ရောဂါ

ရောဂါ ( စ / ဆုံး )

စနးခင နင့အုနးသနးတို့သည အသက (၅)(၆) အရယ အပိုပေါကမား ဖစက၏ ။တောနေ လူတနးစားမားဖစကသည့ အလောက ကုံသလို လုပကိုင၍ မိသားစု စားဝတနေရေး ကို တတောင့တနေရာ မ ဖည့စကနေကရသူမားဖစက၏။  စနးခင တင ဖခငမရိပဲ မိခငမုဆိုးမ နင့ မောငငယနစယောကလူမမယမားရိ၏ ။ မိခငဖစသူ မဝငးကည က အသက (၃၅) နစလောကရိ ပီး ကုံရာအလုပ လုပ၍ မိသားစု စားဝတနေရေးကို ဦးဆောငဖနတီး   နေသူဖစ၏ ။ အရငက မဝငးကညသည နေတင စပါးဒိုင  မ စပါးဝယ၏ ။ မနစကတော့ အလုပကမး ဒဏတေပိ၍ မဝငးကညသည အတောပင မမာလိုက၏ ။ ကံကောငးထောကမ ၍    ထူထူထောငထောငပန၍ ဖစလာခဲ့ရသောလဲ အရငလို အလုပကမး မလုပနိုငတော့ခေ။   အလုပကမး မလုပနိုငတောသော မ ဝငးကညသည အိမတင နေ၍ ထမငးခက၊ဟငးခက၊ အိမဗာရီယ မားကို လုပနေသူ သမီး စနးခင ကို အလုပခငသို့ ပို့ရတော့၏။  မဝငးကည ကတော့ အိမရေ့တငပငအကောကော၍ ရောငးရ၏။မဝငးကည ၏ နေရာသို့ရောကရိလာသော စနးခငက နေရာသီ တင စဝပါးအဝယဒိုင ထံ စပါးသယ၏။ မိုးရာသီတငတော့ သူ့အမေ ဝငးကညလို လယထဲ ဆငး၍အလုပမလုပပေ။

သူမကတော့ပုဇနဖောငတင ပုဇနငါး ရေးကာ ရလာသော ဟငးစားကို ရာထဲ လည့၍ ရောငးပီး ဝမးစာရာရ၏။  အုနးသနးကတော့  ဖခငရော၊မိခငရော မရိတော့ပါ။ ဖားအေဖစသူ နင့ မေးအဖားနစယောကအတူနေရ၏။ အုနးသနးသည အဖားဖစသူ  ဒေါစောရငမာ အနိပသညဖစ၏။အသက (၇) ကောလာပီဖစ၍  သိပပီး အလုပမလုပနိုငတော့ပေ။ အဲဒါကောင့ပဲ ဒေါစောရင သည ခေရငးအိမမ မဝငးကညနဲ့ တိုငပင၍ မဝငးကည ၏ သမီး စနးခင နင့ အတူ အုနးသနးကိုပါ လိုကပါ ၍ အလုပ လုပ စေ၏။  သူတို့နေထိုငသော ရာသည ဒိုငနယ ကေးရာ တစခုဖစပီး အိမခေ (၃)နီးပါးရိသော ရာကီးဖစ၏။ မို့ နဲ့ဆိုလင (၅)  မိုငမသာဝေး၏။ မို့သို့ ရေလမးမ ပဲ့ထောငနဲ့ သားရလင ကေ့ပတနေသော  ခောငးတလောကမနေ၍ မစပငကယသို့ မောငး ထက၍ တစခါ မစပငအတိုငး ဆက၍မောငးသားရ၏ ။ (၂)နာရီနီးပါးမမောငးရ၏။

စနးခင နင့ အုနးသနးတို့၏ နေထိုငရာ ကေးရာမ မို့သို့ တစနေ့လင ပဲ့ထောင နစစီးထက၏။ မို့သို့ ကုနးလမးမ သားလိုကလညး  ရာ၏ အနောကဖက၊ မိုငဝကလောက အကာအဝေးသို့   ခေလငလောက၍ သားပီး ထိုရာ နင့ မိုငဝကမအကာတငရိသော ကား လမး၊ ရထားလမး သို့ ရောက၏။  ထိုကားလမးတင သူမတို့ကေးရာကို ဖတသနး၍ အခားကေးရာကီးမားသို့ ပေးဆဲနေသော  ဂစကားမားကို တား၍ စီးနိုင၏။ ကုနးလမးမ မို့သို့ သားလငတော့ နာရီဝကသာသာလောကပင ကာ၏။  စနးခင နင့ အုနးသနး တို့သည ဤမ လောကနီးသော မို့သို့ တစလနေလို့တစခေါက မရောကကခေ။ မိသားစု စားဝတနေရေးကို အခိန နင့ အမ  ရုနးကန ၍ ရာဖေ ဖနတီးနေရသောကောင့ပင ဖစ၏။ ကုံရာအလုပကို ကာယအားဖင့ လုပကိုငနေရ၍ လားတော့မသိပါ၊ စနး ခင နင့ အုနးသနးတို့သည အသက (၅)(၆) လောကသာရိကသောလညး သူမတို့ ၏ ခဒါ ကိုယမားသည အပိုကီးဖားဖား     ဖစနေသူမားထကပင တောင့တောင့တငးတငးရိက၏။ စနးခင နင့ အုနးသနးတို့မာ ရုပကလေးတေကလညး ခပခောခောဖစ သလို၊ သူမတို့ ၏ ခံဒါ ကိုယမားကလဲ အခိုးအစား ကန ၍ ထားထားကိုငးကိုငး  ရိကသဖင့ ရာထဲမ ကာလသားမားသာမက၊  အရယမရေး၊ ယောကားမားတို့၏ စူးစူးရရ အကည့မားကို သူမတို့သည ရငဆိုငတေ့ကုံနေရ၏၊

တခို့လကရဲဇကရဲ ယောကားကီးမားဆိုရင ဖငပုတ ခေါငးပုတ ကောသပ ရငသပဖင့ လူလစရင လစသလို လုပတတကသေး၏ ။ သူမတို့၏ မိသားစုမားကလဲ တောင့တောင့တငးတငး၊ အသိုငးအဝိုငး ကောငးလသညမဟုတတော့ မလေးစားတာလဲ ပါ၏။ စောကားခငတာလဲပါ၏။  သဘောကလို့တကယယူမလားဆိုတော့လဲ ခုခိနထိ တညတညတံ့တံ့ ပောဆိုခဲ့ဘူးသူ  ယောကားမား မရိခဲ့သေးပါ ။စနးခငဆိုလင မိခငဖစသူ မဝငးကည အလုပလုပနိုငစဉက သူမက အိမတငသာနေ၍ မီးဖိုခောင ကိတစ နဲ့ လူမမယမောငလေးနစယောတ၏ ဗာရီယ ကိတစမားကို တာဝနယူ လုပကိုငရ၏။ အခုသူမ၏ မိခင     မဝငးကည မ မာပီးသည့နောက အလုပကမးမလုပနိုငတော့ စနးခငက အိမပငသို့ ထက၍ အလုပလုပရ၏။ မဝငးကညမာ ပန၍ နေကောငး လာသောလညး၊ အလေးအပငမထမးနိုငတော့ခငး၊ အအေးဒဏ  အမောအပမး ဒဏတို့ကို မခံနိုငတော့ခငးကောင့သာ အလုပ ထက၍မလုပခငးဖစ၏ ။ကနတာကတော့ မဝငးကညမာ လူကောငးပကတိပငဖစ၏။

မဝငးကည ပနကောငးလာတာကလညး ရာထဲမ ဆေးထိုးဆရာ ကိုမင့အေး ကောငး၍ ဖစ၏။ မဝငးကည နေမကောငးတော့  ကိုမင့အေးက ဆေးကို အလကားကုပေး၏။ ဆေးကုပေးရုံသာမဟုတ၊ မဝငးကည   နေမကောငးစဉကာလအတငးတင ဆန၊  ငါးပိ၊ ငါးခောက တို့ကိုလညး ရံဖနရံခါ ယူလာပေးသေး၏။ တခါတရံ မိုးတငလဲ မဝငးကည၏ သမီး စနးခငကို “နငတို့မောငနမ တေ မုန့ဝယစားဖို့ မုန့ဖိုး” ဟုဆိုကာ  ငေနစရာ သုံးရာပေးတတသေး၏။  ကိုမင့အေးမာ ဆေးမူးလညးမဟုတပါ။ တိုငးရငး သမားတောလညး မဟုတပါ။ အပပုနးကိုင (ရမးကု) ဒေါကတာပငဖစ၏။ ဒါပေမဲ့ ကိုမင့အေး ကိုအထငသေး၍ မရပါ။ ရာတင  တာဝနကသောဆေးမူးက  ညကတီဗီ ကည့ခငရင တခားအိမသားကည့ရ၏။ကိုမင့အေးကတော့ သူ့အိမတင အပေါစက  အောကစက အပည့အစုံရိ၏။

ရာရိဆေးခနးမာ လူမစညသောလညး ကိုမင့အေး ၏ အိမတငတော့ လူနာတေ တနးစီနေ၏။ ကိုမင့အေး နဲ့ကု၍ မပောကသော  လူနာဟူ၍ ခပရားရားဖစ၏။ ကိုမင့အေး နဲ့ ကု ၍ ဆေးမားပီး ဒုတခ   ရောကရသူမာ တစဦးတစယောကမ မရိခဲ့ဘူးပေ။ ဒါ ကောင့လဲ ကိုမင့အေး ၏ အပပုနးမာ အနရယကငးနေ၏။ နောကပီး ဘယက ဘယလိုလုပလာသညမသိ။ ကိုမင့အေးတင တိုငး ရငးဆေးဆရာ  အသိအမတပု လကမတကလဲ ရိ၏။ သူဆေးကုလာသညမာလဲ () နစကောပီဆိုတော့ ရာထဲတင ဆရာကီး တစဆူဖစ၍ နေ၏။ ရာသူရာသားအတောမားမားက သူ့ကို အားထားကရ၏။   ကိုမင့အေးမာ အသက(၄)ခန့ရိပီး လူပိုကီး ဖစ၏။ မို့ကောငးတင (၉) တနးထိ ပညာသငဖူးပီး မို့ရိ နာမညကီး ဆရာဝနကီး တစယောကထံတင () နစလောကအတူ နေကာ  ဆရာဝနကီးဆေးကုသရာတင ကူညီဆောငရကပေးရ၏။ နောကပိုငးတင ဆရာဝနကီး က လူနာကို စမးသပရုံသာ စမးသပပီး လိုအပသော ဆေးမားကို နုတမ ပောရုံသာဖစ၏။ အနာဆေးထည့ပေး၏။

အပေါကအပဲကို ခုပပေးရ၏။  ဆရာဝနကီးက ရနကုနကို ပောငးသားသောအခါတင ကိုမင့အေးက ရာသို့ ပနလာ၍ဒေါကတာ လုပတော့၏။ သူ၏လုပငနးမာ အောငမငသညဟု ဆိုရမညဖစ၏။ တစရာလုံး၏ နုတဖားတင “ဆရာ” “ဆရာ”  ဟူ၍ ဖစနေ၏။ ဒီလို နာမညရ ဆရာကိုမင့အေးက မုဆိုးမဖစသူ မဝငးကညကို အလကားကုပေးထားသည။ မဝငးကည အဖို့  နညးနညးနောနော ကုသိုလမဟုတပေ။  ဒါပေမဲ့ ရာထဲမာတော့ တစခို့က ကိုယ့ထမငးကိုယစား၍ ဆရာကိုမင့အေး နင့ မဝငးကညတို့က ဘာလိုလို ညာလိုလို နဲ့ ဖစနေတယဟု အတငးပောနေကသေး၏။   ဒီလိုပောနေကတာလဲ သိပပီး အဆိုးဆို၍ မရ။ ကိုမင့အေးကလညး  “ဇ” ရိသည။ မဝငးကညကလညး “အလ” ရိ၏။ မဝငးကညမာ အသက (၄)ဆိုသောလညး ဘဝပေးကုသိုလကောင့  အလုပကမးပင လုပလင့ကစား အရယတောတောတင၏။ မသိလင (၃၄) (၃၅) လောကဟုထငရ၏။ ကိုယလုံးကိုယပေါကက  လဲ လုံးကီးပေါကလ။ အရပနညးနညးမင့တော့ ပို၍ ကည့လို့ ကောငး၏။

အသားကလညး    ဖူသေးတော့ ကလေး(၃) ယောက သာ မကမငကိုယတေ့ ရိမနေလင မဝငးကညသည အပိုကီးဟုပင ထငရမညဖစ၏။မဝငးကည ယောကား ဆုံးသားသညမာ  (၂)နစခန့သာရိသေး၏။ သူမ ၏ ယောကားရိစဉထဲက ကိုမင့အေး မာ မဝငးကည တို့၏ အိမသို့ အဝငအထကရိ၏။မဝငးကည  ၏ ယောကား ဆုံးတော့  ကိုမင့အေးက ခါတိုငးထကပို၍ အဝငအထက လုပလာ၏။ ဒါကောင့လဲ ပတဝနးကငက ပောကတာပဲ ဖစမည။  ဘယသူတေ ဘာပောပော ကိုမင့အေးကတော့ မဝငးကည၏ အိမသို့ အဝငအထက မပကပါပေ။ မနကပိုငးသာ ဖင့ သော မဝငးကည၏ အကောဆိုငသို့ ကိုမင့အေးသည မနကတိုငးရောက၏။  အကောဆိုငသို့ ကိုမင့အေးသည မနကတိုငး ရောက၏။ အကောဆိုငပိတ ပီးခိနတငလညး နေ့လညခငး၊ ညနေခငး စသော အခိနမားတငလညး ကိုမင့အေးက မဝငးကည  တို့ အိမသို့ ရောက  လာတတသေး၏။ တခါတရံ ညဖကအခိနမတောပင မဝငးကည၏ အိမသို့ လာတတသေး၏။ မဝငးကည ကတော့ ကိုမင့အေး အတက ဆိုလင သူမ ၏ အိမသည အခိနအခါမရေး အမဲတံခါးဖင့ထား၏။

ကိုမင့အေး သည အသားညိုညို ရုပသန့သန့ ဖစ၏။ အရပမင့မင့ ၊ ကိုယလုံးတောင့တောင့ ဖစ၍ ထောငထောငမောငးမောငးရိ သညဟု ဆိုရမညပငဖစ၏။  မဝငးကညတို့အိမမာ ခံဝိုငးလေး နဲ့ ဖစပီး ပဉခငးဝါးထရံကာ သပမိုးဖစ၏။ သူမ၏ ယောကားမ ကယလနမီကလေးမ ဆောကပေးခဲ့သော အိမဖစ၏။ ဝါးထရံကာ ဆိုသောလညး ဆိုငတင ရောငးသော  ရောငးတနးလာ ခငးဝါး  တခုမဟုတ ဝါးကို ထု၍ ခဲကာ ဖန့ပီး အဆစ အတငးသားမားကို လာထုတကာ ကိုယတိုင ယကထားသော စိပေါကဝါးထရံသာ ဖစ၏။ ထူထူထဲထဲဖင့ နစရညခံ၏။ ရေနံခေးပါ  သုတထားသဖင့ ပိုးပါမစားတော့။ ဒီအိမလေးရိ၍ မဝငးကညတို့ သားအမိတ တေ အိဒေရနေခငးဖစ၏။   မိုးရာသီ ရောကပီဆိုလင မစဝကနးပေါဒေသ ဖစသည့အတိုငး၊ မိုးကသိပပီး မပတခငတော့ပါ။ ဆကတိုကဆိုသလိုရာတတ၏။ ပတလညး တစရကနစရက ခန့ပငဖစ၏။  ညနေ (၆)နာရီလောကက ညနေစာ ထမငးစားပီး  မိုးကောငးနေသည့ကားမပင စနးခင နဲ့ အုနးသနး တို့သည ပုဇနဖောင သို့ ပုဇန ရေး ငါးရေး ရန ထကသားက၏။ ထုံးစံအတိုငး  ခမောကကိုယစီ ဆောငး၍  ပလတစတစကို ခုံကာ သားကရ၏။

စနးခင နင့ အုနးသနး တို့ ထကသားပီး မိုးကပို၍ ရာလာ၏။ မဝငးကည သည ထိုငရာမထ၍ ပုတငးပေါကမားကို ပိတလိုက၏။  ပီးတော့ ဖိနပခတရိ တစပေါကတညးသော တံခါးကိုပါ ပိတလိုက၏။   ခဏနေတော့ အငယကလေးနစယောကက အိပခငလာ သည နဲ့ အိမရေ့နဲ့ ပိုငးခားကာ ထရံပါးလေးဖင့ ကာထားသော အခနးအတငး သို့ဝင၍ ကလေးနစယောကကိုသိပရ၏။ အကီးက  (၅)နစ၊ အငယက  (၂)နစကောသာရိသေး၏။ ကလေးနစယောက အိပသားပီဆိုတော့မ မဝငးကည သည အိမရေ့ သို့ ထက၍ထိုငလိုက၏ ။ အိမရေ့တငတော့ ဘကထရီမီးရောငလေးက မုနပပလေးဖစ၏။  မဝငးကည တို့အိမသည (၃) ပင (၂)  ခနးဖစပီး အတငးတံခါးမရိပဲ ဖိနပခတပတလညကို ဝါးထရံဖင့ အလုံပိတကာထားကာ ခေါငးရငးဘကနံရံတင ပုတငးပေါက တစပေါက၊ ခေါငးရငးဖကခမး၊  အိမရေ့ဘကတင ပုတငးပေါကတစခုရိ၏။ ခေရငးဖကခနးတငတော့ ဝငပေါက ထကပေါက  တစခုရိပီး သစသားတံခါးတစခပတပထား၏။  အိမရေ့ရောကလာသော မဝငးကည က မနကကရင အကောကောရန ဗူးသီး မားကို စိတနေ၏။ ဗူးသီးမားစိတပီးသားသည နင့ ပောငးဖူးစေ့မားကို အစေ့ထင၍နေ၏။ လကက အလုပလုပနေရငး   မဝငး ကည ၏ စိတကတခားသို့ ရောကနေ၏။မဝငးကည ထံသို့ ကိုမင့အေး ညဖကမရောကဖစသညမာ () ရကခန့ပငရိပီဖစ၏။  မလာတာကာတော့လညး မဝငးကည က ကိုမင့အေးကို မောနေမိ၏။

မောရသောအကောငးရငးကလညးရိ၏။   ကိုမင့အေး ကသူမတို့သားအမိတေပေါအလနကောငး၏။ အထူးသဖင့ မဝငးကည  ၏ အပေါတင ကိုမင့အေးသည တောတောကောငး၏။ ကိုမင့အေး ကောငးလိုကသညမာ မဝငးကည  အသညးစဲလောကအောင  မိနးမောသားရလောကအောငပငကောငးလ၏။  ယောကားဆုံးပီး (၆)လလောက အကာမာ အခုလို ညဖက မိုးကောငး ကောငးမာ ကိုမင့အေးတစယောက အိမသို့ ရောကလာပီး အိမတင တငတစယောကထဲရိနေသည့ မဝငးကည နင့  အိမရေ့တင ရောကတတရာရာထိုင၍ စကားပောနေရငး၊ ကိုမင့အေးက လငကောငး သားကောငးတေကို အစဖောကာ ပော၏။ ပောကဆို ကရငး ဖင့ မုဆိုးမဖစသူ မဝငးကညက လင နဲ့  မတေ့ကုံရတာကာပီဖစသည့အလောက မဝငးကည၏ စိတထဲတင ဘာ လိုလို ညာလိုလိုလေး ဖစလာ၏။ မဝငးကည ဧည့ အရယလေးကလဲရိနေသေးတော့ ကာမစိတလေးမား ရငဝယဖစလာကာ   ကို မင့အေး နင့ စကားပောရငးက မဝငးကညမာ ရိုးတိုးရန့တနး အိုးတိုးအနးတနး ဖစလာ၏။  မဝငးကည တစယောက ဘာဖစ နေသညကို လူလညကီး ကိုမင့အေးက အကဲခတမိ၏။ ထိုတို့ အကဲခတမိသည နင့ ကိုမင့အေးက ဖိုမ ကိစ မားကို တစတစခခ ပောလာတော့၏။ ခဏကာလင မဝငးကညမာ  စကားပောရငး ကမးပငကို ကည့နေရာမ သူမ၏ မကနာမာ မော့၍ မလာ တော့ပေ။ ထိုအခါတငမ အကံကီးသော ကိုမင့အေးက မဝငးကညကို အသာအယာပင ဖေးဖေးခငး တစဆင့ခငး ဝငလုံး၍  လိုခငတာကို အရယူတော့၏။

ပတလပ၍နေသညမာ ကာပီဖစသော ကာမအရသာကို ထိတေ့ခံစားလိုကရသော မဝငးကညမာ အစပထမတင ကိုမင့အေးကို  မိနးမသဘာဝအရ မူကာ ငငးဆနနေသေး၏။ ကမးကငပီးဖစသော   ကိုမင့အေးကလညး မဝငးကည ငငးဆနနေသည့ကားမ ပင သူလုပစရာရိသညမားကို တဆင့ပီး တဆင့တကကာ စနစတက လုပဆောင၍ မဝငးကည၏ ကာမတံခါးကိုဖင့၏။ မကာ ပါခေ။ မစမးရငးကရိ၊  ကနစနးခငးကလဲညိလာသော မဝငးကညမာ ကိုမင့အေး ၏ ရငခငအတငးတင သူမ၏ မကလုံးလေး မားပင မပင့တော့ခေ။   ရငခငအတငးမ မဝငးကညကို ကမးပငပေါမခ၍ ကိုမင့အေးသည သူမ ၏ အဝတအစားမားကို တစ ခုခငးကုနစငအောင ခတလိုက၏။ ထိုအခါတငတော့ ဖူဖေးဆူဖိုးလသော မဝငးကည ၏ အသားစိုင  တို့မာ သူ့ထကငါ  လုယကကာ ထကပေါလာကတော့၊ ရမက လမးနေသည့ကားက အံ့ဩဘနနးဖစရသူကတော့ ကိုမင့အေး ပငဖစ ၏။ ဖူဖူ ဖေးဖေး လုံးကီးပေါကလမို့ ဆူဆူဖိုးဖိုး ဖင့ ရုပရညက ခပခောခောမို့သာ အနေနီးစပကာ မကမောမိလို့ ကံခဲ့ပေမဲ့ ကိုမင့အေး က မဝငးကညကို ဒီလောကထငမထားခဲ့ပေ။

မဝငးကည ၏ အဝတမဲ့ ကိုယမ အသားစိုငတို့သည ကလေး (၃) ယောကအမေဆိုသောလညး အိတဲ၍မနေပါ။ တငးတငးရငးရငးရိလ၏။ သူမ ၏ နို့ ကီးမားကိုကည့လိုကပါဦး။ ဖောငးကားလုံးဝနး၍  မာတငးနေ၏။ တဲမနေပါ။ ကလေးအမေဖစပေမဲ့ ဝမးဗိုက အရေပားမား မာ ရုံတ ၍ မနေပါ။ ပေါငထိပအထက လကနစလုံးသာသာလောကတငသာ ဗိုကကောလေးမား တစခကနစခက ပတနေ၏။  သူမ ၏ ပေါငတနကီးမားကလညး တုတခဲ၍ပင နေ၏။ ပေါငနစလုံးကားတငတော့ မဝငးကည ၏ စောကပတ  ကီးမာ အမေးနကကလေးမား ကို့တို့ကဲတဲဖစ ရိကာ စောကဖုတအုံကီးမာ ကိုမင့အေးလိုထောငထောငမောငးမောငး   ယောကားကီး တစယောက၏ လကတစဝါးမက ကီးမားလ၏။ ပီးတော့ ရာဂထကနေခိန လညးဖစတော့ မဝငးကည ၏  စောကပတကီး ဖောငးကားနေသညမာ ကိုအေးမင့ပင ငုံ့၍ ယကခငစိတပေါကလာရအောငကို မကမောစရာ ကောငးလနး လ၏။  မိနးမတောတောမားမားကို တေ့ဖူးသော ကိုမင့အေး သညပင သညလောကကီးသော စောကပတကီးကို မမငဘူးခဲ့ ခေ။ အခုမငဘူးလိုကပီဆိုတော့ စောစောက နို့စို့ရန ရညရယထားသော ကိုမင့အေးသညမဝငးကည ၏ နို့ကီးမားကိုမေ့ကာ   သူ၏ လီးတနကီးကို သူ၏ရေ့မ မဝငးကည ၏ စောကပတကီး ပောကသားမာ စိုးသည့အလား ကမနးကတနးပင စောကပတ ကီးထဲသို့ ထိုးသငးကာ လိုးတော့၏။

ကိုမင့အေး မာ အတနးပညာလညးတတ မို့မာ လညး အနေကာလာလို့လားမပောတတ။ ကိုမင့အေး ၏ အကိုငအတယမားက  ဆနးပားကာ မဝငးကညမာ အတေ့ထူးလ၏။ မဝငးကည ၏ ယောကားရိစဉကတော့ ဒါမိုးမဟုတ။ ကေးရာနေ လယသမား  ခံသမား ခောငးသမားဖစသော မဝငးကည ၏ ယောကားကတော့ ခပရိုးရိုးပင၊ နမးတာလညး ပါးပဲနမးတတသည။ သူကိုငခင  တာကို ဆဲကာ ညစကာ ကိုင၍ လုပခငတာကို လုပတော့၏။ ကိုမင့အေး ကတော့ ဒါမိုးမဟုတ ဆနးဆနးပားပားဖစ၏။ မဝငး ကည တစကိုယလုံးလဲ သူ မနမးသည့နေရာ ကခပရားရားဖစ၏။ ကိုငပနတော့ လဲ ညငသာ၏။ မထိတထိကိုငရာမ ခပဖဖလေး ပတ၏။ ပီးတော့မ ဆုတနယ၏။ ဖစညစ၏။  မဝငးကည ၏ အလိုကိုလိုက ၍ ကိုမင့အေးက စိတရညရညဖင့ လုပ၏ ။လိုးပန တော့လညး ပုံစံအမိုးမိုး ဖင့ မရိုးနိုငအောငလိုး ၏။  ရေငတတုနး ရေတငးထဲကခဲ့ရသော မဝငးကည မာ သူမအတက လိုအပ နေသော ကာမအရသာမားကို မိနယကစာ ခံစားခဲ့ရ၏။ ထိုစဉက ကိုမင့အေး၏ အနမးအကိုငအတယမား၏ အောကတငရိုးအ လနးသော မဝငးကည သညအပိုမလေးပမာ ရငတုနပနးတုန ဖင့ ကာမဂုဏ ထဲတင နစ၍ မကုံဖူးသော အရသာမားထဲတင  မောပါခဲ့ရာ၊ သူမ ၏ စောကပတကီးထဲသို့ ကိုမင့အေးက သူ၏ လီးကီးကို သငး၍ (၃) (၄) ခကသာ ဆောင့လိုကရသေးသည။ မ ဝငးကည သည အရသာဖူးကို ဆတခူး၍ တစခီပီးသားခဲ့ရ ၏။

မဝငးကည သည ကိုမင့အေးကို အစဲကီးစဲခဲ့ရ၏။ သူမတစခီပီးသားခဲ့သောလညး ခုမ စကာပဲရိသေးသည့ ကိုမင့အေးကို မဝငး ကည သညစေတနာတေ ပိုကာ တတတမ မတတမ ကားဖူးသမ သော နညးမိုးစုံဖင့ ကိုမင့အေး တစယောက ကောငးရာ ကောငးကောငး ကို ကငနာခဲ့ရ၏။မဝငးကည သည သူမကိုလိုးနေသော ကိုမင့အေး၏ လီးကီးက သူမ၏ စောကပတထဲသို့  ဆောင့၍လိုးလိုကလင ဖငကီးတေကို မောကကာ ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေး၏။ ပီးတော့ ကိုမင့အေး ကို သူမ ၏    လကနစ ဖကဖင့ ဖကကာ ကိုမင့အေး ၏ ကောပငကို မဝငးကညသည ပတပေးနေသေး၏။ နောက ကိုမင့အေး ၏ လီးတန ကီးကို  သူမ၏ စောကပတဝ ရိ စောကပတနုတခမးသား ကီးမားဖင့ ဆဲ၍ဆဲ၍  ညပကာ ဆဲပေးနေသေး၏။ မဝငးကည ၏ နုတဖားမ  လညး ကိုမငအေး လိုးနေတာ ဘယလိုကောငးကောငး၊သူမ အလိုးခံနေရတာ ဘယလိုခံစားနေရကောငးတို့ကို မပီမသ အသံ  လေးမားဖင့ ငီးတားကာ ပောနေသေး၏။

မဝငးကည ၏ ဒီလိုအပုအမူ အပောအဆိုလေးတေဖင့ အပေးကောငးမူကောင့ ကိုမင့အေးမာလညး မဝငးကည ကို အစဲကီးစဲ မိတော့၏။ ထိုညက မိုးမမငလေမမင ဖင့ သူတို့ နစယောက   သဲသဲမဲမဲလိုးခဲ့က၏။ ကိုမင့အေးက (၃) ခီ ပီး၏။ မဝငးကည က  (၅) ခီ ပီး၏။  ထိုစဉမ အစပု၍ အစရိအနောငနောင ဆိုသလို ပင ကိုမင့အေး နဲ့ မဝငးကည တို့သည မကာခဏ တေ့ကာ  လိုးပဲ စငနဲခဲ့က၏။ ကိုမင့အေး က မဝငးကည ဆီသို့ ဆကတိုကမလာပါ ။  ရကခားဆိုသလိုလာတတ၏။   ကိုမင့အေး မလာ သောရကမားတင တေ့ကုံခဲ့ရစဉက အကောငးလေးမားကိုစမုံ့ ပနကာ တေးတောစဉးစားရငး မောနေမိသူကတော့ မဝငး ကညပဲ ဖစ၏။  အခုလဲ ကိုမင့အေး မလာသညမာ () ရကလောကရိပီဖစ၍ မဝငးကညသည မနကအကောကောရန အတက ဗူးသီးစိတရငး ပောငးဖူးစေ့ထငရငးဖင့ သူမ ကိုမင့အေး နဲ့ ပထမဆုံးဆုံခဲ့ရစဉ   အကောငးမားကို စဉးစားကာ ကိုမင့ အေးအလာကို မောနေမိ၏။ အဖစအပကကလေးမားကို ပနလညတေးတောရငး စိတကူးဖင့ ခံစားကည့နေမိသညမို့ မဝငး  ကည ၏ မိနးမကိုယအတငးမ အသေးအသားမားသည လုပလုပရားရားလေးပငဖစ၍နေ၏။

မဝငးကည သည ထိုငရာမထ၍ ဗူးသီးစိတမား နဲ့ ပောငးဖူးစေ့မားကို သိမးလိုက၏။ မဝငးကည တစယောက ပစညးမား သိမး နေစဉမာပင ခပဝေးဝေးမ နာရီ သံခောငး (၉) ခကခေါကသံကားလိုကရ၏။ ပစညးမား သိမးပီးသော မဝငးကည က ဘကထရီ မီးခောငးကို ပိတရန ဘကထရီတင ညပထားသော ကလစလေးမားဆီသို့ သူမ၏ လကကလေးကို လမးလိုက၏။   “ဝငးကည…  ” ဝငးကည “  အိမအပငမ ခေါသံကားလိုကရ၏။ ဒါကိုမင့အေး အသံဖစသညကို မိုးသံတေကားမပင မဝငးကည သိလိုက၏။   “လာပီ ကိုမင့အေး”   မဝငးကည သညခပသကသကလေးပင လောက၍သားကာ တံခါးကို ဆဲ၍ ဖင့လိုက၏။ အိမအပငမ ကို မင့အေးက အတငးတို့လမး၍ ဝငလိုကကာ သူ၏ ခေါငးမ ခမောကကို ခတ၍ တံခါးပေါကဘေးရိ  သံငုတတငခိတလိုက၏။ ပီး တော့သူဝတထားသော မိုးကာအငးဂီ ကိုလညးခတကာ ခိတလိုက၏။  ထိုစဉမာပင မဝငးကည သည တံခါးကို ပန ပိတ၍အတငးမ ဂကထိုးလိုက၏။ ပီးတော့ အိမအတငးသို့ဝငရန သူမ၏ ကိုယလုံးလေးကို လည့လိုကရာ ကိုမင့အေး နင့ ရင ဘောငတနးမိတယဆိုရငဖင့  ကိုမင့အေး ၏ လကတစဖကက မဝငးကည၏ လကကိုလမး၍ ဆဲလိုက၏။

“သားပါ ခုမလာပီး ဆဲလား၊လဲလား နဲ့ လုပမနေပါနဲ့”   ပါးစပကသာပောနေပေမဲ့ မဝငးကည သညသူမ၏ လကကိုတော့မရုနးမိ။   “အကို မအားလို့ မလာတာပါ ဝငးကညရာ”   “မအားတာကလဲ ဘယနစရကရိပီလဲ ဟနး၊ မပောလိုကခငဘူး”  မဝငးကည မကနာလေးက ကိုမင့အေး၏မကနာကိုလည့ကည့၍ နုတခမးလေးစူကာ မူတူတူလေးပောလိုကရာ ကိုမင့အေး ၏ ရငထဲတင  ဖငးကနဲဖစသား၏။ ဘကထရီ မီးခောငးလေး၏ မီးရောငအောကတင သနပခါး ပါးကကကားလေးဖင့ မဝငးကည၏ မကနာ လေးမာဝငးပ၍ကညလငနေ၏။   () ရကလောက အလိုးမခံရတာကာခဲ့ပီဖစသော မဝငးကညသည စောစောကထဲက သူမ  နင့ ကိုမင့အေးတို့အကောငးကို စဉးစားမိပီး ကာမစိတမား ထကနေခဲ့ရသညဖစ၍ ယခု ကိုမင့အေး၏  အထိအတေ့မားကို ထိ တေ့လိုကသည နင့ သူမ၏ စိတမားမာ ကာမဆနမား ပငးထနလာတော့၏။  “သိပပီးအခိနဆဲမနေနဲ့အစကို၊တောကာ စနးခငတို့ ပနလာရငခကမယ”   မဝငးကညက ခပလောလောလေးပောလိုကသည ဆိုရငပဲ ကိုမင့အေးသည သူ၏ ပုဆိုးကို ဆဲ၍ခတ လိုကတော့၏။ ထိုအခါတင ကိုမင့အေး၏ (၇) လကမလောကရိကာ ကပလုံးလောကရိသော လီးကီးမာ  တဆတဆတ တုန ၍  ထကပေါလာတော့၏။

ကိုမင့အေး၏ လီးကီးကို ကည့နေမိသော မဝငးကညမာ သူမ၏ စောကပတကီးထဲတင တစစစစဖစ၍ ယားလာရ၏။ ပီးတော့  မဝငးကညသည ကိုမင့အေး၏ လီးကီးကို လမး၍ စုပလိုကခငစိတမား  တဖားဖား ပေါပေါက၍ လာသဖင့ သူမ၏စိတ ကို မနညးပင ခုပတညး၍နေကာ သူမ၏ပေါငနစဖကကို ထောငကာ ခပကားကားလုပပေးထားလိုက၏။ ထိုအခါတင ကိုမင့ အေးကလဲ သူမ၏  ပေါငနစခောငးကားတငဝင၍ ထိုငကာ သူ၏ တဆတဆတဖစ၍ နေသော လီးကီးကို မဝငးကည ၏  စောကပတထဲသို့ ထိုး၍ သငးလိုကတော့၏။   “ပတ…ဖတ”  ကိုမင့အေးကလဲ မဝငးကည၏ စောကပတထဲသို့ သူ၏လီးကီး  တစဆုံးဝငသားသည နင့ ဆက၍ လိုးတော့၏။   စ၍လိုးပီဆိုကတညးက ကိုမင့အေးသည ခပသကသကပင ဆောင့၍လိုးနေ၏။  မဝငးကညကလဲ သူမ၏ ဖငကီးကို ကော့ကော့ပေးကာ မိနရေယကရေပင အလိုးခံနေ၏။  ကိုမင့အေး ၏ ဆောင့ခကမားမာ  ပငးထနလာသည နင့အမ မဝငးကည၏ ကိုယလုံးမာလညး တသိမ့သိမ့ခုနကာ တုန၍နေသဖင့ သူမ၏ ဖူဖေး ဖံ့ထားလသော  နို့ကီးနစလုံးမာလညး တုနခါ၍နေတော့၏။

မဝငးကညမာတော့ မေးစငးကာ မိတသားရသော မကလုံးမားမာ ပန၍ ပင့မလာ တော့ခေ။ “အစကိုရယ .. ရင့လီးကီးပိုကီးလာသလိုပဲ အားရလိုကတာရင ဆောင့ .. ဆောင့ .. ကနမကို မညာနဲ့”   “ပတ … ပ လတ”   မဝငးကည၏ စောကပတထဲမ သူ၏လီးကီးမာလညး တဖေးဖေး အီဆိမ့လာပီဖစ၍ ကိုမင့အေးသည မဝငးကည၏  နို့ကီးနစလုံးကို အားပါးတရ ဆဲ၍အားပါပါဖင့ ဆောင့၍လိုးတော့၏။ အပငဖကတင လညးမိုးက သညးထနစာရာနေ၏။”ပတ  … ပလတ”  “ပလတ … ပတ “  “ဖတ … ပတ”   “ဒုံး .. ဒုံး .. ဒုံး… ဒေါလေး … ဒေါလေး တံခါးဖင့ပါဦး”  (၃)(၄)ခကမသာ ဆောင့ ရသေးသည။ အိမအပငမ တံခါးကိုထု၍ ခေါသံကားလိုကရသဖင့ ကိုမင့အေးက လန့ဖန့သားကာ သူ၏လီးကီးကို မဝငး ကည၏ စောကပတထဲ သို့ အားပါပါဖင့  ဆောင့၍လိုးနေရာမ ဆဲ၍ထုတလိုက၏။ “ဗတ “   “အာ .. မထုတနဲ့ .. ကန … ကနမ  … ပီးတော့မာ … အဟင့ .. ပန.. ပနထည့ … အစကိုရာ အ .. ဟငး “  မဝငးကညက မကစိမဖင့ပဲ အားယူ၍ ထကာ ကိုမင့ အေး၏လီးကီးကို လမး၍ လိုကဆဲနေ၏။ လီးကီးကတထကသားရသော မဝငးကည၏ စောကရညမား စိုရဲ နေသော စောက ပတဝမာ ဟစိဟစိ ဖစ၍နေ၏။  “ဒုံး .. ဒုံး .. ဒုံး… ဒေါလေး … ဒေါလေး တံခါးဖင့ပါဦး … ဒီမာ ခငစနး ဗိုကအောင့လို့ … “ ကိုမင့  အေးက မလန့၍မရပါ သူက ဧည့သညဖစ၏။

မဝငးကည လမးဆဲနေတဲ့ကားမပင ကိုမင့အေးက သူ၏ပုဆိုးကိုကောက၍ ဝတ လိုက၏။ မဝငးကညကလဲ နောကထပ တံခါးထုသံ နင့ ခေါသံကိုကားလိုကရသည နင့ သူမ၏ လမးဆဲနေသော လကကို ရုပကာ  အငးကီ ကယသီးမားကို အမနတပရငး တံခါးဆီသို့ထသား၏။ ခါးသို့လန၍ တငထားသော သူမ၏ ထမိနလေးကတော့ မတတပ  ရပလိုကသည နင့ ပန၍ ခေထောကဖကသို့ ကသား၏။ ဒါပေမဲ့ ပုံစံတော့ သိပမကပေ။ နောက မဝငးကည၏ ဖူဖူဖေး ဖေး မကနာလေးမာလညး နီမနး၍နေ၏။သူတို့နစယောကစလုံး အတောကီးကို ဆန့တငန့ငန့ဖစ၍သားကရ၏၊  တံခါးဝသို့ ရောကသားသော မဝငးကညက အိမတံခါးကို ဆဲ၍ဖင့လိုက၏။  “ဒေါလေး ဒီမာ စနးခင ဗိုကအောင့လို့ ကနမလိုကပို့တာ” ပော လဲပော အိမထဲသို့လညး လမးဝငလာသော အုနးသနးက လကတစဖကက စနးခငကို တဲထား၏။နစယောကစလုံး မိုးရေမားရဲရဲစို  နေက၏။

“အငး .. အငး အောင့လိုကတာ အမေရာ အငး .. အငး “ စနးခင ၏ ညီးသံက ထကပေါ၍လာ၏။ မဝငးကညကလဲ စနးခငကို  တဲ၍ အိမထဲသို့သငးလာ၏။   “ရေစိုနေတဲ့ အဝတတေအရင လဲလိုကဦး၊ တောသေးတာပေါ့ ဒီကိုငါလည့ဝငမိပေလို့ပေါ့”  “ဟုတကဲ့ … ဟုတကဲ့”   အိမရေ့ခေါငးရငးတင အမိန့သားထိုင၍ နေသော ကိုမင့အေးက လမး၍ပောသဖင့ မဝငးကည နင့ အုနး သနးက စနးခငကို တဖကတခကစီတဲ၍ အိမအတငးသို့ ခေါသား၏။ စနးခင၏ ဗိုကအောင့သဖင့  ညီးနေသော ညီးသံလေး ကတော့ အဆကမပတ ထက၍နေ၏။  “အိပယာမာ လဲထားလိုက”  ကိုအေးမင့က ပောပောဆိုဆိုပင သူ၏ ဆေးအိပကို  ထ၍ယူ၏။ မဝငးကည နင့ အုနးသနးက စောစောက ကိုမင့အေး နင့ မဝငးကညတို့ စခနးသားခဲ့ကသော စနးခင ၏ အိပရာထဲ သို့ စနးခငကို  လဲ၍သိပလိုက၏။ သငးဖူးဖာလေးပေါမ စီးထနးထနး အရညလေးမားသည စနးခင ၏ တငပါးကီးကို ထမိနပါး လေးကိုဖောက၍ ထိကပကုန၏။ ဗိုကအောင့နေသည့ကားမ စနးခင၏ ဖငသားကီးမာ ကခနဲဖစသားရ၏။”အငး အငး အငး  ဟငး အောင့တယ အမေရယ “  “ကဲ သမီး ဦးလေးကိုပော ဘယနားက အောင့တာလဲ”  “ဒီနား ဒီနားကပါ “   ဝမးဗိုက ဘယဖက  နံရိုးအောကဖကနားကို စနးခငက သူမ ၏ လကကလေးဖင့ပ၏။

“ညနေက ထမငးစားပီးပီလား”  “ထမငးစားပီးတယဆို မိုးရာထဲမာ ပုဇနဖောငကို ထကသားတာပဲ အစကိုမင့အေး”   မဝငး ကညက ဝင၍ပော၏။  “အား အငး အောင့ အောင့လိုကတာ နော “  စနးခငမာ နဖူးဆံစပတင ခေးသီး လေးမား တောင ထက၍နေရ၏ ။ ကိုမင့အေးက စနးခင၏ ရပအငးကီစလေးကို အပေါသို့မ၍ ထမိနစလေးကို လညး ဆီးခုံအပေါနားလေးထိ ဖေ ခလိုက၏။   “ဘာမ မရကနဲ့သမီး ဦးလေးကုပေးမယ ပောကသားမာပါ”  ကိုမင့အေး၏ လကတစဖကက စနးခင၏ ဝငးဝါဖူ ဖေး၍ ပားခပကာ ကစလစ၍နေသော ဗိုကသားလေးပေါသို့ လကဖဝါးဖင့တငကာ ဟိုစမးဒီစမးဖင့ လုပနေရာ ညကညောနု ထေးလသော စနးခင ၏  ဗိုကသားလေးကို ကိုငရသညမာ ကိုမင့အေးအဖို့ သဘောတေ့နေမိ၏။ဖေခထားသော ထမိနစလေး၏  အောကဖကနားတငလညး စနးခင ၏ စောကပတအုံလေးမာ မို့မို့လေး ဖောငးနေသညကိုတေ့ရ၏။ “စနးခင အသက ဘယလောကရိပီလဲ”  “(၆) နစထဲဝငပါပီ အစကိုမင့အေး”  “အပိုဖစတာရော ဘယလောကကာပီလဲ”   “အငး အဲ တစနစ လောကရိပါပီ”  “လစဉရော မနရဲ့လား “  “ဟို ဒီလနညးနညးကောလာပီ အစကိုမင့အေး”  ပါးစပကမေးနေသောလညး ကိုမင့ အေး၏ လကက စနးခင၏ ဗိုကလေးပေါမ မခါပေ ဟိုစမး ဒီစမးဖင့ လုပကာ မသိမသာ ပတပေးနေ၏။စနးခင၏ ညီးသံကလဲ  အဆကမပတ ထကနေ၏။

“စနးခငကို မို့ ကိုပို့ရလိမ့မယ ထငတယ”  “ဟင ဘာ ဘာဖစလို့လဲအစကို”  “ဗိုကမားခဲရမလားပဲ”   “ဟင အစကိုရယ လုပပါဦး  သမီးလေးကို ကယပါဦး အစကိုရယ”  “ငါ သေခာစမးကည့ပါဦးမယ ဝငးကညရာ”  “ကဲကဲ ခေထောကနစခောငးထောငလိုက”  မဝငးကညက ကဗာကရာပင စနးခင၏ ခေထောကနစခောငးကို ဒူးမကေးကာ ထောငပေးလိုက၏။   “ကဲ မဝငးကည နငခင့ပု နော ငါသေခာစမးကည့မယ”  “လုပပါအစကိုရယ ကောငးသလိုသာလုပပါ၊ ကနမ သမီးလေး အသကခမးသာရာရရင တောပါ ပီ”“အုနးသနး ငါ့လကနိပမီး ယူလိုကစမး”   မအုနးသနးက ကိုမင့အေး ၏ လကနိပမီးကို ထ၍ ယူ၏။  “ကဲ ဝငးကညက စနးခင ထမိနလေးကို အပေါကို မတငလိုက” ကိုမင့အေး ၏ စကားလဲဆုံးရော မဝငးကညက သူမ၏ သမီး စနးခင၏ ထမိနစလေးကို  ဆဲ၍ လနတငပေးလိုက၏။ ထိုအခါတင စနးခင၏ ဖူဖေးညကညောလသော ပေါငလုံးလေးနစလုံးသည ပေါလာပီး   အမေးနက နုနုလေးမား ခပစိပစိပလေးပေါကကာ ဖူဝငးသော အသားရောငရိသည့ စနးခင ၏ စောကပတကီးမာ ထကပေါလာတော့၏။

စနးခင မာ မဝငးကည၏ သမီးပီသလေစ၊ကီးလသော စောကပတကီးမာ အယနေ၏။ အပိုစငလေးမို့ စနးခင ၏စောကပတ နုတခမးသားနစခုမာ တငးနေအောင စေ့နေ၏။ကိုမင့အေးက တံတေးတစခကကို ခိုး၍ မိုခလိုက၏။”ကဲ အုနးသနး လကနိပ မီးထိုးပေးထား”   ကိုမင့အေး၏ စကားဆုံးသည နင့ မအုနးသနးက သုံးတောင့ထိုး လကနိပမီး ဖင့ သူမ၏ သူငယခငး စနးခင  ၏စောကပတကို မီးထိုးပ၏။ အနီးကပထိုးလိုကသော သုံးတောင့ထိုး လကနိပမီး၏ အလငးရောင   အောကတင စနးခင ၏  စောကပတကီးမာ အဆီတဝငးဝငးဖင့ မို့ဖောငးနေ၏။   “ကဲ ဝငးကည နညးနညးလေး ဖဲပေးထား”  ကိုမင့အေး၏ စကားဆုံး တော့ မဝငးကညက သူမ၏ တုနတုနယငယငလကခောငးလေးမားဖင့ သမီးဖစသူ ၏စောကပတကို ဖဲပေး၏။လကနိပမီး၏  အလငးရောင အောကတင စနးခင ၏ စောကပတဝရိ  အတငးသားလေးမားမာ နီရဲပီး သစလငနုပိုလတော့၏။ စနးခင ၏  ပောငးဖူးစေ့လောကရိသော စောကစေးလေးမာလဲ နီရဲကာ ငေါကတောကလေးပေါလာ၏။

“အငး ကတ ကတ အောင့လိုကတာ အမေရယ”   “ခဏလေးသညးခံသမီး၊ တောကာကောငးသားမာပါ”  ကိုမင့အေးက  သူ၏ဆေးအိတကို ကောကယူ၍ အတငသို့တစစုံတစခုကို ရာနေ၏။   “အငး လကအိတကလညး ဒီနေ့မ ထည့မလာခဲ့ရဘူး”    ပောပောဆိုဆို ကိုမင့အေးက သူ၏ လကထဲမ ဆေးအိတကို ဘေးသို့ခလိုက၏။  “ကဲ ဝငးကည နညးနညးလေး ထပဖဲလိုကဦး၊ ဟုတပီ”  “အုနးသနးကလဲ လကနိပမီးကို သေခာထိုးထား”  စကားဆုံးသည နင့ ကိုမင့အေး၏ လကညိုးက စနးခင၏ စောက ပတဝသို့ လကနစဆစလောက ထိုးသငးလိုက၏။စနးခငမာ သူမ၏ကိုယလေး တန့ကနဲ တခကဖစသားရ၏။ စနးခင ၏ စောက ပတကိုဖဲ၍  ပေးထားသော မဝငးကည၏ ရငထဲမာတော့ ဟာ၍သား၏။ မီးထိုးပေထားသော မအုနးသနးခမာမာတော့ ကကသီး ဖနးကနဲ ထသားပီး သူမ၏ လကကလေးမားပင တုနတုနယငယငဖစ၍ သားရသဖင့  မီးထိုးပထားသော လကနိပမီးကို ငိမ အောင မနညးပင ထိနးထားရ၏။  စနးခင၏ စောကပတထဲသို့ ထိုးသငးထားသော ကိုမင့အေး၏ လကညိုးကလညး အငိမမနေပဲ  သူမ၏ စောကခေါငးနံရံလေးမားကိုလကညိုးထိပဖင့ ထိလိုက ဖိလိုက ပတလိုက လုပပေး၏။ စနးခငမာတော့  ဗိုကအောင့နေ သည့ကားမ သူမ၏ ဖငသားဖူဖူကီးမားမာ တကကဖစနေရ၏။ အဆကမပတညီး၍နေသော စနးခငမာ ညီးသံ နညးနညး ကဲသား၏။

စနးခင၏ စောကပတထဲမ ဆဲထုတလိုကသော လကညိုးသည အပငသို့ တစခောငးလုံးထက၍ လာသောအခါ စနးခင၏ စောက ရညလေးမား ပေကပ၍နေသောလကညိုးကို မောက၍ ကိုမင့အေးက သူ၏  နာခေါငးဖင့ (၂)ခါ (၃)ခါ လောက နမး၍ကည့၏။  ညီသငးသငးလေးဖစ၍ နေသော စနးခင၏ စောကရညလေးမားရနံ့က ကိုမင့အေး ၏ ရာဂ စိတမားကို ဟုနးကနဲ ထအောင ကလာစေ၏ လမးကည့၍  မငတေ့လိုကရသော မဝငးကည၏ ရငထဲတငတော့ နင့ကနဲ ဖစသားရ၏။  “အငး ဗိုကတော့ ခဲရမ လား မသိပါဘူး၊ဝငးကညရာ”   “ဟငး ဒုခပါပဲ အစကိုရာ ကနမသမီးလေးကို ကယပါအုံး”  “အေးပါ ဝငးကညရာ နင့သမီးလဲ ငါ့ သမီးလိုပါပဲ၊ ငါသေခာကုပေးပါ့မယ ၊ ပီးတော့ ကိုမင့အေး ၏ လကမားက ဆေးအိတထဲနိုကလိုက၏။   “ကဲ ရော ဒီဆေးလုံး လေး (၃)လုံး ဝငအောငတိုကလိုက ခဏနေမ ငါထပစမးကည့ဦးမယ”  ပောရငး ကိုမင့အေးက စနးခင ၏ မကနာလေးကို  လမး၍ ကည့လိုက၏။ နုငယပိုမစလသော စနးခင ၏ မကနာလေးမာ ခစစရာ ကောငးလ၏။ ကိုမင့အေး ၏ ရငထဲတင တငး ကနဲ ဖစသားရ၏။  “ကဲ ကဲ အဝတအစားတေ ပနဖုံးထားဦး”  ကိုမင့အေးက သူ၏ ဆေးအိတအတငးမ ဆေးထိုးအိပ နင့ ပနကို ထုတ၏။ ပီးတော့ ထိုးဆေးပုလငးလေး နစပုလငးကိုလညး ထုတ၍ယူလိုက၏။

“ကဲ နညးနညး စောငးလိုက ဆေးထိုးမယ”  “ကဲ ပကလကပနလနလိုကထားတော့ အငး သမီးအုနးသနးက ဘယသားစရာရိသေး လဲ” “သမီး ဖောငကို ပနသားရမယ ဦးလေး”  “အငး ခဏနေတော့သားပေါ့ နင့သူငယခငး ကိုလဲ ဆေးထိုးပေးထားပီးပါပီ”   စနး ခငမာ စောစောကလို သိပပီး မညီးတော့ပေ။ သကသာသလိုရိနေ၏။  “ကဲ ဝငးကည သမီးကို ခငထောငခထားလိုက ပီးရင  ဆေးလိမးရမယ”  “ဟုတကဲ့ အစကိုမင့အေး”  မဝငးကညက စနးခင ၏ အိပရာထကတင အဆင့ဆင့ထောငထားသော တစ ယောကအိပ ပိတခငထောငလေးကို ဆဲ၍ခလိုက၏။  “ကဲ ရော ဒီဆေးကိုညစပီး စနးခင ရဲ့ ဗိုကကိုလိမး နောကပီး မိနးမကိုယ  တေကိုလိမး၊ မိနးမကိုယကို အတငးထဲထိ နိုကပီး လိမးပေးပီးရင အဝတအစား ပနမဝတ နဲ့ စောငလမးပေးထားပီး ခငထောင ထဲမာ  လဲနေပါစေ၊ ဝငးကညနင့ သမီး ခေဖားတေ စမးကည့ပါလား၊ အေးနေသေးတယ စိတမခရသေးဘူး၊ကဲ ဆေးကို ငါပော တဲ့ အတိုငးလိမး ၊ငါ လိမးပေးလို့ မသင့တောဘူး”  ကိုမင့အေးစကားဆုံးတော့ မဝငးကညက ကိုမင့အေးပေးသားသော ညစ ဆေးဗူးလေးကိုကိုင ၍ ခငထောငထဲဝငသား၏။

“ဟုတတယ အစကိုရေ ခေဖားတေက အေးနေတယ”  “အေး သိပပီး စိတမပူနဲ့ ငါရိတာပဲ ဆေးကိုတော့သေခာလိမး”  “ဟုတကဲ့  ဟုတကဲ့”  “သမီးသကသာ ရဲ့လား” “အငး နညးနညးတော့သကသာလာတယ”  “ကံကီးပေလို့ပေါ့သမီးရယ၊ အစကိုမင့အေး နဲ့  တနးတိုးလို့ပေါ့”   ခဏနေတော့ မဝငးကညက ခငထောငထဲမ ထကလာ၏။  “နင့ လကတေသားဆေးလိုကဦး ဝငးကည”   “ဟုတကဲ့ အစကို”  မဝငးကညက ထ၍ မီးဖိုဆောငဖကသို့ ခေဦးလည့လိုက၏။  “အော ငါ့လကလဲဆေးရဦးမယ ငါပါလိုက  မယ” ပောပောဆိုဆို ကိုမင့အေးက နောကမ လိုက၍သား၏။မီးဖိုဆောငထီသို့ ရောကသောအခါ ကိုမင့အေးက မဝငးကည့၏  ခါးကို နောကမလမး၍ကိုငကာ သူမဝတထားသောထမိနလေးကို ခါးသို့ဆဲ၍တငလိုက၏။အထာပေါကသော မဝငးကညက  လညး သူမ၏ ခါးကိုကုနး ၍ ရေ့မဝါးထရံဖရိန တနးဝါးလုံးကို လကနစဖကဖင့ အားပုလိုက၏။“ဝငးကညရာ အရေးကောငး  တုနး နင့သမီးရောကလာလိုကတာ ငါတို့ ဆနထနးထနးငန့ငန့ကိုဖစရော၊ ဆေးသာကုနေရတယ စိတကနင့ဆီရောကရောကနေရ တာ စိတက သိပမဖောင့ဘူး” “ဟုတတာပေါ့ အစကိုရယ”  ကိုမင့အေးက ပောလဲပော မဝငးကည၏ နောကသို့ စူထကနေသော  စောကပတကီးထဲသို့ သူ၏လီးကီးကို ထိုးသငးကာ မဝငးကည ၏ ခါးကို ဆဲ၍ ဆဲ၍ လိုးပေး၏။

“ဖတ ပတ” “ပလတ ပတ”  မဝငးကည ၏ စောကပတကီးမာ အရိနမကသားသေးပဲ ဖောငးကားနေသညပင အရညမားလညး  စိုရဲနေသေး၏ ။ ကိုမင့အေး ၏ အပော နင့ လုပဆောငခကမားကောင့ မဝငးကညမာ ကိုမင့အေးကို  ကေနပသားရတော့၏ ။  ကိုမင့အေးကလညး နသိုးကိုးပတ ပုံစံမိုးဖင့ မဝငးကည ၏ ခါးလေးကို ဆဲ ၍ အငမးမရ အားပါပါဖင့ ဆောင့လိုးနေ၏။  “ပတ ပလတ”  “ပလတ ပတ”  “အိမရေ့မာ အုနးသနးရိတယ ဖေးဖေးလုပအစကို”  “ပတ”   မဝငးကည ၏ စကားဆုံးတော့  ကိုမင့အေးက သူ၏ လီးကီးကို စောကပတထဲမ ဆဲ၍ထုတလိုက၏။  “ကဲ ဝငးကည အုနးသနးကို ပုဇနဖောင ပနပို့လိုက ငါ့လက နိပမီးကိုယူသား ပနလာမ နငနဲ့ငါ အေးအေးဆေးဆေးဆကလုပကတာပေါ့၊ စနးခငကတော့ ညီးသံမကားရတော့ဘူး သကသာ လာပုံပဲ၊  မိနးရငမိနးနေပါစေ” “အငး .. ဟုတကဲ့အစကို”  မဝငးကညက အုနးသနးကို ခေါ၍ ထကသား၏။

“လေတိုကတယ  တံခါးပနစေ့ထားခဲ့ အောလေတိုကရင ပင့ဦးမယ ငါပဲထပိတလိုကပါ့မယ နငလာရင ခေါလိုကပေါ့”  “ဟုတကဲ့အစကို ကနမသား ပီ”  ကိုမင့အေးသည မဝငးကညတို့ ထကသားပီးနောက အိမရေ့တံခါးကိုထ၍ ပိတကာ အတငးမ ဂကခလိုက၏။ ပီးတော့ သူ၏ လကမ လကပတနာရီကို မောက၍ကည့လိုက၏ ။ ပုဇနဖောငကို  အသားအပနဆိုလင မိနစ (၄)လောကကာပေမည။  ကိုမင့အေးက အိမအတငးသို့ပန၍ဝငလာပီး စနးခင၏ခငထောငထဲ သို့တနး၍ ဝငလိုက၏။ စနးခငမာ မကလုံးလေးမိတကာ  မိနးနေ၏။ ကိုမင့အေးက စနးခင ၏ ကိုယပေါမ စောငလေးကို ဘေးသို့ ဆဲခလိုက၏။ ထိုအခါတင ခငတောငဘေးတင ထနး ထားသော ဘကထရီ မီးခောငး၏ အလငးရောငကောင့ လပခောမေ့ကာ ထိရကစရာမရိသော  ဖူဖူဖေးဖေး စနးခင၏  ဝတလစစလစ ကိုယလုံးလေးမာ ထကပေါလာတော့၏။ကိုမင့အေးက စနးခင ၏ နဖူးလေးကို ဖဖလေးနမးလိုက၏။

“အငး ” “သမီး သကသာလား” “အငး ဦးလေးလား သမီးဗိုကထဲကတော့ မအောင့တော့ဘူး ဟိုသမီး ဟိုဟာထဲက တစမိုးဖစနေ တယ”   စောစောက လကညိုးတငး၍ မေထားသော အရိနမသေသေးကောငး ကိုမင့အေး သိလိုက၏။   “အငး ဦးလေး ကည့ ပေးမယ သမီး မကလုံးမိတထား” ပောပီးသည နင့ ကိုမင့အေးက စနးခင၏ ပေါငနစခောငးကိုဆဲ၍ ထောငကာ ကားလိုက၏။ ပီးတော့ သူမ ၏ ပေါငနစလုံးကားတငဝင၍ ထိုငကာ ပုဆိုးကို ခတခလိုကပီး သူ၏ လီးကီးကို စနးခင ၏ စောကပတဝတင  တေ့ကာ ဖေးဖေးခငး ထိုးသငးလိုက ၏ ။  “ဗစ .. ဗစ .. ဗစ “   “အိုး အမေ့ အငး “  “နာလားသမီး”   “သိပမနာဘူး ထုံတုနတုန လေးဖစနေတယ”  “ဗစ ဗစ “  “အ ကတ ကတ “   လီးကီး တစဝကသာသာလောကဝငပီးသားဟ စနးခငမာ ကောလေးကော့ တတလာ၏ ။ စနးခငကို စောစောက သူမ၏ မိခငမကညဝငးအားလိမးခိုငးလိုကသော ထုံဆေး နင့ ကိုမင့အေး၏  လီးတနကီး တငကပညိ ၍နေသော စနးခင၏ မိခငမကညဝငး၏ စောကရညပစခဲခဲမားက စနးခင၏ စောကပတထဲ သို့ ကိုမင့အေး ၏ လီး ကီးလိုးသငးနေသညကို အထောကအကူပုနေက၏။

စနးခငက နာသညဆို၍ ကိုမင့အေးက သူ၏ လီးကီးကိုဆက၍ မသငးသေးပဲ ဖေးဖေးခငးပန ၍ ဆဲထုတလိုက ပနသငးလိုက ဖင့ ဝငထားသလောက လီးတဝကသာသာဖင့ ပင လိုးပေးနေ၏။  “ပတ ပလတ”  “ပလတ .. ပတ”   “ဖတ ပလတ”  အခက  (၂)လောက လိုးပေးပီးသောအခါတင စနးခငသည နညးနညးငိမသား၏။  “သမီးနာသေးလား”  “ဟင့အငး “   စနးခငမနာတော့ မနးသိသည နင့ ကိုမင့အေးမာ သူ၏ လီးကီးကို သူမ၏ စောကပတထဲသို့ တဆုံးဝငအောငပင ဆောင့၍ လိုးသငးလိုကတော့၏။   “ဗစ ဗစ ဖတ”   “အား .. အမလေး .. ကတ ကတ ကတ “  စနးခင ၏ ခါးလေးမာ ကော့တတသားပီး အသားလေးမားတ ဆတဆတတုနနေ ၏။ ကိုမင့အေး ကသူ၏ လီးကီးကို စနးခင ၏ စောကပတထဲတင ဖိကပထားပီး စနးခင ၏ ကိုယလုံးပေါသို့  မောက ၍ခကာ  စနးခင ၏ နို့လေးမားကို ငုံ့၍စို့ပေးနေ၏။ ခဏကာမ ကိုမင့အေးသည သူ၏ဖငကို က ၍ စနးခင၏ စောကပတ ထဲမ လီးကီးကို ဖေးဖေးခငးဆဲထုတ၍ ဖငကကာ ဖေးဖေးခငးလိုးပေးနေ၏။ “ပတ … ပလတ”  “ဖတ … ပလတ”   “ပ လတ… ပတ” “သမီးနာသေးလားဟင”  “မနာတော့ဘူးဦးလေ”  “ပတ.. ပလတ”   “ကောငးရော ကောငးလားဟင”   “အငး  ကောငးတယ” “ဖတ … ပလတ”စနးခင ၏ စောကပတထဲတင လညး အရညမားမာ စိုရဲနေတော့၏။ ကိုမင့အေးက သူ ၏ လီး ကီးကို အရိနမင့၍ ခပသကသကလေးလိုးပေးလာ ၏။

“ပတ … ပလတ”  “ဖတ … ပလတ” “ပလတ ပတ” ကိုမင့အေး ဆေးထိုးဆေးတိုက၍ စနးခငဗိုကအောင့တာမာ ပောက၍ သား  ခဲ့ပီဖစ၏။ ဒါပေမဲ့ သူမ၏ စောကပတထဲတင တမိုးတမညဖစကာ ခံစားနေရသဖင့ ရောဂါလို့ ပဲ ထငကာ စနးခငက ကိုမင့အေး  ကို  ပောပခဲ့၏။ ကိုမင့အေးက ဒီလိုခံစားခကမိုး အပိုစငလေး စနးခငမခံစားဘူး၍ သူ့တင ခံစားနေရတာဟာ ရောဂါတစ ခုလို့ ထငနေသညကိုတော့ ကိုမင့အေးက ကောငးကောငး သိ၏။ စနးခငက လညး သူမ၏  အဖုတလေးထဲမာ ဖစနေသော ရောဂါ အား ကိုမင့အေးကို ကုစားစေခငသကဲ့သို့ ကိုမင့အေးက လညး အငမးမရပင ကုပေး၏။ ကိုမင့အေး ၏ လီး ကီးမာ မဆန့မပဲ နင့ သူမ ၏ စောကပတထဲ သို့  ထိုးသငးကာစတင သူမ၏ခံစားခကမာ ပောကသလိုဖစသားခဲ့ပေမဲ့ ခဏအကာတင စနးခင၏  ရောဂါမာ ပိုဆိုးလာ၏။ ကောခမဓားပမနးသိဆိုသကဲ့သို့ ကိုမင့အေး က အရိနကောငးကောငးဖင့  ဆောင့လိုးနေခိနကမ စနး ခငသည သူမ၏ စောကပတထဲမ ခံစားနေရသော ရောဂါမာ စောကပတယားနေတာ ဖစပီး အခုသူမ မာအလိုးခံနေရတာပါလား  ဟု သိပါ၏။ ဒါပေမဲ့ အတောကို နောကကသားပေပီ။

စနးခင ၏ ကိုယလုံးလေးတစခုလုံးဖိုးဖိုးဖငးဖငး ဖစလက သူမ၏ စိတထဲတငလညး မခိတငကဲ ခံစားနေရကာ ကောငး ခငတိုငး ကောငးနေပီဖစ၍ ခံစားနေရသော အရသာ ပောကဆုံးသားမာကို စနးခငက  ကောကလန့ကာ ဆကလက၍ စိတပါ လကပါပင အလိုးခံနေတော့၏။“ပတ … ပလတ”  “ဖတ … ပလတ”  “ပလတ ပတ”  စနးခင ၏ ကိုယလုံးလေးမာ သူမ၏ မိခငမ ဝငးကည နင့ ဘာမမဆိုင။ ကစလစမာတငး၍ နေကာ ညကညောစာဖင့ရိနေပီးနုပိုလနးလ၏။ စနးခင၏ စောကပတကီးမာ  လညး မိခငဖစသူ မဝငးကည၏  စောကပတလိုပင ကီးမားလပီး စနးခင ၏ စောကခေါငးကတော့ ကဉးမောငးနူးညံ့လနးပီး  ကိုမင့အေး ၏ လီးကို ဆဲဆုပထားသလိုရိနေသဖင့ ကိုမင့အေးမာ အရသာမားရိလပီး ကာမဇောမား   အရိနတကလာကာ စနး ခငကို အားပါးတရပင ဆက၍ လိုး တော့၏။  “ပတ … ပလတ”  “ဖတ … ပလတ”  “ပလတ … ပတ”   “အငး … ဟငး … ဟငး  အမလေး ဦးလေးရယ ကနမ ဘယလို ဖစလာမနး မသိဘူး အငး အငး .. အ “   “ကော့ပေးထားသမီး ကော့ပေးထားသမီး သိပ ကောငးလာတော့မာ”  ကောငမလေးပီးခငနေပီကို သိသော ကိုမင့အေးက စနးခင ၏ ခစစရာ ကိုယလုံးလေးကို တငးကပစာ ဖက၍ သူ၏ လီးကီးကို ကငတတ၍ နေသည့ကားမပင တအားကုံး၍ ဆောင့ကာ လိုးလိုကတော့ ၏။

“ပတ … ပလတ”  “ဖတ … ပလတ”  “ပလတ ပတ”  “အား .. အငး .. ဟငး အမလေး .. အ .. အ .. အငး ကတ … ကတ ကတ  ဟငး … ဟငး … ဟငး “စနးခငမာ ကိုမင့အေး ၏ ကိုယလုံးကီးကို တအားကုံးဖကကာ ဖငသားကီးမားကို အစမးကုနမောက၍  ခါရမးကာ ပီးသား၏။ ထိုစဉမာပင ကိုမင့အေးသည လညး သူ၏ခါးမာ ဆတကနဲ ဆတကနဲဖစကာ စောစောက စနးခင၏ မိခင မဝငးကညကို အားပါးတရ လိုးရငး ထကလုထကခင သုတရညမားကို ယခု အပိုစငမလေး စနးခင ကို မကမောစာ လိုးရငး စနး ခင၏ သစလငလသော သားအိမလေးထဲသို့  အရိနကောငးကောငးဖင့ ပနးထည့လိုကတော့၏။ ပီးတော့ နစယောကသား ကေး နေအောင ဖကကာ ငိမ၍ ကသားကတော့၏။  ခဏနေမ ကိုမင့အေးက ခေါငးထောငလာပီး စနးခင၏ မကနာလေးကို   တပမကစာ နမးရငး ဖေးဖေးခငး ဆကလိုးနေ၏။

“ပတ … ပလတ”  “ဖတ … ပလတ”ပလတ ပတ”   “ဦးလေး သမီး သိပအိပခငတာပဲ”  “အေးအေး အိပလိုက သမီး အိပလိုက”   “ပတ” အခက (၂) လောက ဖေးဖေးခငးဆကလိုးပေးနေပီး မ စောစောက ကိုမင့အေး တိုကထားသော ဆေးရိနကောင့ စနး ခင အိပခငလာပီဖစ၍ သူမ ၏ စောကပတထဲမ သူ ၏ လီးကီးကို ဆဲထုတကာ ဘေးသို့ခထားသည့ စောငကို စနးခင ၏ ကိုယ လုံးလေးပေါသို့ ပန၍ ခုံပေးကာ ကိုမင့အေးသည သူ၏ ပုဆိုးကို လကမကိုင ၍ခငထောငအပငဖကသို့ ထကလိုကကာ  ခငထောငအပင သို့ရောကသည နင့   ပုဆိုးကို ကောက၍ စတကာဝတလိုက၏။  “ဒုနး … ဒုနး အစကိုမင့အေး ကနမ ပနလာပီ”   ‘အေးအေး လာပီ ဝငးကည”  ကိုမင့အေးက တံခါးဆီသို့ ကပာကရာ သား၍ ဖင့ပေးလိုက၏။ တကိုယလုံး စိုရဲနေသော မ ဝငးကညကအိမအတငးသို့ လမး၍ ဝငလိုကပီး တံခါးကိုပန၍ပိတလိုက၏။

“ကနမ အဝတသားလဲလိုကဦးမယ သမီးရော ဘယလိုနေသေးလဲ”   “သူ့ရောဂါက ပောကသလောကဖစသားပါပီ၊ နစနစခိုက ခိုက အိပမောကနေတယ အိပပါစေ လန့နိုးရင ပနအောင့နေရငမကောငးဘူး၊ နငကလဲ ကာလိုကတာ ဝငးကညရာ အစကိုက  မောလိုကရတာ မောနေတာပဲ သိလား”  ပောပောဆိုဆို ကိုမင့အေးက မဝငးကည ၏ လကတစဖကကို လမး၍ ဆဲလိုက၏။  “ဟနး အကို့ရောဂါကလဲ မသေးဘူး နေအုံး ကနမ အဝတသားလဲ ဦးမယ”  မဝငးကညက ကေနပပုံးလေးဖင့ ပော၏။  “လဲမနေ  ပါနဲ့တော့ ဝငးကညရာ” ကိုမင့အေးက ပောလဲပော သူ၏ လကမလဲ မဝငးကည၏ ရေစိုနေသော ထဘီကို ဆဲ၍ ခတခ လိုကတော့၏။ ပီးတော့ မဝငးကည ၏ အနောကမနေ၍ ကိုမင့အေးက သူမ၏ ခါးလေးကို ကိုငလိုကသည နင့ မဝငးကည သည  သူမဝတထားသော ရပအငးကီကို ကပာကရာ ခတကာ ဘေးသို့ပစခလိုက၏။ ပီးတော့သူမ သညဖိနပခတမာပင ရပ လက ဖိနပခတထက တစပေကောမင့သော အိမအပေါဆင့ ခါးပနးကို  လကထောကကာ ဖငကုနးပေးလိုကတော့၏။

တပိုငနကထဲလိုမာပင မဝငးကည ၏ ဝတလစစလစ ကိုယလုံး ၏ နောကဖတသို့စူ၍ ထကနေသော စောကပတကီးထဲသို့ ကို  မင့အေးသည စောစောက မဝငးကည ၏ သမီး စနးခငကို လိုး၍ စနးခင  ပီးသားရသဖင့ ထကလာသော စနးခင၏ သုတရည မားကပညိကာ ရဲစိုနေသည့ သူ၏ လီးကီးကို မဝငးကည ၏ စောကပတဝတင တေ့လိုက၏။ ကိုမင့အေး ၏ လီးတနကီးပေါ တင စနးခင ၏  သုတရညလေးမားမာ အဖတ အဖတလေးမားပင ဖစကာ ကပနေက၏။ ကိုမင့အေးက လီးကီးကို မဝငးကည  ၏ စောကပတဝတင တေ့ပီးသည နင့ တရိနထိုးပင ဆောင့၍ သငးကာ လိုးတော့၏။  “ပတ … ပလတ”   “ဖတ … ပ လတ”  “ပလတ … ပတ”  အိမအပေါဆင့ခါးပနးကို လကထောကကာ ဖငကုနးပီးအလိုးခံနေသော မဝငးကညသည မကလုံး ကလေးမားစုံမိတကာ သူမ၏ ဦးခေါငးလေးမာ လနသားလိုက ငိုကသားလိုက ဖစလက သူမ ၏   ပါးစပလေးမာ လညး ဟလာ လိုက စေ့သားလိုက နင့ ဖစနေကာ သူမ ၏ ဖူဖူဖေးဖေး ဖငကီးမားကို လညး နောကသို့ ကော့ကာ ကော့ကာ ဖင့ အလိုးခံ နေ၏။ အခက(၄) လောကအားပါးတရ  ဆောင့လိုးပီးခိနမာတော့ နစယောကစလုံး အရသာမားရိသထကရိကာ အီဆိမ့လာ တော့၏။

“ပတ … ပလတ”  “ဖတ … ပတ”  “ဟငး … ဟငး အစကို ဘာကောင့ဖစဖစ အစကို့လီးကီးကို ကနမစောကပတထဲက မထုတ နဲ့ တော့ပီး ပီးအောင ဆကလိုး .. လုပ … လုပ … ဆောင့ … ဆောင့စမးပါ အမလေး …  ကောငးလိုကတာနော ဟငး ဟငး … ဟငး  “  ထိုအခိနမာပင ခငထောငအတငးမ စနးခင ၏ ဟောကသံလေးမားမာ မိုးသံ လေသံကားမပင အပငသို့ သဲ့သဲ့လေး  ပံ့လင့လာပါတော့သည။

 

Zawgyi

 

ေရာဂါ ( စ / ဆုံး )

စန္းခင္ x{1014}x{103D}င့ုန္းသန္းတိုx{1037}သည္ အသက္ (၅)(၆) အx{101B}ယ္ အပိဳေပါကား ဖစ္ၾက၏ ။ေတာေန လူတန္းစားမားဖစ္ၾကသည့္ အေလာက္ x{1039}x{101C}ကဳံသလို လုပိုင္၍ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး ကို တေတာင့ေနရာ မ ဖည့က္ေနၾကရသူမားဖစ္ၾက၏။  စန္းခင္ တင္ ဖခငရိပဲ မိခငုဆိုးမ x{1014}x{103D}င့္ ေမာငယ္x{1014}x{103D}စ္ေယာကူမမယားရိ၏ ။ မိခငစူ မဝင္းၾကည္ က အသက္ (၃၅) x{1014}x{103D}စ္ေလာကိ ၿပီး x{1039}x{101C}ကဳံရာအလုပ္ လုပ္၍ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးကို ဦးေဆာငနီး   ေနသူဖစ္၏ ။ အရင မဝင္းၾကညည္ ေx{1014}x{103D}တင္ စပါးဒိုင္  မ စပါးဝယ္၏ ။ မx{1014}x{103D}စေတာ့ အလုပ္ၾကမ္း ဒဏ္ေတပိ၍ မဝင္းၾကညည္ အေတာင္ မမာလိုက္၏ ။ ကံေကာင္းေထာက ၍    ထူထူေထာင္ေထာငန္၍ ဖစာခဲ့ရေသာဲ အရငို အလုပ္ၾကမ္း မလုပ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ေခ။   အလုပ္ၾကမ္း မလုပ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာေသာ မ ဝင္းၾကညည္ အိမင္ ေန၍ ထမင္းခက္၊ဟင္းခက္၊ အိမာရီယ မားကို လုပ္ေနသူ သမီး စန္းခင္ ကို အလုပငိုx{1037} ပိုx{1037}ရေတာ့၏။  မဝင္းၾကည္ ကေတာ့ အိမ္ေရx{1037}တငငေၾကာ္ေၾကာ္၍ ေရာင္းရ၏။မဝင္းၾကည္ ၏ ေနရာသိုx{1037}ေရာကိလာေသာ စန္းခင ေx{1014}x{103D}ရာသီ တင္ စဝပါးအဝယိုင္ ထံ စပါးသယ္၏။ မိုးရာသီတင္ေတာ့ သူx{1037}အေမ ဝင္းၾကညို လယဲ ဆင္း၍အလုပလုပ္ေပ။

သူမကေတာ့ပုဇန္ေဖာငင္ ပုဇနါး ေx{101B}းကာ ရလာေသာ ဟင္းစားကို x{101B}ာထဲ လည့္၍ ေရာင္းၿပီး ဝမ္းစာရာရ၏။  အုန္းသန္းကေတာ့  ဖခင္ေရာ၊မိခင္ေရာ မရိေတာ့ပါ။ ဖားေအဖစူ x{1014}x{103D}င့္ ေမးအဖားx{1014}x{103D}စ္ေယာကတူေနရ၏။ အုန္းသန္းသည္ အဖားဖစူ  ေဒၚေစာရငာ အနိပညစ္၏။အသက္ (၇) ေကာာၿပီဖစ္၍  သိပ္ၿပီး အလုပလုပ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ေပ။ အဲဒါေၾကာင့ဲ ေဒၚေစာရင္ သည္ ေခရင္းအိမ မဝင္းၾကညဲx{1037} တိုငင္၍ မဝင္းၾကည္ ၏ သမီး စန္းခင္ x{1014}x{103D}င့္ အတူ အုန္းသန္းကိုပါ လိုကါ ၍ အလုပ္ လုပ္ ေစ၏။  သူတိုx{1037}ေနထိုင္ေသာ x{101B}ာသည္ ဒိုငယ္ ေကးx{101B}ာ တစုဖစ္ၿပီး အိမ္ေခ (၃)နီးပါးရိေသာ x{101B}ာx{1039}x{101C}ကီးဖစ္၏။ ၿမိဳx{1037} နဲx{1037}ဆိုလင္ (၅)  မိုငသာေဝး၏။ ၿမိဳx{1037}သိုx{1037} ေရလမ္းမ ပဲ့ေထာငဲx{1037} သားရလင္ ေကx{1037}ပတ္ေနေသာ  ေခာင္းတေလာကေန၍ မစငယိုx{1037} ေမာင္း ထက္၍ တစါ မစငတိုင္း ဆက္၍ေမာင္းသားရ၏ ။ (၂)နာရီနီးပါးမေမာင္းရ၏။

စန္းခင္ x{1014}x{103D}င့္ အုန္းသန္းတိုx{1037}၏ ေနထိုငာ ေကးx{101B}ာမ ၿမိဳx{1037}သိုx{1037} တစ္ေနx{1037}လင္ ပဲ့ေထာင္ x{1014}x{103D}စီးထက္၏။ ၿမိဳx{1037}သိုx{1037} ကုန္းလမ္းမ သားလိုကလည္း  x{101B}ာ၏ အေနာကက္၊ မိုငက္ေလာက္ အကာအေဝးသိုx{1037}   ေခလင္ေလာက္၍ သားၿပီး ထိုx{101B}ာ x{1014}x{103D}င့္ မိုငကအကာတငိေသာ ကား လမ္း၊ ရထားလမ္း သိုx{1037} ေရာက္၏။  ထိုကားလမ္းတင္ သူမတိုx{1037}ေကးx{101B}ာကို ဖတန္း၍ အခားေကးx{101B}ာx{1039}x{101C}ကီးမားသိုx{1037} ေပးဆဲေနေသာ  ဂစားမားကို တား၍ စီးx{1014}x{103D}ိုင္၏။ ကုန္းလမ္းမ ၿမိဳx{1037}သိုx{1037} သားလင္ေတာ့ နာရီဝကာသာေလာကင္ ၾကာ၏။  စန္းခင္ x{1014}x{103D}င့္ အုန္းသန္း တိုx{1037}သည္ ဤမ ေလာကီးေသာ ၿမိဳx{1037}သိုx{1037} တစေနလိုx{1037}တစ္ေခါက္ မေရာက္ၾကေခ။ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးကို အခိန္ x{1014}x{103D}င့္ အမ  x{101B}ုန္းကန္ ၍ ရာေဖ ဖနီးေနရေသာေၾကာင့င္ ဖစ္၏။ x{1039}x{101C}ကဳံရာအလုပို ကာယအားဖင့္ လုပိုင္ေနရ၍ လားေတာ့မသိပါ၊ စန္း ခင္ x{1014}x{103D}င့္ အုန္းသန္းတိုx{1037}သည္ အသက္ (၅)(၆) ေလာကာရိၾကေသာည္း သူမတိုx{1037} ၏ ခဒါ ကိုယားသည္ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖားဖား     ဖစ္ေနသူမားထကင္ ေတာင့္ေတာင့င္းတင္းရိၾက၏။ စန္းခင္ x{1014}x{103D}င့္ အုန္းသန္းတိုx{1037}မာ x{101B}ုပေလးေတကလည္း ခပ္ေခာေခာဖစ္ သလို၊ သူမတိုx{1037} ၏ ခံဒါ ကိုယားကလဲ အခိဳးအစား ကန ၍ ထားထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းx{1039}x{101C}ကိဳင္း  ရိၾကသဖင့္ x{101B}ာထဲမ ကာလသားမားသာမက၊  အx{101B}ယေx{101B}း၊ ေယာက္ားမားတိုx{1037}၏ စူးစူးရရ အၾကည့ားကို သူမတိုx{1037}သည္ ရငိုင္ေတx{1037}x{1039}x{101C}ကဳံေနရ၏၊

တခိဳx{1037}လကဲဇကဲ ေယာက္ားx{1039}x{101C}ကီးမားဆိုရင္ ဖငုတ္ ေခါင္းပုတ္ ေကာသပ္ ရငပင့္ လူလစင္ လစလို လုပတ္ၾကေသး၏ ။ သူမတိုx{1037}၏ မိသားစုမားကလဲ ေတာင့္ေတာင့င္းတင္း၊ အသိုင္းအဝိုင္း ေကာင္းလသညဟုတ္ေတာ့ မေလးစားတာလဲ ပါ၏။ ေစာားခငာလဲပါ၏။  သေဘာကလိုx{1037}တကယူမလားဆိုေတာ့လဲ ခုခိနိ တညညံ့တံ့ ေပာဆိုခဲ့ဘူးသူ  ေယာက္ားမား မရိခဲ့ေသးပါ ။စန္းခငိုလင္ မိခငစူ မဝင္းၾကည္ အလုပုပ္x{1014}x{103D}ိုငဥ သူမက အိမငာေန၍ မီးဖိုေခာင္ ကိတ နဲx{1037} လူမမယ္ေမာင္ေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာတ္၏ ဗာရီယ ကိတမားကို တာဝနူ လုပိုင၏။ အခုသူမ၏ မိခင္     မဝင္းၾကည္ မ မာၿပီးသည့္ေနာက္ အလုပ္ၾကမ္းမလုပ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ စန္းခင အိမငိုx{1037} ထက္၍ အလုပုပ၏။ မဝင္းၾကညာ ပန္၍ ေနေကာင္း လာေသာည္း၊ အေလးအပငထမ္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ခင္း၊ အေအးဒဏ္  အေမာအပမ္း ဒဏိုx{1037}ကို မခံx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ခင္းေၾကာင့ာ အလုပ္ ထက္၍မလုပင္းဖစ္၏ ။ကနာကေတာ့ မဝင္းၾကညာ လူေကာင္းပကတိပငစ္၏။

မဝင္းၾကည္ ပန္ေကာင္းလာတာကလည္း x{101B}ာထဲမ ေဆးထိုးဆရာ ကိုမင့္ေအး ေကာင္း၍ ဖစ္၏။ မဝင္းၾကည္ ေနမေကာင္းေတာ့  ကိုမင့္ေအးက ေဆးကို အလကားကုေပး၏။ ေဆးကုေပးx{101B}ုံသာမဟုတ္၊ မဝင္းၾကည္   ေနမေကာင္းစဥာလအတင္းတင္ ဆန္၊  ငါးပိ၊ ငါးေခာက္ တိုx{1037}ကိုလည္း ရံဖနံခါ ယူလာေပးေသး၏။ တခါတရံ မိဳးတငဲ မဝင္းၾကည္၏ သမီး စန္းခငို “နငိုx{1037}ေမာင္x{1014}x{103D}မ ေတ မုနx{1037}ယားဖိုx{1037} မုနx{1037}ိုး” ဟုဆိုကာ  ေငx{1014}x{103D}စာ သုံးရာေပးတတ္ေသး၏။  ကိုမင့္ေအးမာ ေဆးမx{103D}းလည္းမဟုတါ။ တိုင္းရင္း သမားေတာည္း မဟုတါ။ အပုန္းကိုင္ (ရမ္းကု) ေဒါကာပငစ္၏။ ဒါေပမဲ့ ကိုမင့္ေအး ကိုအထင္ေသး၍ မရပါ။ x{101B}ာတင္  တာဝနေသာေဆးမx{103D}းက  ညကတီဗီ ၾကည့ငင္ တခားအိမားၾကည့၏။ကိုမင့္ေအးကေတာ့ သူx{1037}အိမင္ အေပၚစက္  ေအာကက္ အပည့စုံရိ၏။

x{101B}ာရိေဆးခန္းမာ လူမစည္ေသာည္း ကိုမင့္ေအး ၏ အိမင္ေတာ့ လူနာေတ တန္းစီေန၏။ ကိုမင့္ေအး နဲx{1037}ကု၍ မေပာက္ေသာ  လူနာဟူ၍ ခပားရားဖစ္၏။ ကိုမင့္ေအး နဲx{1037} ကု ၍ ေဆးမားၿပီး ဒုတ   ေရာကသူမာ တစ္ဦးတစ္ေယာက မရိခဲ့ဘူးေပ။ ဒါ ေၾကာင့ဲ ကိုမင့္ေအး ၏ အပုန္းမာ အနရယင္းေန၏။ ေနာက္ၿပီး ဘယ ဘယိုလုပာသညသိ။ ကိုမင့္ေအးတင္ တိုင္း ရင္းေဆးဆရာ  အသိအမတဳ လကတလဲ ရိ၏။ သူေဆးကုလာသညာလဲ () x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ၿပီဆိုေတာ့ x{101B}ာထဲတင္ ဆရာx{1039}x{101C}ကီး တစူဖစ္၍ ေန၏။ x{101B}ာသူx{101B}ာသားအေတာားမားက သူx{1037}ကို အားထားၾကရ၏။   ကိုမင့္ေအးမာ အသက္(၄)ခနx{1037}ိၿပီး လူပိဳx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္၏။ ၿမိဳx{1037}ေကာင္းတင္ (၉) တန္းထိ ပညာသငူးၿပီး ၿမိဳx{1037}ရိ နာမည္x{1039}x{101C}ကီး ဆရာဝန္x{1039}x{101C}ကီး တစ္ေယာကံတင္ () x{1014}x{103D}စ္ေလာကတူ ေနကာ  ဆရာဝန္x{1039}x{101C}ကီးေဆးကုသရာတင္ ကူညီေဆာင္x{101B}က္ေပးရ၏။ ေနာကိုင္းတင္ ဆရာဝန္x{1039}x{101C}ကီး က လူနာကို စမ္းသပ္x{101B}ုံသာ စမ္းသပ္ၿပီး လိုအပ္ေသာ ေဆးမားကို x{1014}x{103D}x{103C}တ ေပာx{101B}ုံသာဖစ္၏။ အနာေဆးထည့္ေပး၏။

အေပါကၿပဲကို ခဳပ္ေပးရ၏။  ဆရာဝန္x{1039}x{101C}ကီးက ရနုနို ေပာင္းသားေသာအခါတင္ ကိုမင့္ေအးက x{101B}ာသိုx{1037} ပနာ၍ေဒါကာ လုပ္ေတာ့၏။ သူ၏လုပန္းမာ ေအာငငညု ဆိုရမညစ္၏။ တစ္x{101B}ာလုံး၏ x{1014}x{103D}x{103C}တားတင္ “ဆရာ” “ဆရာ”  ဟူ၍ ဖစ္ေန၏။ ဒီလို နာမည ဆရာကိုမင့္ေအးက မုဆိုးမဖစူ မဝင္းၾကညို အလကားကုေပးထားသည္။ မဝင္းၾကည္ အဖိုx{1037}  နည္းနည္းေနာေနာ ကုသိုလဟုတ္ေပ။  ဒါေပမဲ့ x{101B}ာထဲမာေတာ့ တစိဳx{1037}က ကိုယ့မင္းကိုယား၍ ဆရာကိုမင့္ေအး x{1014}x{103D}င့္ မဝင္းၾကညိုx{1037}က ဘာလိုလို ညာလိုလို နဲx{1037} ဖစ္ေနတယု အတင္းေပာေနၾကေသး၏။   ဒီလိုေပာေနၾကတာလဲ သိပ္ၿပီး အဆိုးဆို၍ မရ။ ကိုမင့္ေအးကလည္း  “ဇ” ရိသည္။ မဝင္းၾကညလည္း “အလ” ရိ၏။ မဝင္းၾကညာ အသက္ (၄)ဆိုေသာည္း ဘဝေပးကုသိုလ္ေၾကာင့္  အလုပ္ၾကမ္းပင္ လုပင့စား အx{101B}ယ္ေတာ္ေတာင္၏။ မသိလင္ (၃၄) (၃၅) ေလာကုထင၏။ ကိုယုံးကိုယ္ေပါက  လဲ လုံးx{1039}x{101C}ကီးေပါက။ အရပည္းနည္းမင့္ေတာ့ ပို၍ ၾကည့ိုx{1037} ေကာင္း၏။

အသားကလည္း    ဖဴေသးေတာ့ ကေလး(၃) ေယာက္ သာ မကငိုယ္ေတx{1037} ရိမေနလင္ မဝင္းၾကညည္ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဟုပင္ ထငမညစ္၏။မဝင္းၾကည္ ေယာက္ား ဆုံးသားသညာ  (၂)x{1014}x{103D}စနx{1037}ာရိေသး၏။ သူမ ၏ ေယာက္ားရိစဥဲက ကိုမင့္ေအး မာ မဝင္းၾကည္ တိုx{1037}၏ အိမိုx{1037} အဝငထကိ၏။မဝင္းၾကည္  ၏ ေယာက္ား ဆုံးေတာ့  ကိုမင့္ေအးက ခါတိုင္းထကို၍ အဝငထက္ လုပာ၏။ ဒါေၾကာင့ဲ ပတန္းကင ေပာၾကတာပဲ ဖစည္။  ဘယူေတ ဘာေပာေပာ ကိုမင့္ေအးကေတာ့ မဝင္းၾကည္၏ အိမိုx{1037} အဝငထက္ မပကါေပ။ မနကိုင္းသာ ဖင့္ ေသာ မဝင္းၾကည္၏ အေၾကာိုငိုx{1037} ကိုမင့္ေအးသည္ မနကိုင္းေရာက္၏။  အေၾကာိုငိုx{1037} ကိုမင့္ေအးသည္ မနကိုင္း ေရာက္၏။ အေၾကာိုငိတ္ ၿပီးခိနငည္း ေနx{1037}လညင္း၊ ညေနခင္း စေသာ အခိနားတငည္း ကိုမင့္ေအးက မဝင္းၾကည္  တိုx{1037} အိမိုx{1037} ေရာက္  လာတတ္ေသး၏။ တခါတရံ ညဖကခိနေတာင္ မဝင္းၾကည္၏ အိမိုx{1037} လာတတ္ေသး၏။ မဝင္းၾကည္ ကေတာ့ ကိုမင့္ေအး အတက္ ဆိုလင္ သူမ ၏ အိမည္ အခိနခါမေx{101B}း အၿမဲတံခါးဖင့ား၏။

ကိုမင့္ေအး သည္ အသားညိဳညိဳ x{101B}ုပနx{1037}နx{1037}္ ဖစ္၏။ အရပင့င့္ ၊ ကိုယုံးေတာင့္ေတာင့္ ဖစ္၍ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းရိ သညု ဆိုရမညငစ္၏။  မဝင္းၾကညိုx{1037}အိမာ ၿခံဝိုင္းေလး နဲx{1037} ဖစ္ၿပီး ပဥင္းဝါးထရံကာ သပိုးဖစ္၏။ သူမ၏ ေယာက္ားမ ကယနီကေလးမ ေဆာက္ေပးခဲ့ေသာ အိမစ္၏။ ဝါးထရံကာ ဆိုေသာည္း ဆိုငင္ ေရာင္းေသာ  ေရာင္းတန္းလx{103E}ာ ခင္းဝါး  တခုမဟုတ္ ဝါးကို ထု၍ ခဲကာ ဖနx{1037}္ၿပီး အဆစ္ အတင္းသားမားကို လx{103E}ာထုတာ ကိုယိုင္ ယကားေသာ စိေပါကါးထရံသာ ဖစ္၏။ ထူထူထဲထဲဖင့္ x{1014}x{103D}စညံ၏။ ေရနံေခးပါ  သုတားသဖင့္ ပိုးပါမစားေတာ့။ ဒီအိမ္ေလးရိ၍ မဝင္းၾကညိုx{1037} သားအမိတ ေတ အိေဒရေနခင္းဖစ္၏။   မိုးရာသီ ေရာက္ၿပီဆိုလင္ မစကၽန္းေပၚေဒသ ဖစည့တိုင္း၊ မိုးကသိပ္ၿပီး မပတင္ေတာ့ပါ။ ဆကိုကိုသလိုx{101B}ာတတ္၏။ ပတည္း တစက္x{1014}x{103D}စက္ ခနx{1037}ငစ္၏။  ညေန (၆)နာရီေလာက ညေနစာ ထမင္းစားၿပီး  မိုးေကာင္းေနသည့္ၾကားမပင္ စန္းခင္ နဲx{1037} အုန္းသန္း တိုx{1037}သည္ ပုဇန္ေဖာင္ သိုx{1037} ပုဇန္ ေx{101B}း ငါးေx{101B}း ရန္ ထကားၾက၏။ ထုံးစံအတိုင္း  ခေမာကိုယီ ေဆာင္း၍  ပလတတစို ၿခဳံကာ သားၾကရ၏။

စန္းခင္ x{1014}x{103D}င့္ အုန္းသန္း တိုx{1037} ထကားၿပီး မိုးကပို၍ x{101B}ာလာ၏။ မဝင္းၾကည္ သည္ ထိုငာမထ၍ ပဳတင္းေပါကားကို ပိတိုက္၏။  ၿပီးေတာ့ ဖိနပၽတိ တစ္ေပါကည္းေသာ တံခါးကိုပါ ပိတိုက္၏။   ခဏေနေတာ့ အငယေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာက အိပငာ သည္ နဲx{1037} အိမ္ေရx{1037}နဲx{1037} ပိုင္းခားကာ ထရံပါးေလးဖင့္ ကာထားေသာ အခန္းအတင္း သိုx{1037}ဝင္၍ ကေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာကိုသိပ၏။ အx{1039}x{101C}ကီးက  (၅)x{1014}x{103D}စ္၊ အငယ  (၂)x{1014}x{103D}စ္ေကာာရိေသး၏။ ကေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အိပားၿပီဆိုေတာ့မ မဝင္းၾကည္ သည္ အိမ္ေရx{1037} သိုx{1037} ထက္၍ထိုငိုက္၏ ။ အိမ္ေရx{1037}တင္ေတာ့ ဘကရီမီးေရာင္ေလးက မx{103C}နပေလးဖစ္၏။  မဝင္းၾကည္ တိုx{1037}အိမည္ (၃) ပင္ (၂)  ခန္းဖစ္ၿပီး အတင္းတံခါးမရိပဲ ဖိနပၽတတညို ဝါးထရံဖင့္ အလုံပိတာထားကာ ေခါင္းရင္းဘကံရံတင္ ပဳတင္းေပါက္ တစ္ေပါက္၊ ေခါင္းရင္းဖကမ္း၊  အိမ္ေရx{1037}ဘကင္ ပဳတင္းေပါကစုရိ၏။ ေခရင္းဖကန္းတင္ေတာ့ ဝင္ေပါက္ ထက္ေပါက္  တစုရိၿပီး သစားတံခါးတစပပား၏။  အိမ္ေရx{1037}ေရာကာေသာ မဝင္းၾကည္ က မနကရင္ အေၾကာ္ေၾကာန္ ဗူးသီး မားကို စိတ္ေန၏။ ဗူးသီးမားစိတ္ၿပီးသားသည္ x{1014}x{103D}င့္ ေပာင္းဖူးေစ့မားကို အေစ့ထင္၍ေန၏။ လက အလုပုပ္ေနရင္း   မဝင္း ၾကည္ ၏ စိတတခားသိုx{1037} ေရာက္ေန၏။မဝင္းၾကည္ ထံသိုx{1037} ကိုမင့္ေအး ညဖကေရာကစညာ () ရကနx{1037}ငိၿပီဖစ္၏။  မလာတာၾကာေတာ့လည္း မဝင္းၾကည္ က ကိုမင့္ေအးကို ေမာ္ေနမိ၏။

ေမာေသာအေၾကာင္းရင္းကလည္းရိ၏။   ကိုမင့္ေအး ကသူမတိုx{1037}သားအမိေတေပၚအလန္ေကာင္း၏။ အထူးသဖင့္ မဝင္းၾကည္  ၏ အေပၚတင္ ကိုမင့္ေအးသည္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္း၏။ ကိုမင့္ေအး ေကာင္းလိုကညာ မဝင္းၾကည္  အသည္းစဲေလာက္ေအာင္  မိန္းေမာသားရေလာက္ေအာငင္ေကာင္းလ၏။  ေယာက္ားဆုံးၿပီး (၆)လေလာက္ အၾကာမာ အခုလို ညဖက္ မိုးေကာင္း ေကာင္းမာ ကိုမင့္ေအးတစ္ေယာက္ အိမိုx{1037} ေရာကာၿပီး အိမင္ တငစ္ေယာကဲရိေနသည့္ မဝင္းၾကည္ x{1014}x{103D}င့္  အိမ္ေရx{1037}တင္ ေရာကတာရာထိုင္၍ စကားေပာေနရင္း၊ ကိုမင့္ေအးက လင္ေၾကာင္း သားေၾကာင္းေတကို အစေဖာာ ေပာ၏။ ေပာၾကဆို ၾကရင္း ဖင့္ မုဆိုးမဖစူ မဝင္းၾကည လင္ နဲx{1037}  မေတx{1037}x{1039}x{101C}ကဳံရတာၾကာၿပီဖစည့ေလာက္ မဝင္းၾကည္၏ စိတဲတင္ ဘာ လိုလို ညာလိုလိုေလး ဖစာ၏။ မဝင္းၾကည္ ဧည့္ အx{101B}ယ္ေလးကလဲရိေနေသးေတာ့ ကာမစိတ္ေလးမား ရငယစာကာ   ကို မင့္ေအး x{1014}x{103D}င့္ စကားေပာရင္းက မဝင္းၾကညာ ရx{103C}ိးတိုးရနx{1037}န္း အိုးတိုးအန္းတန္း ဖစာ၏။  မဝင္းၾကည္ တစ္ေယာက္ ဘာဖစ္ ေနသညို လူလည္x{1039}x{101C}ကီး ကိုမင့္ေအးက အကဲခတိ၏။ ထိုတိုx{1037} အကဲခတိသည္ x{1014}x{103D}င့္ ကိုမင့္ေအးက ဖိုမ ကိစx{1039}x{1005} မားကို တစစခ ေပာလာေတာ့၏။ ခဏၾကာလင္ မဝင္းၾကညာ  စကားေပာရင္း ၾကမ္းပငို ၾကည့္ေနရာမ သူမ၏ မက္x{1014}x{103D}ာမာ ေမာ့၍ မလာ ေတာ့ေပ။ ထိုအခါတင အx{1039}x{101C}ကံx{1039}x{101C}ကီးေသာ ကိုမင့္ေအးက မဝင္းၾကညို အသာအယာပင္ ေဖးေဖးခင္း တစင့င္း ဝငုံး၍  လိုခငာကို အရယူေတာ့၏။

ပတပ္၍ေနသညာ ၾကာၿပီဖစ္ေသာ ကာမအရသာကို ထိေတx{1037}ခံစားလိုကေသာ မဝင္းၾကညာ အစပထမတင္ ကိုမင့္ေအးကို  မိန္းမသဘာဝအရ မူကာ ငင္းဆန္ေနေသး၏။ ကၽမ္းကင္ၿပီးဖစ္ေသာ   ကိုမင့္ေအးကလည္း မဝင္းၾကည္ ငင္းဆန္ေနသည့္ၾကားမ ပင္ သူလုပရာရိသညားကို တဆင့္ၿပီး တဆင့ကာ စနစက လုပ္ေဆာင္၍ မဝင္းၾကည္၏ ကာမတံခါးကိုဖင့္၏။ မၾကာ ပါေခ။ မစမ္းရင္းကရိ၊  ကနန္းခင္းကလဲညိလာေသာ မဝင္းၾကညာ ကိုမင့္ေအး ၏ ရငငတင္းတင္ သူမ၏ မကုံးေလး မားပင္ မပင့္ေတာ့ေခ။   ရငငတင္းမ မဝင္းၾကညို ၾကမ္းပင္ေပၚမခ၍ ကိုမင့္ေအးသည္ သူမ ၏ အဝတစားမားကို တစ္ ခုခင္းကုနင္ေအာင္ ခၽတိုက္၏။ ထိုအခါတင္ေတာ့ ဖဴေဖးဆူၿဖိဳးလေသာ မဝင္းၾကည္ ၏ အသားစိုင္  တိုx{1037}မာ သူx{1037}ထကါ  လုယကာ ထက္ေပၚလာၾကေတာ့၊ ရမက္ လx{103E}မ္းေနသည့္ၾကားက အံ့ဩဘနန္းဖစသူကေတာ့ ကိုမင့္ေအး ပငစ္ ၏။ ဖဴဖဴ ေဖးေဖး လုံးx{1039}x{101C}ကီးေပါကမိုx{1037} ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး ဖင့္ x{101B}ုပည ခပ္ေခာေခာမိုx{1037}သာ အေနနီးစပာ မက္ေမာမိလိုx{1037} x{1039}x{101C}ကံခဲ့ေပမဲ့ ကိုမင့္ေအး က မဝင္းၾကညို ဒီေလာကငထားခဲ့ေပ။

မဝင္းၾကည္ ၏ အဝတဲ့ ကိုယ အသားစိုငိုx{1037}သည္ ကေလး (၃) ေယာကေမဆိုေသာည္း အိတဲ၍မေနပါ။ တင္းတင္းရင္းရင္းရိလ၏။ သူမ ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037} x{1039}x{101C}ကီးမားကိုၾကည့ိုကါဦး။ ေဖာင္းကားလုံးဝန္း၍  မာတင္းေန၏။ တဲမေနပါ။ ကေလးအေမဖစ္ေပမဲ့ ဝမ္းဗိုက္ အေရပားမား မာ ရx{103C}ံတ ၍ မေနပါ။ ေပါငိပထက္ လက္x{1014}x{103D}စုံးသာသာေလာကငာ ဗိုက္ေၾကာေလးမား တစက္x{1014}x{103D}စက္ ပတ္ေန၏။  သူမ ၏ ေပါငန္x{1039}x{101C}ကီးမားကလည္း တုတဲ၍ပင္ ေန၏။ ေပါင္x{1014}x{103D}စုံးၾကားတင္ေတာ့ မဝင္းၾကည္ ၏ ေစာကတ္  x{1039}x{101C}ကီးမာ အေမx{103E}းနကေလးမား x{1039}x{101C}ကိဳx{1037}တိုx{1037}ကဲတဲဖစ္ ရိကာ ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးမာ ကိုမင့္ေအးလိုေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း   ေယာက္ားx{1039}x{101C}ကီး တစ္ေယာက္၏ လကစါးမက x{1039}x{101C}ကီးမားလ၏။ ၿပီးေတာ့ ရာဂထx{1039}x{101E}ကေနခိန္ လည္းဖစ္ေတာ့ မဝင္းၾကည္ ၏  ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီး ေဖာင္းကားေနသညာ ကိုေအးမင့င္ ငုံx{1037}၍ ယကငိတ္ေပါကာရေအာငို မက္ေမာစရာ ေကာင္းလန္း လ၏။  မိန္းမေတာ္ေတာားမားကို ေတx{1037}ဖူးေသာ ကိုမင့္ေအး သညင္ သည္ေလာက္x{1039}x{101C}ကီးေသာ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးကို မမငူးခဲ့ ေခ။ အခုမငူးလိုက္ၿပီဆိုေတာ့ ေစာေစာက x{1014}x{103D}ိုx{1037}စိုx{1037}ရန္ ရည္x{101B}ယားေသာ ကိုမင့္ေအးသညဝင္းၾကည္ ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးမားကိုေမ့ကာ   သူ၏ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို သူ၏ေရx{1037}မ မဝင္းၾကည္ ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီး ေပာကားမာ စိုးသည့လား ကမန္းကတန္းပင္ ေစာကတ္ x{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} ထိုးသင္းကာ လိုးေတာ့၏။

ကိုမင့္ေအး မာ အတန္းပညာလည္းတတ္ ၿမိဳx{1037}မာ လည္း အေနၾကာလာလိုx{1037}လားမေပာတတ္။ ကိုမင့္ေအး ၏ အကိုငတယားက  ဆန္းပားကာ မဝင္းၾကညာ အေတx{1037}ထူးလ၏။ မဝင္းၾကည္ ၏ ေယာက္ားရိစဥေတာ့ ဒါမိဳးမဟုတ္။ ေကးx{101B}ာေန လယမား  ၿခံသမား ေခာင္းသမားဖစ္ေသာ မဝင္းၾကည္ ၏ ေယာက္ားကေတာ့ ခပ္x{101B}ိုးx{101B}ိုးပင္၊ နမ္းတာလည္း ပါးပဲနမ္းတတည္။ သူကိုငင္  တာကို ဆဲကာ ညx{103B}စာ ကိုင္၍ လုပငာကို လုပ္ေတာ့၏။ ကိုမင့္ေအး ကေတာ့ ဒါမိဳးမဟုတ္ ဆန္းဆန္းပားပားဖစ္၏။ မဝင္း ၾကည္ တစိုယုံးလဲ သူ မနမ္းသည့္ေနရာ ကခပားရားဖစ္၏။ ကိုငန္ေတာ့ လဲ ညငာ၏။ မထိတထိကိုငာမ ခပဖေလး ပတ္၏။ ၿပီးေတာ့မ ဆုတယ္၏။ ဖစx{103B}စ္၏။  မဝင္းၾကည္ ၏ အလိုကိုလိုက္ ၍ ကိုမင့္ေအးက စိတညညင့္ လုပ္၏ ။လိုးပန္ ေတာ့လည္း ပုံစံအမိဳးမိဳး ဖင့္ မx{101B}ိုးx{1014}x{103D}ိုင္ေအာငိုး ၏။  ေရငတုန္း ေရတင္းထဲကခဲ့ရေသာ မဝင္းၾကည္ မာ သူမအတက္ လိုအပ္ ေနေသာ ကာမအရသာမားကို ၿမိနကာ ခံစားခဲ့ရ၏။ ထိုစဥ ကိုမင့္ေအး၏ အနမ္းအကိုငတယား၏ ေအာကင္x{101B}ိုးအ လန္းေသာ မဝင္းၾကည္ သညပိဳမေလးပမာ ရငုနန္းတုန္ ဖင့္ ကာမဂုဏ္ ထဲတင္ နစ္၍ မx{1039}x{101C}ကဳံဖူးေသာ အရသာမားထဲတင္  ေမာပါခဲ့ရာ၊ သူမ ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} ကိုမင့္ေအးက သူ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို သင္း၍ (၃) (၄) ခကာ ေဆာင့ိုကေသးသည္။ မ ဝင္းၾကည္ သည္ အရသာဖူးကို ဆတူး၍ တစီၿပီးသားခဲ့ရ ၏။

မဝင္းၾကည္ သည္ ကိုမင့္ေအးကို အစဲx{1039}x{101C}ကီးစဲခဲ့ရ၏။ သူမတစီၿပီးသားခဲ့ေသာည္း ခုမ စကာပဲရိေသးသည့္ ကိုမင့္ေအးကို မဝင္း ၾကည္ သည္ေစတနာေတ ပိုကာ တတမ မတမ ၾကားဖူးသမ ေသာ နည္းမိဳးစုံဖင့္ ကိုမင့္ေအး တစ္ေယာက္ ေကာင္းရာ ေကာင္းေၾကာင္း ကို ၾကငာခဲ့ရ၏။မဝင္းၾကည္ သည္ သူမကိုလိုးေနေသာ ကိုမင့္ေအး၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးက သူမ၏ ေစာကတဲသိုx{1037}  ေဆာင့္၍လိုးလိုကင္ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးေတကို ေမာကာ ခါးေလးကို ေကာ့ေကာ့ေပး၏။ ၿပီးေတာ့ ကိုမင့္ေအး ကို သူမ ၏    လက္x{1014}x{103D}စ္ ဖကင့္ ဖကာ ကိုမင့္ေအး ၏ ေကာပငို မဝင္းၾကညည္ ပတ္ေပးေနေသး၏။ ေနာက္ ကိုမင့္ေအး ၏ လီးတန္ x{1039}x{101C}ကီးကို  သူမ၏ ေစာကတ ရိ ေစာကတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသား x{1039}x{101C}ကီးမားဖင့္ ဆဲ၍ဆဲ၍  ညx{103B}ပာ ဆဲေပးေနေသး၏။ မဝင္းၾကည္ ၏ x{1014}x{103D}x{103C}တားမ  လည္း ကိုမင္ေအး လိုးေနတာ ဘယိုေကာင္းေၾကာင္း၊သူမ အလိုးခံေနရတာ ဘယိုခံစားေနရေၾကာင္းတိုx{1037}ကို မပီမသ အသံ  ေလးမားဖင့္ ၿငီးတားကာ ေပာေနေသး၏။

မဝင္းၾကည္ ၏ ဒီလိုအပဳအမူ အေပာအဆိုေလးေတဖင့္ အေပးေကာင္းမx{103D}ေၾကာင့္ ကိုမင့္ေအးမာလည္း မဝင္းၾကည္ ကို အစဲx{1039}x{101C}ကီးစဲ မိေတာ့၏။ ထိုညက မိုးမမင္ေလမမင္ ဖင့္ သူတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက္   သဲသဲမဲမဲလိုးခဲ့ၾက၏။ ကိုမင့္ေအးက (၃) ခီ ၿပီး၏။ မဝင္းၾကည္ က  (၅) ခီ ၿပီး၏။  ထိုစဥ အစပဳ၍ အစရိအေနာင္ေနာင္ ဆိုသလို ပင္ ကိုမင့္ေအး နဲx{1037} မဝင္းၾကည္ တိုx{1037}သည္ မၾကာခဏ ေတx{1037}ကာ  လိုးပဲ စင္x{1014}x{103D}x{103E}ဲခဲ့ၾက၏။ ကိုမင့္ေအး က မဝင္းၾကည္ ဆီသိုx{1037} ဆကိုကလာပါ ။  ရကားဆိုသလိုလာတတ္၏။   ကိုမင့္ေအး မလာ ေသာရကားတင္ ေတx{1037}x{1039}x{101C}ကဳံခဲ့ရစဥ အေၾကာင္းေလးမားကိုစၿမဳံx{1037} ပနာ ေတးေတာစဥ္းစားရင္း ေမာ္ေနမိသူကေတာ့ မဝင္း ၾကညဲ ဖစ္၏။  အခုလဲ ကိုမင့္ေအး မလာသညာ () ရက္ေလာကိၿပီဖစ္၍ မဝင္းၾကညည္ မနကေၾကာ္ေၾကာန္ အတက္ ဗူးသီးစိတင္း ေပာင္းဖူးေစ့ထငင္းဖင့္ သူမ ကိုမင့္ေအး နဲx{1037} ပထမဆုံးဆုံခဲ့ရစဥ္   အေၾကာင္းမားကို စဥ္းစားကာ ကိုမင့္ ေအးအလာကို ေမာ္ေနမိ၏။ အဖစပကေလးမားကို ပနည္ေတးေတာရင္း စိတူးဖင့္ ခံစားၾကည့္ေနမိသညိုx{1037} မဝင္း  ၾကည္ ၏ မိန္းမကိုယတင္းမ အေသးအသားမားသည္ လx{103C}ပx{103C}ပားရားေလးပငစ္၍ေန၏။

မဝင္းၾကည္ သည္ ထိုငာမထ၍ ဗူးသီးစိတား နဲx{1037} ေပာင္းဖူးေစ့မားကို သိမ္းလိုက္၏။ မဝင္းၾကည္ တစ္ေယာက္ ပစx{1039}x{1005}ည္းမား သိမ္း ေနစဥာပင္ ခပ္ေဝးေဝးမ နာရီ သံေခာင္း (၉) ခက္ေခါကံၾကားလိုက၏။ ပစx{1039}x{1005}ည္းမား သိမ္းၿပီးေသာ မဝင္းၾကည္ က ဘကရီ မီးေခာင္းကို ပိတန္ ဘကရီတင္ ညx{103B}ပားေသာ ကလစ္ေလးမားဆီသိုx{1037} သူမ၏ လကေလးကို လမ္းလိုက္၏။   “ဝင္းၾကည္…  ” ဝင္းၾကည္ “  အိမပင ေခၚသံၾကားလိုက၏။ ဒါကိုမင့္ေအး အသံဖစညို မိုးသံေတၾကားမပင္ မဝင္းၾကည္ သိလိုက္၏။   “လာၿပီ ကိုမင့္ေအး”   မဝင္းၾကည္ သညပကက္ေလးပင္ ေလာက္၍သားကာ တံခါးကို ဆဲ၍ ဖင့ိုက္၏။ အိမပင ကို မင့္ေအးက အတင္းတိုx{1037}လမ္း၍ ဝငိုကာ သူ၏ ေခါင္းမ ခေမာကို ခၽတ္၍ တံခါးေပါက္ေဘးရိ  သံငုတငိတိုက္၏။ ၿပီး ေတာ့သူဝတားေသာ မိုးကာအင္းဂီ ကိုလည္းခၽတာ ခိတိုက္၏။  ထိုစဥာပင္ မဝင္းၾကည္ သည္ တံခါးကို ပန္ ပိတ္၍အတင္းမ ဂကိုးလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ အိမတင္းသိုx{1037}ဝငန္ သူမ၏ ကိုယုံးေလးကို လည့ိုကာ ကိုမင့္ေအး x{1014}x{103D}င့္ ရင္ ေဘာငန္းမိတယိုရငင့္  ကိုမင့္ေအး ၏ လကစက မဝင္းၾကည္၏ လကိုလမ္း၍ ဆဲလိုက္၏။

“သားပါ ခုမလာၿပီး ဆဲလား၊လဲလား နဲx{1037} လုပေနပါနဲx{1037}”   ပါးစပသာေပာေနေပမဲ့ မဝင္းၾကည္ သညူမ၏ လကိုေတာ့မx{101B}ုန္းမိ။   “အကို မအားလိုx{1037} မလာတာပါ ဝင္းၾကညာ”   “မအားတာကလဲ ဘယ္x{1014}x{103D}စကိၿပီလဲ ဟန္း၊ မေပာလိုကငူး”  မဝင္းၾကည္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးက ကိုမင့္ေအး၏မက္x{1014}x{103D}ာကိုလည့္ၾကည့္၍ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးစူကာ မူတူတူေလးေပာလိုကာ ကိုမင့္ေအး ၏ ရငဲတင္  ဖင္းကနဲဖစား၏။ ဘကရီ မီးေခာင္းေလး၏ မီးေရာင္ေအာကင္ သနပါး ပါးကက္ၾကားေလးဖင့္ မဝင္းၾကည္၏ မက္x{1014}x{103D}ာ ေလးမာဝင္းပ၍ၾကညင္ေန၏။   () ရက္ေလာက္ အလိုးမခံရတာၾကာခဲ့ၿပီဖစ္ေသာ မဝင္းၾကညည္ ေစာေစာကထဲက သူမ  x{1014}x{103D}င့္ ကိုမင့္ေအးတိုx{1037}အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိၿပီး ကာမစိတား ထx{1039}x{101E}ကေနခဲ့ရသညစ္၍ ယခု ကိုမင့္ေအး၏  အထိအေတx{1037}မားကို ထိ ေတx{1037}လိုကည္ x{1014}x{103D}င့္ သူမ၏ စိတားမာ ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}မား ပင္းထနာေတာ့၏။  “သိပ္ၿပီးအခိနဲမေနနဲx{1037}အစို၊ေတာ္ၾကာ စန္းခငိုx{1037} ပနာရငကယ္”   မဝင္းၾကည ခပ္ေလာေလာေလးေပာလိုကည္ ဆိုရငဲ ကိုမင့္ေအးသည္ သူ၏ ပုဆိုးကို ဆဲ၍ခၽတ္ လိုက္ေတာ့၏။ ထိုအခါတင္ ကိုမင့္ေအး၏ (၇) လကေလာကိကာ ကပုံးေလာကိေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ  တဆတတ္ တုန္ ၍  ထက္ေပၚလာေတာ့၏။

ကိုမင့္ေအး၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့္ေနမိေသာ မဝင္းၾကညာ သူမ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲတင္ တစစစစ္၍ ယားလာရ၏။ ၿပီးေတာ့  မဝင္းၾကညည္ ကိုမင့္ေအး၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို လမ္း၍ စုပိုကငိတား  တဖားဖား ေပၚေပါက္၍ လာသဖင့္ သူမ၏စိတ္ ကို မနည္းပင္ ခဳပည္း၍ေနကာ သူမ၏ေပါင္x{1014}x{103D}စကို ေထာငာ ခပားကားလုပ္ေပးထားလိုက္၏။ ထိုအခါတင္ ကိုမင့္ ေအးကလဲ သူမ၏  ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းၾကားတငင္၍ ထိုငာ သူ၏ တဆတတစ္၍ ေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို မဝင္းၾကည္ ၏  ေစာကတဲသိုx{1037} ထိုး၍ သင္းလိုက္ေတာ့၏။   “x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္”  ကိုမင့္ေအးကလဲ မဝင္းၾကည္၏ ေစာကတဲသိုx{1037} သူ၏လီးx{1039}x{101C}ကီး  တစုံးဝငားသည္ x{1014}x{103D}င့္ ဆက္၍ လိုးေတာ့၏။   စ၍လိုးၿပီဆိုကတည္းက ကိုမင့္ေအးသည္ ခပကကင္ ေဆာင့္၍လိုးေန၏။  မဝင္းၾကညလဲ သူမ၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးကာ ၿမိန္ေရယက္ေရပင္ အလိုးခံေန၏။  ကိုမင့္ေအး ၏ ေဆာင့ကားမာ  ပင္းထနာသည္ x{1014}x{103D}င့မ မဝင္းၾကည္၏ ကိုယုံးမာလည္း တသိမ့ိမ့ုနာ တုန္၍ေနသဖင့္ သူမ၏ ဖဴေဖး ဖံx{1037}ထားလေသာ  x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးမာလည္း တုနါ၍ေနေတာ့၏။

မဝင္းၾကညာေတာ့ ေမးစင္းကာ မိတားရေသာ မကုံးမားမာ ပန္၍ ပင့လာ ေတာ့ေခ။ “အစိုရယ္ .. ရင့ီးx{1039}x{101C}ကီးပိုx{1039}x{101C}ကီးလာသလိုပဲ အားရလိုကာရင္ ေဆာင့္ .. ေဆာင့္ .. ကၽနကို မညx{103B}ာနဲx{1037}”   “x{1039}x{101D}ပတ္ … ပ လတ္”   မဝင္းၾကည္၏ ေစာကတဲမ သူ၏လီးx{1039}x{101C}ကီးမာလည္း တေဖးေဖး အီဆိမ့ာၿပီဖစ္၍ ကိုမင့္ေအးသည္ မဝင္းၾကည္၏  x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို အားပါးတရ ဆဲ၍အားပါပါဖင့္ ေဆာင့္၍လိုးေတာ့၏။ အပငကင္ လည္းမိုးက သည္းထနာx{101B}ာေန၏။”x{1039}x{101D}ပတ္  … ပလတ္”  “ပလတ္ … x{1039}x{101D}ပတ္ “  “ဖတ္ … x{1039}x{101D}ပတ္”   “ဒုံး .. ဒုံး .. ဒုံး… ေဒၚေလး … ေဒၚေလး တံခါးဖင့ါဦး”  (၃)(၄)ခကသာ ေဆာင့္ ရေသးသည္။ အိမပင တံခါးကိုထု၍ ေခၚသံၾကားလိုကသဖင့္ ကိုမင့္ေအးက လနx{1037}နx{1037}ားကာ သူ၏လီးx{1039}x{101C}ကီးကို မဝင္း ၾကည္၏ ေစာကတဲ သိုx{1037} အားပါပါဖင့္  ေဆာင့္၍လိုးေနရာမ ဆဲ၍ထုတိုက္၏။ “x{1039}x{101D}ဗတ္ “   “အာ .. မထုတဲx{1037} .. ကၽန္ … ကၽန  … ၿပီးေတာ့မာ … အဟင့္ .. ပန္.. ပနည့္ … အစိုရာ အ .. ဟင္း “  မဝင္းၾကည မကိမဖင့ဲ အားယူ၍ ထကာ ကိုမင့္ ေအး၏လီးx{1039}x{101C}ကီးကို လမ္း၍ လိုကဲေန၏။ လီးx{1039}x{101C}ကီးကၽတကားရေသာ မဝင္းၾကည္၏ ေစာကညား စိုx{101B}x{103E}ဲ ေနေသာ ေစာက္ ပတမာ ဟစိဟစိ ဖစ္၍ေန၏။  “ဒုံး .. ဒုံး .. ဒုံး… ေဒၚေလး … ေဒၚေလး တံခါးဖင့ါဦး … ဒီမာ ခငန္း ဗိုက္ေအာင့ိုx{1037} … “ ကိုမင့္  ေအးက မလနx{1037}္၍မရပါ သူက ဧည့ညစ္၏။

မဝင္းၾကည္ လမ္းဆဲေနတဲ့ၾကားမပင္ ကိုမင့္ေအးက သူ၏ပုဆိုးကိုေကာက္၍ ဝတ္ လိုက္၏။ မဝင္းၾကညလဲ ေနာကပ္ တံခါးထုသံ x{1014}x{103D}င့္ ေခၚသံကိုၾကားလိုကသည္ x{1014}x{103D}င့္ သူမ၏ လမ္းဆဲေနေသာ လကို x{101B}ုပာ  အင္းကီ ၾကယီးမားကို အမနပင္း တံခါးဆီသိုx{1037}ထသား၏။ ခါးသိုx{1037}လန္၍ တငားေသာ သူမ၏ ထမိန္ေလးကေတာ့ မတပ္  ရပိုကည္ x{1014}x{103D}င့္ ပန္၍ ေခေထာကကိုx{1037} ကသား၏။ ဒါေပမဲ့ ပုံစံေတာ့ သိပကေပ။ ေနာက္ မဝင္းၾကည္၏ ဖဴဖဴေဖး ေဖး မက္x{1014}x{103D}ာေလးမာလည္း နီမန္း၍ေန၏။သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံး အေတာ္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆနx{1037}ငနx{1037}နx{1037}စ္၍သားၾကရ၏၊  တံခါးဝသိုx{1037} ေရာကားေသာ မဝင္းၾကည အိမံခါးကို ဆဲ၍ဖင့ိုက္၏။  “ေဒၚေလး ဒီမာ စန္းခင္ ဗိုက္ေအာင့ိုx{1037} ကၽနလိုကိုx{1037}တာ” ေပာ လဲေပာ အိမဲသိုx{1037}လည္း လမ္းဝငာေသာ အုန္းသန္းက လကစက စန္းခငို တဲထား၏။x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံး မိုးေရမားx{101B}x{103E}ဲx{101B}x{103E}ဲစို  ေနၾက၏။

“အင္း .. အင္း ေအာင့ိုကာ အေမရာ အင္း .. အင္း “ စန္းခင္ ၏ ညီးသံက ထက္ေပၚ၍လာ၏။ မဝင္းၾကညလဲ စန္းခငို  တဲ၍ အိမဲသိုx{1037}သင္းလာ၏။   “ေရစိုေနတဲ့ အဝတ္ေတအရင္ လဲလိုက္ဦး၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဒီကိုငါလည့ငိေပလိုx{1037}ေပါ့”  “ဟုတဲ့ … ဟုတဲ့”   အိမ္ေရx{1037}ေခါင္းရင္းတင္ အမိနx{1037}ားထိုင္၍ ေနေသာ ကိုမင့္ေအးက လမ္း၍ေပာသဖင့္ မဝင္းၾကည္ x{1014}x{103D}င့္ အုန္း သန္းက စန္းခငို တဖကခကီတဲ၍ အိမတင္းသိုx{1037} ေခၚသား၏။ စန္းခင္၏ ဗိုက္ေအာင့ဖင့္  ညီးေနေသာ ညီးသံေလး ကေတာ့ အဆကပတ္ ထက္၍ေန၏။  “အိပာမာ လဲထားလိုက္”  ကိုေအးမင့ ေပာေပာဆိုဆိုပင္ သူ၏ ေဆးအိပို  ထ၍ယူ၏။ မဝင္းၾကည္ x{1014}x{103D}င့္ အုန္းသန္းက ေစာေစာက ကိုမင့္ေအး x{1014}x{103D}င့္ မဝင္းၾကညိုx{1037} စခန္းသားခဲ့ၾကေသာ စန္းခင္ ၏ အိပာထဲ သိုx{1037} စန္းခငို  လဲ၍သိပိုက္၏။ သင္းဖဴးဖာေလးေပၚမ စီးထန္းထန္း အရည္ေလးမားသည္ စန္းခင္ ၏ တငါးx{1039}x{101C}ကီးကို ထမိနါး ေလးကိုေဖာက္၍ ထိကပုန္၏။ ဗိုက္ေအာင့္ေနသည့္ၾကားမ စန္းခင္၏ ဖငားx{1039}x{101C}ကီးမာ x{1039}x{101E}ကခနဲဖစားရ၏။”အင္း အင္း အင္း  ဟင္း ေအာင့ယ္ အေမရယ္ “  “ကဲ သမီး ဦးေလးကိုေပာ ဘယားက ေအာင့ာလဲ”  “ဒီနား ဒီနားကပါ “   ဝမ္းဗိုက္ ဘယက္  နံx{101B}ိုးေအာကကားကို စန္းခင သူမ ၏ လကေလးဖင့၏။

“ညေနက ထမင္းစားၿပီးၿပီလား”  “ထမင္းစားၿပီးတယို မိုးx{101B}ာထဲမာ ပုဇန္ေဖာငို ထကားတာပဲ အစိုမင့္ေအး”   မဝင္း ၾကည ဝင္၍ေပာ၏။  “အား အင္း ေအာင့္ ေအာင့ိုကာ ေနာ္ “  စန္းခငာ နဖူးဆံစပင္ ေခၽးသီး ေလးမား ေတာင္ ထက္၍ေနရ၏ ။ ကိုမင့္ေအးက စန္းခင္၏ ရပင္းကီစေလးကို အေပၚသိုx{1037}မ၍ ထမိနေလးကို လည္း ဆီးခုံအေပၚနားေလးထိ ေဖ ခလိုက္၏။   “ဘာမ မရကဲx{1037}သမီး ဦးေလးကုေပးမယ္ ေပာကားမာပါ”  ကိုမင့္ေအး၏ လကစက စန္းခင္၏ ဝင္းဝါဖဴ ေဖး၍ ပားခပာ ကစစ္၍ေနေသာ ဗိုကားေလးေပၚသိုx{1037} လကဝါးဖင့ငာ ဟိုစမ္းဒီစမ္းဖင့္ လုပ္ေနရာ ညက္ေညာx{1014}x{103D}ု ေထးလေသာ စန္းခင္ ၏  ဗိုကားေလးကို ကိုငသညာ ကိုမင့္ေအးအဖိုx{1037} သေဘာေတx{1037}ေနမိ၏။ေဖခထားေသာ ထမိနေလး၏  ေအာကကားတငည္း စန္းခင္ ၏ ေစာကတုံေလးမာ မိုx{1037}မိုx{1037}ေလး ေဖာင္းေနသညိုေတx{1037}ရ၏။ “စန္းခင္ အသက္ ဘယ္ေလာကိၿပီလဲ”  “(၆) x{1014}x{103D}စဲဝငါၿပီ အစိုမင့္ေအး”  “အပိဳဖစာေရာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ”   “အင္း အဲ တစ္x{1014}x{103D}စ္ ေလာကိပါၿပီ”  “လစဥ္ေရာ မနဲx{1037}လား “  “ဟို ဒီလနည္းနည္းေကာာၿပီ အစိုမင့္ေအး”  ပါးစပေမးေနေသာည္း ကိုမင့္ ေအး၏ လက စန္းခင္၏ ဗိုက္ေလးေပၚမ မခါေပ ဟိုစမ္း ဒီစမ္းဖင့္ လုပာ မသိမသာ ပတ္ေပးေန၏။စန္းခင္၏ ညီးသံကလဲ  အဆကပတ္ ထက္ေန၏။

“စန္းခငို ၿမိဳx{1037} ကိုပိုx{1037}ရလိမ့ယ္ ထငယ္”  “ဟင္ ဘာ ဘာဖစိုx{1037}လဲအစို”  “ဗိုကားခဲရမလားပဲ”   “ဟင္ အစိုရယ္ လုပါဦး  သမီးေလးကို ကယါဦး အစိုရယ္”  “ငါ ေသခာစမ္းၾကည့ါဦးမယ္ ဝင္းၾကညာ”  “ကဲကဲ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းေထာငိုက္”  မဝင္းၾကည ကဗာကရာပင္ စန္းခင္၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ဒူးမေကးကာ ေထာင္ေပးလိုက္၏။   “ကဲ မဝင္းၾကည္ နငင့ဳ ေနာ္ ငါေသခာစမ္းၾကည့ယ္”  “လုပါအစိုရယ္ ေကာင္းသလိုသာလုပါ၊ ကၽန သမီးေလး အသကမ္းသာရာရရင္ ေတာါ ၿပီ”“အုန္းသန္း ငါ့လက္x{1014}x{103D}ိပီး ယူလိုကမ္း”   မအုန္းသန္းက ကိုမင့္ေအး ၏ လက္x{1014}x{103D}ိပီးကို ထ၍ ယူ၏။  “ကဲ ဝင္းၾကည စန္းခင္ ထမိန္ေလးကို အေပၚကို မတငိုက္” ကိုမင့္ေအး ၏ စကားလဲဆုံးေရာ မဝင္းၾကည သူမ၏ သမီး စန္းခင္၏ ထမိနေလးကို  ဆဲ၍ လနင္ေပးလိုက္၏။ ထိုအခါတင္ စန္းခင္၏ ဖဴေဖးညက္ေညာလေသာ ေပါငုံးေလးx{1014}x{103D}စုံးသည္ ေပၚလာၿပီး   အေမးနက္ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးမား ခပိပိပ္ေလးေပါကာ ဖဴဝင္းေသာ အသားေရာငိသည့္ စန္းခင္ ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ ထက္ေပၚလာေတာ့၏။

စန္းခင္ မာ မဝင္းၾကည္၏ သမီးပီသေလစ၊x{1039}x{101C}ကီးလေသာ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ အယ္ေန၏။ အပိဳစင္ေလးမိုx{1037} စန္းခင္ ၏ေစာကတ္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားx{1014}x{103D}စုမာ တင္းေနေအာင္ ေစ့ေန၏။ကိုမင့္ေအးက တံေတးတစကို ခိုး၍ မိဳခလိုက္၏။”ကဲ အုန္းသန္း လက္x{1014}x{103D}ိပ္ မီးထိုးေပးထား”   ကိုမင့္ေအး၏ စကားဆုံးသည္ x{1014}x{103D}င့္ မအုန္းသန္းက သုံးေတာင့ိုး လက္x{1014}x{103D}ိပီး ဖင့္ သူမ၏ သူငယင္း စန္းခင္  ၏ေစာကတို မီးထိုးပ၏။ အနီးကပိုးလိုက္ေသာ သုံးေတာင့ိုး လက္x{1014}x{103D}ိပီး၏ အလင္းေရာင္   ေအာကင္ စန္းခင္ ၏  ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ အဆီတဝင္းဝင္းဖင့္ မိုx{1037}ေဖာင္းေန၏။   “ကဲ ဝင္းၾကည္ နည္းနည္းေလး ၿဖဲေပးထား”  ကိုမင့္ေအး၏ စကားဆုံး ေတာ့ မဝင္းၾကည သူမ၏ တုနုနငငက္ေခာင္းေလးမားဖင့္ သမီးဖစူ ၏ေစာကတို ၿဖဲေပး၏။လက္x{1014}x{103D}ိပီး၏  အလင္းေရာင္ ေအာကင္ စန္းခင္ ၏ ေစာကတရိ  အတင္းသားေလးမားမာ နီရဲၿပီး သစင္x{1014}x{103D}ုပိဳလေတာ့၏။ စန္းခင္ ၏  ေပာင္းဖူးေစ့ေလာကိေသာ ေစာက္ေစးေလးမာလဲ နီရဲကာ ေငါက္ေတာက္ေလးေပၚလာ၏။

“အင္း ကၽတ္ ကၽတ္ ေအာင့ိုကာ အေမရယ္”   “ခဏေလးသည္းခံသမီး၊ ေတာ္ၾကာေကာင္းသားမာပါ”  ကိုမင့္ေအးက  သူ၏ေဆးအိတို ေကာကူ၍ အတငိုx{1037}တစုံတစုကို ရာေန၏။   “အင္း လကိတလည္း ဒီေနx{1037}မ ထည့လာခဲ့ရဘူး”    ေပာေပာဆိုဆို ကိုမင့္ေအးက သူ၏ လကဲမ ေဆးအိတို ေဘးသိုx{1037}ခလိုက္၏။  “ကဲ ဝင္းၾကည္ နည္းနည္းေလး ထပ္ၿဖဲလိုက္ဦး၊ ဟုတ္ၿပီ”  “အုန္းသန္းကလဲ လက္x{1014}x{103D}ိပီးကို ေသခာထိုးထား”  စကားဆုံးသည္ x{1014}x{103D}င့္ ကိုမင့္ေအး၏ လကိဳးက စန္းခင္၏ ေစာက္ ပတသိုx{1037} လက္x{1014}x{103D}စစ္ေလာက္ ထိုးသင္းလိုက္၏။စန္းခငာ သူမ၏ကိုယ္ေလး တနx{1037}နဲ တခကစားရ၏။ စန္းခင္ ၏ ေစာက္ ပတိုၿဖဲ၍  ေပးထားေသာ မဝင္းၾကည္၏ ရငဲမာေတာ့ ဟာ၍သား၏။ မီးထိုးေပထားေသာ မအုန္းသန္းခမာမာေတာ့ ၾကကီး ဖန္းကနဲ ထသားၿပီး သူမ၏ လကေလးမားပင္ တုနုနငငစ္၍ သားရသဖင့္  မီးထိုးပထားေသာ လက္x{1014}x{103D}ိပီးကို ၿငိမ္ ေအာင္ မနည္းပင္ ထိန္းထားရ၏။  စန္းခင္၏ ေစာကတဲသိုx{1037} ထိုးသင္းထားေသာ ကိုမင့္ေအး၏ လကိဳးကလည္း အၿငိမေနပဲ  သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းနံရံေလးမားကိုလကိဳးထိပင့္ ထိလိုက္ ဖိလိုက္ ပတိုက္ လုပ္ေပး၏။ စန္းခငာေတာ့  ဗိုက္ေအာင့္ေန သည့္ၾကားမ သူမ၏ ဖငားဖဴဖဴx{1039}x{101C}ကီးမားမာ တx{1039}x{101E}ကx{1039}x{101E}ကဖစ္ေနရ၏။ အဆကပတီး၍ေနေသာ စန္းခငာ ညီးသံ နည္းနည္း x{1039}x{101C}ကဲသား၏။

စန္းခင္၏ ေစာကတဲမ ဆဲထုတိုက္ေသာ လကိဳးသည္ အပငိုx{1037} တစ္ေခာင္းလုံးထက္၍ လာေသာအခါ စန္းခင္၏ ေစာက္ ရည္ေလးမား ေပကပ္၍ေနေသာလကိဳးကို ေမာက္၍ ကိုမင့္ေအးက သူ၏  x{1014}x{103D}ာေခါင္းဖင့္ (၂)ခါ (၃)ခါ ေလာက္ နမ္း၍ၾကည့္၏။  ညx{103B}ီသင္းသင္းေလးဖစ္၍ ေနေသာ စန္းခင္၏ ေစာကည္ေလးမားရနံx{1037}က ကိုမင့္ေအး ၏ ရာဂ စိတားကို ဟုန္းကနဲ ထေအာင္ x{1039}x{101E}ကလာေစ၏ လမ္းၾကည့္၍  မင္ေတx{1037}လိုကေသာ မဝင္းၾကည္၏ ရငဲတင္ေတာ့ နင့နဲ ဖစားရ၏။  “အင္း ဗိုက္ေတာ့ ခဲရမ လား မသိပါဘူး၊ဝင္းၾကညာ”   “ဟင္း ဒုခပါပဲ အစိုရာ ကၽနသမီးေလးကို ကယါအုံး”  “ေအးပါ ဝင္းၾကညာ နင့မီးလဲ ငါ့ သမီးလိုပါပဲ၊ ငါေသခာကုေပးပါ့မယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုမင့္ေအး ၏ လကားက ေဆးအိတဲx{1014}x{103D}x{103C}ိကိုက္၏။   “ကဲ ေရာ ဒီေဆးလုံး ေလး (၃)လုံး ဝင္ေအာငိုကိုက္ ခဏေနမ ငါထပမ္းၾကည့္ဦးမယ္”  ေပာရင္း ကိုမင့္ေအးက စန္းခင္ ၏ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို  လမ္း၍ ၾကည့ိုက္၏။ x{1014}x{103D}ုငယိဳမစေသာ စန္းခင္ ၏ မက္x{1014}x{103D}ာေလးမာ ခစရာ ေကာင္းလ၏။ ကိုမင့္ေအး ၏ ရငဲတင္ တင္း ကနဲ ဖစားရ၏။  “ကဲ ကဲ အဝတစားေတ ပနုံးထားဦး”  ကိုမင့္ေအးက သူ၏ ေဆးအိတတင္းမ ေဆးထိုးအိပ္ x{1014}x{103D}င့္ x{1039}x{101D}ပနို ထုတ္၏။ ၿပီးေတာ့ ထိုးေဆးပုလင္းေလး x{1014}x{103D}စုလင္းကိုလည္း ထုတ္၍ယူလိုက္၏။

“ကဲ နည္းနည္း ေစာင္းလိုက္ ေဆးထိုးမယ္”  “ကဲ ပကကနနိုကားေတာ့ အင္း သမီးအုန္းသန္းက ဘယားစရာရိေသး လဲ” “သမီး ေဖာငို ပနားရမယ္ ဦးေလး”  “အင္း ခဏေနေတာ့သားေပါ့ နင့ူငယင္း ကိုလဲ ေဆးထိုးေပးထားၿပီးပါၿပီ”   စန္း ခငာ ေစာေစာကလို သိပ္ၿပီး မညီးေတာ့ေပ။ သကာသလိုရိေန၏။  “ကဲ ဝင္းၾကည္ သမီးကို ခင္ေထာငထားလိုက္ ၿပီးရင္  ေဆးလိမ္းရမယ္”  “ဟုတဲ့ အစိုမင့္ေအး”  မဝင္းၾကည စန္းခင္ ၏ အိပာထကင္ အဆင့င့္ေထာငားေသာ တစ္ ေယာကိပ္ ပိတင္ေထာင္ေလးကို ဆဲ၍ခလိုက္၏။  “ကဲ ေရာ ဒီေဆးကိုညx{103B}စ္ၿပီး စန္းခင္ ရဲx{1037} ဗိုကိုလိမ္း ေနာက္ၿပီး မိန္းမကိုယ္  ေတကိုလိမ္း၊ မိန္းမကိုယို အတင္းထဲထိ x{1014}x{103D}x{103C}ိက္ၿပီး လိမ္းေပးၿပီးရင္ အဝတစား ပနဝတ္ နဲx{1037} ေစာငx{103E}မ္းေပးထားၿပီး ခင္ေထာင္ ထဲမာ  လဲေနပါေစ၊ ဝင္းၾကညင့္ သမီး ေခဖားေတ စမ္းၾကည့ါလား၊ ေအးေနေသးတယ္ စိတခရေသးဘူး၊ကဲ ေဆးကို ငါေပာ တဲ့ အတိုင္းလိမ္း ၊ငါ လိမ္းေပးလိုx{1037} မသင့္ေတာူး”  ကိုမင့္ေအးစကားဆုံးေတာ့ မဝင္းၾကည ကိုမင့္ေအးေပးသားေသာ ညx{103B}စ္ ေဆးဗူးေလးကိုကိုင္ ၍ ခင္ေထာငဲဝငား၏။

“ဟုတယ္ အစိုေရ ေခဖားေတက ေအးေနတယ္”  “ေအး သိပ္ၿပီး စိတပူနဲx{1037} ငါရိတာပဲ ေဆးကိုေတာ့ေသခာလိမ္း”  “ဟုတဲ့  ဟုတဲ့”  “သမီးသကာ ရဲx{1037}လား” “အင္း နည္းနည္းေတာ့သကာလာတယ္”  “ကံx{1039}x{101C}ကီးေပလိုx{1037}ေပါ့သမီးရယ္၊ အစိုမင့္ေအး နဲx{1037}  တန္းတိုးလိုx{1037}ေပါ့”   ခဏေနေတာ့ မဝင္းၾကည ခင္ေထာငဲမ ထကာ၏။  “နင့္ လက္ေတသားေဆးလိုက္ဦး ဝင္းၾကည္”   “ဟုတဲ့ အစို”  မဝင္းၾကည ထ၍ မီးဖိုေဆာငကိုx{1037} ေခဦးလည့ိုက္၏။  “ေအာ္ ငါ့လကဲေဆးရဦးမယ္ ငါပါလိုက္  မယ္” ေပာေပာဆိုဆို ကိုမင့္ေအးက ေနာက လိုက္၍သား၏။မီးဖိုေဆာငီသိုx{1037} ေရာက္ေသာအခါ ကိုမင့္ေအးက မဝင္းၾကည့္၏  ခါးကို ေနာကလမ္း၍ကိုငာ သူမဝတားေသာထမိန္ေလးကို ခါးသိုx{1037}ဆဲ၍တငိုက္၏။အထာေပါက္ေသာ မဝင္းၾကည  လည္း သူမ၏ ခါးကိုကုန္း ၍ ေရx{1037}မဝါးထရံဖရိန္ တန္းဝါးလုံးကို လက္x{1014}x{103D}စကင့္ အားပဳလိုက္၏။“ဝင္းၾကညာ အေရးေကာင္း  တုန္း နင့မီးေရာကာလိုကာ ငါတိုx{1037} ဆနထန္းထန္းငနx{1037}နx{1037}ိုဖစ္ေရာ၊ ေဆးသာကုေနရတယ္ စိတနင့ီေရာက္ေရာက္ေနရ တာ စိတ သိပေဖာင့ူး” “ဟုတာေပါ့ အစိုရယ္”  ကိုမင့္ေအးက ေပာလဲေပာ မဝင္းၾကည္၏ ေနာကိုx{1037} စူထက္ေနေသာ  ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} သူ၏လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ထိုးသင္းကာ မဝင္းၾကည္ ၏ ခါးကို ဆဲ၍ ဆဲ၍ လိုးေပး၏။

“ဖတ္ x{1039}x{101D}ပတ္” “ပလတ္ x{1039}x{101D}ပတ္”  မဝင္းၾကည္ ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ အရိနကသားေသးပဲ ေဖာင္းကားေနသညင္ အရညားလည္း  စိုx{101B}x{103E}ဲေနေသး၏ ။ ကိုမင့္ေအး ၏ အေပာ x{1014}x{103D}င့္ လုပ္ေဆာငကားေၾကာင့္ မဝင္းၾကညာ ကိုမင့္ေအးကို  ေကနပားရေတာ့၏ ။  ကိုမင့္ေအးကလည္း နသိုးx{1039}x{101C}ကိဳးပတ္ ပုံစံမိဳးဖင့္ မဝင္းၾကည္ ၏ ခါးေလးကို ဆဲ ၍ အငမ္းမရ အားပါပါဖင့္ ေဆာင့ိုးေန၏။  “x{1039}x{101D}ပတ္ ပလတ္”  “ပလတ္ x{1039}x{101D}ပတ္”  “အိမ္ေရx{1037}မာ အုန္းသန္းရိတယ္ ေဖးေဖးလုပစို”  “x{1039}x{101D}ပတ္”   မဝင္းၾကည္ ၏ စကားဆုံးေတာ့  ကိုမင့္ေအးက သူ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ေစာကတဲမ ဆဲ၍ထုတိုက္၏။  “ကဲ ဝင္းၾကည္ အုန္းသန္းကို ပုဇန္ေဖာင္ ပနိုx{1037}လိုက္ ငါ့လက္ x{1014}x{103D}ိပီးကိုယူသား ပနာမ နငဲx{1037}ငါ ေအးေအးေဆးေဆးဆကုပ္ၾကတာေပါ့၊ စန္းခငေတာ့ ညီးသံမၾကားရေတာ့ဘူး သကာ လာပုံပဲ၊  မိန္းရငိန္းေနပါေစ” “အင္း .. ဟုတဲ့အစို”  မဝင္းၾကည အုန္းသန္းကို ေခၚ၍ ထကား၏။

“ေလတိုကယ္  တံခါးပန္ေစ့ထားခဲ့ ေအာ္ေလတိုကင္ ပင့္ဦးမယ္ ငါပဲထပိတိုကါ့မယ္ နငာရင္ ေခၚလိုက္ေပါ့”  “ဟုတဲ့အစို ကၽနသား ၿပီ”  ကိုမင့္ေအးသည္ မဝင္းၾကညိုx{1037} ထကားၿပီးေနာက္ အိမ္ေရx{1037}တံခါးကိုထ၍ ပိတာ အတင္းမ ဂကလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ သူ၏ လက လကတာရီကို ေမx{103B}ာက္၍ၾကည့ိုက္၏ ။ ပုဇန္ေဖာငို  အသားအပနိုလင္ မိနစ္ (၄)ေလာက္ၾကာေပမည္။  ကိုမင့္ေအးက အိမတင္းသိုx{1037}ပန္၍ဝငာၿပီး စန္းခင္၏ခင္ေထာငဲ သိုx{1037}တန္း၍ ဝငိုက္၏။ စန္းခငာ မကုံးေလးမိတာ  မိန္းေန၏။ ကိုမင့္ေအးက စန္းခင္ ၏ ကိုယ္ေပၚမ ေစာင္ေလးကို ေဘးသိုx{1037} ဆဲခလိုက္၏။ ထိုအခါတင္ ခင္ေတာင္ေဘးတင္ ထန္း ထားေသာ ဘကရီ မီးေခာင္း၏ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ လပေခာေမx{1037}ကာ ထိရကရာမရိေသာ  ဖဴဖဴေဖးေဖး စန္းခင္၏  ဝတစလစ္ ကိုယုံးေလးမာ ထက္ေပၚလာေတာ့၏။ကိုမင့္ေအးက စန္းခင္ ၏ နဖူးေလးကို ဖဖေလးနမ္းလိုက္၏။

“အင္း ” “သမီး သကာလား” “အင္း ဦးေလးလား သမီးဗိုကဲကေတာ့ မေအာင့္ေတာ့ဘူး ဟိုသမီး ဟိုဟာထဲက တစိဳးဖစ္ေန တယ္”   ေစာေစာက လကိဳးတင္း၍ ေမx{103E}ထားေသာ အရိနေသေသးေၾကာင္း ကိုမင့္ေအး သိလိုက္၏။   “အင္း ဦးေလး ၾကည့္ ေပးမယ္ သမီး မကုံးမိတား” ေပာၿပီးသည္ x{1014}x{103D}င့္ ကိုမင့္ေအးက စန္းခင္၏ ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကိုဆဲ၍ ေထာငာ ကားလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ သူမ ၏ ေပါင္x{1014}x{103D}စုံးၾကားတငင္၍ ထိုငာ ပုဆိုးကို ခၽတလိုက္ၿပီး သူ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို စန္းခင္ ၏ ေစာကတတင္  ေတ့ကာ ေဖးေဖးခင္း ထိုးသင္းလိုက္ ၏ ။  “ဗစ္ .. ဗစ္ .. ဗစ္ “   “အိုး အေမ့ အင္း “  “နာလားသမီး”   “သိပနာဘူး ထုံတုနုန္ ေလးဖစ္ေနတယ္”  “ဗစ္ ဗစ္ “  “အ ကၽတ္ ကၽတ္ “   လီးx{1039}x{101C}ကီး တစကာသာေလာကင္ၿပီးသားဟ စန္းခငာ ေကာေလးေကာ့ တတာ၏ ။ စန္းခငို ေစာေစာက သူမ၏ မိခငၾကညင္းအားလိမ္းခိုင္းလိုက္ေသာ ထုံေဆး x{1014}x{103D}င့္ ကိုမင့္ေအး၏  လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး တငပx{103B}ိ ၍ေနေသာ စန္းခင္၏ မိခငၾကညင္း၏ ေစာကညစၽဲခၽဲမားက စန္းခင္၏ ေစာကတဲ သိုx{1037} ကိုမင့္ေအး ၏ လီး x{1039}x{101C}ကီးလိုးသင္းေနသညို အေထာကကူပဳေနၾက၏။

စန္းခင နာသညို၍ ကိုမင့္ေအးက သူ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုဆက္၍ မသင္းေသးပဲ ေဖးေဖးခင္းပန္ ၍ ဆဲထုတိုက္ ပနင္းလိုက္ ဖင့္ ဝငားသေလာက္ လီးတဝကာသာဖင့္ ပင္ လိုးေပးေန၏။  “x{1039}x{101D}ပတ္ ပလတ္”  “ပလတ္ .. x{1039}x{101D}ပတ္”   “ဖတ္ ပလတ္”  အခက္  (၂)ေလာက္ လိုးေပးၿပီးေသာအခါတင္ စန္းခငည္ နည္းနည္းၿငိမား၏။  “သမီးနာေသးလား”  “ဟင့င္း “   စန္းခငနာေတာ့ မန္းသိသည္ x{1014}x{103D}င့္ ကိုမင့္ေအးမာ သူ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို သူမ၏ ေစာကတဲသိုx{1037} တဆုံးဝင္ေအာငင္ ေဆာင့္၍ လိုးသင္းလိုက္ေတာ့၏။   “ဗစ္ ဗစ္ ဖတ္”   “အား .. အမေလး .. ကၽတ္ ကၽတ္ ကၽတ္ “  စန္းခင္ ၏ ခါးေလးမာ ေကာ့တတားၿပီး အသားေလးမားတ ဆတတုန္ေန ၏။ ကိုမင့္ေအး ကသူ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို စန္းခင္ ၏ ေစာကတဲတင္ ဖိကပားၿပီး စန္းခင္ ၏ ကိုယုံးေပၚသိုx{1037}  ေမာက္ ၍ခကာ  စန္းခင္ ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေလးမားကို ငုံx{1037}၍စိုx{1037}ေပးေန၏။ ခဏၾကာမ ကိုမင့္ေအးသည္ သူ၏ဖငို x{1039}x{101E}က ၍ စန္းခင္၏ ေစာကတ္ ထဲမ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ေဖးေဖးခင္းဆဲထုတ္၍ ဖင္x{1039}x{101E}ကကာ ေဖးေဖးခင္းလိုးေပးေန၏။ “x{1039}x{101D}ပတ္ … ပလတ္”  “ဖတ္ … ပလတ္”   “ပ လတ္… x{1039}x{101D}ပတ္” “သမီးနာေသးလားဟင္”  “မနာေတာ့ဘူးဦးေလ”  “x{1039}x{101D}ပတ္.. ပလတ္”   “ေကာင္းေရာ ေကာင္းလားဟင္”   “အင္း  ေကာင္းတယ္” “ဖတ္ … ပလတ္”စန္းခင္ ၏ ေစာကတဲတင္ လည္း အရညားမာ စိုx{101B}x{103E}ဲေနေတာ့၏။ ကိုမင့္ေအးက သူ ၏ လီး x{1039}x{101C}ကီးကို အရိနင့္၍ ခပကက္ေလးလိုးေပးလာ ၏။

“x{1039}x{101D}ပတ္ … ပလတ္”  “ဖတ္ … ပလတ္” “ပလတ္ x{1039}x{101D}ပတ္” ကိုမင့္ေအး ေဆးထိုးေဆးတိုက္၍ စန္းခငိုက္ေအာင့ာမာ ေပာက္၍ သား  ခဲ့ၿပီဖစ္၏။ ဒါေပမဲ့ သူမ၏ ေစာကတဲတင္ တမိဳးတမညစာ ခံစားေနရသဖင့္ ေရာဂါလိုx{1037} ပဲ ထငာ စန္းခင ကိုမင့္ေအး  ကို  ေပာပခဲ့၏။ ကိုမင့္ေအးက ဒီလိုခံစားခကိဳး အပိဳစင္ေလး စန္းခငခံစားဘူး၍ သူx{1037}တင္ ခံစားေနရတာဟာ ေရာဂါတစ္ ခုလိုx{1037} ထင္ေနသညိုေတာ့ ကိုမင့္ေအးက ေကာင္းေကာင္း သိ၏။ စန္းခင လည္း သူမ၏  အဖုတ္ေလးထဲမာ ဖစ္ေနေသာ ေရာဂါ အား ကိုမင့္ေအးကို ကုစားေစခငကဲ့သိုx{1037} ကိုမင့္ေအးက လည္း အငမ္းမရပင္ ကုေပး၏။ ကိုမင့္ေအး ၏ လီး x{1039}x{101C}ကီးမာ မဆနx{1037}ၿပဲ x{1014}x{103D}င့္ သူမ ၏ ေစာကတဲ သိုx{1037}  ထိုးသင္းကာစတင္ သူမ၏ခံစားခကာ ေပာကလိုဖစားခဲ့ေပမဲ့ ခဏအၾကာတင္ စန္းခင္၏  ေရာဂါမာ ပိုဆိုးလာ၏။ ေကာခမဓားပမန္းသိဆိုသကဲ့သိုx{1037} ကိုမင့္ေအး က အရိန္ေကာင္းေကာင္းဖင့္  ေဆာင့ိုးေနခိနမ စန္း ခငည္ သူမ၏ ေစာကတဲမ ခံစားေနရေသာ ေရာဂါမာ ေစာကတားေနတာ ဖစ္ၿပီး အခုသူမ မာအလိုးခံေနရတာပါလား  ဟု သိပါ၏။ ဒါေပမဲ့ အေတာို ေနာကသားေပၿပီ။

စန္းခင္ ၏ ကိုယုံးေလးတစုလုံးၿဖိဳးၿဖိဳးဖင္းဖင္း ဖစက္ သူမ၏ စိတဲတငည္း မခိတငဲ ခံစားေနရကာ ေကာင္း ခငိုင္း ေကာင္းေနၿပီဖစ္၍ ခံစားေနရေသာ အရသာ ေပာကုံးသားမာကို စန္းခင  ေၾကာကနx{1037}ာ ဆကက္၍ စိတါ လကါပင္ အလိုးခံေနေတာ့၏။“x{1039}x{101D}ပတ္ … ပလတ္”  “ဖတ္ … ပလတ္”  “ပလတ္ x{1039}x{101D}ပတ္”  စန္းခင္ ၏ ကိုယုံးေလးမာ သူမ၏ မိခင ဝင္းၾကည္ x{1014}x{103D}င့္ ဘာမမဆိုင္။ ကစစာတင္း၍ ေနကာ ညက္ေညာစာဖင့ိေနၿပီးx{1014}x{103D}ုပိဳလန္းလ၏။ စန္းခင္၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ  လည္း မိခငစူ မဝင္းၾကည္၏  ေစာကတိုပင္ x{1039}x{101C}ကီးမားလၿပီး စန္းခင္ ၏ ေစာက္ေခါင္းကေတာ့ ကဥ္းေမာင္းx{1014}x{103D}ူးညံ့လန္းၿပီး  ကိုမင့္ေအး ၏ လီးကို ဆဲဆုပားသလိုရိေနသဖင့္ ကိုမင့္ေအးမာ အရသာမားရိလၿပီး ကာမေဇာမား   အရိနကာကာ စန္း ခငို အားပါးတရပင္ ဆက္၍ လိုး ေတာ့၏။  “x{1039}x{101D}ပတ္ … ပလတ္”  “ဖတ္ … ပလတ္”  “ပလတ္ … x{1039}x{101D}ပတ္”   “အင္း … ဟင္း … ဟင္း  အမေလး ဦးေလးရယ္ ကၽန ဘယို ဖစာမန္း မသိဘူး အင္း အင္း .. အ “   “ေကာ့ေပးထားသမီး ေကာ့ေပးထားသမီး သိပ္ ေကာင္းလာေတာ့မာ”  ေကာငေလးၿပီးခင္ေနၿပီကို သိေသာ ကိုမင့္ေအးက စန္းခင္ ၏ ခစရာ ကိုယုံးေလးကို တင္းၾကပာ ဖက္၍ သူ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ကငတ္၍ ေနသည့္ၾကားမပင္ တအားx{1039}x{101C}ကဳံး၍ ေဆာင့ာ လိုးလိုက္ေတာ့ ၏။

“x{1039}x{101D}ပတ္ … ပလတ္”  “ဖတ္ … ပလတ္”  “ပလတ္ x{1039}x{101D}ပတ္”  “အား .. အင္း .. ဟင္း အမေလး .. အ .. အ .. အင္း ကၽတ္ … ကၽတ္ ကၽတ္  ဟင္း … ဟင္း … ဟင္း “စန္းခငာ ကိုမင့္ေအး ၏ ကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီးကို တအားx{1039}x{101C}ကဳံးဖကာ ဖငားx{1039}x{101C}ကီးမားကို အစမ္းကုန္ေမx{103B}ာက္၍  ခါရမ္းကာ ၿပီးသား၏။ ထိုစဥာပင္ ကိုမင့္ေအးသည္ လည္း သူ၏ခါးမာ ဆတနဲ ဆတနဲဖစာ ေစာေစာက စန္းခင္၏ မိခင္ မဝင္းၾကညို အားပါးတရ လိုးရင္း ထကုထကင္ သုတညားကို ယခု အပိဳစငေလး စန္းခင္ ကို မက္ေမာစာ လိုးရင္း စန္း ခင္၏ သစငေသာ သားအိမ္ေလးထဲသိုx{1037}  အရိန္ေကာင္းေကာင္းဖင့္ ပန္းထည့ိုက္ေတာ့၏။ ၿပီးေတာ့ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ေကး ေနေအာင္ ဖကာ ၿငိမ္၍ ကသားၾကေတာ့၏။  ခဏေနမ ကိုမင့္ေအးက ေခါင္းေထာငာၿပီး စန္းခင္၏ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို   တပကာ နမ္းရင္း ေဖးေဖးခင္း ဆကိုးေန၏။

“x{1039}x{101D}ပတ္ … ပလတ္”  “ဖတ္ … ပလတ္”ပလတ္ x{1039}x{101D}ပတ္”   “ဦးေလး သမီး သိပိပငာပဲ”  “ေအးေအး အိပိုက္ သမီး အိပိုက္”   “x{1039}x{101D}ပတ္” အခက္ (၂) ေလာက္ ေဖးေဖးခင္းဆကိုးေပးေနၿပီး မ ေစာေစာက ကိုမင့္ေအး တိုကားေသာ ေဆးရိန္ေၾကာင့္ စန္း ခင္ အိပငာၿပီဖစ္၍ သူမ ၏ ေစာကတဲမ သူ ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ဆဲထုတာ ေဘးသိုx{1037}ခထားသည့္ ေစာငို စန္းခင္ ၏ ကိုယ္ လုံးေလးေပၚသိုx{1037} ပန္၍ ၿခဳံေပးကာ ကိုမင့္ေအးသည္ သူ၏ ပုဆိုးကို လကကိုင္ ၍ခင္ေထာငပငကိုx{1037} ထကိုကာ  ခင္ေထာငပင္ သိုx{1037}ေရာကည္ x{1014}x{103D}င့္   ပုဆိုးကို ေကာက္၍ စတာဝတိုက္၏။  “ဒုန္း … ဒုန္း အစိုမင့္ေအး ကၽန ပနာၿပီ”   ‘ေအးေအး လာၿပီ ဝင္းၾကည္”  ကိုမင့္ေအးက တံခါးဆီသိုx{1037} ကပာကရာ သား၍ ဖင့္ေပးလိုက္၏။ တကိုယုံး စိုx{101B}x{103E}ဲေနေသာ မ ဝင္းၾကညအိမတင္းသိုx{1037} လမ္း၍ ဝငိုက္ၿပီး တံခါးကိုပန္၍ပိတိုက္၏။

“ကၽန အဝတားလဲလိုက္ဦးမယ္ သမီးေရာ ဘယိုေနေသးလဲ”   “သူx{1037}ေရာဂါက ေပာကေလာကစားပါၿပီ၊ x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳက္ ၿခိဳက္ အိပ္ေမာကေနတယ္ အိပါေစ လနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးရင္ ပန္ေအာင့္ေနရငေကာင္းဘူး၊ နငလဲ ၾကာလိုကာ ဝင္းၾကညာ အစိုက  ေမာိုကတာ ေမာေနတာပဲ သိလား”  ေပာေပာဆိုဆို ကိုမင့္ေအးက မဝင္းၾကည္ ၏ လကစကို လမ္း၍ ဆဲလိုက္၏။  “ဟန္း အကိုx{1037}ေရာဂါကလဲ မေသးဘူး ေနအုံး ကၽန အဝတားလဲ ဦးမယ္”  မဝင္းၾကည ေကနပ္ၿပဳံးေလးဖင့္ ေပာ၏။  “လဲမေန  ပါနဲx{1037}ေတာ့ ဝင္းၾကညာ” ကိုမင့္ေအးက ေပာလဲေပာ သူ၏ လကလဲ မဝင္းၾကည္၏ ေရစိုေနေသာ ထဘီကို ဆဲ၍ ခၽတ လိုက္ေတာ့၏။ ၿပီးေတာ့ မဝင္းၾကည္ ၏ အေနာကေန၍ ကိုမင့္ေအးက သူမ၏ ခါးေလးကို ကိုငိုကည္ x{1014}x{103D}င့္ မဝင္းၾကည္ သည္  သူမဝတားေသာ ရပင္းကီကို ကပာကရာ ခၽတာ ေဘးသိုx{1037}ပစလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့သူမ သညိနပၽတာပင္ ရပ္ လက္ ဖိနပၽတက္ တစ္ေပေကာင့္ေသာ အိမေပၚဆင့္ ခါးပန္းကို  လက္ေထာကာ ဖငုန္းေပးလိုက္ေတာ့၏။

တၿပိဳငကဲလိုမာပင္ မဝင္းၾကည္ ၏ ဝတစလစ္ ကိုယုံး ၏ ေနာကတိုx{1037}စူ၍ ထက္ေနေသာ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} ကို  မင့္ေအးသည္ ေစာေစာက မဝင္းၾကည္ ၏ သမီး စန္းခငို လိုး၍ စန္းခင္  ၿပီးသားရသဖင့္ ထကာေသာ စန္းခင္၏ သုတည္ မားကပx{103B}ိကာ x{101B}x{103E}ဲစိုေနသည့္ သူ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို မဝင္းၾကည္ ၏ ေစာကတတင္ ေတ့လိုက္၏။ ကိုမင့္ေအး ၏ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးေပၚ တင္ စန္းခင္ ၏  သုတည္ေလးမားမာ အဖတ္ အဖတ္ေလးမားပင္ ဖစာ ကပ္ေနၾက၏။ ကိုမင့္ေအးက လီးx{1039}x{101C}ကီးကို မဝင္းၾကည္  ၏ ေစာကတတင္ ေတ့ၿပီးသည္ x{1014}x{103D}င့္ တရိနိုးပင္ ေဆာင့္၍ သင္းကာ လိုးေတာ့၏။  “x{1039}x{101D}ပတ္ … ပလတ္”   “ဖတ္ … ပ လတ္”  “ပလတ္ … x{1039}x{101D}ပတ္”  အိမေပၚဆင့ါးပန္းကို လက္ေထာကာ ဖငုန္းၿပီးအလိုးခံေနေသာ မဝင္းၾကညည္ မကုံး ကေလးမားစုံမိတာ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးမာ လနားလိုက္ ငိုကားလိုက္ ဖစက္ သူမ ၏   ပါးစပ္ေလးမာ လည္း ဟလာ လိုက္ ေစ့သားလိုက္ x{1014}x{103D}င့္ ဖစ္ေနကာ သူမ ၏ ဖဴဖဴေဖးေဖး ဖင္x{1039}x{101C}ကီးမားကို လည္း ေနာကိုx{1037} ေကာ့ကာ ေကာ့ကာ ဖင့္ အလိုးခံ ေန၏။ အခက္(၄) ေလာကားပါးတရ  ေဆာင့ိုးၿပီးခိနာေတာ့ x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံး အရသာမားရိသထကိကာ အီဆိမ့ာ ေတာ့၏။

“x{1039}x{101D}ပတ္ … ပလတ္”  “ဖတ္ … x{1039}x{101D}ပတ္”  “ဟင္း … ဟင္း အစို ဘာေၾကာင့စစ္ အစိုx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ကၽနေစာကတဲက မထုတ္ နဲx{1037} ေတာ့ၿပီး ၿပီးေအာင္ ဆကိုး .. လုပ္ … လုပ္ … ေဆာင့္ … ေဆာင့မ္းပါ အမေလး …  ေကာင္းလိုကာေနာ္ ဟင္း ဟင္း … ဟင္း  “  ထိုအခိနာပင္ ခင္ေထာငတင္းမ စန္းခင္ ၏ ေဟာကံေလးမားမာ မိုးသံ ေလသံၾကားမပင္ အပငိုx{1037} သဲ့သဲ့ေလး  ပံx{1037}လင့ာပါေတာ့သည္။