“ကိုညီ..မလုပ်နဲ့တော့…တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားလိမ့်မယ်”
“ခနလေးပါ မီမွန်ရယ်”
ကိုညီနောက်ကနေ…ခပ်သွက်သွက်လေးလုပ်ပြီးတော့…တင်ပါးပေါ်ကို..လရည်တွေတင်ပေးလိုက်တယ်။
“ကိုကြီး…သုတ်ပေးဦး”
“အေးအေး”
ကိုညီလဲမြန်မြန်သုတ်ပြီးတော့…ညီတော်မောင်ကိုပါ…မြန်မြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့…တံခါးကိုဟပြီး..ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ဘယ်ဝန်ထမ်းမှကော်ရစ်တာမှာ..မရှိတာသေချာမှTrayကိုယူပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။
ဖြစ်ပုံကတော့ဒီလိုလေ….ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နာမည်သိပ်မကြီးတဲ့..အတွဲတွေလည်းလာပုံမှန်လာတတ်တဲ့…Hotelအလတ်စားတစ်ခုမှာပေါ့။
Waiterလုပ်နေတဲ့ကိုညီဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့…မီမွန်စိုးဆိုတဲ့Housekeepingကောင်မလေးတို့….Checkoutလုပ်သွားတဲ့အခန်းထဲမှာ…တစ်ယောက်ကလဲအခန်းရှင်းဖို့လာရင်း…ပန်းကန်တွေသိမ်းဖို့လှမ်းခေါ်ရာကနေ…လူလစ်တုန်းအလုပ်ဖြစ်နေတာပါ။
အချိန်ကလည်းနေ့ခင်းဆိုတော့…လူလည်းရှင်းပြီးတော့…အလုပ်လုပ်ရတာကလည်း…ကိုယ့်အလွှာနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့…ဘယ်သူမှမသိလိုက်ပဲ…အဆင်ပြေသွားတာပေါ့။မီမွန်မှတ်မှတ်ရရပြောရရင်တော့…ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ပါတ်လောက်က…အပြင်မှာ..ကိုညီ့ကိုအဖြေပေးပြီးတော့…သိပ်မကြာဘူး..အချစ်ခံရတော့တာပဲ။
ဟိုတယ်မှာလုပ်ရတယ်ဆိုတော့…တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်…ဂျူတီတွေကလဲမတူကြဘူးလေ။ဒါပေမယ့်…အခုနောက်ပိုင်းကျတော့…နည်းပညာကလဲအကုန်လုံးလိုလို…အသုံးပြူနိုင်ပြီဆိုတော့…ညဖက်ကိုညီနိုက်ဂျူတီကျတာတို့ဆိုလည်း…vdo..callပဲခေါ်မလား..chatမလား…ကြိုက်တာလုပ်လို့ရတယ်လေ။
အဖြေမပေးခင်ကတည်းက…လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်ဘဝထဲမှာလည်း…ကိုညီကရောက်နေတာလဲကြာပြီ။အသက်ကလဲ…မီမွန်ထက်ပိုကြီးတော့…အစစအရာရာကူညီပေးရင်းနဲ့…ရင်းနှီးခဲ့ကြတာပါ…Departmentမတူတော့လည်း..ပိုပြီးကောင်းပါတယ်… တူနေရင် ကြိုက်ဖြစ်ချင်မှ ကြိုက်ဖြစ်မှာပါ
ဒီလိုနဲ့အိမ်ပြန်ချိန်ရောက်လာတော့…ယူနီဖေါင်းလဲပြီး..အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။ကားဂိတ်မှာအသင့်စောင့်နေတဲ့….ဝေမင်းကိုတွေ့တော့ပြုံးပြလိုက်တယ်။သူကTaxiမောင်းတော့… အိမ်အပြန်မပူရဘူးလေ။နေ့တိုင်းတော့မဟုတ်ပေမယ့်….တစ်ပါတ်ကို…လေးငါးရက်လောက်ကြိုတော့…အဆင်ပြေတာပေါ့ ။
ပြီးတော့…အိမ်ကအမေကတော့..သူ့ကိုသဘောကျတယ်။မီမွန်လဲအရမ်းချစ်တယ်…ပထမဆုံးချစ်သူမို့လေ။သူနဲ့ပဲအရာအားလုံးကိုသိခွင့်ရခဲ့တာလေ။ဟိုဖက်ရပ်ကွက်ဒီဖက်ရပ်ကွက်ဖြစ်ပေမယ့်….ငယ်ငယ်လေးထဲကအရမ်းသဘောကျခဲ့ရတဲ့အကိုတစ်ယောက်ဆိုလဲဟုတ်တယ်။သူကဟိုဖက်ရပ်ကွက် ကဆိုပေမယ့်….ကိုယ့်ဖက်ရပ်ကွက်မှာပဲ…ဂိမ်းလာလာဆော့နေတတ်တာ။
“မောနေပြီလား သဲလေး”
“မမောပါဘူး..ဒီနေ့နေ့လည်လောက်ကတည်းက…အခန်းတွေ ရှင်းပြီးသွားတာ”
“သြော်…. ကောင်းတာပေါ့…ဘယ်သွားမလဲ…”
“ဘယ်သွားချင်လို့လဲ”
“မေးကြည့်တာပါ….ကားမဆွဲတော့ဘူးလေ….နေ့လည်က ပွိုင့်တစ်ခုက ရလာသေးတယ်”
“အင်းဒါပေမယ့်.ခြောက်နာရီလောက်တော့အိမ်ပြန်မယ်နော်”
“အိုကေ”
မီမွန်အလုပ်လုပ်တဲ့ဟိုတယ်က…ရွှေဂုံတိုင်ဖက်ကဆိုတော့…နီးနီးနားနားဖြစ်အောင်…အင်းယားလမ်းက ဟိုတယ်တစ်ခုပဲ မောင်းလာလိုက်တယ်။အဲဒီ့မှာက….တစ်ဆက်ရှင်တစ်သောင်းခွဲဆိုတော့..အိုကေပဲ။အခန်းထဲရောက်တော့…ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး…အဝတ်ချွတ်ကာတာဝါတစ်ထည်ပတ်ထားလိုက်တယ်။
ဒီကိုလာနေကျဆိုတော့…အေးဆေးပါပဲ….သူများအတွဲတွေလိုလဲဝင်တာနဲ့…နမ်းဖက်နေရအောင်လဲ…အငမ်းမရမဟုတ်တော့အေးဆေးပါပဲ။တစ်ခုတော့ရှိတယ်…မီမွန့်ရဲ့ညီမလေးကိုတော့…ရေမဆေးထားဘူး။ဒါကတော့…နောက်ဆိုဘာလဲ သိရမှာပေါ့နော်…ခနတော့စောင့်။ညီမလေးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့…အမွှေးလေးတွေတောင်…ထိုးထိုးထောင်ထောင်ငုတ်စိလေးတွေတောင်ဖြစ်နေပြီ….
ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့…တီဗီဖက်မှာ..ဝေလင်းကPen.Driveတစ်ချောင်းနဲ့တီဗီမှာအလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ဒီနေ့သူ့ဖုန်းနဲ့ ဒေါင်းထားတာတွေကိုပြမလို့နေမှာ။(Ps: Pen Drive က Opticalနော်…ဆရာကြီးမဟုတ်တဲ့လူတွေအတွက်ရှင်းပြတာပါ)
တီဗီမှာပေါ်လာတာကHomemadeလေ..အလင်းရောင်က HDမဟုတ်ဘူး။သူကProမဟုတ်တဲ့လူတွေ…သရုပ်ဆောင်တာတွေပဲ…သဘောကျတာလေ။သူ့ဖုန်းထဲမှာလဲအပြည့်ပဲ။
ဝေလင်းဒီဖက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့…အိချောပိုလိုမျိုး ဘောဒီလိုပုံမျိုးလေးနဲ့…ကုတင်ကိုခြေဆင်းထိုင်ပြီး…တီဗီဖက်ကိုကြည့်နေတဲ့…မီမွန့်ကိုတွေ့လိုက်တော့…စိတ်ထဲကတော့ပြောလိုက်တယ်။ကိုယ့်ကိုကိုယ်အရမ်းကံကောင်းတဲ့လူလို့။ခင်ဗျားတို့ပဲစဉ်းစားကြည့်လေ…အသက်က၁၉နှစ်ကျော်ကျော်..ရုပ်ကလဲကြည့်ကောင်းတဲ့ဖက်ပါတယ်။
နှစ်ခမ်းထူလေးကနှာဗူးနုတ်ခမ်းလေ….ပြီးတော့ဘော်ဒီကလဲ..နောက်ကကြည့်ရင်၂၅လောက်တော့…ခန့်မှန်းလို့ရအောင်ကြည့်ကောင်းတယ်။နို့တွေကတော့…လက်တစ်ကိုင်စာလောက်ရှိတယ်။တင်ပါးတစ်ခုထဲကားကားလေးနဲ့တင်းတင်းရင်းရင်းလေး…အရမ်းမိုက်တာ…လေးဖက်လေးများကုန်းပေးလိုက်လို့ကတော့…လုံးဝကိုမိုက်တာ။
ပြီးတော့ကျွန်တော်ထပ်ကံကောင်းတာက…သူ့ရဲ့အပျိုစင်ပန်းလေးကို…ကျွန်တော်အရင်ရခဲ့တာရယ်။လိင်ကိစ္စတွေနဲ့ပက်သက်လာရင်…ကျွန်တော်ဘာပြောပြော…ဘာပဲတောင်းဆိုဆို…ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးတတ်တာပဲ။သူကမပါစိတ်ပါလက်ပါနဲ့လေ။
ဒေါက်ဒေါက်..ဒေါက်……
ဝေမင်းကမီမွန့်ကို…မျက်စပြစ်ပြလိုက်တယ်။မီမွန်ကဝေလင်းမျက်စပြစ်တာကို..အထာသိတော့…ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းထိုးပြီးတော့..ပေါင်ရင်းနီးပါးထိရောက်နေတဲ့…ပတ်ထားတဲ့ သဘတ်ကို..အပေါ်ထိနည်းနည်းတင်းအောင်ဆွဲပြီးတော့…
အပေါ်ပိုင်းကိုတော့…သဘတ်နည်းနည်းချောင်သွားအောင် ရင်ညွှန့်ထဲလက်ချောင်းလေးထည့်ပြီး..လှုပ်လိုက်တော့သဘတ်နည်းနည်းပြေသွားတယ်။
တင်ပါးအပြည့်ထိုင်ထားပြီးနောက်ကိုလှန်ချလိုက်တယ်။ပေါင်နှစ်ချောင်းကို..နည်းနည်းကားလိုက်တယ်…..လက်ကိုခေါင်းအောက်ထိုးထည့်လိုက်ကာ…ခုတင်ခြေရင်းမှာပက်လက်လှန်ပြီးတော့..တီဗီကြည့်နေတဲ့..ဆက်စီကျကျပေါင်လုံးလှလှကောင်မလေးတစ်ယောက်အဖြစ်…တံခါးမဖွင့်ခင်…စက္ကန့်ပိုင်းလောက်အတွင်းမှာ လုပ်ပလိုက်တာ။
တံခါးဖွင့်လိုက်တော့…ဝိတ်တာကောင်လေးဝင်လာပြီး….မျက်လုံးတွေက..မီမွန့်ဆီမှာပဲဆိုတာသိနေတယ်….ဘယ်ယောက်ကျားမှ…ဒီဘော်ဒီ ဒီပို့စ်နဲ့ကတော့ နှစ်ယောက်ထဲကဆိုရင် အတင်းကျင့်ခံရမှာ။မီမွန်လဲ…ကြည့်နေမှန်းသိတော့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး…တီဗီထဲမှာအာရုံရောက်နေသလို..လုပ်နေလိုက်တယ်။
အခန်းထဲမှာလဲ…ယောက်ကျားကဖုန်းတစ်လုံးကိုင်ပြီးVDO ရိုက်နေတာ…နောက်တစ်ယောက်ကကောင်မလေးကို…မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး ဗျင်းနေတာ။ဝေမင်းကတော့မသိသလိုနဲ့… ဖုန်းကြည့်ပြီးတော့…ဝိတ်တာလေးလာပို့တဲ့Blcakshield ကိုလှမ်းယူလိုက်တယ်။
“တစ်ခါတည်းရှင်းပေးရမှာလား…”
“ရတယ် အကို Check out ထွက်မှ ရှင်းလဲ ရတယ်”
ဝိတ်တာကောင်လေးထွက်သွားတော့……ဝေမင်းလဲပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့…မီမွန့်ရဲ့ပေါင်ကြားကို…မျက်နှာလေးအပ်ပြီး မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းလိုက်တယ်။
“အနံ့တစ်မျိုးရနေတယ် သဲ”
ခစ်….ဆိုပြီး…မီမွန်…ရီလိုက်ပြီး…ထထိုင်ပြီးတော့…ဝေမင်းကိုဆွဲထူပြီး…
“လာကုတင်ပေါ်တက် အေးဆေးပြောပြမယ်”
ဝေမင်းစိတ်ထဲမှာစဉ်းစားလိုက်တော့…လီးကတင်းလာတယ်။စိတ်ဆိုးသွားတာမဟုတ်ဘူး…စိတ်ထလာတာ။ကုတင်ပေါ်မှာ..ဝေမင်းကိုပက်လက်လှန်ပြီး…မီမွန်ကဝေမင်းမျက်နှာကို ခွထိုင်လိုက်တယ်။
“ကို..သေချာ အနံ့ခံကြည့်”
“အင်း…”
“မလျက်နဲ့နော်”
“အွန်း”
“ကို…သေချာရှုလို့ရအောင်လို့ရေတောင်မဆေးဘူး..ရှူရှူးပေါက်ပြီးတာတောင်..တစ်ရှူးလေးနဲ့ပဲ သုတ်တာ”
“ဝေမင်းလဲ…….ဘောင်းဘီကိုစမ်းချွတ်လိုက်တယ်”
“ကို…….ကိုညီနေ့လည်ကလုပ်သွားတာ….ကိုရတဲ့အနံ့ကသူ့လီးနံ့ နံလား”
“အင်း.လရည်တွေကိုထုတ်သွားသေးလား….ကွိုင်နဲ့လား”
“No..သူ့လရည်တွေက သဲတင်ပါးမှာ…ပန်းထုတ်သွားတာ…ကို ရှုကြည့်”
မီမွန်ကိုမှောက်ခုံဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး…တင်ပါးတွေကို..ဝေမင်းတစ်ယောက်မက်မက်မောမောရှုကြည့်တယ်။မီမွန့်ရဲ့ပိပိကိုလည်း…တင်သားနှစ်ဖက်ကိုဖြဲပြီး…သေချာရှုကြည့်နမ်းကြည့်လုပ်တယ်။
“သဲ ကိုယ်မရတော့ဘူး”
“အင်း…ကို့ဟာကို…သဲထဲကိုထည့်ထား…သဲဒီပုံစံနဲ့ပဲ….ပြောမယ်မျက်နှာပူလို့”
ဝေမင်းကမီမွန့်တင်ပါးကိုအားနဲ့ညှစ်လိုက်တယ်….ပြီးတော့မှောက်ခုံလေးဖြစ်နေတဲ့…မီမွန့်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖြဲပြီး…အရည်ကြည်တွေစို့နေတဲ့…အရေးပြားဖုံးနေတဲ့ညီလေးကို… တွင်းဝကို ချိန်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
“အား..ကောင်းလိုက်တာအထဲမှာနွေးနေတာပဲ”
“သဲလဲ ကောင်းတယ်…..သဲပြောမယ်”
“အင်းး”
“မလုပ်နဲ့ဦးနော်..”
ဝေမင်း…မှောက်ခုံထပ်ရက်သားလေးနဲ့…မီမွန့်ရဲ့ဂုတ်သားတွေကိုနမ်းလိုက်တယ်…လက်တွေကိုမီမွန့်ချိုင်းအောက်ကိုနှိုက်ပြီးသိုင်းဖက်လိုက်တယ်။
“ကို”
“အင်း”
“ကိုခိုင်းလို့…သူ့ကိုလက်ခံတယ်ပြောပြီး…ဒီကြားထဲလစ်ရင် လစ်သလို…လာနမ်းလိုက်ဖက်လိုက်လုပ်တာ..သိတယ်နော်”
“အင်းသူကကော..ကိုယ်လုံးဝမသိဘူးလို့
ထင်နေတာမလား”
“အင်းပေါ့..သူ့မှာလဲမိန်းမရှိတာပဲ..သူဘယ်သူမှလျှောက်ပြောလို့မှမရတာ…ပြောရင်..သူပဲပြသာနာတက်မှာလေ…”
“အင်းပေါ့…ကိုတို့တွက်ထားတဲ့ အတိုင်းပဲပေါ့နော်”
“ဟုတ်တယ်…နားထောင်…နေ့လည်က..သဲနောက်ဆုံးကျန်တဲ့checkoutခန်းရှင်းမယ်လုပ်တော့…အခန်းထဲမှာ…ပန်းကန်တွေတွေ့လို့RoomServiceကိုဖုန်းဆက်တော့…သူနဲ့တိုးတာလေ…”
သူက…သူလာခဲ့မယ်ပြောတော့…သဲက သူအဲလောက် လုပ်မယ်လို့ဘယ်ထင်မှာလဲ…. ပြီးတော့..သူကမလာခင်ထဲက သူများတွေ…ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာကြည့်လာတာ…ပိုင်ပြီဆိုမှ သဲကိုလုပ်တာ…
“အင်း”
ဝေမင်းလဲ…စိမ်ထားတဲ့တွင်းထဲမှာ…ငပဲကတော်တော်တင်းနေပြီ။
“အဲဒါကိုညီလဲရောက်လာတော့..အခန်းကိုလော့ချလိုက်တယ်သဲလည်းလန့်သွားတာပေါ့..သဲတို့ကအခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်…တံခါးပိတ်လို့မှမရတာ..”
“ကိုညီဘာလုပ်တာလဲ..တံခါးဖွင့်လို့ပြောတော.”
“မီမွန်ဘာမှမပူနဲ့…Incharge တွေမရှိဘူး…ဒီအခန်းCheck outလုပ်တာလဲ…Receptionကလဲချက်ချင်းမသွင်းဘူးသိလား…”
(ဟုတ်တော့လဲဟုတ်သည်…မီမွန်လည်းအခန်းရှင်းတာ ပြီးသလောက်ဖြစ်နေတာ…အခန်းက..မနက်၁၀နာရီလောက်ဝင်ပြီး…လုပ်ပြီးထမင်းစားပြန်သွားတာ။အိပ်ယာခင်းတောင် မတွန့်ဘူး..အောက်နားလေးပဲ ….နည်းနည်းဆွဲဆန့်လိုက်တာ လုပ်နေကျလေ….DayUseတွေက..အခန်းသိပ်မသုံးလို့ဂျာကြီးက…မလိုအပ်ရင်ဆွဲဆန့်လို့မှာသွားတာ…ရေချိုးခန်းကတော့ ရှင်းပြီးသွားပြီ)
“အိပ်ယာခင်းကို….ကုန်းပြီးဆွဲဆန့်တုန်းနောက်ကနေလေ… ကိုညီကမီမွန့်ကိုအတင်းဖက်ပြီး…နို့တွေကို ညှစ်တာ…..သိလား ကို”
“ဒင်းဆက်ပြော မရပ်နဲ့”
“သဲကိုပေါင်ကြားကိုစမ်းတော့…သဲလည်းအတင်းရုန်းတာပဲ ကိုညီက အရမ်းသန်တယ်…”
“မီမွန်ရယ်တဲ့ နင်က နင့်ဘဲနဲ့လုပ်ဖူးနေတာပဲ.ငါလုပ်ချင်တယ်”
လို့ပြောတော့
“သဲလည်း… မရပါဘူးပြောသေးတယ်”
“သူကအတင်းကြီး..လက်ကလဲမြန်တယ်…သဲဘောင်းဘီကို…ချိတ်ဖြုတ်တာမြန်မှမြန်…ပြီးတော့ဆွဲချလိုက်တာ….ပြီးသဲကိုတွန်းလိုက်တော့…ခုကိုနဲ့နေသလို….ဖြစ်နေတာပေါ့ ”
“သဲကထလို့မရတော့ဘူး…..သူလဲဘောင်းဘီချွတ်ပြီး…….တစ်ခါတည်း ထိုးထည့်တာပဲ”
“အား..ကိုညီ ဖြည်းဖြည်း….”
“ကောင်းလိုက်တာ.. မီမွန်ရယ်”
“နင်အရမ်းမအော်နဲ့နော်….လို့ပြောတယ်…ကိုပဲစဉ်းစားကြည့်လေ…အလုပ်ချိန်မှာအလုပ်ခံရတာ..အသံထွက်လို့ရမလား”
ဝေမင်း…မနေနိုင်တော့ဘူး….နောက်ကနေမီမွန်ကို…ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိပြီး စလုပ်နေပြီ။
“ကိုညီ နဲ့လုပ်တော့ ကောင်းလား”
“ကိုကတော့လေ…မကောင်းနေမလား။သဲဟာလေးကကျပ်နေတာ…သူ့ခမျာအသက်တောင် မရှုနိုင်ဘူး….ဒါတောင် အိမ်ထောင်ရှိလို့”
“အေးပါ…ကိုကစတာပါ…ငါ့သဲလေးအရမ်းကောင်းပြီး ကျပ်နေတာ..ကိုအသိဆုံးလေ….ဆက်ပြော”
“အင်းအဲထိပဲလေ… သူလဲမြန်မြန်လုပ်ပြီး…သဲတင်ပါးပေါ်မှာ အရည်ထွက်ပြီး….မြန်မြန်ပြန်ထွက်ရတာပေါ့…”
“သဲကိုလုပ်တာ ကောင်းလား..”
“အင်းကောင်းတယ်…ကြောက်တာလဲပါတယ်….ခိုးစားသလို ဖြစ်တော့…ပိုကောင်းတယ်..”
“သဲကိုပြီးလိုက်တော့မယ်နော်…”
“အင်း…..ပြီးချင်ရင် ပြီးလိုက်တော့…..”
ဝေမင်းအားရပါးရဆောင့်ချပြီးတော့…အရည်တွေအထဲပန်းထည့်လိုက်တယ်။မီမွန်လဲ….အရည်တွေအထဲဝင်လာတော့.. တစ်ခါပြီးသွားတယ်။အရည်တွေကအများကြီးလေ။
အဲနေ့ကတော့နှစ်ယောက်သား…အိမ်စောစောပြန်ရမယ်ဆိုတာနဲ့…တစ်ခေါက်ပဲလုပ်ပြီးပြန်လာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်လေ တစ်ခေါက်ဆိုတာလဲ..ကျေနပ်မှုအပြည့်ရတယ်။မီမွန်လည်း..အဲ့အရသာကိုကြိုက်တယ်။နှစ်ယောက်လုံးကြိုက်တာပါပဲ….စိတ်တူကိုယ်တူ ချစ်သူတွေလေ။
ဒီလိုနဲ့တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့…ဝေမင်းနဲ့မီမွန်နဲ့လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ဘာအကြောင်းရယ်မှတော့မဟုတ်ဘူး။ဝေမင်းကို…သူ့အိမ်ကသင်္ဘောတက်ခိုင်းတာနဲ့ဝေမင်းက…မီမွန်နဲ့လက်ထပ်ပရစေဆိုတော့….နှစ်ဖက်မိဘလက်ခံတာနဲ့လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။
လက်ထပ်တယ်ဆိုပေမယ့်လဲ…ဟန်းနီးမွန်းထွက်ပြီးတော့… သူ့အိမ်ကိုယ့်အိမ်တစ်လှည့်စီနေဖြစ်ကြတာပေါ့။Taxiကရတဲ့ ပိုက်ဆံက…ဘဝတစ်ဆစ်ချိုးပြောင်းဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။လက်ထပ်ပြီး…၃လလောက်ရှိမလားမသိ။ဝေမင်းလည်းဟိုက ခေါ်တာနဲ့ထွက်သွားတာပါပဲ။ဝေမင်းအိမ်က…ဝေမင်းအခန်းမှာတော့ မီမွန် သိပ်မနေဖြစ်ဘူး။
ကိုယ့်အိမ်မှာပဲကိုယ်နေဖြစ်တာ…တစ်ခါတစ်လေလှမ်းခေါ်ရင်တော့၁ညမျိုး၂ညမျိုးသွားအိပ်ရတယ်။သူ့အိမ်က..အေးဆေးပါပဲ။ဝေမင်းအကို…ကိုအောင်ထွန်းဆိုတဲ့တစ်ယောက်.. မူးမလာရင်တော့အေးဆေးပါပဲ။သူကအမြဲတမ်းတော့…မသောက်ပါဘူး။ပြီးတော့သူက…သင်္ဘောတက်ဖို့လုပ်တော့ဆေးကျတယ်ဆိုလို့..အိမ်မှာပဲနေတာ။
အိမ်ကလဲအရက်သောက်တာ…မကြိုက်ပေမယ့်..တစ်ဖက်မှာကလဲ..သားကြီးကမြေးဦးဆိုတော့…အဖိုးအဖွားတွေက..မနေတော့မနိုင်လို့လွှတ်ထားရတာပေါ့……
မီမွန်လဲအလုပ်မှာ…ကိုညီနဲ့မကောင်းတာတွေမလုပ်ဖြစ်တာ ကြာပါပြီ။လူမလစ်တာလဲပါတာပေါ့။ပြီးတော့…ဟိုတယ်ကလဲနောက်တစ်လုံးဆောက်နေတော့….ကိုညီလဲအဲဖက်မှာကျနေတာများတယ်။လက်ထပ်ပြီးတော့…သူလဲနည်းနည်းတော့ ရှောင်ပါတယ်။.မီမွန်လဲ…လက်ထပ်ပြီးခါစကတော့…ပျော်လဲပျော်…ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ပဲဆိုတော့..ဘာအကြောင်းနဲ့မှမဟုတ်ပဲနဲ့ပုံမှန်အတိုင်းပဲနေဖြစ်တယ်။
ဒါပေမယ့်…ပြောင်းလဲလာတာကတော့ဂျာကြီးပဲ…ကိုမိုက်ကယ်ပဲဆိုပါတော့…နိုင်ငံခြားသားတွေခေါ်ရလွယ်အောင်…မိုက်ကယ်လို့ပေးရင်းနဲ့…အဲ့နာမည်ပဲလူတွေသိကြတော့တယ်။
မိုက်ကယ်နာမည်ကတော့ကြီးတယ်။မိန်းမကိစ္စနဲ့ပက်သက်လာရင်…ဒါကလဲ…အချင်းချင်းတွေလောက်ပဲသိတာပါ။
တစ်နေ့တော့…မီမွန့်ကိုရုံးခန်းထဲကိုခေါ်ပြီးတော့…အသစ်ဖွင့်မယ့်ဟိုတယ်မှာ…ကြီးကြပ်ရေးမှုးရာထူးနဲ့ပြောင်းရမယ်လို့ခေါ်ပြောတော့…မီမွန် အံသြသွားတယ်။
“ဂျာကြီးကလည်း နောက်နေပြန်ပြီ….”
“အေးတကယ်ပြောတာ…ဟိုဖက်ကဟိုတယ်လို့သာပြောတာ…အခန်းက၁၆ခန်းလောက်ပဲပါတာ။..နင်နဲ့အတူHousekeepingကနှစ်ယောက်ပါမယ်.။
“တကယ်ဆိုရင်တော့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..”
“ဒါပေမယ့်…နင်ကျေးဇူးတော့ ဆပ်ရမယ်နော်”
“ရှင်”
“နောက်မှပါ.”
အဲဒီ့အချိန်မှာဂျာကြီး..ကြည့်လိုက်တဲ့အကြည့်တွေက… မီမွန့်မျက်လုံးထဲကနေ…ရင်ထဲမှာအလိုလိုသိလိုက်တာက….ညီမလေးတောင်ကြုံ့သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။
“ဒါနဲ့စကားမစပ်…နင့်ယောက်ကျားသွားတာ..ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ….”
“နှစ်လလောက် ရှိပြီ ဂျာကြီး…”
“အေး နင်လဲ…..ဟာနေရောပေါ့.”
“ဟာဂျာကြီးကလဲအရမ်းနောက်တာပဲ….”
ဆိုပြီးရုံးခန်းထဲက…အပြေးလေးထွက်ခဲ့တယ်။ဂျာကြီးရဲ့မျက်လုံးတွေကတော့..တုံခါသွားတဲ့တင်သားတွေကို…မျက်တောင်မခတ်ပဲငေးလို့ရယ်
ဒီလိုနဲ့အသစ်ပြောင်းပြီး…အလုပ်လုပ်ရတဲ့ဟိုတယ်ကျတော့…ရုံးခန်းအသေးလေးတစ်ခုပါတယ်။တခြားဝန်ထမ်းတွတော့မရှိပါဘူး။HKကမီမွန်ရယ်…ကောင်လေးတစ်ယောက်…ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ်ဆိုတော့…အဆင်ပြေပါတယ်။ပြီးတော့….ဂျာကြီးလာရင်ထိုင်ဖို့ရယ်Guestတွေလာရင်တော့…ဟိုဘက်ဟိုတယ်ကလာပို့တဲ့ဝန်ထမ်းတော့ပါလာတောပေါ့။
ဒီလိုနဲ့တစ်ရက်ပေါ့လေ…မီမွန်လဲအရင်ကလောက်…မပင်ပန်းတော့ပဲအလုပ်လုပ်ရတာရယ်…ယောက်ကျားကလဲအဝေးရောက်နေတော့..လူကလဲငယ်..စိတ်ကလဲကြွ…ယောက်ကျားကလဲခွင့်ပြုထားဆိုတော့…တစ်ခါတစ်လေဆိုစိတ်က.. လိင်ကိစ္စပဲရောက်နေတာပေ့ါ။
ဝေမင်းခမျာလဲ…သူ့မိန်းမလေးကိုစိတ်မချရှာတော့….မသိတဲ့လူတွေနဲ့…သူမရှိတုန်းဖြစ်လို့…သူများတွေသိသွားမှာရယ်စိတ်ချရတဲ့လူဆိုလုပ်…..ပြီးရင်သူ့ဆီကိုမီမွန့်မျက်နှာမပါတဲ့…. VDO ဖိုင်ပို့ပေးရမယ်ဆိုပြီး…ခွင့်ပြုထားတာဆိုတော့… မီမွန့်အကြိုက်ပေါ့။
ပြီးတော့သူ့ယောက်ကျားကိုလဲ…..ပျော်ရွှင်စေချင်တာတစ်ခုတည်းမဟုတ်ပဲ….နှစ်ယောက်လုံးပျော်ပြီး…ခိုင်မြဲသွားမယ့်.. ခြေလှမ်းမျိုးပဲလှမ်းမယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။တစ်ရက်တော့…စိတ်တွေကတအားထနေတာနဲ့Viberကနေ….ဝေမင်းဆီကိုမက်ဆေ့ပို့လိုက်တယ်။
“ကို…ဒီနေ့မီမွန်ဘယ်လိုဖြစ်နေတယ်မသိဘူး လိုနေတယ်…”
“ခနနေတော့….စာပြန်လာတယ်…ကိုညီရှိလားမေးတော့”
“မသိဘူး…”
“စည်းကမ်းအတိုင်းနော်…လုပ်ဖြစ်ရင် ”
“အင်းပါ ကိုရယ်.”
နောက်တော့….မီမွန်လဲကိုညီဆီကို…ဖုန်းဆက်တော့ချက်ချင်းမကိုင်ဘူး။ခနနေတော့ ပြန်ခေါ်တော့
“ကိုညီ ဟိုတယ် အသစ်ဖက်ကို မလာဘူးလား”
“ကိစ္စမပေါ်သေးဘူးဟ… လွှတ်မှလာလို့ရမှာ”
“”ဒါပေမယ့်.ဂျာကြီးနင်တို့ဖက်ကို လာစစ်မယ်ပြောနေတယ်”
“တကယ်လား”
“အေး”
“ဒါဆို ဒါပဲ အားရင် လာခဲ့ဦး”
“အေးပါ”
ဂျာကြီးလာမယ်ဆိုတော့…အောက်ကနှစ်ယောက်ကို…သက်ဆိုင်ရာအထပ်တွေမှာDeepCleaningလုပ်ဖို့ပြောပြီးစာရင်းဇယားတွေ ပြင်ထားလိုက်တယ်။တော်သေးတယ်…ကိုညီဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်တာ…တော်ကြာတစ်ခုခုအမှားတွေ့သွားရင်…လာမှ..ကိုယ်ကအလုပ်လုပ်ရဲ့သားနဲ့ အပြစ်ပြောခံနေရမှာ..
လာမယ့်လာတော့လည်း…မီမွန့်ဆီကိုတန်းလာတာပါပဲ။အလုပ်ကိစ္စကနည်းနည်း…မီမွန့်ကိုဏှာကြည့်ကြည့်တာကများများ..မီမွန်ကလည်း…စိတ်ကတစ်မျိုးဆိုတော့….အဲ့မှာစတွေ့တာပေါ့….
စကားပြောနေရင်းနဲ့…….ဂျာကြီးကကေတီဗီရောက်ဖူးလားမေးတော့…မရောက်ဖူးဘူးဂျာကြီးဆိုတော့…..ညနေငါလိုက်ပို့မယ်ဆိုပြီး..ဖြစ်လေရော…..စားနေကျကြောင်ပါးကြီးဆိုတော့..အနေအထားကိုကြည့်တာနဲ့မျက်လုံးကိုကြည့်တာနဲ့…နည်းနည်းတော့သဘောပေါက်တယ်.။အဲဒါနဲ့..ဂျာကြီးရှေ့မှာပဲ……ဝေမင်းကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။
(ဝေမင်းက..သင်္ဘောတက်တယ်ဆိုပေမယ့်…ကာတာက ဆိပ်ကမ်းမှာပဲအထိုင်ချရတာပါ.Internetကလဲရဆိုတော့)
ကံများကောင်းချင်တော့…ဖုန်းက်ုတစ်ခါတည်းတန်းကိုင်တာပဲ…
ကိုရေ….ဒီမှာဂျာကြီးကမီမွန့်ကို….ကေတီဗီလိုက်ပို့မလို့တဲ့… (ဂျာကြီးကိုကြည့်တော့…ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေတာ….ဖန်ပါတယ်ဆိုမှ…သူ့ယောက်ကျားကိုလှမ်းပြီး…သံတော်ဦးတင်ရတယ်လို့ထပြီးသွားမလို့ရှိသေး…မီမွန်ကမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြီး…လက်ကာပြတယ် ခဏစောင့်ပေါ့ဆိုပြီးပေါ့)
ဝေမင်း ။ ။ ”မီမွန်တစ်ယောက်တည်းလား..”
မီမွန် ။ ။ ”ဟုတ်တယ်ကို အလုပ်ကလူတွေပါတယ်…”
ဝေမင်း ။”ဂွင်တွေ့ပြီးပေါ့….နောက်ကျရင်…အိမ်မပြန်နဲ့တော့ တစ်ခါတည်းလုပ်ပလိုက်တော့”
မီမွန် ။ ။ ”ဂျာကြီးလည်းပါတယ်..”
ဝေမင်း ။ ။” ရီကော့ ယူခဲ့”
မီမွန် ။ ။ ”ဟုတ် ဒါပဲနော်…”
မီမွန်ကဂျာကြီးဖက်လှည့်လိုက်တော့.”အလုပ်က…ဘယ်သူမှ မပါဘူးလေ..”
“ဂျာကြီးကလဲ အဲလိုပြောလို့ဖြစ်မလား”
အချိန်တွေက…တစ်ရွေ့ရွေ့နဲ့ကုန်ဆုံးလို့လာပါတယ်။အရင်တုန်းကလိုတော့…မဖြစ်တော့ပါဘူး။သိပ်မကြောက်တတ်တာလဲပါတယ်။အိမ်ကိုတော့ဖုန်းဆက်ပြောလိုက်ပါတယ်။အိမ်ကတော့…ဟိုတယ်မှာစလုပ်ကထဲကဆိုတော့…ပြသနာမရှိဘူး။
တကယ်တော့မီမွန်ကကလပ်သွားချင်တာ။တစ်ခါမှမရောက်ဖူးလို့…ဒါပေမယ့်…လူတွေမြင်မှာလဲကြောက်တယ်။အခုလို..ညဖက်ကိုသွားမယ့်ကိစ္စမျိူးတောင်….လုပ်မယ်ဆိုပြီးတစ်ခါတည်းဆုံးဖြတ်လိုက်တာ။တစ်ခါတစ်လေတောင်…အားတွေ ဘယ်လိုရှိလာမှန်းမသိဘူး…မိုက်ရူးရဲမိတာများလားမသိပါဘူး။
ညနေကျတော့…အချိန်းအချက်လုပ်ထားတဲ့အတိုင်း…ဟိုတယ်ရဲ့၅မှတ်တိုင်ကျော်လောက်မှာစောင့်ပြီးတော့…ဂျာကြီးကားနဲ့လာခေါ်တော့လိုက်သွားတယ်။ကားပေါရောက်တော့..ဂျာကြီးကဦးထုတ်တစ်လုံးပေးတယ်။မီမွန်လဲ..ဂျာကြီးရဲ့အကွက်ကျမှုကိုတွေ့တော့…တော်တော်ကျေနပ်သွားတယ်။
အစစအရာရာစဉ်းစားတတ်လို့လဲ…ဂျာကြီးဖြစ်နေတာလေ။
ဆံပင်ကိုဖါးလျားချပြီး…ဦးထုတ်ဆောင်းလိုက်တော့…တော်ရုံဆိုမှတ်မိမှာမဟုတ်ဘူး။ဒီလိုနဲ့တောင်ဥက္ကလာဖက်ကို..ရောက်လာကြတော့…ဆိုင်နံမည်ကိုတော့မသိပါဘူး။
ဆိုင်ကခြံထဲမှာဖွင့်ထားတယ်။လူကလဲသိပ်မရှုပ်ဘူး..ကြည့်ရတာ…အသန့်တွေပဲလာကြတာထင်တယ်။လွယ်အိတ်ကိုတော့…ကားထဲမှာထားခဲ့ပြီး…ဂျာကြီးနောက်ကိုပဲလိုက်လာခဲ့တယ်။အထဲမှာလဲသူ့ကိစ္စနဲ့သူတွေပါ..ဘယ်သူ့မှလဲကြည့်မနေဘူး။
အနောက်ဖက်ကိုလျှောက်သွားတော့…လှေကားလေးရှိတယ်။နှစ်ထပ်အဆောက်အဦးအပေါ်တက်ဖို့ဆိုပြီး…အဲကနေ တက်လာတော့ ….
ဝိတ်တာကောင်လေးက….”အကိုအခန်းယူမှာလားဆိုတော့”
“ယူပြီးသား.အဲလက်စ်တို့ယူထားတဲ့အခန်းလိုက်ပို့ဆိုတော့’
“ဟုတ်ကဲ့ဆိုပြီး”ထောင့်ကျကျအခန်းဖက်ဆီကို..လျှောက်သွားရတယ်
အထဲကသီချင်းသံကတော့DJအသံနဲ့…တံခါးခေါက်လိုက်တယ်။.ခနနေတော့…အထဲကနေလော့ကိုဖြုတ်လိုက်သံကြားရတယ်။မိုက်တယ် ကိုယ်ပိုင် အခန်းလိုပေါ့……
အထဲဝင်တော့…စားစရာအပြည့်နဲ့သောက်စရာတွေကို..အခန်းအပြင်က…အလင်းရောင်နဲ့မြင်လိုက်ရတယ်။တံခါးလာဖွင့်တာက…ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့လူတစ်ယောက်…
အခန်းထဲမှာက…ကောင်မလေးတစ်ယောက်..မီမွန်တို့အရွယ်လောက်ပဲ….လှတယ်။
“အေးငါစောင့်နေတာ နှစ်နာရီလောက် ရှိပြီ”
အဲ့အချိန်မှာအခန်းထဲက…အနံတစ်မျိုးရတယ်။မီမွန်သိလိုက်တာကတော့…အထဲကနှစ်ယောက်..အလုပ်တော့ဖြစ်ထားတယ်ဆိုတာပဲ။အသေးစိတ်တော့..မရေးတော့ပါဘူး။
တကယ်တော့ကေတီဗီသာဆိုတယ်….ကုတင်လိုထိုင်ခုံပါတယ်……ရေချိုးခန်းအိမ်သာလဲပါတယ်။စောင်မပါတာတစ်ခုပဲ…ခေါင်းအုံးအသေးလေးတွေက…မှီဖို့ပေးထားတယ်ဆိုပေမယ့်…အိပ်လို့ရပါတယ်။
နောက်တော့…တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မိတ်ဆက်ပြီတော့…သောက်ကြတာပေါ့။နောက်တစ်နာရီလောက်နေတော့… သူတို့ပြန်သွားရတယ်။ကောင်မလေးက..အိမ်ပြန်ရမယ်ဆိုတော့….
ဂျာကြီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တော့…ဂျာကြီးကရီမုဒ်ကိုကိုင်ပြီးပြောင်းလိုက်တော့…ရုပ်ရှင်ဖက်ကို….ပြီးတော့ အသံကို အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပဲ…..နည်းနည်းလျှော့လိုက်တယ်။
“ဂျာကြီးဒီနေရာက…ဘယ်လိုနေရာကြီးလဲ”
“အင်း…ဒီနေရာကဆက်ရှင်နဲ့ဖွင့်တာမဟုတ်ဘူး..ဟိုတယ်လိုပဲ ယူရင်တစ်ရက်လုံးယူရတာ…ဈေးကလဲ ကြီးတယ် သီချင်းဆိုလဲရတယ်.. ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်လဲ ရတယ်…. ညကိုးနာရီလောက်ကျရင် စောင်တွေ လာပေးမယ်ပေါ့…”
မီမွန်လဲငြိမ်သွားတယ်.(စိတ်ထဲကလဲ.သူနဲ့ကိုယ်နဲ့က အလုပ်မှာဆိုရင်လဲ…အဲလိုဆက်ဆံရေးမျိုးလဲမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့…ကေတီဗီသွားမယ်ဆိုပြီးခေါ်လာတယ်…ပြီးတော့ ဟိုတယ်လိုအခန်း….ကိုယ်ကလဲမသိရင်ကြေးစားတစ်ယောက်လို…ဘာမှန်းညာမှန်းမသိလိုက်လာတယ်။သေချာတာကတော့…ဒီညလုပ်ဖြစ်ကြမယ်။သူကဘယ်လိုစမှာလဲ…ပြီးတော့ ဘယ်လို လုပ်ကြမှာလဲဆိုပြီး..တွေးနေမိတယ်….)
တကယ်တော့အချိန်က…အဖြေပေးသွားပါတယ်။ဂျာကြီးပေးတဲ့ခွက်ကိုယူပြီးသောက်ကြတယ်။ရုပ်ရှင်ကားကလဲ….CaptailPhilipသုံးလေးခွက်လောက်ကုန်တော့…နည်းနည်းလေး သွေးပူလာတယ်။
“ဒေါက်ဒေါက်”
တံခါးခေါက်သံနဲ့ဖုန်းကနာရီကိုကြည့်လိုက်မိတော့…၉နာရီထိုးနေပြီ။ဂျာကြီးကတံခါးဖွင့်ပြီး…စောင်နှစ်ထည်ကိုလှမ်းယူတယ်။ပြီးတော့..အော်ဒါထပ်မှာတယ်ထင်တယ်။ခဏနေတော့…… ကောင်လေးက ဘီယာပုလင်းတွေ လာပို့တယ်။
စားပွဲပေါ်မှာ..ပုလင်းကတော့နည်းနည်းပဲကျန်တော့တယ်။
အမြည်းတွေကတော့ကျန်သေးတယ်။ဘာမှာဦးမလဲဆိုတော့ …ခေါင်းပဲခါပြလိုက်တယ်။ဝိတ်တာကောင်လေးထွက်သွားတော့…ဂျာကြီးကတံခါးကိုလော့ချလိုက်တယ်။ပြီးတော့… မီမွန့်ဘေးနားမှာထိုင်ချကာ…တစ်ခါတည်းဖက်ပြီးမီမွန့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလာနမ်းတယ်။
မီမွန်တို့…အငမ်းမရ နမ်းကြတယ်…..ဂျာကြီးကော..မီမွန်ပါ ခနနေတော့…….နှစ်ယောက်သားအဝတ်အစားတွေ….မရှိတော့ပါဘူး။
“ဂျာကြီး”
မီမွန့်ရဲ့ဖုန်းကို…ကင်မရာဖွင့်ပြီးလှမ်းပေးလိုက်တယ်။ဗီဒီယို ရိုက်ပေးဆိုပြီးတော့……ဂျာကြီးရဲ့ ကြီးမားပြီးကော့နေတဲ့ လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။ဂျာကြီးလဲ…ကြာကြာမခံနိုင်ဘူး။မီမွန့်ကလှတော့….စိတ်တွေကြွပြီး…မီမွန့်ပါးစပ်ထဲမှာပြီးသွားတယ်။ကင်မရာနဲ့ဗီဒီယိုရိုက်ထားတာကိုပြန်ကြည့်တော့…..ဘာလုပ်မလို့သူများတွေမြင်ဦးမယ်..ဆိုတော့မီမွန့်ယောက်ကျားဆီပို့မလို့ဆိုတော့…
ဂျာကြီးကပြာကရာ ဖြစ်သွားတယ်…..”သေပြီပေါ့…”
မီမွန်က…တစ်ခွန်းတည်း ပြောလိုက်တယ်။
“ဂျာကြီးရယ်စိတ်မပူပါနဲ့…မီမွန့်ယောက်ျားက…အဲလို မီမွန့်သူများနဲ့လိုတာမြင်မှဖီးလာတာ…သူကိုယ်တိုင်ခွင့်ပြုထားတာဆိုတော့…”
သက်ပြင်းချပြီး…”တော်သေးတာပေါ့…ငါကလန့်သွားတာ….နင့်ယောက်ကျားက ကတ်ကိုး ပေါ့”
မီမွန်ခေါင့်ငြိမ့်လိုက်တယ်…နောက်တော့..ဂျာကြီးကမီမွန့်ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး…..ဘာဂျာကိုင်ပေးတော့ကောင်းလိုက်တာဆိုတာလေ….ဂျာကြီးကလဲ…ဂျာကြီးဆိုတဲ့အတိုင်းပဲ…အမှုတ်ကလဲ…သိပ်ကောင်းဆိုတော့.ပုံတောင်နှစ်ပုံလားပဲ..ရိုက်နိုင်တယ်…. ဖီးတက်တယ်ဆိုတာတော့လေ။
ဂျာကြီးလီးဝင်နေတဲ့ပုံ…လေးဖက်ထောက်…နှစ်ပုံလောက်ပဲမှတ်တမ်းယူပြီးတော့….မီမွန့်တို့လိုးကြတာပေါ့။စံချိန်မှီ..ကိုယ့်ယောက်ကျားထက်ကြီးတဲ့လီးက…အဖုတ်ထဲကိုဝင်လာတဲ့ အခါ…..အရမ်းကောင်းတယ်။ဂျာကြီးကတံတွေးတွေ…ခနခနမီမွန့်စောက်ဖုတ်ပေါ်ကိုထွေးချလိုက်….ပြီးရင်လီးထိုးထည့်လိုက်….တစ်ချက်ချင်းလုပ်တယ်။
စိုရွှဲနေတဲ့စောက်ပတ်ထဲဝင်ထွက်သံတွေ…တဏှာသံတွေ…တံတွေးတွေစောက်ရေတွေက…ဖင်ကြားထဲမှာယားကျိကျိဖြစ်နေတာတွေ….အရမ်းကောင်းတယ်။ဂျာကြီးပေါ်တက်ပြီးအပေါ်ကနေမြင်းစီးတော့…ဂျာကြီးကမီမွန့်မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေတာ..
“ဂျာကြီးသူများမိန်းမကို လုပ်တာကောင်းလား….”
“ကောင်းတယ်.”
“မီမွန်လဲ ကောင်းတယ်”
နှစ်ချီလောက်လဲပြီးရော….နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြတာ….နှစ်နာရီလောက်ကြတယ်။အချိန်ကညတစ်နာရီ….ထိုးလောက်မှပြန်နိုးကြတယ်။သိပ်မအေးတော့တဲ့…….ဘီယာကိုသောက်ကြပြီးတော့…ဂျာကြီးကသူ့လီးကို…မီမွန့်ပါးစပ်နားထိုးပေးလိုက်တယ်။
ဂျာကြီးကိုပုလွေမှုတ်နေတုန်း…..Viberကနေဖုန်းလာတယ်။VDOCallဖွင့်လိုက်တော့………မီမွန့်မျက်နှာလေးကိုမှုန်မှုန်လေးတွေ့တယ်။ကို..သိပ်မမြင်ရဘူးဆိုတော့……ဂျာကြီးကမီးထဖွင့်တယ်။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဘာမှမပြောဘူးပဲကြည့်နေကြတယ်။
မီမွန့်က….ကင်မရာကိုဂျာကြီးလီးနားကပ်ပြလိုက်တော့…ဝေမင်းမျက်ခုံးပင့်သွားတယ်။ပါးစပ်ကလဲ…မနည်းပါလားလို့အသံထွက်သွားတယ်။အဲအချိန်မှာဂျာကြီးက…မီမွန့်ကိုမှောက်ခံဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး….အောက်ဖက်ကိုဆွဲလိုက်တော့…ခြေထောက်ကအောက်မှာ…အဲ့အချိန်မှာဂျာကြီးက…မီမွန့်လက်ထဲကဖုန်းကိုလှမ်းယူပြီးတော့……ဘေးနားကနေမြင်ရတဲ့နေရာမှာချိန်လိုက်တယ်။ဝေမင်းကိုလဲ…မြင်ရတယ်…..ဝေမင်းကလဲ အကုန်လုံးမြင်ရတဲ့ View ပေါ့။
ဒီတစ်ခေါက်ကျတော့မှဂျာကြီးက…မီမွန့်လက်နှစ်ဖက်ကိုယူပြီး…နောက်ပြန်တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖြဲခိုင်းတယ်။ဂျာကြီးရဲ့ လက်ဝါးကို…မီမွန့်ပါးစပ်နားကိုတေ့ပြီး…တံတွေးထွေးလိုက်ဆိုတော့….မီမွန်လဲတံတွေးကိုလက်ဝါးပေါ်ထွေးပေးလိုက်တယ်။များများလေးဆိုတော့…မီမွန်လဲသုံးလေးခါလောက်ထွေးပေးလိုက်တယ်။ဂျာကြီးကလက်ဝါးထဲကတံတွေးတွေကို…မီမွန်ဖြဲထားတဲ့…ဖင်ဝမှာကောဖင်မှာကောနှံနေအောင်..လိမ်းလိုက်တယ်။
ပြီးတော့သူ့တံတွေးတွေကို..လက်ဝါးထဲထွေးထည့်ပြီး……သူ့လီးမှာရွှဲနေအောင်သုတ်လိုက်တယ်။သုံးယောက်သား…..ဘာစကားမှမပြောကြဘူး။ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်….ဂျာကြီးကဖုန်းကိုယူပြီး..ကင်မရာကိုအနောက်ကင်မရာပြောင်းတော့…ဝေမင်းမျက်နာကို မြင်ရတယ်။ဝေမင်းက…မီမွန်ရဲ့ ဖြဲထားတဲ့ ဖင်ကြားကိုမြင်ရတယ်။စောက်ဖုတ်ကဖေါင်းကားလို့…ဝေမင်းလီးမှာလဲ..လရည်တွေကစို့လို့လေ။
ဂျာကြီး….ကဒီတစ်ခါထည့်လိုက်တာက …..မီမွန့်ဖင်ဝကို…
စစချင်းမဝင်ပေမယ့်….ဂျာကြီးဒစ်က…တစ်ချက်မှာကောက်ပြီးပြန်ဖြောင့်ထားပြီးတစ်ဝက်လောက်ကထိုးဝင်သွားတယ်။မီမွန့်ရဲ့အော်သံကအံကြိတ်ပြီး…..ထွက်လာတယ်။ဆက်မထိုးသေးပဲ…ခနနေတော့မှအဆုံးထိကိုအော်သံကြားထဲကဝင်သွားတယ်။
ဂျာကြီးကမီမွန့်ခေါင်းရင်းမှာလိုးနေရင်းနဲ့ဖုန်းကိုထောင်ထားလိုက်တယ်။ကင်မရာလဲပြန်ချိန်ရင်းနဲ့..ဒီတစ်ခါဝေမင်းဖက်ကမြင်ရတာကတော့…ရှေ့တည့်တည့်မှာ..သူ့မိန်းမမီမွန်နောက်ဖက်မှာက…သူ့မိန်းမကိုလိုးနေတဲ့ ဂျာကြီး …
ဖင်ထဲကိုဖြည်းဖြည်းချင်း…ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်…ရှုံမဲ့လိုက်မျက်လုံးစင်းသွားလိုက်နဲ့မီမွန့်မျက်နှာ..နောက်တော့ခက်သွက်သွက်ဆောင့်လာတဲ့… ဆောင့်ချက်တွေ…မျက်လုံးတွေက ဝေမင်းဖက်ကိုကြည့်လိုက်…စင်းကျသွားလိုက်နဲ့…
နောက်ဆုံးမှာတော့ဂျာကြီးရဲ့…သက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ..မီမွန့်ပေါ်ကိုမှောက်ကျသွားတယ်။ဝေလင်းရဲ့လက်လဲ…အောက်မှာ လှုပ်ရှားရင်းနဲ့သုတ်ထွက်ကုန်တယ်။မီမွန့်ဖင်ထဲမှာတော့.. ညှစ်ညှစ်ပြီးထုတ်နေတဲ့လရည်တွေက….ဖင်ထဲကိုဝင်လို့..
သုံးယောက်သား…ကာမဆန္ဒတွေပြည့်လို့…အဲဒါကြောင့်ပြောတာ…….”နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ထဲမကြည့်နဲ့”ကတ်ကိုးဆိုတာသုံးဦးသုံးဖက်ကောင်းတာပါဗျာ…….
