ကျမနာမည်က အိအိငြိမ်း အသက်က ၃၃နှစ် လည်ပြ ကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ မောင်လေးနာမည်က စည်သူ အသက်က၂၀ပါ။ကျမတို့ကမွေးချင်းမောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲသာရှိပြီးမာင်လေးထက်ကျမက ၁၃နှစ်ကြီးပါတယ်။အမေက မောင်လေး ၂နှစ်သားမှာဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီး အဖေကတော့ ပြီးခဲ့နှစ်ကပဲလောကီကိုစိတ်ကုန်သွားလို့ဆိုပြီး ရိပ်သာဝင်သွားခဲ့ပါတယ်။အိမ်ကိုတောင်ရံဖန်ရံခါမှလာလည်တတ်တယ်။
ကျမတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ထဲသာတွယ်တာစရာဆိုလို့ ရှိပါတော့တယ်။ကျမကအမကြီးအမိရာဆိုသလို မောင်လေးကိုငယ်စဉ်ထဲမှခုချိန်ထိ ထိန်းကျောင်းပြုစုခဲ့ရပါတယ်။ကျမခင်ပွန်းနဲ့ စိတ်သဘောထားချင်းမတိုက်ဆိုင်လို့ လမ်းခွဲလိုက်တာ ၆လခန့်ရှိပါပြီ။ကျမက ကျောင်းဆရာမပီပီ မြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်စုံတွေသာဝတ်စားပြင်ဆင်တတ်ပါတယ်။ကျမအရပ်က ၅ပေ၄ခန့်ရှိပြီး အသားဖွေးပါတယ်။နဲနဲလေးဝတယ်ဆိုပေမယ့် ပြည့်တယ်ပြောရင်ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ရင် ၃၆ ခါး၃၀နဲ့ တင် ၃၇ဆိုဒ်ရှိပြီး ဆံပင်က ကျောလည်လောက်ရှည်ပါတယ်။သာမန်ရုပ်ရည်ထက်သာတဲ့လှပချောမွေ့မှုကိုကျမကပိုင်ဆိုင်ထားသူပါ။ကျမတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကအဖေနဲ့အမေဆီကလှပချောမွေ့မှုကိုအမွေရထားကြတာဖြစ်ပါတယ်။မောင်လေးဆိုအရပ်က၅ပေ၁၁ခန့်မြင့်ပြီးF4ကားထဲကအိုးမင်းသားဆိုရီဂျောင်နဲ့တူပြီးယောက်ကျားပီသစွာခန့်ချောချောသူဖြစ်ပါတယ်။မောင်လေးက ဘွဲ့ရထားတာမကြာသေးခု pagemaker နဲ့ excel စာရင်းကိုင်သင်တန်းတက်နေပါတယ်။
ကျမကမောင်လေးစည်သူကိုအရိပ်လိုကြည့်နေတာ ခုခေတ်လူငယ်တွေကမလွယ်ဘူးလေ။မူးယစ်ဆေးဝါးများသုံးလား ဘာလားဆိုပြီးညည ကျမ မောင်လေးအခန်းဘက်ထထကြည့်ရတာလည်းအမောပါပဲ။တညတော့ထကြည့်လိုက်တာ မောင်လေး သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ထားပြီး သူ့ငယ်ပါကြီးကိုလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လို့တကိုယ်ရေအာသာဖြေခြင်းဂွင်းထုနေတာကို ကျမတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ကျမစိတ်ထဲသူ့ကိုခုထိကလေးလို့ထင်နေမိတာငယ်စဉ်ကမောင်လေးဂျိုးလေးကိုကျမကပဲရေဆေးပေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး သူ့ကိုရေချိုးပေးခဲ့ရတာ။ခုကြည့်ပါအုံး ငယ်ပါကြီးက နဲတာကြီးမဟုတ် ထိပ်ကလည်းအရည်ပြားတောင်လန်နေပြီ။ ဒီကလေးလူပျိုစိတ်ပေါက်နေပြီလို့စိတ်ထဲကပြောလိုက်မိတယ်။မောင်လေးမျက်လုံးစုံမှိတ်ထားပြီးလှုပ်ရှားမှုကမြန်လာတယ်။ မကြာခင်မှာပဲလိင်တံထိပ်ကသုတ်ရည်များကအပေါ်ပန်းထွက်ပြီးမောင်လေးဆီးခုံပေါ်ကျကုန်တယ်။ကျမလည်း အသာလေးလှည့်ထွက်ပြီးကို့အခန်းထဲဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။
တနေ့မနက်ပိုင်း ကျမကျောင်းသွားဖို့ ပြင်ဆင်နေချိန်ပေါ့ထမီရင်လျားပြီးဘော်လီကိုင်းကိုပခုံးမှာချိတ်လို့ ဂျိပ်တပ်လိုက်တယ်။ကျမကလည်းတအိမ်လုံးမှာ ကို့မောင်လေးပဲရှိတာဘေးလူရှိတာမဟုတ်ဘူးဆိုပြီး အေးဆေးလုပ်နေပါတယ်။ထမီကိုရင်လျားဖြေချပြီးခါးမှာတင်ဝတ်နေချိန် နောက်မှာလူတစ်ယောက်ရပ်ကြည့်နေတာကိုခံစားသိရှိလိုက်ရတယ်လို့ထင်ပြီး
လှည့်ကြည့်တော့ မောင်လေးပေါ့ ကျမအဝတ်အစားလဲနေတာကိုချောင်းကြည့်နေတာလေ။ခန်းဆီးလိုက်ကာလေးမပြီးကျမလှည့်ကြည့်တော့လှစ်ခနဲပျောက်သွားတယ်။ကျောင်းဝတ်စုံဝတ်လို့ပြီးတော့ကျောပေါ်ကဆံပင်တွေကိုနောက်စေ့နားယူ ဆံထုံးထုံးပြီးပုဝါလေးအုပ်လိုက်တယ်။မောင်လေးရှက်မှာဆိုးလို့ ကျမသူ့ကိုမမေး မဆူပဲ ထားလိုက်ပါတယ်။ကျောင်းသွားခါနီးသူ့ကိုဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်တယ်။ကျမက မောင်းတတ်ပေမယ့် မမောင်းရဲလို့ပါ ။
ဒီလိုနဲ့ နေလာခဲ့တာ တညနေမှာပေါ့ကျမဘဝတစ်ဆစ်ချိုးပြောင်းလဲခြင်း ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျခြင်းလို့ဆိုရမယ်။အဲနေ့က အစည်းဝေး ဒါဘာရှိတော့ခါတိုင်းထက်နောက်ကျတယ်။ဆရာတွေ ဆရာမတွေလည်းအသီးသီးပြန်ကုန်ကြပြီ။ကျမဆီးသွားချင်လာလို့ ကျောင်းနောက်ဖက်က ကျောင်းအိမ်သာကိုသွားပြီး အအပေါ့သွားလိုက်တယ်။ပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။မောင်လေးကအိမ်သာနဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာရပ်စောင့်နေတယ်။လာ မောင်လေး သွားရအောင်လို့ မောင်လေးကိုပြောလိုက်တယ်။နေအုံး မမဆိုပြီး ဘယ်လိုမှထင်မှတ်မထားတဲ့အပြုအမူကို မောင်လေးကလုပ်လိုက်တယ်။ကျမလက်ကိုရုတ်တရက်ဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရပြီး မောင်လေးက ကျမကိုကျောင်းအိမ်သာထဲအတင်းဆွဲခေါ်သွားတယ်။ယောက်ကျားအားနဲ့မိန်းမအား ဘယ်လိုမှ ယှဉ်လို့မရဘူးလေ။အိမ်သာထဲရောက်တော့တံခါးချက်ထိုးပြီးကျမကိုနံရံဖက်မှာဆွဲကပ်လိုက်တယ်။
“မင်း ဘာလုပ်တာလဲ မောင်လေး”
သူမဖြေ ကျမကအတင်းရုန်းကန်ပေါ့ကျမခါးကြားမှာညှပ်ထားတဲ့လက်ကိုင်ပုဝါလေးကိုယူပြီးပါးစပ်ထဲကိုသူထည့်လ်ုက်ခံရတယ်။
“အု အူးး အု”
ကျမမှာအကျယ်ကြီးလည်းမအော်ရဲ အရှက်ကွဲမှာဆိုးလို့ဖြစ်ပါတယ်။ကျမရင်သားကိုအတင်းပဲလက်နဲ့ဆုပ်နယ်နေပြီးနံရံဘက်ကို ကျမကိုယ်လုံးကိုသူဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ထမီကိုလှန်တင်ပြီးကျမပင်တီကို ပေါင်လည်လောက်ထိသူဆွဲချလိုက်တယ်။ကျမရုန်းလို့မရအောင်လက်နှစ်ဖက်ကိုကျောမှာချုပ်ထားပြီးကျမခြေနှစ်ဖက်ကိုသူဆွဲကားလိုက်တယ်အတင်းပဲသူ့လီးတံနဲ့ ကျမအဖုတ်ထဲကို ဆောင့်သွင်းခြင်းခံလိုက်ရတယ်။ဇွိဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ မောင်လေးလီးတံကကျမအဖုတ်ထဲကိုတအိအိနဲ့တိုးဝင်လာပါတော့တယ်။
ဖွတ် ဖတ် ပြွတ် ပွတ် ပလောက်
“အူးးးး အု အူးး အု”
ကျမမှာနာလွန်းတာတကြောင်းပါးစပ်ထဲလက်ကိုင်ပုဝါအစို့ခံထားရတာတကြောင်းကြောင့်မျက်ရည်တောင်ဝဲလာရပါတယ်ရှင်။ကျမခင်ပွန်းလိင်တံတောင်သူ့လောက်မရှည် မထွားလှ ပြီးတော့ ကလေးလည်းမမွေးဖူးတော့ အဖုတ်ကကြပ်နေတယ်။မောင်လေးကတော့ ကျမဂျိုင်းကြားသူ့လက်လျှိုသွင်းပြီး ရင်သားကိုဆုပ်နယ်ပြီးအမကိုမုဒိမ်းကျင့်သလိုဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။
ဖွစ် ဖောက် ဒုတ် အူးး ဖတ် ပြွတ် ဖလွှတ်
“အု အူးးးးးးး အူးး”
ကျမသားအိမ်ကိုတောင်သူ့လီးတံကလာလာထောက်မိနေတော့အရမ်းလည်းနာကျင်ပြီး မောင်အရင်းရဲ့အလိုးကိုခံနေရတော့ ကျမအတော်လေးသူ့ကိုစိတ်နာမိတယ်။ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျမအဖုတ်ထဲ သူ့သုတ်ရည်တွေ ပူခနဲပန်းထွက်လာတယ်။ သူ့လီးကိုမထုတ်သေးပဲ ဆက်ပြီးလိုးနေပါသေးတယ်။ကျမရင်သားတွေကိုဆုပ်နယ်နေတာများဘော်လီနဲ့အင်းကျီခံနေတာတောင် နာနေမိပါတယ်။ကျမလည်းရုန်းကန်နေမိတယ် ကျမလက်ကိုချုပ်ပြီးလိမ်ထားတာလေ နာလိုက်တာမျက်ရည်တောင်ကျလာရတယ်။
ဘွစ် ဇွိ ပွတ် ပလောက် ဖတ်
အူးးအု အူးးးး အူးး
အတန်ကြာတော့ သူ့သုတ်ရည်တွေကျမအဖုတ်ထဲပန်းထွက်လာပြန်တယ်။ကျမလည်း တကိုယ်လုံးတုန်ခါတက်လာပြီး ပြီးဆုံးခြင်းကိုရောက်သွားခဲ့ပါတယ်။အငုံစိတ် မသိတ်စိတ်က အတော်ဆန်းကြယ်တာပဲ။သုံးချီမြောက်မှာ ကျမရဲ့ စွင့်ကားတဲ့တင်စိုင်ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်နဲ့ဖြစ်ညှစ်ထားပြီးကျမစောက်ဖုတ်ကိုမီးပွင့်ထွက်မလားမှတ်ရအောင် အမကိုဆောင့်လိုးနေတယ်။ကျမဖင်ကိုညှစ်ထားတော့နာလိုက်တာမပြောပါနဲ့ရှင်။ အရင်ကျမခင်ပွန်းနဲ့ဆက်ဆံတာတောင်တခါမှခုလိုအကြမ်းပတမ်းမခံဖူးတော့ ကျမ နာကျင်နေမိတယ်။ဖင်မှာတောင်လက်ရာတွေထင်နေမလားမှတ်ရအောင်ဆုပ်ညှစ်ထားပြီးပါးစပ်ကလည်းငြစ်ငြမ်းစွာပြောနေသေးတယ်။
“မမအဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်”
လို့လိုးဆော်ရင်းအမကိုသားမယားပြောသလိုပြောနေပါတော့တယ်။
ဖွစ် ဇွိ ပြွတ် ဖလွှတ် ဖတ် ပလောက်
အူးးးးး အူးးး အု
ကျမပေါင်ခြံနဲ့သူ့လအုရိုက်သံတဖတ်ဖတ်ကလည်းဆူညံစွာထွက်ပေါ်နေပြီးသူ့သုတ်ရည်ကျမစောက်ရည်များကပေါင်ခြံကိုစီးကျနေတယ်။သူပြီးခါနီးမှာ အဖုတ်ထဲကပလွတ်ခနဲသူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီးကျမဖင်ပေါ်သူ့သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်လာတယ်။မိနစ်နှစ်ဆယ်အတွင်းမှာ သူသုံးချီပြီးသွားခဲ့တယ်။ဒုတိယအချီမှာကျမတကိုယ်လုံးဇတ်ခနဲဇတ်ခနဲ ဖြစ်ပြီး ပြီးဆုံးခြင်းကိုရောက်သွားခဲ့တယ်။
ကျမ ပါးစပ်ထဲလက်ကိုင်ပုဝါထုတ်ပြီးအိမ်သာအပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။
အပြန်လမ်းဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာ မောင်လေးသူ့အပြစ်နဲ့သူမို့ ကျမကိုဘာမှမပြောပါ။အိမ်ရောက်တော့ ကျမ သူ့ပါးကိုဖြောင်းခနဲချလိုက်တယ်ပြီး မအေလိုး အမကိုမုဒိမ်းကျင့်တဲ့ကောင် နင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းလို့ကျမ ဆဲဆိုပြီးသူ့ကိုမောင်းချတယ်။သူ့အင်းကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီးဒီမှာ မမကို သားအရမ်းချစ်လွန်းလို့ မမနာမည်ကိုတက်တူးစာလုံးရေးထားတယ်ဆိုပြီးသူ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံကိုပြတယ်။
“သွားတော့ စည်သူ နင်အိမ်ကဆင်း ငါ နင့်ကိုမကြည့်ချင်တော့ဘူးဆိုပြီးကျမပြောလိုက်တယ်”
“မမစိတ်တိုင်းကျ သားအိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားပါ့မယ်”
သားနှလုံးသားမှာ မမကအ ချိန်တိုင်းမိနစ်တိုင်းစိုးမိုးထားတယ် မမကိုသားမိန်းမဖြစ်ခွင့်ရချင်တာသားလူပျိုပေါက် စဖြစ်ထဲကပါ ဒါတွေဟာသားရဲ့မမအပေါ်တဖက်သတ်ချစ်နေတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေပါ ဆိုပြီး ကျမကိုကျောခိုင်းပြီးအိမ်ပေါ်ကတလှမ်းချင်းမောငါလေးဆင်းသွားခဲ့တယ်။
“အီးးဟီးးးး ဟင့် ရွှတ်”
ကျမငိုရပြီလေ မောင်လေးကိုဒီအရွယ်ထိလက်ဖျားနဲ့မတို့ခဲ့မဆူပူခဲ့မိပါ။အဲအချိန်မှာ အိမ်ရှေ့ကနေဖြတ်သွားတဲ့ထီကားက တကယ်ဆိုရင်အချစ်ပဲလိုတယ် ချမ်းချမ်းရဲ့သီချင်းဖွင့်သွားတယ်။ကျမလည်းနဂိုကမှငိုချင်ရက်လက်တို့ဖြစ်နေတာဆိုတော့ဝမ်းနည်းကြေကွဲပြီးငိုယိုနေမိတာ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ပေါ်ကိုမျက်ရည်များကတပေါက်ပေါက်ကျလို့ပေါ့။၅၂၈မောင်နှမအချစ်ကနေမကြာခင်မှာတစ်ထောင့်ငါးရာတည်းဟူသော ချစ်ခြင်းအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားမယ်ဆိုတာ ကျမအိအိငြိမ်းအဲရက်ကမသိရှိခဲ့ပါ။
၂ကို ဆက်လက်အားပေးကြပါအုံးစာဖတ်သူများခင်ဗျား
ိ
အင်းစက်ပါ အမြင်မတူရင်ကျော်သွားပါ
ဆရာမလေးကျနော်မမ – ၂
မ ချစ်တဲ့မောင်
ko si ရေးသည်။
အိမ်မှာ အရင်ထဲကမိသားစုလေးနှစ်ယောက်ရှိတာမောင်လေးကိုကျမအိမ်ပေါ်ကနှင်ချပြီး ဧည့်ခန်းဆက်တီမှာ
အရုပ်ကြိုးပြတ်ထိုင်နေမိတယ်။
အဲညနေကအဖြစ်အပျက်များဖြစ်ပြီးငါးရက်ခန့်ကြာခဲ့ပြီ။မောင်လေးဆီဖုန်းဆက်တော့လည်းမမကိုင်သူ့အပြစ်နဲ့သူဆိုတော့ကျမနဲ့ဖုန်း
မပြောရဲတာဖြစ်မယ်။သူ့သူငယ်ချင်းတွေဆီဖုန်းဆက်မေးတော့လည်းမလာပါလို့သာပြန်ဖြေကြတယ်။
စိုးရိမ်စိတ်လည်းဖြစ်သွားမိပြီးမောင်လေးမရှိတော့မျက်စိရှာမိတယ်။ကျမရဲ့မသိစိတ်ထဲကမောင်လေးကိုချစ်မိနေပြီဆိုတာ
သူအိမ်ကဆင်းပြီးသုံးရက်မြောက်နေ့မှာသိတာဖြစ်ပါတယ်။၅၂၈ မောင်နှမချစ်ခြင်းကနေတစ်ထောင့်ငါးရာတည်းဟူသောကိလေ
သာချစ်ခြင်းကိုရောက်ရှိခဲ့ပြီမှန်း ခုမှ ကျမနားလည်လာမိပါတော့တယ်။
ဟင်းး စွဲလန်းခြင်းသမုဒယကမကောင်းပါလား အချစ်ဆိုတာလည်းဆန်းကြယ်သားလေလို့ကျမလည်းတောင်စဉ်ရေမ
ရတွေတွေးနေမိတယ်။မောင်လေးစည်သူဘွဲ့ယူတုန်းက ကျမနဲ့အတူရိုက်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံကြည့်ပြီးမျက်ရည်ကျနေမိတယ်။
်
ညပိုင်းမှာကျမဆီဖုန်းလာလို့ကိုင်လိုက်တော့ ကွန်ပျူတာသင်တန်းက မောင်လေးသူငယ်ချင်းဆီကဖုန်းဖြစ်နေတယ်။
စည်သူ သူ့အိမ်မှာရောက်နေကြောင်း မေးတော့လည်းဘာမှမဖြေကြောင်းမှိုင်ထွေချနေတယ်
အာ့ အမဆီဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားတာပါလို့ကောင်လေးကပြောတယ်။
ငါ့မောင် မနက်ဖြန်သူ့ကိုအိမ်ပြန်လာခဲ့မင်း မမ နေမကောင်းဘူးလို့ပြောလိုက်ပါလို့ ကျမလည်းပြောလိုက်တယ်။
မောင်လေးဆီကသတင်းကြားလို့ ဟိုချာတိတ်ကိုကျေးဇူးတင်စကားပြောဖို့တောင်မေ့နေမိခဲ့တယ်။
မနက်ဆိုကျမကအိမ်နောက်ဖက်ခြံဝန်းထဲကခရေပင်ကြီးအောက်မှာခရေပန်းကောက်နေကျလေ
ခရေပန်းကောက်နေလိုက်တယ်။ခဏအကြာမှာ မမရေဆိုပြီးခေါ်သံနဲ့အတူမာင်လေးတခါးဖွင့်ပြီးခြံထဲဝင်လာတယ်။
ကောက်ထားတဲ့ခရေပွင့်လေးတွေကိုကျမဝမ်းသာလုံးဆို့ပြီးချထားလိုက်ပါတယ်။
ကျမကို သူလိုက်ရှာနေတယ်။ဟဲ့ ငါ ဒီမှာလို့လေသံမာမာနဲ့ ကျမ ပြောပြီးရပ်လိုက်တယ်။
မမနေမကောင်းဘူးဆို ကျမဆီလျှောက်လာတယ်။
လူကနေကောင်းတယ် စိတ်ကမကောင်းဘူးဝမ်းနည်းနာကျင်ခံစားနေရတယ်လို့ကျမတမင်ပြောလိုက်တယ်။
ကျမ ရှေ့ရောက်တော့သူဒူးထောက်ချပြီးသားကိုခွင့်လွှတ်ပါနော်မမ ဟိုတလောက သား မမကိုချစ်တဲ့စိတ်
တွေလွန်ကဲလို့ဖြစ်သွားတာပါဆိုပြီးကျမကိုတောင်းပန်နေတယ်။
ကဲထပါလို့ပြောပြီးမာင်လေးကို ကျမဆွဲထူပြီးထစေလိုက်တယ်။
“မမ သားကိုတကယ်ခွင့်လွှတ်တယ်နော်စိတ်မဆိုးဘူးပေါ့ ဟုတ်လား”
“အင်းလို့ ကျမပြောလိုက်တယ်”
အာ့ဆို သားအချစ်ကိုလက်ခံပေးပါလားမမ သားလွန်ကျူးခဲ့တာကို တာဝန်ယူပါရစေဆိုပြီးအသနားခံချစ်ရေးဆိုနေလေရဲ့။
ကျမလည်းသူ့အပေါ်ချစ်နေမိပါပြီ။မင်း ဘာစကားပြောတာလဲ စည်သူငါ မင်းအမကွလို့ပြောပြီးလေသံတင်းပြီးလက်
ကိုမြှောက်လိုက်တော့မောင်လေးကမျက်စိစုံမှိတ်ထားတယ်။ကျမတကယ်ရိုက်မယ်ထင်နေတာ။
ကျမလက်ကသူ့ပခုံးကိုကိုင်ပြီး မောင်လေးအရပ်မြင့်မြင့်ကြီးဆီကိုခြေဖျားထောက် သူ့ပါးပြင်ကိုနမ်းလိုက်ပါတယ်။
လူလည်လေး ကျမကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး မမ သားအချစ်ကိုလက်ခံတာပေါ့နော်
ကျမကိုမေးနေတယ်။
လက်ခံဘူး သိဘူးလို့ ပြောလိုက်ပြီးကျမလည်းဆယ်ကျော်သက်အပျိုဖြန်းမလေးလိုရင်တွေဖိုနေမိပြီး
မာင်လေးပခုံးမှာဟီးလေးခိုထားလိုက်ပါတယ်။သွက်လိုက်တဲ့ မောင်လေး သူ့အရပ်ကြီးကိုင်းပြီး
ကျမ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နှာခေါင်းချွန်ကြီးနဲ့အတင်းဖိနမ်းနေတာလေ။
ရွှတ် ရွှတ်
“အိုးကွယ်”
ခြံထဲကြီးမှာလို့ပြောပြီးသူ့ရှေ့ကကျမလျှောက်ထွက်လိုက်တဲ့အခါမှာကျမကိုယ်လုံး
လုံးတစ်တစ်လေးကိုစွေ့ခနဲပွေ့မလိုက်တယ်လေ။အိမ်ထဲကိုရောက်တော့ကျမကိုချပေးပြီး
မမကိုချစ်တယ်။တသက်လုံး သား တာဝန်ယူပါရစေ သားရဲ့ဇနီးမယားဖြစ်ခွင့်ပေးပါဆိုပြီး
ကျမလက်ခုံလေးကိုသူနမ်းလိုက်ပါတယ်။
“သားက မမကိုတကယ်တာဝန်ယူမှာလာ”
“ယူမယ် မမ”
ဘယ်လိုယူမှာလဲမေးတော့ မောင်လေးလေ ကျမကိုပွေ့ချီလိုက်ပြန်တယ် ကျမလည်းခုမှ
ကလေးပြန်ဖြစ်သွားရပါတော့တယ်ရှင်။
ချီထားပြီး မောင့်ကိုချစ်လားမတဲ့ ချစ်ဖူးကွာလို့ကျမစလိုက်တယ်။
“မချစ်ရင်အောက်ပြစ်ချလိုက်မယ်”
လူဇိုးလေး မကောင်းဘူး သားအတွက်မမ စိုးရိမ်ပြီးငိုနေခဲ့ရတာဟိုရက်တွေက
အာ့ မောင်သိလား။
“ချစ်တယ် မောင်”
ရင်ခုန်ကြည်နူးခြင်းများစွာနဲ့မောင်လေးကိုကျမပြောလိုက်ပါတယ်။
မရယ်ပျော်လိုက်တာဗျာဆိုပြီး ကျမကိုချီလို့အခန်းထဲကိုဝင်လာတယ်။ကျမကိုအောက်ချပေးပြီး မြန်လိုက်တာ
ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပါတယ်ကျမပါးစပ်ထဲကိုမောင်လေးကသူ့လျှာထိုးသွင်းတဲ့အခါကျမကလည်းကျမလျှာ
နဲ့ထိုးကလိလိုက်တယ်။ကျမလျှာကိုသူ့ပါးစပ်ထဲ့ပြီး ဆွဲစုပ်လိုက်သေးတယ်။
စုပ်နမ်းလို့ပြီးတော့မောင်လေးကိုကျမပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုနမ်းခိုင်းလိုက်တယ်။
“မ နဖူးလေးကိုနမ်းပါအုံးမောင်”
“မ မျက်နှာပေါ်ကဆံပင်တွေလည်းသပ်တင်ပေးနော် မကိုမကြမ်းပါနဲ့အုံးနော်”
မောင်လေးကကျမမျက်နှာပေါ်ကဆံပင်စလေးတွေဖယ်ပြီးနဖူးကိုနူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းပေးနေပါတယ်။
ပြီးတာ့ ကျမလည်တိုင်လေးကိုပြွတ်ခနဲစုပ်လိုက်ပါတယ်။ကျမမျက်စိလေးမှိတ်ပြီးခံယူနေလိုက်တယ်။
ခုက ကျမဘက်ကလိုလားစွာနဲ့ခွင့်ပြုခြင်းဖြစ်တယ်။ခင်ပွန်းနဲ့လမ်းခွဲပြီး၆လကျော်ပြတ်လပ်နေတဲ့လိင်စိတ်တွေကနားထင်ကိုရောက်နေခဲ့ပြီ။
“အားး..ဟငွးးးးး ”
ကျမတီးတိုးလေးငြီးတွားနေမိပြီးရမက်သံရောဖီးလ်တက်သံလေးပါရောပြွမ်းနေပါတယ်။
မောင်လေးလက်ကလည်းသွက်လိုက်တာရှင် ကျမရင်စိအင်းကျီနှိပ်စေ့တွေထောက်ခနဲဖြုတ်ပြီးချွတ်လိုက်တယ်။
ဘရာစီယာပေါ်ကနေရင်သားအစုံကိုဖွဖွလေးဆုပ်နယ်နေတယ်။ကျမလည်းသူ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ရင်သား
ရှိရာကိုမျက်နှာအပ်ပေးထားပြီးဘရာဂျိပ်ဖြုတ် ချွတ်လိုက်တယ်။ဘရာစီယာချွတ်လိုက်တော့အောင်
မြင်ခန့်ညားပြီးဖွံ့ထွားလှတဲ့ကျမနို့ထွားထွားကြီးကိုမောင်လေးကစိုက်ကြည့်ပြီး ခလေးကျနေတာပဲ
မောင်လေးလေကျမနို့နှစ်လုံးကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့နေပါတယ်ရှင်။
အားး ဟားး အ အားး
နို့သီးခေါင်းလေးကိုလျှာနဲ့ထိုးလိုက်စို့လိုက်လုပ်ပြီး ကျမရဲ့စူဖြိုးဖြိုးဝမ်းဗိုက်သားလေးအပေါ်အောက်ကိုလျှာနဲ့ယက်နေပြန်တယ်။
“အိုးး အားးးး မောင်”
ကျမထမီကိုခါးကနေသူဖြေချလိုက်တယ် တဆက်ထဲသူ့ အင်းကျီပုဆိုးကိုပါချွတ်ပြီး ကျမကိုယ်မှာတထည်
သာကျန်တော့တဲ့ပင်တီကိုအောက်ကိုဆွဲချလိုက်ပြီးတဲ့အခါမောင်လေးကျမရှေ့ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်။
ကျမခြေထောက်ကိုမြှောက်ပြီးပင်တီကိုဘေးမှာပုံထားတယ်။မောင်လေးမျက်နှာကအဆီများနဲ့တွဲကျမ
နေပဲတစ်တစ်ရစ်ရစ်လေးနဲ့ကျမရဲ့ရွှေဘိုမင်းကြိုက်ပေါင်ခွဆုံကိုအပ်လိုက်ပြီးစောက်မွှေးနက်ပါးပါးလေး
များနဲ့ဖုံးလွှမ်းထားတဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းဝပေါ်သူ့လျှာတင်လိုက်ပါတယ်။လျှာနွေးနွေးလေးကခုနကသူဆွထား
လို့အရည်ကြည်လေးမျာစို့ထွက်နေတဲ့ကျမစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတိုင်းအပေါ်အောက်ယက်ပေးနေပါတယ်။
အားး ရှီးးးး
ကျမရဲ့ရသာဖူးအစိလေးကိုပါ ပါးစပ်ထဲထဲ့ပြီးစွဲဆုပ်နေတော့ခံလို့ကောင်းလိုက်တာမပြော
ပါနဲ့တော့ရှင် ကျမငယ်ထိတ်နဲ့ကောင်းကင်ဘုံကိုတက်ဆောင့်နေသလိုပါပဲ။
အားးးး အီးး မောင် အားးး
တီးတိုးလေးငြီးတွားပြီးသူ့ခေါင်းကိုဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ယက်နေရင်းမောင်လေးကကျမခြေတဖက်ကိုမပြီး
သူ့ပခုံးပေါ်တင်လိုက်ပါတယ်။အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကိုသူလက်နဲ့သာသာလေးဖြဲပြီးသူ့လျှာက
ကျမစောက်ခေါင်းထဲဝင်လို့ထိုးကလိပေးနေတယ်။ကောင်းချက်ကတော့ညွှန်းစာဖွဲ့လို့မမှီနိုင်လောက်အောင်ပါပဲရှင်။
အားးးး အားးးးးးးးးးးးးးးး
ခဏကြာတော့ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးလို့ငြီးတွားပြီး ကျမခါးလေးကော့တက်ပြီး
ဇတ်ခနဲဇတ်ခနဲဖြစ်ပြီး ပြီးဆုံးခြင်းကိုရောက်သွားခဲ့ပါတယ်။
မောင်လေးလျှာအပြားလိုက်ကြီးကျမစောက်ဖုတ်အောက်ထိုးခံထားပြီးထွက်သမျှကျမစောက်ရည်များကိုတစက်မ
ကျန်မြိုချလိုက်တယ်။
“အိုးး မောင်ရယ် မရွံဘူးလား”
“မရွံပါဘူး မရယ် မရဲ့စောက်ရည်တွေကိုအရင်ထဲကရင်းသောက်ချင်နေတာပါ”
”မောင်ရယ်”
ကျမသူ့ကိုထခိုင်းပြီး ဒူးထောက်ချလိုက်ပါတယ်။ကျမညာလက်တဖက်ကမောင်လေးရဲ့
သန်မာတုတ်ခိုင်ပြီးအကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့လီးညိုထွားကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ဒစ်ဖူးကြီးကလည်း
မှိုပွင့်ကြီးလိုးကားထွက်ပြီးရဲရဲနီနေတယ်။ကျမတချက်ချင်းမောင်လေးကိုဂွင်းထုပေးနေလိုက်တယ်။
မောင် မရဲ့ဆံထုံးကိုကိုင်ထားပါ မျက်နှာပေါ်ကဆံပင်စလေးတွေကိုသပ်တင်ပေးပါနော်လို့ပြောပြီး ပါးစပ်လေး
ဟပြီးလီးတံကြီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။
“အားးးး ရှီးး မရယ်”
မောင်လေး ကျမရဲ့ဆံပင်စတွေကိုသပ်ပြီးဆံထုံးကိုဖွဖွလေးကိုင်ထားတယ်။
ကျမ အာခံတွင်းလေးထဲမှာလီးတံကြီးကသံချောင်းကြီးလို ပါးစပ်တခုလုံးပြည့်နေပြီးပါးလေးနှစ်ချိုင့်ဝင်တဲ့ထိစုပ်ပေးနေလိုက်တယ်
မ တော်ပြီ မစုပ်နဲ့တော့ မ အဖုတ်ထဲမှာ မောင်ပြီးချင်လို့ဆိုပြီးပါးစပ်ထဲကလီးတံကိုဆွဲနှုတ်သွားတယ်။
ကျမကိုမောင်လေးကဆွဲထူပြီးနံရံမှာကျောကပ်ထားစေတယ်။ကျမခြေတဖက်ကိုမပြီးသူ့ခါးမှာချိတ်ထားတယ်။
ကျမစောက်ဖုတ်ဝမှာလီးတံတေ့ပြီးသူ့ဒူးတဖက်ကိုကွေးပြီးဒူးဆန့်လိုက်တော့ ဗြိ ပြွပ်ဆိုပြီးမောင်လေးလီးတံကြီးက
ကျမစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုထိုးထိုးခွဲကာစောက်ခေါင်းထဲတအိအိနဲ့တိုးဝင်လာတယ်။ဖတ်ဆိုတဲ့အသံ
နဲ့အတူကျမတို့ဆီးခုံနှစ်ခုထိကပ်သွားပါတယ်။
အားးးး ဖြေးဖြေး မောင်မကို မကြမ်းပါနဲ့နော်ကျမပြောလိုက်တယ်။
မောင်လေးလက်တဖက်ကကျမကိုဖက်ထားပြီး ပုံမှန်လေးအသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးလိုးပေးနေတယ်။
ဖွတ် စွိ ဖောက် ဖတ် ပလောက်
အားးးး အိ အားး ဟားး အားးးး
သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကိုဖက်ထားပြီးကျမ ငြီးတွားနေမိတယ်။
ငါးမိနစ်ကျော်လောက်အရောက်မှာကျမ ပြီးချင်လာတယ်။မောင်လေးရဲ့သုတ်ထိန်းနိုင်မှုကို ချီးကျူးမိရတယ်
ဟိုတလောက လောလော လောလောလုပ်ရလို့ခဏလေးပြီးတာထင်ပါတယ်။
”မောင် ရပြီ ဆောင့်လုပ်ပေး အားးးးး အီးးးးး မ ပြီးခါနီးပြီ”
ကျမပြောလိုက်တော့ ဖင်ဝကိုလအုရိုက်သံတဖတ်ဖတ်ထွက်ပြီးစောက်ဖုတ်ထဲကတောင်မီးပွင့်ထွက်မလားမှတ်ရတယ်။
တဖုန်းဖုနိးဲ့မောင်လေးကဆာင့်လိုးနေပါတယ်။အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတဖတ်ဖတ်ကအိပ်ခန်း
ထဲမှာထွက်ပေါ်နေပါတော့တယ်။
အားးးးးးးးး ကှတစွ အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
တီးတိုးလေးငြီးတွားကာငါးရံ့ပြာလူးသလိုထိုးထိုးထွန့်ထွန့်တဖြစ်ပြီးကျမပြီးဆုံးခြင်းကိုရောက်သွားခဲ့ပါတယ်။
ကျမနဲ့မတိမ်းမယိမ်းပဲစောက်ဖုတ်ထဲကိုမောင်လေးသုတ်ရည်ပူများက ရေပန်းခရားကရေကျသလိုဖြောခနဲပန်းထွက်လာတယ်။
ကျမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနဲ့လီးတံကိုဆုပ်ညစ်ပြီးသုတ်ရည်လက်ကျန်များကိုစုပ်ယူနေလိုက်တယ်။
မောင် မအထဲမှာဒီတိုင်းလေးထဲ့ထားပေးအုံးနော်လို့ကျမပြောလိုက်တယ်။
မောင့်ရဲ့ သဲတခြမ်းလေးမရယ် အရမ်းချစ်တယ်ဆိုပြီးကျမနှုတ်ခမ်းကိုမောင်လေးကစုပ်နမ်းပါတယ်။
မောင်လေးကခေသူတော့မဟုတ် ဒီကလေးအပြာကားတွေဘယ်လောက်ကြည့်ထားတယ်မသိဆက်ခ်ကိုအရမ်းနားလည်နေတယ်
ဆယ်မိနစ်ကျော်လောက်ရောက်တော့သူ့လီးတံကကျမစောက်ဖုတ်ထဲမှာနောက်တခါထပ်လိုးဖို့အသင့်ဖြစ်နေတယ်။
“မောင့်ဟာကြီးကလည်း မာလာပြန်ပြီ”
“အာ့ မောင်ကမကိုထပ်ချစ်ချင်လို့မာလာတာ”
မ မောင့်ပခုံးနှစ်ဖက်မှာလက်တင်ပြီးဖက်ထားနော်ဆိုပြီးကျမကိုချီလိုက်ပါတယ်။
ကျမခြေနှစ်ဖက်ကိုသူ့ခါးမှာခါးတစ်ခွင်ချိတ်ထားပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။
ကျမရဲ့စွင့်ကားတဲ့တင်စိုင်ကြီးနှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီး မတ်တပ်ရပ် အောက်ကပင့်လိုးနေတယ်။
ဇွိ ပွတ် ဖတ် ပလောက် ပြွတ် စွိ
အားးးး အိုးး အိ အားးးး အားးးးးးးးးးးး
ကျမကလည်းမောင်လေးပင့်လိုးချက်နဲ့အညီ ဖင်ကြီးကိုအောက်နှိမ့်ချပေးနေလိုက်ပါတယ်။
ဖွစ် ပြွတ် ဗြိ ပလောက် ဒုတ် ဖတ်
အငွ့ အားးး ရှီးးးးးးးး ကှတစွ အိုးးးးးးးးးးးး
ခဏကြာတော့ မောင်လေးငြောင်းလို့ထင်ပါရဲ့ကုတင်ပေါ်ကျမကိုချီပြီးတက်ကာအိပ်ယာထက်မှာပက်လက်လှန်လိုက်တယ်
ကျမကအပေါ်က ဖင်ကြီးနှဲ့လိုက်ဖိဆွဲလိုက်ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လိုက်နဲ့တက်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။
ဖတ် ဖလွှတ် ပြွတ် ဒုတ် အင့်
အားးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးးးး
အပေါ်ကတက်ဆောင့်တော့သားအိမ်ကဒါရိုက်ထောက်မိနေပြီးနာလည်းနာကောင်းလည်းကောင်းနာကောင်းကြီးဖြစ်နေတယ်
မောင်လေးကလည်းအောက်ကပင့်ပြီးလိုးနေလိုက်တာများနို့အုံကြီးနှစ်ဖက်လွှဲယမ်းနေသလိုကျမရဲ့တစ်ကျပ်သားဘတ်
ဆွဲကြိုးလေးလဲလွှဲယမ်းလို့နေပါတယ်။မောင်လေးလက်နှစ်ဖက်က ကျမနို့နှစ်လုံးကိုညင်သာစွာဆုပ်နယ်ပြီးပင့်လိုးနေတယ်။
စွိ စွပ် ဖောက် ပလောက် ဖတ်
အားးးးး အားးးး ဟားး အိ အားးးး
ကျမ မောင်လေးရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ် မောင်လေးကဆရာကြီးပဲကျမဖင်ပေါ်က်ထဲသူ့လက်ခလည်ကိုစ
တွေးစွတ်ပြီးနှိုက်ကာ ပင့်လိုးနေတာကုတင်တိုင်တောင်လှုတ်တဲ့အထိပါပဲ။
အားးးးးးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
“ဖင်နှိုက်ထားတာ မတမျိုးကြီးခံစားရတယ် မောင်ရယ်”
ကျမမှာတပြိုင်နက်ထဲအဖုတ်ကိုလိုးခံရပြီးဖင်နှိုက်ထားလို့အောင့်ပေမယ့် အရသာတမျိုးကောင်းနေစေတယ်လေ။
ခဏကြာတော့ ကျမတကိုယ်လုံးဖျိုးခနဲဖျဉ်းခနဲဖြစ်ပြီးကာမပန်းတိုင်ကိုရောက်သွားခဲ့တယ်။
ကျမသားအိမ်နံများထိရောက်အောင်မောင်လီးရည်များကတထုတ်ထုတ်နဲ့ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။
ကျမတို့ ဘင်္ဂလားမောင်နှမနှစ်ယောက်ထပ်ရပ်နားနေလိုက်ကြတယ်။
ခဏကြာတော့သူ့ပေါ်ကကျမတဖက်ကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်ပြီးကျမတို့နဲနဲမောသွားလို့နားနေလိုက်ကြပါတယ်။
အင်းစက်ပါ အမြင်မတူရင်ကျော်သွားပါ
ဆရာမလေးကျနော်မမ – ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
မချစ်တဲ့မောင်
ko si ရေးသည်
ကမြနဲ့မောငျလေးကုတငျပေါျမှာတဈယောကျကိုတဈယောကျဖကျပွီးနားနလေိုကျကွတယျ။ကြောငျးသှားဖို့တဈနာရီလောကျသာလိုတော့တယျ
ကမြလှဲနရောကထလိုကျပွီးမ ကြောငျးသှားရအုံးမယျလို့မာငျလေးကိုပွောလိုကျတယျ။
“ဒီနေ့ခှငျ့ယူလိုကျပါ မရယျ မောငျတို့ခစြျကွအုံးမယျလေ ခစြျရတာမဝသေးဘူး”
မောငျ့သဘော အာ့ဆို မကိုခှငျ့သှားတိုငျပေးမောငျလို့ကမြပွောလိုကျတဲ့အခါဟုတျကဲ့ မဆိုပွီး မောငျလေးအဝတျအစားဝတျပွီး ခှငျ့သှားတိုငျဖို့သှားလပွေီ။ဆယျမိနဈလောကျကွာတော့ပွနျရောကျလာတယျ။သူ့အဝတျတှကေိုခြှတျပွီးသူ့အငျးကြီအိတျထဲကကှနျဒနျထုပျလေး
ကိုယူကာကုတငျပေါျတကျလာတယျ။အာ့ ဘာလုပျဖို့လဲ မောငျ ကမြကှနျဒနျကိုမေးငေါ့ပွပွီးမေးတော့ မ ဖငျကိုလုပျကွညျ့မို့ပါလို့ပွောတယျ
“မ ကွောကျတယျ မောငျ နာမှာလားဟငျ”
မနာပါဘူး မရဲ့ မောငျကဖွေးဖွေးလေးပဲလုပျမှာပါ မကွမျးပါဘူး မ စိတျခပြါနောျခစြျတုံးကွီးမကိုမနာကငြျစရေပါဘူးလို့မောငျလေးကပွောတယျ
မောငျလေးကကမြကိုဆှဲထူလိုကျတယျ။မရဲ့ဆံပငျတှကေိုဖွပေေးလေ မောငျနမျးခငြျလို့ပါပွောတော့ ကမြဆံထုံးကိုဖွခြေ
ပေးလိုကျတယျ။ အုံထူနကျမှောငျတဲ့ဆံပငျတှကေိုသူ့နှာခေါငျးဝမှာတေ့လို့နမျးပွီးတော့ကမြရဲ့နှာခေါငျးလုံးလုံးလေးကိုသူ့နှာခေါငျးခြှနျကွီးနဲ့မောငျလေးကထိကပျပွီးနမျးနပေါတယျ။
ပွီးတော့ ကမြနှုတျခမျးနဲ့သူ့ပါးစပျထိကပျပွီးပွှတျခနဲစုပျနမျးကာ ကမြကိုယျလေးကိုလှဲစလေိုကျတယျ။
ကမြပေါငျကွားမှာမောငျလေးကဒူးထောကျထိုငျလိုကျပါတယျ။မောငျလေးလီးတံကွီးကိုကမြလကျလေးနဲ့ဆုပျကိုငျကာဂှငျးထုပေးနလေိုကျတယျ
ခဏကွာတော့လကျထဲမှာလီးတံကွီးကတောငျမတျနတောမှဒုတျခြောငျးကွီးကနြတောပဲ။
ရပွီ မဆိုတော့ကမြ သူ့လီးကိုလှှတျပေးလိုကျပွီးမကြျစိလေးကျုစငျးထားလိုကျပါတယျ။မောငျလေးလသေူ့လီးတံကွီးကိုအဖုတျထဲမထဲ့သေးပဲကမြရဲ့
ရသာဖူးအစိလေးကိုထိုးကလောျလိုကျတယျ။
အားးးးဟငျးး
စောကျဖုတျဝမှာလီးတံကွီးတေ့ပွီး ကမြရဲ့ဖှံ့ထှားစူဖွိုးတဲ့နို့နှဈလုံးကိုဆုပျနယျကာမောငျလေးခါးကော့သှငျးလိုကျပါတော့တယျ။
ဗွိ ပွှပျ ဖတျ
အားးးး ရှီးးးးးးးးးးး
ဖှတျ စှိ ပှတျ ဖောကျ ဖတျ ပွှတျ ပလောကျ
အားးးးးး အိုးးးးးး အားးးးးးးးးးး
အတောျကွာတော့ ကမြရောမောငျလေးပါ ပွိုငျတူလိုပဲပွီးဆုံးခွငျးအထှတျအထိတျကိုရောကျသှားခဲ့ကွတယျ။
ကမြတို့ နားနပွေီး မှေးခနဲအိပျပြောျသှားကွတာတဈနာရီလောကျကွာမှနိုးလာခဲ့ကွတယျ။
ပေါငျကွားထဲကမောငျလေးလီးတံကွီးကလညျး သုံးခြီလောကျလိုးထားပွီးတာတောငျ မပြော့မမာလေးဖွဈနတေယျ
ကမြဘကျလှညျ့ပွီး သူ့ပါးစပျနဲ့ကမြနို့ကိုလှမျးဟပျပွီးစို့နလေရေဲ့ကမြကလညျး သူ့လီးကိုဆိုပျကိုငျပွီးဂှငျး
ထုပေးနလေိုကျပွီး ဂှေးအုလေးကိုပါလကျဖဝါးထဲထဲ့လှိမျ့ပေးပွီးဖှဖှလေးဆုပျနယျပေးနလေိုကျတယျ။
ခဏကွာတော့မောငျလေးကကမြကိုလးဘကျကုနျးကိုငျးခိုငျးပါတယျ။
“မောငျ ဖငျကိုလုပျရငျမကွမျးနဲ့နောျပွီးခါနီးကြ မအထဲမှာပွီးပေး”
“ဟုတျကဲ့ မ”
မောငျလေးအလိုကကြမြလှဲနရောကတဖကျလှညျ့ပွီး တံတောငျဆဈနှဈဖကျကိုအိပျယာမှာထောကျကာလေးဘကျကုနျးပေးထားလိုကျတယျ
မောငျလေးထပွီးကမြနောကျမှာမုဆိုးဒူးထောကျထိုငျခပြွီးကမြဖငျပေါကျဝလေးကို မောငျလေးလြှာနဲ့ယကျပေးနတေယျ။
အားးးး မောငှ အီးးးးးးးးးးးးးး
ဖငျယကျခံရတော့ အရသာရှိသှားရသလိုဖငျခေါငျးထဲမှာလညျးအောငျ့တောငျ့တောငျ့ကွီးဖွဈနပေါတယျ။
မရှံမရှာ မောငျလေးလေ ဖငျခေါငျးထဲကိုပါ လြှာထဲ့ပွီးကလိပေးနပေါတော့တယျရှငျ။
ကမြအိမျထောငျသညျဖွဈဖူးပမေယျ့ ခငျပှနျးတောငျအရငျကခုလိုမလုပျပေးဖူး သူ့ကိုသာကမြကလီးစုပျပေးရတာ
ကမြ ဖငျကွီးယမျးပွီး မောငျလေးဖငျယကျပေးတာခံနလေိုကျပါတယျ။
ခဏကွာတော့ မဆိုပွီးကမြမကြျနှာနှားသူ့လကျဝါးဖွနျ့ပေးထားပွီး စတှေးထှေးခလြိုကျ မလို့မောငျလေးကပွောတော့
ကမြသူ့လကျဝါးပေါျစတှေးမြားထှေးခပြေးလိုကျတယျ။ကမြဖငျဝပေါျစတှေးမြားလောငျးခပြွီးလကျညှိုးနဲ့ထညျ့ကလိပေးနတေယျ
အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးး ကှတစှ
ပွီးတော့လကျခလညျနဲ့နှဈခြောငျးပူးပွီးဖငျကိုခြ့ဲပေးနပွေနျတယျ။ခံလို့တော့ကောငျးပါရဲ့ အောငျ့လဲအောငျ့လှတယျအိပျယာဘေးကကှနျဒနျကိုမောငျလေးလှမျးယူလိုကျတယျ။ကမြခေါငျးလေးငဲ့ပွီးကွညျ့နလေိုကျတယျ။ဖောကျပွီးကှနျဒနျကိုသူ့လီးတံကွီးမှာစှတျနပေါတယျ။
ကမြဖငျပေါကျမှာမောငျလေးလီးတံကွီးတေ့ပွီး ကမြရဲ့ ဖငျလုံးကွီးနှဈလုံးကိုလကျနဲ့ဖွဈညှဈကာ အသာလေးသှငျးလိုကျပါတယျ။
ဗွဈ အမေ့ အားးးး ကြှတျ ကြှတျ
ကမြဖငျထဲဒဈဖူးကွီးမမွုပျဝငျလာပါတယျ။ဖငျမခံဖူးပမေယျ့အောစာမြားဖတျဖူးထားလို့ဖငျကိုမရှုံ့ထားပဲဖှငျ့ပေးထားလိုကျတယျ
ကမြကြောကဆံပငျတှကေိုမောငျလေးယူပွီးဖွေးဖွေးလေးဆှဲကာ ကနြျနတေဲ့လီးတံကိုမောငျလေးကဆာငျ့သှငျးလိုကျပါတယျ။
ဗွဈ အမေ့ ဘှဈ ဘလဈ ဒဈဒဈ ဖတျ
အားးးးးးး အီးးးးဟီးးးး ရှတှ ဟငှ့ဟငှ့
မောငျလေးလီးတံကွီးကစအိုအတှငျးသားလေးမြားကိုထိုထိုးခှဲပွီးကမြဖငျခေါငျးထဲကိုကွပျကွပျသပျသပျ
နဲ့တိုးဝငျလာပါတော့တယျ။ဖငျခေါငျးထဲမှာသပျကွီးလြှိုသှငျးထားသလိုပါပဲနာလို့ငိုနမေိတယျ။မောငျလေးလီးတံကွီး
အထုတျမှာကမြဖငျခေါငျးထဲမှာဟငျးလငျးပွငျကွီးလိုဖွဈသှားပွီးကမြစအိုအတှငျးသားလေးတှကေ
လီးတံကွီးနဲ့အတူကပျပါသှားသလိုပွနျအသှငျးမှာဖငျခေါငျးတခုလုံးပွညျ့ကွပျကာနပွေီး နကောငျးကွီးဖွဈနရေပါတော့တယျရှငျ။
ဇှဈ ဘှတျ ဘု ဗွဈ ဘလဈ ဖတျ
အားးးးးးးးးးးးးး အိ ဟားး အီးးးး ဟငှ့ မောငှ
မ နာနလေား မောငျဖွေးဖွေးလေးလုပျရမလားလို့မေးတယျ။
ရတယျမောငျလို့ကမြပွောလိုကျတယျ။
တောျသေးတယျ ကှနျဒနျကခြောဆီမြားကွောငျ့အဝငျအထှကျခြောနတောဒါတောငျ ကမြဖငျကှဲလို့စပျနပေါတယျ။
ခဏကွာတော့ဖငျခံရတာကောငျးလာပွီးအရသာလညျးတမြိုးလေးကောငျးနပေါတယျရှငျ။
ကမြအစိလေးကို လကျတဖကျနဲ့ခြပွေီး မောငျလေးက ဖငျကိုလိုးဆောျနတေယျ။
ဘှဈ ဇှိ ဗွဈ ဘု ဖတျ
အားးးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးး ကှတစှ
မောငျလေးလေ ကြှမျးလိုကျတာ ကမြဖငျကိုလိုးရငျးစောကျစိလေးကိုခြပေေးနတေော့အရ
သာနှဈမြိုးကိုတပွိုငျထဲခံစားနရေပါတော့တယျရှငျ။
အခကြျငါးဆယျလောကျရောကျတော့မောငျလေးပွီးခငြျလာလို့ထငျတယျ ကှနျဒနျကိုဖွုတျလိုကျပွီး မအဖုတျထဲမှာ
ပွီးမယျလို့ပွောကာကမြအဖုတျဝမှာသူ့လီးတံကွီးကိုတေ့လိုကျပါတယျ ကမြရဲ့သိပျမတုတျတဲ့ခါးလေးကို
အုပျကိုငျပွီး တခကြျထဲဆာငျ့သှငျးခလြိုကျပါတယျ။
ဇှိ ပွှတျ ဒုတျ
အားးးးးးးးးးးး ကှတစှ
လိုးနရောရငျးက ကမြဗိုကျအောကျကိုသူ့လကျသှငျးပွီးပှေ့ဖကျကာကမြကိုအောကျပငျ့လိုးနညျးနဲ့လိုးဆောျနပေါတယျ။
ပှတျ ဖှဈ ပလောကျ စှိ ဖတျ
“အားးးးးး အီးး အိုးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးး”
ကမြ နို့အုံကွီးနှဈဖကျတောငျရှေ့ကိုလှှဲယမျးနအေောငျ မောငျလေးက လိုးဆောျနပေါတယျ။
ခဏကွာတော့ ကမြအဖုတျထဲ သူ့လီးရညျမြားဗွဈခနဲပနျးထှကျလာပါတော့တယျ
အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
အောျဟဈငွီးတှားပွီးကမြတကိုယျလုံးဖြိုးခနဲဖဉြျးခနဲဖွဈကာပွီးဆုံးခွငျးကိုရောကျသှားခဲ့ပါတယျ။
ကမြကိုယျပေါျမှောကျခပြွီး ဆံပငျမြားကိုဖယျကာ ကမြရဲ့ ဂုတျသားလေးကိုမောငျလေးကနမျးနတေယျ။
ကမြဖငျနဲနဲတော့ကှဲသှားတာဖွဈမယျစပျနတေယျ။
ဖငျထဲကလီးကိုနှုတျလိုကျပွီး ကမြဘေးမှာ မောငျလေးလှဲကာနားနပေါတယျ။
မရဲ့ အဖုတျလေးရော ဖငျလေးပါ လိုးရတာကောငျးလိုကျတာလို့ ကမြပါးလေးကိုနမျးပွီးမောငျလေးကပွောတယျ။
မောငျကလညျးကှယျ အပွောကွမျးလိုကျတာ မရှကျတယျ အဲလိုကွီးပွောနဲ့လို့မူနှဲ့နှဲ့လေးကမြ ပွောပွီး သူ့လကျမောငျးကိုခစြျစ
နိုးနဲ့ဆှဲလိမျလိုကျပါတယျ။
“ခစြျတုံးကွီးမ သဲတခွမျးလေးမ မောငျ့ရဲ့မအရမျးခစြျတယျ”
“မ ခစြျတဲ့ မောငျ အရမျးခစြျတယျကှယျ”
သဲတခွမျးလေးမ မောငျတို့ရသှေားခြိုးရအောငျဆိုပွီးမောငျလေးထပွီးကုတငျအောကျဆငျးကာကြောပေးထိုငျလိုကျတယျ။
လာ မ မောငျ့ကြောပေါျတကျလို့မောငျလေးကပွောတဲ့အခါကမြလှဲနရောကထပွီးမောငျလေးကြောပေါျတကျခှကာသူ့ကိုဖကျ
ထားလိုကျတပါတယျ။ကမြကိုကြောပိုးပွီးရခြေိုးခနျးဖို့မောငျလေးထရပျလိုကျပါတယျ။
ကမြတို့မာငျနှမ နှဈယောကျလုံးလုံးရဲ့ ရငျထဲမှာ ခစြျခွငျးသာယာကွညျနူးခွငျးမြားကပွညျ့နှကျနပေါတော့တယျရှငျ။
ကမြနဲ့မောငိလေးခုမှစလို့ နောကျမြားမှာလညျးကာမဖောငျကွီးကိုငွိမျ့ငွိမျ့ညောငျးညောငျးစီးပွီး ခစြျစခနျးဖှငျ့သှားကွမှာဖွဈပါတယျရှငျ။
ဒီနရောမှာပဲ ဆရာမလေးကနြောျမမ မ ခစြျတဲ့မောငျကို နိဂုံးကဗ်ဗတျအဆုံးသတျလိုကျပါပွီခငျဗြား။
