အန်တီမူ – ဆရာမနီလာနဲ့ ကျွန်တော်

အနတီမူ+ဆရာမနီလာနဲ့ ကနတော

-ထနးထနးလညး မနးလေးသားဖစသည။ တကယတမး ထနးထနးဆိုသူမာ ဆငးရဲသား၊ တောသား ငမဲလေးတစဦးမသာ ဖစသည။ သို့သော ဉာဏကောငးသည။ ထို့အတူ အောကလမးလိုလို ဘာလိုလို တတသည။ သူအောကလမးတတကောငးကို သူ့တစယောကတညးသာ သိသည။ ထိုပညာဖင့ ရာတင ကောငးဆရာမလေး ခောကယာက၊ အပိုကီး တစယောက၊ အပိုလေးတစယောက လငရိမယား တစယောကနင့ သူဌေးသမီး ညီအစမနစယောကကို ကာမဖင့ မူဆယစားသောက ကီးပားနေသူ ဖစသည။ မိဘက မရိ။ ဘုနးကီးကောငးသားဘဝဖင့ ကောငးတကနေသူလညး ဖစသည။ သို့သော ကမးစာအုပတစအုပကို ခိုးယူလိုကပီး ထိုကမးစာထဲအတိုငး လုပလိုကရာ နကတမိသားသဖင့ ကာမသိဒိအောငမငသားခဲ့သူ ဖစသည။

ထနးထနး၏ ကာမသိဒိအစမးနင့ သူဖနတီးခဲ့သော ခငမား ပထမဦးဆုံး သူစမးသပလိုကသော ပစမတမာ အနတီမူ ဖစသည။ သားသမီးနစယောကရိ၍ ခရီးခဏခဏ ထကသော လငရိသည့ မိနးမဖစသည။ သူ့လငက ခရီးထက သားနင့သမီးက ကောငးတကနေသော အနတီမူသည နေ့လညနေ့ခငး အိမတင တစယောကတညး ရိတတသဖင့ သူကောငးလစကာ ထိုအိမသို့ အလညသားခဲ့သည။ ကမးညနးအတိုငး မယုံတဝက ယုံတဝကနဲ့ လုပကည့သည။ စကားပောနေရငး သူက မကပရဘဲ အနတီမူက ညုကည့မားဖင့ သူ့အားကည့ကာ ကပလာသည။ သူ့အား ဟိုကိုင ဒီကိုင လုပလာသည။ သူလညး မရဲတရဲ အနတီမူခါးကို ဖကကည့သည။ “လာ မောငလေး” အနညးငယ ဝသညဟု ထငရသောလညး လငရိမိနးမလညးဖစ၊ သားသမီးလညးမေးထားသော အနတီမူတို့လို မိနးမအတက သိပမဆနးသော ကိုယလုံးဖစသည။

တောင့တငးသည့ အနေအထားတင ရိနေသေးသည။ ထိုနေ့က အနတီမူ ဆဲခေါသဖင့ အနတီမူ၏ အိပယာပေါတင အနတီမူကို ဖုတလိုကရသောလညး ပထမဦးဆုံး အတေ့အကုံဖစသဖင့ လန့လညးလန့ ကောကလညးကောက စိုးလညးစိုးရိမကာ အရသာ ကောငးကောငး မတေ့လိုက။ သို့သော ညရောကတော့ မကစိထဲတင အနတီမူက သူ့အား တဖညးဖညး ပင့ပေးနေပုံ၊ အတငးခံခတကာ ကားပေးလိုကပုံမားကို ထငထငရားရားမငယောငနေမိသည။ စောကမေးမားကိုပင့ကာ စောကဖုတဖဲပပုံကို မငယောငနေမိသည။ စောကဖုတထဲသို့ ဆေးညနးအတိုငး လိုကလုပသဖင့ ထားကိုငးလသော သူ့လီးကို ထိုးထည့လိုကပုံကို မငယောငနေမိသည။ သူ့ဟာကီးက မငတော့ အနတီမူက “မမ ခံဖူးသမလူတေထဲမာ မငးဟာက အမိုကဆုံးပဲ” “မမက အိမထောငရေးဖောကပနတယပေါ့” “အမလေး မငးတောင ငါ့အိပခနးထဲရောကနေပါပေ့ါ” “ဘယနစယောကလောက ဖောကပနလဲဟင” “ဖောကပနတာ မဟုတပါဘူးကာ၊ ကာမအရသာကို အပည့အဝ ခံစားတာ ခံစားတာက၊ အငး ငါ့လကခောငးတေထကတော့ မားမလားပဲ ဟိဟိ” သို့ဖင့ ဖုတသာ ဖုတထည့လိုကရသည သူ့ဆေးကို သူသံသယတော့ နညးနညးဝငသည။ ဆေးကောင့လား ဘားတောကီး ပေတာကောင့လား သူခဲခဲခားခား မသိ။

သို့သောလညး အခင့ရသည့အခိုက သူဆကမိုကကည့သည။ “လူဆိုးလေး မနေ့က ဘာလို့ တနးပနပေးတာလဲ” “………………” “လာ အေးဆေးပေါ့ကောငလေး” အိပခနးတံခါးကို သော့ခတလိုကသည။ “မမ က ပနဆိုမ ပနရမယနော” “ဟုတ” အနတီမူက သူ့ကောငးစိမးပုဆိုးကို ဆဲခတပီး အတငးခံကိုပါ ဆကခတတော့ သူငပဲကီးက ဟီးထနေသည။ “ကည့စမး ကည့စမး” လီးထိပကို လကထိပနင့ခေါကလိုကတော့ နညးနညးနာသဖင့ “အ” ဟုအောမိသည။ “အံမယ သူမားပေါငကားထဲ သူ့ဟာကီး ထိုးထည့ခိနတော့ ဒီလို မအောဘူး” “အာ” အနတီမူက သူ့လီးတနကီးကိုငကာ ဆုတညစပစသဖင့ သူအောမိပနသည။ “စုပလို့ ရမလားဟင” အသကလေးဆယကောဆိုသောလညး ဣနေရိစာ လပသော အနတီမူ၏ အလကို ငေးကည့မိသည။ ဆံပငမားကို ထုံးဖဲ့ထားပီး အိမနေ အဝတအစားဖစသောလညး ဖစသလို မဟုတဘဲ ရငဖုံးလေးနဲ့မို့ ရငသားထားထားကီးမား စူထကကာ မနမာပီပီ ထမီဝတထားသညမို့ တငကီးကလညး စင့ကားနေသည။ ထိုမမလလက ရာထဲတင ခိုးကည့ထားဖူးသော ဖူးကားထဲကလို သူငတိလေးကို စုပပေးလာတော့ ထနးထနးခမား ပိုဖီးတကလာသည။

ရေ့တည့တည့ကနေ လီးကို အဆုံးထိ စုပပေးတော့ သူကလညး အနတီမူခေါငးကို ကိုငကာ ပါးစပထဲ လီးကို ဇတထိုးထည့ပီး ကပထားလိုကသည။ အတောကာမ အနတီမူကလညး ရုနးသည။ “တောတယကာ” ထိုနေ့တနေ့လုံး အနတီမူ အခနးထဲတင အခိနကုနသားသည။ “မမက ဘယလိုနေပေးမယ၊ မောငလေးက ဘယလိုလုပ” စသဖင့ သူ့အား လိုးနညးတေသငပေးသည။ သူကလညး ဖူးကားထဲကလိုပင လိုကလုပပေးသည။ ပနခါနီးတော့ အနတီမူက သူ့အား ဖကထားက ပါးကို တရစပနမးပီး နောကနေ့လညး လာပေးရန တဖဖမာသည။ သူ့ဆနနဲ့ တထပတညးမို့ သူလညး ငငးလို့ မဖစနိုင။ စာသငခိနလေးရကလုံးလုံး ထနးထနးတစယောက အနတီမူကောငးတကလေသည။ စနေ တနငနေတင သားသမီးမား ကူရငနင့ အိမသို့ အသားအပနရိသဖင့ မလာသေးရန မာကားသည။ ဟုတသည သူလညး ကောငးပကလပီမို့ ကူရငတော့ တကဦးမ ဖစပေမည။

“ထနးထနး မငးနေခဲ့” ဆရာအားလုံး သူ့အားအလိုလိုကသောလညး သငာဆရာမ နီလာကတော့ဖင့ သူ့ကို မုနးတီးသည။ အဘယကောင့ဆိုသော ဘယလိုအခိန ဘယလိုမေးမေး စာက ရနေသညမို့ ဖစသည။ သူကတော့ နီလာကို မမုနးပါ။ သငာတကပနေခိန အိုးကီးကို ကည့ပီး ကငးထုလို့ကောငးသောကောင့ ဖစသည။ ထို့ကောင့ သူသငာကူရငကိုတော့ တကဖစအောင တကသည။ မတတသာတော့သညမို့ ကူရငတကရငး ကာမသိဒိဂါထာကို အခေါကရေ ပည့အောင ရတလိုကသည။ နီလာက သငာတကရငး ခဏခဏ ဒေါသထကထကနေသည။ ကောငးဆငးတော့ သူ့အားခေါထားသည။ ကောငးသားမား ပနကုနပီ။ “မငး ဘာလို့ ကောငးမတကသလဲ” ဆရာမနီလာသည သူ့ထံ တဖညးဖညး လောကလာသည။ သူခေါငးငုံ့ထားသည။ နီလာက သူ့ခေါငးကိုကိုငကာ ရငခငထဲ ဆဲထည့ပီး ရငသားဖင့ ပတသည။ “အငး အငး” နဲ့ညညးသံကားသည။ သူ ဝမးသာအားရပင နီလာ၏ ပေါငကို ကုံးဖကလိုကသည။ သူကငး ခဏခဏ ထုဖူးသော နီလာ၏ တုံအယအယအိုးကီးကို အငမးမရ ဆုတကိုငလိုကသည။

“အား အား” ဖငတုံးကီးကို ဆုတကိုင ပတသပရငး ထမီကို ပင့သည။ နီလာက သူ့ပေါငကားကို ပတသည။ ထနးထနးရငထဲတငမတော့ “သော ဆရာမ ဆရာမ” ဟုဆိုကာ အတူရပပီး စားပဲပေါ နီလာကိုယကို လဲစေလိုကသည။ ထမီကိုလညး တစခါတညးပင့လိုကသည။ ပနးရောငအတငးခံလေးကို ငငသာစာ ခတလိုကသည။ ပေါငလုံးကီးမားကို ပတသပပီး နောကသို့စူထကနေသော စောကဖုတကီးကို လာအပားလိုကထားပီး လေးငါးခက ပင့လကပေးလိုကသည။ “အို ကလေးရယ” သူလညး ပုဆိုးခတခကာ လီးထုတလိုကပီး လကထဲတံတေးထေးထည့ပီး လီးထိပကို သုတလိုကသည။ နီလာ၏ စောကဖုတ အကကောငးတည့တည့သို့ လီးခေါငးကို သိပထည့လိုကသည။ စောကခေါငးကို နညးနညးမေပီး လီးကို တဆုံး သငးထည့လိုကသည။ ခါးလေးကိုငပီး ဖညးဖညးခငး ဆောင့ထည့သည။ နီလာက ကိုယတစဖကလည့ပနကည့ရငး ညညးသည။ သူလညး ပုံမနလေး ဆောင့ပေးသည။ စောကဖုတထဲ ပုံမနသငးပေးရငး နို့ကို ပတသည။ နုတခမးကို လကညိုးဖင့ ကစားတော့ နီလာက ငုံပေးသည။ နညးနညးထိုးကစားပီး နို့ကို နညးနညးညစကာ ကိုငပေးသည။ နောက ကမးပငပေါအိပခစေကာ ပကလကလိုးသည။ နီလာသည သူ့ခါးကို ခကာ ခေကို ယကခထားသည။ ကပအိပပီးနို့ကိုငကာ နုတခမးကို စုပရငး ခပပငးပငး ဆောင့လိုးသည။

“တို့ နောကပေါကကိုလညး ခလေ” ထနးထနးက ဖငမခဖူးသောလညး နီလာမ ဖိတခေါသဖင့ လေးဖကထောကကုနးထားသော နီလာနောကတင မုဆိုးထိုင ဒူးထောကကာ ဖငပေါကကို တံတေးဆတလိုကပီး လီးဖင့ ပတကစားပေးလိုကသည။ လီးထိပကို တံတေးထပထေးခပီး ညောင့ရိုးမ လောဆငးကာ ဖငထဲ ထိုးသငးသည။ ထငမတမထားသည့ အခင့အရေးမို့ ထနးထနးမာ ဝမးသာနေသည။ ဖငထဲ သူ့လီးကို ဖညးဖညးခငး ဆုံးအောငသငးပီး တေ့လိုးသည။ တောတောကာသညအထိ ဖငလိုးလိုကပီး တငသားပေါ လီးရညကို လတခလိုကသည။ နီလာက သူမစားပဲဆီ ဖငလနပီး ထကာ တစသူးကို ယူ၍ လရညမားကို သုတသည။ သူက ခါးကို ဖကလိုကပီး ပါးကို တရတရတနမးလိုကသည။ “ဆရာမဖင လိုးလို့ အရမးကောငးတယ” “စောကဖုတကော” “စောကဖုတလိုးလညး ကောငးတယ” “ဘယအပေါက ပိုကောငးလညး” “တမိုးစီကောငးတယ” “ဒါပဲနော၊ ဆရာမဖငလိုးရတယ ဆိုပီး လောက မပောရဘူး” “နေ့တိုငးပေးလိုးနော” “မရပါဘူး၊ အခေအနေပေးမပေါ့” “အဲဒါဆို သူမားကို ဆရာမဖငလိုးလို့ကောငးတယလို့ လောကပောပစမယ” “အဲဒီနေ့က တို့သေတဲ့နေပဲ” “အလကား စတာပါ၊ အားမရသေးလို့ နောကတစခီ ထပဆဲမယနော” “သဘောအတိုငးပါပဲရင” သို့ဖင့ ဆရာမအားလုံးထဲတင ပုရိသမနသမ စဲလနးရသော အလဆုံးသော မာနအကီးဆုံးသော တငအတောင့ဆုံးသော နီလာကို နောကတစကိမ ပယပယနယနယ လိုးလိုကပနသည။

သို့နင့ ထနးထနးမာ အနတီမူကို ပေးလိုးလိုက၊ ဆရာမနီလာကို ပေးလိုးလိုက လုပနေသညမာ တစလကောသားသည။ ထိုအထဲ သူက မခိုငကို ကံလိုကပနသည။ သူ့လီးကိုလညး ကမးတေထဲကအတိုငး ကင့လိုကသညမာ ပိုကီးလာသလို ပိုလညးကာလာသည မဟုတလား။ အနတီမူက “စဲသားပီကာ၊ နောကကမာအထိ မငးကို ငါမေ့တော့မာ မဟုတဘူး” ဟု ခီးကူးသည။ ဆရာမနီလာက “တို့ စောကဖုတထဲ ဖုတထည့ထားလို့ရရင ဖုတထည့ထားလိုကခငသကယ” ဟု ပောသည။ မခိုငကကော ဘယလို ပောမလဲ။ ပောမညမာ မလဲ။ မခိုင၏ ကုနစုံဆိုငတင ဈေးသားဝယရငး မခိုငကို ကာမသိဒိဂါထာဖင့ မုတမနးလိုကသည။ ခကခငး အကည့တေ ပောငးသားသည။ မခိုငသည ထိုနေ့၌ တူမလေး မအားသဖင့ ဈေးဆငးရောငးသည့နေ့ ဖစသည။ တကယတမး မခိုငမာအပိုကီးဖစပီး အိမပေါထပတင တစယောကတညး ပုတီးစိတ တရားထိုငနေသူသာ ဖစသည။ အောကဆိုငကိစ လုံးဝ စိတမဝငစား။ အစစအရာရာ တူမကို အကုနလဲထားသည။ ထနးထနးက ဂါထာမနးမုတပီး ညတငးခငးပင အိမပေါတကလိုကသည။

“မမတော့ မငးကို အရူးအမူး ခစမိပီကယ” တခီပီးတိုငး မခိုငက သူ့ရငခငထဲတင ဝငကာ သူ့ရငဘတမေးကို ကစားရငး ပောတတသော စကားဖစသည။ ထို ညက အသက ၃၅ ဆိုသော အပိုကီးကို ပါကငဖောကရသည့ တသကတာတင မေ့မရဖယ ညလေးတစည ဖစခဲ့သည။ ည ကိုးနာရီ စာအကကပပီး ခိုးထကကာ မခိုငအိမသို့ တနးပေးသည။ အိပယာထဲတင ဒူးတုတ၍ ပုတီစိပနေသော မခိုငကို မငပနတော့ သူလာတာ မားသားပီဆိုပီး နောငတ ရလိုကသေးသည။ သို့သောလညး သူ့စိတက ထိနးမရ။ နောကမနေ၍ သိမးကုံးဖကလိုကမိသည။ မခိုငက ငိမခံသည။ ဗိုကကိုပတရငး ရငသားကို ပတသည။ မခိုငက ပုတီးခကာ သူ့လကကို အသာထပကိုငသည။ သူ စပီ။ နို့ကိုပတရငး လညဂုတတေကို နမးသည။ ပခုံးသားကို နမးသည။ အောကသို့ ဆကပတသပဆငးသည။ ပေါငကို ပတသည။ ကိုယကို ဆဲလည့ပီး ပါးအစုံကို တရတရတနမးသည။ “တို့ ကောကနေတယ” “မကောကပါနဲ့ မရယ၊ ကနော တစယောကလုံး ရိနေတာပဲ” “မငးကို ပိုကောကတယကယ” “………….” သူက ဘာမမပောတော့ဘဲ ပါးမို့မို့မားကို ဆကတိုကနမးပေးရငး လဲအိပစေသည။

သူမလကကို ဆဲ၍ ပေါငကားကို ကိုငစေသည။ “မကိုငခငဘူးကာနော” “ကိုငပေးပါနော” “မကိုငရဲဘူးကယ ကောကတယ၊ သူ ဖညးဖညးထိုးနော” “ဘာထိုးတာလဲဟင” “သူနော” “တကယ ဘာထိုးတာလဲ ကနော မသိလို့ပါ မရယ” “သူ့ဟာကီးနဲ့ ထိုးတာကို ပောတာ” “လီးကီးနဲ့ စောကပတကို လိုးတာကို ပောတာလားဟင” “ကာ နားရကတယ မပောနဲ့” “ထမီခတပီး လိုးမယနော” “မပောပါနဲ့ဆို” ပကလကအိပနေသော မခိုင၏ ပေါငကားကို ပတရငးပောတော့ မခိုငက ရကကာ သူမမကနာကို ပုဝါနဲ့ အုပသည။ ထမီခတတော့ အလိုကသင့ နေပေးသည။ ဘယလောကခံခငနေလညး မသိ။ စောကဖုတမာ ဖောငးအိနေသည။ သူ့လီးကလညး အလိုလိုတောငနေပီးသားမို့ ပောစရာ မရိတော့။ ပုဆိုးခတကာ လီးထိပကို တံတေးဆတပီးတော့ တေ့လိုကသည။

“ဟင့အငး ကောကတယ” မကနာကို ပုဝါနင့ အတငးအုပထားသည။ သူက ဖညးဖညးခငး ယူထုတတော့ မကလုံးပိတထားသည။ သူမအလကို သေခာကည့လိုကတော့ သရုပဆောင အောငဆိုငးနဲ့ တူသယောငယောငလေး ဖစနေသည။ ဖဖလေးနမးရငး ဖညးဖညးခငး စောကဖုတထဲကို လီးခေါငးသငးလိုကသည။ “သူ့ဟာကီးနဲ့ ထိုးတာ နာတယ” “ဖညးဖညးခငး ကောငးသားမာပေါ့ မရယ” “အ.. အင့ ပနထုတပေး နာတယ” ၃၅ နစ ဆိုသော အသကအရယအထိ အပိုစငဘဝကို ထိနးသိမးထားသော မခိုငအား သနားစာဖင့ သူဆကသငးပေးသည။ နာမာပေါ့ မခိုငရယ။ ကိုယ့လီးက စပါယရယလီးလေ ဟု စိတထဲရေရတမိသည။

 

Zawgyi

 

အနီမူ+ဆရာမနီလာနဲx{1037} ကၽန္ေတာ္

-ထန္းထန္းလည္း မန္းေလးသားဖစည္။ တကယမ္း ထန္းထန္းဆိုသူမာ ဆင္းရဲသား၊ ေတာသား ငမဲေလးတစ္ဦးမသာ ဖစည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ဉာဏ္ေကာင္းသည္။ ထိုx{1037}အတူ ေအာကမ္းလိုလို ဘာလိုလို တတည္။ သူေအာကမ္းတတ္ေၾကာင္းကို သူx{1037}တစ္ေယာကည္းသာ သိသည္။ ထိုပညာဖင့္ x{101B}ာတင္ ေကာင္းဆရာမေလး ေခာကာက္၊ အပိဳx{1039}x{101C}ကီး တစ္ေယာက္၊ အပိဳေလးတစ္ေယာက္ လငိမယား တစ္ေယာက္x{1014}x{103D}င့္ သူေဌးသမီး ညီအစx{1014}x{103D}စ္ေယာကို ကာမဖင့္ မဴဆယားေသာက္ x{1039}x{101C}ကီးပားေနသူ ဖစည္။ မိဘက မရိ။ ဘုန္းx{1039}x{101C}ကီးေကာင္းသားဘဝဖင့္ ေကာင္းတက္ေနသူလည္း ဖစည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ကမ္းစာအုပစုပို ခိုးယူလိုက္ၿပီး ထိုကမ္းစာထဲအတိုင္း လုပိုကာ နကx{1039}x{1001}တိသားသဖင့္ ကာမသိဒx{1039}x{1016}ိေအာငငားခဲ့သူ ဖစည္။

ထန္းထန္း၏ ကာမသိဒx{1039}x{1016}ိအစမ္းx{1014}x{103D}င့္ သူဖနီးခဲ့ေသာ ခငား ပထမဦးဆုံး သူစမ္းသပိုက္ေသာ ပစတာ အနီမူ ဖစည္။ သားသမီးx{1014}x{103D}စ္ေယာကိ၍ ခရီးခဏခဏ ထက္ေသာ လငိသည့္ မိန္းမဖစည္။ သူx{1037}လင ခရီးထက္ သားx{1014}x{103D}င့မီးက ေကာင္းတက္ေနေသာ အနီမူသည္ ေနx{1037}လည္ေနx{1037}ခင္း အိမင္ တစ္ေယာကည္း ရိတတဖင့္ သူေကာင္းလစာ ထိုအိမိုx{1037} အလညားခဲ့သည္။ ကမ္းx{1039}x{100B}x{103E}န္းအတိုင္း မယုံတဝက္ ယုံတဝကဲx{1037} လုပ္ၾကည့ည္။ စကားေပာေနရင္း သူက မကပဘဲ အနီမူက ညဳၾကည့ားဖင့္ သူx{1037}အားၾကည့ာ ကပာသည္။ သူx{1037}အား ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ လုပာသည္။ သူလည္း မရဲတရဲ အနီမူခါးကို ဖက္ၾကည့ည္။ “လာ ေမာင္ေလး” အနည္းငယ္ ဝသညု ထငေသာည္း လငိမိန္းမလည္းဖစ္၊ သားသမီးလည္းေမးထားေသာ အနီမူတိုx{1037}လို မိန္းမအတက္ သိပဆန္းေသာ ကိုယုံးဖစည္။

ေတာင့င္းသည့္ အေနအထားတင္ ရိေနေသးသည္။ ထိုေနx{1037}က အနီမူ ဆဲေခၚသဖင့္ အနီမူ၏ အိပာေပၚတင္ အနီမူကို ဖုတိုကေသာည္း ပထမဦးဆုံး အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံဖစဖင့္ လနx{1037}ည္းလနx{1037}္ ေၾကာကည္းေၾကာက္ စိုးလည္းစိုးရိမာ အရသာ ေကာင္းေကာင္း မေတx{1037}လိုက္။ သိုx{1037}ေသာ္ ညေရာက္ေတာ့ မကိထဲတင္ အနီမူက သူx{1037}အား တဖည္းဖည္း ပင့္ေပးေနပုံ၊ အတင္းခံခၽတာ ကားေပးလိုကုံမားကို ထငငားရားမင္ေယာင္ေနမိသည္။ ေစာက္ေမးမားကိုပင့ာ ေစာကုတ္ၿဖဲပပုံကို မင္ေယာင္ေနမိသည္။ ေစာကုတဲသိုx{1037} ေဆးx{1039}x{100B}x{103E}န္းအတိုင္း လိုကုပဖင့္ ထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းလေသာ သူx{1037}လီးကို ထိုးထည့ိုကုံကို မင္ေယာင္ေနမိသည္။ သူx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးက မင္ေတာ့ အနီမူက “မမ ခံဖူးသမလူေတထဲမာ မင္းဟာက အမိုကုံးပဲ” “မမက အိမ္ေထာင္ေရးေဖာကနယ္ေပါ့” “အမေလး မင္းေတာင္ ငါ့အိပန္းထဲေရာက္ေနပါေပ့ါ” “ဘယ္x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ေလာက္ ေဖာကနဲဟင္” “ေဖာကနာ မဟုတါဘူးကာ၊ ကာမအရသာကို အပည့ဝ ခံစားတာ ခံစားတာက၊ အင္း ငါ့လက္ေခာင္းေတထက္ေတာ့ မားမလားပဲ ဟိဟိ” သိုx{1037}ဖင့္ ဖုတာ ဖုတည့ိုကသည္ သူx{1037}ေဆးကို သူသံသယေတာ့ နည္းနည္းဝငည္။ ေဆးေၾကာင့ား ဘားေတာ္x{1039}x{101C}ကီး ေပတာေၾကာင့ား သူခဲခဲခားခား မသိ။

သိုx{1037}ေသာည္း အခင့သည့ခိုက္ သူဆကိုက္ၾကည့ည္။ “လူဆိုးေလး မေနx{1037}က ဘာလိုx{1037} တန္းပန္ေပးတာလဲ” “………………” “လာ ေအးေဆးေပါ့ေကာင္ေလး” အိပန္းတံခါးကို ေသာ့ခတိုကည္။ “မမ က ပနိုမ ပနမယ္ေနာ္” “ဟုတ္” အနီမူက သူx{1037}ေကာင္းစိမ္းပုဆိုးကို ဆဲခၽတ္ၿပီး အတင္းခံကိုပါ ဆကၽတ္ေတာ့ သူငပဲx{1039}x{101C}ကီးက ဟီးထေနသည္။ “ၾကည့မ္း ၾကည့မ္း” လီးထိပို လကိပ္x{1014}x{103D}င့္ေခါကိုက္ေတာ့ နည္းနည္းနာသဖင့္ “အ” ဟုေအာိသည္။ “အံမယ္ သူမားေပါင္ၾကားထဲ သူx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီး ထိုးထည့ိန္ေတာ့ ဒီလို မေအာူး” “အာ” အနီမူက သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကိုငာ ဆုတစစဖင့္ သူေအာိပနည္။ “စုပိုx{1037} ရမလားဟင္” အသက္ေလးဆယ္ေကာိုေသာည္း ဣေx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ရိစာ လပေသာ အနီမူ၏ အလကို ေငးၾကည့ိသည္။ ဆံပငားကို ထုံးဖဲx{1037}ထားၿပီး အိမ္ေန အဝတစားဖစ္ေသာည္း ဖစလို မဟုတဲ ရငုံးေလးနဲx{1037}မိုx{1037} ရငားထားထားx{1039}x{101C}ကီးမား စူထကာ မနာပီပီ ထမီဝတားသညိုx{1037} တင္x{1039}x{101C}ကီးကလည္း စင့ားေနသည္။ ထိုမမလလက x{101B}ာထဲတင္ ခိုးၾကည့ားဖူးေသာ ဖူးကားထဲကလို သူငတိေလးကို စုပ္ေပးလာေတာ့ ထန္းထန္းခမား ပိုဖီးတကာသည္။

ေရx{1037}တည့ည့ေန လီးကို အဆုံးထိ စုပ္ေပးေတာ့ သူကလည္း အနီမူေခါင္းကို ကိုငာ ပါးစပဲ လီးကို ဇတိုးထည့္ၿပီး ကပားလိုကည္။ အေတာ္ၾကာမ အနီမူကလည္း x{101B}ုန္းသည္။ “ေတာယာ” ထိုေနx{1037}တေနx{1037}လုံး အနီမူ အခန္းထဲတင္ အခိနုနားသည္။ “မမက ဘယိုေနေပးမယ္၊ ေမာင္ေလးက ဘယိုလုပ္” စသဖင့္ သူx{1037}အား လိုးနည္းေတသင္ေပးသည္။ သူကလည္း ဖူးကားထဲကလိုပင္ လိုကုပ္ေပးသည္။ ပနါနီးေတာ့ အနီမူက သူx{1037}အား ဖကားက ပါးကို တရစပမ္းၿပီး ေနာက္ေနx{1037}လည္း လာေပးရန္ တဖဖမာသည္။ သူx{1037}ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}နဲx{1037} တထပည္းမိုx{1037} သူလည္း ငင္းလိုx{1037} မဖစ္x{1014}x{103D}ိုင္။ စာသငိန္ေလးရကုံးလုံး ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ အနီမူေကာင္းတက္ေလသည္။ စေန တနဂx{1039}x{1004}ေx{1014}x{103D}တင္ သားသမီးမား ကဴရင္x{1014}x{103D}င့္ အိမိုx{1037} အသားအပနိသဖင့္ မလာေသးရန္ မာၾကားသည္။ ဟုတည္ သူလည္း ေကာင္းပကၿပီမိုx{1037} ကဴရင္ေတာ့ တက္ဦးမ ဖစ္ေပမည္။

“ထန္းထန္း မင္းေနခဲ့” ဆရာအားလုံး သူx{1037}အားအလိုလိုက္ေသာည္း သခx{1039}x{1004}ာဆရာမ နီလာကေတာ့ဖင့္ သူx{1037}ကို မုန္းတီးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့ိုေသာ္ ဘယိုအခိန္ ဘယိုေမးေမး စာက ရေနသညိုx{1037} ဖစည္။ သူကေတာ့ နီလာကို မမုန္းပါ။ သခx{1039}x{1004}ာတကေနခိန္ အိုးx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့္ၿပီး ကင္းထုလိုx{1037}ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဖစည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ သူသခx{1039}x{1004}ာကဴရငိုေတာ့ တကစ္ေအာင္ တကည္။ မတတာေတာ့သညိုx{1037} ကဴရငကင္း ကာမသိဒx{1039}x{1016}ိဂါထာကို အေခါက္ေရ ပည့္ေအာင္ x{101B}တိုကည္။ နီလာက သခx{1039}x{1004}ာတကင္း ခဏခဏ ေဒါသထကက္ေနသည္။ ေကာင္းဆင္းေတာ့ သူx{1037}အားေခၚထားသည္။ ေကာင္းသားမား ပနုန္ၿပီ။ “မင္း ဘာလိုx{1037} ေကာင္းမတကလဲ” ဆရာမနီလာသည္ သူx{1037}ထံ တဖည္းဖည္း ေလာကာသည္။ သူေခါင္းငုံx{1037}ထားသည္။ နီလာက သူx{1037}ေခါင္းကိုကိုငာ ရငငဲ ဆဲထည့္ၿပီး ရငားဖင့္ ပတည္။ “အင္း အင္း” နဲx{1037}ညည္းသံၾကားသည္။ သူ ဝမ္းသာအားရပင္ နီလာ၏ ေပါငို x{1039}x{101C}ကဳံးဖကိုကည္။ သူကင္း ခဏခဏ ထုဖူးေသာ နီလာ၏ တုံအယယိုးx{1039}x{101C}ကီးကို အငမ္းမရ ဆုတိုငိုကည္။

“အား အား” ဖငုံးx{1039}x{101C}ကီးကို ဆုတိုင္ ပတပင္း ထမီကို ပင့ည္။ နီလာက သူx{1037}ေပါင္ၾကားကို ပတည္။ ထန္းထန္းရငဲတငေတာ့ “ေၾသာ္ ဆရာမ ဆရာမ” ဟုဆိုကာ အတူရပ္ၿပီး စားပဲေပၚ နီလာကိုယို လဲေစလိုကည္။ ထမီကိုလည္း တစါတည္းပင့ိုကည္။ ပန္းေရာငတင္းခံေလးကို ငငာစာ ခၽတိုကည္။ ေပါငုံးx{1039}x{101C}ကီးမားကို ပတပ္ၿပီး ေနာကိုx{1037}စူထက္ေနေသာ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လာအပားလိုကားၿပီး ေလးငါးခက္ ပင့က္ေပးလိုကည္။ “အို ကေလးရယ္” သူလည္း ပုဆိုးခၽတကာ လီးထုတိုက္ၿပီး လကဲတံေတးေထးထည့္ၿပီး လီးထိပို သုတိုကည္။ နီလာ၏ ေစာကုတ္ အက္ေၾကာင္းတည့ည့ိုx{1037} လီးေခါင္းကို သိပည့ိုကည္။ ေစာက္ေခါင္းကို နည္းနည္းေမx{103E}ၿပီး လီးကို တဆုံး သင္းထည့ိုကည္။ ခါးေလးကိုင္ၿပီး ဖည္းဖည္းခင္း ေဆာင့ည့ည္။ နီလာက ကိုယစကည့န္ၾကည့င္း ညည္းသည္။ သူလည္း ပုံမန္ေလး ေဆာင့္ေပးသည္။ ေစာကုတဲ ပုံမနင္းေပးရင္း x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို ပတည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို လကိဳးဖင့္ ကစားေတာ့ နီလာက ငုံေပးသည္။ နည္းနည္းထိုးကစားၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို နည္းနည္းညစာ ကိုင္ေပးသည္။ ေနာက္ ၾကမ္းပင္ေပၚအိပေစကာ ပကကိုးသည္။ နီလာသည္ သူx{1037}ခါးကို ခကာ ေခကို ယကထားသည္။ ကပိပ္ၿပီးx{1014}x{103D}ိုx{1037}ကိုငာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို စုပင္း ခပင္းပင္း ေဆာင့ိုးသည္။

“တိုx{1037} ေနာက္ေပါကိုလည္း ခေလ” ထန္းထန္းက ဖငခဖူးေသာည္း နီလာမ ဖိတ္ေခၚသဖင့္ ေလးဖက္ေထာကုန္းထားေသာ နီလာေနာကင္ မုဆိုးထိုင္ ဒူးေထာကာ ဖင္ေပါကို တံေတးဆတိုက္ၿပီး လီးဖင့္ ပတစားေပးလိုကည္။ လီးထိပို တံေတးထပ္ေထးခၿပီး ေညx{103B}ာင့္x{101B}ိုးမ ေလာဆင္းကာ ဖငဲ ထိုးသင္းသည္။ ထငတထားသည့္ အခင့ေရးမိုx{1037} ထန္းထန္းမာ ဝမ္းသာေနသည္။ ဖငဲ သူx{1037}လီးကို ဖည္းဖည္းခင္း ဆုံးေအာငင္းၿပီး ေတ့လိုးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာသညထိ ဖငိုးလိုက္ၿပီး တငားေပၚ လီးရညို လတလိုကည္။ နီလာက သူမစားပဲဆီ ဖငန္ၿပီး ထကာ တစဴးကို ယူ၍ လရညားကို သုတည္။ သူက ခါးကို ဖကိုက္ၿပီး ပါးကို တx{101B}x{103E}တ္x{101B}x{103E}တမ္းလိုကည္။ “ဆရာမဖင္ လိုးလိုx{1037} အရမ္းေကာင္းတယ္” “ေစာကုတ္ေကာ” “ေစာကုတိုးလည္း ေကာင္းတယ္” “ဘယေပါက္ ပိုေကာင္းလည္း” “တမိဳးစီေကာင္းတယ္” “ဒါပဲေနာ္၊ ဆရာမဖငိုးရတယ္ ဆိုၿပီး ေလာက္ မေပာရဘူး” “ေနx{1037}တိုင္းေပးလိုးေနာ္” “မရပါဘူး၊ အေခအေနေပးမေပါ့” “အဲဒါဆို သူမားကို ဆရာမဖငိုးလိုx{1037}ေကာင္းတယိုx{1037} ေလာက္ေပာပစယ္” “အဲဒီေနx{1037}က တိုx{1037}ေသတဲ့ေနပဲ” “အလကား စတာပါ၊ အားမရေသးလိုx{1037} ေနာကစီ ထပဲမယ္ေနာ္” “သေဘာအတိုင္းပါပဲရင္” သိုx{1037}ဖင့္ ဆရာမအားလုံးထဲတင္ ပုရိသမနမ စဲလန္းရေသာ အလဆုံးေသာ မာနအx{1039}x{101C}ကီးဆုံးေသာ တငေတာင့ုံးေသာ နီလာကို ေနာကစ္x{1039}x{101C}ကိမ္ ပယယယယ္ လိုးလိုကနည္။

သိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ ထန္းထန္းမာ အနီမူကို ေပးလိုးလိုက္၊ ဆရာမနီလာကို ေပးလိုးလိုက္ လုပ္ေနသညာ တစေကာားသည္။ ထိုအထဲ သူက မခိုငို x{1039}x{101C}ကံလိုကနည္။ သူx{1037}လီးကိုလည္း ကမ္းေတထဲကအတိုင္း ကင့ိုကညာ ပိုx{1039}x{101C}ကီးလာသလို ပိုလည္းၾကာလာသည္ မဟုတား။ အနီမူက “စဲသားၿပီကာ၊ ေနာကမာၻအထိ မင္းကို ငါေမ့ေတာ့မာ မဟုတူး” ဟု ခီးကဴးသည္။ ဆရာမနီလာက “တိုx{1037} ေစာကုတဲ ဖဳတည့ားလိုx{1037}ရရင္ ဖဳတည့ားလိုကငကယ္” ဟု ေပာသည္။ မခိုငေကာ ဘယို ေပာမလဲ။ ေပာမညာ မလx{103E}ဲ။ မခိုင္၏ ကုနုံဆိုငင္ ေဈးသားဝယင္း မခိုငို ကာမသိဒx{1039}x{1016}ိဂါထာဖင့္ မx{103C}တန္းလိုကည္။ ခကင္း အၾကည့္ေတ ေပာင္းသားသည္။ မခိုငည္ ထိုေနx{1037}၌ တူမေလး မအားသဖင့္ ေဈးဆင္းေရာင္းသည့္ေနx{1037} ဖစည္။ တကယမ္း မခိုငာအပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ၿပီး အိမ္ေပၚထပင္ တစ္ေယာကည္း ပုတီးစိတ္ တရားထိုင္ေနသူသာ ဖစည္။ ေအာကိုငိစx{1039}x{1005} လုံးဝ စိတဝငား။ အစစအရာရာ တူမကို အကုနx{103E}ဲထားသည္။ ထန္းထန္းက ဂါထာမန္းမx{103C}တ္ၿပီး ညတင္းခင္းပင္ အိမ္ေပၚတကိုကည္။

“မမေတာ့ မင္းကို အx{101B}ူးအမူး ခစိၿပီကယ္” တခီၿပီးတိုင္း မခိုင သူx{1037}ရငငဲတင္ ဝငာ သူx{1037}ရငတ္ေမးကို ကစားရင္း ေပာတတ္ေသာ စကားဖစည္။ ထို ညက အသက္ ၃၅ ဆိုေသာ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးကို ပါကင္ေဖာကသည့္ တသကာတင္ ေမ့မရဖယ္ ညေလးတစ ဖစဲ့သည္။ ည ကိုးနာရီ စာအကကၿပီး ခိုးထကာ မခိုငိမိုx{1037} တန္းေပးသည္။ အိပာထဲတင္ ဒူးတုတ္၍ ပုတီစိပ္ေနေသာ မခိုငို မငန္ေတာ့ သူလာတာ မားသားၿပီဆိုၿပီး ေနာင ရလိုက္ေသးသည္။ သိုx{1037}ေသာည္း သူx{1037}စိတ ထိန္းမရ။ ေနာကေန၍ သိမ္းx{1039}x{101C}ကဳံးဖကိုကိသည္။ မခိုင ၿငိမံသည္။ ဗိုကိုပတင္း ရငားကို ပတည္။ မခိုင ပုတီးခကာ သူx{1037}လကို အသာထပိုငည္။ သူ စၿပီ။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကိုပတင္း လညုတ္ေတကို နမ္းသည္။ ပခုံးသားကို နမ္းသည္။ ေအာကိုx{1037} ဆကတပင္းသည္။ ေပါငို ပတည္။ ကိုယို ဆဲလည့္ၿပီး ပါးအစုံကို တx{101B}x{103E}တ္x{101B}x{103E}တမ္းသည္။ “တိုx{1037} ေၾကာက္ေနတယ္” “မေၾကာကါနဲx{1037} မရယ္၊ ကေနာ္ တစ္ေယာကုံး ရိေနတာပဲ” “မင္းကို ပိုေၾကာကယယ္” “………….” သူက ဘာမမေပာေတာ့ဘဲ ပါးမိုx{1037}မိုx{1037}မားကို ဆကိုကမ္းေပးရင္း လဲအိပ္ေစသည္။

သူမလကို ဆဲ၍ ေပါင္ၾကားကို ကိုင္ေစသည္။ “မကိုငငူးကာေနာ္” “ကိုင္ေပးပါေနာ္” “မကိုငဲဘူးကယ္ ေၾကာကယ္၊ သူ ဖည္းဖည္းထိုးေနာ္” “ဘာထိုးတာလဲဟင္” “သူေနာ္” “တကယ္ ဘာထိုးတာလဲ ကေနာ္ မသိလိုx{1037}ပါ မရယ္” “သူx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ထိုးတာကို ေပာတာ” “လီးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ေစာကတို လိုးတာကို ေပာတာလားဟင္” “ကာ နားရကယ္ မေပာနဲx{1037}” “ထမီခၽတ္ၿပီး လိုးမယ္ေနာ္” “မေပာပါနဲx{1037}ဆို” ပကကိပ္ေနေသာ မခိုင္၏ ေပါင္ၾကားကို ပတင္းေပာေတာ့ မခိုင ရကာ သူမမက္x{1014}x{103D}ာကို ပုဝါနဲx{1037} အုပည္။ ထမီခၽတ္ေတာ့ အလိုကင့္ ေနေပးသည္။ ဘယ္ေလာကံခင္ေနလည္း မသိ။ ေစာကုတာ ေဖာင္းအိေနသည္။ သူx{1037}လီးကလည္း အလိုလိုေတာင္ေနၿပီးသားမိုx{1037} ေပာစရာ မရိေတာ့။ ပုဆိုးခၽတာ လီးထိပို တံေတးဆတ္ၿပီးေတာ့ ေတ့လိုကည္။

“ဟင့င္း ေၾကာကယ္” မက္x{1014}x{103D}ာကို ပုဝါx{1014}x{103D}င့္ အတင္းအုပားသည္။ သူက ဖည္းဖည္းခင္း ယူထုတ္ေတာ့ မကုံးပိတားသည္။ သူမအလကို ေသခာၾကည့ိုက္ေတာ့ သx{101B}ုပ္ေဆာင္ ေအာငိုင္းနဲx{1037} တူသေယာင္ေယာင္ေလး ဖစ္ေနသည္။ ဖဖေလးနမ္းရင္း ဖည္းဖည္းခင္း ေစာကုတဲကို လီးေခါင္းသင္းလိုကည္။ “သူx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ထိုးတာ နာတယ္” “ဖည္းဖည္းခင္း ေကာင္းသားမာေပါ့ မရယ္” “အ.. အင့္ ပနုတ္ေပး နာတယ္” ၃၅ x{1014}x{103D}စ္ ဆိုေသာ အသကx{101B}ယထိ အပိဳစငဝကို ထိန္းသိမ္းထားေသာ မခိုငား သနားစာဖင့္ သူဆကင္းေပးသည္။ နာမာေပါ့ မခိုငယ္။ ကိုယ့ီးက စပါယယီးေလ ဟု စိတဲေရx{101B}တိသည္။