သူငယ်ချင်းလည်း အမုန်းဆွဲ

သူငယခငးလညး အမုနးဆဲ (စ/ဆုံး)

သူ ဆိုတာက မောငမောငဦးပါ။ သူတို့ ဆိုတာက မောငမောငဦးနဲ့ သိငီမောတို့လငမယား။ ကနမကတော့ သူတို့နစယောကရဲ့ငယသူငယခငး။ နေရာကမနမာရိုးရာ သငနပဲကငးပနေနဲ့ မနမာနိုငငံပငပက တစနေရာ။ ဒီကိုလာရငး မောငမောငဦးနဲ့ စုံမိတယ။ သူတို့လငမယားနဲ့ မတေ့ဖစတာ ခောကလလောကရိပီ။ သူကလညး တစယောကတညး။ “နင့မိနးမရော” လို့ မေးတော့ သူ့ယောကမ နေမကောငးလို့ မနမာပညပနနေတာ လေးလလောကရိပီလို့  ဖေတယ။ အခုသူတို့အိမမာ သူတစယောကတညးပေါ့။ သူတို့အိမက အိမဆိုတာထက ကနဒိုမီနီယံတိုကခနးလို့ လို့ပောရမာပါ။ ဒီအခနးကို ကနမ  မကာခဏရောကဖူးတယ။ ပဲတစခုခုရိလင လငမယားနစယောကစလုံးက ဖိတတာကိုး။ ဒီမို့မာလညး ငယသူငယခငးအရငးဆိုလို့ သူတို့လငမယားနဲ့  ကနမနစယောကပဲရိပါတယ။   တစခါတလေ သူတို့တိုကအောကမာ ဘာဘီကူး လုပစားကရငး ရေကူးကတယ။ စားသောကပီး ညနေစောငးမပဲ ပန ဖစတယ။ ဒါပေမယ့ ပီးခဲ့တဲ့ခောကလ တောကလောက သိငီနဲ့ တစခါတစလေ ဖုနးပောဖစတာက လဲလို့ မရောကဖစဘူး။ သူမနမာပည ခဏပနသား တာလညး မသိလိုကဘူးလေ။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့အိမကို ကနမလိုကသားလိုကတယ။ ကနဒိုနားရောကတော့ လုံခုံရေးဂိတကို ဖတရမာပါလားဆိုတာ တေးမိ လိုကတယ။ သိငီမရိတဲ့အခိန သူ့ယောကားတစယောကတညးနေတဲ့အခနးကို ကနမလာသားတယဆိုပီး တစစုံတစယောကက သတငးပေးလိုကမဖင့ လို့ တေးမိတယ။ မသင့လောဘူးပေါ့။

ဒါပေမယ့ မောငမောငဦး ကအရေ့ မိနးဝငပေါကကနေ မဝငဘဲ ကနဒိုကို အနောကဘက လူဝငပေါကကို ခေါသားတယ။ ဒီဝငပေါကရိမနး ကနမ အမတတမဲ့ပါပဲ။ ကနမလာတိုငး အသားအပန ဘစစကားမတတိုငနဲ့ မလမးမကမးတငပါပဲ။ ကနမစိတထဲ မငတဲ့သူမရိလို့ တောပါသေးရဲ့လို့ တေးမိ လိုကတယ။ အရ့ဘကကဆိုရင လုံခုံရေးဂိတပေါကကို ကိမးသေဖတရမာပါ။   တစကိုယလုံးကို စိုစတသားအောင ပတသပပီး ရေခိုးရငး ဆပပာ တိုကဖို့ ကည့လိုကတော့ စငပေါမာ စီရရီတငထားတဲ့ ယောကားသုံးနဲ့ မိနးမသုံး ကိုယတိုက ဆပပာရညဗူးနစဗူးနဲ့ မိနးကလေး သန့စငရညပုလငးလေး  တစခုကိုတေ့တယ။ အတော့ကို ကစလစတဲ့သေသပတဲ့ သိငီပဲလို့ တေးမိပီး ပုံးလိုကမိတယ။   သူ့ဆပပာပဲ ယူတိုကရတော့မာပဲလေ။ ဆပပာယူပီး  လကနစဘကကို ပတတိုက နောကလညပငး။ ဒီကမ ရငဘတနဲ့ ရငသားတေကို ဆကတိုကလိုကတယ။ လကက နို့သီးခေါငးလေးတေကို ပတတိုကမိ တော့ ရုတတရက ကကသီးဖနးခနဲဖစသားပီး ရငသားကတငးမာသားတယ။ အသာလေး ကိုငကည့လိုကတော့ သူတို့နစခုက တောင့တောင့လေးတေ  ဖစနေပီလေ။

ကနမက အိမထောငကဖူးသူ တစယောကပါ။ မုဆိုးမ တစယောကလို့ ဆိုရငပိုတိကပါမယ။ မောငနဲ့ ကနမ အိမထောငသက သုံးနစအတငးမာ သားသမီး မယူခဲ့ကဘူး။ ဒီနိုငငံမာ မိသားစု တစခု တညထောငဖို့ လိုအပတဲ့ အရငးအနီးကို အလုပလုပရငး အရငဆုံး ရာကမယပေါ့။ ပီးမ အိမလေးတစလုံး ဝယ မယ၊ သားသမီးယူမယ၊ ပည့စုံတဲ့ မိသားစုတစခု တညဆောကမယပေါ့။ ဒါပေမယ့ ကနမတို့ ရညမနးခက မပည့ခဲ့ပါဘူး။ ကားမတောတဆ မု့တစခုနဲ့  မောင ရုတတရက ဆုံးသားတယ။ လနခဲ့တဲ့ သုံးနစလောကကပေါ့။ မောင့ကို ကနမခစပါတယ။ သိပလညး သတိရတယ။ ပီးတော့ မောင့ရဲ့ အထိအတေ့ ကိုလညး အမတရတယ။   ဒါပေမယ အိမထောငထပပုဖို့ဆိုတာကို ကနမ မတေးခဲ့ဘူး။ ပတသကဆကနယလာမယ့ အခေအနေတေကို မလိုခငတော့ တာ အမနပါ။ ဒါပေမယ့ သေးနဲ့ကိုယသားနဲ့ ကိုယဖစတဲ့အပင အိမထောငမုအရသာကို ရယူခဲ့ဖူးသူ အရယကောငးတစယောကဆိုတော့ သေးသား စိတ ဆန ကရိတာပဲပေ့ါ။ တစကိုယရညဖေသိမ့မုတေဟာ တကယတော့ မပီးပည့စုံပါဘူး။   တငးမာလာတဲ့ နို့သီးခေါငးလေးတေဟာ ကနမရဲ့သေးသားဆန  တောငးဆိုနေတယ ဆိုတာ သိနေတယ။ အခုမ သူတို့ လငမယားရဲ့ အိပခနးထဲကို ပထမဆုံးရောကဖူးတာပါ။ ဒီရေခိုးခနးထဲကိုရောပေါ့။ အခနးထဲ ဝင လိုကကတညးက သပသပရပရပ ရိတဲ့ နစယောကအိပ အိပယာ ရယ အလပငပစညးတေ စီစီ ရီရီ တငထားတဲ့ အလပငမနတငခုံရယကို မင ကတညးက ကနမစိတ ထဲ တစမိုးနေ တယလို့ ထငမိသား။

လငနဲ့ မယား နစယောက သားအတက ဆိတကယရာ အရပဆိုတဲ့ အသိက ခေါငးထညး ရောကလာတာကောင့ ထငပါရဲ့။ အခုတော့ ဘာ့ကောင့လဲ ဆို တာ ကိုသိလိုကပီ။ ရငသားတေကို ညစလိုက နို့သီးခေါငးလေးတေကို ဖိလိုက ပတလိုကနဲ့ အသာသာဖေနေမိတယ။ ခနာ ကိုယပေါကို တ တောကတောက ကနေတဲ့ ရေမုနရေမား လေးတေကလညး အားပေးနေသလိုပဲ။ ပီးခဲ့တဲ့ တစပတလောကကမ ဖယောငးကပ ထားတဲ့ အတက  မိနးမကိုယက ဟာတာတာ ဖစနေတယ။ မကလုံးကိုမိတ ဆောင့ကောင့ ထိုငခလိုကပီး ဟာတာတာ ဖစနေတဲ့ အဲ့ဒိ နေရာကို လကနဲ့ ပတနေ လိုကမိ တယ။   ရုတတရက ကိုယ့ရဲ့အိမမာ မဟုတဘူးဆိုတာ သတိရလိုကမိပီး ထရပလိုကမိတယ။ ရငထဲမာ ဟာတာတာ ဖစပီး မောဟိုကနေသလိုပဲ။ ရေမန မနပီးအောငခိုးပီး ပနမဖစမာပါ လို့တေးလိုကတယ။ ကနမအတက တစကိုယ ရညအာသာ ဖေခငးဟာ အလေ့အကင့ တစခုလို ဖစနေပါပီ။ အခုလို  အခိနမာ လတလပတိတ ဆိတတဲ့ ကိုယ့ရဲ့ အိပခနးကိုပဲ တမးတလိုကမိတယ။ ဒါနဲ့ပဲ တစကိုယလုံးကို ဆပပာ ခပမနမန တိုကလိုကတယ။ ရေခိုး ပီးလို့ ရေသုတမယ လုပမ ခုဏက အပေါ့သားရငး သန့ရငးရေး မလုပရသေးတာကို သတိရလိုကမိတယ။

ဒါနဲ့ စငကလေး ပေါမာ အသင့ ရိနေတဲ့ သန့စငဆေးရညကိုပဲ သုံးပီး တစလကစတညး သန့ရငးရေး လုပလိုကတယ။ ဗူးတေကို သူ့မူလ အနေအထား  အတိုငး ပုံမပကအောင ပနတငထားလိုကတယ။ ရေစိုနေတဲ့ အဝတတေကို အသင့ပါလာတဲ့ ပလပစတစအိတထဲထည့ ပီး ပါလာတဲ့ အဝတအစားတေ ကို ထုတဝတလိုကတယ။ ပါလာတဲ့ တဘကနဲ့ ရေစငအောငသုတ၊ ရေစိုနေတဲ့ ဆံပငတေကို ခောကအောင dryer ခပသကသက မုတလိုကပီး မိတကပ  အနညးငယလိမးပီး နုတခမးနီ စိုးလိုကတယ။   နောကကိုယ့ ပစညး စစယ တေကို ကောပိုးအိတထဲ ပနထည့ပီး အခနးအပငထကလာတော့ မောင မောငဦးက ထမငးစားခနးစားပဲမာ ထိုငနေတယ။ သူ့ရေ့မာတော့ ဝိုငနီ တစပုလငး။   “ဟဲ့ … လာ.. နေးသားအောင နဲနဲ သောကလိုက”    သူက ဖနခက အလတ တစခုထညး ဝိုငအနညးငယ ငဲ့ထည့ရငး ကနမကို လမးခေါတယ။ ဒါနဲ့ သူနဲ့ ထောင့ခိုးက ကုလားထိုငမာ ဝငထိုငပီး တစငုံစီ သောကလိုကတော့  လူကနေးကနဲ ဖစသားတယ။ အရငကတညးက ရေကူးပီးတိုငး ကနမတို့သုံးယောက သောကနေကလေ။   “နငက ငယငယက အတိုငးပဲ ..“     ဆိုပီး သူက ပောလိုကပီးတော့ သူက ကနမ ကို စေ့စေ့ကည့နေတယ။ သူ့မကဝနးထဲမာ ရီရီဝေဝေနဲ့ တစစုံတစရာကို တမးတနေတယလို့ ထငလိုကမိ တာပဲ။ ကနမစိတထဲလညး အခုလို အကည့ခံရတာကို ရကရံ့ မိတယ။ မကနာလဲလိုကယငး   “အသကက မငယတော့ပါဘူးဟာ နောကနစလ လောကဆို  သုံးဆယ ပည့ပီ…”   လို့ ပောလိုကတော့ သူက တစစုံတစရာ ပောမယ့ဟန ပုပီးမ သကပငးခလိုကပီး ဝိုင ကိုပဲ တစကိုကခငး သောကနေ တယ။ စိတထဲမာ သူတို့လငမယား အဆငမပေဖစနေသလားလို့ တေးလိုကမိပီး  “နငတို့ လငမယေား အဆငပရဲံလား ..“   လို့ မေးလိုကယ။

“ပေပါတယဟ… “  လို့ပနဖေတယ။ ပီးတော့ ဆကပီး  “ဝေးနေတာ လနဲ့ခီနေပီပေါ့ လမးတာပေါ့.. ဟ.. ဟ “   လို့ ပောတယ။ ခေါငးထဲမာ သိငီ ပော တဲ့ စကား တစခနး က ရုတတရက ရောကလာတယ။ သူတို့ကို သားသမီး မယူဘူးလားလို့ မေးတုနးက ပောခဲ့တာ။ တစရကခား တစခါလောက  လငမယား အတူနေကတယ ဆိုတဲ့ အကောငးပေါ့။ ကနမက သားသမီးယူခငရင မိုးဥကေတဲ့ အခိန မာ အတူနေရတယဆိုပီး တော့တောင ဆရာလုပခဲ့ သေးတယ။ ဒီကောင သူ့မိနးမနဲ့ အတူမနေရလို့ ငတနေပီလို့ စိတထဲ တေးလိုကမိတယ။ ဒါနဲ့   “ ငါသိပါတယ နင့မိနးမကို လမးတာထက မအိပရတာကို ပို လမးတယ မဟုတလား.. .. နငတို့ ယောကားတေကလေ .. “   လို့ ပနပောလိုကမိတယ။ အဲ့ဒိ စကားဟာ ပိတထားတဲ့ သော့ပေါကကို ဖင့လိုကမိမယမနး  ကနမ မသိလိုကခဲ့ဘူး။ တကယတော့ မောငမောငဦးနဲ့ ကနမတို့ ကားက ဆကဆံရေးက သာမာန ငယသူငယခငးဆိုတဲ့ အနေအထားထက အနညးငယ  ရုပထေးပါတယ။ “ဟဲ့ ငဦး၊ နင ခဏ နေအုံး ငါရေခိုးလိုကအုံးမယ”   လို့ စာသငစားပဲ ဝိုငးမာ ငုတတုတလေး ထိုငနေတဲ့ မောငမောငဦးကို ပောလိုက တယ။ ကနမတို့ အိမမာ ဝိုငးကူရငလုပ တယလေ။ နေ့လယပိုငး သခx{1039}x{1004}ာ ပီးသားပီး ညနေပိုငး ရူပကို ဆကသငရမာ။ နစဝိုငးစလုံးကို တကတာ ကနမ နဲ့ မောငမောငဦးပဲ ရိတဲ့ အတက သခx{1039}x{1004}ာ အခိနပီးသားလို့ အခားသူတေပနသားရင သူနဲ့ ကနမနဲ့ နစယောကတညး အိမမာ ကနခဲ့လေ့ ရိတယ။ အဖေနဲ့  အမေရော ဈေးဆိုငထကနေကတယ။

အစမက ကတော့ တကသိုလမာ ကောငးတကနေခိနပေါ့။ အဖေနဲ့ အမေကလညး ဈေးက ဆိုငမာ။ ပီးတော့ သူနဲ့ ကနမတို့က မူလတနးကတညးက  ကောငးအတူတူ တကခဲ့ ကတဲ့ ပောမနာ ဆိုမနာ ငယသူငယခငးတေ။ ကူရငခိန နစခု ကား တစနာရီလောက ကာတဲ့ အခိန မာ သူက အဲ့ဒိစားပဲမာပဲ မ ပငးမရိထိုငပီး စာဖတနေတတတယ။ ကနမက အဲ့ဒိအခိနမာ ရေမိုးခိုး အဝတအစားလဲ လေ့ရိတယ။ ရေခိုးပီးလို့ သနပခါးလိမးနေတုနး အိမရေ့က နေ   “ဟာ မီးပတသားပီဟ … ”   လို့ မောငမောငဦး က လမးအောတာ ကားလိုကတယ။ အခနးထဲမာ မီးလငးနေဆဲမို့ အိမရေ့က မိးခောငးလတသား ပနပီ  ဆိုတာသိလိုကတယ။ အဲ့ဒိလို ဖစတိုငး အဖေက မီးခောငးဘေးက စတတတာလေးကို လည့လိုက နဖားလေးတေကို ဖိလိုကလုပပီး ပနအဆငပေ အောင လုပပေးတတတယ။ အဖေ မီးခောငးကို ပငတာကည့ပီး ကနမတို့လညး ပငတတ နေပီလေ။ မီးခောငးက အမင့ကီးမာ ခိတထားတာ မဟုတ တော့ စာပဲပေါ တကပီး ခေဖား ထောကလိုကတာနဲ့ မီတာကိုး။ ဒါနဲ့ပဲ “မီးမပတဘူးဟာ လတသားတာနေမယ ငါလုပပေးမယ ”   လို့ အောပောရငး ထမီ ရငလားကို ကပအောငစညးပီး အိမရေ့ကို ထကလာလိုကမိတယ။ စိတထဲမာတော့ မီးပနရအောင လုပပေးဖို့ ဆိုတဲ့ ရညရယခကပဲ ရိပါတယ။ သူ့ ရေ့တင စားပဲပေါက စာအုပတေကိုရငး၊ ကုလားထိုငပေါတက၊ နောက စားပဲပေါ အသာတက၊ ခေဖားထောကပီး စတတတာကို အသာလေး လည့လိုက တယ။ ခဏနေတော့ စတတတာမာ မီးလေး တစခကနစခက ပင့သားပီး မီးခောငးကလညး ဖတခနဲ ပနလငးလာတယ။

အဲ့ဒိအခိနမာပဲ ခေဖားထောက လကကိုဆန့ပီး မီးခောငးကို ကိုငနေတဲ့အတကထငပါရဲ့ ရငဘတမာစညးထားတဲ့ ထမီအထကဆငက ခောငခိ သား သလို ဖစသား တာကိုခံစားလိုကရတယ။ ခကခငးပဲ ပေလော့နေတဲ့ အထကဆငကို ကနမလကနဲ့ ဖမးအုပလိုကပါတယ။ ဒါပေမယ့ ကနမ နောကက  သားတယလေ။ လကက ရငဘတအပေါ ပိုငးကိုအုပလိုကမိတဲ့ အခိနမာ ထမီက ခေရငးမာ ကငးလုံးကတရောကသားပါပီ။ မသိစိတကောင့ နို့သီးခေါငး လေးတေကို အုပမိအောင လကကို ပငလိုကမိပေမယ့ ကနမ ဆီးစပက အကာအကယမဲ့ သူ့မကနာရေ့မာ။ အံ့အားသင့နေတဲ့ သူမကနာနဲ့ ပူးနေတဲ့ သူ့ မကလုံးအစုံ ကို မတမတရရ မငလိုကရတယ။   သတိပနဝငလာပီး ကနမလညး ထိုငခလိုကတယ။ ထမီကို ကောကစပလိုကပီး အခနးထဲ ပေးဝင  လိုကတယ။ စားပဲပေါကနေ ခုနဆငးလိုကသလား ဘယလိုဆငးလိုကသလဲ ကနမ မမတမိတော့ဘူး။ စားပဲတေ ခုံတေက ဟနခကပကသားတဲ့ အတက  ဝုနးဝုနးဒိုငးဒိုငး အသံထကသားပီး စာအုပတေလညး ကမးပေါ ကကုနတယ။  သူ့ကတော့ ဘယလိုကနရစခဲသလဲ မသိပေမယ့ ကနကတော့ ရကလနး လို့ သေမတတပါပဲ။ ခဏနေတော့ အခေားကောငးသားတေနဲ့ ဆရာ ရောကလာတယ။ သူက ပုံစံပကသားတဲ့ စားပဲနဲ့ စာအုပတေကို နေသားတက ပန ပငထားတာ တေ့ရတယ။ ကနမလညး ဟနမပကပေါ့။ ဒါပေမယ့ အဲ့ဒိနေ့က စာထဲ စိတကို မဝငစားသလို့ သူ့မကနာကိုလညး စေ့စေ့ မကည့ရဲဘူး။ အဲ့ဒိ နေ့ညက အိပမပောဘူး။ သူမားတေကို သူလောကပောရင အရမးရကစရာ ကောငးမာပဲ ဆိုပီးတော့။   နောကရကတေ မာတော့သူက ဘာမမဖစသလိုပဲ  ပုံမန နင ငါ ပောဟယ ဆိုရယပဲ။ သူရော ကနမရော အဲ့ဒိနေ့က အကောငးကို စကားမစ ကပါဘူး။ သူ့ပုံစံကို ကည့ပီး ကနမစိတခ လိုကမိတယ။  စာမေးပဲ ဖေခါနီးတော့ သူ့အဖေက နယပောငးရတယ။ သူတို့လညး လိုကသား ကရမာပေါ့။ ဒါပေမယ့သူက စာမေးပဲပီးတဲ့ အထိ သူ့ အဖားအိမမာပဲ နေ ခဲ့မယလို့ ပောတယ။ စာမေးပဲဖေပီးပီးခငး နောကတစနေ့ ပဲ လိုကသားဖို့စီစဉထားတယတဲ့။

ဒီလိုနဲ့ ဆယတနး စာမေးပဲ ဖေဖို့ နီးလာတဲ့ အတက ကနမတို့လညးစာကို ပိုပီး အာရုံစိုကရတာပေါ့။ တစရက သခx{1039}x{1004}ာ အခိနပီးလို့ ခါတိုငးလို သူနဲ့ ကနမ နဲ့ နစယောကတညး ကနခဲ့ခိနပေ့ါ။ ထုံးစံအတိုငး ကနမရေခိုး အဝတအစားလဲ ပီး အိမရေ့သားထိုငပီးစကား ပောကတယ။ ရုတတရက စကားစ ပတ သားပီး ခဏနေတော့ သူက       “ဟဲ့ ငါနင့ကို တစခုပောစရာ ရိတယဟ… နငစိတမဆိုးနဲ့..“   ဆိုပီးပောတယလေ။ ဆိုငးမဆင့ ဗုံမဆင့ ပောလိုကတဲ့ သူ့ စကားကောင့ ကနမရုတတရက ရငထဲလိုကဖို သားမိတာ အမနပါ။ ယောကေားလေးတေဟာ ဒီလိုစကားစပီးရင မိနးကလေးတေကို ခစရေး ဆိုက တယဆိုတာ မငဖူး ကားဖူးတာကိုး။ သူမား ကနမကို ခစရေးဆိုလေမလားပေါ့။ အကာငးသိ ငယပေါငးဖစနေတာ့ သူ့ကို ခစလို့ ကိုကလို့ရမယ မထငမိ ပါဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ  “ပောလေ… “   လို့ ပောလိုကတော့ သူက ကနမအနား ကပလာတယ။ ပီးတော့   “နင့ဟာကို ကည့ခငသေးတယဟာ.. ငါ့ကိုပပါလား..“   တဲ့။ သူဘာကို ဆိုလိုမနး ကနမ နားမလညလိုကဘူး။  “ဘာလဲ.. “   လို့ ပနမေးတော့ သူက  “ဟို … နင့စောကပတလေဟာ… ငါကည့ခငလို့…. ပပါလား..  “ တဲ့။ ကနမ အံ့လညး အံ့သ စိတလဲတို ရကလညးရကပေါ့။  “စောကကောင… “   ဆိုပီး ဆဲလိုကမိတယ။

“ငါလူကီးတေနဲ့ တိုငပောမာနော.. “  ဆိုတော့ သူအသံတိတသားတယ။ သူ့မကနာကို ကည့လိုကတော့ ခေါငးလေးငုံ့ပီး သကပငးခနေလေရဲ့။  မရေးမနောငးဘဲ ဆရာနဲ့ အခားသူတေ ရောကလာတာနဲ့ စကားစပတသားတယပေါ့။ အဲ့ဒိနေ့ည က ကောငးကောငး အိပမပောခဲ့ဘူး။ ကိုယ့ဟာ ကိုယ တောင သေသေခာခာ ကည့ဖူးတာမဟုတ။ သူကိုပဲ ကိမဆဲ နေမိတယ။ နောက တစပတ သခx{1039}x{1004}ာ အခိနပီးလို့ ကနမရေခိုးမလို့ ထတော့သူက  ထပပောတယ။  “ဟဲ့ ဘယလိုဖစနေတာလဲ… ဘာလို့ ကည့ခငနေရတာလဲ” ဆိုတာ့ သူက    “ငါမမငဖူးလို့ဟ… ”   တဲ့။ ရုပကိုက သနားကမားနဲ့။   “နောကနငတို့နဲ့ တေ့ရတော့မာ မဟုတဘူး.. ရငးရငးနီးနီးဆိုလို့ နငပဲ ရိလို့ပါဟာ စိတမဆိုးပါနဲ့ ”    “တောပီဟာ ထပမပောနဲ့”   လို့ ပောပီး ထားခဲ့လိုက တယ။ “ဒီနေ့ နငနဲ့ ငါ နောကဆုံးတေ့ရမယ့ နေ့မို့ပါဟ ..”   လို့ သူက နောကကနေ လမးပောတယ။ သူ့ကို ဘာမ ပနမပောဖစခဲ့ဘူး။ ရေခိုးရငးကနမ  ခေါငးထဲ မိုးစုံတေးပေါ့။ တကယတော့ ကူရငက ဒီနေ့ နောကဆုံးနေ့ပါ။ နောကတစပါတဆို စာမေးပဲကီးစပီလေ။ နောက ဘာမနးညာမနးမသိတဲ့  သံယောဇဉကလညးရိတယ။ ပီးတော့ ကနမကတောပီဆိုရင ရေ့ဆကမတိုးတဲ့ သူ့ကိုလညး ယုံကညမိသလိုပဲ။ သူ့ကို ပလိုကတော့ရော ဘာဖစမာလဲ။  မပလညး ရတာပဲ။ ငါသိကါမား ကသားမလား.. အစရိသဖင့ ပေါ့။ သူဟာ ရိုးရိုးသားသားပဲ သူမငခငတာကို ပောတာ နေမယလို့ ကနမ တေးလိုကမိ တယ။ တကယလို့ အခင့အရေးတစုံတစရာ ယူခငတယ ဆိုရင သူမာ ယူနိုငတဲ့ အခေအနေတေ ရိခဲ့တယလေ။ ခေါငးထဲမာ ပေါငးစုံတေး နေတာမို့ အဲ့ဒိနေ့ က ရေခိုးခိန နဲနဲ ကာသားတယ။

အကx{103E}ဝတနေရငး ကနမဆုံးဖတခက တစခုကို ခလိုကတယ။ အဝတအစားလဲပီး အိမရေ့ကို ထကလာ တော့ သူက သခx{1039}x{1004}ာတကနေတယ။ ကနမက  တံခါးပေါကဆီသားပီး ဂကခလိုကတယ။ ရငက တဒိနးဒိနးခုန နေသလိုပဲ။ ပီးတော့ ဘေးက ဧည့ကုလားထိုငပေါ ခပမနမန ထိုငလိုကပီး  “ဟဲ့.. နင ကည့ခငတယဆို လာကည့.. နင့လကနဲ့တော့ မထိနဲ့.. “   လို့ ပောလိုကတယ။ ဘောလပငကို ပစခပီး ခကခငးဆိုသလို သူ ကနမရေ့ ရောကလာတယ။  သူ့မကနာက ဝမးသာအားရဖစပီး စပဖဲဖဲနဲ့။ သူက ကနမရေ့မာ ဒူးထောကလကသားထိုငနေတယ။ ကနမက ပေါငကို အသာကားပီး ဂါဝနစကို လန တငလိုကတယ။ သူက ထူးခားတဲ့ မကလုံးတေနဲ့ အဲ့ဒိနေရာကို စူးစိုကပီး ကည့နေတယ။ “တေ့ပီလား”    ဆိုတော့ သူက   “နငအမေးတေ ပေါကနေပီ နော..”  တဲ့။ ပီးတော့   “အပေါကကို မမငရဘူးဟာ.. “  ဆိုပီး အထန့တကတယ။ ဒါနဲ့ ကနမလညး ခါးကို နဲနဲ လော့ထိုငပီး လကနဲ့ ဆီးပုံးမေးခပပါးပါးကို  အသာရငးပီး အသာဖဲပလိုကတယ။ တကယတော့ ကိုယ့ဟာကိုယတောင ဘယလို ပုံစံလဲဆိုတာ မငရပါဘူး။ သူကတော့ ခေါတော တစသောငး အား မကလုံးနဲ့ စိုကပီး ကည့နေလေရဲ့။ ဒါနဲ့  “တောပီဟာ.. ပီးပီ”  ဆိုပီး ခါဝနကိုပနခပီး မတတပရပလိုကတယ။ ရကတာကောင့ ဖစသလို  တစစုံတစယောက ရောကလာ မာကို စိုးရိမတာလညး တယလေ။ သူလညး သူ့နေရာသူ သားထိုငနေလေရဲ့။ ကနမရဲ့ ရငခုနသံကို ကနမ ပနကားနေရ တယ။ တံခါးခကကို သားဖင့လိုကတာနဲ့ မရေးမနောငးပဲ ကောငးလာတကတဲ့ သူတေ ရောကလာကပီ။ တကယတော့ အဲ့ဒိနေ့ဟာ သူနဲ့ ကနမ  နောကဆုံး စကားပောဖစခဲ့တဲ့ နေ့ပါပဲ။ နောင ဆယနစကော ကာသညအထိ ပေါ့။

“အေး”   သူပောလိုကတဲ့ အေး.. ဆိုတဲ့ အသံက ခပဩဩ ဖစနေတယ။ ကနမ စကားမားသားပီဆို တာကနမသိလိုကတယ။   “အဲ့ဒါလညး ပါတာပေါ့ ဟာ … ဒါလညး လိုအပတာပဲ ဟ..၊ စိတကနးမာရေးအတကလေ”  သူက ဆကပောတယ။  “အမလေး စိတကနးမာရေး အတက ရိရိသေး.. ငတရင ငတ တယ ပောပါ.. လေးလလောကရိပီဆိုတော့”  လို့ ကနမပနပောလိုကတယ။ မားမနးသိလကနဲ့ စတနငး ခငတဲ့ စိတကို တားမရဘူး။  “ပငးပင့လငးလငး  ပောရရင ဟာတာတာ ဖစနေတာ အမနပဲ.. မိနးမနဲ့ ဝေးလာရင အခားမိနးကလေး မငတိုငး ပစမားခင စိတပေါတာပဲဟ.. ဒါနင့မို့ ပင့ပင့လငးလငး ပော တာပါ”  လို့ သူက ပနပောပီး ဝိုငကို သောကလိုကတယ။ ကမလညး ဝိုငတစကိုကလောက သောကလိုကပီး  “ဒါဆို နငက ငါ့ကို မငတော့ ပစမားနေ တယ ဆိုပါတော့”   လို့ ဖနခကထဲက ဝိုငကို ကည့ရငး ပနပောလိုကတယ။ သူ့ကို ကနမကည့ရဲဘူး။ ကနမ မောလင့ထားတာက မဟုတပါဘူး ဘာညာ  ပနပောမယပေါ့။ “အေး .. ဟုတတယ .. နင့ကို ထိုငပစမားနေတာ.. အခုအထိပဲ”  တဲ့။ ပီပီသသကီး ထကလာတဲ့ သူ့ရဲ့စကား။ သူအဲ့ဒိလို ပောလိမ့မယမနး  မထငထားခဲ့မိဘူး။ ရုတတရကတော့ ကနမ စကားပနပောစရာ ပောကသားတယ။ ကနမရငထဲ ပူသားတယ။ တဒိတဒိတ ခုနနေတဲ့ ကိုယ့ရဲ့ နလုံးခုန သံကို ကိုယပနကား နေရတယ။ ရုတတရက ပနပောစရာ စကားစ ရာမရ သလို ခကခငးပဲ ဒီနေရာက ထထကသားမလား၊ ဆကနေရမလား၊ ဘာလုပရ မလဲ ဆိုတာကို ဝေခဲမရဖစသားတယ။ ဒါနဲ့ပဲ ဖနခဲထဲက ဝိုငကို မေ့ရငး တစကိုကလောက ထပသောကလိုကတယ။ ပါးစပထဲ နေးသားပီး ပူဆငးသားတဲ့  ဝိုငအရသာက ကနမကို နေသာ ထိုငသာ ရိသားစေပါတယ။

ရုတတရက သူက ကနမလကမောငးကို အသာ အယာ လာကိုငတယ။ ကနမရဲ့ အသကရူသံကလညး မနနေသလို သူ့ အသကရူသံကိုလညး ကားနေရ တယ။ ဒါပေမယ့ မရုနးကနမိဘူး။ ဘာလုပရမယ ဆိုတာကိုလညး မဆုံးဖတတတတော့ဘူးး အထိအတေ့ဟာ ကနမရဲ့ မသိစိတမာ လတတလော  တောင့တနေတဲ့ အရာတစခုပဲလေ။   “သိငီ သိသားရငမကောငးဘူး ..“  လို့ ကနမပနပောလိုကတယ။ ကနမအသံတေက ကတုနကယီ နဲ့ အထစထစ  အငေါ့ငေါ့ ဖစနေတယ။ ထပပောစရာ စကားလုံးကို စဉးစားလို့ မရသလို ဘာမ လညးထကမလာဘူး။ သူက ကမလကမောငးကို ကိုငထားတဲ့ လကကို  ရုတလိုကတယ။ ပီးတော့ ခပငူငူကီး ပနထိုငနေပီး ဝိုငကိုပဲ တစငုံခငး သောကနေတယ။ ဒီနေရာကနေ အမနခာမဖစမယ ဆိုတာကို ကနမသိနေတယ။  ဒါပေမယ့ တစစုံတစရာ က ဟန့တားထားသလိုနဲ့ ခကခငး ဆုံးဖတလို့မရဘူး။  နစယောကသား တိတတဆိတ ထိုငနေကတာ အတောကာမယ ထငပါ တယ။ ကနမခေါငးထဲမာ အတေးပေါငးစုံနဲ့ ခီတုံခတုံ ဖစသလို သူ့ခေါငးထဲမာလညး အလုပရုပနေမာပါ။ နောကဆုံးတော့ အသကကို ဝအောင ရူသငး လိုကပီး လကကနဝိုငကို မော့ သောကလိုကတယ။ ပီးတော့ “ငါပနတော့မယဟာ..”   လို့ ခပတတိုတိုပဲ ပောဆိုပီး ထလိုကတယ။ သူကလညး   “ငါ လိုကပို့မယ” ဆိုပီး သတိပနဝငလာတဲ့ ဟနနဲ့ ထလာတယ။ အိတကို ကောကကိုငလိုကပီး ထမငးစားခနးက အထက မာသူက ရုတတရက နောကကနေ  သိုငးဖကလာတယ။ ပီးတော့ ကနမ ဂုတသားကို နမးတယ။ နာရံ့သံက ကယကယလောငလောင ပဲ။ ကောပငနဲ့ တငပါးမာ ခပနေးနေး အငေ့အသက တစခုကို ခံစားရတယ။ တစကိုယလုံး ဖငးခနဲ ခံစားလိုကရတယ။ အပူလိုငးတစခု ဖတသားသလိုပါပဲ။ ကနမ တစကိုယလုံး ပေါကကဲ ထကသားပီ ဆို တာကို သိလိုကတယ။  ရုနးကနပီး သူ့ဘကကို လည့လိုကတယ။ သူ့လကတေက ပေလော့သားပေမယ့ ကနမ လက မောငးတေကို ခပဖဖ ကိုငထားဆဲ ပဲ။ သူ့မကနာကို မကည့ ရဲဘူး။မကစေ့အောကမာ သူ့ရငဘတကိုပဲ မငနေရတယ။

“သိငီ သိသားရင မကောငးဘူး ဟာ….“   လို့ ထပ ပောလိုကတယ။ သူက  “ မသိအောင နေမယလေဟာ..နငနဲ့ ငါနဲ့ပဲ”   တဲ့။ ကမူးရူးတိုး ထကလာတဲ့  လေသံ။ မာနနတက ကနမစိတကို ကီးစိုးသားပါပီ။ ကနမတို့ နစဦးတညး ဆိုတဲ့ အသိ အပင ဘယသူမ မသိအောင ထိနးသိမးထားရင ရတာပဲ ဆိုတဲ့  အသိက တနးအားပေးလိုကသလိုပဲ။ ကနမ သူ့ကို မော့ကည့လိုကတယ။ သူ့မကဝနးထဲမာ မငရတာ က ရမက ။ ကနမ ရဲ့ မောင ခရီးသားပီး ပနလာ တိုငး တေ့ရတဲ့ အရိပအငေ့။ သူလိုခငတာ ကနမရဲ့ ခနာကိုယ။ အခစမဟုတဘူး။ ကနမလိုခငတာလညး သူ့ရဲ့ တစခဏတာ အယုအယမု့ ။ အပေး နဲ့  အယူပဲ လို့ စိတထဲ မာ ပေါလာတဲ့ အတေးက စိတဆနကို ရေ့တစလမးခငး တိုးလာစေပါတယ။ ထိတေ့ မိနေတဲ့ အထိအတေ့ကို မရောငခငတော့ဘူး။  ဆိတကယရာ အရပ မာ ရိနေတယ ဆိုတဲ့ အသိက ခေါငးထဲမာ ကီးစိုးနေတယ။ သူ့ကို စေ့စေ့ကည့ပီး မေးလိုကတယ။  “နင အရမးလုပခင နေလား..”   လို့။ သူက မဆိုငးမတဘဲ   “အေး”  ဆိုပီး ရိုကသံကီးနဲ့ ပနဖေတယ။  “ဒါဆို သိငီ မသိစေနဲ့ … ဒီတစခေါကပဲ.. ငါ နင့ မယားငယ မဟုတဘူး.. ”    လို့ ကနမပနပောလိုကတယ။ ကနမ အသံက တုနရီ နေပါတယ။ ခကခငးဆိုသလို ကနမကိုဆဲဖကလိုကပီး သူ့လကတေက ဝတထားတဲ့ ကနမရဲ့ ဂါဝနကို  ဆဲမတယ။ ကနမနောကပိုငး တစစိတတစနေရာဟာ ဟာလာဟငးလငးလို ဖစသားတယ။ ခါးထိ လိပတကသားတဲ့ ဂါဝနအောက လမးလိုပီး တငပါး တေကို လမးကိုငတယ။ ခါး အသားကို ဖကဖို့ ကိုးစားတယ။ ကနမရုနးလိုကပီး  “ နင သန့ရငးရေးလုပ အုံးဟ ဒီအတိုငးတော့ မလုပခငဘူး”   လို့ ပော လိုကတယ။ ကနမအသံက ခပညုညု ဖစနေသလိုပါပဲ။ သူက ခကခငးပဲ ကနမလကကို ဆဲပီးအခနးထဲကို ခေါသားတယ။ ကနမ လကထဲက  ကောပိုးအိတက ကမးပေါကို ဘုတခနဲ ပုတက ကနခဲ့တယ။ ရေခိုးခနးထဲက ရေတဖဲဖဲ ကသံကို ကားနေရတယ။ တံခါးကို ပိတမထားတော့   ကိုယတုံးလုံးဖစနေတဲ့ သူကောပငကို နဲနဲ ပါးပါး မငနေရတယ။ ဝတထားတဲ့ ဂါဝန အကx{103E}ကို အသာခတ ခေါကပီး စာဖတ စားပဲပေါမာ သပသပရပ ရပ တငထားလိုကတယ။

ရုတတရက လိုအပရင မနမနဆနဆန ကောကယူပီး ပနဝတနိုငဖို့ ဆိုတဲ့သတိက ရိနေတုနးပါ။ အဝတအစားခတ ပီးတဲ့အခိန ရေကသံတိတသားပီး  သူအပငထကလာတဲ့ အသံကို ကားလိုကရတယ။ အခုကနမကိုယပေါမာ ဘရာနဲ့ အတငးခံဘောငးဘီ ပါးပါးပဲ ရိတော့တယ။ သူ့ကို ကနမလည့မကည့ရဲ ဘူး။ ဘရာ ကိုခတပီး စားပဲပေါတငပီးမ အသကကို ဝအောငရူသငးလိုကပီးမ သူ့ကို လည့ကည့လိုကတယ။ တဘကဖူကီးနဲ့ ရေသုတနေတဲ့ သူ့ကို  တေ့လိုကရတယ။ ပီးတော့ တဘကကို ကမးပေါလတခလိုကတယ။ ဂငကစား ထားတဲ့ အတက သူ့ကိုယ ခနာက အခိးကက တောင့တောင့တငးတငး  ပါ။  ပီးတော့ တပိုငးတစ တောင့တငးပီး တဲလောငးကနေတဲ့ သူ့ရဲ့ နိမိတ။ ကနမတို့ နစယောက တစယောကကိုတစယောက ကည့မိတာ ခဏလောက  ကာသားတယထငပါရဲ့။ သူက ကနမဆီ ခတသကသကလောကလာပီး။  “နင့ကို ငါ အားမနာ တော့ဘူးနော”   လို့ ပောတယ။ ပီးတော့ ကနမ လကမောငးတေကို ဖမးကိုငပီး ကုတငပေါ တနးလဲလိုကပါတယ။ နောက ကနမခေထောကကို မပီး အတငးခံကို ခပသကသကပဲ ဆဲခတလိုကတယ။  ပီးတော့ အဲ့ဒိအတငးခံကို သူ့မကနာပေါ အုပနမးပီး ကနမ ဘေး ကို ပစခလိုကတယ။ ဇာနားတပထားတဲ့ အတငးခံဘောငးဘီ ဖူဖူ လေးဟာ ကနမ  မကနာဘေးမာ ပုံခနဲ ကလာတယ။ အတေ့အကုံရိထားသူမို့ ပေါငကို အသာကားပီး ခေထောကတေကိုကေးထား ပေးလိုကမိပါတယ။ ဘေး က  ခေါငးအုံးကို ယူပီး ခေါငးအောက ထိုးထည့ပီး အုံးလိုကတယ။ အရာရာ ဟာ အလိုလို လုပမိလိုကတာပါပဲ။ သူက ကုတငပေါတကလာပီး ကနမ  ပေါငရငးကို ဖဲလိုကတယ။  ပီးတော့ စိုကပီးကည့နေတယ။ ကနမဟာ က စိုစတနေပီ ဆိုတာကို သိတယလေ။ သူက ဆီးစပကို လကနဲ့ ပတသပပီး  စိုစတနေတဲ့ ကနမဟာရဲ့ နုတခမးသားတေကို လကခောငးတေနဲ့ စုနဆန ပတတယ။ ဆီးပုံးမေး ကိုခနပီး နုတခမးဘေးသားတေကိုပဲ ဖယောငးကပထား ခဲ့တဲ့ အတက ကနမဟာ က အမေးအမငကငးပီး ပောငခော နေပါတယ။

သူ့ လကမ နဲ့ အစေ့နေရာကို ပတသပတဲ့အခါ ကနမရငထဲ လိုကဖိုလာပါတော့တယ။ မိနးကလေး တစယောက အဖို့ အဲ့ဒိလို အလုပခံရရင ငငးပယနိုင စမး မရိပါဘူး။ သူထိတေ့လိုကတိုငး မကစေ့ကို မိတလိုကမိတယ။ သာယာမုရဲ့ နိဒါနး နဲ့ အတူ သေးသားဆနကလညး တကကလာပါတယ။ သူ့လကကို  ဆဲပီး ရငသားတေကို ပတသပ ဖိညစလိုကစေခငပါတယ။ ကနမ ဝမးဗိုကသားကလိုကခနဲ လိုကခနဲ။  ရုတတရက သူဖဲကည့တာကို သိလိုကတယ။  မကစေ့ဖင့ ကည့လိုကတော့ သူ့အကည့က ကနမ မတမိခဲ့တဲ့ ခေါတော တစသောငးအား။ ပီးတော့ ကနမ ပေါင တငးသားနစခုကို ဖိခလိုကတယ။ ပီး တော့ သူ့လကနစဘကနဲ့ ကနမတငပါးတေကို ပင့ပီး ကနမ ဟာကို ငုံ့ပီး နမးပါတော့တယ။ သူနမးပုံကတစမိုး။ မက့စေ့တေကို မိတထားပီး သူ့မကနာ နဲ့ ကနမ ဟာ ကို ပတတာပါပဲ။ နာခေါငးနဲ့ ရတခနဲ မညအောင နမးတယ ပါးတေ နဲ့ ပတတယ။ မေးနဲ့ ပတတယ။ နာဖူးနဲ့ ပတတယ။ ကနမ ဘာလုပမိသလဲ  သိလား။ ကော့ပေးမိပီး သူ့မကနာနဲ့ ပနပနပီး ပတလိုကမိတယ။ ရိုငးသားသလို ပဲလားလို့ တေးမိပေမယ့ ထိနးခုပလို့ မရလောကအောငပါပဲ။ သူ နမးရုံနေတာကို ပီပီသသ မမငရပေးမယ့ တစခကခတစခက သူ့နာခေါငးနဲ့ ကနမ အတငးသားကို တနးတနးပီးတိုး တာကို ခံစားနေရတယ။ ပီးတော့  ပါးစပနဲ့ ကနမဟာ တစခုလုံးကို အုပပလိုကတာပဲ။

သူ့ကိုကနမ ကည့မနေတော့ပါဘူး။ မကစေ့ပနမိတပီး အထိတေ့ကိုပဲ အာရုံထားလိုက တော့တယ။ ပူနေးစတစိုတဲ့ နူးညံ့တဲ့ အရာတစခုက ကနမဟာ  တစခုလုံးကို အုပစပထားသလိုပဲ။ ပီးတော့ နုတခမးသားတေနဲ့ အတငးသားကို ထိအောငပတသတ ထိုးစနေတဲ့ သူရဲ့ လာကမးကမး။ ကနမ စိတရိုငး တေ ပေါကကဲ ထကသားပါပီ။ ဟစအောပီး ညညးလိုကမိတယ။ သူတစခကတစခကငုံစုပ လိုကတိုငး တစကိုယလုံးတုနခါ သားပါတယ။ လူလညး မော ဟိုကလာပါတယ။ ရပစေခငသလားဆို တော့ သူ့ကို ဆကခါဆကခါ လုပစေခငတာပါပဲ။  အတောကာတော့ သူကရပလိုကပီး အပါပိုငးကို တကလာ တယ။ ထောငမတနေတဲ့ နို့သီးခေါငးလေးတေကို တပတပတနဲ့ ငုံပီး စို့ပါတော့တယ။ ပီးတော့ကနမ ပါးတေကိုလာနမးတယ။ ကနမဟာရဲ့ အနံ့ကို  ကနမ ပနရလိုကတယ။ သူ့ နာမုတလိုကတဲ့လေက ကနမမကနာကိုလာထိနေတယ။ အနမးတေရပသားလို့ မကစေ့ဖင့ကည့လိုကတော့ သူကလညး ကနမကို ပနစိုကကည့နေတယ။ သူ့မကနာကို လကနဲ့ ကိုငပီးပတသပလိုကမိတယ။ ငတပတနေသလိုပဲ။ ဒါနဲ့  “နင အရမးငတ နေသလား”   လို့ မေး လိုကတယ။ ကနမ အသံက ခပညုညု ဖစနေသလိုပါပဲ။ သူကလညး   “အေး”   ဆိုပီးပနဖေတယ။ နစယောကစလုံးရဲ့ စကားသံတေက မောဟိုကနေ တယ။ သူကကိုယကိုမတလိုကပီး ကနမပေါငကားမာ နေရာယူလိုကတယ။ ရုတတရက သတိရမိတာနဲ့  “ဟဲ့ နင့ဟာတေ ငါ့အထဲ မထည့နဲ့နော ကလေးရ သားမယ” လို့ စိတပူပီး ပောလိုကမိတယ။ သူရုတတရက တန့သားတယ။ စိတအနောင့အယေက ဖစသားဟနပဲ။ သူက ကုတငပေါက ဆငးပီးတော့  အိပယာဘေး ခုံအောကက အံဆဲကိုဖင့လိုကတယ။ တစစုံတစခုကို ထုတယူလိုကပီး ကနမဗိုကပေါ ပစတငလိုကတယ။ အနီရောင ကနဒနအိတကလေး  တစခု။ ပီးတော့ ကနမ ပေါငရငးတေကို ဖီပီး သူ့ဟာကို ကနမဟာထဲ ထိုးထည့လိုကပါတော့တယ။

သူ့တံတေးတေနဲ့ စိုစတခောမေ့နေတဲ့ ကနမ ဟာ အထဲကို ရုတတရက တိုးဝငလာတဲ့ အခိနမာ ရလိုကတဲ့ ခံစားမု့က အရာရာကိုလတထက သားစေပါ တယ။ မကလုံးတေကို မိတထားလိုကမိသလို ညညးညူ အောဟစသံပင ထကသားမိတယ။ ဆီးစပနစခု တစခဏလောက ထိထားပီးတဲ့ နောကမာတော့  သူက အားသနခနစိုက လုပပါတော့တယ။ နစနဲ့ ခီပီး မရတာ ကာပီဖစတဲ့ နူးညံ့တဲ့ ပတတိုက မု့တေဟာ ကနမကို မိနးမော သားစေခဲ့ပါတယ။ အဖနဖန  ပတတိုကတဲ့ အရိနဟာ တိုးမင့လာပီးတဲ့ နောက ရုတတရကရပသားပါတယ။ ပီးတော့ လစဟာ သလိုဖစသားလို့ မကစေ့ဖင့ ကည့လိုကတော့ သူက ဒူး ထောကပီး ရပမိုးနေတယ။ တောင့တငးပီးခါရမးနေတဲ့ သူ့ဟာကို အိပယာဖုံးဖူဖူနဲ့ ဆဲသုတလိုကပီး ကနမ ဗိုကပေါက ကနဒနအိပကို လမးယူလိုကပါ တယ။  ရုတတရက မောင့ ရဲ့ အပုအမူကို အမတရလိုကမိတယ။ သားသမီးမလိုခငတဲ့ အခါ ကနမတို့က ကနဒနသုံးပါတယ။ ဒါပေမယ့ မောင က အလာ ခားတာ မကိုကဘူးတဲ့လေ။ သူစိတကေနပခါနီးအထိ သဘာဝအတိုငးပဲ။ ပီးခါနီးပီဆိုမ သူက ကနဒနကိုစပတယ။ ဒါဟာ ကနမအတက တော့ စိတကို  နစထားလိုက တော့ ဆိုတဲ့ အမတသငေတပါပဲ။ သူက ကနမအထဲ ပနထိုးထည့လိုကပီး ကနမအပေါ မောကလက မိုးလိုကတယ။ ကနမလညတိုင နဲ့  ပါးတေကို ရတခနဲ နမးလိုကပီး ပောတယ။  “ကောငးလား.. “ တဲ့။ ယောကားတေဟာ ဒီစကားကို အမဲမေးတတကတယ ထငပါရဲ။ မငလာဦးညမာ  စကားကို ပထမဆုံးဒီ စကားဖူးတဲ့ အခိနက ကနမမကလုံးတေကို မိတပီး တုံဏိဘာဝေ နေခဲ့တယ။ နောကပိုငးတော့ အလငးသင့သလို ပနပောမိ တယ။ အိမထောငသက ရလာတော့လညး စိတထဲရိတဲ့ အမနအတိုငးပနပော တတသားတာပါပဲ။   “… ကောငးတယ.. “   လို့ပနဖေလိုကတယ။ ပီး တော့   “နင အရမးငတ နေသလား.. “  လို့ သူ့ကိုကည့ပီး ထပမေးလိုကတယ။ ဒီစကားကို ဘာ့ကောင့ ကနမ ထပခါထပခါ ပောမိမနး မသိဘူး။ အခား ပောခငစရာ စကားလညး မရိဘူး။ သူက ကနမကို စူးစိုကကည့တယ။ ပီးတော့ ကနမဘေးက နားကို နမးပီး ကပပောတယ။

“နင့ကို – ခငနေတာ .. နင့ဟာကို စမငကတညး က.. သိလား “ တဲ့။   ပီးတော့ သူ့ဟာကို ဆဲထုတပီး ဆောင့ခနဲ ပနထည့ပါတယ။ သူ့ပေါငရငး နစခု ခတ  သံက ဖေါငးခနဲထကလာတယ။ ကနမပါးစပက အခနဲ အသံထကသားတယ။ ပငးထနလနးတဲ့ ပတတိုကမု့ဟာ အထဋထိပ အရသာကို ပေးလိုကတာပါ ပဲ။  “နင့ – က – လို့ အရမး ကောငးတယ .. “  ဆိုပီး ထပပောတယ။ ထပဆောင့တယ။ ဖေါငးခနဲ မညသံနဲ့ အတူ စတခနဲ ဝငလာတဲ့ အထိအတေ့ဟာ  ကနမကို စံ့အ နေစေပါတယ။ ကနမဘာမပနမပော တော့ဘဲ သာယာမု့ကိုပဲ အာရုံစိုက နေလိုကပါတော့တယ။ နောက  “နင့ကို တစဆုံး… မယ”   တဲ့။ အဲ့ ဒိ တစခနးပောလိုက ပီးတော့ ဆောင့ခကတေဟာ မနဆနပီး ပငးထနလာပါတယ။ တဖေါငးဖေါငး မညနေတဲ့ အသံ၊ သူ့ရဲ့ အားပုသံ၊ သူ့ပါးစပက ပော နေတဲ့ အယုတအနတ တေနဲ့ ကနမရဲ့ ညညးသူသံ တေက နားထဲ ဝငတလည့ မဝငတလည့ပါပဲ။ နောကဆုံးပနးတိုငရောက သည့တိုင သူခရီးနငပီဆိုတာ  အတေ့အကုံအရ သိနေတဲ့ အတက ကနမလညး စိတကိုလတထား လိုကပါတော့တယ။  အတနကာတော့ သူ့က အောဟစ ပီး သူ့တစကိုယလုံး တုနခါ သားပါတယ။ ကနမအထဲကို သူဟာကို အတငးဖိသိပထည့ထား ပီးတော့ပေါ့။ ကနမလညး အောလိုကမိတယ ထငပါတယ။ အတငးမာ ပည့ကပပီး  နေရာယူထားတဲ့ သူ့ဟာနဲ့ အတူ ဖစခနဲ ဖစခနဲ နဲ့ စီးဆငးလာတဲ့ ခံစားမု့ကို ခံစား နေရတယ။ တငပါးအောကမာ ခံထားတဲ့ခေါငးအုံးကို လကနစဘကနဲ့  ညစကိုငထားရငး သူ့ဟာကိုလညး ဆကခါဆကခါ ညစ နေလိုကမိတယ။ တအငး…အငး.. နဲ့ အသံထကမိသညပါပဲ။ သည့နောကမာတော့ အိပခနး တစ ခနးလုံးကို လူသား နစယောကရဲ့ အသကရူသံ ပငးပငးပဲ မငးမူနေပါတော့တယ။

အခိန ဘယလောက ကာကာ အထိ မောဟိုက မိနးမောသားမိမနး မမတ မိတော့ဘူး။ အမောပေလို့ မကစေ့ဖင့ကည့လိုကတော့ ကနမကိုယပေါမာ  အိပယာခငးဖူ တစခုက တစပိုငးတစစ ရောကနေတယ။ ဘေးကိုလည့ကီးလိုကတော့ သူက ကိုယတုံးလုံးနဲ့ ပကလကကီး မိနးနေတာကို တေ့လိုက တယ။ သူ့ရငဘတကီးက နိမ့လိုက မင့လိုကနဲ့ ရိနေတုနးပဲ။ သူ့ဟာ ကီးကတော့ ပော့ခေနေပါပီ။ ပနသင့ပီဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ကုတငပေါက နေအသာထ လိုကတယ။ တုပခညထားပီး သုတရညဖူဖူတေ ပည့နေတဲ့ ကနဒုံးက ကမးပေါမာ ။ အိမထောငသည ဖစခဲ့တဲ့ ကနမအတက သူ့သုတရညပမာဏ  မနညးဘူးဆိုတာ ရယ ခဲပစနေတဲ့ အတက အတောကာပီဆိုတာရယကို အတတသိလိုကတယ။   ရေခိုးခနးထဲ ခပသကသက ဝငလိုကပီး အောကပိုငး တစခုလုံးကို ရေလောငးခလိုကတယ။ ဆောင့ကောင့ထိုငပီး သူ့ဟာ အကငးအကနတေမား ကနအုံးလိမ့မလားဆိုပီး ညစခကညလိုကပေမယ့ ဘာမ  ထကမလာဘူး။ ကနဒုံးသုံးခိုငးမိလို့ တောပါသေးရဲ့ လို့ ကိုယ့ဖာသာကိုယ တေးလိုကမိတယ။ ပနထ လိုကတော့ ပေါငတငးသားတေက တော့ ကိမးနေ တယ။ စိတထဲက စောကကောငလို့ ကိမဆဲလိုကမိတယ။ ရုတတရက မောင့ကို သတိရလိုကမိတယ။ ခစအတက အပည့စုထားတယ ဆိုတဲ့ စကားနဲ့  အတူ မောင့ရဲ့ ပထမဆုံးသော အခစ ကမးကမးတေက ကနမကို တုနလုပခဲ့ စေဖူးပါတယ။

ကိုယ့ကိုယကိုယ မုဒိမး အကင့ခံနေရသလားလို့ ထငရလောကအောင မောင့ရဲ့ ကမးတမးမု့တေ၊ ရုပပ လတလပ တဲ့ ဟိုတယအခနး၊ နာကငမု့  ရောယကနေတဲ့ သာယာမုမိနးမောမု့ တေ၊ လမးလောကရ ခကလောကအောင ကိမးစပနေတဲ့ စေးကပကပ ပေါငတငးသားတေ၊ နောကနေ့ မနက အိပ ယောထ တဲ့ အခါ ကနမ ဟာ ထဲက ပနထကကလာတဲ့ မောင့ ရဲ့ ခဲပစနေတဲ့ ဟာတေ နဲ့ ညီစို့စို့ အနံ့ပငးပငး တေ ဟာ တစသကစာ အမတရစရာ ပား ရညဆမး နေ့ရကတေ ဖစခဲ့ဖူးပါတယ။   ကနမ ရေခိုးခနးက ပနထကလာတော့ သူက ကုတငပေါမာ ငုတတုတကီး ထိုငနေတယ။ သူ့ဟာက ခပ မတမတ ပနဖစနေတာကို သတိပုလိုကမိတယ။ သူ စမးနိုင နေတုနးပဲ လို့ အတေ့အကုံက ပောပတယလေ။ ကနမ မငလာဦး ညတုနးက မောငက  လေးခီလေးမောငး အစမးပတာကို ကုံခဲ့ဖူးတာကိုး။  “ဟဲ့ လကစလကနတေ ရငးလိုကအုံး”  လို့ ပောလိုကပီး စားပဲပေါတငထားတဲ့ အဝတအစား တေ ကိုယူလိုကတယ။ သူ့ကို ကောပေးရငး အရငဆုံးဝတမိတာတာ ဘရာစီယာပါ။ ကနမနောကကောကို သူကည့နေတယဆိုတာ သိနေတယ။ အတငးခံ  ဘောငးဘီကို ဝတပီးတော့ သားရေကိုးကို အသာဆဲပီး ဖတခနဲမညအောင ပနလတလိုကမိတယ။ ဂါဝန အကx{103E}ကို စပဝတလိုကပီး မနတငခုံဘကကူး ကာ ခေါငးဖီးပီး အလအနညးငယ ပငလိုကပါတယ။ ဒီအခိနအထိ သူက ကုတငပေါမာ ပဲ ထိုငပီး ကနမလုပသမကို အရသာခံကည့နေတုနးပဲ ဆိုတာ ကို သိနေတယ။

တကယတော့ သူ့ကို ကနမ မူဆယမိမနးမသိ မူဆယနေလိုက မိတယ ဆိုတာကို ကနမ ဝနခံရမာပါပဲ။ ကောပေးထား ပေမယ့ သူစိတ ထ နေတုနးပဲ ဆို တာကို သိနေတဲ့ အတက နောကကနေမား ငါ့ကို ဆဲဖကလိုကလေ မလား ရယလို့ တေးမိပါ သေးတယ။ သူက ဘာမ မလုပရားခဲ့ပါဘူး။ သူက လုပရားခဲ့  လငလညး …   “ငါပနတော့မယ”   လို့ ပောလိုကတော့ သူကလိုကပို့ပေးမယဆိုပီး အဝတအစား ထဝတတယ။ ကနမလညး ဧည့ခနးထဲ ထကပီး သူ့ကို  ထိုငစောင့နေလိုကတယ။ သူထကလာတော့ နစယောကသား အပငထကခဲ့ကတယ။ စငနလမးတစလောက သူ ကနမနောကက တိတတဆိတလိုက လာခဲ့တယ။ တငပါးအတငးသား တေဟာ ကိမးနေတဲ့ အတက လမးကို ပုံစံမပကအောင သတိထားလောက နေရပါတယ။ ဓါတလေခါးထဲ ကထကလို့  အပငတံခါးဝရောကသညအထိ စကားတစခနးမ မပော မိကသလို မကနာခငးဆိုငတောင မကည့ဖစကဘူး။ တံခါး ဖင့ပေးတဲ့ အခါကမ သူက ကနမ ကို ကည့ပီး ပောတယ။ “ငါ.. နင့အိမအထိ ကားနဲ့လိုကပို့ပေးမယလေ….“   တဲ့။ ကနမ ဒိထကပိုပီး မပတသကခငတာတော့ အမနပါ။ “မပို့နဲ့ ရတယ၊ ဘ စစကားနဲ့ ဆို လေးဆယ့ငါးမိနစပဲ..“  ပနပောလိုကတယ။ တစခဏတာ မကလုံးခငး စုံမိလိုကခိနမာ ကနမ သတိပုလိုကမိတာက သူ့မကဝနးထဲက  တောင့တမု့တေပါ။ နောကပနမကည့တော့ဘဲ ဘစစကားဂိတဘက ထကလာခဲ့လိုကတယ။ ကားကလညး အခန့သင့ရောကလာတာနဲ့ မီအောင ပေး တကပီး ရတဲ့ နေရာထိုငခလိုကတယ။ ကားက အတောခောငပါတယ။

မနပတငးကနေ တရိပရိပ ပေးလားနေတဲ့ အိမတေနဲ့ သစပငတေကို ငေးကည့ရငး ခံစားမု့ ပေါငးစုံကို ခံစားနေရပါတယ။ စိုးရိမကောင့ကမု့ ကိုလညး ခံစားရသလို ကေနပ နစသိမ့မု့ကိုလညး ခံစားရတယ။ ကိုယ့ကိုယကို အပစသား တစယောကလို လညး ခံစားမိသလို လတလပ မု့ကိုလညးခံစားနေရ တယ။  သိငိ့ ကိုလညး အရမးပဲ အားနာမိတယ။ ကနမ သစာပကမိပီလား။ သူတို့ တတေ အဆငပေက ပါစေ လို့ တိတတစိတ ဆုတောငးလိုကမိပါ တယ။ တကယတော့ တစခဏ တာ အခိနအတငးမာ ဘယလိုမ မမောမနးထားတဲ့ အလုပတေကို လုပလိုကမိ တာကို ကနမကိုယ ကနမအံ့ဩ မိတာပါ ပဲ။  ဆောင့စညးမု့တေ သစာတရားတေ နဲ့ ဂုဏသိကါ တေ ဟာ အခိနတိုတငး ကေမ ပောကပက သားခဲ့ပါပီ။ ဒါပေမယ့ နောငတ ဆိုတာမိုး မဖစမိတာ တော့ အမနပါပဲ။ ဘယလိုပဲ ဖစဖစ နောငမာ သူ့ကို ရောငရ တော့မယ ဆိုတာကိုတော့ ကောငးကောငး နားလည ထားပါတယ။ သတိရမိတာနဲ့ နာရီကို  ကည့လိုကပါတယ။ ညနေ ငါးနာရီ လေးဆယ့ ငါးမိနစတောင ရိပီပဲ။  ပီးပါပီ

Zawgyi

သူငယင္းလည္း အမုန္းဆဲ (စ/ဆုံး)

သူ ဆိုတာက ေမာင္ေမာင္ဦးပါ။ သူတိုx{1037} ဆိုတာက ေမာင္ေမာင္ဦးနဲx{1037} သိဂx{103E}ေမာိုx{1037}လငယား။ ကၽနကေတာ့ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲx{1037}ငယူငယင္း။ ေနရာကမနာx{101B}ိုးရာ သၾကx{1039}x{1004}နဲကင္းပေနနဲx{1037} မနာx{1014}x{103D}ိုငံပငက တစ္ေနရာ။ ဒီကိုလာရင္း ေမာင္ေမာင္ဦးနဲx{1037} စုံမိတယ္။ သူတိုx{1037}လငယားနဲx{1037} မေတx{1037}ဖစာ ေခာကေလာကိၿပီ။ သူကလည္း တစ္ေယာကည္း။ “နင့ိန္းမေရာ” လိုx{1037} ေမးေတာ့ သူx{1037}ေယာကx{1039}x{1001}မ ေနမေကာင္းလိုx{1037} မနာပညန္ေနတာ ေလးလေလာကိၿပီလိုx{1037}  ေဖတယ္။ အခုသူတိုx{1037}အိမာ သူတစ္ေယာကည္းေပါ့။ သူတိုx{1037}အိမ အိမိုတာထက္ ကနိုမီနီယံတိုကန္းလိုx{1037} လိုx{1037}ေပာရမာပါ။ ဒီအခန္းကို ကၽန  မၾကာခဏေရာကူးတယ္။ ပဲတစုခုရိလင္ လငယားx{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံးက ဖိတာကိုး။ ဒီၿမိဳx{1037}မာလည္း ငယူငယင္းအရင္းဆိုလိုx{1037} သူတိုx{1037}လငယားနဲx{1037}  ကၽနx{1014}x{103D}စ္ေယာကဲရိပါတယ္။   တစါတေလ သူတိုx{1037}တိုက္ေအာကာ ဘာဘီကဴး လုပားၾကရင္း ေရကူးၾကတယ္။ စားေသာက္ၿပီး ညေနေစာင္းမပဲ ပန္ ဖစယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ေခာက ေတာက္ေလာက္ သိဂx{103E}နဲx{1037} တစါတစ္ေလ ဖုန္းေပာဖစာက လဲလိုx{1037} မေရာကစူး။ သူမနာပည္ ခဏပနား တာလည္း မသိလိုကူးေလ။ ဒီလိုနဲx{1037} သူတိုx{1037}အိမို ကၽနလိုကားလိုကယ္။ ကနိုနားေရာက္ေတာ့ လုံၿခဳံေရးဂိတို ဖတမာပါလားဆိုတာ ေတးမိ လိုကယ္။ သိဂx{103E}မရိတဲ့အခိန္ သူx{1037}ေယာက္ားတစ္ေယာကည္းေနတဲ့အခန္းကို ကၽနလာသားတယိုၿပီး တစုံတစ္ေယာက သတင္းေပးလိုကဖင့္ လိုx{1037} ေတးမိတယ္။ မသင့္ေလာူးေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေမာင္ဦး ကအေရx{1037} မိန္းဝင္ေပါကေန မဝငဲ ကနိုကို အေနာကက္ လူဝင္ေပါကို ေခၚသားတယ္။ ဒီဝင္ေပါကိမန္း ကၽန အမတမဲ့ပါပဲ။ ကၽနလာတိုင္း အသားအပန္ ဘစကားမတိုငဲx{1037} မလမ္းမကမ္းတငါပဲ။ ကၽနစိတဲ မငဲ့သူမရိလိုx{1037} ေတာါေသးရဲx{1037}လိုx{1037} ေတးမိ လိုကယ္။ အရx{1037}ဘကဆိုရင္ လုံၿခဳံေရးဂိတ္ေပါကို x{1039}x{101C}ကိမ္းေသဖတမာပါ။   တစိုယုံးကို စိုစတားေအာင္ ပတပ္ၿပီး ေရခိဳးရင္း ဆပာ တိုကိုx{1037} ၾကည့ိုက္ေတာ့ စင္ေပၚမာ စီရရီတငားတဲ့ ေယာက္ားသုံးနဲx{1037} မိန္းမသုံး ကိုယိုက္ ဆပာရညူးx{1014}x{103D}စူးနဲx{1037} မိန္းကေလး သနx{1037}ငညုလင္းေလး  တစုကိုေတx{1037}တယ္။ အေတာ့ကို ကစစဲ့ေသသပဲ့ သိဂx{103E}ပဲလိုx{1037} ေတးမိၿပီး ၿပဳံးလိုကိတယ္။   သူx{1037}ဆပာပဲ ယူတိုကေတာ့မာပဲေလ။ ဆပာယူၿပီး  လက္x{1014}x{103D}စကို ပတိုက္ ေနာကညင္း။ ဒီကမ ရငတဲx{1037} ရငားေတကို ဆကိုကိုကယ္။ လက x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတကို ပတိုကိ ေတာ့ x{101B}ုတရက္ ၾကကီးဖန္းခနဲဖစားၿပီး ရငားကတင္းမာသားတယ္။ အသာေလး ကိုင္ၾကည့ိုက္ေတာ့ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စုက ေတာင့္ေတာင့္ေလးေတ  ဖစ္ေနၿပီေလ။

ကၽနက အိမ္ေထာငဖူးသူ တစ္ေယာကါ။ မုဆိုးမ တစ္ေယာကိုx{1037} ဆိုရငိုတိကပါမယ္။ ေမာငဲx{1037} ကၽန အိမ္ေထာငက္ သုံးx{1014}x{103D}စတင္းမာ သားသမီး မယူခဲ့ၾကဘူး။ ဒီx{1014}x{103D}ိုငံမာ မိသားစု တစု တည္ေထာငိုx{1037} လိုအပဲ့ အရင္းအx{1014}x{103D}ီးကို အလုပုပင္း အရငုံး ရာၾကမယ္ေပါ့။ ၿပီးမ အိမ္ေလးတစုံး ဝယ္ မယ္၊ သားသမီးယူမယ္၊ ပည့ုံတဲ့ မိသားစုတစု တည္ေဆာကယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽနတိုx{1037} ရညန္းခက္ မပည့ဲ့ပါဘူး။ ကားမေတာဆ မx{103C}x{1037}တစုနဲx{1037}  ေမာင္ x{101B}ုတရက္ ဆုံးသားတယ္။ လနဲ့တဲ့ သုံးx{1014}x{103D}စ္ေလာကေပါ့။ ေမာင့ို ကၽနခစါတယ္။ သိပည္း သတိရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင့ဲx{1037} အထိအေတx{1037} ကိုလည္း အမတတယ္။   ဒါေပမယ္ အိမ္ေထာငပဳဖိုx{1037}ဆိုတာကို ကၽန မေတးခဲ့ဘူး။ ပတကက္x{1014}x{103D}ယာမယ့္ အေခအေနေတကို မလိုခင္ေတာ့ တာ အမနါ။ ဒါေပမယ့္ ေသးနဲx{1037}ကိုယားနဲx{1037} ကိုယစဲ့အပင္ အိမ္ေထာငx{103C}အရသာကို ရယူခဲ့ဖူးသူ အx{101B}ယ္ေကာင္းတစ္ေယာကိုေတာ့ ေသးသား စိတ္ ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015} ကရိတာပဲေပ့ါ။ တစိုယည္ေဖသိမ့x{103C}ေတဟာ တကယ္ေတာ့ မၿပီးပည့ုံပါဘူး။   တင္းမာလာတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတဟာ ကၽနရဲx{1037}ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}  ေတာင္းဆိုေနတယ္ ဆိုတာ သိေနတယ္။ အခုမ သူတိုx{1037} လငယားရဲx{1037} အိပန္းထဲကို ပထမဆုံးေရာကူးတာပါ။ ဒီေရခိဳးခန္းထဲကိုေရာေပါ့။ အခန္းထဲ ဝင္ လိုကတည္းက သပပပပ္ ရိတဲ့ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိပ္ အိပာ ရယ္ အလပငစx{1039}x{1005}ည္းေတ စီစီ ရီရီ တငားတဲ့ အလပငနငုံရယို မင္ ကတည္းက ကၽနစိတ္ ထဲ တစိဳးေန တယိုx{1037} ထငိသား။

လငဲx{1037} မယား x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ သားအတက္ ဆိတယာ အရပိုတဲ့ အသိက ေခါင္းထည္း ေရာကာတာေၾကာင့္ ထငါရဲx{1037}။ အခုေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့ဲ ဆို တာ ကိုသိလိုက္ၿပီ။ ရငားေတကို ညx{103B}စိုက္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတကို ဖိလိုက္ ပတိုကဲx{1037} အသာသာေဖေနမိတယ္။ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာ ကိုယ္ေပၚကို တ ေတာက္ေတာက္ ကေနတဲ့ ေရမx{103C}န္ေရမx{103E}ား ေလးေတကလည္း အားေပးေနသလိုပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစတ္ေလာကမ ဖေယာင္းကပ္ ထားတဲ့ အတက္  မိန္းမကိုယ ဟာတာတာ ဖစ္ေနတယ္။ မကုံးကိုမိတ္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုငလိုက္ၿပီး ဟာတာတာ ဖစ္ေနတဲ့ အဲ့ဒိ ေနရာကို လကဲx{1037} ပတ္ေန လိုကိ တယ္။   x{101B}ုတရက္ ကိုယ့ဲx{1037}အိမာ မဟုတူးဆိုတာ သတိရလိုကိၿပီး ထရပိုကိတယ္။ ရငဲမာ ဟာတာတာ ဖစ္ၿပီး ေမာဟိုက္ေနသလိုပဲ။ ေရမန္ မန္ၿပီးေအာငိဳးၿပီး ပနဖစာပါ လိုx{1037}ေတးလိုကယ္။ ကၽနအတက္ တစိုယ္ ရညာသာ ေဖခင္းဟာ အေလ့အကင့္ တစုလို ဖစ္ေနပါၿပီ။ အခုလို  အခိနာ လတပိတ္ ဆိတဲ့ ကိုယ့ဲx{1037} အိပန္းကိုပဲ တမ္းတလိုကိတယ္။ ဒါနဲx{1037}ပဲ တစိုယုံးကို ဆပာ ခပနန္ တိုကိုကယ္။ ေရခိဳး ၿပီးလိုx{1037} ေရသုတယ္ လုပ ခုဏက အေပါ့သားရင္း သနx{1037}င္းေရး မလုပေသးတာကို သတိရလိုကိတယ္။

ဒါနဲx{1037} စငေလး ေပၚမာ အသင့္ ရိေနတဲ့ သနx{1037}င္ေဆးရညိုပဲ သုံးၿပီး တစကတည္း သနx{1037}င္းေရး လုပိုကယ္။ ဗူးေတကို သူx{1037}မူလ အေနအထား  အတိုင္း ပုံမပက္ေအာင္ ပနငားလိုကယ္။ ေရစိုေနတဲ့ အဝတ္ေတကို အသင့ါလာတဲ့ ပလပတစိတဲထည့္ ၿပီး ပါလာတဲ့ အဝတစားေတ ကို ထုတတိုကယ္။ ပါလာတဲ့ တဘကဲx{1037} ေရစင္ေအာငုတ္၊ ေရစိုေနတဲ့ ဆံပင္ေတကို ေခာက္ေအာင္ dryer ခပကက္ မx{103C}တိုက္ၿပီး မိတပ္  အနည္းငယိမ္းၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းနီ စိုးလိုကယ္။   ေနာကိုယ့္ ပစx{1039}x{1005}ည္း စစx{1039}x{1005}ယ ေတကို ေကာပိုးအိတဲ ပနည့္ၿပီး အခန္းအပငကာေတာ့ ေမာင္ ေမာင္ဦးက ထမင္းစားခန္းစားပဲမာ ထိုင္ေနတယ္။ သူx{1037}ေရx{1037}မာေတာ့ ဝိုငီ တစုလင္း။   “ဟဲ့ … လာ.. ေx{1014}x{103D}းသားေအာင္ နဲနဲ ေသာကိုက္”    သူက ဖနက္ အလတ္ တစုထည္း ဝိုငနည္းငယ္ ငဲx{1037}ထည့င္း ကၽနကို လမ္းေခၚတယ္။ ဒါနဲx{1037} သူနဲx{1037} ေထာင့ိဳးက ကုလားထိုငာ ဝငိုင္ၿပီး တစုံစီ ေသာကိုကေတာ့  လူကေx{1014}x{103D}းကနဲ ဖစားတယ္။ အရငတည္းက ေရကူးၿပီးတိုင္း ကၽနတိုx{1037}သုံးေယာက္ ေသာက္ေနကေလ။   “နင ငယယ အတိုင္းပဲ ..“     ဆိုၿပီး သူက ေပာလိုက္ၿပီးေတာ့ သူက ကၽန ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနတယ္။ သူx{1037}မကန္းထဲမာ ရီရီေဝေဝနဲx{1037} တစုံတစာကို တမ္းတေနတယိုx{1037} ထငိုကိ တာပဲ။ ကၽနစိတဲလည္း အခုလို အၾကည့ံရတာကို ရက္x{101B}ံx{1037} မိတယ္။ မက္x{1014}x{103D}ာလx{103E}ဲလိုကင္း   “အသက မငယ္ေတာ့ပါဘူးဟာ ေနာက္x{1014}x{103D}စ ေလာကို  သုံးဆယ္ ပည့္ၿပီ…”   လိုx{1037} ေပာလိုက္ေတာ့ သူက တစုံတစာ ေပာမယ့န္ ပဳၿပီးမ သကင္းခလိုက္ၿပီး ဝိုင္ ကိုပဲ တစ္x{1039}x{101C}ကိဳကင္း ေသာက္ေန တယ္။ စိတဲမာ သူတိုx{1037}လငယား အဆငေပဖစ္ေနသလားလိုx{1037} ေတးလိုကိၿပီး  “နငိုx{1037} လငေယား အဆငရဲံလား ..“   လိုx{1037} ေမးလိုက္။

“ေပပါတယ… “  လိုx{1037}ပန္ေဖတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီး  “ေဝးေနတာ လနဲx{1037}ခီေနၿပီေပါ့ လမ္းတာေပါ့.. ဟ.. ဟ “   လိုx{1037} ေပာတယ္။ ေခါင္းထဲမာ သိဂx{103E} ေပာ တဲ့ စကား တစန္း က x{101B}ုတရက္ ေရာကာတယ္။ သူတိုx{1037}ကို သားသမီး မယူဘူးလားလိုx{1037} ေမးတုန္းက ေပာခဲ့တာ။ တစကား တစါေလာက္  လငယား အတူေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။ ကၽနက သားသမီးယူခငင္ မိဳးဥေx{1039}x{101E}ကတဲ့ အခိန္ မာ အတူေနရတယိုၿပီး ေတာ့ေတာင္ ဆရာလုပဲ့ ေသးတယ္။ ဒီေကာင္ သူx{1037}မိန္းမနဲx{1037} အတူမေနရလိုx{1037} ငတ္ေနၿပီလိုx{1037} စိတဲ ေတးလိုကိတယ္။ ဒါနဲx{1037}   “ ငါသိပါတယ္ နင့ိန္းမကို လမ္းတာထက္ မအိပတာကို ပို လမ္းတယ္ မဟုတား.. .. နငိုx{1037} ေယာက္ားေတကေလ .. “   လိုx{1037} ပန္ေပာလိုကိတယ္။ အဲ့ဒိ စကားဟာ ပိတားတဲ့ ေသာ့ေပါကို ဖင့ိုကိမယန္း  ကၽန မသိလိုကဲ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္ဦးနဲx{1037} ကၽနတိုx{1037} ၾကားက ဆကံေရးက သာမာန္ ငယူငယင္းဆိုတဲ့ အေနအထားထက္ အနည္းငယ္  ရx{103C}ပ္ေထးပါတယ္။ “ဟဲ့ ငဦး၊ နင္ ခဏ ေနအုံး ငါေရခိဳးလိုကုံးမယ္”   လိုx{1037} စာသငားပဲ ဝိုင္းမာ ငုတုတ္ေလး ထိုင္ေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္ဦးကို ေပာလိုက္ တယ္။ ကၽနတိုx{1037} အိမာ ဝိုင္းကဴရငုပ္ တယ္ေလ။ ေနx{1037}လယိုင္း သခx{1039}x{1004}ာ ၿပီးသားၿပီး ညေနပိုင္း x{101B}ူပကို ဆကငမာ။ x{1014}x{103D}စိုင္းစလုံးကို တကာ ကၽန နဲx{1037} ေမာင္ေမာင္ဦးပဲ ရိတဲ့ အတက္ သခx{1039}x{1004}ာ အခိန္ၿပီးသားလိုx{1037} အခားသူေတပနားရင္ သူနဲx{1037} ကၽနနဲx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္း အိမာ ကနဲ့ေလ့ ရိတယ္။ အေဖနဲx{1037}  အေမေရာ ေဈးဆိုငက္ေနၾကတယ္။

အစက ကေတာ့ တကx{1039}x{1000}သိုလာ ေကာင္းတက္ေနခိန္ေပါ့။ အေဖနဲx{1037} အေမကလည္း ေဈးက ဆိုငာ။ ၿပီးေတာ့ သူနဲx{1037} ကၽနတိုx{1037}က မူလတန္းကတည္းက  ေကာင္းအတူတူ တကဲ့ ၾကတဲ့ ေပာမနာ ဆိုမနာ ငယူငယင္းေတ။ ကဴရငိန္ x{1014}x{103D}စု ၾကား တစာရီေလာက္ ၾကာတဲ့ အခိန္ မာ သူက အဲ့ဒိစားပဲမာပဲ မ ပင္းမရိထိုင္ၿပီး စာဖတ္ေနတတယ္။ ကၽနက အဲ့ဒိအခိနာ ေရမိုးခိဳး အဝတစားလဲ ေလ့ရိတယ္။ ေရခိဳးၿပီးလိုx{1037} သနပါးလိမ္းေနတုန္း အိမ္ေရx{1037}က ေန   “ဟာ မီးပတားၿပီဟ … ”   လိုx{1037} ေမာင္ေမာင္ဦး က လမ္းေအာာ ၾကားလိုကယ္။ အခန္းထဲမာ မီးလင္းေနဆဲမိုx{1037} အိမ္ေရx{1037}က မိးေခာင္းလတား ပန္ၿပီ  ဆိုတာသိလိုကယ္။ အဲ့ဒိလို ဖစိုင္း အေဖက မီးေခာင္းေဘးက စတတာေလးကို လည့ိုက္ နဖားေလးေတကို ဖိလိုကုပ္ၿပီး ပနဆင္ေပ ေအာင္ လုပ္ေပးတတယ္။ အေဖ မီးေခာင္းကို ပငာၾကည့္ၿပီး ကၽနတိုx{1037}လည္း ပငတ္ ေနၿပီေလ။ မီးေခာင္းက အမင့္x{1039}x{101C}ကီးမာ ခိတားတာ မဟုတ္ ေတာ့ စာပဲေပၚ တက္ၿပီး ေခဖား ေထာကိုကာနဲx{1037} မီတာကိုး။ ဒါနဲx{1037}ပဲ “မီးမပတူးဟာ လတားတာေနမယ္ ငါလုပ္ေပးမယ္ ”   လိုx{1037} ေအာ္ေပာရင္း ထမီ ရငားကို ၾကပ္ေအာငည္းၿပီး အိမ္ေရx{1037}ကို ထကာလိုကိတယ္။ စိတဲမာေတာ့ မီးပနေအာင္ လုပ္ေပးဖိုx{1037} ဆိုတဲ့ ရည္x{101B}ယကဲ ရိပါတယ္။ သူx{1037} ေရx{1037}တင္ စားပဲေပၚက စာအုပ္ေတကိုရင္း၊ ကုလားထိုင္ေပၚတက္၊ ေနာက္ စားပဲေပၚ အသာတက္၊ ေခဖားေထာက္ၿပီး စတတာကို အသာေလး လည့ိုက္ တယ္။ ခဏေနေတာ့ စတတာမာ မီးေလး တစက္x{1014}x{103D}စက္ ပင့ားၿပီး မီးေခာင္းကလည္း ဖတနဲ ပနင္းလာတယ္။

အဲ့ဒိအခိနာပဲ ေခဖားေထာက္ လကိုဆနx{1037}္ၿပီး မီးေခာင္းကို ကိုင္ေနတဲ့အတကငါရဲx{1037} ရငတာစည္းထားတဲ့ ထမီအထကင ေခာငိ သား သလို ဖစား တာကိုခံစားလိုကတယ္။ ခကင္းပဲ ေပေလာ့ေနတဲ့ အထကငို ကၽနလကဲx{1037} ဖမ္းအုပိုကါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽန ေနာက  သားတယ္ေလ။ လက ရငတေပၚ ပိုင္းကိုအုပိုကိတဲ့ အခိနာ ထမီက ေခရင္းမာ ကင္းလုံးကၽတ္ေရာကားပါၿပီ။ မသိစိတ္ေၾကာင့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္း ေလးေတကို အုပိေအာင္ လကို ပငိုကိေပမယ့္ ကၽန ဆီးစပ အကာအကယဲ့ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေရx{1037}မာ။ အံ့အားသင့္ေနတဲ့ သူမက္x{1014}x{103D}ာနဲx{1037} ပဴးေနတဲ့ သူx{1037} မကုံးအစုံ ကို မတတရ မငိုကတယ္။   သတိပနငာၿပီး ကၽနလည္း ထိုငလိုကယ္။ ထမီကို ေကာကပိုက္ၿပီး အခန္းထဲ ေပးဝင္  လိုကယ္။ စားပဲေပၚကေန ခုနင္းလိုကလား ဘယိုဆင္းလိုကလဲ ကၽန မမတိေတာ့ဘူး။ စားပဲေတ ခုံေတက ဟနကကားတဲ့ အတက္  ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္း အသံထကားၿပီး စာအုပ္ေတလည္း ၾကမ္းေပၚ ကကုနယ္။  သူx{1037}ကေတာ့ ဘယိုကနစဲသလဲ မသိေပမယ့္ ကၽနေတာ့ ရကန္း လိုx{1037} ေသမတတါပဲ။ ခဏေနေတာ့ အေခားေကာင္းသားေတနဲx{1037} ဆရာ ေရာကာတယ္။ သူက ပုံစံပကားတဲ့ စားပဲနဲx{1037} စာအုပ္ေတကို ေနသားတက ပန္ ပငားတာ ေတx{1037}ရတယ္။ ကၽနလည္း ဟနပက္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိေနx{1037}က စာထဲ စိတို မဝငားသလိုx{1037} သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကိုလည္း ေစ့ေစ့ မၾကည့ဲဘူး။ အဲ့ဒိ ေနx{1037}ညက အိပေပာူး။ သူမားေတကို သူေလာက္ေပာရင္ အရမ္းရကရာ ေကာင္းမာပဲ ဆိုၿပီးေတာ့။   ေနာကက္ေတ မာေတာ့သူက ဘာမမဖစလိုပဲ  ပုံမန္ နင္ ငါ ေပာဟယ္ ဆိုရယဲ။ သူေရာ ကၽနေရာ အဲ့ဒိေနx{1037}က အေၾကာင္းကို စကားမစ ၾကပါဘူး။ သူx{1037}ပုံစံကို ၾကည့္ၿပီး ကၽနစိတ လိုကိတယ္။  စာေမးပဲ ေဖခါနီးေတာ့ သူx{1037}အေဖက နယ္ေပာင္းရတယ္။ သူတိုx{1037}လည္း လိုကား ၾကရမာေပါ့။ ဒါေပမယ့ူက စာေမးပဲၿပီးတဲ့ အထိ သူx{1037} အဖားအိမာပဲ ေန ခဲ့မယိုx{1037} ေပာတယ္။ စာေမးပဲေဖၿပီးၿပီးခင္း ေနာကစ္ေနx{1037} ပဲ လိုကားဖိုx{1037}စီစဥားတယဲ့။

ဒီလိုနဲx{1037} ဆယန္း စာေမးပဲ ေဖဖိုx{1037} နီးလာတဲ့ အတက္ ကၽနတိုx{1037}လည္းစာကို ပိုၿပီး အာx{101B}ုံစိုကတာေပါ့။ တစက္ သခx{1039}x{1004}ာ အခိန္ၿပီးလိုx{1037} ခါတိုင္းလို သူနဲx{1037} ကၽန နဲx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္း ကနဲ့ခိန္ေပ့ါ။ ထုံးစံအတိုင္း ကၽနေရခိဳး အဝတစားလဲ ၿပီး အိမ္ေရx{1037}သားထိုင္ၿပီးစကား ေပာၾကတယ္။ x{101B}ုတရက္ စကားစ ပတ္ သားပီး ခဏေနေတာ့ သူက       “ဟဲ့ ငါနင့ို တစုေပာစရာ ရိတယ… နငိတဆိုးနဲx{1037}..“   ဆိုၿပီးေပာတယ္ေလ။ ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ ေပာလိုကဲ့ သူx{1037} စကားေၾကာင့္ ကၽနx{101B}ုတရက္ ရငဲလx{103C}ိကို သားမိတာ အမနါ။ ေယာက္ေားေလးေတဟာ ဒီလိုစကားစၿပီးရင္ မိန္းကေလးေတကို ခစ္ေရး ဆိုၾက တယိုတာ မငူး ၾကားဖူးတာကိုး။ သူမား ကၽနကို ခစ္ေရးဆိုေလမလားေပါ့။ အၾကာင္းသိ ငယ္ေပါင္းဖစ္ေနတာ့ သူx{1037}ကို ခစိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037}ရမယ္ မထငိ ပါဘူး။ ဒါနဲx{1037}ပဲ  “ေပာေလ… “   လိုx{1037} ေပာလိုက္ေတာ့ သူက ကၽနအနား ကပာတယ္။ ၿပီးေတာ့   “နင့ာကို ၾကည့င္ေသးတယာ.. ငါ့ကိုပပါလား..“   တဲ့။ သူဘာကို ဆိုလိုမန္း ကၽန နားမလညိုကူး။  “ဘာလဲ.. “   လိုx{1037} ပန္ေမးေတာ့ သူက  “ဟို … နင့္ေစာကတ္ေလဟာ… ငါၾကည့ငိုx{1037}…. ပပါလား..  “ တဲ့။ ကၽန အံ့လည္း အံ့ၾသ စိတဲတို ရကည္းရက္ေပါ့။  “ေစာက္ေကာင္… “   ဆိုၿပီး ဆဲလိုကိတယ္။

“ငါလူx{1039}x{101C}ကီးေတနဲx{1037} တိုင္ေပာမာေနာ္.. “  ဆိုေတာ့ သူအသံတိတားတယ္။ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို ၾကည့ိုက္ေတာ့ ေခါင္းေလးငုံx{1037}ၿပီး သကင္းခေနေလရဲx{1037}။  မေရးမေx{1014}x{103D}ာင္းဘဲ ဆရာနဲx{1037} အခားသူေတ ေရာကာတာနဲx{1037} စကားစပတားတယ္ေပါ့။ အဲ့ဒိေနx{1037}ည က ေကာင္းေကာင္း အိပေပာဲ့ဘူး။ ကိုယ့ာ ကိုယ္ ေတာင္ ေသေသခာခာ ၾကည့ူးတာမဟုတ္။ သူကိုပဲ x{1039}x{101C}ကိမဲ ေနမိတယ္။ ေနာက္ တစတ္ သခx{1039}x{1004}ာ အခိန္ၿပီးလိုx{1037} ကၽနေရခိဳးမလိုx{1037} ထေတာ့သူက  ထပ္ေပာတယ္။  “ဟဲ့ ဘယိုဖစ္ေနတာလဲ… ဘာလိုx{1037} ၾကည့င္ေနရတာလဲ” ဆိုတာ့ သူက    “ငါမမငူးလိုx{1037}ဟ… ”   တဲ့။ x{101B}ုပကိုက သနားကမားနဲx{1037}။   “ေနာကငိုx{1037}နဲx{1037} ေတx{1037}ရေတာ့မာ မဟုတူး.. ရင္းရင္းနီးနီးဆိုလိုx{1037} နငဲ ရိလိုx{1037}ပါဟာ စိတဆိုးပါနဲx{1037} ”    “ေတာ္ၿပီဟာ ထပေပာနဲx{1037}”   လိုx{1037} ေပာၿပီး ထားခဲ့လိုက္ တယ္။ “ဒီေနx{1037} နငဲx{1037} ငါ ေနာကုံးေတx{1037}ရမယ့္ ေနx{1037}မိုx{1037}ပါဟ ..”   လိုx{1037} သူက ေနာကေန လမ္းေပာတယ္။ သူx{1037}ကို ဘာမ ပနေပာဖစဲ့ဘူး။ ေရခိဳးရင္းကၽန  ေခါင္းထဲ မိဳးစုံေတးေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ကဴရင ဒီေနx{1037} ေနာကုံးေနx{1037}ပါ။ ေနာကစါတို စာေမးပဲx{1039}x{101C}ကီးစၿပီေလ။ ေနာက္ ဘာမန္းညာမန္းမသိတဲ့  သံေယာဇဥလည္းရိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽနကေတာ္ၿပီဆိုရင္ ေရx{1037}ဆကတိုးတဲ့ သူx{1037}ကိုလည္း ယုံၾကညိသလိုပဲ။ သူx{1037}ကို ပလိုက္ေတာ့ေရာ ဘာဖစာလဲ။  မပလည္း ရတာပဲ။ ငါသိကx{1039}x{1001}ါမား ကသားမလား.. အစရိသဖင့္ ေပါ့။ သူဟာ x{101B}ိုးx{101B}ိုးသားသားပဲ သူမငငာကို ေပာတာ ေနမယိုx{1037} ကၽန ေတးလိုကိ တယ္။ တကယိုx{1037} အခင့ေရးတုံတစာ ယူခငယ္ ဆိုရင္ သူမာ ယူx{1014}x{103D}ိုငဲ့ အေခအေနေတ ရိခဲ့တယ္ေလ။ ေခါင္းထဲမာ ေပါင္းစုံေတး ေနတာမိုx{1037} အဲ့ဒိေနx{1037} က ေရခိဳးခိန္ နဲနဲ ၾကာသားတယ္။

အကx{103E}ဝတ္ေနရင္း ကၽနဆုံးဖတက္ တစုကို ခလိုကယ္။ အဝတစားလဲၿပီး အိမ္ေရx{1037}ကို ထကာ ေတာ့ သူက သခx{1039}x{1004}ာတက္ေနတယ္။ ကၽနက  တံခါးေပါကီသားၿပီး ဂကလိုကယ္။ ရင တဒိန္းဒိန္းခုန္ ေနသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေဘးက ဧည့ုလားထိုင္ေပၚ ခပနန္ ထိုငိုက္ၿပီး  “ဟဲ့.. နင္ ၾကည့ငယို လာၾကည့္.. နင့ကဲx{1037}ေတာ့ မထိနဲx{1037}.. “   လိုx{1037} ေပာလိုကယ္။ ေဘာလငို ပစၿပီး ခကင္းဆိုသလို သူ ကၽနေရx{1037} ေရာကာတယ္။  သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာက ဝမ္းသာအားရဖစ္ၿပီး စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲx{1037}။ သူက ကၽနေရx{1037}မာ ဒူးေထာကကားထိုင္ေနတယ္။ ကၽနက ေပါငို အသာကားၿပီး ဂါဝနကို လန္ တငိုကယ္။ သူက ထူးခားတဲ့ မကုံးေတနဲx{1037} အဲ့ဒိေနရာကို စူးစိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ “ေတx{1037}ၿပီလား”    ဆိုေတာ့ သူက   “နငေမx{103E}းေတ ေပါက္ေနၿပီ ေနာ္..”  တဲ့။ ၿပီးေတာ့   “အေပါကို မမငဘူးဟာ.. “  ဆိုၿပီး အထနx{1037}ကယ္။ ဒါနဲx{1037} ကၽနလည္း ခါးကို နဲနဲ ေလာ့ထိုင္ၿပီး လကဲx{1037} ဆီးပုံးေမးခပါးပါးကို  အသာရင္းၿပီး အသာၿဖဲပလိုကယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့ာကိုယ္ေတာင္ ဘယို ပုံစံလဲဆိုတာ မငပါဘူး။ သူကေတာ့ ေခၚေတာ တစ္ေသာင္း အား မကုံးနဲx{1037} စိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနေလရဲx{1037}။ ဒါနဲx{1037}  “ေတာ္ၿပီဟာ.. ၿပီးၿပီ”  ဆိုၿပီး ခါဝနိုပနၿပီး မတပပိုကယ္။ ရကာေၾကာင့္ ဖစလို  တစုံတစ္ေယာက္ ေရာကာ မာကို စိုးရိမာလည္း တယ္ေလ။ သူလည္း သူx{1037}ေနရာသူ သားထိုင္ေနေလရဲx{1037}။ ကၽနရဲx{1037} ရငုနံကို ကၽန ပန္ၾကားေနရ တယ္။ တံခါးခကို သားဖင့ိုကာနဲx{1037} မေရးမေx{1014}x{103D}ာင္းပဲ ေကာင္းလာတကဲ့ သူေတ ေရာကာၾကၿပီ။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒိေနx{1037}ဟာ သူနဲx{1037} ကၽန  ေနာကုံး စကားေပာဖစဲ့တဲ့ ေနx{1037}ပါပဲ။ ေနာင္ ဆယ္x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ ၾကာသညထိ ေပါ့။

“ေအး”   သူေပာလိုကဲ့ ေအး.. ဆိုတဲ့ အသံက ခပ္ဩဩ ဖစ္ေနတယ္။ ကၽန စကားမားသားၿပီဆို တာကၽနသိလိုကယ္။   “အဲ့ဒါလည္း ပါတာေပါ့ ဟာ … ဒါလည္း လိုအပာပဲ ဟ..၊ စိတန္းမာေရးအတက္ေလ”  သူက ဆက္ေပာတယ္။  “အမေလး စိတန္းမာေရး အတက္ ရိရိေသး.. ငတင္ ငတ္ တယ္ ေပာပါ.. ေလးလေလာကိၿပီဆိုေတာ့”  လိုx{1037} ကၽနပန္ေပာလိုကယ္။ မားမန္းသိလကဲx{1037} စတင္း ခငဲ့ စိတို တားမရဘူး။  “ပင္းပင့င္းလင္း  ေပာရရင္ ဟာတာတာ ဖစ္ေနတာ အမနဲ.. မိန္းမနဲx{1037} ေဝးလာရင္ အခားမိန္းကေလး မငိုင္း ပစားခင္ စိတ္ေပၚတာပဲဟ.. ဒါနင့ိုx{1037} ပင့င့င္းလင္း ေပာ တာပါ”  လိုx{1037} သူက ပန္ေပာၿပီး ဝိုငို ေသာကိုကယ္။ ကမလည္း ဝိုငစ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ေလာက္ ေသာကိုက္ၿပီး  “ဒါဆို နင ငါ့ကို မင္ေတာ့ ပစားေန တယ္ ဆိုပါေတာ့”   လိုx{1037} ဖနကဲက ဝိုငို ၾကည့င္း ပန္ေပာလိုကယ္။ သူx{1037}ကို ကၽနၾကည့ဲဘူး။ ကၽန ေမာင့ားတာက မဟုတါဘူး ဘာညာ  ပန္ေပာမယ္ေပါ့။ “ေအး .. ဟုတယ္ .. နင့ို ထိုငစားေနတာ.. အခုအထိပဲ”  တဲ့။ ပီပီသသx{1039}x{101C}ကီး ထကာတဲ့ သူx{1037}ရဲx{1037}စကား။ သူအဲ့ဒိလို ေပာလိမ့ယန္း  မထငားခဲ့မိဘူး။ x{101B}ုတရက္ေတာ့ ကၽန စကားပန္ေပာစရာ ေပာကားတယ္။ ကၽနရငဲ ပူသားတယ္။ တဒိတိတ္ ခုန္ေနတဲ့ ကိုယ့ဲx{1037} x{1014}x{103D}လုံးခုန္ သံကို ကိုယန္ၾကား ေနရတယ္။ x{101B}ုတရက္ ပန္ေပာစရာ စကားစ ရာမရ သလို ခကင္းပဲ ဒီေနရာက ထထကားမလား၊ ဆက္ေနရမလား၊ ဘာလုပ မလဲ ဆိုတာကို ေဝခဲမရဖစားတယ္။ ဒါနဲx{1037}ပဲ ဖနဲထဲက ဝိုငို ေမx{1037}ရင္း တစ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ေလာက္ ထပ္ေသာကိုကယ္။ ပါးစပဲ ေx{1014}x{103D}းသားၿပီး ပူဆင္းသားတဲ့  ဝိုငရသာက ကၽနကို ေနသာ ထိုငာ ရိသားေစပါတယ္။

x{101B}ုတရက္ သူက ကနလက္ေမာင္းကို အသာ အယာ လာကိုငယ္။ ကၽနရဲx{1037} အသကx{103D}သံကလည္း မန္ေနသလို သူx{1037} အသကx{103D}သံကိုလည္း ၾကားေနရ တယ္။ ဒါေပမယ့္ မx{101B}ုန္းကနိဘူး။ ဘာလုပမယ္ ဆိုတာကိုလည္း မဆုံးဖတတ္ေတာ့ဘူးး အထိအေတx{1037}ဟာ ကၽနရဲx{1037} မသိစိတာ လတေလာ  ေတာင့ေနတဲ့ အရာတစုပဲေလ။   “သိဂx{103E} သိသားရငေကာင္းဘူး ..“  လိုx{1037} ကၽနပန္ေပာလိုကယ္။ ကၽနအသံေတက ကတုနယီ နဲx{1037} အထစစ္  အေငါ့ေငါ့ ဖစ္ေနတယ္။ ထပ္ေပာစရာ စကားလုံးကို စဥ္းစားလိုx{1037} မရသလို ဘာမ လည္းထကလာဘူး။ သူက ကမလက္ေမာင္းကို ကိုငားတဲ့ လကို  x{101B}ုတိုကယ္။ ၿပီးေတာ့ ခပူငူx{1039}x{101C}ကီး ပနိုင္ေနၿပီး ဝိုငိုပဲ တစုံခင္း ေသာက္ေနတယ္။ ဒီေနရာကေန အမနာမဖစယ္ ဆိုတာကို ကၽနသိေနတယ္။  ဒါေပမယ့္ တစုံတစာ က ဟနx{1037}ားထားသလိုနဲx{1037} ခကင္း ဆုံးဖတိုx{1037}မရဘူး။  x{1014}x{103D}စ္ေယာကား တိတဆိတ္ ထိုင္ေနၾကတာ အေတာ္ၾကာမယ္ ထငါ တယ္။ ကၽနေခါင္းထဲမာ အေတးေပါင္းစုံနဲx{1037} ခီတုံခတုံ ဖစလို သူx{1037}ေခါင္းထဲမာလည္း အလုပx{103C}ပ္ေနမာပါ။ ေနာကုံးေတာ့ အသကို ဝေအာင္ ရx{103D}သင္း လိုက္ၿပီး လကနိုငို ေမာ့ ေသာကိုကယ္။ ၿပီးေတာ့ “ငါပန္ေတာ့မယာ..”   လိုx{1037} ခပတိုတိုပဲ ေပာဆိုၿပီး ထလိုကယ္။ သူကလည္း   “ငါ လိုကိုx{1037}မယ္” ဆိုၿပီး သတိပနငာတဲ့ ဟနဲx{1037} ထလာတယ္။ အိတို ေကာကိုငိုက္ၿပီး ထမင္းစားခန္းက အထက္ မာသူက x{101B}ုတရက္ ေနာကေန  သိုင္းဖကာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽန ဂုတားကို နမ္းတယ္။ x{1014}x{103D}ာရံx{1037}သံက ကယယ္ေလာင္ေလာင္ ပဲ။ ေကာပငဲx{1037} တငါးမာ ခပ္ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}း အေငx{1037}အသက္ တစုကို ခံစားရတယ္။ တစိုယုံး ဖင္းခနဲ ခံစားလိုကတယ္။ အပူလx{103C}ိင္းတစု ဖတားသလိုပါပဲ။ ကၽန တစိုယုံး ေပါကဲ ထကားၿပီ ဆို တာကို သိလိုကယ္။  x{101B}ုန္းကန္ၿပီး သူx{1037}ဘကို လည့ိုကယ္။ သူx{1037}လက္ေတက ေပေလာ့သားေပမယ့္ ကၽန လက္ ေမာင္းေတကို ခပဖ ကိုငားဆဲ ပဲ။ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို မၾကည့္ ရဲဘူး။မက္ေစ့ေအာကာ သူx{1037}ရငတိုပဲ မင္ေနရတယ္။

“သိဂx{103E} သိသားရင္ မေကာင္းဘူး ဟာ….“   လိုx{1037} ထပ္ ေပာလိုကယ္။ သူက  “ မသိေအာင္ ေနမယ္ေလဟာ..နငဲx{1037} ငါနဲx{1037}ပဲ”   တဲ့။ ကမူးရx{103D}းတိုး ထကာတဲ့  ေလသံ။ မာနတ ကၽနစိတို x{1039}x{101C}ကီးစိုးသားပါၿပီ။ ကၽနတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ဦးတည္း ဆိုတဲ့ အသိ အပင္ ဘယူမ မသိေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားရင္ ရတာပဲ ဆိုတဲ့  အသိက တန္းအားေပးလိုကလိုပဲ။ ကၽန သူx{1037}ကို ေမာ့ၾကည့ိုကယ္။ သူx{1037}မကန္းထဲမာ မငတာ က ရမက္ ။ ကၽန ရဲx{1037} ေမာင္ ခရီးသားၿပီး ပနာ တိုင္း ေတx{1037}ရတဲ့ အရိပေငx{1037}။ သူလိုခငာ ကၽနရဲx{1037} ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္။ အခစဟုတူး။ ကၽနလိုခငာလည္း သူx{1037}ရဲx{1037} တစဏတာ အယုအယမx{103C}x{1037} ။ အေပး နဲx{1037}  အယူပဲ လိုx{1037} စိတဲ မာ ေပၚလာတဲ့ အေတးက စိတx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကို ေရx{1037}တစမ္းခင္း တိုးလာေစပါတယ္။ ထိေတx{1037} မိေနတဲ့ အထိအေတx{1037}ကို မေရာငင္ေတာ့ဘူး။  ဆိတယာ အရပ္ မာ ရိေနတယ္ ဆိုတဲ့ အသိက ေခါင္းထဲမာ x{1039}x{101C}ကီးစိုးေနတယ္။ သူx{1037}ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုကယ္။  “နင္ အရမ္းလုပင္ ေနလား..”   လိုx{1037}။ သူက မဆိုင္းမတဘဲ   “ေအး”  ဆိုၿပီး ရx{103C}ိကံx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ပန္ေဖတယ္။  “ဒါဆို သိဂx{103E} မသိေစနဲx{1037} … ဒီတစ္ေခါကဲ.. ငါ နင့္ မယားငယ္ မဟုတူး.. ”    လိုx{1037} ကၽနပန္ေပာလိုကယ္။ ကၽန အသံက တုနီ ေနပါတယ္။ ခကင္းဆိုသလို ကၽနကိုဆဲဖကိုက္ၿပီး သူx{1037}လက္ေတက ဝတားတဲ့ ကၽနရဲx{1037} ဂါဝနို  ဆဲမတယ္။ ကၽနေနာကိုင္း တစိတစ္ေနရာဟာ ဟာလာဟင္းလင္းလို ဖစားတယ္။ ခါးထိ လိပကားတဲ့ ဂါဝန္ေအာက္ လမ္းလိဳၿပီး တငါး ေတကို လမ္းကိုငယ္။ ခါး အသားကို ဖကိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိဳးစားတယ္။ ကၽနx{101B}ုန္းလိုက္ၿပီး  “ နင္ သနx{1037}င္းေရးလုပ္ အုံးဟ ဒီအတိုင္းေတာ့ မလုပငူး”   လိုx{1037} ေပာ လိုကယ္။ ကၽနအသံက ခပဳညဳ ဖစ္ေနသလိုပါပဲ။ သူက ခကင္းပဲ ကၽနလကို ဆဲၿပီးအခန္းထဲကို ေခၚသားတယ္။ ကၽန လကဲက  ေကာပိုးအိတ ၾကမ္းေပၚကို ဘုတနဲ ပဳတ ကနဲ့တယ္။ ေရခိဳးခန္းထဲက ေရတဖဲဖဲ ကသံကို ၾကားေနရတယ္။ တံခါးကို ပိတထားေတာ့   ကိုယုံးလုံးဖစ္ေနတဲ့ သူေကာပငို နဲနဲ ပါးပါး မင္ေနရတယ္။ ဝတားတဲ့ ဂါဝန္ အကx{103E}ကို အသာခၽတ္ ေခါက္ၿပီး စာဖတ္ စားပဲေပၚမာ သပပပ္ ရပ္ တငားလိုကယ္။

x{101B}ုတရက္ လိုအပင္ မနနနန္ ေကာကူၿပီး ပနတ္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} ဆိုတဲ့သတိက ရိေနတုန္းပါ။ အဝတစားခၽတ္ ၿပီးတဲ့အခိန္ ေရကသံတိတားၿပီး  သူအပငကာတဲ့ အသံကို ၾကားလိုကတယ္။ အခုကၽနကိုယ္ေပၚမာ ဘရာနဲx{1037} အတင္းခံေဘာင္းဘီ ပါးပါးပဲ ရိေတာ့တယ္။ သူx{1037}ကို ကၽနလည့ၾကည့ဲ ဘူး။ ဘရာ ကိုခၽတ္ၿပီး စားပဲေပၚတင္ၿပီးမ အသကို ဝေအာငx{103D}သင္းလိုက္ၿပီးမ သူx{1037}ကို လည့္ၾကည့ိုကယ္။ တဘကဴx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ေရသုတ္ေနတဲ့ သူx{1037}ကို  ေတx{1037}လိုကတယ္။ ၿပီးေတာ့ တဘကို ၾကမ္းေပၚလx{103E}တလိုကယ္။ ဂငစား ထားတဲ့ အတက္ သူx{1037}ကိုယ္ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာက အခိးကက ေတာင့္ေတာင့င္းတင္း  ပါ။  ၿပီးေတာ့ တပိုင္းတစ ေတာင့င္းၿပီး တဲေလာင္းကေနတဲ့ သူx{1037}ရဲx{1037} နိမိတ္။ ကၽနတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ တစ္ေယာကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့ိတာ ခဏေလာက္  ၾကာသားတယငါရဲx{1037}။ သူက ကၽနဆီ ခတကက္ေလာကာၿပီး။  “နင့ို ငါ အားမနာ ေတာ့ဘူးေနာ္”   လိုx{1037} ေပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽန လက္ေမာင္းေတကို ဖမ္းကိုင္ၿပီး ကုတင္ေပၚ တန္းလဲလိုကါတယ္။ ေနာက္ ကၽနေခေထာကို မၿပီး အတင္းခံကို ခပကကဲ ဆဲခၽတိုကယ္။  ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒိအတင္းခံကို သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေပၚ အုပမ္းၿပီး ကၽန ေဘး ကို ပစလိုကယ္။ ဇာနားတပားတဲ့ အတင္းခံေဘာင္းဘီ ဖဴဖဴ ေလးဟာ ကၽန  မက္x{1014}x{103D}ာေဘးမာ ပုံခနဲ ကလာတယ္။ အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံရိထားသူမိုx{1037} ေပါငို အသာကားၿပီး ေခေထာက္ေတကိုေကးထား ေပးလိုကိပါတယ္။ ေဘး က  ေခါင္းအုံးကို ယူၿပီး ေခါင္းေအာက္ ထိုးထည့္ၿပီး အုံးလိုကယ္။ အရာရာ ဟာ အလိုလို လုပိလိုကာပါပဲ။ သူက ကုတင္ေပၚတကာၿပီး ကၽန  ေပါငင္းကို ၿဖဲလိုကယ္။  ၿပီးေတာ့ စိုက္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္။ ကၽနဟာ က စိုစတ္ေနၿပီ ဆိုတာကို သိတယ္ေလ။ သူက ဆီးစပို လကဲx{1037} ပတပ္ၿပီး  စိုစတ္ေနတဲ့ ကၽနဟာရဲx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားေတကို လက္ေခာင္းေတနဲx{1037} စုနန္ ပတယ္။ ဆီးပုံးေမx{103E}း ကိုခန္ၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေဘးသားေတကိုပဲ ဖေယာင္းကပား ခဲ့တဲ့ အတက္ ကၽနဟာ က အေမx{103E}းအမငင္းၿပီး ေပာင္ေခာ ေနပါတယ္။

သူx{1037} လက နဲx{1037} အေစ့ေနရာကို ပတပဲ့အခါ ကၽနရငဲ လx{103C}ိကိုလာပါေတာ့တယ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အဖိုx{1037} အဲ့ဒိလို အလုပံရရင္ ငင္းပယ္x{1014}x{103D}ိုင္ စမ္း မရိပါဘူး။ သူထိေတx{1037}လိုကိုင္း မက္ေစ့ကို မိတိုကိတယ္။ သာယာမx{103C}ရဲx{1037} နိဒါန္း နဲx{1037} အတူ ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကလည္း တက္x{1039}x{101E}ကလာပါတယ္။ သူx{1037}လကို  ဆဲၿပီး ရငားေတကို ပတပ္ ဖိညx{103B}စိုက္ေစခငါတယ္။ ကၽန ဝမ္းဗိုကားကလx{103C}ိကနဲ လx{103C}ိကနဲ။  x{101B}ုတရက္ သူၿဖဲၾကည့ာကို သိလိုကယ္။  မက္ေစ့ဖင့္ ၾကည့ိုက္ေတာ့ သူx{1037}အၾကည့ ကၽန မတိခဲ့တဲ့ ေခၚေတာ တစ္ေသာင္းအား။ ၿပီးေတာ့ ကၽန ေပါင္ တင္းသားx{1014}x{103D}စုကို ဖိခလိုကယ္။ ၿပီး ေတာ့ သူx{1037}လက္x{1014}x{103D}စကဲx{1037} ကၽနတငါးေတကို ပင့္ၿပီး ကၽန ဟာကို ငုံx{1037}ၿပီး နမ္းပါေတာ့တယ္။ သူနမ္းပုံကတစိဳး။ မက့္ေစ့ေတကို မိတားၿပီး သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာ နဲx{1037} ကၽန ဟာ ကို ပတာပါပဲ။ x{1014}x{103D}ာေခါင္းနဲx{1037} x{101B}တနဲ မည္ေအာင္ နမ္းတယ္ ပါးေတ နဲx{1037} ပတယ္။ ေမးနဲx{1037} ပတယ္။ x{1014}x{103D}ာဖူးနဲx{1037} ပတယ္။ ကၽန ဘာလုပိသလဲ  သိလား။ ေကာ့ေပးမိၿပီး သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာနဲx{1037} ပနန္ၿပီး ပတိုကိတယ္။ x{101B}ိုင္းသားသလို ပဲလားလိုx{1037} ေတးမိေပမယ့္ ထိန္းခဳပိုx{1037} မရေလာက္ေအာငါပဲ။ သူ x{1014}x{103D}မ္းရx{103C}ံေနတာကို ပီပီသသ မမငေပးမယ့္ တစကတစက္ သူx{1037}x{1014}x{103D}ာေခါင္းနဲx{1037} ကၽန အတင္းသားကို တန္းတန္းၿပီးတိုး တာကို ခံစားေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့  ပါးစပဲx{1037} ကၽနဟာ တစုလုံးကို အုပလိုကာပဲ။

သူx{1037}ကိုကၽန ၾကည့ေနေတာ့ပါဘူး။ မက္ေစ့ပနိတ္ၿပီး အထိေတx{1037}ကိုပဲ အာx{101B}ုံထားလိုက္ ေတာ့တယ္။ ပူေx{1014}x{103D}းစတိုတဲ့ x{1014}x{103D}ူးညံ့တဲ့ အရာတစုက ကၽနဟာ  တစုလုံးကို အုပပားသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားေတနဲx{1037} အတင္းသားကို ထိေအာငတတ္ ထိုးစေနတဲ့ သူရဲx{1037} လာၾကမ္းၾကမ္း။ ကၽန စိတ္x{101B}ိုင္း ေတ ေပါကဲ ထကားပါၿပီ။ ဟစ္ေအာ္ၿပီး ညည္းလိုကိတယ္။ သူတစကစကုံစုပ္ လိုကိုင္း တစိုယုံးတုနါ သားပါတယ္။ လူလည္း ေမာ ဟိုကာပါတယ္။ ရပ္ေစခငလားဆို ေတာ့ သူx{1037}ကို ဆကါဆကါ လုပ္ေစခငာပါပဲ။  အေတာ္ၾကာေတာ့ သူကရပိုက္ၿပီး အပ္ါပိုင္းကို တကာ တယ္။ ေထာငတ္ေနတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတကို တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတဲx{1037} ငုံၿပီး စိုx{1037}ပါေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ကၽန ပါးေတကိုလာနမ္းတယ္။ ကၽနဟာရဲx{1037} အနံx{1037}ကို  ကၽန ပနလိုကယ္။ သူx{1037} x{1014}x{103D}ာမx{103C}တိုကဲ့ေလက ကၽနမက္x{1014}x{103D}ာကိုလာထိေနတယ္။ အနမ္းေတရပားလိုx{1037} မက္ေစ့ဖင့္ၾကည့ိုက္ေတာ့ သူကလည္း ကၽနကို ပနိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို လကဲx{1037} ကိုင္ၿပီးပတပိုကိတယ္။ ငတတ္ေနသလိုပဲ။ ဒါနဲx{1037}  “နင္ အရမ္းငတ္ ေနသလား”   လိုx{1037} ေမး လိုကယ္။ ကၽန အသံက ခပဳညဳ ဖစ္ေနသလိုပါပဲ။ သူကလည္း   “ေအး”   ဆိုၿပီးပန္ေဖတယ္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံးရဲx{1037} စကားသံေတက ေမာဟိုက္ေန တယ္။ သူကကိုယိုမတိုက္ၿပီး ကၽနေပါင္ၾကားမာ ေနရာယူလိုကယ္။ x{101B}ုတရက္ သတိရမိတာနဲx{1037}  “ဟဲ့ နင့ာေတ ငါ့အထဲ မထည့ဲx{1037}ေနာ္ ကေလးရ သားမယ္” လိုx{1037} စိတူၿပီး ေပာလိုကိတယ္။ သူx{101B}ုတရက္ တနx{1037}ားတယ္။ စိတေx{1014}x{103D}ာင့ေယက္ ဖစားဟနဲ။ သူက ကုတင္ေပၚက ဆင္းၿပီးေတာ့  အိပာေဘး ခုံေအာက အံဆဲကိုဖင့ိုကယ္။ တစုံတစုကို ထုတူလိုက္ၿပီး ကၽနဗိုက္ေပၚ ပစငိုကယ္။ အနီေရာင္ ကနနိတေလး  တစု။ ၿပီးေတာ့ ကၽန ေပါငင္းေတကို ဖီၿပီး သူx{1037}ဟာကို ကၽနဟာထဲ ထိုးထည့ိုကါေတာ့တယ္။

သူx{1037}တံေတးေတနဲx{1037} စိုစတ္ေခာေမx{1037}ေနတဲ့ ကၽန ဟာ အထဲကို x{101B}ုတရက္ တိုးဝငာတဲ့ အခိနာ ရလိုကဲ့ ခံစားမx{103C}x{1037}က အရာရာကိုလတက္ သားေစပါ တယ္။ မကုံးေတကို မိတားလိုကိသလို ညည္းညဴ ေအာစံပင္ ထကားမိတယ္။ ဆီးစပ္x{1014}x{103D}စု တစဏေလာက္ ထိထားၿပီးတဲ့ ေနာကာေတာ့  သူက အားသနနိုက္ လုပါေတာ့တယ္။ x{1014}x{103D}စဲx{1037} ခီၿပီး မရတာ ၾကာၿပီဖစဲ့ x{1014}x{103D}ူးညံ့တဲ့ ပတိုက္ မx{103C}x{1037}ေတဟာ ကၽနကို မိန္းေမာ သားေစခဲ့ပါတယ္။ အဖနန္  ပတိုကဲ့ အရိနာ တိုးမင့ာၿပီးတဲ့ ေနာက္ x{101B}ုတရကပားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လစာ သလိုဖစားလိုx{1037} မက္ေစ့ဖင့္ ၾကည့ိုက္ေတာ့ သူက ဒူး ေထာက္ၿပီး ရပိုးေနတယ္။ ေတာင့င္းၿပီးခါရမ္းေနတဲ့ သူx{1037}ဟာကို အိပာဖုံးဖဴဖဴနဲx{1037} ဆဲသုတိုက္ၿပီး ကၽန ဗိုက္ေပၚက ကနနိပို လမ္းယူလိုကါ တယ္။  x{101B}ုတရက္ ေမာင့္ ရဲx{1037} အပဳအမူကို အမတလိုကိတယ္။ သားသမီးမလိုခငဲ့ အခါ ကၽနတိုx{1037}က ကနနုံးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ က အလx{103E}ာ ခားတာ မကိုကူးတဲ့ေလ။ သူစိတ္ေကနပါနီးအထိ သဘာဝအတိုင္းပဲ။ ၿပီးခါနီးၿပီဆိုမ သူက ကနနိုစပယ္။ ဒါဟာ ကၽနအတက္ ေတာ့ စိတို  x{1014}x{103D}စားလိုက္ ေတာ့ ဆိုတဲ့ အမတေကx{1039}x{1004}တပါပဲ။ သူက ကၽနအထဲ ပနိုးထည့ိုက္ၿပီး ကၽနအေပၚ ေမာကက္ မိုးလိုကယ္။ ကၽနလညိုင္ နဲx{1037}  ပါးေတကို x{101B}x{103E}တနဲ နမ္းလိုက္ၿပီး ေပာတယ္။  “ေကာင္းလား.. “ တဲ့။ ေယာက္ားေတဟာ ဒီစကားကို အၿမဲေမးတတ္ၾကတယ္ ထငါရဲ။ မဂx{1039}x{1004}လာဦးညမာ  စကားကို ပထမဆုံးဒီ စၾကားဖူးတဲ့ အခိန ကၽနမကုံးေတကို မိတ္ၿပီး တုံဏိဘာေဝ ေနခဲ့တယ္။ ေနာကိုင္းေတာ့ အလင္းသင့လို ပန္ေပာမိ တယ္။ အိမ္ေထာငက္ ရလာေတာ့လည္း စိတဲရိတဲ့ အမနတိုင္းပန္ေပာ တတားတာပါပဲ။   “… ေကာင္းတယ္.. “   လိုx{1037}ပန္ေဖလိုကယ္။ ၿပီး ေတာ့   “နင္ အရမ္းငတ္ ေနသလား.. “  လိုx{1037} သူx{1037}ကိုၾကည့္ၿပီး ထပ္ေမးလိုကယ္။ ဒီစကားကို ဘာ့ေၾကာင့္ ကၽန ထပါထပါ ေပာမိမန္း မသိဘူး။ အခား ေပာခငရာ စကားလည္း မရိဘူး။ သူက ကၽနကို စူးစိုက္ၾကည့ယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽနေဘးက နားကို နမ္းၿပီး ကပ္ေပာတယ္။

“နင့ို – ခင္ေနတာ .. နင့ာကို စမငတည္း က.. သိလား “ တဲ့။   ၿပီးေတာ့ သူx{1037}ဟာကို ဆဲထုတ္ၿပီး ေဆာင့နဲ ပနည့ါတယ္။ သူx{1037}ေပါငင္း x{1014}x{103D}စု ခတ္  သံက ေဖါင္းခနဲထကာတယ္။ ကၽနပါးစပ အခနဲ အသံထကားတယ္။ ပင္းထနန္းတဲ့ ပတိုကx{103C}x{1037}ဟာ အထဋိပ္ အရသာကို ေပးလိုကာပါ ပဲ။  “နင့္ – က – လိုx{1037} အရမ္း ေကာင္းတယ္ .. “  ဆိုၿပီး ထပ္ေပာတယ္။ ထပ္ေဆာင့ယ္။ ေဖါင္းခနဲ မညံနဲx{1037} အတူ စတနဲ ဝငာတဲ့ အထိအေတx{1037}ဟာ  ကၽနကို စံx{1037}အ ေနေစပါတယ္။ ကၽနဘာမပနေပာ ေတာ့ဘဲ သာယာမx{103C}x{1037}ကိုပဲ အာx{101B}ုံစိုက္ ေနလိုကါေတာ့တယ္။ ေနာက္  “နင့ို တစုံး… မယ္”   တဲ့။ အဲ့ ဒိ တစန္းေပာလိုက္ ၿပီးေတာ့ ေဆာင့က္ေတဟာ မနန္ၿပီး ပင္းထနာပါတယ္။ တေဖါင္းေဖါင္း မည္ေနတဲ့ အသံ၊ သူx{1037}ရဲx{1037} အားပဳသံ၊ သူx{1037}ပါးစပ ေပာ ေနတဲ့ အယုတx{1039}x{1011}အနတx{1039}x{1011} ေတနဲx{1037} ကၽနရဲx{1037} ညည္းသူသံ ေတက နားထဲ ဝငလည့္ မဝငလည့ါပဲ။ ေနာကုံးပန္းတိုင္ေရာက္ သည့ိုင္ သူခရီးx{1014}x{103D}င္ၿပီဆိုတာ  အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံအရ သိေနတဲ့ အတက္ ကၽနလည္း စိတိုလx{103E}တား လိုကါေတာ့တယ္။  အတန္ၾကာေတာ့ သူx{1037}က ေအာစ္ ၿပီး သူx{1037}တစိုယုံး တုနါ သားပါတယ္။ ကၽနအထဲကို သူဟာကို အတင္းဖိသိပည့ား ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ကၽနလည္း ေအာိုကိတယ္ ထငါတယ္။ အတင္းမာ ပည့ပ္ၿပီး  ေနရာယူထားတဲ့ သူx{1037}ဟာနဲx{1037} အတူ ဖစနဲ ဖစနဲ နဲx{1037} စီးဆင္းလာတဲ့ ခံစားမx{103C}x{1037}ကို ခံစား ေနရတယ္။ တငါးေအာကာ ခံထားတဲ့ေခါင္းအုံးကို လက္x{1014}x{103D}စကဲx{1037}  ညx{103B}စိုငားရင္း သူx{1037}ဟာကိုလည္း ဆကါဆကါ ညx{103B}စ္ ေနလိုကိတယ္။ တအင္း…အင္း.. နဲx{1037} အသံထကိသညါပဲ။ သည့္ေနာကာေတာ့ အိပန္း တစ္ ခန္းလုံးကို လူသား x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲx{1037} အသကx{103D}သံ ပင္းပင္းပဲ မင္းမူေနပါေတာ့တယ္။

အခိန္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ အထိ ေမာဟိုက္ မိန္းေမာသားမိမန္း မမတ္ မိေတာ့ဘူး။ အေမာေပလိုx{1037} မက္ေစ့ဖင့္ၾကည့ိုက္ေတာ့ ကၽနကိုယ္ေပၚမာ  အိပာခင္းဖဴ တစုက တစိုင္းတစ ေရာက္ေနတယ္။ ေဘးကိုလည့္x{1039}x{101C}ကီးလိုက္ေတာ့ သူက ကိုယုံးလုံးနဲx{1037} ပကက္x{1039}x{101C}ကီး မိန္းေနတာကို ေတx{1037}လိုက္ တယ္။ သူx{1037}ရငတ္x{1039}x{101C}ကီးက နိမ့ိုက္ မင့ိုကဲx{1037} ရိေနတုန္းပဲ။ သူx{1037}ဟာ x{1039}x{101C}ကီးကေတာ့ ေပာ့ေခေနပါၿပီ။ ပနင့္ၿပီဆိုတဲ့ အသိနဲx{1037} ကုတင္ေပၚက ေနအသာထ လိုကယ္။ တုပညားၿပီး သုတညဴဖဴေတ ပည့္ေနတဲ့ ကနုံးက ၾကမ္းေပၚမာ ။ အိမ္ေထာငည္ ဖစဲ့တဲ့ ကၽနအတက္ သူx{1037}သုတညမာဏ  မနည္းဘူးဆိုတာ ရယ္ ခဲပစ္ေနတဲ့ အတက္ အေတာ္ၾကာၿပီဆိုတာရယို အတတိလိုကယ္။   ေရခိဳးခန္းထဲ ခပကက္ ဝငိုက္ၿပီး ေအာကိုင္း တစုလုံးကို ေရေလာင္းခလိုကယ္။ ေဆာင့္ေၾကာင့ိုင္ၿပီး သူx{1037}ဟာ အကၽင္းအကန္ေတမား ကနုံးလိမ့လားဆိုၿပီး ညx{103B}စၾကညိုက္ေပမယ့္ ဘာမ  ထကလာဘူး။ ကနုံးသုံးခိုင္းမိလိုx{1037} ေတာါေသးရဲx{1037} လိုx{1037} ကိုယ့ာသာကိုယ္ ေတးလိုကိတယ္။ ပန လိုက္ေတာ့ ေပါငင္းသားေတက ေတာ့ x{1039}x{101C}ကိမ္းေန တယ္။ စိတဲက ေစာက္ေကာငိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိမဲလိုကိတယ္။ x{101B}ုတရက္ ေမာင့ို သတိရလိုကိတယ္။ ခစတက္ အပည့ုထားတယ္ ဆိုတဲ့ စကားနဲx{1037}  အတူ ေမာင့ဲx{1037} ပထမဆုံးေသာ အခစ္ ၾကမ္းၾကမ္းေတက ကၽနကို တုနx{103C}ပဲ့ ေစဖူးပါတယ္။

ကိုယ့ိုယိုယ္ မုဒိမ္း အကင့ံေနရသလားလိုx{1037} ထငေလာက္ေအာင္ ေမာင့ဲx{1037} ၾကမ္းတမ္းမx{103C}x{1037}ေတ၊ ရx{103C}ပ လတပ္ တဲ့ ဟိုတယခန္း၊ နာကငx{103C}x{1037}  ေရာယက္ေနတဲ့ သာယာမx{103C}မိန္းေမာမx{103C}x{1037} ေတ၊ လမ္းေလာက ခက္ေလာက္ေအာင္ x{1039}x{101C}ကိမ္းစပ္ေနတဲ့ ေစးကပပ္ ေပါငင္းသားေတ၊ ေနာက္ေနx{1037} မနက္ အိပ္ ေယာထ တဲ့ အခါ ကၽန ဟာ ထဲက ပနကလာတဲ့ ေမာင့္ ရဲx{1037} ခဲပစ္ေနတဲ့ ဟာေတ နဲx{1037} ညx{103B}ီစိုx{1037}စိုx{1037} အနံx{1037}ပင္းပင္း ေတ ဟာ တစကာ အမတစရာ ပား ရညမ္း ေနx{1037}ရက္ေတ ဖစဲ့ဖူးပါတယ္။   ကၽန ေရခိဳးခန္းက ပနကာေတာ့ သူက ကုတင္ေပၚမာ ငုတုတ္x{1039}x{101C}ကီး ထိုင္ေနတယ္။ သူx{1037}ဟာက ခပ္ မတတ္ ပနစ္ေနတာကို သတိပဳလိုကိတယ္။ သူ စမ္းx{1014}x{103D}ိုင္ ေနတုန္းပဲ လိုx{1037} အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံက ေပာပတယ္ေလ။ ကၽန မဂx{1039}x{1004}လာဦး ညတုန္းက ေမာင  ေလးခီေလးေမာင္း အစမ္းပတာကို x{1039}x{101C}ကဳံခဲ့ဖူးတာကိုး။  “ဟဲ့ လကလကေတ ရင္းလိုကုံး”  လိုx{1037} ေပာလိုက္ၿပီး စားပဲေပၚတငားတဲ့ အဝတစား ေတ ကိုယူလိုကယ္။ သူx{1037}ကို ေကာေပးရင္း အရငုံးဝတိတာတာ ဘရာစီယာပါ။ ကၽနေနာက္ေကာကို သူၾကည့္ေနတယိုတာ သိေနတယ္။ အတင္းခံ  ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ၿပီးေတာ့ သားေရx{1039}x{101C}ကိဳးကို အသာဆဲၿပီး ဖတနဲမည္ေအာင္ ပနx{103E}တိုကိတယ္။ ဂါဝန္ အကx{103E}ကို စပတိုက္ၿပီး မနငုံဘကူး ကာ ေခါင္းၿဖီးၿပီး အလအနည္းငယ္ ပငိုကါတယ္။ ဒီအခိနထိ သူက ကုတင္ေပၚမာ ပဲ ထိုင္ၿပီး ကၽနလုပမကို အရသာခံၾကည့္ေနတုန္းပဲ ဆိုတာ ကို သိေနတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူx{1037}ကို ကၽန မဴဆယိမန္းမသိ မဴဆယ္ေနလိုက္ မိတယ္ ဆိုတာကို ကၽန ဝနံရမာပါပဲ။ ေကာေပးထား ေပမယ့္ သူစိတ္ ထ ေနတုန္းပဲ ဆို တာကို သိေနတဲ့ အတက္ ေနာကေနမား ငါ့ကို ဆဲဖကိုက္ေလ မလား ရယိုx{1037} ေတးမိပါ ေသးတယ္။ သူက ဘာမ မလx{103C}ပားခဲ့ပါဘူး။ သူက လx{103C}ပားခဲ့  လငည္း …   “ငါပန္ေတာ့မယ္”   လိုx{1037} ေပာလိုက္ေတာ့ သူကလိုကိုx{1037}ေပးမယိုၿပီး အဝတစား ထဝတယ္။ ကၽနလည္း ဧည့န္းထဲ ထက္ၿပီး သူx{1037}ကို  ထိုင္ေစာင့္ေနလိုကယ္။ သူထကာေတာ့ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား အပငကဲ့ၾကတယ္။ စၾကx{1039}x{1004}နမ္းတစ္ေလာက္ သူ ကၽနေနာက တိတဆိတိုက္ လာခဲ့တယ္။ တငါးအတင္းသား ေတဟာ x{1039}x{101C}ကိမ္းေနတဲ့ အတက္ လမ္းကို ပုံစံမပက္ေအာင္ သတိထားေလာက္ ေနရပါတယ္။ ဓါတ္ေလခါးထဲ ကထကိုx{1037}  အပငံခါးဝေရာကညထိ စကားတစန္းမ မေပာ မိၾကသလို မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုင္ေတာင္ မၾကည့စ္ၾကဘူး။ တံခါး ဖင့္ေပးတဲ့ အခါကမ သူက ကၽန ကို ၾကည့္ၿပီး ေပာတယ္။ “ငါ.. နင့ိမထိ ကားနဲx{1037}လိုကိုx{1037}ေပးမယ္ေလ….“   တဲ့။ ကၽန ဒိထကိုၿပီး မပတကငာေတာ့ အမနါ။ “မပိုx{1037}နဲx{1037} ရတယ္၊ ဘ စကားနဲx{1037} ဆို ေလးဆယ့ါးမိနစဲ..“  ပန္ေပာလိုကယ္။ တစဏတာ မကုံးခင္း စုံမိလိုကိနာ ကၽန သတိပဳလိုကိတာက သူx{1037}မကန္းထဲက  ေတာင့မx{103C}x{1037}ေတပါ။ ေနာကနၾကည့္ေတာ့ဘဲ ဘစကားဂိတက္ ထကာခဲ့လိုကယ္။ ကားကလည္း အခနx{1037}င့္ေရာကာတာနဲx{1037} မီေအာင္ ေပး တက္ၿပီး ရတဲ့ ေနရာထိုငလိုကယ္။ ကားက အေတာ္ေခာငါတယ္။

မနတင္းကေန တရိပိပ္ ေပးလx{103E}ားေနတဲ့ အိမ္ေတနဲx{1037} သစင္ေတကို ေငးၾကည့င္း ခံစားမx{103C}x{1037} ေပါင္းစုံကို ခံစားေနရပါတယ္။ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမx{103C}x{1037} ကိုလည္း ခံစားရသလို ေကနပ္ x{1014}x{103D}စိမ့x{103C}x{1037}ကိုလည္း ခံစားရတယ္။ ကိုယ့ိုယို အပစား တစ္ေယာကို လည္း ခံစားမိသလို လတပ္ မx{103C}x{1037}ကိုလည္းခံစားေနရ တယ္။  သိဂx{103E}့ ကိုလည္း အရမ္းပဲ အားနာမိတယ္။ ကၽန သစx{1039}x{1005}ာပကိၿပီလား။ သူတိုx{1037} တေတ အဆင္ေပၾက ပါေစ လိုx{1037} တိတစိတ္ ဆုေတာင္းလိုကိပါ တယ္။ တကယ္ေတာ့ တစဏ တာ အခိနတင္းမာ ဘယိုမ မေမာန္းထားတဲ့ အလုပ္ေတကို လုပိုကိ တာကို ကၽနကိုယ္ ကၽနအံ့ဩ မိတာပါ ပဲ။  ေဆာင့ည္းမx{103C}x{1037}ေတ သစx{1039}x{1005}ာတရားေတ နဲx{1037} ဂုဏိကx{1039}x{1001}ါ ေတ ဟာ အခိနိုတင္း ေၾကမ ေပာကက္ သားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေနာင ဆိုတာမိဳး မဖစိတာ ေတာ့ အမနါပဲ။ ဘယိုပဲ ဖစစ္ ေနာငာ သူx{1037}ကို ေရာင ေတာ့မယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ ထားပါတယ္။ သတိရမိတာနဲx{1037} နာရီကို  ၾကည့ိုကါတယ္။ ညေန ငါးနာရီ ေလးဆယ့္ ငါးမိနစ္ေတာင္ ရိၿပီပဲ။  ၿပီးပါၿပီ