အိမ္ေထာင္မျပဳရေသးေသာ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးမ်ား အသက္အ႐ြယ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အစိတ္ထဲသို႔ ဝင္လာၾကၿပီဆိုလွ်င္ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးဆိုေသာ ဘြဲ႕ကိုရလာၾကသည္။ မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္း၊ သူငယ္ခ်င္းအသိုင္းအဝိုင္း၊ အိမ္နီးခ်င္းအသိုင္းအဝိုင္းမ်ားၾကားတြင္ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အပ်ိဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ရတာကို အျပစ္ႀကီးတစ္ခုသဖြယ္ ေစာင္းပါးရိပ္ေျခအေျပာခံရသည္သာမက ေနာက္ေျပာင္သေရာ္ျခင္းကိုပါ ခံၾကရေတာ့သည္။ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးေတြဆိုတာကလည္း ဘယ္သူမွ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးဘဝကို ခုံမင္ႏွစ္သက္လြန္းလို႔ ဒီဘဝကို ခံယူထားၾကတာမဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္က်ျခင္းအျဖစ္ကို မေရာက္ၾကဘဲ လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးဘဝကို ေရာက္ရွိလာၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ထိုသို႔ေသာ အပ်ိဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီးမ်ားသည္လည္း အပ်ိဳႀကီးလူပ်ိဳႀကီးဟူေသာ ဂုဏ္သတၱိအျပည့္ျဖင့္ ဒီအသက္အ႐ြယ္ေရာက္သည္အထိ အပ်ိဳစစ္စစ္၊ လူပ်ိဳစစ္စစ္ေတြေရာ ဟုတ္ၾကပါရဲ႕လား…။ အားလုံးေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ၾကပါ။ ကိုးဆယ့္ကိုးရာခိုင္ႏႈန္းကေတာ့ အျဖစ္ေဟာင္း၊ အခ်စ္ေၾကာင္းေလးေတြျဖင့္ လူမသိသူမသိ ေနာက္ကြယ္မွ အေၾကာင္းေလးေတြ ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ဒီလို အျဖစ္ေဟာင္း၊ အခ်စ္ေၾကာင္းေလးေတြနဲ႔ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ေနာက္ကြယ္မွအေၾကာင္းမ်ားစြာထဲမွ အလ်ဥ္းသင့္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ ေနာက္ေၾကာင္းေလးတစ္ခုကို ေကာင္းႏိုးရာရာေ႐ြးခ်ယ္၍ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ထိုအျဖစ္အပ်က္ေလး သေႏၶတည္ေပါက္ဖြားခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလကေတာ့ ယခုရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ မဂၤလာေစ်းႀကီးမေပၚေပါက္ေသးမီ အခ်ိန္ကာလျဖစ္၍ ေနရာကေတာ့ ယခုမဂၤလာေစ်းႀကီးႏွင့္ မနီးမေဝး လမ္းတစ္လမ္းတြင္ျဖစ္ပါသည္။
သီတာလမ္းရွိ တစ္ခုေသာ ေလးထပ္တိုက္အေဆာက္အဦးမွာ လမ္းေဒါင့္ခ်ိဳးတြင္ တည္ရွိၿပီး ယင္းေလးထပ္တိုက္၏ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာႏွင့္ ေဘးဖက္တို႔တြင္ အမ်ားသူငါ သြားလာေနေသာ လမ္းတို႔ တည္ရွိသည္။ ထိုေလးထပ္တိုက္၏ ေျမညီထပ္တြင္ေတာ့ မုဆိုးဖိုႀကီး အၿငိမ္းစားတရားသူႀကီး ဦးဘခင္ႏွင့္ သမီးတင္တင္ေ႐ႊ၊ တူမ စန္းစန္းမူတို႔ ေနထိုင္ၾကပါသည္။
တင္တင္ေ႐ႊမွာ အသက္ (၂၇)ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး တစ္ကိုယ္တည္း အပ်ိဳႀကီးဘဝျဖင့္ အထက္တန္းျပဆရာမ အလုပ္ကိုလုပ္ကာ ဖခင္ႀကီးကို လုပ္ေကြၽးသမႈ ျပဳေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ တင္တင္ေ႐ႊမွာ အသားျဖဴျဖဴ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႏွင့္ ေခ်ာေမာလွပသူတစ္ဦးျဖစ္ကာ ေက်ာင္းဆရာမပီပီ အလြန္အိေျႏၵရွိေသာ မိန္းမသားတစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါသည္။ ဒီလိုေခ်ာေမာလွပေသာ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ယခုအသက္အ႐ြယ္အထိ ဘာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္မက်ေသးသလဲဆိုတာကိုေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးအတြက္ ပေဟဠိျဖစ္ေနေပသည္။ တင္တင္ေ႐ႊ ညီမတဝမ္းကြဲ စန္းစန္းမူမွာ အသက္ (၁၈)ႏွစ္သာ ရွိေသးၿပီး နယ္မွေန၍ တင္တင္ေ႐ႊတို႔ အိမ္တြင္လာေနကာ တကၠသိုလ္တက္ေနသူျဖစ္သည္။ စန္းစန္းမူမွာ ဒုတိယႏွစ္ကိုေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူမရန္ကုန္ေရာက္တာလည္း ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ စန္းစန္းမူမွာလည္း ေခ်ာေမာလွပသူ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ အခုဆိုလွ်င္ ရည္းစားတစ္ေယာက္ေတာင္ ရေနၿပီျဖစ္သည္။ စန္းစန္းမူ၏ ရည္းစားမွာ ‘တင့္လြင္’ ဆိုသူျဖစ္ၿပီး စန္းစန္းမူႏွင့္ သက္တူ႐ြယ္တူျဖစ္ကာ ဒုတိယႏွစ္တက္ေနသူျဖစ္႐ုံမက စန္းစန္းမူတို႔၏ လမ္းထဲတြင္ပင္ တစ္လမ္းတည္းေနထိုင္သူျဖစ္ေပသည္။
တင့္လြင္မွာလည္း နယ္မွလာ၍ တကၠသိုလ္တက္ေနသူျဖစ္သည္။ တင့္လြင္ေနေသာအိမ္က ၎၏ အဖိုးအဖြားမ်ား၏ အိမ္ျဖစ္ၿပီး တင့္လြင္တြင္ ခင္ေက်ာ္ဟုေခၚေသာ အသက္ (၂၃)ႏွစ္အ႐ြယ္ ဦးေလးလူပ်ိဳတစ္ေယာက္ ရွိေလသည္။ ခင္ေက်ာ္မွာ ဘြဲ႕ရထားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္မရွိေသးဘဲ ‘ပါတီယူနစ္’ တြင္ လုပ္အားေပးေနသူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ တင့္လြင္၏ဦးေလး ခင္ေက်ာ္မွာ တင္တင္ေ႐ႊကို အစြဲႀကီးစြဲ၍ အႀကိဳက္ႀကီးႀကိဳက္ေနေသာသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ တစ္ခါေတာ့ ခင္ေက်ာ္မွာအရဲစြန႔္ၿပီး တင္တင္ေ႐ႊေက်ာင္းသြားရာလမ္းမွေစာင့္၍ တင္တင္ေ႐ႊ႕ ျခင္းေတာင္းထဲသို႔ ရည္းစားစာတစ္ေစာင္လိုက္၍ ထည့္ေပးဖူးပါသည္။ ေနာက္ေန႔မွစ၍ တင္တင္ေ႐ႊမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းသို႔မသြားေတာ့ဘဲ (၈)တန္း၊ (၉)တန္းအ႐ြယ္ ေက်ာင္းသူ သုံးေလးေယာက္ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္းလုပ္ေလေတာ့ ခင္ေက်ာ္မွာ မလွမ္းမကမ္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္၍ တင္တင္ေ႐ႊ အလာကိုၾကည့္၍ သြားရည္က်႐ုံမွတစ္ပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ေနာက္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို တူျဖစ္သူ တင့္လြင္သိသြားသည္။ တင့္လြင္သိၿပီဆိုေတာ့ စန္းစန္းမူပါ သိသြားေတာ့သည္။
ထိုအခါ တင့္လြင္က ဦးေလးျဖစ္သူ ခင္ေက်ာ္အား တင္တင္ေ႐ႊႏွင့္ က်ီစယ္ေနာက္ေျပာင္တတ္သလို စန္းစန္းမူကလည္း အစ္မဝမ္းကြဲျဖစ္သူ တင္တင္ေ႐ႊအား ခင္ေက်ာ္ႏွင့္ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္တတ္ေလသည္။ ဒီလိုက်ီစယ္ေနာက္ေျပာင္မႈေတြက လူပ်ိဳႀကီး ခင္ေက်ာ္ႏွင့္ အပ်ိဳႀကီး တင္တင္ေ႐ႊတို႔၏ စိတ္ေတြကို လႈပ္ရွားေစေလသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ခင္ေက်ာ္ကေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊအား လမ္းမွေစာင့္ၿပီးၾကည့္႐ုံမွလြဲ၍ ဘာမွပိုမလာခဲ့ေပ။ ၾကားထဲမွ အားမလိုအားမရျဖစ္ရသည္က တင့္လြင္ႏွင့္ စန္းစန္းမူတို႔ပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း စကားစပ္မိတိုင္း ဦးေလးျဖစ္သူႏွင့္ အမဝမ္းကြဲျဖစ္သူကို နီးစပ္ဖို႔အေရး စိတ္ကူးတိုင္ပင္အႀကံ ထုတ္ေနၾကေလသည္။ ဒီလိုျဖင့္ တစ္ေန႔ေတာ့…
“ဦးေလးေရ ဦးေလး ဦးေလး ”
အေရးတႀကီးေခၚ၍ အိမ္ေပၚသို႔ ေျပးတက္လာေသာ တင့္လြင္အား ‘လမ္းစဥ္သတင္း’ စာေစာင္ဖတ္ေနေသာ ခင္ေက်ာ္က ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
“ မင္း ဘာျဖစ္လာတာလဲ တင့္လြင္”
“ အေရးႀကီးလို႔…”
“ ဘာ အေရးႀကီးတာလဲ ေျပာ…”
“ ဟို…ဟို…ဆရာမ တင္တင္ေ႐ႊ ေယာက္်ားယူေတာ့မယ္တဲ့”
“ ေဟ…”
ခင္ေက်ာ္လက္ထဲမွ လမ္းစဥ္သတင္းစာေစာင္ကို စားပြဲေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္။
“ မင္းဟာ ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ…”
“ ဟုတ္တယ္ ဦးေလးရ စန္းစန္းမူေျပာတာ နယ္ကလူတဲ့ သူ႔အေဖသူငယ္ခ်င္းရဲ႕သားတဲ့”
“ ေတာက္…ခက္တာပဲကြာ”
ခင္ေက်ာ္၏ မ်က္ႏွာက အေတာ္ပင္ခံျပင္းစိတ္ပ်က္သြားပုံရသည္။ ခင္ေက်ာ္၏ မ်က္လုံးေတြက ရီေဝစြာျဖင့္ ျပတင္းေပါက္မွေန၍ အေဝးသို႔ အဓိပၸာယ္မဲ့လွမ္း၍ ၾကည့္ေနသည္။ တင့္လြင္မွာ ခင္ေက်ာ္၏မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာအကဲခတ္၍ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ မ်က္ႏွာကို ေနာက္သို႔လွည့္၍ ၿပဳံးလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ခင္ေက်ာ့္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ျဖင့္ ျပန္၍လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ သူတို႔ ဘယ္ေတာ့ယူမွာတဲ့လဲ တင့္လြင္…”
“ ေရွ႕အပတ္ထဲမွာ ေစ့စပ္မယ္တဲ့…”
“ ေဟ…ျမန္လိုက္တာ…”
“ဦးေလးအတြက္ အခ်ိန္ရွိပါေသးတယ္”
“ ဘာ”
ခင္ေက်ာ္ အာေမဋိတ္သံႏွင့္အတူ တင့္လြင္အား နားမလည္ႏိုင္သလို လွမ္း၍ၾကည့္သည္။ ၿပီးမွ ခင္ေက်ာ္က တစ္စုံတစ္ခုကို စဥ္းစားမိသလိုျဖစ္သြားၿပီး သူ႔စကားကို ဆက္လိုက္သည္။
“ ဟုတ္တယ္ ငါ တစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္ .”
“ ဟုတ္တယ္ ဦးေလး တစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္ က်ေနာ္ ဘာကူညီရမလဲ ေျပာ”
“ ေနအုံး ငါ စဥ္းစားဦးမယ္ စဥ္းစားၿပီးမွ ေျပာမယ္ ”
“ ျမန္ျမန္ေလးေနာ္ အခ်ိန္မရွိဘူး…”
“ ေအးပါကြာ…ငါ သိပါတယ္”
“ဦးေလး အျမန္စဥ္းစားထား က်ေနာ္ေရာ စန္းစန္းမူပါ ဦးေလးကို ကူညီမယ္”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ လွည့္ထြက္လာေသာ တင့္လြင္၏ မ်က္ႏွာစပ္ၿဖီးၿဖီးႀကီးကိုေတာ့ ခင္ေက်ာ္ မျမင္လိုက္ရေပ။
ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးဘခင္မွာ ၾကာသပေတးေန႔ညေနတိုင္း ဘုရားသို႔ သြားသည္။ ည(၉)နာရီမွ ဘုရားေပၚမွ ျပန္၍ဆင္းသည္။ အၿမဲတန္း တင္တင္ေ႐ႊ လိုက္ပို႔ေနၾကျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ စာေမးပြဲအမွတ္ေတြ ျခစ္စရာရွိ၍ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္အတူ လိုက္ပါ၍မသြားႏိုင္ဘဲ ညီမဝမ္းကြဲျဖစ္သူ စန္းစန္းမူကိုသာ အေဖာ္အျဖစ္ ဖခင္ႏွင့္အတူ ထည့္လိုက္ရေပသည္။ အခ်ိန္က ည(၇)နာရီေလာက္ရွိၿပီ။ ဇန္နဝါရီလမို႔ အေစာႀကီးမိုးခ်ဳပ္သြားသျဖင့္ အျပင္ဘက္တြင္ ေမွာင္ေနေခ်ၿပီ။ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သူမ၏အိပ္ခန္းတြင္းရွိ စားပြဲတြင္ထိုင္၍ အမွတ္မ်ားျခစ္ေနရာမွ ခါးေတာင့္၍ မ်က္စိေညာင္းလာသျဖင့္ ေဘးမွ အိပ္ယာေပၚသို႔ တက္၍လွဲကာ မ်က္လုံးမွိတ္၍ အသာေလးၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ခဏၾကာမွျပန္၍ထကာ စာေရးစားပြဲသို႔ သြားမည္အလုပ္ သူမ၏အနားသို႔ လူတစ္ေယာက္ ၿဗဳံးကနဲ ေရာက္လာ၍ အထိတ္တလန႔္ျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္မိလိုက္သည္။
ထိုသို႔ေမာ့အၾကည့္မွာပင္ ထိုသူက လ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္စြာျဖင့္ သူမ၏ပါးစပ္ကို ပိတ္ကာ ကုတင္ေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္အေနအထားရွိေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊကို ကုတင္ေပၚသို႔ ေပြ႕တင္လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊကလည္း အတင္းပင္႐ုန္းကန္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလး ကုတင္ေပၚသို႔ ေရာက္၍အသြားတြင္ ထိုသူကလည္း ကုတင္ေပၚသို႔ ဒူးေထာက္၍ တက္လိုက္စဥ္ သူမ၏ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားေသာ လက္ကလည္း ေလ်ာ့သြားခိုက္ တင္တင္ေ႐ႊကလည္း အတင္း႐ုန္းကန္လိုက္သျဖင့္ သူမ၏ပါးစပ္မွာ ထိုသူ၏ လက္တြင္းမွ လြတ္သြားသည္။
“ ဘယ္…ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ ေမာင္ခင္ေက်ာ္ မင္း ေတာ္ေတာ္႐ိုင္းတာပဲ”
တင္တင္ေ႐ႊက ေမာဟိုက္သံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ခင္ေက်ာ္က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ သူမ၏ ကိုယ္လုံးအိအိေလးကို ေထြးပိုက္ေပြ႕ဖက္လိုက္ရင္း ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းလိုက္သည္။
“ ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ မမတင္ရယ္…”
ဗလုံးဗေထြးအသံျဖင့္ ခင္ေက်ာ္၏ အသက္ရႈသံေတြက ျပင္းထန္၍ေနသည္။
“ မလိုခ်င္ဘူး…မင္း အခုငါ့အခန္းထဲက ထြက္သြား….”
“ တကယ္ပဲ ရက္စက္ေတာ့မွာလား မမတင္ရယ္…က်ေနာ့္မွာေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ ….က်ေနာ့္ကို ျပန္ခ်စ္ပါလား မမရယ္…ေနာ္…”
“ေျပာေလကဲေလပါလား…မခ်စ္ႏိုင္ဘူး… မခ်စ္ႏိုင္ဘူး…ငါ့ကိုလႊတ္…လႊတ္ပါ…”
တင္တင္ေ႐ႊမွာ လူးလြန႔္႐ုန္းကန္ေနရင္း အားယူေနသလို ခင္ေက်ာ္ကလည္း သူ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးျဖင့္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းဖိကာ ဖက္ထားသည္။ အမွန္ေတာ့ ခင္ေက်ာ္မွာ သူ႔တူ တင့္လြင္၏ခ်စ္သူ စန္းစန္းမူက ဂ်က္မထိုးဘဲေစ့ထားခဲ့ေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ ဝင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ေက်ာ္က ေၾကာက္လြန္းသျဖင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးအစုံကို သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးအစုံျဖင့္ အတင္းပင္ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။
“ အ…အိ…အူး…အူး…”
တင္တင္ေ႐ႊက အတင္းပင္႐ုန္းကန္ေသာ္လည္း မရေတာ့ပါ။ ခင္ေက်ာ္ကလည္း မေခလွပါ။ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းခံေနရသျဖင့္ မခ်ိမဆန႔္ခံစားေနရေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေက်ာျပင္ေလးကို သူ၏လက္တစ္ဖက္က ေလ်ာတိုက္ပြတ္သပ္ေနရင္းမွ တင္တင္ေ႐ႊဝတ္ထားေသာ ဘေလာက္စ္အက်ႌေလး၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ႏွိပ္ေစ့ေလးမ်ားကို တြန္းဖယ္ျဖဳတ္၍ေနရာ မၾကာမီမွာပင္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေက်ာျပင္ဝင္းဝင္းေလးမွာ အေျပာင္သားျဖစ္သြားရေပသည္။ သူမ၏ ေက်ာျပင္တစ္ခုလုံး ေျပာင္သလင္းခါသြားရသည္ကို တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ ခုခ်ိန္ထိ သတိထားမိပုံ မရေသးေခ်။ သို႔ရာတြင္ သူမ၏ ေက်ာျပင္ ေလးေပၚသို႔ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ဖဝါးႀကီး တ႐ြ႐ြေလး ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တြန႔္၍သြားသည္။ ခင္ေက်ာ္၏လက္က သူမ၏ ေက်ာျပင္ေလးကို အသားခ်င္းထိေတြ႕ကာ တ႐ြ႐ြပြတ္ေပးေနၿပီးမွ ေဖာင္းအိေသာ သူမ၏ တင္သားႀကီးတစ္ဖက္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားၿပီး တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးကို တဖြဖြဆုပ္နယ္၍ ေပးေနသည္။
ကုတင္ေပၚတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားျဖင့္ ေစာင္းလ်က္သားေလးျဖစ္ေနၾကရာမွ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းအနက္ အေပၚဖက္သို႔ေရာက္ေနေသာ ဒူးဆစ္ေလးက ႐ုတ္တရက္ေကြး၍သြားရာ ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္မ်ားေပၚသို႔ တင္လ်က္ေရာက္လာသည္။ ယခုလို ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ႏွင့္ တစ္ခါဖူးမွ် နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ထိေတြ႕ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေသာ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သူမကိုယ္သူမ ဘာျဖစ္ေနသည္ကိုပင္ သတိမထားမိဘဲ သတိတရားႏွင့္ အသိဉာဏ္ေတြ ကင္းမဲ့လ်က္ တစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းထူအမ္းကာ ရင္ေတြခုန္လ်က္ ခင္ေက်ာ္ေရွ႕ဆက္၍ ဘာေတြလုပ္လာဦးမည္လဲဟု ထပ္မံထိေတြ႕ရမည့္အေရးကိုပဲ ေတြး၍ေနေလသည္။
တင္တင္ေ႐ႊ၏ ဒူးဆစ္ေလးက ေကြးလ်က္ ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္မ်ားေပၚသို႔ ေရာက္လာေတာ့ သူမဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းမွာ ခပ္ဟဟေလးျဖစ္သြားေတာ့ရာ ဖင္သားႀကီးေတြေပၚမွ ခင္ေက်ာ္၏လက္က ကြဲဟသြားေသာ သူမ၏ ဖင္သားႏွစ္ခုၾကားသို႔ ထဘီေပၚမွပင္ ဖင္သားႏွစ္ခုၾကား အသားႏုေနရာေလးမ်ားကို ဖိဖိၿပီးပြတ္ေလေတာ့ရာ အိမ္တြင္ေနရင္းျဖစ္၍ အတြင္းမွ ဘာအခုအခံမွ ဝတ္၍မထားေသာေၾကာင့္ အသားစိုင္ႏုႏုေလးမ်ားမွာ ပါးလႊာေသာထဘီပိတ္သားေလး တစ္ထပ္ထဲသာၾကားကခံ၍ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ဖဝါးဒဏ္ကို ခံလိုက္ရသည္ျဖစ္ရာ ရင္ထဲအထိ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ က်င္ေနေအာင္ ခံစားလိုက္ရၿပီး ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္မ်ားေပၚေရာက္ေနေသာ သူမ၏ ဒူးဆစ္ေကြးေကြးေလးမွာ ေရွ႕သို႔ပို၍ တိုးသြားၿပီး သူမ၏ေပါင္တစ္ဖက္က ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္ေပၚခြတင္မိလ်က္သား ျဖစ္သြားေလသည္။ ထိုအခါ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းမွာ ပို၍ကြဲဟသြားရသည္။ ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊခမ်ာ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို ၿဗဳံးကနဲ ျပန္၍မဖြင့္ႏိုင္ေသးဘဲ ေမာဟိုက္ေနရွာေလသည္။
ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူမ၏ လည္တိုင္ျဖဴျဖဴေလးေဘးရွိ ေဖာင္း၍ေထာင္ထေနေသာ ေသြးေၾကာမႀကီးရွိရာသို႔ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖ်တ္ခနဲ ဖိကပ္လိုက္ကာ တအားပင္ စုပ္နမ္းလိုက္ေလေတာ့သည္။
“အင္း…အိုး…အင္း…ကြၽတ္…ကြၽတ္…”
တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေမးဖ်ားေလးမွာ ေကာ့တက္သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလးမွာ ရႈံ႕ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္တက္သြားေလသည္။ တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွအိေျႏၵမဆည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အိေျႏၵသိကၡာႀကီးလြန္းလွေသာ တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ ခံစားရခက္လြန္းသျဖင့္ လက္ေလးတစ္ဖက္က ခင္ေက်ာ္၏လက္ေမာင္းကို လွမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ခင္ေက်ာ္၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ခြတင္ထားေသာ သူမ၏ ေပါင္လုံးႀကီးက ခင္ေက်ာ္၏ေပါင္ကို အတင္းပင္ ဖိ၍ခြထားမိသည္။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေျခအေနကို ခင္ေက်ာ္က ပိုင္ႏိုင္စြာ အသုံးခ်လိုက္သည္။
တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးႏွင့္ အိပ္ယာၾကားမွ ထိုးသြင္းကာ သူမ၏ေနာက္ေက်ာကို ဖက္၍ထားေသာလက္ျဖင့္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေနာက္ေက်ာရွိ ေဘာ္လီအက်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို ခဲရာခဲဆစ္ျဖဳတ္ေနသည္။ ခင္ေက်ာ္သည္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ လည္တိုင္ေလးကို ငုံခဲေနသည့္ၾကားမွပင္ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းၾကားရွိ သူ၏လက္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေပါင္ရင္းႏွစ္လုံးၾကားေရွ႕ဖက္သို႔ တိုးဝင္ကာ ထဘီပိတ္သားပါးပါးေလးေပၚမွပင္ အိစက္ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လွမ္း၍ႏႈိက္လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ခါးေလးက ေရွ႕သို႔ ဆတ္ခနဲ ေကာ့၍တက္သြားရာ ခင္ေက်ာ္၏ ပုဆိုးတြင္းမွ ေထာင္ထေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးက သူမ၏ဆီးစပ္ေလးကို မိမိရရ ေထာက္မိလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့ေနသည့္ၾကားက တင္တင္ေ႐ႊမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္ရရွာသည္။
မူလက သူမ၏ ဖင္သားႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ရွိေနေသာ ခင္ေက်ာ္၏လက္က သူမ၏ေပါင္ရင္းႏွစ္လုံးၾကားသို႔ တိုးဝင္ကာ အိစက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ သုံးေလးႀကိမ္မွ် ဆုပ္နယ္၍ ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ဒီေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သူမ၏ ဆီးစပ္ေလးႏွင့္ ခါးေလးကို ေရွ႕သို႔တိုးလိုက္ျပန္ေတာ့ ေရွ႕မွ ခင္ေက်ာ္၏ လီးထိပ္ႀကီးက ပုဆိုးတြင္းမွေန၍ ဆီးစပ္ကို ပို၍ဖိေထာက္မိျပန္သည္။ ဒီေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ျပန္ဆုပ္လိုက္ျပန္ေတာ့ ေနာက္မွေန၍ ထိုးႏႈိက္ပြတ္သပ္ေနေသာ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ဖဝါးႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးျဖင့္ ဖိကပ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ ေရွ႕တိုးလဲမရ ေနာက္ဆုတ္လဲမျဖစ္ျဖင့္ တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ အေတာ္ႀကီး ေနရခက္ေနေတာ့သည္။ ဘဝတစ္သက္တာတြင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ရေသးသည့္ အထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ ဆရာမတင္တင္ေ႐ႊခမ်ာ ခင္ေက်ာ္၏ အနမ္းအစုပ္ အပြတ္အသပ္ အေခ်ာ့အျမဴမ်ားၾကားတြင္ တစ္ကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ေခြ၍လာရေလေတာ့သည္။ မၾကာလိုက္ပါ။ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ေမာင္းကို ခပ္႐ြ႐ြဆုပ္ကိုင္ထားေသာ သူမ၏လက္က ခင္ေက်ာ္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို တအားႀကဳံးဖက္လိုက္ၿပီး တအင္းအင္းညည္း၍ လာရေလသည္။
ခင္ေက်ာ္ သူမ၏ လည္တိုင္ေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ တစ္ဖန္ ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္ေပၚမွ သူ၏ လက္ကိုဖယ္လိုက္ျပန္ေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်၍ ေျခပစ္လက္ပစ္ေလးျဖစ္သြားရွာသည္။ တင္တင္ေ႐ႊ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မဖြင့္ႏိုင္ရွာေသးဘဲ အသက္ကို ခပ္ျမႇင္းျမႇင္းေလးရႈကာ သူမ၏ ရင္ဘတ္ေလးမွာ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္၍ ေနရရွာေလသည္။
“ မမတင္…က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ခြင့္ျပဳပါေတာ့ေနာ္…”
ခင္ေက်ာ္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ပါေသာ ရမက္ခိုးမ်ားျပည့္လွ်ံေနသည့္ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ၾကည့္ကာ တုန္ယင္စြာေျပာလိုက္သည္။
“ခ်စ္လို႔ဆိုရင္လည္း ႐ိုး႐ိုးခ်စ္ပါလား… ခုေတာ့ မင္းဟာက…ဟင္း…”
ေမာသံေလးႏွင့္ တင္တင္ေ႐ႊ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ေျပာသာေျပာလိုက္ရေသာ္လည္း စိတ္ထဲ၊ ရင္ထဲ၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွ အာသာရမက္မ်ားကေတာ့ တရိပ္ရိပ္တက္ေနသည္။
“ အေဖတို႔ျပန္လာရင္ မေကာင္းပါဘူးကြယ္…ျပန္ပါေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္…မင္းအခ်စ္ကို ေနာက္မွလက္ခံပါရေစေနာ္…မမလည္း ကေလးေတြ အမွတ္ေတြျခစ္ရအုံးမွာ…”
“ ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း…အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္ဆြဲလို႔မရဘူး မမတင္ရဲ႕…”
ေျပာေျပာဆိုဆို ခင္ေက်ာ္က ေရွ႕သို႔တိုး၍ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္ျပန္ေခ်သည္။
“ မလုပ္ပါနဲ႔ ေမာင္ေလးရယ္… မမေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္…ေနာ္…”
“မမတင္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္မခ်စ္ရရင္ က်ေနာ္ မျပန္ဘူး…”
ေျပာရင္းက ခင္ေက်ာ္သည္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ဘေလာက္စ္အက်ႌေလးကို လည္ပင္းနားထိ ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ ေဘာ္လီအက်ႌေလးမွာ ေဖြးေဖြးေလး ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ျခင္းမျပဳဘဲ တင္တင္ေ႐ႊက…
“အို…အို…မလုပ္နဲ႔ဆိုတာကြယ္… မင္းကလဲ…”
သူမစကားမဆုံးမီမွာပင္ ခင္ေက်ာ္က ဘေလာက္စ္အက်ႌေလးကဲ့သို႔ ေစာေစာက ခဲရာခဲဆစ္ ၾကယ္သီးျဖဳတ္ထားသည့္ ေဘာ္လီအက်ႌေလးကို ဆြဲလွန္တင္လိုက္ျပန္သည္။ လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ႏို႔ေဖြးေဖြးေလးႏွစ္လုံးမွာ လႈပ္ကနဲ ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ ႏို႔အုံထိပ္တြင္ ျပားကပ္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက သေျပသီးမွည့္ေရာင္ေလးေတြျဖစ္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ခင္ေက်ာ္၏မ်က္ႏွာက သူမ၏ ရင္သားမ်ားဆီသို႔ ငုံ႔၍သြားၿပီး ခြၽန္ျမေသာ ခင္ေက်ာ္၏ ႏွာေခါင္းက ရင္သားႏွစ္မႊာၾကားသို႔ တိုးဝင္ကာ ဖိကပ္၍နမ္းလိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ရင္ဘတ္မွာ ေကာ့၍တက္သြားသည္။
ခင္ေက်ာ္က ခပ္ၾကာၾကာေလးဖိၿပီး နမ္းထားလိုက္ေတာ့ ကလယ္ကလယ္ျဖစ္ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ ေလးလံစြာျဖင့္ ေမွးစင္း၍က်သြား၏။ သူမ၏ ဝင္းလဲ့သြယ္ေျပာင္းေသာ လက္ေလးတစ္ဖက္က ခင္ေက်ာ္၏ လည္ပင္းကို သိုင္း၍ဖက္လိုက္မိသည္။ ထိုအခါတြင္မွ ခင္ေက်ာ္က သူ၏ႏွာေခါင္းကို သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးၾကားမွေန၍ နည္းနည္းႂကြလိုက္ၿပီး ဟိုဖက္ဒီဖက္လွည့္ကာ ေဖြးအိေနေသာ ႏို႔အုံေလးမ်ားကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ ထိုးနစ္၍နမ္းလိုက္သည္။
“ အို…အို…အဟင္း…”
ခင္ေက်ာ္က လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ႏို႔အုံထိပ္တြင္ ကပ္ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လွည့္ပတ္၍ ထိုးလ်က္ေပးလိုက္ျပန္သည္။
“ အေမ့…အင္း…အိုး…အိုး…အား…”
တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံး ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားသည္။ သူမ၏ က်န္လက္တစ္ဖက္ကပါ ခင္ေက်ာ္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္း၍ဖက္လိုက္မိေတာ့သည္။ ခင္ေက်ာ္ကလည္း တစ္ဖက္က ႏို႔သီးေလးကို လ်က္ၿပီးျပန္ေတာ့ က်န္ေနေသာ ႏို႔အုံတစ္ဖက္မွ ႏို႔သီးေလးကို ထပ္၍လ်က္ျပန္သည္။
“အို…ဟင္း…အ…ကြၽတ္…ကြၽတ္.. .ေမာင္…ေမာင္…ေလး…အဟင့္…”
ႏို႔သီးေလးကို သုံးေလးခ်က္မွ် လွ်ာျဖင့္ ထိုးလ်က္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ဖန္ ငုံ႔၍စို႔လိုက္ျပန္ေတာ့ရာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ ကေယာင္ကတမ္းအသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚလာရၿပီး သူမ၏ ေက်ာေလးမွာ အိပ္ယာေပၚမွ ေကာ့တက္လာေတာ့ရာ ႏို႔အုံေလးကို ခင္ေက်ာ္၏ ပါးစပ္ထဲသို႔ ပင့္ကပ္ေပးသလိုျဖစ္သြားရသည့္အျပင္ သူမ၏ ေပါင္လုံးႀကီးႏွစ္လုံးမွာလည္း ကားခနဲျဖစ္သြားရၿပီး တဆတ္ဆတ္လႈပ္၍ သြားရေလေတာ့သည္။ ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏို႔တစ္လုံးကို ေျပာင္း၍စို႔ေပးရင္း လက္တစ္ဖက္က ေျပေလ်ာ့ေနၿပီျဖစ္ေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ခါးမွထဘီေလးကို အသာေလးဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္ရာ ထဘီေလးမွာ ဒူးဆစ္ထိ ေလွ်ာက်သြားေလသည္။ အိေျႏၵရွင္ ဆရာမတင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ၾကည့္ခ်င္လွၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ႏို႔စို႔ေပးေနရသျဖင့္ မၾကည့္အားေသာေၾကာင့္ ခင္ေက်ာ္က သူ၏လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သူမ၏ေပါင္ၾကားသို႔ လွမ္းကာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို စမ္း၍ ကိုင္လိုက္သည္။
သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ခင္ေက်ာ္၏လက္တို႔ ထိေတြ႕မိလိုက္လွ်င္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထသြားရေတာ့သည္။ ေတြ႕ထိမိလိုက္ေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းတင္းမို႔ေမာက္လြန္းေနသည့္အျပင္ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ပင္ ႐ႊဲနစ္ေနသည္ကို စိုစိအိေထြးစြာ ေတြ႕ထိလိုက္ရသည္။ မွန္ပါသည္။ တင္တင္ေ႐ႊသည္ တစ္ခါမွ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ႏွင့္ ထိေတြ႕ဖူျခင္းမရွိခဲ့ဘဲ အခုမွ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ထိေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ သူမ၏ကာမစိတ္မ်ားမွာ ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊမွာ ရမၼက္ႀကီးေသာ မိန္းမအမ်ိဳးအစားထဲတြင္ပါေၾကာင္း သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ခင္ေက်ာ္၏လက္ဖဝါးက တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို အုပ္၍ကိုင္ကာ ဖြဖြေလး ဆုပ္လိုက္ညႇစ္လိုက္လုပ္၍ေပးသည္။ ထိုသို႔လုပ္ေပးေနေသာ သူမ၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ေရာက္ေနသည့္ ခင္ေက်ာ္၏လက္ကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးက တင္းကနဲ ညႇပ္လိုက္၊ ကြဲသြားလိုက္ျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ေက်ာ္၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက သူမ၏ ေစာက္ေမႊးထူထူေလးေတြၾကားသို႔ တိုးဝင္ကာ ေစာက္ေမႊးေလး တစ္ပင္ႏွစ္ပင္ကို ဖြဖြေလးဆြဲ၍ ေပးလိုက္သည္။
“ ေမာင္ေလး…ဟင့္…”
တင္တင္ေ႐ႊ၏ ခါးေလး ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ခုခ်ိန္ထိ ခင္ေက်ာ္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ ႏို႔ေတြကို အလြတ္မေပးေသးဘဲ စိမ္ေျပနေျပစို႔၍ ေပးေနလ်က္ပင္ရွိပါေသးသည္။ ခင္ေက်ာ္အဖို႔ ထိေတြ႕ကိုင္ရသည္မွာ အလြန္ပင္အရသာရွိလွေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆက္၍ ပြတ္ေပးေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ဖြဖြေလး တ႐ြ႐ြပြတ္ေပးေနၿပီးေတာ့မွ သူ၏လက္ညႇိဳးကို သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ လက္တစ္ဆစ္ခန႔္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္ညႇိဳးကို ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ညင္ညင္သာသာေလး လွည့္ပတ္ေပးရင္း ႏို႔ကို ဖိ၍စို႔ကာ ႏို႔သီးကို လွ်ာျဖင့္ထိုး၍ လ်က္ေပးသည္။
“အ…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ဟင့္…အို…ဟင့္…အ…အ…ေမာင္…ေမာင္ေလး…အို…အို….မမကိုသာ အေသသတ္လိုက္ပါေတာ့… ဟင့္…ဟင့္…အ…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္.”
ခင္ေက်ာ္၏ လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္၍ကိုင္ထားေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္၍သြားသည္ကို ခင္ေက်ာ္က သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ခင္ေက်ာ္သည္ သူ၏ကိုယ္လုံးကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္ေပၚမွႂကြကာထ၍ ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ျဖဴေဖြးေဖာင္းကား၍ စို႐ႊဲေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္းက သူမ၏ ဒူးဆစ္ေပၚေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ထဘီေလးကို ေျခဖ်ားေရာက္သြားေအာင္ ဆြဲ၍ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ခင္ေက်ာ္ကလည္း သူ၏ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြအားလုံးကို ခြၽတ္၍ပစ္လိုက္သည္။ ထြက္ေပၚလာေသာ ခင္ေက်ာ္၏ လီးႀကီးမွာ ဒစ္ႀကီးကလန္ေနၿပီး တစ္မိုက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွည္ကာ လုံးပတ္ကငါးမတ္လုံးခန႔္ရွိသည္။ လီးတန္ႀကီးက မာေတာင္ေနၿပီး လီးထိပ္ေခါင္းႀကီးက တဆတ္ဆတ္ခုန္၍ေနသည္။
ခင္ေက်ာ္က သူ၏ရွည္လ်ားႀကီးထြားလွေသာ လီးႀကီးကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊသည္ မ်က္လုံးအစုံကိုမွိတ္ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား လိမ္ယွက္၍ခါးကို ေကာ့ထားေလသည္။ သူမ၏ လိမ္ယွက္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ခင္ေက်ာ္က သူ၏ဒူးႏွစ္လုံးျဖင့္ ထိုးခြဲကာ ကားလိုက္ၿပီး စို႐ႊဲေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ သူ၏မာေတာင္ေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို ေတ့ေထာက္လိုက္ေတာ့ရာ သူမမွာ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားကာ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ရင္း တကိုယ္လုံး တုန္သြားသည္။ ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုပါ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ေခ်မြေနသျဖင့္ သူမ၏တစ္ကိုယ္လုံး ထိုးထိုးထြန႔္ထြန႔္ျဖစ္လာၿပီး သူမ၏ ဖင္သားႀကီးႏွစ္လုံးမွာ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္၍ လာရေလသည္။
“ ေမာင္ေလး…မမကို ႏွိပ္စက္ေနတာလားကြယ္…”
“ ခ်စ္ပါရေစေတာ့ေနာ္…မမတင္…”
“ ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး…ႀကိဳက္သလိုသာ လုပ္ပါေတာ့ကြယ္…”
တင္တင္ေ႐ႊ၏ အသံေလးက ကြဲအက္ခမ္းေျခာက္ကာ လႈပ္ခါ၍ေနသည္။ ခင္ေက်ာ္သည္ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားၿပီျဖစ္၍ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို လက္ႏွင့္ထပ္မံဆြဲထားလိုက္ၿပီး ေစာက္ရည္အ႐ႊဲသားႏွင့္ ၿပဲအာေနေသာ ေစာက္ေခါင္းနီရဲႀကီးအတြင္းသို႔ သူ၏ လီးဒစ္ၿပဲႀကီးကို တအားေဆာင့္ထိုးလိုက္ရာ…
“အမေလး…ကြၽတ္…ကြၽတ္…ကြၽတ္.. .နာလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္…”
တစ္ခါမွ အလိုးမခံဖူးေသာ တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ခင္ေက်ာ္၏လီးႀကီးမွာ မနားတမ္းဝင္သြားသျဖင့္ ေယာင္ယမ္းေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္း၍စို႔ေပးေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တင္တင္ေ႐ြက သူမ၏ လည္ပင္းနားထိလွန္ေနေသာ ဘေလာက္စ္အက်ႌေလးႏွင့္ ေဘာ္လီအက်ႌတို႔ကို သူမဘာသာ စိတ္ေတြေယာက္ယက္ခတ္လာပုံျဖင့္ ဆြဲ၍ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ခင္ေက်ာ္က အတန္ၾကာေအာင္ ႏို႔စို႔ေပးလိုက္ေသာအခါ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သိသိသာသာပင္ ခါးေကာ့တက္လာၿပီး ခင္ေက်ာ္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးအား ပြတ္သပ္၍ ေနေလသည္။
“ မမတင္…”
“ ဘာလဲဟင္ ေမာင္ေလး…”
“ က်ေနာ္ စိတ္ရွိသေလာက္ ခ်စ္ပါရေစလားဗ်ာ…”
“ ခ်စ္…ခ်စ္…မင္းႀကိဳက္သလို ခ်စ္စမ္း…”
တင္တင္ေ႐ႊသည္ စိတ္ေတြ အေတာ္ပင္ထလာၿပီျဖစ္၍ သူမ၏ဆႏၵကို ဖြင့္ထုတ္လိုက္သလို ခင္ေက်ာ္ကလည္း သူမ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္အား ဂ်ိဳင္းၾကားေအာက္မွ လက္လွ်ိဳသြင္းၿပီး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္လ်က္ ေဆာင့္လိုးသည္။
“ ဘြပ္…ႁဗြတ္…ဖြပ္…စြပ္…”
“အမေလး…အားပါး…ေျဖး…ေျဖးေျဖး… လုပ္ပါ ေမာင္ေလးရဲ႕…”
“မမက ႀကိဳက္သလိုလုပ္ဆို…”
“လုပ္ႏိုင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ တအားေဆာင့္ေတာ့ မမက တစ္ခါမွ မခံဖူးေတာ့ ေအာင့္တယ္ကြယ့္…”
တင္တင္ေ႐ႊက ေျပာလိုက္သျဖင့္ ခင္ေက်ာ္သည္ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တအားလိုးေဆာင့္ေနေသာ လီးႀကီးကို အရွိန္သတ္ကာ တစ္ခ်က္ျခင္း မွန္မွန္ေဆာင့္လိုးသည္။
“ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…ဖြပ္…ႁပြတ္… အင့္ဟင္း…အင္း…အင္း…ဟင္း…”
“အဲ…အဲလိုဆို ေတာ္ေသးတာေပါ့… ခုနကအတိုင္းသာဆိုရင္ေတာ့ မမဟာေလး ကြဲရခ်ည္ရဲ႕ကြယ္…”
“ဒီေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူး မမရယ္…”
“ဘာ မဟုတ္ရမွာလဲ…မင္းဟာႀကီးက နည္းတာႀကီးမွမဟုတ္တာ…”
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…စြပ္…ပလြပ္…ႁပြတ္… အင္း…ဟင့္…အင္း…အင့္…”
ခင္ေက်ာ္က တစ္ခ်က္ျခင္းေဆာင့္၍ေနရာ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ေကာင္းလြန္းလာသျဖင့္ သူမ၏ တင္သားႀကီးမ်ားကို ေကာ့ေကာ့ေပးလာၿပီး ခင္ေက်ာ္၏လည္ပင္းအား သိုင္းဖက္လ်က္ ရမက္ျပင္းေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္…
“ ေမာင္ေလး…”
“ ဘာလဲ မမတင္…”
“ မင္း စိတ္ရွိသေလာက္ လုပ္ေတာ့ကြယ္…မမ မေနႏိုင္ေအာင္ ယားလာၿပီ…”
တင္တင္ေ႐ႊက ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေသာအခါတြင္ ခင္ေက်ာ္သည္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးအား သူ၏ ပခုံးေပၚထမ္းတင္ၿပီး အားပါးတရပင္ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။
“ ႁပြတ္…ဖြတ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…စြပ္…ဖြတ္…”
“ ဟင္း…ဟင္း…ေကာင္းလွခ်ည္လား ေမာင္ေလးရယ္…အင္း…ဟင္း…”
အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ေလာက္ အားရပါးရေဆာင့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခင္ေက်ာ္သည္ သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ကာနားလိုက္သည္။
“ ေကာင္းရဲ႕လား မမတင္…”
“ ဘာေကာင္းတာလဲ…မသိဘူး…”
တင္တင္ေ႐ႊက မူတူတူ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္သည္။
“ ခုနကေတာ့ ေကာင္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆို…”
“ မဆိုင္ပါဘူး…ကဲပါ…လုပ္ခ်င္လည္း လုပ္စမ္းပါ…စကားကလည္း မ်ားလိုက္တာ…”
ခင္ေက်ာ္က သူ၏လီးတန္ႀကီးကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ စိမ္၍ထားရင္း နားေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ထိုသို႔နားေနသည့္အခိုက္အတန႔္မွာပင္ စကားေျပာရင္း သူ၏လီးတန္ႀကီးကို တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြလုပ္ေပးေနရာ အရွိန္ေကာင္းတုန္း ခင္ေက်ာ္က လိုးေနတာကို ရပ္လိုက္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ဖန္ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ အျပည့္အသိပ္ျဖစ္ေနေသာ ခင္ေက်ာ္၏ လီးႀကီးက တလႈပ္လႈပ္တ႐ြ႐ြျဖင့္ ျဖစ္ေနရသည့္အတြက္ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ကာမေဇာမ်ား တက္သထက္တက္လာရၿပီး မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္ကာ သူမ၏ ဖင္ႀကီးေတြမွာလည္း အၿငိမ္ေန၍မရေအာင္ျဖစ္လာရသျဖင့္ ခင္ေက်ာ္ကို ဆက္၍လိုးရန္ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။
တင္တင္ေ႐ႊကေျပာလိုက္လွ်င္ ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္၍ခ်ထားေသာ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ႂကြလိုက္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ တဆုံးသြင္းထားဆဲျဖစ္ေသာ သူ၏လီးႀကီးကို လိုးေဆာင့္ရန္အတြက္ ျပန္၍ဆြဲမထုတ္ေသးဘဲ ထိုအတိုင္းပင္ဆက္၍ထားလိုက္ၿပီး သူ၏မ်က္လုံးမ်ားက တင္တင္ေ႐ႊ၏ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ငုံ႔၍ၾကည့္လိုက္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ နဂိုကတည္းက ရာဂစိတ္ျပင္းထန္သျဖင့္ ေဖာင္းကားေနရသည့္အထဲတြင္ ခင္ေက်ာ္၏ ထြားက်ိဳင္းေသာလီးေခ်ာင္းႀကီးကပါ သြင္း၍ထားသျဖင့္ အဆမတန္ ေဖာင္းကား၍ေနေလသည္။
ခင္ေက်ာ္က ထိုအဆမတန္ ေဖာင္းကား၍ေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူ၏လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္၍ပြတ္ေပးလိုက္ရာ တင္တင္ေ႐ႊမွာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားေလသည္။
“အား..ဟင့္…လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ပါေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္…မမကို မညႇင္းဆဲပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္…မမ ေတာင္းပန္ပါတယ္…အ…ဟင္း…”
တင္တင္ေ႐ႊက သနားစဖြယ္ေလး ေတာင္းပန္လာေသာအခါတြင္ေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးသြင္း၍ထားေသာ သူ၏ ထြားက်ိဳင္းေသာလီးေခ်ာင္းႀကီးကို ခင္ေက်ာ္က ေျဖးေျဖးေလးဆြဲ၍ထုတ္သည္။ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ပါးစပ္ေလးမွာ တေျဖးေျဖးဟ၍သြားသည္။ တေျဖးေျဖးဆြဲထုတ္လိုက္ေသာ လီးႀကီးက ဒစ္ႀကီးအနားအေရာက္တြင္ေတာ့ ခင္ေက်ာ္က သူ၏လီးႀကီးကို ဆက္၍ဆြဲမထုတ္ဘဲ ရပ္လိုက္ေတာ့ရာ တင္တင္ေ႐ႊကလည္း လီးႀကီးအား ခင္ေက်ာ္က သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ျပန္၍ေဆာင့္ထည့္လာမည္ဟု တြက္ဆလ်က္ မ်က္လုံးေလးမ်ားကိုမွိတ္၊ ေပါင္တြင္းေက်ာေလးကို ေတာင့္လ်က္ ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို တင္း၍ေပးကာ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳ၍ေနသည္။
ခင္ေက်ာ္က သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ျပန္၍ ေဆာင့္မသြင္းေသးဘဲ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္က တင္တင္ေ႐ႊ၏ မာတင္းကာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္၍ေနေသာ ႏို႔သီးေလးႏွစ္လုံးကို သူ၏ လက္ဖဝါးျဖင့္အုပ္လ်က္ ႏို႔သီးေလးေတြကို လက္ဖဝါးထဲထည့္ကာ လွိမ့္ေပးေနသည္။ ခဏၾကာသည္အထိ လီးေခ်ာင္းႀကီးက သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ျပန္၍တိုးဝင္လာျခင္းမရွိသျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ဆီးႀကိဳေနေသာ တင္တင္ေ႐ႊသည္ စိတ္ေမာစြာျဖင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး စိတ္ကိုေလ်ာ့လိုက္ကာ မ်က္လုံးေလးမ်ား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ ခင္ေက်ာ္က သူ၏လီးႀကီးကို တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တရွိန္ထိုးေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလသည္။
“ ျဗစ္…ဘြပ္…ဗလြတ္…ဘြတ္…”
“ အမေလး…အား…ဟား…”
ဖြင့္လိုက္မိေသာ တင္တင္ေ႐ႊ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ား ခ်က္ခ်င္းျပန္၍ မွိတ္က်သြားၿပီး သူမ၏ ခါးေလးေကာ့တက္သြားကာ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားလိုက္ရေလသည္။ မထင္မွတ္ေသာအခ်ိန္တြင္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးက အရွိန္ျပင္းလွသည့္အျပင္ တင္းတင္းႀကီးဝင္မလာေသး၍ တစ္ကိုယ္လုံးျပန္၍ ေလ်ာ့ကာထားေသာ အခ်ိန္လည္းျဖစ္၊ တရွိန္ထိုးဝင္လာေသာ လီးတန္ရွည္ရွည္ႀကီးကလည္း သူမ၏သားအိမ္ဝကို ဝင္ထိုးေလေတာ့ တင္တင္ေ႐ႊမွာ သူမ၏ဖင္ႀကီးကို အိပ္ယာထက္သို႔ ဘုန္းကနဲ ေဆာင့္ခ်၍ ေအာ္လိုက္ရေလသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္သြားေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ေဆာင့္လိုးရန္အတြက္ အျပင္သို႔လည္း ျပန္ထြက္မသြား၊ ဖိကပ္၍ထားေသာ ခင္ေက်ာ္က သူ၏တင္ပါး တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ျပည့္သိပ္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဇေကာဝိုင္း လႈပ္ေပးလ်က္ရွိသည္။
“အမေလး…ဟင္း…ဟင္း… ေမာင္ေလးရယ္…”
“ ေကာင္းလားဟင္…မမတင္…”
“အင္း…ေကာင္းတယ္…ေကာင္းတယ္… အမေလး…ေလး…”
“ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲဟင္…”
“ သိပ္…သိပ္ၿပီးေကာင္းတာပဲ…အဟင္း… ေကာင္းတယ္…သိပ္ေကာင္းတယ္…”
“ ခ်စ္ေကာ ခ်စ္လားဟင္…”
“ခ်စ္…ခ်စ္ပါတယ္ကြယ္…လုပ္…လုပ္ေလ…ဟင္း…ဟင္း…”
“ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဟင္…”
“ အို…ကြယ္…”
တင္တင္ေ႐ႊ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ခင္ေက်ာ္၏လီးႀကီးက ဇေကာဝိုင္းဝိုင္းကာ လႈပ္ေနသျဖင့္ သူမ၏ကိုယ္လုံးမွာလည္း တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနသည္။
“ ေျဖေလ…”
“အမ်ားႀကီးခ်စ္…အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္…လုပ္…လုပ္ပါေတာ့ကြယ္…”
“ ဘာလုပ္ရမွာလဲ…ေသခ်ာေျပာေလ…”
“ ဟို…ဟို…မမကို လိုးေပးပါကြယ္…လိုးပါေတာ့ေနာ္…ဟင္း…”
“ ေနာက္ေန႔ေတြ က်ေနာ္လာလိုးရင္ေရာ မမ ခံမလား…”
“ ခံ…ခံပါ့မယ္ကြယ္…”
စကားလည္းဆုံးေရာ ခင္ေက်ာ္က တစ္ခ်က္ျခင္းေလးေလးပင္ပင္ႀကီး ေဆာင့္၍လိုးသည္။ ေလးငါးခ်က္မွ်သာ ေဆာင့္ရေသးသည္…
“ ႁပြတ္…ဖြတ္…ဗလြတ္…ျဗစ္…ျဗစ္…”
“ ေမာင္…ေဆာင့္…တအားေဆာင့္ၿပီး လိုးစမ္းပါ…ေဆာင့္…စမ္းပါေမာင္ရယ္…”
“ ႁပြတ္…ဖြတ္…ႁဗြတ္…ႁဗြတ္…”
“အား…ဟုတ္ၿပီ…ကြၽတ္…ေကာင္းလိုက္တာ…မရပ္နဲ႔ ဆက္တိုက္ေဆာင့္…အား… အား…အင္း…အင္း…ဟင္း…”
ခင္ေက်ာ္ကလည္း အားရပါးရေဆာင့္၍ လိုးသည္။ တင္တင္ေ႐ႊကလည္း သူမ၏ ဖင္ႀကီးေတြကို အိပ္ယာေပၚမွႂကြႂကြၿပီး ေကာ့၍ေကာ့၍ေပးကာ အားပါးတရ အလိုးခံသည္။ ခဏမွ်အၾကာတြင္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးအီဆိမ့္တက္လာေသာ ခင္ေက်ာ္က လီးႀကီးကို တဆုံးနီးပါး ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီး ေဆာင့္ပါေလေတာ့သည္။
“ ႁပြတ္…ဖြတ္…ႁဗြတ္…ႁဗြတ္…”
“အမေလး…မမဘယ္လိုျဖစ္…အမေလး…အား…အား…အီး…အား…”
“ အ…ဟား…”
တင္တင္ေ႐ႊတစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံးေျမႇာက္ႂကြေကာ့တက္သြားခ်ိန္မွာပင္ ခင္ေက်ာ္သည္လည္း ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ျဖစ္လ်က္ တင္တင္ေ႐ႊ၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီး ေမွာက္က်သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေလာကလုံးကို ေမ့သြားၾကေလေတာ့သည္။
ကုတင္ေဘးရွိ စားပြဲေပၚမွ စာ႐ြက္ေလးမ်ားကေတာ့ ဆရာမ၏ အမွတ္ျခစ္မႈကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း ပုံလ်က္သားေလး၊ အထပ္လိုက္ေလး ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
