“နီလေး”
“မောင်”
“လွမ်းလိုက်တာ နီလေးရာ မတွေ့ရတာ ဘယ်လောက်ကြာပလဲ”
“အပိုတွေ လွမ်းလဲမလွမ်းဘဲနဲ့”
“မလွမ်းဘဲ ဒီလိုလုပ်မလား”
“အ အ အ အ သိပ်မကြမ်းနဲ့မောင်ရာ ခုမှ စတာ၊ နီလေး မခံတာကြာပြီ၊ မမှတ်မိဘူးလား ဟိုတခေါက်ကတွေ့တာနဲ့ မောင်ကြမ်းလိုက်တာ သားအိမ်ထိပြီး အောင့်သွားလို့ နောက်ပိုင်း နီလေး ကောင်းကောင်းမခံနိုင်တာလေ”
“အင်း အင်း ဟုတ်သားဘဲ၊ မောင်က ၂ ရက်လောက် နေအုံးမှာဆိုတော့ နီလေး ခံနိုင်ဘို့ အရေးကြီးတယ်”
“အင်းပေါ့၊ တခေါက် တခေါက် လာဘို့က မလွယ်ဘူး၊ လေယာဉ်လက်မှတ်ကဘဲ ၅၀၀ ကျော်၊ သဘက်ခါ နီ့လေယာဉ်ထွက်ခါနီးမှပြန်နော် မောင်၊ နီ့ကို လေယာဉ်ကွင်း ပို့ပြီးမှပြန်လေ”
“တန်အောင် အပီ ခံသွားမယ်ပေါ့ ဟုတ်လား”
“မောင်နော်၊ မောင်ဘဲ တန်အောင်ဆိုပြီး နီ့ကို အချိန်လုံး လုပ်နေတဲ့ဟာ”
“ချစ်တာကိုး နီလေးရာ ဒီလိုလေး ဆိုထိလား”
“အ . . အင်း ထိတယ်မောင်ရာ ကျင်သွားတာဘဲ”
“နာလား”
“တအားမဆောင့်ရင်တော့ မနာဘူး၊ အဲလို ဖိဖိထိုးလို့ ထုတ်ကနဲ ထုတ်ကနဲ အထဲကဟာ ထိထိသွားတာ ခံလို့ကောင်းတယ်၊ အား . . ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရာ”
“မောင်လိုးတာ ကြိုက်လား”
“ကြိုက်လို့ပေါ့ ခွင့်ရတိုင်း မောင့်ဆီ လာလာခံနေတာ၊ မောင်ဆို ဘယ်တော့မှ နီလေးဆီမလာဘူး”
“လာပါတယ်”
“တခေါက်တည်းများ၊ အဲဒါ နီလေးကို စလိုးချင်လို့ ဟုတ်တယ်မို့လား၊ သူလိုးပြီး သူများကို ပြစ်သွားတာ၊ နီကဘဲ မနေနိုင်တော့ အမြဲလာနေရတယ်”
“အမယ် အဲဒီအခေါက်က မောင်လာရင် နီလေးက အလိုးခံမယ်ဆို၊ နီလေးဘဲပြောတာလေ”
“ဘာ နီလေးဘဲပြောတာလဲဘဲ၊ မောင်ဘဲ သူ့လီးကြီး ကင်မရာထဲကပြ၊ နီ့ကိုလဲ တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြခိုင်း ပြီးတော့ လက်နဲ့ကိုယ့်ဟာကိုယ် လုပ်ခိုင်း၊ လူကို ခံချင်လာအောင် အမျိုးမျိုးသင်ပေးပြီး”
“ချစ်တာကိုး နီလေးရာ၊ မောင်ကတော့ နီလေး အသံစကြားကတည်းက လီးတောင်နေတာ၊ လိုးချင်နေတာမှ တပိုင်းကိုသေနေပြီ”
“အဲဒီတုန်းက နီလေးက ဘာမှမသိပါဘူးနော်၊ မောင့်ကို ရိုးရိုဘဲ ထင်တာ၊ မောင်က လိုးချင်နေမှန်း တကယ်ကို မသိတာ”
“ရိုးမလား ယောက်ကျားနဲ့ မိန်းမ၊ ဒီအခြေနဲ့ ဒီအခြေ လိုး တော့မယ်ဆိုတာ နီလေး သိဖို့ကောင်းတယ်၊ နီလေးက ဘာမှမသိတော့ မောင့်မှာ စည်းရုံးရေး ဆင်းရတာ မောတယ်”
“တကယ်မသိတာပါမောင်ရာ၊ မောင့်လီးကြီး နီလေးကို စပြတော့နီလေး တကယ်လန့်သွားတာ၊ ရင်ကို တဒိန်းဒိန်း တုန်နေတာ”
“ပြမှာပေါ့၊ ဒါမှ မောင်လိုးချင်နေတာ နီသိမှာကိုး”
“အဲ့ဒီတုန်းက တကယ်ကြောက်တာ မောင်ရ၊ မောင့်လီးက အကြီးကြီး နီရဲပြီး အကြောတွေ ထောင်နေတာ ကြောက်စရာကြီး”
“နောက်ပိုင်း နီလေးဘဲ မမြင်ရရင် မနေနိုင်ဖြစ်ပြီး ခန ခန မောင့်ကို ပြခိုင်းတာလေ”
“ဟုတ်တယ်နော်၊ နီလေးဘဲ ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိဘူး၊ မောင့်လီးဘဲ ခန ခန ကြည့်ချင်ပြီး မောင်လုပ်ခိုင်းတာတွေ အကုန်လျှောက်လုပ်တာ၊ နီလေး တခါမှ ဒါမျိုး တွေးတောင် မတွေးဘူးဖူး”
“နီလေးလဲ မောင့်ကို ချစ်လို့ပေါ့”
“အင်း ချစ်တယ် မောင်ရာ၊ မောင်နဲ့ တကယ့်ကို အတူတူ နေချင်တာ၊ မောင်နဲ့သာ နေရမယ်ဆို နီလေး ဘာလုပ်ရ ဘာလုပ်ရ”
“နီလေးကလဲ၊ မောင့်အခြေအနေကို သိသားဘဲ၊ မောင်လဲ နီလေးနဲ့ နေချင်တာ တပိုင်းကို သေနေတဲ့ဟာ”
“သိပါတယ်၊ မောင့်ကို တမင်ပြောတာ”
“နေအုံး နီလေးရာ နောက်မှ ဒါတွေပြောမယ်၊ ခု တချီပြီးအောင် ကောင်းကောင်းလေး လိုးအုံးမယ်”
“တအားမဆောင့်နဲ့အုံးနော်”
“နီလေး အပေါ်က နေမလား”
“မနေသေးဘူးလေ၊ မောင်က အရည်တွေ အထဲမှာ မထုတ်သေးဘူးမှုတ်လား၊ တော်ကြာ မောင်ပြီးရင် နီ့ ဘိုက်ပေါ် ထုတ်ရလွယ်တာပေါ့”
“နီလေး ပါးစပ်ထဲ . . ”
“ဟင်အင်း ခုစစချင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ကြီး၊ ညှီစို့စို့နဲ့ မသောက်ချင်ပါဘူး၊ ဘိုက်ပေါ်ဘဲ ထုတ်လိုက်ပါ မောင်ရာ၊ ပြီးရင် ရေတွေ ဘာတွေ စိမ်ပြီး ချိုးအုံးမယ်လေ၊ တခါတည်း မအောင့်နိုင်ဘဲ အခန်းထဲ ရောက်ရောက်ချင်း တက်ခွပြီး”
“လေယာဉ်ကွင်းမှာ နီလေးကိုလာကြိုကတည်းက လိုးချင်နေချင်တာ”
“လိုးမယ်ဆို လိုးလေ၊ မောင်လီးကသွင်းထားပြီး တို့စိ တို့စိ လုပ်နေတာ၊ နီလေးလဲ အထဲမှာ ရွစိ ရွစိ နဲ့ မနေနိုင်တော့ဘူး”
“ပေါင်နဲနဲလေးကားပြီး မောင့်ကိုခွထား”
“အ အ အ အ အ အ အ အ . . . . . . . . . . . . .”
“ဟား း း း ကောင်းလိုက်တာ နီလေးရာ”
“ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရာ၊ နေအုံး နေအုံး၊ နီလေးကို ဖက်ထားအုံး”
“ကဲ ပြောပါအုံး အဲဒီကောင်ကို အဖြေပေးလိုက်ပြီလား”
“အာ မောင်ကို ပြောပြီးပြီလေ၊ ဘယ်ပေးရအုံးမလဲ၊ နီလေးလဲ စဉ်းစားနေတာ၊ မတရားဘူးထင်တယ်”
“ဘာကို မတရားတာလဲ”
“အော် မောင်ကလဲ နီလေးက အပျိုမှ မစစ်တော့တာ”
“မဆိုင်ပါဘူး နီရာ၊ သူလဲ လူပျိုစစ်စစ် ဖြစ်ချင်မှ ဖြစ်မှာပေါ့၊ နီလေးထက် အသက်ကြီးတယ် မို့လား၊ ဘယ်ယောက်ကျားမှ ဒီအရွယ် လူပျိုစစ်စစ်မရှိဘူး”
“တော်ကြာ ယူပြီးမှ သူက နီလေး အပျိုမဟုတ်မှန်း သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“ဘယ်လို သိမှာလဲ၊ နီလေးလဲ နဲနဲပါးပါး မောင်နဲ့ တွေ့တုန်းကဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်လိုက်ပေါ့၊ နီလေးနဲ့ မောင်လဲ ပထမ အကြိမ်တုန်းက သွေးမှ မထွက်တာ၊ နဲနဲလေး ပြဲသွားတာဘဲ ရှိတဲ့ဟာ”
“ထွက်မလား မောင်ကလဲ၊ မတွေ့ခင်ကတည်းက နီလေးကို လက်နဲ့ လုပ်ခိုင်းနေတဲ့ဟာ၊ အဲဒီကတည်းက အမှေးပါးက ပေါက်ပြီပေ့ါ၊ ဒီလိုမှန်းသိ မလုပ်ဘဲ အောက်ထားပြီး မောင့်ကို ပြတယ် သိလား”
“မှုတ်ဘူးလေ၊ မောင်ပြောတာက စစချင်းတုံးကလို လမ်းလျှောက်ရင် နဲနဲလေး ကွတ ကွတ လုပ်ပြလိုက်ဘို့ပြောတာ၊ သွေးထွက်စရာမလိုပါဘူး၊ ဒီအရွယ်ရှိပြီဟာ သွေးထွက်တော့မလား”
“နီလေးလဲ ယောက်ကျားမယူချင်ပါဘူး၊ ခု ဟာက နီလေး လဲ ကျမ်းမာရေးက နဲနဲ ချုခြာလာတော့ တယောက်တည်း နေလို့ မဖြစ်တော့လို့ စဉ်းစားရတာ၊ မောင့်ကို ယူလို့လဲ မရ”
“အမယ် ခုမှ မောင့်အတာ လာမချပါနဲ့၊ အစကတည်းက နီလေးကို အမှန်အတိုင်း ပြေပြီးသားနော်”
“အိုး ပထမ စစချင်းတော့ မောင်က အမှန်အတိုင်း မပြောပါဘူး”
“အင်းလေ ဒါက ဒါပေါ့၊ တွေ့တွေ့ချင်း လူတကာ လျှောက်ကြော်ငြာနေလို့ ဖြစ်မလား၊ နောက်မှ နီလေးနဲ့ စကားတွေ ဘာတွေ ပြောပြီး ချစ်သွားတဲ့ဟာ၊ ချစ်ပြီးတာနဲ့ မောင်က နီလေးကို အမှန်ကို ပြောပါတယ်၊ ပြောပြီးလို့တောင် နီလေး သဘောဘဲ ဆိုပြီး နီလေးကို တပတ်လောက် စဉ်းစားချိန်ပေးထားတဲ့ဟာ”
“မသိတော့ဘူး မောင်ရာ၊ နီလေးလဲ ရူးနေပြီလား မသိဘူး၊ မောင် အိမ်ထောင်ရှိတယ် သားလေးနဲ့ ဆိုတာ ဖွင့်ပြောတုန်းက နီလေ ရူးမတတ်ဘဲ”
“ဒါတွေ မပြောပါနဲ့တော့ နီလေးရာ၊ မောင်လဲ အဲဒီတုန်းက နေလို့ကို မရပါဘူး၊ အရက်ချည်း နင်းကန်သောက်နေတာ၊ တော်သေးတယ် နီလေးက မောင့်ကို ခွင့်လွှတ်ပြီး ပြန်ချစ်လို့”
“မချစ်လို့မှ မရတော့တာ၊ နီလေးက မောင့်ကိုမှ မခွဲနိုင်တော့တာ၊ အဲဒီတုန်းက မောင့်သားက တနှစ်မပြည့်သေးဘူးနော်”
“အင်း ဟုတ်မယ်၊ ခုတော့ ဒီကောင် ကျောင်းစတက်နေပြီ”
“အင်း ဟုတ်တယ်နော် နီတို့ ချစ်ခဲ့တာ ၅ နှစ်ကျော်ပြီ၊ အချိန်ကလဲ မြန်လိုက်တာ”
“ခလေးကြောင့်မို့ပေါ့ နီရာ၊ ခလေးမရှိရင် မောင် သူ့ကို ကွာပြီး နီလေးကို ယူတယ်၊ နီလေးသိတဲ့အတိုင်း သူနဲ့က အဆင်မှ မပြေတာ၊ ခလေးကြောင့် မောင်က သီးခံပေါင်းနေတာ”
“သီးခံပါ မောင်ရာ၊ နီ့ကို ယူလဲ နီက ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း မိထွေးဆိုတော့ ခလေးက . . .”
“အင်းပေါ့၊ ဒါကြောင့်မောင်လဲ ဒီလိုဘဲနေရတာပေါ့၊ တော်သေးတယ် နီလေးက နားလည်တတ်လို့၊ အင် . . အမွေးက ဒီမနက်ကမှ ရိတ်လာတယ်ဆို၊ ခု စူးတူးတူးနဲ့”
“မောင်ကလဲ တကယ်၊ မနက်ရေချိုးတော့မှ ရိတ်လာတာ၊ မောင်က ပြောင်နေတာ ကြိုက်မှန်းသိလို့၊ နီ သိပါတယ် မောင်ရာ၊ နီလဲ သူများ မိသားစု ဘဝကို မဖျက်ဆီးချင်ပါဘူး၊ နီလေးသာ မိုက်လုံးကြီးတာ”
“အချစ်ဆိုတာ ဒီလိုဘဲပေါ့ နီလေးရာ၊ မောင်တို့က စောစောစီးစီမှ မတွေ့ခဲ့တဲ့ဟာ”
“ဘယ်တွေ့မလဲ မောင် အိမ်ထောင်ကျတော့ နီက အသက်တောင် မပြည့်သေးတဲ့ဟာကို”
“ပြည့်ပါပြီ”
“မပြည့်ပါဘူး မောင်ပြန်တွက်ကြည့်၊ အဲဒီတုန်းက နီက ၁၇ နှစ်ဘဲ ရှိသေးတာ၊ နီသေချာ တွက်ပြီးသား”
“ထားလိုက်ပါ၊ ခု နီလေးကို သေချာမေးအုံးမယ်၊ ဒီကောင့်ကို နီလေး ချစ်နိုင်လား”
“မသိဘူးမောင်ရာ၊ သူက ဆိုးတော့ မဆိုးပါဘူး နီ့အပေါ်မှာလဲ စိတ်ရှည်တယ်၊ နီ မောင့်ကို ပြောပြဘူးတယ်မို့လား၊ ဟိုတခေါက် နီ နေမကောင်းဖြစ်တုန်းက သူဘဲ နီ့ကို ဆန်ပြုတ်တွေ ဘာတွေ နေ့တိုင်း လာပို့တာ”
“ဆန်ပြုတ် ပို့ရုံဘဲလား နီ့ကို ဘာလုပ်သွားသေးလဲ”
“သူများကို မောင့်လိုများ မှတ်လို့လား၊ နီ့ကို လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိဘူး”
“အင်းပေါ့ အဲလို တုန်းလွန်းလို့ ခုထိ လူပျိုကြီး ဖြစ်နေတာလား၊ ဒါမှမဟုတ် တခုခုတော့ တခုခုဘဲ”
“မောင်ရာ သူများကို”
“အလကား စတာပါ နီလေးရာ၊ မောင်ကတော့ ချစ်မိရင် သူများလိုမဟုတ်ဘူး အပီဘဲ ဒီလို ဒီလို”
“အား အ အ အိုး မောင် မောင် . . .”
“နီလေး အပြောနဲ့ဆို မဆိုးပါဘူး၊ မြန်မြန် အဖြေပေးပြီး ယူလိုက်၊ ခု ပြန်ရင် နဲနဲ သူနဲ့ အရောတဝင်လေး နေပေးလိုက်၊ သူ့အလိုလို အဆင်ပြေသွားမယ်၊ အော် နီလေး”
“ဘာလဲမောင်”
“လက်ထပ်ပြီးမှ အလိုးခံနော်၊ လက်မထပ်ခင် အထိမခံနဲ့၊ တော်ကြာ နီလေးကို ရသွားပြီး တော်ကြာ မယူတော့ဘဲ နေမယ်”
“အင်းပါ နီလေး သိပါတယ်”
“လာ နီလေး ဒီဘက်ရွှေ့ မောင်တို့ စစ်တီနိုင်း လုပ်မယ်”
“ဒီတခါတော့ နီနဲ့မောင် တကယ်ဝေးရပြီထင်တယ်”
“မဝေးပါဘူး နီလေးရာ၊ မောင့်စိတ်ထဲမှာ နီ အမြဲရှိနေတဲ့ဟာ၊ နီ့စိတ်ထဲမှာလဲ မောင်ဘဲရှိမယ်ဆိုတာ မောင်သိပြီးသား”
“ဟင်း . . နီ ငိုချင်တယ် မောင်ရာ၊ မောင်ကြောခိုင်း ထွက်သွားပြီးမှ လေယာဉ်ပေါ်မှာ နီ တဝ ငိုတော့မယ်”
“မငိုနဲ့ နီရာ၊ မောင်တို့က တကယ်မဝေးပါဘူး၊ စိတ်ထဲက အမြဲချစ်နေတဲ့ဟာ၊ တခါတလေ နီလေး မောင့်ကို တိုင်ပင်စရာရှိ အီးမေးလ် ပို့လိုက်လေ”
“အင်း၊ မောင်လဲ နီလေးဆီ သတိရရင် ပို့လေ၊ ဟိုလေ ရဟူး အီးမေးလ် ကိုပို့နော်၊ အဲဒါ မောင်နဲ့ နီလေး ဘဲ သိတဲ့ အီးမေးလ်”
“အင်း၊ ခန ခန တော့ မပို့ဘူး နီလေးရာ၊ တော်ကြာ မထိမ်းနိုင်ရင် ထပ်မှားအုံးမယ်၊ မောင်တို့က နဂိုကတည်းက စိတ်က ခပ်ပျော့ပျော့”
“မောင်ရာ မခွဲချင်သေးဘူး၊ လေယာဉ်ကလဲ ထွက်တော့မယ်”
“သွားတော့ နီလေးရာ၊ နီလေးက တော်ပြီးသားပါ၊ အားလုံးအဆင်ပြေသွားမှာပါ”
“မတော်ဘူးမောင်ရာ၊ နီလေးက ကံမကောင်းဘူး”
“ကံကောင်းပါတယ်၊ ကံကောင်းလို့ပေါ့ မောင်နဲ့ အခက်အခဲတွေ ကြားက လွတ်လတ်လပ်လပ် ချစ်ရတာ”
“ဒါပေမဲ့ မောင်နဲ့မှ အတူမနေရတာ”
“ဒါကတော့ နီလေးနဲ့ တွေ့တာ နောက်ကျသွားတာကိုး၊ အဲဒါတွေ မစဉ်းစားနဲ့တော့၊ သွားတော့ ဟိုမှာ စက်ကျူရတီ ဂိတ်ဖြတ်ရအုံးမယ်၊ လေယာဉ်က ထွက်တော့မယ်”
“မောင် အရင်သွား၊ မောင်ထွက်သွားပြီးမှ နီလေး အထဲဝင်မယ်”
“အာ နီလေးကလဲ ကဲ ကဲ တစ် နှစ် သုံး ဆို အတူတူ လမ်းခွဲမယ် ဟုတ်ပြီလား”
“အင်း”
“မော့ နှုတ်ဆက် အနမ်းလေး နမ်းအုံးမယ်”
“ဂွတ်ဘိုင် နီလေး”
“ဂွတ်ဘိုင် မောင်”
“တစ် နှစ် သုံး”
“ဟေ့ မိန်းမ၊ ခု ပြန်လာတော့မလို့၊ မီတင်က ပြီးသွားပြီ၊ လူလဲမောပြီး ဦးနှောက်လဲ တော်တော်ချောက်သွားတယ် မိန်းမရာ၊ အားလုံးအဆင်ပြေပါတယ်၊ မနေတော့ဘူး၊ ပြန်လာတော့မယ် ၂ ရက်ရှိပြီ မိန်းမနဲ့ မတွေ့တာ လွမ်းလှပြီ၊ သားရော ဘယ်လိုလဲ နေကောင်းလား”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ ဝယ်လာမယ်၊ သားကြိုက်တဲ့တာ မဟုတ်လား၊ လမ်းမှာ ဝင်ဝယ်လိုက်မယ်၊ အင်း ၂ နာရီကျော်ကျော် လောက်ကြာအုံးမှာပေါ့၊ ကားမောင်းရမှာနဲ့ ဘာနဲ့ ဆိုတော့”
