတပါ လုပပနာ ၊ ပန္းအိဖဴမာ မကုံးအဝိုင္းသားx{1014}x{103D}င့္ စူးစိုက္ၾကည့င္း၊ အလိုလိုပင္ အသက္x{101B}ူ ရပားသလို အာေခါင္ေခာကလိုလိုx{1014}x{103D}င့္ ရငို၍ ေနမိသည္..။

စိုးခိုင္ေကာ မိမိကို ရငားမား ကိုငယ္ ပတပ္ သညာမက၊ နိုx{1037}သီးမားကိုပါ စိုx{1037}ေပး စုပ္ေပး ၊ ဖစစ္ေပးအုံးမာလား..၊ လုပ္ေပးလင္ မညေကာင္းမညည္းဟု စိတဲမာ တမ္းတသည္..။ သူမ၏ ရမၼက္ေဇာ ေသးသားတိုx{1037}သညည္း ဆူေဝနိုးထစ ပဳလာသည္..။ အသက္x{101B}ူ မနည္..။ ဒူးမား ေခာငလိုလို ဖစည္..။ ေကာင္းေကာင္းပင္ မရပိုင္..။ ယိမ္းယိုငငလိုလို ဖစာ၊ ကိုငိကိုငာ ဧည့န္းကို ပိုင္းခားကာ ရံထားသည့္ သုံးထပားနံရံကို လမ္းကိုငိန္းလိုကသည္..။ ထိုအခါ လုပားသံမညားရာ စိုးခိုင္ေကာည္ ခကင္းပင္ ရီမုကနရိုးဖင့္ ေအာကကို ကမန္းကတန္း ပိတာ ထိုငာမ ထ၍ လမ္းၾကည့ည္..။ ပန္းအိဖဴကို မငေသာအခါ စိုးခိုင္ေကာ္ လနx{1037}ားသည္..။ ေဖာန္းမား ပါသည့္ ဗီဒီယို ေခ ၾကည့္ေနတာ လူမိရသလိုမိုx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာ ထူပူကာ ဘာလုပမည္ မသိ ဖစည္..။ ပန္းအိဖဴမာလည္း မိမိေခာင္းၾကည့္ေနတာကို စိုးခိုင္ေကာ္ သိသားသည့တက္ မက္x{1014}x{103D}ာပူသည္..။ အပိဳေပါကေလး တစ္ေယာက္၏ ရက္ေၾကာကိတ္ေတကလည္း ဟုန္းခနဲ နိုးထလာသည္..။ ထိုရက္ေၾကာကိတ္ေၾကာင့္ ပန္းအိဖဴသည္ အေပါကမေန၍ ခာခနဲ လည့ာ ေနာက္ေၾကာင္းပန္ေပးေလသည္.။ စိုးခိုင္ေကာည္း x{101B}ုတရက္ေငးေၾကာငာ ရပ္ေနမိၿပီးမ အပငက္ဧည့န္းထဲသိုx{1037} အမနကိုကည္..။ ပန္းအိဖဴသည္ အိမ္ေရx{1037}သိုx{1037} ေရာကားၿပီးမ ဘဲေပါင္းဆီခကည့ားသည့္ စတီးလိဳင့ို ဆဲလကား ဖစ္ေနေသးသညို သတိရကာ ခိဳင့္ေပးရန္ အိမ္ေပၚသိုx{1037} ပနကည္..။

ဧည့န္းထဲမ ထကာေသာ စိုးခိုင္ေကာ္x{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိရာ ဖိနပၽတ္ေနရာမပင္ ေကာငေလး ေခလမ္းတုံx{1037}ရပည္..။ စိုးခိုင္ေကာည္း ဧည့န္းအလယ္ေလာက္၌ ရပ္ေနသည္..။ “ မားမား.. … ေပးခိုင္းလိုကာ၊ .. ဘဲေပါင္းဆီခက္….” ပန္းအိဖဴသည္ ပါးစပ အမန္ေပာသည္..။ လကဲရိ စတီးလိဳင့ို အိမါးပန္းတင္ တငည္..။ ၿပီးေတာ့ ခာခနဲ လည့ာ အေပးတစိုင္းဖင့္ ထကားသည္..။ စိုးခိုင္ေကာာေတာ့ ေၾကာငကကစာ ကန္ေနရစည္..။ ယခုလို ဘဲေပါင္းဆီခက္ လာပိုx{1037}ေပးမုေၾကာင့္ မိမိနိုx{1037}ကိုငဲ့သည့ိစx{1039}x{1005} သူx{1037}အေမ ေအးေအးေမာို ပန္းအိဖဴ တိုငေပာေသးဟု ေတးမိကာ အတနသင့္ေတာ့ စိုးရိမူပနု ေပာကည္..။ မိမိတိုx{1037} အိပန္းဘက္ ပန္ေရာက္ေတာ့ ပန္းအိဖဴသည္ ေရအိုးစငိုx{1037} သားကာ ေရတစက္ ပည့ည့ပာ ေသာကလိဳကည္..။ ရငဲ ေအးသလိုလိုေတာ့ ဖစည္..။ ထိုx{1037}ေနာက္ မိမိ ဘာေၾကာင့ား ထက္ေပးလာခဲ့မိပါလိမ့ု ကိုယ့ိုယို မေကမနပ္ ဖစည္..။ တစါတည္း အခန္းထဲ တန္းဝငာ စိုးခိုင္ေကာ္ေဘးနား ကပိုငိုကင္ မိမိကို စိုးခိုင္ေကာ ေပx{1037}ဖကာ ရငတို စမ္းမာပဲဟု စဥ္းစားမိကာ .. အပိဳေပါကေလး ၾကကီးထသလိုလို ဖစည္..။ တစ္ေခါက္ ပနပားရ ေကာင္းမလားဟု ပင္ စဥ္းစားမိသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ မိမိ၏ မိဘမားလည္း အိမာ ရိေနၾကရာ ၊ စိုးခိုင္ေကာ္x{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္း လတတပပ္ လုပိုငညဟုတ္ စဥ္းစားမိကာ ၊ ထိုအေတးကို ဖကိုကည္..။ စိုးခိုင္ေကာ္ မိမိတိုx{1037} အိမကန္းသိုx{1037} ကူးလာပါေစ…ဟုသာ x{1039}x{101C}ကိတုေတာင္းသည္..။

ခာတိတေလးမာ တေမာ္ေမာ္ ဖစပနည္..။ စိုးခိုင္ေကာည္ ပန္းအိဖဴတိုx{1037} အိမန္းဘကိုx{1037} ကူးလာပါသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ ခိဳင့္ ပန္ေပးx{101B}ုံသာ ဖစည္..။ ခိဳင့္ေပးၿပီး ပနကားရာ ပန္းအိဖဴx{1014}x{103D}င့င္ စကားတစန္း မေပာဖစိုက္ေပ..။ စိုးခိုင္ေကာာလည္း သူx{1037}ဖာသာ သူ စိတလုံေသာေၾကာင့္ ပန္းအိဖဴတိုx{1037} အိမန္းဘကင္ ၾကာၾကာမေနပဲ၊ ခကင္းလိုလို ပနားခဲ့ခင္း ဖစည္..။ ဗီဒီယိုကားလည္း ဆကၾကည့္ေတာ့..။ အိမံခါးပိတာ အပငိုx{1037} အေၾကာင္းမရိပဲ ထကာခဲ့ပနည္..။ ေနာက္ေနx{1037}ေတကေတာ့ x{101B}ုံးတကက္ေတ ဖစ္ေလရာ၊ စိုးခိုင္ေကာည္ ပန္းအိဖဴတိုx{1037} အိမန္းဘကိုx{1037} မလာေတာ့ပါ..။ ပန္းအိဖဴက အေၾကာင္းရာကာ စိုးခိုင္ေကာိုx{1037} အိမန္းဘက္ ကူးလာရနလည္း စိုးခိုင္ေကာည္ x{101B}ုံးဆင္းသည္x{1014}x{103D}င့္ အိမန္းမပနဲ သူx{1014}x{103D}င့္ အဆကစ္ေနသူ ေဒၚထားရငိုသူ အမိဳးသမီးx{1014}x{103D}င့္ ခိန္းကာ လိုးလိုက္၊ သူငယင္းမားx{1014}x{103D}င့္ ဘီယာေသာကိုက္၊ အခား အဆကစ္ေယာကစ္ေသာ မသိန္းခငို ေခၚထုတာ ေဆာိုက္ လုပ္ေနေလရာ၊ အိမို မိုးခဳပသာ ပန္ေရာက္ေနေလေတာ့ ပန္းအိဖဴမာ စိုးခိုင္ေကာ္x{1014}x{103D}င့္ ဆုံလိုလေသာည္း မဆုံနိုငဲ ရိေနသည္..။ ဤသိုx{1037}ဖင့္ စေနေနx{1037}သိုx{1037} ေရာကာသည္..။ စေနေနx{1037}သည္ x{101B}ုံးအားရက္ ဖစ္ေလရာ ပန္းအိဖဴ၏ မိခင္ ေအးေအးေမာည္ ထမင္းဟင္းမား ခကဳတ္ၿပီး ခိဳင့ငည့ာ () နာရီဝန္းကင္ေလာကင္ တx{101B}ုတန္းရိ ဆိုငန္းသိုx{1037} သားသည္..။

ကိုတုတဴကို ကူညီေဈးေရာင္းေပးလက္ အခားအေရာင္းအဝယ္ လုပန္းမားလည္း လုပာ မိုးစုန္းစုန္းခဳပ္ေလာက ပနာတတ္ၾကသည္..။ သည္ေတာ့ မိမိx{1014}x{103D}င့္ စိုးခိုင္ေကာိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္း လတတပပိကာ မိမိကို စိုးခိုင္ေကာ နိုx{1037}ကိုင္ နိုx{1037}ဆဲ လုပ္ေပေတာ့မညု ပန္းအိဖဴက အပိုငကားသည္..။ ထိုေနx{1037} မနက္ အိပာထကတည္းက စိုးခိုင္ေကာို တေမာည္း ေမာ္ေနမိေတာ့သည္..။ စိုးခိုင္ေကာေတာ့ ပန္းအိဖဴတိုx{1037} အိမန္းဘကိုx{1037} သားရန္ မဝံ့မရဲ ဖစ္ေနသည္..။ လိပာမလုံဘဲ မက္x{1014}x{103D}ာပူေနသည္..။ မသားပဲ ေနဖိုx{1037} စိတူးမိေသးသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ ထိုသိုx{1037} မသားပဲေနလင္ မိမိဘက မလုံမလဲ ဖစ္ေနသညို ေအးေအးေမာိုx{1037} ရိပိသားၾကမာကိုလည္း စိုးသည္..။ သူသည္ တစတုံး ေအးေအးေမာို အကဲခတ္ၾကည့္ေနခဲ့ရာ၊ ခါတိုင္းလို အေခၚအေပာမပက္ ပုံမနိေနရာ၊ ပန္းအိဖဴ တိုငေပာခဲ့ေၾကာင္း ကေတာ့ ေသခာသေလာက္ ရိေနပါၿပီ..။

ထိုx{1037}ေၾကာင့္ စိုးခိုင္ေကာည္ အသာပင္ ဟနပက္ေနကာ ပန္းအိဖဴအား စာပေပးေနကအခိနင္ သညကိမန္းသိုx{1037}ဣေနx{1039}x{1015}ဆညာ အသာကူးလာခဲ့သည္..။ ခါတိုင္းလိုပင္ ပန္းအိဖဴကို စာပသည္..။ ထိုေနx{1037}တင္ ေအးေအးေမာည္ အမဲသားx{1014}x{103D}ပ္ေလရာ လပစီးပကား၍ မီးေသးမီးဖိုဖင့ာ တညေလရာ ဟင္းကက္ေနာကသားသည္.။ ခါတိုင္း () နာရီေကာ္ေကာ္ေလာက္ အိမ ထက္ေနကသည္ () နာရီခဲၿပီးေလာက ထကစည္..။ အရငို အေx{1014}x{103D}းဖစ္ ဆိုသလို ေလာေလာx{1014}x{103D}င့္ ထကားခဲ့ရာ ကိုတုတဴ မာထားသည့္ ကုနိုးေငေပးရန္ ပိုကံမား ယူမသားမိပဲ ေမ့ကန္ေနရာ လမ္းခုလတ္ေရာက သတိရ၍ အိမိုx{1037} တစ္ေခါက္ ပနူရေလသည္..။ ထိုသိုx{1037} ေအးေအးေမာ္ အိမ အထက္ေနာကခင္း၊ ထကားၿပီးမ အိမိုx{1037} တစ္ေခါက္ ပနာခင္းတိုx{1037}ေၾကာင့္ နဂိုကမ လိပာမလုံသလို ဖစ္ေနခဲ့ေသာ စိုးခိုင္ေကာာ စိုးရိမူပန္၍ပင္ လာသည္..။ မိမိက ပန္းအိဖဴအေပၚ မရိုးမသား ကိုငားတယား လုပဲ့သညို ေအးေအးေမာ္ သံသယဝငာ ေစာင့္ၾကည့ကဲခတ္ အမိဖမ္းခင္းမား ဖစ္ေလမညားဟု အေတးပားမိသည္..။

ထိုx{1037}ေၾကာင့္ မိမိဘက အမား မရိရေလေအာင္ အပတိန္းသိမ္းသည္..။ ပန္းအိဖဴx{1014}x{103D}င့င္ သိပီးနီးကပပ္ မေန။ အတတိုငုံး ခပာခာ လုပ္ေနသည္.။ အပိုစကားေတပင္ မေပာ။ စာကိုသာ ဖိသင္ေနသည္..။ အပိဳေပါကေလးမာမူ နိုx{1037}အကိုင္ အx{1014}x{103D}ိုကံခင္ေနရာ၊ စိုးခိုင္ေကာ နိုx{1037}ကိုငဲဖိုx{1037} ထားေတာ့ လကေလးကိုေသာ မထိမကိုင္၊ ခပာခာလုပ္ေနရာ စိတဲတင္ အရမ္းကို မခင့ရဲx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေနရေတာ့သည္..။ စိုးခိုင္ေကာ္၏ လကို ဆဲယူကာ မိမိရငတ္ေပၚ တင္ေပးလိုသည့္ စိတူးမိဳးပင္ ေပၚလာသည္..။ နိုx{1037}ကိုငာ၊ နိုx{1037}ဆဲလာနိုးx{1014}x{103D}င့္ ေစာင့င့္ေနရာ စာသင္ေပးမုသာ ၿပီးသားသည္။ ပန္းအိဖဴ ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015} မပည့ခဲ့ပါ..။ ငုံဖူးစ နိုx{1037}သားေလးမား ယားကိကိx{1014}x{103D}င့္ အခံရခက္ေအာင္ သာ ရိ၍ေနသည္။ စာသင္ၿပီးသည္x{1014}x{103D}င့္ စိုးခိုင္ေကာ္ ပနားသည္။ ပန္းအိဖဴ တစ္ေယာကည္း စိတ္ေတ ေဗာင္းဆနက္ ဖစနစဲ့သည္..။ ဟိုတစ္ေနx{1037}က မိမိ နိုx{1037}အဆဲအကိုင္ ခံရစဥ ခံစားခဲ့ရမုတိုx{1037}ကလည္း အသစဖန္ ပနညစာၾကသည္။ ဟိုေနx{1037}က ေခာင္းၾကည့္ေတx{1037}မငဲ့ရေသာ စိုးခိုင္ေကာ္ ၾကည့္ေနေသာ ဗီဒီယိုကားထဲမ ဇာတိုကင္းသမီး၏ နိုx{1037}ေတကို ဇာတိုကင္းသားက အပီကိုငယ္ ဆုတယ္x{101B}ုံမက၊ နိုx{1037}သီးေခါင္းမားကိုပါ ပါးစပင့္ ငုံကာ စိုx{1037}ေပး စုပ္ေပးေနပုံမားကို မင္ေယာငာသည္။ ခာတိတေလး၏ စူစနိုx{1037}သားေလးမား စုစုပုံx{1037}ပုံx{1037} ဖစ္ေနၾကသည္။ နိုx{1037}သီးေခါင္းေသးေသးေလးလည္း ခၽနၽန္ေကာ့ေကာ့ ဖစည္။ သညိုx{1037}အကိုငတယ္ ခံခငည့္ အာသီသကလည္း တိုးသညက္ တိုးလာသည္။ ထိန္းသိမ္း ခဳပည္း မရနိူင္ေတာ့ေအာင္ ဖစာသည္။ သညို စေနေနx{1037}မိဳးတင္ သူမ၏ မိခင္ေအးေအးေမာည္း ဆိုငားကာ ညေနမိုးခဳပ ပနာမညစ္ေသာေၾကာင့္ သညကိမန္းတင္ ပန္းအိဖဴတစ္ေယာကည္း။

ဟိုဘကိမန္းမာေတာ့ စိုးခိုင္ေကာ္ တစ္ေယာကည္း။ အိမလည္း ၿခံဝင္းေလးx{1014}x{103D}င့္ သီးသီးသနx{1037}နx{1037}္ လတပု အပည့ိေနသည္။ ဆိတယာေနရာလိုလည္း ဖစ္ေနသည္။ လူအမား သိမငိုငည့္ေနရာတင္ အရကေၾကာက္x{1014}x{103D}င့္ ဣေနx{1039}x{1015}ေဆာငာ ထိန္းသိမ္းတတ္ေသာည္း မညူမ မသိမမငိုငည့္ ဆိတယာတင္ေတာ့ ထိန္းသိမ္းခဳပည္းထားသညိုx{1037} ေပေလာ့ကုနာ ေဖာကားေသာင္းကန္းတတ္ေသာ မိန္းမသားတိုx{1037} သဘာဝအတိုင္း ပန္းအိဖဴတစ္ေယာကည္း စိတ္ေတလုပား ေဖာကားလာသည္။ ရမၼက္ေတလည္း ထနညက္ ထနာၾကသည္။ ထိုရမၼကိတိုx{1037}၏ ေစ့ေဆာုကို မခံနိုင္ေတာ့သည့ဆုံး၊ ပန္းအိဖဴသည္ စိုးခိုင္ေကာိရာ တစကိမန္းသိုx{1037} ကူးသားရန္ စိတိုင္းဖတိုက္ေလေတာ့သည္။ စိုးခိုင္ေကာ သူမကို ကိုငငယငညိုေတာ့ မိန္းကေလးတိုx{1037}၏ ဗီဇဉာဏသိစိတင့္ ပန္းအိဖဴ အကဲခတိသည္။ ရဲရဲတင္းတင္း မကိုငဆဲရဲပဲ ရိေနသညာ ဟိုတစ္ေနx{1037}က မိမိ တိုင္ေပာမညု ေပာခဲ့သည့ကားေၾကာင့္ လကနx{1037}ာ ရိေနခင္း ဖစိုငညုလည္း ေကာငေလး ေတးသည္။ မိမိဘက အကိုငဆဲခံခင္ေၾကာင္း စိုးခိုင္ေကာ္ သိေအာငုပနိုငင္ အားလုံး အဆင္ေခာမညုလည္း ကေလးေတး ေတးသည္။

မိမိ အိမန္းထဲမ ထက္၍အလာ ပန္းအိဖဴ၏ ရင္ ဒိန္းဒိန္း ခုနည္။ အိမ္ေရx{1037}တံခါးကို တန္းဖင့္၍ ကၽီ ဟူေသာ ပတx{1039}x{1011}ာသံ ခပိုးတိုး ထက္ေပၚလာမုကပင္ ၊ ခာတိတေလးအတက္ နားကပာ ဗုံးေပါကိုကလို လနx{1037}နx{1037}ားေစသည္။ ေခတစမ္းတိုင္းသည္ အပိဳေပါကေလးအေနဖင့္ x{1039}x{101C}ကီးမားေသာ စနx{1037}ားမုx{1039}x{101C}ကီး တစု ဖစ္ေနသည္။ အရမ္းလည္း စိတုပားသည္။ ေၾကာကိတ္ေတလည္း ဖစ္ေနသည္။ ရငိုေမာဟိုက္ေနသညေတာ့ မေပာပါx{1014}x{103D}င့္ေတာ့။ အပငက လူေတ ေတာ္x{101B}ုံတန္x{101B}ုံx{1014}x{103D}င့္ လမ္းမမငိုငန္း သိသည့ိုင္၊ သညို မိမိ တစကိမန္းသိုx{1037} ကူးလာမုကို လမ္းသားလမ္းလာ တစ္ေယာက္ေယာက္ မငားလင္ အခကု ေတးကာ စိတူပန္ေနမိပန္ေသးသည္။ ၿခံစည္းရိုး သီးသနx{1037}တာရံထားလက္ ၿခံစညိုးတံခါးလည္း ေစ့ပိတားေပရာ၊ တမငင္ တကူးတက ၾကည့သာ ၿခံဝင္းထဲသိုx{1037} မင္ေပမည္..။

အခိန ေနx{1037}လည္ေနx{1037}ခင္း ထမင္းစားေသာက္ၿပီးစအခိန္။ အနားယူခိန္ ဖစာ အိမ္ေရx{1037}လမ္းေပၚတင္ လမ္းသားလမ္းလာ မရိေပ။ လမ္းသားလမ္းလာရိ၍ တကူးတက လမ္းၾကည့ာ ပန္းအိဖဴတစ္ေယာက္ တစကိမန္းသိုx{1037} ကူးသားသညို မငိသည့ိုင္ တစုံတစာ သံသယဖစညဟုတ္။ သညပကဲရိ လူအားလုံးကပင္ ပန္းအိဖဴတိုx{1037}မိသားစုx{1014}x{103D}င့္ စိုးခိုင္ေကာ္ ရင္းx{1014}x{103D}ီးခငငာ x{1014}x{103D}စိမစိမိုသလို ကူးလူးသားလာ ေနတတ္ေၾကာင္း သိထားၾကၿပီး ဖစည္။ မဟာစနx{1037}ားခန္းx{1039}x{101C}ကီး အဖစ္ အားတင္းကာ လာေသာ ပန္းအိဖဴသည္ စိုးခိုင္ေကာ္ ေနထိုငာ အိမစကန္းထဲသိုx{1037} ေရာကာသည္။ အိမန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ေၾကာကနx{1037}ိုးရိမိတိုx{1037}က အတနင္ ေလာ့ပါးသည္.။ အိမေရx{1037}ဘက္ ဧည့န္းထဲတင္ မညူမ မရိ။ စိုးခိုင္ေကာည္ ဧည့န္းေနာကကိ အိမတင္းခန္းတင္ ရိမညု သိေသာ ပန္းအိဖဴသည္ ဧည့န္းအဖစ္ ပိုင္းကာထားေသာ အကာအရံ၏ ေနာကကိုx{1037} လစနဲပင္ ဝငည္။ ေကာငေလး တကားသည့တိုင္းပင္ စိုးခိုင္ေကာ အတင္းခန္းထဲတင္ ရိေနေလသည္။ သူ၏ စာေရးစာဖတုပ္ေသာ စားပဲတင္ ထိုငာ ေကာီေသာက္၊ ကိတုနx{1037}ားေနသည္။ ပန္းအိဖဴသည္ စိုးခိုင္ေကာ္ မုနx{1037}ိုငား၊ ေကာီေသာက္ေနေသာ စားပဲနားသိုx{1037} သား၍ရပည္။ ခာတိတေလး ဝငာသညို စိုးခိုင္ေကာ္ မသိေပ။ အနားတင္ x{101B}ုတရက္ လာရပ္ေတာ့မ မငားသည္။

မေမာင့ဲ ေရာကာသညိုx{1037} စိုးခိုင္ေကာ္ အံ့ၾသသည္။ ပန္းအိဖဴကို အေၾကာငား ၾကည့္ေနသည္။ နိုx{1037}အကိုငံခင္၍ ေရာကာေသာ ပန္းအိဖဴမာ စိုးခိုင္ေကာ အေၾကာငား ၾကည့္ေနေသာအခါ အားမလို အားမရ ဖစည္။ အနားကပိသည္x{1014}x{103D}င့္ စိုးခိုင္ေကာ မိမိနိုx{1037}ကို လမ္းကိုငမ္းလိမ့ညု ေတးထားသည့တိုင္း မဖစည့တက္ စိတ္ေမာရသည္။ သညတိုင္းသာဆိုပါက မိမိလိုလားေတာင့ေနေသာ ကိစx{1039}x{1005} ဖစာေတာ့မညဟုတု အေတးေပါကာ ဆယ္ေကာကx{101B}ယ္ အပိဳေပါကေလးက မိုကိုကန္းကန္းပင္ အပတုပ္ေလေတာ့သည္။ သညx{101B}ယ စိတထငင္ မထငလို တဇတိုး လုပတညဟုတါလား။

ပန္းအိဖဴသည္ ဝတားေသာ ဘေလာကကx{103E}ခပပ၏ ရငတ္ၾကယီးမားကို တစုၿပီး တစု ခပနန္ ဖဳတည္။ ၾကယီးအားလုံး ပဳတားေသာအခါ ေကာငေလး ဝတားေသာ ဘေလာက္၏ ရငတညည္း ပင့ကားေလေတာ့သည္။ ကၽန္ေတာင့္ တကယို အံ့ၾသသားတာပဲ။ ပန္းအိဖဴ လုပိုကုံက တကယိုယ္ေတx{1037}မကင္ မဟုတင္ ယုံနိုငရာ ေတာငဟုတူး။ ဒီေကာငေလး ဒီေလာက္ ရဲရဲတင္းတင္း လုပိမ့ယိုx{1037} ကၽန္ေတာင့္ ထင္ေတာင္ မထငူး။ ဘယ့္x{1014}x{103D}ယ္ ကၽန္ေတာစ္ေယာကည္း ရိေနတဲ့ အိမန္းဘကို ကူးလာတာကိုကပဲ သူx{1037}အတက္ လန္ေနၿပီေလ။ အခုေတာ့ ကၽန္ေတာ့နား လာရပ္၊ သူဝတားတဲ့ ဘေလာက္ ၾကယီးေတကို သူကိုယိုင္ ဖဳတဳတို အကုန္ ဖဳတစာ အံ့ေရာ။ ၾကယီးအားလုံး တစုံးမကန္ ပဳတားေတာ့၊ ဘေလာက္ ရငတဲဟသားတာမာ ေကာငေလးက အပီကို ဆဲဖင့စိုက္ေသးတယ္။ ရဲတင္းလိုကာမား ကၽန္ေတာ္ေတာင္ ဖားသားရတယ္။

ပန္းအိဖဴဟာ အတင္းခံ ဘာမ မဝတားဘူး။ ဘရာစီယာလည္း မရိဘူး။ ေဘာီလည္း မပါဘူး။ ရငီးလည္း ဝတထားဘူး။ အတင္းခံ ဘာတစုမ ဝတထားတာေၾကာင့္ ဘေလာက္ ရငတို ဆဲဖင့လိုကာနဲx{1037} ခာတိတရဲx{1037} နိုx{1037}ေတ အထင္းသား ေပၚလာေတာ့တာေပါ့..။ နိုx{1037}အုံသားေလးေတတင္ မဟုတါဘူး ၊ ကိုယေပၚပိုင္းေရx{1037}ဘက္ အကုနို ေပၚေနတာ။ ဘိုကည္း ေပၚတယ္။ ခကည္း ေပၚတယ္။ ေကာငေလးက ရငတို ခပ္ေကာ့ေကာ့ေတာင္ လုပထားေသးတာ။ ကၽန္ေတာလည္း ေဖာစထားတဲ့ သူx{1037}နိုx{1037}အုံေတကို ၾကည့ိုကိေတာ့တာပါပဲ။ ပန္းအိဖဴက အသက္ (–) x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ေကာ္ အx{101B}ယ္ အပိဳေပါကေလးပါ။ နိုx{1037}သားေလးေတက အေတာို စူေနၾကပါၿပီ။ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုထတတ္ နိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးဟာ မိုx{1037}မိုx{1037}ဝန္းဝန္းေလးကို ဖစိုx{1037}။ နိုx{1037}သီးကေတာ့ သိပရည္ေသးဘူး။ ဂုနင္းဒိုး အx{1039}x{101C}ကီးစားသာသာ ရိေနတဲ့ နိုx{1037}အုံသားစူစူေလးေတအေပၚမာ နိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတက ခၽနနန္ x{1039}x{101E}ကတတေလး ရိေနၾကတာ။

ကၽန္ေတာ္ ဘယက္ အသာဆနx{1037}ုတ္ၿပီး ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ညာဘကိုx{1037}လုံးေလးကို ဆုတိုငိုကယ္။ ကၽန္ေတာ္ မိန္းမလိုးဘူးပါတယ္။ နိုx{1037}လည္း ဆဲကိုငူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽန္ေတာ္ လိုးဖူးတဲ့ မိန္းမေတက အသက္ (၂) ေကာ္ (၂၅) x{1014}x{103D}စx{101B}ယ္ေတ။ ကၽန္ေတာ့ဖိုx{1037} ဒီလို အသကယယ္ အပိဳေပါကေလး တစ္ေယာကဲx{1037} အကာအကယ္ အဖုံးအကယ္ မရိ ပကတိနိုx{1037}အုံ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုကို အခု ပထမဆုံးထိကိုငူးရတာပါပဲ။ သူx{1037}နိုx{1037}အုံသား စူစူx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးေတကို ထိကိုငုတိုကတဲ့ အခိနာ ကၽန္ေတာ့စိုယုံး ဒိန္းခနဲေတာင္ တစကစယ္။ ဆုတိုငိုကတဲ့ နိုx{1037}သားက x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုအိအိနဲx{1037} တင္းတင္းမိုx{1037}မိုx{1037}ေလး။ အဲဒီ နိုx{1037}အုံေလးေပၚမာ ညာလကိုးလကလယ္ ၊လကူx{1039}x{101E}ကယ္ လကုံးေခာင္းတင္၊ လကနဲx{1037} လကန္းက ေနာကက ထိလိုx{1037}၊ အသာဆုတယတိုကယ္။ လကါးနဲx{1037} နိုx{1037}အုံသားေပၚ အိေနေအာငည္း ထိထားလိုကယ္။ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုထတတ္ အပိဳဖစာစ နိုx{1037}သားစူစူေလးေတဟာ ကၽန္ေတာ့ယကဝါးေအာကာ အိေထးေနတာပဲ။

အသာကိုငုတယ္ေပးၿပီး လကို ကနဲ့ နိုx{1037}အုံသားတစက္ေပၚ ေပာင္းတယ္။ ဆဲကိုင္ေပးတယ္။ “ အို…..ၾကည့ါလား……ဦးစိုးေနာ္ ကိုငန္ၿပီ..” ပန္းအိဖဴက သူx{1037}နိုx{1037}ေတ ဆုတိုငဲေနေသာ စိုးခိုင္ေကာို မက္ေစာင္းေလးခဲကာ ေပာလိုကည္။ အသံက x{1039}x{100B}ုတုတုေလး။ အသငပငလည္း ခရာတာတာ။ ဆဲဖယ္ x{101B}ုန္းထကင္းလည္း မပဳ။ သည္ေတာ့ စိုးခိုင္ေကာလည္း နိုx{1037}အုံx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးမားကို သေဘာရိ ဆဲဆုတယ္ေလေတာ့သည္။ “ ဟင့္……ယားတယ္ ဦးစိုးရ…. အို…အိုကာ…ယားတယိုx{1037} ဆို…” ပန္းအိဖဴ၏ အသံေလးမား တုနင္ေနသည္။ ရငလည္း ဒိန္းဒိန္း ခုန္၍ေနသည္။ နိုx{1037}အကိုငံေနရၿပီဖစ္ေသာည္း ဟိုေနx{1037}က ေခာင္းၾကည့္ မင္ေတx{1037}ခဲ့ရေသာ ဗီဒီယိုကားထဲကလို နိုx{1037}စိုx{1037}ေပးတာ မခံရေသးေသာေၾကာင့္ စိတဲက သိပေကနပ္ေသး။

ဗီဒီယိုကားထဲက ဇာတိုကင္းသမီး နိုx{1037}ကို ဇာတိုကင္းသားက စိုx{1037}ေပးပုံမားကို တေရးေရး ပနင္ေယာငည္။ “ ပန္းအိကို ခစယာ…” စိုးခိုင္ေကာ အပိဳေပါကေလး၏ ငုံဖူးစ နိုx{1037}အုံသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးမားကို အသာအယာ ဆုတယ္ေပးရင္း ေပာသည္။ ဘယကါးေလးကိုလည္း x{101B}တနဲမည္ေအာင္ နမ္းလိုကည္။ “ ဦးစိုးေနာ္… သမီးက ငယယ္ေလး ရိေသးတာ.. ဒီလိုမိဳး မေပာနဲx{1037}..” “ ဘယာ ငယမာလဲ..ပန္းအိရ..နိုx{1037}ေတ ေတာ္ေတာို စူေနၿပီပဲ ဥစx{1039}x{1005}ာ…” “ ဦးကေတာ့… ပန္းအိကို အရမ္းကို ခစာပဲ သိလား….” စိုးခိုင္ေကာ ေပာကာ ကနါးတစကို နမ္းလိုကနည္။ အပိဳမေလး ရငဲ ေx{1014}x{103D}းခနဲ ဖစည္။ မက္x{1014}x{103D}ာလည္း ရဲခနဲ ဖစည္။ ခာတိတေလးသည္ ဘာမ မေပာပါ။ သူမ၏ ရငဲကေတာ့ ( သမီးကလည္း ဦးစိုးကို ခစါတယ္ ) ဟု x{1039}x{101C}ကိတာ ေပာေန၏။ စိုးခိုင္ေကာည္ ပန္းအိဖဴ၏ နိုx{1037}အုံေလးx{1014}x{103D}စုကို စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳကုတယ္ ကိုငည္။

ၿပီးေတာ့ ကိုယို ကိုင္းလက္ ညာဘကိုx{1037}သီးကို ပါးစပ္x{1014}x{103D}င့္ ငုံကာ အသာစိုx{1037}ေပးသည္။ ေကာငေလးမာ …. စိုးခိုင္ေကာ္ နိုx{1037}စိုx{1037}ေပးလိုကုေၾကာင့္ အသက္x{101B}ူေတ ပငားလက္ အပီအပင္ ကို ၾကည္x{1014}x{103D}ူးx{1014}x{103D}စိမ့္ သာယာသားရေလသည္။ ကၽန္ေတာ သူx{1037}နိုx{1037}သီးေခါင္းေလးကို ကုန္းစိုx{1037}ေပးၿပီး သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို ၾကည့ိုက္ေတာ့ ပန္းအိဖဴက အပီအပင္ ၿပဳံးပတယ္။ နိုx{1037}စိုx{1037}ေပးတာ စိတဆိုး၊ သေဘာကတယ္ ဆိုတဲ့ အထာပလိုကာေလ။ ဒီအခိနိဳးဆို သူတိုx{1037} အိမကန္းမာ ဘယူမ မရိမန္း သိထားတာေၾကာင့္ ( ေကာငေလးကလည္း လိုလားေနတဲ့ အေခအေန ရိေနတာမိုx{1037}) ကၽန္ေတာည္း ခပဲကဲ လုပ္ၾကည့ိုကယ္။ ပန္းအိဖဴ ဝတားတဲ့ စကပ္ေလး ေအာကို ညာဘကက္ ထိုးသင္းၿပီး ေပါင္ၾကားက ေစာကတို လမ္းကိုငမ္းလိုကာပါပဲ..။ ခာတိတ္ ၿငိမံေနရင္ ေရx{1037}ဆကိုးမယ္၊ ၿငိမခံဘဲ x{101B}ုန္းဖယင္ စိတဆိုးေအာင္ ေတာင္းပနယ္၊ ေခာ့မယ္ ဆိုၿပီး စနx{1037}ိုကာ….။ ပန္းအိဖဴဟာ နိုငနငီ အတင္းခံ ေဘာင္းဘီတိုေလး ဝတားပါတယ္။ စစခင္း ေအာကံပငီေဘာင္းဘီတိုကေလးရဲx{1037} ခဆုံအသားေနရာေပၚမေနၿပီး ေစာကတို အသာကိုငတ္ေပးတယ္။

ေစာကုတ္ေလး ဖုၿပီး ေဖာင္းေနတာ စမ္းမိတယ္။ နိုx{1037}ဆဲ၊ နိုx{1037}စိုx{1037} လုပ္ေပးထားတာေၾကာင့္ ပန္းအိဖဴ စိတုပားၿပီး x{1014}x{103D}ာထေနတာပဲေလ။ သူx{1037}ေစာကတ္ေလးကလည္း ဖုေဖာင္းေနတာေပါ့။ ဖုထစ္ေနတဲ့ ေစာကတ္x{1014}x{103D}ုတမ္းသား x{1014}x{103D}စုအၾကားက ေစာကုတကဲေနရာကို ေအာကံပငီေဘာင္းဘီတိုေလးအေပၚကပဲ အသာပတ္ေပးတယ္။ ကိုငယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအဖုတကဲေၾကာင္းအတိုင္း လကလယိပဲx{1037} ဖည္းဖည္းေလး ပတဲေပးတယ္။ ေထာင္ေထာငုဖုကေလး ဖစ္ေနတဲ့ ေစာက္ေစ့ကို စမ္းမိတယ္။ အဲဒီ ေစာက္ေစ့ကို လကလယိပဲx{1037}ပဲ အသာခပိဖိေလး ပတ္ေပးတယ္။ အပိဳဖစာစ ခာတိတငယယ္ေလးရဲx{1037} ေစာက္ေစ့မိုx{1037}လား မသိဘူး။ ထိစမ္းပတာနဲx{1037} ကၽန္ေတာ့စိုယုံး ဓါတိုကံရသလို ၿဖိဳးခနဲ ဖန္းခနဲ ဖစယ္။ အေတx{1037}က သိပ္ေကာင္းတာဘဲ။ သူx{1037} ေစာကတ္ စိုတိုတိုဖစ္ေနတာကိုလည္း သတိပဳမိလိုကါရဲx{1037}။ အပိဳေပါကေလးဆိုေတာ့ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ေစာကတလည္း ဆူၿဖိဳးစပဲရိတာ။

သိပx{1039}x{101C}ကီးစားx{1039}x{101C}ကီး မဖစ္ေသးဘူး။ ေပါငင္းခၾကားေနရာမ မိုx{1037}မိုx{1037}ခုံးခုံးနဲx{1037} ေဖာင္းေဖာင္းေလး ဖစ္ေနx{101B}ုံပဲ။ ကၽန္ေတာ ညာလကလယို အသာေကးၿပီး လုပားလိုကာ၊ ပန္းအိဖဴ ဝတားတဲ့ အတင္းခံပငီေဘာင္းဘီေလး ေအာကို လကလယ္ တိုးဝငားပါေလေရာ။ အကာအကယ္ မရိေတာ့တဲ့ သူx{1037}ေစာကတို ထိကိုင္ေနမိၿပီေလ။ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ေစာကတာ အရည္ၾကည္ေတ စိုေနတယ္။ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}ုတမ္းသား x{1014}x{103D}စုအလယကဲေနရာ တဝိုက္ ေလးငါးခါေလာက္ လကလယဲx{1037} ပတဲတယ္။ သူx{1037}ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးထဲကို လက္ေခာင္း ထိုးထည့ယ္။ မဝငူး ။ သုံးေလးခါေလာကို ေစာကတဲ လက္ေခာင္း ထိုးသင္းၾကည့ာ ရကို မရဘူး..။ ခာတိတေလးကေတာ့ ၿငိမံေနတာပါပဲ။ သူx{1037}ေစာက္ေခါင္းေပါက္ေလးက ကဥ္းလန္းလိုx{1037}ပဲလား။ ကိုယပဲ အေပါကည့္ေအာင္ မသင္းတတိုx{1037}လား။ ဘာေၾကာင့န္း မသိ၊ ဝင္ေအာင္ မသင္းနိုငဲ ဖစ္ေနတာ။ ဒါေၾကာင့္ အသာခိဳထားလိုက္ၿပီး ေစာက္ေစ့ကိုပဲ အဓိကထား ပတ္ေပးတယ္။ ေစာကတကဲေၾကာင္း အတိုင္းလည္း ပိုၿပီး ထိထိမိမိဖစ္ေအာင္ ပတဲတယ္။ “ ေအာကံေဘာင္းဘီ .. ခၽတိုကါလား ” ေစာကတ္x{1014}x{103D}ိုကင္းက ေကာငေလးကို ေပာတယ္။ “ ဟင့င္း….. မခၽတူး…” ပန္းအိဖဴရဲx{1037} အသံေလး သိသိသာသာ တုန္ေနတယ္။

ေကာငေလးရဲx{1037} ေအာကံေဘာင္းဘီ မခၽတေသးေပမယ့္ သူx{1037}ေစာကတေတာ့ အဖုံးအကာ ဘာမ မရိေတာ့ပါဘူး။ ေပၚတင္x{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ၿပီး ကၽန္ေတာ အပီပငို ကိုင္ေနပတ္ေန x{1014}x{103D}ိုက္ေနနိုငါၿပီ..။ x{1014}x{103D}စိနစ္ေလာကည္း ၾကာေရာ ပန္းအိဖဴဟာ ၿဗဳံးဆို ကၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚကို တကိုငာပါေလေရာ..။ ကၽန္ေတာ ဆဲယူ အထိုငိုင္းတာေတာင္ မဟုတူး။ သူx{1037}ဖာသာ သူ တကိုငစိုကာ..။ ေကာငေလး အရသာေတx{1037}ၿပီး စိတည္း အေတာ္ ထx{1039}x{101E}ကx{101B}ေနလိုx{1037} ခပဲရဲ ခပဲကဲ လုပာတာေလ..။ တကယါပဲ..။ ကၽန္ေတာ္ေတာင္ အံ့အားသင့ားရတာ..။ ကားစင့ သူx{1037}တငါးလုံးလုံး ကစစ္ေလးဟာ ကၽန္ေတာ့္ေပါငင္းမာ အိခနဲကို ထိမိေနတာ…။ ကၽန္ေတာ သူx{1037}ခိဳင္းေအာကေန လက္x{1014}x{103D}စကိုးလိုၿပီး သူx{1037}နိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးကို စုံကိုငယ္။

ဘေလာက္ ရငတ ပင့္ၿပီး အထင္းသားေပၚေနတဲ့ နိုx{1037}အုံေလးx{1014}x{103D}စုံးကို ခပင္းတင္းပဲ ကိုငစယ္..။ “ ေကာင္းလား…..” ေစာကတို ကိုငတ္ေပးရင္း သူx{1037}ညာဘကါးေလးကို x{101B}တနဲေနေအာင္ နမ္းၿပီး ေမးလိုကယ္။ “ ေကာင္း…တယ္….” ပန္းအိဖဴက ပန္ေပာတယ္။ ညာဘကားx{101B}က္ေလးကို လာဖားေလးနဲx{1037} တိုx{1037}ရက္ေပးလိုက္ေတာ့ ခာတိတေလး တနx{1037}နဲ ဖစားတယ္။ ေပါင္ေပၚတကိုငားတာက ေကာင္းေပမယ့္ ေကာငေလးကို စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ မကိုင္ မx{1014}x{103D}ိုကိုငူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီလိုတကိုငားရင္း ကိုင္ေန x{1014}x{103D}ိုက္ေနရတာကလည္း ငါးမိနစ္ေလာက္ ရိလာေတာ့ တစိဳးေပာင္းခငာတယ္။ ပန္းအိဖဴကို စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳကုပိုx{1037} ရမရ စမ္းၾကည့ငာတာလဲ ပါတာေပါ့..။ “ မတတ္ ရပိုက္ေနာ္….” ခပိုးတိုးပဲ ေပာရပါတယ္။ ေကာငေလးက ခကင္းပဲ ေပာသလို လုပယ္။ ကၽန္ေတာ့္ ေပါင္ေပၚ တကိုငားရာက ထရပိုကယ္။

ကၽန္ေတာ့ို ေကာေပးၿပီး ရပိသားေရာ။ ကၽန္ေတာ သူဝတားတဲ့ စကပ္ ေနာကဲေလးကို အေပၚ ဆဲလနငယ္။ စကပ အတိုေပမယ့္ ခပ္ၾကပ္ၾကပိုေတာ့ ေအာကကေန ဆဲလနတာ အဆငေပဘူး..။ လနကသားဘူး။ ၾကပ္ၿပီး တင္းခံေနတယ္။ အဲဒီတုန္းမာပဲ ပန္းအိဖဴက သူx{1037}စကပို တစုခု လုပိုကယ္။ စကပါးစည္းက ခိတ္ (ဒါမမဟုတ္) ၾကယီးကို ဖဳတိုကာ ဖစိမ့ယ္။ ေသခာေတာ့ မသိဘူး။ ၾကပပပစ္ေနတဲ့ စကပိုေလး ေလာ့ရဲရဲနဲx{1037} နည္းနည္းေခာငားတယ္။ စကပို အေပၚလနငတာ ဟနသားတယ္။ ကၽန္ေတာ္ ဘာလုပုပ္ ဒီေကာငေလး ခံမာပဲဆိုတာ ေသခာေနၿပီမိုx{1037} ကၽန္ေတာ စကပနင္ၿပီးတာနဲx{1037}ပဲ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ေအာကံပငီေဘာင္းဘီတိုကေလးကို ဒူးဆစားေရာက္ေအာင္ လကန္ေခမနဲx{1037} ဆဲခၽတပစိုကယ္။ စကပနငားၿပီး ေအာကံပငီေဘာင္းဘီတိုေလးကို ဆဲခပစိုက္ေတာ့ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ဖင္x{1039}x{101C}ကီး အေပာငား ေပၚလာေတာ့တာပဲ။

ကၽန္ေတာ ေစာကတ္x{1014}x{103D}ိုကတ္ ကလိေပးေနတာကို အရသာေတx{1037} ဖီလငက္ေနတာေတာ့ သိပို ထငား သိသာလပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽန္ေတာလည္း နည္းနည္းေလးမ ေနာကနx{1037}ေနေတာ့ဘူး။ အားနာမေနေတာ့ဘူး။ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ေစာကတို အားရပါးရပဲ စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ ထိုးကိုငတလိ x{1014}x{103D}ိုကစိုကယ္။ ပတ္x{101B}ုံ ကိုင္x{101B}ုံေတာင္ မဟုတါဘူး။ ေစာက္ေခါင္းေပါကဲကိုလည္း ညာလကလယ္ ထိုးထည့ယ္။ ဒီတစါေတာ့ အေပါကည့ယ္။ ေခာထကားဘူး။ ကိုယ့က္ေခာင္းက သူx{1037}ေစာက္ေခါင္းေပါကဲကို အိခနဲ နစငားတယ္။ ၾကပ္ေတာ့ ၾကပ္ေနတာပဲ။ “ အာ့….. ထိုးထည့န္ၿပီ….” ပန္းအိဖဴ ဆတနဲ တုနါသားၿပီး ပါးစပလည္း အသံေလး တစကကယ္။

ဒီအသံကိုေတာ့ ကၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း ၾကားလိုကပါတယ္။ ေစာက္ေခါင္းေပါကဲ အဆုံးဝငားတဲ့ ကၽန္ေတာ့္ လကလယာ ေဘးx{1014}x{103D}စကာ ခပုံးလုံး အသားမx{103B}ောင္းx{1014}x{103D}စုနဲx{1037} ဖိညပားသလို ထိေတx{1037}ခံစားရတယ္။ လကလယ္ ထိပိုင္းကေတာ့ ခပုံးလုံး ေခာေခာ အရာတစုနဲx{1037} ထိမိေနတယ္။ ေစာကတဲမာ အရည္ၾကည္ေတ စိုေနတယ္။ ေစာကည္ေတကလည္း အေတာို မားတာ။ x{101B}မ္းx{101B}မ္းစိုေနတယိုx{1037}ေတာင္ ေပာနိုငယ္။ ေစာကတဲ အဆုံးဝငားတဲ့ လကလယို ကၽန္ေတာ ဆဲထုတနင္း လုပားေပးတယ္။ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ေစာကတို လက္ေခာင္းနဲx{1037} လိုးေပးတဲ့ သေဘာေပါ့။ စစခင္း ေလးငါးေခာကက္ေလာကိုေတာ့ ခပည္းဖည္း ဆဲထုတနင္း လုပယ္။ ေညာင့ဲ့ သေဘာမိဳးပါ။ လက္ေခာင္း ပနိုးသင္းတာမာလည္း အားထည့္ေပးတယ္။ ေဆာင့ိုး တယ္ေပာရမလားပဲ။ ခာတိတေလးဆိုတာ တုနခိုကိုကို ဖစ္ေနတာပဲ။ ကၽန္ေတာ့ဲx{1037} ေတာင္ေနတဲ့ လီးေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကလည္း တေငါ့ေငါ့ကို လုပိုx{1037}..။ လီးထိပာ အရည္ၾကည္ေတေတာင္ စိုလာေနတာ ရငဲမာလည္း ဖိုကနဲ ေအးကနဲ ကိုဖစိုx{1037}..။

ကၽန္ေတာ္ေတာင္ ဒီလိုဖစင္ အပိဳေပါကေလး ပန္းအိဖဴ ဘယိုစိတုပားၿပီး ဘယ္ေလာက္ ဖီလငက္ေနမယိုတာ ေပာေနစရာ လိုမယ္ မထငူး။ ဒီေကာငေလးက ေပါငို ကေပးတယ္။ ဒူးေကးေကးေလး ဖစယ္..။ ဖငို ပိုေနာက္ေကာ့ေပးေတာ့ ကိုယေပၚပိုင္းက ေရx{1037}ကိုေတာင္ ကိုင္းကတယ္။ ကၽန္ေတာလည္း သူx{1037}ေစာကတို ထိုးၿပီး လိုးေပးေနတဲ့ လကလယို ပိုၿပီး မနနကကဲx{1037} အားပင္းပင္း လုပားေပးတယ္။ လက္ေခာင္းနဲx{1037} လိုးတဲ့အရသာကို ပန္းအိဖဴ အပတံစားရေအာင္ ဖန္ေပးလိုကယ္။ သူမေစာကတဲက အရည္ၾကည္ေတ စိုၿပီး ထကာတာ အမားx{1039}x{101C}ကီးပဲ။ ေကာငေလး x{1014}x{103D}စါသုံးခါေလာက္ေတာင္ ၿပီးသားသလားေတာင္ မေပာတတူး။ ပန္းအိဖဴဟာ မတတပ္ေနတာမိဳးေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယေပၚပိုင္း ေရx{1037}ကိုင္းကၿပီး ဖငုန္းေပးထားသလိုေတာင္ ဖစ္ေနၿပီ။ သူx{1037}တငါးကလည္း အစမ္းကုနို တင္းကား တစက္ေနတာ။

အဲဒီဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို ဘယကဲx{1037} ကိုငယ္။ ဖစစယ္။ ေစာကတဲ ထိုးကလိေနတဲ့ ညာလကလယို ဆဲထုတ္ၿပီး ပန္းအိဖဴ စအိုေပါက္ေလးထဲ ေပာင္းထည့ိုကယ္။ “ အိုx{1037}….အိ…..အာ့…..ဟင့္…” ဖင္ေပါကဲ လက္ေခာင္းထိုးထည့ိုက္ေတာ့ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ပါးစပ အသံေလးေတ ေပၚလာပနယ္။ ကိုင္းကေနတဲ့ ကိုယထကိုင္းက ခပတတ္ ပနစာတယ္။ ညာလကလည္း ေနာကကို လမ္းလာတယ္။ ဖငိုထိုးထည့ာကို မx{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037} ဆဲထုတစိုx{1037} လကမ္းလာတာလားလိုx{1037} ထငိေသးတာ။ မဟုတါဘူး။ သူx{1037}စအိုေပါက္ေလးထဲကို x{101B}ုတရက္ လက္ေခာင္း ထိုးထည့ိုကာေၾကာင့္ ေကာငေလး တုနါလုပားသားလိုx{1037} လက အလိုလို လမ္းလာတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ ေရx{1037} ပနိုင္းကသားတယ္။ ကၽန္ေတာ ဖင္ေပါကစည့္၊ ေစာက္ေခါင္းထဲ တစည့္ ေပာင္းၿပီး အပီကို ထိုးကလိေပးတယ္။ ပန္းအိဖဴဟာ ကၽန္ေတာုပမ ငင္းကို မငင္းဘူး။ အပီကို ခံေနတာ။ ယုံနိုငရာေတာင္ မရိဘူး။ လိုးရငည္း ရမယိုတာ အကဲခတိတာေၾကာင့္ ကၽန္ေတာ ဖင္ေပါကဲx{1037} ေစာကတို လကလယဲx{1037} လိုးေနတာကို ရပိုကယ္။

လက္ေခာင္းအစား လီးေခာင္း ထိုးသင္းေတာ့မယ္ေလ..။ ဘယ္ေနရာမာ လိုးရရင္ေကာင္းမလဲလိုx{1037} အမန္ စဥ္းစားရတယ္။ လိုးရင္ အိမန္းထဲက ခုတငာ အသင့္ေလာုံးေနရာ ဆိုတာကိုေတာ့ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽန္ေတာ့္ အိပန္းက အိမ္ေပၚထပ္ ထပိုးအမိုေပၚမာ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအိပန္းကေန အိမင္းအဝငကို ေကာင္းေကာင္းမမငဘူး။ လိုးလိုx{1037}ေကာင္းေနတုန္း အိမင္းထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝငာလိုx{1037}က x{101B}ုတရက္ မမငိုင္။ အမနေပးေရာငုန္းဖိုx{1037} ဆိုတာကလည္း (ကၽန္ေတာဟုတူး ၊ ပန္းအိဖဴအတက္ေပာတာပါ) အထပိုးေပၚက ဆင္းရအုန္းမာ ဘာညာနဲx{1037} အဆငေပဘူး။ အိမင္းထဲ လူဝငာရငည္း ေစာေစာစီးစီး လမ္းမငိုင္ေအာင္ ၊ ပန္းအိဖဴအေနနဲx{1037}လည္း အမနုံး အဆင္ေပေပ ေရာငားနိုင္ေအာင္ ေနရာေကာင္းကို ေx{101B}းရမာ။ သိပၾကာx{1039}x{101C}ကီး ေတာ့ မစဥ္းစားလိုကပါဘူး။

ခကင္းဆိုသလိုပဲ ပန္းအိဖဴကို လိုးရမယ့္ေနရာေကာင္းကို စဥ္းစားမိတယ္။ အိမ္ေရx{1037}ဧည့န္းေလ…။ အဲဒီကေနဆိုရင္ ဝင္းတံခါးကို တန္းမငိုငယ္။ ၿပီးေတာ့ ပန္းအိဖဴတိုx{1037} အိမကမ္းက ဧည့န္းနဲx{1037} ခားထားတဲ့ နံရံမာ မလယ္ေပါကို တံခါးေသးေသးေလးတစုကလည္း ရိေနေသးတယ္။ အဲဒီတံခါးေပါကေသးေလးကို အသာခကင့ားလိုကယိုရင္ အေရးအေၾကာင္းဆို ပန္းအိဖဴ လဲ ဒီတံခါးကေန သူတိုx{1037} အိမန္းဘကမ္းကို လစနဲ ကူးေပးသားx{101B}ုံပဲ။ “ လာ…. ပန္းအိ .. ဧည့န္းထဲ သားရေအာင္…” ေကာငေလး တငါး တစက္ အသာပုတ္ၿပီး ေပာလိုကယ္။ “ ဧည့န္းထဲမာ ဘာလုပုံးမလိုx{1037}လဲ….” ေကာငေလးက မကေလးခီၾကည့္ၿပီး x{1039}x{100B}ုတုတုေလး ေပာတယ္။ “ ပန္းအိကို လိုးမလိုx{1037}ေပါ့…” ပိုင္ေနၿပီဆိုတာ သိလိုx{1037} ကၽန္ေတာလည္း တစစခပဲ ေပာခလိဳကယ္။ “ ဟာကာ…. ဦးစိုးေနာ္….” ေကာငေလးက မူx{1014}x{103D}ဲx{1037}x{1014}x{103D}ဲx{1037}ေလး ေပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽန္ေတာ္ေခၚရာေနာကိုေတာ့ လိုကာတယ္။ ကၽန္ေတာ္ ဆဲခၽတထားလိုx{1037} ဒူးဆစားေလာကို ေလာကေနတဲ့ ေအာကံေဘာင္းဘီက တုတဲထားသလို ဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေကာငေလး လမ္းေလာကတာ အဆငေခာဘူး။

တုံx{1037}ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}း ဖစ္ေနတယ္။ “ ေအာကံေဘာင္းဘီ ခၽတားခဲ့ပါလား..” “ အို…..မခၽတူး…” “ ခၽတဲ့ပါက… ပန္းအိကလည္း….” “ ဟင့င္း…ဟင့င္း…..” ပန္းအိဖဴက ပါးစပသာ ဟင့င္းေပာေနတာ …။ ကၽန္ေတာ သူx{1037}ေအာကံေဘာင္းဘီကို ဇိုးဇတို ခၽတလိဳက္ေတာ့ ဘာမ မေပာဘူး။ ေခေထာကစကိုေတာင္ အလိုကင့္ x{1039}x{101E}ကေပးၿပီး ကူညီေသးတယ္။ “ ဘာမန္းလည္း မသိဘူး… မခၽတါနဲx{1037} ဆိုတာ အတင္းခၽတာပဲ…” x{1014}x{103D}ုတမ္းေလး မစူတစူ၊ မက္ေစာင္းေလး မခိတခိတဲx{1037} ေပာလိုက္ေသးတယ္။ “ သူက x{101B}ုတ္ေနတာပဲဟာ… ခၽတစားခဲ့မေပါ့…” “ အို…..ဘာx{101B}ုပာလဲ…ဟင့္…..” ကၽန္ေတာ ဘာမ ဆကေပာေတာ့ဘူး။ ေအာကံေဘာင္းဘီေလးကလည္း ကၽတကားၿပီေလ။ ခၽတူလိုကဲ့ ေအာကံေဘာင္းဘီေလးကို ၾကမ္းပင္ေပၚ ပစတယ္။ ေကာငေလးရဲx{1037} ဘယက္ေမာင္းကို ညာလကဲx{1037} ခပင္းတင္း ဆုတိုင္ၿပီး ဧည့န္းဆီကို ဆဲေခၚထုတာတယ္။ ပန္းအိဖဴဟာ ကၽန္ေတာဲေခၚရာေနာကို အသာေလး လိုကာတယ္။ လိုကာတဲ့ ေကာငေလးရဲx{1037} အေပၚဘက ဘေလာကကx{103E} ၾကယီးအားလုံး ပဳတိုx{1037}..။ ဆူၿဖိဳးစ နိုx{1037}အုံသားေလးx{1014}x{103D}စုဟာ အေဖးသားနဲx{1037}..။

ေအာကိုင္းက စကပိုတိုေလးဟာလည္း ေလာ့တိေလာ့ရဲ ဖစိုx{1037}..။ ကၽတကေအာင္ ပန္းအိဖဴက လကေလးတစကဲx{1037} ကိုငိန္းထားရတယ္။ ခာတိတရဲx{1037} ကိုယ္ေပၚက ဘေလာကဲx{1037} စကပိုေလးတိုx{1037}ကို အခိနေx{101B}း ဇတနဲ ခၽတစိုငာကို ကၽန္ေတာားလညယ္။ ငယယ္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု အပိဳေပါကေလးကို ကိုယုံးလုံးခၽတ္ၿပီး အပီလိုးရေတာ့မာမိုx{1037} ကၽန္ေတာ့င္ေတ အေတာုန္ေနတာ။ ကၽန္ေတာ့္ ငပဲx{1039}x{101C}ကီးဟာလည္း ဘာေတာငလဲ မေမးနဲx{1037} ။ မတ္ေနတာပဲ။ မာေနတာပဲ။ လိုးခငိတ္ ထန္ေနလိုx{1037}လား မေပာတတူး။ ေကာငေလးက ေခၚရာကို အသာလိုကာေနတာကိုေတာင္ ကၽန္ေတာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ဧည့န္းထဲ ဆဲေခၚထုတာတယ္။ ကၽန္ေတာ ပန္းအိဖဴကို သိုင္းဖကိုကယ္။ ေကာငေလးကလည္း ကၽန္ေတာ့ငငဲ အလိုကင့္ တိုးဝငာတယ္။ သူလည္း အဖကေပx{1037}ခံခင္ေနတာ သိသာလပါတယ္။ ကၽန္ေတာ နမ္းဖိုx{1037} အသာကိုင္းခလိဳက္ေတာ့ ပန္းအိဖဴကလည္း သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို အလိုကင့္ ေမာ့ေပးရာတယ္။

အစကေတာ့ ခာတိတကို ပါးနမ္းမလိုx{1037}ပါပဲ။ ေမာ့ေပးလာတဲ့ မက္x{1014}x{103D}ာေလးေပၚက x{1014}x{103D}ုတမ္းပါးေလးေတက x{1014}x{103D}င္းဆီဖူးလို စူစူx{101B}x{101B}ေလး ဖစ္ေနတာ မငေတာ့ ပါးနမ္းမေနေတာ့ပဲ အဲဒီx{1014}x{103D}ုတမ္းဖူးဖူးx{101B}x{101B}ေလးကိုပဲ ကၽန္ေတာ့ါးစပဲx{1037} ဖိကပုံခဲလိုကယ္။ “ အင့္….အင္းအင္း……..အင့္…..” ေကာငေလး ပါးစပ အသံေလးေတ ေပၚထကယ္။ ပါးစပင္း အပိေနတာဆိုေတာ့ သူx{1037}အသံေလးေတ ကၽန္ေတာ့ါးစပဲ ဝငာသလိုပဲ။ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} x{1014}x{103D}ုတမ္းဖူးဖူးေလးေတကို မင္းၿပီး စုပမ္းရင္း သူx{1037}နိုx{1037}ေတကို ဆဲကိုငုတယယ္။ ဘေလာကငတ္ ၾကယီးအားလုံး ဖဳတ္ၿပီး ဖင့္ေပးထားတာမိုx{1037} ပကတိ နိုx{1037}အုံသားေတကို အားပါးတရ ကိုငယတာ အေတာ္ေလးကို ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး ထားထားပည့ည့္ ရိေနၿပီဆိုတာ ကိုယုံးလုံးခၽတ္ၿပီး ကကနန ၾကည့္ေတာ့မ ပိုပီပီပငင္ ေတx{1037}ရတယ္။ ေစာက္ေမးမေပါက္ေသးလိုx{1037} ကတုံးေပာင္ေလးဖစ္ေနတဲ့ ေစာကတ္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးကလည္း ေဖာင္းေဖာင္းအိအိနဲx{1037} လိုးခငရာ…..။ “ ဟို အေပၚသား…..” ကၽန္ေတာ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိုင္ ဆိုဖာခုံx{1039}x{101C}ကီးကို ေမးေငါ့ပၿပီး ေပာလိုကယ္။ ေကာငေလးဟာ ဘာတစန္းမ ပနေပာရာဘူး။ ကၽန္ေတာ္ေပာသလို လုပယ္။ ဆိုဖာခုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚ သားထိုငယ္။ ကၽန္ေတာည္း ကၽန္ေတာ့ိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတကို မနနၽတစိုကယ္။ ဟုတယ္ေလ… ၊ အလိုးခံမဲ့ ေကာငေလးက ဗလာကင္းေနတာဆိုေတာ့ တကိုးမယ့္ ကၽန္ေတာည္း အဝတစားေတ ဝတက္x{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေနလိုx{1037} ဘယင့္ေတာာလဲ။ ေကာငေလးလိုပဲ ကိုယုံးတီး ဖစ္ေနမေပါ့..။ ကၽန္ေတာ စပိုx{1037}ရပဲx{1037} ပုဆိုး ဝတားတာပါ..။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိုင္ ဆိုဖာအစနာ တငါးေလးတင္ၿပီး အသာထိုငင္း ေခါင္းေလးငုံx{1037}ထားတယ္။

ေကာငေလးဟာ စိတရမ္းထ၊ ေစာကတရမ္းယားၿပီး သိပို အလိုးခံခင္ေနေပမယ့္ အပိဳေပါကေလးဆိုေတာ့ ကိုယုံးတီးဖစ္ေနတဲ့ ေယာက္ားx{1039}x{101C}ကီးတစ္ေယာကို ရဲရဲ ၾကည့ိုx{1037} စိတရဲေသးပဲ ရက္ေၾကာက္ေနပုံပါပဲ။ ကၽန္ေတာလည္း အဝတ္ေတ အမနၽတၿပီးတာနဲx{1037} လီးx{1039}x{101C}ကီး အေတာငားနဲx{1037} ပန္းအိဖဴရိေနတဲ့ ဆိုဖာခုံx{1039}x{101C}ကီးဆီ သားတယ္။ ေခတစမ္းx{1014}x{103D}စမ္းေလာက္ လမ္းၿပီးမ အပိဳစစစ္ ပါကငိတ္ေလးကို ပါကငင့္ၿပီး အပိဳရညကိုးတဲ့အခါ အပိဳေမးပါး စုတတိုx{1037} ေသးထကာမိဳးေတ ဘာေတ ဖစိုငာကို စဥ္းစားမိတယ္..။ ေကာငေလးေရာ ကၽန္ေတာ္ေရာ x{1014}x{103D}ာထနမၼကင္းေနမာမိုx{1037}၊ အရည္ေတ အေတာို ထကယိုတာလည္း ေတးမိတယ္။ ေကာငေလးကို တကိုးမဲ့ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိုငိုဖာခုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚမာ ေပကုနင္ မေကာင္းဘူး။ ပx{103F}နာေတာင္ တကိုငယိုx{1037}လည္း အထာေပါကယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခၽတထားတဲ့ ကၽန္ေတာ့ုဆိုးကို ပန္ေကာကူရတယ္။ မတတိုငူးေလ။ ဒီပုဆိုးခင္းၿပီး လိုးရမာပဲ။ ဆိုဖာခုံေပၚမာ ပုဆိုးကို အသာဖနx{1037}င္းလိုကယ္။ ၿပီးေတာ့ ပန္းအိဖဴကို ပုဆိုးခင္းထားတဲ့ ဆိုဖာခုံေပၚ ပကကနိပကားဖစ္ေအာင္ အသာဆဲၿပီး လဲခတယ္။ ေကာငေလးကလည္း ကၽန္ေတာကဲသလို အလိုကင့္ေလးပါလာၿပီး ပကကိပ္ေပးတယ္။ “ ဦးစိုး…. ဘာ….ဘာ..ဘာလုပလိုx{1037}လဲဟင္” အသံတုနုန္ေလးနဲx{1037} ေမးရာတယ္။ “ ပန္းအိကို လိုးမလိုx{1037}ေပါ့က…” ကၽန္ေတာ ပန္ေဖတယ္။

ေပါင္ၾကားက သူx{1037}ေစာကတ္ေလးကိုလည္း ကိုင္ၿပီး အသာပတ္ေပးတယ္။ ေကာငေလး လုပုပါခါ ဖစယ္။ “ ေကာင္းပါ့မလား ဦးစိုးရာ….” “ ေကာင္းပါတယ…၊ ပန္းအိလည္းေကာင္း၊ ဦးလည္းေကာင္း၊ x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံး ေကာင္းမာပါ။ လိုးမယ္ေနာ္….ဟုတား…” “ ဟို…ဟို……ဗိုက္x{1039}x{101C}ကီးမာ ေၾကာကယ္…ဟင့္…” ငိုသံေလးပါလာတယ္..။ “ အဲဒါ စိတ…၊ ဗိုကx{1039}x{101C}ကီးေစရဘူး…၊ ဘာမ ပူမေနနဲx{1037}..” “ တကယား …ဦးစိုးရာ…” “ တကယါ ပန္းအိရ..၊ ဗိုကx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ လိုးတဲ့နည္းေတ ဦးစိုး သိပါတယ္…” “ ဦးစိုးက ဘယို သိတာလဲ…၊ ဘယူx{1037}ကိုမား ဗိုကx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ လုပ္ေနတာလဲ…ေပာစမ္း…” ပx{103F}နာပဲ..။ အခားမိန္းမေတကို ကၽန္ေတာိုးေနတဲ့အေၾကာင္း (အခုအခိနာ) ဒီေကာငေလးကို ေပးသိလိုx{1037} ဘယစာလဲ..။ အဆင္ေပေအာင္ x{1039}x{101C}ကံဖန္ေပာမ…။ “ ဒီလိုပဲ…ဗီဒီယိုကားေတၾကည့္၊ဘာညာနဲx{1037} သိတာေပါ့…ပန္းအိေလးရ…” “ ဗီဒီယိုကားေတထဲမာ ဗိုကx{1039}x{101C}ကီးေအာင္ လုပဲ့နည္း ပါလိုx{1037}လား…” “ ပါတယ္…” “ သမီး ၾကည့ငယ္…” “ ၾကည့မယ္…ၾကည့မယ္…အခုေတာ့ လိုးၾကရေအာင္ေနာ္..၊ ဒူးx{1014}x{103D}စုံးေထာင္ၿပီး ေပါင္ေလးခပားကား လုပ္ေပးထား…၊ ဟုတ္ၿပီ….လိမၼာတယ္..” စိတ္ေတထေနတဲ့ ေကာငေလးပဲ။

ဗိုကx{1039}x{101C}ကီးေစရပါဘူးလိုx{1037} အပတာမခံလိုကာနဲx{1037} ကၽန္ေတာိုင္းတဲ့အတိုင္း အလိုးခံဘိုx{1037} အသင့ေနအထား ပင္ေပးပါေလေရာ…။ “ ဘာလိမၼာတာလဲ… သူလုပမာမိုx{1037}လိုx{1037}….ဟနx{1037}္……” ဒူးေလးေထာင္၊ ေပါငန္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္း ကားေပးရင္းက မက္ေစာင္းေလး ခိတ္ၿပီးေတာင္ ေပာလိုက္ေသးတယ္။ ကၽန္ေတာ ဘာမပနေပာပါဘူး။ ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲ ရယဲကဲ လုပ္ၿပီး ပန္းအိဖဴအေပၚ တကတယ္။ ေကာငေလးက အလိုးခံဖိုx{1037} အသင့ိေနေပမယ့္ ကၽန္ေတာ သူx{1037}ေစာကတဲ လီးကို တစါတည္း ထိုးမသင္းေသးဘူး။ ေစာကတဝမာ လီးေတ့ေထာက္ၿပီး အသာပတ္ေပးတယ္။ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုထတတ္ အပိဳမေလးရဲx{1037} ယငိုမမသန္းဖူးေသးတဲ့ အပိဳစစစ္ ေစာကတ္ေလးမိုx{1037}လား မသိဘူး။ အိအိၿဖိဳးၿဖိဳးေလးနဲx{1037} ေတ့ေထာကိေနတဲ့ လီးထိပတဆင့္ ထူးခားတဲ့ အေတx{1037}အရသာဟာ ကၽန္ေတာ့စိုယုံးကို ဖိန္းရိန္းသားေအာငို ပနx{1037}္x{1014}x{103D}ံx{1037}လာတယ္။ အပိဳေပါကေလး ပန္းအိဖဴဟာလည္း သူx{1037}ေစာကတာ ပထမဆုံးအx{1039}x{101C}ကိမ္ ဦးဦးဖားဖားဆိုသလို လီးေတ့ကပတ္ေပးတာ ခံရလိုx{1037} လူးလနx{1037}္ေနတာပါပဲ..။

“ အို….ဟင့္ ဟင့္….. ဘယိုလုပ္ေနတာလဲ ဦးစိုးရယ္… ၾကည့ါလားလိုx{1037}…ဟင့င့င့္….” “ ပန္းအိ ေစာက္ေစ့က သိပပဴးေသးဘူး…၊ ဒါေၾကာင့္ေစာက္ေစ့ပဴးထကာေအာင္ လီးနဲx{1037} ေတ့ပတ္ေပးေနတာ၊ လိုးတဲ့အခါမာ ေစာကတ္ေဖာင္းတက္ၿပီး ေစာက္ေစ့ပဴးထက္ေနမ ဖီလငပည့တာ…မတားေနာ္…” “ ဟာ….ဟို…အို……..မသိဘူး…မသိဘူး…” “ မယားကေလးကလည္းကာ… နားလည္ေအာင္ သင္ေပးေနတာကို ..နားေထာငေပါ့..” “ သား….ဘာမယားေလးလဲ…၊ သမီးနဲx{1037} ဦးစိုးက မဂx{1039}x{1004}လာေဆာငာမိုx{1037}လိုx{1037}လား..” “ မဂx{1039}x{1004}လာမေဆာငည္း လိုးေတာ့မာပဲဟာ၊ လိုးၿပီးရင္ေတာ့ လူမား သိသိမသိသိ၊ ပန္းအိက ဦးစိုးမယားေလး ဖစားၿပီပဲဟာ…” “ ဟာ…..ဦးစိုးေနာ္…. ရကရာေတ ေလာက္ေပာမေနနဲx{1037}…ကာ…” “ ဘာမား ရကရာလိုေတာ့လိုx{1037}လဲ..ပန္းအိရာ..၊ ကဲ ေပာၾကည့မ္း…၊ သမီးေစာကတ္ေလးထဲ ဦးစိုးရဲx{1037} လီးx{1039}x{101C}ကီး သင္းၿပီး လိုးေပးပါေတာ့ လိုx{1037}…” “ ဟင့င္း..ဟင့င္း……မေပာရဲဘူး….” “ ဘာလဲ…အလိုး မခံခငိုx{1037}လား….ပန္းအိက…” “ ဟာ…ရကယ္…ဦးစိုးရ…ကၽတ္…….” “ ရကေနပါနဲx{1037} လိုx{1037} ေပာၿပီးၿပီပဲ၊ ပန္းအိနဲx{1037} ဦးစိုး လိုးၾကေတာ့မာ…၊ ကိုယ့ို လိုးမယ့ူကိုမား ရက္ေနရေသးလား ..ေပာလိုကမ္းပါ ..ပန္းအိရဲx{1037}…” ေကာငေလး ေစာကတို လီးနဲx{1037} ပိုၿပီးဖိေပးပတ္ေပးလိုကယ္..။

အဖုတာ ေဖာင္းေဖာင္းလာသလို အရည္ၾကည္ေတဟာလည္း စိုစိုထကာေနၾကတာပဲ..။ “ ဟို…..ဟို…..သမီး….ဟို…ဟာ….ေပာလိုx{1037}မထကူးကာ…အို…ဟင့္…ယားတယ္…ဦးစိုးရဲx{1037}… လုပ္ေလ..လုပ္ေတာ့…..” ေကာငေလး အရဲစနx{1037}္ၿပီး x{1039}x{101C}ကိဳးစားေပာခလာတယ္။ ဒီထက္ တစစခေပာၿပီး၊ ဒီထက္ ပိုစိတလာေအာင္ ကၽန္ေတာ ထပစယ္။ ေစာကတို အသာၿဖဲၿပီး၊ အာတာတာ ၿပဲတဲတဲဖစာတဲ့ ေစာကတကဲေၾကာင္းတေလာက္ လီးဒစိပဲx{1037} အထက္ေအာက္ (ထယိုးသလိုမိဳး) ပနနိုးပတယ္။ “ အို အို….. ဟင့္..ဦးစိုးရာ………..အေမ့…ဟင့္…” “ေပာေလကာ….ဦးစိုးေပာခိုင္းထားသလိုမိဳး…ေပာလိုကမ္းပါက….” “ ဟင့င့္….သမီးကို လိုးပါေတာ့ ဦးစိုးရ၊ ဦးစိုးရဲx{1037} လီးx{1039}x{101C}ကီး ထိုးသင္းလိုကါေတာ့ ..ဟင့င့္…..လိုးေလ… တကိုးစမ္းပါ ရင့္….” စိတရမ္းထလာေအာင္ ဆေပးလိုက္ေတာ့ ေကာငေလး မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။

ပါးစပ ထုတ္ေပာလာတယ္။ တစစခ စကားလုံးေတ ထုတ္ေပာလိုကတာေၾကာင့္ အရမ္းေတာ့ ရကားရာမာပဲ။ ကိုယုံးတီးခၽတားတဲ့ သူx{1037}တစိုယုံးေတာင္ ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာငန္းသားတာ မငိုကတယ္။ ရကိတ္ေၾကာင့္ မက္x{1014}x{103D}ာနီx{101B}ုံတငကဘူး၊ တစိုယုံး နီရဲသားတာ..။ “ ဟုတ္ၿပီ…ဒီလိုမိဳးေပာလိုက္ၿပီးတာပဲ၊ ကဲ….လိုးေတာ့မယ္…ေပါငားေပးထား…” “ ကားေပးထားတာပဲ ဦးစိုးရဲx{1037}…. ဟင့္…” “ ဒီထက္ ပိုကားလိုက္… ဟုတ္ၿပီ… ” ကၽန္ေတာ လီးကို အသာဖိထိုးၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆိုသလိုပဲ ဖိေဆာင့င္းခလိဳကယ္။ သူx{1037}ေစာကတဲ ဝင္ေအာငသင္းေသးပါဘူး။ ေဘးေခာိုးပစိုကာ။ ေခာိုးတယိုတာမာ ေစာကတကဲေၾကာင္းအတိုင္း ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ထိုးကေလာငလိုဖစ္ေအာင္ လုပိုကာ။ ေစာက္ေစ့ကိုလည္း ထိမိသားတာေပါ့။ အပိဳမေလး စိတိုထလာေအာင္ ဖနိုကာေလ။ “ အိုး…မားမား…ဟာ ေဘးေခာကားၿပီ… ၊ အရမ္းx{1039}x{101C}ကီး ဖိထိုးခလိဳကာကိုး….” အရမ္းကို အလိုးခံခငိုx{1037} လီးကို တမ္းတေနတဲ့ ေကာငေလး လီးက သူx{1037}ေစာကတဲ မဝငဲ ေဘးေခာကားေတာ့ အားမလိုအားမရ ေပာတယ္။ ဒီအေပာေလးက ကၽန္ေတာ့ားထဲမာ ခိဳဆိမ့ားတာပဲ..။ “ ဟုတ… ကဲ ေစာကတေပါကမာ တည့္ေအာင္ ဆဲေတ့ေပးပါလား…” “ အိုး…. ေတ့မေပးနိုငါဘူး…. ကၽတ္…တကယ္ ရစာပဲ…” “ ရစာမဟုတါဘူး..၊ ပန္းအိရဲx{1037}….၊ ဆဲေတ့မေပးရင္ ဒီလိုပဲ ေဘးေခာက္ေနမာေပါ့…..၊ လုပါကာ…. ေတ့ေပးစမ္းပါ ပန္းအိက လိမၼာသားနဲx{1037}…” “ ဟနx{1037}္….. လာပန္ၿပီ…. ဘာလိမၼာတာလည္း….၊ မေပာခငူး…. ..၊ ကဲ….ေပးေပး….” ေကာငေလး ရဲမယ့ဲေတာ့လည္း အပီဘဲ။

ကၽန္ေတာ့္ ငပဲေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကို အလယ္ေလာကေန ညာဘကကဲx{1037} ဇတို ဆဲကိုင္ၿပီး သူx{1037}ေစာကတမာ ေတ့ေပးလိုကယ္။ “ ကဲ….. ေတ့ေပးထားၿပီ…. သင္းေလ….” ေတ့ေပးတာနဲx{1037} ခကင္း ဖိထိုးမသင္းေသးလိုx{1037} ေကာငေလး မေကနပလို ေပာလိုက္ေသးတယ္။ “ ေအာ္….. ေအးေအး…. သင္းၿပီ….” ကၽန္ေတာ အသာေလး ဖိခလိဳကယ္။ ေစာကတမာ ပန္းအိဖဴကိုယိုင ေသေသခာခာ ဆဲေတ့ကပ္ေပးထားတာဆိုေတာ့၊ အသာဖိထိုးခလိဳကဲ့အခါ ကၽန္ေတာ့္ လီးဒစိပူးပိုင္း တစကသာသာေလာက္ ေကာငေလးရဲx{1037} ေစာက္ေခါင္းေပါကဥ္းကဥ္းေလးထဲ ဝငားတယ္။ ေအာ္…. စကားသင့ိုx{1037} ေပာထားရအုန္းမယ္..။ ကၽန္ေတာ့ီးက () လကေလာက္ ရည္ၿပီး ကပုံးေလာက္ တုတာ။ ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးက သုံးလကေလာက္ ရိတယ္။ လီးထိပေရပားကို ဖတထားဘူး..။ ဒါေပမယ့္ လီး အပတ္ေတာင္ေနတဲ့ အခိနိုရင္ေတာ့ အေရပားက ဒစစုလုံးကို မဖုံးဘူး..။ လီးဒစိပားပိုင္းမာ လကဝက္ မရိတရိေလာက္ ေပၚေနတယ္။ ပန္းအိဖဴ ေစာကတဲ လီးသင္းလိုကဲ့အခိနာ ကၽန္ေတာ လီးထိပ အေရပားကို ေအာကဲခၿပီး ဒစ္ေဖာထားဘူး။

ဒီေတာ့ လီးဒစိပူးမာ ငါးမူးပား ဝိုင္းေလာကဲ အေရပား အာတာတာေလး ဖစ္ေနတာ။ ပန္းအိဖဴက အသကယယ္ အပိဳေပါကေလး..။ သူx{1037}ေစာကတလည္း ပါကငိတ္..။ ကဥ္းကဥ္းကေလး..။ ဒီေစာကတဥ္းကဥ္းကေလးထဲကို ကၽန္ေတာ့္ လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037} ထိပိုင္း တစကေလာက္ ဝငားတာဟာ တင္းၾကပည့ိပ္ေနတာပဲ..။ လီးဒစာ ဖုံးအုပ္ေနတဲ့ အေရပားကေတာ့ ဒစိပူးနဲx{1037}အတူတူ ေစာက္ေခါင္းေပါကဥ္းကဥ္းေလးထဲ လိုကငသားဘူး.. ။ တစံၿပီး လိပန္ေနခဲ့တာ..။ ေစာကတ္ေလးထဲကို ဝငားေလၿပီဖစဲ့ လီးဒစိပူး တစကသာသာရဲx{1037} ေအာကကားမာ ရစ္ၿပီး ဖုထစစစယ္။ အဲဒီအေရပားအလိပရစ ပန္းအိဖဴရဲx{1037} ေစာက္ေခါင္းေပါကဝကို ပိပိရိရိ ကိုထိမိ ဖိမိေနတာ..။ လီးဒစိပူးပိုင္း တစကေလာက္ ထိုးသင္းထားတာမိုx{1037} ပန္းအိဖဴရဲx{1037} အပိဳစစစ္ ေစာက္ေခါင္းေပါကကဥ္းကဥ္းေလးဟာ တင္းေပာင္ေနတာ။ ကၽန္ေတာ့ီးဒစိပိုင္းကို သားေရကင္း အသစကကဲx{1037} ခပင္းတင္း ပတညားသလိုပဲ..။ ၿပီးေတာ့ တင္းေပာငစ္ေနတဲ့ ေစာက္ေခါင္းေပါကနဲx{1037} ဖုတုတု ထစစစစ္ေနတဲ့ ကၽန္ေတာ့ီးထိပေရပားတိုx{1037} ထိမိေနတဲ့ အေတx{1037}ကလည္း အေတာို ထူးတယာ..။

ကၽန္ေတာာ လကထပေသးေပမယ့္ မိန္းမေတာ့ လိုးဖူးပါတယ္။ လိုးဖူးတာမ တစါx{1014}x{103D}စါေလာကာ မဟုတူး..။ ကၽန္ေတာ့္ အဆကစ္ေနတဲ့ မိန္းမေတနဲx{1037} အx{1039}x{101C}ကံအဖန္ ဖစိုင္း မၾကာခဏဆိုသလို လိုးေနေဆာ္ေနတာဆိုေတာ့ မိန္းမေစာကတဲ ကၽန္ေတာ့ီး ထိုးသင္းရတာ ကၽန္ေတာ့ဖိုx{1037} အထူးအဆန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုပါေတာ့..။ ဒါေပမယ့္ ပန္းအိဖဴလို အပိဳဖစာစ ၊ ငယယ္x{101B}ယ္x{101B}ယ္ ခာတိတေလးမိဳးကိုေတာ့ အရင မလိုးဖူးေသးဘူး..။ အခု ပန္းအိဖဴဟာ ကၽန္ေတာ့တက္ ပထမဆုံး လိုးရတဲ့ အပိဳေပါက္ ခာတိတေလးပဲ..။ အပိဳးဖစာစ မိန္းမငယ္ေလးရဲx{1037} ကဥ္းၾကပဲ့ အဖုတိေတx{1037}မုကေတာ့ လကားခါရေလာက္ေအာငို ထူးကဲပါတယ္ ဗာ..။ ဒစ ထိပူးပိုင္း တစကသာသာေလာကဲ ဝင္ၿပီး တစ္ေနတာမိုx{1037} ကၽန္ေတာ အသာပဲ ထပိထိုးသင္းလိုကယ္.။ သုံးလကသာသာေလာကိတဲ့ ဒစ္x{1039}x{101C}ကီး တစုလုံး ေစာကတ္ေလးထဲ မဳပငားေရာ…..။ လီးထိပစို ဖုံးေနတဲ့ အေရပားကေတာ့ လနသလိုဖစ္ၿပီး ၊ ဒစရင္းပိုင္းနားကိုလိပလာတယ္..။ ဒစရင္းပိုင္းမာ ဖုတစစ္ေလး ဖစားတာေပါ့..။

“ အား…ကၽတၽတ္….. ဝငာၿပီ ဦးစိုးရဲx{1037}…၊ ဟင့င့္….. ဝငာၿပီ…” “ ဘယိုေနလဲ ပန္းအိ..၊ ေစာကတဲမာ နာေနလား… ၊ ၾကပ္ေနလား…” “ တစိဳးx{1039}x{101C}ကီးပဲ ဦးရ…. နာတာေတာ့ မဟုတူး…၊ ဟိုေလ…. တစိုx{1037}ဆိုx{1037}နဲx{1037} ၾကပပပ္x{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေနတာ ၊ ေအာင့ည္း ေအာင့လိုပဲ…” “ ေကာင္းေရာ ေကာင္းရဲx{1037}လား…” “ အင္း… ေကာင္းတယ္….၊ ဦးစိုးက တကယိုးတာပဲ…” “ ဘာဆိုးတာလဲ.. ပန္းအိရဲx{1037}… လိုးေနတာပါ..ဟဲဟဲ…” “ သား… တကယ္ အေပာ ပကကယ္…” “ ေအာ္… ပန္းအိကလဲ… အခုလိုးေနတာမိုx{1037} လိုးတယ္ ေပာတာ……..” “ ေတာမ္းပါ..၊ ဒီစကား နားရကရာx{1039}x{101C}ကီး ၊ မေပာနဲx{1037}… ဟန္း…” “ အလိုးခံရတာ ေကာင္းတယ္ေနာ္…” “ သား…. မသိဘူး… လာမေမးနဲx{1037} ဟင့္…” ကၽန္ေတာ သူx{1037}နိုx{1037}သီးေခါင္းေလးx{1014}x{103D}စုကို စုံကိုင္ၿပီး ခပစစ္ေလး ဆဲရင္း ဆကိထိုးသင္းလိုကာ၊ ေနာကပ္ လီး x{1014}x{103D}စကေလာက္ ေစာကတဲ ထပငယ္။ “ ဗစ္…. ဘုဘု….ဗစ္….” လီးဝငားသံ မတိုးမကယ္ ေပၚထကယ္။ “ အား….အီး….အီး…. နာတယ္…နာတယ္….အ….အခုမ တကယာတာ ဦးစိုးရ… အားအား….” လီးx{1039}x{101C}ကီးက တစကီးပါး ဝင္ၿပီး၊ သူx{1037}ေစာက္ေခါင္းေပါကဲက အပိဳေမးပါးကိုလည္း ထိုးမိေထာကိသားတာေၾကာင့္ ေကာငေလး x{101B}ုံx{1037}မဲ့ညည္းx{1039}x{100B}ူတယ္။

ကၽန္ေတာ့ငတို တန္းထားတာကလည္း ပိုအားမားလာတယ္။ အခု ငယယ္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု အပိဳေပါကေလးရဲx{1037} အပိဳအေမးပါးကို လီးနဲx{1037} ထိမိေထာကိသားတာေၾကာင့္ စိတရမ္းထလာတယ္..။ ဒီအေမးပါးကို ထိုးေဖာက္ၿပီး အပိဳရညက္ ပါကငင့စငဲ့ ေဇာေတ ဟုန္းခနဲကို ထထာလာတာပဲ..။ ဒါေၾကာင့္ လီးတစက္ေလာက္ ထိုးသင္းလိုကဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ ေကာငေလး နာနာကငင္ ဖစ္ၿပီး x{101B}ုံx{1037}မဲ့ညည္းတားေနေပမယ့္ မညာတာနိုင္ေတာ့ပဲ အားထည့္ၿပီး ဆကိေဆာင့္ ေဆာင့ိုးသင္းလိုကိပါတယ္။ ရက္ေတာ့ ရကကာ ကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုးခငဲ့ ေဇာကလည္း သိပန္ေနတာကိုး..။ “ ေအာငေလး…ေလး… ေသပါၿပီ ဦးစိုးရ…၊ နာလိုကာ… နာတယ္..နာတယ္…အား.. မရဘူးထငယ္..ဦးစိုးရဲx{1037} ..ဆကင္းလိုx{1037} မရဘူး..၊ အရမ္းနာေနတယ္… မလုပဲx{1037} ဖယ္..ဖယ္… အား အား…” ပန္းအိဖဴသည္ ငင္းဆန္ေနေပမယ့္ ကၽန္ေတာေတာ့ လီးကို ဆကင္းေနပါတယ္။ အခုအေနအထားမာ လီးအဆုံးဝင္ေအာင္ ထိုးသင္းၿပီး အပီလိုးေပးမသာ ဖစယိုတာ ကၽန္ေတာ္ သိတယ္။

ဒါမ ေကာငေလးလည္း အလိုးခံရတဲ့ ဖီလငပည့ဝရၿပီး အရသာေကာင္းေကာင္း ေတx{1037}မာ..။ အလိုးခံရတာကို သေဘာကစဲမက္ၿပီး ေနာက္ေနာငိုလည္း ထပိုးဖိုx{1037} အခင့လမ္းေတ ရမာ မဟုတား..။ အခုမ လီးပနုတိုကိုx{1037}ကေတာ့ ပန္းအိဖဴအေနနဲx{1037} အရသာ မခံစားရေတာ့ပဲ ၊ နာတာကိုပဲ သိၿပီး အလိုးခံရမာကို လနx{1037}နx{1037}္ေၾကာက္x{101B}ံx{1037}သားလိမ့ယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆကိထိုးသင္းတာ..။ အပိဳအေမးပါး စုတတ္ ေပါကားၿပီး အေပၚက အပီခထိုးထည့ာဆိုေတာ့ ေကာငေလး x{101B}ုန္းကန္ေနေပမယ့္ လီးကေတာ့ ဝငါတယ္။ x{101B}ုန္းကန္ေနတာကလည္း လီးပိုဝင္ေအာင္ ထိုးသင္းဖိုx{1037} ကူညီေပးေနသလို ဖစ္ေနတာကိုး..။ “ အား..အား…နာတယ္… ေသၿပီး ဦးစိုးရယ္…၊ သမီးကို အေသသတ္ေနတာလား..နာလခည့ဲx{1037}…၊ ေတာါေတာ့..အားအား….ေပာလိုx{1037}လည္း မရဘူး..၊ သင္းေနတာပဲ..အား……အား……..” “ ခဏပဲ နာမာပါ ပန္းအိရာ…၊ ခဏေလးပါ..၊ ေဟာၾကည့္..လီးအကုနငားပါၿပီ… မၾကာခင္ ေကာငာေတာ့မာ..” “ အိုး…. ဘာေကာင္းမာလဲ…၊ ဦးစိုး…အရမ္းထိုးတယာ… သိပာတာပဲ..၊ ကၽတ္..ကၽတ္…. ဟင့္..ဟင့္..ဟင့္….” ကၽန္ေတာလည္း လီးတစကာသာေလာကဲထုတိုက္၊ အသာဆတနဲ ပနိသင္းလိုက္ လုပ္ေပးတယ္..။

ၿပီးေတာ့ သူx{1037}ပါးေလးတစကို x{1014}x{103D}ာေခါင္းမx{103B}ပငားေအာင္ ဖိနမ္းၿပီး ေပးလိုကယ္..။ “ ဘယိုလဲ… အလိုးခံရတာ ေကာင္းလာၿပီ မဟုတား..” “ ဟာ…မသိဘူး…၊ ဘပ္…. အာ့…အ..အာ….ဟာ့…ဖည္းဖည္း…ဦးစိုးရယ္… အရမ္းx{1039}x{101C}ကီး မဖိပါနဲx{1037}… ဟင့္….” “ ဒါ ဖိတာမဟုတူး…ပန္းအိရဲx{1037}..၊ ေဆာင့ိုးတာ….” “ သား သား…. ဦးကလဲ ေပာပန္ၿပီ….” “ ဘပ္….ဘပ္….ဘပ္……” သုံးခက္ ခပင္းပင္း ေဆာင့္ေပးလိုကယ္..။ “ အား….မားမား…. ဟင့္… နာတယ္ ဦးစိုးရ..ဖည္းဖည္းလိုx{1037} ေပာေနတာ မရဘူး…၊ ဘပ္… အိုး….ၾကည့ါလား….” “ ပန္းအိကို လိုးရတာ ေကာင္းလန္းလိုx{1037}ပါကာ…၊ ေဆာင့ိုးပါရေစေနာ္….” “ အို…မသိဘူး….. ဘပ္..ဘပ္…. အိုး…ဟင့္….ဘပ္……အင့္…” “ ေဆာင့ယ္ေနာ္…. ပန္းအိ…” “ အိုး..ဟင့္….သေဘာပဲ ..သေဘာပဲ…..” “ ဒါမ … ပန္းအိ က……..” လိုးေနရင္းလည္း ေကာငေလးနဲx{1037} စကားအခီအခ ေပာေသးတယ္။ ဒါက ပန္းအိဖဴ သိပီလငက္ၿပီး စဲစဲမကက္ ဖစ္ေအာငုပာ..။ “ ဘပ္…စပ္…x{1039}x{101D}ပတ္….ဖုတ္…ဖတ္… ဘယိုလဲ..ပန္းအိ ေစာကတဲက နာေသးလား….” “ ဟင့င္း…မနာေတာ့ဘူး…”

“ ေကာင္းလား….” “ အင္း………ေကာင္းတယ္…” “ ဦးရဲx{1037} လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ပန္းအိ ေစာကတဲက ဆဲထုတိုကမလား ဟင္…” “ အိုး……..ဦးစိုးေနာ္… တကယဲ….” “ ထုတိုကမာလား လိုx{1037}… ေပာစမ္းပါအုန္း……” “ ဘာလိုx{1037} ထုတမာလဲ…လုပ္ေနတာ ဆကုပ္ေပါ့….လိုx{1037}….” “ ေစာေစာတုန္းကေတာ့ ပနုတိုကါ ဆို…….” “ အဲဒီတုန္းက အရမ္းနာတာကိုး…. ပနုတိုx{1037} ေပာမိတာေပါ့….” “ အခုေတာ့ ေကာ……..” “ ဟာကာ… ဦးစိုးကလဲ ဘာေတ လာေမးေနမန္း မသိပါဘူး..၊ လုပာ လုပမ္းပါ… ၊ ဟင့င့္….” “ လိုးေပးေနတာ ခံလိုx{1037}ေကာင္းလာၿပီ မဟုတား….” “ အင္း…ေကာင္းတယ္… ေဆာင့မ္းပါ…ဦးစိုးရ ..ေကာင္းတယ္…၊ အ..အား..အား….တအား တအား .ဟုတ္ၿပီ….ေဆာင့္ ေဆာင့္…….” အငမ္းမရ ေပာလာတယ္..။ အလိုးခံေနတဲ့ ခာတိတက တအားေဆာင့ိုးခိုင္းလာေနေတာ့ ကၽန္ေတာည္း ခိဳမထား၊ ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ဘူး..။ အားကုန္ သုံးကာ ေဆာင့ိုးပစိုကယ္..။ ပန္းအိဖဴကေတာ့ တကယဲ..။

အပီေဆာင့ိုးတာကို လုံးဝမၿဖဳံဘူး။ အားပါးတရကို ခံတာ..။ မိန္းမမား x{1014}x{103D}ာထလာရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း ၊ ခံတယိုတာ တကယါပဲလား…။ “ ဘပ္….ဘုဘု…ဘပ္…. အား..အိအိ…. ေကာင္းလိုကာ..ဦးစိုး လိုးတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ…၊ ေဆာင့္… အား…အား…….သေဘာရိ စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳကိုးေနာ္…အား…ေကာင္းတယ္.. ဦးစိုးရာ..၊ သမီးေစာကတဲမာ အီစိမ့ားတာပဲ..၊ အဲဒီလို မိဳး ေဆာင့္ေပးစမ္းပါ..” ပန္းအိဖဴကလည္း အငမ္းမရ စကားေတ တတတတ္ ေပာေနတယ္။ ဖင္ေကာ့ပင့္ လုပါေပးတာကလည္း အပီပဲ..။ ကၽန္ေတာည္း ဘယိုလုပိန္းနိုင္ေတာ့မာလည္း..။ အပတို လိုးေဆာင့စိုကာေပါ့..။ ကၽန္ေတာ့္ ေဂးဥထဲက သုတည္ေတ ထကငန္းလိုx{1037} ဆူေဝလာတာကို ကၽန္ေတာ္ ခံစားသိေနရတယ္။ သုတည္ေတ ထကငာၿပီေလ..။ သုတတိုx{1037} နီးလာတာမိုx{1037} ကၽန္ေတာ့္ ေဆာင့ိုးခက္ေတကလည္း အားအပတို ပိုပင္းလာတယ္ေလ။ တဘပပ္ လီးဝငံေတ ေသာေသာညံေနတယ္။

ေနာကုံးတစက္ ရိသမ အားအကုနည့ုံးၿပီး တအားကုန္ ေဆာင့လိဳကယ္။ ပန္းအိဖဴဆိုတာ အိ ..ခနဲ ကို အသံထက္ၿပီး ေကာ့ပံတကားတာပဲ။ သူx{1037}ေစာကတဲက တအားေဆာင့လိဳကိုx{1037} အရိနင္းပင္းနဲx{1037} အဆုံးဝငားတဲ့ ကၽန္ေတာ့ီးဟာလည္း ဆတနဲ လုပယ္။ ၿပီးေတာ့ လီးထိပ သုတည္ေတဆိုတာ ပစနဲ ပစနဲကို ပန္းထကုနာပဲ။ ကၽန္ေတာ လီးကို ခာတိတရဲx{1037} ေစာကတဲ နကကိုင္းရိုင္း ဝငိုငမ ဝင္ေအာင္ ဖိကပ္ ထိုးထည့ားတယ္။ ပန္းအိဖဴဟာလည္း တအီးအီး တအားအား ေအာစညမ္းရင္း တနx{1037}ိမ္ေကာ့ပံလိုx{1037} ေနတာပဲ။ ေကာငေလး ဘယ္x{1014}x{103D}စီ ၿပီးသားမန္းေတာင္ ကၽန္ေတာ္ မသိေတာ့ဘူး။ ငါးx{1039}x{101C}ကိမ္းထက္ေတာ့ နည္းမာ မဟုတူး။ ကၽန္ေတာ့ို ဖကားလိုကာကလည္း တင္းၾကပိုx{1037}…. ၿပီးပါၿပီ….။