” ကိုျမတ္ေဆြ လူစံုၿပီလား စံုရင္ထြက္ရေအာင္ ေနျပည္ေတာ္ဝင္တာအရမ္းေနာက္က်ေနမယ္” “ဟုတ္ကဲ့စံုၿပီထင္တာပဲဗ် ခဏေလးဗ်ာ ဟဲ့ ကတံုးမ နင့္ေယာက္က်ားေကာ ” “လာၿပီဦးေလး ကေလး႐ွဴးသြားတည္ေနလို႔ ” “ေအးေအး ျမန္ျမန္လာခိုင္းလိုက္ ဦးဝင္းတင္တို႔ မိသားစုစံုၿပီေနာ္ ” “ဟုတ္ကဲ့ဆရာ စံုၿပီ ဟိုမွာဟိုသားအဖလည္းေျပးလာၿပီဆရာ” “ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ရၿပီကိုစည္သူေရ ေ႐ွ႕မွာေတြ႔တဲ့ဆိုင္က်ရပ္ဦးဗ်ာ ေန႔လည္စာ မစားရေသးဘူး ” “ဟုတ္ကဲ့ ကိုျမတ္ေဆြ ျမကန္သာနားက ေတာင္ႀကီးကေဖးပဲသြားလိုက္မယ္ေလ အဲ့ဒီဆိုင္က ေပါက္စီနဲ႔ ဝက္သားေပါင္းက ေတာင္ႀကီးမွာေတာ့ နာမည္ႀကီးပဲဗ် ” “အဆင္ေျပတဲ့ဆိုင္သာေမာင္းဗ်ာ” ကားစထြက္ေတာ့ ညေန၃နာရီခြဲေနၿပီ ဒီတိုင္းဆို ေနျပည္ေတာ္ကိုေရာက္တာ ညနက္ေတာ့မည္။
သိပ္ေနာက္မက်ခ်င္။ မနက္က် အလုပ္သမားတဖြဲ႔ႀကိဳၿပီးျပန္တက္ရမည္။ ပစၥည္းမ်ားရင္ တင္ေနတာနဲ႔ပဲေန႔တဝက္နီးနီးသြားႏိုင္သည္။ ေတာင္ႀကီးျပန္ေရာက္တာလည္း ေနာက္က်ႏိုင္သည္။ မတတ္ႏိုင္ ကားသမားဆိုေတာ့လည္း ဖင္ပူေအာင္ေမာင္းရဦးမည္။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာစားေသာက္ၾကၿပီး ျပန္ထြက္ခါနီးမသက္ာ၍ အေဖာ္ေခၚလာေသာ ေကာင္ေလးကို ” ေဟ်ာင့္ ကိုၿဖိဳး လူေရၾကည့္ကြာ” “ဟုတ္ အာစိ ဘႀကီး ဦးျမတ္ေဆြ ဦးဝင္းတင္တို႔မိသားစုက ၃ ေယာက္ ဦးခ်င္း ကတံုးမတို႔က ၃ ေယာက္ က်ေနာ္ရယ္ အာစိရယ္ အားလံုး ၉ ေယာက္ဗ်” “ေအး အဲ့ဒါဆို ေက်ာက္ခဲတလံုးေကာက္ၿပီး ေမာင္ေက်ာ္ခဲတို႔နဲ႔ အေဖာ္လိုက္ခဲ့လို႔ေျပာၿပီးေခၚခဲ့ကြာ ” “ဟုတ္ အာစိ” ကိုၿဖိဳးလည္းလမ္းေဘးကေက်ာက္ခဲတလံုးကိုေကာက္ယူၿပီး “မေက်ာက္ခဲေရ တို႔နဲ႔အေဖာ္လိုက္ခဲ့ေပးေဟ့” “လီး မေက်ာက္ခဲပါလား ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔ ” “ဟီးဟီး အာစိကလည္း ေမာင္ေက်ာက္ခဲႀကီးပဲေခၚေနေတာ့ ေျပာင္းေခၚၾကည့္တာပါ” “တက္တက္ မ်က္ႏွာေျပာင္မေနနဲ႔” ေတာင္ႀကီးအဆင္းလမ္းအတိုင္း light truck ေလးတစီး ေနျပည္ေတာ္သို႔ တအိအိျဖင့္ ခရီးႏွင္ခဲ့သည္။
ကားေပၚသို႔ေရာက္ေသာ္ ကိုျမတ္ေဆြမွ “ကိုစည္သူ မသိလို႔ေမးဦးမယ္ဗ်ာ ခုနက ေက်ာက္ခဲေလးတလံုးကို ဘာလို႔တင္လာတာလဲ” “ဒီလိုဗ် ဒါကကိုးၿမိဳ႕႐ွင္အပိုင္နယ္ေတြေလဗ်ာ ႐ွမ္းျပည္နယ္ဆိုေတာ့ ၉ ဂဏန္းေ႐ွာင္ရတယ္လို႔ ေ႐ွးအဆက္ဆက္လက္ဆင့္ကမ္းလာေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ေ႐ွးထံုးမပယ္တဲ့သေဘာပါဗ်ာ အတိက်ေတာ့ က်ေနာ္လည္းမေျပာျပတတ္ဘူးဗ်” “႐ွင္းေရာဗ်ာ ဟားဟား” “ဟားဟား က်ေနာ္ကေတာ့ မသိတာ မသိဘူးပဲေျပာတတ္တယ္ ကိုျမတ္ေဆြေရ ” “ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ဟားဟားဟား” ဒီလိုနဲ႔ ည၈နာရီေက်ာ္ေတာ့ ယင္းမာပင္မွာ ထမင္းစားနားၿပီး ဆက္ထြက္လာလိုက္တာ ေနျပည္ေတာ္ကို ည ၁၁ေက်ာ္ေတာ့ေရာက္သြားသည္။ ပါလာတဲ့မိသားစုေတြကိုသူတို႔အိမ္လိုက္ပို႔ၿပီး ကိုျမတ္ေဆြက သူ႔အိမ္မွာပင္တည္းရန္ေခၚေသာေၾကာင့္ လိုက္လာခဲ့သည္။
ေရာက္ေတာ့ ေျခလက္ေဆးေၾကာၿပီး စကားထိုင္ေျပာၾကၿပီးအိပ္ဖို႔ျပင္ေတာ့ က်ေနာ္ တခုသတိရၿပီး “ကိုျမတ္ေဆြ ဒီမွာသူခိုးေတြဘာေတြမ်ား႐ွိေနမလားဗ်” “႐ွိတယ္ အကိုႀကီးေရ အရင္ေန႔ကပဲ ဟိုဘက္လမ္းကအိမ္ေဖာက္သြားတယ္တဲ့ ” ကိုျမတ္ေဆြသားကဝင္ေျပာသည္။ ဟုတ္မွာဒီရပ္ကြက္က လူျပတ္သည္။ အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္းလူမေနၾက။ တအိမ္ႏွင့္တအိမ္လည္း အလွမ္းေဝးလွသည္။ “ဒါဆိုမျဖစ္ဘူးဗ် က်ေနာ့ကားဘကၠထရီကအျပင္မွာ ေတာ္ၾကာ မ သြားလို႔ တိုင္ပတ္ေနမယ္ ” ေျပာရင္း ဖ်ာရယ္ ေခါင္းအံုးရယ္ ေစာင္ပါးေလးတထည္ဆြဲၿပီး ျခံျပင္ထြက္ခဲ့သည္။ “အာစိ အထဲသြားပါ က်ေနာ္အိပ္လိုက္မယ္ ကားေပၚမွာ” “ရတယ္ မင္းအထဲမွာပဲအိပ္ ငါဒီမွာ ေအးေအးေဆးေဆးအိပ္ခ်င္လို႔ အထဲမွာဆို စကားေျပာေနရတာနဲ႔ အိပ္ရမွာမဟုတ္ဘူး သြားသြား အိပ္ေတာ့” “ဟုတ္ ဟုတ္” ကားေပၚဖ်ာေလးခင္း ေခါင္းအံုးေလးခ်ၿပီး ေစာင္ျခံဳကာအိပ္မယ္လုပ္လိုက္ေတာ့ ညေနကတင္လာတဲ့ ေက်ာက္ခဲေလး ကားေထာင့္မွာေတြ႔လိုက္သည္။
ကဲ မင္းလည္းဒီည ကားေပၚမွာပဲအိပ္ေတာ့ မနက္မွေအာက္ခ်ေတာ့မယ္ ဟုေတြးၿပီး ပင္ပန္းလာသျဖင့္ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ “အကို အကို ညီမကိုေစာင္နဲနဲေလာက္ေပးျခံဳပါလား မိုးက်လာေတာ့ ေအးလို႔ပါ” အိပ္မက္လိုလို တကယ္လိုလိုႏွင့္ ေဘးကလႈပ္ႏိႈးေနေသာေကာင္မေလးအသံေၾကာင့္ စည္သူႏိုးလာသည္။ မိုးကလည္းဖြဲဖြဲေလးက်ၿပီး ေလအေဝွ့မွာ မိုးစက္ေလးေတြ ကားထဲဖ်န္းပက္လိုက္သလို ေအးစိမ့္စိမ့္ႏွင့္။ စည္သူလည္းေဘးက မိုးကာေတြကို ခ်လိုက္ၿပီး “မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကားေပၚေရာက္ေနတာလဲ” “အကိုတို႔ပဲ ညေနက ေခၚလာတာေလ” စည္သူေခါင္းေတြႀကီးသြားသည္။ “ဒါ..ဒါဆို မင္းက မေက်ာက္ခဲ….” “မေက်ာက္ခဲေတာ့မဟုတ္ပါဘူး နန္းယြန္းပါ ေက်ာက္ခဲေလးနဲ႔ပါလာတာပါ အကို႔ကို ဒုကၡမေပးပါဘူး ခုလည္းအရမ္းေအးေနလို႔ပါ႐ွင္” စည္သူလည္း လန္႔လန္႔ႏွင့္ ဖုန္းမီးဖြင့္ၿပီး နန္းယြန္းမ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသားေဖြးေဖြးႏွင့္ေကာင္မေလး ခ်မ္းေနလို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ေလကလည္းၾကမ္းတာကိုး။
ေခ်ာေမာလွေသာ ႐ုပ္သြင္ေၾကာင့္ စည္သူလည္းေၾကာက္ရြံ႔စိတ္ေတြ လြင့္ပါးကုန္ၿပီး အိပ္ယာေဘးတျခမ္းကပ္ေပးလိုက္ၿပီး “လာေလ ဒီဘက္မွာ လာလွဲလို႔ရပါတယ္ ေစာင္ကေသးေတာ့ ႏွစ္ေယါက္မလံုမွာပဲ စိုးရိမ္တာ” “ရတယ္ နန္းယြန္း အကို႔ဘက္တိုးအိပ္မယ္ေလေနာ္” စည္သူေက်ာထဲစိမ့္သြားၿပီး “ရ…ရပါတယ္” “ခစ္ခစ္ မေၾကာက္ပါနဲ႔အကိုရယ္ နန္းယြန္းဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒုကၡမေပးပါဘူး” “အင္းပါ လာ” ေစာင္ေလးမၿပီး ေခၚလိုက္ေတာ့ ေစာင္ထဲထိုးဝင္ရင္း နန္းယြန္းတေယာက္စည္သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြားသည္။ “နန္းရဲ႕အဝတ္စားေတြကစိုေနေတာ့ အကို႔ကိုအားနာစရာႀကီး” “ေစာင္ေတြပါစိုကုန္မွခက္မယ္ေနာ္ ခဏေလး က်ေနာ္အက်ီဝတ္ထားမလားအပိုပါတယ္” “ေနပါေစ မဝတ္ေတာ့ပါဘူး အကိုဖက္ထားေပးေပါ့ေႏြးေနေအာင္” “က်ေနာ့အက်ီေတြပါစိုကုန္မွာေပါ့ ခြၽတ္ထားလိုက္ေလ ဟီးဟီး” “ဟြန္႔ လူလည္ႀကီး ခြၽတ္ပါဘူး” “သေဘာပါဗ်ာ စိတ္ထဲ႐ွိသလိုေနပါ ေနခ်င္သလိုေနပါ တခုပဲ ေၾကာက္ေအာင္ေတာ့မလုပ္နဲ႔ေနာ္” “ဟင္ အကိုကလည္း ခုပံုကအဆင္မေျပလို႔လား” “ေျပလြန္းလို႔ခက္ေနတာနန္းယြန္းေရ” “ခစ္ခစ္ ဟိုဘက္တိုး” ဒီလိုနဲ႔ေအးစက္စက္ စိုစိစိကိုယ္လံုးေလးကိုဖက္ထားလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားၿငိမ္ေနလိုက္ၾကသည္။
နန္းယြန္းေတာ့မသိ စဘ္သူေတာ့ရင္ေတြခုန္ေနၿပီေလ။ နန္းယြန္းကရင္ခုန္ပါေတာ့မလားေတြးရင္း ၾကက္သီးထၿပီး နန္းယြန္းကို အလန္႔တၾကားငုံ႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ရင္ခြင္ထဲကေန ျပံဳးျပံဳးေလးေမာ့ၾကည့္ေနေသာနန္းယြန္းကို မႈန္ျပျပလမ္းမီးေရာင္ေၾကာင့္ ေတြ႔လိုက္ရၿပီး ေၾကာက္ရြ့ံစိတ္မ်ားအစား ၾကင္နာစိတ္ကတိုးဝင္လာသည္။ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ နန္းယြန္းရဲ႕ နဖူးေလးကိုအသာငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။ နန္းယြန္းကစိတ္ဆိုးဟန္မျပပဲ အျပံဳးေလးႏွင့္တုန္႔ျပန္ေနေသာေၾကာင့္ အသဲေတြယားၿပီး ပါးေလးမွတဆင့္ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးဆီကို အနမ္းမ်ားတရစပ္ေႁခြခ်ရင္း တိုးဖက္ထားမိေတာ့ နန္းယြန္းကလည္း ခပ္တင္းတင္းျပန္ဖက္ထားသည္။ စည္သူလည္း နန္းယြန္းရဲ႕ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကိုစံုကိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြငံုစုပ္ရင္း လ်ွာကိုနန္းယြန္းပါးစပ္ထဲထိုးထည့္ေမႊၿပီး လွ်ာခ်င္းစီးခ်င္းထိုးေနသည္။
ထို႔ေနာက္နန္းယြန္းရဲ႕ႏို႔ေတြကို စိုေနေသာအက်ီေပၚမွအုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ နန္းယြန္းရင္ဘက္ေလးေကာ့တတ္လာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းနမ္းေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး နန္းယြန္းရဲ႕ခါးေလးကိုကိုင္မကာ သူမအက်ီမွၾကယ္သီးမ်ားကို ပါးစပ္ျဖင့္ကိုက္ကာျဖဳတ္လိုက္သည္။ နန္းယြန္းရဲ႕ႏို႔ေတြကလူႏွင့္မလိုက္။ လူေကာင္ကသာခပ္ေသးေသး ႏို႔ေတြကထြားလြန္းလွသည္။ အက်ီကိုအကုန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ဘရာစီယာကို အေပၚသို႔ပင့္လွန္ကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ညႇပ္ၿပီး လ်ွာနဲ႔ထိုးကစားလိုက္ေတာ့ နန္းယြန္းတေယာက္ၿငီးသံပါထြက္သည္အထိေကာ့တက္သြားသည္။ လြတ္ေနတဲ့ႏို႔သီးေခါင္းတဖက္ကိုလည္း လက္ညိဳးလက္မႏွင့္ ေခ်ရင္း ဖြဖြပြတ္ကစားေပးေနသည္မဟုတ္လား။ ႏို႔အံုႀကီးကိုငံုစို့လိုက္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုက္ဆြဲလိုက္ႏွင့္ အားရေအာင္ကစားၿပီး ႏို႔စိုရင္း နန္းယြန္းလံုခ်ည္ေလးျဖည္ခ်ရင္း အဖုတ္ေလးကိုစမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အေမႊးပါးပါးႏွင့္ အဖုတ္ဝေလးကစိုေနၿပီး ခြၽဲက်ိက်ိႏွင့္။
စည္သူလည္း ႏို႔ေတြကိုတလွည့္စီငုံစို႔ရင္း နန္းယြန္းအဖုတ္ေလးကို လက္တဖက္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ဝလံုးေရးေပးရင္းအစိေလးကို ဖိဖိေခ်ေပးလိုက္သည္။ နန္းယြန္းတေယာက္လည္းလူးလြန္႔ရင္း လံုခ်ည္ကကြင္းလံုးကြၽတ္ေနေခ်ၿပီ။ ခုနကခ်မ္းလို႔ဆိုၿပီးအတူျခံဳခဲ့တဲ့ေစာင္ပါးေလးကလည္း ေဘးမွာအပံုလိုက္။ ရမၼက္မီးကေတာက္ေလာင္ေနၿပီေလ။ ခ်မ္းရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့။ စည္သူက နန္းယြန္းကိုယ္ေပၚတြင္က်န္ေနတဲ့ တခုတည္းေသာဘရာစီယာေလးကို ေက်ာေအာက္လက္ႏိႈက္ၿပီးျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ နန္းယြန္းက ကိုယ္လံုးေလးႂကြေပးရင္း စည္သူ႔အက်ီၾကယ္သီးေတြကိုလွန္းျဖဳတ္ကာ ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ တဆက္ထဲ နန္းယြန္းက အေပၚပိုင္းဗလာျဖစ္သြားေသာစည္သူ႔ရင္ဘက္ကိုလက္ျဖင့္ ျဖည္းညင္းစြာပြတ္သပ္ၿပီး လည္ပင္းကိုလွမ္းဆြဲကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းအနမ္းေတြဖလွယ္ရင္း ပက္လက္ကေလး လွဲခ်သြားသည္။
ထိုအနမ္းတြင္ငတ္မြတ္ေတာင့္တေသာဆႏၵတခုကို စည္သူတေယာက္နန္းယြန္းကိုဖက္ခါနမ္းရင္းခံစားမိလိုက္သည္။ စည္သူကကိုယ္ခႏၶာႏွစ္ခုကိုခြာလိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ပင္ပုဆိုးႏွင့္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကိုပါတခါထဲလံုးၿပီးခြၽတ္ကာ ကားေနာက္ၿမီးဘက္သို႔ ကန္ထုတ္လိုက္သည္။ အဝတ္မဲ့သြားေသာခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုပူးကပ္သြားၿပီး နန္းယြန္းက စည္သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္လ်က္ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ စည္သူကလည္း အေရမ်ားျဖင့္စိုအိေနေသာ နန္းယြန္းစဖုတ္ေလးကို ပြတ္သပ္ကစားရင္း အစိေလးကို လက္ညိဳးျဖင့္ ဖိကာေခ်ေပးလိုက္သည္။ “အကို နန္းရဲ႕ ႏို႔ေတြကိုစို႔ကြာ တအားစို႔” “ဒီလိုလားနန္း” ေျပာရင္း ႏို႔ေတြကိုစို႔ကာ လက္ကလည္း စဖုတ္အတြင္းတျဖည္းျဖည္းသြင္းရင္း လက္ႏွစ္ဆစ္ခန္႔႐ွိေလာက္တြင္ ဂ်ီစေပါ့ကိုစမ္းၿပီး အသာေလးဖိကာဖိကာကစားေပးလ်က္ လက္မျဖင့္လည္းအစိေလးကိုေခ်ရင္း နန္းယြန္းရဲ႕ရမၼက္ေတြကို အစြမ္းကုန္ေတာက္ေလာင္ေစလိုက္သည္။
“အား..ဟ..ဟ.. ကို နန္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ ကို နန္းကို လုပ္ပါေတာ့ တအားထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ကြာ ေနာ္ ကို ေနာ္ လို႔” “နန္း အရမ္းလိုခ်င္ေနၿပီလားဟင္ ကို နန္းကို အဆံုးထိခ်စ္ေတာ့မယ္ေနာ္” “ခ်စ္ပါ ကိုရယ္ ဟိုး အထဲထိေရာက္ေအာင္ တဆံုးထိုးထည့္ၿပီးခ်စ္လိုက္ေနာ္” စည္သူလည္း ကိုယ္ကိုမတ္ရင္း လီးကိုကိုင္ကာ နန္းယြန္းရဲ႕စဖုတ္ကိုလီးျဖင့္ တဖတ္ဖတ္ႏွင့္႐ိုက္ၿပီး အစိေလးကို လီးျဖင့္ထိုးဆြလိုက္သည္။ “အား…ကို ထိုးထည့္လိုက္ေလ တအားထိုးထည့္လိုက္” စည္သူလည္း လီးကိုကိုင္ကာ နန္းယြန္းစဖုတ္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးထည့္ရင္း ႏို႔ေတြကို တလွည့္စီဆုပ္ကိုင္ၿပီး နန္းယြန္းစဖုတ္ရဲ႕ ေစးကပ္ကပ္ခြၽဲတဲတဲအရသာကို မ်က္လံုးမွိတ္ခံစားရင္း အဆံုးထိထိုးသြင္းလိုက္သည္။ “အာ့…ကို အား…” နန္းယြန္းလည္းေခါင္းကို ဘယ္ညာခါယမ္းရင္း စည္သူ႔လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း အံႀကိတ္ကာ ၿငီးသံေလးထြက္ရင္း စဖုတ္ထဲတိုးဝင္လာေသား လီးရဲ႕အရသာကို တဝႀကီးခံစားလိုက္ရသည္။
အေၾကာေတြတဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားျပည့္ဝသြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး စည္သူ႔ေက်ာျပင္ကို လွမ္းဖက္ကာခါးကိုေကာ့ေပးရင္း စည္သူ႔လိုးခ်က္ေတြကို ခံယူမိေနသည္။ စည္သူလည္း လီးဝင္ေခ်ာသြားေသာအခါ ဆီးခံုခ်င္း႐ိုက္သည္အထိ တဆံုးေဆာင့္ခ်ကာလိုးရင္း အ႐ွိန္ျမႇင့္တင္လိုက္သည္။ လိုးေနရင္း နန္းယြန္းႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငံု႔ကာစုပ္နမ္းလိုက္သည္။ နန္းယြန္းကလည္း စည္သူ႔ေက်ာျပင္ကိုဖက္ထားေသာလက္ေတြကို လည္ပင္းသို႔ေျပာင္းဖက္လိုက္ၿပီး စည္သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္လည္နမ္းရင္း အခ်က္က်က်လိုးေနၾကသည္။ ၅ မိနစ္ခန္႔ၾကာေအာင္ ေလွႀကီးထိုး႐ိုး႐ိုးႏွင့္လိုးေႏုကရာမွ “နန္း အေပၚကေနေပးကြာ နန္းႏို႔ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး လိုးခ်င္လို႔” “ဟုတ္” စည္သူက ပက္လက္လွန္ေပးၿပီး နန္းယြန္းက အေပၚမွတက္ခြကာ စည္သူ႔လီးကိုကိုင္ၿပီး စဖုတ္ဝေတ့ကာ တျဖည္းျဖည္းအဆံုးထိေရာက္ေအာင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး စေကာဝိုင္းဝိုက္ကာ သူမအစိေလးႏွင့္ စည္သူ႔ ဆီးခံုကို ပြတ္ေခ်ေပးေနၿပီး လီးကလည္း သားအိမ္ဝေထာက္ကာ ကာမအရသာကို အဆံုးထိေပးစြမ္းေနသည္။
စည္သူကလည္း ႏို႔ႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြေခ်လိုက္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် ပင့္လိုးေပးေနသည္။ လိုးေနရင္း နန္းယြန္းကိုယ္ေလးတုန္တက္သြားၿပီး စည္သူ႔ကိုဆြဲထကာ လည္ပင္းကိုဖက္ၿပီး အငမ္းမရနမ္းရင္းစည္သူ့ရင္ခြင္ထဲေပ်ာ့က်သြားသည္။ စည္သူလည္း အသာေလးေဖးမကာ နန္းယြန္းမ်က္ႏွာအႏွ့ံအနမ္းမ်ားေခြၽခ်ရင္း နန္းယြန္းဖင္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေ႐ွ႕ေနာက္ကစားေပးလိုက္သည္။ “အား..ကို အေမႊးေတြက စူးတယ္ နန္းဟာေလး ယားလာျပန္ၿပီ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ ခ်စ္ရယ္ နန္းအစိေလးကို ကို႔အေမႊးေတြက စူးေနတယ္ကြာ” “နန္း အဲ့ဒါဆို ကုန္းလိုက္ေနာ္” “ဟုတ္ ကို ” “ႁပြတ္” ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းတခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး ခြထားတဲ့လီးကိုခြၽတ္ကာ တဖက္သို႔လွည့္ၿပီး ဖင္ေလးကုန္းကာ ခါးေလးခြက္ေပးၿပီး စဖုတ္ကိုေနာက္သို႔ အစြမ္းကုန္ ပစ္ေပးရင္း “ကို ဒီလိုလားဟင္” “အင္း နန္းက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ” ႁပြတ္ နန္းယြန္းဖင္လံုးေလးကို နမ္းရင္း လီးကို တဆံုးထိထိုးထည့္လိုက္သည္။ “အား…ေသပါၿပီ ျဖည္းျဖည္း ကို နန္းဟာေလး ႀကိမ္းေနၿပီသိလား အရမ္းပဲ ေအာင့္သြားတာ အထဲက ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေနာ္” “ေဆာရီးနန္းရယ္ နန္းဖင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး အရမ္းစိတ္ပါသြားလို႔ ျဖည္းျဖည္းပဲ လိုးမယ္ေနာ္” “ဟုတ္” စည္သူလည္းဖင္လံုးလံုးေလးကိုပြတ္ျပီးတခ်က္ခ်င္းထိန္းလိုးရင္း လီးထိပ္ကိုသားအိမ္ဝႏွင့္ ထိေအာင္ ဂ႐ုစိုက္လိုးေပးေနလိုက္သည္။
“အား..ေဆာင့္ ကို ေဆာင့္ေတာ့ မညႇာနဲ႔ေတာ့ နန္းအရမ္းလာေနၿပီ ၿပီးေတာ့မယ္ အ့ အ့ လိုးလိုက္ နန္းစဖုတ္ေလးကို ကို႔ လီးနဲ႔လိုးလိုက္ တအားလိုးကြာ အ့ အား…ၿပီး ၿပီ အကို နန္း….အ့ ဟာ့ ဟာ့..” အေၾကာေတြတင္းခနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီး ေ႐ွ႕ကိုပံုက်သြားေသာ နန္းယြန္းဖင္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး လီးကို တဆံုးထိဖိေဆာင့္လိုးရင္း နန္းယြန္းစဖုတ္ထဲ အေရမ်ားပန္းထည့္လိုက္သည္။ လီးကိုတဆံုးဖိကပ္ထားရင္း နန္းယြန္း အေပၚသို႔ေမွာက္ခ်လိုက္ကာ ေဘးသို႔လိွမ့္ခ်လိုက္ၿပီး နန္းယြန္းကို အတင္းဖက္ထားလိုက္သည္။ လီးကလည္းစဖုတ္ထဲမွကြၽတ္ထြက္သြားၿပီး နန္းယြန္းလည္း စည္သူ႔ဘက္လွည့္ကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ရင္း ေခါင္းေလးဖြက္ထားလိုက္သည္။ စည္သူက မ်က္ႏွာေလးဆြဲေမာ့ၿပီး နဖူးေလးကိုနမ္းကာ ဖက္အိပ္ထားလိုက္သည္။ အိပ္မက္လိုလို တကယ္လိုလိုနွင့္ နန္းယြန္းကသူ႔ကို အဝတ္ေတြျပန္ဝတ္ေပးေနတာခံစားမိၿပီး မ်က္လံုးဖြင့္မၾကည့္ႏိုင္။
အရမ္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ “အာစိ အာစိ…ထေတာ့ေလ လူသြားႀကိဳရဦးမယ္” “ဟင္…ဘယ္ႏွနာရီထိုးသြားၿပီလဲ” “၆ နာရီခြဲေနၿပီ အာစိ” “ေအးေအး ထၿပီ ထၿပီ” ဟင္… ဒီေက်ာက္ခဲေလး အိပ္ယာေပၚဘယ္လိုေရာက္ေနပါလိမ့္ ဒါဆို ညက ဟာ…နန္းယြန္းရယ္… “အာစိ ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကားေရေဆးထားလိုက္ ငါေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္” ဆပ္ျပာျခင္းေလးထုတ္ၿပီး တံဘက္ေလးပခံုးေပၚတင္ကာ ေရစည္႐ွိရာဘက္ေလွ်ာက္လာစဥ္ ကိုျမတ္ေဆြႏွင့္ေတြ႔၍ “ကိုျမတ္ေဆြ ဒီနားမွာဘုန္းႀကီးေက်ာင္း႐ွိလားဗ်” “႐ွိပါတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုစည္သူ” “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ အလႉေလးလုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ” “ဘယ္သူ႔အတြက္လည္းဗ်” “ဒီလိုပါပဲဗ်ာ” ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ကိုၿဖိဳးကိုေခၚကာေစ်းဘက္သြားၿပီး သက္န္းတစံုႏွင့္ထီးဖိနပ္ယပ္မ်ား အျခားလႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားဝယ္ယူၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း႐ွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာက္ခဲေလးက အိပ္ကပ္ထဲမွာ။
ဘုန္းၿပီးေက်ာင္းသို႔ေရာက္ၿပီး ေက်ာင္းထိုင္ႏွင့္ေတြ႔ကာ ျဖစ္စဥ္တခ်ိဳ႕ကိုခ်န္လွပ္ၿပီး အက်ိဳးေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးမွ “အင္း…ဒကာေလးလည္း ေရစက္ပါလို႔ၾကံဳခဲ့ရတယ္ဆိုေပမယ့္ အစြဲလမ္းေတာ့မထားေစခ်င္ဘူး ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္တတ္တယ္ ဒကာေလး” “တင္ပါ့ဘုရား ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္သူ႔အတြက္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး ကုသိုလ္ျပဳေပးခ်င္လို႔ပါ ဘုရား” “ေအး…ကုသိုလ္ျပဳေပးတာေတာ့ေကာင္းပါတယ္ ကဲကဲ အာရံုျပဳ ဒါနဲ႔ဘတကာမေလးနာမည္က…” “နန္းယြန္းပါဘုရား..” “ေအးေအး လိုက္ဆို…ဣဒံေမပုညံ အာသဝခယာ ဝဟံေဟာတု ……….. …….” “နန္းယြန္းေရ အမွ် အမွ် အမ်ွ….. ေကာင္းရာ မြန္ရာေရာက္ပါေစနန္းရယ္..” စည္သူ႔မ်က္ဝန္းထဲကမ်က္ရည္စတခ်ိဳ႕ေႂကြၾကလာၾကသည္။
နန္းတေယာက္ဘယ္ဘံုဘဝမွာ ဘာေတြနဲ႔ ဆက္လက္ၾကံဳေတြ႔ေနရမလဲ သူမေတြးႏိုင္။အဆင္ေျပေစခ်င္တာေတာ့သူ႔ေစတနာအမွန္။ နန္းတေယာက္သာဓုေခၚႏိုင္ရဲ႕လား အေတြးမ်ားစြာႏွင့္ ဘုန္းၿပီးေက်ာင္းအဝမွာ ေက်ာက္ခဲေလးကို အိပ္ကပ္ထဲမွထုတ္ၿပီး လမ္းေဘးတေနရာမွာ ခ်ထားခဲ့လိုက္သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကအျပန္ တပည့္ေက်ာ္က “အာစိ နန္းယြန္းက ဘယ္သူလဲဗ်” “မင္းေခၚလာတဲ့ မေက်ာက္ခဲေလကြာ” “ဗ်ာ….” ႀကိဳးစားပါဦးမည္။
