လမးနေမာလား
ဦးကောနိုင နာရီကိုမောကပီး နာရီကည့လိုကသည။ ညနေ(၃) နာရီပငမထိုးသေး။ လကထောကမနနေဂာ ခငမောငထူးက သူ့ကား အငဂငခတာမပီးသေးသောကောင့ မိခငဖစသူကို ဆေးခနးပို့ရနအတက ဦးကောနိုငရဲ့ ကားကိုအကူအညီတောငးထားသည။ အလုပကလဲအရေးတကီးလုပရန အလုပကလဲ မရိတော့သညဖစသောကောင့ တစခါထဲ ရုံးဆငးတာဘဲ ကောငးမညဟုတေးကာ ကားကို ခငမောငထူးအား တစခါထဲပငမောငးခိုငးကာ ပနလာခဲ့သည။ ခံတံခါးရေ့ရောကတော့ ဦးကောနိုငက ကားပေါမဆငးလိုကပီး ခငမောငထူးအား ကားကိုပေးလိုကသည။
ထို့နောက ဦးကောနိုငသည စေ့ရုံသာစေ့ထားသော ခံတံခါးကို တနးဖင့ကာဝငလာခဲ့သည။ ခဏမလောကလိုကပီး ဦးကောနိုငသည အိမကိုလမးမငလိုကရသော အခိနတင စိတထဲမာ ထိတပီးသားရသည။ အိမတံခါးတငခတထားသော သော့ကပင့နေပီး သော့တံက တနးလနးဖစနေသည။ လကမနာရီကည့ပီး ဒီခိနဆို သားကကူရငမာပဲရိဦးမည။ ခါတိုငးဆို သူပနလာပီးမ သားကပနရောကတတသည။ အခုသူ ခါတိုငးပနနေခိနထကပင တစနာရီကော နစနာရီနီးပါးစေားပီး ပနရောကတာဖစတော့ သားမား နေမကောငးဖစလို့ပနရောကနေတာလားဟူသော အတေးမားက ဦးကောနိုငကို စိုးရိမပူပနမုကို ဖစစေပနသည။
ဦးကောနိုင တို့မာက သားအဖ နစယောကသာရိသည ဇနီးဖစသူ ဒေါကတာမက သူတို့သားအဖ နစယောကကို ပစပီး နိုငငံခားသို့ အပီးတိုငထကသားသညမာသုံးနစမပငရိပီဖစသည။ ဦးကောနိုင အသကသည အခုမ (၄၂)နစသာရိသေးသည။ မိနးမထကသားတုနးက (၃၉) နစသာရိသေးသည အလုပအကိုငနင့ ခမးသာကယဝမုတို့အပင ငယစဉကပင တစိုကမတမတ အားကစားလုပခဲ့သော ဦးကောနိုငက ထောငထောငမောငးမောငးဖင့ ကနးကနးမာမာ သနသနစမးစမး ရိကာ နောကအိမထောငပုလင ကောငးကောငးကီးရနိုငသော အခေအနေတငရိသည။
ဒါပေမယ့ သားဟူသော သံယောဇဉကောင့ သူ့ကိုလိုခငသူတေ ရိနေလကကားကပင ဇတမိတနေခဲ့ရသည။ ဦးကောနိုငတင တစခါတစရန ရငထဲကမီးတောကမတတ ရမကစိတတေထနနေတတပါသည။ ”သားမားနေမကောငးလို့မားလား” ဟူသောအတေးကောင့ ခေလမးကို ခကသကသကလမးကာ လာခဲ့သောဦးကောနိုငတစယောက သော့ပင့နေသောတံခါးရေ့ရောကတော့ ဆဲဖင့ကာဝငလိုကသည။ သားဖစသူပနရောကနေကောငး ဦးကောနိုင သိလိုကရသည။ သားစီးနေကဖိနပ အပင မိနးမစီးဒေါကမင့ဖိနပတရံကို တစဖကနံရံနားတင တကဆကတညးတေ့လိုကရသည။ ယောကx{1039}x{1004}ားသားခညးဘဲနေသော ဒီအိမသို့ မိနးမစီး ဒေါကမင့ဖိနပက ဘယကရောကတာလဲဟုစဉးစားရကပသားသည။
ဒါသားဆီလာနေက သူ့သူငယခငးမလေး ဖစမညဟုတေးပီး ဦးကောနိုငသည အိမရေ့ဧည့ခနးထဲလမးဝငလိုကသည။ “ဟင” ဧည့ခနးထဲတင ဘယသူ့ကိုမ မတေ့ရပါ။ ထိုအခိုကမာပင ဧည့ခနးနင့ ကပလပရိသော သားရဲ့အခနးထဲမတိုးတီးသံလေးမား ကားလိုကရသည။ အသံက သားရဲ့အသံနင့ မိနးခလေးတစယောကရဲ့အသံဖစကောငး ခဲခားသိလိုကရသည။ သူတို့တိုးတီးပောနေကခငး ဖစသောကောင့ စကားလုံးတေကိုတော့ ဦးကောနိုငသေခာ မကားရခေ။ ဦးကောနိုငရငထဲတင စိုးရိမစိတနင့ ကညနူးစိတ နစမိုးလုံးဒနတဲရောပနပီး ခံစားနေရသညကိုတေ့နေရသည။ ခေကိုဖနငးကာ အိမထဲသို့ဝငလာခဲ့သည။
သားအခနးနင့ ကပရကရိသော သူ့အခနးထဲသို့ဝငကာ တံခါးကိုပိတလိုကသည။ ပီးတော့လကထဲမ အိတကိုအခနးထဲရိစားပဲပေါသို့ တငလိုကပီး အဝတတေကိုခတ ပုဆိုးတစထညကောကလဲဝတကာ အကx{103E}ကိုပင မဝတတော့ပဲ ဦးကောနိုငသည သူ့အခနးနင့ သားအခနးကားတင ကာထားသောကနးပားနံရံသို့ တိုးကပလိုကသည။ ထိုနံရံတင ခဲတံလုံးလောက အပေါကလေးတစပေါကကို ညရေးညတာ ကိစရိလင ကည့လို့ရအောငဖောကထားသည။ နံရံနားတိုးကပလိုကတော့မ တစဖကခနးမ ကောငမလေးရဲ့ ဆညးလဲသံလငလငလေးကိုကားလိုကရသည။
ဦးကောနိုငသညအပေါကလေးတင ဆို့ပီးပိတထားသော အဆို့လေးကို အသာဖုတပီး တစဖကခနးသို့ခောငးကည့လိုကသည။ ” အို ” ဦးကောနိုငသည တစကိုယလုံးထူပူသားရသည။ ကောငမလေးသည ကုတငပေါတင ပကလကလေးဖစကာအပေါပိုငးတငအဝတအစားကငးမဲ့နေသည။ ရုပကလေးက ခစစရာကောငးကာကေရုပကလေးအတိုငးပငဖစသည။ အိမသို့ မကာခဏဆိုသလို သားနင့လိုကပါလာခဲ့ ဖူးသူဖစသောကောင့ ဦးကောနိုင ကောငးကောငးသိနေသည။ ကောငမလေးရဲ့ အသားလေးက ဝငးမတနေပီး နို့အုံလေးက ရငဘတပေါမာ မထိရကမကိုငရက စရာလေးဖစနေသည။
သားကလဲ အပေါပိုငးဗလာကငးနင့ဖစပီး ကောငမလေးနို့ကို အားရပါးရစို့နေသည။ ဦးကောနိုငမာ ဘာလုပရမနးမသိဖစသားသည။ သူတို့ကိုသားပီး အောငေါကရမလား… ဒါမမဟုတ မသိခငယောငဆောငပီးဘဲနေရမလားဖစသားသည။ ဒါပေမယ့လိုကဖကလသော စုံတဲကို ဦးကောနိုငမကလုံးမားက ခာမရဖစနေသည။ စောစောက စိတဖူစငနေပေမယ့ အခုတော့ သားနင့ကောငမလေး ခစတငးနောတာကို ကည့ခငနေမိသည။ သူတို့ကို အောငေါကလိုကဖို့ကလဲ မကောငးပါဘူးဟု တေးလိုကမသည။ ခတလူငယတေဖစပီး ခတလိုပဲ အပစပောလို့မရပေ။ ပီးတော့ ဒီဟာက ဘဝပေးထားသော လူ့အခင့အရေးပငဖစသည။
သားကလဲ အသက(၉)နစ ရိပီဖစသောကောင့ သူလဲလောကရဲ့ အရသာကိုခံစားခငတဲ့ အရယရောကနေပီပဲလေ။ ပေါကလတပဲစား မရုပရငတောပီဟု ဦးကောနိုင တေးလိုကမိသည။ “မောင…အရမးမလုပနဲ့နော…ဝင့ဝါကောကတယ” ကောငမလေးက သားရဲ့ ဦးခေါငးကို ပတပေးပီးပောလိုကသည။ ခာတိတမလေးက မာယာတေမားနေသည။ ကောကသညဟုသာပောသည။ သူမက အပုံးပငမပကပေ။ ကောငမလေးရဲ့ နို့အုံတေဟာ သားကောင့နီရဲ လာခဲ့သည။ အသားဖူသူမို့ ပိုသိသာလသည။ ကောငမလေးရဲ့ နို့သီးလေးတေက ထောငလာသလို သူတို့အဖစအပကကိုကည့နေသော ဦးကောနိုငသညလဲ အာခေါငတေခောကပီး အသကရူတာတေ ပိုမနလာရသည။
လူ့ဘဝရဲ့ အကောငးဆုံးအရယ…ကည့လို့ အသင့တောဆုံး အသေးအသားတေ ဆူဖိုးဆုံး အရယတေမို့ စုံတဲသည ရု့မငီးအောင လိုကဖကညီလသည။ ကောငမလေးက နနငယငယလေး အသက (၆) နစမသာ ရိသေးသည။သားရဲ့လကက ကောငမလေးရဲ့ ပေါငတံဖေးဖေးလေးမားနင့ ဆီးခုံမို့မို့လေးမားဆီသို့ ဦးတညကာ သားနေသည။ အလနငငသာပီး ဇဝေဇဝါ ဖစနေတာမိုး မရိပေ။ ကောငမလေးရဲ့ ထဘီစကပလေးသည ရောကနဲ ကတထကသားသည။ အတငးမ အတငးခံလေး ထကပေါလာသည။ ပားခပတငးမာနေသော ဝမးဗိုကအောကမ ဝင့ဝါရဲ့ စောကဖုတလေးသည ခုံးပီး မို့မို့လေးဖစနေသည။
သူမရဲ့ခေသလုံးတင ရိနေသော ထဘီစကပလေးကို သားကလုံးဝကတသားအောင ဆဲခတပီး ကုတငခေရငးမာပုံထားလိုကသည။ “မောင ဝင့ဝါကို လကထပယူရမယနော…မောငပစသားရင ဝင့ဝါတော့ ကိုယ့ကိုကိုယ သကသေပစမာဘဲ” “ဝင့ဝါရယ မောင့ကို ယုံစမးပါ…မောငမယူနိုငပဲနဲ့ ဘယမိနးခလေးကိုမ အခနးထဲခေါမလာဘူး…မောငနားလညပါတယ ဝင့ဝါရယ မောင့အတကကောင့ ဝင့ဝါ စိတမညစစေရဘူး” “မောင့ဖေဖေကရောဟင” “ဖေဖေက သဘောကောငးပါတယ…ပီးတော့ ဘယသူ့ကိုမ မတရားမလုပဘူး…သိပစညးကမးကီးတာ… ဝင့ဝါနဲ့ မောငတို့အတက ဖေဖေကအကောငးဆုံးစီစဉပေးမာပါ”
သားသည စကားတေ တတတတတပောရငး ဝင့ဝါဆိုသောကောငမလေးရဲ့ စောကဖုတကို အတငးခံဘောငဘီထဲ လကလိုပီး နိုကကာ ကိုငနေသည။ ကောငမလေးက သိသိသာသာပင သူမရဲ့ပေါင နစဖကကို ဖဲကာ ကားပေးလေသည။ “အဲ့လဲ ခတလူငယတေမား” ဟုဦးကောနိုင တေးလိုကမိသည။ ဝင့ဝါသညသားရဲ့ ပုဆိုးကိုဖေလိုကပီး သူကလဲအားကမခံပင သားရဲ့အောကခံဘောငးဘီထဲကို သူမရဲ့လကကလေးဖင့ နိုကလိုကသည။ နစယောကစလုံး တုနတုနရီရီဖစနေကပီး ရမကလိုငးတေကနေပီဖစပါသည။ သားကညငသာစာဖင့ ဝင့ဝါရဲ့ အောကခံဘောငးဘီလေးကို ခတခလိုကသည။ ရေအိုရောငအမေးလေးမားသည နေဝငဆညးဆာရဲ့ အလငးရောငအောကမ ရေမငလေးလိုဖစနေသည။
ပုဆိုးထဲမ ဦးကောနိုငရဲ့ လီးကီးမာထောငးခနဲ ကတကသားသည။ ကောငမလေးသည အခုမရကပီး ပေါငကိုစေ့ထားသည။ သူမရဲ့မကစိတေကိုလဲ မိတထားသည။ သားသညကောငမလေးရဲ့စောကဖုတကို ညငသာစာ နမးနေသည။ ဒီလိုဖဖလေးနမးရငးက သူ့ရဲ့ပါးစပကိုမခာတမးပင စောကဖုတနားကပထားသည။ ကောငမလေးကလဲ ခုဏတငစိထားတဲ့ပေါငကို ဖေးဖေးခငးဖဲဟပေးနေသည။ ကောငမလေးရဲ့ကိုယလုံးတစခုလုံး တန့လိမကာနေသည။ “အိုး…..မောင
ရယ…..အား…..ရီး…..ကတ…..အား…..အိုး…..အဟင့အဟင့” ဒီတစခါတော့ ဝင့ဝါ မာယာလုပတာမဟုတမနး သိသာလသည။
သူမရဲ့ အသံမာ မခိမဆန့ဖစကာ ဦးကောနိုငရဲ့ အိပခနးထဲသို့ပင ပံ့လင့လာရသည။ ဝင့ဝါသည ကုတငပေါမအိပယာခငးကို လကနဲ့ဆုတကိုငပီး သူမရဲ့ ဦးခေါငးသည ခါယမးကာနေသည နုတခမးလေးတေကိုလဲ ပေါကကဲထကမတတ ကိုကထားသည။ “မောင…..မောင…..မောင…..အင့…..အဟင့…..အား” ကောငမလေးသည သားရဲ့ခေါငးကို သူမရဲ့ပေါငနစခောငးနဲ့ ခရငး ဆတခနဲကော့ပီး အရုပကိုးပတငိမကသားသည။ ခဏနေတော့မ သူမရဲ့ပေါငမားသည သားရဲ့ခေါငးကို လတပေးလိုကသည။ “အို…..ခိ…..ခိ…..ခစ” ကောငမလေးသည သားရဲ့မကနာကို ကည့ပီး ရယနေသည။ သားရဲ့ပါးစပတင ပောငလကစိုရဲပီးနေသည ကိုတေ့လိုကရသည။
သည့နောက သားကနမးလစာဖင့ ဝင့ဝါရဲ့ဘေးမာ ဝငအိပလိုကတော့ ကောငမလေးက ယုယုယယဖင့ သားကိုနမးလိုကသည။ ပီးတော့ပေကနနေသော အရာမာကို ယကကာပေးသည။ ဒီအခိနမာပင သားသည သူ့ရဲ့အတငးခံဘောငးဘီကို ခတလိုကသညနင့ ဖအေတူလီးကီးဆကခနဲ ထကပေါလာသည။ နီညိုရောငသနးနေသော လီးကီးသည ဆကခနဲပင လေထဲမာယမးကာနေသည။ လီးဒစကီးသည ခရမးခဉလို နီရဲကာပောငလကနေသည။ “ဝင့ဝါ…..ကိုယ့ကိုခစရင” စကားပငဆုံးအောငမပောတော့ပဲ သားက သူ့လီးကီးကိုမကစပစပလိုကသည။ “ဟင့အငး…..ဝင့ဝါရကတယ” ကောငမလေးသည ရကတယသာပောသည အိပယာပေါမ အသာထပီး သားရဲ့လီးကို မရဲတရဲဆုတကိုငလိုကသည။
လီးကီးသည သူမရဲ့လကထဲ မဆန့မပဲဖစနေပီး တစဆတဆတဖင့ ရုနးကနကာနေသည။ ကည့နေရငးက ဦးကောနိုငရငထဲတင နေးကနဲဖစကာ ခံစားသားရသည။ သူ့ရဲ့မကစိရေ့တင ဝင့ဝါလေးသည သားရဲ့လီးဒစကီးအား သူမရဲ့ပါးစပလေးဖင့ ငုံလိုကသည။ ဝင့ဝါသည ဦးကောနိုင ရိရာဖကသို့ ဖငလေးကုနးထားသဖင့ စောကဖုတလေးကဟနေပီး ပနးနရောငအတငးသားလေးကို လမးကာတေ့မငနေရသည။ “အား….ရီး….ကတ….ကတ….ဝင့ဝါရယ….သိပကောငးတာပဲ….အိုး….အား….ဝင့ဝါ” သားသည ကုတငပေါတင ဒူးထောငထားပီး ရငကိုကော့ ခေါငးကိုမော့ပီး မခိမဆန့ အောငီးကာနေသည။
ဝင့ဝါသည ဖငကိုကော့ပီး နောကကို ပစထားသည့အတက သူမရဲ့တငသား အိအိလေးတေမာ အတိုငးသားဖစကာ စိတလုပရားဖယ တေ့မငနေရသည။ တငသားအိအိလေးတေက ကဲဟပီး ပနးနုရောငသနးနေသော စအိုဝလေးကို ရုံ့ခီပခီနဲ့ တေ့မငနေရတော့ ဦးကောနိုင ရငထဲတင ဘလောငဆူကာနေရသည။ သားသညအားမရပုံနင့ ဝင့ဝါရဲ့ခေါငးကိုကိုငကာ ဆောင့ဆောင့ပေးနေသည တစခက…နစခက…ဆယခက…ဆယ့ငါးခက အားရပါးရဆောင့ပေးရငး ဝင့ဝါရဲ့ခေါငးကိုကိုငကာ လီးကိုဟိုးအာခေါငထဲရောကအောင ထိုးထည့လိုကတော့သည။ ဝင့ဝါ မရူနိုငမကယနိုငဖစသားကာ မကလုံးပူးပီး ဖငတရမးရမးဖင့ ရုနးနေသည။
သူမခမာ မနးနေရာမာ ဖစသည။ ဒါပေမယ့သားလညး ဒီလောကမရကစကပါ။ သူ့သုတရညတေပနးထုတလို့ပီးတာနဲ့ ဝင့ဝါကိုလတပေးလိုကသည။ ဝင့ဝါသည သူမပါးစပထဲတင ရီးလေးခိုနေသော သုတရညဖူဖူတေကို လာနဲ့လကရငးသိမးယူလိုကတော့ သားကစိတမကောငးဖစဟနဖင့ တောငးပနသည။ ဒီအတိုငးဆို ဒီကောငမိနးမကောကဖစကာ နဖားကိုးအထိုးခံရမာ သေခာပငဖစကောငး ဦးကောနိုင တေးလိုကမိသည။ “မောင ဝင့ဝါမာ ကိုယဝနရိသားရင ဘယလိုလုပမလဲဟင” “မရိနိုငပါဘူး ဝင့ဝါရယ”
”ဝင့ဝါတော့စိုးရိမတယမောင ဒီလိုနေရငကိုယဝနရတတတယ” “ဘယလိုနေတာလဲ ဝင့ဝါရဲ့စကားကို ရငးရငးပောကာ” “လိုးကတာ…လိုးကတာ…ကဲ သိပကားခငတယမဟုတလား” ကလေးတေပောနေကပုံကိုကည့ရငး ဦးကောနိုင ငယစဉကလေးဘဝကို ပနပီးသတိရကာ ကညနူးနေရသည။ ပီးပါပီ
Zawgyi
လမ္းေနမာလား
ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ နာရီကိုေမာက္ၿပီး နာရီၾကည့ိုကည္။ ညေန(၃) နာရီပငထိုးေသး။ လက္ေထာကန္ေနဂာ ခင္ေမာငူးက သူx{1037}ကား အငငတာမၿပီးေသးေသာေၾကာင့္ မိခငစူကို ေဆးခန္းပိုx{1037}ရနတက္ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငဲx{1037} ကားကိုအကူအညီေတာင္းထားသည္။ အလုပလဲအေရးတx{1039}x{101C}ကီးလုပန္ အလုပလဲ မရိေတာ့သညစ္ေသာေၾကာင့္ တစါထဲ x{101B}ုံးဆင္းတာဘဲ ေကာင္းမညုေတးကာ ကားကို ခင္ေမာငူးအား တစါထဲပင္ေမာင္းခိုင္းကာ ပနာခဲ့သည္။ ၿခံတံခါးေရx{1037}ေရာက္ေတာ့ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင ကားေပၚမဆင္းလိုက္ၿပီး ခင္ေမာငူးအား ကားကိုေပးလိုကည္။
ထိုx{1037}ေနာက္ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငည္ ေစ့x{101B}ုံသာေစ့ထားေသာ ၿခံတံခါးကို တန္းဖင့ာဝငာခဲ့သည္။ ခဏမေလာကိုက္ၿပီး ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငည္ အိမိုလမ္းမငိုကေသာ အခိနင္ စိတဲမာ ထိတ္ၿပီးသားရသည္။ အိမံခါးတငတားေသာ ေသာ့ကပင့္ေနၿပီး ေသာ့တံက တန္းလန္းဖစ္ေနသည္။ လကနာရီၾကည့္ၿပီး ဒီခိနို သားကကဴရငာပဲရိဦးမည္။ ခါတိုင္းဆို သူပနာၿပီးမ သားကပန္ေရာကတည္။ အခုသူ ခါတိုင္းပန္ေနခိနကင္ တစာရီေကာ္ x{1014}x{103D}စာရီနီးပါးေစားၿပီး ပန္ေရာကာဖစ္ေတာ့ သားမား ေနမေကာင္းဖစိုx{1037}ပန္ေရာက္ေနတာလားဟူေသာ အေတးမားက ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငို စိုးရိမူပနx{103C}ကို ဖစ္ေစပနည္။
ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ တိုx{1037}မာက သားအဖ x{1014}x{103D}စ္ေယာကာရိသည္ ဇနီးဖစူ ေဒါကာမက သူတိုx{1037}သားအဖ x{1014}x{103D}စ္ေယာကို ပစ္ၿပီး x{1014}x{103D}ိုငံခားသိုx{1037} အၿပီးတိုငကားသညာသုံးx{1014}x{103D}စပငိၿပီဖစည္။ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ အသကည္ အခုမ (၄၂)x{1014}x{103D}စာရိေသးသည္။ မိန္းမထကားတုန္းက (၃၉) x{1014}x{103D}စာရိေသးသည္ အလုပကိုင္x{1014}x{103D}င့္ ခမ္းသာx{1039}x{101E}ကယမx{103C}တိုx{1037}အပင္ ငယဥပင္ တစိုကတတ္ အားကစားလုပဲ့ေသာ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းဖင့္ ကန္းကန္းမာမာ သနနမ္းစမ္း ရိကာ ေနာကိမ္ေထာငဳလင္ ေကာင္းေကာင္းx{1039}x{101C}ကီးရx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ အေခအေနတငိသည္။
ဒါေပမယ့္ သားဟူေသာ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ သူx{1037}ကိုလိုခငူေတ ရိေနလက္ၾကားကပင္ ဇတိတ္ေနခဲ့ရသည္။ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငင္ တစါတစန္ ရငဲကမီးေတာကတတ္ ရမကိတ္ေတထန္ေနတတါသည္။ ”သားမားေနမေကာင္းလိုx{1037}မားလား” ဟူေသာအေတးေၾကာင့္ ေခလမ္းကို ခကကကမ္းကာ လာခဲ့ေသာဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငစ္ေယာက္ ေသာ့ပင့္ေနေသာတံခါးေရx{1037}ေရာက္ေတာ့ ဆဲဖင့ာဝငိုကည္။ သားဖစူပန္ေရာက္ေနေၾကာင္း ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ သိလိုကသည္။ သားစီးေနကဖိနပ္ အပင္ မိန္းမစီးေဒါကင့ိနပရံကို တစကံရံနားတင္ တကကည္းေတx{1037}လိုကသည္။ ေယာကx{1039}x{1004}ားသားခည္းဘဲေနေသာ ဒီအိမိုx{1037} မိန္းမစီး ေဒါကင့ိနပ ဘယေရာကာလဲဟုစဥ္းစားရၾကပားသည္။
ဒါသားဆီလာေနက သူx{1037}သူငယင္းမေလး ဖစညုေတးၿပီး ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငည္ အိမ္ေရx{1037}ဧည့န္းထဲလမ္းဝငိုကည္။ “ဟင္” ဧည့န္းထဲတင္ ဘယူx{1037}ကိုမ မေတx{1037}ရပါ။ ထိုအခိုကာပင္ ဧည့န္းx{1014}x{103D}င့္ ကပပိေသာ သားရဲx{1037}အခန္းထဲမတိုးတီးသံေလးမား ၾကားလိုကသည္။ အသံက သားရဲx{1037}အသံx{1014}x{103D}င့္ မိန္းခေလးတစ္ေယာကဲx{1037}အသံဖစ္ေၾကာင္း ခဲခားသိလိုကသည္။ သူတိုx{1037}တိုးတီးေပာေနၾကခင္း ဖစ္ေသာေၾကာင့္ စကားလုံးေတကိုေတာ့ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ေသခာ မၾကားရေခ။ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငငဲတင္ စိုးရိမိတ္x{1014}x{103D}င့္ ၾကည္x{1014}x{103D}ူးစိတ္ x{1014}x{103D}စိဳးလုံးဒနဲေရာx{1039}x{101D}ပန္ၿပီး ခံစားေနရသညိုေတx{1037}ေနရသည္။ ေခကိုဖနင္းကာ အိမဲသိုx{1037}ဝငာခဲ့သည္။
သားအခန္းx{1014}x{103D}င့္ ကပကိေသာ သူx{1037}အခန္းထဲသိုx{1037}ဝငာ တံခါးကိုပိတိုကည္။ ၿပီးေတာ့လကဲမ အိတိုအခန္းထဲရိစားပဲေပၚသိုx{1037} တငိုက္ၿပီး အဝတ္ေတကိုခၽတ္ ပုဆိုးတစည္ေကာကဲဝတာ အကx{103E}ကိုပင္ မဝတ္ေတာ့ပဲ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငည္ သူx{1037}အခန္းx{1014}x{103D}င့္ သားအခန္းၾကားတင္ ကာထားေသာကၽန္းပားနံရံသိုx{1037} တိုးကပိုကည္။ ထိုနံရံတင္ ခဲတံလုံးေလာက္ အေပါက္ေလးတစ္ေပါကို ညေရးညတာ ကိစx{1039}x{1005}ရိလင္ ၾကည့ိုx{1037}ရေအာင္ေဖာကားသည္။ နံရံနားတိုးကပိုက္ေတာ့မ တစကန္းမ ေကာငေလးရဲx{1037} ဆည္းလဲသံလငင္ေလးကိုၾကားလိုကသည္။
ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငညေပါက္ေလးတင္ ဆိုx{1037}ၿပီးပိတားေသာ အဆိုx{1037}ေလးကို အသာဖဳတ္ၿပီး တစကန္းသိုx{1037}ေခာင္းၾကည့ိုကည္။ ” အို ” ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငည္ တစိုယုံးထူပူသားရသည္။ ေကာငေလးသည္ ကုတင္ေပၚတင္ ပကက္ေလးဖစာအေပၚပိုင္းတငဝတစားကင္းမဲ့ေနသည္။ x{101B}ုပေလးက ခစရာေကာင္းကာေx{1039}x{101E}ကx{101B}ုပေလးအတိုင္းပငစည္။ အိမိုx{1037} မၾကာခဏဆိုသလို သားx{1014}x{103D}င့ိုကါလာခဲ့ ဖူးသူဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ ေကာင္းေကာင္းသိေနသည္။ ေကာငေလးရဲx{1037} အသားေလးက ဝင္းမတ္ေနၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေလးက ရငတ္ေပၚမာ မထိရကကိုငက္ စရာေလးဖစ္ေနသည္။
သားကလဲ အေပၚပိုင္းဗလာကင္းx{1014}x{103D}င့စ္ၿပီး ေကာငေလးx{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို အားရပါးရစိုx{1037}ေနသည္။ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငာ ဘာလုပမန္းမသိဖစားသည္။ သူတိုx{1037}ကိုသားၿပီး ေအာ္ေငါကမလား… ဒါမမဟုတ္ မသိခင္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးဘဲေနရမလားဖစားသည္။ ဒါေပမယ့ိုကကေသာ စုံတဲကို ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငကုံးမားက ခာမရဖစ္ေနသည္။ ေစာေစာက စိတဴစင္ေနေပမယ့္ အခုေတာ့ သားx{1014}x{103D}င့္ေကာငေလး ခစင္းေx{1014}x{103D}ာတာကို ၾကည့င္ေနမိသည္။ သူတိုx{1037}ကို ေအာ္ေငါကိုကိုx{1037}ကလဲ မေကာင္းပါဘူးဟု ေတးလိုကသည္။ ခတူငယ္ေတဖစ္ၿပီး ခတိုပဲ အပစ္ေပာလိုx{1037}မရေပ။ ၿပီးေတာ့ ဒီဟာက ဘဝေပးထားေသာ လူx{1037}အခင့ေရးပငစည္။
သားကလဲ အသက္(၉)x{1014}x{103D}စ္ ရိၿပီဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူလဲေလာကရဲx{1037} အရသာကိုခံစားခငဲ့ အx{101B}ယ္ေရာက္ေနၿပီပဲေလ။ ေပါကတဲစား မရx{103C}ပင္ေတာ္ၿပီဟု ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ ေတးလိုကိသည္။ “ေမာင္…အရမ္းမလုပဲx{1037}ေနာ္…ဝင့ါေၾကာကယ္” ေကာငေလးက သားရဲx{1037} ဦးေခါင္းကို ပတ္ေပးၿပီးေပာလိုကည္။ ခာတိတေလးက မာယာေတမားေနသည္။ ေၾကာကညုသာေပာသည္။ သူမက အၿပဳံးပငပက္ေပ။ ေကာငေလးရဲx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေတဟာ သားေၾကာင့ီရဲ လာခဲ့သည္။ အသားဖဴသူမိုx{1037} ပိုသိသာလသည္။ ေကာငေလးရဲx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးေတက ေထာငာသလို သူတိုx{1037}အဖစပကိုၾကည့္ေနေသာ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငညဲ အာေခါင္ေတေခာက္ၿပီး အသကx{103D}တာေတ ပိုမနာရသည္။
လူx{1037}ဘဝရဲx{1037} အေကာင္းဆုံးအx{101B}ယ္…ၾကည့ိုx{1037} အသင့္ေတာုံး အေသးအသားေတ ဆူၿဖိဳးဆုံး အx{101B}ယ္ေတမိုx{1037} စုံတဲသည္ ရx{103C}x{1037}မၿငီးေအာင္ လိုကကီလသည္။ ေကာငေလးက x{1014}x{103D}x{1014}x{103D}ငယယ္ေလး အသက္ (၆) x{1014}x{103D}စသာ ရိေသးသည္။သားရဲx{1037}လက ေကာငေလးရဲx{1037} ေပါငံေဖးေဖးေလးမားx{1014}x{103D}င့္ ဆီးခုံမိုx{1037}မိုx{1037}ေလးမားဆီသိုx{1037} ဦးတညာ သားေနသည္။ အလနငာၿပီး ဇေဝဇဝါ ဖစ္ေနတာမိဳး မရိေပ။ ေကာငေလးရဲx{1037} ထဘီစကပ္ေလးသည္ ေရာကနဲ ကၽတကားသည္။ အတင္းမ အတင္းခံေလး ထက္ေပၚလာသည္။ ပားခပင္းမာေနေသာ ဝမ္းဗိုက္ေအာက ဝင့ါရဲx{1037} ေစာကုတ္ေလးသည္ ခုံးၿပီး မိုx{1037}မိုx{1037}ေလးဖစ္ေနသည္။
သူမရဲx{1037}ေခသလုံးတင္ ရိေနေသာ ထဘီစကပ္ေလးကို သားကလုံးဝကၽတားေအာင္ ဆဲခၽတ္ၿပီး ကုတင္ေခရင္းမာပုံထားလိုကည္။ “ေမာင္ ဝင့ါကို လကပူရမယ္ေနာ္…ေမာငစားရင္ ဝင့ါေတာ့ ကိုယ့ိုကိုယ္ သက္ေသပစာဘဲ” “ဝင့ါရယ္ ေမာင့ို ယုံစမ္းပါ…ေမာငယူx{1014}x{103D}ိုငဲနဲx{1037} ဘယိန္းခေလးကိုမ အခန္းထဲေခၚမလာဘူး…ေမာငားလညါတယ္ ဝင့ါရယ္ ေမာင့တက္ေၾကာင့္ ဝင့ါ စိတညစ္ေစရဘူး” “ေမာင့္ေဖေဖကေရာဟင္” “ေဖေဖက သေဘာေကာင္းပါတယ္…ၿပီးေတာ့ ဘယူx{1037}ကိုမ မတရားမလုပူး…သိပည္းကမ္းx{1039}x{101C}ကီးတာ… ဝင့ါနဲx{1037} ေမာငိုx{1037}အတက္ ေဖေဖကအေကာင္းဆုံးစီစဥ္ေပးမာပါ”
သားသည္ စကားေတ တတတတ္ေပာရင္း ဝင့ါဆိုေသာေကာငေလးရဲx{1037} ေစာကုတို အတင္းခံေဘာငီထဲ လကိဳၿပီး x{1014}x{103D}ိုကာ ကိုင္ေနသည္။ ေကာငေလးက သိသိသာသာပင္ သူမရဲx{1037}ေပါင္ x{1014}x{103D}စကို ၿဖဲကာ ကားေပးေလသည္။ “အဲ့လဲ ခတူငယ္ေတမား” ဟုဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ ေတးလိုကိသည္။ ဝင့ါသညားရဲx{1037} ပုဆိုးကိုေဖလိုက္ၿပီး သူကလဲအားကမခံပင္ သားရဲx{1037}ေအာကံေဘာင္းဘီထဲကို သူမရဲx{1037}လကေလးဖင့္ x{1014}x{103D}x{103C}ိကိုကည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံး တုနုနီရီဖစ္ေနၾကၿပီး ရမကx{103C}ိင္းေတx{1039}x{101E}ကေနၿပီဖစါသည္။ သားကညx{103B}ငာစာဖင့္ ဝင့ါရဲx{1037} ေအာကံေဘာင္းဘီေလးကို ခၽတလိုကည္။ ေx{101B}x{103E}အိုေရာငေမx{103E}းေလးမားသည္ ေနဝငည္းဆာရဲx{1037} အလင္းေရာင္ေအာက ေx{101B}x{103E}မင္ေလးလိုဖစ္ေနသည္။
ပုဆိုးထဲမ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငဲx{1037} လီးx{1039}x{101C}ကီးမာေထာင္းခနဲ x{1039}x{101E}ကတကားသည္။ ေကာငေလးသည္ အခုမရက္ၿပီး ေပါငိုေစ့ထားသည္။ သူမရဲx{1037}မကိေတကိုလဲ မိတားသည္။ သားသည္ေကာငေလးရဲx{1037}ေစာကုတို ညx{103B}ငာစာ နမ္းေနသည္။ ဒီလိုဖဖေလးနမ္းရင္းက သူx{1037}ရဲx{1037}ပါးစပိုမခာတမ္းပင္ ေစာကုတားကပားသည္။ ေကာငေလးကလဲ ခုဏတငိထားတဲ့ေပါငို ေဖးေဖးခင္းၿဖဲဟေပးေနသည္။ ေကာငေလးရဲx{1037}ကိုယုံးတစုလုံး တနx{1037}ိမာေနသည္။ “အိုး…..ေမာင္
ရယ္…..အား…..ရီး…..ကၽတ္…..အား…..အိုး…..အဟင့ဟင့္” ဒီတစါေတာ့ ဝင့ါ မာယာလုပာမဟုတန္း သိသာလသည္။
သူမရဲx{1037} အသံမာ မခိမဆနx{1037}စာ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငဲx{1037} အိပန္းထဲသိုx{1037}ပင္ ပံx{1037}လx{103E}င့ာရသည္။ ဝင့ါသည္ ကုတင္ေပၚမအိပာခင္းကို လကဲx{1037}ဆုတိုင္ၿပီး သူမရဲx{1037} ဦးေခါင္းသည္ ခါယမ္းကာေနသည္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးေတကိုလဲ ေပါကဲထကတတ္ ကိုကားသည္။ “ေမာင္…..ေမာင္…..ေမာင္…..အင့္…..အဟင့္…..အား” ေကာငေလးသည္ သားရဲx{1037}ေခါင္းကို သူမရဲx{1037}ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းနဲx{1037} ခရင္း ဆတနဲေကာ့ၿပီး အx{101B}ုပ္x{1039}x{101C}ကိဳးပတ္ၿငိမသားသည္။ ခဏေနေတာ့မ သူမရဲx{1037}ေပါငားသည္ သားရဲx{1037}ေခါင္းကို လx{103E}တ္ေပးလိုကည္။ “အို…..ခိ…..ခိ…..ခစ္” ေကာငေလးသည္ သားရဲx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနသည္။ သားရဲx{1037}ပါးစပင္ ေပာငကိုx{101B}ဲၿပီးေနသည္ ကိုေတx{1037}လိုကသည္။
သည့္ေနာက္ သားကx{1014}x{103D}မ္းလစာဖင့္ ဝင့ါရဲx{1037}ေဘးမာ ဝငိပိုက္ေတာ့ ေကာငေလးက ယုယုယယဖင့္ သားကိုနမ္းလိုကည္။ ၿပီးေတာ့ေပကန္ေနေသာ အရာမာကို ယကာေပးသည္။ ဒီအခိနာပင္ သားသည္ သူx{1037}ရဲx{1037}အတင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽတိုကည္x{1014}x{103D}င့္ ဖေအတူလီးx{1039}x{101C}ကီးဆကနဲ ထက္ေပၚလာသည္။ နီညိဳေရာငန္းေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးသည္ ဆကနဲပင္ ေလထဲမာယမ္းကာေနသည္။ လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီးသည္ ခရမ္းခဥို နီရဲကာေပာငက္ေနသည္။ “ဝင့ါ…..ကိုယ့ိုခစင္” စကားပငုံးေအာငေပာေတာ့ပဲ သားက သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုမကပစလိုကည္။ “ဟင့င္း…..ဝင့ါရကယ္” ေကာငေလးသည္ ရကယာေပာသည္ အိပာေပၚမ အသာထၿပီး သားရဲx{1037}လီးကို မရဲတရဲဆုတိုငိုကည္။
လီးx{1039}x{101C}ကီးသည္ သူမရဲx{1037}လကဲ မဆနx{1037}ၿပဲဖစ္ေနၿပီး တစတတင့္ x{101B}ုန္းကနာေနသည္။ ၾကည့္ေနရင္းက ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုငငဲတင္ ေx{1014}x{103D}းကနဲဖစာ ခံစားသားရသည္။ သူx{1037}ရဲx{1037}မကိေရx{1037}တင္ ဝင့ါေလးသည္ သားရဲx{1037}လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီးအား သူမရဲx{1037}ပါးစပ္ေလးဖင့္ ငုံလိုကည္။ ဝင့ါသည္ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ ရိရာဖကိုx{1037} ဖင္ေလးကုန္းထားသဖင့္ ေစာကုတ္ေလးကဟေနၿပီး ပန္းx{1014}x{103D}ေရာငတင္းသားေလးကို လမ္းကာေတx{1037}မင္ေနရသည္။ “အား….ရီး….ကၽတ္….ကၽတ္….ဝင့ါရယ္….သိပ္ေကာင္းတာပဲ….အိုး….အား….ဝင့ါ” သားသည္ ကုတင္ေပၚတင္ ဒူးေထာငားၿပီး ရငိုေကာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး မခိမဆနx{1037}္ ေအာ္ၿငီးကာေနသည္။
ဝင့ါသည္ ဖငိုေကာ့ၿပီး ေနာကို ပစားသည့တက္ သူမရဲx{1037}တငား အိအိေလးေတမာ အတိုင္းသားဖစာ စိတx{103C}ပားဖယ္ ေတx{1037}မင္ေနရသည္။ တငားအိအိေလးေတက ကဲဟၿပီး ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာငန္းေနေသာ စအိုဝေလးကို ရx{103C}ံx{1037}ခီပခီနဲx{1037} ေတx{1037}မင္ေနရေတာ့ ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ ရငဲတင္ ဘေလာငူကာေနရသည္။ သားသညားမရပုံx{1014}x{103D}င့္ ဝင့ါရဲx{1037}ေခါင္းကိုကိုငာ ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးေနသည္ တစက္…x{1014}x{103D}စက္…ဆယက္…ဆယ့ါးခက္ အားရပါးရေဆာင့္ေပးရင္း ဝင့ါရဲx{1037}ေခါင္းကိုကိုငာ လီးကိုဟိုးအာေခါငဲေရာက္ေအာင္ ထိုးထည့ိုက္ေတာ့သည္။ ဝင့ါ မရx{103D}x{1014}x{103D}ိုငကယ္x{1014}x{103D}ိုငစားကာ မကုံးပဴးၿပီး ဖငရမ္းရမ္းဖင့္ x{101B}ုန္းေနသည္။
သူမခမာ မန္းေနရာမာ ဖစည္။ ဒါေပမယ့ားလည္း ဒီေလာကရကကါ။ သူx{1037}သုတည္ေတပန္းထုတိုx{1037}ၿပီးတာနဲx{1037} ဝင့ါကိုလတ္ေပးလိုကည္။ ဝင့ါသည္ သူမပါးစပဲတင္ ရီးေလးခိုေနေသာ သုတညဴဖဴေတကို လာနဲx{1037}လကင္းသိမ္းယူလိုက္ေတာ့ သားကစိတေကာင္းဖစနင့္ ေတာင္းပနည္။ ဒီအတိုင္းဆို ဒီေကာငိန္းမေၾကာကစာ နဖားx{1039}x{101C}ကိဳးအထိုးခံရမာ ေသခာပငစ္ေၾကာင္း ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ ေတးလိုကိသည္။ “ေမာင္ ဝင့ါမာ ကိုယနိသားရင္ ဘယိုလုပလဲဟင္” “မရိx{1014}x{103D}ိုငါဘူး ဝင့ါရယ္”
”ဝင့ါေတာ့စိုးရိမယ္ေမာင္ ဒီလိုေနရငိုယနတတယ္” “ဘယိုေနတာလဲ ဝင့ါရဲx{1037}စကားကို ရင္းရင္းေပာကာ” “လိုးၾကတာ…လိုးၾကတာ…ကဲ သိပ္ၾကားခငယဟုတား” ကေလးေတေပာ္ေနၾကပုံကိုၾကည့င္း ဦးေကာ္x{1014}x{103D}ိုင္ ငယဥေလးဘဝကို ပန္ၿပီးသတိရကာ ၾကည္x{1014}x{103D}ူးေနရသည္။ ၿပီးပါၿပီ
