အတွေ့

အတေ့

ဆရာအတကသငကောငး ဆငးပီးနောက ဖူဖူတစယောက တာဝနကရာ နောငခိုမို့ရိ အလယတနးကောငးတင မူလတနးပ  ဆရာမအဖစ ရောကရိခဲ့သည။ သူမ၏ အသကသည 22 နစသာ ရိသေးပီး slim body ကို ပိုငဆိုငထားသူ ဖစသည။ မပိနမ ပါး ခနာကိုယနင့ လိုကဖကစာ တငသား ရငသားမားက ကည့၍ ကောငးလသည။ အရပမာ 5′ 4″ ခန့ရိပီး တငပါးစုံထိ ရညလား သော ဆံနယမားက ဆရာမ ဆိုသည့ ဂုဏပုဒကို တင့တယစေသည။ ပါးပငတင စံပါယတငမည့လေး ပါပီး မကလုံး ဝိုငးဝိုငး၊  မကတောငကော့ကော့၊ နာတံဖောင့ဆငးကာ အလနပင ခစစဖယ ကောငးလသည။ ပုံးလိုကတိုငး ပေါလာသော ပါးခိုင့လေးက  နစလိုဖယ ကောငးလသည။ နယမ တာဝနထမးဆောငရန ရောကရိလာကသော ဆရာ/မ မားအား ကောငးရိ အဆောငတစ ခုတင နေရာ ခပေးထားသည။

ဖူဖူနင့အတူ မနလေးမ လာသော ဆရာမ ဆေဆေနင့ တစခနး နေရပီး၊ သူမတို့၏ ဘေးခငးကပတင ကောငးဆရာ ကိုအောင နိုငနင့ မဝေတို့ လငမယား နေကသည။ ကောငးဝငးထဲတင ကောငးစောင့ လငမယားလညး နေသည။ ကောငးစောင့ကိုမမောင သည အသက 45 နစခန့ရိပီး ထောငထောငမောငးမောငးနင့ ဗလတောင့သည။ အနောကတိုငး ဆေးဝါးအကောငး အနညးငယ  တကကမးသော ဒေါကတာ ရမးကု ဖစကာ နာစီး ခောငးဆိုး လောကကတော့ ကိုမမောင စပပေးသည့ ဆေးနင့  ပောကကငးသည။ သူ၏မိနးမ ဒေါအေးက ကောငးဈေးရောငးရငး ဖူဖူတို့အတက ခကရေးပုတရေး တာဝနယူပေးသည။  ဆရာမ ဒေါနယနယတစဦးသာ နယခံ ဖစပီး နောငခို မို့ထဲတင နေသည။ ဒေါနယနယ၏ အမိုးသား ကိုအိုကစံမာ ရမး ဖစပီး  ဆေးခောက ရူတကသည။

ဆေဆေသည ကောငးဆရာမပင ဖစလင့ကစား ဗာပေသူ ဖစသည။ မနလေးတင ရီးစား ရိသောလညး နောငခိုမို့သို့ ရောက သောအခါ နောကတစယောကနင့ ရီးစား ဖစနေပီ။ ဆရာမဆိုသည့ သိကါကို ထိမးသည့အနေနင့ မညသူမမသိအောင တိတ တိတလေး ထားခငး ဖစသည။ ဖူဖူ့ကိုတော့ သူမ၏ ရီးစားတေအကောငး ရငဖင့တကသည။ ဆေဆေမာ အပိုမစစတော့ပေ။  ကောငးတကစဉ တဲခဲ့သော ရီးစားက သူမ၏ အပိုရညကို စတခူသားခဲ့ပီး ဖစသည။ ထို့ကောင့ သူမသည အနညးငယ  အတင့ရဲသည။ မနလေးမ ရီးစားထံ တစလ တစကိမ ကောငးပိတရကမားတင သားတေ့သလို နောငခိုမ ရီးစားနင့လညး  အခင့သင့တိုငး တေ့ဖစသည။ သူမ၏ ရီးစားမားနင့ တေ့ပီး ပနလာတိုငး သူမ၏ ရီးစားမားက ဘယလို အပုအစု ကောငး ကောငး ဖူဖူ့အား ပောပသည။ အစပိုငး နားရကသောလညး နောကပိုငးတင နားထောငရတာ အရသာ ရိသလို ခံစားရသည။

ကိုအောငနိုငတို့ လငမယားမာ အနေအေးကသောလညး ညတိုငး ကာမ ဆကဆံကသည။ အခနးခငး ကပနေသဖင့ သူတို့  ဆကဆံနေသည့ အသံကို ခပသဲ့သဲ့ ကားနေရသည။ ကိုအောငနိုငတို့ လငမယား ဆကဆံတိုငး ဆေဆေက အခနးထဲမ  ခောငးကည့နေကပင။ ဖူဖူ့အား ကည့ရန အဖေါခေါသောလညး အပိုဖနးလေးမာ ရက၍ မကည့ဖစပေ။ ယခုလညး  ရောကတကရာရာ စကားပောကရငး တစဖကခနးမ အသံမား ကားရသဖင့    “ဟော၊ ကိုအောငနိုငကီး ဇာတလမး စပီ ဖူရေ။  ခောငးကည့ရအောင”   “ကိုယ့ဖါသာကို ကည့ပါ ဆေရယ၊ ဖူဖင့ မကည့ရဲပေါင”   “ဒါဆို ဆေ ကည့လိုကဦးမယ ဟဲဟဲ”

ဆေဆေသည ပကဒိနကို ဖယလိုကရာ အသင့ ဖေါကထားသော အပေါကတစခု ပေါလာသည။ ရောကကာစက ထိုအပေါကမာ  အနညးငယ သေးပီး နောကပိုငးတင ကယလာသယောင ထငမိသည။ ဆေဆေ့အတကမူ ထို ခောငးပေါကလေး ကယသညက  ပို၍ မငကငး ရငးသဖင့ သဘောကသညလေ။ တစဖကခနးမ ကိုအောငနိုင၏ စောင့ခကတေ ပငးထနလသည။ တစဗတဗတ  တစဗတဗတနင့ အသံမား ကားနေရသည။ ငိမငိမလေး ခောငးကည့နေရငး 15 mins ခန့ကာသော ဆေဆေသည  ခောငးကည့နေရာမ မကလုံးကို ခါက ဖူဖူ့အနီး တိုးကပလာပီး   “ကိုအောငနိုငကီး နာခကက အားရစရာကီး ဖူရာ၊ ဒီလူ  တောတောထနတဲ့လူဘဲ၊ မဝေဆို တစကိုယလုံး ခါရမးနေတာ အဟေးးး”  “ကဲ ဆေ!!! အိပစို့၊ မနက မထနိုငဘဲ နေလိမ့မယ”    “Ok ok အဟီး”   အိပရန မီးမိတပီးမကာခင ဆေဆေ၏ ကုတငလေး လုပနေသဖင့ မသိမသာလေး ကည့မိရာ    ဆေဆေသည  နို့တေကို အကx{103E}ပေါမ နေ၍ သူမဖါသာ စုပကိုငပီး လကတစဖကက ပေါငကားထဲ ရောကနေသညကို တေ့ရသည။ ဆေဆေ သည ကိုအောငနိုင၏ လီးကီးကို မကလုံးထဲ မငယောငကာ စောကဖုတကို ပတရငး နို့အုံကို စုပနယ၍ အာသာဖေနေခငး  ဖစသည။ “အ အ အ အ အားးးးးး”

စနေနေ့   ကောငးပိတရက ဖစသဖင့ ဆေဆေသည မနက အစောပိုငးကားဖင့ မနလေးသို့ ဆငးသား သည။ ဖူဖူလညး  အဝတအစားမား လောဖတပီး အခနးထဲတင စာအုပ ဖကနေစဉ     “အို !!! ကိုအောငကလညး နေ့ခငးကီး ကို”  “အော !!! မိနးမ ရယ၊ ကိုယ့ မိနးမကို လိုးတာ နေတေ့ ညတေ ရေးစရာ လိုလို့လား”    “ရင့ဟာကလညး တကတညး မပော  ခငဘူး ဟန့”   “ငါ့ မိနးမလေး ရေခိုးပီးအလကို မငလိုကရတော့ မနေနိုငလို့ပါက အဟဲ”  “ဖညးဖညးတော့ လုပနော၊ ဟိုဘကခနးက ကားရင ရက စရာကီး”   “မကားပါဘူး မိနးမရာ လာစမးဘာ”  “အိုးးးး”    ကိုအောငနိုငကသာ မကားရဘူး ပောနေသည။ အသံတေ ကားနေရ သည။   “အ !!! ကိုအောင !!! ဘယလို လုပနေတာလညးရင !!! ရီးးးး အိုးးးး”   ထိုအသံမားကောင့ ဖူဖူသည စာဖတရာတင  စိတမရောကတော့ပေ။

တရေးအိပရန စဉးစားသောလညး မရ။ တစဖကအခနးမ အသံကို နားစန့ရငး ကိုအောငနိုငကီး မဝေကို  မညကဲ့သို့ လုပနေမနး သိခငလာသည။ ခါတိုငး ဆေဆေရိသဖင့ ကည့ရမာ ရကသလို ဖစနေသောလညး၊ ဒီကနေ့ တစယောက ထဲ ဖစနေသဖင့ စာအုပကို ခလိုကပီး ဆေဆေ့ကုတငဘက အသာလေး သားလိုကသည။ ပီးနောက ပကဒိနကို ဖယကာ  ခောငးကည့ပေါကနား မကလုံးကို ကပကည့လိုကရာ “အိုးးးးးး”   ကိုအောငနိုငရော မဝေပါ အဝတမား မပါတော့ပေ။ ကိုအောင နိုငက မဝေ၏ ပေါငကား ခေါငးငုံ့ကာ မဝေ၏ စောကဖုတ ဖေါငးဖေါငးကီးကို ကုနး လကနေသည။ အပိုဖနးလေး  ကတုနကယင ဖစသားသည။ အထီးအမ ကာမဆကဆံခငးကို ကားဖူးသောလညး အခုမ မကဝါးထငထင တေ့မငရခငး  ဖစသည။ ကိုအောငနိုငတို့က ဖူဖူခောငးကည့နေသော အပေါကကို ကောပေးထားသည။ မဝေက ကိုအောငနိုင၏ ဆံပငကို  လကဖင့ ထိုးစကာ ခါးကို ကော့ကော့ပေးရငး အဖားတကသလို တဟငးဟငးနင့ ညညးညူနေသည။

“အ အ !!! ပီးတော့မယ !!! ပီးတော့မယ !!! အ အ အ အ အားးးးးး ရီးးးးးးး ဟားးးးး”  မဝေ၏ တကိုယလုံး တစကစက တုနကာ ကို အောငနိုင၏ ခေါငးကို သူမ စောကဖုတနင့ ဖိကပထားရငး တစခီ ပီးသားသည။ အောငနိုငသည မဝေ၏ ပေါငကား ဒူးထောက  ထိုငလိုကသည။ ကိုအောငနိုင၏ လီးကီးမာ သူမ၏ လကတစစုပခန့ တုတပီး 6″ နီးပါး ရညသည။ လီးကိုကိုငကာ စောကဖုတ တင တေ့လိုကပီး စောင့သငးလိုကသည။   “အင့ !! ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!! အားးးး ကောငးလိုကတာ ကိုအောငရယ စောင့  စောင့ ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!!! အိုးးးးး”   စောကဖုတထဲ လီးကီး ဝငထကနေသညကို အထငးသား တေ့မငနေရသည။ ကိုအောင နိုင၏ စောင့ခကတေကလညး တဖောငးဖောငးနင့ အားပါလသည။ မဝေကလညး ကိုအောငနိုင၏ လကမောငးနစဖကကို ကိုင ကာ အောကမ ကော့ကော့ပေးသည။ မငကငးက ဖူဖူ့အား ညို့ယူထားသလို မကစိ မခါနိုငပေ။ ကည့နေရငး ဘာကောင့မနးမ သိ၊ နို့အုံနစဖကလုံး တငးလာပီး စောကဖုတထဲမ အရညမား စိမ့ထကလာသည။ 15 mins ခန့ ကာသော ကိုအောငနိုင၏ စောင့ ခကတေ သတလာပီး

” ဗိ ဗိ ဗစ ဗစ အ အ အ အ!!! ဖတ ဖတ ဖတ ဖတ !!! ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!! အ အ အ အ အားးးး ရီးးးးး ဟားးးးးး”    ကိုအောင နိုငသည မဝေအပေါ လဲကသားပီး ဆန့ငင ဆန့ငငနင့ တခီ ပီးသားသည။ ထိုအခိနအထိ ဖူဖူ ခောငးကည့နေစဲပင။ ခဏကာ သော ကိုအောငနိုငသည မဝေအပေါ မိနးနေရာမ ထလာပီး ရေ ထသောကသည။ ရေအိုးစဉက ဖူဖူ ခောငးကည့နေသော  အပေါကနားမာ ဖစသဖင့ စောကရညမား စိုနေသော လီးကီးကို အထငးသား မငလိုကရသည။ ဒစကီးမာ ပဲလနကာ အရည မား လဲ့နေသည။ အရယရောကပီး ယောကားတစယောက၏ လီး ဆိုတာကို ယခုမ မငဖူးခငး ဖစသည။ ဖူဖူသည အကည့ ကို ခါကာ မိမိ၏ ကုတငဘကသို့ ပာပာသလဲ ကူးလိုကသည။

တဖကခနးမ အသံသဲ့သဲ့ ကားလိုကသဖင့ အောငနိုင ပုံးလိုကသည။ ဒီကနေ့ ဆေဆေ မနလေးကို ဆငးသားမနး သိသည။ ဒါဆို  အခု ခောငးကည့နေတာ ဖူဖူ ဖစရမည။ ယခငက ဒီအပေါကမာ ကဉးကဉးလေး ဖစသည။ ဆေဆေ ခောငးကည့နေမနး  ရိပမိသဖင့ အပေါကကို ခဲ့လိုကသည။ ပီးနောက ရေအိုးစဉကို ထိုအပေါကနား ရေ့လိုကသည။ မဝေကို လိုးပီးတိုငး လီး တနးလနးနင့ ရေ ထထ သောကခငးမာ တစဖကမ ခောငးကည့နေသူသည သူ၏လီးကို မငစေရန တမင ဖနတီးခငး ဖစသည။ ဆေဆေ့အား တစနေ့နေ့တင ရအောင လုံးမညဟု ကံစညထားသည။ ဒီကောငမလေးက ဇ ရိပီးသားမနး အောငနိုင  သဘောပေါကထားသညလေ။ ယခုတော့ သူတို့ လငမယား လိုးတာကို ခောငးကည့သူမာ ဆေဆေ တစဦးတညး မဟုတတော့ဘဲ  ဖူဖူပါ ပါလာပီ။ ညနေ ဖူဖူ အပငသားခိနမ မဝေမသိအောင ခေရငးက အပေါကကို ခဲ့ထားလိုကမယဟု တေးမိသည။

ဖူဖူသည ကုတငပေါ လဲကာ မကစိ မိတလိုကသောလညး ကိုအောငနိုင၏ လီးကီးနဲ့ မဝေကို လိုးနေပုံမာ မကလုံးထဲက မထက  ပေ။ သူမ၏ စောကဖုတထဲမလညး ခဲကိကိ အရညမား စိမ့ထကနေသဖင့ စမးကည့လိုကသည။ အပိုဖေါ ဝင ကတညးက ခုခိနထိ အပငသားခိန၊ စာသငခိနနင့ ရာသီသေး ဆငးခိနမလဲ၍ ကနအခိနမားတင အောကခံဘောငးဘီ မ ဝတတကသော အကင့ရိသည။ ထို့ကောင့ အောကခံမပါသဖင့ ထမိနတင အကကလိုက စိုနေပီ။ ထမိနစကို ဖညလော့ကာ  လကလိုပီး စောကဖုတလေးကို စမးကည့လိုကရာ တစခက တန့သားသည။ နောကတော့ ကိုင၍ ကောငးသဖင့ အသာလေး  ပတရငး ပတရငး အနညးငယ ကာသောအခါ လူတစကိုယလုံး ဓါတလိုကသလို ဖစပီး စောကဖုတထဲမ အရညမား ညစထက လာသည။

“အ !! အ !!! အ !!! အ !!! ရီးးးးး”  ကတုနကယငဖစပီး မောဟိုကစာဖင့ အိပပောသားသည။ ညပိုငးတငလညး မဝေ၏  ညညးညူသံ ကားရသညနင့ ဆေဆေ့ကုတငပေါ တကကာ ခောငးကည့ဖစသည။ အောငနိုငကလညး တနငနေ နေ့လညရော  ညပါ မဝေအား လိုးသည။ ဖူဖူလညး အလတမခံ ခောငးကည့သည။ မနကဖန တနငာနေ့ဆိုလင ဆေဆေ ပနရောကပီ။ ဒါ ဆို သူမ ဘယအပေါကက ကည့ရပ။ နံရံကို ဟိုဒီ ကည့မိစဉ   “ဟယ!!! ခေရငးဘကမာ အပေါက တစပေါက”   ဖူဖူ ပုံးရငး  သူမ၏ ကုတငပေါလညးကာ စောကပတကို စပီး အိပပောသားတော့သည။

ကောငးအားခိနမားတင ကောငးစောင့ အိမထဲ၌ မဝေ၊ ဆေဆေနင့ ဒေါအေးတို့ စကား ဖေါငဖဲ့တကသည။ ဖူဖူက ရံဖန ရံခါမ သာ ပါသည။ မဝေနင့ ဒေါအေးတို့က အိမထောငသည ပီပီ လငမယားမားအကောငး ပောဖစတာ မားသည။ ပညာပေးလိုလို  ဘာလိုလိုနင့ ပောရငး ပောရငး သူ့ယောကား ကိုယ့ယောကား ဘယလို အပုအစုကောငးကောငး ကားက ပောကသညက  မားသည။ အစပိုငးတင ဆငစာဖက၍ ပောကသောလညး နောကပိုငးတင ပင့လငးလနးလာသည။ ဆေဆေကလညး သူမ၏  အတေ့အကုံမားကို ဝငရောက ပောကားတကသည။ ထိုအခါ အပာဇာတလမးအား နားထောငရသလိုပင ဖစသည။ ဒေါအေး က သူ့ယောကား ကိုမမောငမာ ယခုအခိနထိ လူငယလို သနမာကောငး၊ ထိုသို့ သနမာအောငလညး ဆေးဝါး မီဝဲကောငး ပော ကာ ကိုအောငနိုင အတကပင ဆေးဝါး ပေးလိုကသေးသည။ ဖူဖူကတော့ နားထောငရုံ သကသကပင ဖစသည။

သူတို့၏  စကားဝိုငးကို မသိမသာ ခောငး၍ နားထောငနေတကသူမာ ကိုမမောင ဖစသည။ သူ့မိနးမ ဒေါအေးနင့ မဝေတို့ ပောနေသော  ကာမဆကဆံမုမားအား အပိုလေးနစယောက နားထောငနေသညကို သဘောကလသည။ မဝေ၏ စန့ကားသော ဖငကီးကို ပစ မားရသညမာ အကိမကိမ၊ ဆရာမလေး ဖူဖူနင့ ဆေဆေကို မကလုံးထဲ မငယောငပီး သူ့မိနးမကို လိုးရသညမာ အခါခါပင။  တစနေ့နေ့တော့ ဒငးတို့ကို စားရအောင ကံဦးမဘာ။  ဖူဖူ့တင ယခငက စစဗိုလတစဦးနင့ ရီးစား ဖစဖူးသည။ ထို  စစဗိုလက သူမအား တညးခိုခနးသို့ date သညကို မနစမို့သဖင့ အဆကဖကလိုကသည။ ယခုအခါ ကိုမတသူဆိုသော လူတစ ယောကနင့ ရီးစား ဖစနေသည။ သမီးရီးစား သကတနးတစလောကတင သန့သန့ရငးရငး တဲလိုသညက ဖူဖူ၏ ဆုံးဖကခက ပင ဖစသည။

ဆရာမ ဒေါနယနယ၏ တာဝနသည စာသငပေးရုံမမက ရုံးပိုငဆိုငရာ လုပငနးမားကိုလညး တာဝနယူရသည။ ရုံးကိစမားအား  အိမတင လုပသညက မားသည။ ဆေဆေနင့ ဖူဖူသည ရုံးကိစ ဆောငရကရန ရိလင ဒေါနယနယ၏ အိမသို့ လိုကသားရ သည။ ဒေါနယနယ၏ အိမသို့ ရောကလငလညး ကိုအိုကစံသည မထိခလုပ ထိခလုပ ပောတက နောကတကသည။  ဆေးခောကရူသူပီပီ စကားကယသဖင့ ကိုအိုကစံအား ခငမငမိကသည။ ဆေဆေနင့ ဆိုလင စရငးနောကရငး ခေါငးပုတ ဖင ပုတ လုပတကသေးသည။ ဖူဖူကိုတော့ အနေအေးသဖင့ မစရဲပေ။ စနေနေ့တစရကတင ဒေါနယနယထံသို့ စာရငးမားပေးရန  ဖူဖူ တစယောကတညး ထကခဲ့သည။

ဆေဆေက အဝတမား လောရန နေခဲ့သည။ မိုးအုံ့နေသဖင့ ဆိုငကယကို မနမနမောငး ခဲ့သည။ ဒေါနယနယတို့အိမ ရောကခါနီးမ မိုးက သဲကီးမဲကီး ရာခလိုကသည။ ဖူဖူ့တစကိုယလုံး မိုးရေတေ ရဲသားသည။  စာရကစာတနးမားအား ကတကတအိတနင့ ထုတလာ၍သာ တောသေးသည။ ဒေါနယနယ၏ အိမသို့ အရောကတင ဆေးတံ ရိုကနေသော ဦးအိုကစံကိုသာ တေ့ရသဖင့   “ဦးအိုကံ !! ဆရာမေရာ”   “ဟေ!!! မနကကတညးက မဝေနဲ့ မနလေးကို ဆငးသား တာ နငတို့ကို မပောဘူးလား”  “ဟငးးး ဒီလိုမနးသိရင မလာပါဘူး၊ ဘယအခိန ပနရောကမာလညး”   “ညနေ မိုးခုပလောကမ  ရောကမာဟ”  “ဒါဆို ဒီ စာရကတေ ထားခဲ့လိုကမယ”   “ပနတော့မလို့လား ကောငမလေး၊ မိုးတေ တအား သညးနေတယလေ”  ဦးအိုကစံ ပောသလိုပင၊ မိုးသညးခကက တဝေါဝေါ ရာပီး မိုးမား ခိနးကာ နေ့ခငးပင မောငမိုကသားသည။

“ဆိုငကယမောငးလို့ ရမာမဟုတဘူး ကောငမလေး။ မိုးစဲမ ဖေးဖေးပန၊ အနရာယ မားတယ”  ဦးအိုကစံသည မိုးရေ ရဲနေသော  ဖူဖူ၏အား စိုကကည့နေသည။ အဝတမား စို၍ ခနာကိုယတင ကပနေရာ ရိုကဖိုကီးငယ အသယအသယကို အထငးသား မင  နေရသည။ ကည့နေရငး လီးက တောငလာသည။ ဖူဖူကတော့ အပငကိုငေးရငး ဘာလုပရမနး ဝေခဲ၍ မရပေ။“ကဲ ဖူ ဖူ ၊ ဒီအတိုငး နေရင အအေးပတလိမ့မယ၊ ညညးအမ အဝတတေ လဲထားလိုက”   ဟုတသည။ သူမ တကိုယလုံးလညး ခိုကခိုက  တုနနေပီ။ သို့သော အိမတစခုလုံးတင ဦးအိုကစံနင့ သူမ နစယောကထဲဟူသော အသိကောင့ လန့နေမိသည။ ဒီအတိုငး နေ လငလညး ဖားလိမ့မယ။ မိုးက ဘယအခိနမ ရပတန့မည မသိပေ။ နောကဆုံး အဝတလဲရန ဆုံးဖကလိုကပီး “ဟုတကဲ့ ဦးအိုက စံ”   “သား အခနးထဲက ဘီရိုထဲမာ သင့ရာ တစစုံ လဲထားလိုက”   ဖူဖူလညး အခနးထဲ ဝငကာ အခနးတံခါးကို ဂကထိုးလိုက သည။

ဂကက ကပနေသဖင့ စေ့ရုံသာ စေ့လိုကပီး ဘီရိုထဲရိ သူမနင့ သင့တောမည အဝတအစားကို ရေးလိုကသည။ ဦးအိုကစံ သည ဆေးခောက ရိုကနေရာမ ထလာပီး အခနးတံခါးပေါက လကကိုင အပေါကမ အတငးသို့ ခောငးကည့နေသည။ သူမနင့  သင့တောမည့ အဝတမား ရေးပီးနောက ထမိနကို အရငလဲကာ ရငလားလိုကသည။ ပီးမ အကx{103E}နင့ ဘောလီကို ခတလိုက သည။ အောငခံဘောငးဘီ ခတတာတော့ မတေ့မိပေ။ ဦးအိုကစံသည လိုခငသော အနေအထားသို့ ရောကသညနင့ တံခါးကို  အသာ တနးဖင့ကာ အခနးထဲသို့ ဖဖလေး ဝငလိုကသည။ မိုးသံ လေသံနင့မို့ ဖူဖူ သတိမထားမိပေ။ ရငလားထားသော မိနးမပို လေးတစယောက မိမိ၏ အိပခနးထဲ ရောကနေသညဟူသော အသိကောင့ အိုကစံ၏ လီးကီး တောငမကလာသည။ ဖူဖူသည  ကုတငပေါမ အကီ ငို ကုနးပီး ယူလိုကစဉ အိုကစံအား ဖငကုနးပသလို ဖစသားသည။ အိုကစံလညး ပုဆိုးကို ခတခလိုက သည။ အရည 6″ ခန့၊ လုံးပတမာ လကတစစုပမက ရိသော လီးကီးကို တံတေးစတလိုကသည။

“ဝုနးးးး ဒလိနး လိနး လိနး ဂိနး ဂိနးးးးးးး”  မိုးကိုးပစသံကောင့ ဖူဖူ လန့သားစဉ အနောကမ သူမအား တနးလဲခံလိုကရသည။  “အ !! အမေ့”   ကုတငပေါ မောကလကဖစသားသော ဖူဖူအပေါ တကဖိလိုကသည။   “အို !!! ဦးအိုကစံ !! ရင !! ရင ဒါ ဘာ လုပတာလညး”  အိုကစံသည စကားတစခနးမ မပောဘဲ ဖူဖူ၏ ထမိနကို ဆဲလနလိုကသည။ အောကခံဘောငးဘီ ဝတမထား သဖင့ ဖေးဥနေသော ဖင လုံးလုံးလေး ပေါလာသည။   “ရင မယုတမာနဲ့နော၊ ကနမ အောလိုကမာနော”   “အောလေ၊ ကိုက သလောက အောစမး၊ နင့အသံ ဘယသူမ မကားဘူးက”  “ရင ရင လူယုတမာ!! လတ လတ ကနမကိုလတ”   “ဗိ ဗိ ဇိ ဇိ !!!  အားးး”  ရုနးရငး ကနရငးနင့ အိုကစံသည စောငကပတကို လီးနင့တေ့ကာ ဖိသငးလိုကရာ ဒစ ဝငသားသည။

“မလုပနဲ့!!! မလုပပါနဲ့ရင !!! အီး ဟီးးး ဟီးး ဟီးးး”   “ဗလစတစတစ ဗစ ဗစ ဗစ !!!! အားးးးးး”   တနးထိုး ရုနးကနနေသော ဖူ ဖူ၏ ဂုတကို ဖိထားလိုကပီး ဝငလကစ လီးကို စောင့သငးလိုကရာ တစဝကနီးပါးခန့ ဝငသားသည။ အပိုစစစစ စောကဖုတ လေးမာ နာကငသားသည။ ဖူဖူသည မုဒိနးကင့ခံနေရသဖင့ ကမာပကမတက ကောကလန့နေသောလညး ဦးအိုကစံ၏  သနမာသော လကမားကောင့ ရုနးကန၍ မရပေ။ လီးကို အနညးငယ ဆဲထုတကာ စောင့သငးလိုကသည။  “အင့ !! ဗတ ဗတ ဗ တ ဗတ !! ဒုတ !!! အားးးးးး သေပါပီ အမေရဲ့ !!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး နာတယ !! နာတယ”  လီးဒစသည အပိုမေးကို  ရကရကစကစက ထိုးခဲကာ သားအိမကို ပေးစောင့သဖင့ ဖူဖူ မီးပင့မတက ပူထူပီး နာကငသားသည။ လီးကို ဒစမုတရုံ ပန ဆဲထုတလိုကရာ လီးတစခောငးလုံး သေးမား ရဲနေသည။ ခါးကို အားစိုကကာ အဆုံးထိ စောင့သငးလိုကသည။

“ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပီ အမေရဲ့ !!! ဗိ ဗိ ဗစ ဗစ !!! အားးးးးး”   အိပယာခငးအား လကသီးစုပကိုင ကာ ခေါငး ဘယညာရမးရငး ဦးအိုကစံ၏ မညာမတာ စောင့လိုးခကတေကို လိမ့ခံနေရသည။ နာကငမုကောင့ မကရညမား  ဖိုငဖိုငကကာ အိပယာခငးတင ရဲနေသည။  “ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !! အားးးးး !! ဇိ ဇိ ဗစ ဗစ !!! အားးးးးးး”   ဖူဖူ၏ စောက ဖုတလေးမာ ကငးမောငး ကပထုတနေရာ စီးစီးပိုငပိုငနင့ လိုးရတာ အရသာ ရိလသည။ ဦးအိုကစံ၏ စောင့ခကတေ ပငးထနလ သဖင့ ဖူဖူမာ နာကငလနး၍ 15 mins ခန့ ကာသော သတိလစသလို ဖစကာ မလုပနိုငတော့ပေ။ စောင့လိုးတာ ရပလိုကပီး  လီးကို ထုတလိုကသည။ ပီးနောက ဖူဖူ၏ ခနာကိုယအား ပတလတလနလိုကကာ ထမိနကို ကငးလုံးခတလိုကသည။ ဖူ ဖူ၏ အမေးသနလသော စောကဖုတလေးမာ ယောငကိုငးကာ သေးမား ခငးခငးနီနေသည။

ဟငးရညသောက ပနးကနအသေး ခန့ရိသော နို့လေးမားမာ လုံးဝနး မာကစနေသည။ နို့လေးမားအား တစဖကစီ စို့ကာ လကဖင့ စိနပေနပေ စုပနယနေသည။  အနညးငယ ကာသောအခါ ဖူဖူ သတိယလာသည။ သတိယခငး သူမ၏ နို့ကို စို့နေသော ဦးအိုကစံ၏ အဆီတဝငးဝငးနင့  မကနာအား တေ့လိုကရသဖင့ ဝမးနညး ဒေါသထကကာ ဦးအိုကစံ၏ ခေါငးကို တနးဖယရငး    “လူယုတမာကီးးးး အီးးး ဟီးးး  ဟီးးးး ရင့ကို မုဒိနးမုနဲ့ တရားဆဲမယ !!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး”   “ဟားးးး ဟားးး ဟားးး ဟားးးး ဆဲလိုကစမးပါ ဖူဖူရယ၊ အဲ့လို ဆဲ ရင မငးဘဲ အရကကဲမာက”  “ကဲပစေ၊ ရငလို လူယုတမာကို ထောငထဲ ပို့ပစမယ အီးးး ဟီးးး ဟီးးး”   “ဒီမယ ဖူဖူ၊ ငါ အခု မငး ကို လိုးနေတာ ငါ့ အိပခနးထဲမာနော၊ ပီးတော့ မငးဝတထားတာ ငါ့မိနးမရဲ့ ထမိန၊ မငး အဝတအစားတေကို ဆေးစစရင ဘာမတေ့ မာမဟုတဘူး၊ ပီးတော့ မငးက အရယရောကပီးသား မိနးမတစယောကလေ၊ ငါ့ကို ရဲက စစရငလညး မငးကိုယတိုင ခံခငးလနး လို့ ငါ့အခနးထဲထိ လာ ခံတာလို့ ပောလိုကရင ပီးပီ၊

အဲ့အခိနမ ငါ့မိနးမက မငးကို လငခိုးမုနဲ့ ပနဆဲရင ထောငကမာက မငးက၊  ရငးလား”  “ယုတမာလခညလား!!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး”  ဦးအိုကစံ၏ ခညပီးတုတပီး အကကကက စီစဉမုကောင့ ဖူဖူ ဘာမ  ပနမပောနိုငပေ။   “ကဲ ဖူဖူ၊ ငါ့လီးက မငးရဲ့ အပိုမေးကိုလညး ခဲပီးသားပီ၊  အဲ့ဒီတော့ ခံလကစနဲ့ ဆကခံလိုကစမး၊ ငါ မငးကို ကောငးကောငးကီး လိုးပေးမယ၊ ဟုတပီလား”   “မလုပပါနဲ့၊ မလုပပါနဲ့တော့ ၊  အီးးး ဟီးးး ဟီးးး”   ဦးအိုကစံသည ဖူဖူ၏ ခေထောကနစဖကအား ပုခုံးပေါထမးတကလိုကသည။ ဒစကို စောကဖုတတငတေ့ ကာ ခါးကော့ သငးလိုကသည။  “ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ !!! “   ဒစ ဝငသားသညနင့ ကိုယကို ကိုငးခလိုကပီး ဖူဖူ၏ မကနာဘေး လက နစဖက ထောကလိုကသည။ ပီးနောက အားရပါးရ စောင့သငးလိုကသည။

“အင့ !!! ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!! အားးးးးးး”  စောင့ခကက ပငးလနး၍ လီးကီးမာ တစခကတညးနင့ အဆုံးထိ ဝငသားပီး  သားအိမကို ဝငစောင့သည။ နာလညးနာ၊ သားအိမလညး အောင့သားသဖင့ ဖူဖူ့ခေါငးလေး မော့သားကာ အောညညးနေရ သည။ နာကငမုကောင့ ရုံ့မဲ့နေသောဖူဖူ၏ မကနာလေးကို အရသာခံကာ ကည့ရငး လီးကို အဆုံးထိ ထုတလိုက၊ စောင့သငး လိုကဖင့ စိနပေနပေ စောင့စောင့ လိုးသည။ ဦးအိုကစံအတကမူ လိုးရတာ အရသာရိသလောက ဖူဖူ့ခမာ ငယသံပါအောင  အောနေရသည။ မိမိ၏ ရီးစားပင မထိခဲ့သော အပိုစငဘဝလေး ခုတော့ ဦးအိုကစံက အားရပါးရ စတယူနေပီ။ အိမထောငသည လညးဖစ၊ ဘိနးစားလညး ဖစသဖင့ ထိနး၍ လိုးနေရာ၊ စောကပတမာ လီး အဝငအထကကို ကင့သားရလာပီး ဖူဖူပင သုံးခီ  ခန့ ပီးမနးမသိ ပီးသားသည။ ဦးအိုကစံမာ မပီးသေး။ စောကဖုတလညး ပူထူကာ လူလညး နုံးခေနေပီ။ နာရီဝကခန့ကာသော ဦး အိုကစံ၏ စောင့ခကတေ ပငးထနလာသည။

“ဖတ ဖတ ဖတ ဖတ !!! အ အ အ အ !!! ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!! အ အ အ အ အားးးးး ရီးးးးးး ဟားးးးး”   လီးကီး ဆန့ငင ဆန့ငင  ဖစကာစောကခေါငးထဲ ဦးအိုကစံ၏ သုပရညမား ဝငလာသည။ ဖူဖူ၏ စောကပတလေးကလညး လီးကီးကို ညစကာ အရည မား တစစစစနင့ ထကသားသည။ သူမ လေးခီမောက ပီးသားခငး ဖစသည။ ဦးအိုကစံသည မောဟိုကစာဖင့ ဖူဖူ့အပေါ  မောကခလိုကသည။ ဖူဖူလညး မသိစိတကောင့ ဖကထားမိသည။ မိုးက သညးကောငးစဲပင။ 5 mins ခန့ မိနးပီးသော ဦး အိုကစံသည ကုတငပေါမ ထလိုကသည။ ဖူဖူကတော့ ရမးတနးရမးတနး ဖစနေသော ဦးအိုကစံ၏ လီးကီးကို ကည့ရငး ကန ခဲ့သည။ သူမ၏ စိတထဲတင ကိုမတသူကို သတိမရတော့ပေ။   ဆေးခောက အနညးငယ ရူပီး ဦးအိုကစံ အခနးထဲ ပန ရောကလာသည။ လကထဲ ပါလာသော wet tissue နင့ သုပရညရော၊ သေးပါ ပေပနေသည့ စောကဖုတလေးကို သုတပေးလိုက သည။

“အ !!! ရီးးးး”  “နာလို့လား ဖူလေး”   “စပလို့ !! အ !!! အ !!!”   Wet Tissue နင့ သုတပေးရငး စောကစိကို လကမဖင့ ကလိ လိုကရာ ဖူဖူ့တစကိုယလုံး ဓါတလိုကသလို တန့သားသည။ နို့အုံလညး တငးလာကာ နို့သီးခေါငးမား ခနလာသည။ ဦးအိုကစံ သည စောကစိကို လကမနင့ ခကသတသတ ပတခါကာ လကညိုးကို စောကပတလေးထဲ ထိုးမေလိုကသည။   “ဇိ ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ  အ အ အ !!!”  စောကပတထဲမ အရညမား စိမ့ထကလာပနသည။ ဖူဖူသည နုတခမးတစဖက ဖိကိုကကာ အိပယာခငးအား  လကပန စုတထားရငး မကလုံးမိတ၊ ခေါငးမော့ပီး ညညးနေသည။ စိတတိုငးက စပီးနောက ဖူဖူ၏ ပေါငကား ဒူးထောက ထိုငလိုကသည။ ပီးနောက ဖူဖူ့ ဖငကို ဆဲမလိုကပီး လီးဒစကို စောကဖုတတင တေ့လိုကသည။ ဒစ ဝငသညနင့ ခါးကိုကိုငကာ  စောင့သငးလိုကသည။  “အင့ !!! ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!! အားးးးးးးး”

ကောငးတငလညး  ဆေဆေတစယောက မိုးတေ အရမးရာနေသဖင့ လောပီးအဝတမားအား ကောငးဆောငပေါလမးရန ယူခဲ့ သည။ ခေးခေခုံပေါ တကကာ ဝရံတာရိ ကိုးတနးတင အဝတမား လမးနေသော ဆေဆေ၏ ရေစိုကောကကောငးအလကို  အခနးထဲမ ငေးကာ ကိုအောငနိုငတစယောက လီးတောငနေသည။ ဒီလို မိုးအေးအေးနဲ့ဆိုလင မဝေနင့ တယရလင ဇိမဘဲဟု  တေးတောမိသည။ ဒီကနေ့မ မဝေသည ဆရာမ ဒေါနယနယနင့ မနလေးသို့ ဆငးသားသည။ ထိုသို့ တေးနေစဉ  “အ !!! အမေ့ !!!  ဝုနးးး !! အားးး”   ဆေဆေတစယောက ခေးခေပေါမ နောကပန ဆငးလိုကရာ ခေခောပီး လဲကသားသည။ ကိုအောငနိုငသည  အခနးထဲမ ပေးထကကာ ဆေဆေအား ဂိုငးမ မ ထူပေးလိုကသည။

“ရလား ဆေဆေ ၊ ဖေးဖေးထ”  “ဟုတ!! ကိုအောငနိုင !! ကေးဇူး”   “ဝုနးးး !!! အားးး နာတယ နာတယ !!! အားးး”   ခေခေါက ကာ လဲကသားပနသည။  “အားးး ကတ ကတ ကတ ၊ ခေကငးဝတ လညသားတယထငတယ၊ တအား နာတာဘဲ”   “ကဲ ဆေ ဆေ၊ ကိုအောငနိုင အခနးထဲထိ ပို့ပေးမယ ဟုတပီလား”   “ဆေက အားနာလို့ပါ”  “လုပဖေါကိုငဘက မောငနမတေဘဲ၊ ဘာမ  အားနာစရာ မလိုဘူး ထ”  ကိုအောငနိုငသည ဆေဆေ့ဂိုငးအောက သူ့ပုခုံး လိုကာ ဆဲထူလိုကသည။ ဆေဆေလညး  အလိုကသင့ ထ လိုကသည။ ဆေဆေ လဲကသားသညကို ရေထကမောငး ရငးနေသော ကိုမမောင လမးမငလိုကသည။ ကို အောငနိုင တဲခေါသားသညကိုလညး မငလိုကသည။ ထို့ကောင့ ပေါကတူးကို ခကာ အနောကဘက လေကားမ ကောငးဆောင ပေါ အသာလေး တကခဲ့သည။

ရငလားထားသော လုံခညမာ ရေစိုနေသောလညး ကိုယ့ငေ့က နေးနေသည။ တဲလောကစဉ ဆေဆေ၏ နို့အုံ အိအိကီးက ကို အောငနိုင၏ ရငဘကနင့ ထိမိရာ အောငနိုင၏ လီးကီးမာ တောင လာသည။ အောကခံဘောငးဘီ ဝတမထားသဖင့ ပုဆိုးအောက မ ထိုးထိုးထောငထောငနင့ ဖေါငးဖေါငးကီး ဖစနေသည။ ခေါငးငိုကစိုကကာ လောကနေသော ဆေဆေသည ကိုအောင နိုင၏လီး ပုဆိုးအောကမ ငေါငေါကီး ဖေါငးလာသညကို တေ့ရသဖင့  “ခစ!!!!”   “ဘာဖစလို့လညး ဆေ”   “ဘာမ မဖစပါဘူး ကို အောငနိုင၊ ရပီ ဆေ့ကို ကုတငပေါဘဲ တငပေးခဲ့”  “အေး အေး”   ဆေဆေ့ဝိတက မနဲပေ။

တဲလောကတုနးက မသိသာပေမဲ့ ကု တငပေါ ထိမး၍ တငတော့မ မနိုငမနငး ဖစကာ  “ဝုနးးးး !! အမေ့ !!!”  နစယောကသား ကုတငပေါ ထပလက လဲသားသည။ ဆေ ဆေကလညး အလန့တကား အောငနိုင့ကို ဖကထားသလို၊ အောငနိုငကလညး အခင့အရေးရတုနး မလတတနး ဖကထားသည။  ယခုအခိနတင အောငနိုင့စိတထဲ မဝေဆိုတာ မသိတော့ပေ။ ဆေဆေလညး ကိုအောငနိုငကီး မဝေကို လိုးနေသော စောင့ခက  ကမးကမးမားကို မငယောငကာ စောကပတထဲမ အရညခဲခဲမား စိမ့ထကလာသည။

“ကိုအောငနိုင၊ ဖယပါဦးရင၊ အသကရူလို့ မဝလို့ပါ”   “ပတ ပတ ပတ !!! အု အု အိ !!! အို !!!”   အောငနိုငသည ဘာမ ပနမ ပောဘဲ ဆေဆေ၏ နုတခမးကို နမးလိုကသည။ လကကလညး ဆေဆေ၏ တငပါးကို ရေစိုနေသော ထမိနပေါမ ပတနေသည။  ဆေဆေသည ကိုအောငနိုင၏ ရငဘကကို တနးသောလညး အားမပါပေ။ ထိနးသိမးရမည့ ကိုယကင့တရား ဟူသည နစဦးစလုံး တင ပောကဆုံးကာ ” အတေ့ ” ကောင့ ကာမ ရမကကောသို့ စီးမောကတော့မည။  “ဝုနးးးးး ဂိနးးး ဒလိနးးးလိနးးးး လိနးးး”     မိုးကလညး ရာ၍ ကောငးစဲပင။ ကိုအောငနိုင၏ နမးခကတေက ပငးပလာသလို ဆေဆေလညး အောငနိုင့ လညပငးကို သိုငး ဖကကာ ပနလည နမးရိုကနေသည။ တငပါးကို ပတရငး ထမိနကို လိတတငနေရာ ခါးလယထိ လနသားပီ။ ဆေဆေကလညး  အောငနိုင့ ပုဆိုးအား အာသာ ငနးငနးနင့ ဆဲတငလိုကသည။

အောငနိုငသည ဆေဆေအား ပတလတ လနလိုကပီး သူ၏ အကx{103E} နင့ ပုဆိုးကို ခတလိုကသည။ မိုးစဲသား၍ ဖူဖူရောကလာလင ပ နာတကမညကို စိုးရိမသဖင့ ခကသကသက လုပရားမ  ဖစမည။ ဆေဆေကတော့ တောငမကနေသော အောငနိုင၏ လီးကီးကို မကလုံးမ မခါပေ။ ကိုအောငနိုင၏ လီးမာ လကရိ သူတဲ နေသော ရီးစားမား၏ လီးထက ပိုတုတကာ ရညသည။ နောကပီး မဝေအား ကိုအောငနိုင အားရပါးရ စောင့လိုးသလို လိုးတာ လညး ခံခငခဲ့တာ ကာပီလေ။

ဆေဆေ၏ ထမိနကို ဆဲခတနေရာ အလိုကသင့ ဖငကပေးလိုကသည။ ထမိနကငးလုံးကတသားသော ဆေဆေ၏ မိမေးတိုငး  အလက ထငးကနဲ ပေါလာသည။   “ပတ ပတ ပတ ပတ !!! အိုးးးး “   ဟငးရညသောကပနးကန အသေးခန့သာရိသော နို့အုံနစ ဖကကို အားရပါးရ ဖစညစကာ တစလည့စီ စို့နေသည။ ဆေဆေ၏ နို့မားသည အစို့ခံ အညစခံရပါမား၍ ပော့နေသောလညး စို့ လို့ ကိုငလို့ ကောငးလသည။ ဆေဆေလညး တဟငးဟငးနင့ အဖားတကသလို ညညးနေသည။ တဖညးဖညးနင့ အောငနိုင၏  ခေါငးသည အောကသို့ လောသားပီး ဆေဆေ့ ပေါငကား ရောကသားသည။ ဘာဂာမုတတော့မညမနး ရိပမိသဖင့ ဒူးနစဖက  ထောငပေးလိုကသည။ ရေခိုးပီးကာစ စောကဖုတလေးမာ စပပာနံ့ သငးသငးလေး မေးနေသည။ စောကမေးမားမာ အထူကီး  မဟုတဘဲ ခပပါးပါး ပေါကနေသည။ စောကပတ နုတခမးသားအား လကဖင့ ဖဲလိုကရာ အတငးသား နီတာရဲလေးမား ပေါလာ သည။ ထို စောကပတ အတငးသားထဲ လာဖင့ သပတငကာ ထိုးမေလိုကရာ  “အ !!! ကိုအောင !!! အမေ့ !!! ရီးးးးးး”   ဆေဆေ့ တစကိုယလုံး ကော့လနသားသည။

ကိုအောငနိုင၏ လာက စောကပတထဲတင ဝကမီးလို ထိုးမေနေသည။ စောကပတထဲမ  အရညမား ပါးစပမာ ပေနေပီ။ စောကပတ လကရငး ဘယလကက စောကစိလေးကို ပတခေကာ၊ ညာလကက စအိုပေါက စူစူ  ညိုညိုလေးကို လကမဖင့ ပတ ကလိနေသည။ စောကပတကို လကရငး လာက တစခက တစခက စအိုကို လကလိုကသေး သည။ ပီးနောက လကမဖင့ စအိုပေါငထဲ ဖိသငးလိုကရာ  “ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ !!!”   စောကပတလက ခံဘူးသောလညး ယခုကဲ့သို့ ဖင ပေါကရော စောကစိပါ တစပိုငနကတညး ကလိ မခံဘူးသဖင့ အရသာတေ့နေသည။ 5 mins ပင မကာပေ  “အ အ အ အ !!!  ပီးပီ ပီးပီ ကိုအောင !!! အ အ အ အ အားးးးး ရီးးးးး ဟားးးးး ကောငးလိုကတာ ကိုအောငရယ !!! ဟားးးးး”   ဆေဆေ့ကိုယလုံး လေး အိမမောင အမီးပကလို တစစကစကတုနကာ တစခီ ပီးသားသည။ အောငနိုငသည ပေါငကားတင ဒူးတုတ ထိုငလိုကရာ  ဆေဆေသည အောငနိုင့ လညပငးကို ဆဲဖကလိုကပီး စောကရညတေ ပေပနေသော ပါးစပကို အငမးမရ နမးရိုကလိုကသည။

“ခစသားပီ ကိုအောငရယ”   “ကောငးလား ဆေ”  “အနး”   “ဒီထကကောငးအောင လိုးပေးမယနော”  “လိုး လိုး အားရပါးရသာ  လိုးပါရင”  အောငနိုငသည လီးကို စောကပတတင တေ့လိုကသည။ ပီးနောက ဆေဆေ၏ ခေထောကနစဖကကို ထမးလိုကပီး  အားရပါးရ စောင့လိုးတော့သည။  “ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!! အ အ အ အ !! ဖတ ဖတ ဖတ ဖတ !!! အ အ အ အ”  အောငနိုင၏  စောင့ခကတေ ပငးထနလနးသည။ ကုတငကီးပင တဝုနးဝုနး တကိကိ မညနေသည။ ဆေဆေကလညး ထိုကဲ့သို့ အားရပါးရ  စောင့လိုးခံရတာ သဘောကသည။  “စောင့စောင့ ကိုအောင!! အားရပါးရစောင့ !! ဖတ ဖတ ဖတ ဖတ !! ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!  အ အ အ အ !!!”   ဆေဆေ နောကတစခီ ပီးတော့မညမနး သဘာအရ သိလိုကသည။ ထို့ကောင့ စောင့လိုးတာ ရပလိုကပီး ဆေ ဆေ့ ခေထောကနစဖကကို ပုခုံးပေါမ ခလိုကသည။

“အာ !!! ဘာလို့ ရပလိုကတာလညး”   “ဆေ အောကကနေ ပင့ပေး၊ ဒါမ  ကောငးကောငး ပီးမာ”  ဆေဆေလညး ပနမပောတော့ဘဲ ကိုအောငနိုင၏ ခါးကို ဖကလိုကသည။ ပီးနောက အောကမ ကော့ ကော့ ပင့ပေးတော့သည။ ဆေဆေသည အောကပေး ကောငးလသည။ ကော့ပေးလိုကတိုငး လီးကို ညစညစယူသလို ဖစရာ  အောငနိုငလညး အရသာ ရိလသည။ ထို့ကောင့ ဆေဆေ၏ ပင့ခကနင့အညီ လီးကို ကော့ကော့ ထိုးပေးလိုကရာ  “ပတ ပတ ပစ  ပစ !!! အ အ အ အ!!! ဇိ ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ အ အ အ အားးးးးး ရီးးးးးး ဟားးးးးးး”  ဆေဆေ စောကပတလေး ပစိပစိနင့ လီးကို ညစရငး  အရညမား ထကလာသလို အောငနိုင့ လီးမ သုပရညမား ဆေဆေ့ သားအိမထဲ ပနးထုတလိုကသည။

“အားးးး ကောငးလိုကတာရင!!! အငးးး ဟငးး ဟငးးးး”   နစယောကသား ထပလက အမောဖေလိုကသည။ ပူတငးပေါကမ  ခောငးကည့နေသော ကိုမမောငကို နစယောကသား မမငမိကပေ။ 5 mins ခန့ နားပီးသော  “ကဲ ဆေ၊ မဝေတို့က ညနေမ  ပနလာမာဆိုတော့ အခိနရိတုနးလေး ဟဲဟဲ”  “ဖူ ပနလာတော့မယ ထငတယ ကိုအောင”   “ဖုနးဆတကည့ကာ”   “အနးးး”  “တူ တူ တူ တူ “   ဖူဖူအား လေးဘကကုနးခိုငးပီး ကိုအိုကစံက နောကမ ခါးကိုကိုငကာ အားရပါးရ စောင့လိုးနေခိနတင ဖူ ဖူ၏ phone အသံမညလာသည။ ကိုအိုကစံသည လီးတပလကဖင့ ဖုနးကို ဖူဖူ့အား ပေးလိုကကာ နောကမ ဖေးဖေးခငး  ညောင့လိုးနေသည။  “အ !!! အ !!! Hello ဆေ “   ¡¡¡¡ ဖူ ဘယအခိနလောက ပနလာမာလညး၊ ခု ဘယကို ရောကနေတာလညး  ¡¡¡¡ ” ဖူ ညနေပိုငးမ ပနဖစမယ ဆေ!!! အ !! မိုးတေ !! မိုးတေ ရာနေလို့ လေ”   ¡¡¡ ဖူ ဘာဖစနေတာလညး တ အ အ   နဲ့၊ ဖေတာလညး အပေါကအလမး မတည့ဘူး ¡¡¡ ” ဖူ ဘာမ !! ဘာမ မဖစဘူး ဆေ !! အ !! အ !! ဒါဘဲနော !!!”   “ဗတ ဗတ ဗ တ ဗတ !! အ အ အ အ !! စောင့စောင့ ကိုအိုကစံ စောင့စောင့ !! အ အ အ အ !!! အားးးး ရီးးးး ဟားးးးး”

တစဖကမ ဖုနးခသားသညနင့ ကိုအောငနိုငက  “ကဲ ဆေ၊ ဒီကနေ့တော့ ကိုယတို့နစယောက အားရပါးရ ခစလို့ ရပီမလား”   “ခစ ပါရင ခစပါ အဟငးးးး”  “Ok လေ၊ စ ကစို့”   “ဗတ ဗတ ဗတ ဗတ !!! အ အ အ အ အားးးးး”   ထိုနေ့က ကိုအိုကစံသည ဖူဖူ အား တစနေကုန မနားတမး လိုးဖစကသလို၊ ကိုအောငနိုငကလညး ဆေဆေ့အား နညးမိုးစုံနင့ လိုးရာ ညနေပိုငးမ လိုးပဲ   အသီးသီး ရပတန့သားသည။   ဖူဖူဆိုသော အပိုရိုငးလေးသည အကာကီး လိုးပေးနိုငသော { သူ တစခီပီးလင သူမအား သုံး ခီခန့ ပီးအောင လိုးပေးနိုငသော } ကိုအိုကစံ၏ လီးကီးကို စဲလမးသားသကဲ့သို့၊  ဆေဆေသညလညး သူမနင့အတူ ပီးအောင  ထိနး၍ လိုးပေးနိုငသော၊ သူမ၏ ရီးစားမားထက အလိုး အစောင့ သနသော ကိုအောငနိုင၏ သဘာရင့ အိမထောငသည လီးကီး ကို နစသကသားတော့သည။

 

Zawgyi

 

အေတx{1037}

ဆရာအတကင္ေကာင္း ဆင္းၿပီးေနာက္ ဖဴဖဴတစ္ေယာက္ တာဝနရာ ေနာငိဳၿမိဳx{1037}ရိ အလယန္းေကာင္းတင္ မူလတန္းပ  ဆရာမအဖစ္ ေရာကိခဲ့သည္။ သူမ၏ အသကည္ 22 x{1014}x{103D}စာ ရိေသးၿပီး slim body ကို ပိုငိုငားသူ ဖစည္။ မပိန ပါး ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္x{1014}x{103D}င့္ လိုကကာ တငား ရငားမားက ၾကည့္၍ ေကာင္းလသည္။ အရပာ 5′ 4″ ခနx{1037}ိၿပီး တငါးစုံထိ ရညား ေသာ ဆံx{1014}x{103D}ယားက ဆရာမ ဆိုသည့္ ဂုဏုဒို တင့ယ္ေစသည္။ ပါးပငင္ စံပါယငည့္ေလး ပါၿပီး မကုံး ဝိုင္းဝိုင္း၊  မက္ေတာင္ေကာ့ေကာ့၊ x{1014}x{103D}ာတံေဖာင့င္းကာ အလနင္ ခစဖယ္ ေကာင္းလသည္။ ၿပဳံးလိုကိုင္း ေပၚလာေသာ ပါးခိဳင့္ေလးက  x{1014}x{103D}စိုဖယ္ ေကာင္းလသည္။ နယ တာဝနမ္းေဆာငန္ ေရာကိလာၾကေသာ ဆရာ/မ မားအား ေကာင္းရိ အေဆာငစ္ ခုတင္ ေနရာ ခေပးထားသည္။

ဖဴဖဴx{1014}x{103D}င့တူ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးမ လာေသာ ဆရာမ ေဆေဆx{1014}x{103D}င့္ တစန္း ေနရၿပီး၊ သူမတိုx{1037}၏ ေဘးခင္းကပင္ ေကာင္းဆရာ ကိုေအာင္ x{1014}x{103D}ိုင္x{1014}x{103D}င့္ မေဝတိုx{1037} လငယား ေနၾကသည္။ ေကာင္းဝင္းထဲတင္ ေကာင္းေစာင့္ လငယားလည္း ေနသည္။ ေကာင္းေစာင့ိုမေမာင္ သည္ အသက္ 45 x{1014}x{103D}စနx{1037}ိၿပီး ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းx{1014}x{103D}င့္ ဗလေတာင့ည္။ အေနာကိုင္း ေဆးဝါးအေၾကာင္း အနည္းငယ္  တကၽမ္းေသာ ေဒါကာ ရမ္းကု ဖစာ x{1014}x{103D}ာစီး ေခာင္းဆိုး ေလာကေတာ့ ကိုမေမာင္ စပ္ေပးသည့္ ေဆးx{1014}x{103D}င့္  ေပာကင္းသည္။ သူ၏မိန္းမ ေဒၚေအးက ေကာင္းေဈးေရာင္းရင္း ဖဴဖဴတိုx{1037}အတက္ ခက္ေရးပဳတ္ေရး တာဝနူေပးသည္။  ဆရာမ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယစ္ဦးသာ နယံ ဖစ္ၿပီး ေနာငိဳ ၿမိဳx{1037}ထဲတင္ ေနသည္။ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယ္၏ အမိဳးသား ကိုအိုကံမာ ရမ္း ဖစ္ၿပီး  ေဆးေခာက္ ရx{103D}တကည္။

ေဆေဆသည္ ေကာင္းဆရာမပင္ ဖစင့စား ဗာေပသူ ဖစည္။ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးတင္ ရီးစား ရိေသာည္း ေနာငိဳၿမိဳx{1037}သိုx{1037} ေရာက္ ေသာအခါ ေနာကစ္ေယာက္x{1014}x{103D}င့္ ရီးစား ဖစ္ေနၿပီ။ ဆရာမဆိုသည့္ သိကx{1039}x{1001}ါကို ထိမ္းသည့ေနx{1014}x{103D}င့္ မညူမမသိေအာင္ တိတ္ တိတ္ေလး ထားခင္း ဖစည္။ ဖဴဖဴx{1037}ကိုေတာ့ သူမ၏ ရီးစားေတအေၾကာင္း ရငင့ကည္။ ေဆေဆမာ အပိဳမစစ္ေတာ့ေပ။  ေကာင္းတကဥ္ တဲခဲ့ေသာ ရီးစားက သူမ၏ အပိဳရညို စတဴသားခဲ့ၿပီး ဖစည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ သူမသည္ အနည္းငယ္  အတင့ဲသည္။ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးမ ရီးစားထံ တစ တစ္x{1039}x{101C}ကိမ္ ေကာင္းပိတကားတင္ သားေတx{1037}သလို ေနာငိဳမ ရီးစားx{1014}x{103D}င့ည္း  အခင့င့ိုင္း ေတx{1037}ဖစည္။ သူမ၏ ရီးစားမားx{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}ၿပီး ပနာတိုင္း သူမ၏ ရီးစားမားက ဘယို အပဳအစု ေကာင္း ေၾကာင္း ဖဴဖဴx{1037}အား ေပာပသည္။ အစပိုင္း နားရက္ေသာည္း ေနာကိုင္းတင္ နားေထာငတာ အရသာ ရိသလို ခံစားရသည္။

ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} လငယားမာ အေနေအးၾကေသာည္း ညတိုင္း ကာမ ဆကံၾကသည္။ အခန္းခင္း ကပ္ေနသဖင့္ သူတိုx{1037}  ဆကံေနသည့္ အသံကို ခပဲ့သဲ့ ၾကားေနရသည္။ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} လငယား ဆကံတိုင္း ေဆေဆက အခန္းထဲမ  ေခာင္းၾကည့္ေနၾကပင္။ ဖဴဖဴx{1037}အား ၾကည့န္ အေဖၚေခၚေသာည္း အပိဳဖန္းေလးမာ ရက္၍ မၾကည့စ္ေပ။ ယခုလည္း  ေရာကကာရာ စကားေပာၾကရင္း တစကန္းမ အသံမား ၾကားရသဖင့္    “ေဟာ၊ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1039}x{101C}ကီး ဇာတမ္း စၿပီ ဖဴေရ။  ေခာင္းၾကည့ေအာင္”   “ကိုယ့ါသာကို ၾကည့ါ ေဆရယ္၊ ဖဴဖင့္ မၾကည့ဲေပါင္”   “ဒါဆို ေဆ ၾကည့ိုက္ဦးမယ္ ဟဲဟဲ”

ေဆေဆသည္ ပကx{1039}x{1001}ဒိနို ဖယိုကာ အသင့္ ေဖါကားေသာ အေပါကစု ေပၚလာသည္။ ေရာကာစက ထိုအေပါကာ  အနည္းငယ္ ေသးၿပီး ေနာကိုင္းတင္ ကယာသေယာင္ ထငိသည္။ ေဆေဆx{1037}အတကူ ထို ေခာင္းေပါက္ေလး ကယည  ပို၍ မငင္း ရင္းသဖင့္ သေဘာကသည္ေလ။ တစကန္းမ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ ေစာင့က္ေတ ပင္းထနသည္။ တစၽတၽတ္  တစတတ္x{1014}x{103D}င့္ အသံမား ၾကားေနရသည္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေခာင္းၾကည့္ေနရင္း 15 mins ခနx{1037}္ၾကာေသာ္ ေဆေဆသည္  ေခာင္းၾကည့္ေနရာမ မကုံးကို ခါက ဖဴဖဴx{1037}အနီး တိုးကပာၿပီး   “ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1039}x{101C}ကီး x{1014}x{103D}x{103E}ာခက အားရစရာx{1039}x{101C}ကီး ဖဴရာ၊ ဒီလူ  ေတာ္ေတာနဲ့လူဘဲ၊ မေဝဆို တစိုယုံး ခါရမ္းေနတာ အေဟးးး”  “ကဲ ေဆ!!! အိပိုx{1037}၊ မနက္ မထx{1014}x{103D}ိုငဲ ေနလိမ့ယ္”    “Ok ok အဟီး”   အိပန္ မီးမိတ္ၿပီးမၾကာခင္ ေဆေဆ၏ ကုတင္ေလး လx{103C}ပ္ေနသဖင့္ မသိမသာေလး ၾကည့ိရာ    ေဆေဆသည္  x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကို အကx{103E}ေပၚမ ေန၍ သူမဖါသာ စုပိုင္ၿပီး လကစက ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္ေနသညို ေတx{1037}ရသည္။ ေဆေဆ သည္ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို မကုံးထဲ မင္ေယာငာ ေစာကုတို ပတင္း x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံကို စုပယ္၍ အာသာေဖေနခင္း  ဖစည္။ “အ အ အ အ အားးးးးး”

စေနေနx{1037}   ေကာင္းပိတက္ ဖစဖင့္ ေဆေဆသည္ မနက္ အေစာပိုင္းကားဖင့္ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးသိုx{1037} ဆင္းသား သည္။ ဖဴဖဴလည္း  အဝတစားမား ေလာတ္ၿပီး အခန္းထဲတင္ စာအုပ္ ဖက္ေနစဥ္     “အို !!! ကိုေအာငလည္း ေနx{1037}ခင္းx{1039}x{101C}ကီး ကို”  “ေအာ္ !!! မိန္းမ ရယ္၊ ကိုယ့္ မိန္းမကို လိုးတာ ေနေတx{1037} ညေတ ေx{101B}းစရာ လိုလိုx{1037}လား”    “ရင့ာကလည္း တကတည္း မေပာ  ခငူး ဟနx{1037}္”   “ငါ့ မိန္းမေလး ေရခိဳးၿပီးအလကို မငိုကေတာ့ မေနx{1014}x{103D}ိုငိုx{1037}ပါက အဟဲ”  “ဖည္းဖည္းေတာ့ လုပ္ေနာ္၊ ဟိုဘကန္းက ၾကားရင္ ရက္ စရာx{1039}x{101C}ကီး”   “မၾကားပါဘူး မိန္းမရာ လာစမ္းဘာ”  “အိုးးးး”    ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငသာ မၾကားရဘူး ေပာေနသည္။ အသံေတ ၾကားေနရ သည္။   “အ !!! ကိုေအာင္ !!! ဘယို လုပ္ေနတာလည္းရင္ !!! ရီးးးး အိုးးးး”   ထိုအသံမားေၾကာင့္ ဖဴဖဴသည္ စာဖတာတင္  စိတေရာက္ေတာ့ေပ။

တေရးအိပန္ စဥ္းစားေသာည္း မရ။ တစကခန္းမ အသံကို နားစနx{1037}င္း ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1039}x{101C}ကီး မေဝကို  မညဲ့သိုx{1037} လုပ္ေနမန္း သိခငာသည္။ ခါတိုင္း ေဆေဆရိသဖင့္ ၾကည့မာ ရကလို ဖစ္ေနေသာည္း၊ ဒီကေနx{1037} တစ္ေယာက္ ထဲ ဖစ္ေနသဖင့္ စာအုပို ခလိုက္ၿပီး ေဆေဆx{1037}ကုတငက္ အသာေလး သားလိုကည္။ ၿပီးေနာက္ ပကx{1039}x{1001}ဒိနို ဖယာ  ေခာင္းၾကည့္ေပါကား မကုံးကို ကပ္ၾကည့ိုကာ “အိုးးးးးး”   ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္ေရာ မေဝပါ အဝတား မပါေတာ့ေပ။ ကိုေအာင္ x{1014}x{103D}ိုင မေဝ၏ ေပါင္ၾကား ေခါင္းငုံx{1037}ကာ မေဝ၏ ေစာကုတ္ ေဖါင္းေဖါင္းx{1039}x{101C}ကီးကို ကုန္း လက္ေနသည္။ အပိဳဖန္းေလး  ကတုနယင္ ဖစားသည္။ အထီးအမ ကာမဆကံခင္းကို ၾကားဖူးေသာည္း အခုမ မကါးထငင္ ေတx{1037}မငခင္း  ဖစည္။ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037}က ဖဴဖဴေခာင္းၾကည့္ေနေသာ အေပါကို ေကာေပးထားသည္။ မေဝက ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ ဆံပငို  လကင့္ ထိုးစကာ ခါးကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း အဖားတကလို တဟင္းဟင္းx{1014}x{103D}င့္ ညည္းညဴေနသည္။

“အ အ !!! ပီးေတာ့မယ !!! ပီးေတာ့မယ !!! အ အ အ အ အားးးးးး ရီးးးးးးး ဟားးးးး”  မေဝ၏ တကိုယုံး တစကက္ တုနာ ကို ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ ေခါင္းကို သူမ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}င့္ ဖိကပားရင္း တစီ ၿပီးသားသည္။ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္ မေဝ၏ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္  ထိုငိုကည္။ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ သူမ၏ လကစုပနx{1037}္ တုတ္ၿပီး 6″ နီးပါး ရညည္။ လီးကိုကိုငာ ေစာကုတ္ တင္ ေတ့လိုက္ၿပီး ေစာင့င္းလိုကည္။   “အင့္ !! ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!! အားးးး ေကာင္းလိုကာ ကိုေအာငယ္ ေစာင့္  ေစာင့္ ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!!! အိုးးးးး”   ေစာကုတဲ လီးx{1039}x{101C}ကီး ဝငက္ေနသညို အထင္းသား ေတx{1037}မင္ေနရသည္။ ကိုေအာင္ x{1014}x{103D}ိုင္၏ ေစာင့က္ေတကလည္း တေဖာင္းေဖာင္းx{1014}x{103D}င့္ အားပါလသည္။ မေဝကလည္း ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ လက္ေမာင္းx{1014}x{103D}စကို ကိုင္ ကာ ေအာက ေကာ့ေကာ့ေပးသည္။ မငင္းက ဖဴဖဴx{1037}အား ညx{103B}ိဳx{1037}ယူထားသလို မကိ မခါx{1014}x{103D}ိုင္ေပ။ ၾကည့္ေနရင္း ဘာေၾကာင့န္းမ သိ၊ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1014}x{103D}စကုံး တင္းလာၿပီး ေစာကုတဲမ အရညား စိမ့ကာသည္။ 15 mins ခနx{1037}္ ၾကာေသာ္ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ ေစာင့္ ခက္ေတ သတာၿပီး

” ဗိ ဗိ ဗစ္ ဗစ္ အ အ အ အ!!! ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ !!! ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!! အ အ အ အ အားးးး ရီးးးးး ဟားးးးးး”    ကိုေအာင္ x{1014}x{103D}ိုငည္ မေဝအေပၚ လဲကသားၿပီး ဆနx{1037}င္ ဆနx{1037}င္x{1014}x{103D}င့္ တခီ ၿပီးသားသည္။ ထိုအခိနထိ ဖဴဖဴ ေခာင္းၾကည့္ေနစဲပင္။ ခဏၾကာ ေသာ္ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္ မေဝအေပၚ မိန္းေနရာမ ထလာၿပီး ေရ ထေသာကည္။ ေရအိုးစဥ ဖဴဖဴ ေခာင္းၾကည့္ေနေသာ  အေပါကားမာ ဖစဖင့္ ေစာကညား စိုေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို အထင္းသား မငိုကသည္။ ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးမာ ၿပဲလနာ အရည္ မား လဲ့ေနသည္။ အx{101B}ယ္ေရာက္ၿပီး ေယာက္ားတစ္ေယာက္၏ လီး ဆိုတာကို ယခုမ မငူးခင္း ဖစည္။ ဖဴဖဴသည္ အၾကည့္ ကို ခါကာ မိမိ၏ ကုတငကိုx{1037} ပာပာသလဲ ကူးလိုကည္။

တဖကန္းမ အသံသဲ့သဲ့ ၾကားလိုကဖင့္ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္ ၿပဳံးလိုကည္။ ဒီကေနx{1037} ေဆေဆ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးကို ဆင္းသားမန္း သိသည္။ ဒါဆို  အခု ေခာင္းၾကည့္ေနတာ ဖဴဖဴ ဖစမည္။ ယခင ဒီအေပါကာ ကဥ္းကဥ္းေလး ဖစည္။ ေဆေဆ ေခာင္းၾကည့္ေနမန္း  ရိပိသဖင့္ အေပါကို ခဲx{1037}လိုကည္။ ၿပီးေနာက္ ေရအိုးစဥို ထိုအေပါကား ေx{101B}x{103E}x{1037}လိုကည္။ မေဝကို လိုးၿပီးတိုင္း လီး တန္းလန္းx{1014}x{103D}င့္ ေရ ထထ ေသာကင္းမာ တစက ေခာင္းၾကည့္ေနသူသည္ သူ၏လီးကို မင္ေစရန္ တမင္ ဖနီးခင္း ဖစည္။ ေဆေဆx{1037}အား တစ္ေနx{1037}ေနx{1037}တင္ ရေအာင္ လုံးမညု x{1039}x{101C}ကံစညားသည္။ ဒီေကာငေလးက ဇ ရိၿပီးသားမန္း ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္  သေဘာေပါကားသည္ေလ။ ယခုေတာ့ သူတိုx{1037} လငယား လိုးတာကို ေခာင္းၾကည့ူမာ ေဆေဆ တစ္ဦးတည္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ  ဖဴဖဴပါ ပါလာၿပီ။ ညေန ဖဴဖဴ အပငားခိန မေဝမသိေအာင္ ေခရင္းက အေပါကို ခဲx{1037}ထားလိုကယု ေတးမိသည္။

ဖဴဖဴသည္ ကုတင္ေပၚ လဲကာ မကိ မိတိုက္ေသာည္း ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} မေဝကို လိုးေနပုံမာ မကုံးထဲက မထက္  ေပ။ သူမ၏ ေစာကုတဲမလည္း ခၽဲကိကိ အရညား စိမ့က္ေနသဖင့္ စမ္းၾကည့ိုကည္။ အပိဳေဖၚ ဝင္ ကတည္းက ခုခိနိ အပငားခိန္၊ စာသငိန္x{1014}x{103D}င့္ ရာသီေသး ဆင္းခိနလဲ၍ ကနခိနားတင္ ေအာကံေဘာင္းဘီ မ ဝတက္ေသာ အကင့ိသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေအာကံမပါသဖင့္ ထမိနင္ အကကိုက္ စိုေနၿပီ။ ထမိနကို ဖည္ေလာ့ကာ  လကိဳၿပီး ေစာကုတ္ေလးကို စမ္းၾကည့ိုကာ တစက္ တနx{1037}ားသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုင္၍ ေကာင္းသဖင့္ အသာေလး  ပတင္း ပတင္း အနည္းငယ္ ၾကာေသာအခါ လူတစိုယုံး ဓါတိုကလို ဖစ္ၿပီး ေစာကုတဲမ အရညား ညx{103B}စက္ လာသည္။

“အ !! အ !!! အ !!! အ !!! ရီးးးးး”  ကတုနယငစ္ၿပီး ေမာဟိုကာဖင့္ အိပ္ေပာားသည္။ ညပိုင္းတငည္း မေဝ၏  ညည္းညဴသံ ၾကားရသည္x{1014}x{103D}င့္ ေဆေဆx{1037}ကုတင္ေပၚ တကာ ေခာင္းၾကည့စည္။ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငလည္း တနဂx{1039}x{1004}ေx{1014}x{103D} ေနx{1037}လည္ေရာ  ညပါ မေဝအား လိုးသည္။ ဖဴဖဴလည္း အလတခံ ေခာင္းၾကည့ည္။ မနကန္ တနလx{1039}x{1004}ာေနx{1037}ဆိုလင္ ေဆေဆ ပန္ေရာက္ၿပီ။ ဒါ ဆို သူမ ဘယေပါက ၾကည့ပ။ နံရံကို ဟိုဒီ ၾကည့ိစဥ္   “ဟယ္!!! ေခရင္းဘကာ အေပါက္ တစ္ေပါက္”   ဖဴဖဴ ၿပဳံးရင္း  သူမ၏ ကုတင္ေပၚလည္းကာ ေစာကတို စၿပီး အိပ္ေပာားေတာ့သည္။

ေကာင္းအားခိနားတင္ ေကာင္းေစာင့္ အိမဲ၌ မေဝ၊ ေဆေဆx{1014}x{103D}င့္ ေဒၚေအးတိုx{1037} စကား ေဖါငဲx{1037}တကည္။ ဖဴဖဴက ရံဖန္ ရံခါမ သာ ပါသည္။ မေဝx{1014}x{103D}င့္ ေဒၚေအးတိုx{1037}က အိမ္ေထာငည္ ပီပီ လငယားမားအေၾကာင္း ေပာဖစာ မားသည္။ ပညာေပးလိုလို  ဘာလိုလိုx{1014}x{103D}င့္ ေပာရင္း ေပာရင္း သူx{1037}ေယာက္ား ကိုယ့္ေယာက္ား ဘယို အပဳအစုေကာင္းေၾကာင္း x{1039}x{101E}ကားၾက ေပာၾကသည  မားသည္။ အစပိုင္းတင္ ဆငာဖက္၍ ေပာၾကေသာည္း ေနာကိုင္းတင္ ပင့င္းလန္းလာသည္။ ေဆေဆကလည္း သူမ၏  အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံမားကို ဝင္ေရာက္ ေပာၾကားတကည္။ ထိုအခါ အပာဇာတမ္းအား နားေထာငသလိုပင္ ဖစည္။ ေဒၚေအး က သူx{1037}ေယာက္ား ကိုမေမာငာ ယခုအခိနိ လူငယို သနာေၾကာင္း၊ ထိုသိုx{1037} သနာေအာငည္း ေဆးဝါး မီဝဲေၾကာင္း ေပာ ကာ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္ အတကင္ ေဆးဝါး ေပးလိုက္ေသးသည္။ ဖဴဖဴကေတာ့ နားေထာင္x{101B}ုံ သကကင္ ဖစည္။

သူတိုx{1037}၏  စကားဝိုင္းကို မသိမသာ ေခာင္း၍ နားေထာင္ေနတကူမာ ကိုမေမာင္ ဖစည္။ သူx{1037}မိန္းမ ေဒၚေအးx{1014}x{103D}င့္ မေဝတိုx{1037} ေပာေနေသာ  ကာမဆကံမx{103C}မားအား အပိဳေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ နားေထာင္ေနသညို သေဘာၾကလသည္။ မေဝ၏ စနx{1037}ားေသာ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို ပစ္ မားရသညာ အx{1039}x{101C}ကိမ္x{1039}x{101C}ကိမ္၊ ဆရာမေလး ဖဴဖဴx{1014}x{103D}င့္ ေဆေဆကို မကုံးထဲ မင္ေယာငီး သူx{1037}မိန္းမကို လိုးရသညာ အခါခါပင္။  တစ္ေနx{1037}ေနx{1037}ေတာ့ ဒင္းတိုx{1037}ကို စားရေအာင္ x{1039}x{101C}ကံဦးမဘာ။  ဖဴဖဴx{1037}တင္ ယခင စစိုလစ္ဦးx{1014}x{103D}င့္ ရီးစား ဖစူးသည္။ ထို  စစိုလ သူမအား တည္းခိုခန္းသိုx{1037} date သညို မx{1014}x{103D}စ္ၿမိဳx{1037}သဖင့္ အဆကကိုကည္။ ယခုအခါ ကိုမတူဆိုေသာ လူတစ္ ေယာက္x{1014}x{103D}င့္ ရီးစား ဖစ္ေနသည္။ သမီးရီးစား သကန္းတစ္ေလာကင္ သနx{1037}နx{1037}င္းရင္း တဲလိုသည ဖဴဖဴ၏ ဆုံးဖကက္ ပင္ ဖစည္။

ဆရာမ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယ္၏ တာဝနည္ စာသင္ေပးx{101B}ုံမမက x{101B}ုံးပိုငိုငာ လုပန္းမားကိုလည္း တာဝနူရသည္။ x{101B}ုံးကိစx{1039}x{1005}မားအား  အိမင္ လုပည မားသည္။ ေဆေဆx{1014}x{103D}င့္ ဖဴဖဴသည္ x{101B}ုံးကိစx{1039}x{1005} ေဆာင္x{101B}ကန္ ရိလင္ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယ္၏ အိမိုx{1037} လိုကားရ သည္။ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယ္၏ အိမိုx{1037} ေရာကငည္း ကိုအိုကံသည္ မထိခလုပ္ ထိခလုပ္ ေပာတက္ ေနာကကည္။  ေဆးေခာကx{103D}သူပီပီ စကားx{1039}x{101E}ကယဖင့္ ကိုအိုကံအား ခငငိၾကသည္။ ေဆေဆx{1014}x{103D}င့္ ဆိုလင္ စရင္းေနာကင္း ေခါင္းပုတ္ ဖင္ ပုတ္ လုပက္ေသးသည္။ ဖဴဖဴကိုေတာ့ အေနေအးသဖင့္ မစရဲေပ။ စေနေနx{1037}တစကင္ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယံသိုx{1037} စာရင္းမားေပးရန္  ဖဴဖဴ တစ္ေယာကည္း ထကဲ့သည္။

ေဆေဆက အဝတား ေလာန္ ေနခဲ့သည္။ မိုးအုံx{1037}ေနသဖင့္ ဆိုငယို မနန္ေမာင္း ခဲ့သည္။ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယိုx{1037}အိမ္ ေရာကါနီးမ မိုးက သဲx{1039}x{101C}ကီးမဲx{1039}x{101C}ကီး x{101B}ာခလိုကည္။ ဖဴဖဴx{1037}တစိုယုံး မိုးေရေတ x{101B}x{103E}ဲသားသည္။  စာx{101B}ကာတန္းမားအား ကၽတၽတိတ္x{1014}x{103D}င့္ ထုတာ၍သာ ေတာ္ေသးသည္။ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယ္၏ အိမိုx{1037} အေရာကင္ ေဆးတံ ရx{103C}ိက္ေနေသာ ဦးအိုကံကိုသာ ေတx{1037}ရသဖင့္   “ဦးအိုကx{1039}x{1005}ံ !! ဆရာေမရာ”   “ေဟ!!! မနကတည္းက မေဝနဲx{1037} မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးကို ဆင္းသား တာ နငိုx{1037}ကို မေပာဘူးလား”  “ဟင္းးး ဒီလိုမန္းသိရင္ မလာပါဘူး၊ ဘယခိန္ ပန္ေရာကာလည္း”   “ညေန မိုးခဳပ္ေလာက  ေရာကာဟ”  “ဒါဆို ဒီ စာx{101B}က္ေတ ထားခဲ့လိုကယ္”   “ပန္ေတာ့မလိုx{1037}လား ေကာငေလး၊ မိုးေတ တအား သည္းေနတယ္ေလ”  ဦးအိုကံ ေပာသလိုပင္၊ မိုးသည္းခက တေဝါေဝါ x{101B}ာၿပီး မိုးမား ခိန္းကာ ေနx{1037}ခင္းပင္ ေမာငိုကားသည္။

“ဆိုငယ္ေမာင္းလိုx{1037} ရမာမဟုတူး ေကာငေလး။ မိုးစဲမ ေဖးေဖးပန္၊ အx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ရာယ္ မားတယ္”  ဦးအိုကံသည္ မိုးေရ x{101B}x{103E}ဲေနေသာ  ဖဴဖဴ၏အား စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ အဝတား စို၍ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယင္ ကပ္ေနရာ ရx{103C}ိကိုx{1039}x{101C}ကီးငယ္ အသယသယို အထင္းသား မင္  ေနရသည္။ ၾကည့္ေနရင္း လီးက ေတာငာသည္။ ဖဴဖဴကေတာ့ အပငိုေငးရင္း ဘာလုပမန္း ေဝခဲ၍ မရေပ။“ကဲ ဖဴ ဖဴ ၊ ဒီအတိုင္း ေနရင္ အေအးပတိမ့ယ္၊ ညည္းအမ အဝတ္ေတ လဲထားလိုက္”   ဟုတည္။ သူမ တကိုယုံးလည္း ခိုကိုက္  တုန္ေနၿပီ။ သိုx{1037}ေသာ္ အိမစုလုံးတင္ ဦးအိုကံx{1014}x{103D}င့္ သူမ x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲဟူေသာ အသိေၾကာင့္ လနx{1037}္ေနမိသည္။ ဒီအတိုင္း ေန လငည္း ဖားလိမ့ယ္။ မိုးက ဘယခိန ရပနx{1037}ည္ မသိေပ။ ေနာကုံး အဝတဲရန္ ဆုံးဖကိုက္ၿပီး “ဟုတဲ့ ဦးအိုက္ စံ”   “သား အခန္းထဲက ဘီx{101B}ိုထဲမာ သင့ာ တစုံ လဲထားလိုက္”   ဖဴဖဴလည္း အခန္းထဲ ဝငာ အခန္းတံခါးကို ဂကိုးလိုက္ သည္။

ဂက ကပ္ေနသဖင့္ ေစ့x{101B}ုံသာ ေစ့လိုက္ၿပီး ဘီx{101B}ိုထဲရိ သူမx{1014}x{103D}င့္ သင့္ေတာည္ အဝတစားကို ေx{101B}းလိုကည္။ ဦးအိုကံ သည္ ေဆးေခာက္ ရx{103C}ိက္ေနရာမ ထလာၿပီး အခန္းတံခါးေပါက္ လကိုင္ အေပါက အတင္းသိုx{1037} ေခာင္းၾကည့္ေနသည္။ သူမx{1014}x{103D}င့္  သင့္ေတာည့္ အဝတား ေx{101B}းၿပီးေနာက္ ထမိနို အရငဲကာ ရငားလိုကည္။ ၿပီးမ အကx{103E}x{1014}x{103D}င့္ ေဘာီကို ခၽတိုက္ သည္။ ေအာငံေဘာင္းဘီ ခၽတာေတာ့ မေတx{1037}မိေပ။ ဦးအိုကံသည္ လိုခင္ေသာ အေနအထားသိုx{1037} ေရာကည္x{1014}x{103D}င့္ တံခါးကို  အသာ တန္းဖင့ာ အခန္းထဲသိုx{1037} ဖဖေလး ဝငိုကည္။ မိုးသံ ေလသံx{1014}x{103D}င့ိုx{1037} ဖဴဖဴ သတိမထားမိေပ။ ရငားထားေသာ မိန္းမပိဳ ေလးတစ္ေယာက္ မိမိ၏ အိပန္းထဲ ေရာက္ေနသညူေသာ အသိေၾကာင့္ အိုကံ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီး ေတာငကာသည္။ ဖဴဖဴသည္  ကုတင္ေပၚမ အကီ ကx{103E}ု ကုန္းၿပီး ယူလိုကဥ္ အိုကံအား ဖငုန္းပသလို ဖစားသည္။ အိုကံလည္း ပုဆိုးကို ခၽတလိုက္ သည္။ အရည္ 6″ ခနx{1037}္၊ လုံးပတာ လကစုပက ရိေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို တံေတးစတိုကည္။

“ဝုန္းးးး ဒလိန္း လိန္း လိန္း ဂိန္း ဂိန္းးးးးးး”  မိုးx{1039}x{101C}ကိဳးပစံေၾကာင့္ ဖဴဖဴ လနx{1037}ားစဥ္ အေနာက သူမအား တန္းလဲခံလိုကသည္။  “အ !! အေမ့”   ကုတင္ေပၚ ေမာကကစားေသာ ဖဴဖဴအေပၚ တကိလိုကည္။   “အို !!! ဦးအိုကံ !! ရင္ !! ရင္ ဒါ ဘာ လုပာလည္း”  အိုကံသည္ စကားတစန္းမ မေပာဘဲ ဖဴဖဴ၏ ထမိနို ဆဲလနိုကည္။ ေအာကံေဘာင္းဘီ ဝတထား သဖင့္ ေဖးဥေနေသာ ဖင္ လုံးလုံးေလး ေပၚလာသည္။   “ရင္ မယုတာနဲx{1037}ေနာ္၊ ကၽန ေအာိုကာေနာ္”   “ေအာ္ေလ၊ x{1039}x{101C}ကိဳက္ သေလာက္ ေအာမ္း၊ နင့သံ ဘယူမ မၾကားဘူးက”  “ရင္ ရင္ လူယုတာ!! လx{103E}တ္ လx{103E}တ္ ကၽနကိုလx{103E}တ္”   “ဗိ ဗိ ဇိ ဇိ !!!  အားးး”  x{101B}ုန္းရင္း ကနင္းx{1014}x{103D}င့္ အိုကံသည္ ေစာငကတို လီးx{1014}x{103D}င့္ေတ့ကာ ဖိသင္းလိုကာ ဒစ္ ဝငားသည္။

“မလုပဲx{1037}!!! မလုပါနဲx{1037}ရင္ !!! အီး ဟီးးး ဟီးး ဟီးးး”   “ဗလစစစ္ ဗစ္ ဗစ္ ဗစ္ !!!! အားးးးးး”   တန္းထိုး x{101B}ုန္းကန္ေနေသာ ဖဴ ဖဴ၏ ဂုတို ဖိထားလိုက္ၿပီး ဝငက လီးကို ေစာင့င္းလိုကာ တစကီးပါးခနx{1037}္ ဝငားသည္။ အပိဳစစစ္ ေစာကုတ္ ေလးမာ နာကငားသည္။ ဖဴဖဴသည္ မုဒိန္းကင့ံေနရသဖင့္ ကမာၻပကတက္ ေၾကာကနx{1037}္ေနေသာည္း ဦးအိုကံ၏  သနာေသာ လကားေၾကာင့္ x{101B}ုန္းကန္၍ မရေပ။ လီးကို အနည္းငယ္ ဆဲထုတာ ေစာင့င္းလိုကည္။  “အင့္ !! ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗ တ္ ဗတ္ !! ဒုတ္ !!! အားးးးးး ေသပါၿပီ အေမရဲx{1037} !!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး နာတယ္ !! နာတယ္”  လီးဒစည္ အပိဳေမးကို  ရကကကက္ ထိုးခဲကာ သားအိမို ေပးေစာင့ဖင့္ ဖဴဖဴ မီးပင့တက္ ပူထူၿပီး နာကငားသည္။ လီးကို ဒစဳတ္x{101B}ုံ ပန္ ဆဲထုတိုကာ လီးတစ္ေခာင္းလုံး ေသးမား ရဲေနသည္။ ခါးကို အားစိုကာ အဆုံးထိ ေစာင့င္းလိုကည္။

“ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး ေသပါၿပီ အေမရဲx{1037} !!! ဗိ ဗိ ဗစ္ ဗစ္ !!! အားးးးးး”   အိပာခင္းအား လကီးစုပိုင္ ကာ ေခါင္း ဘယာရမ္းရင္း ဦးအိုကံ၏ မညx{103B}ာမတာ ေစာင့ိုးခက္ေတကို လိမ့ံေနရသည္။ နာကငx{103C}ေၾကာင့္ မကညား  ၿဖိဳင္ၿဖိဳငကာ အိပာခင္းတင္ x{101B}x{103E}ဲေနသည္။  “ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !! အားးးးး !! ဇိ ဇိ ဗစ္ ဗစ္ !!! အားးးးးးး”   ဖဴဖဴ၏ ေစာက္ ဖုတ္ေလးမာ ကင္းေမာင္း ကပုတ္ေနရာ စီးစီးပိုငိုင္x{1014}x{103D}င့္ လိုးရတာ အရသာ ရိလသည္။ ဦးအိုကံ၏ ေစာင့က္ေတ ပင္းထန သဖင့္ ဖဴဖဴမာ နာကငန္း၍ 15 mins ခနx{1037}္ ၾကာေသာ သတိလစလို ဖစာ မလx{103C}ပ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ေပ။ ေစာင့ိုးတာ ရပိုက္ၿပီး  လီးကို ထုတိုကည္။ ၿပီးေနာက္ ဖဴဖဴ၏ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယား ပတတနိုကာ ထမိနို ကင္းလုံးခၽတိုကည္။ ဖဴ ဖဴ၏ အေမx{103E}းသနေသာ ေစာကုတ္ေလးမာ ေယာငိုင္းကာ ေသးမား ခင္းခင္းနီေနသည္။

ဟင္းရည္ေသာက္ ပန္းကနေသး ခနx{1037}ိေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေလးမားမာ လုံးဝန္း မာကစ္ေနသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေလးမားအား တစကီ စိုx{1037}ကာ လကင့္ စိန္ေပနေပ စုပယ္ေနသည္။  အနည္းငယ္ ၾကာေသာအခါ ဖဴဖဴ သတိယလာသည္။ သတိယခင္း သူမ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ကို စိုx{1037}ေနေသာ ဦးအိုကံ၏ အဆီတဝင္းဝင္းx{1014}x{103D}င့္  မက္x{1014}x{103D}ာအား ေတx{1037}လိုကသဖင့္ ဝမ္းနည္း ေဒါသထကာ ဦးအိုကံ၏ ေခါင္းကို တန္းဖယင္း    “လူယုတာx{1039}x{101C}ကီးးးး အီးးး ဟီးးး  ဟီးးးး ရင့ို မုဒိန္းမx{103C}နဲx{1037} တရားဆဲမယ္ !!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး”   “ဟားးးး ဟားးး ဟားးး ဟားးးး ဆဲလိုကမ္းပါ ဖဴဖဴရယ္၊ အဲ့လို ဆဲ ရင္ မင္းဘဲ အရကဲမာက”  “ကဲပေစ၊ ရငို လူယုတာကို ေထာငဲ ပိုx{1037}ပစယ္ အီးးး ဟီးးး ဟီးးး”   “ဒီမယ္ ဖဴဖဴ၊ ငါ အခု မင္း ကို လိုးေနတာ ငါ့ အိပန္းထဲမာေနာ္၊ ၿပီးေတာ့ မင္းဝတားတာ ငါ့မိန္းမရဲx{1037} ထမိန္၊ မင္း အဝတစားေတကို ေဆးစစင္ ဘာမေတx{1037} မာမဟုတူး၊ ၿပီးေတာ့ မင္းက အx{101B}ယ္ေရာက္ၿပီးသား မိန္းမတစ္ေယာက္ေလ၊ ငါ့ကို ရဲက စစငည္း မင္းကိုယိုင္ ခံခင္းလန္း လိုx{1037} ငါ့အခန္းထဲထိ လာ ခံတာလိုx{1037} ေပာလိုကင္ ၿပီးၿပီ၊

အဲ့အခိန ငါ့မိန္းမက မင္းကို လငိုးမx{103C}နဲx{1037} ပနဲရင္ ေထာငမာက မင္းက၊  ရင္းလား”  “ယုတာလခညား!!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး”  ဦးအိုကံ၏ ခည္ၿပီးတုတ္ၿပီး အကကက စီစဥx{103C}ေၾကာင့္ ဖဴဖဴ ဘာမ  ပနေပာx{1014}x{103D}ိုင္ေပ။   “ကဲ ဖဴဖဴ၊ ငါ့လီးက မင္းရဲx{1037} အပိဳေမးကိုလည္း ခဲၿပီးသားၿပီ၊  အဲ့ဒီေတာ့ ခံလကနဲx{1037} ဆကံလိုကမ္း၊ ငါ မင္းကို ေကာင္းေကာင္းx{1039}x{101C}ကီး လိုးေပးမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား”   “မလုပါနဲx{1037}၊ မလုပါနဲx{1037}ေတာ့ ၊  အီးးး ဟီးးး ဟီးးး”   ဦးအိုကံသည္ ဖဴဖဴ၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စကား ပုခုံးေပၚထမ္းတကိုကည္။ ဒစို ေစာကုတင္ေတ့ ကာ ခါးေကာ့ သင္းလိုကည္။  “ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ !!! “   ဒစ္ ဝငားသည္x{1014}x{103D}င့္ ကိုယို ကိုင္းခလိုက္ၿပီး ဖဴဖဴ၏ မက္x{1014}x{103D}ာေဘး လက္ x{1014}x{103D}စက္ ေထာကိုကည္။ ၿပီးေနာက္ အားရပါးရ ေစာင့င္းလိုကည္။

“အင့္ !!! ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!! အားးးးးးး”  ေစာင့က ပင္းလန္း၍ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ တစကည္းx{1014}x{103D}င့္ အဆုံးထိ ဝငားၿပီး  သားအိမို ဝင္ေစာင့ည္။ နာလည္းနာ၊ သားအိမည္း ေအာင့ားသဖင့္ ဖဴဖဴx{1037}ေခါင္းေလး ေမာ့သားကာ ေအာည္းေနရ သည္။ နာကငx{103C}ေၾကာင့္ ရx{103C}ံx{1037}မဲ့ေနေသာဖဴဖဴ၏ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို အရသာခံကာ ၾကည့င္း လီးကို အဆုံးထိ ထုတိုက္၊ ေစာင့င္း လိုကင့္ စိန္ေပနေပ ေစာင့္ေစာင့္ လိုးသည္။ ဦးအိုကံအတကူ လိုးရတာ အရသာရိသေလာက္ ဖဴဖဴx{1037}ခမာ ငယံပါေအာင္  ေအာ္ေနရသည္။ မိမိ၏ ရီးစားပင္ မထိခဲ့ေသာ အပိဳစငဝေလး ခုေတာ့ ဦးအိုကံက အားရပါးရ စတူေနၿပီ။ အိမ္ေထာငည္ လည္းဖစ္၊ ဘိန္းစားလည္း ဖစဖင့္ ထိန္း၍ လိုးေနရာ၊ ေစာကတာ လီး အဝငထကို ကင့ားရလာၿပီး ဖဴဖဴပင္ သုံးခီ  ခနx{1037}္ ၿပီးမန္းမသိ ၿပီးသားသည္။ ဦးအိုကံမာ မၿပီးေသး။ ေစာကုတည္း ပူထူကာ လူလည္း x{1014}x{103D}ုံးေခေနၿပီ။ နာရီဝကနx{1037}္ၾကာေသာ္ ဦး အိုကံ၏ ေစာင့က္ေတ ပင္းထနာသည္။

“ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ !!! အ အ အ အ !!! ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!! အ အ အ အ အားးးးး ရီးးးးးး ဟားးးးး”   လီးx{1039}x{101C}ကီး ဆနx{1037}င္ ဆနx{1037}င္  ဖစာေစာက္ေခါင္းထဲ ဦးအိုကံ၏ သုပညား ဝငာသည္။ ဖဴဖဴ၏ ေစာကတ္ေလးကလည္း လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ညx{103B}စာ အရည္ မား တစစစ္x{1014}x{103D}င့္ ထကားသည္။ သူမ ေလးခီေမာက္ ၿပီးသားခင္း ဖစည္။ ဦးအိုကံသည္ ေမာဟိုကာဖင့္ ဖဴဖဴx{1037}အေပၚ  ေမာကလိုကည္။ ဖဴဖဴလည္း မသိစိတ္ေၾကာင့္ ဖကားမိသည္။ မိုးက သည္းေကာင္းစဲပင္။ 5 mins ခနx{1037}္ မိန္းၿပီးေသာ္ ဦး အိုကံသည္ ကုတင္ေပၚမ ထလိုကည္။ ဖဴဖဴကေတာ့ ရမ္းတန္းရမ္းတန္း ဖစ္ေနေသာ ဦးအိုကံ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့င္း ကန္ ခဲ့သည္။ သူမ၏ စိတဲတင္ ကိုမတူကို သတိမရေတာ့ေပ။   ေဆးေခာက္ အနည္းငယ္ ရx{103D}ၿပီး ဦးအိုကံ အခန္းထဲ ပန္ ေရာကာသည္။ လကဲ ပါလာေသာ wet tissue x{1014}x{103D}င့္ သုပည္ေရာ၊ ေသးပါ ေပပေနသည့္ ေစာကုတ္ေလးကို သုတ္ေပးလိုက္ သည္။

“အ !!! ရီးးးး”  “နာလိုx{1037}လား ဖဴေလး”   “စပိုx{1037} !! အ !!! အ !!!”   Wet Tissue x{1014}x{103D}င့္ သုတ္ေပးရင္း ေစာကိကို လကဖင့္ ကလိ လိုကာ ဖဴဖဴx{1037}တစိုယုံး ဓါတိုကလို တနx{1037}ားသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံလည္း တင္းလာကာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းမား ခၽနာသည္။ ဦးအိုကံ သည္ ေစာကိကို လကx{1014}x{103D}င့္ ခကတတ္ ပတါကာ လကx{103B}ိဳးကို ေစာကတ္ေလးထဲ ထိုးေမx{103E}လိုကည္။   “ဇိ ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ  အ အ အ !!!”  ေစာကတဲမ အရညား စိမ့ကာပနည္။ ဖဴဖဴသည္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းတစက္ ဖိကိုကာ အိပာခင္းအား  လကန္ စုတားရင္း မကုံးမိတ္၊ ေခါင္းေမာ့ၿပီး ညည္းေနသည္။ စိတိုင္းက စၿပီးေနာက္ ဖဴဖဴ၏ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ ထိုငိုကည္။ ၿပီးေနာက္ ဖဴဖဴx{1037} ဖငို ဆဲမလိုက္ၿပီး လီးဒစို ေစာကုတင္ ေတ့လိုကည္။ ဒစ္ ဝငည္x{1014}x{103D}င့္ ခါးကိုကိုငာ  ေစာင့င္းလိုကည္။  “အင့္ !!! ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!! အားးးးးးးး”

ေကာင္းတငည္း  ေဆေဆတစ္ေယာက္ မိုးေတ အရမ္းx{101B}ာေနသဖင့္ ေလာ္ၿပီးအဝတားအား ေကာင္းေဆာင္ေပၚလမ္းရန္ ယူခဲ့ သည္။ ေခးေခခုံေပၚ တကာ ဝရံတာရိ x{1039}x{101C}ကိဳးတန္းတင္ အဝတား လမ္းေနေသာ ေဆေဆ၏ ေရစိုေကာက္ေၾကာင္းအလကို  အခန္းထဲမ ေငးကာ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငစ္ေယာက္ လီးေတာင္ေနသည္။ ဒီလို မိုးေအးေအးနဲx{1037}ဆိုလင္ မေဝx{1014}x{103D}င့္ တယလင္ ဇိမဲဟု  ေတးေတာမိသည္။ ဒီကေနx{1037}မ မေဝသည္ ဆရာမ ေဒၚx{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}ယ္x{1014}x{103D}င့္ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးသိုx{1037} ဆင္းသားသည္။ ထိုသိုx{1037} ေတးေနစဥ္  “အ !!! အေမ့ !!!  ဝုန္းးး !! အားးး”   ေဆေဆတစ္ေယာက္ ေခးေခေပၚမ ေနာကန္ ဆင္းလိုကာ ေခေခာ္ၿပီး လဲကသားသည္။ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္  အခန္းထဲမ ေပးထကာ ေဆေဆအား ဂိဳင္းမ မ ထူေပးလိုကည္။

“ရလား ေဆေဆ ၊ ေဖးေဖးထ”  “ဟုတ္!! ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္ !! ေကးဇူး”   “ဝုန္းးး !!! အားးး နာတယ္ နာတယ္ !!! အားးး”   ေခေခါက္ ကာ လဲကသားပနည္။  “အားးး ကၽတ္ ကၽတ္ ကၽတ္ ၊ ေခကင္းဝတ္ လညားတယငယ္၊ တအား နာတာဘဲ”   “ကဲ ေဆ ေဆ၊ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္ အခန္းထဲထိ ပိုx{1037}ေပးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား”   “ေဆက အားနာလိုx{1037}ပါ”  “လုပ္ေဖၚကိုငက္ ေမာင္x{1014}x{103D}မေတဘဲ၊ ဘာမ  အားနာစရာ မလိုဘူး ထ”  ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္ ေဆေဆx{1037}ဂိဳင္းေအာက္ သူx{1037}ပုခုံး လိဳကာ ဆဲထူလိုကည္။ ေဆေဆလည္း  အလိုကင့္ ထ လိုကည္။ ေဆေဆ လဲကသားသညို ေရထက္ေမာင္း ရင္းေနေသာ ကိုမေမာင္ လမ္းမငိုကည္။ ကို ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္ တဲေခၚသားသညိုလည္း မငိုကည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေပါကူးကို ခကာ အေနာကက္ ေလကားမ ေကာင္းေဆာင္ ေပၚ အသာေလး တကဲ့သည္။

ရငားထားေသာ လုံခညာ ေရစိုေနေသာည္း ကိုယ့္ေငx{1037}က ေx{1014}x{103D}းေနသည္။ တဲေလာကဥ္ ေဆေဆ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံ အိအိx{1039}x{101C}ကီးက ကို ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ ရငက္x{1014}x{103D}င့္ ထိမိရာ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ ေတာင္ လာသည္။ ေအာကံေဘာင္းဘီ ဝတထားသဖင့္ ပုဆိုးေအာက္ မ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္x{1014}x{103D}င့္ ေဖါင္းေဖါင္းx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေနသည္။ ေခါင္းငိုကိုကာ ေလာက္ေနေသာ ေဆေဆသည္ ကိုေအာင္ x{1014}x{103D}ိုင္၏လီး ပုဆိုးေအာက ေငါေငါx{1039}x{101C}ကီး ေဖါင္းလာသညို ေတx{1037}ရသဖင့္  “ခစ္!!!!”   “ဘာဖစိုx{1037}လည္း ေဆ”   “ဘာမ မဖစါဘူး ကို ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၊ ရၿပီ ေဆx{1037}ကို ကုတင္ေပၚဘဲ တင္ေပးခဲ့”  “ေအး ေအး”   ေဆေဆx{1037}ဝိတ မနဲေပ။

တဲေလာကုန္းက မသိသာေပမဲ့ ကု တင္ေပၚ ထိမ္း၍ တင္ေတာ့မ မx{1014}x{103D}ိုငနင္း ဖစာ  “ဝုန္းးးး !! အေမ့ !!!”  x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ကုတင္ေပၚ ထပက္ လဲသားသည္။ ေဆ ေဆကလည္း အလနx{1037}ၾကား ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင့ို ဖကားသလို၊ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငလည္း အခင့ေရးရတုန္း မလx{103E}တန္း ဖကားသည္။  ယခုအခိနင္ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင့ိတဲ မေဝဆိုတာ မသိေတာ့ေပ။ ေဆေဆလည္း ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1039}x{101C}ကီး မေဝကို လိုးေနေသာ ေစာင့က္  ၾကမ္းၾကမ္းမားကို မင္ေယာငာ ေစာကတဲမ အရညၽဲခၽဲမား စိမ့ကာသည္။

“ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၊ ဖယါဦးရင္၊ အသကx{103D}လိုx{1037} မဝလိုx{1037}ပါ”   “x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ !!! အု အု အိ !!! အို !!!”   ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္ ဘာမ ပန ေပာဘဲ ေဆေဆ၏ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို နမ္းလိုကည္။ လကလည္း ေဆေဆ၏ တငါးကို ေရစိုေနေသာ ထမိန္ေပၚမ ပတ္ေနသည္။  ေဆေဆသည္ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ ရငကို တန္းေသာည္း အားမပါေပ။ ထိန္းသိမ္းရမည့္ ကိုယင့ရား ဟူသည္ x{1014}x{103D}စ္ဦးစလုံး တင္ ေပာကုံးကာ ” အေတx{1037} ” ေၾကာင့္ ကာမ ရမၼက္ေကာသိုx{1037} စီးေမာၾကေတာ့မည္။  “ဝုန္းးးးး ဂိန္းးး ဒလိန္းးးလိန္းးးး လိန္းးး”     မိုးကလည္း x{101B}ာ၍ ေကာင္းစဲပင္။ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ နမ္းခက္ေတက ပင္းပလာသလို ေဆေဆလည္း ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင့္ လညင္းကို သိုင္း ဖကာ ပနည္ နမ္းရx{103C}ိက္ေနသည္။ တငါးကို ပတင္း ထမိနို လိတင္ေနရာ ခါးလယိ လနားၿပီ။ ေဆေဆကလည္း  ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင့္ ပုဆိုးအား အာသာ ငန္းငန္းx{1014}x{103D}င့္ ဆဲတငိုကည္။

ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္ ေဆေဆအား ပတတ္ လနိုက္ၿပီး သူ၏ အကx{103E} x{1014}x{103D}င့္ ပုဆိုးကို ခၽတိုကည္။ မိုးစဲသား၍ ဖဴဖဴေရာကာလင္ ပx{103F} နာတကညို စိုးရိမဖင့္ ခကကက္ လx{103C}ပားမ  ဖစည္။ ေဆေဆကေတာ့ ေတာငက္ေနေသာ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို မကုံးမ မခါေပ။ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ လီးမာ လကိ သူတဲ ေနေသာ ရီးစားမား၏ လီးထက္ ပိုတုတာ ရညည္။ ေနာက္ၿပီး မေဝအား ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္ အားရပါးရ ေစာင့ိုးသလို လိုးတာ လည္း ခံခငဲ့တာ ၾကာၿပီေလ။

ေဆေဆ၏ ထမိနို ဆဲခၽတ္ေနရာ အလိုကင့္ ဖင္x{1039}x{101E}ကေပးလိုကည္။ ထမိနင္းလုံးကၽတားေသာ္ ေဆေဆ၏ မိေမးတိုင္း  အလက ထင္းကနဲ ေပၚလာသည္။   “x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ !!! အိုးးးး “   ဟင္းရည္ေသာကန္းကန္ အေသးခနx{1037}ာရိေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1014}x{103D}စ္ ဖကို အားရပါးရ ဖစx{103B}စာ တစည့ီ စိုx{1037}ေနသည္။ ေဆေဆ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}မားသည္ အစိုx{1037}ခံ အညx{103B}စံရပါမား၍ ေပာ့ေနေသာလည္း စိုx{1037} လိုx{1037} ကိုငိုx{1037} ေကာင္းလသည္။ ေဆေဆလည္း တဟင္းဟင္းx{1014}x{103D}င့္ အဖားတကလို ညည္းေနသည္။ တဖည္းဖည္းx{1014}x{103D}င့္ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏  ေခါင္းသည္ ေအာကိုx{1037} ေလာသားၿပီး ေဆေဆx{1037} ေပါင္ၾကား ေရာကားသည္။ ဘာဂာမx{103C}တ္ေတာ့မညန္း ရိပိသဖင့္ ဒူးx{1014}x{103D}စက္  ေထာင္ေပးလိုကည္။ ေရခိဳးၿပီးကာစ ေစာကုတ္ေလးမာ စပာနံx{1037} သင္းသင္းေလး ေမx{103E}းေနသည္။ ေစာက္ေမx{103E}းမားမာ အထူx{1039}x{101C}ကီး  မဟုတဲ ခပါးပါး ေပါက္ေနသည္။ ေစာကတ္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားအား လကင့္ ၿဖဲလိုကာ အတင္းသား နီတာရဲေလးမား ေပၚလာ သည္။ ထို ေစာကတ္ အတင္းသားထဲ လာဖင့္ သပငာ ထိုးေမx{103E}လိုကာ  “အ !!! ကိုေအာင္ !!! အေမ့ !!! ရီးးးးးး”   ေဆေဆx{1037} တစိုယုံး ေကာ့လနားသည္။

ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ လာက ေစာကတဲတင္ ဝကီးလို ထိုးေမx{103E}ေနသည္။ ေစာကတဲမ  အရညား ပါးစပာ ေပေနၿပီ။ ေစာကတ္ လကင္း ဘယက ေစာကိေလးကို ပတ္ေခကာ၊ ညာလက စအိုေပါက္ စူစူ  ညိဳညိဳေလးကို လကဖင့္ ပတ္ ကလိေနသည္။ ေစာကတို လကင္း လာက တစက္ တစက္ စအိုကို လကိုက္ေသး သည္။ ၿပီးေနာက္ လကဖင့္ စအိုေပါငဲ ဖိသင္းလိုကာ  “ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ !!!”   ေစာကတက္ ခံဘူးေသာည္း ယခုကဲ့သိုx{1037} ဖင္ ေပါက္ေရာ ေစာကိပါ တစ္ၿပိဳငကည္း ကလိ မခံဘူးသဖင့္ အရသာေတx{1037}ေနသည္။ 5 mins ပင္ မၾကာေပ  “အ အ အ အ !!!  ၿပီးၿပီ ၿပီးၿပီ ကိုေအာင္ !!! အ အ အ အ အားးးးး ရီးးးးး ဟားးးးး ေကာင္းလိုကာ ကိုေအာငယ္ !!! ဟားးးးး”   ေဆေဆx{1037}ကိုယုံး ေလး အိမ္ေမာင္ အမx{103B}ီးပကို တစကကုနာ တစီ ၿပီးသားသည္။ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္ ေပါင္ၾကားတင္ ဒူးတုတ္ ထိုငိုကာ  ေဆေဆသည္ ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင့္ လညင္းကို ဆဲဖကိုက္ၿပီး ေစာကည္ေတ ေပပေနေသာ ပါးစပို အငမ္းမရ နမ္းရx{103C}ိကိုကည္။

“ခစားၿပီ ကိုေအာငယ္”   “ေကာင္းလား ေဆ”  “အန္း”   “ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ လိုးေပးမယ္ေနာ္”  “လိုး လိုး အားရပါးရသာ  လိုးပါရင္”  ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္ လီးကို ေစာကတင္ ေတ့လိုကည္။ ၿပီးေနာက္ ေဆေဆ၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စကို ထမ္းလိုက္ၿပီး  အားရပါးရ ေစာင့ိုးေတာ့သည္။  “ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!! အ အ အ အ !! ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ !!! အ အ အ အ”  ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏  ေစာင့က္ေတ ပင္းထနန္းသည္။ ကုတင္x{1039}x{101C}ကီးပင္ တဝုန္းဝုန္း တကိကိ မည္ေနသည္။ ေဆေဆကလည္း ထိုကဲ့သိုx{1037} အားရပါးရ  ေစာင့ိုးခံရတာ သေဘာၾကသည္။  “ေစာင့္ေစာင့္ ကိုေအာင္!! အားရပါးရေစာင့္ !! ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ !! ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!  အ အ အ အ !!!”   ေဆေဆ ေနာကစီ ၿပီးေတာ့မညန္း သဘာအရ သိလိုကည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေစာင့ိုးတာ ရပိုက္ၿပီး ေဆ ေဆx{1037} ေခေထာက္x{1014}x{103D}စကို ပုခုံးေပၚမ ခလိုကည္။

“အာ !!! ဘာလိုx{1037} ရပိုကာလည္း”   “ေဆ ေအာကေန ပင့္ေပး၊ ဒါမ  ေကာင္းေကာင္း ပီးမာ”  ေဆေဆလည္း ပနေပာေတာ့ဘဲ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ ခါးကို ဖကိုကည္။ ၿပီးေနာက္ ေအာက ေကာ့ ေကာ့ ပင့္ေပးေတာ့သည္။ ေဆေဆသည္ ေအာက္ေပး ေကာင္းလသည္။ ေကာ့ေပးလိုကိုင္း လီးကို ညx{103B}စx{103B}စူသလို ဖစာ  ေအာင္x{1014}x{103D}ိုငည္း အရသာ ရိလသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေဆေဆ၏ ပင့က္x{1014}x{103D}င့ညီ လီးကို ေကာ့ေကာ့ ထိုးေပးလိုကာ  “ပတ ပတ ပစ  ပစ !!! အ အ အ အ!!! ဇိ ဇိ ဇိ ဇိ !!! အ အ အ အ အားးးးးး ရီးးးးးး ဟားးးးးးး”  ေဆေဆ ေစာကတ္ေလး ပစိပစိx{1014}x{103D}င့္ လီးကို ညx{103B}စင္း  အရညား ထကာသလို ေအာင္x{1014}x{103D}ိုင့္ လီးမ သုပညား ေဆေဆx{1037} သားအိမဲ ပန္းထုတိုကည္။

“အားးးး ေကာင္းလိုကာရင္!!! အင္းးး ဟင္းး ဟင္းးးး”   x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ထပက္ အေမာေဖလိုကည္။ ပဴတင္းေပါက  ေခာင္းၾကည့္ေနေသာ ကိုမေမာငို x{1014}x{103D}စ္ေယာကား မမငိၾကေပ။ 5 mins ခနx{1037}္ နားၿပီးေသာ္  “ကဲ ေဆ၊ မေဝတိုx{1037}က ညေနမ  ပနာမာဆိုေတာ့ အခိနိတုန္းေလး ဟဲဟဲ”  “ဖဴ ပနာေတာ့မယ္ ထငယ္ ကိုေအာင္”   “ဖုန္းဆတ္ၾကည့ာ”   “အန္းးး”  “တူ တူ တူ တူ “   ဖဴဖဴအား ေလးဘကုန္းခိုင္းၿပီး ကိုအိုကံက ေနာက ခါးကိုကိုငာ အားရပါးရ ေစာင့ိုးေနခိနင္ ဖဴ ဖဴ၏ phone အသံမညာသည္။ ကိုအိုကံသည္ လီးတပကင့္ ဖုန္းကို ဖဴဖဴx{1037}အား ေပးလိုကာ ေနာက ေဖးေဖးခင္း  ေညx{103B}ာင့ိုးေနသည္။  “အ !!! အ !!! Hello ေဆ “   ¡¡¡¡ ဖဴ ဘယခိန္ေလာက္ ပနာမာလည္း၊ ခု ဘယို ေရာက္ေနတာလည္း  ¡¡¡¡ ” ဖဴ ညေနပိုင္းမ ပနစယ္ ေဆ!!! အ !! မိုးေတ !! မိုးေတ x{101B}ာေနလိုx{1037} ေလ”   ¡¡¡ ဖဴ ဘာဖစ္ေနတာလည္း တ အ အ   နဲx{1037}၊ ေဖတာလည္း အေပါကလမ္း မတည့ူး ¡¡¡ ” ဖဴ ဘာမ !! ဘာမ မဖစူး ေဆ !! အ !! အ !! ဒါဘဲေနာ္ !!!”   “ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗ တ္ ဗတ္ !! အ အ အ အ !! ေစာင့္ေစာင့္ ကိုအိုကံ ေစာင့္ေစာင့္ !! အ အ အ အ !!! အားးးး ရီးးးး ဟားးးးး”

တစက ဖုန္းခသားသည္x{1014}x{103D}င့္ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင  “ကဲ ေဆ၊ ဒီကေနx{1037}ေတာ့ ကိုယိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အားရပါးရ ခစိုx{1037} ရၿပီမလား”   “ခစ္ ပါရင္ ခစါ အဟင္းးးး”  “Ok ေလ၊ စ ၾကစိုx{1037}”   “ဗၽတ္ ဗၽတ္ ဗတ္ ဗတ္ !!! အ အ အ အ အားးးးး”   ထိုေနx{1037}က ကိုအိုကံသည္ ဖဴဖဴ အား တစ္ေနကုန္ မနားတမ္း လိုးဖစ္ၾကသလို၊ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုငလည္း ေဆေဆx{1037}အား နည္းမိဳးစုံx{1014}x{103D}င့္ လိုးရာ ညေနပိုင္းမ လိုးပဲ   အသီးသီး ရပနx{1037}ားသည္။   ဖဴဖဴဆိုေသာ အပိဳx{101B}ိုင္းေလးသည္ အၾကာx{1039}x{101C}ကီး လိုးေပးx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ { သူ တစီၿပီးလင္ သူမအား သုံး ခီခနx{1037}္ ၿပီးေအာင္ လိုးေပးx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ } ကိုအိုကံ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို စဲလမ္းသားသကဲ့သိုx{1037}၊  ေဆေဆသညည္း သူမx{1014}x{103D}င့တူ ၿပီးေအာင္  ထိန္း၍ လိုးေပးx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ၊ သူမ၏ ရီးစားမားထက္ အလိုး အေစာင့္ သန္ေသာ ကိုေအာင္x{1014}x{103D}ိုင္၏ သဘာရင့္ အိမ္ေထာငည္ လီးx{1039}x{101C}ကီး ကို x{1014}x{103D}စကားေတာ့သည္။