အငယခော့လိုး (အစ/အဆုံး)
“ ဘာမနးလဲမသိဘူး…” လကထဲက စာရကပိုငးလေးကို ခေါကလိုကရာက ဘေးဘီကိုကည့လိုကတော့ စောစောက စာလာပေးသော (၉) နစ (၂)နစလောကအရယ ကောငလေးကို မတေ့ရတော့ပေ။ ဒီနေ့သငတနးပိတရကဖစလို့ ရေမိုးခိုးအဝတအစားလဲကာ ခါတိုငး သငတနးပိတရကမားကလို သူငယခငးဖစသူ သီတာ့ဆီ သားဖို့ မနကစာကို စောစောလေးစားပီး ထက၍အလာမာ ဒီစာတိုလေးကို လမးထိပရောကတဲ့အခိနမာ ရရိလိုကရတာဖစသည။
ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါနောကကမ ရောကသားရင…အို ခုမပဲ သတိရ တယ။ ပီးခဲ့တဲ့အပတ သငတနးပိတရကတုနးက သီတာ့ဆီ အလညသားရငး သီတာ ပောလိုကသည။ ဒီနေ့ သူ့အိမကတေနဲ့ ရနကုနဘုရားဖူး လိုကသားဖစမာဆိုတော့ သူ အိမမာမရိတဲ့အကောငးကို ကမ ခုမသတိရလိုကသည။ သငတနးပိတရကတိုငး သီတာတို့အိမ သားလညနေကဖစတာမို့ သီတာ သူ့အိမကတေနဲ့ ရနကုနဘုရားဖူးလိုကသားဖစ ကောငး ပောလိုကသညကို မေ့သားခဲ့ရတာပဲဖစပါသည။
“ အငး…တောသေးတာပေါ့…ဒါဆို ဟိုတစယောကမာတဲ့ အောငခငတို့အိမကိုပဲ သားတော့မယ….” ကမလညး ဆုံးဖတလိုကရပါ တော့တယ။ မငးမငး ဆိုတာက ကမရဲ့ရညးစား ကောမငးပဲ ဖစပါတယ။ ကမတို့က အခုအငလိပစကားပောသငတနးကို အတူ တကနေတဲ့ တစတနးထဲသားတေပါ။ သူတစခါမ ကမကို ဒီလိုမမာဘူးလို့ ကမစိတထဲမာလညး စဉးစားရကပသားပါ တယ။ ဒါနဲ့ပဲ ကမဟာ ခပသကသကလေး လမးလိုကမိပါတယ။ အောငခငတို့ လမးထောင့ကို မရောကတရောကမာတော့ ကမနောကက နေ ကမ ကို ဖတကောပီး တကသားတဲ့ စကဘီးတစစီးဟာ ကမရဲ့ရေ့နားမာပဲ ရပလိုကတာကောင့ ကမ က လမးကည့လိုကမိ ပါတယ။ စကဘီးနငးလာတဲ့သူက အောငခငဖစပီး နောကကထိုငလိုကတဲ့သူကတော့ ကောသနးဖစ ပါတယ။ နစယောကစလုံး သငတနးအတူတကနေကတဲ့ တစတနးထဲသား သူငယခငးတေပါ။ ကမရဲ့ရေ့နားကို ဖတကော ပီး အရောကမာတော့ သူတို့နစ ယောကစလုံး စကဘီးပေါက ဆငးလိုကပီး အောငခငက…
“ ဟင…ဆေဆေ ဘယလဲ….” “ အင…” ကမ အောငခငကို မကလုံးပူးပီးကည့လိုကမိပါတယ။ ကမက လောကလကစ ဆကပီးလောကလာတာမို့ သူတို့ နားအရောကမာပဲ စောစောက စာရကလေးကို ထုတပလိုကပါတယ။ “ ဟာ…ငါ့ အိမရောကနေ တယဆိုပါလား….ဒီကောင ဘာပနာတေမားတကနေလို့ပါလိမ့….” မကစိပက မကနာပကကာ ပောလိုကသော အောငခင ရဲ့စကားကောင့ ကမလညး စိတထဲမာ ပူသားရပါတယ။ “ ကဲ လာသားကမယ….” အောငခငကပဲ ဦးဆောငပီး ကမတို့ သုံး ယောကစလုံး အောငခငတို့အိမကို ခပသကသကလေးလမးလို့ ရောကခဲ့ ရပါတယ။ ဟိုရောကတော့ ဘသားခောက အရကတေ မူးနေသည။ “ ဟင….မငးမငး အရကတေ သောကထားတယ….” မူးတာကတော့ မငးမငးက တကယ့ကိုမူးနေတာ သူ့ကိုယသူ မ ဟနနိုငဘူး…ကမ ဘာလုပရမနးမသိဘဲ ဖစနေတဲ့ အခိနမာပဲ အောငခငက…
“ ကဲ…ဆေဆေ နငပဲ ဒီကောင့ကို အိပခနးထဲ တဲပို့ထားပီး သိပထားနင့ ငါတို့က ကောသနးအဖေခိုငးထားတာရိလို့ သားရအုံးမာ… ဒီကောင အိပပောသားရင ကောငးသားမာပါ…ဟေ့ကောင မငးမငး ထရော ထနိုငရဲ့လား….”“ ရ…ရ…ပါတယ…” မငးမငးက လာလေးအာလေးကီးနဲ့ ပောလိုကပါတယ။ အောငခငနဲ့ ကောသနးလညး ထကသားပါတယ။အောငခငပောတဲ့အတိုငးပဲ ကမ လညး မငးမငးကို အိပခနးထဲ တဲပို့မိတယ။ တဲတယဆိုတော့လညး ကမရဲ့ လက တစဖကက သူ့လကမောငးတစဖကကို ဆုတ ကိုငလိုကပီး ကနတဲ့ ကမရဲ့လကတစဖကက သူ့ရဲ့ကောနောကကနေသိုငး ပီး သူ့ခိုငးအောကဖကနားကို ဖကပီး တဲထားမိပါ တယ။ သူ့လကကီးတစဖကကတော့ ကမရဲ့ခါးလေးကို ကစကစပါအောင ဆဲပီး ဖကထားပါတယ။ ယောကားတစယောကနဲ့ အဲဒီလိုနီးနီးစပစပ မနေဖူးတဲ့ ကမဟာ ရငတေတဒိနးဒိနးခုနပီး တကိုယလုံး တမိုးကီးဖစကာ ခံစားနေရပါတယ။ အိပခနးထဲ ရောကတော့ ကုတငပေါကို သူ့ကိုထိုငခိုငးပီး တငပေးလိုကတဲ့ အခိနမာပဲ မငးမငးက ကမကို ကုတငပေါဆဲလဲပစလိုကသည။ ကမလိပပာလင့မတတ လန့သားရပါတယ။
“ မငးမငး…နင ဒါဘာလုပတာလဲ…ဟင…လတစမး….” ကမက ကောကလညးကောက ဒေါသကလညးထကနဲ့ မငးမငးရဲ့ ရငဘတကီးကို လမးပီး တနးပစလိုကမိပါ တယ။ မူးနေတဲ့ မငးမငးရဲ့ ခနာကိုယကီးဟာ တစပတလညပီး ထိုးပီးကသားရပါ တော့တယ။“ ဒုတ…” “ အား…” ကမလညး ရုတတရကတော့ ကောငသားမိပါတယ။ နောကမ မငးမငးရဲ့ နဖူးမာရဲကနဲဖစသား တဲ့ သေးတေကို ကမ တေ့မငလိုကရပါတယ။ “ မငးမငး…မငးမငး…အရမးနာသားသလား ဟင…” မငးမငးက နဖူးကိုလက တစဖကနဲ့ပိတရငး ကမကို တအံ့တသကည့လိုကပါတယ။ ပီးတော့… “ ဆေ…သိပရကစကတယ…” လို့ ခပတိုးတိုးလေးပော တယ။ ကမတောတောပဲ စိတမကောငးဖစသားမိပါတယ။ တကယတော့ မငးမငးဟာ ကမကို ဘယတုနးကမ စညးမဲ့ကမးမဲ့ ဆကဆံခဲ့တာမဟုတပါဘူး။ ကမကို မတမတနိုးနိုးခစသ လို တနဖိုးလညးထားရာပါတယ။ ကမ သူ့လကမောငးနစဖကကို ကိုင ပီး ကုတငပေါပနတငပေးလိုကရာက ခေါငးက ဒဏရာကို အဝတစ တစစနဲ့ သုတပေးနေမိပါတယ။
ကမရဲ့နို့နစလုံးဟာ မငးမငးရဲ့ မကစိရေ့မာ မကစိစပါးမေးစူးစရာဖစနေမနး ကမ မသိဘဲ ကငနာစိတ၊ စိုးရိမစိတ တေနဲ့ သူ့နဖူး ကဒဏရာလောကကိုသာ ဂရုတစိုကလုပပေးနေမိတုနးမာ ကမဝတထားတဲ့ ရပလကတိုအငီအောကက ခါ ယမးလုပလဲ့နေတဲ့ နို့ နစလုံးကို တအားဆုတကိုငနယဖတပစလိုကတယ။ “ ဟဲ့…မငးမငး…အို…” ကမ အပည့အစုံငငးဆနရုနးဖယမိတဲ့ စကားဟာ အဲဒါပါပဲ…ဒီထကကမ ဘာမမပောနိုငတော့ပါဘူး။ ကမ အ ကောအခဉတေဟာ ဖိုးဖိုးဖငးဖငးနဲ့ ဒူးတေခေယိုငပီး အငအား တေ ဆုတယုတသားသလိုပါပဲ။ ပီးတော့ ခစသူမငးမငးရဲ့ အာသာငမးငမး အနမးလေးဟာ ကမနုတခမးမာ ဖိကပကာ က ရောကလာပါတော့တယ။ ဒါ့အပင နစယောကသား ကုတင ပေါမာလုံးလားထေးလားဖစနေတုနးမာပဲ မငးမငးက သူ့လက တစဖကကို ကမရဲ့ ရပအငီလေးကို ဆဲမပီး လညပငးအထိ ဆဲတငလိုကပါတယ။
ပီးတာနဲ့ ကမရဲ့ဘရာစီယာကိုပါ လကတစဖကနဲ့ စမးပီး ခတနေပါတယ။ သူ့နုတခမးတေကလညး ကမရဲ့ နုတခမးတေပေါက မ ခာပါဘူးရင…။ ကမရဲ့ ရငသားတေပေါက ဘရာစီယာလေးဟာ ဘယအခိနက ကာသား တယဆိုတာ ကမ အမတတမဲ့ဖစသားရ ပေမယ့ ကမသိလိုကတာကတော့ သူ့လကဟာ ကမရဲ့ ရငသားတေပေါကို အုပပီး ကိုငလိုကရာက နို့သီးလေးကို ဖိပီး ပတလိုက တာကိုပါပဲ…ကမဖင့ တန့ကနဲတောင ဖစသားရပါတယ။ မကာခငမာပဲ သူ့ နုတခမးတေဟာ ကမရဲ့ နုတခမးတေပေါက အသာ လေးကပီးတကသားပါတယ။ ဒီအခိုကအတန့လေးမာ ကမရဲ့ မကနာ လေးကို ကည့နေတဲ့ သူ့အကည့တေက ကမဖင့ ဘယလို ပောရမနးတောင မသိတော့ပါဘူး။ ကမ တကိုယလုံး အရည ပောသားမတတပါပဲရင…။
“ ခစတယ…ဆေရယ…သိပခစတယ…” ဆိုပီး ဂမူးရူးထိုး ပောလိုကပီးတာနဲ့ ကမရဲ့ နို့ဖူဖူဝငးဝငးလေးတေကို တပတပတ နဲ့ ငုံ့ပီးစို့လိုကပါတော့တယ။ ထိတလန့ခောကခားတဲ့ စိတ၊ ရကတဲ့စိတတေ စုပုံတိုးဝငလာပေမယ့ ခစသူရဲ့ ခပကမးကမး အကိုငအတယနဲ့ အနမးဆိုး လေးတေက အရာအားလုံးကို အနိုငယူပစလိုကပါတော့တယ။ ကမ မငးမငးရဲ့မကနာကို လုံးဝမ ကည့ရဲတော့ပါဘူး။ မကလုံးအစုံကို စုံမိတထားလိုကပီး နုတခမးတေ ဇိုးဇိုးဇတဇတတုနနေအောင ခံစားနေရပါတယ။ ကောက တာ ရကတာနဲ့ သာယာကညနူးတာတေ ရောထေးသားပါတယ။ မငးမငးက ကမရဲ့ ပေါငရငးခဆုံကို သူ့လကကီးနဲ့ ကတုံကရီ နိုကပတ တော့ ကမ မကလုံးတေ ပာသားရပါတယ။ သူ့လကကို အပေါက အုပကိုငပီး ထားမိတာကလဲရင ကမ သူ့ကို တားဆီး ပိတ ပငခငး မပုမိခဲ့ပါဘူးရင။ ကန့လန့ကာ တစခပလို တရေ့ရေ့ တနးတနးတကလာတဲ့ ထဘီလေးဟာ ပေါငလညလောက ရောကလာတယဆိုရငပဲ ကမရဲ့ အသက(၂၂)နစအရယ နုပိုလတဆတတဲ့ စောကဖုတကီးဟာ ငားငားစင့စင့ကီး ထကပေါလာပါ တော့တယ။
အကယဗကက ပေါငရငးနစဖကကားမ ခောကလကမခန့ကယပီး ဒုက လကနစလုံးလောက ဖောငးက၍ နေသည။ အကဲ ကောငးလေးထဲမ စိုစိစေးကပသော အရညကညလေးမား ယိုစီးကဆငးနေပုံက ကဗာဆန အောင လစေရန ဖနတီးထားသလို ဖစနေပါတယရင။ မငးမငးသည ဆေဆေ၏ စောကဖုတကို စားတော့မည့အလား သူ့မကနာကီးကို နီးကပစာ တိုးဝေ့၍ ကည့သည။ အပေါယံအရေပား ဖူဖူလေးမား၏ ကကသီးဖုသေးသေးလေးမားက အစုလိုကအပုံလိုကလေး ဖောငး၍ ထ နေသည။ စောကပတကီးက ပနးနုရောင မရင့တရင့ အသား အနားစပလေးက အပိုမလေး နုတခမးနယ မဟတဟလေး ဖစနေ သည။ ပေါငရငးရိ သေးကောမကီးတစခောငးကမူ ဖေါကကနဲ ဖေါကကနဲ သေးတိုးနေသညကို အတိုငးသား အထငးသား အနီးကပမငတေ့နေရသညဖစရာ ဆေဆေတစယောက အကီးအကယ စိတတေ လုပရားနေကောငး သိသာနေပေသည။
“ မငးမငး…ပနကရအောငဟယ…ကေနပတော့နော…” ဆေဆေ၏ အသံက ငိုသံပါနေသည။ မငးမငး၏ ရငဘတကီးကိုလညး စုံတနးထား၏။ မငးမငးက ဆေဆေ၏ ထဘီလေးကို ဆဲလနရငး စောကဖုတ ဖေးဖေးခုံးခုံးကီးကို ပတနေသကဲ့သို့ နို့ကီးနစလုံးတို့ ကိုလညး တပနစီ စို့၍နေခေပီ ဖစသည။ ဆေဆေက အသကကသာ (၂၂)နစဖစသောလညး အဖံ့ဖိုးဆုံး အစင့ကားဆုံး ရေဆေးငါးကီးဟူသော ဝေါဟာရ သည ဆေဆေ၏ စောကပတကီးအတကပငလားမသိ။ ရငတေက တလပလပနဲ့ မောဟိုက နေသညမို့ အသကရူသံတေက ပငးထန၍ နေသည။ ကမလညး တခါမ ဒီလိုယောကားတစယောကက ခနာကိုယပေါကို တကခ ပီး နို့ကီးတေကို ကိုင တယ ဆုတညစတာမိုး ခံဖူးတာ မဟုတတော့ ကမရဲ့စိတတေ ကသောငးကနငး ဖစနေရသည။ မတော ဘူး၊ မသင့ဘူးဆို တာလဲ ကမ သိနေတယ။ ဒါပေမယ့ မငးမငးက အဲဒီလို ကမထဘီလေးကို လနပီး စောကပတကို ပတလိုကတာ နဲ့ ကမရဲ့ အသိအာရုံတေဟာ မုနဝါးပီး လင့ပါးသားရပါတယ။ စောကပတကို လာထိတဲ့ သူ့လကခောငးတေရဲ့ အထိအတေ့က ခနာ ကိုယအတငးရိတဲ့ အသေးအသားနဲ့ အကောအခဉတေကို တဖငးဖငး လူးလန့သားအောင ခံစားလိုကရတော့ ကမရဲ့ လက နစဖကက မငးမငးကို ဖကမိရကသား ဖစသားပါလေရော…။
မီးဆိုတာ မလောငခငကတားမဆိုတဲ့ သမရိုးကရေးစကားဟာ သိပမနတယ။ မီးလောငပီဆိုရငတော့ ဟိုကို သတ ရင ဒီ ကတောက၊ ဒီကိုသတရင ဟိုကလောငနဲ့ ဗာမားပီး လာရပါတော့တယ။ ကမအဖစလညး ဒီလိုပါပဲ။ မငးမငးကို ကမ ခစတယ။ ကမ ဒါပဲသိပါတယ။ မငးမငးဟာ ကမရဲ့နို့ကီးတေကို ပင့ကိုငပီး ဆူကတငးထောငလာတဲ့ နို့သီးခေါငးလေးကို လာလေးနဲ့ ကလိ ပေးနေတာလညး ကမငိမခံနေမိတယ။ ကမကို မငးမငး သိပပီးလိုးခငနေတယဆိုတာကို ကမသိတယ။ ထောငနေတဲ့ သူ့လီး ကီးက ကမပေါငတဖကကို မာမာတငးတငးကီး ထောကမိနေတယလေ။ “ ခစတယ…ဆေရယ…သိပခစတယ…” ကောထဲ စိမ့စိမ့သားအောင သူ့ရဲ့ ကတုံကရီအသံကီးကားရလေ ကမက ငါတော့ အလိုးခံရတော့မယဆိုတာ သေ ခာသိလေပါပဲ။ ဒါပေ မယ့ မငးမငးကို ကမ မငငးရကပါဘူး။ ဒါက လူ့သဘာဝဖစစဉပဲမို့လား။ ကမကို တဏာကီးတဲ့မိနးမ လို့ ပောရငလညး ခံရမာ ပါ။ အခုဟာက တစိမးယောကားတစယောကက လိုးဖို့ကံစညနေတာမဟုတဘဲ ဘဝတစလောက လုံးမာ ကိုယနဲ့ လကတဲမယလို့ အိမထောငဘကအဖစ ရေးထားတဲ့ခစသူ ကိုယခစရတဲ့ ယောကားလေးတစယောကက လိုးဖို့ကံစညနေတာလေ။ ကမက မသာယာဘဲနေပါ့မလား။
အောဖို့ ကုတဖဲ့ထုရိုကဖို့ ဝေးလိုကတာ။ ခစသူအဖစ လကခံ ရေးခယပီးပီဆိုကတညးက ဒီလူလိုးတာကို ခံရတော့မယလို့ ယတိပတဆုံးဖတပီးမ လကခံခဲ့ကတာပဲမို့လား။ မငးမငးကို ကမဘာကောင့ ခစတာလဲဆိုတာကို ဝနခံရရင မငးမငးက အောကပိုငးတောင့တယ။ ဘောသမားဆိုတော့ ပေါငလုံးကီး တေက တုတခဲနေတာ။ သငတနးပီးတိုငး သငတနးနားက ဘောလုံး ကငးမာ မငးမငး ဘောကနတိုငး ကမအမဲတေ့နေရ တယ။ ကမ မငးမငးကို ခစတာ အဲဒီအောကပိုငး တောင့တာလညးပါခငပါ မယ။ ပီးတော့ ဘောငးဘီတိုအောကက လုံးတစ ဖုတုတနေတဲ့ အမောငးလိုက သူ့ပစညးကိုလညး အမတမထင ကမတေ့ဖူး တယ။ မငးမငး ကမကို စကားလိုကပောတုနး က ကမရငတေပနးတေ တုနနေတဲ့ကားက အဲဒီဟာတေကို လစကနဲ လစကနဲ ပန ပီးမငယောငခဲ့ဖူးပါတယ။ အခုမငးမငး နဲ့ ကမ စီစဉစိတကူးထားတဲ့ အခိနကာလထကစောပီး တေ့ကဖစကတာပဲဖစပါ တယ။ ဒီလိုမိုးဖစဖို့က တစနေ့မဟုတ တစနေ့ကုံလာမာပါ။
ကမတကိုယလုံးဟာ တဖေးဖေးနဲ့ အဝတအစားတေ တစမမရိတော့ပါဘူး။ ကမလေ ရကလညးရက သာယာတာ ကိုလညး မ ငငးဆနခင စောကပတထဲကို ထိုးမေနေတဲ့ မငးမငးရဲ့လကကီးကိုတောင ကမက အပေါကအုပကိုငပီး ဇတကနဲ စောကပတထဲ ကို ခပနာနာလေး ဆောင့ပစလိုကမိတယ။ မတရော…ဟငး။ ဆေဆေတကိုယလုံး လကတဝါးစာမသော အဝတအစားမရိတော့ သလို မငးမငးတငလညး စပကယခိုငးပတ လေးသာရိပီး သူ၏လုံခညက ကုတငအောကရောက၍နေပီ ဖစသည။ မငးမငးက ဆေဆေ၏ ခေထောကနစခောငးကို အသာလေးဆဲဖဲကာ မုဆိုးဒူးထောကဝငထိုငသည။ ဆေဆေက ခေါငးကို ခာကနဲ စောငးပစလိုကကာ မကနာလေးကို သူမ ၏ လကဝါးလေးနင့ အုပထားလိုကရာသည။ နို့အုံဖေးဖေးလေးမားက သူမခနာကိုယ တစခကလူးလန့သားတိုငး တုံကနဲ တုံကနဲ လုပခါ၍သားရသည။ ဖူဝငးအိစကသော နို့အုံသားအောက အသားဖေးဖေးလေးမား နားမ ရငခေါငးခိုင့ဝမးလေးက ငေါကကနဲ ငေါကကနဲ ခုနနေသညကို အတိုငးသား တေ့နေရသည။ မငးမငးက ရီဝေဝေ မကလုံး မားဖင့ ဆေဆေ၏ စောကဖုတကီးကို ကည့လိုကသည။ စောကမေးဘုတစုလေးက ခောကသေ့ကာ ခစစဖယလေး ရုပထေး နေ၏။ စောက မေးနုနု နီကငကငလေးတေက ကေးနီရောငအဖားဆတကာ ကညလဲ့ပီး အရောငတောကကာ အရငးပိုငး အမေး နုမာမူ အနကရောင အမောငနုနုဘကသို့ လုစပုနေပီဖစသည။
အသက(၂၅)ကောသားလင စောကမေးလေးမား ကမးထောလာ တော့မည့ လကဏာဖစပေသည။ မငးမငးက သူမစောကပတ ကို ငေးကည့နေမနး ဆေဆေသိတော့ သူမလကတစဖကက စောကဖုတလေးကို မလုံမလဲလေး ဖုံးအုပလိုကရာသည။ ဆေဆေ က စောကဖုတကိုလကနဲ့ ဖုံးအုပလိုကကာမ မငးမငးက သတိဝငလာသလိုဖင့ ဆေဆေ၏ လကကို ဆဲဖယကာ စောကပတအကဲ ကောငးကားသို့ သူ့လီးထိပဖူးလုံးခောကီးကို တေ့ကာ ခပနစနစလေးစိုကပီး အောကဖကသို့ ဆဲခလိုကလေသည။ “ အ…အ ဟင့…အိုး…အိုး…ကတ…” ဆေဆေခနာကိုယလေးက ဓာတလိုကသားသကဲ့သို့ ကငတကသား၏။ ကီးမားပငးထနသော လီး တနကီး၏ စမးပ ကားကို အံ့မခနးခံစားထိတေ့လိုကရခငးဖစသည။ အသဲထဲက အေးကနဲဖစသားကာ ပါးစပလေးဟပီး မကစိ နစလုံးအပေါ သို့ လကမောငးလေး ကန့လန့ဖတတငကာ တအားဖိပီး တဆတဆတတုနနေရာသည။ မငးမငး၏ လီးတနကီးက ဆေဆေ၏ စောကပတနစခမးအကား၌ ဒစမုပရုံလေးမသာ ဝငလိုကရသေးသောလညး လီးတနမတဆင့ မငးမငး၏ ခနာ ကိုယအနံ့အပားသို့ စောကပတလေး၏ နူးညံ့အိစကသော အထိအတေ့ ဆနးပားစာခံစားရသော ကာမအရသာကို ပို့လတ ပံ့နံ့ စေလိုကရာ ခနာကိုယကီးတကိုယလုံးက ကေနပကညနူးစာ တုနခါသားသည။
ထိုအခါကမ မငးမငးသည အောက ဖကဆီသို့ ရေ့လားခဲဆငးလာသော လီးတနကီး၏ ထိပဖူးကို လကနစလုံးလောကထိ အထူရိ သော စောကပတနုတခမး သားမားကို လိုငးကလေးသဖယ လုပရားဖောငးကသားစေပီး လီးထိုးမိသော လမးကောငး တစလောကက ဖောငးသားပီး ကနနေရာမားက ပုံမနအနေအထားသို့ ကဆငးကနရစကသည။ စောကပတအဝ၌ လီးက အပေါကကံသကဲ့သို့ ဇတကနဲ နိမ့ကံဆငးသားလေသည။ “ ဗတ…ဗစ…အမေ့….” လီးဒစကီး စောကပတထဲသို့ ကံဝငသား သညနင့ ဆေဆေ၏ ရငဘတလေး ကော့တကသားကာ အမေ့ဟုလညး လန့အောလေး အောလိုကသည။ သူမ၏ လကနစဖကက လညး မငးမငး၏ ရငဘတကို အင့ကနဲနေအောငလမး၍ ထောက ကနထားမိသည။ ဒစခေါငးကီးက အလုံးထားသဖင့ စောက ခေါငးထဲသို့ ဇတကနဲ ဝငရာ၌ ဖေးဖေးညငးညငးဝငသားသည မဟုတလေရာ ဆေဆေ လန့သားခငးဖစလေသည။ စောက ခေါငးထဲသို့ လီးဒစကီး မုပဝငသားသညနင့ မငးမငး၏ လီးတနကီးက အကောတေ တဗငးဗငးတငးကာ တဖေးဖေးပို၍ မာ တောငလာကာ သံခောငးကီးတစခောငးအလား ကီး ထားလက ဒေါငဒေါငမညသားသည။ မငးမငး၏ လကနစဖကက ဆေ ဆေ့ နို့အုံကီးနစလုံးကို လမးဆဲကိုငထားကာ ဖေး ဖေးခငးဆဲလက ရေ့သို့တိုးတိုးပီး လီးတနကီးကို ဖိ၍ သငးခပေးလိုကသည။
“ ဗစ…ဘပ….ဘပ….ဗစ….” “ ဟ….အား….ကတ….ကတ….” ဆေဆေမကလုံးထဲတင မီးဝငးဝငးတောကသားကာ စောက ပတတစခုလုံး ကငကနဲ စိမ့တကသားသည။ ဖငစအို အထိဝငလာသော ထိုခံစားမုက စောကခေါငးထဲရိ လီးတနကီးကို ရနတေ့လို သဖင့ စောကစိလေးက ခေါငးလေး တထောင ထောငဖစသားသည။ “ ကပ…ကပတယ…မငးမငးရဲ့…အ…” ဆေဆေအသံက ငိုသံရကသံလေးဖင့ အစတစတစ ရတတလေး ဖစနေရာသည။ ထောကကနထားသော မငးမငး၏ ရငဘတမ သူမ၏ လကအစုံ က မငးမငး၏ ရငအုံကီးကို ကုတတယထားသည။ သာမနအခိန ယငးသို့ ဆုတကိုင ကုတတယခငးကောင့ အသားထဲသို့ လကသညးရညလေးမား စိုကဝငသားသညဖစရာ အလနတရာ နာကငမိမညဖစ သောလညး ယခုမူ ထူးထူးခားခား မငးမငး၌ နာကငမုမဖစမိ။ နာကငမု မဖစရုံမက ဆေဆေသူ့ကို ကုတထားသညကိုပင လုံးဝ သတိမထားမိပေ။ ကေးညတသားသော သူ့ လီးကီးကိုသာ ဖူဖေးပဲအာနေသော ဆေဆေ၏ စောကပတကီးထဲ ဖောင့ ဖောင့တနးတနးဝငစေရန ဂရုစိုက၍ ထိုးသိပလိုး သငးနေမိသည။ “ မငး…မငးမငး…ကပတယဟာ နငကလဲ…” ဆေဆေ မကရညတေဝဲသည။ နုတခမးလေးတေ တဆတဆတ တုံကာ ပါးသားလေးမားလုပနေရာသည။
“ တအောင့ နာတာပါဟ…” မငးမငး နစသိမ့ပုံက ရညလားလနး၏။ ဒါဘဲဖစသည။ သူအရေးတကီးဂရုစိုကနေသညက သူ့လီးမဲ မဲတုတတုတ ကီး ဆေဆေ့ စောကပတထဲသို့ အဆုံးဝငရေးပင ဖစပါသည။ စောကခေါငးထဲရိ အသားနုလေးမားက လီးထိပကီး ကို မနိုင မနငး ပိတဆို့တားဆီးက၏။ လီးတနကီးတဝကကော ဝငလာသည။ နုနယသော စောကပတအသားနုလေးမား ဘေး လန ကုနသည။ ဒစခေါငးကီးက အလုံးထားသဖင့ စောကခေါငးပေါကထဲသို့ ဝငရာ၌ ဖေးဖေးသာသာဝငသားခငး မဟုတလေ ရာ လီးလမးကောငးပေါ၌ ပါးပါးတငးတငးနင့ ခေါငးကောမာသော အပိုမေးလေးက ဆေဆေ၏ အပိုရညအဖစ မားမား မတမတရပကာ လီးထိပကီးတိုးဝငလာရာ၌ ရေ့မနေ၍ ကာကယလိုကသည။ မငးမငး၏ လီးထိပကီးက ဆေဆေ၏ အပို မေး ကို ဇတတရတဝင၍ တိုးသည။ “ အ…နာတယ….နာတယ….အား…” ဆတဆတခါသားသော ခံစားမုဝေဒနာကောင့ ဆေဆေက မငးမငး၏ ရငဘတကို ဘယတနး ညာတနး ဘယပန တနး ညာပနတနး အမိုးမိုးတနးလိုကသောလညး လီးတနကီးက အရိနမ သပ…အပိုမေးပါးပါးကီးကို ဇတတိုးကာ ဝငပန သည။ ပို၍ တငးသားရပနသည။ “ အား…ဟ…အမေ့…အမလေး….” “ ဗ တ…ဗစ…ဗစ…ဖတ…ဖေါက…” အပိုမေးက အံလေးတငးရငး နောကသို့လုံးဝမဆုတဘဲ တတနိုငသမ အားတငးခံပေမယ့ လညး နောကဆုံးတော့ အရုံးပေးသားခဲ့ရတော့သည။ ဆေဆေ၏ ရငထဲတင ဟာကနဲဖစသားသည။ နာကငခငးက လစကနဲ ပေါပီး ဖတကနဲ ပောကသားသည။
“ ဟင့…အငးအငး…ရုး အား…ကတ…ကတ..ကတ…” အီဆိမ့၍ ခိုသားသည့အရသာ ကာမအရသာ အလိုးခံရတဲ့အရသာ ကောင့ ဆေဆေ တကိုယလုံးခါသားရသည။ “ မငးမငး…ဖေးဖေးဟာ…နာတယ…” “ နာသေးလို့လား…ဆေဆေရဲ့…” “ အငး…” “ အဆုံးဝငနေပီ…ထပထည့ရင ဂေးအုကီးပါ ဝငရုံပဲရိတော့တယ…” “ နင…နော…ဘာတေလောကပောမနးမသိ ဘူး…” ဆေဆေက မငးမငးကို မကလုံးလေး မေးကည့ရငးမ မကေမနပ မကနာလေးဖင့ မကစောငးထိုးရငး ပောသည။ သူ့ စကားက ရကစရာကီးဖစသောလညး နားထောငကောငးသည။ “ နင့စောကပတကီးက အမငကသာကီးတာ အထဲက တောတောကပတာ လီးကို လကနဲ့ ဆုတထားသလိုပဲ…” မငးမငးက ထိုသို့မိနရေယကရေကီး ပနပောတော့ ဆေဆေ ရကရက နင့ ဘာမပနမပောတတ တဖကသို့ မကနာ လေးကို စောငးပစလိုကရသည။ နုတခမးထောင့လေးမား၌ အပုံးစလေးမား မသိမသာ ကပငိနေသည။ “ ပတ…ဗစ…ပတ…ဗစ…ပတ…” “ အ..အား…အ..အား…အ…အား…” မငးမငးက ယောကား သဘာဝဗီဇတို့ စေ့ဆောမုအတိုငး တသေမတိမးလိုကနာ၍ စတငလုပရားသည။ ဖငကီးကို နောကဆုတ၏။ လီးတနကီးက အရညတေအရဲသားနင့ ထကလာသည။ ဒစမဆုံးခင ဖငကီးကို ပနဆောင့ကာ နင့ကနဲနေ အောင ဆောင့ခသည။ လီးတနကီး အဆုံးထိ ဆတကနဲ တိုးဝငသားသည။
“ ပတ…ဗစ…အ…အား…” ကသည။ ဆောင့သည။ ဝငသည။ ထကသည။ တဖေးဖေး မနမနလာသည။ “ ပတ…အင့…ဗ တ…အင့…” ထိုးသည။ ဆောင့သည။ ဖိ၍ဆောင့သည။ “ အား…အမေ့…အမလေး…အား…အား…” ဆေဆေ အသံလေး မသိမသာ ကယလောငသားသည။ မငးမငး၏ ဖငကီးက လငမနစာ အတကအဆငး လုပ ရငးလုပရငး ဆေဆေ၏ နို့ကီးနစလုံး ပေါသို့ သူ့မကနာကီးကို မောကခလိုကသည။ ဖငကီးက တဆတဆတ တသိမ့သိမ့ တုံနေသည။ ဆေဆေ၏ လကနစဖကက မငးမငး၏ ကောကုနးကို ဖကထားသည။ ကစနေသည။ ကစနေအောငဖကထား ရငး ဖငကီးကို လိမလိုက စောငးလိုက ကော့ လိုက ငိုကလိုကလုပပေးသည။ သူတို့နစယောက ဘာဆိုဘာမ မသိကတော့ ပေ။ “ ဗတ…ဖတ…ပတ…စပ…” “ အား…အား… အမေ့…အား…” ဆေဆေ ခေဖဝါး ကမးကမးရတတလေးမားကို မငးမငး၏ ဖငသားနုနုကီးပေါသို့ဖိကပကလာပီး ပတ ပေးသည။ သူမ၏ ခေဖဝါးကမးရရလေး အထိအတေ့ကို မငးမငးအကောထဲမားထိ စိမ့ဝငသားကာ လီးတနကီးကို သံမဏိ ခောငးကီး အလား မာသထကမာသားစေသည။ မငးမငး ဆောင့အားတေ ပို၍ကမးသားသည။ မီးပင့မတတ ဖိဆောင့ရငး လီး ထိပမ သုတရညမား ပနးထကကုနသည။
“ အား…မငးမငး…အား…” ဆေဆေတစယောက ရေနစသူလို တေ့ရာအကုနဆဲရငး မငးမငးနာမညကို တစခကခေါလိုကသေး သည။ စောကရညမား ပနးထကကုနတော့သည။ မငးမငးက အရိနမသေ ဆက၍ ဆောင့ရငး တဖေးဖေး အရိနကဆငးလာ သည။ နောကဆုံး လုံးဝဆိတငိမသားကာ အသကရူသံမငးမငးလေးသာရိတော့သည။
Zawgyi
အငယ္ေခာ့လိုး (အစ/အဆုံး)
“ ဘာမန္းလဲမသိဘူး…” လကဲက စာx{101B}ကိုင္းေလးကို ေခါကိုကာက ေဘးဘီကိုၾကည့ိုက္ေတာ့ ေစာေစာက စာလာေပးေသာ (၉) x{1014}x{103D}စ္ (၂)x{1014}x{103D}စ္ေလာကx{101B}ယ္ ေကာင္ေလးကို မေတx{1037}ရေတာ့ေပ။ ဒီေနx{1037}သငန္းပိတကစိုx{1037} ေရမိုးခိဳးအဝတစားလဲကာ ခါတိုင္း သငန္းပိတကားကလို သူငယင္းဖစူ သီတာ့ဆီ သားဖိုx{1037} မနကာကို ေစာေစာေလးစားၿပီး ထက္၍အလာမာ ဒီစာတိုေလးကို လမ္းထိပ္ေရာကဲ့အခိနာ ရရိလိုကတာဖစည္။
ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါေနာကမ ေရာကားရင္…အို ခုမပဲ သတိရ တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ သငန္းပိတကုန္းက သီတာ့ဆီ အလညားရင္း သီတာ ေပာလိုကည္။ ဒီေနx{1037} သူx{1037}အိမေတနဲx{1037} ရနုနုရားဖူး လိုကားဖစာဆိုေတာ့ သူ အိမာမရိတဲ့အေၾကာင္းကို ကမ ခုမသတိရလိုကည္။ သငန္းပိတကိုင္း သီတာတိုx{1037}အိမ္ သားလည္ေနကဖစာမိုx{1037} သီတာ သူx{1037}အိမေတနဲx{1037} ရနုနုရားဖူးလိုကားဖစ္ ေၾကာင္း ေပာလိုကညို ေမ့သားခဲ့ရတာပဲဖစါသည္။
“ အင္း…ေတာ္ေသးတာေပါ့…ဒါဆို ဟိုတစ္ေယာကာတဲ့ ေအာငငိုx{1037}အိမိုပဲ သားေတာ့မယ္….” ကမလည္း ဆုံးဖတိုကပါ ေတာ့တယ္။ မင္းမင္း ဆိုတာက ကမရဲx{1037}ရည္းစား ေကာင္းပဲ ဖစါတယ္။ ကမတိုx{1037}က အခုအဂx{1039}x{1004}လိပကားေပာသငန္းကို အတူ တက္ေနတဲ့ တစန္းထဲသားေတပါ။ သူတစါမ ကမကို ဒီလိုမမာဘူးလိုx{1037} ကမစိတဲမာလည္း စဥ္းစားရၾကပားပါ တယ္။ ဒါနဲx{1037}ပဲ ကမဟာ ခပကက္ေလး လမ္းလိုကိပါတယ္။ ေအာငငိုx{1037} လမ္းေထာင့ို မေရာကေရာကာေတာ့ ကမေနာက ေန ကမ ကို ဖတ္ေကာ္ၿပီး တကားတဲ့ စကီးတစီးဟာ ကမရဲx{1037}ေရx{1037}နားမာပဲ ရပိုကာေၾကာင့္ ကမ က လမ္းၾကည့ိုကိ ပါတယ္။ စကီးနင္းလာတဲ့သူက ေအာငငစ္ၿပီး ေနာကထိုငိုကဲ့သူကေတာ့ ေကာန္းဖစ္ ပါတယ္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံး သငန္းအတူတက္ေနၾကတဲ့ တစန္းထဲသား သူငယင္းေတပါ။ ကမရဲx{1037}ေရx{1037}နားကို ဖတ္ေကာ္ ၿပီး အေရာကာေတာ့ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ ေယာကလုံး စကီးေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ေအာငင…
“ ဟင္…ေဆေဆ ဘယဲ….” “ အင္…” ကမ ေအာငငို မကုံးပဴးၿပီးၾကည့ိုကိပါတယ္။ ကမက ေလာကက ဆက္ၿပီးေလာကာတာမိုx{1037} သူတိုx{1037} နားအေရာကာပဲ ေစာေစာက စာx{101B}က္ေလးကို ထုတလိုကါတယ္။ “ ဟာ…ငါ့ အိမ္ေရာက္ေန တယိုပါလား….ဒီေကာင္ ဘာပx{103F}နာေတမားတက္ေနလိုx{1037}ပါလိမ့္….” မကိပက္ မက္x{1014}x{103D}ာပကာ ေပာလိုက္ေသာ ေအာငင္ ရဲx{1037}စကားေၾကာင့္ ကမလည္း စိတဲမာ ပူသားရပါတယ္။ “ ကဲ လာသားၾကမယ္….” ေအာငငပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး ကမတိုx{1037} သုံး ေယာကလုံး ေအာငငိုx{1037}အိမို ခပကက္ေလးလမ္းလိုx{1037} ေရာကဲ့ ရပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘသားေခာက အရက္ေတ မူးေနသည္။ “ ဟင္….မင္းမင္း အရက္ေတ ေသာကားတယ္….” မူးတာကေတာ့ မင္းမင္းက တကယ့ိုမူးေနတာ သူx{1037}ကိုယူ မ ဟန္x{1014}x{103D}ိုငူး…ကမ ဘာလုပမန္းမသိဘဲ ဖစ္ေနတဲ့ အခိနာပဲ ေအာငင…
“ ကဲ…ေဆေဆ နငဲ ဒီေကာင့ို အိပန္းထဲ တဲပိုx{1037}ထားၿပီး သိပားx{1014}x{103D}င့္ ငါတိုx{1037}က ေကာန္းအေဖခိုင္းထားတာရိလိုx{1037} သားရအုံးမာ… ဒီေကာင္ အိပ္ေပာားရင္ ေကာင္းသားမာပါ…ေဟ့ေကာင္ မင္းမင္း ထေရာ ထx{1014}x{103D}ိုငဲx{1037}လား….”“ ရ…ရ…ပါတယ္…” မင္းမင္းက လာေလးအာေလးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ေပာလိုကါတယ္။ ေအာငငဲx{1037} ေကာန္းလည္း ထကားပါတယ္။ေအာငင္ေပာတဲ့အတိုင္းပဲ ကမ လည္း မင္းမင္းကို အိပန္းထဲ တဲပိုx{1037}မိတယ္။ တဲတယိုေတာ့လည္း ကမရဲx{1037} လက္ တစက သူx{1037}လက္ေမာင္းတစကို ဆုတ္ ကိုငိုက္ၿပီး ကနဲ့ ကမရဲx{1037}လကစက သူx{1037}ရဲx{1037}ေကာေနာကေနသိုင္း ၿပီး သူx{1037}ခိဳင္းေအာကကားကို ဖက္ၿပီး တဲထားမိပါ တယ္။ သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီးတစကေတာ့ ကမရဲx{1037}ခါးေလးကို ကစစါေအာင္ ဆဲၿပီး ဖကားပါတယ္။ ေယာက္ားတစ္ေယာကဲx{1037} အဲဒီလိုနီးနီးစပပ္ မေနဖူးတဲ့ ကမဟာ ရင္ေတတဒိန္းဒိန္းခုန္ၿပီး တကိုယုံး တမိဳးx{1039}x{101C}ကီးဖစာ ခံစားေနရပါတယ္။ အိပန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚကို သူx{1037}ကိုထိုငိုင္းၿပီး တင္ေပးလိုကဲ့ အခိနာပဲ မင္းမင္းက ကမကို ကုတင္ေပၚဆဲလဲပစိုကည္။ ကမလိပာလင့တတ္ လနx{1037}ားရပါတယ္။
“ မင္းမင္း…နင္ ဒါဘာလုပာလဲ…ဟင္…လx{103E}တမ္း….” ကမက ေၾကာကည္းေၾကာက္ ေဒါသကလည္းထကဲx{1037} မင္းမင္းရဲx{1037} ရငတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လမ္းၿပီး တန္းပစိုကိပါ တယ္။ မူးေနတဲ့ မင္းမင္းရဲx{1037} ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္x{1039}x{101C}ကီးဟာ တစတည္ၿပီး ထိုးၿပီးကသားရပါ ေတာ့တယ္။“ ဒုတ္…” “ အား…” ကမလည္း x{101B}ုတရက္ေတာ့ ေၾကာငားမိပါတယ္။ ေနာက မင္းမင္းရဲx{1037} နဖူးမာရဲကနဲဖစား တဲ့ ေသးေတကို ကမ ေတx{1037}မငိုကပါတယ္။ “ မင္းမင္း…မင္းမင္း…အရမ္းနာသားသလား ဟင္…” မင္းမင္းက နဖူးကိုလက္ တစကဲx{1037}ပိတင္း ကမကို တအံ့တၾသၾကည့ိုကါတယ္။ ၿပီးေတာ့… “ ေဆ…သိပကကယ္…” လိုx{1037} ခပိုးတိုးေလးေပာ တယ္။ ကမေတာ္ေတာဲ စိတေကာင္းဖစားမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မင္းမင္းဟာ ကမကို ဘယုန္းကမ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဆကံခဲ့တာမဟုတါဘူး။ ကမကို မတတ္x{1014}x{103D}ိုးx{1014}x{103D}ိုးခစ လို တနိုးလည္းထားရာပါတယ္။ ကမ သူx{1037}လက္ေမာင္းx{1014}x{103D}စကို ကိုင္ ၿပီး ကုတင္ေပၚပနင္ေပးလိုကာက ေခါင္းက ဒဏာကို အဝတ တစနဲx{1037} သုတ္ေပးေနမိပါတယ္။
ကမရဲx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးဟာ မင္းမင္းရဲx{1037} မကိေရx{1037}မာ မကိစပါးေမx{103E}းစူးစရာဖစ္ေနမန္း ကမ မသိဘဲ ၾကငာစိတ္၊ စိုးရိမိတ္ ေတနဲx{1037} သူx{1037}နဖူး ကဒဏာေလာကိုသာ ဂx{101B}ုတစိုကုပ္ေပးေနမိတုန္းမာ ကမဝတားတဲ့ ရပကိုအကx{103E}ေအာက ခါ ယမ္းလx{103C}ပဲ့ေနတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037} x{1014}x{103D}စုံးကို တအားဆုတိုငယတစိုကယ္။ “ ဟဲ့…မင္းမင္း…အို…” ကမ အပည့စုံငင္းဆန္x{101B}ုန္းဖယိတဲ့ စကားဟာ အဲဒါပါပဲ…ဒီထကမ ဘာမမေပာx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကမ အ ေၾကာအခဥ္ေတဟာ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖင္းဖင္းနဲx{1037} ဒူးေတေခယိုင္ၿပီး အငား ေတ ဆုတုတားသလိုပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ခစူမင္းမင္းရဲx{1037} အာသာငမ္းငမ္း အနမ္းေလးဟာ ကမx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းမာ ဖိကပာ က ေရာကာပါေတာ့တယ္။ ဒါ့အပင္ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ကုတင္ ေပၚမာလုံးလားေထးလားဖစ္ေနတုန္းမာပဲ မင္းမင္းက သူx{1037}လက္ တစကို ကမရဲx{1037} ရပကx{103E}ေလးကို ဆဲမၿပီး လညင္းအထိ ဆဲတငိုကါတယ္။
ၿပီးတာနဲx{1037} ကမရဲx{1037}ဘရာစီယာကိုပါ လကစကဲx{1037} စမ္းၿပီး ခၽတ္ေနပါတယ္။ သူx{1037}x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေတကလည္း ကမရဲx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေတေပၚက မ ခာပါဘူးရင္…။ ကမရဲx{1037} ရငားေတေပၚက ဘရာစီယာေလးဟာ ဘယခိန ကာသား တယိုတာ ကမ အမတမဲ့ဖစားရ ေပမယ့္ ကမသိလိုကာကေတာ့ သူx{1037}လကာ ကမရဲx{1037} ရငားေတေပၚကို အုပ္ၿပီး ကိုငိုကာက x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးကို ဖိၿပီး ပတိုက္ တာကိုပါပဲ…ကမဖင့္ တနx{1037}နဲေတာင္ ဖစားရပါတယ္။ မၾကာခငာပဲ သူx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေတဟာ ကမရဲx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေတေပၚက အသာ ေလးx{1039}x{101E}ကၿပီးတကားပါတယ္။ ဒီအခိုကတနx{1037}္ေလးမာ ကမရဲx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာ ေလးကို ၾကည့္ေနတဲ့ သူx{1037}အၾကည့္ေတက ကမဖင့္ ဘယို ေပာရမန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ကမ တကိုယုံး အရည္ ေပာားမတတါပဲရင္…။
“ ခစယ္…ေဆရယ္…သိပစယ္…” ဆိုၿပီး ဂမူးရx{103D}းထိုး ေပာလိုက္ၿပီးတာနဲx{1037} ကမရဲx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}ဖဴဖဴဝင္းဝင္းေလးေတကို တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတ္ နဲx{1037} ငုံx{1037}ၿပီးစိုx{1037}လိုကါေတာ့တယ္။ ထိတနx{1037}္ေခာကားတဲ့ စိတ္၊ ရကဲ့စိတ္ေတ စုၿပဳံတိုးဝငာေပမယ့္ ခစူရဲx{1037} ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အကိုငတယဲx{1037} အနမ္းဆိုး ေလးေတက အရာအားလုံးကို အx{1014}x{103D}ိုငူပစိုကါေတာ့တယ္။ ကမ မင္းမင္းရဲx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို လုံးဝမ ၾကည့ဲေတာ့ပါဘူး။ မကုံးအစုံကို စုံမိတားလိုက္ၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေတ ဇိုးဇိုးဇတတုန္ေနေအာင္ ခံစားေနရပါတယ္။ ေၾကာက္ တာ ရကာနဲx{1037} သာယာၾကည္x{1014}x{103D}ူးတာေတ ေရာေထးသားပါတယ္။ မင္းမင္းက ကမရဲx{1037} ေပါငင္းခဆုံကို သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ကတုံကရီ x{1014}x{103D}x{103C}ိကတ္ ေတာ့ ကမ မကုံးေတ ပာသားရပါတယ္။ သူx{1037}လကို အေပၚက အုပိုင္ၿပီး ထားမိတာကလဲရင္ ကမ သူx{1037}ကို တားဆီး ပိတ္ ပငင္း မပဳမိခဲ့ပါဘူးရင္။ ကနx{1037}နx{1037}ာ တစပို တေx{101B}x{1037}ေx{101B}x{1037} တန္းတန္းတကာတဲ့ ထဘီေလးဟာ ေပါငည္ေလာက္ ေရာကာတယိုရငဲ ကမရဲx{1037} အသက္(၂၂)x{1014}x{103D}စx{101B}ယ္ x{1014}x{103D}ုပိဳလတတဲ့ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးဟာ ငားငားစင့င့္x{1039}x{101C}ကီး ထက္ေပၚလာပါ ေတာ့တယ္။
အကယက ေပါငင္းx{1014}x{103D}စက္ၾကားမ ေခာကကခနx{1037}ယ္ၿပီး ဒုက လက္x{1014}x{103D}စုံးေလာက္ ေဖာင္းx{1039}x{101E}က၍ ေနသည္။ အကဲ ေၾကာင္းေလးထဲမ စိုစိေစးကပ္ေသာ အရည္ၾကည္ေလးမား ယိုစီးကဆင္းေနပုံက ကဗာဆန္ ေအာင္ လေစရန္ ဖနီးထားသလို ဖစ္ေနပါတယင္။ မင္းမင္းသည္ ေဆေဆ၏ ေစာကုတို စားေတာ့မည့လား သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီးကို နီးကပာ တိုးေဝx{1037}၍ ၾကည့ည္။ အေပၚယံအေရပား ဖဴဖဴေလးမား၏ ၾကကီးဖုေသးေသးေလးမားက အစုလိုကၿပဳံလိုက္ေလး ေဖာင္း၍ ထ ေနသည္။ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးက ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာင္ မရင့ရင့္ အသား အနားစပ္ေလးက အပိဳမေလး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းx{1014}x{103D}ယ္ မဟတဟေလး ဖစ္ေန သည္။ ေပါငင္းရိ ေသးေၾကာမx{1039}x{101C}ကီးတစ္ေခာင္းကမူ ေဖါကနဲ ေဖါကနဲ ေသးတိုးေနသညို အတိုင္းသား အထင္းသား အနီးကပင္ေတx{1037}ေနရသညစာ ေဆေဆတစ္ေယာက္ အx{1039}x{101C}ကီးအကယ္ စိတ္ေတ လx{103C}ပားေနေၾကာင္း သိသာေနေပသည္။
“ မင္းမင္း…ပန္ၾကရေအာငယ္…ေကနပ္ေတာ့ေနာ္…” ေဆေဆ၏ အသံက ငိုသံပါေနသည္။ မင္းမင္း၏ ရငတ္x{1039}x{101C}ကီးကိုလည္း စုံတန္းထား၏။ မင္းမင္းက ေဆေဆ၏ ထဘီေလးကို ဆဲလနင္း ေစာကုတ္ ေဖးေဖးခုံးခုံးx{1039}x{101C}ကီးကို ပတ္ေနသကဲ့သိုx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးတိုx{1037} ကိုလည္း တပနီ စိုx{1037}၍ေနေခၿပီ ဖစည္။ ေဆေဆက အသကသာ (၂၂)x{1014}x{103D}စစ္ေသာည္း အဖံx{1037}ၿဖိဳးဆုံး အစင့ားဆုံး ေရေဆးငါးx{1039}x{101C}ကီးဟူေသာ ေဝါဟာရ သည္ ေဆေဆ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးအတကငားမသိ။ ရင္ေတက တလပပဲx{1037} ေမာဟိုက္ ေနသညိုx{1037} အသကx{103D}သံေတက ပင္းထန္၍ ေနသည္။ ကမလည္း တခါမ ဒီလိုေယာက္ားတစ္ေယာက ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ေပၚကို တက ၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးေတကို ကိုင္ တယ္ ဆုတx{103B}စာမိဳး ခံဖူးတာ မဟုတ္ေတာ့ ကမရဲx{1037}စိတ္ေတ ကေသာင္းကနင္း ဖစ္ေနရသည္။ မေတာ္ ဘူး၊ မသင့ူးဆို တာလဲ ကမ သိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းမင္းက အဲဒီလို ကမထဘီေလးကို လန္ၿပီး ေစာကတို ပတိုကာ နဲx{1037} ကမရဲx{1037} အသိအာx{101B}ုံေတဟာ မx{103C}နါးၿပီး လင့ါးသားရပါတယ္။ ေစာကတို လာထိတဲ့ သူx{1037}လက္ေခာင္းေတရဲx{1037} အထိအေတx{1037}က ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာ ကိုယတင္းရိတဲ့ အေသးအသားနဲx{1037} အေၾကာအခဥ္ေတကို တဖင္းဖင္း လူးလနx{1037}ားေအာင္ ခံစားလိုကေတာ့ ကမရဲx{1037} လက္ x{1014}x{103D}စက မင္းမင္းကို ဖကိရကား ဖစားပါေလေရာ…။
မီးဆိုတာ မေလာငငတားမဆိုတဲ့ သမx{101B}ိုးကေရးစကားဟာ သိပနယ္။ မီးေလာင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဟိုကို သတ္ ရင္ ဒီ ကေတာက္၊ ဒီကိုသတင္ ဟိုကေလာငဲx{1037} ဗာမားၿပီး လာရပါေတာ့တယ္။ ကမအဖစည္း ဒီလိုပါပဲ။ မင္းမင္းကို ကမ ခစယ္။ ကမ ဒါပဲသိပါတယ္။ မင္းမင္းဟာ ကမရဲx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးေတကို ပင့ိုင္ၿပီး ဆူx{1039}x{101E}ကတင္းေထာငာတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးကို လာေလးနဲx{1037} ကလိ ေပးေနတာလည္း ကမၿငိမံေနမိတယ္။ ကမကို မင္းမင္း သိပ္ၿပီးလိုးခင္ေနတယိုတာကို ကမသိတယ္။ ေထာင္ေနတဲ့ သူx{1037}လီး x{1039}x{101C}ကီးက ကမေပါငဖကို မာမာတင္းတင္းx{1039}x{101C}ကီး ေထာကိေနတယ္ေလ။ “ ခစယ္…ေဆရယ္…သိပစယ္…” ေကာထဲ စိမ့ိမ့ားေအာင္ သူx{1037}ရဲx{1037} ကတုံကရီအသံx{1039}x{101C}ကီးၾကားရေလ ကမက ငါေတာ့ အလိုးခံရေတာ့မယိုတာ ေသ ခာသိေလပါပဲ။ ဒါေပ မယ့္ မင္းမင္းကို ကမ မငင္းရကါဘူး။ ဒါက လူx{1037}သဘာဝဖစဥဲမိုx{1037}လား။ ကမကို တဏာx{1039}x{101C}ကီးတဲ့မိန္းမ လိုx{1037} ေပာရငည္း ခံရမာ ပါ။ အခုဟာက တစိမ္းေယာက္ားတစ္ေယာက လိုးဖိုx{1037}x{1039}x{101C}ကံစည္ေနတာမဟုတဲ ဘဝတစ္ေလာက္ လုံးမာ ကိုယဲx{1037} လကဲမယိုx{1037} အိမ္ေထာငကဖစ္ ေx{101B}းထားတဲ့ခစူ ကိုယစတဲ့ ေယာက္ားေလးတစ္ေယာက လိုးဖိုx{1037}x{1039}x{101C}ကံစည္ေနတာေလ။ ကမက မသာယာဘဲေနပါ့မလား။
ေအာိုx{1037} ကုတဲ့ထုx{101B}ိုကိုx{1037} ေဝးလိုကာ။ ခစူအဖစ္ လကံ ေx{101B}းခယ္ၿပီးၿပီဆိုကတည္းက ဒီလူလိုးတာကို ခံရေတာ့မယိုx{1037} ယတိပတုံးဖတ္ၿပီးမ လကံခဲ့ၾကတာပဲမိုx{1037}လား။ မင္းမင္းကို ကမဘာေၾကာင့္ ခစာလဲဆိုတာကို ဝနံရရင္ မင္းမင္းက ေအာကိုင္းေတာင့ယ္။ ေဘာသမားဆိုေတာ့ ေပါငုံးx{1039}x{101C}ကီး ေတက တုတဲေနတာ။ သငန္းၿပီးတိုင္း သငန္းနားက ေဘာလုံး ကင္းမာ မင္းမင္း ေဘာကနိုင္း ကမအၿမဲေတx{1037}ေနရ တယ္။ ကမ မင္းမင္းကို ခစာ အဲဒီေအာကိုင္း ေတာင့ာလည္းပါခငါ မယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုေအာက လုံးတစ္ ဖုတုတ္ေနတဲ့ အေမx{103B}ာင္းလိုက္ သူx{1037}ပစx{1039}x{1005}ည္းကိုလည္း အမတထင္ ကမေတx{1037}ဖူး တယ္။ မင္းမင္း ကမကို စကားလိုက္ေပာတုန္း က ကမရင္ေတပန္းေတ တုန္ေနတဲ့ၾကားက အဲဒီဟာေတကို လစနဲ လစနဲ ပန္ ၿပီးမင္ေယာငဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုမင္းမင္း နဲx{1037} ကမ စီစဥိတူးထားတဲ့ အခိနာလထက္ေစာၿပီး ေတx{1037}ၾကဖစ္ၾကတာပဲဖစါ တယ္။ ဒီလိုမိဳးဖစိုx{1037}က တစ္ေနx{1037}မဟုတ္ တစ္ေနx{1037}x{1039}x{101C}ကဳံလာမာပါ။
ကမတကိုယုံးဟာ တေဖးေဖးနဲx{1037} အဝတစားေတ တစမမရိေတာ့ပါဘူး။ ကမေလ ရကည္းရက္ သာယာတာ ကိုလည္း မ ငင္းဆနင္ ေစာကတဲကို ထိုးေမx{103E}ေနတဲ့ မင္းမင္းရဲx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီးကိုေတာင္ ကမက အေပၚကအုပိုင္ၿပီး ဇတနဲ ေစာကတဲ ကို ခပာနာေလး ေဆာင့စိုကိတယ္။ မတ္ေရာ…ဟင္း။ ေဆေဆတကိုယုံး လကဝါးစာမေသာ အဝတစားမရိေတာ့ သလို မင္းမင္းတငည္း စပယိဳင္းပတ္ ေလးသာရိၿပီး သူ၏လုံခည ကုတင္ေအာက္ေရာက္၍ေနၿပီ ဖစည္။ မင္းမင္းက ေဆေဆ၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို အသာေလးဆဲၿဖဲကာ မုဆိုးဒူးေထာကငိုငည္။ ေဆေဆက ေခါင္းကို ခာကနဲ ေစာင္းပစိုကာ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို သူမ ၏ လကါးေလးx{1014}x{103D}င့္ အုပားလိုကာသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေဖးေဖးေလးမားက သူမခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ တစကူးလနx{1037}ားတိုင္း တုံကနဲ တုံကနဲ လx{103C}ပါ၍သားရသည္။ ဖဴဝင္းအိစက္ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံသားေအာက္ အသားေဖးေဖးေလးမား နားမ ရင္ေခါင္းခိဳင့မ္းေလးက ေငါကနဲ ေငါကနဲ ခုန္ေနသညို အတိုင္းသား ေတx{1037}ေနရသည္။ မင္းမင္းက ရီေဝေဝ မကုံး မားဖင့္ ေဆေဆ၏ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့ိုကည္။ ေစာက္ေမx{103E}းဘုတုေလးက ေခာက္ေသx{1037}ကာ ခစဖယ္ေလး ရx{103C}ပ္ေထး ေန၏။ ေစာက္ ေမx{103E}းx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု နီကငင္ေလးေတက ေၾကးနီေရာငဖားဆတာ ၾကညဲ့ၿပီး အေရာင္ေတာကာ အရင္းပိုင္း အေမx{103E}း x{1014}x{103D}ုမာမူ အနက္ေရာင္ အေမာင္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုဘကိုx{1037} လုစပဳေနၿပီဖစည္။
အသက္(၂၅)ေကာားလင္ ေစာက္ေမx{103E}းေလးမား ၾကမ္းေထာာ ေတာ့မည့္ လကx{1039}x{1001}ဏာဖစ္ေပသည္။ မင္းမင္းက သူမေစာကတ္ ကို ေငးၾကည့္ေနမန္း ေဆေဆသိေတာ့ သူမလကစက ေစာကုတ္ေလးကို မလုံမလဲေလး ဖုံးအုပိုကာသည္။ ေဆေဆ က ေစာကုတိုလကဲx{1037} ဖုံးအုပိုကာမ မင္းမင္းက သတိဝငာသလိုဖင့္ ေဆေဆ၏ လကို ဆဲဖယာ ေစာကတကဲ ေၾကာင္းၾကားသိုx{1037} သူx{1037}လီးထိပူးလုံးေခာx{1039}x{101C}ကီးကို ေတ့ကာ ခပစစ္ေလးစိုက္ၿပီး ေအာကကိုx{1037} ဆဲခလိုက္ေလသည္။ “ အ…အ ဟင့္…အိုး…အိုး…ကၽတ္…” ေဆေဆခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ေလးက ဓာတိုကားသကဲ့သိုx{1037} ကငကား၏။ x{1039}x{101C}ကီးမားပင္းထန္ေသာ လီး တန္x{1039}x{101C}ကီး၏ စမ္းပ ကားကို အံ့မခန္းခံစားထိေတx{1037}လိုကခင္းဖစည္။ အသဲထဲက ေအးကနဲဖစားကာ ပါးစပ္ေလးဟၿပီး မကိ x{1014}x{103D}စုံးအေပၚ သိုx{1037} လက္ေမာင္းေလး ကနx{1037}နx{1037}တငာ တအားဖိၿပီး တဆတတုန္ေနရာသည္။ မင္းမင္း၏ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ေဆေဆ၏ ေစာကတ္x{1014}x{103D}စမ္းအၾကား၌ ဒစဳပ္x{101B}ုံေလးမသာ ဝငိုကေသးေသာည္း လီးတနတဆင့္ မင္းမင္း၏ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာ ကိုယx{1014}x{103D}ံx{1037}အပားသိုx{1037} ေစာကတ္ေလး၏ x{1014}x{103D}ူးညံ့အိစက္ေသာ အထိအေတx{1037} ဆန္းပားစာခံစားရေသာ ကာမအရသာကို ပိုx{1037}လx{103E}တ္ ပံx{1037}x{1014}x{103D}ံx{1037} ေစလိုကာ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္x{1039}x{101C}ကီးတကိုယုံးက ေကနပ္ၾကည္x{1014}x{103D}ူးစာ တုနါသားသည္။
ထိုအခါကမ မင္းမင္းသည္ ေအာက္ ဖကီသိုx{1037} ေx{101B}x{1037}လားခဲဆင္းလာေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး၏ ထိပူးကို လက္x{1014}x{103D}စုံးေလာကိ အထူရိ ေသာ ေစာကတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္း သားမားကို လx{103C}ိင္းကေလးသဖယ္ လx{103C}ပားေဖာင္းx{1039}x{101E}ကသားေစၿပီး လီးထိုးမိေသာ လမ္းေၾကာင္း တစ္ေလာက ေဖာင္းသားၿပီး ကန္ေနရာမားက ပုံမနေနအထားသိုx{1037} ကဆင္းကနစ္ၾကသည္။ ေစာကတဝ၌ လီးက အေပါကၽံသကဲ့သိုx{1037} ဇတနဲ နိမ့ၽံဆင္းသားေလသည္။ “ x{1039}x{101D}ဗတ္…ဗစ္…အေမ့….” လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီး ေစာကတဲသိုx{1037} ကၽံဝငား သည္x{1014}x{103D}င့္ ေဆေဆ၏ ရငတ္ေလး ေကာ့တကားကာ အေမ့ဟုလည္း လနx{1037}္ေအာ္ေလး ေအာိုကည္။ သူမ၏ လက္x{1014}x{103D}စက လည္း မင္းမင္း၏ ရငတို အင့နဲေနေအာငမ္း၍ ေထာက္ ကနားမိသည္။ ဒစ္ေခါင္းx{1039}x{101C}ကီးက အလုံးထားသဖင့္ ေစာက္ ေခါင္းထဲသိုx{1037} ဇတနဲ ဝငာ၌ ေဖးေဖးညင္းညင္းဝငားသည္ မဟုတ္ေလရာ ေဆေဆ လနx{1037}ားခင္းဖစ္ေလသည္။ ေစာက္ ေခါင္းထဲသိုx{1037} လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီး မဳပငားသည္x{1014}x{103D}င့္ မင္းမင္း၏ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက အေၾကာေတ တဗင္းဗင္းတင္းကာ တေဖးေဖးပို၍ မာ ေတာငာကာ သံေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးတစ္ေခာင္းအလား x{1039}x{101C}ကီး ထားလက္ ေဒါင္ေဒါငညားသည္။ မင္းမင္း၏ လက္x{1014}x{103D}စက ေဆ ေဆx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို လမ္းဆဲကိုငားကာ ေဖး ေဖးခင္းဆဲလက္ ေရx{1037}သိုx{1037}တိုးတိုးၿပီး လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဖိ၍ သင္းခေပးလိုကည္။
“ ဗစ္…ဘပ္….ဘပ္….ဗစ္….” “ ဟ….အား….ကၽတ္….ကၽတ္….” ေဆေဆမကုံးထဲတင္ မီးဝင္းဝင္းေတာကားကာ ေစာက္ ပတစုလုံး ကငနဲ စိမ့ကားသည္။ ဖငအို အထိဝငာေသာ ထိုခံစားမx{103C}က ေစာက္ေခါင္းထဲရိ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ရန္ေတx{1037}လို သဖင့္ ေစာကိေလးက ေခါင္းေလး တေထာင္ ေထာငစားသည္။ “ ၾကပ္…ၾကပယ္…မင္းမင္းရဲx{1037}…အ…” ေဆေဆအသံက ငိုသံရကံေလးဖင့္ အစစစ္ ရတတေလး ဖစ္ေနရာသည္။ ေထာကနားေသာ မင္းမင္း၏ ရငတ သူမ၏ လကစုံ က မင္းမင္း၏ ရငုံx{1039}x{101C}ကီးကို ကုတယားသည္။ သာမနခိန္ ယင္းသိုx{1037} ဆုတိုင္ ကုတယင္းေၾကာင့္ အသားထဲသိုx{1037} လကည္းရည္ေလးမား စိုကငားသညစာ အလနရာ နာကငိမညစ္ ေသာည္း ယခုမူ ထူးထူးခားခား မင္းမင္း၌ နာကငx{103C}မဖစိ။ နာကငx{103C} မဖစ္x{101B}ုံမက ေဆေဆသူx{1037}ကို ကုတားသညိုပင္ လုံးဝ သတိမထားမိေပ။ ေကးx{1039}x{100B}တားေသာ သူx{1037} လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုသာ ဖဴေဖးၿပဲအာေနေသာ ေဆေဆ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲ ေဖာင့္ ေဖာင့န္းတန္းဝင္ေစရန္ ဂx{101B}ုစိုက္၍ ထိုးသိပိုး သင္းေနမိသည္။ “ မင္း…မင္းမင္း…ၾကပယာ နငလဲ…” ေဆေဆ မကည္ေတဝဲသည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးေတ တဆတတ္ တုံကာ ပါးသားေလးမားလx{103C}ပ္ေနရာသည္။
“ တေအာင့္ နာတာပါဟ…” မင္းမင္း x{1014}x{103D}စိမ့ုံက ရညားလန္း၏။ ဒါဘဲဖစည္။ သူအေရးတx{1039}x{101C}ကီးဂx{101B}ုစိုက္ေနသည သူx{1037}လီးမဲ မဲတုတုတ္ x{1039}x{101C}ကီး ေဆေဆx{1037} ေစာကတဲသိုx{1037} အဆုံးဝင္ေရးပင္ ဖစါသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲရိ အသားx{1014}x{103D}ုေလးမားက လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီး ကို မx{1014}x{103D}ိုင္ မနင္း ပိတိုx{1037}တားဆီးၾက၏။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးတဝက္ေကာ္ ဝငာသည္။ x{1014}x{103D}ုနယ္ေသာ ေစာကတသားx{1014}x{103D}ုေလးမား ေဘး လန္ ကုနည္။ ဒစ္ေခါင္းx{1039}x{101C}ကီးက အလုံးထားသဖင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါကဲသိုx{1037} ဝငာ၌ ေဖးေဖးသာသာဝငားခင္း မဟုတ္ေလ ရာ လီးလမ္းေၾကာင္းေပၚ၌ ပါးပါးတင္းတင္းx{1014}x{103D}င့္ ေခါင္းေၾကာမာေသာ အပိဳေမးေလးက ေဆေဆ၏ အပိဳရညဖစ္ မားမား မတတပာ လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးတိုးဝငာရာ၌ ေရx{1037}မေန၍ ကာကယိုကည္။ မင္းမင္း၏ လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက ေဆေဆ၏ အပိဳ ေမး ကို ဇတx{101B}တင္၍ တိုးသည္။ “ အ…နာတယ္….နာတယ္….အား…” ဆတတါသားေသာ ခံစားမx{103C}ေဝဒနာေၾကာင့္ ေဆေဆက မင္းမင္း၏ ရငတို ဘယန္း ညာတန္း ဘယန္ တန္း ညာပနန္း အမိဳးမိဳးတန္းလိုက္ေသာည္း လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက အရိန သပ္…အပိဳေမးပါးပါးx{1039}x{101C}ကီးကို ဇတိုးကာ ဝငန္ သည္။ ပို၍ တင္းသားရပနည္။ “ အား…ဟ…အေမ့…အမေလး….” “ x{1039}x{101D}ဗ တ္…ဗစ္…ဗစ္…ဖတ္…ေဖါက္…” အပိဳေမးက အံေလးတင္းရင္း ေနာကိုx{1037}လုံးဝမဆုတဲ တတ္x{1014}x{103D}ိုငမ အားတင္းခံေပမယ့္ လည္း ေနာကုံးေတာ့ အရx{103C}ံးေပးသားခဲ့ရေတာ့သည္။ ေဆေဆ၏ ရငဲတင္ ဟာကနဲဖစားသည္။ နာကငင္းက လစနဲ ေပၚၿပီး ဖတနဲ ေပာကားသည္။
“ ဟင့္…အင္းအင္း…ရx{103C}း အား…ကၽတ္…ကၽတ္..ကၽတ္…” အီဆိမ့္၍ ခိဳသားသည့ရသာ ကာမအရသာ အလိုးခံရတဲ့အရသာ ေၾကာင့္ ေဆေဆ တကိုယုံးခါသားရသည္။ “ မင္းမင္း…ေဖးေဖးဟာ…နာတယ္…” “ နာေသးလိုx{1037}လား…ေဆေဆရဲx{1037}…” “ အင္း…” “ အဆုံးဝင္ေနၿပီ…ထပည့င္ ေဂးအုx{1039}x{101C}ကီးပါ ဝင္x{101B}ုံပဲရိေတာ့တယ္…” “ နင္…ေနာ္…ဘာေတေလာက္ေပာမန္းမသိ ဘူး…” ေဆေဆက မင္းမင္းကို မကုံးေလး ေမးၾကည့င္းမ မေကမနပ္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးဖင့္ မက္ေစာင္းထိုးရင္း ေပာသည္။ သူx{1037} စကားက ရကရာx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေသာည္း နားေထာင္ေကာင္းသည္။ “ နင့္ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးက အမငသာx{1039}x{101C}ကီးတာ အထဲက ေတာ္ေတာ္ၾကပာ လီးကို လကဲx{1037} ဆုတားသလိုပဲ…” မင္းမင္းက ထိုသိုx{1037}ၿမိန္ေရယက္ေရx{1039}x{101C}ကီး ပန္ေပာေတာ့ ေဆေဆ ရကက္ x{1014}x{103D}င့္ ဘာမပနေပာတတ္ တဖကိုx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာ ေလးကို ေစာင္းပစိုကသည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေထာင့္ေလးမား၌ အၿပဳံးစေလးမား မသိမသာ ကပ္ၿငိေနသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အ..အား…အ..အား…အ…အား…” မင္းမင္းက ေယာက္ား သဘာဝဗီဇတိုx{1037} ေစ့ေဆာx{103C}အတိုင္း တေသမတိမ္းလိုကာ၍ စတငx{103C}ပားသည္။ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို ေနာကုတ္၏။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက အရည္ေတအx{101B}ဲသားx{1014}x{103D}င့္ ထကာသည္။ ဒစဆုံးခင္ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို ပန္ေဆာင့ာ နင့နဲေန ေအာင္ ေဆာင့သည္။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး အဆုံးထိ ဆတနဲ တိုးဝငားသည္။
“ x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္…အ…အား…” x{1039}x{101E}ကသည္။ ေဆာင့ည္။ ဝငည္။ ထကည္။ တေဖးေဖး မနနာသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…အင့္…x{1039}x{101D}ဗ တ္…အင့္…” ထိုးသည္။ ေဆာင့ည္။ ဖိ၍ေဆာင့ည္။ “ အား…အေမ့…အမေလး…အား…အား…” ေဆေဆ အသံေလး မသိမသာ ကယ္ေလာငားသည္။ မင္းမင္း၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးက လငနာ အတကဆင္း လုပ္ ရင္းလုပင္း ေဆေဆ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံး ေပၚသိုx{1037} သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီးကို ေမာကလိုကည္။ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးက တဆတတ္ တသိမ့ိမ့္ တုံေနသည္။ ေဆေဆ၏ လက္x{1014}x{103D}စက မင္းမင္း၏ ေကာကုန္းကို ဖကားသည္။ ကစ္ေနသည္။ ကစ္ေနေအာငကား ရင္း ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို လိမိုက္ ေစာင္းလိုက္ ေကာ့ လိုက္ ငိုကိုကုပ္ေပးသည္။ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ဘာဆိုဘာမ မသိၾကေတာ့ ေပ။ “ x{1039}x{101D}ဗတ္…ဖတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…” “ အား…အား… အေမ့…အား…” ေဆေဆ ေခဖဝါး ၾကမ္းၾကမ္းရတတေလးမားကို မင္းမင္း၏ ဖငားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုx{1039}x{101C}ကီးေပၚသိုx{1037}ဖိကပလာၿပီး ပတ္ ေပးသည္။ သူမ၏ ေခဖဝါးၾကမ္းရရေလး အထိအေတx{1037}ကို မင္းမင္းအေၾကာထဲမားထိ စိမ့ငားကာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို သံမဏိ ေခာင္းx{1039}x{101C}ကီး အလား မာသထကာသားေစသည္။ မင္းမင္း ေဆာင့ားေတ ပို၍ၾကမ္းသားသည္။ မီးပင့တတ္ ဖိေဆာင့င္း လီး ထိပ သုတညား ပန္းထကုနည္။
“ အား…မင္းမင္း…အား…” ေဆေဆတစ္ေယာက္ ေရနစူလို ေတx{1037}ရာအကုနဲရင္း မင္းမင္းနာမညို တစက္ေခၚလိုက္ေသး သည္။ ေစာကညား ပန္းထကုန္ေတာ့သည္။ မင္းမင္းက အရိနေသ ဆက္၍ ေဆာင့င္း တေဖးေဖး အရိနဆင္းလာ သည္။ ေနာကုံး လုံးဝဆိတ္ၿငိမားကာ အသကx{103D}သံမင္းမင္းေလးသာရိေတာ့သည္။