ရှေ့နေမလေးနဲ့ ရှေ့သွားနောက်လိုက် အမှု

ရေ့နေမလေးနဲ့ ရေ့သားနောကလိုက အမု

ရေ့သားနောကလိုက ပောကဆုံးနေသော အမုတဲမားစာ ရိတတသည။ ဥပမာ မိနးကလေးက မတိုငရဲလို့၊ ရကလို့၊ ဘယလို တိုငရ မနး မသိလို့၊ တိုငရကောငးမနး မသိလို့ စသဖင့ မိုးစုံရိတတသည့အထဲ ဤအမုသည တိုငရကောငးမနးပင မသိ သဖင့ သိသာ  သိလိုကရသည ကိုငတယခင့မရခဲ့သော အမုတခု ဖစသည။ ရေ့သားနောကလိုက ညီလနး လသော လငမယားနစယောက အကောငးဖစသည။ ရငးပဖို့ ရုပထေးလသော အမုတခုလညး ဖစသည။ ဈေးထဲတငတော့ သူမကို မခိုငဟု ခေါကသည။  တကယတော့ သူမအမညက ခိုငခိုငကညဖစသည။ သူမအမပိုဘဝကတညးက မခိုင မခိုငဟု ခေါလာခဲ့ကသဖင့ သူမ အိမထောငကခဲ့ သောလညး မခိုငဆိုသည့ အမညက စဲနေသည။ မခိုငမာ မိမိကိုယတိုင စီးပား ရာ နိုငသူမို့ ဘယယောကားကိုမ  အားမကိုးဘဲ မိမိဘာသာ ရပတညမညဟု ကံကာ တယောက တညးစီးပားကို ကုနးရုနးရာခဲ့သည။ သူမ ရာ သလိုလညး သူမ တဖညးဖညး ခမးသာ လာသည။ မိဘနဲ့ မောငနမမားကတော့ သူမ ကိုအမိုးမိုး နားခကသည။ သူမ အတနတန ငငးသည။  သူမအသကကလညး ၃၅ နစနား ရောကလာသည။ အသကကီးလာ လင မလယကူဟု အကောငးအမိုးမိုးပကာ သူမ မိဘမား က သူမကို အိမထောငအတငး ခပေးခဲ့ သည။ သူမ၏ အိမထောငဘကက သူမထက ၅ နစပင ကီးသေးသည။

“ဘယလိုပဲ ပောပောပါအေ နောကဆုံးတော့ ပိုကဆံရိတဲ့သူ ကောကယူလိုကတာပါပဲ”  မုဆိုးဖိုနဲ့လညးငားသေး မိမိထကလညး  အသကကီးသေးသဖင့ မခိုငတယောက တောတော ရကသည။ မိဘကိုလညး စိတတိုသည။ သို့သောလညး အတငးရော အဓမ ရော ပေးစားတော့ သူမ မတတနိုငပန။ သူမ ရာသော စီးပားရေးက သူမယောကားဝငငေထက ပုံတပုံမပင မရိသောအခါ  သူမ စိတတိုရပနသည။ ဖုနးလေး ဆကတာနဲ့ ငေတေ ဝငနေတဲ့သူ။ သူ့သားသမီးတေကလညး သူမကို မကည။ သူမလညး သူ့ သား သမီးတေကို မကညပါ။ သို့သော ဘာမ မတတနိုင။ အားလုံးက ဝိုငးစီစဉပီးမတော့ မငလာပဲတင မိမိကိုယတိုင သတို့သမီး  လုပပေးလိုကရသည။

ခိုငခိုငကည၏ ယောကားနာမညကလညး ခိုငပါလေသည။ ခိုငအောင တဲ့။ မိခိုငစိတညစသားသည။ သူ့ကို ဦးခိုငဟု ခေါ ခိုငးသည။ သူမလညး ဦးခိုငဟု ခေါလိုကသည။ မိမိထက အသကလညးကီး လူကီးလညးမက အိုလညးအိုပီမို့ ကာမကိစတေ ဘာတေ သိပထငမထားခဲ့သော ခိုငခိုငကညတယောက မငလာဦးညတင တခီ တကဆငး အဖိုကခံရသည။   ဦးခိုငသည အားလုံး က မိမိကို ဂုဏသရေရိ လူကီးမငးတယောကအနေဖင့ သိထားသဖင့ အိနေသိကာနဲ့ နေသည။ မိနးမဆုံးထားသောလညး မငတ အောငတော့ စီးပားရေး အကောငးပကာ နာမည သိပမထငရားသည့မို့တင သာမာနတောသားတယောကလိုဝတစားကာ  တညးခိုခနးတကပီး အပကမနဲ့ နညးနညးပါးပါးကဲရသည။ ရောဂါတေဘာတေလညး ကောကရသေးသဖင့ အလန့အလနဆာမ သာလင သားဖစသည။ ခုတော့ သူက ဖိအားသဘောမိုးနညးနညးပေးလိုကသည။ မခိုင၏ မိဘမားကလညး သူတို့ သမီးကလေး တင့တောင့တင့တယလေး မငခငရာသညကိုး။

“မိခိုငလေး အဝတခတတော့လေ”  “အို ဘာဆိုငလို့တုနး”   “ငါတို့က လငမယားလေကာ”   “အဲတာ ဘာဖစတုနး”   သညမိနးမ  ပောတာကို သိပနားလညမည မဟုတဟု ဦးခိုငတကလိုကသည။ ထို့ကောင့ ကိုယလုံးကို သိမး ဖကလိုကသည။ မခိုငသည မိမိ ကိုယကို အားကိုးသည့ အပိုကီးပီပီ ဆံပငကို တိုတိုညပသည။ ကိုယတိုင အလုပ လုပခဲ့သဖင့ လကမောငးအိုးကလညး တုတခိုင လသည။ ထို့အတူ မိခိုင၏ အိုးကလညး အယတကနေသည။ ဦးခိုင မခိုငကို လကခံခငးမာ မခိုငအိုးကောင့လညး ဖစသည။ အိုး က နညးနညးနောနောမ မဟုတတာ။ တလုံးစီ တလုံးစီ တငးရငးနေသည။ အပိုကီးဖစ၍ ရငသားက သိပမတငး သောလညး  တငသားက ကယမရ ဖကမရ တငးရငးနေရာ မငသူ ပုရိသတို့ စိတထစရာလည း ဖစ နေ သည။

ဖံ့ဖိုးမုအစုံနဲ့ မိခိုငသည တသကတာလုံး ယောကားနဲ့ မပတသကခဲ့ဖူးသောလညး ဦးခိုင၏ မိနးမကမးကေ သေအပုအမူ  ကောင့ ညတကသားသည။ ဦးခိုငက တငးတငးဖကရငး ပါးတေကို တရစပနမး သည။ နမးရငး ကုတငပေါ လဲခသည။ မခိုငက  စိတမား ခိုးလိုးခုလု ဖစနေသည။ ယောကားတေက ဒါပဲဟု တေးမိသလို ကောငးသားပဲဟုလညး တေးမိသည။  ထမီကို ပင့တင ခငးခံရတော့ မိခိုငတယောက ရကသည။ ထို့ကောင့ ပနဆဲခမိသည။ ဦးခိုငတယောက အသက ၃၅ နစအရယ အပိုကီးဖစသူ  အပိုစစစစကို တေ့ရလိမ့မည မမောလင့ထားသောလညး မိခိုငကို တောတောကေနပသားသည။ ပေါငကိုခုပ၍ ထမီကိုပင့ တငသည။ မခိုငပါးကိုလညး နမးသည။ မခိုငက ခေါငးကို ဘယညာရမးကာ အနမးကို ရောငသည။ ဦးခိုငလညး ရအောင နမးသည။ မခိုငလကတေက ဘေးကို အသေခထားသည။ ဦးခိုငက မခိုငလကကို သူ့ကောပေါတငလိုကသည။ မခိုငက မတငခင တငခင တငသည။

ဦးခိုငက ပါးသာမက နားထငပါနမးသည။ လညပငးကိုလညး နမးသည။ ထမီက အပေါ ရောကလာသည။ လကကို နောကပို့ကာ  အိုးကို တငးတငးဆုပကိုင၍ ညစသည။ အိုးက ကီးလနးသဖင့ သူ့လကနဲ့ ဘယလိုမ မမိပါ။ သို့သောလညး မိနးမအိုးမို့  အသေအခာပတနယ ကစားသည။ နောကအိုးတလုံးကို ဆကကိုင သည။ ပီးလင ထမီကို ခပမနမနခတခလိုက သည။ မခိုင သညပေါငကို ခကခငးစေ့လိုကသည။ တောတောရကသလိုလညး ခံစားရသည။ သူမပေါငရငးပေါ လကနစဖကကို အုပထား လိုကသည။ ဦးခိုငက သူမနို့အစုံကို ကိုငသည။ သူမလကမောငးဖင့ အုပသည။ ဦးခိုငက လကမောငး အိုးကီးကို နမးသည။ အငီ ကိုလညး သူမရကနေသည့ကားက ခတလိုကသည။ အတငးခံနဲ့ ဘောလီသာ ကနသည။ ဦးခိုငက သူ့အဝတတေကို ခတသည။  မခိုငရက၍ မကနာကို တဖကလည့ထားသည။ ခဏတော့ သူမပေါငတင နေးခနဲ ဦးခိုငလီးလာထောကသည။ ဦးခိုငက သူမစပင ဒါကို အသာခတခသည။ သူမ လကနစ ဖကဖင့ မကနာကို အုပထားသည။

ဦးခိုငက အသာဆဲဖင့ကာ စေ့စေ့ကည့ရငး သူမစောကဖုတထဲကို လီး ထိုးထည့လိုကသည။ ကောဖီထဲ သကားရော ကောဖီပါ ခပ မားမား ထည့မိသလို ဘယလိုအရသာ ဖစသား မနးမသိသည့ပုံစံမိုး ခံစားရသည။ ပေါငကားထဲ လီးကီးက တဖညးဖညးသိပ ထည့သည။ ပည့လာသလို ခံစားရသည။ ပေါငကားမတဆင့ အကောမား ပုရကဆိတတကလာသလို ဖစနေသည။ ဗိုကသားသို့  ရောက သည။ ရငဘတသို့ ရောကသည။ ရငညန့သို့ရောကသည။ အာခေါငတေ ခောကကပလာသည။ လကဖားတေ အေးစက လာသည။ ဦးနောကတခုလုံး လငးခနဲ ဖစသားသည။ ပီးတော့ အားလုံး မောငကလာ သည။ အမောငကမာထဲ တဝဲလညလည  ဖစနေသလို ခံစားရသည။ ဦးခိုငကိုယလုံးက သူမအပေါ ပိကကာ လုပနေသည။ ရေ့တိုးနောကဆုတ ဖစနေသည။ တအင့အင့နဲ့ လညး ညညးနေသည။ သူမပါးကိုလညး နမးသည။ သူမနို့ကိုလညး ကိုငသည။ သူမမာ ဇဝေဇဝါဖစနေသည။ “ငါ့ကို လိုးနေတာပဲ”  ဟုတေးမိလိုက “ငါ ဘာဖစနေတာလဲ” ဟုတေးမိလိုက ဖစနေသည။ စောကစိက ယားသလိုလို ကောကယားသလိုလို ဆံပင တေ မလောရသေးသလိုလို ဖစနေသည။ ဦးခိုငက အသကပငးပငးရုကာ ဆောင့နေသည။ စောကဖုတတေ ပူ သလိုလို စပသလို လို ဖစနေသည။ နာကလညးနာသည။ ငိုခငသလိုလိုလညး ဖစနေသည။ အောလိုကခင ပေမည့လညး မအောရဲသလို ဖစ နေသည။

တခါမ အလိုးမခံရဖူးသေးသေး မိနးမကိုလိုးလင ပထမဆုံးအကိမ၌ လရညမထည့မိဖို့လိုကောငး ဦးခိုင တယောက  ကောငးကောငးသိသည။ သူ့လရညထကခါနီး အိမသာထဲ ပေးဝငကာ အဆုံးသတလိုကသည။ အပိုစငကို လိုးရသောလညး  အပိုကီးဖစနေ၍ အောင့သကသကလေး ဖစနေသည။   မခိုငတယောက အရသာတေ့လုနီးနီး အခိနမ ရုတတရက အဖတခံ လိုကရတော့ ဆန့တငင ငငလေး ဖစသားသည။ သို့သောလညး ဦးခိုငက လီးတနးလနးကီးဖင့ ကုတငပေါ ပနတကလာ တော့  ရကသလိုလို ဖစပနသည။ ဦးခိုငက သူမ ဘေးတငဝငအိပပီး ပါးတေကို နမးသည။ သူမကို ဖကကာ ရငခငထဲထည့သည။ သူမ  ပေါငကားထဲကို လကထည့ကာ လကခလယဖင့ သူမအစေ့ကို ပတသည။ ဦးခိုင က သူမနုတခမးကို နမးသည။ ပထမတခက  တော့ သူမလညး ပနနမးရမနး မသိသေး။ သို့ သောလညး နောကတခါ ထပနမးတော့ သူမ လညးပနနမးသည။

“ထပလိုးမယနော”   သူမ ခေါငးညိတမိသလား မညိတမိသလား မသိပါ။ ဦးခိုငက သူမအပေါ တကခသည။ သူမ အသာလေး ကား ပေးလိုကမိသညဟု ထငပါသည။ တကိုယလုံး ရိနးခနဲ ဖိနးခနဲ ဖစသားသည။ ဦးခိုငက သူမဖငကို ကိုငလိုက နို့ကိုကိုငလိုက နမး ရငးအ ဆကမပတလိုးသည။ တောတောကာသညအထိ မနားတမးလိုးရငး သူမစောကဖုတတေ ပူလာသည။ အရညတေစိုလာ သည။ ခဏတော့ ဦးခိုငက တအားအားနဲ့ညညးကာ သူမ အပေါ ဖိခသည။ သူမလညး မတနးထုတမိ။ ဦးခိုငက စိမထားသည။  သူမကို နမးရငး နို့ကို ကစားသည။ ခဏ လေးသာနားသည။ သူမစောကဖုတထဲ ဦးခိုငလီးက ပနမာလာသည။ ပနဆောင့သည။  တညလုံး ဦးခိုင တယောက မနားတမးလိုးသည။ “မနကလငးပီလေ တောတော့”  “သူ့ဘာသူလငးတဲ့ဥစာကာ ဆကလိုးကမယ နော လို့နော”   မခိုငတယောက သကပငးခပတိုးတိုးလေး မုတထုတသည။ သို့သော ဦးခိုငကတော့ မသိ။ သူမအပေါ ထပခ သည။

“ကလင ကလင ကလင”  “ဖုနး နင့ဖုနးပဲ ရော့”  မခိုင ဖုနးကိုကည့လိုကသည။ မောငခိုင ဖုနးနံပါတဖစနေသည။ မောငခိုငဆိုသူ က သူ့ဆိုငက အလုပသမား။ နစယောကရိသည။ မောငခိုင့နာမညအရငးတော့ မမတမိတော့။ ခိုငပါနေသဖင့ မောငခိုငဟု ခေါ ခငး ဖစသည။ တယောကကနသေးသည။ သူလညး နာမညရငး မမတမိ။ မောငနိုငဟု ခေါသည။ ကောငလေးနစယောကက  နညးနညးလညး သကသည။ ဟိုခိုငးဒီခိုငး ခိုငးရတာ အဆငပေသည။

“ဘာ ပောစရာရိတာလဲ”  “ဂိုဒေါငက ပစညးတခို့ထုတဖို့ရိတယခငဗာ၊ အဲဒါ မမ ဒီနေ့လာမလားလို့ပါ”   “လာခဲ့မယလေ မောင ခိုင”   ဦးခိုငက ခေါငးခါပသည။ “အော ခဏ” ဟု သူမ တားကာ ဖုနးမိုကပေါကကို ပိတ၍ မေးငေါ့မေးသည။ ဦးခိုငက ဘယလက ညိုးနဲ့ လကမကို ကငးကာ ညာလကညိုးဖင့ ထိုးပသည။ လိုးဦးမညဆိုသည့ သဘော။   “အေး မောငလေး မမဒီနေ့ နားလိုကဦး  မယကာ၊ မောငလေးတို့လညး နားရငနားလိုက”  တဖကက ကေးဇူးပါပဲဟု ပောပောကီး ပောကာ ဖုနးခသားသည။ ဦးခိုင ကတော့ သူမနုတခမးကို စုပသည။ သူမနို့သီးဖားကို လကညိုးဖားနဲ့ ကလိသည။ နုတခမးကို မနားတမး စုပနမးသည။ ဦးခိုငက မ ခိုငလကကို ဆဲယူကာ သူ့လီးကိုငခိုငးသည။ မခိုငကလညး တညလုံး အသငခံထားရသဖင့ တတလာပီမို့ ကငးထုပေး သည။ သိပ တော့ မခံစား တတသောလညး လငနဲ့ မယားဖစလာလငတော့ သညကိစ ရောငမရသညမာ သဘာဝ တရားဖစလိမ့ မညဟုတေး ကာ ဦးခိုငတကခသညနင့ သူမ အသင့ ကားပေးလိုကလေတော့သည။

“ဘားတောကီး ရယအကုံးခံနေရလောကတယ ဟေ့ကောင”  “သူ့အိုးကီးက မိုကတယကာ”   အောငခိုငနဲ့ အောငနိုငတို့နစ ယောကသား ဆေးနေကခငးဖစသည။ အလုပသမားဆိုပေမယ့ မခိုငနဲ့ တောတော ရငးနီးသည။ အဘယကောင့ ဆိုသော သူတို့ က မခိုငကို နညးနညးကနေသည့ အထဲတင ပါသည။ အကောငးမဲ့ သကသကတော့ မဟုတ။ မခိုငအိုးကီးကို ဖစသည။ ခုတော့  သူမား ဖိုပီ ဖစသည။  “အလုပထကမလား”  “အေး နညးနညးပါးပါး လုပရငး အလုပရာကတာပေါ့ကာ”   မောငခိုငနဲ့ မောငနိုင တို့ထိုသို့ ပောနေစဉ မခိုငကတော့ ရယအဖုတခံနေရသည။ ဦးခိုငက ရေခေါခိုးကာ အမေးတေလညး ပောငနေအောင ရိတ ပေးသည။ အဖုတကို သပေးပီးတော့လညး ဦးခိုငက လကပေးသည။ မခိုငမာ မော့နေအောင ခံရသည။ အဘိုးကီးခမာ ဘယ အခိနကတညးက စုထားသညမသိ။ သုံးရကလုံးလုံး မခိုငခမာ ကုတငပေါက မဆငးရ။ လေးရကမောကနေ့တော့ သူမ အလတေ  ပငပီး အလုပဆငးသည။ မောငနိုငနဲ့ မောငခိုငက ခိုးခိုးကည့နေသည။ သူမကလညး ရိပမိသည။ တခါခါ ညရောက လင အိမ တောင သိပမပနခငသလို ခံစားရသည။ ဆိုငက သုံးခဲ လေးနာရီလောက ပိတသောလညး ဟိုဟိုဒီဒီ လောကသားကာ ရစခဲ လောကမ အိမပနသည။ အိမပနရောကတော့ ဦးခိုငက သူမကို ရယကင သည။ ဦးခိုငသည နေ့နေ့အိပ၍ အားမေးသည။ ညည က သူမကို မနားတမး ကငသည။ သူမ အိပရေးပက သဖင့ တောငးပနသောလညး မရ။

“ကိုကီး ရယ နညးနညးလော့ပါလားဟင ညလေး မခံနိုငလို့ပါ”  “ညလေးကလညးကာ ကိုကီးက ခစတာကို”   “ကိုကီး ခစတာ ကို ညလေးကောကတယ”  “ဒါဆို ဒီညကိုကီး နညးနညးလော့ပေးမယ”   “တခီပဲနော”  “လေးခီလောကကာ”   “ဟူး” မခိုင သကပငးခသည။ နောကတော့ မခိုငစဉးစားသည။ သညလူကီးက တကယ့ဏာဗူးကီး။ လိုးနေရရင ကေနပတဲ့ပုံရိသည။ မခိုင တယောက အလုပသမားပဲစားထံ ခဉးကပသည။ အလုပသမလေး နစယောကခေါသည။ မယခိုငနဲ့ မယနိုငဆိုသည့ ကလေးမ လေးနစယောကကို သူမရေးခဲ့သည။ မယခိုငက ပိနပိနပါးပါး။ အသကအားဖင့ ၃ နစရိပီ။ မယနိုငက နညးနညးပည့သည။  နညးနညးပုသည။ မကနာက လေးထောင့နညးနညးကသည။ လတာတော့ လသည။ အိမကို ခကခငး ခေါလာသည။ ညက ဦး ခိုငကို ပောသည။

“ကောငမလေး နစယောကခေါထားတယ၊ အလုပခိုငးခိုငး ဘာခိုငးခိုငး ဘာလုပလုပ”  ဦးခိုငက သူမကို ကည့သည။ သူမက   တဖကစောငးအိပသည။ “ဘာလုပလုပလို့ မငးပောလိုကသလားလို့”  ဦးခိုငက မေးသည။ သူမ ခေါငးညိတပသည။ ဦးခိုငက  သူမအိုးကို ပတကစားနေသည။ အသာလည့ပီး သူမထမီကိုပင့သည။ မတမတရရ ထိုညသည သူမ နောကဆုံး အလိုးခံရသည့ည  ဖစသည။ နောကည သူမ ပနလာတော့ ဦးခိုငက အခနးပောငးအိပသည။ ကလေးမလေး နစယောကကို သားကည့တော့ အငယ မ တယောကကို မတေ့။ ဒါနဲ့ မယနိုငကို မေးကည့သည။ မယနိုငက ၄ နစလောကရိပီး နညးနညးတော့ သိ တတနေပီ   စသည။   “အဆငပေလား သမီး”  မယနိုငငိုနေသည။  “ပောပါ သမီး အဆငပေလားလို့”   “ဘ ဘဘ အမီးတို့ကို အနိုငကင့ ကင့တယ”    “ဟင ဟုတလား အို သမီးလေးရယ”  မခိုငမာ သိသောလညး မသိယောငဆောငကာ ဘယလိုလုပတာလဲဟု မေးသည။ မယနိုငက  ပောပ သည။ မမလေး အလုပထကသားတော့..

“လာစမး နငတို့နစယောက”  အလုပရငက ခေါသဖင့ မယနိုငနဲ့ မယခိုင အပေး ကလေးရောကသားသည။ဘဘရေ့တင အသာ  မတတပရပကသည။ ဘဘက အနီးသို့ လာရန ထပခေါသဖင့ သူမတို့ အနီးသို့ သားသည။ ဘဘက ထပနီးလာဦးဆိုသဖင့ ထပနီး သည။ ဘဘဘေးတင တယောကတဖကရပနေကသည။ ဘဘက မဆိုငး မတပင သူမတို့ ဖငအိုးကို ကိုငသည။ အိုးတလုံးခငး စီ  ကကနနကိုငသည။ နောက မယနိုငကို ရငခငထဲ ဆဲထည့ကာ ပါးကို နမးသည။ မယနိုငပါးနစဖကကို ဝအောင နမးပီး မယခိုငကို  တဖကက ဆဲဖကကာ နမးပနသည။ လကကလညး သူမတို့အိုးကို ဆုပကိုငကာ နယကစား သည။ မယခိုငကို နမးပီး မယနိုငကို  နမးပနသည။ သူမတို့ပါးကို အထပထပအခါခါ နမးသည။ သူမတို့ ဖငကို လညး အမိုးမိုးဖိနယကစားသည။

“မယနိုငက မယခိုငအငီကို ခတလိုက”  ဘဘက ခိုငးသဖင့ ဘဘရငခငထဲမနေ၍ မယခိုင့အငီကို ခတပေးသည။ မယခိုငက  ခုမ အပိုဖောဝငစ ဖစသောလညး ဘောလီဝတထားသည။ ဘောလီအဖူတင ငါးမနးရုပပါသည့ ဘောလီလေး ဖစသည။ မယ ခိုငက ဘဘဘေး ဆိုဖာပေါတင ဒူးထောကရပနေသည။  “အလဲ့ ဘောလီနဲ့ပဲ မိုကတယ အဲဒါကိုတော့ နင့ကိုယတိုင ခတပ”   မယ ခိုငက လကနောကပနကာ ဘောလီကို ခတလိုကသည။ နို့သီးလေးက စူတူတူလေး လနေသည။ ဘဘက မယခိုင နို့သီးတေကို  စမး၍ နို့တေကို ပတသပသည။  “သူ့အငီ ပနခတပေးလိုက”  မယခိုငက မယနိုင့အငီကို ခတသည။ အဖူ စငးလေးမားပါ သည့ ဘော လီလေး ပေါလာသည။   “နငလညး မခေဘူးပဲ ခတပပါဦး”  မယနိုငက ဘောလီခတပေးလိုကသည။ သူမနို့က မယ ခိုငနို့ထက မဆိုစလောကလေး ကီးသည။ ဘဘက ခါးကနေ ဆဲဖကကာ နို့ကို စို့သည။ ဘယဘကနို့ကို ကိုကစို့ပီးနောက ညာဘက နို့ကို လာဖင့ ဝိုကကာ စုပသည။

“အောကမာ ဒူးထောကပီးရပ”   သူမတို့ကို ဘဘက ထိုအတိုငးနေခိုငးသည။ သူမတို့ ဒူးထောကရပနေတော့ ဘဘက သူ့ပုဆိုးကို  ခတခသည။ ဘဘသည ဘောငးဘီဝတမထားပါ။ ဘဘ၏ လီးက တနးမတအောင တောငနေသည။   “ပါးစပဟ”    မယနိုငနဖူး ကို တနးကာ မကနာကို မော့စေရငး ပောသည။ မယနိုငက ပါးစပဟပေးသည။ ဘဘက လီးဖင့ ပါးစပထဲထည့သည။ ဘဘလီး က အကီးကီး ဖစသဖင့ မယနိုင ပါးစပတောတောဟထားပေးရသည။ ဘဘက လညး ဘာမ စဉးစားသည့ဟန မရိဘဲ မယနိုင  ပါးစပကို လိုးသည။ မယနိုငခမာ အသကရူပင ကပသည။ တံတေးတေလညး စီးကကုနသည။ ဘဘကတော့ ပါးစပကို စိတလို လကရ လိုးနေသည။ ခဏအားရတော့ မယနိုငကို တနးလတသည။ မယခိုငကို ပါးစပဟခိုငးသည။ မယခိုင ပါးစပကိုလညး တရစ ပလိုးသည။ ဘဘ လီးက ကီးသဖင့ မယခိုငပါးစပနဲ့ပင မဆန့သလို ဖစနေသောလညး ဘဘက လီးကို တဆုံးထိ မရရအောင  သငးကာ မငခိုငကို လိုးသည။ မယခိုငကို လိုးစဉ မယနိုငက နောကကို လကထောက၍ ရောငသောလညး ဘဘက မယနိုငကို  ပေါငရငးဆဲကပထားသည။ နောက မယခိုငပါးစပထဲလီးကို ထုတ၍ မယနိုင ပါးစပထဲ ထည့သည။ မယခိုငကိုလညး ပေါငရငးဆဲ ကပထားသည။ လကတဖကလင ခေါငးတလုံးကိုငကာ သူမတို့ ပါးစပကို တပေါကပီး တပေါကလိုးသည။ နညးနညးကာလာ တော့ မယနိုငပါးစပထဲ အဖူရညတေ ထည့ပေး သည။ မယနိုငကို မိုခခိုငးသဖင့ မယနိုင မိုခသည။

“သား မကနာသားသစပီး ပနလာ”  မယနိုငနဲ့ မယခိုငတို့နစယောက မကနာ သစနေစဉပင ဘဘက မနမနလုပဟု အောသဖင့  မနမန ပနပေးလာရသည။   “ဝပပီးတော့ ကုနးကစမး”  သူမတို့နစယောက ဦးခသလို ဝပပီး နေတော့ ဘဘက ဖငထောင  ခိုငးသည။ သူမတို့က ဖငထောင ပေးရသည။ အဝတကိုလညး အကုနခတကရသည။   “နစယောကလုံး နောကကို ပနလည့ ကည့”  ဆိုသဖင့ ဖငထောငကာ ကုနးပေးရငး နစယောကသား ခေါငးခငးဆိုငကာ နောကကို ပနလည့ကည့ နေသည။ ဘဘက  ခါးပတကိုးကို နစခေါကခေါကလိုကပီး သူမတို့ ဖငအိုးပေါ အသာဆဲကစားသည။ နောက မယနိုင ဖငအိုးကို တခကရိုကသည။  “ဖနး”   “အ အမေ့”  မယခိုင ဖငအိုးကို ထပရိုကသည။   “ဖနး”  “အု အမမလေး “   မယနိုင၏ အသားအရေက ဆတဆတဖူနေ သလောက မယခိုငကတော့ အသားလတသည။

မယနိုင့ ဖငအိုးတင အစငးရာလေး ထငကနခဲ့သောလညး မယခိုင့ဖငအိုးတင မ ကနခဲ့ပါ။ ထို့ကောင့ ဘဘက မယခိုင ကို ထပရိုကသည။ “ဖန”   “အမလေး”  နောကမ မယနိုငဖငအိုး နောကတခမးကို ဆက  ရိုကသည။ “ဖနး”  “အေမ့”  “ဒီဘကလည့ပီး ငါ့ခါးပတကိုးကို နမးကစမး”   ဘဘက ပောသဖင့ မယခိုငနဲ့ မယနိုငတို့ ခါးပတ ကိုးကို မေးမေးပေးကသည။ သူမတို့ မေးမေးပေးပီး သောအခါ ခါးပတကိုးဖင့ သူမတို့နစယောက၏ လညပငးကို ပတလိုက သည။ ခေါငးခငးဆိုငကာ ပါးခငး အ အပလိုက ဖစသည။ ထို့နောက ဘဘသည သူမတို့ပါးစပကို ပနလိုးသည။ လရညကို မယ ခိုငအား မိုခခိုငး သည။ ဘဘသည ဆကတီခုံတင နားပီး သူမတို့လညပငးတင ခညထားသော ခါးပတကိုးကို ဖညကာ သူမတို့  နစယောကကို တမိုး ထပခိုငးပနသည။

“နငတို့နစယောက ဒီကမးပငမာ လေးဖကထောက သားကစမး”  သူမတို့နစယောက ပူးတဲ၍ လေးဖကထောကကာ ဧည့ခနး  ဆကတီစားပဲဝိုငးကို ပတပကရသည။ ဘဘက ရပပါ ဟု မပောမခငငးလေးငါးပတလောက ပတလိုကရသည။ ထို့နောက  အနားကို ခေါကာ ပါးစပကိုပင နောကတခါ ထပလိုးကောငး မယနိုငပောပသည။  “နေပါဦး သမီးရယ ညညးဘဘက တနေကုန ပဲ ပါးစပကို လိုးနေတာလား”  “ဟီးးးးးးးးးးးးး ဟုတ”  မခိုငတယောက တောတောအံ့သသားသည။ တောတောယုတပတသည့  လူကီးပဲဟု တေးမိသည။ ပါးစပကို လိုးသတဲ့။  “အေးပါ သမီးရယ အဲလို မဖစအောင အနတီပောထားပေးမယနော အိပ အိပ”     နညးနညးပါးပါး ခော့သိပကာ ဦးခိုငအိပနေသေည့ အခနးကို ခောငးကည့မလို့ လုပသေးသောလညး မိမိ စိတမကုနသေးဟု ထင မညစိုးကာ ကိုယ့အခနးထဲကိုယဝငလာခဲ့သည။ ဦးခိုငက တခားအခနးကိုပင ပောငး အိပနေပီလေ။ ထိုည မခိုငတယောက စိတ ခမးသာလကခမးသာ အိပခင့ရလိုကသည။

နောကတညပနလာတော့ မယခိုငတယောကတညးကို တေ့သည။ မယနိုင့ကို သညည ခေါအိပသညပေါ့ လေ။ တောတော ဏာဗူး ကီးဟု စိတထဲက ပောလိုကသည။ သို့နင့ သညနေ့ ဘယလိုလုပလဲဟု မယခိုင ကိုမေးကည့တော့ သညနေ့တနေ့လုံး မယနိုငဖင ကို လိုးသညဟု ပောသည။  “ဘာ”  မခိုင အံ့သသားသည။   “ဖငကို ဟုတလား၊ စောကပတကို နေမာပါအေ”   “ဟင့အငး မဟုတ ဘူး အနတီ”  “ဟုတလို့လားအေ”   “ဟုတတယ အနတီ သမီးက ဒီနေ့တနေ့လုံး မယနိုငဖငပဲ လကပေးနေရတာ၊ မယနိုငဖငလက ပေးပီးရင ဘဘက မယနိုငဖငကို လိုးတယ၊ မယနိုငဖငလိုးနေတုနး သမီးကိုလညး ဘယမပေးမသားဘူး၊ မယနိုငဖင ဘေးမာ  ပါးစပဟပေးထားရတယ၊ ဘဘက မယနိုငဖငလိုးလိုက သမီးပါးစပလိုးလိုက လုပတာ”  “ဟို အရည အရညထကရငကော”   “ပထမတခါတော့ သမီးပါးစပထဲထည့တယ နောက ခောကခါလား ခုနစခါလား မသိဘူး မယနိုင့ဖငထဲ ထည့တယ၊

သမီးက ကုန အောင စုပပေးရတယ”   “မယနိုင့ဖငထဲကို သမီးစုပပေးရတယပေါ့”   မခိုငတယောက မအနမိအောင မနညးသတိထားလိုကရ သည။ ယုတမာ ပကစကလခညလားဟု လညး တေးသည။ ကလေးတေကို သနားသောလညး သူမဘဝက ရိသေးသည။ မဟုတ လင သညကိစမိုး နောကပိုငး သူမအပေါ လုပလာနိုငသည။ သူမ သကပငးရညမုတထုတရငး ထိုည ကိုးစား၍ အိပလိုကရ သည။ နောကနေ့တင မေးကည့တော့ မယခိုငဖငကို လိုးသညတဲ့။ မယနိုငက ဖငလကအလည့ တဲ့။ စတုတနေ့တင ဖငပိုငတူ ကုနးပီး အလိုးခံရသညဆိုပါလား။ ဘာကောင့ ရေ့ပေါက မလိုးသေးတာပါလိမ့။ သူမတေးမိသည။ ကလေးတေမို့လား။  သို့သောလညး မဆိုပါ။

“ဒီနေ့ စောကပတလိုးတယ အနတီ”  ညတိုငးနီးပါး သူမက မေးတတသညမို့ ကလေးမတေက ဖေသည။ သူမက ဘယလိုလဲဟု  မေးဆတပသည။ “မယနိုငက သူ့စောကပတ သူဖဲပေးရတယ သမီးက လီးကိုငပီးထည့ပေးရတယ”   “ကိုငထည့ပေးရုံပဲလား”   “ဟင့အငး စုပလညး စုပပေးရတယလကလညး လကပေးရတယ”  “ဒါပဲပေါ့”   “လရညကို သမီးဖငပေါ လတခပီး မယနိုငက  ပောငအောင စားပေးရတယ”  မခိုငတယောက ဘယလို ယောကားမိုးရထားမနး မသိ။ တောတောယုတမာပီး တောတောလညး  ဏာကီးသည့ ယောကားးကို ယူထားမိသည။ မိဘက ပေးစားထားတော့လညး ဘာမ မတတနိုငပန။ နောကပိုငး တော့  သူမမေးလို့ မရတော့။ သူမယောကားက ကလေးနစယောကလုံးကို ညခေါ အိပသည။

အစပိုငးတော့ သူမ သိပမသိသာပေမယ့  ဆယရကလောက ရိလာတော့ သူမ ဆာလာသည။ ယောကားလီးကို လမးလာသည။ သို့သောလညး ကောငမလေး ၂ ယောက  ရောကကတညးက သူမနဲ့ သူမယောကား မဆုံဖစပဲ ရိနေသည။ ထို့ကောင့ မကနာမပရတော့ ကိုယ့လိုအငကို သူမသိ ဖစ နေသည။ ထိုည ဆာလနး သဖင့ သူမ အိပမပော။ မနကတော့ ကပာကယာထကာ ဆိုငကို ထကခဲ့ သည။ ဆိုငရောကကာမ  အိမသာ တကခငလာသဖင့ အိမသာကို ပေး လိုကသည။

“အမလေး”  သူမ အိမသာ တံခါးကို ဆဲဖင့လိုကတော့ မောငခိုငကို ဘား ခနဲတေ့ရသည။ မောငခိုငတယောက အိမသာတံခါး မပိတ မိ။ ဖုနးကို ရေပိုကလိုငးပေါ ထောငတင ကာ ဖုနးကည့၍ ကငးထုနေသော မောငခိုငကို မခိုငတယောက တနးမိလေသည။ ဖုနး ပေါ အကည့ရောကသားတော့ သူမ ပို မကလုံး ပူးသားရသည။ သူမပုံမနး သူမ သိသည။ သူမ ကုနးပီး ပစညးကို သယနေခိန  နောကကနေ မိမိရရ ရိုကယူထားသည့ပုံ။  “မောင မောငခိုင နင နင”   မောငခိုငက ပုဆိုးကို အမနကောကဝတသည။ သူမက ဖုနး ကို ဖတခနဲ ဖမးယူလိုကသည။ ဖုနးကို ပတကည့ လိုကသည။ ဖုနးထဲတင သူမကို နောကကနေ ရိုကထားသည့ပုံခညးတောတော မားမား တေ့ရသည။

“နင”  “တ တော ော တောငးပန တောငးပနပါတယ မမ”   မောငခိုင ဒူးထောကသည။ သူမ ဇဝေဇဝါ ဖစနေသည။ ဖုနးကို ပစ ပေါကလိုကသည။ အိမသာ အုတနံရံနဲ့ ထိကာ ဖုနးတခုလုံး ကေမထကသားသည။ သူမ ခကခငး အပငပနထကလာသည။  မောငခိုငတယောက အိမသာထဲ ဒူးထောက ကနခဲ့သည။  “မောငခိုင”  သူမ အသံခပအုပအုပဖင့ ခေါလိုကသည။ မောငခိုင ယို့ယို့ လေး ထကလာသည။ သူမ အနီးတင လာရပနေသည။ မောငခိုင တုနနေသည။   “နင့ အသက ဘယလောက ရိပီလဲ”   “ဆယ့  ဆယ့ခောကပါ မ မမ”  “နင ဘယအခိနကတညးက ဒါတေ တတနေလဲ”  “အ အလုပဝငဝငစကတညးက”   “ဒါဆို မနစ ကတညးကပေါ့”  “ဟ ဟကဲ့”  “နငက ဒါတေ နားလညနေပီပေါ့”   “ဟ ဟကဲ့”   “မောငနိုငရောလား”   “ဟ ဟက ဟကဲ့”   “မောင နိုငကနင့ထက ငယတယနော”  “ဟုတကဲ့ မမ”   “နင့ဖုနးကို ငါပနလောပေးပါ့မယ”  “ရ ရပါတယမမ”   “မောငခိုင”   “နင ငါ့ကို  တကယလိုးခငတာလား”  “င ခ ခင ခငဗာ”   မောငခိုငမာ အထစထစ အငေါ့ငေါ့ ဖစနေသည။

“ငါ မေးတာ ဖေလေ”  “ဟုတကဲ့ ဟုတကဲ့”  “ဒါက မထစူး”   “ဟုတကဲ့ ဟုတကဲ့”   “မောငခိုင”   “ခငဗာ”   “နင ငါ့ကို တကယ  စိတဝငစားလား”  “ဟုတကဲ့”  “နင ငါ့ဆနဖည့ပေးနိုငပါ့မလား”  “မမလေး”   မောငခိုငသည မခိုငကို ကည့လိုကသည။ မခိုင  သည အဖူရောင ဝမးဆကဖင့ တကယ့ကို လနေသည။ ဆံပငကို နဖူးကနေစ၍ နောကကို သိမးကာ စုခညထားပီး ပခုံးတဖက ပေါ လဲခ ထားသည။ စိနနားကပကလညး ဝငးပော င နေသည။ လကထပလကစပကလညး အထငး သား။ နုတခမးတေ  အကည့တေ မကနာ အမူ အရာတေကလညး သူ့ကို တကယပောနေတာ သိသာသည။ မောငခိုငတယောက အံ့သ နေသည။  မောငနိုငလညး မယောငမလည ဘေး တငလာရပသည။

“ရော့ နငတို့နစယောက အားဆေးသားရာဝယပီး စားထားက၊ ဒီည ဆိုငစောစောသိမးမယ ငါတို့ ဂိုဒေါငကို သားမယ အဲမာ ညအိပ ကတာပေါ့”   မောငခိုငနဲ့ မောငနိုငတို့ တယောကမကနာ တယောကကည့ကသည။ မမလေး ပေးသော ပိုကဆံ အထပလိုကကို  မယုံရဲ ယုံရဲယူသည။   “နငတို့ ပါးစပဖာလို့ကတော့ ငါ့အကောငး အသိပဲ နားလညလား”   “အို မမလေးကလညး ဒါက ပောရမယ့  ကိစမ မဟုတတာ”  နေ့ခငး နာရီလောကကတော့ မောငခိုငနဲ့ မောငနိုင ပနရောကလာသည။ မခိုငက ခုနကတညးက အိမကို  ခရီးထကဖို့ရိသညဟု ဖုနးဆကထားလိုကသည။ မနကကတညးက ဆကသညမို့ သူမ ယောကားကလညး သူမကို ဘာမ မသငာ မဖစ။ မသငာမဖစသည့အပင ပိုတောင ဝမးသာမညထငသည။ ကလေးမ နစယောကနဲ့ ခေးဇာတခငးနိုငကမညကိုး။ ဘေး ဆိုင ကိုလညး ခရီးထကရမည ဖစကောငး ပောထား လိုကသည။ မောငခိုငနဲ့ မောငနိုငက ကနေသည။ မောငခိုငနဲ့ မောငနိုငတို့ မာ ကားနောကခနးကနေ လိုကနေ ရသောလညး တယောကမကနာ တယောကကည့လိုက ပုံးလိုကလုပနေကသည။ မခိုငက လညး တေး လိုကသည။ ဒငးနစယောက လမးပင မလောကနိုငလောကအောင လိုးခိုငးလိုကမညဟု တေးသည။ မောင ခိုငနဲ့  မောငနိုငတို့ကလညး နညးမိုးစုံနင့ တဲပီး လိုးလိုကဦးမညဟု တေးနေလေသည။

အမနမာဤကိစက ဤတင သူ့ဘာသာသူ ရပသားမည့ ကိစ ဖစသည။ သို့သောလညး မခိုငကို လိုးရငး မောငခိုငတယောက  လကဆော့ကာ ဗီဒီယို မတတမးတငမိလိုကသည။ ထိုဖုနးကလညး မတော တဆ ပောကသားခဲ့ရာမ ဇာတရုပကီး ပေါလာရပါ တော့သည။ မူမူခယက ဤအမုကို လိုကသောလညး ဦးခိုငက ငေသိနးတစရာပေးကာ အစဖောကခိုငးသဖင့ ဤအမုပိတလိုက သည။ သို့သောလညး မောငနိုငနဲ့ မောငခိုငကိုမူ သီးခားအမုဖင့ ဖမး၍ ထောငခလိုကသည။ မယနိုငနဲ့ မယခိုငကတော့ တဏာ  ဘီလူးကီး၏ ကာမကနအဖစမ မလတပဲ ကနနေသည။ မခိုငတယောကကတော့ ပောကခငးမလ ပောကသားလေသည။ မူမူ ခယသည ရရိလာသော သိနးတရာကို မိဘမဲ့ကောငးအား တခို့တဝက ပေးလူကာ တဝကအား မိမိကိုယတိုင ခို့တဲ့သော ကလေး မားကို ရာ၍ ပေးလူခဲ့သည။ အဘယကောင့ဆိုသော သူမလို မကုံစေခငသောကောင့ ဖစသည။

 

Zawgyi

 

ေရx{1037}ေနမေလးနဲx{1037} ေရx{1037}သားေနာကိုက္ အမx{103C}

ေရx{1037}သားေနာကိုက္ ေပာကုံးေနေသာ အမx{103C}တဲမားစာ ရိတတည္။ ဥပမာ မိန္းကေလးက မတိုငဲလိုx{1037}၊ ရကိုx{1037}၊ ဘယို တိုင မန္း မသိလိုx{1037}၊ တိုငေကာင္းမန္း မသိလိုx{1037} စသဖင့္ မိဳးစုံရိတတည့ထဲ ဤအမx{103C}သည္ တိုငေကာင္းမန္းပင္ မသိ သဖင့္ သိသာ  သိလိုကသည္ ကိုငယင့ရခဲ့ေသာ အမx{103C}တခု ဖစည္။ ေရx{1037}သားေနာကိုက္ ညီလန္း လေသာ လငယားx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အေၾကာင္းဖစည္။ ရင္းပဖိုx{1037} ရx{103C}ပ္ေထးလေသာ အမx{103C}တခုလည္း ဖစည္။ ေဈးထဲတင္ေတာ့ သူမကို မခိုငု ေခၚၾကသည္။  တကယ္ေတာ့ သူမအမည ခိုငိုင္ၾကညစည္။ သူမအမပိဳဘဝကတည္းက မခိုင္ မခိုငု ေခၚလာခဲ့ၾကသဖင့္ သူမ အိမ္ေထာငခဲ့ ေသာည္း မခိုငိုသည့္ အမည စဲေနသည္။ မခိုငာ မိမိကိုယိုင္ စီးပား ရာ x{1014}x{103D}ိုငူမိုx{1037} ဘယ္ေယာကာ္းကိုမ  အားမကိုးဘဲ မိမိဘာသာ ရပညညု x{1039}x{101C}ကံကာ တေယာက္ တည္းစီးပားကို ကုန္းx{101B}ုန္းရာခဲ့သည္။ သူမ ရာ သလိုလည္း သူမ တဖည္းဖည္း ခမ္းသာ လာသည္။ မိဘနဲx{1037} ေမာင္x{1014}x{103D}မမားကေတာ့ သူမ ကိုအမိဳးမိဳး နားခၾကသည္။ သူမ အတနန္ ငင္းသည္။  သူမအသကလည္း ၃၅ x{1014}x{103D}စား ေရာကာသည္။ အသက္x{1039}x{101C}ကီးလာ လင္ မလယူဟု အေၾကာင္းအမိဳးမိဳးပကာ သူမ မိဘမား က သူမကို အိမ္ေထာငတင္း ခေပးခဲ့ သည္။ သူမ၏ အိမ္ေထာငက သူမထက္ ၅ x{1014}x{103D}စင္ x{1039}x{101C}ကီးေသးသည္။

“ဘယိုပဲ ေပာေပာပါေအ ေနာကုံးေတာ့ ပိုကံရိတဲ့သူ ေကာကူလိုကာပါပဲ”  မုဆိုးဖိုနဲx{1037}လည္းငားေသး မိမိထကည္း  အသက္x{1039}x{101C}ကီးေသးသဖင့္ မခိုငေယာက္ ေတာ္ေတာ္ ရကည္။ မိဘကိုလည္း စိတိုသည္။ သိုx{1037}ေသာည္း အတင္းေရာ အဓမၼ ေရာ ေပးစားေတာ့ သူမ မတတ္x{1014}x{103D}ိုငန္။ သူမ ရာေသာ စီးပားေရးက သူမေယာက္ားဝင္ေငထက္ ပုံတပုံမပင္ မရိေသာအခါ  သူမ စိတိုရပနည္။ ဖုန္းေလး ဆကာနဲx{1037} ေငေတ ဝင္ေနတဲ့သူ။ သူx{1037}သားသမီးေတကလည္း သူမကို မၾကည္။ သူမလည္း သူx{1037} သား သမီးေတကို မၾကညါ။ သိုx{1037}ေသာ္ ဘာမ မတတ္x{1014}x{103D}ိုင္။ အားလုံးက ဝိုင္းစီစဥ္ၿပီးမေတာ့ မဂx{1039}x{1004}လာပဲတင္ မိမိကိုယိုင္ သတိုx{1037}သမီး  လုပ္ေပးလိုကသည္။

ခိုငိုင္ၾကည္၏ ေယာက္ားနာမညလည္း ခိုငါေလသည္။ ခိုင္ေအာင္ တဲ့။ မိခိုငိတစားသည္။ သူx{1037}ကို ဦးခိုငု ေခၚ ခိုင္းသည္။ သူမလည္း ဦးခိုငု ေခၚလိုကည္။ မိမိထက္ အသကည္းx{1039}x{101C}ကီး လူx{1039}x{101C}ကီးလည္းမက အိုလည္းအိုၿပီမိုx{1037} ကာမကိစx{1039}x{1005}ေတ ဘာေတ သိပငထားခဲ့ေသာ ခိုငိုင္ၾကညေယာက္ မဂx{1039}x{1004}လာဦးညတင္ တခီ တကင္း အဖိုကံရသည္။   ဦးခိုငည္ အားလုံး က မိမိကို ဂုဏေရရိ လူx{1039}x{101C}ကီးမင္းတေယာကေနဖင့္ သိထားသဖင့္ အိေx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}သိကx{1039}x{1001}ာနဲx{1037} ေနသည္။ မိန္းမဆုံးထားေသာည္း မငတ္ ေအာင္ေတာ့ စီးပားေရး အေၾကာင္းပကာ နာမည္ သိပထငားသည့္ၿမိဳx{1037}တင္ သာမာန္ေတာသားတေယာကိုဝတားကာ  တည္းခိုခန္းတက္ၿပီး အပကနဲx{1037} နည္းနည္းပါးပါးကဲရသည္။ ေရာဂါေတဘာေတလည္း ေၾကာကေသးသဖင့္ အလနx{1037}လနာမ သာလင္ သားဖစည္။ ခုေတာ့ သူက ဖိအားသေဘာမိဳးနည္းနည္းေပးလိုကည္။ မခိုင္၏ မိဘမားကလည္း သူတိုx{1037} သမီးကေလး တင့္ေတာင့င့ယ္ေလး မငငာသညိုး။

“မိခိုင္ေလး အဝတၽတ္ေတာ့ေလ”  “အို ဘာဆိုငိုx{1037}တုန္း”   “ငါတိုx{1037}က လငယားေလကာ”   “အဲတာ ဘာဖစုန္း”   သညိန္းမ  ေပာတာကို သိပားလညည္ မဟုတု ဦးခိုငကိုကည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ကိုယုံးကို သိမ္း ဖကိုကည္။ မခိုငည္ မိမိ ကိုယို အားကိုးသည့္ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးပီပီ ဆံပငို တိုတိုညပည္။ ကိုယိုင္ အလုပ္ လုပဲ့သဖင့္ လက္ေမာင္းအိုးကလည္း တုတိုင္ လသည္။ ထိုx{1037}အတူ မိခိုင္၏ အိုးကလည္း အယက္ေနသည္။ ဦးခိုင္ မခိုငို လကံခင္းမာ မခိုငိုးေၾကာင့ည္း ဖစည္။ အိုး က နည္းနည္းေနာေနာမ မဟုတာ။ တလုံးစီ တလုံးစီ တင္းရင္းေနသည္။ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖစ္၍ ရငားက သိပတင္း ေသာည္း  တငားက ကယရ ဖကရ တင္းရင္းေနရာ မငူ ပုရိသတိုx{1037} စိတစရာလည္ း ဖစ္ ေန သည္။

ဖံx{1037}ၿဖိဳးမx{103C}အစုံနဲx{1037} မိခိုငည္ တသကာလုံး ေယာက္ားနဲx{1037} မပတကဲ့ဖူးေသာည္း ဦးခိုင္၏ မိန္းမၾကမ္းေၾက ေသအပဳအမူ  ေၾကာင့္ x{1039}x{100B}တသားသည္။ ဦးခိုင တင္းတင္းဖကင္း ပါးေတကို တရစပမ္း သည္။ နမ္းရင္း ကုတင္ေပၚ လဲခသည္။ မခိုင  စိတား ခိုးလိုးခုလု ဖစ္ေနသည္။ ေယာက္ားေတက ဒါပဲဟု ေတးမိသလို ေကာင္းသားပဲဟုလည္း ေတးမိသည္။  ထမီကို ပင့င္ ခင္းခံရေတာ့ မိခိုငေယာက္ ရကည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ပနဲခမိသည္။ ဦးခိုငေယာက္ အသက္ ၃၅ x{1014}x{103D}စx{101B}ယ္ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖစူ  အပိဳစစစို ေတx{1037}ရလိမ့ည္ မေမာင့ားေသာည္း မိခိုငို ေတာ္ေတာ္ေကနပားသည္။ ေပါငိုခဳပ္၍ ထမီကိုပင့္ တငည္။ မခိုငါးကိုလည္း နမ္းသည္။ မခိုင ေခါင္းကို ဘယာရမ္းကာ အနမ္းကို ေရာငည္။ ဦးခိုငည္း ရေအာင္ နမ္းသည္။ မခိုငက္ေတက ေဘးကို အေသခထားသည္။ ဦးခိုင မခိုငကို သူx{1037}ေကာေပၚတငိုကည္။ မခိုင မတငင္ တငင္ တငည္။

ဦးခိုင ပါးသာမက နားထငါနမ္းသည္။ လညင္းကိုလည္း နမ္းသည္။ ထမီက အေပၚ ေရာကာသည္။ လကို ေနာကိုx{1037}ကာ  အိုးကို တင္းတင္းဆုပိုင္၍ ညစည္။ အိုးက x{1039}x{101C}ကီးလန္းသဖင့္ သူx{1037}လကဲx{1037} ဘယိုမ မမိပါ။ သိုx{1037}ေသာည္း မိန္းမအိုးမိုx{1037}  အေသအခာပတယ္ ကစားသည္။ ေနာကိုးတလုံးကို ဆကိုင္ သည္။ ၿပီးလင္ ထမီကို ခပနနၽတလိုက္ သည္။ မခိုင္ သည္ေပါငို ခကင္းေစ့လိုကည္။ ေတာ္ေတာကလိုလည္း ခံစားရသည္။ သူမေပါငင္းေပၚ လက္x{1014}x{103D}စကို အုပား လိုကည္။ ဦးခိုင သူမx{1014}x{103D}ိုx{1037}အစုံကို ကိုငည္။ သူမလက္ေမာင္းဖင့္ အုပည္။ ဦးခိုင လက္ေမာင္း အိုးx{1039}x{101C}ကီးကို နမ္းသည္။ အကx{103E} ကိုလည္း သူမရက္ေနသည့္ၾကားက ခၽတိုကည္။ အတင္းခံနဲx{1037} ေဘာီသာ ကနည္။ ဦးခိုင သူx{1037}အဝတ္ေတကို ခၽတည္။  မခိုငက္၍ မက္x{1014}x{103D}ာကို တဖကည့ားသည္။ ခဏေတာ့ သူမေပါငင္ ေx{1014}x{103D}းခနဲ ဦးခိုငီးလာေထာကည္။ ဦးခိုင သူမစပင္ ဒါကို အသာခၽတသည္။ သူမ လက္x{1014}x{103D}စ္ ဖကင့္ မက္x{1014}x{103D}ာကို အုပားသည္။

ဦးခိုင အသာဆဲဖင့ာ ေစ့ေစ့ၾကည့င္း သူမေစာကုတဲကို လီး ထိုးထည့ိုကည္။ ေကာီထဲ သၾကားေရာ ေကာီပါ ခပ္ မားမား ထည့ိသလို ဘယိုအရသာ ဖစား မန္းမသိသည့ုံစံမိဳး ခံစားရသည္။ ေပါင္ၾကားထဲ လီးx{1039}x{101C}ကီးက တဖည္းဖည္းသိပ္ ထည့ည္။ ပည့ာသလို ခံစားရသည္။ ေပါင္ၾကားမတဆင့္ အေၾကာမား ပုx{101B}ကိတကာသလို ဖစ္ေနသည္။ ဗိုကားသိုx{1037}  ေရာက္ သည္။ ရငတိုx{1037} ေရာကည္။ ရင္x{1039}x{100B}x{103E}နx{1037}ိုx{1037}ေရာကည္။ အာေခါင္ေတ ေခာကပာသည္။ လကားေတ ေအးစက္ လာသည္။ ဦးေx{1014}x{103D}ာကခုလုံး လင္းခနဲ ဖစားသည္။ ၿပီးေတာ့ အားလုံး ေမာငလာ သည္။ အေမာငမာၻထဲ တဝဲလညည္  ဖစ္ေနသလို ခံစားရသည္။ ဦးခိုငိုယုံးက သူမအေပၚ ပိကကာ လx{103C}ပ္ေနသည္။ ေရx{1037}တိုးေနာကုတ္ ဖစ္ေနသည္။ တအင့င့ဲx{1037} လည္း ညည္းေနသည္။ သူမပါးကိုလည္း နမ္းသည္။ သူမx{1014}x{103D}ိုx{1037}ကိုလည္း ကိုငည္။ သူမမာ ဇေဝဇဝါဖစ္ေနသည္။ “ငါ့ကို လိုးေနတာပဲ”  ဟုေတးမိလိုက္ “ငါ ဘာဖစ္ေနတာလဲ” ဟုေတးမိလိုက္ ဖစ္ေနသည္။ ေစာကိက ယားသလိုလို ေကာကယားသလိုလို ဆံပင္ ေတ မေလာေသးသလိုလို ဖစ္ေနသည္။ ဦးခိုင အသကင္းပင္းရx{103C}ကာ ေဆာင့္ေနသည္။ ေစာကုတ္ေတ ပူ သလိုလို စပလို လို ဖစ္ေနသည္။ နာကလည္းနာသည္။ ငိုခငလိုလိုလည္း ဖစ္ေနသည္။ ေအာိုကင္ ေပမည့ည္း မေအာဲသလို ဖစ္ ေနသည္။

တခါမ အလိုးမခံရဖူးေသးေသး မိန္းမကိုလိုးလင္ ပထမဆုံးအx{1039}x{101C}ကိမ္၌ လရညထည့ိဖိုx{1037}လိုေၾကာင္း ဦးခိုင္ တေယာက္  ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူx{1037}လရညကါနီး အိမာထဲ ေပးဝငာ အဆုံးသတိုကည္။ အပိဳစငို လိုးရေသာည္း  အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေန၍ ေအာင့ကက္ေလး ဖစ္ေနသည္။   မခိုငေယာက္ အရသာေတx{1037}လုနီးနီး အခိန x{101B}ုတရက္ အဖတံ လိုကေတာ့ ဆနx{1037}ငင္ ငင္ေလး ဖစားသည္။ သိုx{1037}ေသာည္း ဦးခိုင လီးတန္းလန္းx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ ကုတင္ေပၚ ပနကာ ေတာ့  ရကလိုလို ဖစနည္။ ဦးခိုင သူမ ေဘးတငငိပ္ၿပီး ပါးေတကို နမ္းသည္။ သူမကို ဖကာ ရငငဲထည့ည္။ သူမ  ေပါင္ၾကားထဲကို လကည့ာ လကလယင့္ သူမအေစ့ကို ပတည္။ ဦးခိုင္ က သူမx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို နမ္းသည္။ ပထမတခက္  ေတာ့ သူမလည္း ပနမ္းရမန္း မသိေသး။ သိုx{1037} ေသာည္း ေနာကခါ ထပမ္းေတာ့ သူမ လည္းပနမ္းသည္။

“ထပိုးမယ္ေနာ္”   သူမ ေခါင္းညိတိသလား မညိတိသလား မသိပါ။ ဦးခိုင သူမအေပၚ တကသည္။ သူမ အသာေလး ကား ေပးလိုကိသညု ထငါသည္။ တကိုယုံး ရိန္းခနဲ ဖိန္းခနဲ ဖစားသည္။ ဦးခိုင သူမဖငို ကိုငိုက္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကိုကိုငိုက္ နမ္း ရင္းအ ဆကပတိုးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာသညထိ မနားတမ္းလိုးရင္း သူမေစာကုတ္ေတ ပူလာသည္။ အရည္ေတစိုလာ သည္။ ခဏေတာ့ ဦးခိုင တအားအားနဲx{1037}ညည္းကာ သူမ အေပၚ ဖိခသည္။ သူမလည္း မတန္းထုတိ။ ဦးခိုင စိမားသည္။  သူမကို နမ္းရင္း x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို ကစားသည္။ ခဏ ေလးသာနားသည္။ သူမေစာကုတဲ ဦးခိုငီးက ပနာလာသည္။ ပန္ေဆာင့ည္။  တညလုံး ဦးခိုင္ တေယာက္ မနားတမ္းလိုးသည္။ “မနကင္းၿပီေလ ေတာ္ေတာ့”  “သူx{1037}ဘာသူလင္းတဲ့ဥစx{1039}x{1005}ာကာ ဆကိုးၾကမယ္ ေနာ္ လိုx{1037}ေနာ္”   မခိုငေယာက္ သကင္းခပိုးတိုးေလး မx{103C}တုတည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ဦးခိုငေတာ့ မသိ။ သူမအေပၚ ထပ သည္။

“ကလင္ ကလင္ ကလင္”  “ဖုန္း နင့ုန္းပဲ ေရာ့”  မခိုင္ ဖုန္းကိုၾကည့ိုကည္။ ေမာငိုင္ ဖုန္းနံပါတစ္ေနသည္။ ေမာငိုငိုသူ က သူx{1037}ဆိုင အလုပမား။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိသည္။ ေမာငိုင့ာမညရင္းေတာ့ မမတိေတာ့။ ခိုငါေနသဖင့္ ေမာငိုငု ေခၚ ခင္း ဖစည္။ တေယာကန္ေသးသည္။ သူလည္း နာမညင္း မမတိ။ ေမာင္x{1014}x{103D}ိုငု ေခၚသည္။ ေကာင္ေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာက  နည္းနည္းလည္း သကည္။ ဟိုခိုင္းဒီခိုင္း ခိုင္းရတာ အဆင္ေပသည္။

“ဘာ ေပာစရာရိတာလဲ”  “ဂိုေဒါင ပစx{1039}x{1005}ည္းတခိဳx{1037}ထုတိုx{1037}ရိတယငာ၊ အဲဒါ မမ ဒီေနx{1037}လာမလားလိုx{1037}ပါ”   “လာခဲ့မယ္ေလ ေမာင္ ခိုင္”   ဦးခိုင ေခါင္းခါပသည္။ “ေအာ္ ခဏ” ဟု သူမ တားကာ ဖုန္းမိုက္ေပါကို ပိတ္၍ ေမးေငါ့ေမးသည္။ ဦးခိုင ဘယက္ ညိဳးနဲx{1037} လကကို ကင္းကာ ညာလကိဳးဖင့္ ထိုးပသည္။ လိုးဦးမညိုသည့္ သေဘာ။   “ေအး ေမာင္ေလး မမဒီေနx{1037} နားလိုက္ဦး  မယာ၊ ေမာင္ေလးတိုx{1037}လည္း နားရငားလိုက္”  တဖက ေကးဇူးပါပဲဟု ေပာ္ေပာ္x{1039}x{101C}ကီး ေပာကာ ဖုန္းခသားသည္။ ဦးခိုင္ ကေတာ့ သူမx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို စုပည္။ သူမx{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးဖားကို လကိဳးဖားနဲx{1037} ကလိသည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို မနားတမ္း စုပမ္းသည္။ ဦးခိုင မ ခိုငကို ဆဲယူကာ သူx{1037}လီးကိုငိုင္းသည္။ မခိုငလည္း တညလုံး အသငံထားရသဖင့္ တတာၿပီမိုx{1037} ကင္းထုေပး သည္။ သိပ္ ေတာ့ မခံစား တတ္ေသာည္း လငဲx{1037} မယားဖစာလင္ေတာ့ သညိစx{1039}x{1005} ေရာငရသညာ သဘာဝ တရားဖစိမ့္ မညုေတး ကာ ဦးခိုငကသည္x{1014}x{103D}င့္ သူမ အသင့္ ကားေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။

“ဘားေတာ္x{1039}x{101C}ကီး ရယx{1039}x{101C}ကဳံးခံေနရေလာကယ္ ေဟ့ေကာင္”  “သူx{1037}အိုးx{1039}x{101C}ကီးက မိုကယာ”   ေအာငိုငဲx{1037} ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ ေယာကား ေဆးေနၾကခင္းဖစည္။ အလုပမားဆိုေပမယ့္ မခိုငဲx{1037} ေတာ္ေတာ္ ရင္းx{1014}x{103D}ီးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သူတိုx{1037} က မခိုငို နည္းနည္းကေနသည့္ အထဲတင္ ပါသည္။ အေၾကာင္းမဲ့ သကက္ေတာ့ မဟုတ္။ မခိုငိုးx{1039}x{101C}ကီးကို ဖစည္။ ခုေတာ့  သူမား ၿဖိဳၿပီ ဖစည္။  “အလုပကလား”  “ေအး နည္းနည္းပါးပါး လုပင္း အလုပာၾကတာေပါ့ကာ”   ေမာငိုငဲx{1037} ေမာင္x{1014}x{103D}ိုင္ တိုx{1037}ထိုသိုx{1037} ေပာေနစဥ္ မခိုငေတာ့ ရယဖုတံေနရသည္။ ဦးခိုင ေရေခၚခိဳးကာ အေမးေတလည္း ေပာင္ေနေအာင္ ရိတ္ ေပးသည္။ အဖုတို သေပးၿပီးေတာ့လည္း ဦးခိုင လက္ေပးသည္။ မခိုငာ ေမာ့ေနေအာင္ ခံရသည္။ အဘိုးx{1039}x{101C}ကီးခမာ ဘယ္ အခိနတည္းက စုထားသညသိ။ သုံးရကုံးလုံး မခိုငမာ ကုတင္ေပၚက မဆင္းရ။ ေလးရက္ေမာက္ေနx{1037}ေတာ့ သူမ အလေတ  ပင္ၿပီး အလုပင္းသည္။ ေမာင္x{1014}x{103D}ိုငဲx{1037} ေမာငိုင ခိုးခိုးၾကည့္ေနသည္။ သူမကလည္း ရိပိသည္။ တခါခါ ညေရာက္ လင္ အိမ္ ေတာင္ သိပပနငလို ခံစားရသည္။ ဆိုင သုံးခဲ ေလးနာရီေလာက္ ပိတ္ေသာည္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေလာကားကာ ရစဲ ေလာက အိမနည္။ အိမန္ေရာက္ေတာ့ ဦးခိုင သူမကို ရယင္ သည္။ ဦးခိုငည္ ေနx{1037}ေနx{1037}အိပ္၍ အားေမးသည္။ ညည က သူမကို မနားတမ္း ကငည္။ သူမ အိပ္ေရးပက္ သဖင့္ ေတာင္းပန္ေသာည္း မရ။

“ကိုx{1039}x{101C}ကီး ရယ္ နည္းနည္းေလာ့ပါလားဟင္ ညေလး မခံx{1014}x{103D}ိုငိုx{1037}ပါ”  “ညေလးကလည္းကာ ကိုx{1039}x{101C}ကီးက ခစာကို”   “ကိုx{1039}x{101C}ကီး ခစာ ကို ညေလးေၾကာကယ္”  “ဒါဆို ဒီညကိုx{1039}x{101C}ကီး နည္းနည္းေလာ့ေပးမယ္”   “တခီပဲေနာ္”  “ေလးခီေလာကာ”   “ဟူး” မခိုင္ သကင္းခသည္။ ေနာက္ေတာ့ မခိုငဥ္းစားသည္။ သညူx{1039}x{101C}ကီးက တကယ့ာဗူးx{1039}x{101C}ကီး။ လိုးေနရရင္ ေကနပဲ့ပုံရိသည္။ မခိုင္ တေယာက္ အလုပမားပဲစားထံ ခဥ္းကပည္။ အလုပမေလး x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ေခၚသည္။ မယိုငဲx{1037} မယ္x{1014}x{103D}ိုငိုသည့္ ကေလးမ ေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာကို သူမေx{101B}းခဲ့သည္။ မယိုင ပိနိနါးပါး။ အသကားဖင့္ ၃ x{1014}x{103D}စိၿပီ။ မယ္x{1014}x{103D}ိုင နည္းနည္းပည့ည္။  နည္းနည္းပုသည္။ မက္x{1014}x{103D}ာက ေလးေထာင့ည္းနည္းကသည္။ လတာေတာ့ လသည္။ အိမို ခကင္း ေခၚလာသည္။ ညက ဦး ခိုငို ေပာသည္။

“ေကာငေလး x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ေခၚထားတယ္၊ အလုပိုင္းခိုင္း ဘာခိုင္းခိုင္း ဘာလုပုပ္”  ဦးခိုင သူမကို ၾကည့ည္။ သူမက   တဖက္ေစာင္းအိပည္။ “ဘာလုပုပိုx{1037} မင္းေပာလိုကလားလိုx{1037}”  ဦးခိုင ေမးသည္။ သူမ ေခါင္းညိတသည္။ ဦးခိုင  သူမအိုးကို ပတစားေနသည္။ အသာလည့္ၿပီး သူမထမီကိုပင့ည္။ မတတရ ထိုညသည္ သူမ ေနာကုံး အလိုးခံရသည့  ဖစည္။ ေနာက သူမ ပနာေတာ့ ဦးခိုင အခန္းေပာင္းအိပည္။ ကေလးမေလး x{1014}x{103D}စ္ေယာကို သားၾကည့္ေတာ့ အငယ္ မ တေယာကို မေတx{1037}။ ဒါနဲx{1037} မယ္x{1014}x{103D}ိုငို ေမးၾကည့ည္။ မယ္x{1014}x{103D}ိုင ၄ x{1014}x{103D}စ္ေလာကိၿပီး နည္းနည္းေတာ့ သိ တတ္ေနၿပီ   စည္။   “အဆင္ေပလား သမီး”  မယ္x{1014}x{103D}ိုငိုေနသည္။  “ေပာပါ သမီး အဆင္ေပလားလိုx{1037}”   “ဘ ဘဘ အမီးတိုx{1037}ကို အx{1014}x{103D}ိုငင့္ ကင့ယ္”    “ဟင္ ဟုတား အို သမီးေလးရယ္”  မခိုငာ သိေသာည္း မသိေယာင္ေဆာငာ ဘယိုလုပာလဲဟု ေမးသည္။ မယ္x{1014}x{103D}ိုင  ေပာပ သည္။ မမေလး အလုပကားေတာ့..

“လာစမ္း နငိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္”  အလုပင ေခၚသဖင့္ မယ္x{1014}x{103D}ိုငဲx{1037} မယိုင္ အေပး ကေလးေရာကားသည္။ဘဘေရx{1037}တင္ အသာ  မတပပ္ၾကသည္။ ဘဘက အနီးသိုx{1037} လာရန္ ထပ္ေခၚသဖင့္ သူမတိုx{1037} အနီးသိုx{1037} သားသည္။ ဘဘက ထပီးလာဦးဆိုသဖင့္ ထပီး သည္။ ဘဘေဘးတင္ တေယာကဖကပ္ေနၾကသည္။ ဘဘက မဆိုင္း မတပင္ သူမတိုx{1037} ဖငိုးကို ကိုငည္။ အိုးတလုံးခင္း စီ  ကကနနကိုငည္။ ေနာက္ မယ္x{1014}x{103D}ိုငို ရငငဲ ဆဲထည့ာ ပါးကို နမ္းသည္။ မယ္x{1014}x{103D}ိုငါးx{1014}x{103D}စကို ဝေအာင္ နမ္းၿပီး မယိုငို  တဖက ဆဲဖကာ နမ္းပနည္။ လကလည္း သူမတိုx{1037}အိုးကို ဆုပိုငာ နယစား သည္။ မယိုငို နမ္းၿပီး မယ္x{1014}x{103D}ိုငို  နမ္းပနည္။ သူမတိုx{1037}ပါးကို အထပပခါခါ နမ္းသည္။ သူမတိုx{1037} ဖငို လည္း အမိဳးမိဳးဖိနယစားသည္။

“မယ္x{1014}x{103D}ိုင မယိုငကx{103E}ကို ခၽတိုက္”  ဘဘက ခိုင္းသဖင့္ ဘဘရငငဲမေန၍ မယိုင့ကx{103E}ကို ခၽတ္ေပးသည္။ မယိုင  ခုမ အပိဳေဖာင ဖစ္ေသာည္း ေဘာီဝတားသည္။ ေဘာီအဖဴတင္ ငါးမန္းx{101B}ုပါသည့္ ေဘာီေလး ဖစည္။ မယ္ ခိုင ဘဘေဘး ဆိုဖာေပၚတင္ ဒူးေထာကပ္ေနသည္။  “အလဲ့ ေဘာီနဲx{1037}ပဲ မိုကယ္ အဲဒါကိုေတာ့ နင့ိုယိုင္ ခၽတ”   မယ္ ခိုင လက္ေနာကနာ ေဘာီကို ခၽတိုကည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးက စူတူတူေလး လေနသည္။ ဘဘက မယိုင္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေတကို  စမ္း၍ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကို ပတပည္။  “သူx{1037}အကx{103E} ပနၽတ္ေပးလိုက္”  မယိုင မယ္x{1014}x{103D}ိုင့ကx{103E}ကို ခၽတည္။ အဖဴ စင္းေလးမားပါ သည့္ ေဘာ္ လီေလး ေပၚလာသည္။   “နငည္း မေခဘူးပဲ ခၽတပါဦး”  မယ္x{1014}x{103D}ိုင ေဘာီခၽတ္ေပးလိုကည္။ သူမx{1014}x{103D}ိုx{1037}က မယ္ ခိုင္x{1014}x{103D}ိုx{1037}ထက္ မဆိုစေလာက္ေလး x{1039}x{101C}ကီးသည္။ ဘဘက ခါးကေန ဆဲဖကာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို စိုx{1037}သည္။ ဘယက္x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို ကိုကိုx{1037}ၿပီးေနာက္ ညာဘက္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို လာဖင့္ ဝx{103C}ိကာ စုပည္။

“ေအာကာ ဒူးေထာက္ၿပီးရပ္”   သူမတိုx{1037}ကို ဘဘက ထိုအတိုင္းေနခိုင္းသည္။ သူမတိုx{1037} ဒူးေထာကပ္ေနေတာ့ ဘဘက သူx{1037}ပုဆိုးကို  ခၽတသည္။ ဘဘသည္ ေဘာင္းဘီဝတထားပါ။ ဘဘ၏ လီးက တန္းမတ္ေအာင္ ေတာင္ေနသည္။   “ပါးစပ”    မယ္x{1014}x{103D}ိုငဖူး ကို တန္းကာ မက္x{1014}x{103D}ာကို ေမာ့ေစရင္း ေပာသည္။ မယ္x{1014}x{103D}ိုင ပါးစပေပးသည္။ ဘဘက လီးဖင့္ ပါးစပဲထည့ည္။ ဘဘလီး က အx{1039}x{101C}ကီးx{1039}x{101C}ကီး ဖစဖင့္ မယ္x{1014}x{103D}ိုင္ ပါးစပ္ေတာ္ေတာထားေပးရသည္။ ဘဘက လည္း ဘာမ စဥ္းစားသည့န္ မရိဘဲ မယ္x{1014}x{103D}ိုင္  ပါးစပို လိုးသည္။ မယ္x{1014}x{103D}ိုငမာ အသကx{103D}ပင္ ၾကပည္။ တံေတးေတလည္း စီးကကုနည္။ ဘဘကေတာ့ ပါးစပို စိတို လက လိုးေနသည္။ ခဏအားရေတာ့ မယ္x{1014}x{103D}ိုငို တန္းလတည္။ မယိုငို ပါးစပခိုင္းသည္။ မယိုင္ ပါးစပိုလည္း တရစ ပိုးသည္။ ဘဘ လီးက x{1039}x{101C}ကီးသဖင့္ မယိုငါးစပဲx{1037}ပင္ မဆနx{1037}လို ဖစ္ေနေသာည္း ဘဘက လီးကို တဆုံးထိ မရရေအာင္  သင္းကာ မငိုငို လိုးသည္။ မယိုငို လိုးစဥ္ မယ္x{1014}x{103D}ိုင ေနာကို လက္ေထာက္၍ ေရာင္ေသာည္း ဘဘက မယ္x{1014}x{103D}ိုငို  ေပါငင္းဆဲကပားသည္။ ေနာက္ မယိုငါးစပဲလီးကို ထုတ္၍ မယ္x{1014}x{103D}ိုင္ ပါးစပဲ ထည့ည္။ မယိုငိုလည္း ေပါငင္းဆဲ ကပားသည္။ လကဖကင္ ေခါင္းတလုံးကိုငာ သူမတိုx{1037} ပါးစပို တေပါက္ၿပီး တေပါကိုးသည္။ နည္းနည္းၾကာလာ ေတာ့ မယ္x{1014}x{103D}ိုငါးစပဲ အဖဴရည္ေတ ထည့္ေပး သည္။ မယ္x{1014}x{103D}ိုငို ၿမိဳခခိုင္းသဖင့္ မယ္x{1014}x{103D}ိုင္ ၿမိဳခသည္။

“သား မက္x{1014}x{103D}ာသားသစ္ၿပီး ပနာ”  မယ္x{1014}x{103D}ိုငဲx{1037} မယိုငိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ မက္x{1014}x{103D}ာ သစ္ေနစဥင္ ဘဘက မနနုပု ေအာဖင့္  မနန္ ပန္ေပးလာရသည္။   “ဝပ္ၿပီးေတာ့ ကုန္းၾကစမ္း”  သူမတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ဦးခသလို ဝပ္ၿပီး ေနေတာ့ ဘဘက ဖင္ေထာင္  ခိုင္းသည္။ သူမတိုx{1037}က ဖင္ေထာင္ ေပးရသည္။ အဝတိုလည္း အကုနၽတ္ၾကရသည္။   “x{1014}x{103D}စ္ေယာကုံး ေနာကို ပနည့္ ၾကည့္”  ဆိုသဖင့္ ဖင္ေထာငာ ကုန္းေပးရင္း x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ေခါင္းခင္းဆိုငာ ေနာကို ပနည့္ၾကည့္ ေနသည္။ ဘဘက  ခါးပတ္x{1039}x{101C}ကိဳးကို x{1014}x{103D}စ္ေခါက္ေခါကိုက္ၿပီး သူမတိုx{1037} ဖငိုးေပၚ အသာဆဲကစားသည္။ ေနာက္ မယ္x{1014}x{103D}ိုင္ ဖငိုးကို တခက္x{101B}ိုကည္။  “ဖန္း”   “အ အေမ့”  မယိုင္ ဖငိုးကို ထပ္x{101B}ိုကည္။   “ဖန္း”  “အု အမမေလး “   မယ္x{1014}x{103D}ိုင္၏ အသားအေရက ဆတတဴေန သေလာက္ မယိုငေတာ့ အသားလတည္။

မယ္x{1014}x{103D}ိုင့္ ဖငိုးတင္ အစင္းရာေလး ထငနဲ့ေသာည္း မယိုင့ငိုးတင္ မ ကနဲ့ပါ။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ဘဘက မယိုင္ ကို ထပ္x{101B}ိုကည္။ “ဖန္”   “အမေလး”  ေနာက မယ္x{1014}x{103D}ိုငငိုး ေနာကခမ္းကို ဆက္  x{101B}ိုကည္။ “ဖန္း”  “ေအမ့”  “ဒီဘကည့္ၿပီး ငါ့ခါးပတ္x{1039}x{101C}ကိဳးကို နမ္းၾကစမ္း”   ဘဘက ေပာသဖင့္ မယိုငဲx{1037} မယ္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} ခါးပတ္ x{1039}x{101C}ကိဳးကို ေမးေမးေပးၾကသည္။ သူမတိုx{1037} ေမx{103E}းေမx{103E}းေပးၿပီး ေသာအခါ ခါးပတ္x{1039}x{101C}ကိဳးဖင့္ သူမတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္၏ လညင္းကို ပတိုက္ သည္။ ေခါင္းခင္းဆိုငာ ပါးခင္း အ အပိုက္ ဖစည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ ဘဘသည္ သူမတိုx{1037}ပါးစပို ပနိုးသည္။ လရညို မယ္ ခိုငား ၿမိဳခခိုင္း သည္။ ဘဘသည္ ဆကီခုံတင္ နားၿပီး သူမတိုx{1037}လညင္းတင္ ခညားေသာ ခါးပတ္x{1039}x{101C}ကိဳးကို ဖညာ သူမတိုx{1037}  x{1014}x{103D}စ္ေယာကို တမိဳး ထပိုင္းပနည္။

“နငိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ဒီၾကမ္းပငာ ေလးဖက္ေထာက္ သားၾကစမ္း”  သူမတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ပူးတဲ၍ ေလးဖက္ေထာကာ ဧည့န္း  ဆကီစားပဲဝိုင္းကို ပတၾကရသည္။ ဘဘက ရပါ ဟု မေပာမခငင္းေလးငါးပတ္ေလာက္ ပတိုကသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္  အနားကို ေခၚကာ ပါးစပိုပင္ ေနာကခါ ထပိုးေၾကာင္း မယ္x{1014}x{103D}ိုင္ေပာပသည္။  “ေနပါဦး သမီးရယ္ ညည္းဘဘက တေနကုန္ ပဲ ပါးစပို လိုးေနတာလား”  “ဟီးးးးးးးးးးးးး ဟုတ”  မခိုငေယာက္ ေတာ္ေတာံ့ၾသသားသည္။ ေတာ္ေတာုတတည့္  လူx{1039}x{101C}ကီးပဲဟု ေတးမိသည္။ ပါးစပို လိုးသတဲ့။  “ေအးပါ သမီးရယ္ အဲလို မဖစ္ေအာင္ အနီေပာထားေပးမယ္ေနာ္ အိပ္ အိပ္”     နည္းနည္းပါးပါး ေခာ့သိပာ ဦးခိုငိပ္ေနေသည့္ အခန္းကို ေခာင္းၾကည့လိုx{1037} လုပ္ေသးေသာည္း မိမိ စိတကုန္ေသးဟု ထင္ မညိုးကာ ကိုယ့ခန္းထဲကိုယငာခဲ့သည္။ ဦးခိုင တခားအခန္းကိုပင္ ေပာင္း အိပ္ေနၿပီေလ။ ထိုည မခိုငေယာက္ စိတ္ ခမ္းသာလကမ္းသာ အိပင့လိုကည္။

ေနာကညပနာေတာ့ မယိုငေယာကည္းကို ေတx{1037}သည္။ မယ္x{1014}x{103D}ိုင့ို သည ေခၚအိပည္ေပါ့ ေလ။ ေတာ္ေတာ္ ဏာဗူး x{1039}x{101C}ကီးဟု စိတဲက ေပာလိုကည္။ သိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ သည္ေနx{1037} ဘယိုလုပဲဟု မယိုင္ ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ သည္ေနx{1037}တေနx{1037}လုံး မယ္x{1014}x{103D}ိုငင္ ကို လိုးသညု ေပာသည္။  “ဘာ”  မခိုင္ အံ့ၾသသားသည္။   “ဖငို ဟုတား၊ ေစာကတို ေနမာပါေအ”   “ဟင့င္း မဟုတ္ ဘူး အနီ”  “ဟုတိုx{1037}လားေအ”   “ဟုတယ္ အနီ သမီးက ဒီေနx{1037}တေနx{1037}လုံး မယ္x{1014}x{103D}ိုငငဲ လက္ေပးေနရတာ၊ မယ္x{1014}x{103D}ိုငငက္ ေပးၿပီးရင္ ဘဘက မယ္x{1014}x{103D}ိုငငို လိုးတယ္၊ မယ္x{1014}x{103D}ိုငငိုးေနတုန္း သမီးကိုလည္း ဘယေပးမသားဘူး၊ မယ္x{1014}x{103D}ိုငင္ ေဘးမာ  ပါးစပေပးထားရတယ္၊ ဘဘက မယ္x{1014}x{103D}ိုငငိုးလိုက္ သမီးပါးစပိုးလိုက္ လုပာ”  “ဟို အရည္ အရညကင္ေကာ”   “ပထမတခါေတာ့ သမီးပါးစပဲထည့ယ္ ေနာက္ ေခာကါလား ခုx{1014}x{103D}စါလား မသိဘူး မယ္x{1014}x{103D}ိုင့ငဲ ထည့ယ္၊

သမီးက ကုန္ ေအာင္ စုပ္ေပးရတယ္”   “မယ္x{1014}x{103D}ိုင့ငဲကို သမီးစုပ္ေပးရတယ္ေပါ့”   မခိုငေယာက္ မအနိေအာင္ မနည္းသတိထားလိုက သည္။ ယုတာ ပကကခညားဟု လည္း ေတးသည္။ ကေလးေတကို သနားေသာည္း သူမဘဝက ရိေသးသည္။ မဟုတ္ လင္ သညိစx{1039}x{1005}မိဳး ေနာကိုင္း သူမအေပၚ လုပာx{1014}x{103D}ိုငည္။ သူမ သကင္းရညx{103C}တုတင္း ထိုည x{1039}x{101C}ကိဳးစား၍ အိပိုက သည္။ ေနာက္ေနx{1037}တင္ ေမးၾကည့္ေတာ့ မယိုငငို လိုးသညဲ့။ မယ္x{1014}x{103D}ိုင ဖငကလည့္ တဲ့။ စတုတx{1039}x{1013}ေနx{1037}တင္ ဖင္ၿပိဳငူ ကုန္းၿပီး အလိုးခံရသညိုပါလား။ ဘာေၾကာင့္ ေရx{1037}ေပါက္ မလိုးေသးတာပါလိမ့္။ သူမေတးမိသည္။ ကေလးေတမိုx{1037}လား။  သိုx{1037}ေသာည္း မဆိုပါ။

“ဒီေနx{1037} ေစာကတိုးတယ္ အနီ”  ညတိုင္းနီးပါး သူမက ေမးတတညိုx{1037} ကေလးမေတက ေဖသည္။ သူမက ဘယိုလဲဟု  ေမးဆတသည္။ “မယ္x{1014}x{103D}ိုင သူx{1037}ေစာကတ္ သူၿဖဲေပးရတယ္ သမီးက လီးကိုင္ၿပီးထည့္ေပးရတယ္”   “ကိုငည့္ေပးx{101B}ုံပဲလား”   “ဟင့င္း စုပည္း စုပ္ေပးရတယကည္း လက္ေပးရတယ္”  “ဒါပဲေပါ့”   “လရညို သမီးဖင္ေပၚ လတၿပီး မယ္x{1014}x{103D}ိုင  ေပာင္ေအာင္ စားေပးရတယ္”  မခိုငေယာက္ ဘယို ေယာက္ားမိဳးရထားမန္း မသိ။ ေတာ္ေတာုတာၿပီး ေတာ္ေတာည္း  ဏာx{1039}x{101C}ကီးသည့္ ေယာကာ္းးကို ယူထားမိသည္။ မိဘက ေပးစားထားေတာ့လည္း ဘာမ မတတ္x{1014}x{103D}ိုငန္။ ေနာကိုင္း ေတာ့  သူမေမးလိုx{1037} မရေတာ့။ သူမေယာက္ားက ကေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာကုံးကို ညေခၚ အိပည္။

အစပိုင္းေတာ့ သူမ သိပသိသာေပမယ့္  ဆယက္ေလာက္ ရိလာေတာ့ သူမ ဆာလာသည္။ ေယာက္ားလီးကို လမ္းလာသည္။ သိုx{1037}ေသာည္း ေကာငေလး ၂ ေယာက္  ေရာကတည္းက သူမနဲx{1037} သူမေယာက္ား မဆုံဖစဲ ရိေနသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ မက္x{1014}x{103D}ာမပရေတာ့ ကိုယ့ိုအငို သူမသိ ဖစ္ ေနသည္။ ထိုည ဆာလန္း သဖင့္ သူမ အိပေပာ္။ မနက္ေတာ့ ကပာကယာထကာ ဆိုငို ထကဲ့ သည္။ ဆိုင္ေရာကာမ  အိမာ တကငာသဖင့္ အိမာကို ေပး လိုကည္။

“အမေလး”  သူမ အိမာ တံခါးကို ဆဲဖင့ိုက္ေတာ့ ေမာငိုငို ဘား ခနဲေတx{1037}ရသည္။ ေမာငိုငေယာက္ အိမာတံခါး မပိတ္ မိ။ ဖုန္းကို ေရပိုကိုင္းေပၚ ေထာငင္ ကာ ဖုန္းၾကည့္၍ ကင္းထုေနေသာ ေမာငိုငို မခိုငေယာက္ တန္းမိေလသည္။ ဖုန္း ေပၚ အၾကည့္ေရာကားေတာ့ သူမ ပို မကုံး ပဴးသားရသည္။ သူမပုံမန္း သူမ သိသည္။ သူမ ကုန္းၿပီး ပစx{1039}x{1005}ည္းကို သယ္ေနခိန္  ေနာကေန မိမိရရ x{101B}ိုကူထားသည့ုံ။  “ေမာင္ ေမာငိုင္ နင္ နင္”   ေမာငိုင ပုဆိုးကို အမန္ေကာကတည္။ သူမက ဖုန္း ကို ဖတနဲ ဖမ္းယူလိုကည္။ ဖုန္းကို ပတ္ၾကည့္ လိုကည္။ ဖုန္းထဲတင္ သူမကို ေနာကေန x{101B}ိုကားသည့ုံခည္းေတာ္ေတာ္ မားမား ေတx{1037}ရသည္။

“နင္”  “တ ေတာ ော ေတာင္းပန္ ေတာင္းပနါတယ္ မမ”   ေမာငိုင္ ဒူးေထာကည္။ သူမ ဇေဝဇဝါ ဖစ္ေနသည္။ ဖုန္းကို ပစ္ ေပါကိုကည္။ အိမာ အုတံရံနဲx{1037} ထိကာ ဖုန္းတခုလုံး ေၾကမထကားသည္။ သူမ ခကင္း အပငနကာသည္။  ေမာငိုငေယာက္ အိမာထဲ ဒူးေထာက္ ကနဲ့သည္။  “ေမာငိုင္”  သူမ အသံခပုပုပင့္ ေခၚလိုကည္။ ေမာငိုင္ ယိုx{1037}ယိုx{1037} ေလး ထကာသည္။ သူမ အနီးတင္ လာရပ္ေနသည္။ ေမာငိုင္ တုန္ေနသည္။   “နင့္ အသက္ ဘယ္ေလာက္ ရိၿပီလဲ”   “ဆယ့္  ဆယ့္ေခာကါ မ မမ”  “နင္ ဘယခိနတည္းက ဒါေတ တတ္ေနလဲ”  “အ အလုပငငကတည္းက”   “ဒါဆို မx{1014}x{103D}စ္ ကတည္းကေပါ့”  “ဟ ဟကဲ့”  “နင ဒါေတ နားလည္ေနၿပီေပါ့”   “ဟ ဟကဲ့”   “ေမာင္x{1014}x{103D}ိုင္ေရာလား”   “ဟ ဟက ဟကဲ့”   “ေမာင္ x{1014}x{103D}ိုငနင့က္ ငယယ္ေနာ္”  “ဟုတဲ့ မမ”   “နင့ုန္းကို ငါပန္ေလာ္ေပးပါ့မယ္”  “ရ ရပါတယမ”   “ေမာငိုင္”   “နင္ ငါ့ကို  တကယိုးခငာလား”  “င ခ ခ ခငာ”   ေမာငိုငာ အထစစ္ အေငါ့ေငါ့ ဖစ္ေနသည္။

“ငါ ေမးတာ ေဖေလ”  “ဟုတဲ့ ဟုတဲ့”  “ဒါက္ မထစၻဴး”   “ဟုတဲ့ ဟုတဲ့”   “ေမာငိုင္”   “ခငာ”   “နင္ ငါ့ကို တကယ္  စိတငားလား”  “ဟုတဲ့”  “နင္ ငါ့ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ဖည့္ေပးx{1014}x{103D}ိုငါ့မလား”  “မမေလး”   ေမာငိုငည္ မခိုငို ၾကည့ိုကည္။ မခိုင္  သည္ အဖဴေရာင္ ဝမ္းဆကင့္ တကယ့ို လေနသည္။ ဆံပငို နဖူးကေနစ၍ ေနာကို သိမ္းကာ စုခညားၿပီး ပခုံးတဖက္ ေပၚ လx{103E}ဲခ ထားသည္။ စိနားကပလည္း ဝင္းေပာ င္ ေနသည္။ လကပကပလည္း အထင္း သား။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေတ  အၾကည့္ေတ မက္x{1014}x{103D}ာ အမူ အရာေတကလည္း သူx{1037}ကို တကယ္ေပာေနတာ သိသာသည္။ ေမာငိုငေယာက္ အံ့ၾသ ေနသည္။  ေမာင္x{1014}x{103D}ိုငည္း မေယာငလည္ ေဘး တငာရပည္။

“ေရာ့ နငိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အားေဆးသားရာဝယ္ၿပီး စားထားၾက၊ ဒီည ဆိုင္ေစာေစာသိမ္းမယ္ ငါတိုx{1037} ဂိုေဒါငို သားမယ္ အဲမာ ညအိပ္ ၾကတာေပါ့”   ေမာငိုငဲx{1037} ေမာင္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} တေယာကက္x{1014}x{103D}ာ တေယာက္ၾကည့္ၾကသည္။ မမေလး ေပးေသာ ပိုကံ အထပိုကို  မယုံရဲ ယုံရဲယူသည္။   “နငိုx{1037} ပါးစပာလိုx{1037}ကေတာ့ ငါ့အေၾကာင္း အသိပဲ နားလညား”   “အို မမေလးကလည္း ဒါက ေပာရမယ့္  ကိစx{1039}x{1005}မ မဟုတာ”  ေနx{1037}ခင္း နာရီေလာကေတာ့ ေမာငိုငဲx{1037} ေမာင္x{1014}x{103D}ိုင္ ပန္ေရာကာသည္။ မခိုင ခုနကတည္းက အိမို  ခရီးထကိုx{1037}ရိသညု ဖုန္းဆကားလိုကည္။ မနကတည္းက ဆကညိုx{1037} သူမ ေယာက္ားကလည္း သူမကို ဘာမ မသကx{1039}x{1004}ာ မဖစ္။ မသကx{1039}x{1004}ာမဖစည့ပင္ ပိုေတာင္ ဝမ္းသာမညငည္။ ကေလးမ x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲx{1037} ေခးဇာတင္းx{1014}x{103D}ိုင္ၾကမညိုး။ ေဘး ဆိုင္ ကိုလည္း ခရီးထကမည္ ဖစ္ေၾကာင္း ေပာထား လိုကည္။ ေမာငိုငဲx{1037} ေမာင္x{1014}x{103D}ိုင x{1039}x{101E}ကေနသည္။ ေမာငိုငဲx{1037} ေမာင္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} မာ ကားေနာကန္းကေန လိုက္ေန ရေသာည္း တေယာကက္x{1014}x{103D}ာ တေယာက္ၾကည့ိုက္ ၿပဳံးလိုကုပ္ေနၾကသည္။ မခိုင လည္း ေတး လိုကည္။ ဒင္းx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ လမ္းပင္ မေလာက္x{1014}x{103D}ိုင္ေလာက္ေအာင္ လိုးခိုင္းလိုကညု ေတးသည္။ ေမာင္ ခိုငဲx{1037}  ေမာင္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037}ကလည္း နည္းမိဳးစုံx{1014}x{103D}င့္ တဲၿပီး လိုးလိုက္ဦးမညု ေတးေနေလသည္။

အမနာဤကိစx{1039}x{1005}က ဤတင္ သူx{1037}ဘာသာသူ ရပားမည့္ ကိစx{1039}x{1005} ဖစည္။ သိုx{1037}ေသာည္း မခိုငို လိုးရင္း ေမာငိုငေယာက္  လက္ေဆာ့ကာ ဗီဒီယို မတမ္းတငိလိုကည္။ ထိုဖုန္းကလည္း မေတာ္ တဆ ေပာကားခဲ့ရာမ ဇာတx{103C}ပ္x{1039}x{101C}ကီး ေပၚလာရပါ ေတာ့သည္။ မူမူခယ ဤအမx{103C}ကို လိုက္ေသာည္း ဦးခိုင ေငသိန္းတစာေပးကာ အစေဖာကိုင္းသဖင့္ ဤအမx{103C}ပိတိုက္ သည္။ သိုx{1037}ေသာည္း ေမာင္x{1014}x{103D}ိုငဲx{1037} ေမာငိုငိုမူ သီးခားအမx{103C}ဖင့္ ဖမ္း၍ ေထာငလိုကည္။ မယ္x{1014}x{103D}ိုငဲx{1037} မယိုငေတာ့ တဏာ  ဘီလူးx{1039}x{101C}ကီး၏ ကာမကၽနဖစ မလတဲ ကန္ေနသည္။ မခိုငေယာကေတာ့ ေပာကင္းမလ ေပာကားေလသည္။ မူမူ ခယည္ ရရိလာေသာ သိန္းတရာကို မိဘမဲ့ေကာင္းအား တခိဳx{1037}တဝက္ ေပးလx{103D}ကာ တဝကား မိမိကိုယိုင္ ခိဳx{1037}တဲ့ေသာ ကေလး မားကို ရာ၍ ေပးလx{103D}ခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာ့ဆိုေသာ သူမလို မx{1039}x{101C}ကဳံေစခင္ေသာေၾကာင့္ ဖစည္။