သူဌေးသမီး သူဌေးမယား

ခမးနားလပသော အိမကီး၏ အရငသခငကတော့ “ဦးမောကီး”ဆိုသူဖစသည။ အသကလေးဆယ့ငါးနစလောကမမိနးကလေးတစယောကနင့အိမထောငကလေသည။ယူထားသည့မိနးမကသူ့ထက နစဆယ့ခောကနစလောကငယသည။ကောငမလေးက ဆယ့ကိုးနစထဲကို လပိုငးလောကသာရောကသေးသည။

အရပက ၅ ‘ ၇ “လောကရိသည။ ခါးသေးသေးကဉကဉလေးကို ထိနးထားသော အိုးလေးမာလုံးပီး တငးနေတော့ ယောကားတိုငး နစခါမကပနကည့ရောကအောငကို တပမကစရာပါ။ရမးတရုတမလေးဆိုတော့ အသားအရေကလညး ဖူဝငးပီးစိုလဲ့နေသည။နနးသူဇာ”ဆိုတဲ့ နာမညအတိုငး နနးစံပီး ခောမောလပသည။သူမကို လိုကသည့ရယတူကောငလေးမားကို စိတမဝငစားပဲ “ဦးမော”ကိုမ ပနခစမိသည။

အခစဆိုတာကလညး ဆနးကယလသည။ “နနးသူဇာ”ကိုတိုငကလညး ပိုကဆံခမးသာသည။တစဦးတညးသောသမီးလေးဆိုတော့မိဘမားကလညးအလိုလိုကသည။ “ဦးမော”လို သူဌေးကီးကို ယူလိုကခငးက ပစညး ဥစာကောင့မဟုတဘဲ တကယမေတာစစနဲ့ ခစလို့ယူကတာလို့လညး အားလုံးက နားလညထားသညလေ။ကုမဏီက အလုပကိစတေ ပီးသားတော့အိမကိုပဲတနးပနသည။ကားတေက အရမးရုပနေတော့ အိမပနရောကတာ နညးနညးနောကကသားသည။

ကားကို ရပထားပီး အိမထဲဝငလိုကတော့ ထုံစံအတိုငးဇနီးခောလေးက သံပရာဖေောရညခပကလေးကိုငပီး စောင့နရောသည။“ဦးမော” ကုမပဏီမာ အလုပကိစစတမေားနလေို့လား။ မဟုတပါဘူး “နနးသူဇာ”ရယ။ လမးမာကားတရေုပနလေို့ ပါ။“ဦမော”ရဲ့ ဇနီးခောလေး ဖောပေးတဲ့ သံပုရာဖောရညသာကလိုကရင မပငပနးတော့ပါဘူး။ပေး..ပေး…“ဦးမော”အရမးသောကခငနပေီ။“နနးသူဇာ”လပသောမကစောငးလေးခီလိုကပီး…သားအပိုတလောပောနတေယ…ရော့…အမောပသေားအောငသောကလိုကတော့။

ဒီလောက အလိုကသိပီး ခစစရာကောငးတဲ့ ဇနီးခောကို ဦးမော အလနပငမတနိုးလသည။လုပရငလဲ အဝတအစားတောငမခတပေ။ ထဘီလေးလနပီး အသာအယာပဲလုပသည။နို့လေးတေကိုကိုငရငလညး အငီပေါကပဲ ဖဖလေးကိုငသည။ယူထားတဲ့ သုံးလအတငးမာ “ဦးမော”တစယောက သူ့ဇနီးခောလေးရဲ့ ကိုယလုံးတီးအလအပမားကိုမမငဘူးပေ။အိစကညကညောတဲ့မေ့ယာပေါမာ ညငညငသာသာလေးတေဖင့ပဲ ခစဗူဟာခငးကလေသည။ဒါကောင့မို့လညး “နနးသူဇာ”က အပိုလေးတစယောကလိုပဲ လပစာရိနေသည။

အား”…အရမးနာတာပဲ…“သူဌေးဦးကောငိမး”ရဲ့တစဦးတညးသောသမီးလေး “လငမီ့”ကို “ကိုကိုလင”ဆိုသူက ကဖုတနေခငးဖစသည။“ကိုကိုလင”ဆိုတာကလညး အခားသူမဟုတပေ။“သူဌေးဦးကောငိမး”၏ အားကိုးရသော လူတစယောကဖစသည။ ပါးနပလနးသော “ကိုကိုလင”ကောင့သာ ကုမဏီတစခုလုံး ရပတညနေနိုငခငးဖစသည။“ကိုကိုလင”ကလညးအသားညိုပီး အရပအမောငးကောငးကာ ယောကားပီသသည။ဆောတေကလညး တစယောကပီးတစယောကပေါသည။

သူ့ရဲ့ လီးကလညး လကသုံးလုံးလောကတုတပီး အရညက၇”မလောကရိသည။ “လငမီ”အောရတာလညး မပောနင့ လီးကိုဂေါသုံးလုံး တတထားတာ နစပတလောကရိသေးသည။“လငမီ့” အပိုနုနုထတထတ စောကပတလေးက ဂေါသုံးလုံးရဲ့ဒဏကိုကောငးကောငးကီး ခံစားနေရသည။ဘလတဘတအားကိုကိုလင”၏ ဂေါတတထားသောလီးညိုုကီးက ဖေးသန့နေတဲ့ စောကပတ အသစစကစကလေးထဲကို ဝငထကနေသလို ဘောကလညး “ လငမီ့” ရဲ့ ဖငဝလေးမာ “တဘကဘက”နဲ့ရိုကခကလို့နေသည။

လငမီလေး” …“ကို” လုပတာကို ခံလို့ကောငးလား။ကောငးမကောငးတော့ မသိဘူး ဟိုထဲကအရမးနာတယ။ဘယထဲကလညးလငမီလေး”ရဲ့။ ခစစဖယ မကစောငးလေးထိုးပီး “စောကပတထဲကနာနေတာ”ကဲ ကေနပပီလား။“ကိုကိုလင”နဲ့ ကမပဲ သူမရဲ့နုတမ တစခါမ မပောဘူးတာတေ ပောနေရသည။ “ကိုကိုလင” ရဲ့ လီးကီးက သူမရဲ့ စောကပတလေးထဲမာ ပည့ကပနေသည။ လီးကီး၏ ဘေးမဖုဖုထစထစကလေးမား သူမရဲ့ အစိလေးကို လာပီးထိလိုကတိုငး သူမအဖို့တော့ တစကိုယလုံးရိနးဖိနးလို့နေသညအား…ကောငးလိုကတာ လငမီလေးရယ”ဂေါတကထားတဲ့ “ကိုကိုလင” လညး အပိုစောကပတလေးရဲ့တငးကပတဲ့ အတေ့အထိအောကမာ ဘယလိုမ မထိနးနိုငတော့ပဲ လရညမား လငမီ့ စောကပတလေးထဲသို့ ပနးထည့လိုကတော့သည။

လငမီ ရော့ ကို့လီးကို ကိုငကည့လေ ဆိုပီး လငမီ့ ရဲ့ လကကလေးကို ယူပီး ကိုကိုလငက သူ့၏ လီးပေါသို့ တငပေးလိုကသည။လငမီလညး အခုမပင မိမိရဲ့ စောကပတလေးကို -ိုးသားသော လီးကီးကို ကိုငမိလိုကသည။ ဟော…အခုလညး လကထဲမာ လီးကီးက သူမ လကနင့ပင မဆန့ ၊ ဖုဖုထစနဲ့ စမးမိလို့ ငုံ့ကည့လိုကတော့ လီးရဲ့ အရေပားထဲမ ဖုထနေတာလေးတေကို မငလိုကရသည။“ကို”ဒါတေက ဘာဖစထားတာလညးဟင၊ အနာတေပေါက နေလို့လား။အနာတေမဟုတပါဘူး လငမီလေးရဲ့လငမီ့ကို အာရပါးရ ခစခငလို့ တတထားတဲ့ အလုံးလေးတေလေ။

ဂေါလီလို့ ခေါတယ လငမီလေးရဲ့ ဆိုပီး ပနတောငလာတဲ့လီးကီးကိုလငမီ့ရဲ့စောကပတကလေးထဲကိုထည့သငးလိုကသည။ဒုတိယတဈခါထပလုပတော့ လငမီ လဲ ဂေေါလီရဲ့ကောငးကောငးကို သိသားရပီလေ။ လငမီ လညးဒီတဈခါမာတော့ ၃ခါလောကပီးသားသည။ကိုကိုလင့ လီးခောငးတဈခုလုံးလဲ လငမီ့ရဲ့ အရညတနေဲ့ စိုလတနတောပေါ့။ ကိုကိုလငလညး လငမီလေးခီမောကပီးတဲ့ အခိနနဲ့ ကပတိဖဈအောငစောင့ပီး သုတရညမားကို လငမီ့အဖုတလေးထဲသို့ ထည့လိုကတော့သည။

“တူတူတူ…တူတူတူ”ဘယသူဆကတာလညးလို့ကည့လိုကတော့ သူဌေးဦးကောငိမးမဖစနေသည။ဘာအကောငးကိစရိလို့မား ဟမးဖုနးကို ခေါတာမသိ။အရေးကီးတဲ့ အကောငးအရာ ဖစဖို့မားသည။ကိုကိုလင ဖုနးကိုငလိုကပီး လမးမေးလိုကသည။ဆရာ ဘာအရေးကီးကိစမားရိလို့လဲ။အေး ရိတယ ကိုကိုလင။ ငါတို့ရဲ့ ပိုငဘကကုမဏီက သူဌေးဦးမောကီး မိနးမယူထားတာ မကာသေးဘူး။အဲဒီတော့ ကနတောဘာလုပပေးရမလညးဆရာ။အေးဘာလုပရမလညးဆိုတော့ငါပောပမယ။သူ့ကိုနိုငဖို့ ငါတို့မာ အခိနကောငးရောကလာပီပေါ့ကာ။

ဟား….ဟား…ဟား….”အစီအစဉက ဒီလိုရိတယကာ…..မငးလညးကည့ပီးလုပရားလိုကပေါ့ကာ……ဟား…ဟား….ဦးမောကီး ကုမဏီက ဘယအခိနပနတယဆိုတာရယ အိမမာ အိမသားတေ ဘယနစယောကရိလညးဆိုတာရယ စုံစမးထားတယ။ဦးမောကီးရဲ့ ဇနီးလေးကိုတော့ မမငဘူးသေးပေ။ယောကားကိုအရမးခစတဲ့သူကိုဘယလိုလုပပီး ခငးကပရမလဲ ဆိုတာ တေးရငးနဲ့ အခိနတေပဲ ကုနလာတယ။“ကီ…”“အမေ့…”ကားဘရိတအုပသံနင့အတူ ကောငမလေးတစယောက လမးဘေးသို့ လဲကသားလေသည။ကားကတော့ တောကလောကမောငးပေးသား သည။ အဖစအပကက မနဆနလနသဖင့ ကိုကိုလငလညး ကားနံပါတကို မတထားဖို့ မေ့သားသည။ ဦးမောကီးတို့ အိမကိုလာစုံစမးရာမ စာဗူးတောငးသိုကနင့ တိုးနေသည။ ကောငမလေးလဲကနေသောနေရာသို့သားလိုကသည။ကောငမလေးကိုကည့လိုကတော့ လဲကသားလို့ ပနးတဲ့ ဒဏရာကလဲပီး ဘာမ မရိပါ။။

ကောငမလေးကတော့လန့သားပီး မေ့နေသည။ညီမ….ညီမ…”အငး”ပေ့ထူပီး ခေါလိုကတော့မ သတိပနလည လာသည။ညီမ”သတိရလာပီလား။ကားနဲ့တော့မတိုက မိပါဘူး။ “ညီမ” ဘေးကို လဲကပီး ပနးသားတဲ့ ဒဏရာလောကပဲ ရိမယထငတယ။အား…”“ကတ…ကတ…”ကောငမလေးက ရုတတရကထရပလိုကတော့ ဘယနေရာနာသားလညး မသိဘူး ညညးညူနေတယ။“ရရဲ့လား ဘယနေရာ နာသားတာလညး”“ရပါတယ”“ခေဖမိုးကအကောတငသားတာနဲ့ တူတယ”“အိမကဝေးသေးလား”“မဝေးတော့ပါဘူး။ရေ့နားလေးဆိုရောကပီ”“ကူညီလကစနဲ့တော့ မထူးတော့ပါဘူး ကနတော အိမထိလိုကပို့ပေးပါ့မယ”ကိုကိုလင ပောပောဆိုဆိုနဲ့ ကောငမလေးရဲ့ဘယဘကလကမောငးအိုးလေးကို ကိုငပီးကောငမလေးရဲ့ အိမသို့ လိုကပို့သည။

ကောငမလေးရဲ့ အိမရေ့ရောကတော့ ကိုကိုလင အတောလေး အံ့သသားသည။ ကောငမလေးရဲ့ အိမမာ သူအမဲလာစုံစမးနေသော ဦးမောကီးရဲ့ နေအိမဖစနေသည။ ဒါဆို ဒီကောငမလေးက ဦးမောကီး၏ အလနခစမတနိုးလစာသော ဇနီးလေးနနးသူဇာမား ဖစနေမလား။“အဒေါကီး ဒေါမိုး” လာတဲပါဦး။ဟုတလာပါပီ မမလေးဆိုပီး အသကငါးဆယ့ငါးနစခန့ရိမည့ ဒေါမိုးဆိုသူ မိနးမကီးကားဂိုဒေါငထဲမ ထကလာပီး ကောငမလေးကို လာတဲကာ ခမးနားလပသောအိမကီးထဲသို့ ခေါသားသည။ဒီကောငမလေးသည နနးသူဇာဆိုတာ ပိုပီးသေခာသားသည။

အခုမကောငမလေးကို သေသေခာကည့မိသည။တောတောလေးကို ခောသည။အရယအားဖင့လညး နုနယသည။ နနးသူဇာရဲ့ အလအပကို ကည့ရငးက ပိုပိုနမောလာသည။အဒေါကီး ဒဏကေလိမးဆေးနဲ့ ပတတီးလေး ယူပေးပါ့လား။ ကနတော ဆေးလိမးပီး ပတတီးပါစညးပေးသားမယ။“အို…မဟုတတာ…နေပါစေ…ရပါတယ”နောကပီးကမ ကနမဘာသာ လုပလိုကပါ့မယ။ဆေးတေသားယူနေသောအဒေါကီးရောကလာသည။ရပါတယဗာ။ အားမနာပါနဲ့။“ပေး…ပေး…အဒေါကီး”ဆိုပီး ကိုကိုလငက သကလကစာယူပီးနနးသူဇာ ထိုငနေသောနေရာသို့ သားလိုကသည။

စီးကင့ထိုးထားသော အဝါရောင ကတီပါဖိနပအပါးလေးကို ညပစီးထားသော နနးသူဇာ၏ ခေခောငးလေးမားမာ ဖူဖေးပီး သယလလလေးဆိုတော့ ဖဖလေးကိုကခငစရာကောငးလသည။နနးသူဇာစီးထားသော ဖိနပလေးကို ကိုကိုလငက ခတပေးပီး ခေဖမိုးကို ဆေးလိမးဖို့ ပငလိုကစဉ-“အို…ရပါတယ…ကနမဖာသာ…”နနးသူဇာရဲ့ စကားမဆုံးခငမာပဲ ကိုကိုလငက ဖိနပလေးကို ခတပီးသားသည။“အို…အားနာလိုကတာရင”“ရပါတယ…ကိစမရိပါဘူး”ဒဏရာသကသာဖို့ကအဓိကပဲလေ”ပောပီး ခေဖမိုးလေးကို ဆေးလိမးပေးနေသော ကိုကိုလင့ကို ကည့ပီး နနးသူဇာတစယောက အားနာတာရော စိတလုပရားတေရောဖစနေသည။

ကိုကတယဆို လကမလေးထောငပေးဖို့ မမေ့ပါနဲ့နော။အတနးတကဖို့အတက ကိုးစားနေလို့ပါ။နနးသူဇာ စိတလုပရားနေစဉ အတငးမာပဲ ကိုကိုလငတစယောက သူမရဲ့ ခေဖမိုးလေးကို ဆေးလိမးပီး ပတတီးတောင စညးပေးပီးသားပီ။ ကိုကိုလငလညး ပီးသားသညနင့ -”ကနတော့ကို ပနခင့ပုပါအုနး”နနးသူဇာလညး အခုမသတိရကာ-“အစကို့ နာမညက”“ကနတော့နာမညက ကိုကိုလငပါ”“ကနမနာမညက နနးသူဇာပါ။”နောကလမးကုံရငလညး အိမကိုလာလညလို့ရပါတယ။ လမးကုံမာလညးမဟုတလောကပါဘူး။ ဒီဘကကို ရောကဖစတယဆိုရငတော့ ဝငခဲ့ပါ့မယသားလိုကပါအုနးမယ”…ကိုကိုလင ယဉယဉကေးကေးပောပီး အိမထဲမထကလာခဲ့သည။

အဲဒီအခိနကစပီး ဦးမောကီးတို့ အိမဘကမရောကတော့တာ တစလခဲလောကရိသားပီ။ နနးသူဇာရဲ့ မကနာလေးကို မငယောငမိတိုငး လငမီ့ကိုပဲ ခေါပီးလိုးဖစနေတယ။ ရညးစားသကတမးလေးကာလာတာနဲ့ အမ လငမီလေးလညး လီးကိုကောငးကောငးစုတတတပီး အောကပေးလညးကောငးလာတယ။ လငမီ့ဖငကိုတော့ တစခါမမလိုးဘူး သေးဘူး။ ကုမဏီကို မသားပဲ အိမမာပဲ ဇိမယူရငး စဉးစားနေမိတယ။“ဒေါက…ဒေါက”အခနးတံခါးခေါကသံကားလို့ ဖင့ကည့လိုကတော့ လငမီ ဖစနေတယ။ကုမဏီကို မသားပဲ ဒီအခနးထဲမာ ငိမ့နေတယပေါ့။“သားစို့” အပငသားပီးမုန့စားရအောင။“နေပါဦး ခစလေးရယ”ပောကာ လငမ့ီ ကိုယလုံးလေးကို ပေ့ခီပီး မေ့ယာပေါ တငလိုကသည။

“ပတ…ပတ…”မေ့ယာပေါမာ ထိုငနေသော လငမီ့ကို ကိုကိုလင က နုတခမးလေးကို နမးလိုကပီး…“အင့… ကို့ ရဲ့ လီးကို စုတပေးအုနး”ပောကာ မတတတရပရငးကနေ လငမီ့ရဲ့ နုတခမးဝဆီသို့ လီးကိုတေ့ပေးလိုကသည။လငမီ ကလညး ကိုကိုလငလုပသမဆို မငငးပေ။ နုတခမးလေးကို ဟလိုကပီး ပါစပထဲ တိုးဝငလာတဲ့ လီးကို လီးထိပလေးစုတလိုက လီးတနကိုလာနဲ့ပတဆဲလိုက ဂေးဥလေးကိုလာနဲ့ထိုးလိုက လုပကာ အစမးကုန စုတပနေသည။

“အား…ကတ…ကတ…”“ကောငးလိုကတာ လငမီလေးရယ… တောလိုကတာကာ”ဆယ့ငါးမိနစလောကကာအောငစုတခိုငးပီးမ ကိုကိုလငက လငမီ့ကို မေ့ယာပေါမ ဆငးခိုငးပီး လေးဘကကုနးခိုငးလိုကသည။နောကသို့ ပူထကလာသော စောကဖုတလေးက ဂေါတိုကစားမုကောင့ နညးနညးကဲနေသည။ ဖငဝလေးကတော့ ပနးရောငသနးပီး ခပစူစူလေးဆိုတော့ ကိုကိုလငကို ဆဲဆောငနေသယောင။ကုနးပေးထားတဲ့ လငမီရဲ့ စောကပတလေးကို ကိုကိုလင အရငလိုးလိုကသည။ လကကို သတေးစတကာ ဖငဝလေးကိုပါ ကလိပေးနေသဖင့ လငမီ ခဗာ ညညးသံလေးတေဖင့ရိနေသညအား…ကို…ကိုရယ”“ဘယလိုလုပနေတာလညး…ဖငဝက ယားနေပီ”“ယားနေရင ကို လုပပေးမာပေါ့ လငမီလေးရဲ့”စောကပတထဲကနေ လီးကို“ ဗက”ကနဲ ဆဲထုတလိုကပီး ဖငဝကို တေ့လိုကသည။“ကို” ဘာလုပမလို့ လဲ။

ဖငဝကို လီးဖင့တေ့ထားသဖင့လငမီလန့ပီး မေးလိုကသည။ လငမီ့ကို ခစမလို့ပေါ့ပောပီး စောကရညလေးမားနဲ့ စိုလကနေတဲ့ လီးကို လကဖင့ထိနးပီး ဖငဝလေးထဲသို့ “ဗစ”ကနဲနေအောင လီးထိပတစခုလုံး မုပသည အထိဖိသငးလိုကသည။“အား…မရဘူး… နာတယ…”လငမီ ရုနးပေမယ့ ကိုကိုလငက ခါးလေးကို လကနစဘကဖင့ကိုငကာထိမးထားသဖင့ ရုနးလို့မရပေ။ မကရညလေးမားပါ ကပီး ထန့ထန့လူးခံစားနေရသည။ ကိုကိုလငကတော့ ဖငအပိုရညပါ ဖကခင့ရလိုက၍ အရသာကအထတအထိပရောကနေသည။ထန့ထန့လူးအောငခံစာနေရသော လငမီ့ကို မညာတာပဲ လီးကို ဖငထဲသို့ ဝငသညထကဝငအောင နညးနညးခငး နဲ့သငးနေသည။ လငမီကသာ နာလနးလို့ ငိုရိုကနေရတာ ဖငဝလေးကတော့ သဘာဝအဆီလေးတေပါ ထကနေပီ။

“ဗတ…ဗက…”“ဘတ…ဘတ…”“ဗစ…ဗစ…”လီးမာ တပထားတဲ့ ဂေါလီမားကလညး ကိုကိုလင့ရဲ့ တဖညးဖညးခငး လိုးနေတဲ့ အသငးအထုတတိုငးမာ ဖငဝလေးကို ယားအောငလုပနေသဖင့ လငမီလညး အငိုရပပီး ဖငလေးကို နောကပစခါ ပစခါဖင့ ဖငကို ကောငးကောငးလေး ခံတတလာလေပီ။လငမီ ဖငလေးပေးတတတာနဲ့ ကိုကိုလငရဲ့ လိုးဆောင့ခကတေမနလာပီး သုတရညမား လငမီ့ ဖငထဲသို့ ပည့လံအောင ပနးထုတလိုကလေသည။လငမီလညး ဘယနစခီ ပီးလို့ ပီးမနးတောင မသိတော့ပေ။ မေ့ယာပေါသို့ မော့ခေကသားသည။သူငယခငးမား ကိုကတယဆိုလကမလေးထောငပေးဖို့ မမေ့ပါနဲ့နော။ အတနးတကဖို့ ကိုးစားနေလို့ပါ။ကေးဇူးပါ။

“နနး”“ဘယသားမလို့လဲ…ကားပေါတတလေ…လိုကပို့ပေးမယ”ခေါသံကားလို့ လည့ကည့လိုကတော့ အပိုတုနးက ရညးစားစကား အတငးလိုကပောတဲ့ “နေဝငး” ဆိုတဲ့သူဖစနေသည။ ပငးတာနဲ့ စာအုပငားထကလာမ စိတညစစရာနင့ ကုံနေသည။ ပိုကဆံရိပေမယ့စကားပောမိုကရိုငးသော “နေဝငး”ကို အရငကတညး “နနးသူဇာ” ကည့မရခဲ့ပါ။ ကည့မရပါဘူးဆိုမ လူရငးတဲ့ လမးမာ လာတေ့နေသည။“နေဝငး”ကားထဲကနေအပင ထကလာတော့ သူမလညး မတတသာတော့ပဲ လမးလောကရာမ ရပလိုကပီး ကောငးကောငးမနမန ပနပောလိုကသည။“စာအုပသားငားမလို့ပါ…ရေ့နားဆိုရောကတော့မာ…မလိုကတော့ပါဘူး” ဒီလိုပနဖေလိမ့မယဆိုတာကို “နေဝငး”သိနင့ပီးသား။ ဟိုတုနးကတညးက ငငးခဲ့တာ ခုခိနထိ။ ဒီကောငမလေးကို သူအရမးပိုငခငခဲ့တာ။ အရမးလိုခငခဲ့တာ။ ဘယလိုမ ကိုးစားလို့ မရခဲ့ဘူး။ နောကဆုံးတော့ သူ့ထကအသကအမားကီးကီးတဲ့သူကို “နနးသူဇာ” လကထပသားသညလေ။

“ဒါဆိုလညး တစခုခုသားစားရအောငလေစကားပောရငးပေါ့”“မစားတော့ပါဘူး… ပောစရာရိရင ဒီမာပဲပောလေ”“နနး” အိမထောငကသားပီးမ ပိုလလာတယနော။ “ရင”ဘာစကားတေ လာပောနေတာလညး။နနးသူဇာ စိတတိုသားသည။အော အိမထောငကပီးမ ပိုလလာလို့ ပိုလလာတယပောတာလေ။ ဘာလဲ မပောရဘူးလား။ မငးအဖိုးကီးက မငးကို တောတောလေး ခစပထားလို့နဲ့ တူတယ ဟား…ဟား…ဟား…ရင ယုတမာလခညလား နမသားခငး ကိုယခငးမစာပဲ ရငမို့ပောထကတယ။တောပီရငနဲ့ ကမ လုံးဝစကားပောစရာမရိတော့ဘူး။ “နနးသူဇာ”ပောပီးလည့အထကမာ “နေဝငး”က လကကောကဝတကို လမးဆဲလိုကတယ။စကားပောမိုကရိုငးတဲ့အပငအသားပါထိလာသဖင့ “နနးသူဇာ” ငိမမခံတော့ပေ။“ဖနး”ပါးကို ဖတရိုကပစလိုကသည။

ရုတတရတဆိုတော့ “နေဝငး”လညးမကာမိလိုကနိုငတော့ ပါးကို ဖငးကနဲ နေအောင နာသားသည။ စိတလညးတောတောတိုသားသည။ လကတစဖကက ကားတံခါးကို ဆဲဖင့ပီး ကနတစဖကနင့ “နနးသူဇာ”ကို ကားထဲဇတဆဲသငးသည။“လူယုတမာ…ခေးကီး…ငါ့လကကိုလတစမးဆိုပီး ပောပီး “နနးသူဇာ” ရုနးသည။ အားခငးမမ၍ “ နနးသူဇာ” တစယောက ကားတံခါးပေါကနားသို့ ရောကလာသည။လူကလညးရငးနေသဖင့ နနးသူဇာ”တစယောက ကူရာမဲ့ပီး ကားပေါတငခံရဆော့မည့ အခေအနေ ဖစနေသည။ထိုသို့ ဖစနေစဉ အခိနအတငးမာပဲ သူတို့ဖစပကနေရာ လမးမပေါသို့ လူတစယောက လမးလောကလာသညကို “နနးသူဇာ” နောကလည့ရုနးခိနတင မငတေ့လိုကသည။

“ကူညီပါဦးရင…ကူညီပါဦး”“နေဝငး”လညး ပါးစပကို လမးပိတဖို့ အခိနမမီတော့ပေ။ထိုသူသည အနားသို့ ရောကလာသည။“ညီလေး”လမးမကီးပေါမာ ဒီလိုမိုး ကောငမလေးတစယောကကိုအနိုငကင့တာမကောငးပါဘူးကာ။ပေပေလညလည ဖေရငးမပေါ့။သူနဲ့ ကနမ ဘာမမဆိုငပါဘူးရင”ကနမကို သကသကလိုကနောကယကနေတာပါ” ပောပီး လည့အကည့တင နစယောကစလုံး မကနာခငးဆိုငတော့ အံ့သသာသည။“နနးသူဇာ”“ကိုကိုလင”“မငး ယုတမာလခညလား”“ခပ”“ကိုကိုလင” စိတတိုသားပီး “နေဝငး”၏ မေးရိုးကို လကသီးဖင့ ပင့ထိုးလိုကသည။ “နေဝငး”လဲကသားသည။ ပနအထတင အနီးရိ အုပနီခဲကို ကောကကိုငပီး “ကိုကိုလင၏ ဦးခေါငးကို ရိုကထည့လိုကသည။ရိုကပီးတာနဲ့ ကားပေါတတပီး “နငဒီနေ့ ဖစတာတေကို အကုနမတထား နနးသူဇာ။ နငတစခိနခိနမာ ဒီကိစအတက ငါ့ပနပီး လကစာားခေမယ”ပောကာ ကားကို မောငးထကသားသည။

“ကိုကိုလင”ရဲ့ခေါငးမာလညး သေးတေတောတောလေး ထကလာသည။ မိမိကောင့ အခုလိုဖစသားတာဆိုတော့ “နနးသူဇာ” ဆေးထည့ပေးရန “ကိုကိုလင့” ကို ခေါသားသည။စဉးစားရငးနဲ့ ဖုနးဖင့ရေးနေပါသဖင့ သညးခံပီး ဖတပေးပါလို့ သူငယခငးမားကို တောငးပနပါတယ။ဖတပေးတဲ့အတက ကေးဇူးပါ။“ဒေါကီးမိုး”လာပါဦး ဒီမာ ကနမကောင့ “ကိုကိုလင”ခေါငးပေါကသားလို့ ဆေးထည့ပေးမလို့။ဆေးတေယူလာခဲ့ပါဦး။ဒေါကီးမိုးလညး ဆေးတေကို သယလာရငး နနးသူဇာကို မေးလိုကသည။မမလေးရယ ဘယလိုမားဖစလာတာတုနး။

ဒါကောင့မို့ မမလေးကို “ဒေါကီးမိုး” ပောသားပဲ။“ဒေါကီးမိုး”ကိုယတိုင စာအုပသားငားပေးမယလို့။အဲဒါတေနောကမပောပါ ဒေါကီးမိုး ရယ။သူ့ကိုအရငဆေးထည့ပေးရအောင။“အား…”“ကတ…ကတ…”နနးသူဇာက ဒဏရာကိုအရကပနဖင့ ဆေးလိုကတော့ ကိုကိုလင တစယောက စပသားပီး ညီးတားလိုကသည။တောတောစပသားတာလား ကိုကိုလင။နနးသူဇာက အနီးကပလေးမေးလိုကတာဆိုတော့ သငးပံ့သော ဂတငးနန့လေးက ကိုကိုလင့ရဲ့ နာခေါငးဝလေးမာ စဲကနသားသည။အရာအားလုံးနဲ့ပညစုံနေပါလား နနးသူဇာရယလို့ ကိုကိုလင တေးဖစသည။တောလေးစပသားတာလား ကိုကိုလင။

ကိုကိုလငလညး အခုမ သတိဝငသားပီး…“အငး…”ခဏကာတော့ ဆေးထည့ပီး ပတတီးပါ စညးပေပီးသားသည။“ကနတောသားတော့မယ”ပောပီး ထရပလိုကကာ ခေါငးမူးသားဟနဆောငပီး ခေါငးကို လကဖင့ဖိပီး ခနာကိုယကို ယိုငပလိုကသည။နနးသူဇာ စိုးရိမပီး လမးထိမးလိုကသည။“ဒီမာ ခဏနားပီးတော့ သကသာတော့မ သားပါလား”ရပါတယဗာ ကနတော့အတက မပူပါနဲ့။ကိုကိုလင လီဆယပီး ပောလိုကသည။“အို မဟုတတာရင ကနမကောင့ အခုလိုဖစသားတာပဲ”ဘာပဲဖစဖစ အခနးတစခနးမာ နားလိုကပါ။

“ဒေါကီးမိုး”“ရင” မမလေးဒီက အစကို့ကို ဒေါကီးမိုးရဲ့ အခနးနဲ့ ကပရပက တိုကခနးလေးထဲမာ အနားယူဖို့ ပငပေးလိုကပါနော။ကိုကိုလငတစယောက နနးသူဇာအနားယူခိုငးထားသောအခနးထဲတငကုတငပေါလဲနေပီးအကံထုတနေသည။ဒီအတိုငးဆိုသူ့ဆရာ သူဌေးကီးဦးကောငိမး ခိုငးထားတဲ့အတိုငး ဆောငရကနိုငတော့မညဖစသည။ ဒေါကီးမိုးအခနးနဲ့ ကပရပဆိုပေမယ့ ပေက၂.၂၅လောကကာသည။ ဘာဆကလုပရမလညး စဉးစားရငးနဲ့ မကစိမိတကာ မိနးနေလေသည။ဒေါကီးမိုး သူအခုဘယလိုနေသေးလညး။ အခနးထဲမာ ဒဏရာကောင့ အိပပောနေတယတဲ့တူတယ မမလေး။ဒုကပါပဲ ဦးမောပနလာလို့ သူ့တေ့သားရင ကနမဖင့ ဘယလိုရငးပရမလညး မသိတော့ဘူး။ ကနမကောင့ဖစထားတာဆိုတော့ ဒီအတိုငးပနလတဖို့လညးမကောငးဘူး။

ဘာလုပရမနးမသိတော့ပါဘူး ဒေါကီးမိုးရယ။ဆရာကီးကတော့ ဒေါမိုးတို့ ဘကကိုမလာတတတော့ မတေ့လောကပါဘူး မမလေးရယ။ တေ့တော့လညး ဒေါကီးမိုး ရငးပပေးမာပေါ့။ကေးဇူးပါပဲဒေါကီးမိုးရယ။ညကလညးတေတောနေပီ။အကောငးစားမေ့ယာပေါမာ အိပမပောနိုငသူတစယောကကတော့ နနးသူဇာပင။ဦးမောကီးကတော့ သူမဘေးမာ အိပစကနေသည။ အလုပပနလာလို့ ထငသည တခေါခေါနင့ နစနစခိုကခိုက အိပနေသည။“ကိုကိုလင သကရောသကသာရဲ့လားမသိဘူး။ ငါလညး သူ့ကို အခနးထဲ ပို့ထားပီးမ တစခေါကမ မရောကဖစဘူး။ ဒဏရာကောင့ဖားမားနေမလား။ ဒီအခိနသားကည့ရငကောငးမလား။

“ဆိုပီး စဉးစားနေသည။ဒဏရာကလညးခေါငးမာဆိုတော့ တစခုခုဖစသားရငမကောငးဘူးဆိုပီး နောကဆုံးတော့ သားကည့ဖို့ စိတပိုငးဖတလိုကသည။ကိုကိုလင့အခနးထဲသို့ သူဌေးဦးမောကီးရဲ့ ဇနီးလေး ရောကရိလို့နေသည။ကိုကိုလင အိပမပောသေးပေ။တံခါးဖင့သံ မကားပေမယ့ ရူမိလိုကတဲ့ ကိုယသငးနန့လေးက နနးသူဇာပဲဆိုတာ အတပသိလိုကသည။အသကရောရိသေးရဲ့လားလို့ ကိုကိုလင့ နာခေါငးဝကလေကို စမးလိုကတယဆိုရငပဲ။ကိုကိုလင့ လကတစဖကက နနးသူဇာရဲ့ စမးနေတဲ့ လကကိုဆဲပီး နနးသူဇာရဲ့ ကိုယလုံးလေးကိုပါ ရငခငထဲသငးလိုကတယ။“အို”နနးသူဇာလညး ကယပန့တဲ့ ကိုကိုလင့ရဲ့ ရငခငထကမာ အသံတိုးတိုးလေးထကပီးပါသားတယ။

မိနဖော့တဲ့ အလငးရောငထဲမာ နောကပီးတိတဆိတတဲ့ညဆိုတော့ နနးသူဇာ ရငတုနသားသည။ဘာလုပရမနးလဲ မသိတော့။ ရုနးလို့ကလဲမရပေ။သနမာသောလကမားက မိမိ၏ ခါးသေးသေးကဉကဉလေးကို အမိအရဖတထားသည။ သူမကို အဓမလုပဖို့ကံနေတာလား စဉစားမိပီး သူ့မကလုံးကို ကည့လိုကတော့ မကစိမိတထားပီးအိပပောနေသည။ နနးသူဇာ လောကတေရငးနဲ့ ရငပါဖိုလာသည။ သူ့ကို အခုမသေခာကည့မိသည အသားညိုပီး မကနာက ယောကားပီသသည။ အို… ဘာတေလောကတေးနေမိတာလညး။နနးသူဇာလောကတေးနေစဉအတငးမာပဲ ကိုကိုလငက အဖားတတတာလိုလိုနဲ့“ခစတယ နနးရယ…အရမးခစတယကာဆိုပီး” လကတေကလညး ခါးကနေ ရငနစမာကိုပါ ကူးကောနေသည။

ဒီလိုအခိနမိုးလာမိတာကိုက မိမိအပစမနး နနးသူဇာသိသည။ အောလိုကလငလညး မိမိခငပနးကနိုးလာပီး မိမိကို ဘာတေမားပောလိုကမလဲ။ နနးသူဇာ စိုးရိမစိတတေဝငနေတဲ့ အခိနလေူမာပဲ ကိုကိုလငက သူမကို ရငခငထဲကနေ ကုတငပေါ လဲလိုကသည။ကိုကိုလငကလညး သူ့ရငဘကအောကရောကနေသော နနးသူဇာကို ငုံကည့ရာတင အခုမ သတိရလာတဲ့ပုံဖင့။“နနး…နနးသူဇာ”ဘယလိုလုပပီး အခုလို…”“မထူးတော့ပါဘူး နနး ရယ”“နနး”ကို ကိုယခစတယ”တောငစဉရေမရလောကပောပီး နနးသူဇာရဲ့ နုတခမးပါးလေးကို ဇတနမးလိုကတယ။

နနးသူဇာ ဘာမမပောနိုငတော့ပေ။ ငိုရိုကရုံပဲ ရိတော့သည။ မိမိ၏ ယောကားတစယောကသာ စပယကဘူးသော စောကဖုတလေးကို နောကထပတစယောကက ထပလုပအုနးမည။ ကိုယ့ကိုယကို မသတီတော့။ကိုကိုလငကတော့ နုတခမးပါးလေးကို စုတပီးနောက နနးသူဇာရဲ့ ထဘီကို လနကာ ဝငးဖန့သောစောကပကလေးကို အပတ လာဖင့ လကတော့သည။နနးသူဇာမာ ဒီလို လုပမယမထငထားပေ။ သူမ၏ စောကပတလေးတစခုလုံး ရိုးတိုးရတတေ ဖစကုနသည။ သူမ၏ ခငပနးနင့ စပယကတဲ့ အခါတိုငး ရိုးရိုးတနးတနးသာ။အခုဟာက သိလညးမသိပေ။ ပထမဆုံးကုံဘူးခငးဖစသည။“တောပါတော့ ရင အဲဒီလို မလုပပါနဲ့ မနေတတလို့ပါ”ကနမ ကို သနားပါဦးရင”“ငရဲတေလညး ကီးကုနပါပီရင”ကိုကိုလငကတော့ စောကပတလေးကို ကကနန ယကပေးနေသည။

စောကမေးလေးတေကလညးနုနုပါပါးလေးတေဆိုတော့ ယကရတာ အရသာတေ့နေသည။နနးသူဇာလညး ငငးလို့သာငငးနေတာ။ ကိုကိုလင့ရဲ့ လာဖားလေးက အစိလေးကို လာထိလိုကတိုငး မသိစိတက ဖငလေးကို ကော့ပီးပင့ ပင့ ပေးနေမိတာပါ။ နနးသူဇာတစယောက ကိုကိုလင့ ရဲ့ လာဖားလေးမာပဲ အရေလေးမားထကသားသညအထိ ကရုံးသားသည။မလုပပါနဲ့ ပောရငးက မိမိပီးသားသဖင့ ကိုကိုလင့ကို မကနာမပရဲလောကအောင နနးသူဇာ ရကသားသည။ ကိုကိုလငလညး နနသူဇာပီးသားသဖင့ လကနေတာကို ရပလိုကပီး အကောမားအပိုငးပိုငးထနေသော ဂေါတပထားသောလီးကီးကို အရညလေးမားရဲစိုနေသော နနးသူဇာ၏စောကပတနုနုလေးထဲသို့ ဖိသငးလိုကသည။

“ဗစ”“အား…နာတယ မရဘူး နာတယ”“ကဲသားပီနဲ့ တူတယ”နနးသူဇာ၏စောကပတလေးကို လိုးရသညမာကောငးလသည။ အပိုတစယောကကို လိုးရသလိုပဲ။ စီးကပနေသည။ တောတောလေးဖိသငးလိုကမ ဗစ ကနဲ အသံနင့အတူ စောကပတလေးရုံ့ပီး ဝငသားတာ။“ဗစ…ဘတ…ဖတ…”ဝငထကသံတေနင့ ကိုကညီစာ ဂေါလီမားကလညး နနးသူဇာ၏ စောကပတနံရံနင့ အစိလေးကို ပတဆဲနေသည။နနးသူဇာတစယောက ဂေါတေရဲ့ ပတဆဲမုဒဏကို ကောငးကီးခံစားရငး ခါးလေးကော့တကသားပီး ဒုတိအခီမောကပီးသားပနသည။ ကိုကိုလင့ရဲ့ လိုးစောင့ခကမားလညးမနလာသည။မနလာသညနင့အမ နနးသူဇာလညး“အား…နာတယ…နာတယ….” ဟုတိုးညငးစာ ညညးနေသည။

နနးသူဇာ၏ ညညးသံလေးကောင့ ကိုကိုလင့မာ အရသာတိုးနေသည။“ဗက…ဖတ”“ဒုတ…ဘတ”အသံတေမိုးစုံထကနေသည။ကိုကိုလင့၏ လီးမာ နနးသူဇာ၏ စောကပတလေး ကဉးကပပီး ညစတဲ့ဒဏကို ကာရညစာ မခံစားနိုငတော့သလို နနးသူဇာလညး ဂေါဒဏကို ကာရညစာ မခံစားနိုငတော့ပဲနစယောကသားကာမအထတအထိပကို ပိုငတူတကလမးသားသည။“အား…အငး…” ညညးညူရငး နစသားမောဟိုကသားလေသည။နနးသူဇာအဖို့ တစရကတညးသုံးခီပီးသားတာက ပထမဆုံးဖစကာ နုံးခိသားလေတော့သည။ဒီကာမအရသာကိုလညး ဘယတော့မမေ့ပောကရမာ မဟုတပေ။မိမိ၏ အဖစအပကမားကလညး မကလည့ဆနလသည။ ကည့ရုံလေးလာကည့တာကနေ ကိုကိုလင့ရဲ့ ခစပဲဆငနဲခငး ခံလိုကရသည။ လူလညးတစကိုယလုံးနုံးခိသားသည။

နနးသူဇာ ပနဖို့ထရပလိုကစဉမာပဲ ကိုကိုလင နနးသူဇာရဲ့ ခါးကို ဖကလိုကသည။“နနး…နနးရယ…”“ကို့ကို စိတမဆိုးပါနဲ့ကာ”“ကို ခစလနးလို့ ဖစသားတာပါ”တကယတမးတော့ ကနမမားတာပါ။ ဒီနေရာထိ လာမိတာကိုက ကနမမားတာ။ကနမမာယောကားရိတယဆိုတာကို အကောငးမတိုကဆိုငလို့ ရင့ကို မပောခဲ့တာ။“ဟင! ““နနး…နနးမာ ယောကားရိတယ”“မယုံဘူးကာ လုံးဝ မယုံဘူး”မကရညမားပါ ကလာသညအထိ ကိုကိုလင သရုပဆောငကောငးလသည။ကနမယောကား မနိုးသေးခင ကနမသားရမယ။ ကနမကို လတပါရင။မရနနး လုံးဝမလတနိုငဘူး။ နနး ပောတဲ့စကားတေကို မယုံဘူး။ ကို့ကို ခစတယလို့ပောမ ကို လတပေးမယ။

နနးသူဇာ ဘာလုပရမနးမသိတော့။ အခကတေ့နေပီ၊။ အဖေတောငးနေတဲ့ သူကလညး ခုနကမ အခစပဲကို ဆငနဲထားတဲ့သူ။ သူမမာလညး သူမခစလို့ ယူထားတဲ့သူ။ ခေါငးထဲမာလညး မူးနောကနေအောငရုပရကခကနေသည။ခစတယလို့ ပနမဖေရင နနးကို ကိုလတမပေးတော့ဘူးနော။မပနလို့ကလညးမဖစတော့ပေ။နနးသူဇာနောကဆုံးတော့ “အငး”လို့ပောပီး အိပဘကသို့ အပေးလေးပနသားသည။ ကိုကိုလငကတော့ အခောအလလေးကိုလုပခဲ့တာတေပနတေရငး အပောကီးပောနေလေသည။နနးသူဇာလညး မိမိယောကားဘေးတင အိပရငး ကဲသားသောစောကဖုတလေးကို ကိုငပီး ခုနကအဖစပကတေကို ပနစဉးစားနေမိသည။

“ကိုကိုလင့ရဲ့ လီးကီး ကီးသညကိုတော့ သူမအဖုတလေးထဲသို့ လီးဒစကီးတိုးဝငလာတညးက သိသည။ သူမ မသိတာက သူမရဲ့ အစိထိပကို ပတဆဲနေသောအလုံးလေးတေကို မသိပေ။ ထိုအုံးလေးမားကောင့ သူမ သုံးကိမတောငပီးသားရသည။ သူမကိုစပီးမလုပခငက မရံ့မရာနဲ့ လကပေးတာကိုတေးလိုကမိတော့ စောကပတလေးမာ အရညလေးမားထကလာပနသည။ကိုကိုလငရဲ့ လိုးဆောင့ခကတေက သူမယောကားနဲ့တော့ တခားစီပါ။ သူမယောကားကတော့သုံးရကတစခါလောက လေးရကတစခါလောကသာ သူမကိုလုပဖစသည။ လုပဖစတိုငးလညး သူမမာ အခုလိုမိုး ပီးတယဆိုတာမကုံဘူး။

ဒါကောင့မို့လညး ကာမအရသာဆိုတာ ဘာမနးမသိခဲ့ပါ။ ကိုကိုလငနဲ့တေ့မ ကာမအရသာကောငးမနး သူမသိခဲ့ရသည။ ကိုကိုလငဆိုသော ကိုညိုခောကို ငါ့ယောကားထကမား ခစမိသားပီလား”ဆကပီးမတေးခင့တော့ ဆကတေးလင သူမ တကယခစမိသားတော့မည။ဦးမောကီးတော့ သူမပငဆငထားသော မနကစာစားပီး ကုမဏီသို့ သားပီ။ ဦးမောကီး ထကသားတော့ ကိုကိုလင့ကို မနကစာကေးရန ဒေါကီးမိုးကိုမာပီး သူမတို့အခနးသို့ ပနသားသည။“ကိုကိုလင”မေးလာလငလညး ခေါငးကိုကနေတယပောပေးဖို့ မာထားခဲ့သည။

ဒေါကီးမိုးတစယောက ကိုကိုလင့ကို သားခေါလာပီး မနကစာအတက ကောဖီနဲ့ ကကဥပေါငမုန့ကော ခပေးသည။ “ဒေါကီး”“ဟိုလေ နနးသူဇာက လာမစားဘူးလား“ခေါငးကိုကလို့တဲ့အခနးထဲမာနားနေတယကဲ့”ကနတော ဒါတေမစားတတလို့ ဒေါကီး မစားတော့ပါဘူး။ ကနတော ပနတော့မယ ။ ကနတောနုတဆကသားတယလို့ ပောပေးပါ။အို ဒီလိုလညးဘယဟုတအုနးမလဲ ငါ့တူရယ။ တခုခုလေးစားပီးမသားပေါ့။ဘာစားခငလို့လဲ ဒေါကီး သားဝယပေးမယ။မုန့ဟငးခါးလောကဆိုရပါတယ။နေပါစေ ဒေါကီးရယ ကနတောပနရငးနဲ့ပဲ ဝငသောကလိုကပါမယ။

အားမနာပါနဲ့ကယ။ ဒေါကီး လမးထိပကဆိုငမာ သားဝယလိုကမယ ဆိပီး ထကသားသည။ကိုကိုလင အမနတကယတော့ ညစလိုကခငးသာ။ဒေါကီးမိုး ထကသားသညနင့ နနးသူဇာရိတဲ့ အခနးကို လိုကရာနေသည။ တခါးတစခက ခပဟဟလေးပင့နေသော အခနးကိုတေ့တော့ အထဲလမးကည့လိုကတော့ နနးသူဇာ၏ ကောပငကို မငလိုကသည။ တစခနးလုံးကို ဝေ့ကည့လိုကတော့ အခနးထဲ အလဆငထားသော ပစညးမားမာ အကောငးစားတေကညး သုံးထားမနးသိသာသည။ ကုတငကီးနင့ မေ့ယာကလညး ကည့လိုကသညနင့ အိပပစလိုကခငစရာပါ။ နနးသူဇာက တဖကလည့အိပနေသဖင့ ကိုကိုလငဝငလာသညကို မသိလိုကပါ။

မေ့ယာက အိခနဲ ဖစသားသဖင့ နနးသူဇာ နောကကိုလည့ကည့လိုကသည။“ကိုကိုလင…ရင ရငဘယလိုလုပပီး ဒီအခနးထဲဝငလာတာလညး”“ကို့ခစသူကို တေ့ခငလို့ လိုကရာရငးဝငလာတာပေါ့”“ဘယသူကရင့ခစသူလို့ ပောလို့လညး”“နနးပဲ မနေ့ညက ခေါငးညိတပီး ပနသားတာလေ”“ကနမယောကားနဲ့ ပနာတတမာစိုးလို့ ခေါငးညိတခဲ့တာ။”“ကနမတောငပနပါတယရင ရငပနပါတော့” နနးသူဇာ နောကထပစကားတေ ထပမပောနိုငအောင နနးသူရဲ့ နီစေးနုတခမးလေးကို ကိုကိုလင ငုံစုတလိုကသည။ နနးသူရဲ့ လာလေးကိုလညး သူ့လာနင့ ပတတိုကလိုကသည။

နနသူဇာ “အနး…အနး…”နင့ ဖစသားသည။ကိုကိုလင့ရဲ့ လကတေကလညး နနးသူဇာရဲ့ နို့လေးတေကို အငီပေါမ ဆုပနယပေးသည။ နနးသူဇာရဲ့ ရငသားလေးတေက တငးရငးပီးကိုငလို့ ကောငးလသည။နို့လေးတေကိုငရငး အားမရတာနဲ့ အပေါအငီကို ခတလိုကသည။ဝငးမတနေတဲ့ ရငသားလေးနဲ့ ပနးရောငသနးနေတဲ့ နို့သီးခေါငးလေးကို မငလိုကရတော့ ကုကုလငမနေနိုငတော့ပေ။“ပတ…ပတ…”“ပလက … ပလက…”ရငသားတေကိ ယကလိုက နို့သီးခေါငးလေးကို စို့လိုကနဲ့ လုပနေတော့သည။ရကလုပစုပလိုကလုပရငးကနေ ထဘီပါခတခပစလိုကသည။လလိုကတဲ့ စောကဖုတကလေး ဖေးပီးဖောငးနေသည။ အမေနုလေးတေကလညး ရေးတေးတေးလေးရိနေသည။

“ပလက…ပလက”စောကဖုတလေးကို အပီအပငယကလိုကတဲ့ အခိနမာတော့ နနးသူဇာတစယောက အရညလေးတေ ထကလာခဲ့ရပီ။သူမတို့အိပစကသော ကုတငကီးပေါတင ကိုကိုလငက နူးနပနေသဖင့ နနးသူဇာ ရငဖိုနေရသည။နနးသူဇာ တစယောက ကိုကိုလင့ကို တောတောလေးခစသားခဲ့ရပီ။ဖငဝလေးကလညး ပနးရောငသနးပီး လပလိနးတဲ့အတက ကိုကိုလငက လာလေးခနပီး ထိုးကလိလိုကတဲ့ အခိနမာတော့ နနးသူဇာ ဖငလေးပါမောကတကပီး ပီးသားရသည။။

နနးသူဇာရဲ့ ခေခောငးလေးတေဆီ မကလုံးကရောကသားတော့ ကိုကိုလငစိတပူးပောငးသားသည။ လီးကို ပုဆိုးထဲကထုတလိုကပီး နနးသူဇာ၏ ဖူဖေးသယလသော ခေခောငးလေးတေကို ဆုပကိုငပီး သူ၏ လီးကီးပေါသို့ တငပေးလိုကသည။သူဌေးသမီးသူဌေးမယာလေးဆိုတော့ ခေဖဝါးလေးရဲ့ အထိအတေ့က နူးညံ့ လနးသည။ လီးကီးကလညးအရမးတောငသားသည။ “နနး”“အဲဒီတိုငးကီးငိမမနေနဲ့လေ” “ဒီတိုငးငိမမနေလို့ ဘာလုပရမာလညး”နနးသူဇာ”သူ့ကို ပနမေးမိသည။သူတောင သူမကို ကောငးအောငလုပပေးတော့။ သူမလညး သူ့ကို ပနပီးကောငးအောငလုပပေးခင မိသည။ကို့ရဲ့ လီးကို နနးရဲ့ ခေဖဝါးလေးနဲ့ အထကအောကပတပေး။နနးသူဇာ မိမိရဲ့ခေဖဝါးဖင့ အထကအောကစပီးပတပေးလိုကတော့ ကိုကိုလင့ လီးကီးမာ နူးညံ့သော အထိအတေ့မားကောင့ အလနပငမာကောပီး တဆကဆကတောငလာသည။

“အား…”“ကောငးလိုကတာ နနး ရယ”“နနး ရဲ့ ခေဖဝါးလေးကို လိုးရတာ ကောငးလိုကတာကာ”“အို”သူမရဲ့ ခေဖဝါးလေးကို သူက လိုးရတာကောငးတယဆိုပါလား။နနးသူဇာ လညး ဖိပီးပတပေးနေလေသည။ခဏကာတော့ ကိုကိုလငက နနးသူဇာကို ဆဲထူပီး နီစေးပီး ပါးလသော နုတခမးနစလာနားမာ လီးထိပကို ဖဲပီး တေ့ပေးလိုကသည။“ဘာလုပမလို့လဲ”“အု…အု…”ဟလာသော နုတခမးလေးထဲသို့ ကိုကိုလငခကခငးပဲ လီးကို ထိုးထည့လိုကသည။နနး ရယ ကို့ကို စုပပေးနော။ စုပပေးပါနော။နနးသူဇာ တစခါမ မစုပဘူးသဖင့ ဘယလိုလုပရမနးမသိပေ။သူ့ရဲ့ လီးကလညး ပါးစပထဲမာ ပည့နေသည။ မာလိုကတာကလညး အသားခောငးကီးလိုပဲ။ နနး ရဲ့ နုတခမးလေးနဲ့ ရေ့နောက ဖိပီးစုပ။ နောကပီး လာလေးနဲ့ ကို့အတနကို ကလိ။

“ပတ…ပတ…ပတ…”နနးသူဇာ သူခိုငးတဲ့အတိုငး တပတပတနေအောင ပနစုပပေးမိသည။ပါးစပထဲမာ သူ့ကီးက တဆကဆကနဲ့ ဖစနေအောငကို စုပပေးနေမိတာပေါ့။သူကတော့ နနးခေါငးလေးကို ကိုငပီး ရေ့တိုးနောကဆုတနဲ့ နနးပါးစပလေးကို လုပနေတယထငတာပဲ။“ပတ…ပတ…”သူမရဲ့ စောကပတလေးကို မရံ့မရာနဲ့ ယကပေးသလို သူမလညးသူ့ကို ပနပီးစုပပေးနေမိသည။မစုပတတစုပတတ စုပပေးနေတဲ့ နနးသူဇာရဲ့ နုနယသောမကနာလေးကို ကည့ပီး ကိုကိုလင ဖီးတကနေသည။

“အား…”“နနး…ရယ”“အခစရယ”“အရမး ကောငးတယကာဘလတ”ကိုကိုလင ပီးခငလာသဖင့ နနးသူဇာ ပါးစပထဲကနေ လီးကိုအပငထုတလိုကသည။နနးသူဇာ ခဗာ ပါးစပလေးဟပီးကနနေခဲ့သည။“နနး”“ကို့ကို ကုနးပေးပါ့လား”ခစမိသားပီဆိုတော့လညး နနးသူဇာ ဘာမမပောတော့ပဲ သူ့စိတကိုက ကုနးပေးလိုကသည။သူ့ရေ့မာ ကိုယလုံးတညးလေးနဲ့ ကုနးပေးထားတော့ ရကတာပေါ့။နနးသူဇာရဲ့ အိုးကတော့ လုံးပီးတငးနေသည။“နနး”ခါးကို နညးနညးလေးနိမ့ပီး ဖငကိုကော့ပေးထား။

နနးသူဇာရဲ့ နောကကနေ စိတကိုကအနေထားဖစအောင ကိုကိုလင ခိုငးလိုကသည။စကုနးလိုကတညးက ပနးရောငသနးနေသော ဖငဝလေးကို ကိုကိုလငမငလိုကရသောကောင့ ဖငလိုးဖို့အကောငးဆုံးအနေအထားရောကအောင ခိုငးလိုကခငိးဖစသည။ပထမကတော့စောကဖုတလေးကို လိုးမလို့ပါ။ နနးသူဇာရဲ့ အပိုစငဘဝကို ဦးမောကီးက ဒီကုတငမေ့ယာပေါမာ ယူခဲ့မာပဲဆုတာတေးပီး သူလညး နနးသူဇာရဲ့ ဖငအပိုရညလေးကို ဒီကုတငမေ့ယာပေါမာ ယူခငတာကောင့ စိတကူးပောငးသားခငးဖစသည။စိတကိုကအနေထားရောကနေပီဖစသော နနးသူဇာကို နောကကနေပီး လကတစဖကက စောကဖုတလေးကိုပတပေး ဖငဝလေးကို ရာဖားလေးနဲ့ ထပပီး သတေးစတလိုကသည။

ဖငဝလေးကိုထပပီး အယကခံလိုကရသဖင့ နနးသူဇာ ဖငလေးတေတုနခါသားအောင လူးလနးသားသည။ ဖငဝလေးမာ သတေးလေးတေနဲ့ စိုနေပီး ဖငအဆီလေးတေလညး ထကလာတော့ လီးဒစကိုဖဲလိုကပီး ဖငထဲကို ဒစမုပအောင ထိုးထည့လိုကတော့သည။ဗစ”“အား…အမလေး…”“ကိုကိုလင…အား…အပေါကမားနေတယ…”“အမလေး…ဖငကဲသားပီလားမသိဘူး”ဖငထဲ ဒစမုပသားမတော့ ကိုကိုလင ထုတမပေးပဲ နညးနညးခငး ဖိလိုးပီး ထိုးထည့သည။ ရုနးထကဖို့ကိုးစားနေသော နနးသူဇာရဲ့ ခါးသေးသေးလေးကို လကနစဖကဖင့စုံကိုငပီး ထိနးထားသေးသည။

“မရဘူး နာတယ”“အဲဒီအပေါကကို မလုပပါနဲ့တော့”“ဟို ဟာကိုပဲလုပပါ”“အီး…ဟီး…ဟီး…”နနးသူဇာ နာလနးစပလနးသဖင့ ငိုပီးပောလေတော့သည။ လီးကလဲ ဖငဝထဲမာ ပည့ကပနေသည။ဒစ…ဒစ…ဗစ…ဗစ„”ခနာကိုယတစခုလုံး လုပရားအောငငိုနေသဖင့ လီးကို ဖငထဲသို့ပိုဝငအောင နဲ့သငးသလို ဖစနေသည။ကိုကိုလငလညး အားမလိုအားမရပိုဖစမလာပီး လီးကို အဆုံးထိရောကအောင ခါးကိုကိုငထားသော လကကိုအားစိုကပီး ဖိသငးလိုကတော့သည။

“ဖစ…ဗစ…”ပနးရောငသနးနေသော ဖငဝလေးပါ ခိုင့ဝငသားသည။ နနးသူဇာလေးကတော့ အဆကမပတငိုနေရတော့သည။ဗစ…ဒုတ…”“ဗစ…ဒုတ”“နနး ရဲ့ စောကပတလေးကို ဦးမောက ဒီမေ့ယာပေါမာ ပထမဆုံးစလိုးသလို။ ကိုလညး “နနး”ရဲ့ ဖငကို ဒီမေ့ယာပေါမာ ပထမဆုံးဖစအောင လိုးခငလို့ပါ “နနး”ရယ။ပထမဆုံးဖစအောင လိုးခငလို့ပါ“နနး”ရယ…နော…နော”အဲဒီလိုပောပောပီး နနးသူဇာရဲ့ ဖငသားလေးမားတုနခါသားအောင ကိုကိုလင ဆောင့ဆောင့လိုးတော့သည။

လိုးခံနေရသည့ဖငကလညးနာတာလိုလိုကောငးတာလိုလိုနဲ့ စောကပတလေးကတော့ယားပီးစောကစိလေးကတော့အပတကိုတဆကဆကနဲ့တောငနေသညပီးခါနညးနေပီကိုကိုလငကတော့သူမ၏ ခနာကိုယတစခုလုံး နေရာမကနအောငလုပတတသည့ သူပါလားလို့ တေးမိပနသည။ကပထုပနေသောဖငဝလေးရဲ့ညစနေတဲ့ ဒဏကို ကိုလငလငတစယောကကောငးကောငးကီးခံစားနေရသလိုဖငကိုလိုးတာပထမဆုံးခံပီးတဖညးဖညးနဲ့အရသာတေ့တေ့လာတဲ့ နနးသူဇာတို့ နစယောက ကာမပနးတိုငကို အတူတူတကလမးဖို့ ကိုးစားနေကသည။

“အင့…”“အား…အီး…”“ဗစ…ဗက…”ကိုကိုလငတစယောက နနးသူဇာရဲ့ ဖငထဲသို့ သုတရညမား ပည့လံအောင ပနးထည့လိုကသလို နနးသူဇာလညး စောကပတလေးထဲမ စောကရညလေးမား ရဲနေအောငထကကသားသည။“ပလတ…”“ဗက…”လီးထဲမသုတရညမား ဖငထဲသို့ ကုနစငအောငထည့ပီးမ စဲထုတလိုကသည။ နနးသူဇာရဲ့ ခါးလေးကို ကိုငထားတဲ့ လကနစဖကကိုလတလိုကရာ နနးသူဇာလညး ပော့ခေသားပီး မေ့ယာပေါသို့ ကသားသည။

“နနး” “ကို့ ကိုခစလားဟင”“ပောစရာလိုသေးလို့လား”“လူတစကိုယလုံး ခေဖဝါးရော၊ဖငရော ရိတာတေအကုနလုံးနေရာမကနလုပပီးတော့မ”နနး”ရဲ့ယောကားထကကို့ကိုပိုမခစဘူးလား”“သူ့ထကပိုခစလို့လညး ရငလုပသမတေကို ခံနေတာပေါ့။”“ကနမရဲ့နလုံးသားတေက ရင့အပေါမာပဲ အကုနလုံးပောငးသားခဲ့ပါပီ”။ ( Credit အပာစာအုပ၊ လူကီးစာအုပ၊ အောစာအုပ အပာကားမား အောကားမား၊ တခားစာအုပ ဗဟုသုတရ စရာစာအုပအမိုးမိုး ဖတရန Like၊ Follow ထားပါ)