ကွက်လပ်ကိုဖြည့်ပေးလိုက်တာ

ကကလပကိုဖည့ပေးလိုကတာ

“ပနတော့မာလားက” “သားတော့မယ ကိုကီးစိုးရာ အိမမာက တီလေးတယောကထဲဗ” “ဗညားရာ မငးလဲ မိနးမတောင ရပါဦးမလားကာ” “အဲ့ဒါတေက နောကမပါဗာ အရေးကီးတာက ကနော့ရဲ့ တဦးတညးသောဆေမိုးဖစတဲ့ ကနော့အဒေါပါဗာ” “အေးပါကာ သိပါတယ ငါကစတာပါကာ ကေးဇူူသိတတတာ မမားပါဘူး ဗညားရာ” ပောပောဆိုဆိုနင့ ဗညားအိမသို့ ပနလာခဲ့လေသည။ ဗညားရဲ့ နာမညအပည့အစုံက ဗညားမောငမောင။ စီးပားစီမံ နောကဆုံးနစ တကရောကနေသော ကောငးသားတယောက ဖစသည။ သူကတဦးထဲသောသားဖစကာ သူခောကတနးအရောကတင ကားမတောတဆမုဖင့ မိဘမား ကယလနခဲ့လေရာ သူအမေ၏ ညီမအရငး တီလေးဆုမတနင့ သူ့ယောကား အနကယလငးသူက စောင့ရောကခဲ့လေသည။ အဖေကလညး တကောငကကဖစကာ အမေဘကကလညး ပေးကည့မ ညီမနစယောကရိသညဖစရာ ဗညားဘဝမာ ဆေမိုးဆို၍ တီလေးဆုမတ တယောကထဲသာ ရိလေသည။

သို့သော အနကယလငးသူကလညး လနခဲ့သော ၆လခန့က သေးတိုရောဂါဖင့ ဦးနောကသေးကောပတကယလနခဲ့လေရာ မုဆိုးမတီလေးကို ပစထားဖို့ရာ ဗညားအတက စဉးစားမရသောအရာဖစလေသည။ ဗညားမိဘမား ကယလနစဉအခါက ကနရိသော ပစညးမားကိုရော အိမကိုပါရောငးခ၍ ဗညားနာမညနင့ ဘဏမာအပထားစေကာ သူတို့နေထိုငရာ မနလေးသို့ အပီးခေါယူခဲ့လေသည။ သူတို့လငမယားတင သားသမီးမထနးကားသဖင့ ဗညားကို သားအရငးနင့မခား အလိုလိုကခစခငလေသည။ အနကယလငးသူက ကားပဲစားဖစသလို အမောအမငလညးရိလေသည။ ဗညားမိဘမားဖစရပကို ကောငးစာ သငခနးစာယူကာ သူရုတတရက တိမးပါးခဲ့သညရိသော ဆိုသောမေးခနးကို လကတေ့ဖေဆိုစေလေသည။ တီလေးနာမညနင့ ဘဏအကောင့ဖင့ကာ ဘဏတိုးငေဖင့ အေးအေးလူလူ နေထိုငနိုငအောင စီစဉပေးခဲ့လေသည။ ထိုကောင့ အနကယလငးသူ ဆုံးပါးသားခဲ့သောလညး သူတို့တူဝရီးအတက အခေမပက အေးအေးလူလူ လူတနးစေ့နေထိုင စားသောကနိုငလေသည။

တီလေးဆုမတမာ အသက ၄ အရယရိကာ ခနာကိုယအခိုးအစားမာ ရင ၃၆ ၊ ခါး ၂၈ ၊ တင ၃၈ တို့ဖင့ မပကဆီးပဲ ရိနေသေးသည။ တီလေး အလုပမာ အိမမုကိစသာရိပီး အားလပခိနတင ကနးမာရေးလိုကစားသဖင့လညး အရယတင နုပိုနေလေသည။ ဗညားမာ တီလေးခောမောလပမုကို သတိထားမိသောလညး လိငကိစကိုခေါငးထဲသိပမထဲ့သဖင့ မေ့မေ့ပောကပောကသာရိလေသည။ သူဝါသနာပါရာ ဘောလုံးကနခငး စာဖတခငးတို့၌သာ အခိနကုနလေ့ရိလေသည။ ရံဖနရံခါ ဘောဒါတေနင့ လကဖကရညဆိုင ထိုငတာကလဲ၍ ဘယမ သိပသားလေ့သားထမရိပေ။ အနကယဆုံးပီးနောက ပိုပီး အပငမထကပဲနေခဲ့လေသည။ ဆိုငကယ အိမထဲသငးပီးတံခါးပနပိတတော့ တီလေးက “သားပနလာပီလား” “ဟုတတီလေး လကဖကရညဆိုငခနသားတာပါ” “ထမငးစားတော့လေ တီလေး ပငပီးအုပဆောငးအုပထားတယ” “ဟုတကဲ့ပါ တီလေး” “မနကဖန သားကောငးပိတတယ တီလေးကို ဈေးခိုလိုကပို့ပေး” “ဟုတ သားလိုကပို့ပေးပါ့မယတီလေး” တီလေးက ပောပီး သူ့အိပခနးထဲသို့ဝငသားလေသည။

ဗညားတို့အိမသည ၆၅လမး သပံလမးတောငဘကတငရိပီး ပေ ၄ × ပေ ၆ အိမဝိုငးထဲတင တထပတိုကလေး တလုံး ဆောကထားလေသည။ အိမထဲ စဝငဝငခငး ဧည့ခနးတခနး၊ ဧည့ခနးနောကတင အိပခနး၂ခနး မကနာခငးဆိုငရိလေသည။ နောကဖကတင ထမငးစားခနးနဲ့မီးဖိုခနး ၊ ရေခိုးခနး၊ အိမသာနင့ ပစညးအဟောငးမားထားသော စတိုခနးတို့ရိလေသည။ ထမငးစားခနးသို့ သားကာ ထမငးစားလိုကလေသည။ ပီးနောက ကောငးစာ ခနလုပကာ အိပယာဝငခဲ့လေသည။”ပေး တီလေး သားကိုပေး သားကိုငခဲ့လိုကမယ” “ရမာလားကယ တီလေးဖာသာပဲ ကိုငခဲ့ပါ့မယ “ရပါတယ သားပဲကိုငခဲ့ပါ့မယ တီလေးသားကိုပဲပေး” “သား ဆေးရုံကီးရေ့ကို ဝငပေးဦး တီလေးဆေးဝယစရာရိလို့” “ဟုတတီလေး” ပောပောဆိုဆိုနင့ ဗညားက ဆိုငကယမောငးထကလိုကလေသည။ ဈေးခိုတင ဈေးဝယပီး တူရီး၂ယောက ပနလာကခငးဖစလေသည။

၂၆လမး၊ လမး၈ မီးပိုင့တင မီးနီ၍ ရပနေစဉ မိုးက ဆိုငးမဆင့ ဘုံမဆင့ ရုတတရက သညးထနစာ ရာခလေတော့သည။ တီလေးရောသူပါ ရဲရဲစိုသားသောလညး တောပါသေးသည။ ရေစိုခံသည့ ပစညးမားသာဖစနေတာက မိုးရာလညး အဆငပေခဲ့လေသည။ ဆေးရုံကီးရေ့ ဆေးဆိုငတဆိုငတင ရပကာ ဆေးဝယပီး အိမပနခဲ့လေသည။ အိမပနရောကတော့ အခနးကိုယစီသားပီး အဝတ အစားလဲကသည။ ဗညားမာ ရေသုတရနအတက မကနာသုတပုဝါကို ရာမရဖစကာ ပ နာတကနေလေသည။ ဘယလိုမ ရာမတေ့သည့အဆုံး တီလေးဆီက သားယူပီးသုတမယဟု ဆုံးဖတကာ တီလေး အခနးထဲသို့ တံခါးခေါကမပဲ ဝငလိုကလေသည။ တီလေး အခနးထဲရောကသောအခါ ဗညားမာ ပါးစပအဟောငးသားဖစကာ ရငခုနနုနးလဲမနလာလေသည။ မနတငခုံရေ့တင ခနာကိုယအပေါပိုငး ဗလာထားကာ အောကပိုငးကို တပတနမး ထမိနတထညဝတထားပီး ဆံပငကို လေမုတစကဖင့ အခောကခံနေသော တီလေးမာ သူ၏ဘဝတင မငဖူးသမသော မိနးမမားထဲတင အလဆုံးမိနးမဖစလေသည။ တီလေးရငသား၂ဖကမာ တငးတငးရငးရငးဖင့ စူကာခနထကနေလေသည။

နုတခမးအစုံမာ ပနးနုရောငသမးလက စိုတောကနေလေသည။ တီလေးက သူ့ကို ကောပေးပီး ရပနေသောကောင့ မနထဲမ တဆင့ မငနေရလေသည။ တီလေးက သတိထားမိသားခိနမာတော့ “သား ဘာလာလုပတာလဲ” ဟုဆိုကာ တဘကတထညဖင့ သူမရဲ့ခနာကိုယအပေါပိုငးကို အလငအမနပတလိုကပီး မေးလိုကလေသည။ “ဟို … ဟို … သားအခနးထဲမာ တဘကရာမတေ့လို့ တီလေးဆီက လာယူတာ” “သော အေး အေးသားဘီရိုအပေါထပမာ တီလေး ထည့ထားတယ သားသေခာမရာမိတာ နေမယ” “ဟုတ တီလေး သားပနရာကည့လိုကပါ့မယ” ဟုပောပီး တီလေးဆီမ သူ့အခနးထဲသို့ ပနလာခဲ့လေသည။ အခနးထဲသို့ရောကသော သူ့ပေါငကားထဲကလီးမာ မိုးမောအောင ထောငမတနေပီး အရေကညမားပါ စိမ့ထကနေလေသည။ သူ့စိတထဲတင တီလေး ဆုမတ၏ ပနးနုရောငစိုတောကနေသော နုတခမးထူထူလေးနင့ ကော့ခနနေသော နို့အစုံကိုသာ မငယောငနေမိလေသည။

မသင့တော မလုပကောငးသော အရာဖစသညဟု ကိုယ့ကိုကိုယ ပစတငမိလေသည။ သို့သော ထိုနေ့ကစပီး သူ့စိတတေက တီလေးအကာငးသာ စဉးစားနေမိကာ ရညးစားပူမိသလို မိုငတေနေမိလေသည။ ဒေါဆုမတ အသကလေးဆယ ကောရုံလေးရိသေးသော မုဆိုးမနုနုလေးဖစလေသည။ ဆေမိုးဆိုလို့ တူတယောကသာရိကာ မီခိုရာမဲ့နေသောသူဖစလေသည။ ယောကားသေဆုံး ခါစကတော့ ပူဆေးဝမးနညးမုကောင့ မသိသာပေမဲ့ တဖေးဖေး အသားကလာခိနမာတော့ သိသာလာတာက သေးသားဆနတောငးဆိုမုပငဖစလေသည။ စားဝတနေရေး ပူပငမုမရိ ကနးမာရေးကောငးမနပီး အခိနတန စားအိပနေရသော ဆုမတအဖို့ အရငက “အိပစားခံ” ဟူသော ဖစစဉသုံးမိုးမာ သူ့အခိနနင့သူ ဖစလာခဲ့သောလညး ခငပနးဖစသူ မရိလေတော့ အအိပ အစားရိပါသောလညး ခံခငးဟူသော ကာမမု ကိစတင ပတလတနေခဲ့သညမာ အခိနတောတောကာခဲ့လေပီ ဖစလေသည။ သို့သော ကာမမု ကိစကို မေ့ထားခဲ့သညမာ ကာခဲ့ခေပီဖစလေသည။

မေ့နေသောအရာကို သတိလာပေးသူကရိလေပီ။ ဗညား အခနးထဲဝငလာတော့ သူ့နို့ ၂ ဖကစလုံးကို မငသားလေသည။ ဘယအခိနကထဲက ကည့နေမနးမသိ။ အကည့တေက စူးစူးရဲရဲ မကမကမောမောရိလေသည။ တညငိမနေသော ကနရေထဲသို့ ခဲတလုံးကသည့နယ သညအဖစအပကကား သူမ၏ သေးသားတညငိမမုကို လုပရားစေလေသည။ သို့သော လူလောကအမငဖင့ လကမခံနိုငသော အရကရပနေပညတောမကားလို့မတောသော အရာဖစနေ၍ မေ့မေ့ပောကပောကသာနေမိလေသည။ သူမကားမေ့မေ့ပောကပောကနေခဲ့သောလညး မမေ့နိုငတာက ရေကိုယတောဗညား နေမင့လေ အရူးရင့လေဆိုသလိုဖစနေသည။ လနခဲ့သောညက တိုကတိုကဆိုငဆိုင ဆုမတမာ အာခေါငတေခောကကာ ရေငတလာသဖင့ လန့နိုးလာလေသည။ အာခောကတာမ လာပငကဲတော့မလိုဖစနေသည။

စဉးစားကည့တော့မ ရပကကထဲမ ဒေါကတာမောငမောငတုတ မငလာဆောငမ ဒံပေါကမား စားလာမိသောကောင့ ဖစလေသည။ ဒေါကတာမောငမောငတုတတို့ကား လူခမးသာမားဖစရုံမက အပေးအကမးရကရောကာ စိတရငးစေတနာကောငးသောသူမားဖစလေရာ အပနခိုင့ဆဲပါပေးလိုကသောကောင့ ဒံပေါကဆိုရင ကိုကတတသော သူမကလဲ ညစာအဖစပါထပစားလိုကလေသည။ ဒါကောင့လဲ ရေတအားငတကာ လန့နိုးလာခငးဖစလေသည။ အိပယာထဲရေပုလငးယူမထားမိသညကို ကိုယ့ကို ကိုယအပစတငရငး ရေပုလငးယူရနအခနးထဲမ ထကလာခဲ့လေသည။ ရေပုလငးယူပီးပနအလာတင ဗညားရဲ့ အခနးဆီမ “အား ကောငးတယ တီလေးကောငးတယ တီလေးကို ဆောင့ရတာကောငးတယ” ဟူသော အသံကို ကားလိုကရလေသည။ ဆုမတမာ ရုတတရကလန့သားမိလေသည။

သို့သော မောငဗညား ဘာမား မဟုတတာလုပနေပါသနညး ဟုသိရိရန အတက ဗညား အခနးတံခါးကို အသာဟကာ ကည့လိုကလေသည။ ဗညားမာ ပကလကလနလက နစခိုကစာ အိပပောနေလေသည။ အိပနေရငးကပင အား တီလေးကို လိုးခငနေတာကာပါပီ လိုးရတာ ကောငးလိုကတာ” ဟု ပီပီသသ ကီးယောငလိုကခိနမာတော့ ဆုမတတယောက ရငခုနနုနမနလာကာ ကတုနကယငဖစပီး လဲကမတတဒူးမား ပော့ခေသားသဖင့ တံခါးကိုကိုငကာ ထိနးထားရလေသည။ “ဒီကောငလေးအဲ့လောကထိ ငါ့ကိုစဲလနးနေပါလား” ဟူသော အသိက သူရငကို တလပလပနင့ ရငခုနစေပါသည။ လတထကခါဆောကတညရာမရဖစနေမုကို ပနတည့မတနိုငအောင ခနလေးအသာရပနေလိုကလေသည။ မိမိကိုယကို ထိနးနိုငတော့မ ဗညားခုတငရိရာသို့ အသာလောကလာခဲ့လေသည။ ဗညားမာ ပလကလနလကအိပပောနေကာ ခါး၌ဝတထားသောပုဆိုးမာ ပေလကရိလေသည။ ပုဆိုးမာ လုံလုံခုံခုံ ဖုံထားလကပငရိနေသောလညး ပုဆိုးအထကနားဆီမ ဖုဖောငးလကရိနေလေသည။ လီးတောငနေသဖင့ ဖုဖောငးနေကာငး သတိပုမိလေသည။

ဗညားလီး ဘယလောကရိသညကို သိလိုသဖင့ ပုဆိုးကို အသာလနကည့လိုကလေသည။ ဗညားလီးကီးမာ လီးအရေပားက ဒစကိုလုံအောငမဖုံးနိုငပဲ ထိပကပင့အာနေလေသည။ အရညက ၆လကမခဲလောကရိကာ လုံးပတက ကပလုံးလောကရိလေသည။ လီးကီးမာ အစမးကုနတောငမတနေပီး လီးပေါမ အကောမားက ဖုထနေကာ အရေမားလဲ တစိမ့စိမ့ထကနေလေသည။ ထိုအခိနမာပင “အနတီလေး နို့တေ အနတီလေး နို့တေ” ဟု ဗညားရဲ့ ယောငအောသံနငအတူ လီးကီးကားတဆတဆတတုနကာ သုတရေဖူ ဖူ မားပနးထကလာလေသည။ ဆုမတမာ လန့သားသောလဲ သုတရေမား တရိနထိုးပနးထကပီး လကကနသုတရေမား စိမ့ထကလာပုံမာ ကည့ကောငးလသောကောင့ ကည့နေရငး သူမစောကဖုတထဲမ ဆစခနဲ့ ဆစခနဲ့ဖစကာ စောကရေမား စိမ့ထကလာလေသည။ ဗညားမာ “အငးအဲ” နင့ လူးလန့လာလေသည။ မကာမီနိုးလာတော့မညကို သိသောကောင့ ဆုမတမာ ဗညားအခနးမ ထကလာခဲ့လေသည။

မကလုံးထဲမာတော့ ဗညား၏ သုတရေစိမ့ထကနေသော လီးကီးကိုသာ မငယောငနေမိလေသည။ ဆုမတ ကိုယ့အခနးထဲသို့ ပနရောကသောအခါ ညဝတထားသော ဗဂားမားကို အသာလနကာ အခစငတ၍ ငိုနေရာသော ညီမလေးကို အသာပတကာ နစသိမ့ပေးရငး ခော့လေငိုလေဖစကာ ညီမလေးမာ အဆုံးစနဆုံး ငိုခငဖင့ ရိုကငိုပီးနောက အိပယာထကဝယ အပာရောငမကရေမားအိုငထနးနေသော နေရာကို စောငဖင့ဖုံးကာ အိပလိုကလေတော့သည။တခုသော တနငနေနေ့တငဖစလေသည။ ဗညားသည တီလေးဆုမတ အခနးထဲ တံခါးဖင့ဝင၍ တီလေး၏ ဝတပီးသား ပငတီလေးမားကို ရာဖေလေသည။ ဟိုးတလောဆီက သူအိပမကထဲတင တီလေးအား ခါးမကိုငဆောင့ကာ အားရပါးရလိုးနေရသညဟု အိပမကမကလေသည။ အိပမကထဲတင တီလေးစောကဖုတထဲသို့ လရေမားထဲ့ကာ ပီးဆုံးသညအထိ မကလေသည။ တကယလဲ အပငမာ လရေမားထကနေလေသည။

သူသည ပေပနေသော လရေမားကို အိမသာသို့သားဆေးပီး အပနတင တီလေးအခနးဆီမ ညီးညူ သံသဲ့သဲ့လေး ကားလိုကရလေသည။ ဗညားမာ လကတလော အိပမကထဲတငလညး လိုးရသညဟု မငမကထားသညဖစရာ စိတထဲတင တီလေးကို မငလိုစိတလဲ ပငးပနေသောကောင့ အခနးတံခါးအသာဟကာ ခောငးကည့လိုကလေသည။ မငရသော မငကငးမာ ဗညားအဖို့ ကည့မဝရုမဝသောမငကငးပါပေ။ တီလေးဆုမတတယောက အဝတမပါ ကိုယတုံးလုံးဖင့ ပေါငကားထဲ လကနိုက၍ စောကစိကို ပတကာ အသာဖေရငး ဖီးတကနေလေသည။ တီလေးရဲ့ မိမေးတိုငး ဖမေးတိုငး တုံးလုံးအနေအထားကိုတေ့ရတော့ စိတတေ တအားလုပရားကာ လီတောငလာလေသည။ တီလေးသည ဖူ ဖေးတောင့တငး စိုပေခောလတဲ့ မိနးမတယောက ဖစသည့အတိုငး အခိုးအဆကက သူ့နေရာနဲ့သူ အခိုးကကာပေပစလေသည။ ခါးသေးသေး ဗိုကသားရပရပ ပေါငတနသယသယတေက ဖူ စပဝငးဖန့နေသည။ ပေါငကားဂဆုံက စောကပတကီးမာလညး အမေးလုံးဝမရိ ရိတထားပုံရလေသည။

တီလေးကား “တဟငးဟငး” ငီးလက ပတကောငးနေလေသည။ ဗညားမာ စိတမထိနးနိုငတော့ လီးကို ပုဆိုးပေါမ ကိုငကာ တီလေး၏ အလအပနင့ စိတထကာဖီးနေသော မငကငးကိုကည့ရငး ဂငးထုပါလေတော့သည။ သိပကာကာမထုလိုကရပါ တီလေး၏ အလအပမားကားယစမူးစာနစမောရင သူနောကထပတခီ လရေထကကာ ပီးခဲ့ရပါသည။ အခိနကိုကစာပင တီလေးစောကပတအကဲကောငးမ စောကရေဖူ ဖူ မားစိမ့ထကလာခိနတင တီလေးကိုယလေးမာ တန့ခနဲ့တန့ခနဲ့ဖစသာပုံကို ကည့ရငး တီလေးလဲပီးသားပီကို သူသိလိုကရသဖင့ အခနးတံခါးစေ့ကာ ထကလာခဲ့ပါတော့သည။ နောကနေ့မနကပဲ တီလေးက မနကဖန ပငဦးလငတင စိုငးစိုငးခမးလိုင ရိုးပဲရိသဖင့ သားကည့လိုကောငးပောသဖင့ သူလဲ သဘောတူလိုကလေသည။ နောကတနေ့ရောကသော…။ ဗညား ဧည့ခနးထဲတင ထိုငစောင့နေလေသည။

ပငဦးလငတကရန အဆငသင့ဖစနေလေပီ။ တီလေးဆုမတ အဝတအစားလဲပီးပါက သားရုံပငဖစလေသည။ ခနအကာ တီလေးထကလာတော့ ဗညားမာ ပါးစပအဟောငးသားဖစကာ ငေးကည့မိလေသည။ ဂငးဘောငးဘီဝတကာ အပေါမ လယသာအကx{103E}ရညထပဝတထားပီး ဆံပငတေကို စုစညးထားသောတီလေးမာ ကောငးဘိုငမလေးတယောကနင့ တူလေသည။ ဒေါကပါသော သားရေခေနငးစီးထား၍လညး ပို၍ ဆကဆီဖစနေလေသည။ အထူးသဖင့ တီလေးဝတထားသော လယသာအကx{103E}မာ ရားရောငအပောငဖစကာ ကုတတငဆေးအုပထားသောကောင့ လကနေလေသည။ ဗညားမာ ထိုကဲ့သို့အကx{103E}ဝတထားသော မိနးမမိုးဆိုပိုဖီလာသညဖစခေရာ တီလေးဆုမတအား ရမကခိုးမားဝေနေသော အကည့ရိုငးတေနဲ့ ပစမားနေမိလေသည။ အခုနေမား ဂငးဘောငးဘီခတကာ ဘာဂာဆဲလိုကရပါက အီစိမ့နေမာဟုလညး တေးမိလေသည။ “ဟဲ့ ဘာကည့နေတာလဲ သားမယလေ လူကိုမမငဖူးတာကနေတာပဲ” “ဟုတ ဟုတ တီလေး တီလေးက ခါတိုငးထကလနေလို့ပါ” “အော ခါတိုငးတော့မလဘူးပေါ့ ဟလား” “ခါတိုငးလဲလပါတယ ခုဟာက ပပဝတီတောင တီလေးလောကမလဘူး”

“သား လာ အရိုးမရိတိုငး ကဲ လာ သားကစို့” ဆိုငကယပေါတက၍ မောငးထကခဲ့လေသည။ ပငဦးလင-မနလေးလမးပေါ ရောကသောအခါ တီလေးက ” သား ဆိုငကယ ခနရပဦး” ဟုဆိုသဖင့ ဆိုငကယရပပေးလိုကလေသည။ တီလေးက တစောငးထိုငနေရာမ ခထိုငကာ သူ့ခါးကို ဖကလိုကလေသည။ ထို့အပင မကမနပါ တပလိုကသဖင့ လေးဆယကောတီလေးမာ ဆယနစလောက ပနငယသားလေသည။ သူကပုဆိုးနင့ ရပလကရညဝတထားကာ တီလေးကာ ဟော့ရော့ဒီဇိုငးနင့ ပောငးပနတော့ဖစနေပီ ဟုတေးကာ ဗညားတယောက ပုံးလိုကမိသေးသည။ မို့ဝငဘီးခနကောကသောဂိတကောပီးတာနဲ့ ဗညားက ဆိုငကယကို စပိတငမောငလေတော့သည။ တီလေးကလညး ဆိုငကယပေါက ပုတကမာ စိုးလို့ သူ့ခါးကို တငးတငးဖကလာသည။ တီလေးရဲ့ မကီးမသေး ခနကော့နေသော နို့တစုံက သူ့ကောပင ကိုလာဖိမိနေသည။

တီလေး၏ နို့သီးခေါငး ကော့ခနခနလေးတေက သူ့ကောပငကို ထိုးနေသလို ခံစားနေမိလေသည။ ဗညားမာ ပူပူနေးနေး တီလေး၏ ဖီးတကနေပုံကိုမငထားသညဖစခေရာ တီလေး၏ အဝတမပါသော ကိုယတုံးလုံးပုံကို မငယောငမိရငး ပုဆိုးထဲမ ဖားဖကတောက ဒေါသထကကာ မာနထောငလာလေသည။ ဆုမတမာ ဗညားက မနမနမောငးတော့ ခါးကို အားရပါးရစုံဖကထားရလေသည။ လမးကောငးသောလညး ကုနတငကားကီးမားကောင့ဖစပေါလာသော လမးအခိုင့မားဖတလင ဆိုငကယက ရုတတရကနိမ့ဆငးကာ မောကလိုက ကလိုက ဖစလေသည။ ထိုသို့သောအခါဝယ သူမ နို့တေကို ဗညားကောပငက ဖိကာ ဆုပနယနေသလို ခံစားရပီး နို့သီးခေါငးတေက ထောငထလာလေသည။ဆုမတသည နို့သီးခေါငးနင့ပါတသက၍ ခံစားမုပငးထနသော မိနးမဖစကာ ဗညားကောပငနင့ မိတဆကလာသောအခါ ကာမစိတမား နိုးထလာကာ စောကပတဆီမ စောကရေကညမား စီးကလာလေသည။ ထိုကဲ့သို့ စောကရေထကနိုငသညကို ကို မငသောကောင့ ပငတီတင ဂမးခံထား သဖင့သာ တောပါသေးသည။ နို့မို့ ပငဦးလငရောကတာနင့ စောကရေရဲရဲစိုကာ အခကတေ့ရမာ အမနပငဖစလေသည။ ပငဦးလငရောကသော ရမးခေါကဆဲ ဆိုငတဆိုငတင ဝငစားကလေသည။

ဗညားက အမနပီးအောငစားလေသည။ စားပီးနောက သူ့ရေ့တငရိနေသော လခငတိုငးလနေသည့ ခစလစာသော တီလေးအား အားမနာတမး တစိမ့စိမ့ ကည့ကာ မကစိစားပဲထိုငနေလေသည။ တီလေးက သတိပုမိပုံရသောလညး မသိခငယောငဆာငကာ စားသောကနေလေသည။ စာသောကပီး၍ ငေရငးကာ ကနတောကီးသို့ ထကခဲ့လေသည။ သူက တခားနေရာမားသို့ လညပတဦးမညလားဟု မေးသောလညး ရိုးပဲကည့ရနသာစိတဝငစားသော တီလေးက ကနတောကီးသို့သာ သားရနပောလေသည။ ကနတောကီးသို့ ရောကသောအခါ ဗညားသည လကမတဝယယူကာ တီလေးလကကို ဆဲ၍ ဝငခဲ့လေသည။ ရိုးပဲက စနေပီဖစလေသည။ ခုံမဲ့ရိုးဖစကာ မတတပရပကည့ရပီး နာမညကီးအဆိုတောမားပါ၍လညး လူစညကားကာ လူကပလပေသည။ “သားတီလေးကိုဖကထားနော လူကပပီးတိုးနေရတယ” “ဟုတတီလေး သားဖကထားပါ့မယ” ဗညားကား ရလာသည့အခင့အရေးကို မလတတမးအသုံးခကာ တီလေးကို ရငခငထဲထဲ့ကာ အငမတနစို့ခငလသော တီလေး၏ နို့အစုံအား လကနစဖကဖင့အုပကိုငထားလေသည။

တီလေးက သူ့ရငခငထဲရောကနေသလို သူ၏ ဝငသကထကသကလေလေးက တီလေး၏ လညပငးဆီသို့ရိုကခတနေလေသည။ လကနစဖကသာ ဆန့တနးလိုကပါက တိုကတနးနစကားထဲကလိုဖစပေတော့မည။ တီလေနို့ကို ကိုငထားရသညဆိုသော အသိကောင့ စိတလုပရားကာ ဖားဖကတောကီးက ဒေါသထကလာခေရာ တီလေး၏ ဖငကားသို့ ကကတိထောကမိနေလေသည။ လူတိုးသညကို အခင့ကောငးယူ၍ ဗညားက တီလေးကိုယလုံးလေးအားဆဲကပလိုကရာ သူ၏ဖားဖကတောလီးကီးကား တီလေး၏ဖငကားသို့ အမောငးလိုကဝငနေလေတော့သည။ ရိုးပဲကည့ရငး လကကိုမသိမသာဖစညစပေးသလို ခါးကိုမသိမသာ ရေ့တိုးနောကငငလုပပေးနေရာ တီလေးဆုမတအတက အကိုငခံအထောကခံရရငး ကည့ရသော ရိုးပဲတပဲဖစလေတော့သည။ ယခုလညး ထိုအရာမားကို စားမုံ့ပနစဉးစားရင စိတထလာသောကောင့ ဗညားသည တီလေးအပငသားနေခိုက တီလေးပငတီရူရငးထုရန တီလေးအခနးထဲသို့ဝငလာလေသည။

ကံမကောငးရာသော ဗညားသည တီလေးပငတီရာနေတုနးမာပဲ အိမရေ့မ တံခါးဖင့သံကားလိုကရလေသည။ တီလေး ပနလာပီဖစရာ ဗညားလညး စဉးစားမနေတော့ပဲ ကုတငခေရငးမာ တီလေး ခတထားသော ပငတီလေးကို တေ့တာနဲ့ ကောကယူကာ သူ့အကx{103E}ရငဘတထဲကို ထဲ့ပီး ထကလာခဲ့လေသည။ သူ့အခနးထဲသို့ ရောကသောအခါ တီလေးဝငလာသောခေသံကို ကားလိုကရလေသည။ တီလေးပငတီလေးကို ဖန့ကာ ဂကားနေရာလေးကို ရူ လိုကလေသည။ စူးခနဲ့ ဝငလာသော တီလေးရဲ့ ပေါငကားဂဆုံက အနံ့ကိုရတော့ ကာမသေးဆိုးတေ တအား ထလာကာ ဖောငးခနဲ့ ထောငထလာသော ဖားဖကတောကို စုတကိုငကာ ရေ့တိုးနောကဆုတကစားရငး တီလေး၏ ကိုယတုံးလုံးနဲ့ ဖီးတကနေပုံအား မကစိထဲတင ဖောကည့နေမိလေတော့သည။ ဗညားတယောက ညစာစားပီး မအိပခင ကုတငပေါမာ ပကလကအိပရငး ဝထု ဖတနေတုနး တီလေး အခနးထဲသို့ ဝငလာလေသည။ ဗညားက ရုတတရကမို့ အံ့အားသင့ကာ ကည့နေစဉမာပင “သားနဲ့ တီလေး ပောစရာ ရိလို့” တီလေးက ကုတငဘေးမာရပကာ သူ့ကို ပုံးကည့ရငး ပောလေသည။ ခါးစညးကိုးနဲ့ ညဝတအကx{103E}ပါးပါး ဝတကာ လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပနးနုရောင စိုတောကနေသော နုတခမးလေးကို လုပရုံသာပောနေသော တီလေးသည အရမးခစစရာကောငးနေပါသည။

“ဟုတ တီလေး” “သားက တီလေးကို အရငလိုမဟုတတော့ဘူးနော” “ဗာ တီလေးမဟုတရပါဘူး” “သား တီလေးကို မညာပါနဲ့ကယ တီလေး သိတယ သားရဲ့မကလုံးတေ အပုအမူတေက အရငနဲ့ မတူတော့ဘူးလေ ဟငး…ဟငး…” ဗညား အလန့တကား တီလေးရဲ့ မကနာလေးကို မော့ကည့လိုကတော့ တီလေးက ကုတငစောငးမာ တငပုလဲ ဝငထိုငရငး သူ့ကို ပုံးကည့နေလေသည။ “ဟုတ ဟုတ ပါတယ တီလေး သားကို စိတဆိုးလားဟင” “စိတဆိုးရင မငးလေးကို တီလေးက ခုလိုလာပောမနေဘူး သားကို တီလေး တခု တောငးပနခငတယ တီလေး ဆနကို လိုကလောပေးနော” “တီလေး စိတတိုငးကဖစစေရပါမယ သားမားတာရိလဲ ခင့လတပေးပါ” “မားတာကတော့ ကိုယတောလေး အခနးထဲ ပိုငစိုးပိုငနငးလာပီး တီလေး ပငတီတေရူ ပီးတော့ မငးယူသားတဲ့ ပငတီတထညပနပေးပါ” တီလေးက ပုံးစိပုံးစိနဲ့ ကည့ရငး ပောနေပုံအရ စိတဆိုးနေပုံမရကောငး ဗညားရိပမိလေသည။ ခေါငးအုံးအောကက တီလေးရဲ့ ပငတီလေးကို ရကရကနဲ့ ပနထုတပေးလိုကလေသည။

တီလေးက “နောငကို တီလေးမသိပဲ အဲ့လို မယူပါနဲ့ တီလေးမကိုကဖူး အခုတီလေး မကိုကတာလုပထားတော့ သားမာ အပစရိနေတယ တီလေးပေးတဲ့အပစကို ခံမာလား” ဗညားနဖူးကို လကသီးဆုတလေးနဲ့ မနာအောငထုရငးမေးလိုကလေသည။ ဗညားမာ ပုတသငညို အရုံးပေးရလောကအောက ခေါငးငိမ့ရငး ဖေလိုကလေသည။ “ဟုတ တီလေး သားခံပါ့မယ” “လာ တီလေး အခနးကို လိုကခဲ့” တီလေးရဲ့ခေါသံက တိုးတိုးလေးဆိုသောလညး သူအတကတော့ ရငတဒိတဒိတခုနကာ ကကသီးမေးညငးတေပါထသားလေသည။ “ဟုတ တီလေး” တီလေးက ရေ့မသားလေရာ သူက နောကကနေ လိုကလေသည။ တီလေးရဲ့တငပါးလလလေးတေ တလုံးခငး တုနခါနေတာကို ကည့ရငး စိတထလာလေသည။ အခနးထဲကို ရောကတဲ့အခိနမာ တီလေးက အခနးတံခါးကို ဂကခလိုကသည။ “သား ကုတငဘေးကို လာ” ဗညား ခုတငဘေးကိုရောကတော့ တီလေးက ပငတီကို ခတကာ ကမးပေးလိုကရငး “ရော့ ဒါဝတပီးသား ပငတီ နေ့လညကထဲက မခတရသေးတာ ရူ စမး” ဟုပောလေသည။

ဗညားက တီလေးမကနာကို မကလုံးခငးဆုံအောင စိုကကည့ရငး ခစစရာကောငးသော တီလေးပငတီကို မတမတနိုးနိုးရူ လိုကလေသည။ ထိုအခိနတင အောကက ဖားဖကတောကလညး ထောငထလာလေသည။ သူ့ပေါငကားကို တီလေးလကတဖကရောကလာကာ တငးထောငနေသော သူ့လီးကီးကိုစမးကာ “ဟင လီးကလညး တောငတာမနတာ ပငတီပေါက စောကပတအနံ့ကို မငးကိုကတယ ဟုတတယမလား” “ဟုတ တီလေး သားအရမးကိုကပါတယ” “ဘယသူ့ စောကပတအနံ့ကိုကတာလဲ ပောစမး” ဟု ပောလညးပော တီလေး လီးကိုငထားသော လကက လီကို စုတကိုငရငး လကမဖင့ လီးထိပခေါငးကို ဝေ့ဝိုကကာ ပတပေးနေလေသည။ ဗညားမာ ကကသီးတဖနးဖနးထကာ တကိုယလုံး နတပူးသလိုတုနနေရငး “တီ တီ တီလေး စောကပတ” ဟုဖေလိုကလေသည။ “စပူရပတဲ့ စောကပတရူ ကောငဆိုးလေး အဝတတေအကုနခတ ပကလကအိပ မကစိမိတထားစမး” ဗညား တုံးလုံးခတကာ ခုတငဘေးက ကောဇောခငးထားသော ကမးပငပေါတင မကစိမိတနေလိုကလေသည။ မကစိနညးနညးလေး ဖင့ကာခိုးကည့တော့ တီလေးက အဝတတေခတနေလေသည။

တီလေး၏ ကိုယတုံးလုံးအလအပမားကို ကည့နေစဉမာ တီလေးက သူ့မကနာပေါ ခထိုငလိုကလေရာ တီလေး၏ စောကပတလလလေးက သူ့မကနာနဲ့ လကနစလုံးလောက အကာမာ ရောကနေလေသည။ “စပူရပခငတဲ့လူဆိုးလေး အခု စောကပတအစစ ရူ စမး” ဗညားလညး နီညိုညိုအကဲကောငးလေးကို ရူ လိုကလေသည ။ ရူ နေရုံဖင့ အားမရပဲ ခေါငးထောငကာ လာနဲ့ယကလိုကလေသည။ စောကမေး တပငမ မရိအောင ရိပသငထားကာ ညီးစို့စို့အနံ့လေးသငးနေသော တီလေးစောကပတကို အငမးမရ ယကလေသည။ စောကစိကိုလဲ လာဖင့ ထိုးဆပေးလေသည။ တီလေး ပါးစပမ ငီးသံ သဲ့သဲ့လေးထကလာကာ သူမကနာပေါ စောကပတဖင့ ဖိထားကာ တီလေးလကတဖကက သူ့လီးကိုကိုင၍ စုတပေးပါတော့သည။ တူဝရီး ၂ယောက အပနအလန ဆစစတိနိုငးပုံစံဖင့ အနိုငမခံ အရုံးမပေး အပိုငပုစုကလေတော့သည။

အတနငယကာသောအခါ သူ့လီးထဲမ လရေမား တီလေး ပါးစပထဲသို့ ပနးထဲ့မိသလို တီလေး စောကရေမားကိုလညး တဂတဂတသောကမိုမိလေသည။ သူ့လရေတေပေနေသော တီလေးနုတခမးကို နမးလိုကတော့ တီလေးကလဲ ပနနမးလေသည။ အနမးရညကီး အဆုံးမာတော့ တီလေးက “သားအခနးပနအိပတော့နော” “အာတီလေးကလဲ သားက တီလေးနဲ့ အတူတူ အိပခငတာကို” “အိပခငတာရပါတယ သားကတိ တခုပေးမ အိပခင့ပုမယ” “ဘာကတိလဲ တီလေး” “တီလေးကို မလိုးပါဘူးဆိုတဲ့ကတိ တီလေးအိပနေတဲ့အခိန ဇတမလိုးရဘူး တီလေးသားနဲ့ မုတပေးစုပပေးမယ လိုးခင့တော့ မပေးနိုငဘူး” “အာ တီလေစ ညစတာ သားကို ညစတာ” “တောစမး ဗညား အလိုလိုကတော့ အမိုကစောကားတာလား မငးနဲ့ငါ အဒေါရငးတူရငးတေ ဒီလောကဖစတာတောင မကောငးဘူး လိုးဖို့ ငါလုံးဝခင့မပုဘူး မငးပဲပောတော့ တီလေးစိတတိုငးကပါဆို” “ဟာ ကတ တီးလေးကလဲ” “ဘာမထပမပောနဲ့တော့ ဘယမာအိပမာလဲ” ဗညားမာ စိတဆိုးရအခက ပောရလညးအခကဖစကာ ပိုငနိုငစာ ခပတညတညဖင့ပောနေသော တီလေးအား ဆဲဖကခါ နုတခမးဖူးဖူးလေးကို စုပနမးလိုကပါတော့သည။

ဗညားမာ အားမလိုအားမရ ဖစနေလေသည။ တီလေးဆုမတက လိုးဖို့ လုံးဝသဘောမတူ ပလေကိုတော့ အပီပငပေးလေသည။ သို့သော မငသာမငပီး မကငရတာ မဟုတပဲ တဝကပဲကငရသလို မလိုးရခငးမာ သူ့အတက ကသိကအောကဖစစေသည။ တခိနခိနတော့ ရအောငလိုးမညဟု ဆုံးဖတထားလေသည။ “မိနးမတေကို နိုငခငရင သူတို့ထနနေတဲ့အခိနခိုငး အကုနရတယက အဲ့ဒါ ငါ့ကိုယတေ့က” ဟု ကိုကီးစိုးပောသော ကိုယတေ့ဒ နကို အသုံးခရန အားခဲထားလေသည။ အခုလညး ကောငးပိတရကဖစသဖင့ အငတာနကဆိုငခနသား၍ အငတာနကသုံးကာ ပနလာခဲ့လေသည။ အခိနကား နေ့လယ၂နာရီခန့ရိလေပီ။ ဗညားအိမပနရောကတော့ အိမရေ့မာ တီလေးကိုမတေ့ အိမတံခါးသေခာပိတကာ အိမထဲဝငလာခဲ့လေသည။

တီလေးအခနးတံခါးဖင့ကည့လိုကသောအခါ တီလေးက အထကအောက တဆကထဲ ဂါဝနလေးဝတကာ ပိုးလိုးပကလကနင့ နစခိုကစာ အိပပောနေလေသည။ အောကက ဘာမခံဝတထားပုံမရ နို့သီးခေါငးလေးမားက ထငးနေအောင အရာပေါနေလေသည။ ဗညားလညး အခိနဆဲမနေတော့ဘဲ အကx{103E}နင့ ပုဆိုးခတလိုကလေသည။ မိမေးတိုငးဖမေးတိုငး အဝတဗလာကငးသားပီဆိုမ ခုတငပေါတကကာ တီလေးရဲ့ ဂါဝနကိုအသာလနတငလိုကလေသည။ ပေါငနစခောငးအသာဟ၍ ပေါငကား မကနာအပကာ တီလေးစောကပတကို ယကလေတော့သည။ ခနကာသောအခါ တီလေးမာ ငီးသံလေးမားပေးရငး နိုးလာလေသည။ “အ အ အ ဟငးး ဟငးး အငးး ဟငးးး” ဆုမတမာ အိပနေတုနး အိပမကမကလေသည။ သူ့အား လူတယောကက လမးဘေးတင ထမိနဆဲခတခါ သူ့စောကပတကို ကိုငပေးနေသညဟု မငမကလေသည။ လူအမားသားလာကသော လမးဘေးတင စောကပတ အနိုကခံရသဖင့ သူက ရကနေသောလညး လမးသားလမးလာမားက သတိပုမိပုံမရပဲ သားလာနေကလေသည။

ထိုလူက သူ့စောကပတထဲသို့ လကညိုးနင့လကခလယ နစခောငးပူး၍ သငးလိုကထုတလိုကဖင့ ညောင့ပေးရာ ကောငးသထကကောငးလာပီး စောကပတထဲမ စောကရေမားလညး စိမ့ထကလာကာ သူလဲတငမခံနိုငတော့ပဲ အသံထကငီးလိုကစဉမာပင အိပပောရာမ နိုးလာခဲ့လေသည။ တကယလညး ဗညားက စောကပတကို အပီအပငယကကာ စောကခေါငးထဲသို့ လကညိုးနင့လကခလယ နစခောငးပူး၍ သငးလိုကထုတလိုကဖင့ ညောင့ပေးနေလေသည။ ဆုမတမာ အိပမကနင့ လကရိဘဝ တဆကထဲဖစကာ ကောငးပီးရငး ကောငးနေလေသည။ ခနအကာ စောကခေါငးထဲမ ရုံ့ခညပခညဖစကာ ပီးခါနီးအခိနတင ဗညား၏ လကက စောကပတထဲမထကသားသလို စောကပတယကနေခငးမာလဲ ရပသားလေသည။ ဆုမတမာ ပနးဝငခါနီးမာ ပါးစပနားရောကနေသော ထမငးလုပ ပုတခခံရသလို အနံ့သာရပီး မစားလိုကရသလိုမိုး ခံစားမိကာ ဒေါသလဲထက မခင့မရဲလဲဖစကာ “သား ဘာလို့ရပလိုကတာလဲ တီလေးပီးတော့မယ့ဟာကို” “တီလေးကလညး ဖေးဖေးပေါ့ တီလေး ဂါဝနကိုခ

 

Zawgyi

 

ကကပိုဖည့္ေပးလိုကာ

“ပန္ေတာ့မာလားက” “သားေတာ့မယ္ ကိုx{1039}x{101C}ကီးစိုးရာ အိမာက တီေလးတေယာကဲဗ” “ဗညားရာ မင္းလဲ မိန္းမေတာင္ ရပါဦးမလားကာ” “အဲ့ဒါေတက ေနာကပါဗာ အေရးx{1039}x{101C}ကီးတာက ကေနာ့ဲx{1037} တဦးတည္းေသာေဆမိဳးဖစဲ့ ကေနာ့ေဒၚပါဗာ” “ေအးပါကာ သိပါတယ္ ငါကစတာပါကာ ေကးဇူူသိတတာ မမားပါဘူး ဗညားရာ” ေပာေပာဆိုဆိုx{1014}x{103D}င့္ ဗညားအိမိုx{1037} ပနာခဲ့ေလသည္။ ဗညားရဲx{1037} နာမညပည့စုံက ဗညားေမာင္ေမာင္။ စီးပားစီမံ ေနာကုံးx{1014}x{103D}စ္ တက္ေရာက္ေနေသာ ေကာင္းသားတေယာက္ ဖစည္။ သူကတဦးထဲေသာသားဖစာ သူေခာကန္းအေရာကင္ ကားမေတာဆမx{103C}ဖင့္ မိဘမား ကယနဲ့ေလရာ သူအေမ၏ ညီမအရင္း တီေလးဆုမတ္x{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}ေယာက္ား အနယင္းသူက ေစာင့္ေရာကဲ့ေလသည္။ အေဖကလည္း တေကာင္x{1039}x{101E}ကကစာ အေမဘကလည္း ေပးၾကည့ ညီမx{1014}x{103D}စ္ေယာကိသညစာ ဗညားဘဝမာ ေဆမိဳးဆို၍ တီေလးဆုမတ္ တေယာကဲသာ ရိေလသည္။

သိုx{1037}ေသာ္ အနယင္းသူကလည္း လနဲ့ေသာ ၆လခနx{1037} ေသးတိုေရာဂါဖင့္ ဦးေx{1014}x{103D}ာက္ေသးေၾကာပတယနဲ့ေလရာ မုဆိုးမတီေလးကို ပစားဖိုx{1037}ရာ ဗညားအတက္ စဥ္းစားမရေသာအရာဖစ္ေလသည္။ ဗညားမိဘမား ကယနဥခါက ကနိေသာ ပစx{1039}x{1005}ည္းမားကိုေရာ အိမိုပါေရာင္းခ၍ ဗညားနာမည္x{1014}x{103D}င့္ ဘဏာအပားေစကာ သူတိုx{1037}ေနထိုငာ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးသိုx{1037} အၿပီးေခၚယူခဲ့ေလသည္။ သူတိုx{1037}လငယားတင္ သားသမီးမထန္းကားသဖင့္ ဗညားကို သားအရင္းx{1014}x{103D}င့ခား အလိုလိုကစင္ေလသည္။ အနယင္းသူက ကားပဲစားဖစလို အေမာမငည္းရိေလသည္။ ဗညားမိဘမားဖစပို ေကာင္းစာ သငန္းစာယူကာ သူx{101B}ုတရက္ တိမ္းပါးခဲ့သညိေသာ္ ဆိုေသာေမးခန္းကို လက္ေတx{1037}ေဖဆိုေစေလသည္။ တီေလးနာမည္x{1014}x{103D}င့္ ဘဏေကာင့င့ာ ဘဏိုးေငဖင့္ ေအးေအးလူလူ ေနထိုင္x{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ အနယင္းသူ ဆုံးပါးသားခဲ့ေသာည္း သူတိုx{1037}တူဝရီးအတက္ အေခမပက္ ေအးေအးလူလူ လူတန္းေစ့ေနထိုင္ စားေသာက္x{1014}x{103D}ိုင္ေလသည္။

တီေလးဆုမတာ အသက္ ၄ အx{101B}ယိကာ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယခိဳးအစားမာ ရင္ ၃၆ ၊ ခါး ၂၈ ၊ တင္ ၃၈ တိုx{1037}ဖင့္ မပကီးပဲ ရိေနေသးသည္။ တီေလး အလုပာ အိမx{103C}ကိစx{1039}x{1005}သာရိၿပီး အားလပိနင္ ကန္းမာေရးလိုကားသဖင့ည္း အx{101B}ယင္ x{1014}x{103D}ုပိဳေနေလသည္။ ဗညားမာ တီေလးေခာေမာလပမx{103C}ကို သတိထားမိေသာည္း လိငိစx{1039}x{1005}ကိုေခါင္းထဲသိပထဲ့သဖင့္ ေမ့ေမ့ေပာက္ေပာကာရိေလသည္။ သူဝါသနာပါရာ ေဘာလုံးကနင္း စာဖတင္းတိုx{1037}၌သာ အခိနုန္ေလ့ရိေလသည္။ ရံဖနံခါ ေဘာါေတx{1014}x{103D}င့္ လကကညိုင္ ထိုငာကလဲ၍ ဘယ သိပားေလ့သားထမရိေပ။ အနယုံးၿပီးေနာက္ ပိုၿပီး အပငထကဲေနခဲ့ေလသည္။ ဆိုငယ္ အိမဲသင္းၿပီးတံခါးပနိတ္ေတာ့ တီေလးက “သားပနာၿပီလား” “ဟုတီေလး လကကညိုငနသားတာပါ” “ထမင္းစားေတာ့ေလ တီေလး ပင္ၿပီးအုပ္ေဆာင္းအုပားတယ္” “ဟုတဲ့ပါ တီေလး” “မနကန္ သားေကာင္းပိတယ္ တီေလးကို ေဈးခိဳလိုကိုx{1037}ေပး” “ဟုတ္ သားလိုကိုx{1037}ေပးပါ့မယီေလး” တီေလးက ေပာၿပီး သူx{1037}အိပန္းထဲသိုx{1037}ဝငားေလသည္။

ဗညားတိုx{1037}အိမည္ ၆၅လမ္း သပx{1039}x{1018}ံလမ္းေတာငကငိၿပီး ေပ ၄ × ေပ ၆ အိမိုင္းထဲတင္ တထပိုက္ေလး တလုံး ေဆာကားေလသည္။ အိမဲ စဝငငင္း ဧည့န္းတခန္း၊ ဧည့န္းေနာကင္ အိပန္း၂ခန္း မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိေလသည္။ ေနာကကင္ ထမင္းစားခန္းနဲx{1037}မီးဖိုခန္း ၊ ေရခိဳးခန္း၊ အိမာx{1014}x{103D}င့္ ပစx{1039}x{1005}ည္းအေဟာင္းမားထားေသာ စတိုခန္းတိုx{1037}ရိေလသည္။ ထမင္းစားခန္းသိုx{1037} သားကာ ထမင္းစားလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ေကာင္းစာ ခနလုပာ အိပာဝငဲ့ေလသည္။”ေပး တီေလး သားကိုေပး သားကိုငဲ့လိုကယ္” “ရမာလားကယ္ တီေလးဖာသာပဲ ကိုငဲ့ပါ့မယ္ “ရပါတယ္ သားပဲကိုငဲ့ပါ့မယ္ တီေလးသားကိုပဲေပး” “သား ေဆးx{101B}ုံx{1039}x{101C}ကီးေရx{1037}ကို ဝင္ေပးဦး တီေလးေဆးဝယရာရိလိုx{1037}” “ဟုတီေလး” ေပာေပာဆိုဆိုx{1014}x{103D}င့္ ဗညားက ဆိုငယ္ေမာင္းထကိုက္ေလသည္။ ေဈးခိဳတင္ ေဈးဝယ္ၿပီး တူရီး၂ေယာက္ ပနာၾကခင္းဖစ္ေလသည္။

၂၆လမ္း၊ လမ္း၈ မီးပိဳင့င္ မီးနီ၍ ရပ္ေနစဥ္ မိုးက ဆိုင္းမဆင့္ ဘုံမဆင့္ x{101B}ုတရက္ သည္းထနာ x{101B}ာခေလေတာ့သည္။ တီေလးေရာသူပါ x{101B}ဲx{101B}ဲစိုသားေသာည္း ေတာါေသးသည္။ ေရစိုခံသည့္ ပစx{1039}x{1005}ည္းမားသာဖစ္ေနတာက မိုးx{101B}ာလည္း အဆင္ေပခဲ့ေလသည္။ ေဆးx{101B}ုံx{1039}x{101C}ကီးေရx{1037} ေဆးဆိုငဆိုငင္ ရပာ ေဆးဝယ္ၿပီး အိမနဲ့ေလသည္။ အိမန္ေရာက္ေတာ့ အခန္းကိုယီသားၿပီး အဝတ္ အစားလဲၾကသည္။ ဗညားမာ ေရသုတနတက္ မက္x{1014}x{103D}ာသုတုဝါကို ရာမရဖစာ ပx{103F} နာတက္ေနေလသည္။ ဘယိုမ ရာမေတx{1037}သည့ဆုံး တီေလးဆီက သားယူၿပီးသုတယု ဆုံးဖတာ တီေလး အခန္းထဲသိုx{1037} တံခါးေခါကပဲ ဝငိုက္ေလသည္။ တီေလး အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ ဗညားမာ ပါးစပေဟာင္းသားဖစာ ရငုန္x{1014}x{103D}x{103C}န္းလဲမနာေလသည္။ မနငုံေရx{1037}တင္ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယေပၚပိုင္း ဗလာထားကာ ေအာကိုင္းကို တပတ္x{1014}x{103D}မ္း ထမိနထညတားၿပီး ဆံပငို ေလမx{103C}တကင့္ အေခာကံေနေသာ တီေလးမာ သူ၏ဘဝတင္ မငူးသမေသာ မိန္းမမားထဲတင္ အလဆုံးမိန္းမဖစ္ေလသည္။ တီေလးရငား၂ဖကာ တင္းတင္းရင္းရင္းဖင့္ စူကာခၽနက္ေနေလသည္။

x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းအစုံမာ ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာငမ္းလက္ စိုေတာက္ေနေလသည္။ တီေလးက သူx{1037}ကို ေကာေပးၿပီး ရပ္ေနေသာေၾကာင့္ မနဲမ တဆင့္ မင္ေနရေလသည္။ တီေလးက သတိထားမိသားခိနာေတာ့ “သား ဘာလာလုပာလဲ” ဟုဆိုကာ တဘကထညင့္ သူမရဲx{1037}ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယေပၚပိုင္းကို အလငမနတိုက္ၿပီး ေမးလိုက္ေလသည္။ “ဟို … ဟို … သားအခန္းထဲမာ တဘကာမေတx{1037}လိုx{1037} တီေလးဆီက လာယူတာ” “ေၾသာ္ ေအး ေအးသားဘီx{101B}ိုအေပၚထပာ တီေလး ထည့ားတယ္ သားေသခာမရာမိတာ ေနမယ္” “ဟုတ္ တီေလး သားပနာၾကည့ိုကါ့မယ္” ဟုေပာၿပီး တီေလးဆီမ သူx{1037}အခန္းထဲသိုx{1037} ပနာခဲ့ေလသည္။ အခန္းထဲသိုx{1037}ေရာက္ေသာ္ သူx{1037}ေပါင္ၾကားထဲကလီးမာ မိုးေမာ္ေအာင္ ေထာငတ္ေနၿပီး အေရၾကညားပါ စိမ့က္ေနေလသည္။ သူx{1037}စိတဲတင္ တီေလး ဆုမတ္၏ ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာငိုေတာက္ေနေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းထူထူေလးx{1014}x{103D}င့္ ေကာ့ခၽန္ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အစုံကိုသာ မင္ေယာင္ေနမိေလသည္။

မသင့္ေတာ္ မလုပ္ေကာင္းေသာ အရာဖစညု ကိုယ့ိုကိုယ္ ပစငိေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ထိုေနx{1037}ကစၿပီး သူx{1037}စိတ္ေတက တီေလးအၾကာင္းသာ စဥ္းစားေနမိကာ ရည္းစားပူမိသလို မx{103C}ိင္ေတေနမိေလသည္။ ေဒၚဆုမတ္ အသက္ေလးဆယ္ ေကာ္x{101B}ုံေလးရိေသးေသာ မုဆိုးမx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးဖစ္ေလသည္။ ေဆမိဳးဆိုလိုx{1037} တူတေယာကာရိကာ မီခိုရာမဲ့ေနေသာသူဖစ္ေလသည္။ ေယာက္ားေသဆုံး ခါစကေတာ့ ပူေဆးဝမ္းနည္းမx{103C}ေၾကာင့္ မသိသာေပမဲ့ တေဖးေဖး အသားကလာခိနာေတာ့ သိသာလာတာက ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ေတာင္းဆိုမx{103C}ပငစ္ေလသည္။ စားဝတ္ေနေရး ပူပငx{103C}မရိ ကန္းမာေရးေကာင္းမန္ၿပီး အခိနန္ စားအိပ္ေနရေသာ ဆုမတဖိုx{1037} အရင “အိပားခံ” ဟူေသာ ဖစဥုံးမိဳးမာ သူx{1037}အခိန္x{1014}x{103D}င့ူ ဖစာခဲ့ေသာည္း ခငန္းဖစူ မရိေလေတာ့ အအိပ္ အစားရိပါေသာည္း ခံခင္းဟူေသာ ကာမမx{103C} ကိစx{1039}x{1005}တင္ ပတတ္ေနခဲ့သညာ အခိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ေလၿပီ ဖစ္ေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ကာမမx{103C} ကိစx{1039}x{1005}ကို ေမ့ထားခဲ့သညာ ၾကာခဲ့ေခပီဖစ္ေလသည္။

ေမ့ေနေသာအရာကို သတိလာေပးသူကရိေလၿပီ။ ဗညား အခန္းထဲဝငာေတာ့ သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037} ၂ ဖကလုံးကို မငားေလသည္။ ဘယခိနထဲက ၾကည့္ေနမန္းမသိ။ အၾကည့္ေတက စူးစူးရဲရဲ မကက္ေမာေမာရိေလသည္။ တည္ၿငိမ္ေနေသာ ကန္ေရထဲသိုx{1037} ခဲတလုံးကသည့္x{1014}x{103D}ယ္ သညဖစပကား သူမ၏ ေသးသားတည္ၿငိမx{103C}ကို လx{103C}ပားေစေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ လူေလာကအမငင့္ လကခံx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ အရကပ္ေနပည္ေတာၾကားလိုx{1037}မေတာ္ေသာ အရာဖစ္ေန၍ ေမ့ေမ့ေပာက္ေပာကာေနမိေလသည္။ သူမကားေမ့ေမ့ေပာက္ေပာက္ေနခဲ့ေသာည္း မေမ့x{1014}x{103D}ိုငာက ေx{101B}x{103E}ကိုယ္ေတာညား ေနမင့္ေလ အx{101B}ူးရင့္ေလဆိုသလိုဖစ္ေနသည္။ လနဲ့ေသာညက တိုကိုကိုငိုင္ ဆုမတာ အာေခါင္ေတေခာကာ ေရငတာသဖင့္ လနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးလာေလသည္။ အာေခာကာမ လာပငဲေတာ့မလိုဖစ္ေနသည္။

စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မ ရပကဲမ ေဒါကာေမာင္ေမာငုတ္ မဂx{1039}x{1004}လာေဆာင ဒံေပါကား စားလာမိေသာေၾကာင့္ ဖစ္ေလသည္။ ေဒါကာေမာင္ေမာငုတိုx{1037}ကား လူခမ္းသာမားဖစ္x{101B}ုံမက အေပးအကမ္းရက္ေရာကာ စိတင္းေစတနာေကာင္းေသာသူမားဖစ္ေလရာ အပနိဳင့ဲပါေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဒံေပါကိုရင္ x{1039}x{101C}ကိဳကတ္ေသာ သူမကလဲ ညစာအဖစါထပားလိုက္ေလသည္။ ဒါေၾကာင့ဲ ေရတအားငတာ လနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးလာခင္းဖစ္ေလသည္။ အိပာထဲေရပုလင္းယူမထားမိသညို ကိုယ့ို ကိုယပစငင္း ေရပုလင္းယူရနခန္းထဲမ ထကာခဲ့ေလသည္။ ေရပုလင္းယူၿပီးပနလာတင္ ဗညားရဲx{1037} အခန္းဆီမ “အား ေကာင္းတယ္ တီေလးေကာင္းတယ္ တီေလးကို ေဆာင့တာေကာင္းတယ္” ဟူေသာ အသံကို ၾကားလိုကေလသည္။ ဆုမတာ x{101B}ုတရကနx{1037}ားမိေလသည္။

သိုx{1037}ေသာ္ ေမာငညား ဘာမား မဟုတာလုပ္ေနပါသနည္း ဟုသိရိရန္ အတက္ ဗညား အခန္းတံခါးကို အသာဟကာ ၾကည့ိုက္ေလသည္။ ဗညားမာ ပကကနက္ x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳကာ အိပ္ေပာ္ေနေလသည္။ အိပ္ေနရင္းကပင္ အား တီေလးကို လိုးခင္ေနတာၾကာပါပီ လိုးရတာ ေကာင္းလိုကာ” ဟု ပီပီသသ x{1039}x{101C}ကီးေယာငိုကိနာေတာ့ ဆုမတေယာက္ ရငုန္x{1014}x{103D}x{103C}နနာကာ ကတုနယငစီး လဲကမတတူးမား ေပာ့ေခသားသဖင့္ တံခါးကိုကိုငာ ထိန္းထားရေလသည္။ “ဒီေကာင္ေလးအဲ့ေလာကိ ငါ့ကိုစဲလန္းေနပါလား” ဟူေသာ အသိက သူရငို တလပပ္x{1014}x{103D}င့္ ရငုန္ေစပါသည္။ လတကါေဆာကညာမရဖစ္ေနမx{103C}ကို ပနည့တ္x{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ ခနေလးအသာရပ္ေနလိုက္ေလသည္။ မိမိကိုယို ထိန္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့မ ဗညားခုတငိရာသိုx{1037} အသာေလာကာခဲ့ေလသည္။ ဗညားမာ ပလကနကိပ္ေပာ္ေနကာ ခါး၌ဝတားေသာပုဆိုးမာ ေပလကိေလသည္။ ပုဆိုးမာ လုံလုံၿခဳံၿခဳံ ဖုံထားလကငိေနေသာည္း ပုဆိုးအထကားဆီမ ဖုေဖာင္းလကိေနေလသည္။ လီးေတာင္ေနသဖင့္ ဖုေဖာင္းေနၾကာင္း သတိပဳမိေလသည္။

ဗညားလီး ဘယ္ေလာကိသညို သိလိုသဖင့္ ပုဆိုးကို အသာလန္ၾကည့ိုက္ေလသည္။ ဗညားလီးx{1039}x{101C}ကီးမာ လီးအေရပားက ဒစိုလုံေအာငဖုံးx{1014}x{103D}ိုငဲ ထိပပင့ာေနေလသည္။ အရည ၆လကခဲေလာကိကာ လုံးပတ ကပုံးေလာကိေလသည္။ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ အစမ္းကုန္ေတာငတ္ေနၿပီး လီးေပၚမ အေၾကာမားက ဖုထေနကာ အေရမားလဲ တစိမ့ိမ့က္ေနေလသည္။ ထိုအခိနာပင္ “အနီေလး x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတ အနီေလး x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတ” ဟု ဗညားရဲx{1037} ေယာင္ေအာံx{1014}x{103D}ငတူ လီးx{1039}x{101C}ကီးကားတဆတတုနာ သုတ္ေရဖဴ ဖဴ မားပန္းထကာေလသည္။ ဆုမတာ လနx{1037}ားေသာဲ သုတ္ေရမား တရိနိုးပန္းထက္ၿပီး လကနုတ္ေရမား စိမ့ကာပုံမာ ၾကည့္ေကာင္းလေသာေၾကာင့္ ၾကည့္ေနရင္း သူမေစာကုတဲမ ဆစနဲx{1037} ဆစနဲx{1037}ဖစာ ေစာက္ေရမား စိမ့ကာေလသည္။ ဗညားမာ “အင္းအဲ” x{1014}x{103D}င့္ လူးလနx{1037}ာေလသည္။ မၾကာမီx{1014}x{103D}ိုးလာေတာ့မညို သိေသာေၾကာင့္ ဆုမတာ ဗညားအခန္းမ ထကာခဲ့ေလသည္။

မကုံးထဲမာေတာ့ ဗညား၏ သုတ္ေရစိမ့က္ေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုသာ မင္ေယာင္ေနမိေလသည္။ ဆုမတ္ ကိုယ့ခန္းထဲသိုx{1037} ပန္ေရာက္ေသာအခါ ညဝတားေသာ ဗဂားမားကို အသာလနာ အခစတ္၍ ငိုေနရာေသာ ညီမေလးကို အသာပတာ x{1014}x{103D}စိမ့္ေပးရင္း ေခာ့ေလငိုေလဖစာ ညီမေလးမာ အဆုံးစနုံး ငိုခငင့္ ရx{103C}ိကိုပီးေနာက္ အိပာထကယ္ အပာေရာငက္ေရမားအိုငန္းေနေသာ ေနရာကို ေစာငင့ုံးကာ အိပိုက္ေလေတာ့သည္။တခုေသာ တနဂx{1039}x{1004}ေx{1014}x{103D}ေနx{1037}တငစ္ေလသည္။ ဗညားသည္ တီေလးဆုမတ္ အခန္းထဲ တံခါးဖင့င္၍ တီေလး၏ ဝတီးသား ပငီေလးမားကို ရာေဖေလသည္။ ဟိုးတေလာဆီက သူအိပကဲတင္ တီေလးအား ခါးမကိုင္ေဆာင့ာ အားရပါးရလိုးေနရသညု အိပကက္ေလသည္။ အိပကဲတင္ တီေလးေစာကုတဲသိုx{1037} လေရမားထဲ့ကာ ၿပီးဆုံးသညထိ မက္ေလသည္။ တကယဲ အပငာ လေရမားထက္ေနေလသည္။

သူသည္ ေပပေနေသာ လေရမားကို အိမာသိုx{1037}သားေဆးၿပီး အပနင္ တီေလးအခန္းဆီမ ညီးညဴ သံသဲ့သဲ့ေလး ၾကားလိုကေလသည္။ ဗညားမာ လကေလာ အိပကဲတငည္း လိုးရသညု မငကားသညစာ စိတဲတင္ တီေလးကို မငိုစိတဲ ပင္းပေနေသာေၾကာင့္ အခန္းတံခါးအသာဟကာ ေခာင္းၾကည့ိုက္ေလသည္။ မငေသာ မငင္းမာ ဗညားအဖိုx{1037} ၾကည့ဝရx{103C}မဝေသာမငင္းပါေပ။ တီေလးဆုမတေယာက္ အဝတပါ ကိုယုံးလုံးဖင့္ ေပါင္ၾကားထဲ လက္x{1014}x{103D}x{103C}ိက္၍ ေစာကိကို ပတာ အသာေဖရင္း ဖီးတက္ေနေလသည္။ တီေလးရဲx{1037} မိေမးတိုင္း ဖေမးတိုင္း တုံးလုံးအေနအထားကိုေတx{1037}ရေတာ့ စိတ္ေတ တအားလx{103C}ပားကာ လီေတာငာေလသည္။ တီေလးသည္ ဖဴ ေဖးေတာင့င္း စိုေပေခာလတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ဖစည့တိုင္း အခိဳးအဆက သူx{1037}ေနရာနဲx{1037}သူ အခိဳးကကာေပပစ္ေလသည္။ ခါးေသးေသး ဗိုကားရပပ္ ေပါငနယယ္ေတက ဖဴ စပင္းဖနx{1037}္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားဂဆုံက ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာလည္း အေမx{103E}းလုံးဝမရိ ရိတားပုံရေလသည္။

တီေလးကား “တဟင္းဟင္း” ၿငီးလက္ ပတ္ေကာင္းေနေလသည္။ ဗညားမာ စိတထိန္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ လီးကို ပုဆိုးေပၚမ ကိုငာ တီေလး၏ အလအပx{1014}x{103D}င့္ စိတကာဖီးေနေသာ မငင္းကိုၾကည့င္း ဂင္းထုပါေလေတာ့သည္။ သိပ္ၾကာၾကာမထုလိုကပါ တီေလး၏ အလအပမားၾကားယစူးစာနစ္ေမာရင္ သူေနာကပခီ လေရထကာ ၿပီးခဲ့ရပါသည္။ အခိနိုကာပင္ တီေလးေစာကတကဲေၾကာင္းမ ေစာက္ေရဖဴ ဖဴ မားစိမ့ကာခိနင္ တီေလးကိုယ္ေလးမာ တနx{1037}နဲx{1037}တနx{1037}နဲx{1037}ဖစာပုံကို ၾကည့င္း တီေလးလဲၿပီးသားၿပီကို သူသိလိုကသဖင့္ အခန္းတံခါးေစ့ကာ ထကာခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေနာက္ေနx{1037}မနကဲ တီေလးက မနကန္ ပင္ဦးလငင္ စိုင္းစိုင္းခမ္းလx{103C}ိင္ ရx{103C}ိးပဲရိသဖင့္ သားၾကည့ိုေၾကာင္းေပာသဖင့္ သူလဲ သေဘာတူလိုက္ေလသည္။ ေနာကေနx{1037}ေရာက္ေသာ္…။ ဗညား ဧည့န္းထဲတင္ ထိုင္ေစာင့္ေနေလသည္။

ပင္ဦးလငကန္ အဆငင့စ္ေနေလၿပီ။ တီေလးဆုမတ္ အဝတစားလဲၿပီးပါက သားx{101B}ုံပငစ္ေလသည္။ ခနအၾကာ တီေလးထကာေတာ့ ဗညားမာ ပါးစပေဟာင္းသားဖစာ ေငးၾကည့ိေလသည္။ ဂင္းေဘာင္းဘီဝတာ အေပၚမ လယာအကx{103E}ရညပတားၿပီး ဆံပင္ေတကို စုစည္းထားေသာတီေလးမာ ေကာင္းဘိဳငေလးတေယာက္x{1014}x{103D}င့္ တူေလသည္။ ေဒါကါေသာ သားေရေခနင္းစီးထား၍လည္း ပို၍ ဆကီဖစ္ေနေလသည္။ အထူးသဖင့္ တီေလးဝတားေသာ လယာအကx{103E}မာ ရားေရာငေပာငစာ ကုတင္ေဆးအုပားေသာေၾကာင့္ လက္ေနေလသည္။ ဗညားမာ ထိုကဲ့သိုx{1037}အကx{103E}ဝတားေသာ မိန္းမမိဳးဆိုပိုဖီလာသညစ္ေခရာ တီေလးဆုမတား ရမၼကိုးမားေဝေနေသာ အၾကည့္x{101B}ိုင္းေတနဲx{1037} ပစားေနမိေလသည္။ အခုေနမား ဂင္းေဘာင္းဘီခၽတာ ဘာဂာဆဲလိုကပါက အီစိမ့္ေနမာဟုလည္း ေတးမိေလသည္။ “ဟဲ့ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ သားမယ္ေလ လူကိုမမငူးတာကေနတာပဲ” “ဟုတ္ ဟုတ္ တီေလး တီေလးက ခါတိုင္းထကေနလိုx{1037}ပါ” “ေအာ ခါတိုင္းေတာ့မလဘူးေပါ့ ဟလား” “ခါတိုင္းလဲလပါတယ္ ခုဟာက ပပဝတီေတာင္ တီေလးေလာကလဘူး”

“သား လာ အx{101B}ိုးမရိတိုင္း ကဲ လာ သားၾကစိုx{1037}” ဆိုငယ္ေပၚတက္၍ ေမာင္းထကဲ့ေလသည္။ ပင္ဦးလင္-မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးလမ္းေပၚ ေရာက္ေသာအခါ တီေလးက ” သား ဆိုငယ္ ခနရပ္ဦး” ဟုဆိုသဖင့္ ဆိုငယပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ တီေလးက တေစာင္းထိုင္ေနရာမ ခထိုငာ သူx{1037}ခါးကို ဖကိုက္ေလသည္။ ထိုx{1037}အပင္ မကနါ တပိုကဖင့္ ေလးဆယ္ေကာီေလးမာ ဆယ္x{1014}x{103D}စ္ေလာက္ ပနယားေလသည္။ သူကပုဆိုးx{1014}x{103D}င့္ ရပကညတားကာ တီေလးကာ ေဟာ့ေရာ့ဒီဇိုင္းx{1014}x{103D}င့္ ေပာင္းပန္ေတာ့ဖစ္ေနၿပီ ဟုေတးကာ ဗညားတေယာက္ ၿပဳံးလိုကိေသးသည္။ ၿမိဳx{1037}ဝငီးခန္ေကာက္ေသာဂိတ္ေကာၿပီးတာနဲx{1037} ဗညားက ဆိုငယို စပိတင္ေမာင္ေလေတာ့သည္။ တီေလးကလည္း ဆိုငယ္ေပၚက ပဳတမာ စိုးလိုx{1037} သူx{1037}ခါးကို တင္းတင္းဖကာသည္။ တီေလးရဲx{1037} မx{1039}x{101C}ကီးမေသး ခၽန္ေကာ့ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}တစုံက သူx{1037}ေကာပင္ ကိုလာဖိမိေနသည္။

တီေလး၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္း ေကာ့ခၽနၽန္ေလးေတက သူx{1037}ေကာပငို ထိုးေနသလို ခံစားေနမိေလသည္။ ဗညားမာ ပူပူေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}း တီေလး၏ ဖီးတက္ေနပုံကိုမငားသညစ္ေခရာ တီေလး၏ အဝတပါေသာ ကိုယုံးလုံးပုံကို မင္ေယာငိရင္း ပုဆိုးထဲမ ဖားဖက္ေတာ ေဒါသထကာ မာန္ေထာငာေလသည္။ ဆုမတာ ဗညားက မနန္ေမာင္းေတာ့ ခါးကို အားရပါးရစုံဖကားရေလသည္။ လမ္းေကာင္းေသာည္း ကုနငားx{1039}x{101C}ကီးမားေၾကာင့စ္ေပၚလာေသာ လမ္းအခိဳင့ားဖတင္ ဆိုငယ x{101B}ုတရကိမ့င္းကာ ေမာကိုက္ ကလိုက္ ဖစ္ေလသည္။ ထိုသိုx{1037}ေသာအခါဝယ္ သူမ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကို ဗညားေကာပင ဖိကာ ဆုပယ္ေနသလို ခံစားရၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေတက ေထာငလာေလသည္။ဆုမတည္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းx{1014}x{103D}င့ါတက္၍ ခံစားမx{103C}ပင္းထန္ေသာ မိန္းမဖစာ ဗညားေကာပင္x{1014}x{103D}င့္ မိတကာေသာအခါ ကာမစိတား x{1014}x{103D}ိုးထလာကာ ေစာကတီမ ေစာက္ေရၾကညား စီးကလာေလသည္။ ထိုကဲ့သိုx{1037} ေစာက္ေရထက္x{1014}x{103D}ိုငညို x{1039}x{101C}ကိဳ မင္ေသာေၾကာင့္ ပငီတင္ ဂမ္းခံထား သဖင့ာ ေတာါေသးသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}မိုx{1037} ပင္ဦးလင္ေရာကာx{1014}x{103D}င့္ ေစာက္ေရx{101B}x{103E}ဲx{101B}x{103E}ဲစိုကာ အခက္ေတx{1037}ရမာ အမနငစ္ေလသည္။ ပင္ဦးလင္ေရာက္ေသာ္ ရမ္းေခါကဲ ဆိုငဆိုငင္ ဝငားၾကေလသည္။

ဗညားက အမန္ၿပီးေအာငားေလသည္။ စားၿပီးေနာက္ သူx{1037}ေရx{1037}တငိေနေသာ လခငိုင္းလေနသည့္ ခစစာေသာ တီေလးအား အားမနာတမ္း တစိမ့ိမ့္ ၾကည့ာ မကိစားပဲထိုင္ေနေလသည္။ တီေလးက သတိပဳမိပုံရေသာည္း မသိခင္ေယာငာငာ စားေသာက္ေနေလသည္။ စာေသာက္ၿပီး၍ ေငရင္းကာ ကန္ေတာ္x{1039}x{101C}ကီးသိုx{1037} ထကဲ့ေလသည္။ သူက တခားေနရာမားသိုx{1037} လညတ္ဦးမညားဟု ေမးေသာည္း ရx{103C}ိးပဲၾကည့နာစိတငားေသာ တီေလးက ကန္ေတာ္x{1039}x{101C}ကီးသိုx{1037}သာ သားရန္ေပာေလသည္။ ကန္ေတာ္x{1039}x{101C}ကီးသိုx{1037} ေရာက္ေသာအခါ ဗညားသည္ လကတယူကာ တီေလးလကို ဆဲ၍ ဝငဲ့ေလသည္။ ရx{103C}ိးပဲက စေနၿပီဖစ္ေလသည္။ ခုံမဲ့ရx{103C}ိးဖစာ မတပပ္ၾကည့ၿပီး နာမည္x{1039}x{101C}ကီးအဆိုေတာားပါ၍လည္း လူစညားကာ လူၾကပေပသည္။ “သားတီေလးကိုဖကားေနာ္ လူၾကပီးတိုးေနရတယ္” “ဟုတီေလး သားဖကားပါ့မယ္” ဗညားကား ရလာသည့ခင့ေရးကို မလတမ္းအသုံးခကာ တီေလးကို ရငငဲထဲ့ကာ အငတနိုx{1037}ခငေသာ တီေလး၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အစုံအား လက္x{1014}x{103D}စကင့ုပိုငားေလသည္။

တီေလးက သူx{1037}ရငငဲေရာက္ေနသလို သူ၏ ဝငကကက္ေလေလးက တီေလး၏ လညင္းဆီသိုx{1037}x{101B}ိုကတ္ေနေလသည္။ လက္x{1014}x{103D}စကာ ဆနx{1037}န္းလိုကါက တိုကန္းနစားထဲကလိုဖစ္ေပေတာ့မည္။ တီေလx{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို ကိုငားရသညိုေသာ အသိေၾကာင့္ စိတx{103C}ပားကာ ဖားဖက္ေတာ္x{1039}x{101C}ကီးက ေဒါသထကာေခရာ တီေလး၏ ဖင္ၾကားသိုx{1037} ကကိေထာကိေနေလသည္။ လူတိုးသညို အခင့္ေကာင္းယူ၍ ဗညားက တီေလးကိုယုံးေလးအားဆဲကပိုကာ သူ၏ဖားဖက္ေတာီးx{1039}x{101C}ကီးကား တီေလး၏ဖင္ၾကားသိုx{1037} အေမx{103B}ာင္းလိုကင္ေနေလေတာ့သည္။ ရx{103C}ိးပဲၾကည့င္း လကိုမသိမသာဖစx{103B}စ္ေပးသလို ခါးကိုမသိမသာ ေရx{1037}တိုးေနာကငုပ္ေပးေနရာ တီေလးဆုမတတက္ အကိုငံအေထာကံရရင္း ၾကည့ေသာ ရx{103C}ိးပဲတပဲဖစ္ေလေတာ့သည္။ ယခုလည္း ထိုအရာမားကို စားၿမဳံx{1037}ပနဥ္းစားရင္ စိတလာေသာေၾကာင့္ ဗညားသည္ တီေလးအပငားေနခိုက္ တီေလးပငီx{101B}ူရင္းထုရန္ တီေလးအခန္းထဲသိုx{1037}ဝငာေလသည္။

ကံမေကာင္းရာေသာ ဗညားသည္ တီေလးပငီရာေနတုန္းမာပဲ အိမ္ေရx{1037}မ တံခါးဖင့ံၾကားလိုကေလသည္။ တီေလး ပနာၿပီဖစာ ဗညားလည္း စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ကုတင္ေခရင္းမာ တီေလး ခၽတားေသာ ပငီေလးကို ေတx{1037}တာနဲx{1037} ေကာကူကာ သူx{1037}အကx{103E}ရငတဲကို ထဲ့ၿပီး ထကာခဲ့ေလသည္။ သူx{1037}အခန္းထဲသိုx{1037} ေရာက္ေသာအခါ တီေလးဝငာေသာေခသံကို ၾကားလိုကေလသည္။ တီေလးပငီေလးကို ဖနx{1037}ာ ဂၾကားေနရာေလးကို ရx{103D} လိုက္ေလသည္။ စူးခနဲx{1037} ဝငာေသာ တီေလးရဲx{1037} ေပါင္ၾကားဂဆုံက အနံx{1037}ကိုရေတာ့ ကာမေသးဆိုးေတ တအား ထလာကာ ေဖာင္းခနဲx{1037} ေထာငလာေသာ ဖားဖက္ေတာို စုတိုငာ ေရx{1037}တိုးေနာကုတစားရင္း တီေလး၏ ကိုယုံးလုံးနဲx{1037} ဖီးတက္ေနပုံအား မကိထဲတင္ ေဖာ္ၾကည့္ေနမိေလေတာ့သည္။ ဗညားတေယာက္ ညစာစားၿပီး မအိပင္ ကုတင္ေပၚမာ ပကကိပင္း ဝထx{1039}x{1013}ဳ ဖတ္ေနတုန္း တီေလး အခန္းထဲသိုx{1037} ဝငာေလသည္။ ဗညားက x{101B}ုတရကိုx{1037} အံ့အားသင့ာ ၾကည့္ေနစဥာပင္ “သားနဲx{1037} တီေလး ေပာစရာ ရိလိုx{1037}” တီေလးက ကုတင္ေဘးမာရပာ သူx{1037}ကို ၿပဳံးၾကည့င္း ေပာေလသည္။ ခါးစည္းx{1039}x{101C}ကိဳးနဲx{1037} ညဝတကx{103E}ပါးပါး ဝတာ ေလသံတိုးတိုးေလးနဲx{1037} ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာင္ စိုေတာက္ေနေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကို လx{103C}ပ္x{101B}ုံသာေပာေနေသာ တီေလးသည္ အရမ္းခစရာေကာင္းေနပါသည္။

“ဟုတ္ တီေလး” “သားက တီေလးကို အရငိုမဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္” “ဗာ တီေလးမဟုတပါဘူး” “သား တီေလးကို မညာပါနဲx{1037}ကယ္ တီေလး သိတယ္ သားရဲx{1037}မကုံးေတ အပဳအမူေတက အရငဲx{1037} မတူေတာ့ဘူးေလ ဟင္း…ဟင္း…” ဗညား အလနx{1037}ၾကား တီေလးရဲx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို ေမာ့ၾကည့ိုက္ေတာ့ တီေလးက ကုတင္ေစာင္းမာ တငုလx{103E}ဲ ဝငိုငင္း သူx{1037}ကို ၿပဳံးၾကည့္ေနေလသည္။ “ဟုတ္ ဟုတ္ ပါတယ္ တီေလး သားကို စိတိုးလားဟင္” “စိတိုးရင္ မင္းေလးကို တီေလးက ခုလိုလာေပာမေနဘူး သားကို တီေလး တခု ေတာင္းပနငယ္ တီေလး ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကို လိုက္ေလာေပးေနာ္” “တီေလး စိတိုင္းကဖစ္ေစရပါမယ္ သားမားတာရိလဲ ခင့x{103E}တ္ေပးပါ” “မားတာကေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေလး အခန္းထဲ ပိုငိုးပိုငင္းလာၿပီး တီေလး ပငီေတရx{103D} ပီးေတာ့ မင္းယူသားတဲ့ ပငီတထညန္ေပးပါ” တီေလးက ၿပဳံးစိၿပဳံးစိနဲx{1037} ၾကည့င္း ေပာေနပုံအရ စိတိုးေနပုံမရေၾကာင္း ဗညားရိပိေလသည္။ ေခါင္းအုံးေအာက တီေလးရဲx{1037} ပငီေလးကို ရကကဲx{1037} ပနုတ္ေပးလိုက္ေလသည္။

တီေလးက “ေနာငို တီေလးမသိပဲ အဲ့လို မယူပါနဲx{1037} တီေလးမx{1039}x{101C}ကိဳကူး အခုတီေလး မx{1039}x{101C}ကိဳကာလုပားေတာ့ သားမာ အပစိေနတယ္ တီေလးေပးတဲ့အပစို ခံမာလား” ဗညားနဖူးကို လကီးဆုတ္ေလးနဲx{1037} မနာေအာငုရင္းေမးလိုက္ေလသည္။ ဗညားမာ ပုတငိဳ အရx{103C}ံးေပးရေလာက္ေအာက္ ေခါင္းၿငိမ့င္း ေဖလိုက္ေလသည္။ “ဟုတ္ တီေလး သားခံပါ့မယ္” “လာ တီေလး အခန္းကို လိုကဲ့” တီေလးရဲx{1037}ေခၚသံက တိုးတိုးေလးဆိုေသာည္း သူအတက္ေတာ့ ရငဒိတိတုနာ ၾကကီးေမx{103E}းညင္းေတပါထသားေလသည္။ “ဟုတ္ တီေလး” တီေလးက ေရx{1037}မသားေလရာ သူက ေနာကေန လိုက္ေလသည္။ တီေလးရဲx{1037}တငါးလလေလးေတ တလုံးခင္း တုနါေနတာကို ၾကည့င္း စိတလာေလသည္။ အခန္းထဲကို ေရာကဲ့အခိနာ တီေလးက အခန္းတံခါးကို ဂကလိုကည္။ “သား ကုတင္ေဘးကို လာ” ဗညား ခုတင္ေဘးကိုေရာက္ေတာ့ တီေလးက ပငီကို ခၽတာ ကမ္းေပးလိုကင္း “ေရာ့ ဒါဝတီးသား ပငီ ေနx{1037}လညထဲက မခၽတေသးတာ ရx{103D} စမ္း” ဟုေပာေလသည္။

ဗညားက တီေလးမက္x{1014}x{103D}ာကို မကုံးခင္းဆုံေအာင္ စိုက္ၾကည့င္း ခစရာေကာင္းေသာ တီေလးပငီကို မတတ္x{1014}x{103D}ိုးx{1014}x{103D}ိုးရx{103D} လိုက္ေလသည္။ ထိုအခိနင္ ေအာက ဖားဖက္ေတာလည္း ေထာငလာေလသည္။ သူx{1037}ေပါင္ၾကားကို တီေလးလကဖက္ေရာကာကာ တင္းေထာင္ေနေသာ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုစမ္းကာ “ဟင္ လီးကလည္း ေတာငာမနာ ပငီေပၚက ေစာကတနံx{1037}ကို မင္းx{1039}x{101C}ကိဳကယ္ ဟုတယလား” “ဟုတ္ တီေလး သားအရမ္းx{1039}x{101C}ကိဳကါတယ္” “ဘယူx{1037} ေစာကတနံx{1037}x{1039}x{101C}ကိဳကာလဲ ေပာစမ္း” ဟု ေပာလည္းေပာ တီေလး လီးကိုငားေသာ လက လီကို စုတိုငင္း လကဖင့္ လီးထိပ္ေခါင္းကို ေဝ့ဝိုကာ ပတ္ေပးေနေလသည္။ ဗညားမာ ၾကကီးတဖန္းဖန္းထကာ တကိုယုံး နတူးသလိုတုန္ေနရင္း “တီ တီ တီေလး ေစာကတ္” ဟုေဖလိုက္ေလသည္။ “စပူရပဲ့ ေစာကတx{103D} ေကာငိုးေလး အဝတ္ေတအကုနၽတ္ ပကကိပ္ မကိမိတားစမ္း” ဗညား တုံးလုံးခၽတာ ခုတင္ေဘးက ေကာ္ေဇာခင္းထားေသာ ၾကမ္းပင္ေပၚတင္ မကိမိတ္ေနလိုက္ေလသည္။ မကိနည္းနည္းေလး ဖင့ာခိုးၾကည့္ေတာ့ တီေလးက အဝတ္ေတခၽတ္ေနေလသည္။

တီေလး၏ ကိုယုံးလုံးအလအပမားကို ၾကည့္ေနစဥာ တီေလးက သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေပၚ ခထိုငိုက္ေလရာ တီေလး၏ ေစာကတလေလးက သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာနဲx{1037} လက္x{1014}x{103D}စုံးေလာက္ အကာမာ ေရာက္ေနေလသည္။ “စပူရပငဲ့လူဆိုးေလး အခု ေစာကတစစ္ ရx{103D} စမ္း” ဗညားလည္း နီညိဳညိဳအကဲေၾကာင္းေလးကို ရx{103D} လိုက္ေလသည္ ။ ရx{103D} ေနx{101B}ုံဖင့္ အားမရပဲ ေခါင္းေထာငာ လာနဲx{1037}ယကိုက္ေလသည္။ ေစာက္ေမx{103E}း တပင မရိေအာင္ ရိပငားကာ ညီးစိုx{1037}စိုx{1037}အနံx{1037}ေလးသင္းေနေသာ တီေလးေစာကတို အငမ္းမရ ယက္ေလသည္။ ေစာကိကိုလဲ လာဖင့္ ထိုးဆေပးေလသည္။ တီေလး ပါးစပ ၿငီးသံ သဲ့သဲ့ေလးထကာကာ သူမက္x{1014}x{103D}ာေပၚ ေစာကတင့္ ဖိထားကာ တီေလးလကဖက သူx{1037}လီးကိုကိုင္၍ စုတ္ေပးပါေတာ့သည္။ တူဝရီး ၂ေယာက္ အပနလန္ ဆစတိx{1014}x{103D}ိုင္းပုံစံဖင့္ အx{1014}x{103D}ိုငခံ အရx{103C}ံးမေပး အၿပိဳငဳစုၾကေလေတာ့သည္။

အတနယ္ၾကာေသာအခါ သူx{1037}လီးထဲမ လေရမား တီေလး ပါးစပဲသိုx{1037} ပန္းထဲ့မိသလို တီေလး ေစာက္ေရမားကိုလည္း တဂတတ္ေသာက္ၿမိဳမိေလသည္။ သူx{1037}လေရေတေပေနေသာ တီေလးx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို နမ္းလိုက္ေတာ့ တီေလးကလဲ ပနမ္းေလသည္။ အနမ္းရည္x{1039}x{101C}ကီး အဆုံးမာေတာ့ တီေလးက “သားအခန္းပနိပ္ေတာ့ေနာ္” “အာတီေလးကလဲ သားက တီေလးနဲx{1037} အတူတူ အိပငာကို” “အိပငာရပါတယ္ သားကတိ တခုေပးမ အိပင့ဳမယ္” “ဘာကတိလဲ တီေလး” “တီေလးကို မလိုးပါဘူးဆိုတဲ့ကတိ တီေလးအိပ္ေနတဲ့အခိန္ ဇတလိုးရဘူး တီေလးသားနဲx{1037} မx{103C}တ္ေပးစုပ္ေပးမယ္ လိုးခင့္ေတာ့ မေပးx{1014}x{103D}ိုငူး” “အာ တီေလစ ညစာ သားကို ညစာ” “ေတာမ္း ဗညား အလိုလိုက္ေတာ့ အမိုက္ေစာားတာလား မင္းနဲx{1037}ငါ အေဒၚရင္းတူရင္းေတ ဒီေလာကစာေတာင္ မေကာင္းဘူး လိုးဖိုx{1037} ငါလုံးဝခင့ပဳဘူး မင္းပဲေပာေတာ့ တီေလးစိတိုင္းကပါဆို” “ဟာ ကၽတ္ တီးေလးကလဲ” “ဘာမထပေပာနဲx{1037}ေတာ့ ဘယာအိပာလဲ” ဗညားမာ စိတိုးရအခက္ ေပာလည္းအခကစာ ပိုင္x{1014}x{103D}ိုငာ ခပညညင့္ေပာေနေသာ တီေလးအား ဆဲဖကါ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းဖူးဖူးေလးကို စုပမ္းလိုကါေတာ့သည္။

ဗညားမာ အားမလိုအားမရ ဖစ္ေနေလသည္။ တီေလးဆုမတ လိုးဖိုx{1037} လုံးဝသေဘာမတူ ပေလကိုေတာ့ အပီပင္ေပးေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ မငာမငီး မၾကငတာ မဟုတဲ တဝကဲၾကငသလို မလိုးရခင္းမာ သူx{1037}အတက္ ကသိကေအာကစ္ေစသည္။ တခိနိန္ေတာ့ ရေအာငိုးမညု ဆုံးဖတားေလသည္။ “မိန္းမေတကို x{1014}x{103D}ိုငငင္ သူတိုx{1037}ထန္ေနတဲ့အခိနိုင္း အကုနတယ အဲ့ဒါ ငါ့ကိုယ္ေတx{1037}က” ဟု ကိုx{1039}x{101C}ကီးစိုးေပာေသာ ကိုယ္ေတx{1037}ဒx{103F} နကို အသုံးခရန္ အားခဲထားေလသည္။ အခုလည္း ေကာင္းပိတကစဖင့္ အငာနကိုငနသား၍ အငာနကုံးကာ ပနာခဲ့ေလသည္။ အခိနား ေနx{1037}လယ္၂နာရီခနx{1037}ိေလၿပီ။ ဗညားအိမန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရx{1037}မာ တီေလးကိုမေတx{1037} အိမံခါးေသခာပိတာ အိမဲဝငာခဲ့ေလသည္။

တီေလးအခန္းတံခါးဖင့္ၾကည့ိုက္ေသာအခါ တီေလးက အထက္ေအာက္ တဆကဲ ဂါဝန္ေလးဝတာ ပိုးလိုးပကက္x{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳကာ အိပ္ေပာ္ေနေလသည္။ ေအာက ဘာမခံဝတားပုံမရ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးမားက ထင္းေနေအာင္ အရာေပၚေနေလသည္။ ဗညားလည္း အခိနဲမေနေတာ့ဘဲ အကx{103E}x{1014}x{103D}င့္ ပုဆိုးခၽတိုက္ေလသည္။ မိေမးတိုင္းဖေမးတိုင္း အဝတလာကင္းသားပီဆိုမ ခုတင္ေပၚတကာ တီေလးရဲx{1037} ဂါဝနိုအသာလနငိုက္ေလသည္။ ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းအသာဟ၍ ေပါင္ၾကား မက္x{1014}x{103D}ာအပာ တီေလးေစာကတို ယက္ေလေတာ့သည္။ ခနၾကာေသာအခါ တီေလးမာ ၿငီးသံေလးမားေပးရင္း x{1014}x{103D}ိုးလာေလသည္။ “အ အ အ ဟင္းး ဟင္းး အင္းး ဟင္းးး” ဆုမတာ အိပ္ေနတုန္း အိပကက္ေလသည္။ သူx{1037}အား လူတေယာက လမ္းေဘးတင္ ထမိနဲခၽတါ သူx{1037}ေစာကတို ကိုင္ေပးေနသညု မငက္ေလသည္။ လူအမားသားလာၾကေသာ လမ္းေဘးတင္ ေစာကတ္ အx{1014}x{103D}x{103C}ိကံရသဖင့္ သူက ရက္ေနေသာည္း လမ္းသားလမ္းလာမားက သတိပဳမိပုံမရပဲ သားလာေနၾကေလသည္။

ထိုလူက သူx{1037}ေစာကတဲသိုx{1037} လကိဳးx{1014}x{103D}င့ကလယ္ x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းပူး၍ သင္းလိုကုတိုကင့္ ေညx{103B}ာင့္ေပးရာ ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာၿပီး ေစာကတဲမ ေစာက္ေရမားလည္း စိမ့ကာကာ သူလဲတငခံx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ပဲ အသံထက္ၿငီးလိုကဥာပင္ အိပ္ေပာာမ x{1014}x{103D}ိုးလာခဲ့ေလသည္။ တကယည္း ဗညားက ေစာကတို အပီအပငကာ ေစာက္ေခါင္းထဲသိုx{1037} လကိဳးx{1014}x{103D}င့ကလယ္ x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းပူး၍ သင္းလိုကုတိုကင့္ ေညx{103B}ာင့္ေပးေနေလသည္။ ဆုမတာ အိပက္x{1014}x{103D}င့္ လကိဘဝ တဆကဲဖစာ ေကာင္းၿပီးရင္း ေကာင္းေနေလသည္။ ခနအၾကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမ ရx{103C}ံx{1037}ခညခညစာ ၿပီးခါနီးအခိနင္ ဗညား၏ လက ေစာကတဲမထကားသလို ေစာကတက္ေနခင္းမာလဲ ရပားေလသည္။ ဆုမတာ ပန္းဝငါနီးမာ ပါးစပားေရာက္ေနေသာ ထမင္းလုပ္ ပုတခံရသလို အနံx{1037}သာရၿပီး မစားလိုကသလိုမိဳး ခံစားမိကာ ေဒါသလဲထက္ မခင့ရဲလဲဖစာ “သား ဘာလိုx{1037}ရပိုကာလဲ တီေလးၿပီးေတာ့မယ့ာကို” “တီေလးကလည္း ေဖးေဖးေပါ့ တီေလး ဂါဝနိုခ