မယားညီအစ်ကို

မယားညီအစကို

“ဖတ . . ဖတ . . ဖတ . . ဖတ “ အသားစိုငခငး အားပါပါ ရိုကသံက တိတဆိတသည့ ညထဲ စညးခကမနမန ထကပေါနေသည။  ပတပတ ပတပတ နင့ ငဖယထောငးခိန ငရုပဆုံထဲ စေးကပနေသည့ ကညပေ့လို အသံမိုးကိုလညး သဲ့သဲ့ ကားရတတသည။  အသကရူသံ ပငးပငးနင့ ကိတ၍ ညညးညူသံတို့ကိုလညး တိုကခနးကဉးလေးထဲမ သုံးထပသား နံရံပါးပါးတခပက မတားဆီး နိူင။  “အငး . . အ . . ရီး . . အား . . ကောငးလိုကတာ . . လုပ လုပ . . မနမနလေး . . “   “ပီးတော့မလား . . .”   “ပီးတော့မယ . . .  အား အ အ . . . ကောငးလိုကထာ . . “  “အငး . . အငး . . “   “မောငလညး ပီးတော့မယ . . .”   “အ . .အား . . .ပီး ပီ . . “   “အစ . .  အစ . . အား . . ား . . “  လေသံတိုးတိုး ကိတညညးသံနင့အတူ အသားစိုငခငး ရိုကခတသံ ပို၍မနဆနလာပီး မကာမီ  ရုတတရက ရပတန့သားတတတာ။ သကပငးခသံ၊ တီးတိုးစကားပောသံ၊ မောကီးပနးကီး အသကပငးပငးရူသံ တို့ကား ယခု ရကပိုငး နီနီလိုင အဖို့ ညစဉ ကားနေက အိပရာဝင တေးသံမားအလား။

ခနအကာ၌ အခနးတံခါးဖင့သံ၊ ရေခိုးခနးဘက လောကသားသံတို့ ကာ းရပီဖစသည။ ဒီအခိနမိုးတင နီနီလိုငတယောက  အသကပင ပငးပငး မရူဝံ့ဘဲ အိပပောဟနဆောင၍ ကုတကုတလေး နေတတမဲ။ အရယရောကပီး ခေတကာလ မိနးကလေးမို့  ဘာလုပနေကသညကို သိသလို ကာမစိတ ကလာတတသဖင့ အလိုလို နားရကနေမိသည။  နီနီလိုငက နယမို့တခု၌  တကသိုလ တကနေစဉ နောကဆုံးနစမာ ဖခငတိမးပါးသား၍ အဝေးသငပောငးတကခဲ့ရသည။ ယခု ဘဲ့လေးတခုရပီး ရနကုန ဆငးလာကာ မမဝါတို့ဆီမာ နေရငး ကနပူတာ၊ စာရငးကိုင၊ စပီကင စသဖင့ အလုပအကိုငအခင့အလမးအတက ကောငးနိူးရာ ရာ သငတနးမား လာတကနေခငး ဖစသည။

ဝါဝါလိုင တစယောကကတော့ စောစီးပင သငောအရာရိတယောကနင့ အိမထောငက၍ ရနကုနမာ အခေကနေပီ။ အစောပိုငး က ယောကမအိမမာ အတူနေသောလညး သိပအဆငမပေလသဖင့ ယခုတိုကခနးလေးသို့ပောငးရေ့ကာ အိမခဲနေကသည။  သားလေးတယောကရသညပငမကာလသေး။   မိခငမုဆိုးမကီးလညး သားအငယတယောကနင့ xxx မို့လေးမာပင ကနခဲ့ရငး  မိခငလညး တာဝနပေါ့စေရန၊ ဝါဝါလိုငလညး အဖောရစေရန ယခုလို နီနီလိုင လာနေခငးသည ဖစသည။ သငောအရာရိ ကိုဆေ တငကလညး သူ့မိနးမအတက အဖောရ၍ စိတအေးရသလို မိနးမ၏ ညီမအရငးကီးမို့လညး ကူညီပေးရန ဝနမလေးလခေ။  သငတနးစရိတ၊ စားစရိတ၊ အသုံးစရိတ အစစ အကုနအကခံရန သဘောတူ ခင့ပုပီးသား ဖစသည။

နီနီလိုင ရောကခါစကတော့ ကိုဆေတငက သငောပေါမာ။ ဝါဝါလိုငလညး သားဦးလေးတယောကနင့  လုံးလညခာလညလိုကနေ စဉ ညီအမ နစယောက တိုငပငဖော တိုငပငဖက၊ ကလေးကူထိနးရငး အစစ အဆငပေလသည။  ယခုလညး အဆငမပေသည တော့ မဟုတ။ သငောမ ပနရောကစ ကိုဆေတငတို့ လငမယား ခစရညလူးကသည့အသံမားကားရတိုငး နီနီ တယောက ကာမ ဆနတေက ကကလာတတသညမို့ အနေရခကလသည့ တခကသာ ပောစရာ ရိသည။ တခိနက ရညးစားနင့တော့ နမးဖူးရုံ၊ နိူ့ ပေးကိုငရုံထက မပိုခဲ့ဖူးခေ။ လိငဆကဆံမု အတေ့အကုံမရိသေးသည့ အပိုစင တယောက။ တကိုယရည အာသာဖေသညဆို တာလညး ကားသာကားဖူးသည။ အတေ့အကုံမရိ။   မမဝါတို့ လိငဆကဆံသည့ အသံကားတိုငး ဖကလုံးကို တငးတငးဖက  ပေါငခကားထားကာဆီးခုံနင့ ပတကာပတကာ ကိတအာသာဖေနေရသည။ ကောငးသလိုလို၊ မကောငးသလိုလို ဘာမနး ညာမနး  မသိ၊ အနေရ ခကသညတော့ တဒင လော့ပါးသားသလိုလို။ တခုခု လိုနေသေးသလိုလို၊ ဟာတာတာခံစားရသည။ အပစရိ သလို၊ ရကသလိုလိုလညး ဖစရသဖင့ စိတအာရုံလဲကာ ကိုးစားမေ့ဖောကရသည။

ကိုဆေတင အဖို့မာတော့ ယခငလို အားရပါးရ ဝုနးဒိုငးကဲ ခစရညမလူးရသညလေးကသာ အနညးငယ ကသိကအောင့ ဖစရ သည။ သငောပေါမာ ငတပတခဲ့လေသမ အတိုးခ အပီလိုးလိုသောလညး ထိနး၍ အသံမထကအောင ကိတလိုးနေရသညကို  အားမရလပေ။ အထူးသဖင့ ကာမ အထတအထိပရောကခါနီးနင့ ရောကခိနမားတင စိတရိလကရိ မဝုနးရဘဲ ကိတလိုးရသညမို့  ဒငးပည့ကပပည့ ပင့ထကပေါကကဲသည့ အရသာ မခံစားရ၍ အနညးငယတော့ အောင့သကသက ရိသည။ ဝါဝါလိုင၏ ပင့ ထကအောညညးသံမိုးကို ကိုကနစသကလသောလညး တိတတိတ ကိတညညးသံလေးမားနင့သာ ကေနပနေရသည။

ခယမက နေ့ဘကမား၌ သငတနးကိစမားနင့ အိမမာမရိသောငား ကိုဆေတငကိုယတိုငက သငော ပနရောကစမို့ အပငသားနေ ရသဖင့ နေ့လညနေ့ခငးတေမာလညး မအားတတသေး။  ခယမ မရိခိနတော့ စိတလတကိုယလတအားပါးတရ လိုးဆောရန  အားခဲထားသည။   ဒီနေ့တော့ ကိုဆေတင အပငသားစရာမရိ။ ခယမခောကလညးသငတနးအတက အပငသားလေပီ။ နေ့လည စာစားပီး ကလေးခော့သိပကာ အားရပါးရ တခီဆဲရန စိတကူးထားလေသည။   “ဝါ ရေ . . . လာ . . လူလစတုနးလေး တခီ လောက အားရပါးရ ဆဲရအောင . . .”  ” ဟိ . . မောငက ဒီအခိန ခောငးနေတာ မဟုတလား . . “   ဝါဝါကလညး သူ့ယောကား  အကိုကသိသူပီပီ အသင့ပငလိုကသည။ ပနရောကကတညးက ကိတလိုးသာ လိုးနေရရာသည့အတကလညး ယောကားကို  အားနာမိသည။ နစဦးသား သကသကပင အဝတအစားမား ခတခကာ ကုတငပေါ နေရာယူလိုကကသည။

နီနီတယောက ဒီနေ့တော့ သငတနးသားရတာ သားမောကီးဖစသားသည။ ရုတတရက သငတနးခနး နေရာရေ့ရသဖင့ ကောကခါ ငငခါ ပိတရက သတမတလိုကသည။ အခားသားစရာနေရာလညး မရိသဖင့ ဖတစရာ မတစရာရိတာသာ လုပတော့မညဟု အိမ သို့သာ တနးပနလာခဲ့သည။ နေ့ခငး မမဝါ နင့ ကလေး အိပပောနေပါက အနောင့အယကမဖစစေရန တိုကခနး တံခါးကို တိတ တိတလေး ဖင့ကာ ခေသံဖော့ ဝငနေက အတိုငး ဝငခဲ့သည။ တူလေးက အိမရေ့ ပုခကထဲတင နိူ့ဗူးလေး ကိုငကာ နစနစခိုက ခိုက အိပမောကလက။ အပစကငးစငသည့ ခစစရာ ကလေးငယလေးကို ကညနူးစာ ငေးစိုကကည့နေမိသည။

“အား . . . ရီး ရီး . . အား . . . မောငရယ . . ကောငးလိုကထာ . . အူး . . အဟူး . . “ အို . . မမဝါ အသံပဲ။ ခါတိုငးလို တိုးတိုးသကသာ  ကိတညညးတာမိုးမဟုတ။ အားရပါးရ အောမညကာ မိမိမရိတုနး လတလတလပလပ လိငဆကဆံနေကပီ ကိုး။ နီနီ ဘာဆကလုပရမနး မသိ။ အသာလေး ပနထကသားရမညမနး သိပေမင့ မကားစဖူးကားရသည့ ကာမတနသံကောင့   ခေလမးမားကတော့ အသံလာရာဆီ ဦးတညနေမိပီ။ အိပခနးတံခါးက ဟလက။ အတငးကို အသာခောငးကည့လိုကသည။  တံခါးဝငပေါကက ကုတငခေရငးဘကမာမို့ မငကငးက အရငးသား။  ဝါဝါလိုင တယောက ဒူးထောင ပေါငကားကာ ပကလက။  ကိုဆေတငခေါငးက ပေါငကားမာ တလုပလုပနင့။

ဝါဝါ့ ညာဘကလကက ကိုဆေတငဦးခေါငးကီး ခာထကသားမာ စိုးသည့ အလား ဆံပငမားကား ဆုပကိုငလက ဆဲထားသည။ ကိုဆေတင လာကား ဝါဝါ ဆောကဖုတတပငလုံးကို နေရာ အနံ့ ယက လိုက၊ ကလိလိုက လုပနေလေသည။ ဖောငးမို့မို့ ဘေးသားမားကို ကုံးယကသည။ ဆဲစုပသည။ အစေ့လေးကို မထိတထိ  ကလိသည။ ငုံပေးသည။ ယကပေးသည။ တခကတခက ခိုခဉ စုပသလို စုပသည။ ပီး ဆောကဖုတအဝထဲ လာကို ခန၍ ထိုး ထိုးထည့သည။ လံထက စီးကလာသော ဆောကရညမားကို အကဲကောငးတလောက စအိုဝနားမ စ၍ ဆောကစေ့ထိပထိ လာ အပားလိုက သိမးကုံး ယကကာ မိုခသည။ ဝါဝါ တငပါးမားက မေ့ယာမ တထာခန့ မောကတကနေပီ။ ပင့ပင့ပေးနေသည။  ဘေးတိုကလညး ဝေ့ဝိုကပေးသည။

“အာ. အိ . . အိ . . ရီး ရီး . . . “  ဘာဂာမုတသညဆိုတာ ဒီလိုကိုး။ အနောကတိုငး အပာကား အခို့ထဲ မငဖူးပေမယ့ မနမာ လငမယားတေ ဒီလို လုပမညမနး မထငခဲ့။ ယခု မမဝါကိုယတိုငပင အလန နစခိုကစာ အမုတခံနေသညကို မကဝါးထငထင  တေ့နေရပီ။   နီနီတယောက မမငစဖူး ထူးဆနးလသည့ ဒီမငကငးထဲ နစမောကာ ပတဝနးကငနင့ အဆကပတသားသည။ ခါ တိုငး ညဘက ကိတညညးသံမားသာ ကားဖူးရာ၊ လငမယား လိငဆကဆံသညဆိုသညမာ မိနးမအပေါ ယောကx{1039}x{1004}ားက ထပ လက မိနးမအငါထဲ ယောကားလိငတံ အဝငအထကဟုသာ နားလညထားသည။ ယခုလို အသေးစိတ မငရတော့ အလန စိတဝငစားမိသည။ သင့သည မသင့သည မသိတော့။ ပနလည့ထကသားရန မဆိုထားနင့၊ ဆေးမိနေသူတယောကလို ငေးနေ မိသည။

မမဝါ၏ ဆောကဖုတကား ပောငရငးကာ အမေးအမငမရိ။ အိမထောငမကမီ အထိ ညီအမ နစယောက အတူနေ၊ အတူ ကီးပငး လာသညမို့ မမဝါ အမေးသနမနး သိထားသညပဲ။ ယခုမူကား သေခာရိတသငထားပုံရသည။ မမငစဖူးမို့ မိနးမခငးပင မိမိအမ၏  ဆောကဖုတကတုံးပောငရငးနေသည့ အလကို တအံ့တဩ ဖစမိသည။ လာစမးအောကမ ပင့ပင့ပေးနေသည့ ဆောကဖုတကား  အရောငတလကလကနင့ ဖောငးမို့ရဲစိုနေသည။ ကလေးတယောကမေးထားသညဟုပင မယုံနိူငစရာ၊ ဆောကဖုတက ပဲအာမနေ။   ဘေးသားခမးကီးနစခုက အပေါကဝ တဖကစီမာ စေ့ကပ ဖောငးမို့နေသညမို့ အဝ ဟတတလေး ပေါသညဆိုရုံသာ။ နီညိုရောင  ပင့ဖတလေးနစခပက ဆီးကာထားသည။ ထိုအဖတလေးမားကို ကိုဆေတငတယောက စုပလိုက ယကလိုက  ဘေးတိုက ခတလိုက လုပနေသညကိုလညး မငရသည။ အမေးအမင ကငးရငးနေမ ဆောကစေ့ဆိုသည့ အဖုလေးကို  အထငးသား မငရသည။ ကိုဆေတငက တခကတခက ဖုံးနေသည့ အရေပားလေးကို တနးတငရငး ဆောကစေ့ ငုတတုတလေး ကို ငုံ၍ စုပပေးသေးသည။

“အာ အား ား ရီး ရီး ကောငးလိုကထာ . . အား ား ား . . “   တငပါးအစုံကို ပင့မောကကာ ဟိုဘက ဒီဘက ရမးခါရငး  အောဟစ ညညးညူနေလေသည။ ရိုးရိုးကုတကုတ အနေအေးသည့ မမဝါတယောက ကုတငပေါက ခုလို အပောအဆိုရော၊  အမုတအခံပါ ပင့လငး ပကစကလိမ့မညဟု မထငခဲ့။  ဝမးလားမောကကာ ဆောကဖုတယကနေသည့ ကိုဆေတငဒုတကား  အခောငးလိုကနောကပစထားသဖင့ ဂေးဥနင့ဖိကာ မာတငးလက ပေါငနစလုံးကားမ ကမးသီးခေါငးက ပူထကနေသည။  ခန အကာမာတော့ မမဝါ တငပါးအစုံ ဝုနးကနဲ မေ့ယာပေါ ပုတကသည။

“အား . . . တောပီ . . ရပီ . . ကောငးလိုကတာ . . မောငရယ . . ရီး ရီး . . လူကို ဟိုကသားတာပဲ . . .”  “အားရပါးရ အောရတာ ကောင့ လညး ပိုကောငးနေတာ မဟုတလား . . . “   “ဟုတတယ . . မောငရယ . . ဒီနေ့တော့ စိတရိလကရိ အောပစလိုကရတာ  တအား ကောငးတာပဲ . . .”  နီနီစိတထဲ မလုံမလဲနင့ အားတုံ့အားနာ ခံစားရသည။ မိမိကောင့ သူမားလငမယား အနောင့အယက  ဖစနေပီပဲ။   ကိုဆေတင ကုတငပေါမ ဆငး၍ လီးကီး တရမးရမးနင့ ခေါငရငးဘကတိုး မတတပရပလက ဝါဝါ မကနာဘက  တိုးကပသားသည။ ယောကားအငါကီး မာတငးနေတာမိုး တသကမာ တခါမ အနီးကပ မမငစဖူးမို့ ထူးဆနး အံ့ဩနေမိသည။  လီးတံ ထိပဖူးကီးကလညး မိုပင့ကီးပမာ လုံးလုံးခနခနနင့ စင့ကားနေသည။ ထိပဖားအဝလေးတင ပစခဲခဲအရညက ညောငစီး ကသလို တဲရရဲခိုနေသည။ မမဝါ ဆောကဖုတသေးသေးလေးနင့ ဆန့ပါ့မလား ဟုပင ထငမိသည။ ဒါကီးနဲ့ လုပကမာပါလား ဟု  အတေးပေါကာ ဆကလကကည့မငလိုစိတတို့က တားမနိူင ဆီးမရ။

ဝါဝါလိုငက ဘေးတစောငးလည့ကာ အနားရောကလာသည့ လီးကီးကို ပါးစပဟကာ စောင့ကိုလိုကသည။ လီးတံကို အရငးမ  ဆုပ၍ ဒစကီးကို ငုံလိုကသည။ ပီး ပါးစပထဲ ဝငနိူငသမ ဝငအောင ဆကငုံသည။ ကိုဆေတင တန့ကနဲ ဖစကာ ခေါငးမော့သား သည။ ဖတကနဲ မကလုံးထောင့စနးမာ အခနးဝမ လူရိပကို မငလိုကသည။ ခယမ နီနီလိုင မနး သိလိုကပေမင့ မသိဟန မမင ဟနဆကဆောငကာ မကစိမိတ၍ ခေါငးမော့ကာ ဖီးလတကပနေလိုကသည။

တိုငတိုကဆိုငဆိုငပင။ ခယမ မရိခိန အားပါးတရ လိုးသည့အခိနမာမ ခယမက ခောငးကည့နေသညမို့ ကိုဆေတင  အကိုကတေ့သားသည။ မိမိတို့ လိငဆကဆံတာကို တခားလူကို ပလိုသည့ ငုတလိုးနေသည့ ဆနမိုး ကိုဆေတငမာရိသည။  ယခုလိုဆိုတော့ ခောငးကည့နေသူ ညီမရေ့ အမဖစသူကို ပီပီပငပင လိုးပရတော့မညမို့ အလနပင ဝမးမောကမိလေပီ။ လီး ကီးပငလင ခါတိုငးထက မာတငးကာ တဆတဆတ တုနနေပီ။   ကိုဆေတငသည သူတို့လငမယား လိငဆကဆံကပုံမားကို လညး ဗီဒီယိုရိုက၍ ကနပူတာထဲ သိမးထားကာ သငောတကလငလညး ယူသားလေ့ရိသည။ ဝါဝါလိုငကလညး ကိုဆေတင  ပငလယကီးထဲ အထီးကနကာ ဆောကဖုတငတပတနေခိန၊ ထုခငသလို ထု နိူငရနအတက လိုလိုလားလားပင အရိုကခံသည။ ပို ပိုသာသာပင သရုပဆောငပေးသည။ ဗီဒီယို ရိုကနေမနးသိ၍ ပို၍လညး ဖီးလတကသည။

ကိုဆေတငအဖို့မာတော့ ဆိပကမးကပ၍ အငတာနကရခိနမားတင ဗီဒီယိုဆကစခကကာ ခစဇနီးဆောကဖုတပတတာကည့ ရငး သူလညး ထု၍ရသောလညး ပငလယပငကီးထဲ ငတပတနေခိနမိုး၌ ကိုယတိုငသရုပဆောင ရိုကကူးထားသည့ ဗီဒီယိုသာ ကည့၍ ထုရလေသည။ ဝါဝါဆောကဖုတ လလလေးကို မိမိကိုယတိုင လိုးနေပုံကို ကည့ထုရသည့အရသာနင့ အခား နာကားမား ကည့ရသည့အရသာ မလဲနိူင။ ဝါဝါ့ဆောကဖုတအလ၊ မိမိတို့ပိုငတူ နတပညအရောက လမးတကပုံ၊ မိမိ၏ လိုးအားကောငးပုံ၊  ဝါဝါတယောက စိတပါလကပါ ကာမစညးစိမခံတတပုံ တို့ကို အခားလူတယောကကို ကားဝါ ပသလိုစိတမိုးကလညး ရိသည။

ကံကုံသည ဆိုရမညလား။ နဂိုက ပခငခင ကိုဆေတငတယောက သငောပေါတင ထနးမငးနင့ သောကရငး၊ စားရငး၊ ဆေးနေး က ရငးနင့ ပဖစသားသည။   ထိုသို့ ပဖစသည့အခါမိုးမာ ထူးဆနးသည့ သာယာမု၊ ကေနပမု ရိမနး သူ့ဘာသာ သိလာသည။  ကိုဆေတငနင့ ထနးမငးက ထိုသငောမတိုငမီကတညးက အခားသငောတစီးတင အတူစီးဖူးသည။ တိတိကက ပောရလင ကို ဆေတငက ထနးမငးအသကကိုပင သကစန့ဆံဖား ကယတငခဲ့ဖူး၍ ထနးမငး၏ အသကသခငဟု ဆိုနိူငသည။    သငောပေါ တင လူမိုးခားတေကား ဒုတိယ အရာရိ ကိုဆေတင နင့ အငဂငနီယာပေါကစ ထနးမငးတို့ နစဦးသာ မနမာပါရိသည။  စကားပောဖော၊ ရငဖင့ဖော၊ အတူတူ သောကဖော၊ အတူတူ အပငထကဖော မို့ တယောကအကောငး တယောက အတငးသိ  ခငမငကသည။

သငောစီးသညပင သိပမကာသေး၊ ကံဆိုးလသည့ တရကတငတော့ ပငလယပငထဲ သငောမီးလောငကာ မ ထိနးနိူငတော့ပဲ သငောတစီးလုံးကို မီးက ဝါးမိုစပုသဖင့ အမန စန့ခာကရသည။ ထနးမငးက သူ့ဂူတီခိနမို့ အငဂငခနး အတငး ရိနေစဉ ဖစသည။ သငောစန့ခာဖို့ လူစုကတော့ ထနးမငးကို မတေ့။ အခားလူမားအားလုံး သေးရူးသေးတနးနင့  အသကကယလေထဲ ရောကကုနကပီ။ ကနရစသူကို ဂရုမစိုကတော့ပဲ သူတို့အသကဘေးလတဖို့သာ ကိုးစားနေကသည။ ကို ဆေတင ဘယလိုတားတား၊ ဘယလိုပောပော မရ။ အသကကယလေ ခ၍ ပေးကရနသာ လုပနေကပီ။ ကိုဆေတင အမန ဆုံးဖတလိုကသည။ မိမိညီငယကဲ့သို့ ခငမငရသည့ မနမာအခငးခငး မထားခဲ့နိူင။ သူမားနင့ လိုကမသားပဲ ခနနေခဲ့သည။  အသကကယလေ မရိတော့ပေမင့ ရာဘာဖောငမားရိနေသေးသည။

အငဂငခနးထဲသို့ အသကရူ ကိရိယာနင့ ပေးဆငးကာ ထနးမငးကို ရာသည။ တေ့ပီ။ ထနးမငး လညး အမနပေးထကရန  ကိုးစားခဲ့ပုံပင။ အငဂငခနးထကပေါက လေခါးရငးနားမာ ပုံလကသားလဲနေသည။ ထနးမငး ဂိုငးအောက လကလိုသိုငးဖက ကာ လေခါးတလောက ဒရတဆဲခဲ့သည။ အပေါရောကသညနင့ အဝတအစားမား လော့ပေးလိုကသည။ ပငပလေရူ လိုကရ တော့ ထနးမငး မကလုံးပင့လာသည။ တောသေးသည။ မီးခိုးမားရူ ရိုကမိပီး သတိမေ့လဲကနေတာ သိပမကာသေး၍ ဖစမည။  မူးဝေဝေနင့ ကောငတောငတောငတော့ ဖစနေဆဲ။   ထိခိုကဒါဏရာ ရိမရိ ထနးမငးတကိုယလုံး ကိုဆေတင အမနကည့လိုက သည။ ခေသလုံးနင့ ဖနောင့နား ပနးပဲ့သညမ အပ အခားဒဏရာ ကီးကီးမားမား မရိ။  အသကကယအကီလညး ရာခိနမရိ တော့။ မိမိ အသကကယ အကီကို ဝတပေးလိုကသည။ ပီးသညနင့ အနီးရိ အသကကယဖောငကို ရေထဲ ပစခလိုကသည။ ထနး မငးကို ပေ့ခီ၍ ရေထဲ ပစခကာ သူ့နောကမ လိုက၍ ကိုဆေတငလညး ခုနခလိုကသည။

အသကကယအကီကောင့ ပေါလော ပေါနေသည့ ထနးမငးဆီ ကူးခတသားပီး ရာဘာဖောင ဆီသို့ ဆဲယူခဲ့သည။ ကိုဆေတငက အရငတကပီးမ ထနးမငးကို ဆဲတငရ သည။ ထိုစဉမာပင စောစောက အရင စန့ခာသားသည့ အသကကယလေက အနားရောကလာကာ ရာဘာဖောငကို ဆဲယူ၍  မီးလောငနေသော သငောမ ဝေးရာသို့ မောငးပေးခဲ့ကသည။ သငောကီးကား တစီးလုံးမီးလောငကာ ပေါလောပေါလက။ မု တတော့မသား။ မိမိတို့၏ ပစညးမားလညး အကုနဆုံးရုံးခဲ့ကရသည။ ကယဆယရေးရောကလာပီး ဆေးရုံပို့၊ ထိုမ တဆင့  သကဆိုငရာ နိူငငံ အသီးသီး ပနပို့ခဲ့ကသည။ ထနးမငးတယောက ဆေးရုံပေါမာ အကောငးစုံသိပီးနောက ကိုဆေတငကို ဖက  ကာ အားရပါးရ ငိုကေးလေသည။ ငုတတုတထိုငကာ လကအုပခီကနတော့လေသည။ ကေးဇူးတငလကောငး တတတတတ  ပောလေသည။

“ကနတော့မာ အမေမေးတဲ့ အသကမရိတော့ဘူး အကို . . . အကိုပေးတဲ့ အသကပဲ ရိတော့တယ . . . အကို့ အသကနဲ့ ရငးပီး ကန တော့ကို ကယခဲ့တဲ့ အကို့ကို ဘယလို ကေးဇူး ဆပဆပ မကုနနိူငတော့ပါဘူး အကိုရယ . . . . . .”   ထိုသို့ အသကဘေးမ သီသီ လေး လတခဲ့သည့ ဒီ ကမာဆိုးကီးကောင့လညး ကိုဆေတငနင့ ထနးမငးတို့ ရငးနီးမု သံယောဇဉ ပိုခဲ့ကသည။ ထနးမငးက လညး ကိုဆေတငကို အသကသခငကေးဇူးရငအဖစ ရိုကိုး လေးစား ခငမငနေတော့သည။  ထိုသငော၌ ရိစုမဲ့စု အကုနဆုံးရုံး  သဖင့ လောကေးလညး ထိုကသင့သလောကရသလို၊ စာခုပမပည့၍ ယခုတဖန နောကသငော တစီးပေါ ဦးစားပေး အတူတူ တဲတငပေးလိုကခငး ဖစသည။   ထနးမငးက အညာသား။ ရနကုနမာ ဆေမရိမိုးမရိ။ သငောပနနားခိန သူငယခငးမားနင့  စုပေါငး ငားထားသည့ တိုကခနးမာနေသည။ ငေယားလေးလံသည့ လူပို လူလတပီပီ ကဲခငတိုငး ကဲနေသူ။  ကိုဆေတငကတော့  အိမထောငသက ၂ နစကောပီ။

ဆောကဖုတပတလပကာ သုတကောငနေသူတေပီပီ သောကကစားကရငး နာ အကောငးမားသာ ပောဖစကသည။ ကိုဆေတငသည မိနးမရပီး လိငဆကဆံရသည့အရသာ ကိုကလနးလ၍ တဖဖ သူလိင ဆကဆံပုံမားကို ပောလေ့ရိသည။ ကိုယ့မိနးမနင့ကိုယ လိငဆကဆံတာ ကေးစားမားနင့ ဆကဆံတာထက အဆမားစာ  သာလနကောငးမနကောငးခပကားကား ပောပလေ့ရိသည။ အမနတကယလညး ဝါဝါနင့ လိုးရဆောရသညကို ကိုဆေတင  ကေနပအားရမု ရိလသည။ ဝမးရေးအတက သငောထကခိနမာပင ဝါဝါဆောကဖုတကို တသသ ဖစနေရသည။   နစဦးသား  ပငလယထဲ ညစဉ သောကနေက၊ တညမာတော့ ဒီကိစကို ထနးမငးနင့ ဆေးနေးဖစကသည။ အရကရိနနင့ ရီဝေဝေ၊  အာလေးလာလေး ကိုယထငတာ ကိုယစတပောကသည။

“တကယအပေးအယူမမ လိုးတာနဲ့၊ ကေးစား၊ One night stand၊ ကိုကကုနး၊ လစဗငးတူဂဲသား၊ ခေါခငသလိုသာ ခေါပါလေ၊  အရသာခငးက တအားကာသားပီ . . .”   “ကနတောလညး မိနးမအစုံတော့ လုပဖူးပါတယ . . ပီးတဲ့အခိနတော့ ဘယသူနဲ့ပဲ  ဖစဖစ အတူတူလိုပါပဲ . . အပောငးအလဲ လုပရတာ ပိုတောင ကောငးသလိုပဲ . . .”   “ပီးတဲ့ တဒငမာတော့ အားလုံး တူကောငး  တူနိူငပါတယ . . . ဒါပေမယ့ လိုးနေတဲ့ တခိနလုံးမာ တယောကအကိုက တယောကသိပီး မိနးမကပါ စိတပါလကပါ ကာမ ပနးတိုင ပိုငတူ လောခတကတာမိုး၊ ထနထန့လူးနေတာမိုး၊ သူပါပီးသားတဲ့အခိန တန့လိမပီး အားရပါးရ အောတာမိုး ၊  ပိုငတူပီးရတဲ့ အရသာမိုးက မငး ဘယသိမလဲကာ . . .”   ဒီစကားမာတော့ ထနးမငး အောင့သကသက ဖစသားသည။     “အကို ပောတာ မနမမနတော့ ကနတောလညး မိနးမ ရမ သိမာပဲ . . . ကနတောခဖူးတဲ့ ဆောတေလညး ကောငးကတယလို့တော့ ထင တာပဲ . . .”  “မတူနိူငဘူးလို့ ကိုယတော့ ထငတယ . . . မိနးမတေ ပီးတာ ဘလိုလဲ မငးသိလို့လား . . “

“ယောကားတေလိုပဲ တ ကိုယလုံး တန့လိမပီး အဖုတထဲက ညစတယ၊ အောတယ၊ ဒါပဲလေ . . ဘာထူးလို့လဲ အကိုရ . . ကိုယကောငးဖို့ အဓိကပဲ မဟုတ ဘူးလား . . . ကနတောဆို ပထမ တခီ သကသက တီးလိုကတယ . . . နောကတခီဆိုလို့ကတော့ ကောငမတေ အသေအော အောင ပုံစံမိုးစုံနဲ့ ဆဲတာပဲ . . . တခါတလေဆို ကောငမတေ တောငးပနယူရတယ . . . အသေဆောလို့ . . .”  သူ လိုးနိူင ဆောနိူင ကောငး ခပကားကား ပောလိုကသည။  “အဲ့ဒါမိုး ကေးစားကို ဆကဆံပုံ နဲ့ လငမယား ဆကဆံပုံနဲ့က တခားစီပဲ ဟ . . . တက ယ့တကယ မိနးမ ဖီးလတကတာမိုး၊ ပီးတာမိုး မငး မသိသေးပါဘူး . . . ဒီဆောကဖုတ လကတဝါးစာက ယောကားတယောက ကို ကောငးကောငး မိနးမူးစေတာတော့ အမနပဲ ငါ့ကောငရေ့။ ဒါကောင့ မယားပော တစည ဆိုတဲ့ စကား ရေးလူကီးတေ ထားခဲ့  တာကိုး . . . “ “အကိုကတော့ လုပပီ . . . “  ” . . . “   “အရငကတော့ ကနတောလညး အတောကဲ ခဲ့ပါတယ . . . မိနးမတိုငး အဖုတ ပါတာပဲ၊ တဖုတသတော့ မလုပဘူး လို့လညး ခံယူထားတာ . . . မိနးမတေ ခုပကိုငခယလယတာ မခံဘူးလို့ ကေးကောထားတာ  . . .   ပီးခဲ့တဲ့ သငော မီးလောငပီးတော့ ကနတော အတော ဖားသားတယ အကို . . . ကေးသောလက မဆန့မီလေး  အတညတကနဲ့ ဘဝတခုတော့ ထူထောငခငလာတယ . . “

“ဒါပေါ့ . . “  “ခုလို အကိုက မိနးမယူရတာ ကောငးကောငးတေခညး  ပောတော့ ကနတောလညး မိနးမလိုခငပီ အကိုရာ . . . ခကတာက ယူစရာ မိနးမ မရိသေးတာပဲ . . ဟား . . ဟား . . .”   ကိုဆေ တင တယောက ရီဝေဝေနင့  “မိနးမယူဖို့ ငါတော့ အားပေးတယ . . . မငး ကည့ခငရင ငါ့မိနးမနဲ့ ငါနဲ့ ကောငးကောငးလိုးထားတာ တေပမယ . . . ငါက ဗီဒီယို ရိုကယူလာတာ . . . “   “ဗာ . . .”   “ဒီမာ . . ထနးမငး . . မငးနဲ့ ငါနဲ့က ဘယလောကခငကတယဆိုတာ  ပောနေဖို့မလိုပါဘူး . . . ဝါဝါ နဲ့လညး မောငနမတေလိုတောင ဖစနေပီပဲ . . . ပင့ပင့လငးလငး ပလို့ရပါတယ . . . ဝါဝါနဲ့ ဆုံ ခိနကရငသာ မငး မသိယောငဆောငနေ . . . “  နစဦးသား အရကတနခိုးလေးနင့ သတိကောငးနေကလေပီ။ တယောကက လညး ပလိုပီ။ ကနတယောကကလညး ကည့လိုပီ။

“ပရငတော့ ကည့တာပေါ့ အကို . . စိတခပါ. . . အကို့ မိနးမကို ကနတော မပစမားပါဘူး . . . အကိုက ကနတော့ကေးဇူးရငပါ။  ဗဟုသုတ အဖစ ကည့ရတာပေါ့ . . .”   ကိုဆေတငက ထနးမငးနဘေးပောငးထိုင၍ လကပတော့ပဖင့ကာ ဟိုဒီရာပီး မူဗီကလစ  တခုကို ဖင့လိုကသည။ အိပယာပေါမ ကိုယလုံးတီး မိနးမတယောကပုံ တနးပီးပေါလာသည။ ကငမရာကို ခိနနေသညမို့  မငကငးက လုပတုတတုတဖစပီးမ ငိမသားသည။ ခါတိုငး အနောကတိုငး၊ အရေ့တိုငးနာကားမားမ မငးသမီးမားမငရသလို  မဟုတပဲ ကိုဆေတငမိနးမ ဝါဝါလိုငဆိုသည့အသိကောင့ စိတထဲ တမိုးကီး ခံစားရသည။

မီးလောငစန့ခာခဲ့သည့ သငောမ ဆငးပီးနောကပိုငး ကိုဆေတငအိမ မကာခန အလညအပတရောက အတူတူ သောကစားလေ့ရိကသဖင့ ဝါဝါလိုငနင့ ထနးမငး လညး ခငမငနေကပီး ဖစသည။ ဝါဝါလိုင၏ အိမနေရငးအဝတအစားမားနင့ ကောကကောငးမားကို မငဖူးထားကတညးက  ကိုယလုံးလမနးသိထားပေမယ့ ယခုလို ကိုယလုံးတီးအလကို  တေ့ရသညတင စဲမကဖယ ကိုယလုံးအလ ပိုငရငမနး သိရလေပီ။

မငကငးထဲ ကိုဆေတင လီး မပော့မမာ အနေအထားနင့ ပေါလာသည။ ဝါဝါလိုငကား တရုတသေး အနညးငယ ပါသူပီပီ အသား အရညကော့ရငး၍ ကိုယလုံးအခိုးအစားကက လပသည။ ကောကကောငးမားကလညး သူ့နေရာနင့သူ အပိုအလိုမရိ။ ဆံတို ဂုတဝဲလေးနင့မို့ ငယဂုဏလေးလညး ရိသည။ ကိုဆေတငက သူ့မိနးမ ခေထောကတေကို မကာ ကုတငစောငး ကငမရာခိနထား ရာဘကသို့ ဆဲလိုကသည။ ပေါငနစလုံးကားက ဆောကဖုတ ဖောငးမို့မို့က အမေးပောငရငး လပစာ ပေါလာသည။ ထနးမငး လီး  ဆတကနဲ တောငလာသည။ လုံးဝ မောလင့မထားမိသည့ အခင့အရေးကီး ရနေပါလားဟု ကံကမာကို ကေးဇူးတငမိလေ သည။ ကာမပိုငလငကီးကို ဘေးမာထားလက လီးတောငရသညမာ အားနာစရာ ကောငးလသည။

“ဟို . . အမ ဟိုဥစာက လလိုကတာ . . . အမေးတေ မရိဘူးနော . . .”  ဒီလို ခီးမမးသံကောင့ ကိုဆေတင ကေနပအားရမိသည။    “အေး . . ဟုတတယ . . ငါက အမေးပောငရငးနေမ ကိုကလို့ သူ့ကို မနမန အမေးရိတခိုငးတယ . ဘာဂာမုတရင အဲ့လို ကတုံးမ  ငါကလညး ကိုကတာ . . အစပိုငးတော့ စူးတယ၊ ယားတယ နဲ့ အငတငတငပဲ . . . နောကတော့ သူကိုယတိုင အမေးရည ရငတောင မနေတတတော့ဘူး ပောတယ . . .”  အနောကက နာကားမားမ အပ မိနးမတိုငး အမေးထူမားသာ မငဖူးနေသူ ထနး မငး အဖို့ အံ့ဩတကီး ဖစမိသည။

ဆောကဖုတကို ကငမရာဘက တစောငးမကတက အနေအထားနင့ မငကငးကောငး အောငခိနပီး ကိုဆေတင ကမးပေါ ဆောင့ကောင့ထိုငကာ မငကငးပိတမသားအောင ဂရုပု၍ ဆောကဖုတပေါ ဘေးတစောငး  မကတက မကနာအပလိုကသည။ ပေါငကိုအနညးငယကား၍ ခုံးထနေသော ဆောကဖုတဘေးခမးကို စ၍ ယကလေသည။  ကငမရာကို တခကလမးကည့လိုကသည့ ဝါဝါလိုငမကနာလေးမာလညး ဆောကဖုတအတငးသားလေးမားလိုပင နီရဲနေသည။

ကိုဆေတငကတော့ ပေါငခံနင့ ဆောကဖုတ ဘေးသားမားယကနေရာမ အကဲကောငးတလောက ထကအောက စုနဆန စအိုဝမ သည ဆောကစေ့အထိ လာအပားလိုက ယကလေသည။ စိမ့ထကလာသည့ ဆောကရညမားကိုလညး မိုခ၍ ထိုဆောကရည မား၊ တံတေးမားနင့ ဆောကဖုတ တအုံလုံးမာ စိုရဲ လငးလကနေသည။ ဆောကစေ့ကို ငုံ၍ စုပသည။ လာနင့ ဘေးတိုက တ ဖတဖတ ခတပေးသည။ လကကိုလညး အအားမထားပဲ နိူ့မားကို တလည့စီ လမးလမးနယပေးသေးသည။  “အင့ အဟငး ဟငး  . . “   ထနးမငးတယောက မငကငးထဲ နစမောကာ ကိုဆေတငကို မေ့၍ လီးမာ တအားတောငနေပီ။ ကိုဆေတငက မသိမသာ  လမးကည့ရငး အမိုးအမညမသိ သာယာသလိုလို ခံစားရသညကို ထူးဆနးစာ အံ့ဩနေမိသည။ သူတို့လငမယား လိငဆကဆံ တာ တခား ယောကားတယောကက ကည့ပီးလီးတောငနေသညကို သဝနမတိုမိသလို သူ့မယား အလအတကပင ကေနပဂုဏ ယူနေမိသည။ သူကိုယတိုငလညး လီးတောငနေပီ။

“အ အင့ အဟင့ အင့ ရီး အား . . “  ဝါဝါလိုငတယောက ကိုဆေတင လာအစမးနင့ ပုစုယုယမုအောကမာ တန့လိမ ယိမးထိုး နေသည။   တခကတခက ကော့ကော့ ပင့ပေးသည။ ပေါငတံကီးမားကို စုလိုက ကားလိုက လုပသည။ ကိုဆေတင ခေါငးကို  ကိုငကာ ဆဲဆဲကပပေးသည။  “အင့ အဟင့ . . . ရပီ . . ထည့ခငပီ မောငရယ . . “   တိုးတိုး ညညးညူ လိုကသည။ ထနးမငး လညး ရငဖိုသလိုလိုဖစသားသည။ အာခေါငမားခောကလာသည။ လကဖားခေဖားမားပင ခေးစေးမား စိုလာသည။   ကိုဆေ တငက ကောငးကောငးဂာနေရာမ ဆောကရညမားကို အားပါးတရ သိမးကုံးယက၍ မိုခလိုကကာ မရပခငရပခငနင့ ရပ လိုကသည။ မတတပရပလိုကကာ ဝါဝါခေနစခောငးကို စုကိုင၍ ထောငထားကာ ဆောကဖုတကို ကငမရာဘက အကောငးဆုံး  မငကငး ဖစအောင ပလိုကသည။

ပေါငနစလုံးကားမ ပူထကနေသည့ ဆောကဖုတကား ဝကဆီဖတကီးနစမောငးလို အိတုံ ဖောငးမို့နေသည။ တံတေးမား၊ ဆောကရညမားနင့ စိုရဲ ဝငးပောငနေသည။ ဝါဝါ၏ ကာမခိုးတေ ဝေနေသော မကဝနးလလ  လေးမားကလညး ကငမရာကို ကည့လက။ ကိုဆေတငက ကနလကတဖကနင့ ဆောကဖုတအကဲကောငးထဲ ပတဆဲ၍  ဆောကရညမားနိုကထုတကာ ပောငဝငးနေသည့ ဆောကဖုတပေါ ပတသပ ဆုတနယ လိမးကံပေးသည။ ခုံးထနေသည့  ဆောကဖုတပေါက ကိုဆေတင လကဖဝါးက ဂုံနယနေသည့ မုန့ဖုတသမားပမာ။

ကိုဆေတင ကုတငပေါ ဒူးထောကတကကာ မပော့မမာ လီးတရမးရမးနင့ ဝါဝါလိုင့ ခေါငးရငးဘကသို့ တရေ့ရေ့ တိုးသားသည။  ပင့မောက ထားသည့ ခေနစခောငးမ သူ့ဘကက ခေထောကတခောငးကို အောကခပေးလိုကပီး ကနတခောငးကို ဆကမ   ထားပီး ပဲအာနေသည ဆောကဖုတ မငကငးကို ကငမရာမာပေါအောင ထိနးထားသည။ ဝါဝါလိုငက အလိုကသင့ တစတောင နင့ထောကကာ ကိုယကို စောငး၍ ပါးစပဟ ဆီးကိုလိုကသည။ အနီးရောကလာသည့ ကိုဆေတင့ လီးကီးကို ဒစမုတအောင  ဖမးငုံလိုကသည။ လာနင့ဒစတဝိုကကို ရစပတမေ့ယကပေးသည။ တခါ အပငပနထုတ၍ ဆီးထကပေါကလေးထဲ လာကို စု ခန၍ ထိုးကလိသည။ လီးကို အပေါပင့၍ အောကမ မေးသိုငးကိုးကို ယကပေးသည။

ဒစတဝိုကကို လာနင့ ခိတဆဲ၍ ယက သည။ ကိုဆေတင့လီးကီးကား မာတငး၍ ကော့ထောငနေပီ။ အာရ စံခိနလန လီးကီးပင။ အရည ၇ လကမ ခန့ရိ၍ လုံးပတမာ  လကတဆုတပင မဆန့ပေ။ ဂုဏယူလောကစရာ အသိသာဆုံးမာကား လုံးလုံးခနခန ဒစကီးက မိုပင့ကီးလို ကားထကနေကာ  ပငမ လုံးပတထက ပိုတုတနေခငးပင။   ထနးမငးတယောက ကိုဆေတငမိနးမ၏ ဖဲထားသည့ ပေါငနစခောငးကားမ ဆောက ဖုတပူးပူးလေးအား အထငးသား မငနေရသည့အပင၊ ကိုဆေတင၏ လီးကီးအား မတမတနိူးနိူး၊ တယုတယနင့ ကငလညစာ  ပုစုနေသညကို ကည့ရငး အောကမ လီးကီးမာ ညဝတ ဘောငးဘီထဲမ ထိုးထိုးထောငထောင ဖစကာ ဘယလိုမ ဖုံးဖိမရ တော့။ အနေရခကနေလေပီ

 

Zawgyi

 

မယားညီအစို

“ဖတ္ . . ဖတ္ . . ဖတ္ . . ဖတ္ “ အသားစိုငင္း အားပါပါ x{101B}ိုကံက တိတိတည့္ ညထဲ စည္းခကနန္ ထက္ေပၚေနသည္။  x{1039}x{101D}ပတတ္ x{1039}x{101D}ပတတ္ x{1014}x{103D}င့္ ငဖယ္ေထာင္းခိန္ ငx{101B}ုပုံထဲ ေစးကပ္ေနသည့္ ကည္ေပx{1037}လို အသံမိဳးကိုလည္း သဲ့သဲ့ ၾကားရတတည္။  အသကx{103D}သံ ပင္းပင္းx{1014}x{103D}င့္ x{1039}x{101C}ကိတ္၍ ညည္းညဴသံတိုx{1037}ကိုလည္း တိုကန္းကဥ္းေလးထဲမ သုံးထပား နံရံပါးပါးတခပ မတားဆီး x{1014}x{103D}ိူင္။  “အင္း . . အ . . ရီး . . အား . . ေကာင္းလိုကာ . . လုပ္ လုပ္ . . မနန္ေလး . . “   “ၿပီးေတာ့မလား . . .”   “ၿပီးေတာ့မယ္ . . .  အား အ အ . . . ေကာင္းလိုကာ . . “  “အင္း . . အင္း . . “   “ေမာငည္း ၿပီးေတာ့မယ္ . . .”   “အ . .အား . . .ၿပီး ၿပီ . . “   “အစ္ . .  အစ္ . . အား . . ား . . “  ေလသံတိုးတိုး x{1039}x{101C}ကိတည္းသံx{1014}x{103D}င့တူ အသားစိုငင္း x{101B}ိုကတံ ပို၍မနနာၿပီး မၾကာမီ  x{101B}ုတရက္ ရပနx{1037}ားတတာ။ သကင္းခသံ၊ တီးတိုးစကားေပာသံ၊ ေမာx{1039}x{101C}ကီးပန္းx{1039}x{101C}ကီး အသကင္းပင္းရx{103D}သံ တိုx{1037}ကား ယခု ရကိုင္း နီနီလx{103C}ိင္ အဖိုx{1037} ညစဥ္ ၾကားေနက အိပာဝင္ ေတးသံမားအလား။

ခနအၾကာ၌ အခန္းတံခါးဖင့ံ၊ ေရခိဳးခန္းဘက္ ေလာကားသံတိုx{1037} ၾကာ းရၿပီဖစည္။ ဒီအခိနိဳးတင္ နီနီလx{103C}ိငေယာက္  အသကင္ ပင္းပင္း မရx{103D}ဝံ့ဘဲ အိပ္ေပာန္ေဆာင္၍ ကုတုတ္ေလး ေနတတ္ၿမဲ။ အx{101B}ယ္ေရာက္ၿပီး ေခတာလ မိန္းကေလးမိုx{1037}  ဘာလုပ္ေနၾကသညို သိသလို ကာမစိတ္ x{1039}x{101E}ကလာတတဖင့္ အလိုလို နားရက္ေနမိသည္။  နီနီလx{103C}ိင နယ္ၿမိဳx{1037}တခု၌  တကx{1039}x{1000}သိုလ္ တက္ေနစဥ္ ေနာကုံးx{1014}x{103D}စာ ဖခငိမ္းပါးသား၍ အေဝးသင္ေပာင္းတကဲ့ရသည္။ ယခု ဘဲx{1037}ေလးတခုရၿပီး ရနုန္ ဆင္းလာကာ မမဝါတိုx{1037}ဆီမာ ေနရင္း ကနဴတာ၊ စာရင္းကိုင္၊ စပီကင္ စသဖင့္ အလုပကိုငခင့လမ္းအတက္ ေကာင္းx{1014}x{103D}ိူးရာ ရာ သငန္းမား လာတက္ေနခင္း ဖစည္။

ဝါဝါလx{103C}ိင္ တစ္ေယာကေတာ့ ေစာစီးပင္ သေဘx{1039}x{1004}ာအရာရိတေယာက္x{1014}x{103D}င့္ အိမ္ေထာင၍ ရနုနာ အေခကေနၿပီ။ အေစာပိုင္း က ေယာကx{1039}x{1001}မအိမာ အတူေနေသာည္း သိပဆငေပလသဖင့္ ယခုတိုကန္းေလးသိုx{1037}ေပာင္းေx{101B}x{103E}x{1037}ကာ အိမဲေနၾကသည္။  သားေလးတေယာကသညငၾကာလေသး။   မိခငုဆိုးမx{1039}x{101C}ကီးလည္း သားအငယေယာက္x{1014}x{103D}င့္ xxx ၿမိဳx{1037}ေလးမာပင္ ကနဲ့ရင္း  မိခငည္း တာဝန္ေပါ့ေစရန္၊ ဝါဝါလx{103C}ိငည္း အေဖာေစရန္ ယခုလို နီနီလx{103C}ိင္ လာေနခင္းသည္ ဖစည္။ သေဘx{1039}x{1004}ာအရာရိ ကိုေဆ တငလည္း သူx{1037}မိန္းမအတက္ အေဖာ၍ စိတ္ေအးရသလို မိန္းမ၏ ညီမအရင္းx{1039}x{101C}ကီးမိုx{1037}လည္း ကူညီေပးရန္ ဝနေလးလေခ။  သငန္းစရိတ္၊ စားစရိတ္၊ အသုံးစရိတ္ အစစ အကုနကခံရန္ သေဘာတူ ခင့ဳၿပီးသား ဖစည္။

နီနီလx{103C}ိင္ ေရာကါစကေတာ့ ကိုေဆတင သေဘx{1039}x{1004}ာေပၚမာ။ ဝါဝါလx{103C}ိငည္း သားဦးေလးတေယာက္x{1014}x{103D}င့္  လုံးလညာလညိုက္ေန စဥ္ ညီအမ x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ တိုငင္ေဖာ္ တိုငငက္၊ ကေလးကူထိန္းရင္း အစစ အဆင္ေပလသည္။  ယခုလည္း အဆငေပသည္ ေတာ့ မဟုတ္။ သေဘx{1039}x{1004}ာမ ပန္ေရာက ကိုေဆတငိုx{1037} လငယား ခစညူးၾကသည့သံမားၾကားရတိုင္း နီနီ တေယာက္ ကာမ ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ေတက x{1039}x{101E}ကx{1039}x{101E}ကလာတတညိုx{1037} အေနရခကသည့္ တခကာ ေပာစရာ ရိသည္။ တခိန ရည္းစားx{1014}x{103D}င့္ေတာ့ နမ္းဖူးx{101B}ုံ၊ x{1014}x{103D}ိူx{1037} ေပးကိုင္x{101B}ုံထက္ မပိုခဲ့ဖူးေခ။ လိငကံမx{103C} အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံမရိေသးသည့္ အပိဳစင္ တေယာက္။ တကိုယည္ အာသာေဖသညို တာလည္း ၾကားသာၾကားဖူးသည္။ အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံမရိ။   မမဝါတိုx{1037} လိငကံသည့္ အသံၾကားတိုင္း ဖကုံးကို တင္းတင္းဖက္  ေပါငၾကားထားကာဆီးခုံx{1014}x{103D}င့္ ပတာပတာ x{1039}x{101C}ကိတာသာေဖေနရသည္။ ေကာင္းသလိုလို၊ မေကာင္းသလိုလို ဘာမန္း ညာမန္း  မသိ၊ အေနရ ခကည္ေတာ့ တဒဂx{1039}x{1004} ေလာ့ပါးသားသလိုလို။ တခုခု လိုေနေသးသလိုလို၊ ဟာတာတာခံစားရသည္။ အပစိ သလို၊ ရကလိုလိုလည္း ဖစသဖင့္ စိတာx{101B}ုံလx{103E}ဲကာ x{1039}x{101C}ကိဳးစားေမ့ေဖာကသည္။

ကိုေဆတင္ အဖိုx{1037}မာေတာ့ ယခငို အားရပါးရ ဝုန္းဒိုင္းကဲ ခစညလူးရသည္ေလးကသာ အနည္းငယ္ ကသိကေအာင့္ ဖစ သည္။ သေဘx{1039}x{1004}ာေပၚမာ ငတတဲ့ေလသမ အတိုးခ အပီလိုးလိုေသာည္း ထိန္း၍ အသံမထက္ေအာင္ x{1039}x{101C}ကိတိုးေနရသညို  အားမရလေပ။ အထူးသဖင့္ ကာမ အထတထိပ္ေရာကါနီးx{1014}x{103D}င့္ ေရာကိနားတင္ စိတိလကိ မဝုန္းရဘဲ x{1039}x{101C}ကိတိုးရသညိုx{1037}  ဒင္းပည့္ၾကပည့္ ပင့က္ေပါကဲသည့္ အရသာ မခံစားရ၍ အနည္းငယ္ေတာ့ ေအာင့ကက္ ရိသည္။ ဝါဝါလx{103C}ိင္၏ ပင့္ ထက္ေအာည္းသံမိဳးကို x{1039}x{101C}ကိဳက္x{1014}x{103D}စကေသာည္း တိတိတ္ x{1039}x{101C}ကိတည္းသံေလးမားx{1014}x{103D}င့ာ ေကနပ္ေနရသည္။

ခယက ေနx{1037}ဘကား၌ သငန္းကိစx{1039}x{1005}မားx{1014}x{103D}င့္ အိမာမရိေသာား ကိုေဆတငိုယိုင သေဘx{1039}x{1004}ာ ပန္ေရာကမိုx{1037} အပငားေန ရသဖင့္ ေနx{1037}လည္ေနx{1037}ခင္းေတမာလည္း မအားတတ္ေသး။  ခယ မရိခိန္ေတာ့ စိတx{103E}တိုယx{103E}တားပါးတရ လိုးေဆာန္  အားခဲထားသည္။   ဒီေနx{1037}ေတာ့ ကိုေဆတင္ အပငားစရာမရိ။ ခယေခာကလည္းသငန္းအတက္ အပငားေလၿပီ။ ေနx{1037}လည္ စာစားၿပီး ကေလးေခာ့သိပာ အားရပါးရ တခီဆဲရန္ စိတူးထားေလသည္။   “ဝါ ေရ . . . လာ . . လူလစုန္းေလး တခီ ေလာက္ အားရပါးရ ဆဲရေအာင္ . . .”  ” ဟိ . . ေမာင ဒီအခိန္ ေခာင္းေနတာ မဟုတား . . “   ဝါဝါကလည္း သူx{1037}ေယာက္ား  အx{1039}x{101C}ကိဳကိသူပီပီ အသင့ငိုကည္။ ပန္ေရာကတည္းက x{1039}x{101C}ကိတိုးသာ လိုးေနရရာသည့တကည္း ေယာက္ားကို  အားနာမိသည္။ x{1014}x{103D}စ္ဦးသား သကကင္ အဝတစားမား ခၽတကာ ကုတင္ေပၚ ေနရာယူလိုက္ၾကသည္။

နီနီတေယာက္ ဒီေနx{1037}ေတာ့ သငန္းသားရတာ သားေမာx{1039}x{101C}ကီးဖစားသည္။ x{101B}ုတရက္ သငန္းခန္း ေနရာေx{101B}x{103E}x{1037}ရသဖင့္ ေကာကါ ငငါ ပိတက္ သတတိုကည္။ အခားသားစရာေနရာလည္း မရိသဖင့္ ဖတရာ မတရာရိတာသာ လုပ္ေတာ့မညု အိမ္ သိုx{1037}သာ တန္းပနာခဲ့သည္။ ေနx{1037}ခင္း မမဝါ x{1014}x{103D}င့္ ကေလး အိပ္ေပာ္ေနပါက အေx{1014}x{103D}ာင့ယကဖစ္ေစရန္ တိုကန္း တံခါးကို တိတ္ တိတ္ေလး ဖင့ာ ေခသံေဖာ့ ဝင္ေနက အတိုင္း ဝငဲ့သည္။ တူေလးက အိမ္ေရx{1037} ပုခကဲတင္ x{1014}x{103D}ိူx{1037}ဗူးေလး ကိုငာ x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳက္ ၿခိဳက္ အိပ္ေမာကလက္။ အပစင္းစငည့္ ခစရာ ကေလးငယ္ေလးကို ၾကည္x{1014}x{103D}ူးစာ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

“အား . . . ရီး ရီး . . အား . . . ေမာငယ္ . . ေကာင္းလိုကာ . . အူး . . အဟူး . . “ အို . . မမဝါ အသံပဲ။ ခါတိုင္းလို တိုးတိုးသကာ  x{1039}x{101C}ကိတည္းတာမိဳးမဟုတ္။ အားရပါးရ ေအာညာ မိမိမရိတုန္း လတတပပ္ လိငကံေနၾကၿပီ ကိုး။ နီနီ ဘာဆကုပမန္း မသိ။ အသာေလး ပနကားရမညန္း သိေပမင့္ မၾကားစဖူးၾကားရသည့္ ကာမတနံေၾကာင့္   ေခလမ္းမားကေတာ့ အသံလာရာဆီ ဦးတည္ေနမိၿပီ။ အိပန္းတံခါးက ဟလက္။ အတင္းကို အသာေခာင္းၾကည့ိုကည္။  တံခါးဝင္ေပါက ကုတင္ေခရင္းဘကာမိုx{1037} မငင္းက အရင္းသား။  ဝါဝါလx{103C}ိင္ တေယာက္ ဒူးေထာင္ ေပါငားကာ ပကက္။  ကိုေဆတင္ေခါင္းက ေပါင္ၾကားမာ တလx{103C}ပx{103C}ပ္x{1014}x{103D}င့္။

ဝါဝါ့ ညာဘကက ကိုေဆတင္ဦးေခါင္းx{1039}x{101C}ကီး ခာထကားမာ စိုးသည့္ အလား ဆံပငားၾကား ဆုပိုငက္ ဆဲထားသည္။ ကိုေဆတင္ လာကား ဝါဝါ ေဆာကုတပငုံးကို ေနရာ အx{1014}x{103D}ံx{1037} ယက္ လိုက္၊ ကလိလိုက္ လုပ္ေနေလသည္။ ေဖာင္းမိုx{1037}မိုx{1037} ေဘးသားမားကို ကဳံးယကည္။ ဆဲစုပည္။ အေစ့ေလးကို မထိတထိ  ကလိသည္။ ငုံေပးသည္။ ယက္ေပးသည္။ တခကခက္ ခိဳခဥ္ စုပလို စုပည္။ ၿပီး ေဆာကုတဝထဲ လာကို ခၽန္၍ ထိုး ထိုးထည့ည္။ လံထက္ စီးကလာေသာ ေဆာကညားကို အကဲေၾကာင္းတေလာက္ စအိုဝနားမ စ၍ ေဆာက္ေစ့ထိပိ လာ အပားလိုက္ သိမ္းx{1039}x{101C}ကဳံး ယကာ ၿမိဳခသည္။ ဝါဝါ တငါးမားက ေမx{1037}ယာမ တထာခနx{1037}္ ေမာကက္ေနၿပီ။ ပင့င့္ေပးေနသည္။  ေဘးတိုကည္း ေဝ့ဝx{103C}ိက္ေပးသည္။

“အာ. အိ . . အိ . . ရီး ရီး . . . “  ဘာဂာမx{103C}တညိုတာ ဒီလိုကိုး။ အေနာကိုင္း အပာကား အခိဳx{1037}ထဲ မငူးေပမယ့္ မနာ လငယားေတ ဒီလို လုပညန္း မထငဲ့။ ယခု မမဝါကိုယိုငင္ အလန္ x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳကာ အမx{103C}တံေနသညို မကါးထငင္  ေတx{1037}ေနရၿပီ။   နီနီတေယာက္ မမငဖူး ထူးဆန္းလသည့္ ဒီမငင္းထဲ နစ္ေမာကာ ပတန္းကင္x{1014}x{103D}င့္ အဆကတားသည္။ ခါ တိုင္း ညဘက္ x{1039}x{101C}ကိတည္းသံမားသာ ၾကားဖူးရာ၊ လငယား လိငကံသညိုသညာ မိန္းမအေပၚ ေယာကx{1039}x{1004}ားက ထပ္ လက္ မိန္းမအဂx{1039}x{1004}ါထဲ ေယာက္ားလိငံ အဝငထကုသာ နားလညားသည္။ ယခုလို အေသးစိတ္ မငေတာ့ အလန္ စိတငားမိသည္။ သင့ည္ မသင့ည္ မသိေတာ့။ ပနည့ကားရန္ မဆိုထားx{1014}x{103D}င့္၊ ေဆးမိေနသူတေယာကို ေငးေန မိသည္။

မမဝါ၏ ေဆာကုတား ေပာငင္းကာ အေမx{103E}းအမငရိ။ အိမ္ေထာငကမီ အထိ ညီအမ x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အတူေန၊ အတူ x{1039}x{101C}ကီးပင္း လာသညိုx{1037} မမဝါ အေမx{103E}းသနန္း သိထားသညဲ။ ယခုမူကား ေသခာရိတငားပုံရသည္။ မမငဖူးမိုx{1037} မိန္းမခင္းပင္ မိမိအမ၏  ေဆာကုတတုံးေပာငင္းေနသည့္ အလကို တအံ့တဩ ဖစိသည္။ လာစမ္းေအာက ပင့င့္ေပးေနသည့္ ေဆာကုတား  အေရာငလကက္x{1014}x{103D}င့္ ေဖာင္းမိုx{1037}x{101B}x{103E}ဲစိုေနသည္။ ကေလးတေယာက္ေမးထားသညုပင္ မယုံx{1014}x{103D}ိူငရာ၊ ေဆာကုတ ၿပဲအာမေန။   ေဘးသားခမ္းx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုက အေပါက တဖကီမာ ေစ့ကပ္ ေဖာင္းမိုx{1037}ေနသညိုx{1037} အဝ ဟတတေလး ေပၚသညိုx{101B}ုံသာ။ နီညိဳေရာင္  ပင့တ္ေလးx{1014}x{103D}စပ ဆီးကာထားသည္။ ထိုအဖတ္ေလးမားကို ကိုေဆတငေယာက္ စုပိုက္ ယကိုက္  ေဘးတိုက္ ခတိုက္ လုပ္ေနသညိုလည္း မငသည္။ အေမးအမင္ ကင္းရင္းေနမ ေဆာက္ေစ့ဆိုသည့္ အဖုေလးကို  အထင္းသား မငသည္။ ကိုေဆတင တခကခက္ ဖုံးေနသည့္ အေရပားေလးကို တန္းတငင္း ေဆာက္ေစ့ ငုတုတ္ေလး ကို ငုံ၍ စုပ္ေပးေသးသည္။

“အာ အား ား ရီး ရီး ေကာင္းလိုကာ . . အား ား ား . . “   တငါးအစုံကို ပင့္ေမာကာ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ရမ္းခါရင္း  ေအာစ္ ညည္းညဴေနေလသည္။ x{101B}ိုးx{101B}ိုးကုတုတ္ အေနေအးသည့္ မမဝါတေယာက္ ကုတင္ေပၚက ခုလို အေပာအဆိုေရာ၊  အမx{103C}တခံပါ ပင့င္း ပကကိမ့ညု မထငဲ့။  ဝမ္းလားေမာကာ ေဆာကုတက္ေနသည့္ ကိုေဆတငုတား  အေခာင္းလိုက္ေနာကစားသဖင့္ ေဂးဥx{1014}x{103D}င့ိကာ မာတင္းလက္ ေပါင္x{1014}x{103D}စုံးၾကားမ ကမ္းသီးေခါင္းက ပဴထက္ေနသည္။  ခန အၾကာမာေတာ့ မမဝါ တငါးအစုံ ဝုန္းကနဲ ေမx{1037}ယာေပၚ ပဳတသည္။

“အား . . . ေတာ္ၿပီ . . ရၿပီ . . ေကာင္းလိုကာ . . ေမာငယ္ . . ရီး ရီး . . လူကို ဟိုကားတာပဲ . . .”  “အားရပါးရ ေအာတာ ေၾကာင့္ လည္း ပိုေကာင္းေနတာ မဟုတား . . . “   “ဟုတယ္ . . ေမာငယ္ . . ဒီေနx{1037}ေတာ့ စိတိလကိ ေအာစိုကတာ  တအား ေကာင္းတာပဲ . . .”  နီနီစိတဲ မလုံမလဲx{1014}x{103D}င့္ အားတုံx{1037}အားနာ ခံစားရသည္။ မိမိေၾကာင့္ သူမားလငယား အေx{1014}x{103D}ာင့ယက္  ဖစ္ေနၿပီပဲ။   ကိုေဆတင္ ကုတင္ေပၚမ ဆင္း၍ လီးx{1039}x{101C}ကီး တရမ္းရမ္းx{1014}x{103D}င့္ ေခါငင္းဘကိုး မတပပက္ ဝါဝါ မက္x{1014}x{103D}ာဘက္  တိုးကပားသည္။ ေယာက္ားအဂx{1039}x{1004}ါx{1039}x{101C}ကီး မာတင္းေနတာမိဳး တသကာ တခါမ အနီးကပ္ မမငဖူးမိုx{1037} ထူးဆန္း အံ့ဩေနမိသည္။  လီးတံ ထိပူးx{1039}x{101C}ကီးကလည္း မx{103C}ိပင့္x{1039}x{101C}ကီးပမာ လုံးလုံးခၽနၽန္x{1014}x{103D}င့္ စင့ားေနသည္။ ထိပားအဝေလးတင္ ပစၽဲခၽဲအရည ေညာငီး ကသလို တဲရx{101B}ဲခိုေနသည္။ မမဝါ ေဆာကုတ္ေသးေသးေလးx{1014}x{103D}င့္ ဆနx{1037}ါ့မလား ဟုပင္ ထငိသည္။ ဒါx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} လုပ္ၾကမာပါလား ဟု  အေတးေပၚကာ ဆကက္ၾကည့ငိုစိတိုx{1037}က တားမx{1014}x{103D}ိူင္ ဆီးမရ။

ဝါဝါလx{103C}ိင ေဘးတေစာင္းလည့ာ အနားေရာကာသည့္ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ပါးစပကာ ေစာင့္x{1039}x{101C}ကိဳလိုကည္။ လီးတံကို အရင္းမ  ဆုပ္၍ ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးကို ငုံလိုကည္။ ၿပီး ပါးစပဲ ဝင္x{1014}x{103D}ိူငမ ဝင္ေအာင္ ဆကုံသည္။ ကိုေဆတင္ တနx{1037}နဲ ဖစာ ေခါင္းေမာ့သား သည္။ ဖတနဲ မကုံးေထာင့န္းမာ အခန္းဝမ လူရိပို မငိုကည္။ ခယ နီနီလx{103C}ိင္ မန္း သိလိုက္ေပမင့္ မသိဟန္ မမင္ ဟနက္ေဆာငာ မကိမိတ္၍ ေခါင္းေမာ့ကာ ဖီးလကေနလိုကည္။

တိုငိုကိုငိုငင္။ ခယ မရိခိန္ အားပါးတရ လိုးသည့ခိနာမ ခယက ေခာင္းၾကည့္ေနသညိုx{1037} ကိုေဆတင္  အx{1039}x{101C}ကိဳက္ေတx{1037}သားသည္။ မိမိတိုx{1037} လိငကံတာကို တခားလူကို ပလိုသည့္ ငုတိဳးေနသည့္ ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}မိဳး ကိုေဆတငာရိသည္။  ယခုလိုဆိုေတာ့ ေခာင္းၾကည့္ေနသူ ညီမေရx{1037} အမဖစူကို ပီပီပငင္ လိုးပရေတာ့မညိုx{1037} အလနင္ ဝမ္းေမာကိေလၿပီ။ လီး x{1039}x{101C}ကီးပငင္ ခါတိုင္းထက္ မာတင္းကာ တဆတတ္ တုန္ေနၿပီ။   ကိုေဆတငည္ သူတိုx{1037}လငယား လိငကံၾကပုံမားကို လည္း ဗီဒီယိုx{101B}ိုက္၍ ကနဴတာထဲ သိမ္းထားကာ သေဘx{1039}x{1004}ာတကငည္း ယူသားေလ့ရိသည္။ ဝါဝါလx{103C}ိငလည္း ကိုေဆတင္  ပငယ္x{1039}x{101C}ကီးထဲ အထီးကနာ ေဆာကုတတတ္ေနခိန္၊ ထုခငလို ထု x{1014}x{103D}ိူငနတက္ လိုလိုလားလားပင္ အx{101B}ိုကံသည္။ ပို ပိုသာသာပင္ သx{101B}ုပ္ေဆာင္ေပးသည္။ ဗီဒီယို x{101B}ိုက္ေနမန္းသိ၍ ပို၍လည္း ဖီးလကည္။

ကိုေဆတငဖိုx{1037}မာေတာ့ ဆိပမ္းကပ္၍ အငာနကခိနားတင္ ဗီဒီယိုဆကကာ ခစနီးေဆာကုတတာၾကည့္ ရင္း သူလည္း ထု၍ရေသာည္း ပငယင္x{1039}x{101C}ကီးထဲ ငတတ္ေနခိနိဳး၌ ကိုယိုငx{101B}ုပ္ေဆာင္ x{101B}ိုကူးထားသည့္ ဗီဒီယိုသာ ၾကည့္၍ ထုရေလသည္။ ဝါဝါေဆာကုတ္ လလေလးကို မိမိကိုယိုင္ လိုးေနပုံကို ၾကည့ုရသည့ရသာx{1014}x{103D}င့္ အခား x{1014}x{103D}ာကားမား ၾကည့သည့ရသာ မလဲx{1014}x{103D}ိူင္။ ဝါဝါ့ေဆာကုတလ၊ မိမိတိုx{1037}ၿပိဳငူ နတညေရာက္ လမ္းတကုံ၊ မိမိ၏ လိုးအားေကာင္းပုံ၊  ဝါဝါတေယာက္ စိတါလကါ ကာမစည္းစိမံတတုံ တိုx{1037}ကို အခားလူတေယာကို x{1039}x{101E}ကားဝါ ပသလိုစိတိဳးကလည္း ရိသည္။

ကံx{1039}x{101C}ကဳံသည္ ဆိုရမညား။ နဂိုက ပခငင္ ကိုေဆတငေယာက္ သေဘx{1039}x{1004}ာေပၚတင္ ထန္းမင္းx{1014}x{103D}င့္ ေသာကင္း၊ စားရင္း၊ ေဆးေx{1014}x{103D}း ၾက ရင္းx{1014}x{103D}င့္ ပဖစားသည္။   ထိုသိုx{1037} ပဖစည့ခါမိဳးမာ ထူးဆန္းသည့္ သာယာမx{103C}၊ ေကနပx{103C} ရိမန္း သူx{1037}ဘာသာ သိလာသည္။  ကိုေဆတင္x{1014}x{103D}င့္ ထန္းမင္းက ထိုသေဘx{1039}x{1004}ာမတိုငီကတည္းက အခားသေဘx{1039}x{1004}ာတစီးတင္ အတူစီးဖူးသည္။ တိတိကက ေပာရလင္ ကို ေဆတင ထန္းမင္းအသကိုပင္ သကနx{1037}ံဖား ကယငဲ့ဖူး၍ ထန္းမင္း၏ အသကခငု ဆိုx{1014}x{103D}ိူငည္။    သေဘx{1039}x{1004}ာေပၚ တင္ လူမိဳးခားေတၾကား ဒုတိယ အရာရိ ကိုေဆတင္ x{1014}x{103D}င့္ အငငီယာေပါက ထန္းမင္းတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ဦးသာ မနာပါရိသည္။  စကားေပာေဖာ္၊ ရငင့္ေဖာ္၊ အတူတူ ေသာက္ေဖာ္၊ အတူတူ အပငက္ေဖာ္ မိုx{1037} တေယာကေၾကာင္း တေယာက္ အတင္းသိ  ခငင္ၾကသည္။

သေဘx{1039}x{1004}ာစီးသညင္ သိပၾကာေသး၊ ကံဆိုးလသည့္ တရကင္ေတာ့ ပငယငဲ သေဘx{1039}x{1004}ာမီးေလာငာ မ ထိန္းx{1014}x{103D}ိူင္ေတာ့ပဲ သေဘx{1039}x{1004}ာတစီးလုံးကို မီးက ဝါးၿမိဳစပဳသဖင့္ အမန္ စနx{1037}ာၾကရသည္။ ထန္းမင္းက သူx{1037}ဂဴတီခိနိုx{1037} အငငန္း အတင္း ရိေနစဥ္ ဖစည္။ သေဘx{1039}x{1004}ာစနx{1037}ာဖိုx{1037} လူစုၾကေတာ့ ထန္းမင္းကို မေတx{1037}။ အခားလူမားအားလုံး ေသးx{101B}ူးေသးတန္းx{1014}x{103D}င့္  အသကယ္ေလထဲ ေရာကုန္ၾကၿပီ။ ကနစူကို ဂx{101B}ုမစိုက္ေတာ့ပဲ သူတိုx{1037}အသက္ေဘးလx{103E}တိုx{1037}သာ x{1039}x{101C}ကိဳးစားေနၾကသည္။ ကို ေဆတင္ ဘယိုတားတား၊ ဘယိုေပာေပာ မရ။ အသကယ္ေလ ခ၍ ေပးၾကရနာ လုပ္ေနၾကၿပီ။ ကိုေဆတင္ အမန္ ဆုံးဖတိုကည္။ မိမိညီငယဲ့သိုx{1037} ခငငသည့္ မနာအခင္းခင္း မထားခဲ့x{1014}x{103D}ိူင္။ သူမားx{1014}x{103D}င့္ လိုကသားပဲ ခန္ေနခဲ့သည္။  အသကယ္ေလ မရိေတာ့ေပမင့္ ရာဘာေဖာငားရိေနေသးသည္။

အငငန္းထဲသိုx{1037} အသကx{103D} ကိရိယာx{1014}x{103D}င့္ ေပးဆင္းကာ ထန္းမင္းကို ရာသည္။ ေတx{1037}ၿပီ။ ထန္းမင္း လည္း အမန္ေပးထကန္  x{1039}x{101C}ကိဳးစားခဲ့ပုံပင္။ အငငန္းထက္ေပါက္ ေလခါးရင္းနားမာ ပုံလကားလဲေနသည္။ ထန္းမင္း ဂိဳင္းေအာက္ လကိဳသိုင္းဖက္ ကာ ေလခါးတေလာက္ ဒx{101B}တဲခဲ့သည္။ အေပၚေရာကည္x{1014}x{103D}င့္ အဝတစားမား ေလာ့ေပးလိုကည္။ ပငေလရx{103D} လိုက ေတာ့ ထန္းမင္း မကုံးပင့ာသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ မီးခိုးမားရx{103D} ရx{103C}ိကိၿပီး သတိေမ့လဲကေနတာ သိပၾကာေသး၍ ဖစည္။  မူးေဝေဝx{1014}x{103D}င့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတာ့ ဖစ္ေနဆဲ။   ထိခိုကါဏာ ရိမရိ ထန္းမင္းတကိုယုံး ကိုေဆတင္ အမန္ၾကည့ိုက္ သည္။ ေခသလုံးx{1014}x{103D}င့္ ဖေနာင့ား ပန္းပဲ့သည အပ အခားဒဏာ x{1039}x{101C}ကီးx{1039}x{101C}ကီးမားမား မရိ။  အသကယကီလည္း ရာခိနရိ ေတာ့။ မိမိ အသကယ္ အကီကို ဝတ္ေပးလိုကည္။ ၿပီးသည္x{1014}x{103D}င့္ အနီးရိ အသကယ္ေဖာငို ေရထဲ ပစလိုကည္။ ထန္း မင္းကို ေပx{1037}ခီ၍ ေရထဲ ပစကာ သူx{1037}ေနာက လိုက္၍ ကိုေဆတငည္း ခုနလိုကည္။

အသကယကီေၾကာင့္ ေပါေလာ ေပၚေနသည့္ ထန္းမင္းဆီ ကူးခတားၿပီး ရာဘာေဖာင္ ဆီသိုx{1037} ဆဲယူခဲ့သည္။ ကိုေဆတင အရငက္ၿပီးမ ထန္းမင္းကို ဆဲတင သည္။ ထိုစဥာပင္ ေစာေစာက အရင္ စနx{1037}ာသားသည့္ အသကယ္ေလက အနားေရာကာကာ ရာဘာေဖာငို ဆဲယူ၍  မီးေလာင္ေနေသာ သေဘx{1039}x{1004}ာမ ေဝးရာသိုx{1037} ေမာင္းေပးခဲ့ၾကသည္။ သေဘx{1039}x{1004}ာx{1039}x{101C}ကီးကား တစီးလုံးမီးေလာငာ ေပါေလာေပၚလက္။ မဳ တ္ေတာ့မသား။ မိမိတိုx{1037}၏ ပစx{1039}x{1005}ည္းမားလည္း အကုနုံးရx{103C}ံးခဲ့ၾကရသည္။ ကယယ္ေရးေရာကာၿပီး ေဆးx{101B}ုံပိုx{1037}၊ ထိုမ တဆင့္  သကိုငာ x{1014}x{103D}ိူငံ အသီးသီး ပနိုx{1037}ခဲ့ၾကသည္။ ထန္းမင္းတေယာက္ ေဆးx{101B}ုံေပၚမာ အေၾကာင္းစုံသိၿပီးေနာက္ ကိုေဆတငို ဖက္  ကာ အားရပါးရ ငိုေx{1039}x{101E}ကးေလသည္။ ငုတုတိုငာ လကုပီကန္ေတာ့ေလသည္။ ေကးဇူးတငေၾကာင္း တတတတ္  ေပာေလသည္။

“ကၽန္ေတာ့ာ အေမေမးတဲ့ အသကရိေတာ့ဘူး အကို . . . အကိုေပးတဲ့ အသကဲ ရိေတာ့တယ္ . . . အကိုx{1037} အသကဲx{1037} ရင္းၿပီး ကၽန္ ေတာ့ို ကယဲ့တဲ့ အကိုx{1037}ကို ဘယို ေကးဇူး ဆပပ္ မကုန္x{1014}x{103D}ိူင္ေတာ့ပါဘူး အကိုရယ္ . . . . . .”   ထိုသိုx{1037} အသက္ေဘးမ သီသီ ေလး လx{103E}တဲ့သည့္ ဒီ ၾကမၼာဆိုးx{1039}x{101C}ကီးေၾကာင့ည္း ကိုေဆတင္x{1014}x{103D}င့္ ထန္းမင္းတိုx{1037} ရင္းx{1014}x{103D}ီးမx{103C} သံေယာဇဥ္ ပိုခဲ့ၾကသည္။ ထန္းမင္းက လည္း ကိုေဆတငို အသကခင္ေကးဇူးရငဖစ္ x{101B}ိုကိဳး ေလးစား ခငင္ေနေတာ့သည္။  ထိုသေဘx{1039}x{1004}ာ၌ ရိစုမဲ့စု အကုနုံးရx{103C}ံး  သဖင့္ ေလာ္ေၾကးလည္း ထိုကင့ေလာကသလို၊ စာခဳပပည့္၍ ယခုတဖန္ ေနာကေဘx{1039}x{1004}ာ တစီးေပၚ ဦးစားေပး အတူတူ တဲတင္ေပးလိုကင္း ဖစည္။   ထန္းမင္းက အညာသား။ ရနုနာ ေဆမရိမိဳးမရိ။ သေဘx{1039}x{1004}ာပနားခိန္ သူငယင္းမားx{1014}x{103D}င့္  စုေပါင္း ငားထားသည့္ တိုကန္းမာေနသည္။ ေငယားေလးလံသည့္ လူပိဳ လူလx{103E}တီပီ ကဲခငိုင္း ကဲေနသူ။  ကိုေဆတငေတာ့  အိမ္ေထာငက္ ၂ x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ၿပီ။

ေဆာကုတတပာ သုတ္ေၾကာင္ေနသူေတပီပီ ေသာက္ၾကစားၾကရင္း x{1014}x{103D}ာ အေၾကာင္းမားသာ ေပာဖစ္ၾကသည္။ ကိုေဆတငည္ မိန္းမရၿပီး လိငကံရသည့ရသာ x{1039}x{101C}ကိဳကန္းလ၍ တဖဖ သူလိင္ ဆကံပုံမားကို ေပာေလ့ရိသည္။ ကိုယ့ိန္းမx{1014}x{103D}င့ိုယ္ လိငကံတာ ေၾကးစားမားx{1014}x{103D}င့္ ဆကံတာထက္ အဆမားစာ  သာလန္ေကာင္းမန္ေၾကာင္းခပ္x{1039}x{101E}ကားx{1039}x{101E}ကား ေပာပေလ့ရိသည္။ အမနကယည္း ဝါဝါx{1014}x{103D}င့္ လိုးရေဆာသညို ကိုေဆတင္  ေကနပားရမx{103C} ရိလသည္။ ဝမ္းေရးအတက္ သေဘx{1039}x{1004}ာထကိနာပင္ ဝါဝါေဆာကုတို တသသ ဖစ္ေနရသည္။   x{1014}x{103D}စ္ဦးသား  ပငယဲ ညစဥ္ ေသာက္ေနက၊ တညမာေတာ့ ဒီကိစx{1039}x{1005}ကို ထန္းမင္းx{1014}x{103D}င့္ ေဆးေx{1014}x{103D}းဖစ္ၾကသည္။ အရကိန္x{1014}x{103D}င့္ ရီေဝေဝ၊  အာေလးလာေလး ကိုယငာ ကိုယတ္ေပာၾကသည္။

“တကယေပးအယူမမ လိုးတာနဲx{1037}၊ ေၾကးစား၊ One night stand၊ x{1039}x{101C}ကိဳကုန္း၊ လစင္းတူဂဲသား၊ ေခၚခငလိုသာ ေခၚပါေလ၊  အရသာခင္းက တအားကာသားၿပီ . . .”   “ကၽန္ေတာည္း မိန္းမအစုံေတာ့ လုပူးပါတယ္ . . ၿပီးတဲ့အခိန္ေတာ့ ဘယူနဲx{1037}ပဲ  ဖစစ္ အတူတူလိုပါပဲ . . အေပာင္းအလဲ လုပတာ ပိုေတာင္ ေကာင္းသလိုပဲ . . .”   “ၿပီးတဲ့ တဒဂx{1039}x{1004}မာေတာ့ အားလုံး တူေကာင္း  တူx{1014}x{103D}ိူငါတယ္ . . . ဒါေပမယ့္ လိုးေနတဲ့ တခိနုံးမာ တေယာကx{1039}x{101C}ကိဳက္ တေယာကိၿပီး မိန္းမကပါ စိတါလကါ ကာမ ပန္းတိုင္ ၿပိဳငူ ေလာတ္ၾကတာမိဳး၊ ထနနx{1037}ူးေနတာမိဳး၊ သူပါၿပီးသားတဲ့အခိန္ တနx{1037}ိမ္ၿပီး အားရပါးရ ေအာာမိဳး ၊  ၿပိဳငူၿပီးရတဲ့ အရသာမိဳးက မင္း ဘယိမလဲကာ . . .”   ဒီစကားမာေတာ့ ထန္းမင္း ေအာင့ကက္ ဖစားသည္။     “အကို ေပာတာ မနမန္ေတာ့ ကၽန္ေတာည္း မိန္းမ ရမ သိမာပဲ . . . ကၽန္ေတာဖူးတဲ့ ေဆာ္ေတလည္း ေကာင္းၾကတယိုx{1037}ေတာ့ ထင္ တာပဲ . . .”  “မတူx{1014}x{103D}ိူငူးလိုx{1037} ကိုယ္ေတာ့ ထငယ္ . . . မိန္းမေတ ၿပီးတာ ဘလိုလဲ မင္းသိလိုx{1037}လား . . “

“ေယာက္ားေတလိုပဲ တ ကိုယုံး တနx{1037}ိမ္ၿပီး အဖုတဲက ညx{103B}စယ္၊ ေအာယ္၊ ဒါပဲေလ . . ဘာထူးလိုx{1037}လဲ အကိုရ . . ကိုယ္ေကာင္းဖိုx{1037} အဓိကပဲ မဟုတ္ ဘူးလား . . . ကၽန္ေတာို ပထမ တခီ သကက္ တီးလိုကယ္ . . . ေနာကခီဆိုလိုx{1037}ကေတာ့ ေကာငေတ အေသေအာ္ ေအာင္ ပုံစံမိဳးစုံနဲx{1037} ဆဲတာပဲ . . . တခါတေလဆို ေကာငေတ ေတာင္းပနူရတယ္ . . . အေသေဆာိုx{1037} . . .”  သူ လိုးx{1014}x{103D}ိူင္ ေဆာ္x{1014}x{103D}ိူင္ ေၾကာင္း ခပ္x{1039}x{101E}ကားx{1039}x{101E}ကား ေပာလိုကည္။  “အဲ့ဒါမိဳး ေၾကးစားကို ဆကံပုံ နဲx{1037} လငယား ဆကံပုံနဲx{1037}က တခားစီပဲ ဟ . . . တက ယ့ကယ္ မိန္းမ ဖီးလကာမိဳး၊ ၿပီးတာမိဳး မင္း မသိေသးပါဘူး . . . ဒီေဆာကုတ္ လကဝါးစာက ေယာက္ားတေယာက္ ကို ေကာင္းေကာင္း မိန္းမူးေစတာေတာ့ အမနဲ ငါ့ေကာင္ေရx{1037}။ ဒါေၾကာင့္ မယားေပာ တစ ဆိုတဲ့ စကား ေရးလူx{1039}x{101C}ကီးေတ ထားခဲ့  တာကိုး . . . “ “အကိုကေတာ့ လုပ္ၿပီ . . . “  ” . . . “   “အရငေတာ့ ကၽန္ေတာည္း အေတာဲ ခဲ့ပါတယ္ . . . မိန္းမတိုင္း အဖုတ္ ပါတာပဲ၊ တဖုတေတာ့ မလုပူး လိုx{1037}လည္း ခံယူထားတာ . . . မိန္းမေတ ခဳပိုငယယာ မခံဘူးလိုx{1037} ေx{1039}x{101E}ကးေၾကာားတာ  . . .   ၿပီးခဲ့တဲ့ သေဘx{1039}x{1004}ာ မီးေလာင္ၿပီးေတာ့ ကၽန္ေတာ္ အေတာ္ ဖားသားတယ္ အကို . . . ေကးေသာလက္ မဆနx{1037}ီေလး  အတညကနဲx{1037} ဘဝတခုေတာ့ ထူေထာငငာတယ္ . . “

“ဒါေပါ့ . . “  “ခုလို အကိုက မိန္းမယူရတာ ေကာင္းေၾကာင္းေတခည္း  ေပာေတာ့ ကၽန္ေတာည္း မိန္းမလိုခင္ၿပီ အကိုရာ . . . ခကာက ယူစရာ မိန္းမ မရိေသးတာပဲ . . ဟား . . ဟား . . .”   ကိုေဆ တင္ တေယာက္ ရီေဝေဝx{1014}x{103D}င့္  “မိန္းမယူဖိုx{1037} ငါေတာ့ အားေပးတယ္ . . . မင္း ၾကည့ငင္ ငါ့မိန္းမနဲx{1037} ငါနဲx{1037} ေကာင္းေကာင္းလိုးထားတာ ေတပမယ္ . . . ငါက ဗီဒီယို x{101B}ိုကူလာတာ . . . “   “ဗာ . . .”   “ဒီမာ . . ထန္းမင္း . . မင္းနဲx{1037} ငါနဲx{1037}က ဘယ္ေလာကင္ၾကတယိုတာ  ေပာေနဖိုx{1037}မလိုပါဘူး . . . ဝါဝါ နဲx{1037}လည္း ေမာင္x{1014}x{103D}မေတလိုေတာင္ ဖစ္ေနၿပီပဲ . . . ပင့င့င္းလင္း ပလိုx{1037}ရပါတယ္ . . . ဝါဝါနဲx{1037} ဆုံ ခိနရငာ မင္း မသိေယာင္ေဆာင္ေန . . . “  x{1014}x{103D}စ္ဦးသား အရကနိုးေလးx{1014}x{103D}င့္ သတx{1039}x{1011}ိေကာင္းေနၾကေလၿပီ။ တေယာက လည္း ပလိုၿပီ။ ကနေယာကလည္း ၾကည့ိုၿပီ။

“ပရင္ေတာ့ ၾကည့ာေပါ့ အကို . . စိတပါ. . . အကိုx{1037} မိန္းမကို ကၽန္ေတာ္ မပစားပါဘူး . . . အကိုက ကၽန္ေတာ့္ေကးဇူးရငါ။  ဗဟုသုတ အဖစ္ ၾကည့တာေပါ့ . . .”   ကိုေဆတင ထန္းမင္းနေဘးေပာင္းထိုင္၍ လက္ေတာ့ပင့ာ ဟိုဒီရာၿပီး မူဗီကလစ္  တခုကို ဖင့ိုကည္။ အိပာေပၚမ ကိုယုံးတီး မိန္းမတေယာကုံ တန္းၿပီးေပၚလာသည္။ ကငရာကို ခိန္ေနသညိုx{1037}  မငင္းက လx{103C}ပုတုတစ္ၿပီးမ ၿငိမားသည္။ ခါတိုင္း အေနာကိုင္း၊ အေရx{1037}တိုင္းx{1014}x{103D}ာကားမားမ မင္းသမီးမားမငသလို  မဟုတဲ ကိုေဆတငိန္းမ ဝါဝါလx{103C}ိငိုသည့သိေၾကာင့္ စိတဲ တမိဳးx{1039}x{101C}ကီး ခံစားရသည္။

မီးေလာငနx{1037}ာခဲ့သည့္ သေဘx{1039}x{1004}ာမ ဆင္းၿပီးေနာကိုင္း ကိုေဆတငိမ္ မၾကာခန အလညပတ္ေရာက္ အတူတူ ေသာကားေလ့ရိၾကသဖင့္ ဝါဝါလx{103C}ိင္x{1014}x{103D}င့္ ထန္းမင္း လည္း ခငင္ေနၾကၿပီး ဖစည္။ ဝါဝါလx{103C}ိင္၏ အိမ္ေနရင္းအဝတစားမားx{1014}x{103D}င့္ ေကာက္ေၾကာင္းမားကို မငူးထားကတည္းက  ကိုယုံးလမန္းသိထားေပမယ့္ ယခုလို ကိုယုံးတီးအလကို  ေတx{1037}ရသညင္ စဲမကယ္ ကိုယုံးအလ ပိုငငန္း သိရေလၿပီ။

မငင္းထဲ ကိုေဆတင္ လီး မေပာ့မမာ အေနအထားx{1014}x{103D}င့္ ေပၚလာသည္။ ဝါဝါလx{103C}ိငား တx{101B}ုတ္ေသး အနည္းငယ္ ပါသူပီပီ အသား အရည္ေကာ့ရင္း၍ ကိုယုံးအခိဳးအစားကက လပသည္။ ေကာက္ေၾကာင္းမားကလည္း သူx{1037}ေနရာx{1014}x{103D}င့ူ အပိုအလိုမရိ။ ဆံတို ဂုတဲေလးx{1014}x{103D}င့ိုx{1037} ငယုဏ္ေလးလည္း ရိသည္။ ကိုေဆတင သူx{1037}မိန္းမ ေခေထာက္ေတကို မကာ ကုတင္ေစာင္း ကငရာခိနား ရာဘကိုx{1037} ဆဲလိုကည္။ ေပါင္x{1014}x{103D}စုံးၾကားက ေဆာကုတ္ ေဖာင္းမိုx{1037}မိုx{1037}က အေမx{103E}းေပာငင္း လပစာ ေပၚလာသည္။ ထန္းမင္း လီး  ဆတနဲ ေတာငာသည္။ လုံးဝ ေမာင့ထားမိသည့္ အခင့ေရးx{1039}x{101C}ကီး ရေနပါလားဟု ကံၾကမၼာကို ေကးဇူးတငိေလ သည္။ ကာမပိုငင္x{1039}x{101C}ကီးကို ေဘးမာထားလက္ လီးေတာငသညာ အားနာစရာ ေကာင္းလသည္။

“ဟို . . အမ ဟိုဥစx{1039}x{1005}ာက လလိုကာ . . . အေမx{103E}းေတ မရိဘူးေနာ္ . . .”  ဒီလို ခီးမx{103E}မ္းသံေၾကာင့္ ကိုေဆတင္ ေကနပားရမိသည္။    “ေအး . . ဟုတယ္ . . ငါက အေမx{103E}းေပာငင္းေနမ x{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037} သူx{1037}ကို မနန္ အေမx{103E}းရိတိုင္းတယ္ . ဘာဂာမx{103C}တင္ အဲ့လို ကတုံးမ  ငါကလည္း x{1039}x{101C}ကိဳကာ . . အစပိုင္းေတာ့ စူးတယ္၊ ယားတယ္ နဲx{1037} အငငငဲ . . . ေနာက္ေတာ့ သူကိုယိုင္ အေမx{103E}းရည္ ရင္ေတာင္ မေနတတ္ေတာ့ဘူး ေပာတယ္ . . .”  အေနာက x{1014}x{103D}ာကားမားမ အပ မိန္းမတိုင္း အေမx{103E}းထူမားသာ မငူးေနသူ ထန္း မင္း အဖိုx{1037} အံ့ဩတx{1039}x{101C}ကီး ဖစိသည္။

ေဆာကုတို ကငရာဘက္ တေစာင္းမကတက အေနအထားx{1014}x{103D}င့္ မငင္းေကာင္း ေအာငိန္ၿပီး ကိုေဆတင္ ၾကမ္းေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့ိုငာ မငင္းပိတသားေအာင္ ဂx{101B}ုပဳ၍ ေဆာကုတ္ေပၚ ေဘးတေစာင္း  မကတက မက္x{1014}x{103D}ာအပိုကည္။ ေပါငိုအနည္းငယား၍ ခုံးထေနေသာ ေဆာကုတ္ေဘးခမ္းကို စ၍ ယက္ေလသည္။  ကငရာကို တခကမ္းၾကည့ိုကည့္ ဝါဝါလx{103C}ိငက္x{1014}x{103D}ာေလးမာလည္း ေဆာကုတတင္းသားေလးမားလိုပင္ နီရဲေနသည္။

ကိုေဆတငေတာ့ ေပါင္ၿခံx{1014}x{103D}င့္ ေဆာကုတ္ ေဘးသားမားယက္ေနရာမ အကဲေၾကာင္းတေလာက္ ထက္ေအာက္ စုနန္ စအိုဝမ သည္ ေဆာက္ေစ့အထိ လာအပားလိုက္ ယက္ေလသည္။ စိမ့ကာသည့္ ေဆာကညားကိုလည္း မိဳခ၍ ထိုေဆာကည္ မား၊ တံေတးမားx{1014}x{103D}င့္ ေဆာကုတ္ တအုံလုံးမာ စိုx{101B}x{103E}ဲ လင္းလက္ေနသည္။ ေဆာက္ေစ့ကို ငုံ၍ စုပည္။ လာx{1014}x{103D}င့္ ေဘးတိုက္ တ ဖတတ္ ခတ္ေပးသည္။ လကိုလည္း အအားမထားပဲ x{1014}x{103D}ိူx{1037}မားကို တလည့ီ လမ္းလမ္းနယ္ေပးေသးသည္။  “အင့္ အဟင္း ဟင္း  . . “   ထန္းမင္းတေယာက္ မငင္းထဲ နစ္ေမာကာ ကိုေဆတငို ေမ့၍ လီးမာ တအားေတာင္ေနၿပီ။ ကိုေဆတင မသိမသာ  လမ္းၾကည့င္း အမိဳးအမညသိ သာယာသလိုလို ခံစားရသညို ထူးဆန္းစာ အံ့ဩေနမိသည္။ သူတိုx{1037}လငယား လိငကံ တာ တခား ေယာက္ားတေယာက ၾကည့္ၿပီးလီးေတာင္ေနသညို သဝနတိုမိသလို သူx{1037}မယား အလအတကင္ ေကနပုဏ္ ယူေနမိသည္။ သူကိုယိုငည္း လီးေတာင္ေနၿပီ။

“အ အင့္ အဟင့္ အင့္ ရီး အား . . “  ဝါဝါလx{103C}ိငေယာက္ ကိုေဆတင္ လာအစမ္းx{1014}x{103D}င့္ ပဳစုယုယမx{103C}ေအာကာ တနx{1037}ိမ္ ယိမ္းထိုး ေနသည္။   တခကခက္ ေကာ့ေကာ့ ပင့္ေပးသည္။ ေပါငံx{1039}x{101C}ကီးမားကို စုလိုက္ ကားလိုက္ လုပည္။ ကိုေဆတင္ ေခါင္းကို  ကိုငာ ဆဲဆဲကပ္ေပးသည္။  “အင့္ အဟင့္ . . . ရၿပီ . . ထည့င္ၿပီ ေမာငယ္ . . “   တိုးတိုး ညည္းညဴ လိုကည္။ ထန္းမင္း လည္း ရငိုသလိုလိုဖစားသည္။ အာေခါငားေခာကာသည္။ လကားေခဖားမားပင္ ေခၽးေစးမား စိုလာသည္။   ကိုေဆ တင ေကာင္းေကာင္းဂာေနရာမ ေဆာကညားကို အားပါးတရ သိမ္းကဳံးယက္၍ ၿမိဳခလိုကာ မရပငပင္x{1014}x{103D}င့္ ရပ္ လိုကည္။ မတပပိုကာ ဝါဝါေခx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို စုကိုင္၍ ေထာငားကာ ေဆာကုတို ကငရာဘက္ အေကာင္းဆုံး  မငင္း ဖစ္ေအာင္ ပလိုကည္။

ေပါင္x{1014}x{103D}စုံးၾကားမ ပဴထက္ေနသည့္ ေဆာကုတား ဝကီဖတ္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စ္ေမာင္းလို အိတုံ ေဖာင္းမိုx{1037}ေနသည္။ တံေတးမား၊ ေဆာကညားx{1014}x{103D}င့္ စိုx{101B}x{103E}ဲ ဝင္းေပာင္ေနသည္။ ဝါဝါ၏ ကာမခိုးေတ ေဝေနေသာ မကန္းလလ  ေလးမားကလည္း ကငရာကို ၾကည့က္။ ကိုေဆတင ကနကဖက္x{1014}x{103D}င့္ ေဆာကုတကဲေၾကာင္းထဲ ပတဲ၍  ေဆာကညားx{1014}x{103D}x{103C}ိကုတာ ေပာငင္းေနသည့္ ေဆာကုတ္ေပၚ ပတပ္ ဆုတယ္ လိမ္းကံေပးသည္။ ခုံးထေနသည့္  ေဆာကုတ္ေပၚက ကိုေဆတင္ လကဝါးက ဂဳံနယ္ေနသည့္ မုနx{1037}ုတမားပမာ။

ကိုေဆတင္ ကုတင္ေပၚ ဒူးေထာကကာ မေပာ့မမာ လီးတရမ္းရမ္းx{1014}x{103D}င့္ ဝါဝါလx{103C}ိင့္ ေခါင္းရင္းဘကိုx{1037} တေx{101B}x{1037}ေx{101B}x{1037} တိုးသားသည္။  ပင့္ေမာက္ ထားသည့္ ေခx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းမ သူx{1037}ဘက ေခေထာကေခာင္းကို ေအာကေပးလိုက္ၿပီး ကနေခာင္းကို ဆက   ထားၿပီး ၿပဲအာေနသည္ ေဆာကုတ္ မငင္းကို ကငရာမာေပၚေအာင္ ထိန္းထားသည္။ ဝါဝါလx{103C}ိင အလိုကင့္ တစ္ေတာင္ x{1014}x{103D}င့္ေထာကာ ကိုယို ေစာင္း၍ ပါးစပ ဆီးx{1039}x{101C}ကိဳလိုကည္။ အနီးေရာကာသည့္ ကိုေဆတင့္ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ဒစဳတ္ေအာင္  ဖမ္းငုံလိုကည္။ လာx{1014}x{103D}င့စဝိုကို ရစတ္ေမx{103E}x{1037}ယက္ေပးသည္။ တခါ အပငနုတ္၍ ဆီးထက္ေပါက္ေလးထဲ လာကို စု ခၽန္၍ ထိုးကလိသည္။ လီးကို အေပၚပင့္၍ ေအာက ေမးသိုင္းx{1039}x{101C}ကိဳးကို ယက္ေပးသည္။

ဒစဝိုကို လာx{1014}x{103D}င့္ ခိတဲ၍ ယက္ သည္။ ကိုေဆတင့ီးx{1039}x{101C}ကီးကား မာတင္း၍ ေကာ့ေထာင္ေနၿပီ။ အာရ စံခိနန္ လီးx{1039}x{101C}ကီးပင္။ အရည္ ၇ လက ခနx{1037}ိ၍ လုံးပတာ  လကဆုတင္ မဆနx{1037}္ေပ။ ဂုဏူေလာကရာ အသိသာဆုံးမာကား လုံးလုံးခၽနၽန္ ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးက မx{103C}ိပင့္x{1039}x{101C}ကီးလို ကားထက္ေနကာ  ပင လုံးပတက္ ပိုတုတ္ေနခင္းပင္။   ထန္းမင္းတေယာက္ ကိုေဆတငိန္းမ၏ ၿဖဲထားသည့္ ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းၾကားမ ေဆာက္ ဖုတဴးပဴးေလးအား အထင္းသား မင္ေနရသည့ပင္၊ ကိုေဆတင္၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးအား မတတ္x{1014}x{103D}ိူးx{1014}x{103D}ိူး၊ တယုတယx{1014}x{103D}င့္ ကငညာ  ပဳစုေနသညို ၾကည့င္း ေအာက လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ ညဝတ္ ေဘာင္းဘီထဲမ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ဖစာ ဘယိုမ ဖုံးဖိမရ ေတာ့။ အေနရခက္ေနေလၿပီ