အကြင်တို့လယ် ကောက်စိုက်တုန်းက

အကငတို့လယ ကောကစိုကတုနးက (စ/ဆုံး)

Crd ငေလမငး (မကနးညို) အကငတို့လယ ကောကစိုကတုနးက.. (အစ)  “မိုးကလညးနော.. ရာမာဖင့ ရာတာ မဟုတဘူး..  အလုပပကရုံ စကကယ စကကယနဲ့ တကတညး..”   “ဘာတေ မညတနနေတုနး အဘားကီးရဲ့..” “အဝတတေ မခောကလို့ တော  ရေ.. ဒီ မိုးနယကောင့.. ဟမး..”  “ဟ.. မိုးကို အဲ့သလို မပောရဘူးလေ.. မင့နယ.. လယထဲကိုငးထဲ ကီးခဲ့တာ မဟုတတဲ့ တိုငးပဲ..” “ဒါတော့ ဒါပေါ့တော.. ခုလို ရာသီမားတော့ ရာက အိမနဲ့ ခံဝိုငးပဲ သတိရမိပါတယ.. မို့ကီးပကီးမယ တိုကခနး ကဉး  လေးနဲ့ နေပီး မိုးလညး မိုးမို့.. နေလညး နေမို့.. အဝတကလေး လနးဖို့တောငမ ဒုကကမား.. အနေကပ အသေကပ.. ဟငးးး”  “င ယ.. ဒီမိနးမ ဓာတပားဟောငးကီး အပကောငး ထပနေ.. တနတော့ မင့ ကည့ရတာ မို့မယ အနေကာတော့ ရာနဲ့လယတောကို  လမးနေထငရဲ့..”  “လမးသပေါ့တော.. လမးသပေါ့..”  “မေးစမးပါရစေ.. မင့ လမးတဲ့ထဲ ကောကစိုကတုနးက အကောငးလေး ရော.. မပါ လား..”

“ဟမ..”  “အဟေးဟေး.. ဘာတဲ့ အကငတို့လယ ကောကစိုကတုနးက.. မော့ ရေးငယ့ ရေဖူးစာ.. အိုးဟိုးဟိုး..  ခီး..”  “တောကီးနော.. တောကီး.. လူကဖင့ အိုကီးအိုမ.. ရ ခကက ကမးကိုကုန ရော.. ဟင့..”  အဘားဒေါမကင တစယောက လငတောမောင အဘိုးဦးသာဒနးကို မကစောငးကလေး ထိုးကာ ဖငတုံးကီးနင့ တုံ ကနဲ ပစတိုကရငး အိမထဲ ဝင သားပါတော့သည။ လကထဲမ အဝတမားကို အိမတငး အဝတစငတင ထပကာ စီကာ လနးလိုကသည။ ဇရာ၏ အရေးအကောငး တို့ ထပစပုနေသည့ နုတခမးတစစုံကတော့ မပုံးတုန့တုန့ ပုံ့တုန့တုန့ ဟနဖင့။ သညမိုးစေပုံနင့ အဝတတေ အိမရေ့ ထုတလနး  ဖို့ လမး မမင။ သားနင့ ခေးမကလညး အလုပက တစဘက။ မေးငယက မူလတနး ကောငးသား။ တရားသူကီး အလုပမ  ပငစငယူပီးသည့တိုင ရပကက အရေးကိစမားနင့ မအားလပသည့ ခငပနး ဦးသာဒနး။ အားလုံးက နေ့စဉ အပငထက နေရ သူမားမို့ မိုးတငးဆို အဝတတေ အခိနမီခောကရေး မိုးကငး စောင့ရငး လနးရတာ အလုပတစခု။ ဘားကင တစယောက ပါးစပ က ပုံးရငး လကက အဝတလနးကာ မကလုံးထဲ မငနေသညက ဘိုးသာဒနး အစဖောလိုကသည့ ကောကစိုကပဲ။

() “မိုးလေး တအေးအေးနဲ့ ဟနကတော့ က ပဟေ့.. ကောကစိုကသမတေ ဖင အကုနး.. ရေစိုတုနး ဟိုဒငးလေးတေက အ မောငးလိုက.. အဟေးဟေး..”   “မင့ မလညး ဒါပဲ..”  “အဟုတ ပောတာဟ သာဒနးကီးရ.. မင့လို မို့ကောငးသား ဒါတေ မသိပါ ဘူးကာ.. တခို့မား မိုးသညးသညး နေ့ဆို ထမီရေစို ပါးပါးမယ အဖုတမေး ထူလဗစလေးတေပါ မငရသာ မောင..”  “ဟ.. နောက က ကည့တာ အဖုတမေးထိ မငရသလား.. ဒါတော့ မားတယကာ မင့..”   “ရော.. မင့ မမင ကနေ့ စောင့ကည့ဟ ငါ့ကောငရ..”   သူငယခငး လဘော စကားကောင့ သာဒနး တစယောက တံတေးတစခက ဂလု ကနဲ မိုခလိုကရသည။ ကောကစိုကသမ ဖင ကုနးတာ အဖုတမေးပါ မငရသတဲ့လား.. မဖစနိုငလိုကတာ။ ပီးတော့ သူတို့တတေက ထိုးဝါးနင့။ မိမိ ငယစဉက အမ( အမေ) တို့  ကောကစိုကတာ တခါမငဖူးသည။ လကထဲမ ပိုးပငကို ထိုးဝါးတင အရင တပပီးမ လယမေထဲ စကကနဲ နစခပီး စိုကခငး  ဖစ၏။ အဖုတပေါအောင ကုနးဖို့ မဆိုထားနင့ ခါးမပင ခိုးရသည မဟုတ။ ယခုတော့ ကားရသညက ဘယ့နယ ဘယ့နယ..

“ထိုးဝါးနဲ့ စူးထိုး စိုကတာ မဟုတလား ဘောကီးရာ.. ငါ မို့မယ ကောငးအိပကောငးစား သားနေရပေမဲ့ မင့ ပောသလောက လညး ရာဓလေ့နဲ့ မဝေးပါဘူး ဟ..”  “ပိုငပဲ မောင.. ပိုငပဲ.. ထိုးဝါးတပလို့ ပိုးပင ကတကမယ့ အခိန ဘယသူမ မဖုနးဘူး..  အကုန လကနဲ့ စိုကမာ..”  “အော.. ဂလိုလား.. ကောငးပေါ့ကာ.. ဟီဟိ..”  “ဟော ဟိုမယ လာနေပေါ့.. မင့ ခစနမ အကင..”    လ ဘော ညနရာ လမးကည့တော့ သနပခါး အဖေးသား၊ အသငးဝတစုံ တူညီလေးမားနင့ ခါးမောကလေးတေ ကိုယစီ ဆောငးလက  ကရရ လောကလာသည့ မိနးမငယလေးမား။ ရေ့ဆုံးမ အလဆုံး (မိမိ ရေ့မို့ ဟနမူအပိုဆုံး)က ခစရသူ ကမးတောငကိုင မ ကင။ မကငနင့ သူ ခစသူဖစကတာ နစတစပတဖင့ လညလေပီ။ သို့သော ကောလိပကောငးသား သာဒနး အဖို့ ခစသူလေး နင့ ထိတေ့ရခိန နညးပါးလနးလ၏။ ကောငးပိတခိနလေး တိုကဆိုငတိုငး ရာသို့ အပေးပနလာ။ တစခေါကထက တစခေါက  တိုးသထကတိုး ဖိုးသထက ဖိုးနေသည့ ခစရသူ ညိုစိမ့ခော အလကို နမးမဝ ခစမဝ။ ဟိုဟိုဒီဒီ ကိစလညး လကတည့က စမး ခင။ သညလိုမို့ဖင့ ကုံရာ မိနးမနဲ့တော့လညး မအိပလိုပန။ ခစသူ အရငးခေါကခေါက ကလညး ရိုးစငးလသော အရိုငးကလေး မို့ မညသို့ ကံဖနရမည မသိရက မကံရက။ သညလိုနင့ပဲ သာဒနးနဲ့ မယကငတို့ ခစခရီးက ပါးလေးကိုင၊ နုတခမးခငးစုပ၊ နို့ ကလေး ဖငကလေး မထိတထိ ပတရုံထက မပိုသေး။

“ကုပတို့ အသငးကို အားပေးနော ကိုရင..” “အမး.. အမး ဘာ.. ဒါနဲ့ အကငရယ.. ထမီကလညး ပါးလိုကတာ..”   “အသငးဝတစုံ လေ ကိုရငရယ.. ကုပဘာသာ ဝတခငလို့ ဝတတာမ မဟုတကပဲ..”  “မိုးကလညး ရာ.. မိုးကာလညး ခုံမထား.. ထမီပါးပါး ကုနး ကုနး ကကနဲ့.. ကာ.. ထိုးဝါးလေးနဲ့မား စိုကပါရော့လား..”  “အိုတော.. လကထကပဲ ထိုးဝါးက မနပါ့မလား.. မိုးကာ တကားကားနဲ့   ဟနရေးလညးပ မနေအားဘူး တောရေ့.. ပိုငပဲပါ ဆိုနေမ.. အနိုငရဘို့ အဓိက.. သိပလား.. ဟမ့..”“အေး.. အေးပါ ကာ..”    ခေါငးကလေး တခါခါနင့ ပောပောဆိုဆို ထသားကသည့ ခစရသူ။ ခစသူထမီ ဝါလဲ့လဲ့က ယခုကိုပဲ ရေစိုစိုမာ ကပစပုပီ  သေးသယသယ ခါးအောကတင နိမ့တုံ မင့တုံ ဖစနေသော တငပဆုံ ကားကားနစဘကက ထမီလပ၍ ဖကကိုက ပစခငစရာ.. အို  ဘယနာ.. ဟူးး..။ သာဒနးးတစယောက ဆငတူအသေးနင့ ရာသူလေးမား အကားတငလလနးသည့ပနး၊ မနမးရကသေးသည့  ပနးကလေးကို ငေးရငးကနသငး ထက၌ ငူငူကီး ကနခဲ့ပါ လေတော့သည။

“ပောပါ့ရော.. မယကငပါရင အနိုငပါလို့ အဟငးဟငး..” “ဟုတပါ့အေရယ.. ဟုတပါ့.. ခိခိ..”   “တောရုံလညး မောကစမးပါ  ကောငမတေရယ.. အမားညီလို့ နိုငတဲ့ ပဲပါအေရဲ့.. ကုပတစယောက ကောငးရုံနဲ့ ရမလား..” “ခါးတောင ပနမဆန့ဘဲ စိုကတာ  ညညးပဲလေ မယကငရယ.. ကောကငနးထဲ ထိပဆုံး ရောကနေတာလညး ညညးပဲ.. ခေကုတ ကလညး မဲခကတော.. တစလမး ဆိုမ တစလမး.. ရံ့ထဲ တစခကမ မယိုငတာမား အံ့ပါရဲ့..”   “တောငပိုငးက ကောငမတေ ကောကတစလိုငးနဲ့ ကပတိုးလေး ကနခဲ့ တာမား.. ခိခိ..” “ကော့မေ တစယောက ဆေ့ဆေ့ ခုနနေတာ ကည့အကောငးဆုံး.. သူ့ခမာ ကိုရငသာဒနးရောကနေလို့ ဟနရေးပ ပါတယ ဆိုကာမ.. ဟီဟိ..”   “အိုအေ.. မိနးမခငးပေါငတင စကားတေ မပောစမးပါနဲ့.. သူ့ဘာသာ ဘာနေနေ ကုပ ကိုရငက  ကုပမ ကုပပါတော..”  “ကောငမ မာနတကနေတယ ကည့စမး..”  “တကတယအေ တကတယ.. ဘာ ဖစသတုနး..” ခိုးခိုးခစခ စ ရယသံလေးမား တလငလငနင့ ပထမဆုရငတို့ ပုံးပောနေကသည။ ဂုဏပုသဘင ဆငပေးမည့ လဘောတို့ ကာလသား  အဖောတစသငး ကလညး လယစောင့ တဲလေး တင ထနးရညအိုးနင့ လယကကကငမား အသင့။ စဲလုလု မိုးဖဲ အောကမာပင  ခမောကကိုယစီနင့ ဒိုးပတဝိုငးကလညး မူးက ကခုနလက။

“မောကပိုငးသူတို့ လကစမးပ.. ပထမဟေ့ ပထမ.. “ “မိုးယံတိုငအောင စိုကမဟေ.. မောကပိုငးလုံမေ သာခက မနခက..”   “ကောကငနးအလုံး ခိမ့ခိမ့ညံ.. မောကပိုငးသားတို့ လကခုပသံဗာ့..”  “မောကပိုငးသူကို ယဉဖို့ရာ.. သိကားပငလင မစမးလေ ကား” “ဟေ့စိနလား.. ဟေ့မလား.. ဟလော မောငတို့ ဝါးးး..” “အို့ ဘာတဲ့.. အိုး ဘာတဲ့.. အိုး ဟိုးဟိုး ဘာတဲ့ ဘာတဲ့..”   “ဟေ့စိန လား.. ဟေ့မလား.. ဟလော မယတို့ ဝါးးး..”  အောငပဲ၏ အနစသာရ ဒိုးသံကလညး မိုငမိုင။ ခစသူနစဦး၏ ကညနူးအပုံးတို့ လညး လိုငလိုင။ ပါးထကမ တစဝကတစပက သနပးခါးပါးကကနင့ ရေစိုစို ကိုယအလကလညး ပေ့ပိုက ရိုကနမးလိုစိတကို မို ခရတာ အနိုငနိုင..။ “အဝတစားလဲကဖို့ ပငလေ.. အအေးတေ ပတကုနမဖင့ရယ..”  “အမလေး ကိုရငသာဒနးရယ.. ကုပတို့  အပတတေက ရေစိမခံ.. အဲလေ.. ကောကစိုကသမပါတော.. ဒီအအေးလောကဖင့ မု မနေဘူး..”  “အဲ့ဒီ ခငမေ တစယောကဟာ လေ.. ဘယ့နာတေ ပောနေတာတုနးလို့.. အနားမယ လူသူ လေးပါးနဲ့ဟာကိုမဖင့..”  “ညည့သာ ရကရမယ့သူ အနားရိတာပါ  အကငရယ.. ခိခိ..”  “အို.. ပောလေ ကဲလေပါရော့လား.. မိခငမေနော.. ဟင့..”  “ကဲပါအေ.. အမူပိုမနေစမးပါနဲ့.. အေးလညး ဘာ ပုတုနး.. ကိုရငလဘောကီး ယူလာတဲ့ ထရေ သောက.. အခမး ဖောကရုံပေါ့ အေရယ..”

“သောကမာဖင့လညး သောကက လုံမတို့.. မိုးရိပ ရိနေသေးလို့သာရယ.. အခိနအတိုငးဆို နေက မင့လာပီဟ.. ထနးဖားကော ဆို ထရည အခိုပောကတော့မယနော့.. သဘောပေါက သဘောပေါက.. ဟငးဟငး..”  “သာဒနးကီးကို မူးအောငတိုက.. ဒငးက  နကဖနခါဆို မို့ပနရပီ.. မင့တို့မို့ကီးမယ ဒါမိုး မရိမဟုတလား မောင..” “ရော့ ရော့.. ဒါက အကင့ကို ဂုဏပုတာ.. ဟော သ ဟာက တစသငးလုံးကို ဂုဏပုတာ.. မူလိုကသာ ခ ကာ.. သာဒနးကီး.. သောကစမး..” “အေး.. အေးပါ.. အမ့..”  တစယောက   တစဖလား ဆူညံစာ ပောက စားက သောကက။ သောကစရာ စားစရာ ကုနတော့ လူတေလညး အရိန သေပီ။ အိမပနရန အ လိုလို ပငကပီမို့ သာဒနးက အကင့ကို.. “ပနခငပီလား အကင..” “ကိုရငရော..”  “အကင ပငပနးနေလားလို့ပါ.. အဝတက လညး အစိုနဲ့.. မဟုတရငတော့ နစယောကတညး နေခငသေးတာပေါ့..” “အဝတက ခောကလုပါပီ.. ရိုးကီးဘက သားမယလေ..   ဒီမာက လေစိမးတိုကတယ..” “အမး..”

(၃) လယကငးမားနင့ မနီးမဝေးတင ရာသားတို့ အခေါ ရိုးကီး ဟူသော ရေသယမောငးကီး တစခုရိသည။ မောငးထိပတင  ဆညမောငးဌာနမ အဆောကဦးလေး တစခုလညး ရိသည။ လူသူမနီးသော ထိုနေရာလေးက ရာရိသမီးရညးစားစုံတဲတို့ ကကစား ရာ နယမေလေး တစခု။ “သူမားလညး ရောကနင့နေဦးမယ..”  “နေ့ခငးကောငတောင ဘယသူမ မလာပေါငတော..”  လာလညး  ပနလတမယ.. ကိုရငနဲ့ ကုပက တေ့ရခဲတယ.. ဆိုသော စကားကိုတော့ နုတမ မပောဖစတော့။ ကဲခငတိုငး ကဲပဖို့ရာ မိမိမာ  မိနးမသား ပေမို့လားနော။ သညလိုနင့ပဲ ရိုးထိပရိ အဆောကဦးလေးဆီ ရောကဖစခဲ့ကသည။ လူနေအဆောကဦး မဟုတ သောလညး အမိုးအကာနင့ အုတတိုကလေး။ ပတငးနင့ တံခါးမား ပကစီးနေသညမလဲ၍ ကမးပငတင ထိုငခလိုကလငဖင့  လယစောင့တဲထကတော့ လုံလုံခုံခုံရိသည။ နံဘေးတငလညး ခုံနယမကရိုငးတို့က လူတစရပစာ မက မင့နေသညမို့ အဝင ပေါကနင့ ပတငးပကတို့ကိုပင လူ မမငနိုင။ နစဦးသား အုတတိုကလေးထဲ ဝငကာ ထောင့လေးတစနေရာတင ထိုငခအပီးမ..

“အမလေး.. ကိုရင.. ကုပ.. ကုပခေထောကမာ.. မော့ တော့.. မော့ မော့..” “ဟာ.. ဟုတသားရော.. လာလာ ထမီ မ..”   “အီး ဟီး.. မော့ကီး.. မော့ကီး.. ကဲမော့ကီး.. အီးဟီး.. ကိုရငရေ.. ဟင့ဟင့..”  “ဖယပေး နေတယလေ အကငလေး.. ငိမငိမနေမ ပေါ့.. အောကဲ.. မင့ လုပတာနဲ့ မော့က အထက တကသားပလားပဲ.. ငိမငိမ နေပါ အကငရဲ့..”  “ဟင.. ဘယ့နာလုပ မော့က  အထက တကသတုနး.. ဟမ.. တယနေတဲ့ မော့က အထက တကတယလား.. ဟိုဒငး.. အငး.. ဟုတမာရယတော့.. အလိုလေး  ကိုရငရေ.. ကုပ ကောကတယတော့.. ဟော့ဟော့..”“ရတော့မယ.. ရတော့မယ ခဏ.. အော ကဲ.. ငိမးငိမ နေပါဆိုနေမင့  အကငရယ..” ဒူးကောကကေးထကမာ သေးဝလုလု မော့က နေရာမရေ့ အမိအရ ကပတယထား၏။ သာဒနးတစယောက မော့ ကို ဇတကနဲ ဆဲဖုတပီးသည့တိုင လကကတော့ ထမီအောကမ ထကမလာနိုငသေး။ အေးစကစက ပေါငတငးသားလေးတေဆီ  မေနောက ပတသပရငး လကထဲမ အမောငမော့ ခမာတော့ ညိုတုတတုတ လကခောငးမားကားမာ စိစိညကညက ကေရာလေ ပီ။

“ငိမငိမမနေတော့ ဖမးရခကခေပေါ့ အကငရဲ့.. မနး.. အထက တကသားပနပလား.. မတောတရောတေထဲ ရောကကုနမ ဒုက   ကာ..” “ဟင.. အဟုတကီးလား ကိုရင.. တကသားပနပလား.. ဒီ မော့နယ ခေမနလပါ့ရော.. ကုပ .. ကုပ ကောကတယ  တော့.. ပောခါမ ပေါငခံကားမယ ရစိစိနဲ့.. ရအောင ဖမးပေးပါ ကိုရငရဲ့.. အီးဟီး..”  အကင့စကား ဆုံးတော့ သာဒနးလကက ဟို  အဝ ရောကနေပီ။ တမလနရောက မော့ခမာတော့ မိမိကို အကောငးပု၍ သမီးရညးစားစုံတဲ အကဲပိုဟနကို မမငနိုငရာတော့ ပေ။  “အကင..”“ရင..”  “အမး..”   “အိုးး..”  “ခစတယ အကငရယ..”  “အို.. ကိုရင ရယ..”  သနပခါးနံ့သငးသည့ ပါးပငလေးကို  ဖဖရိုကနမးရငး ပောလိုက၏။ ကာငုံလေးလို ဖူးနေသည့ နုတခမးစုစုကို ငုံကာ ဖညးဖညးခငး စုပနမးသည။ မော့ဖမးလကစ  လကခောငးမားကတော့ မကရိုငးမား ဖုံးအုပထားသည့ ကမူ မို့မို့ကို ဖဖခငး တူးဆလက။ ရကသေးနင့ ရမကသေး ရောဖာနေ သည့ မယကငလေးလညး ဟနဆောငပနဆောင မော့ကောကဇာတလမး သူ့အလိုလို တစခနးရပလေပီ။

သကာရည စိုလူး လကစ တငးဝလေးက အထဲတင မေအောကခောငး ရိလေသလား မသိ။ နေးစိမ့စိမ့ စမးရေတို့ သာဒနးလကထဲ စီးကလာသည။  ကနနေသည့ လကတစဘကကို အကီခါးအောကကနေ လိုသငးပီး ဘောလီခိတမားကို တစခုခငး ဖုတသည။ သိပမလယလ သောလညး ပောလောက အောငတော့ မခက။ ရငစိုင တစဘက လကထဲ ပိုငပိုင ရောကခိနမတော့.. “ကိုရငရယ.. ကုပ.. ကုပ ကို.. အငး ဟင့.. ရီးး ကစကစ..” ။ အံကိတသံလေးသဲ့သဲ့နင့ အကင့ စကားအဆုံးတင သာဒနးလကတို့ ပို သကလာသည။ ခဲကိ နုဖတနေသည့ ဝတလာလေးနစခပ အလယကို အသာဖဲကာ တဇတဇတ ပတခေ ပေးလိုက၏။ လေးငါးခက အမေ့မာပင အ ရိုငးစံပယလေး မယကငတစယောက ထန့ထန့လူးကာ နစခကသုံးခကခန့ ဆတကနဲ ဆတကနဲ တန့ပီး ငိမသက သားတော့၏။  သာဒနးလကကတော့ အဖုတနေးနေးလေးကို အုပညစ ကိုငထားဆဲ။ နစဦးသား တငးကပစာ ပေ့ဖကရငး ခစရမကတို့ တကနေ ကပီ။ ကေးဇူးရင မော့အကောငးတော့ စကားအရာမပင ဦးမလည့ဖစပါတော့ခေ။

“ကို.. ကိုရင.. ဟို.. ကုပ ဘာဖစသားမနး မသိဘူး..” “ကောငး သားတာလေ..” “အို..”  “အမးး.. အာ မ..”   ခေးစေးတို့ စို့ နေသည့  နဖူးလေးကို ဖဖ နမးလိုကသည။ ဟူးး.. အောကက ကောငက ထိနးမရအောင ထောငနေပီ.. လိုး လိုကစမးခငတယ  အကငရယ.. ဘယ့နယ လုပရပါ့.. ။ သာဒနးတစယောက တကလာသည့ ရမကဇောကို မိုခဖို့ အခကတေ့နေဆဲမာပင မယကင  က..   “ကိုရင.. ဟို.. ဟိုလေ.. တော့ ပုဆိုး.. ပုဆိုးအောကက.. ဟိုဒငး..”  “အမး.. အကငရယ.. ငါ လေ.. ဟူး..”  အကငတစ ယောက မကလုံးရဲလေးမားဖင့ သာဒနးကို မော့ကည့ရာသည။ ပနးသေးရောင ဖာနေသည့ မကနာလေးက သာဒနး ဆကမပော ရကသော စကားမားအား နားလညသယောင။ “ကုပ ကိုငကည့ခငတယ.. ဟိုလေ.. ကုပလညး လုပပေးမယလေ နော..” သည သူငယမ ရဲလခည့လို့မား ထငသားလေမလား စိုးမိသောလညး ငယထိပ တကနေသည့ ခစသဒါ စိတမားက နုတရဲအောင  ပို့ဆောငလေပီ။ မိမိအားလညး ကောငးအောင လုပပေးထားသည့ပင ကိုယ့ခစသူပင မဟုတပေတကား။

“တကယ ပောတာလား အကင..” “အငးပေါ့..”   “အမ့..”  “အို..”  ဖညခလိုကသည့ ပုဆိုးအောကတင ဘားကနဲ ထကလာသည က အမောကထောငထားသော မေညိုကီး။ အို.. ကိုရငရယ.. ဒါ .. ဒါကီးက.. ရင့ ဟို ဒငး.. ဟိုဒငးကီးပေါ့နော.. ။ ယောကားလီး  မမငဖူးသေးရာသော မယကငတစယောက မိမိ လငလောငး၏ ပစညး၊ တစနညးအားဖင့ တစနေ့တင မိမိ အဖုတအား ဟိုဒငးပု မည့ အတံကီးကို ကည့ပီး.. “ကုပ.. နမးခငတယ တော..” ဟု လတကနဲ ပောလိုကမိ တော့သည။ ပောမိပီးမ မိမိစကားအား  ပနရကကာ.. ခေါငးကလေး အသာ ငုံ့.. အကောပိုငးပိုငနင့ တုတခိုင ထားကိုငးသော အတံကီးအား မကလုံးအကည့ တဖန  ပနရောက.. အို ခုမတော့ ထူးပါဘူး.. အမ့.. ဟုဆိုကာ ရတကနဲ ပတကနဲ ငုံ့နမးလိုကပါလေတော့သည။

“ဟာ.. အ ကင.. ကငလေးရယ.. ကုပ မအောင့နိုငတော့ဘူး.. လုပခငတယ အကငရယ.. ကုပကို တစခါလောက ပေးလုပပါ  လားဟင.. နော..”  စကားအဆုံးတင မယကငတစယောက ပကလကကလေး လနလကသား။ သာဒနးပဲ တနးလဲလိုကသလား..  အကင ကိုယတိုငကပဲ လဲခပေးလိုကသလား ဆိုတာကတော့ သူတို့ နစဦးလညး မသိလိုကသလို မိုးနတမငးလညး သိလိုကမယ မ ထငပါခေ။ သေသေခာခာ သိလိုကတာတော့ စူးကနဲ တစခကနင့ နာသလိုလို မကသလိုလို.. ထိလေ ယားလေ.. ယားလေး ထိုး ထည့လေ.. ထိုးထည့လေ ထပအထည့ ခံခငလေ.. ထပ အထည့ခံခငလေ ထကသားမာ စိုးသည့အလား ညစထား မိလေ..  နောကဆုံးတင တငးတငးရငးရငး ဆုပဆဲလိုကသော တစခက.. ကော့ကာ ကော့ကာ ထိုးသငး လိုကသော အတေ့.. ဖဉးကနဲ ဖဉး ကနဲ နေးသားသော အရသာ.. ပိုဆငးသားသော ရမကမိုးသညးမား.. တငးတငး ဖကထားသည့တိုင ဆတဆတ တုနရီဆဲ ခနာ နစ ခု.. .. .. .. ….

“ကို.. ကိုရင..” တဒင တိတဆိတခငးကို စတင ဖိုခဲလိုကသူက မယကင။   “မော သားလား အကင.. နာလားဟင..”  “ဟင့အငး..”   “အမး.. ခစတယ အကငရယ..” ဟု ဆိုကာ အနမးလေးမားဖင့ နစသိမ့ပေးလိုကသည။  “ကုပ.. ကုပကို  အထငသေးသားပီလား ဟင..” ငိုမဲ့မဲ့ မကဝနးလေးက ပိုတော့မည့ မိုးလို.. “အာ.. ဘယကလာ အကငရယ.. အလို လိုကလို့မို့ ပို တောင ခစသားသေးတာ..”   “ကုပကို.. အတညတော့ ယူမာပါနော..” ရိုကသံ စကလုလု စကားတိုးတိုးလေး..  “အခု လိုကခဲ့မ လား ပော.. အဘနဲ့ အမကိုပောပီး ခကခငး တောငးခိုငးမယ..”  “ဟင့အငး.. ကုပကို မထားခဲ့ရငပီးရော.. ကိုရင ဖစခငတဲ့  တရားသူကီးမငး ဖစတဲ့ထိသာ ကိုးစားပါ.. မို့ပနရောကလို့ ကုပကို မေ့ မသားရင ပီးရောပါ.. နော..”  “လာ.. ထ.. ဘုရားသား  သစာပုမယ..”  တဲထလိုကသော လကမားက အားအင အပည့..။ လမးလိုကသော ခေလမးမားက ရိုးကီးထိပမ ထုံးဖူစေတီ လေးတိုင ဆိုသောလညး ယနေ့မစ သံသရာဆုံးတိုင ဟူသည့ နိမိတပင မဟုတပါတကား။

“ငါ ဆုံးဖတပီးပီ အကင.. မနကက အဘနဲ့ အမကို ဖင့ပောပီး နင့အဘဆီ လာတောငးစေ့မယ.. ဘာမ အားမငယနဲ့.. ဝမးမနညး နဲ့ နော အကငလေး..”  မိုးကီးခုပလို့ သကကီးခေါငးခခိနပင လင့ခဲ့ပီ။ အကငတို့ အိမနောက စပါးကီအကယ မောငရိပထဲတင  တစဦးကိုတစဦး တငးကပစာ ပေ့ဖကထားသည့ ခစသူနစဦး။ လနခဲ့သော လေးလ မိုးဦးတုနးက ရိုးကီးထိပရိ ခစရိပမုံ လေးတင ရမကမိုးစကတို့ အတူသောကသုံးခဲ့ကသည။ အခုတော့ အကင့ ကိုယထဲတင ကိုရငသာဒနးရဲ့ သေးသားကို ပိုကလယ  ထားရလေပီ။ အကင တစယောကမာဖင့ ဗဟုသုတ နုံနဲ့လသော ကေးတောသူလေး ပီပီ ခစရသူထံ ဘဝ ပုံအပ လိုက သောလညး တားဆီးအပသော အရာဟူ၍ မသိခဲ့။ သညလိုနဲ့ ရကအတနကာလာတော့ မနကလငးတိုငး ခေါငးက မကည၊  အစားအသောက မငတိုငး ပို့ခငသလို အနခငသလိုလိုနင့ နုထေးအိစငးနေသော ဆံစတို့မာလညး ဆီ အတနတန လူးပါသည့ တိုင ခောကသေ့ ကမးရလာ၏။ နထငခကလေးမား ညိုဟနနင့ နမးလလရိလသော မိမိ အမူအရာကို သူငယခငးမားပင ရိပမိစ  ပုလာသည။ သညတော့မ အကငလညး မိမိ ဓမတာစကဝနးကို လကခိုး တကမိခေတော့.. လေး လ.. ။ ကောကစိုကပိုငပဲ မ တိုငမီ ဆယရကလောက ကတညးက ပီးခဲ့သည့ ဓမတာ.. မလာတော့သညမာ လေးလပင ရိလေပီတကား..။ အကငတစ  ယောက ဘာလုပလို့ ဘာကိုငရမည မသိ ကိမမီး အုံးရပါလေတော့သည။ နောကဆုံးတော့ ခစရသူ ကိုရငမတပါး အခား အားကိုး စရာ မမငသညမို့ စာတိုလေးရေးကာ ကိုလဘော မို့အသား လူကုံ ပါးရလေတော့သည။ စာရောကအပီး ၂ရကအတငးမာပင  ပနခလာသည့ ကိုရငက အခု မိမိကို ရငခငပေ့ကာ အုပမိုး ထားလေပီ။

“ကုပ.. ကုပ ဘာလုပရမလဲဟင ကိုရင..” “ဘာလုပစရာ ရိမလဲ.. ငါ နင့ကို ယူမာပေါ့ အကငရယ.. မနကလငးအောငပဲစောင့..  နော..”  “ယူ.. ယူ ပီး ရင ရော.. ကိုရင့ ကောလိပကောငးကိစက.. အခုရော.. ခင့ယူပနခဲ့တာလား.. ဟင ကိုရင..”   “အဲ့သဟာတေ  တေးမနေစမးပါနဲ့ အကငရယ.. ကောငးက တစနစ နားလိုကမယ.. ငါ အခု မို့မယ အလုပပါရာခဲ့တယ.. ဆရာတစယောက  ထောငထားတဲ့ သတငးစာတိုကမယ လကနိပစကစာရေး အလုပ ရလိမ့မယ..”  “ကောလိပ ကောငးကရော လို့..”  “အမးး.. အဘ နဲ့ အမ ဘာပောလာမယ မသိတော့ ကိုယ့အရေး ကိုယဖေရငးဖို့ ကို စီစဉခဲ့တာ.. ကောငးကတစနစ ကနသေးခိန ခုကိစဝငလာ တော့.. ဘာပဲဖစဖစပါ အကငရယ.. ငါ နင့ကို မကနာ မငယစေ့ခငဘူး..”  မကနာ မငယစေခငဘူးတဲ့လား ကိုရငရယ.. သဟာ ဖင့ ကုပ.. ကုပကရော ရင့ကို သိမငယစေ့မယ ထငရကသလား.. ဟင့အငး.. ကုပကောင့ ရင့တကလမး.. ရင့မိဘ  မောလင့ခက.. ဘာဆိုဘာမ မပကယငးစေရဘူး.. ။ အကင အတေးနင့ ကလကစ မကရညတို့ကို သုတပစလိုကသည။ ခစသူ ရငခငမ ခေါငးအသာခာရငး ယောကားပီသလသော သူ့မကနာကို မော့ကည့သည။ တငးတငးစေ့ထားသော နုတခမး ထူပည့ ပည့၊ ယုံကညခကအပည့နင့ အားကိုးထိုကဖယ မကဝနးတစစုံ။ ကုပအတက ပည့စုံပီ ကိုရင.. ခုနေ ရငကုပကို ထားသား မယဆိုရငတောင ဒါ အိပမကပဲ ဖစလိမ့မယ..။

“ကုပ မလိုကခငဘူး ကိုရင..”“ဟမ..”  “မဟမနဲ့.. ကုပ.. ကုပပောတာ နားထောင.. နော ကိုရင နော..”  “ပောကည့.. နားပဲ  ထောငတာနော.. သဘောတူမယလို့ မဟုတဘူး.. ပီးတော့ ဒီကိစ အကင တစယောကတညး ဆုံးဖတပိုငခင့ မရိဘူး..”  “ဟုတကဲ့ ပါ.. ကုပ သဘောက ကိုရင ကောလိပကောငးပီးထိ စောင့ခငတာ..”   “ကောငးပီးဖို့က ၃ လတောင ကနသေးတယ အကင..  အဲအခိနထိဆို မင့အတက အရေးကီးနေပီလေ.. ဒီကားထဲလညး ဖုံးဖိထားဖို့မမလယဘဲ အကငရယ.. လကထပကပီး ကလေး လညး ဘေးကငးရနကငး မေးဖားပီးမ ကောငးပနတက.. မခကလပါဘူး.. စားဖို့နေဖို့လညး မပူနဲ့.. ငါ အကုနစီစဉမာပါ.. နော  အကငလေး..”  “ဟင့အငး.. ဟင့..”“ငိုစရာလား အကငရယ.. ဘာကိုဝမးနညးသားတာလဲ.. ဘာလဲ တင့တောင့တင့တယ မငလာ မဆောငဘဲ ခိုးမယ ဆိုလို့လားဟင အကငလေး..”  “ကံကီးစီရာ ကိုရငရယ.. ကုပ ငိုတာ ဝမးနညးလို့ မဟုတပါဘူး.. ပောလို့ ပါ..” “အမး.. ရေ့လောကလညး ပောစေ့မယ.. နော မိနးမ..”   “ဟင့အငး.. ကုပပောသလိုပဲ ၃ လ စောင့ကရအောငပါ ကိုရင ရယ.. ဒီကိစ ပေါမလာခဲ့လညး နောက ၃လဆို ကုပတို့ မနီးရမာမ မဟုတဘဲကောလေ..”  “ခုလညး စော သားတာပဲ ရိတာလေ   အကငရယ..”“မတူဘူး ကိုရင.. ဖောင့နေတဲ့လမးမာ အထစငေါ့တစခု ဖစသားရင အားလုံး လဲကုနတာမိုးလညး ရိတတတယ..  ကုပ.. ကုပ ကိုရင့လောက စာမတတပေမင့ ဖစတတတဲ့ သဘောတေကိုတော့ သိတယ ကိုရငရယ.. ဒီတစခါသားတော့ ကုပ  ပောတာ နားဝငပေးပါ.. နော..”

“အဲ့ဒီတော့..” “မနကက မို့ပနလေ.. နော..” “အာကာ.. ဟူးးးး..” “တော့မကနာကီး အာ့လိုဖစမ ကုပ ငိုခလိုကခငတာနော..  ဟင့.. ဟင့..” “ဟငးးး.. အေးပါ.. အေးပါ.. ငိုတော့ မငိုနဲ့ အကငရယ.. နေထိုငမကောငးဖစမယ.. စိတပူတယ..”  ခစသူကို တငး  ကပစာပေ့ထားရငး ကိုရငသာဒနး အံတငးတငး ကိတထားမိသည။ တကယလညး ခုနေ မိနးမခိုးလိုကရင အဘနဲ့အမ ကေနပ မယ မကေနပဘူး မသေခာ။ ကောငးရပပီး အလုပလုပဖို့ ဆိုတာလညး စီစဉခဲ့ပေမဲ့ တကယ အဆငပေ မပေက လုပကည့မ  သိမည။ မိမိက ဒုက ခံနိုငစေဦးတော့ ကလေးလယထားရသည့ အကငလေး ဆငးရဲဒဏကို ရငဆိုင နိုငပါ့မလား။ တကယလို့မား  အကငပောသလို ကံကမာ အလည့ပောငး ဖစသားခဲ့ပါလင ကောငးပနတကဖို့ အရေးကရော။ သို့သောလညး ဒီအတေးမဖင့  အကင့ကို ၃လတိတိ မကကယပုထားဖို့ဆိုတာ ဘယလိုမ မဖစနိုင။ ဒါဆို အဘနဲ့ အမကို ပောကည့ရငရော..

“အဘနဲ့ အမကိုလညး ပောကည့ဖို့ စိတမကူးနဲ့နော ကိုရင..” “ဟင..” အကင တစယောက မိမိ ရငထဲကစကားကို ဘယ့နာမား  ကားသားလေရော့သလား။  “သူတို့ လကခံ စီစဉပေးရငတော့ ကောငးမနားရဘဲ အဆငပေသားနိုငတယလေ အကငရယ..  အနညးဆုံးတော့ မိသားဖသားပီပီ တောငးရမးပေးကရင ငါလညး နင့ စိတခရတာပေါ့ဟာ.. နော..”   “လကမခံခဲ့ရငရော ကိုရင ရယ.. ကုပ ကောကတယ..”  “ဟငးးး..” လကခံခဲ့ရငတောင အကင့ကို မကနာမငယစေဘူးလို့တော့ အာမ မခံနိုငတာ အမန။  သားမာန တကလနးသော မိမိ မိခငအကောငး မိမိ အသိဆုံး။ ဒါကို အကငလညး ကောငးကောငး သဘော ပေါကပုံရသည။ သာ ဒနးတစယောက သကပငးသာ အကိမကိမ ခမိတော့၏။ “စိတမညစပါနဲ့ ကိုရငရယ.. ကုပ စောင့မယ.. ကောငးပီးမယ့ ၃လ  ကုပစောင့မယ.. နော ကိုရငနော..”  “…..” တိတဆိတသားသော ညလေးက နစဦးသား၏ အသကရုသံ အပင ပိုးသံ ပရစသံမား သာ ကနတော့၏။ နေးထေးသော ရငခငကယကီးထဲ ခေါငးတိုးဝငရငး သကပငး သေးသေးလေး မသိမသာ ခိုးခလိုကမိသည။  မိမိရငထဲမ စိုးရိမစိတနင့ အကောကတရားတို့ကို ခစရသူ ကိုရင မသိစေလို မမငစေလိုပါ။ သူ မိမိကို တာဝန မယူလိုတာမ  မဟုတဘဲ။ မိမိ ဗိုကထဲမ ကလေးကလညး လငကောင မပေါတဲ့ ကလေးမ မဟုတဘဲ။ ၃လတာ အခိနလေးအတင ခစသူ၏ ဘဝ လမးကောငး အလည့အပောငး မဖစဖို့အရေး မိမိ သတိကောငးပလိုကခငသည။ ပညာရေး ဆုံးခနးတိုငပီ ဆိုလငဖင့ မာနမာန  ကီးသော ကိုရင့ မိဘမား အနေနဲ့လညး မကညဖူလငတောင အငိုငငတော့ သကသာကောငး သကသာ ပေလိမ့မည  မဟုတပါလား။ ကိုရငသာဒနး တစယောက မိုးလငးလုဆဲ အခိနမပင လဘောအိမသို့ သားကာ ခဏ လဲမိသည။ အတေး ပေါငးစုံဖင့ အိပမပောဘဲ မိုးစငစငလငးခဲ့၏။

နောကနေ့မနက မိုးလငးတော့ ကိုရငသာဒနး မို့အပနကို အကင နုတဆကခဲ့သောလညး စကားကာကာ မပောဖစ။ ယုံကည ခကပည့ဝသော မကဝနးတို့နင့ ပုံးပရငး “ကုပကို စိတခပါ ကိုရင.. ကုပလညး စိတခမယ.. နော..” ဟုသာ ပောဖစခဲ့သည။  တရေ့ရေ့ ထကခာသားသော ခစသူ၊ မငကငးမ ကယသားမသာ ကလာသည့ မကရညကို သုတရငး.. “မိနးမသားတို့ သတိပေါ့  ကိုရငရယ.. ခစသူရဲ့ အောငမငမုလမးကို အဟန့တား မဖစစေလိုတဲ့ သတိပေါ့..” ဟု စိတထဲမ ရေရတမိသည။ အိမအပနလမး ဆီ ခေဦးအလည့.. ဗိုကထဲမ ဖတကနဲ လုပသလို ခံစားလိုကရ၏။ ၄လ ဆိုသော ကိုယဝနက အပိုဗိုကမို့ အမငအားဖင့ မသိသာ သေးသောလညး အထဲမကလေး အသကဝငနေပီ မဟုတပါလား။ တုနရီနေသော လကကလေးနင့ ဗိုကလေးကို အသာအုပကိုင ရငး.. “ကလေးရယ.. ဖေဖေ ပနလာမာပါ.. မေမေနဲ့ကလေး စောင့ကရအောင.. သတိရိရိနဲ့ စောင့ရအောငနော.. မင့ဖေဖေ ရေ့နေ ကီး ဖစအောင ကိုးစားပါစေ.. မေမေတို့ အနောကယကမပေးဘဲ စောင့ကရအောငပါ..” ဟု တီးတိုး ရေရတမိလိုကပန တော့သည။

“ပငပနးသားပလား အကငလေး.. အဝတအစားလဲပီး တရေးလောက အိပလိုကနော..”  အပုံးယဲ့ယဲ့လေးဖင့ ခေါငးငိမ့ပလိုက သည။ သညကနေ့က အကငတို့ မငလာပဲ။ ဗိုက (၇)လ နင့ ကငးပရသော မငလာပဲ။ ခစသူ ကိုရင့ ရေ့ရေး မနောင့နေးစေလို သော စိတဖင့ ကောလိပကောငး အပီးထိ စောင့ခဲ့ပါသောလညး အကငလေးခမာ မကနာကောငး မရရာ။ သာဒနး တစယောက  မယကင ဗိုကကီးသားလို့ ယူလိုကရတာ ဆိုသည့ စကားမားကလညး နားနင့ မဆန့။ ကောလိပကောငးကီးမ ဘဲ့ဒီဂရီ ရအောင  ပိုးထောငပေးသော မိဘကိုမ မထောက၊ လငထောင ဖမးရကသည့ မိနးမ ဟူသော စကားမားကလညး မိုးလုံး အနံ့။ မိနးမသား ရယလို့မ တစစကကလေး အိနေမရ၊ အနေပကစကလို့သာ လငမယူခင ဗိုကကီးတာပေါ့ ဟူသည့ စကားမားကလညး မေပင  တပန့။

မိမိအား တစခကကလေးမ စကားပင မပောသောငား သားဆနကို အတငးကပ မပိတပငပါသော ယောကမတို့ကို အားနာစာ  ကေးဇူးတငရငး ကိုရင့ မိဘအိမသို့ အကင ရောကခဲ့ရပါပီ။ ဘုနးကီးငါးပါး အရုဏဆမး ကပကာ သူကီး အပါအဝင ရပမိရပဖ အခိ့နင့ ရေ့ ရအိမ နောက ရအိမဖိတ၊ ငါးခောကထောငးကော၊ ကောကညငးဆီထမငး နင့ လကဘကရည တို့ဖင့သာ ဧည့ခံ သော အကဉးရုံး မငလာပဲလေးက အကင့လို ကမးတောငကိုင အပိုခောအတက အညတရ ဆနလနးလ၏။ သို့သောလညး  အကင ပောပါသည။ ခစရသူ၏ ရငခင မဟုတပါလား။ ကုတင ခေရငးတင ခထားသော လကဆဲအိတထဲမ အဝတတစစုံ ထုတ လိုကသည။ ကုတငဘေးရိ ကနးဘီဒိုကီး ပေါမ မနခပထဲတင အကင့ပုံရိပလေး။ လူပို့အိပခနးဟောငးမို့ သနပခါး ကောကပဉ  မနတငခုံ စသညတို့ မရိ။

သူငယခငး ဖစသူ ဆနစကပိုငရင သမီး တစဦး မငလာ ဆောငစဉက ခနးဝငပစညး ဆိုသော အဆောငအယောငမားကို အကင  မငခဲ့ဖူးသည။ နစယောကအိပ ကနးကုတငကီးနင့ ဘီဒို၊ သနပခါး ကောကပဉ တငသော မနတငခုံ တစလုံး။ မနတငခုံ၏ ဘဲဥပုံ  မနခပဝိုငးကီးရေ့တင အကငတို့ အပိုတစသိုက တနးထိုးကညစယရငး ရယမောခဲ့ကဖူးသည။ ယခုတော့ မိမိ ရေ့ရိ ဘီဒို တံခါးရကမ ပဒါးပယလုလု မနခပကို ကညလို ကညငား ခုံထားသည့ ပုဝါပိုငးလေးနင့ ပတကည့လိုက၏။ အနောကမ   ရောကလာသည့ ကိုရငက “အမးးး.. ဘီဒိုမနက ဝါးနေပီရယ.. အကင့ဖို့ မနတငခုံလေး တစလုံးလောက အပပေးဦးမပါ..” ဟု  ပောရငး အနောကဘကမ ကငနာစာ သိုငးဖကလိုကသည။ “မလိုပါဘူး ကိုရငရယ.. ကုပဖင့ နကဖန သဘက ဆိုရငပဲ ကလေး အမေ ဖစပီ ဟာကို..” ဟု ပနပောလိုက၏။ တကယလညး မလိုခငပါ။ လငသားအပေါ အားနာခငး၊ ယောကမအား ကောကရ  ခငး၊ မိမိကောင့ ပတဝနးကငတင မကနာအောကကရာသည့ မိဘမားအတက ဝမးနညး ရခငး စသညတို့ကောင့ အားငယစိတ တို့ ပည့လံနေသည့ မိမိမကဝနးမားကို ကညလငစာ မငရစေမည့ မန တစခပ အကင့အတက မလိုပါလေ..။

သာဒနး တစယောက ဇနီးအလိမာလေးအား နောကမ သိုငးဖကထားရငး နားထငစပနင့ ဆံစလေးမားကို ဖဖ ရိုကနမးနေသည။  အကင ဝတထားသည့ မငလာဝတစုံဟု ပောရမည့ ပဒုံမာခည အကီကလေးမ ကယသီးတံမားကို တစခုခငး ဖုတလိုက၏။  အပေါအကီ ကတသားတော့ ခေးခံ အကီအောကတင စူပုံ့ပုံ့ ဗိုကကလေး။ သားလား သမီးလား မသိရသေးသည့ လူသား ပိစိ လေးတစဦး ထိုဗိုကထဲတင သနေ တညနေပီ။ ပတဝနးကင ပောစကားနင့ မိခငဖစသူတို့၏ မကညလငမုမားကို ခေါငးငုံ့ခံရငး  မိမိမကနာ တစကမာပုကာ လိုကလာရာသည့ ဇနီးသညလေး မကင။ ထိုမိနးကလေးကို အကငနာဆုံး ဆကဆံပီး အကောငး ဆုံး စောင့ရောကမညဟု သာဒနး ဆုံးဖတထားသည။ “ခေးခံပါ လဲပါလား အကင.. မကနာသစပီး သနပခါးလေး လူးခငလား..  အမေ့ အခနးမာတော့ ကောကပဉ ရိတယ.. သားယူလိုကမယလေ..”   “ဟင့အငး.. အဝတလဲပီး ခဏ လဲမယလေ.. ညောငးလို့..”   “အမ့ အမ့.. ဒါလေးလဲဖို့လား..”   “ဟုတ.. အယ.. ထမီကီး ခထားပါ ကိုရငရဲ့.. ကုပဘာသာ ယူမာပေါ့.. ဘယ့နယ..”  “အာ.. လာစမးပါ.. လုပပေးခငလို့ဟာကို..”   “အော.. ခကရခည့.. ကုပဘာသာ လဲမယလို့ ဆို..”  “ခတ ခတ.. ထမီရော.. ခေးခံ က ဝတမနေနဲ့တော့လေ.. ဗိုကထဲက ကလေး အနေမခကလား..”

“ကုပမ မနေတတဘဲတော.. ဟောငးလောငးကီး ဟာကို.. ဖယ ပါ ကိုရငရယ.. ဘယ့နယ့ကောင့ အတငး လိုကခတနေတုနး..” “ဟ.. ငါ့ မိနးမ ငါ ခတတာ.. ဘာပုတုနး.. မနးစမး.. ဒါ ဘာလေး လဲလို့.. ဘာ ပေနေတုနး ဒါ.. ဟမ မိနးမလေး..”   “အို.. ဘယ့နာ.. ဘာပေရမတုနး.. မဲ့ ဟာကို..”  “အီးးး.. မဲ့က အနီရောငလညး ရိ သလား.. လလိုကတဲ့ မဲ့လေး အကငရယ.. စောစော မမငမိတာ နာလေခငး..”   “ဟင့.. အပိုငဖင့ ရနေမင့ ဟာကို..”    “အမးး..  အမးနော.. အကငက ငါ့ မယားဖစနေမဟာပဲ.. အခိနမရေး လပကည့ရုံ..”  “ပေးစမးပါလို့ အဲ့ အကx{103E}ကို.. တကတညး..”   “အမ့  အမ့.. အောကက ခေးခံ မဝတနဲ့တော့.. အကx{103E}လေးပဲ ဝတပီး လဲရအောငလား..”  “ဟင့.. ဟာလာဟငးလငးကီး..”   “လကနဲ့  အုပပေးထားမယလေ.. ဟောသလို..”  “အို့..”  သားသည အမေလောငးမို့ နကိုထက ဆူဖိုးနေသည့ နို့အုံနစဘကကို ခပဆဆ ညစ ရငး သာဒနး စိတတေ ထက ဆူဝေလာသည။ ကိုယဝနနင့ မိနးမသားကို သံဝါသပုလို့ ဖစပါ့မလား။ မတောတဆမား တစခုခု   ဖစသားလင ကောမကောငး ကားမကောငး ဖစရခည့လေ။ သို့သောလညး စိတက ထိနးမရ။ ဝငးဝါစိုပေသော နို့အုံ  ပောငခောခောလေး ထကမ ခစစရာ မဲ့နီနီလေးက သာဒနး အာရုံကို ဖမးစားနေသည။ မိမိစကားကို နားထောငရာသော မယား လေးက အတငးခံ အကx{103E} ပနမဝတဘဲ အပေါအကီလေးသာ ထပဝတပီး ထမီလဲရနပငနေသည။ နားထငစပတင ဆံနုလေးမား  ကပိုကယို၊ လညတိုင ကော့ကော့လေးတင သူ့အမေ ဆငလိုကဟနတူသည့ ကဒေါငးပုံ ဆဲသီးနင့ ရေကိုးကလေး။

“လကမောငး အုံးလဲ့..” “ဟုတ..”   “အမးးး.. ဟိုဘကလည့ မိနးမ.. နောကက ဖကခငလို့..” လငဖစသူ ရငခငထဲ ခေါငးတိုးဝေ့ကာ  အိပစကလိုပါသောလညး စောဒဂ မတကဖစ။ လည့ ဆိုသည့တိုငး လည့ပေးလိုကဖစသည။ နူးညံ့သော အနမးမား အကင့ ခေါငးထကဆီ တဖဲဖဲ ကလာ၏။ ကိုရင့ လကတစဘကက အကx{103E}အောကထဲ လိုဝငလာသည။ ဆူဖိုးသော နို့အုံနစဘကကို တစ လည့စီ အုပကိုငပတသပရငး အကင့နားရကဖားလေးကို ဖဖနမးပနသည။ ထို့နောကမ လညတိုငရိ အရစကလေးမားကို လာဖ စ့ စုပလကလိုက၏။ အကင့ ကိုယလေး တန့ သားပီး “ယားတယလို့ ကိုရငရဲ့..” ဟု ပောလိုကသည။ ပောခါမပဲ နို့အုံကို အုပကိုင ထားသည့ လကခောငးမားက နို့သီးခေါငးလေးတေကို ညစကာ ခေပနသည။ လညတိုငကို စုပကာ စုပကာ နမးရငး ပုခုံးသား အိ အိလေးမားကို တဇတဇတ ကိုကနေပန၏။ ရငစေ့ အကx{103E}ကလေး၏ ကယသီးတံကို ဖုတရန ပငသည။ ဥဖရား ကယသီး လေးမားက ကယသီးကိုးကငး ကပကပထဲတင အံကနေသည့ အပင ဖုတနေက မဟုတသည့ ကိုရင့ အဖို့ အလယတကူမရိ လ။ စိတမရညတော့ပီမို့ ဇတကနဲ ဆောင့ဆဲ လိုကတော့သည။ ဖတကနဲ ပုတသားသည့ ကယသီးလေးက ဂလောက ဟူသော အသံလေးသာ ကားလိုကရပီး ဘယနား ကသားပီမသိ။ နောကတစလုံး ထပဖုတမည့ ကိုရင့လကကို ဗာကသီ ဆဲလိုကပီး..

“ဘယနယ လုပတာတုနး ကိုရငရဲ့.. သညလိုသာ ဆောင့ဆဲမဖင့ အကုန ကုနရခည့..” “ဖုတမ မရဘဲကိုးက.. စိတမရညစရာ..”    “ကုပဘာသာ ဖုတပေးပါ့မယတော.. အမေ့(အဖား) အမေ ဥဖရား အစစ တောရဲ့.. အစစ..”   “ဟီး.. အေးပါဟ.. ကမးပဉ  ကသားတာပါ.. ပနရာပေးမယ ပီးမ.. မတေ့လညး ငါ အသစ ဆငပါ့မယ အကငရယ..”  “ဟငးးး..”  မကစောငးလေး လည့ထိုး ရငး ကယသီးမားကို တစလုံးပီးတစလုံး ခတပေးလိုကသည။ ကိုရငက ရငဘတဟပဲ ဖစသားသည့ အကင့ အကx{103E}လေးကို  အကုနမခတဘဲ ပုခုံးသားမား ပေါသာရုံ လပလိုက၏။ အကင့ လညတိုငရငးတင ရေဆဲကိုးလေးက အရောငလကလက။ က ဒေါငးရုပပုံ ဆဲသီးလေးက ရငမာနစခုကား အညာတည့တည့။ ဆဲသီးလေးနင့ ထိနေသည့ ရငအုံတင မဲ့နီနီလေးက ထငးနေသေး သည။ ကိုရငတစယောက စိတမထိနးနိုငတော့။ အကင့ လညတိုင အရငးသားလေးကို ဆဲကိုးပါ ပါအောင ငုံခဲက ဂိကနဲ ကိုကခ လိုကတော့သည။ ထို့နောကမ သေးစုပ ဖုတကောငကီး အလား အားပငးပငးနင့ စုပပနလေသည။ နို့အုံကို နယဖတနေသည့  လကကလညး အလဉမပတ။ အကငလညး ခေဖားလေးပင ဆတဆတခါအောင တန့တန့ လူးသားရ၏။ သားမတတငးရိ  အကောအခင အားလုံး တဖဉးဖဉးနင့ သေးတိုးလာတော့သည။ ကာမ ရမက လိုကတကလာသည ဆိုတာ ဒါမိုးပဲ ဖစမယဟု  အကင တေးမိလိုကသည။ ဇကကလေး စောငးလိမကာ ပုတုကေးရငး ရမကစိတကို အံကိတ တငးရသညမို့ ခေါငးအုံး  ထောင့စနးကို ဆုပကိုငထားမိသည့ လကသီးကလေးပင ဆတဆတ တုနနေပီ။ လကဖနတငလညး မေးညငးမား ထောင၍  နေသည။

“ထမီ လော့ အကင..” ပောလညးပော လုပလညးလုပမို့ အကင့မာ ကိုယတိုင ခတမပေး လိုကရသလို တားခိနလညး မရ လိုက။ ခစလင၏ လကတစဘကက ထမီကတကို ပေါငလညဆီ အထိ ဆဲခပီး စူပုံ့ပုံ့ ဗိုကကလေးကို ပတသပ ခော့မူနေလေ ပီ။ လငဖစသူ၏ အထိအတေ့မား အောကတင ဗောငးဆနလာသည့ သေးသား တောင့တမုကို အကင တောင့မထားနိုငတော့။  ကိုရငကတော့ သူ့အတံ မာတောငတောငကီးကို အကင့ တငလုံးနစခု ကားမောငးထဲ ညပပီး ဖဖ ညောင့နေပီ။ ဟိုသငးထဲ ထိုး ထည့ပေးရင သိပကောငးမာပဲဟု တောင့တမိသောလညး အကင မပောရဲ။ ပဋိသနေ လယထားရသည့ မိနးမသား တစဦး အနေ နင့ ကာမ၏ အရသာကို ခံစား လိုလာခငးက အပစရော ကငးပါရဲ့လား။ မိမိထက စာတတသည့ ကိုရငကတော့ သိနားလညမည  ထငပါသည။ “ခစတယ အကငရယ.. နို့နစလုံးကားမာ ဒေါငးဆဲသီးလေး ညပနေတာ.. ကည့ကောငး လိုကတာ..” ဆဲကိုးရာ လေး ထငအောင လညပငးကို ကိုကလိုက ကို လာဖင့ လကလိုက စုပလိုက လုပရငး ပောမိသည။ “ကစ ကစ.. နာတယလို့.. သူ့ အသား မဟုတတိုငး..” ဒေါငးဆဲသီးလေးကို အလယတည့တည့ ထားပီး နို့အုံနစခုကို ပူးကပ ညစတော့ အကငလေး ခပတိုးတိုး  ညညးသည။ တကယလညး နို့နစဘကကားတင ဒေါငးမီးရာ ထငနေပီ။

“နောကဆို ဒေါငးဘယကကီး လုပပေးဦးမာ.. ပတစ.. ဂိ.. ဂိ..”   “အာ.. ရီးး.. ဟင့..”  “ခစတယ အကငရယ.. ငါ.. ငါ တအား  လုပခငတာပဲ..”   “အို..”  “ငိမငိမနေ.. ခဏပဲ..” “ကုပ.. ကောကတယ ကိုရင.. အထဲက ကလေးက လုပ.. လုပနေတယ..”   “အငးပါ.. အထဲထိ မထိုးဘူးလေ နော.. ဒီလိုလေး.. ဖငနစလုံး အောကလေး ညပ.. ညပ ထားပေး.. ရီးး..”  “အင့.. အငး..”    တငသားဖံ့သည့ ဇနီးသညရထားခငးသည ကံကောငးမု တစခုမားလား။ တောင့တငးနေသည့ ငယပါက ဂူမအောငးရသောလညး   တငကားမောငးတင ဇိမကလို့နေသည။ “ပေါငလေး ကစပေးထား အကင.. ညပပေးထား နော.. ရီးးး..” ကိုရင့စကားဆုံးတော့  အကငလညး ရငခငထဲတင တစောငးလဲ အိပနေရာမ ဒူးနစဘကကို လိမခိတကာ ပေါငနစခောငး ကစသညထက ကစအောင  နေပေး လိုကသည။ နောကကနေ တစခကခငး ညောင့နေသည့ လငတောမောငကို ပါရမီ ဖည့ရငး မိမိ ကိုယတငးမ ဆာလောင  မတသိပမုကိုတော့ မိခငစိတဖင့ ရိုကခနေရ၏။ ကလေး ထိခိုကသားလင ရငကိုးရခညရဲ့ မဟုတလား။

“အကင.. မိနးမ.. မိနးမလေး.. အု.. အီးး.. ငါ.. ထက ထကတော့မယ.. အု.. အမ့.. အမး..” ပောပီး ညောင့ခကမားက သကသက နင့ စိပလာသည။ ညစနယ ကိုငဆုပထားသည့ နို့အုံ နစဘကဆီမ အရညကညလေးမားပင စိမ့ထကလာ၏။ “ထက.. ထကပီ..  အီးးး.. ရီးးး..” အကင့ကိုယလေးကို တငးနေအောင ဖကထားပီး လညတိုငတဝိုကကို စုပနမးမိပနသည။   “ခစလိုကတာ အကင ရယ..”  “အားရရဲ့လားဟင..” “ဘာကိုတုနး မိနးမ.. ဟင.. ပတစ.. ရတ..”  “အထဲမ မထည့ရတော့လေ.. အားရရဲ့လားလို့..”    “အမနပောရငတော့ ဘယအားရမတုနး.. မိနးမကို စိတရိလကရိ လုပခငတာလေ..”   “အင့..”  “ဒါမဲ့ ရတယ.. ကလေးမေးပီးမ  အတိုးခ လုပမယ.. နော မိနးမ.. ခုက ဒီလောကလေးပဲ ကောငးတယ..”  “အင့..”  “မင့ရော.. ခံခငမနေဘူးလား မိနးမ.. ဟင.. မ နးးး.. အာ.. တငးလေး စိုနေတယ.. လာ လာ.. ပေါင ဟ..”  ပူးကပနေသည့ ကိုယနစခု ခာလိုကပီး အိပရာပေါ တံတောင ထောက လက အကင့ကိုယပေါ တစောငး အုပမိုးလိုကသည။ ပူးကစထားသည့ ပေါငလေး အသာ ဆဲဟလိုကတော့..  “ဟင့အငး.. မဖစ ဘူးလေ.. မဖစဘူးလို့ ကိုရငရဲ့..”  “အသာလေးပဲ လုပပေးမာ.. ဟပါ မိနးမရ.. အဲ.. နို့ရညလေးတေတောင ထကနေပေါ့ အကင.. ဒီ မယ ကည့စမး.. နို့သီးခေါငးမာ အရညကညလေး..”  “အို.. မဟုတတရုတ..”  “တကယဆို မိနးမရ.. မနးး.. ပတစ.. ပတစ..”  “ရီးးး..”

“အမ့.. ပတစ.. ပတပေးမယနော အကငလေး.. စိတလော့ထားပီး ဇိမခံလိုက..” “အင့.. ရီးး ကစကစ.. အငးး.. အာ့ နားလေး.. ဟုတတယ..”  “အမ့.. ကောငးလား.. ဒီမယ.. အစိလေးက မာတောင နေတာ.. ဟောသလို ဟောသလို ဖိခေပေးမယ..”   “ရီးး.. ကို.. ကိုရင.. အင့ အင့..”  “အဝလေးထဲ နညးနညး မေပေးမယ အကငလေး.. ဒီလို .. ဒီလိုလေး..”   “အီးး.. ကစကစ..”  “ကောငးလား မိနးမလေး ဟင..”   “အငး.. ဟုတ.. အင့..”   “မနမနလား.. ဖညးဖညးလား.. ဘယလို ပတပေးမရလဲ မိနးမ.. ပတ  စ..”“သိပါဘူးဆို ကိုရငရယ..”  “ပောပါ မိနးမရ.. လငကို ရကစရာလား မင့နယ.. ဒီလို.. ဖညးဖညးလေးလား.. ဒီလိုဒီလို  ခပသကသကလား.. ဟမ..”  “အီးးး.. မန မန.. မနမနလေး..”   “အမ့.. အမ့.. မိနးမလေး ကောငးနေတာ.. ကည့စမး.. ခစလိုက  တာ.. ပတစ ပတစ.. ငါ့မယားလေး.. ရတစ..”“အာ.. အ.. ပီး.. ပီးပီ.. ရပ ရပ.. ကိုရင.. ရီးး..”  ခေဖားလေးမား ကေးကုတကာ  အကောဆတဆတ ဆဲရငး ထောငထားသည့ ဒူးလေး ခေက သားရာသည။ နုံးခိသားပုံရသော အကငလေးကို ပေ့ဖက နမးရုံ့ပီး   လကတစဘကက ရေကုတ ဖောငးဖောငးလေးကို အုပကိုငထားလိုက၏။ ကငစဦးတို့၏ မငလာဦးညက သညမလောကနင့  တိတဆိတ ငိမသကသားသည။ ရေ့တငကား လောကရမည့လမး၊ ထမးရမည့တာဝန၊ စောင့ရောက ရမည့ အသိုကအမုံလေး မဟုတပါလား။

“အလို ငါ့မိနးမ.. အဝတလနးနေတာ ပုံးပုံးကီး.. ဘာတေတေးနေသတုနး ဟမ..” “အိုတော.. ဘာတေးရမာ..” “တေးတယတော့  လုပစမးပါ ကာ.. ဟဲ ဟဲ ဟဲ..” “ဖယစမးပါတော.. ဒီမယ အလုပ မပီးရတဲ့အထဲ..”   “ထားလိုကစမးပါ.. လာ သားမယ..” “ဘယ သားမာတုနး..” “အိပရာထဲလေ.. မိုးအေးအေးနဲ့ ကေးရအောင..” “ကိုယ့ဘာသာ သားကေးခညစမးပါတော..”  “လာပါ အကင ရယ.. ငါတို့ နစယောကတညး ပူးပူးကပကပ မနေရတာ နစမားဖင့ ကာပေါ့.. လာပါ.. ဖကအိပခငလို့.. နော..”  အဘားကင၏  အိဖိုင့ဖိုင့ ကိုယလုံးကို နောကမ သိုငးဖကရငး ဘိုးသာဒနး ပောလိုကသောစကား။ ဟုတတော့လညး ဟုတသည။ အသက ၂ စနး စ အရယတင ဘဝခရီးကို အတူလောကခဲ့ကသည။ နေမိုးဆောငး ပကဒိနပေါငးမားစာကို ကောလနပီး ယခုဆိုလင မိမိတို့  မငလာသက နစ ၄ ပင ကောခဲ့ပီ။ သားတစဦးသာ ဖားမငပီး နောကထပ သားသမီး မထနးကားတော့။ တစဦးတညးသော သား ဖစသူကို အဖေထက သာလန ထူးခနစေဖို့ (မိခငဖစသူ ဒေါမကင ကိုယတိုင) မောငသာထူး ဟု အမည ပေးဖစသည။    မောင သာထူးက တကယလညး ပညာခနသည။ ဆယတနးကို ဂုဏထူးတေ တသီကီးနင့ အောငပီး နညးပညာ တကသိုလ တကကာ  ဝါသနာပါရာ ဗိသုကာ ဘာသာရပဖင့ မဟာဘဲ့အထိ တကလမး နိုငခဲ့သည။ ယခုဆို ဆောကလုပရေးဝနကီးဌာနတင   အငဂငနီယာမူးကီး ရာထူးဖင့ တာဝန ထမးဆောင နေပီ။ မိနးမယူတော့လညး ခေးမလေးက ပညာရေးတကသိုလ ကောငး ဆငး အထကတနးပ ဆရာမလေး။ ခုတော့ အလယတနးကောငးအုပ ဆရာမကီး ဒေါနနးငေရောငပေါ့လေ။ ရိုးသားဖူစငပီး  လိမာရေးခားလညး ရိသည့ ရမးတိုငးရငးသူ ခေးမလေးက ဒေါမကငရော ဦးသာဒနး အတကပါ သမီးအရငးလို ခစရသူပင။

တစဦးတညးသော အဖိုးတနသားကို လကထပခဲ့ပီး ယောကမ အရိပအခည ကည့ကာ ရငသနခဲ့ရသည့ ဒေါမကင၊ ခေးမလေး ကို မိမိကဲ့သို့ အားငယစိတ မဝငရအောင စောင့ရောကခဲ့သည။ မေးလေး တစယောက ရလာတော့လညး ခေးမလေး နနးကို  အလုပမပကစေခဲ့။ သားအခစ မေးအနစ ဆိုသလို သား၊ ခေးမ၊ မေး အားလုံးကို ရငခငထဲထားကာ စောင့ရောကရငး ဘေး ရောကမနးမသိ ရောကသားရရာသူက အဘိုးဦးသာဒနး။ လငတောမောင၏ မကနာကို သေသေခာခာရယလို့မ မကည့ဖစသည မာ ဘယမကာခဲ့ခေပီ မသိ။ လကထဲမ လနးလကစ အဝတကို ပနခပီး မိမိအားသိုငးဖကထားသည့ ကိုရင့လကမားကို ငုံ့ကည့ မိသည။ ညိုမောငးသော အသားအရောငက ခပခောကခောက ဖစနေပီ။ လူက ပိနလနးသည မဟုတသောလညး လကဖမိုးတင တော့ အကောမားက ပိုငးပိုငးထနေပီ။ လကဖနထကတငလညး မဲ့ခောကကလေးမားပင မနညးတော့။ မိမိ အပါအဝင သား၊  ခေးမ၊ မေး အပင နစဘကသော မိဘမားကိုပါ လုပကေးစောင့ရောကခဲ့သည့ ကိုသာဒနး။ ခစရသော ခငပနးလင အိမဦးနတ သခင ကေးဇူးရင။ လငကောငး ယောကားမတ ဖစသော ဤသူ့ အပေါ ထားရိသည့ မိမိအခစတို့အား သား၊ ခေးမနင့ မေး နောကသို့ ပို့မိသလို ဖစခဲ့ရသောလညး ရငခငကတော့ နေးဆဲပါလား။

အဘိုးသာဒနးလညး အဘားကငလိုပင။ အသက ၆ ကော အမယအိုထံမ နံ့သာဖူနံ့လေးကို ရူရငး ငယငယက အကောငးတေ  ပနတေးနေမိသည။ မိသားစုတာဝန၊ နိုငငံ့တာဝနမားနင့ ရုနးကနခဲ့ရသော နေ့ရကတိုငးတင မကနာ တစခကမညိုးဘဲ ပါရမီ ဖည့ ရာပါသော ဇနီးမယား အကင။ ငယငယတုနးက သူငယခငး၊ အရယရောကတော့ သမီးရညးစား၊ ထိုမ တဖန လငမယား။ အကင သညကား မိမိအတက မိခငနင့တူသော မယား၊ ကေးကနနင့ မခားသော မယား၊ သေအတူ ရငမကာ ရဲဘောရဲဘကဆနသော  မယား။ ထိုသို့သော မယားမတကို မထေးဖက ဖစတော့သည့ ရကမား မညမပင ရိခဲ့ပီနညး။ မိမိသေးသားကို ထည့လယခဲ့သည့  ဗိုကကလေးက ခုတော့ ပူဖောငးကားနေပီ။ စိတကိုက နယဖတ ညစစို့ခဲ့သည့ မို့မောကသော ရငစိုငတို့က ခါးထိလုတိုင တဲကနေ ပီ။ ခမအိပရတာ ကာပီ ဖစသည့ တငစိုငကီး ၂ တုံးကတော့ အားပါးတရ ရိဆဲ။ တဇိဇိ ကိုကဆဲ စုပနမးခဲ့သည့ လညတိုင ကော့ ကော့လေးက အရစအရစသော အရေးအကောငးမားဖင့ ပော့ပော့ အိအိလေး ဖစနေပီ။ သို့သောလညး အကင့ ကိုယရနံ့သည  မိမိရငကို အေးမဲ အေးဆဲ။ ဆံပငဖူဖူလေးမားနင့ နားသယစပလေးကို ငုံ့နမးရငး..

“လာကာ.. သားရအောငပါ အခနးထဲ.. လူလစတုနးလေ မိနးမ.. နော..”  “အိုတော.. အင့ အင့.. လာ..”  ၂၅ပေ – ၃၅ပေ  ကယဝနးသော တိုကခနးဖစသညမို့ ဝငဝငခငး ဧည့ခနး၊ ဘုရားခနး၊ ထမငးစားခနး၊ မီးဖိုခောင နင့ ရေခိုးခနး အိမသာတို့အပင  အိပခနးကယ တစခနးနင့ တစယောကအိပသာသာ အခနးကဉး တစခနးသာပါသည။ သား မိသားစုကို အိပခနးကယ ပေးထား တော့ တစယောက အိပခနးငယက အဘားကင အခနး ဖစသားပီး ဘိုးဘိုးကီး သာဒနးကတော့ ဘုရားခနးတင ခေါကကုတင လေးနင့။ သို့ဖစ၍ အဘိုးနင့အဘား ဖကမအိပရသညမာ သားဖစသူ အိမထောငက ကတညးကဟုပင ဆိုနိုငပေသည။ ယခုတော့   အိမတင လူရငးတုနး အဘိုးကီးနင့ အဘားကီး ငယမူပနကာ ခိနးတေ့ကမည။“အောကမယ ခငးလိုကရမလား.. ကုတင က ကဉးကဉးနဲ့..”   “ထပ အိပမယလေ ငယငယကလို.. ကဉးပါဘူး မိနးမရ..”  “ကံကံဖနဖနတော.. အဘိုးကီးနော အဘိုးကီး..  ဟင့..”  “ဘာ အဘိုးကီးတုနး.. မင့ကလညး.. ခေါစမးပါက ငယငယကလို.. ကိုရငလို့ ခေါစမးပါ.. အာမ.. ပတစ..”  “အို.. ကိုရင..  ခိခိ.. ဘယနယ ဖစနေတာ.. ယားတယတော့.. ခကပါ့..” “အမ့ မမ့.. မမ့.. နမး.. နမးပါဦး မိနးမရဲ့..”  “အိုတော.. ခိခိ.. ပတစ.. ခိခိ..  ရတ.. မ..”   နုတခမးကီး ထောပေးပီး အနမးခိုငးနေသည့ ဘိုးသာဒနးကို ဘားကင ပနနမးလိုကသည။ အဘားအို၏ အိပခနး လေးထဲ ရယသံလငလငနင့ အနမးလေးမား ပလူပံသား၏။ ခံစားခကက အုပထိနးသူမား မရိခိန ရညးစားအား အိပခနးထဲ ခေါ သငးလာသည့ အပိုပေါကမလေးလို။ ၃ပေခဲသာ ကယသည့ ကုတငလေး အစနးတင နစဦးသား ထိုငလိုကက၏။

အဘိုးသာဒနး လကတို့က ဘားကင အကီကယသီးမားဆီ ရောကနေပီ။ ခေတ စနစတို့ ဆယစုပေါငး မားစာ ပောငးခဲ့ပီ ဖစ သောလညး အဘားကငကတော့ ကိုးကငးတပ ဥဖရား ကယသီးလေးမား ကိုပင မတနိုး နစခိုကစာ ဝတဆငမဲ။ တစလုံး ခငး ပုတသားသည့ ကယသီးကငးလေးမားကို ငုံ့ကည့ရငး အဘားကင ရကသေးတေ စိုလာသည။ ဟငးလငးပင့သားသည့ အ ကီအောကတင ခေးခံ တစပတနမးလေးဖင့ လုံခုံစာ ဖုံးအုပထားသည့ ရငသားစိုင ၂ ခု။ သားဖစသူကို ၃ နစအထိ နို့ခို တိုက ကေးခဲ့သည့ သားမတ တစစုံ၊ မေးကလေးက ယနေ့တိုင ကလိကလောက ကိုငဆော့တတသည့ သားမတ တစစုံ၊ ဘိုးသာဒနး  စိတကိုက ညစခဲ့ စို့ခဲ့သည့ သားမတတစစုံ။ “ခတ.. ခတ.. ဒီခေးခံ ကည့ရဆိုးလနးတယ..”   “အာ.. ပဲ ကုနတော့မာပဲ ကိုရင ရယ.. ခတပါ့မယ.. ဘယလို ဖစနေတာ.. ဟင့..”

“မမငရ မကိုငရတာ ကာပေါ့.. မနး.. ငါ စို့ခဲ့တဲ့ နို့ကီးတေ.. ရီးး.. မဲ့နီလေးက ခု ထိ ရိတုနးဟ.. ဒီမယ ကည့စမး မိနးမ..” “ခိခိ..”   “ထ ထ .. ထမီပါ ခတ..” “အို တော..”  “အိုစမးပါစေ.. ငါ့မိနးမ ငါ ကည့စမးပါရ စေ.. ခတပါ အကငရဲ့..”   “ခိခိ.. မရကဘူးလား ကိုရငရယ.. မကီးမငယ အိုကီးအိုမနဲ့..”  “ဘယသူ့ ရကရမာ..” “အိမစောင့နတ ကိုပေါ့ တော့..”   “အာ.. လဖတ..” “ဟုတတယလေ.. မနကမိုးလငးတော့ဖင့ ဘုရားတေ ရိခိုးနေတာမ အောကီးဟစကယ..”   “ဘာ ဆိုငတုနးဟ.. ခတပါ မနမန..”  “အင့တော.. ကဲ.. ဟင့..”  ပောပောဆိုဆို ထမီလေး အသာ ခတခတော့ စူပုံ့ပုံ့ ဗိုကနင့ ဖင တုံးအယစတုံကီးက ဘားကနဲ ပေါလို့လာသည။ အမယအို၏ သကတမး ၆ ကော ရတနာရေကုတထကတင ငေရောင   ရောယကနေသည့ အမေးတို့က ကိုးတို့ကဲတဲ။ “လဲခေစမး မိနးမ..” ဟု ပောလိုကတော့ အဘားမယကင စောဒက မတကဖစ။  ကုတငပေါ အသာလဲခလိုကသည။ ဘိုးသာဒနးက ဘေးမနေ၍ တစောငး လဲအိပလိုကသည။ တငးတိပ မဲ့ခောကကလေးမားဖင့  ပည့နေပီ ဖစသည့ ပါးပငကို ငုံ့နမးလိုက၏။ အညိုရောငပယနေပီ ဖစသည့ မကဆံတို့တင အရငလို ရမကသေး မလမးတော့  သောလညး ကညနူးရိပကတော့ သနးနေဆဲ။

မေးနစထပ ဖစနေသည့ ပါးဖောငးဖောငး အောကက လညတိုငသည ငယစဉကလို တငးရငး မနေတော့။ အသားပို အသီးလေး မားပငထ နေသည့ လညတိုငကို ပတကနဲ စုပလိုကတော့ အဘားကင တန့သားပီး “ကိုရငနော..” ဟု တိုးတိုးလေး ရေရတသည။  ဘေးနစဘကဆီ ဘတလပ တဲကနေသည့ ရငစိုင ၂ ခုကို ဖဖရရ ပတပေးလိုက၏။ လနခဲ့သည့ နစမားက သညရငစိုင ၂ ခုကား သို့ အတံကီး ညပထည့ပီး အရသာ ခံခဲ့ဖူးသည။ “ခိုငး မောကစမး မိနးမ..” ပောလညးပော ဆဲလညး မောကလိုက၏။     လက နစဘကကို အပေါသို့ ဆန့ဆန့မောကကာ ပူးကိုငပီး အောကက တလစပ ညောင့သည့ ဆကဆံပုံကို မယကင အလနနစသက တာ ကိုရင အသိဆုံး။ ထိုစဉက ဖောင့စငး တငးရငးခဲ့သည့ လကမောငးအိုး လလလေးမားက ယခုတော့ လကပငးကကာ ပော့ တဲတဲ ရိခေပီ။ အမေးအမင ကငးစငသည့ ခိုငးလလလေးကို လာနင့ တပပပပ လကတိုငး တန့လိမလူးကာ ယားတတရာ သည့ ပုံရိပလေးကို ပနလမးရငး နံ့သာဖူ သနပးခါးလေးမားဖင့ ခေးကောငးလေး ထငနေသည့ အမယအို၏ ခိုငးလေးကို  ပတကနဲ စုပလိုက၏။

“အိုးး.. ဘယ့နာ.. ကိုရင.. ရငဟာလေ..”   “ဟဟ.. ယားတုနးလား ငါ့မိနးမ.. ဟမ.. ပတစ.. ပတစ..”  “အို့.. အာ.. တောပီလို့.. အ ဘိုးကီးနော..”   စုပရငး လကရငး ခိုငးအောကဘကကို ဆကဆငးပီး ဘတလပကနေသည့ နို့တစဘကကို ငုံခဲလိုကသည။ အ ဘိုးအို၏ နာခေါငးရညရညကီးနင့ မေ့ကာပင့ကာ နမးလိုက တပတပတ စို့လိုကနင့ စိတကိုက ဆော့ကစားပနသည။ အဘား ကငလညး မတားမိတော့။ ကိုယလုံး ဖိုင့ဖိုင့ကီးကို အိပဲ့အိပဲ့ လူးလန့ရငး လငတောမောင ပုသမ နုရပနလေသည။ လငရော  သားရော ခေးမ အပင မေးလေးအတကပါ အစာအာဟာရတို့ ခကပုတစီမံရာသည့ အဘားကင။ နနးက လဲပီး ကန သုံး ယောကလုံးက အစားရေး ခေးထူကသူမားမို့ ပိုလံသမ နမောစာမား စားရငး ရဲကလာသည့ ဗိုကခေါကကီးက ခစစဖယ အိဖိုင့ နေ၏။ ငယငယက တငးတငးကစကစရိခဲ့သည့ ခကတငးကလေးမာလညး အရေးအကောငး ပတလညနင့ မေကငးဟောငး  တစခုလို အလကငးနေပီ။ အခစ မပယနိုငသေးသည့ အဘိုးအိုကတော့ မေကငးဟောငးကလေးကိုပဲ လာဖားနင့ ထိုးမေကာ  ဆော့ပန၏။

အဆီပငတို့ တဲလဲကနေသည့ ပေါငလုံး အိအိ နစဘကကို ပတမိပနတော့ ငယငယက အလုပပငပနးခိန၊ မိနးမ ပေါငကား လ ခောငးညပထားပီး ဇိမခံခဲ့ဖူးတာလေး သတိရမိပနသည။ မိနးမလညး လိုခငနေရာမလားဟု တေးမိသောလညး လိုးမပေးနိုင သည့ ညမား မနညးမနော ရိခဲ့ဖူးသည မဟုတပါလား။ မိခငနင့ တူသော မယားကတော့ ဘယတုနးကမ အပုံးမပကခဲ့ပါပေ။  ပေါငနစလုံးကားက ကုနးကမူ မို့မို့၊ ယခင နကမောငရနးစိုသော တောအုပကလေးက ငေမငရောင ပငအိုတို့ဖင့ ခောကကပကပ  ဖစလို့နေပီ။  “ဒူးထောင.. ပေါငကို ကားလိုက မိနးမ..”  “ဗုဒေါ.. မဟုတတရုတ ကိုရငရယ.. အိပမာဖင့လညး အိပခေပါတော့..”  “လုပပါကာ.. မမငတာကာလို့ ကည့ခငလို့ပါ.. ဖဲစမးပါ.. ဟောသလိုလေး..”   “အို့ အို့.. ပလုတတုပ.. ငုတတုပ.. အသာလုပပါ တော့ ဘယ့နာ.. အကောတငသားမဖင့ ကောမကောငး ကားမကောငး ကိုရငရယ..”  ပေါငအယစတုံကီး နစဘကကို နငးကန  ဖဲကားလိုကတော့ ဂတကနဲပင မညသားသေးသည။ မလော့ရတာ ကာပီ ဖစရာသည့ မယကင့ ပေါငတငးကောမား မညမပင  တငးနေရာမညနညး။ ငယရယစဉ အခါတုနးကတော့ အနီ ပေါငနစခောငးကို ဖဲနိုငသလောဖဲ၊ ပားနေအောင ကားပီးမ လီး တဆုံး ထိုးစိုကကာ ကိတဆောင့ခငးကို အလနနစသကသည့ အကင။ ဖားပုတကောကုနးလို ဖောငးကား နေသည့ အဖုတ  ဖောငးဖောငးကီးရဲ့ အတငးပိုငးက ခုတော့ ရေမရိတော့သော တငးဟောငးလို ခောကကပနေလေမလား။

နုတခမးထူထူကားမ ထိုးထကနေသည့ ပင့ဖတလေး နစခပကို လကခောငးထိပဖင့ ပတသပပီး ခပဖဖလေး ဆဲကည့လိုက သည။ ခောကသေ့ စေ့ကပနေသည့ အကဲကောငးကို ဆဲဟကာ ဖဲကည့လိုကတော့ ခရမးရင့ရောင သစခတစပင့ ပေါလာသည။  စိတကိုက လကခဲ့ နမးခဲ့ တဇတဇတကိုကကာ စုပလိုက ထေးလိုကနင့ ဆော့ကစားခဲ့သည့ ပင့ခပလေးမားက ပနးသေးရောင ပယကာ ခရမးပာရောင ဖစနေပီ မဟုတပါလား။ နုတခမးပနးနား တန့တန့လေးနင့ ပော့တဲတဲ ပဲကားနေသညမာ ခစစရာပင  ကောငး ကောငးသေးတော့၏။ မကနာ အပကာ ပလပလပ မညအောင လကပစလိုကတော့ အဘားကီး အလန့တကား ထ  အောတော့သည။  “အလိုလေး.. တော့ ကိုရင.. ရငကီးနော.. ရငကီး..”  “အသာ နေစမးပါ မိနးမရယ.. မင့စောကဖုတလေးက အို နေပေမဲ့ အရငလို ခိုတုနး ဟ..”  “အို.. ခကပါဘိတော.. မအပမရာ ကိုရငရယ..”  အဖုတအိုလေးကို ဖဲကာ လကရငး လာဖားက  အနောကပေါကကို ရာစမးမိသည။ တငပဆုံးကားကား မတရား ထားလနးနေပီမို့ အရေ့နဲ့ အနောက ကားက အတောပင လမးလ ပါရော့လား။  “ဘာတေ လုပနေသတုနးလို့ ကိုရငရဲ့.. ခကတယနော ခကတယ..”  “ဖငပေါကကလေး မငစမးခငလို့ပါ မိနးမရယ..  ငါ အလိုရိတိုငး ခံပေးရာတဲ့ မင့ ဖငကလေးလေ.. အဲ့သာလေး မငပီးရင တောပါ့မယ.. နော မိနးမ..”

“ရငကီးဟာလေ.. အိုကီးအိုမ အထိတောင ဖငခံစားခငတုနးလား..”   “ဟေ့ဟေ့.. လေသံ မနအောင ပောပါဟ.. ဘယ့နယ ဖင ခံစားခငရမတုနး.. မိနးမဖငကို အရသာ ခံစားခငတာ.. အဲ့သလို ပောစမးပါ..”   “ခိခိခိ.. တောဟာလေ..”  “က က.. ဖငလေး  နညးနညး ကပေး..”  “ကုပဖင ကုပ မနိုငဘူးတော့.. ဘယ့နာ လူကို အသက ၂ သူငယမလေး မတနေရော့လား..”   “အိမး ဒါ လညး ဟုတသဟ.. နေဦး.. ဟော.. ဟောဟိုက ခေါငးအုံး လာစမး.. ခါငးအောကမယ သလိုလေး ခေါငးအုံး ခုလိုက.. အေး.. ရပီ..   ရပီ.. ဟုတသားပီ.. မငရပီ မိနးမ.. ငါ ခံစားခဲ့တဲ့ မင့ ဖငလေး.. အဟေးဟေး..”အားပါးတရ ပောရငး ညိုရင့ရင့ ခရေလေးကို  လကထိပနင့ တို့ကာ မေကာ ဆော့ပနပါလေသည။ ပနးခရေတို့ သဘာဝ လနးရာမ မေခကေ၊ ခောကလေသည့တိုင မေးရနံ့ မပ ယသလိုပင ငယစဉက လနးဆနးခဲ့သည့ အကင့ ခရေပင့လေးမာလညး ယနေ့တိုင လနေဆဲ။ ထုံအီအီ ရနံ့လေး တစမိုးဖင့ အဘိုး အိုရငကို အခစတိုးအောင စဲဆောငနေဆဲ။ စိတရိလကရိ ကလိကလောကလုပရငး အတိတကို စားမုံ့ပနကာ ကညနူးမဆုံးနိုင  ဖစနေသည့ အဘိုးသာဒနး တစယောက..  “ကုပ ခမးလာပီတော့ ကိုရငရဲ့.. ဟပ.. ဟပ.. ဟပ ခိုး..” “ဟာ.. အကင.. မိနးမ.. ငါ့  မယားလေး.. မင့ အဖုတက.. ကည့စမး..” “ဘာတုနးတော့ အလန့တကား.. ဟပ.. ခိုးးးး..” “အဲ.. တကယဟ.. မင့ မအိုသေးဘူး  မိနးမ.. ခုနေ ငါ တကလိုးရင အဆငပေနိုငသေးတယဟ.. သညမယ စိုလာတယ.. အဟုတ စိုလာတယ.. ငါ ဆ နေတာ ကောငးလို့ နေမယ..”

“ဘာ ဘာ..” “မင့ အဖုတလေးလေ.. အဲ အဖုတကီးပေါ့ကာ.. ငါ လိုးခဲ့တဲ့ အဖုတကီး.. အခု စိုလာတယလို့..”    “စို မပေါ့ တော့..  နာခေလိုကလို့ သေး ထကသားတဲ့ဟာမင့ကို..”  “ဟမ..” “ဖယစမးပါ.. ဒလဟော ထကကကုနမ အိပရာခငး သေးစိုလို့ အခက..  မိုးက ဆကနေတာ လောလို့ လမးလို့ အဆငပေတာ မဟုတ..” “ဟေ.. အဲ့သဟာ သေးလား.. ဟားဟားဟား..အမး အမး..  ဖညးဖညးထ မိနးမ.. ဟားဟားဟား..” ဘိုးသာဒနး တစယောက ဇနီးဖစသူ၏ အိဖိုင့ဖိုင့ ခနာကိုယကီးကို အသာထူပေးရငး တ ဟားဟား ရယမိရတော့သည။ နာခေလို့ သေးထကတာကို အဖုတ စိုလာတယ ထငပီး တကခရန ကံမိသော မိမိ အဖစပါ တကား။ အဘားကင တစယောက ခတခထားသည့ ထမီကို ကပာကယာ ကောကစပပီး သေးပေါငရန အိမသာပေးရ ရာလေ သည။ အတော လကကမငးတဲ့ ယောကားဟု တိုးတိုးကလေး ရတကာ မကစောငး ရယသားသေးသည။ အိပခနးနင့ အိမသာ  အကူးမာပင နာခေတာ စိပလာပီး မထိမးနိုငသည့ သေးတို့က ပေါငတလောက စီးကလာတော့သည။ အဘားကငခမာ ကိုယ့ အဖစကိုယ တခိခိ ရယရငး ပေါငကားထဲ ထမီလုံးထိုးကာ ကမးပင သေးမစိုအောင ထိနးပီး မတတပအတိုငး ခပသာသာ  ပေါကခရတော့၏။ ပီးမ အိမသာဆီသားကာ ဆေးကော၊ ထမီလဲ၊ အကီလေးပါ ပနကောကစပပီး အိပခနးဆီ ပနဝငလာတော့  ကိုရငသာဒနးက ကုတငပေါတင တစောငးလေး လဲလို့ မိနးနေပီ။

ကုတငစောငးလေး အသာ မေးထိုငလိုကတော့ မကစေ့ မိတလကကပဲ လကမောငးကို ပုတပ၏။ လာအုံးအိပ ဟူသည့ သဘော။ ဘားကငလညး အလိုကသတိပင လငဖစသူ ကိုသာဒနး ရငခငတင ကောအပ၍ ပူးကပကာ ဝငလဲလိုက၏။ ဘိုးသာဒနး လက  တစဘကက ဘားကင အကီအောကမ လိုကာ ရငအုံနစလုံးကား ထိုးနိုကလာသည။ သညလို ပူးကပ ပေ့ဖကပီး သညလို နိုက  မယမနး သိနေသည့ အဘားကငလညး ခိုငးကလေး ဟကာ ဝငလာသည့ လင့ လကကို အသာပန ဖိညပထားပေးလိုက၏။   ခကခငး ဆိုသလိုပင ဖငတုံးထားထားကီးပေါ ခေတစဘက ကားရားတင ခလာပနသည့ အကင့ခစလင။ ငယငယကလို လတံ ခောငးကီး ဖငကားညပ အိပဦးမလားဟု တေးမိသောလညး မမေးဖစ။ ဖငဟောငးလောင အိပရငးက နာခေလင သေးဆို့တတ လာပီ ဖစသည့ မိမိ အသကအရယကို သူလညး သိသားပီပဲလေ ဟုတေးရငး နေးနေးကလေး ပုံးမိတော့သည။

ကမးတောငကိုင ရာသူမလေး ကမ မကင.. ကောကစိုကပဲ အပီးမာ နဲခဲ့တဲ့ ခစပဲက စလို့ ဘဝထဲ ဝငဖစခဲ့တယလေ.. မို့ ကောငးတက သတို့သားနဲ့ အညတရ တောသူဘဝမို့.. ဘယအခကကမား ဝေးစေမလား ဆိုပီး စိုး တထိတထိတနဲ့ ရင့လကကို  ဆုပ ထားမိခဲ့.. သားလေး မေးပီးသည့တိုငလညး ကမ စိုးစိတတေ မပယနိုငခဲ့ပါဘူး.. တောအရပကို ခာ.. မို့မာ လာ ဘဝခရီး ဆကတော့.. ရင့ ပတဝနးကင ရင့အသိုငးဝိုငးကား တောသူမ အရိုငးမို့ ထားရစလေးမလား တေးရပနတယ ကိုရငရယ..  တညကညတဲ့ လငသား.. တာဝနကေတဲ့ လငသား.. သစာတရား ကီးမားစာနဲ့ ညာတာတတတဲ့ လငသားပေမို့ ခုတော့ ကမ   ရတကအေးရပါပီ.. ရငနဲ့ ကုပ ဝေးရစရာ အကောငး မရိတော့ဘူး ထငပါရဲ့.. ရငနဲ့ကုပကား ကဲအောင ခဲနိုငမယ့ အရာ ဆိုလို့ လညး မရိတော့ဘူး ထငပါရဲ့..

ကုပတို့ နစယောက ခဲခာလောကစရာ အကောငးဆိုလို့ မရိနိုငတော့ဘူး ထငပါရဲ့..

ကုပတို့ နစယောက ခဲခာလောကစရာ အကောငးဆိုလို့..

ကုပတို့ နစယောက ခဲခာလောကစရာ..

ကုပတို့ နစယောက..

Zawgyi

အၾကငိုx{1037}လယ္ ေကာကိုကုန္းက (စ/ဆုံး)

Crd ေငလမင္း (မကၽန္းညိဳ) အၾကငိုx{1037}လယ္ ေကာကိုကုန္းက.. (အစ)  “မိုးကလည္းေနာ္.. x{101B}ာမာဖင့္ x{101B}ာတာ မဟုတူး..  အလုပက္x{101B}ုံ စကယ္ စကယဲx{1037} တကတည္း..”   “ဘာေတ မညန္ေနတုန္း အဘားx{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037}..” “အဝတ္ေတ မေခာကိုx{1037} ေတာ္  ေရ.. ဒီ မိုးx{1014}x{103D}ယ္ေၾကာင့္.. ဟမ္း..”  “ဟ.. မိုးကို အဲ့သလို မေပာရဘူးေလ.. မင့္x{1014}x{103D}ယ္.. လယဲကိုင္းထဲ x{1039}x{101C}ကီးခဲ့တာ မဟုတဲ့ တိုင္းပဲ..” “ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ေတာ္.. ခုလို ရာသီမားေတာ့ x{101B}ာက အိမဲx{1037} ၿခံဝိုင္းပဲ သတိရမိပါတယ္.. ၿမိဳx{1037}x{1039}x{101C}ကီးပx{1039}x{101C}ကီးမယ္ တိုကန္း ကဥ္း  ေလးနဲx{1037} ေနၿပီး မိုးလည္း မိုးမိုx{1037}.. ေx{1014}x{103D}လည္း ေx{1014}x{103D}မိုx{1037}.. အဝတေလး လန္းဖိုx{1037}ေတာင ဒုကx{1039}x{1001}ကမား.. အေနၾကပ္ အေသၾကပ္.. ဟင္းးး”  “င ယ္.. ဒီမိန္းမ ဓာတားေဟာင္းx{1039}x{101C}ကီး အပ္ေၾကာင္း ထပ္ေန.. တန္ေတာ့ မင့္ ၾကည့တာ ၿမိဳx{1037}မယ္ အေနၾကာေတာ့ x{101B}ာနဲx{1037}လယ္ေတာကို  လမ္းေနထငဲx{1037}..”  “လမ္းသေပါ့ေတာ္.. လမ္းသေပါ့..”  “ေမးစမ္းပါရေစ.. မင့္ လမ္းတဲ့ထဲ ေကာကိုကုန္းက အေၾကာင္းေလး ေရာ.. မပါ လား..”

“ဟမ္..”  “အေဟးေဟး.. ဘာတဲ့ အၾကငိုx{1037}လယ္ ေကာကိုကုန္းက.. ေမာ့ ေရးငယ့္ ေx{101B}x{103E}ဖူးစာ.. အိုးဟိုးဟိုး..  ခီး..”  “ေတာ္x{1039}x{101C}ကီးေနာ္.. ေတာ္x{1039}x{101C}ကီး.. လူကဖင့္ အိုx{1039}x{101C}ကီးအိုမ.. x{101B} ခက ကမ္းကိုကုန္ ေရာ.. ဟင့္..”  အဘားေဒၚမၾကင္ တစ္ေယာက္ လင္ေတာ္ေမာင္ အဘိုးဦးသာဒန္းကို မက္ေစာင္းကေလး ထိုးကာ ဖငုံးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ တုံ ကနဲ ပစိုကင္း အိမဲ ဝင္ သားပါေတာ့သည္။ လကဲမ အဝတားကို အိမင္း အဝတငင္ ထပာ စီကာ လန္းလိုကည္။ ဇရာ၏ အေရးအေၾကာင္း တိုx{1037} ထပပဳေနသည့္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းတစုံကေတာ့ မၿပဳံးတုနx{1037}ုနx{1037}္ ၿပဳံx{1037}တုနx{1037}ုနx{1037}္ ဟနင့္။ သညိုးေစပုံx{1014}x{103D}င့္ အဝတ္ေတ အိမ္ေရx{1037} ထုတန္း  ဖိုx{1037} လမ္း မမင္။ သားx{1014}x{103D}င့္ ေခၽးမကလည္း အလုပ တစက္။ ေမးငယ မူလတန္း ေကာင္းသား။ တရားသူx{1039}x{101C}ကီး အလုပ  ပငငူၿပီးသည့ိုင္ ရပက္ အေရးကိစx{1039}x{1005}မားx{1014}x{103D}င့္ မအားလပည့္ ခငန္း ဦးသာဒန္း။ အားလုံးက ေနx{1037}စဥ္ အပငက္ ေနရ သူမားမိုx{1037} မိုးတင္းဆို အဝတ္ေတ အခိနီေခာက္ေရး မိုးကင္း ေစာင့င္း လန္းရတာ အလုပစု။ ဘားၾကင္ တစ္ေယာက္ ပါးစပ္ က ၿပဳံးရင္း လက အဝတန္းကာ မကုံးထဲ မင္ေနသည ဘိုးသာဒန္း အစေဖာိုကည့္ ေကာကိုကဲ။

() “မိုးေလး တေအးေအးနဲx{1037} ဟနေတာ့ က ပေဟ့.. ေကာကိုကမေတ ဖင္ အကုန္း.. ေရစိုတုန္း ဟိုဒင္းေလးေတက အ ေမာင္းလိုက္.. အေဟးေဟး..”   “မင့္ မလည္း ဒါပဲ..”  “အဟုတ္ ေပာတာဟ သာဒန္းx{1039}x{101C}ကီးရ.. မင့ို ၿမိဳx{1037}ေကာင္းသား ဒါေတ မသိပါ ဘူးကာ.. တခိဳx{1037}မား မိုးသည္းသည္း ေနx{1037}ဆို ထမီေရစို ပါးပါးမယ္ အဖုတ္ေမး ထူလဗစ္ေလးေတပါ မငသာ ေမာင္..”  “ဟ.. ေနာက္ က ၾကည့ာ အဖုတ္ေမးထိ မငသလား.. ဒါေတာ့ မားတယာ မင့္..”   “ေရာ္.. မင့္ မမင္ ကေနx{1037} ေစာင့္ၾကည့ ငါ့ေကာင..”   သူငယင္း လေဘာ္ စကားေၾကာင့္ သာဒန္း တစ္ေယာက္ တံေတးတစက္ ဂလု ကနဲ ၿမိဳခလိုကသည္။ ေကာကိုကမ ဖင္ ကုန္းတာ အဖုတ္ေမးပါ မငသတဲ့လား.. မဖစ္x{1014}x{103D}ိုငိုကာ။ ၿပီးေတာ့ သူတိုx{1037}တေတက ထိုးဝါးx{1014}x{103D}င့္။ မိမိ ငယဥ အမ( အေမ) တိုx{1037}  ေကာကိုကာ တခါမငူးသည္။ လကဲမ ပိဳးပငို ထိုးဝါးတင္ အရင္ တပ္ၿပီးမ လယ္ေမထဲ စကနဲ x{1014}x{103D}စၿပီး စိုကင္း  ဖစ္၏။ အဖုတ္ေပၚေအာင္ ကုန္းဖိုx{1037} မဆိုထားx{1014}x{103D}င့္ ခါးမပင္ ခိဳးရသည္ မဟုတ္။ ယခုေတာ့ ၾကားရသည ဘယ့္x{1014}x{103D}ယ္ ဘယ့္x{1014}x{103D}ယ္..

“ထိုးဝါးနဲx{1037} စူးထိုး စိုကာ မဟုတား ေဘာ္x{1039}x{101C}ကီးရာ.. ငါ ၿမိဳx{1037}မယ္ ေကာင္းအိပ္ေကာင္းစား သားေနရေပမဲ့ မင့္ ေပာသေလာက္ လည္း x{101B}ာဓေလ့နဲx{1037} မေဝးပါဘူး ဟ..”  “ၿပိဳငဲ ေမာင္.. ၿပိဳငဲ.. ထိုးဝါးတပိုx{1037} ပိဳးပင္ ကၽတမယ့္ အခိန္ ဘယူမ မဖဳန္းဘူး..  အကုန္ လကဲx{1037} စိုကာ..”  “ေအာ.. ဂလိုလား.. ေကာင္းေပါ့ကာ.. ဟီဟိ..”  “ေဟာ ဟိုမယ္ လာေနေပါ့.. မင့္ ခစ္x{1014}x{103D}မ အၾကင္..”    လ ေဘာ္ x{1039}x{100B}x{103E}နာ လမ္းၾကည့္ေတာ့ သနပါး အေဖးသား၊ အသင္းဝတုံ တူညီေလးမားx{1014}x{103D}င့္ ခါးေမာက္ေလးေတ ကိုယီ ေဆာင္းလက္  x{1039}x{101E}ကx{101B}x{101B} ေလာကာသည့္ မိန္းမငယ္ေလးမား။ ေရx{1037}ဆုံးမ အလဆုံး (မိမိ ေရx{1037}မိုx{1037} ဟနူအပိုဆုံး)က ခစသူ ကမ္းေတာငိုင္ မ ၾကင္။ မၾကင္x{1014}x{103D}င့္ သူ ခစူဖစ္ၾကတာ x{1014}x{103D}စစတင့္ လည္ေလၿပီ။ သိုx{1037}ေသာ္ ေကာလိပ္ေကာင္းသား သာဒန္း အဖိုx{1037} ခစူေလး x{1014}x{103D}င့္ ထိေတx{1037}ရခိန္ နည္းပါးလန္းလ၏။ ေကာင္းပိတိန္ေလး တိုကိုငိုင္း x{101B}ာသိုx{1037} အေပးပနာ။ တစ္ေခါကက္ တစ္ေခါက္  တိုးသထကိုး ၿဖိဳးသထက္ ၿဖိဳးေနသည့္ ခစသူ ညိဳစိမ့္ေခာ အလကို နမ္းမဝ ခစဝ။ ဟိုဟိုဒီဒီ ကိစx{1039}x{1005}လည္း လကည့ စမ္း ခင္။ သညိုမိုx{1037}ဖင့္ x{1039}x{101C}ကဳံရာ မိန္းမနဲx{1037}ေတာ့လည္း မအိပိုပန္။ ခစူ အရင္းေခါက္ေခါက္ ကလည္း x{101B}ိုးစင္းလေသာ အx{101B}ိုင္းကေလး မိုx{1037} မညိုx{1037} x{1039}x{101C}ကံဖနမည္ မသိရက္ မx{1039}x{101C}ကံရက္။ သညိုx{1014}x{103D}င့ဲ သာဒန္းနဲx{1037} မယ္ၾကငိုx{1037} ခစရီးက ပါးေလးကိုင္၊ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းခင္းစုပ္၊ x{1014}x{103D}ိုx{1037} ကေလး ဖငေလး မထိတထိ ပတ္x{101B}ုံထက္ မပိုေသး။

“ကဳပိုx{1037} အသင္းကို အားေပးေနာ္ ကိုရင္..” “အမ္း.. အမ္း ဘာ.. ဒါနဲx{1037} အၾကငယ္.. ထမီကလည္း ပါးလိုကာ..”   “အသင္းဝတုံ ေလ ကိုရငယ္.. ကဳပာသာ ဝတငိုx{1037} ဝတာမ မဟုတပဲ..”  “မိုးကလည္း x{101B}ာ.. မိုးကာလည္း ၿခဳံမထား.. ထမီပါးပါး ကုန္း ကုန္း ကကနဲx{1037}.. ကာ.. ထိုးဝါးေလးနဲx{1037}မား စိုကါေရာ့လား..”  “အိုေတာ္.. လကကဲ ထိုးဝါးက မနါ့မလား.. မိုးကာ တကားကားနဲx{1037}   ဟန္ေရးလည္းပ မေနအားဘူး ေတာ္ေရx{1037}.. ၿပိဳငဲပါ ဆိုေနမ.. အx{1014}x{103D}ိုငဘိုx{1037} အဓိက.. သိပလား.. ဟမ့္..”“ေအး.. ေအးပါ ကာ..”    ေခါင္းကေလး တခါခါx{1014}x{103D}င့္ ေပာေပာဆိုဆို ထသားကသည့္ ခစသူ။ ခစူထမီ ဝါလဲ့လဲ့က ယခုကိုပဲ ေရစိုစိုမာ ကပပဳၿပီ  ေသးသယယ္ ခါးေအာကင္ နိမ့ုံ မင့ုံ ဖစ္ေနေသာ တငဆုံ ကားကားx{1014}x{103D}စက ထမီလပ္၍ ဖကိုက္ ပစငရာ.. အို  ဘယ္x{1014}x{103D}ာ.. ဟူးး..။ သာဒန္းးတစ္ေယာက္ ဆငူအေသးx{1014}x{103D}င့္ x{101B}ာသူေလးမား အၾကားတငလန္းသည့န္း၊ မနမ္းရကေသးသည့္  ပန္းကေလးကို ေငးရင္းကနင္း ထက္၌ ငူငူx{1039}x{101C}ကီး ကနဲ့ပါ ေလေတာ့သည္။

“ေပာပါ့ေရာ.. မယ္ၾကငါရင္ အx{1014}x{103D}ိုငါလိုx{1037} အဟင္းဟင္း..” “ဟုတါ့ေအရယ္.. ဟုတါ့.. ခိခိ..”   “ေတာ္x{101B}ုံလည္း ေမx{103B}ာကမ္းပါ  ေကာငေတရယ္.. အမားညီလိုx{1037} x{1014}x{103D}ိုငဲ့ ပဲပါေအရဲx{1037}.. ကဳပစ္ေယာက္ ေကာင္းx{101B}ုံနဲx{1037} ရမလား..” “ခါးေတာင္ ပနဆနx{1037}ဲ စိုကာ  ညည္းပဲေလ မယ္ၾကငယ္.. ေကာကန္းထဲ ထိပုံး ေရာက္ေနတာလည္း ညည္းပဲ.. ေခကုတ္ ကလည္း ၿမဲခက္ေတာ္.. တစမ္း ဆိုမ တစမ္း.. x{101B}x{103E}ံx{1037}ထဲ တစက မယိုငာမား အံ့ပါရဲx{1037}..”   “ေတာငိုင္းက ေကာငေတ ေကာကစိုင္းနဲx{1037} ကပိုးေလး ကနဲ့ တာမား.. ခိခိ..” “ေကာ့ေမ တစ္ေယာက္ ေဆx{1037}ေဆx{1037} ခုန္ေနတာ ၾကည့ေကာင္းဆုံး.. သူx{1037}ခမာ ကိုရငာဒန္းေရာက္ေနလိုx{1037} ဟန္ေရးပ ပါတယ္ ဆိုကာမ.. ဟီဟိ..”   “အိုေအ.. မိန္းမခင္းေပါငင္ စကားေတ မေပာစမ္းပါနဲx{1037}.. သူx{1037}ဘာသာ ဘာေနေန ကဳပ္ ကိုရင  ကဳပ ကဳပါေတာ္..”  “ေကာင မာနက္ေနတယ္ ၾကည့မ္း..”  “တကယ္ေအ တကယ္.. ဘာ ဖစတုန္း..” ခိုးခိုးခစ စ္ ရယံေလးမား တလငင္x{1014}x{103D}င့္ ပထမဆုရငိုx{1037} ၿပဳံးေပာ္ေနၾကသည္။ ဂုဏဳသဘင္ ဆင္ေပးမည့္ လေဘာိုx{1037} ကာလသား  အေဖာစင္း ကလည္း လယ္ေစာင့္ တဲေလး တင္ ထန္းရညိုးx{1014}x{103D}င့္ လယ္x{1039}x{101E}ကကငား အသင့္။ စဲလုလု မိုးဖဲ ေအာကာပင္  ခေမာကိုယီx{1014}x{103D}င့္ ဒိုးပတိုင္းကလည္း မဴးx{1039}x{101E}က ကခုနက္။

“ေမာကိုင္းသူတိုx{1037} လကမ္းပ.. ပထမေဟ့ ပထမ.. “ “မိုးယံတိုင္ေအာင္ စိုကေဟ.. ေမာကိုင္းလုံေမ သာခက္ မနက္..”   “ေကာကန္းအလုံး ၿခိမ့္ၿခိမ့ံ.. ေမာကိုင္းသားတိုx{1037} လကုပံဗာ့..”  “ေမာကိုင္းသူကို ယဥိုx{1037}ရာ.. သိၾကားပငင္ မစမ္းေလ ကား” “ေဟ့စိနလား.. ေဟ့မလား.. ဟေလာ ေမာငတိုx{1037} ဝါးးး..” “အိုx{1037} ဘာတဲ့.. အိုး ဘာတဲ့.. အိုး ဟိုးဟိုး ဘာတဲ့ ဘာတဲ့..”   “ေဟ့စိန လား.. ေဟ့မလား.. ဟေလာ မယတိုx{1037} ဝါးးး..”  ေအာငဲ၏ အx{1014}x{103D}စာရ ဒိုးသံကလည္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္။ ခစူx{1014}x{103D}စ္ဦး၏ ၾကည္x{1014}x{103D}ူးအၿပဳံးတိုx{1037} လည္း လx{103C}ိငx{103C}ိင္။ ပါးထက တစကစက္ သနပ္းခါးပါးကက္x{1014}x{103D}င့္ ေရစိုစို ကိုယလကလည္း ေပx{1037}ပိုက္ ရx{103C}ိကမ္းလိုစိတို ၿမိဳ ခရတာ အx{1014}x{103D}ိုင္x{1014}x{103D}ိုင္..။ “အဝတားလဲၾကဖိုx{1037} ပင္ေလ.. အေအးေတ ပတုနဖင့ယ္..”  “အမေလး ကိုရငာဒန္းရယ္.. ကဳပိုx{1037}  အပတ္ေတက ေရစိမံ.. အဲေလ.. ေကာကိုကမပါေတာ္.. ဒီအေအးေလာကင့္ မx{103C} မေနဘူး..”  “အဲ့ဒီ ခင္ေမ တစ္ေယာကာ ေလ.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ာေတ ေပာေနတာတုန္းလိုx{1037}.. အနားမယ္ လူသူ ေလးပါးနဲx{1037}ဟာကိုမဖင့္..”  “ညည့ာ ရကမယ့ူ အနားရိတာပါ  အၾကငယ္.. ခိခိ..”  “အို.. ေပာေလ ကဲေလပါေရာ့လား.. မိခင္ေမေနာ္.. ဟင့္..”  “ကဲပါေအ.. အမူပိုမေနစမ္းပါနဲx{1037}.. ေအးလည္း ဘာ ပဳတုန္း.. ကိုရငေဘာ္x{1039}x{101C}ကီး ယူလာတဲ့ ထေရ ေသာက္.. အခမ္း ေဖာက္x{101B}ုံေပါ့ ေအရယ္..”

“ေသာကာဖင့ည္း ေသာက္ၾက လုံမတိုx{1037}.. မိုးရိပ္ ရိေနေသးလိုx{1037}သာရယ္.. အခိနတိုင္းဆို ေနက မင့ာၿပီဟ.. ထန္းဖားေကာ္ ဆို ထရည္ အခိဳေပာက္ေတာ့မယ္ေနာ့.. သေဘာေပါက္ သေဘာေပါက္.. ဟင္းဟင္း..”  “သာဒန္းx{1039}x{101C}ကီးကို မူးေအာငိုက္.. ဒင္းက  နကနါဆို ၿမိဳx{1037}ပနၿပီ.. မင့ိုx{1037}ၿမိဳx{1037}x{1039}x{101C}ကီးမယ္ ဒါမိဳး မရိမဟုတား ေမာင္..” “ေရာ့ ေရာ့.. ဒါက အၾကင့ို ဂုဏဳတာ.. ေဟာ သ ဟာက တစင္းလုံးကို ဂုဏဳတာ.. မဴလိုကာ ခ ကာ.. သာဒန္းx{1039}x{101C}ကီး.. ေသာကမ္း..” “ေအး.. ေအးပါ.. အမ့္..”  တစ္ေယာက္   တစလား ဆူညံစာ ေပာ္ၾက စားၾက ေသာက္ၾက။ ေသာကရာ စားစရာ ကုန္ေတာ့ လူေတလည္း အရိန္ ေသၿပီ။ အိမနန္ အ လိဳလိဳ ပင္ၾကၿပီမိုx{1037} သာဒန္းက အၾကင့ို.. “ပနင္ၿပီလား အၾကင္..” “ကိုရင္ေရာ..”  “အၾကင္ ပငန္းေနလားလိုx{1037}ပါ.. အဝတ လည္း အစိုနဲx{1037}.. မဟုတင္ေတာ့ x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္း ေနခင္ေသးတာေပါ့..” “အဝတ ေခာကုပါၿပီ.. x{101B}ိုးx{1039}x{101C}ကီးဘက္ သားမယ္ေလ..   ဒီမာက ေလစိမ္းတိုကယ္..” “အမ္း..”

(၃) လယင္းမားx{1014}x{103D}င့္ မနီးမေဝးတင္ x{101B}ာသားတိုx{1037} အေခၚ x{101B}ိုးx{1039}x{101C}ကီး ဟူေသာ ေရသယ္ေမာင္းx{1039}x{101C}ကီး တစုရိသည္။ ေမာင္းထိပင္  ဆည္ေမာင္းဌာနမ အေဆာက္ဦးေလး တစုလည္း ရိသည္။ လူသူမနီးေသာ ထိုေနရာေလးက x{101B}ာရိသမီးရည္းစားစုံတဲတိုx{1037} ကကား ရာ နယ္ေမေလး တစု။ “သူမားလည္း ေရာက္x{1014}x{103D}င့္ေနဦးမယ္..”  “ေနx{1037}ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ဘယူမ မလာေပါင္ေတာ္..”  လာလည္း  ပနx{103E}တယ္.. ကိုရငဲx{1037} ကဳပ ေတx{1037}ရခဲတယ္.. ဆိုေသာ စကားကိုေတာ့ x{1014}x{103D}x{103C}တ မေပာဖစ္ေတာ့။ ကဲခငိုင္း ကဲပဖိုx{1037}ရာ မိမိမာ  မိန္းမသား ေပမိုx{1037}လားေနာ္။ သညိုx{1014}x{103D}င့ဲ x{101B}ိုးထိပိ အေဆာက္ဦးေလးဆီ ေရာကစဲ့ၾကသည္။ လူေနအေဆာက္ဦး မဟုတ္ ေသာည္း အမိုးအကာx{1014}x{103D}င့္ အုတိုက္ေလး။ ပတင္းx{1014}x{103D}င့္ တံခါးမား ပကီးေနသညလဲ၍ ၾကမ္းပငင္ ထိုငလိုကငင့္  လယ္ေစာင့ဲထက္ေတာ့ လုံလုံၿခဳံၿခဳံရိသည္။ နံေဘးတငည္း ခဳံx{1014}x{103D}ယက္x{101B}ိုင္းတိုx{1037}က လူတစပာ မက မင့္ေနသညိုx{1037} အဝင္ ေပါက္x{1014}x{103D}င့္ ပတင္းပကိုx{1037}ကိုပင္ လူ မမင္x{1014}x{103D}ိုင္။ x{1014}x{103D}စ္ဦးသား အုတိုက္ေလးထဲ ဝငာ ေထာင့္ေလးတစ္ေနရာတင္ ထိုငအၿပီးမ..

“အမေလး.. ကိုရင္.. ကဳပ္.. ကဳပ္ေခေထာကာ.. ေမာ့ ေတာ့္.. ေမာ့ ေမာ့..” “ဟာ.. ဟုတားေရာ.. လာလာ ထမီ မ..”   “အီး ဟီး.. ေမာ့x{1039}x{101C}ကီး.. ေမာ့x{1039}x{101C}ကီး.. ကၽဲေမာ့x{1039}x{101C}ကီး.. အီးဟီး.. ကိုရင္ေရ.. ဟင့င့္..”  “ဖယ္ေပး ေနတယ္ေလ အၾကင္ေလး.. ၿငိမ္ၿငိမ္ေနမ ေပါ့.. ေအာဲ.. မင့္ လုပာနဲx{1037} ေမာ့က အထက္ တကားပလားပဲ.. ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနပါ အၾကငဲx{1037}..”  “ဟင္.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ာလုပ္ ေမာ့က  အထက္ တကတုန္း.. ဟမ္.. တယ္ေနတဲ့ ေမာ့က အထက္ တကယား.. ဟိုဒင္း.. အင္း.. ဟုတာရယ္ေတာ့.. အလိုေလး  ကိုရင္ေရ.. ကဳပ္ ေၾကာကယ္ေတာ့္.. ေဟာ့္ေဟာ့္..”“ရေတာ့မယ္.. ရေတာ့မယ္ ခဏ.. ေအာ္ ကဲ.. ၿငိမ္းၿငိမ္ ေနပါဆိုေနမင့္  အၾကငယ္..” ဒူးေကာက္ေကးထကာ ေသးဝလုလု ေမာ့က ေနရာမေx{101B}x{1037} အမိအရ ကပယား၏။ သာဒန္းတစ္ေယာက္ ေမာ့ ကို ဇတနဲ ဆဲဖဳတ္ၿပီးသည့ိုင္ လကေတာ့ ထမီေအာက ထကလာx{1014}x{103D}ိုင္ေသး။ ေအးစကက္ ေပါငင္းသားေလးေတဆီ  ေမx{103E}ေx{1014}x{103D}ာက္ ပတပင္း လကဲမ အေမာင္ေမာ့ ခမာေတာ့ ညိဳတုတုတ္ လက္ေခာင္းမားၾကားမာ စိစိညကက္ ေကရာေလ ၿပီ။

“ၿငိမ္ၿငိမေနေတာ့ ဖမ္းရခက္ေခေပါ့ အၾကငဲx{1037}.. မန္း.. အထက္ တကားပနလား.. မေတာေရာ္ေတထဲ ေရာကုန ဒုကx{1039}x{1001}   ကာ..” “ဟင္.. အဟုတ္x{1039}x{101C}ကီးလား ကိုရင္.. တကားပနလား.. ဒီ ေမာ့x{1014}x{103D}ယ္ ေခမနပါ့ေရာ.. ကဳပ္ .. ကဳပ္ ေၾကာကယ္  ေတာ့္.. ေပာခါမ ေပါင္ၿခံၾကားမယ္ x{101B}စိစိနဲx{1037}.. ရေအာင္ ဖမ္းေပးပါ ကိုရငဲx{1037}.. အီးဟီး..”  အၾကင့ကား ဆုံးေတာ့ သာဒန္းလက ဟို  အဝ ေရာက္ေနၿပီ။ တမလန္ေရာက္ ေမာ့ခမာေတာ့ မိမိကို အေၾကာင္းပဳ၍ သမီးရည္းစားစုံတဲ အကဲပိုဟနို မမင္x{1014}x{103D}ိုငာေတာ့ ေပ။  “အၾကင္..”“ရင္..”  “အမ္း..”   “အိုးး..”  “ခစယ္ အၾကငယ္..”  “အို.. ကိုရင္ ရယ္..”  သနပါးနံx{1037}သင္းသည့္ ပါးပင္ေလးကို  ဖဖရx{103C}ိကမ္းရင္း ေပာလိုက္၏။ ၾကာငုံေလးလို ဖူးေနသည့္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းစုစုကို ငုံကာ ဖည္းဖည္းခင္း စုပမ္းသည္။ ေမာ့ဖမ္းလက  လက္ေခာင္းမားကေတာ့ မက္x{101B}ိုင္းမား ဖုံးအုပားသည့္ ကမူ မိုx{1037}မိုx{1037}ကို ဖဖခင္း တူးဆလက္။ ရက္ေသးx{1014}x{103D}င့္ ရမၼက္ေသး ေရာဖာေန သည့္ မယ္ၾကင္ေလးလည္း ဟန္ေဆာငန္ေဆာင္ ေမာ့ေၾကာကာတမ္း သူx{1037}အလိုလို တစန္းရပ္ေလၿပီ။

သကာရည္ စိုလူး လက တင္းဝေလးက အထဲတင္ ေမေအာက္ေခာင္း ရိေလသလား မသိ။ ေx{1014}x{103D}းစိမ့ိမ့္ စမ္းေရတိုx{1037} သာဒန္းလကဲ စီးကလာသည္။  ကန္ေနသည့္ လကစကို အကီခါးေအာကေန လိဳသင္းၿပီး ေဘာီခိတားကို တစုခင္း ဖဳတည္။ သိပလယ ေသာည္း ေပာေလာက္ ေအာင္ေတာ့ မခက္။ ရငိုင္ တစက္ လကဲ ပိုငိုင္ ေရာကိနေတာ့.. “ကိုရငယ္.. ကဳပ္.. ကဳပ္ ကို.. အင္း ဟင့္.. ရီးး ကစစ္..” ။ အံကိတံေလးသဲ့သဲ့x{1014}x{103D}င့္ အၾကင့္ စကားအဆုံးတင္ သာဒန္းလကိုx{1037} ပို သကာသည္။ ခၽဲကိ x{1014}x{103D}ုဖတ္ေနသည့္ ဝတx{103E}ာေလးx{1014}x{103D}စပ္ အလယို အသာၿဖဲကာ တဇတတ္ ပတ္ေခ ေပးလိုက္၏။ ေလးငါးခက္ အေမx{103E}x{1037}မာပင္ အ x{101B}ိုင္းစံပယ္ေလး မယ္ၾကငစ္ေယာက္ ထနx{1037}နx{1037}ူးကာ x{1014}x{103D}စကုံးခကနx{1037}္ ဆတနဲ ဆတနဲ တနx{1037}္ၿပီး ၿငိမက္ သားေတာ့၏။  သာဒန္းလကေတာ့ အဖုတ္ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းေလးကို အုပx{103B}စ္ ကိုငားဆဲ။ x{1014}x{103D}စ္ဦးသား တင္းၾကပာ ေပx{1037}ဖကင္း ခစမၼကိုx{1037} တက္ေန ၾကၿပီ။ ေကးဇူးရင္ ေမာ့အေၾကာင္းေတာ့ စကားအရာမပင္ ဦးမလည့စါေတာ့ေခ။

“ကို.. ကိုရင္.. ဟို.. ကဳပ္ ဘာဖစားမန္း မသိဘူး..” “ေကာင္း သားတာေလ..” “အို..”  “အမးး.. အာ မ..”   ေခၽးေစးတိုx{1037} စိုx{1037} ေနသည့္  x{1014}x{103D}ဖူးေလးကို ဖဖ နမ္းလိုကည္။ ဟူးး.. ေအာက ေကာင ထိန္းမရေအာင္ ေထာင္ေနၿပီ.. လိုး လိုကမ္းခငယ္  အၾကငယ္.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ယ္ လုပပါ့.. ။ သာဒန္းတစ္ေယာက္ တကာသည့္ ရမၼက္ေဇာကို ၿမိဳခဖိုx{1037} အခက္ေတx{1037}ေနဆဲမာပင္ မယ္ၾကင္  က..   “ကိုရင္.. ဟို.. ဟိုေလ.. ေတာ့္ ပုဆိုး.. ပုဆိုးေအာက.. ဟိုဒင္း..”  “အမ္း.. အၾကငယ္.. ငါ ေလ.. ဟူး..”  အၾကငစ္ ေယာက္ မကုံးx{101B}ဲေလးမားဖင့္ သာဒန္းကို ေမာ့ၾကည့ာသည္။ ပန္းေသးေရာင္ ဖာေနသည့္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးက သာဒန္း ဆကေပာ ရက္ေသာ စကားမားအား နားလညေယာင္။ “ကဳပ္ ကိုင္ၾကည့ငယ္.. ဟိုေလ.. ကဳပည္း လုပ္ေပးမယ္ေလ ေနာ္..” သည္ သူငယ ရဲလခည့ိုx{1037}မား ထငားေလမလား စိုးမိေသာည္း ငယိပ္ တက္ေနသည့္ ခစဒx{1039}x{1015}ါ စိတားက x{1014}x{103D}x{103C}တဲေအာင္  ပိုx{1037}ေဆာင္ေလၿပီ။ မိမိအားလည္း ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးထားသည့င္ ကိုယ့စူပင္ မဟုတ္ေပတကား။

“တကယ္ ေပာတာလား အၾကင္..” “အင္းေပါ့..”   “အမ့္..”  “အို..”  ဖညလိုကည့္ ပုဆိုးေအာကင္ ဘားကနဲ ထကာသည္ က အေမာက္ေထာငားေသာ ေx{1039}x{101D}မညိဳx{1039}x{101C}ကီး။ အို.. ကိုရငယ္.. ဒါ .. ဒါx{1039}x{101C}ကီးက.. ရင့္ ဟို ဒင္း.. ဟိုဒင္းx{1039}x{101C}ကီးေပါ့ေနာ္.. ။ ေယာက္ားလီး  မမငူးေသးရာေသာ မယ္ၾကငစ္ေယာက္ မိမိ လင္ေလာင္း၏ ပစx{1039}x{1005}ည္း၊ တစည္းအားဖင့္ တစ္ေနx{1037}တင္ မိမိ အဖုတား ဟိုဒင္းပဳ မည့္ အတံx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့္ၿပီး.. “ကဳပ္.. နမ္းခငယ္ ေတာ္..” ဟု လx{103E}တနဲ ေပာလိုကိ ေတာ့သည္။ ေပာမိၿပီးမ မိမိစကားအား  ပနကာ.. ေခါင္းကေလး အသာ ငုံx{1037}.. အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္x{1014}x{103D}င့္ တုတိုင္ ထားကိဳင္းေသာ အတံx{1039}x{101C}ကီးအား မကုံးအၾကည့္ တဖန္  ပန္ေရာက္.. အို ခုမေတာ့ ထူးပါဘူး.. အမ့္.. ဟုဆိုကာ x{101B}x{103E}တနဲ x{1039}x{101D}ပတနဲ ငုံx{1037}နမ္းလိုကါေလေတာ့သည္။

“ဟာ.. အ ၾကင္.. ၾကင္ေလးရယ္.. ကဳပ္ မေအာင့္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး.. လုပငယ္ အၾကငယ္.. ကဳပို တစါေလာက္ ေပးလုပါ  လားဟင္.. ေနာ္..”  စကားအဆုံးတင္ မယ္ၾကငစ္ေယာက္ ပကကေလး လနကား။ သာဒန္းပဲ တန္းလဲလိုကလား..  အၾကင္ ကိုယိုငပဲ လဲခေပးလိုကလား ဆိုတာကေတာ့ သူတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ဦးလည္း မသိလိုကလို မိုးနတင္းလည္း သိလိုကယ္ မ ထငါေခ။ ေသေသခာခာ သိလိုကာေတာ့ စူးကနဲ တစက္x{1014}x{103D}င့္ နာသလိုလို မကလိုလို.. ထိေလ ယားေလ.. ယားေလး ထိုး ထည့္ေလ.. ထိုးထည့္ေလ ထပထည့္ ခံခင္ေလ.. ထပ္ အထည့ံခင္ေလ ထကားမာ စိုးသည့လား ညx{103B}စား မိေလ..  ေနာကုံးတင္ တင္းတင္းရင္းရင္း ဆုပဲလိုက္ေသာ တစက္.. ေကာ့ကာ ေကာ့ကာ ထိုးသင္း လိုက္ေသာ အေတx{1037}.. ဖဥ္းကနဲ ဖဥ္း ကနဲ ေx{1014}x{103D}းသားေသာ အရသာ.. ၿပိဳဆင္းသားေသာ ရမၼကိုးသည္းမား.. တင္းတင္း ဖကားသည့ိုင္ ဆတတ္ တုနီဆဲ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာ x{1014}x{103D}စ္ ခု.. .. .. .. ….

“ကို.. ကိုရင္..” တဒဂx{1039}x{1004} တိတိတင္းကို စတင္ ၿဖိဳခဲလိုကူက မယ္ၾကင္။   “ေမာ သားလား အၾကင္.. နာလားဟင္..”  “ဟင့င္း..”   “အမ္း.. ခစယ္ အၾကငယ္..” ဟု ဆိုကာ အနမ္းေလးမားဖင့္ x{1014}x{103D}စိမ့္ေပးလိုကည္။  “ကဳပ္.. ကဳပို  အထင္ေသးသားၿပီလား ဟင္..” ငိုမဲ့မဲ့ မကန္းေလးက ၿပိဳေတာ့မည့္ မိုးလို.. “အာ.. ဘယလာ အၾကငယ္.. အလို လိုကိုx{1037}မိုx{1037} ပို ေတာင္ ခစားေသးတာ..”   “ကဳပို.. အတည္ေတာ့ ယူမာပါေနာ္..” ရx{103C}ိကံ စကုလု စကားတိုးတိုးေလး..  “အခု လိုကဲ့မ လား ေပာ.. အဘနဲx{1037} အမကိုေပာၿပီး ခကင္း ေတာင္းခိုင္းမယ္..”  “ဟင့င္း.. ကဳပို မထားခဲ့ရင္ၿပီးေရာ.. ကိုရင္ ဖစငဲ့  တရားသူx{1039}x{101C}ကီးမင္း ဖစဲ့ထိသာ x{1039}x{101C}ကိဳးစားပါ.. ၿမိဳx{1037}ပန္ေရာကိုx{1037} ကဳပို ေမ့ မသားရင္ ၿပီးေရာပါ.. ေနာ္..”  “လာ.. ထ.. ဘုရားသား  သစx{1039}x{1005}ာပဳမယ္..”  တဲထလိုက္ေသာ လကားက အားအင္ အပည့္..။ လမ္းလိုက္ေသာ ေခလမ္းမားက x{101B}ိုးx{1039}x{101C}ကီးထိပ ထုံးဖဴေစတီ ေလးတိုင္ ဆိုေသာည္း ယေနx{1037}မစ သံသရာဆုံးတိုင္ ဟူသည့္ နိမိတင္ မဟုတါတကား။

“ငါ ဆုံးဖတ္ၿပီးၿပီ အၾကင္.. မနက အဘနဲx{1037} အမကို ဖင့္ေပာၿပီး နင့ဘဆီ လာေတာင္းေစ့မယ္.. ဘာမ အားမငယဲx{1037}.. ဝမ္းမနည္း နဲx{1037} ေနာ္ အၾကင္ေလး..”  မိုးx{1039}x{101C}ကီးခဳပိုx{1037} သက္x{1039}x{101C}ကီးေခါင္းခခိနင္ လင့ဲ့ၿပီ။ အၾကငိုx{1037} အိမ္ေနာက္ စပါးကီအကယ္ ေမာငိပဲတင္  တစ္ဦးကိုတစ္ဦး တင္းၾကပာ ေပx{1037}ဖကားသည့္ ခစူx{1014}x{103D}စ္ဦး။ လနဲ့ေသာ ေလးလ မိုးဦးတုန္းက x{101B}ိုးx{1039}x{101C}ကီးထိပိ ခစိပ္ၿမဳံ ေလးတင္ ရမၼကိုးစကိုx{1037} အတူေသာကုံးခဲ့ၾကသည္။ အခုေတာ့ အၾကင့္ ကိုယဲတင္ ကိုရငာဒန္းရဲx{1037} ေသးသားကို ပိုကယ္  ထားရေလၿပီ။ အၾကင္ တစ္ေယာကာဖင့္ ဗဟုသုတ x{1014}x{103D}ုံနဲx{1037}လေသာ ေကးေတာသူေလး ပီပီ ခစသူထံ ဘဝ ပုံအပ္ လိုက္ ေသာည္း တားဆီးအပ္ေသာ အရာဟူ၍ မသိခဲ့။ သညိုနဲx{1037} ရကတန္ၾကာလာေတာ့ မနကင္းတိုင္း ေခါင္းက မၾကည္၊  အစားအေသာက္ မငိုင္း ပိဳx{1037}ခငလို အနငလိုလိုx{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}ုေထးအိစင္းေနေသာ ဆံစတိုx{1037}မာလည္း ဆီ အတနန္ လူးပါသည့္ တိုင္ ေခာက္ေသx{1037} ၾကမ္းရလာ၏။ နထငက္ေလးမား ညိဳဟန္x{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}မ္းလလရိလေသာ မိမိ အမူအရာကို သူငယင္းမားပင္ ရိပိစ  ပဳလာသည္။ သည္ေတာ့မ အၾကငည္း မိမိ ဓမၼတာစကန္းကို လကိဳး တကိေခေတာ့.. ေလး လ.. ။ ေကာကိုက္ၿပိဳငဲ မ တိုငီ ဆယက္ေလာက္ ကတည္းက ၿပီးခဲ့သည့္ ဓမၼတာ.. မလာေတာ့သညာ ေလးလပင္ ရိေလၿပီတကား..။ အၾကငစ္  ေယာက္ ဘာလုပိုx{1037} ဘာကိုငမည္ မသိ x{1039}x{101C}ကိမီး အုံးရပါေလေတာ့သည္။ ေနာကုံးေတာ့ ခစသူ ကိုရငတပါး အခား အားကိုး စရာ မမငညိုx{1037} စာတိုေလးေရးကာ ကိုလေဘာ္ ၿမိဳx{1037}အသား လူx{1039}x{101C}ကဳံ ပါးရေလေတာ့သည္။ စာေရာကၿပီး ၂ရကတင္းမာပင္  ပနလာသည့္ ကိုရင အခု မိမိကို ရငင္ေပx{1037}ကာ အုပိုး ထားေလၿပီ။

“ကဳပ္.. ကဳပ္ ဘာလုပမလဲဟင္ ကိုရင္..” “ဘာလုပရာ ရိမလဲ.. ငါ နင့ို ယူမာေပါ့ အၾကငယ္.. မနကင္းေအာငဲေစာင့္..  ေနာ္..”  “ယူ.. ယူ ၿပီး ရင္ ေရာ.. ကိုရင့္ ေကာလိပ္ေကာင္းကိစx{1039}x{1005}က.. အခုေရာ.. ခင့ူပနဲ့တာလား.. ဟင္ ကိုရင္..”   “အဲ့သဟာေတ  ေတးမေနစမ္းပါနဲx{1037} အၾကငယ္.. ေကာင္းက တစ္x{1014}x{103D}စ္ နားလိုကယ္.. ငါ အခု ၿမိဳx{1037}မယ္ အလုပါရာခဲ့တယ္.. ဆရာတစ္ေယာက္  ေထာငားတဲ့ သတင္းစာတိုကယ္ လက္x{1014}x{103D}ိပကာေရး အလုပ္ ရလိမ့ယ္..”  “ေကာလိပ္ ေကာင္းကေရာ လိုx{1037}..”  “အမ္းး.. အဘ နဲx{1037} အမ ဘာေပာလာမယ္ မသိေတာ့ ကိုယ့ေရး ကိုယ္ေဖရင္းဖိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိဳ စီစဥဲ့တာ.. ေကာင္းကတစ္x{1014}x{103D}စ္ ကန္ေသးခိန္ ခုကိစx{1039}x{1005}ဝငာ ေတာ့.. ဘာပဲဖစစါ အၾကငယ္.. ငါ နင့ို မက္x{1014}x{103D}ာ မငယ္ေစ့ခငူး..”  မက္x{1014}x{103D}ာ မငယ္ေစခငူးတဲ့လား ကိုရငယ္.. သဟာ ဖင့္ ကဳပ္.. ကဳပေရာ ရင့ို သိမယ္ေစ့မယ္ ထငကလား.. ဟင့င္း.. ကဳပ္ေၾကာင့္ ရင့ကမ္း.. ရင့ိဘ  ေမာင့က္.. ဘာဆိုဘာမ မပကင္းေစရဘူး.. ။ အၾကင္ အေတးx{1014}x{103D}င့္ ကလက မကညိုx{1037}ကို သုတစိုကည္။ ခစူ ရငင ေခါင္းအသာခာရင္း ေယာက္ားပီသလေသာ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို ေမာ့ၾကည့ည္။ တင္းတင္းေစ့ထားေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္း ထူပည့္ ပည့္၊ ယုံၾကညကပည့္x{1014}x{103D}င့္ အားကိုးထိုကယ္ မကန္းတစုံ။ ကဳပတက္ ပည့ုံၿပီ ကိုရင္.. ခုေန ရငဳပို ထားသား မယိုရင္ေတာင္ ဒါ အိပကဲ ဖစိမ့ယ္..။

“ကဳပ္ မလိုကငူး ကိုရင္..”“ဟမ္..”  “မဟမဲx{1037}.. ကဳပ္.. ကဳပ္ေပာတာ နားေထာင္.. ေနာ္ ကိုရင္ ေနာ္..”  “ေပာၾကည့္.. နားပဲ  ေထာငာေနာ္.. သေဘာတူမယိုx{1037} မဟုတူး.. ၿပီးေတာ့ ဒီကိစx{1039}x{1005} အၾကင္ တစ္ေယာကည္း ဆုံးဖတိုငင့္ မရိဘူး..”  “ဟုတဲ့ ပါ.. ကဳပ္ သေဘာက ကိုရင္ ေကာလိပ္ေကာင္းၿပီးထိ ေစာင့ငာ..”   “ေကာင္းၿပီးဖိုx{1037}က ၃ လေတာင္ ကန္ေသးတယ္ အၾကင္..  အဲအခိနိဆို မင့တက္ အေရးx{1039}x{101C}ကီးေနၿပီေလ.. ဒီၾကားထဲလည္း ဖုံးဖိထားဖိုx{1037}မမလယဲ အၾကငယ္.. လကပ္ၾကၿပီး ကေလး လည္း ေဘးကင္းရနင္း ေမးဖားၿပီးမ ေကာင္းပနက္.. မခကပါဘူး.. စားဖိုx{1037}ေနဖိုx{1037}လည္း မပူနဲx{1037}.. ငါ အကုနီစဥာပါ.. ေနာ္  အၾကင္ေလး..”  “ဟင့င္း.. ဟင့္..”“ငိုစရာလား အၾကငယ္.. ဘာကိုဝမ္းနည္းသားတာလဲ.. ဘာလဲ တင့္ေတာင့င့ယ္ မဂx{1039}x{1004}လာ မေဆာငဲ ခိုးမယ္ ဆိုလိုx{1037}လားဟင္ အၾကင္ေလး..”  “x{1039}x{101C}ကံx{1039}x{101C}ကီးစီရာ ကိုရငယ္.. ကဳပ္ ငိုတာ ဝမ္းနည္းလိုx{1037} မဟုတါဘူး.. ေပာိုx{1037} ပါ..” “အမ္း.. ေရx{1037}ေလာကည္း ေပာ္ေစ့မယ္.. ေနာ္ မိန္းမ..”   “ဟင့င္း.. ကဳပ္ေပာသလိုပဲ ၃ လ ေစာင့္ၾကရေအာငါ ကိုရင္ ရယ္.. ဒီကိစx{1039}x{1005} ေပၚမလာခဲ့လည္း ေနာက္ ၃လဆို ကဳပိုx{1037} မနီးရမာမ မဟုတဲေကာေလ..”  “ခုလည္း ေစာ သားတာပဲ ရိတာေလ   အၾကငယ္..”“မတူဘူး ကိုရင္.. ေဖာင့္ေနတဲ့လမ္းမာ အထစ္ေငါ့တစု ဖစားရင္ အားလုံး လဲကုနာမိဳးလည္း ရိတတယ္..  ကဳပ္.. ကဳပ္ ကိုရင့္ေလာက္ စာမတတ္ေပမင့္ ဖစတဲ့ သေဘာေတကိုေတာ့ သိတယ္ ကိုရငယ္.. ဒီတစါသားေတာ့ ကဳပ္  ေပာတာ နားဝင္ေပးပါ.. ေနာ္..”

“အဲ့ဒီေတာ့..” “မနက ၿမိဳx{1037}ပန္ေလ.. ေနာ္..” “အာကာ.. ဟူးးးး..” “ေတာ့က္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီး အာ့လိုဖစ ကဳပ္ ငိုခလိုကငာေနာ္..  ဟင့္.. ဟင့္..” “ဟင္းးး.. ေအးပါ.. ေအးပါ.. ငိုေတာ့ မငိုနဲx{1037} အၾကငယ္.. ေနထိုငေကာင္းဖစယ္.. စိတူတယ္..”  ခစူကို တင္း  ၾကပာေပx{1037}ထားရင္း ကိုရငာဒန္း အံတင္းတင္း ကိတားမိသည္။ တကယည္း ခုေန မိန္းမခိုးလိုကင္ အဘနဲx{1037}အမ ေကနပ္ မယ္ မေကနပူး မေသခာ။ ေကာင္းရပ္ၿပီး အလုပုပိုx{1037} ဆိုတာလည္း စီစဥဲ့ေပမဲ့ တကယ္ အဆင္ေပ မေပက လုပ္ၾကည့  သိမည္။ မိမိက ဒုကx{1039}x{1001} ခံx{1014}x{103D}ိုင္ေစဦးေတာ့ ကေလးလယားရသည့္ အၾကင္ေလး ဆင္းရဲဒဏို ရငိုင္ x{1014}x{103D}ိုငါ့မလား။ တကယိုx{1037}မား  အၾကင္ေပာသလို ကံၾကမၼာ အလည့္ေပာင္း ဖစားခဲ့ပါလင္ ေကာင္းပနကိုx{1037} အေရးကေရာ။ သိုx{1037}ေသာည္း ဒီအေတးမဖင့္  အၾကင့ို ၃လတိတိ မကယဳထားဖိုx{1037}ဆိုတာ ဘယိုမ မဖစ္x{1014}x{103D}ိုင္။ ဒါဆို အဘနဲx{1037} အမကို ေပာၾကည့င္ေရာ..

“အဘနဲx{1037} အမကိုလည္း ေပာၾကည့ိုx{1037} စိတကူးနဲx{1037}ေနာ္ ကိုရင္..” “ဟင္..” အၾကင္ တစ္ေယာက္ မိမိ ရငဲကစကားကို ဘယ့္x{1014}x{103D}ာမား  ၾကားသားေလေရာ့သလား။  “သူတိုx{1037} လကံ စီစဥ္ေပးရင္ေတာ့ ေကာင္းမနားရဘဲ အဆင္ေပသားx{1014}x{103D}ိုငယ္ေလ အၾကငယ္..  အနည္းဆုံးေတာ့ မိသားဖသားပီပီ ေတာင္းရမ္းေပးၾကရင္ ငါလည္း နင့္ စိတရတာေပါ့ဟာ.. ေနာ္..”   “လကခံခဲ့ရင္ေရာ ကိုရင္ ရယ္.. ကဳပ္ ေၾကာကယ္..”  “ဟင္းးး..” လကံခဲ့ရင္ေတာင္ အၾကင့ို မက္x{1014}x{103D}ာမငယ္ေစဘူးလိုx{1037}ေတာ့ အာမ မခံx{1014}x{103D}ိုငာ အမန္။  သားမာန္ တကန္းေသာ မိမိ မိခငေၾကာင္း မိမိ အသိဆုံး။ ဒါကို အၾကငည္း ေကာင္းေကာင္း သေဘာ ေပါကုံရသည္။ သာ ဒန္းတစ္ေယာက္ သကင္းသာ အx{1039}x{101C}ကိမ္x{1039}x{101C}ကိမ္ ခမိေတာ့၏။ “စိတညစါနဲx{1037} ကိုရငယ္.. ကဳပ္ ေစာင့ယ္.. ေကာင္းၿပီးမယ့္ ၃လ  ကဳပ္ေစာင့ယ္.. ေနာ္ ကိုရင္ေနာ္..”  “…..” တိတိတားေသာ ညေလးက x{1014}x{103D}စ္ဦးသား၏ အသကx{103C}သံ အပင္ ပိုးသံ ပရစံမား သာ ကန္ေတာ့၏။ ေx{1014}x{103D}းေထးေသာ ရငငယ္x{1039}x{101C}ကီးထဲ ေခါင္းတိုးဝငင္း သကင္း ေသးေသးေလး မသိမသာ ခိုးခလိုကိသည္။  မိမိရငဲမ စိုးရိမိတ္x{1014}x{103D}င့္ အေၾကာကရားတိုx{1037}ကို ခစသူ ကိုရင္ မသိေစလို မမင္ေစလိုပါ။ သူ မိမိကို တာဝန္ မယူလိုတာမ  မဟုတဲ။ မိမိ ဗိုကဲမ ကေလးကလည္း လင္ေကာင္ မေပၚတဲ့ ကေလးမ မဟုတဲ။ ၃လတာ အခိန္ေလးအတင္ ခစူ၏ ဘဝ လမ္းေၾကာင္း အလည့ေပာင္း မဖစိုx{1037}အေရး မိမိ သတx{1039}x{1011}ိေကာင္းပလိုကငည္။ ပညာေရး ဆုံးခန္းတိုင္ၿပီ ဆိုလငင့္ မာနာန  x{1039}x{101C}ကီးေသာ ကိုရင့္ မိဘမား အေနနဲx{1037}လည္း မၾကညဴလင္ေတာင္ အၿငိဳငင္ေတာ့ သကာေကာင္း သကာ ေပလိမ့ည္  မဟုတါလား။ ကိုရငာဒန္း တစ္ေယာက္ မိုးလင္းလုဆဲ အခိနပင္ လေဘာိမိုx{1037} သားကာ ခဏ လဲမိသည္။ အေတး ေပါင္းစုံဖင့္ အိပေပာဲ မိုးစငငင္းခဲ့၏။

ေနာက္ေနx{1037}မနက္ မိုးလင္းေတာ့ ကိုရငာဒန္း ၿမိဳx{1037}အပနို အၾကင္ x{1014}x{103D}x{103C}တကဲ့ေသာည္း စကားၾကာၾကာ မေပာဖစ္။ ယုံၾကည္ ခကည့ေသာ မကန္းတိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ ၿပဳံးပရင္း “ကဳပို စိတပါ ကိုရင္.. ကဳပည္း စိတမယ္.. ေနာ္..” ဟုသာ ေပာဖစဲ့သည္။  တေx{101B}x{1037}ေx{101B}x{1037} ထကာသားေသာ ခစူ၊ မငင္းမ ကယားမသာ ကလာသည့္ မကညို သုတင္း.. “မိန္းမသားတိုx{1037} သတx{1039}x{1011}ိေပါ့  ကိုရငယ္.. ခစူရဲx{1037} ေအာငငx{103C}လမ္းကို အဟနx{1037}ား မဖစ္ေစလိုတဲ့ သတx{1039}x{1011}ိေပါ့..” ဟု စိတဲမ ေရx{101B}တိသည္။ အိမပနမ္း ဆီ ေခဦးအလည့္.. ဗိုကဲမ ဖတနဲ လx{103C}ပလို ခံစားလိုက၏။ ၄လ ဆိုေသာ ကိုယန အပိဳဗိုကိုx{1037} အမငားဖင့္ မသိသာ ေသးေသာည္း အထဲမကေလး အသကင္ေနၿပီ မဟုတါလား။ တုနီေနေသာ လကေလးx{1014}x{103D}င့္ ဗိုက္ေလးကို အသာအုပိုင္ ရင္း.. “ကေလးရယ္.. ေဖေဖ ပနာမာပါ.. ေမေမနဲx{1037}ကေလး ေစာင့္ၾကရေအာင္.. သတx{1039}x{1011}ိရိရိနဲx{1037} ေစာင့ေအာင္ေနာ္.. မင့္ေဖေဖ ေရx{1037}ေန x{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေအာင္ x{1039}x{101C}ကိဳးစားပါေစ.. ေမေမတိုx{1037} အေx{1014}x{103D}ာကကေပးဘဲ ေစာင့္ၾကရေအာငါ..” ဟု တီးတိုး ေရx{101B}တိလိုကန္ ေတာ့သည္။

“ပငန္းသားပလား အၾကင္ေလး.. အဝတစားလဲၿပီး တေရးေလာက္ အိပိုက္ေနာ္..”  အၿပဳံးယဲ့ယဲ့ေလးဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့လိုက္ သည္။ သညေနx{1037}က အၾကငိုx{1037} မဂx{1039}x{1004}လာပဲ။ ဗိုက္ (၇)လ x{1014}x{103D}င့္ ကင္းပရေသာ မဂx{1039}x{1004}လာပဲ။ ခစူ ကိုရင့္ ေရx{1037}ေရး မေx{1014}x{103D}ာင့္ေx{1014}x{103D}းေစလို ေသာ စိတင့္ ေကာလိပ္ေကာင္း အၿပီးထိ ေစာင့ဲ့ပါေသာည္း အၾကင္ေလးခမာ မက္x{1014}x{103D}ာေကာင္း မရရာ။ သာဒန္း တစ္ေယာက္  မယ္ၾကင္ ဗိုက္x{1039}x{101C}ကီးသားလိုx{1037} ယူလိုကတာ ဆိုသည့္ စကားမားကလည္း နားx{1014}x{103D}င့္ မဆနx{1037}္။ ေကာလိပ္ေကာင္းx{1039}x{101C}ကီးမ ဘဲx{1037}ဒီဂရီ ရေအာင္  ပိဳးေထာင္ေပးေသာ မိဘကိုမ မေထာက္၊ လင္ေထာင္ ဖမ္းရကည့္ မိန္းမ ဟူေသာ စကားမားကလည္း မိုးလုံး အx{1014}x{103D}ံx{1037}။ မိန္းမသား ရယိုx{1037}မ တစကေလး အိေx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}မရ၊ အေနပကကိုx{1037}သာ လငယူခင္ ဗိုက္x{1039}x{101C}ကီးတာေပါ့ ဟူသည့္ စကားမားကလည္း ေမပင္  တပနx{1037}္။

မိမိအား တစကေလးမ စကားပင္ မေပာေသာား သားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကို အတင္းၾကပ္ မပိတငါေသာ ေယာကx{1039}x{1001}မတိုx{1037}ကို အားနာစာ  ေကးဇူးတငင္း ကိုရင့္ မိဘအိမိုx{1037} အၾကင္ ေရာကဲ့ရပါၿပီ။ ဘုန္းx{1039}x{101C}ကီးငါးပါး အx{101B}ုဏမ္း ကပာ သူx{1039}x{101C}ကီး အပါအဝင္ ရပိရပ အခိx{1037}x{1014}x{103D}င့္ ေရx{1037} ရအိမ္ ေနာက္ ရအိမိတ္၊ ငါးေခာက္ေထာင္းေၾကာ္၊ ေကာကx{103B}င္းဆီထမင္း x{1014}x{103D}င့္ လကကည္ တိုx{1037}ဖင့ာ ဧည့ံ ေသာ အကဥ္းx{101B}ုံး မဂx{1039}x{1004}လာပဲေလးက အၾကင့ို ကမ္းေတာငိုင္ အပိဳေခာအတက္ အညတရ ဆနန္းလ၏။ သိုx{1037}ေသာည္း  အၾကင္ ေပာါသည္။ ခစသူ၏ ရငင္ မဟုတါလား။ ကုတင္ ေခရင္းတင္ ခထားေသာ လကဲအိတဲမ အဝတစုံ ထုတ္ လိုကည္။ ကုတင္ေဘးရိ ကၽန္းဘီဒိုx{1039}x{101C}ကီး ေပၚမ မနပဲတင္ အၾကင့ုံရိပ္ေလး။ လူပိဳx{1037}အိပန္းေဟာင္းမိုx{1037} သနပါး ေကာကဥ္  မနငုံ စသညိုx{1037} မရိ။

သူငယင္း ဖစူ ဆနကိုငင္ သမီး တစ္ဦး မဂx{1039}x{1004}လာ ေဆာငဥ ခန္းဝငစx{1039}x{1005}ည္း ဆိုေသာ အေဆာငေယာငားကို အၾကင္  မငဲ့ဖူးသည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိပ္ ကၽန္းကုတင္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ဘီဒို၊ သနပါး ေကာကဥ္ တင္ေသာ မနငုံ တစုံး။ မနငုံ၏ ဘဲဥပုံ  မနပိုင္းx{1039}x{101C}ကီးေရx{1037}တင္ အၾကငိုx{1037} အပိဳတစိုက္ တန္းထိုးၾကညယင္း ရယ္ေမာခဲ့ၾကဖူးသည္။ ယခုေတာ့ မိမိ ေရx{1037}ရိ ဘီဒို တံခါးx{101B}က ပဒါးပယုလု မနပို ၾကညို ၾကညား ၿခဳံထားသည့္ ပုဝါပိုင္းေလးx{1014}x{103D}င့္ ပတ္ၾကည့ိုက္၏။ အေနာက   ေရာကာသည့္ ကိုရင “အမ္းးး.. ဘီဒိုမန ဝါးေနၿပီရယ္.. အၾကင့ိုx{1037} မနငုံေလး တစုံးေလာက္ အပ္ေပးဦးမပါ..” ဟု  ေပာရင္း အေနာကက ၾကငာစာ သိုင္းဖကိုကည္။ “မလိုပါဘူး ကိုရငယ္.. ကဳပင့္ နကန္ သဘက္ ဆိုရငဲ ကေလး အေမ ဖစ္ၿပီ ဟာကို..” ဟု ပန္ေပာလိုက္၏။ တကယည္း မလိုခငါ။ လငားအေပၚ အားနာခင္း၊ ေယာကx{1039}x{1001}မအား ေၾကာက  ခင္း၊ မိမိေၾကာင့္ ပတန္းကငင္ မက္x{1014}x{103D}ာေအာကရာသည့္ မိဘမားအတက္ ဝမ္းနည္း ရခင္း စသညိုx{1037}ေၾကာင့္ အားငယိတ္ တိုx{1037} ပည့ံေနသည့္ မိမိမကန္းမားကို ၾကညငာ မငေစမည့္ မန္ တစပ္ အၾကင့တက္ မလိုပါေလ..။

သာဒန္း တစ္ေယာက္ ဇနီးအလိမၼာေလးအား ေနာက သိုင္းဖကားရင္း နားထငပ္x{1014}x{103D}င့္ ဆံစေလးမားကို ဖဖ ရx{103C}ိကမ္းေနသည္။  အၾကင္ ဝတားသည့္ မဂx{1039}x{1004}လာဝတုံဟု ေပာရမည့္ ပဒုံမာခည္ အကီကေလးမ ၾကယီးတံမားကို တစုခင္း ဖဳတိုက္၏။  အေပၚအကီ ကၽတားေတာ့ ေခၽးခံ အကီေအာကင္ စူပုံx{1037}ပုံx{1037} ဗိုကေလး။ သားလား သမီးလား မသိရေသးသည့္ လူသား ပိစိ ေလးတစ္ဦး ထိုဗိုကဲတင္ သေx{1014}x{103D}x{1039}x{1016} တည္ေနၿပီ။ ပတန္းကင္ ေပာစကားx{1014}x{103D}င့္ မိခငစူတိုx{1037}၏ မၾကညငx{103C}မားကို ေခါင္းငုံx{1037}ခံရင္း  မိမိမက္x{1014}x{103D}ာ တစမာၻပဳကာ လိုကာရာသည့္ ဇနီးသည္ေလး မၾကင္။ ထိုမိန္းကေလးကို အၾကငာဆုံး ဆကံၿပီး အေကာင္း ဆုံး ေစာင့္ေရာကညု သာဒန္း ဆုံးဖတားသည္။ “ေခၽးခံပါ လဲပါလား အၾကင္.. မက္x{1014}x{103D}ာသစ္ၿပီး သနပါးေလး လူးခငား..  အေမ့ အခန္းမာေတာ့ ေကာကဥ္ ရိတယ္.. သားယူလိုကယ္ေလ..”   “ဟင့င္း.. အဝတဲၿပီး ခဏ လဲမယ္ေလ.. ေညာင္းလိုx{1037}..”   “အမ့္ အမ့္.. ဒါေလးလဲဖိုx{1037}လား..”   “ဟုတ္.. အယ္.. ထမီx{1039}x{101C}ကီး ခထားပါ ကိုရငဲx{1037}.. ကဳပာသာ ယူမာေပါ့.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ယ္..”  “အာ.. လာစမ္းပါ.. လုပ္ေပးခငိုx{1037}ဟာကို..”   “ေအာ္.. ခကခည့္.. ကဳပာသာ လဲမယိုx{1037} ဆို..”  “ခၽတ္ ခၽတ္.. ထမီေရာ.. ေခၽးခံ က ဝတေနနဲx{1037}ေတာ့ေလ.. ဗိုကဲက ကေလး အေနမခကား..”

“ကဳပ မေနတတဲေတာ္.. ေဟာင္းေလာင္းx{1039}x{101C}ကီး ဟာကို.. ဖယ္ ပါ ကိုရငယ္.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ယ့္ေၾကာင့္ အတင္း လိုကၽတ္ေနတုန္း..” “ဟ.. ငါ့ မိန္းမ ငါ ခၽတာ.. ဘာပဳတုန္း.. မန္းစမ္း.. ဒါ ဘာေလး လဲလိုx{1037}.. ဘာ ေပေနတုန္း ဒါ.. ဟမ္ မိန္းမေလး..”   “အို.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ာ.. ဘာေပရမတုန္း.. မဲx{1037} ဟာကို..”  “အီးးး.. မဲx{1037}က အနီေရာငည္း ရိ သလား.. လလိုကဲ့ မဲx{1037}ေလး အၾကငယ္.. ေစာေစာ မမငိတာ နာေလခင္း..”   “ဟင့္.. အပိုငင့္ ရေနမင့္ ဟာကို..”    “အမ္းး..  အမ္းေနာ္.. အၾကင ငါ့ မယားဖစ္ေနမဟာပဲ.. အခိနေx{101B}း လပ္ၾကည့္x{101B}ုံ..”  “ေပးစမ္းပါလိုx{1037} အဲ့ အကx{103E}ကို.. တကတည္း..”   “အမ့္  အမ့္.. ေအာက ေခၽးခံ မဝတဲx{1037}ေတာ့.. အကx{103E}ေလးပဲ ဝတ္ၿပီး လဲရေအာငား..”  “ဟင့္.. ဟာလာဟင္းလင္းx{1039}x{101C}ကီး..”   “လကဲx{1037}  အုပ္ေပးထားမယ္ေလ.. ေဟာသလို..”  “အိုx{1037}..”  သားသည္ အေမေလာင္းမိုx{1037} နကိုထက္ ဆူၿဖိဳးေနသည့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1014}x{103D}စကို ခပဆ ညx{103B}စ္ ရင္း သာဒန္း စိတ္ေတ ထx{1039}x{101E}က ဆူေဝလာသည္။ ကိုယန္x{1014}x{103D}င့္ မိန္းမသားကို သံဝါသပဳလိုx{1037} ဖစါ့မလား။ မေတာဆမား တစုခု   ဖစားလင္ ေကာေကာင္း ၾကားမေကာင္း ဖစခည့္ေလ။ သိုx{1037}ေသာည္း စိတ ထိန္းမရ။ ဝင္းဝါစိုေပေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံ  ေပာင္ေခာေခာေလး ထက ခစရာ မဲx{1037}နီနီေလးက သာဒန္း အာx{101B}ုံကို ဖမ္းစားေနသည္။ မိမိစကားကို နားေထာငာေသာ မယား ေလးက အတင္းခံ အကx{103E} ပနဝတဲ အေပၚအကီေလးသာ ထပတ္ၿပီး ထမီလဲရနင္ေနသည္။ နားထငပင္ ဆံx{1014}x{103D}ုေလးမား  ကပိုကယို၊ လညိုင္ ေကာ့ေကာ့ေလးတင္ သူx{1037}အေမ ဆငိုကနူသည့္ ကေဒါင္းပုံ ဆဲသီးx{1014}x{103D}င့္ ေx{101B}x{103E}x{1039}x{101C}ကိဳးကေလး။

“လက္ေမာင္း အုံးလဲx{1037}..” “ဟုတ္..”   “အမ္းးး.. ဟိုဘကည့္ မိန္းမ.. ေနာက ဖကငိုx{1037}..” လငစူ ရငငဲ ေခါင္းတိုးေဝx{1037}ကာ  အိပကိုပါေသာည္း ေစာဒဂ မတကစ္။ လည့္ ဆိုသည့ိုင္း လည့္ေပးလိုကစည္။ x{1014}x{103D}ူးညံ့ေသာ အနမ္းမား အၾကင့္ ေခါင္းထကီ တဖဲဖဲ ကလာ၏။ ကိုရင့္ လကစက အကx{103E}ေအာကဲ လိဳဝငာသည္။ ဆူၿဖိဳးေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1014}x{103D}စကို တစ္ လည့ီ အုပိုငတပင္း အၾကင့ားx{101B}ကားေလးကို ဖဖနမ္းပနည္။ ထိုx{1037}ေနာက လညိုငိ အရစေလးမားကို လာဖ စ့္ စုပကိုက္၏။ အၾကင့္ ကိုယ္ေလး တနx{1037}္ သားၿပီး “ယားတယိုx{1037} ကိုရငဲx{1037}..” ဟု ေပာလိုကည္။ ေပာခါမပဲ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံကို အုပိုင္ ထားသည့္ လက္ေခာင္းမားက x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတကို ညx{103B}စာ ေခပနည္။ လညိုငို စုပာ စုပာ နမ္းရင္း ပုခုံးသား အိ အိေလးမားကို တဇတတ္ ကိုက္ေနပန္၏။ ရင္ေစ့ အကx{103E}ကေလး၏ ၾကယီးတံကို ဖဳတန္ ပငည္။ ဥx{103F}ဖရား ၾကယီး ေလးမားက ၾကယီးx{1039}x{101C}ကိဳးကင္း ၾကပ္ၾကပဲတင္ အံကေနသည့္ အပင္ ဖဳတ္ေနက မဟုတည့္ ကိုရင့္ အဖိုx{1037} အလယကူမရိ လ။ စိတရည္ေတာ့ၿပီမိုx{1037} ဇတနဲ ေဆာင့ဲ လိုက္ေတာ့သည္။ ဖတနဲ ပဳတားသည့္ ၾကယီးေလးက ဂေလာက္ ဟူေသာ အသံေလးသာ ၾကားလိုကၿပီး ဘယား ကသားၿပီမသိ။ ေနာကစုံး ထပဳတည့္ ကိုရင့ကို ဗာကသီ ဆဲလိုက္ၿပီး..

“ဘယ္x{1014}x{103D}ယ္ လုပာတုန္း ကိုရငဲx{1037}.. သညိုသာ ေဆာင့ဲမဖင့္ အကုန္ ကုနခည့္..” “ဖဳတ မရဘဲကိုးက.. စိတရညရာ..”    “ကဳပာသာ ဖဳတ္ေပးပါ့မယ္ေတာ္.. အေမ့(အဖား) အေမ ဥx{103F}ဖရား အစစ္ ေတာဲx{1037}.. အစစ္..”   “ဟီး.. ေအးပါဟ.. ၾကမ္းပဥ္  ကသားတာပါ.. ပနာေပးမယ္ ၿပီးမ.. မေတx{1037}လည္း ငါ အသစ္ ဆငါ့မယ္ အၾကငယ္..”  “ဟင္းးး..”  မက္ေစာင္းေလး လည့ိုး ရင္း ၾကယီးမားကို တစုံးၿပီးတစုံး ခၽတ္ေပးလိုကည္။ ကိုရင ရငတၿပဲ ဖစားသည့္ အၾကင့္ အကx{103E}ေလးကို  အကုနခၽတဲ ပုခုံးသားမား ေပၚသာx{101B}ုံ လပိုက္၏။ အၾကင့္ လညိုငင္းတင္ ေx{101B}x{103E}ဆဲx{1039}x{101C}ကိဳးေလးက အေရာငကက္။ က ေဒါင္းx{101B}ုပုံ ဆဲသီးေလးက ရင္x{1039}x{101D}မx{103E}ာx{1014}x{103D}စုၾကား အညx{103B}ာတည့ည့္။ ဆဲသီးေလးx{1014}x{103D}င့္ ထိေနသည့္ ရငုံတင္ မဲx{1037}နီနီေလးက ထင္းေနေသး သည္။ ကိုရငစ္ေယာက္ စိတထိန္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့။ အၾကင့္ လညိုင္ အရင္းသားေလးကို ဆဲx{1039}x{101C}ကိဳးပါ ပါေအာင္ ငုံခဲက ဂိကနဲ ကိုက လိုက္ေတာ့သည္။ ထိုx{1037}ေနာက ေသးစုပ္ ဖုတ္ေကာင္x{1039}x{101C}ကီး အလား အားပင္းပင္းx{1014}x{103D}င့္ စုပန္ေလသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံကို နယတ္ေနသည့္  လကလည္း အလဥပတ္။ အၾကငည္း ေခဖားေလးပင္ ဆတတါေအာင္ တနx{1037}နx{1037}္ လူးသားရ၏။ သားမတင္းရိ  အေၾကာအခင္ အားလုံး တဖဥ္းဖဥ္းx{1014}x{103D}င့္ ေသးတိုးလာေတာ့သည္။ ကာမ ရမၼက္ လx{103C}ိကကာသည္ ဆိုတာ ဒါမိဳးပဲ ဖစယု  အၾကင္ ေတးမိလိုကည္။ ဇကေလး ေစာင္းလိမာ ပုတုေကးရင္း ရမၼကိတို အံx{1039}x{101C}ကိတ္ တင္းရသညိုx{1037} ေခါင္းအုံး  ေထာင့န္းကို ဆုပိုငားမိသည့္ လကီးကေလးပင္ ဆတတ္ တုန္ေနၿပီ။ လကနငည္း ေမးညင္းမား ေထာင္၍  ေနသည္။

“ထမီ ေလာ့ အၾကင္..” ေပာလည္းေပာ လုပည္းလုပိုx{1037} အၾကင့ာ ကိုယိုင္ ခၽတေပး လိုကသလို တားခိနည္း မရ လိုက္။ ခစင္၏ လကစက ထမီကၽတို ေပါငညီ အထိ ဆဲခၿပီး စူပုံx{1037}ပုံx{1037} ဗိုကေလးကို ပတပ္ ေခာ့မx{103B}ဴေနေလ ၿပီ။ လငစူ၏ အထိအေတx{1037}မား ေအာကင္ ေဗာင္းဆနာသည့္ ေသးသား ေတာင့မx{103C}ကို အၾကင္ ေတာင့ထားx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့။  ကိုရငေတာ့ သူx{1037}အတံ မာေတာင္ေတာင္x{1039}x{101C}ကီးကို အၾကင့္ တငုံးx{1014}x{103D}စု ၾကားေမာင္းထဲ ညx{103B}ပ္ၿပီး ဖဖ ေညx{103B}ာင့္ေနၿပီ။ ဟိုသင္းထဲ ထိုး ထည့္ေပးရင္ သိပ္ေကာင္းမာပဲဟု ေတာင့မိေသာည္း အၾကင္ မေပာရဲ။ ပဋိသေx{1014}x{103D}x{1039}x{1016} လယားရသည့္ မိန္းမသား တစ္ဦး အေန x{1014}x{103D}င့္ ကာမ၏ အရသာကို ခံစား လိုလာခင္းက အပစ္ေရာ ကင္းပါရဲx{1037}လား။ မိမိထက္ စာတတည့္ ကိုရငေတာ့ သိနားလညည္  ထငါသည္။ “ခစယ္ အၾကငယ္.. x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးၾကားမာ ေဒါင္းဆဲသီးေလး ညပ္ေနတာ.. ၾကည့္ေကာင္း လိုကာ..” ဆဲx{1039}x{101C}ကိဳးရာ ေလး ထင္ေအာင္ လညင္းကို ကိုကိုက္ ကို လာဖင့္ လကိုက္ စုပိုက္ လုပင္း ေပာမိသည္။ “ကစ္ ကစ္.. နာတယိုx{1037}.. သူx{1037} အသား မဟုတိုင္း..” ေဒါင္းဆဲသီးေလးကို အလယည့ည့္ ထားၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1014}x{103D}စုကို ပူးကပ္ ညx{103B}စ္ေတာ့ အၾကင္ေလး ခပိုးတိုး  ညည္းသည္။ တကယည္း x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စက္ၾကားတင္ ေဒါင္းၿမီးရာ ထင္ေနၿပီ။

“ေနာကို ေဒါင္းဘယက္x{1039}x{101C}ကီး လုပ္ေပးဦးမာ.. x{1039}x{101D}ပတ္.. ဂိ.. ဂိ..”   “အာ.. ရီးး.. ဟင့္..”  “ခစယ္ အၾကငယ္.. ငါ.. ငါ တအား  လုပငာပဲ..”   “အို..”  “ၿငိမ္ၿငိမ္ေန.. ခဏပဲ..” “ကဳပ္.. ေၾကာကယ္ ကိုရင္.. အထဲက ကေလးက လx{103C}ပ္.. လx{103C}ပ္ေနတယ္..”   “အင္းပါ.. အထဲထိ မထိုးဘူးေလ ေနာ္.. ဒီလိုေလး.. ဖင္x{1014}x{103D}စုံး ေအာက္ေလး ညx{103B}ပ္.. ညx{103B}ပ္ ထားေပး.. ရီးး..”  “အင့္.. အင္း..”    တငားဖံx{1037}သည့္ ဇနီးသညထားခင္းသည္ ကံေကာင္းမx{103C} တစုမားလား။ ေတာင့င္းေနသည့္ ငယါက ဂူမေအာင္းရေသာည္း   တင္ၾကားေမာင္းတင္ ဇိမလိုx{1037}ေနသည္။ “ေပါင္ေလး ကစ္ေပးထား အၾကင္.. ညx{103B}ပ္ေပးထား ေနာ္.. ရီးးး..” ကိုရင့ကားဆုံးေတာ့  အၾကငည္း ရငငဲတင္ တေစာင္းလဲ အိပ္ေနရာမ ဒူးx{1014}x{103D}စကို လိမိတာ ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္း ကစညက္ ကစ္ေအာင္  ေနေပး လိုကည္။ ေနာကေန တစကင္း ေညx{103B}ာင့္ေနသည့္ လင္ေတာ္ေမာငို ပါရမီ ဖည့င္း မိမိ ကိုယင္းမ ဆာေလာင္  မတိပx{103C}ကိုေတာ့ မိခငိတင့္ x{101B}ိုကေနရ၏။ ကေလး ထိခိုကားလင္ ရငိဳးရခညဲx{1037} မဟုတား။

“အၾကင္.. မိန္းမ.. မိန္းမေလး.. အု.. အီးး.. ငါ.. ထက္ ထက္ေတာ့မယ္.. အု.. အမ့္.. အမ္း..” ေပာၿပီး ေညx{103B}ာင့ကားက သကက္ x{1014}x{103D}င့္ စိပာသည္။ ညx{103B}စယ္ ကိုငုပားသည့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံ x{1014}x{103D}စကီမ အရည္ၾကည္ေလးမားပင္ စိမ့ကာ၏။ “ထက္.. ထက္ၿပီ..  အီးးး.. ရီးးး..” အၾကင့ိုယ္ေလးကို တင္းေနေအာင္ ဖကားၿပီး လညိုငဝိုကို စုပမ္းမိပနည္။   “ခစိုကာ အၾကင္ ရယ္..”  “အားရရဲx{1037}လားဟင္..” “ဘာကိုတုန္း မိန္းမ.. ဟင္.. x{1039}x{101D}ပတ္.. x{101B}x{103E}တ္..”  “အထဲမ မထည့ေတာ့ေလ.. အားရရဲx{1037}လားလိုx{1037}..”    “အမန္ေပာရင္ေတာ့ ဘယားရမတုန္း.. မိန္းမကို စိတိလကိ လုပငာေလ..”   “အင့္..”  “ဒါမဲ့ ရတယ္.. ကေလးေမးၿပီးမ  အတိုးခ လုပယ္.. ေနာ္ မိန္းမ.. ခုက ဒီေလာက္ေလးပဲ ေကာင္းတယ္..”  “အင့္..”  “မင့္ေရာ္.. ခံခငေနဘူးလား မိန္းမ.. ဟင္.. မ န္းးး.. အာ.. တင္းေလး စိုေနတယ္.. လာ လာ.. ေပါင္ ဟ..”  ပူးကပ္ေနသည့္ ကိုယ္x{1014}x{103D}စု ခာလိုက္ၿပီး အိပာေပၚ တံေတာင္ ေထာက္ လက္ အၾကင့ိုယ္ေပၚ တေစာင္း အုပိုးလိုကည္။ ပူးကစားသည့္ ေပါင္ေလး အသာ ဆဲဟလိုက္ေတာ့..  “ဟင့င္း.. မဖစ္ ဘူးေလ.. မဖစူးလိုx{1037} ကိုရငဲx{1037}..”  “အသာေလးပဲ လုပ္ေပးမာ.. ဟပါ မိန္းမရ.. အဲ.. x{1014}x{103D}ိုx{1037}ရည္ေလးေတေတာင္ ထက္ေနေပါ့ အၾကင္.. ဒီ မယ္ ၾကည့မ္း.. x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းမာ အရည္ၾကည္ေလး..”  “အို.. မဟုတx{101B}ုတ္..”  “တကယို မိန္းမရ.. မန္းး.. x{1039}x{101D}ပတ္.. x{1039}x{101D}ပတ္..”  “ရီးးး..”

“အမ့္.. x{1039}x{101D}ပတ္.. ပတ္ေပးမယ္ေနာ္ အၾကင္ေလး.. စိတ္ေလာ့ထားၿပီး ဇိမံလိုက္..” “အင့္.. ရီးး ကစစ္.. အင္းး.. အာ့ နားေလး.. ဟုတယ္..”  “အမ့္.. ေကာင္းလား.. ဒီမယ္.. အစိေလးက မာေတာင္ ေနတာ.. ေဟာသလို ေဟာသလို ဖိေခေပးမယ္..”   “ရီးး.. ကို.. ကိုရင္.. အင့္ အင့္..”  “အဝေလးထဲ နည္းနည္း ေမx{103E}ေပးမယ္ အၾကင္ေလး.. ဒီလို .. ဒီလိုေလး..”   “အီးး.. ကစစ္..”  “ေကာင္းလား မိန္းမေလး ဟင္..”   “အင္း.. ဟုတ္.. အင့္..”   “မနနား.. ဖည္းဖည္းလား.. ဘယို ပတ္ေပးမရလဲ မိန္းမ.. x{1039}x{101D}ပတ္  စ္..”“သိပါဘူးဆို ကိုရငယ္..”  “ေပာပါ မိန္းမရ.. လငို ရကရာလား မင့္x{1014}x{103D}ယ္.. ဒီလို.. ဖည္းဖည္းေလးလား.. ဒီလိုဒီလို  ခပကကား.. ဟမ္..”  “အီးးး.. မန္ မန္.. မနန္ေလး..”   “အမ့္.. အမ့္.. မိန္းမေလး ေကာင္းေနတာ.. ၾကည့မ္း.. ခစိုက္  တာ.. x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္.. ငါ့မယားေလး.. x{101B}x{103E}တ္..”“အာ.. အ.. ၿပီး.. ၿပီးၿပီ.. ရပ္ ရပ္.. ကိုရင္.. ရီးး..”  ေခဖားေလးမား ေကးကုတာ  အေကာဆတတ္ ဆဲရင္း ေထာငားသည့္ ဒူးေလး ေခက သားရာသည္။ x{1014}x{103D}ုံးခိသားပုံရေသာ အၾကင္ေလးကို ေပx{1037}ဖက္ နမ္းရx{103C}ံx{1037}ၿပီး   လကစက ေx{101B}x{103E}ကဳတ္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို အုပိုငားလိုက္၏။ ၾကငဦးတိုx{1037}၏ မဂx{1039}x{1004}လာဦးညက သညေလာက္x{1014}x{103D}င့္  တိတိတ္ ၿငိမကားသည္။ ေရx{1037}တငား ေလာကမည့မ္း၊ ထမ္းရမည့ာဝန္၊ ေစာင့္ေရာက္ ရမည့္ အသိုကၿမဳံေလး မဟုတါလား။

“အလို ငါ့မိန္းမ.. အဝတန္းေနတာ ၿပဳံးၿပဳံးx{1039}x{101C}ကီး.. ဘာေတေတးေနသတုန္း ဟမ္..” “အိုေတာ္.. ဘာေတးရမာ..” “ေတးတယ္ေတာ့  လုပမ္းပါ ကာ.. ဟဲ ဟဲ ဟဲ..” “ဖယမ္းပါေတာ္.. ဒီမယ္ အလုပ္ မၿပီးရတဲ့အထဲ..”   “ထားလိုကမ္းပါ.. လာ သားမယ္..” “ဘယ္ သားမာတုန္း..” “အိပာထဲေလ.. မိုးေအးေအးနဲx{1037} ေကးရေအာင္..” “ကိုယ့ာသာ သားေကးခညမ္းပါေတာ္..”  “လာပါ အၾကင္ ရယ္.. ငါတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္း ပူးပူးကပပ္ မေနရတာ x{1014}x{103D}စားဖင့္ ၾကာေပါ့.. လာပါ.. ဖကိပငိုx{1037}.. ေနာ္..”  အဘားၾကင္၏  အိဖိုင့ိုင့္ ကိုယုံးကို ေနာက သိုင္းဖကင္း ဘိုးသာဒန္း ေပာလိုက္ေသာစကား။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတည္။ အသက္ ၂ စန္း စ အx{101B}ယင္ ဘဝခရီးကို အတူေလာကဲ့ၾကသည္။ ေx{1014}x{103D}မိုးေဆာင္း ပကx{1039}x{1001}ဒိန္ေပါင္းမားစာကို ေကာန္ၿပီး ယခုဆိုလင္ မိမိတိုx{1037}  မဂx{1039}x{1004}လာသက္ x{1014}x{103D}စ္ ၄ ပင္ ေကာဲ့ၿပီ။ သားတစ္ဦးသာ ဖားမင္ၿပီး ေနာကပ္ သားသမီး မထန္းကားေတာ့။ တစ္ဦးတည္းေသာ သား ဖစူကို အေဖထက္ သာလန္ ထူးခၽန္ေစဖိုx{1037} (မိခငစူ ေဒၚမၾကင္ ကိုယိုင္) ေမာငာထူး ဟု အမည္ ေပးဖစည္။    ေမာင္ သာထူးက တကယည္း ပညာခၽနည္။ ဆယန္းကို ဂုဏူးေတ တသီx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေအာင္ၿပီး နည္းပညာ တကx{1039}x{1000}သိုလ္ တကာ  ဝါသနာပါရာ ဗိသုကာ ဘာသာရပင့္ မဟာဘဲx{1037}အထိ တကမ္း x{1014}x{103D}ိုငဲ့သည္။ ယခုဆို ေဆာကုပ္ေရးဝန္x{1039}x{101C}ကီးဌာနတင္   အငငီယာမx{103D}းx{1039}x{101C}ကီး ရာထူးဖင့္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ေနၿပီ။ မိန္းမယူေတာ့လည္း ေခၽးမေလးက ပညာေရးတကx{1039}x{1000}သိုလ္ ေကာင္း ဆင္း အထကန္းပ ဆရာမေလး။ ခုေတာ့ အလယန္းေကာင္းအုပ္ ဆရာမx{1039}x{101C}ကီး ေဒၚနန္းေငေရာင္ေပါ့ေလ။ x{101B}ိုးသားဖဴစင္ၿပီး  လိမၼာေရးခားလည္း ရိသည့္ ရမ္းတိုင္းရင္းသူ ေခၽးမေလးက ေဒၚမၾကင္ေရာ ဦးသာဒန္း အတကါ သမီးအရင္းလို ခစသူပင္။

တစ္ဦးတည္းေသာ အဖိုးတနားကို လကပဲ့ၿပီး ေယာကx{1039}x{1001}မ အရိပခည္ ၾကည့ာ ရငနဲ့ရသည့္ ေဒၚမၾကင္၊ ေခၽးမေလး ကို မိမိကဲ့သိုx{1037} အားငယိတ္ မဝငေအာင္ ေစာင့္ေရာကဲ့သည္။ ေမးေလး တစ္ေယာက္ ရလာေတာ့လည္း ေခၽးမေလး နန္းကို  အလုပပက္ေစခဲ့။ သားအခစ္ ေမးအx{1014}x{103D}စ္ ဆိုသလို သား၊ ေခၽးမ၊ ေမး အားလုံးကို ရငငဲထားကာ ေစာင့္ေရာကင္း ေဘး ေရာကန္းမသိ ေရာကားရရာသူက အဘိုးဦးသာဒန္း။ လင္ေတာ္ေမာင္၏ မက္x{1014}x{103D}ာကို ေသေသခာခာရယိုx{1037}မ မၾကည့စည္ မာ ဘယၾကာခဲ့ေခၿပီ မသိ။ လကဲမ လန္းလက အဝတို ပနၿပီး မိမိအားသိုင္းဖကားသည့္ ကိုရင့ကားကို ငုံx{1037}ၾကည့္ မိသည္။ ညိဳေမာင္းေသာ အသားအေရာင ခပ္ေခာက္ေခာက္ ဖစ္ေနၿပီ။ လူက ပိနန္းသည္ မဟုတ္ေသာည္း လကမိုးတင္ ေတာ့ အေၾကာမားက ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနၿပီ။ လကနကငည္း မဲx{1037}ေခာကေလးမားပင္ မနည္းေတာ့။ မိမိ အပါအဝင္ သား၊  ေခၽးမ၊ ေမး အပင္ x{1014}x{103D}စက္ေသာ မိဘမားကိုပါ လုပ္ေကၽးေစာင့္ေရာကဲ့သည့္ ကိုသာဒန္း။ ခစေသာ ခငန္းလင္ အိမ္ဦးနတ္ သခင္ ေကးဇူးရင္။ လင္ေကာင္း ေယာက္ားမတ္ ဖစ္ေသာ ဤသူx{1037} အေပၚ ထားရိသည့္ မိမိအခစိုx{1037}အား သား၊ ေခၽးမx{1014}x{103D}င့္ ေမး ေနာကိုx{1037} ပိုx{1037}မိသလို ဖစဲ့ရေသာည္း ရငငေတာ့ ေx{1014}x{103D}းဆဲပါလား။

အဘိုးသာဒန္းလည္း အဘားၾကငိုပင္။ အသက္ ၆ ေကာ္ အမယိုထံမ နံx{1037}သာဖဴနံx{1037}ေလးကို ရx{103D}ရင္း ငယယ အေၾကာင္းေတ  ပန္ေတးေနမိသည္။ မိသားစုတာဝန္၊ x{1014}x{103D}ိုငံ့တာဝနားx{1014}x{103D}င့္ x{101B}ုန္းကနဲ့ရေသာ ေနx{1037}ရကိုင္းတင္ မက္x{1014}x{103D}ာ တစကညx{103B}ိဳးဘဲ ပါရမီ ဖည့္ ရာပါေသာ ဇနီးမယား အၾကင္။ ငယယုန္းက သူငယင္း၊ အx{101B}ယ္ေရာက္ေတာ့ သမီးရည္းစား၊ ထိုမ တဖန္ လငယား။ အၾကင္ သညား မိမိအတက္ မိခင္x{1014}x{103D}င့ူေသာ မယား၊ ေကးကၽန္x{1014}x{103D}င့္ မခားေသာ မယား၊ ေသအတူ ရငကာ ရဲေဘာဲဘကန္ေသာ  မယား။ ထိုသိုx{1037}ေသာ မယားမတို မေထးဖက္ ဖစ္ေတာ့သည့္ ရကား မညပင္ ရိခဲ့ၿပီနည္း။ မိမိေသးသားကို ထည့ယဲ့သည့္  ဗိုကေလးက ခုေတာ့ ပူေဖာင္းကားေနၿပီ။ စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ နယတ္ ညx{103B}စိုx{1037}ခဲ့သည့္ မိုx{1037}ေမာက္ေသာ ရငိုငိုx{1037}က ခါးထိလုတိုင္ တဲကေန ၿပီ။ ခမအိပတာ ၾကာၿပီ ဖစည့္ တငိုင္x{1039}x{101C}ကီး ၂ တုံးကေတာ့ အားပါးတရ ရိဆဲ။ တဇိဇိ ကိုကဲ စုပမ္းခဲ့သည့္ လညိုင္ ေကာ့ ေကာ့ေလးက အရစရစ္ေသာ အေရးအေၾကာင္းမားဖင့္ ေပာ့ေပာ့ အိအိေလး ဖစ္ေနၿပီ။ သိုx{1037}ေသာည္း အၾကင့္ ကိုယနံx{1037}သည္  မိမိရငို ေအးၿမဲ ေအးဆဲ။ ဆံပငဴဖဴေလးမားx{1014}x{103D}င့္ နားသယပ္ေလးကို ငုံx{1037}နမ္းရင္း..

“လာကာ.. သားရေအာငါ အခန္းထဲ.. လူလစုန္းေလ မိန္းမ.. ေနာ္..”  “အိုေတာ္.. အင့္ အင့္.. လာ..”  ၂၅ေပ – ၃၅ေပ  ကယန္းေသာ တိုကန္းဖစညိုx{1037} ဝငငင္း ဧည့န္း၊ ဘုရားခန္း၊ ထမင္းစားခန္း၊ မီးဖိုေခာင္ x{1014}x{103D}င့္ ေရခိဳးခန္း အိမာတိုx{1037}အပင္  အိပန္းကယ္ တစန္းx{1014}x{103D}င့္ တစ္ေယာကိပာသာ အခန္းကဥ္း တစန္းသာပါသည္။ သား မိသားစုကို အိပန္းကယ္ ေပးထား ေတာ့ တစ္ေယာက္ အိပန္းငယ အဘားၾကင္ အခန္း ဖစားၿပီး ဘိုးဘိုးx{1039}x{101C}ကီး သာဒန္းကေတာ့ ဘုရားခန္းတင္ ေခါကုတင္ ေလးx{1014}x{103D}င့္။ သိုx{1037}ဖစ္၍ အဘိုးx{1014}x{103D}င့ဘား ဖကအိပသညာ သားဖစူ အိမ္ေထာင ကတည္းကဟုပင္ ဆိုx{1014}x{103D}ိုင္ေပသည္။ ယခုေတာ့   အိမင္ လူရင္းတုန္း အဘိုးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ အဘားx{1039}x{101C}ကီး ငယူပနာ ခိန္းေတx{1037}ၾကမည္။“ေအာကယ္ ခင္းလိုကမလား.. ကုတင္ က ကဥ္းကဥ္းနဲx{1037}..”   “ထပ္ အိပယ္ေလ ငယယလို.. ကဥ္းပါဘူး မိန္းမရ..”  “x{1039}x{101C}ကံx{1039}x{101C}ကံဖနန္ေတာ္.. အဘိုးx{1039}x{101C}ကီးေနာ္ အဘိုးx{1039}x{101C}ကီး..  ဟင့္..”  “ဘာ အဘိုးx{1039}x{101C}ကီးတုန္း.. မင့လည္း.. ေခၚစမ္းပါက ငယယလို.. ကိုရငိုx{1037} ေခၚစမ္းပါ.. အာမ.. x{1039}x{101D}ပတ္..”  “အို.. ကိုရင္..  ခိခိ.. ဘယ္x{1014}x{103D}ယ္ ဖစ္ေနတာ.. ယားတယ္ေတာ့္.. ခကါ့..” “အမ့္ မမ့္.. မမ့္.. နမ္း.. နမ္းပါဦး မိန္းမရဲx{1037}..”  “အိုေတာ္.. ခိခိ.. x{1039}x{101D}ပတ္.. ခိခိ..  x{101B}x{103E}တ္.. မ..”   x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းx{1039}x{101C}ကီး ေထာ္ေပးၿပီး အနမ္းခိုင္းေနသည့္ ဘိုးသာဒန္းကို ဘားၾကင္ ပနမ္းလိုကည္။ အဘားအို၏ အိပန္း ေလးထဲ ရယံလငင္x{1014}x{103D}င့္ အနမ္းေလးမား ပလူပံသား၏။ ခံစားခက အုပိန္းသူမား မရိခိန္ ရည္းစားအား အိပန္းထဲ ေခၚ သင္းလာသည့္ အပိဳေပါကေလးလို။ ၃ေပခဲသာ ကယည့္ ကုတင္ေလး အစန္းတင္ x{1014}x{103D}စ္ဦးသား ထိုငိုက္ၾက၏။

အဘိုးသာဒန္း လကိုx{1037}က ဘားၾကင္ အကီၾကယီးမားဆီ ေရာက္ေနၿပီ။ ေခတ္ စနစိုx{1037} ဆယုေပါင္း မားစာ ေပာင္းခဲ့ၿပီ ဖစ္ ေသာည္း အဘားၾကငေတာ့ x{1039}x{101C}ကိဳးကင္းတပ္ ဥx{103F}ဖရား ၾကယီးေလးမား ကိုပင္ မတ္x{1014}x{103D}ိုး x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳကာ ဝတင္ၿမဲ။ တစုံး ခင္း ပဳတားသည့္ ၾကယီးကင္းေလးမားကို ငုံx{1037}ၾကည့င္း အဘားၾကင္ ရက္ေသးေတ စိုလာသည္။ ဟင္းလင္းပင့ားသည့္ အ ကီေအာကင္ ေခၽးခံ တစတ္x{1014}x{103D}မ္းေလးဖင့္ လုံၿခဳံစာ ဖုံးအုပားသည့္ ရငားစိုင္ ၂ ခု။ သားဖစူကို ၃ x{1014}x{103D}စထိ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ခိဳ တိုက္ ေx{1039}x{101E}ကးခဲ့သည့္ သားမတ္ တစုံ၊ ေမးကေလးက ယေနx{1037}တိုင္ ကလိကေလာက္ ကိုင္ေဆာ့တတည့္ သားမတ္ တစုံ၊ ဘိုးသာဒန္း  စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ ညx{103B}စဲ့ စိုx{1037}ခဲ့သည့္ သားမတစုံ။ “ခၽတ္.. ခၽတ္.. ဒီေခၽးခံ ၾကည့ဆိုးလန္းတယ္..”   “အာ.. ၿပဲ ကုန္ေတာ့မာပဲ ကိုရင္ ရယ္.. ခၽတါ့မယ္.. ဘယို ဖစ္ေနတာ.. ဟင့္..”

“မမင မကိုငတာ ၾကာေပါ့.. မန္း.. ငါ စိုx{1037}ခဲ့တဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးေတ.. ရီးး.. မဲx{1037}နီေလးက ခု ထိ ရိတုန္းဟ.. ဒီမယ္ ၾကည့မ္း မိန္းမ..” “ခိခိ..”   “ထ ထ .. ထမီပါ ခၽတ္..” “အို ေတာ္..”  “အိုစမ္းပါေစ.. ငါ့မိန္းမ ငါ ၾကည့မ္းပါရ ေစ.. ခၽတါ အၾကငဲx{1037}..”   “ခိခိ.. မရကူးလား ကိုရငယ္.. မx{1039}x{101C}ကီးမငယ္ အိုx{1039}x{101C}ကီးအိုမနဲx{1037}..”  “ဘယူx{1037} ရကမာ..” “အိမ္ေစာင့တ္ ကိုေပါ့ ေတာ့္..”   “အာ.. လဖတ္..” “ဟုတယ္ေလ.. မနကိုးလင္းေတာ့ဖင့္ ဘုရားေတ ရိခိုးေနတာမ ေအာ္x{1039}x{101C}ကီးဟစယ္..”   “ဘာ ဆိုငုန္းဟ.. ခၽတါ မနန္..”  “အင့္ေတာ္.. ကဲ.. ဟင့္..”  ေပာေပာဆိုဆို ထမီေလး အသာ ခၽတေတာ့ စူပုံx{1037}ပုံx{1037} ဗိုက္x{1014}x{103D}င့္ ဖင္ တုံးအယတုံx{1039}x{101C}ကီးက ဘားကနဲ ေပၚလိုx{1037}လာသည္။ အမယို၏ သကမ္း ၆ ေကာ္ ရတနာေx{101B}x{103E}ကဳတကင္ ေငေရာင္   ေရာယက္ေနသည့္ အေမးတိုx{1037}က ကိဳးတိုx{1037}ကဲတဲ။ “လဲေခစမ္း မိန္းမ..” ဟု ေပာလိုက္ေတာ့ အဘားမယ္ၾကင္ ေစာဒက မတကစ္။  ကုတင္ေပၚ အသာလဲခလိုကည္။ ဘိုးသာဒန္းက ေဘးမေန၍ တေစာင္း လဲအိပိုကည္။ တင္းတိပ္ မဲx{1037}ေခာကေလးမားဖင့္  ပည့္ေနၿပီ ဖစည့္ ပါးပငို ငုံx{1037}နမ္းလိုက္၏။ အညိဳေရာငယ္ေနၿပီ ဖစည့္ မကံတိုx{1037}တင္ အရငို ရမၼက္ေသး မလx{103E}မ္းေတာ့  ေသာည္း ၾကည္x{1014}x{103D}ူးရိပေတာ့ သန္းေနဆဲ။

ေမးx{1014}x{103D}စပ္ ဖစ္ေနသည့္ ပါးေဖာင္းေဖာင္း ေအာက လညိုငည္ ငယဥလို တင္းရင္း မေနေတာ့။ အသားပို အသီးေလး မားပင ေနသည့္ လညိုငို x{1039}x{101D}ပတနဲ စုပိုက္ေတာ့ အဘားၾကင္ တနx{1037}ားၿပီး “ကိုရင္ေနာ္..” ဟု တိုးတိုးေလး ေရx{101B}တည္။  ေဘးx{1014}x{103D}စကီ ဘတပ္ တဲကေနသည့္ ရငိုင္ ၂ ခုကို ဖဖx{101B}x{101B} ပတ္ေပးလိုက္၏။ လနဲ့သည့္ x{1014}x{103D}စားက သညငိုင္ ၂ ခုၾကား သိုx{1037} အတံx{1039}x{101C}ကီး ညx{103B}ပည့္ၿပီး အရသာ ခံခဲ့ဖူးသည္။ “ခိဳင္း ေမx{103B}ာကမ္း မိန္းမ..” ေပာလည္းေပာ ဆဲလည္း ေမx{103B}ာကိုက္၏။     လက္ x{1014}x{103D}စကို အေပၚသိုx{1037} ဆနx{1037}နx{1037}္ေမx{103B}ာကာ ပူးကိုင္ၿပီး ေအာက တလစပ္ ေညx{103B}ာင့ည့္ ဆကံပုံကို မယ္ၾကင္ အလန္x{1014}x{103D}စက္ တာ ကိုရင္ အသိဆုံး။ ထိုစဥ ေဖာင့င္း တင္းရင္းခဲ့သည့္ လက္ေမာင္းအိုး လလေလးမားက ယခုေတာ့ လကင္းကကာ ေပာ့ တဲတဲ ရိေခၿပီ။ အေမးအမင္ ကင္းစငည့္ ခိဳင္းလလေလးကို လာx{1014}x{103D}င့္ တပပပ္ လကိုင္း တနx{1037}ိမူးကာ ယားတတာ သည့္ ပုံရိပ္ေလးကို ပနမ္းရင္း နံx{1037}သာဖဴ သနပ္းခါးေလးမားဖင့္ ေခးေၾကာင္းေလး ထင္ေနသည့္ အမယို၏ ခိဳင္းေလးကို  x{1039}x{101D}ပတနဲ စုပိုက္၏။

“အိုးး.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ာ.. ကိုရင္.. ရငာေလ..”   “ဟဟ.. ယားတုန္းလား ငါ့မိန္းမ.. ဟမ္.. x{1039}x{101D}ပတ္.. x{1039}x{101D}ပတ္..”  “အိုx{1037}.. အာ.. ေတာ္ၿပီလိုx{1037}.. အ ဘိုးx{1039}x{101C}ကီးေနာ္..”   စုပင္း လကင္း ခိဳင္းေအာကကို ဆကင္းၿပီး ဘတပေနသည့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}တစကို ငုံခဲလိုကည္။ အ ဘိုးအို၏ x{1014}x{103D}ာေခါင္းရညည္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေမx{103E}x{1037}ကာပင့ာ နမ္းလိုက္ တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတ္ စိုx{1037}လိုက္x{1014}x{103D}င့္ စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ ေဆာ့ကစားပနည္။ အဘား ၾကငည္း မတားမိေတာ့။ ကိုယုံး ဖိုင့ိုင့္x{1039}x{101C}ကီးကို အိပဲ့အိပဲ့ လူးလနx{1037}င္း လင္ေတာ္ေမာင္ ပဳသမ x{1014}x{103D}ုရပန္ေလသည္။ လင္ေရာ  သားေရာ ေခၽးမ အပင္ ေမးေလးအတကါ အစာအာဟာရတိုx{1037} ခကဳတီမံရာသည့္ အဘားၾကင္။ နန္းက လဲၿပီး ကန္ သုံး ေယာကုံးက အစားေx{101B}း ေခးထူၾကသူမားမိုx{1037} ပိုလံသမ x{1014}x{103D}ေမာစာမား စားရင္း x{101B}x{103E}ဲကလာသည့္ ဗိုက္ေခါက္x{1039}x{101C}ကီးက ခစဖယ္ အိဖိုင့္ ေန၏။ ငယယ တင္းတင္းကစစိခဲ့သည့္ ခကင္းကေလးမာလည္း အေရးအေၾကာင္း ပတည္x{1014}x{103D}င့္ ေမကင္းေဟာင္း  တစုလို အလကင္းေနၿပီ။ အခစ္ မပယ္x{1014}x{103D}ိုင္ေသးသည့္ အဘိုးအိုကေတာ့ ေမကင္းေဟာင္းကေလးကိုပဲ လာဖားx{1014}x{103D}င့္ ထိုးေမx{103E}ကာ  ေဆာ့ပန္၏။

အဆီပငိုx{1037} တဲလဲကေနသည့္ ေပါငုံး အိအိ x{1014}x{103D}စကို ပတိပန္ေတာ့ ငယယ အလုပငန္းခိန္၊ မိန္းမ ေပါင္ၾကား လ ေခာင္းညx{103B}ပားၿပီး ဇိမံခဲ့ဖူးတာေလး သတိရမိပနည္။ မိန္းမလည္း လိုခင္ေနရာမလားဟု ေတးမိေသာည္း လိုးမေပးx{1014}x{103D}ိုင္ သည့္ ညမား မနည္းမေနာ ရိခဲ့ဖူးသည္ မဟုတါလား။ မိခင္x{1014}x{103D}င့္ တူေသာ မယားကေတာ့ ဘယုန္းကမ အၿပဳံးမပကဲ့ပါေပ။  ေပါင္x{1014}x{103D}စုံးၾကားက ကုန္းကမူ မိုx{1037}မိုx{1037}၊ ယခင္ နက္ေမာင္x{101B}x{103E}န္းစိုေသာ ေတာအုပေလးက ေငမင္ေရာင္ ပငိုတိုx{1037}ဖင့္ ေခာကပပ္  ဖစိုx{1037}ေနၿပီ။  “ဒူးေထာင္.. ေပါငို ကားလိုက္ မိန္းမ..”  “ဗုေဒx{1039}x{1016}ါ.. မဟုတx{101B}ုတ္ ကိုရငယ္.. အိပာဖင့ည္း အိပ္ေခပါေတာ့..”  “လုပါကာ.. မမငာၾကာလိုx{1037} ၾကည့ငိုx{1037}ပါ.. ၿဖဲစမ္းပါ.. ေဟာသလိုေလး..”   “အိုx{1037} အိုx{1037}.. ပလုတုပ္.. ငုတုပ္.. အသာလုပါ ေတာ့ ဘယ့္x{1014}x{103D}ာ.. အေၾကာတငားမဖင့္ ေကာေကာင္း ၾကားမေကာင္း ကိုရငယ္..”  ေပါငယတုံx{1039}x{101C}ကီး x{1014}x{103D}စကို နင္းကန္  ၿဖဲကားလိုက္ေတာ့ ဂၽတနဲပင္ မညားေသးသည္။ မေလာ့ရတာ ၾကာၿပီ ဖစာသည့္ မယ္ၾကင့္ ေပါငင္းေၾကာမား မညပင္  တင္းေနရာမညည္း။ ငယ္x{101B}ယဥ္ အခါတုန္းကေတာ့ အx{1014}x{103D}ီ ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ၿဖဲx{1014}x{103D}ိုငေလာၿဖဲ၊ ပားေနေအာင္ ကားၿပီးမ လီး တဆုံး ထိုးစိုကာ ကိတ္ေဆာင့င္းကို အလန္x{1014}x{103D}စကည့္ အၾကင္။ ဖားပဳတ္ေကာကုန္းလို ေဖာင္းကား ေနသည့္ အဖုတ္  ေဖာင္းေဖာင္းx{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037} အတင္းပိုင္းက ခုေတာ့ ေရမရိေတာ့ေသာ တင္းေဟာင္းလို ေခာကပ္ေနေလမလား။

x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းထူထူၾကားမ ထိုးထက္ေနသည့္ ပင့တ္ေလး x{1014}x{103D}စပို လက္ေခာင္းထိပင့္ ပတပ္ၿပီး ခပဖေလး ဆဲၾကည့ိုက္ သည္။ ေခာက္ေသx{1037} ေစ့ကပ္ေနသည့္ အကဲေၾကာင္းကို ဆဲဟကာ ၿဖဲၾကည့ိုက္ေတာ့ ခရမ္းရင့္ေရာင္ သစတစင့္ ေပၚလာသည္။  စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ လကဲ့ နမ္းခဲ့ တဇတတိုကာ စုပိုက္ ေထးလိုက္x{1014}x{103D}င့္ ေဆာ့ကစားခဲ့သည့္ ပင့ပ္ေလးမားက ပန္းေသးေရာင္ ပယာ ခရမ္းပာေရာင္ ဖစ္ေနၿပီ မဟုတါလား။ x{1014}x{103D}ုတမ္းပန္းနား တနx{1037}နx{1037}္ေလးx{1014}x{103D}င့္ ေပာ့တဲတဲ ၿပဲကားေနသညာ ခစရာပင္  ေကာင္း ေကာင္းေသးေတာ့၏။ မက္x{1014}x{103D}ာ အပာ ပလပပ္ မည္ေအာင္ လကစိုက္ေတာ့ အဘားx{1039}x{101C}ကီး အလနx{1037}ၾကား ထ  ေအာ္ေတာ့သည္။  “အလိုေလး.. ေတာ့္ ကိုရင္.. ရင္x{1039}x{101C}ကီးေနာ္.. ရင္x{1039}x{101C}ကီး..”  “အသာ ေနစမ္းပါ မိန္းမရယ္.. မင့္ေစာကုတ္ေလးက အို ေနေပမဲ့ အရငို ခိဳတုန္း ဟ..”  “အို.. ခကါဘိေတာ္.. မအပရာ ကိုရငယ္..”  အဖုတိုေလးကို ၿဖဲကာ လကင္း လာဖားက  အေနာက္ေပါကို ရာစမ္းမိသည္။ တငဆုံးကားကား မတရား ထားလန္းေနၿပီမိုx{1037} အေရx{1037}နဲx{1037} အေနာက္ ၾကားက အေတာင္ လမ္းလ ပါေရာ့လား။  “ဘာေတ လုပ္ေနသတုန္းလိုx{1037} ကိုရငဲx{1037}.. ခကယ္ေနာ္ ခကယ္..”  “ဖင္ေပါကေလး မငမ္းခငိုx{1037}ပါ မိန္းမရယ္..  ငါ အလိုရိတိုင္း ခံေပးရာတဲ့ မင့္ ဖငေလးေလ.. အဲ့သာေလး မင္ၿပီးရင္ ေတာါ့မယ္.. ေနာ္ မိန္းမ..”

“ရင္x{1039}x{101C}ကီးဟာေလ.. အိုx{1039}x{101C}ကီးအိုမ အထိေတာင္ ဖငံစားခငုန္းလား..”   “ေဟ့ေဟ့.. ေလသံ မန္ေအာင္ ေပာပါဟ.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ယ္ ဖင္ ခံစားခငမတုန္း.. မိန္းမဖငို အရသာ ခံစားခငာ.. အဲ့သလို ေပာစမ္းပါ..”   “ခိခိခိ.. ေတာာေလ..”  “x{1039}x{101E}က x{1039}x{101E}က.. ဖင္ေလး  နည္းနည္း x{1039}x{101E}ကေပး..”  “ကဳပင္ ကဳပ္ မx{1014}x{103D}ိုငူးေတာ့္.. ဘယ့္x{1014}x{103D}ာ လူကို အသက္ ၂ သူငယေလး မတ္ေနေရာ့လား..”   “အိမ္း ဒါ လည္း ဟုတဟ.. ေနဦး.. ေဟာ.. ေဟာဟိုက ေခါင္းအုံး လာစမ္း.. ခါင္းေအာကယ္ သလိုေလး ေခါင္းအုံး ခုလိုက္.. ေအး.. ရၿပီ..   ရၿပီ.. ဟုတားၿပီ.. မငၿပီ မိန္းမ.. ငါ ခံစားခဲ့တဲ့ မင့္ ဖင္ေလး.. အေဟးေဟး..”အားပါးတရ ေပာရင္း ညိဳရင့င့္ ခေရေလးကို  လကိပ္x{1014}x{103D}င့္ တိုx{1037}ကာ ေမx{103E}ကာ ေဆာ့ပနါေလသည္။ ပန္းခေရတိုx{1037} သဘာဝ လန္းရာမ ေမခေx{1039}x{101E}က၊ ေခာက္ေလသည့ိုင္ ေမx{103E}းရနံx{1037} မပ ယလိုပင္ ငယဥ လန္းဆန္းခဲ့သည့္ အၾကင့္ ခေရပင့္ေလးမာလည္း ယေနx{1037}တိုင္ လေနဆဲ။ ထုံအီအီ ရနံx{1037}ေလး တစိဳးဖင့္ အဘိုး အိုရငို အခစိုးေအာင္ စဲေဆာင္ေနဆဲ။ စိတိလကိ ကလိကေလာကုပင္း အတိတို စားၿမဳံx{1037}ပနာ ၾကည္x{1014}x{103D}ူးမဆုံးx{1014}x{103D}ိုင္  ဖစ္ေနသည့္ အဘိုးသာဒန္း တစ္ေယာက္..  “ကဳပ္ ခမ္းလာၿပီေတာ့္ ကိုရငဲx{1037}.. ဟပ္.. ဟပ္.. ဟပ္ ခိဳး..” “ဟာ.. အၾကင္.. မိန္းမ.. ငါ့  မယားေလး.. မင့္ အဖုတ.. ၾကည့မ္း..” “ဘာတုန္းေတာ့္ အလနx{1037}ၾကား.. ဟပ္.. ခိဳးးးး..” “အဲ.. တကယ.. မင့္ မအိုေသးဘူး  မိန္းမ.. ခုေန ငါ တကိုးရင္ အဆင္ေပx{1014}x{103D}ိုင္ေသးတယ.. သညယ္ စိုလာတယ္.. အဟုတ္ စိုလာတယ္.. ငါ ဆ ေနတာ ေကာင္းလိုx{1037} ေနမယ္..”

“ဘာ ဘာ..” “မင့္ အဖုတ္ေလးေလ.. အဲ အဖုတ္x{1039}x{101C}ကီးေပါ့ကာ.. ငါ လိုးခဲ့တဲ့ အဖုတ္x{1039}x{101C}ကီး.. အခု စိုလာတယိုx{1037}..”    “စို မေပါ့ ေတာ့..  x{1014}x{103D}ာေခလိုကိုx{1037} ေသး ထကားတဲ့ဟာမင့ို..”  “ဟမ္..” “ဖယမ္းပါ.. ဒလေဟာ ထကကုန အိပာခင္း ေသးစိုလိုx{1037} အခက္..  မိုးက ဆက္ေနတာ ေလာိုx{1037} လမ္းလိုx{1037} အဆင္ေပတာ မဟုတ္..” “ေဟ.. အဲ့သဟာ ေသးလား.. ဟားဟားဟား..အမ္း အမ္း..  ဖည္းဖည္းထ မိန္းမ.. ဟားဟားဟား..” ဘိုးသာဒန္း တစ္ေယာက္ ဇနီးဖစူ၏ အိဖိုင့ိုင့္ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္x{1039}x{101C}ကီးကို အသာထူေပးရင္း တ ဟားဟား ရယိရေတာ့သည္။ x{1014}x{103D}ာေခလိုx{1037} ေသးထကာကို အဖုတ္ စိုလာတယ္ ထင္ၿပီး တကရန္ x{1039}x{101C}ကံမိေသာ မိမိ အဖစါ တကား။ အဘားၾကင္ တစ္ေယာက္ ခၽတထားသည့္ ထမီကို ကပာကယာ ေကာကပ္ၿပီး ေသးေပါငန္ အိမာေပးရ ရာေလ သည္။ အေတာ္ လကမင္းတဲ့ ေယာက္ားဟု တိုးတိုးကေလး x{101B}တာ မက္ေစာင္း x{101B}ယားေသးသည္။ အိပန္းx{1014}x{103D}င့္ အိမာ  အကူးမာပင္ x{1014}x{103D}ာေခတာ စိပာၿပီး မထိမ္းx{1014}x{103D}ိုငည့္ ေသးတိုx{1037}က ေပါငေလာက္ စီးကလာေတာ့သည္။ အဘားၾကငမာ ကိုယ့္ အဖစိုယ္ တခိခိ ရယင္း ေပါင္ၾကားထဲ ထမီလုံးထိုးကာ ၾကမ္းပင္ ေသးမစိုေအာင္ ထိန္းၿပီး မတပတိုင္း ခပာသာ  ေပါကရေတာ့၏။ ၿပီးမ အိမာဆီသားကာ ေဆးေၾကာ၊ ထမီလဲ၊ အကီေလးပါ ပန္ေကာကပ္ၿပီး အိပန္းဆီ ပနငာေတာ့  ကိုရငာဒန္းက ကုတင္ေပၚတင္ တေစာင္းေလး လဲလိုx{1037} မိန္းေနၿပီ။

ကုတင္ေစာင္းေလး အသာ ေမးထိုငိုက္ေတာ့ မက္ေစ့ မိတကပဲ လက္ေမာင္းကို ပုတ၏။ လာအုံးအိပ္ ဟူသည့္ သေဘာ။ ဘားၾကငည္း အလိုကတိပင္ လငစူ ကိုသာဒန္း ရငငင္ ေကာအပ္၍ ပူးကပာ ဝငဲလိုက္၏။ ဘိုးသာဒန္း လက္  တစက ဘားၾကင္ အကီေအာက လိဳကာ ရငုံx{1014}x{103D}စုံးၾကား ထိုးx{1014}x{103D}x{103C}ိကာသည္။ သညို ပူးကပ္ ေပx{1037}ဖက္ၿပီး သညို x{1014}x{103D}x{103C}ိက္  မယန္း သိေနသည့္ အဘားၾကငည္း ခိဳင္းကေလး ဟကာ ဝငာသည့္ လင့္ လကို အသာပန္ ဖိညx{103B}ပားေပးလိုက္၏။   ခကင္း ဆိုသလိုပင္ ဖငုံးထားထားx{1039}x{101C}ကီးေပၚ ေခတစက္ ကားရားတင္ ခလာပနည့္ အၾကင့စင္။ ငယယလို လတံ ေခာင္းx{1039}x{101C}ကီး ဖင္ၾကားညx{103B}ပ္ အိပ္ဦးမလားဟု ေတးမိေသာည္း မေမးဖစ္။ ဖင္ေဟာင္းေလာင္ အိပင္းက x{1014}x{103D}ာေခလင္ ေသးဆိုx{1037}တတ္ လာၿပီ ဖစည့္ မိမိ အသကx{101B}ယို သူလည္း သိသားၿပီပဲေလ ဟုေတးရင္း ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းကေလး ၿပဳံးမိေတာ့သည္။

ကမ္းေတာငိုင္ x{101B}ာသူမေလး ကမ မၾကင္.. ေကာကိုကဲ အၿပီးမာ x{1014}x{103D}x{103E}ဲခဲ့တဲ့ ခစဲက စလိုx{1037} ဘဝထဲ ဝငစဲ့တယ္ေလ.. ၿမိဳx{1037} ေကာင္းတက္ သတိုx{1037}သားနဲx{1037} အညတရ ေတာသူဘဝမိုx{1037}.. ဘယခကမား ေဝးေစမလား ဆိုၿပီး စိုး တထိတိတဲx{1037} ရင့ကို  ဆုပ္ ထားမိခဲ့.. သားေလး ေမးၿပီးသည့ိုငည္း ကမ စိုးစိတ္ေတ မပယ္x{1014}x{103D}ိုငဲ့ပါဘူး.. ေတာအရပို ခာ.. ၿမိဳx{1037}မာ လာ ဘဝခရီး ဆက္ေတာ့.. ရင့္ ပတန္းကင္ ရင့သိုင္းဝိုင္းၾကား ေတာသူမ အx{101B}ိုင္းမိုx{1037} ထားရစ္ေလးမလား ေတးရပနယ္ ကိုရငယ္..  တည္ၾကညဲ့ လငား.. တာဝန္ေကတဲ့ လငား.. သစx{1039}x{1005}ာတရား x{1039}x{101C}ကီးမားစာနဲx{1037} ညx{103B}ာတာတတဲ့ လငားေပမိုx{1037} ခုေတာ့ ကမ   ရတက္ေအးရပါၿပီ.. ရငဲx{1037} ကဳပ္ ေဝးရစရာ အေၾကာင္း မရိေတာ့ဘူး ထငါရဲx{1037}.. ရငဲx{1037}ကဳပ္ၾကား ကဲေအာင္ ခဲx{1014}x{103D}ိုငယ့္ အရာ ဆိုလိုx{1037} လည္း မရိေတာ့ဘူး ထငါရဲx{1037}..

ကဳပိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ခဲခာေလာကရာ အေၾကာင္းဆိုလိုx{1037} မရိx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး ထငါရဲx{1037}..

ကဳပိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ခဲခာေလာကရာ အေၾကာင္းဆိုလိုx{1037}..

ကဳပိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ခဲခာေလာကရာ..

ကဳပိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက္..