အတိတ်

အတိတ

“ဆရာလေး..ထနးရေခိုလေးသောကဦးမလားဗ…” ထနးတောရေ့မ ဖတသားသော ကောငးဆရာလေး တင့ဆေကို ရာမကာလသားခေါငးကိုခကကီးက နုတဆကလိုကသည။ ဆရာလေးကား သဘောကောငးသည၊ စာသငပလညးကောငးသည။ ဒါပေမဲ့ ဆရာလေးအကောငးကိုတော့ခကကီးမသိ။ (၄)တနးနင့ကောငးထကခဲ့သော ခကကီးအဖို့ သူနင့ ရယတူဖစသော ဆရာလေးလို ပညာတတတစယောကကို မိတဆေ ဖစခင့ရသည့အတက တောတောဝမးသာနေသည။ ဆရာလေးကား ကိုခကကီးရိရာဆီသို့လာခဲ့သည။

“အေးဗာ…သောကတာပေါ့…” “ဒေါအေးမိရေ..ဆရာလေးအတက တစမူပေးပါဗို့..” “လာပါပီတော..လာပါပီ…” ထနးတောပိုငရင ဦးမောငငယမိနးမ ဒေါအေးမိက ထနးရေအိုးတစအိုးကို မကဖာပေါသို့ လာခလိုကသည။ “ခကလေး ဘာလေးရော အမညးရော ဒေါအေးမိ” ခကကီးက ဆောသလိုကသည။ “ဟိုမာ နင့ကိုမောငငယယူလာပါပီ.. လယကကကငကို ကောပေးနေတယ.. အခုတော့ ပဲလောနဲ့ဘဲ အရငမညးဦး…အားနာလိုကတာ ဆရာလေးရယ.” ဒေါအေးမိက ဆရာလေးကိုတင့ဆေကို လောကကပုလိုကသည။ “ရပါတယ ဒေါအေးမိရယ….အားနာစရာ..” ဆရာလေးတင့ဆေက ထနးရေအိုးထဲသို့ ခကဖင့ခပကာ ထနးရေတစခကကိုမော့ခလိုကသည။ ထိုအခိနမာဘဲ လယကကကောပနးကနကို ကိုမောငငယမ လာခလိုကသည။

“ဆရာလေး..စားနော…အားမနာနဲ့..” ကိုမောငငယကား ဆရာလေးကိုတင့ဆေကို ပောလိုကပါတယ။ “ဟုတကဲ့….စားပါတယ..ကိုမောငငယ..” ကိုမောငငယကား ဆရာလေးကိုတင့ဆေနင့ ခကကီးတို့နားကို ဝငထိုငလိုကသည။ သူ့အနေနင့ ဆရာလေးကိုတင့ဆေနင့စကားပောရတာကို သဘောကသည။ ဆရာလေးက ဗဟုသုတလညး ပည့စုံတယလေ။ ဆရာလေးက ဒီရာကိုရောကတာ ()နစလောကဘဲရိသေးတယ။ ရာကလူတေနဲ့က တောတောခငနေသလို စာအသငအပကောငးသဖင့ ကလေးတေကခစကသည။ ရာကလူတေ၊ ကလေးတေနဲ့ ခစခစခငခငနေပေမဲ့.. ဆရာလေးအကောငးကို ဘယသူမ ကောငးကောငးမသိက။ မို့ကလာတာလို့ဘဲ သိရသည။ ဒီနေရာနင့တောတောဝေးသော မို့ကီးတစမို့က။

ဒီရာကလေးက အညာဘကမာ ဆရာလေး လာသောဘကက အဝေးကီးက မို့တစမို့မ။ ဆရာလေးကို သူ့ဘဝဇာတကောငး မေးကည့တိုငး ဆရာလေးက စကားလမးကောငး လဲလေ့ရိသည။ ဆရာလေးပောပသော ဗဟုသုတမား စာပေ ရသမားကို နားထောငရငး.. ကိုမောငငယတို့ ဇနီးမောငနံခကကီးတို့မာ ဆရာလေးရဲ့ စကားပောကောငးမုကို ခီးမမးမိသည။ ကိုမောငငယက ဆရာလေးတင့ဆေကို.. “ဆရာလေး..အသကဘယလောကရိပီလဲ..” “ကနတော့အသက(၂၅)နစပါ..” “ဒါဆို တောတောငယသေးတာဘဲ.. ဆရာလေးတို့မား ငယငယရယရယနဲ့ ကနတောတို့ထက ဗဟုသုတလဲပည့စုံ ဉာဏပညာကလဲ ပောစရာမရိအောငဘဲ..” “ဒါနဲ့ဆရာလေး မိနးမယူဖို့ စိတမကူးသေးဘူးလား..” ခကကီးကဝငပောသည။

“ဆရာလေးကိုရာထဲမာ စိတဝငစားနေတဲ့ ကောငမလေးတေမအမားကီး.. ကနတောတောင မနာလိုဖစတယ..ဟီးဟီး..” “သောကိုခကကီးကလညး လောကပောနေပနပီ..” “ဟုတသားဘဲ…ခစကီးရယ…နငစဉးစဉးစားစားလဲ ပောပါဦး.. ဒို့ဆရာလေးက လူကလညးခော.. ပညာကလညးတတ… ဒို့ရာကကောငမလေးတေကို စိတဝငစားမတဲ့လား… မို့က ကောငမလေးခောခောလေးတေဘဲ စိတဝငစားမာပေါ့..” ဒေါအေးမိကပါ ဝငပောလိုကသေးသည။

“ဒီလိုလဲမဟုတပါဘူး…ဒေါအေးမိရယ.. တောက ကောငမလေးတေက မို့ကကောငမလေးတေနဲ့စာရင ရိုးသားဖူစငပါတယ..” ဆရာလေးကိုတင့ဆေအပောကောင့ ကိုမောငငယကလညး နောကလိုကသည။ “ဆရာလေးမို့မာရညးစားတေ ထားခဲ့ဖူးလား… ဟီးဟီး” “အဟဲ…ဒါတော့ မပောပပရစေနဲ့…”
ရယသလိုလိုနဲ့ဆရာလေး ကိုတင့ဆေပောလိုကပေမဲ့ ဆရာလေး ငိုငသားတာကို ဒေါအေးမိက သတိထားမိသားပါတယ။ “တောကလညး ဆရာလေးမ မဖေခငပါဘူးဆို… ကဲ… ခကကီးရေ..မိုးလညးခုပပီ… နင့ဆရာလေးကို လိုကပို့လိုကဦး” “ဟုတ…ဟုတ..” ခကကီးလညး ဆရာလေးကို ရာထဲက ဆရာ/ ဆရာမတေနေဖို့ ရာကဆောကပေးထားတဲ့ အိမကို ပနလိုကပို့ပါတယ.။ ဆရာလေးက သူ့ကို.. “ကဲကိုခကကီးရေ..ကေးဇူးတငပါတယဗာ..”

“ရပါတယ… ဆရာလေးရယ…ဆရာလေးနဲ့ သောကရတာ ပောဖို့ကောငးပါတယ..” ခကကီးလဲဆရာလေးကိုနုတဆကရငး သီခငးတေ အောဆိုကာ သူ့ရဲ့အိမရိရာကို ပနလာခဲ့ပါတော့တယ။ ခကကီးနဲ့ တင့ဆေတို့ရဲ့ အပနအလန နုတဆကသံတေကောင့ တင့ဆေနဲ့ တစခနးကောမာ နေနေတဲ့ ဆရာမလေးလဲ့လဲ့ဟာနိုးလာပါတယ။ “ဟငးဟငး… ဒို့မငးသားတင့ဆေတော့ မူးလာပီ ထငတယ” ဘေးမ သူမသူငယခငးလဲဖစ တစကောငးထဲ ဆရာမလညးဖစတဲ့… သငးသငးမငးက သူမကို တိုးတိုးလေးပောလိုကပါတယ။ “ဟုတမယ…သူကလညး ဘာကောင့မား နေ့တိုငးသောကနေပါလိမ့..” “အံမယ..ညဉးကတင့ဆေကို စိတပူနေတယပေါ့..” သငးသငးမငးက လဲ့လဲ့ကိုစနေပါသေးတယ။ “မိနးမနော..အကောငးပောနေတာကို ဖောကဖောကလာတယ..ကည့စမး” သငးသငးမငးရဲ့တငပါးလေးကို လဲ့လဲ့က မနာအောငဆဲဆိတရငးနဲ့.ပောလိုကပါတယ။ မောငနေတာကောင့ သူမရဲ့ရကသေးလေးတေကောင့ မကနာလေးနီနေတာကို သငးသငးမငး မသိလိုကတော့ပါဘူး..။ ထိုအခိနမာပဲ.. တင့ဆေက အဆောငအောကကို ဆငးသားတဲ့ခေသံကို ကားရပါတယ။ တင့ဆေမူးတိုငး ဂစတာတီးပီး သီခငးဆိုနေကပါ။ မကာမီမာပဲ… တင့ဆေရဲ့ ဂစတာတီးပီး သီခငးဆိုသံကိုကားရပါတယ။

“သစရကကလေးတေလဲ မေမာခလို့လင့ကေမဲ အဖောမဲ့နုတခမးမားလဲ ညငသာတီးတိုးရတဆိုဆဲ အနမးပနးမားသညလဲ ကေကာခမးခောကရစပီကယ အခစရဲ့လိပပာလေး ဘယမာပုနးလို့နားပီလဲ အဖောကဲတဲ့ငကကလေးမား အပေါကိုသာငေးငေးကည့ရငးနဲ့သာ နလုံးသားမကရညမားကဆငးလာ သူပေးတဲ့ခစအနမးမား ပနလညကာတေးတောစိတမောမိတာ အေးမပါးပငသညပူနေးလာ ကတိစကားမားကိုလဲ မေလနပနရာရငး ဘဝအသစမားပေါလဲ ညငသာစာလောကလမးရငး ခစတိုငးလဲမညား စကားကိုသာ တီးတိုးရေရတမိတာ ကိုယ့နလုံးသားအသညးအိမမာ အခစမားစာ သူပေးတဲ့အခစမားကိုသာ ထေးပိုကနေတုနးအခိုကမာ ကိုယ့နလုံးသားအသညးတစနေရာ အခစပေးတဲ့ဒါဏရာမား အိုးအခစ .. ခစတိုငးလဲမညား“
“သော..ကိုတင့ဆေရယ…ဘယလိုတေဖစခဲ့လို့ ဒီလောကမားခံစားနေရတာလဲကယ…” လဲ့လဲ့ ခပတိုးတိုးလေးရေရကရငး အိပပောဖို့ ကိုးစားနေရပါတော့တယ။

တင့ဆေကား သီခငးဆိုတာကို ရပနားလိုကပီး… ဂစတာကို ဘေးခလို့ အိပထောငထဲမာ ထည့ထားတဲ့ ဆေးပေါ့လိပကိုထုတပီး မီးညိကာ ဖာရိုကလိုကပါတယ။ သူ့ပါးပငမ စိုစိစိဖစလာတာကောင့ သူ့လကနဲ့ စမးလိုကတဲ့အခါမာ သူ့မကဝနးထဲက မကရညတေက ပါးပငကအလိုလိုကဆငးနေတာကို သိလိုကရပါပီ။ ငါငိုနေမိပါလား..တင့ဆေတေးမိပါတယ..။ ဘာကောင့သူ့ငိုနေသလဲဆိုတာ သူဘဲသိပါတယ။ လနခဲ့တဲ့(၂)နစလောကကတော့ သူ့ဘဝက ပောရငစရာအတိဖစခဲ့ပါတယ။ မထငမတတဲ့ အဖစအပကတေနဲ့ ရငနာစရာ အဖစအပကတေကောင့… သူဒီလိုခံစားနေရတာပါ.။ ဖစနိုငရင အတိတဆိုတဲ့ အရာကို သူ့ဘဝထဲမာ မရိစေခငပါဘူး။ ပည့ဖုံးကားခထားလိုကခငပါတယ။ ဒါပေမဲ့ ဖစပကခဲ့တဲ့အဖစအပကတေက သူ့အတက ဒဏရာဒဏခကတေပါ။ ကေးလကတောရာလေးမာ ကောငးဆရာအဖစ လာရောကလုပကိုငရငး ဒဏရာဒဏခကတေကို လာရောကကုစားနေတာပါ။ သူ့မိသားစုကိုပါ အဆကအသယဖတပီး အားလုံးနဲ့ဝေးရာကို ထကခာလာခဲ့တာပါ။

“ဆရာ…မအိပသေးဘူးလား..” ဆရာမဒေါလဲ့လဲ့နဲ့ ဆရာမသငးသငးမငးတို့ပါ။ သူ့ဂစတာသံကောင့ နိုးသားဟနတူပါတယ။ အောကဆငးပီး  လမးလောကလာကတာပါ။ “ဟုတတယ..ဆရာမ..ကနတောလညး နညးနညးသောကလာတာနဲ့.. ဆရာမတို့ကို အနောကအယကပေးသလို ဖစသား တယထငတယ.. အားနာလိုကတာဗာ..” အားနာစရာမလိုပါဘူး…ဆရာရဲ့ဆရာ့အသံက နားထောငလို့ကောငးလို့ သငးသငးတို့က ခီးကူးနေတာ…ဟိ…”
ဆရာမသငးသငးမငးနဲ့ လဲ့လဲ့တို့က သူထိုငနေတဲ့ ကပပစလေးမာ ဝငထိုငရငးပောလိုကပါတယ။ “ဆရာသောကဖို့တဲ့ လဲ့လဲ့ဖောလာတာ..” လဲ့လဲ့က သူ့ကိုကောဖီခကကို လမးပေးလိုကတာကောင့ သူလညး ကောဖီခကကို လမးယူလိုကပါတယ။ “နကစကောဖီပါလား..ကေးဇူးတငပါတယ ဆရာမ..” ဒီရာမာတော့ မရတဲ့ကောဖီဖစတာမနးသူသိပါတယ..။ “သော..လဲ့လဲ့ရဲ့ အိမက ပို့ပေးတာလေ” “ကေးဇူးပါဘဲဗာ…” ကောဖီကိုသောကရငး…တင့ဆေက ပောလိုကပါတယ။ “ကောဖီတိုကတဲ့အတက သီခငးတစပုဒလောက ဆိုပပါလား.. ဦးထူးအိမသငရဲ့သီခငးပါဘဲ… ကယတေစုံတဲ့ည ဆိုတဲ့သီခငးလေးဆိုပပါလား..” လဲ့လဲ့က သူ့ကို တောငးဆိုလိုကတာကောင့ သူလညး ဂစတာကိုတီးခတရငးဆိုပလိုကပါတော့တယ..။

“ကယတေစုံတဲ့ည ကိုယ့အိမမကလေးရယ…ကယတေစုံတဲ့ည..ဘဝမောလင့ခငးရယ….” တင့ဆေရဲ့ သီဆိုပမုအောကမ သငးသငးမငးနဲ့ လဲ့လဲ့လညး.. စီးမောသားပါတော့တယ.။ “ကဲ ကနတောလညး အိပတော့မယ.. ဆရာမတို့ အိမမကလလမကပါစေဗာ…” တင့ဆေကား လဲ့လဲ့တို့ကိုနုတဆကပီး သူ၏ အခနးတငးသို့ ပနဝငသားခေပီ။ လဲ့လဲ့နင့ သငးသငးမငးကား စကားဆကပောနေကသေးသည။ အခိနအတနငယကာပီးနောက… “ကဲသငးသငးရေ ကိုယတေလဲ သားအိပရအောင…” လဲ့လဲ့လညး သငးသငးမငးနဲ့ အတူအခနးကို ပနရန ပငလိုကစဉ… ခုနက တင့ဆေထိုငသားသော ခုံပေါမာ ဓါတပုံလိုလိုကနေတာ မငလိုကရသည။ “သော..ကိုတင့ဆေကထားတာထငတယ” ဆိုပီး..ထိုဓါတပုံကိုကောကယူလိုကသည။ အစစပင ဓါတပုံတစပုံ ဓါတပုံကားအမိုးသမီးတစယောကပုံပင။ အခစဆုံးကိုကိုသို့ ခစတဲ့ ကညဖူမ အမတတရဆိုပီး လကမတထိုးထားသည။ ကောငမလေးကတော့ တောတောခောသည။ လဲ့လဲ့စိတထဲမာ မနာလိုသလိုလို ဖစလာသည။ ဘာကောင့မနးတော့ သူမကိုယသူမမသိ။

“လဲ့လဲ့…လာလေ ဘာလုပနေတာလဲ…” ရေ့မထနင့သားသောသငးသငးမငး၏ ခေါသံကောင့.. “လာပီ.သငးသငးရေ..တကတညး..” ဆိုပီး သူမက ထိုဓါတပုံကိုသူမအကီအိတထဲ ကပာကယာ ထိုးဖတလိုကသည။ ဘာကောင့ ထိုသို့လုပမိသညဆိုတာကို သူမကိုယသူမ နားမလည။ အဆောငထဲဝငကာ အိပယာပေါပနလဲခိနအထိ.. သူမတောတောနင့အိပမပော.. တင့ဆေနင့ ဓါတပုံပိုငရငကောငမလေးအကောငးကို စဉးစားရငး… သူမ တလူးလူးတလိမ့လိမ့နင့ အိပမပောနိုငအောင ဖစနေတာပါ.။ ကိုတင့ဆေနဲ့ ဒီကောငမလေးက ဘယလိုပတသကခဲ့တာလညးဆိုတာ သူမအရမးသိခငနေသည။ အို.. ဒါလဲငါနဲ့ဘာဆိုငလို့လဲ.ဟုတေးပီး သူမကိုယသူမ တေးလိုကမိသည။ ဒါက သူ့ကိစဘဲဟာ.. ငါနဲ့ ဘာဆိုငလို့စပစုခငနေရတာလဲ… မိလဲ့လဲ့.. နင့စိတကို နငထိနးစမး… ဆရာမလုပနေပီးအရကမရိဟု သူမကိုယသူမ ဖေတေးပီး နိုးတစဝက ပောတစဝကဖစနေသည။

သူမဘေးမသူငယခငးမ သငးသငးမငးကတော့ အိမမကထဲမာ နတသားလေးတေနဲ့ ပောမူးနေဟနတူသည။ အိပနေလိုကတာမား သိုးလို့။ သူမစိတထဲမ မဆီမဆိုင မကေမနပ ဖစလိုကသေးသည။ နောကဆုံးတငတော့ သူမလညး အိပပောသားလေတော့သည။ “ဆရာတင့ဆေက ဒီမာနေတာလား မသိဘူးခငဗ..” အဆောငရေ့မာ လူရယတစဦး။ လဲ့လဲ့.. ကိုတင့ဆေ အခနးဘကကည့လိုကတော့ လူမရိ။ ကောငးပိတရကဆိုတော့ ကိုတင့ဆေကား ရာထဲမ အသိမားထံသားဟနတူသည။ လူရယကား ဆိုငကယဖင့လာခငးဖစသည။ “ဟုတပါတယရင့…ကိုတင့ဆေကကောငးပိတလို့ အပငသားဟနတူတယ…” သငးသငးမငးက ထိုလူရယကိုလမးဖေလိုကပါတယ။ “ဒါနဲ့ဘာကိစမားရိလို့လဲမသိဘူးရင့.. ဒီကအကိုက…” “သော…ကနတောက ဒီရာကိုရောကလာတဲ့ ကနးမာရေးမူး အသစပါ.. မနေ့ညကတညးက ရောကတယ.. တင့ဆေနဲ့က ကောငးနေဘကတေပါ.. မနေ့ညကတညးက သူ့ဆီလာမလို့ ညနကသားတာနဲ့ မနကမ လာမယဆိုပီးလာဖစတာ.. လမးမာ လဲသားတယနဲ့တူတယ..တင့ဆေနဲ့က..”

“ဟုတမယ..အကို့ထိုငပါဦး….သူပနလာတော့မာပါ.. ဒါနဲ့… အကို့နာမညက..” “ကနတော့နာမည ကောသူအောငပါခငဗ..” ထိုလူရယကလညး ပုံးပုံးရငရငနဲ့ လမးဖေလိုကပါတယ။ “စောင့ရငးနဲ့ထိုငပါဦး….” သို့ဖင့ထိုလူရယကား သငးသငးမငးနင့လဲ့လဲ့တို့ အခနးထဲကို အလညလာခဲ့တော့သည။ “ကနတောက ဒီနယရောကလာတော့ အသိမရိဘူး ထငနေတာ… ဒီရောကတော့ သူကီးကပောမ ကနတော့သူငယခငး တင့ဆေမနးသိတယ.. ဒါနဲ့ ညီမတို့နာမညတေက..” “ညီမနာမညက လဲ့လဲ့ပါ…သူကတော့ သငးသငးမငးတဲ့.. ကိုတင့ဆေနဲ့ တစကောငးထဲ ဆရာမတေပါ..” သို့ဖင့ ကောသူအောငနင့ လဲ့လဲ့၊ သငးသငးမငးတို့မာ တစယောကအကောငးတစယောက မိတဆကရငး ခငမငရငးနီးသားကတော့သည။ ကောသူအောငက… “ကနတောက တင့ဆေကီး စိတတေလေပီး လင့သားလိုကတာ.. ဒီတစသက ပနမတေ့ရတော့ဘူး ထငနေတာ….” ကောသူအောငစကားကို လဲ့လဲ့စိတဝငစားသားသည။

“ကိုတင့ဆေက ဘာဖစခဲ့လို့လဲ.. ကိုကောသူအောငရယ.. ပောပနိုငရင ပောပပါလား..” “ဒီလိုဗ..တင့ဆေအကောငးကိုပောရမယဆိုရင..” ဆိုပီးကောသူအောငအစပိုးလိုကခိနမာ။ “သော..သူငယခငးမငးက လဲ့လဲ့တို့အခနးဘက ရောကနေတာကိုး.. သူကီးပောလို့.. မငးငါ့ဆီသားတယဆိုလို့ လိုကလာတာ” ကိုတင့ဆေရာထဲမ ပနရောကလာခငးဖစသည။ “ဟုတတယ..အကိုရေ…အကို့သူငယခငးက စကားပောကောငးလို့..နားထောငနေတာ..” “လာကာသူငယခငး..ငါ့အခနးဘကသားရအောင.” ဆိုပီး ကောသူအောငကို ကိုတင့ဆေက ခေါသားသဖင့ လဲ့လဲ့သိခငသော အကောငးအရာကား သိခင့မရလိုကတော့ပါ။

တကယတော့ တင့ဆေကား နယမို့ကီးတစမို့မ အလနခမးသာသော မိသားစုမ ပေါကဖားလာခဲ့ခငးဖစသည။ ပောရလငတော့ တင့ဆေ ဒီလိုနေရာမာ ကောငးဆရာအဖစ လာလုပနေခငးသည…။ ပောရလငတော့ လနခဲ့သော(၂)နစခန့က… တင့ဆေသည ကညဖူဆိုသော ကောငမလေးတစယောကနင့ လနစာ ခစခဲ့ကလေသည။ ကညဖူသညလညး တင့ဆေကို ခစခဲ့ပါသည။ ပောရလငတော့ လငမယားလိုပငနေခဲ့သည့ အဆင့။ “ကညဖူ…မငးအဲ့အလုပကထကလိုကရင ကောငးမယ..” “ဘာဖစလို့လဲကိုကိုရဲ့…ကညဖူဒီအလုပနဲ့ အဆငပေနေတာဘဲကို” ကောငးပီးခါစ ကညဖူကား မို့ထဲမပဲရုံတစခုတင အလုပလုပနေသည။ ပောရလငတော့ ကညဖူ အလုပလုပတာကို တင့ဆေ ဘာမမပောလို။ ဒါပေမဲ့ ပဲရုံပိုငရင ဦးမတကောကို တင့ဆေနညးနညးလေးမ သဘောမက။ သူ၏ဖခငဖစသူနင့ပါတနာ.. ဒါပေမဲ့ သူ၏ဖခငဖစသူ၏ပောစကားမားအရ ဦးမတကော ဆိုသူမာ လူရုပလူပေ။ မိနးမဆိုလင အိမထောငရိရိ မရိရိ ဆငခငသူတစယောက မဟုတသဖင့ ကညဖူအတက သူစိုးရိမသည..။ ဒါပေမဲ့ ကညဖူက နညးနညးမာနကီးသည…။ အလုပမရိလင တင့ဆေ မိဘမားအထငသေးမာ စိုးသညဟုဆိုပီး ပဲရုံမာ ဆကလုပနေသည။

“ကညဖူရယ.. အဲ့ဒါဆိုလညး မနမနလကထပကရအောငလေ..” လို့ ဆိုလိုကပနလငလညး ကညဖူက ငငးနင့။ ကညဖူအလုပကိစနင့ပတသကပီး ကညဖူနင့ သူစကားမားပေါငးမနညးတော့။ ယခုလဲ… “ဘာလဲ..ကညဖူက အဲ့ဦးမတကောဆိုတဲ့ လူကီးကည့တာ ခံခငနေလို့လား.. ကညဖူအလုပလုပခငရင အကိုတို့အလုပမာ လာလုပ.. ဒီအတိုငးထိုငနေလို့ရတယ” သူလညး စိတပေါကပေါကနင့ ပောလိုကသည။ သူ့မိဘတေကလညး ခမးသာသူတေ ဖစတာကောင့ပင။ “ကိုကိုနော..ကညဖူဂုဏသိကာကို မစပစဲနဲ့.. ကညဖူ မကိုကဖူး..” “ဘာလဲ မနတာပောတော့မငးကနာတယပေါ့…” “ကိုကိုထငခငသလိုထငတော့…အလကားနေရငး သဝနတိုနေတယ..” ကညဖူကား ငိုရငးထကသားခေပီ.။ တောတောစိတဆိုးနေသဖင့ သူလညး လိုကမခော့ဖစ။ ကညဖူကလညး သူ့ကို တောတောစိတဆိုးသားသည။

ကညဖူကား အလုပထဲရောကသညအထိ စိတပေါကပေါကနင့ အလုပကိုဖိဖိစီးစီးလုပနေသည။ ကညဖူစိတတောတောဆိုးနေသည။ သဝနတို ကိုတင့ဆေကို။ “သမီး…ဒီနေ့စာရငးတေမားလို့ အခိနပိုလေး နညးနညးဆငးပေးပါဦး” “ဟုတကဲ့..ဦး..” ဦးမတကောကား တကယတော့ ကညဖူကို ဂငဖနနေခငးဖစသည။ ဒီနေ့ ကညဖူဆိုသော ဒေါငးမလေးကား သူ၏ထောငခောကထဲ ဝငလာခေပီ.။ “သမီးရေ…ရော့အအေးလေးသောကလိုကဦး…” အအေးဗူးကို ဦးမတကောက ကညဖူရေ့ ခပေးလိုကသည။ ပဲရုံထဲမာက လူရငးနေပီ.. နညးနညးလဲမောငစပုနေပီကိုး…။ ကညဖူလဲ ခေါငးတေမူးနောကလာသဖင့ အအေးဗူးကို ဖောကသောကလိုကသည။ ဦးမတကောကား စိတထဲမကေနပနေသည။ ထိုအအေးဗူးထဲတင ဆေးထိုးအပဖင့ ထိုးထည့ထားသော ရာဂကဆေးမား ပါရိနေသည။

“အို..ဦးရယ…မူးလိုကတာ..အငးအငး” ကောငမလေးကား မလုပနိုငအောငဖစနေပီ။ တအငးအငးနင့ ဦးမတကောကား ကညဖူကို ပေ့ဖကပီး ဂိုဒေါငနောကမ အခနးထဲကိုခေါသားသည။ “ကောငးသားမာပါ…သမီးရယ… ခဏအိပလိုကနော..” ကညဖူကား..ဆေးရိနဖင့ ရာဂစိတမား ပငးထနနေသောကောင့.. တဟငးဟငးနင့ ဦးမတကောကို ဖကနေသည။ ဦးမတကောကလညး…သူ့ရဲ့ပုဆိုးကို ဆဲခတလိုကသည။ စားနေက ဖားဖကတောကီးက ပုဆိုးခတလိုကသညနင့ ရေ့ကို ငေါကခနဲထကလာသည။ သူက ကညဖူထမိနလေးကို လနတငလိုကသည။ ကညဖူရဲ့ အဖုတလေးကို သူ့လကဖဝါး ကမးကမးကီးဖင့ ပတဆဲပေးလိုကရာ… “အို.အို..ဦးရယ..သမီးမရတော့ဘူး.. ဦးလုပပေးပါတော့…”  ကညဖူကား အဖုတတငအရေကညလေးမား ထကနေခေပီ။ ဦးမတကောကား ကညဖူရဲ့ အဖုတလေးကို သူ့ရဲ့ခောကလကမ ကောကောလောကရညသည့ လီးကီးဖင့ မညာမတာဆောင့ထည့လိုကသည။

“ဗစ..ဒုတ…” “အ..အား..သေပါပီ..” ကညဖူရဲ့ အဖုတလေးကို ဦးမတကောမ မညာမတာ ဆောင့လိုကသောကောင့ ကညဖူ မကရညဝိုငးသားသည။ ဦးမတကောကား ဆကတိုကဆောင့ခလိုကသည။ ကညဖူလညး ကနေသောကောင့ ဖငကီးကိုပင့ပင့ပီး လိုးခကမားကို ကော့ကော့ပေးကာခံယူနေသည။ သူမစောကပတအတငးသား အသားမဉမားက ဦးမတကောလီးကို ဆဲစုပနေသည။ “ဖတ..ဖတ..” “ရီး..ရီး.. ဦးရေ..ဆောင့ဆောင့.. ကညဖူကို မညာနဲ့..အ..အ..” ကညဖူရဲ့အောဟစညဉးညူသံလေးမားက အခနးထဲမာ ဆူညံနေသည။ ဦးမတကောအဖို့လညး ကညဖူလိုကောငမလေးရဲ့ အဖုတကဉးကဉး ကပကပကလေးကို လိုးရတာ ကောငးကောငးအရသာ တေ့နေလေတော့သည။ ဦးမတကောကား ကညဖူကို မညာတော့ပါ.. သူပီးခါနီးပီဖစလို့ ကညဖူရဲ့အဖုတလေးကို သူ့လီးကီးနဲ့ အသားကုနဆောင့ပါတော့သည။

မကာမီမာ သူ့လီးထိပမာ ပူခနဲဖစသားပီး. လီးခောငးထဲမ လရေဖူဖူပစပစမားကို ကညဖူရဲ့ စောကခေါငးအတငးသားနံရံမားကို ပနးထုတနေပါတယ။ ကညဖူအဖို့လဲ ဦးမတကောရဲ့ လီးကီးကို စောကပတအတငးသားတေနဲ့ ညစညစပီးဆဲယူကာ စိတကို ဖေလော့လိုကတဲ့အခါမာ သူမစောကခေါငးထဲက သုတရညတေဟာ တဖညးဖညးခငး ထကကလာပါတော့တယ။ ဦးမတကောက အနညးငယမောသားတာကောင့ ပကလကလနပီး အနညးငယအမောဖေနေပါတယ။ ရာဂကဆေးအရိနမပေသေးတဲ့ ကညဖူဟာ ဦးမတကောရဲ့လီးကို သူမလကနဲ့ ကစားပေးနေပါတယ။ ဦးမတကောက ကညဖူ့ခေါငးကို သူ့လကနဲ့ဖပေးလိုကပါတယ။ ပီးတော့ ခေါငးကို လကနစဖကနဲ့ကိုငပီး သူ့လီးကီးနဲ့ ကညဖူနုတခမးကိုတေ့ပေးလိုကပါတယ။

“ဦးကိုမုတပေးပါလား…ခလေး…” သမီးလို့ပောရာကနေ ခလေးလို့ အရကမရိ ခေါလိုကပါသေးတယ.။ ကညဖူကတော့ ဦးမတကောရဲ့လီးကီးကို စတငစုပနေပါပီ။ စိတတေ ကနေတာကောင့ သူမရဲ့စုပခကတေက အရမးကို ပငးထနနေတာကောင့ ဦးမတကော တစယောက မကလုံးကီးမေးပီး ခံလို့ကောငးနေပါတယ။ “ပတ..ပတ…” “အား..ကောငးလိုကတာ..ခလေးရယ…” ဦးမတကောကား ကညဖူရဲ့လီးစုပပေးတာကို ကောငးကောငးကီးခံလို့ကောငးနေပါတယ။ ကညဖူ စုပပေးတာကောငးတာကောင့ သူ့လီးကီးကလညး နဂါးတစကောငလို ပနထောငထလာပါတယ။ ကညဖူရဲ့တံတေးတေနဲ့စိုစတပီး ပောငလကနေပါပီ။ ဒါကောင့ သူ့လီးကို ကညဖူပါးစပထဲကနေ ဆဲထုတပီး.. “ခလေး ဖငကုနးပေးပါလာ.. ဦးနောကကနေ လိုးမလို့..”
လို့ပောလိုကတာနဲ့ ကညဖူကလညး လေးဖကထောကပီး သူမဖငလေးကို ကော့ထားပေးပါတယ။ ဝိုငးဝနးအိစကနေတဲ့ ကညဖူရဲ့ ဖငအိုးဝိုငးဝိုငးလေးအလယမာ.. အရညတေ စိုစတနေတဲ့ စောကဖုတနစခမး ဖောငးဖောငးလေးက ပူနေပါတယ။ ဦးမတကောက သူ့လီးကီးကို ကညဖူအဖုတနဲ့တေ့ပီး ဒစမုတရုံသငးပီး ကညဖူရဲ့စောကစိလေးကို လီးထိပနဲ့ပတပေးပါတယ။

“အိုး..အိုး…ဦးရယသမီးကိုလိုးပေးပါတော့..” ကညဖူက ဖငလေးကိုနောကသို့ဆုတဆုတကာ ကော့ကော့တကလာပါတယ။ ကောငမလေး ခံခငစိတတေပငးထနလာတာကို.. ဦးမတကော သိပါတယ။ “ခလေး..ဦးလိုးတာကို တစသကလုံးခံမာလား…” “အို..ဦးရယ.အဖုတကဲရငကဲသားပါစေ… လိုးပေးပါတော့ဆို… အငးအငး..” ကညဖူက အခုအခိနမာ ဦးမတကောလိုးပေးတာကို လိုခငတာကလဲပီး ဘာမမမငတော့ပါ..။ ဦးမတကောက ကညဖူရဲ့ ခါးလေးကိုကိုငပီး အသားကုနဆောင့ပါတော့တယ။ “ဘောက…ဘောက…ပလတ….ပလတ…” “လိုး..လိုး…ဦးရေ သမီးကောငးနေပီ…” “ပလတ..ပ လတ..စပ…စပ…” ကညဖူရဲ့ညဉးညဉသံ..ဦးမတကောရဲ့လီးနဲ့ သူမအဖုတကို အဆကမပတမနားတမး ဆောင့ခသံတေဟာ အခနးထဲမာ ဆူညံနေပါတယ။ နောကဆုံးမာတော့ ဦးမတကောဟာလညး ကညဖူ အဖုတထဲကို လရေတေ ပနးထုတလိုကတဲ့အခိနမာ ကညဖူလဲ စောကရေတေထကသားပီး နစယောကသား ထပရကကီးမောကကကာ အမောဖေနေကပါတော့တယ။

ဆေးရုံကုတငပေါမာ လဲလောငးနေသော ကညဖူမကနာလေးက ဖူဖတဖူလောနင့ ယခုထိတိုင သတိကလညမလာသေး…။ မနေ့က သူနဲ့စကားမားသားတုနးက ကညဖူစိတ အဲ့လောကမဖစဟု သူထငမိသည.။ ကညဖူတစယောက မနေ့က အိပဆေးတေ တစဗူးလုံးသောကလိုကသညဟု သိရသည။ ကညဖူအတက အသကရငရန လကကနအခိနတေက နညးပါးနေပီဟု သူရိပမိသည။ ဆရာဝနကီး၏ ပောစကားအရဆို…ကညဖူအသကရငဖို့မောလင့ခကက မရိတော့။ ကညဖူမိသားစုတေက အလိုကသတိပင အခနးပငသို့ ထကသားကပီ။ ယောကx{1039}x{1004}ားတနမဲ့ တင့ဆေ ငိုခငလာသည…။

“အငး….” ကညဖူတစခကလူးလန့လာသည။ “ကညဖူ…သတိရလာပီလား…” ကညဖူရဲ့လကကလေးကိုဆုပကိုငရငး သူမေးမိသည။ ကညဖူရဲ့လကကလေးတေက အေးစကနေသည။ ကညဖူက အားယူကာ စကားပောရနကိုးစားသည။ “ကိုကို….” “ကညဖူ…မောနေပါ့မယ…နားပါဦး…ကညဖူ ကောငးသားမာပါ…” ကညဖူက သူ့ကိုပုံးကာကည့ရငး…. “မလိမပါနဲ့ ကိုကိုရယ…ကညဖူမနေရတော့ပါဘူး.. ကညဖူသိပါတယ..” သူ့မကဝနးမ မကရညမားက အလိုလိုကဆငးလာသည…။ “ဘာဖစလို့ ဒီလိုလုပရတာလဲ..ကညဖူရယ.. ကိုကို့ကို စိတဆိုးတာနဲ့လုပရလား” သူ့အသံမားကတုနယငနေသည။ ကညဖူလညး မကရညမားကဆငးလာသည။

“ကိုကို့ကောင့မဟုတပါဘူး.. ကိုကိုရယ…ကညဖူ့မိုကပစနဲ့ ကညဖူပါ… ကညဖူလေ… ကညဖူ.. ကိုကို့စကားကို နားမထောငမိတာကောင့…
မနေ့ကလေ.. မနေ့က ကညဖူအသံလေးတေ မောသံပေါကနေပီ…” ကညဖူ့ကိုပေ့ဖကရငး အသံတိတငိုကေးမိသည။ “ကိုကို့ကို ကညဖူ မပောရရင ကညဖူ ကတမ မဟုတဖူး..ကိုကိုရဲ့.. မနေ့က.. ကညဖူပဲရုံသားတော့…ဦးမတကောဆိုတဲ့ လူကီးကလေ… ကညဖူကို ဆေးတေခပပီး.. စော.. စော..ကား..ခင့..ခင့လတပါကိုကို…” ကညဖူရဲ့ဇကကလေးလညကသားပီ။ ဖစမ ဖစရလေ… ကညဖူရယ… လူယုတမာ ဦးမတကော…။ သူ့ရငတေ ပင့ထကမတတ ခံစားရသည။ တင့ဆေ ဦးမတကောဆိုတဲ့သူကို အမုနးကီး မုနးသားပီ။ ဦးမတကောရေ… ခငဗားထမငးဝအောငစားထား.. ကုပခံစားရသလို ခငဗားလဲ ခံစားစေရမယဟု စိတထဲမ ကုံးဝါးလိုကလေတော့သည။

“ဟိုမာ ဆိုငထဲဝငလာတဲ့ကောငမလေးဘဲ…” သူငယခငးဖစသူ ကောသူအောငရဲ့ ပောစကားကောင့ တင့ဆေ လညးကောသူအောင ပရာဘကကိုကည့လိုကသည။ အအေးဆိုငထဲသို့ ဝငသားသော ကောငမလေးတစယောက..။ ကောငမလေးကား ကောငးတကနေရာမမို့သို့ ပနလာခငးဖစသည။ ယခုနစဒုတိယနစဟု သိရသည။ ဦးမတကောလို လူယုတမာကီးသည သူ့မာ ဒီလိုသမီးငယငယခောခောလေးရိတာကို သူမား သားသမီးကို သားသမီးခငးမစာမနာ ဖကဆီးတတသည။ ကောငမလေးက ပိုးဟပဖူလေးလိုပင။ ဖူဖူသေးသေးလေး.။ သူ၏စုံစမးခကမားအရ ရညးစား မရိဟုသိရသည။ တေ့ပီလေ…ဦးမတကော.. ဒီတစခါတော့ဒီလူအလည့ဘဲ။ တင့ဆေကား ထိုငရာမ ထလိုကသည။ ကောငမလေးကား အအေးဝယရာမ ပနထကလာခငးဖစသည။ တင့ဆေလညး ကောငမလေးပနအထကတင တမငသကသက ဝငတိုကလိုကသည။

“ဖမး..” ကောငမလေးဆဲလာသော အအေးဗူးနဲ့ အသီးတေက မေပေါကို ပုတကကုနသည။ “အို..ရငဘယလိုလူလဲ…လူတစယောကလုံး လာတာမမငဘူးလား..” ကောငမလေးကား လဲကသားရာမ ထပီး.. သူ့ကိုရနတေ့တော့သည။ “အို…ဆောရီး..ညီမလေး…အကိုတောငးပနပါတယ…” “တောငးပနရုံနဲ့ပီးမလားရင့…” တင့ဆေက ပုံးလိုကပီး…။ “သော…ညီမလေးရဲ့ အအေးတေ သစသီးတေကို အကိုပနဝယပေးပါ့မယ.. စိတမဆိုးပါနဲ့နော.. အကိုကလညး အတေးလနလာလို့ပါ..” “ဒါဆိုရငလညးပီးရော…” “အဲ့ဒါဆိုရင ဆိုငထဲလိုကခဲ့ပါလား.. အအေးတေ၊ သစသီးတေ အစားပနဝယပေးရငး တစခုခုကေးပါရစေ..” ကောငမလေးကား နညးနညးအားနာသားဟနတူသည။ “ရပါတယ..အကို… သက တောငးပနပါတယ.” “သော..နာမညက သကတဲ့လား..” “သကသကခိုပါ အကို…” “ဒါနဲ့ညီမလေးကို ဒီအအေးဆိုငလာတာ မတေ့ဘူးပါဘူး” “ဟုတပါတယ..အကို…သကက လနခဲ့တဲ့ တစပတလောကကမ ကောငးက ပနလာတာ..” “သော..ဒါ့ကောင့မမငဖူးတာကိုး… အကို့နာမည တင့ဆေပါ…ဒီရပကကထဲမာဘဲနေတယ” “ဟုတ.အကို..မတထားပါ့မယရင့…” ကောငမလေးက ပုံးရငစာပနပောသည။ ပါးခိုင့လေးပါတာဘဲ ကောငမလေးမာ တောတောခစစရာကောငးသည ပုံးလိုကပုံက အပစကငးစငသည။ တင့ဆေစိတထဲပင မလုံမလဲဖစသားရတော့သည။

သကသကခို အိမရောကသည အထိ ရငခုနမုကမပောကခငသေး..။ တင့ဆေဆိုသော အကိုကို မငမငခငးခငမိသားခဲ့သည။ သူမ၏ ဖုနးနံပါတကိုပငပေးထားခဲ့သည။ တစခါမ ဒီလိုရငခုနတာမိုးဒီအရယရောကသညအထိ မဖစဖူးခဲ့။ “သမီး..တစယောကထဲပုံးလို့ပါလား… ” အိမရေ့ဒနးမာထိုငပီးစိတကူးယဉနေသော သူမ မိခငဖစသူ ဒေါသနးသနးဆင့သနးသနးဆင့၏ အသံကောင့ အနညးငယတုနသားသည။ “မေမေရယ…လန့လိုကတာ..” “ဟငးဟငး…သမီးရယ မေမေရောကနေတာ ကာလာပီ.. ဘာလဲ..သမီးကောငလေးအကောငး စဉးစားနေတာလား…” “မဟုတပါဘူး..မေမေရဲ့…သမီးမာ  ကောငလေးမရိပါဘူး” သမီးဖစသူစကားကောင့ ဒေါသနးသနးဆင့ က သကသကခိုကို ဖကလိုကပီး။ “မေမေ့သမီးလိမာမနး သိပီးသားပါ… မေမေက သမီးကိုခစလို့စတာ…” “ဖေဖေရော ပဲရုံက ပနမရောကသေးဘူးလား.. မေမေ..” ဟငး..ညဉးဖေဖေကတော့ သမီးရယ ဒီအခိနဘယတော့မ ပနမလာဘူး.. အလုပရုပလို့ လို့ပောတာဘဲ..”

ဒီတစခါလိမလိုကရသူက ဒေါသနးသနးဆင့။ သမီးဖစသူမသိအောင လိမညာဖုံးကယနေရပေမဲ့.. ဒေါသနးသနးဆင့ခငပနးဖစသူ ဦးမတကော၏ အကင့ကိုသိနေတယ။ ဒီအခိနဆို သူ့မယားငယတစယောကအိမမာ ရိနေမာပေါ့။ သမီးလေးမကနာကောင့သာ သညးခံပေါငးသငးနေရသည။ ဦးမတကောရဲ့ သတငးကို ကားပီး ဦးမတကောကို စိတကုနနေတာကာလပီ။ “မေမေ..သမီးစာအုပသားငားလိုကဦးမယ…” “အေး..အေးသားသား..သမီး..” ဒေါသနးသနးဆင့ရဲ့ခင့ပုခကရရိသညနင့ သကသကခိုလညး လမးထိပက သူမသူငယခငးဖစသူ ရိုစီ၏ဆိုငသို့ ထကလာခဲ့သည။ ရိုစီကား သူမငယ သူငယခငး။ ကောငးသားတော့လညး အတူတူ၊ ဆိုးတူကောငးဘက။ သူမမာ ဖင့ပောစရာကုံလာတိုငး ရိုစီနင့တိုငပငနေက။ ရိုစီနင့တေ့လင ဒီနေ့ အအေးဆိုငမာ တိုကမိပီး ခငမငခဲ့ရသော သူမရငကို ဖိုစေခဲ့သည့ ကိုလူခော ကိုတင့ဆေအကောင လဲ့လဲ့ကား စိတပူနေသည။ ကိုတင့ဆေကား မို့ကို တကသားရာမ ခုခိနထိပနမလာ။ ဖစခငတော့ သငးသငးမငးကလညး ဒီနေ့မဘဲ မို့မာ သူမမိဘတေ ရောကနေသညဆိုသဖင့ ညနေကဘဲ သူမမိဘတေကို ကိုဆိုရနသားပီ။ ဒါကောင့ အဆောငမာ သူမတစယောကထဲဖစနေပါတယ။ ကောကတာတော့ မကောကပေမဲ့ ညကမောငလာတော့ သူမအနညးငယ အားငယစိတတေ ဝငလာပါတယ။ ကိုတင့ဆေလညး ဒီညပနမရောကလောကတော့ဘူးထငတယ။

“ဆရာမရေ…ဆရာမ..” အဆောငရေ့မာခေါသံကားရသည။ ကာလသား ခေါငးဆောင ကိုခကကီးအသံပေဘဲ။ သူမအခနးတံခါးကို ဖင့လိုကပီး ကည့ လိုကတော့ ကိုခကကီးနဲ့ ကိုတင့ဆေ။ ကိုတင့ဆေ မူးလာပီ။ ခေါငးကငိုကစိုကကလို့။ ခကကီးက တဲနေရသည။ “အဟဲ..ဆရာမ..ဆရာလေးကတော့ အရမးမူးနေပီ…” “နညးနညးလေးဘဲမားတာပါ..ကိုခကကီးရာ… ဘာတေပောနေတာတုနး..” ကိုတင့ဆေအသံကလေးနေပီ။ လူကလညး ယိုငတိုငတိုင… “ရပီ..ကိုခကကီး ကေးဇူးတငတယ…. ရတယ..ရတယ..” “ဒါဆို..သားမယနော..ဆရာလေး.. ဆရာမ ကနတောဆရာလေးကို ထားခဲ့ပီနော…စိတခမယ..” “ဟုတကဲ့ရင့…” လဲ့လဲ့စိတညစသားပါတယ။ ခကကီးကတော့ သီခငးတေ တကောကောအောဟစရငး.. ယိုငတိုငတိုငခေလမးမားနဲ့ ရာလယလမးအတိုငး ပနလောကသားတာကို မငလိုကရပါတော့တယ။ “အဟဲ..ကိုခကကီးတောတောမူးနေပီ..ဟကဟက..” တင့ဆေကခကကီးသားရာလမးကို ကည့ပီးလဲ့လဲ့ကို ပောလိုကပါတယ။ တဟကဟကနဲ့ပောရငး သူလညး မဟနနိုငတော့ပါဘူး။ အဆောငရေ့လေကားရငးမာ ခေါငးမီပီး မူးဝေကာမထနိုငဘဲဖစနေပါတယ။ သူ့စိတထဲမာ လဲ့လဲ့ကိုမေ့သားပါတယ..။

“သကသကခို…မငးကိုယ့ဆီပနလာခဲ့ပါ.. ခလေးရယ…” သူ့ပါးစပကလညး ကယောငကတမးတေ ညဉးတားနေပါတယ။ “ကိုတင့ဆေ… အကို..ထ..ထ.အရမးအေးတယ..” တင့ဆေကိုလုပနိုးပေမဲ့ တင့ဆေက မထလာတာကောင့ လဲ့လဲ့စိတညစသားပါတယ။ “ကဲကဲ..အကို အခနးထဲ လဲ့လဲ့လိုကပို့မယ.. ဘာလို့ ဒီလောကတောငသောကရတာလဲ အကိုရယ…” လဲ့လဲ့က တင့ဆေဂိုငးအောကကနေဝငပီး သူမပုခုံးပေါလကတငကာ တဲထူလိုကပါတယ။ မူးနေတာကောင့ တင့ဆေရဲ့ ကိုယလုံးကီးက သူမအပေါမီထားသလိုဖစနေပါတယ။ ဒါကောင့ တင့ဆေရဲ့ အထိအတေ့ကိုရနေပီး.. ယငဖိုတောင မသနးဖူးသေးတဲ့ သူမအဖို့ ရငခုနသံက မနလာပီး တဒုတဒုတနဲ့ သူမရငခုနသံကို သူမပနကားနေရပါတယ။

“ခလေး….” တင့ဆေကားတောတောမူးနေဟနတူပါတယ။ လဲ့လဲ့.. စိတထဲအဲ့လိုခေါသံကားတာနဲ့ သူမရငထဲ ဝမးနညးမုတေသာဖစလာပါတယ။ တင့ ဆေ..ကို သူမက ဂရုစိုကနေရပေမဲ့ တင့ဆေကတော့ အတိတဟောငးကိုဘဲ သတိရနေတာပါ။ သူမစိတထဲမာ ဝမးနညးမုကောင့ မကရညလေးမား စို့လာ ပါတယ။ “အကို…မူးနေပီထငတယ…” တင့ဆေကို သူ့ရဲ့အခနးထဲလိုကပို့လိုကပါတယ။ မနိုငမနငးနဲ့ တင့ဆေခနာကိုယကီးကို တဲရငး ကုတငအပေါဆဲအတငမာ.. ယိုငလဲသားပီး သူမကကုတငပေါကို ပကလကလနကသားပီး တင့ဆေက သူမအပေါကို ထပရကကီး ကလာပါတော့တယ။

“အို…” ရကစိတကောင့ လဲ့လဲ့ ရုနးဖို့ကိုးစားမိပေမဲ့.. တင့ဆေက သူမအပေါကဖယမပေးဘဲ.. သူမပါးတေကို တရုပရုပနမးနေပါတယ။ တစခါမ ဘယ ယောကx{1039}x{1004}ားလေးမ မနမးဖူးသေးတဲ့ပါးပငကို တင့ဆေက အငမးမရနမးနေပါတယ။ သူ့စိတထဲမာတော့ သကသကခိုလို့ဘဲ ထငနေမိတာပါ။ လဲ့လဲ့ကို  “ခလေးရယကိုယ့ကို အကာကီးခဲရကတယနော.. ကိုယခလေးကို အရမးလမးနေတာသိလား…”  လဲ့လဲ့လညး တုနယငနေတဲ့ အသံလေးနဲ့… “ခလေး..လညး..ကိုကို့ကိုအရမးခစတာဘဲ… သိလား” လို့ ပါးပေါမာ မကရညတေစီးကလာရငး ပောလိုကပါတယ။ သူမအနေနဲ့ တင့ဆေအပေါမာ ဘယလိုဖစသားမနးမသိပါဘူး.။ တင့ဆေမူးမူးနဲ့ သူမအပေါလူမားနေတာကို သူမဘာလို့ မငငးဆနမိမနးမသိပါဘူး.။ တင့ဆေရဲ့ အနမးတေကောင့ ရငခုနသံလညး မနလာပါတယ။

“ဝေါ…ဝေါ…ဖောက..ဖောက…” မိုးစကမိုးမုနတေကဆငးလာပီး မိုးက သညးသညးမဲမဲရာလာပါပီ။ မိုးအကုန ဆောငးအကူးမာ နောကဆုံးလကကန  မိုးရာခလာတာပါ။ မိုးသညးသညးမဲမဲ ရာခလာပီး တလောကလုံး အမောငဖုံးသားပါတယ။ အကိုတင့ဆေရဲ့လကတေက သူမရဲ့ ထမိနအောကလေးကို  လကနိုကလိုကပီး သူမရဲ့ ပေါငခကားက တစခါမ ယောကx{1039}x{1004}ားလေးတစယောကက မကိုငဘူးတဲ့ အပိုစင စစစစပိပိလေးကို ပတကာကိုငလိုကတဲ့  အခိနမာတော့။ “အို..ကိုကို…မလုပပါနဲ့…လဲ့လဲ့ကောကတယ..” သူမရဲ့ ငငးဆနသံလေးဟာ သညးသညးမဲမဲ ရာခလိုကတဲ့ မိုးသံတေရဲ့ ကားမာဘဲ လင့ပံ  ပောကကယသားပါတော့တယ။ နဂိုက မစမးရငးလညးရိ ကနစနးခငးလညး ငိနေတဲ့ လဲ့လဲ့အဖို့ ကိုကိုတင့ဆေရဲ့ လူမားပီးလုပမိတဲ့ အပုအမူတေကို  ငငးဆနနိုငစမး မရိတော့တာ အမနပါဘဲလေ။

“ကိုကို…မလုပပါနဲ့..” လဲ့လဲ့က တိုးတိုးလေးငငးဆနပေမဲ့.. ကိုကိုတင့ဆေက သူမအပေါမိုးပီး သူမနုတခမးဖူးဖူးလေးကို သူ့နုတခမးနဲ့တေ့ပီး စုပလိုကတဲ့ အခါမာ သူမ အသံတိတသားပါတယ။ ကိုကို့ရဲ့ အနမးတေကားမာ သူမမူးယစသားပါပီ။ သူမထမိနအောကကို လကနိုကပီး ကိုကိုတင့ဆေက သူမပိပိ လေးကို ပတပေးနေတာကောင့ သူမစိတတေလဲကလာပီး ကိုကိုရငဘတကီးကို တနးထားတဲ့ သူမလကကလေးတေ ပုတကသားပါတယ။ တင့ဆေကလညး အရမးကိုမူးနေတာပါ။ သူ့လကက သူ့ပုဆိုးကိုဆဲခတတာတောင ခောနေပါသေးတယ။ ဘာကောင့မနးမသိ..လဲ့လဲ့က သူမထမိနလေးကို ကိုကိုတင့ ဆေမခတခင ဖေလော့ခလိုကမိပါတယ။ ကိုကိုတင့ဆေက မူးမူးနဲ့ သူ့ရဲ့ဒုတကီးကို သူမထဲထည့ရာမာ ခောပီး ဖငခကားကို လမးထောကမိတာကောင့  သူမဖငကောပါ စိမ့သားရပါတယ။

နညးတဲ့ဒုတကိးလား ကိုကိုရယ..။ ဒါပေမဲ့ လဲ့လဲ့ကတော့ ကိုကိုခစတာကို ခံယူခငနေပီမို့ ဒုတကီးကိုကိုငပီး. သူမပိပိ နစခမးကားထဲကို ရောကအောငကို တေ့ပေးလိုကပါတယ။ တင့ဆေကလညး မူးမူးနဲ့လဲ့လဲ့ရဲ့ အဖုတလေးထဲကို သူ့ဒုတကီးကို တစဇတထိုးကီးဆောင့လိုကပါတယ။ “ဒုတ….” “အ..အ..ကိုကို..” နာကငမုကောင့လဲ့လဲ့ ညဉးညူသံလေးထကသားပီး တုနယငနေတဲ့ လကကလေးနဲ့ ကိုကိုတင့ဆေရဲ့ ရငအုပကယကီးကို တနးထားမိ ပါတယ။ ကိုကိုကတော့ လဲ့လဲ့ကို မညာတော့ပါဘူး။ မရပမနားကို တဇတထိုးဆောင့တော့တာပါဘဲ။ လဲ့လဲ့ကိုယ့ကိုကိုယတောင ရကမိပါတယ။ သူမပိပိအတငးသားလေးတေကို ပတတိုကသားတဲ့ ကိုကိုတင့ဆေရဲ့ဒုတကီးကို သူမအတငးသားလေးတေက သူမ မသိလိုကမိခငမာပင ဖမးဖမးညစနေ တာကောင့ပါ။ ကိုကိုရဲ့ ဆောင့ခကတေ အခက ()လောကမာ သူမစိတထဲ ငိုခငသလိုရယခငသလို ဖစလာပီး အဖုတထဲက ဆီးသားခငသလိုလို ခံစားခကမိုး ပငးထနလာပီး ကငလာတာကောင့ တအိုးအိုး ညဉးညူပီး ကိုကို့ကို အသားကုန ဖကထားမိပါတယ။ ကိုကိုဆကပီး ဆကတိုကလေးငါးဆယခကခန့ ဆောင့တဲ့အခါ.. သူမတစကိုယလုံး လေဟာနယထဲမောကတကသလို ခံစားရပီး သူမအဖုတထဲကနေ ပူခနဲဖစသားကာ အရညတေ ထကလာတာကိုသိလိုကရပါတယ။

ကိုကိုတင့ဆေရဲ့ ဒုတကီးထဲက အရညတေက တပစပစနဲ့ထကလာပီး သူမအဖုတ အတငးသားနံရံတေကို ပနးထုတလိုကပီး သူမအဖုတလေးထဲကနေ ကိုကိုတင့ဆေက သူ့ဒုတကီးကို ခတလိုကပီး သူမရငခငထဲမာ မကာခင အိပပောသားပါတော့တယ။ “အား..” တစစစစစကိုကခဲနေသော ခေါငးကို တင့ဆေစမးရငး ညကတောတောမားသားတာပါလားလို့ စဉးစားမိသည။ ဘာတေဖစလို့ ဖစခဲ့မနးမသိ.. ထူးဆနးတာတစခုတော့ စဉးစားမိသည။ ညက အိမမကလိုလိုထငမိသည။ အရမးမူးနေသောကောင့ ထငသည။ ထိုအိမမကလိုလိုထငမိသော အရာမာ သကသကခိုဖစနေတာကိုတော့ သူမတမိတယ။ သကသကခိုက အရမးလုပလို့ကောငးတာပဲ။ မနေ့ညက မိုးရာတာကိုလညးသူမတမိသည။ အဲ့အခိန သကသကခိုရောကလာတာဘဲ။ တင့ဆေကိုကခဲနေသော နားထငကို လကမဖင့ဖိရငး သူ့ဘေးနားမာ တစစုံတစယောကရဲ့ အသကရုသံလိုလို ကားရသည။

“ဟိုက..” သူခေါငးနားပနးကီးသားသည။ ရငထဲ ရထားဆယစငး တစပိုငထဲမောငးသားသလို လဲ့လဲ့…သူ့ဘေးမာ အိပပောနေသည။ ဒါဆို..ညက.. သူမူးမူးနဲ့သကသကခိုဆိုပီး လုပခဲ့တဲ့… သူဟာ.. လဲ့လဲ့ပေါ့…ပသနာဘဲ…။ သူကည့လိုကတော့ လဲ့လဲ့မကနာလေးက အိပပောနေလို့လားမသိ အပစကငးစငနေသည..။ လဲ့လဲ့ပါးက လိမးနေကသနပခါးလေးတေက ပကပယနေပီ။ အဆီလေးပနနေတဲ့ လဲ့လဲ့မကနာကို သူသေသေခာခာ မိုးကည့နေသည။ တောတောခစဖို့ကောငးတဲ့ကလေးမပါလား။ညက. ညက..ဒုကဘဲ သူတေးရငး ကိုယ့ကိုကိုယ ရကလာသည။ ဘယလိုလုပရပါ။ သူကူးလနခဲ့သော  အမားအတက ဘယလိုတောငးပနရမလဲလို့ စဉးစားနေသည…။ သူလဲ့လဲ့ဆီက ကိုယသငးရနံ့လေးကို ရနေတယ။ သူ့နာခေါငးက လဲ့လဲ့ရဲ့နဖူးလေးကို သူဖဖလေးနမးလိုကတဲ့ အခိနမာ… လဲ့လဲ့ရဲ့မကလုံးလေးတေက ပင့လာပါတယ။ “အို…ကိုကိုဘာမနးလဲမသိဘူး.. ခလေးအရမးရကတယ.. ညက.. ကိုကိုသိပဆိုးတယ..သိလား…” လဲ့လဲ့ကညုတုတုအသံလေးနဲ့ပောလိုကပါတယ။ တင့ဆေစိတတေ ထိနးမရတော့ပါဘူး…လဲ့လဲ့ရဲ့ ပါးပငလေးကို သူတစရတရတ နမးလိုကပါတယ။

“အို…ကိုကိုသိပမကဲနဲ့ကယ.. လဲ့လဲ့တစကိုယလုံး ကေတော့မာဘဲ..” ထိုသို့ပောလိုကတဲ့အခိနမာဘဲ…။ “တင့ဆေရေ..တင့ဆေ.. မငးအဖေ၊ အမေတေ လိုကလာတယဟေ့..” ဆိုတဲ့အဆောငရေ့က ကောသူအောငရဲ့ ခေါသံကားရပါတယ။ တင့ဆေလညး ခေါငးနားပနးကီးသားသလို လဲ့လဲ့လညး  မကလုံးပူးသားပါတယ။ ဟိုက..အဖေနဲ့အမေက ငါရိတဲ့အရပကို ဘယလိုကနေ ဘယလိုလိုကလာပါလိမ့လို့ သူစဉးစားလိုကပေမဲ့ စဉးစားခိနတောင မရ လိုကပါဘူး..။ သူနေတဲ့ အဆောငအခနးတံခါးကို တနးဖင့ပီးလူအုပကီးက ဝငလာပါတယ။ နစယောကသား ကမနးကတနး ကုနးရုနးထပေမဲ့ တင့ဆေ အောကပိုငးက ဗလာကီးပါ။ “အို….” ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ… ဝငလာကတဲ့ လဲ့လဲ့သူငယခငးဆရာမ သငးသငးမငး၊ ကောသူအောင၊ တင့ဆေ အဖေနဲ့အမေတို့ကတော့ မကနာကို တစဖကကိုသာ လဲထားလိုကရပါတော့တယ။

“ကဲ…ကဲ…ဆရာလေး..ခဲဖိုးလေး..ဟကဟက..” ကာလသားခေါငးဆောငခကကီးက ကာလသားမားနင့အတူ အဆောငရေ့အပေါကဝမ ပိတထားပီးခဲဖိုးတောငးနေသည။ “အဟဲ..ပေးရမာပေါ့ ကိုခကကီးရယ…” တင့ဆေက သူ့တိုကပုံအိတထဲလကနိုကကာ စမးလိုကသည…။ ပိုကဆံက (၂)သောငးဘဲ ရိတော့သည။ “နိုးနိုး…ဒီလောကနဲ့မရဘူး ဆရာလေး…နို့မို့ဆို ဖယမပေးဘူး..” ခကကီးက ဆကညောနေသည။ လဲ့လဲ့က သူမပိုကဆံအိတလေးကိုဖင့လိုကပီး… ပိုကဆံတစထပကို ထုတယူလိုကသည။

“ရော့ကိုခကကီး..” “ဟား..ဟား..ဒါမဒို့ဆရာမက…ကဲ.. သူငယခငးတို့သားရအောင..” ဆိုပီး ပေးသောငေမားကို ယူကာ ထနးတောက ကိုမောငငယတို့ဆိုငကို ခီတကသားကတော့သည။ ထိုအခိနမာတော့ ရာထိပက ကုကိုလပငကီး အောကမာတော့… သူတို့မသိလိုကသည့ စကားပောနေကသည့စုံတဲ()တဲက ရိနေသေးသည။ ဆရာမလေးသငးသငးမငးနင့ ကောသူအောငတို့စုံတဲ.. ဘာတေပောပီး.. သဘောကနေသလဲဆိုတော့…. “ကို….အခုတော့ ကိုတင့ဆေကီးက အကိုဆငထားတဲ့ ဂငထဲကို ကိခနဲဘဲနော…” “ဟုတတာပေါ..သငးသငးရယ…အကိုက ရောကခါစ သငးသငးကို မသိခငယောငဆောငထားရတာ.. ဟိုကောငကီးရော လဲ့လဲ့ရော မသိအောင…ဟီးဟီး..” ကောသူအောငကား ပါးစပကီးဖဲကာ သဘောကနေသည..။ တကယတော့ သငးသငးမငးနင့ ကောသူအောငကား ဗဟိုဝနထမးတကသိုလမာ သငတနးတကရငး ခစကိုကခဲ့ကပီး သငးသငးမငးရိရာအရပသို့ အပောငးလောကခဲ့ခငးဖစသည။ လဲ့လဲ့က တင့ဆေကို စိတဝငစားနေမနးသိသဖင့ သငးသငးမငးနဲ့တိုငပငကာ တလာခဲ့ခငးဖစသည။

ပောရလင လဲ့လဲ့ကား သကသကခိုနင့ ညီအမအရငးလို ခစခဲ့သော အခစဆုံး သူငယခငးတေ။ လဲ့လဲ့မိဘတေနင့ တင့ဆေမိဘမားကား ငယ သူငယခငး တစရပတညးသားတေ။ ဒါကို တင့ဆေက သိသဖင့ သကသကခိုစိတနဲ့လေနေသော သူငယခငးဖစသူကို ကယတငရငကီးလုပကာ ဖူးစာရေးနတလုပခဲ့ခငး ဖစသည။ တကယတော့ တင့ဆေနင့လဲ့လဲ့ ဖစသားသည့ညက သူနင့ သငးသငးမငးကမို့ကတညးခိုခနး တစခုမာနပနေခငးဖစသည။ ခကကီးနင့ ကိုမောငငယကိုဘေးတီးပေးဖို့ အကူအညီတောငးရသေးသည။ အခိနကိုက ထောငဖမးလိုကတော့ တင့ဆေနဲ့လဲ့လဲ့ကား ယခုလို  ခစကိုကပီး မငလာဆောငသညအထိ ဖစသားခငးဖစသည။ “အဟိ..” ကောသူအောငကပုံးလိုကသည။ သငးသငးမငးက… သူ့ရငခငထဲမာမီနေရငး….

“အကို..ဘာရီနေတာလဲ…” “အခုလောကဆို တင့ဆေကီးတစယောကတော့ အတိတမေ့နေလောကပီ… သငး..သူငယခငး အပုအစုကောငးတာနဲ့..” “အို..ကိုရယ..နားရကစရာတေ…” “အဟိ..ကိုကဘာပောလို့လညးလို့…. သငးသငးဘာသာ စိတကူးထဲရိတာ တေးနေတာကိုး…” “ကိုနော…ပောလေကဲလေ…ကဲဟယ…လူဆိုး..” သငးသငးမငးက ကောသူအောငရငအုပကီးကို ရကရမးရမးပီး လကသီးဆုပလေးမားနဲ့ ထုနေပါတယ။ ကောသူအောငက သငးသငးမငး လကကလေးကို ဖမးဆုပပီး သူမကိုယလုံးလေးကို သူ့ရငခငထဲ ထည့လိုကပီး ပါးနစဖကကို နမးလိုကတဲ့အခိနမာတော့.. “အို…” ဆိုတဲ့ သငးသငးမငးရဲ့အသံလေးက ထကပေါလာပါတော့တယ။ သူတို့နစယောက ခစနေကသလိုဘဲ… သူငယခငး တင့ဆေတစယောကကတော့ လဲ့လဲ့နဲ့တေ့ပီး ကညဖူကိုရော သကသကခိုကိုရော အခုအခိနမာ သတိရတော့မာ မဟုတဘူးလို့ ကောသူအောင စဉးစားမိလိုကပါသေးတယ။ သူ့ရငခငထဲမာတော့ သငးသငးမငးက မကလုံးလေးမိတပီး ငိမသကလို့……..။

 

Zawgyi

 

အတိတ္

“ဆရာေလး..ထန္းေရခိဳေလးေသာက္ဦးမလားဗ…” ထန္းေတာေရx{1037}မ ဖတားေသာ ေကာင္းဆရာေလး တင့္ေဆကို x{101B}ာမကာလသားေခါင္းကိုခက္x{1039}x{101C}ကီးက x{1014}x{103D}x{103C}တကိုကည္။ ဆရာေလးကား သေဘာေကာင္းသည္၊ စာသငလည္းေကာင္းသည္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေလးအေၾကာင္းကိုေတာ့ခက္x{1039}x{101C}ကီးမသိ။ (၄)တန္းx{1014}x{103D}င့္ေကာင္းထကဲ့ေသာ ခက္x{1039}x{101C}ကီးအဖိုx{1037} သူx{1014}x{103D}င့္ x{101B}ယူဖစ္ေသာ ဆရာေလးလို ပညာတတစ္ေယာကို မိတ္ေဆ ဖစင့သည့တက္ ေတာ္ေတာမ္းသာေနသည္။ ဆရာေလးကား ကိုခက္x{1039}x{101C}ကီးရိရာဆီသိုx{1037}လာခဲ့သည္။

“ေအးဗာ…ေသာကာေပါ့…” “ေဒၚေအးမိေရ..ဆရာေလးအတက္ တစဴေပးပါဗိဳx{1037}..” “လာပါၿပီေတာ္..လာပါၿပီ…” ထန္းေတာပိုငင္ ဦးေမာငယိန္းမ ေဒၚေအးမိက ထန္းေရအိုးတစိုးကို မကာေပၚသိုx{1037} လာခလိုကည္။ “ခက္ေလး ဘာေလးေရာ အမည္းေရာ ေဒၚေအးမိ” ခက္x{1039}x{101C}ကီးက ေဆာ္ၾသလိုကည္။ “ဟိုမာ နင့ိုေမာငယူလာပါၿပီ.. လယ္x{1039}x{101E}ကကငို ေၾကာ္ေပးေနတယ္.. အခုေတာ့ ပဲေလာဲx{1037}ဘဲ အရငည္းဦး…အားနာလိုကာ ဆရာေလးရယ္.” ေဒၚေအးမိက ဆရာေလးကိုတင့္ေဆကို ေလာကကဳလိုကည္။ “ရပါတယ္ ေဒၚေအးမိရယ္….အားနာစရာ..” ဆရာေလးတင့္ေဆက ထန္းေရအိုးထဲသိုx{1037} ခကင့ပာ ထန္းေရတစကိုေမာ့ခလိုကည္။ ထိုအခိနာဘဲ လယ္x{1039}x{101E}ကက္ေၾကာန္းကနို ကိုေမာငယ လာခလိုကည္။

“ဆရာေလး..စားေနာ္…အားမနာနဲx{1037}..” ကိုေမာငယား ဆရာေလးကိုတင့္ေဆကို ေပာလိုကါတယ္။ “ဟုတဲ့….စားပါတယ္..ကိုေမာငယ္..” ကိုေမာငယား ဆရာေလးကိုတင့္ေဆx{1014}x{103D}င့္ ခက္x{1039}x{101C}ကီးတိုx{1037}နားကို ဝငိုငိုကည္။ သူx{1037}အေနx{1014}x{103D}င့္ ဆရာေလးကိုတင့္ေဆx{1014}x{103D}င့ကားေပာရတာကို သေဘာကသည္။ ဆရာေလးက ဗဟုသုတလည္း ပည့ုံတယ္ေလ။ ဆရာေလးက ဒီx{101B}ာကိုေရာကာ ()x{1014}x{103D}စ္ေလာကဲရိေသးတယ္။ x{101B}ာကလူေတနဲx{1037}က ေတာ္ေတာင္ေနသလို စာအသငပေကာင္းသဖင့္ ကေလးေတကခစ္ၾကသည္။ x{101B}ာကလူေတ၊ ကေလးေတနဲx{1037} ခစစငင္ေနေပမဲ့.. ဆရာေလးအေၾကာင္းကို ဘယူမ ေကာင္းေကာင္းမသိၾက။ ၿမိဳx{1037}ကလာတာလိုx{1037}ဘဲ သိရသည္။ ဒီေနရာx{1014}x{103D}င့္ေတာ္ေတာ္ေဝးေသာ ၿမိဳx{1037}x{1039}x{101C}ကီးတစ္ၿမိဳx{1037}က။

ဒီx{101B}ာကေလးက အညာဘကာ ဆရာေလး လာေသာဘက အေဝးx{1039}x{101C}ကီးက ၿမိဳx{1037}တစ္ၿမိဳx{1037}မ။ ဆရာေလးကို သူx{1037}ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း ေမးၾကည့ိုင္း ဆရာေလးက စကားလမ္းေၾကာင္း လဲေလ့ရိသည္။ ဆရာေလးေပာပေသာ ဗဟုသုတမား စာေပ ရသမားကို နားေထာငင္း.. ကိုေမာငယိုx{1037} ဇနီးေမာင္x{1014}x{103D}ံခက္x{1039}x{101C}ကီးတိုx{1037}မာ ဆရာေလးရဲx{1037} စကားေပာေကာင္းမx{103C}ကို ခီးမမ္းမိသည္။ ကိုေမာငယ ဆရာေလးတင့္ေဆကို.. “ဆရာေလး..အသကယ္ေလာကိၿပီလဲ..” “ကၽန္ေတာ့သက္(၂၅)x{1014}x{103D}စါ..” “ဒါဆို ေတာ္ေတာယ္ေသးတာဘဲ.. ဆရာေလးတိုx{1037}မား ငယယ္x{101B}ယ္x{101B}ယဲx{1037} ကၽန္ေတာိုx{1037}ထက္ ဗဟုသုတလဲပည့ုံ ဉာဏညာကလဲ ေပာစရာမရိေအာငဲ..” “ဒါနဲx{1037}ဆရာေလး မိန္းမယူဖိုx{1037} စိတကူးေသးဘူးလား..” ခက္x{1039}x{101C}ကီးကဝင္ေပာသည္။

“ဆရာေလးကိုx{101B}ာထဲမာ စိတငားေနတဲ့ ေကာငေလးေတမအမားx{1039}x{101C}ကီး.. ကၽန္ေတာ္ေတာင္ မနာလိုဖစယ္..ဟီးဟီး..” “ေၾသာိုခက္x{1039}x{101C}ကီးကလည္း ေလာက္ေပာေနပန္ၿပီ..” “ဟုတားဘဲ…ခစ္x{1039}x{101C}ကီးရယ္…နငဥ္းစဥ္းစားစားလဲ ေပာပါဦး.. ဒိုx{1037}ဆရာေလးက လူကလည္းေခာ.. ပညာကလည္းတတ္… ဒိုx{1037}x{101B}ာကေကာငေလးေတကို စိတငားမတဲ့လား… ၿမိဳx{1037}က ေကာငေလးေခာေခာေလးေတဘဲ စိတငားမာေပါ့..” ေဒၚေအးမိကပါ ဝင္ေပာလိုက္ေသးသည္။

“ဒီလိုလဲမဟုတါဘူး…ေဒၚေအးမိရယ္.. ေတာက ေကာငေလးေတက ၿမိဳx{1037}ကေကာငေလးေတနဲx{1037}စာရင္ x{101B}ိုးသားဖဴစငါတယ္..” ဆရာေလးကိုတင့္ေဆအေပာေၾကာင့္ ကိုေမာငယလည္း ေနာကိုကည္။ “ဆရာေလးၿမိဳx{1037}မာရည္းစားေတ ထားခဲ့ဖူးလား… ဟီးဟီး” “အဟဲ…ဒါေတာ့ မေပာပပရေစနဲx{1037}…”
ရယလိုလိုနဲx{1037}ဆရာေလး ကိုတင့္ေဆေပာလိုက္ေပမဲ့ ဆရာေလး ငိုငားတာကို ေဒၚေအးမိက သတိထားမိသားပါတယ္။ “ေတာလည္း ဆရာေလးမ မေဖခငါဘူးဆို… ကဲ… ခက္x{1039}x{101C}ကီးေရ..မိုးလည္းခဳပ္ၿပီ… နင့ရာေလးကို လိုကိုx{1037}လိုက္ဦး” “ဟုတ္…ဟုတ္..” ခက္x{1039}x{101C}ကီးလည္း ဆရာေလးကို x{101B}ာထဲက ဆရာ/ ဆရာမေတေနဖိုx{1037} x{101B}ာကေဆာက္ေပးထားတဲ့ အိမို ပနိုကိုx{1037}ပါတယ္.။ ဆရာေလးက သူx{1037}ကို.. “ကဲကိုခက္x{1039}x{101C}ကီးေရ..ေကးဇူးတငါတယာ..”

“ရပါတယ္… ဆရာေလးရယ္…ဆရာေလးနဲx{1037} ေသာကတာ ေပာိုx{1037}ေကာင္းပါတယ္..” ခက္x{1039}x{101C}ကီးလဲဆရာေလးကိုx{1014}x{103D}x{103C}တကင္း သီခင္းေတ ေအာိုကာ သူx{1037}ရဲx{1037}အိမိရာကို ပနာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ခက္x{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} တင့္ေဆတိုx{1037}ရဲx{1037} အပနလန္ x{1014}x{103D}x{103C}တကံေတေၾကာင့္ တင့္ေဆနဲx{1037} တစန္းေကာာ ေနေနတဲ့ ဆရာမေလးလဲ့လဲ့ဟာx{1014}x{103D}ိုးလာပါတယ္။ “ဟင္းဟင္း… ဒိုx{1037}မင္းသားတင့္ေဆေတာ့ မူးလာၿပီ ထငယ္” ေဘးမ သူမသူငယင္းလဲဖစ္ တစ္ေကာင္းထဲ ဆရာမလည္းဖစဲ့… သင္းသင္းမင္းက သူမကို တိုးတိုးေလးေပာလိုကါတယ္။ “ဟုတယ္…သူကလည္း ဘာေၾကာင့ား ေနx{1037}တိုင္းေသာက္ေနပါလိမ့္..” “အံမယ္..ညဥ္းကတင့္ေဆကို စိတူေနတယ္ေပါ့..” သင္းသင္းမင္းက လဲ့လဲ့ကိုစေနပါေသးတယ္။ “မိန္းမေနာ္..အေကာင္းေပာေနတာကို ေဖာက္ေဖာကာတယ္..ၾကည့မ္း” သင္းသင္းမင္းရဲx{1037}တငါးေလးကို လဲ့လဲ့က မနာေအာငဲဆိတင္းနဲx{1037}.ေပာလိုကါတယ္။ ေမာင္ေနတာေၾကာင့္ သူမရဲx{1037}ရက္ေသးေလးေတေၾကာင့္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးနီေနတာကို သင္းသင္းမင္း မသိလိုက္ေတာ့ပါဘူး..။ ထိုအခိနာပဲ.. တင့္ေဆက အေဆာင္ေအာကို ဆင္းသားတဲ့ေခသံကို ၾကားရပါတယ္။ တင့္ေဆမူးတိုင္း ဂစာတီးၿပီး သီခင္းဆိုေနကပါ။ မၾကာမီမာပဲ… တင့္ေဆရဲx{1037} ဂစာတီးၿပီး သီခင္းဆိုသံကိုၾကားရပါတယ္။

“သစ္x{101B}ကေလးေတလဲ ေမမာခလိုx{1037}လx{103E}င့္ေx{1039}x{101E}ကၿမဲ အေဖာဲ့x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းမားလဲ ညငာတီးတိုးx{101B}တိုဆဲ အနမ္းပန္းမားသညဲ ေx{1039}x{101E}ကကာခမ္းေခာကစ္ၿပီကယ္ အခစဲx{1037}လိပာေလး ဘယာပုန္းလိုx{1037}နားၿပီလဲ အေဖာဲတဲ့ငကေလးမား အေပၚကိုသာေငးေငးၾကည့င္းနဲx{1037}သာ x{1014}x{103D}လုံးသားမကညားကဆင္းလာ သူေပးတဲ့ခစနမ္းမား ပနညာေတးေတာစိတ္ေမာမိတာ ေအးမပါးပငညူေx{1014}x{103D}းလာ ကတိစကားမားကိုလဲ ေမလနနာရင္း ဘဝအသစားေပၚလဲ ညငာစာေလာကမ္းရင္း ခစိုင္းလဲမညား စကားကိုသာ တီးတိုးေရx{101B}တိတာ ကိုယ့္x{1014}x{103D}လုံးသားအသည္းအိမာ အခစားစာ သူေပးတဲ့အခစားကိုသာ ေထးပိုက္ေနတုန္းအခိုကာ ကိုယ့္x{1014}x{103D}လုံးသားအသည္းတစ္ေနရာ အခစ္ေပးတဲ့ဒါဏာမား အိုးအခစ္ .. ခစိုင္းလဲမညား“
“ေၾသာ္..ကိုတင့္ေဆရယ္…ဘယိုေတဖစဲ့လိုx{1037} ဒီေလာကားခံစားေနရတာလဲကယ္…” လဲ့လဲ့ ခပိုးတိုးေလးေရx{101B}ကင္း အိပ္ေပာိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိဳးစားေနရပါေတာ့တယ္။

တင့္ေဆကား သီခင္းဆိုတာကို ရပားလိုက္ၿပီး… ဂစာကို ေဘးခလိုx{1037} အိပ္ေထာငဲမာ ထည့ားတဲ့ ေဆးေပါ့လိပိုထုတ္ၿပီး မီးညx{103B}ိကာ ဖာရx{103C}ိကိုကါတယ္။ သူx{1037}ပါးပင စိုစိစိဖစာတာေၾကာင့္ သူx{1037}လကဲx{1037} စမ္းလိုကဲ့အခါမာ သူx{1037}မကန္းထဲက မကည္ေတက ပါးပငအလိုလိုကဆင္းေနတာကို သိလိုကပါၿပီ။ ငါငိုေနမိပါလား..တင့္ေဆေတးမိပါတယ္..။ ဘာေၾကာင့ူx{1037}ငိုေနသလဲဆိုတာ သူဘဲသိပါတယ္။ လနဲ့တဲ့(၂)x{1014}x{103D}စ္ေလာကေတာ့ သူx{1037}ဘဝက ေပာ္x{101B}x{103E}ငရာအတိဖစဲ့ပါတယ္။ မထငတဲ့ အဖစပက္ေတနဲx{1037} ရငာစရာ အဖစပက္ေတေၾကာင့္… သူဒီလိုခံစားေနရတာပါ.။ ဖစ္x{1014}x{103D}ိုငင္ အတိတိုတဲ့ အရာကို သူx{1037}ဘဝထဲမာ မရိေစခငါဘူး။ ပည့ုံးကားခထားလိုကငါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖစကဲ့တဲ့အဖစပက္ေတက သူx{1037}အတက္ ဒဏာဒဏက္ေတပါ။ ေကးလက္ေတာx{101B}ာေလးမာ ေကာင္းဆရာအဖစ္ လာေရာကုပိုငင္း ဒဏာဒဏက္ေတကို လာေရာကုစားေနတာပါ။ သူx{1037}မိသားစုကိုပါ အဆကသယတ္ၿပီး အားလုံးနဲx{1037}ေဝးရာကို ထကာလာခဲ့တာပါ။

“ဆရာ…မအိပ္ေသးဘူးလား..” ဆရာမေဒၚလဲ့လဲ့နဲx{1037} ဆရာမသင္းသင္းမင္းတိုx{1037}ပါ။ သူx{1037}ဂစာသံေၾကာင့္ x{1014}x{103D}ိုးသားဟနူပါတယ္။ ေအာကင္းၿပီး  လမ္းေလာကာၾကတာပါ။ “ဟုတယ္..ဆရာမ..ကၽန္ေတာည္း နည္းနည္းေသာကာတာနဲx{1037}.. ဆရာမတိုx{1037}ကို အေx{1014}x{103D}ာကယက္ေပးသလို ဖစား တယငယ္.. အားနာလိုကာဗာ..” အားနာစရာမလိုပါဘူး…ဆရာရဲx{1037}ဆရာ့အသံက နားေထာငိုx{1037}ေကာင္းလိုx{1037} သင္းသင္းတိုx{1037}က ခီးကဴးေနတာ…ဟိ…”
ဆရာမသင္းသင္းမင္းနဲx{1037} လဲ့လဲ့တိုx{1037}က သူထိုင္ေနတဲ့ ကပစ္ေလးမာ ဝငိုငင္းေပာလိုကါတယ္။ “ဆရာေသာကိုx{1037}တဲ့ လဲ့လဲ့ေဖာာတာ..” လဲ့လဲ့က သူx{1037}ကိုေကာီခကို လမ္းေပးလိုကာေၾကာင့္ သူလည္း ေကာီခကို လမ္းယူလိုကါတယ္။ “နက္ေကာီပါလား..ေကးဇူးတငါတယ္ ဆရာမ..” ဒီx{101B}ာမာေတာ့ မရတဲ့ေကာီဖစာမန္းသူသိပါတယ္..။ “ေၾသာ္..လဲ့လဲ့ရဲx{1037} အိမ ပိုx{1037}ေပးတာေလ” “ေကးဇူးပါဘဲဗာ…” ေကာီကိုေသာကင္း…တင့္ေဆက ေပာလိုကါတယ္။ “ေကာီတိုကဲ့အတက္ သီခင္းတစုဒ္ေလာက္ ဆိုပပါလား.. ဦးထူးအိမငဲx{1037}သီခင္းပါဘဲ… ၾကယ္ေတစုံတဲ့ည ဆိုတဲ့သီခင္းေလးဆိုပပါလား..” လဲ့လဲ့က သူx{1037}ကို ေတာင္းဆိုလိုကာေၾကာင့္ သူလည္း ဂစာကိုတီးခတင္းဆိုပလိုကါေတာ့တယ္..။

“ၾကယ္ေတစုံတဲ့ည ကိုယ့ိမက္ေလးရယ္…ၾကယ္ေတစုံတဲ့ည..ဘဝေမာင့င္းရယ္….” တင့္ေဆရဲx{1037} သီဆိုပမx{103C}ေအာက သင္းသင္းမင္းနဲx{1037} လဲ့လဲ့လည္း.. စီးေမာသားပါေတာ့တယ္.။ “ကဲ ကၽန္ေတာည္း အိပ္ေတာ့မယ္.. ဆရာမတိုx{1037} အိမကလမကါေစဗာ…” တင့္ေဆကား လဲ့လဲ့တိုx{1037}ကိုx{1014}x{103D}x{103C}တက္ၿပီး သူ၏ အခန္းတင္းသိုx{1037} ပနငားေခၿပီ။ လဲ့လဲ့x{1014}x{103D}င့္ သင္းသင္းမင္းကား စကားဆက္ေပာေနၾကေသးသည္။ အခိနတနယ္ၾကာၿပီးေနာက္… “ကဲသင္းသင္းေရ ကိုယ္ေတလဲ သားအိပေအာင္…” လဲ့လဲ့လည္း သင္းသင္းမင္းနဲx{1037} အတူအခန္းကို ပနန္ ပငိုကဥ္… ခုနက တင့္ေဆထိုငားေသာ ခုံေပၚမာ ဓါတုံလိုလိုကေနတာ မငိုကသည္။ “ေၾသာ္..ကိုတင့္ေဆကထားတာထငယ္” ဆိုၿပီး..ထိုဓါတုံကိုေကာကူလိုကည္။ အစစင္ ဓါတုံတစုံ ဓါတုံကားအမိဳးသမီးတစ္ေယာကုံပင္။ အခစုံးကိုကိုသိုx{1037} ခစဲ့ ၾကညဴမ အမတရဆိုၿပီး လကတိုးထားသည္။ ေကာငေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေခာသည္။ လဲ့လဲ့စိတဲမာ မနာလိုသလိုလို ဖစာသည္။ ဘာေၾကာင့န္းေတာ့ သူမကိုယူမမသိ။

“လဲ့လဲ့…လာေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ…” ေရx{1037}မထx{1014}x{103D}င့ားေသာသင္းသင္းမင္း၏ ေခၚသံေၾကာင့္.. “လာၿပီ.သင္းသင္းေရ..တကတည္း..” ဆိုၿပီး သူမက ထိုဓါတုံကိုသူမအကီအိတဲ ကပာကယာ ထိုးဖတိုကည္။ ဘာေၾကာင့္ ထိုသိုx{1037}လုပိသညိုတာကို သူမကိုယူမ နားမလည္။ အေဆာငဲဝငာ အိပာေပၚပနဲခိနထိ.. သူမေတာ္ေတာ္x{1014}x{103D}င့ိပေပာ္.. တင့္ေဆx{1014}x{103D}င့္ ဓါတုံပိုငင္ေကာငေလးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားရင္း… သူမ တလူးလူးတလိမ့ိမ့္x{1014}x{103D}င့္ အိပေပာ္x{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ ဖစ္ေနတာပါ.။ ကိုတင့္ေဆနဲx{1037} ဒီေကာငေလးက ဘယိုပတကဲ့တာလည္းဆိုတာ သူမအရမ္းသိခင္ေနသည္။ အို.. ဒါလဲငါနဲx{1037}ဘာဆိုငိုx{1037}လဲ.ဟုေတးၿပီး သူမကိုယူမ ေတးလိုကိသည္။ ဒါက သူx{1037}ကိစx{1039}x{1005}ဘဲဟာ.. ငါနဲx{1037} ဘာဆိုငိုx{1037}စပုခင္ေနရတာလဲ… မိလဲ့လဲ့.. နင့ိတို နငိန္းစမ္း… ဆရာမလုပ္ေနၿပီးအရကရိဟု သူမကိုယူမ ေဖေတးၿပီး x{1014}x{103D}ိုးတစက္ ေပာစကစ္ေနသည္။

သူမေဘးမသူငယင္းမ သင္းသင္းမင္းကေတာ့ အိမကဲမာ နတားေလးေတနဲx{1037} ေပာဴးေနဟနူသည္။ အိပ္ေနလိုကာမား သိုးလိုx{1037}။ သူမစိတဲမ မဆီမဆိုင္ မေကမနပ္ ဖစိုက္ေသးသည္။ ေနာကုံးတင္ေတာ့ သူမလည္း အိပ္ေပာားေလေတာ့သည္။ “ဆရာတင့္ေဆက ဒီမာေနတာလား မသိဘူးခင..” အေဆာင္ေရx{1037}မာ လူx{101B}ယစ္ဦး။ လဲ့လဲ့.. ကိုတင့္ေဆ အခန္းဘက္ၾကည့ိုက္ေတာ့ လူမရိ။ ေကာင္းပိတကိုေတာ့ ကိုတင့္ေဆကား x{101B}ာထဲမ အသိမားထံသားဟနူသည္။ လူx{101B}ယား ဆိုငယင့ာခင္းဖစည္။ “ဟုတါတယင့္…ကိုတင့္ေဆကေကာင္းပိတိုx{1037} အပငားဟနူတယ္…” သင္းသင္းမင္းက ထိုလူx{101B}ယိုလမ္းေဖလိုကါတယ္။ “ဒါနဲx{1037}ဘာကိစx{1039}x{1005}မားရိလိုx{1037}လဲမသိဘူးရင့္.. ဒီကအကိုက…” “ေၾသာ္…ကၽန္ေတာ ဒီx{101B}ာကိုေရာကာတဲ့ ကန္းမာေရးမx{103D}း အသစါ.. မေနx{1037}ညကတည္းက ေရာကယ္.. တင့္ေဆနဲx{1037}က ေကာင္းေနဘက္ေတပါ.. မေနx{1037}ညကတည္းက သူx{1037}ဆီလာမလိုx{1037} ညနကားတာနဲx{1037} မနက လာမယိုၿပီးလာဖစာ.. လမ္းမာ လဲသားတယဲx{1037}တူတယ္..တင့္ေဆနဲx{1037}က..”

“ဟုတယ္..အကိုx{1037}ထိုငါဦး….သူပနာေတာ့မာပါ.. ဒါနဲx{1037}… အကိုx{1037}နာမည..” “ကၽန္ေတာ့နာမည္ ေကာူေအာငါခင..” ထိုလူx{101B}ယလည္း ၿပဳံးၿပဳံးx{101B}င္x{101B}ငဲx{1037} လမ္းေဖလိုကါတယ္။ “ေစာင့င္းနဲx{1037}ထိုငါဦး….” သိုx{1037}ဖင့ိုလူx{101B}ယား သင္းသင္းမင္းx{1014}x{103D}င့ဲ့လဲ့တိုx{1037} အခန္းထဲကို အလညာခဲ့ေတာ့သည္။ “ကၽန္ေတာ ဒီနယ္ေရာကာေတာ့ အသိမရိဘူး ထင္ေနတာ… ဒီေရာက္ေတာ့ သူx{1039}x{101C}ကီးကေပာမ ကၽန္ေတာ့သူငယင္း တင့္ေဆမန္းသိတယ္.. ဒါနဲx{1037} ညီမတိုx{1037}နာမည္ေတက..” “ညီမနာမည လဲ့လဲ့ပါ…သူကေတာ့ သင္းသင္းမင္းတဲ့.. ကိုတင့္ေဆနဲx{1037} တစ္ေကာင္းထဲ ဆရာမေတပါ..” သိုx{1037}ဖင့္ ေကာူေအာင္x{1014}x{103D}င့္ လဲ့လဲ့၊ သင္းသင္းမင္းတိုx{1037}မာ တစ္ေယာကေၾကာင္းတစ္ေယာက္ မိတကင္း ခငငင္းx{1014}x{103D}ီးသားၾကေတာ့သည္။ ေကာူေအာင… “ကၽန္ေတာ တင့္ေဆx{1039}x{101C}ကီး စိတ္ေတေလၿပီး လင့ားလိုကာ.. ဒီတစက္ ပနေတx{1037}ရေတာ့ဘူး ထင္ေနတာ….” ေကာူေအာငကားကို လဲ့လဲ့စိတငားသားသည္။

“ကိုတင့္ေဆက ဘာဖစဲ့လိုx{1037}လဲ.. ကိုေကာူေအာငယ္.. ေပာပx{1014}x{103D}ိုငင္ ေပာပပါလား..” “ဒီလိုဗ..တင့္ေဆအေၾကာင္းကိုေပာရမယိုရင္..” ဆိုၿပီးေကာူေအာငစပိဳးလိုကိနာ။ “ေၾသာ္..သူငယင္းမင္းက လဲ့လဲ့တိုx{1037}အခန္းဘက္ ေရာက္ေနတာကိုး.. သူx{1039}x{101C}ကီးေပာလိုx{1037}.. မင္းငါ့ဆီသားတယိုလိုx{1037} လိုကာတာ” ကိုတင့္ေဆx{101B}ာထဲမ ပန္ေရာကာခင္းဖစည္။ “ဟုတယ္..အကိုေရ…အကိုx{1037}သူငယင္းက စကားေပာေကာင္းလိုx{1037}..နားေထာင္ေနတာ..” “လာကာသူငယင္း..ငါ့အခန္းဘကားရေအာင္.” ဆိုၿပီး ေကာူေအာငို ကိုတင့္ေဆက ေခၚသားသဖင့္ လဲ့လဲ့သိခင္ေသာ အေၾကာင္းအရာကား သိခင့ရလိုက္ေတာ့ပါ။

တကယ္ေတာ့ တင့္ေဆကား နယ္ၿမိဳx{1037}x{1039}x{101C}ကီးတစ္ၿမိဳx{1037}မ အလနမ္းသာေသာ မိသားစုမ ေပါကားလာခဲ့ခင္းဖစည္။ ေပာရလင္ေတာ့ တင့္ေဆ ဒီလိုေနရာမာ ေကာင္းဆရာအဖစ္ လာလုပ္ေနခင္းသည္…။ ေပာရလင္ေတာ့ လနဲ့ေသာ(၂)x{1014}x{103D}စနx{1037}… တင့္ေဆသည္ ၾကညဴဆိုေသာ ေကာငေလးတစ္ေယာက္x{1014}x{103D}င့္ လနာ ခစဲ့ၾကေလသည္။ ၾကညဴသညည္း တင့္ေဆကို ခစဲ့ပါသည္။ ေပာရလင္ေတာ့ လငယားလိုပင္ေနခဲ့သည့္ အဆင့္။ “ၾကညဴ…မင္းအဲ့အလုပထကိုကင္ ေကာင္းမယ္..” “ဘာဖစိုx{1037}လဲကိုကိုရဲx{1037}…ၾကညဴဒီအလုပဲx{1037} အဆင္ေပေနတာဘဲကို” ေကာင္းၿပီးခါစ ၾကညဴကား ၿမိဳx{1037}ထဲမပဲx{101B}ုံတစုတင္ အလုပုပ္ေနသည္။ ေပာရလင္ေတာ့ ၾကညဴ အလုပုပာကို တင့္ေဆ ဘာမမေပာလို။ ဒါေပမဲ့ ပဲx{101B}ုံပိုငင္ ဦးမတ္ေကာို တင့္ေဆနည္းနည္းေလးမ သေဘာမက။ သူ၏ဖခငစူx{1014}x{103D}င့ါတနာ.. ဒါေပမဲ့ သူ၏ဖခငစူ၏ေပာစကားမားအရ ဦးမတ္ေကာ္ ဆိုသူမာ လူရx{103C}ပူေပ။ မိန္းမဆိုလင္ အိမ္ေထာငိရိ မရိရိ ဆငငူတစ္ေယာက္ မဟုတဖင့္ ၾကညဴအတက္ သူစိုးရိမည္..။ ဒါေပမဲ့ ၾကညဴက နည္းနည္းမာနx{1039}x{101C}ကီးသည္…။ အလုပရိလင္ တင့္ေဆ မိဘမားအထင္ေသးမာ စိုးသညုဆိုၿပီး ပဲx{101B}ုံမာ ဆကုပ္ေနသည္။

“ၾကညဴရယ္.. အဲ့ဒါဆိုလည္း မနနကပ္ၾကရေအာင္ေလ..” လိုx{1037} ဆိုလိုကနငည္း ၾကညဴက ငင္းx{1014}x{103D}င့္။ ၾကညဴအလုပိစx{1039}x{1005}x{1014}x{103D}င့တက္ၿပီး ၾကညဴx{1014}x{103D}င့္ သူစကားမားေပါင္းမနည္းေတာ့။ ယခုလဲ… “ဘာလဲ..ၾကညဴက အဲ့ဦးမတ္ေကာိုတဲ့ လူx{1039}x{101C}ကီးၾကည့ာ ခံခင္ေနလိုx{1037}လား.. ၾကညဴအလုပုပငင္ အကိုတိုx{1037}အလုပာ လာလုပ္.. ဒီအတိုင္းထိုင္ေနလိုx{1037}ရတယ္” သူလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္x{1014}x{103D}င့္ ေပာလိုကည္။ သူx{1037}မိဘေတကလည္း ခမ္းသာသူေတ ဖစာေၾကာင့င္။ “ကိုကိုေနာ္..ၾကညဴဂုဏိကx{1039}x{1001}ာကို မစပဲနဲx{1037}.. ၾကညဴ မx{1039}x{101C}ကိဳကူး..” “ဘာလဲ မနာေပာေတာ့မင္းကနာတယ္ေပါ့…” “ကိုကိုထငငလိုထင္ေတာ့…အလကားေနရင္း သဝနိုေနတယ္..” ၾကညဴကား ငိုရင္းထကားေခၿပီ.။ ေတာ္ေတာိတိုးေနသဖင့္ သူလည္း လိုကေခာ့ဖစ္။ ၾကညဴကလည္း သူx{1037}ကို ေတာ္ေတာိတိုးသားသည္။

ၾကညဴကား အလုပဲေရာကညထိ စိတ္ေပါက္ေပါက္x{1014}x{103D}င့္ အလုပိုဖိဖိစီးစီးလုပ္ေနသည္။ ၾကညဴစိတ္ေတာ္ေတာိုးေနသည္။ သဝနို ကိုတင့္ေဆကို။ “သမီး…ဒီေနx{1037}စာရင္းေတမားလိုx{1037} အခိနိုေလး နည္းနည္းဆင္းေပးပါဦး” “ဟုတဲ့..ဦး..” ဦးမတ္ေကာား တကယ္ေတာ့ ၾကညဴကို ဂငန္ေနခင္းဖစည္။ ဒီေနx{1037} ၾကညဴဆိုေသာ ေဒါင္းမေလးကား သူ၏ေထာင္ေခာကဲ ဝငာေခၿပီ.။ “သမီးေရ…ေရာ့အေအးေလးေသာကိုက္ဦး…” အေအးဗူးကို ဦးမတ္ေကာ ၾကညဴေရx{1037} ခေပးလိုကည္။ ပဲx{101B}ုံထဲမာက လူရင္းေနၿပီ.. နည္းနည္းလဲေမာငပဳေနၿပီကိုး…။ ၾကညဴလဲ ေခါင္းေတမူးေနာကာသဖင့္ အေအးဗူးကို ေဖာက္ေသာကိုကည္။ ဦးမတ္ေကာား စိတဲမေကနပ္ေနသည္။ ထိုအေအးဗူးထဲတင္ ေဆးထိုးအပင့္ ထိုးထည့ားေသာ ရာဂx{1039}x{101E}ကေဆးမား ပါရိေနသည္။

“အို..ဦးရယ္…မူးလိုကာ..အင္းအင္း” ေကာငေလးကား မလx{103C}ပ္x{1014}x{103D}ိုင္ေအာငစ္ေနၿပီ။ တအင္းအင္းx{1014}x{103D}င့္ ဦးမတ္ေကာား ၾကညဴကို ေပx{1037}ဖက္ၿပီး ဂိုေဒါင္ေနာက အခန္းထဲကိုေခၚသားသည္။ “ေကာင္းသားမာပါ…သမီးရယ္… ခဏအိပိုက္ေနာ္..” ၾကညဴကား..ေဆးရိနင့္ ရာဂစိတား ပင္းထန္ေနေသာေၾကာင့္.. တဟင္းဟင္းx{1014}x{103D}င့္ ဦးမတ္ေကာို ဖက္ေနသည္။ ဦးမတ္ေကာလည္း…သူx{1037}ရဲx{1037}ပုဆိုးကို ဆဲခၽတိုကည္။ စားေနက ဖားဖက္ေတာ္x{1039}x{101C}ကီးက ပုဆိုးခၽတိုကည္x{1014}x{103D}င့္ ေရx{1037}ကို ေငါကနဲထကာသည္။ သူက ၾကညဴထမိန္ေလးကို လနငိုကည္။ ၾကညဴရဲx{1037} အဖုတ္ေလးကို သူx{1037}လကဝါး ၾကမ္းၾကမ္းx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ ပတဲေပးလိုကာ… “အို.အို..ဦးရယ္..သမီးမရေတာ့ဘူး.. ဦးလုပ္ေပးပါေတာ့…”  ၾကညဴကား အဖုတငေရၾကည္ေလးမား ထက္ေနေခၿပီ။ ဦးမတ္ေကာား ၾကညဴရဲx{1037} အဖုတ္ေလးကို သူx{1037}ရဲx{1037}ေခာကက ေကာ္ေကာ္ေလာကညည့္ လီးx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ မညx{103B}ာမတာေဆာင့ည့ိုကည္။

“ဗစ္..ဒုတ္…” “အ..အား..ေသပါၿပီ..” ၾကညဴရဲx{1037} အဖုတ္ေလးကို ဦးမတ္ေကာ မညx{103B}ာမတာ ေဆာင့ိုက္ေသာေၾကာင့္ ၾကညဴ မကညိုင္းသားသည္။ ဦးမတ္ေကာား ဆကိုက္ေဆာင့လိုကည္။ ၾကညဴလည္း x{1039}x{101E}ကေနေသာေၾကာင့္ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကိုပင့င့္ၿပီး လိုးခကားကို ေကာ့ေကာ့ေပးကာခံယူေနသည္။ သူမေစာကတတင္းသား အသားမဥားက ဦးမတ္ေကာီးကို ဆဲစုပ္ေနသည္။ “ဖတ္..ဖတ္..” “ရီး..ရီး.. ဦးေရ..ေဆာင့္ေဆာင့္.. ၾကညဴကို မညx{103B}ာနဲx{1037}..အ..အ..” ၾကညဴရဲx{1037}ေအာစဥ္းညဴသံေလးမားက အခန္းထဲမာ ဆူညံေနသည္။ ဦးမတ္ေကာဖိုx{1037}လည္း ၾကညဴလိုေကာငေလးရဲx{1037} အဖုတဥ္းကဥ္း ကပပေလးကို လိုးရတာ ေကာင္းေကာင္းအရသာ ေတx{1037}ေနေလေတာ့သည္။ ဦးမတ္ေကာား ၾကညဴကို မညx{103B}ာေတာ့ပါ.. သူၿပီးခါနီးၿပီဖစိုx{1037} ၾကညဴရဲx{1037}အဖုတ္ေလးကို သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} အသားကုန္ေဆာင့ါေတာ့သည္။

မၾကာမီမာ သူx{1037}လီးထိပာ ပူခနဲဖစားၿပီး. လီးေခာင္းထဲမ လေရဖဴဖဴပစစားကို ၾကညဴရဲx{1037} ေစာက္ေခါင္းအတင္းသားနံရံမားကို ပန္းထုတ္ေနပါတယ္။ ၾကညဴအဖိုx{1037}လဲ ဦးမတ္ေကာဲx{1037} လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ေစာကတတင္းသားေတနဲx{1037} ညx{103B}စx{103B}စ္ၿပီးဆဲယူကာ စိတို ေဖေလာ့လိုကဲ့အခါမာ သူမေစာက္ေခါင္းထဲက သုတည္ေတဟာ တဖည္းဖည္းခင္း ထကလာပါေတာ့တယ္။ ဦးမတ္ေကာ အနည္းငယ္ေမာသားတာေၾကာင့္ ပကကန္ၿပီး အနည္းငယေမာေဖေနပါတယ္။ ရာဂx{1039}x{101E}ကေဆးအရိနေပေသးတဲ့ ၾကညဴဟာ ဦးမတ္ေကာဲx{1037}လီးကို သူမလကဲx{1037} ကစားေပးေနပါတယ္။ ဦးမတ္ေကာ ၾကညဴx{1037}ေခါင္းကို သူx{1037}လကဲx{1037}ဖေပးလိုကါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကို လက္x{1014}x{103D}စကဲx{1037}ကိုင္ၿပီး သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ၾကညဴx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုေတ့ေပးလိုကါတယ္။

“ဦးကိုမx{103C}တ္ေပးပါလား…ခေလး…” သမီးလိုx{1037}ေပာရာကေန ခေလးလိုx{1037} အရကရိ ေခၚလိုကါေသးတယ္.။ ၾကညဴကေတာ့ ဦးမတ္ေကာဲx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကို စတငုပ္ေနပါၿပီ။ စိတ္ေတ x{1039}x{101E}ကေနတာေၾကာင့္ သူမရဲx{1037}စုပက္ေတက အရမ္းကို ပင္းထန္ေနတာေၾကာင့္ ဦးမတ္ေကာ္ တစ္ေယာက္ မကုံးx{1039}x{101C}ကီးေမးၿပီး ခံလိုx{1037}ေကာင္းေနပါတယ္။ “x{1039}x{101D}ပတ္..x{1039}x{101D}ပတ္…” “အား..ေကာင္းလိုကာ..ခေလးရယ္…” ဦးမတ္ေကာား ၾကညဴရဲx{1037}လီးစုပ္ေပးတာကို ေကာင္းေကာင္းx{1039}x{101C}ကီးခံလိုx{1037}ေကာင္းေနပါတယ္။ ၾကညဴ စုပ္ေပးတာေကာင္းတာေၾကာင့္ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကလည္း နဂါးတစ္ေကာငို ပန္ေထာငလာပါတယ္။ ၾကညဴရဲx{1037}တံေတးေတနဲx{1037}စိုစတ္ၿပီး ေပာငက္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူx{1037}လီးကို ၾကညဴပါးစပဲကေန ဆဲထုတ္ၿပီး.. “ခေလး ဖငုန္းေပးပါလာ.. ဦးေနာကေန လိုးမလိုx{1037}..”
လိုx{1037}ေပာလိုကာနဲx{1037} ၾကညဴကလည္း ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး သူမဖင္ေလးကို ေကာ့ထားေပးပါတယ္။ ဝိုင္းဝန္းအိစက္ေနတဲ့ ၾကညဴရဲx{1037} ဖငိုးဝိုင္းဝိုင္းေလးအလယာ.. အရည္ေတ စိုစတ္ေနတဲ့ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}စမ္း ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ပဴေနပါတယ္။ ဦးမတ္ေကာ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကညဴအဖုတဲx{1037}ေတ့ၿပီး ဒစဳတ္x{101B}ုံသင္းၿပီး ၾကညဴရဲx{1037}ေစာကိေလးကို လီးထိပဲx{1037}ပတ္ေပးပါတယ္။

“အိုး..အိုး…ဦးရယမီးကိုလိုးေပးပါေတာ့..” ၾကညဴက ဖင္ေလးကိုေနာကိုx{1037}ဆုတုတာ ေကာ့ေကာ့တကာပါတယ္။ ေကာငေလး ခံခငိတ္ေတပင္းထနာတာကို.. ဦးမတ္ေကာ္ သိပါတယ္။ “ခေလး..ဦးလိုးတာကို တစကုံးခံမာလား…” “အို..ဦးရယ္.အဖုတဲရငဲသားပါေစ… လိုးေပးပါေတာ့ဆို… အင္းအင္း..” ၾကညဴက အခုအခိနာ ဦးမတ္ေကာိုးေပးတာကို လိုခငာကလဲၿပီး ဘာမမမင္ေတာ့ပါ..။ ဦးမတ္ေကာ ၾကညဴရဲx{1037} ခါးေလးကိုကိုင္ၿပီး အသားကုန္ေဆာင့ါေတာ့တယ္။ “ေဘာက္…ေဘာက္…ပလတ္….ပလတ္…” “လိုး..လိုး…ဦးေရ သမီးေကာင္းေနၿပီ…” “ပလတ္..ပ လတ္..စပ္…စပ္…” ၾကညဴရဲx{1037}ညဥ္းညဥံ..ဦးမတ္ေကာဲx{1037}လီးနဲx{1037} သူမအဖုတို အဆကပတနားတမ္း ေဆာင့သံေတဟာ အခန္းထဲမာ ဆူညံေနပါတယ္။ ေနာကုံးမာေတာ့ ဦးမတ္ေကာာလည္း ၾကညဴ အဖုတဲကို လေရေတ ပန္းထုတိုကဲ့အခိနာ ၾကညဴလဲ ေစာက္ေရေတထကားၿပီး x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ထပက္x{1039}x{101C}ကီးေမာကကာ အေမာေဖေနၾကပါေတာ့တယ္။

ေဆးx{101B}ုံကုတင္ေပၚမာ လဲေလာင္းေနေသာ ၾကညဴမက္x{1014}x{103D}ာေလးက ဖဴဖတဴေလာ္x{1014}x{103D}င့္ ယခုထိတိုင္ သတိကလညလာေသး…။ မေနx{1037}က သူနဲx{1037}စကားမားသားတုန္းက ၾကညဴစိတ္ အဲ့ေလာကဖစု သူထငိသည္.။ ၾကညဴတစ္ေယာက္ မေနx{1037}က အိပ္ေဆးေတ တစူးလုံးေသာကိုကညု သိရသည္။ ၾကညဴအတက္ အသကငန္ လကနခိန္ေတက နည္းပါးေနၿပီဟု သူရိပိသည္။ ဆရာဝန္x{1039}x{101C}ကီး၏ ေပာစကားအရဆို…ၾကညဴအသကငိုx{1037}ေမာင့က မရိေတာ့။ ၾကညဴမိသားစုေတက အလိုကတိပင္ အခန္းပငိုx{1037} ထကားၾကၿပီ။ ေယာကx{1039}x{1004}ားတနဲ့ တင့္ေဆ ငိုခငာသည္…။

“အင္း….” ၾကညဴတစကူးလနx{1037}ာသည္။ “ၾကညဴ…သတိရလာၿပီလား…” ၾကညဴရဲx{1037}လကေလးကိုဆုပိုငင္း သူေမးမိသည္။ ၾကညဴရဲx{1037}လကေလးေတက ေအးစက္ေx{1014}x{103D}သည္။ ၾကညဴက အားယူကာ စကားေပာရန္x{1039}x{101C}ကိဳးစားသည္။ “ကိုကို….” “ၾကညဴ…ေမာေနပါ့မယ္…နားပါဦး…ၾကညဴ ေကာင္းသားမာပါ…” ၾကညဴက သူx{1037}ကိုၿပဳံးကာၾကည့င္း…. “မလိမါနဲx{1037} ကိုကိုရယ္…ၾကညဴမေနရေတာ့ပါဘူး.. ၾကညဴသိပါတယ္..” သူx{1037}မကန္းမ မကညားက အလိုလိုကဆင္းလာသည္…။ “ဘာဖစိုx{1037} ဒီလိုလုပတာလဲ..ၾကညဴရယ္.. ကိုကိုx{1037}ကို စိတိုးတာနဲx{1037}လုပလား” သူx{1037}အသံမားကတုနင္ေနသည္။ ၾကညဴလည္း မကညားကဆင္းလာသည္။

“ကိုကိုx{1037}ေၾကာင့ဟုတါဘူး.. ကိုကိုရယ္…ၾကညဴx{1037}မိုကစဲx{1037} ၾကညဴပါ… ၾကညဴေလ… ၾကညဴ.. ကိုကိုx{1037}စကားကို နားမေထာငိတာေၾကာင့္…
မေနx{1037}ကေလ.. မေနx{1037}က ၾကညဴအသံေလးေတ ေမာသံေပါက္ေနၿပီ…” ၾကညဴx{1037}ကိုေပx{1037}ဖကင္း အသံတိတိုေx{1039}x{101E}ကးမိသည္။ “ကိုကိုx{1037}ကို ၾကညဴ မေပာရရင္ ၾကညဴ ကၽတ မဟုတူး..ကိုကိုရဲx{1037}.. မေနx{1037}က.. ၾကညဴပဲx{101B}ုံသားေတာ့…ဦးမတ္ေကာိုတဲ့ လူx{1039}x{101C}ကီးကေလ… ၾကညဴကို ေဆးေတခပ္ၿပီး.. ေစာ္.. ေစာ္..ကား..ခင့္..ခင့တါကိုကို…” ၾကညဴရဲx{1037}ဇကေလးလညသားၿပီ။ ဖစ ဖစေလ… ၾကညဴရယ္… လူယုတာ ဦးမတ္ေကာ္…။ သူx{1037}ရင္ေတ ပင့ကတတ္ ခံစားရသည္။ တင့္ေဆ ဦးမတ္ေကာိုတဲ့သူကို အမုန္းx{1039}x{101C}ကီး မုန္းသားၿပီ။ ဦးမတ္ေကာ္ေရ… ခငားထမင္းဝေအာငားထား.. ကဳပံစားရသလို ခငားလဲ ခံစားေစရမယု စိတဲမ x{1039}x{101C}ကဳံးဝါးလိုက္ေလေတာ့သည္။

“ဟိုမာ ဆိုငဲဝငာတဲ့ေကာငေလးဘဲ…” သူငယင္းဖစူ ေကာူေအာငဲx{1037} ေပာစကားေၾကာင့္ တင့္ေဆ လည္းေကာူေအာင္ ပရာဘကိုၾကည့ိုကည္။ အေအးဆိုငဲသိုx{1037} ဝငားေသာ ေကာငေလးတစ္ေယာက္..။ ေကာငေလးကား ေကာင္းတက္ေနရာမၿမိဳx{1037}သိုx{1037} ပနာခင္းဖစည္။ ယခုx{1014}x{103D}စုတိယx{1014}x{103D}စု သိရသည္။ ဦးမတ္ေကာို လူယုတာx{1039}x{101C}ကီးသည္ သူx{1037}မာ ဒီလိုသမီးငယယ္ေခာေခာေလးရိတာကို သူမား သားသမီးကို သားသမီးခင္းမစာမနာ ဖကီးတတည္။ ေကာငေလးက ပိုးဟပဴေလးလိုပင္။ ဖဴဖဴေသးေသးေလး.။ သူ၏စုံစမ္းခကားအရ ရည္းစား မရိဟုသိရသည္။ ေတx{1037}ၿပီေလ…ဦးမတ္ေကာ္.. ဒီတစါေတာ့ဒီလူအလည့ဲ။ တင့္ေဆကား ထိုငာမ ထလိုကည္။ ေကာငေလးကား အေအးဝယာမ ပနကာခင္းဖစည္။ တင့္ေဆလည္း ေကာငေလးပနထကင္ တမငကက္ ဝငိုကိုကည္။

“ဖမ္း..” ေကာငေလးဆဲလာေသာ အေအးဗူးနဲx{1037} အသီးေတက ေမေပၚကို ပဳတကုနည္။ “အို..ရငယိုလူလဲ…လူတစ္ေယာကုံး လာတာမမငူးလား..” ေကာငေလးကား လဲကသားရာမ ထၿပီး.. သူx{1037}ကိုရန္ေတx{1037}ေတာ့သည္။ “အို…ေဆာရီး..ညီမေလး…အကိုေတာင္းပနါတယ္…” “ေတာင္းပန္x{101B}ုံနဲx{1037}ၿပီးမလားရင့္…” တင့္ေဆက ၿပဳံးလိုက္ၿပီး…။ “ေၾသာ္…ညီမေလးရဲx{1037} အေအးေတ သစီးေတကို အကိုပနယ္ေပးပါ့မယ္.. စိတဆိုးပါနဲx{1037}ေနာ္.. အကိုကလည္း အေတးလနာလိုx{1037}ပါ..” “ဒါဆိုရငည္းၿပီးေရာ…” “အဲ့ဒါဆိုရင္ ဆိုငဲလိုကဲ့ပါလား.. အေအးေတ၊ သစီးေတ အစားပနယ္ေပးရင္း တစုခုေကၽးပါရေစ..” ေကာငေလးကား နည္းနည္းအားနာသားဟနူသည္။ “ရပါတယ္..အကို… သက္ ေတာင္းပနါတယ္.” “ေၾသာ္..နာမည သကဲ့လား..” “သကကိဳပါ အကို…” “ဒါနဲx{1037}ညီမေလးကို ဒီအေအးဆိုငာတာ မေတx{1037}ဘူးပါဘူး” “ဟုတါတယ္..အကို…သက လနဲ့တဲ့ တစတ္ေလာကမ ေကာင္းက ပနာတာ..” “ေၾသာ္..ဒါ့ေၾကာင့မငူးတာကိုး… အကိုx{1037}နာမည္ တင့္ေဆပါ…ဒီရပကဲမာဘဲေနတယ္” “ဟုတ္.အကို..မတားပါ့မယင့္…” ေကာငေလးက ၿပဳံးx{101B}x{103E}ငာပန္ေပာသည္။ ပါးခိဳင့္ေလးပါတာဘဲ ေကာငေလးမာ ေတာ္ေတာစရာေကာင္းသည္ ၿပဳံးလိုကုံက အပစင္းစငည္။ တင့္ေဆစိတဲပင္ မလုံမလဲဖစားရေတာ့သည္။

သကကိဳ အိမ္ေရာကည္ အထိ ရငုနx{103C}ကမေပာကင္ေသး..။ တင့္ေဆဆိုေသာ အကိုကို မငငင္းခငိသားခဲ့သည္။ သူမ၏ ဖုန္းနံပါတိုပင္ေပးထားခဲ့သည္။ တစါမ ဒီလိုရငုနာမိဳးဒီအx{101B}ယ္ေရာကညထိ မဖစူးခဲ့။ “သမီး..တစ္ေယာကဲၿပဳံးလိုx{1037}ပါလား… ” အိမ္ေရx{1037}ဒန္းမာထိုင္ၿပီးစိတူးယဥ္ေနေသာ သူမ မိခငစူ ေဒၚသန္းသန္းဆင့န္းသန္းဆင့္၏ အသံေၾကာင့္ အနည္းငယုနားသည္။ “ေမေမရယ္…လနx{1037}ိုကာ..” “ဟင္းဟင္း…သမီးရယ္ ေမေမေရာက္ေနတာ ၾကာလာၿပီ.. ဘာလဲ..သမီးေကာင္ေလးအေၾကာင္း စဥ္းစားေနတာလား…” “မဟုတါဘူး..ေမေမရဲx{1037}…သမီးမာ  ေကာင္ေလးမရိပါဘူး” သမီးဖစူစကားေၾကာင့္ ေဒၚသန္းသန္းဆင့္ က သကကိဳကို ဖကိုက္ၿပီး။ “ေမေမ့သမီးလိမၼာမန္း သိၿပီးသားပါ… ေမေမက သမီးကိုခစိုx{1037}စတာ…” “ေဖေဖေရာ ပဲx{101B}ုံက ပနေရာက္ေသးဘူးလား.. ေမေမ..” ဟင္း..ညဥ္းေဖေဖကေတာ့ သမီးရယ္ ဒီအခိနယ္ေတာ့မ ပနလာဘူး.. အလုပx{103C}ပိုx{1037} လိုx{1037}ေပာတာဘဲ..”

ဒီတစါလိမိုကသူက ေဒၚသန္းသန္းဆင့္။ သမီးဖစူမသိေအာင္ လိမာဖုံးကယ္ေနရေပမဲ့.. ေဒၚသန္းသန္းဆင့ငန္းဖစူ ဦးမတ္ေကာ္၏ အကင့ိုသိေနတယ္။ ဒီအခိနို သူx{1037}မယားငယစ္ေယာကိမာ ရိေနမာေပါ့။ သမီးေလးမက္x{1014}x{103D}ာေၾကာင့ာ သည္းခံေပါင္းသင္းေနရသည္။ ဦးမတ္ေကာဲx{1037} သတင္းကို ၾကားၿပီး ဦးမတ္ေကာို စိတုန္ေနတာၾကာလၿပီ။ “ေမေမ..သမီးစာအုပားငားလိုက္ဦးမယ္…” “ေအး..ေအးသားသား..သမီး..” ေဒၚသန္းသန္းဆင့ဲx{1037}ခင့ဳခကရိသည္x{1014}x{103D}င့္ သကကိဳလည္း လမ္းထိပ သူမသူငယင္းဖစူ x{101B}ိုစီ၏ဆိုငိုx{1037} ထကာခဲ့သည္။ x{101B}ိုစီကား သူမငယ္ သူငယင္း။ ေကာင္းသားေတာ့လည္း အတူတူ၊ ဆိုးတူေကာင္းဘက္။ သူမမာ ဖင့္ေပာစရာx{1039}x{101C}ကဳံလာတိုင္း x{101B}ိုစီx{1014}x{103D}င့ိုငင္ေနက။ x{101B}ိုစီx{1014}x{103D}င့္ေတx{1037}လင္ ဒီေနx{1037} အေအးဆိုငာ တိုကိၿပီး ခငငဲ့ရေသာ သူမရငို ဖိုေစခဲ့သည့္ ကိုလူေခာ ကိုတင့္ေဆအေၾကာင လဲ့လဲ့ကား စိတူေနသည္။ ကိုတင့္ေဆကား ၿမိဳx{1037}ကို တကားရာမ ခုခိနိပနလာ။ ဖစင္ေတာ့ သင္းသင္းမင္းကလည္း ဒီေနx{1037}မဘဲ ၿမိဳx{1037}မာ သူမမိဘေတ ေရာက္ေနသညိုသဖင့္ ညေနကဘဲ သူမမိဘေတကို x{1039}x{101C}ကိဳဆိုရနားၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ အေဆာငာ သူမတစ္ေယာကဲဖစ္ေနပါတယ္။ ေၾကာကာေတာ့ မေၾကာက္ေပမဲ့ ညကေမာငာေတာ့ သူမအနည္းငယ္ အားငယိတ္ေတ ဝငာပါတယ္။ ကိုတင့္ေဆလည္း ဒီညပနေရာက္ေလာက္ေတာ့ဘူးထငယ္။

“ဆရာမေရ…ဆရာမ..” အေဆာင္ေရx{1037}မာေခၚသံၾကားရသည္။ ကာလသား ေခါင္းေဆာင္ ကိုခက္x{1039}x{101C}ကီးအသံေပဘဲ။ သူမအခန္းတံခါးကို ဖင့ိုက္ၿပီး ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ကိုခက္x{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ကိုတင့္ေဆ။ ကိုတင့္ေဆ မူးလာၿပီ။ ေခါင္းကငိုကိုကလိုx{1037}။ ခက္x{1039}x{101C}ကီးက တဲေနရသည္။ “အဟဲ..ဆရာမ..ဆရာေလးကေတာ့ အရမ္းမူးေနၿပီ…” “နည္းနည္းေလးဘဲမားတာပါ..ကိုခက္x{1039}x{101C}ကီးရာ… ဘာေတေပာေနတာတုန္း..” ကိုတင့္ေဆအသံကေလးေနၿပီ။ လူကလည္း ယိုငိုငိုင္… “ရၿပီ..ကိုခက္x{1039}x{101C}ကီး ေကးဇူးတငယ္…. ရတယ္..ရတယ္..” “ဒါဆို..သားမယ္ေနာ္..ဆရာေလး.. ဆရာမ ကၽန္ေတာရာေလးကို ထားခဲ့ၿပီေနာ္…စိတမယ္..” “ဟုတဲ့ရင့္…” လဲ့လဲ့စိတစားပါတယ္။ ခက္x{1039}x{101C}ကီးကေတာ့ သီခင္းေတ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာစင္း.. ယိုငိုငိုင္ေခလမ္းမားနဲx{1037} x{101B}ာလယမ္းအတိုင္း ပန္ေလာကားတာကို မငိုကပါေတာ့တယ္။ “အဟဲ..ကိုခက္x{1039}x{101C}ကီးေတာ္ေတာူးေနၿပီ..ဟကက္..” တင့္ေဆကခက္x{1039}x{101C}ကီးသားရာလမ္းကို ၾကည့္ၿပီးလဲ့လဲ့ကို ေပာလိုကါတယ္။ တဟကကဲx{1037}ေပာရင္း သူလည္း မဟန္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အေဆာင္ေရx{1037}ေလကားရင္းမာ ေခါင္းမီၿပီး မူးေဝကာမထx{1014}x{103D}ိုငဲဖစ္ေနပါတယ္။ သူx{1037}စိတဲမာ လဲ့လဲ့ကိုေမ့သားပါတယ္..။

“သကကိဳ…မင္းကိုယ့ီပနာခဲ့ပါ.. ခေလးရယ္…” သူx{1037}ပါးစပလည္း ကေယာငတမ္းေတ ညဥ္းတားေနပါတယ္။ “ကိုတင့္ေဆ… အကို..ထ..ထ.အရမ္းေအးတယ္..” တင့္ေဆကိုလx{103C}ပ္x{1014}x{103D}x{103C}ိးေပမဲ့ တင့္ေဆက မထလာတာေၾကာင့္ လဲ့လဲ့စိတစားပါတယ္။ “ကဲကဲ..အကို အခန္းထဲ လဲ့လဲ့လိုကိုx{1037}မယ္.. ဘာလိုx{1037} ဒီေလာက္ေတာင္ေသာကတာလဲ အကိုရယ္…” လဲ့လဲ့က တင့္ေဆဂိဳင္းေအာကေနဝင္ၿပီး သူမပုခုံးေပၚလကငာ တဲထူလိုကါတယ္။ မူးေနတာေၾကာင့္ တင့္ေဆရဲx{1037} ကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီးက သူမအေပၚမီထားသလိုဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တင့္ေဆရဲx{1037} အထိအေတx{1037}ကိုရေနၿပီး.. ယငိုေတာင္ မသန္းဖူးေသးတဲ့ သူမအဖိုx{1037} ရငုနံက မနာၿပီး တဒုတုတဲx{1037} သူမရငုနံကို သူမပန္ၾကားေနရပါတယ္။

“ခေလး….” တင့္ေဆကားေတာ္ေတာူးေနဟနူပါတယ္။ လဲ့လဲ့.. စိတဲအဲ့လိုေခၚသံၾကားတာနဲx{1037} သူမရငဲ ဝမ္းနည္းမx{103C}ေတသာဖစာပါတယ္။ တင့္ ေဆ..ကို သူမက ဂx{101B}ုစိုက္ေနရေပမဲ့ တင့္ေဆကေတာ့ အတိတ္ေဟာင္းကိုဘဲ သတိရေနတာပါ။ သူမစိတဲမာ ဝမ္းနည္းမx{103C}ေၾကာင့္ မကည္ေလးမား စိုx{1037}လာ ပါတယ္။ “အကို…မူးေနၿပီထငယ္…” တင့္ေဆကို သူx{1037}ရဲx{1037}အခန္းထဲလိုကိုx{1037}လိုကါတယ္။ မx{1014}x{103D}ိုငနင္းနဲx{1037} တင့္ေဆခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္x{1039}x{101C}ကီးကို တဲရင္း ကုတငေပၚဆဲအတငာ.. ယိုငဲသားၿပီး သူမကကုတင္ေပၚကို ပကကနသားၿပီး တင့္ေဆက သူမအေပၚကို ထပက္x{1039}x{101C}ကီး ကလာပါေတာ့တယ္။

“အို…” ရကိတ္ေၾကာင့္ လဲ့လဲ့ x{101B}ုန္းဖိုx{1037}x{1039}x{101C}ကိဳးစားမိေပမဲ့.. တင့္ေဆက သူမအေပၚကဖယေပးဘဲ.. သူမပါးေတကို တရx{103C}ပx{103C}ပမ္းေနပါတယ္။ တစါမ ဘယ္ ေယာကx{1039}x{1004}ားေလးမ မနမ္းဖူးေသးတဲ့ပါးပငို တင့္ေဆက အငမ္းမရနမ္းေနပါတယ္။ သူx{1037}စိတဲမာေတာ့ သကကိဳလိုx{1037}ဘဲ ထင္ေနမိတာပါ။ လဲ့လဲ့ကို  “ခေလးရယိုယ့ို အၾကာx{1039}x{101C}ကီးခဲရကယ္ေနာ္.. ကိုယေလးကို အရမ္းလမ္းေနတာသိလား…”  လဲ့လဲ့လည္း တုနင္ေနတဲ့ အသံေလးနဲx{1037}… “ခေလး..လည္း..ကိုကိုx{1037}ကိုအရမ္းခစာဘဲ… သိလား” လိုx{1037} ပါးေပၚမာ မကည္ေတစီးကလာရင္း ေပာလိုကါတယ္။ သူမအေနနဲx{1037} တင့္ေဆအေပၚမာ ဘယိုဖစားမန္းမသိပါဘူး.။ တင့္ေဆမူးမူးနဲx{1037} သူမအေပၚလူမားေနတာကို သူမဘာလိုx{1037} မငင္းဆနိမန္းမသိပါဘူး.။ တင့္ေဆရဲx{1037} အနမ္းေတေၾကာင့္ ရငုနံလည္း မနာပါတယ္။

“ေဝါ…ေဝါ…ေဖာက္..ေဖာက္…” မိုးစကိုးမx{103C}န္ေတကဆင္းလာၿပီး မိုးက သည္းသည္းမဲမဲx{101B}ာလာပါၿပီ။ မိုးအကုန္ ေဆာင္းအကူးမာ ေနာကုံးလကန္  မိုးx{101B}ာခလာတာပါ။ မိုးသည္းသည္းမဲမဲ x{101B}ာခလာၿပီး တေလာကလုံး အေမာငုံးသားပါတယ္။ အကိုတင့္ေဆရဲx{1037}လက္ေတက သူမရဲx{1037} ထမိန္ေအာက္ေလးကို  လက္x{1014}x{103D}ိုကိုက္ၿပီး သူမရဲx{1037} ေပါငၾကားက တစါမ ေယာကx{1039}x{1004}ားေလးတစ္ေယာက မကိုငူးတဲ့ အပိဳစင္ စစစိပိေလးကို ပတာကိုငိုကဲ့  အခိနာေတာ့။ “အို..ကိုကို…မလုပါနဲx{1037}…လဲ့လဲ့ေၾကာကယ္..” သူမရဲx{1037} ငင္းဆနံေလးဟာ သည္းသည္းမဲမဲ x{101B}ာခလိုကဲ့ မိုးသံေတရဲx{1037} ၾကားမာဘဲ လင့ံ  ေပာကယားပါေတာ့တယ္။ နဂိုက မစမ္းရင္းလည္းရိ ကနန္းခင္းလည္း ၿငိေနတဲ့ လဲ့လဲ့အဖိုx{1037} ကိုကိုတင့္ေဆရဲx{1037} လူမားၿပီးလုပိတဲ့ အပဳအမူေတကို  ငင္းဆန္x{1014}x{103D}ိုငမ္း မရိေတာ့တာ အမနါဘဲေလ။

“ကိုကို…မလုပါနဲx{1037}..” လဲ့လဲ့က တိုးတိုးေလးငင္းဆန္ေပမဲ့.. ကိုကိုတင့္ေဆက သူမအေပၚမိုးၿပီး သူမx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းဖူးဖူးေလးကို သူx{1037}x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းနဲx{1037}ေတ့ၿပီး စုပိုကဲ့ အခါမာ သူမ အသံတိတားပါတယ္။ ကိုကိုx{1037}ရဲx{1037} အနမ္းေတၾကားမာ သူမမူးယစားပါၿပီ။ သူမထမိန္ေအာကို လက္x{1014}x{103D}x{103C}ိက္ၿပီး ကိုကိုတင့္ေဆက သူမပိပိ ေလးကို ပတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ သူမစိတ္ေတလဲx{1039}x{101E}ကလာၿပီး ကိုကိုရငတ္x{1039}x{101C}ကီးကို တန္းထားတဲ့ သူမလကေလးေတ ပဳတသားပါတယ္။ တင့္ေဆကလည္း အရမ္းကိုမူးေနတာပါ။ သူx{1037}လက သူx{1037}ပုဆိုးကိုဆဲခၽတာေတာင္ ေခာ္ေနပါေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့န္းမသိ..လဲ့လဲ့က သူမထမိန္ေလးကို ကိုကိုတင့္ ေဆမခၽတင္ ေဖေလာ့ခလိုကိပါတယ္။ ကိုကိုတင့္ေဆက မူးမူးနဲx{1037} သူx{1037}ရဲx{1037}ဒုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို သူမထဲထည့ာမာ ေခာ္ၿပီး ဖငၾကားကို လမ္းေထာကိတာေၾကာင့္  သူမဖင္ေကာပါ စိမ့ားရပါတယ္။

နည္းတဲ့ဒုတ္x{1039}x{101C}ကိးလား ကိုကိုရယ္..။ ဒါေပမဲ့ လဲ့လဲ့ကေတာ့ ကိုကိုခစာကို ခံယူခင္ေနၿပီမိုx{1037} ဒုတ္x{1039}x{101C}ကီးကိုကိုင္ၿပီး. သူမပိပိ x{1014}x{103D}စမ္းၾကားထဲကို ေရာက္ေအာငို ေတ့ေပးလိုကါတယ္။ တင့္ေဆကလည္း မူးမူးနဲx{1037}လဲ့လဲ့ရဲx{1037} အဖုတ္ေလးထဲကို သူx{1037}ဒုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို တစတိုးx{1039}x{101C}ကီးေဆာင့ိုကါတယ္။ “ဒုတ္….” “အ..အ..ကိုကို..” နာကငx{103C}ေၾကာင့ဲ့လဲ့ ညဥ္းညဴသံေလးထကားၿပီး တုနင္ေနတဲ့ လကေလးနဲx{1037} ကိုကိုတင့္ေဆရဲx{1037} ရငုပယ္x{1039}x{101C}ကီးကို တန္းထားမိ ပါတယ္။ ကိုကိုကေတာ့ လဲ့လဲ့ကို မညာေတာ့ပါဘူး။ မရပနားကို တဇတိုးေဆာင့္ေတာ့တာပါဘဲ။ လဲ့လဲ့ကိုယ့ိုကိုယ္ေတာင္ ရကိပါတယ္။ သူမပိပိအတင္းသားေလးေတကို ပတိုကားတဲ့ ကိုကိုတင့္ေဆရဲx{1037}ဒုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို သူမအတင္းသားေလးေတက သူမ မသိလိုကိခငာပင္ ဖမ္းဖမ္းညx{103B}စ္ေန တာေၾကာင့ါ။ ကိုကိုရဲx{1037} ေဆာင့က္ေတ အခက္ ()ေလာကာ သူမစိတဲ ငိုခငလိုရယငလို ဖစာၿပီး အဖုတဲက ဆီးသားခငလိုလို ခံစားခကိဳး ပင္းထနာၿပီး ကငာတာေၾကာင့္ တအိုးအိုး ညဥ္းညဴၿပီး ကိုကိုx{1037}ကို အသားကုန္ ဖကားမိပါတယ္။ ကိုကိုဆက္ၿပီး ဆကိုက္ေလးငါးဆယကနx{1037}္ ေဆာင့ဲ့အခါ.. သူမတစိုယုံး ေလဟာနယဲေမာကကလို ခံစားရၿပီး သူမအဖုတဲကေန ပူခနဲဖစားကာ အရည္ေတ ထကာတာကိုသိလိုကပါတယ္။

ကိုကိုတင့္ေဆရဲx{1037} ဒုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲက အရည္ေတက တပစစဲx{1037}ထကာၿပီး သူမအဖုတ္ အတင္းသားနံရံေတကို ပန္းထုတိုက္ၿပီး သူမအဖုတ္ေလးထဲကေန ကိုကိုတင့္ေဆက သူx{1037}ဒုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို ခၽတိုက္ၿပီး သူမရငငဲမာ မၾကာခင္ အိပ္ေပာားပါေတာ့တယ္။ “အား..” တစစစိုကဲေနေသာ ေခါင္းကို တင့္ေဆစမ္းရင္း ညကေတာ္ေတာားသားတာပါလားလိုx{1037} စဥ္းစားမိသည္။ ဘာေတဖစိုx{1037} ဖစဲ့မန္းမသိ.. ထူးဆန္းတာတစုေတာ့ စဥ္းစားမိသည္။ ညက အိမကိုလိုထငိသည္။ အရမ္းမူးေနေသာေၾကာင့္ ထငည္။ ထိုအိမကိုလိုထငိေသာ အရာမာ သကကိဳဖစ္ေနတာကိုေတာ့ သူမတိတယ္။ သကကိဳက အရမ္းလုပိုx{1037}ေကာင္းတာပဲ။ မေနx{1037}ညက မိုးx{101B}ာတာကိုလည္းသူမတိသည္။ အဲ့အခိန္ သကကိဳေရာကာတာဘဲ။ တင့္ေဆကိုကဲေနေသာ နားထငို လကဖင့ိရင္း သူx{1037}ေဘးနားမာ တစုံတစ္ေယာကဲx{1037} အသကx{103C}သံလိုလို ၾကားရသည္။

“ဟိုက္..” သူေခါင္းနားပန္းx{1039}x{101C}ကီးသားသည္။ ရငဲ ရထားဆယင္း တစ္ၿပိဳငဲေမာင္းသားသလို လဲ့လဲ့…သူx{1037}ေဘးမာ အိပ္ေပာ္ေနသည္။ ဒါဆို..ညက.. သူမူးမူးနဲx{1037}သကကိဳဆိုၿပီး လုပဲ့တဲ့… သူဟာ.. လဲ့လဲ့ေပါ့…ပသနာဘဲ…။ သူၾကည့ိုက္ေတာ့ လဲ့လဲ့မက္x{1014}x{103D}ာေလးက အိပ္ေပာ္ေနလိုx{1037}လားမသိ အပစင္းစင္ေနသည္..။ လဲ့လဲ့ပါးက လိမ္းေနကသနပါးေလးေတက ပကယ္ေနၿပီ။ အဆီေလးပန္ေနတဲ့ လဲ့လဲ့မက္x{1014}x{103D}ာကို သူေသေသခာခာ မိုးၾကည့္ေနသည္။ ေတာ္ေတာစိုx{1037}ေကာင္းတဲ့ကေလးမပါလား။ညက. ညက..ဒုကx{1039}x{1001}ဘဲ သူေတးရင္း ကိုယ့ိုကိုယ္ ရကာသည္။ ဘယိုလုပပါ။ သူကဴးလနဲ့ေသာ  အမားအတက္ ဘယိုေတာင္းပနမလဲလိုx{1037} စဥ္းစားေနသည္…။ သူလဲ့လဲ့ဆီက ကိုယင္းရနံx{1037}ေလးကို ရေနတယ္။ သူx{1037}x{1014}x{103D}ာေခါင္းက လဲ့လဲ့ရဲx{1037}နဖူးေလးကို သူဖဖေလးနမ္းလိုကဲ့ အခိနာ… လဲ့လဲ့ရဲx{1037}မကုံးေလးေတက ပင့ာပါတယ္။ “အို…ကိုကိုဘာမန္းလဲမသိဘူး.. ခေလးအရမ္းရကယ္.. ညက.. ကိုကိုသိပိုးတယ္..သိလား…” လဲ့လဲ့ကညဳတုတုအသံေလးနဲx{1037}ေပာလိုကါတယ္။ တင့္ေဆစိတ္ေတ ထိန္းမရေတာ့ပါဘူး…လဲ့လဲ့ရဲx{1037} ပါးပင္ေလးကို သူတစ္x{101B}တ္x{101B}တ္ နမ္းလိုကါတယ္။

“အို…ကိုကိုသိပကဲနဲx{1037}ကယ္.. လဲ့လဲ့တစိုယုံး ေကေတာ့မာဘဲ..” ထိုသိုx{1037}ေပာလိုကဲ့အခိနာဘဲ…။ “တင့္ေဆေရ..တင့္ေဆ.. မင္းအေဖ၊ အေမေတ လိုကာတယ္ေဟ့..” ဆိုတဲ့အေဆာင္ေရx{1037}က ေကာူေအာငဲx{1037} ေခၚသံၾကားရပါတယ္။ တင့္ေဆလည္း ေခါင္းနားပန္းx{1039}x{101C}ကီးသားသလို လဲ့လဲ့လည္း  မကုံးပဴးသားပါတယ္။ ဟိုက္..အေဖနဲx{1037}အေမက ငါရိတဲ့အရပို ဘယိုကေန ဘယိုလိုကာပါလိမ့ိုx{1037} သူစဥ္းစားလိုက္ေပမဲ့ စဥ္းစားခိန္ေတာင္ မရ လိုကါဘူး..။ သူေနတဲ့ အေဆာငခန္းတံခါးကို တန္းဖင့္ၿပီးလူအုပ္x{1039}x{101C}ကီးက ဝငာပါတယ္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ကမန္းကတန္း ကုန္းx{101B}ုန္းထေပမဲ့ တင့္ေဆ ေအာကိုင္းက ဗလာx{1039}x{101C}ကီးပါ။ “အို….” ဆိုတဲ့အသံနဲx{1037}အတူ… ဝငာၾကတဲ့ လဲ့လဲ့သူငယင္းဆရာမ သင္းသင္းမင္း၊ ေကာူေအာင္၊ တင့္ေဆ အေဖနဲx{1037}အေမတိုx{1037}ကေတာ့ မက္x{1014}x{103D}ာကို တစကိုသာ လဲထားလိုကပါေတာ့တယ္။

“ကဲ…ကဲ…ဆရာေလး..ခဲဖိုးေလး..ဟကက္..” ကာလသားေခါင္းေဆာငက္x{1039}x{101C}ကီးက ကာလသားမားx{1014}x{103D}င့တူ အေဆာင္ေရx{1037}အေပါကမ ပိတားၿပီးခဲဖိုးေတာင္းေနသည္။ “အဟဲ..ေပးရမာေပါ့ ကိုခက္x{1039}x{101C}ကီးရယ္…” တင့္ေဆက သူx{1037}တိုကုံအိတဲလက္x{1014}x{103D}x{103C}ိကာ စမ္းလိုကည္…။ ပိုကံက (၂)ေသာင္းဘဲ ရိေတာ့သည္။ “x{1014}x{103D}ိုးx{1014}x{103D}ိုး…ဒီေလာကဲx{1037}မရဘူး ဆရာေလး…x{1014}x{103D}ိုx{1037}မိုx{1037}ဆို ဖယေပးဘူး..” ခက္x{1039}x{101C}ကီးက ဆက္ေညx{103B}ာ္ေနသည္။ လဲ့လဲ့က သူမပိုကံအိတ္ေလးကိုဖင့ိုက္ၿပီး… ပိုကံတစပို ထုတူလိုကည္။

“ေရာ့ကိုခက္x{1039}x{101C}ကီး..” “ဟား..ဟား..ဒါမဒိုx{1037}ဆရာမက…ကဲ.. သူငယင္းတိုx{1037}သားရေအာင္..” ဆိုၿပီး ေပးေသာေငမားကို ယူကာ ထန္းေတာက ကိုေမာငယိုx{1037}ဆိုငို ခီတကားၾကေတာ့သည္။ ထိုအခိနာေတာ့ x{101B}ာထိပ ကုကx{1039}x{1000}ိဳလင္x{1039}x{101C}ကီး ေအာကာေတာ့… သူတိုx{1037}မသိလိုကည့္ စကားေပာေနကသည့ုံတဲ()တဲက ရိေနေသးသည္။ ဆရာမေလးသင္းသင္းမင္းx{1014}x{103D}င့္ ေကာူေအာငိုx{1037}စုံတဲ.. ဘာေတေပာၿပီး.. သေဘာကေနသလဲဆိုေတာ့…. “ကို….အခုေတာ့ ကိုတင့္ေဆx{1039}x{101C}ကီးက အကိုဆငားတဲ့ ဂငဲကို ကိခနဲဘဲေနာ္…” “ဟုတာေပါ..သင္းသင္းရယ္…အကိုက ေရာကါစ သင္းသင္းကို မသိခင္ေယာင္ေဆာငားရတာ.. ဟိုေကာင္x{1039}x{101C}ကီးေရာ လဲ့လဲ့ေရာ မသိေအာင္…ဟီးဟီး..” ေကာူေအာငား ပါးစပ္x{1039}x{101C}ကီးၿဖဲကာ သေဘာကေနသည္..။ တကယ္ေတာ့ သင္းသင္းမင္းx{1014}x{103D}င့္ ေကာူေအာငား ဗဟိုဝနမ္းတကx{1039}x{1000}သိုလာ သငန္းတကင္း ခစ္x{1039}x{101C}ကိဳကဲ့ၾကၿပီး သင္းသင္းမင္းရိရာအရပိုx{1037} အေပာင္းေလာကဲ့ခင္းဖစည္။ လဲ့လဲ့က တင့္ေဆကို စိတငားေနမန္းသိသဖင့္ သင္းသင္းမင္းနဲx{1037}တိုငငာ တလာဲ့ခင္းဖစည္။

ေပာရလင္ လဲ့လဲ့ကား သကကိဳx{1014}x{103D}င့္ ညီအမအရင္းလို ခစဲ့ေသာ အခစုံး သူငယင္းေတ။ လဲ့လဲ့မိဘေတx{1014}x{103D}င့္ တင့္ေဆမိဘမားကား ငယ္ သူငယင္း တစပည္းသားေတ။ ဒါကို တင့္ေဆက သိသဖင့္ သကကိဳစိတဲx{1037}ေလေနေသာ သူငယင္းဖစူကို ကယငင္x{1039}x{101C}ကီးလုပာ ဖူးစာေရးနတုပဲ့ခင္း ဖစည္။ တကယ္ေတာ့ တင့္ေဆx{1014}x{103D}င့ဲ့လဲ့ ဖစားသည့က သူx{1014}x{103D}င့္ သင္းသင္းမင္းကၿမိဳx{1037}ကတည္းခိုခန္း တစုမာx{1014}x{103D}ပ္ေနခင္းဖစည္။ ခက္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ကိုေမာငယိုေဘးတီးေပးဖိုx{1037} အကူအညီေတာင္းရေသးသည္။ အခိနိုက္ ေထာငမ္းလိုက္ေတာ့ တင့္ေဆနဲx{1037}လဲ့လဲ့ကား ယခုလို  ခစ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ၿပီး မဂx{1039}x{1004}လာေဆာငညထိ ဖစားခင္းဖစည္။ “အဟိ..” ေကာူေအာငၿပဳံးလိုကည္။ သင္းသင္းမင္းက… သူx{1037}ရငငဲမာမီေနရင္း….

“အကို..ဘာရီေနတာလဲ…” “အခုေလာကို တင့္ေဆx{1039}x{101C}ကီးတစ္ေယာက္ေတာ့ အတိတ္ေမ့ေနေလာက္ၿပီ… သင္း..သူငယင္း အပဳအစုေကာင္းတာနဲx{1037}..” “အို..ကိုရယ္..နားရကရာေတ…” “အဟိ..ကိုကဘာေပာလိုx{1037}လည္းလိုx{1037}…. သင္းသင္းဘာသာ စိတူးထဲရိတာ ေတးေနတာကိုး…” “ကိုေနာ္…ေပာေလကဲေလ…ကဲဟယ္…လူဆိုး..” သင္းသင္းမင္းက ေကာူေအာငငုပ္x{1039}x{101C}ကီးကို ရကမ္းရမ္းၿပီး လကီးဆုပ္ေလးမားနဲx{1037} ထုေနပါတယ္။ ေကာူေအာင သင္းသင္းမင္း လကေလးကို ဖမ္းဆုပ္ၿပီး သူမကိုယုံးေလးကို သူx{1037}ရငငဲ ထည့ိုက္ၿပီး ပါးx{1014}x{103D}စကို နမ္းလိုကဲ့အခိနာေတာ့.. “အို…” ဆိုတဲ့ သင္းသင္းမင္းရဲx{1037}အသံေလးက ထက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ခစ္ေနၾကသလိုဘဲ… သူငယင္း တင့္ေဆတစ္ေယာကေတာ့ လဲ့လဲ့နဲx{1037}ေတx{1037}ၿပီး ၾကညဴကိုေရာ သကကိဳကိုေရာ အခုအခိနာ သတိရေတာ့မာ မဟုတူးလိုx{1037} ေကာူေအာင္ စဥ္းစားမိလိုကါေသးတယ္။ သူx{1037}ရငငဲမာေတာ့ သင္းသင္းမင္းက မကုံးေလးမိတ္ၿပီး ၿငိမကိုx{1037}……..။