ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၉။ အစရှိနောက်နောင်
နောက်တစ်နေ့နံနက်ရုံးဖွင့်ရက်နေ့လည်ပိုင်းမှာ ဦးရဲဝင်းကလသာကိုခေါ်ပြီးမပြီးပြတ်သေးတဲ့ရုံးကိစ္စတွေကိုဖြတ်ဖို့ကားမောင်းပို့ပေးရပြန်သည်။
ကိစ္စတွေအပြီးမှာတော့မြို့နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းကဟိုတယ်ဆီ မယားပါသမီးအလှလေးကိုအကြော့တင်ပြီးမောင်းလာခဲ့လိုက်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့သူတမင်တကာရည်ရွယ်ပြီးဆွေမေ့မျိုးမေ့ချစ်ပွဲကြီးဆင်နွှဲရအောင် ခေါ်လာခဲ့တာပါ။
လသာကိုယ်တိုင်ကလည်း အဖေပထွေးကြီး၏လက်စောင်းထက်မှုစကေးက၉ထက်ကျော်နေသောကြောင့်၊
အတော်ကြီးစွဲသွားမိပြီဟုဝန်ခံရပေမည်။ ဟိုတယ်ခန်းထဲရောက်လို့အချိန်ကြာသွားသည်နှင့်အမျှ
သားအဖ၂ယောက်ရဲ့သွေးချင်းရင်းနှီးမှုအတိုင်းအတာကပိုမိုရစ်နှောင်ခိုင်မြဲလာခဲ့ရသည်။
လသာအဖို့အဖေပထွေး၏အစွမ်းကုန်ရင်ခုန်ဖွယ်ကောင်းလှသော အပြုအစုအယုအယတို့ကို
မေ့ပစ်နိုင်ဖို့ရာ အတော်ကြီးကိုခဲယဥ်းနေပြီ။ သူမစိတ်ကိုလုံးလုံးလွှတ်ချပြီး ကြည်ဖြူလိုလားစွာနှင့်ပင်
အဖေစိတ်ကြိုက်လုပ်ချင်ရာလုပ်စေတော့ဟုမျက်စိမှိတ်ကာဖြဲကားပေးထားလိုက်လေတော့သည်။
ပြိ..ပြိပြိ…ဖတ်ဖတ်..ဇွဇွ..ဒုတ်..ဖန်းဖန်း..ဖန်း..
“အင့်…အာ့…အားးးးအမလေးသေပါပြီတော်..၊ကျွတ်ကျွတ်..၊ .အားးးအင်း…ဖေ..ဖေ..ရယ်..အု..ဟု”
“လသာ…သမီးလေးးး ချစ်တယ်ကွာ..ဖေလိုးပေးတာကောင်းလား”
“အားးး..အားး..ကောင်းတယ်..ထိတယ်ဖေကြီး..ဟင့်..ဒီလောက်အားကုန်လိုးနေမှမကောင်းရှိပါ့မလား…
ဆောင့်..ဆောင့်.. ယောက်ျား..လို..သူများကိုသေအောင်လိုး..
အားးကျွတ်ကျွတ်..ရှီးးး..သူများစောက်ဖုတ်ထဲနင့်နေတာဘဲ…အီးးးး”
“အိုးးး ဖာ့ခ် ကောင်းလိုက်တာသမီးရာ..သမီးပစ္စည်းကအနှစ်ချည်းဘဲ.. ဒီလိုမှန်းသိရင်သမီးကိုဖေကြီးတောင်းလိုးတာကြာပြီ။
လသာရယ်..ဖေ့မယားလေးရယ်.. မောင့်မိန်းမ..အူးးးး”
“ဟွန့်..သွားပါ..လူဆိုးကြီး..ဘယ်တုန်းကထဲက ကို့ယ်သမီးကိုယ်ပြန်ပြီး ကြိတ်ပစ်မှားနေလဲမသိဘူး..၊
သူများလဲဖေကလိုးချင်နေမှန်းမှမသိတာ။ သိရင်ကျွေးတာပေါ့..။ အိုးး..အု..ဖြေးဖြေး..အင့်..
သူ့ဟာကြီးကြီးကအကြီးကြီးပဲ၊ ရှေလိုက်တာကလဲ သားအိမ်ဝထဲ နင့်နေတာပဲ..ဟင့်…”
“အဲ့တော့မကြိုက်ဘူးလား..မိန်းမရဲ့..”
“ကြိုက်လို့ဖင်ဖြဲပေးထားတာပဲဟာကို. ဟွန့်း ပါးစပ်ကတော့..သမီး သမီးနဲ့
သူဟာကြီးနဲ့မညှာမတာသွင်းပြီးမယားလာလုပ်နေတယ်..”
“ချစ်လို့ပါ..မိန်းမကလဲကွာ.. မညှာတမ်းလိုးမှပိုကောင်းတာလေ..အမြဲတမ်းဒီလိုပဲလိုးနေချင်တယ်မိန်းမရာ..”
“ဟင့်..စားရတော့ဖြစ်လာပြီ။ သူများမှာက တရားဝင်ယောက်ျားကြီးနဲ့ဟာ..
ကြုံရင်ကြုံသလိုဖေ့ကိုပေးလိုးမယ်လေ။ အရမ်းတော့သိသာအောင်မကဲနဲ့နော်..”
“ဘယ်တော့ကြုံမှာလဲ ဖေ့အချစ်ကလေးရဲ့…”
“သိဘူးလေ…ဒီလိုလုပ်.. ဖေ..သမီးဆီ ရန်ကုန်ကိုလိုက်လာနေလေ..
မောင်ကသူ့ယောက္ခမကြီးကိုအိမ်ဦးခန်းတင်ထားမှာပါ”
“အိမ်ဦးခန်းမှာသူ့မိန်းမကိုအချိန်ပိုင်းလိုးပေးဖို့ပေါ့ဟုတ်လား”
“သွား နှာဗူးကြီး ဒါလုပ်ဖို့သက်သက်လိုက်လာမှာမဟုတ်လား..
ခစ်ခ်ကိုယ်သမီးကိုယ်ပြန်လိုးရတာတော်တော်အရသာတွေ့နေပုံရတယ် ဟုတ်လား”
“အားးး နာတယ်မိန်းမရဲ့… ”
လသာကဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲလိုက်သဖြင့်ဦးရဲဝင်းထအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“အဲဒါပေါ့ ဖေဖေ လသာအိမ်မှာလိုက်နေလဲသိသိသာသာကြီးမဖြစ်ရအောင်
ဖေအလုပ်တစ်ခုတော့ရှာမှအယောင်ပြမှဖြစ်မယ်လသာလေးရဲ့..”
“ဒီလိုဆို မောင့်ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်တစ်ခုခုသွင်းပေးဖို့ပြောပေးလိုက်မယ်လေ… ပေါ့ပေါ့ပါးပါးတစ်ခုခုပေါ့မကောင်းဘူးလား…! ”
“မိန်းမသဘောပါကွာ အခုတော့ဖေ အားရအောင်လိုးပါရစေဦး.. ”
“အူးးးသွား သူ ဒါချည်းဘဲ အွန့်..အင်းးး…ဟင်းး”
သားအဖ၂ယောက်မိုးထဲရေထဲတရွှဲရွှဲဖြင့်ကာမပင်လယ်ကိုတနေကုန်တနေခန်း မမောနိုင်မပန်းနိုင်လက်ပစ်ကူးနေကြပြန်လေတော့သည်။
×××××××××××××××××××××××××××××××××
ဒေါ်သဲသဲကြည်တစ်ယောက်၊
မနက်ရုံးချိန်မတိုင်ခင်လေးမှာ လင်ဖြစ်သူဦးရဲဝင်းနဲ့သမီးဖြစ်သူလသာတို့
ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့အိမ်ကထွက်သွားပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း ညကသူ့သားဖြစ်သူပေးဆက်လာတဲ့
အသားစိုင်မလိုင်ခဲကြီးရဲ့ချိုမြိန်ထူးကဲလတဲ့အရသာကိုစိတ်ထဲမှာမဝသေးသလိုခံစားနေရသည်။
သူနဲ့သူ့သားတို့တစ်ညလုံးအတူတကွသီဆိုတီးခတ်ကစားလာခဲ့တဲ့ကာမသံချိုတေးသံသာကို
အခုထိစိတ်ထဲမှာတတန်းတန်းစွဲလမ်းမိနေတုန်းရှိနေသေးသည်။
သဲသဲကြည်က သားဖြစ်သူနေမင်းရဲ့အခန်းထဲကိုလျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ သူမဝတ်လာတဲ့ဝတ်စုံကတော့
အမိဝမ်းတွင်းမှသူမမွေးထွက်လာစဥ်ကထဲကဝတ်လာခဲ့သည့်မွေးနေ့ဝတ်စုံအစစ်ဖြစ်သည် (ဝါ) နိကက်ကြီးဖြစ်ချေ၏။
သူ၏ရှေ့မှောက်တွင် ဗီးနပ်စ်နတ်သမီးဝတ်စုံဖြင့်ကိုယ်ထင်ပြလာသောအမေဖြစ်သူကို၊
နေမင်းပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့်အံ့သြစွာကြည့်နေမိ၏။ ပုံမှန်ဆိုလျှင်အရမ်းအိန္ဒြေကြီးလှသော
သူ့မွေးမိခင်အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးက ယခုကဲ့သို့လင်းလင်းချင်းချင်းကြီးတွင်အရှက်တရားကင်းမဲ့စွာ
ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့်သူ့ရှေ့မှောက်လျှောက်ဝင်လာခဲ့မည်ကိုသူအိပ်မက်မျှမမက်ဖူးခဲ့ပေ။
သူ့ကိုအလွန်ကြီးကိုအံ့အားသင့်နေစေမိသည်။
မနေ့ညက သူတို့သားအမိ၂ယောက် ရာဂနတ်ပူး၍အမှတ်မထင်မှားယွင်းကြခဲ့သည်ကားမှန်၏။
ညကသူ့အမေကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးလိုးခဲ့ရသည်။ သို့သော်ညအမှောင်ထဲတွင်သစ်ရိပ်အောက်မှတဲထဲတွင်သာဖြစ်သည်။
အမှောင်ကြောင့် ပြတ်ပြတ်ထင်ထင်မမြင်ခဲ့ရ။ ဆူလောင်စိတ်များဖြင့်သေချာမကြည့်ပဲလိုးမိဆော်မိကြခြင်းသာ။
ယခုတော့နေ့ခင်းကြီးကြောင်တောင်၊ ထင်းလင်းသောအလင်းရောင်အောက်တွင်
ဒီထက်ရှင်းတာတောင် ဒီလောက်မရှင်းတော့ဘူးဟုပြောရတော့မည်ကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်၊
မနေ့ကညဦးပိုငိးအထိအမေဖြစ်သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုမိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်မြင်ပြီးစေ့စေ့စပ်စပ်သုံးသပ်ကြည့်ရှခဲ့မိခြင်းမရှိသေး၊
အခုမှကိုယ့်ရှေ့တွင်ပေါ်တင်ကြီးရှိုးလာသဖြင့်အားမနာနိုင်တော့ပဲသေချာစေ့ငုပစ်လိုက်သည်။
အမေ့နို့လုံးကြီးတွေက၊အလုံးလိုက်အရစ်လိုက်သူ့!မျက်စိရှေ့မှာအလှပြနေသည်။
နို့ကြီးတွေကတုန်တုန် တုန်တုန်နှင့်လှိုင်းထနေသော်လည်းလျော့ရဲရဲမရှိ၊ တင်းပြောင်နေတုန်းဖြစ်သည်။
အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်းလက်ဝါးတစ်အုပ်စာတောင်မကချင်၊ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းခုံးခုံးကြီး၊
နှုတ်ခမ်းသားတို့ဆုံစည်းရာထိပ်ဘက်တွင်ချွန်ချွန်ဖုဖု အသားတစ်အစေ့လေးကပြူပြီးသူ့ကိုပြုံးပြနေသည်။
လုပ်ငန်းအသုံးပြုမှုပုံမှန်ရှိပေမယ့်အမေ့ပစ္စည်းကပုံမပျက်သေး၊ လှတပတရှိတုန်းဖြစ်သည်။
အရွယ်တော်တဆိတ်ဟိုင်းပေမယ့် သဲသဲကြည်ကပုံပျက်ပန်းပျက်မဟုတ်။
အဆီတက်သောအရွယ်ဆိုပေမယ့်၊ ခပ်ပါးပါးနဲ့ဗိုက်သားကလဲခပ်ချပ်ချပ်ပဲရှိသေးသည်။
ဖင်အိုးကြီးကညလဲ စွင့်စွင့်ကားကား တင်းတင်းကြီးရှိတုန်း။
ဆီးခုံမို့မို့ကြီးပေါ်မှာကစောက်မွေးမဲမဲတစ်ထပ်ကမထူမပါးအုံယှက်နေသည်။
နေမင်းကမျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြင့်သူ့အမေ၏မွေးရာပါဝတ်စုံမော်ဒယ်ရှိူးလျှေက်လာတာကို
ကြည့်နေမိသည်မှာမျက်တောင်ခတ်ဖို့ပင်မေ့နေသည့်အလား..။
ညကမှောင်ထဲမှာရမ်းကိုင်ခဲ့ရသမျှအခုတော့ပြတ်ပြတ်သားသား။
စောက်ကျိုးနဲ…အမေက ချချင်စရာကောင်းလှချည်လား..။
လီးကထန်ကနဲချပ်ချင်းထောင်ထလာပြီးပုတ်သင်ညိုကြီးလိုခေါင်းတဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာ၏။
“ဟင်! မေမေ..ဘယ်..ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲဒါက..”
“အမယ်.. ဘာပြူးတူးပြဲတဲဖြစ်နေရပြန်တာလဲ။ မမြင်ဖူးဘူးလား။ ညကတော့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်၊
တဆုံးတစလုပ်သွားပြီး၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ..
အခု..ညကလက်ရောက်မှုကျူးလွန်သွားတဲ့တရားခံကိုလက်သည်လာရှာတာ..”
“ဟာ..မေမေကလဲ.. နေ့ခင်းကြီးကြောင်တောင်ကြီးသားရှေ့မှာဒီလိုကြီးချွတ်ထားတော့..၊ မေမေမရှက်ဘူးလား”
“ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း..စားပြီးနားမလည်..အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်တဲ့လူကိုနှိုးရခက်လိုက်တာ..၊
ညကတော့ ဗိုက်ကြီးအောင်လိုးမလေး၊ ခလေးယူမလေးဘာလေးနဲ့မိုးလားကဲလားပြောသွားပြီး၊
လုပ်သွားပြီးတော့ ခုတာဝန်ဆက်ယူရလိမ့်မယ်၊ အခု…အခု..လာ..ပြမယ်..”
သဲသဲကြည်ကသားဖြစ်သူကိုအတင်းဆွဲပြီပုဆိုးအောက်ကခေါင်းတရမ်းရမ်းရှိနေသော
မြွေဟောက်ကြီးကိုအပေါ်မှလက်နှင့်အုပ်ပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“ဟာ..မေမေကလဲ၊ တော်ကြာအဖေတို့ မမတို့ပြန်လာတာနဲ့ပက်ပင်းကြီးကွိကနဲနေဦးမယ်..”
“အမယ်..စိုးရိမ်တတ်လိုက်တာ..ခိခိ..စူဠလိပ်တွေရေထဲလွှတ်လိုက်တာကိုများနော်..၊
လောင်းမလား သူတို့တွေနေစောင်းမှပြန်လာကြလိမ့်မယ်၊ မနေ့ညကဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာတွေ့တယ်မဟုတ်လား။
တည်းခိုခန်းဝင်ပြီးဘုနေကြမှာရာနှုန်းပြည့်ပဲ။ မဟုတ်ရင်ငါလည်ဖြတ်ခံမယ်။
လာပါသားရာ..အချိန်ကုန်ခံမနေပါနဲ့..ဘာလဲ..မေမေ့ကိုအဖွားကြီးဆိုပြီးတခါလိုးနဲ့ညီးငွေ့သွားပြီလား..”
“ဟုတ်ပါဘူးမေမေရာ..”
“ဒါဆိုငြိမ်ငြိမ်နေ..စကားမရှည်နဲ့..”
သဲသဲကြည်တော်တော်ထန်နေပုံရသည်။ ညကသူမကိုပျော်ရွှင်မှုအပြည့်ပေးခဲ့သော
သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးကိုထပ်မံစားသုံးရန် မနက်အိပ်ရာမှနိုးကထဲကတရှိုက်မက်မက်ချင်ခြင်းတပ်စွဲလန်းခဲ့ပြီး၊
လသာတို့သားအဖထွက်သွားသည်နှင့်အမိအရဝင်လာခြင်းဖြစ်၏။
သူမကသားဖြစ်သူရဲ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုဆွဲဖြုတ်အောက်လျောချလိုက်ပြီးအကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့
ငေါထွက်မာတောင်နေသောလီးကိုလက်ဖဝါးဖြင့်အားရပါးရဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
ပြီးတော့အငမ်းမရခပ်တင်းတင်းခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ ဂွင်းထုပေးတော့သည်။
“အာ့..ဟား..မေမေ..”
အမေဖြစ်သူရဲ့လီးပေါ်ကညှစ်ထားတဲ့လက်ဖဝါးနုနုရဲအတွေ့ကြောင့်
နေမင်းခေါင်းမော့ပြီးပါးစပ်ကြီးဟကာအကြောတွေဆိမ့်သွားရသည်။
သဲသဲကြည်ကနီရဲတင်းပြောင်နေသောဒစ်ထိပ်ကြီးကိုလက်ကွင်းကြားမှာမြုပ်လိုက်ပေါ်လိုက်ဖြစ်အောင်
စိတ်ရှိလက်ရှိဖြစ်ညှစ်ပြီးခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးနေရာ။ နေမင်းကလဲလက်မနှေးတော့ပဲ
မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ပေါင်ကြားထဲလှမ်းနှိုက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုကလိုင်းတော့၏။
စဝင်လာကထဲကခံချင်စိတ်ဖြင့်ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ။ သဲသဲကြည်မှာစောက်ရည်များကရွှဲနေအောင်စိမ့်နေပြီးဖြစ်သည်။
နေမင်းရဲ့လက်များကအမေ့စောက်ဖုတ်၏ချွဲကျိစေးပျစ်သောအတွေ့ကိုရသည်။
စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲဝင်သွားသောလက်ညှိုး၊ လက်ခလယ်၂ချောင်းက
ချက်ချင်းပင်ဟန်းဂျယ်လိမ်းလိုက်သလိုစေးထန်းသွားလေသည်။
အခေါင်းထဲပိုနက်ဝင်သွားလေ၊ အရည်တွေကပိုရွှမ်းလာလေဟုသူထင်သည်။
အမေကလီးကိုအားရပါးကဖျစ်ဖျစ်ပြီးဂွင်းတိုက်ပေးနေစဥ်မှာသူကစောက်ပေါက်ဝသို့လက်ကိုပြန်ဆုတ်လာပြီ
းဂုံးခရုကြီး၏အတွင်းဆံပုံစံ၊ ကနုတ်ပန်းကဲ့သို့ကဗျာဆန်စွာလှိုင်းတွန့်လေးတွေလိုလိပ်နေသည့်
နှုတ်ခမ်းသားညိုညိုပါးပါးလေးများကိုစောင်းခတ်သလိုတဒပ်ဒပ်ခတ်၍၎င်း၊
လက်ညှိုးလက်မကြားထဲဖိဖျစ်၍၎င်းစိတ်ကြိုက်ကလိနေတော့သည်။
သဲသဲကြည်မှာအခြေအနေကိုဆက်လက်တောင့်ခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့။
စောက်ရေတွေကဒလဟောပြိုဆင်းလာခဲ့သည်တွင်သားဖြစ်သူကိုအငမ်းမရဆွဲပြီးတင်းတင်းညှစ်ဖက်ကာ၊
ဂမူးရှူးထိုးဖြင့်ကစ်ဆင်ဆွဲတော့သည်။ ရမ္မက်အပြည့်ဖြင့်တရှိုက်မက်မက်ဆွဲသောအနမ်း..။
ပါးစပ်ကရှူးရှူးရှဲရှဲ..ပလစ်..ပလိ အသံတွေကညံသွားတော့၏။
သားအမိ၂ယောက်၏လျှာတွေက မြွေ၂ကောင်လိုလူးလှိမ့်ပူးကပ်ယှက်တင်နေ၏။
နေမင်း၏ယာလက်၂ချောင်းပူးကစောက်ခေါင်းထဲပြန်ဝင်သွားပြီးလက်တဆုံးထည့်မွှေနေစဥ်တွင်
ညာလက်ကနိ့အုံထွားထွားကြီးတွေကိုလက်တစ်ပြည့်ဂျုံနှဲသလိုနယ်နေတော့သည်။
မကြာခင်မှာပင်သားအမိ၂ယောက်အထာပေါက်စွာဖြင့်ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်လှည့်လိုက်ကြပြီး
ပုလွေဘာဂျာတူရိယာသံစုံဝိုင်းကြီးကိုစတင်တီးခတ်တော့၏။
အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိ၊ လွတ်လပ်နေသည်။ လသာတို့သားအဖ၂ယောက် တည်းခိုခန်းမှာ
ဆက်စ်အက်ဂျူကေးရှင်းလက်တွေ့သင်ခန်းစာယူနေကြစဥ်
သဲသဲကြည်မှာလည်းအိမ်တံခါးအသေပိတ်၍ မိမိစောက်ဖုတ်ထဲမှညှစ်ထုတ်မွေးလာခဲ့သောသားအရင်း၏
ပြန်လည်မျိုးဖောက်ဇီးတင်ခြင်းကိုကျေကျေနပ်နပ်ကြီးဖြဲကားခံယူနေလေသည်။
သူတို့သားအမိ၂ယောက်နတ်ပြည်ကိုတစ်ထပ်ပြီးတစ်ထပ်တက်နေကြရာ ဘယ်အထပ်ရောက်နေမှန်းတော့မသိ..
“အားးးး အာ့ ဟာ့ အိ အိ အီးးး ဆောင့် ယောက်ျား..ဆောင်..အဲ့လို..ကြမ်းကြမ်းလေး..မေ့ကိုမညှာနဲ့ အားးး”
ဇိ..ဇိ..စွပ်..စွပ်..ဖတ်ဖတ်..ဖတ်ဖတ်..ကျွိ..ကျွိ ဒပ်ဒပ် ဂျလစ်..ဂတ်ဂတ်
ရေသံ..မိုးသံ..လိုးသံတွေအပြင်၊ ကုတင်သံကပါတကျွိကျွိ တဝုန်းဝုန်းနှင့်အားရပါးရဆော်နေကြဲနေကြလေပြီ။
“အားးဖာ့ခ်….ရှီးးးးကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ။ စောက်ဖုတ်ကြီးကအကြီးကြီး..
ညှစ်အားကလဲကောင်းလိုက်တာ…အိမ်ကမိန်းမထက်တောင်ကောင်းသေးတယ်…
ဒီလိုမှန်းသိ..မိန်းမမယူပဲ..အဖေသေကထဲက အမေ့ယူပြီးလိုးခဲ့ပါတယ်..”
“အမယ်..ခိခိ..အခုမှနှမြောနေ..ဒီကလဲ..ဒါကြီးအလကားမထားနိုင်လို့ကိုရဲဝင်းယူလိုက်ရတာ..၊
ကိုယ်ကမွေးတဲ့သား ဒါလောက်လီးကြီးပြီးအလိုးတော်မှန်းသိရင်..တစ်ခါထဲဆွဲစိထားတာကြာပြီ..
သူများကိုပေးအယူမခံပါဘူး..လိုး..လိုးကွာမောင်ရာ..ဘယ်လိုနေလဲ..
ကိုယ်ထွက်လာတဲ့စောက်ပတ်ကြီးကိုပြန်လိုးရတာကောင်းရဲ့လားမောင်..အု..အမလေးဆောင့်…အားးးးဆောင့်”
ဖန်းဖန်း..ဖန်းးး ဗြစ်ဗြစ်..ဖတ်
“အားးရှိးးကိုယ်ပြီးပြီ…ထွက်တော့မယ်…ငါ့လီးမှ..အားးးး”
“အာ့..စစ်…ရှ် သူများလဲပြီးပြီ..ယောက်ျားရေ..မိန်းမပြီးပြီ..အားးးလီးကြီးကအားရလိုက်တာ..”
အမှောင်တကာ့အမှောင်မှာ..ရာဂအမှောင်ကအားကြီးလွန်းလှသည်။
နေ့ခင်းကြီးကြောင်တောင်ဖြစ်ပေမယ့်၊ သူတို့၂ယောက်အဖို့မှာတော့ ညကဥယျာဥ်ထဲက
တဲမှောင်မှောင်ထက်အမှောင်အားပိုကောင်းနေကြသည်၊ မျက်ကန်းတစ္ဆေမကြောက်၊
မိမိတို့ကိုယ်မိမိ အမေနဲ့သားအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးတွေဆိုတာ မမြင်နိုင်မတွေးနိုင်ကြတော့ဘဲ၊
လင်မယားအစစ်တွေလိုလိုးနေခံနေကြလျက်၊ ရမ္မက်ဝဲသြဃထဲပျော်ပျော်ကြီးကူးခတ်နေကြလေတော့သည်။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁၀။ ပွင့်လင်းမြင်သာ
အခု လသာနယ်ပြန်ပြီးသူမရပိုင်ခွင့်ရှိတဲ့လုပ်ငန်းဆောင်တာတွေပြီးပြတ်အောင်လုပ်ဆောင်နေစဥ်၊
ရန်ကုန်မှာအဖေ့လုပ်ငန်းနဲ့အမွေအားလုံးကို (အဖေ့မယားမကျန်)သိမ်းကြုံးဆက်ခံလိုက်တဲ့
အသစ်စက်စက်ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သူဌေးပေါက်စလေး ထွန်းထွန်းဘက်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်ရအောင်။
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်အခုသူ့အဖေအစပျိုးရင်းနှီးမြှုပ်နှံခဲ့တဲ့လုပ်ငန်းအားလုံးကို
အရှိန်မပျက်လည်ပတ်အောင်ဆက်လက်ကြိုးပမ်းလုပ်ဆောင်လာခဲ့သည်။
အမေဖြစ်သူသန္တာနီမှာယခင်ယောက်ျားကြီးလက်ထက်တုန်းကလင်ဖြစ်သူ၏ လုပ်ငန်းများကိုစိတ်ဝင်တစားမရှိခဲ့သော်လည်း။
ယခုသားအရာမှလင်အရာမြောက်ခဲ့သောလင်သစ်ကလေးထွန်းထွန်းလက်ထက်ကျမှ
စိတ်လိုလက်ရဖြင့် ပတ်သက်ကူညီမှုများရှိလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
မိန်းမဖြစ်သူလသာမှာလည်းနယ်ပြန်၍နေစဥ်အတွင်း၊ ယခုအမေတစ်ဖြစ်လဲမယားငယ်သန္တာနီနှင့်
ချစ်တင်းနှီးနှောသွေးသားဆက်ဆံခွင့်ကိုပို၍ပို၍လွတ်လပ်စွာရရှိနေခဲ့ပြီလည်းဖြစ်သည်။
ဒေါ်သန္တာနီမှာအိမ်ကြီးရှင်မိခင်ကြီးအရာရောက်နေပြီ။ အိမ်၏သဘာပတိပေါ့..။
သူမက သွားလေသူခင်ပွန်းဦးထွန်းသိုက်နှင့်သူမတို့၏မာစတာဘက်ဒ်ရွန်းအိပ်ခန်းကျယ်ကြီးတွင်ဆက်အိပ်နေဆဲဖြစ်သည်။
သို့သော်ချွေးမဖြစ်သူလသာမရှိခိုက် ညညဆိုလျှင်ကုတင်ပေါ်ကသူမနံဘေးကွက်လပ်မှာ
သားဖြစ်သူလင်အသစ်ကလေးထွန်းထွန်းကသူမအလိုအပ်ဆုံးအရာကိုလာရောက်ဖြည့်ဆည်းပေးလျက်ရှိသည်။
အဲဒီအချိန်များမှာတော့အိမ်ကြီးရှင် သဘာပတိကြီးကသူ့ရင်ခွင်အောက်တွင်ယုန်ဖြူမလေးဖြစ်လို့နေသည်။
ပေါင်များကိုဖြဲကားလျက်သားဖြစ်သူစိတ်ကြိုက် မောင့်သဘော.. ထိုးလို့သာချပေတော့..။
ဇုတ်..ဇုတ်..ဇုတ်..ဖတ်ဖတ်..ကျွိကျွိ..ပလစ်ဖွတ်..
“အားးးရှီးးးး ရှူးးးးအင့် ချစ်မောင်.. မစောက်ဖုတ်ကောင်းရဲ့လားဟင်..လိုး..လိုးကွာမောင်ရာ..
မောင့်လီးကြီးကအားရလိုက်တာ..မအသည်းခိုက်နေပြီ..နင့်နေတာဘဲ..ဆောင့်ချ..ဆောင့်ချစမ်း..”
“အားးးရှစ်..ဖာ့ခ် မေမေ..မိန်းမ..ငါလိုးမ…လိုးရတာဘယ်တော့မှမရိုးဘူးကွာ..
စီးနေတာပဲ…အီး..မောင်လီးကိုကြိုက်လား…”
“ကြိုက်လွန်းလို့ခံနေတာပေါ့..အီးး လိုး..လိုး..မိန်းမကို.. ”
ဖောက်…ဖောက်…ဖောက်ဖန်း..ဖန်း..
“မိန်းမ…ဖင်ကုန်းပေးကွာ..မောင်နောက်ကဆော်ချင်တယ်”
သားအမိတစ်ဖြစ်လဲလင်မယား၂ယောက်တို့ကာမအရသာကို နည်းမျိုးစုံ ပိုဇေရှင်မျိုးစုံပြောင်းပြီး
မငြီးစတမ်းစူးစမ်းရှာဖွေနေကြလေတော့သည်။ ၂ယောက်သားအကြိမ်ကြိမ်ကာမပန်းတိုင်ကိုတက်လှမ်းပြီးမြောက်တိုင်းလည်း
တကယ်လင်မယားစစ်စစ်များပမာ သားမျိုးစေ့သုက်ရည်များကို သားအိမ်ခေါင်းမွေးလမ်းကြောင်းထဲသို့
အပြည့်အဝညှစ်ထုတ်ပန်းထည့်ခဲ့သည်ချည်းသာဖြစ်သည်။
အချစ်စခန်းစိတ်ကြိုက်ထခွင့်ရနေကြသောသူတို့နှစ်ဦးမှာနယ်ပြန်နေသောလသာကိုပင်မေ့တေ့တေ့ဖြစ်နေကြသည်။
လသာဖုန်းကြိုဆက်လာသဖြင့်နောက်ရက်ပိုင်းအတွင်းပြန်လာတော့မည်ဟုသိရသည်။
ထွန်းထွန်းအဖို့ အမေနှင့်၂ကိုယ်ကြားအလုပ်ကိစ္စတိုင်ပင်ရန်ရှိသည်ဆိုကာ
မိဘ၂ဦးအိပ်ခဲ့သောမာစတာဘက်ဒ်ရွန်းကြီးထဲဝင်ပြီးအမေဖြစ်သူကိုအချိန်မရွေးဝင်လိုးရန်အခွင့်အရေးရနေသော်လည်း
သူ့အနေနှင့်လိပ်ပြာသိပ်မလုံချင်ပေ။ မိန်းမဖြစ်သူလသာကပြန်လာတော့မည်။
သားအမိဆိုသောကာဗာဖြင့်ဘယ်သူမှသံသယမရှိလောက်ဖူးဟုထင်ထားထင်ထား၊
တစ်အိမ်ထဲအတူနေကြသည်ဖြစ်ရာ သူတို့ခြေလှမ်းတွေဘယ်အထိမှန်နေနိုင်မည်နည်း။
တစ်ချိန်မဟုတ်တစ်ချိန်ရိပ်မိသွားနိုင်သည်။
ထွန်းထွန်းတစ်ခုခုဆုံးဖြတ်ရတော့မည်။ သူတို့အခြေအနေကိုပွင့်လင်းမြင်သာဖြစ်စေချင်သည်။
အနည်းဆုံးတော့သူတို့မိသားစုအတွင်းထဲမှာပေါ့..။ ဖြစ်လာနိုင်မည့်ပြသနာကိုကြိုရှင်းထားနိုင်ရင်ကောင်းသည်။
တစ်ခုတော့စိတ်ချမ်းသာရသည်။ လသာတောကပြန်ရောက်ကထဲကသမီးယောက္ခမ၂ယောက်တို့
တော်တော်ပလဲနံပသင့်နေကြသည်။ ဘယ်နေရာသွားသွား..သွားအတူစားအတူဖြစ်နေကြသည်။
လင်တစ်ယောက်ထဲယူ၍လရည်တစ်မျိုးထဲမျှသောက်နေရသောကြောင့်
ဓါတ်တည့်နေလို့လားမသိ။ စိတ်တူကိုယ်တူရှိနေကြလေသည်။
စနေနေ့တစ်နေ့ဖြစ်သည်။
ထွန်းထွန်းကမနက်ပိုင်းကုမ္ပဏီသို့တစ်ခဏသာသွား၍မှာကြားစရာရှိသည်များမှာခဲ့ပြီးနေ့တစ်ဝက်အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။
ဒီလိုနေ့မျိုးသူ့နားရက်ဖြစ်သည်။ သန္တာနီကတော့သူတို့အရွယ်ဆိုရှယ်လေဒီကြီးများ၏အစည်းအရုံးတွင်
တွေ့ဆုံပွဲသွားတက်နေလေရာ အိမ်တွင်ထွန်းထွန်းနဲ့လသာတို့လင်မယားသာကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
ညနေနေချိုချိုတွင်အိမ်ဘေးဘက်ဥယာဥ်ထဲရှိရေကူးကန်နံဘေးထီးရိပ်နဲ့စားပွဲဝိုင်းဘေးတွင်
မိန်းမဖြစ်သူနှင့်အတူ ဘီယာအေးအေးစုပ်ရင်း ထွန်းထွန်းကစကားစသည်။
“လသာ..မောင်..လသာကိုကိစ္စတစ်ခုပြောစရာတိုင်ပင်စရာရှိလို့၊ ပြောသင့်မပြောသင့်ချိန်နေတာကြာပြီ..”
“ဘာကိစ္စများပါလိမ့်မောင်..မောင်နဲ့လသာကလင်မယားတွေပဲဟာ..
ဘာများဖြစ်နေလို့ချင့်ချိန်လွန်နေရတာလဲ..ပြောစရာရှိတာပြောပေါ့မောင်ရဲ့…”
“မောင်က လသာလက်မခံနိုင်မှာကိုအရမ်းစိုးရိမ်နေလို့ပါ။ လသာကတိပေးရမယ်နော်၊
မောင်ပြောတာကြားပြီးရင်ပူညံပူညံပြသနာမရှာဖို့..”
“မောင့်ကိုလသာဘယ်တုန်းကပြသနာရှာခဲ့ဘူးလို့တုန်း..၊ မောင့်မိန်းမအကြောင်းလဲသိသားနဲ့..။
ပြော.. ဘာတွေမဟုတ်တာလုပ်လာခဲ့လို့ဒါလောက်စကားပလ္လင်တွေခံနေရတာလဲ..”
“ဇာတ်လမ်းက လသာထင်မှာထက်ဆိုးနေလို့ ..မောင့်မိန်းမ နှလုံးရပ်သွားမှာစိုးလို့ပါကွာ..”
“အမယ်…အထင်သေးလို့.. လသာတို့ကစိတ်ပျော့တဲသူမဟုတ်ဘူး။
တော်ရုံတန်ရုံနဲ့ နှလုံးမတုန်ဘူး၊ ဘာရောဂါအခံမှလဲမရှိဘူး။ ပြောမှာသာပြော..။
ဘာလဲမောင့်မှာနောက်ဆွဲလေးတွေရှိနေပြီလား။ သူဌေးဖြစ်တာတောင်ဘာမှမကြာသေးဘူးနော်ငါ့ယောက်ျားက..”
“အေးပါ..ပြောပါ့မယ်..ဒါပေမယ့်အကွက်ကလသာထင်မထားမယ့်အကွက်..”
“ဟီ..ဟိ..ဘာလဲ..ပလေကပ်ကွက်လား..ဆိုစမ်းပါဦး”
“ဒီလိုကွ..ဇာတ်လမ်းက..ဟို..ဟို..လသာအိမ်ပြန်နေတုန်းက..
ရုံးကအဖွဲ့တွေလိုက်ကျွေးမွေးပြီး အိမ်ပြန်လာတာမောင်အရမ်းမူးပြီးဒေါင်ချာစိုင်းနေပြီ။
ပြန်လာတော့အိမ်ရှေ့မှာတင်ထိုးအန်တယ်..လသာထွက်လာပြီးကျောလာဖိပေးတယ်..”
“ဟယ်..လသာကရှိမှမရှိတာ..ဘယ်လို!…”
“ဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦးလေ..ကျောဖိလို့နဲနဲသက်သာလာတော့
လသာပဲလက်တွေဆေး၊ မျက်နှာတွေသစ်ပေးပြီး အိမ်ထဲတွဲခေါ်သွားတယ်။
မောင့်ကိုအဝတ်အစားတွေလဲပေးပြီးတော့ကုတင်ပေါ်ပို့ပေးတယ်။
အဲဒီညကလသာကဝဝတ်ထားတာအရမ်းဆက်စီကျပြီး သိပ်လှတာပဲ။
မောင့်ခေါင်းတွေကတရိပ်ရိပ်နဲ့အမူးကိုမပြေသေးဘူး..”
“ဟိ..စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းတွေလျှောက်ပြောနေပြန်ပြီ..”
“နားထောင်ပါဆိုနေမှကွာ..မောင်လဲလသာကိုဆွဲဘုတော့တာဘဲ..
မောင်သတိလက်လွတ်တွေဖြစ်ပြီးမလုပ်သင့်မလုပ်အပ်တာတွေလုပ်မိသွားတယ်..”
“အမယ်..ကိုယ့်မိန်းမကိုယ်ဘုတာများ..မလုပ်သင့်မလုပ်အပ်တာတဲ့..
ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီညကကျွန်မမခံရဘူးရှင့်..နယ်ကအိမ်မှာ..တယ်ကောင်းတဲ့အိပ်မက်ပဲ..”
“အိပ်မက်မဟုတ်ဘူးကွ..မိန်းမကလဲ..မိုးလင်းတော့မှကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီးကိုယ်ခွပြီးအိပ်ပျော်နေတာက မေမေဖြစ်နေတယ်..”
“ဟော..တော်…”
“မောင်လဲအရမ်းလန့်သွားတယ်..ငရဲကတော့အတောင့်လိုက်ကြီးကြီးပါပြီပေါ့..”
“ကြီးမှာပေါ့..သူ့အတောင့်ကြီးသွားပေးပြီးတော့..ပြောမပြောချင်ဘူး..
ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေကိုများပြန်ပြီး…နသိုးကြိုးပြတ်..တခါထဲ..”
“တအားမူးနေတာကိုကွာ..မောင်ကလသာဘဲထင်နေတာ..”
အမှန်တော့ ထွန်းထွန်းနဲ့သန္တာနီတို့က အခုသူပြောသလိုမတော်တဆဖြစ်ခဲ့ရခြင်းမဟုတ်တာကိုစာရှုသူသိပြီးဖြစ်ပါသည်။
ထွန်းထွန်းကသူ့မိန်းမကြားကောင်းအောင်တမင်ထိုးဇာတ်ထွင်ခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့လုပ်ဇာတ်ကြောင့်လသာပင် ရင်လေးတဖိုဖိုစောက်စိလေးတစိမ့်စိမ့်ဖြင့်နားထောင်နေသည်။
“လသာတို့က ဆက်စီကျကျ မဝတ်တတ်မစားတတ်ပါဘူးနော်..။ မောင့်အမေကသာဒီလိုဝတ်တတ်တာ၊ အသိသာကြီး။
ညာတာပါတေးနဲ့ပုံမှားရိုက်တာမဟုတ်လား.. ကိုယ့်အမေကိုကိုယ်..၊ ဒါနဲ့မေမေကဘာပြောလဲ..ဝုန်းဒိုင်းမကြဲဘူးလား..”
“မောင်ကတော့ကြောက်တာပေါ့..သွားပါပြီဆိုပြီး..။
မောင်လဲမေမေ့ကိုဖြေးဖြေးလေးအသာအယာဖယ်ပြီးကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊ လစ်တော့မလို့လုပ်တာပေါ့..
တခါထဲပေါင်ကြီးတစ်ချောင်းကိုယ့်ပေါ်ပစ်တင်ပြီးအတင်းခွထားတယ်။
ပြီးတော့..ဒါကဘယ်ပြေးမလို့လဲဆိုပြီး..ကြုံးဖက်ပြီးလီးကိုမလွှတ်တမ်းဆုပ်ထားပြီးကိုယ့်ကိုကစ်ဆင်ဆွဲ။
ပြီးတော့ပုလွေကောင်းကောင်းပေးတော့တာဘဲ..ဒီအခြေအနေရောက်မှ
မောင်လဲအတွေ့ကိုဘယ်လိုရုန်းထွက်နိုင်တော့မှာလဲ..အဲဒီတစ်နေ့လုံးမေမေနဲ့ဆက်အိပ်ဖြစ်သွားတယ်”
“အခုမောင်မေမေနဲ့မှားခဲ့မိပြီးကထဲကနောက်ဆုတ်လို့မရကြတော့ဘဲတို့သားအမိညားနေမိကြပြီ။ အဲဒါ မကိုမောင်ဖုံးကွယ်မထားချင်လို့ဖွင့်ပြီးဝန်ခံတာပါ..”
“ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့မောင်ရယ်.. ဘယ်လိုနောက်ဆုတ်လို့ရပါတော့မလဲ..မနားလည်ပါတယ်”
“မောင်ဒီလိုလုပ်တာမစိတ်မဆိုးဘူးလား..”
“မောင်ပြောတော့မယ်လို့စကားစကထဲကထင်တော့ထင်လိုက်သားပဲ။
မိန်းမတွေကသူ့ယောက်ျားတခုခုမှားယွင်းနေရင်အလိုလိုစိတ်ထဲကသိတတ်သဘာဝပဲ။
စီးပွားရေးသမားတွေ အောင်မြင်ပြီးငွေရွှင်လာချိန်မှာဒီကိစ္စမျိုးတွေပေါ်လာတတ်တာဓမ္မတာပါ။
လသာက ဒီလိုဖြစ်လာရင်လက်ခံနိုင်အောင်ကိုယ့်စိတ်ကိုအသင့်ပြင်ထားတယ်..၊ ဒါပေမယ့်မေမေနဲ့လို့ဘယ်လိုမှထင်မထားဘူး..”
“တကယ်တော့လဲဒါဟာဇာတ်လမ်းရိုးရိုးလေးတစ်ပုဒ်ပါ။
ဆိုရှယ်ကျပြီးပွင့်လင်းတဲ့မိသားစုမှာအင်းစက်ဆက်ဆံရေးကဖြစ်လာနိုင်တာပဲလေ။
မေမေက အရွယ်ရှိတုန်း၊ နုပျိုတုန်း။ မီးအားကောင်းတုန်းရှိသေးတာ၊ ဒီစိတ်တွေဘယ်ကုန်ဦးမလဲသူလဲလိုချင်တုန်းရှိမှာပေါ့။
ဖေဖေမဆုံးခင်ကထဲကသူ့မှာဝဝလင်လင်မစားရရှာတာ။ ဆာနေမှာပေါ့။
မောင်ကလဲကိုယ့်အမေကိုဒီအရွယ်ကြီးကျမှတခြားတစိမ်းတစ်ယောက်နဲ့ဖြစ်စေချင်မှာမဟုတ်ဘူး။
လသာစိတ်ထဲမထားပါဘူး။ ကိုယ့်အမေဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးတာမောင်ကုသိုလ်တောင်ရသေးတယ်..လသာကြည်ဖြူပါတယ်..”
လသာကပွင့်လင်းနားလည်စွာဖြင့်ပြောသည်။
သူမကိုယ်တိုင်ကအင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေကိုစိတ်ဝင်စားသည့်အပြင်၊ မကြာခင်ရက်ပိုင်းအတွင်းကပင်၊
ပထွေးဖြစ်သူနှင့်ရော၊ မောင်အရင်းဖြစ်သူနှင့်ပါ နှီးနှောခဲ့ပြီးမဟုတ်ပါလား။
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်ကြိတ်ပြုံးလိုက်သည်။ လှပသောလုပ်ဇာတ်ကလေးဖြင့် ပြသနာတစ်ခုတော့ပြေလည်သွားပြီဖြစ်သည်။
“လသာမောင့်ကိုစိတ်မဆိုးဘူးနော်..”
“မောင်ကလဲကွာ..စိတ်ဆိုးတော့ကောဘာထူးမှာမို့လို့လဲ..၊
မိန်းမနဲ့တစ်သက်လုံးအတူနေလာတဲ့အမေ၊ အမေ့ဘက်ပဲမောင်လိုက်မှာပေါ့။
စိတ်တွေရှုပ်မနေနဲ့ မကဘာမှမဖြစ်ဘူး..၊ အိုခေ..”
လသာကလက်မလေးထောင်ရင်းမျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်ပြီးပြောသည်၊ ပြီးတော့ဆက်ပြီး..
“ဒါ့အပြင်မောင်တို့အကြောင်းနားထောင်ပြီးရင်တွေတောင်ဖိုနေသေးတာ။
ဘယ်လိုတွေလုပ်ကြလဲဆိုတာစိတ်ဝင်စားတယ်။ ညကျရင် လသာလာချောင်းမယ်ဆရာ..”
မိန်းမဖြစ်သူကပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောနေတော့ ထွန်းထွန်းရင်ထဲကအလုံးကြီးကျသွားသည်။
ဒီပုံအတိုင်းဆိုနောက်ကိုအမေ့ကိုခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြိတ်လိုးစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့။
အမေ့ကိုမယားပြိုင်အဖြစ်ပေါ်တင်အခန်းကူးဖို့အခွင့်အရေးရသွားပြီဖြစ်သည်။
ဒီကြားထဲ မိန်းမဖြစ်သူကစိတ်ဝင်တစား ကြည့်ချင်တယ်တောင်ဆိုလာတော့ သူ့လီးကချက်ချင်းပင်မတ်လာခဲ့ရလေသည်။
မိန်းမကိုပါအခန်းထဲဆွဲသွင်းပြီးသရီးဆမ်းအုပ်လိုကိရရင်တော့…ဟိဟိ..
ညာဘက်ကအမေ..ဘယ်ဘက်ကမိန်းမ..အမယ်..မိုက်သဟ..။
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်အတွေးနှင့်ပင်လီးတဆတ်ဆတ်တုန်လာတော့သည်။
“မိန်းမရေ မကချောင်းချင်တယ်ပြောတာတကယ်လား။ တကယ်စိတ်ဝင်စားရင်ဒီညမောင်မေမေ့အခန်းကိုကူးမယ်။
မောင်တံခါးကိုစေ့ရုံပဲစေ့ထားမယ်။ မကတံခါးဟပြီးတော့ကြည့်ပေတော့။
သိပ်ပေါ်တင်ကြီးတော့မဖြစ်စေနဲ့နော်။ မေမေမရိပ်မအောင်သိုသိုသိပ်သိပ်လုပ်၊
နို့မဟုတ်ရင်လသာသိသွားမှန်းသိရင်သူသိပ်ရှက်သွားမှာ”
“မောင်ကတကယ်ပေးကြည့်မှာလား..
ဟီ..ဟိ..မအေလိုးပွဲကြီးကြည့်ရတော့မှာဘဲ။ တစ်သက်မှာတစ်ခါမှမကြည့်ဖူး..မမြင်ဖူးတာတွေမြင်ရတော့မယ်..
စူး…ရှီး..အမလေးတွေးရုံနဲ့ကြက်သီးထလိုက်တာ..”
“ကြက်သီးထမနေနဲ့..ကြည့်ဖို့သာပြင်ထား..ဒီကားက 2D မဟုတ်ဘူးနော်။ 3D အမှန်အကန်..
ရုပ်လုံးကြွ..လိုက်ဗ်ရှိုးဗျ..၊ ကြည့်ရခဲတယ်..ဟား ဟား ဟားးး..”
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁၁။ သုံးကိုယ့်တစ်စိတ်
ထိုည….
ညစာစားသောက်ကြပြီးမိမိတို့ကြိုက်နှစ်သက်ရာ TV အစီအစဥ်တွေ ပြီးဆုံးအောင်ကြည့်ကြပြီးနောက်အိပ်ရာဝင်ခဲ့ကြတော့သည်။
သန္တာနီကည၈နာရီလောက်ကထဲကအပြင်မှပြန်လာပြီးမီးဖိုခန်းထဲဝင်။ သံပုရာရည်ဖျော်သောက်ရင်း
ထမင်းစားခန်းထဲကထွက်လာသည့်သားဖြစ်သူကို သူတို့၂ဦးသာသိသောအမှတ်အသားဖြင့်အချက်ပေးခဲ့သည်။
သဘောက ဒီညကူးခဲ့..မေမေစောင့်နေမယ်ဟူသတည်း…။
၁၀နာရီခွဲလောက် လသာတစ်ယောက်ဖုန်းပွတ်နေရင်းကငိုက်ကနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။
ထွန်းထွန်းကအိပ်ရာကထပြီးအိမ်သာထဲဝင်သွား၏။ ရှူရှူးပေါက်ပြီးပြန်ဝင်လာတော့
လသာလက်ထဲကဖုန်းတောင်ဘေးနားပြုတ်ကျနေပြီ။ ထွန်းထွန်းကကုတင်ဘေးနားကပ်လို့
လသာနဖူးမို့မို့လေးကိုဖွဖွလေးနမ်းလိုက်ပြီးမှလက်ခုံလေးကိုလက်ညှိုးနဲ့ကဒစ်ကဒစ်လုပ်ပြီးကုတ်လိုက်သည်။
“အင်..ဘာလဲ..”
လသာအိပ်မှုန်စုံမွှားနဲ့ထမေးခြင်း။
“မောင်..ဟိုဘက်ကိုသွားတော့မယ်..ခဏကြာရင်လိုက်ခဲ့..၊ 3Dလေ..3D.. မကြည့်ဘူးလား..”
ထွန်းထွန်း မျက်စိတစ်ဘက်မှိတ်ပြခဲ့ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
အခုမှလသာမျက်လုံးကျယ်သွား၏။ ရုတ်တရက်ထထိုင်လိုက်မိပြီးမှမျက်နှာကပြုံးလာလေသည်။
ဟုတ်သား…ပွဲချိန်နီးနေပြီလေ..။
လသာသူ့ယောက္ခမတွေရဲ့အိပ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကားကကြော်ငြာပြီးလို့ဇာတ်လမ်းတောင်စနေပြီ။
လော့ခ်မချပဲ၂လက်မလောက်ဟထားတဲ့တံခါးကိုလသာကတစ်ထွာကျော်ကျော်လောက်ဖြေးဖြေးဆွဲဟပြီး
အတွင်းကိုအရင်ကြည့်လိုက်သည်။ တံခါးအဟကြားကကုတင်ဆီတိုက်ရိုက်မမြင်ရပေ။
ဒါပေမယ့် ကြည့်လို့ရတဲ့မြင်ကွင်းဦးတည်နေရာကဒေါ်သန္တာနီအလှပြင်တဲ့မှန်တင်ခုံသာဖြစ်သည်။
မှန်တင်ခုံမှန်ချပ်ကမျက်နှာပြင်မှာခန္ဓာကိုယ်၂ခုပူးကပ်လုံးထွေးနေတဲ့အရိပ်ကိုမြင်နေရလေသည်။
သေချာတာပေါ့..သူ့ယောက်ျားထွန်းထွန်းနဲ့သူ့ယောက်က္ခမကြီးဒေါ်သန္တာနီတို့ အငမ်းမရဖက်ရမ်းနမ်းရှုပ်နေကြတာပဲ။
၂ယာက်စလုံးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မှာလည်းအဝတ်တစ်စမှမကပ်တော့…၊
ဒေါ်သန္တာနီရဲ့လက်မောင်းသားလေးတွေက ထွန်းထွန်းရဲ့ လည်တိုင်ပေါ်တင်ပြီးဆွဲခိုရင်း
နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီးတရှိက်မက်မက်ကစ်ဆင်ရိုက်နေကြတာက ဘယ်သားအမိမှလုပ်လေ့ရှိတဲ့အလုပ်မဟုတ်။
ချစ်သူရည်းစားတွေလိုဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာနမ်းနေကြတာလေ..။
နှုတ်ခမ်းချင်းမလွှတ်တမ်း ဂဟေဆက်နမ်းရင်း ထွန်းထွန်းရဲ့လက်တွေက
သူ့အမေရဲ့နို့အုံကြီးတွေကိုအားရပါးရကိုင်ပြီးနှဲနေတာကိုလသာမှန်ထဲမှတဆင့်မြင်နေရသည်။
လသာစောက်ဖုတ်ထဲမှစစ်ကနဲဖြစ်သွားပြီးပေါင်လေးများပိုတောင်လိမ်လိုက်မိသည်။
သူမမချင့်မရဲဖြစ်လာ၏။ ကြည့်ရတဲ့ရှုထောင့်ကသိပ်မပီပြင်၊ မှန်ကတစောင်းဖြစ်နေတော့ပုံရိပ်တွေက သဲကွဲပြတ်သားမှုမရှိ၊
လသာကတံခါးကိုပိုကျယ်စေရန်တစ်တောင်လောက်အထိတွန်းထုတ်ကြည့်သည်။
ဒါပေမယ့်ကုတင်ကိုတိုက်ရိုက်မြင်နိုင်ရန်အတွက်တော့တံခါးရွက်ကြီးကကာနေဆဲ။
အခုထွန်းထွန်းတို့သားအမိကတစ်ဆင့်ပြောင်းပြီး သူ့အမေကိုဘာဂျာကိုင်နေပြီ။
အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ကြတော့မှန်ထဲမှာလည်းမပေါ်တော့။ လသာစိတ်ထဲမှကလိကလိဖြစ်လာကာ
တံခါးကိုတွန်းဟ၍ အထဲဝင်လိုက်တော့သည်။ အထဲရောက်တော့အတော်ပဲ။ အခန်းဝနဲ့ကုတင်ကို
ခန်းဆီးသဖွယ်ခြားထားသည့် အရုပ်လေးတွေ၊ စားပွဲတင်မီးတွေ၊ ထွန်းထွန်းအဖေဂေါက်ရိုက်ပြိုင်ပွဲမှာရလာဘူးသည့်
ဆုဖလားရုပ်လေးတွေတင်သည့်ရှိုးကေ့စ်တစ်ခုရှိရာ၊ လသာကထိုစင်နောက်သို့ပြေးကပ်လိုက်သည်။
စင်ကအောက်ပိုင်းခါးလောက်ကဘီရိုအပိတ်၊ အပေါ်ပိုင်းသစ်သားကွက်ဆင့်လေးတွေပေါ်မှာအရုပ်လေးတွေကအစီအရီနေရာချထားသည်။
လသာက ရှိုးကေ့စ်ဆီသို့ပြေးကပ်လိုက်ပြီး၊ ခါးအောက်ပိုင်းကွယ်သည့်နေရာတွင်ထိုင်ချလိုက်သည်။
ထိုနေရာမှဆိုလျှင် ဒူးလေးထောက်၍အပေါ်ဘက်သစ်သားကန့်လေးများကြားမှတိုးရိုပေါက်ချောင်းကြည့်န်ုင်သည်ဖြစ်ရာ
ယခုမှပင်ကုတင်ပေါ်မှမြင်ကွင်းကိုရှင်းရှင်းဘွင်းဘွင်းကြီးဒဲ့မြင်ရတော့သည်။
ရာဂရှိန်တက်နေသောသားအမိမှာလည်းပတ်ဝန်းကျင်ကိုလုံးဝဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပေ။
လသာရိပ်ခနဲရှိုးကေ့စ်နောက်ကိုကူးလာတာကိုပင်သတိမထားမိလိုက်ကြပေ။
လသာ၏မြင်ကွင်းထဲတွင်၊ အမေဖြစ်သူသန္တာနီကပေါင်ကြီးတွေကို ၁၈၀°နီးပါးဖြဲကားပေးထားစဥ်၊
ထွန်းထွန်းကပေါင်ကြားတွင်မျက်နှာအပ်လျက်သူထွက်လာခဲ့ဖူးသော မွေးမိခင်ဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်ကြီးကို
ခေါင်းလေးလှုပ်စိလှုပ်စိဖြင့်အရသာရှိလှစွာစုပ်လိုက်လျက်လိုက်လုပ်ပေးနေရာ၊
သန္တာနီမှာလည်းသားဖြစ်သူ၏လျှာကျွေးနေမှုကိုမျက်လုံးများမှေးစင်းလျက်တအီးအီး တအူးအူးညည်းရင်း
ဖီလင်အပြည့်နှင့်အရသာခံနေတာကိုတွေ့ရသောလသာမှာအော်တိုမက်တစ် လက်ကကိုယ့်အဖုတ်ထဲ
ကိုယ်ရောက်သွားကာထိုးနှိုက်နေမိပြီ။ သူမစောက်ပတ်မှာလည်းအရည်တတောက်တောက်ကျနေပြီဖြစ်သည်။
ခဏကြာတော့ရိုက်ကွက်က တစ်ကတ်ပြောင်းသွားပြန်၏။
ဒီတစ်ခါတော့ သန္တာနီကသားဖြစ်သူကို ပက်လက်အိပ်စေလျက်သူကတော့ဖင်ဘူးတောင်းကြီးထောင်ပြီး
အစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေသောသားရဲ့လီးကိုအားရပါးရကုန်း၍စုတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ခေါင်းနှင့်ပါးစပ် တဇတ်ဇတ်နှင့်အရှိန်ပြင်းပြင်းပုလွေခင်းနေသော ဒေါ်သန္တာနီကိုကြည့်၍
လသာမှာသူ့ယောက္ခမကြီးတော်တော်ဏှာထန်ကြောင်းယခုမှပင်သိရတော့သည်။
ထွန်းထွန်းမှာလည်းတအားအားညည်းရင်းသူ့အမေလီးစုပ်တာကိုဖီးတက်နေ၏။
လသာလည်းဒီလီးကြီးကိုမကြာခဏစုပ်ပေးခဲ့ဘူးသည်ပင်။
ဒါပေမယ့် အဲဒီလီးကြီးကဒီနေ့သူများပါးစပ်ထဲကျမှပိုတောင်ထွားနေသလားလို့တောင်သူမထင်မိသည်..။
အေးလေ..သူ့ယောက်ျားထွန်းထွန်းတစ်ယောက်၊ အမေအရင်း၏ပါးစပ်ဖြင့်လီးစုပ်တာခံနေရ၍ခံစားချက်ချင်းမတူ၊
ဏှာစိတ်တွေပိုထပြီး လီးကြီးပိုထွားနေတာလည်းဖြစ်နိုင်သည်။
ကြည့်နေရင်း မကြာခင်မှာသားအမိ၂ယောက်က69 ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြပြန်သည်။
လသာကိုယ်တိုင်လည်းလက်ကစားရင်းတစ်ချီပြီး၍ပင်သွားသည်။
ဇာတ်ရှိန်ကတဖြည်းဖြည်းတက်လာသည်။ နောက်ဆုံးမတော့လသာတစ်ယောက်ဘဝတစ်သက်မှာတစ်ခါဘူးမှ
မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ မတွေ့ခဲ့ဘူးသေးသော အမေအရင်းနှင့်သားအရင်း၊ လင်မယားတွေလိုလိုးနေကြပုံများကို
မျက်ဝါးထင်ထင် မျက်စိနဲ့တပ်အပ်ကြီးရှုစားနေရပေပြီ။
ထွန်းထွန်းပြောခဲ့သလို 3Dရုပ်လုံးကြွလိုက်ဗ်ရှိုးကြီးဖြစ်သည်။
အိပ်မက်များလားဟုအသားကိုဆွဲဆိတ်ကြည့်စရာမလို၊
သူမစောက်ပတ်မှစောက်ရည်များကြမ်းပေါ်သို့တတောက်တောက်ကျလာတာကပင်သက်သေဖြစ်သည်။
ထွန်းထွန်းလီးချောင်းကြီးက တဖတ်ဖတ်ဖြင့် အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့
ချက်ကျကျဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးနေလေရာ၊ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်တိုင်း
အမေဖြစ်သူ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကလီးနံရံနှင့်ပွတ်တိုက်ပြီးလိပ်ဝင်လိပ်ထွက်လျက်ရှိသည်ကိုရင်ဖိုစဖွယ်တွေ့နေရသည်။
၂ယောက်စလုံးကလဲ အခုမှစလိုးဖြစ်ကြတာမဟုတ်၊ လိုးလာတာကြာပြီဖြစ်၍ အပေးအယူမျှပြီးအတိုင်အဖောက်ညီလွန်းလှသည်။
“အားး..အာ့ ..သားး ဆောင့်..မောင်ရယ်..မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးကွဲထွက်သွားအောင်ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ..
အင်းးး..အင်းး အဲ့လို..ဆောင့်.. ဥကြီးပါဝင်သွားပစေ..ဆောင့်..အားးးး မိန်းမ..ပြီးခါနီးနေပြီ..”
‘ကြည့်…အမယ်..သူ့ကိုယ်သူများမိန်းမတဲ့..ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားကို..’
လသာအသံမထွက်ဘဲရေရွတ်မိသည်။ သူမစောက်ခေါင်းထဲကတော့စစ်ခနဲ စစ်ခနဲ ပို၍ကျင်တက်လာပြီး
စောက်ရေတွေကလည်း မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင် တအားဆင်းလာတော့၏။
“အားးဟူးးရှီး..မေမေ..မိန်းမ…ကောင်းလိုက်တာ..မိန်းမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ကိုမဝနိုင်ဘူး..
မျှော့ကလဲညှစ်ထားလိုက်တာ..မောင်ပြီးတော့မှာဘဲ..”
သူ့ရှေ့မှောက်မှာ သားအရင်းနဲ့အမေအရင်း ၂ယောက်တို့က၊ တက်ကနစ်ပေါင်းစုံ နည်းလမ်းစုံဖြင့်
ဆူကြွက်ပူလောင်စွာလိုးပြဆော်ပြနေသဖြင့် လသာဆက်လက်တောင့်ခံနိုင်စွမ်းများကုန်ဆုံးသွားလေပြီ။
လသာတစ်ယောက်သူဝတ်လာခဲ့သောညအိပ်ဝတ်စုံပါးကလေးကို ဘီရိုအကွယ်မှာပင်ချွတ်ချခဲ့လိုက်ပြီး
အိမ်ကြီးသခင်မိဖုရားကြီးနဲ့သားတော်တို့လိုးပွဲကြီးဆင်နွှဲနေရာကင်းဆိုဒ်ကုတင်ကြီးရှိရာသို့တစ်လှမ်းခြင်းလျှောက်ဝင်လာခဲ့တော့သည်။
လေးဘက်ကုန်းဖင်ကြီးထောင်လျက် သားဖြစ်သူ၏နောက်မှဒေါ့ဂီပုံစံဖြင့်အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်အဆော်ခံနေရသော
ဒေါ်သန္တာနီမှာ လူရိပ်မြင်မှမော့ကြည့်မိပြီး အံအားအသင့်ကြီးသင့်သွားရသည်။
“ဟင်..သမီး..လသာ..ဘယ်လို..”
“ဘာမှမပြောနဲ့တော့မေမေ..သမီးလဲပါမယ်..”
အမှန်တော့ ထွန်းထွန်းက သူ့အမေသန္တာနီအား လသာထံအလုံးစုံဖွင့်ပြောထားပြီးဖြစ်ကြောင်း၊
ဒီကိစ္စသိသွား၍စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာမလိုတော့ကြောင်း အသိပေးထားပြီးဖြစ်သည်။
သို့သော်သူမက လသာအနေဖြင့် ဘာသိဘာသာမသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိမ့်မည်ဟုသာထင်ထားပြီး
အခုလိုသူတို့သားအမိနဲ့သရီးဆမ်းဝင်ရောက်၍ချစ်ပွဲဆင်လိမ့်မည်လို့ကားတွေးပင်မတွေးမိခဲ့ပါလေ။
ထွန်းထွန်းကတော့အံ့သြဟန်မပြ၊ သူလသာကိုဖွင့်ပြောကထဲကလသာ၏စိတ်နှင့်ခြေလှမ်းကိုရိပ်မိပြီးသားဖြစ်သည်။
ဒီလိုပဲဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟုသူ့ရဲ့ မသိစိတ်ကသိနေ၏။
လသာဝင်လာချိန်တွင်သန္တာနီမှာကာမစိတ်အထွတ်အထိပ်ရောက်နေချိန်ဖြစ်ပြီးသားဖြစ်သူ၏ဒလကြမ်းဆောင့်ချက်များကြောင့်
ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေရာသူမဘာမှငြင်းဆိုနိုင်ဖို့ရော၊ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းထပြေးဖို့ရောမဖြစ်နိုင်ပါတော့..။
ဒါနဲ့ပဲရှေ့မျက်နှာနောက်ထားပြီး သူမခံလက်စရှိတာကိုသာစိတ်ပါလက်ပါဆက်ခံလိုက်သည်။
ထို့ပြင်သားဖြစ်သူ၏အလိုးကိုချွေးမဖြစ်သူ၏ရှေ့မှောက်တွင်ပေါ်တင်ခံနေရတာကိုခေါင်းထဲရောက်လာတော့
ရှိနေတဲ့ကာမစိတ်တွေရော၊ငုတ်နေသောကာမစိတ်တွေရောတစ်ပြိုင်ထဲဟုန်းဟုန်းထအုံကြွတက်လာပြီး
တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးထ ပူထူကာမိုးမမြင်လေမမြင်၊ မိုင်ကုန်ခံနေလေတော့၏။
ထွန်းထွန်းကသူ့အမေကိုနောက်မှဆက်ဆောင့်နေစဥ်တွင် လသာကသန္တာနီကိုယ်အောက်သို့လျှိုဝင်ပြီ
းသူ့ယောက္ခမ၏အယ်တုံနေသာနို့ကြီးများကိုဝင်စို့ပေး၍ ရမ္မက်စိတ်များပိုကြွအောင်ဆွပေးလေတော့သည်။
မကြာခင်မှာပင်ပြောင်းလဲသွားသောဇာတ်ညွှန်းနှင့်ဇာတ်လမ်းက၊ အစစအရာရာအံဝင်ဂွင်ကျဖြစ်သွားတော့သည်။
ထွန်းထွန်းမှာလည်းမိန်းမဖြစ်သူနှင့်မွေးသမိခင်တို့၏ချစ်မိုးရေဖြင့်အိုင်ရွှဲနေသောမေတ္တာလမ်းကြားများတွင်
တစ်လှည့်စီ လူးလာကူးခတ်စုံဆန်၍မမောမပန်းနိုင်ခရီးကြမ်းနှင်ရလေတော့ရာ ဗွက်ပင်ပေါက်မတတ်…။
အမေကိုတစ်လှည့်လိုးလိုက်၊ မိန်းမကိုတစ်ချီဆော်လိုက်နှင့်လက်ကိုမလည်နိုင်တော့..။
အိမ်ကြီးရှင်မိန်းမသား၂ယောက်စလုံးကို ပျော်စရာနတ်ဘုံနန်းကာမခရီးသို့သူခေါ်ဆောင်သွားပေးခဲ့ရာ
အမျိုးသမီး၂ယောက်မှာလည်းတစ်သက်မှာတစ်ခါမှမကြုံဖူးသောအတွေ့အကြုံသစ်ကိုရင်သိမ့်တုန်စိတ်လှုပ်ရှားပြီးတလှပ်လှပ်ခံစားနေရသည်။
သားအမိလင်မယား သရီးဆမ်း အတူတကွလိုးနေဆော်နေကြရတာကိုသိသိကြီးနှင့်အဘယ်ရင်မခုန်ကြပဲရှိမည်နည်း။
အမိုက်မှောင်ရာဂ၊ ရမ္မက်သွေးများဆောင့်တက်ပြီးပွက်ပွက်ဆူလာတော့ရာ၊
ကာမနိဗ္ဗာန်အရသာကိုစိတ်ရှိလက်ရှိ မီးကုန်ယမ်းကုန်ခံစားပစ်လိုက်ကြလေတော့သည်။
ထိုညအဖို့ထွန်းထွန်း၏ဖွားဖက်တော်ကေသရာဇာခြင်္သေ့ကြီးမှာလည်းသဘာဝအစဥ်အလာကိုဆန့်ကျင်၍
တစ်ညထဲဂူနှစ်ဂူကိုအပြိုင်အောင်းလိုက်လေတော့သတည်း။
ယခုသူတို့၃ယောက်ခွဲခြားမရ၊ တစ်သွေးတစ်သားထဲကဲ့သို့ဖြစ်သွားကြလေပြီ။
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ချစ်ခင်မြတ်နိုးမှုများကပိုလာကြသည်။
ထိုညကစ၍ရစ်ပတ်ဖွဲ့နှောင်ခဲ့သောသူတို့၃ဦး၏အိမ်တွင်းဆက်ဆံရေးပုံစံအသစ်ကိုအားလုံးသဘောတူညီမျှ
နောက်ရက်များတွင်လည်းဆက်လက်ကျင့်သုံးသွားကြတော့သည်။
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
အချိန်ကာလအနေဖြင့်လပေါင်းအနည်းငယ်ကြာဖြတ်သန်းလာခဲ့၏။
ဒေါ်သန္တာနီတစ်ယောက် ၃လသက်တမ်းရှိပြီဖြစ်သောကိုယ်ဝန်နုနုကိုလွယ်ထားနေရပြီ။
သူ့သားဖြစ်သူထွန်းထွန်းနှင့်ပင်ရသောဗိုက်ဖြစ်ပြီး တမင်ကိုစိတ်ပိုင်းဖြတ်၍ သည်ဗိုက်ကိုယူခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။
လသာတစ်ယောက်မှာလည်း တအေ့အေ့ တဝေါ့ဝေါ့ဖြင့်မကြာခဏပျို့အန်ပြီးသရိုးသရီဖြစ်လျက်ရှိရာ၊
သူမသည်လည်းကိုယ်ဝန်ဦးလက္ခဏာများပြလျက်ရှိနေသည်။
ထွန်းထွန်းကတော့ဖြင့် သူ့မယားနှစ်ယောက်ဖြင့်
တစ်ပြိုင်ထဲရင်သွေးနှစ်ယောက်ရတော့မည်ကိုသိသောအခါ၊ ဝမ်းအသာကြီးသာနေလေတော့သတည်း…။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁၂။ ခမည်းခမက်နှင့်ရာထူးသစ်
ဒေါ်သဲသဲကြည်တစ်ယောက်အနေနဲ့ကတော့ ဦးရဲဝင်းမရှိတဲ့အချိန်တွေမှာဆိုရင်လစ်တာနဲ့သူ့သားအခန်းကိုကူးတော့သည်။
အခန်းထဲရောက်သည်နှင့်တခါထဲသားဖြစ်သူနေမင်းကိုအတင်းပလူးပလဲလုပ်၍ ချစ်ရာဇဝင်ဇာတ်လမ်းကျယ်ကြီးကိုခင်းကျင်းပြသတော့သည်။ သားအမိနှစ်ယောက်သားအချစ်တစ်ပွဲဆင်နွှဲပြီးတိုင်းလည်း သဲသဲကြည်မှာပထမယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့်တုန်းက
တစ်ခါမှမရောက်ခဲ့ဖူးသောသူမတစ်သက်မှာအကောင်းဆုံးဖြစ်သောသံသာလေ ပန်းတိုင်ကိုတူပြိုင်ကာကူးခတ်၍
အထွဋ်အထိပ်ဆုံးသောကာမအရသာကိုရရှိခဲ့သည်ချည်းဖြစ်သည်။
သားအရင်းဖြစ်သူနှင့်လင်ငယ်နေမိခါမှသူမအဖို့ ကာမအရသာခံရသည်မှာ အဆီနှင့်အနှစ်ချည်းဖြစ်လို့နေသည်။
သူမတစ်သက်တာတစ်ခါမျှမကြုံခဲ့ရဖူးသောတစ်ခါခံလျှင်အကြိမ်ကြိမ်ပြီးရလောက်အောင်သားဖြစ်သူ၏စွမ်းဆောင်ရည်မှာ
လက်သံ၏ပြောင်လှပေရာသားအရင်းခေါက်ခေါက်ဖြစ်လျက်နှင့်ပင်နေမင်းအပေါ်တွင်သဲသဲကြည်အရူးအမူး
ဆေးစွဲသလိုစွဲပြီးယစ်မူးတပ်မက်နေလေတော့သည်။ ဘယ်လောက်သားဖြစ်သူကပေးပေးသူမအနေဖြင့်
တင်းတိမ်ရောင့်ရဲမှုမရှိပဲခံပြီးရင်းခံချင်ရင်းဖြစ်နေရလေ၏။
သားအမိနှစ်ယောက်သားအခွင့်သာလျှင်သာသလိုအမှောင်ကမ္ဘာထဲအဆက်မပြတ်လည်ပတ်ခဲ့ကြရာ
အချိန်ကာလအားဖြင့်ရက်သတ္တပတ်အတော်ပင်ဖြတ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ ဒေါ်သဲသဲကြည်မှာပုံမှန်မဟုတ်သော
နွမ်းနယ်မှုမူးဝေအော့အန်မှုများဖြစ်လာသဖြင့် ဆေးခန်းသွားပြရာမှသူမတွင်ဗိုက်၃လရှိပြီဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရသည်။
ဟုတ်သည်..သူမအနေနှင့်သေချာသည်၊ ဒီဗိုက်ကသူမသားအရင်းနှင့်အချစ်ကျူးပြီးရခဲ့သောဗိုက်စစ်စစ်ဖြစ်ချေ၏။
မိုးမမြင်လေမမြင်ပျော်နေမိတာအပြင်၊ သားလင်လေး၏ဆန္ဒကိုအလိုလိုက်၍ သူမှဘာအကာအကွယ်မှမလုပ်ခဲ့ပါ၊
တားဆေးများလည်းမသောက်ခဲ့…။ သူမလင်ဖြစ်သူဦးရဲဝင်းနှင့်ဟုတ်တိပတ္တိမဆက်ဆံဖြစ်တာကြာပြီပဲ။
ဒါပေမယ့်အသေးလေးမွေးလာရင်တော့ သူ့တရားဝင်လင်ဖြစ်သူ ဦးရဲဝင်းကိုသာအဖေအမည်တပ်ရပေလိမ့်မည်။
ဦးရဲဝင်းကလည်း ကြိမ်ရေသိပ်မများပေမယ့် သူမူးမူးနဲ့ဆော်ခဲ့တဲ့ဘယ်အချီမှာဇီးကပ်သွားမှန်းမမှတ်မိတော့ချေ။
နောက်ဆုံး ခလေးကတော့သန်းခေါင်စာရင်းတွင် (ဘ) ဦးရဲဝင်းဟုသာအမည်ပေါက်မည်ဖြစ်တော့သည်။
သားအမိနှစ်ယောက်အဖြစ်မှစိတ်တူကိုယ်တူလင်မယားအသွင်ကူးပြောင်းရောက်ရှိပြီးသည်မှစ၍
နေမင်းနှင့်သဲသဲကြည်တို့မှာလူမှုရေးစည်းတွေကိုရိုက်ချိုးလိုက်ကြပြီး မိမိတို့၏တရားဝင်လင်ကြီးမယားကြီးများကို
မေ့လျော့ထားကြသလောက်ပင်ဖြစ်နေသည်။ နှစ်ယောက်ချင်းတွေ့ဖို့..လိုးကြဖို့အခွင့်အလမ်းကိုသာလျှင်ချောင်းနေကြတော့သည်။
အခွင့်အရေးဆိုတာကလည်းရအောင်စောင့်ယူလျှင်ရသည်ချည်းမဟုတ်ပါလော..။
ဒီလိုအခွင့်ချောင်း၍ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်စားနေရသည့်အခြေအနေတိတ်တိတ်ကြိတ်ပုန်းခုတ်ပြီးကိုယ့်အမေကိုပြန်လိုးနေရသည်ဟု၎င်း၊
သားနှင့်ခံနေရသည်ဟု၎င်း၊ သိနေရခြင်းတွေကပင်ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာဖြစ်လို့နေကြသည်။
ရာဂရမ္မက်စိတ်များငြိမ်းသတ်၍မနိုင်တော့ဘဲ ထန်ပြီးရင်းထန်ရင်းဖြစ်နေရတော့၏။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××
ဦးရဲဝင်းတစ်ယောက်မှာလည်းအပျိုပေါက်ဘဝကထဲကတိတ်တခိုးစွဲလမ်းတွယ်တာခဲ့ရသောမယားပါသမီးချစ်လေးလသာကို
လင်ရပြီးခါမှလိုးရန်အခွင့်အလမ်းပွင့်လာသဖြင့်အပီတွယ်လိုက်မိပြီးမှသားအဖတွေမခွဲနိုင်မခွာရက်ဖြစ်ကာ
ဟိုတယ်တွင်ချိန်း၍မိုးမွှန်အောင်ဆက်ဆော်ကြခဲ့တာလသာကိစ္စတွေပြီးလို့ရန်ကုန်ပြန်တဲ့အထိဖြစ်သည်။
လသာရန်ကုန်ပြန်သွားတော့လည်း မယားကြီးဖြစ်သူဒေါ်သဲသဲကြည်ကိုစိတ်ကသိပ်မလာတော့၊ ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်သဲသဲကြည်မှာလည်း
အသက်ကြီးမှကံပေါ်ပြီးဗိုက်တစ်လုံးထပ်ရလေရာသူမူးဆွဲလေးဆွဲဖို့တောင်အခြေအနေကမပေးတော့..။
ဒါကြောင့်မယားငယ်ချစ်သမီးလေးရှိရာရန်ကုန်သို့လိုက်သွားနိုင်ရန်အခွင့်ကိုသာရှာဖွေကြံဆနေလေ၏။
နောက်ဆုံးတော့အခွင့်အရေးကရရှိလာခဲ့သည်။
လသာကအဖေ့ကိုခေါ်၍ အလုပ်ပေးရန်လင်ဖြစ်သူသူဌေးလေး ထွန်းထွန်းကိုပြောရာ၊
ထွန်းထွန်းက အဖေ့ကိုအိမ်ဦးခန်းတင်၍ဖရီးကျွေးထားမည် ပျော်သလောက်နေဟုပြောသော်လည်း၊
လသာက သူ့အဖေမှာ အလုပ်တစ်ခုခုလုပ်မနေရရင်မနေနိုင်ကြောင်း၊ တစ်ခုခုသင့်တော်တာလေးပေးလုပ်စေချင်ကြောင်းပြောလို့၊
သူ့ကုမ္ပဏီမှာပဲ VIPကားဒရိုင်ဘာအဖြစ်ဆောင်ရွက်စေသည်။
အမှန်ကတော့အလုပ်ကဟန်ပြသာသာပါ၊ တကယ်လုပ်ရတာက ကုမ္ပဏီသူဌေးကတော်သူ့သမီးဖြစ်သူလသာအား၎င်း၊
ကုမ္ပဏီဒါရိုက်တာတစ်ဦးဖြစ်သူသူ၏ခမည်းခမက် ဒေါ်သန္တာနီအား၎င်း ဘယ်သွားသွားလိုက်ပို့ပေးရသော
မိသားစုအတွင်းယာဥ်မောင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဘာမှမရှိသက်သက်သာသာပင်။
ဦးရဲဝင်းရန်ကုန်ရောက်လို့ဒီရာထူးရပြီးကထဲက တိတ်တိတ်ပုန်းကြိတ်ညားနေခဲ့ရသောသမီးချစ်ကလေးလသာကို
ဘယ်သွားသွားပို့ပေးရသည့်ဝိသကြုံနတ်သားတာဝန်ကိုပါထမ်းရလေရာ။ ဝိသကြုံ၏ တာဝန်ကြေဆားဗစ်ဝန်ဆောင်မှုဖြစ်သော
နတ်ရထား (အဲအဲ..) Alphard ကားကြီးဖြင့် သမီးချစ်ကိုကာမသုခနတ်ပြည်ဘုံသို့ခဏခဏပို့ပေးရန်ပါအခွင့်အရေးရလေတော့သည်။
အားလုံးကသိထား၊ လက်ခံထားကြတာကတော့ အရိုက်အရာအားဖြင့်သူ့ကိုလသာ၏ဖခင်ဟုသာသိနေကြသည်။
ဒါပေမယ့်အခွင့်အရေးရလို့နှစ်ဦးထဲသီးသန့်သွားရသော၊ လူသူတို့၏မျက်ကွယ်သို့ရောက်သောကာလတွင်ကား၊
လသာ၏လင်ရာထူးသို့ချက်ချင်းပြောင်းလဲရောက်ရှိသွားတော့သည်။ လသာကလည်းထိုသို့အခြေအနေပေးသောကာလများတွင်
ပထွေးရဲ့မယားအဖြစ်ကိုကြည်ဖြူသဒ္ဓါစွာဖြင့်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခံယူနေလေ၏။
လပေါင်းအတော်ကြာခဲ့သောအခါ ဦးရဲဝင်းမှာဒီရာထူးဒီအလုပ်နှင့်အထာကျ၍နေလေပြီ။
သူ့တာဝန်မှာလသာတစ်ယောက်ထဲကိုသာကားမောင်းပေးရန်မဟုတ်။ ဒေါ်သန္တာနီကိုပါအလုပ်ရှိလျှင်ရှိသလိုပို့ပေးရလေသည်။
အခုတလောသူ့ခမည်းခမက်ဒေါ်သန္တာနီကအလုပ်တွေရှိ၍ခရီးများလာသလို၊ ထွန်းထွန်းကလည်းအလုပ်တွေရှုပ်ပြီး
သူ့အမေကိုအချိန်မပေးအား၊ လသာကတော့ မိသားစုရဲ့အနာဂါတ်ကြယ်ပွင့်လေးများဖြစ်သောခလေးနှစ်ယောက်ကို
တပြိုင်ထဲအိမ်မှာနေပြီးထိမ်းကျောင်းနေရသဖြင့် ဦးရဲဝင်းမှာဒေါ်သန္တာနီနှင့်ပို၍တွဲပြီးအလုပ်လုပ်ဖြစ်နေရ၏။
ဦးရဲဝင်းမှာရုပ်ရည်ကလည်းသန့်သန့်ပြန့်ပြန့် အနေအထိုင်မှာလည်းယဥ်ယဥ်ကျေးကျေးရှိပြီး စကားအပြောအဆိုကလည်း
သိမ်မွေ့ပါးနပ်သူဖြစ်သောကြောင့် ဒေါ်သန္တာနီမှာလည်းခမည်းခမက်ဖြစ်သူနှင့်ဆက်ဆံရေးပြေပြစ်မှုအပေါ်နှစ်လိုမိလေသည်။
ဒါကြောင့်သူတို့နှစ်ယောက်၏ရင်းနှီးမှုတွေကလည်းတိုးတက်လာရ၏။
ဦးရဲဝင်းနှင့်ဒေါ်သန္တာနီမှာအသက်ချင်းမတိမ်းဟုဆိုရမည်ဖြစ်သော်လည်းဦးရဲဝင်းကနှစ်အတန်ငယ်ကြီးလိမ့်မည်။
အသက်ရောဝါရောကြီးသဖြင့်ခမည်းခမက်ကိုဂါရဝထားသာအားဖြင့်သန္တာနီကကိုကြီးရဲဟုခေါ်လေ့ရှိပြီး၊
သူ့ကိုယ်သူတော့ နီက..နီက.. ဟုအဖျားဆွတ်ပြောလေ့ရှိလေသည်။ ဦးရဲဝင်းက အိမ်သို့ရောက်ခါစအချိန်မှာ
ဒေါ်သန္တာနီအားမသန္တာဟုခေါ်ခဲ့ပြီး ယခုအခါတွင်အတော်ကြီးရင်းနှီးလာပြီဖြစ်သောအခါ
သန္တာနီ၏သံယောင်လိုက်ပြီး နီဟုသာခေါ်တော့သည်။
တစ်နေ့ သန္တာနီဘဏ်ကိစ္စစာရွက်စာတမ်းများလုပ်စရာရှိလို့ဦးရဲဝင်းကိုကားမောင်းခိုင်းပြီးဘဏ်သို့ထွက်ခဲ့သည်။
သန္တာနီဒီနေ့ဝတ်လာသည်မှာခပ်ဟော့ဟော့ဖြစ်သည်။ကိုယ်တိုင်ကလည်းနဂိုကထဲကမှခေတ်ဆန်အလှအပကြိုက်ပြီး
ပြင်တတ်ဆင်တတ်သူလည်းဖြစ်၊ သားဖြစ်သူငယ်ငယ်ဖြောင့်ဖြောင့်လေးကိုလင်ပြန်လုပ်ထားသူလည်းဖြစ်ရကား
ဝတ်ထားသောအဝတ်အစားမှာဘစ်စနက်စကပ်နှင့်ကုတ်အင်္ကျီဖြစ်သော်လည်းစကပ်မှာကားပေါ်ထိုင်လိုက်လျှင်
ပေါင်တဝက်ကျော်အထိတိုတက်နေလေသည်။
သန္တာနီမှာအသားဖြူပြီးချောချောတောင့်တောင့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင်တင်းပြည့်သော
ပေါင်လုံးကြီးတွေအတိုင်းသားပေါ်နေသောကြောင့်၊ ဦးရဲဝင်း၏အကြည့်တွေကကားမောင်းနေရင်းမှ
ဘေးခုံတွင်ထိုင်နေသောခမည်းခမက်မ၏ပေါင်တံဖွံ့ဖွံ့ကြီးတွေမှာလွှဲရှောင်မရ၊ ပြုမရ၊ ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းရကား၊
မျက်လုံးတွေကဂဏှာမငြိမ်၊ မကြာခဏခိုးကြည့်နေမိသည်။ မကြည့်ဖြစ်ရန်စိတ်ထိမ်းသော်လည်းမရ။
သန္တာနီကလည်းပေါ့ပေါ့ပါးပါးသမား။ ဘာတစ်ခုမှအလေးအနက်ထားအတွေးမခေါင်။
ဘယ်အရာမှဆန်ကျင်ဘက်မကောင်းမြင်သည့်ဘက်မှမတွေးတတ်သူဖြစ်ပြန်ရာ၊ သူ့အတွင်းသားအလှတွေကို
သူခိုးမျက်စိဖြင့်မရိုးမသားကြည့်နေတဲ့သူရှိသည့်တိုင်အောင်စိတ်မဆိုးပဲကျေနပ်သလိုတောင်ဖြစ်နေမိသည်။
သန္တာနီမှာစိတ်ပျော့ပြီးလိင်စိတ်ထကြွမှုမြန်သူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြန်သောကြောင့်၊ ဦးရဲဝင်းကမျက်လုံးများလောက်နှင့်
သူမခန္ဓာကိုယ်ကိုစူးစူးရဲရဲကြည့်ပြီးအကြည့်နှင့်ကာမဓါးပြတိုက်ရုံနှင့်ပင် သူမ၏လိင်စိတ်တွေကထကြွလာရပြန်တော့၏။
ဒီအခြေအနေတွေကသူတို့စိတ်ကိုတစုံတစ်ခုဖြစ်စေရန်တွန်းပို့နေသည်။
ဒါကြောင့်ကိစ္စတွေပြီးပြတ်လို့ဘဏ်ကထွက်လာတော့၊ သန္တာနီက နာမည်ကြီးပျော်ပွဲစားရုံတစ်ခုဆီသို့မောင်းခိုင်းပြီး
ဦးရဲဝင်းကိုဖိတ်၍နေ့လည်စာကျွေးသည်။ လေအေးပေးစက်တပ်ဆင်ထားသောစားသောက်ဆိုင်အထူးသီးသန့်ခန်းလေးထဲတွင်..၊
“ကဲလာ..ကိုကြီးရဲ..ထိုင်၊ အချိန်လွန်နေပြီဆိုတော့ဒီမှာပဲစားလိုက်ရအောင်။
ကိုကြီးရဲရောက်လာပြီးကထဲက အပြင်မှာသပ်သပ်ရပ်ရပ်ကောင်းကောင်းမွန်မွန်တခါမှတကူးတကလိုက်မကျွေးရသေးဘူး”
“ကိစ္စမရှိပါဘူးနီရယ်..တကူးတကလိုက်ပြီးပြုစုရမယ့်သူတွေမှမဟုတ်တာ၊ အိမ်မှာပဲပြည့်စုံနေပါပြီ။ ပြီးတော့ ကိုရဲကနီ့ရဲ့ယာဥ်မောင်းပါ”
“အို..ကိုကြီးရဲကလဲ၊ အဲ့လိုမပြောရဘူးလေ။ နီတို့ကအမျိုးအရင်းကြီးတွေဥစ္စာ..၊ ကိုကြီးမနေတတ်လို့သာလုပ်ခိုင်းရတာ။
ကိုကြီးကလသာအဖေ။ နီ့ခမည်းခမက်ပဲဟာ။ အနီးစပ်ဆုံးပြောရရင်မောင်နှမတွေလိုတိုင်တိုင်ပင်ပင်နေကြရမှာ..။
နောက်ကိုအဲ့လိုမပြောနဲ့တော့နော်..၊ ကဲစား..စား..ကိုကြီး..”
မှာထားသောအစားအသောက်များရောက်လာတာအတော်ပဲဖြစ်၍ သန္တာနီကပင် သွက်သွက်လက်လက်
စေတနာပိုစွာဖြင့်ခပ်ထည့်ပေးနေသည်။ ဒီနေ့မှာသန္တာနီအဖို့ သူနှင့်လက်ပွန်းတတီးနေ့စဥ်သွားလာစပြုနေရသော
ခမည်းခမက်ကိုအနီးကပ်လေ့လာနိုင်ရန်အခွင့်အရေးရခဲ့သည်။ သူမစိတ်ထဲမှာ
“ဒီလူကလူချောတော့လူချောတစ်ယောက်ပဲ။ အပြောအဆိုကလဲအလိုက်သိပြီးညက်လိုက်တာ..သူ့သမီးလိုပဲ၊
သဘောသက္ကာရနဲ့စိတ်ရင်းလဲကောင်းတယ်”
ဟုအမှတ်များပေးနေမိလေသည်။
ထိုနေ့အဖို့အလုပ်ပြီးပြီဖြစ်၍၊ ပေါ့ပါးသွားရာ သန္တာနီကပင်စတင်၍ တစ်ခုခုအသောက်ကလေးပါစွက်ပြီးစကားပြောကြရန်
ဖိတ်ခေါ်လေသည်။ သူ့ခမည်းခမက်ဘီယာတို့ဘာတို့ကိုဝါသနာပါတတ်သောက်တတ်ကြောင်း အကဲခတ်မိပြီးဖြစ်ရာ
ဟန်နီကင်မှာပေး၍အတူသောက်ကြပြီး ရောက်တတ်ရာရာစကားပြောကြသည်။ အတော်ကြာတော့နှစ်ဦးစလုံးအရှိန်ရပြီး
အာသွက်လျှာသွက်ဖြစ်ကုန်ကြပြီ။
သန္တာနီမှာခလေးအငယ်ကောင်လေးမွေးပြီးကထဲကသူမ၏လိင်စိတ်လိုအင်ဆန္ဒများဆထက်တိုးပြီးပိုတက်လာခဲ့ရသည်။
လုပ်အားကောင်းသည့်သားအရင်းဖြစ်သူလင်ကလေးထွန်းထွန်းကပေးဆက်လာသောလိင်ဆက်ဆံရေးသုခကသူမအတွက်
သာယာပျော်ရွှင်မှုအပြည့်ရရှိနေသော်လည်းထပ်တိုးလာသည့်လိုအင်ဆန္ဒတွေကြောင့်သူမအတွက်လတ်တလောမှာ
လုံလောက်တဲ့ကျေနပ်မှုမရှိပါ။ ထွန်းထွန်းကလည်းအခုတလောသူ့အမေကိုကောင်းကောင်းသိပ်မလိုးပေးနိုင်လောက်အောင်
စီမံကိန်းကအလုပ်ရှုပ်လာပြီဖြစ်ရာ၊ သန္တာနီမှာအလိုဖြည့်မည့်သူကိုစိတ်ထဲမှာတိတ်တခိုးရှာနေမိချိန်ဖြစ်၏။
ထိုအချိန်မှာမှသူမမှာဦးရဲဝင်းနှင့်အတူအလုပ်လုပ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီးနီးစပ်မှုတစ်ခုဖြစ်လာခဲ့စဥ်တွင်၊
သူမအဖို့တောင့်တနေသောအရာတစ်ခုဖြည့်ဆည်းရန်အခြေအနေကပေးလာတော့သည်။
ဘီယာလေးထွေထွေနှင့်သွေးဆူလာချိန်တွင်၊ သန္တာနီတစ်ယောက်ကြိုးစားပြီးရေလာမြောင်း၄စကားတွေနဲ့
တံတားကိုဖြူးနေအောင်ခင်းပေးလိုက်ရာ၊ ဦးရဲဝင်းမှာလည်းငပိန်းတစ်ယောက်မဟုတ်သဖြင့်၊
ဝိုင်းသိမ်း၍ဆိုင်မှထွက်လျှင်သူတို့၏ဦးတည်ရာကား တည်းခိုခန်းသို့ဖြစ်သတည်း။
အချိန်ကနေ့လည် ၂နာရီကျော်ကျော်သာရှိသေးရာ၊ သူတို့အတွက်အချိန်ကအများကြီးရှိနေသေးသည်။
သူတို့ကအနည်းငယ်အလှမ်းဝေးသောမြို့နယ်တစ်ခုရှိ မိုတယ်အကောင်းစားတစ်ခုသို့မောင်းသွားကြသည်။
check-in လုပ်အပြီး အခန်းထဲသို့ရောက်သွားကြသည်နှင့် ဝါရင့်သဘာကြီးတွေပီပီ အထူးအစပျိုးစရာမလိုတော့။
သန္တာနီကသူမ၏အဝတ်အစားအောက်ရှိ သူမရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုအတွင်းပစ္စည်းရှိသမျှကိုချပြတော့သည်။
ခမည်းခမက်ဖြစ်သူအားစိတ်ကြိုက်ရှုစားခွင့်၊ကိုင်တွယ်သုံးသပ်ခွင့်ကိုကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင်ပေးဆက်လိုက်တော့၏။
ဦးရဲဝင်းကလည်း ဒေါ်သန္တာနီရဲ့အဝတ်တစ်စမှမကပ်တဲ့ရေဆေးငါးကိုယ်လုံးကြီးကိုအားရပါးရကြီးပင်ဂမူးရှူးထိုးဝင်လုံးလိုက်ချေပြီ။
ရသည့်အခွင့်အရေးကိုအပြည့်အဝအသုံးချ၍ ခမည်းခမက်မကပေးလာသောစပယ်ရှယ်မီနူးအားစတင်သုံးဆောင်၏။
ဖားပေါင်စင်းကြီးဖြဲကားပေးထားတဲ့သန္တာနီရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်ပြီးဘာဂျာကိုင်လေပြီ။
မကြာမတင်အချိန်တွင်းက သူမှုတ်ခဲ့ရသောဘာဂျာ၃လက်က တစ်လက်လျှင်တစ်မျိုးစီကောင်းသည်။
သူ့မိန်းမ သဲသဲကြည်၊ သူ့သမီးလသာနှင့် ယခု ခမည်းခမက်မ သန္တာနီ။
ပုံစံချင်းအနည်းငယ်စီကွဲသော်လည်း အရသာကကောင်းသည်ချည်းသာ။
မှုတ်ရင်းနဲ့တောင်၊ ငါဘာဂျာသင်တန်းဖွင့်စားရကောင်းမလားဟုစိတ်ကူးထဲဝင်လာလို့ပြုံးမိသေးသည်။
“အူးးးစစ်ရှ်..ကိုကြီးရဲ..ဘယ်လိုတွေများတောင်လုပ်နေတာလည်း..အင်း..ဟင့်..လုပ်တတ်လိုက်တာနော်..”
ပလပ် ပလပ်..ရှူးးး ပြွတ်..
“အားးးးကိုကြီးရဲ..တော်..တော်တော့..တော်ကြာနီထွက်ပြီးအရင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်..နီတစ်လှည့်လုပ်ပေးဦးမယ်လေ..”
“နီ့သဘောပါဗျာ..”
ဦးရဲဝင်းကပက်လက်လှန်လှဲပေးလိုက်သောအခါ၊ သန္တာနီကဘေးတစောင်းထထိုင်ပြီးဦးရဲဝင်းရဲ့လီးကိုကုန်းစုပ်တော့သည်။
ဦရဲဝင်း၏လီးမှာစားသောက်ဆိုင်ကမထွက်ခင်ကထဲကတောင်ပြီးသားဖြစ်နေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
သန္တာနီကတစ်သားမွေးပြီးနှစ်ဆဆာလောင်နေသူဖြစ်၍သိပ်မစဥ်းစားတော့၊ သူ့ခမည်းခမက်ကိုသူမရှိသမျှအစွမ်းထုတ်ပြီးပြုစုတော့သည်။
ပြွတ်..ပြွတ်..ဖလပ်..ဖလပ်
“အားးရှီးးးး နီ….နီ့ဖင်ဒီဘက်လှည့်လိုက်..ပြိုင်တူလုပ်မယ်..”
သန္တာနီ့တုန့်ပြန်မှုကမဆိုင်းမတွအလွယ်တကူပင်။
ဦးရဲဝင်းအပေါ်ပေါင်ကြီးခွလို့နောက်ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီးဖင်ကြီကိုနောက်ကော့တင်ပေးလိုက်သည်။
ဖင်လုံးကြီးမျက်နှာပေါ်ဝဲလာတော့နောက်ဘက်ပြူးထွက်လာတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး။ ပေါင်ကြီးချဲပြီးခွထိုင်ထားသဖြင့်
အဖုတ်ဟပြဲကြားမှ အတွင်းသားနီစွေးစွေးကိုမြင်နေရ၏။ စောက်ရေလဲ့လဲ့တွေကရွှဲနေသည်။
ဦးရဲဝင်းကခေါင်းထူပြီးပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်ပြီးဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။
စုပ်လို့မှုတ်လို့အားရကြတော့..
“နီရေ..အဲဒီအတိုင်းပဲကုန်းပေးထားကွာ..အကိုနောက်ကပဲလုပ်မယ်”
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁၃။ စည်းလုံးခြင်းသည်အင်အား
သန္တာနီကဦးရဲဝင်းဘာလိုချင်သည်ကိုသိသည်။ ဦးရဲဝင်းထလာတော့ပေါင်ကြီးတစ်ဘက်မြှောက်လို့
လမ်းဖယ်ပေးပြီးမှယခင်အတိုင်းပြန်၍လေးလက်ထောက်ဆက်ကုန်းပေးနေသည်။
ဦးရဲဝင်းကဖင်ကြီးနောက်ဒူးထောက်နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေကသူ့ရှေ့မှာကော့ပျံပြီးဝင်းမွတ်နေ၏။
ဖင်လုံးရဲ့ရှေ့မှာတော့သွယ်ဆင်းသွားသည့်ခါးသိမ်ကလေး။
အမှန်တော့သန္တာနီကအသက်ရလာပြီဖြစ်သည့်ပြင်။ လောလောလတ်လတ်ခလေးမွေးထားတာမကြာသေးလို့
ခါးကတော့နဲနဲတုတ်လျက်ရှိပြီ။ ဒါပေမယ့်ဖင်ကြီးကိုကကြီးလွန်းသဖြင့်ခါးကသိမ်သလိုထင်နေရခြင်းဖြစ်သည်။
ဦးရဲဝင်းကခါးလေးကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထိမ်းပြီးဖင်ကြားမြောင်းကြီးကိုလီးနဲ့ထောက်လိုက်သည်။
သန္တာနီမှာအသားဖြူသူဖြစ်လို့ဖင်ဝခရေပွင့်လေးကပန်းနုရောင်နှင့်အညိုနုရောင်စပ်ကလေး၊
ဦးရဲဝင်းအသည်းယားလာကာဖင်ဝကိုတံတွေးစွပ်ပြီးခရေပွင့်လေးကိုလက်ချောင်းထိပ်ကလေးတွေနှင့်ရစ်၍ပွတ်ပေးနေပြန်၏။
“ရှီးးးး ကျွတ်ကျွတ်..အား..ကိုကြီးဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ..”
“ပန်းပွင့်လေးကချစ်စရာလေးမို့ကစားနေတာနီရဲ့”
“ဟွန့်..သိပါတယ်နော်..သူ့စိတ်ထဲဘာရှိတွေရှိနေတယ်ဆိုတာ။ မဟုတ်တာမလုပ်ရဘူးနော်၊ ဒါဘဲ။ ရှေ့ပေါက်ပဲလုပ်ရမယ်..”
“အင်းပါနီရယ်..ကိုရဲလိုးပေးတော့မယ်နော်..”
“လုပ်ပါရှင်..မြန်မြန်လေး..”
ဦးရဲဝင်းက ဖင်ကြားကြီးထဲလီးကိုအလျားလိုက်မြောင်းထိုးပြီးလေးငါးချက်ပွတ်ထိုးလိုက်တော့ သန္တာနီမှာဆတ်ခနဲတွန့်သွားရသည်။
“အာ့..ကိုကြီးအဲဒါကိုမလုပ်ပါနဲ့ဆိုနော်”
“မလုပ်ပါဘူးနီရဲ့…အရှိန်ယူရုံသက်သက်ပါ”
ဦးရဲဝင်းကလီးကိုပြန်ဆုတ်လာပြီး ပြူထွက်နေသောစောက်ဖုတ်ထူထူကြီး၏အပေါက်ဝကိုဒစ်ထိပ်ကြီးတေ့လျက်တဗြိဗြိထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။
ဗြိ..ပလစ်..လစ်..
“အူးး..ရှီးးး အားး..ကိုကြီးရယ်..”
ပလွတ်..ပတ်..ဖတ်ဖတ်..
ဦးရဲဝင်းက အရှိန်လေးနဲ့စ၍ဆောင့်တော့သည်။
“အားးရှစ်..နီ့ပစ္စည်းကစီးကျပ်နေတာပဲကွာ..ဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိဘူး..”
“အူးးးအင့် အင့် အီးးးး နီကအငယ်လေးမွေးထားတာသိပ်မကြာသေးဘူးလေ…ဆရာမတွေချုပ်ပေးထားတာကို..”
“အဲဒါကြောင့်ကောင်းနေတာ..ရှီးးး”
ဦးရဲဝင်းကသူအိမ်စရောက်ကထဲကစိတ်ထဲသိချင်နေတာတစ်ခုရှိသည်။ သူအဖြေအတိအကျရှာမရ။
ရိပ်မိသလိုရှိပေမယ့်သူ့အတွေးမှန်မမှန်ကိုတော့သူ သက်သေတစ်ခုရှာချင်သည်။ အဲဒါက သု့ခမည်းခမက်
သန္တာနီတစ်ယောက် ၄၀တန်းကျမှကံပေါ်ပြီးလောလောလတ်လတ်ခလေးမွေးထားခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့ခမည်းခမက်အထီးကြီးဆုံးသွားသည်မှာ ၂နှစ်နီးပါးရှိပြီဖြစ်ကြောင်းလည်းသိထားသည်။
နှစ်နှစ်အတွင်းသန္တာနီအိမ်ထောင်အသစ်ကျသည်ဟုမကြားပဲ ဘယ်သူနှင့်ကောက်ပြီးဗိုက်ရသဖြင့်ကလေးမွေးသနည်း။
သန္တာနီအခုသူနဲ့ကုန်းသလိုတခြားအပြင်မှာကုန်းခဲ့လို့လား။ သူ့အဆင့်နှင့်တော့အပြင်လူတစ်ယောက်နှင့်ဗိုက်အရှိခံမှာမဟုတ်ပေ။
ဒါဆိုအိမ်မှာကောတခြားယောက်ျားသားတွေဘယ်သူရှိသေးလို့လည်း။ သူ့သားမက်ထွန်းထွန်းကလွဲလို့ဘယ်သူမှမရှိ။
ဒါပေမယ့်သူတို့နှစ်ယောက်ကသားအမိတွေပဲလေ။ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။ ဖြစ်ရင်လဲဖြစ်နိုင်တာပဲ။
ငါတောင်ငါ့သမီးနဲ့လိုးသေးတာပဲ။ ဒါပေမယ့်လသာကငါ့မယားပါသမီး၊ ဟိုကသားအမိအရင်းကြီးတွေ၊
အကောင်းဆုံးကလသာကိုချော့မေးရမယ်။ သူတို့ကတစ်အိမ်ထဲ၊ ဗိုက်အတူတူကြီးတာဆိုတော့ သိနေမှာဘဲ။
တကယ်လို့သားအမိအချင်းချင်းလိုးလို့ရကြတယ်ဆိုရင်။ ဟိုကောင်နေမင်းရောငါ့မိန်းမနဲ့လွတ်ရဲ့လား၊
သူတို့သားအမိကြည့်ရတာအရမ်းပူးကပ်လွန်းတယ်။ လိုးနေရင်းစိတ်ကတောင်တောင်အီအီလျှောက်တွေးနေရင်း
နေမင်းနှင့်သူ့မိန်းမသဲသဲကြည်တို့ပုံမှန်လိုသည်ထက်ပူးကပ်လုံးထွေးနေသည်ကိုပြန်မြင်ယောင်ကာ
သူတို့တွေများလိုးနေကြရင်ဆိုပြီးတွေးလုံးဝင်လာတော့လီးကပိုတောင်တက်လာသည်။
စိတ်ကထန်တက်လာသဖြင့်ဆောင့်ချက်တွေကပြင်းလာသည်။
နေရင်းထိုင်ရင်း ဒလစပ်ကြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လာသဖြင့်သန္တာနီပင်ရုတ်တရက်အံ့ဩယူရသည်။ ဦးရဲဝင်းလီးတံကြီးက
ဒေါ်သန္တာနီစောကိဖုတ်ထဲဒလကြမ်းမန်းဝင်ထွက်နေရာ စီးကပ်သောလိုးရေများက အင်္ဂါဇာတ်များတွင်ကပ်၍ပေပွနေတော့၏။
ပျိ ပျိ ပျိ..ဖတ်ဖတ် ဗျစ်..ဒုတ်..ဒုတ်..
“အူးးး အာ့..အာ့..အိ..စစ်စ်စ်..အကိုရဲဆောင့်တာတွေကသိပ်ကြမ်းတာပဲ။
ဒါပေမယ့်ကောင်းတယ်၊ နီကြိုက်တယ်…ဆောင့်..ဆောင့်..အားးး”
“အူးးးအားးးဖာခ့်..ပြီးပြီ..ငါပြီးပြီ..ဟားးး”
“အားးနီလည်းပြီးပြီ…အင့် ဟင်းးး..အမလေး ကိုကြီး”
သန္တာနီ ကုတင်ပေါ်မှာဖင်ပူးတောင်းကြီးထောင်ခေါင်းစိုက်၍ ငြိမ်ကျသွားသည်။
စောက်ဖုတ်ကြားမှစောက်ရေနှင့်လရည်ပေါင်းစပ်စုစည်း၍ထွက်ကျလာသောအဖြူရောင်ပျစ်ပျစ်စီးကြောင်းက
အဖုတ်ကွဲကြောင်းမှတဆင့် နှစ်ကြောင်းကွဲကာ ပေါင်ခြံတစ်လျှောက်လိမ့်ဆင်း၍၎င်း၊
အိပ်ယာခင်းပေါ်သို့တိုက်ရိုက်တတောက်တောက်ယိုစီး၍၎င်းကျနေလေသည်။
ယခုတော့သူတို့နှစ်ယောက်ကအမျိုးအတွင်းသွေးသားရောစပ်မှုပိုမိုခိုင်မာကြံ့ခိုင်စေရန်။
နောက်တစ်ဆင့်သောစည်းလုံးမှုကိုတည်ဆောက်လိုက်ကြပြန်လေပြီတကား..။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××
ဦးရဲဝင်းမှာ သူ့သမီးရှိရာရန်ကုန်သို့လိုက်လာပြီး သမက်၏ကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်ဝင်ခဲ့ရာတွင်
မိန်းမဖြစ်သူသဲသဲကြည်ကို သူ့သား..အိမ်မှာလာနေပေး နေသားပဲဟုဆိုကာ နယ်မှာစိတ်ချလက်ချထားခဲ့လေသည်။
နေမင်းမှာလည်းအိမ်ထောင်ရှိတော့ သူ့မိန်းမရှိရာပြန်ရဦးမည်ဆိုတာထည့်မစဉ်းစားခဲ့ပေ။
အမှန်တော့သူကဒီအလုပ်ကိုလုပ်ချင်လွန်းလို့မဟုတ်၊ သူ့သမီးလသာအဖုတ်မွှန်ကာပါသွားခြင်းဖြစ်၏။
စားရကံကြုံ၍ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲချိန်နှင့်ကြုံတော့ သူ့သမီးကိုသာမက၊ ခမည်းခမက်ဖြစ်သူ၊ သူဌေးမ ဒေါ်သန္တာနီကိုပါ
စပယ်ရှယ်လိုက်ပွဲကြီးအဖြစ်တီးလိုက်ရလေသည်။ ခမည်းခမက်ကလည်းခပ်ထန်ထန်၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း
အံတိုနေပြီဖြစ်သောကြောင်ပါးအကြီးစားကြီးမို့လို့ အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်သွားတော့သည်။ သူလည်းမောင်ကြီးမပြန်နိုင်ဖြစ်သွားတော့သည်။
သည်မှာတင်သူက၊ သူ့သမီးလင်မယားတို့၏အိမ်တွင်းရေးကိုပါလေ့ကျက်ရိပ်မိ သွားခဲ့သည်။
သူ့သမက်နှင့် သူ့ခမည်းခမက်တို့ သားအမိအရင်းကြီး အချင်းချင်းပြန်ညားနေကြလိုးနေကြသည်ကို သူဒက်ထိတွက်လိုက်မိပြီ။
သည်တော့သူ့စိတ်တွေကအိမ်မှာကျန်ခဲ့သော သူ့မိန်းမသဲသဲကြည်နှင့် သူ့သားနေမင်းတို့ဆီရောက်သွားလေသည်။
ထွန်းထွန်းတို့နမူနာကိုကြည့်ပြီး၊ သားအမိအရင်းကြီးလည်းအချင်းချင်းပြန်ငြိနိုင်တယ်ဆိုတာသူလုံးဝလက်ခံသွားပြီဖြစ်သည်။
ပထမတော့သူက နေမင်းသူ့အမေနှင့်ရှိနေသဖြင့် ယာယီအဆင်ပြေရင်ပြီးရောဆိုပြီး ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။
တကယ်လို့နေမင်းသူ့မိန်းမရွာကိုအပြီးပြန်နေရင်တော့သဲသဲကြည်နှင့် ခလေးအငယ်လေးကိုအဆင်ပြေအောင်၊
အိမ်ဖော်ငှား၍ဖြစ်ဖြစ် အခြားတစ်နည်းနည်းနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် ဖြေရှင်းပေးမည်ဟုမရေမရာစဉ်းစားထားခဲ့ရုံသာရှိသည်။
သို့သော်..ဟိုကောင်နေမင်းကသူ့မိန်းမအိမ်မပြန်၊ အိမ်မြဲနေလေသည်။ ပြီးတော့သူဒီကောင့်ကိုသိပ်မသင်္ကာ၊
အမေနားမတရားကပ်လွန်းသည်။ အရင်ကဒီလိုမျိုးမဟုတ်။ မျက်စိရှေ့တွင်တွေ့နေရသော ထွန်းထွန်းတို့သားအမိကိုကြည့်၍
မိသားစုအတွင်း အချိန်မရွေး မီးပွင့်ပြီးလိုးကြဆော်ကြနိုင်သည်ကိုသူသိသွားပြီ။ ဒါဆိုရင်နေမင်းကသူ့အမေကိုလိုးနေမယ်ဆိုလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲ။
ဟာ..ဒါဆို အခု..သဲသဲကြည်မွေးထားတဲ့သားအထွေးလေးကဒီကောင့်ခလေးတောင် ဖြစ်နိုင်သည်။
ဒါကြောင့်ဒီကောင်ခလေးတချီချီနဲ့ မိန်းမအိမ်တောင်မပြန်နိုင်တော့ပဲ သူ့အမေအိမ်ကမခွာနိုင်ဖြစ်နေတာ။
သဲသဲကြည်အပေးကောင်းတာကိုလည်းဦးရဲဝင်းကောင်းကောင်းသိသည်လေ။
“ထားလိုက်ပါတော့လေ…လုပ်ကြဟ.. ”
ဒါက..ပဲ့ပါသွားနိူင်တာမှမဟုတ်တာ၊ အိမ်ထဲကလူပဲစားရတာလေ။ နေမင်းသူ့ဖာသာမအေလိုးချင်လိုး၊
သဲသဲကြည်ကတော့သူ့မိန်းမသာလျှင်ဖြစ်သည်။ တခြားကိုပါမသွားနိုင်၊ သူ့သားကဂရုစိုက်ပေးနေတော့လည်းကောင်းတာပဲ..။
သူကအခု သဲသဲကြည်ရှိရာဘက်သို့လုံးဝပြန်လှည့်မကြည့်နိုင်..၊ အိမ်မပြန်ဖြစ်တာတောင်အတော်ကြာနေပြီ။
သမီးဖြစ်သူကိုတစ်လှည့်၊ ခမည်းခမက်ကိုတစ်လှည့်၊ သမက်အလုပ်များနေချိန်မှာ၊ ဂျူတီချိန်းပြီးဝင်ပေးနေရသည်မဟုတ်ပါလား..။
ဦးရဲဝင်းတွေးထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်..၊ နေမင်းက သူ့ပထွေးရန်ကုန်သွားနေကထဲက၊ အမေ့အိပ်ခန်းကိုရော၊
စွဲမက်ဖွယ်ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး ပြည့်ဖြိုးလှသော အမေဖြစ်သူသဲသဲကြည်၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုပါအပိုင်သိမ်း၍ရယူထားလိုက်တော့သည်။
လင်မယားများကဲ့သို့အမေ့ကုတင်ပေါ်တွင် ညတိုင်းအချိန်ကုန်ပြီး၊ မွေးမေကိုကာမဂုဏ် သာယာမှုတွေပေးပြီးမွေးကျေးဇူးဆပ်နေလေတော့၏။
အမေနှင့်သားရာဂမုန်တိုင်း မိုးထဲရေထဲတွင်ဖြတ်သန်းရင်း၊ လိုးကြဆော်ကြရင်း နေမင်းကနတ်ဘုံနတ်နန်း၊
နန္ဒဝန်ဥယျာဉ်ကြီးထဲသို့ အမေ့ကိုခေါ်ဆောင်သွားကာလွင့်မြောပျော်ပါးနေသည်မှာ မိမိလက်ထပ်ယူထားသော
မယားဖြစ်သူစပါယ်ကိုပင်မေ့နေသလောက်ရှိသည်။
သူ့အမေကလည်းအပေးကောင်း၊ အမေအရင်းကိုလိုးနေရသည်ဟူသောဖီလင်ကလည်း ဘာနှင့်မျှလဲမရအောင်ကောင်းလှသောကြောင့်
သူ့မှာအမေ၏စောက်ဖုတ်နွံအိုင်ကြီးထဲမှရုန်းမတက်နိုင်လောက်အောင်နစ်မြုပ်နေ၏။
အရင်ကတော့ ပထွေးဦးရဲဝင်းရှိနေလျင် မိန်းမဆီမကြာခဏပြန်၍ ခဏသာနေပြီး၊ အမေတို့ဆီမှာလူမရှိလို့မဖြစ်ဟုအကြောင်းပြကာ
ပြန်လာတတ်သည်။ အခုပထွေး ရန်ကုန်သွားပြီးကထဲကအိမ်မပြန်တာလအနည်းငယ်ကြာခဲ့ပြီ။ သူအိမ်မပြန်လာသဖြင့်
နောက်ဆုံးတော့ မိန်းမဖြစ်သူစပါယ်က သူမ၏အမေဖြစ်သော ဒေါ်ထွားအိနှင့်အတူ နေမင်းရှိရာမြို့သို့လိုက်လာလေသည်။
နေမင်းက အိမ်တွင်သူ့အမေနှင့် ညီဖြစ်သူခလေးပေါက်စနလေးသာရှိသဖြင့်၊ သူ့အမေအတွက်အဖော်လုပ်
နေထိုင်ပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်းဆင်ခြေပေးလေ၏။ ခလေးလေးလက်လွတ်ပြီးစိတ်ချရသည့်အရွယ်အထိနေပေးရန်လိုအပ်ကြောင်း၊
အနည်းဆုံး တစ်နှစ်ခွဲ နှစ်နှစ်လောက်တော့နေမှအဆင်ပြေမည်ဖြစ်သဖြင့်၊ အတူနေလိုပါက
ဒီမှာပင်လာပေါင်းပြီးနေရန်ပြောလေတော့သည်။ တစ်နှစ် နှစ်နှစ်အတွင်း စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုခုယာယီရှာဖွေလုပ်ကိုင်ပြီး
အတူပူးပေါင်းနေသွားလျင် အဆင်ပြေမည်ဖြစ်ပြီး နောက်မှရွာပြန်လျင်ပြန်တာပေါ့ဟုအဆိုပြု၏။
နေမင်းအနေနှင့် သူ့ကိုသံလိုက်လိုဆွဲထားပြီဖြစ်၍ စွဲလန်းမိနေပြီဖြစ်သောသူ့အမေနှင့် လည်းမခွဲချင်၊
ယူထားသောမိန်းမကိုလည်း ပစ်ပစ်ခါခါထားလို့မရသဖြင့်၊ ဒီလိုအကြံပေးခြင်းဖြစ်သည်။
ဟိုကိစ္စအတွက်ကတော့သိပ်ပြီးပူစရာမလိုပေ။ သူ့အမေနှင့်သူဝင်ပဲအိပ်အိပ်၊ သားအမိချင်းဆိုတော့
တော်ရုံတန်ရုံနှင့်ဘယ်သူမှထင်မိမှာ၊ ရိပ်မိမှာမဟုတ်။ အနေအထိုင်ပိရိဖို့ပဲလိုသည်။
စပါယ်ကတွေးတွေးဆဆပြောသည်။
“စပါယ်လာနေတာကတော့ဟုတ်ပါပြီ၊ ရွာကအိမ်မှာမေမေတစ်ယောက်ထဲပဲကျန်မှာပေါ့။ မေမေလည်းရွာမှာ
ဘာအလုပ်မှမယ်မယ်ရရမရှိတာ၊ မေမေပါဒီမှာလာနေလိုက်ပါလား။ မကောင်းဘူးလားမေမေ၊ စီးပွားရေးတစ်ခုခုလုပ်ရင်လည်း
ကူပြီးလုပ်နိုင်တာပေါ့၊ ရွာကအိမ်ကို အရီးလေးတို့ကြည့်ပေးထားရင်ဖြစ်ပါတယ်။ အိမ်ချင်းကပ်နေတာပဲဟာ.. ”
“အေး..ငါလည်းဒါပဲစဉ်းစားနေတာ၊ ညည်းမရှိရင် ငါလည်းကသီလင်တနိုင်တယ်ဟဲ့။
ဟဲ့..သား..နေမင်း၊ အမေတို့ဒီမှာအတူပေါင်းနေကြရင်ကော အဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား”
နေမင်းအဖို့ ရွေးချယ်စရာမရှိတော့၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်..ဖြစ်လာတဲ့အခြေအနေကိုပဲရွေးချယ်ရပေမည်။
“ကောင်းသားပဲအမေ..၊ မိသားစုတွေပဲဟာ..အလုပ်ကူလုပ်မယ့်လူအားတောင့်တာပေါ့၊ ကျနော်ကတောင်ဒီမှာနေတုန်း၊
ခြံနောက်ပိုင်းကွက်လပ်မှာ ယာထွင်ပြီး၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်၊ စားပင်တွေစိုက်ပြီး ဈေးပို့မလို့စဉ်းစားနေတာ.. ”
“အင်းလေ…ဒါဆို စပါယ်တို့ ဒီလိုပဲလုပ်ကြတာပေါ့”
ဒေါ်သဲသဲကြည်ကတော့၊ သူမနဲ့ သားဖြစ်သူနေမင်းတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်မလိုးရတော့မှာ စိုးရိမ်သော်လည်း
ဘာမှတော့ဝင်မပြော၊ မကန့်ကွက်ပေ။ နေမင်းမိန်းမ စပါယ်ကတော့ဝမ်းသာနေသည်။
သူမလည်းယောက်ျားနှင့်ခွဲနေရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် လီးငတ်နေတာမဟုတ်လား..။
နောက်ဆုံးတော့ စပါယ်နှင့် ဒေါ်ထွားအိတို့ သားအမိ၊ ကာလအပိုင်းအခြားတစ်ခုအထိ
သူမယောက်ျားအိမ်မှာလာနေကြရန် သဘောတူညီချက်ရရှိသွားကြတော့သည်။ သူတို့ရွာကိုတစ်ခေါက်ပြန်သွားကြသေး၏။
လိုအပ်သော ပစ္စည်းပစ္စယများ သယ်ယူလာကြပြီးပြောင်းလာကြလေသည်။
အားလုံးစုပေါင်းပြီး အတူတူနေဖြစ်ကြတော့၊ ဒေါ်ထွားအိကငွေအရင်းအနှီးလေးထုတ်ပေးပြီး အိမ်ရှေ့မှာအိမ်ဆိုင်လေးဖွင့်သည်။
နေမင်းကအဝယ်လိုက်သော စားပင်၊ သီးပင်များကို ခြံနောက်ကွက်လပ်ကြီးထဲတွင် အကွက်ချ၍စိုက်ပျိုးတော့သည်။
သူက စပါယ်နှင့် ဒေါ်သဲသဲကြည် သူ့မိန်းမနှစ်ယောက်ကို တစ်လှည့်စီဆိုင်ထိုင်ခိုင်းပြီး၊ ခလေးကိုလည်းအတူကြည့်ခိုင်းသည်။
ခြံအတွက်၊ ဆိုင်အတွက်လိုအပ်သောပစ္စည်းများကို သွားရောက်ဝယ်ယူဖြည့်ဆည်းစုဆောင်းခြင်း၊
သီးနှံများကိုဈေးပို့ခြင်း စသောပြင်ပလုပ်ငန်းများကိုတော့၊ ယောက္ခမဒေါ်ထွားအိကိုခေါ်သွားပြီးလုပ်ဆောင်လေ့ရှိသည်။
ဒေါ်ထွားအိကဆိုင်အတွက်အရင်းအနှီးထုတ်ပေးထားသူဖြစ်သည့်အပြင်၊ လယ်လယ်ဝယ်ဝယ်လည်းရှိတော့
သူမကိုပဲအတူခေါ်သွားဖြစ်တာများသည်။ သူတို့လုပ်ငန်းလေးက လည်ပတ်ပြီးမကြာခင်မှာပင် အသားကျပြီး အတော်အလုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။
အိမ်ကဆိုင်ရော၊ ဈေးပို့သည့်သီးနှံများပါ ရောင်းကောင်းပြီးအမြတ်အစွန်းရနေသည်။ မိသားစုတစ်ခုလုံးလည်း
အပူအပင်သိပ်မရှိရပဲ အိမ့်ဆည်းလည်းလေးဖြစ်သောခလေးလေးကလည်းရှိသဖြင့်၊ အားလုံး အဆင်ပြေပျော်ရွှင်နေကြလေသည်။
နေမင်းတစ်ယောက်ကတော့ ဇနီးဖြစ်သူစပါယ်နှင့်တစ်လှည့်၊ သူ့အမေအခန်းသို့ခပ်တည်တည်တစ်လှည့်၊
ခိုးဝင်၍တစ်လှည့် ဝင်လိုးရင်း ကာမစည်းစိမ်ယစ်လျက်ရှိလေတော့သည်။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁၄။ (ယောက္ခမနဲ့ တစ်ထောင့်တစ်ည)
နေမင်းကိုယ်တိုင်ကိုကလည်း တစ်နေ့တာခြံအလုပ်တွေပါးသွားလို့ အချိန်အားရပြီဆိုရင် ယောက္ခမဖြစ်သူဒေါ်ထွားအိကိုခေါ်ခေါ်ပြီး၊
ခြံပစ္စည်းတွေဈေးပို့လိုက်၊ ပို့စရာမရှိလည်း အိမ်ကဆိုင်အတွက်ပစ္စည်းဖြည့်ဖို့ ထွက်ဝယ်လိုက်အမြဲလုပ်သည်။
အတူသွားပါလာပါများတော့ ထိတွေ့ရင်းနှီးမှုကပိုလာပြီ။ အရင်ကလိုယောက္ခမဆိုပြီးခပ်ရှိန်ရှိန်မရှိတော့ပေ။
ဒေါ်ထွားအိကလည်းပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်သမက်နဲ့ စ နောက်နောက်နေရာကနေတဆင့်တက်ပြီး ရင်းနှီးမှုတွေများလာတော့
တဖြည်းဖြည်း လက်ပုတ်ခြေပုတ်ကနေ၊ ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်အဆင့်ထိတက်လာကြသည်လေ။
သွားတာလာတာကလည်းမော်တော်ဆိုင်ကယ်တစ်စီးထဲနှစ်ယောက်။ နေမင်းကရှေ့ကအမြန်စီးရင်၊
ဒေါ်ထွားအိကပြုတ်ကျမှာစိုးလို့ခါးကိုအသေဖက်ထားတတ်တာ။ ပြီးတော့ရှေ့ကိုကုန်းပြီးအတင်းဖက်ထားတတ်တော့
သူ့အမေ သဲသဲကြည်၊ သူ့မိန်းမစပ္ပါယ်တို့နဲ့နင်လားငါလားရှိတဲ့နို့ကြီးတွေနဲ့နောက်ကနေဖိထားတတ်သည်။
သူတို့အမျိုးကနှစ်ဘက်စလုံးကနို့ကြီးမျိုးတွေ။ ဒီဘက်ကအမေရောအမရော။ သူ့မိန်းမဘက်က မိန်းမရော၊
ယောက္ခမရောက အိပ်စထရာဆိုက်ကြီးတွေချည်းပဲဖြစ်သည်။
အစကတော့ လမ်းအကွေ့မှာတို့၊ အရှိန်တင်မောင်းတဲ့အချိန်မှာတို့ပဲ အတင်းကြုံးဖက်ထားတတ်ပေမယ့်၊
နောက်ပိုင်းကျတော့ဖြည်းဖြည်းမောင်းလည်းတင်းတင်းကြပ်ကြပ်မလွှတ်တော့ပဲဖက်ထားတတ်တာကိုနေမင်းကပေါက်နေပြီလေ၊
ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုမကြာခင်သူ့ယောက္ခမကြီးကိုကိုင်လို့ရတော့မယ်ဆိုတာ။
နောက်လားပြောင်လားရင်းနှီးမှုတွေကများလာတော့၊ ယောက္ခမကို တစ်ခါတလေ နောက်သလိုလို၊ စသလိုလိုနဲ့
ပါးနားတွေဖက်ပြီးအာဘွားပေးလဲ တခိခိနဲ့စိတ်မဆိုးဘူး။ ဒေါ်ထွားအိကလည်းဒါကိုပဲသာယာနေသည်။
သူတို့သွားလာပြီးတပူးပူးတကပ်ကပ်ရှိနေတာကလင်မယားမကျတကျတောင်ဖြစ်လာပြီ။
အဲ့ဒီနီးစပ်မှုအတွေ့တွေက အမေအရင်းကိုတောင်လိုးပြီးမယားလုပ်ထားတဲ့နေမင်းအဖို့ ယောက်က္ခမကိုစိတ်လာတာ
လောက်တော့ မဆန်းတော့ဘူး..။ သူ့စိတ်ထဲမှာဒီဟာမကြီးတစ်နေ့နေ့တော့ဖြုတ်မိတော့မယ်လို့တွေးနေမိသည်။
ဒါနဲ့ပဲ နေမင်းကယောက္ခမစစ်ဆင်ရေး အော်ပရေးရှင်းပလန်ဆွဲတော့သည်။
အဲဒီအစီအစဥ်ချထားတဲ့နေ့မှာ နေမင်းကဒေါ်ထွားအိကိုခေါ်ပြီးစျေးဝယ်ထွက်ပြန်သည်။ဈေးထဲအနှံ့လျှောက်သွား၊
ဝယ်စရာရှိတာတွေကုန်အောင်ဝယ်ပြီးတော့ ပစ္စည်းတွေထုပ်ပိုး၊ အသိဆိုင်မှာခဏအပ်ထားပြီးမှ၊
ယောက္ခမကိုစားသောက်ဆိုင်တစ်ခုခေါ်သွားပြီးနေ့လည်စာစားကြသည်။ စားသောက်ဆိုင်က အအေးခန်းစားသောက်ဆိုင်။
လွတ်လွတ်လပ်လပ်စကားပြောလို့ရတဲ့ သီးသန့်ခန်းတစ်ခုထဲယောက္ခမကိုခေါ်သွား၏။
စားပွဲဝိုင်းမှာမျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်စားလို့ရရဲ့သားနဲ့ခုံချင်းကပ်ထိုင်ပြီး၊ ယောက္ခမကိုယုယုယယဟင်းခပ်ထည့်ပေးဘာပေးနဲ့
အထူးဂရုစိုက်ပြတော့သည်။ အခန်းလေးကခပ်မှောင်မှောင်၊ မီးကခပ်မှိန်မှိန်လေးထွန်းပေးထားတော့ အရမ်းကိုရိုမန်းတစ်ဆန်နေတာ၊
ဒီကြားထဲ သမက်ကရည်းစားကိုဂရုစိုက်သလိုပြုစုပေးနေတော့ဒေါ်ထွားအိတစ်ယောက် ငယ်မူပြန်တက်လာပြီး၊
အခုမှရည်းစားနဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်ချိန်းတွေ့တဲ့ အပျိုဖြန်းလေးလိုသူ့ကိုယ်သူခံစားနေရသည်။
“အမေ..စား..ရော့..ကြက်အသည်းအမြစ်..၊ ဒီဟင်းကသား အမေ့ဖို့တမင်မှာပေးထားတာ..
အမေကအသည်းကြိုက်တတ်တယ်မဟုတ်လား..အသည်းစားတော့အားရှိတာပေါ့..”
“ရပါတယ်သားရယ်..အမေစားတတ်ပါတယ်။ သားလည်းစားဦးအမေ့ချည်းပဲထည့်ပေးမနေနဲ့..”
“အမေ..အခန်းကတော့နည်းနည်းအေးတယ်၊ အမေချမ်းလားဟင်၊ သားဖက်ထားပေးရမလား..”
“အင်းလေ..နော်..ထိုင်နေရင်းချမ်းတောင်လာပြီ..”
ဒေါ်ထွားအိစကားပင်မဆုံးသေး၊ နေမင်းက သူမ၏ပုခုံးလေးကိုသိုင်းဖက်ထားပေးလိုက်သည်။ ပုခုံးလေးသာဆိုတာပါ
သူမတစ်ကိုယ်လုံးကသမက်ရင်ခွင်ထဲလုံးလုံးလျားလျားရောက်နေပြီ။ ဒီနေ့ကတော့နေမင်းအဖို့သူ့ယောက္ခမကို
ပထမဆုံးအကြီမ်အခွင့်အရေးယူပြီးပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးဖက်ခွင့်ရလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်၊ ပထမယောက္ခမကြီးက
တစ်စုံတရာငြင်းဆန်ဆန့်ကျင်ခုခံဆဲဆိုခြင်းများပြုလုပ်မလားဟုစိုးရိမ်မိသေး၏။ သို့သော်လည်းငြိမ်လို့သာခံနေသည်။
ယောက္ခမကြီးကလည်း၊ နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ထွားထွားအိအိကြီး။ ဖက်ရတာတလုံးတခဲကြီး၊
အသက်ကအရွယ်တော်တဆိတ်ဟိုင်းပြီး ၄၀ကျော်တန်းဆိုတော့ ကိုယ်လုံးကြီးကအကိတ်ကြီးပေါ့။
သမက်ကဖက်ရင်းယောက္ခမလက်မောင်းသားလေးတွေကိုညင်သာစွာပွတ်ဆွကစားနေသည်။
လက်တွေကဒီလောက်နဲ့ငြိမ်မနေ။ ရင်အုံမို့မို့ကြီးဆီသို့တရွရွလှမ်းလာပြီးနို့လုံးကြီးများကိုလည်းကြိတ်ချေနေသည်။
“အခုနည်းနည်းနွေးလာတယ်မဟုတ်လားအမေ၊ ဒီလိုအေးမယ်မှန်းတွေးမိလို့ ကျုပ်ဘီယာမှာထားသေးတယ်။
အချမ်းနည်းနည်းလုံသွားအောင်လေ။ ဟော..ပြောရင်းလာပြီ..”
အခန်းတံခါးခေါက်သံကြားရပြီးစားပွဲထိုးလေးကဘီယာဖန်ခွက်တွေလာချပေးသည်။ သူကယောက္ခမဘက်သို့တစ်ခွက်လှမ်းလိုက်ပြီး..၊
“ကဲ..ဒါလေးသောက်လိုက်ပါအမေ..။ အချမ်းလုံတယ်..”
“အင်း..ကောင်းသားပဲ သားရဲ့”
ဒေါ်ထွားအိကထမင်းသိပ်မစားနိုင်ဘူး၊ စောစောကပြောသလို ရည်းစားနဲ့ချိန်းတွေ့တဲ့ဆတ်ကော့လတ်ကော့မိန်းခလေးလို
ရင်တွေတသိမ့်သိမ့်ခုန်ပြီး စားလို့သိပ်မရတာ။ ရင်ထဲမှာပြည့်နေသလိုလို၊ ရှက်နေသလိုလို..။
“ဟင်..အမေက ဘာမှဟုတ္တိပတ္တိလည်းမစားဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ..စားပါအမေရ။ ရော့..ရော့..”
နေမင်းကပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ပဲ..ကြက်သည်းဖတ်လေးတွေနဲ့ငါးကြော်ဖတ်လေးတွေကိုဇွန်းနဲ့ခပ်ပြီး ယောက္ခမကိုဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ခွံ့ကျွေးသည်။
ထွားအိတစ်ယောက် တရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းနဲ့ပေါ့။ ရင်ခုန်သံတွေပိုကျယ်လာသလိုပဲ။
သူ့သမက်က အသက်နှစ်ဆယ်နဲ့အစိတ်ကြားလူပျိုလူသန်လေးလေ။ သူ့ကိုရည်းစားတစ်ယောက်လို
ယုယုယယခွန့်ကျွေးပြီး အရမ်းဂရုစိုက်ပြနေတော့ ဒိန်းတလိန်းနတ်ကဝင်ပူးစပြုလာပြီ။
“အင်းပါကွာ..တကထဲ..သူ့ရည်းစားကျနေတာပဲ၊ ဒါ..ယောက္ခမနော်..ရည်းစားမဟုတ်ဘူး၊ ခွန့်လားပြုလားနဲ့ ..
ဟင်း..ဂရုစိုက်လိုက်တာ။ ငါ့သမီးကိုတောင်နင် ဒီလောက်ဂရုစိုက်ရဲ့လားး…မပြောချင်တော့ဘူး..”
ထွားအိက မပြောချင်ဘူးသာဆိုတာ၊ စိတ်ဆိုးဟန်မပြ၊ ပုံစံကြီးက ညုတုတုနဲ့။
“ဟီးး.. ဆောရီးအမေ..၊စပ္ပါယ်တုန်းကရည်းစားဖြစ်ပြီးသိပ်မကြာပဲတန်းယူလိုက်ရတာ။ အဲဒီတုန်းကဒီလိုနေရာမျိုးမှာ
ကျွေးမွေးဖို့အခွင့်မကြုံခဲ့ရဘူး။ အခုဒီမှာကသိပ်ရိုမန်းတစ်ဆန်တော့ရင်ထဲတမျိုးပဲ၊ သားစိတ်လွတ်သွားတယ်၊
စိတ်ကူးယဥ်မိသွားလားမသိဘူး။ မထူးပါဘူး..ရောက်လက်စနဲ့ ဖီးလေးရှိတုန်းဆက်ပြီးရိုပါရစေအမေ။
အမေ့ကိုပဲရည်းစားအဖြစ်ခဏတဖြုတ်လောက်ဂရုစိုက်ပေးလို့ရမလား။
ဟော..ကြည့်စမ်း..အမေကြက်သီးတွေထနေပြီ..။ ချမ်းလာပြန်ပြီနဲ့တူတယ်..”
နေမင်းကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ယောက္ခမကိုသိမ်းဖက်လိုက်ပြန်တယ်။ ဒေါ်ထွားအိကိုယ်လုံးတစ်တစ်ကြီးကနေမင်းရင်ခွင်ထဲရောက်သွားပြန်ပြီ။
သီးသန့်ခန်းဆိုတော့ဘယ်သူမှမမြင်၊ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ဖက်လို့ရနေတယ်။
အခုအခြေအနေမှာ ဒေါ်ထွားအိတစ်ယောက် သမက်ဖြစ်သူကပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖက်နေတာကို တစက်ကလေးမှ၊
ငြင်းဆန်တာ၊ လက်ကာတာ၊ တွန်းထုတ်တာမျိုးမရှိဘူး။ သူ့သမက်ကိုကြာမူပါပါမျက်စောင်းလေးပဲထိုးရင်း..၊
“ဟွန်း..အဖွားကြီးကိုလာပြီး၊ သရိုးသရီ၊ မဆတ်တငံ့ ဖြစ်အောင်လာလာဆွနေတယ်နော်..လူကြီးကို..”
ရင်းနှီးမှုကိုအကြောင်းပြပြီးမကြာခဏ ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်၊ ဟိုနှိုက်ဒီနှိုက်ကစားခဲ့တာကြာပြီ။
ဒီနေ့ကတော့ပေါ်တငိကြီးတကိုယ်လုံးဆွဲဖက်ထားတာလေ။ ထွားအိစိတ်တွေအရမ်းထနေရတော့တာပေါ့။
“အမေကအဖွားကြီးမဖြစ်သေးပါဘူးဗျာ၊ ဘယ်သူကပြောလဲ။ အလန်းကြီးရှိသေးတယ်။
ဒီလောက်ကိတ်တဲ့လန်းတဲ့အမေ မုဆိုးမဖြစ်တာစောလွန်းတယ်၊ နှမြောစရာကြီး၊ အမေ့မှာယောက်ျားရှိနေရင်အခုဆိုပျော်နေရမှာ၊
အမေ့ကိုဘယ်သူမဆို နှစ်ခါမငြင်းပဲလိုချင်ကြမှာပဲ။ စျေးထဲကငတိတစ်သိုက်အမေ့ကိုရှိုးနေတဲ့အကြည့်တွေကိုသားသိနေတယ်နော်..”
“အမယ်လေး…ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီးဒီနေ့မှဒီလောက်လာချီးမွမ်းနေတာလဲ၊ သူများကဒီလောက်ကြီးဆွဲဆောင်မှုမရှိပါဘူးနော်..”
ဟုတ်လည်းဟုတ်သည်။ ထွားအိကမုဆိုးမဖြစ်လာတာကြာပြီ၊ သမီးစပ္ပါယ် ၁၀နှစ်အရွယ်လောက်ကထဲကဆိုတော့
နှစ်ပေါင်းကမနည်းတော့။ သမီးလေးကိုငဲ့၍နောက်လင်မယူခဲ့။ ဒါပေမယ့် အရွယ်ကောင်းတုန်းလင်ဆုံးသွားသဖြင့်၊
ဓမ္မတာအတိုင်းသူမ၏သွေးသားကဆာလောင်တောင့်တနေသည်။ သူမအဖို့ ရာဂရမ္မက်ဆန္ဒများကို
အတင်းဖိနှိပ်ကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ် ရင်းတစ်ချိန်လုံးချိုးနှိမ်လာခဲ့ရသည်။
သမီးလေးအိမ်ထောင်ကျသွားတော့ လက်လွတ်ပြီဖြစ်သဖြင့်အားကိုးရာတစ်စုံတယောက်တော့ရှာချင်သည်။
အမှန်တော့အားကိုးရာဟူ၍မဟုတ်ပါ။ သူမဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးမည့်သူကိုသာတောင့်တခြင်းပါ။
ယခုအချိန်ဆိုသူမနောက်လင်ယူလည်းသမီးကစိတ်ဒဏ်ရာရတော့မည်မဟုတ်။
ဒါပေမယ့်လို့သူမကိုတကယ်လာစနေသူကအခြားသူမဟုတ်ပဲ သမီး၏လင်ကိုရွှေသမက်ဖြစ်နေတာကခက်သည်။
သူမမှာစားရမှာလည်းသဲနှင့်တရှပ်ရှပ်၊ ပစ်ရမှာလည်းအဆီတဝင်းဝင်းနှင့်၊ သမီးကိုလည်းအားနာ၊ သမက်ကိုလည်းစားချင်နှင့်
မအီမလည်ကြီးဖြစ်နေရရှာသည်။ သမက်ကလည်းမထိခလုတ် ထိခလုတ်ကနေ သိသိသာသာကြီးဒဲ့ကိုင်နေလေပြီ။
သမက်သာမဟုတ်လျင်သူကိုယ်တိုင်ကစပြီးဆွဲစားတာကြာပြီ။ ခုတော့သမက်ဖြစ်နေလို့..။
သို့သော်အခုသမက်ကကိုယ်ထိလက်ရောက်စလာပြီဆိုတော့သူမ၏ကြာမြင့်စွာတောင့်တဆာလောင်နေသောစိတ်များကိုထိမ်းမရ၊
ကြာလျှင်သူမပါသွားတော့မည်ဟုသိ၏။ သူမတကိုယ်လုံးပူလောင်ဆူပွက်နေပြီကိုသူမကိုယ်တိုင်သာလျင်သိလေသည်။
ဘီယာတွေကလည်းတစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ဝင်သွားလေလေ၊ ရာဂသွေးတွေကဆူလောင်လာလေဖြစ်သည်။
သမက်ယောက္ခမနှစ်ယောက်စလုံးမူးယစ်ရီဝေစပြုပြီ။
ကိုယ်လုံးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း၍ဖက်ထားသောသမက်၏လက်များက ထွားအိရဲ့နို့လုံးကြီးများကို
ဘလာက်စ်အင်္ကျီအပေါ်မှဖျစ်နယ်ပေးနေသည်။ ဘလောက်စ်ကလည်းပါးပါးလေးဆိုတော့အောက်မှရုန်းကြွထွက်နေသော
ကျွဲကောသီးအရွယ်နို့ကြီးများကိုကိုင်ရသည်မှာပယ်ပယ်နယ်နယ်ရှိလှသည်။
နောက်ကျန်လက်တစ်ဘက်ကယောက္ခမပေါင်ကြားသို့ကျူးလာပြီးပေါင်ခွကြားနှင့်ပေါင်တွင်းသားများကိုဖိနှပ်ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
စားသောက်ဆိုင်သီးသန့်ခန်းဆိုသော်လည်း၊ စားပွဲထိုးများအချိန်မရွေးဝင်လာနိုင်သောကြောင့်၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လက်လျှို၍တော့မကိုင်ရဲ၊
ထွားအိကတော့မချိမဆံ့ဖြစ်နေချေပြီ။ ဆိုင်ကလူများအလစ်မလွတ်မလပ်ကိုင်တွယ်နေရသဖြင့်၊လိုရာခရီးကလည်းရောက်တော့မည်မထင်။
နောက်ဆုံးတော့ရှက်ကြောက်တတ်သည့်အပျိုဖြန်းကလေးမှမဟုတ်တော့တာ..၊
သမ္ဘာရင့်မုဆိုးမဖြစ်သဖြင့်ထွားအိကသူလိုချင်သည်ကိုမရှက်တမ်းဖွင့်ပြောလာတော့သည်။
“နေမင်းရယ်..အမေ့ကိုတနေရာရာခေါ်သွားပြီးလုပ်ချင်တာလုပ်တော့ကွာ..၊ အချိန်တွေသိပ်ဖြုန်းမနေနဲ့တော့၊
အိမ်ကိုလည်းအမီပြန်ရဦးမယ်။ တော်ကြာအိမ်ကဟိုနှစ်ယောက်က မသင်္ကာဖြစ်နေကြလိမ့်မယ်။
အမေ့ကိုသားအဆင်ပြေတဲ့နေရာသာခေါ်သွားတော့..”
ဒါနဲ့စားသောက်ဆိုင်မှာပိုက်ဆံရှင်း၊ ချက်ချင်းဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ပြီးမြို့နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းက၊ တည်းခိုခန်းတစ်ခုကိုသွားကြသည်။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အဲ့ဒီမိုတယ်က လွန်ခဲ့တဲ့လပေါင်းအတော်ကြာကြာက ဦးရဲဝင်းနဲ့လသာတို့သားအဖသွားခဲ့တဲ့တည်းခိုခန်းပဲ။
ဒီနားတစ်ဝိုက်မှာဟိုတယ်ကောင်းကောင်းကန်းကန်းကလည်းသိပ်ရှိတာမဟုတ်ဘူး။
မိုတယ်ခန်းထဲလဲဝင်မိရော၊ ထွားအိတစ်ယောက်ဆက်လက်သည်းခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘူး။
သူ့သမက်ဆီပြေးဝင်သွားပြီးအတင်းဖက်ချွဲနွဲ့တော့တာပဲ။ လက်တွေကပုဆိုးကြားရောက်သွားပြီးသမက်ရဲ့လီးကိုအငမ်းမရလိုက်စမ်းနေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံး၏အဝတ်အစားများက ကိုယ်ပေါ်မှ တစ်စစီ၊ တစ်စစီ ကွာကျသွားတော့ရာ
နောက်ဆုံးတော့ အောနိကက်ဖြစ်သွားကြသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကိတ်ကိတ်ကြီးရှိနေသေးသောထွားအိ၏ကိုယ်လုံးကြီးက၊
တင်းမာဖွံ့ထွားသောနို့လုံးကြီးများ၊ ဖုထစ်ပြည့်ဝန်းသောဖင်လုံးကြီးများဖြင့်သမက်ရှေ့တွင်ရှိုးပြနေသလို၊
နေမင်းကလည်းနီရဲတင်းပြောင်သောဒစ်ကြီး၊ အကြောများအပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးကြီးငေါက်တောက်ဖြင့်ယောက္ခမရှေ့ရပ်လျက်ရှိပြီး၊
နှစ်ဦးသားမှာလုံးထွေးပွတ်သပ်၍ တယောက်ကိုတယောက်သုံးသပ်လျက်ရှိသည်။
နေမင်းက ဒေါ်ထွားအိ၏ခါးကိုဆွဲဖက်ပြီးသူနှင့်ရင်ချင်းအပ်ကာ၊ ယောက္ခမ၏နှုတ်ခမ်းထူကြီးများကိုသူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့်
ဖိကပ်ဆွဲစုပ်လိုက်သောအခါတွင်ကား၊ ဒေါ်ထွားအိတစ်ယောက်မိန်းမောကျသွားပြီးသူကပင်အငမ်းမရလျှာချင်းလိမ်းလှည့်၍
တုန့်ပြန်နမ်းလာသည်။ လက်တွေကတော့နေမင်း၏အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့လီးတံကြီးကိုဆွဲဆုပ်ဂွင်းဆောင့်ပေးနေမိပေပြီ။
သမက်ယောက္ခမနှစ်ယောက် နွားငတ်ရေကျနမ်းရင်း၊ တရွေ့ရွေ့ဖြင့်ကုတင်ဆီသို့တိုးသွားကြသည်။
ကုတင်စောင်းရောက်သည်နှင့် နေမင်းကဖက်ထားသည်ကိုလွှတ်ချလိုက်စဥ်တွင်၊ ထွားအိကအလိုက်သင့်ပင်ကုတင်ပေါ်
ကျောချ၍လှဲပေးလိုက်သည်။ တကိုယ်လုံးကလည်းချွတ်ထားပြီးဗလာကျင်းနေပြီဖြစ်ရာသူမကပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုမြှောက်၍
ဖားပေါင်စင်းကြီးကားပေးထားလိုက်သည်တွင် စောက်ပတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးကဟက်ပဲ့ကြီးပေါ်လာရတော့သည်။
ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုဘေးဘက်ဖြဲကားပေးထားသဖြင့်စောက်ပတ်မှာလည်းစေ့မနေပဲဟပြဲကြီးဖြစ်နေရာ
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားကရဲတွတ်တွတ်ပြူလျက် လျှာထုတ်ပြနေ၏။ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကလည်းအထစ်လိုက်ရှိနေ၏။
နေမင်းကကုတင်ဘေးတွင်ဒူးထောက်လျက်စောက်ပတ်ကြီးကိုကုန်းနမ်းလိုက်ပြီး ပါးစပ်ဟလို့စောက်စိကိုလျှာဖြင့်သိမ်း၍ဆွဲစုပ်လိုက်လေသည်။
ပြီးတော့စောက်ခေါင်းထဲလျှာဖြင့်ထိုးမွှေပြီး ယောက္ခမကိုဘာဂျာအနုပညာစွမ်းပြလေတော့၏။
“အူးးးစစ်..အားးရှီးးး သား…နေမင်း..အု..ဟင့်ဟင့်..”
ထွားအိတစ်ယောက်အောက်တွင်မြွေတစ်ကောင်ကဲ့သို့တွန့်လိမ်လျက်ရှိသည်။
“ပလပ်..ပလပ်..ပတ်..ပတ်..ကျွိ..ပြွတ်စ်..”
“အူးးးအားး..ကျွတ်ကျွတ်..စစ်စ်..ရှီးးးအု့..”
ယောက္ခမဖြစ်သူထွားအိရဲ့စိတ်လွတ်လက်လွတ်၊ ခြင်ထောင်သံလေးနှင့်ညည်းသံများက၊ ဘာဂျာကိုင်နေသောနေမင်းအဖို့
ပိုပြီးစိတ်ပါလာကာ၊ အာရုံစိုက်၍အားရပါးရတဗြင်းဗြင်းလျက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်နေမိပြီ။ အောက်ကထွားအိမှာလည်း
ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းဖြင့်ကော့ကော့ထိုးပေးလျက်၊ သားမက်ကပေးလာသောလျှာစွမ်းအရသာကို ထိုးထိုးထွန့်ထွန်ဖြစ်အောင်ခံစားနေရသည်။
ခဏကြာတော့နေမင်း၏ပါးစပ်ကအပေါ်ဘက်သို့ရွေ့သွားပြီး၊ နို့ကြီးတစ်လုံးကိုလက်တစ်ဘက်ကအားရပါးရနယ်လျက်၊
ပါးစပ်ကတော့ကျန်နို့တစ်လုံးကိုသွားဖြင်တဆတ်ဆတ်ကိုက်ပေး၍၎င်း၊ လက်ညှိုးလောက်ရှိသောနို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးကို
လျှာဖြင့်လိမ်းဆွဲစုပ်စို့၍၎င်းလုပ်နေလေရာ၊ တပြွတ်ပြွတ်အသံများကစည်းချက်လိုက်ပေးနေသည်။
လက်များကလည်းအငြိမ်မနေ၊ လက်ခလယ်စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကိုဖြဲပြီးစောက်ခေါင်းထဲနှိုက်ကာ
စောက်ခေါက်းနံရံကိုသာသာကုတ်၍ကလိပေးနေသည်။ ပြီးတော့လက်ညှိုးပါနှစ်ချောင်းပူးသွင်းလိုက်ကာတပျစ်ပျစ်နဲ့
လက်လိုးလေးလိုးပေးနေသည်။ ပါးစပ်ကတော့နို့စို့မပျက်။ ထွားအိမှာသမက်ဖြစ်သူ၏စစ်မျက်နှာနှစ်မျိုးဖွင့်၍ပြိုင်တူပစ်လွှတ်လိုက်သော
တိုက်စစ်များကြောင့်တကိုယ်လုံးတကိုယ်လုံးတဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းဖြင့်ဆတ်ဆတ်ခါတွန့်လိမ်ရင်း ဆက်လက်တောင့်ခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပဲ..။
“သ..သားး..အားး..နေမင်း..အမေမရတော့ဘူး..၊ လာ..ဘယ်မလဲသားလီး..အမေ့ကိုလိုး..လိုးပေးပါတော့၊ အမေသိပ်ခံချင်နေပြီ..”
နေမင်းကဘာမှပြန်မပြော၊ သူ့ယောက္ခမကိုသာ၊ မခံသာအောင်ဆက်လက်ဆွလိုသဖြင့်လက်ကိုဒလကြမ်းသွက်သွက်
တဇွပ်ဇွပ်ဖြင့်အဟုန်မြှင့်ပြီးလိုးရှိန်တင်လိုက်သည်။
ပြိ..ပြိ..ပြိ..ကျိ..ကျိ..ကျိ..ကျိ..
“အူးးးရှီးး..သားရယ်..အမေ့ကို တအားကြီးဆွပြီးနှိပ်စက်မနေပါနဲ့တော့..။ လိုး..လီးနဲ့လိုးပေးတော့ကွာ..
အီးးစစ်စ် အူးးအမေအရှုံးပေးပါပြီ။ အမေ့ကိုလုပ်ချင်သလိုသာလုပ်တော့။ အဲ့ဒီလီးကြီးနဲ့လိုးပြီးနင့်မယားလုပ်လိုက်ပါတော့..”
နေမင်းတစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ သူ့ယောက္ခမလည်းသူ့အမေလိုပါပဲ၊ ပစ်ကျသွားပြန်ပြီ။
တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ကိုလိုးခိုင်းနေပြီဆိုတော့၊ ယောက္ခမထွားအိကြီးတစ်ယောက်ဘယ်လောက်ထန်နေပြီဆိုတာသိသာနေသည်။
ဒါနဲ့ပဲကုတင်စောင်းမှာပေါင်ကြီးတွေကားပြီးဖြဲပေးထားတဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကိုဒကောက်ကွေးကနေဆွဲဖိပြီး
သူ့ရဲ့နီရဲတင်းပြောင်နေတဲ့ဒစ်ကြီးနဲ့ယောက္ခမစောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ချိန်လိုက်တော့သည်။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁၅။ ပေးလာတဲ့အခြေအနေများ
နေမင်းက ဒစ်ကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီးယောက္ခမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းထူကြီးပေါ် တွင် ၂ချက်၃ချက် ဖိပွတ်ဆွဲပြီးမှဖိထိုးထိုးချလိုက်တော့သည်။
လီးကတစ်လက်မကျော်ကျော်ဝင်ချသွားတော့ ထွားးအိပါးစပ်လေးဟသွားပြီး..၊
“အားးးရှီးးး”
နေမင်းဆက်ထိုးချသည်။ လီးကတရစ်ချင်းတအိအိဝင်သွားလေ၊ ထွားအိစောက်ခေါင်းထဲပြည့်ကြပ်လာလေပါဘဲ။
သူမလီးနဲ့ကင်းကွာလာခဲ့ရတာကြာပြီ။ တောင့်တလာခဲ့ရတာကြာပြီ။ အခုတော့သူမတောင့်တလာခဲ့ရတဲ့ ဆန္ဒတွေပြည့်ရပြန်ပြီလေ။
အဖုတ်ထဲတဝက်ကျော်ဝင်နေသောလီးကြီးကိုမျက်စိတချက်ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီးတော့၊ မျက်လုံးမှေးပြီးပြန်မှိန်းသွားသည်။
“အားးးရှစ်..အူးးးအု..”
နှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲကိုက်ပြီးအံကြိတ်ခံလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ သမက်ရဲ့လီးကြီးကဒုတ်ဒုတ်ထိဝင်သွားပြီ။ အဲဒီတော့မှနေမင်းကဖင်ကြီးကိုစကြွပြီး၊
ဘယ်ဘက်နဲနဲယိမ်း၊ ညာဘက်နဲနဲယိမ်းနဲ့ အဖုတ်ကိုဇောင်းထိုးလိုးနေသည်။ တဖြေးဖြေးချင်းဖိညှောင့်ပေးနေတော့..
“အား..အင်းးးပြည့်ညပ်နေတာပဲ..သူ့ဟာကြီးက..၊အီးး..ဟင့်..ဟင့်..အင်းးး”
ပြိ..ပြိ..ပြိ..
စောက်ရေတွေကရွှဲအိအောင်ထွက်ထားပြီးသားဆိုတော့၊ အသံကလဲတပြိပြိနဲ့ထွက်လာပြီ။
လီးအဝင်အထွက်လဲချောလာပြီဆိုတော့နေမင်းကအရှိန်စတင်လေပြီ။
ပလုပ်..ပလုပ်..ပြိ..ပြိ..ပြိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
“အားးး..အီးး..အမေ့”
ပတ် ပတ် ပတ်..ဒုတ်..ဒုတ်..ဗြိ..
“အာ့..အားးးအမလေး..လိုး..လိုး..ဆောင့်..သား..အူးးးကောင်းလိုက်တာအီနေတာပဲ..အာ့..အာ..ဆောင့်..နာနာဆောင့်..”
လိုးချက်တွေကမြန်လာသလို၊ ထွားအိလည်းစိတ်လွှတ်ပြီး တအားညည်း တအားဆောင့်ခိုင်းနေတော့သည်။
ညည်းနေသံကစကားလုံးမကွဲတော့၊ လူကလဲအောက်မှာငါးရံ့ပြာလူး..။ သူ့သမက်ရဲ့ကာမမြစ်ပြင်ကြောမှာမြောနေရပြီ။
သမက်ရဲ့လီးကြီးကလဲကြီးလိုက်တာ။ ဒီနေ့မှပွင့်လင်းသွားရပြီးတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ချက်ချင်းဆိုသလို၊
အပြည့်အဝ အီအောင်နင့်အောင်ခံစားလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။
ခံနေရင်းဒီလီးကြီးကိုတရားဝင်ပိုင်တဲ့သူ့သမီးစပါယ်ကိုတောင် မနာလိုစိတ်တွေဝင်လာမိသလိုပဲ။
ထွားအိတစ်ယောက် သမက်ဖြစ်သူရဲ့ကျောကုန်းကြီးကိုအတင်းဆွဲဖက်ထားပြီးသတိလက်လွတ်၊ လက်သည်းတွေနဲ့ဖိကုတ်ထားမိသည်။
မိန်းမတွေ အဲဒီလိုကျားကုတ်ကျားခဲကုတ်ထားတဲ့အချိန်ဆို၊ သူတို့ရာဂဆိပ်ကအထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီးငယ်ထိပ်တက်ဆောင့်နေပြီ။
နေမင်းမှာလဲဖွားအိဖိကုတ်ထားလို့နာနေတာကိုဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး။ တအားထန်နေပြီ၊ စိတ်ရှိလက်ရှိ မတရားကြီးဝုန်းပြီးဆောင့်နေလေတော့သည်။
ဖတ် ဖတ် ဖတ်..ဖျစ်..ဖျစ်..ဖောင်းဖောင်း..ဒုတ်..ဒုတ်..
“အီးးးအင့်.. အမလေး..သေပါပြီ..ကောင်းတယိ..ဆောင့်.. သေအောင်ဆောင့်..”
“အူးးး ရှစ်..ငါလိုးမတဲ့ အမေ၊ ရှီးးးကျုပ်ထွက်ပြီ..ပြီးပြီဗျ..အားးး”
“အူးးးရှီးးး ဟင့် အင့်..မ..မရပ်လိုက်နဲ..ပြီးအောင်ဆက်လိုး..သူများလဲပြီးတော့မှာ..အင့်..အင့်..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..”
ဖျစ်..ဖျစ်..ဖလွတ်..ဖွတ်..
ထွားအိက နေမင်းကိုအတင်းကျုံးဖက်ထား၏။ ခန္ဓာကိုယ်ကမောနေပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာတော့အရမ်းပျော်နေမိသည်။
ဒီနေ့တော့သူမသမက်ကိုမရမနေရအောင်ယူလိုက်နိုင်ပြီ။ ကာမရသပျော်ရွှင်မှုကြောင့်ကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကသူမမျက်ဝန်းမှာတွဲသီနေသည်။
ငိုတာမဟုတ်၊ သာယာစိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့မျက်ရည်တွေဝဲလာတာ။
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ရာဂမုန်တိုင်းကတော့ခဏတာငြိမ်သွားပြီ။ နေမင်းရဲ့သုက်မျိုးရည်တွေကတော့အရှိန်ပြင်းစွာနဲ့ပဲ
ယောက္ခမဖြစ်သူထွားအိရဲ့ နတ်သမီးတွင်းပေါက်ထဲသို့တပြစ်ပြစ်နဲ့စီးဝင်နေလေသည်။
နောက်ဆုံးမတော့စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲကလျှံကျလာပြီးဖင်သားချိုင့်မြှောင်းလေးကတဆင့် အိပ်ရာခင်းဖြူဖြူပေါ်
တစ်စက်ချင်းကျလာပြီးစုစည်းကာအဝိုင်းလိုက်ကြီးအိုင်ထွန်းသွားလေတော့သည်။ ဟိုတယ်က မိတ်ကလေးတွေကတော့လျှော်ပေတော့ပဲ..။
ထွားအိကသက်ပြက်းမောကြီးတစ်ချက် ဟဲကနဲ့နင့်သည်းစွာချလိုက်လေသည်။ စိတ်မောလို့တော့မဟုတ်ပါ။
ကျေနပ်ပြီးဝအီသွားတဲ့သက်ပြင်းသံသာဖြစ်သည်။
နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင်ငတ်ပြတ်ခဲ့ပြီး၊ ယခုမှပထမဆုံးအကြိမ်ယောက်ျားလီးနဲ့ပြန်တွေ့ပြီး၊ ကျေနပ်အားရမှုပြန်ရတဲ့နေ့ပဲလေ။
“သား..နေမင်း၊ အမေ့ကိုမယားအဖြစ် အမြဲတမ်းယူမထားချင်ဘူးလားဟင်”
“အမေကရော..၊ ကျနော့်ရဲ့အမြဲတမ်းမယားအဖြစ်လက်ခံနိုင်လို့လား..”
“အမေဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ။ အမေသူ့ရဲ့မယားကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်အောင်။
ဟောဒီလင်လေးကျေနပ်အောင်ခံပေးမယ်၊ တသက်လုံးမပစ်ရဘူးနော်..”
“ဒါဆိုစပါယ်ကရော..”
“အတူတူပေါ့..၊ အမေ့သမီးကအမေပြောရင်ရပါတယ်၊ ဖြေးဖြေးစည်းရုံးယူရမှာပေါ့။ အမေ့ကိုသိပ်ချစ်တဲ့သမီး..သူဝေစားမှာပါ..”
“ဒါပေမယ့်အခုပြန်ကြရအောင်..။ တို့တွေကြာလွန်းရင်ရိပ်မိကုန်လိမ့်မယ်။ ချက်ချင်းတော့မသိစေချင်သေးဘူး။
နောက်နေ့တွေမှာလည်း ဒီလိုပဲဆက်ချစ်ကြမယ်၊ နော်..ယောက်ျားရယ်..”
“အင်းပါမောင့်မိန်းမရယ်။ ထ..ထ.. အဝတ်လဲ..၊ သွားကြစို့..”
သူတို့နှစ်ယောက်ပျော်ရွှင်လွင့်မြောစွာနဲ့ပဲ၊ အသစ်စက်စက်ရည်းစားဦးတွေလိုဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာဖက်စီးရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတော့သည်။
ယောက်ျားနဲ့ပြတ်လပ်နေတာကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် သံချေးမကိုက်သေးသော်လည်းခပ်ကြပ်ကြပ်ပြန်ဖြစ်နေပြီး
အပေးလည်းကောင်းလှသော၊ ယောက်က္ခမကြီးထွားအိကိုနေမင်းအစွဲကြီးစွဲသွားလေပြီ။
နောက်ထပ်မယားတစ်ယောက်အရာမြှောက်ဖို့လည်းလျာထားလိုက်တော့၏။
ထွားအိကလည်း ယခုသူမ၏ရမ္မက်အာသာများကိုဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်ပြီဖြစ်သောသမက်ဖြစ်သူ၏
ဒုံးကျည်ကြီးအလားထွားကျိုင်းလှသောအရသာတောသ့် လီးကြီးကိုလက်လွတ်မခံနိုင်တော့ပေ။
နေမင်းတစ်ယောက်မှာ အမေကလည်းကောင်း၊ မယားကလည်းကောင်း၊ ယောက္ခမကလည်းကောင်းဖြစ်နေရာ၊ အားလုံးကိုလက်မလွှတ်တော့ပဲ၊
ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းအစည်းအဝေးခေါ်၍ ဖက်စပ်လင်မယားဂရုကြီးကိုအောင်မြင်စွာတည်ထောင်လိုက်နိုင်လေတော့သည်။
အခုတော့အားလုံးကလည်းကျေနပ်နေကြပြီး။ မယားသုံးယောက်ကိုတစ်လှည့်စီဆွဲလိုက်၊ တခါတရံ အားလုံးဖိုးဆမ်းဆွဲလိုက်နှင့်
ဇိမ်အကျကြီးကျနေသည်မှာ၊ မနာလိုစရာတောင်ကောင်းနေလေတော့သတည်း။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
နယ်မြို့လေးကလသာတို့အိမ်မှာ ဒီလိုအဖြစ်အပျက်တွေဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ၊
ရန်ကုန်အိမ်မှာတော့ မိသားစုရဲ့ အင်းစက်ဘစ်စနက်ကပုံမှန်ပဲသွားနေကြသည်။
ထုံးစံအတိုင်းထွန်းထွန်းကအလုပ်ခပ်များများရယ်။ စီမံကိန်းကိစ္စတွေ၊ အစည်းဝေးတွေနှင့်မပြတ်။ ဒ
ါပေမယ့်အချိန်ရတာနဲ့ဇနီး၂ယောက်ဖြစ်သည့် လက်ထပ်မယားနှင့် အမေမယားကိုကိုတော့တလှည့်စီအချိန်ပေးနေရသည်။
တခါတလေလည်း သရီးဆမ်းပေါ့၊ ဒါပေမယ့်သူ့မယား၂ယောက်စလုံးကိုယောက္ခမကြီးဦးရဲဝင်းကတွယ်နေတာမသိသေး။
ဒီနှစ်အတွင်းမယား၂ယောက်နှင့်ခလေးပေါက်စလေးတွေခေါ်ပြီးငွေဆောင်ဘက်အပန်းဖြေခရီးပို့နိုင်တာတစ်ခေါက်သာပဲဖြစ်သည်။
သန္တာနီကလဲကုမ္ပဏီဒုဥက္ကဌဆိုတော့သူ့ဟာနဲ့သူအလုပ်များတာပဲ။ ဒါပေမယ့် အလုပ်များတဲ့ကြားကပင်ခမည်းခမက်သက်တော်စောင့်
ကိုယ်ပိုင်ယာဥ်မောင်းကြီးဦးရဲဝင်းနှင့်ဂွင်ဖန်ဖို့အချိန်ရသေးသည်။ အမြဲတမ်းတတွဲတွဲသွားနေလို့လည်းဒီကိစ္စကသူတို့အတွက်သိပ်မခက်ခဲလှ။
တခါတလေကျတော့လဲကုမ္ပဏီရဲ့ ထိပ်တန်းဘစ်စနက်အစည်းအဝေးတွေ၊ ကိစ္စတွေကျတော့ သားအမိနှစ်ယောက်သားသွားရသည်။
တခါတလေ၊ ဗန်ကောက်၊ စင်္ကာပူခရီးစဥ်များပါပါသည်။ အဲဒီအခါကျတော့ထွန်းထွန်းနဲ့သန္တာနီတို့ရဲ့အလှည့်ပေါ့၊
လင်မယားတဖြစ်လဲသားအမိနှစ်ယောက် နယ်မြို့တွေမှာ၊ နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ အုပ်ကိစ္စတေတွပြီးတာနဲ့သူတို့ရဲကိုယ်ပိုင်အချိန်တွေချည်းသာဖြစ်၏။
လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလိုးကြဆော်ကြတော့သည်။
ဒီအချိန်မျိုးကျတော့ ဦးရဲဝင်းကဘယ်ရမလဲ၊ သမီးချစ်ကလေးလသာနှင့်ရွှေလည်တွဲ၍ပျော်ပွဲဝင်တော့သည်။
ဒီအိမ်ကအဓိကအိမ်သားလေးယောက်ရှိတဲ့အထဲမှာတစ်ယောက်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လှည့်ပတ်ရှုပ်နေသလို
နယ်အိမ်မှာလည်း နေမင်းကမယားသုံးယောက်နှင့်ဟန်ကျနေ၏။
ကြာကြာနေတစ်ခါတော့ ဦးရဲဝင်းက နယ်အိမ်ကိုအပြန်ပြသည်။ ဒါတောင် တစ်နှစ်မှ ၂ခေါက်လောက်ကအနိုင်နိုင်။
အလုပ်များတာအကြောင်းပြပြီး သမီးတစ်လှည့်၊ ခမည်းခမက်တစ်လှည့်ဖြုတ်နေရသည်လေ။
နယ်အိမ်ပြန်သည်ကလည်းဟန်ပြသာ။ သူ့ကိုအဖေနာမည်ခံခိုင်းထားသော နေမင်း၏သား၊ သူ၏ဒူးမနာသားလေးကိုသတိရသလိုလို၊
မယားဖြစ်သူသဲသဲကြည်ကိုပဲအရမ်းလွမ်းဆွတ်နေသလိုအိုင်တင်ဖြင့်၎င်း
မယားကိုသနားသဖြင့်ငှက်ပျောသီးလာကျွေးသလိုလိုဂိုက်ဖမ်း၍၎င်းလာခြင်းဖြစ်သည်။
အဲ့လိုအချိန်မျိုးကျတော့သဲသဲကြည်တစ်ယောက်၊ နေ့စဥ်လိုမဟုတ်ပဲ တပုံစံစီဖြစ်နေလေ၏။
ခွဲနေရတာကြာပြီဖြစ်သည့်ယောက်ျားကိုအရမ်းလွမ်းပြနေပြန်သည်။ အခန်းထဲကကိုမထွက်တော့။
အကြောင်းသိတွေဖြစ်သော စပါယ်နဲ့ထွားအိတို့ကတော့ကြိတ်ရယ်နေကြသည်။ နေမင်းကတော့ခပ်တည်တည်ပါပဲ။ အဖေအမေတို့နဲ့
နောက်လားပြောင်လားစကားရောဖောရောနှင့်။ ဦရဲဝင်းတစ်ခေါက်ပြန်သွားတော့လည်း၊ လေးယောက်သားမီးပွင့်အောင်ဆော်ကြပြန်သည်။
ဒီလိုနှင့်အချိန်တွေကတရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးသွာခဲ့ပြီတစ်နှစ်ကျော်ကြာသွားခဲ့ပြန်သည်။
ယခုဆို ခလေးတွေတောင်၂ခါလည်သားပြည့်ပြီးကြလို့ကောင်းကောင်းကြီးဒေါင်းတောက်အောင်ပြေးဆော့တတ်နေပြီ။
ဒီနှစ်မိုးကုန်ဝါကျွတ်တော့ စပါယ်နဲ့ထွေးအိတို့ကရွာကိုလွမ်းလာကြသည်။ မရောက်တာတောင်ကြာခဲ့ပြီပဲ။
ဆောင်းရောက်ရင်ရွာကဘုရားပွဲကျင်းပတော့မည်။ ရွာကရွှေမြင်တင်ဘုရားပွဲကအရမ်းစည်ကားသည်။
အဲ့ဒီအချိန်ဆိုတပို့တွဲလ ခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့ဖြစ်နေပြီလေ။ ဒီနှစ်ရွာဘုရားပွဲအိမ်ပြန်လည်ကြမယ်။ ဟိုမှာတစ်ပတ်ကိုးသီတင်းနေလိုက်ဦးမယ်။
အရီးလေးတို့ကိုကြည့်ခိုင်းထားတဲ့အိမ်ကိုလည်းပြန်ပြီး၊ ပြင်စရာ၊ ပြုစရာ၊ ဖြည့်စရာလေးတွေလုပ်ရဦးမယ်လေ။
တပို့တွဲလပြည့်နားလဲနီးရော၊ ရန်ကုန်အိမ်မှာခြေချုပ်မိနေတဲ့လသာကလည်း၊ သူ့မောင်ဖြစ်သူနဲ့ယောင်းမတို့သားအမိ
ရွာပြန်ဘုရားပွဲသွားကြမှာကြားတော့လိုက်လည်ချင်သည်။ စပါယ်တို့ရွာနားကသိပ်သာယာသည်။
ရွှေမြင်တင်ဘုရားတင်မကဘူးတခြားလည်စရာပတ်စရာတွေလည်းပေါလေသည်။ သာယာတဲ့ ရေတံခွန်၊ သဘာဝချောင်းတွေလည်းရှိသည်။
ဒါနဲ့ပဲသူ့ယောက်ကျားကိုလိုက်ပို့ဖို့အဖော်စပ်တော့၊ လုပ်ငန်းတွေနဲ့လုံးလည်လိုက်ပြီး ဘယ်မှမသွားဖြစ်ခဲ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့
ထွန်းထွန်းကလည်းစိတ်ဝင်စား၏။ အခုအချိန်အလုပ်ကလည်း ပရောဂျက်တစ်ခုအပြီး၊ နောက်တင်ဒါတစ်ခုမစမီ နည်းနည်းအားနေတော့၊
မိန်းမမြို့ကိုလိုက်လည်မယ်၊ ပြီးရင်ယောက်ဖတို့မိသားစုနဲ့တောဘက်ဆင်းလည်မယ်လို့သဘောတူကြပြီး၊
တပို့တွဲလပြည့်မတိုင်လေးခင်မှာပဲ ခလေးနှစ်ယောက်ကိုခေါပြီး၊
ထွန်းထွန်းတို့လင်မယားနှစ်ယောက် လသာတို့မြို့ကိုကားတစ်စီးနဲ့ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
ကုမ္ပဏီကိုတော့အမေဖြစ်သူ သန္တာနီကိုခဏကြည့်ခိုင်းထားခဲ့တာပေါ့။ သန္တာနီကတော့အကြိုက်ပဲ။
လင်လေးထွန်းထွန်းခရီးထွက်တော့၊ လင်ငယ် အကိုကြီးရဲနဲ့ လွပ်လွပ်လတ်လတ်ကဲရတာပေါ့။
ဦးရဲဝင်းကလဲဒီအထာတွေသိတော့၊ သူမလိုက်ဘူးဆိုပြီးရန်ကုန်အိမ်မှာပဲနေနေခဲ့သည်။
လသာတို့မြို့ရောက်တော့အိမ်မှာ ၂ညလောက်တည်းကြ၊အိပ်ကြသေး၏။ မိသားစုတွေတပျော်တပါးကြီးပေါ့။
ခလေး၃ယောက်ကလည်းခဏလေးနဲ့ရင်းနှီးသွားကြပြီး၊ အသံလေးတွေစီစီညံညံနဲ့ဝက်ဝက်ကွဲအောင်ဆော့နေကြလေသည်။
၂ရက်လောက်နားနေကြစဥ်အတွင်းခရီးဆက်ထွက်ဖို့ပြင်ဆင်ကြထုပ်ပိုးကြပြီးအဖိတ်နေ့မှာစပါယ်တို့ရွာလိုက်မယ်လို့စီစဥ်ထားအပြီးမှာ
နေမင်းထံသို့ အီးမေးလ်တစ်စောင်ဝင်လာသည်။ ကာတာကသူ့မိတ်ဆွေ၏ ဖက်စပ်ကုမ္ပဏီက၊
ပရောဂျက်အသစ်အတွက်အရေးကြီးတဲ့အချက်အလက်ဒေတာများပေးလာမယ်။ နောက်နှစ်ရက်သုံးရက်အတွင်းမှာ
နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီနဲ့လဲအဲဒီကိစ္စကို Zoom နဲ့ကွန်ဖရန့် အစည်းအဝေးလုပ်မယ်ဆိုတော့ နေမင်းစိတ်ညစ်သွားသည်။
ဒီအွန်လိုင်းမီတင်တွေလုပ်ဖို့က အင်တာနက်မကောင်းရင်မရဘူး။ စပယ်တို့ရွာဘက်လိုက်သွားရင်၊ လိုင်းကမကောင်းတော့
ကော်နက်ရှင်ကမိတလှည့်မမိတလှည့်။ လသာတို့မြို့ကျတော့မြို့ကြီးဆိုတော့၊ ဝိုင်ဖိုင်တွေရှိသည်။ အင်တာနက်တွေကောင်းသည်။
သူလည်ပတ်ချင်ပေမယ့်လည်း ရမယ့်စီမံကိန်းကလည်းမက်မောစရာအခွင့်အရေးလေ။
ဒီတော့အလုပ်ကိုငဲ့ပြီးအင်တာနက်ကော်နက်ရှင်ကောင်းတဲ့မြို့ကအိမ်မှာပဲကျန်ခဲ့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
ရွာကိုပထမသူကိုယ်တိုင်ကားမောင်းပြီးလိုက်ဖို့စီစဥ်ထားပေမယ့်၊ အခုအစီအစဥ်ပြောင်းသွားတော့ နေမင်းကိုပဲသူ့ကားကိုမောင်းခိုင်းပြီး၊
လသာနဲ့ခလေးသုံးယောက်၊ နေမင်းမိန်းမနဲ့ယောက္ခမတို့ကိုတင်ပြီးသွားလည်ကြဖို့ပဲလွှတ်လိုက်ရသည်။
ဒေါ်သဲသဲကြည်ကတော့မလိုက်တော့ဘူး။ အိမ်ဆိုင်ကလည်းရှိနေသေးတော့အိမ်စောင့်အဖြစ်ပဲနေခဲ့သည်။
လသာတို့ကတော့လာပြီးမှတော့လည်ဖို့ပတ်ဖို့အစီအစဥ်မဖျက်ချင်တော့လို့၊ ပြီးတော့စပါယ်တို့ကလည်းရွာကိုရောက်အောင်ပြန်ရမှာဆိုတော့၊
ထွန်းထွန်းချပေးတဲ့အစီအစဥ်ကိုလက်ခံပြီး၊ သူတို့ချည်းပဲထွက်သွားကြတော့သည်။
ထွန်းထွန်းကတော့သူ့ယောက္ခမကြီးသဲသဲကြည်နဲ့အိမ်မှာကျန်ခဲ့လေရဲ့။
ထွန်းထွန်းနဲ့သဲသဲကြည်တို့သမက်ယောက္ခမကလည်းသိပ်ပြီးခပ်စိပ်စိပ်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့သိပ်အရင်းနှီးကြီးမဟုတ်ကြဘူး။
ဒါပေမယ့်သိပ်အစိမ်းကြီးလဲမဟုတ်ပြန်ဘူး။ ကြာကြာနေတစ်ခါလာဖြစ်ခဲ့ကြရင်၊ တွေ့ခါစမှာခပ်အမ်းအမ်းနဲ့ မေးထူးခေါ်ပြောလောက်ပဲ။
ဒါပေမယ့်ရက်လေးနဲနဲကြာလာရင်ရင်းနှီးသွားကြရော၊ ပုံမှန်ပြောဖြစ်ဆိုဖြစ်လာပြန်သည်။
ရင်းနှီးမယ်မှမကြံသေးဘူး၊ တခါပြန်သွားကြတော့ပြန်ပြတ်သွားပြန်ရော။ ဒီလိုဖြစ်နေတာပဲအကြိမ်ကြိမ်အခါခါပါပဲ။
အခုလည်းမရောက်တာကြာပြီးနဲနဲအနေဝေးသွားလို့မေးတခွန်းပြောတခွန်းဖြစ်နေကြပြန်၏။
ထမင်းစားချိန်သာသမက်ကိုခေါ်ထမင်းအတူစားကြပြီးအလာပ၊ ဿလာပ၊ အနည်းအကျဥ်းပြောဖြစ်ပြီး၊ ကျန်အချိန်မှာသဲသဲကြည်က
အိမ်ရှေ့ဆိုင်ထဲတွင်၎င်း၊ ထွန်းထွန်းကဧည့်ခန်းစားပွဲတွင် လက်တော့ပ်တစ်လုံးနှင့်၎င်း၊ သူ့အလုပ်နှင့်သူရှိနေကြလေသည်။
သဲသဲကြည်တစ်ယောက်ဆိုင်တွင်ဝယ်သူမရှိ၊ လူပါးနေစဥ်အတွင်းငူတူတူနှင့်စိတ်ကူးထဲရောက်တတ်ရာရာတွေးနေသည်။
သူမအခုတလောစိတ်အာသာဆန္ဒတွေသိပ်ကျေနပ်အားရမှုမရှိလှပဲအနည်းငယ်နေမထိထိုင်မသာဖြစ်လို့နေလေသည်။
သူ့ယောက်ကျားဦးရဲဝင်းကသူမကိုမေ့သလောကိရှိနေပြီးရန်ကုန်ကနေမောင်ကြီးမပြန်နိင်ဖြစ်နေသည်ကိုသူမစိတ်ထဲသိပ်မထားပါ။
သူ့သမီးနဲသူ့ဘဲကြီးအခြေအနေကိုလည်းသူမမျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ လက်ပူးလက်ကြပ်ကြီးတွေ့ခဲ့ရပြီးဖြစ်သည်။
ဟိုတစ်ခေါက်အမွေကိစ္စနှင့်သမီးလသာပြန်လာပြီးကထဲကသူတို့သားအဖအချင်းချင်း ညားနေကြတာအသိသားပဲ၊
ဒါကြောင့်လည်း သမီးရန်ကုန်ပြန်ပြီး မကြာခင်မှာပဲကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားတာပဲကြည့်တော့။
ဒါကိုသဲသဲကြည်ကမမှုပါ။ သူမဆန္ဒတွေကိုဖြည့်ဆည်းပေးမည့်ချစ်သောသားလေးနေမင်းကသူမအနားမှာအမြဲရှိနေပြီမဟုတ်လား။
ဒါပေမယ့် အခုသူမနေမထိထိုင်မထိဖြစ်နေရတာက နေမင်းမိန်းမရွာကနေအိမ်လိုက်လာခြင်း။
ဒါကလည်းအကြောင်းမဟုတ်။ သူ့တရားဝင်မိန်းမပေပဲ။ သူမကိုယ်တိုင်သဘောတူလို့ပေးစားထားတာဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့်နေမင်းက အမေအရင်းနဲ့ မိန်းမနဲ့တင်မတင်းတိမ်..၊
မိန်းမနဲ့အတူကပ်ပါလာသည့် ယောက္ခမမုဆိုးမအကိတ်ကြီးကိုပါစည်းရုံးပြီးဆွဲစိလိုက်ပြန်သည်။
ပြီးတော့သူကပွင့်ပွင့်လင်းလင်းချပြသည်။ နောက်ဆုံးသူတို့အားလုံးသဘောတူလိုက်ကြရပြီး ချွေးမနဲ့ရော၊ ခမည်းခမက်အမကြီးနှင့်ပါ၊
သားဖြစိသူ၏လင်တူမယားများအဖြစ်လက်ခံပေးလိုက်ကြရတော့သည်။
နေမင်းကလည်းဝအောင်တော့ကျွေးပါ၏။ ဒါပေမယ့်ဖြစ်နိုင်ရင်သူမများများစားချင်သည်။
သူမ၏ကာမဆန္ဒသွေးသားများကတက်ကြွနေတုန်းပင်။ ချွေးမ ခမည်းခမက်တို့ဖြင့်ဝေစားနေရသည်ကိုပင်
သူမအဖို့မဝမလင်သလိုခံစားနေရခြင်းဖြစ်သည်။
သဲသဲကြည်တစ်ယောက်ဆိုင်ထဲမှာရောက်တတ်ရာရာတွေးတောနေစဥ်မှာပင်….
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁၆။ ယောက္ခမတို့၏သံသရာ
ထွန်းထွန်းမှာလဲစီးပွားရေးသမားပီပီကိုယ်နဲ့မကွာယူလာတဲ့ လက်တော့ပ်လေးဖွင့်ပြီး
ကာတာကပို့လာမယ့်အီးမေးစောင့်နေပေမယ့် ဒေတာဖိုင်တွေမစုံသေးလို့မနက်ဖြန်အထိစောင့်ပါဦးလို့မေးလ်တစ်စောင်ထပ်ဝင်လာတာနဲ့
လုပ်စရာကိုင်စရာမရှိ၊ ပျင်းပျင်းနဲ့လိုင်းဖွင့်ပြီး အင်တာနက်မှာဟီုဟာဝင်ဖတ်ဒီဟာဝင်ဖတ်ပေါ့။
ပထမရိုးရိုးသတင်းတွေ၊ ဘစ်စနက်နယူးတွေဖတ်လိုက်၊ ဖေ့ဘုတ်ကြည့်လိုက်ကနေ၊
နောက်တော့တဖြည်းဖြည်း အင်းစက်စတိုးရီး ဇာတ်လမ်းဘလော့ဂ်တွေ၊ JAV HD ကားတွေဖက်ရောက်သွားရောဆိုပါတော့။
သူလည်းအလုပ်ကအမြဲလိုလိုများနေတာဆိုတော့ ၊ တော်ရုံတန်ရုံဒါမျိုးတွေဝင်ကြည့်ဖြစ်တာမဟုတ်ဘူး။
အခုတော့လုပ်စရာမရှိပျင်းပျင်းနဲ့အင်တာနက်ထဲလိုက်မွှေရင်း HD porn ဟတ်ဒ်ကိုးကားတွေတွေ့တော့စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေမိသည်။
ကြည့်ရတဲ့ကားတွေကလည်း အင်းစက်ကား taboo ကားတွေချည်းလိုလိုဖြစ်သည်။
ဇာတ်လမ်းဘလော့ဂ်တွေဖတ်ရပြန်တော့လည်း သားအမိအင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေကများသည်။
ဖတ်ရင်းကြည့်ရင်း အောက်ကမောင်ကမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ထောင်ထသောင်းကျန်းလာတော့သည်။
ဖတ်ရငးဖတ်ရင်း ရန်ကုန်မှာကျန်ခဲ့သော သူ့အမေသန္တာနီကိုအရမ်းသတိရနေမိသည်။ သူတို့သားအမိ၏ချစ်ဇာတ်လမ်းပထမညများကိုပေါ့..။
သားအမိဇာတ်လမ်းနှင့်ဗွီဒီယိုတွေကြည့်ပြီး ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိသမျှသားနဲ့အမေတွေအားလုံးသူတို့သားအမိလိုပဲ
ပြန်ညားနေကြသလားတောင်တွေးမိသည်။ ကျန်တဲ့လူတွေလည်း ငါတို့လိုဇာတ်လမ်းမျိုးတွေအများကြီးရှိမှာပဲဟုအတွေးရောက်၏။
နောက်တချို့ဇာတ်လမ်းတွေကျတော့ သမက်နဲ့ယောက္ခမတွယ်ခန်း။ ဒါတွေကလည်းကြိုကြားကြိုကြားနဲ့မနည်းလှ။
သူ့လီးကအဆမတန်တောင်တက်လာရာပေါက်ကွဲလုမတတ်ရုန်းထွက်နေ၏။ မဆီမဆိုင် ယောက်က္ခမကြီးသဲသဲကြည်ဆီကို
အတွေးတွေစိတ်ကူးတွေကရောက်ရောက်သွားပြန်သည်။ သူ့ယောက္ခမကြီးကလည်းအကိတ်ကြီးရှိသေးတာပဲဟုသူတွေး၏။
သူ့ယောက်ျားကြီးဦးရဲဝင်းကရန်ကုန်မှာသွားနေနေတော့သူလဲဆာနေရှာမှာ။ ဘယ်လိုဖြေရှင်းနေလဲမသိဘူးဟုလည်းစဥ်းစားနေမိပြန်သည်။
သူမေ့ထားသည်မှာနေမင်းဖြစ်၏။ ငါငါ့အမေကိုလိုးနေသလို နေမင်းလည်းသူ့အမေကိုဖြုတ်နေမှာပဲဟူ၍တော့မတွေးမိပေ။
သူက အိမ်ရှေ့ဆိုင်ထဲတွင်ရှိနေမည်ဖြစ်သော ယောက္ခမကြီးဆီသို့အတွေးရောက်ပြီးမကြာမကြာမျက်လုံးတွေကအလိုလိုရောက်သွားတတ်သည်။
ဒါပေမယ့်သူထိုင်နေရာအိမ်ထဲကဧည့်ခန်းနှင့်အိမ်ရှေ့ကဆိုင်ခန်းမှာတိုက်ရိုက်တိုးယိုပေါက်မြင်ကွင်းမရှိပါ။
အတွေးမျက်စိကသာခိုးကြည့်နေခြင်းဖြစ်ပါသည်။
သူ့ယောက္ခမကြီးဆီအတွေးရောက်ပြီးလီးပိုတောင်လာသဖြင့်ကြာကြာနေမဖြစ်ချေတော့ပါဘူး။ ဒါတွေဆက်မကြည့်တာကောင်းတယ်ဟုစိတ်ဖြတ်ပြီး
လက်တော့ပ်အဖုံးကိုပိတ်ခါအိမ်ရှေ့ခြံထဲဘက်စိတ်အပြောင်းအလဲဖြစ်စေရန်ဆင်းခဲ့၏။ ခြံထဲကအိမ်တံခါးနှင့်မလှမ်းမကမ်းမှ
ာဒေါက်ထောက်၍ရပ်ထားသော နေမင်း၏ဆိုင်ကယ်ကိုတွေ့လေသည်။ နေမင်းနှင့်ထွားအိတို့စျေးအမြဲသွားနေကျဆိုင်ကယ်ဖြစ်သည်။
နေမင်းကစီးသာစီးတာ ဆိုင်ကယ်ကိုကောင်းကောင်းပြင်ထိန်းလုပ်ပုံမရ။ နည်းနည်းတော့ညစ်ပတ်စုတ်ပြတ်နေသည်။
ဘီးကာတွေမှာမူလီတချို့ပြုတ်၍ ဘတ်လတ်ကျနေတာကို ဒီတိုင်းပေလာယျကန်ပစ်ထား၏။
နောက်မီးခွက်၏အကွေ့အချက်ပြမီးမှာလည်းတဝက်ပြုတ်ပြီးတန်းလန်းဖြစ်နေသည်။ ဒါမျိုးမြင်ရရင်သူမနေတတ်။
“ယောက်ဖကတော့ကွာ… ကြည့်စမ်းပါဦး၊ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းတော်တော်နေတတ်တာပဲ။ နဲနဲလးကြည့်ကောင်းအောင်ပြင်မယ်မရှိဘူး..”
ဟုစိတ်ထဲမှမြည်တွန်ရင်း ဆိုင်ကယ်ကိုနဲနဲတော့ကြည့်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးဦးမှဟုအကြံပေါက်လာ၏။
ထွန်းထွန်းမှာ သူကိုယ်တိုင်ကသာလုပ်ငန်းပိုင်ရှင်ဖြစ်နေတာ၊ အင်ဂျင်နီယာတစ်ယောက်ဆိုတော့ ဆိုင်ကယ်ကိုဖြုတ်တပ်ကလိရတာဝါသနာပါသည်။
ဒါနဲ့ပဲအိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်မှာတွေ့သော tool box ကိုယူခဲ့ပြီး၊ ဆိုင်ကယ်ကိုသစ်ပင်ရိပ်အောက်ဆွဲလာခဲ့၍စိတ်ပါလက်ပါပြင်နေတော့သည်။
ထိုနေရာမှကြည့်လျှင် ဒေါ်သဲသဲကြည်ရှိရာအိမ်ဆိုင်ထဲသို့မြင်နေရသည်။
ဒီနေ့လည်းဆိုင်ကလူအတော်ပါးသည့်အပြင်၊ သူမ၏စိတ်ထဲသိပ်မရွှင်မပြဖြစ်နေသဖြင့် သဲသဲကြည်တစ်ယောက်အိမ်ထဲဘက်ကူးသွားတော့သည်။
ဆိုင်ရှေ့နားမှာထွန်းထွန်းရှိနေသဖြင့် ဆိုင်ကိုမပိတ်ခဲ့၊ ဒါပေမယ့်သမက်ကိုလည်းဘာမှမမှာခဲ့ပါ။
အချိန်အတော်ကြာသွားပြီးတဲ့နောက်၊ တကုန်းကုန်းနဲဆိုင်ကယ်ပြင်နေတဲ့ထွန်းထွန်းကဆိုင်ဘက်ကိုကြည့်လိုက်မိတော့၊
သူ့ယောက္ခမဆိုင်စောင့်နေတာမတွေ့ရတော့ပေ။ အပေါ့အပါးများသွားလားဆိုပြီး ခဏစောင့်ကြည့် ပေမယ့်ပေါ်မလာပြန်ဘူး။
တကယ်လို့အခုအချိန်ဈေးဝယ်သူလာရင် သူလဲမရောင်းတတ်၊ ဈေးနှုန်းတွေလဲမသိဘူးလေ။
ဒါနဲ့ပဲထွန်းထွန်းက သူ့ယောက္ခမကိုလိုက်ခေါ်ဦးမှလို့အတွေးပေါက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့သည်။
အိမ်ပေါ်ရောက်တော့လျှောက်လမ်းအတိုင်းလျှောက်ခဲ့သည် တအိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လို့ဘယ်သူမှမရှိ။
နောက်ဖေးမီးဖိုခန်းနှင့်အိမ်သာဖက်လည်းသွားကြည့်သည်။ ဒေါ်သဲသဲကြည်ကိုအရိပ်အယောင်တောင်မမြင်ရ။
ဒါဆိုအိမ်ပေါ်ထပ်သူ့အခန်းပဲတက်သွားသလား။ ထွန်းထွန်းကဘာပဲဖြစ်ဖြစ်တွေ့အောင်ရှာမယ်ဆိုပြီး လှေခါးအတိုင်းအပေါ်ထပ်သို့တက်လာ၏။
ဒေါ်သဲသဲကြည်မှဦးရဲဝင်းရှိစဥ်က အောက်ထပ်အတွင်းခန်းမှာအတူနေသော်လည်း။ စပါယ်တို့သားအမိလာနေသောအခါ၊
ခမည်းခမက်ကို အောက်ထပ်ခန်းတွင်ပေးနေစေလျက်သူမကအပေါ်ထပ်အခန်းသို့ပြောင်းနေနေပြီဖြစ်သည်။
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ပျောက်နေသောယောက္ခမကိုရှာရင်း၊ အပေါ်ထပ်ရောက်မှမသဲမကွဲတီးတိုးညည်းသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။
ထွန်းထွန်းရုတ်တရက်လန့်သွားသည်။ ယောက္ခမကြီး ဘာများဖြစ်သလဲပေါ့။ တစ်ယောက်ထဲနေရင်းချော်များလဲနေသလား
အတွေးနဲ့ခပ်သွက်သွက်လေးအသံကြားနေရရာသို့လှမ်းလာလိုက်သည်။
သေချာသည်၊ အသံကယောက္ခမကြီးအခန်းထဲကပင်..။ အခန်းတံခါးကချက်ချမထား၊ မဟ တဟမို့ အခန်းဝသွားရင်း
တံခါးအသာဟ၍ကြည့်လိုက်တော့သူ့မျက်လုံးတွေကအပြုံလိုက်ပြူးထွက်သွားတော့သည်မှာ မျက်ဆန်များကစပရိန်ဖြင့်ကန်ထွက်လာသလား
တောင်ထင်ရသည်။ Mask ဇာတ်ကားထဲက ကျွန်ပ်တို့၏ အစိမ်းရောင်မင်းသားကြီးကဲ့သို့ပင်။
သူ့ယောက္ခမကြီးဒေါ်သဲသဲကြည်မှာကုတင်ပေါ်မှာဒူးထောင်ပေါင်ကားပက်လက်လှန်အိပ်နေပြီး၊ ခါးအထက်အထိထမီကြီးလန်လို့နေလေသည်။
သူမ၏ပြဲကားနေသောပေါင်ကြားမှစမူဆာကြီးထဲတွင်တော့ခရမ်းရှည်သီးကြီးတစ်လုံးကတဝက်တပျက်စွပ်လျက်သားကြီးဝင်လျက်…။
ထွန်းထွန်းသိလိုက်ပြီ၊ သူ့ယောက္ခမကြီးလူအလစ်မှာဝင်၍အာသာဖြေ လက်ကမြင်းနေခြင်း..။ ပုံစံကမျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီ
းတအင်းအင်းညည်းနေသဖြင့်သမက်ဖြစ်သူကတံခါးဟပြီးပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်ကြည့်နေသည်ကိုသူမချက်ချင်းမမြင်မိသေးပေ။
အမှန်တော့သဲသဲကြည်မှာဆိုင်ထဲတွင်ရောက်တတ်ရာရာထိုင်စဥ်းစားရင်း သားဖြစ်သူနေမင်းတစ်ယောက်ထဲကို
ချွေးမ၊ ခမည်းခမက်တို့နှင့် ၃ယောက်မျှဝေစားနေရတာကိုမဝမလင်ဟု၊ ခံစားနေရသောစိတ်ဖြင့်တွေးမိနေစဥ်တွင်
သူမ၏သွေးသားဆန္ဒများကတရွရွကြွတက်လာရခြင်းဖြစ်သည်။ ထူးထူးခြားခြားဒီနေ့မှ ဆိုင်ကလည်း ဝယ်သူမလာ၊ ဆိတ်ငြိမ်လွန်းလှသည်။
ဖောက်သည်တွေရှိနေပါက သူမစိတ်တွေအဲဒီဘက်ကိုဒါလောက်ပြန့်လွင့်မှုရှိမှာမဟုတ်။
အခုအခြေအနေအရသူမအတွေးတွေကလိင်စိတ်ဖက်ပဲတွေးမိနေတော့ရာ၊ ဆက်လက်သည်းမခံနိုင်တော့ပေ။
ဆိုင်ရှေ့မလှမ်းမကမ်းမှာသမက်ဖြစ်သူထွန်းထွန်းဆိုင်ကယ်ပြင်ရင်းရှိနေသဖြင့် သူမကဆိုင်ကိုပစ်ထားခဲ့ပြီး
အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိသူမအိပ်ခန်းကိုတက်ပြီးလက်ကစားနေခြင်းဖြစ်၏။ သွားရင်းမီးဖိုချောင်အရင်ဝင်ပြီးခရမ်းသီးကြီးဝင်ယူခဲ့ဖို့လည်းမမေ့ပေ။
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်ရှေ့ကမြင်ကွင်းကို မင်သက်ပြီးရပ်ကြည့်နေမိစဥ်တွင် သူ့ယောက္ခမကြီးဖြစ်သူက ခရမ်းရှည်သီးကြီးကို
တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လျက်၊ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ဖြဲရဲသွင်းလျက်ရှိသည်။
အတော်အတန်ဝင်သွားပြီးသည့်နောက် ကျွတ်လုနီးပါးအထိပြန်ဆွဲထုတ်လာပြီး၊ နောက်တစ်ကြိမ်အားပါပါထပ်ဖိပြီးဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်၏။
ထိုကဲ့သို့ ၄၊ ၅ ၊ ၁၀ကြိမ်လောက်ဆက်တိုက်လုပ်နေရာ ခရမ်းသီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတိုင်း၊
သဲသဲကြည်၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာလည်း ခရမ်းသီးနှင့်ကပ်လျက်အလိပ်လိုက် ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသည်မှာ
ထွန်းထွန်းအဖို့ကြည့်လို့တောင်ကောင်းနေသေးတော့သည်။
သူမ၏မျက်နှာကအကြောတွေတွန့်၍ရှုံ့မဲ့နေပြီး၊ ကာမဆိပ်တက်လျက်၊ ပါးစပ်လေးဟ၊မျက်လုံးလေးစင်းရင်းညည်းနေခြင်းဖြစ်သည်။
ထွန်းထွန်းအဖို့ လသာနှင့်ညားပြီးကထဲက သူ့ယောက္ခမကြီးကိုတည်တည်တန့်တန့်အနေအထားနှင့်သာတွေ့ဖူးခဲ့၊ ဆက်ဆံဖူးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ယခုလိုပုံစံမျိုးဖြင့်ပက်ပင်းတွေ့ရလိမ့်မည်ဟုတစ်ခါမှစိတ်မကူးခဲ့ဖူး၊ ထင်မထားခဲ့ဖူးပေ။
ထမီကိုခါးအထက်လှန်တင်ထားသဖြင့်ကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံးဗလာကျင်းလျက်အလှပြနေသော ယောက္ခမကြီးသဲသဲကြည်၏
ခါးအောက်ပိုင်းဘော်ဒီအလှက သမက်ထွန်းထွန်းကိုညှို့ယူဖမ်းစားလိုက်ပြီဖြစ်ကာ၊ ရာဂသွေးများဒိုင်းကနဲဆောင့်တက်လာတော့၏။
ဖြဲကားထားသောတုတ်တုတ်ခဲခဲပြည့်ဖြိုးနေသည့်ပေါင်လုံးကြီးများကဖွေးဥနေ၏။
ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော်လည်း ပြေပြေသွယ်သွယ်ဆင်းသွားသည့်ခြေသလုံးများကဟန်ချက်ညီအောင်ကြည့်ထိမ်းပေးသဖြင့် ကြည့်ရမဆိုးပါ။
ပေါင်လုံးဖြူဖြူကြီးပေါ်တွင်သွေးကြောစိမ်းများကယှက်သန်းလျက်ရှသည်ကိုထင်ထင်ရှားရှားတွေ့မြင်နေရသည်။
ဒူးကြီးထောင်ထားပြီးမွေ့ရာပေါ်တွင်နစ်ဝင်အောင် ဖိချထားသောဖင်ဆုံကားကားအိအိကြီးကလဲနေမင်း၏စိတ်ကိုပိုထန်စေရန်ဖိအားပေးလျက်ရှိသည်။
ပုံစံကြီးကအတင်းဒိုင်ဗင်ပစ်၍ ခုန်အုပ်ဝင်သွားချင်စရာကြီးဖြစ်နေလေသည်မဟုတ်လော။ သူ့ယောက္ခမကြီးက တကယ့်စူပါအကိတ်ကြီးပါလား။
ခုနကကလေးတွင်ကမှ အင်းစက်ဇာတ်လမ်းများ၊ သမက်ယောက္ခမလိုးကြဆော်ကြသောဇာတ်လမ်းများကိုပူပူနွေးနွေးကြီးဖတ်ထားရ၍
ယောက္ခမကိုစိတ်ဖြင့်ပစ်မှားမိနေစဉ်အတွင်း၊ ယခုလိုပြဲပြဲကားကားကြီးမြင်လိုက်ရသဖြင့်၊ ထွန်းထွန်း၏လီးကြီးက
ဖျောင်းကနဲချက်ချင်းတောင်ထလာတော့သည်။ အိမ်နေရင်းပုဆိုးဝတ်ထားပြီး အောက်ကအတွင်းခံဘောက်ဆာတစ်ထပ်ဝတ်ထားသော်လည်း
ရုတ်တရက်ချက်ချင်းကြီးမာထန်တက်လာသောလီးကြီးကဘောက်ဆာအောက်မှအတင်းကန်ထွက်နေတော့ရာ။ လီးပင်နာလာတော့၏။
ထွန်းထွန်း၏အတွေးထဲမှာ သူ့ယောက္ခမ အမကြီးကတော့ သူ့လင်ကြီးဦးရဲဝင်းနဲ့ကင်းကွာနေရတာကြာပြီဆိုတော့
ဆာနေရှာမှာပေါ့လေဆိုတဲ့သနားကိုယ်ချင်းစာစိတ်တွေကချက်ချင်းပင်နေရာယူလာခဲ့သည်။
“သနားပါတယ်..ငါ့ယောက္ခမကြီး..သူလဲဆာရှာမှာပေါ့..၊ အိမ်မှာလူများတုန်း၊ လူမလစ်လို့အောင့်အီးနေရတာထင်တယ်။
လူလဲရှင်းရောမနေနိုင်တာနဲ့တက်ပွတ်နေတာနဲ့တူတာပဲ…၊ ကုသိုလ်ရအောင်ငါတချီတမောင်းတော့ဝင်ကူပေးလိုက်ဦးမှပဲ..”
ဒီလိုတွေးပြီးတာနဲ့ထွန်းထွန်းလည်း တံခါးဝကနေ ကုတင်ဆီကိုမတွန့်မဆုတ်လျှောက်ဝင်သွားလိုက်သည်။
ဒီမှာတင်…ခြေသံကြားသွားတဲ့ သဲသဲကြည်မျက်လုံးများကဖွင့်ကြည့်လိုက်မိပြီး သမက်ဖြစ်သူကကုတင်ဆီသို့
ခပ်သွက်သွက်လျှောက်လာတာတွေ့တော့ သူမအကြီးအကျယ်ထိတ်လန့်သွားလေသည်။
သူမအလန့်တကြားဖြင့်ထထိုင်လိုက်ပြီးထမီကိုဆွဲချလျက်၊ ကုတင်ပေါ်မှခြေတစ်ဘက်ချဆင်းတော့မလိုဟန်ပြင်လိုက်သည်။
ဒါပေမယ့်အလောတကြီး၊ ကသုတ်ကရက်နဲ့မို့လို့ ထမီအနားစွန်းတဘက်ကိုတက်နင်းမိပြီး ကုတင်စောင်းမှာပဲခေါက်ရက်လေးလဲကျသွားလေ၏။
ဒီမှာတင်ကုတင်ဘေးကိုရောက်လာတဲ့ ထွန်းထွန်းအတွက်အကောင်းဆုံးအခိုက်အတန့်ဖြစ်တဲ့အခွင့်အရေးကိုရသွားလေပြီ။
သူက ယောက္ခမကိုဇတ်ခနဲဆွဲထူလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်ပြန်တင်လိုက်သည်။ တင်ရင်းမှတွန်းတွန်းတိုက်တိုက်လှဲလိုက်သဖြင့်
ပက်လက်လေးလန်ကျသွားသောသဲသဲကြည်အပေါ်မှ ထပ်ရက်သားလိုက်သွားပြီး နသားပါယားလုပ်ခါအတင်းဖက်၊ အတင်းနမ်းလေတော့သတည်း။
“အို…ဟဲ့..ဘာလုပ်တာလဲ..သား..ထွန်းထွန်း..မ..မလုပ်နဲ့နော်..ဒါ..အမေလေ..”
သဲသဲကြည်ကအော်ရင်းထွန်းထွန်းကိုတားလိုက်သည်။
“မအော်နဲ့လေအမေရယ်..၊ အမေဒီသာယာမှုကိုလိုချင်နေတယ်မဟုတ်လား၊ အမေပျော်ချင်ရင်ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးလေ။
ဘာလို့ဆူဆူညံညံလျှောက်အော်နေတာလဲ..သူများတွေကြားကုန်ဦးမယ်”
ထွန်းထွန်းကဒီလိုပြောပြီးဟန့်လိုက်တော့၊ ရုတ်တရက်လန့်အော်ပြီးတားနေတဲ့သဲသဲကြည်တစ်ယောက်ယောင်တောင်ပေါင်တောင်ဖြင့်ငြိမ်ကျသွား၏။
အော်လားဟစ်လားဆက်ပြီးမလုပ်တော့သည့်အပြင်၊ ထွန်းထွန်းဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်နေသည်ကို ရုန်းကန်ခြင်းပင်မရှိတော့ချေ။
ဒါကိုမှလိုလားကြည်ဖြူတယ်လို့မခေါ်ရင်ဘယ်ဟာကိုခေါ်ရတော့မည်လဲ။
ထွန်းထွန်းကအခြေအနေအရသူ့ယောက္ခမကို ကျွန်ပ်တို့၏ သယ်ဝမ်းချံပီယံကြီး အောင်လကဲ့သို့ ပထမအချီမှာပင်ပွဲသိမ်းချုပ်နိုင်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူ့ယောက္ခမဆာလောင်နေတုန်း၊ အထန်စိတ်တွေယစ်မူးနေတုန်းမှာ သူအတင်းဝင်လုံးပြီးအဓမ္မပုံစံမျိုးရယူခြင်းဖြစ်ရကား၊
ယောက္ခမကြီးပုံမှန်အသိစိတ်ဝင်လာပြီးစိတ်မပြောင်းခင်ကိစ္စပြီးပြတ်အောင်လုပ်မှဖြစ်ပေမည်။
တချီလောက်ကိစ္စပြတ်ပြီးလျှင်တော့ ဘာမှပြဿနာမရှိတော့။ မိန်းမတို့၏သဘာဝအတိုင်း အသေခင်ပေတော့မည်။
ဒါကြောင့်အမြန်အဆန်ပင်ယောက္ခမသဲသဲကြည်၏ကာမခလုပ်တွေကိုဖြုတ်လေတော့သည်။
လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကိုခန္ဓာကိုယ်တဘက်တချက်ကားလျက်သဲသဲကြည်၏လက်ချောင်းများကြားသူ့လက်ချောင်းတွေယှက်လျက်
ကိုယ်ချင်းတက်ဖိထားစဥ်တွင်၊ ပါးစပ်ကနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နမ်းပြီးလျှာချင်းထိုးလှိမ့်၍မက်မက်မောမောနမ်းပေးလိုက်သည်။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကယောက္ခမ၏နို့လုံးကြီးတွေကိုပိပြားနေစေရန်ကပ်ဖိထားသလိုကြီးဖြစ်သည်။
အိစက်သောဖက်လုံးကြီးပေါ်မှောက်နေရသလိုလို။ နို့လုံးကြီးတွေ၏အထိအတွေ့ကိုရလိုက်မှသူသတိရလိုက်ပြီး
လက်ချင်းယှက်ဆုပ်ပိုင်ထားတာကိုလွှတ်လိုက်ပြီးယောက္ခမရဲ့အင်္ကျီအောက်လက်ရှိုလို့နို့ကြီးတွေကိုညှစ်တော့သည်လေ။
ဘယ်နို့ညာနို့တလှည့်စီနယ်ရင်းနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်းဖိညှစ်ပြီးကစားပေးနေလေ၏။
သဲသဲကြည်မှာ သမက်၏ပါးစပ်ချင်းတေ့ပိတ်ပြီးစုတ်နမ်းခံနေရသည့်အပြင်နို့တွေကိုဖျစ်ညှစ်ကစားခြင်းခံ၏နေရသဖြင့်
ကြက်သီးကလည်းတဖျင်းဖျင်းထ၊ ပါးစပ်ကလည်းအသံမထွက်နိုင်ပဲ၊ လည်ချောင်းထဲကအသံလောက်ဖြင့်၊ တအု အု၊ တအိ အိ ဖြစ်နေတော့သည်။
ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင်သွက်လှသောထွန်းထွန်း၏လက်များကဗလာဟင်းလင်းအိုးပင်းကြီးပွင့်နေပြီဖြစ်သေ
ာပေါင်ကြားကစမူဆာကြီးဆီရောက်သွားလေပြီ။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက အမွေးခပ်ကြမ်းကြမ်းတစ်ထပ်နှင့်ဖုံးလွှမ်းနေသော်လည်း
အမွှေးများအောက်မှနိမ့်ဆင်းသွားသောလျှိုကြားလေးကမယုံနိုင်စရာနုအိဖတ်နေသည်။
ကျောက်ချပ်ကြားမှစိမ့်၍စီးထွက်နေသောတောင်ကျစမ်းလိုစောက်ခေါင်းထဲမှာကအရည်တွေရွှဲအိနေလို့ပါလား။
ထွန်းထွန်းကသူစိတ်ကူးထားတဲ့နည်းဗျူဟာအတိုင်းပထမပွဲအမြန်သိမ်းရန်အချိန်သိပ်ဆွဲမနေတော့ပဲ၊ သူ၏မတရားတောင်နေပြီဖြစ်သော
လီးကြီးကိုလက်ဖြင်ဆွဲထုတ်၍ ယောက္ခမသဲသဲကြည်၏ စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ကာခပ်သွက်သွက်ပင်အားထည့်ပြီးဖိချလိုက်တော့သည်။
ဖလစ်..ဇိ..ဗျစ်..
ရုတ်တရက်မထင်မှတ်ပဲအရှိန်နှင့်နင့်ကနဲဝင်လာသောလီးချက်ကြောင့် သဲသဲကြည်မှာ ဆတ်ခနဲတုန်တက်သွားရပြီး
အလန့်တကြားထအော်မိတော့သည်။ သမက်၏လီးကလည်းကြီးသည်မဟုတ်လား။
“အာ့..အားးး အမလေးတော်..သေပါပြီ..”
ထွန်းထွန်းကစောက်ဖုတ်ထဲစွပ်ရက်သားကြီးရှိနေသောသူ့လီးကြီးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ၊ လီးကတဆုံးမဝင်သေး။
ဒါကြောင့်သူကလီးကိုနောက်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ပြီးနောက်တစ်ကြိမ်ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။
ဗြစ်..ဖလိ..ဒုတ်..
“အာ့ာ့ာ့…အင့်..”
ထွန်းထွန်းတစ်ယောက်ယောက္ခမကြီး၏နင့်နင့်နဲနဲ အင့်ကနဲအော်သံကိုကြားလိုက်ရသဖြင့်ကြည့်လိုက်တော့…
ဒေါ်သဲသဲကြည်မှာ မျက်လုံးကြီးဝိုင်းပြီးအလည်သားနှင့်..၊ ပါးစပ်ငြီးကဟရက်သား၊
နှုတ်ခမ်းတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်ကိုအတိုင်းသားတွေ့နေရသည်။
သူမကိုကြည့်ရတာဘာမှမကြာလိုက်သောအချိန်အတွင်းဖြစ်ပျက်သွားသောမထင်မှတ်မိတဲ့ရုတ်တရက်အပြောင်းအလဲအဖြစ်အပျက်ကို
အလွန်အမင်းထိတ်လန့်အံ့အားသင့်နေပုံရသည်။ အကြမ်းဖက်သလိုခံလိုက်ရသဖြင့်လည်းကြောက်စိတ်ဝင်သွားသလိုခံစားရသည်။
သူ့ယောက္ခမကြီးမျက်လုံးတွေကဖော်ပြနေသောစိတ်ခံစားချက်ကို ထွန်းထွန်းကအကဲခတ်မိသဖြင့် သူ့စိတ်ထဲတွင်သနားသွားကာ..၊
“ဟာ..ငါယောက္ခမကိုကိုင်တာ ကြမ်းများသွားသလားမသိဘူး..”
ဒီလိုတွေးရင်း သူ့ကိုယ်ကိုကုန်း၍ဒေါ်သဲသဲကြည်၏ကိုယ်ပေါ်အသာထပ်ချလိုက်ကာ အရင်ဆုံးပါးလေးများကိုညင်ညင်သာသာလေး
ဘယ်ညာနမ်းပေးလိုက်ပြီးမှ၊ နှုတ်ခမ်းဖူးကြီးကိုတရှိုက်မက်မက်ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်သည်။
သဲသဲကြည်မှာအကြမ်းပတမ်းအလုပ်ခံနေရရာမှရုတ်ချည်းနူးညံ့ပျော့ပြောင်းသွားသောသမက်၏အက်ရှင်ကိုအံ့ဩသလိုဖြစ်သွားသော်လည်း
ကြာကြာအံ့ဩနေချိန်မရလိုက်ပဲ၊ အနမ်းတွင်နစ်မြောသွားတော့၏။
သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင်လည်းသမက်ရဲ့နင့်နင့်နဲနဲသိပ်သိပ်သည်းသည်း အချောင်းကြီးကပြည့်ကြပ်စွာနေရာယူထားသည်။
မကြာခင်မှာပင်ထွန်းထွန်းရဲ့လှိုက်မောဘွယ်အနမ်းမြစ်ထဲတွင်သူမမြောပါနေခဲ့ပြီး သမက်ဖြစ်သူ၏ကျောကိုတင်းတင်းသိုင်းဖက်ထားမိတော့သည်။
သူမ၏ထိတ်လန့်ကြောက့်ရွံ့စိတ်များ၊ အံ့ဩမှုများကတထစ်ချင်းပြေလျော့သွားခဲ့ရပြီး၊
သမက်၏ထိုးမွှေသွင်းလာသောလျှာကိုသူမ၏လျှာဖြင့်လှိမ့်၍လိုလိုလားလားတုန့်ပြန်လာခဲ့လေပြီ…။
——————————————
ချစ်ရမ္မက်မီးလျှံများ (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
(လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်
၁၇။ မီးလျှံမှာပျော်တဲ့ပိုးဖလံများ
ထိုအချိန်မှာပဲထွန်းထွန်းကအဖုတ်ထဲသပ်ရိုက်သွင်းထားသောလီးကြီးကိုဖင်ကြီးကြွကာကြွကာဖြင့်စညှောင့်ပြီးလိုးတော့သည်။
ဖီလင်တက်လာပြီးစောက်ရည်တွေဒလဟောစိမ့်ရွှဲနေပြီဖြစ်သဖြင့်လိုးချက်တွေကချောမွေ့လာခဲ့၏။
ပလစ်..ပလစ်..ပြိ..ပြိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
“အိ..အိ..အား..ဟားး ဟင့် ဟင်းး အင်းးး”
သဲသဲကြည်မှာခံစားနေရသောဖီလင်ကောင်းကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ပဲ စိတ်လွှတ်၍ညည်းနေမိသည်။ ထွန်းထွန်းမှာလည်းသဲသဲကြည်နှင့်မနီးရိုးစွဲပင်။
လက်ရှိလှုပ်ရှားခံစားနေရသောကာမဖီလင်အရသာကိုမချိမဆန့်ကောင်းအောင်ခံစားနေရလေသည်။
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အခုပဲသူ့လီးကိုတဘိဘိနဲ့ညှစ်ပေးနေတဲ့ ယောက္ခမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကတုန့်ပြန်မှုကြောင့်ပင်ဖြစ်၏။
“အိုင်းးယာ့ အိ..ရှစ်…အားးး”
ထွန်းထွန်းမှာလိုးရင်းအရမ်းကောင်းလာသဖြင့် ယောက္ခမ၏ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုထောင်၍ခြေသလုံးတွေကိုပုခုန်းတဘက်တချက်ပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ပြီး
ခါးကိုလက်နှစ်ဘက်နှင့်ကိုင်ထိမ်းထားကာ၊ ပေါင်ကြားမှစူပြီးပြူးထွက်လာသောစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဒလကြမ်းမန်းဆောင့်လိုးတော့သည်။
“အိုင်း(ယ) အာ့..အာ့..အိုးးးရ်..ထွန်းထွန်း..သားးး အမေပြီး..ပြီးပြီ..အူးးးးရ် စစ်..”
ထွန်းထွန်းမှာလည်း အခုလိုယောက္ခမက စိတ်လွတ်လက်လွတ်လွှတ်ပြီး ညည်းနေတာကြားရတော့
စိတ်တွေပိုကြွလာရပြီးဆက်တိုက်ဒရစပ်ကြုံးပြီးဆော်တော့သည်။
ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖန်း..ဖန်း..ဖန်း..ပတ်..ပတ်..ပတ်..
ရှီးးးအားး..ဟူး..ဖာ့ခ်..ကောင်းလိုက်တဲ့အဖုတ်ကြီး..ငါလိုးတဲ့မှပဲ..ပြီးပြီ..အာ့ာ့…”
ဒီလိုနဲ့ သမက်ယောက္ခမနှစ်ယောက်စလုံးကာမပန်းတိုင်ကိုပြိုင်တူရောက်သွားကြလေတော့သည်။
ပြီးလဲပြီးရောယောက္ခမကိုစကိုင်ချိန်ကထဲကဆက်တိုက်မနားတမ်းနန်းစတော့ပ်ဆွဲလိုက်သောထွန်းထွန်းတစ်ယောက်
အမောတွေဖောက်ပြီးယောက္ခမဘေးတွင်ပက်လက်လှန်ချ၍အသက်ကိုလုရှူနေရ၏။
သူ့နံဘေးမှလည်းဒေါ်သဲသဲကြည်ရဲ့အမောတကောအသက်ရှုသံတွေကိုအပြိုင်ကြားနေရပြန်သည်။
မိနစ်အတော်ကြာအောင်နားပြီးစောင့်လိုက်တော့မှအမောဆို့တာတွေပြေသွားပြီး သဲသဲကြည်က..
“ဟဲ့..ပြီးရင်လဲ အဝတ်အစားမြန်မြန်စွပ်ပြီးဒီကထွက်သွားဦးလေ။ တော်ကြာမတော်တဆသူများတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ်.. မြန်မြန်။
အိမ်ရှေ့တံခါးရောဆိုင်ရောပိတ်မလာဘူးမဟုတ်လား။ တကထဲမွှန်နေလိုက်တာ..၊ အောက်ထပ်ဆင်းပြီးအိန္ဒြေမပျက်နေနေစမ်း”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့သူကိုယ်တိုင်ကလဲ ကုန်းရုန်းထ၊ ထမီကိုရင်လျားလိုက်ပြီး လရည်နဲ့စောက်ရည်တွေအိုင်ထွန်းနေတဲ့
အိပ်ရာခင်းကိုဆွဲချွတ်လုံးထွေးလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းလည်းကမန်းကတန်းလုံချည်အင်္ကျီကောက်စွပ်ပြီးဆင်းသွားတော့
မရှေးမနှောင်းမှာပဲသဲသဲကြည်ကဆင်းလိုက်လာပြီးနောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားလေ၏။ အိပ်ရာခင်းထုပ်ကြီးလည်းလက်ထဲမှာပါလာသည်။
ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ရေဘုံဘိုင်ဖွင့်ပြီးပလပ်စတစ်ဇလုံကြီးထဲရေဖြည့်၍ အိပ်ရာခင်းစိမ်ပြီးလျှော်ရန်စိတ်ကူးလေ၏။
အိပ်ရာခင်းကိုရေမစိမ်မီတွင်ဖြဲရဲကြည့်လိုက်ရာ ပေပွနေသောအစွန်းကွက်ကြီးမှ စောက်ရည်နှင့်လရည်ပေါင်းစပ်ထားသေ
ာဖြူလွလွအနှစ်များကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်နမ်းကြည့်လိုက်ရာ၊ စူးရှသောညှီစို့စို့အနံ့ကိုရှူလိုက်မိလေသည်။
မကြာခင်လေးတင်ကပင်ဖြစ်သွားခဲ့သောသူမနှင့်သမက်တို့၏ကာမဆက်ဆံခဲ့ရပုံများက ချက်ချင်းခေါင်းထဲ အတွေးထဲဝင်ရောက်လာပြန်ပြီး
သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှစစ်ခနဲဖြစ်လာပြန်သည်။ လက်တွေကလဲအလိုလိုပင်စောက်ဖုတ်ထဲနှိုက်မိရက်သားဖြစ်သွားလေသည်။
သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲတွင်ကားပျစ်ချွဲနေဆဲပင်။ ယခုမှသူမစောက်ဖုတ်ကိုရေမဆေးရသေးမှန်းသတိထားမိတော့သည်။
လက်ညှိုးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တော့အိပ်ရာခင်းပေါ်ကထက်ပိုပြီးစိုစွတ်လတ်ဆတ်သော အရည်များကလက်တွင်ကပ်ပါလာပြန်ရာ၊
ထပ်နမ်းကြည့်လိုက်ပြီးလက်ညှိုးကိုပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်၍စုပ်မိလေတော့၏။
စောစောကလေးတွင်ပဲပြီးသွားတာဘယ်လောက်မှမကြာလိုက်သေး၊ သဲသဲကြည်စိတ်တွေပြန်ထလာရပြန်ပြီ။
သူမကရေချိုးခန်းတံခါးကိုဆွဲပိတ်လိုက်သည်။ သို့သော်မိုးတွငိးကထဲကအစိုဓါတ်အကြာင့်ပွနေသည့်သစ်သားတံခါးက
တံခါးဘောင်အတွင်းအံကျအောင်မဝင်နိုင်ပဲထစ်နေသဖြင့်ခါတိုင်းလိုပဲဆွဲစေ့၍ရသလောက်သာစေ့ထားလိုက်ရသည်။
သူမကစောက်ဖုတ်လည်းဆေးရင်း၊ ရေပါတခါထဲချိုးလိုက်ရန် ရင်လျားထားသောထမီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး၊ နံရံဘေးကအဝတ်တန်းပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။
စောက်ဖုတ်ဆေးဖို့လုပ်နေစဥ်မှာပင်လက်က အဖုတ်အတွင်းမှအရည်များကိုတစ်ကော်ထပ်ကော်ကြည့်မိပြန်သည်။
စိတ်ထဲတွင် သမက်နှင့်လောလောလတ်လတ်လိုးထားရသောလိုးရည်များကို ချက်ချင်းဆေးပစ်ရမှာနှမြောနေမိသလိုတောင်ဖြစ်နေ၏။
သူမ၏ကာမစိတ်တွေကမကျသေး။ လက်ညှိုးကနောက်တစ်ကြိမ် အဖုတ်ထဲဝင်သွားပြန်ပြီ။ အဖုတ်ကလက်ကိုစစ်ခနဲညှစ်လိုက်မိချိန်တွင်
စောက်ရည်တသုတ်အိကနဲစိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။ သူမစိတ်အလိုနောက်ပါသွားပြန်ပြီး၊ မဆေးဖြစ်တော့ပဲ
အခန်းထောင့်ကစဥ့်အိုးနှုတ်ခမ်းပေါ်ခြေတစ်ဘက်တင်လျက်ပေါင်တစ်ဘက်ကားထားလိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်ကစားနေမိပြန်တော့သည်။
အရေးထဲ သူမမရှိသုံးသုံးတတ်သည့် ခရမ်းသီးတို့၊ သခွားသီးတို့ကပါမလာခဲ့။ သူမဘေးဘီကိုမျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်တော့
အသစ်ဖောက်ထားတာမကြာသေးသဖြင့်မပါးသေးသော လိုက်ဗ်ဗွိုင်းကိုယ်တိုက်ဆပ်ပြာမွှေးတုန်းကိုတွေ့လိုက်ရတော့၏။
ထွန်းထွန်းမှာလည်းအိမ်အောက်ထပ်ရောက်မှ၊ အဝတ်အစားသပ်သပ်ယပ်ယပ်ပြန်ဝတ်ပြီး၊ ဟောင်းလောင်းကြီးပွင့်နေသေးသော
အိမ်ရှေ့ကဆိုင်တံခါးတွေသွားဆွဲပိတ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုသူ့ယောက္ခမအဖို့ဒီနေ့ဆိုင်ဆက်ထွက်ဖို့
စိတ်ဝင်စားတော့မည့်ပုံမပေါ်တော့ပေ။ ဆိုင်ပိတ်ပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်လာကာ သူ့လက်ပ်တော့ကိုဖွင့်ပြီးပြန်စစ်ကြည့်နေမိပြန်၏။
အီးမေးလ်များဘာများဝင်မလားလို့ပေါ့။ ဒါပေမယ့်ဘာမှမထူး၊ ဘာမက်ဆေ့ချ်မှမဝင်ပါ။
နောက်ဆုံးတော့သူဖွင့်ထားလက်စ ဟာဒ့်ကိုးအင်းစက်ကားများဆီသို့သာမျက်စိကတဖန်ပြန်လည်ရောက်သွားရသည်။
အီးမေးလ်ဝင်းဒိုးကိုပိတ်လိုက်တော့၊ စောစောကသူပေါ့စ်လုပ်ထားခဲ့သောမအေနှင့်သားလိုးခန်း တန်းလန်းကြီးမြင်ကွင်းက
မော်နီတာစကရင်တွင်ပေါ်လာပြန်သည်။ ပြီးတော့မရှေးမနှောင်းကပင်သူ့ယောက္ခမကြီးကိုအားရပါးရတွယ်ခဲ့ရသည်ကိုစိတ်ရောက်သွားပြန်ပြီး
လီးကထပ်တောင်လာရပြန်၏။ မထူးပါဘူး၊ ယခုဒီအိမ်မှာတခြားဘယ်သူမှမရှိတဲ့ရက်ပိုင်းအတွင်း နှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့အခွင့်အရေးရတုန်း၊
သူ့ယောက္ခမကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းစည်းရုံးပြီး လင်မယားလိုနေပစ်လိုက်တော့မည်ဟုစိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။
ဒါနဲ့..သူ့ယောက္ခမအခုဘယ်မှာလဲလို့ကြည့်လိုက်တော့ စောစောကလေးတင် ထမီရင်လျားနဲ့အဝတ်ထုပ်ပိုက်ပြီးရေချိုးခန်းဘက်သွားတာသတိရလိုက်၏။
ရေချိုး ဆေးကြောရင်းအိပ်ရာခင်းလျှော်နေတာထင်တယ်လို့တွေးမိပြီး စပ်စုရန်မီးဖိုခန်းဘက်သို့လျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။
ရေချိုးခန်းနားရောက်တော့ရေသံမကြား၊ အဝတ်လျှော်သံမကြား၊ ဆိတ်ငြိမ်လို့နေ၏။ ငြိမ်လှချည်လားဟုသူတွေးမိပြီးရေချိုးခန်းတံခါးနားကပ်သွားမိသည်။
ဒီတော့မှအတွင်းကတကျစ်ကျစ်နှင့်အသံသဲ့သဲ့ကြားရသည်။ အဝတ်ပွတ်လျှော်နေသည့်အသံလည်းမဟုတ်၊
တိုးတိုးလေးမှန်မှန်လေးမြည်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အဲဒီအသံနဲ့အတူတအင်းအင်းနှင့်ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးကပါစွက်လျက်ရှိသည်။
သေချာနားထောင်မှကြားရသည့်အသံ။ ထွန်းထွန်းခေါင်းထဲလက်ခနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ယောက္ခမသဲသဲကြည် ပွတ်လုံးထိုးနေပြန်ပြီ။
ခုနကတင်သူမဟားဒယားလိုးပေးထားခဲ့တာကိုအာသာပြေပုံမရ၊ တကယ်ထန်တဲ့ယောက္ခမကြီးပဲဟုတွေးပြီးပြုံးမိလေသည်။
ရေချိုးခန်းတံခါးက ချက်ချလို့မရ၊ ပိရိအောင်ပိတ်မရတာကိုရောက်သည့်နေ့ကထဲကသတိထားခဲ့မိသောထွန်းထွန်းက
တံခါးကိုအသာကြိတ်ဖိပြီးတွန်းလိုက်သည်။ တထွာလောက်ဟသွားတဲ့တံခါးကြားကမြင်ကွင်းမှာသဲသဲကြည်က
ခါးစောင်းလောက်မြင့်တဲ့စဥ့်အိုးနှုတ်ခမ်းစောင်းပေါ်တွင်ဖင်ကြီးကိုမေးတင်ထိုင်လျက်ပေါင်ကြီးကိုဖြဲထားပြီးပြဲကားနေသောစောက်ပတ်ထဲသို့
လိုက်ဗ်ဗွိုင်းဆပ်ပြာတုံးကိုအတောင့်လိုက်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။
သူမကသမက်တံခါးဟပြီးကြည့်နေတာကိုသတိမထားမိသေး။ မျက်နှာကိုမော့၊ မျက်လုံးလေးစင်း၊ ပါးစပ်လေးဟပြီး ညည်းနေရ၍ဖြစ်သည်။
ထွန်းထွန်းကတော့မြင်ကွင်းကိုကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီးမြင်နေရသည်။ သဲသဲကြည်မှာရာဂစိတ် ထန်သူ၊ သန်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သဖြင့်
လောလောလတ်လတ်သမက်နှင့်လိုးခဲ့ရတာကိုအာသာမပြေသေးပဲ ပြန်တွေးရင်းမှစိတ်တွေပိုထလာခဲ့သဖြင့်ရေချိုးအဝတ်လျှော်ရမှာကိုမေ့ပြီး
မာစတာဘေးရှင်းလုပ်နေမိပြန်ပြီ။ သူမလက်ထဲတွင်လည်းအနီးတွင်အဆင်သင့်တွေ့ရသောသဘာဝဒီဒိုလ်ဆပ်ပြာတောင့်ကြီးကိုင်လျက်သားပေါ့။
သူတို့အိမ်မှာအဆင့်အတန်းနည်းနည်းရှိပြီးရေချိုးခန်းပါထည့်သွင်းဆောက်ထားသော်လည်း၊ နယ်မြို့တောမြို့ကအိမ်ဖြစ်သဖြင့်
စမတ်ကျကျ၊ ရှာဝါရေပန်း၊ ဘိုထိုင်၊ ဘေစင်တွေတော့တပ်မထားပါ။ ရေထည့်ရန်ကျောက်စည်ရှိသည်။
ပြီးတော့အခန်းထောင့်တွင်ခါးစောင်းလောက်ရှိသောစဥ့်အိုးတစ်လုံးလည်းရှိသည်။ ပလပ်စတစ်ဖလားနှင့်ခပ်ချိုးရသည်လေ။
ရေချိုးခန်းမီး၁၅ ဝပ်အားမီးလုံးကဖွင့်ထားသဖြင့် အဝတ်မပါကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ဖွေးဥနေသော ယောက္ခမကို
အတိုင်းသားကြီးမိမွေးတိုင်းဘမွေးတိုင်းတွေ့နေရပြန်သည့်အပြင်၊ ဟက်ပဲ့ကြီးဖြဲကားထားသောအဖုတ်ကြီးထဲတွင်ဆပ်ပြာအတောင့်လိုက်ဝင်နေပုံက
အရမ်းဆက်စီဖြစ်လွန်းရကား၊ ထွန်းထွန်းမှာအသည်းတွေအူတွေဗြောင်းဆန်သွားပြန်ပြီး လီးကထန်ခနဲတက်လာပြန်တော့၏။
ထိုအချိန်မှာပင်သဲသဲကြည်စိတ်ထဲရိပ်ခနဲထင်မိသဖြင့်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ၊ သူမကိုသွားရေတမြားမြားနှင့်ကြည့်နေသော
သမက်ထွန်းထွန်းကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ပထမတော့တွန့်ကနဲလန့်သလိုဖြစ်သွားသော်လည်းထိုအခိုက်အတန့်မှာ
သူမအရမ်းကောင်းနေသည့်အချိန်ဖြစ်သဖြင့်အရှိန်မသတ်နိုင်ပဲ၊ စောက်ဖုတ်ထဲသွင်းလက်စဆပ်ပြာကိုဆက်ပြီးသွင်းထုတ်လုပ်မိနေရင်းမှ…၊
“ဟင်..ထွန်းထွန်း..နင်..နင်..လာပြန်ပြီလား..”
“ကန်..ကန်တော့…အမေ..”
“ဘာမှကန်တော့တွေလုပ်မနေနဲ့တော့၊ ငါစိတ်တွေပါနေပြန်ပြီ..။ လာ..အ..အ..အမေ့ကိုကူစမ်းပါဦး။ ဒီအခြေအနေရောက်မှ မထူးတော့ပါဘူး..”
“အမေ..တကယ်ပြောနေတာလား..”
“အမယ်လေးဟဲ့..စောစောတုန်းကတော့ ဘီလူးသရဲစီးသလို ငါ့ကိုမဟားဒယားတက်လုပ်သွားပြီး၊ အခုမှသေချာလားလာမေးနေရသေးတယ်။
နင်စသွားတဲ့အလုပ် ပြီးအောင်လုပ်ပေးပေတော့..။ လာခဲ့လေ..အမေအရမ်းလိုချင်နေပြီ..”
ထွန်းထွန်းမှာ၂ခါထပ်ပြောစရာမလိုတော့၊ ဘယ်အချိန်ထဲကတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ပြီးအနားရောက်သွားလဲပင်မသိလိုက်ပေ၊
သူသတိဝင်လာသည့်အချိန်မှာယောက္ခမကိုဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီးအငမ်းမရကစ်ဆင်ဆွဲနေမိတာကိုပဲသိတော့၏။
ထွန်းထွန်းရဲ့လက်တစ်ဘက်ကသဲသဲကြည်ရဲ့ကြီးထွားလှတဲ့နို့လုံးအိအိကြီးတွေကိုမြိန်ရေရှက်ရေနယ်နေသည်။
ကျန်လက်တစ်ဘက်ကတော့သွက်လက်စွာပဲပေါင်ကြားထဲလက်ရောက်သွားပြီးစောက်ခေါင်းထဲနှိုက်နေလေပြီ။
သဲသဲကြည်တစ်ယောက်မျက်လုံးလေးစင်းပြီးတောင့်ကနဲတက်သွားရတော့သည်။
ထွန်ထွန်းကယောက္ခမရဲ့စောက်စိလေးကိုတဒပ်ဒပ်နဲ့ဂီတတာကြိုးခပ်သလိုကစားပေးလိုက်၊ ဖိချေပေးလိုက်လုပ်နေပြီးမှ၊
စောက်ခေါင်းထဲတွင်လက်ခလယ်ကိုပက်လက်အနေအထား ငါးမျှားချိတ်ပုံစံကဲ့သို့ပြန်ကော်ပြီး၊ သူသိထားခဲ့သော ဂျီစပေါ့ရှိမည့်နေရာတဝိုက်
လိုက်စမ်းပြီးဖိထား၊ ကုပ်ထားပေးလေရာ၊ သဲသဲကြည်မှာမခံနိုင်တော့ပဲထွန့်ထွန့်လူးနေရတော့၏။
သူမမှာချက်ချင်းပဲသေးပေါက်ချင်သလိုလို၊ ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်လာပြီးသမက်ကိုလည်းပါးစပ်ချင်းအတင်းဖိစုပ်နမ်းလျက်၊
လက်တွေကထွန်းထွန်းကျောပြင်ကိုကျားရဲမတစ်ကောင်ကဲ့သို့နစ်ဝင်နေအောင်ကုတ်ခြစ်ထားလေသည်။ သူမမခံမရပ်နိုင်အောင်ညည်းပြီး..
“အူးးး ရှီး..ထည့်..ထည့်..သားဟာကြီးထည့်လိုက်ပါတော့၊ လိုးပါတော့…အားးး မရတော့ဘူး၊
စောက်ဖုတ်ထဲကကောင်းလွန်းလို့ကျင်တက်နေတာပဲ..အီးး….လိုးပေးပါတော့..”
ထွန်းထွန်းလည်းအချိန်ရောက်ပြီဟုယူဆကာလက်ကိုပြန်ရုပ်၍၊ သူ၏ကြီးမားထွားကြိုင်းလှသောလထစ်ကြီးကို
စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ချိန်လိုက်ပြီး၊ လျှို၍ပင့်ထိုးလိုက်လေတော့သည်။
“အင့်..ရှီးး စစ်စ်စ်..ကောင်းလိုက်တာ၊ ထိုးလိုက်..လီးတဆုံးထိုးထည့်လိုက်ကွာ..၊ သားလီးကြီးကကြီးလိုက်တာ..၊နင့်နေတာပဲ..”
“အမေကြိုက်လား..ဟင်..”
“မသိဘူးကွာ..ကောင်းနေတာပဲသိတယ်၊ ပြည့်သိပ်ပြီး အီဆိမ့်နေတာပဲ..”
“သားဆောင့်ပြီနော်အမေ..”
“ဆောင့်..ဆောင့်..အားကုန်သာဆောင့်၊ အားမနာတဲ့..နာမှာမစိုးရိမ်နဲ့၊ အမေခံနိုင်တယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသာဆောင့်ပေး၊
လသာကိုလိုးတာထက်ပိုအောင်အမေ့ကိုလိုးပေးရင်ကျေနပ်ပြီ..အားးးရှိစ်စ်..အစ်..အမလေးး..”
ထွန်းထွန်းကယောက္ခမကိုစကိုင်ကထဲကဆွဲထူပြီးမော်တော်စပ်၊ မတ်တပ်ဆော်နေတာလေ။
ခဏကြာတော့ လီးကိုပြန်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး၊ စောစောကအတိုင်းသဲသဲကြည်ကိုစဥ့်အိုးနှုတ်ခမ်းမှီပြီးပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏။
ပြီးတော့ဒူးနှစ်ဖက်ကိုကွေး ထောင်တင်ပြီးတော့ရင်ဘတ်ဆီတွန်းကပ်လိုက်သည်။ ဒကောက်ကွေးအောက်ကသူ့လက်မောင်း၂ဘက်ကိုလျှိုပြီး
မ တင်လိုက်တော့၊ ခါးကော့ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကရှေ့ကိုပြူးထွက်လာလေသည်။ စောက်လခါင်းဟပြဲကြီးကဟက်တက်ကြီး
မျက်စိရှေ့မှာအတိုင်းသား။ အတွက်းသားနီရဲရဲကအဟကြားကနေပေါ်ပြီးမြှူဆွယ်နေသကဲ့သို့ရှိနေလေသည်။
ထွန်းထွန်းကသူ့ရဲ့အရမ်းတောင်ပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလျက်ရှိသောလထစ်ကြီးကိုယောက္ခမ၏စောက်ခေါင်းဝမှာပြန်တေ့ပြီး
ခါးကိုကော့လို့အရှိန်နဲဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်တော့ ဆီးခုံချင်းရိုက်မိ၍တဆုံးဝင်အသွားမှာဟန်ချက်ပျက်ပြီ
းစဥ့်အိုးနှုတ်ခမ်းမေးတင်ထားတဲ့ဖင်ကြီးကလျောထွက်ပြီး၊ စဥ့်အိုးပေါက်ထဲဖင်ထိုင်ကျမလိုဖြစ်သွားလေသည်။
သဲသဲကြည်မှာအလန့်တကြားဖြင့်ထွန်းထွန်းကိုအတင်းပြန်တွယ်ပြီးကုန်းဖက်ထားလိုက်သည်။
သမက်ဖြစ်သူလက်တွေလျှိုထားတဲ့ဒကောက်ကွေးတွေနဲ့သမက်ရဲ့ခါးကိုအတင်းညှပ်ပြီး ခွဖက်ထားတော့တာ။
အဲဒီမှာမျောက်မကြီးကိုမျောက်သားလေးတွေတွယ်ထားသလို၊ သမက်ရဲ့ခါးမှာသဲသဲကြည်ကိုခါးထစ်ခွင်ထားသလိုဖြစ်နေတာပေါ့။
လီးနဲစောက်ပတ်ကတော့စွပ်လျက်တန်းလန်းကြီးရှိနေတုန်းပင်။ ဒါကိုပဲမျောက်မသားချီပုံစံလိုးနည်းခေါ်ရမလားပဲ။
“အိုး..ရှီးးး အမလေး..စဥ့်အိုးထဲတကိုယ်လုံးပြုတ်ကျတော့မလို့နော်..၊ ဖြေးဖြေးလုပ်လည်းရပါတယ်ဟဲ့..၊
အမေဒီလောက်မလောပါဘူး၊ ကောင်းကောင်းလိုးကွာ၊ လန့်သွားတာပဲ..ခါးတွေတောင်နာကုန်ပြီ..”
“ဒါဆိုအမေ..ကျနော့်ခါးကိုသေချာချိတ်ထား၊ အမေ့ကိုနံရံဘက်မှီပေးမယ်။ ဒီလိုခါးထစ်ခွင်ပြီးလုပ်ကြည့်ချင်နေတာကြာပြီ။
လသာနဲ့တောင်မလုပ်ဖူးသေးဘူး။ အမေသေချာချိတ်ထားနော်..လုပ်တော့မယ်..”
သဲသဲကြည်ကထွန်းထွန်းလည်ပင်းကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ခိုစီးလျက်ခြေနှစ်ချောင်းနှင့်ပေါင်ကြီးများဖြင့်ထွန်းထွန်းကိုခွပြီး
ခါးတွင်ခြေချင်းချိတ်ထားလေသည်။ ထွန်းထွန်းကသဲသဲကြည်ရဲ့တကိုယ်လုံးအလေးချိန်ကိုဟန်ချက်ညီမထားနိုင်စေရန်ခြေထောက်ကား၍ပြင်ရပ်လိုက်ပြီး
သဲသဲကြည်ကိုနံရံတွင်ကျောကပ်ထားစေလျက်၊ ခါးကိုညွတ်ခါညွတ်ခါဖြင့် မျောက်သားပိုက်ပုံစံအတိုင်းကော့ရင်းညှောင့်ညှောင့်လိုးတော့သည်။
“အူးးး ဟားးစစ်စ်..အမလေး..ကောင်းလိုက်တာနော်..ဒီသမက်လေးကတော့ တကယ့်ကိုထူးထူးဆန်းဆန်းတခါမှမကြုံဘူးတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့လာလုပ်တယ်၊
တတ်လည်းတတ်နိုင်ပါ့..၊ အင့်..ဟင့်..ထိုး..ထိုး..အဲ့လိုကပ်ထိုးပေး၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ စောက်ခေါင်းထဲမှာထိလိုက်တာနော်..အင့်..အင့်..”
“အူးး ဟား..သားလဲကောင်းတာပဲအမေရ..”
ပြစ်..ပြစ်..ပြစ်..ကျလိ..ကျလိ..ပတ်..ပတ်..
လီးနဲ့စောက်ပတ်ကြိတ်ထိုးသံတွေက တပြစ်ပြစ်နဲ့မြည်နေသလို..သမက်ယောက္ခမနှစ်ယောက်မှာလည်း
နတ်ပြည်အပေါ်ဆုံးထပ်ဖြစ်တဲ့ ဝဿဝတီဘုံရောက်နေကြလေပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက်ဖြစ်နေပုံကြောင့်
မာရ်နတ်တောင်စတေးရှောင်ပေးနေရလားမသိတော့ပေ။ အတန်ကြာလိုးမိပြီးတော့..၊
“အီးးး ကျွတ်ကျွတ်..ကောင်းလိုက်တာထွန်းထွန်းရယ်..၊ ဒီထဲမှာ စိုစိစိုစွတ်နဲ့၊ ကြမ်းကလဲချောနေတာ၊ တော်ကြာအရှိန်နဲ့ချော်လဲလို့၊
နှစ်ယောက်စလုံးကျိုးပဲ့ကုန်ဦးမယ်။ အခန်းထဲသွားလိုးရအောင်..၊ အမေ့ကိုဒီအတိုင်းလီးမချွတ်ပဲပွေ့လိုးရင်းသွားလို့ရမလား”
“ကောင်းတာပေါ့အမေ..ဒါပေမယ့်ဒီအတိုင်းလှေခါးတော့တက်လို့မဖြစ်ဖူးထင်တယ်..”
“ဒါဆိုလဲအပေါ်ထပ်က အမေ့အခန်းမသွားနဲ့လေ၊ အောက်ထပ်ကနေမင်းနဲ့စပါယ်တို့ရဲ့အခန်းမှာပဲသွားလိုးကြမယ်။
ဒီပုံစံအတိုင်းအပေါ်ထပ်တက်ရင်သေရချည်ရဲ့..”
“သားလဲလီးမချွတ်ချင်ဘူး..ဒီပုံစံအတိုင်းလိုးနေရတာ၊ လဒစ်ကိုဆိမ့်နေတာပဲ၊ ကောင်းလိုက်တာ။ အမေ့အဖုတ်ကြီးကတအားအညှစ်သန်တာပဲ..
အမေသေချာတွယ်ထားနော်..သားဒီပုံစံအတိုင်းချီသွားမယ်။ အားး အမေရာ..ချစ်လိုက်ထှာ..”
ထွန်းထွန်းလည်း ခါးထစ်ခွင်၊ တကူကူးစီးရက်သားကြီးနဲ့ယောက္ခမကိုချီပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲကထွက်ချလာကာ၊
အောက်ထပ်မှာပဲရှိတဲ့နေမင်းတို့လင်မယားအခန်းကိုရောက်လာခဲ့သည်။ သဲသဲကြည်က ထွန်းထွန်းခါးကိုပေါင်ကြီးများဖြင့်ညှစ်ချိတ်ပြီး
အတင်းဖက်၍ပါလာသည်။ သူမ၏နို့လုံးကြီးများက ထွန်းထွန်း၏ရင်အုပ်တွင်အိစက်စွာဖိကပ်၍နေလေသည်။
ခါးကတော့အလျော့အတင်းလုပ်၍ နွဲ့ကာ၊ နွဲ့ကာဖြင့် အဖုတ်ထဲတွင်စွပ်လျက်သားရှိနေသောသမက်၏လီးကြီးကို ကော့ကောပြန်ထိုးပြီးလှုပ်ရှားပေးနေသည်။
ဒီလိုနဲ့တလမ်းလုံးလျှောက်သွားရင်းလှုပ်ရှားလာခဲ့ပြီး အခန်းထဲရောက်တော့၊ မတ်ရပ်အဝတ်ဘီရိုကြီးကိုကျောမှီပြီးကပ်ခါ ပုံစံမပျက်ဆက်လိုးကြတော့သည်။
“အူးးး စစ်စ်..အား..သွင်းထား..သွင်းထား..ကြိတ်သွင်းထားစမ်းသားရယ်..၊ တခါမှဒီလိုပုံစံမျိုးမခံဖူးဘူး။
အရမ်းကောင်းလွန်းလို့ရင်တွေခုန်တာပြုတ်ထွက်ကုန်တော့မယ်..”
ထွန်းထွန်းမှာလည်းယောက္ခမစောက်ခေါင်းသားတွေနဲ့အတင်းပွတ်တိုက်ဖိကြိတ်နေရသဖြင့်ပြောမပြတတ်လောက်အောင်ကောင်းနေပြီး၊
သွေးကြောတွေကတဖျင်းဖျင်းတက်လာကာ၊ ပြီးခါနီးဖြစ်လာလေသည်။
“အမေ..သားပြီးတော့မယ်နော်..ဒီပုံစံအတိုင်းပဲပြီးရအောင်..”
ထွန်းထွန်းကအရှိန်တင်၍ ခါးကိုကော့ကော့ထိုးပြီးဆက်တိုက်ဖိညှောင့်တော့သည်။
“အားးးရှီး..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..ဆောင့်သွင်း..၊ ဖိဆောင့်သွင်း၊ အမေလဲပြီးတော့မယ်။ သားအထဲမှာပဲပြီးလို့ရတယ်၊
ပြီးရင်လည်းအမေ့ကိုဒီအတိုင်းဆက်ချီထားပေးဦးနော်။ အမေဒီပုံစံကိုအရမ်းကြိုက်တာပဲကွာ၊
အူး..ဟူး..ဒစ်ကြီးကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲမှာအတင်းဖိမွှေ့နေတာ..အားးး တခါမှဒါလောက်မကောင်းဖူးဘူး။
လီးထိပ်ကသားအိမ်ခေါင်းလာထောက်နေပြီ..တအားထိတာပဲ..ဟင့်..ဟင့်..လင်လေးရယ်..၊ ဘာလို့အမေ့ကိုခုမှလာလုပ်ပေးရတာလဲ..”
“ကျနော်လဲပြီးပြီဗျ..လွှတ်လိုက်ပြီနော်အမေ..အားးးရှီးး..ရှစ်..ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ငါလိုးတဲ့မှယောက္ခမ..၊ ငါ့မိန်းမ..”
ပလစ်..ပလစ်..ပလစ်..ဖျစ်..ဖျစ်..
နောက်ဆုံးတော့ထွန်းထွန်းလည်းမထိမ်းနိုင်တော့ဘူး။ သူ့လရည်တွေကိုယောက္ခမသဲသဲကြည်ရဲ့
သားအိမ်ခေါင်းထဲတိုက်ရိုက် တပျိပျိနဲ့ညှစ်ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်တော့သည်။
“အာ့..အူး..သူများလည်းမရတော့ဘူး..၊ ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ..ဟင့်..အားးး”
သဲသဲကြည်ကထွန်းထွန်းကိုအတင်းဆွဲပြီးညှစ်ဖက်ထားသည်။ ခါးကလည်းအဖုတ်ကြီးကို ဆီးခုံချင်းကပ်ပြီးကော့ကော့ထိုးပေးနေလေသည်။
စောက်ခေါင်းထဲကလည်းသမက်၏လီးကိုအသကုန်ဆွဲစုပ်သွင်းပြီးညှစ်ပေးလျက်ရှိ၏။
ထွန်းထွန်းမှာ သဲသဲကြည်ခွလျက်သားကြီးအတိုင်းကုတင်ဆီသို့လျှောက်လာခဲ့ကာ၊ ယောက္ခမကိုကုတင်ပေါ်ကျောခင်းချပေးလိုက်ပြီး
သူကခွလျက်သားကြီးဖက်ထားလျက်နှုတ်ခမ်းချင်းအငမ်းမရစုပ်နမ်းပြီး၊ ကာမအထွတ်အထိပ် အစာပိတ်၊ အချိုပွဲကိုခံစားနေလေသည်။
ပြီးတော့နို့ကြီးတွေကိုပါးစပ်ဖြင့်ဟပ်လျက်အားရပါးရစို့ပေးနေစဥ်မှာပင် လီးကလဲယောက္ခမအဖုတ်ထဲသို့
လက်ကျန်လရည်များကိုတစ်စက်မကျန်အောင် ညှစ်ချပေးနေတုန်းပင်။
ခဏကြာတော့မှထွန်းထွန်းကလီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး၊ တဘက်သို့လှိမ့်ချလိုက်၍အက်လက်လှန်ပြီးအနားယူလိုက်ရသည်။
သူ့ရင်ဘတ်ကြီးတွေကတော့ဖားဖိုကြီးတစ်ခုလို တရှူးရှူးနှင့်နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ပေါ့။
ထိုစဥ်မှာပင်သဲသဲကြည်ကကုန်းထလိုက်ပြီးတစောင်းထိုင်လိုက်ကာ၊ သမက်၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။
အခုမှအဖုတ်ထဲကကျွတ်ခါစလီးကြီးကအတောင်မကျသေး။ လီးတစ်ချောင်းလုံးမှာလည်း၊ စောက်ရည်တွေ၊ လရည်တွေဖြင့်
ယိုစီးပေပွလျက်ရှိနေသည်။ သူမကကုန်း၍ လီးကိုပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်ပြီးမရွံမရှာစုပ်ပေးနေလေတော့သည်။
သဲသဲကြည်မှာလီးပေါ်ကလိုးရည်များ၏ ညှီစို့စို့သက်တက်တက်အနံ့ကို တရှိုက်မက်မက်ရှူရင်း ပတ်ချာလှည့်၍
ပြောင်စင်အောင်လျက်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေသည်။ ပြီးနောက်လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲအပြည့်ငုံ၍ပုလွေဆက်ကိုင်ပြန်လေရာ၊
ထွန်းထွန်း၏ပျော့ခွေလုလုလီးကြီးက၊ သဲသဲကြည်ပါးစပ်ထဲတွင်ပင်ပြန်၍မာလာပြန်လေပြီ။
“အား…ကောင်းလိုက်တာအမေရာ..၊ ဘာလို့အဲ့လောက်တောင်အမှုတ်တော်နေရတာလဲ..
အမေအရမ်းထန်နေပုံထောက်တော့အဖေဦးရဲဝင်းကို တော်တော်သတိရနေပြီနဲ့တူတယ်..”
“သွားပါ..တခြုံကွယ် တမယ်မေ့လူကြီး၊ ဟိုမှာအလုပ်နဲ့ပဲပျော်နေတာလား၊ မယားငယ်ပဲရှိနေသလား၊ မပြောတတ်တော့ဘူး။
သူ့အကြောင်းပြောမနေပါနဲ့တော့၊ တော်ပြီ။ ဒီမှာ..သားအမေနဲ့နေရတာမပျော်ဘူးလား..”
“ပျော်တာပေါ့အမေရာ၊ သား..အိပ်မက်မက်နေသလိုပဲ၊ ဒီလိုအခွင့်အရေးမျိုးရလာခဲ့လိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားမိခဲ့ဘူး၊
အမေကတကယ့်ကိုဘုရားပေးတဲ့ဆုလာဘ်ကြီးပါပဲ..”
“ပျော်ရင်လည်း ဒီမှာအခုလိုနှစ်ယောက်ထဲနေခွင့်ရတုန်း အမေကျေနပ်အောင်နေ့တိုင်းလိုးပေးနော်။
အမေသိပ်ငေါင်တာပဲသိလား။ သားရှိတုန်းအားရအောင်ပျော်လိုက်မယ်”
“ရတယ်အမေ..အမေ့အတွက်ကျေနပ်အောင်သားဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ အဆင်သင့်ပဲ..”
“ဒါဆိုသူများမှုတ်ပေးနေတာကို တစ်ယောက်ထဲအရသာခံမနေနဲ့လေ။ မိန်းမကိုပြန်မှုတ်မပေးတော့ဘူးလား လင်လေးရဲ့..”
“ရတာပေါ့မိန်းမရယ်..”
မကြာမီမှာပင်သဲသဲကြည်နှင့်ထွန်းထွန်းတို့တဦးနှင့်တစ်ဦးအပြန်အလှန် စစ်စ်တီနိုင်းဆွဲ၍ ကာမဂိမ်းလယ်ဗယ်တဆင့်တက်ကြပြန်လေတော့သည်။
ထိုနေ့အဖို့သမက်ယောက္ခမနှစ်ယောက်စလုံးအဝတ်အစားမကပ်ကြတော့ပဲ၊ အိမ်ထဲတွင်ကာမပွဲတော်ကြီးခံလျက်ထင်တိုင်းကြဲနေကြလေတော့သည်။
နောက်ရက်များမှာလည်းသူတို့၏ကာမဂိမ်းမှာအက်ပီဆုပ်တွေဆက်တိုက်တက်လျက်၊
လသာတို့၊ နေမင်းတို့နဲ့ ခလေးများ၊ ရွာဘုရားပွဲကပြန်လာတော့မှ၊ ကမန်းကတန်းအရှိန်သတ်၍ယူရသောဟူသတတ်။
ဒီလိုနဲ့ ထွန်းထွန်းလည်း မိန်းမ၊ ခလေးတွေနဲ့အတူရန်ကုန်ပြန်ခဲ့ရပြီး ယောက္ခမကြီးရဲ့ လှိုက်မောဘွယ်အယုအယများကို
ပြန်လည်တသလွမ်းနေရလေတော့၏။ သဲသဲကြည်ရဲ့အိမ်မှာလည်း နေမင်း၊စပါယ်၊ ထွားအိတို့ပြန်ရောက်ပြီး၊ ပိုနေမြဲကျားနေမြဲပြန်ဖြစ်သွားတော့သည်။
သို့သော်…သေချာတာတစ်ခုက၊ ရန်ကုန်အိမ်မှာရော၊ နယ်အိမ်မှာပါ အင်းစက်မိသားစုကြီး၏နေ့စဥ်လုပ်ငန်းဆောင်တာများက၊
သူ့အစဥ်အတိုင်းအလှည့်ကျဆက်လက်လညိပတ်နေခြင်းပင်။
ရန်ကုန်အိမ်ကလင်မယား၊ သားအမိ၊ သားအဖ၊ ခမည်းခမက်တို့သည်၎င်း၊ နယ်အိမ်မှသားအမိ၊ လင်မယား၊ သမက်ယောက္ခမတို့သည်၎င်း၊
ကာမရမ္မက်ဆန္ဒများကိုတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးအလှည့်ကျဖြည့်ဆည်းပေးကြရင်းဖြင့်ဘဝကိုဖြတ်သန်းနေကြလေသည်။
တခါတရံနယ်ကူးပြီး ရှန်တိန်လုပ်ကြ၊ ဂျူတီချိန်းကြသည်လည်းရှိပေသည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပုတုဇဥ်လူသားတွေဆိုတာကလဲ ကာမဘုံသားတွေပဲမဟုတ်လား။ အင်းစက်အရသာကိုသိသွားပြီး၊
သွေးသားရင်းချာများအတွင်းပေါ်ပေါက်သည့် ကာမရမ္မက်ဆန္ဒများကို အရှိန်သတ်ထိမ်းချုပ်နိုင်ခြင်းမရှိပဲစွဲလမ်းနေမိကြသောမိသားစုကြီးအဖို့
အရှိန်ညီးညီးတောက်လောင်လျက်ရှိသောချစ်ရမ္မက်မီးလျံများကြားမှ၊ ပိုးဖလံမျိုးမီးကိုတိုးဆိုသကဲ့သို့ရုန်းမထွက်နိုင်ပဲ
ကိလေသာ တဏှာမီးထဲပျော်ပါးနေမိကြတာဆန်းသလားဟုပင်မေးချင်ပါတော့သည်။
ဤမှာပဲကျွန်ပ်၏ချစ်ရမ္မက်မီးလျံများ ဂန္ဓဝင်ဝတ္ထုတော်ကြီးကို နိဂုံးကမ္ပတ်အဆုံးသတ်လိုက်ရပါတော့သတည်း။
ပြီးဆုံးသည်အထိစောင့်မျှော်ဖတ်ရှုပေးသော မိတ်ဆွေအပေါင်းတို့အား၊ ကျေးဇူးအတူးတင်ရှိလျက်..၊
ခင်မင်စွာဖြင့်…
(လမင်းကြီး)
