စိန်စီနန်း က ချစ်ဇာတ်လမ်း

စိနစီနနး က ခစဇာတလမး

“ဦးဇေယာလငး ရပါပီခငဗာ တသိနးငါးသောငး ရေကည့ပါဦးဗ သုံးလပည့ရင ရေးပါ မရေးဖစလဲ အတိုးသတပေးပါခငဗာ”    “ကေးဇူးပါပဲညီလေး”   လူကီး ပိုကဆံယူပီးထကသားလေသည။   “ဟေ့ယောင ဒီဒေါတငတငဦးက ဘာလဲ ရေးတာလား”   “ဟုတတယအကိုလေးရေးတာပါ”   “အနတီ ခနလေးစောင့ပေးပါခငဗ”   စညသူစိုး အထဲဝငခဲ့လေသည။   “မေမေရေ ဒါလေး ရေးမလို့တဲ့”  “သားကလညး ဒီမာ ဟငးခကနေတာကို သားဖာသားကည့လေကယ”   “ဟငး ကည့ရတာ မကစိလညပါတယဆို မ”  “လူဆိုးလေး မေမေနဲ့ ဖေဖေမရိရင မငးဘယလိုလုပမလဲ”   “အဲ့ခိနက သူဖာသူဖစပါလိမ့မယမေမေရာ”   စညသူစိုးက ဒီ တိုငးပင စိတမပါ၍ မလုပခငပါဘူးဆိုက ဓားထောကလုပခိုငးတောင အသေသာခံမည မလုပရေးခာမလုပ။ စိတဝငတစား လုပ ပီဆိုလငလညး အသေခံကာ လုပမည့လူစား။

ယခုလညး ဆိုငထိုငခငသညဆို၍ ထိုငသည။ အားလုံး အကုနပတမလုံးစုံလုပတတသည။ ပစညးရေးသူလာလင ပစညးရာ  တတသည။ သို့သော မိခငဖစသူရိလင မလုပပဲ နဲ့ဆိုးဆိုးတတသည။   သူ့နာမညက စညသူစိုး။ အဖေက ဦးဝငးမောင ကား အရောငးအဝယလုပကာ အမေက ဒေါဝင့ဝင့ဖူး အိမနင့တဲကာ အမိန့ရ အပေါငဆိုင ဖင့ထားလေသည။ အတိုးနုနး သကသာခငး၊  လုပနညးလုပဟနမနကနခငး၊ ပေါငနံသူမားအပေါ သကညာခငးတို့ကောင့ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး၏ စိနစီနနး အပေါငဆိုငသည နာမည  ရကာ လုပငနးတငကယလေသည။

အကူ အလုပသမား၂ယောက ခေါထားရလေသည။ စညသူစိုးကား အသက၂၃နစခန့ရိ ဘဲ့ရ  လူငယ တယောကဖစကာ အပောအပါးမမကပဲ အလုပစိတဝငစားသော အနေအထိုင ကစလစလိမာသူတယောကဖစလေ သည။ အဖေလုပသူက သားဖစသူ ကားဝယရောငးလုပစေခငသောလညး သူက တတသိနားလညရုံ လုပတတရုံသာ သငထား လေသည။ သူတကယ လုပခငသညကား အမေရဲ့ အပေါငဆိုငလုပငနး။ အပေါငဆိုငကား လူတေလိုအပခကရိနေသမ ကာလ ပတလုံးပောကကယသားမညမဟုတဟုသူကယူဆလေသည။

နံနက၆နာရီ သားမိ သားဖ ၃ယောကလုံးထကာ Gymသားဆော့ ပီးမ ရေခိုးကာ မနကစာစားလေ့ရိသည။ ပီးနောက ၉နာရီအခိန တင ဦးဝငးမောငက ကားပဲစားတနးသို့ သားကာ စညသူစိုးနင့ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးက ဆိုငဖင့လေသည။  ပိုကဆံရိ လူခမးသာစာရငးဝင သောလညး ဒေါဝင့ဝင့ဖူးက အိမမုကိစကို သူတယောကထဲသာ နိုငအောငလုပလေသည။ မနကတပိုငးလုံး စညသူစိုးက ဆိုငထိုင ကာ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးက အိမမုကိစဗာဟီရနင့ မီးဖိုခောင ထမငးဟငးခကခငးမားကို ပုလုပလေသည။ ခကပုတပီးစီးသည့အခါ  ဆိုငခနဝငကည့၍ ဦးဝငးမောငထမငးစားပနလာသည့အခါ သားမိ သားဖ ၃ယောက ထမငးလကဆုံစားလေ့ရိကသည။ နေ့လည ပိုငး ဦးဝငးမောင ကားပဲစားတနးသားသည့အခါ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးက ဆိုငထိုင၍ စညသူစိုးက အပငအလုပမားရိက ထိုအခိနတင  ထကလုပလေသည။  ညနေ၅နာရီတင ဆိုငပိတကာ ဦးဝငးမောငလညး ပနရောကလာပီဖစလေသည။

၆နာရီတင ညစာစား က၍ ညစာစားပီးသော စညသူစိုးက ရုပရငကည့ခငလညးကည့ မကည့ပါကဂိမးဆော့ခငလညးဆော့ စာဖတခငလညးဖတ ကာ သို့မဟုတပါက သူငယခငးမားဖင့ လကဖကရညဆိုငထကထိုငတတလေသည။ လကဖကရညဆိုငသားသည့အခေါကမာ  ဆယခါ့ တစခါဖစလေသည။ ဘာပဲလုပလုပ ည၉နာရီထိုးလင စညသူစိုး အိမအရောကပနလာရလေသည။ ည၉နာရီဆိုလင  အိမတံခါးပိတကာ အိပယာဝငကပီဖစသည။ စညသူစိုးတို့၏ နေ့စဉ နိဓဓူဝ လုပငနးစဉ ဇယားဖစလေသည။

သို့သော ကံကမာဇာတဆရာဟူသည အလည့မပောငး အခိုးအကေ့မားဖင့ လောကီလူ့ဘဝကို တနဆာဆငခ ယမုနးသော  အလေ့အထရိသည့အတိုငး စညသူစိုး၏ဘဝကို တနဆာဆငခယမုနးခဲ့လေသည။  ညသနးခေါငယံ မရောကတရောကအခိန  စညသူစိုး ဆီးတအားအောင့သဖင့ လန့နိုးလာလေသည။ ညဦးပိုငးက ရေအမားကီးသောကမိလိုကတာကို သတိရလေသည။  အိမသာသားရန ထကာအခနးထဲမထကခဲ့လေသည။ အိမသာသားပီး အပန အဖေတို့ အခနးရေ့မ အဖတတင စကားသံမား  ကားလိုကရလေသည။ ဒီခိနကီး ဘာမား အရေးတကီးပောနေသလဲဟု စူးစမးလိုစိတဖင့ အခနးတံခါး အသာဟကာ နားထောင ကည့လိုကတော့…  “မောငကကာ ဆေးသောကတာတောငမ မရဘူးကာ”   “ဟာ ဖူးကလညး ကိုယလဲ ဆေးသောကတာပဲကာ  အခိနတော့ပေးရမာပေါ့”

“တောစမးပါ မောငသာအစကထဲက ဆငခငနေရငဘာမမဖစဖူး အဲ့ဆေးလိပတေမသောကပါနဲ့လို့  အစောကီးကထဲက ပောသားပဲ တရုတဆေးလိပကမ ကောငးတာဆိုပီး နားမထောငပဲ သောကတာလေ”  “ဒီလောကထိဖစမယ မနး မောငလဲမထငမိလို့ပါကယ ဆရာဝနကတော့ လုံးဝ ပနးသေတာ မဟုတလို့ မောလင့ခကရိနေသေးတယလို့ပောတယလေ  ဖူးရဲ့”  “မောလင့နေတာကလညး ၆လတောငရိနေပီ ဘယတော့မ ပနကောငးမာလညး ဖူးလဲသေးသားနဲ့ပါမောငရယ ဖူးလေ တခါ တလေ မနေနိုငမထိုငနိုငဖစမိတယ မောင”  “အေးပါမောငကိုးစားပါ့မယကာ ခုတော့ ဒီအတုလေးနဲ့ ပုစုပီးတာလေးပဲကေနပ လိုကပါကာ”   “ဟငး ပောလိုကရငဒီလိုခညးပဲ ဖယ ရေသားဆေးဦးမယ”   ဟုဆိုကာ ထကလာသော မိခငဖစသူ မငမာစိုး၍  မောငရိပတင အသာလေး ကယနေလိုကရလေသည။

စညသူစိုး သိလိုကရသော အဖစအပကမား အပေါ စိတရုပသားမိလေသည။ ဖခငဖစသူကိုလညး အပစမတငရက မိခငကို လညး မညသို့ ကူညီရမလဲဆိုတာ မစဉးစားတတအောငဖစလေသည။   နောကနေ့ မနကမစ၍ စညသူစိုးသည မိခငဖစသူအား  သတိထားစောင့ကည့မိလေသည။  အကူခေါထားသော ကောငလေးမား ဖစသော အောငမငးနင့ သိနးစိုးတို့ ၂ယောကမ သိနးစိုး အား လိုတာထကပို၍ အရောတဝငနေနေကောငး တေ့ရလေသည။ စညသူစိုးမာ ပို၍ စိတမခမးမသာ ဖစမိလေသည။    သိနစိုး ကား သူနင့ရယတူဖစကာ သူလိုပင အသားဖူ ဖူ မေးရိုးခိုငခိုင နာတံပေါပေါ နင့ သယလလ ကိုယဟနရိလေသည။ ခါးသိမ  သိမ တငပါးကစကစနင့ တောင့တငးသောပါငတံမားက အလိုးအဆောငးကောငးသော ယောကားကောငးဖစကောငး ဖောပ နေသော လကဏာမားဖစလေသည။

မိခငဖစသူ ဘယခေလမး လမးတော့မညဆိုတာ သိနေသော စညသူစိုးသည မညကဲ့သို့  တားဆီးရမညကို အကံအိုကလကရိလေသည။   ဆိုငသိမး ညစာစားပီးသောအခါ စိတညစညစနင့ လကဖကရညဆိုငသို့ ထက လာခဲ့လေသည။   “ဟေ့ စညသူ ပောကလခေလား ခုမပေါလာတယ ဘာသောကမာလဲ ညီးလေးရေ မာမယဟေ့”  “ညီလေး  Speed တဘူးယူခဲ့ သံဘူးနော”  “ဟုတကဲ့ပါခငဗ”  “ကိုစိုးမိုး မတေ့တာတောင အတောကာပီဗာ”   “မငးက လာမမလာပဲကိုး မငး  ဇကပာဖင့လိုက စာအုပအသစတေ ဒေါငးထားတာရိတယ ကူးသားတော့ မငးလဲ Facebook သုံးပါဆိုတာကို ပောရမဘူး ကာ”  “ကနောက စဲမိရင နေ့ရောညပါ သုံးမိမာ ဒါကောင့ပါ ကိုစိုးမိုးရ”  “အေးပါကာ စညသူ မငးကည့ရတာ သိပမလနးဘူးကာ  ဘာတေညစနေလဲ”  “ဘောဒါ တယောကပါဗာ ပနးသေသလိုဖစနေတာ ၆လလောကရိပီဗာ ဘယလိုကူညီရမလဲစဉးစားနေတာ”   “မငးကတော့ကာ ဘယသူ့မဆို ကူညီခငတဲ့ကောငပဲကာ ငါသိသလောကပောမယဆို အဲ့ဒါမိုးက အကောငးအမိုးမိုးကောင့ ဖစတာက ဘာတေလုပမိလဲဆိုတာသိမ ကုသရလယတာက”

“တရုတဆေးလိပ ပိနပိနလေးတေလေ ပူရိနးဆေးလိပတေ သောကတာအကိုရဲ့”   “အငး ဒီခေးတရုတတေက သူတို့ဆီလူမားတိုငး လော့ခဖို့ဆိုပီး သေခာ ပနးသေတဲ့ ဆေးတေရောပီးထုတ တာ ခေးမိုးတေ လူကို ဥပါဒဖစအောငလုပတာ မငးဘောဒါကို တတနိုငရင လုံးဝ ဆေးလိပဖတ ခိုငးလိုက ဆေးရကကီးက  ပနးသေစေပါတယဆို ခေးမိုးတေ ထုတတဲ့ဟာမ သားသောကတော့ပိုဆိုးမာပေါ့”  “ဟုတတယကိုကီးရာ သူကလဲ တနေ့ ဆယ လိပလောကသောကတာ”   “မသောကပလေ့စေနဲ့ အိပရေးဝဝအိပ ဖီးကမးငကပောသီး မီးဖုတတို့ ရေနီငကပောသီးတို့စားပေး  စိတဖိစီးမုမရိအောငနေ စိုးရိမစိတမဝငအောငနေ အဲ့ဒါဆို ပနကောငးလာမာပါက”  “ဟုတကဲ့ပါ ကိုကီး ခုလိုရငးပပေးတာ ကေးဇူးပါဗာ”  “မလိုပါဘူးကာ ဒါပေမဲ့ မငးဘောဒါရဲ့ မိနးမအတကတော့ စိုးရိမတယကာ မိနးမတေက လိငမဆကဆံပဲနေနိုငတာ  သုံးလပဲက သုံးလကောရင သေးသားဆနကိုက တောငးလာတာ အဲ့ဒါကိုတော့ ဂရုတစိုကဖေပေးပေါ့ သူ့ကိုနားလညအောငပော ပခိုငးပေါ့”   စညသူစိုး ခေါငးထဲ အခကပေးခေါငးလောငသံမားဆူညံသားလေသည။

သိနးစိုးကို မိခငဖစသူက  ရေလာမောငးပေးနေပီ။ ကိုယ့ဝမးနာ ကိုယသာသိ ဖခငဖစသူကို ဘယလိုပောပရပါ့မလဲ မိမိသိသညဆိုလငကော ဖခငဖစသူ က ရကသားလေမညလား။ ကိုစိုးမိုး နောကဆုံးစကားက သူ့ကို ပိုပီးဖိအားမားလာစေသည။ကိုစိုးမိုးဆိုတာက သူ့ သူငယခငးရဲ့ အကို လကရိ ဖေ့ဘုတပေါမာ အပာစာအုပမား မဝေပေးနေသောသူဖစလေသည။ သူက ဖေ့ဘုတမသုံး gmail လောကရုံဖင့မ ရ Code ပနရိုကရ စိတမထငလင အကောင့ပိတခံရသော ဖေ့ဘုတကို ဇယားရုပသညဟု ထငမငမိလေသည။ အဲ့ဒီတော့  18+စာအုပကိုကသောသူ့အတက ကိုစိုးမိုးက PDFရိသော စာအုပမား ဒေါငထားကာ သူလာလင ကူးထဲ့ပေးလေ့ရိလေသည။ စိတပေလကပောက လကဖကရညဆိုငထကလာကာမ ပိုပီး စိတညစလာသဖင့ ကိုစိုးမိုးကို နုတဆကကာ ပနလာခဲ့လေသည။

အိမသို့ပနရောကသော စိတညစစရာမားမေ့ထားကာ ကိုစိုးမိုးပေးလိုကသော Pdfမားကိုဖင့ဖတကည့လေသည။ ပုဒခန့ရိလေ သည။  ပထမဆုံးဖတမိသညက ထူးခားရေးသား၍ တိတတခိုးမ တငဆကသည့ “အရေခုံ” ဆိုသော စာအုပဖစလေသည။ စ ဖတမိသညမစ၍ လကကမခခငအောငကောငးလနးကာ သေးရငးသားရငး လိငဆကဆံသော စာအုပဖစလေသည။ အကိုက ဆုံးကား ခိုငလေးနင့ သူ့သားဖိုကသော နောကဆုံးအခနးဖစလေသည။ ထိုအခနးကို ၃ခါ ၄ခါလောက ပနဖတမိလေသည။    နောကထပတအုပ ဖတမိသောအခါ အကာမငး ရေးသားသော “အမေနဲ့သားရဲ့ လကထပပဲ” စာအုပဖစလေသည။ အဖေက ပသ နာရိ၍ သားက အမေကို ဝငရောကထိနးသိမးသော ဇာတလမးဖစကာ သူနင့တူနေသညကိုလညးသတိပုမိလေသည။   နောကထပတေ့ရသညကား ကာမလူဆိုး ခေါ ကိုစည ရေးသားသော “ဟကပီးဗယလငတိုငးဒေး” ဆိုသော စာအုပဖစလေသည။

ဗယလငတိုငးဒေးအကာငးကို ရိုမနတစဆနဆန ရေးသားထားလေသည။   စညသူစိုး စာအုပမားဖတပီးနောက အတိုငးမသိ ပော ရငသားလေသည။ လေပငခနလိုကမိလေသည။ Pdfပေးသော ကိုစိုးမိုးနဲ့ စာရေးဆရာအပေါငး ကနးမာ ခမးသာပီး ကာမသိဒိ၊ ပီ ယသိဒိ၊ လာဘသိဒိအပါအဝင အလုံးစုံသော သိဒိမားရပါစေကောငးဆုတောငးပေးလိုကမိလေသည။ (ကနောလညး တကယ  ဆုတောငးပါတယ ခိခိ / ပုံ – မသာ)   ဝိုငးစကသောမကလုံးတစုံ ထူထဲသောနုတခမး ဖောင့စငးသောနာတံပေါပေါတို့က  ရုပရငမငးသမီးခော စမိုငးနင့ပုံစံတူကာ ကော့ခနနေသော ရငသားမား စင့ကားဝိုငးစကပီး အနောကဖကကို ကောကထကနေ သော တငသားမားသည မိခငဖစသူ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး၏ ကနးမာရေးနင့ အလပတရားမားကို ဖောပနေသော အရာမားဖစလေ သည။ ထိုအလတရားမားကို အဖေ မသုံးဆောငနိုငပါက သူသုံးဆောငမညဖစလေသည။

အပငလူ ဘယသူ့လကကိုမအပါမခံနိုင  ဖိတခငးဖိတ ကိုယ့အိတထဲသာဖိတရမညဟု ဆုံးဖတမိလေသည။  မနကဆိုငဖင့ပီးသောအခါ လူပါးသောအခိနတင စညသူ စိုး အိမနောကမီးဖိုခောငသို့ အသာဝငလာခဲ့လေသည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး ခကပုတနေရာသို့ အသာနောကမ ဝငရပ၍ တောငအောင  အသင့လုပထားသော သူ့လီးကီးဖင့ မိခငဖစသူ ဖငကားသို့ခိနကာ ထောက၍ သိုငးဖကလိုကလေသည။  “မေမေ ဘာတေခက နေတာလညး”   “အိုဟဲ့ ဒီကလေးဟာလေ အလန့တကား လတလေကယ”   “လတဘူး သားမေးတာ မဖေရငလတဘူး”    စညသူ စိုးသည ရံဖနရံခါ ထိုကဲ့သို့ကပခဲနေက။ သို့သော ယခုကား ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ အစပထမလန့သားသောလညး မိမိဖငကားသို့ အ မောငးလိုကထောကလာသော သားဖစသူ၏တောငနေသာ လီးကီးကို သတိထားမိသောအခါ ရငထဲဝယ တဒိနးဒိနးတုနလုပသား လေသည။

၆လကောတောင့တနေသော သေးသားတို့က ဖိုသဘာဝအထိအတေ့ကို ရရိသဖင့ လုပရားစပုလာသလို ဦးနောက အသိစိတကလညး မသင့တောကောငးအသိဝငလာသညနင့ ရုနးထကလိုကလေသည။ စညသူစိုးက အသာလတပေးကာ  မကနာခငးဆိုငဖစသားသောအခါမ ခါးကနေကိုင၍ အသာစဲကပကာ ဖကထားလိုကလေသည။ စညသူစိုး၏ လီးနင့ ဒေါဝင့ဝင့  ဖူး၏ စောကပတကား ကကတိထပတူကကာ ဖိကပမိလေသည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးကား စောကပတထဲမလညးဆစခနဲ့ အရေမားစိမ့  လာလေသည။ ထို့ပငစညသူစိုးကား ဒီတိုငးအငိမမနေ မကနာအနံ့ ငငသာစာ နမးရိုကလာသောအခါ အထိအတေ့ကို ယစမူး သာယာလာလေသည။ ပောကလုနီးနီးဖစနေသော အသိစိတကို ပနထိနးကာ ရုနးထကလိုကလေသည။ စညသူစိုးကား ပနမ လတသေးပဲ…  “ဟငး မေမေကလညး သားကခစလို့နမးတာကို”   ဟုဆိုကာ အမောငးလိုကကပနေသော သူ့လီးနင့ စောကဖုတ ကို အထကအောက ပတဆဲပေးလေသည။

မသိစိတကသာယာပီး ရမကသေးသားတို့က ကိုကနစသကနေသောလညး အသိစိတ က ကောငးကောငး သတိရိနေသည့ ဒီတခါတော့ သတိတရဖင့ငငးဆနကာ…   “ဒီကလေးဟာလေ လတဦး”    ဟုဆိုကာ အတငး ရုနးထကလိုကလေသည။ စညသူစိုးကလညးလတပေးလိုကလေသည။   “မေမေကလဲ ဘာဟငးလဲမေးတာကိုး”   “ကကသား ပုတကော မုံလာဥလခဉရညဟငး ငရုပသီးထောငး ဒါပဲလေ သားတော့ လူက အလုပရုပနေတဲ့ဟာကို ဆိုငကောငးကောငးမ ကည့ဘူး”  “သိခငလို့မေးတာကိုး မေမေက ဒီတိုငးပဲ သားပီ”   အပေါစီးက ဖိဟောကကာ မောငးထုတလိုကလေသည။ တ ဒိနးဒိနးခုနနေသော ရငဘတကိုဖိရငး ခေတုနလကတုန စိတလုပရားစာဖင့ ရေခဲသေတာထဲမ ရေကိုယူသောကလိုကရလေသည။  လာထောကထားသည့ စညသူစိုး လီးကီးက နဲနဲနောနောမဟုတ သူအဖေထကပငကီးလိမ့မညဖစလေသည။

ဒေါဝင့ဝင့ဖူးဟု အမားက ဒေါတပခေါနေကသောလညး တကယတနး အသကအားဖင့ လေးဆယကောရုံလေးသာရိလေသည။  သူရဲ့ ဝိုငးစကသောမကလုံးတစုံ ထူထဲသောနုတခမး ဖောင့စငးသောနာတံပေါပေါတို့က ရုပရငမငးသမီးခော စမိုငးနင့ပုံစံတူကာ  ကော့ခနနေသော ရငသားမား စင့ကားဝိုငးစကပီး အနောကဖကကို ကောကထကနေသော တငသားမားကောင့ တကသိုလတုနး ကထဲက လူသိမားခဲ့သူဖစလေသည။ သို့သော မိဘမား၏ အုပထိနးမုကောငးခငးကောင့ ရညးစားသနာ မထားဖူးပေ။ ကောငး  ပီးပီးခငးမာပင သူ့ထက ဆယငါးနစခန့ကီးသော ဦးဝငးမောငနင့ လူကီးခငးသဘောတူကာ ပေးစားခဲ့လေသည။  ဦးဝငးမောငက  အသကသာကီးသောလညး ခေတမီ ပင့လငးကာ လူငယဆနသူဖစလေသည။ ငယစဉကထဲက အားကစားကို ဂရုတစိုက လုပလေ့ရိသူဖစလေသည။ ဝင့ဝင့ဖူးနင့ရသောအခါတငလညး ဝင့ဝင့ဖူးကိုပါ အားကစားလုပစေလေသည။ လိငဆကဆံရာတင လညး တလမးသားရိုးရိုးမဟုတပဲ ပုံသဏာန အမိုးမိုးဖင့ ဆကဆံလေ့ရိလေသည။

လိငဆကဆံမုဆိုတာ ဘာမနး ကောငးကောငးမသိသော ဝင့ဝင့ဖူးသည ဦးဝငးမောငနင့တေ့မ တငးပည့ကပပည့ ခံစားရပီး ကာမဗေဒပညာရပတင  တောတောမားမား သိရိနားလညလာလေသည။ သို့သော ဦးဝငးမောငသည ဆေးလိပကို မကောငးမနးသိသိဖင့ နစသကစာ  သောကသုံးလေသည။ ရိုးရိုးစီးကရကမ တဆင့ တရုတဆေးလိပဖစသော စီးရကပိနပိနရညရညလေးမားကို ပောငးသောက လေသည။ အဆိုပါ စီးကရကမားတင ပရုပပါသဖင့ ပူရိနသောအရသာပါရလေသည။ နောကဆကတဲဆိုးကိုးမာ ဦးဝငးမောငတ ယောက ပနးညိုးလာခငးဖစလေသည။ အစပထမ၌ တာတာနာဖီးလပါဝငသော ယောကားအားဆေးမား သုံးစဲရာ အဆငပေမုရိ သောလညး ဆေးလိပသောကသုံးမု မလော့သောအခါ လုံးဝ ပနးသေသလိုဖစသားလေသည။  ဆရာဝနနင့ပသရာတင ထိုအခိန မ ဦးဝငးမောငမာ ဆေးလိပကို လော့သောကရငးဖတလေသည။ လုံးဝပနးသေသလိုဖစသညမာ ခောကလခန့ရိပီဖစပီး ဝင့ဝင့ ဖူးမာ လိငမဆကဆံရသညမာ ခောကလခန့ရိပီဖစလေသည။ ဦးဝငးမောငကတော့ ဇနီးဖစသူ အသာပေစေရန လီးတုနဲ့ ထဲ့ပေး ပါသောလညး အစစလောက မကောငး ဆနရမကကို မပေပောကစေနိုငကောငး ဝင့ဝင့ဖူးသာလင ခံစားသိရိပေသည။    အခု  ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ အသိနင့ ဆနလနဆဲနေမုကို အလူးအလဲခံစားနေရလေသည။

သားဖစသူ စညသူစိုး၏ အထောက အပတမားတင  သာယာစိတကတဖက လူ့ဘောင လူ့အသိုငးအဝိုငးက လကခံနိုငခငးမရိသော သားနင့မအေ ကာမဆကဆံသော ဖောကပန မုကီးကို ကူးလနရနမသင့ဟူသော အသိတရားတို့ကတဖက လနဆဲနေလေသည။   ထိုကဲ့သို့လနဆဲကာ မသင့တောဟု ကိုယ့ကို  ကိုယသတိပေးထိနးခုပပါသောလညး သေးသားဆနဟူသညကား ထိနးလေ လတလေဖစသော သဘာဝအတိုငး ထူးခားသော  လိုလားတောင့တခငး တမိုးကလဲ ပေါကဖားလာလေသည။   ခိုးစားရသော အသီးက ပိုခိုသညဆိုသည့အတိုငး လူလောက  အဖူ ရောငစညးလေးကို ပါးပါးလေးဖတကောကာ သားဖစသူနင့ ခစပဲဝငကည့လင ကုံတေ့ရမည့ အပာရောင စိတလုပရား စရာ ပောရငမု အထိအတေ့ အရသာမား စိတကေနပစရာ ပီးဆုံးမု ခံစားခကမားကို တေ့ကုံခံစားလိုသော တောင့တမု ခဉခငး လဲတကလာလေသည။   အစက ဒီလိုဘာလို့လုပသလဲ။ သူ့အဖေပနးသေနေတာကို သိသားလို့လား။ ဒါမမဟုတ မိမိက သိနးစိုးကို  ရေလာမောငးပေးနေတာကိုသိသားသလား။

ဒါမမဟုတ တကယပဲမိမိကို ၅၂၈ထကပိုပီးခစလို့လား ဆိုသော အတေးမားဖင့  စဉးစားခနးဝငမိသောလညး သေးသား တောငးဆိုမုယငးကပလာခိနတင အပာရောငစိတကူးမားကလဲ၍ ကနတာ အတေးထဲ မ ဝငတော့ခေ။  ထိုနေ့တနေ့လုံး ဒေါဝင့ဝင့ဖူးသည စညသူစိုးကိုရောငနေတော့လေသည။   ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ အလုပကိုလုပနေရ သောလညး စိတက သားဖစသူ စညသူစိုး အကောငးသာတေးနေမိလေသည။ စညသူစိုး ထပလာမညလားဟု မောမိသောလညး  စညသူစိုးကို မတေ့ရတော့ပေ။  ဦးဝငးမောငလညး ထမငးစား ပနရောကလာလေသည။ ဒီတခါတငတော့ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးသည စည သူစိုးနင့မကနာခငးဆိုငရမညကို အပို ဖနးလေးတစဦးနယ ရကရံ့စိတလုပရားနေလေသည။ သို့သော သူ၏ စိတခံစားမုမားကို  မပေါပေါကစေရန မကနာတငးကာ ထိနးခုပထားလေသည။  စညသူစိုးမာ ထမငးစားရန စားပဲတင ထိုငမိသောအခါ မိခငဖစ သူ၏ မကနာထားကိုတေ့ရသောအခါ လန့သားလေသည။

အခေအနေမာ မိမိအတကကောငးနိုငသော အလားအလာမရိတော့ဟု  မတခကပု သုံးသပကာ စိတဓာတကဆငးသားလေသည။ သူကိုးပမးစီစဉထားသမ သဲထဲရေသန ဖစတော့မညကို နမောမိ လေသည။  သို့သော တဆတဆတ တုနနေသော မိခငဖစသူ၏ ထမငးပဲခူးနေသည့ တုနယငနေသော လကအစုံကိုတေ့ရ သောအခါ အတိုငးမသိ ဝမးသာပောရငသားလေသည။ ဟနဆောင မကနာတငးထားသောလညး စိတလုပရားနေသညကို လက တစုံက ဖောပနေသည မဟုတပါလား။ ထိုကောင့ တဆင့ထပတကဖို့ စဉးစားမိလေသည။   ထိုကောင့ ထမငးစားနေစဉ ဖိနပကို  အသာခတကာ ခေထောကဆန့တနးလက မကနာခငးဆိုငရိ မိခငဖစသူ၏ ခေကငးဝတ ထမိနထဲသို့ မနး၍ သူ့ခေထောက တဖကကို ထဲ့လိုကလေသည။ ထိုငခုံခငးလဲ နီးသဖင့ ကကတိရောကလေသည။  ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ ဘာမားဖစမလဲဟု ရငခုန မောလင့နေစဉ ရုတတရက ရောကလာသော ခေထောက တဖကကောင့ လန့ကာ အောမိမတတ ဖစသားသောလညး သတိ ခကခငးဝငကာ ထိနးလိုကလေသည။

စညသူစိုး၏ ခေထောကက အတင့ရဲစာ အထကသို့ တရေ့ရေ့တကလာသဖင့ ရိမဲ့စုမဲ့  အသိတရားလေးဖင့ ထိနးကာ တကလာနေသော ခေထောကကို မိမိခေနစဖကဖင့ ညပ၍ ထိနးလေသည။   စညသူစိုးက သူ့ ခေထောကကို ရုနးကာ အထကသို့ တိုးလေရာ ပေါငခံအတငးသို့ ရောကလေသည။    ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ တခုခုကို မောလင့ထား သောလညး သညလို အခေအနေကိုယောငလို့တောငမ အိပမကထဲထဲ့ မ မကဖူးပါခေ။   လငယောကား တယောကလုံးဘေးမာ  ငုတတုပထားကာ သားအရငးဖစသူ၏ လကရဲဇကရဲ စောကပတ အနိုကခံရသော ခံစားမုမာ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးအတက  ထမငးစားရေသောကလို နေ့စဉကုံတေ့နေရသော ကိစမိုး မဟုတပါ။ စားပဲခငး အရညဖစပီး ထိုငနေသူ ရငဘတအောကပိုငးကို ပဲ အခငးခငး မငရသောကောင့သာ တောတော့သည။   ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ အသံမထကမိအောင သတိဖင့ထိနး၍ အရေ တောကတောကကကာ ကာမဆိပမားတကလာလေသည။ ဦးဝငးမောငကတော့ သတိပုမိပုံမရ။

စညသူစိုးက ပိုငနိုငစာပင ခေ ခောငကလေးမားဖင့ကလိပေးနေရာ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ လငမသိအောင ခိုးစားရသော အရသာကို ခံစားရငး အကောငးကီးကောငး ကာ ပီးလုလုပငဖစလာလေသည။ ဒါကိုသတိထားမိသော စညသူစိုးက ခပကမးကမး ပတပေးလေရာ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ  အသံထကမညီးညူ မိစေရန နုတခမးကိုကအံကိတရငး တခီပည့ပည့ဝဝပငပီးသားလေသည။  “ဖူး နေမကောငးဘူးလား  ထမငးသိပမစားသလိုပဲ”    “မဟုတပါဘူး သိပမဆာသေးလို့ပါမောင”   “အငး မောငဒီနေ့ စောစောပနသားရမယ ဟိုမာ ဈေးဆိုင နေတယ”   “ရတယ စားပီးသားတော့လေ မောငရဲ့”  “အေးအေး သားတော့မယ”    “သားမငးလဲစားပီး ထားခဲ့လိုကတော့ ဆိုငကို ဂရုစိုက ဟို၂ကောငနဲ့ လတမထားနဲ့ မေမေက သိပကည့နိုငတာမဟုတဖူး”   “ဟုတကဲ့ပါ မေမေ”   ဟုဆိုကာ စညသူစိုးမာ မသိခင ယောငဆောငကာ ဆိုငရေ့သို့ထကလာခဲ့လေသည။

ထိုနေ့မစ၍ စညသူစိုးသည နေ့တိုငး ခကပုတနေသော အခိနတင ထောက ပေးခငး၊ ထမငးစားခိနတိုငး ခေထောကဖင့ပီးအောင ပတပေးခငးမားကို အခိနမနမန မပကမကက လုပဆောငပေးလေ သည။   ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ အသစအဆနး ကာမခံစားမုမားကို ခံစားနေရသောကောင့ ဆာလောငနေသော ရမကစိတမား  ပေပောကသလိုလိုရိလေသည။  တပတပည့သောနေ့တင စညသူစိုးသည ဒေါဝင့ဝင့ဖူးအား ရောငနေလေတော့သည။ ဒေါဝင့ဝင့ ဖူးမာ ခကပုတနေသောအခိန စညသူစိုး မလာသောအခါ “ဘာလုပဦးမညလဲ” ဟုတေးက ရငခုနမိလေသည။   စညသူစိုးကား  ထမငးစားခိနတင ဦးဝငးမောငနင့ မကနာခငးဆိုငထိုငကာ ဘာမမသိသလိုပင ဒေါဝင့ဝင့ဖူးအား လည့မပင မကည့ပဲ ထမငးကို  ခပသကသကစားကာ ထကသားလေသည။  ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ စောင့မောနေသောလညး စညသူစိုးမာ လုံးဝရောငနေတော့လေ သည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူမာ စိတထဲတင မရိုးမယ ဖစလာလေသည။ တခုခုလိုအပနေသလိုလို လမးသလိုလို ဆေးသလိုလို ဝေဒနာတ ရပကိုလဲ ခံစားရလေသည။သုံးရကမောကသောနေ့ ခကပုတနေသော အခိနတင   “သားရေ သား ခနလောကလာပါဦး”   ဟု  အောခေါလိုကလေသည။

စညသူစိုးလဲ ဆိုငလူရငးနေသညမို့ ကည့နေသော အောကားကို ပိတကာ အမေဘာမား ဖစလိုလဲ  ဟူသော အတေးဖင့ နောကဖေးမီးဖိုခနးသို့ ဝငလာခဲ့လေသည။ အောကက ညီတောမောငက ဒေါသကီးကာ ခေါငးတထောင ထောငနင့။  မီးဖိုခနးရောကသောအခါ စညသူစိုး ခနငေးမောသားရလေသည။ ခဲရောင အကx{103E}လကပတလေးနင့ ခညသား ဘောငးဘီအပ အနကရောငကို ဝတဆငထားသော အမေမာ Apronသာ ဖယလိုကပါက စတိုငကကမိုကသားမညမာ သေခာလ ပါသည။ နုတခမးမာလညး ပနးရောငဖော့ဖော့လေးဆိုထားသဖင့ စိုလကကာ မငရသော သူ့ရငကို ဗလောငဆူစေပါသည။   အ မေက နူးညံ့သော အပုံးလေးပုံးလက  “သားက ဒီရကပိုငး အမေ့ကို ရောငဖယ ရောငဖယ လုပနေတာ စိတဆိုးနေလို့လားကယ”  “မဆိုးပါဘူး အမေရဲ့ သားက အမေ့ကို ဘာလို့စိတဆိုးရမာလဲ”

“မသိဘူးလေ အမေ့နားတောင မလာတော့ဘူး ဆိုတော့  စိတမားဆိုးသလားလို့ပါ”  “မဆိုးပါဘူး အမရေဲ့”   ဟု ပောပောဆိုဆို အလကီးလနေသော အမေ့အား ရငခငထဲဆဲ၍ ဖကလိုက လေသည။  သူ၏ ပုဆိုးအောကမ မာတောငနေသော ညီတောမောငက အမေ့ ဆီးခုံကို ဝငဆောင့ကာ အလားလိုက ကပနေလေ သည။ အမေ့ မကလုံးလေးမား မေးခနဲ့ က၍ သာပီး ခကခငး ပနပင့လာလေသည။ သူက အမေ့ ပါးပငနင့ မကနာတစခုလုံး  အနံ့ နမးလိုကလေသည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ စညသူစိုး ခါးကို ပနဖကထားကာ သားဖစသူ အနမးမိုးရာခငးကို ကညနူးစာခံယူနေ လေသည။ နမးလို့ အားရသားမ စညသူစိုးက သူ့မကနာကိုရော လကတေကိုပါ ခာလိုကလေသည။ စညသူစိုး၏ လကတေက ခာ သားပေမယ့ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးက စညသူစိုးကို ဖကထားမဲ ဖကထားလက ရိလေသည။

ထို့ကောင့ စညသူစိုးက အမေ့ကို ကည့လိုကတော့ အမေကက ရုတတရက သူမ၏ နုတခမးလေးမားနင့ သူ့နုတခမးလေးတေပေါ သို့ ဖိကပကာ ခပမငးမငးလေး စုပနမးလိုကလေသည။ ခဏအတငးမာပင ပန၍ခာလိုကပီး သူ့ကိုယပေါ မ လကမားကိုပါ ဖယ  ခာကာ “သား ဆိုငသားကည့တော့နော”  ဟု ပုံးစစ မကနာနင့ ပောကာ မကလုံးလေးတဖကကို မိတပလိုကလေသည။ စညသူ  စိုးမာ ရငဒိနးဒိနးခုနကာ မယုံခငပေမဲ့လဲ အပောကီးပောကာ “ဟုတကဲ့ပါ မေမေ”   ဟု ပောကာ ဆိုငခနးဆီသို့ ထကလာခဲ့လေ သည။ ထမငးစားခိနရောကသောအခါ စညသူစိုးက ခေထောကဖင့ ပတပေးသောအခါ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးက ညုတုတု အကည့ဖင့ ကညကာ သူ့ပေါငကားဆီသို့ ခေထောကဖင့ သူ့ညီတောမောငကို ပနပတပေးလေသည။ သို့သော အကံသမားစညသူစိုးက ဒေါ ဝင့ဝင့ဖူး ပီးခါနီးအခိနတင ခေထောကကို သိမးကာ ထမငးဝိုငးမ ထသားလေသည။

ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ မခငမရဲဖစကာ ဆတတငံ့ငံ့ဖင့ ကနနေခဲ့လေသည။ ဦးဝငးမောင ပနထကသားသောအခါ စညသူစိုးကောင့  ဆတတငံ့ငံ့ဖစကာ အဆကပတခဲ့သော ကာမပနးတိုငကို တကလမးရန အခနးထဲသို့ဝငကာ ကုတငပေါလဲ၍ ကိုယ့အစိကိုပန ပတလေသည။  စညသူစိုးသည အဖေထကသားသောအခါ အမေ ဘာလုပမလဲ သိခငသောကောင့ အမေရိရာသို့ ထကလာခဲ့လေ သည။  “ဟငး… ဟငး …အဟငး……ဟငး…”   အမေ့ အခနးတငးမ ညီးသံမားကားရသောအခါ စညသူစိုး တယောက လေခန လိုကလေသည။ ဒီလို အခေအနေရောကအောင သေခာ အကကရေ့ခဲ့ခငး ဖစလေသည။ အခနးတံခါး အသာဟကည့တော့  ထငသည့အတိုငး အမေ တယောက မိမေးတိုငး ဖမေတိုငးဖင့ တီဆားပကထားသလို ထန့ထန့လူးကာ ကိုယ့အစိကို ပတရငး  လောကကီးနင့ ခဏ အဆကပတကာ အကောငးကီးကောငး နေလေသည။

စညသူစိုးက ဝတထားသော ပုဆိုးကိုခတ၍ ခုတင ပေါကန့လန့လဲပီး ပေါင၂ဖကကားလက ကိုယ့ဟာကိုပတကာ အကောငးကီး ကောငးနေသော အမေဖစသူ ပေါငကားသို့ မကနာ အပကာ ပတနေသော လကကိုဖယ၍ အစိကို စုပလိုကလေသည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ ရုတတရက လကစဲဖယခံလိုကရသောအခါ  လန့သားလေသည။ သို့သော သနမာသော လကတစုံက ပေါင၂ခောငးကို ကိုငကာ နူးညံ့သော နုတခမးတစုံက မိမိ အစိကို လာစုပ သောအခါ အိပခနးထဲ လာပီး သူမကို လကရဲဇကရဲ ဘာဂာပေးနေသူမာ သားဖစသူ စညသူမတပါး မညသူမမဖစနိုငဟု တေးမိ သောအခါ အလိုကသင့လေး သားဖစသူပေးသောအရသာမားကို ခံယူနေလိုကလေသည။ စညသူစိုးမာလညး ပတလပနေသော  အမေဖစသူကို သားကောငးတယောကပီသစာ ပုစုရန အပီအပင ယကလေတော့သည။

”အိုး အို အ၊ အ အ အ ဟားးးးးးး ရီးးးးးဟီးးးးးဟီးးးးးးးဟီးးးးးးးးးး အင့ ဟားးးးးးးးးးး ” ဒေါဝင့ဝင့ဖူးရဲ့ ညီးညူ သံလေးမား အခနးထဲ   မာ ထကပေါနေလေတော့သည။ ငါးမိနစခန့ကာသောအခါ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး တကိုယလိုး တန့လိမကာ စညသူစိုးခေါငးကို   လက၂ဖကဖင့ ဖိကာကိုငရငး ကာမလမးဆုံးသို့ ရောကရိကာ ပီးသားလေတော့သည။ ပီးသည့နောက စညသူစိုးက ဒေါဝင့ဝင့ဖူး  ပေါငကို ကားပီးဒူးနစဖကကိုထောငလိုကသည။ ထို့နောကသူရဲ့လီးကိုလကနဲ့ကိုငပီး အမေ့စောကပတအဝမာတေ့လိုကခိနတင    “ကိုစိုးရေ ကိုစိုး ဒီမာ ရေလာစစပေးပါဦး”   ဟူသော သိနးစိုး ခေါသံကို ကားလိုကရလေသည။ တောသေးသည သိနးစိုးက အိမ အဝငပေါကနားကနေ အောခေါနေလို့။   “အေး လာပီဟေ့ လာပီ”   ဟု ပနအောကာ ပုဆိုးကောကဝတရငး အရေးကောငး ဒိနး ဒေါငးဖကသော ရေပေါငသူအား စိတထဲမကိတ ကိနဆဲမိလေသည။  “မာ့မီ သာသားတို ညကတေ့မယနော ဒယဒီအိပရင သား ဆီလာခဲ့ပေးပါနာ မောနေမယ”  “လာခဲ့မာပေါ့ ကလေးရယ”   ပောပောဆိုဆို အမေ့နုတခမးလေးအား နုတဆကအနမးပေးရငး  ဆိုငရေ့သို့ထကလာခဲ့လေသည။

လာပေါမာကတော့ အမေ့ စောကရေ အရသာကား စိမ့စိမ့လေးနင့ နခေါငးထဲမာ မေးမေးလေး သင့ပံ့နေပါတော့သည။  ည နာရီခဲ အခိနတင စညသူစိုး နိုးလာခဲ့လေသည။ ညကအိပယာစောစောဝငခဲ့သညက ယခုတရေးရခဲ့ ခေပီ။ လိငမဆကဆံခင တကိုယရေသန့ရငးမု လုပပီး ခနာကိုယ အနံ့ဆိုးမား မရိအောင သန့ရငးတာက ကိုယ့ရဲ့ လိငဆကဆံ ဖောကို အဆငပေစေရုံသာမက ဆကဆံရတာ ပိုပီး ကညနူးပောရငစရာကောငးတယ ဟူသော နောငတောကီးမားညနကား ခကအတိုငး ကိုယလကသုတသငကာ ပီးသည့နောက အမေ့အခနးဘကသို့ ထကလာခဲ့လေသည။ အမေ့ အခနးတံခါး အသာဟ  ကည့တော့ အမေက နိုးကာ ထိုငနေသည။ ခနအကာ အမေက ထလာပီး အခနးတံခါးဆီသို့ လောကလာလေသည။ အမထက လာသောအခါ သူက ဆီးကို၍ဖကကာ ရငခငထဲဆဲသငးပီး အမေ့နုတခမးဖူးဖူးလေးကို စုတနမးလိုကလေသည။

ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ သာဖစသူဆီ သားရန အခနးတံခါးဖင့ အထကတင ရုတတရကဆဲဖကပီး အနမးခံရသောအခါ လန့ကာ အောမိ သောလညး အသံမထကတော့ပါ။ စညသူစိုးက သူ့နုတခမးတခုလုံး စုတနမးနေပီ ဖစလေသည။ သူကလဲ အငမးမရ ပနနမးမိ လေသည။  “ဗတ ! ! ! “  အနမးရညကီး ဆုံးသောအခါ စညသူစိုးက သူအား အခနးထဲသို့ ပေ့ခီကာ ခေါသားလေသည။ အခနးထဲ ရောကသောအခါ မတသိပပငးပလနးသော အနမးမိုးမားရာလေတော့သည။ နုတခမးခငး လာခငး အတငး တိုးထိပတသပကာ   မကမကမောမော နမးလို့ မဝနိုငပဲ နောကမတေ့ရမညကဲ့သို့ သူ၏ ကိုယလုံးလေးကို တအားဖကထားသလို သူကလညး စညသူစိုး ကို တအား ပနဖကထားလေသည။ စညသူစိုးက နမးလကပင သူ့အကx{103E}ကိုခတလေရာ သူကလညး စညသူစိုး အကx{103E}ကိုပန ခတပေးလေသည။

၂ယောကသား ကိုယပေါမာ အဝတတမငမမရိပဲ တုံးလုံးဖစသားသောအခါ စညသူစိုးက တနးလဲလိုကလေ သည။ ထိုနောက အပေါမတကခကာ သူ၏နုတခမးဖူးဖူးလေးအား ဖိကပကာ စုတနမးပါတော့သည။ စညသူစိုး လကနစဖကက  လကညိုးနင့လကမသုံးကာ နို့သီးခေါငးလေးမား ခေပေးနေပီး သူ့နို့၂လုံးအား အုပကိုငထားလေသည။ သူ့ခေထောကမားက လညး စညသူစိုးခါးအား ညပကာ စညသူစိုးလီကီးက သူ၏ စောကပတပေါတင အပားလိုက ကပနေလေသည။ စညသူစိုးက ခါး ကို ရေ့တိုးနောကငငလုပလေရာ စောကစိမစ၍ စောကပတကဲကောငးအတိုငး လီးကီးက လတိုကနေလေသည။ ထိုအတိုငးခန ကာသောအခါ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ တဏာစိတမားကသထကကကာ ရာဂမီးလံမား လောငမိုကလက စညသူစိုးကို တငးကပစာ ဖကတယကာ စောကပတထဲမလညး အရေမား ပကခနဲ့ ပကခနဲ့ထကလာလေသည။

ထိုအခါ စညသူစိုးက နမးနေရာမ ခာ၍ နို့မားကို ပောငးစို့လေသည။ နို့တလုံးကိုစို့နေခိနတင လကတဖကက နို့တလုံးကိုခေပေး နေကာ ကနလကတဖက၏ လကညိုးနင့ လကခလယ၂ခောငးပူးကာ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး၏ ပါးစပထဲသို့ ထဲ့ပေးလေသည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး မာ ပို၍ စိတကလာကာ စညသူစိုးလကနစခောငးအား အားရပါးရစုတလေတော့သည။   အတနကာ နို့စို့ပီးသောအခါ စညသူစိုး က လာကိုခပတောင့တောင့လေးလုပကာ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး ရငညန့မ ဆီးစပသို့ ဆဲခကာ ယကလိုကလေသည။ ထို့နောက အရေရဲရဲစို နေသော ဒေါဝင့ဝင့ဖူး စောကပတကို လာဖင့အပားလိုကယကပါတော့သည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ တငးမထားနိုငတော့ပဲ တခီပီး သားလေသည။   စညသူစိုးက မရပပဲ စောကစိကို သရကစေ့စုပသလိုစုပကာ လက၂ဖကက ဒေါဝင့ဝင့ဖူး၏ နို့သီးခေါငးလေး၂လုံး ကို ခေပေးလေရာ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ ညီးသံလေးမားပေးကာ ကာမစိတမားပနကလာလေသည။

“ဟငးးး အငးးး ဟငးးး ဟငးး”     စောကပတမာလဲ အရေမားလိုကကာ စိုရဲလာလေသည။ စညသူစိုး အခေအနေကို အကဲခတနေသူဖစရာ ဒီအခိနသည လိုးရန   အကောငးဆုံးအခိနဖစကောငး သတိပုမိကာ စောကစိစုပနေခငးကို ရပလိုကလေသည။  “ဟငး အငး ဘာလို့ရပလိုကတာလဲ  ဆကစုပပေးပါ သားရယ”  “မေ့မေ့ကို ခစမလို့ပါ မေမေ”   ပောပောဆိုဆိုနင့ စညသူစိုးက ဒေါဝင့ဝင့ဖူး ပေါငကားတင နေရာယူ ကာ သူ့လီးကီးနင့ စောကပတဝကို တေ့လိုကလေသည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး စောကပတကီးမာ လီးအထိအတေ့ကို ခံစားသိရိသည့ အလား ခုံးထလာလေသည။ စောကပတအတငးထဲမလညး တစုံတခုကို တောင့တသည့အလား အတငးသားမားက တဆစဆစ နင့ ရုံ့ခီပခီ ဖစလာလေသည။ စညသူစိုးက ခါးတလုပလုပဖင့ နဲ့ကာ ဖေဖေခငးသငးလေတော့သည။   “အား ကတ ကတ သား ဖေးဖေးနော”  “ဟုတကဲ့ပါ မေမေ”   ဟုဆိုကာ သငးရငးဖင့ အဆုံးထိဝငသားလေသည။ စညသူစိုးက အထုတအသငး ဖေးဖေး ခငး လုပကာ လိုးပါတော့သည။ အခက၂ကောသောအခါ  “သား မနမနဆောင့ပါတော့ အမေခံနိုငပီ”   ဟုဆိုသဖင့ စညသူစိုး က စကသေနတပစသလို အသားကုနဆောင့လိုးလေတော့သည။

ထိုသို့ လိုးနေရငးစညသူစိုးက   “မေမေ သားလိုးတာ ခံလို့  ကောငးလား”  “ဘာတေပောနေတာလဲသားရယဆောင့မာသာ ဆောင့စမးပါ”   “ပောပပါ မေမေရာ သားက ကားခငလို့ပါ  မေမေ မဖေရင မဆောင့တော့ဘူး”  ဟု ပောပောဆိုဆို ဆောင့ခကကို လော့ခလိုကလေသည။ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ စညသူစိုး၏  ညစကယကယ လုပပုံကို သဘောကကာ   “ကောငးတယစညသူရယကောငးတယ သားလီးက မငးအဖေထကကီးတော့ ခံလို့  အရမးကောငးတယမငးအဖေထကသာအောင လိုးပစမးသားလေး မငးအဖေ ကယအောင လိုးနိုငခဲ့တဲ့ မေမေ စောကပတကို  မငးလီးကီးနဲ့ လိုးလိုကစမး”   ဟု ပိုပိုသာသာ တမင စိတကအောင ပောလိုကလေသည။ ထိုသို့ ပောပီးနောက ဒေါဝင့ဝင့ဖူးမာ  စောကပတထဲမ အရေမားပိုလိုကလာလေသည။ စညသူစိုးမာ အမေ့ စကားကားပီး စိတကသားကာ မီးကုနယမးကုနလိုးပါ တော့သည။   ခနကာသောအခါ ဒေါဝင့ဝင့ဖူး တကိုယလုံး တဆတဆတတုနကာ စညသူစိုးကို တငးကပစာဖကကာ ပီးသားလေ သည။

တခိနမာပင စညသူစိုး လီးထဲမ သုတရညမားကလညး ဒေါဝင့ဝင့ဖူး စောကပတထဲသို့ အရိနပငးစာ ပနးထကသားလေ သည။   ထိုညမစကာ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးသည ညတိုငး ဦးဝငးမောငအိပခိနတင စညသူစိုးနဲ့ လိုးလေတော့သည။   သို့သော အခါ တစည သောအခါဝယ  ဦးဝငးမောင နစခိုကစာ အိပပောနေရာမ လန့နိုးလာလေသည။ ဘေးမ မိနးမဖစသူကို ကည့တော့လဲ မရိ။  အပေါ့အပါးသားနေသည ဖစတနရာ သူလဲ အပေါ့အပါးသားရန အိပယာထကာ အခနးထဲမထကလာလေသည။ အခနးအပင ရောကသော ညီးညူ သံတခုကို သားတောမောင အခနးဆီမ ကားရလေသည။ ဘာမားဖစနေလဲ ဟူသော စိုးရိမစိတဖင့ အခနး ဆီသို့ လာခိနတင “အား အ ကောငးလိုကတာသားရယ”   ဆိုသော စကားသံမားကောင့ ခေလမးတုံ့သားလေသည။ ခေသံမ ကားအောင အသာသား၍ စညသူစိုးအခနးတံခါး အသာဟကည့လေသော ဦးဝငးမောင ပါးစပ အဟောငးသား ဖစသားလေ သည။ မငလိုကရသော မငကငးကား ဝင့ဝင့ဖူးက လေးဖကထောကလက ခုတငပေါမာ စညသူစိုးက နောကက ဝင့ဝင့ဖူး စောက ပတထဲ လီးသငးကာ လိုးနေသော မငကငးပင။

မငနေရသော အခေအနေသညဦးဝငးမောင၏သေးသားမားကိုထူးထူးခားခား ပင လုပရားသားစေလေသည။မယုံနိုင အံ့အားသင့သောစိတတို့ကလမးမိုးနေသဖင့ထိုသို့သေးသားတေလုပရားသားမုကိုဦးဝငး မောငသတိမထားမခေ။ အမေနင့ သားလိုးနေသော အခေအနေကို ဦးဝငးမောင  ဘယတုနးကမယောငလို့တောင မစဉးစားမိခဲ့ ခေ။ ခုတော့ဘာလုပရမညကို မသိတော့ခေ။   “ကောငးတယ သားလေး လိုးစမးအမေ့ကို”   ဦးဘမောင ခေါငးကိနးလေပီ။ အဝေးသို့ထကပေးလိုကခငသည။ ဒါပေမယ့ ထူးခားသောခံစားမုတခုကဆဲငငထားသလို ဖစနေလေသည။ ကိုယ့ရေ့မာ မိနးမ ဖစသူက တခားသော ယောကားတယောကနင့လိုးနေကာ လိုးနေသူကလညး ကိုယ့သားအရငးဖစနေသော အခေအနေမာ သမ ရိုးက အခေအနေမဟုတပါ။ သူတို့ ၂ယောကကည့ရသညမာ လိုးနေတာကာပီဖစလောကလေသည။

” တောက”  ဦးဝငးမောင ဒေါသတေ တရိပရိပထကလာလေသည။ တခားတဖကတငလညး ကာမရမကမားထူးခားစာ  အရိနအဟုနဖင့နိုးကားလာလေသည။အသိစိတကမိနးမနင့ သားလုပသူတို့၏ လူ့ဘောငအပငဘကက ဖောကပနမုကိုဒေါသ ထကနေသည။ မသိစိတက လိုးပဲကည့ရငး ရာဂစိတမား နိုးကားနေလေသည။ ထိုကာမရမကစိတ၏စေ့ဆောမုကောင့ပငဦးဘ မောင လီးကီး တောငမနးမသိ တောငလာလေသည။ဒေါသအခောငးခောငးထကနေသော ဦးဝငးမောငသူ့လီးကီးတောငလို့ တောငနေမနးမသိသေးပါ။  မသိစိတထဲကရာဂဇောဖင့ သားနင့ မိနးမဖစသူလိုးပဲကို ကည့ရငး လီးကီးကိုအလိုလိုဆုပကိုငမိကာ  ဂငးထုမိသည့ အခေအနေသို့ဟရောကမနးမသိရောကသားလေသည။   ပုဆိုးကိုစလယသိုငးကာ လီးခောငးကီးကို အပီ အပငဆုပကိုငပီးဂငးနာနာထုနေမိလေသည။  စညသူစိုး ဆောင့လိုကတိုငး တုနခါသားသော ဒေါဝင့ဝင့ဖူး၏ ဖငဖူ ဖူ ကီးမား ကိုကည့ကာ   ဂငးထုခကပိုပငးလာကာနောကဆုံးတော့သုတရညတေအောကခံဘောငးဘီထဲသို့ ပနးခမိလေသည။   မိမိမာ လီး ပနတောငလာသညကို သတိပုမိကာ ဦးဝငးမောင ဝမးသာသားလေသည။

ယောကားတယောကအဖို့ လီးမတောငနိုငခငးမာ ရင လကနင့ သေခငးပငဖစလေသည။ အိပ စား လိုး ဟူသော အရာသုံးပါး၌ တခုခုဆုံးရုံးရလင ဘဝပောရငမု ဆိတသုနးရခငးပင  ဖစလေသည။ ဦးဝငးမောငမာ အပောကီးပောကာ သားဖစသူနင့ မိနးမဖစသူကို အပစမမငတော့ပဲ ကေးဇူးတငမိလေသည။  ထိုအပင သညလိုခောငးကည့ရသည့ ခံစားမုမိုးနင့ ကိုယ့မိနးမ၏ ဖုံးကယထားသော ကာမခံစားမုမားကို မငရသော  အခေအနေကို သဘောက နစခိုကမိကောငး သတိပုမိလေသည။ အစထဲက ပင့လငးသူပီပီ သားဖစသူနင့ ၂ယောကညပကာ  ဝင့ဝင့ဖူးကို လိုးလင ဘယလိုနေမလဲ ဟူသော အတေးတို့လညး ဝငရောကလာလေသည။    ထိုကောင့ ရေအမနဆေးကာ မိမိ အခနးဆီသို့ ပန၍ အိပနေလိုကလေသည။ စညသူစိုးနင့ ဝင့ဝင့ဖူး၏ လိုးပဲကီးက အရိနမသေသေးပဲ ဆကလက ကပလကရိ လေတော့သည။

“ဖူးရေ”  “ရင မောငပောလေ ဘာလုပခငလို့လဲ”   “အခနးထဲသားရအောင”   “ဟုတ လာပါပီ”  စညသူစိုး ရေ့တင သေခာ ဝင့ဝင့ ဖူးကို ပိုငပိုငနိုငနိုငပောကာ ခေါခဲ့လေသည။ စညသူစိုးမာ ဖခငဖစသူ၏ ထူးဆနးသော အပုအမူကောင့ တခုခုတော့ တခုခုပဲ  ဟုအတေးဝငကာ ဘာလုပရမနးမသိ ဗာမားနေမိလေသည။ သူနင့ အမေ့ကိစကို အဖေသိပါက မိုးမီးလောငတာထကဆိုးမည  ဖစကောငး တေးမိကာ စိုးရိမစိတတို့ဖင့ ဂနာမငိမ ဖစနေလေသည။ အတနကာ စောင့ကည့သောလညး ပနထကမလာသဖင့  အဖေတို့အခနးဆီသို့ သားကာ ခောငးကည့လေသည။   အခနးကမငကငးကိုတေ့သောအခါ စညသူစိုးမာ ဝမးနညးဝမးသာဖစရ လေသည။ မငကငးကား အဖေက အမေ့ကို ခုတငပေါလေးဖကထောကကာ နောကမ လိုးနေသော မငကငးပငဖစလေသည။  ဝမးသာစရာ အခကကား ဖခငဖစသူ ဦးဝငမောင လီးပနတောငလာခငးပင ဖစလေသည။ တဆကထဲမာပင အမေနင့ လိုးခငမ  လိုးရတော့မညဟူသော အသိကလဲ ဝမးနညးစရာကောငးလပါတော့သည။

“အား အ အ ထကကုနပီ မောငရဲ့ ပီးသားပီမောင”   “အား ကောငးလိုကတာ ဖူးရာ ဖူး ဖူး”   ဟူသော ရေရတမညတမးသံမားနင့အတူ ဦးဝငးမောငနင့ ဒေါဝင့ဝင့ဖူးတို့ ရေ့ဆင့  နောကဆင့ပီးသားလေသည။   “မောင ဘာဆေးတေသောကလိုကလို့ လီးပနတောငလာတလဲဟင”   “ဘာဆေးမမသောကဘူး  မငးနဲ့ သားနဲ့ လိုးတာကည့ပီး လီးတောငလာတာဟေ့”  “ရင”  “ခုမ ရငမနေနဲ့ ဟိုတံခါးပေါကက ခောငးကည့နေတဲ့ ကောငလဲ  လာခဲ့ ငါအကုနသိပီးပီ ငါတို့မိသားစု သေးမကဲပဲ ပောပောရငရငနေကမယ အဲ့ဒါကို မငးတို့သဘောတူလား ဘာပဲဖစခဲ့ဖစခဲ့  မောင အကုနခင့လတတယ”   ဦးဝငးမောငမာ ဝေ့ဝိုကမနေပဲ ဒဲ့ အပေါဆီးကနေ ပောကာ အမတယူလိုကလေသည။ မထူးလဲ  တားမရမည့ အတူတူ မိသားစု သာယာရေးကို ရေ့ရုကာ နားလညမုယူလိုကလေသည။  စညသူစိုးမာလညး အဖေနင့ပေါငးကာ  လိုးပဲကီးဆငနဲရမည့ အသိကောင့ ရငခုနနုနးမနကာ လီးကီးတထောငထောငနင့ အခနးထဲသို့ဝငရောကလာလေသည။  “လာ သား မငးမေမေကို ဖေ့ဖေ့ရေ့မာ အပတလိုးပစမး”   “ဟုတကဲ့ပါဖေဖေ”   ဟုပောရငး အမေ့ပေါငကားတင နေရာယူကာ လီး ကီးကို စောကပတဝမာတေ့ကာ စိနစီနနးရဲ့ ခစဇာတလမးကို ဆကလက ကပတော့မည ဖစကောငး တငပရငး နားပါရစေ တော့ခငဗာ။

 

Zawgyi

 

စိနီနန္း က ခစာတမ္း

“ဦးေဇယာလင္း ရပါပီခငာ တသိန္းငါးေသာင္း ေရၾကည့ါဦးဗ သုံးလပည့င္ ေx{101B}းပါ မေx{101B}းဖစဲ အတိုးသတ္ေပးပါခငာ”    “ေကးဇူးပါပဲညီေလး”   လူx{1039}x{101C}ကီး ပိုကံယူပီးထကားေလသည္။   “ေဟ့ေယာင္ ဒီေဒၚတငင္ဦးက ဘာလဲ ေx{101B}းတာလား”   “ဟုတယကိုေလးေx{101B}းတာပါ”   “အနီ ခနေလးေစာင့္ေပးပါခင”   စညူစိုး အထဲဝငဲ့ေလသည္။   “ေမေမေရ ဒါေလး ေx{101B}းမလိုx{1037}တဲ့”  “သားကလည္း ဒီမာ ဟင္းခက္ေနတာကို သားဖာသားၾကည့္ေလကယ္”   “ဟင္း ၾကည့တာ မကိလညါတယို မ”  “လူဆိုးေလး ေမေမနဲx{1037} ေဖေဖမရိရင္ မင္းဘယိုလုပလဲ”   “အဲ့ခိန သူဖာသူဖစါလိမ့ယ္ေမေမရာ”   စညူစိုးက ဒီ တိုင္းပင္ စိတပါ၍ မလုပငါဘူးဆိုက ဓားေထာကုပိုင္းေတာင္ အေသသာခံမည္ မလုပ္ေရးခာမလုပ္။ စိတငစား လုပ္ ပီဆိုလငည္း အေသခံကာ လုပည့ူစား။

ယခုလည္း ဆိုငိုငငညို၍ ထိုငည္။ အားလုံး အကုနတလုံးစုံလုပတည္။ ပစx{1039}x{1005}ည္းေx{101B}းသူလာလင္ ပစx{1039}x{1005}ည္းရာ  တတည္။ သိုx{1037}ေသာ္ မိခငစူရိလင္ မလုပဲ x{1014}x{103D}ဲx{1037}ဆိုးဆိုးတတည္။   သူx{1037}နာမည စညူစိုး။ အေဖက ဦးဝင္းေမာင္ ကား အေရာင္းအဝယုပာ အေမက ေဒၚဝင့င့ူး အိမ္x{1014}x{103D}င့ဲကာ အမိနx{1037} အေပါငိုင္ ဖင့ားေလသည္။ အတိုးx{1014}x{103D}x{103C}န္း သကာခင္း၊  လုပည္းလုပနနနင္း၊ ေပါင္x{1014}x{103D}ံသူမားအေပၚ သကx{103B}ာခင္းတိုx{1037}ေၾကာင့္ ေဒၚဝင့င့ူး၏ စိနီနန္း အေပါငိုငည္ နာမည္  ရကာ လုပန္းတငယ္ေလသည္။

အကူ အလုပမား၂ေယာက္ ေခၚထားရေလသည္။ စညူစိုးကား အသက္၂၃x{1014}x{103D}စနx{1037}ိ ဘဲx{1037}ရ  လူငယ္ တေယာကစာ အေပာပါးမမကဲ အလုပိတငားေသာ အေနအထိုင္ ကစစိမၼာသူတေယာကစ္ေလ သည္။ အေဖလုပူက သားဖစူ ကားဝယ္ေရာင္းလုပ္ေစခင္ေသာည္း သူက တတိနားလည္x{101B}ုံ လုပတ္x{101B}ုံသာ သငား ေလသည္။ သူတကယ္ လုပငညား အေမရဲx{1037} အေပါငိုငုပန္း။ အေပါငိုငား လူေတလိုအပကိေနသမ ကာလ ပတုံးေပာကယားမညဟုတုသူကယူဆေလသည္။

နံနက္၆နာရီ သားမိ သားဖ ၃ေယာကုံးထကာ Gymသားေဆာ့ ပီးမ ေရခိဳးကာ မနကာစားေလ့ရိသည္။ ပီးေနာက္ ၉နာရီအခိန္ တင္ ဦးဝင္းေမာင ကားပဲစားတန္းသိုx{1037} သားကာ စညူစိုးx{1014}x{103D}င့္ ေဒၚဝင့င့ူးက ဆိုငင့္ေလသည္။  ပိုကံရိ လူခမ္းသာစာရင္းဝင္ ေသာည္း ေဒၚဝင့င့ူးက အိမx{103C}ကိစx{1039}x{1005}ကို သူတေယာကဲသာ x{1014}x{103D}ိုင္ေအာငုပ္ေလသည္။ မနကပိုင္းလုံး စညူစိုးက ဆိုငိုင္ ကာ ေဒၚဝင့င့ူးက အိမx{103C}ကိစx{1039}x{1005}ဗာဟီရx{1014}x{103D}င့္ မီးဖိုေခာင္ ထမင္းဟင္းခကင္းမားကို ပဳလုပ္ေလသည္။ ခကဳတီးစီးသည့ခါ  ဆိုငနဝင္ၾကည့္၍ ဦးဝင္းေမာငမင္းစားပနာသည့ခါ သားမိ သားဖ ၃ေယာက္ ထမင္းလကုံစားေလ့ရိၾကသည္။ ေနx{1037}လည္ ပိုင္း ဦးဝင္းေမာင္ ကားပဲစားတန္းသားသည့ခါ ေဒၚဝင့င့ူးက ဆိုငိုင္၍ စညူစိုးက အပငလုပားရိက ထိုအခိနင္  ထကုပ္ေလသည္။  ညေန၅နာရီတင္ ဆိုငိတာ ဦးဝင္းေမာငည္း ပန္ေရာကာၿပီဖစ္ေလသည္။

၆နာရီတင္ ညစာစား ၾက၍ ညစာစားပီးေသာ္ စညူစိုးက x{101B}ုပင္ၾကည့ငည္းၾကည့္ မၾကည့ါကဂိမ္းေဆာ့ခငည္းေဆာ့ စာဖတငည္းဖတ္ ကာ သိုx{1037}မဟုတါက သူငယင္းမားဖင့္ လကကညိုငကိုငတ္ေလသည္။ လကကညိုငားသည့ေခါကာ  ဆယါ့ တစါဖစ္ေလသည္။ ဘာပဲလုပုပ္ ည၉နာရီထိုးလင္ စညူစိုး အိမေရာကနာရေလသည္။ ည၉နာရီဆိုလင္  အိမံခါးပိတာ အိပာဝင္ၾကၿပီဖစည္။ စညူစိုးတိုx{1037}၏ ေနx{1037}စဥ္ နိဓx{1039}x{1016}ဓူဝ လုပန္းစဥ္ ဇယားဖစ္ေလသည္။

သိုx{1037}ေသာ္ ကံၾကမၼာဇာတရာဟူသည္ အလည့ေပာင္း အခိဳးအေကx{1037}မားဖင့္ ေလာကီလူx{1037}ဘဝကို တနာဆင ယx{103C}န္းေသာ  အေလ့အထရိသည့တိုင္း စညူစိုး၏ဘဝကို တနာဆငယx{103C}န္းခဲ့ေလသည္။  ညသန္းေခါငံ မေရာကေရာကခိန္  စညူစိုး ဆီးတအားေအာင့ဖင့္ လနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးလာေလသည္။ ညဦးပိုင္းက ေရအမားx{1039}x{101C}ကီးေသာကိလိုကာကို သတိရေလသည္။  အိမာသားရန္ ထကာအခန္းထဲမထကဲ့ေလသည္။ အိမာသားပီး အပန္ အေဖတိုx{1037} အခန္းေရx{1037}မ အဖတင္ စကားသံမား  ၾကားလိုကေလသည္။ ဒီခိန္x{1039}x{101C}ကီး ဘာမား အေရးတx{1039}x{101C}ကီးေပာေနသလဲဟု စူးစမ္းလိုစိတင့္ အခန္းတံခါး အသာဟကာ နားေထာင္ ၾကည့ိုက္ေတာ့…  “ေမာငကာ ေဆးေသာကာေတာင မရဘူးကာ”   “ဟာ ဖူးကလည္း ကိုယဲ ေဆးေသာကာပဲကာ  အခိန္ေတာ့ေပးရမာေပါ့”

“ေတာမ္းပါ ေမာငာအစကထဲက ဆငင္ေနရငာမမဖစူး အဲ့ေဆးလိပ္ေတမေသာကါနဲx{1037}လိုx{1037}  အေစာx{1039}x{101C}ကီးကထဲက ေပာသားပဲ တx{101B}ုတ္ေဆးလိပမ ေကာင္းတာဆိုပီး နားမေထာငဲ ေသာကာေလ”  “ဒီေလာကိဖစယ္ မန္း ေမာငဲမထငိလိုx{1037}ပါကယ္ ဆရာဝနေတာ့ လုံးဝ ပန္းေသတာ မဟုတိုx{1037} ေမာင့ကိေနေသးတယိုx{1037}ေပာတယ္ေလ  ဖူးရဲx{1037}”  “ေမာင့္ေနတာကလည္း ၆လေတာငိေနပီ ဘယ္ေတာ့မ ပန္ေကာင္းမာလည္း ဖူးလဲေသးသားနဲx{1037}ပါေမာငယ္ ဖူးေလ တခါ တေလ မေနx{1014}x{103D}ိုငထိုင္x{1014}x{103D}ိုငစိတယ္ ေမာင္”  “ေအးပါေမာင္x{1039}x{101C}ကိဳးစားပါ့မယာ ခုေတာ့ ဒီအတုေလးနဲx{1037} ပဳစုပီးတာေလးပဲေကနပ္ လိုကါကာ”   “ဟင္း ေပာလိုကငီလိုခည္းပဲ ဖယ္ ေရသားေဆးဦးမယ္”   ဟုဆိုကာ ထကာေသာ မိခငစူ မငာစိုး၍  ေမာငိပင္ အသာေလး ကယ္ေနလိုကေလသည္။

စညူစိုး သိလိုကေသာ အဖစပကား အေပၚ စိတx{103C}ပားမိေလသည္။ ဖခငစူကိုလည္း အပစတငက္ မိခငို လည္း မညိုx{1037} ကူညီရမလဲဆိုတာ မစဥ္းစားတတ္ေအာငစ္ေလသည္။   ေနာက္ေနx{1037} မနကစ၍ စညူစိုးသည္ မိခငစူအား  သတိထားေစာင့္ၾကည့ိေလသည္။  အကူေခၚထားေသာ ေကာင္ေလးမား ဖစ္ေသာ ေအာငင္းx{1014}x{103D}င့္ သိန္းစိုးတိုx{1037} ၂ေယာက သိန္းစိုး အား လိုတာထကို၍ အေရာတဝင္ေနေနေၾကာင္း ေတx{1037}ရေလသည္။ စညူစိုးမာ ပို၍ စိတခမ္းမသာ ဖစိေလသည္။    သိနိုး ကား သူx{1014}x{103D}င့္x{101B}ယူဖစာ သူလိုပင္ အသားဖဴ ဖဴ ေမးx{101B}ိုးခိုငိုင္ x{1014}x{103D}ာတံေပၚေပၚ x{1014}x{103D}င့္ သယလ ကိုယနိေလသည္။ ခါးသိမ္  သိမ္ တငါးကစစ္x{1014}x{103D}င့္ ေတာင့င္းေသာပါငံမားက အလိုးအေဆာင္းေကာင္းေသာ ေယာက္ားေကာင္းဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ ေနေသာ လကx{1039}x{1001}ဏာမားဖစ္ေလသည္။

မိခငစူ ဘယ္ေခလမ္း လမ္းေတာ့မညိုတာ သိေနေသာ စညူစိုးသည္ မညဲ့သိုx{1037}  တားဆီးရမညို အx{1039}x{101C}ကံအိုကကိေလသည္။   ဆိုငိမ္း ညစာစားပီးေသာအခါ စိတစစ္x{1014}x{103D}င့္ လကကညိုငိုx{1037} ထက္ လာခဲ့ေလသည္။   “ေဟ့ စညူ ေပာကေခလား ခုမေပၚလာတယ္ ဘာေသာကာလဲ ညီးေလးေရ မာမယ္ေဟ့”  “ညီေလး  Speed တဘူးယူခဲ့ သံဘူးေနာ္”  “ဟုတဲ့ပါခင”  “ကိုစိုးမိုး မေတx{1037}တာေတာင္ အေတာ္ၾကာပီဗာ”   “မင္းက လာမမလာပဲကိုး မင္း  ဇကာဖင့ိုက္ စာအုပသစ္ေတ ေဒါင္းထားတာရိတယ္ ကူးသားေတာ့ မင္းလဲ Facebook သုံးပါဆိုတာကို ေပာရမဘူး ကာ”  “ကေနာ စဲမိရင္ ေနx{1037}ေရာညပါ သုံးမိမာ ဒါေၾကာင့ါ ကိုစိုးမိုးရ”  “ေအးပါကာ စညူ မင္းၾကည့တာ သိပလန္းဘူးကာ  ဘာေတညစ္ေနလဲ”  “ေဘာါ တေယာကါဗာ ပန္းေသသလိုဖစ္ေနတာ ၆လေလာကိပီဗာ ဘယိုကူညီရမလဲစဥ္းစားေနတာ”   “မင္းကေတာ့ကာ ဘယူx{1037}မဆို ကူညီခငဲ့ေကာငဲကာ ငါသိသေလာက္ေပာမယို အဲ့ဒါမိဳးက အေၾကာင္းအမိဳးမိဳးေၾကာင့္ ဖစာက ဘာေတလုပိလဲဆိုတာသိမ ကုသရလယာက”

“တx{101B}ုတ္ေဆးလိပ္ ပိနိန္ေလးေတေလ ပူရိန္းေဆးလိပ္ေတ ေသာကာအကိုရဲx{1037}”   “အင္း ဒီေခးတx{101B}ုတ္ေတက သူတိုx{1037}ဆီလူမားတိုင္း ေလာ့ခဖိုx{1037}ဆိုပီး ေသခာ ပန္းေသတဲ့ ေဆးေတေရာပီးထုတ္ တာ ေခးမိဳးေတ လူကို ဥပါဒစ္ေအာငုပာ မင္းေဘာါကို တတ္x{1014}x{103D}ိုငင္ လုံးဝ ေဆးလိပတ္ ခိုင္းလိုက္ ေဆးx{101B}က္x{1039}x{101C}ကီးက  ပန္းေသေစပါတယို ေခးမိဳးေတ ထုတဲ့ဟာမ သားေသာက္ေတာ့ပိုဆိုးမာေပါ့”  “ဟုတယိုx{1039}x{101C}ကီးရာ သူကလဲ တေနx{1037} ဆယ္ လိပ္ေလာက္ေသာကာ”   “မေသာကေလ့ေစနဲx{1037} အိပ္ေရးဝဝအိပ္ ဖီးၾကမ္းငက္ေပာသီး မီးဖုတိုx{1037} ေx{101B}x{103E}နီငက္ေပာသီးတိုx{1037}စားေပး  စိတိစီးမx{103C}မရိေအာင္ေန စိုးရိမိတဝင္ေအာင္ေန အဲ့ဒါဆို ပန္ေကာင္းလာမာပါက”  “ဟုတဲ့ပါ ကိုx{1039}x{101C}ကီး ခုလိုရင္းပေပးတာ ေကးဇူးပါဗာ”  “မလိုပါဘူးကာ ဒါေပမဲ့ မင္းေဘာါရဲx{1037} မိန္းမအတက္ေတာ့ စိုးရိမယာ မိန္းမေတက လိငဆကံပဲေနx{1014}x{103D}ိုငာ  သုံးလပဲက သုံးလေကာင္ ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကိုက ေတာင္းလာတာ အဲ့ဒါကိုေတာ့ ဂx{101B}ုတစိုက္ေဖေပးေပါ့ သူx{1037}ကိုနားလည္ေအာင္ေပာ ပခိုင္းေပါ့”   စညူစိုး ေခါင္းထဲ အခက္ေပးေခါင္းေလာငံမားဆူညံသားေလသည္။

သိန္းစိုးကို မိခငစူက  ေရလာေမာင္းေပးေနပီ။ ကိုယ့မ္းနာ ကိုယာသိ ဖခငစူကို ဘယိုေပာပရပါ့မလဲ မိမိသိသညိုလင္ေကာ ဖခငစူ က ရကားေလမညား။ ကိုစိုးမိုး ေနာကုံးစကားက သူx{1037}ကို ပိုပီးဖိအားမားလာေစသည္။ကိုစိုးမိုးဆိုတာက သူx{1037} သူငယင္းရဲx{1037} အကို လကိ ေဖ့ဘုတ္ေပၚမာ အပာစာအုပား မေဝေပးေနေသာသူဖစ္ေလသည္။ သူက ေဖ့ဘုတသုံး gmail ေလာက္x{101B}ုံဖင့ ရ Code ပန္x{101B}ိုက စိတထငင္ အေကာင့ိတံရေသာ ေဖ့ဘုတို ဇယားရx{103C}ပညု ထငငိေလသည္။ အဲ့ဒီေတာ့  18+စာအုပ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ေသာသူx{1037}အတက္ ကိုစိုးမိုးက PDFရိေသာ စာအုပား ေဒါငားကာ သူလာလင္ ကူးထဲ့ေပးေလ့ရိေလသည္။ စိတ္ေပလက္ေပာက္ လကကညိုငကာကာမ ပိုပီး စိတစာသဖင့္ ကိုစိုးမိုးကို x{1014}x{103D}x{103C}တကာ ပနာခဲ့ေလသည္။

အိမိုx{1037}ပန္ေရာက္ေသာ္ စိတစရာမားေမ့ထားကာ ကိုစိုးမိုးေပးလိုက္ေသာ Pdfမားကိုဖင့တ္ၾကည့္ေလသည္။ ပုဒနx{1037}ိေလ သည္။  ပထမဆုံးဖတိသည ထူးခားေရးသား၍ တိတခိုးမ တငကည့္ “အေရၿခဳံ” ဆိုေသာ စာအုပစ္ေလသည္။ စ ဖတိသညစ၍ လကမခခင္ေအာင္ေကာင္းလန္းကာ ေသးရင္းသားရင္း လိငကံေသာ စာအုပစ္ေလသည္။ အx{1039}x{101C}ကိဳက္ ဆုံးကား ခိုင္ေလးx{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}သားဖိုက္ေသာ ေနာကုံးအခန္းဖစ္ေလသည္။ ထိုအခန္းကို ၃ခါ ၄ခါေလာက္ ပနတိေလသည္။    ေနာကပအုပ္ ဖတိေသာအခါ အကာမင္း ေရးသားေသာ “အေမနဲx{1037}သားရဲx{1037} လကပဲ” စာအုပစ္ေလသည္။ အေဖက ပသ နာရိ၍ သားက အေမကို ဝင္ေရာကိန္းသိမ္းေသာ ဇာတမ္းဖစာ သူx{1014}x{103D}င့ူေနသညိုလည္းသတိပဳမိေလသည္။   ေနာကပ္ေတx{1037}ရသညား ကာမလူဆိုး ေခၚ ကိုစည္ ေရးသားေသာ “ဟကီးဗယငိုင္းေဒး” ဆိုေသာ စာအုပစ္ေလသည္။

ဗယငိုင္းေဒးအၾကာင္းကို x{101B}ိုမနစနန္ ေရးသားထားေလသည္။   စညူစိုး စာအုပားဖတီးေနာက္ အတိုင္းမသိ ေပာ္ x{101B}x{103E}ငားေလသည္။ ေလပငၽနိုကိေလသည္။ Pdfေပးေသာ ကိုစိုးမိုးနဲx{1037} စာေရးဆရာအေပါင္း ကန္းမာ ခမ္းသာပီး ကာမသိဒx{1039}x{1015}ိ၊ ပီ ယသိဒx{1039}x{1015}ိ၊ လာဘသိဒx{1039}x{1015}ိအပါအဝင္ အလုံးစုံေသာ သိဒx{1039}x{1015}ိမားရပါေစေၾကာင္းဆုေတာင္းေပးလိုကိေလသည္။ (ကေနာည္း တကယ္  ဆုေတာင္းပါတယ္ ခိခိ / ပုံ – မသာ)   ဝိုင္းစက္ေသာမကုံးတစုံ ထူထဲေသာx{1014}x{103D}x{103C}တမ္း ေဖာင့င္းေသာx{1014}x{103D}ာတံေပၚေပၚတိုx{1037}က  x{101B}ုပငင္းသမီးေခာ စမိုင္းx{1014}x{103D}င့ုံစံတူကာ ေကာ့ခၽန္ေနေသာ ရငားမား စင့ားဝိုင္းစက္ၿပီး အေနာကကို ေကာကက္ေန ေသာ တငားမားသည္ မိခငစူ ေဒၚဝင့င့ူး၏ ကန္းမာေရးx{1014}x{103D}င့္ အလပတရားမားကို ေဖာေနေသာ အရာမားဖစ္ေလ သည္။ ထိုအလတရားမားကို အေဖ မသုံးေဆာင္x{1014}x{103D}ိုငါက သူသုံးေဆာငညစ္ေလသည္။

အပငူ ဘယူx{1037}လကိုမအပါမခံx{1014}x{103D}ိုင္  ဖိတင္းဖိတ္ ကိုယ့ိတဲသာဖိတမညု ဆုံးဖတိေလသည္။  မနကိုငင့ီးေသာအခါ လူပါးေသာအခိနင္ စညူ စိုး အိမ္ေနာကီးဖိုေခာငိုx{1037} အသာဝငာခဲ့ေလသည္။ ေဒၚဝင့င့ူး ခကဳတ္ေနရာသိုx{1037} အသာေနာက ဝငပ္၍ ေတာင္ေအာင္  အသင့ုပားေသာ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ မိခငစူ ဖင္ၾကားသိုx{1037}ခိနာ ေထာက္၍ သိုင္းဖကိုက္ေလသည္။  “ေမေမ ဘာေတခက္ ေနတာလည္း”   “အိုဟဲ့ ဒီကေလးဟာေလ အလနx{1037}ၾကား လx{103E}တ္ေလကယ္”   “လx{103E}တူး သားေမးတာ မေဖရငx{103E}တူး”    စညူ စိုးသည္ ရံဖနံခါ ထိုကဲ့သိုx{1037}ကပၽဲေနၾက။ သိုx{1037}ေသာ္ ယခုကား ေဒၚဝင့င့ူးမာ အစပထမလနx{1037}ားေသာည္း မိမိဖင္ၾကားသိုx{1037} အ ေမx{103B}ာင္းလိုက္ေထာကာေသာ သားဖစူ၏ေတာင္ေနသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို သတိထားမိေသာအခါ ရငဲဝယ္ တဒိန္းဒိန္းတုနx{103C}ပား ေလသည္။

၆လေၾကာ္ေတာင့ေနေသာ ေသးသားတိုx{1037}က ဖိုသဘာဝအထိအေတx{1037}ကို ရရိသဖင့္ လx{103C}ပားစပဳလာသလို ဦးေx{1014}x{103D}ာက္ အသိစိတလည္း မသင့္ေတာ္ေၾကာင္းအသိဝငာသည္x{1014}x{103D}င့္ x{101B}ုန္းထကိုက္ေလသည္။ စညူစိုးက အသာလx{103E}တ္ေပးကာ  မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငစားေသာအခါမ ခါးကေနကိုင္၍ အသာစဲကပာ ဖကားလိုက္ေလသည္။ စညူစိုး၏ လီးx{1014}x{103D}င့္ ေဒၚဝင့င့္  ဖူး၏ ေစာကတား ကကိထပူကကာ ဖိကပိေလသည္။ ေဒၚဝင့င့ူးကား ေစာကတဲမလည္းဆစနဲx{1037} အေရမားစိမ့္  လာေလသည္။ ထိုx{1037}ပငညူစိုးကား ဒီတိုင္းအၿငိမေန မက္x{1014}x{103D}ာအx{1014}x{103D}ံx{1037} ငငာစာ နမ္းရx{103C}ိကာေသာအခါ အထိအေတx{1037}ကို ယစူး သာယာလာေလသည္။ ေပာကုနီးနီးဖစ္ေနေသာ အသိစိတို ပနိန္းကာ x{101B}ုန္းထကိုက္ေလသည္။ စညူစိုးကား ပန လx{103E}တ္ေသးပဲ…  “ဟင္း ေမေမကလည္း သားကခစိုx{1037}နမ္းတာကို”   ဟုဆိုကာ အေမx{103B}ာင္းလိုကပ္ေနေသာ သူx{1037}လီးx{1014}x{103D}င့္ ေစာကုတ္ ကို အထက္ေအာက္ ပတဲေပးေလသည္။

မသိစိတသာယာပီး ရမက္ေသးသားတိုx{1037}က x{1039}x{101C}ကိဳက္x{1014}x{103D}စက္ေနေသာည္း အသိစိတ္ က ေကာင္းေကာင္း သတိရိေနသည့္ ဒီတခါေတာ့ သတိတရဖင့င္းဆနာ…   “ဒီကေလးဟာေလ လx{103E}တ္ဦး”    ဟုဆိုကာ အတင္း x{101B}ုန္းထကိုက္ေလသည္။ စညူစိုးကလည္းလx{103E}တ္ေပးလိုက္ေလသည္။   “ေမေမကလဲ ဘာဟင္းလဲေမးတာကိုး”   “ၾကကား ပဳတ္ေၾကာ္ မုံလာဥလခဥညင္း ငx{101B}ုပီးေထာင္း ဒါပဲေလ သားေတာ့ လူက အလုပx{103C}ပ္ေနတဲ့ဟာကို ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းမ ၾကည့ူး”  “သိခငိုx{1037}ေမးတာကိုး ေမေမက ဒီတိုင္းပဲ သားပီ”   အေပၚစီးက ဖိေဟာကာ ေမာင္းထုတိုက္ေလသည္။ တ ဒိန္းဒိန္းခုန္ေနေသာ ရငတိုဖိရင္း ေခတုနကုန္ စိတx{103C}ပားစာဖင့္ ေရခဲေသတx{1039}x{1011}ာထဲမ ေရကိုယူေသာကိုကေလသည္။  လာေထာကားသည့္ စညူစိုး လီးx{1039}x{101C}ကီးက နဲနဲေနာေနာမဟုတ္ သူအေဖထကင္x{1039}x{101C}ကီးလိမ့ညစ္ေလသည္။

ေဒၚဝင့င့ူးဟု အမားက ေဒၚတပ္ေခၚေနၾကေသာည္း တကယန္း အသကားဖင့္ ေလးဆယ္ေကာ္x{101B}ုံေလးသာရိေလသည္။  သူရဲx{1037} ဝိုင္းစက္ေသာမကုံးတစုံ ထူထဲေသာx{1014}x{103D}x{103C}တမ္း ေဖာင့င္းေသာx{1014}x{103D}ာတံေပၚေပၚတိုx{1037}က x{101B}ုပငင္းသမီးေခာ စမိုင္းx{1014}x{103D}င့ုံစံတူကာ  ေကာ့ခၽန္ေနေသာ ရငားမား စင့ားဝိုင္းစက္ၿပီး အေနာကကို ေကာကက္ေနေသာ တငားမားေၾကာင့္ တကx{1039}x{1000}သိုလုန္း ကထဲက လူသိမားခဲ့သူဖစ္ေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ မိဘမား၏ အုပိန္းမx{103C}ေကာင္းခင္းေၾကာင့္ ရည္းစားသနာ မထားဖူးေပ။ ေကာင္း  ပီးပီးခင္းမာပင္ သူx{1037}ထက္ ဆယါးx{1014}x{103D}စနx{1037}္x{1039}x{101C}ကီးေသာ ဦးဝင္းေမာင္x{1014}x{103D}င့္ လူx{1039}x{101C}ကီးခင္းသေဘာတူကာ ေပးစားခဲ့ေလသည္။  ဦးဝင္းေမာင  အသကာx{1039}x{101C}ကီးေသာည္း ေခတီ ပင့င္းကာ လူငယနူဖစ္ေလသည္။ ငယဥထဲက အားကစားကို ဂx{101B}ုတစိုက္ လုပ္ေလ့ရိသူဖစ္ေလသည္။ ဝင့င့ူးx{1014}x{103D}င့ေသာအခါတငည္း ဝင့င့ူးကိုပါ အားကစားလုပ္ေစေလသည္။ လိငကံရာတင္ လည္း တလမ္းသားx{101B}ိုးx{101B}ိုးမဟုတဲ ပုံသဏx{1039}x{100D}ာန္ အမိဳးမိဳးဖင့္ ဆကံေလ့ရိေလသည္။

လိငကံမx{103C}ဆိုတာ ဘာမန္း ေကာင္းေကာင္းမသိေသာ ဝင့င့ူးသည္ ဦးဝင္းေမာင္x{1014}x{103D}င့္ေတx{1037}မ တင္းပည့ပည့္ ခံစားရပီး ကာမေဗဒပညာရပင္  ေတာ္ေတာားမား သိရိနားလညာေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ ဦးဝင္းေမာငည္ ေဆးလိပို မေကာင္းမန္းသိသိဖင့္ x{1014}x{103D}စကာ  ေသာကုံးေလသည္။ x{101B}ိုးx{101B}ိုးစီးကရက တဆင့္ တx{101B}ုတ္ေဆးလိပစ္ေသာ စီးရကိနိနညည္ေလးမားကို ေပာင္းေသာက္ ေလသည္။ အဆိုပါ စီးကရကားတင္ ပx{101B}ုပါသဖင့္ ပူရိန္ေသာအရသာပါရေလသည္။ ေနာကကဲဆိုးကိဳးမာ ဦးဝင္းေမာင ေယာက္ ပန္းညိဳးလာခင္းဖစ္ေလသည္။ အစပထမ၌ တာတာနာဖီးလါဝင္ေသာ ေယာက္ားအားေဆးမား သုံးစဲရာ အဆင္ေပမx{103C}ရိ ေသာည္း ေဆးလိပ္ေသာကုံးမx{103C} မေလာ့ေသာအခါ လုံးဝ ပန္းေသသလိုဖစားေလသည္။  ဆရာဝန္x{1014}x{103D}င့သရာတင္ ထိုအခိန္ မ ဦးဝင္းေမာငာ ေဆးလိပို ေလာ့ေသာကင္းဖတ္ေလသည္။ လုံးဝပန္းေသသလိုဖစညာ ေခာကခနx{1037}ိပီဖစီး ဝင့င့္ ဖူးမာ လိငဆကံရသညာ ေခာကခနx{1037}ိပီဖစ္ေလသည္။ ဦးဝင္းေမာငေတာ့ ဇနီးဖစူ အသာေပေစရန္ လီးတုနဲx{1037} ထဲ့ေပး ပါေသာည္း အစစ္ေလာက္ မေကာင္း ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ရမကို မေပေပာက္ေစx{1014}x{103D}ိုင္ေၾကာင္း ဝင့င့ူးသာလင္ ခံစားသိရိေပသည္။    အခု  ေဒၚဝင့င့ူးမာ အသိx{1014}x{103D}င့္ ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}လနဲေနမx{103C}ကို အလူးအလဲခံစားေနရေလသည္။

သားဖစူ စညူစိုး၏ အေထာက္ အပတားတင္  သာယာစိတတဖက္ လူx{1037}ေဘာင္ လူx{1037}အသိုင္းအဝိုင္းက လကံx{1014}x{103D}ိုငင္းမရိေသာ သားx{1014}x{103D}င့ေအ ကာမဆကံေသာ ေဖာကန္ မx{103C}x{1039}x{101C}ကီးကို ကဴးလနနသင့ူေသာ အသိတရားတိုx{1037}ကတဖက္ လနဲေနေလသည္။   ထိုကဲ့သိုx{1037}လနဲကာ မသင့္ေတာု ကိုယ့ို  ကိုယတိေပးထိန္းခဳပါေသာည္း ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ဟူသညား ထိန္းေလ လတ္ေလဖစ္ေသာ သဘာဝအတိုင္း ထူးခားေသာ  လိုလားေတာင့ခင္း တမိဳးကလဲ ေပါကားလာေလသည္။   ခိုးစားရေသာ အသီးက ပိုခိဳသညိုသည့တိုင္း လူေလာက  အဖဴ ေရာငည္းေလးကို ပါးပါးေလးဖတ္ေကာာ သားဖစူx{1014}x{103D}င့္ ခစဲဝင္ၾကည့င္ x{1039}x{101C}ကဳံေတx{1037}ရမည့္ အပာေရာင္ စိတx{103C}ပား စရာ ေပာ္x{101B}ငx{103C} အထိအေတx{1037} အရသာမား စိတ္ေကနပရာ ၿပီးဆုံးမx{103C} ခံစားခကားကို ေတx{1037}x{1039}x{101C}ကဳံခံစားလိုေသာ ေတာင့မx{103C} ခဥင္း လဲတကာေလသည္။   အစက ဒီလိုဘာလိုx{1037}လုပလဲ။ သူx{1037}အေဖပန္းေသေနတာကို သိသားလိုx{1037}လား။ ဒါမမဟုတ္ မိမိက သိန္းစိုးကို  ေရလာေမာင္းေပးေနတာကိုသိသားသလား။

ဒါမမဟုတ္ တကယဲမိမိကို ၅၂၈ထကိုပီးခစိုx{1037}လား ဆိုေသာ အေတးမားဖင့္  စဥ္းစားခန္းဝငိေသာည္း ေသးသား ေတာင္းဆိုမx{103C}ယင္းကပာခိနင္ အပာေရာငိတူးမားကလဲ၍ ကနာ အေတးထဲ မ ဝင္ေတာ့ေခ။  ထိုေနx{1037}တေနx{1037}လုံး ေဒၚဝင့င့ူးသည္ စညူစိုးကိုေရာင္ေနေတာ့ေလသည္။   ေဒၚဝင့င့ူးမာ အလုပိုလုပ္ေနရ ေသာည္း စိတ သားဖစူ စညူစိုး အေၾကာင္းသာေတးေနမိေလသည္။ စညူစိုး ထပာမညားဟု ေမာိေသာည္း  စညူစိုးကို မေတx{1037}ရေတာ့ေပ။  ဦးဝင္းေမာငည္း ထမင္းစား ပန္ေရာကာေလသည္။ ဒီတခါတင္ေတာ့ ေဒၚဝင့င့ူးသည္ စည္ သူစိုးx{1014}x{103D}င့က္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငမညို အပိဳ ဖန္းေလးတစ္ဦးx{1014}x{103D}ယ္ ရက္x{101B}ံx{1037}စိတx{103C}ပားေနေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ သူ၏ စိတံစားမx{103C}မားကို  မေပၚေပါက္ေစရန္ မက္x{1014}x{103D}ာတင္းကာ ထိန္းခဳပားေလသည္။  စညူစိုးမာ ထမင္းစားရန္ စားပဲတင္ ထိုငိေသာအခါ မိခငစ္ သူ၏ မက္x{1014}x{103D}ာထားကိုေတx{1037}ရေသာအခါ လနx{1037}ားေလသည္။

အေခအေနမာ မိမိအတက္ေကာင္းx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ အလားအလာမရိေတာ့ဟု  မတကဳ သုံးသပာ စိတာတဆင္းသားေလသည္။ သူx{1039}x{101C}ကိဳးပမ္းစီစဥားသမ သဲထဲေရသန္ ဖစ္ေတာ့မညို x{1014}x{103D}ေမာမိ ေလသည္။  သိုx{1037}ေသာ္ တဆတတ္ တုန္ေနေသာ မိခငစူ၏ ထမင္းပဲခူးေနသည့္ တုနင္ေနေသာ လကစုံကိုေတx{1037}ရ ေသာအခါ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာေပာ္x{101B}ငားေလသည္။ ဟန္ေဆာင္ မက္x{1014}x{103D}ာတင္းထားေသာည္း စိတx{103C}ပားေနသညို လက္ တစုံက ေဖာေနသည္ မဟုတါလား။ ထိုေၾကာင့္ တဆင့ပကိုx{1037} စဥ္းစားမိေလသည္။   ထိုေၾကာင့္ ထမင္းစားေနစဥ္ ဖိနပို  အသာခၽတာ ေခေထာကနx{1037}န္းလက္ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိ မိခငစူ၏ ေခကင္းဝတ္ ထမိနဲသိုx{1037} မန္း၍ သူx{1037}ေခေထာက္ တဖကို ထဲ့လိုက္ေလသည္။ ထိုငုံခင္းလဲ နီးသဖင့္ ကကိေရာက္ေလသည္။  ေဒၚဝင့င့ူးမာ ဘာမားဖစလဲဟု ရငုန္ ေမာင့္ေနစဥ္ x{101B}ုတရက္ ေရာကာေသာ ေခေထာက္ တဖက္ေၾကာင့္ လနx{1037}ာ ေအာိမတတ္ ဖစားေသာည္း သတိ ခကင္းဝငာ ထိန္းလိုက္ေလသည္။

စညူစိုး၏ ေခေထာက အတင့ဲစာ အထကိုx{1037} တေx{101B}x{1037}ေx{101B}x{1037}တကာသဖင့္ ရိမဲ့စုမဲ့  အသိတရားေလးဖင့္ ထိန္းကာ တကာေနေသာ ေခေထာကို မိမိေခx{1014}x{103D}စကင့္ ညx{103B}ပ္၍ ထိန္းေလသည္။   စညူစိုးက သူx{1037} ေခေထာကို x{101B}ုန္းကာ အထကိုx{1037} တိုးေလရာ ေပါင္ၿခံအတင္းသိုx{1037} ေရာက္ေလသည္။    ေဒၚဝင့င့ူးမာ တခုခုကို ေမာင့ား ေသာည္း သညို အေခအေနကိုေယာငိုx{1037}ေတာင အိပကဲထဲ့ မ မကူးပါေခ။   လင္ေယာက္ား တေယာကုံးေဘးမာ  ငုတုပားကာ သားအရင္းဖစူ၏ လကဲဇကဲ ေစာကတ္ အx{1014}x{103D}ိုကံရေသာ ခံစားမx{103C}မာ ေဒၚဝင့င့ူးအတက္  ထမင္းစားေရေသာကို ေနx{1037}စဥ္x{1039}x{101C}ကဳံေတx{1037}ေနရေသာ ကိစx{1039}x{1005}မိဳး မဟုတါ။ စားပဲခင္း အရညစီး ထိုင္ေနသူ ရငတ္ေအာကိုင္းကို ပဲ အခင္းခင္း မငေသာေၾကာင့ာ ေတာ္ေတာ့သည္။   ေဒၚဝင့င့ူးမာ အသံမထကိေအာင္ သတိဖင့ိန္း၍ အေရ ေတာက္ေတာကကာ ကာမဆိပားတကာေလသည္။ ဦးဝင္းေမာငေတာ့ သတိပဳမိပုံမရ။

စညူစိုးက ပိုင္x{1014}x{103D}ိုငာပင္ ေခ ေခာငေလးမားဖင့လိေပးေနရာ ေဒၚဝင့င့ူးမာ လငသိေအာင္ ခိုးစားရေသာ အရသာကို ခံစားရင္း အေကာင္းx{1039}x{101C}ကီးေကာင္း ကာ ပီးလုလုပငစာေလသည္။ ဒါကိုသတိထားမိေသာ စညူစိုးက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပတ္ေပးေလရာ ေဒၚဝင့င့ူးမာ  အသံထကညီးညဴ မိေစရန္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုကံx{1039}x{101C}ကိတင္း တခီပည့ည့ဝပငီးသားေလသည္။  “ဖူး ေနမေကာင္းဘူးလား  ထမင္းသိပစားသလိုပဲ”    “မဟုတါဘူး သိပဆာေသးလိုx{1037}ပါေမာင္”   “အင္း ေမာငီေနx{1037} ေစာေစာပနားရမယ္ ဟိုမာ ေဈးဆိုင္ ေနတယ္”   “ရတယ္ စားပီးသားေတာ့ေလ ေမာငဲx{1037}”  “ေအးေအး သားေတာ့မယ္”    “သားမင္းလဲစားပီး ထားခဲ့လိုက္ေတာ့ ဆိုငို ဂx{101B}ုစိုက္ ဟို၂ေကာငဲx{1037} လx{103E}တထားနဲx{1037} ေမေမက သိပ္ၾကည့္x{1014}x{103D}ိုငာမဟုတူး”   “ဟုတဲ့ပါ ေမေမ”   ဟုဆိုကာ စညူစိုးမာ မသိခင္ ေယာင္ေဆာငာ ဆိုင္ေရx{1037}သိုx{1037}ထကာခဲ့ေလသည္။

ထိုေနx{1037}မစ၍ စညူစိုးသည္ ေနx{1037}တိုင္း ခကဳတ္ေနေသာ အခိနင္ ေထာက္ ေပးခင္း၊ ထမင္းစားခိနိုင္း ေခေထာကင့ီးေအာင္ ပတ္ေပးခင္းမားကို အခိနနန္ မပကကက္ လုပ္ေဆာင္ေပးေလ သည္။   ေဒၚဝင့င့ူးမာ အသစဆန္း ကာမခံစားမx{103C}မားကို ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ ဆာေလာင္ေနေသာ ရမၼကိတား  ေပေပာကလိုလိုရိေလသည္။  တပတည့္ေသာေနx{1037}တင္ စညူစိုးသည္ ေဒၚဝင့င့ူးအား ေရာင္ေနေလေတာ့သည္။ ေဒၚဝင့င့္ ဖူးမာ ခကဳတ္ေနေသာအခိန္ စညူစိုး မလာေသာအခါ “ဘာလုပ္ဦးမညဲ” ဟုေတးက ရငုနိေလသည္။   စညူစိုးကား  ထမင္းစားခိနင္ ဦးဝင္းေမာင္x{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိုငာ ဘာမမသိသလိုပင္ ေဒၚဝင့င့ူးအား လည့ပင္ မၾကည့ဲ ထမင္းကို  ခပကကားကာ ထကားေလသည္။  ေဒၚဝင့င့ူးမာ ေစာင့္ေမာ္ေနေသာည္း စညူစိုးမာ လုံးဝေရာင္ေနေတာ့ေလ သည္။ ေဒၚဝင့င့ူမာ စိတဲတင္ မx{101B}ိုးမယ ဖစာေလသည္။ တခုခုလိုအပ္ေနသလိုလို လမ္းသလိုလို ေဆးသလိုလို ေဝဒနာတ ရပိုလဲ ခံစားရေလသည္။သုံးရက္ေမာက္ေသာေနx{1037} ခကဳတ္ေနေသာ အခိနင္   “သားေရ သား ခနေလာကာပါဦး”   ဟု  ေအာ္ေခၚလိုက္ေလသည္။

စညူစိုးလဲ ဆိုငူရင္းေနသညိုx{1037} ၾကည့္ေနေသာ ေအာကားကို ပိတာ အေမဘာမား ဖစိုလဲ  ဟူေသာ အေတးဖင့္ ေနာက္ေဖးမီးဖိုခန္းသိုx{1037} ဝငာခဲ့ေလသည္။ ေအာက ညီေတာ္ေမာင ေဒါသx{1039}x{101C}ကီးကာ ေခါင္းတေထာင္ ေထာင္x{1014}x{103D}င့္။  မီးဖိုခန္းေရာက္ေသာအခါ စညူစိုး ခနေငးေမာသားရေလသည္။ ခဲေရာင္ အကx{103E}လကတ္ေလးx{1014}x{103D}င့္ ခညား ေဘာင္းဘီအပ အနက္ေရာငို ဝတငားေသာ အေမမာ Apronသာ ဖယိုကါက စတိုငကမိုကားမညာ ေသခာလ ပါသည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းမာလည္း ပန္းေရာင္ေဖာ့ေဖာ့ေလးဆိုထားသဖင့္ စိုလကာ မငေသာ သူx{1037}ရငို ဗေလာငူေစပါသည္။   အ ေမက x{1014}x{103D}ူးညံ့ေသာ အၿပဳံးေလးၿပဳံးလက္  “သားက ဒီရကိုင္း အေမ့ကို ေရာငယ္ ေရာငယ္ လုပ္ေနတာ စိတိုးေနလိုx{1037}လားကယ္”  “မဆိုးပါဘူး အေမရဲx{1037} သားက အေမ့ကို ဘာလိုx{1037}စိတိုးရမာလဲ”

“မသိဘူးေလ အေမ့နားေတာင္ မလာေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့  စိတားဆိုးသလားလိုx{1037}ပါ”  “မဆိုးပါဘူး အမေရဲx{1037}”   ဟု ေပာေပာဆိုဆို အလx{1039}x{101C}ကီးလေနေသာ အေမ့အား ရငငဲဆဲ၍ ဖကိုက္ ေလသည္။  သူ၏ ပုဆိုးေအာက မာေတာင္ေနေသာ ညီေတာ္ေမာင အေမ့ ဆီးခုံကို ဝင္ေဆာင့ာ အလားလိုက္ ကပ္ေနေလ သည္။ အေမ့ မကုံးေလးမား ေမးခနဲx{1037} က၍ သာၿပီး ခကင္း ပနင့ာေလသည္။ သူက အေမ့ ပါးပင္x{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာတစုလုံး  အx{1014}x{103D}ံx{1037} နမ္းလိုက္ေလသည္။ ေဒၚဝင့င့ူးမာ စညူစိုး ခါးကို ပနကားကာ သားဖစူ အနမ္းမိုးx{101B}ာခင္းကို ၾကည္x{1014}x{103D}ူးစာခံယူေန ေလသည္။ နမ္းလိုx{1037} အားရသားမ စညူစိုးက သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကိုေရာ လက္ေတကိုပါ ခာလိုက္ေလသည္။ စညူစိုး၏ လက္ေတက ခာ သားေပမယ့္ ေဒၚဝင့င့ူးက စညူစိုးကို ဖကားၿမဲ ဖကားလက္ ရိေလသည္။

ထိုx{1037}ေၾကာင့္ စညူစိုးက အေမ့ကို ၾကည့ိုက္ေတာ့ အေမကက x{101B}ုတရက္ သူမ၏ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးမားx{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးေတေပၚ သိုx{1037} ဖိကပာ ခပx{103B}င္းမx{103B}င္းေလး စုပမ္းလိုက္ေလသည္။ ခဏအတင္းမာပင္ ပန္၍ခာလိုက္ၿပီး သူx{1037}ကိုယ္ေပၚ မ လကားကိုပါ ဖယ္  ခာကာ “သား ဆိုငားၾကည့္ေတာ့ေနာ္”  ဟု ၿပဳံးစစ မက္x{1014}x{103D}ာx{1014}x{103D}င့္ ေပာကာ မကုံးေလးတဖကို မိတလိုက္ေလသည္။ စညူ  စိုးမာ ရငိန္းဒိန္းခုနာ မယုံခင္ေပမဲ့လဲ အေပာ္x{1039}x{101C}ကီးေပာာ “ဟုတဲ့ပါ ေမေမ”   ဟု ေပာကာ ဆိုငန္းဆီသိုx{1037} ထကာခဲ့ေလ သည္။ ထမင္းစားခိန္ေရာက္ေသာအခါ စညူစိုးက ေခေထာကင့္ ပတ္ေပးေသာအခါ ေဒၚဝင့င့ူးက ညဳတုတု အၾကည့င့္ ၾကညာ သူx{1037}ေပါင္ၾကားဆီသိုx{1037} ေခေထာကင့္ သူx{1037}ညီေတာ္ေမာငို ပနတ္ေပးေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ အx{1039}x{101C}ကံသမားစညူစိုးက ေဒၚ ဝင့င့ူး ၿပီးခါနီးအခိနင္ ေခေထာကို သိမ္းကာ ထမင္းဝိုင္းမ ထသားေလသည္။

ေဒၚဝင့င့ူးမာ မခငရဲဖစာ ဆတငံ့ငံ့ဖင့္ ကန္ေနခဲ့ေလသည္။ ဦးဝင္းေမာင္ ပနကားေသာအခါ စညူစိုးေၾကာင့္  ဆတငံ့ငံ့ဖစာ အဆကတဲ့ေသာ ကာမပန္းတိုငို တကမ္းရန္ အခန္းထဲသိုx{1037}ဝငာ ကုတင္ေပၚလဲ၍ ကိုယ့စိကိုပန္ ပတ္ေလသည္။  စညူစိုးသည္ အေဖထကားေသာအခါ အေမ ဘာလုပလဲ သိခင္ေသာေၾကာင့္ အေမရိရာသိုx{1037} ထကာခဲ့ေလ သည္။  “ဟင္း… ဟင္း …အဟင္း……ဟင္း…”   အေမ့ အခန္းတင္းမ ညီးသံမားၾကားရေသာအခါ စညူစိုး တေယာက္ ေလခၽန္ လိုက္ေလသည္။ ဒီလို အေခအေနေရာက္ေအာင္ ေသခာ အကက္ေx{101B}x{1037}ခဲ့ခင္း ဖစ္ေလသည္။ အခန္းတံခါး အသာဟၾကည့္ေတာ့  ထငည့တိုင္း အေမ တေယာက္ မိေမးတိုင္း ဖေမတိုင္းဖင့္ တီဆားပကားသလို ထနx{1037}နx{1037}ူးကာ ကိုယ့စိကို ပတင္း  ေလာကx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ခဏ အဆကတာ အေကာင္းx{1039}x{101C}ကီးေကာင္း ေနေလသည္။

စညူစိုးက ဝတားေသာ ပုဆိုးကိုခၽတ္၍ ခုတင္ ေပၚကနx{1037}နx{1037}ဲပီး ေပါင္၂ဖကားလက္ ကိုယ့ာကိုပတာ အေကာင္းx{1039}x{101C}ကီး ေကာင္းေနေသာ အေမဖစူ ေပါင္ၾကားသိုx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာ အပာ ပတ္ေနေသာ လကိုဖယ္၍ အစိကို စုပိုက္ေလသည္။ ေဒၚဝင့င့ူးမာ x{101B}ုတရက္ လကဲဖယံလိုကေသာအခါ  လနx{1037}ားေလသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ သနာေသာ လကစုံက ေပါင္၂ေခာင္းကို ကိုငာ x{1014}x{103D}ူးညံ့ေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းတစုံက မိမိ အစိကို လာစုပ္ ေသာအခါ အိပန္းထဲ လာၿပီး သူမကို လကဲဇကဲ ဘာဂာေပးေနသူမာ သားဖစူ စညူမတပါး မညူမမဖစ္x{1014}x{103D}ိုငု ေတးမိ ေသာအခါ အလိုကင့္ေလး သားဖစူေပးေသာအရသာမားကို ခံယူေနလိုက္ေလသည္။ စညူစိုးမာလည္း ပတပ္ေနေသာ  အေမဖစူကို သားေကာင္းတေယာကီသစာ ပဳစုရန္ အပီအပင္ ယက္ေလေတာ့သည္။

”အိုး အို အ၊ အ အ အ ဟားးးးးးး ရီးးးးးဟီးးးးးဟီးးးးးးးဟီးးးးးးးးးး အငx{1037} ဟားးးးးးးးးးး ” ေဒၚဝင့င့ူးရဲx{1037} ညီးညဴ သံေလးမား အခန္းထဲ   မာ ထက္ေပၚေနေလေတာ့သည္။ ငါးမိနစနx{1037}္ၾကာေသာအခါ ေဒၚဝင့င့ူး တကိုယိုး တနx{1037}ိမာ စညူစိုးေခါင္းကို   လက္၂ဖကင့္ ဖိကာကိုငင္း ကာမလမ္းဆုံးသိုx{1037} ေရာကိကာ ၿပီးသားေလေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္ေနာက္ စညူစိုးက ေဒၚဝင့င့ူး  ေပါငို ကားၿပီးဒူးx{1014}x{103D}စကိုေထာငိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာကူရဲx{1037}လီးကိုလကဲx{1037}ကိုင္ၿပီး အေမ့ေစာကတဝမာေတ့လိုကိနင္    “ကိုစိုးေရ ကိုစိုး ဒီမာ ေx{101B}x{103E}လာစစ္ေပးပါဦး”   ဟူေသာ သိန္းစိုး ေခၚသံကို ၾကားလိုကေလသည္။ ေတာ္ေသးသည္ သိန္းစိုးက အိမ္ အဝင္ေပါကားကေန ေအာ္ေခၚေနလိုx{1037}။   “ေအး လာၿပီေဟ့ လာၿပီ”   ဟု ပန္ေအာာ ပုဆိုးေကာကတင္း အေရးေကာင္း ဒိန္း ေဒါင္းဖက္ေသာ ေx{101B}x{103E}ေပါငူအား စိတဲမကိတ္ ကိနဲမိေလသည္။  “မာ့မီ သာသားတို ညကေတx{1037}မယ္ေနာ္ ဒယီအိပင္ သား ဆီလာခဲ့ေပးပါနာ္ ေမာ္ေနမယ္”  “လာခဲ့မာေပါ့ ကေလးရယ္”   ေပာေပာဆိုဆို အေမ့x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးအား x{1014}x{103D}x{103C}တကနမ္းေပးရင္း  ဆိုင္ေရx{1037}သိုx{1037}ထကာခဲ့ေလသည္။

လာေပၚမာကေတာ့ အေမ့ ေစာက္ေရ အရသာကား စိမ့ိမ့္ေလးx{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}ေခါင္းထဲမာ ေမx{103E}းေမx{103E}းေလး သင့ံx{1037}ေနပါေတာ့သည္။  ည နာရီခဲ အခိနင္ စညူစိုး x{1014}x{103D}ိုးလာခဲ့ေလသည္။ ညကအိပာေစာေစာဝငဲ့သည ယခုတေရးရခဲ့ ေခၿပီ။ လိငဆကံခင္ တကိုယ္ေရသနx{1037}င္းမx{103C} လုပ္ၿပီး ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ အနံx{1037}ဆိုးမား မရိေအာင္ သနx{1037}င္းတာက ကိုယ့ဲx{1037} လိငကံ ေဖာို အဆင္ေပေစx{101B}ုံသာမက ဆကံရတာ ပိုၿပီး ၾကည္x{1014}x{103D}ူးေပာ္x{101B}x{103E}ငရာေကာင္းတယ္ ဟူေသာ ေနာင္ေတာ္x{1039}x{101C}ကီးမားx{1039}x{100B}န္ၾကား ခကတိုင္း ကိုယကုတငာ ၿပီးသည့္ေနာက္ အေမ့အခန္းဘကိုx{1037} ထကာခဲ့ေလသည္။ အေမ့ အခန္းတံခါး အသာဟ  ၾကည့္ေတာ့ အေမက x{1014}x{103D}ိုးကာ ထိုင္ေနသည္။ ခနအၾကာ အေမက ထလာၿပီး အခန္းတံခါးဆီသိုx{1037} ေလာကာေလသည္။ အမထက္ လာေသာအခါ သူက ဆီးx{1039}x{101C}ကိဳ၍ဖကာ ရငငဲဆဲသင္းၿပီး အေမ့x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းဖူးဖူးေလးကို စုတမ္းလိုက္ေလသည္။

ေဒၚဝင့င့ူးမာ သာဖစူဆီ သားရန္ အခန္းတံခါးဖင့္ အထကင္ x{101B}ုတရကဲဖက္ၿပီး အနမ္းခံရေသာအခါ လနx{1037}ာ ေအာိ ေသာည္း အသံမထက္ေတာ့ပါ။ စညူစိုးက သူx{1037}x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းတခုလုံး စုတမ္းေနၿပီ ဖစ္ေလသည္။ သူကလဲ အငမ္းမရ ပနမ္းမိ ေလသည္။  “x{1039}x{101D}ဗတ္ ! ! ! “  အနမ္းရည္x{1039}x{101C}ကီး ဆုံးေသာအခါ စညူစိုးက သူအား အခန္းထဲသိုx{1037} ေပx{1037}ခီကာ ေခၚသားေလသည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေသာအခါ မတိပင္းပလန္းေသာ အနမ္းမိုးမားx{101B}ာေလေတာ့သည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းခင္း လာခင္း အတင္း တိုးထိပတပာ   မကက္ေမာေမာ နမ္းလိုx{1037} မဝx{1014}x{103D}ိုငဲ ေနာကေတx{1037}ရမညဲ့သိုx{1037} သူ၏ ကိုယုံးေလးကို တအားဖကားသလို သူကလည္း စညူစိုး ကို တအား ပနကားေလသည္။ စညူစိုးက နမ္းလကင္ သူx{1037}အကx{103E}ကိုခၽတ္ေလရာ သူကလည္း စညူစိုး အကx{103E}ကိုပန္ ခၽတ္ေပးေလသည္။

၂ေယာကား ကိုယ္ေပၚမာ အဝတမငမရိပဲ တုံးလုံးဖစားေသာအခါ စညူစိုးက တန္းလဲလိုက္ေလ သည္။ ထိုေနာက္ အေပၚမတကကာ သူ၏x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းဖူးဖူးေလးအား ဖိကပာ စုတမ္းပါေတာ့သည္။ စညူစိုး လက္x{1014}x{103D}စက  လကိဳးx{1014}x{103D}င့ကသုံးကာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးမား ေခေပးေနၿပီး သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}၂လုံးအား အုပိုငားေလသည္။ သူx{1037}ေခေထာကားက လည္း စညူစိုးခါးအား ညx{103B}ပာ စညူစိုးလီx{1039}x{101C}ကီးက သူ၏ ေစာကတ္ေပၚတင္ အပားလိုက္ ကပ္ေနေလသည္။ စညူစိုးက ခါး ကို ေရx{1037}တိုးေနာကငုပ္ေလရာ ေစာကိမစ၍ ေစာကတဲေၾကာင္းအတိုင္း လီးx{1039}x{101C}ကီးက လx{103E}တိုက္ေနေလသည္။ ထိုအတိုင္းခန ၾကာေသာအခါ ေဒၚဝင့င့ူးမာ တဏာစိတားx{1039}x{101E}ကသထက္x{1039}x{101E}ကကာ ရာဂမီးလံမား ေလာင္ၿမိဳကက္ စညူစိုးကို တင္းၾကပာ ဖကယာ ေစာကတဲမလည္း အေရမား ပကနဲx{1037} ပကနဲx{1037}ထကာေလသည္။

ထိုအခါ စညူစိုးက နမ္းေနရာမ ခာ၍ x{1014}x{103D}ိုx{1037}မားကို ေပာင္းစိုx{1037}ေလသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}တလုံးကိုစိုx{1037}ေနခိနင္ လကဖက x{1014}x{103D}ိုx{1037}တလုံးကိုေခေပး ေနကာ ကနကဖက္၏ လကိဳးx{1014}x{103D}င့္ လကလယ္၂ေခာင္းပူးကာ ေဒၚဝင့င့ူး၏ ပါးစပဲသိုx{1037} ထဲ့ေပးေလသည္။ ေဒၚဝင့င့ူး မာ ပို၍ စိတ္x{1039}x{101E}ကလာကာ စညူစိုးလက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းအား အားရပါးရစုတ္ေလေတာ့သည္။   အတန္ၾကာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}စိုx{1037}ၿပီးေသာအခါ စညူစိုး က လာကိုခပ္ေတာင့္ေတာင့္ေလးလုပာ ေဒၚဝင့င့ူး ရင္x{1039}x{100B}နx{1037} ဆီးစပိုx{1037} ဆဲခကာ ယကိုက္ေလသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ အေရx{101B}ဲx{101B}ဲစို ေနေသာ ေဒၚဝင့င့ူး ေစာကတို လာဖင့ပားလိုကကါေတာ့သည္။ ေဒၚဝင့င့ူးမာ တင္းမထားx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ပဲ တခီၿပီး သားေလသည္။   စညူစိုးက မရပဲ ေစာကိကို သရက္ေစ့စုပလိုစုပာ လက္၂ဖက ေဒၚဝင့င့ူး၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလး၂လုံး ကို ေခေပးေလရာ ေဒၚဝင့င့ူးမာ ညီးသံေလးမားေပးကာ ကာမစိတားပန္x{1039}x{101E}ကလာေလသည္။

“ဟင္းးး အင္းးး ဟင္းးး ဟင္းး”     ေစာကတာလဲ အေရမားလိုကာ စိုx{101B}ဲလာေလသည္။ စညူစိုး အေခအေနကို အကဲခတ္ေနသူဖစာ ဒီအခိနည္ လိုးရန္   အေကာင္းဆုံးအခိနစ္ေၾကာင္း သတိပဳမိကာ ေစာကိစုပ္ေနခင္းကို ရပိုက္ေလသည္။  “ဟင္း အင္း ဘာလိုx{1037}ရပိုကာလဲ  ဆကုပ္ေပးပါ သားရယ္”  “ေမ့ေမ့ကို ခစလိုx{1037}ပါ ေမေမ”   ေပာေပာဆိုဆိုx{1014}x{103D}င့္ စညူစိုးက ေဒၚဝင့င့ူး ေပါင္ၾကားတင္ ေနရာယူ ကာ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေစာကတကို ေတ့လိုက္ေလသည္။ ေဒၚဝင့င့ူး ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ လီးအထိအေတx{1037}ကို ခံစားသိရိသည့္ အလား ခုံးထလာေလသည္။ ေစာကတတင္းထဲမလည္း တစုံတခုကို ေတာင့သည့လား အတင္းသားမားက တဆစစ္ x{1014}x{103D}င့္ ရx{103C}ံx{1037}ခီပခီ ဖစာေလသည္။ စညူစိုးက ခါးတလx{103C}ပx{103C}ပင့္ x{1014}x{103D}ဲx{1037}ကာ ေဖေဖခင္းသင္းေလေတာ့သည္။   “အား ကၽတ္ ကၽတ္ သား ေဖးေဖးေနာ္”  “ဟုတဲ့ပါ ေမေမ”   ဟုဆိုကာ သင္းရင္းဖင့္ အဆုံးထိဝငားေလသည္။ စညူစိုးက အထုတသင္း ေဖးေဖး ခင္း လုပာ လိုးပါေတာ့သည္။ အခက္၂ေကာ္ေသာအခါ  “သား မနန္ေဆာင့ါေတာ့ အေမခံx{1014}x{103D}ိုင္ၿပီ”   ဟုဆိုသဖင့္ စညူစိုး က စက္ေသနတစလို အသားကုန္ေဆာင့ိုးေလေတာ့သည္။

ထိုသိုx{1037} လိုးေနရင္းစညူစိုးက   “ေမေမ သားလိုးတာ ခံလိုx{1037}  ေကာင္းလား”  “ဘာေတေပာေနတာလဲသားရယ္ေဆာင့ာသာ ေဆာင့မ္းပါ”   “ေပာပပါ ေမေမရာ သားက ၾကားခငိုx{1037}ပါ  ေမေမ မေဖရင္ မေဆာင့္ေတာ့ဘူး”  ဟု ေပာေပာဆိုဆို ေဆာင့ကို ေလာ့ခလိုက္ေလသည္။ ေဒၚဝင့င့ူးမာ စညူစိုး၏  ညစယယ္ လုပုံကို သေဘာကကာ   “ေကာင္းတယညူရယ္ေကာင္းတယ္ သားလီးက မင္းအေဖထက္x{1039}x{101C}ကီးေတာ့ ခံလိုx{1037}  အရမ္းေကာင္းတယင္းအေဖထကာေအာင္ လိုးပစမ္းသားေလး မင္းအေဖ ကယ္ေအာင္ လိုးx{1014}x{103D}ိုငဲ့တဲ့ ေမေမ ေစာကတို  မင္းလီးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} လိုးလိုကမ္း”   ဟု ပိုပိုသာသာ တမင္ စိတ္x{1039}x{101E}ကေအာင္ ေပာလိုက္ေလသည္။ ထိုသိုx{1037} ေပာၿပီးေနာက္ ေဒၚဝင့င့ူးမာ  ေစာကတဲမ အေရမားပိုလိုကာေလသည္။ စညူစိုးမာ အေမ့ စကားၾကားၿပီး စိတ္x{1039}x{101E}ကသားကာ မီးကုနမ္းကုနိုးပါ ေတာ့သည္။   ခနၾကာေသာအခါ ေဒၚဝင့င့ူး တကိုယုံး တဆတတုနာ စညူစိုးကို တင္းကပာဖကာ ၿပီးသားေလ သည္။

တခိနာပင္ စညူစိုး လီးထဲမ သုတညားကလည္း ေဒၚဝင့င့ူး ေစာကတဲသိုx{1037} အရိနင္းစာ ပန္းထကားေလ သည္။   ထိုညမစကာ ေဒၚဝင့င့ူးသည္ ညတိုင္း ဦးဝင္းေမာငိပိနင္ စညူစိုးနဲx{1037} လိုးေလေတာ့သည္။   သိုx{1037}ေသာ္ အခါ တစ ေသာအခါဝယ္  ဦးဝင္းေမာင္ x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳကာ အိပ္ေပာ္ေနရာမ လနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးလာေလသည္။ ေဘးမ မိန္းမဖစူကို ၾကည့္ေတာ့လဲ မရိ။  အေပါ့အပါးသားေနသည္ ဖစနာ သူလဲ အေပါ့အပါးသားရန္ အိပာထကာ အခန္းထဲမထကာေလသည္။ အခန္းအပင္ ေရာက္ေသာ္ ညီးညဴ သံတခုကို သားေတာ္ေမာင္ အခန္းဆီမ ၾကားရေလသည္။ ဘာမားဖစ္ေနလဲ ဟူေသာ စိုးရိမိတင့္ အခန္း ဆီသိုx{1037} လာခိနင္ “အား အ ေကာင္းလိုကာသားရယ္”   ဆိုေသာ စကားသံမားေၾကာင့္ ေခလမ္းတုံx{1037}သားေလသည္။ ေခသံမ ၾကားေအာင္ အသာသား၍ စညူစိုးအခန္းတံခါး အသာဟၾကည့္ေလေသာ္ ဦးဝင္းေမာင္ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ဖစားေလ သည္။ မငိုကေသာ မငင္းကား ဝင့င့ူးက ေလးဖက္ေထာကက္ ခုတင္ေပၚမာ စညူစိုးက ေနာက ဝင့င့ူး ေစာက္ ပတဲ လီးသင္းကာ လိုးေနေသာ မငင္းပင္။

မင္ေနရေသာ အေခအေနသည္ဦးဝင္းေမာင္၏ေသးသားမားကိုထူးထူးခားခား ပင္ လx{103C}ပားသားေစေလသည္။မယုံx{1014}x{103D}ိုင္ အံ့အားသင့္ေသာစိတိုx{1037}ကလမ္းမိုးေနသဖင့ိုသိုx{1037}ေသးသားေတလx{103C}ပားသားမx{103C}ကိုဦးဝင္း ေမာငတိမထားမေခ။ အေမx{1014}x{103D}င့္ သားလိုးေနေသာ အေခအေနကို ဦးဝင္းေမာင္  ဘယုန္းကမေယာငိုx{1037}ေတာင္ မစဥ္းစားမိခဲ့ ေခ။ ခုေတာ့ဘာလုပမညို မသိေတာ့ေခ။   “ေကာင္းတယ္ သားေလး လိုးစမ္းအေမ့ကို”   ဦးဘေမာင္ ေခါင္းကိန္းေလၿပီ။ အေဝးသိုx{1037}ထက္ေပးလိုကငည္။ ဒါေပမယ့္ ထူးခားေသာခံစားမx{103C}တခုကဆဲငငားသလို ဖစ္ေနေလသည္။ ကိုယ့္ေရx{1037}မာ မိန္းမ ဖစူက တခားေသာ ေယာက္ားတေယာက္x{1014}x{103D}င့ိုးေနကာ လိုးေနသူကလည္း ကိုယ့ားအရင္းဖစ္ေနေသာ အေခအေနမာ သမ x{101B}ိုးက အေခအေနမဟုတါ။ သူတိုx{1037} ၂ေယာက္ၾကည့သညာ လိုးေနတာၾကာၿပီဖစ္ေလာက္ေလသည္။

” ေတာက္”  ဦးဝင္းေမာင္ ေဒါသေတ တရိပိပကာေလသည္။ တခားတဖကငည္း ကာမရမၼကားထူးခားစာ  အရိနဟုနင့္x{1014}x{103D}ိုးၾကားလာေလသည္။အသိစိတမိန္းမx{1014}x{103D}င့္ သားလုပူတိုx{1037}၏ လူx{1037}ေဘာငပငက ေဖာကနx{103C}ကိုေဒါသ ထက္ေနသည္။ မသိစိတ လိုးပဲၾကည့င္း ရာဂစိတား x{1014}x{103D}ိုးၾကားေနေလသည္။ ထိုကာမရမၼကိတ္၏ေစ့ေဆာx{103C}ေၾကာင့င္ဦးဘ ေမာင္ လီးx{1039}x{101C}ကီး ေတာငန္းမသိ ေတာငာေလသည္။ေဒါသအေခာင္းေခာင္းထက္ေနေသာ ဦးဝင္းေမာငူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးေတာငိုx{1037} ေတာင္ေနမန္းမသိေသးပါ။  မသိစိတဲကရာဂေဇာဖင့္ သားx{1014}x{103D}င့္ မိန္းမဖစူလိုးပဲကို ၾကည့င္း လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုအလိုလိုဆုပိုငိကာ  ဂင္းထုမိသည့္ အေခအေနသိုx{1037}ဟေရာကန္းမသိေရာကားေလသည္။   ပုဆိုးကိုစလယိုင္းကာ လီးေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကို အပီ အပငုပိုင္ၿပီးဂင္းနာနာထုေနမိေလသည္။  စညူစိုး ေဆာင့ိုကိုင္း တုနါသားေသာ ေဒၚဝင့င့ူး၏ ဖငဴ ဖဴ x{1039}x{101C}ကီးမား ကိုၾကည့ာ   ဂင္းထုခကိုပင္းလာကာေနာကုံးေတာ့သုတည္ေတေအာကံေဘာင္းဘီထဲသိုx{1037} ပန္းခမိေလသည္။   မိမိမာ လီး ပန္ေတာငာသညို သတိပဳမိကာ ဦးဝင္းေမာင္ ဝမ္းသာသားေလသည္။

ေယာက္ားတေယာကဖိုx{1037} လီးမေတာင္x{1014}x{103D}ိုငင္းမာ ရင္ လက္x{1014}x{103D}င့္ ေသခင္းပငစ္ေလသည္။ အိပ္ စား လိုး ဟူေသာ အရာသုံးပါး၌ တခုခုဆုံးရx{103C}ံးရလင္ ဘဝေပာ္x{101B}x{103E}ငx{103C} ဆိတုန္းရခင္းပင္  ဖစ္ေလသည္။ ဦးဝင္းေမာငာ အေပာ္x{1039}x{101C}ကီးေပာာ သားဖစူx{1014}x{103D}င့္ မိန္းမဖစူကို အပစမင္ေတာ့ပဲ ေကးဇူးတငိေလသည္။  ထိုအပင္ သညိုေခာင္းၾကည့သည့္ ခံစားမx{103C}မိဳးx{1014}x{103D}င့္ ကိုယ့ိန္းမ၏ ဖုံးကယားေသာ ကာမခံစားမx{103C}မားကို မငေသာ  အေခအေနကို သေဘာက x{1014}x{103D}စ္ၿခိဳကိေၾကာင္း သတိပဳမိေလသည္။ အစထဲက ပင့င္းသူပီပီ သားဖစူx{1014}x{103D}င့္ ၂ေယာကx{103B}ပာ  ဝင့င့ူးကို လိုးလင္ ဘယိုေနမလဲ ဟူေသာ အေတးတိုx{1037}လည္း ဝင္ေရာကာေလသည္။    ထိုေၾကာင့္ ေရအမန္ေဆးကာ မိမိ အခန္းဆီသိုx{1037} ပန္၍ အိပ္ေနလိုက္ေလသည္။ စညူစိုးx{1014}x{103D}င့္ ဝင့င့ူး၏ လိုးပဲx{1039}x{101C}ကီးက အရိနေသေသးပဲ ဆကက္ ကပလကိ ေလေတာ့သည္။

“ဖူးေရ”  “ရင္ ေမာင္ေပာေလ ဘာလုပငိုx{1037}လဲ”   “အခန္းထဲသားရေအာင္”   “ဟုတ္ လာပါၿပီ”  စညူစိုး ေရx{1037}တင္ ေသခာ ဝင့င့္ ဖူးကို ပိုငိုင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1014}x{103D}ိုင္ေပာကာ ေခၚခဲ့ေလသည္။ စညူစိုးမာ ဖခငစူ၏ ထူးဆန္းေသာ အပဳအမူေၾကာင့္ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ  ဟုအေတးဝငာ ဘာလုပမန္းမသိ ဗာမားေနမိေလသည္။ သူx{1014}x{103D}င့္ အေမ့ကိစx{1039}x{1005}ကို အေဖသိပါက မိုးမီးေလာငာထကိုးမည္  ဖစ္ေၾကာင္း ေတးမိကာ စိုးရိမိတိုx{1037}ဖင့္ ဂနာမၿငိမ္ ဖစ္ေနေလသည္။ အတန္ၾကာ ေစာင့္ၾကည့္ေသာည္း ပနကလာသဖင့္  အေဖတိုx{1037}အခန္းဆီသိုx{1037} သားကာ ေခာင္းၾကည့္ေလသည္။   အခန္းကမငင္းကိုေတx{1037}ေသာအခါ စညူစိုးမာ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာဖစ ေလသည္။ မငင္းကား အေဖက အေမ့ကို ခုတင္ေပၚေလးဖက္ေထာကာ ေနာက လိုးေနေသာ မငင္းပငစ္ေလသည္။  ဝမ္းသာစရာ အခကား ဖခငစူ ဦးဝင္ေမာင္ လီးပန္ေတာငာခင္းပင္ ဖစ္ေလသည္။ တဆကဲမာပင္ အေမx{1014}x{103D}င့္ လိုးခင  လိုးရေတာ့မညူေသာ အသိကလဲ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလပါေတာ့သည္။

“အား အ အ ထကုန္ၿပီ ေမာငဲx{1037} ၿပီးသားၿပီေမာင္”   “အား ေကာင္းလိုကာ ဖူးရာ ဖူး ဖူး”   ဟူေသာ ေရx{101B}x{103E}တညမ္းသံမားx{1014}x{103D}င့တူ ဦးဝင္းေမာင္x{1014}x{103D}င့္ ေဒၚဝင့င့ူးတိုx{1037} ေရx{1037}ဆင့္  ေနာကင့္ၿပီးသားေလသည္။   “ေမာင္ ဘာေဆးေတေသာကိုကိုx{1037} လီးပန္ေတာငာတလဲဟင္”   “ဘာေဆးမမေသာကူး  မင္းနဲx{1037} သားနဲx{1037} လိုးတာၾကည့္ၿပီး လီးေတာငာတာေဟ့”  “ရင္”  “ခုမ ရငေနနဲx{1037} ဟိုတံခါးေပါက ေခာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ေကာငဲ  လာခဲ့ ငါအကုနိၿပီးၿပီ ငါတိုx{1037}မိသားစု ေသးမကဲပဲ ေပာ္ေပာ္x{101B}x{103E}င္x{101B}x{103E}င္ေနၾကမယ္ အဲ့ဒါကို မင္းတိုx{1037}သေဘာတူလား ဘာပဲဖစဲ့ဖစဲ့  ေမာင္ အကုနင့x{103E}တယ္”   ဦးဝင္းေမာငာ ေဝ့ဝိုကေနပဲ ဒဲ့ အေပၚဆီးကေန ေပာကာ အမတူလိုက္ေလသည္။ မထူးလဲ  တားမရမည့္ အတူတူ မိသားစု သာယာေရးကို ေရx{1037}ရx{103C}ကာ နားလညx{103C}ယူလိုက္ေလသည္။  စညူစိုးမာလည္း အေဖx{1014}x{103D}င့္ေပါင္းကာ  လိုးပဲx{1039}x{101C}ကီးဆင္x{1014}x{103D}ဲရမည့္ အသိေၾကာင့္ ရငုန္x{1014}x{103D}x{103C}န္းမနာ လီးx{1039}x{101C}ကီးတေထာင္ေထာင္x{1014}x{103D}င့္ အခန္းထဲသိုx{1037}ဝင္ေရာကာေလသည္။  “လာ သား မင္းေမေမကို ေဖ့ေဖ့ေရx{1037}မာ အပတိုးပစမ္း”   “ဟုတဲ့ပါေဖေဖ”   ဟုေပာရင္း အေမ့ေပါင္ၾကားတင္ ေနရာယူကာ လီး x{1039}x{101C}ကီးကို ေစာကတမာေတ့ကာ စိနီနန္းရဲx{1037} ခစာတမ္းကို ဆကက္ ကပေတာ့မည္ ဖစ္ေၾကာင္း တငရင္း နားပါရေစ ေတာ့ခငာ။