မတင်တာကြာသွားလို့ ဇတ်လမ်းအသစ်တစ်ပုဒ် ရှာပြီါ်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်
(၁)
နာမည်က ခင်မောင်ဇော် ၊ အာလုံးကတော့ ကိုဇော်လို့ခေါ်တယ် အဖေကသင်္ဘောကပ်ပတိန်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီးအမေကတော့ အိမ်မှာ ဖက်ရှင်အဝတ်တွေ ရောင်းတဲ့စတိုးဆိုင်လေးဖွင့်ထားပါတယ်။ အစ်မတစ်ယောက်ရှိပါတယ် သူ့ထက် (၃) နှစ်လောက်ကြီးပါတယ်။ ကိုဇော် (၁၀) တန်း စားမေးပွဲဖြေပြီးပြီးချင်းပဲ အဖေသင်္ဘောထွက်သွားတယ်၊ အိမ်မှာ ကိုဇော်ရယ်၊ အစ်မဖြစ်သူ မမနီလာရယ် အမေရယ်ပဲကျန်ခဲ့တယ်။ (၁၀) တန်းစာမေးပွဲကဖြေပြီး၊ အောင်စာရင်းကလည်း မထွက်သေးဆိုတော့ စပီကင်ယောင်ယောင်၊ ကွန်ပျူတာသင်တန်းယောင်ယောင်နဲ့ ကိုဇော်တစ်ယော်လပ်ယားလပ်ယားပေါ့။ အမဖြစ်တဲ့မမနီလာကတော့ ဒဂုံတက္ကသိုလ်မှာ ဒုတိယနှစ်တက်နေပြီ။
စာမေးပွဲပြီးလို့ တစ်လကျော်ကျော်လောက်အကြာမှာ ရှမ်းပြည်ဘက်မှာနေတဲ့ အဒေါ်တစ်ယောက် နေမကောင်းလို့တောင်ကြီးမှာဆေးရုံတင်ရတယ်။ ဆေးရုံကရက်ရှည်တက်ရမှာ စောင့်ဖို့လူကလည်း တောင်ကြီးမှာ မရှိနဲ့ အမေဖြစ်သူလိုက်သွားတယ်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေကြဖို့၊ ရန်မဖြစ်ဖို့ အတန်တန်မှာပြီး၊ အိမ်အောက်ထပ်က ဖက်ရှင်ဆိုင်လေးကို ခဏပိတ်ပြီးတောင်ကြီးကိုလိုက်သွားတယ်။
အမေတောင်ကြီးသွားတဲ့နေ့ကစလို့ ကိုဇော်တို့မောင်နှမ လွတ်လပ်ရေးအမှန်အကန်ကိုရတော့တာပါပဲ။ ကိုဇော်က အမေ့ကိုတောင်ကြီးသွားဖို့ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီးပြီးချင်းအပြန် အိမ်ရောက်ခင် ပန်းဆိုးတန်းအရင်ဝင် အောကားတွေ အချပ် ၂၀ လောက်စိတ်ကြိုက်ဝယ်လိုက်တယ်။ အရင်တုန်းကဆိုတနေကုန်အမေရှိနေတော့ အိမ်မှာအောကားလုံးဝကြည့်လို့မရပဲ အခုတော့ တဝကြီးကြည့်ဖို့ စိတ်ကြိုက်ကိုဝယ်လိုက်တယ်။ မမနီလာကျောင်းက ပြန်မလာခင်တနေကုန် ထိုင်ကြည့်လိုက် ဂွင်းထုလိုက်နဲ့ သူ့အစ်မကျောင်းကပြန်လာချိန်လည်းရောက်ရော ဒူးတွေတောင်မခိုင်ချင်တော့ဘူး။
မမနီလာကလည်း အမေသွားတဲ့နေ့ညပဲ သူ့သူယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကို အိမ်မှာလာအိပ်ဖို့ကျောင်းကအပြန်တပါတည်းခေါ်ပြီးချီတက်လာတယ်။ …………..
ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက် …..
“ကိုဇော်ရေ တခါးဖွင့်ပါဦးဟ။”
မမနီလာပြန်လာလို့တံခါးခေါက်သံနဲ့ခေါ်သံကြားကြားချင်းကိုဇော် အောက်စက်နဲ့တီဗွီကိုလှမ်းပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ပုဆိုးကို ကမန်းကတန်းပြင်ဝတ်ပြီး တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။
“နင်ကလည်း ပြတင်းပေါက်တွေကော တခါးတွေကော အကုန်ပိတ်ပြီးဘာလုပ်နေတာလဲ”
မမနီလာနဲ့ တခြားကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို တံခါးရှေ့မှာရပ်လျှက်သားတွေ့လိုက်ရတယ်။
မမနီလာက “ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ ဒါငါ့သူငယ်ချင်းတွေ သူက ဝေဝေခိုင်၊ သူက ဖြူဖြူမောင် အမေတောင်ကြီးသွားတုန်း လိုက်အိပ်ဖို့ခေါ်ထားတာ”
ဝေဝေခိုင်ဆိုတဲ့တစ်ယောက်က “နီလာ့မောင်လေးက အလန်းလေးပါလား” ဆိုပြီး ကိုဇော့်ကို စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ကြည့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတယ်။
ကိုဇော် တစ်ယောက်ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ သူတို့သုံးယောက်ကိုကြည့်ပြီး တံခါးဝမှာကျန်ခဲ့တယ်။
ဖြူဖြူမောင်ဆိုတဲ့တစ်ယောက်က အသားဖြူဖြူပိန်ပိန်သွယ်သွယ် အရပ်(၅) ပေ (၄)လက်မလောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ မျက်နှာလေးကချစ်စရာ၊ ပြုံးလိုက်ရင်သွားတက်လေးတွေနဲ့၊ ဖင်တွေရင်တွေကတော့ ခပ်သေးသေးပဲ ဒါပေမဲ့ မို့သင့်တဲ့နေရာမှာမို့ မောက်သင့်တဲ့နေရာမှာမောက် နဲ့ငါးရန့်ကိုလုံးလေးလို့ပြောရမလားပဲ။ သူ့မှာအထူးခြားဆုံးက ခါးသေးသေးလေးနဲ့ အတူ လုံးကျစ်လှပတဲ့ ဖင်လေးတွေရယ် ရှည်လျှားဖြောင့်တန်းတဲ့ခြေတံတွေရယ်ပဲ။
ဝေဝေခိုင်ကတော့ အသားနည်းနည်းညိုတယ်။ မည်းတဲ့အထဲတော့မပါဘူး၊ ခါးနည်းနည်းတုတ်ပေမဲ့ ဖင်ကြီးတွေက သူဝတ်ထားတဲ့ ထဘီကို လျှံထွက်မတက်တစ်ရစ်ထွားကြိုင်းလှပါတယ်။ အဲဒီဖင်ကြီးနဲ့အပြိုင် အင်္ကျ ီထဲက ကန်ထွက်မတပ်ကြီးထွားလှတဲ့နို့ကြီးတွေကလည်း ရင်ခုံလှိုက်မောဖွယ်ရာပါပဲ။ ဖင်တွေရင်တွေကြီးပေမဲ့ အရပ်က (၅) ပေ (၆) လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှိတော့ အရမ်းအကြည့်ရမရိုင်းဘူးပေါ။ ဂျနီဖာလိုပဇနဲ့တောင်ခပ်ဆင်ဆင်ပါပဲ။ အပေါ်နှုပ်ခမ်းလေးနည်းနည်းတိုလို့ ပါးစပ်ကလေးက ဟသယောင်ယောင်ဖြစ်နေပေမဲ့ ရွန်းလက်တောက်ပတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်းစပ်လိုက်တော့ အလွန် ညှို့ယူအားကောင်းတဲ့ မျက်နှာပါလားလို့ မြင်သူတိုင်းမှတ်ချက်ချရလောက်ပါတယ်။
နီလာကတော့ အသားဖြူဖြူ ခပ်သွယ်သွယ်၊ ဝေဝေခိုင်လောက် ဖင်တွေရင်တွေမရှိပေမဲ့ ဖြူဖြူမောင်ထက်တော့သာတယ်။ ဖြူဖြူမောင့်လိုပဲ ခါးသိမ်သိမ်လေးနဲ့ ဖင်လေးကလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး။ အိမ်နေရင်းပါတိပ်ထဘီပါးပါးလေးတွေများဝတ်ထားရင် မောင်နှမချင်းဖြစ်ပေမဲ့ မောင်ဇောတစ်ယောက်ခဏခဏခိုးခိုးကြည့်ပြီး ဂလုရတာအမောပဲ…
(၂)
ညဘက် နီလာတို့သူငယ်ချင်း (၃) ယောက်သားနီလာ့အခန်းထဲမှာ…..
“ဟဲ့ နီလာ နင့်မောင်လေးက မိုက်တယ်နော်” ဖြူဖြူမောင်ကပြောတယ်
နီလာက….“ဘာမိုက္တာလဲ”
“ရုပ်ကလေးကလည်းသန့် အရပ်ကလည်းရှည်၊ ဘော်ဒီကလည်းတောင့်၊ ပြီးတော့ …….” ဆိုပြီးဖြူဖြူမောင်ကစကားကိုဖြတ်လိုက်တယ်။
ဝေဝေခိုင်ကဝင်ပြီး… “ပြီးတော့ဘာဖြစ်လဲပြောဦးလေ..”
ဖြူဖြူမောင်က “ ဟိုဟာကြီးကလည်းနည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး”
“ဘႀကီးလဲ”
“ဒုတ်ကြီးကိုပြောတာလေ“
နီလာက “ဟဲ့ကောင်မ … နင်က ကလေးတောင်အလွှတ်မပေးတော့ဘူး”
ဖြူဖြူမောင်က “ဘာကလေးကမှာလဲ ညီးမောင် နေ့လည်က အိမ်မှာလူလစ်တုန်း အောကာတွေခိုးကြည့်နေတာ။ ငါတို့ရောက်လာတော့ ကမန်းကတန်းတံခါးထဖွင့်တာ သူ့ဟာကြီးထောင်နေတာတောင်မကျသေးဘူး။ ပုဆိုးထဲမှာ တရမ်းရမ်းနဲ့၊ ဟီး… ဟီး…. နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး ရင်ခုန်လိုက်တာ”
ပြောရရင်သူတို့(၃)ယောက်မှာ ဖြူဖြူမောင်က အတွေ့အကြုံအများဆုံး ။ရည်းစား (၂) ယောက်ထားဖူးတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံနဲ့လဲလိုးဖိုးတယ်။ နောက်ဆုံးရည်းစားနဲ့ပြတ်သွားတာ (၁) နှစ်လောက်ကြာပြီဆိုတော့ လီးငတ်နေတုန်း မောင်ဇော် ရဲ့ပုဆိုးထဲက အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါတဲ့လီးကြီးကို တွေးလိုက်ရတော့ အခုထက်ထိကိုမျက်စေ့ထဲက မထွက်နိုင်သေးအောင်ဖြစ်နေတာပေါ့။
နီလာက “ကောင်မ… တော်တော်ရွနေတယ်ပေါ့ ။ မဟုတ်တာတွေလျှောက်မပြောနဲ့ ငါမောင်က ကလေးပဲရှိသေးတာ အဲဒီကားတွေ ဘယ်လိုလို့ကြည့်တတ်မှာလည်း။ နင်တို့ဘဲတွေလိုများအောက်မေ့နေလား“
ဝေဝေခိုင်က “လောင်းရဲတယ် မနီလာရေ ညီးမရှိတုန်း ညီးမောင်တစ်ယောက် အောကာတွေ ကောင်းကောင်းထိုင်ကြည့်နေတယ်ဆိုတာ“
နီလာကသူ့မောင်အပေါ်ကိုယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ “ကဲဒါဆိုဘာကြေးလောင်းမလဲ ညီးတို့နှစ်ယောက်ငါတစ်ယောက်“
ဖြူဖြူမောင်က “အမွှေးရိတ်ပေးကြး“
“ဘာမွှေးရိတ်ပေးရမှာလဲ “
ဝေဝေခိုင်က “နင်ရှုံးရင်ငါတို့နှစ်ယောက်ကို အဖုတ်အမွှေးရိတ်ပေးရမယ်။ ငါတို့ရှုံးရင်လည်းနင့်ကိုငါတို့နှစ်ယောက်အဖုတ် အမွှေးရိတ်ပေးမယ်။ ဘယ်လိုလဲ“
နီလာက “စောက်ကောင်မတွေ နင်တို့အတွေးအကြံတွေက ဒီညစ်တီးညစ်ပတ်တွေထဲကကိုမထွက်ဘူး…… ကဲလောင်းတယ်ဟာဘာဖြစ်လဲ“
ဖြူဖြူမောင်က “လောင်းတာတော့ဟုတ်ပါပြီ၊ သူ့မောင် အောကားကြည့်မကြည့်ဆိုတာ ငါတို့ဘယ်လိုသိရမှာလဲ လူကိုတိုက်ရိုက်သွားမေးလို့ကတော့ မကြည့်ဘူးပဲဖြေမှာပေါ။“
နီလာက “ငါ့မှာအကြံရှိပါတယ်။……….. ကိူဇော်နဲ့ငါနဲ့မှာ အိမ်သော့တစ်ယောက်တစ်ချောင်းဆီရှိတယ်။ မနက် (၇) နာရီလောက်ငါတို့အိမ်ကနေထွက်မယ်။ (၉) နာရီလောက်ဆို ကိုဇော်မြို့အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်းသွားတယ်။ (၁၂) နာရီခွဲလောက်ဆို သူပြန်လာတယ်။ ငါတို့သူ သင်တန်းသွားတုန်း ငါ့မှာရှိတဲ့သော့နဲ့ အိမ်ထဲဝင်ကြမယ်။ ပြီးရင် အိမ်ရှေ့တံခါးကို အပြင်နေ သော့ပြန်ခတ်ပြီး နောက်ဖွေတံခါးကနေ ပြန်ဝင်ပြီး အိမ်ထဲမှာပုန်းနေကြမယ် ။ ငါ့အခန်းထဲမှာ တံခါးကို lock ချပြီးနေလို့ရတယ်။ … ကိုဇော်ပြန်လာတဲ့အခါကျရင် အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်ထဲပဲရှိနေတယ်ပဲ သူထင်မှာ အဲဒီအခါကျမှ နင်တို့ပြောသလို အောကားပဲကြည့်လား၊ တခြားဘာလုပ်လဲဆိုတာ တွေ့မှာပဲ။ နင်တို့အသံထွက်လို့တော့မရဘူးနော်”
(၃)
နောက်တနေ့မနက် ……..
မနေ့ကစီစဉ်ထားတဲ့အတိုင်းနီလာတို့(၃) ယောက်အိမ်ကထွက်လာတယ်။ (၁၀) နာရီလောက်အိမ်ကိုရောက်တော့
အိမ်တံခါးသော့ခတ်ပြီးကိုဇော်ထွက်သွားပြီ။ သုံးယောက်သား အိမ်တံခါးကိုဖွင့်ဝင် ပြီးတော့အပြင်က သော့ပြန်ခတ်၊ နောက်ဖေးပေါက်ကလှည့်ဝင်ပြီး နီလာ့အခန်းထဲဝင် နေလိုက်တယ်။
၁၂ နာရီခွဲကျော်ကျော်လောက် ကိုဇော်တစ်ယောက် သင်တန်းကအိမ်ပြန်ရောက်လာတယ်။
လက်ထဲမှာလည်း အောကားတွေတစ်ထပ်ကြီးနဲ့။ နီလာတို့ (၃) ယောက်သား နီလာ့အခန်းထဲဝင် လော့ချပြီး အခန်းထဲ သုံးထပ်သားနံရံကို ကြိုတင်ဖေါက်ထားတဲ့အပေါက်ကနေ စောင့်ကြည့်နေကြတယ်။ အဲဒီအပေါက်ကို ကိုဇော်ပြန်မလာခင် နီလာတို့ဖေါက်ထားတာ။ တီဗွီက နီလားအခန်းနဲ့အပြိုင်နံရံမှာ ကပ်ထားထာဆိုတော့ နီလာတို့အခန်းကကြည့်လိုက်ရင် တီဗွီကိုတော ထိုင်ကြည့်နေတဲ့သူကိုကော သေချာမြင်ရတယ်လေ။
ကိုဇော်က ရောက်ရောက်ချင်းပဲ အိမ်တံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီး ဂျက်ချလိုက်တယ်။ နောက်သူ့အခန်းထဲဝင် ပြီး အပြင်အဝတ်တွေကို လဲလို့ ပုဆိုတစ်ထည်နဲ့ စွပ်ကြပ်တစ်ထည်ဝတ်ပြီးပြန်ထွက်လာတယ်။ နောက် တီဗွီစင်နားလာပြီး အောကားတစ်ကားကို DVD စက်ထဲထည့်ဖွင့်လိုက်တယ်။ နောက် … တီဗွီရှေ့တည့်တည့်မှာ Dream Bed တစ်ခုကိုကောက်ဆွဲပြီး ပက်လက်မကျတကျ အနေအထားနဲ့ ထိုင်ကြည့်နေတယ်။
ဖြူဖြူမောင်က လေသံလေးနဲ့ “ ကဲနီလာရေ ငါ့တို့အဖုတ်ကို အမွေးရိတ်ပေးဖို့သာပြင်ပေတော့ ညီးမောင်တော့ အောကားကြည့်နေပြီ”
နီလာက “ ဘယ်မှာလဲ“ ဆိုပြီး နံရံအပေါက်ကနေလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တီဗွီထဲမှာ ဘိုမဖြူဖြူလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဘဲကြီးတစ်ယောက် လိုးဖို့ပြင်နေတာတွေ့တယ်။ နောက် …. အားလုံးအဝတ်တွေချွတ်လိုက်တယ်။ ဘဲကြီးလီးကို ကောင်မလေးနှစ်ယောက် အလုအယက်စုပ်ပေးနေတယ်။ စုတ်နေရင်းကနေ ဘဲကြီးလီးက ကြီးသထက်ကြီးလာလိုက်တာ ရှစ်လက်မ ကိုးလက်မလောက်တောင်ရှိမလားပဲ အကြီးကြီးဖြစ်လာတယ်။ နီလာအောကားတစ်ခါမှ မကြည့်ဖူးဘူး။ ကြည့်နေရင်း ရင်တွေတောင်တဒိန်းဒိန်းခုံလာတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲကလည်းယားသလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ ..။
ဝေဝေခိုင်က “ဟဲ့နီလာ ညီးကလည်း အတွေ့အကြုံမရှိပေလို့ပဲ နံရံနဲ့မျက်စေ့တောင်မခွာတော့ဘူး၊ ဖယ်ပေးဦး ငါလည်းကြည့်ဦးမယ်။” ဆိုပြီး နီလာ့ဘေးဝင်လာပြီး အပေါက်ကနေ သူပါနီလာနဲ့ အတူတူလိုက်ချောင်းကြည့်တယ်။
နောက် … ဝေဝေခိုင်ကပဲ “ ကဲ.. နီလာရေ အဲဒါအောကားမဟုတ်လို့ဘာလဲ” ငါတို့နှစ်ယောက်ကို အမွေးရိတ်ပေးပေတော့”
လို့ပြောတယ်။
“ဖြူဖြူမောင်က ဒီကောင်မကိုနောက်မှ အမွေးရိတ်ခိုင်းရမယ် သူ့မောင်ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ ငါတို့စောင့်ကြည့်ကြမယ်” ဆိုပြီး နောက်တစ်ပေါက်ထပ်ဖေါက်တယ်။ ခဲချွန်ဒါးလေးနဲ့ သုံးထပ်သာနံရံကိုဖြည်းဖြည်းချင်းလှည့်ဖေါက်တာဆိုတော့ ကိုဇော် တစ်ယောက်ဘာသံမှ မကြားရပဲ အပေါက်နောကက်တစ်ပေါက် နံရံမှာဖြစ်သွားတယ်။
နီလာတို့သုံးယောက်သား အပေါက်ကနေချောင်းပြီး အောကားကိုကြည့်နေတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကိုဇော်ကလည်း အောကားကိုကြည့်နေရင်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကိုင်နေတယ်။ နောက် ခဏနေတော့် ပုဆုံးခါးပုံစကိုဖြေပြီး လီးကြီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။ နီလာတို့ သုံးယောက်သား ကိုဇော့်လီးကိုမြင်တော့ တော်တော်အံ့သြသွားကြတယ် ဒီကောင်လေးမှာ ဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးကြီးရှိပါလားပေါ့ … သူတို့အံ့သြမယ်ဆိုလည်း အံ့သြလောက်ပါပေတယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကိုဇော့်လီးက အရှည် (၇) လက်မသာသာလောက်ရှိပြီး လုံးပတ်က ရွှေနီငှက်ပျောသီးခပ်လတ်လတ်လောက်ရှိတယ်။
ကိုဇော်တစ်ယောက်ကတော့ သူ့ကို သူ့အစ်မနဲ့ တခြားကောင်မလေးနှစ်ယောက်က ချောင်းကြည့်နေတယ်ဆိုတာမသိရှာပဲ ကြီးမားရှည်လျှားတဲ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အောကားကြည့်ရင်းဂွင်းထုနေတယ်။
ဖြူဖြူမောင်က… “ ကောင်လေးလီးကြီးက ကြီးလိုက်တာနော် …. ငါ့အရင်ဘဲတွေနဲ့တခြားစီပဲ”
ဝေဝေခိုင်က “ ညည်းခံချင်နေပြီလား“
ဖြူဖြူမောင်က “ ခံချင်တာပေါ့ဟယ် ….. ငါလီးနဲ့ဝေးနေတာကြာပြီ၊ ငါဟာလေးလည်း သူ့မောင်ဟာကိုတွေ့လို့လားမသိပါဘူး အရည်တွေကို ရွှဲလို့”
ဝေဝေခိုင်က “ ဟဲ့.. နီလာ ….နင်ကလည်းအပေါက်နဲ့မျက်လုံးနဲ့ကိုမခွာတော့ဘူး“ ၊ “ မောင်နှမအချင်းချင်းနော် …. နင့်မောင်လီးကိုနင်ကောစိတ်ဝင်စားနေပြီမဟုတ်လား“
နီလာက “ မဟုတ်ပါဘူးဟာ…. ဒီကောင်လေးတော်တော်အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတာပဲ၊ ပြီးတော့ သူ့ဟာကြီးကလဲ ကြီးလိုက်တာနော်။ ငါငယ်ငယ်က တွေ့ဖူးတုန်းကဆိုသေးသေးလေးပါ”
မောင်ဇော်တစ်ယောက် မျက်စေ့ကိုတိဗွီကမခွာပဲ သူ့လီးကြီးကို တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန်ဂွင်းထုနေတာကိုကြည့်ရင်း
ကောင်မလေးသုံးယောက်ရဲ့ ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့၊ အဖုတ်ကလေးတွေမှာလေး အရည်လေးတွေစိမ့်လာတယ်။
သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး (၁၅) မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်ကြာတဲ့အခါ မောင်ဇော်ဂွင်းထုတာလက်က ပိုသွက်လာတယ်။
တဖြည်းဖြည်းမြန်လာတယ်။
တီဗွီကိုမကြည့်တော့ဘူး မျက်စေ့ကိုမှိတ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလာည်း…..
“မမ… မမ … အား …. မမရယ် …..မမ… ” လို့ ငြီးရင်း လီးထပ်ကလရည်တွေပန်းထွက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။
ခင်မောင်ဇော်လရည်ထွက်ပြီး … ဂွင်းထုလို့ပြီးသွားမှပဲ ကောင်မလေး(၃) ယောက်လည်း သက်ပြင်းကိုစီချပြီးနံရံကမျက်နှာခွာလိုက်ကြ
တော့တယ်။
နီလာက သူ့ပါးစပ်က “မမ တဲ့… ဒီကောင်လေး စော်တွေဘာတွေရနေပြီလားမသိပါဘူး … ဘယ်ကစောကြီတွေနဲ့ဖြစ်နေလဲမသိပါဘူး”
တော်ကြာမတော်တရော်တွေနဲ့တွေ့နေမှ ”
ဖြူဖြူမောင်က ညည်းအထင်မမှားနဲ့ မဟုတ်မလွဲရော “မမ ဆိုတာ နင့်ကိုပြောတာပဲနေမှာ။ ကောင်းလိုက်တာကွာ မောင်ကအစ်မကို
မှန်းပြီးထုတယ် ….. အစ်မကမောင်ကိုချောင်းတယ်၊ ဘာပဲပြောပြော ငါကတော့ သူ့ဟာကြီးကို မျက်စေ့ထဲကကိုမထွက်တော့ဘူး ”
နီလာက “နင်မဟုတ်တာလျှောက်မပြောနဲ့ ငါတို့တွေကမော်နှမတွေ၊ ငါ့မောင်အဲလိုစိတ်ရှမှာမဟုတ်ဘူး“
ဝေဝေခိုင်က “အောင်မ … ညည်းကများ … ညည်းတောင်သူ့ကိုချောင်းကြည့်ပြီး အဖုတ်မှာအရည်တွေရွှဲနေတာ …. ထဘီဖင်မှာ
ကွက်နေတာတောင် အခုထိလှည့်မဝတ်ရသေးဘူး ….. သူလည်းညည်းကို မှန်းပြီးဂွင်းထုမှာပေါ့ ဒါဖြစ်နိုင်တာပဲ”
ဝေဝေခိုင်ကဆက်ပြီး ……“ ကဲ ဘာမှစကားရှေမနေနဲ့ မနီလာ .. နင်ရှုံးပြီ ငါတို့ကိုအမွေးရိတ်ပေးဖိုသာပြင်ပေတော့“
ဖြူဖြူမောင်က “ ဟုတ်တယ် … ဟုတ်တယ် … ရိတ်ပေးပေတော့ ။ ဒါပေမဲ့အခုတော့ သူ့မောင်လေးရဲ့လီးကြီးကို မြင်ထားလို့ အဖုတ်မှာ
အရည်တွေရွှဲနေတယ် သုပ်လိုက်ဦးမယ်”
ခဏနေတော့ မောင်ဇော် တီဗွီပိတ်ပြီး သူ့အခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ နောက် အဝတ်အစားလဲပြီး အပြင်ပြန်ထွက်သွားတယ်။ အဲတော့မှ နီလာတို့ (၃) ယောက်အခန်းပြင်ထွက်လာ နောက်ဖေးကနေ အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကိုပတ်ဖွင့်ပြီး နဂိုအတိုင်းဟန်မပျက်နေနေလိုက်တယ်။
(၄)
အချိန်ကား ည (၀၈းဝဝ) နာရီ၊ နေရာကား နီလာ၏အခန်းတွင်း …….
ကောင်မလေး(၃)ယောက်၊ ဖြူဖြူမောင်၊ နီလာနှင့်၊ ဝေဝေခိုင်တို့ အတူရှိနေကြသည်။ ……..
ခင်မောင်ဇော်တစ်ယောက်ကတော့အိမ်မှာမရှိ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် လဘက်ရည်ဆိုင်ထွက်သွားသည်။ ….
ဖြူဖြူမောင်က နေ့လည်က ဝယ်လာတဲ့ ကတ်ကျေးတစ်ချောင်းနှင့် ဂျုတ်တစ်ခုကို ထုတ်ပြီး
“ ကဲ နီလာရေ လုပ်ငန်းစလိုက်ရအောင်” လို့ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူဝတ်ထားတဲ့ ထဘီလေးကို ဖြေချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လှဲနေ လိုက်တယ်။ ပန်းရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ဖြူဖြူမောင်ရဲ့ ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေကို အလိုက်သင့်ထုပ်ထားတယ်။ ဘောက်ဘီက အရမ်းကျပ်မနေသလို ခပ်ချောင်ချောင်လဲမဟုတ်ဘူး။ အဖုတ်ကလေးရှိတဲ့နေရာမှာတော့ ဘောင်းဘီလေးက သေသေချာချာကို မို့မို့လေး။
ဝေဝေခိုင်က “ကဲ … နီလာရေ သွားရိတ်ပေတော့ ။ သူပြီးရင်ငါ့အလှည့်လည်းရှိသေးတယ်နော်”
နီလာကလည်း “ ကောင်မတွေ …. စောက်ရှက်ကို တော်တော်မဲ့တယ် ” ဆိုပြီး အိပ်ယာပေါ်တက်သွားလိုက်တယ်။
အိပ်ယာပေါ်နီလာရောက်လာတော့ ဖြူဖြူမောင်က ကတ်ကြေးလေးနဲ့ ဂျုတ် လေးကို နီလာ့လက်ထဲထည့် “ လုပ်ငန်းစပေတော့“ လို့ ပြောပြီး သူ့ပင်တီဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလိပ်ပြီးချွတ်လိုက်တယ်။
ပေါ်လာပါပြီ …. ဖြူဖြူမောင်ရဲ့အဖုတ်ကလေး။ ….. ဖြူဝင်းဖြောင်းစင်းနေတဲ့ ပေါင်တံတွေအလယ်မှာ နီကျန်ကျန်အမွေးလေးတွေ ခပ်ပါးပါးနဲ့။ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက စေ့နေပြီး အပေါ်ကိုနည်းနည်းမို့နေသယောင်ယောင်ရှိတဲ့ ဆီးခုံလေး ……. သူ့ အဖုတ်လေးရဲ့စွဲဆောင်မှုက ….မိန်းမချင်းဖြစ်နေတဲ့ နီလာတောင် တော်တော်မှင်သက်သွားမိတယ်။
ဖြူဖြူမောင်က “သူငယ်ချင်းစတော့လို့ပြောလိုက်မှ သတိဝင်လာတယ်“
အိပ်ယာပေါ်မှာ အမွေးတွေကပ်ကျန်နေမှာစိုးလို့ စားပွဲပေါ်က သတင်းစာတစ်ဆာင်ကို ဖြန့်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဖြူဖြူမောင့် ဖင်အောက်မှာခုလိုက်တယ်။ နောက်နီလာက ဖြူဖြူမောင်ရဲ့ကားထားတဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲဝင် ဖူဗူးတောင်းထောင်ပြီး ကတ်ကြေးလေးနဲ့ အမွေးလေးတွေကို အရင်ဖြတ်တယ်။ ကတ်ကြေးနဲ့ဖြတ်လို့တော်တော်ပါးသွားပြီဆိုမှာ ဂျုတ်ကလေးသုံးပြီးရိတ်ပါတော့တယ်။
အဖုတ်ကို ဂျုပ်နဲ့ရိတ်တော့ လက်တစ်ဖက်နဲ့အဖုတ်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေကိုဖိပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ရိတ်ရတယ်။ နီလာ့လက် က ဖြူဖြူမောင်ရဲ့အဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ဟိုထိလိုက်ဒီပွတ်လိုက် ဖြစ်နေတော့ ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ကလေး အရည်ကြည်လေးတွေတောင် စိမ့်ထွက်လာတယ်။
ဖြူဖြူမောင်တော်တော်ကောင်းလာနေပြီး အနားမှာရှိနေတဲ့ ဝေဝေခိုင်ကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်တယ်။
ဝေဝေခိုင်တစ်ယောက် လက်မနှေးပါဘူး ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပြီး ဖြူဖြူမောင့်ကို အမွေးရိတ်ပေးနေဲတဲ့ နီလာရဲ့နောက်ကိုသွားပြီး နီလာဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်အဖြူလေးကို ဆတ်ခနဲလှန်လိုက်တယ်။
နီလာရုတ်တရက်လန့်သွားပြီး “ဟဲ့ ….” လို့ပဲပြောရသေးတယ် ဝေဝေခိုင့်လက်က နီလာပေါင်နှစ်လုံးကြားနောက်ကနေလျှိုဝင်လာပြီး ပင်တီအဖြူလေးဝတ်ထားတဲ့ နီလာ့အဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီလေးပေါ် ကအုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။
နောက်… လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ထားပြီး တော့ အဖုတ်ကလေးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ဖွဖွလေး ပွတ်ချေပေးနေတယ်။ ခဏနေတော့ အဖုတ်က အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာပါလေရော။
နီလာရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေတယ် အဲဒါမျိုးတစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူး။ ကိုယ့်အဖုတ်ကို ကိုယ် ရေချိုးရင်ဆပ်ပြာတော့တိုက်ဆေးတာပဲ ဒါပေမဲ့ အခုလိုမျိုးတခြားလူတစ်ယောက်ကိုင်တာမျိုးနဲ့ မတူဘူး။ အဖုတ်ကလေးကို အကိုင်ခံရတဲ့ အရသာက ချိုအီပြီးတော့တကိုယ်လုံး အကြောပေါင်းတစ်ထောင် စိမ့်နေတယ်။
ဖြူဖြူမောင်က လေသံလေးနဲ့လှမ်းမေးတယ်။ “ နီလာ … ကောင်းလား“ တဲ့
နီလာက “မသိဘူး “ လို့ပြန်ဖြေရင်းအံကျိတ်ထားလိုက်တယ်။
ဖြူဖြူမောင်က နီလာလက်တစ်ဖက်ကို သူ့လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲနေတယ်။ အရည်လေးတွေထွက်နေပြီဆိုတော့ ချောချောရှူရှူအဆင်ပြေတယ်။
ဝေဝေခိုင်က နီလာ့အဖုတ်ကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေပွတ်ရင်းကနေ ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ပြီး အစေံလေးကို လက်ခလည်ထိပ်လေးနဲ့ ဖိပြီးပွတ်ပါတော့တယ်။ နီလာတစ်ယောက် ဓာတ်လိုက်သလို ကျင်ကနဲကျင်ကနဲနဲ့ ပါးစပ်က အင်း… ကနဲ ညီးသံလေး တိုးတိုးလျှလျှ လေးတောင်ထွက်သွားတယ်။
ဖြူဖြူမောင်က “ဝေဝေခိုင်.. နင်လည်းချွတ်လိုက်တော့“
ဝေဝေခိုင်လည်း နီလာ့ကိုပွတ်ပေးနေရာကခဏရပ်ပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ထဘီလေးကိုဂွင်းလုံးပုံချွတ်၊ တဆက်ထဲ အကျင်္ ီကော၊ ဘရာစီယာကော၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကော ချွတ်လိုက်တယ်။
ကြီးမားစွင့်ကားနေတဲ့တင်ကြီးတွေ၊ ဖွံ့ထွားလုံးဝန်းတဲ့နို့ကြီးတွေနဲ့ ဝေဝေခိုင် …
ဖြူဖြူမောင် လှဲနေတဲ့ဘေးဘက် အိပ်ယာပေါ်ဖြူဖြူမောင့်ဘေး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဖြူဖြူမောင်ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ နောက် ဘရာစီယာပန်းရောင်လေးကိုပါချွတ်လိုက်တယ်။ ဖြူဖြူမောင်ရဲ့ အကြမ်းပန်းကန်လုံးသာသာ ဖြူဖွေးလုံးကျစ်တဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးပေါ်မှာ ပန်းရောင်နို့သီးခေါင်းလေးတွေဟာ အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်လျှက်ပါ….
နောက်….. ကြောင်တောင်တော်ဖြစ်နေတဲ့နီလာ့ကို ဖြူဖြူမောင်က အိပ်ယာပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်တယ် နီလာဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေလည်း မကြာခင်မှာပဲ ဖြူဖြူမောင်နဲ့ ဝေဝေခိုင်တို့ရဲ့ကောင်းမှုနဲ့ အကုန်ပြောင်တလင်းခါသွားတော့တယ်။
နီလာ့အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ဝစ်လှစ်စလှနဲ့ ကောင်မလေးသုံယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ပွတ်သပ်နေပါတယ်။
သူတို့ထဲမှာ ဖြူဖြူမောင်က ဆရာမကြီး ရီးစား ၂ ယောက်ထားဖူးတယ် နှစ်ယောက်စလုံးနဲ့လည်းလိုးဖူးတယ်။ ဝေဝေခိုင်နဲ့ နီလာက ရည်းစားတစ်ခါမှမထားဘူးသေးဘူး။ ယောကျာ်းလေးအတွေ့အကြုံဆိုလို့လုံးဝမရှိ။
ဝေဝေခိုင်နဲ့ဖြူဖြူမောင်က တခါတလေ တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက်နှိုက်လိုက် ကိုင်လိုက်နဲ့ ဆန္ဒဖြေတတ်တယ်။ နီလာကတော့ အစိမ်းသက်သက်။ ဒါသူ့ရဲ့ပထမဦးဆုံးအတွေ့အကြုံ
ဖူဖြူမောင်က “ ငါတော့ နင့်မောင်ကို အရမ်းစွဲသွားပြီနီလာရယ် သူ့ဟာကြီးကအကြီးကြီးပဲ ၊ ငါ့အစေ့လေးကို နာနာလေးပွတ်ပေးပါကွာ”
ဖြူဖြူမောင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လေးအိပ်နေတယ်။ နီလာက ဒူးလေးထောက်ဖင်လေးကုန်းပြီး ဖြူဖြူမာင့်အဖုတ်ကို ခပ်ရွရွလေးပွတ်နေတယ်။ နီလာ့အဖုတ်ကကိုနောက်က ဝေဝေခိုင်ကလက်တစ်ဖက်နဲ့ပွတ် နောက်လက်တစ်ဖက်က သူ့အဖုတ်ကိုသူပွတ်နေတယ်။
နီလာတစ်ယောက် ဘာဖြစ်နေမှန်းကိုမသိဘူး။ လောကကိုကီးတစ်ခုလုံးကို မေ့သေလိုလို၊ တခါတခါ နတ်ပြည်ပဲရောက်သွားသလိုလို၊ အမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာလိုလို အရသာလိုလို နဲ့ စည်းစိမ်တမျိုးခံစားနေရတယ်။ ဝေဝေခိုင်ကလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်းအကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ညှိုးလေးကို စုန်ချည်ဆန်ချည်သွားနေရာကနေ အစေ့လေးကိုထိထိမိမိပဲ လက်ခလယ်လေးနဲ့ ပွတ်ချေပေးတော့ နီလာတစ်ယောက် ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ကိုတောင်ဆက်မပွတ်နိုင်တော့ပါ။
“အား… ဝေဝေခိုင်ရယ် ……အား
ဟား……..ရီွး ……“
ဖြူဖြူမောင်က လှဲနေရာကနေထလာပြီး နီလာ့ကိုအိပ်ယာပေါ်ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင်ဆွဲလှဲလိုက်တယ်။ နောက်နီလာ့နို့လေးတစ်လုံးကိုစို့၊ နောက်တစ်လုံးကို လက်ကလေးနဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်းဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။ ဝေဝေခိုင်ကတော့နီလာ့ အဖုတ်ကလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပွတ်ပေးနေရာကနေ လက်ညိုးလေးကို နီလာ့စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
နီလာ လန့်သွားပြီး “မလုပ်နဲ့” လို့အောက်လိုက်ပေမဲ့ လက်ညှိုးတစ်ဆစ်ကျော်ကျော်လောက်စောက်ခေါင်းလေးထဲဝင်သွားပါပြီ။
ဖြူဖြူမောင်က “နီလာ နင်စိတ်နှစ်ထား …… နင့်မောင်ကို နင်စိတ်နှစ်ထား မောင်ဇော့်ကိုစိတ်နှစ်ထား ”
“အား …. အား …. အီး …..ရွီး”
“မောင်ဇော် ….. မောင့်ဇော့လီးအကြီးကြီး ….. နီလာ…နီလာ …
မောင်ဇော်နင့်ကိုလိုးနေပြီ …. မောင်ဇော့ဟာကြီး ….. ဂွင်းထုနေတယ် …. အကြီးကြီး …..”
နီလာတစ်ယောက် တဟင်း ..ဟင်း ညီးရင်း မောင်ဇော် တီဗွီကြည့်ရင်းနေ့လည်က ဂွင်းထုတာတွေကိုမြင်ယောင်လာပါတော့တယ်။
ဖြူဖြူမောင်ကလည်း …. “စိတ်နှစ်ထား … နီလာ …. မောင်ဇော်နင့်ကိုလိုးနေပြီ
မောင်ဇော့်လီးကြီး ….. မောင်ဇော့လီးကြီး …… လီးကြီးနဲ့နင့်ကိုလိုးနေပြီး …….”
လိုက်ရွတ်နီလာ ….မောင်ဇော့်လီးကြီး ..မောင်ဇော်လီးကြီး ..လို့
နီလာဖြည်းဖြည်းလိုက်ရွတ်တယ် …… ပိုပြီးအရသာရှိလာတယ်။ နီလာမရှက်တော့ပါ …. “အား …ဟင်း… ရှီး …မောင်လေး။။ မောင်ဇော် … မောင်ဇော် လီးကြီး ……လီးကြီး …. အား ….အား ……..ဟင်း ………………။”
နီလာတကိုယ်လုံးနတ်ပူးသလို တုန်ယင်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်
ဝေဝေခိုင်က နီလာပြီးသွားတာကို သိပေမဲ့အဖုတ်ထဲထည့်မွေနေတဲ့လက်ကို ချက်ချင်းမထုတ်သေးဘူး ….အဖုတ်ထဲအဝင်အထွက်ကို မြန်ရာကနေတဖြည်းဖြည်းအရှိန်လျှော့ပြီးတော့်မှ ထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။
ဖြူဖြူမောင်က “ငါတော့ဒီလိုမျိုးမပီးချင်ဘူး အစစ်နဲ့ပဲပြီးချင်တယ်“
ဝေဝေခိုင်က ဟုတ်တယ် “ ကြံစမ်းပါဦး ဖြူဖြူမောင်ရယ် ငါတော့ ဟိုကောင်လေးကိုစားချင်တယ်“
နီလာက “ဘယ်ကောင်လေးလဲ“
ဝေဝေခိုင်က “ဘယ်ကောင်ရှိရမလဲ နင့်မောင့်မောင်ဇော့်ကိုပေါ့“
ဖြူဖြူမောင်က “ငါကြံပါဦးမယ် ……. ကောင်လေးက အငုံးလေးကွ …. အရမ်းသွားလုပ်လို့မရဘူး။ မကြာပါဘူး အဆင်ပြေမှာပါ တစ်ရက် နှစ်ရက်လောက်တော့စောင့်လိုက်“
(၅)
မောင်ဇော်အိပ်ယာကနိုးတော့ မနက် (၈)နာရီခွဲကျော်နေပြီ ကျူရှင်မရှိတာနဲ့ အိပ်ရေးဝအောင်အိပ်ပစ်လိုက်တယ်။
မနက်စာစားဖို့ထမင်းစားခန်းထဲဝင်တော့ မနီလာက ဟင်းချက်နေတယ်။
မောင်ဇော်ကော်ဖီတစ်ခွက်ဖျော်သောက်ရင်း စိတ်ဝင်စားစရာမြင်ကွင်းတစ်ခုတွေ့လိုက်တယ်
နီလာတစ်ယောက် အင်္ကျ ီနဲ့ဂါဝန်ထွဲထားတဲ့ ဂျင်းဝတ်စုံဖါးဖါးကြီးဝတ်ထားတယ်။ အဲဒီဂျင်းဝတ်စုံက ကြယ်သီးတွေ တစ်လုံးနဲ့တစ်လုံး တော်တော်ကျဲတယ်။ အိမ်နေရင်းဆိုတော့ နီလာလည်း ဘရာစီရာဝတ်မထားဘူး ……။
မောင်ဇော်ကော်ဖီသောက်ရာကနေ ဘေးတစောင်းနဲ့ခုံမှာထိုင်ပြီး ဟင်းရွက်လှီးနေတဲ့နီလာ……… လူကလည်းရှေ့ခပ်ငိုက်ငိုက်၊ ဂျင်းအင်္ကျ ီအသားကလဲမာမာ၊ ကျယ်သီးကလည်းကျဲကျဲဆိုတော့ ……..
ဘေးကထိုင်ကြည့်နေတဲ့ မောင်ဇော်တစ်ယောက် သူ့အစ်မဖြစ်သူနီလာရဲ့နို့တစ်လုံးကို ကျယ်သီးနှစ်လုံးကြားဟနေတဲ့နေရာကနေ အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။
ဖွားဖက်တော်လဲထောင်လာပါလေရော….
ကြည့်လို့ကောင်းနေတုန်း နီလာဆတ်ခနဲဆို မောင်ဇော့ဘက်လှည့်လိုက်တယ်။
သူခိုးလူမဖြစ်သွားလို့ မောင်ဇော်လန့်သွားတယ်။…….
နီလာက မောင်ဇော့ကို “နင်ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ”
မောင်ဇော်က “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး”
နီလာက “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးလုပ်မနေနဲ့ စားပြီးရင်ငါ့ကိုနည်းနည်းလာကူဦး ဒီနေ့ညအိမ်မှာ ဟော့ပေါ့လုပ်စားကြမယ်။”
“ဘယ်သူတွေပါမှာလဲ”
“ငါရယ်၊ နင်ရယ်၊ ဖြူဖြူမောင်ရယ်၊ ဝေဝေခိုင်ရယ်ပေါ့”
မောင်ဇော်က “ သူတို့နဲ့ ငါမှသိပ်မခင်တာ”
နီလာက “နောက်တော့ခင်သွားမှာပေါ့ ….နင်ကလည်း… လာစမ်းပါ ။ ငါ့သူငယ်ချင်းတွေက ချောလည်းချောပါတယ်။ ခင်လည်းခင်တတ်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ ငါတို့ဘီယာတွေလည်းသောက်ကြမယ်လေ။ ဖြူဖြူမောင်တို့နှစ်ယောက် အခုပဲဒဂုံစင်တာမှာ ဘီယာသွားဝယ်ကြတယ်။“
ဘီယာဆိုတဲ့အသံကြောင့် မောင်ဇော် ခေါင်းထောင်သွားတယ် ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ….. ဟော့ပေါ့နဲ့ ဘီယာ နှစ်ခုစလုံးမောင်ဇော့အကြိုက်တွေပဲလေ။ …….
မောင်ဇော်က “ကောင်းတယ်…. ငါလည်းပါမယ်….. ဒါပေမဲ့ နင့်သူငယ်ချင်းတွေပြောထားနော်… ငါ့ကိုမစနဲ့လို့”
နီလာက “ အေးပါ …. ကဲလာ ဒါတွေရေသွာဆေး၊ ပြီးရင်ရေခဲသေတ္တာထဲကပုဇွန်ထုတ်ခဲ့”
မောင်ဇော်တစ်ယော် ဘီယာနှင့် ဟော့ပေါ့ဆိုသော မျက်နှာများကြောင့် နီလာခိုင်းတာတွေကို တကုတ်ကုပ်ကူလုပ်နေပါတော့သည်။
(၆)
ည …..
ဖြူဖြူမောင်၊ ဝေဝေခိုင်၊ နီလာနှင့် မောင်ဇော်တို့ (၄) ယောက်…. ဘီယာသောက်ပြီးဟော့ပေါ့စားနေကြသည်။ ဖြူဖြူမောင်တို့ဝယ်လာတဲ့မြန်မာဘီယာသံဗူးနှစ်ဖါကိုဖေါက်ပြီး သောက်ကြတယ်။ တစ်ယောာက်ကိုဘီယာနှစ်ဘူးစီလောက် ဝင်သွားတော့ အားလုံးရီတီတီဖြစ်လာတယ်။ မောင်ဇော်နဲ့ ဖြူဖြူမောင်တို့သူငယ်ချင်းတတွေလည်း ပိုပြီးရင်းနီးလာတယ်။
ဘီယာ သုံးဗူးစီလောက်လဲဝင်သွားတော့ ဟော့ပေါ့လည်းစားလို့ပြီးသွားပြီ …… အားလုံးရီတီတီနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နောက်တာ ပိုပြီးအတင့်ရဲလာတယ်။
ဖြူဖြူမောင်က “ငါတို့ဖဲရိုက်ကြရအောင်”
နီလာက “ကောင်းသားပဲ”ဆိုပြီးဖဲထုတ်သွားယူတယ် …..
နောက် …. “အိမ်ရှေ့ကြီးမှာမကောင်းဘူး ငါ့အခန်းထဲမှာဆော့မယ်”ဆိုပြီး မီးဖိုထဲက လဘက်ရည်ပန်းကန်လေးတစ်ချပ်ပါယူပြီးအခန်းထဲ ဦးဆောင်ဝင်သွားတယ်။ နောက်က ကျန်တဲ့သူတွေလိုက်ဝင်ကြတယ်။ တစ်ယောက် ဘီယာတစ်ဗူးစီလဲဆွဲလာတယ်။
အခန်းထဲရောက်တော့ နီလာ့ကုတင်ဘေးမှာ ဆောင်တစ်ထည်ကိုကျကျနနခင်း ပန်းကန်လေးကိုအလယ်ချလိုက်တယ်။
မောင်ဇော်က ဖဲဝိုင်းထဲဝင်ထိုင်ရင်း နီလာ့ကုတင်ခြေရင်းမှာလွှားထားတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသုံးထည်ကို သေချာကြည့်နေတယ်။
ဝေဝေခိုင်က မြင်သွားပြီး “ဟဲ့ကောင်လေး ဘာတွေစိတ်ဝင်စားနေတာလဲ … အဲဒိဘောင်းဘီသုံးထည် ဘယ်သူ့ဘောင်းဘီတွေလဲဆိုတာ မှန်အောင်ပြော … မှန်ရင် မှန်တဲ့သူကနင့်ကို အဲဒိဘောင်းဘီဝတ်ပြမယ်။ ”
မောင်ဇော်က “ ဟာ… အစ်မကလည်း ”
ဖြူဖြူမောင်က ဘောင်းဘီအပြာလေးတစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီး “အဲဒါဘယ်သူ့ဘောင်းဘီလဲ” လို့မေးတယ်
မောင်ဇော်ရှက်လို့ခေါင်းငုံ့နေတယ်။
နီလာက “ဖြေလိုက် ငါ့မောင့် အဲဒါမှနင်သူတို့ဖင်တွေမြင်ရမှာ၊ နင်တီဗွီထဲမှာကြည့်ကြည့်နေတာတွေက အရုပ်တွေအခုတွေ့ရမှာတွေက အစစ်တွေနော်”
မောင်ဇော်က မရဲတရဲနဲ့ “မဝေဝေခိုင်ဟာ” လို့ဖြေလိုက်တယ်။
ဝေဝေခိုင်က “မောင်လေးမှားပါတယ်ရှင်” တဲ့ …….
နောက်ဖြူဖြူမောင်က ဘောင်းဘီ အနက်လေးတစ်ထည်ကို ထောင်ပြလိုက်တယ်။
မောင်ဇော်က “မဖြူဖြူမောင်ဟာ”
မှားပါတယ် …..
ကဲနောက်ဆုံအထည်ပါဆိုပြီးဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကိုထောာင်ပြတယ်။
မောင်ဇောဒီဘောင်းဘီကိုကောင်းကောင်းသိတယ် မမနီလာရဲ့ဘောင်းဘီ ရေချိုးခန်းထဲမှာလှန်းထားတာ ဟိုတစ်ခါက သူတွေ့ဖူးတယ်။
မောင်ဇော်ဖြေလိုက်ပါပြီ “မမနီလာဟာ”
ဖြူဖြူမောင်က “မှန်ပါတယ်ရှင်” ….. နောက် … “ကဲနီလာရေဝတ်ပြပေတော့”
မောင်ဇော်သာမာန်အတိုင်းဆို အဲဒိလိုပြောဖြစ်မှာမဟုတ်ပေမဲ့ ဘီယာသုံးဗူးလောက်ဝင်ထားတော့ သိပ်စဉ်းစားမနေပဲဖြေလိုက်တာပါ။
နီလာက “ဒုက္ခပါပဲ ပေးဘောင်းဘီ” ဆိုပြီး ထဘီကိုပါးစပ်နဲ့ကိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီးကိုအရင်ချွတ်လိုက်တယ်။
နောက် ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကု ထဘီစွပ်လျှက်နဲ့ ဝတ်မယ်လုပ်တော့ ……
ဖြူဖြူမောင်က “ဒီလိုမရဘူးလေ ….. ထဘီချွတ်ပြီးဝတ်ရမှာ“
ဝေဝေခိုင်ကလည်း “ဟုတ်တယ် အဲလိုဘယ်ရမလဲ ချွတ်ပါချွတ် ” လို့ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပဲ နှစ်ယောက်သားနီလာ့ထဘီကိုဝင်းချွန်ကြတယ် နီလာတစ်ယောက်ဖင်တုန်းလုံးလေးဖြစ်သွားကော ။
မောင်ဇော်ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းကိုအကြောင်သားနဲ့ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ရင်တွေလည်းတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လို့ သူ့အစ်မဖင်ကို အခုမှ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း သေချာမြင်ဖူးတော့တယ်။ ……..
မောင်ဇော်တစ်ယောက် သူ့အစ်မ နီလာရဲ့ဖင်ကို မျက်လုံးကျွတ်မတတ်ငေးနေတယ်။ နီလာကရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ဘောင်းဘီလေးကို
စွတ်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီဝတ်ပြီးသွားတော့ ဘေးမှာပုံကျနေတဲ့ထဘီကိုကဗျာကယာကောက်ယူလိုက်ပြီး နီလာက
“ကဲကဲဝိုင်းစရအောင် ” ဆိုပြီး မောင်ဇော့်ဘေးမှာဝင်ထိုင်၊ ဖဲထုတ်နှစ်ထုပ်ကို စပြီး ကုလားဖန်ထိုးပါတော့တယ်။
ကျန်တဲ့ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လဲဝင်ထိုင်ပြီး ဝိုင်းစလိုက်ပါတယ်။
စစချင်း ပိုကာဒေါင်းကြတယ်။ ပိုက်ဆံဖဲ ၅၀ ၊ ဒေါင်းကြေး ၁၅၀ နဲ့ ……
နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ဖြူဖြူမောင်က “ပိုက်ဆံကြေးဆော့ရတာပျဉ်းစရာကြီးကွာ“
ဝေဝေခိုင်က “နင်ကအလကားကြေးဆော့ချင်လို့လား“
ဖြူဖြူမောင်က “ ငါတို့ Strip Porker ဆော့ရအောင်လား၊ မောင်လေး ခင်မောင်ဇော် … ဘယ်လိုလဲကျောက်လား၊
တခါထည်းပြောထားမယ် သွေးမရှိရင် မဆော့နဲ့နော် “
ခင်မောင်ဇော်ကလည်း ဘီယာအရှိန်လေးနဲ့ သတ္တိတွေကောင်းနေပြီး “ စိန်လိုက်ဗျာ“
“နီလာကော ဘယ်လိုလဲ“
နီလာက “ ရတယ်လေ လုပ်လိုက်“
သိပ္မၾကာပါဘူး
ဆရာမကြီး ဖြူဖြူမောင်က Strip Porker စည်းကမ်းတွေပြောပြပြီး ဝိုင်းစပါတော့တယ်။
………
ပထမဦးဆုံးဒေါင်းသွားသူက ခင်မောင်ဇော်(ခေါ်) မောင်ဇော်ပါ။
ကောင်မလေးသုံးယောက် ပွဲဦးထွက်မှာတင်စချွတ်ရပါတော့တယ်။
အိမ်နေရင်းမှို့ တခြားအပိုအစာလက်ဝတ်လက်စားတွေ နာရီတွေ ဘာမှဝတ်မထားတဲ့အတွက် …… ပထမဆုံးစချွတ်ရတဲ့ အရာဟာ
သူတို့ရဲ့ အပေါ်အကျင်္ ီတွေဖြစ်သွားတာပေါ့။
အစ်မဖြစ်သူ မမနီလာအပါအဝင် ကောင်မလေး သုံးယောက် မဆိုင်းမတွပါပဲ သူတို့ဝတ်ထားတဲ့ အိမ်နေရင်းတီရှပ်ကလေးတွေကို
ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ်။
အိမ်နေရင်း လျှော့ရဲရဲ ဘယာစီယာဟောင်းလေးတွေနဲ့ မလုံ့တလုံထိမ်းထားတဲ့ ကောင်မလေးတွေရဲ့ နို့လေးတွေကို
ဘီယာအရှိန်တက်နေတဲ့ ခင်မောင်ဇော်တစ်ယောက် အားမနာတမ်းအငမ်းမရ လိုက်ကြည့်နေတယ်။
နီလာက “ကိုယ်တော် …. သိပ်ငမ်းမနေနဲ့ ဖဲထုတ်လည်း ကလားဖန်ထိုးဦး” လို့ပြောလိုက်မှ မောင်ဇော်ဖဲထုတ် ကိုကောက်ကိုင်
ပြီးကုလားဖန်ထိုးလိုက်တယ်။
နီလာကပဲဆက်ပြီး “ ငါ့မောင် အဲလောက်နှာဘူးထတတ်မှန်း ငါအခုမှပဲသိတော့တယ် “
မောင်ဇော်က “မမကလည်း ဂန်ဒူးမှမဟုတ်တာ ယောကျင်္ားပဲ နည်းနည်းတော့နှာဘူးထမှပေါ့“
ဖြူဖြူမောင်က “ဟုတ်တယ် ယောကျင်္ားလေးပဲနည်းနည်းတော့နှာဘူးထမှာပေါ့ …. ဘယ်လိုလဲ မမတို့နို့တွေကြည့်လို့ကောင်းတယ်
မဟုတ်လား။ ”လို့ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ပဲ သူ့နို့နှစ်လိုးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဘရာစီယာပေါ်ကနေကိုင်ပြီး ခပ်ဖွဖွလေး မောင်ဇော့်ကို
ညှစ်ပြလိုက်တယ်။
ဝေဝေခိုင်က “စကားတွေသိပ်မများနဲ့ ဝိုင်းပြန်စမယ်” ဆိုတော့မှ ဝိုင်းပြန်စတယ်။
ဒီတစ်ခေါက်ဒေါင်းသွားသူက နီလာပါ။ ……
ဖြူဖြူမောင် ၊ ဝေဝေခိုင်နဲ့ မောင်ဇော်တို့ချွတ်ရပါပြီ ။
ဖြူဖြူမောင်နဲ့၊ ဝေဝေခိုင်တို့က မဆိုင်းမတွပါပဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီးသူတို့ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီလေးတွေကို ဖြေချလိုက်တယ်။ နောက်မောင်ဇော့်
မျက်နှာဘက်ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပါးလေးတွေသာဖုန်းအုပ်ထားတဲ့ ကျစ်လစ်လှပတဲ့ဖင်လုံးလေး တွေလှည့်
တစ်ချက်နှစ်ချက်လောင် ဖင်တွေလှုပ်ပြပြီး သူတို့နေရာတွေမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။
ရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ အဲဒိပြကွက်တွေကိုကြည့်ပြီးရင်မခုန်နိုင်တာကတော့ မောင်ဇော်ပါ ………
ဟုတ်ပါတယ် မောင်ဇော်ချွေးပြန်နေပြီး …. သူချွတ်ရတော့မယ်။ ….
အပေါ်မှာဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ချွတ်ရတာယောကျင်္ာလေးတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့သူ့အတွက် ပြဿနာမဟုတ်……
ဒါပေမဲ့ …. မမနီလာဒေါင်းသွာတာ သူပစ်လိုက်တဲ့ပစ်ဖဲကိုစားပြီး ဒေါင်းသွားတာ။ အဲဒါကြောင့် ပြိုင်ပွဲစည်းကမ်းအရ သူ
အဝတ်နှစ်ထည်ချွတ်ရတော့မယ်။ …..နောက်ပြီး အိမ်နေရင်းမှာ ဂျင်းဘောင်းဘီဝတ်ထားတာဆိုတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီလဲ
ခံဝတ်မထားဘူး ……. သူ့တကိုယ်လုံးကို ဖုံးအုပ်ထားတာ ဒီတီရှပ်နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီရယ်ပါ။ ဒီနှစ်ခုစလုံးတခါထဲနဲ့ချွတ်လိုက်ရမယ်
ဆိုတော့ မောင်ဇော်ချွေးပြန်တာပေါ့။ မူးနေတဲ့ဘီယာအရသာတောင် ဘယ်ရောက်သွားသည်မသိတော့။
မောင်ဇော်တစ်ခုကြံလိုက်တယ် ….
ခပ်တည်တည်နဲ့ ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကလေးကို ပဲချွတ်လို့ဘေးမှာပုံထားလိုက်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင် ဖဲထုတ်ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။
အဲလိုလူလည်ကျလို့မရပါဘူး ….
ဝေဝေခိုင်က “ကောင်လေး .. ဒါဘာလုပ်တာတုန်း၊ မင်းပစ်ဖဲကို နီလာစားပြီးဒေါင်းသွားတာလေ ” ၊
ဖြူဖြူမောင်က “အလှည့်ကျရင်မနွဲ့ကျစမ်းပေါ့ ကလေးရာ ….. ဘောင်းဘီပါချွတ်လိုက်ပါ၊“
နီလာကလည်း “ ကဲမောင်ဇော် …. ဘောင်းဘီပါချွတ်ပေတော့ ၊ နင့်အလှည့်တုန်းက မောင်နှမချင်းတောင်မရှောင် ငါ့နို့ကို
မျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ်ငန်းထာားတာ”
မောင်ဇော်ရှောင်မရတော့ပါ မတ်တမထရပ်ပြီးတော့ သူဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကိုကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ဇစ်ကိုဆွဲချလိုက်ပါတော့တယ်။
မောင်ဇော်တစ်ယောက် ကောင်မလေးသုံးယောက်ရှေ့မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဝတ်လှစ်စလှစ်ဖြစ်သွားပါပြီ။
ကောင်းမလေးတွေရှေ့မှာတုန်းလုံးချွတ်ရတာဆိုတော့ ရှက်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် တောင်နေတဲ့လီးပြန်ကျသွားတယ်။
မောင်ဇော် သူ့ဖွားဖက်တော်လေးကို လက်နဲ့အုပ်ပြီးပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။
ဝေဝေခိုင်က “ဘာ… အခုမှရှက်နေတာလဲ။ …… ချွတ်စရာမကျန်တော့ရင် ဒေါင်းတဲ့လူ ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလိုက်လုပ်ရမှာနော်။”
မောင်ဇော်ဘာမှပြန်မပြောလိုက်ပါ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီတစ်ခေါက်ဒေါင်းမဖြစ်မယ် မဟုတ်လို့ကတော့ မလွယ်ဘူး လို့မှတ်လိုက်တယ်။
ဆက်ဆော့တယ် …..
ကံအားလျှော်စွာပဲ မောင်ဇော်ဒေါင်းပါတော့တယ်။……
ဖြူဖြူမောင့်ဆီက ပစ်ဖဲစားပြီးဒေါင်းတာပါ …………
မောင်ဇော်က “ ကဲ မမတို့ရေ အလှည့်ကျမနွဲ့ကျစတမ်းပေါ့ ……“
ကောင်မလေးသုံးယောက် သူတို့ဝတ်ထားတဲ့ ဘယာစီယာချိန်ကလေးတွေကိုအသီးသီးဖြုတ်ချလိုက်ကြတယ်။ …….
မောင်ဇော် ….. နို့ခြောက်လုံးကို အငမ်းမရလိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲက လီးကလဲ ဒုံးပျံကြီးတစ်စင်းကို ချက်ချင်းကိုပဲ
အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်လာပါတော့တယ်။
ဖြူဖြူမောင်က “ငါ့ဆီက ပစ်ဖဲကို စားပြီးဒေါင်းတာဆိုတော့ ငါထပ်ချွတ်ရဦးမယ်” ဆိုပြီး မတပ်ရပ် … သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို
လိပ်ပြီးချွတ်လိုက်တယ်။
ဟိုနေ့ကမှ နီလာအမွေးရိတ်ပေးထားခဲ့ ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်လေးက ပြောင်ရှင်းဝင်းလက်လို့နေတယ်။ မောင်ဇော် မျက်စေ့ ဖြူဖြူမောင့်
အဖုတ်ကနေမခွာတော့ဘူး။
ဖြူဖြူမောင် ဝတ်လှစ်စလှစ်နဲ့ပဲ တင်ပျဉ်ခွေထိုင်လိုက်တယ်။ မောင်ဇော့မျက်စေ့ ကပ်ပါလာတယ်။
ဖြူဖြူမောင်က “ကောင်လေး မမြင်ဖူးဘူးလား …….. “
မောင်ဇော်က “ ဒါအပြင်မှာပထမဆုံမြင်ဖူးတာပဲ …“
နီလာက “နှာဘူးလေး …. ငါကုလားဖန်ထိုးပြီးပြီ ဝေတော့။ …… နင့်ဟာကြီးကတရမ်းရမ်းနဲ့ ဖဲချပ်တွေနဲ့တိုက်မိဦးမယ်“
ဟုတ်ပါတယ် …… ကြီးမားရှည်လျားတဲ့မောင်ဇော့်လီးကြီး အစွမ်းကုန်ထောင်မတ်နေတယ်။ ကောင်မလေး သုံးယောက်က
လည်းအဲဒိလီးကြီးဆီက မျက်စေ့ကိုမခွာတော့ပါဘူး။ ……
မောင်ဇော် ဖဲထုတ်ကောက်ကိုင်ပြီးဝေလိုက်တယ်။ မျက်စေ့ထဲမှာ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်လေးနဲ့ ကောင်မလေး(၃)
ယောက်ရဲ့နို့တွေပဲမြင်နေတယ်။
ဝေပြီးဖဲချပ်တွေကောက်ကိုင်ရေလိုက်တော့ ….
နီလာက “ဖဲဝေမှားတယ်ဟေ့…… ငါ့ဆီမှာ ၁၂ ချပ်ပဲရှိတယ် ……. မောင်ဇော် ….. နင်တုတ်ပျက်ပြီ“
မောင်ဇော်က “ဟာ …တုတ်မိလည်း မမတို့ဆီမှာ ချွတ်စရာတစ်ခုပဲရှိတော့တဲ့ဟာကို့“
ဖြူဖြူမောင်က “ ကောင်လေး မင်းစိတ်တွေဘယ်ရောက်နေလဲ ဖဲတောင်မှားဝေရတယ်လို့ ….. မဖြစ်ပါဘူး ငါဒီကောင်လေးကို
အကြောလျှော့ပေးမှရတော့မယ် “ ဆိုပြီး … ပြောပြောဆိုဆိုပဲ လွှတ်တော့မဲ့ဆဲဆဲ ဒုံးပျံကြီးလိုထောင်မတ်နေတဲ့ မောင့်ဇော့လီးကြီးကို
သူ့လက်ဖြူဖြူနုနုလေးနဲ့ လာဆုပ်လိုက်ပါတယ်။
ဖူဖြူမောင်ဆုပ်ထားတဲ့ မောင်ဇော့်လီးကြီးဟာ ငါးရံ့အရှင်တစ်ကောက်လိုပဲတစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ လက်ထဲမှာခုံနေတယ်။ ဖြူဖြူမောင်က အသာလေးဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ လီးထိပ်မှာအရည်ကြည်လေးတွေတောင်စို့လာတယ်။ ကျန်တဲ့ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လဲ ဖဲဝိုင်းကိုစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။ မောင်ဇော့်ကို ဖြူဖြူမောင်ဂွင်းတိုက်ပေးတာကိုပဲစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတယ်။
မောင်ဇော်တစ်ယောက်လဲကတုန်ကရင်နဲ့ တင်ပြင်ခွေထားတဲ့ခြေထောက်တွေဖြေပြီး ခြေဆင်းချလိုက်တယ်။ …………
ဝေဝေခိုင်က ” မောင်ဇော် နင်မိန်းခလေးတွေကို လုပ်ဖူးလား”
မောင်ဇော်က ” ဟင့်အင်း မလုပ်ဖူးဘူး”
ဖြူဖြူမောင်က ” ဝေဝေခိုင်ရေ ဒီနေ့ညတော့ ငါတို့နှစ်ယောက် သူတို့မောင်နှမကို ရှင်ပြုပေးလိုက်ကြရအောင် ဟေ့ ….” ဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဘက်က မောင်ဇော့်ဂွေးဥကိုပါ ခပ်ဖွဖွကိုင်လိုက်ပြီး နှပ်ခမ်းချင်းလည်း ကပ်လိုက်တယ်။….
တပြိုင်နက်ထဲပါပဲ ….. ဝေဝေခိုင်ကလည်း နီလာ့နို့တစ်လုံးကို ပါစပ်နဲ့အသာလေးစုပ်ယူကြီး ကျန်တဲ့နို့တစ်လုံးကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ ခတ်ဖိဖိလေးပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ နီလာ စိတ်တွေကြွလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မောင်ရှေ့မှာဆိုတော့ ရှို့တို့ရှန့်တန့်နဲ့ ……
နီလာက “ဝေဝေခိုင်ရယ် နင်ကလည်း မောင်လေးရှေ့မှာဘာတွေလုပ်နေလဲမသိဘူး”
ဝေဝေခိုင်က ” ရှက်မနေနဲ့ ခဏနေနင်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကို လုပ်ခိုင်းမလို့ ”
နီလာက ” ဟာ မိုးကြိုးတွေတော့ပစ်ကုန်တော့မှာပဲ”
ဖြူဖြူမောင်က “ဒီခေတ်မှာဒါတွေမရှိတော့ဘူး ……. ငါလည်း ငယ်ငယ်တုန်းက ငါ့အစ်ကိုနဲ့ လုပ်ဖူးတယ်၊ မောင်နှမချင်းလုပ်ရတာ ဘာနဲ့မှမတူဘူး အရမ်းကောင်းတယ်။ ခဏနေစမ်းကြည့်ပါ ….. နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ငါပေးလုပ်မယ်”
………
၁၀ မိနစ်ခန့်ကြာတဲ့အခါ ကောင်မလေး (၃) ယောက်နဲ့ မောင်ဇော်တစ်ယောက် တော်တော်အရှိန်ရနေပြီ။ ဖြူဖြူမောင်ကမောင်ဇော့လီးကိုစစုပ်နေပြီး မောင်ဇော်က ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ကို သဲကြီးမဲကြီးနှိုက်နေတယ်။ နီလာနဲ့ဝေဝေခိုင်လည်း တစ်ယောက်အဖုတ်တစ်ယောက် အပြန်အလှန်နှိုက်နေတယ်။
ဖြူဖြူမောင်က ကုတင်ဇောင်းမှာ ခြေတွဲလွဲချလို့ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး မောင်ဇော့လီကို အဖုတ်နဲ့တေ့ထားတယ်။ အဖုတ်နှုပ်ခမ်းတွေတလျှောက် အထက်အောက်စုန်ချည်ဆန်ချည် ၄ /၅ ချက်လောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တာ မောင်ဇော်မနေနိုင်တော့ဘူး ခါးလေးကိုကော့ပြီး အဖုတ်တဲကိုလီးအတင်းသွင်းတော့တာပဲ။ ………… ဖြူဖြူမောင်က သူ့အဖုတ်လေးကို လက်ကလေးနဲ့ အုပ်ထားလိုက်ပြီး …
” ကောင်လေး နင်ငါ့ကိုအရင်မလုပ်နဲ့ ပါကင် ပါကင်ချင်း ငါတို့ကပေးလုပ်မလို့ နင့်အစ်မကိုနင်အရင်လုပ်”
မောင်ဇော်က “ဟာ ကျွန်တော်တို့ ကမောင်နှမချင်းလေ”
ဝေဝေခိုက်က ကြားဖြတ်ပြီး ” မောင်နှမချင်းတွေဘာတွေလုပ်မနေနဲ့ နင့်အစ်မကို နင်ပဲ ပါကင်ဖေါက်လိုက်” ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကိုယ်တုန်းလုံးဖြစ်နေတဲ့ နီလာ့ကို ကုတင်ပေါ်ခေါ်လာပြီး ပက်လက်ထားလိုက်တယ်။
နီလာက “ျဖစ္ပါ့မလားဟယ္”
ဖြူဖြူမောင်က “မဖြစ်ဘူးဆိုတာမရှိပါဘူး ….. မောင်ဇော်သွားလေ နင့်အစ်မကိုသွားလိုးလေ”
မောင်ဇော်လည်း ခပ်ရွံ့ရွံ့နဲ့ပဲ နီလာ့နားကိုတိုးသွားတယ်။ နီလာကတော့ မျက်စေ့နှစ်လုံးစလုံး မှိတ်ထားလိုက်တယ်။
ဖြူဖြူမောင်က နီလာ့နားမှာယှဉ်အိပ်ပြီး နီလာ့နို့တွေကိုစို့ပေးတယ် လက်တစ်ဘက်လည်း နီလာ့အစေ့လေးကို လက်ခယ်လေးနဲ့ ခပ်ဖိဖိလေးပွတ်ပေးနေတယ်။
ဝေဝေခိုင်က မောင်ဇော့် လီကိုလက်နဲ့အသေအချာကိုက်ပြီး နီလာ့အဖုတ်အဝမှာတေ့လို့ ဒေါင်လိုက် ၄ချက် ၅ ချက်လောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။
နီလာ့အဖုတ်က အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတယ်။ ….. မောင်ဇော့်လီးထပ်လည်း ကျိန်းပြီး လီးကြီးက ခဏကထက်တောင်ပိုပြီးမာလာတယ်။ အကြောကြီးတွေကလည်း လီးကို နဂါးကြီးတစ်ကောင်ပတ်ထားသလို ဖေါင်းကြွလာတယ်။
ဝေဝေခိုက်က လီးကို နီလာ့အဖုတ်အဝမှာသေချာတေ့ပေးပြီး မောင်ဇော့်ကို “စလုပ်တော့ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော် ….. နင့်အစ်မအော်ရင် ခဏနား ပြီမှပြန်လုပ်”
အဖုတ်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့လီးကိုမောင်ဇော် နီလာ့အဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တယ်။ နီလာက လန့်ပြီး အကနဲတစ်ချက်အော်လိုက်တယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး မောင်ဇော် ဖြည်းဖြည်းချင်း စမ်းသွင်းတယ် လီးဒစ် မြုတ်ရုံလောက်ပဲဝင်တယ်။ ရှေ့မှာ နံရံတစ်ခုက ကားထားတယ် လီးဆက်သွင်းလို့မရတော့ဘူး …… ဒစ်မြုတ်ရုံလောက်ဝင်တာကိုက မောင်ဇော့အတွက် အရမ်းအရသာရှိနေပြီ နီလာ့အတွက်လည်း ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့အရသာတွေ အပြည့်။ ဒါပေမဲ့ လီးကဒီ့ထက်ဆက်ဝင်မလာတော့ နီလာအားမလိုအားမရဖြစ်လာတယ်။
နီလာက ” မောင်ဇော် … ဆက်သွင်းလေဟာနင်ကလည်း”
ဖြူဖြူမောင်က ” ဟဲ့အဲဒါနင့် အပျိုမှေးခံနေလို့ဟဲ့ …. မောင်ဇော်ရေ ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးသာစောင့်ထိုးလိုက် အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်။ နီလာ နည်းနည်းနာမယ်နော် .သတိထား”
…………………………..
မိန်းမတစ်ယောက်ကို လက်တွေ့ကျကျလိုးဖူးတာ မောင်ဇော့်အတွက် ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပါ။ ဒါပေမဲ့ စာအုပ်တွေ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးသိဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေအရတော့ ပါကင်ကိုဘယ်လိုဖေါက်ရမယ်ဆိုတာ ကြားဖူးနားဝရှိထားပြီးသား ……
မောင်ဇော် သူ့လီးကိုသူ့လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဒစ်မြုတ်ရုံလောက် ၁၀ ချက်လောက်အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။ နောက် အစ်မဖြစ်သူနီလာ့ အဖုတ်ထဲကထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေကိုလီးတစ်ချောင်းလုံး လိမ်းပစ်ပြီး အဖုတ်အဝကိုလီးတေ့လို့ အားနဲ့ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်တယ် ……….
နီလာအဖုတ်ထဲမှာ မျက်ခနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး အား လို့တစ်ချက်အော်လိုက်တယ်။
မောင်ဇော့်လီးလဲတစ်ဝက်လောာက်အဖုတ်ထဲဝင်သွားတယ်။ …….
ဖြူဖြူမောင်က ” မောင်လေး ….ပြန်မထုတ်နဲ့ ဆက်သွင်းလိုက် …. ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်း ”
မောင်ဇော်ကလည်း ဖြူဖြူမောင်ပြောတဲ့အတိုင်း လီးကိုပြန်မထုတ်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွင်းလိုက်တာ အဖုတ်ထဲလီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပါတော့တယ် ……….
နီလာက “နာလိုက်တာမောင်ဇော်ရယ် …… နင့်ဟာကြီးကလည်း ကြီးလိုက်တာ ”
ဝေဝေခိုင်က “နာတာတွေ မနာတာတွေနောက်မှပြော နင်ပြီးရင်ငါတို့အလှည့်ကျန်သေးတယ် မောင်လေးမောင်ဇော်ရေ မင်းအစ်မ ကောင်းသွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်ကွာ”
မောင်ဇော်လည်းလက်နှစ်ဘက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာသေချာထောက်ပြီး နီလာ့အဖုတ်ထဲနစ်ဝင်နေတဲ့ သူ့လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဒစ်နာရောက်တဲ့အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ကြည့်တယ် လီးမှာအရည်ကြည်လေးတွေနဲ့အတူ သွေးစသွေးနလေးတွေကပ်ပါလာတာတွေ့တယ်။ သူ့အစ်က ပါကင်ပေါက်သွားပြီ။ ……
လီးကိုအဖုတ်ထဲဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်သွင်းတယ်။ အဖုတ်ရဲ့အတွင်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လီးနဲ့အတူလိပ်ပြီး အထဲဝင်သွားတယ်။
နောက်တစ်ခေါက်ပြန်ထုတ်တယ် အဖုတ်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေပြန်ပါလာတယ်။
မောင်ဇော် တဖြည်းဖြည်းမြန်လာတယ်။ နီလာကလည်း အောက်က တအင်းအင်းနဲ့ညီးနေတယ် ဖြူဖြူမောင်ကလည်း ပါးစပ်ကနီလာ့နို့နှစ်လုံးကို ပြန်လှန်တစ်လှည့်စီစို့နေပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့အဖုတ်သူနှုက်နေတယ်။
ဝေဝေခိုင်က မောင်ဇော့ရှေ့တည့်တည့်မှာလေးဖက်ထောက် ဖင်ကြီးကုန်းပြီး သူ့အဖုတ်ကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ ပွတ်နေပြီး ……
“မောင်ဇော် ငါနင့်ကို ဖင်ကုန်းပြမယ် နင်ငါ့ဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီး နင့်အစ်မနီလာကို အားရပါးရလိုးစမ်းဟာ ….”
မောင်ဇော့်မျက်စိရှေ့မှာ ဝေဝေခိုင့်ဖင်ပြောင်ကြီးက ပြူးလို့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးတစ်ဝိုက်လည်း အရည်တွေတစ်လက်လက်နဲ့ ……….
မောင်ဇော်တစ်ယောက်ဝေဝေခိုင့်ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း စိတ်တွေအရမ်းကြွလာတယ်။ နီလာ့အဖုတ်ကိုလိုးနေတဲ့ သူ့လီးကလည်း ပိုပြီးမာမာလာသလိုပဲ။
မောင်ဇော်တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ဒီလောက်မာတင်းနေအောင် တစ်ခါမှလီးမတောင်ဖူးဘူး…….
မောင်ဇော် စိတ်ရှိလက်ရှိ နီလာ့ကို လိုးပါတော့တယ်။
အချင် ၃၀ လောက်စောင့်ပြီးတဲ့အခါမှာ
နီလာတစ်ယောက် “မောင်လေး ….. အား … အား …. ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ………အီး … မော်လေး .. မောင်ဇော်” ဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့မောင်ဇော့် ကျောပြင်တစ်လျှောက် ကုပ်ဆွဲရင်းတွန့်လိမ်ကောက်ကွေးလို့တစ်ချီပြီးသွားပါတော့တယ်။ …..
မောင်ဇော်လည်း နောက်ထက် အချက် ၂၀ လောက်ခပ်သွက်သွက်ကလေးစောင့်လိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေစိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲနေပြီး နီလာ့အဖုတ်ထဲ လရည်တွေပန်းထုတ်လို့ ပြီးသွားပါတော့တယ်။ ………………….
မောင်ဇော်တစ်ယောက် နီလာ့ ကိုယ်ပေါ်ကနေခွာပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာပက်လက်လေးလှန်လိုက်တယ် တစ်ချီလိုးပြီးသွားပေမဲ့ သူ့လီးက သိပ်မကျသေးဘူး။ ထောင်မတ်မနေတာပဲရှိတာ။ ……..
ဝေဝေခိုင်က လီးမှာပေနေတဲ့ အဖုတ်ရည်တွေနဲ့ လရည်တွေကို တစ်ရှူးစလေးနဲ့ သေသေချာချာသုပ်ပေးနေတယ်။ …….. လက်တစ်ဖက်ကသုပ်ရင် ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဂွေးဥလေးကိုဆွပေးလိုက်၊ ဂွင်းထူသလိုလုပ်ပေးလိုက်နဲ့ ဆိုတော့ မောင်ဇော့်လီးလည်း သိပ်မကြာလိုက်ဘူး ပြန်ပြီး ရာနှုံးပြည့် ထောင်မတ်လာတာပဲ ……
လီးထောင်လာတော့ ဝေဝေခိုင်က လီးထိပ်ကလေးကို ပါးစပ်နဲ့ အသာသယာငုံတယ်။ လျှာလေးနဲ့ ဒစ်ကိုပတ်ပြီး ကစားတယ်။ …. မောင်ဇော် ကျဉ်တက်သွားပြီး ပါးစပ်က အ … အ … လို့တောင်အော်ယူရတယ်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတွေ ပြန်စုလာတယ်။ …………
ဖြူဖြူမောင်က ” ငါတို့အလှည့်တော့ရောက်ပြီ …. မောင်လေးမောင်ဇော်ရေ မင်းကို ရည်ရည်လည်လည် ဖီးဖြစ်သွားမောင် မမတို့နှစ်ယောက်ဝိုင်းပြုစုပေးမယ်။” လို့ပြောပြီး မောင်ဇော့ရဲ့ လူပျိုနို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးကို မရမကအတင်းပဲ သွားလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက်တယ်။
လက်တစ်ဘက်ကလည်း ကျန်တဲ့မောင်ဇော့နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးနဲ့လက်မနှစ်ဘက်ညှပ်ပြီး ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးပွတ်ချေပေးလိုက်တယ်။ ….
မောင်ဇော့်ခင်ဗျာလည်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်က အောက်ပိုင်းမှာ လီးစုပ်တဲ့အရသာ ကျန်တစ်ယောက်က နို့သီးလေးတွေကို ပွတ်ချေကိုက်ဆွဲပေးတဲ့အရာ အရသာတွေကို တပြိုင်နက်ထဲခံစားပြီး သူ့လီးကြီး ဟာ သံချောင်းကြီးအလား မာတောင်လာပါတော့တယ်။
ဖြူဖြူမောင်က “ဝေဝေခိုင်ရေ ငါအရင်ခံချင်တယ်ဟယ် နင်နောက်မှခံနော်” လို့လှမ်းပြောလိုက်တယ်
ဝေဝေခိုင်ကလည်း ” ရပါတယ် ငါပါရမီဖြည့်ပေးတာပေါ့” ဆိုပြီး စုပ်နေတဲ့ မောင်ဇော့လီးကိုပြန်လွတ်ပေးလိုက်တယ်။
ဖြူဖြူမောင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ဒတောင်နှစ်ချောင်းနဲ့ထောက်၊ ဖင်ကုန်းပြီး ခါးလေးကိုညွှတ်ထွားလိုက်တယ် ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးနှစ်လုံးနဲ့ အမွေးကင်းစင်တဲ့ အဖုတ်ညိုစိမ့်စိမ့်လေးဟာ မောင်ဇော့ကို လက်ယက်ခေါ်နေသလိုပဲ။ ….
မောင်ဇော်လည်း ဖြူဖြူမောင် ကုန်းထားတဲ့ဖင်ကိုကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးကိုအဖုတ်အဝမှာတေ့လို့ အသားကုန်စောင့်ချလိုက်တာ လီးတစ်ချောင်းလုံးအဖုတ်ထဲဝင်သွားပြီး ……
ဖြူဖြူမောင်တစ်ယောက် “အား ……… မောင်လေးရယ်။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟဲ့ ငါ့အဖုတ်တော့ကွဲတော့မှာပဲ …။” ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ဆွဲထုတ်နော်”
မောင်ဇော် ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်စွဲထုတ်တယ်။ အဖုတ်နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လိပ်ပြီး ပါလာတယ်။ နောက် ဒစ်နားရောက်တော့မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်သွင်းတယ်။ ခုနက စူထွက်လာတဲ့ နှုပ်ခမ်းသားလေးတွေ လိပ်ပြီး ပြန်ဝင်သွားတယ်။ …
အဲလို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက်လုပ်ပြီးတော့ မောင်ဇော့်လက်နှစ်ဘက်ကို ဝေဝေခိုင်က ကိုင်ပြီး လေးဘက်ကုန်းထားတဲ့ ဖြူဖြူမောင့်နို့နျစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်ခိုင်းတယ်။
မောင်ဇော်လည်း ခပ်ကုန်းကုန်းအနေအထားလေးအတိုင် းခပ်သွက်သွက်လေးစောင့်ပေးတယ်။ …….
ဝေဝေခိုင့်လက်တစ်ဘက်ကလည်း ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ မောင့်ဇော့လချောင်းကြီးနားကဂွေးဥကလေးကို ကစားပေးနေတယ်။ ………
ဝေဝေခိုင်က “မောင်ဇော် … မောင်လေး။ မိန်းမတွေကို လိုးတယ်ဆိုတာ အသွင်းအထုတ်မြန်မြန်လုပ်ဖို့ထက် TIMING မှန်ဖို့လိုက်တယ်။ ပြောချင်တာက ဒီလိုကွာ အဖုတ်ထဲကို လီးအဝင်အထွက်တစ်ခါလုပ်လို့ တစ်စက္ကန့်ကြာတယ်ဆိုရင် နောက်တစ်ခါ အဝင်အထွက်လုပ်တိုင်းလည်း တစ်စက္ကန့်စီကြာဖို့လိုတယ်။”
“အေးဟုတ်ပြီ အဲလို Timing မှန်မှန်လေးလုပ်ပေး”
မကြာသေးခင်အချိန်ပိုင်းကလေးကမှ လိုးတယ်ဆိုတာကို လက်တွေ့ကျကျ နှဖူးတွေဒူးတွေ့လုပ်ဖူးတဲ့မောင်ဇော်တစ်ယောက် … ပထမတစ်ကြိမ်ထဲမှာတင် ကောင်မလေး ၃ ယောက်ကို တစ်ဆက်ထဲလိုးခွင့်ရလိုက်ပါတော့မယ်။ …..
အခုလည်းဒုတိယမြောက်တစ်ယောကို လိုးနေပြီ …….
မောင်ဇော် Timing မှန်မှန်လေးလိုးပေးလိုက်တဲ့အတွက် ဖြူဖြူမောင်တစ်ယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ်ရောက်ဖို့ အတွက် ဒီဂရီတွေဟာ ဒီရေတွေအလား တရိတ်ရိတ်တက်လာပါတယ်။ ဖြူဖြူမောင် ဒီဂရီတွေတက်လေလေ….အဖုတ်ထဲကဖြစ်ညှစ်ဆွဲသလိုဖြစ်ပြီး မောင်ဇော်လည်း ကောင်းလေလေ….. စောင့်ချက်တွေလည်း အားပါပြီးမြန်လေလေဖြစ်လာပါတယ်။ …..
ဖြူဖြူမောင်က ” မောင်ဇော် ခဏရပ်ဦး ငါဒီပုံစံနဲ့ပြီးတာမကြိုက်ဘူး ပက်လက်လေးပြီးချင်လို့” ဆိုပြီး ဖင်ကုန်းထားရာကနေ ကိုယ်ကိုလှဲချလိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တယ် မောင်ဇော်လည်း ချက်ချင်းပဲ အပေါ်ကတက်ခွပြီး လှေကြီးထိုးပုံစံနဲ့ အဖုတ်ထဲကိုလီးပြန်ထည့်ပြီး Timing မှန်မှန်လေးလိုးပါတော့တယ်။
မောင်ဇော်လိုးပြီးသွာားလို့ မှိန်းနေတဲ့နီလာကလည်း ပြန်လန်းဆန်းလာပြီး ဖြူဖြူမောင့်နို့တစ်ဘက်ကို ပါးစပ်နဲ့စို့ နောက်နို့တစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်ပေးနေပါပြီ ….
အချက်သိပ်များများတောင်မလိုးလိုက်ရပါဘူး ဖြူဖြူမောင်တစ်ယောက် တွန်းလိန်ကောက်ကွေးလို
အား….. အိုး…. အိုး … မောင်ဇော် … မောင်လေး …. မမပြီးပြီ … ပြီးပြီး ….. အား …. ဟား … အား … ဆိုပြီး
့မောင်ဇော့ လက်မောင်နှစ်ဘက်ကို အသားကုန်ဆုပ်ထားလို့ ပြီးသွားပါတော့တယ်…….. မောင်ဇော်လည်း ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ရဲ့ ညှစ်အားတွေရယ်။ ဝေဝေခိုင်က နောက်ကနေ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ကစားပေးနေတာတွေရယ်ကြောင့် မရှေးမနှောင်းဆိုသလို…. မမ … အား …. အား … မမ .. ဆိုပြီး
ဖြူဖြူမောင့်အဖုတ်ထဲကိုလရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်………….
