သိပ်ချစ်တာပဲ မောင်လေးရယ်

သိပခစတာပဲ မောငလေးရယ

( ခမးမေ့သာဇံမောငမောငနံ ) မနေ့ညက တစညလုံးလိုလို ဖောငစီးလကဖဲ့ကိစ ပီးမောကရေးအတက မကညရိနနင့ ကာမ ဆကဆံခငးအလုပကို ပုလုပခဲ့ရာ မိုးလငးခါနီးမ ကိစပတတော့သည။ နံနက(၄)နာရီ ခဲပီး လမးမာတိုငပငခဲ့ကသည။   ည()နာရီ က တေ့ကမည့အကောငး ။ မကညရိနကလညး သူ့ယောကားကို အရကမူးအောင တိုကထားမညဖစကောငး ၊  မနေ့ညကလို အားရပါးရ နစပါးသားကမညဖစကောငး … စသညဖင့ စုံစိနေပါတော့သည။  ထနးထနးက လမးခဲခါနီးတင လူနစ ယောကဖကစာ မနကညးပငကီးကို ကယ၍ မကညရိနကို ဖကနမးသည။ ပီးတော့ ပေါငကားက စောကဖုတကီးကိုလညး ထမီ လန၍ ကုတထည့လိုကသေးသည။

မကညရိနကလညး အားကမခံ ထနးထနးပေါငကားက လီးတနကီးကို ပုဆိုးပင့လန၍ ဆဲညစလိုကသည။ လီးတနကီးက ငိုက ဆငးနေသောလညး ပည့ပည့တငးတငး နေးနေးတောင့တောင့ကီး ဖစနေသည။ နစယောကသား (၅)မိနစလောက အခစပလူး ပီးနောက လမးခဲခဲ့ကသည။  မကညရိနကလညး သူ့ယောကားရိရာ ဖဲဝိုငးသို့ လာလမးအတိုငးဣဒေမပက ဝငထိုငလိုက သည။ ထနးထနးကမူ ရာလမးအတိုငး အနောကဖကသို့ ထကလာခဲ့ပီး စာသငကောငး ကိုပတခါ တောငဘကမ ပတဝငခဲ့ပီး  ဗီဒီယို ဝငကည့နေ၏။  မကညရိနက ကာမပါရမီ ဖည့သဖင့ လကဖဲ့အစီအစဉ အောငမငခဲ့သညမို့ ထနးထနးတစယောက အ ကေနပကီး ကေနပနေပါတော့သည။

ထို့နောက သူကိုယတိုင ဖောစပထားသော ကာမအားတိုးဆေးကို စားသည။ ထိုဆေးကို စားပီး တစရေးကောငးကောငး အိပလိုက လင ကာမအားတေ ပနလညပည့ဖိုးတိုးပားလာသည။   ကာမဆေးစားပီးသောအခါ မုံညငးဆီ၊ ခေးလေးယားမစ၊ နမးလုံးကိုင မစ၊ ဘူးသီးအနစတို့ဖင့ ဖောစပထားသော လိမးဆေးဆီဖင့ သူ့လီးတနကီးကို ကကနန ပတလိမးဆုတနယနေပီး  တစခိုးတညး အိပလိုကပါတော့သည။  မကညရိနတို့လငမယားလညး စတုဒီသာ အဝအပဲ စားသောကပီး ဖဲဝိုငးက နိုငလာသော  ငေမားကို လယအိတနင့ ထည့ကာ အိမပနလာခဲ့ကသည။ လငမယားနစယောကစလုံး အူမူးနေက၏။ ကိုပေါစိနက သူ့ မိနးမကို ကကဥနစလုံးယူခဲ့ပီး အိမပေါထပ တကခဲ့ဖို့မာရငး ရေလိမော (၂) ပုလငးယူကာ အပေါထပ တကလေသည။ အခနးထဲ ရောကတော့ စားပဲပေါတင ရေလိမောနစလုံးကို တငလိုကသည။

ယောကားပတ လကပတနာရီ အကောငးစားတစလုံး စားပဲပေါတင ရောကနေ၏။ ကိုပေါစိန အံ့သသားသည။   “..တောက….ကောငမ ညက အိမသာဆိုပီး ထကသားလိုကတာ ပနမလာတော့ဘူး..၊ သူ ပိုကဆံလာပေးတော့ အတောခေါယူရ တယ၊ ဘယကောငနဲ့မား နောကမီးလငးနေမနး မသိဘူး…”   ဟု ရငတငးမာလညး သံသယတေနဲ့ ဗလောငဆူလာသည။   သူ ကိုယတိုငကလညး မကညရိနကို သူ့အရငယောကားလကထဲက ကလီကမာနင့ လုယူခဲ့ရသညမို့ (၃)ကောငးပောငးသော ရင၊  (၃)လငပောငးသော မိနးမသည ကလီကမာ ဉာဏနီ၊ဉာဏနက မားတတကောငး လောကနီတိထဲမာ ငယစဉက သငယူခဲ့ဖူး၏။

တောက…ဖေလိုးမ…မသာမတော့ သိကရောပေါ့ကာ..ဟငး…၊  ထိုစဉ မကညရိနက ကကဥနစလုံးကိုင၍ အခနးထဲဝငလာသည။  ကိုပေါစိနက မကညရိနကို မီးဝငးဝငးတောကသော မကလုံးတို့ဖင့ စိမးစိမးကီး ကည့ကာ…   “ ဟေ့ကောငမ…ငါ့ကို လုံးဝမ ညာနဲ့… ဒါ ဘယက လငငယ့ပစညးလဲ..အမနအတိုငး ပောစမး…၊ မနေ့ညက အိမသာဆိုပီးတော့ လငငယနဲ့ နောကမီးလငးနေ တာပေါ့.. ဟုတလား…”  မကညရိနက နာရီကို ဆတခနဲ လမးယူလိုကရငး …  “ ဒီမာ …ကိုပေါစိန… ကုပ ဘာကောငမလဲ ဆိုတာ  တောသိတယ..နော…၊ ဘဝကံမကောငးခဲ့လို့ လငတေထညလဲ ပောငးခဲ့ပေမယ့ တောနဲ့ညားခဲ့ပီးနောကပိုငး ကုပ ဘယတုနးက  ဖောကပနဘူးလို့လဲ…၊ ဘာမ မမေးမမနးဘဲနဲ့ ကိုယထငရာတေ စပပောမနေနဲ့…”  “ ဟာ..ဘာမေးမနးနေစရာ လိုသလဲက.. ဒီ အခနးထဲမာ ယောကားပတနာရီကီး ရောကနေတာ နငလငငယနဲ့ နောကဇာတခငး နောကမီးလငးနေတာ ထငရားနေတာပဲ..၊ အဲ  လိုဆို ပောလေကာ..၊ ဒီနာရီက ဘယလိုလုပပီး ဒီအခနးထဲ ရောကနေတာလဲ…”“ တောက….ဟာ….ပောလေ..ဒီနာရီက ဘယလို လုပ…….”

“ ပံ့သကူ ကောကရတာ တောရေ……”  “ ဟင…ဘယလိုလုပရတာလဲ…”   “ မနေ့ညက အိမပနလာရငး ရခဲ့တာ…”   မကညရိနက  မာကောကတဆတသော အသံဖင့ ပော၏။ ထို့နောက ဆကပောပနသည။  “ အိမမရောကခင.. သေးပေါကခငလို့ မ အောင့နိုငတာနဲ့ ခငမင့နယတို့ ခံစညးရိုးနား သေးထိုငပေါကနေတာ…၊ မကစိရေ့မာ လရောငဟပပီး ဝငးဝငးလကလက ပစညး လေးမို့ ကောကကည့လိုကတာ.. အဲဒီ နာရီဖစနေတာပဲ..” ဒီတော့မ ထနးထနး ပံ့သကူ ပစထားသော နာရီမနး သဘောပေါက လိုကသည။ ခငမင့နယဆိုတာ … တစရာလုံးရိ အပိုခော()ဦးတင နံပါတ () စာရငးဝငဖစသည။ မိဘကလညး ပိုကဆံရိ သည။

ဧကန ထနးထနးတစယောက ခငမင့နယကို ပိုးခငလို့ ခံနားလာပစထားပုံ ရသည။ အခုမ ကိုပေါစိန စိတထဲက အလုံးကီး ကသား တော့၏။ သို့သော နညးနညးပါးပါး ထပတန့လိုကသေး၏။   “ ပံ့သကူ ရထားမနး ဘာလို့ညက ငါ့ မပောတာလဲ..”   မကညရိနက  မကစောငးထိုးရငး….  “ စောကမငကပလို့… မပောတာ…”  ဟုတသား…သူ့မိနးမ သူ့ကို မကေနပမနး ညထဲက သိသည။ လီး အစာ စားခငနေတာ သူမကေးနိုငခဲ့။ ဖဲဇောတေ ကပနေခဲ့သည။ မိနးမထက ဖဲကိုခစကောငး စကားနာထိုးခံခဲ့ရသည။ ထို့ကောင့  မိနးမကေနပအောင စောကဖုတကိုတောင ယကပေးခဲ့ရသေးသည။  “ လာပါ…မိနးမရာ… ငါမားပါတယ…”  မကညရိနက မသား ဘဲ ပေရပနေသည။ ထိုသို့ ပေကပနေလေ ကိုပေါစိနစိတတေက ပို၍ထကလာလေဖစသည။  “ လာပါ…မိနးမရ… ညက အကေး ကို အတိုးနဲ့ ဆပပါ့မယ..၊ ”  ကိုပေါစိနတစယောက ကာမရာဂ သေးလုံ့ဆောမုကောင့ ငယမူပနကာ မူးကနေသည။ မကညရိန ကလညး ရပမဲရပနေသည။ ညက သူ့ကို အားရပါးရ လိုးပေးသားသော ထနးထနး၏ဧရာမလီးကီးကို မငယောငမိရငး မကနာမာ  သေးရောငလမးလာသည။

အမနအားဖင့ သူ့ယောကား ပို၍မရိုးမရဖစလာအောင တမငသကသက ဆနေခငးဖစသည။ သို့မသာ အရကဒဏနင့ တစခိုး ထဲ အိပပောသားမည..၊ သညတော့မ သူတို့နစယောက ထငတိုငးကဲ လို့ရမည မဟုတပါလား..။   “ လာပါဆိုကာ… မိနးမကလဲ…”  “ သား….မလာဘူး…၊ အခုမ လာခော့မနေနဲ့….ဟနး…”   မကညရိနက ကိုပေါစိနနား ကပမလာဘဲ အခနးထောင့ရိ ဘီရိုနားသားပီး  အဝတအစားလဲလိုကသည။ ညက ဝတထားခဲ့သော ထမီကို အရငလဲ၏။ ထို့နောက ကောပေးလက အနေအထားဖင့ အပေါ အကx{103E}ကို ခတလိုကသည။ ပီးတော့ အတငးခံဘောလီကို လကနောကပစ၍ခတသည။ ထမီ ရငမရားဘဲ ကိုယအထကပိုငးကို  သညအတိုငး ဖောပထား၏။ ဖံ့ဖိုးစင့ကားသော ဖငသားဆိုင ထားထားကားကားကီးနင့ ကောပငဖေးဖေးနုနုကီးကို ကည့ကာ  ကိုပေါစိန စိတတေ ပို၍ပို၍ ထကလာ၏။ ငနဲက ငါးခူပုံး ပုံးကာ ကကဥတစလုံးကို အစိမးလိုက ဖောကသောကလိုကပီး ရေ လိမောပုလငးကို ပါးစပဖင့ တေ့ကာ မော့ခလိုကသည။

ပီးတော့ .. နောကတစခီ ထပမော့ပန၏။ ပုဆိုးအကx{103E}မား ခတ၍ ကိုယတုံးလုံးကီးဖင့ သူ့ကို ကောပေးကာ လောပီးသား  အတငးခံ အကx{103E}ဝတနေသော မကညရိနထံ သားသည။ ခေသံကားသောလညး မကညရိနက လုံးဝလည့မကည့..။   ကိုပေါစိန က အတငးခံအကx{103E} နောကပနဝတနေသော မကညရိနလကကို ဆဲဖယလိုကပီး ဘရာစီယာကို ခတယူလိုကကာ ကုတငဖကဆီ လင့ပစလိုကလေသည။ ထို့နောက နုထတဝငးမတနေသော နို့အုံပည့ပည့တငးတငးကီးကို ခပကမးကမး ဆုတခေပေးလိုက  သည။ “ ဖယစမးပါ…. အခုမ….”  မကညရိနက ထမီကို လမးဆဲသောလညး မမီတော့..။ ထမီက ကမးပငပေါ ကငးလုံးကတက သား၏။ သူ့ပေါငကားက လီးကီးမာလညး ထောငမတစ ပုလာသည။ ထနးထနးလောကတော့ မကီး..၊ ကိုပေါစိနက တဏာရာဂ  အားကီးလသောလညး လီးတနကတော့ အရည ၅ လကမခဲသာ ..လူစငမီရုံမသာ ရိ၏။

အတုတက ၄ လကမခဲခန့ရိ၏။ လီးတနကီး အရောငအဆငးက ညိုမဲမဲ အရောငဖစပီး .. ဒစကီးက လနပဲနေသည။  အသကအရယကလညး စကားပောလာပီမို့.. လီးတနကီးကို ကည့ရသညမာ မဲခောကခောက နိုငလသည။ ထနးထနးလီးနင့   ယဉလိုကလင ကိုပေါစိနလီးမာ သားအရယမသာ ရိတော့သည။တဖေးဖေး စိတပါ စိတထလာဟနဖင့ လီးကီးကို ခပ တငးတငးဆုပလက ခပသကသက ဂငးတိုကပေးသည။ ကိုပေါစိနက လရေထကမန၏။ ဂငး ခပပငးပငး တိုကပေးခငးဖင့  စောကဖုတထဲ လိုးသောအခါ လေးငါးခကလောကဆောင့ရုံနင့ လရေထကတော့မညကို သိထားသည။   နောကတစခီ လုပခိုငး မည..၊ ပီးတော့ ထလာအောင ဂငးတိုကပေးမည..၊ မကာခင သုတရေတေ ထကစေမည..။ ဤသို့ဖင့ ကိုပေါစိန၏ အားအငဗလ တေကို ခိနဲ့သားစေမည။ သို့မသာ အရကရိနဖင့ ကုလားသေကုလားမော အိပပောသားမည။ မကညရိန သတကငးထဲကို ကိုပေါ စိန တည့တည့ကီး ဝငလာပါတော့သည။  သို့သော မကညရိန ထငထားသလို တော့ မဟုတ..။ ထကလာသော ကာမစိတကို ရေ လိမောပင့မောကလိုကသည့အတက ကိုပေါစိန ရာဂဘီလူး ဝငပူးတာ ခံရပါတော့သည။ မကညရိနကို ခုတငပေါသို့ ပေ့တငလိုက ပီး ခုတငစောငးတင ထိုငစေသည။ ခေထောကနစခောငးကို တဲလောငးခထားပီး ဘေးသို့ ကားထားလိုကသည။

ကိုပေါစိန ကမးပငပေါတင ဒူးထောကထိုငလိုကပီး ဖောငးဖုတငးမောကနေသော စောကဖုတကီးကို အသေအခာ ကည့လိုက သည။ အရကအရိနကောင့ စောကဖုတကီး ကည့ရသညကိုက မူးထူး ပောရငစရာကီး ဖစနေပါတော့သည။   ကိုပေါစိနက  အညိုရောငသမးနေသော စောကဖုတနုတခမးနစလာကို လကနင့ဖဲလိုကသည။ ထိုအခါ နီရဲရဲစိုသော စောကဖုတအတငးသားနုနု တေက ပူးတစထကလာ၏။ စောကရညကညတို့ဖင့ တောကပနေသည။   ကိုပေါစိနက သူ့မကနာကို စောကဖုတကီးအနားသို့  တိုးကပပီး လာဖားဖင့ ပတဆဲလိုကလေသည။ စောစောက ဟနတစလုံးပနတစလုံးဖင့ ခါးမတထားသော မကညရိနတစ ယောက ကမးရပူနေးသော လာအတေ့ကောင့ တစကိုယလုံး ရိနးဖိနးတကသားပီး လကနစဖကကို နောကသို့ထောကလကရင မော့ခါးကော့လက ခံပေးလိုကသည။

စောစောကမူ .. မကညရိန အမနတကယ ဖီးမတကသေး..။ ထနးထနးလီးအတေ့က အကီးအကယလမးမိုးနေသဖင့  ညရေးညတာအတက စီမံစိတကူးလက အေးစကစကသာ ရိနေခဲ့သည။   ကမးရသော လာဖားနေးနေးကီးက စောကဖုတ အတငးသားနုနုတေကို ပတဆဲမေဆ ယကပေးလိုကသောအခါ တစကိုယလုံးရိ ကာမအကောမနသမကို ပုတခတလုပနိုးလိုက သလို ဖစသားသည။  မကညရိန မကနာတစခုလုံး ရုံ့မဲ့နေပီး ခနာကိုယကလညး တီကောငဆားနင့အတို့ခံရသလို တန့လိမ ကော့ပံနေသည။   “ ပစ…ဗစ…ဘတ…ဘတ…ပလပ….ပလပ….ပတ……..”   ” အား…အား…ရီး…ကတ..အာ…ာအး….  ကတ…ကတ….အား…အာ့…ကတ….”   မကညရိန တစကိုယလုံး တန့လိမလူးခါလက အသညးအသန ညညးညူနေပါ တော့သည။ နို့ကီးနစလုံးမာလညး တငးကားနေသည။ စောကခေါငးဝပတလညရိ အတငးသားနုနုတေကို ရလူးခနဲ စုပယူထည့ လိုကသည။ “ အမလေး….အား…..အမလေး..လေး… အား ရီး….အမေ့..အီးဟီး… အမေရေ…ကတ…. ကတ… ကောငး…ကောငး လိုကတာ… တအားပဲ…အငး..ဟငး..”

ကိုပေါစိနက စောကဖုတကီး အလညလောကတင ဖဲထားသော သူ့လကနစဖကကို စောကဖုတအကဲကောငး ထိပနားဆီသို့ ပို့ လိုကပီး အသေအခာ ဖဲကည့လိုကသည။ ထိုအခါ … နီညိုရောငသနးနေသော စောကစိငုတကီးက ပူတငးထကလာသည။ ထို  ပူတငးထကလာသော စောကစိကီးကို ကိုပေါစိနက လာဖားထိပဖင့ တို့ထိကလိလိုကသည။   တစကိုယလုံးရိ အကောမနသမ လညး တဖိုးဖိုး တဖငးဖငး နင့ လုပခတသားသည။ ကိုပေါစိနက စောကစိညိုပူးပူးကီးကို ခိုခဉစုပသလို တပတပတဖင့  စုတပေးလိုကရာ ..မကညရိနတစကိုယလုံး ငါးရံ့ပာလူးသကဲ့သို့ ဆတစလူးခါသားလေတော့သည။  နုတကလညး တအီးအီး တ အငးအငးဖင့ ညညးညူလက ခေါငးကိုနောကလနမော့ပီး ပါးစပကီး ဟထား၏။ နို့အုံမို့မို့ကီး နစမာမာလညး ဖားဖိုထိုးသလို နိမ့ ခီမင့ခီ လုပရားနေသည။ ဤအခေအနေရောကလင သူ့မိနးမ ပီးတော့မညကို ကိုပေါစိနက သိနေ၏။

ထို့ကောင့ ကာမမိနးခလုပသဖယဖစနေသော စောကစိငုတပူးပူးကီးကို ပါးစပဖင့ စုတ၊ လာဖင့လညး တဆတဆတ လုပဆ ပေးလက ရိသည။   “ ပတ….ပတ…ပလပ…ပလတ…. ဖတ…ပလစ… ပတ…ပတ… ရလတ….ဖတ…ဖတ..စပ…စက.. အီး ဟီး…အီး အီး…အင့… အ…..ကတ… အမလေး.. အီးဟူး…. ဟင့ အင… အ…… အမေ့…အမလေး…ဟီးဟီး…. ပီး…ပီးတော့မယ…  ..ဟငး ဟငး….ဟငး…. .လုပ…….လုပတော့… အား..ရီး……အား……”  မကညရိနတစယောက ကုတငပေါ လနကသားသည။ ကို ပေါစိန လီးတနမဲမဲကီးမာလညး အကောတေအပိုငးပိုငး ထကာ မာကောသထက မာကောလာသည။   ကိုပေါစိန မတတတထ ရပလိုကပီး မကညရိန၏ ပေါငနစခောငးကို ဖဲကာ ရငဘတဆီ တနးဖိလိုကသည။ ထို့နောက သူ့လီးတနထိပဖူးကီးဖင့ စောက စိကီးကို ပတထိုးလိုကသည။  “ အား…အာ…အမေ့…အား….အမလေး…ကတ…. ရီး အီး…အား..ကတ…အား…….”

မကညရိန စောကဖုတကီးမာ ပင့ကနပေါကကဲထကတော့မတတ ယားကလိုကတကလာပါသည။ ကိုပေါစိနက လီးတနကီးကို  လကနင့ အသေအခာကိုင၍ စောကစိကီးကို ဖိထိုးလိုကပီး လီးတနကီးကို အောကသို့ ဖိနိပခလိုကသည။   “ ဖတ….ဖတ..ပ လတ…..ပလတ……”   လီးတနကီးက အရိနအဟုနဖင့ စောကဖုတဖောငးဖောငးကီးထဲ နစဝငသားတော့သည။ ခါတိုငးထက  အနညးငယခောငခိခိ ဖစနေသညကို ကိုပေါစိန သတိထားမိ၏။ သို့သော ဘာမ မေးမနးမနေတော့..။ အိမဝိုငးထဲမာ ခရမးပင  ပငခန့ရိသည။ အမဲတနး အသီးသီးနေသည။ ယခငကလညး သူလိုးတာ အားမရတာပဲ ဖစဖစ၊ အလိုးခံခငပါလက မလိုးဖစ လငဖစစေ၊ ခရမးသီးနင့ အာသာဖေနေက ဖစ၏။

ယခုလညး မနေ့ညက ခရမးသီးနင့ အာသာဖေထားပုံရသည။  “ ဗတ….ဖတ…ပတ….ပလတ….ဖတ….စပ…ဖတ…အ… အ….ဟင့.. အင့…အမေ့…အမလေး….အား…အား……..”  မကညရိနနုတဖားမလညး တအင့အင့ အသံတေ ထကရငး သူ့ဖငဆုံ ကီးကို ကော့ကော့ပီး ခံသည။ ထနးထနးလီးကီးကို ခံထားရသော စောကဖုတမို့ အားရပါးရတော့ မရိလ..။ သို့သော စောကဖုတ ကို ပယပယနယနယကီး အယကခံထားရသည့အတက ပီးလုပီးခင ဖစနေရကား ကေနပဖယရာတော့ ရိလသည။  အခက နစ ဆယလောက ခပပငးပငး ဆောင့အပီးတင ကိုပေါစိန လရေတေ ပနးထကကုနသညနင့ တပိုငနက ပငပနးမောဟိုကကာ မ ကညရိနကိုယလုံးပေါ မောကကသားသည။ မကညရိနကလညး ကာမဆန အထတအထိပရောက၍ စောကရညပူတေ ပနး ထကကာ ပီးဆုံးသားသည။ နစယောကသား အတနကာစာ မိနးနေကရာမ ကိုယခငးခာလိုကကပီး ခုတငပေါတင တူနစကိုယ ယဉတဲလက အိပလိုကကရာ မကာခင နစခိုကစာ အိပပောသားကလေတော့သည..။

“ သား…လေး…သားလေး…ထတော့လေ.. ..”  နစနစခိုကခိုကကီး အိပကောငးနေစဉ သူ့အမေက လုပနိုးလိုကသည့အတက  ထနးထနးတစယောက နိုးလာသည။  “ ဘာ…..ဘာဖစလို့လဲ…မေမေ….”   “ အောကမာ တငရီမ ရောကနေတယ… အထညတေ  ညတငးခငး ပို့ရမယလို့ လူကုံနဲ့မာလိုကလို့… ကနေ့ည ()နာရီ ရထားအမီ ရာထောငဘူတာက စောင့ပီး တငပေးရမာတဲ့… သူ့ မောငက ညက အရကမူးလနးပီး အရကနာကနေလို့ မငးလိုကပို့ပေးဖို့ အပူကပနေတယ…”  “ ဟာ….ဒုကပါဘဲ..ဗာ…”   တစခါတစရံ မတငရီမ၏ အာရုံကို စိတနင့မနး၍ သူ့ပေါငကားက မောတာကို အာသာပေ ဆော့ကစားဖူးသည။ ညနေဆမးခိုင့  သားပို့လငလညး သူစားခငတာကို လူတေမသိအောင ခိုးခိုးကေးရုံမမက ပိုယူလာတတသေး၏။ မတငရီမက စကခုပဆိုငဖင့ ထားသည။ တစရာလုံး သူတစဦးထဲသာ ရိသဖင့ လကမလညအောင ခုပရသည။ ပညာသင အကူခဖင့ ၄နစ ၅နစဝနးကင  ကောငမလေး ၅ ယောကခန့ ရိသည။

သူမ၏လုံးကီးပေါကလ ရုပရညဖင့ ယောကားမယူသညကို ထနးထနးလညး စိတဝငစားလကရိလေသည။ အပိုကီးရော အစစ ဟုတပါရဲ့လားဟု တစခါတစခါ သံသယဖစမိသည။ ရာမာသာ ခပတညတညနင့ အပိုကီးဟနဆောငပီး မို့တကပီး ကုနးနေ လင ဘယသူသိနိုငတာမတလို့..။  စကခုပဆိုငပိုငရငမို့ မို့နင့ကငးကာသူ မဟုတ..။ ကငးကာလို့လညး မရ..။ သညပညာကိုပင  မို့က သငယူခဲ့ရသည မဟုတလား..။ ထို့ကောင့ မကစိကီးနားကီး ခေတမီသူဟု ဆိုရသည။ ပီးတော့ သဇာထကမကသော  အပိုခေါငး..။ ရာမာ နာရေး၊ သာရေး၊ ရိလင တကတကကက ဆောငရကလုပကိုငလေ့ရိ၏။ ဒီအသကအရယနင့ စာဖတ ဝါသနာပါသူဟူ၍ တစရာလုံးတင မတငရီမတစယောကသာ ရိပုံရ၏။ ထနးထနးက ဘာစကားမ မတုံ့ပနဘဲ ငူငူငိုငငိုငကီး ထိုငနေ သဖင့ သူ့အမေက…  “ဟဲ့….ထတော့လေ… မကနာသစ ရေခိုးပီးတော့ လိုကပို့လိုက..ကားလား…၊ တငရီမကိုလဲ နုတဆက လိုကအုံး…၊ ကဲပါ… လာလာ အခုလိုကခဲ့…”  ထနးထနးတစယောက သူ့အမေနောကက မုနကုတကုတဖင့ လိုကလာသည။ ည   နာရီ မကညရိနနင့ ခိနးထားသော ကိစသာ မရိခဲ့လင ထနးထနး ကေကေနပနပ လိုကပို့ပေးမည။ အခုတော့ ကာမဓါတစာ ကို အဟန့ခံလိုက၇သဖင့ ကဲမီးတိုနေသည။

ကိုရငလူထကပီးကတညးက မတငရီမနင့ မတေ့ရသညမာ ဒီနေ့အထိဖစ၏။ ကိုရငဘဝက စားအိမသောကအိမ၊ သူ့ကိုယ၌က လညး မတငရီမကို တကယ့ကို နစနစကာကာ ခငပါသည။  ခငမငရုံမမက မတငရီမ၏ တောင့တောင့ဖောင့ဖောင့  လုံးကီးပေါကလ ရုပရညကိုပင လူပိုသေးလေးဝငလာတော့ စိတဝငတစား တပမကခဲ့ဖူးသည။ မတငရီမ ရုပပုံလာကို စိတထဲက မနး၍ စိတကူးယဉ ဖောကပနခဲ့ဖူးသည။  ခကနေသညက မကညရိနပေါ စဲလနးစိတ..။ ပထမဆုံး လိုးခဲ့ဖူးသည့စောကဖုတမို့ ရိုး တငးခဉဆီအထိပါ စဲနေပုံရသည။ ပီးတော့ မနေ့ညကမို့ ဖစရပက ပူပူနေးနေးကီး ရိသေး၏။  “ ထနး…. နေနိုငလတဲ့ ငါးပိခက..၊  လူထကပီးကထဲက မတေ့၇တာ၊ ..အိမတောင လာဖောမရဘူး..၊ ဘာလဲ..ထမငးခိုးစားရတဲ့ဒုက လတသားလို့ နငက ပုနကနတာ ပေါ့ လေ….ဟုတလား…”  “မဟုတပါဘူး…မမရဲ့… ကောငးက ခဏယူလာတဲ့ ရေးဟောငးစာပေထဲက ဆေးနညးနဲ့ ဗေဒငပညာ  မနာနလကဖဲ့ စီရငခနးတေ ကူးနေရလို့ပါ….”  ထနးထနးအမေ မကညကညက သူတို့နစယောက အခီအခ ပောနေကသညကို  ပုံးပုံးကီး ကည့ရငး သဘောကကေနပနေ၏။

“ အခု…လေးနာရီ ထိုးပီးဆိုတော့ ငါးမတတငးလောက သားမယလေ…မမ..”   “ အေးအေး…ကဲ..သားကလဲ ရေခိုးတော့… ထမငးစားပီး လိုကပို့လိုကတော့…”  “ ထမငးလဲ အိမကမစား မောငလေးကိုကတဲ့ အမဲသားနပနဲ့ ပဲကုလားဟငး ခကထား တယ…”   ကိုရငဘဝထဲက သူစားခငတာ ခကခိုငးနေကမို့ မတငရီမက သိနေသည။  “ ကဲ…ရေခိုးပီး လာခဲ့တော့နော… မငး အတက အကx{103E}သုံးထညလဲ ခုပထားတယ၊ တနဆောငတိုငလကဆောငပေါ့..၊ ကဲကဲ..မမကည ကမ သားတော့မယ ရေခိုးပီး ရငသာ ဒီငါးပိခကကို လတလိုကတော့…”  နာရီက အဖိုးတနသည့တိုင လုံးဝမနမောပါ..။ သညနာရီမိုး အလုံးပေါငးမားစာ  ဝယယူနိုငပါသည။ အဓိကပနာက မကညရိနတို့ လငမယားအခနးထဲမာ နာရီမေ့ထားခဲ့တဲ့ ကိစပါ..။ လူမုအတေ့အကုံ  နညးပါးသေးသည့ ထနးထနးတစယောက အသဲအသန ကောကနေမိသည။ သူမား မယားကာခိုတဲ့ ကာကူလီအကောငဟု လူသိ ထငရား ဖစသားမာ သေမတတ ကောက၏။ စောစောကထဲက မတငရီမနင့ လကဖဲ့ကိစ စီရငခင့ရလင ဘာပနာမ ဖစမည  မဟုတ..။ မတငရီမက ငငးခဲ့လငလညး ဤကိစမ ဖစမောကအောင မလုပရလငလညး အဆိပသောကပီး သေပစမယဟု ခောကလင ရကိုရမည..။ အခုတော့ လနကုနပီ..။

ထနးထနးတစယောက လညးမောငးထကလာခဲ့သည။ မကညရိနတို့အိမနားအရောကတင သူ့ယောကား ကိုပေါစိနက  အားရဝမးသာစာဖင့ ..   “ ဟကောငကီး … ဘယလဲဟ… မောငရငဖကထားတဲ့ နာရီ ပံ့သကူက မောငရင့အစမ မကညရိန ရလာ သဟေ့..၊ ကံကံဖနဖန ကာ.. ခငမင့နယတို့အိမနား သားဖကရတယလို့….၊ ဟား..ဟား…. အခုတော့ ရစေခငတာက တစယောက  ရတာက တစယောက ဖစနေပီ…”   “ ဒါနဲ့….မငးက ဘယလဲ….”  ထိုစဉ မကညရိနတစယောက ထဘီတိုတို ဝတကာ ရငရားကီး ဖင့ ထကလာ၏။ ည နာရီ နောဟူသော အသိပေးသော အကည့မားဖင့ ထနးထနးကို ကည့နေသည။ ထနးထနးကလညး  မနေ့ညက သူအားရပါးရလိုးထားခဲ့သော ပေါငကားရိ စောကဖုတကီးဆီ မနးကည့လိုကသည။ ပီးတော့ ခေသလုံးသား ဝငးဝငး တုတတုတကီးတေဆီ…ပီးတော့မ ရငရားထားသော ထမီအတငးမ တငးရငးမို့မောကဖောငးကားနေသော နို့အုံကီးနစမာတင  အဆုံးသတသား၏။

ထနးထနးက ကိုပေါစိန အမေးကို မကညရိနပါ တစခါတညး သိရအောင ဖေလိုကသည။   “ မတငရီမကို ရာထောငဘူတာ  လိုကပို့ခိုငးလို့ပါဗာ..၊ ည နာရီ ရထားအမီ အထညတေ တငပေးရမာမို့တဲ့…၊ အမလေး…..သူက ရညပီး လိုကပို့ခိုငးတာ..”    ထနးထနး တကယ မကေနပသံကီးနင့ ပောလိုက၏။ ဘာကောင့ မကေမနပ ဖစနေသညကိုကား မကညရိနသာ သိ၏။ မ ကညရိနလညး ည နာရီ စီမံကိနးကီး ပကသားပီမို့ ရငထဲဟာသားသည။ ထို့နောက နုတဆကဖောတောင မရတော့..။ ထနး ထနး စိတထဲ မကောငးလစာဖင့….   “ ကဲ….ကိုရီပေါစိန ကနော သားမယဗာ….”  “ အေးအေး…ပံ့သကူ ဖကတဲ့ကုသိုလကောင့  လိုရာဆနတေ ပည့ဝပါစေ ကာ…ဟား ဟား….”ကိုပေါစိန တဟားဟား ရယမောရငး ကနရစခဲ့သည။ နေဝငရီတရော အခိနမို့  တကယလညး ကောကစရာ ကောငးသည။ နနငးနံ့လိုလို အနံ့လညး ရ၏။ မတငရီမက နာခေါငးကို တရုံ့ရုံ့ လုပရငး ကောကရံ့ သော အသံဖင့…

“ မောင….မောငလေး… ရ…ရလား…”   “ ဘာရတာလဲ မမရ…အရငးမရိ အဖားမရိနဲ့…”  “ ဟို…ဟို…နနငး ….နနငးနံ့လေ….”   ဟုတသည…ထနးထနးလညး ရ၏။ ထနးထနးက မကောက..၊ တစေသရဲ ရိသညဟု ယုံကညပါသည။ ပီးတော့ သူရထားသော  တစေသရဲနိုင ဂါထာမနာနတေကိုလညး ယုံကည၏။   ထနးထနးက မတငရီမ၏ စိုကကားပည့တငးလက ရိသော ဖငဆုံကီးကို  ကိလေသာရောင တလကလကတောကနေသော မကလုံးတို့ဖင့ စူးစူးစိုကစိုကကည့ခါ စကားတေ ဖောငဖဲ့လာခဲ့သည။   “ အမ လေးတော့…. သောကပလုတတုတ…..”  မတငရီမ တစကိုယလုံး ထနးထနး ရငခငထဲ ဗုနးကနဲ ရောကလာသည။ နားတေက လညး လန့ပီး နောကသို့လည့မည အပု..၊ ရငခငထဲရောကနေသော မတငရီမကို ယောငရမး၍ ဖကလိုကလေသည။   နေးထေး အိစကသော အတေ့က ထနးထနးတစကိုယလုံး ဖတသနးသား၏။ အတနကာသညအထိ ဖကထားမိရာ… ..   ” ဟနး….ဖကထား တာလဲ လတပါအုံး…. အရိုးတေ ကေကုနတော့မယ…” ဒီတော့မ ထနးထနးလညး သတိဝငကာ လတပေးလိုက၏။ ရာထောငဘူ တာ ရောကတော့ ည ၉ နာရီခဲပီ..။ ရထားလာဖို့ တစနာရီခဲလောက စောင့ရအုံးမည..။

လညးပေါတင မတငရီမ၏ နေးနေးအိအိ ပည့ပည့တငးတငး ကိုယလုံးကီးကို တငးနေအောင ဖကခဲ့ရခငး။ မနေ့ညကလညး မ ကညရိန၏ စောကဖုတကီးကို စိတတိုငးက လိုးခဲ့ရခငး…. စသညတို့ကောင့ ထနးထနး စိတတေမာ ရမကလိုငးတေက တ မဟုတခငး ထကလာသည။  သို့သော အခေအနေခငးက မတူပေ။ မတငရီမဆိုတာက အစမအရငးလို ဖစနေရာ.. နညးနညး တော့ ဟန့နေသည။ လညးပေါမာ ဖကခဲ့၇သညဆိုတာကလညး တမငသကသက ဖကခင့ရ၍မဟုတ..။ မတငရီမ ကိုယတိုင ကောကလန့ပီး သူ့ရငခငထဲ ဇတတိုးဝငခဲ့ခငး ဖစသည။  ပစညးတေ ခအပီး ခုံတနးပေါ ထိုငနေကစဉ မတငရီက….   “ မောင လေး… ဆာရင တစခုခု စားလေ…၊ မမလဲ ဘာမ မစားခဲ့ဘူး…. ခေါကဆဲကော စားမလား….”  “ အငး…….ကောငးသားဘဲ…”    ဘူ တာအတငးရိ စားသောကဆိုငဘက ထကခဲ့ကသည။ ခေါကဆဲကော ၂ ပဲမာ၍ ထိုငနေကစဉ….  “ မမ……”   “ ဟင….ဘာလဲ… ပော……”  “ ကနော… အရကသောကခငတယ….”  “ ဘယဖစမလဲ… မူးကုနမ မပနနိုငဘဲ ဖစနေမယ….”   “ ဟာ…ရပါတယ  မမရ…မနေ့ညကတောင သောကသေးတာပဲ..လုပပါနော… တအားကီး မမူးစေရပါဘူး…”“ သဘော သဘော… သိပတော့ မမား စေနဲ့…”

မတငရီမ သဘောမတေ့သော မကနာထားဖင့ ခင့ပုလိုကသည။ မတငရီမ ကိုယတိုငကလညး ထနးထနး အရကသောကဖစ အောင ပရိယာယ ဆယဖို့ စိတကူးရိထားသည။ ထနးထနးက မတငရီမဆီက ငေ ၅ တောငးခဲ့ပီး ကောငတာဆီ ထကခဲ့သည။   အရကပုလငးကီး ထောငထားလင အမငမတောသည့အတက ရေဗူးထဲ ထည့ခဲ့ခငး ဖစ၏။ ထို့နောက ခေါကဆဲကောရလင  လာပို့ဖို့ မာခဲ့ပီး ခနးဆီးကာထားသော အခနးလေးထဲ ဝငခဲ့ကသည။   မတငရီမကိုပါ ခော့တိုကခင၍ အခနးထဲ ဝငခဲ့ကခငး ဖစသည။ ထနးထနးက ဖနခကနစခကထဲ အရကထည့ရငး …   “ ရော့…..မမလဲ သောက…”   “ အို…ကံကီးစညရာ…မသောက ခငပါဘူး….”  “ ကဲ…မသောကခငနေဗာ…၊ ကုပကတော့ အပန သရဲ ကောကတယ..၊ အရက နဲ့ ရဲဆေးတငထားမ ဖစမာ..၊  သရဲဆိုတဲ့အကောငက သိပပါးတာ.. ကောကတဲ့လူကို ဖဲခောကတတတယ..၊ မကောကတဲ့လူဆိုရင အနားတောင မကပရဲ ဘူး…” ထနးထနးက ခကထဲထည့ထားသော အရကကို တစခါတညး မော့ခလိုကသည။

“ ဟား……..ကောငးလိုကတာ… ခိုမ ရိနးဖိနး သားတာပဲ..”   ကဲဟယ…ဒီလောကတောင ရိလတာ… သူ့အတက ငဲ့ထားသော  အရကခကကို တစခါတညး မော့သောကခလိုကသည။ ရငထဲပူဆငးသားသောလညး တရုတဝီစကီက အဝငမဆိုးလပါ..။ ခိုမေး   သငးပံ့သော ရနံ့လေး ရိ၏။“ ရော့….ထပထည့အုံး…”   မတငရီမက အသံခပမာမာနင့ ပောသည။ ထနးထနးက ဘာစကားမ မ ပောဘဲ ခပပုံးပုံး မကနာထားဖင့ ထပထည့ပေးလိုကသည။ မတငရီမကလညး စောစောကလို တရိနထိုး မော့ခလိုကပနသည။   တစကိုယလုံး နေး ထေးရိနးမပီး လနးဆနးသားသည။  “ကဲ… ဘယနယ့လဲ…မမ…”  “ အဟငး..ဟငး….မဆိုးပါဘူး…. ”     ယခုကဲ့သို့ မတငရီမကို ရေ့ထားပီး မိနးမတစယောကကို ပေါတငကီး ဗူးထပနေခငးမာ မတငရီမစိတကို ဆပေးနေခငး ဖစ၏။  တရုတမကလညး အအိုဖစသည့တိုင ရူပါဖောင့သော ထနးထနးကို ကာတေပစနေ၏။ မတငရီမ ဒေါပလာသည။

“ အင့……ထပတည့စမး…”  အသံခပမာမာဖင့ အရကခကကို ထနးထနး ရေ့တိုးပေးလိုကသည။   “ ဟာ…ဖစပါ့မလား…မမရဲ့…”    “ ဟေ့…လာမရညနဲ့ နငနဲ့ငါ နဲ့ ညားလာတာ တစနစတောင ကောပီ… ဘယတုနးကမား ငါ့စကား နားမထောငဘူးလို့လဲ…”  တရုတမက မတငရီမ စကားကို သဘောကစာ ပုံးကည့နေသည။ ငယငယခောခော ကောငလေးတစယောကကို အပိုငယူထား နိုငသည့အတက အားကနေပုံ ရသည။  “ ဟုတသားပဲ..မောငလေးကလဲ ကိုယ့မိနးမစကား နားထောငလိုကလေ…၊ လိုရင ရိသေး တယ…”“ အဟငးဟငး… သနားထိုကပါတယ…မမရဲ့.. မောငလေးက လူခောလေးဘဲ.. ကဲ..လိုတာရိရင မာလိုကနော…”  စား  သောကငေ ရငးပီး ပနထကလာခဲ့က၏။ မကာမီ ရထားဆိုကလာသည။ ရထားပေါ ပစညးအပနံတငပေးပီးနောက () နာရီခဲ လောက လညးနင့ ထကလာခဲ့ကသည။

လကကနအရကမား ထည့ယူလာသညကိုတော့ မတငရီမ မသိ..။ ထနးထနးက သူ့အကံနင့ သူမို့ စကားမပော။ ဤသို့ဖင့ သူတို့  လညးသည တိုးခဲ့ကကသစကို ကောလာခဲ့သည။ ထနးထနးက ရံတိုငတင ခိတထားသော လယအိတအတငးမ ဝီစကီ ပုလငးကို  ထုတကာ ပါးစပနင့ တေ့မော့လိုကသည။ “ အင့….ငါ့မိနးမ…ရော့… အခမးပေ သောကလိုက….”   ထနးထနး၏ မာနပါသော  အပောကောင့ မတငရီမ မကနာ ပုံးသားသည။ သို့သော နုတကမူ …  “ အောငမယ.. ဘာငါ့မိနးမလဲ .. ဟငး…ပေါငတငးကော   ပတသားအောင ဆဲလိမပစလိုကမယ…” ပောပောဆိုဆို မတငရီမ လကက ထနးထနးပေါငပေါ ရောကလာသည။ ထနးထနးက  မတငရီမလကကို ဆဲထားလိုကပီး ဘယဘကလကထဲမ ကိုးမားကို ဘယဖကရံတိုငတင ခပလော့လော့ ပတခညလိုကသည။  အသားကပီးသော နားတေမို့ အနေအထားမပက ပုံမနအတိုငး သား နေက၏။  ထနးထနးက မတငရီမ ကိုယလုံးကို သိမးကုံး ဖကလိုကပီး ပါးပငကို အထပထပနမး၏။ သဘာဝ သနပခါးနံ့ သငးသငးလေးက ထနးထနး၏စိတကို ကသထကကလာအောင  မူဆယကလိနေသည။

ပည့တငးဖောငးအိသော ပါးပငနုနုလေးကို နမးရသညမာ အရသာရိလသည။ မတငရီမက ဒူးတုတလက အနေအထားဖင့  အလိုကသင့ နေလေသည။ ထနးထနး နမးသမ ကေနပစာ ခံယူသည။ ထနးထနးအသကရူသံတေက မနဆန ပငးထနနေသည။  ထနးထနးက နမးလို့အားရသောအခါ ပါးကို ဆဲမော့လိုကသည။ သူ့လာကို မတငရီမ ပါးစပထဲသို့ ထိုးသငးလိုကပီး မတငရီမ  လာကို စုတယူလိုကပနသည။ မတငရီမက လိုကဖိုမောလသော သကပငးအသံကီးကို ကားလိုကရသည။ ရငအစုံက ကော့ တကသားပီး ထနးထနး လီးတနကီးကို တငးနေအောင ညစဆုတထားလိုကသည။ ထနးထနးက သူ့လကခလယကို ဟနေသော  စောကဖုတအကကဲကောငးကီးထဲသို့ ထိုးထည့လိုကပီး အသငးအနုတလုပကာ လည့ပတမေပေး၏။

“ ပစ…ပလစ…ပစ….ပိ…..ဗစ….ဖတ……..” မတငရီမက ရငအစုံကို ကော့လက ထနးထနးကတော့ လညးပေါဖစနေ သည့အတက လိုးကငးလိုးကကကို ကံဆနေ၏။ နားတေက ခပမနမန သားနေ၍ တောသေး၏။ ထနးထနးလကက လညးကပ ကမးကို စမးကည့သည။ အခံမပါလင မတငရီမ နာမညစိုး၍ ဖစသည။ ကံကောငးထောကမစာဖင့ လညးပေါတင ဂုံနီအိတနစ လုံး ဆကခငးထားလက ရိသည..။   အခု မကညရိနကိုယစား မတငရီမကို လိုးရတော့မညမို့ ထနးထနး စိတတေ မူးကလက ရိ သည။ စောကဖုတကီးကို အပီအပင နိုကဆထားပီး ဖစရာ ဖူးယောငခုံးကလက စောကရေတေလညး တစိမ့စိမ့ ထကလက ရိ နေပါတော့သည။  ထနးထနးက မတငရီမကို နောကလနခလိုကပီး ထမီကိုလန၍ ဒူးနစဖကကို ပေါငနစလုံးပေါ ကပထားလိုက သည။ သူ့တစကိုယလုံး ထနးထနးလုပခငရာလုပတော့ ဟု စိတဒုနးဒုနး ပုံခထားလိုကသည။ နားတေက သားနေကလမးမို့ သူ့ အလိုလို တရေ့ရေ့ သားနေကသည။

“ မမ……”  “ ဟင…….”  “ ဒါလေး ငုံထားလိုကနော….”  “ ဘာလဲ…အဲဒါက….”   “ သရဲနိုငလကဖဲ့….”  အမနက ပီယလကဖဲ့ ဖစသည။ မတငရီမလညး အကောကပေ၊ စကားကောလညး မရညစေရန သရဲနိုငလကဖဲ့ဟု ပောလိုကခငး ဖစ၏။ လကဖဲ့ ကိုယစီငုံထားလိုကပီး မတငရီမ ဖငကားတည့တည့ ဆောင့ကောင့ထိုငလိုကပီးနောက.. သူ့လီးတနတုတတုတကီးကို လကနင့ အသေအခာကိုင၍ စောကဖုတအဝနင့ တေ့ခိနကာ မငး၍မငး၍ သငးထည့လိုကသည။

လငယူသားမေးဖူးခငး မရိ၊ တစကိုယတညးနေ အပိုကီး စောကဖုတမို့ တငးတငးကပကပကီး နစဝငသား၏။ သို့သော စောက ရညကညတေက စိုအိနေသဖင့ ခကခကခဲခဲကီး မဟုတပါ..။ လီးတနကီး၏ နူးညံ့ပူနေး မာကောသော အထိအတေ့က သူမတစ ကိုယလုံးရိ ရမကသေးတေကို တလိုကလိုက ဆူဝေ ပကထလာစေ၏။  “ မမ…ရလားဟင….”  “ အငး…..”  “  ဖတ….စပ..ဖတ…..ဗစ….ဖတ….အ…..အား…..အီး အငး…အမလေး… အား..ရီး… ကတ ကတ…..အမလေး တော့….”  မတငရီ မ မကနာတစခုလုံး ရုံ့မဲ့သားပီး ခါးလညး ကော့တကသား၏။ လီးဝငလီးထကကလညး အဆငပေ ခောမေ့လာ၏။

“ မမ…နို့ကီးတေ ဖောပေးစမးပါ… မောငလေး စို့ခငလို့…..”  “ ဟငး….တောတောရုပ….”   မတငရီမက ထိုသို့ပောရငး သူ့အပေါ အကx{103E} ကယသီးမားကို ဖုတပစလိုကသည။ အတငးခံဘရာစီယာကို ဆဲလိပ၍ အပေါပင့လနလိုကသည။ နို့အုံတငးတငးအိအိ ကီး နစလုံးက လရောငအောကတင ဝငးဝငးစိုစို မို့မို့ဖောငးဖောငးကီး ပေါလာသည။  ထနးထနးက စောကဖုတကီးကို မနမန သကသကကီး ဆောင့လိုးနေရာမ နို့ကီးနစလုံးကို တစပနစီ စို့ပေးလိုက၏။  “ ပတ…ပလပ…..ပတ……ပတ…..”  “ အင့….အ မေ့…အင့….အ……..အ….ရီး…ကတကတ….အမေ့…..အင့…အား.. ..နာတယ… ကတကတ….အ….”  နို့စို့သံ ၊ စောကဖုတနင့  လီးထိတေ့သံ မတငရီမနုတက ညညးသံတို့ဖင့ လညးပေါမာ ဆူညံလက ရိနေပါသည။ နစပေါငးမားစာ လီးနင့ကငးကာနေခဲ့ရ သော အပိုကီး မတငရီမခမာ တစစစ ကောငးလာသည။ အီစိမ့ရိနးဖိနးသော ကာမအရသာထူးကီးကို ထိထိမိမိကီး ခံစားရ၏။

တစကိုယလုံးရိ ရမကသေးတေကလညး ပူနေးထကလာသည။ အသကရူသံတေကလညး တစစတစစ ပငးထနလာ၏။ မတင ရီမလကနစဖကက ထနးထနးကောပငကီးကို သိုငးဖကထားရငး ဖငဆုံကီးကို ဆောင့အခနင့ အံက ကော့ကော့ခံသည။  အပိုကီးအမညခံထားသော မတငရီမသည လီးအတေ့အကုံ ရိပီးဖစပါသည။ အသက ၂ ဝနးကငလောကက သူ့ အဒေါ၏ယောကား ကိုဘထားနင့ ငိစနးခဲ့ဖူးသည။ ထိုစဉက ကိုဘထားမာ အသက ၅ နီးပါး ဖစသည။ ပီးတော့ တစရာလုံးက  အားကိုးအားထား ပုရသော အနိပဆရာ ဖစသည။ထိုနေ့က သူ့အဒေါ တောသားနေသည။ ခါးကိုက၍ အနိပခံမိရာမ ကာမ အကောတေကိုပါ ဖင့ပေးပီး သူမကို လိုးခဲ့ခငး ဖစသည။ သူမနင့ လိုးပီးတစပတခန့လောကတင ကိုဘထား ပိုးထိ၍ ဆုံးသား သည။ မတငရီမ ကောကလိုကသည့ဖစခငး…။  အလိုးခံရစဉက ကောငးခဲ့သော အရသာတေ လင့စငသညအထိ  အကောကကီး ကောကခဲ့ရသည။ ထို့နောက လီးမနသမ ကငးရောငခဲ့သညမာ ယနေ့အခိနထိ ဖစသည။ ရညးစားရိခဲ့ဖူး သောလညး နမးရုံဖကရုံ၊ နို့ကိုငရုံမလဲ၍ အလိုးမခံခဲ့ရ..။ သူ့ရညးစားက လိုးခငပါသည။ မတငရီမကိုယ၌က မငလာဆောငပီးမ သာ လုပရမညဟု သံမဏိစညးကမးကီး ခမတထားခဲ့သောကောင့ ဖစသည။ ဝါကတလင မငလာဆောငဖို့ ကိတကံထား သောလညး ဝါတငးမာပင သူ့ရညးစား တငညန့ ပိုးထိ၍ဆုံးပနသည။ သူ့ရညးစား တငညန့မာ ထနးထနးအမေ၏ မောငအငယ ဆုံး ဖစရာ ထနးထနး ဦးလေး ဖစသည။

ထနးထနးမမေးခငက ဇာတလမးမားမို့ ထနးထနးကတော့ ဘာမမသိပါ..။ အသက ၂ ဝနးကငက ဝိုးတိုးဝါးတားမသာ သိခဲ့ရ သော လီးအရသာကို ယခုတော့ တနင့တပိုး တဝတအီကီး ခံစားနေရပါတော့သည။  “ ဖတ….ဖတ…ဖတ….ပလတ… ဖတ….ဖတ…ပလတ….ဖတ…..”   “ အင့…အမလေး… အီး အင့… အား….အမေ့…အင့…အမလေး…အမေ့…အငး..အား… အ…”    မတငရီမ လကအစုံက ထနးထနးကောပငကီးကို တငးကပနေအောင ဖကလာ၏။ ထနးထနး၏ ပငးထနသော ဆောင့ခကတေ နဲ့အညီ ဖငဆုံကောကီးကို ရုံ့၍ ရုံ့၍ ကော့ကော့ခံသည။  “ မမ….ကောငးလား ဟင…”  “ အင့…..အမေ့…အင့…..ရီး… ကောငး….ကောငး တယ… အငး…အ…ကတ..ကတ…”  “ မောငလေးကို တကယခစရဲ့လား…”   “ နစကယ…နစကယ…. ..အ… အမေ့…အ…အင့…..”   “ နောကလဲ ခံမာလား…ဟင..”  “ အမေ့…အင့…ကတ…ကတ…ခံ…ခံမာပေါ့ လို့…”   “ မောငလေး.. မမကို  မနးမနးပီး ဂငးတိုကရတဲ့ ညတေ မနညးဘူးဗ…သိလား…”  “ မမနဲ့ မောငလေးက ဘာတောလဲ ဟင…”  “ သိဘူး….”  “  လငမယား မဟုတဘူးလား…”  “ ဟင့အငး…ဟုတဘူး… အမေ့…အား…အား…ရီး… ကတကတ…”  “ ဟို တရုတမကို ပောတော့  မောငလေးက မမယောကား ဆို…”

ထနးထနးက အဆောင့လညး မပတ၊ နုတကလညး တတတတတ မေးလက ရိသည။ တအင့အင့ တအီးအီး ညညးညူနေရသည့ကား ထနးထနးမေးသမကို ဖေနေရသညမာ ကာမစညးစိမ ပကလသည။  မတငရီမ စောကဖုတအုံကီးတစခုလုံး ပင့ကန ပေါကကဲထကမတတ ကောငးလနးလသည။ စောကခေါငးအတငးမာလညး တလုပလုပတရရဖင့ ယားယားကတကလာသည။  နစယောကသား အားကိုးမာနတက လိုးနေကသညမာ နာရီဝကကောလာပီ။ ယခုအခိနထိ မညသူမ မပီးကသေး..။ အနိုငမခံ   အရုံးမပေး အပိုငကဲနေကသည။   ထနးထနးက အားရပါးရကီး ပစပစပီး ဆောင့လိုးနေရာမ သူ့လီးတနကီးကို ဆဲနုတလိုက  သည။ ပည့တငးနင့နေအောင ခံလို့ကောငးနေစဉ လီးတနကီးကို ဆဲနုတလိုကသဖင့ မတငရီမရငထဲ ဟာထကသား၏။ စောက ဖုတကီးကလညး ဒေါသူပုနထကာ စူပစူပ ဖစလကရိသည။ ထနးထနးက ပကလကအနေအထားမ ကိုယကို တစောငးပင လိုက၏။ ထို့နောက မတငရီမ ညာဖကခေထောကကို ကေးလက ရငဘတဆီ တနးကပလိုကပီး သူက မတငရီမ၏ ဘယဖက  ပေါငတံ တုတတုတကီးအပေါ ခထိုငကာ ခဆုံအရငးထိ တိုးကပလိုက၏။

သူ့ညာလကဖင့ နို့အုံ၊ ဘယလကဖင့ ပခုံးကို ခပတငးတငး ဆုတကိုငလက လီးတနကီးကို စောကခေါငးထဲ တစရစခငး ဖိသငး ကာ ညောင့ညောင့လိုးပနပါတော့သည။   “ အီး..ဟီး…အမလေး…အမလေး…အီး ဟငး….ကတကတ…. ကောငး …ကောငး လိုကတာ မောင…မောငလေးရယ… အမလေး…အမလေး…အငး..အင့…အား…မမကို မညာ မညာနဲ့…ဆောင့..ဆောင့ ..အမေ့… အင့…အား…နာနာ ဆောင့…အမလေး…..ကတကတ…ဟုတပီ… ဟုတပီ…ဆောင့…အင့…….အ…. ”  ဆောင့ခကတေက  ပငးထနလသဖင့ မီးပင့မတတ ကောငးလနးလသည။ တစလညးလုံး လုပခါနေသည။ အထတအထိပရောကခါနီးနေပီမို့ ပဲက ပို ကမးလာပါသည။  နားတေက ဖေးဖေးမနမန သားနေရာမ သူတို့ကို သတိပေးလေသညထင၍ ဒုနးဆိုငး၍ ပေးကုနပါ တော့သည။

“ ဒုနး…ဒုနး…ဒုတ….ဒလုပ….ကိ…ကလိ….ဒုတ………ဒုနး….”   “ အင့…အင့…..အင့…အမေ့.ကတ..ကတ….ကဲဟာ…အ…အ မေ့…ရီး…ကတကတ….”   မတငရီမ အပေးတေကမးလာသည။ လူသူမနီးလသည့ လညးလမးပေါတင လညးသံ၊ လီးနင့စောက ဖုတ ထိတေ့သံတို့ဖင့ ဆူညံလက ရိနေပါတော့သည။   မကာခငမာပင လညးပေးနုနး ကသားသလို မတငရီမနင့ ထနးထနးတို့ လညး ကာမဆနတေ ပည့ဝကာ ငိမကသားပါတော့သည။  “ သိပခစတာပဲ….မောင လေး ရယ……”   ထနးထနး နုတက ဘာမမ ပော..။ သို့သော နစဆတိုး၍ ကုံးဖကထားလိုကပါတော့သတညး….။ ။ ပီးပါပီ။

 

Zawgyi

 

သိပစာပဲ ေမာင္ေလးရယ္

( ခမ္းေမ့သာဇံေမာင္ေမာင္x{1014}x{103D}ံ ) မေနx{1037}ညက တစလုံးလိုလို ေဖာငီးလကဲx{1037}ကိစx{1039}x{1005} ၿပီးေမာက္ေရးအတက္ မၾကညိန္x{1014}x{103D}င့္ ကာမ ဆကံခင္းအလုပို ပဳလုပဲ့ရာ မိုးလင္းခါနီးမ ကိစx{1039}x{1005}ပတ္ေတာ့သည္။ နံနက္(၄)နာရီ ခဲၿပီး လမ္းမာတိုငငဲ့ၾကသည္။   ည()နာရီ က ေတx{1037}ၾကမည့ေၾကာင္း ။ မၾကညိနလည္း သူx{1037}ေယာက္ားကို အရကူးေအာင္ တိုကားမညစ္ေၾကာင္း ၊  မေနx{1037}ညကလို အားရပါးရ x{1014}x{103D}စါးသားၾကမညစ္ေၾကာင္း … စသညင့္ စုံစိေနပါေတာ့သည္။  ထန္းထန္းက လမ္းခဲခါနီးတင္ လူx{1014}x{103D}စ္ ေယာကကာ မနည္းပင္x{1039}x{101C}ကီးကို ကယ္၍ မၾကညိနို ဖကမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္ၾကားက ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကိုလည္း ထမီ လန္၍ ကုတည့ိုက္ေသးသည္။

မၾကညိနလည္း အားကမခံ ထန္းထန္းေပါင္ၾကားက လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ပုဆိုးပင့န္၍ ဆဲညx{103B}စိုကည္။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ငိုက္ ဆင္းေနေသာည္း ပည့ည့င္းတင္း ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းေတာင့္ေတာင့္x{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေနသည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား (၅)မိနစ္ေလာက္ အခစလူး ၿပီးေနာက္ လမ္းခဲခဲ့ၾကသည္။  မၾကညိနလည္း သူx{1037}ေယာက္ားရိရာ ဖဲဝိုင္းသိုx{1037} လာလမ္းအတိုင္းဣေဒx{1039}x{1017}မပက္ ဝငိုငိုက္ သည္။ ထန္းထန္းကမူ x{101B}ာလမ္းအတိုင္း အေနာကကိုx{1037} ထကာခဲ့ၿပီး စာသင္ေကာင္း ကိုပတါ ေတာငက ပတငဲ့ၿပီး  ဗီဒီယို ဝင္ၾကည့္ေန၏။  မၾကညိန ကာမပါရမီ ဖည့ဖင့္ လကဲx{1037}အစီအစဥ္ ေအာငငဲ့သညိုx{1037} ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ အ ေကနပ္x{1039}x{101C}ကီး ေကနပ္ေနပါေတာ့သည္။

ထိုx{1037}ေနာက္ သူကိုယိုင္ ေဖာပားေသာ ကာမအားတိုးေဆးကို စားသည္။ ထိုေဆးကို စားၿပီး တစ္ေရးေကာင္းေကာင္း အိပိုက္ လင္ ကာမအားေတ ပနညည့္ၿဖိဳးတိုးပားလာသည္။   ကာမေဆးစားၿပီးေသာအခါ မုံညင္းဆီ၊ ေခးေလးယားမစ္၊ x{1014}x{103D}မ္းလုံးx{1039}x{101C}ကိဳင္ မစ္၊ ဘူးသီးအx{1014}x{103D}စိုx{1037}ဖင့္ ေဖာပားေသာ လိမ္းေဆးဆီဖင့္ သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ကကနန ပတိမ္းဆုတယ္ေနၿပီး  တစိဳးတည္း အိပိုကါေတာ့သည္။  မၾကညိနိုx{1037}လငယားလည္း စတုဒီသာ အဝအၿပဲ စားေသာက္ၿပီး ဖဲဝိုင္းက x{1014}x{103D}ိုငာေသာ  ေငမားကို လယိတ္x{1014}x{103D}င့္ ထည့ာ အိမနာခဲ့ၾကသည္။ လငယားx{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံး အူမဴးေနၾက၏။ ကိုေပါစိန သူx{1037} မိန္းမကို ၾကက္ဥx{1014}x{103D}စုံးယူခဲ့ၿပီး အိမ္ေပၚထပ္ တကဲ့ဖိုx{1037}မာရင္း ေx{101B}x{103E}လိေမၼာ္ (၂) ပုလင္းယူကာ အေပၚထပ္ တက္ေလသည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ စားပဲေပၚတင္ ေx{101B}x{103E}လိေမၼာ္x{1014}x{103D}စုံးကို တငိုကည္။

ေယာက္ားပတ္ လကတာရီ အေကာင္းစားတစုံး စားပဲေပၚတင္ ေရာက္ေန၏။ ကိုေပါစိန္ အံ့ၾသသားသည္။   “..ေတာက္….ေကာင ညက အိမာဆိုၿပီး ထကားလိုကာ ပနလာေတာ့ဘူး..၊ သူ ပိုကံလာေပးေတာ့ အေတာ္ေခၚယူရ တယ္၊ ဘယ္ေကာငဲx{1037}မား ေနာကီးလင္းေနမန္း မသိဘူး…”   ဟု ရငင္းမာလည္း သံသယေတနဲx{1037} ဗေလာငူလာသည္။   သူ ကိုယိုငလည္း မၾကညိနို သူx{1037}အရင္ေယာက္ားလကဲက ကလီကမာx{1014}x{103D}င့္ လုယူခဲ့ရသညိုx{1037} (၃)ေကာင္းေပာင္းေသာ ရင္၊  (၃)လင္ေပာင္းေသာ မိန္းမသည္ ကလီကမာ ဉာဏီ၊ဉာဏက္ မားတတ္ေၾကာင္း ေလာကနီတိထဲမာ ငယဥ သငူခဲ့ဖူး၏။

ေတာက္…ေဖလိုးမ…မသာမေတာ့ သိၾကေရာေပါ့ကာ..ဟင္း…၊  ထိုစဥ္ မၾကညိန ၾကက္ဥx{1014}x{103D}စုံးကိုင္၍ အခန္းထဲဝငာသည္။  ကိုေပါစိန မၾကညိနို မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေသာ မကုံးတိုx{1037}ဖင့္ စိမ္းစိမ္းx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့ာ…   “ ေဟ့ေကာင…ငါ့ကို လုံးဝမ ညာနဲx{1037}… ဒါ ဘယ လငယ့စx{1039}x{1005}ည္းလဲ..အမနတိုင္း ေပာစမ္း…၊ မေနx{1037}ညက အိမာဆိုၿပီးေတာ့ လငယဲx{1037} ေနာကီးလင္းေန တာေပါ့.. ဟုတား…”  မၾကညိန နာရီကို ဆတနဲ လမ္းယူလိုကင္း …  “ ဒီမာ …ကိုေပါစိန္… ကဳပ္ ဘာေကာငလဲ ဆိုတာ  ေတာိတယ္..ေနာ္…၊ ဘဝကံမေကာင္းခဲ့လိုx{1037} လင္ေတထညဲ ေပာင္းခဲ့ေပမယ့္ ေတာဲx{1037}ညားခဲ့ၿပီးေနာကိုင္း ကဳပ္ ဘယုန္းက  ေဖာကနူးလိုx{1037}လဲ…၊ ဘာမ မေမးမမန္းဘဲနဲx{1037} ကိုယငာေတ စပ္ေပာမေနနဲx{1037}…”  “ ဟာ..ဘာေမးမန္းေနစရာ လိုသလဲက.. ဒီ အခန္းထဲမာ ေယာက္ားပတာရီx{1039}x{101C}ကီး ေရာက္ေနတာ နငငယဲx{1037} ေနာကာတင္း ေနာကီးလင္းေနတာ ထငားေနတာပဲ..၊ အဲ  လိုဆို ေပာေလကာ..၊ ဒီနာရီက ဘယိုလုပ္ၿပီး ဒီအခန္းထဲ ေရာက္ေနတာလဲ…”“ ေတာက္….ဟာ….ေပာေလ..ဒီနာရီက ဘယို လုပ္…….”

“ ပံ့သကူ ေကာကတာ ေတာ္ေရ……”  “ ဟင္…ဘယိုလုပတာလဲ…”   “ မေနx{1037}ညက အိမနာရင္း ရခဲ့တာ…”   မၾကညိန  မာေကာကၽတတ္ေသာ အသံဖင့္ ေပာ၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ ဆက္ေပာပနည္။  “ အိမေရာကင္.. ေသးေပါကငိုx{1037} မ ေအာင့္x{1014}x{103D}ိုငာနဲx{1037} ခငင့္x{1014}x{103D}ယိုx{1037} ၿခံစည္းx{101B}ိုးနား ေသးထိုင္ေပါက္ေနတာ…၊ မကိေရx{1037}မာ လေရာငပ္ၿပီး ဝင္းဝင္းလကက္ ပစx{1039}x{1005}ည္း ေလးမိုx{1037} ေကာက္ၾကည့ိုကာ.. အဲဒီ နာရီဖစ္ေနတာပဲ..” ဒီေတာ့မ ထန္းထန္း ပံ့သကူ ပစားေသာ နာရီမန္း သေဘာေပါက္ လိုကည္။ ခငင့္x{1014}x{103D}ယိုတာ … တစ္x{101B}ာလုံးရိ အပိဳေခာ()ဦးတင္ နံပါတ္ () စာရင္းဝငစည္။ မိဘကလည္း ပိုကံရိ သည္။

ဧကx{1014}x{103D}x{1039}x{1012} ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ ခငင့္x{1014}x{103D}ယို ပိုးခငိုx{1037} ၿခံနားလာပစားပုံ ရသည္။ အခုမ ကိုေပါစိန္ စိတဲက အလုံးx{1039}x{101C}ကီး ကသား ေတာ့၏။ သိုx{1037}ေသာ္ နည္းနည္းပါးပါး ထပနx{1037}ိုက္ေသး၏။   “ ပံ့သကူ ရထားမန္း ဘာလိုx{1037}ညက ငါ့ မေပာတာလဲ..”   မၾကညိန  မက္ေစာင္းထိုးရင္း….  “ ေစာကငပိုx{1037}… မေပာတာ…”  ဟုတား…သူx{1037}မိန္းမ သူx{1037}ကို မေကနပန္း ညထဲက သိသည္။ လီး အစာ စားခင္ေနတာ သူမေကၽးx{1014}x{103D}ိုငဲ့။ ဖဲေဇာေတ ကပ္ေနခဲ့သည္။ မိန္းမထက္ ဖဲကိုခစ္ေၾကာင္း စကားနာထိုးခံခဲ့ရသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္  မိန္းမေကနပ္ေအာင္ ေစာကုတိုေတာင္ ယက္ေပးခဲ့ရေသးသည္။  “ လာပါ…မိန္းမရာ… ငါမားပါတယ္…”  မၾကညိန မသား ဘဲ ေပရပ္ေနသည္။ ထိုသိုx{1037} ေပကပ္ေနေလ ကိုေပါစိနိတ္ေတက ပို၍ထx{1039}x{101E}ကလာေလဖစည္။  “ လာပါ…မိန္းမရ… ညက အေx{1039}x{101E}ကး ကို အတိုးနဲx{1037} ဆပါ့မယ္..၊ ”  ကိုေပါစိနစ္ေယာက္ ကာမရာဂ ေသးလx{103C}ံx{1037}ေဆာx{103C}ေၾကာင့္ ငယူပနာ မဴးx{1039}x{101E}ကေနသည္။ မၾကညိန္ ကလည္း ရပ္ၿမဲရပ္ေနသည္။ ညက သူx{1037}ကို အားရပါးရ လိုးေပးသားေသာ ထန္းထန္း၏ဧရာမလီးx{1039}x{101C}ကီးကို မင္ေယာငိရင္း မက္x{1014}x{103D}ာမာ  ေသးေရာငx{103E}မ္းလာသည္။

အမနားဖင့္ သူx{1037}ေယာက္ား ပို၍မx{101B}ိုးမx{101B}ဖစာေအာင္ တမငကက္ ဆေနခင္းဖစည္။ သိုx{1037}မသာ အရကဏ္x{1014}x{103D}င့္ တစိဳး ထဲ အိပ္ေပာားမည္..၊ သည္ေတာ့မ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ထငိုင္းကဲ လိုx{1037}ရမည္ မဟုတါလား..။   “ လာပါဆိုကာ… မိန္းမကလဲ…”  “ သား….မလာဘူး…၊ အခုမ လာေခာ့မေနနဲx{1037}….ဟန္း…”   မၾကညိန ကိုေပါစိနား ကပလာဘဲ အခန္းေထာင့ိ ဘီx{101B}ိုနားသားၿပီး  အဝတစားလဲလိုကည္။ ညက ဝတားခဲ့ေသာ ထမီကို အရငဲ၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ ေကာေပးလက္ အေနအထားဖင့္ အေပၚ အကx{103E}ကို ခၽတိုကည္။ ၿပီးေတာ့ အတင္းခံေဘာီကို လက္ေနာကစ္၍ခၽတည္။ ထမီ ရငရားဘဲ ကိုယထကိုင္းကို  သညတိုင္း ေဖာထား၏။ ဖံx{1037}ၿဖိဳးစင့ားေသာ ဖငားဆိုင္ ထားထားကားကားx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေကာပင္ေဖးေဖးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့ာ  ကိုေပါစိန္ စိတ္ေတ ပို၍ပို၍ ထx{1039}x{101E}ကလာ၏။ ငနဲက ငါးခူၿပဳံး ၿပဳံးကာ ၾကက္ဥတစုံးကို အစိမ္းလိုက္ ေဖာက္ေသာကိုက္ၿပီး ေx{101B}x{103E} လိေမၼာုလင္းကို ပါးစပင့္ ေတ့ကာ ေမာ့ခလိုကည္။

ၿပီးေတာ့ .. ေနာကစီ ထပ္ေမာ့ပန္၏။ ပုဆိုးအကx{103E}မား ခၽတ္၍ ကိုယုံးလုံးx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ သူx{1037}ကို ေကာေပးကာ ေလာ္ၿပီးသား  အတင္းခံ အကx{103E}ဝတ္ေနေသာ မၾကညိနံ သားသည္။ ေခသံၾကားေသာည္း မၾကညိန လုံးဝလည့ၾကည့္..။   ကိုေပါစိန္ က အတင္းခံအကx{103E} ေနာကနတ္ေနေသာ မၾကညိနကို ဆဲဖယိုက္ၿပီး ဘရာစီယာကို ခၽတူလိုကာ ကုတငကီ လx{103E}င့စိုက္ေလသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ x{1014}x{103D}ုထတင္းမတ္ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံပည့ည့င္းတင္းx{1039}x{101C}ကီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆုတ္ေခေပးလိုက္  သည္။ “ ဖယမ္းပါ…. အခုမ….”  မၾကညိန ထမီကို လမ္းဆဲေသာည္း မမီေတာ့..။ ထမီက ၾကမ္းပင္ေပၚ ကင္းလုံးကၽတ သား၏။ သူx{1037}ေပါင္ၾကားက လီးx{1039}x{101C}ကီးမာလည္း ေထာငတ ပဳလာသည္။ ထန္းထန္းေလာက္ေတာ့ မx{1039}x{101C}ကီး..၊ ကိုေပါစိန တဏာရာဂ  အားx{1039}x{101C}ကီးလေသာည္း လီးတနေတာ့ အရည္ ၅ လကခဲသာ ..လူစငီx{101B}ုံမသာ ရိ၏။

အတုတ ၄ လကခဲခနx{1037}ိ၏။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး အေရာငဆင္းက ညိဳမဲမဲ အေရာငစ္ၿပီး .. ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးက လန္ၿပဲေနသည္။  အသကx{101B}ယလည္း စကားေပာလာၿပီမိုx{1037}.. လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့သညာ မဲေခာက္ေခာက္ x{1014}x{103D}ိုငသည္။ ထန္းထန္းလီးx{1014}x{103D}င့္   ယဥိုကင္ ကိုေပါစိနီးမာ သားအx{101B}ယသာ ရိေတာ့သည္။တေဖးေဖး စိတါ စိတလာဟနင့္ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ခပ္ တင္းတင္းဆုပက္ ခပကက္ ဂင္းတိုက္ေပးသည္။ ကိုေပါစိန လေရထကန္၏။ ဂင္း ခပင္းပင္း တိုက္ေပးခင္းဖင့္  ေစာကုတဲ လိုးေသာအခါ ေလးငါးခက္ေလာက္ေဆာင့္x{101B}ုံx{1014}x{103D}င့္ လေရထက္ေတာ့မညို သိထားသည္။   ေနာကစီ လုပိုင္း မည္..၊ ၿပီးေတာ့ ထလာေအာင္ ဂင္းတိုက္ေပးမည္..၊ မၾကာခင္ သုတ္ေရေတ ထက္ေစမည္..။ ဤသိုx{1037}ဖင့္ ကိုေပါစိန္၏ အားအငလ ေတကို ခိနဲx{1037}သားေစမည္။ သိုx{1037}မသာ အရကိနင့္ ကုလားေသကုလားေမာ အိပ္ေပာားမည္။ မၾကညိန္ သတင္းထဲကို ကိုေပါ စိန္ တည့ည့္x{1039}x{101C}ကီး ဝငာပါေတာ့သည္။  သိုx{1037}ေသာ္ မၾကညိန္ ထငားသလို ေတာ့ မဟုတ္..။ ထx{1039}x{101E}ကလာေသာ ကာမစိတို ေx{101B}x{103E} လိေမၼာင့္ေမx{103B}ာကိုကည့တက္ ကိုေပါစိန္ ရာဂဘီလူး ဝငူးတာ ခံရပါေတာ့သည္။ မၾကညိနို ခုတင္ေပၚသိုx{1037} ေပx{1037}တငိုက္ ၿပီး ခုတင္ေစာင္းတင္ ထိုင္ေစသည္။ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို တဲေလာင္းခထားၿပီး ေဘးသိုx{1037} ကားထားလိုကည္။

ကိုေပါစိန္ ၾကမ္းပင္ေပၚတင္ ဒူးေထာကိုငိုက္ၿပီး ေဖာင္းဖုတင္းေမာက္ေနေသာ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို အေသအခာ ၾကည့ိုက္ သည္။ အရကရိန္ေၾကာင့္ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီး ၾကည့သညိုက မဴးထူး ေပာ္x{101B}x{103E}ငရာx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေနပါေတာ့သည္။   ကိုေပါစိန  အညိဳေရာငမ္းေနေသာ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းx{1014}x{103D}စx{103E}ာကို လက္x{1014}x{103D}င့္ၿဖဲလိုကည္။ ထိုအခါ နီရဲx{101B}x{103E}ဲစိုေသာ ေစာကုတတင္းသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု ေတက ပဴးတစကာ၏။ ေစာကည္ၾကညိုx{1037}ဖင့္ ေတာကေနသည္။   ကိုေပါစိန သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးအနားသိုx{1037}  တိုးကပ္ၿပီး လာဖားဖင့္ ပတဲလိုက္ေလသည္။ ေစာေစာက ဟနစုံးပနစုံးဖင့္ ခါးမတားေသာ မၾကညိနစ္ ေယာက္ ၾကမ္းရပူေx{1014}x{103D}းေသာ လာအေတx{1037}ေၾကာင့္ တစိုယုံး ရိန္းဖိန္းတကားၿပီး လက္x{1014}x{103D}စကို ေနာကိုx{1037}ေထာကကင္ ေမာ့ခါးေကာ့လက္ ခံေပးလိုကည္။

ေစာေစာကမူ .. မၾကညိန္ အမနကယ္ ဖီးမတက္ေသး..။ ထန္းထန္းလီးအေတx{1037}က အx{1039}x{101C}ကီးအကယx{103E}မ္းမိုးေနသဖင့္  ညေရးညတာအတက္ စီမံစိတူးလက္ ေအးစကကာ ရိေနခဲ့သည္။   ၾကမ္းရေသာ လာဖားေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းx{1039}x{101C}ကီးက ေစာကုတ္ အတင္းသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေတကို ပတဲေမx{103E}ဆ ယက္ေပးလိုက္ေသာအခါ တစိုယုံးရိ ကာမအေၾကာမနမကို ပုတတx{103C}ပ္x{1014}x{103D}x{103C}ိးလိုက္ သလို ဖစားသည္။  မၾကညိန္ မက္x{1014}x{103D}ာတစုလုံး ရx{103C}ံx{1037}မဲ့ေနၿပီး ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယလည္း တီေကာငားx{1014}x{103D}င့တိုx{1037}ခံရသလို တနx{1037}ိမ္ ေကာ့ပံေနသည္။   “ ပစ္…ဗစ္…ဘတ္…ဘတ္…ပလပ္….ပလပ္….ပတ္……..”   ” အား…အား…ရီး…ကၽတ္..အာ…ာအး….  ကၽတ္…ကၽတ္….အား…အာ့…ကၽတ္….”   မၾကညိန္ တစိုယုံး တနx{1037}ိမူးခါလက္ အသည္းအသန္ ညည္းညဴေနပါ ေတာ့သည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးမာလည္း တင္းကားေနသည္။ ေစာက္ေခါင္းဝပတညိ အတင္းသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေတကို ရလူးခနဲ စုပူထည့္ လိုကည္။ “ အမေလး….အား…..အမေလး..ေလး… အား ရီး….အေမ့..အီးဟီး… အေမေရ…ကၽတ္…. ကၽတ္… ေကာင္း…ေကာင္း လိုကာ… တအားပဲ…အင္း..ဟင္း..”

ကိုေပါစိန ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီး အလည္ေလာကင္ ၿဖဲထားေသာ သူx{1037}လက္x{1014}x{103D}စကို ေစာကုတကဲေၾကာင္း ထိပားဆီသိုx{1037} ပိုx{1037} လိုက္ၿပီး အေသအခာ ၿဖဲၾကည့ိုကည္။ ထိုအခါ … နီညိဳေရာငန္းေနေသာ ေစာကိငုတ္x{1039}x{101C}ကီးက ပဴတင္းထကာသည္။ ထို  ပဴတင္းထကာေသာ ေစာကိx{1039}x{101C}ကီးကို ကိုေပါစိန လာဖားထိပင့္ တိုx{1037}ထိကလိလိုကည္။   တစိုယုံးရိ အေၾကာမနမ လည္း တၿဖိဳးၿဖိဳး တဖင္းဖင္း x{1014}x{103D}င့္ လx{103C}ပတားသည္။ ကိုေပါစိန ေစာကိညိဳပဴးပဴးx{1039}x{101C}ကီးကို ခိဳခဥုပလို တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတင့္  စုတ္ေပးလိုကာ ..မၾကညိနစိုယုံး ငါးရံx{1037}ပာလူးသကဲ့သိုx{1037} ဆတလူးခါသားေလေတာ့သည္။  x{1014}x{103D}x{103C}တလည္း တအီးအီး တ အင္းအင္းဖင့္ ညည္းညဴလက္ ေခါင္းကိုေနာကန္ေမာ့ၿပီး ပါးစပ္x{1039}x{101C}ကီး ဟထား၏။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံမိုx{1037}မိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီး x{1014}x{103D}စx{103E}ာမာလည္း ဖားဖိုထိုးသလို နိမ့္ ခီမင့ီ လx{103C}ပားေနသည္။ ဤအေခအေနေရာကင္ သူx{1037}မိန္းမ ၿပီးေတာ့မညို ကိုေပါစိန သိေန၏။

ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ကာမမိန္းခလုပဖယစ္ေနေသာ ေစာကိငုတဴးပဴးx{1039}x{101C}ကီးကို ပါးစပင့္ စုတ္၊ လာဖင့ည္း တဆတတ္ လx{103C}ပ ေပးလက္ ရိသည္။   “ x{1039}x{101D}ပတ္….x{1039}x{101D}ပတ္…ပလပ္…ပလတ္…. ဖတ္…ပလစ္… x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္… ရလတ္….ဖတ္…ဖတ္..စပ္…စက္.. အီး ဟီး…အီး အီး…အင့္… အ…..ကၽတ္… အမေလး.. အီးဟူး…. ဟင့္ အင္… အ…… အေမ့…အမေလး…ဟီးဟီး…. ပီး…ၿပီးေတာ့မယ္…  ..ဟင္း ဟင္း….ဟင္း…. .လုပ္…….လုပ္ေတာ့… အား..ရီး……အား……”  မၾကညိနစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ လနသားသည္။ ကို ေပါစိန္ လီးတနဲမဲx{1039}x{101C}ကီးမာလည္း အေၾကာေတအၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထကာ မာေကာသထက္ မာေကာလာသည္။   ကိုေပါစိန္ မတတ ရပိုက္ၿပီး မၾကညိန္၏ ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ၿဖဲကာ ရငတီ တန္းဖိလိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ သူx{1037}လီးတနိပူးx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ ေစာက္ စိx{1039}x{101C}ကီးကို ပတိုးလိုကည္။  “ အား…အာ…အေမ့…အား….အမေလး…ကၽတ္…. ရီး အီး…အား..ကၽတ္…အား…….”

မၾကညိန္ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ ပင့န္ေပါကဲထက္ေတာ့မတတ္ ယားx{1039}x{101E}ကလx{103C}ိကကာပါသည္။ ကိုေပါစိန လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို  လက္x{1014}x{103D}င့္ အေသအခာကိုင္၍ ေစာကိx{1039}x{101C}ကီးကို ဖိထိုးလိုက္ၿပီး လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေအာကိုx{1037} ဖိx{1014}x{103D}ိပလိုကည္။   “ ဖတ္….ဖတ္..ပ လတ္…..ပလတ္……”   လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက အရိနဟုနင့္ ေစာကုတ္ေဖာင္းေဖာင္းx{1039}x{101C}ကီးထဲ နစငားေတာ့သည္။ ခါတိုင္းထက္  အနည္းငယ္ေခာငိခိ ဖစ္ေနသညို ကိုေပါစိန္ သတိထားမိ၏။ သိုx{1037}ေသာ္ ဘာမ ေမးမန္းမေနေတာ့..။ အိမိုင္းထဲမာ ခရမ္းပင္  ပငနx{1037}ိသည္။ အၿမဲတန္း အသီးသီးေနသည္။ ယခငလည္း သူလိုးတာ အားမရတာပဲ ဖစစ္၊ အလိုးခံခငါလက္ မလိုးဖစ္ လငစ္ေစ၊ ခရမ္းသီးx{1014}x{103D}င့္ အာသာေဖေနက ဖစ္၏။

ယခုလည္း မေနx{1037}ညက ခရမ္းသီးx{1014}x{103D}င့္ အာသာေဖထားပုံရသည္။  “ ဗတ္….ဖတ္…x{1039}x{101D}ပတ္….ပလတ္….ဖတ္….စပ္…ဖတ္…အ… အ….ဟင့္.. အင့္…အေမ့…အမေလး….အား…အား……..”  မၾကညိန္x{1014}x{103D}x{103C}တားမလည္း တအင့င့္ အသံေတ ထကင္း သူx{1037}ဖငုံ x{1039}x{101C}ကီးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး ခံသည္။ ထန္းထန္းလီးx{1039}x{101C}ကီးကို ခံထားရေသာ ေစာကုတိုx{1037} အားရပါးရေတာ့ မရိလ..။ သိုx{1037}ေသာ္ ေစာကုတ္ ကို ပယယယယ္x{1039}x{101C}ကီး အယကံထားရသည့တက္ ၿပီးလုၿပီးခင္ ဖစ္ေနရကား ေကနပယာေတာ့ ရိလသည္။  အခက္ x{1014}x{103D}စ္ ဆယ္ေလာက္ ခပင္းပင္း ေဆာင့ၿပီးတင္ ကိုေပါစိန္ လေရေတ ပန္းထကုနည္x{1014}x{103D}င့္ တၿပိဳငက္ ပငန္းေမာဟိုကာ မ ၾကညိနိုယုံးေပၚ ေမာကသားသည္။ မၾကညိနလည္း ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015} အထတထိပ္ေရာက္၍ ေစာကညူေတ ပန္း ထကာ ၿပီးဆုံးသားသည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား အတန္ၾကာစာ မိန္းေနၾကရာမ ကိုယင္းခာလိုက္ၾကၿပီး ခုတင္ေပၚတင္ တူx{1014}x{103D}စိုယ္ ယဥဲလက္ အိပိုက္ၾကရာ မၾကာခင္ x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳကာ အိပ္ေပာားၾကေလေတာ့သည္..။

“ သား…ေလး…သားေလး…ထေတာ့ေလ.. ..”  x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္x{1039}x{101C}ကီး အိပ္ေကာင္းေနစဥ္ သူx{1037}အေမက လx{103C}ပ္x{1014}x{103D}x{103C}ိးလိုကည့တက္  ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ x{1014}x{103D}ိုးလာသည္။  “ ဘာ…..ဘာဖစိုx{1037}လဲ…ေမေမ….”   “ ေအာကာ တငီမ ေရာက္ေနတယ္… အထည္ေတ  ညတင္းခင္း ပိုx{1037}ရမယိုx{1037} လူx{1039}x{101C}ကဳံနဲx{1037}မာလိုကိုx{1037}… ကေနx{1037}ည ()နာရီ ရထားအမီ x{101B}ာေထာငူတာက ေစာင့္ၿပီး တင္ေပးရမာတဲ့… သူx{1037} ေမာင ညက အရကူးလန္းၿပီး အရကာကေနလိုx{1037} မင္းလိုကိုx{1037}ေပးဖိုx{1037} အပူကပ္ေနတယ္…”  “ ဟာ….ဒုကx{1039}x{1001}ပါဘဲ..ဗာ…”   တစါတစံ မတငီမ၏ အာx{101B}ုံကို စိတ္x{1014}x{103D}င့န္း၍ သူx{1037}ေပါင္ၾကားက ေမာာကို အာသာေပ ေဆာ့ကစားဖူးသည္။ ညေနဆမ္းခိဳင့္  သားပိုx{1037}လငည္း သူစားခငာကို လူေတမသိေအာင္ ခိုးခိုးေကၽးx{101B}ုံမမက ပိုယူလာတတ္ေသး၏။ မတငီမက စကဳပိုငင့္ ထားသည္။ တစ္x{101B}ာလုံး သူတစ္ဦးထဲသာ ရိသဖင့္ လကလည္ေအာင္ ခဳပသည္။ ပညာသင္ အကူခဖင့္ ၄x{1014}x{103D}စ္ ၅x{1014}x{103D}စန္းကင္  ေကာငေလး ၅ ေယာကနx{1037}္ ရိသည္။

သူမ၏လုံးx{1039}x{101C}ကီးေပါက x{101B}ုပညင့္ ေယာက္ားမယူသညို ထန္းထန္းလည္း စိတငားလကိေလသည္။ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးေရာ အစစ္ ဟုတါရဲx{1037}လားဟု တစါတစါ သံသယဖစိသည္။ x{101B}ာမာသာ ခပညည္x{1014}x{103D}င့္ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဟန္ေဆာင္ၿပီး ၿမိဳx{1037}တက္ၿပီး ကုန္းေန လင္ ဘယူသိx{1014}x{103D}ိုငာမတိုx{1037}..။  စကဳပိုငိုငငိုx{1037} ၿမိဳx{1037}x{1014}x{103D}င့င္းကာသူ မဟုတ္..။ ကင္းကာလိုx{1037}လည္း မရ..။ သညညာကိုပင္  ၿမိဳx{1037}က သငူခဲ့ရသည္ မဟုတား..။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ မကိx{1039}x{101C}ကီးနားx{1039}x{101C}ကီး ေခတီသူဟု ဆိုရသည္။ ၿပီးေတာ့ ၾသဇာထကက္ေသာ  အပိဳေခါင္း..။ x{101B}ာမာ နာေရး၊ သာေရး၊ ရိလင္ တကက္x{1039}x{101E}ကx{1039}x{101E}က ေဆာင္x{101B}ကုပိုင္ေလ့ရိ၏။ ဒီအသကx{101B}ယ္x{1014}x{103D}င့္ စာဖတ္ ဝါသနာပါသူဟူ၍ တစ္x{101B}ာလုံးတင္ မတငီမတစ္ေယာကာ ရိပုံရ၏။ ထန္းထန္းက ဘာစကားမ မတုံx{1037}ပနဲ ငူငူငိုငိုင္x{1039}x{101C}ကီး ထိုင္ေန သဖင့္ သူx{1037}အေမက…  “ဟဲ့….ထေတာ့ေလ… မက္x{1014}x{103D}ာသစ္ ေရခိဳးၿပီးေတာ့ လိုကိုx{1037}လိုက္..ၾကားလား…၊ တငီမကိုလဲ x{1014}x{103D}x{103C}တက္ လိုကုံး…၊ ကဲပါ… လာလာ အခုလိုကဲ့…”  ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ သူx{1037}အေမေနာက မx{103C}နုတုတင့္ လိုကာသည္။ ည   နာရီ မၾကညိန္x{1014}x{103D}င့္ ခိန္းထားေသာ ကိစx{1039}x{1005}သာ မရိခဲ့လင္ ထန္းထန္း ေကေကနပပ္ လိုကိုx{1037}ေပးမည္။ အခုေတာ့ ကာမဓါတာ ကို အဟနx{1037}ံလိုက္၇သဖင့္ ကၽဲၿမီးတိုေနသည္။

ကိုရငူထက္ၿပီးကတည္းက မတငီမx{1014}x{103D}င့္ မေတx{1037}ရသညာ ဒီေနx{1037}အထိဖစ္၏။ ကိုရငဝက စားအိမ္ေသာကိမ္၊ သူx{1037}ကိုယ္၌က လည္း မတငီမကို တကယ့ို x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စာကာ ခငါသည္။  ခငင္x{101B}ုံမမက မတငီမ၏ ေတာင့္ေတာင့္ေဖာင့္ေဖာင့္  လုံးx{1039}x{101C}ကီးေပါက x{101B}ုပညိုပင္ လူပိဳေသးေလးဝငာေတာ့ စိတငစား တပကဲ့ဖူးသည္။ မတငီမ x{101B}ုပုံလx{103E}ာကို စိတဲက မန္း၍ စိတူးယဥ္ ေဖာကနဲ့ဖူးသည္။  ခက္ေနသည မၾကညိန္ေပၚ စဲလန္းစိတ္..။ ပထမဆုံး လိုးခဲ့ဖူးသည့္ေစာကုတိုx{1037} x{101B}ိုး တင္းခဦအထိပါ စဲေနပုံရသည္။ ၿပီးေတာ့ မေနx{1037}ညကမိုx{1037} ဖစပ ပူပူေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းx{1039}x{101C}ကီး ရိေသး၏။  “ ထန္း…. ေနx{1014}x{103D}ိုငတဲ့ ငါးပိခက္..၊  လူထက္ၿပီးကထဲက မေတx{1037}၇တာ၊ ..အိမ္ေတာင္ လာေဖာရဘူး..၊ ဘာလဲ..ထမင္းခိုးစားရတဲ့ဒုကx{1039}x{1001} လတားလိုx{1037} နင ပုနနာ ေပါ့ ေလ….ဟုတား…”  “မဟုတါဘူး…မမရဲx{1037}… ေကာင္းက ခဏယူလာတဲ့ ေရးေဟာင္းစာေပထဲက ေဆးနည္းနဲx{1037} ေဗဒငညာ  မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာနကဲx{1037} စီရငန္းေတ ကူးေနရလိုx{1037}ပါ….”  ထန္းထန္းအေမ မၾကည္ၾကည သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အခီအခ ေပာေနၾကသညို  ၿပဳံးၿပဳံးx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့င္း သေဘာကေကနပ္ေန၏။

“ အခု…ေလးနာရီ ထိုးၿပီးဆိုေတာ့ ငါးမတင္းေလာက္ သားမယ္ေလ…မမ..”   “ ေအးေအး…ကဲ..သားကလဲ ေရခိဳးေတာ့… ထမင္းစားၿပီး လိုကိုx{1037}လိုက္ေတာ့…”  “ ထမင္းလဲ အိမမစား ေမာင္ေလးx{1039}x{101C}ကိဳကဲ့ အမဲသားx{1014}x{103D}ပဲx{1037} ပဲကုလားဟင္း ခကား တယ္…”   ကိုရငဝထဲက သူစားခငာ ခကိုင္းေနကမိုx{1037} မတငီမက သိေနသည္။  “ ကဲ…ေရခိဳးၿပီး လာခဲ့ေတာ့ေနာ္… မင္း အတက္ အကx{103E}သုံးထညဲ ခဳပားတယ္၊ တန္ေဆာငိုငက္ေဆာင္ေပါ့..၊ ကဲကဲ..မမၾကည္ ကမ သားေတာ့မယ္ ေရခိဳးၿပီး ရငာ ဒီငါးပိခကို လx{103E}တိုက္ေတာ့…”  နာရီက အဖိုးတနည့ိုင္ လုံးဝမx{1014}x{103D}ေမာပါ..။ သညာရီမိဳး အလုံးေပါင္းမားစာ  ဝယူx{1014}x{103D}ိုငါသည္။ အဓိကပx{103F}နာက မၾကညိနိုx{1037} လငယားအခန္းထဲမာ နာရီေမ့ထားခဲ့တဲ့ ကိစx{1039}x{1005}ပါ..။ လူမx{103C}အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံ  နည္းပါးေသးသည့္ ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ အသဲအသန္ ေၾကာက္ေနမိသည္။ သူမား မယားၾကာခိုတဲ့ ၾကာကူလီအေကာငု လူသိ ထငား ဖစားမာ ေသမတတ္ ေၾကာက္၏။ ေစာေစာကထဲက မတငီမx{1014}x{103D}င့္ လကဲx{1037}ကိစx{1039}x{1005} စီရငင့လင္ ဘာပx{103F}နာမ ဖစည္  မဟုတ္..။ မတငီမက ငင္းခဲ့လငည္း ဤကိစx{1039}x{1005}မ ဖစ္ေမာက္ေအာင္ မလုပလငည္း အဆိပ္ေသာက္ၿပီး ေသပစယု ေခာကင္ ရကိုရမည္..။ အခုေတာ့ လနုန္ၿပီ..။

ထန္းထန္းတစ္ေယာက္ လည္းေမာင္းထကာခဲ့သည္။ မၾကညိနိုx{1037}အိမားအေရာကင္ သူx{1037}ေယာက္ား ကိုေပါစိန  အားရဝမ္းသာစာဖင့္ ..   “ ဟေကာင္x{1039}x{101C}ကီး … ဘယဲဟ… ေမာငငကားတဲ့ နာရီ ပံ့သကူက ေမာငင့စ မၾကညိန္ ရလာ သေဟ့..၊ x{1039}x{101C}ကံx{1039}x{101C}ကံဖနန္ ကာ.. ခငင့္x{1014}x{103D}ယိုx{1037}အိမား သားဖကတယိုx{1037}….၊ ဟား..ဟား…. အခုေတာ့ ရေစခငာက တစ္ေယာက္  ရတာက တစ္ေယာက္ ဖစ္ေနၿပီ…”   “ ဒါနဲx{1037}….မင္းက ဘယဲ….”  ထိုစဥ္ မၾကညိနစ္ေယာက္ ထဘီတိုတို ဝတာ ရငားx{1039}x{101C}ကီး ဖင့္ ထကာ၏။ ည နာရီ ေနာူေသာ အသိေပးေသာ အၾကည့ားဖင့္ ထန္းထန္းကို ၾကည့္ေနသည္။ ထန္းထန္းကလည္း  မေနx{1037}ညက သူအားရပါးရလိုးထားခဲ့ေသာ ေပါင္ၾကားရိ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးဆီ မန္းၾကည့ိုကည္။ ၿပီးေတာ့ ေခသလုံးသား ဝင္းဝင္း တုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးေတဆီ…ၿပီးေတာ့မ ရငားထားေသာ ထမီအတင္းမ တင္းရင္းမိုx{1037}ေမာက္ေဖာင္းကားေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာတင္  အဆုံးသတား၏။

ထန္းထန္းက ကိုေပါစိန္ အေမးကို မၾကညိနါ တစါတည္း သိရေအာင္ ေဖလိုကည္။   “ မတငီမကို x{101B}ာေထာငူတာ  လိုကိုx{1037}ခိုင္းလိုx{1037}ပါဗာ..၊ ည နာရီ ရထားအမီ အထည္ေတ တင္ေပးရမာမိုx{1037}တဲ့…၊ အမေလး…..သူက ရည္ၿပီး လိုကိုx{1037}ခိုင္းတာ..”    ထန္းထန္း တကယ္ မေကနပံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေပာလိုက္၏။ ဘာေၾကာင့္ မေကမနပ္ ဖစ္ေနသညိုကား မၾကညိနာ သိ၏။ မ ၾကညိနည္း ည နာရီ စီမံကိန္းx{1039}x{101C}ကီး ပကားၿပီမိုx{1037} ရငဲဟာသားသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ x{1014}x{103D}x{103C}တက္ေဖာ္ေတာင္ မရေတာ့..။ ထန္း ထန္း စိတဲ မေကာင္းလစာဖင့္….   “ ကဲ….ကိုရီေပါစိန္ ကေနာ္ သားမယာ….”  “ ေအးေအး…ပံ့သကူ ဖကဲ့ကုသိုလ္ေၾကာင့္  လိုရာဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ေတ ပည့ပါေစ ကာ…ဟား ဟား….”ကိုေပါစိန္ တဟားဟား ရယ္ေမာရင္း ကနစဲ့သည္။ ေနဝငီတေရာ အခိနိုx{1037}  တကယည္း ေၾကာကရာ ေကာင္းသည္။ နx{1014}x{103D}င္းနံx{1037}လိုလို အနံx{1037}လည္း ရ၏။ မတငီမက x{1014}x{103D}ာေခါင္းကို တရx{103C}ံx{1037}ရx{103C}ံx{1037} လုပင္း ေၾကာက္x{101B}ံx{1037} ေသာ အသံဖင့္…

“ ေမာင္….ေမာင္ေလး… ရ…ရလား…”   “ ဘာရတာလဲ မမရ…အရင္းမရိ အဖားမရိနဲx{1037}…”  “ ဟို…ဟို…နx{1014}x{103D}င္း ….နx{1014}x{103D}င္းနံx{1037}ေလ….”   ဟုတည္…ထန္းထန္းလည္း ရ၏။ ထန္းထန္းက မေၾကာက္..၊ တေစx{1039}x{1006}သရဲ ရိသညု ယုံၾကညါသည္။ ၿပီးေတာ့ သူရထားေသာ  တေစx{1039}x{1006}သရဲx{1014}x{103D}ိုင္ ဂါထာမx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာန္ေတကိုလည္း ယုံၾကည္၏။   ထန္းထန္းက မတငီမ၏ စိုကားပည့င္းလက္ ရိေသာ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို  ကိေလသာေရာင္ တလကက္ေတာက္ေနေသာ မကုံးတိုx{1037}ဖင့္ စူးစူးစိုကိုက္ၾကည့ါ စကားေတ ေဖာငဲx{1037}လာခဲ့သည္။   “ အမ ေလးေတာ့…. ေသာကလုတုတ္…..”  မတငီမ တစိုယုံး ထန္းထန္း ရငငဲ ဗဳန္းကနဲ ေရာကာသည္။ x{1014}x{103D}ားေတက လည္း လနx{1037}္ၿပီး ေနာကိုx{1037}လည့ည္ အပဳ..၊ ရငငဲေရာက္ေနေသာ မတငီမကို ေယာငမ္း၍ ဖကိုက္ေလသည္။   ေx{1014}x{103D}းေထး အိစက္ေသာ အေတx{1037}က ထန္းထန္းတစိုယုံး ဖတန္းသား၏။ အတန္ၾကာသညထိ ဖကားမိရာ… ..   ” ဟန္း….ဖကား တာလဲ လx{103E}တါအုံး…. အx{101B}ိုးေတ ေၾကကုန္ေတာ့မယ္…” ဒီေတာ့မ ထန္းထန္းလည္း သတိဝငာ လx{103E}တ္ေပးလိုက္၏။ x{101B}ာေထာငူ တာ ေရာက္ေတာ့ ည ၉ နာရီခဲၿပီ..။ ရထားလာဖိုx{1037} တစာရီခဲေလာက္ ေစာင့အုံးမည္..။

လည္းေပၚတင္ မတငီမ၏ ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းအိအိ ပည့ည့င္းတင္း ကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီးကို တင္းေနေအာင္ ဖကဲ့ရခင္း။ မေနx{1037}ညကလည္း မ ၾကညိန္၏ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို စိတိုင္းက လိုးခဲ့ရခင္း…. စသညိုx{1037}ေၾကာင့္ ထန္းထန္း စိတ္ေတမာ ရမၼကx{103C}ိင္းေတက တ မဟုတင္း ထx{1039}x{101E}ကလာသည္။  သိုx{1037}ေသာ္ အေခအေနခင္းက မတူေပ။ မတငီမဆိုတာက အစအရင္းလို ဖစ္ေနရာ.. နည္းနည္း ေတာ့ ဟနx{1037}္ေနသည္။ လည္းေပၚမာ ဖကဲ့၇သညိုတာကလည္း တမငကက္ ဖကင့၍မဟုတ္..။ မတငီမ ကိုယိုင္ ေၾကာကနx{1037}္ၿပီး သူx{1037}ရငငဲ ဇတိုးဝငဲ့ခင္း ဖစည္။  ပစx{1039}x{1005}ည္းေတ ခအၿပီး ခုံတန္းေပၚ ထိုင္ေနၾကစဥ္ မတငီက….   “ ေမာင္ ေလး… ဆာရင္ တစုခု စားေလ…၊ မမလဲ ဘာမ မစားခဲ့ဘူး…. ေခါကဲေၾကာ္ စားမလား….”  “ အင္း…….ေကာင္းသားဘဲ…”    ဘူ တာအတင္းရိ စားေသာကိုငက္ ထကဲ့ၾကသည္။ ေခါကဲေၾကာ္ ၂ ပဲမာ၍ ထိုင္ေနၾကစဥ္….  “ မမ……”   “ ဟင္….ဘာလဲ… ေပာ……”  “ ကေနာ္… အရက္ေသာကငယ္….”  “ ဘယစလဲ… မူးကုန မပန္x{1014}x{103D}ိုငဲ ဖစ္ေနမယ္….”   “ ဟာ…ရပါတယ္  မမရ…မေနx{1037}ညကေတာင္ ေသာက္ေသးတာပဲ..လုပါေနာ္… တအားx{1039}x{101C}ကီး မမူးေစရပါဘူး…”“ သေဘာ သေဘာ… သိပ္ေတာ့ မမား ေစနဲx{1037}…”

မတငီမ သေဘာမေတx{1037}ေသာ မက္x{1014}x{103D}ာထားဖင့္ ခင့ဳလိုကည္။ မတငီမ ကိုယိုငလည္း ထန္းထန္း အရက္ေသာကစ္ ေအာင္ ပရိယာယ္ ဆယိုx{1037} စိတူးရိထားသည္။ ထန္းထန္းက မတငီမဆီက ေင ၅ ေတာင္းခဲ့ၿပီး ေကာငာဆီ ထကဲ့သည္။   အရကုလင္းx{1039}x{101C}ကီး ေထာငားလင္ အမငေတာည့တက္ ေရဗူးထဲ ထည့ဲ့ခင္း ဖစ္၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ ေခါကဲေၾကာလင္  လာပိုx{1037}ဖိုx{1037} မာခဲ့ၿပီး ခန္းဆီးကာထားေသာ အခန္းေလးထဲ ဝငဲ့ၾကသည္။   မတငီမကိုပါ ေခာ့တိုကင္၍ အခန္းထဲ ဝငဲ့ၾကခင္း ဖစည္။ ထန္းထန္းက ဖနက္x{1014}x{103D}စကဲ အရကည့င္း …   “ ေရာ့…..မမလဲ ေသာက္…”   “ အို…x{1039}x{101C}ကံx{1039}x{101C}ကီးစညာ…မေသာက္ ခငါဘူး….”  “ ကဲ…မေသာကင္ေနဗာ…၊ ကဳပေတာ့ အပန္ သရဲ ေၾကာကယ္..၊ အရက္ နဲx{1037} ရဲေဆးတငားမ ဖစာ..၊  သရဲဆိုတဲ့အေကာင သိပါးတာ.. ေၾကာကဲ့လူကို ၿဖဲေခာကတယ္..၊ မေၾကာကဲ့လူဆိုရင္ အနားေတာင္ မကပဲ ဘူး…” ထန္းထန္းက ခကဲထည့ားေသာ အရကို တစါတည္း ေမာ့ခလိုကည္။

“ ဟား……..ေကာင္းလိုကာ… ခိဳမ ရိန္းဖိန္း သားတာပဲ..”   ကဲဟယ္…ဒီေလာက္ေတာင္ ရိလတာ… သူx{1037}အတက္ ငဲx{1037}ထားေသာ  အရကကို တစါတည္း ေမာ့ေသာကလိုကည္။ ရငဲပူဆင္းသားေသာည္း တx{101B}ုတီစကီက အဝငဆိုးလပါ..။ ခိဳေမx{103E}း   သင္းပံx{1037}ေသာ ရနံx{1037}ေလး ရိ၏။“ ေရာ့….ထပည့ုံး…”   မတငီမက အသံခပာမာx{1014}x{103D}င့္ ေပာသည္။ ထန္းထန္းက ဘာစကားမ မ ေပာဘဲ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံး မက္x{1014}x{103D}ာထားဖင့္ ထပည့္ေပးလိုကည္။ မတငီမကလည္း ေစာေစာကလို တရိနိုး ေမာ့ခလိုကနည္။   တစိုယုံး ေx{1014}x{103D}း ေထးရိန္းမၿပီး လန္းဆန္းသားသည္။  “ကဲ… ဘယ္x{1014}x{103D}ယ့ဲ…မမ…”  “ အဟင္း..ဟင္း….မဆိုးပါဘူး…. ”     ယခုကဲ့သိုx{1037} မတငီမကို ေရx{1037}ထားၿပီး မိန္းမတစ္ေယာကို ေပၚတင္x{1039}x{101C}ကီး ဗူးထပေနခင္းမာ မတငီမစိတို ဆေပးေနခင္း ဖစ္၏။  တx{101B}ုတကလည္း အအိုဖစည့ိုင္ x{101B}ူပါေဖာင့္ေသာ ထန္းထန္းကို ၾကာေတပစ္ေန၏။ မတငီမ ေဒါပလာသည္။

“ အင့္……ထပည့မ္း…”  အသံခပာမာဖင့္ အရကကို ထန္းထန္း ေရx{1037}တိုးေပးလိုကည္။   “ ဟာ…ဖစါ့မလား…မမရဲx{1037}…”    “ ေဟ့…လာမရညဲx{1037} နငဲx{1037}ငါ နဲx{1037} ညားလာတာ တစ္x{1014}x{103D}စ္ေတာင္ ေကာ္ၿပီ… ဘယုန္းကမား ငါ့စကား နားမေထာငူးလိုx{1037}လဲ…”  တx{101B}ုတက မတငီမ စကားကို သေဘာကစာ ၿပဳံးၾကည့္ေနသည္။ ငယယ္ေခာေခာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာကို အပိုငူထား x{1014}x{103D}ိုငည့တက္ အားကေနပုံ ရသည္။  “ ဟုတားပဲ..ေမာင္ေလးကလဲ ကိုယ့ိန္းမစကား နားေထာငိုက္ေလ…၊ လိုရင္ ရိေသး တယ္…”“ အဟင္းဟင္း… သနားထိုကါတယ္…မမရဲx{1037}.. ေမာင္ေလးက လူေခာေလးဘဲ.. ကဲ..လိုတာရိရင္ မာလိုက္ေနာ္…”  စား  ေသာက္ေင ရင္းၿပီး ပနကာခဲ့ၾက၏။ မၾကာမီ ရထားဆိုကာသည္။ ရထားေပၚ ပစx{1039}x{1005}ည္းအပ္x{1014}x{103D}ံတင္ေပးၿပီးေနာက္ () နာရီခဲ ေလာက္ လည္းx{1014}x{103D}င့္ ထကာခဲ့ၾကသည္။

လကနရကား ထည့ူလာသညိုေတာ့ မတငီမ မသိ..။ ထန္းထန္းက သူx{1037}အx{1039}x{101C}ကံx{1014}x{103D}င့္ သူမိုx{1037} စကားမေပာ။ ဤသိုx{1037}ဖင့္ သူတိုx{1037}  လည္းသည္ တိုးခဲx{1037}ကကစို ေကာာခဲ့သည္။ ထန္းထန္းက ရံတိုငင္ ခိတားေသာ လယိတတင္းမ ဝီစကီ ပုလင္းကို  ထုတာ ပါးစပ္x{1014}x{103D}င့္ ေတ့ေမာ့လိုကည္။ “ အင့္….ငါ့မိန္းမ…ေရာ့… အခမ္းေပ ေသာကိုက္….”   ထန္းထန္း၏ မာနါေသာ  အေပာေၾကာင့္ မတငီမ မက္x{1014}x{103D}ာ ၿပဳံးသားသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ x{1014}x{103D}x{103C}တမူ …  “ ေအာငယ္.. ဘာငါ့မိန္းမလဲ .. ဟင္း…ေပါငင္းေၾကာ   ပတားေအာင္ ဆဲလိမစိုကယ္…” ေပာေပာဆိုဆို မတငီမ လက ထန္းထန္းေပါင္ေပၚ ေရာကာသည္။ ထန္းထန္းက  မတငီမလကို ဆဲထားလိုက္ၿပီး ဘယကကဲမ x{1039}x{101C}ကိဳးမားကို ဘယကံတိုငင္ ခပ္ေလာ့ေလာ့ ပတညိုကည္။  အသားကၿပီးေသာ x{1014}x{103D}ားေတမိုx{1037} အေနအထားမပက္ ပုံမနတိုင္း သား ေနၾက၏။  ထန္းထန္းက မတငီမ ကိုယုံးကို သိမ္းx{1039}x{101C}ကဳံး ဖကိုက္ၿပီး ပါးပငို အထပပမ္း၏။ သဘာဝ သနပါးနံx{1037} သင္းသင္းေလးက ထန္းထန္း၏စိတို x{1039}x{101E}ကသထက္x{1039}x{101E}ကလာေအာင္  မx{103B}ဴဆယလိေနသည္။

ပည့င္းေဖာင္းအိေသာ ပါးပင္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးကို နမ္းရသညာ အရသာရိလသည္။ မတငီမက ဒူးတုတက္ အေနအထားဖင့္  အလိုကင့္ ေနေလသည္။ ထန္းထန္း နမ္းသမ ေကနပာ ခံယူသည္။ ထန္းထန္းအသကx{103D}သံေတက မနန္ ပင္းထန္ေနသည္။  ထန္းထန္းက နမ္းလိုx{1037}အားရေသာအခါ ပါးကို ဆဲေမာ့လိုကည္။ သူx{1037}လာကို မတငီမ ပါးစပဲသိုx{1037} ထိုးသင္းလိုက္ၿပီး မတငီမ  လာကို စုတူလိုကနည္။ မတငီမက လx{103C}ိကိုေမာလေသာ သကင္းအသံx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကားလိုကသည္။ ရငစုံက ေကာ့ တကားၿပီး ထန္းထန္း လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို တင္းေနေအာင္ ညx{103B}စုတားလိုကည္။ ထန္းထန္းက သူx{1037}လကလယို ဟေနေသာ  ေစာကုတကဲေၾကာင္းx{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} ထိုးထည့ိုက္ၿပီး အသင္းအx{1014}x{103D}x{103C}တုပာ လည့တ္ေမx{103E}ေပး၏။

“ ပစ္…ပလစ္…ပစ္….ၿပိ…..ဗစ္….ဖတ္……..” မတငီမက ရငစုံကို ေကာ့လက္ ထန္းထန္းကေတာ့ လည္းေပၚဖစ္ေန သည့တက္ လိုးကင္းလိုးကကို x{1039}x{101C}ကံဆေန၏။ x{1014}x{103D}ားေတက ခပနန္ သားေန၍ ေတာ္ေသး၏။ ထန္းထန္းလက လည္းကပ္ ၾကမ္းကို စမ္းၾကည့ည္။ အခံမပါလင္ မတငီမ နာမညိုး၍ ဖစည္။ ကံေကာင္းေထာကစာဖင့္ လည္းေပၚတင္ ဂုံနီအိတ္x{1014}x{103D}စ္ လုံး ဆကင္းထားလက္ ရိသည္..။   အခု မၾကညိနိုယား မတငီမကို လိုးရေတာ့မညိုx{1037} ထန္းထန္း စိတ္ေတ မဴးx{1039}x{101E}ကလက္ ရိ သည္။ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို အပီအပင္ x{1014}x{103D}x{103C}ိကထားၿပီး ဖစာ ဖူးေယာငုံးx{1039}x{101E}ကလက္ ေစာက္ေရေတလည္း တစိမ့ိမ့္ ထကက္ ရိ ေနပါေတာ့သည္။  ထန္းထန္းက မတငီမကို ေနာကနလိုက္ၿပီး ထမီကိုလန္၍ ဒူးx{1014}x{103D}စကို ေပါင္x{1014}x{103D}စုံးေပၚ ကပားလိုက္ သည္။ သူx{1037}တစိုယုံး ထန္းထန္းလုပငာလုပ္ေတာ့ ဟု စိတုန္းဒုန္း ပုံခထားလိုကည္။ x{1014}x{103D}ားေတက သားေနကလမ္းမိုx{1037} သူx{1037} အလိုလို တေx{101B}x{1037}ေx{101B}x{1037} သားေနၾကသည္။

“ မမ……”  “ ဟင္…….”  “ ဒါေလး ငုံထားလိုက္ေနာ္….”  “ ဘာလဲ…အဲဒါက….”   “ သရဲx{1014}x{103D}ိုငကဲx{1037}….”  အမန ပီယလကဲx{1037} ဖစည္။ မတငီမလည္း အေၾကာက္ေပ၊ စကားေၾကာလည္း မရည္ေစရန္ သရဲx{1014}x{103D}ိုငကဲx{1037}ဟု ေပာလိုကင္း ဖစ္၏။ လကဲx{1037} ကိုယီငုံထားလိုက္ၿပီး မတငီမ ဖင္ၾကားတည့ည့္ ေဆာင့္ေၾကာင့ိုငိုက္ၿပီးေနာက္.. သူx{1037}လီးတနုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လက္x{1014}x{103D}င့္ အေသအခာကိုင္၍ ေစာကုတဝx{1014}x{103D}င့္ ေတ့ခိနာ မx{103B}င္း၍မx{103B}င္း၍ သင္းထည့ိုကည္။

လငူသားေမးဖူးခင္း မရိ၊ တစိုယည္းေန အပိဳx{1039}x{101C}ကီး ေစာကုတိုx{1037} တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္x{1039}x{101C}ကီး နစငား၏။ သိုx{1037}ေသာ္ ေစာက္ ရည္ၾကည္ေတက စိုအိေနသဖင့္ ခကကဲခဲx{1039}x{101C}ကီး မဟုတါ..။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး၏ x{1014}x{103D}ူးညံ့ပူေx{1014}x{103D}း မာေကာေသာ အထိအေတx{1037}က သူမတစ္ ကိုယုံးရိ ရမၼက္ေသးေတကို တလx{103C}ိကx{103C}ိက္ ဆူေဝ ပကလာေစ၏။  “ မမ…ရလားဟင္….”  “ အင္း…..”  “  ဖတ္….စပ္..ဖတ္…..ဗစ္….ဖတ္….အ…..အား…..အီး အင္း…အမေလး… အား..ရီး… ကၽတ္ ကၽတ္…..အမေလး ေတာ့….”  မတငီ မ မက္x{1014}x{103D}ာတစုလုံး ရx{103C}ံx{1037}မဲ့သားၿပီး ခါးလည္း ေကာ့တကား၏။ လီးဝငီးထကလည္း အဆင္ေပ ေခာေမx{1037}လာ၏။

“ မမ…x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးေတ ေဖာ္ေပးစမ္းပါ… ေမာင္ေလး စိုx{1037}ခငိုx{1037}…..”  “ ဟင္း….ေတာ္ေတာx{103C}ပ္….”   မတငီမက ထိုသိုx{1037}ေပာရင္း သူx{1037}အေပၚ အကx{103E} ၾကယီးမားကို ဖဳတစိုကည္။ အတင္းခံဘရာစီယာကို ဆဲလိပ္၍ အေပၚပင့နိုကည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံတင္းတင္းအိအိ x{1039}x{101C}ကီး x{1014}x{103D}စုံးက လေရာင္ေအာကင္ ဝင္းဝင္းစိုစို မိုx{1037}မိုx{1037}ေဖာင္းေဖာင္းx{1039}x{101C}ကီး ေပၚလာသည္။  ထန္းထန္းက ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို မနန္ သကက္x{1039}x{101C}ကီး ေဆာင့ိုးေနရာမ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို တစနီ စိုx{1037}ေပးလိုက္၏။  “ ပတ္…ပလပ္…..x{1039}x{101D}ပတ္……x{1039}x{101D}ပတ္…..”  “ အင့္….အ ေမ့…အင့္….အ……..အ….ရီး…ကၽတၽတ္….အေမ့…..အင့္…အား.. ..နာတယ္… ကၽတၽတ္….အ….”  x{1014}x{103D}ိုx{1037}စိုx{1037}သံ ၊ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}င့္  လီးထိေတx{1037}သံ မတငီမx{1014}x{103D}x{103C}တ ညည္းသံတိုx{1037}ဖင့္ လည္းေပၚမာ ဆူညံလက္ ရိေနပါသည္။ x{1014}x{103D}စ္ေပါင္းမားစာ လီးx{1014}x{103D}င့င္းကာေနခဲ့ရ ေသာ အပိဳx{1039}x{101C}ကီး မတငီမခမာ တစစ ေကာင္းလာသည္။ အီစိမ့ိန္းဖိန္းေသာ ကာမအရသာထူးx{1039}x{101C}ကီးကို ထိထိမိမိx{1039}x{101C}ကီး ခံစားရ၏။

တစိုယုံးရိ ရမၼက္ေသးေတကလည္း ပူေx{1014}x{103D}းထx{1039}x{101E}ကလာသည္။ အသကx{103D}သံေတကလည္း တစတစ ပင္းထနာ၏။ မတင္ ရီမလက္x{1014}x{103D}စက ထန္းထန္းေကာပင္x{1039}x{101C}ကီးကို သိုင္းဖကားရင္း ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို ေဆာင့ခx{1014}x{103D}င့္ အံက ေကာ့ေကာ့ခံသည္။  အပိဳx{1039}x{101C}ကီးအမညံထားေသာ မတငီမသည္ လီးအေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံ ရိၿပီးဖစါသည္။ အသက္ ၂ ဝန္းကင္ေလာက သူx{1037} အေဒၚ၏ေယာက္ား ကိုဘထားx{1014}x{103D}င့္ ၿငိစန္းခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစဥ ကိုဘထားမာ အသက္ ၅ နီးပါး ဖစည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္x{101B}ာလုံးက  အားကိုးအားထား ပဳရေသာ အx{1014}x{103D}ိပရာ ဖစည္။ထိုေနx{1037}က သူx{1037}အေဒၚ ေတာသားေနသည္။ ခါးကိုက္၍ အx{1014}x{103D}ိပံမိရာမ ကာမ အေၾကာေတကိုပါ ဖင့္ေပးၿပီး သူမကို လိုးခဲ့ခင္း ဖစည္။ သူမx{1014}x{103D}င့္ လိုးၿပီးတစတနx{1037}္ေလာကင္ ကိုဘထား ပိုးထိ၍ ဆုံးသား သည္။ မတငီမ ေၾကာကိုကည့စင္း…။  အလိုးခံရစဥ ေကာင္းခဲ့ေသာ အရသာေတ လင့ငညထိ  အေၾကာက္x{1039}x{101C}ကီး ေၾကာကဲ့ရသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ လီးမနမ ကင္းေရာငဲ့သညာ ယေနx{1037}အခိနိ ဖစည္။ ရည္းစားရိခဲ့ဖူး ေသာည္း နမ္းx{101B}ုံဖက္x{101B}ုံ၊ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကိုင္x{101B}ုံမလဲ၍ အလိုးမခံခဲ့ရ..။ သူx{1037}ရည္းစားက လိုးခငါသည္။ မတငီမကိုယ္၌က မဂx{1039}x{1004}လာေဆာင္ၿပီးမ သာ လုပမညု သံမဏိစည္းကမ္းx{1039}x{101C}ကီး ခမတားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဖစည္။ ဝါကၽတင္ မဂx{1039}x{1004}လာေဆာငိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိတ္x{1039}x{101C}ကံထား ေသာည္း ဝါတင္းမာပင္ သူx{1037}ရည္းစား တင္x{1039}x{100B}နx{1037}္ ပိုးထိ၍ဆုံးပနည္။ သူx{1037}ရည္းစား တင္x{1039}x{100B}နx{1037}ာ ထန္းထန္းအေမ၏ ေမာငငယ္ ဆုံး ဖစာ ထန္းထန္း ဦးေလး ဖစည္။

ထန္းထန္းမေမးခင ဇာတမ္းမားမိုx{1037} ထန္းထန္းကေတာ့ ဘာမမသိပါ..။ အသက္ ၂ ဝန္းကင ဝိုးတိုးဝါးတားမသာ သိခဲ့ရ ေသာ လီးအရသာကို ယခုေတာ့ တနင့ပိုး တဝတအီx{1039}x{101C}ကီး ခံစားေနရပါေတာ့သည္။  “ ဖတ္….ဖတ္…ဖတ္….ပလတ္… ဖတ္….ဖတ္…ပလတ္….ဖတ္…..”   “ အင့္…အမေလး… အီး အင့္… အား….အေမ့…အင့္…အမေလး…အေမ့…အင္း..အား… အ…”    မတငီမ လကစုံက ထန္းထန္းေကာပင္x{1039}x{101C}ကီးကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဖကာ၏။ ထန္းထန္း၏ ပင္းထန္ေသာ ေဆာင့က္ေတ နဲx{1037}အညီ ဖငုံေၾကာx{1039}x{101C}ကီးကို ရx{103C}ံx{1037}၍ ရx{103C}ံx{1037}၍ ေကာ့ေကာ့ခံသည္။  “ မမ….ေကာင္းလား ဟင္…”  “ အင့္…..အေမ့…အင့္…..ရီး… ေကာင္း….ေကာင္း တယ္… အင္း…အ…ကၽတ္..ကၽတ္…”  “ ေမာင္ေလးကို တကယစဲx{1037}လား…”   “ x{1014}x{103D}စယ္…x{1014}x{103D}စယ္…. ..အ… အေမ့…အ…အင့္…..”   “ ေနာကဲ ခံမာလား…ဟင္..”  “ အေမ့…အင့္…ကၽတ္…ကၽတ္…ခံ…ခံမာေပါ့ လိုx{1037}…”   “ ေမာင္ေလး.. မမကို  မန္းမန္းၿပီး ဂင္းတိုကတဲ့ ညေတ မနည္းဘူးဗ…သိလား…”  “ မမနဲx{1037} ေမာင္ေလးက ဘာေတာဲ ဟင္…”  “ သိဘူး….”  “  လငယား မဟုတူးလား…”  “ ဟင့င္း…ဟုတူး… အေမ့…အား…အား…ရီး… ကၽတၽတ္…”  “ ဟို တx{101B}ုတကို ေပာေတာ့  ေမာင္ေလးက မမေယာက္ား ဆို…”

ထန္းထန္းက အေဆာင့ည္း မပတ္၊ x{1014}x{103D}x{103C}တလည္း တတတတ္ ေမးလက္ ရိသည္။ တအင့င့္ တအီးအီး ညည္းညဴေနရသည့္ၾကား ထန္းထန္းေမးသမကို ေဖေနရသညာ ကာမစည္းစိမ္ ပကသည္။  မတငီမ ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးတစုလုံး ပင့န္ ေပါကဲထကတတ္ ေကာင္းလန္းလသည္။ ေစာက္ေခါင္းအတင္းမာလည္း တလx{103C}ပx{103C}ပx{101B}x{101B}ဖင့္ ယားယားx{1039}x{101E}ကတကာသည္။  x{1014}x{103D}စ္ေယာကား အားx{1039}x{101C}ကိဳးမာနက္ လိုးေနၾကသညာ နာရီဝက္ေကာာၿပီ။ ယခုအခိနိ မညူမ မၿပီးၾကေသး..။ အx{1014}x{103D}ိုငခံ   အရx{103C}ံးမေပး အၿပိဳင္x{1039}x{101C}ကဲေနၾကသည္။   ထန္းထန္းက အားရပါးရx{1039}x{101C}ကီး ပစစ္ၿပီး ေဆာင့ိုးေနရာမ သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆဲx{1014}x{103D}x{103C}တိုက္  သည္။ ပည့င္းနင့္ေနေအာင္ ခံလိုx{1037}ေကာင္းေနစဥ္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆဲx{1014}x{103D}x{103C}တိုကဖင့္ မတငီမရငဲ ဟာထကား၏။ ေစာက္ ဖုတ္x{1039}x{101C}ကီးကလည္း ေဒါသူပုနကာ စူပစူပ ဖစကိသည္။ ထန္းထန္းက ပကကေနအထားမ ကိုယို တေစာင္းပင္ လိုက္၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ မတငီမ ညာဖက္ေခေထာကို ေကးလက္ ရငတီ တန္းကပိုက္ၿပီး သူက မတငီမ၏ ဘယက္  ေပါငံ တုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးအေပၚ ခထိုငာ ခဆုံအရင္းထိ တိုးကပိုက္၏။

သူx{1037}ညာလကင့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံ၊ ဘယကင့္ ပခုံးကို ခပင္းတင္း ဆုတိုငက္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ တစစင္း ဖိသင္း ကာ ေညx{103B}ာင့္ေညx{103B}ာင့ိုးပနါေတာ့သည္။   “ အီး..ဟီး…အမေလး…အမေလး…အီး ဟင္း….ကၽတၽတ္…. ေကာင္း …ေကာင္း လိုကာ ေမာင္…ေမာင္ေလးရယ္… အမေလး…အမေလး…အင္း..အင့္…အား…မမကို မညx{103B}ာ မညx{103B}ာနဲx{1037}…ေဆာင့္..ေဆာင့္ ..အေမ့… အင့္…အား…နာနာ ေဆာင့္…အမေလး…..ကၽတၽတ္…ဟုတ္ၿပီ… ဟုတ္ၿပီ…ေဆာင့္…အင့္…….အ…. ”  ေဆာင့က္ေတက  ပင္းထနသဖင့္ မီးပင့တတ္ ေကာင္းလန္းလသည္။ တစည္းလုံး လx{103C}ပါေနသည္။ အထတထိပ္ေရာကါနီးေနၿပီမိုx{1037} ပဲက ပို ၾကမ္းလာပါသည္။  x{1014}x{103D}ားေတက ေဖးေဖးမနန္ သားေနရာမ သူတိုx{1037}ကို သတိေပးေလသညင္၍ ဒုန္းဆိုင္း၍ ေပးကုနါ ေတာ့သည္။

“ ဒုန္း…ဒုန္း…ဒုတ္….ဒလုပ္….ကၽိ…ကလိ….ဒုတ္………ဒုန္း….”   “ အင့္…အင့္…..အင့္…အေမ့.ကၽတ္..ကၽတ္….ကဲဟာ…အ…အ ေမ့…ရီး…ကၽတၽတ္….”   မတငီမ အေပးေတၾကမ္းလာသည္။ လူသူမနီးလသည့္ လည္းလမ္းေပၚတင္ လည္းသံ၊ လီးx{1014}x{103D}င့္ေစာက္ ဖုတ္ ထိေတx{1037}သံတိုx{1037}ဖင့္ ဆူညံလက္ ရိေနပါေတာ့သည္။   မၾကာခငာပင္ လည္းေပးx{1014}x{103D}x{103C}န္း ကသားသလို မတငီမx{1014}x{103D}င့္ ထန္းထန္းတိုx{1037} လည္း ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ေတ ပည့ကာ ၿငိမသားပါေတာ့သည္။  “ သိပစာပဲ….ေမာင္ ေလး ရယ္……”   ထန္းထန္း x{1014}x{103D}x{103C}တ ဘာမမ ေပာ..။ သိုx{1037}ေသာ္ x{1014}x{103D}စတိုး၍ x{1039}x{101C}ကဳံးဖကားလိုကါေတာ့သတည္း….။ ။ ၿပီးပါၿပီ။