နီလေး

နီလေး

“နီလေး”  “မောင”   “လမးလိုကတာ နီလေးရာ မတေ့ရတာ ဘယလောကကာပလဲ”   “အပိုတေ လမးလဲမလမးဘဲနဲ့”   “မလမးဘဲ  ဒီလိုလုပမလား”  “အ အ အ အ သိပမကမးနဲ့မောငရာ ခုမ စတာ၊ နီလေး မခံတာကာပီ၊ မမတမိဘူးလား ဟိုတခေါကကတေ့တာနဲ့  မောငကမးလိုကတာ သားအိမထိပီး အောင့သားလို့ နောကပိုငး နီလေး ကောငးကောငးမခံနိုငတာလေ”   “အငး အငး ဟုတ သားဘဲ၊ မောငက ၂ ရကလောက နေအုံးမာဆိုတော့ နီလေး ခံနိုငဘို့ အရေးကီးတယ”  “အငးပေါ့၊ တခေါက တခေါက လာဘို့က  မလယဘူး၊ လေယာဉလကမတကဘဲ ၅ ကော၊ သဘကခါ နီ့လေယာဉထကခါနီးမပနနော မောင၊ နီ့ကို လေယာဉကငး ပို့ပီးမ ပနလေ” “တနအောင အပီ ခံသားမယပေါ့ ဟုတလား”  “မောငနော၊ မောငဘဲ တနအောငဆိုပီး နီ့ကို အခိနလုံး လုပနေတဲ့ဟာ”  “ခစတာကိုး နီလေးရာ ဒီလိုလေး ဆိုထိလား”   “အ . . အငး ထိတယမောငရာ ကငသားတာဘဲ”

“နာလား”  “တအားမဆောင့ရငတော့ မနာဘူး၊ အဲလို ဖိဖိထိုးလို့ ထုတကနဲ ထုတကနဲ အထဲကဟာ ထိထိသားတာ ခံလို့ကောငး တယ၊ အား . . ကောငးလိုကတာ မောငရာ”  “မောငလိုးတာ ကိုကလား”   “ကိုကလို့ပေါ့ ခင့ရတိုငး မောင့ဆီ လာလာခံနေတာ၊  မောငဆို ဘယတော့မ နီလေးဆီမလာဘူး”  “လာပါတယ”   “တခေါကတညးမား၊ အဲဒါ နီလေးကို စလိုးခငလို့ ဟုတတယမို့လား၊  သူလိုးပီး သူမားကို ပစသားတာ၊ နီကဘဲ မနေနိုငတော့ အမဲလာနေရတယ”   “အမယ အဲဒီအခေါကက မောငလာရင နီလေးက  အလိုးခံမယဆို၊ နီလေးဘဲပောတာလေ”  “ဘာ နီလေးဘဲပောတာလဲဘဲ၊ မောငဘဲ သူ့လီးကီး ကငမရာထဲကပ၊ နီ့ကိုလဲ တကိုယ လုံး ခတပခိုငး ပီးတော့ လကနဲ့ကိုယ့ဟာကိုယ လုပခိုငး၊ လူကို ခံခငလာအောင အမိုးမိုးသငပေးပီး”

“ခစတာကိုး နီလေးရာ၊ မောငကတော့ နီလေး အသံစကားကတညးက လီးတောငနေတာ၊ လိုးခငနေတာမ တပိုငးကိုသေနေပီ”   “အဲဒီတုနးက နီလေးက ဘာမမသိပါဘူးနော၊ မောင့ကို ရိုးရိုဘဲ ထငတာ၊ မောငက လိုးခငနေမနး တကယကို မသိတာ”   “ရိုးမလား  ယောကကားနဲ့ မိနးမ၊ ဒီအခေနဲ့ ဒီအခေ လိုး တော့မယဆိုတာ နီလေး သိဖို့ကောငးတယ၊ နီလေးက ဘာမမသိတော့ မောင့ မာ စညးရုံးရေး ဆငးရတာ မောတယ”  “တကယမသိတာပါမောငရာ၊ မောင့လီးကီး နီလေးကို စပတော့နီလေး တကယလန့သား တာ၊ ရငကို တဒိနးဒိနး တုနနေတာ”   “ပမာပေါ့၊ ဒါမ မောငလိုးခငနေတာ နီသိမာကိုး”   “အဲ့ဒီတုနးက တကယကောကတာ မောင ရ၊ မောင့လီးက အကီးကီး နီရဲပီး အကောတေ ထောငနေတာ ကောကစရာကီး”  “နောကပိုငး နီလေးဘဲ မမငရရင မနေနိုငဖစ ပီး ခန ခန မောင့ကို ပခိုငးတာလေ”   “ဟုတတယနော၊ နီလေးဘဲ ဘာဖစသားမနးကို မသိဘူး၊ မောင့လီးဘဲ ခန ခန ကည့ခငပီး  မောငလုပခိုငးတာတေ အကုနလောကလုပတာ၊ နီလေး တခါမ ဒါမိုး တေးတောင မတေးဘူးဖူး”  “နီလေးလဲ မောင့ကို ခစလို့ ပေါ့”

“အငး ခစတယ မောငရာ၊ မောငနဲ့ တကယ့ကို အတူတူ နေခငတာ၊ မောငနဲ့သာ နေရမယဆို နီလေး ဘာလုပရ ဘာလုပရ”   “နီ လေးကလဲ၊ မောင့အခေအနေကို သိသားဘဲ၊ မောငလဲ နီလေးနဲ့ နေခငတာ တပိုငးကို သေနေတဲ့ဟာ”  “သိပါတယ၊ မောင့ကို တမင ပောတာ”  “နေအုံး နီလေးရာ နောကမ ဒါတေပောမယ၊ ခု တခီပီးအောင ကောငးကောငးလေး လိုးအုံးမယ”   “တအားမဆောင့နဲ့ အုံးနော”  “နီလေး အပေါက နေမလား”   “မနေသေးဘူးလေ၊ မောငက အရညတေ အထဲမာ မထုတသေးဘူးမုတလား၊ တောကာ  မောငပီးရင နီ့ ဘိုကပေါ ထုတရလယတာပေါ့”   “နီလေး ပါးစပထဲ . . ”  “ဟငအငး ခုစစခငး ပစပစနစနစကီး၊ ညီစို့စို့နဲ့ မ သောကခငပါဘူး၊ ဘိုကပေါဘဲ ထုတလိုကပါ မောငရာ၊ ပီးရင ရေတေ ဘာတေ စိမပီး ခိုးအုံးမယလေ၊ တခါတညး မအောင့နိုင ဘဲ အခနးထဲ ရောကရောကခငး တကခပီး”  “လေယာဉကငးမာ နီလေးကိုလာကိုကတညးက လိုးခငနေခငတာ”   “လိုးမယဆို  လိုးလေ၊ မောငလီးကသငးထားပီး တို့စိ တို့စိ လုပနေတာ၊ နီလေးလဲ အထဲမာ ရစိ ရစိ နဲ့ မနေနိုငတော့ဘူး”  “ပေါငနဲနဲလေးကားပီး  မောင့ကိုခထား”  “အ အ အ အ အ အ အ အ . . . . . . . . . . . . .”  “ဟား း း း ကောငးလိုကတာ နီလေးရာ”

“ကဲ ပောပါအုံး အဲဒီကောငကို အဖေပေးလိုကပီလား”  “အာ မောငကို ပောပီးပီလေ၊ ဘယပေးရအုံးမလဲ၊ နီလေးလဲ စဉးစားနေ တာ၊ မတရားဘူးထငတယ”  “ဘာကို မတရားတာလဲ”   “အော မောငကလဲ နီလေးက အပိုမ မစစတော့တာ”  “မဆိုငပါဘူး နီရာ၊  သူလဲ လူပိုစစစစ ဖစခငမ ဖစမာပေါ့၊ နီလေးထက အသကကီးတယ မို့လား၊ ဘယယောကကားမ ဒီအရယ လူပိုစစစစမရိ ဘူး”  “တောကာ ယူပီးမ သူက နီလေး အပိုမဟုတမနး သိသားရင ဘယလိုလုပမလဲ”   “ဘယလို သိမာလဲ၊ နီလေးလဲ နဲနဲပါးပါး  မောငနဲ့ တေ့တုနးကဖစသလို ဟနဆောငလိုကပေါ့၊ နီလေးနဲ့ မောငလဲ ပထမ အကိမတုနးက သေးမ မထကတာ၊ နဲနဲလေး ပဲသား တာဘဲ ရိတဲ့ဟာ”  “ထကမလား မောငကလဲ၊ မတေ့ခငကတညးက နီလေးကို လကနဲ့ လုပခိုငးနေတဲ့ဟာ၊ အဲဒီကတညးက အမေး ပါးက ပေါကပီပေ့ါ၊ ဒီလိုမနးသိ မလုပဘဲ အောကထားပီး မောင့ကို ပတယ သိလား”

“မုတဘူးလေ၊ မောငပောတာက စစခငးတုံးကလို လမးလောကရင နဲနဲလေး ကတ ကတ လုပပလိုကဘို့ပောတာ၊ သေးထက စရာမလိုပါဘူး၊ ဒီအရယရိပီဟာ သေးထကတော့မလား”   “နီလေးလဲ ယောကကားမယူခငပါဘူး၊ ခု ဟာက နီလေး လဲ ကမးမာ ရေးက နဲနဲ ခုခာလာတော့ တယောကတညး နေလို့ မဖစတော့လို့ စဉးစားရတာ၊ မောင့ကို ယူလို့လဲ မရ”  “အမယ ခုမ မောင့ အတာ လာမခပါနဲ့၊ အစကတညးက နီလေးကို အမနအတိုငး ပေပီးသားနော”  “အိုး ပထမ စစခငးတော့ မောငက အမနအတိုငး  မပောပါဘူး”  “အငးလေ ဒါက ဒါပေါ့၊ တေ့တေ့ခငး လူတကာ လောကကောငာနေလို့ ဖစမလား၊ နောကမ နီလေးနဲ့ စကားတေ  ဘာတေ ပောပီး ခစသားတဲ့ဟာ၊ ခစပီးတာနဲ့ မောငက နီလေးကို အမနကို ပောပါတယ၊ ပောပီးလို့တောင နီလေး သဘောဘဲ  ဆိုပီး နီလေးကို တပတလောက စဉးစားခိနပေးထားတဲ့ဟာ”

“မသိတော့ဘူး မောငရာ၊ နီလေးလဲ ရူးနေပီလား မသိဘူး၊ မောင အိမထောငရိတယ သားလေးနဲ့ ဆိုတာ ဖင့ပောတုနးက နီလေ ရူး မတတဘဲ”   “ဒါတေ မပောပါနဲ့တော့ နီလေးရာ၊ မောငလဲ အဲဒီတုနးက နေလို့ကို မရပါဘူး၊ အရကခညး နငးကနသောကနေတာ၊  တောသေးတယ နီလေးက မောင့ကို ခင့လတပီး ပနခစလို့”   “မခစလို့မ မရတော့တာ၊ နီလေးက မောင့ကိုမ မခဲနိုငတော့တာ၊  အဲဒီတုနးက မောင့သားက တနစမပည့သေးဘူးနော”  “အငး ဟုတမယ၊ ခုတော့ ဒီကောင ကောငးစတကနေပီ”    “အငး ဟုတ တယနော နီတို့ ခစခဲ့တာ ၅ နစကောပီ၊ အခိနကလဲ မနလိုကတာ”   “ခလေးကောင့မို့ပေါ့ နီရာ၊ ခလေးမရိရင မောင သူ့ကို ကာ ပီး နီလေးကို ယူတယ၊ နီလေးသိတဲ့အတိုငး သူနဲ့က အဆငမ မပေတာ၊ ခလေးကောင့ မောငက သီးခံပေါငးနေတာ”

“သီးခံပါ မောငရာ၊ နီ့ကို ယူလဲ နီက ဘယလောကကောငးကောငး မိထေးဆိုတော့ ခလေးက . . .”   “အငးပေါ့၊ ဒါကောင့မောငလဲ  ဒီလိုဘဲနေရတာပေါ့၊ တောသေးတယ နီလေးက နားလညတတလို့၊ အင . . အမေးက ဒီမနကကမ ရိတလာတယဆို၊ ခု စူးတူးတူးနဲ့”   “မောငကလဲ တကယ၊ မနကရေခိုးတော့မ ရိတလာတာ၊ မောငက ပောငနေတာ ကိုကမနးသိလို့၊ နီ သိပါတယ မောငရာ၊ နီ လဲ သူမား မိသားစု ဘဝကို မဖကဆီးခငပါဘူး၊ နီလေးသာ မိုကလုံးကီးတာ”   “အခစဆိုတာ ဒီလိုဘဲပေါ့ နီလေးရာ၊ မောငတို့က  စောစောစီးစီမ မတေ့ခဲ့တဲ့ဟာ”  “ဘယတေ့မလဲ မောင အိမထောငကတော့ နီက အသကတောင မပည့သေးတဲ့ဟာကို”   “ပည့ ပါပီ”  “မပည့ပါဘူး မောငပနတကကည့၊ အဲဒီတုနးက နီက ၇ နစဘဲ ရိသေးတာ၊ နီသေခာ တကပီးသား”   “ထားလိုကပါ၊ ခု နီ လေးကို သေခာမေးအုံးမယ၊ ဒီကောင့ကို နီလေး ခစနိုငလား”

“မသိဘူးမောငရာ၊ သူက ဆိုးတော့ မဆိုးပါဘူး နီ့အပေါမာလဲ စိတရညတယ၊ နီ မောင့ကို ပောပဘူးတယမို့လား၊ ဟိုတခေါက နီ  နေမကောငးဖစတုနးက သူဘဲ နီ့ကို ဆနပုတတေ ဘာတေ နေ့တိုငး လာပို့တာ”  “ဆနပုတ ပို့ရုံဘဲလား နီ့ကို ဘာလုပသားသေး လဲ”  “သူမားကို မောင့လိုမား မတလို့လား၊ နီ့ကို လကဖားနဲ့တောင မထိဘူး”  “အငးပေါ့ အဲလို တုနးလနးလို့ ခုထိ လူပိုကီး ဖစ နေတာလား၊ ဒါမမဟုတ တခုခုတော့ တခုခုဘဲ”  “မောငရာ သူမားကို”   “အလကား စတာပါ နီလေးရာ၊ မောငကတော့ ခစမိရင  သူမားလိုမဟုတဘူး အပီဘဲ ဒီလို ဒီလို”  “အား အ အ အိုး မောင မောင . . .”  “နီလေး အပောနဲ့ဆို မဆိုးပါဘူး၊ မနမန အဖေပေး ပီး ယူလိုက၊ ခု ပနရင နဲနဲ သူနဲ့ အရောတဝငလေး နေပေးလိုက၊ သူ့အလိုလို အဆငပေသားမယ၊ အော နီလေး”

“ဘာလဲမောင”  “လကထပပီးမ အလိုးခံနော၊ လကမထပခင အထိမခံနဲ့၊ တောကာ နီလေးကို ရသားပီး တောကာ မယူတော့ဘဲ  နေမယ”   “အငးပါ နီလေး သိပါတယ”  “ဒီတခါတော့ နီနဲ့မောင တကယဝေးရပီထငတယ”   “မဝေးပါဘူး နီလေးရာ၊ မောင့စိတထဲ မာ နီ အမဲရိနေတဲ့ဟာ၊ နီ့စိတထဲမာလဲ မောငဘဲရိမယဆိုတာ မောငသိပီးသား”  “ဟငး . . နီ ငိုခငတယ မောငရာ၊ မောငကောခိုငး  ထကသားပီးမ လေယာဉပေါမာ နီ တဝ ငိုတော့မယ”  “မငိုနဲ့ နီရာ၊ မောငတို့က တကယမဝေးပါဘူး၊ စိတထဲက အမဲခစနေတဲ့ဟာ၊  တခါတလေ နီလေး မောင့ကို တိုငပငစရာရိ အီးမေးလ ပို့လိုကလေ”  “အငး၊ မောငလဲ နီလေးဆီ သတိရရင ပို့လေ၊ ဟိုလေ ရဟူး  အီးမေးလ ကိုပို့နော၊ အဲဒါ မောငနဲ့ နီလေး ဘဲ သိတဲ့ အီးမေးလ”  “အငး၊ ခန ခန တော့ မပို့ဘူး နီလေးရာ၊ တောကာ မထိမးနိုငရင  ထပမားအုံးမယ၊ မောငတို့က နဂိုကတညးက စိတက ခပပော့ပော့”  “မောငရာ မခဲခငသေးဘူး၊ လေယာဉကလဲ ထကတော့မယ”  “သားတော့ နီလေးရာ၊ နီလေးက တောပီးသားပါ၊ အားလုံးအဆငပေသားမာပါ”

“မတောဘူးမောငရာ၊ နီလေးက ကံမကောငးဘူး”   “ကံကောငးပါတယ၊ ကံကောငးလို့ပေါ့ မောငနဲ့ အခကအခဲတေ ကားက လတ လတလပလပ ခစရတာ”  “ဒါပေမဲ့ မောငနဲ့မ အတူမနေရတာ”   “ဒါကတော့ နီလေးနဲ့ တေ့တာ နောကကသားတာကိုး၊ အဲဒါတေ မ စဉးစားနဲ့တော့၊ သားတော့ ဟိုမာ စကကူရတီ ဂိတဖတရအုံးမယ၊ လေယာဉက ထကတော့မယ”  “မောင အရငသား၊ မောင ထကသားပီးမ နီလေး အထဲဝငမယ”   “အာ နီလေးကလဲ ကဲ ကဲ တစ နစ သုံး ဆို အတူတူ လမးခဲမယ ဟုတပီလား”   “အငး”   “မော့ နုတဆက အနမးလေး နမးအုံးမယ”   “ဂတဘိုင နီလေး”   “ဂတဘိုင မောင”   “ဟေ့ မိနးမ၊ ခု ပနလာတော့မလို့၊ မီတငက  ပီးသားပီ၊ လူလဲမောပီး ဦးနောကလဲ တောတောခောကသားတယ မိနးမရာ၊ အားလုံးအဆငပေပါတယ၊ မနေတော့ဘူး၊ ပနလာ တော့မယ ၂ ရကရိပီ မိနးမနဲ့ မတေ့တာ လမးလပီ၊ သားရော ဘယလိုလဲ နေကောငးလား”

“အငးပါ အငးပါ၊ ဝယလာမယ၊ သားကိုကတဲ့တာ မဟုတလား၊ လမးမာ ဝငဝယလိုကမယ၊ အငး ၂ နာရီကောကော လောကကာ အုံးမာပေါ့၊ ကားမောငးရမာနဲ့ ဘာနဲ့ ဆိုတော့”

 

Zawgyi

 

နီေလး

“နီေလး”  “ေမာင္”   “လမ္းလိုကာ နီေလးရာ မေတx{1037}ရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာပလဲ”   “အပိုေတ လမ္းလဲမလမ္းဘဲနဲx{1037}”   “မလမ္းဘဲ  ဒီလိုလုပလား”  “အ အ အ အ သိပၾကမ္းနဲx{1037}ေမာငာ ခုမ စတာ၊ နီေလး မခံတာၾကာၿပီ၊ မမတိဘူးလား ဟိုတေခါကေတx{1037}တာနဲx{1037}  ေမာင္ၾကမ္းလိုကာ သားအိမိၿပီး ေအာင့ားလိုx{1037} ေနာကိုင္း နီေလး ေကာင္းေကာင္းမခံx{1014}x{103D}ိုငာေလ”   “အင္း အင္း ဟုတ္ သားဘဲ၊ ေမာင ၂ ရက္ေလာက္ ေနအုံးမာဆိုေတာ့ နီေလး ခံx{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} အေရးx{1039}x{101C}ကီးတယ္”  “အင္းေပါ့၊ တေခါက္ တေခါက္ လာဘိုx{1037}က  မလယူး၊ ေလယာဥကတဘဲ ၅ ေကာ္၊ သဘကါ နီx{1037}ေလယာဥကါနီးမပန္ေနာ္ ေမာင္၊ နီx{1037}ကို ေလယာဥင္း ပိုx{1037}ၿပီးမ ပန္ေလ” “တန္ေအာင္ အပီ ခံသားမယ္ေပါ့ ဟုတား”  “ေမာင္ေနာ္၊ ေမာငဲ တန္ေအာငိုၿပီး နီx{1037}ကို အခိနုံး လုပ္ေနတဲ့ဟာ”  “ခစာကိုး နီေလးရာ ဒီလိုေလး ဆိုထိလား”   “အ . . အင္း ထိတယ္ေမာငာ ကငားတာဘဲ”

“နာလား”  “တအားမေဆာင့င္ေတာ့ မနာဘူး၊ အဲလို ဖိဖိထိုးလိုx{1037} ထုတနဲ ထုတနဲ အထဲကဟာ ထိထိသားတာ ခံလိုx{1037}ေကာင္း တယ္၊ အား . . ေကာင္းလိုကာ ေမာငာ”  “ေမာငိုးတာ x{1039}x{101C}ကိဳကား”   “x{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037}ေပါ့ ခင့တိုင္း ေမာင့ီ လာလာခံေနတာ၊  ေမာငို ဘယ္ေတာ့မ နီေလးဆီမလာဘူး”  “လာပါတယ္”   “တေခါကည္းမား၊ အဲဒါ နီေလးကို စလိုးခငိုx{1037} ဟုတယိုx{1037}လား၊  သူလိုးၿပီး သူမားကို ပစားတာ၊ နီကဘဲ မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ အၿမဲလာေနရတယ္”   “အမယ္ အဲဒီအေခါက ေမာငာရင္ နီေလးက  အလိုးခံမယို၊ နီေလးဘဲေပာတာေလ”  “ဘာ နီေလးဘဲေပာတာလဲဘဲ၊ ေမာငဲ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီး ကငရာထဲကပ၊ နီx{1037}ကိုလဲ တကိုယ္ လုံး ခၽတခိုင္း ၿပီးေတာ့ လကဲx{1037}ကိုယ့ာကိုယ္ လုပိုင္း၊ လူကို ခံခငာေအာင္ အမိဳးမိဳးသင္ေပးၿပီး”

“ခစာကိုး နီေလးရာ၊ ေမာငေတာ့ နီေလး အသံစၾကားကတည္းက လီးေတာင္ေနတာ၊ လိုးခင္ေနတာမ တပိုင္းကိုေသေနၿပီ”   “အဲဒီတုန္းက နီေလးက ဘာမမသိပါဘူးေနာ္၊ ေမာင့ို x{101B}ိုးx{101B}ိုဘဲ ထငာ၊ ေမာင လိုးခင္ေနမန္း တကယို မသိတာ”   “x{101B}ိုးမလား  ေယာကားနဲx{1037} မိန္းမ၊ ဒီအေခနဲx{1037} ဒီအေခ လိုး ေတာ့မယိုတာ နီေလး သိဖိုx{1037}ေကာင္းတယ္၊ နီေလးက ဘာမမသိေတာ့ ေမာင့္ မာ စည္းx{101B}ုံးေရး ဆင္းရတာ ေမာတယ္”  “တကယသိတာပါေမာငာ၊ ေမာင့ီးx{1039}x{101C}ကီး နီေလးကို စပေတာ့နီေလး တကယနx{1037}ား တာ၊ ရငို တဒိန္းဒိန္း တုန္ေနတာ”   “ပမာေပါ့၊ ဒါမ ေမာငိုးခင္ေနတာ နီသိမာကိုး”   “အဲ့ဒီတုန္းက တကယ္ေၾကာကာ ေမာင္ ရ၊ ေမာင့ီးက အx{1039}x{101C}ကီးx{1039}x{101C}ကီး နီရဲၿပီး အေၾကာေတ ေထာင္ေနတာ ေၾကာကရာx{1039}x{101C}ကီး”  “ေနာကိုင္း နီေလးဘဲ မမငရင္ မေနx{1014}x{103D}ိုငစ္ ၿပီး ခန ခန ေမာင့ို ပခိုင္းတာေလ”   “ဟုတယ္ေနာ္၊ နီေလးဘဲ ဘာဖစားမန္းကို မသိဘူး၊ ေမာင့ီးဘဲ ခန ခန ၾကည့င္ၿပီး  ေမာငုပိုင္းတာေတ အကုန္ေလာကုပာ၊ နီေလး တခါမ ဒါမိဳး ေတးေတာင္ မေတးဘူးဖူး”  “နီေလးလဲ ေမာင့ို ခစိုx{1037} ေပါ့”

“အင္း ခစယ္ ေမာငာ၊ ေမာငဲx{1037} တကယ့ို အတူတူ ေနခငာ၊ ေမာငဲx{1037}သာ ေနရမယို နီေလး ဘာလုပ ဘာလုပ”   “နီ ေလးကလဲ၊ ေမာင့ေခအေနကို သိသားဘဲ၊ ေမာငဲ နီေလးနဲx{1037} ေနခငာ တပိုင္းကို ေသေနတဲ့ဟာ”  “သိပါတယ္၊ ေမာင့ို တမင္ ေပာတာ”  “ေနအုံး နီေလးရာ ေနာက ဒါေတေပာမယ္၊ ခု တခီၿပီးေအာင္ ေကာင္းေကာင္းေလး လိုးအုံးမယ္”   “တအားမေဆာင့ဲx{1037} အုံးေနာ္”  “နီေလး အေပၚက ေနမလား”   “မေနေသးဘူးေလ၊ ေမာင အရည္ေတ အထဲမာ မထုတ္ေသးဘူးမx{103C}တား၊ ေတာ္ၾကာ  ေမာင္ၿပီးရင္ နီx{1037} ဘိုက္ေပၚ ထုတလယာေပါ့”   “နီေလး ပါးစပဲ . . ”  “ဟငင္း ခုစစခင္း ပစစ္x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စ္x{1039}x{101C}ကီး၊ ညx{103B}ီစိုx{1037}စိုx{1037}နဲx{1037} မ ေသာကငါဘူး၊ ဘိုက္ေပၚဘဲ ထုတိုကါ ေမာငာ၊ ၿပီးရင္ ေရေတ ဘာေတ စိမ္ၿပီး ခိဳးအုံးမယ္ေလ၊ တခါတည္း မေအာင့္x{1014}x{103D}ိုင္ ဘဲ အခန္းထဲ ေရာက္ေရာကင္း တကၿပီး”  “ေလယာဥင္းမာ နီေလးကိုလာx{1039}x{101C}ကိဳကတည္းက လိုးခင္ေနခငာ”   “လိုးမယို  လိုးေလ၊ ေမာငီးကသင္းထားၿပီး တိုx{1037}စိ တိုx{1037}စိ လုပ္ေနတာ၊ နီေလးလဲ အထဲမာ x{101B}စိ x{101B}စိ နဲx{1037} မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး”  “ေပါငဲနဲေလးကားၿပီး  ေမာင့ိုခထား”  “အ အ အ အ အ အ အ အ . . . . . . . . . . . . .”  “ဟား း း း ေကာင္းလိုကာ နီေလးရာ”

“ကဲ ေပာပါအုံး အဲဒီေကာငို အေဖေပးလိုက္ၿပီလား”  “အာ ေမာငို ေပာၿပီးၿပီေလ၊ ဘယ္ေပးရအုံးမလဲ၊ နီေလးလဲ စဥ္းစားေန တာ၊ မတရားဘူးထငယ္”  “ဘာကို မတရားတာလဲ”   “ေအာ္ ေမာငလဲ နီေလးက အပိဳမ မစစ္ေတာ့တာ”  “မဆိုငါဘူး နီရာ၊  သူလဲ လူပိဳစစစ္ ဖစင ဖစာေပါ့၊ နီေလးထက္ အသက္x{1039}x{101C}ကီးတယ္ မိုx{1037}လား၊ ဘယ္ေယာကားမ ဒီအx{101B}ယ္ လူပိဳစစစရိ ဘူး”  “ေတာ္ၾကာ ယူၿပီးမ သူက နီေလး အပိဳမဟုတန္း သိသားရင္ ဘယိုလုပလဲ”   “ဘယို သိမာလဲ၊ နီေလးလဲ နဲနဲပါးပါး  ေမာငဲx{1037} ေတx{1037}တုန္းကဖစလို ဟန္ေဆာငိုက္ေပါ့၊ နီေလးနဲx{1037} ေမာငဲ ပထမ အx{1039}x{101C}ကိမုန္းက ေသးမ မထကာ၊ နဲနဲေလး ၿပဲသား တာဘဲ ရိတဲ့ဟာ”  “ထကလား ေမာငလဲ၊ မေတx{1037}ခငတည္းက နီေလးကို လကဲx{1037} လုပိုင္းေနတဲ့ဟာ၊ အဲဒီကတည္းက အေမး ပါးက ေပါက္ၿပီေပ့ါ၊ ဒီလိုမန္းသိ မလုပဲ ေအာကားၿပီး ေမာင့ို ပတယ္ သိလား”

“မx{103C}တူးေလ၊ ေမာင္ေပာတာက စစခင္းတုံးကလို လမ္းေလာကင္ နဲနဲေလး ကတ ကတ လုပလိုကိုx{1037}ေပာတာ၊ ေသးထက္ စရာမလိုပါဘူး၊ ဒီအx{101B}ယိၿပီဟာ ေသးထက္ေတာ့မလား”   “နီေလးလဲ ေယာကားမယူခငါဘူး၊ ခု ဟာက နီေလး လဲ ကမ္းမာ ေရးက နဲနဲ ခဳခာလာေတာ့ တေယာကည္း ေနလိုx{1037} မဖစ္ေတာ့လိုx{1037} စဥ္းစားရတာ၊ ေမာင့ို ယူလိုx{1037}လဲ မရ”  “အမယ္ ခုမ ေမာင့္ အတာ လာမခပါနဲx{1037}၊ အစကတည္းက နီေလးကို အမနတိုင္း ေပၿပီးသားေနာ္”  “အိုး ပထမ စစခင္းေတာ့ ေမာင အမနတိုင္း  မေပာပါဘူး”  “အင္းေလ ဒါက ဒါေပါ့၊ ေတx{1037}ေတx{1037}ခင္း လူတကာ ေလာက္ေၾကာာေနလိုx{1037} ဖစလား၊ ေနာက နီေလးနဲx{1037} စကားေတ  ဘာေတ ေပာၿပီး ခစားတဲ့ဟာ၊ ခစ္ၿပီးတာနဲx{1037} ေမာင နီေလးကို အမနို ေပာပါတယ္၊ ေပာၿပီးလိုx{1037}ေတာင္ နီေလး သေဘာဘဲ  ဆိုၿပီး နီေလးကို တပတ္ေလာက္ စဥ္းစားခိန္ေပးထားတဲ့ဟာ”

“မသိေတာ့ဘူး ေမာငာ၊ နီေလးလဲ x{101B}ူးေနၿပီလား မသိဘူး၊ ေမာင္ အိမ္ေထာငိတယ္ သားေလးနဲx{1037} ဆိုတာ ဖင့္ေပာတုန္းက နီေလ x{101B}ူး မတတဲ”   “ဒါေတ မေပာပါနဲx{1037}ေတာ့ နီေလးရာ၊ ေမာငဲ အဲဒီတုန္းက ေနလိုx{1037}ကို မရပါဘူး၊ အရကည္း နင္းကန္ေသာက္ေနတာ၊  ေတာ္ေသးတယ္ နီေလးက ေမာင့ို ခင့x{103E}တ္ၿပီး ပနစိုx{1037}”   “မခစိုx{1037}မ မရေတာ့တာ၊ နီေလးက ေမာင့ိုမ မခဲx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့တာ၊  အဲဒီတုန္းက ေမာင့ားက တx{1014}x{103D}စပည့္ေသးဘူးေနာ္”  “အင္း ဟုတယ္၊ ခုေတာ့ ဒီေကာင္ ေကာင္းစတက္ေနၿပီ”    “အင္း ဟုတ္ တယ္ေနာ္ နီတိုx{1037} ခစဲ့တာ ၅ x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ၿပီ၊ အခိနလဲ မနိုကာ”   “ခေလးေၾကာင့ိုx{1037}ေပါ့ နီရာ၊ ခေလးမရိရင္ ေမာင္ သူx{1037}ကို ကာ ၿပီး နီေလးကို ယူတယ္၊ နီေလးသိတဲ့အတိုင္း သူနဲx{1037}က အဆင မေပတာ၊ ခေလးေၾကာင့္ ေမာင သီးခံေပါင္းေနတာ”

“သီးခံပါ ေမာငာ၊ နီx{1037}ကို ယူလဲ နီက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း မိေထးဆိုေတာ့ ခေလးက . . .”   “အင္းေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ေမာငဲ  ဒီလိုဘဲေနရတာေပါ့၊ ေတာ္ေသးတယ္ နီေလးက နားလညတိုx{1037}၊ အင္ . . အေမးက ဒီမနကမ ရိတာတယို၊ ခု စူးတူးတူးနဲx{1037}”   “ေမာငလဲ တကယ္၊ မနက္ေရခိဳးေတာ့မ ရိတာတာ၊ ေမာင ေပာင္ေနတာ x{1039}x{101C}ကိဳကန္းသိလိုx{1037}၊ နီ သိပါတယ္ ေမာငာ၊ နီ လဲ သူမား မိသားစု ဘဝကို မဖကီးခငါဘူး၊ နီေလးသာ မိုကုံးx{1039}x{101C}ကီးတာ”   “အခစိုတာ ဒီလိုဘဲေပါ့ နီေလးရာ၊ ေမာငိုx{1037}က  ေစာေစာစီးစီမ မေတx{1037}ခဲ့တဲ့ဟာ”  “ဘယ္ေတx{1037}မလဲ ေမာင္ အိမ္ေထာငေတာ့ နီက အသက္ေတာင္ မပည့္ေသးတဲ့ဟာကို”   “ပည့္ ပါၿပီ”  “မပည့ါဘူး ေမာငနက္ၾကည့္၊ အဲဒီတုန္းက နီက ၇ x{1014}x{103D}စဲ ရိေသးတာ၊ နီေသခာ တက္ၿပီးသား”   “ထားလိုကါ၊ ခု နီ ေလးကို ေသခာေမးအုံးမယ္၊ ဒီေကာင့ို နီေလး ခစ္x{1014}x{103D}ိုငား”

“မသိဘူးေမာငာ၊ သူက ဆိုးေတာ့ မဆိုးပါဘူး နီx{1037}အေပၚမာလဲ စိတညယ္၊ နီ ေမာင့ို ေပာပဘူးတယိုx{1037}လား၊ ဟိုတေခါက္ နီ  ေနမေကာင္းဖစုန္းက သူဘဲ နီx{1037}ကို ဆနဳတ္ေတ ဘာေတ ေနx{1037}တိုင္း လာပိုx{1037}တာ”  “ဆနဳတ္ ပိုx{1037}x{101B}ုံဘဲလား နီx{1037}ကို ဘာလုပားေသး လဲ”  “သူမားကို ေမာင့ိုမား မတိုx{1037}လား၊ နီx{1037}ကို လကားနဲx{1037}ေတာင္ မထိဘူး”  “အင္းေပါ့ အဲလို တုန္းလန္းလိုx{1037} ခုထိ လူပိဳx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ ေနတာလား၊ ဒါမမဟုတ္ တခုခုေတာ့ တခုခုဘဲ”  “ေမာငာ သူမားကို”   “အလကား စတာပါ နီေလးရာ၊ ေမာငေတာ့ ခစိရင္  သူမားလိုမဟုတူး အပီဘဲ ဒီလို ဒီလို”  “အား အ အ အိုး ေမာင္ ေမာင္ . . .”  “နီေလး အေပာနဲx{1037}ဆို မဆိုးပါဘူး၊ မနန္ အေဖေပး ၿပီး ယူလိုက္၊ ခု ပနင္ နဲနဲ သူနဲx{1037} အေရာတဝင္ေလး ေနေပးလိုက္၊ သူx{1037}အလိုလို အဆင္ေပသားမယ္၊ ေအာ္ နီေလး”

“ဘာလဲေမာင္”  “လကပ္ၿပီးမ အလိုးခံေနာ္၊ လကထပင္ အထိမခံနဲx{1037}၊ ေတာ္ၾကာ နီေလးကို ရသားၿပီး ေတာ္ၾကာ မယူေတာ့ဘဲ  ေနမယ္”   “အင္းပါ နီေလး သိပါတယ္”  “ဒီတခါေတာ့ နီနဲx{1037}ေမာင္ တကယ္ေဝးရၿပီထငယ္”   “မေဝးပါဘူး နီေလးရာ၊ ေမာင့ိတဲ မာ နီ အၿမဲရိေနတဲ့ဟာ၊ နီx{1037}စိတဲမာလဲ ေမာငဲရိမယိုတာ ေမာငိၿပီးသား”  “ဟင္း . . နီ ငိုခငယ္ ေမာငာ၊ ေမာင္ေၾကာခိုင္း  ထကားၿပီးမ ေလယာဥ္ေပၚမာ နီ တဝ ငိုေတာ့မယ္”  “မငိုနဲx{1037} နီရာ၊ ေမာငိုx{1037}က တကယေဝးပါဘူး၊ စိတဲက အၿမဲခစ္ေနတဲ့ဟာ၊  တခါတေလ နီေလး ေမာင့ို တိုငငရာရိ အီးေမးလ္ ပိုx{1037}လိုက္ေလ”  “အင္း၊ ေမာငဲ နီေလးဆီ သတိရရင္ ပိုx{1037}ေလ၊ ဟိုေလ ရဟူး  အီးေမးလ္ ကိုပိုx{1037}ေနာ္၊ အဲဒါ ေမာငဲx{1037} နီေလး ဘဲ သိတဲ့ အီးေမးလ္”  “အင္း၊ ခန ခန ေတာ့ မပိုx{1037}ဘူး နီေလးရာ၊ ေတာ္ၾကာ မထိမ္းx{1014}x{103D}ိုငင္  ထပားအုံးမယ္၊ ေမာငိုx{1037}က နဂိုကတည္းက စိတ ခပ္ေပာ့ေပာ့”  “ေမာငာ မခဲခင္ေသးဘူး၊ ေလယာဥလဲ ထက္ေတာ့မယ္”  “သားေတာ့ နီေလးရာ၊ နီေလးက ေတာ္ၿပီးသားပါ၊ အားလုံးအဆင္ေပသားမာပါ”

“မေတာူးေမာငာ၊ နီေလးက ကံမေကာင္းဘူး”   “ကံေကာင္းပါတယ္၊ ကံေကာင္းလိုx{1037}ေပါ့ ေမာငဲx{1037} အခကခဲေတ ၾကားက လတ္ လတပပ္ ခစတာ”  “ဒါေပမဲ့ ေမာငဲx{1037}မ အတူမေနရတာ”   “ဒါကေတာ့ နီေလးနဲx{1037} ေတx{1037}တာ ေနာကသားတာကိုး၊ အဲဒါေတ မ စဥ္းစားနဲx{1037}ေတာ့၊ သားေတာ့ ဟိုမာ စကဴရတီ ဂိတတအုံးမယ္၊ ေလယာဥ ထက္ေတာ့မယ္”  “ေမာင္ အရငား၊ ေမာင္ ထကားၿပီးမ နီေလး အထဲဝငယ္”   “အာ နီေလးကလဲ ကဲ ကဲ တစ္ x{1014}x{103D}စ္ သုံး ဆို အတူတူ လမ္းခဲမယ္ ဟုတ္ၿပီလား”   “အင္း”   “ေမာ့ x{1014}x{103D}x{103C}တက္ အနမ္းေလး နမ္းအုံးမယ္”   “ဂတိုင္ နီေလး”   “ဂတိုင္ ေမာင္”   “ေဟ့ မိန္းမ၊ ခု ပနာေတာ့မလိုx{1037}၊ မီတင  ၿပီးသားၿပီ၊ လူလဲေမာၿပီး ဦးေx{1014}x{103D}ာကဲ ေတာ္ေတာ္ေခာကားတယ္ မိန္းမရာ၊ အားလုံးအဆင္ေပပါတယ္၊ မေနေတာ့ဘူး၊ ပနာ ေတာ့မယ္ ၂ ရကိၿပီ မိန္းမနဲx{1037} မေတx{1037}တာ လမ္းလၿပီ၊ သားေရာ ဘယိုလဲ ေနေကာင္းလား”

“အင္းပါ အင္းပါ၊ ဝယာမယ္၊ သားx{1039}x{101C}ကိဳကဲ့တာ မဟုတား၊ လမ္းမာ ဝငယိုကယ္၊ အင္း ၂ နာရီေကာ္ေကာ္ ေလာက္ၾကာ အုံးမာေပါ့၊ ကားေမာင္းရမာနဲx{1037} ဘာနဲx{1037} ဆိုေတာ့”